Από της Σου Χανγκ, Κίνα

Τον Νοέμβριο του 2023, εκλέχθηκα ιεροκήρυκας, υπεύθυνη για το έργο δύο εκκλησιών. Όταν έμαθα για το αποτέλεσμα, έμεινα έκπληκτη και αγχώθηκα λιγάκι. Σκέφτηκα: «Οι ιεροκήρυκες έχουν πολλές αρμοδιότητες και ατέλειωτες ευθύνες. Ήμουν και παλιότερα ιεροκήρυκας, αλλά επειδή δεν έκανα αληθινό έργο και απολάμβανα τα οφέλη της θέσης, και επειδή δεν απέφεραν αποτελέσματα τα διάφορα επιμέρους έργα της εκκλησίας, με απάλλαξαν απ’ τα καθήκοντά μου. Τώρα, εκδηλώνονται παντού μεγάλα κύματα συλλήψεων από το ΚΚΚ και οι συνθήκες είναι πολύ αντίξοες. Αν οργανώσω το έργο με λάθος τρόπο και βλάψω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τότε σίγουρα θα θεωρηθώ υπόλογη. Μπορεί μέχρι και να με απαλλάξουν απ’ τα καθήκοντά μου. Αν κάνω πολλές κακές πράξεις, και αποκαλυφθώ και αποκλειστώ, τότε θα χάσω την ευκαιρία μου να σωθώ. Σε μια τέτοια περίπτωση, όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω θα πάνε στράφι. Θα έχω κάνει μια τρύπα στο νερό Καλύτερα θα ήταν να ήμουν υπεύθυνη μόνο για μια εκκλησία ως επικεφαλής. Έτσι, δεν θα λογοδοτώ για τόσα πράγματα». Σχεδίαζα να γράψω μια επιστολή στην ανώτερη ηγεσία εξηγώντας ότι ήμουν αργή στην κατανόηση και ότι έπρεπε να βρουν άλλον υποψήφιο για να μην παρακωλυθεί το έργο της εκκλησίας και η ζωή-είσοδος των αδελφών μου. Μετά, όμως, σκέφτηκα: «Ο Θεός είναι κυρίαρχος και ρυθμίζει τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που αντικρίζω κάθε μέρα. Παλιότερα, δεν είχα καταφέρει να κάνω αυτό το καθήκον. Μήπως ο Θεός μού δίνει την ευκαιρία να μετανοήσω κάνοντας ξανά το ίδιο καθήκον; Επιπλέον, πολλοί αδελφοί και αδελφές έχουν συλληφθεί, και το έργο της εκκλησίας χρειάζεται ανθρώπους. Δεν μπορώ να πάω κόντρα στη συνείδησή μου και να αρνηθώ αυτό το καθήκον τώρα. Αυτό θα πλήγωνε πολύ τον Θεό». Ήθελα να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά φοβόμουν επίσης ότι δεν θα έκανα καλά το καθήκον μου και ότι θα με θεωρούσαν υπόλογη. Ένιωσα πολύ διχασμένη μέσα μου. Εκείνο το βράδυ, στριφογύριζα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ένιωθα ένα τεράστιο βάρος στην καρδιά μου.

Το επόμενο πρωί, μίλησα ανοιχτά στη συνεργάτιδα αδελφή μου, τη Γουάνγκ Ναν, και αναζήτησα μαζί της σχετικά με την κατάστασή μου. Εκείνη μου βρήκε ένα χωρίο των λόγων του Θεού. Ο Θεός λέει: «Αυτά τρέφουν μέσα τους οι αντίχριστοι και όλα αυτά αποτελούν παρανοήσεις, εναντίωση, κρίση και αντίσταση απέναντι στον Θεό. Δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα για το έργο του Θεού. Αυτά τα συμπεράσματα τα βγάζουν ενώ χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού και χώνουν τη μύτη τους στη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Οι αντίχριστοι θάβουν αυτά τα πράγματα βαθιά στην καρδιά τους και νουθετούν τον εαυτό τους: “Η προσοχή είναι η μήτηρ της ασφάλειας· καλύτερα να περνάς απαρατήρητος· το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Έχει μοναξιά στην κορυφή. Ποτέ, σε καμία περίπτωση, να μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, ποτέ να μη σκαρφαλώνεις πολύ ψηλά· όσο πιο ψηλά σκαρφαλώσεις, τόσο πιο δυνατή είναι η πτώση”. Δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, ούτε ότι η διάθεσή Του είναι δίκαιη και άγια. Όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται μέσα από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και προσεγγίζουν το έργο του Θεού με ανθρώπινες προοπτικές, ανθρώπινες σκέψεις και ανθρώπινο δόλο, χρησιμοποιώντας τη λογική και τον τρόπο σκέψης του Σατανά για να οριοθετήσουν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Προφανώς, οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν αποδέχονται και δεν αναγνωρίζουν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού· αντιθέτως, είναι γεμάτοι με αντιλήψεις, με εναντίωση και με επαναστατικότητα έναντι του Θεού και δεν έχουν το παραμικρό ίχνος αληθινής γνώσης Εκείνου. Ο ορισμός των αντίχριστων για το έργο, τη διάθεση και την αγάπη του Θεού αποτελεί ερωτηματικό —αμφιβολία, είναι γεμάτοι σκεπτικισμό και γεμάτοι άρνηση και δυσφήμιση γι’ αυτήν. Οπότε, ποια είναι η στάση τους απέναντι στην ταυτότητά Του; Η διάθεση του Θεού αντιπροσωπεύει την ταυτότητά Του· με τέτοια θεώρηση της διάθεσης του Θεού σαν τη δική τους, η κρίση τους για την ταυτότητα του Θεού είναι προφανής —ξεκάθαρη άρνηση. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος έκτο)]. Ο Θεός εξέθεσε το γεγονός ότι οι αντίχριστοι δεν παραδέχονται πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Δεν πιστεύουν στη δικαιοσύνη του Θεού, πόσο μάλλον πιστεύουν ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια. Βασίζονται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους για να σταθμίσουν και να οριοθετήσουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, και διακατέχονται από αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιοσύνη Του. Αρνούνται την αξιοπιστία και τη δικαιοσύνη του Θεού, και πιστεύουν ότι ο Θεός δεν είναι αμερόληπτος και δίκαιος. Αυτό είναι βλασφημία εναντίον του Θεού. Καθώς σύγκρινα τον εαυτό μου με την έκθεση των λόγων του Θεού, είδα ότι η διάθεση που είχα αποκαλύψει ήταν ολόιδια με ενός αντίχριστου. Στις συγκεκριμένες εκλογές, με είχαν εκλέξει ως ιεροκήρυκα, αλλά η καρδιά μου ήταν γεμάτη επιφυλακτικότητα απέναντι στον Θεό και αμφιβολίες γι’ Αυτόν. Ανησυχούσα ότι επειδή θα είχα πάρα πολλές αρμοδιότητες και πολύ μεγάλες ευθύνες, σε περίπτωση που δεν έκανα καλά το καθήκον μου και διατάραζα το έργο της εκκλησίας, όχι μόνο θα με απάλλασσαν απ’ τα καθήκοντά μου, αλλά θα κινδύνευα και να αποκλειστώ. Έβλεπα το έργο του Θεού με βάση το δικό μου μυαλό, τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και πίστευα εσφαλμένα ότι, αν έχεις μεγάλη ευθύνη όταν κάνεις το καθήκον σου, θα αποκαλυφθείς γρήγορα. Γι’ αυτό, έβρισκα δικαιολογίες για να αρνηθώ το καθήκον μου. Δεν καταλάβαινα τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και θεωρούσα ότι ο οίκος του Θεού είναι σαν τον κόσμο, χωρίς αμεροληψία και δικαιοσύνη. Αυτό είναι βλασφημία εναντίον του Θεού. Σκέφτηκα ότι ο οίκος του Θεού απαλλάσσει και αποκλείει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές. Δεν είναι αλήθεια ότι θα αποκλειστείς μόνο και μόνο επειδή δεν έκανες καλά το έργο. Μετράνε οι περιστάσεις. Κάποιοι άνθρωποι απαλλάσσονται απ’ τα καθήκοντά τους επειδή εμφανίζονται προβλήματα και αποκλίσεις στο καθήκον τους και, ακόμα και μετά από πολλές συναναστροφές και πολλή βοήθεια, δεν αλλάζουν τίποτα. Το ίδιο είχε γίνει και παλιότερα που ήμουν πάλι ιεροκήρυκας και δεν έκανα αληθινό έργο. Εκείνη την περίοδο, οι επικεφαλής και οι εργάτες συναναστράφηκαν μαζί μου και με βοήθησαν, αλλά εγώ δεν άλλαξα ποτέ και διατάραξα το έργο, γι’ αυτό και απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου. Ωστόσο, η απαλλαγή απ’ τα καθήκοντα δεν είναι το ίδιο με τον αποκλεισμό. Όταν έκανα αυτοκριτική, και μετανόησα και άλλαξα λιγάκι, η εκκλησία μού όρισε και πάλι ένα κατάλληλο καθήκον. Είδα ότι η απαλλαγή ήταν ένας τρόπος να με σώσει ο Θεός. Το επίπεδο ορισμένων ανθρώπων είναι πολύ χαμηλό και δεν μπορούν να κάνουν κάποια έργα. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορούν να μετατεθούν σε ένα κατάλληλο καθήκον, που θα ωφελήσει και τη ζωή-είσοδό τους και το έργο της εκκλησίας. Οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι, ωστόσο, προκαλούν συστηματικά διατάραξη και αναστάτωση στο καθήκον τους. Όση συναναστροφή κι αν τους γίνει, δεν αλλάζουν ποτέ. Αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν και κάνουν χίλιες δυο κακές πράξεις. Τότε, πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από την εκκλησία. Ο οίκος του Θεού αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές. Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Εγώ έπρεπε να βλέπω τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ο Θεός, δίνοντάς μου αυτήν τη χάρη ώστε να κάνω και πάλι αυτήν τη φορά το καθήκον της ιεροκήρυκα, μου έδινε μια ευκαιρία να μετανοήσω και να αλλάξω. Ήταν η αγάπη του Θεού, και δεν έπρεπε να φυλάγομαι από τον Θεό και να Τον παρανοώ. Προσευχήθηκα στον Θεό, θέλοντας να αλλάξω την κατάσταση, και αναζήτησα την αλήθεια για να λύσω τα προβλήματά μου.

Όταν προετοιμαζόμουν να αναλάβω τα καθήκοντα ιεροκήρυκα, η καρδιά μου ήταν ακόμα κάπως σε τεντωμένο σχοινί. Όλως τυχαίως, η αδελφή Λιου Σιν είχε βρεθεί κι αυτή σε τέτοια κατάσταση στο παρελθόν, οπότε έψαξε να μου βρει διάφορα άρθρα με βιωματικές μαρτυρίες για να διαβάσω. Ένα χωρίο των λόγων του Θεού που αναφέρονταν σε αυτά με βοήθησε πολύ. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν η εκκλησία τούς αναθέσει μια δουλειά, θα εξετάσουν πρώτα αν η δουλειά απαιτεί ανάληψη ευθύνης και, αν ναι, δεν θα δεχτούν τη δουλειά. Οι όροι τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος είναι, πρώτον, ότι πρέπει να είναι μια χαλαρή δουλειά· δεύτερον, ότι δεν είναι φορτωμένη ή κουραστική· και τρίτον, πως ό,τι κι αν κάνουν, δεν θα αναλάβουν καμία ευθύνη. Αυτό είναι το μόνο είδος καθήκοντος που αναλαμβάνουν. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Δεν είναι ένα πονηρό, δόλιο άτομο; Δεν θέλει να επωμιστεί ούτε την παραμικρή ευθύνη. Όταν τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, φοβάται μάλιστα μη σπάσουν το κεφάλι τους. Ποιο καθήκον μπορεί να εκτελέσει ένα τέτοιο άτομο; Ποια είναι η χρησιμότητά του στον οίκο του Θεού; Το έργο του οίκου του Θεού έχει να κάνει με το έργο της καταπολέμησης του Σατανά, καθώς και με τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Ποιο καθήκον δεν συνεπάγεται ευθύνες; Θα λέγατε ότι το να είσαι επικεφαλής συνεπάγεται ευθύνη; Δεν είναι οι ευθύνες τους ακόμη μεγαλύτερες, και δεν πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη ακόμη περισσότερο; Δεν έχει σημασία αν κηρύττεις το ευαγγέλιο, καταθέτεις μαρτυρίες, φτιάχνεις βίντεο και τα λοιπά —ό,τι έργο κι αν κάνεις— εμπεριέχει ευθύνες εφόσον αφορά τις αλήθεια-αρχές. Εάν η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν έχει αρχές, αυτό θα επηρεάσει το έργο του οίκου του Θεού, και εάν φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες, τότε δεν μπορείς να εκτελέσεις κανένα καθήκον. Είναι δειλός κάποιος που φοβάται ν’ αναλάβει ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του ή υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του; Πρέπει να μπορείς να ξεχωρίσεις τη διαφορά. Είναι γεγονός ότι δεν πρόκειται για θέμα δειλίας. Εάν το άτομο αυτό κυνηγούσε πλούτη, ή έκανε κάτι προς το συμφέρον του, εκεί πώς θα μπορούσε να είναι τόσο γενναίο; Θα έπαιρνε οποιοδήποτε ρίσκο. Όταν όμως πράττει για την εκκλησία, για τον οίκο του Θεού, δεν παίρνει κανένα απολύτως ρίσκο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εγωιστές και ελεεινοί, οι πιο ύπουλοι όλων. Όποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος δεν είναι στο ελάχιστο ειλικρινής προς τον Θεό, για να μη μιλήσω για την αφοσίωσή του. Ποιο είδος ατόμου τολμά ν’ αναλάβει την ευθύνη; Ποιο είδος ανθρώπου έχει το θάρρος να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο; Κάποιος που πρωτοστατεί και βγαίνει με γενναιότητα μπροστά την πιο κρίσιμη στιγμή στο έργο του οίκου του Θεού, που δεν φοβάται να φέρει κάποια βαριά ευθύνη και να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες όταν βλέπει το πλέον σημαντικό και κρίσιμο έργο. Αυτός είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ένας καλός στρατιώτης του Χριστού. Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι φοβούνται ν’ αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους το κάνουν επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Όχι· το πρόβλημα έγκειται στην ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης, είναι εγωιστές και ελεεινοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν μπορούν να σωθούν. Οι πιστοί στον Θεό πρέπει να πληρώσουν μεγάλο τίμημα για να κερδίσουν την αλήθεια και θα συναντήσουν πολλά εμπόδια για να την κάνουν πράξη. Θα χρειαστεί να απαρνηθούν πράγματα, να εγκαταλείψουν τα σαρκικά τους συμφέροντα και να υπομείνουν κάποια βάσανα. Μόνο τότε θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Άρα, μπορεί κάποιος που φοβάται να αναλάβει ευθύνες να κάνει πράξη την αλήθεια; Σίγουρα δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κερδίσει. Φοβάται να κάνει πράξη την αλήθεια, να υποστεί κάποια ζημιά στα συμφέροντά του· φοβάται μήπως ταπεινωθεί, φοβάται τη συκοφάντηση και την κρίση και δεν τολμά να κάνει πράξη την αλήθεια. Επομένως δεν μπορεί και να την αποκτήσει και, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό, δεν μπορεί να επιτύχει τη σωτηρία Του» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός λέει ότι όσοι φοβούνται να αναλάβουν την ευθύνη για το καθήκον τους είναι εγωιστές, ποταποί, προδότες και δόλιοι. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση, δεν είναι αληθινοί πιστοί στον Θεό. Ο Θεός μπορεί μόνο να τους αποστραφεί, να τους απορρίψει και να τους αποκλείσει. Σκέφτηκα την πρόσφατη συμπεριφορά μου. Είδα ότι ήμουν το είδος του ανθρώπου που εξέθεσε ο Θεός, ότι φοβόμουν και τον ίσκιο μου. Όταν εκλέχθηκα ιεροκήρυκας, παρόλο που ήξερα ότι οι συνθήκες ήταν αντίξοες και ότι υπήρχε έλλειψη προσωπικού σε διάφορα επιμέρους έργα, ήμουν εγωίστρια και ποταπή, και προστάτευα τον εαυτό μου. Υπό το λάβαρο της προστασίας του έργου της εκκλησίας και της ζωή-εισόδου των αδελφών μου, ήθελα να αρνηθώ κρυφά το καθήκον μου και πίστευα μάλιστα ότι ήταν σοφό εκ μέρους μου. Στην πραγματικότητα, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το δικό μου καλό. Συνειδητοποίησα ότι η διάθεσή μου ήταν πραγματικά προδοτική και δόλια! Ζούσα με βάση τα σατανικά δηλητήρια «Μην κάνεις τίποτε χωρίς ανταμοιβή» και «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ό,τι κι αν έκανα, το έκανα για τον εαυτό μου. Πίστευα στον Θεό, αλλά δεν Τον είχα στην καρδιά μου —ήμουν ακριβώς σαν τους δύσπιστους. Αν δεν άλλαζα, θα καταστρεφόμουν. Οι αδελφοί και οι αδελφές που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και είναι πιστοί σ’ Αυτόν μπορούν να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις Του. Όσο αντίξοες κι αν είναι οι εξωτερικές συνθήκες, έχουν την προθυμία να επωμιστούν ένα βαρύ φορτίο για να διαδώσουν το ευαγγέλιο της βασιλείας, κάνοντας το καθήκον τους θετικά και ενεργά, χωρίς να σκέφτονται προσωπικά κέρδη ή απώλειες. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές αναλαμβάνουν, μάλιστα, πολλές δουλειές: Ένας αναλαμβάνει πολλά καθήκοντα, υποφέρει και πληρώνει το τίμημα, και τελικά πετυχαίνει καλά αποτελέσματα. Σε σύγκριση μαζί τους, όμως, εγώ ήθελα να αρνηθώ το καθήκον μου σε μια κρίσιμη στιγμή, όταν το έργο του οίκου του Θεού είχε ανάγκη από ανθρώπους. Υστερούσα τρομερά σε συνείδηση! Σκέφτηκα τότε που είχα απαλλαγεί απ’ το καθήκον μου παλιότερα επειδή απολάμβανα τα προνόμια της θέσης και δεν έκανα αληθινό έργο. Ο Θεός δεν με μεταχειρίστηκε σύμφωνα με τις παραβάσεις μου, και μάλιστα μου έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσω. Έπρεπε να το εκτιμήσω αυτό ακόμα περισσότερο, να αποδεχτώ αυτό το καθήκον και να αναλάβω αυτήν την ευθύνη. Όταν κατάλαβα την πρόθεση του Θεού, ήμουν πρόθυμη να αποδεχτώ αυτό το καθήκον από τα βάθη της καρδιάς μου.

Αργότερα, προσήλθα ξανά ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα σ’ Αυτόν για να αναζητήσω τι ήταν αυτό που με έκανε να σκέφτομαι και να σχεδιάζω συνεχώς τη διέξοδο από το καθήκον μου. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι αντίχριστοι μπορούν να εκτελέσουν το καθήκον τους· αναμφίβολα, κάνουν το καθήκον τους με βάση τις προθέσεις και τους σκοπούς τους, καθώς και με την επιθυμία να κερδίσουν ευλογίες. Όποιο καθήκον κι αν κάνουν, είναι φυσικό ο σκοπός και η στάση τους να συνδέονται αναπόσπαστα με την απόκτηση ευλογιών, τον καλό προορισμό, τις καλές προοπτικές και το καλό πεπρωμένο· αυτά σκέφτονται και με αυτά ασχολούνται μέρα-νύχτα. Είναι σαν τους επιχειρηματίες που δεν μιλάνε για τίποτα άλλο εκτός από τη δουλειά τους. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, όλα έχουν σχέση με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση —όλα έχουν σχέση με την απόκτηση ευλογιών, προοπτικών και πεπρωμένου. Κατά βάθος, η καρδιά τους ξεχειλίζει από τέτοια πράγματα· τέτοια φύση-ουσία έχουν οι αντίχριστοι. Ακριβώς εξαιτίας αυτής της φύση-ουσίας τους μπορούν οι άλλοι να δουν ξεκάθαρα ότι η απώτερη κατάληξή τους θα είναι να αποκλειστούν» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)]. Ο Θεός εκθέτει το γεγονός ότι οι αντίχριστοι φέρνουν στην πίστη τους στον Θεό την πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες και προσπαθούν να κάνουν παζάρια με τον Θεό. Πολύ απλά, δεν πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να αλλάξουν τη διάθεσή τους ή να κερδίσουν την αλήθεια. Βαδίζουν στο λάθος μονοπάτι και το έσχατο τέλος τους θα είναι ο αποκλεισμός. Όταν σύγκρινα τον εαυτό μου με τα λόγια του Θεού, είδα ότι η οπτική στην οποία βάσιζα την επιδίωξή μου ήταν ολόιδια με εκείνη ενός αντίχριστου. Από τη στιγμή που είχα αρχίσει να πιστεύω στον Θεό μέχρι και τότε, έναν και μόνο στόχο είχα: να κερδίσω ευλογίες. Σκέφτηκα που παλιότερα, με στόχο μια καλή έκβαση και έναν καλό προορισμό, καθώς και να σωθώ και να επιβιώσω στο μέλλον, ήμουν πρόθυμη να πιστέψω στον Θεό και να κάνω το καθήκον μου, όσο κι αν με δίωκε η οικογένειά μου και ακόμα κι αν έπρεπε να την εγκαταλείψω. Μια φορά, παραλίγο να με συλλάβει η αστυνομία, αλλά δεν έκανα πίσω και συνέχισα να κάνω το καθήκον μου ενεργά, όπως πριν. Όταν πια με κάλεσε ξανά το καθήκον της ιεροκήρυκα, φοβήθηκα ότι δεν θα τα κατάφερνα, ότι θα με θεωρούσαν υπόλογη και ότι δεν θα είχα καλή έκβαση, οπότε ήθελα να αρνηθώ αυτό το καθήκον για να προστατέψω τον εαυτό μου. Είτε ήθελα είτε δεν ήθελα να κάνω το καθήκον μου, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τα δικά μου συμφέροντα. Όλα τα έκανα για να κερδίσω ευλογίες. Είδα ότι η φύση μου ήταν εγωιστική και δόλια, κι ότι με την πίστη μου στον Θεό προσπαθούσα στην πραγματικότητα να κάνω παζάρια μαζί Του και να Τον εξαπατήσω. Μέσα στην πίστη μου στον Θεό είχα την πρόθεση να κερδίσω ευλογίες και δεν μπορούσα να κάνω απλά το καθήκον μου για να Τον ικανοποιήσω. Δαπανούσα κάπως τον εαυτό μου μόνο όταν υπήρχαν οφέλη. Αυτός ο τρόπος με τον οποίο έκανα το καθήκον μου ήταν καθαρά συναλλακτικός και ούτε στο ελάχιστο έντιμος. Στην πίστη μου στον Θεό, η οπτική της επιδίωξής μου ήταν λάθος και το μονοπάτι που βάδιζα πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση από τις απαιτήσεις του Θεού. Πώς θα μπορούσα να σωθώ αν συνέχιζα έτσι; Αν δεν άλλαζα, θα κατέληγα να αποκλειστώ από τον Θεό.

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Κατάλαβα ότι για να είσαι ειλικρινής, πρέπει πρώτα να έχεις ειλικρινή καρδιά και να κάνεις το καθήκον σου καλά με μόνο σκοπό να ικανοποιήσεις τον Θεό, χωρίς να υπολογίζεις τον εαυτό σου ή να κάνεις σχέδια για τον εαυτό σου. Εγώ, όμως, καθώς έκανα το καθήκον μου, μηχανορραφούσα για τον εαυτό μου σε κάθε ευκαιρία. Η καρδιά μου ήταν πολύ δόλια! Σκέφτηκα τον Νώε. Αυτός είχε μια απλή και ειλικρινή καρδιά. Όταν ο Θεός τού έδωσε την οδηγία να φτιάξει την κιβωτό, εκείνος μπόρεσε να λάβει υπόψη την καρδιά του Θεού και να αποδεχτεί την ανάθεση απ’ τον Θεό. Ήταν υπάκουος και υποτακτικός, και δεν σκεφτόταν τις ευλογίες και τις δυστυχίες. Τελικά, τελείωσε την κιβωτό σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αν και δεν είμαι άξια να συγκριθώ με τον Νώε, πρέπει να τον μιμηθώ, και να γίνω υπάκουη και υποτακτική, να αποδεχτώ το καθήκον μου με απλή και ειλικρινή καρδιά, να βάζω τα δυνατά μου για να κάνω όσα μπορώ, και να προσπαθώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις Του, δηλαδή να είμαι ειλικρινής. Δύο μέρες μετά, απάντησα στους επικεφαλής ότι ήμουν πρόθυμη να αναλάβω το καθήκον της ιεροκήρυκα.

Αργότερα, έφτασε μια επιστολή από τους ανώτερους επικεφαλής, που έλεγε ότι το έργο μιας εκκλησίας είχε παραλύσει μετά από κύμα μαζικών συλλήψεων και ότι έπρεπε να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες. Με ρώτησαν αν μπορούσα να κάνω αυτό το έργο. Όταν διάβασα την επιστολή, η καρδιά μου έκανε στροφή 180 μοιρών: «Αν δεν κάνω καλά το έργο, εγώ θα έχω τελικά την ευθύνη». Συνειδητοποίησα ότι αυτό το σκεπτικό ήταν λάθος και ότι φοβόμουν ακόμα να αναλάβω την ευθύνη. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να συνεργάζεσαι ενεργά και με θετικό πνεύμα, και να υπερβαίνεις εαυτόν για να εκτελείς σωστά τα καθήκοντά σου και να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Αυτό θα πρέπει να κάνει ένα δημιούργημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό). «Εάν έχεις πραγματικά αίσθηση του φορτίου και αισθάνεσαι ότι η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι προσωπική σου ευθύνη, κι ότι εάν δεν το κάνεις, δεν αξίζει να ζεις και είσαι θηρίο, ότι μόνο εάν εκτελείς το καθήκον σου σωστά είσαι άξιος να αποκαλείσαι άνθρωπος και μπορείς να αντιμετωπίσεις τη συνείδησή σου —αν έχεις αυτήν την αίσθηση του φορτίου όταν εκτελείς το καθήκον σου— τότε θα μπορείς να κάνεις τα πάντα επιμελώς, να αναζητάς την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές. Έτσι θα μπορείς να κάνεις σωστά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τον Θεό. Εάν είσαι άξιος της αποστολής που σου έχει δώσει ο Θεός και όλων όσα έχει θυσιάσει για σένα και των προσδοκιών Του από σένα, τότε αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς πραγματικά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Τα λόγια του Θεού μού υπέδειξαν ένα μονοπάτι άσκησης. Έπρεπε να εκπληρώσω το καθήκον μου θετικά και ενεργά. Το έργο αυτής της εκκλησίας είχε παραλύσει, και χρειαζόταν προσεκτικός σχεδιασμός και διευθετήσεις. Επίσης, έπρεπε να γίνει το έργο αντιμετώπισης των συνεπειών το συντομότερο δυνατό. Ήταν δική μου ευθύνη να προστατέψω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να μεριμνήσω για την ασφάλεια των αδελφών μου. Αν συνέχιζα να σκέφτομαι τη διέξοδό μου και να μην κάνω το καθήκον μου επειδή φοβόμουν να αναλάβω την ευθύνη, τότε δεν ήμουν άξια να είμαι άνθρωπος.

Αργότερα, πήγα σε εκείνη την εκκλησία για να ασχοληθώ με το έργο αντιμετώπισης των συνεπειών. Εκείνη την περίοδο, συνάντησα πολλές δυσκολίες, και στηρίχθηκα στον Θεό για όσα δεν καταλάβαινα, αναζήτησα βοήθεια από την ανώτερη ηγεσία, και συνεργάστηκα αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Αργότερα, με την ηγεσία του Θεού, τα βιβλία με τα λόγια του Θεού μεταφέρθηκαν με ασφάλεια, και οι αδελφοί και οι αδελφές μου έκαναν το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούσαν. Αν και το ευαγγελικό έργο δεν παρουσίαζε ακόμα κάποια πρόοδο, εγώ αφιέρωνα όλες τις δυνάμεις μου σ’ αυτό και δεν φοβόμουν πια να αναλάβω την ευθύνη. Ήξερα πως αυτό ήταν το καθήκον και η ευθύνη μου, πως αυτό έπρεπε να κάνω. Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα ήρεμη και άνετη. Διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Για την ώρα, μην επικεντρώνεσαι στο ποιος θα είναι ο προορισμός ή η έκβασή σου, ούτε στο τι θα συμβεί και τι επιφυλάσσει το μέλλον, ούτε στο αν θα μπορέσεις να αποφύγεις τη συμφορά και να μην πεθάνεις. Μη σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και μην τα ζητάς. Επικεντρώσου μόνο στα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού και φτάσε σε σημείο να επιδιώκεις την αλήθεια, να κάνεις καλά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού, αλλά και φρόντισε να μην απογοητεύσεις τον Θεό, που περιμένει και προσμένει εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια. Δώσε λίγη παρηγοριά στον Θεό, φρόντισε να δει πως υπάρχει ελπίδα για σένα και άφησε τις επιθυμίες Του να πραγματοποιηθούν σ’ εσένα. Πες Μου, θα σου φερόταν άδικα ο Θεός αν το έκανες αυτό; Φυσικά και όχι! Ακόμη και αν τα τελικά αποτελέσματα δεν είναι αυτά που θα ήθελαν οι άνθρωποι, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτό το γεγονός ως δημιουργήματα; Θα πρέπει να υποταχθούν σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, χωρίς να έχουν προσωπικά σχέδια. Αυτή δεν είναι η οπτική που θα πρέπει να υιοθετήσουν τα δημιουργήματα; (Ναι.) Είναι σωστό να έχει κανείς μια τέτοια νοοτροπία» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια). Ακούγοντας τα εγκάρδια λόγια του Θεού, ένιωσα τη φιλόπονες προθέσεις Του να σώσει τους ανθρώπους και ένιωσα βαθιά συγκίνηση στην καρδιά μου. Το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, που έχει διάρκεια έξι χιλιάδων ετών, γίνεται με σκοπό τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Θεός ελπίζει να επιδιώξουμε με ζήλο την αλήθεια και να επιδιώξουμε αλλαγές στη διάθεσή μας, να βιώσουμε μια αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα και να μπορέσουμε να υπακούμε στα λόγια του Θεού, να υποταχθούμε στον Θεό και να Τον λατρεύουμε. Με αυτόν τον τρόπο, θα παρηγορηθεί η καρδιά του Θεού. Όποια κι αν είναι η έκβασή μου στο μέλλον, το βασικό που πρέπει να κάνω τώρα είναι να επιδιώξω την αλήθεια και να κάνω καλά το καθήκον μου για να ικανοποιήσω τον Θεό. Δόξα τω Θεώ!