Από της Μαργαρίτας, Ελλάδα

Παλιά, είχα την εξής αντίληψη στο καθήκον μου: Πίστευα ότι εφόσον είχα καλές προθέσεις και ήθελα να εκπληρώσω το καθήκον μου, θα είχα την έγκριση και την αποδοχή του Θεού χάρη στις καλές μου προθέσεις, κι επίσης Εκείνος θα ευλογούσε το καθήκον μου με καλά αποτελέσματα. Όποτε, όμως, παρόλες τις προσπάθειές μου, μου ασκούσαν κριτική, με επέπλητταν ή και με κλάδευαν, ένιωθα αδικημένη. Αναρωτιόμουν: «Δεν εξετάζει ο Θεός εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων; Γιατί αντιμετωπίζονται τόσο αποθαρρυντικά οι καλές μου προθέσεις;» Έπειτα, γινόμουν αρνητική, παθητική και υπερβολικά προσεκτική στο καθήκον μου. Πολλές φορές αποδεχόμουν τις καταστάσεις αυτές απογοητευμένη, και ποτέ δεν καταλάβαινα ξεκάθαρα πού ήταν το λάθος μου όταν έκανα έτσι το καθήκον μου. Σχηματιζόταν ένας κόμπος στην καρδιά μου. Όταν, πλέον, προσευχήθηκα και αναζήτησα σε πρόσφατες εμπειρίες, τότε μόνο κατανόησα κάπως αυτό το θέμα.

Τα τελευταία δύο χρόνια επιβλέπω το έργο των βίντεο στην εκκλησία και, τον Μάιο του 2024, ο επικεφαλής διαπίστωσε ότι το υλικό που είχε χρησιμοποιηθεί σε ένα βίντεο με ύμνους δεν ταίριαζε με το θέμα του. Έπρεπε να ξαναγίνει. Αργότερα, είδα το βίντεο. Διαπίστωσα ότι κάποια από τα πλάνα που χρησιμοποίησε η ομάδα παραγωγής ήταν αρκετά πρωτοποριακά, αλλά δεν ταίριαζαν με την ατμόσφαιρα που ήθελε να εκφράσει το τραγούδι. Σκέφτηκα ότι ίσως ήθελαν να καινοτομήσουν, αλλά δεν είχαν κατανοήσει τις αρχές. Την επομένη, ο επικεφαλής συναναστράφηκε με λεπτομέρεια για τα προβλήματα του βίντεο και επίσης κλάδεψε την ομάδα παραγωγής των βίντεο. Ένα σημείο-κλειδί που ανέφερε μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο επικεφαλής είπε ότι δεν είχαν καθόλου αρχές στα καθήκοντά τους, ότι δεν καταλάβαιναν την αλήθεια, ότι δεν μπορούσαν να διακρίνουν καθαρά τα πράγματα και ότι δεν αναζητούσαν. Απλώς ενεργούσαν με βάση τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις καλές προθέσεις τους, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν διατάραξη και αναστάτωση. Όταν το άκουσα αυτό, αναρωτήθηκα: «Κι εγώ δεν κάνω συχνά αυτό το λάθος στο καθήκον μου;» Τα βίντεο που δημιουργήσαμε πρόσφατα ήταν πολύ μονότονα όσον αφορά το στιλ της παρουσίασης, και πολλοί αδελφοί και αδελφές πρότειναν να κάνουμε κάτι καινοτόμο. Σκέφτηκα: «Όντως, υπάρχει αυτό το πρόβλημα στα βίντεό μας. Ας μάθουμε, λοιπόν, κι ας κάνουμε μια τολμηρή καινοτομία. Ας δείξουμε σε όλους ότι είμαστε δημιουργικοί και δεν έχουμε κολλήσει στο παρελθόν». Έψαξα, λοιπόν, να βρω μερικά βίντεο ως αναφορά, νομίζοντας ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι πρωτοποριακό ως προς το στιλ. Όταν δείξαμε τα προσχέδια σε μερικούς αδελφούς και αδελφές, θεώρησαν τη δουλειά μας πολύ πρωτοποριακή. Εφόσον αυτήν τη φορά είχαμε δοκιμάσει κάποια νέα στιλ παρουσίασης, σκέφτηκα: «Ίσως πρέπει να βάλουμε τον επικεφαλής να ρίξει μια ματιά και να το ελέγξει». Μετά, όμως, ανησύχησα: «Κι αν ο επικεφαλής βρει τίποτα ζητήματα αρχών και απορρίψει τα συγκεκριμένα στιλ παρουσίασης; Ίσως δεν πρέπει να του το δείξουμε. Καλύτερα, αν το θεωρούμε εντάξει, να το ανεβάσουμε στο Διαδίκτυο κατευθείαν». Δεν ένιωθα όμως άνετα να κάνουμε κάτι τέτοιο, οπότε έστειλα αγχωμένη το βίντεο στον επικεφαλής για να το ελέγξει. Ο επικεφαλής τελικά επισήμανε ένα σωρό ζητήματα. Είπε ότι κάποια από τα στιλ παρουσίασης δεν ταίριαζαν με το θέμα, και είπε επίσης ότι οι ιδέες μας ήταν πολύ απλοϊκές και ότι δεν είχαμε ικανότητα διάκρισης. Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση. Ήξερα ότι το βίντεο είχε ακόμα προβλήματα, αλλά είχαμε καλές προθέσεις και θέλαμε να πρωτοτυπήσουμε. Ξεχείλιζα από ζήλο και ήθελα να κάνω καλά το έργο. Γιατί δεν είπε ο επικεφαλής μερικά λόγια ενθάρρυνσης για να νιώσουμε καλύτερα;

Στη συνέχεια, αναλογίστηκα: «Για ποιον λόγο, όταν με επέπληξε και με κλάδεψε ο επικεφαλής στο καθήκον μου, ένιωσα αδικημένη και μάλιστα θεώρησα ότι δεν με καταλάβαινε;» Προσευχήθηκα στον Θεό, επιζητώντας να καταλάβω τι λάθος είχα κάνει στο καθήκον μου. Κατά τις πνευματικές μου ασκήσεις, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να ακολουθείς τις προσωπικές σου προτιμήσεις με το να κάνεις ό,τι θες, ό,τι σε ευχαριστεί ή ό,τι θα βελτίωνε την εικόνα σου. Αυτό σημαίνει να ενεργεί κανείς κατά βούληση. Δεν είναι λάθος να εκτελείς το καθήκον σου με βάση τις προσωπικές σου προτιμήσεις, νομίζοντας ότι αυτό απαιτεί ο Θεός και ότι αυτό θα Τον ευχαριστήσει, και να επιβάλλεις βίαια στον Θεό τις προτιμήσεις σου ή να τις κάνεις πράξη σαν να ήταν η αλήθεια, να τις τηρείς σαν να ήταν οι αλήθεια-αρχές; Έτσι δεν εκτελείς το καθήκον σου, και αν το εκτελείς έτσι, δεν θα το μνημονεύσει ο Θεός. Ορισμένοι δεν κατανοούν την αλήθεια, και δεν ξέρουν τι σημαίνει να εκπληρώνουν καλά τα καθήκοντά τους. Από τη στιγμή που έχουν αφιερώσει την προσπάθειά τους και την καρδιά τους, έχουν επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα τους και έχουν υποφέρει, γιατί δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σε ικανοποιητικό βαθμό; Γιατί ο Θεός είναι πάντα δυσαρεστημένος; Πού έχουν σφάλει αυτοί οι άνθρωποι; Το σφάλμα τους ήταν ότι δεν αναζήτησαν τις απαιτήσεις του Θεού και, αντ’ αυτού, ενήργησαν σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες —αυτός είναι ο λόγος· αντιμετώπισαν τις δικές τους επιθυμίες, προτιμήσεις και εγωιστικά κίνητρα ως την αλήθεια, και τις αντιμετώπισαν σαν να ήταν αυτό που αγαπούσε ο Θεός, σαν να ήταν τα πρότυπα και οι απαιτήσεις Του. Θεώρησαν ως την αλήθεια αυτά που πίστευαν ότι ήταν σωστά, καλά και όμορφα· αυτό είναι λάθος. Στην πραγματικότητα, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν κάποιες φορές ότι κάτι είναι σωστό και ότι συνάδει με την αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Όσο περισσότερο θεωρούν κάτι σωστό, τόσο πιο προσεκτικοί θα πρέπει να είναι και τόσο περισσότερο θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να δουν κατά πόσο αυτό που σκέφτονται πληροί τις απαιτήσεις του Θεού. Εάν είναι ακριβώς αντίθετο με τις απαιτήσεις και τα λόγια Του, τότε είναι απαράδεκτο να νομίζεις ότι είναι σωστό· δεν πρόκειται παρά για ανθρώπινη σκέψη, και δεν συνάδει με την αλήθεια, άσχετα από το πόσο σωστή νομίζεις ότι είναι. Το αν κάτι είναι σωστό ή λάθος πρέπει να κρίνεται από τα λόγια του Θεού. Άσχετα από το πόσο σωστό νομίζεις ότι είναι κάτι, αν δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού, είναι λάθος και πρέπει να το απορρίπτεις. Είναι αποδεκτό μόνο όταν συνάδει με την αλήθεια, και μόνο τηρώντας τις αλήθεια-αρχές με αυτόν τον τρόπο μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου σύμφωνα με το πρότυπο. Τι ακριβώς είναι το καθήκον; Είναι μια αποστολή που εμπιστεύτηκε ο Θεός στους ανθρώπους, είναι μέρος του έργου του οίκου του Θεού, καθώς και ευθύνη και υποχρέωση που πρέπει να φέρει κάθε ένας που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι το καθήκον η καριέρα σου; Είναι προσωπική οικογενειακή υπόθεση; Ισχύει ότι από τη στιγμή που σου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, το καθήκον αυτό γίνεται προσωπική σου υπόθεση; Δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Πώς οφείλεις, λοιπόν, να εκπληρώνεις το καθήκον σου; Ενεργώντας σύμφωνα με τις απαιτήσεις, τα λόγια και τα πρότυπα του Θεού, και βασίζοντας τη συμπεριφορά σου στις αλήθεια-αρχές και όχι στις ανθρώπινες υποκειμενικές επιθυμίες. Κάποιοι άνθρωποι λένε: “Από τη στιγμή που μου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, δεν είναι δική μου υπόθεση; Το καθήκον μου είναι ευθύνη μου· δεν είναι δική μου υπόθεση αυτό που μου ανατέθηκε; Αν αντιμετωπίσω το καθήκον μου ως δική μου υπόθεση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνω σωστά; Θα το έκανα καλά αν δεν το αντιμετώπιζα ως δική μου υπόθεση;” Είναι σωστά ή λάθος αυτά τα λόγια; Είναι λάθος, είναι αντίθετα με την αλήθεια. Το καθήκον δεν είναι δική σου προσωπική υπόθεση, είναι υπόθεση του Θεού, είναι μέρος του έργου του Θεού, και πρέπει να κάνεις αυτό που ζητάει ο Θεός· μόνο αν εκτελείς το καθήκον σου με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό θα πληροίς τις προϋποθέσεις. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και σύμφωνα με τις δικές σου ροπές, τότε ποτέ δεν θα ανταποκριθείς στα πρότυπα. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου όπως επιθυμείς, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση του καθήκοντός σου, διότι αυτό που κάνεις δεν εμπίπτει στο πεδίο της διαχείρισης του Θεού, δεν είναι έργο του οίκου του Θεού· αντίθετα, διευθύνεις τη δική σου επιχείρηση, εκτελείς τις δικές σου εργασίες, κι έτσι αυτό δεν μνημονεύεται από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν αναζητά κανείς τις αλήθεια-αρχές μπορεί να εκτελέσει καλά το καθήκον του). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η νοοτροπία μου ήταν ακριβώς αυτή που εξέθετε ο Θεός. Πίστευα ότι εφόσον κατέβαλλα προσπάθεια και σκεφτόμουν, και εφόσον πλήρωνα κάποιο τίμημα για να προσπαθήσω να καταλάβω τι συμβαίνει, θα εκπλήρωνα το καθήκον μου και ο Θεός θα ήταν ικανοποιημένος. Δεν σκέφτηκα όμως αν οι «καλές προθέσεις» μου ήταν σύμφωνες με τις αρχές. Κάποιες φορές, πάνω στη φούρια μου, σκεφτόμουν ότι κάτι ήταν σωστό ή καλό και απλώς το έκανα, χωρίς να αναζητήσω σοβαρά τις αρχές ή να χαλαρώσω για να ψάξω πληροφορίες, να μελετήσω ή να συνοψίσω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το έργο που έκανα πολλές φορές να μην είναι σύμφωνο με τις αρχές. Για παράδειγμα, κατά τη δημιουργία βίντεο ύμνων, οι άπιστοι εστιάζουν στο να τραβήξουν την προσοχή των ανθρώπων και να αυξήσουν τις προβολές, και χρησιμοποιούν πλούσιες εναλλαγές καρέ και προηγμένες τεχνικές μοντάζ για να κάνουν τα βίντεο πιο εντυπωσιακά. Εμάς, όμως, κύριος σκοπός μας όταν φτιάχνουμε βίντεο είναι να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να ηρεμήσουν και να ακούσουν τα λόγια του Θεού. Δηλαδή να διακηρύξουμε τα λόγια του Θεού και να καταθέσουμε μαρτυρία σ’ Αυτόν. Αν πάρουμε τις προσωπικές προτιμήσεις ή τα κριτήρια των απίστων ως αρχές για να κάνουμε τα καθήκοντά μας, εμφανίζονται συχνά αποκλίσεις. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα δεν καταθέτει μαρτυρία στον Θεό. Επίσης, το επίπεδό μου είναι περιορισμένο και δεν έχω την ικανότητα να διακρίνω και να κρίνω. Αν και επιθυμώ να εκπληρώσω το καθήκον μου, και θέλω να ενεργώ ακολουθώντας τις αρχές, και θέλω να πρωτοτυπώ και να μην επαναλαμβάνομαι, το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνω την αλήθεια και δεν μπορώ να διακρίνω καθαρά τα πράγματα οδηγεί συχνά σε αποκλίσεις όσον αφορά το πώς κατανοώ τις αρχές και σε κακά αποτελέσματα στο έργο μου. Για παράδειγμα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, θέλαμε να πρωτοτυπήσουμε όσον αφορά το στιλ παρουσίασης του βίντεο, οπότε έσπευσα να χρησιμοποιήσω σ’ αυτό κάποια νέα στοιχεία που είχα μάθει, αλλά στην πραγματικότητα, τα είχα μάθει πολύ επιφανειακά και δεν σκέφτηκα αν το στιλ της οπτικής παρουσίασης ταίριαζε με το θέμα του βίντεο ούτε αν κάποιες τεχνικές χρησιμοποιούνταν σύμφωνα με τις αρχές. Κατά συνέπεια, το βίντεο δεν είχε μεγάλη αποτελεσματικότητα και υπήρχαν μέχρι και στοιχειώδη λάθη. Ο επικεφαλής επεσήμανε τα προβλήματά μου, λέγοντας ότι ήμουν αφελής και ότι δεν είχα ικανότητα διάκρισης. Αισθάνθηκα μάλιστα αδικημένη, και θεώρησα ότι ο επικεφαλής δεν νοιαζόταν. Θεωρούσα ότι τα κίνητρά μου ήταν καλά, οπότε, ακόμα κι αν υπήρχαν αποκλίσεις ή προβλήματα, ο επικεφαλής θα έπρεπε να μου πει μερικά λόγια παρηγοριάς για τις καλές μου προθέσεις. Σ’ εκείνο το σημείο, σκέφτηκα μέσα μου: «Είναι σύμφωνη με τις αρχές μια τέτοια απαίτηση από μέρους μου;» Στον οίκο του Θεού, πρέπει κανείς να ενεργεί προσέχοντας τις αρχές. Το σωστό είναι σωστό και το λάθος είναι λάθος. Αν τα έργα που παράγω συνάδουν με τις αρχές και φέρνουν καλά αποτελέσματα, είναι φυσικό να τα υιοθετήσει η εκκλησία. Αν, όμως, παραβιάζουν τις αρχές και δεν μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό, τότε ο επικεφαλής δεν θα τα χρησιμοποιήσει, κι επίσης θα επισημάνει ξεκάθαρα τα προβλήματά μου. Αυτές οι άμεσες υποδείξεις δεν γίνονται με σκοπό να εκθέσει τις αδυναμίες μου ή να μου επιτεθεί, αλλά για να με βοηθήσει να διακρίνω με σαφήνεια τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μου, έτσι ώστε στο μέλλον να αναζητώ περισσότερο τις αρχές και να καταβάλλω μεγαλύτερη προσπάθεια για να βελτιώσω τις επαγγελματικές μου δεξιότητες. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορώ να φτιάχνω καλύτερα βίντεο. Τέτοιες επισημάνσεις και κλαδέματα είναι οι καλύτεροι τρόποι για να βοηθήσει κανείς τους ανθρώπους να κάνουν το καθήκον τους. Εγώ, όμως, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το σωστό από το λάθος, και μου άρεσε να ακούω λόγια παρηγοριάς και κατανόησης, ενώ όταν μου μιλούσε ο επικεφαλής έστω και ελάχιστα αυστηρά, ένιωθα αντίσταση. Λες και, εφόσον είχα καλές προθέσεις, ακόμα κι αν έκανα ένα λάθος, δεν θα έπρεπε να δεχτώ κριτική και θα έπρεπε να μου επιτρέψουν να διασώσω το κύρος μου. Αυτή δεν είναι η φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Τώρα που το σκέφτομαι, τέτοιες απαιτήσεις πραγματικά δεν έχουν καμία λογική, και δεν αποτελούν τη συμπεριφορά κάποιου που αποδέχεται την αλήθεια. Τα καθήκοντά μας δεν είναι προσωπικές μας υποθέσεις. Κάθε καθήκον έχει σχέση με το έργο του οίκου του Θεού και με την κατάθεση μαρτυρίας στον Θεό, οπότε πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με προσοχή και φροντίδα, και με θεοφοβούμενη καρδιά, και οφείλουμε να αναζητάμε περισσότερο και να συμβουλευόμαστε περισσότερο τους άλλους, για να μην κάνουμε έργα που ντροπιάζουν τον Θεό με βάση τις αντιλήψεις ή τις φαντασιοκοπίες μας. Αν βασίζεται κανείς μόνο στις καλές προθέσεις και στον ενθουσιασμό χωρίς να αναζητά τις αρχές, ενδέχεται να δημιουργήσει διατάραξη και αναστάτωση στα καθήκοντά του.

Αργότερα, αναλογίστηκα: «Ξέρω ότι πρέπει να αναζητώ τις αρχές όταν αντιμετωπίζω ζητήματα στα καθήκοντά μου, αλλά κάποιες φορές θεωρώ ότι κάτι είναι πολύ καλό και μετά το κάνω αμέσως, χωρίς να θελήσω να αναζητήσω τις αρχές. Γιατί είμαι τόσο πεισματάρα;» Διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού και κατανόησα κάπως τις προθέσεις μου στα καθήκοντά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Είναι σωστή η πρόθεση κάποιου να προβάλλει διαρκώς τις ειδικές του γνώσεις και να κάνει φιγούρα των ικανοτήτων του στον οίκο του Θεού; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί είναι λάθος; Εξηγήστε Μου, παρακαλώ, τον λόγο. (Πρόθεσή του είναι να κάνει φιγούρα και να ξεχωρίσει· με άλλα λόγια, επιδιώκει τη δική του καριέρα. Δεν σκέφτεται πώς να εκτελέσει καλά τα καθήκοντά του ούτε πώς να ενεργεί με τρόπο που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού. Αντ’ αυτού, θέλει να ενεργεί κατά βούληση, χωρίς να προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή να αναζητά τις αλήθεια-αρχές.) Πώς βλέπουν οι υπόλοιποι το ζήτημα αυτό; (Αν κάποιος κάνει διαρκώς φιγούρα όταν συμβαίνει κάτι, αυτό υποδηλώνει μια σατανική διάθεση. Δεν σκέφτεται πώς να κάνει τα καθήκοντά του και να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό· θέλει πάντα να καταθέτει μαρτυρία για τον ίδιο του τον εαυτό, κι αυτό το μονοπάτι είναι εκ φύσεως λανθασμένο.) Είναι βέβαιο πως αυτή η πρόθεση είναι εκ φύσεως λανθασμένη. Γιατί λέμε πως είναι λανθασμένη; Αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί να αντικρούσει κανείς σας. Απ’ ό,τι φαίνεται, όλοι σας νιώθετε καταπιεσμένοι· όλοι σας θέλετε να επιδεικνύετε τις ειδικές σας γνώσεις για να προβάλλετε τις ικανότητές σας, έτσι δεν είναι; Τι λέει εκείνο το ρητό των απίστων; “Η γριά φοράει κραγιόν για να την προσέξουν”. Αυτό δεν σημαίνει το “να προβάλλεις τις ικανότητές σου”; (Ναι.) Σημαίνει πως θέλεις να επιδεικνύεις τις δυνατότητές σου και να κάνεις φιγούρα για να αποκτήσεις γόητρο και κύρος μεταξύ των υπόλοιπων ανθρώπων, για να σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Αν μη τι άλλο, θέλεις να χρησιμοποιήσεις την ευκαιρία που σου δίνει η προβολή των ικανοτήτων σου για να ενημερώσεις και να πληροφορήσεις τους άλλους πως: “Έχω πραγματικές δεξιότητες. Μη με περιφρονείτε, δεν είμαι κάνα συνηθισμένο άτομο, είμαι ταλαντούχος άνθρωπος”. Αυτό είναι, αν μη τι άλλο, το νόημα που κρύβει. Οπότε, τι φύση υποδηλώνει η πρόθεση να θέλει μονίμως να προβάλλει τις ικανότητές του; Θέλει να επιδιώξει την καριέρα του, να διαχειριστεί το κύρος του, και να εδραιωθεί και να αποκτήσει γόητρο μεταξύ των άλλων ανθρώπων. Τόσο απλό είναι το θέμα. Δεν το κάνει για να εκτελέσει το καθήκον του ούτε το κάνει για χάρη του οίκου του Θεού· δεν αναζητά την αλήθεια ούτε ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Το κάνει για τον εαυτό του, για να λάβει μεγαλύτερη αναγνώριση και να αυξήσει την αξία και τη φήμη του· το κάνει, επίσης, ώστε να τον εκλέξουν ως επόπτη ή επικεφαλής. Δεν θα έχει κύρος μόλις εκλεγεί ως επικεφαλής ή εργάτης; Δεν θα βρεθεί στο προσκήνιο; Αυτή είναι η επιδίωξή του. Τόσο απλή είναι η πρόθεσή του: δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επιδίωξη του κύρους. Κυνηγάει συνειδητά το κύρος, χωρίς να προστατεύει το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (6)]. Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι προθέσεις και τα κίνητρα που έχει κάποιος στα καθήκοντά του είναι πολύ σημαντικά. Αν κάποιος χρησιμοποιεί το καθήκον του για να κάνει επίδειξη, προβάλλοντας τα ταλέντα του για να κερδίσει τον θαυμασμό και να τονώσει την υπόληψή του, τότε είναι πολύ πιθανό να ενεργήσει απερίσκεπτα, ενώ οι σκέψεις του θα εστιάζουν στη δική του υπόληψη και θέση. Όποιος κάνει το καθήκον του με έναν τέτοιο τρόπο ουσιαστικά ασχολείται με τα δικά του εγχειρήματα. Σκέφτηκα επίσης: «Για ποιον λόγο προκύπτουν τόσα προβλήματα όταν κάνω το καθήκον μου;» Ο λόγος ήταν ότι οι προθέσεις μου ήταν προβληματικές. Κάνοντας το καθήκον μου, δεν σκεφτόμουν πώς να καταθέσω μαρτυρία στον Θεό και πώς να πετύχω καλύτερα αποτελέσματα. Αντίθετα, ήθελα να χρησιμοποιήσω το έργο μου για να αποδείξω ότι είχα ιδέες και δημιουργικότητα, και ότι δεν ήμουν κολλημένη στις ίδιες και τις ίδιες ιδέες. Όλα αυτά τα έκανα για να με επαινέσουν οι άλλοι. Για παράδειγμα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές μάς είχαν κάνει πρόσφατα κάποιες προτάσεις, λέγοντας ότι το στιλ των βίντεο που φτιάχναμε ήταν μονότονο. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν δεν πρωτοτυπήσω και πάλι, θα νομίζουν ότι δεν είμαι δημιουργική;» Για να μην τους αφήσω αυτήν την εντύπωση, άρχισα να μελετάω βίντεο, διαλέγοντας στιλ που έμοιαζαν δημοφιλή και είχαν πολλές προβολές, και σκέφτηκα να προσπαθήσω να εισαγάγω νέες ιδέες στο επόμενο βίντεο που θα έφτιαχνα, ώστε να με δουν οι άλλοι με άλλο μάτι. Όταν δείξαμε τα δείγματα του βίντεο σε μερικούς αδελφούς και αδελφές, είπαν ότι ήταν πολύ πρωτοποριακά, οπότε ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση με τον εαυτό μου και ήθελα πολύ να δουν περισσότεροι άνθρωποι το βίντεο όσο το δυνατόν συντομότερα. Δεν ήθελα καν να το στείλω στον επικεφαλής για αξιολόγηση, διότι φοβόμουν μήπως επισήμαινε κάποια ζητήματα αρχής όταν το έβλεπε, κι έτσι δεν άφηνε να το ανεβάσω στο Διαδίκτυο. Πολύ απλά, δεν ήθελα να αναζητήσω από αυτόν. Όταν τα συλλογίστηκα όλα αυτά, ένιωσα τρομαγμένη. Συνειδητοποίησα ότι είχα λανθασμένες προθέσεις ως προς το καθήκον μου και ότι ήμουν πολύ πεισματάρα. Κόντεψα να ανεβάσω ένα προβληματικό βίντεο, και αυτό όχι απλώς δεν θα έδινε μαρτυρία στον Θεό, αλλά αντίθετα θα Τον ντρόπιαζε. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος θα ήταν αδιανόητες.

Αργότερα, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Γνωρίζετε ποιο είναι το μεγαλύτερο ταμπού στην υπηρεσία του ανθρώπου προς τον Θεό; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες θέλουν συνέχεια να διαφέρουν, να είναι κατά πολύ ανώτεροι από τους υπόλοιπους, να κάνουν επίδειξη και να σκέφτονται νέα τεχνάσματα, ώστε να κάνουν τον Θεό να δει πόσο ικανοί είναι πραγματικά. Ωστόσο, δεν εστιάζουν στην κατανόηση της αλήθειας και στην είσοδο στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Δεν θα μπορούσαν να ενεργούν πιο ανόητα. Έτσι ακριβώς δεν αποκαλύπτεται η αλαζονική διάθεση; […] Επομένως, μη διανοηθείς ποτέ να κάνεις ό,τι σου καπνίσει. Πώς μπορείς να μη λάβεις υπόψη σου το αποτέλεσμα; Αν υβρίσεις τη διάθεση του Θεού και παραβιάσεις τα διοικητικά Του διατάγματα, με συνέπεια να αποκλειστείς, δεν θα σου απομείνει τίποτα να πεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο Θεός λέει ότι το πιο απαγορευμένο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος στο καθήκον του είναι να θέλει πάντα να διαφέρει και να κάνει επίδειξη. Οι άνθρωποι, για να προβάλουν τις ικανότητες και την επιδεξιότητά τους, συχνά ενεργούν τυφλά και παρορμητικά με βάση τη θέλησή τους. Αυτή είναι η αποκάλυψη μιας αλαζονικής διάθεσης. Ακριβώς όπως τότε που φτιάξαμε το βίντεο, δεν είχα κατανοήσει την αλήθεια και γνώριζα μόνο επιφανειακά τις σχετικές επαγγελματικές δεξιότητες, δεν έκανα διεξοδική έρευνα σχετικά με πολλά στιλ και μεθόδους παρουσίασης. Απλώς δανείστηκα ιδέες με βάση ό,τι μου φαινόταν καλό. Ειδικά όταν είχα ορισμένες ιδέες για το βίντεο τις οποίες θεωρούσα δημιουργικές ή εμπνευσμένες, ένιωθα μεγάλη ικανοποίηση για τον εαυτό μου και είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση, και πίστευα ότι λόγω της συγκεκριμένης παραγωγής βίντεο οι άλλοι θα με έβλεπαν σίγουρα με άλλο μάτι. Αν ήμουν πιο λογική, και είχα αναγνωρίσει πως δεν καταλάβαινα την αλήθεια και πως δεν μπορούσα να διακρίνω καθαρά τα πράγματα, τότε, πριν δοκιμάσω ένα νέο στιλ, θα είχα κάνει προσεκτική έρευνα και θα είχα συμβουλευτεί άλλους, και, πριν το ανεβάσω, θα το είχα ελέγξει πολλές φορές, θα είχα αναζητήσει περισσότερο μετά την παραγωγή του για να διασφαλίσω ότι δεν υπήρχαν προβλήματα. Όμως, είχα τυφλή εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, πράγμα που δείχνει ανοησία και άγνοια. Ήμουν πραγματικά αλαζονική και άσχετη! Δεν καταλάβαινα τις ικανότητές μου και δεν αναζητούσα όταν ενεργούσα. Καθώς έκανα το καθήκον μου ανάλογα με τις προτιμήσεις μου, ήταν πιθανό να προκαλέσω διατάραξη. Ήταν πολύ επικίνδυνο να κάνω το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο!

Στις πνευματικές μου ασκήσεις, διάβασα δύο χωρία των λόγων του Θεού που μου ξεκαθάρισαν το μονοπάτι της άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν δεν μπορέσεις να ενεργήσεις με βάση τις αλήθεια-αρχές και έχεις την τάση να ακολουθείς τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις των απίστων και ενεργείς με βάση αυτές, τότε οι προσπάθειες σου θα είναι μάταιες. Ουσιαστικά θα είναι άνευ αποτελέσματος, όσο υψηλό τίμημα κι αν πλήρωσες, όση προσπάθεια κι αν κατέβαλες. Πώς το βλέπει ο Θεός αυτό το ζήτημα; Πώς το χαρακτηρίζει και πώς το αντιμετωπίζει; Στην καλύτερη περίπτωση, οι πράξεις σου δεν είναι καλές, δεν αποτελούν κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και δεν Τον δοξάζουν, οπότε δεν πρόκειται να μνημονευθεί το τίμημα και η πνευματική προσπάθεια που κατέβαλες· είναι όλα μάταια. Το κατάλαβες; (Ναι.) Πρέπει προτού κάνεις το παραμικρό να το σκέφτεσαι προσεκτικά, να συναναστρέφεσαι περισσότερο με τους άλλους, να ψάξεις να βρεις ξεκάθαρες αρχές προτού ενεργήσεις και να μην ενεργείς θερμόαιμα και παρορμητικά, να μη σε κατευθύνει ο εγωισμός και οι επιθυμίες σου. Όποια κι αν είναι η έκβαση, στο τέλος θα πρέπει να το αντέξεις μόνος σου και όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ο Θεός θα βγάλει την ετυμηγορία Του. Αν θες να μην είναι μάταιες οι πράξεις σου, να τις μνημονεύσει ο Θεός ή, ακόμα καλύτερα, να είναι καλές πράξεις που θα ικανοποιούν τον Θεό, τότε να αναζητάς συχνότερα τις αρχές. Αν δεν σε ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα, αν δεν σε νοιάζει αν οι πράξεις σου είναι καλές ή αν ευχαριστούν τον Θεό, αν δεν σε νοιάζει καν το ενδεχόμενο να τιμωρηθείς, αλλά αντίθετα σκέφτεσαι: “Τι σημασία έχει; Ούτως ή άλλως, δεν θα μπορέσω να το δω ή να το νιώσω τώρα”, αν τέτοιες είναι οι σκέψεις και οι απόψεις σου, τότε δεν θα ενεργείς με θεοφοβούμενη καρδιά. Θα είσαι τολμηρός, ανεξέλεγκτος και απερίσκεπτος και τίποτα δεν θα σε απασχολεί ούτε θα σε συγκρατεί. Αν δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, είναι πολύ πιθανό να παρεκκλίνει η κατεύθυνση που θα ακολουθείς όταν ενεργείς. Όπως υπαγορεύουν η ανθρώπινη φύση και τα ανθρώπινα ένστικτα, είναι πολύ πιθανό το τελικό αποτέλεσμα των πράξεών σου όχι μόνο να μη φέρει την ευχαρίστηση ή τη μνημόνευση του Θεού, αλλά και να προκαλέσει διαταραχές και αναστάτωση και οι πράξεις σου να είναι τελικά κακές. Είναι, λοιπόν, προφανές ποια θα είναι η τελική σου έκβαση και ο τρόπος με τον οποίο θα το αντιμετωπίσει και θα το χειριστεί ο Θεός. Επομένως, προτού κάνεις το οτιδήποτε, προτού χειριστείς οποιοδήποτε θέμα, σκέψου τι θέλεις, αναλογίσου προσεκτικά ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτού του ζητήματος και μόνον τότε ανάλαβε δράση. Τι αφορά, λοιπόν, αυτό το ζήτημα; Αφορά τη στάση σου και τις αρχές που ακολουθείς όποτε κάνεις το οτιδήποτε. Τηρείς την καλύτερη στάση αν αναζητάς συχνότερα τις αρχές και δεν κρίνεις με βάση τις αισθήσεις σου, τις προτιμήσεις σου, τις προθέσεις σου, τις επιθυμίες σου ή το άμεσο συμφέρον σου· πρέπει, αντιθέτως, να αναζητάς τις αρχές, να προσεύχεσαι και να αναζητάς συχνότερα ενώπιον του Θεού, να παρουσιάζεις πιο συχνά τα ζητήματα στους αδελφούς και τις αδελφές και να αναζητάς και να συναναστρέφεσαι με εκείνους τους αδελφούς και τις αδελφές που συνεργάζονται μαζί σου στα καθήκοντα. Πριν ενεργήσεις, κατάλαβε σωστά τις αρχές· μην ενεργείς παρορμητικά και μην είσαι μπερδεμένος. Για ποιον λόγο πιστεύεις στον Θεό; Δεν πιστεύεις για να φας τσάμπα, για να περάσει η ώρα, για να είσαι στη μόδα ή για να καλύψεις τις πνευματικές σου ανάγκες. Πιστεύεις για να σωθείς. Και πώς μπορείς να σωθείς; Κάθε σου πράξη πρέπει να σχετίζεται με τη σωτηρία, με τις απαιτήσεις του Θεού και με την αλήθεια, σωστά;» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (15)]. «Εφόσον αυτός είναι ο οίκος του Θεού, είναι απολύτως σωστό και ορθό να εκτελούν εδώ οι άνθρωποι τα καθήκοντα ως οφείλουν. Οι άνθρωποι, όμως, δεν το κάνουν αυτό για τον εαυτό τους, την καθημερινή τους ύπαρξη, τη ζωή, την οικογένεια ή την καριέρα τους. Τότε, γιατί το κάνουν; Για το έργο και τη διαχείριση του Θεού. Όποιο συγκεκριμένο επάγγελμα ή είδος έργου κι αν αφορά, είτε μιλάμε για κάτι τόσο μικρό όσο ένα σημείο στίξης ή στυλ μορφοποίησης, είτε για κάτι τόσο μεγάλο όσο ένα συγκεκριμένο τμήμα έργου, τα πάντα εμπίπτουν στο πεδίο του έργου του Θεού. Άρα, λοιπόν, αν έχεις λογική, θα πρέπει πρώτα να διερωτηθείς το εξής: “Πώς πρέπει να εκτελέσω αυτό το έργο; Ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού; Ποιες αρχές έχει ορίσει ο οίκος Του;” Στη συνέχεια, απαρίθμησε τις σχετικές αρχές μία προς μία και φρόντισε να ενεργείς τηρώντας αυστηρά κάθε κανόνα και αρχή. Αν εναρμονίζονται με τις αρχές και δεν υπερβαίνουν το φάσμα τους, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι σωστά, και ο Θεός θα τα εκλάβει και θα τα χαρακτηρίσει ως εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αυτό δεν οφείλουν να καταλάβουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Αν το καταλαβαίνεις αυτό, τότε δεν θα πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς τι θέλεις να κάνεις και πώς. Δεν έχει λογική να σκέφτεσαι και να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τι λέτε; Πρέπει να γίνονται πράγματα που δεν έχουν λογική; Όχι, δεν πρέπει. Τι πρέπει να κάνεις αν επιθυμείς να τα πράξεις; (Να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου.) Θα πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στον εαυτό σου και να τον εγκαταλείψεις, να βάλεις πάνω απ’ όλα το καθήκον σου, τις απαιτήσεις και τις αρχές του οίκου του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (6)]. Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, η καρδιά μου φωτίστηκε και κατάλαβα τι αποτελεί καλή πράξη. Συγκεκριμένα, είναι το να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του Θεού, καταθέτοντας έτσι μαρτυρία στον Θεό και δοξάζοντάς Τον. Μόνο όταν επιτυγχάνονται αυτά τα θετικά αποτελέσματα μπορεί μια πράξη να χαρακτηριστεί καλή, και μόνο τότε θα την εγκρίνει και θα την αποδεχθεί ο Θεός. Αν λειτουργούμε τυφλά με βάση τη θέλησή μας ή τα πάθη μας, χωρίς να αναζητούμε τις αλήθεια-αρχές, τότε όση προσπάθεια κι αν καταβάλλουμε και όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουμε, είναι όλα ανώφελα και δεν ευθυγραμμίζονται καθόλου με τις προθέσεις του Θεού. Μπορεί μάλιστα να πηγαίνουν κόντρα στις αρχές, και να προκαλούν αναστάτωση και διατάραξη. Συνειδητοποίησα ότι οι προθέσεις με τις οποίες ενεργεί κανείς είναι ζωτικής σημασίας, και ότι έχει επίσης μεγάλη σημασία το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει. Επίσης, το να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του Θεού δεν έχει να κάνει με τη διαχείριση των προσωπικών μου υποθέσεων. Δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Όπως λέει κι ο Θεός, ακόμα και για κάτι τόσο μικρό όσο ένα σημείο στίξης ή ένα στιλ παρουσίασης, πρέπει κανείς να αναζητά τις σχετικές αρχές. Αυτό αφορά τη στάση κάποιου απέναντι στο καθήκον του και το αν έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Πριν, λοιπόν, κάνουμε το οτιδήποτε, πρέπει πρώτα να αναλογιζόμαστε ποιες αρχές σχετίζονται με αυτό, τι απαιτεί ο Θεός, πώς μπορεί να γίνει το έργο για να ικανοποιηθεί ο Θεός και πώς μπορούν να επιτευχθούν θετικά αποτελέσματα. Αν αναλογιζόμαστε περισσότερο αυτά τα ζητήματα, μπορούμε να ενεργούμε προσεκτικά με ισχυρότερη επιθυμία για προσευχή και αναζήτηση, κι επίσης θα αναζητούμε συνειδητά τις σχετικές αρχές. Ακόμα κι αν δεν βρεθούν προς το παρόν ξεκάθαρες αρχές, μπορούμε να αναζητήσουμε περισσότερη συναναστροφή από όσους καταλαβαίνουν την αλήθεια ή έχουν εμπειρία με αυτές τις δεξιότητες, και να αναζητήσουμε ένα σχετικά κατάλληλο μονοπάτι για να δράσουμε. Αν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά ένα ζήτημα, τότε μπορούμε να αναζητήσουμε από τον Άνωθεν, και θα πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε εντός των ορίων του επιπέδου μας. Αν αργότερα εντοπιστούν αποκλίσεις, θα πρέπει να τις συνοψίζουμε και να τις διορθώνουμε. Με αυτόν τον τρόπο, η εκτέλεση του καθήκοντός μας θα είναι σχετικά ακριβής. Στη συνέχεια, όταν έκανα το καθήκον μου, προσευχόμουν συνειδητά στον Θεό, και αναζητούσα πώς να πετύχω θετικά αποτελέσματα. Ειδικά σχετικά μ’ εκείνα για τα οποία ένιωθα ευχαριστημένος και θεωρούσα πως πήγαιναν καλά, άρχισα να έχω λιγότερη αυτοπεποίθηση και αναζητούσα πολλούς άλλους ανθρώπους για να με επιβεβαιώσουν. Αν συμφωνούσε η πλειοψηφία ότι κάτι ήταν σωστό, προχωρούσα ανάλογα. Όταν έκανα έτσι το καθήκον μου, άρχισα να αισθάνομαι πιο άνετα. Για παράδειγμα, πρόσφατα δοκιμάσαμε ένα νέο στιλ αφίσας και ενσωματώσαμε κάποια νέα στοιχεία. Συζήτησα τα πράγματα με τους αδελφούς και τις αδελφές για να καταρτίσουμε αρχικά διάφορα σχέδια. Δεν ήμασταν σίγουροι αν πορευόμασταν προς την κατάλληλη κατεύθυνση, κι έτσι ζητήσαμε τη γνώμη του επικεφαλής. Κατά τη διαδικασία της παραγωγής του βίντεο, κάποιοι έθεσαν κάποια ερωτήματα, κι εμείς συνεχίσαμε την αναζήτηση για τα ζητήματα που δεν καταλαβαίναμε ξεκάθαρα. Κατά την αναζήτησή μας, ο επικεφαλής επισήμανε κάποια προβλήματα στις αφίσες μας, κι έτσι μελετήσαμε τις σχετικές επαγγελματικές δεξιότητες και γνώσεις του κλάδου και τελικά φτιάξαμε πολύ πιο κατάλληλες αφίσες.

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, συνειδητοποίησα ότι η διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντος είναι μια διαδικασία αναζήτησης των αλήθεια-αρχών, και ότι πρέπει κανείς να έχει θεοφοβούμενη καρδιά και να βρίσκει τις σωστές αρχές όταν κάνει το καθήκον του. Μόνο έτσι μπορεί να ενεργεί σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Αυτό όχι μόνο φέρνει ψυχική ηρεμία, αλλά επιτρέπει επίσης σε κάποιον να αναπτύξει τις επαγγελματικές του δεξιότητες. Το σπουδαιότερο είναι πως, μέσω της αναζήτησης, περνάει κανείς περισσότερο χρόνο με ηρεμία ενώπιον του Θεού, επικεντρώνεται περισσότερο στο έργο που έχει να κάνει, ενώ και η σχέση του με τον Θεό γίνεται πιο στενή. Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές. Δόξα τω Θεώ!