Τον Νοέμβριο του 2023, εκλέχθηκα ιεροκήρυκας. Επειδή παρακολουθούσα και καθοδηγούσα συχνά το έργο της εκκλησιαστικής επικεφαλής Άννα, διαπίστωσα ότι σημείωνε πρόοδο στην εκτέλεση του καθήκοντός της, ήταν πιο αποτελεσματική στην υλοποίηση του έργου της από παλιότερα και έφερνε καλύτερα αποτελέσματα στο έργο της. Σκέφτηκα ότι αυτή η αδελφή έφερε φορτίο κατά την εκτέλεση του καθήκοντός της και έκανε αξιόλογο έργο, κι έτσι ήμουν πολύ χαλαρός απέναντί της. Κατόπιν, εστίασα μόνο στο να παρακολουθώ και να επιβλέπω το έργο των άλλων επικεφαλής των εκκλησιών, και σταμάτησα να επιβλέπω και να παρακολουθώ το έργο της Άννας. Μετά από λίγο καιρό, άρχισαν να φθίνουν τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου στις εκκλησίες που είχα υπό την ευθύνη μου. Συναντήθηκα με τους επικεφαλής τους για να δω πώς έλυναν τα προβλήματα, και όταν εντόπιζα προβλήματα, τους προσέφερα συναναστροφή, υποδείξεις και βοήθεια. Την Άννα, όμως, την εμπιστευόμουν, και γι’ αυτό δεν πήγα να ενημερωθώ για το έργο της. Μόνο της έκανα μια απλή υπενθύμιση για να συνοψίσει τις αποκλίσεις και τα προβλήματα του ευαγγελικού έργου. Η Άννα εκείνη τη στιγμή συμφώνησε. Το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Άννα είχε φέρει αποτελέσματα στο παρελθόν, αλλά εκείνο το διάστημα τα αποτελέσματά της ήταν όλο και λιγότερα. Έτσι, όταν οι ανώτεροι επικεφαλής διαπίστωσαν ότι δεν είχα εστιάσει στην παρακολούθηση του έργου της, μου έστειλαν ειδική υπενθύμιση να το ελέγξω στ’ αλήθεια το συντομότερο δυνατό. Σκέφτηκα: «Μόλις τις προάλλες τής έκανα την υπενθύμιση. Αν πάω να ελέγξω τώρα το έργο της, μήπως θεωρήσει ότι δεν την εμπιστεύομαι;» Αυτά σκέφτηκα και δεν πήγα να ελέγξω το έργο της. Η συνέπεια ήταν ότι, μετά από ένα διάστημα, τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Άννα μειώνονταν συνεχώς. Όταν πια ανακάλυψα πραγματικά τι συνέβαινε στο έργο της, διαπίστωσα ότι η Άννα υλοποιούσε το έργο απλώς δίνοντας εντολές, δεν έλυνε καθόλου αληθινά προβλήματα, και τα προβλήματα και οι δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι αδελφοί και οι αδελφές στο κήρυγμα του ευαγγελίου δεν επιλύονταν. Αυτό επηρέαζε το ευαγγελικό έργο. Μόνο τότε κατάλαβα ότι, απλούστατα, κι εγώ ο ίδιος δεν είχα κάνει καθόλου αληθινό έργο, και ένιωσα μέσα μου κάποια μομφή για τον εαυτό μου. Συναντήθηκα με την Άννα για να συναναστραφώ μαζί της και της υπέδειξα τα προβλήματά της. Ύστερα, είδα ότι είχε αλλάξει πορεία και είχε κάνει κάποιο απτό έργο, οπότε δεν συνόψισα ούτε αναλογίστηκα τα δικά μου προβλήματα.

Τον Απρίλιο του 2024, οι ανώτεροι επικεφαλής κανόνισαν να γίνω υπεύθυνος για το ευαγγελικό έργο δύο ακόμα εκκλησιών. Μετά από λίγο καιρό που παρακολουθούσα το έργο, διαπίστωσα ότι η επικεφαλής της μίας εκκλησίας, η Μάρθα, είχε σχετικά καλό επίπεδο, μπορούσε να υλοποιήσει εγκαίρως το απαιτούμενο έργο και μπορούσε να εντοπίσει προβλήματα όταν συνόψιζε το έργο της. Διαμόρφωσα, λοιπόν, μια καλή γνώμη γι’ αυτήν, και θεώρησα ότι ήταν πιο ικανή να κάνει αληθινό έργο από ό,τι οι άλλοι επικεφαλής των εκκλησιών. Όταν είδα ότι τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Μάρθα ήταν μια χαρά, την εμπιστεύτηκα ακόμα περισσότερο. Πλέον, πολύ σπάνια τη ρωτούσα αναλυτικά για το έργο της. Τον Ιούνιο, μειώθηκαν κάπως τα αποτελέσματα του κηρύγματος του ευαγγελίου στην εκκλησία που είχε υπό την ευθύνη της η Μάρθα. Τότε, συναντήθηκα μαζί της για να μάθω τι συνέβαινε. Διαπίστωσα ότι ζούσε μέσα στις δυσκολίες επειδή αντιμετώπιζε προβλήματα στο διαδίκτυο όταν προσπαθούσε να υλοποιήσει το έργο της και ότι δεν έφερε πια φορτίο στην εκτέλεση του καθήκοντός της. Της υπέδειξα τα προβλήματά της και συναναστράφηκα μαζί της σχετικά με το πώς να στηρίζεται στον Θεό για να κάνει το καθήκον της όταν αντιμετωπίζει τέτοιου είδους δυσκολίες. Δεν γινόταν να καθυστερεί το έργο. Μια βδομάδα αργότερα, η αδελφή συνεργάτιδά μου, η Βίλμα, μου υπενθύμισε ότι έπρεπε να παρακολουθώ και να ενημερώνομαι για την κατάσταση του έργου της Μάρθας. Σκέφτηκα: «Μόλις πριν από λίγες μέρες συναναστράφηκα μαζί της —λογικά τώρα βρίσκεται στη φάση της αλλαγής. Εφόσον έχει κάποια εργασιακή ικανότητα, δεν θα προκύψουν σημαντικά προβλήματα». Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν τη συνάντησα. Χρειάστηκε να περάσουν λίγες μέρες και να μου το υπενθυμίσει ξανά η Βίλμα για να προσπαθήσω να κανονίσω μια συνάντηση με τη Μάρθα και να ενημερωθώ για το έργο της. Και πάλι, όμως, δεν μπορούσα να κανονίσω τη συνάντηση. Μου έλεγε συνέχεια ότι είχε προβλήματα με το διαδίκτυο ή ότι είχε ακόμα πολλή δουλειά. Εκείνη τη στιγμή, δεν προβληματίστηκα ιδιαίτερα. Σκέφτηκα ότι, εφόσον έκανε έργο, δεν υπήρχε πρόβλημα. Δεν περίμενα ότι, δύο βδομάδες μετά, τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου στην εκκλησία για την οποία ήταν υπεύθυνη η Μάρθα θα μειώνονταν δραστικά. Μόνο τότε αγχώθηκα για να μάθω τον λόγο, και ανακάλυψα ότι ο διάκονος του ευαγγελίου και αρκετοί εργάτες του ευαγγελίου ασχολούνταν μόνο με τις προσωπικές τους υποθέσεις και δεν κήρυτταν το ευαγγέλιο. Αυτό έκανε τη Μάρθα να ζει μέσα στην αρνητικότητα και να μη συναναστρέφεται για να λύσει εγκαίρως τα προβλήματα. Ως αποτέλεσμα, οι εργάτες του ευαγγελίου έφεραν όλο και λιγότερο φορτίο και δεν έκαναν στ’ αλήθεια το καθήκον τους. Έμεινα άναυδος όταν είδα να υπάρχουν τόσο σοβαρά προβλήματα στην περιοχή που ήταν στην αρμοδιότητα της αδελφής μου. Είχα κι εγώ μια αναπόδραστη ευθύνη για την εμφάνιση αυτών των προβλημάτων: Για όλα έφταιγε η αποτυχία μου να παρακολουθήσω εγκαίρως το έργο της αδελφής μου. Λυπήθηκα πάρα πολύ και προσευχήθηκα δακρυσμένος στον Θεό: «Θεέ μου, θέλω να κάνω καλά το καθήκον μου, κοίτα όμως τι χάος έχω προκαλέσει. Νιώθω ότι στ’ αλήθεια δεν αξίζω να κάνω αυτό το καθήκον. Είθε να με οδηγήσεις και να με καθοδηγήσεις, ώστε να αντλήσω διδάγματα από αυτό το ζήτημα και να μάθω τι πρέπει να κάνω στο εξής για να κάνω καλά αυτό το καθήκον».

Μια φορά, ήρθαν να συναθροιστούν μαζί μας οι ανώτεροι επικεφαλής, και διαβάσαμε ένα χωρίο των λόγων του Θεού που αφορούσε συγκεκριμένα την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι ψευδο-επικεφαλής δεν ρωτούν ποτέ για τους επιβλέποντες που δεν κάνουν πραγματικό έργο ή που δεν ασχολούνται με το έργο που έχουν να κάνουν. Πιστεύουν ότι χρειάζεται απλώς να επιλέξουν έναν επόπτη και ότι έτσι λήγει το ζήτημα· ότι μετά ο επόπτης θα μπορεί να χειρίζεται μόνος του όλα τα ζητήματα του έργου. Έτσι, οι ψευδο-επικεφαλής απλώς πραγματοποιούν συναθροίσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα και δεν επιβλέπουν το έργο ούτε ρωτούν πώς προχωράει, κι αντίθετα συμπεριφέρονται σαν αφεντικά που δεν ανακατεύονται. Αν κάποιος αναφέρει ένα πρόβλημα μ’ έναν επόπτη, ένας ψευδο-επικεφαλής θα πει: “Είναι απλώς ένα δευτερεύον πρόβλημα, όλα καλά. Μπορείτε να το χειριστείτε μόνοι σας. Μη ρωτάτε εμένα”. Ο άνθρωπος που ανέφερε το πρόβλημα λέει: “Αυτός ο επόπτης είναι ένας λαίμαργος τεμπέλης. Εστιάζει μόνο στο φαγητό και στη διασκέδαση, και είναι χαραμοφάης. Δεν θέλει να υποφέρει ούτε λίγες κακουχίες στο καθήκον του, πάντα λουφάρει με δόλιο τρόπο και βρίσκει δικαιολογίες για ν’ αποφύγει το έργο του και ν’ απαλλαγεί απ’ τις ευθύνες του. Δεν είναι κατάλληλος για επόπτης”. Ο ψευδο-επικεφαλής θ’ απαντήσει: “Ήταν εξαιρετικός όταν επιλέχθηκε ως επόπτης. Αυτό που λες δεν είναι αλήθεια ή, ακόμα κι αν είναι, πρόκειται απλώς για μια προσωρινή εκδήλωση”. Ο ψευδο-επικεφαλής δεν θα προσπαθήσει να μάθει περισσότερα για την περίπτωση του επόπτη· αντιθέτως, θα κρίνει και θ’ αποφανθεί για το ζήτημα με βάση τις δικές του προηγούμενες εντυπώσεις για τον συγκεκριμένο επόπτη. Όποιος κι αν αναφέρει προβλήματα που αφορούν τον επόπτη, ο ψευδο-επικεφαλής θα τον αγνοήσει. Ο επόπτης δεν κάνει πραγματικό έργο και το έργο της εκκλησίας έχει σχεδόν σταματήσει να γίνεται, αλλά ο ψευδο-επικεφαλής δεν νοιάζεται, είναι σαν να μην τον αφορά καν. Είναι αρκετά εμετικό το γεγονός ότι κάνει τα στραβά μάτια όταν κάποιος αναφέρει τα προβλήματα του επόπτη. Ποιο είναι, όμως, το πιο απεχθές από όλα; Όταν οι άνθρωποι του αναφέρουν πραγματικά σοβαρά προβλήματα του επόπτη, εκείνος δεν προσπαθεί να τα λύσει, και μάλιστα βρίσκει κάθε λογής δικαιολογίες: “Τον γνωρίζω αυτόν τον επόπτη· πιστεύει αληθινά στον Θεό, ποτέ δεν θα είχε προβλήματα. Ακόμη κι αν είχε κάποιο μικρό ζήτημα, ο Θεός θα τον προστάτευε και θα τον πειθαρχούσε. Αν κάνει λάθη, αυτό είναι ανάμεσα σ’ εκείνον και στον Θεό· εμείς δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό”. Οι ψευδο-επικεφαλής εργάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. […] Οι ψευδο-επικεφαλής έχουν ένα μοιραίο ελάττωμα: Εμπιστεύονται γρήγορα τους ανθρώπους, με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες. Κι αυτό προκαλείται από το γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού την ουσία του διεφθαρμένου γένους των ανθρώπων; Γιατί πρέπει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους, όταν δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός; Οι ψευδο-επικεφαλής είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι, έτσι δεν είναι; Σκέφτονται το εξής: “Δεν μπορεί να έχω κρίνει λάθος αυτόν τον άνθρωπο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν προβλήματα στον άνθρωπο που εγώ έχω κρίνει κατάλληλο· σε καμία περίπτωση δεν είναι κάποιος που ενδίδει στο φαγητό, στο ποτό και στη διασκέδαση ούτε κάποιος που του αρέσουν οι ανέσεις και μισεί τη σκληρή δουλειά. Είναι απολύτως αξιόπιστος και σίγουρα μπορεί να βασιστεί κανείς πάνω του. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει· αν άλλαζε, αυτό θα σήμαινε ότι έκανα λάθος γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;” Τι είδους συλλογιστική είναι αυτή; Μήπως είσαι κάποιου είδους ειδικός; Μήπως έχεις όραση με ακτίνες Χ; Μήπως έχεις αυτήν την ιδιαίτερη δεξιότητα; Ακόμη κι αν ζούσες μ’ έναν άνθρωπο για ένα-δυο χρόνια, θα μπορούσες άραγε να διακρίνεις το αληθινό του πρόσωπο αν δεν υπήρχε ένα κατάλληλο περιβάλλον ώστε ν’ απογυμνωθεί εντελώς η φύση-ουσία του; Αν δεν τον αποκάλυπτε ο Θεός, θα μπορούσες να ζεις στο πλευρό του για τρία ή ακόμα και για πέντε χρόνια, και να δυσκολευόσουν ακόμα να διακρίνεις ποια ακριβώς είναι η φύση-ουσία του. Και πόσο περισσότερο ισχύει αυτό όταν βλέπεις σπάνια έναν άνθρωπο και βρίσκεσαι μαζί του αραιά και πού; Οι ψευδο-επικεφαλής εμπιστεύονται αβασάνιστα έναν άνθρωπο, με βάση μια προσωρινή εντύπωση ή τη θετική αξιολόγηση κάποιου άλλου γι’ αυτόν, και τολμούν να εμπιστευτούν σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο το έργο της εκκλησίας. Δεν είναι εντελώς τυφλοί όταν το κάνουν αυτό; Δεν ενεργούν απερίσκεπτα; Κι εφόσον οι ψευδο-επικεφαλής εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι εξαιρετικά ανεύθυνοι;» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (3)]. Μπροστά στην έκθεση των λόγων του Θεού, ένιωσα πολύ άβολα μέσα μου. Ο Θεός εξέθεσε ότι ένας ψευδοεπικεφαλής εργάζεται στηριζόμενος σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και εμπιστεύεται εύκολα τους άλλους. Όταν βλέπει ότι κάποιος εκτελεί καλά το έργο για λίγο, νομίζει αμέσως πως αυτός ο άνθρωπος είναι μια χαρά από κάθε άποψη και θα είναι πάντα έτσι. Ακόμα κι αν οι άλλοι πουν ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει κάποιο πρόβλημα, ο ψευδοεπικεφαλής θα το αρνηθεί μέσα του, και δεν θα επιβλέπει ούτε θα ελέγχει σοβαρά το έργο αυτού του ανθρώπου. Σκέφτηκα πως, εκείνη την περίοδο, έτσι ακριβώς —τυφλά— εμπιστευόμουν τους ανθρώπους όταν έκανα το καθήκον μου. Είδα ότι η Άννα μπορούσε να κάνει αληθινό έργο και εργαζόταν πολύ αποτελεσματικά, οπότε δεν παρακολούθησα ούτε έλεγξα το έργο της. Ακόμα κι όταν μου το υπενθύμισαν οι ανώτεροι επικεφαλής, δεν το πήρα στα σοβαρά. Μέσα μου, συνέχισα να εμπιστεύομαι την Άννα, νομίζοντας ότι θα έκανε το έργο. Γι’ αυτό, απλώς της υπενθύμισα επιγραμματικά να συνοψίσει τα προβλήματα του ευαγγελικού έργου, χωρίς να παρακολουθήσω λεπτομερώς το έργο της. Δεν περίμενα ότι, όταν εργαζόταν η Άννα, απλώς θα επαναλάμβανε λόγια και δεν θα έλυνε πραγματικά προβλήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου. Όλα αυτά ήταν η συνέπεια της τυφλής εμπιστοσύνης μου στην Άννα και του ότι δεν παρακολουθούσα το έργο της. Αργότερα, έκανα το ίδιο όταν ήταν να παρακολουθήσω το έργο της Μάρθας. Θεώρησα ότι είχε κάποια εργασιακή ικανότητα και μπορούσε να κάνει κάποιο αληθινό έργο, κι έτσι της έδειξα μεγάλη εμπιστοσύνη. Σπάνια ρωτούσα για τις λεπτομέρειες της εκτέλεσης του καθήκοντός της, και δεν έλεγχα ούτε επέβλεπα το έργο της. Όταν μου το υπενθύμισε η αδελφή συνεργάτιδά μου, δεν της έδωσα καμία σημασία και δεν παρακολούθησα το έργο της Μάρθας. Αποτέλεσμα; Δεν μπόρεσαν να λυθούν άμεσα τα προβλήματα των αδελφών της. Ζούσε μέσα στην αρνητικότητα, γεγονός που επηρέαζε το έργο της. Ο Θεός είπε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρακολουθούν συχνά το έργο, να ενημερώνονται για τις καταστάσεις και τις δυσκολίες των αδελφών τους, να κατανοούν τα προβλήματα και τις αποκλίσεις που έχει ο καθένας στο καθήκον του, αλλά και να τους επισκέπτονται από κοντά για να ενημερώνονται για το έργο και να δίνουν καθοδήγηση, λύνοντας τυχόν προβλήματα με το που εντοπίζονται. Αυτή είναι η ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες· μόνο μια τέτοια εκτέλεση του καθήκοντος είναι σύμφωνη με την πρόθεση του Θεού. Εγώ, όμως, ζούσα διαρκώς βασιζόμενος στις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι εμπιστευόμουν τυφλά τους ανθρώπους. Νόμιζα ότι η Άννα και η Μάρθα μπορούσαν να κάνουν αληθινό έργο και δεν χρειάζονταν επίβλεψη και έλεγχο, οπότε σπάνια παρακολουθούσα λεπτομερώς το έργο τους. Δεν είχα τη συμπεριφορά ενός ψευδοεπικεφαλής; Δεν μπορούσα να διακρίνω την ουσία των ανθρώπων, κι όμως τους εμπιστευόμουν συνεχώς χωρίς πολλή σκέψη και χωρίς να παρακολουθώ το έργο τους. Πόσο τυφλός ήμουν, αλήθεια, πόσο αλαζόνας! Όταν το κατάλαβα αυτό, ένιωσα τόσο άβολα στην καρδιά μου που ήταν σαν να είχα φάει μαχαιριά. Είχα αντιμετωπίσει ανεύθυνα το καθήκον μου, αλλά ο Θεός δεν με απέκλεισε. Αντίθετα, μου έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσω. Έπρεπε να συνεχίσω να κάνω αυτοκριτική και να καταλαβαίνω τον εαυτό μου.

Μια μέρα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού, και απέκτησα μια πιο σαφή εικόνα των προβλημάτων μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη φράση “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις” ως αλήθεια, και παραπλανώνται και δεσμεύονται από αυτήν. Ενοχλούνται και επηρεάζονται από αυτήν όταν επιλέγουν ή χρησιμοποιούν ανθρώπους, και μάλιστα την αφήνουν να υπαγορεύει τις πράξεις τους. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επικεφαλής και εργάτες έχουν πάντα δυσκολίες και αμφιβολίες κάθε φορά που ελέγχουν το έργο της εκκλησίας και προάγουν και χρησιμοποιούν ανθρώπους. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρηγορηθούν με τα λόγια “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Κάθε φορά που επιθεωρούν ή ρωτούν για το έργο, σκέφτονται: “‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’. Θα πρέπει να εμπιστεύομαι τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και εξάλλου το Άγιο Πνεύμα εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους, οπότε δεν θα πρέπει πάντα να αμφιβάλλω και να επιβλέπω τους άλλους”. Έχουν επηρεαστεί από αυτήν τη φράση, έτσι δεν είναι; Ποιες είναι οι συνέπειες που επιφέρει η επιρροή αυτής της φράσης; Πρώτα απ’ όλα, εάν κάποιος προσυπογράφει αυτήν την ιδέα τού να “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”, θα επιθεωρεί και θα κατευθύνει το έργο των άλλων; Είναι σε θέση να επιβλέπει και να παρακολουθεί τη δουλειά τους; Εάν το άτομο αυτό εμπιστεύεται όλους όσους χρησιμοποιεί και ποτέ δεν τους επιθεωρεί ούτε τους κατευθύνει στο έργο τους, ενώ δεν τους επιβλέπει ποτέ, τότε κάνει το καθήκον του με αφοσίωση; Μπορεί να εκτελεί το έργο της εκκλησίας κατά τρόπο ικανό και να ολοκληρώνει την ανάθεση από τον Θεό; Δείχνει αφοσίωση στην ανάθεση από τον Θεό; Δεύτερον, δεν είναι απλώς ότι δεν τηρείτε τον λόγο του Θεού και τα καθήκοντά σας· είναι ότι θεωρείτε τα τεχνάσματα του Σατανά και τη φιλοσοφία του για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις λες και είναι η αλήθεια, και τα ακολουθείτε και τα κάνετε πράξη. Υπακούς στον Σατανά και ζεις σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία, έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι άτομο που υποτάσσεται στον Θεό, πόσο μάλλον άτομο που τηρεί τα λόγια Του. Είσαι παλιοτόμαρο. Βάζοντας στην άκρη τα λόγια του Θεού και, αντίθετα, κάνοντας πράξη μια σατανική φράση σαν την αλήθεια, προδίδεις την αλήθεια και τον Θεό! Εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, κι όμως οι αρχές για τις πράξεις σου είναι η σατανική λογική και φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις· τι είδους άτομο είσαι; Άτομο που προδίδει τον Θεό, άτομο που Τον ατιμάζει σοβαρά. Ποια είναι η ουσία αυτής της πράξης; Να καταδικάζεις ανοιχτά τον Θεό και να αρνείσαι ανοιχτά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η ουσία της; (Αυτή είναι.) Εκτός του ότι δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, επιτρέπεις σε ένα από τα ρητά του διαβόλου που λέει ο Σατανάς και σε μια απ’ τις σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα μέσα στην εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό, γίνεσαι συνεργός του Σατανά, βοηθάς τον Σατανά να κάνει τις δραστηριότητές του στην εκκλησία, και αναστατώνεις και διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Η ουσία του προβλήματος αυτού είναι πολύ σοβαρή, έτσι δεν είναι;» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο: Τι είναι η αλήθεια). Όταν συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο λόγος που δεν είχα ελέγξει το έργο αυτών των δύο αδελφών ήταν ότι είχα επηρεαστεί από τη σατανική φιλοσοφία που λέει «Αν χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο, μην τον υποπτεύεσαι· αν τον υποπτεύεσαι, μην τον χρησιμοποιείς». Παλιότερα, όταν παρακολουθούσα το έργο, είδα ότι μπορούσαν να λύσουν κάποια αληθινά προβλήματα και ότι είχαν κάποια εργασιακή ικανότητα, οπότε τις εμπιστεύτηκα πάρα πολύ. Θεώρησα ότι δεν χρειαζόταν να παρακολουθώ και να ελέγχω διαρκώς το έργο τους, ότι έπρεπε απλώς να ρωτάω συνοπτικά για τις καταστάσεις και τις δυσκολίες τους μια στο τόσο, ότι αυτό θα ήταν μια χαρά. Λόγω του ότι δεν επέβλεπα ούτε έλεγχα το έργο τους, και δεν μπόρεσα να εντοπίσω αμέσως τις πραγματικές δυσκολίες τους και να τις επιλύσω, επηρεάστηκε η πρόοδος του έργου. Ήξερα πολύ καλά ότι ήταν δική μου ευθύνη να παρακολουθώ και να ελέγχω το έργο, και ότι έπρεπε να εντοπίζω και να επιλύω αμέσως τις δυσκολίες και τα προβλήματα που προέκυπταν. Μόνο έτσι θα μπορούσε να συνεχιστεί η πρόοδος του έργου. Ωστόσο, βάσισα τη διαγωγή και τις πράξεις μου στη σκέψη και την άποψη «Αν χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο, μην τον υποπτεύεσαι· αν τον υποπτεύεσαι, μην τον χρησιμοποιείς». Αντιμετώπισα το καθήκον μου με μεγάλη ασέβεια, ήμουν επιπόλαιος και δεν είχα κανένα αίσθημα ευθύνης. Δεν παρακολούθησα ούτε έλεγξα το έργο που έπρεπε να παρακολουθήσω ή να ελέγξω, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η πρόοδος του ευαγγελικού έργου. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές, όταν έβλεπα τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου να φθίνουν, ή τους αδελφούς και τις αδελφές να μην είναι πολύ ενεργοί στο καθήκον τους, είχα καταλάβει ότι έπρεπε να παρακολουθήσω και να ελέγξω το έργο τους. Ωστόσο, βασισμένος στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου, πίστευα ότι θα το έκαναν κι ότι δεν χρειαζόταν να τους παρακολουθήσω, οπότε τους έδειχνα μεγάλη εμπιστοσύνη. Θεωρούσα την άποψη «Αν χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο, μην τον υποπτεύεσαι· αν τον υποπτεύεσαι, μην τον χρησιμοποιείς» ως αλήθεια, την έκανα πράξη και την τηρούσα ως τέτοια. Δεν έκανα το καθήκον μου σύμφωνα με τις αρχές, και τελικά καθυστέρησα το έργο άθελά μου. Ζούσα συνεχώς με βάση τη σατανική φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις «Αν χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο, μην τον υποπτεύεσαι· αν τον υποπτεύεσαι, μην τον χρησιμοποιείς» και πίστευα ότι, αν παρακολουθούσα το έργο τους, τους έδειχνα έλλειψη εμπιστοσύνης. Ο τρόπος της άσκησής μου δεν εναρμονιζόταν με τα λόγια του Θεού. Η φύση αυτής της συμπεριφοράς είναι η άρνηση της αλήθειας. Είναι αντίσταση απέναντι στον Θεό! Αν συνέχιζα να ζω με βάση αυτές τις σκέψεις και απόψεις, δεν θα μπορούσα να κάνω καλά το καθήκον μου, και τελικά θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν. Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα τύψεις και μομφή για τον εαυτό μου, και έκλαιγα συνεχώς. Προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ: «Θεέ μου, εμπιστευόμουν απροβλημάτιστα τους ανθρώπους και δεν έκανα καλά το καθήκον μου, με αποτέλεσμα να προκαλώ παραβάσεις. Είμαι πρόθυμος να μετανοήσω ενώπιόν Σου». Μετά την προσευχή μου, ένιωσα πολύ ήρεμη την καρδιά μου. Στη συνέχεια, παρακολουθούσα και έλεγχα συνεχώς το έργο τους, κι έτσι έλυνα σιγά σιγά τα προβλήματα. Επίσης, οι αδελφοί και οι αδελφές μου ήταν πιο ενεργοί στο καθήκον τους από πριν.

Ένα πρωί, κατά τις πνευματικές μου ασκήσεις, διάβασα ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας. Ανέφερε ένα χωρίο των λόγων του Θεού, το οποίο άλλαξε την οπτική μου για τα πράγματα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πιστεύετε ότι η φράση “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις” είναι σωστή; Είναι αυτή η φράση η αλήθεια; Γιατί να χρησιμοποιήσει αυτήν τη φράση κατά το έργο του οίκου του Θεού και όσο κάνει το καθήκον του; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Αυτά είναι ξεκάθαρα λόγια των απίστων, λόγια που προέρχονται από τον Σατανά —γιατί λοιπόν τα αντιμετωπίζει ως την αλήθεια; Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει αν αυτά τα λόγια είναι σωστά ή λανθασμένα; Αυτά είναι ολοφάνερα τα λόγια του ανθρώπου, τα λόγια της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, απλούστατα δεν είναι η αλήθεια, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Θεού και δεν θα έπρεπε να χρησιμεύουν ως κριτήριο για τις πράξεις, τη διαγωγή και τη λατρεία των ανθρώπων προς τον Θεό. Πώς πρέπει λοιπόν να προσεγγίζεται αυτή η φράση; Αν είσαι πραγματικά ικανός να διακρίνεις, ποια αλήθεια-αρχή θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις στη θέση του για να χρησιμεύσει ως αρχή άσκησής σου; Θα πρέπει να είναι το “να εκτελείς καλά το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου”. Το να ενεργείς με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιορίζεσαι από κανέναν· σημαίνει πως η καρδιά και ο νους σου είναι ένα, και τίποτε άλλο. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το καθήκον σου, και θα πρέπει να το εκτελείς καλά, καθώς το να το κάνεις είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και δικαιολογημένο. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Να τα διαχειρίζεσαι όπως πρέπει· αν απαιτείται κλάδεμα, ας γίνει, και αν απαιτείται απόλυση, ας γίνει. Με λίγα λόγια, να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η αρχή; Αυτό δεν είναι το ακριβώς αντίθετο της φράσης “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”; Τι σημαίνει Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις; Σημαίνει ότι αν έχεις προσλάβει ένα άτομο, δεν θα πρέπει να αμφιβάλλεις γι’ αυτό, θα πρέπει να αφήσεις τα ηνία, να μην το επιτηρείς και να το αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει· και αν αμφιβάλλεις γι’ αυτό, τότε δεν θα πρέπει να το προσλάβεις. Αυτό δεν σημαίνει; Είναι τρομερά λάθος. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Κάθε άνθρωπος έχει σατανική διάθεση, και είναι ικανός να προδώσει τον Θεό και να αντισταθεί στον Θεό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι κανένας δεν είναι αξιόπιστος. Ακόμη και αν κάποιος ορκιστεί μέχρι τα πέρατα της γης, αυτό δεν ωφελεί, επειδή οι άνθρωποι περιορίζονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Πρέπει να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προτού μπορέσουν να επιλύσουν το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής τους και να επιλύσουν διεξοδικά το πρόβλημα της αντίστασής τους και της προδοσίας τους προς τον Θεό —να επιλύσουν τη ρίζα των αμαρτιών των ανθρώπων. Όλοι όσοι δεν έχουν περάσει από την κρίση και τον εξαγνισμό του Θεού και δεν έχουν επιτύχει τη σωτηρία δεν είναι αξιόπιστοι. Δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Επομένως, όταν χρησιμοποιείς κάποιον, πρέπει να τον επιβλέπεις και να τον κατευθύνεις. Επίσης, πρέπει να τον κλαδεύεις και να συναναστρέφεσαι συχνά πάνω στην αλήθεια, και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είσαι σε θέση να διαπιστώσεις με σαφήνεια αν μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιείται. Αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, που αποδέχονται το κλάδεμα, που είναι ικανοί να εκτελούν πιστά το καθήκον τους και που έχουν συνεχή πρόοδο στη ζωή τους, τότε μόνο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να χρησιμοποιηθούν» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο: Τι είναι η αλήθεια). Όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι όποια κι αν είναι η εργασιακή ικανότητα του καθενός, όποιο κι αν είναι το επίπεδό του, ξέρει-δεν ξέρει πώς να κάνει το έργο, και όση αλήθεια κι αν καταλαβαίνει, το έργο του πρέπει πάντα να παρακολουθείται. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί υπερβολικά βαθιά από τον Σατανά και όλοι έχουν την τάση να ενεργούν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Κανένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, δεν είναι αξιόπιστος πριν αποκτήσει την αλήθεια και φτάσει στη σωτηρία. Ως επικεφαλής και εργάτες, πρέπει να επιβλέπουμε και να ελέγχουμε αμέσως το έργο, να ενημερωνόμαστε για την πρόοδό του, να υποδεικνύουμε ζητήματα και να βοηθάμε όπου χρειάζεται όποτε εντοπίζουμε προβλήματα, να κλαδεύουμε τους ανθρώπους σε περίπτωση σοβαρών προβλημάτων, και να ανακαλύπτουμε και να λύνουμε εγκαίρως τα προβλήματα. Μόνο έτσι κάνει κανείς αληθινό έργο. Έκτοτε, παρακολουθούσα, επέβλεπα και έλεγχα πραγματικά το έργο των αδελφών.

Μια φορά, παρακολουθούσα και διερευνούσα το έργο της Μάρθας, και διαπίστωσα ότι ένας διάκονος του ευαγγελίου δεν έκανε αληθινό έργο και έπρεπε να απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά του. Έτσι, μαζί με τη Μάρθα απαλλάξαμε τον διάκονο. Μετά την απαλλαγή του, έπρεπε να κάνουμε νέες εκλογές για τη θέση του διακόνου, και ζήτησα από τη Μάρθα να προεδρεύσει. Συναναστράφηκα μαζί της συγκεκριμένα για τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν το έργο στη συνέχεια. Σκέφτηκα μέσα μου: «Τις έχει ξανακάνει αυτές τις εργασίες. Επίσης, έχω συναναστραφεί γι’ αυτές μαζί της τώρα, οπότε σίγουρα θα τις κάνει καλά. Δεν χρειάζεται να την επιβλέψω περισσότερο». Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα ότι οι σκέψεις μου ήταν λανθασμένες. Σκέφτηκα τότε που εμπιστευόμουν τυφλά τους ανθρώπους και δεν έλεγχα ούτε παρακολουθούσα το έργο τους, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί σοβαρά το έργο. Δεν γινόταν να αφήσω το παλιό μου πρόβλημα να επανεμφανιστεί. Σκέφτηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που είχα διαβάσει παλιότερα: «Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη κερδίσει την αλήθεια, είναι αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι. Τι σημαίνει ότι είναι αναξιόπιστοι; Σημαίνει ότι όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή αναποδιές, είναι πιθανό να καταρρεύσουν και να γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι. Είναι αξιόπιστος κάποιος που είναι συχνά αρνητικός και αδύναμος; Σίγουρα όχι. Αλλά οι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια είναι διαφορετικοί. Οι άνθρωποι που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια είναι βέβαιο ότι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, και μόνο οι άνθρωποι με θεοφοβούμενη καρδιά είναι αξιόπιστοι· οι άνθρωποι χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά δεν είναι αξιόπιστοι. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζονται οι άνθρωποι χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά; Θα πρέπει, φυσικά, να τους παρέχεται στοργική βοήθεια και υποστήριξη. Θα πρέπει να παρακολουθούνται περισσότερο καθώς κάνουν το καθήκον τους και να τους παρέχεται περισσότερη βοήθεια και οδηγίες· μόνο τότε μπορεί να διασφαλιστεί ότι θα εκτελέσουν αποτελεσματικά το καθήκον τους. Και ποιος είναι ο στόχος αυτού; Ο κύριος στόχος είναι να υποστηριχθεί το έργο του οίκου του Θεού. Δευτερεύων στόχος είναι να εντοπίζονται αμέσως τα προβλήματα, να παρέχεται αμέσως φροντίδα σ’ αυτούς, να υποστηρίζονται ή να κλαδεύονται, διορθώνοντας τις αποκλίσεις τους και αναπληρώνοντας τις ελλείψεις και τις αδυναμίες τους. Αυτό είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους· δεν υπάρχει τίποτα κακόβουλο σ’ αυτό» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (7)]. Καθώς αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, δεν τολμούσα να εμπιστευτώ τον εαυτό μου πια. Έσπευσα να συναντήσω τη Μάρθα για να ενημερωθώ για την κατάσταση σχετικά με την επανεκλογή διακόνου. Το αποτέλεσμα ήταν να διαπιστώσω ότι ήταν απασχολημένη με άλλες εργασίες και είχε αναβάλει τις νέες εκλογές. Αργότερα, την εξέθεσα επειδή δεν έφερε φορτίο στο καθήκον της και καθυστερούσε το έργο, κι εκείνη έσπευσε να διεξαγάγει τις νέες εκλογές. Στη συνέχεια, έμαθα πραγματικά για ποιες άλλες εργασίες ήταν υπεύθυνη η Μάρθα και ανακάλυψα και σ’ αυτές κάποια προβλήματα. Αμέσως συναναστράφηκα για να λύσω αυτά τα προβλήματα, και μετά από λίγο καιρό, το έργο της εκκλησίας παρουσίασε κάποια πρόοδο. Όταν ασκήθηκα με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα την καρδιά μου πολύ πιο ήρεμη.

Μέσα από αυτήν την περίοδο εμπειρίας, είδα ξεκάθαρα ότι η ιδέα που ενστάλαξε ο Σατανάς στους ανθρώπους, ότι δηλαδή «Αν χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο, μην τον υποπτεύεσαι· αν τον υποπτεύεσαι, μην τον χρησιμοποιείς» είναι λανθασμένη και παράλογη. Επιπλέον, είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια. Κατάλαβα επίσης πώς να επιβλέπω και να παρακολουθώ το έργο σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δόξα τω Θεώ!