Από της Λι Ζεν, Κίνα

Τον Απρίλιο του 2022, οι επικεφαλής κανόνισαν να κάνω έργο εκκαθάρισης στην εκκλησία. Δεν είχα κάνει ποτέ ξανά αυτό το έργο και δεν κατανοούσα τις αρχές για τη διάκριση διαφορετικών ειδών ανθρώπων, οπότε μ’ έπιασε ανησυχία: «Μπορώ να το κάνω; Κι αν κατά λάθος εκκαθαρίσω κάποιον που δεν πρέπει; Δεν θα διέπραττα μια πολύ κακή πράξη; Θα ήταν σοβαρή παράβαση!» Τότε, όμως, σκέφτηκα πως δεν μπορούσα ν’ αποφύγω το καθήκον μου. Δεν ήμουν η μόνη που έκανε αυτό το καθήκον. Θα συνεργαζόμουν και με άλλες αδελφές. Αν δεν καταλάβαινα κάτι, μπορούσα να μάθω απ’ αυτές. Έτσι, αποδέχτηκα αυτό το καθήκον. Αργότερα, έμαθα ότι η αδελφή Σονγκ Πινγκ έκανε αυτό το καθήκον αρκετά χρόνια και κατανοούσε καλά τις αρχές για τη διάκριση διαφορετικών ειδών ανθρώπων. Άρχισα να στηρίζομαι πολύ πάνω της και σκεφτόμουν: «Εγώ δεν έχω κατανοήσει ακόμα τις αρχές και δεν ξέρω πώς να κάνω αυτό το έργο, οπότε θα ακολουθήσω απλώς τη Σονγκ Πινγκ και θα την αφήσω να με καθοδηγήσει». Αργότερα, κατέβαλα προσπάθεια στο να εφοδιαστώ με τις αρχές για τη διάκριση διαφορετικών ειδών ανθρώπων και συμμετείχα ενεργά στο έργο, με την ελπίδα να κατανοήσω γρήγορα τις αρχές και να επωμιστώ το έργο. Συνειδητοποίησα πως το έργο εκκαθάρισης διέφερε από τα άλλα έργα, αφού ακόμη κι ένα μικρολαθάκι θα ήταν σοβαρό και θα είχε ως αποτέλεσμα να θεωρηθώ υπόλογη, οπότε σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερο να είμαι προσεκτική και επιφυλακτική. Όταν οργάνωνα το υλικό εκκαθάρισης, αν αντιμετώπιζα κάτι κάπως περίπλοκο ή κάτι που είχε προκαλέσει διαφωνίες για τον χαρακτηρισμό του, ρωτούσα γρήγορα τη Σονγκ Πινγκ, και ένιωθα άνετα να το χειριστώ μόνο αφού το είχε ελέγξει εκείνη. Στηριζόμουν στη Σονγκ Πινγκ και στο έργο μου. Έκανα ό,τι μου έλεγε και, όποτε μπορούσα, απέφευγα να παίρνω πρωτοβουλίες. Συνεργαζόμασταν έτσι για έναν χρόνο.

Τον Μάιο του 2023, οι επικεφαλής μάς έγραψαν πως σχεδίαζαν να αναθέσουν στη Σονγκ Πινγκ την επίβλεψη άλλου έργου. Όταν άκουσα τα νέα, σκέφτηκα: «Μεταφέρεται η Σονγκ Πινγκ. Εγώ είμαι περισσότερο καιρό σ’ αυτόν τον ρόλο στην ομάδα, οπότε θα χρειαστεί να αναλάβω τα ηνία και να επωμιστώ το έργο». Όταν το σκέφτηκα αυτό, άρχισα άθελά μου να ανησυχώ: «Αν και έχω κατανοήσει κάποιες αρχές για τη διάκριση των ανθρώπων αυτόν τον έναν χρόνο που εκπαιδεύομαι, όταν αντιμετωπίζω περίπλοκα προβλήματα, δεν ξέρω ακόμα πώς να τα χειριστώ και χρειάζομαι τη βοήθεια της Σονγκ Πινγκ για να τα ελέγξω. Επιπλέον, όλον αυτόν τον καιρό, τόσο η σύνοψη των αποκλίσεων του έργου όσο και η καλλιέργεια ανθρώπων ήταν εργασίες που ήταν κατά κύριο λόγο ευθύνη της Σονγκ Πινγκ και, όταν υπήρχαν θέματα στο έργο, οι επικεφαλής συμβουλεύονταν κι αυτοί τη Σονγκ Πινγκ. Αν φύγει η Σονγκ Πινγκ, τι θα κάνω αν δεν μπορέσω να επωμιστώ αυτές τις ευθύνες; Αυτό αφορά το έργο εκκαθάρισης σε πολλές εκκλησίες. Κι αν προκύψουν προβλήματα ή αποκλίσεις στο έργο που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο εκκαθάρισης της εκκλησίας; Αν συνέβαινε αυτό, θα ήμουν άμεσα υπεύθυνη και θα έπρεπε να υποστώ τις συνέπειες. Το έργο εκκαθάρισης διαφέρει από τα άλλα έργα. Αν αποτύχω να διακρίνω ένα πρόβλημα και αφήσω αντίχριστους και κακούς ανθρώπους στην εκκλησία, τότε θα τους προστατεύω και θα έχω μερίδιο στο κακό που κάνουν. Αν αποβάλω εσφαλμένα κάποιον που δεν πρέπει, με αποτέλεσμα να μην αποδοθεί δικαιοσύνη, θα κάνω μεγάλο κακό και σ’ αυτήν την περίπτωση. Οποιαδήποτε απ’ τις δύο περιπτώσεις θα ήταν σοβαρή παράβαση και, αν ο οίκος του Θεού με θεωρήσει υπόλογη, μπορεί, αν μη τι άλλο, να απαλλαχθώ απ’ τα καθήκοντά μου, ενώ, αν οι συνέπειες είναι σοβαρές, μπορεί ακόμα και να αποβληθώ». Όταν τα σκέφτηκα όλα αυτά, ένιωσα ένα βάρος στο στήθος και τεράστια πίεση. Δεν μπορούσα, όμως, να εμποδίσω τη Σονγκ Πινγκ να φύγει. Καθώς περνούσαν οι μέρες και πλησίαζε ο καιρός που θα έφευγε, αγχωνόμουν όλο και περισσότερο και δεν μπορούσα να ηρεμήσω μέσα μου όταν έκανα το καθήκον μου. Όταν συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν στη σωστή κατάσταση, προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει για να γνωρίσω τα προβλήματά μου.

Μετά την προσευχή, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν η εκκλησία τούς αναθέσει μια δουλειά, θα εξετάσουν πρώτα αν η δουλειά απαιτεί ανάληψη ευθύνης και, αν ναι, δεν θα δεχτούν τη δουλειά. Οι όροι τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος είναι, πρώτον, ότι πρέπει να είναι μια χαλαρή δουλειά· δεύτερον, ότι δεν είναι φορτωμένη ή κουραστική· και τρίτον, πως ό,τι κι αν κάνουν, δεν θα αναλάβουν καμία ευθύνη. Αυτό είναι το μόνο είδος καθήκοντος που αναλαμβάνουν. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Δεν είναι ένα πονηρό, δόλιο άτομο; Δεν θέλει να επωμιστεί ούτε την παραμικρή ευθύνη. Όταν τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, φοβάται μάλιστα μη σπάσουν το κεφάλι τους. Ποιο καθήκον μπορεί να εκτελέσει ένα τέτοιο άτομο; Ποια είναι η χρησιμότητά του στον οίκο του Θεού; Το έργο του οίκου του Θεού έχει να κάνει με το έργο της καταπολέμησης του Σατανά, καθώς και με τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Ποιο καθήκον δεν συνεπάγεται ευθύνες; Θα λέγατε ότι το να είσαι επικεφαλής συνεπάγεται ευθύνη; Δεν είναι οι ευθύνες τους ακόμη μεγαλύτερες, και δεν πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη ακόμη περισσότερο; Δεν έχει σημασία αν κηρύττεις το ευαγγέλιο, καταθέτεις μαρτυρίες, φτιάχνεις βίντεο και τα λοιπά —ό,τι έργο κι αν κάνεις— εμπεριέχει ευθύνες εφόσον αφορά τις αλήθεια-αρχές. Εάν η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν έχει αρχές, αυτό θα επηρεάσει το έργο του οίκου του Θεού, και εάν φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες, τότε δεν μπορείς να εκτελέσεις κανένα καθήκον. Είναι δειλός κάποιος που φοβάται ν’ αναλάβει ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του ή υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του; Πρέπει να μπορείς να ξεχωρίσεις τη διαφορά. Είναι γεγονός ότι δεν πρόκειται για θέμα δειλίας. Εάν το άτομο αυτό κυνηγούσε πλούτη, ή έκανε κάτι προς το συμφέρον του, εκεί πώς θα μπορούσε να είναι τόσο γενναίο; Θα έπαιρνε οποιοδήποτε ρίσκο. Όταν όμως πράττει για την εκκλησία, για τον οίκο του Θεού, δεν παίρνει κανένα απολύτως ρίσκο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εγωιστές και ελεεινοί, οι πιο ύπουλοι όλων. Όποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος δεν είναι στο ελάχιστο ειλικρινής προς τον Θεό, για να μη μιλήσω για την αφοσίωσή του. Ποιο είδος ατόμου τολμά ν’ αναλάβει την ευθύνη; Ποιο είδος ανθρώπου έχει το θάρρος να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο; Κάποιος που πρωτοστατεί και βγαίνει με γενναιότητα μπροστά την πιο κρίσιμη στιγμή στο έργο του οίκου του Θεού, που δεν φοβάται να φέρει κάποια βαριά ευθύνη και να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες όταν βλέπει το πλέον σημαντικό και κρίσιμο έργο. Αυτός είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ένας καλός στρατιώτης του Χριστού. Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι φοβούνται ν’ αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους το κάνουν επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Όχι· το πρόβλημα έγκειται στην ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης, είναι εγωιστές και ελεεινοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν μπορούν να σωθούν» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Αυτό που εξέθεσε ο Θεός ήταν η αληθινή μου κατάσταση. Όταν έμαθα πως η Σονγκ Πινγκ θα μεταφερόταν και πως θα έπρεπε να επωμιστώ το έργο, η πρώτη μου σκέψη δεν ήταν να στηριχτώ στον Θεό για να επωμιστώ αυτό το έργο, αλλά να σκεφτώ αν ο οίκος του Θεού θα με θεωρούσε υπόλογη και θα με αντιμετώπιζε και αν θα εξακολουθούσα να έχω την ευκαιρία να σωθώ στην περίπτωση που υπήρχαν αποκλίσεις ή προβλήματα στο μελλοντικό έργο. Δεν σκέφτηκα καθόλου πώς να χειριστώ το μελλοντικό έργο. Ως εγωιστής και ποταπός άνθρωπος που λογάριαζε μόνο τα δικά του συμφέροντα όταν συνέβαινε κάτι, πώς μπορούσα να κάνω καλά το καθήκον μου; Θυμάμαι πως, στην αρχή, όταν μου ανατέθηκε αυτό το καθήκον, φοβόμουν μην κάνω λάθη και φοβόμουν να αναλάβω την ευθύνη. Αν και αργότερα το αποδέχτηκα, και πάλι φοβόμουν να αναλάβω την ευθύνη και ήμουν απρόθυμη να πάρω την πρωτοβουλία και να επωμιστώ ένα φορτίο στο καθήκον μου, και στηριζόμουν στη Σονγκ Πινγκ για τα πάντα. Όταν αντιμετώπιζα υλικό που ήταν δύσκολο να διακρίνω και να χαρακτηρίσω και όταν υπήρχαν εργασίες που έπρεπε να επιτελεστούν, άφηνα τη Σονγκ Πινγκ να αναλάβει τα ηνία και να πάρει τις τελικές αποφάσεις, ενώ εγώ ήμουν ευχαριστημένη να είμαι υφιστάμενη. Έτσι, αν προέκυπταν αποκλίσεις ή προβλήματα, δεν θα χρειαζόταν ν’ αναλάβω την κύρια ευθύνη ούτε να υποφέρω και να πληρώσω τίμημα, βγαίνοντας κερδισμένη και απ’ τις δύο πλευρές. Εφόσον ζούσα μ’ αυτήν την πονηρή, εγωιστική και ποταπή διεφθαρμένη διάθεση, εκπαιδευόμουν σ’ αυτό το καθήκον για έναν χρόνο χωρίς να κάνω ιδιαίτερη πρόοδο και, ακόμη και σε εκείνο το σημείο, δεν μπορούσα να εργαστώ ανεξάρτητα. Δεν έβλαπτα τον εαυτό μου; Τώρα που η Σονγκ Πινγκ μεταφερόταν και έπρεπε να επωμιστώ το έργο ανεξάρτητα, ο Θεός μού είχε δώσει μια ευκαιρία να εκπαιδευτώ. Δεν καταλάβαινα, όμως, την πρόθεση του Θεού ούτε ήξερα πως έπρεπε να είμαι ευγνώμων. Σκεφτόμουν διαρκώς τα συμφέροντά μου και ένιωθα αγχωμένη και ανήσυχη. Δεν βασάνιζα απλώς τον εαυτό μου; Η αλήθεια είναι πως κάθε εργασία στον οίκο του Θεού αφορά τις αλήθεια-αρχές και το να κάνεις οποιοδήποτε καθήκον απαιτεί συμμόρφωση με τις αλήθεια-αρχές και αίσθημα ευθύνης. Το έργο του Θεού κοντεύει να ολοκληρωθεί και διάφορα είδη ανθρώπων στην εκκλησία αποκαλύπτονται ένα προς ένα. Ο Θεός συναναστρέφεται πάνω σε αλήθειες που αφορούν τη διάκριση, για να μας βοηθήσει να διακρίνουμε όλα τα είδη ανθρώπων που ανήκουν στον Σατανά, ώστε να εκκαθαρίσουμε από την εκκλησία τους διάφορους διαβόλους και σατανάδες που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού, παρέχοντας στον εκλεκτό λαό του Θεού ένα καλό περιβάλλον για να επιδιώκει την αλήθεια. Τώρα που έκανα το έργο της εκκαθάρισης, ήταν ευθύνη και υποχρέωσή μου να οδηγήσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου ν’ αναζητήσουν την αλήθεια και ν’ αποκτήσουν μεγαλύτερη διάκριση, να εκκαθαρίσω από την εκκλησία όσους έκαναν κακό και διατάρασσαν κι αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας. Αν φοβόμουν να αναλάβω την ευθύνη και αποτύγχανα να εκπληρώσω τη λειτουργία μου, δεν θα ήμουν άχρηστη; Πώς θα μπορούσε να σώσει ο Θεός έναν τέτοιον άνθρωπο; Όταν τα σκέφτηκα όλα αυτά, συνειδητοποίησα πως δεν μπορούσα να ζω πια σ’ αυτήν τη λανθασμένη κατάσταση. Διαφορετικά, θα επηρεαζόταν η ικανότητά μου να κάνω τα καθήκοντά μου στο μέλλον.

Αργότερα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι, στην πραγματικότητα, η πραγματοποίηση όλων όσα είναι έμφυτα στον άνθρωπο, δηλαδή, ό,τι είναι εφικτό για τον άνθρωπο. Κι είναι τότε που το καθήκον του εκπληρώνεται. Τα ελαττώματα του ανθρώπου κατά την υπηρεσία του σταδιακά μειώνονται μέσω της βαθμιαίας εμπειρίας και της διαδικασίας υποβολής του σε κρίση· δεν παρεμποδίζουν ούτε επηρεάζουν το καθήκον του ανθρώπου. Αυτοί που σταματούν να υπηρετούν ή υποκύπτουν και υποχωρούν από φόβο ότι μπορεί να υπάρχουν ελαττώματα κατά την υπηρεσία τους είναι οι πιο δειλοί απ’ όλους. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκφράσουν ό,τι οφείλουν να εκφράσουν κατά την υπηρεσία ή να επιτύχουν ό,τι είναι εγγενώς εφικτό γι’ αυτούς, κι αντ’ αυτού ενεργούν μηχανικά, τότε έχουν χάσει τη λειτουργία που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο ον. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι οι επονομαζόμενες “μετριότητες”· είναι άχρηστα σκουπίδια. Πώς είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποκαλούνται καταλλήλως δημιουργημένα όντα; Δεν είναι διεφθαρμένα όντα που λάμπουν εξωτερικά, αλλά είναι σάπια εσωτερικά; […] Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός θα λάβει ευλογίες ή θα υποφέρει από κακοτυχία. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και πρέπει να το κάνει χωρίς να επιζητά ανταμοιβή και χωρίς όρους ή αιτία. Μόνο αυτό ονομάζεται εκτέλεση του καθήκοντος. Το να λαμβάνει κανείς ευλογίες αναφέρεται στις ευλογίες που απολαμβάνει ένας άνθρωπος όταν οδηγείται στην τελείωση αφότου βιώσει την κρίση. Το να υποφέρει κακοτυχία αναφέρεται στην τιμωρία που λαμβάνει ένας άνθρωπος όταν δεν αλλάζει η διάθεσή του αφότου υποβληθεί σε παίδευση και κρίση —όταν, με άλλα λόγια, δεν οδηγείται στην τελείωση. Όμως, ανεξάρτητα από το αν λαμβάνουν ευλογίες ή υποφέρουν από κακοτυχία, τα δημιουργημένα όντα οφείλουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν και κάνοντας αυτά που μπορούν να κάνουν· αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να εκτελείς το καθήκον σου μόνο για να λαμβάνεις ευλογίες και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να εκτελέσεις το καθήκον σου από φόβο μην υποφέρεις από κακοτυχία. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την επαναστατικότητά του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου). Τα λόγια του Θεού είναι ξεκάθαρα: Το να κάνει κανείς το καθήκον του δεν έχει καμία σχέση με το να λαμβάνει ευλογίες ή να παθαίνει κάτι το ατυχές. Το να μπορεί να κάνει το καθήκον του ενώπιον του Δημιουργού είναι το θεόσταλτο κάλεσμα και η ευθύνη ενός δημιουργήματος και δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει όρους ή ανταμοιβές. Ο Θεός δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Ζητά μόνο να αφιερώσουμε την καρδιά και την προσπάθειά μας και να καταφέρουμε όσα είμαστε ικανοί να καταφέρουμε. Όσο για τυχόν αποκλίσεις, ελλείψεις ή κενά που μπορεί να προκύψουν κατά τα καθήκοντά μας, αυτά είναι πολύ φυσιολογικά. Χωρίς την αλήθεια, δεν μπορούμε να δούμε καθαρά τα πράγματα και είμαστε γεμάτοι με διεφθαρμένες διαθέσεις, ενώ συχνά ενεργούμε σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά. Επομένως, είναι αναπόφευκτο πως θα υπάρχουν αποκλίσεις και λάθη στα καθήκοντά μας. Εφόσον, όμως, επιδιώκουμε την αλήθεια και αναζητάμε συνεχώς τις αλήθεια-αρχές καθώς κάνουμε τα καθήκοντά μας για να διορθώσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, μπορούμε σταδιακά να ελαττώσουμε τις αποκλίσεις και τις παραβάσεις, και θα εκτελούμε τα καθήκοντά μας όλο και καλύτερα. Ο οίκος του Θεού δεν πιάνεται ποτέ από μικρολαθάκια ή μικροπαραβάσεις για να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους. Αντίθετα, προσφέρει τις μέγιστες δυνατές ευκαιρίες για μετάνοια. Μόνο όσοι κάνουν διαρκώς κακές πράξεις και διαταράσσουν και αναστατώνουν επίτηδες το έργο της εκκλησίας θα εκκαθαριστούν από την εκκλησία και θα αποκλειστούν. Στην πραγματικότητα, είχα τη μεγαλύτερη εμπειρία σ’ αυτόν τον τομέα του έργου εκκαθάρισης της εκκλησίας. Σκέφτηκα τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους που αποβλήθηκαν από τον οίκο του Θεού. Κανείς τους δεν αποκλείστηκε επειδή δεν κατανοούσε τις αλήθεια-αρχές ή εξαιτίας μικρών παραβάσεων ή προβλημάτων που είχαν προκύψει καθώς έκανε τα καθήκοντά του. Αντ’ αυτού, όλοι αποβλήθηκαν επειδή έκαναν διαρκώς κακές πράξεις, παραβίαζαν σκόπιμα τις αρχές για το προσωπικό τους κέρδος, τη φήμη ή τη θέση τους, διατάρασσαν και κατέστρεφαν σοβαρά το έργο του Θεού, αρνούνταν να αποδεχτούν την αλήθεια και παρέμεναν αμετανόητοι. Διατάρασσαν και κατέστρεφαν σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού, Αν και είχα δει πάρα πολλά γεγονότα, ακόμα δεν γνώριζα τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Φανταζόμουν πως ο οίκος του Θεού είναι σαν τον άπιστο κόσμο και σκεφτόμουν πως η ευθύνη για κάθε μικροζήτημα θα έπεφτε πάνω μου και θα οδηγούσε στην αποκάλυψη και τον αποκλεισμό μου. Δεν ήταν αυτό βλασφημία ενάντια στον Θεό;

Μετά απ’ αυτό, σκέφτηκα διεξοδικά τα πράγματα και αναζήτησα: «Γιατί πάντα λογαριάζω τα δικά μου συμφέροντα και φοβάμαι να αναλάβω ευθύνη στα καθήκοντά μου; Τι είδους σατανική διάθεση με ελέγχει;» Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα κακά πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Καθώς σκεφτόμουν τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως τα σατανικά δηλητήρια όπως: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «Το καρφί που εξέχει περισσότερο είναι αυτό που χτυπιέται» είχαν ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά μου. Ζούσα σύμφωνα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια και η φύση μου ήταν εξαιρετικά εγωιστική, ποταπή, ύπουλη και δόλια. Πάντα σκεφτόμουν πρώτα τα δικά μου συμφέροντα, έκανα μόνο ό,τι θα με ωφελούσε και δεν έκανα τίποτα που δεν θα με ωφελούσε ή για το οποίο μπορεί να έπρεπε να αναλάβω ευθύνη. Όπως όταν πρωτοανέλαβα το έργο της εκκαθάρισης: Φοβόμουν μην προκαλέσω αποκλίσεις και μη φέρω την ευθύνη επειδή δεν κατανοούσα τις αρχές, οπότε αρνήθηκα να αναλάβω φορτίο, ακολουθούσα πρόθυμα τη Σονγκ Πινγκ σαν υφιστάμενη και σκεφτόμουν πως, αν προέκυπταν προβλήματα ή αποκλίσεις, δεν θα ήμουν εγώ αυτή που θα έφερε την κύρια ευθύνη. Τώρα που η Σονγκ Πινγκ θα μεταφερόταν σε διαφορετικό πόστο, έπρεπε, εφόσον ήμουν τόσο καιρό σ’ αυτόν τον ρόλο, να πάρω την πρωτοβουλία και να επωμιστώ αυτό το φορτίο. Φοβόμουν, όμως, πως θα θεωρούμουν υπόλογη για τυχόν αποκλίσεις στο έργο, οπότε δεν ήμουν πρόθυμη να αναλάβω το φορτίο και είχα βυθιστεί σε διάφορα συναισθήματα καταπίεσης. Ζούσα σύμφωνα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια και προσπαθούσα διαρκώς να ξεγελάσω τον Θεό. Εκ πρώτης όψεως, φαινόμουν έξυπνη και προστάτευα διαρκώς τα συμφέροντά μου. Στην πραγματικότητα, όμως, ήμουν πολύ ανόητη, επειδή είχα χάσει πολλές ευκαιρίες να αποκτήσω την αλήθεια, και η ζωή-είσοδός μου είχε υποστεί μεγάλο πλήγμα. Το σκέφτηκα και είδα πως πίστευα στον Θεό και Τον ακολουθούσα με την ελπίδα να αποκτήσω την αλήθεια και να με σώσει ο Θεός. Ωστόσο, στα καθήκοντά μου, ζούσα σύμφωνα με την εγωιστική, ποταπή, ύπουλη και δόλια σατανική μου φύση, δεν αναζητούσα ποτέ την αλήθεια ούτε την έκανα πράξη και δεν ήμουν σε σύμπνοια με τον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ήταν δυνατόν να αποκτήσω την αλήθεια και να με σώσει ο Θεός; Από τότε κι έπειτα, δεν μπορούσα να ζω πια σύμφωνα μ’ αυτά τα σατανικά δηλητήρια. Έπρεπε να αναζητώ την αλήθεια, να αναζητώ τις προθέσεις του Θεού και να κάνω τα καθήκοντά μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Εκτός αυτής, η σημαντικότερη εκδήλωση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: “Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του. Εάν καταλαβαίνεις και γνωρίζεις τι να κάνεις, αλλά δεν το κάνεις, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη στο καθήκον σου. Αντίθετα, είσαι ύπουλος και λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που εκτελούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση καθηκόντων. Ακόμη και οι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς επιπόλαιοι και ύπουλοι κι αναζητούν τρόπους να λουφάρουν, είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες. Κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός ελπίζει πως μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τόσο Εκείνον όσο και τα καθήκοντά μας με μια ειλικρινή καρδιά, να κάνουμε ό,τι μπορούμε χωρίς να λογαριάζουμε προσωπικά συμφέροντα ή να μηχανορραφούμε προς ίδιον όφελος. Έτσι, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος. Σκέφτηκα πως δεν ήμουν η μόνη που έκανε αυτό το καθήκον, αφού συνεργάζονταν μαζί μου και νέες αδελφές και επικεφαλής. Αν συζητούσα τα ζητήματα μαζί τους περισσότερο και αναζητούσα τις αρχές χωρίς να επιμένω να κάνω το δικό μου, θα μπορούσα να αποφύγω και τα προβλήματα και τις αποκλίσεις. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, οι ανησυχίες μου εξαφανίστηκαν και ήμουν πρόθυμη να επωμιστώ το έργο και να εκπληρώσω τις ευθύνες μου. Όταν έφυγε η Σονγκ Πινγκ, πήρα την πρωτοβουλία να καλλιεργήσω τις νέες αδελφές και, όταν οργάνωνα το υλικό, συζητούσα με τις αδελφές για οτιδήποτε δεν ήταν ξεκάθαρο. Αυτό με βοήθησε να δω τα πράγματα με μεγαλύτερη ακρίβεια και να αποφύγω κάποιες αποκλίσεις και προβλήματα. Λίγο αργότερα, οι ανώτεροι επικεφαλής έστειλαν μια επιστολή όπου ζητούσαν να γίνει έρευνα για τον αν υπήρχαν ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστοι στην εκκλησία και μας ζητούσαν να γράψουμε επιστολές προς κάθε εκκλησία, ώστε να υλοποιηθεί αυτό το έργο. Αγχώθηκα λιγάκι και ανησύχησα πως αν δεν εξέφραζα καθαρά τα πράγματα στην επιστολή και δεν συναναστρεφόμουν ξεκάθαρα πάνω στις αρχές, αν παραπλανούσα τους αδελφούς και τις αδελφές και προκαλούσα διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, είναι βέβαιο πως θα θεωρούμουν υπόλογη. Θα με απάλλασσαν τότε από τα καθήκοντά μου; Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα πως σκεφτόμουν πάλι τα δικά μου συμφέροντα, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό, με την επιθυμία να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου και να μη ζω σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Τότε, επικοινώνησα με τις νέες αδελφές, καταγράφοντας τις διάφορες πτυχές του έργου που έπρεπε να υλοποιηθούν, κι έπειτα άρχισα να γράφω την επιστολή. Όταν την τελείωσα, την ελέγξαμε και την τελειοποιήσαμε σύμφωνα με τις προτάσεις των επικεφαλής, κι έπειτα τη στείλαμε. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρακολουθούσα διαρκώς την κατάσταση της υλοποίησης αυτού του έργου της εκκλησίας και επικοινωνούσα άμεσα με τους αδελφούς και τις αδελφές μόλις διαπίστωνα προβλήματα ή αποκλίσεις. Εντοπίζοντας τελικά κάποιους ψευδοεπικεφαλής που δεν έκαναν αληθινό έργο και κάποιους που έκαναν διαρκώς κακές πράξεις και διατάρασσαν και αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας. Κάναμε προσαρμογές και τους αντιμετωπίσαμε.

Αφού το βίωσα όλο αυτό, συνειδητοποίησα πόσο καλό ήταν το περιβάλλον που είχε κανονίσει ο Θεός. Χωρίς αυτό το περιβάλλον, δεν θα γνώριζα καθόλου τα θέματά μου, θα εξακολουθούσα να ζω σύμφωνα με την εγωιστική και ποταπή σατανική διάθεσή μου, θα ήμουν ευχαριστημένη με το να είμαι απλώς υφιστάμενη και δεν θα σημείωνα αληθινή πρόοδο. Η στάση μου απέναντι στα καθήκοντά μου έχει πλέον αλλάξει κάπως και όλα αυτά είναι αποτέλεσμα των λόγων του Θεού!