Της Σεν Γι, Κίνα

Τον Απρίλιο του 2023, έγιναν σημαντικές αστυνομικές επιχειρήσεις καταστολής σε αρκετές εκκλησίες στην Ντονγκτσένγκ, και άκουσα ότι συνελήφθησαν πολλοί επικεφαλής, και εργάτες και αδελφοί και αδελφές. Εκείνες τις μέρες, οι ανώτεροι επικεφαλής μού ζήτησαν σε μια επιστολή να χειριστώ το επακόλουθο έργο. Όταν διάβασα την επιστολή, χάρηκα και αγχώθηκα ταυτόχρονα. Χάρηκα, επειδή ο Θεός με εξύψωνε με αυτό το καθήκον. Αν και πίστευα στον Θεό πολλά χρόνια, δεν είχα κάνει καλά το καθήκον μου, και πρόσφατα είχα απαλλαχθεί απ’ αυτό επειδή διατάραξα και αναστάτωσα το έργο της εκκλησίας, κι άφησα πίσω μου παραβάσεις. Αλλά ο Θεός δεν μου φέρθηκε σύμφωνα με τις παραβάσεις μου, και μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω ένα τόσο σημαντικό καθήκον. Ήμουν πολύ ευγνώμων και πρόθυμη να συνεργαστώ. Όταν, όμως, σκέφτηκα τους αδελφούς και τις αδελφές από αυτές τις εκκλησίες που είχαν συλληφθεί, με έλουσε κρύος ιδρώτας. Τα τελευταία χρόνια, η αστυνομία του ΚΚΚ είχε συλλάβει κατ’ επανάληψη αδελφούς και αδελφές σε όλη την Ντονγκτσένγκ. Υπήρχαν κάμερες υψηλής ευκρίνειας σε όλη την πόλη, και ένιωθα ότι αν έκανα αμέσως το επακόλουθο έργο, θα ήταν σαν να πήγαινα κατευθείαν στη ζώνη του πυρός. Επιπλέον, μέσα σ’ αυτά που έπρεπε να κάνω ήταν να μετακινήσω τις προσφορές και τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, και δεν μπορούσα καν να φανταστώ πώς θα με βασάνιζε η αστυνομία αν με συλλάμβανε! Η αστυνομία είχε ξυλοκοπήσει έναν αδελφό μέχρι θανάτου επειδή μετέφερε απλώς βιβλία με τα λόγια του Θεού κι εγώ ανησυχούσα γιατί αν με συλλάμβαναν, δεν ήξερα αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα. Αναρωτήθηκα: «Αν πεθάνω, θα μπορέσω τότε να σωθώ;» Σκέφτηκα, όμως, ότι δεν θα συμφωνούσε με την πρόθεση του Θεού να αποφύγω το καθήκον μου, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Με εξυψώνεις που έχω να κάνω ένα τόσο σημαντικό καθήκον. Είμαι, όμως, δειλή και φοβάμαι ότι θα συλληφθώ. Σε παρακαλώ, δώσε μου πίστη». Μετά την προσευχή, η καρδιά μου ηρέμησε λίγο. Σκέφτηκα τους αδελφούς και τις αδελφές που είχαν συλληφθεί, αλλά και το ότι έπρεπε κάποιος να κάνει επειγόντως το επακόλουθο έργο. Εγώ γνώριζα καλά την κατάσταση στην εκκλησία Δεν έπρεπε να φανώ εγωίστρια και ποταπή, και να σκέφτομαι μόνο τη δική μου ασφάλεια. Έπρεπε να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα, να προσευχηθώ στον Θεό, να βασιστώ σ’ Εκείνον για να κάνω καλά το επακόλουθο έργο.

Το επόμενο βράδυ, συναντήθηκα με μια αδελφή που μου είπε ότι σ’ αυτήν την επιχείρηση καταστολής στην Ντονγκτσένγκ είχαν συλληφθεί πάνω από εκατό αδελφοί και αδελφές, και ότι έπρεπε να μεταφέρουμε βιβλία που βρίσκονταν σε περισσότερα από δέκα σπίτια. Σκέφτηκα: «Με τόσο πολλούς αδελφούς και αδελφές που συνελήφθησαν, θα είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί γρήγορα το επακόλουθο έργο. Πρέπει να βρω αδελφούς και αδελφές για να συνεργαστώ, αλλά δεν ξέρω ποιος έχει συλληφθεί και ποιος παρακολουθείται. Οι αστυνομικοί κρύβονται στις σκιές, ενώ εμείς είμαστε σε κοινή θέα. Όλη η πόλη είναι γεμάτη ηλεκτρονικά μάτια, και αν μείνουμε εδώ για καιρό, θα είναι θέμα χρόνου να συλληφθούμε κι εμείς!» Εκείνο το βράδυ, ξάπλωσα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου. Το μυαλό μου έτρεχε, προσπαθούσα να σκεφτώ με ποιους αδελφούς και αδελφές θα μπορούσα να συνεργαστώ, και ήθελα απλώς να ολοκληρώσω γρήγορα το επακόλουθο έργο και να φύγω. Επειδή κινδύνευαν πολλοί αδελφοί και αδελφές, δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε σπίτια για να αποθηκεύσουμε τα βιβλία και το έργο προχωρούσε πολύ αργά. Ένιωθα πολύ πιεσμένη. Νόμιζα ότι αν συνεχίζαμε έτσι, αργά ή γρήγορα θα με συλλάμβαναν κι εμένα. Το θέμα, όμως, ήταν τα σωματικά βάσανα —αν δεν άντεχα τα βασανιστήρια και γινόμουν Ιούδας, θα έχανα την καλή έκβαση και προορισμό μου. Όταν τα σκέφτηκα όλα αυτά, ένιωσα πολύ αδύναμη και σκέφτηκα ότι το καθήκον αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Μίλησα, λοιπόν, στον Θεό για την κατάστασή μου και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει ώστε να υποταχθώ. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Αν δεν έχεις ειλικρινή πίστη, δεν θ’ αντέξεις στη δοκιμασία του χρόνου ή στη δοκιμασία του περιβάλλοντός σου. Αν δεν μπορείς ν’ αντέξεις τη δοκιμασία που θα σου δώσει ο Θεός, τότε Εκείνος δεν θα σου μιλήσει ούτε θα σου εμφανιστεί. Ο Θεός θέλει να δει αν πιστεύεις και αναγνωρίζεις ότι υπάρχει, κι αν έχεις ειλικρινή πίστη βαθιά μέσα σου. Έτσι ερευνά εξονυχιστικά ο Θεός τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Οι άνθρωποι που ζουν ανάμεσα στους ουρανούς και τη γη βρίσκονται στα χέρια του Θεού; Όλοι βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Δεν έχει σημασία αν βρίσκεσαι στην έρημο ή στο φεγγάρι. Βρίσκεσαι στα χέρια του Θεού. Έτσι είναι τα πράγματα. Αν ο Θεός δεν σου έχει εμφανιστεί, πώς μπορείς να διακρίνεις την ύπαρξη και την κυριαρχία Του; Πώς μπορείς να αφήσεις την αλήθεια που λέει πως “ο Θεός υπάρχει και είναι κυρίαρχος επί των πάντων” να ριζώσει μέσα στην καρδιά σου και να μην ξεθωριάσει ποτέ; Πώς μπορείς να κάνεις αυτήν τη δήλωση την ίδια σου τη ζωή, την κινητήρια δύναμη της ζωής σου, και την εμπιστοσύνη και τη δύναμη που θα σου επιτρέψουν να συνεχίσεις να ζεις; (Με προσευχή.) Αυτό είναι πρακτικό. Αυτό είναι το μονοπάτι της άσκησης. Όταν έχεις τις περισσότερες δυσκολίες, όταν μπορείς λιγότερο από ποτέ να αισθανθείς τον Θεό, όταν νιώθεις τον μεγαλύτερο πόνο και τη μεγαλύτερη μοναξιά, όταν αισθάνεσαι λες και είσαι μακριά από τον Θεό, τότε ποιο είναι αυτό που πρέπει να κάνεις πάνω απ’ όλα; Να επικαλεστείς τον Θεό. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, αυτό σου δίνει δύναμη. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, αυτό σε κάνει να νιώθεις την ύπαρξή Του. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, αυτό σε κάνει να νιώθεις την κυριαρχία Του. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, προσεύχεσαι σ’ Εκείνον και θέτεις τη ζωή σου στα χέρια Του, τότε θα νιώσεις ότι ο Θεός βρίσκεται κοντά σου και δεν σε έχει εγκαταλείψει. Όταν νιώσεις ότι ο Θεός δεν σε έχει εγκαταλείψει, όταν νιώθεις πραγματικά ότι είναι στο πλευρό σου, τότε θα αναπτυχθεί η πίστη σου; Αν έχεις πραγματική εμπιστοσύνη, πρόκειται να φθαρεί και να ξεθωριάσει με το πέρασμα του χρόνου; Όχι βέβαια. Έχει λυθεί τώρα το πρόβλημα της εμπιστοσύνης; Μπορούν οι άνθρωποι να διαθέτουν πραγματική εμπιστοσύνη αν απλώς κουβαλούν τη Βίβλο και απομνημονεύουν επίμονα τα εδάφια λέξη-λέξη; Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα χρειάζεται ακόμα προσευχή στον Θεό, αλλά και να βασίζεσαι σ’ Εκείνον. Πώς πέρασε ο Μωυσής τα σαράντα χρόνια στην έρημο; Τότε δεν υπήρχε Βίβλος ούτε είχε κανέναν άνθρωπο γύρω του. Μόνο πρόβατα είχε μαζί του. Σίγουρα τον καθοδήγησε ο Θεός. Η Βίβλος δεν καταγράφει πώς τον καθοδήγησε ο Θεός, αν του εμφανίστηκε, αν ο Θεός τού μίλησε ή αν του έδωσε να καταλάβει γιατί τον έκανε να ζήσει στην έρημο για σαράντα χρόνια. Όμως, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Μωυσής επιβίωσε στην έρημο για σαράντα χρόνια. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Χωρίς να έχει κανέναν δίπλα του για να μοιραστεί όσα είχε μέσα στην καρδιά του, πώς μπόρεσε να επιβιώσει μόνος του στην έρημο για σαράντα χρόνια; Αυτό θα ήταν αδύνατο για οποιονδήποτε δεν είχε ειλικρινή πίστη. Θα ήταν θαύμα! Όπως κι αν συλλογιστούν οι άνθρωποι αυτό το ζήτημα, θεωρούν ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ. Δεν είναι καθόλου σύμφωνο με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες! Όμως αυτό δεν είναι ούτε θρύλος ούτε φανταστική περιπέτεια. Είναι ένα πραγματικό, αμετάβλητο και αδιαμφισβήτητο γεγονός. Τι δείχνει η ύπαρξη αυτού του γεγονότος στους ανθρώπους; Αν έχεις ειλικρινή πίστη στον Θεό, τότε ακόμη και μια ανάσα να σου μένει, ο Θεός δεν πρόκειται να σ’ εγκαταλείψει. Αυτό είναι ένα γεγονός της ύπαρξης του Θεού. Αν έχεις τέτοια πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό και Τον καταλαβαίνεις τόσο καλά, τότε έχεις αρκετά μεγάλη εμπιστοσύνη. Σ’ όποιο περιβάλλον κι αν βρεθείς και όσο καιρό κι αν μείνεις σ’ αυτό το περιβάλλον, η εμπιστοσύνη σου δεν θα μειωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με αληθινή υπακοή μπορεί κανείς να έχει αληθινή εμπιστοσύνη). Ο Θεός λέει ότι η αληθινή πίστη μπορεί να αντέξει τις δοκιμασίες του χρόνου και του περιβάλλοντος. Θυμήθηκα που πριν έρθω στην Ντονγκτσένγκ, είχα πει ότι θα βασιζόμουν στον Θεό σε αυτήν την εμπειρία. Όταν είδα, όμως, πόσο τρομερή ήταν η κατάσταση και ότι το έργο δεν προόδευε, έχασα την πίστη μου στον Θεό και φοβήθηκα ότι θα με συλλάμβαναν αν έμενα πολύ καιρό. Σκεφτόμουν συνέχεια τη δική μου ασφάλεια. Σκέφτηκα τον Μωυσή που πέρασε σαράντα χρόνια στην έρημο. Ήταν μόνος του και οι συνθήκες ζωής εκεί ήταν εξαιρετικά δύσκολες. Βασίστηκε, όμως, στον Θεό και επιβίωσε. Αυτά τα σαράντα χρόνια, ο Μωυσής βίωσε αληθινά ότι τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού, και η πίστη κι η επιμονή του οδηγήθηκαν στην τελείωση. Ο Θεός είχε επιτρέψει και τότε αυτήν την περίσταση κι όλα αυτά συνέβησαν για να οδηγηθεί η πίστη μου στην τελείωση. Δεν έπρεπε να είμαι δειλή και να φοβάμαι πλέον. Έπρεπε να μιμηθώ τον Μωυσή και να βασιστώ στον Θεό μέσα σε αυτήν την εμπειρία και είτε με συλλάμβαναν είτε όχι, έπρεπε να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού.

Αργότερα, πήραμε το ρίσκο να βρούμε την αρχική επικεφαλής εκκλησίας, τη Λι Ζεν, για να μάθουμε περισσότερα για τα σπίτια όπου φυλάσσονταν πράγματα. Μιλώντας στη Λι Ζεν, έμαθα ότι η αστυνομία είχε πάει στο σπίτι της, ότι είχαν γίνει έφοδοι σε αρκετά σπίτια αδελφών εκεί κοντά, κι ότι η αστυνομία είχε πάει και σ’ ένα άλλο σπίτι όπου φυλάσσονταν πράγματα, αλλά χάρη στην προστασία του Θεού, δεν κατάσχεσαν τα βιβλία με τα λόγια Του. Όταν έφυγε, όμως, η αστυνομία, ο άπιστος σύζυγος της αδελφής που φυλούσε τα βιβλία τής είπε να τα μεταφέρει άμεσα αλλού και την καταπίεσε, λέγοντας ότι αν έβλεπε κάποιον πιστό στον Θεό να έρχεται ξανά στο σπίτι του, θα καλούσε την αστυνομία. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να μεταφερθούν γρήγορα τα βιβλία που φυλάσσονταν στο σπίτι της αδελφής, αλλά μετά είπα: «Η αστυνομία πήγε ήδη σε αυτό το σπίτι και ο άπιστος σύζυγος της αδελφής είπε ότι θα καλέσει την αστυνομία. Αν πάω εκεί, δεν θα είναι σαν να μπαίνω στη ζώνη του πυρός; Αν όντως με συλλάβουν, δεν θα με χτυπήσουν μέχρι θανάτου οι αστυνομικοί; Όπως και να έχει, θα δεχτώ βαριά ποινή, ακόμα κι αν δεν με σκοτώσουν στο ξύλο. Πρέπει, όμως, να μεταφερθούν άμεσα τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Αν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κατασχέσει τα βιβλία με τα λόγια του Θεού επειδή εγώ φοβάμαι, θα έχω διαπράξει παράβαση». Προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό μέσα από την καρδιά μου και Του ζήτησα να μου δώσει πίστη. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Δεν θα πρέπει να φοβάσαι το τάδε και το δείνα. Όσες δυσκολίες και κινδύνους κι αν αντιμετωπίσεις, είσαι ικανός να παραμείνεις σταθερός ενώπιόν Μου, χωρίς να σε εμποδίζει τίποτα, ώστε να μπορεί να επιτελεστεί το θέλημά Μου απρόσκοπτα. Αυτό είναι το καθήκον σου. […] Πρέπει να τα υπομείνεις όλα· για χάρη Μου, πρέπει να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις όλα όσα κατέχεις και να κάνεις ό,τι μπορείς για να Με ακολουθήσεις, και να είσαι έτοιμος να δαπανήσεις όλη σου την ύπαρξη. Τώρα είναι η ώρα που θα σε δοκιμάσω: Θα Μου προσφέρεις την αφοσίωσή σου; Θα Με ακολουθήσεις με αφοσίωση μέχρι το τέλος του δρόμου; Μη φοβάσαι. Με την υποστήριξή Μου, ποιος θα μπορούσε ποτέ να κλείσει αυτόν τον δρόμο; Να το θυμάσαι αυτό! Μην το ξεχνάς! Όλα συμβαίνουν χάρη στην καλή Μου θέληση και τα πάντα βρίσκονται υπό το βλέμμα Μου. Μπορείς να ακολουθείς τον λόγο Μου σε ό,τι λες και ό,τι κάνεις; Όταν σε πλήξουν οι δοκιμασίες της φωτιάς, θα γονατίσεις και θα φωνάξεις; Ή θα δειλιάσεις, ανίκανος να προχωρήσεις προς τα εμπρός;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη. Με τον Θεό ως στήριγμά μου, τι είχα να φοβηθώ; Η ζωή μου ήταν στα χέρια του Θεού, και Εκείνος θα αποφάσιζε αν θα με συλλάμβαναν. Εγώ έπρεπε να πράξω με την καρδιά μου και να κάνω αυτό που έπρεπε να γίνει. Τα υπόλοιπα θα τα εμπιστευόμουν στον Θεό. Είπαμε, λοιπόν, να μεταφέρουμε τα βιβλία όταν ο σύζυγος της αδελφής δεν ήταν στο σπίτι. Εκείνη την ημέρα, όταν ο σύζυγος της αδελφής βγήκε έξω, τρέξαμε στο σπίτι της, αλλά προς έκπληξή μας, πριν προλάβουμε να μιλήσουμε στην αδελφή, εκείνος επέστρεψε. Αγχώθηκα πάρα πολύ και προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό για να μας καθοδηγήσει. Πήρα την πρωτοβουλία να χαιρετήσω τον σύζυγο της αδελφής, και προς έκπληξή μου, όχι μόνο δεν μας ανέφερε, αλλά βοήθησε να μεταφερθούν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Έτσι, μεταφέραμε με ασφάλεια τα βιβλία από το πρώτο σπίτι. Μ’ αυτήν την εμπειρία ένιωσα την καθοδήγηση του Θεού και η πίστη μου στον Θεό μεγάλωσε λίγο.

Μετά, πήγα στο δεύτερο σπίτι όπου φυλούσαμε πράγματα για να δω τι γίνεται. Οι αστυνομικοί είχαν κάνει έφοδο και σ’ αυτό το σπίτι, αλλά ευτυχώς, δεν είχαν βρει κανένα από τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Φοβηθήκαμε μην ξανάρθουν οι αστυνομικοί για να ψάξουν, οπότε είπαμε να μεταφέρουμε τα βιβλία το συντομότερο δυνατόν. Ωστόσο, κοντά στο σπίτι υπήρχαν πολλές κάμερες κι η μία από αυτές ήταν έξω ακριβώς από την πόρτα της αδελφής. Επιπλέον, το σπίτι της αδελφής ήταν στο τέλος ενός σοκακιού, και απ’ όποιο στενό κι αν έφτανε κανείς, οι κάμερες θα τον έβλεπαν καθαρά. Αγχώθηκα πολύ και σκέφτηκα: «Υπάρχουν κάμερες παντού, το σοκάκι προς το σπίτι της αδελφής οδηγεί σε αδιέξοδο. Δεν υπάρχει δίοδος διαφυγής για όποιον μπαίνει. Δεν θα είναι δύσκολη η μεταφορά των βιβλίων μακριά από εδώ; Αν μας ανακαλύψει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε!» Εκείνη τη στιγμή, είδα ότι είχα μετανιώσει και σκέφτηκα: «Γιατί ήρθα να ελέγξω αυτό το μέρος; Τώρα φαίνεται ότι πρέπει εγώ να αποφασίσω για τη μεταφορά των βιβλίων». Ανησύχησα και φοβήθηκα, και δεν είχα το κουράγιο να ρίξω μια καλύτερη ματιά στο περιβάλλον. Δεν τολμούσα να μείνω ούτε λεπτό εκεί παραπάνω και έφυγα βιαστικά. Όταν γύρισα σπίτι, είπα ειλικρινά στην επικεφαλής τι είχα δει, και της μετέφερα ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, ήταν αδύνατο να μεταφερθούν τα βιβλία. Προς έκπληξή μου, όμως, η επικεφαλής είχε πάει σε εκείνο το σπίτι και μου είπε: «Το σοκάκι δίπλα στο σπίτι της αδελφής δεν είναι αδιέξοδο. Μπορείς να μπεις από ένα μικρό μονοπάτι στο πλάι που δεν το βλέπουν οι κάμερες». Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα λίγη ντροπή. Τελικά, το σπίτι της αδελφής δεν ήταν σε αδιέξοδο. Σκέφτηκα: «Είχα ελέγξει η ίδια την περιοχή. Πώς μου ξέφυγε ότι υπήρχε ένα μονοπάτι που οδηγούσε έξω από το σοκάκι;» Το σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι είχα φοβηθεί τις κάμερες. Επειδή ήμουν δειλή και φοβόμουν, δεν τόλμησα να βγω στο σοκάκι και να κοιτάξω η ίδια. Συνειδητοποίησα ότι στην κατάσταση που ήμουν, θα ήταν αδύνατο να κάνω αυτό το έργο καλά και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, όταν είδα κάμερες παντού, δείλιασα και φοβήθηκα ότι θα συλληφθώ και θα υποφέρω. Αχ, Θεέ μου, Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με να αποκτήσω αυτογνωσία και να αντλήσω ένα δίδαγμα».

Μετά από αυτό, αναζήτησα τα λόγια του Θεού για να επιλύσω τα προβλήματά μου. Διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Τι άλλο σκέφτονται κάποιοι αντίχριστοι, πέρα από τη δική τους ασφάλεια; Λένε: “Αυτήν τη στιγμή, βρισκόμαστε σε δυσμενές περιβάλλον, οπότε ας εμφανιζόμαστε λιγότερο κι ας διαδίδουμε λιγότερο το ευαγγέλιο. Αν το κάνουμε αυτό, θα μειωθούν οι πιθανότητες να μας πιάσουν και δεν θα καταστραφεί το έργο της εκκλησίας. Αν αποφύγουμε τη σύλληψη, τότε δεν θα γίνουμε Ιούδες, κι έτσι στο μέλλον θα μπορέσουμε να παραμείνουμε, έτσι δεν είναι;” Δεν υπάρχουν αντίχριστοι που θέλουν με τέτοιες δικαιολογίες να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους; Κάποιοι αντίχριστοι φοβούνται πάρα πολύ τον θάνατο και περιφέρονται σαν άθλια κουφάρια […] Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να προστατέψει την ασφάλεια των ανθρώπων, και σίγουρα δεν πιστεύουν ότι αν αφοσιώνεται κανείς στο να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό σημαίνει ότι είναι αφοσιωμένος στην αλήθεια και ότι ο Θεός το εγκρίνει. Δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους φόβο Θεού· μόνο τον Σατανά και τα μοχθηρά πολιτικά κόμματα φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν πιστεύουν ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν ότι ο Θεός πρόκειται να εγκρίνει κάποιον που δαπανά τα πάντα για χάρη Του, για να ακολουθήσει την οδό Του και να ολοκληρώσει την ανάθεση που του έδωσε Εκείνος. Δεν βλέπουν τίποτα από όλα αυτά. Και σε τι πιστεύουν; Πιστεύουν πως αν πέσουν στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, τότε θα έχουν κακό τέλος, μπορεί να τους επιβληθεί κάποια ποινή ή ακόμα και να κινδυνέψουν να χάσουν τη ζωή τους. Κατά βάθος, σκέφτονται μόνο την ασφάλειά τους και όχι το έργο της εκκλησίας. Δεν πρόκειται για δύσπιστους; (Ναι.) Τι λέει η Βίβλος; “Όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν” (Κατά Ματθαίον 10:39). Τα πιστεύουν αυτά τα λόγια; (Όχι, δεν τα πιστεύουν.) Αν τους ζητηθεί να πάρουν ένα ρίσκο την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, αυτοί θα θελήσουν να κρυφτούν και να μην τους δει κανείς· θα θελήσουν να γίνουν αόρατοι. Τόσο πολύ φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι το στήριγμα του ανθρώπου, ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ότι αν όντως κάτι δεν πάει καλά ή αν όντως τους πιάσουν, αυτό το έχει επιτρέψει ο Θεός, κι ούτε πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν καρδιά που υποτάσσεται. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν τέτοια καρδιά, τέτοια κατανόηση και τέτοια προετοιμασία. Πιστεύουν στ’ αλήθεια στον Θεό; (Όχι, δεν πιστεύουν.) Άραγε, η ουσία αυτής της εκδήλωσης δεν είναι η ουσία ενός δύσπιστου; (Ναι, είναι.) Έτσι πάει. Τέτοιοι άνθρωποι είναι υπερβολικά άτολμοι, τρομερά φοβισμένοι, ενώ έχουν και τον φόβο μήπως υποφέρουν σωματικά και τους συμβεί κάτι κακό. Είναι σαν τρομαγμένα πουλάκια και δεν μπορούν πια να εκτελέσουν το έργο τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. «Οι αντίχριστοι είναι υπερβολικά εγωιστές και ποταποί. Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, πόσο μάλλον αφοσίωση σ’ Αυτόν· όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, μόνο τον εαυτό τους προστατεύουν και προφυλάσσουν. Δεν θεωρούν τίποτα πιο σημαντικό από τη δική τους ασφάλεια. Εφόσον μπορούν να ζήσουν και να μην τους συλλάβουν, δεν τους ενδιαφέρει πόση ζημιά θα γίνει στο έργο της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές ή το έργο της εκκλησίας, σκέφτονται μόνο τη δική τους ασφάλεια. Είναι αντίχριστοι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ποταποί, και δεν είναι αφοσιωμένοι στον Θεό. Δεν πιστεύουν ότι όλα είναι στα χέρια του Θεού και, όταν κινδυνεύουν, σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και δεν υπολογίζουν καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Σ’ αυτήν την κατάσταση βρισκόμουν. Ήξερα ότι είχαν γίνει έφοδοι στα σπίτια όπου φυλάσσονταν τα βιβλία κι ότι εκείνα έπρεπε να μεταφερθούν το συντομότερο δυνατόν, αλλά μόλις είδα ότι υπήρχαν πολλές κάμερες που έβλεπαν τα πάντα γύρω από αυτό το σπίτι, ανησύχησα ότι θα με συλλάβουν και ένιωσα φόβο και τρόμο. Δεν είχα καν το κουράγιο να ελέγξω το περιβάλλον. Μετάνιωσα που πήγα να ελέγξω την κατάσταση. Αντιμέτωπη με τα γεγονότα αυτά, συνειδητοποίησα ότι η μόνη μου έγνοια ήταν η δική μου ασφάλεια κι ότι δεν σκεφτόμουν καθόλου πώς θα μετέφερα με ασφάλεια τα βιβλία, λες και το μόνο που είχε σημασία ήταν να μη με συλλάβουν. Ήμουν εντελώς εγωίστρια και ποταπή, και είχα αποκαλύψει τη διάθεση ενός αντίχριστου! Σκέφτηκα πώς έχει εργαστεί ο Θεός στην Κίνα όλα αυτά τα χρόνια. Το ΚΚΚ κυνηγάει τον Χριστό, διώκει τους χριστιανούς και λεηλατεί τις προσφορές προς τον Θεό. Όμως, πολλοί αδελφοί και αδελφές, μέσα σε τόσο δύσκολες καταστάσεις, δεν σκέφτονταν καθόλου τη δική τους ασφάλεια. Δεν τους ένοιαζε αν θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους για να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας, εκπλήρωναν τα καθήκοντά τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό και κατέθεταν ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Εξέτασα κι εγώ ξανά τον εαυτό μου και είδα ότι ήμουν απλώς μια δειλή, σαν ένα πουλί που τρομάζει από τον ήχο της χορδής του τόξου. Δεν είχα καθόλου ανάστημα. Ένιωσα μεγάλη ντροπή και μίσησα τον εαυτό μου μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου. Δεν ήθελα να ζω πια με έναν τόσο εγωιστικό και ποταπό τρόπο. Ήμουν πια πρόθυμη να μεταφέρω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού το συντομότερο δυνατό.

Την επόμενη μέρα, πήγαμε να συζητήσουμε πώς θα μεταφέραμε τα βιβλία με την αδελφή που τα φυλούσε, και προς έκπληξή μας, ο γιος της αδελφής, που δεν ήταν πιστός, προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει, και κουβάλησε τα βιβλία από τον επάνω όροφο στο αυτοκίνητό του για να τα μεταφέρει. Έτσι, μεταφέραμε με ασφάλεια τα βιβλία από εκείνο το σπίτι. Βίωσα μέσα μου ότι ο ίδιος ο Θεός συντηρεί το έργο Του, και ένιωσα ότι ο Θεός είχε κανονίσει τις συγκεκριμένες συνθήκες για να καθάρει και να αλλάξει τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Μου επέτρεψε να βιώσω πρακτικά το έργο του Θεού και να κατανοήσω τις πράξεις Του. Ευχαρίστησα και δόξασα τον Θεό μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου!

Μετά αναρωτήθηκα: «Ανησυχώ συνεχώς ότι θα με συλλάβουν και θα με χτυπήσουν μέχρι θανάτου. Πώς θα επιλυθεί αυτό το πρόβλημα;» Θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν, τους επέπληξαν και τους θανάτωσαν επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου και οι άνθρωποι του κόσμου τούς απέρριψαν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. Ας μην μιλήσουμε για την τελική έκβαση εκείνων των μαρτύρων ή για τον ορισμό του Θεού για τη συμπεριφορά τους, αλλά ας ρωτήσουμε το εξής: Όταν έφτασαν στο τέλος, οι τρόποι με τους οποίους ήρθε το τέλος της ζωής τους ήταν σύμφωνοι με τις ανθρώπινες αντιλήψεις; (Όχι, δεν ήταν.) Από την οπτική των ανθρώπινων αντιλήψεων, πλήρωσαν τόσο μεγάλο τίμημα για να διαδώσουν το έργο του Θεού, αλλά τελικά τους σκότωσε ο Σατανάς. Αυτό δεν συνάδει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά ακριβώς αυτό τους συνέβη. Είναι αυτό που επέτρεψε ο Θεός να συμβεί. Ποια αλήθεια μπορεί να αναζητήσει κανείς σ’ αυτό; Το ότι ο Θεός τούς επέτρεψε να πεθάνουν έτσι ήταν η κατάρα και η καταδίκη Του ή ήταν το σχέδιό Του και η ευλογία Του; Τίποτα απ’ τα δύο δεν ήταν. Και τι ήταν; Οι άνθρωποι τώρα αναλογίζονται με πολλή θλίψη το πώς πέθαναν, αλλά έτσι ήταν τα πράγματα. Εκείνοι που πίστεψαν στον Θεό πέθαναν με αυτόν τον τρόπο· πώς εξηγείται αυτό; Όταν αναφέρουμε αυτό το θέμα, βάζετε τον εαυτό σας στη θέση τους· θλίβεται τότε η καρδιά σας και νιώθετε έναν κρυφό πόνο; Σκέφτεστε: “Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν το καθήκον τους για να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Θεού και θα έπρεπε να θεωρούνται καλοί άνθρωποι· πώς λοιπόν έγινε και έφτασαν σε ένα τέτοιο τέλος, ένα τέτοιο αποτέλεσμα;” Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας που έκανε επιτρέπει σ’ αυτήν την ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). Το ρωμαϊκό κράτος και η θρησκευτική κοινότητα καταδίωξαν τους μαθητές του Κυρίου Ιησού όταν εκείνοι διακήρυτταν το ευαγγέλιο, αλλά όσο κι αν τους καταδίωξαν οι δυνάμεις του Σατανά, εκείνοι συνέχισαν να το διακηρύττουν και να δίνουν μαρτυρία για το έργο του Θεού. Προτίμησαν να θυσιάσουν τη ζωή τους παρά να υποκύψουν στον Σατανά. Κάποιοι πέθαναν από λιθοβολισμό, άλλοι σύρθηκαν στον θάνατο από άλογα και άλλοι σταυρώθηκαν. Με τις ζωές τους έφεραν ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Μπορεί να πέθανε το σώμα τους, αλλά οι ψυχές τους ήταν στα χέρια του Θεού. Όταν σκέφτηκα τη μαρτυρία τους, ένιωσα μεγάλη ντροπή και βαθιά συγκίνηση. Ο Θεός έχει έρθει να εργαστεί τις έσχατες ημέρες και έχει εκφράσει πολλές αλήθειες. Μας έχει φανερώσει όλες τις αλήθειες και τα μυστήρια. Ακολουθούσα τον Θεό πολλά χρόνια, και απολάμβανα το πότισμα και τη θρέψη των λόγων του Θεού, αλλά δεν είχα καταφέρει να καταθέσω μαρτυρία για τον Θεό. Μέσα σ’ αυτήν τη μανιώδη καταδίωξη από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, εγώ ανησυχούσα ότι θα με συλλάμβαναν και θα με χτυπούσαν μέχρι θανάτου, υπολόγιζα συνέχεια τα δικά μου σωματικά συμφέροντα, και δεν ήμουν καθόλου αφοσιωμένη στον Θεό. Δεν μπορούσα να συγκριθώ καθόλου με τους αγίους των περασμένων εποχών και ήμουν ανάξια να ακολουθώ τον Θεό. Η ζωή κι ο θάνατος κάθε ανθρώπου είναι στα χέρια του Θεού. Ο Θεός εγκρίνει όσους θυσιάζουν τη ζωή τους για να εκπληρώσουν την αποστολή Του. Υπό την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, δεν περιοριζόμουν πια από τον φόβο της σύλληψης κι ένιωθα ένα σπουδαίο αίσθημα απελευθέρωσης. Στη συνέχεια, συνεργάστηκα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και μεταφέρθηκαν με ασφάλεια όλα τα βιβλία από περισσότερα από δέκα σπίτια.

Στις αρχές Νοεμβρίου, έλαβα μια επιστολή από τους επικεφαλής της περιφέρειάς μου. Μου ανέφεραν ότι η αστυνομία είχε συλλάβει πάνω από τριάντα άτομα από δύο εκκλησίες και ότι αγνοούνταν τρεις επικεφαλής εκκλησιών. Μου ζητούσαν να πάω να κάνω το επακόλουθο έργο. Εγώ ένιωσα κάπως απρόθυμη, και σκέφτηκα: «Γιατί με ξαναστέλνετε στα ίδια; Κανείς άλλος δεν μπορεί να πάει;» Μετά, όμως, ηρέμησα και το σκέφτηκα. Συνελήφθησαν πολλοί επικεφαλής και εργάτες, αδελφοί και αδελφές, και ήταν όντως δύσκολο να βρεθούν τα κατάλληλα άτομα. Εγώ ήμουν το πιο κατάλληλο άτομο, αφού γνώριζα καλά τις εκκλησίες εκεί. Δεν μπορούσα να αποφύγω αυτό το καθήκον. Ενώ, όμως, ήμουν έτοιμη να συνεργαστώ, συνέχιζα να δειλιάζω. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να υπηρετεί την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του. Ανεξάρτητα από τη μοχθηρότητα της φύσης του και τη διαβολικότητα της ουσίας του, το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να συμμορφώνεται υπάκουα με το καθήκον του: δηλαδή να υπηρετεί τον Θεό και να αποτελεί ένα αντιθετικό στοιχείο προς τον Θεό. Αυτή είναι η ουσία και η θέση του Σατανά. Η ουσία του δεν συνδέεται με τη ζωή, δεν συνδέεται με τη δύναμη και δεν συνδέεται με την εξουσία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, μια απλή μηχανή που υπηρετεί τον Θεό!» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Ο Θεός είπε ότι ο Σατανάς είναι ένα εργαλείο παροχής υπηρεσιών για το έργο του Θεού. Όσο επιθετικός κι αν είναι ο Σατανάς και όσο μοχθηρή κι αν είναι η φύση του, χωρίς την άδεια του Θεού, δεν τολμά να αγγίξει ούτε μια τρίχα από τα κεφάλια μας. Εάν ο Θεός επέτρεπε να συλληφθώ, θα έπρεπε να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, και να θυσιάσω τη ζωή μου σαν τους μαθητές του Κυρίου. Εφόσον, όμως, δεν είχα συλληφθεί, έπρεπε να κάνω καλά το επακόλουθο έργο. Σκέφτηκα πώς είχαμε συνεργαστεί πολύ καιρό εδώ και παρόλο που τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, καταφέραμε να μεταφέρουμε με ασφάλεια κάποια βιβλία. Ο Θεός μάς οδηγούσε σε όλα αυτά βήμα βήμα, και τα οφείλαμε όλα στην κυριαρχία και την προστασία Του. Έχοντας αυτό κατά νου, ήμουν πρόθυμη να βασιστώ στον Θεό για να βιώσω αυτήν την κατάσταση.

Αργότερα, έμαθα ότι δύο επικεφαλής είχαν γίνει Ιούδες μετά τη σύλληψή τους. Είχαν πουλήσει όλους τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία και όλα τα σπίτια όπου φυλάσσονταν πράγματα. Η αστυνομία κατάσχεσε τα βιβλία με τα λόγια του Θεού από τρία σπίτια όπου φυλάσσονταν, ενώ πήγαν και σε ένα άλλο σπίτι και δεν βρήκαν τίποτα. Οι αδελφοί και οι αδελφές τα είχαν μεταφέρει αργά τη νύχτα. Ωστόσο, στο εξής, το σπίτι το παρακολουθούσαν αστυνομικοί. Απειλούσαν, επίσης, ότι είχαν στήσει μια αναπόφευκτη παγίδα για να πατάξουν την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Υπήρχε κι άλλο ένα σπίτι στο οποίο πήγαν οι αστυνομικοί και δεν βρήκαν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Έπρεπε κι αυτά να μεταφερθούν γρήγορα. Αντιμέτωπη με μια τέτοια δεινή κατάσταση, φοβήθηκα κάπως και σκέφτηκα: «Έρχομαι συχνά σε επαφή με συλληφθέντες και η αστυνομία μπορεί να με στοχοποιήσει ανά πάσα στιγμή. Μήπως με συλλάβει η αστυνομία αν πάω να μεταφέρω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού;» Θέλησα να τα παρατήσω. Ωστόσο, ήξερα ότι η κατάστασή μου ήταν λάθος και συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου: Όσοι προσκολλώνται επίμονα στη ζωή θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν, αλλά όσοι είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν, θα μπορέσουν να περάσουν απέναντι με σιγουριά και δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος τρέφει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, είναι γιατί ο Σατανάς τον έχει ξεγελάσει, φοβούμενος πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 6). «Ασχέτως του τι σας ζητά ο Θεός, εσείς πρέπει απλώς να δίνετε τα πάντα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα είσαι ικανός να δείξεις την αφοσίωσή σου ενώπιον του Θεού στο τέλος, και εφόσον θα μπορέσεις να δεις το χαμόγελο ικανοποίησης του Θεού επάνω στον θρόνο Του, ακόμα κι αν είναι η στιγμή του θανάτου σου, θα πρέπει να μπορείς να γελάς και να χαμογελάς, καθώς τα μάτια σου θα κλείνουν. Πρέπει να εκτελέσεις το τελευταίο σου καθήκον για τον Θεό κατά το χρονικό σου διάστημα στη γη. Στο παρελθόν, ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για χάρη του Θεού· αλλά εσύ θα πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό στο τέλος και να εξαντλήσεις όλη σου την ενέργεια για χάρη Του. Τι μπορεί να κάνει ένα δημιουργημένο ον για τον Θεό; Θα πρέπει, συνεπώς, να παραχωρήσεις τον εαυτό σου στον Θεό εκ των προτέρων, ώστε Εκείνος να σε ενορχηστρώσει όπως επιθυμεί. Εφόσον αυτό κάνει τον Θεό ευτυχισμένο και ευχαριστημένο, τότε ας κάνει ό,τι επιθυμεί με εσένα. Τι δικαίωμα έχουν οι άνθρωποι να εκφράζουν λόγια παραπόνου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 41). Τα λόγια του Θεού με ενέπνευσαν. Αν και δεν μπορούσα να συγκριθώ με τον Πέτρο, έπρεπε να ακολουθήσω το παράδειγμά του και να επιτρέψω στον Θεό να ενορχηστρώσει τα πάντα για μένα όπως Εκείνος επιθυμεί. Έπρεπε να ρισκάρω τη ζωή μου και να μεταφέρω τα βιβλία. Μετά από αυτό, μετέφερα με ασφάλεια τα βιβλία, μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία, κατανόησα πραγματικά την εξουσία του Θεού, την παντοδυναμία και τη σοφία Του, και η πίστη μου στον Θεό μεγάλωσε. Ταυτόχρονα, γνώρισα την εγωιστική και ποταπή φύση μου. Όσα συνειδητοποίησα και κέρδισα είναι πράγματα που δεν θα τα είχα αποκτήσει σε ένα άνετο περιβάλλον.