Της Σινγί, Κίνα

Τον Μάρτιο του 2023, έκανα το καθήκον μου ως επικεφαλής περιφέρειας. Επειδή είχα πολλές ευθύνες, συχνά έπρεπε να ξυπνάω νωρίς για να βγω γρήγορα έξω, και μερικές φορές σκοτείνιαζε πριν να φτάσω σπίτι. Όταν γυρνούσα σπίτι, είχα ακόμα να ασχοληθώ με μερικές επιστολές και το έργο φαινόταν να μην τελειώνει ποτέ. Μερικές φορές αποκάλυπτα κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις την ώρα που έκανα τα καθήκοντά μου, και ήθελα να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού για να τις διορθώσω, αλλά πάντα ένιωθα ότι η πνευματική άσκηση θέλει πολύ χρόνο. Πέρασε λίγος καιρός που ήμουν έτσι απασχολημένη, κι ένιωθα ότι δεν είχα σημειώσει ιδιαίτερη πρόοδο στη ζωή-είσοδο. Ένιωθα συνέχεια άδεια μέσα μου. Εστίαζα μόνο στο έργο χωρίς να δίνω προσοχή στη ζωή-είσοδο, και το πνεύμα μου σταδιακά μούδιασε. Δεν ήξερα να αναζητώ την αλήθεια όταν προέκυπταν προβλήματα και δεν μπορούσα να μοιραστώ τις αντιλήψεις μου στις συναθροίσεις. Κατάλαβα ότι η σχέση μου με τον Θεό δεν ήταν φυσιολογική και αυτό με τρόμαξε. Ένιωσα ότι βρίσκομαι σε κρίση. Αν δεν άλλαζα τη ζωή-διάθεσή μου, όσο κι αν φαινόταν ότι τρέχω ή υποφέρω, δεν θα είχα την έγκριση του Θεού. Σταμάτησα, λοιπόν, να θέλω να κάνω τα καθήκοντά μου ως επικεφαλής, αφού μου φαινόταν πολύ απαιτητικό ως καθήκον και νόμιζα πως δεν είχα χρόνο να επιδιώξω την αλήθεια και να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Εκείνη την περίοδο, αν και δεν παράτησα τα καθήκοντά μου, έχασα κάθε κίνητρο και σταμάτησα να έχω αίσθημα φορτίου για τα καθήκοντά μου. Αργότερα, παρατήρησα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές που έκαναν κειμενικά καθήκοντα διάβαζαν συχνά τα λόγια του Θεού και τις βιωματικές μαρτυρίες που έγραφαν άλλοι αδελφοί και αδελφές, και σκέφτηκα ότι μια χαρά θα ήταν να κάνω κειμενικά καθήκοντα και ότι μπορεί κανείς να κερδίσει περισσότερα από αυτό το καθήκον κι όχι από άλλα. Ήλπιζα, λοιπόν, ότι μια μέρα θα μπορούσα να κάνω κι εγώ κειμενικά καθήκοντα που θα με βοηθούσαν με τη ζωή-είσοδό μου και θα αύξαναν τις πιθανότητές μου να σωθώ.

Μια μέρα, τον Νοέμβριο, οι ανώτεροι επικεφαλής είπαν ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη για άτομα στο κειμενικό έργο και δεδομένου ότι εγώ είχα φέρει κάποια αποτελέσματα στην επίβλεψη του κειμενικού έργου, θέλησαν να μου αναθέσουν αυτό το καθήκον. Χάρηκα πολύ με τα νέα αυτά, καθώς σκέφτηκα ότι αυτό το καθήκον θα βελτίωνε σίγουρα τη ζωή-είσοδό μου, και είπα ότι πρέπει να αρπάξω αυτήν την ευκαιρία. Προς έκπληξή μου, μόλις ξεκίνησα να εργάζομαι συνειδητοποίησα ότι πέρα από τη διαλογή των άρθρων, έπρεπε και να καλλιεργώ ανθρώπους, καθώς και να επιλύω ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο των αδελφών, και διαπίστωσα ότι ο φόρτος εργασίας του καθήκοντος αυτού δεν ήταν μικρότερος από εκείνον ενός επικεφαλής. Επιπλέον, μιας κι είχα μόλις ξεκινήσει την εκπαίδευση και δεν ήμουν εξοικειωμένη με τις αρχές του έργου, είχα να ολοκληρώσω εργασίες που δεν τελείωναν ποτέ. Έβαλα προτεραιότητα να κάνω καλά το έργο και σκέφτηκα ότι η πρωινή πνευματική άσκηση ήταν χάσιμο χρόνου. Τα βράδια, όμως, έπρεπε να διαλέγω άρθρα, οπότε εργαζόμουν παραπάνω κι έτσι βρέθηκα μέσα σε έναν καθημερινό κύκλο εργασίας και σταμάτησα να εστιάζω στην εξέταση της διαφθοράς που αποκάλυπτα. Μερικές φορές, όταν συνειδητοποιούσα ότι η κατάστασή μου ήταν κακή, ήθελα να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού για να τη διορθώσω, αλλά κάθε φορά που σκεφτόμουν όλο το έργο που έμενε να γίνει, ανέβαλλα το θέμα της ζωή-εισόδου μου. Στην αρχή πίστευα ότι τα κειμενικά καθήκοντα θα με βοηθούσαν με τη ζωή-είσοδό μου. Τώρα, όμως, δεν έβρισκα καν χρόνο για πνευματική άσκηση. Αν συνέχιζα να είμαι τόσο απασχολημένη κάθε μέρα, πώς θα είχα χρόνο να αναζητήσω την αλήθεια και να επιλύσω τα προβλήματά μου; Αν δεν άλλαζε η ζωή-διάθεσή μου, πώς θα σωζόμουν; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο περισσότερο στενοχωριόμουν, και μάλιστα μετάνιωνα που είχα αναλάβει αυτό το καθήκον. Ειδικά όταν είδα τις βιωματικές μαρτυρίες κάποιων αδελφών να γίνονται βίντεο και να ανεβαίνουν στο διαδίκτυο, ένιωσα μεγάλη ανησυχία, αφού εγώ που πίστευα στον Θεό πολλά χρόνια δεν είχα γράψει καμιά βιωματική μαρτυρία και δεν είχα ακόμα διορθώσει καμιά πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής μου. Τι νόημα είχε που ήμουν απασχολημένη κάθε μέρα; Δεν μπορούσα να σταματήσω να παραπονιέμαι, και σκεφτόμουν ότι οι επικεφαλής μού είχαν αναθέσει ένα καθήκον που δεν μου ταίριαζε κι ότι το καθήκον αυτό με εμπόδιζε από το να επιδιώξω την αλήθεια και να σωθώ. Ήξερα ότι ήταν λάθος που σκεφτόμουν μ’ αυτόν τον τρόπο και προσευχήθηκα στον Θεό μέσα από την καρδιά μου: «Θεέ μου, νιώθω ότι είμαι συνέχεια πολύ απασχολημένη με τα καθήκοντά μου και δεν προλαβαίνω να επιδιώξω την αλήθεια. Ξέρω ότι είναι λάθος να σκέφτομαι έτσι, αλλά εξακολουθώ να μην κατανοώ τον εαυτό μου. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, και βοήθησέ με να κατανοήσω τα προβλήματά μου».

Σε μια συνάθροιση, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Κάποιοι άνθρωποι λένε διαρκώς πως είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους που δεν έχουν τον χρόνο να επιδιώξουν την αλήθεια. Αυτό δεν ευσταθεί. Μόλις εντοπίσει κάποιο πρόβλημα ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε, όποιο έργο κι αν κάνει, θα αναζητήσει την αλήθεια για να το επιλύσει και θα καταφέρει να κατανοήσει και να αποκτήσει την αλήθεια. Αυτό είναι βέβαιο. Πολλοί νομίζουν πως ο μόνος τρόπος για να κατανοήσουν την αλήθεια είναι μέσω καθημερινών συναθροίσεων. Αυτό είναι μέγα λάθος. Ο άνθρωπος δεν θα κατανοήσει την αλήθεια αν πηγαίνει απλώς σε συναθροίσεις και ακούει κηρύγματα. Πρέπει, πέρα απ’ αυτά, να κάνει πράξη και να βιώνει τα λόγια του Θεού, καθώς και να εντοπίζει και να επιλύει τυχόν προβλήματα σύμφωνα με τη διαδικασία που αναφέραμε. Το βασικό είναι να μάθει να αναζητά την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν την αναζητούν, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από την άλλη, όσοι αγαπούν την αλήθεια την αναζητούν, όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε με βεβαιότητα πως οι άνθρωποι που παραπονιούνται διαρκώς πως πρέπει να αναβάλλουν την επιδίωξη της αλήθειας επειδή η ενασχόληση με τα καθήκοντά τους δεν τους αφήνει χρόνο για να συναθροίζονται δεν είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Είναι άνθρωποι που έχουν παράλογη αντίληψη και δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση. […] Το αν κάποιος επιδιώκει ή όχι την αλήθεια δεν εξαρτάται από το πόσο απασχολημένος είναι με το καθήκον του ή πόσο χρόνο έχει, αλλά από το αν αγαπάει την αλήθεια μέσα στην καρδιά του. Είναι γεγονός πως όλοι έχουν την ίδια αφθονία χρόνου· η μόνη διαφορά είναι πώς τον ξοδεύει κάθε άνθρωπος. Όποιος λέει πως δεν έχει χρόνο να επιδιώξει την αλήθεια πιθανότατα αφιερώνει τον χρόνο του σε σαρκικές απολαύσεις ή είναι απασχολημένος με εξωτερικές υποθέσεις. Δεν αφιερώνει τον χρόνο του στην αναζήτηση της αλήθειας ώστε να επιλύσει προβλήματα. Έτσι είναι όσοι δείχνουν αμέλεια κατά την επιδίωξή τους. Αυτό καθυστερεί το σημαντικότατο ζήτημα της ζωής-εισόδου τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι πάντα ένιωθα πολύ απασχολημένη με τα καθήκοντά μου για να επικεντρωθώ στη ζωή-είσοδο και το βασικό πρόβλημα ήταν ότι δεν αγαπούσα την αλήθεια. Ως επικεφαλής ήμουν πολύ απασχολημένη με το έργο και πίστευα ότι δεν είχα χρόνο να διαβάσω τα λόγια του Θεού για να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση, οπότε θέλησα να κάνω ένα πιο απλό καθήκον. Από τότε που ανέλαβα κειμενικό καθήκον, πάλι ένιωθα ότι ήμουν πολύ απασχολημένη στο καθήκον μου, ότι επηρεαζόταν η ζωή-είσοδός μου και ότι δεν θα είχα την ευκαιρία να σωθώ. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι οι δικαιολογίες μου ήταν εντελώς άκυρες. Όσοι αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και να κάνουν αυτοκριτική σε οποιεσδήποτε συνθήκες, και να αντλήσουν διδάγματα από αυτήν. Εκείνοι, όμως, που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν εστιάζουν στο να την αναζητήσουν σε οποιαδήποτε συνθήκη και βρίσκουν πάντα κάθε είδους δικαιολογία για να μην την επιδιώξουν. Σκέφτηκα πολλούς αδελφούς και αδελφές που είναι επικεφαλής και επιβλέποντες. Είναι κι αυτοί καθημερινά πολύ απασχολημένοι με το έργο, αλλά βρίσκουν χρόνο να αναζητήσουν την αλήθεια και να εστιάσουν στη ζωή-είσοδό τους. Όταν ήρθε μια επικεφαλής στην ομάδα μας για να παρακολουθήσει το έργο, είδα ότι πέρα απ’ το ότι ήταν υπεύθυνη για το έργο μας, διαχειριζόταν ταυτόχρονα κι άλλες εργασίες. Ήταν καθημερινά πιο απασχολημένη από εμένα, μα, παρ’ όλα αυτά, κατάφερνε να βρει χρόνο για πνευματική άσκηση και για να αναλογιστεί τα λόγια του Θεού. Επιπλέον, την ακούσαμε να μοιράζεται τα βιωματικά της οφέλη από το κλάδεμα και αυτό μας ωφέλησε κι εμάς. Είδα ότι οι άλλοι μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και να αντλήσουν διδάγματα μέσα από τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν, και να προοδεύσουν στη ζωή τους. Θυμήθηκα επίσης ότι στο παρελθόν είχα γνωρίσει ορισμένα άτομα που εκτελούσαν απλά καθήκοντα και ικανοποιούνταν μόνο με το να ολοκληρώνουν τις εργασίες που είχαν κάθε μέρα, ενώ στον υπόλοιπο χρόνο τους ασχολούνταν με θέματα της σάρκας. Είχαν σαφώς άφθονο χρόνο να αναλογιστούν τα λόγια του Θεού και να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά δεν είχαν αίσθημα φορτίου για τη ζωή-είσοδό τους, δεν έδιναν σημασία στις υπενθυμίσεις των άλλων, και μάλιστα αντιστέκονταν. Υπό το πρίσμα αυτών των γεγονότων, ήταν θεμελιωδώς αναληθές και εντελώς παράλογο να πιστεύω πως δεν έχει χρόνο να επιδιώξει την αλήθεια όποιος είναι συνέχεια απασχολημένος με τα καθήκοντά του. Για παράδειγμα, τώρα που έκανα κειμενικά καθήκοντα και έκανα διαλογή βιωματικών μαρτυριών, το κάθε άρθρο που εξέταζα αφορούσε την αλήθεια. Γιατί, όμως, εγώ ένιωθα ότι δεν είχα χρόνο να εστιάσω στη ζωή-είσοδο; Η βασική αιτία ήταν ότι δεν αγαπούσα την αλήθεια, κι έφτασα να κατηγορήσω και τους επικεφαλής που μου ανέθεσαν ένα καθήκον που δεν μου ταίριαζε, πράγμα που ήταν απλώς στρεβλό και παράλογο. Ήμουν όντως κάποια που ο Θεός εξέθετε ότι είναι παράλογη και δεν έχει πνευματική κατανόηση!

Αργότερα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού, και κατάλαβα πώς να κερδίσω ζωή-είσοδο ενώ κάνω τα καθήκοντά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, και πάλι την αναζητούν για να επιλύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, συναναστρέφονται με τους άλλους για τα σημεία που δεν κατάλαβαν καλά στα κηρύγματα που άκουσαν, γαληνεύουν την καρδιά τους καθημερινά για να αναλογιστούν πώς τα πήγαν και, έπειτα, συλλογίζονται τα λόγια του Θεού και παρακολουθούν βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες. Αποκομίζουν πολλά από αυτό. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους, αυτό δεν εμποδίζει καθόλου ούτε καθυστερεί τη ζωή-είσοδό τους. Είναι φυσιολογικό να ασκούνται έτσι οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν την αναζητούν και, ανεξάρτητα από το αν είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους και από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, δεν θέλουν να γαληνέψουν ενώπιον του Θεού ώστε να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία. Είτε, λοιπόν, είναι πολύ απασχολημένοι είτε χαλαροί στο καθήκον τους, δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι γεγονός πως, αν κάποιος θέλει αληθινά να επιδιώξει την αλήθεια, αν λαχταράει την αλήθεια και είναι επιφορτισμένος με τη ζωή-είσοδο και την αλλαγή της διάθεσής του, τότε όσο απασχολημένος κι αν είναι με το καθήκον του, θα έρχεται πιο κοντά στον Θεό μέσα στην καρδιά του και θα προσεύχεται σ’ Αυτόν. Θα κερδίσει σίγουρα κάποια από τη διαφώτιση και τη λαμπρότητα του Αγίου Πνεύματος και η ζωή του θα αναπτύσσεται χωρίς διακοπή. Αν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια, δεν είναι επιφορτισμένος με τη ζωή-είσοδο ή την αλλαγή της διάθεσής του και δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα κερδίσει τίποτα. Μπορεί κανείς να συλλογίζεται τη διαφθορά που εκδηλώνει οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Αν, για παράδειγμα, κάποιος έχει εκδηλώσει διαφθορά κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, τότε πρέπει μέσα του να προσευχηθεί στον Θεό, να κάνει αυτοκριτική, να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να αναζητήσει την αλήθεια για να τη διορθώσει. Είναι ζήτημα της καρδιάς και δεν έχει σχέση με την εργασία που πρέπει να επιτελεστεί. Είναι εύκολο να γίνει αυτό; Εξαρτάται από το αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν ενδιαφέρονται για ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη στη ζωή. Δεν συλλογίζονται τέτοια πράγματα. Μόνο οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι διατεθειμένοι να μοχθήσουν για να αναπτυχθούν στη ζωή· μόνο αυτοί συλλογίζονται συχνά τα υπαρκτά προβλήματά τους και σκέφτονται πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα επιλύσουν. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία της επίλυσης προβλημάτων και της επιδίωξης της αλήθειας είναι το ένα και το αυτό. Αν κάποιος αναζητά συνεχώς την αλήθεια για να επιλύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθώς εκτελεί το καθήκον του και έχει επιλύσει πολλά στα χρόνια που ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε είναι βέβαιο πως εκτελεί το καθήκον του σε ικανοποιητικό επίπεδο. Τέτοιοι άνθρωποι εκδηλώνουν πολύ λιγότερη διαφθορά και έχουν αποκομίσει πολλή αληθινή εμπειρία κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Μπορούν, επομένως, να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Πώς βιώνουν τέτοιοι άνθρωποι την εμπειρία που ξεκίνησε από τότε που πρωτοανέλαβαν το καθήκον τους έως ότου ήταν σε θέση να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό; Βασίζονται στην αναζήτηση της αλήθειας για να επιλύσουν προβλήματα. Γι’ αυτό και, όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, αναζητούν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα, καταφέρνουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις αρχές, κάνουν πράξη την αλήθεια και υποτάσσονται στον Θεό. Αυτή είναι η διαδικασία της ζωής-εισόδου και της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Παλιότερα, πίστευα ότι η πνευματική άσκηση απαιτούσε αρκετό χρόνο ώστε να φάει και να πιει κανείς τα λόγια του Θεού, να κάνει αυτοκριτική και να καταλάβει τα προβλήματά του, κι ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να εστιάσει κανείς στη ζωή-είσοδο. Έτσι, κάθε φορά που ήμουν απασχολημένη με τα καθήκοντά μου, εστίαζα μόνο στο έργο, και παραμέριζα το θέμα της ζωή-εισόδου. Διαχώριζα τη ζωή-είσοδό μου από τα καθήκοντά μου. Η αλήθεια είναι ότι οι πιστοί δεν πρέπει να δεσμεύονται από κανονισμούς, και όσοι έχουν αίσθημα φορτίου για τη ζωή-είσοδό τους και αγαπούν την αλήθεια μπορούν να αντλήσουν διδάγματα όσο απασχολημένοι κι αν είναι. Όταν κάποιος κάνει το καθήκον των επικεφαλής και των εργατών, συναντά κάθε μέρα πολλούς ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Μερικές φορές, οι αδελφοί και οι αδελφές βιώνουν δυσκολίες ή οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους επηρεάζουν τα καθήκοντά τους. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει τότε να αναλογίζονται τις καταστάσεις τους και να αναζητούν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν να τις διορθώσουν. Μερικές φορές, όταν βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές να αποκαλύπτουν έντονα διεφθαρμένες διαθέσεις ή να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, πρέπει να τους εκθέτουν και να τους κλαδεύουν. Στο κειμενικό καθήκον, η διαλογή του κάθε άρθρου περιλαμβάνει μια συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, πράγμα που μπορεί να επιλύσει μια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσης. Αν κάποιος δεν κατανοεί κάποια πράγματα, πρέπει να αναζητήσει ενεργά την αλήθεια, ώστε να επιλέξει τα κατάλληλα άρθρα σύμφωνα με τις αρχές. Όλα αυτά τα πράγματα σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο. Επιπλέον, όταν αλληλεπιδρούσα με τις αδελφές συνεργάτιδές μου, λόγω του ότι δεν αντιλαμβανόμουν τις αρχές και δεν ήμουν ιδιαίτερα αποτελεσματική στα καθήκοντά μου, ανησυχούσα για τη φήμη και την υπόληψή μου, και συνέκρινα τον εαυτό μου με τις αδελφές μου. Έπρεπε να αναζητήσω άμεσα την αλήθεια για να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση, ώστε να μπορέσω γρήγορα να αφοσιωθώ στα καθήκοντά μου. Πέρα από αυτό, είναι επίσης πολύ σημαντικό να βρίσκουμε χρόνο για να ηρεμούμε ενώπιον του Θεού και να αναλογιζόμαστε τα λόγια Του. Ακόμη κι ο χρόνος που αφιερώνουμε στο μπάνιο, στο φαγητό ή στην κουβέντα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναλογιστούμε τα λόγια του Θεού ή να κάνουμε αυτοκριτική πάνω στις διαφθορές που αποκαλύπτουμε μέσα στη μέρα. Σε πολλές πτυχές των καθηκόντων του μπορεί κανείς να αναζητήσει την αλήθεια και να αντλήσει διδάγματα. Μετά από αυτό, όταν έκανα τα καθήκοντά μου, έκανα πράξη τα λόγια του Θεού, και μερικές φορές όταν το έργο ήταν πολύ, ξυπνούσα λίγο νωρίτερα, ή έγραφα σημειώσεις πνευματικής άσκησης ή άρθρα στο μεσημεριανό μου διάλειμμα. Όταν ασκήθηκα έτσι, ένιωσα ότι ήρθα πιο κοντά στον Θεό. Όταν έκανα διαλογή άρθρων, διάβαζα τις βιωματικές αντιλήψεις των αδελφών και έκανα συνειδητά αυτοκριτική πάνω στα δικά μου προβλήματα σε σχέση με τα δικά τους. Μερικές φορές, διαβάζοντας τις βιωματικές τους αντιλήψεις, μπορούσα να καταλάβω καλύτερα τα δικά μου προβλήματα, και κάθε φορά ανακάλυπτα ότι είχα κερδίσει κάτι. Σιγά σιγά, άρχισα να νιώθω ότι αποκτώ μεγαλύτερη οξύτητα πνεύματος, και συνειδητοποίησα ότι η ζωή-είσοδος δεν είναι άσχετη με τα καθήκοντα. Αυτό το καθήκον μού φαινόταν όλο και πιο υπέροχο και, παρόλο που με κρατούσε συνέχεια απασχολημένη, με βοήθησε να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Ήμουν πρόθυμη να συνεχίσω να ασκούμαι και να εστιάζω πάνω στη ζωή-είσοδο μέσα από το καθήκον αυτό.

Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού σε μια βιωματική μαρτυρία που με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να κερδίσουν ευλογίες, ανταμοιβή, στέφανο. Αυτό δεν υπάρχει στην καρδιά καθενός; Είναι γεγονός ότι υπάρχει. Οι άνθρωποι δεν μιλούν συχνά γι’ αυτό, και μάλιστα καλύπτουν το κίνητρο και την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες· αυτή, όμως, η επιθυμία και αυτό το κίνητρο που έχουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους παρέμεναν πάντοτε ακλόνητα. Όση πνευματική θεωρία κι αν καταλαβαίνουν, όση κι αν είναι η βιωματική γνώση τους, όποιο καθήκον κι αν μπορούν να εκτελέσουν, όσα δεινά κι αν υπομένουν και όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουν, ποτέ δεν εγκαταλείπουν το κίνητρο που κρύβεται βαθιά στην καρδιά τους για ευλογίες· μοχθούν συνεχώς σιωπηλά υπηρετώντας αυτό το κίνητρο. Αυτό δεν είναι που έχει θαφτεί πιο βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων; Πώς θα αισθανόσασταν αν δεν είχατε αυτό το κίνητρο να λάβετε ευλογίες; Με ποια στάση θα εκτελούσατε το καθήκον σας και θα ακολουθούσατε τον Θεό; Τι θα απογίνονταν οι άνθρωποι αν απαλλάσσονταν απ’ αυτό το κίνητρο για ευλογίες που είναι κρυμμένο στην καρδιά τους; Πιθανόν πολλοί να γίνονταν αρνητικοί, ενώ κάποιοι δεν θα είχαν κίνητρο να κάνουν τα καθήκοντά τους. Θα έχαναν το ενδιαφέρον τους για την πίστη τους στον Θεό, λες και είχε εξαφανιστεί η ψυχή τους. Θα φαινόταν λες και τους είχαν αρπάξει την καρδιά. Γι’ αυτό λέω ότι το κίνητρο για ευλογίες είναι κάτι που κρύβεται βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι πίσω από την αντίσταση και την αρνητικότητά μου κρυβόταν μια εγωιστική επιθυμία για ευλογίες. Πάντα πίστευα ότι δεν ήταν καθόλου κακή η επιθυμία μου να επιδιώκω την αλήθεια και να εστιάζω στη ζωή-είσοδο, και μέσα από την έκθεση των λόγων του Θεού συνειδητοποίησα ότι είχα παραπλανηθεί από το ίδιο μου το προσωπείο. Σκέφτηκα την εποχή που πρωτοβρήκα τον Θεό. Τότε υποτασσόμουν σε κάθε καθήκον που μου ανέθετε η εκκλησία και φαινόμουν δραστήρια και ενθουσιώδης. Αργότερα, άφησα την οικογένεια και τα παιδιά μου, και παρόλο που η καρδιά μου βασανιζόταν και πονούσε, ήλπιζα ότι θα λάβω ευλογίες στο μέλλον, και παραμέρισα αποφασιστικά τον γάμο και την οικογένειά μου ώστε να αφιερώσω όλον τον χρόνο μου στα καθήκοντά μου. Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά, συνειδητοποιώ ότι το κίνητρό μου ήταν η επιθυμία για ευλογίες. Πίστευα ότι, φεύγοντας από το σπίτι για να κάνω τα καθήκοντά μου, θα είχα περισσότερες ευκαιρίες να ασκηθώ κι ότι έτσι θα αυξάνονταν οι πιθανότητές μου να σωθώ στο μέλλον. Όταν έκανα τα καθήκοντά μου ως επικεφαλής, ένιωθα ότι αυτό το καθήκον δεν μου άφηνε καθόλου χρόνο κάθε μέρα κι ότι δεν είχα χρόνο να πιω και να φάω τα λόγια του Θεού, και ότι όσο σκληρά κι αν φαινόταν ότι εργάζομαι, αν δεν άλλαζε η ζωή-διάθεσή μου, τελικά θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν. Πίστευα ότι τα καθήκοντά μου ως επικεφαλής δεν ωφελούσαν τη σωτηρία και τις ευλογίες μου, οπότε σκέφτηκα να περάσω σε ένα πιο απλό καθήκον. Δεν περίμενα, όμως, ότι αναλαμβάνοντας κειμενικά καθήκοντα, και πάλι δεν θα μπορούσα να βρω χρόνο για να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού. Έτσι, μετάνιωσα, σκέφτηκα ότι αυτό το καθήκον εμπόδιζε την επιδίωξή μου για αλήθεια και σωτηρία, κι ένιωσα ταραχή και οδύνη. Ήμουν πρόθυμη να κάνω μόνο όποιο καθήκον νόμιζα ότι θα μου επέτρεπε να κερδίσω ευλογίες και αντιστεκόμουν και γινόμουν αρνητική προς τα καθήκοντα που νόμιζα ότι δεν θα μου επέτρεπαν να κερδίσω ευλογίες. Μάλιστα, παραπονέθηκα για τους επικεφαλής που μου ανέθεσαν καθήκοντα που δεν μου ταίριαζαν. Απέτυχα να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Αναλογίστηκα τις ευκαιρίες που μου έδωσε ο Θεός να κάνω τα καθήκοντά μου και συνειδητοποίησα ότι ήθελε να με ενθαρρύνει να εστιάσω στην αναζήτηση της αλήθειας, και να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Εγώ, όμως, δεν ήξερα το καλό μου και απέτυχα να εκτιμήσω αυτήν την τόσο πολύτιμη ευκαιρία να ασκηθώ, και υπολόγιζα συνεχώς αν θα κέρδιζα ευλογίες. Ήμουν πολύ άσχημη και ποταπή. Αν δεν εξιλεωνόμουν, θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν άμεσα! Προσευχήθηκα λοιπόν στον Θεό: «Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που οργάνωσες μια τέτοια κατάσταση για να με αποκαλύψεις, και με βοήθησες να δω τα ελαττώματά μου. Είμαι πρόθυμη να αλλάξω τη λανθασμένη άποψή μου περί επιδιώξεων και να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Σου. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με».

Παρόλο που εξακολουθώ να είμαι πολύ απασχολημένη με τα καθήκοντά μου, δεν αισθάνομαι πλέον θιγμένη ούτε πέφτω σε κατάθλιψη. Προσπαθώ να επικεντρωθώ στην καταγραφή των γνώσεων και των κερδών που λαμβάνω κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μου, και των διαφθορών που αποκαλύπτω. Προσεύχομαι στον Θεό με αίσθημα του φορτίου, και ζητώ τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του, και σιγά σιγά κάνω αυτοκριτική και γνωρίζω τον εαυτό μου. Κατά την πνευματική μου άσκηση, παρακολουθώ βίντεο βιωματικών μαρτυριών που αναφέρονται στα προβλήματά μου, και προσπαθώ να αφιερώνω λίγο χρόνο κάθε μέρα για να κάνω αυτοκριτική και να αναζητήσω την αλήθεια, πασχίζοντας να γράφω μία βιωματική μαρτυρία κάθε μήνα. Μια μέρα, είδα ότι μια βιωματική μαρτυρία που είχα γράψει έγινε βίντεο και ανέβηκε στον ιστότοπο. Ενθουσιάστηκα. Αργότερα, είδα ότι πολλοί αδελφοί και αδελφές μοιράζονταν την εμπειρία μου, κι έτσι λύθηκαν τα προβλήματα στη ζωή-είσοδό τους. Συνειδητοποίησα ότι η συγγραφή βιωματικών μαρτυριών μπορούσε να ωφελήσει και άλλους που είχαν τα ίδια προβλήματα, και ότι αυτό ήταν κάτι πραγματικά πολύτιμο και σημαντικό. Αυτό ενίσχυσε περαιτέρω την αποφασιστικότητά μου να επιδιώξω την αλήθεια.

Αφού τα βίωσα όλα αυτά, συνειδητοποίησα ότι δεν είναι και τόσο δύσκολη η επιδίωξη της ζωή-εισόδου κατά την εκτέλεση των καθηκόντων. Όσο αλλάζει η στάση μας και συνεργαζόμαστε πραγματικά, ο Θεός μάς διαφωτίζει και μας καθοδηγεί. Αυτό ωφελεί ιδιαίτερα την επιδίωξή μας για αλήθεια και σωτηρία! Είμαι ευγνώμων για την καθοδήγηση του Θεού που μου επέτρεψε να αποκομίσω αυτά τα κέρδη.