Όταν ήμουν νέα, η οικογένειά μου ζούσε σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή. Οι γονείς μου έβγαζαν τα προς το ζην από τη γεωργία, και η ζωή ήταν αρκετά σκληρή. Άκουγα από ανθρώπους που επέστρεφαν από τη δουλειά σε άλλα μέρη, ότι υπήρχαν πολλές ευκαιρίες να βγάλει κανείς χρήματα στην πόλη, και ότι η ζωή ήταν πολύ καλύτερη εκεί. Έτσι, λαχταρούσα να ζήσω στη μεγαλούπολη, και ήλπιζα να φύγω από τα βουνά και να μετακομίσω κάποια μέρα στη μεγάλη πόλη, ώστε να μπορώ να βγάζω χρήματα και να βελτιώσω τις συνθήκες διαβίωσης της οικογένειάς μου, και να κάνω τους ανθρώπους του χωριού μου να ζηλέψουν. Μελετούσα σκληρά και οι βαθμοί μου ήταν πάντα καλοί, αλλά όταν έφτασα στην πρώτη γυμνασίου, η οικογένειά μου δεν είχε τη δυνατότητα να με αφήσει να συνεχίσω το σχολείο, γι’ αυτό έπρεπε να το παρατήσω. Ωστόσο, η επιθυμία μου να φύγω από τα βουνά δεν είχε αλλάξει, και εξακολουθούσα να ελπίζω ότι θα έβγαζα πολλά χρήματα στην πόλη για να έχω μια καλύτερη ζωή και να με ζηλεύουν όλοι.

Το 2007, μου έκαναν προξενιό με κάποιον από την πόλη. Σκέφτηκα ότι αν τον παντρευόμουν, θα είχα μια καλύτερη ζωή. Αλλά αφού τον παντρεύτηκα, διαπίστωσα ότι η οικογένειά του ήταν η φτωχότερη στην περιοχή. Ο σύζυγος και τα πεθερικά μου δεν ήταν μορφωμένοι και βασίζονταν μόνο στη σκληρή δουλειά για να βγάλουν τα προς το ζην. Το σπίτι που είχαν χτίσει μόνοι τους δεν είχε καν κανονική στέγη. Οι τοίχοι και τα πατώματα ήταν από τσιμέντο, και όποτε έβρεχε δυνατά, έσταζε νερό μέσα στο σπίτι. Αυτό που με στενοχωρούσε περισσότερο, ήταν ότι κάποιοι γείτονές μας μάς αγνοούσαν, λόγω της ανέχειάς μας, κάτι που με έκανε να μετανιώσω για την ανόητη επιλογή μου. Αλλά όταν σκέφτηκα ότι είχα παντρευτεί σε μια μεγάλη πόλη, όπου υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες να βγάλει κανείς χρήματα από ό,τι στην ύπαιθρο, πίστευα ότι, εφόσον ο άντρας μου κι εγώ δουλεύαμε σκληρά, η ζωή μας θα βελτιωνόταν συνεχώς, και ότι μόλις καταφέρναμε να βγάλουμε χρήματα, οι γείτονές μας θα μας ζήλευαν.

Έναν χρόνο μετά, ο άντρας μου βρήκε μια βαριά δουλειά σε ένα εργοστάσιο εξοπλισμού, και σύντομα αφού γέννησα τον γιο μας, βρήκα και εγώ μια δουλειά ως υφάντρα χειροποίητων υφαντών. Για να βγάλω περισσότερα χρήματα, συχνά δούλευα μέχρι τις δύο ή τις τρεις τα ξημερώματα, και με τον καιρό, άρχισα να εξαντλούμαι. Κάποιες φορές, τα χέρια μου πονούσαν τόσο πολύ που δεν μπορούσα καν να τα σηκώσω και οι καρποί μου ήταν πρησμένοι. Αλλά όταν σκεφτόμουν ότι με μία ακόμα εργασία θα μπορούσα να κερδίσω μερικά ακόμα σεντ, ένιωθα ότι όλες αυτές οι κακουχίες άξιζαν τον κόπο. Ειδικά όταν χρησιμοποιούσα τα χρήματα που είχα βγάλει από τη σκληρή δουλειά μου για να αγοράσω φαγητό και είδη πρώτης ανάγκης για να βελτιώσω τη ζωή μας, ένιωθα ότι όλες αυτές οι κακουχίες άξιζαν τον κόπο. Έτσι, πείστηκα ακόμα περισσότερο ότι, εφόσον ο άντρας μου κι εγώ μπορούσαμε να υπομείνουμε τις κακουχίες, η ζωή μας σίγουρα δεν θα ήταν χειρότερη από οποιουδήποτε άλλου.

Μια μέρα, μας επισκέφτηκε η θεία του άντρα μου για να μου κηρύξει το ευαγγέλιο, και μου είπε: «Ο Σωτήρας έχει έρθει, και είναι ο Παντοδύναμος Θεός, που εκτελεί το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων τις έσχατες ημέρες. Ο Θεός θα προστατεύσει τους ανθρώπους και να τους βοηθήσει να επιβιώσουν από τη μεγάλη καταστροφή, μόνον εάν εκείνοι δεχτούν τη σωτηρία Του και απελευθερωθούν από την αμαρτία…» Μέσα μου, πίστεψα στον Θεό, αλλά μετά σκέφτηκα: «Ζω ακόμα σε ένα σπίτι που μπάζει νερά, το παιδί μου είναι πολύ μικρό, και χρειαζόμαστε χρήματα για τα πάντα. Αν πιστέψω στον Θεό, θα καθυστερήσω να βγάλω χρήματα. Δεν μπορώ να επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο. Για εμένα, τα χρήματα είναι το σημαντικότερο από όλα αυτήν τη στιγμή, και όσο για την πίστη στον Θεό, θα πρέπει να το αναβάλω μέχρι να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής μου». Έτσι, αρνήθηκα.

Εκείνη την εποχή, το παιδί μου είχε μόλις ξεκινήσει να περπατάει, και είχα ακούσει τον κόσμο να λέει ότι η δουλειά στο εργοστάσιο τροφίμων ήταν δύσκολη, αλλά ότι ο μισθός ήταν τριπλάσιος ή τετραπλάσιος από όσα έβγαζα εκείνη την περίοδο. Μπήκα κάπως στον πειρασμό και σκέφτηκα: «Εφόσον δεν φοβάμαι τις κακουχίες ή την κούραση, θα μπορέσω να βγάλω περισσότερα χρήματα στο εργοστάσιο τροφίμων. Δεν θα έχω ως αποτέλεσμα μια καλύτερη ζωή;» Έτσι, εμπιστεύτηκα το παιδί μου στην πεθερά μου και πήγα για δουλειά στο εργοστάσιο τροφίμων. Εκείνη την εποχή, ο άντρας μου έλεγε κάποιες φορές ότι τον πονούσε πολύ η μέση του, αλλά εγώ δεν το έπαιρνα καθόλου στα σοβαρά, και σκεφτόμουν μέσα μου: «Πώς θα βγάλεις περισσότερα χρήματα, αν δεν δουλεύεις σκληρά; Σάμπως εγώ δεν εργάζομαι συχνά υπερωρίες μέχρι τις δύο ή τις τρεις το πρωί; Μόνον αν επιμείνουμε, θα καταφέρουμε να βγάλουμε περισσότερα χρήματα». Έτσι, ο άντρας μου κι εγώ, σφίξαμε τα δόντια και επιμείναμε, για να βγάλουμε περισσότερα χρήματα μαζί. Λίγο καιρό αργότερα, βρήκα μια άλλη δουλειά σε ένα εργοστάσιο εξοπλισμού, όπου χειριζόμουν τους τόρνους. Καθώς γυάλιζα κάθε μέρα τα εργαλεία, έπρεπε να βάζω τα χέρια μου μέσα στο νερό όπου είχαν προστεθεί διάφορα χημικά για να μη σκουριάζει το μέταλλο. Καθώς δεν μπορούσα να φορέσω γάντια για αρκετά από τα εργαλεία, μούλιαζα όλη τη μέρα τα χέρια μου μέσα σε αυτό το νερό. Μία συνάδελφός μου έπαθε νεφρική ανεπάρκεια εξαιτίας αυτής της δουλειάς, αλλά εγώ συνέχισα να εργάζομαι εκεί για οκτώ ή εννέα έτη. Ο άντρας μου κι εγώ εργαζόμασταν σκληρά και βγάζαμε κάποια χρήματα, και το φαγητό και τα ρούχα που μπορούσαμε να αγοράζουμε βελτιώθηκαν πολύ σε σύγκριση με το παρελθόν, και μάλιστα βάζαμε χρήματα κατά μέρος για μια προκαταβολή για ένα σπίτι. Οι γείτονές μας, που άλλοτε μας αγνοούσαν επειδή ήμασταν φτωχοί, άρχισαν να έρχονται πιο κοντά μας, και να μας χαιρετούν χαμογελαστοί καθώς πηγαινοέρχονταν. Μάλιστα, μας ζήλευαν κι έλεγαν ότι εμείς, ως ζευγάρι, ήμασταν δουλευταράδες και ζούσαμε καλύτερα χάρη στις προσπάθειές μας. Ένιωσα κάπως περήφανη όταν το άκουσα αυτό, και αισθάνθηκα ότι όλα αυτά τα χρόνια σκληρής δουλειάς μου τελικά απέδωσαν καρπούς. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενη. Αλλά ένα πρωί, καθώς ετοιμαζόμασταν με τον άντρα μου για τη δουλειά, εκείνος ξαφνικά βόγκηξε από πόνο στο κρεβάτι, και μου ζητούσε απεγνωσμένα να τον πάω στο νοσοκομείο. Ο γιατρός τον εξέτασε και είπε ότι είχε πολλαπλές δισκοκήλες στη σπονδυλική στήλη του. Ο γιατρός συνέστησε χειρουργείο, διαφορετικά κινδύνευε να μείνει παράλυτος. Είπε ότι το χειρουργείο θα κόστιζε πάνω από εκατό χιλιάδες γουάν. Πάγωσα. «Πάνω από εκατό χιλιάδες γουάν; Αυτά είναι όλα τα χρήματα που ο σύζυγός μου κι εγώ καταφέραμε να βγάλουμε με κόπο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τώρα θα εξανεμίζονταν εξαιτίας μιας αρρώστιας. Όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια θα πήγαιναν χαμένα; Όμως, αν δεν θεραπευτεί και τελικά μείνει παράλυτος, ποιος θα παλέψει μαζί μου για αυτήν την οικογένεια; Δεν θα γίνει πιο δύσκολη η ζωή μας;» Ο άντρας μου έδειχνε και αυτός στενοχωρημένος, και δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι όλα αυτά τα χρήματα που είχαμε μαζέψει με τόσο κόπο θα εξανεμίζονταν έτσι απλά, επομένως αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι και να ξεκουραστεί. Εκείνη την εποχή, μόνο εγώ στην οικογένεια έφερνα χρήματα στο σπίτι, γι’ αυτό δούλευα ακόμα πιο σκληρά, και μάλιστα, όταν ένιωθα άρρωστη, έσφιγγα τα δόντια και συνέχιζα.

Μια μέρα, τρεις μήνες περίπου αργότερα, ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω για τη δουλειά, ξαφνικά άρχισε να με πονάει τρομερά ο αυχένας μου, τόσο πολύ μάλιστα που δεν μπορούσα να σηκώσω το κεφάλι μου. Έβλεπα τα πάντα γύρω μου θολά και θαμπά, και ένιωθα ότι θα κάνω εμετό. Ο άντρας μου με παρότρυνε να πάω αμέσως στο νοσοκομείο. Ο γιατρός είπε ότι είχα τρεις σοβαρές κήλες στη σπονδυλική στήλη και την οσφυϊκή μοίρα, και ότι η κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου είχε ήδη αρχίσει να συμπιέζει τα νεύρα στο αριστερό μου πόδι. Το χειρουργείο θα κόστιζε πάνω από 200.000 γουάν, και η ασθένειά μου μπορεί και να μην ήταν ιάσιμη. Αν, όμως, δεν τη θεράπευα, μπορεί να έμενα παράλυτη. Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα να καταρρέω, και σκέφτηκα μέσα μου: «Ο άντρας μου είναι ακόμα άρρωστος και τώρα μπορεί να μείνω και εγώ παράλυτη. Τα χρήματα που καταφέραμε οι δυο μας να μαζέψουμε με τόσο κόπο δεν αρκούν ούτε καν για να πάμε και οι δύο στον γιατρό! Όλα αυτά τα χρόνια, δουλέψαμε τόσο σκληρά για να βγάλουμε χρήματα, αλλά στο τέλος, δεν απολαύσαμε τίποτα, και καταλήξαμε και οι δυο μας με ένα μάτσο αρρώστιες. Τζάμπα κοπιάσαμε για όλα αυτά τα χρήματα; Και σαν να μην έφτανε αυτό, ακόμα και αν ξοδέψουμε τα χρήματα, κανείς δεν μας εγγυάται ότι θα θεραπευτώ, και όταν έρθει η ώρα, τα χρήματα θα έχουν χαθεί, όπως ακριβώς και η ζωή μου. Τι νόημα είχε η ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια;» Τα είχα χαμένα, και περνούσα τις μέρες μου σκυθρωπή. Αργότερα, μέσω ενός συγγενή μας, ο άντρας μου κι εγώ βρήκαμε πιο ελαφριές δουλειές. Λάβαμε, επίσης, κάποια χρήματα από την κατεδάφιση του σπιτιού μας, και φάνηκε πως η ζωή μας είχε αρχίσει να βελτιώνεται. Δεν είχα, όμως, καλό προαίσθημα για τον σωματικό μου πόνο, και σκεφτόμουν: «Υπάρχει πιθανότητα να μείνω ξαφνικά παράλυτη; Τι θα γίνει αν πεθάνω ξαφνικά;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ φοβόμουν, και συχνά μετάνιωνα για το πόσο ανόητη ήμουν όλα αυτά τα χρόνια που δεν φρόντιζα καθόλου το σώμα μου, αλλά μάζευα μόνο χρήματα, και τώρα, παρόλο που είχα κάποια χρήματα στην άκρη, κανένα ποσό δεν μπορούσε να γιατρέψει την αρρώστια μου. Ανησυχούσα: «Πώς θα μπορέσω να συνεχίσω έτσι;»

Μέσα στον πόνο και τη σύγχυσή μου, η θεία μου μού κήρυξε για άλλη μια φορά το ευαγγέλιο. Με έβαλε να ακούσω έναν ύμνο με τίτλο «Η μοίρα του ανθρώπου ελέγχεται από τα χέρια του Θεού». Άκουσα τους στίχους του ύμνου που έλεγαν: «Η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Είσαι ανίκανος να ελέγξεις τον εαυτό σου: Παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος μονίμως τρέχει και μένει απασχολημένος για δικό του λογαριασμό, παραμένει ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του. Εάν μπορούσες να γνωρίζεις τις προσωπικές προοπτικές σου, αν μπορούσες να ελέγχεις τη μοίρα σου, θα εξακολουθούσες να αποτελείς δημιουργημένο ον;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό). Αυτός ο ύμνος άγγιξε αμέσως μια ευαίσθητη χορδή στην καρδιά μου. Όλα αυτά τα χρόνια, δούλευα ασταμάτητα για να μαζέψω χρήματα και υπέμεινα πολλές κακουχίες, απλώς και μόνο για να έχω μια καλύτερη και αξιοζήλευτη ζωή. Στο τέλος, όμως, ο άντρας μου κι εγώ αρρωστήσαμε και κινδυνεύαμε να μείνουμε και οι δύο παράλυτοι. Αν πεθαίναμε, σε τι θα ωφελούσαν όλα αυτά τα χρήματα που είχαμε βγάλει; Στη σκέψη αυτή, συνειδητοποίησα ότι η μοίρα ενός ανθρώπου δεν βρίσκεται πραγματικά στα χέρια του. Τις επόμενες μέρες, η θεία μου ερχόταν για να φάμε και να πιούμε μαζί τα λόγια του Θεού, και συναναστρεφόταν μαζί μου σχετικά με την προέλευση της ανθρωπότητας, τα μυστήρια των τριών σταδίων του έργου του Θεού, και την πρόθεση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Είδα ότι ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες, ότι τα λόγια του Θεού έχουν εξουσία και δύναμη, και βεβαιώθηκα ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο αληθινός Θεός που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα. Κήρυξα και εγώ το ευαγγέλιο στον άντρα μου, και μαζί, αποδεχτήκαμε το έργο των έσχατων ημερών του Παντοδύναμου Θεού.

Αφού αποδεχτήκαμε το έργο των έσχατων ημερών του Παντοδύναμου Θεού, διάβασα πολλά χωρία από τα λόγια του Θεού. Μια μέρα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι πάει να πει μοίρα ή δεν καταλαβαίνουν την κυριαρχία του Θεού, παλεύουν και σκοντάφτουν μες στην ομίχλη με βάση τη δική τους θέληση, κι αυτό το ταξίδι είναι υπερβολικά κουραστικό και προκαλεί υπερβολικά μεγάλο σπαραγμό. Επομένως, όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν πως ο Θεός κυριαρχεί στην ανθρώπινη μοίρα, οι έξυπνοι, αντί να συνεχίσουν να παλεύουν ενάντια στη μοίρα και να επιδιώκουν με τον δικό τους τρόπο τους λεγόμενους “στόχους ζωής” που έχουν, επιλέγουν να γνωρίσουν και να αποδεχτούν την κυριαρχία του Θεού και να αποχαιρετήσουν τις επώδυνες ημέρες που “προσπαθούσαν να φτιάξουν μια καλή ζωή με τα δυο τους χέρια”. Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει τον Θεό, όταν δεν μπορεί να Τον δει, όταν δεν μπορεί να γνωρίσει ξεκάθαρα την κυριαρχία του Θεού, η κάθε μέρα είναι ανούσια, άνευ αξίας και απερίγραπτα οδυνηρή. Όπου κι αν βρίσκεται ένας άνθρωπος και όποια κι αν είναι η δουλειά του, τα μέσα της επιβίωσής του και οι στόχοι που επιδιώκει δεν του φέρνουν τίποτε άλλο παρά ατελείωτο σπαραγμό και πόνο που δύσκολα ξεπερνιέται, σε τέτοιο βαθμό που δεν αντέχει να αναπολήσει το παρελθόν του. Μόνο αν αποδεχτεί κανείς την κυριαρχία του Δημιουργού, υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του και επιδιώξει να αποκτήσει αληθινή ανθρώπινη ζωή μπορεί να απελευθερωθεί σταδιακά από όλο τον σπαραγμό και τον πόνο, καθώς και να απαλλαγεί σταδιακά από όλη την κενότητα της ανθρώπινης ζωής» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Από τα λόγια του Θεού, διαπίστωσα ότι, αν οι άνθρωποι δεν προσέλθουν ενώπιον του Θεού, θα ζουν υπό την εξαπάτηση του Σατανά, επιδιώκοντας χρήματα, φήμη και κέρδος. Μόνον εάν προσέλθουμε ενώπιον του Θεού, και υποταχτούμε στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του, και επιδιώκουμε πράγματα σύμφωνα με το μονοπάτι στο οποίο μας έχει οδηγήσει ο Θεός, θα έχουμε την προστασία Του και θα ξεφύγουμε από τα δεινά του Σατανά. Όταν το αναλογίστηκα αυτό, διαπίστωσα ότι είχα υποφέρει τρομερά στα χέρια του Σατανά. Δεν είχα αναγνωρίσει στο παρελθόν την κυριαρχία του Θεού και πάντα ήθελα να βασίζομαι στον εαυτό μου για να ξεφύγω από τα βουνά και να ζήσω μια καλή κι αξιοζήλευτη ζωή στη μεγαλούπολη. Αλλά το οικογενειακό υπόβαθρο του συζύγου μου δεν ικανοποίησε τις επιθυμίες μου, γι’ αυτό θέλησα να βασιστώ στη δουλειά για να κερδίσω χρήματα και να αλλάξω τη φτωχική μου μοίρα. Με τα δικά μου χέρια ήθελα να χτίσω μια καλύτερη ζωή και να γίνω ένας πλούσιος άνθρωπος τον οποίο θα ζήλευαν οι άλλοι. Έφτυσα αίμα για να κερδίσω χρήματα, και παρόλο που η δουλειά έβλαψε σοβαρά το σώμα μου, δεν σταμάτησα να επιδιώκω τα πλούτη. Στο τέλος, όχι απλώς δεν έβγαλα αρκετά χρήματα, αλλά και εξαντλήθηκα και αρρώστησα, και μάλιστα κινδύνευα να μείνω παράλυτη. Αυτές οι οδυνηρές αναμνήσεις με έκαναν να νιώσω πραγματικά ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγξουν καθόλου τη μοίρα τους. Πάντα ήθελα να βασίζομαι στον εαυτό μου για να αλλάξω τη μοίρα μου, αλλά στο τέλος, βασανιζόμουν από την εξαπάτηση του Σατανά.

Αργότερα, αναρωτήθηκα: «Γιατί στο παρελθον ήμουν πρόθυμη να υποφέρω και να μοχθήσω για τα χρήματα, αλλά δεν ήμουν πρόθυμη να πιστέψω στον Θεό και να προσέλθω ενώπιόν Του;» Διαβάσαμε μαζί με τον άντρα μου ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Το ρητό “Το χρήμα κινεί τον κόσμο” είναι μια φιλοσοφία του Σατανά. Επικρατεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία· θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι μια τάση. Κι αυτό επειδή έχει ενσταλαχτεί στην καρδιά του καθενός, ο οποίος στην αρχή δεν αποδεχόταν αυτό το ρητό, όμως στη συνέχεια το αποδέχτηκε σιωπηρά όταν ήρθε σε επαφή με την πραγματική ζωή, και άρχισε να πιστεύει πως τα λόγια αυτά ήταν, στην πραγματικότητα, αληθινά. Δεν πρόκειται για μια διαδικασία με την οποία διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; Ίσως οι άνθρωποι να μην κατανοούν αυτό το ρητό στον ίδιο βαθμό, αλλά ο καθένας έχει έναν διαφορετικό βαθμό ερμηνείας και αναγνώρισής του, με βάση τα όσα έχουν συμβεί γύρω του και τις προσωπικές εμπειρίες του. Δεν ισχύει αυτό; Ανεξαρτήτως του πόση εμπειρία έχει κάποιος από αυτό το ρητό, ποια είναι η αρνητική επίδραση που μπορεί να έχει στην καρδιά κάποιου; Κάτι αποκαλύπτεται μέσα από τη διάθεση των ανθρώπων αυτού του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου καθενός από εσάς. Τι ακριβώς; Η λατρεία του χρήματος. Είναι δύσκολο να αφαιρεθεί αυτό από την καρδιά κάποιου; Είναι πολύ δύσκολο! Φαίνεται ότι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά είναι όντως βαθιά! Ο Σατανάς χρησιμοποιεί το χρήμα για να φέρει σε πειρασμό τους ανθρώπους, και τους διαφθείρει ώστε να λατρεύουν το χρήμα και να προσκυνούν τα υλικά αγαθά. Και πώς εκδηλώνεται στους ανθρώπους αυτή η λατρεία για το χρήμα; Νιώθετε ότι δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς καθόλου χρήματα, ότι έστω και μία ημέρα χωρίς χρήματα θα ήταν αδύνατη; Το κύρος των ανθρώπων βασίζεται στο πόσα χρήματα έχουν, καθώς και ο σεβασμός που εμπνέουν. Οι φτωχοί σκύβουν από ντροπή, ενώ οι πλούσιοι απολαμβάνουν μεγάλο κύρος. Στέκονται με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, μιλάνε δυνατά και ζουν αλαζονικά. Τι αποφέρουν στους ανθρώπους αυτό το ρητό και αυτή η τάση; Δεν ισχύει ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν την οποιαδήποτε θυσία κατά την επιδίωξη του χρήματος; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά τους κατά την επιδίωξη περισσότερου χρήματος; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να εκτελέσουν το καθήκον τους και να ακολουθήσουν τον Θεό για χάρη του χρήματος; Το να χάσουν την ευκαιρία να αποκτήσουν την αλήθεια και να σωθούν δεν συνιστά τη μεγαλύτερη απώλεια για τους ανθρώπους; Δεν αποτελεί καταχθόνιο σχέδιο του Σατανά να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο και αυτό το ρητό για να διαφθείρει τον άνθρωπο σε αυτόν τον βαθμό; Δεν πρόκειται για ένα κακόβουλο τέχνασμα; Καθώς πηγαίνεις από το να απορρίπτεις αυτό το δημοφιλές ρητό, στο να το αποδέχεσαι τελικά ως αλήθεια, η καρδιά σου πέφτει εντελώς στα χέρια του Σατανά και, συνεπώς, αρχίζεις ακούσια να ζεις σύμφωνα με αυτό το ρητό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό και την αλήθεια επειδή επηρεάζονται και δηλητηριάζονται από διάφορες εσφαλμένες απόψεις που τους έχει εμφυσήσει ο Σατανάς. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί παροιμίες όπως «Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει» και «Ο άνθρωπος πεθαίνει για τα πλούτη όπως το πουλί πεθαίνει για το φαγητό» για να παρασύρει τους ανθρώπους να επιδιώξουν το χρήμα, κάνοντάς τους να μοχθούν και να ζουν όλη τους τη ζωή κυνηγώντας τα χρήματα. Είχα υποφέρει τόσο πολύ κάνοντας αυτό το πράγμα! Πίστευα ότι μόνο αν έβγαζα χρήματα θα μπορούσα να βελτιώσω τη ζωή μου, να απολαύσω μια υλική ζωή υψηλής ποιότητας, να με σέβονται και να με φθονούν οι άλλοι. Όταν έκανα χειρωνακτικές δουλειές, έμενα ξύπνια ως τις δύο ή τις τρεις το πρωί κάθε μέρα, απλώς και μόνο για να κερδίσω μερικά ακόμα σεντ. Όταν δούλευα στο εργοστάσιο τροφίμων, δεν κοιμόμουν αρκετά, αλλά δεν έχανα ποτέ ευκαιρία να δουλέψω υπερωρίες για παραπάνω χρήματα. Τα χημικά που χρησιμοποιούνταν για την τόρνευση ήταν πολύ βλαβερά για την ανθρώπινη υγεία, αλλά καθώς ο μισθός ήταν καλός, ήμουν πρόθυμη να κάνω αυτήν τη δουλειά. Όλα αυτά τα χρόνια, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ όταν πώς να βγάλω περισσότερα χρήματα. Ακόμα και όταν όλη αυτή η υπερεντατική δουλειά προκάλεσε προβλήματα υγείας σ’ εμένα και τον άντρα μου, και πάλι δεν ήμουν πρόθυμη να την αφήσω πίσω για να ξεκουραστώ, και έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου: «Αν θέλω μια καλή ζωή, πρέπει να σφίξω τα δόντια και να συνεχίσω». Στο τέλος, μέσα από τη σκληρή δουλειά μας, βγάλαμε όντως κάποια χρήματα και κερδίσαμε τον θαυμασμό των γειτόνων μας, αλλά τόσο ο άντρας μου όσο και εγώ, είχαμε εξαντληθεί σωματικά, και, δυστυχώς, τα χρήματα που είχαμε κερδίσει δεν έφταναν ούτε για τα χειρουργεία μας. Ζούσα υπό το δηλητήριο του Σατανά, ότι «Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει» και κόντεψα να μείνω παράλυτη. Μετάνιωνα ακόμα περισσότερο που, όταν η θεία μου μού έφερε το ευαγγέλιο των έσχατων ημερών του Θεού, το απέρριψα για να βγάλω χρήματα. Αν ο Θεός δεν είχε χρησιμοποιήσει τη θεία μου για να μου κηρύξει ξανά το ευαγγέλιο, θα είχα σχεδόν χάσει την ευκαιρία να ακολουθήσω τον Θεό, να κερδίσω την αλήθεια και να σωθώ. Πόσο ανόητη ήμουν! Τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι ο Σατανάς χρησιμοποιούσε τα χρήματα για να ελέγχει τις σκέψεις μου και να εξουσιάζει τη ζωή μου, απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο την καρδιά μου από τον Θεό. Οι τακτικές του Σατανά να παραπλανά τους ανθρώπους είναι πραγματικά ποταπές και μοχθηρές!

Έξι μήνες μετά, άρχισα να κάνω τα καθήκοντά μου στην εκκλησία. Στην αρχή, τα καθήκοντά μου ήταν σχετικά εύκολα και δεν επηρέαζαν τη δυνατότητά μου να βγάζω χρήματα από τη δουλειά μου, αλλά αργότερα, όταν έγινα επικεφαλής, ο φόρτος εργασίας μου στην εκκλησία αυξήθηκε, με αποτέλεσμα να μη μου απομένει χρόνος. Σε διάφορες περιστάσεις, κατά τις συναθροίσεις, το αφεντικό μου με καλούσε, κι εγώ ανησυχούσα ότι αν συνέχιζα έτσι, αυτό θα είχε επίπτωση στη δουλειά και στο εισόδημά μου. Στο κάτω-κάτω, αυτή η δουλειά δεν ήταν εξαντλητική, και αν την έχανα, δεν θα μπορούσα να κερδίσω χρήματα! Ήξερα όμως ότι, αν προσπαθούσα να ισορροπήσω τη δουλειά και τα καθήκοντά μου, το έργο της εκκλησίας θα έμενε πίσω. Ένιωσα τεράστιο δίλημμα, γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, καθοδήγησέ με, ώστε να μην περιορίζομαι από τα χρήματα, ούτε να χάσω την ευκαιρία μου να κάνω τα καθήκοντά μου».

Μια μέρα, ο ιεροκήρυκας κατανόησε την κατάστασή μου και έφαγε και ήπιε μαζί μου ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Αν τοποθετούσα κάποια χρήματα μπροστά σας αυτήν τη στιγμή και σας έδινα την ελευθερία να διαλέξετε —και αν δεν σας καταδίκαζα για την επιλογή σας— τότε οι περισσότεροι από εσάς θα διάλεγαν τα χρήματα και θα απαρνούνταν την αλήθεια. Οι καλύτεροι από εσάς θα παρατούσαν τα χρήματα και θα διάλεγαν διστακτικά την αλήθεια, ενώ εκείνοι που βρίσκονται στο μεταίχμιο θα άρπαζαν τα χρήματα στο ένα χέρι και την αλήθεια στο άλλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα φαινόταν ο πραγματικός σας εαυτός; Αν είχατε να επιλέξετε μεταξύ της αλήθειας και οτιδήποτε στο οποίο είστε αφοσιωμένοι, θα κάνατε όλοι αυτήν την επιλογή και η στάση σας θα παρέμενε ίδια. Δεν είναι έτσι; Δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που έχουν ταλαντευτεί μεταξύ σωστού και λάθους; Σε όλες τις μάχες μεταξύ θετικού και αρνητικού, μαύρου και άσπρου —μεταξύ της οικογένειας και του Θεού, των παιδιών και του Θεού, της εναρμόνισης και της ρήξης, του πλούτου και της φτώχειας, της θέσης και μιας συνηθισμένης κατάστασης, της υποστήριξης και της απόρριψης και ούτω καθεξής— σίγουρα γνωρίζετε τις επιλογές που έχετε κάνει! Μεταξύ μιας αρμονικής οικογένειας και μιας διασπασμένης, διαλέξατε την πρώτη και το κάνατε χωρίς κανέναν δισταγμό. Μεταξύ του πλούτου και του καθήκοντος, διαλέξατε επίσης το πρώτο, μην έχοντας καν τη θέληση να επιστρέψετε στην ακτή. Μεταξύ πολυτέλειας και φτώχειας, διαλέξατε το πρώτο. Όταν ήταν να επιλέξετε μεταξύ των γιων, των κορών, των συζύγων κι Εμένα, διαλέξατε τα πρώτα. Και μεταξύ της αντίληψης και της αλήθειας, διαλέξατε και πάλι το πρώτο. Ερχόμενος αντιμέτωπος με κάθε είδους μοχθηρές πράξεις σας, έχω απλώς χάσει την πίστη Μου σ’ εσάς. Απλώς Με εκπλήσσει που οι καρδιές σας είναι ανίκανες να μαλακώσουν. Το αίμα της καρδιάς που δαπανώ τόσα χρόνια, αναπάντεχα, δεν Μου έχει φέρει τίποτα άλλο, παρά την εγκατάλειψη και την παραίτησή σας, αλλά οι ελπίδες Μου για εσάς αυξάνονται κάθε μέρα που περνάει, διότι η μέρα Μου έχει ήδη αποκαλυφθεί πλήρως ενώπιον όλων. Παρ’ όλα αυτά, επιμένετε να αναζητάτε σκοτεινά και μοχθηρά πράγματα, και αρνείστε να αποκοπείτε από αυτά. Ποιο θα είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμά σας; Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό προσεκτικά; Αν σας ζητούνταν να διαλέξετε ξανά, ποια θα ήταν τότε η θέση σας; Θα ήταν ακόμη όπως η προηγούμενη; Θα Μου φέρνατε και πάλι απογοήτευση και άθλια θλίψη; Οι καρδιές σας θα εξακολουθούσαν να κατέχουν ελάχιστη ζεστασιά; Ακόμη δεν θα γνωρίζατε τι να κάνετε για να καθησυχάσετε την καρδιά Μου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σε ποιον είσαι αφοσιωμένος;). Από όσα φανέρωναν τα λόγια του Θεού, είδα ότι, αφού μας έχει διαφθείρει ο Σατανάς, όταν κληθούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο χρήμα και την αλήθεια, επιλέγουμε χωρίς δισταγμό το χρήμα και εγκαταλείπουμε την ευκαιρία να επιδιώξουμε την αλήθεια. Παρόλο που είχα εισέλθει στον οίκο του Θεού, και μέσα από το πότισμα των λόγων του Θεού είχα επιτέλους κατανοήσει ορισμένες αλήθειες, όταν το έργο της εκκλησίας συγκρούστημε με τα προσωπικά οικονομικά μου συμφέροντα, δίστασα και θεώρησα τα χρήματα πιο σημαντικά από την αλήθεια. Δεν εξακολουθούσα να ακολουθώ τον Σατανά; Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, κατάλαβα ότι ο Θεός μού έδινε μια ευκαιρία να επιλέξω ξανά, για να δει αν θα ακολουθούσα τον Σατανά και θα επιδίωκα τα χρήματα ή αν θα ακολουθούσα τον Θεό και θα επιδίωκα την αλήθεια. Κοιτάζοντας τους αδελφούς και τις αδελφές γύρω μου, είδα ότι είχαν αρχίσει να κατανοούν ολοένα και περισσότερες αλήθειες καθώς εκπαιδεύονταν στα καθήκοντά τους στην εκκλησία, και διαπίστωσα ότι η εκκλησία με καλλιεργούσε για να κάνω τα καθήκοντά μου ως επικεφαλής, με την ελπίδα ότι, μέσα από τη συμβολή μου, θα μπορούσα, επίσης, να κερδίσω περισσότερες αλήθειες. Δεν μπορούσα να χάσω την ευκαιρία μου να κερδίσω την αλήθεια για χάρη της απόκτησης χρημάτων, και δεν μπορούσα να απογοητεύσω την καλή πρόθεση του Θεού. Επίσης, πάντα ανησυχούσα ότι, αν παρατούσα τη δουλειά μου και σταματούσα να βγάζω χρήματα, τότε οι συνθήκες διαβίωσής μας θα ήταν χειρότερες από των άλλων. Αλλά πραγματικά, παρόλο που τώρα είχα σπίτι και μερικά επιπλέον χρήματα, τίποτε από όλα αυτά δεν τα είχα κερδίσει εγώ, αλλά μου τα είχε προσφέρει ο Θεός μέσα από καταστάσεις όπως η κατεδάφιση του σπιτιού μας. Συνειδητοποίησα πραγματικά ότι οι επιλογές ενός ανθρώπουν δεν καθορίζουν το πόσο πλούσιος είναι, αλλά το καθορίζει ο Θεός. Είδα ότι, όσο σκληρά και αν προσπαθούσα να βασίζομαι στις δυνάμεις μου, δεν θα μπορούσα να κερδίσω περισσότερα χρήματα από όσα μου ήταν γραφτό. Αλλά εξακολουθούσα να ανησυχώ ότι, αν δεν μπορούσα να βγάζω χρήματα, η ζωή μου θα ήταν φτωχική και δεν θα με σέβονταν οι άλλοι, γι’ αυτό αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα στα χρήματα και τα καθήκοντά μου. Δεν βρισκόμουν στην ίδια κατάσταση όταν απέρριψα το ευαγγέλιο των έσχατων ημερών του Θεού για χάρη των χρημάτων; Δεν μπορούσα να σπαταλήσω άλλον από τον χρόνο μου επιδιώκοντας χρήματα και απολαύσεις, καθώς αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να χάσω την ευκαιρία να κερδίσω την αλήθεια και θα με οδηγούσε στην καταστροφή.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να θυσιαστείς για την αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα προκειμένου να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη της απόλαυσης της οικογενειακής αρμονίας, και δεν πρέπει να χάσεις μια ζωή αξιοπρέπειας και ακεραιότητας για χάρη μιας προσωρινής απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να επιδιώξεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή. Εάν ζεις μια τόσο υλική και κοσμική ζωή και δεν επιδιώκεις κανένα στόχο, δεν σπαταλάς έτσι τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Τα λόγια του Θεού με συγκίνησαν, και κατάλαβα ότι μόνο αν προσέλθει κανείς ενώπιον του Θεού και επιδιώξει να κερδίσει την αλήθεια έχει πραγματικά νόημα και αξία. Πριν από δεκαπέντε χρόνια, η θεία μου μού είχε κηρύξει το ευαγγέλιο του Θεού, αλλά εγώ το είχα απορρίψει για να βγάλω χρήματα και είχα χάσει τη σωτηρία του Θεού για δεκαπέντε χρόνια! Γιατί εκείνα τα χρόνια, δούλευα σαν ρομπότ, κάνοντας σκληρές δουλειές κάθε μέρα, χωρίς να επιτρέπω στον εαυτό μου ούτε μια στιγμή να κάνει διάλειμμα και να πάρει μια ανάσα, με αποτέλεσμα, να πάθω ένα σωρό ασθένειες από την εξάντληση. Έπειτα από δεκαπέντε χρόνια μόχθου για χρήματα, τελικά απέμεινα εντελώς κενή, και είδα ότι αυτού του είδους η ζωή είναι εντελώς ανούσια. Σκέφτηκα έναν συγγενή μου, που είχε βγάλει πολλά χρήματα, τον ζήλευαν όλοι στο χωριό και έγινε επιχειρηματίας, αλλά κοινωνικοποιούνταν και έπινε συχνά με επιχειρηματικούς συνεργάτες, και αυτό τελικά τού δημιούργησε πρόβλημα στο συκώτι, εξαιτίας της δηλητηρίασης από το αλκοόλ. Ο γιατρός τον προέτρεψε να σταματήσει να πίνει, αλλά εκείνος, για να βγάλει περισσότερα χρήματα, δεν δίστασε να βλάψει το σώμα του, συνεχίζοντας να πίνει και να κοινωνικοποιείται, και τελικά έπαθε καρκίνο του ήπατος και πέθανε σε μικρή ηλικία. Θυμήθηκα τι είχε πει ο Κύριος Ιησούς: «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Κατά Ματθαίον 16:26). Τα λόγια του Θεού μού λένε ότι τα χρήματα, η φήμη και το κέρδος δεν μπορούν να εξαγοράσουν τη ζωή και ότι μόνο στην καταστροφή μπορούν να οδηγήσουν. Αν δεν έκανα σωστά τα καθήκοντά μου και συνέχιζα να βαδίζω στο μονοπάτι της επιδίωξης του χρήματος, το σώμα μου σίγουρα θα κατέρρεε, και όχι μόνο θα καταστρεφόταν η ζωή μου, αλλά θα έχανα και την ευκαιρία μου να σωθώ. Παρόλο που τώρα έβγαζα λιγότερα χρήματα από πριν, μπορούσα να τρώω και να πίνω συχνά τα λόγια του Θεού, και να συναναστρέφομαι με τους αδελφούς και τις αδελφές μου πάνω σε εμπειρίες, κάτι το οποίο ήταν η χάρη του Θεού! Κατάλαβα, επίσης, ότι ο Θεός μού επέτρεψε να εκπαιδευτώ πάνω στα καθήκοντά μου στην εκκλησία, ώστε να μπορέσω να εξοπλιστώ με περισσότερη αλήθεια, να ξεχωρίζω με ποια μέσα ο Σατανάς βλάπτει τους ανθρώπους, να μάθω τη διεφθαρμένη σατανική μου διάθεση και να βρω τη σωστή κατεύθυνση στη ζωή από τα λόγια του Θεού. Η αλήθεια που αποκτά ένας άνθρωπος από τον Θεό είναι η αιώνια ζωή, κάτι που κανείς δεν μπορεί να του το στερήσει. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τα χρήματα και είναι το πολυτιμότερο πράγμα στη ζωή. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό και ήμουν πρόθυμη να παρατήσω τη δουλειά μου, να πιστέψω στον Θεό και να κάνω τα καθήκοντά μου όπως πρέπει στο μέλλον.

Αργότερα, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και αφιερώθηκα πλήρως στα καθήκοντά μου. Τώρα, τόσο ο άντρας μου όσο και εγώ είμαστε καλά στην υγεία μας, και τα συμπτώματα ζάλης, πόνου στη μέση και δυσφορίας που νιώθαμε άλλοτε, έχουν όλα εξαφανιστεί. Αυτό που με κάνει ακόμα πιο χαρούμενη είναι ότι, μέσα από την εκπαίδευση στα καθήκοντά μου, κατανόησα κάπως τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Είμαι απέραντα ευγνώμων στον Θεό που με έσωσε από τα δεσμά για το χρήμα, τη φήμη και το κέρδος, και με έφερε ενώπιόν Του και μου έδωσε περισσότερες ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια.