Τον Ιούνιο του 2022, η επικεφαλής μού ανέθεσε να επιβλέψω το κειμενικό έργο. Θυμήθηκα μια ομάδα που τα αποτελέσματα του έργου της ήταν συνεχώς ανεπαρκή. Από την κατάσταση για την οποία έγραψε μια εργάτρια κειμένου με το όνομα Σιάο Λι, είδα πως εστίαζε όλη της την προσοχή στη φήμη και τη θέση. Κάθε φορά που ρωτούσε κάτι, οι αδελφές στην ομάδα έπρεπε να απαντήσουν αμέσως, αλλιώς έβγαζε μια κακή στάση και με το παραμικρό ξεσπούσε με θερμοαιμία. Σκέφτηκα: «Μήπως η έλλειψη αρμονικής συνεργασίας επηρεάζει το έργο τους; Πρέπει να βρω γρήγορα τη βαθύτερη αιτία του προβλήματος».

Στη διάρκεια της συνάθροισης, τους ρώτησα όλους για την κατάστασή τους. Η επικεφαλής της ομάδας, η Λι Μέι, μοιράστηκε τις σκέψεις της για το ότι δεν μπορούσε να συνεργαστεί αρμονικά με τη Σιάο Λι και σκεφτόταν μέχρι και να παραιτηθεί. Τότε, η Σιάο Λι είπε ότι από μικρή ήταν θερμόαιμη και γκρινιάρα, και δεν μπορούσε να μην ξεσπάει με θερμοαιμία κάθε φορά που άκουγε κάτι δυσάρεστο. Ανέφερε επίσης ότι, μια φορά, η Λουό Λαν τής επισήμανε ότι δεν είχε φορτίο στο καθήκον της και είπε ότι πήγαινε συνεχώς με το πάσο της, τραβώντας υπερβολικά τις πρωινές πνευματικές ασκήσεις της κι αρχίζοντας το έργο μόνο όταν πήγαινε έντεκα η ώρα, πράγμα που η Σιάο Λι δεν αποδεχόταν με τίποτα, γιατί σκεφτόταν το εξής: «Το ίδιο δεν κάνει κι η Λι Μέι; Γι’ αυτήν γιατί δεν λέει τίποτα η Λουό Λαν;» Ένιωσε πως η Λουό Λαν φερόταν άδικα στους ανθρώπους και είχε βάλει στόχο την ίδια, κι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο μιλούσε θερμόαιμα. Τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού, είχε καταφέρει να συνειδητοποιήσει την κακή ανθρώπινη φύση της κι ένιωθε ότι οι άλλοι είχαν δίκιο που την απομόνωναν και την απέκλειαν, καθώς και που την είχαν αποκαλέσει κακό άνθρωπο. Όπως κι αν της είχαν φερθεί οι άλλοι, είπε πως εκείνη έπρεπε να το αποδεχθεί από τον Θεό και να αποκτήσει αυτογνωσία, και να μην έχει προκαταλήψεις απέναντι στις αδελφές της. Η Λι Μέι ταράχτηκε και είπε: «Κάποια πράγματα που είπε η Σιάο Λι δεν είναι αλήθεια. Ούτε την απομονώσαμε ούτε την αποκλείσαμε, ούτε και την αποκαλέσαμε κακό άνθρωπο». Η Σιάο Λι συνέχισε να μιλάει κλαίγοντας και να λέει πως, όταν άκουσε ότι ένας αντίχριστος είχε αποβληθεί από την εκκλησία, αυτό την επηρέασε βαθιά. Αυτός ο αντίχριστος είχε σπείρει τη διχόνοια κι είχε καταπιέσει ανθρώπους, κι εκείνη ένιωθε πως η δική της φύση ήταν κατά πολύ χειρότερη από τη φύση αυτού του αντίχριστου, και πως θα ήταν πολύ επικίνδυνο να συνεχίσει να κάνει τα ίδια, κι έτσι ήταν διατεθειμένη να μετανοήσει. Όλα αυτά με μπέρδεψαν πολύ κι αναρωτήθηκα: «Η Σιάο Λι δείχνει πράγματι αυτογνωσία; Πότε, άραγε, έχουμε κανονική ανοιχτή συναναστροφή πάνω στη διαφθορά του ανθρώπου που συναναστρέφεται, και πότε υποτίμηση κι επίθεση στους άλλους, με την πρόφαση της συναναστροφής πάνω στην αυτογνωσία; Για ποιον λόγο, στη συναναστροφή της Σιάο Λι, ακούγεται σαν να έκαναν κόμμα η Λι Μέι κι η Λουό Λαν για να την αποκλείσουν;» Τότε, δεν το σκέφτηκα και πολύ· σκέφτηκα: «Η Σιάο Λι είναι νέα και λίγο ισχυρογνώμων, ενώ έχει πολύ σοβαρά διεφθαρμένη διάθεση, βλέποντάς την, όμως, να κλαίει και να δείχνει αυτογνωσία, μου φαίνεται άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια. Η αλλαγή θέλει μια κάποια διαδικασία, άρα πρέπει να της δοθούν μεγαλύτερα περιθώρια. Εξάλλου, για την έλλειψη αρμονικής συνεργασίας δεν φταίει μόνο ένας, φταίνε κι οι δύο, κι αυτό συμβαίνει πιθανότατα επειδή καμία απ’ τις δύο πλευρές δεν έχει αυτογνωσία, ενώ και οι δύο ζουν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους». Έχοντας αυτό κατά νου, βρήκα να διαβάσω κάποια απ’ τα λόγια του Θεού πάνω στην αρμονική συνεργασία, και τους θύμισα να μην παθαίνουν εμμονή με ανθρώπους ή πράγματα, αλλά να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτούν αυτογνωσία σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και να μαθαίνουν η μία απ’ την άλλη. Άντλησα επίσης υλικό απ’ τις δικές μου εμπειρίες για να συναναστραφώ με τη Σιάο Λι πάνω στις επικίνδυνες συνέπειες που προκαλούνται αν κάποιος ενεργεί θερμόαιμα. Αφού συναναστράφηκα, η Σιάο Λι είπε: «Με τις αδελφές δεν κρατάμε και τόσο μεγάλη κακία μεταξύ μας. Είμαι διατεθειμένη να συνεργαστώ αρμονικά με τις αδελφές και να κάνω το καθήκον μου με την καρδιά μου. Είμαι στ’ αλήθεια θερμόαιμη κι έχω σοβαρά αλαζονική διάθεση, αλλά είμαι διατεθειμένη να προσευχηθώ στον Θεό και να αναζητήσω μια λύση». Η Λι Μέι έμοιαζε να έχει παραιτηθεί κάπως· είπε: «Πραγματικά δεν ξέρω πώς να βιώσω αυτό το περιβάλλον, και δεν ξέρω πώς να κάνω αυτοκριτική και να αποκτήσω αυτογνωσία». Είπε ακόμα ότι, για να λυθεί το πρόβλημα της μη αρμονικής συνεργασίας, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε ολόκληρη την ιστορία. Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα πως το πρόβλημα δεν είχε λυθεί πραγματικά. Σιωπηλά, αναζήτησα από τον Θεό στην προσευχή, λέγοντας μέσα μου: «Θεέ μου, ποια είναι η πρόθεσή Σου σ’ αυτό το ζήτημα; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία αυτού του προβλήματος; Πώς πρέπει να λυθεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές;»

Εκείνο το βράδυ, ξεκουραζόμουν σε ένα δωμάτιο μαζί με τη Λι Μέι και τη Λουό Λαν. Δεν μπορούσα, όμως, να κοιμηθώ, και σκεφτόμουν συνέχεια όσα μου θύμισε η Λι Μέι στη διάρκεια της συνάθροισης: Για να λύσουμε το πρόβλημα της μη αρμονικής συνεργασίας, πρέπει να κατανοήσουμε ξεκάθαρα την αλήθεια του ζητήματος και να διαλευκάνουμε την όλη ιστορία. Συνειδητοποίησα ότι, ενώ συναναστρεφόμουν στη συνάθροιση, είπα στις αδελφές μόνο να αποκτήσουν αυτογνωσία και να μην παθαίνουν εμμονή με ανθρώπους ή πράγματα, όμως δεν απέκτησα μια ξεκάθαρη εικόνα της όλης ιστορίας, κι έτσι το πρόβλημα δεν είχε λυθεί. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Όλα όσα συμβαίνουν κάτω από τον ήλιο, όλα όσα μπορείς να αισθανθείς, όλα όσα μπορείς να δεις και όλα όσα μπορείς να ακούσεις γίνονται με την άδεια του Θεού. Δεν έχει σημασία αν κάτι που είπε ή έκανε κάποιος σε πλήγωσε, αν δέχτηκαν πλήγμα η καρδιά και η ψυχή σου ή αν ποδοπατήθηκε ο χαρακτήρας σου· αφού αποδεχτείς αυτό το ζήτημα από τον Θεό, σύγκρινέ το με τα λόγια Του για να μάθεις τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που το έκανε και ποια είναι η ουσία αυτού του ζητήματος. Το πρώτο που πρέπει να δεις είναι αν είναι κακός άνθρωπος ή ένας συνηθισμένος διεφθαρμένος άνθρωπος· πρέπει πρώτα να διακρίνεις πώς πραγματικά είναι αυτός ο άνθρωπος σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και έπειτα να διακρίνεις και να αντιμετωπίσεις αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτά δεν είναι τα σωστά βήματα που πρέπει να γίνουν; (Ναι.) Πρώτα αποδέξου αυτό το ζήτημα από τον Θεό και δες τους ανθρώπους που εμπλέκονται σ’ αυτό σύμφωνα με τα λόγια Του, για να προσδιορίσεις αν είναι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές, κακοί άνθρωποι, αντίχριστοι, δύσπιστοι, κακά πνεύματα, ακάθαρτοι δαίμονες ή κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, καθώς και αν η πράξη τους ήταν μια γενική επίδειξη διαφθοράς ή μια κακή πράξη που είχε σκοπό να προκαλέσει σκόπιμα αναστάτωση και διατάραξη. Όλα αυτά πρέπει να τα προσδιορίσεις συγκρίνοντάς τα με τα λόγια του Θεού. Ο πιο ακριβής και αντικειμενικός τρόπος να μετρήσεις κάτι είναι να το κάνεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (9)]. Τα λόγια του Θεού έκαναν την καρδιά μου να λάμψει. Όλα όσα συνέβαιναν στην ομάδα τα είχε επιτρέψει ο Θεός. Έπρεπε να δω τους ανθρώπους και τα ζητήματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αρχίζοντας απ’ το τι είδους άνθρωπος είναι ο άλλος, αν είναι αδελφός ή αδελφή με διεφθαρμένες διαθέσεις που μπορούσε να αποδεχθεί την αλήθεια, ή αν είναι κακοί άνθρωποι ή άπιστοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Αν είναι πραγματικοί αδελφοί κι αδελφές, πρέπει να τους βοηθάμε στοργικά, αν, όμως, είναι κακοί άνθρωποι ή άπιστοι, πρέπει να τους εκθέτουμε, να τους απαλλάσσουμε απ’ τα καθήκοντά τους ή να τους απομονώνουμε εγκαίρως. Αναρωτήθηκα, λοιπόν: «Τι είδους άνθρωπος είναι πραγματικά η Σιάο Λι; Πώς πρέπει να τη χειριστώ;» Ρώτησα, λοιπόν, δύο αδελφές για τη συμπεριφορά που παρουσίαζε πιο συχνά η Σιάο Λι.

Από τη Λι Μέι και τη Λουό Λαν, έμαθα πως η Σιάο Λι ήταν πολύ αλαζονική, ισχυρογνώμων και θερμόαιμη, πως την απασχολούσαν πολύ η φήμη κι η θέση και πως, κάθε φορά που μιλούσε στις αδελφές, εκείνες έπρεπε να απαντήσουν γρήγορα, ενώ, αν αργούσαν ή δεν απαντούσαν, η Σιάο Λι ενοχλούνταν αμέσως και κατσάδιαζε τις αδελφές, λέγοντας: «Αν σας ενοχλώ, απλώς να μου το πείτε και δεν πρόκειται να σας ξαναρωτήσω!» Κάτι τέτοιο έκανε τις αδελφές να νιώσουν πολύ περιορισμένες. Έκτοτε, ό,τι κι αν ρωτούσε η Σιάο Λι, οι αδελφές απαντούσαν γρήγορα, είτε καταλάβαιναν είτε όχι, από φόβο μήπως λυπήσουν τη Σιάο Λι και μήπως την κάνουν να ξεσπάσει με θερμοαιμία. Μία φορά, η Λι Μέι επισήμανε μερικά προβλήματα στο έργο της Σιάο Λι, όμως η Σιάο Λι δεν έδειξε καμία αποδοχή. Είπε πως η Λι Μέι είχε υπερβολικές απαιτήσεις και πως δεν άφηνε την ίδια να αποκαλύψει διαφθορά. Η Λι Μέι είπε πως η θερμοαιμία της Σιάο Λι περιόριζε τους άλλους, πράγμα που έκανε τη Σιάο Λι να υψώσει αμέσως τον τόνο της φωνής της και να αρχίσει να κλαίει, λέγοντας πόσο δύσκολο ήταν να τα πάει καλά με ανθρώπους όπως η Λι Μέι, κι ότι τα λόγια της Λι Μέι σχεδόν την έπνιγαν. Αυτό διατάραξε ολόκληρη τη συνάθροιση. Μετά το συμβάν, η Σιάο Λι παραδέχθηκε ενώπιον όλων πως έμοιαζε με αντίχριστο, που δεν αποδέχεται το κλάδεμα. Μία άλλη φορά, η Λουό Λαν μιλούσε στη συνάθροιση για τη δική της διαφθορά, ότι δηλαδή ήταν ανθρωπάρεσκη, κι έλεγε ότι είδε τη Σιάο Λι να μην αποδέχεται την αλήθεια, αλλά δεν το επισήμανε επειδή ήθελε να διατηρήσει τη μεταξύ τους σχέση. Η Σιάο Λι, ακούγοντάς το αυτό, άρχισε να κλαίει και να κάνει σκηνή, λέγοντας: «Πήγαινε και κάνε μου αναφορά στην επικεφαλής, να δούμε αν θα απαλλαγώ απ’ τα καθήκοντά μου ή θα αποπεμφθώ. Κάθε φορά που πληγώνεται ο εγωισμός μου, δεν έχω απολύτως κανέναν αυτοέλεγχο, είμαι στα όρια της κατάρρευσης!» Αφού το είπε αυτό, πήρε τον υπολογιστή της σε άλλο δωμάτιο και για δύο μέρες εκτελούσε τις πνευματικές ασκήσεις της μόνη, αγνοώντας τις αδελφές. Αργότερα, σε μια συνάθροιση, η Σιάο Λι μίλησε με δάκρυα για την κατανόηση του εαυτού της και ζήτησε συγγνώμη απ’ τη Λι Μέι και τη Λουό Λαν. Μετά, όμως, συνέχισε να έχει ξεσπάσματα θερμοαιμίας και να παθαίνει εμμονή με ανθρώπους και πράγματα.

Μαθαίνοντας όλες τις συμπεριφορές της Σιάο Λι, συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα του θέματος. Το πρόβλημα της Σιάο Λι δεν ήταν μόνο η διάθεση αλαζονείας και ισχυρογνωμοσύνης που είχε. Δεν έμοιαζε, άραγε, μ’ εκείνους τους κακούς, παράλογους, ισχυρογνώμονες κι ενοχλητικούς ανθρώπους που εκθέτει ο Θεός; Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Όσοι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα σκέφτονται μόνο το δικό τους συμφέρον όταν ενεργούν και κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί. Τα λόγια τους δεν είναι τίποτα άλλο από εξωφρενικά επιχειρήματα και αιρέσεις, δεν χαμπαριάζουν από λογική. Ξεχειλίζουν από φαύλη διάθεση. Κανείς δεν τολμά να αλληλεπιδράσει μαζί τους, και κανείς δεν είναι πρόθυμος να συναναστραφεί μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, φοβούμενοι όλοι μήπως προκαλέσουν μόνοι τους την καταστροφή τους. Οι άλλοι άνθρωποι βρίσκονται σε αναμμένα κάρβουνα όποτε τους λένε τη γνώμη τους, φοβούμενοι ότι αν πουν έστω και μια λέξη που δεν τους αρέσει ή δεν είναι σύμφωνη με τις επιθυμίες τους, θα πιαστούν απ’ αυτή και θα προβούν σε εξωφρενικές κατηγορίες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κακοί; Δεν είναι ζωντανοί δαίμονες; Όλοι όσοι έχουν φαύλη διάθεση και διαταραγμένη λογική είναι ζωντανοί δαίμονες. Και όταν κάποιος αλληλεπιδρά με έναν ζωντανό δαίμονα, μπορεί να προκαλέσει καταστροφή στον εαυτό του με μια στιγμιαία απροσεξία. Δεν θα δημιουργούσε μεγάλο πρόβλημα αν υπήρχαν τέτοιοι ζωντανοί δαίμονες στην εκκλησία; (Θα δημιουργούσε.) Αφού αυτοί οι ζωντανοί δαίμονες έχουν ξεσπάσει και έχουν εκτονώσει τον θυμό τους, ίσως μιλήσουν για λίγο σαν άνθρωποι και ζητήσουν συγγνώμη, αλλά μετά δεν πρόκειται να αλλάξουν. Ποιος ξέρει πότε θα χαλάσει η διάθεσή τους και θα ξεσπάσουν εκ νέου, εκστομίζοντας τα εξωφρενικά επιχειρήματά τους; Κάθε φορά είναι διαφορετικός ο στόχος της οργής και του ξεσπάσματός τους, όπως και η πηγή και το παρασκήνιο του ξεσπάσματός τους. Με άλλα λόγια, το οτιδήποτε μπορεί να πυροδοτήσει το ξέσπασμά τους, το οτιδήποτε μπορεί να τους κάνει να νιώσουν δυσαρεστημένοι και το οτιδήποτε μπορεί να τους κάνει να αντιδράσουν με ένα ξέσπασμα οργής και με άναρχη συμπεριφορά. Τι τρομερό! Τι ενοχλητικό! Αυτοί οι ανισόρροποι κακοί άνθρωποι μπορεί ανά πάσα στιγμή να χάσουν τα λογικά τους· ουδείς γνωρίζει τι είναι ικανοί να κάνουν. Έχω τεράστιο μίσος γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Κάθε ένας από αυτούς πρέπει να εκκαθαριστεί —πρέπει να αποπεμφθούν όλοι. Δεν θέλω να ασχοληθώ μαζί τους. Έχουν μπερδεμένη σκέψη και κτηνώδη διάθεση, είναι γεμάτοι παράλογα επιχειρήματα και λόγια του διαβόλου, και όταν τους συμβαίνει κάτι, ξεσπούν γι’ αυτό με ορμητικό τρόπο. Μερικοί απ’ αυτούς κλαίνε όταν ξεσπούν, άλλοι τσιρίζουν, άλλοι χτυπάνε τα πόδια τους, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που κουνάνε το κεφάλι και φέρνουν πέρα-δώθε τα χέρια και τα πόδια τους. Πολύ απλά, είναι κτήνη, όχι άνθρωποι. […] Παρότι γνωρίζουν εμφανέστατα τα πολυάριθμα προβλήματά τους, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να τα λύσουν ούτε συζητούν για την αυτογνωσία τους στις συναναστροφές τους με τους άλλους. Όταν γίνεται αναφορά στα προβλήματά τους, υπεκφεύγουν και προβαίνουν σε ψεύτικες κατηγορίες, φορτώνοντας όλα τα προβλήματα και τις ευθύνες στους άλλους, και μάλιστα παραπονιούνται ότι η συμπεριφορά τους οφείλεται στο γεγονός ότι οι άλλοι τους κακομεταχειρίζονται. Είναι λες και για τα ξεσπάσματά τους και για τα παράλογα προβλήματα που προκαλούν φταίνε οι άλλοι, λες και όλοι οι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς παρά να ενεργούν έτσι, κι αυτοί απλώς υπερασπίζονται δικαιολογημένα τον εαυτό τους. Κάθε φορά που είναι δυσαρεστημένοι, αρχίζουν να εξωτερικεύουν την αγανάκτησή τους και να ξεφουρνίζουν ανοησίες, να επιμένουν στα εξωφρενικά επιχειρήματά τους λες και όλοι οι άλλοι έχουν άδικο, λες και είναι οι μόνοι καλοί άνθρωποι και όλοι οι άλλοι είναι κακούργοι. Όσες εκρήξεις θυμού κι αν έχουν ή όσα εξωφρενικά επιχειρήματα κι αν αραδιάσουν, απαιτούν απ’ τους άλλους να μιλάνε γι’ αυτούς με καλά λόγια. Ακόμα κι όταν κάνουν λάθος, απαγορεύουν στους υπόλοιπους να τους εκθέσουν ή να τους ασκήσουν κριτική. Αν επισημάνεις ακόμα κι ένα μικρό προβληματάκι τους, θα σε μπλέξουν σε ατελείωτες διενέξεις, και τότε απλώς ξέχνα τη γαλήνια ζωή. Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Είναι άνθρωπος παράλογος που προκαλεί επίτηδες προβλήματα, κι όσοι το κάνουν αυτό είναι κακοί άνθρωποι» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (26)]. Απ’ τα λόγια του Θεού, κατανόησα πως, όταν οι άνθρωποι που έχουν ανθρώπινη φύση και λογική έρχονται αντιμέτωποι με δυσάρεστα ζητήματα ή όταν οι άλλοι τους επισημαίνουν τα προβλήματά τους, ίσως να μην το αποδέχονται εκείνη τη στιγμή, αλλά αργότερα μπορούν να το αποδεχθούν από τον Θεό και να υποταχθούν, και να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματά τους. Όσοι, όμως, είναι αδικαιολόγητα ενοχλητικοί, κι έχουν φαύλη διάθεση, ενώ δεν έχουν ανθρώπινη φύση και λογική, μια μικρή δυσαρέσκεια τους κάνει να θυμώνουν και να ξεσπάνε, κι έτσι εκτονώνουν τη δυσφορία τους. Δεν αποδέχονται καθόλου το κλάδεμα. Αντιθέτως, χρησιμοποιούν διάφορες πλάνες για να αντεπιτεθούν, ενώ παίρνουν ακόμα και εκδίκηση. Συγκρίνοντας όλα αυτά με τη συμπεριφορά της Σιάο Λι, είδα πως η Σιάο Λι ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Ήθελε πάντα όλος ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω της, γινόταν θερμόαιμη, ανέκρινε και κατσάδιαζε τους άλλους με την παραμικρή δυσαρέσκεια, περιορίζοντας έτσι τις αδελφές. Φοβούνταν να πουν ή να κάνουν κάτι που θα ήταν λάθος και θα την ενοχλούσε. Όταν η επικεφαλής της ομάδας, η Λι Μέι, επισήμανε τα προβλήματά της, εκείνη δεν το αποδέχθηκε, ενώ υποστήριξε ακόμα και πως η Λι Μέι είχε υπερβολικές απαιτήσεις και δεν άφηνε την ίδια να αποκαλύψει διαφθορά. Μπέρδευε σωστό και λάθος κι αναστάτωνε τη ζωή της εκκλησίας. Στις συναθροίσεις, η Λι Μέι κι η Λουό Λαν αντλούσαν υλικό από τα λόγια του Θεού για να κάνουν αυτοκριτική για τη δική τους διαφθορά και, παρότι όλα αυτά αφορούσαν και τα προβλήματα της Σιάο Λι, όσα έλεγαν ήταν γεγονός. Οι λογικοί άνθρωποι πρέπει να χειρίζονται τα πράγματα λογικά, όμως η Σιάο Λι ξεσπούσε κλαίγοντας κι έκανε συνέχεια σκηνές, επειδή όλα αυτά έθιγαν τη φήμη της. Έλεγε πως οι αδελφές την απέκλειαν, ακόμα και πως έπρεπε να την αναφέρουν γρήγορα, να την απαλλάξουν απ’ τα καθήκοντά της ή να την αποπέμψουν, ώστε οι αδελφές να περιορίζονται εξαιτίας της, με αποτέλεσμα να μην τολμούν να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στην κατάστασή τους στις συναθροίσεις, και δεν ήταν σε θέση να εστιάσουν στα καθήκοντά τους. Μετά από κάθε ξέσπασμα, η Σιάο Λι μιλούσε για την αυτογνωσία της και ζητούσε συγγνώμη από τις αδελφές, κι έμοιαζε να μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια. Κάθε φορά, όμως, που συνέβαινε κάτι δυσάρεστο ή απειλητικό για τη φήμη της, ξεσπούσε με θερμοαιμία κι εκτόνωνε τη δυσαρέσκειά της, αντιμιλούσε κι αρνιόταν να αλλάξει παρά τις επανειλημμένες συναναστροφές. Ήταν σαφές ότι η Σιάο Λι δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια. Έβλαπτε τις αδελφές κι αναστάτωνε την εκκλησιαστική ζωή χωρίς να μετανοεί καθόλου. Αντίθετα, περνούσε στην αντεπίθεση, λέγοντας πως για τη θερμοαιμία της έφταιγαν η άδικη μεταχείριση από τις αδελφές κι ο αποκλεισμός που της επέβαλλαν, λες και τη θερμοαιμία την ενεργοποιούσαν οι άλλοι και δεν ήταν δικό της πρόβλημα. Πραγματικά, ήταν αδικαιολόγητα ενοχλητική και πέρα από κάθε λογική! Στο παρελθόν, θεωρούσα πως η Σιάο Λι ήταν απλώς νέα, ισχυρογνώμων κι αλαζονική, πως είχε σοβαρά διεφθαρμένη διάθεση και πως, μέσα στη δακρυσμένη αυτογνωσία της, φαινόταν να μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να αλλάξει αν είχε περισσότερη στοργική συναναστροφή και βοήθεια. Μέσω, όμως, της έκθεσης από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως η Σιάο Λι ήταν αδικαιολόγητα ενοχλητική, είχε φαύλη διάθεση, δεν αποδεχόταν την αλήθεια και αποστρεφόταν την αλήθεια. Δεν επρόκειτο απλώς για συνηθισμένη διαφθορά. Παρότι δεν είχε διαπράξει ακόμα κανένα μεγάλο κακό, ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν σαν ωρολογιακή βόμβα που θα μπορούσε να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, κι η παραμονή του στην ομάδα μόνο σε καθυστερήσεις του έργου και σε αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής θα οδηγούσε. Έπρεπε γρήγορα να εκτεθεί και να απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά της. Ακριβώς όπως εκθέτει ο Θεός για αδικαιολόγητα ενοχλητικούς ανθρώπους σαν κι αυτούς: «Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μη διαπράττουν σοβαρές κακές πράξεις, δεν αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Αν κοιτάξουμε τη φύση-ουσία τους, όχι μόνο δεν έχουν συνείδηση και λογική, αλλά είναι και παράλογοι, προκαλούν επίτηδες προβλήματα και δεν χαμπαριάζουν από λογική. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να φτάσουν στη σωτηρία του Θεού; Αποκλείεται! Όλοι όσοι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια είναι δύσπιστοι, είναι υπηρέτες του Σατανά. […] Είναι απόλυτα σωστό να απομακρύνονται από την εκκλησία όσοι είναι παράλογοι, προκαλούν επίτηδες προβλήματα και δεν χαμπαριάζουν από λογική. Έτσι παύουν μια και καλή να παρενοχλούν την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Αυτή είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (26)]. Αν η Σιάο Λι συνέχιζε να μη μετανοεί και να προκαλεί διατάραξη μετά την απαλλαγή απ’ τα καθήκοντά της, έπρεπε να αποπεμφθεί από την εκκλησία. Δεν διέκρινα την ουσία των ανθρώπων σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αλλά τους έβλεπα σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου. Πόσο μπερδεμένη ήμουν!

Αργότερα, σκέφτηκα μέσα μου: «Εκτός του ότι δεν ήμουν σε θέση να διακρίνω την ουσία των ανθρώπων σύμφωνα με την αλήθεια όταν χειριζόμουν την Σιάο Λι, δεν ήμουν σε θέση ούτε να διακρίνω τι σημαίνει να ανοίγεσαι και να ξεσκεπάζεσαι κανονικά, ούτε τι σημαίνει να χρησιμοποιείς τη συναναστροφή σου ως πρόφαση για να κάνεις επίδειξη ενώ επιτίθεσαι στους άλλους. Με παραπλάνησε εντελώς η επίδειξη δακρύων και αυτογνωσίας της Σιάο Λι». Μετά, διάβασα τα λόγια του Θεού γι’ αυτό το θέμα: «Όταν οι κακοί άνθρωποι συναναστρέφονται σχετικά με τα προβλήματα και τα αναλύουν, έχουν πάντα μια πρόθεση κι έναν σκοπό, που είναι πάντα στοχευμένα σε κάποιον. Δεν αναλύουν τον εαυτό τους, δεν αποκτούν αυτογνωσία ούτε και ανοίγονται και ξεγυμνώνονται για να επιλύσουν τα δικά τους προβλήματα, αλλά αρπάζουν την ευκαιρία για να εκθέσουν και να αναλύσουν τους άλλους και να τους επιτεθούν. Συχνά εκμεταλλεύονται τη συναναστροφή πάνω στην αυτογνωσία τους για να αναλύσουν και να καταδικάσουν τους άλλους, ενώ, μέσω της συναναστροφής πάνω στα λόγια του Θεού και την αλήθεια, εκθέτουν, μειώνουν και διασύρουν τους ανθρώπους. […] Γιατί αυτοί οι κακοί άνθρωποι, όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, δεν εκθέτουν ούτε αναλύουν τον εαυτό τους, αλλά αντίθετα βάζουν στο στόχαστρο και εκθέτουν διαρκώς τους άλλους; Υπάρχει στ’ αλήθεια περίπτωση να μην αποκαλύπτουν διαφθορά ή να μην έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις; Φυσικά και όχι. Τότε, λοιπόν, γιατί επιμένουν να βάζουν στο στόχαστρο τους άλλους προς έκθεση και ανάλυση; Τι ακριβώς προσπαθούν να πετύχουν; Αυτό το ερώτημα απαιτεί βαθιά σκέψη. Σωστό είναι να εκθέτει κανείς τις κακές πράξεις των κακών ανθρώπων που αναστατώνουν την εκκλησία. Αντίθετα, όμως, αυτοί οι άνθρωποι εκθέτουν και βασανίζουν καλούς ανθρώπους, με την πρόφαση ότι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Τι πρόθεση και σκοπό έχουν; Είναι οργισμένοι επειδή βλέπουν πως ο Θεός σώζει τους καλούς ανθρώπους; Πράγματι, έτσι είναι. Ο Θεός δεν σώζει τους κακούς ανθρώπους, οπότε οι κακοί άνθρωποι μισούν τον Θεό και τους καλούς ανθρώπους —πολύ φυσικό είναι αυτό. Οι κακοί άνθρωποι ούτε αποδέχονται ούτε επιδιώκουν την αλήθεια· οι ίδιοι δεν γίνεται να σωθούν, ωστόσο βασανίζουν όσους καλούς ανθρώπους επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να σωθούν. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν αυτογνωσία και γνώριζαν την αλήθεια, θα μπορούσαν να ανοιχτούν και να συναναστραφούν, ωστόσο διαρκώς βάζουν στο στόχαστρο και προκαλούν τους άλλους —έχουν συνεχώς την τάση να επιτίθενται στους άλλους— και στήνουν συνεχώς παγίδες σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια, που τους φαντάζονται εχθρούς τους. Αυτό είναι το σήμα κατατεθέν των κακών ανθρώπων. Όσοι είναι ικανοί για τέτοιο κακό είναι οι γνήσιοι διάβολοι και σατανάδες, οι κατ’ εξοχήν αντίχριστοι που θα πρέπει να περιοριστούν, ενώ, αν κάνουν πολύ κακό, πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα: να αποβληθούν από την εκκλησία. Όλοι όσοι πλήττουν τους καλούς ανθρώπους και τους αποκλείουν είναι σάπιοι. Γιατί τους αποκαλώ σάπιους; Επειδή είναι πιθανό να προκαλέσουν περιττές διαμάχες και συγκρούσεις στην εκκλησία, κάνοντας όλο και πιο σοβαρή την κατάσταση που επικρατεί εκεί. Βάζουν τον έναν στο στόχαστρο σήμερα και τον άλλον αύριο και στοχοποιούν συνεχώς τους άλλους, εκείνους που αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια. Κάτι τέτοιο μπορεί να αναστατώσει την εκκλησιαστική ζωή και να έχει συνέπειες στο πώς ο εκλεκτός λαός του Θεού τρώει και πίνει κανονικά τα λόγια του Θεού, καθώς και στο πώς συναναστρέφεται κανονικά σχετικά με την αλήθεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (15)]. «Για να βιώσει κανείς την κανονική ανθρώπινη φύση, πώς θα πρέπει να ανοίγεται και να αποκαλύπτεται; Με το να ανοίγεται σχετικά με τις αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσής του, να επιτρέπει στους άλλους να δουν πώς είναι πραγματικά μέσα του και, στη συνέχεια, με βάση τα λόγια του Θεού, να αναλύει και να γνωρίζει την ουσία του προβλήματος και να μισεί και να απεχθάνεται τον εαυτό του από τα βάθη της καρδιάς του. Όταν αποκαλύπτεται, δεν θα πρέπει να προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του ή να δώσει εξηγήσεις, αλλά θα πρέπει απλώς να κάνει πράξη την αλήθεια και να είναι έντιμος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). Όταν στοχάστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως το να ανοίγεται και να ξεσκεπάζεται κάποιος κανονικά σημαίνει ότι, μέσω της έκθεσης από τα λόγια του Θεού, αποκτά αληθινή κατανόηση της διαφθοράς του και της ουσίας των προβλημάτων του, έχει τη δυνατότητα να αναλύσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, ενώ οι άλλοι μπορούν να νιώσουν στα λόγια του πόσο μισούν τον εαυτό τους. Μια τέτοια συναναστροφή βοηθά τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και τους ωφελεί. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, παρότι χρησιμοποιούν ως πρόφαση το ότι ανοίγονται και συναναστρέφονται στις συναθροίσεις, δεν έχουν αληθινή κατανόηση του εαυτού τους, αλλά αντίθετα εκθέτουν τα προβλήματα των άλλων, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και επιτίθενται στους άλλους, προκαλούν διαφωνίες, κάνουν τις σχέσεις περίπλοκες και τεταμένες, στερούν απ’ τους ανθρώπους τη δυνατότητα να τα πηγαίνουν καλά και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι σάπιοι. Θυμήθηκα και σκέφτηκα τη συμπεριφορά της Σιάο Λι στη συνάθροιση. Έμοιαζε να γνωρίζει ότι έχει κακή ανθρώπινη φύση και ότι είναι θερμόαιμη, αλλά δεν ανέλυε τη διαφθορά της, δεν έκανε καθόλου αυτοκριτική για τα προβλήματα που επισήμαιναν οι αδελφές και δεν είχε καθόλου αληθινή κατανόηση της αλαζονικής και φαύλης διάθεσής της. Αντίθετα, έλεγε πως τα ξεσπάσματα θερμοαιμίας που είχε της τα είχαν προκαλέσει ο αποκλεισμός και η απομόνωση που της επέβαλλαν οι άλλοι. Στη συναναστροφή της, είχε την τάση να προκαλεί τους άλλους, προσπαθούσε να τους κάνει να δουν ότι δεν είχε μόνο αυτή διαφθορά, αλλά είχαν προβλήματα κι οι άλλες αδελφές, παραπλανούσε τους άλλους ώστε να σκεφτούν πως η Λουό Λαν κι η Λι Μέι έκαναν κόμμα για να την αποκλείσουν και να την απομονώσουν, παρουσιάζοντας τον εαυτό της σαν θύμα. Στην πραγματικότητα, η Λουό Λαν κι η Λι Μέι δεν την είχαν αποκλείσει καθόλου· αντίθετα, την πρόσεχαν. Ακόμα και το κλάδεμα κι η επισήμανση των προβλημάτων της είχαν ως σκοπό να τη βοηθήσουν να αποκτήσει αυτογνωσία. Η Σιάο Λι, όμως, δεν καταλάβαινε τίποτα και, προκειμένου να προστατέψει τη φήμη και τη θέση της, διαστρέβλωνε τα γεγονότα, έκανε επίθεση στους άλλους και δημιουργούσε προβλήματα, με αποτέλεσμα οι αδελφές να αναστατώνονται και να μην είναι σε θέση να συγκεντρωθούν στα καθήκοντά τους. Πρωτύτερα, δεν είχα διακρίνει τα μέσα που είχε η Σιάο Λι για να επιτίθεται στους άλλους ούτε τη μοχθηρή διάθεσή της. Όταν την έβλεπα να κλαίει, να αποκτά αυτογνωσία και να εκφράζει την προθυμία της να αλλάξει, νόμιζα πως μπορούσε να αποδεχθεί την αλήθεια και πως έπρεπε να βασιστώ στην αγάπη για να συναναστραφώ μαζί της και να τη βοηθήσω. Τότε μόνο είδα ότι η οπτική μου δεν συμβάδιζε με την αλήθεια.

Διάβασα άλλο ένα εδάφιο των λόγων του Θεού που εξέθετε τους αντίχριστους, κι αυτό μου έδωσε κάποια διάκριση πάνω στην ψεύτικη αυτογνωσία. Ο Θεός λέει: «Αν τέτοιου είδους άνθρωποι διαπράξουν ένα παράπτωμα και, αφού τους κλαδέψουν και τους κατακρίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, βάλουν τα κλάματα και ισχυριστούν φαινομενικά ότι έχουν χρέος στον Θεό, και υποσχεθούν ότι στο εξής θα μετανοήσουν, θα τολμήσετε να τους πιστέψετε; (Όχι.) Γιατί όχι; Η πιο αδιάσειστη απόδειξη είναι ότι ψεύδονται συστηματικά! Ακόμη κι αν εξωτερικά μετανοήσουν, κλάψουν πικρά, αρχίσουν να χτυπιούνται και ορκιστούν, μην τους πιστέψετε, γιατί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, δάκρυα για να ξεγελάσουν τους άλλους. Τα λόγια θλίψης και μετάνοιας που ξεστομίζουν δεν βγαίνουν μέσα από την καρδιά τους· είναι βολικές τακτικές που έχουν ως στόχο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των άλλων με δόλια μέσα. Μπροστά στους άλλους, κλαίνε πικρά, παραδέχονται το σφάλμα τους, ορκίζονται και γνωστοποιούν τη θέση τους. Ωστόσο, όσοι έχουν καλή σχέση μαζί τους κατ’ ιδίαν, όσοι έχουν κερδίσει ως έναν βαθμό την εμπιστοσύνη τους, παρουσιάζουν διαφορετικά τα πράγματα. Ενώ εξωτερικά μπορεί να φαίνεται γνήσια η πρόθεσή τους να παραδεχθούν δημοσίως το σφάλμα τους και να ορκιστούν ότι θ’ αλλάξουν, αυτά που λένε παρασκηνιακά αποδεικνύουν ότι όσα είπαν προηγουμένως δεν ήταν αληθινά, αλλά ψέματα, και είχαν ως στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των περισσότερων. Τι θα πουν παρασκηνιακά; Μήπως πρόκειται να παραδεχτούν ότι όσα είπαν προηγουμένως ήταν ψέματα; Όχι. Θα μεταδώσουν αρνητικότητα, θα προβάλουν επιχειρήματα και θα δικαιολογηθούν. Αυτές οι δικαιολογίες και τα επιχειρήματα επιβεβαιώνουν ότι η παραδοχή τους, η μετάνοιά τους και οι όρκοι τους ήταν όλα ψέματα και είχαν ως στόχο να ξεγελάσουν τους άλλους. Μπορεί να εμπιστευτεί κανείς αυτούς τους ανθρώπους; Δεν δείχνει αυτό ότι ψεύδονται συστηματικά; Μπορούν ακόμη και να επινοούν ομολογίες, να χύνουν ψεύτικα δάκρυα και να δεσμεύονται ψεύτικα ότι θ’ αλλάξουν, και ακόμη και ο όρκος τους είναι ένα ψέμα. Δεν είναι αυτό δαιμονική φύση;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η αληθινή μετάνοια δεν αφορά το να κλάψει κανείς και να μιλήσει για την αυτογνωσία, αλλά το να είναι σε θέση να αναλύσει και να κατανοήσει την ίδια του τη διεφθαρμένη διάθεση, το να μισεί πραγματικά τον εαυτό του και το να απορρίπτει τις κακές του μεθόδους, κι έπειτα το να αποκτά μαρτυρία για το ότι έκανε πράξη την αλήθεια. Μπορεί η Σιάο Λι να έκλαιγε και να έλεγε πως έδινε αξία στη φήμη και στη θέση, και πως ήταν κακός άνθρωπος, όταν, όμως, ερχόταν αντιμέτωπη με προβλήματα, πάλι ξεσπούσε με θερμοαιμία και πάθαινε εμμονή με ανθρώπους και πράγματα, βρίσκοντας διάφορα διεστραμμένα επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί, χωρίς να δείχνει καμία γνήσια μετάνοια. Η κατανόησή της ήταν ψεύτικη και αποτέλεσμα εξαναγκασμού. Φοβόταν μήπως τη διακρίνουν ως κακό άνθρωπο οι αδελφοί κι οι αδελφές και μήπως αποπεμφθεί από την εκκλησία, χάνοντας έτσι την ελπίδα να σωθεί, και δεν είχε άλλη επιλογή από το να κλαίει και να δείχνει αυτογνωσία ενώπιον των αδελφών, σε μια προσπάθεια να κερδίσει τη συμπόνια τους. Η γνώση της ήταν υποκριτική, παραπλανητική και δόλια.

Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Πώς θα πρέπει να βλέπει τους ανθρώπους κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Πρέπει να βασίζει τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, στα λόγια του Θεού και να έχει ως κριτήριό του την αλήθεια. Πώς εξετάζεις, λοιπόν, τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Να βλέπεις αν έχει συνείδηση και λογική και αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος. Όταν έρθεις σε επαφή μαζί του, μπορεί να δεις πως, παρόλο που έχει κάποια μικρά ελαττώματα και κουσούρια, η ανθρώπινη φύση του είναι αρκετά καλή. Όταν αλληλεπιδρά με άλλους, είναι ανεκτικός και υπομονετικός, ενώ όταν κάποιος είναι αρνητικός και αδύναμος, του δείχνει στοργή και μπορεί να τον φροντίσει και να τον βοηθήσει. Αυτήν τη στάση έχει απέναντι στους άλλους. Και ποια είναι η στάση του απέναντι στον Θεό; Από αυτήν μπορεί να μετρηθεί ακόμη καλύτερα το αν έχει ανθρώπινη φύση. Πιθανόν, σε όλα όσα κάνει ο Θεός να επιδεικνύει υποταγή και αναζήτηση και λαχτάρα, ενώ κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του και στις αλληλεπιδράσεις του με άλλους —όταν, δηλαδή, κάνει κάποια πράγματα— να έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν είναι ριψοκίνδυνος, δεν κάνει εξωφρενικά πράγματα, ούτε είναι απρόβλεπτος στα λόγια και τα έργα του. Είναι πολύ προσεκτικός όταν συμβαίνει κάτι που αφορά τον Θεό ή το έργο Του. Μόλις εξακριβώσεις ότι εκδηλώνει αυτά τα πράγματα, πώς πρέπει να μετρήσεις αν είναι καλό ή κακό άτομο με βάση τις εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης του; Πρέπει να το μετρήσεις με βάση τα λόγια του Θεού, με βάση το κατά πόσον έχει συνείδηση και λογική και με βάση τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Είδα ότι ο Θεός αξιολογεί αν ένας άνθρωπος είναι καλός ή κακός με βάση κυρίως την ανθρώπινη φύση του και τη στάση του απέναντι στην αλήθεια, το αν η ανθρώπινη φύση του έχει καλοσύνη, το αν μπορεί να είναι ανεκτικός και υπομονετικός όταν τον επηρεάζουν τα λόγια ή οι ενέργειες των άλλων, το αν είναι υποτακτικός απέναντι στον Θεό και έχει φόβο Θεού, καθώς και το αν μπορεί να αναζητήσει τις προθέσεις του Θεού και τις αλήθεια-αρχές όταν αντιμετωπίζει προβλήματα. Δεν αφορά το πόσο φαίνεται να ξέρει τον εαυτό του όταν μιλάει, αλλά το πώς βιώνει πραγματικά τη ζωή του. Εγώ, όμως, δεν έκρινα τους ανθρώπους και τις καταστάσεις με βάση τα λόγια του Θεού, και πίστευα λανθασμένα πως, αν κάποιος έκλαιγε κι έμοιαζε να έχει αυτογνωσία, τότε μπορούσε να αποδεχθεί την αλήθεια και είχε αληθινή μετάνοια. Αντιμετώπιζα αδικαιολόγητα ενοχλητικούς ανθρώπους σαν να ήταν αδελφοί και αδελφές, ενώ ήθελα να βασιστώ στην αγάπη για να τους βοηθήσω και να τους υποστηρίξω. Πραγματικά, ήμουν τυφλή κι εντελώς μπερδεμένη! Νόμιζα πως για την έλλειψη αρμονικής συνεργασίας μεταξύ των ανθρώπων έφταιγαν και οι δύο πλευρές, που δεν είχαν αυτογνωσία και πάθαιναν εμμονή με ανθρώπους και πράγματα, και πως το θέμα θα επιλυόταν μόνο με αυτογνωσία και αυτοκριτική για τα προβλήματα του καθενός. Αυτά δεν ήταν παρά οι αντιλήψεις κι οι φαντασιοκοπίες μου. Αν ο άλλος είναι κακός άνθρωπος ή άπιστος, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια και δεν πρόκειται να αποκτήσει αυτογνωσία. Επομένως, πώς να υπάρξει αρμονική συνεργασία μαζί του; Με το να βάλει κάποιος και τις δύο πλευρές να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, αγγίζει το θέμα μόνο επιφανειακά και μπορεί μόνο να τα κάνει χειρότερα, να προκαλέσει αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή και να βλάψει τη ζωή των αδελφών. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ανέφερα γρήγορα τη συχνή συμπεριφορά της Σιάο Λι στους επικεφαλής, κι έπειτα οι επικεφαλής συμφώνησαν ότι, σύμφωνα με τις αρχές, έπρεπε να εκτεθεί και να απαλλαγεί από τα καθήκοντά της. Αφού απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά της η Σιάο Λι, η εκκλησιαστική ζωή της ομάδας επέστρεψε στην κανονικότητα, ενώ οι αδελφοί κι οι αδελφές μπόρεσαν να επικεντρωθούν στα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να βελτιωθεί κάπως η αποτελεσματικότητα κι η αποδοτικότητα του έργου τους. Μετά από αυτήν την εμπειρία, συνειδητοποίησα πραγματικά πως η κρίση ανθρώπων και καταστάσεων σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι το μοναδικό μονοπάτι άσκησης!