Από της Ντινγκ Σιάο, Κίνα

Τον Οκτώβριο του 2015, ήμουν υπεύθυνη για το έργο βίντεο στην εκκλησία. Δύο μήνες αργότερα, λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας, οι επικεφαλής της εκκλησίας κανόνισαν να συνεργαστεί μαζί μου η Αδελφή Γουανγκ Γιαν. Χάρηκα πολύ τότε, επειδή γνωριζόμασταν από πριν. Εκείνη έφτιαχνε ήδη βίντεο για πάνω από έναν χρόνο και είχε πολύ καλές δεξιότητες. Θεωρούσα ότι η συνεργασία μας θα μας έδινε τη δυνατότητα να κάνουμε το έργο καλύτερα. Αργότερα, της έμαθα με υπομονή πώς να ελέγχει τα βίντεο σύμφωνα με τις αρχές. Σιγά-σιγά, αντιλήφθηκε κάποιες απ’ τις αρχές.

Κάποια στιγμή, χρειάστηκε να λείψω μερικές μέρες. Όταν γύρισα, η Γουανγκ Γιαν μού είπε ότι είχε ελέγξει και είχε υποβάλει απευθείας αρκετά βίντεο, αφού επιβεβαίωσε ότι δεν είχαν προβλήματα, καθώς και ότι είχε χειριστεί και κάποιες εργασίες που είχαν αναθέσει οι επικεφαλής. Λυπήθηκα κάπως όταν τα άκουσα αυτά, επειδή σκέφτηκα: «Στο παρελθόν, οι επικεφαλής πάντα συζητούσαν και χειρίζονταν τα θέματα μαζί μου. Μόνο λίγες μέρες έλειψα, και άρχισαν να αναθέτουν σε εσένα όλες αυτές τις εργασίες!» Ένιωθα πως δεν με εκτιμούσαν οι επικεφαλής και αναστατώθηκα πολύ, κι έτσι της αποκρίθηκα απρόθυμα. Βλέποντας τους αδελφούς και τις αδελφές να απευθύνονται στη Γουανγκ Γιαν για τον χειρισμό πολλών ζητημάτων, ένιωσα ξαφνικά παραγκωνισμένη. Βλέποντάς την να απαντά στις ερωτήσεις δραστήρια και με μεγάλο ενθουσιασμό, ένιωθα ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία και σκεφτόμουν: «Όλα αυτά που υποτίθεται ότι ήταν δικά μου πώς έγιναν τώρα δικά σου; Κάνω αυτό το καθήκον περισσότερο καιρό από εσένα, ενώ ήμουν και επόπτριά σου. Όσον αφορά την εμπειρία, τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση προβλημάτων και τις επαγγελματικές δεξιότητες, δεν είμαι κατώτερή σου!» Δεν ήμουν διατεθειμένη να κάτσω στον πάγκο, κι έτσι πήρα την πρωτοβουλία να επικοινωνήσω με τους αδελφούς και τις αδελφές για να κατανοήσω την πρόοδό τους στο έργο, λέγοντάς τους ότι είχα επιστρέψει κι ότι μπορούσαν να συζητήσουν τα ζητήματα μαζί μου, ως συνήθως. Προκειμένου να εδραιώσω τη θέση μου, δεν ήθελα η Γουανγκ Γιαν να εμπλέκεται και πολύ στο έργο, κι έτσι χειριζόμουν κάποιες εργασίες μόνη μου, χωρίς να επικοινωνώ μαζί της όπως πριν, και απλώς την ενημέρωνα εκ των υστέρων. Μερικές φορές, όταν με ρωτούσε για κάποιες λεπτομέρειες που αφορούσαν το έργο, την αγνοούσα λέγοντας ότι ήμουν πολύ απασχολημένη. Έβλεπα ξεκάθαρα ότι κάτι ήθελε να πει και με έπιαναν τύψεις, κι αναρωτιόμουν μήπως το είχα παρατραβήξει. Αφού είχαμε συνεργαστεί στο έργο, έπρεπε να διερευνούμε και να συζητάμε τα μεταξύ μας, όταν, όμως, σκεφτόμουν αν την άφηνα να συμμετάσχει στο έργο και να τα καταφέρει, θα γινόταν το βασικό πρόσωπο αναφοράς, στερώντας μου κάθε ευκαιρία να αποκτήσω κύρος, στο τέλος δεν την άφηνα να συμμετάσχει στο έργο. Μια μέρα, οι επικεφαλής μάς έστειλαν βίντεο από έναν ύμνο να το ελέγξουμε για τυχόν προβλήματα. Το είδα και δεν βρήκα κανένα πρόβλημα, προς έκπληξή μου, όμως, η Γουανγκ Γιαν πρότεινε αναλυτικά πολλές τροποποιήσεις και οι επικεφαλής συμφώνησαν με τις απόψεις της. Αυτό με τάραξε πραγματικά και σκέφτηκα: «Οι επικεφαλής με είχαν σε εκτίμηση, τώρα, όμως, έρχεσαι εσύ στο προσκήνιο. Κάνω αυτό το καθήκον περισσότερο καιρό από εσένα, ενώ επέβλεπα και το έργο σου. Τώρα, όμως, που φαίνομαι κατώτερή σου, τι θα νομίζουν οι άλλοι για εμένα;» Μετά από αυτό, όταν έλεγχα βίντεο, δεν ήθελα να τα συζητώ μαζί της, κι απλώς τα σκεφτόμουν και τα αξιολογούσα μόνη μου. Αργότερα, οι επικεφαλής έλεγαν ότι οι τροποποιήσεις που πρότεινα ήταν σωστές. Η έγκριση των επικεφαλής με έκανε πραγματικά ευτυχισμένη. Όταν είδα τους επικεφαλής να επισημαίνουν τις παρεκκλίσεις και τα προβλήματα της Γουανγκ Γιαν, ένιωσα κρυφή ικανοποίηση και σκέφτηκα: «Στο κάτω-κάτω, κάνω αυτό το καθήκον περισσότερο καιρό από εσένα και γνωρίζω περισσότερα!»

Λίγο αργότερα, οι επικεφαλής μάς ζήτησαν να διοργανώσουμε μια ομαδική συνάντηση ώστε όλοι να μελετήσουν και να ανταλλάξουν επαγγελματικές δεξιότητες. Αφού η Γουανγκ Γιαν είχε καλύτερες δεξιότητες από εμένα, ήταν εκείνη η οικοδέσποινα της συνάντησης. Αν και ήταν λίγο αγχωμένη, λειτουργούσε κανονικά, κι οι αδελφοί και οι αδελφές συμμετείχαν ενεργά στις συζητήσεις και στις ανταλλαγές. Πάλι ζήλεψα κι έχασα την ισορροπία μου, επειδή σκέφτηκα: «Κλέβεις όλα τα φώτα από πάνω μου!» Στη συνάντηση, η Γουανγκ Γιαν με ρωτούσε κάθε τόσο αν είχα να προσθέσω κάτι. Εγώ σκεφτόμουν: «Τώρα όλοι προτιμούν εσένα, μπορείς να είσαι η μόνη οικοδέσποινα. Δεν θέλω να είμαι η βοηθός σου!» Έτσι, λοιπόν, την αγνοούσα. Βλέποντας ότι δεν μιλούσα, αναγκάστηκε να σκεφτεί τα συναισθήματά μου ενώ έκανε την οικοδέσποινα στη συνάντηση. Μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης, όλο και περισσότεροι αδελφοί και αδελφές ζητούσαν τη βοήθειά της, κι εγώ ένιωθα ακόμα πιο έντονη ζήλια και πικρία. Σκεφτόμουν: «Αν δεν ήσουν εσύ εδώ, όλοι θα έρχονταν σε εμένα για τα προβλήματά τους. Τώρα παίρνεις εσύ το πάνω χέρι!» Ταράχτηκα πολύ. Η Γουανγκ Γιαν φάνηκε να διαισθάνθηκε τις σκέψεις μου και με ρώτησε με επιφύλαξη αν ήθελα να μελετήσω μαζί τους. Η πρόσκλησή της με έκανε ακόμα πιο απρόθυμη να πάω μαζί της, και σκέφτηκα: «Είναι σαν να γίνομαι υφιστάμενή της. Τι υποτιμητικό!» Έτσι, λοιπόν, αρνήθηκα, με τον ισχυρισμό ότι ήμουν απασχολημένη με το έργο. Έπειτα, αν και ήμουν απασχολημένη με το έργο, η καρδιά μου παρέμεινε ταραγμένη. Η Γουανγκ Γιαν είχε όλο και περισσότερες ευκαιρίες να λάμψει. Όταν την έβλεπα να μιλάει με ενθουσιασμό για το κέρδος από τη μελέτη, νόμιζα πως έκανε επίδειξη, και με έπνιγαν τα αρνητικά συναισθήματα και στενοχωριόμουν πραγματικά. Προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ και να αναζητήσω, και τότε βρήκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται μονίμως ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς ή ανώτεροί τους, ότι τους άλλους οι υπόλοιποι θα τους αναγνωρίσουν, ενώ τους ίδιους θα τους παραμελήσουν, και αυτό τους οδηγεί να επιτεθούν στους άλλους και να τους αποκλείσουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν όσους έχουν ταλέντο; Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό; Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι κακοβουλία! Όσοι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, όσοι ικανοποιούν μόνο τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, χωρίς να σκέφτονται τους άλλους και χωρίς να τους νοιάζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν τους αγαπάει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Σε οτιδήποτε αφορά τη φήμη, τη θέση ή μια ευκαιρία να λάμψετε —όταν για παράδειγμα ακούτε ότι ο οίκος του Θεού σχεδιάζει να καλλιεργήσει κάποιους ταλαντούχους ανθρώπους— η καρδιά όλων σας σκιρτά από προσμονή, και συνέχεια όλοι σας θέλετε να γίνετε διάσημοι και να βγείτε στο προσκήνιο. Όλοι θέλετε να παλέψετε για τη θέση και την υπόληψη. Ντρέπεστε γι’ αυτό, αλλά αν δεν το κάνετε, θα νιώθατε άσχημα. Όποτε βλέπετε κάποιον να ξεχωρίζει, νιώθετε φθόνο και μίσος, διαμαρτύρεστε και το θεωρείτε άδικο: “Γιατί δεν μπορώ κι εγώ να ξεχωρίσω; Γιατί βρίσκονται πάντα άλλοι άνθρωποι στο προσκήνιο; Γιατί δεν έρχεται ποτέ η δικιά μου η σειρά;” Κι έπειτα, αισθάνεστε πικρία, προσπαθείτε να την καταπνίξετε, αλλά δεν μπορείτε. Προσεύχεστε στον Θεό και για λίγο αισθάνεστε καλύτερα, αλλά μόλις σας ξανατύχει μια παρόμοια κατάσταση, ούτε τότε μπορείτε να την ξεπεράσετε. Δεν είναι αυτό εκδήλωση ανώριμου αναστήματος; Όταν οι άνθρωποι εμπλέκονται σε τέτοιες καταστάσεις, δεν έχουν πέσει στην παγίδα του Σατανά; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Αυτά που εκθέτει ο Θεός ήταν ακριβώς η κατάστασή μου. Ήμουν παγιδευμένη σε μια κατάσταση ζήλιας απέναντι στη Γουανγκ Γιαν και δεν μπορούσα να βγω. Στην αρχή, μπορούσα να συνεργάζομαι κανονικά μαζί της επειδή οι επικεφαλής, καθώς κι οι αδελφοί και οι αδελφές, έρχονταν σε εμένα για ζητήματα έργου, είχα εγώ την ευθύνη για τη διευθέτηση και τον χειρισμό είτε μικρών είτε μεγάλων θεμάτων, και είχα κυρίαρχη θέση στην ομάδα. Όταν, όμως, είδα τη Γουανγκ Γιαν να αρχίζει σιγά-σιγά να ξεχωρίζει και να κερδίζει την έγκριση των επικεφαλής, ενώ όλοι απευθύνονταν σε εκείνη για τα προβλήματά τους, ένιωσα να απειλείται η θέση μου και δεν ήμουν διατεθειμένη να την αφήσω να με ξεπεράσει. Για να εδραιώσω τη θέση μου, άρχισα να την αποκλείω και την εμπόδιζα να αναλάβει περισσότερο έργο. Βλέποντας τους επικεφαλής να εγκρίνουν τις προτάσεις της, ταραζόμουν, κι έτσι, όταν έλεγχα βίντεο αργότερα, απέφευγα να συζητώ και να ανταλλάσσω ιδέες μαζί της. Αντ’ αυτού, δούλευα σκληρά στα κρυφά, με την ελπίδα να προτείνω καλύτερες τροποποιήσεις για να την επισκιάσω. Όταν οι επικεφαλής επισήμαναν τις παρεκκλίσεις και τα προβλήματά της όσον αφορούσε τον έλεγχο των βίντεο, αντί να συνεργαστώ μαζί της για να τα συνοψίσουμε και να τα συζητήσουμε όλα αυτά, εγώ ένιωθα κρυφή ικανοποίηση, ελπίζοντας διακαώς οι επικεφαλής να μην προτιμήσουν τις προτάσεις της, κι έτσι να μπορέσω να ξεχωρίσω εγώ. Όταν η Γουανγκ Γιαν έγινε οικοδέσποινα στη συνάντηση μελέτης και ανταλλαγής, και την είδα να ξεχωρίζει στη συνάντηση, ένιωσα ζήλια και περιφρόνηση. Απέφυγα επίτηδες να συνεργαστώ μαζί της για να της κάνω τη ζωή δύσκολη, και, λόγω αυτού, εκείνη ένιωσε να περιορίζεται εξαιτίας μου. Αργότερα, όταν την έβλεπα να αποκτά κύρος, την ώρα που η δική μου παρουσία μειωνόταν, η απέχθεια που ένιωθα απέναντί της μεγάλωνε, και βίωνα μια κατάσταση ζήλιας και πικρίας. Υπήρχε μεγάλος φόρτος εργασίας στον έλεγχο των βίντεο, κι έτσι οι επικεφαλής κανόνισαν να συνεργαστεί μαζί μου η Γουανγκ Γιαν, ώστε να επωμιστούμε το έργο βίντεο για να φτιάξουμε περισσότερα βίντεο μαρτυρίας περί του Θεού. Για να προστατεύσω, όμως, τη θέση μου, εγώ αγνόησα και το εκκλησιαστικό έργο και τα αισθήματά της. Όλες οι ενέργειές μου την απέκλειαν και την περιόριζαν, ενώ, χωρίς να το καταλαβαίνω, διατάρασσα κι εμπόδιζα το έργο βίντεο. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή, και δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, προσευχήθηκα στον Θεό μετανιωμένη, εκφράζοντας την προθυμία μου να συνεργαστώ με τη Γουανγκ Γιαν, ώστε να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας.

Λίγο καιρό μετά, βλέποντας τη σημαντική της πρόοδο ως προς τις επαγγελματικές της δεξιότητες, βρέθηκα άλλη μια φορά να την ανταγωνίζομαι ανεξέλεγκτα. Όσο περισσότερο ανταγωνιζόμουν, όμως, τόσο περισσότερο σκοτείνιαζε η καρδιά μου. Όταν ελέγχαμε τα βίντεο, εκείνη έθετε θέματα αρχών, ενώ εγώ επισήμαινα μόνο θέματα ελάσσονος σημασίας που δεν σχετίζονταν με τις αρχές. Ντρεπόμουν πολύ και έτρεφα ακόμα μεγαλύτερη ζήλια και πικρία απέναντί της. Μια φορά, συζήτησε μαζί μου κάποιες προτάσεις για τροποποιήσεις στα βίντεο. Στην πραγματικότητα, οι προτάσεις της ήταν εύλογες, όμως θεώρησα ότι, αν τις αποδεχόμουν, θα φαινόμουν κατώτερή της. Έτσι, λοιπόν, απέρριπτα συνεχώς τις προτάσεις της χωρίς να λαμβάνω υπόψη τις αρχές. Τελικά, δεν τόλμησε να επιμείνει στις απόψεις της, αφού ένιωθε να την περιορίζω, και έκανε τις τροποποιήσεις σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες. Το αποτέλεσμα ήταν οι επικεφαλής να θεωρήσουν το τροποποιημένο βίντεο χειρότερο απ’ το αρχικό. Μας ρώτησαν γιατί το βίντεο είχε καταντήσει έτσι μετά τις τροποποιήσεις. Ίσα που παραδέχτηκα ότι η δική μου αλαζονεία και άρνηση να αποδεχθώ τις προτάσεις είχε οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα. Με τον καιρό, η Γουανγκ Γιαν εφάρμοζε όλο και πιο επιδέξια τις αρχές στον έλεγχο των βίντεο, ενώ εγώ δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τα προβλήματα ακόμα κι αν έβλεπα το καθένα πολλές φορές. Είχα μια βαθιά αίσθηση σκότους και δυσθυμίας. Αυτό, όμως, που με εξέπληξε ακόμα περισσότερο ήταν ότι, μετά από λίγο, αρρώστησα ξαφνικά και δεν μπορούσα να κάνω το καθήκον μου, κι οι επικεφαλής κανόνισαν να γυρίσω σπίτι να αναρρώσω. Τη μέρα που έφευγα, γύρισα και κοίταξα τη Γουανγκ Γιαν απασχολημένη στον υπολογιστή, κι άφησα την ομάδα απρόθυμα, σαν σκύλος με την ουρά στα σκέλια. Έτρεφα ακόμα και κακόβουλες σκέψεις: «Μη νομίζεις πως είσαι κάποια! Μια μέρα θα βρεθείς κι εσύ στη θέση μου!»

Αφού γύρισα σπίτι, έμεινα μόνη και ένιωθα μέσα μου ένα κενό και μια έλλειψη προορισμού. Σκέφτηκα ότι όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές εργάζονταν σκληρά για να κάνουν τα καθήκοντά τους, ενώ εγώ δεν μπορούσα να κάνω κανένα καθήκον. Αυτό το κενό ανάμεσά μας μου προκαλούσε μεγάλη ταραχή. Η απώλεια ενός τόσο σημαντικού καθήκοντος με έκανε να μετανιώσω και να πονέσω βαθιά, και προσευχήθηκα και φώναξα στον Θεό αμέτρητες φορές. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι η ασθένεια δεν ήταν καθόλου συμπτωματική, και είδα ξεκάθαρα πως ήταν συμμόρφωση και πειθαρχία από τον Θεό. Σκέφτηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όλο το έργο που πραγματοποιεί ο Θεός στον άνθρωπο έχει τους δικούς του στόχους και τη δική του σημασία· ο Θεός δεν εκτελεί έργο άνευ σημασίας ούτε κάνει έργο που δεν έχει όφελος για τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο βιώνοντας τον εξευγενισμό μπορεί ο άνθρωπος να κατέχει αληθινή αγάπη). Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, σκέφτηκα πως όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα και πως κι αυτό που αντιμετώπιζα ήταν μέρος των ενορχηστρώσεων και των διευθετήσεων του Θεού, κι είχε μέσα του την πρόθεση του Θεού. Ένιωθα ότι έπρεπε να αναζητήσω την αλήθεια και να κάνω αυτοκριτική για να κατανοήσω τα προβλήματά μου. Αργότερα, διάβασα δύο χωρία απ’ τα λόγια του Θεού: «Κατά την επιδίωξή σας, έχετε πάρα πολλές προσωπικές αντιλήψεις και ελπίδες και πάρα πολλά μέλλοντα. Το παρόν έργο γίνεται για να κλαδέψει την επιθυμία σας για κύρος και τις εξωφρενικές επιθυμίες σας. Οι ελπίδες, το κύρος και οι αντιλήψεις αποτελούν όλα κλασικές αναπαραστάσεις σατανικής διάθεσης. […] Όσο περισσότερο αναζητάς κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο λιγότερα θα θερίσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία ενός ανθρώπου για κύρος, τόσο πιο σοβαρά θα πρέπει να κλαδευτεί και τόσο περισσότερο θα πρέπει να υποβληθεί σε μεγάλο εξευγενισμό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι! Πρέπει να κλαδευτούν και να κριθούν επαρκώς για να μπορέσουν να εγκαταλείψουν εντελώς αυτά τα πράγματα. Αν επιδιώκετε αυτήν την οδό ως το τέλος, δεν θα θερίσετε τίποτα. Όσοι δεν επιδιώκουν τη ζωή, δεν μπορούν να μεταμορφωθούν και όσοι δεν διψούν για την αλήθεια, δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Δεν επικεντρώνεσαι στην επιδίωξη της προσωπικής μεταμόρφωσης και της εισόδου, αντιθέτως επικεντρώνεσαι σε εξωφρενικές επιθυμίες και σε πράγματα που περιορίζουν την αγάπη σου για τον Θεό και σε εμποδίζουν να Τον πλησιάσεις. Μπορούν τα πράγματα αυτά να σε μεταμορφώσουν; Μπορούν να σε φέρουν στη βασιλεία;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;). «Η διεφθαρμένη φύση του ανθρώπου αγαπά και επιδιώκει τη φήμη, το κέρδος και τη θέση· το μόνο που διαφέρει είναι το πώς το επιδιώκουν και το εκφράζουν οι διάφοροι άνθρωποι. […] Εάν εστιάζεις διαρκώς στη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εάν εκτιμάς πολύ αυτά τα πράγματα, εάν έχουν κάνει κατάληψη στην καρδιά σου και δεν είσαι διατεθειμένος να τα εγκαταλείψεις, τότε θα σε εξουσιάζουν και θα σε δεσμεύουν. Θα γίνεις σκλάβος τους και, στο τέλος, θα σε καταστρέψουν εντελώς. Πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους ανθρώπους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία να ξεχωρίσεις και να λάμψεις. Πρέπει να μπορείς να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει και να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Να εργάζεσαι ήσυχα και στην αφάνεια, να μην κορδώνεσαι στους άλλους και να εκτελείς με αφοσίωση το καθήκον σου. Όσο περισσότερο εγκαταλείπεις την υπερηφάνεια και τη θέση σου, όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι τα συμφέροντά σου, τόσο πιο γαλήνιος θα νιώθεις, τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει στην καρδιά σου και τόσο περισσότερο θα βελτιώνεται η κατάστασή σου. Όσο περισσότερο παλεύεις και ανταγωνίζεσαι, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η κατάστασή σου. Αν δεν Με πιστεύεις, δοκίμασε και θα δεις! Αν θέλεις να αντιστρέψεις αυτήν τη διεφθαρμένη κατάσταση και να μη σε εξουσιάζουν αυτά τα πράγματα, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις με σαφήνεια την ουσία όλων αυτών και, στη συνέχεια, να τα παραμερίσεις και να τα εγκαταλείψεις. Ειδάλλως, όσο περισσότερο πασχίζεις, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η καρδιά σου και τόσο περισσότερο φθόνο και μίσος θα νιώθεις, ενώ η επιθυμία σου να αποκτήσεις αυτά τα πράγματα μονάχα ισχυρότερη θα γίνεται. Όσο ισχυρότερη είναι η επιθυμία σου να τα αποκτήσεις, τόσο λιγότερο θα μπορείς να το καταφέρεις, και καθώς θα συμβαίνει αυτό, το μίσος σου θα αυξάνεται. Καθώς το μίσος σου θα αυξάνεται, θα γεμίζεις όλο και περισσότερο με σκοτάδι. Όσο περισσότερο σκοτάδι έχεις μέσα σου, τόσο χειρότερα θα εκτελείς το καθήκον σου, και όσο χειρότερα εκτελείς το καθήκον σου, τόσο πιο άχρηστος θα γίνεσαι για τον οίκο του Θεού. Είναι ένας αλληλένδετος φαύλος κύκλος. Αν δεν εκτελείς ποτέ καλά το καθήκον σου, σιγά σιγά θα αποκλειστείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Μέσα απ’ την έκθεση που έκαναν τα λόγια του Θεού, είδα ότι, αφότου μας διαφθείρει ο Σατανάς, αγαπάμε όλοι την υπόληψη και τη θέση. Όσο περισσότερο επιδιώκουμε τη φήμη και τη θέση, τόσο περισσότερο αυτές μας δεσμεύουν και μας ελέγχουν, χωρίς να μπορούμε να απελευθερωθούμε, ενώ, στο τέλος, το μόνο που πρόκειται να συμβεί είναι να μας αποστραφεί, να μας απορρίψει και να μας αποκλείσει ο Θεός για τα πολλά κακά που διαπράξαμε. Όταν στοχάζομαι τον καιρό που συνεργαζόμουν με τη Γουανγκ Γιαν, τότε που απειλούνταν η θέση μου, βλέπω ότι ζήλεψα και την απέκλεισα. Όσο πιο απρόθυμη ήμουν να το αποδεχθώ, τόσο περισσότερο ανταγωνιζόμουν, κι όσο περισσότερο ανταγωνιζόμουν, τόσο περισσότερο σκοτείνιαζε και πονούσε η καρδιά μου, κι επίσης δεν υπήρχε μονοπάτι για να προχωρήσω και να κάνω το καθήκον μου. Πλέον είχα αρρωστήσει και με είχαν στείλει σπίτι, χωρίς καμία ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου. Αυτό ήταν κλάδεμα από τον Θεό, επειδή επιθυμούσα υπόληψη και θέση! Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να αρχίσω να στοχάζομαι γιατί είχα φτάσει σε αυτό το σημείο. Τα λόγια του Θεού εξέθεταν ότι «Οι ελπίδες, το κύρος και οι αντιλήψεις αποτελούν όλα κλασικές αναπαραστάσεις σατανικής διάθεσης» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;). Είχα υιοθετήσει τα δηλητήρια που ενσταλάζει μες στους ανθρώπους ο Σατανάς, όπως «Μόνο εγώ είμαι ο υπέρτατος κυρίαρχος», «Να στέκεσαι ψηλότερα απ’ τους άλλους» και «Να κυνηγάς τις διακρίσεις», ως στόχους που επιδίωκα στη ζωή. Ήθελα συνεχώς να έχω εξέχουσα θέση ανάμεσα στους ανθρώπους, θεωρώντας πως μόνο αυτό θα μου έδινε μια αίσθηση παρουσίας και θα έδινε στη ζωή αξία και νόημα. Από όταν έγινα επόπτρια, ένιωσα πως ήμουν άνθρωπος με σπάνιο ταλέντο στην εκκλησία. Οι επικεφαλής, καθώς κι οι αδελφοί και οι αδελφές, έρχονταν σε εμένα για να συζητήσουν ζητήματα του έργου, κι εγώ ήμουν αυτή που έλεγχε και εξέταζε τα βίντεο τα οποία έφτιαχναν οι αδελφοί και οι αδελφές. Αυτό ικανοποιούσε πολύ τη ματαιοδοξία μου. Από τότε που συνεργάστηκα με τη Γουανγκ Γιαν, καθώς εκείνη σιγά-σιγά ξεχώριζε, εγώ ένιωθα ζήλια και περιφρόνηση. Την απομόνωσα, την παραμέλησα και την απέκλεισα για να προστατεύσω τη θέση μου. Όσο περισσότερο ανταγωνιζόμουν, όμως, τόσο περισσότερο σκοτείνιαζε η ψυχή μου. Βλέποντας τη Γουανγκ Γιαν να γίνεται όλο και πιο αποτελεσματική στο καθήκον της, ένιωθα ακόμα μεγαλύτερη περιφρόνηση. Στο τέλος, για να προστατεύσω την υπερηφάνεια και τη θέση μου, έφτασα ακόμα και στο σημείο να ξεσπάσω την απογοήτευσή μου στο καθήκον μου. Απέρριπτα διαρκώς τις προτάσεις της Γουανγκ Γιαν, όσο κατάλληλες κι αν ήταν, με αποτέλεσμα τα βίντεο να ξαναφτιάχνονται και να καθυστερεί η πρόοδος. Όταν συνεργαζόμουν με τη Γουανγκ Γιαν, αφού εκείνη είχε καλύτερες επαγγελματικές δεξιότητες κι εγώ αντιλαμβανόμουν περισσότερες αρχές, η συνεργασία μας μας έδινε τη δυνατότητα να επωφεληθούμε η μία απ’ τα προτερήματα της άλλης και να αντισταθμίσουμε τις αδυναμίες μας, έτσι ώστε να βελτιωθούν τα αποτελέσματα των καθηκόντων μας. Το μυαλό μου, όμως, σκεφτόταν μόνο πώς θα πάσχιζα για την υπόληψη. Για να διατηρήσω την κυριαρχία μου στην ομάδα, καταπίεζα και απέκλεια τη Γουανγκ Γιαν, περιορίζοντάς την, και διαταράσσοντας και αναστατώνοντας το έργο βίντεο. Ζούσα σύμφωνα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια, κι έτσι δεν είχα καθόλου συνείδηση ούτε λογική, η καρδιά μου ήταν γεμάτη ζήλια και κακεντρέχεια, και δεν τα πήγαινα καθόλου καλά στο καθήκον μου, αφού, όχι μόνο καθυστερούσα το έργο, αλλά επιπλέον άφηνα πίσω μου στίγμα και παραβάσεις. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα τύψεις και αυτομεμψία, αλλά και απέχθεια για τις ενέργειές μου. Μετανόησα, λοιπόν, απέναντι στον Θεό, αφού δεν ήθελα να ζω πια σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή μου.

Σε μια πρωινή πνευματική άσκηση, διάβασα δύο χωρία απ’ τα λόγια του Θεού, που με βοήθησαν να κατανοήσω κάπως τον εαυτό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι δεν θέλουν απαραίτητα να καταλάβουν την ανώτερη θέση, άσχετα με το πού βρίσκονται. Όποτε πηγαίνουν κάπου, έχουν μια διάθεση και μια νοοτροπία που τους υποχρεώνει να δράσουν. Ποια είναι αυτή η νοοτροπία; Είναι: “Πρέπει να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ!” Γιατί τρία “να ανταγωνιστώ”, γιατί όχι ένα μόνο “να ανταγωνιστώ”; (Ο ανταγωνισμός έχει γίνει η ζωή τους, χάρη σε αυτόν ζουν.) Αυτή είναι η διάθεσή τους. Γεννήθηκαν με υπερβολικά αλαζονική διάθεση που είναι δύσκολο να συγκρατηθεί, δηλαδή το να βλέπουν τους εαυτούς τους καλύτερους σε όλα, και το να είναι εξαιρετικά εγωιστές. Κανείς δεν μπορεί να περιορίσει αυτήν την απίστευτα αλαζονική διάθεσή τους, ούτε και οι ίδιοι μπορούν να την ελέγξουν. Έτσι, η ζωή τους έχει να κάνει μόνο με πάλες και ανταγωνισμούς. Για ποιο πράγμα παλεύουν και ανταγωνίζονται; Μα, φυσικά, ανταγωνίζονται για τη φήμη, το κέρδος τη θέση και την υπόληψή τους, και για τα συμφέροντά τους. Ανεξάρτητα από τις μεθόδους που πρέπει να χρησιμοποιήσουν, εφόσον όλοι υποτάσσονται σ’ αυτούς κι αποκομίζουν οφέλη και κύρος για τον εαυτό τους, έχουν επιτύχει τον στόχο τους. Η βούλησή τους να ανταγωνίζονται δεν είναι μια προσωρινή διασκέδαση, είναι ένα είδος διάθεσης που προέρχεται από μια σατανική φύση. Είναι σαν τη διάθεση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα που μάχεται με τον Ουρανό, μάχεται με τη γη, μάχεται με τους ανθρώπους. Συνεπώς, όταν οι αντίχριστοι πολεμούν και ανταγωνίζονται με άλλους στην εκκλησία, τι θέλουν; Χωρίς αμφιβολία, ανταγωνίζονται για τη φήμη και τη θέση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. «Όποιος επιδιώκει φήμη, κέρδος και θέση αντί να κάνει σωστά το καθήκον του παίζει με τη φωτιά, παίζει με τη ζωή του. Όσοι παίζουν με τη φωτιά και με τη ζωή τους μπορεί ανά πάσα στιγμή να αυτοκαταδικαστούν. Σήμερα, ως επικεφαλής ή ως εργάτης, υπηρετείς τον Θεό, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο πράγμα. Δεν κάνεις πράγματα για κάποιο άτομο, ούτε βέβαια δουλεύεις για να πληρώνεις λογαριασμούς και να φέρνεις φαγητό στο τραπέζι. Αντίθετα, εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία. Και δεδομένου, ειδικότερα, ότι το καθήκον αυτό σού το έχει αναθέσει ο Θεός, τι συνεπάγεται η εκτέλεσή του; Συνεπάγεται ότι είσαι υπόλογος απέναντι στον Θεό για το καθήκον σου, είτε το κάνεις καλά είτε όχι. Στο τέλος, πρέπει να λογοδοτήσεις στον Θεό, πρέπει να υπάρξει ένα αποτέλεσμα. Αυτό που έχεις αποδεχτεί είναι μια ανάθεση από τον Θεό, μια ιερή ευθύνη, επομένως ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική ή ασήμαντη είναι αυτή η ευθύνη, είναι μια σοβαρή υπόθεση. Πόσο σοβαρή είναι; Σε μικρότερη κλίμακα, αφορά το κατά πόσο μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια σε αυτήν τη ζωή και το πώς σε βλέπει ο Θεός. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, σχετίζεται άμεσα με τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου, με την έκβασή σου. Αν διαπράττεις το κακό και εναντιώνεσαι στον Θεό, θα καταδικαστείς και θα τιμωρηθείς. Ό,τι κάνεις όταν εκτελείς το καθήκον σου καταγράφεται από τον Θεό, Εκείνος δε έχει τις δικές Του αρχές και πρότυπα για τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογείται και αξιολογείται αυτό. Ο Θεός καθορίζει την έκβασή σου με βάση όλα όσα εκδηλώνεις όσο εκτελείς το καθήκον σου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Τα λόγια του Θεού εκθέτουν πολύ αναλυτικά τη φύση της τάσης των αντίχριστων να «ανταγωνίζονται», ενώ μιλούν ξεκάθαρα για τη φύση και τις συνέπειες που έχει ο ανταγωνισμός των αντίχριστων με σκοπό τη φήμη και το κέρδος. Ήμουν γεμάτη φόβο και τρόμο, και δεν μπορούσα παρά να θυμάμαι τις μέρες της συνεργασίας μου με τη Γουανγκ Γιαν. Για χάρη της υπόληψης και της θέσης, παραμέλησα τα καθήκοντα και τις ευθύνες μου, χωρίς να με νοιάζει καθόλου το εκκλησιαστικό έργο, κι ανταγωνιζόμουν συνεχώς τη Γουανγκ Γιαν. Στο τέλος, αρρώστησα και δεν μπορούσα να κάνω τα καθήκοντά μου. Ο Θεός με είχε εξυψώσει και μου είχε δώσει την ευκαιρία να γίνω υπεύθυνη για το έργο βίντεο, εγώ, όμως, δεν το εκτίμησα καθόλου. Υποκινούμενη από εγωιστικές επιθυμίες, συνέχισα να ανταγωνίζομαι, κι ας γνώριζα ότι αυτό θα καθυστερούσε το έργο. Βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, διατάρασσα και αναστάτωνα το έργο βίντεο, και προσέβαλλα τη διάθεση του Θεού. Σκέφτηκα, όταν έφευγα και έβλεπα τη Γουανγκ Γιαν να κάνει ακόμα το καθήκον της, κι ενώ ένιωθα σαν σκύλος με την ουρά στα σκέλια, ότι ένιωθα μεγάλη απογοήτευση, και το ότι μέχρι και κακόβουλες σκέψεις έκανα κι ευχήθηκα να χάσει κι εκείνη το καθήκον της. Είδα ότι με είχε καταπιεί η υπόληψη, ενώ είχα χάσει τη συνείδηση και τη λογική μου, κι είχα γίνει αλαζονική και κακόβουλη. Αν δεν μετανοούσα, η πίστη μου στον Θεό θα έφτανε στο τέλος της. Όταν τα αναγνώρισα όλα αυτά, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι διατεθειμένη να μετανοήσω ενώπιόν Σου, και δεν πρόκειται να ενεργήσω ξανά έτσι στο μέλλον». Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός χρησιμοποίησε αυτήν την ασθένεια για να με εμποδίσει να συνεχίσω την πορεία στο μονοπάτι των κακών πράξεων, και για να με αποτρέψει απ’ το να διαπράξω μεγαλύτερο κακό, που θα διατάρασσε και θα εμπόδιζε το έργο βίντεο. Αυτό ήταν η αγάπη και η προστασία που έδινε ο Θεός, κι ευχαρίστησα τον Θεό μέσα μου.

Αργότερα, διάβασα ότι τα λόγια του Θεού λένε: «Αν πραγματικά μπορείτε να δείξετε ενδιαφέρον για τις προθέσεις του Θεού, τότε θα μπορέσετε να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους. Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να εκπαιδευτεί και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, τότε δεν θα γίνει ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα σημαίνει αυτό ότι επιδεικνύεις αφοσίωση στο καθήκον σου; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και λογική που οφείλουν να έχουν όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής. […] Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Κανείς, ανεξάρτητα από τα προτερήματά του, τα χαρίσματά του ή τα ιδιαίτερα ταλέντα του, δεν μπορεί να αναλάβει μόνος του όλο το έργο· αν θέλει να κάνει καλά το έργο της εκκλησίας, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται αρμονικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αρμονική συνεργασία αποτελεί αρχή της άσκησης της εκτέλεσης του καθήκοντος. Εφόσον χρησιμοποιείς όλη σου την καρδιά, όλη σου την ενέργεια και όλη σου την αφοσίωση, και προσφέρεις ό,τι μπορείς να κάνεις, εκτελείς καλά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι όσοι λαμβάνουν πραγματικά υπόψη τις προθέσεις του Θεού και κουβαλούν φορτίο για τα καθήκοντά τους μπορούν να αφήσουν κατά μέρος την προσωπική τους υπόληψη και θέση για να καλλιεργήσουν ταλαντούχους ανθρώπους. Αυτό είναι κάτι που θυμάται ο Θεός. Στην πραγματικότητα, όσο ικανός, άξιος και έμπειρος κι αν είναι ένας άνθρωπος, του είναι αδύνατον να επωμιστεί μόνος του όλο το έργο. Αν οι ταλαντούχοι άνθρωποι μπορούν να καλλιεργηθούν, κι οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους για να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, κάτι τέτοιο δεν είναι μακράν πιο ωφέλιμο για το εκκλησιαστικό έργο; Είδα πως είχα δείξει υπερβολική στενομυαλιά. Αν και δεν συνεργάστηκα αργότερα με τη Γουανγκ Γιαν, με όποιον κι αν συνεργαζόμουν, ήμουν διατεθειμένη να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να γίνω ένας άνθρωπος που λαμβάνει υπόψη τις προθέσεις του Θεού για να κάνει καλά το καθήκον του.

Έπειτα, εκλέχθηκα επικεφαλής της εκκλησίας και μου ανατέθηκε να συνεργαστώ με την Αδελφή Τσεν Φενγκ. Όταν έμαθα τα νέα, σκέφτηκα: «Η Τσεν Φενγκ δεν είχε στο παρελθόν το καθήκον να φτιάχνει βίντεο; Ήμουν η επόπτριά της. Δεν περίμενα να γίνει τώρα επικεφαλής της εκκλησίας». Αφότου συνεργάστηκα μαζί της για ένα διάστημα, παρατήρησα ότι προόδευε γρήγορα και διέπρεπε σε πολλούς τομείς. Ανησυχούσα μήπως με ξεπερνούσε σύντομα, και μήπως οι αδελφοί και οι αδελφές την εκτιμούσαν τότε περισσότερο από εμένα. Έτσι, ήμουν απρόθυμη να κανονίσω να πηγαίνει σε συναθροίσεις όλων των ομάδων. Σε αυτό το σημείο, συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν εσφαλμένη. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό, εκφράζοντας την προθυμία μου να εγκαταλείψω την προσωπική μου υπόληψη και θέση, καθώς και να μάθω πώς να συνεργάζομαι μαζί της, αρμονικά και σε σύμπνοια, για να κάνουμε καλά το εκκλησιαστικό έργο. Έπειτα, πήγαινα μαζί με την Τσεν Φενγκ σε κάθε ομάδα και συνεργαζόμασταν μεταξύ μας ως οικοδέσποινες των συναθροίσεων. Όταν δεν με περιόριζαν πια η υπόληψη και η θέση, ένιωθα μέσα μου γαλήνη και άνεση.

Αργότερα, έκανα περαιτέρω αυτοκριτική και ανακάλυψα ότι είχα μια παράλογη οπτική, δηλαδή την αντίληψη της παλαιότητας στην ιεραρχία. Θεωρούσα πως, αφού παλιά ήμουν επόπτρια και κάποτε είχα την ευθύνη για το έργο κάποιων αδελφών, τότε, λογικά, εγώ ήμουν καλύτερή τους, όχι χειρότερη. Διάβασα ότι τα λόγια του Θεού λένε: «Αυτό είναι το είδος της ατμόσφαιρας που πρέπει να έχετε μέσα στην εκκλησία —όλοι να εστιάζουν στην αλήθεια και να αγωνίζονται να την αποκτήσουν. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλοι ή μικροί είναι στην ηλικία, ή αν είναι βετεράνοι πιστοί ή όχι. Ούτε έχει σημασία εάν έχουν υψηλό ή χαμηλό επίπεδο. Αυτά τα θέματα δεν έχουν σημασία. Ενώπιον της αλήθειας, όλοι είναι ίσοι. Τα ζητήματα που πρέπει να εξετάζετε είναι ποιος μιλάει σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, ποιος σκέφτεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποιος φέρει το μεγαλύτερο φορτίο στο έργο του οίκου Του, ποιος κατανοεί σαφέστερα την αλήθεια, ποιος μοιράζεται το αίσθημα δικαιοσύνης και ποιος είναι πρόθυμος να καταβάλει το τίμημα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίζονται και να επικροτούνται από τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Αυτή η ατμόσφαιρα ευθύτητας που προέρχεται από την επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να κυριαρχεί μέσα στην εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχετε το έργο του Αγίου Πνεύματος κι ο Θεός θα χαρίζει ευλογίες και καθοδήγηση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάποιος που εκτελεί το καθήκον του σωστά με όλη του την καρδιά, τον νου και την ψυχή είναι κάποιος που αγαπά τον Θεό). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι όλοι είναι ίσοι στα μάτια του Θεού. Για όσον καιρό κι αν έχει κάνει κάποιος τα καθήκοντά του και όποια καθήκοντα κι αν κάνει τη δεδομένη στιγμή, εφόσον διαφυλάσσει τα συμφέροντα της εκκλησίας και εφόσον αυτά πάνω στα οποία συναναστρέφεται συμφωνούν με τις αλήθεια-αρχές, πρέπει να αποδεχόμαστε και να υπακούμε, προσφέροντας υποστήριξη και συνεργασία. Αν και ήμουν επόπτρια στο παρελθόν, αυτό δεν σήμαινε ότι κατανοούσα ούτε ότι ήξερα τα πάντα. Η Τσεν Φενγκ είχε καλύτερη διάκριση από εμένα, και μπορούσε να αναγνωρίζει παρεκκλίσεις και προβλήματα στο καθήκον μου. Με την καθοδήγηση και την ενίσχυσή της, το έργο θα μπορούσε να ολοκληρωθεί πιο σχολαστικά. Είδα ότι δεν κατανοούσα καθόλου τον εαυτό μου κι ότι θεωρούσα πάντα πως ήμουν ανώτερη, απλώς και μόνο λόγω της θέσης που είχα ως επόπτρια. Πόσο αλαζονική και παράλογη ήμουν! Τώρα κατανοώ ότι όλοι έχουν διαφορετικά δυνατά σημεία και πλεονεκτήματα, καθώς και ότι ο Θεός κανονίζει να συνεργαζόμαστε στα καθήκοντά μας για να επωφελούμαστε ο ένας απ’ τα δυνατά σημεία του άλλου και να επανορθώνουμε τις αδυναμίες μας, έτσι ώστε να βελτιώνεται συνεχώς η αποτελεσματικότητα των καθηκόντων μας. Δόξα τω Θεώ!