Από Της Τσίνγκτιεν, Κίνα

Το 2017, έφτιαχνα βίντεο στην εκκλησία και επιλέχθηκα ως επικεφαλής της ομάδας. Μια μέρα, ανακάλυψα ότι η Αδελφή Λι Μιν και ο Αδελφός Τσεν Μπιν είχαν γίνει επόπτες. Ένιωσα πικρία και σκέφτηκα μέσα μου: «Φτιάχνω βίντεο περισσότερο καιρό από εκείνους και οι ικανότητές τους δεν είναι τόσο καλές σαν τις δικές μου. Γιατί, λοιπόν, έγιναν επόπτες κι εμένα δεν με έλαβε καν υπόψη η επικεφαλής; Εγώ ήμουν επικεφαλής στην ομάδα της Λι Μιν και τώρα εκείνη εποπτεύει το έργο μου. Πώς θα εμφανίζομαι μπροστά της από δω και στο εξής; Μήπως θα νομίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο αυτή; Δεν θα φανώ εντελώς ανίκανη;» Όταν τα σκέφτηκα αυτά, αποθαρρύνθηκα πολύ κι έγινα αρνητική, και δεν μπορούσα να βρω την ενέργεια για να κάνω τίποτα. Αργότερα, σε μια συνάθροιση, η επικεφαλής είπε ότι έπρεπε να επιλεγεί άλλος ένας επόπτης και, στο τέλος, επιλέχθηκε ο Αδελφός Λιν Χουέι. Έμεινα άναυδη με το αποτέλεσμα. Όλοι αυτοί με τους οποίους συνεργαζόμουν στα καθήκοντά μου είχαν προβιβαστεί και καλλιεργηθεί ο ένας μετά τον άλλον, αλλά εγώ είχα κολλήσει εκεί ακριβώς που ήμουν. Δεν ήμουν κολλημένη στον πάτο; Εγώ έφτιαχνα βίντεο για περισσότερο καιρό απ’ τον Λιν Χουέι, κι όμως τώρα είχε επιλεγεί εκείνος ως επόπτης. Ένιωσα μεγάλη ντροπή. Μήπως όντως, πολύ απλά, ήμουν ανίκανη; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Τότε θυμήθηκα ξαφνικά την επικεφαλής να λέει ότι ο Λιν Χουέι είχε αποτελέσματα στο καθήκον του και αναρωτήθηκα: «Μήπως ο Λιν Χουέι επιλέχθηκε ως επόπτης επειδή με το καθήκον του έφερε καλά αποτελέσματα; Αν καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια και πληρώσω μεγαλύτερο τίμημα για να βελτιώσω τα αποτελέσματα του έργου, ίσως να προβιβαστώ και να καλλιεργηθώ κι εγώ. Τότε οι άνθρωποι δεν θα με κοιτάζουν αφ’ υψηλού». Αυτή η σκέψη μού έδωσε ξανά ένα κίνητρο.

Από τότε, έπεσα με τα μούτρα κι έφτιαχνα βίντεο καθημερινά, δουλεύοντας υπερωρίες για να σημειώσω μεγαλύτερη πρόοδο. Μια μέρα, η επικεφαλής, αφότου είδε τα βίντεο που φτιάξαμε, είπε πως ήταν πολύ καλά και πως είχαμε σημειώσει πρόοδο. Η επικεφαλής μάς έδωσε ακόμα και μερικές σημαντικές εργασίες για να φέρουμε εις πέρας και μας ζήτησε να τις ολοκληρώσουμε εγκαίρως. Βλέποντας το έργο να βελτιώνεται επιτέλους και την επικεφαλής να μας εκτιμά, χάρηκα πολύ. Θεωρούσα πως, αν συνέχιζα την προσπάθεια και δημιουργούσα γρήγορα περισσότερα καλά βίντεο, μπορεί να είχα κι εγώ την ευκαιρία να προβιβαστώ και να καλλιεργηθώ. Για να κάνω ακόμα πιο γρήγορα, έβαλα μέχρι και τις αδελφές της ομάδας να δουλεύουν υπερωρίες μαζί μου καθημερινά. Επειδή, όμως, διψούσα υπερβολικά για γρήγορη επιτυχία, δεν αναζητούσα τις αρχές στα καθήκοντά μου, δεν τους συγκέντρωνα όλους για να μελετήσουμε τεχνικές ούτε για να συνοψίσουμε τα προβλήματα στο έργο, παρά μόνο πίεζα για ταχύτερη πρόοδο. Το αποτέλεσμα ήταν βίντεο κακής ποιότητας, που χρειάστηκε να ξαναγίνουν επανειλημμένα. Το ηθικό των αδελφών ήταν κι αυτό πεσμένο. Δεν γινόταν σύνοψη και δεν μάθαιναν τίποτα, κι έτσι οι ικανότητές τους δεν βελτιώνονταν. Κι όταν προέκυπταν δυσκολίες στα καθήκοντά τους, δεν είχαν μονοπάτι για να προχωρήσουν, η κατάστασή τους συνέχισε να χειροτερεύει και γίνονταν όλο και πιο νωθρές. Αντί να κάνω αυτοκριτική ή να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω αυτά τα θέματα, κατηγορούσα τις αδελφές για κακά αποτελέσματα, καθυστερώντας έτσι την πρόοδο στα καθήκοντά τους, αλλά και πως δεν με άφηναν να ξεχωρίσω. Είχα μέχρι και υφάκι απέναντί τους. Καμιά φορά συνειδητοποιούσα ότι η κατάστασή μου ήταν λανθασμένη κι ότι έπρεπε να κάνω αυτοκριτική και να τη ρυθμίσω, όταν, όμως, σκεφτόμουν τα ανεπαρκή αποτελέσματα του έργου, ένιωθα πως, αν δεν εργαζόμουν σκληρά για να τα βελτιώσω, η επικεφαλής θα με θεωρούσε σίγουρα ανίκανη επικεφαλής ομάδας και πως όχι μόνο δεν θα προβιβαζόμουν, αλλά μπορεί και να απαλλασσόμουν απ’ τα καθήκοντά μου. Όταν το σκέφτηκα αυτό, άρχισα να γυρίζω σαν τη σβούρα, πιέζοντας τους πάντες για πρόοδο. Δεν μπορούσα με τίποτα να σταματήσω.

Δεν αναζητούσα αρχές στο καθήκον μου ούτε έκανα αληθινό έργο, οπότε προκάλεσα σοβαρό αντίκτυπο στην πρόοδο του έργου βίντεο και, σύντομα, η επικεφαλής με απάλλαξε απ’ τα καθήκοντά μου. Ένιωσα κάπως αδικημένη. Νόμιζα πως πλήρωνα μεγάλο τίμημα στο καθήκον μου· γιατί, λοιπόν, μου έλεγαν πως δεν έκανα αληθινό έργο; Μετά την απαλλαγή απ’ τα καθήκοντά μου, γέμισα με πόνο και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου κι έχασα την ευκαιρία να εργαστώ πάνω στα βίντεο. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να κατανοήσω την πρόθεσή Σου». Στη διάρκεια μίας απ’ τις πνευματικές μου ασκήσεις, βρήκα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού: «Ανεξάρτητα από τα περιβάλλοντα που ανακύπτουν —ειδικά ενόψει αντιξοοτήτων, και ειδικά όταν ο Θεός αποκαλύπτει ή εκθέτει τους ανθρώπους— το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει κάποιος είναι να προσέλθει ενώπιον του Θεού για να κάνει αυτοκριτική και να εξετάσει τα δικά του λόγια, τις δικές του πράξεις, καθώς και τη δική του διεφθαρμένη διάθεση, αντί να εξετάζει, να μελετά και να κρίνει εάν τα λόγια και οι ενέργειες του Θεού είναι σωστές ή λανθασμένες. Εάν παραμείνεις στη σωστή θέση σου, θα πρέπει να γνωρίζεις ακριβώς τι οφείλεις να κάνεις. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και δεν κατανοούν την αλήθεια. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο. Όταν, όμως, οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και δεν κατανοούν την αλήθεια, κι όμως εξακολουθούν να μην αναζητούν την αλήθεια —τότε έχουν μεγάλο πρόβλημα» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος τρίτο)]. Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα τελικά πως η απαλλαγή απ’ τα καθήκοντά μου ήταν μέρος της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού και πως, παρότι δεν κατανοούσα ακόμα πλήρως την πρόθεση του Θεού, έπρεπε να υποταχθώ, να αναζητήσω ειλικρινά την αλήθεια και να κάνω αυτοκριτική.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού και κατανόησα κάπως τα θέματά μου. Ο Θεός λέει: «Αν προσβάλλει και αφαιρέσει κανείς τη φήμη ή την κοινωνική θέση των αντίχριστων, αυτό το θεωρούν ζήτημα ακόμη πιο σοβαρό κι από απόπειρα δολοφονίας τους. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν ή όσα λόγια του Θεού κι αν διαβάσουν, δεν θα νιώσουν θλίψη ούτε μεταμέλεια για το γεγονός ότι δεν έκαναν ποτέ πράξη την αλήθεια και ότι ακολούθησαν το μονοπάτι του αντίχριστου ούτε για το γεγονός ότι διακατέχονται από τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου. Αντίθετα, σπάνε συνεχώς το κεφάλι τους για να βρουν τρόπους να αποκτήσει κοινωνική θέση και να αυξήσει τη φήμη του. Μπορεί να πει κανείς πως όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι γίνονται για να κάνουν επίδειξη στους άλλους και δεν γίνονται ενώπιον του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή τέτοιοι άνθρωποι αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, που την αντιμετωπίζουν ως την ίδια τους τη ζωή, ως τον δια βίου στόχο τους. Επιπλέον, επειδή αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, δεν πιστεύουν ποτέ στην ύπαρξη της αλήθειας, και μπορεί ακόμη να ειπωθεί ότι δεν τρέφουν καμία απολύτως πίστη στην ύπαρξη του Θεού. Έτσι, όσο κι αν προχωρούν σε υπολογισμούς για να κερδίσουν φήμη και κοινωνική θέση, και όσο κι αν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν προσωπείο για να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και τον Θεό, στα βάθη της καρδιάς τους δεν έχουν καμία επίγνωση ούτε νιώθουν αποδοκιμασία, πόσο μάλλον κάποιο άγχος. Στο συνεχές κυνήγι της φήμης και της κοινωνικής θέσης, αρνούνται, επίσης, σκόπιμα ό,τι έχει κάνει ο Θεός. Γιατί το λέω αυτό; Στα βάθη της καρδιάς τους, οι αντίχριστοι πιστεύουν το εξής: “Όλη η φήμη και η θέση κερδίζονται ως αποτέλεσμα των προσπαθειών που κάνει κάποιος. Μόνο πατώντας γερά στα πόδια τους ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκτώντας φήμη και κοινωνική θέση μπορούν να απολαύσουν τις ευλογίες του θεού. Η ζωή έχει αξία μόνο όταν οι άνθρωποι αποκτούν απόλυτη δύναμη και θέση. Μόνο έτσι ζει κανείς σαν άνθρωπος. Απ’ την άλλη, δεν θα είχε καθόλου αξία να ζουν με τον τρόπο που αναφέρει ο λόγος του Θεού, δηλαδή να υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του θεού στα πάντα, να στέκονται πρόθυμα στη θέση ενός δημιουργημένου όντος και να ζουν σαν κανονικοί άνθρωποι —κανείς δεν θα θαύμαζε έναν τέτοιον άνθρωπο. Η θέση, η φήμη και η ευτυχία ενός ατόμου πρέπει να κερδίζονται μέσα από τις δικές του μάχες· πρέπει να παλέψεις γι’ αυτές και να τις κατακτήσεις με θετική και ενεργητική στάση. Κανείς άλλος δεν θα σου τις δώσει —το να περιμένεις παθητικά μπορεί να οδηγήσει μόνο σε αποτυχία”. Έτσι υπολογίζουν οι αντίχριστοι. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι ζουν για τη φήμη και τη θέση. Σε όλα όσα κάνουν, σκέφτονται πώς να κερδίσουν θέση, αλλά και την εκτίμηση και τον θαυμασμό των άλλων. Όσο κι αν εμποδίσουν ή βλάψουν το εκκλησιαστικό έργο, ούτε κάνουν αυτοκριτική ούτε μετανοούν ποτέ. Κάνοντας αυτοκριτική ως προς τη συμπεριφορά μου, είδα ότι κι εγώ επικεντρωνόμουν πολύ στη φήμη και στη θέση. Όταν είδα τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους συνεργαζόμουν να γίνονται επόπτες, ένιωσα να χάνω την ισορροπία μου. Σκέφτηκα πως, αν κατέβαλλα μεγαλύτερη προσπάθεια, πλήρωνα μεγαλύτερο τίμημα και έφερνα καλά αποτελέσματα, τότε κι εγώ θα προβιβαζόμουν και θα με θεωρούσαν αξιόλογη. Εξαιτίας της επιδίωξής μου για φήμη και θέση, δεν αναζητούσα τις αρχές στο καθήκον μου ούτε διοργάνωνα μαθήματα για να βελτιώσουν όλοι τις ικανότητές τους, και, καθώς πίεζα τους πάντες να εργάζονται μέχρι αργά κάθε μέρα επειδή ήθελα γρήγορα αποτελέσματα, τα βίντεο χρειάστηκε να γίνουν ξανά και ξανά, και το έργο καθυστέρησε σοβαρά. Επιπλέον, ως επικεφαλής ομάδας, έπρεπε, όταν είδα θέματα στο έργο, να είχα αναλάβει να καθοδηγήσω τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να συνοψίσουν αυτές τις παρεκκλίσεις και να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές για να λύσουν αληθινά προβλήματα. Όταν οι αδελφές βρέθηκαν σε κακή κατάσταση, έπρεπε να είχα συναναστραφεί για να τις βοηθήσω, ήταν ευθύνη μου. Εγώ, όμως, δεν έκανα καθόλου αληθινό έργο. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να πετύχω αποτελέσματα και να με θαυμάσουν οι άλλοι, ενώ δεν νοιαζόμουν καθόλου για τη ζωή-είσοδο των αδελφών ούτε για το αν υπήρχαν απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο. Ζούσα σε μια κατάσταση όπου επιδίωκα τη φήμη και τη θέση, ενώ η καρδιά μου βίωνε το σκοτάδι, την καταπίεση και τον πόνο. Προκειμένου να διατηρήσω τον ίδιο ρυθμό, έφτασα ακόμα και στο σημείο να θεωρώ τις πνευματικές ασκήσεις και την αυτοκριτική χάσιμο χρόνου, ενώ συνέχιζα να κοπιάζω με πείσμα για το έργο. Όπως κι αν προσπαθούσαν να μου το υπενθυμίσουν οι άλλοι, εγώ παρέμενα αδιάφορη μέχρι που απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου. Είδα ότι η καρδιά μου είχε γίνει εντελώς αδιάλλακτη. Είχα υπερβολική επιθυμία για φήμη και θέση, κι έτσι αποστρεφόμουν την αλήθεια και έδινα μεγάλη αξία στη δόξα, το κέρδος και τη θέση. Βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα βαθύ αίσθημα χρέους, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν θέλω πια να ζω σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Είμαι διατεθειμένη να μετανοήσω απέναντί Σου».

Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού και κατανόησα κάπως τη βαθύτερη αιτία της διαρκούς επιδίωξής μου για φήμη και θέση. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες και, δεμένοι μ’ αυτές τις αλυσίδες, αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφονται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε τώρα τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του άκρως απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, ότι το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι πελώριες αλυσίδες τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, θα αντισταθείς σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντισταθείς σθεναρά στις αλυσίδες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να σε έχει δέσμιο. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσεις να αποτινάξεις όλα όσα σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα κόψεις πλήρως όλους τους δεσμούς με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείς πραγματικά όλα εκείνα που σου έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχει η ανθρωπότητα πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Με την έκθεση απ’ τα λόγια του Θεού, κατανόησα κάπως τις ποταπές μεθόδους και τις μοχθηρές προθέσεις με τις οποίες ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσω της δόξας και του κέρδους. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη δόξα και το κέρδος για να δεσμεύσει και να βλάψει τους ανθρώπους, ωθώντας τους να απομακρυνθούν απ’ τον Θεό και να Τον προδώσουν. Σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι, ήδη από παιδί, είχα επηρεαστεί απ’ την εκπαίδευση και τη διαμόρφωση του Σατανά. Άρχισα να υιοθετώ φιλοσοφίες του Σατανά, όπως «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» και «Ο άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει προς τα πάνω· το νερό κυλάει προς τα κάτω» ως βασικά μου συνθήματα. Η διάθεσή μου γινόταν όλο και πιο αλαζονική, κι, όπου κι αν βρισκόμουν, ήθελα συνεχώς να με θαυμάζουν οι άλλοι και δεν άντεχα με τίποτα να μένω πίσω. Θυμήθηκα πως, όταν εργαζόμουν στο παρελθόν, έβλεπα ανθρώπους κοντά στην ηλικία μου να έχουν υψηλότερη μόρφωση από εμένα και να εργάζονται σε θέσεις γραφείου στην εταιρεία, ενώ εγώ, εξαιτίας της χαμηλότερης μόρφωσής μου, μπορούσα να κάνω μόνο ανειδίκευτη εργασία, και δεν ήμουν διατεθειμένη να ζήσω μια τέτοια μέτρια ζωή. Έτσι, μελετούσα σκληρά στον ελεύθερο χρόνο μου, ελπίζοντας μια μέρα να πάρω ένα δίπλωμα με προσωπική μελέτη και να βρω μια καλή δουλειά ώστε να εντυπωσιάζω τους άλλους. Ακόμα και αφότου βρήκα τον Θεό, συνέχισα να ζω σύμφωνα με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Νόμιζα πως το να γίνω επικεφαλής ή επόπτρια στην εκκλησία και το να κερδίσω την έγκριση και την εκτίμηση των αδελφών ήταν ο μόνος τρόπος να αποκτήσει νόημα η ζωή μου. Όταν, λοιπόν, έβλεπα αδελφούς και αδελφές να προβιβάζονται, ένιωθα ζήλια και φθόνο. Εργαζόμουν σκληρά για τα βίντεο, ελπίζοντας να πετύχω κάτι γρήγορα, ώστε οι επικεφαλής να καλλιεργήσουν κι εμένα. Προκειμένου να πετύχω τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μου, δεν είχα κανένα πρόβλημα να υποχρεώσω τις αδελφές να ξαγρυπνούν μαζί μου ως αργά για να επισπεύσουν την πρόοδο, ενώ, όταν είδα τις αδελφές σε κακή κατάσταση, όχι μόνο δεν τις βοήθησα, αλλά επιπλέον τις κοίταζα αφ’ υψηλού. Μερικές φορές, θύμωσα κιόλας και τις αντιμετώπισα με υφάκι. Πραγματικά, έδειξα τεράστιο εγωισμό κι αδιαφορία. Μέσα στην επιδίωξή μου για φήμη και θέση, ζούσα χωρίς καμία ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτό όχι μόνο έβλαψε τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά επιπλέον προκάλεσε απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο. Επειδή δεν έκανα καθόλου αληθινό έργο και επιδίωκα μόνο τη φήμη και τη θέση, με κίνητρο την επιθυμία για γρήγορη επιτυχία, προκάλεσα σοβαρή καθυστέρηση στην πρόοδο του έργου βίντεο και, στο τέλος, απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου. Είδα ότι ζώντας σύμφωνα με τις φιλοσοφίες και τα ψέματα του Σατανά, και επιδιώκοντας την προβολή, θα οδηγούμουν μόνο σε ακόμα βαθύτερη διαφθορά, επαναστατικότητα και αντίσταση ενάντια στον Θεό. Στο τέλος, θα κατάφερνα μόνο να βλάψω τον εαυτό μου. Καθώς αναλογίστηκα το παρελθόν, ένιωσα ότι η παλιά μου επιδίωξη να ξεχωρίσω και το ότι ήμουν προσκολλημένη στη φήμη και τη θέση ήταν καθαρή ανοησία.

Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού και μπόρεσα να αποδεχθώ ορθολογικά το ότι δεν επιλέχθηκα ως επόπτρια. Ο Θεός λέει: «Αν εσύ θεωρείς πως είσαι κατάλληλος να γίνεις επικεφαλής και πως έχεις το ταλέντο, το επίπεδο και την ανθρώπινη φύση που απαιτεί αυτή η θέση, αλλά ο οίκος του Θεού δεν σε έχει προαγάγει και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν σε έχουν εκλέξει, πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις το ζήτημα; Εδώ υπάρχει ένα μονοπάτι άσκησης που μπορείς να ακολουθήσεις. Πρέπει να γνωρίσεις σε βάθος τον εαυτό σου. Δες αν το θέμα είναι ότι έχει κάποιο πρόβλημα η ανθρώπινη φύση σου ή ότι η αποκάλυψη κάποιας πτυχής της διεφθαρμένης σου διάθεσης προκαλεί απέχθεια στους ανθρώπους, ή ότι δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν πείθεις τους άλλους ή ότι δεν εκτελείς το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο. Πρέπει να αναλογιστείς όλα αυτά τα πράγματα και να δεις ακριβώς πού υστερείς. […] Αν έχεις πράγματι κάποιο βάρος και μια αίσθηση ευθύνης, κι επιθυμείς να επωμιστείς ένα φορτίο, τότε εκπαίδευσε γρήγορα τον εαυτό σου. Εστίασε στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και ξεκίνα να ενεργείς με αρχές. Όταν αποκτήσεις εμπειρία ζωής και μπορείς να γράψεις άρθρα μαρτυρίας, τότε θα έχεις αναπτυχθεί πραγματικά. Κι αν μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, τότε θα μπορέσεις σίγουρα να λάβεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν το Άγιο Πνεύμα προσπαθεί να σε πείσει, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός σε βλέπει ευνοϊκά και, εφόσον σε καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα, σύντομα θα παρουσιαστεί η ευκαιρία σου. Ίσως τώρα να έχεις ένα βάρος, αλλά το ανάστημά σου είναι ανεπαρκές και η εμπειρία σου στη ζωή πολύ επιφανειακή, οπότε ακόμα κι αν γινόσουν επικεφαλής, θα ήταν πιθανό να καταρρεύσεις. Πρέπει να επιδιώξεις τη ζωή-είσοδο, να απαλλαγείς πρώτα από τις υπερβολικές σου επιθυμίες, να είσαι πρόθυμος να γίνεις ακόλουθος και να καταφέρεις να υποταχθείς αληθινά στον Θεό, χωρίς να παραπονιέσαι για ό,τι ενορχηστρώνει ή ρυθμίζει Εκείνος. Όταν αποκτήσεις αυτό το ανάστημα, θα έρθει η ευκαιρία σου. Είναι καλό που επιθυμείς να επωμιστείς ένα βαρύ φορτίο και έχεις αυτό το βάρος. Δείχνει ότι έχεις μια ενεργή καρδιά που επιζητά να προοδεύσει και ότι θέλεις να λάβεις υπόψη τις προθέσεις του Θεού και να ακολουθήσεις το θέλημά Του. Αυτό δεν είναι φιλοδοξία, αλλά ένα αληθινό βάρος· είναι η ευθύνη που έχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια και το αντικείμενο της επιδίωξής τους. Δεν έχεις εγωιστικά κίνητρα και δεν ενεργείς για λογαριασμό σου, αλλά για να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό και να Τον ικανοποιήσεις· αυτό είναι που ευλογεί περισσότερο ο Θεός και Εκείνος θα κάνει για σένα τις κατάλληλες διευθετήσεις. […] Η πρόθεση του Θεού είναι να κερδίσει περισσότερους ανθρώπους που μπορούν να δώσουν μαρτυρία για Αυτόν· θέλει να οδηγήσει όλους όσοι Τον αγαπούν στην τελείωση και να ολοκληρώσει μια ομάδα ανθρώπων που θα είναι σε ομοφροσύνη μαζί Του το συντομότερο δυνατό. Επομένως, στον οίκο του Θεού, όλοι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια έχουν μεγάλες προοπτικές, και οι προοπτικές όσων αγαπούν αληθινά τον Θεό είναι απεριόριστες. Όλοι θα πρέπει να κατανοήσουν την πρόθεση του Θεού. Είναι όντως κάτι θετικό να έχεις αυτό το βάρος και είναι κάτι που θα πρέπει να διαθέτουν όσοι έχουν συνείδηση και λογική· δεν είναι, όμως, βέβαιο πως θα μπορέσουν όλοι να επωμιστούν ένα βαρύ φορτίο. Τι προκαλεί αυτήν την ασυμφωνία; Όποια κι αν είναι τα προτερήματά σου ή οι ικανότητές σου και όσο υψηλό δείκτη νοημοσύνης κι αν έχεις, αυτό που έχει καθοριστική σημασία είναι η επιδίωξή σου και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (6)]. Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι η εκκλησία έχει αρχές για τον προβιβασμό και την καλλιέργεια των εποπτών στα διάφορα έργα. Δεν προβιβάζεται ούτε καλλιεργείται κάποιος απλώς και μόνο επειδή δείχνει ενθουσιασμό ή έχει ορισμένα χαρίσματα. Αν μη τι άλλο, ένας άνθρωπος πρέπει να έχει σωστή καρδιά, να έχει αίσθημα φορτίου για το καθήκον του και να μπορεί να προστατεύσει το εκκλησιαστικό έργο. Πρέπει επίσης να έχει κάποιο επίπεδο και να μπορεί να λύσει πραγματικά προβλήματα. Τέτοιοι άνθρωποι, όταν υπηρετούν ως επόπτες, είναι ωφέλιμοι για το έργο και πληρούν τα κριτήρια ώστε να προβιβαστούν και να καλλιεργηθούν. Για παράδειγμα, ο Τσεν Μπιν και ο Λιν Χουέι μπόρεσαν να γίνουν επόπτες όχι μόνο επειδή έκαναν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους, αλλά και επειδή είχαν αίσθημα φορτίου σ’ αυτά, και μπορούσαν να λύσουν κάποια πραγματικά προβλήματα και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει επαρκές επίπεδο και δεν προφυλάσσει το εκκλησιαστικό έργο, αλλά αντίθετα επιδιώκει μόνο το προσωπικό κέρδος, τότε το μόνο που θα κάνει, αν επιλεγεί ως επόπτης, είναι να καθυστερήσει το εκκλησιαστικό έργο και να βλάψει τους αδελφούς και τις αδελφές. Όπως ακριβώς όταν έκανα εγώ το καθήκον μου, που επιδίωκα συνεχώς τη φήμη και τη θέση και, όταν η επιθυμία μου για τη θέση δεν ικανοποιούνταν, τότε γινόμουν αρνητική κι αδύναμη, κι έκανα τα καθήκοντά μου επιπόλαια, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τα συμφέροντα της εκκλησίας. Οι αδελφοί και οι αδελφές με επέλεξαν ως επικεφαλής ομάδας κι εγώ όχι μόνο απέτυχα να τους βοηθήσω στη ζωή-είσοδό τους, αλλά επιπλέον τους οδήγησα να παραβιάσουν τις αρχές στα καθήκοντά τους. Με τέτοια ανθρώπινη φύση που έχω, αν πραγματικά με επέλεγαν ως επόπτρια, θα κατέληγα να πάρω το μονοπάτι ενός αντίχριστου και να αποκλειστώ απ’ τον Θεό. Το ότι δεν επιλέχθηκα ως επόπτρια ήταν ο τρόπος του Θεού να με προστατεύσει. Στ’ αλήθεια δεν είχα αυτογνωσία ούτε επίγνωση του εαυτού μου. Αφού τα κατανόησα όλα αυτά, την καρδιά μου γέμισε ένα αίσθημα απελευθέρωσης.

Λίγους μήνες αργότερα, η εκκλησία κανόνισε να φτιάξω ξανά βίντεο και μου ζήτησαν να διδάξω και σε κάποιες αδελφές πώς να φτιάχνουν βίντεο. Η επικεφαλής είπε ότι αυτές οι αδελφές είχαν καλό επίπεδο και ήταν δυνατόν να καλλιεργηθούν εστιασμένα, κι έτσι μου ζητήθηκε να τους δώσω περισσότερη καθοδήγηση σχετικά με τη δημιουργία βίντεο. Ταράχτηκα λίγο όταν το άκουσα αυτό. Θεώρησα πως δινόταν προτεραιότητα σε εκείνες για καλλιέργεια, ενώ εγώ, όσο καλά κι αν τα πήγαινα, είχα μόνο δεύτερους ρόλους. Όταν το σκέφτηκα αυτό, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή. Έτσι, έψαξα τα λόγια του Θεού γι’ αυτό το θέμα. Διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όποιο καθήκον και αν λάβεις, όποιο καθήκον κι αν σου δοθεί, είτε περιλαμβάνει μεγάλη ευθύνη είτε είναι απλούστερο, ή ακόμα κι αν δεν είναι πολύ μεγαλόπνοο, εάν μπορέσεις να αναζητήσεις την αλήθεια και να το αντιμετωπίσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα καταφέρεις να το εκπληρώσεις καλά. Επιπλέον, καθώς εκτελείς τα καθήκοντά σου, θα αναπτυχθείς σε διαφορετικούς βαθμούς, τόσο στη ζωή-είσοδό σου όσο και στην αλλαγή της διάθεσής σου. Όμως, εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και αντιμετωπίζεις απλώς το καθήκον σου ως δική σου διαχείριση, ως δική σου εργασία, ή ως προτιμήσεις σου ή ως προσωπική σου δουλειά, τότε θα έχεις πρόβλημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα τελικά την πρόθεση του Θεού. Όποιο καθήκον κι αν κάνω αυτήν τη στιγμή, το σημαντικότερο όλων είναι αφενός να επικεντρωθώ στη ζωή-είσοδό μου μέσα στο καθήκον μου, αφετέρου να επιδιώξω την αλήθεια για να πετύχω μια αλλαγή διάθεσης. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι για να κάνει κάποιος το καθήκον του. Δεν ήταν εύκολο να βρεθεί αυτή η ευκαιρία για να κάνω το καθήκον μου και δεν είχα πλέον περιθώριο να σκεφτώ τη φήμη ή τη θέση μου. Έπρεπε να λάβω υπόψη την πρόθεση του Θεού, να επωμισθώ αυτήν την ευθύνη και να βασιστώ στον Θεό για να κάνω καλά το καθήκον μου. Αργότερα, επικοινωνούσα συχνά με τις αδελφές και έκανα ειλικρινείς συζητήσεις μαζί τους, κι ερευνούσα συνειδητά τις δυσκολίες που συναντούσαν στα καθήκοντά τους. Έδινα επίσης αναλυτική καθοδήγηση με βάση τα ελαττώματα της καθεμιάς. Οι τρεις αδελφές σημείωσαν ταχεία πρόοδο ως προς τις τεχνικές τους ικανότητες και, πολύ σύντομα, μπορούσαν να φτιάξουν βίντεο μόνες τους. Ευχαρίστησα τον Θεό απ’ τα βάθη της καρδιάς μου για την καθοδήγησή Του.

Έξι μήνες αργότερα, επιλέχθηκα κι εγώ ως επόπτρια, αλλά δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα λόγω της θέσης. Απεναντίας, ένιωσα ένα βαρύ αίσθημα ευθύνης. Το γεγονός ότι μπόρεσα να αποκτήσω αυτήν τη γνώση και να βιώσω αυτήν τη μεταμόρφωση ήταν αποτέλεσμα των λόγων του Θεού. Δόξα τω Θεώ!