Τον Φεβρουάριο του 2024, έκανα κειμενικό καθήκον στην εκκλησία. Σιγά σιγά, αντιλήφθηκα μερικές αρχές και δεν συναντούσα πολλές δυσκολίες στο έργο μου. Ένιωθα την κάθε μέρα πολύ βαρετή και κάπως κουραστική. Θυμόμουν τότε που είχα πρωτοαρχίσει να κάνω κειμενικό έργο, και υπήρχαν μονίμως αποκλίσεις στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Αν και ήταν δύσκολο να αντέξω εκείνο το διάστημα, αποκόμισα κάποια κέρδη αναζητώντας την αλήθεια. Σκεφτόμουν: «Τελευταία, το έργο αποφέρει αποτελέσματα, με λιγότερες αποκλίσεις και προβλήματα. Σπανίως αντιμετωπίζω κλάδεμα, ενώ δεν έχει σημειωθεί τίποτα το ιδιαιτέρως συγκινητικό ή οδυνηρό. Πού πρέπει να πάω για να κάνω αυτοκριτική και να πάρω μαθήματα; Χωρίς ζωή-είσοδο, δεν καταβάλλω απλώς προσπάθεια και δεν δουλεύω απλώς στο καθήκον μου; Τι μπορώ να κερδίσω, τελικά, από αυτό;» Δεν μπορούσα παρά να ανησυχήσω μέσα μου.

Μια μέρα, είδα αρκετά βίντεο βιωματικής μαρτυρίας. Τα περισσότερα ήταν γραμμένα από επικεφαλής και εργάτες, και υπήρχε μεγάλη διαφοροποίηση ως προς τα όσα είχαν βιώσει. Ζήλευα μέσα μου, καθώς σκεφτόμουν: «Καλύτερα να είσαι επικεφαλής. Αλληλεπιδράς με περισσότερους ανθρώπους, αντιμετωπίζεις περισσότερες καταστάσεις, και μπορείς να πάρεις μαθήματα κάθε μέρα. Έτσι πληθαίνουν οι ελπίδες να κερδίσεις την αλήθεια και να σωθείς». Μετά θυμήθηκα ότι, στο παρελθόν, όταν ήμουν επιβλέπουσα στην εκκλησία, αλληλεπιδρούσα με περισσότερους ανθρώπους, ενώ είχα σημειώσει κάποια πρόοδο στο πώς να διακρίνω τους ανθρώπους και πώς να τους φέρομαι σύμφωνα με τις αρχές. Δεν ήταν τότε όπως τώρα, στο κειμενικό μου καθήκον, που αλληλεπιδρώ καθημερινά μόνο με τους λίγους ανθρώπους γύρω μου και δεν έχω σημαντικά ζητήματα να αντιμετωπίσω. Θεωρούσα πως ήταν υπερβολικά λίγες οι ευκαιρίες να πάρω μαθήματα και να κερδίσω την αλήθεια. Είχα πάνω από δέκα χρόνια που πίστευα στον Θεό. Αν, στο τέλος, δεν κέρδιζα την αλήθεια, δεν θα αποκαλυπτόμουν και δεν θα αποκλειόμουν; Ένιωθα μια ανεξήγητη απόγνωση, ενώ σκεφτόμουν ακόμα και να αλλάξω το καθήκον ή το περιβάλλον μου για να αποκτήσω κάποιες εμπειρίες, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα κήρυττα το ευαγγέλιο ή θα πότιζα νέους πιστούς. Ήξερα, όμως, ότι τέτοιες σκέψεις δεν ήταν ρεαλιστικές. Η εκκλησία με είχε καλλιεργήσει στο κειμενικό έργο για τόσο πολύ καιρό, και δεν ανατίθενται έτσι απλά σε κάποιον διαφορετικά καθήκοντα, χωρίς να συντρέχουν ειδικές περιστάσεις. Εκείνο το διάστημα, ένιωθα απόγνωση και δεν είχα κίνητρο να κάνω το καθήκον μου.

Σε μια συνάθροιση, ανοίχτηκα ως προς την κατάστασή μου σε μια αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν. Εκείνη συναναστράφηκε μαζί μου, λέγοντας: «Η ζωή-είσοδος αφορά και τα μικρά και τα μεγάλα θέματα. Δεν είναι απαραίτητο να βιώσει κάποιος οδυνηρά γεγονότα ούτε να αντιμετωπίσει κλάδεμα προκειμένου να κάνει αυτοκριτική και να πάρει μαθήματα. Το βασικό είναι να αντιλαμβάνεσαι τι αποκαλύπτεις καθημερινά στις σκέψεις σου και να δίνεις προσοχή ώστε να παίρνεις μαθήματα απ’ τα διάφορα πράγματα που συναντάς». Έτυχε να παρακολουθήσω το βίντεο βιωματικής μαρτυρίας με τίτλο «Και τα μικρά πράγματα στη ζωή είναι ευκαιρίες για μάθηση». Η πρωταγωνίστρια ήταν σε παρόμοια κατάσταση με τη δική μου. Αφού το παρακολούθησα, συνειδητοποίησα ότι η στασιμότητα στη ζωή-είσοδό μου δεν οφειλόταν στο μονότονο καθήκον μου, αλλά στην προβληματική οπτική μου πάνω στα πράγματα. Στην αναζήτησή μου, διάβασα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού: «Κάθε καθήκον που εκτελείς αφορά τη ζωή-είσοδο. Είτε το καθήκον σου είναι σχετικά σταθερό είτε απρόβλεπτο, βαρετό ή δραστήριο, πρέπει πάντα να φτάνεις στη ζωή-είσοδο. Κάποιοι άνθρωποι εκτελούν αρκετά μονότονα καθήκοντα· κάνουν το ίδιο πράγμα κάθε μέρα. Ωστόσο, όταν τα εκτελούν, οι καταστάσεις που αποκαλύπτουν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι και πολύ ομοιογενείς. Μερικές φορές, όταν οι άνθρωποι είναι καλόκεφοι, είναι λίγο πιο επιμελείς και κάνουν καλύτερη δουλειά. Άλλες φορές, εξαιτίας κάποιας άγνωστης επιρροής, οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις τους γεννούν μέσα τους πονηριά, με αποτέλεσμα να σχηματίζουν ακατάλληλες απόψεις, να βρίσκονται σε κακή κατάσταση και να είναι κακόκεφοι· αυτό τους κάνει να εκτελούν τα καθήκοντά τους με επιπολαιότητα. Η εσωτερική κατάσταση των ανθρώπων αλλάζει διαρκώς· μπορεί να αλλάξει οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Όπως κι αν αλλάζει η κατάστασή σου, είναι πάντα λάθος να ενεργείς σύμφωνα με τα κέφια σου. Αν, για παράδειγμα, τα πηγαίνεις λίγο καλύτερα όταν είσαι καλόκεφος και λίγο χειρότερα όταν είσαι κακόκεφος, ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές; Θα σου δώσει κάτι τέτοιο τη δυνατότητα να εκτελείς το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο; Όπως κι αν είναι το κέφι τους, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν να προσεύχονται ενώπιον του Θεού και να αναζητούν την αλήθεια· μόνο έτσι θα πάψουν να περιορίζονται από τα κέφια τους και να είναι έρμαιά τους. Όταν εκτελείς το καθήκον σου, θα πρέπει πάντα να εξετάζεις τον εαυτό σου για να βλέπεις αν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, αν εκτελείς το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο, αν το κάνεις επιπόλαια ή όχι, αν έχεις προσπαθήσει να αποφύγεις τις ευθύνες σου και αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη στάση και τον τρόπο σκέψης σου. Αφού κάνεις την αυτοκριτική σου και ξεκαθαρίσεις αυτά τα πράγματα, θα σου είναι πιο εύκολο να εκπληρώσεις το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η είσοδος στη ζωή ξεκινά με την εκτέλεση του καθήκοντος). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως, ό,τι καθήκον κι αν κάνει κάποιος στον οίκο του Θεού, μπορεί να προοδεύσει στη ζωή, εφόσον επιδιώκει την αλήθεια. Όταν έκανα αυτοκριτική, κατάλαβα πως είχα θεωρήσει ότι το κειμενικό έργο, με τις περιορισμένες του αλληλεπιδράσεις και τις λίγες εμπειρίες του, θα καθυστερούσε τη ζωή-είσοδο. Ζούσα, λοιπόν, με το συναίσθημα της αντίστασης, απρόθυμη να κάνω αυτό το καθήκον. Μόνο τώρα έβλεπα πόσο στρεβλή ήταν αυτή η οπτική. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε, ό,τι καθήκον κι αν κάνεις, δεν πρόκειται να αποκτήσεις ζωή-είσοδο, και τελικά δεν θα κερδίσεις τίποτα. Σκέφτηκα τη Σιαομιάο, μια αντίχριστο που γνώριζα και υπηρετούσε διαρκώς ως επικεφαλής στο παρελθόν. Όμως, δεν είχε πάρει το σωστό μονοπάτι ούτε επιδίωκε την αλήθεια, ενώ κυνηγούσε συνεχώς τη φήμη και τη θέση. Στο τέλος, διατάραξε και αναστάτωσε το εκκλησιαστικό έργο, αρνήθηκε πεισματικά να μετανοήσει, αποκαλύφθηκε και αποκλείστηκε. Στον αντίποδα αυτού, κάποιοι αδελφοί και αδελφές έκαναν καθήκοντα που φαίνονταν ασήμαντα και αλληλεπιδρούσαν λίγο με τους άλλους. Κι όμως, όποτε συνέβαινε κάτι, επικεντρώνονταν στην αναζήτηση της αλήθειας και την αυτοκριτική, και αποκτούσαν βιωματική κατανόηση. Συνειδητοποίησα ότι η απόκτηση ζωή-εισόδου και της αλήθειας δεν εξαρτάται απ’ το καθήκον που κάνεις, αλλά απ’ το αν επιδιώκεις και κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν και επιφανειακά το κειμενικό μου έργο έμοιαζε να είναι κάπως μονότονο και δεν περιλάμβανε αλληλεπίδραση με πολλούς ανθρώπους, και πάλι μπορούσα να πάρω μαθήματα απ’ όσα μου τύχαιναν συνήθως. Λόγου χάρη, όταν αυξανόταν ο φόρτος εργασίας και χρειαζόταν να αξιολογηθούν προς επιλογή περισσότερα άρθρα κηρύγματος, εγώ γινόμουν απρόσεκτη και επιπόλαιη, και δεν εξέταζα εξονυχιστικά τις λεπτομέρειες. Αυτό οδηγούσε σε σφάλματα, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται το έργο και να καθυστερεί η πρόοδος. Όταν αξιολογούσα ποια άρθρα κηρύγματος θα επιλεγούν, αποκάλυπτα, επίσης, αλαζονική διάθεση. Θεωρούσα πως έκανα πολύ καιρό το καθήκον μου και είχα αποκτήσει εργασιακή εμπειρία, οπότε δεν αναζητούσα τις αρχές και βασιζόμουν στη δική μου βούληση. Ως αποτέλεσμα, είχα απορρίψει μερικά άρθρα κηρύγματος που πληρούσαν τις προϋποθέσεις. Επιπλέον, όταν το έργο είχε φέρει αποτελέσματα, είχα εφησυχάσει, αναπαυόμουν στις δάφνες μου και απλώς άφηνα τα πράγματα να κυλήσουν. Στην καθημερινότητα, καμιά φορά η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν έλεγε άθελά της κάτι που έθιγε την υπερηφάνειά μου, και είχα γίνει πολύ ευαίσθητη. Υποψιαζόμουν, μάλιστα, ότι με κοίταζε αφ’ υψηλού, με αποτέλεσμα να με απασχολεί η υπερηφάνεια και η θέση μου. Συνειδητοποίησα ότι, στη ζωή και στο έργο της καθημερινότητας, μου τύχαιναν διάφορα μικρά και μεγάλα θέματα. Εφόσον πρόσεχα και ήμουν επιμελής, αναζητούσα και στοχαζόμουν, μπορούσα να πάρω μαθήματα απ’ τα πάντα. Συνειδητοποίησα πως δεν είχα ζωή-είσοδο όχι λόγω του καθήκοντος που έκανα, αλλά επειδή δεν επιδίωκα την αλήθεια και επικεντρωνόμουν στο να φέρω τα πράγματα εις πέρας. Αν και ήμουν κάθε μέρα απασχολημένη, δεν είχα πάρει μαθήματα.

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Αν είσαι πραγματικά πρόθυμος να επιδιώξεις την αλήθεια και τη σωτηρία, τότε το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι να απαλλαγείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, από τις διάφορες παράλογες σκέψεις, αντιλήψεις και πράξεις σου. Αποδέξου τα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός στην καθημερινή σου ζωή, ασπάσου τη σχολαστική Του εξέταση, τη δοκιμασία, την παίδευση και την κρίση Του, πάσχισε να ασκείσαι σταδιακά σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές σε κάθε τι που σου συμβαίνει, και ξεκίνα σιγά-σιγά να συμπεριφέρεσαι και ενεργείς στην καθημερινότητά σου και στη ζωή σου έχοντας τα λόγια του Θεού ως αρχές και κριτήριό σου. Αυτές τις εκδηλώσεις πρέπει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και τη σωτηρία. Ακούγεται εύκολο, τα βήματα είναι απλά και δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε λεπτομερώς, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να το κάνετε πράξη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν πάρα πολλά διεφθαρμένα πράγματα μέσα στους ανθρώπους: η μικροψυχία τους, οι μικρές σκευωρίες τους, ο εγωισμός και η ευτέλεια, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και κάθε είδους τεχνάσματα. Συν τοις άλλοις, ορισμένοι άνθρωποι διαθέτουν γνώσεις, έχουν μάθει κάποιες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και κάποιες τακτικές χειραγώγησης στην κοινωνία, και η ανθρώπινη φύση τους διακρίνεται από κάποιες ελλείψεις και ελαττώματα. Ορισμένοι, για παράδειγμα, είναι άπληστοι και τεμπέληδες, άλλοι είναι φαφλατάδες, άλλοι είναι ανεύθυνοι κατεργάρηδες, άλλοι είναι ματαιόδοξοι ή απερίσκεπτοι και παρορμητικοί στις πράξεις τους, σε συνδυασμό με πολλά άλλα ελαττώματα. Υπάρχουν πολλές ελλείψεις και προβλήματα που πρέπει να ξεπεράσουν οι άνθρωποι όσον αφορά την ανθρώπινη φύση τους. Ωστόσο, αν επιθυμείς να επιτύχεις τη σωτηρία, αν θέλεις να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού και να κερδίσεις την αλήθεια και τη ζωή, πρέπει να διαβάσεις περισσότερο τα λόγια αυτά, να κατανοήσεις την αλήθεια, να είσαι σε θέση να κάνεις πράξη τα λόγια Του και να υποταχθείς σε αυτά, και να ξεκινήσεις κάνοντας πράξη την αλήθεια και τηρώντας τις αλήθεια-αρχές. Μπορεί οι προτάσεις αυτές να είναι απλές, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να τις κάνουν πράξη και να τις βιώσουν. Ανεξάρτητα από το επίπεδο ή τη μόρφωσή σου και από την ηλικία ή τα χρόνια της πίστης σου, αν βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι άσκησης της αλήθειας κι έχεις τους σωστούς στόχους και τη σωστή κατεύθυνση, και αν όλα όσα επιδιώκεις και εφαρμόζεις αποσκοπούν στη άσκηση της αλήθειας, τότε, σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα κερδίσεις τελικά θα είναι να γίνουν η αλήθεια-πραγματικότητα και τα λόγια του Θεού ζωή σου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Πρώτα καθορίστε τον στόχο σας, έπειτα ασκηθείτε σταδιακά σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, και στο τέλος, σίγουρα θα κερδίσετε κάτι. Το πιστεύετε αυτό; (Ναι.)» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (20)]. Όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι, για να σωθεί κάποιος, είναι βασικό να επιδιώκει την αλήθεια και να αλλάζει τη ζωή-διάθεσή του. Αυτό είναι το επίμαχο σημείο. Για παράδειγμα, παραπονιόμουν συνεχώς ότι δεν είχα ζωή-είσοδο και ανησυχούσα μήπως δεν ήμουν σε θέση να σωθώ. Ήμουν παθητική και αρνητική στο καθήκον μου, και είχα σκεφτεί ακόμα και να ζητήσω μετάθεση σε άλλο καθήκον. Το θέμα που αντιμετώπιζα ήταν μια καλή ευκαιρία να αναζητήσω την αλήθεια και να κάνω αυτοκριτική. Αντί, όμως, να αναζητήσω και να εισέλθω, στόχευα μονίμως υπερβολικά ψηλά κι ήθελα να βιώσω σημαντικά θέματα. Αυτό δεν ήταν εκδήλωση επιδίωξης της αλήθειας! Πώς γινόταν να αποκτήσω την αλήθεια και να σωθώ αν συνέχιζα έτσι; Ήθελα μόνο να βιώνω σημαντικά θέματα και παρέβλεπα τα μικρά και καθημερινά. Μερικές φορές, όταν αποκάλυπτα λανθασμένες καταστάσεις ή αναδύονταν ακατάλληλες σκέψεις και ιδέες, νόμιζα πως δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα, εφόσον δεν επηρέαζαν το καθήκον μου, και πως δεν είχε σημασία αν διορθώνονταν ή όχι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν άσκοπα πολλά μαθήματα που έπρεπε να είχα πάρει. Ήταν κι αυτό μια απόκλιση στη ζωή-είσοδό μου. Βασικά, εφόσον επιδιώκεις την αλήθεια στοχευμένα και με επιμέλεια, μπορείς να πάρεις μαθήματα από κάθε περίσταση. Για παράδειγμα, μερικές φορές, αφού φας και πιεις τα λόγια του Θεού, κατανοείς κάπως την κατάσταση και τα προβλήματά σου, και βρίσκεις ένα μονοπάτι άσκησης. Έτσι, αποκομίζεις κάποια κέρδη. Μερικές φορές, ακόμα κι αν δεν έχεις βιώσει προσωπικά κάτι, αν το έχουν βιώσει οι αδελφοί και οι αδελφές γύρω σου, τότε, ακούγοντας προσεκτικά τη συναναστροφή τους, μπορείς κάλλιστα κι εσύ να κερδίσεις οφέλη και μαθήματα. Επιπλέον, αν φροντίζεις να εξετάζεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου ενώ κάνεις το καθήκον σου, να είσαι σε θέση να κάνεις αυτοκριτική και να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορεί έτσι να αναπτυχθεί η ζωή σου. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα πως ήμουν υπερβολικά απαθής και είχα χάσει πολλές ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια. Απόδωσα μάλιστα το γεγονός ότι δεν είχα ζωή-είσοδο στη μονοτονία του καθήκοντός μου. Ήταν σαν να βρισκόμουν σε συμπόσιο και να πέθαινα της πείνας —πραγματική ανοησία!

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού που ήταν πολύ βοηθητικό για την κατάστασή μου, κι έμαθα επίσης πώς να ασκηθώ και να εισέλθω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τα ζητήματα που αφορούν το να ακολουθεί κανείς την οδό του Θεού δεν διαχωρίζονται σε σημαντικά και ασήμαντα, είναι όλα σπουδαία —μπορείτε να το καταλάβετε αυτό; (Μπορούμε να το καταλάβουμε.) Ως προς τα ζητήματα της καθημερινότητας, υπάρχουν κάποια που οι άνθρωποι θεωρούν πολύ μεγάλα και άλλα, που θεωρούνται ασήμαντα ψιλοπράγματα. Οι άνθρωποι συχνά βλέπουν αυτά τα μεγάλα ζητήματα ως πολύ σημαντικά και θεωρούν ότι τα έχει στείλει ο Θεός. Εντούτοις, καθώς εκτυλίσσονται αυτά τα μεγάλα ζητήματα, εξαιτίας του ανώριμου αναστήματος των ανθρώπων και λόγω του χαμηλού επιπέδου τους, οι άνθρωποι συχνά δεν ανταποκρίνονται στις προθέσεις του Θεού, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν καμία αποκάλυψη ούτε να αποκτήσουν καμία πραγματική γνώση κάποιας αξίας. Όσον αφορά τα πιο ασήμαντα ζητήματα, οι άνθρωποι απλώς τα παραβλέπουν και τα αφήνουν να ξεγλιστρήσουν από λίγο κάθε φορά. Ως εκ τούτοι, οι άνθρωποι έχουν χάσει πολλές ευκαιρίες να εξεταστούν και να δοκιμαστούν ενώπιον του Θεού. Τι σημαίνει εάν παραβλέπεις πάντοτε τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, καθώς και τις καταστάσεις που έχει ενορχηστρώσει για εσένα ο Θεός; Σημαίνει ότι κάθε μέρα και ακόμα και κάθε στιγμή, απαρνείσαι διαρκώς την τελείωσή σου από τον Θεό, καθώς επίσης και την ηγεσία Του. Κάθε φορά που ο Θεός ενορχηστρώνει μια κατάσταση για εσένα, παρατηρεί στα κρυφά, εξετάζοντας εξονυχιστικά την καρδιά, τις σκέψεις και τις ιδέες σου, παρακολουθώντας πώς σκέφτεσαι και πώς θα ενεργήσεις. Εάν είσαι απερίσκεπτο άτομο —κάποιος που ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά την οδό του Θεού, τα λόγια Του ή την αλήθεια— τότε δεν πρόκειται να είσαι προσεκτικός ούτε θα δώσεις σημασία σε αυτό που επιθυμεί να κατορθώσει ο Θεός ούτε σε αυτό που απαιτεί από σένα στα περιβάλλοντα που διευθετεί για σένα. Και ούτε θα ξέρεις πώς σχετίζονται με την αλήθεια ή με τις προθέσεις του Θεού οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς. Έχοντας αντιμετωπίσει επανειλημμένες περιστάσεις και δοκιμασίες σαν αυτές, με τον Θεό να μη βλέπει κανένα αποτέλεσμα σ’ εσένα, πώς θα ενεργήσει Εκείνος; Έχοντας έρθει επανειλημμένα αντιμέτωπος με δοκιμασίες, δεν έχεις τιμήσει τον Θεό ως μέγα στην καρδιά σου ούτε έχεις πάρει στα σοβαρά τις περιστάσεις που έχει ενορχηστρώσει για εσένα ο Θεός ώστε να τις δεις ως δοκιμασίες ή δοκιμές από τον Θεό. Αντιθέτως, έχεις απορρίψει, τη μία μετά την άλλη, τις ευκαιρίες που σου παραχώρησε ο Θεός, αφήνοντάς τες να ξεγλιστρήσουν ξανά και ξανά. Δεν είναι αυτό ακραίος στασιασμός τον οποίο εκδηλώνουν οι άνθρωποι; (Ναι.)» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του). Τα λόγια του Θεού επισήμαιναν τον τρόπο άσκησης για τη ζωή-είσοδο. Όταν ακολουθεί κανείς την οδό του Θεού, δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε μεγάλα και μικρά θέματα. Ανεξάρτητα απ’ το αν τα θέματα που τυχαίνουν είναι μεγάλα ή μικρά, αφορούν διάφορες αλήθεια-αρχές και απαιτούν αναζήτηση της αλήθειας για να εισέλθει κανείς. Σκεφτόμουν τον Πέτρο, που είχε βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, εστίαζε στην αυτοκριτική και αναζητούσε τις προθέσεις του Θεού σε κάθε θέμα. Είχε ασκηθεί αυστηρά και είχε εισέλθει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Στο τέλος, είχε κερδίσει την αλήθεια και είχε οδηγηθεί στην τελείωση απ’ τον Θεό. Εγώ, αντιθέτως, είχα αμελήσει το σωστό έργο μου και είχα στοχεύσει υπερβολικά ψηλά. Ήθελα μονίμως να παίρνω μαθήματα από κάποια σημαντικά θέματα, ενώ παρέβλεπα όσα θεωρούσα ασήμαντα. Ως αποτέλεσμα, είχα χάσει πολλές ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια. Όταν σκεφτόμουν τον εαυτό μου, έβλεπα ότι τις περισσότερες φορές δεν έδινα σημασία στα μικρά θέματα. Τι μαθήματα μπορούσα να πάρω, λοιπόν, απ’ τα μεγάλα; Στο εξής, έπρεπε να μάθω να ακολουθώ το μονοπάτι του Πέτρου. Ανεξάρτητα απ’ το αν τα θέματα που μου τύχαιναν ήταν μεγάλα ή μικρά, εγώ έπρεπε κυρίως να εξετάζω τις σκέψεις και τις ιδέες πίσω απ’ τις ενέργειές μου, τις λανθασμένες προθέσεις που είχα, καθώς και τυχόν διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκάλυπτα. Έπρεπε να δίνω μεγαλύτερη σημασία στην αναζήτηση της αλήθειας για να αντιμετωπίσω αυτά τα θέματα. Επίσης, αν και το έργο μου είχε φέρει κάποια αποτελέσματα, δεν γινόταν να είμαι ικανοποιημένη με την παρούσα κατάσταση. Έπρεπε να κάνω περισσότερη αυτοκριτική και να συνοψίσω τις αποκλίσεις και τα κενά στο έργο, καθώς και τα προβλήματα που δεν είχα πάρει είδηση, και να πασχίσω να κάνω καλύτερα το έργο. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, σταμάτησα να αντιστέκομαι στο κειμενικό έργο. Στο καθήκον μου, άρχισα επίσης να επικεντρώνομαι στην είσοδό μου. Δεν άφηνα τα πράγματα να κυλούν αδιάφορα και απέφευγα να είμαι απρόσεκτη. Αφού ασκήθηκα έτσι, αποκόμισα κάποια κέρδη.

Μόλις κάποιες μέρες αργότερα, η επιβλέπουσα μας ανέθεσε αρκετά άρθρα κηρύγματος προς αξιολόγηση και επιλογή. Ολοκληρώσαμε γρήγορα την αξιολόγηση και την επιλογή, αλλά αυτά που πρότειναν οι αδελφοί και οι αδελφές διέφεραν από τα αποτελέσματα των αξιολογήσεών μας. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι οι αξιολογήσεις μας ήταν πράγματι άστοχες. Νόμιζα, λοιπόν, πως στη συνέχεια, αρκούσε να επανορθώσω. Μετά, όμως, συνειδητοποίησα ότι αυτή η προσέγγιση θα ήταν ανεπαρκής. Έπρεπε να πάρω σοβαρά κάθε απόκλιση στο καθήκον μου. Έπρεπε να αναλογιστώ γιατί και πού είχε προκύψει η απόκλιση, και αν οφειλόταν σε διεφθαρμένες διαθέσεις ή σε έλλειψη γνώσεων. Αν σκεφτόμουν το πρόβλημα μόνο για λίγο, χωρίς να δώσω σημασία στην αυτοκριτική για τα προβλήματά μου, τι μαθήματα μπορούσα να πάρω; Έπειτα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Εάν θέλετε να αποκτήσετε την αλήθεια, από πού ξεκινάτε; Ξεκινήστε με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που υπάρχουν γύρω σας και μάθετε πώς να αντλείτε διδάγματα απ’ αυτά και να αναζητάτε την αλήθεια. Μόνο αν αναζητάτε την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα που υπάρχουν γύρω σας, θα αποκτήσετε την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω). Έπειτα, αναλογίστηκα: Τα ζητήματα που έθεσαν οι αδελφοί και οι αδελφές θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν είχαμε δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην αξιολόγηση. Γιατί, όμως, υπήρχαν τέτοιες αποκλίσεις; Όταν έκανα τη σχετική αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι η νοοτροπία μου όταν αξιολογούσα άρθρα κηρύγματος ήταν λανθασμένη. Θεωρούσα πως τα άρθρα κηρύγματος που είχαν γράψει στο παρελθόν αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές υστερούσαν σε ποιότητα, οπότε τους απαξίωσα εξαιτίας της αλαζονικής διάθεσής μου. Δεν έλεγξα προσεκτικά τα άρθρα κηρύγματος που είχαν γράψει, κι έτσι προέκυψαν οι αποκλίσεις. Είδα ότι, αν δεν εξάλειφα τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, δεν θα μπορούσα να κάνω καλά το καθήκον μου.

Όταν το βίωσα αυτό, συνειδητοποίησα πραγματικά ότι, για να επιδιώξει κάποιος τη ζωή-είσοδο, πρέπει να έχει πρώτα μια καρδιά που πεινά και διψά για δικαιοσύνη και να ξεκινάει τόσο από τα μεγάλα όσο και από τα μικρά θέματα που προκύπτουν κάθε μέρα. Πρέπει να παρατηρεί κανείς τι διεφθαρμένες διαθέσεις έχει αποκαλύψει σε κάθε περίσταση, να αναζητά ενεργά και να κάνει αυτοκριτική πάνω στις σκέψεις και τις ιδέες του, και μετά να ακολουθεί τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές για να ασκηθεί και να εισέλθει. Σιγά σιγά, αν μαζέψει εμπειρίες και εστιάσει στο να πάρει μαθήματα από τα πάντα, θα αποκτήσει πλουσιότερη εμπειρία ζωής και θα πλησιάσει περισσότερο τον στόχο της σωτηρίας. Δόξα τω Θεώ!