Υπηρέτησα ως διακόνισσα του ευαγγελίου στην εκκλησία. Εκτός από το να διαδίδω η ίδια το ευαγγέλιο, επέβλεπα και παρακολουθούσα τους εργάτες του ευαγγελίου κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Εκείνους που είχαν την τάση να είναι επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους, τους παρακολουθούσα στενά. Για παράδειγμα, έδινα προσοχή για να κατανοήσω τους τρόπους με τους οποίους συναναστρέφονταν και κατέθεταν μαρτυρία, καθώς και την κατάσταση των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου. Μερικές φορές, όταν διαπίστωνα ότι δεν ήταν υπεύθυνοι στα καθήκοντά τους, τους κλάδευα και εξέθετα τα προβλήματά τους. Ωστόσο, με ορισμένους αδελφούς και αδελφές, που ήταν γενικά επιμελείς στα καθήκοντά τους, ρωτούσα μόνο στα γρήγορα αν αντιμετώπιζαν καμία δυσκολία. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι μπορεί να αποτύχουν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους ή ότι τεμπελιάζουν. Σκεφτόμουν, μάλιστα: «Αν παρακολουθήσω το έργο τους υπερβολικά στενά, δεν θα νομίσουν ότι δεν τους εμπιστεύομαι; Αν σχηματίσουν αρνητική άποψη για μένα, θα γίνει αμήχανη η σχέση μας». Ως εκ τούτου, σπάνια παρακολουθούσα ή επέβλεπα το έργο τους λεπτομερώς.

Μια μέρα, έλαβα ένα μήνυμα από την αδελφή που συνεργαζόταν μαζί μου. Μου έγραφε ότι η Σόνια δεν διέδιδε το ευαγγέλιο με υπευθυνότητα, υποχωρούσε μπροστά σε κάθε δυσκολία, και καθυστερούσε το έργο. Αυτό το μήνυμα με εξέπληξε κι αναρωτήθηκα: «Μήπως έχει κάνει κάποιο λάθος; Η Σόνια είναι συνήθως αρκετά επιμελής στα καθήκοντά της. Πώς είναι δυνατόν να έχει τέτοια προβλήματα;» Αν και υποσχέθηκα να εξετάσω το θέμα, δεν πίστευα ότι μπορεί να ήταν αλήθεια όλα αυτά. Έτσι, ρώτησα εν συντομία τη Σόνια για την κατάστασή της όσον αφορά το κήρυγμα του ευαγγελίου. Μου είπε ότι πρόσφατα είχε αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες στο κήρυγμα του ευαγγελίου. Μερικοί από τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου είχαν πολλές θρησκευτικές αντιλήψεις, ενώ άλλοι δεν ανταποκρίθηκαν στα μηνύματά της. Τότε σκέφτηκα: «Μήπως να ελέγξω το έργο της για να δω αν υπάρχουν προβλήματα;» Τότε, όμως, σκέφτηκα: «Η Σόνια έχει συνήθως καλή στάση απέναντι στα καθήκοντά της. Αν ελέγξω το έργο της διεξοδικά, δεν θα νιώσει ότι δεν την εμπιστεύομαι; Ότι αμφιβάλλω γι’ αυτήν; Αν ναι, θα νιώθουμε πολύ αμήχανα κάθε μέρα που θα βλεπόμαστε! Αν σχηματίσει αρνητική γνώμη για μένα, θα γίνει δύσκολη η συνεργασία μαζί της στο μέλλον. Εξάλλου, η Σόνια ήταν διακόνισσα του ευαγγελίου, και ξέρει πώς να εργαστεί για να επιτύχει αποτελέσματα. Δεν θα είναι ανεύθυνη ούτε θα υποχωρήσει μπροστά στις δυσκολίες. Για να ανέφερε κάποιους λόγους, πρέπει όντως να αντιμετωπίζει δυσκολίες». Οπότε, δεν διερεύνησα περαιτέρω. Λίγες μέρες αργότερα, η αδελφή που συνεργαζόταν μαζί μου ανέφερε και πάλι ότι η Σόνια δεν ήταν υπεύθυνη στο κήρυγμα του ευαγγελίου, δεν προσπαθούσε να συναναστραφεί με τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου ούτε να καταθέσει μαρτυρία σ’ αυτούς. Αυτήν τη φορά, ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεδομένου ότι η αδελφή που συνεργαζόταν μαζί μου ανέφερε επίμονα τα προβλήματα της Σόνια, δεν μπορούσα πλέον να την αγνοήσω. Έτσι, συνομίλησα αμέσως με τη Σόνια και ζήτησα λεπτομερείς καταστάσεις για κάθε πιθανό αποδέκτη του ευαγγελίου. Αυτός ο έλεγχος εξέθεσε πράγματι ορισμένα προβλήματα. Μερικοί από τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου είχαν παρευρεθεί σε δύο ή τρεις συναθροίσεις κι εκείνη δεν ήξερε τίποτα για την κατάστασή τους. Αγνοούσε τα προβλήματα και τις αντιλήψεις τους. Σε ορισμένους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, απλώς έστελνε μερικά σύντομα μηνύματα χαιρετισμού, χωρίς περαιτέρω παρακολούθηση και συναναστροφή. Είχε μάλιστα παρατήσει και αρκετούς κατάλληλους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Σοκαρίστηκα όταν είδα αυτά τα θέματα. Η συμπεριφορά της Σόνια ήταν τελείως διαφορετική από την εντύπωση που μου είχε δημιουργήσει. Εγώ είχα την εντύπωση ότι ήταν επιμελής και υπεύθυνη στα καθήκοντά της, και της είχα μεγάλη εμπιστοσύνη όταν παρακολουθούσα το έργο της. Νόμιζα ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα. Ακόμα και όταν πρόσεξα κάποια προβλήματα, δεν έδωσα πολλή σημασία. Άρχισα να αναρωτιέμαι: Γιατί την εμπιστευόμουν τόσο πολύ; Γιατί δεν παρακολούθησα και δεν κατανόησα το έργο της λεπτομερώς, όπως έκανα με άλλους; Ένιωσα βαθιά δυσαρέσκεια. Αν και είχα πια ανακαλύψει τα προβλήματά της, ήταν πολύ αργά για να αποκατασταθούν οι απώλειες που είχαν ήδη προκληθεί.

Έκανα αυτοκριτική και διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Οι ψευδο-επικεφαλής έχουν ένα μοιραίο ελάττωμα: Εμπιστεύονται γρήγορα τους ανθρώπους, με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες. Κι αυτό προκαλείται από το γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού την ουσία του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους; Γιατί πρέπει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους, όταν δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός; Οι ψευδο-επικεφαλής είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι, έτσι δεν είναι; Σκέφτονται το εξής: “Δεν μπορεί να έχω κρίνει λάθος αυτόν τον άνθρωπο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν προβλήματα με τον άνθρωπο που έχω κρίνει κατάλληλο· σε καμία περίπτωση δεν είναι κάποιος που ενδίδει στο φαγητό, στο ποτό και στη διασκέδαση, ούτε κάποιος που του αρέσουν οι ανέσεις και μισεί τη σκληρή δουλειά. Είναι απολύτως αξιόπιστος και σίγουρα μπορεί να βασιστεί κανείς πάνω του. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει· αν το έκανε, αυτό θα σήμαινε ότι έκανα λάθος γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;” Τι είδους συλλογιστική είναι αυτή; Μήπως είναι κάποιου είδους ειδικοί; Μήπως έχουν όραση με ακτίνες Χ; Μήπως έχουν αυτήν την ιδιαίτερη δεξιότητα; Ακόμη κι αν ζούσες μ’ έναν άνθρωπο για ένα-δυο χρόνια, θα ήσουν σε θέση να δεις ποιος πραγματικά είναι, αν δεν υπήρχε ένα κατάλληλο περιβάλλον ώστε ν’ απογυμνωθεί εντελώς η φύση-ουσία του; Αν δεν τον αποκάλυπτε ο Θεός, θα μπορούσες να ζεις στο πλευρό του για τρία ή ακόμα και για πέντε χρόνια και να πάσχιζες ακόμα να διακρίνεις ποια ακριβώς είναι η φύση-ουσία του. Και πόσο περισσότερο ισχύει αυτό, όταν βλέπεις σπάνια έναν άνθρωπο και βρίσκεσαι μαζί του αραιά και πού; Οι ψευδο-επικεφαλής εμπιστεύονται αβασάνιστα έναν άνθρωπο, με βάση μια εφήμερη εντύπωση ή τη θετική αξιολόγηση κάποιου άλλου γι’ αυτόν, και τολμούν να εμπιστευτούν σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο το έργο της εκκλησίας. Δεν είναι εντελώς τυφλοί, όταν το κάνουν αυτό; Δεν δείχνει αυτό ότι ενεργούν απερίσκεπτα; Κι εφόσον οι ψευδο-επικεφαλής εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι εξαιρετικά ανεύθυνοι;» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (3)]. Ο Θεός εκθέτει ότι οι ψευδοεπικεφαλής είναι ανεύθυνοι στο έργο τους και ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Νομίζουν ότι μπορούν να κρίνουν τους ανθρώπους με ακρίβεια και δείχνουν τυφλή εμπιστοσύνη, πράγμα που οδηγεί σε απώλειες στο έργο. Κι εγώ είχα φερθεί ανεύθυνα στο θέμα της Σόνια. Πίστευα ότι επειδή είχε υπηρετήσει παλιότερα ως διακόνισσα του ευαγγελίου και είχε λάβει αρκετά καλές αξιολογήσεις για τα προηγούμενα καθήκοντά της, μάλλον δεν θα δημιουργούσε κανένα πρόβλημα. Ήμουν ήσυχη και την άφηνα να εργάζεται χωρίς επίβλεψη. Οπότε, έλεγχα στα γρήγορα το έργο της. Όταν προέκυψαν ελαττώματα στο έργο και η αδελφή που συνεργαζόταν μαζί μου μου ανέφερε τα προβλήματα της Σόνια, εγώ δεν την πίστεψα και σκέφτηκα ότι η Σόνια δεν ήταν τέτοιος άνθρωπος. Τη ρώτησα απλώς τυπικά πώς πήγαιναν τα πράγματα και την εμπιστεύτηκα τυφλά, αφού πίστεψα τις δικαιολογίες που μου είπε. Παρακολούθησα με καθυστέρηση το έργο της Σόνια, κι αυτό μόνο όταν μου το υπενθύμισε για δεύτερη φορά η αδελφή που συνεργαζόταν μαζί μου. Ως τότε, όμως, η ζημιά είχε ήδη γίνει. Ο Θεός απαιτεί από τους επιβλέποντες να επιβλέπουν και να παρακολουθούν το έργο. Ωστόσο, εγώ έδειχνα τυφλή εμπιστοσύνη, χωρίς να κάνω πραγματικό έργο. Ήμουν πραγματικά ανεύθυνη! Όταν το συνειδητοποίησα αυτό γέμισα τύψεις και ενοχές.

Αργότερα, συνέχισα να αναζητώ καθοδήγηση —γιατί δεν είχα επιβλέψει το έργο της Σόνια; Κατά τη διάρκεια μιας πνευματικής μου άσκησης, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει στο παρελθόν τη φράση “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Πιστεύετε ότι αυτή η φράση είναι σωστή ή λανθασμένη; (Λανθασμένη.) Αφού πιστεύετε ότι είναι λανθασμένη, γιατί μπορεί και σας επηρεάζει ακόμα στην πραγματική ζωή; Όταν σας συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αυτή η άποψη θ’ αναδυθεί. Θα σας αναστατώσει ως έναν βαθμό, και μόλις σας αναστατώσει, το έργο σας θα υποβαθμιστεί. Αν, λοιπόν, πιστεύεις και έχεις αποφανθεί ότι είναι λανθασμένη, τότε γιατί σ’ επηρεάζει ακόμα και γιατί εξακολουθείς να τη χρησιμοποιείς για να παρηγορηθείς; (Οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν ν’ ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, οπότε ακολουθούν ως αρχή ή ως κριτήριο άσκησης τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Αυτός είναι ένας από τους λόγους. Υπάρχουν άλλοι; (Επειδή αυτή η φράση συμφωνεί ως έναν βαθμό με τα σαρκικά συμφέροντα των ανθρώπων, οπότε είναι φυσικό να ενεργούν σύμφωνα με αυτήν τη φράση όταν δεν κατανοούν την αλήθεια.) Οι άνθρωποι δεν είναι έτσι μόνο όταν δεν κατανοούν την αλήθεια· ακόμη κι όταν κατανοούν την αλήθεια, μπορεί να μην είναι σε θέση ν’ ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια. Είναι σωστό ότι αυτή η φράση “συμφωνεί ως έναν βαθμό με τα σαρκικά συμφέροντα των ανθρώπων”. Οι άνθρωποι θα προτιμούσαν ν’ ακολουθήσουν ένα πονηρό τέχνασμα ή μια σατανική φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις προκειμένου να προστατεύσουν τα σαρκικά τους συμφέροντα, παρά να κάνουν πράξη την αλήθεια. Εξάλλου, βασίζονται κάπου για να το κάνουν αυτό. Πού βασίζονται; Στο γεγονός ότι αυτή η φράση είναι ευρέως αποδεκτή από τον κόσμο ως σωστή. Όταν ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτήν τη φράση, οι άλλοι θεωρούν τις πράξεις τους θεμιτές και δεν τους κατακρίνουν. Είτε από ηθική είτε από νομική σκοπιά, είτε από την οπτική των παραδοσιακών αντιλήψεων, είναι μια άποψη και ένας τρόπος άσκησης που έχει κάποια βάση. Επομένως, όταν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις πράξη την αλήθεια ή όταν δεν την κατανοείς, προτιμάς να προσβάλλεις τον Θεό, να παραβιάσεις την αλήθεια και να καταφύγεις σε κάτι που δεν ξεπερνά κάποια ηθική διαχωριστική γραμμή. Και σε τι καταφεύγεις; Στην ουσία της φράσης “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Αν καταφύγεις σ’ αυτήν τη φράση και ενεργήσεις σύμφωνα μ’ αυτήν, θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Γιατί θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο; Επειδή και όλοι οι άλλοι σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Επιπλέον, διατηρείς μέσα σου και την αντίληψη ότι ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες, και σκέφτεσαι: “Όλοι σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ασκούμαι σύμφωνα μ’ αυτήν τη φράση, δεν θα έχει σημασία αν με καταδικάσει ο Θεός, αφού ούτως ή άλλως δεν μπορώ να δω τον Θεό ούτε ν’ αγγίξω το Άγιο Πνεύμα. Τουλάχιστον, στα μάτια των άλλων, θα θεωρούμαι κάποιος που έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά, κάποιος που έχει λίγη συνείδηση”. Επιλέγεις να προδώσεις την αλήθεια για χάρη αυτών των “ανθρώπινων χαρακτηριστικών”, για να σε βλέπουν οι άλλοι χωρίς εχθρικότητα στα μάτια τους. Τότε, όλοι θα έχουν καλή γνώμη για σένα, δεν θα σε κατακρίνουν, και θα ζήσεις μια άνετη ζωή και θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο· αυτό που επιζητάς είναι να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Το να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο αποτελεί εκδήλωση ότι αγαπάς την αλήθεια; (Όχι.) Τότε, τι είδους διάθεση είναι; Μήπως εμπεριέχει δολιότητα; Ναι, εμπεριέχει δολιότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο: Τι είναι η αλήθεια). Εξέτασα τον εαυτό μου υπό το φως των λόγων του Θεού και συνειδητοποίησα ότι ο λόγος που είχα αποτύχει να επιβλέψω το έργο της Σόνια ήταν το γεγονός ότι με ήλεγχε η σατανική φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που λέει: «Εάν προσλαμβάνεις κάποιον, μην αμφιβάλλεις γι’ αυτόν· εάν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν, μην τον προσλαμβάνεις». Νόμιζα πως όταν προσλαμβάνεις κάποιον, δεν μπορείς να αμφιβάλλεις γι’ αυτόν. Το αντίθετο θα σήμαινε ότι δεν τον εμπιστεύεσαι. Φοβόμουν ότι αν εξέταζα το έργο της Σόνια λεπτομερώς, θα ένιωθε ότι δεν την εμπιστεύομαι και θα γινόταν προκατειλημμένη απέναντί μου. Έτσι, δεν είχα παρακολουθήσει το έργο της και δεν είχα εκπληρώσει την ευθύνη μου, πράγμα που καθυστέρησε το έργο. Είχα χρησιμοποιήσει τη φαινομενικά έγκυρη δικαιολογία «Εάν προσλαμβάνεις κάποιον, μην αμφιβάλλεις γι’ αυτόν· εάν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν, μην τον προσλαμβάνεις» για να μην επιβλέψω και να μην ελέγξω το έργο, απλώς για να αποφύγω να προσβάλω κάποιον, ώστε να προστατέψω τη φήμη και τη θέση μου. Είχα αποκαλύψει την εγωιστική και δόλια σατανική διάθεσή μου. Αν και πίστευα στον Θεό, Τον ακολουθούσα, έτρωγα και έπινα τα λόγια Του και έκανα το καθήκον μου, δεν έβλεπα τα λόγια του Θεού ως τις αρχές για τη συμπεριφορά και τις πράξεις μου και όταν μου συνέβησαν διάφορα πράγματα, εξακολούθησα να βασίζομαι σε σατανικές φιλοσοφίες για να τα διαχειριστώ, παρέλειψα να επιβλέψω ή να επιθεωρήσω το έργο και δεν εκπλήρωσα τις ευθύνες μου στο καθήκον μου. Αντιστάθηκα στον Θεό και Τον πρόδωσα. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, τρόμαξα, και αναγνώρισα ότι το να ζω σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες μπορούσε μόνο να με βλάψει.

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Πιστεύετε ότι η φράση “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις” είναι σωστή; Είναι αυτή η φράση η αλήθεια; Γιατί να χρησιμοποιήσει αυτήν τη φράση κατά το έργο του οίκου του Θεού και όσο κάνει το καθήκον του; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Αυτά είναι ξεκάθαρα λόγια των απίστων, λόγια που προέρχονται από τον Σατανά —γιατί λοιπόν τα αντιμετωπίζει ως την αλήθεια; Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει αν αυτά τα λόγια είναι σωστά ή λανθασμένα; Αυτά είναι ολοφάνερα τα λόγια του ανθρώπου, τα λόγια της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, απλούστατα δεν είναι η αλήθεια, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Θεού και δεν θα έπρεπε να χρησιμεύουν ως κριτήριο για τις πράξεις, τη διαγωγή και τη λατρεία των ανθρώπων προς τον Θεό. Πώς πρέπει λοιπόν να προσεγγίζεται αυτή η φράση; Αν είσαι πραγματικά ικανός να διακρίνεις, ποια αλήθεια-αρχή θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις στη θέση του για να χρησιμεύσει ως αρχή άσκησής σου; Θα πρέπει να είναι το “να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου”. Το να ενεργείς με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιορίζεσαι από κανέναν· σημαίνει πως η καρδιά και ο νους σου είναι ένα, και τίποτε άλλο. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το καθήκον σου, και θα πρέπει να το εκτελείς καλά, καθώς το να το κάνεις είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και δικαιολογημένο. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Να τα διαχειρίζεσαι όπως πρέπει· αν απαιτείται κλάδεμα, ας γίνει, και αν απαιτείται απόλυση, ας γίνει. Με λίγα λόγια, να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η αρχή; Αυτό δεν είναι το ακριβώς αντίθετο της φράσης “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”; Τι σημαίνει Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις; Σημαίνει ότι αν έχεις προσλάβει ένα άτομο, δεν θα πρέπει να αμφιβάλλεις γι’ αυτό, θα πρέπει να αφήσεις τα ηνία, να μην το επιβλέπεις και να το αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει· και αν αμφιβάλλεις γι’ αυτό, τότε δεν θα πρέπει να το προσλάβεις. Αυτό δεν σημαίνει; Είναι τρομερά λάθος. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Κάθε άνθρωπος έχει σατανική διάθεση, και είναι ικανός να προδώσει τον Θεό και να αντισταθεί στον Θεό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι κανένας δεν είναι αξιόπιστος. Ακόμη και αν κάποιος ορκιστεί μέχρι τα πέρατα της γης, αυτό δεν ωφελεί, επειδή οι άνθρωποι περιορίζονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Πρέπει να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προτού μπορέσουν να επιλύσουν το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής τους και να επιλύσουν διεξοδικά το πρόβλημα της αντίστασής τους και της προδοσίας τους προς τον Θεό —να επιλύσουν τη ρίζα των αμαρτιών των ανθρώπων. Όλοι όσοι δεν έχουν περάσει από την κρίση και τον εξαγνισμό του Θεού και δεν έχουν επιτύχει τη σωτηρία δεν είναι αξιόπιστοι. Δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Επομένως, όταν χρησιμοποιείς κάποιον, πρέπει να τον επιβλέπεις και να τον κατευθύνεις. Επίσης, πρέπει να τον κλαδεύεις και να συναναστρέφεσαι συχνά πάνω στην αλήθεια, και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είσαι σε θέση να διαπιστώσεις με σαφήνεια αν μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιείται. Αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, που αποδέχονται το κλάδεμα, που είναι ικανοί να εκτελούν πιστά το καθήκον τους και που έχουν συνεχή πρόοδο στη ζωή τους, τότε μόνο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να χρησιμοποιηθούν» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο: Τι είναι η αλήθεια). Τα λόγια του Θεού υποδεικνύουν στους ανθρώπους ένα μονοπάτι άσκησης. Ανεξάρτητα από το αν βλάπτεται η προσωπική μου φήμη ή τα συμφέροντά μου, το να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού είναι η αρχή που πρέπει να τηρώ. Ως επιβλέπουσα, δουλειά μου είναι να επιβλέπω και να παρακολουθώ το έργο. Όποιος κι αν είναι ο άλλος, αν είναι στην περιοχή ευθύνης μου, πρέπει να τον επιβλέπω και να τον παρακολουθώ. Όταν βλέπω κάποιον που είναι επιπόλαιος, ανεύθυνος ή παραβιάζει τις αρχές, πρέπει να τον βοηθώ, να τον διορθώνω και να τον κλαδεύω. Αν δεν επανορθώσει, θα πρέπει να μεταφερθεί σε άλλο πόστο ή να απαλλαχθεί απ’ τα καθήκοντά του. Δεν πρέπει να αφήνω τα ηνία και να εμπιστεύομαι τυφλά ανθρώπους. Αυτές είναι εκδηλώσεις ανευθυνότητας και ανοησίας. Έχουμε διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά και συχνά ζούμε σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Είμαστε επιπόλαιοι στα καθήκοντά μας και καταφεύγουμε σε τεχνάσματα για να τεμπελιάσουμε. Πριν γίνει η κάθαρση των διεφθαρμένων διαθέσεών μας, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε κανέναν. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι χρειάζονται επικεφαλής και εργάτες για να τους επιβλέπουν. Κάτι τέτοιο τούς ωθεί και να γίνουν καλύτεροι στα καθήκοντά τους. Αν και η Σόνια, ως διακόνισσα του ευαγγελίου, ήταν συνήθως επιμελής και υπεύθυνη στο καθήκον της, αφού απαλλάχθηκε απ’ τα καθήκοντά της, οριοθετούσε τον εαυτό της ως άτομο χαμηλού επιπέδου. Έγινε κάπως αρνητική και παθητική στο νέο της καθήκον, με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνεται εγκαίρως μεγάλο μέρος του έργου. Αφού δεν παρακολουθούσα ούτε και επέβλεπα το έργο της, δεν μπόρεσα να ανακαλύψω ή να αντιμετωπίσω το πρόβλημα της κατάστασής της εγκαίρως.

Διάβασα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού και απέκτησα κάποια μονοπάτια για να ακολουθώ ώστε να κάνω πραγματικό έργο. Ο Θεός λέει: «Όσο σημαντικό έργο και αν κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης, και όποια και αν είναι η φύση του έργου αυτού, προτεραιότητά του είναι να είναι ενήμερος για το πώς πάει το έργο. Πρέπει να είναι εκεί αυτοπροσώπως για να παρακολουθεί τα πράγματα και να κάνει ερωτήσεις, παίρνοντας τις πληροφορίες του από πρώτο χέρι. Δεν πρέπει απλώς να βασίζεται σε φήμες ή να ακούει τις αναφορές των άλλων· αντίθετα, πρέπει να παρατηρεί με τα μάτια του την κατάσταση του προσωπικού, πώς εξελίσσεται το έργο, και να μαθαίνει τι δυσκολίες υπάρχουν, αν κάποιοι τομείς έρχονται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις του Άνωθεν, αν υπάρχουν παραβιάσεις των αρχών, αν υπάρχει κάποια αναστάτωση ή διατάραξη, αν υπάρχει έλλειψη απαραίτητου εξοπλισμού ή σχετικού εκπαιδευτικού υλικού που αφορά το επαγγελματικό έργο —πρέπει να είναι ενήμερος για όλα αυτά. Όσες αναφορές κι αν ακούνε κι όσες πληροφορίες κι αν συλλέγουν από φήμες, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια επίσκεψη αυτοπροσώπως· είναι πιο ακριβές και αξιόπιστο να δουν τα πράγματα με τα ίδια τους τα μάτια. Μόλις εξοικειωθούν με όλες τις πτυχές της κατάστασης, θα έχουν μια καλή εικόνα του τι συμβαίνει» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (4)]. Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα πως όταν κάνουμε έργο, δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε τυφλά ανθρώπους ή να αναθέτουμε εργασίες και μετά να χαλαρώνουμε. Πρέπει να επιβλέπουμε και να ελέγχουμε προσωπικά το έργο του καθενός. Επιπλέον, δεν αρκεί να το ελέγχουμε μόνο μία φορά· πρέπει να το παρακολουθούμε σε βάθος χρόνου. Πρέπει να γνωρίζουμε καλά την πρόοδο και τις συγκεκριμένες καταστάσεις του έργου των αδελφών. Μόνο έτσι μπορούμε να εντοπίσουμε αμέσως τα ζητήματα και να συναναστραφούμε για να διορθώσουμε τα πράγματα. Διαφορετικά, μπορεί να προκληθούν απώλειες στο έργο. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό, εξέφρασα την προθυμία μου να μετανοήσω, να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, όπως και να κάνω καλά το έργο μου. Τις επόμενες ημέρες, κάθε φορά που παρακολουθούσα το έργο, διερευνούσα συνειδητά πώς πάει το έργο των αδελφών και ανεξάρτητα από το παρελθόν τους ή την εμπειρία τους στο κήρυγμα του ευαγγελίου, τους επέβλεπα και τους παρακολουθούσα με τον ίδιο τρόπο.

Αργότερα, έπρεπε να παρακολουθήσω το έργο της αδελφής Λυδίας. Είχε συνεργαστεί μαζί μου στο παρελθόν, και αρχικά σκέφτηκα: «Ξέρει πώς να κάνει πράγματα. Ίσως να μη χρειάζεται την επίβλεψή μου». Όταν το σκέφτηκα αυτό, συνειδητοποίησα ότι έκανα λάθος. Δεν μπορούσα να κάνω πια το καθήκον μου σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία «Μην αμφιβάλλεις ποτέ γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις». Έτσι, προσπάθησα συνειδητά να δω πώς πάει το έργο της Λυδίας. Μια φορά παρατήρησα μια πτώση στα αποτελέσματα του έργου της. Αρχικά της έκανα μια υπενθύμιση, χωρίς, όμως, να υπάρξει στη συνέχεια κάποια σημαντική βελτίωση. Έτσι, άρχισα να συμμετέχω ενεργά στο έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη. Μίλησα με τους αδελφούς και τις αδελφές, επιδίωξα να κατανοήσω την πραγματική κατάσταση του έργου, και τελικά ανακάλυψα κάποια ζητήματα. Αφού τα επεσήμανα στη Λυδία, η αποτελεσματικότητα του καθήκοντός της βελτιώθηκε κάπως. Η Λυδία είπε επίσης ότι την ωφέλησε η επίβλεψη κι η επιθεώρηση του έργου της, αφού τελευταία χρονοτριβούσε στο καθήκον της. Είπε, επίσης, ότι η επίβλεψή μου την αφύπνισε και της έδωσε κίνητρο. Αυτού του είδους η άσκηση με έκανε να νιώσω πιο ήρεμη. Όλα όσα συνειδητοποίησα και οι μεταμορφώσεις που βίωσα είναι αποτέλεσμα της καθοδήγησης των λόγων του Θεού. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό!