Από τον Χουιγού, Κίνα

Τον Απρίλιο του 2023, ήμουν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο στην εκκλησία. Μετά από ένα χρονικό διάστημα, η επικεφαλής έκανε μια συνάθροιση μαζί μας και συναναστράφηκε πάνω σε μερικές αλήθειες σχετικά με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Μου φάνηκαν όλες υπέροχες. Αν συναναστρεφόμουν εκτενώς πάνω σ’ αυτές τις αλήθειες με τους κήρυκες του ευαγγελίου, θα διορθώνονταν πιο εύκολα οι αντιλήψεις των θρησκευόμενων ανθρώπων, κι αυτό θα ωφελούσε ιδιαίτερα το ευαγγελικό έργο. Στη συνέχεια, οργάνωσα γρήγορα συναθροίσεις για να συναναστραφώ με τους κήρυκες του ευαγγελίου. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο, συνελήφθησαν πολλοί αδελφοί και αδελφές από μια εκκλησία για την οποία ήμουν υπεύθυνη. Ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές που έπρεπε να συναντήσω, κάποιοι σταμάτησαν να επικοινωνούν, ενώ κάποιοι ανησυχούσαν για την ασφάλειά τους και δεν μπορούσαν να έρθουν. Αν και ήμουν διστακτική, έπρεπε να οργανώσω συναθροίσεις με αδελφούς και αδελφές από άλλες εκκλησίες. Όταν προσπάθησα να οργανώσω μια συνάθροιση με έναν αδελφό, μου απάντησε ότι είχε να χειριστεί κάτι επείγον και δεν μπορούσε να συμμετέχει σε συνάθροιση εκείνες τις δύο μέρες. Σκέφτηκα: «Γιατί να είμαι τόσο άτυχη; Δυσκολεύομαι ακόμα και να οργανώσω μια συνάθροιση. Σε κάθε κρίσιμη στιγμή, προκύπτουν διάφορα προβλήματα. Γιατί δεν μπορούν να κυλήσουν ομαλά τα πράγματα;» Λίγο αργότερα, έλαβα μια επιστολή από την επικεφαλής, στην οποία έγραφε ότι οι εκκλησίες σε άλλα μέρη είχαν ήδη ολοκληρώσει τη συναναστροφή κι είχαν ξεκινήσει την υλοποίηση. Ρωτούσε, επίσης, και για τη δική μου πρόοδο. Ζήλεψα τότε, ανησύχησα και σκέφτηκα: «Γιατί είναι τόσο τυχεροί οι άλλοι; Το έργο τους κυλάει χωρίς προβλήματα, ενώ οι εκκλησίες στο πεδίο ευθύνης μου δεν έχουν κάνει καμία πρόοδο ακόμα. Δεν θα νομίσει, άραγε, η επικεφαλής ότι είμαι ανίκανη και ότι αργώ στο έργο μου;» Αυτές οι σκέψεις με εκνεύρισαν και σκέφτηκα: «Θέλω και εγώ να κάνω καλά το έργο μου. Γιατί ο Θεός δεν με αφήνει κι εμένα να εργαστώ χωρίς προβλήματα; Μία ο ένας ανησυχεί για την ασφάλειά του, μία ο άλλος έχει δουλειές και δεν προλαβαίνει. Όλα μαζί τυχαίνουνε!» Αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση, ένιωσα αβοήθητη κι έχασα κάθε κίνητρο για το καθήκον μου. Στη συνέχεια, έγραψα σε μια αδελφή από άλλη εκκλησία, και της ζήτησα να οργανώσει μια συνάθροιση και να με ενημερώσει για την ώρα. Πού να το περίμενα, όμως, ότι θα καθυστερούσε ο αγγελιαφόρος; Μέχρι να λάβω την απάντησή της, είχα χάσει την προγραμματισμένη συνάθροιση. Σκέφτηκα: «Γιατί να είμαι τόσο άτυχη; Πάνω που βρήκα κόσμο να παρακολουθήσει τη συνάθροιση, έχασα την ώρα που είχαμε ορίσει. Θα πρέπει να αναβληθεί για άλλες λίγες μέρες η συνάθροιση». Εκείνες τις δύο μέρες, ήμουν πολύ ανήσυχη και σκεφτόμουν: «Έχω δεσμευτεί να δημιουργήσω ένα πλάνο για το έργο. Τόσος καιρός πέρασε, όμως, κι ούτε καν έχω συναντήσει ακόμα κανέναν. Πώς θα απαντήσω στην επικεφαλής όταν με ρωτήσει για την πρόοδο στο έργο μου; Δεν θα σκεφτεί ότι καθυστερώ στο έργο, όταν μάθει ότι δεν έχω ξεκινήσει ακόμα την υλοποίησή του;» Ξαφνικά, δύο ημέρες αργότερα, η επικεφαλής μού έστειλε μια επιστολή στην οποία έγραφε ότι το ΚΚΚ είχε εξαπολύσει νέο ανθρωποκυνηγητό σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα τη σύλληψη πολλών επικεφαλής και εργατών της εκκλησίας. Μου είπαν να μην οργανώσω συναθροίσεις με κανέναν προς το παρόν. Μέσα μου παραπονέθηκα: «Πάνω που κατάφερα να βρω μερικούς ανθρώπους, δεν μπορώ να κάνω τη συνάθροιση. Έτσι θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη η εκτέλεση του έργου!» Μπροστά σε όλα αυτά που είχα να αντιμετωπίσω, ένιωσα απογοητευμένη και σκέφτηκα: «Θέλω και εγώ να είμαι καλή στη δουλειά μου. Γιατί, όμως, μου πάνε όλα στραβά όταν πάω να υλοποιήσω το έργο; Γιατί δεν με προστατεύει ο Θεός; Μάλλον δεν έχω καλή τύχη». Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο πιο άτυχη ένιωθα, λες και όλα πήγαιναν στραβά. Εκείνο το βράδυ, στριφογυρνούσα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Προσευχήθηκα στον Θεό και αναζήτησα την πρόθεσή Του. Σκέφτηκα πώς εκθέτει ο Θεός με τα λόγια Του την επιδίωξη των ανθρώπων για καλή τύχη, και βρήκα και διάβασα αυτό το κεφάλαιο από τα λόγια του Θεού.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι πρόβλημα έχουν οι άνθρωποι που θεωρούν μονίμως πως είναι άτυχοι; Χρησιμοποιούν διαρκώς το πρότυπο της τύχης για να μετρήσουν το κατά πόσον οι πράξεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καθώς και να υπολογίσουν το μονοπάτι που θα πρέπει να πάρουν, τα πράγματα που θα πρέπει να βιώσουν και τα τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Είναι σωστό ή λάθος αυτό; (Είναι λάθος.) Περιγράφουν τα κακά πράγματα ως ατυχή και τα καλά πράγματα ως τυχερά ή ωφέλιμα. Είναι σωστή ή λάθος αυτή η οπτική; (Είναι λάθος.) Είναι λάθος να μετρά κανείς τα πράγματα από μια τέτοια οπτική. Πρόκειται για μια ακραία και εσφαλμένη μέθοδο και ένα ακραίο και εσφαλμένο πρότυπο για τη μέτρηση των πραγμάτων. Αυτού του είδους η μέθοδος κάνει συχνά τους ανθρώπους να βυθίζονται στην αποκαρδίωση, να νιώθουν συχνά δυσφορία, να θεωρούν πως τίποτα δεν πηγαίνει ποτέ όπως το θέλουν και πως ποτέ δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν συνεχώς αγχωμένοι, ευέξαπτοι και αμήχανοι. Όταν δεν διορθώνονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι άνθρωποι βυθίζονται συνεχώς στην αποκαρδίωση και θεωρούν πως ο Θεός δεν τους ευνοεί. Πιστεύουν πως ο Θεός δείχνει χάρη στους άλλους, αλλά όχι στους ίδιους· πως ο Θεός φροντίζει τους άλλους, αλλά όχι τους ίδιους. “Γιατί νιώθω συνεχώς δυσφορία και άγχος; Γιατί μου συμβαίνουν πάντα κακά πράγματα; Γιατί δεν μου τυχαίνει ποτέ τίποτα καλό; Ας μου συμβεί μία φορά! Αυτό ζητάω μόνο!” Αν βλέπεις τα πράγματα με έναν τέτοιο εσφαλμένο τρόπο σκέψης και μια τέτοια λανθασμένη οπτική, θα πέσεις στην παγίδα της καλής και της κακής τύχης. Όταν πέφτεις συνεχώς σε αυτήν την παγίδα, θα νιώθεις διαρκώς αποκαρδιωμένος. Όταν σε κυριεύσει αυτή η αποκαρδίωση, θα είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος ως προς το αν τα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι τυχερά ή ατυχή. Όταν συμβεί αυτό, αποδεικνύει πως σε έχει κυριεύσει η οπτική και η ιδέα της καλής και της κακής τύχης. Όταν ελέγχεσαι από μια τέτοια οπτική, οι απόψεις και η στάση σου προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα δεν εμπίπτουν πια στο φάσμα της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν γίνει κάπως ακραίες. Αν τυχόν φτάσεις σε αυτά τα άκρα, δεν πρόκειται να ξεπεράσεις την αποκαρδίωσή σου. Θα αποκαρδιώνεσαι διαρκώς ξανά και ξανά, και ακόμη κι αν υπό κανονικές συνθήκες δεν νιώθεις αποκαρδιωμένος, μόλις κάτι πάει στραβά και νιώσεις πως έχει συμβεί κάτι το ατυχές, θα βυθιστείς κατευθείαν στην αποκαρδίωση. Αυτή η αποκαρδίωση θα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κρίνεις συνήθως τα πράγματα και παίρνεις αποφάσεις, και θα επηρεάζει μάλιστα και την ευτυχία, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά σου. Και αν επηρεαστεί η ευτυχία, ο θυμός, η λύπη και η χαρά σου, αυτό θα αναστατώσει και θα καταστρέψει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καθώς και τη θέληση και την επιθυμία σου να ακολουθείς τον Θεό. Όταν καταστραφούν αυτά τα θετικά πράγματα, οι λιγοστές αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις θα γίνουν καπνός και δεν θα σου προσφέρουν καμία απολύτως βοήθεια. Γι’ αυτό και όταν βρεθείς σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, θα σου είναι δύσκολο να κάνεις πράξη τις λιγοστές αλήθεια-αρχές που κατανοείς» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι τα αισθήματα ταραχής και απογοήτευσης που είχα πρόσφατα οφείλονταν στη λανθασμένη μου άποψη για τα πράγματα. Μετρούσα και αντιμετώπιζα όλα όσα μου συνέβαιναν με κριτήριο το αν είχα καλή ή κακή τύχη. Όταν συνέβαιναν διαρκώς πράγματα που διέκοπταν την υλοποίηση του έργου και κάθε φορά που η οργάνωση συναθροίσεων δεν πήγαινε καλά και προέκυπτε κάποιο εμπόδιο, ένιωθα απίστευτα άτυχη και ότι είχα κακή τύχη. Ειδικά όταν είδα ότι το έργο σε άλλες εκκλησίες προχωρούσε κανονικά, ενώ σ’ εμένα τίποτα δεν πήγαινε καλά όταν ήταν να βρω ανθρώπους να έρθουν στις συναθροίσεις —είτε οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν ανησυχίες για την ασφάλειά τους, είτε ήταν πολύ απασχολημένοι και δεν είχαν χρόνο, ενώ έχασα κιόλας τη συνάθροιση τη μία φορά που κατάφερα επιτέλους να την οργανώσω— όλα αυτά μ’ έκαναν να σκεφτώ ακόμα περισσότερο ότι ήμουν άτυχη κι ότι είχα κακή τύχη, κι έτσι ένιωσα απογοητευμένη και στενοχωρημένη. Παραπονέθηκα μάλιστα ότι ο Θεός δεν με προστάτευε, με αποτέλεσμα να χάσω το κίνητρο μου στο καθήκον. Καταλάβαινα τώρα ότι ο Θεός είχε επιτρέψει να συμβούν διάφορες δυσμενείς καταστάσεις για να αναζητήσω την αλήθεια και να πάρω διδάγματα, τα οποία θα ήταν ωφέλιμα για τη ζωή μου. Δεν μπορούσα να ζω με αρνητικά συναισθήματα. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, η καρδιά μου ηρέμησε. Ήθελα να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω τα προβλήματά μου και να προσεγγίσω σωστά τα περιβάλλοντα που είχε διευθετήσει ο Θεός.

Κατά τη διάρκεια της πνευματικής μου άσκησης, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Είναι γεγονός πως ο άνθρωπος βασίζει το αν νιώθει καλά ή άσχημα για κάτι στα εγωιστικά του κίνητρα, στις εγωιστικές του επιθυμίες και στην ιδιοτέλειά του, και όχι στην ουσία του ίδιου του πράγματος. Οι άνθρωποι, λοιπόν, βασίζονται σε κάτι ανακριβές για να μετρήσουν αν κάτι είναι καλό ή κακό. Επειδή η βάση είναι ανακριβής, τα τελικά συμπεράσματα που βγάζουν είναι κι αυτά ανακριβή. Επιστρέφοντας στο θέμα της καλής και της κακής τύχης, όλοι πλέον γνωρίζουν πως αυτό το ρητό σχετικά με την τύχη δεν ευσταθεί και πως η τύχη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι κακά, καθορίζονται όλα τους από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οφείλεις, λοιπόν, να τα αντιμετωπίζεις όπως πρέπει. Να αποδέχεσαι από τον Θεό ό,τι είναι καλό, αλλά να αποδέχεσαι από Εκείνον και ό,τι είναι κακό. Μη λες πως είσαι τυχερός όταν συμβαίνουν καλά πράγματα και άτυχος όταν συμβαίνουν κακά πράγματα. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να αντλήσουν διδάγματα από όλα αυτά τα πράγματα, και δεν θα πρέπει να τα απορρίπτουν ή να τα αποφεύγουν. Να ευχαριστείς τον Θεό για τα καλά πράγματα, αλλά να Τον ευχαριστείς και για τα κακά πράγματα, επειδή όλα τους κανονίζονται από Εκείνον. Οι καλοί άνθρωποι και τα καλά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα προσφέρουν διδάγματα που θα πρέπει να αντλήσει κανείς· αλλά μπορεί κανείς να μάθει ακόμη περισσότερα από κακούς ανθρώπους, κακά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Όλα αυτά είναι εμπειρίες και περιστατικά που θα πρέπει να αποτελούν κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τα μετρούν βάσει της ιδέας της τύχης. Ποιες είναι, λοιπόν, οι σκέψεις και οι οπτικές αυτών που χρησιμοποιούν την τύχη για να μετρήσουν το κατά πόσον τα πράγματα είναι καλά ή κακά; Ποια είναι η ουσία τους; Γιατί δίνουν τόση προσοχή στην καλή και στην κακή τύχη; Όσοι δίνουν τόσο μεγάλη βαρύτητα στην τύχη ελπίζουν πως η τύχη τους είναι καλή ή κακή; (Ελπίζουν πως είναι καλή.) Σωστά. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν την καλή τύχη και να τους συμβούν καλά πράγματα, και απλώς τα εκμεταλλεύονται και επωφελούνται από αυτά. Δεν τους νοιάζει πόσο υποφέρουν οι άλλοι ή πόσες ταλαιπωρίες και δυσκολίες πρέπει να υπομείνουν. Δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως ατυχές. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα κακό. Δεν θέλουν καμία αναποδιά, αποτυχία ή στιγμή αμηχανίας, κανένα περιστατικό κλαδέματος· θέλουν μόνο να μη χάσουν τίποτα, να μη βγουν ζημιωμένοι και να μην εξαπατηθούν. Αν συμβεί κάτι από αυτά, το εκλαμβάνουν ως κακή τύχη. Αν συμβεί κάτι κακό, όποιος κι αν το έχει κανονίσει, το θεωρούν ατυχές. Ελπίζουν να τους συμβεί καθετί καλό: από το να πάρουν προαγωγή, να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων, μέχρι το να βγουν κερδισμένοι, να βγάλουν πολλά χρήματα ή να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι· αυτά τα θεωρούν καλή τύχη. Μετρούν συνεχώς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν με βάση την τύχη. Επιδιώκουν την καλή τύχη, όχι την κακή. Μόλις πάει στραβά το παραμικρό, θυμώνουν, εκνευρίζονται και δυσαρεστούνται. Για να το θέσω ωμά, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Επιδιώκουν να επωφελούνται εις βάρος των άλλων, να βγάζουν κέρδος, να βγαίνουν νικητές και να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Θα ήταν ικανοποιημένοι αν καθετί καλό συνέβαινε μόνο στους ίδιους και σε κανέναν άλλο. Αυτή είναι η φύση-ουσία τους· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι δεν μπορούμε να περιγράφουμε τα πράγματα ως καλά ή κακά με βάση το αν εξελίσσονται απρόσκοπτα ή όχι. Η τύχη δεν έχει καμία σχέση. Ο Θεός κυριαρχεί στα περιβάλλοντα που συναντάμε κάθε μέρα και Αυτός τα διευθετεί. Είναι όλα ωφέλιμα για τις ζωές μας. Σκέφτηκα τους άπιστους που δεν πιστεύουν στον Θεό. Ό,τι κι αν τους συμβεί, δεν το αποδέχονται από τον Θεό, και λαμβάνουν μόνο υπόψη τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους απώλειες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με αντιξοότητες, παραπονιούνται για τον ουρανό και κατηγορούν τους άλλους. Νομίζουν ότι είναι άτυχοι και ότι έχουν κακή τύχη. Το ίδιο δεν έκανα κι εγώ; Παλιότερα, όποτε έβλεπα κάποιον, του οποίου το έργο φαινόταν να εξελίσσεται απρόσκοπτα —που έπαιρνε συνεχώς προαγωγές, που κέρδιζε την εύνοια του αφεντικού του ή που τον εκτιμούσαν όλοι— δεν μπορούσα να μη σκέφτομαι ότι είχε εξαιρετικά καλή τύχη και ότι οι περιστάσεις πάντα τον ευνοούσαν, ενώ εγώ, παρότι δούλευα το ίδιο σκληρά, δεν ήμουν τόσο τυχερή κι αντιμετώπιζα συνεχώς διάφορες δυσκολίες, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ούτε με πρόσεχε κανείς και το αφεντικό μου πολλές φορές με επέπληττε. Πίστευα ότι μου συνέβαιναν μόνο ατυχίες, παραπονιόμουν για τον ουρανό και κατηγορούσα τους άλλους. Ακόμα και αφού πίστεψα στον Θεό, εξακολουθούσα να φέρομαι το ίδιο. Όποτε έβλεπα αδελφούς και αδελφές που είχαν καλό επίπεδο και ήταν αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους, και τους εκτιμούσαν οι επικεφαλής και τους σέβονταν όλοι, ένιωθα ζήλια στην καρδιά μου. Ένιωθα ότι οι άλλοι ήταν πολύ τυχεροί και εγώ πολύ άτυχη, κι αντιμετώπιζα συχνά εμπόδια και δυσκολίες στα καθήκοντά μου. Πίστευα ότι έφταιγε η κακή μου τύχη. Έβλεπα, λοιπόν, πλέον ότι η οπτική μου ήταν παράλογη. Ό,τι θεωρούσα αντιξοότητα και κακοτυχία, το είχα προσδιορίσει έτσι με βάση τα δικά μου συμφέροντα. Αναλογίστηκα ότι αν η υλοποίηση του έργου μου ήταν ομαλή από την αρχή, και τα αποτελέσματα είχαν βελτιωθεί και μπορούσα να ξεχωρίσω, θα ήμουν σίγουρα ευτυχισμένη. Είχα δηλώσει με λόγια ότι λάμβανα υπόψη τις προθέσεις του Θεού και ότι θα προσπαθούσα σκληρά στο καθήκον μου για να βελτιώσω την αποτελεσματικότητα του έργου μου. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, ανησυχούσα μόνο για την υπόληψη και τη θέση μου, και για το πώς με έβλεπε η επικεφαλής. Δεν είχα θέση για τον Θεό στην καρδιά μου. Ήμουν πολύ εγωίστρια! Όταν διακυβεύονταν τα προσωπικά μου συμφέροντα, παραπονιόμουν για τον ουρανό και κατηγορούσα τους άλλους, ενώ δεν το αποδεχόμουν αυτό από τον Θεό. Δεν είχα, άραγε, την ίδια οπτική με έναν άπιστο;

Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν πολλές αναποδιές και αποτυχίες στη ζωή τους. Ζει κανείς μια ζωή που του προσφέρει μόνο ευχαρίστηση και τίποτε άλλο; Ποιος δεν βιώνει ποτέ αποτυχίες ή αναποδιές; Μερικές φορές, όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά ή συναντάς αναποδιές και αποτυχίες, δεν πρόκειται για κακή τύχη· είναι αυτό που οφείλεις να βιώσεις. Είναι όπως όταν τρως: πρέπει να φας και το ξινό, και το γλυκό, και το πικρό και το πικάντικο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν χωρίς αλάτι και πρέπει να τρώνε κάποια αλμυρά φαγητά. Το πολύ αλάτι, όμως, θα κάνει ζημιά στα νεφρά σου. Πρέπει επίσης να τρως κάποια ξινά φαγητά την κατάλληλη εποχή, αλλά μην το παρακάνεις, γιατί δεν κάνουν καλό στα δόντια και στο στομάχι σου. Τα πάντα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Τρως τα ξινά, τα αλμυρά και τα γλυκά, αλλά πρέπει να τρως και κάποια πικρά φαγητά. Τα πικρά φαγητά κάνουν καλό σε ορισμένα εσωτερικά όργανα, οπότε πρέπει να τρως και λίγα τέτοια. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή του ανθρώπου. Οι περισσότεροι άνθρωποι και τα περισσότερα γεγονότα και πράγματα που συναντάς σε κάθε στάδιο της ζωής σου δεν θα σου αρέσουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι επιδιώκουν διαφορετικά πράγματα. Αν επιδιώκεις φήμη, κέρδος, θέση και πλούτη, και επιζητείς να είσαι ανώτερος των άλλων, να γίνεις πολύ επιτυχημένος και ούτω καθεξής, τότε το 99 τοις εκατό των πραγμάτων δεν θα σου αρέσουν. Όπως λένε και οι άνθρωποι: Οφείλονται όλα σε κακή τύχη και ατυχία. Αν, όμως, εγκαταλείψεις την ιδέα τού πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι και αντιμετωπίσεις αυτά τα πράγματα ήρεμα και σωστά, θα διαπιστώσεις πως τα περισσότερα δεν είναι τόσο δυσμενή ούτε είναι τόσο δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Όταν εγκαταλείψεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, όταν σταματήσεις να απορρίπτεις ή να αποφεύγεις την όποια ατυχία σού τυχαίνει και πάψεις να μετράς τέτοια πράγματα με βάση το πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι, θα εκλαμβάνεις πλέον ως καλά πολλά από τα πράγματα που έβλεπες παλιότερα ως ατυχή και κακά· τα κακά πράγματα θα μετατραπούν σε καλά. Θα αλλάξεις νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα, πράγμα που θα σου δώσει τη δυνατότητα να νιώσεις διαφορετικά για τις εμπειρίες της ζωής σου και, ταυτόχρονα, να αποκομίσεις διαφορετικές ανταμοιβές. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία, που θα σου αποφέρει ανταμοιβές που δεν φαντάζεσαι καν. Κι αυτό είναι κάτι καλό· δεν είναι κακό» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει από πολλά πράγματα στη ζωή του, να βιώσει πολυάριθμες αναποδιές και αποτυχίες, αλλά και στιγμές χαράς και στενοχώριες. Έτσι γίνονται πιο πλούσιες οι εμπειρίες ζωής μας. Συχνά βιώνουμε πράγματα που δεν πάνε όπως τα θέλουμε και παρόλο που αυτό μας προκαλεί αγωνία και αναστάτωση, μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να γίνουμε πιο δυνατοί και γίνεται σταδιακά πιο ώριμη και πιο σταθερή η ανθρώπινη φύση μας. Όπως όταν βιώνουμε κάποιες αποτυχίες και αποκαλυπτόμαστε στα καθήκοντά μας, κι αργότερα κάνουμε αυτοκριτική και αναζητούμε την αλήθεια και καταλαβαίνουμε τη διαφθορά μας και τις αδυναμίες μας. Έτσι ωφελείται η ζωή-είσοδός μας. Χωρίς αυτές τις εμπειρίες, είμαστε σαν λουλούδια σε θερμοκήπιο. Δεν αντέχουμε την παραμικρή καταιγίδα. Είμαστε πολύ εύθραυστοι. Σκέφτηκα κάποιους αδελφούς και αδελφές με τους οποίους είχα έρθει σε επαφή στο παρελθόν. Κάποιοι είχαν καλό επίπεδο και ήταν αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους, και τους εκτιμούσαν όλοι πολύ. Επιφανειακά, φαινόταν ότι όλα τους πήγαιναν καλά, και ότι δεν αντιμετώπιζαν αναποδιές ή αποτυχίες. Ωστόσο, δεν επιδίωκαν την αλήθεια. Κάθε φορά που το έργο τους είχε κάποια αποτελέσματα, καυχιόνταν και επιδεικνύονταν ως πιο παλιοί. Ενεργούσαν με δική τους πρωτοβουλία όταν έκαναν τα καθήκοντά τους, γεγονός που είχε διαταράξει και αναστατώσει σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Τελικά, αποβλήθηκαν επειδή βάδιζαν στο μονοπάτι των αντίχριστων και δεν μετανοούσαν. Από αυτό συνειδητοποίησα ότι το να εξελίσσονται όλα απρόσκοπτα στο καθήκον και να σε εκτιμούν οι άλλοι δεν είναι απαραίτητα καλό πράγμα ή σημάδι καλής τύχης. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι αν ένα άτομο βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και αν επικεντρώνεται στην αναζήτηση της αλήθειας για να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του όταν προκύπτουν διάφορα πράγματα. Επίσης, κατάλαβα ότι κάθε περιβάλλον που συγκρούεται με τις ανθρώπινες αντιλήψεις είναι ωφέλιμο για τη ζωή των ανθρώπων, αρκεί να αναζητούμε την αλήθεια και να αντλούμε διδάγματα από αυτό. Για παράδειγμα, αν εγώ δεν είχα συναντήσει εμπόδια και αναποδιές στα καθήκοντά μου πρόσφατα, δεν θα είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα το καθήκον μου απλώς και μόνο για να επιδειχθώ στους άλλους, ότι εργαζόμουν για την υπόληψη και τη θέση κι ότι βάδιζα στο λάθος μονοπάτι. Ακόμα κι αν τελικά ολοκλήρωνα το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο, δεν θα είχα κάνει πράξη την αλήθεια ούτε θα είχα κάνει το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον. Κάποια στιγμή, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέκλειε αφού δεν θα είχε αλλάξει η διεφθαρμένη μου διάθεση. Συνειδητοποίησα ότι πίσω από αυτές τις δυσμενείς περιστάσεις, υπήρχε η καλή πρόθεση του Θεού, να με βοηθήσει, δηλαδή, να γνωρίσω τον εαυτό μου. Έτσι μου έδειχνε ο Θεός την αγάπη Του.

Στη συνέχεια, διάβασα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού και κατανόησα περαιτέρω τον εαυτό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι άνθρωποι ζουν και επιδιώκουν πράγματα μέσα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Είναι, επομένως, αναπόφευκτο να βλέπουν τα πάντα και να κρίνουν και να προσδιορίζουν τα πάντα με βάση αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες. Έτσι, όπως κι αν παρέχει ο Θεός την αλήθεια και λέει στους ανθρώπους τι απόψεις θα πρέπει να διατηρούν και ποιο μονοπάτι θα πρέπει ν’ ακολουθούν, όσο οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, θα συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με αυτές· όπως είναι φυσικό, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες θα γίνουν η ζωή τους και οι νόμοι βάσει των οποίων επιβιώνουν και, αναπόφευκτα, θα γίνουν οι τρόποι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για ν’ αντιμετωπίζουν τα κάθε λογής γεγονότα και πράγματα. Μόλις οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων γίνουν οι αρχές και τα κριτήρια με τα οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και φέρονται και ενεργούν, τότε, όπως κι αν πιστεύουν στον Θεό, όπως κι αν επιδιώκουν πράγματα και όσες κακουχίες κι αν υποφέρουν ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσουν, όλα αυτά θα είναι μάταια. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος ζει σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε αντιστέκεται στον Θεό και Του πηγαίνει κόντρα· δεν έχει αληθινή υποταγή στα περιβάλλοντα που διαμορφώνει ο Θεός ή στις απαιτήσεις Του. Επομένως, στο τέλος, η έκβασή του θα είναι πολύ τραγική» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες είναι εμπόδια και προσκόμματα που δεν αφήνουν τους ανθρώπους να κάνουν πράξη και να κερδίσουν την αλήθεια. Όταν προκύπτουν πράγματα, δεν είναι εύκολο να υποταχθούμε αν τα κρίνουμε με βάση τις δικές μας αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Εκείνη την περίοδο, εγώ ζούσα σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου. Σκέφτηκα ότι κατά την υλοποίηση του έργου, νοιαζόμουν γι’ αυτό και ήθελα να βελτιώσω την αποτελεσματικότητά του. Πίστευα, λοιπόν, ότι ο Θεός έπρεπε να με προστατέψει και να διασφαλίσει ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά. Έβλεπα, όμως, τώρα ότι οι σκέψεις μου αυτές ήταν πολύ παράλογες. Πίσω από τα περιβάλλοντα που διευθετεί ο Θεός, υπάρχουν οι σχολαστικές διευθετήσεις και οι καλές προθέσεις του Θεού. Κι αυτές είναι προσαρμοσμένες στις ανάγκες των ανθρώπων. Παρόλο που ορισμένα περιβάλλοντα μπορεί να φαίνονται αντίθετα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, όλα περιέχουν την καλή θέληση του Θεού. Δεν πρέπει να κρίνουμε τα πράγματα μόνο επιφανειακά. Πρέπει να σταθώ στη θέση ενός δημιουργημένου όντος και να υποταχθώ στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού. Σκέφτηκα ότι αυτήν τη φορά, η αποτυχία μου να οργανώσω τη συνάθροιση και να υλοποιήσω το έργο, στην πραγματικότητα, περιείχε την προστασία του Θεού. Το λέω αυτό, επειδή αργότερα έμαθα ότι το σπίτι στο οποίο θα γινόταν η συνάθροιση το παρακολουθούσε η αστυνομία. Ευτυχώς που δεν πήγαμε. Διαφορετικά, ενδεχομένως θα μας είχαν συλλάβει ή θα μας παρακολουθούσαν, πράγμα που θα μπορούσε να εμπλέξει περισσότερους ανθρώπους και οι συνέπειες να είναι ακόμα πιο σοβαρές. Αφού αργότερα το σκέφτηκα προσεκτικά, κατάλαβα ότι αυτή η κατάσταση όχι μόνο μου επέτρεψε να δω την κυριαρχία και τη διευθέτηση του Θεού, αλλά με βοήθησε και να κατανοήσω κάπως τον εαυτό μου. Είδα ότι έκανα τα καθήκοντά μου με κίνητρο το δικό μου όφελος, κι όχι το να κάνω πράξη την αλήθεια για να ικανοποιήσω τον Θεό. Όταν ο Θεός διευθέτησε περιβάλλοντα που δεν ταίριαζαν με τις αντιλήψεις μου, είχα απαιτήσεις και έκανα παράπονα για τον Θεό χωρίς λόγο, κι αποκάλυψα έτσι την επαναστατικότητα και την αντίστασή μου απέναντι στον Θεό. Χωρίς αυτές τις περιστάσεις, δεν θα είχα καμία κατανόηση για τον εαυτό μου, ούτε και θα μετανοούσα ούτε και θα άλλαζα. Συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά ήταν η σωτηρία μου από τον Θεό. Σκέφτηκα ότι η αστυνομία έκανε τώρα συλλήψεις σε πολλές εκκλησίες σε διάφορα μέρη. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, μπορούσα μόνο να παρακολουθήσω το έργο από τα παρασκήνια. Αν και μπορούσα να κάνω περιορισμένο έργο, έπρεπε να προσπαθήσω με όλη μου τη δύναμη, να αναζητήσω τρόπους να πετύχω καλύτερα αποτελέσματα και να εκπληρώσω τις ευθύνες μου. Όπως ακριβώς λέει ο Θεός: «Κάποιοι λένε: “Σε συγκεκριμένα μέρη όπου το περιβάλλον είναι σκληρό, δεν μπορούμε να έρθουμε σε προσωπική επαφή με τους ανθρώπους. Πώς να τους ελέγξουμε αυτούς;” Όσο σκληρό κι αν είναι το περιβάλλον, δεν παύουν να υπάρχουν μέθοδοι και προσεγγίσεις για το πώς να χειρίζεστε τέτοια ζητήματα. Αυτό πάει ανάλογα με το πόσο υπεύθυνοι και ειλικρινά αφοσιωμένοι είστε. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν προσφέρεις την αφοσίωση και την υπευθυνότητά σου, τότε, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα, δεν είναι ιδανικό, ο Θεός το εξετάζει σχολαστικά και το γνωρίζει, και δεν θα έχεις εσύ την ευθύνη. Αν, όμως, δεν προσφέρεις την αφοσίωση και την υπευθυνότητά σου, τότε, ακόμα και τίποτε να μην πάει στραβά και να μην υπάρξουν συνέπειες στο τέλος, ο Θεός θα το εξετάσει σχολαστικά. Αυτές οι δύο προσεγγίσεις έχουν διαφορετική φύση, και ο Θεός θα τις αντιμετωπίσει διαφορετικά» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Λαμβάνοντας υπόψη ότι προς το παρόν, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούσαν να δώσουν σαφείς απαντήσεις σχετικά με ορισμένες θρησκευτικές αντιλήψεις, εγώ επικεντρώθηκα σε μερικές βασικές αντιλήψεις και έψαξα να βρω σχετικά λόγια του Θεού. Στη συνέχεια, επικοινώνησα μαζί τους με λεπτομερείς επιστολές βάσει των όσων είχα κατανοήσει. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετώπιζαν προβλήματα και δυσκολίες στο κήρυγμα του ευαγγελίου, τους έγραφα αμέσως και συναναστρεφόμουν μαζί τους. Αφού εκτελέσαμε αυτό το έργο για κάποιο διάστημα, η αποτελεσματικότητά μας στο κήρυγμα του ευαγγελίου βελτιώθηκε κάπως σε σύγκριση με πριν. Αν και εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα στο έργο, πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω. Ευχαριστώ τον Θεό για την καθοδήγησή Του!