Για ένα διάστημα, αναγκάστηκα να κρυφτώ στο σπίτι που με φιλοξενούσε για να κάνω τα καθήκοντά μου και να μη με βρει το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Μια μέρα, αφού επέστρεψε ο επόπτης από συνάντηση συναναστράφηκε πάνω σε κάποιες αλήθεια-αρχές για το πώς διακρίνουμε τους ανθρώπους. Δεν μπορούσα να μη νιώσω ζήλεια μέσα μου και σκέφτηκα «Είναι καλύτερα να μπορεί κανείς να βγαίνει έξω και να εκτελεί καθήκοντα. Θα μπορεί να παραβρίσκεται σε πιο πολλές συναθροίσεις, να αποκτά πιο πολλές αλήθειες και να εισέρχεται στην αλήθεια πιο γρήγορα, σε αντίθεση μ’ εμένα, που απασχολούμαι με κειμενικό έργο όλη μέρα χωρίς να βγαίνω έξω. Πέρα από τις εργασίες που έχω να κάνω, επικοινωνώ μόνο με το ζευγάρι της οικογένειας που με φιλοξενεί και τον σκύλο τους. Ο κοινωνικός μου κύκλος είναι τόσο μικρός που σχεδόν δεν βλέπω κανέναν. Δεν υπάρχει ούτε μια κατάσταση όπου να μπορώ να αποκαλύψω τη διαφθορά μου. Πώς μπορώ να γνωρίσω τον εαυτό μου; Πώς μπορώ να αποκτήσω πιο πολλές αλήθειες;» Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα: «Ο Θεός προσδιορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων με βάση το κατά πόσο έχουν την αλήθεια. Αν τελικά δεν αποκτήσω την αλήθεια και δεν αλλάξει η διάθεσή μου, μπορώ και πάλι να σωθώ;» Όταν το σκέφτηκα, δεν ήθελα να συνεχίσω το καθήκον μου με το κειμενικό έργο. Ήθελα να ζητήσω από τον επόπτη να μου αναθέσει ένα καθήκον που έχει περισσότερη αλληλεπίδραση με κόσμο και περισσότερες συγκεντρώσεις. Μετά, κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν λογικό. Η ανάθεση των καθηκόντων γίνεται με βάση τη συνολική εκτίμηση του επιπέδου και των δυνατοτήτων του κάθε ανθρώπου. Δεν ήμουν υπάκουη αν επέλεγα το καθήκον που θα εκτελούσα. Κοίταξα τον υπολογιστή και σκεφτόμουν μια το ένα, μια το άλλο, και δεν μπορούσα να ηρεμήσω μέσα μου.

Το απόγευμα της επόμενης μέρας, όταν είδα τον επόπτη να βγαίνει για άλλη μία συνάντηση, ζήλεψα πάρα πολύ και σκέφτηκα «Ωραία είναι να είσαι επόπτης. Οι επόπτες όχι μόνο συναντούν τους επικεφαλής και καταλαβαίνουν πολλές αλήθειες, αλλά, επίσης, ασκούνται στην επίλυση προβλημάτων με την αλήθεια σε διάφορες ομάδες. Κάθε μέρα αποκτούν οφέλη και η ζωή τους προοδεύει τόσο γρήγορα! Το δικό μου καθήκον με κρατά μέσα, πράγμα ασφαλές, αλλά με λιγότερες συναθροίσεις, πώς μπορώ να αποκτήσω αλήθειες;» Δε γινόταν να μην έχω παράπονα και δεν ήθελα να συνεχίσω αυτό το καθήκον. Όμως μετά σκέφτηκα αυτό που είχε πει ο επόπτης για το ότι δυσκολευόταν να βρει προσωπικό για το κειμενικό έργο. Αν έλεγα ότι δεν ήθελα να κάνω αυτό το καθήκον, δε θα δημιουργούσε αυτό πρόβλημα στην εκκλησία; Άρα, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να μείνω με αυτό. Αν και συνέχισα να εργάζομαι, δεν ένιωθα κανένα αίσθημα φορτίου στην καρδιά μου. Τις δύο επόμενες μέρες, ο υπολογιστής μου χαλούσε διαρκώς. Σε συνδυασμό με την έλλειψη αφοσίωσης στα καθήκοντά μου, το έργο καθυστέρησε. Ο επόπτης μού θύμισε να μην ψάχνω απλά για εξωτερικές αιτίες, αλλά να κάνω αυτοκριτική για τη δική μου κατάσταση. Έτσι, μοιράστηκα με τον επόπτη μου αυτό που είχα αποκαλύψει πρόσφατα. Ο επόπτης ρώτησε: «Αναζήτησες την αλήθεια για να βρεις λύση για την κατάστασή σου; Δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις τη διαφθορά σου που αποκαλύφθηκε. Δεν παίρνεις τα μαθήματα που είναι ακριβώς μπροστά σου. Πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει να τα πάρεις αν αλλάξεις καθήκον;» Έμεινα άφωνη από τα λόγια του επόπτη. Πράγματι, είχε δίκιο σε ό,τι είπε. Έπρεπε να εστιάσω στο να πάρω το μάθημά μου από τα τρέχοντα θέματα και να αναζητήσω την αλήθεια για να λύσω τη διαφθορά μου.

Αργότερα, διάβασα τα παρακάτω λόγια του Θεού: «Στα λόγια του Θεού υπάρχουν οι αλήθειες που πρέπει να κατέχει ο άνθρωπος, πράγματα που είναι τα πιο ωφέλιμα και χρήσιμα για την ανθρωπότητα, η τόνωση και η θρέψη που χρειάζεται το σώμα σας, πράγματα που βοηθούν τον άνθρωπο να επανακτήσει την κανονική ανθρώπινη φύση του και οι αλήθειες με τις οποίες θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος ο άνθρωπος. Όσο περισσότερο κάνετε πράξη τον λόγο του Θεού, τόσο γρηγορότερα η ζωή σας θα ανθίσει και τόσο πιο ξεκάθαρη θα γίνει η αλήθεια. Καθώς μεγαλώνει το ανάστημά σας, θα βλέπετε πιο ξεκάθαρα τα πράγματα του πνευματικού βασιλείου, και θα είστε πιο ισχυροί για να θριαμβεύσετε επί του Σατανά. Μεγάλο μέρος της αλήθειας που δεν κατανοείτε θα γίνει ξεκάθαρο όταν κάνετε πράξη τον λόγο του Θεού. Αυτό που ικανοποιεί τους περισσότερους ανθρώπους είναι να κατανοούν απλώς το κείμενο του λόγου του Θεού και να επικεντρώνονται στο να εφοδιάζονται με δόγματα αντί να επικεντρώνονται στην εμβάθυνση της εμπειρίας τους στην πράξη, μα αυτό δεν έκαναν οι Φαρισαίοι; Μπορούν, κάνοντάς το αυτό, να κερδίσουν την πραγματικότητα της φράσης “Ο λόγος του Θεού είναι ζωή”; Η ζωή ενός ανθρώπου δεν μπορεί να εξελιχθεί απλώς και μόνο διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, παρά μόνο όταν ο λόγος του Θεού γίνει πράξη. Αν πιστεύεις ότι η κατανόηση του λόγου του Θεού είναι το μόνο που χρειάζεται για να έχει κανείς ζωή και ανάστημα, τότε η κατανόησή σου έχει ψεγάδια. Η πραγματική κατανόηση του λόγου του Θεού προκύπτει όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, και πρέπει να κατανοήσεις ότι “μόνο όταν κάνεις πράξη την αλήθεια μπορεί αυτή να γίνει κατανοητή”. Σήμερα, αφότου διαβάσεις τον λόγο του Θεού, μπορείς απλώς να πεις ότι γνωρίζεις τον λόγο του Θεού, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι τον κατανοείς. Κάποιοι λένε ότι ο μόνος τρόπος για να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια είναι να την κατανοήσει πρώτα, αλλά αυτό είναι σωστό μόνο εν μέρει και ασφαλώς δεν είναι εξ ολοκλήρου ακριβές. Πριν αποκτήσεις γνώση μιας αλήθειας, δεν έχεις βιώσει αυτήν την αλήθεια. Το να νιώθεις ότι κατανοείς κάτι που ακούς σε ένα κήρυγμα δεν σημαίνει ότι το κατανοείς στ’ αλήθεια —σημαίνει ότι αποκτάς απλώς τα κυριολεκτικά λόγια της αλήθειας, και δεν είναι το ίδιο με το να κατανοείς το αληθινό νόημα που βρίσκεται εντός. Το να έχεις απλώς μια επιφανειακή γνώση της αλήθειας δεν σημαίνει ότι ουσιαστικά την κατανοείς ή τη γνωρίζεις· το αληθινό νόημα της αλήθειας προέρχεται από τη βίωσή της. Συνεπώς, μόνο όταν βιώνεις την αλήθεια μπορείς να την κατανοήσεις, και μόνο τότε μπορείς και να κατανοήσεις τα κρυφά κομμάτια της. Η εμβάθυνση της εμπειρίας σου είναι ο μόνος τρόπος για να κατανοήσεις τους συνειρμούς, και να κατανοήσεις την ουσία της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόλις κατανοήσετε την αλήθεια, θα πρέπει να την κάνετε πράξη). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να καταλάβω πως η αληθινή κατανόηση της αλήθειας απαιτεί να την κάνει κάποιος πράξη και να εισέρχεται σε αυτήν στην πραγματική ζωή, και ότι μόνο όσοι εστιάζουν στην άσκηση μπορούν να καταλάβουν την ουσία της αλήθειας. Αν απλά διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού ή ακούει τη συναναστροφή των άλλων χωρίς να εστιάζει στο να τα κάνει πράξη ή να εισέλθει σε αυτά, μπορεί να καταλάβει μόνο δόγματα, και όχι να κατανοήσει πραγματικά την αλήθεια. Σκέφτηκα δύο επικεφαλής που είχα γνωρίσει παλιά. Εργάζονταν απ’ το πρωί ως το βράδυ, κάνοντας συναθροίσεις και συναναστροφές παντού με αδελφούς και αδελφές. Διάβαζαν πολλά λόγια του Θεού και πήγαιναν σε αναρίθμητες συγκεντρώσεις με επικεφαλής ανώτερου επιπέδου. Αν και καταλάβαιναν πολλά λόγια και δόγματα, δεν εστίαζαν στο να εξετάσουν τη διαφθορά που αποκάλυπταν οι ίδιοι ούτε έκαναν πράξη τα λόγια του Θεού. Ένας από τους επικεφαλής πάντα εξύψωνε τον εαυτό του και μαρτυρούσε γι’ αυτόν, φέρνοντας αδελφούς και αδελφές μπροστά του, και τελικά έγινε αντίχριστος. Ο άλλος επικεφαλής είχε εμμονή με τη θέση, και βασάνιζε όποιον δεν υποτασσόταν σε αυτόν ή του έκανε προτάσεις. Τελικά, αποβλήθηκε από την εκκλησία για τις πολλές κακές πράξεις του. Ωστόσο, κάποιοι αδελφοί και αδελφές είχαν καθήκοντα που δεν τους έφερναν στο προσκήνιο και δεν είχαν πολλές επαφές με άλλους, αλλά αυτοί εστίασαν στην αυτοκριτική και την αυτογνωσία σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και η ζωή τους με τον καιρό βελτιώθηκε. Κάποιοι έγραψαν ακόμη και άρθρα με βιωματικές μαρτυρίες. Σκέφτηκα, επίσης, τον Πέτρο από την Εποχή της Χάριτος. Άκουσε πολλά κηρύγματα από τον Κύριο Ιησού, αλλά δεν του έφτανε απλώς να τα ακούει. Συχνά αναλογιζόταν τα λόγια του Κυρίου και εστίαζε να τα κάνει πράξη στην καθημερινή ζωή. Μέσω της άσκησης της αλήθειας, έλαβε τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και σταδιακά, μέσω τέτοιων εμπειριών, έγινε η ζωή του, κι εκείνος κέρδισε την πραγματικότητα της υποταγής στον Θεό, του φόβου του Θεού και του να αγαπά τον Θεό. Εγώ, κατά παρόμοιο τρόπο, είχα ακούσει πλέον πολλά λόγια του Θεού και πολλά κηρύγματα, και είχα κάνει συναναστροφές για να αποκτήσω ζωή-είσοδο, αλλά επειδή, όποτε μου συνέβαινε κάτι, δεν επιδίωκα την αλήθεια ούτε εστίαζα στην αυτοκριτική, και σπάνια επιδίωκα την αλήθεια ενώ έκανα κάτι, τα κέρδη μου ήταν ελάχιστα. Από αυτό, κατάλαβα ότι αν απλά εστιάσει κανείς στο να εφοδιαστεί με δόγματα, τότε, όσα κι αν καταλαβαίνει, δεν σημαίνει ότι μπορεί να καταλάβει την αλήθεια. Σκέφτηκα που προηγουμένως διάβαζα συχνά για την αλήθεια της υποταγής στον Θεό και είχα καταλάβει ότι σε κάθε περίπτωση, έπρεπε να προσηλώνομαι στο καθήκον μου και να υποτάσσομαι στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού, αλλά όταν το περιβάλλον που είχε κανονίσει ο Θεός δεν ταίριαζε με τις αντιλήψεις μου, είδα ότι είχα έλλειψη της πραγματικότητας της υποταγής. Με τη σκέψη ότι αυτό το καθήκον δεν συμβάδιζε με τις επιθυμίες μου, είχα νιώσει να αντιστέκομαι σε αυτό και ήμουν απρόθυμη να υποταχτώ. Είδα ότι όσες συναναστροφές κι αν είχα ακούσει, αυτό δεν σήμαινε ότι είχα κατανοήσει ή ότι είχα αποκτήσει την αλήθεια. Αυτό που είχα καταλάβει ήταν μόνο λόγια και δόγματα, κι αν δεν εστίαζα στο να κάνω πράξη την αλήθεια, τότε δεν μπορούσα να την αποκτήσω αληθινά ούτε μπορούσε να αλλάξει η ζωή-διάθεσή μου.

Συνέχισα να αναζητώ με βάση την κατάστασή μου και βρήκα ένα κείμενο με τα λόγια του Θεού, το οποίο λέει: «Μια διεφθαρμένη διάθεση δεν αλλάζει απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Πρέπει κανείς να κάνει συνεχώς αυτοκριτική και να εξετάζει τον εαυτό του σε όλα τα θέματα. Πρέπει να εξετάζει τις πράξεις και τις συμπεριφορές του υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, να προσπαθεί να αποκτήσει αυτογνωσία και να βρει το μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας. Μ’ αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται μια διεφθαρμένη διάθεση. Είναι απαραίτητο να προβληματίζεται κανείς σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτονται στην καθημερινότητά του και να τις διερευνά, να ασκείται στην ανάλυση και τη διάκριση με βάση την κατανόηση της αλήθειας και να προχωρά σιγά σιγά σε υπερβάσεις ώστε να μπορεί να ασκεί την αλήθεια και να ευθυγραμμίζει όλες τις πράξεις του με την αλήθεια. Μέσα από μια τέτοια επιδίωξη, άσκηση και κατανόηση του εαυτού αρχίζουν να μειώνονται αυτές οι αποκαλύψεις της διαφθοράς και υπάρχει ελπίδα ότι η διάθεση του ανθρώπου αυτού τελικά θα αλλάξει. Αυτό είναι το μονοπάτι. Η αλλαγή της διάθεσης είναι θέμα ανάπτυξης στη ζωή ενός ανθρώπου. Πρέπει κανείς να κατανοήσει την αλήθεια και να την κάνει πράξη. Μόνο αν κάνει πράξη την αλήθεια μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Αν μια διεφθαρμένη διάθεση συνεχίζει να αποκαλύπτεται συνεχώς, φτάνοντας μάλιστα μέχρι το σημείο να αποκαλύπτεται σε κάθε πράξη και σε κάθε λέξη, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει αλλάξει η διάθεση του ατόμου. Οποιοδήποτε θέμα έχει σχέση με μια διεφθαρμένη διάθεση πρέπει κανείς να το αναλύει και να το διερευνά με σοβαρότητα. Πρέπει να αναζητά την αλήθεια για να ανακαλύψει και να αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτια μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Μόνο έτσι λύνεται ολοκληρωτικά το πρόβλημα μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Μόλις βρεις αυτό το μονοπάτι, υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η διάθεσή σου. Αυτά δεν είναι κούφια θέματα· έχουν σχέση με την πραγματική ζωή. Το πιο σημαντικό είναι το αν οι άνθρωποι μπορούν να συγκεντρωθούν ολόψυχα και επιμελώς στις αλήθεια-πραγματικότητες και το κατά πόσο μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε μπορούν σιγά σιγά να αρχίσουν να αποβάλλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Και τότε θα μπορούν να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και σύμφωνα με τη θέση τους. Αν βρουν τη θέση τους, αν παραμείνουν σταθεροί στον ρόλο τους ως δημιουργήματα και αρχίσουν να λατρεύουν τον Θεό και υποτάσσονται σ’ Αυτόν πραγματικά, τότε θα λάβουν την έγκρισή Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Τα λόγια του Θεού ξεκαθάρισαν ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου αποκαλύπτονται κάθε μέρα. Σε κάθε θέμα και κάθε λέξη που λέγεται μπορεί να υπάρχουν ανακατεμένες διεφθαρμένες διαθέσεις, και εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να αναγνωρίσουν και να επιλύσουν αυτά τα θέματα. Τελικά, το κατά πόσο μπορεί κανείς να αποκτήσει την αλήθεια και να πετύχει μια αλλαγή διάθεσης εξαρτάται από το κατά πόσο επιδιώκει και κάνει πράξη την αλήθεια. Δεν είναι ότι με όσο περισσότερους ανθρώπους αλληλεπιδράς, τόσο περισσότερη διαφθορά αποκαλύπτεις ή ότι, αν δεν βγαίνεις έξω και αλληλεπιδράς με λιγότερους ανθρώπους, αποκαλύπτεις λιγότερη διαφθορά. Αυτή ήταν η δική μου αντίληψη και φαντασιοκοπία. Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν κάποιος έχει ένα καθήκον που εμπεριέχει ελάχιστη αλληλεπίδραση με άλλους, εφόσον φέρει το φορτίο για να αποκτήσει τη δική του ζωή-είσοδο, δώσει σημασία στις απόψεις και τις σκέψεις του που αποκαλύπτονται σε κάθε θέμα, τις εξετάσει προσεκτικά και αναζητήσει την αλήθεια έγκαιρα για να επιλύσει οποιαδήποτε διαφθορά έχει ανακαλυφθεί, μπορεί και πάλι να αποκτήσει την αλήθεια και να βιώσει την αλλαγή. Σκέφτηκα εμένα και, παρόλο που το τότε καθήκον μου είχε ελάχιστη αλληλεπίδραση με ανθρώπους, και πάλι είχα αποκαλύψει πολλή διαφθορά στη δουλειά μου. Μερικές φορές, όταν υπήρχε πολλή δουλειά κι έπρεπε να μείνω ξύπνια μέχρι αργά, ανησυχούσα μη και κούραζα υπερβολικά τα μάτια μου επειδή είχα ένα ασήμαντο πρόβλημα, και φοβόμουν ότι αν με εγκατέλειπε η όρασή μου, δεν θα κατάφερνα να συνεχίσω το καθήκον μου και να σωθώ, οπότε τεμπέλιαζα και καθυστερούσα τη δουλειά μου. Άλλες φορές, ήμουν επιπόλαιη με τα καθήκοντά μου, δεν έλεγχα τις λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνω τη δουλειά και να υπάρχουν καθυστερήσεις. Είδα ότι η φύση μου ήταν πραγματικά τιποτένια. Ακόμη, θυμήθηκα ότι παλιότερα, όταν είχα ένα καθήκον στο οποίο έπρεπε να συναντάω κόσμο και είχα συναντήσεις κάθε μέρα, αν και είχα αποκαλύψει αρκετή διαφθορά, χρησιμοποιούσα την ενασχόληση με τα καθήκοντά μου ως δικαιολογία για να μην κάνω αυτοκριτική και σπάνια αναζητούσα την αλήθεια για να διορθώσω τη διαφθορά μου. Είχα βιώσει πολλές εμπειρίες και είχα αποκαλύψει πολλή διαφθορά, αλλά δεν είχα αποκτήσει μεγάλο μέρος της αλήθειας. Τώρα, ενώ έκανα το κειμενικό έργο μου, εστίαζα αποκλειστικά στο να ολοκληρώνω τη δουλειά κάθε μέρα και σπάνια προσερχόμουν ενώπιον του Θεού για να κάνω αυτοκριτική για τη διαφθορά μου. Πέρα από το να κάνω το καθήκον μου, το μυαλό μου ήταν σε μια κατάσταση κενού ή σκεφτόμουν σαρκικές απολαύσεις, οικογενειακή στοργή, φήμη και θέση —όλα αυτά άσχετα με την αλήθεια. Δεν υπήρχε πρόοδος στην απόκτηση ζωής-εισόδου. Είδα ότι η απόκτηση της αλήθειας δεν εξαρτιόταν από το καθήκον που εκτελούσε κανείς. Το κλειδί ήταν κατά πόσο εστίαζε στην αυτοκριτική και αν κατέβαλλε σοβαρές προσπάθειες για να διορθώσει τη διαφθορά που είχε αποκαλύψει. Αν δεν αναζητούσε την αλήθεια και δεν έκανε αυτοκριτική, τότε και επόπτης να γινόταν, δεν θα αποκτούσε την αλήθεια και δεν θα μπορούσε να σωθεί. Μόλις είδα αυτά τα δεδομένα, κατάλαβα πόσο παράλογες και εσφαλμένες ήταν οι απόψεις μου! Είχα δει τα πράγματα από παράλογες οπτικές γωνίες επειδή δεν είχα καταλάβει την αλήθεια κι ήθελα διαρκώς να εγκαταλείψω αυτό το καθήκον αντί να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Επίσης, είχα κάνει το καθήκον μου με μισή καρδιά, κι αν συνέχιζα έτσι, θα καθυστερούσε το έργο, και θα έκανα τον Θεό να με αποστραφεί και να με απορρίψει. Παραδέχτηκα πόσο σημαντικό ήταν να έχω τις σωστές σκέψεις και απόψεις όταν επιδιώκω την αλήθεια. Αφού το κατάλαβα, έπαψα να είμαι επιλεκτική με το καθήκον μου, ενώ ήμουν πρόθυμη να αδράξω την ευκαιρία που είχα εκείνη τη στιγμή να το κάνω, να δώσω προσοχή στις σκέψεις και τις απόψεις μου όταν κάτι συνέβαινε, και να αναζητήσω την αλήθεια για να τα επιλύσω έγκαιρα.

Καθώς έκανα αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι η ανικανότητά μου να υποταχθώ στα καθήκοντα που είχα εκείνη τη στιγμή δεν οφειλόταν μόνο στις παράλογες απόψεις μου, αλλά και στην επιθυμία μου να κερδίσω ευλογίες. Νόμιζα ότι αν έκανα αυτό το καθήκον, θα αποκτούσα λιγότερες αλήθειες, άρα και θα είχα ελάχιστες ελπίδες για ευλογίες, γι’ αυτό δεν ήθελα να το κάνω. Κατάλαβα ότι η πρόθεσή μου να πιστέψω στον Θεό και να κάνω καθήκοντα ήταν λάθος. Διάβασα τα παρακάτω λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να κερδίσουν ευλογίες, ανταμοιβή, στέφανο. Αυτό δεν υπάρχει στην καρδιά καθενός; Είναι γεγονός ότι υπάρχει. Οι άνθρωποι δεν μιλούν συχνά γι’ αυτό, και μάλιστα καλύπτουν το κίνητρο και την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες· αυτή, όμως, η επιθυμία και αυτό το κίνητρο που έχουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους παρέμεναν πάντοτε ακλόνητα. Όση πνευματική θεωρία κι αν καταλαβαίνουν, όση κι αν είναι η εμπειρία ή η γνώση τους, όποιο καθήκον κι αν μπορούν να εκτελέσουν, όσα δεινά κι αν υπομένουν και όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουν, ποτέ δεν εγκαταλείπουν το κίνητρο που κρύβεται βαθιά στην καρδιά τους για ευλογίες· μοχθούν συνεχώς σιωπηλά υπηρετώντας αυτό το κίνητρο. Αυτό δεν είναι που έχει θαφτεί πιο βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων; Πώς θα αισθανόσασταν αν δεν είχατε αυτό το κίνητρο να λάβετε ευλογίες; Με ποια στάση θα εκτελούσατε το καθήκον σας και θα ακολουθούσατε τον Θεό; Τι θα απογίνονταν οι άνθρωποι αν απαλλάσσονταν απ’ αυτό το κίνητρο για ευλογίες που είναι κρυμμένο στην καρδιά τους; Πιθανόν πολλοί να γίνονταν αρνητικοί, ενώ κάποιοι δεν θα είχαν κίνητρο να κάνουν τα καθήκοντά τους. Θα έχαναν το ενδιαφέρον τους για την πίστη τους στον Θεό, λες και είχε εξαφανιστεί η ψυχή τους. Θα φαινόταν λες και τους είχαν αρπάξει την καρδιά. Γι’ αυτό λέω ότι το κίνητρο για ευλογίες είναι κάτι που κρύβεται βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Τα λόγια του Θεού φανέρωσαν την κατάστασή μου. Πίστεψα στον Θεό, εγκατέλειψα πράγματα, δαπάνησα τον εαυτό μου και εργάστηκα σκληρά με αποκλειστικό σκοπό να λάβω ευλογίες. Αν δεν μπορούσα να τις λάβω, έχανα το κίνητρο για να κάνω το καθήκον μου και μαζί με τον ενθουσιασμό μου για τα πάντα. Από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, ήμουν πάντα γεμάτη ενθουσιασμό που έκανα το καθήκον μου, που εγκατέλειψα τη δουλειά και τον γάμο μου, και ήμουν πρόθυμη να υποφέρω και να πληρώσω το τίμημα για το καθήκον μου. Όταν μου ανατέθηκε το κειμενικό καθήκον, σκέφτηκα ότι εμπεριείχε ελάχιστες εξωτερικές συναθροίσεις και λιγότερες ευκαιρίες για να αποκτήσω την αλήθεια, πράγμα το οποίο θα εμπόδιζε τη σωτηρία μου. Έτσι, ήθελα ο επόπτης να μου δώσει άλλο καθήκον, και παραπονέθηκα ότι αυτό που μου είχε δώσει ήταν ακατάλληλο. Άρχισα να είμαι επιπόλαιη στην εκτέλεση του καθήκοντός μου, τεμπελιάζοντας και καθυστερώντας το έργο. Είδα ότι οι θυσίες και οι προσπάθειές μου κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μου καθοδηγούνταν από την επιθυμία μου για ευλογίες. Στην πίστη μου, σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα, και χρησιμοποίησα το καθήκον μου ως μέσο για να αποκτήσω ευλογίες. Αν ένα καθήκον μού φαινόταν ωφέλιμο για να αποκτήσω ευλογίες, ήμουν πρόθυμη να το κάνω. Αν όχι, γινόμουν αρνητική κι αντιστεκόμουν. Δεν επεδίωκα να υποταχθώ και να ικανοποιήσω τον Θεό ούτε έκανα το καθήκον μου ως ένα δημιουργημένο ον με ειλικρίνεια προς τον Θεό. Μια τέτοια επιδίωξη θα οδηγούσε μόνο στην απέχθεια του Θεού και στο τέλος στην απόρριψή μου από Αυτόν. Θα πρέπει να υπακούω τις ρυθμίσεις της εκκλησίας, να κάνω τα καθήκοντά μου με επιμέλεια και ευσυνειδησία, να εστιάσω στην αυτοκριτική πάνω σε όλα τα θέματα για να παίρνω μαθήματα και να επιδιώξω μια αλλαγή διάθεσης.

Στις μέρες που ακολούθησαν, εστίασα στο να πάρω μαθήματα από πράγματα που συναντούσα. Ο αδελφός στο σπίτι που με φιλοξενούσε έκανε το καθήκον του με ενθουσιασμό, αλλά δεν έδινε και πολλή σημασία στη ζωή-είσοδο. Παλιά, τον βοηθούσα με καλές προθέσεις, και πάντα προσπαθούσα να τον κάνω να μάθει για τον εαυτό του μέσα από συμβάντα, πράγμα το οποίο τον έκανε να νιώθει αντίσταση και αποστροφή. Αισθάνθηκα αδικημένη και αναρωτήθηκα γιατί δεν εκτιμήθηκαν οι καλές προθέσεις μου. Μέσα από την αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι είχα αλαζονική διάθεση και επέβαλλα στους άλλους να με ακούν. Επίσης, μου έλειπαν οι αρχές για να βοηθώ τους άλλους. Αργότερα, διάβασα το «Οι αρχές της βοήθειας προς τους άλλους με αγάπη» και κατάλαβα ότι όταν βοηθάω δεν θα πρέπει να κάνω τον άλλο να σκοντάφτει, αλλά να τον ωφελώ και να τον χειρίζομαι ανάλογα με το ανάστημά του, καθοδηγώντας τον με υπομονή και ευγένεια χωρίς να τον αναγκάζω να δεχτεί τις απόψεις μου. Επιπλέον, πριν καιρό, πολλοί αδελφοί και πολλές αδελφές πήγαν εκτός πόλης για να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Εγώ δεν μπορούσα να πάω για συγκεκριμένους λόγους, κι ένιωσα πολύ αρνητική και αποθαρρύνθηκα, και παραπονιόμουν γιατί ο Θεός επέτρεψε να μου συμβεί αυτό. Αργότερα, εστίασα στην αναζήτηση της αλήθειας και, διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και κάνοντας αυτοκριτική, αναγνώρισα τις παράλογες απόψεις μου και την πρόθεσή μου να αναζητήσω ευλογίες. Πίστευα ότι αν έβγαινα εκτός πόλης για να κάνω καθήκοντα, θα είχα περισσότερες ευκαιρίες για να ασκηθώ και κατά συνέπεια μεγαλύτερες ελπίδες για να αποκτήσω την αλήθεια και τη σωτηρία. Όταν δεν επετεύχθη αυτός ο στόχος, έγινα αρνητική και παραπονέθηκα. Συνειδητοποίησα ότι ως δημιουργημένο ον έπρεπε να υποταχθώ στην ενορχήστρωση και τις ρυθμίσεις του Δημιουργού. Κατάλαβα ότι το αν θα αποκτήσει κάποιος την αλήθεια εξαρτάται από το πόσο αγωνίζεται και πληρώνει το τίμημα γι’ αυτήν, και όχι από το μέρος όπου εκτελεί τα καθήκοντά του. Έπρεπε να προσηλωθώ στο καθήκον μου, να επιδιώξω την αλήθεια και να πάρω μαθήματα στο περιβάλλον μου, αλλά και να κάνω καλά το καθήκον μου. Αυτό έπρεπε να επιδιώξω.

Καθώς αναλογίζομαι τις εμπειρίες μου από αυτήν την περίοδο, κατάλαβα ότι, στην πίστη στον Θεό, το αν θα αποκτήσει κάποιος την αλήθεια δεν εξαρτάται από το καθήκον που κάνει, αλλά από το κατά πόσο αγαπά και κάνει πράξη την αλήθεια. Αν κάποιος είναι σοβαρός με καθημερινά θέματα που προκύπτουν, και εστιάζει στην αυτοκριτική για τη διαφθορά του και αναζητά την αλήθεια για να την επιλύσει, αλλά και καταβάλλει προσπάθειες για να αλλάξει διάθεση, θα έχει κέρδη κάθε μέρα. Τώρα, δεν αντιστέκομαι πλέον προς το κειμενικό καθήκον μου και μπορώ να υποταχθώ. Επίσης, είμαι πρόθυμη να δώσω αξία στο καθήκον αυτό και να προσπαθήσω να επιδιώξω την αλήθεια.