Τον Ιούνιο του 2020, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Με λαχτάρα για περισσότερες αλήθειες, βυθίστηκα στη χαρά της ανάγνωσης των λόγων του Θεού και της παρακολούθησης ευαγγελικών ταινιών. Σταδιακά, κατάφερα να κατανοήσω πολλά μυστήρια της αλήθειας, όπως την εσωτερική ιστορία της Βίβλου, την πραγματικότητα της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά, τα μυστήρια της ενσάρκωσης και του ονόματος του Θεού, το έργο της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και ούτω καθεξής. Έμαθα επίσης ότι το έργο σωτηρίας του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες θα τελείωνε σύντομα, ότι οι μεγάλες καταστροφές είχαν ήδη αρχίσει και ότι η αποδοχή του έργου της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες ήταν το μόνο μονοπάτι σωτηρίας και εισόδου στη βασιλεία των ουρανών. Έτσι λοιπόν, αφοσιώθηκα στη διάδοση του ευαγγελίου και έδινα μαρτυρία για τον Θεό, για να ανταποδώσω την αγάπη Του. Αργότερα, έγραψα ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας για το πώς είχα αποδεχτεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Μια αδελφή το διάβασε και μου είπε με χαρά: «Αδελφέ, έχεις μεγάλη κατανόηση και είσαι πολύ διορατικός». Μόλις το άκουσα αυτό, ένιωσα κάποια ευχαρίστηση, νομίζοντας ότι το επίπεδό μου ήταν πολύ καλό.

Λίγους μήνες αργότερα, έγινα επικεφαλής ομάδας και είχα αναλάβει το πότισμα μιας ομάδας αδελφών. Σε κάθε συνάθροιση, όταν τελείωνα τη συναναστροφή, όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές χαρακτήριζαν καλή την κατανόησή μου και έβρισκαν τη συναναστροφή μου πολύ διαφωτιστική, και έλεγαν ότι μετά τη συναναστροφή μου είχαν κατανοήσει πράγματα που προηγουμένως τους μπέρδευαν. Σκεφτόμουν: «Δεν έχω πολύ καιρό που αποδέχτηκα το έργο του Θεού και ήδη μπορώ να ποτίζω άλλους νεοφώτιστους, και επιπλέον με επαινούν οι αδελφοί και οι αδελφές μου. Φαίνεται ότι είμαι καλύτερος από τους άλλους». Έπειτα, προκειμένου να με εκτιμούν και να με αναγνωρίζουν περισσότεροι αδελφοί και αδελφές, εργαζόμουν ακόμα πιο σκληρά από πριν. Προετοιμαζόμουν πριν από κάθε συνάθροιση, αναζητώντας τα λόγια του Θεού και τις ταινίες που είχαν σχέση με το θέμα της συνάθροισης. Κάθε φορά που έβρισκα φως από κάποια συναναστροφή σε ταινία, το σημείωνα και συναναστρεφόμουν σχετικά στις συναθροίσεις. Σκεφτόμουν τότε: «Αν οι αδελφοί κι οι αδελφές αποκομίζουν περισσότερα από τις συναναστροφές μου, σίγουρα θα με θαυμάζουν και θα με σέβονται περισσότερο». Σύντομα, οι αδελφοί και οι αδελφές με επέλεξαν ως επικεφαλής της εκκλησίας. Σκέφτηκα τότε: «Είμαι όντως καλύτερος από τους άλλους, αλλιώς γιατί να με επιλέξουν όλοι;» Πραγματικά θαύμαζα τον εαυτό μου. Αργότερα, έμαθα από κάποιους αδελφούς και αδελφές ότι είχαν πέσει στην αρνητικότητα επειδή με ζήλευαν. Όχι μόνο δεν στενοχωρήθηκα όταν το έμαθα, αλλά χάρηκα πολύ, επειδή αυτό έδειχνε ότι όντως είχα πολύ καλή κατανόηση. Όταν οι νεοφώτιστοι που είχα ποτίσει κάποτε με ρωτούσαν ποιο ήταν το καθήκον μου, εγώ απαντούσα με υπερηφάνεια: «Είμαι επικεφαλής της εκκλησίας τώρα». Ήθελα να ξέρουν ότι δεν ήμουν πλέον ένας κοινός επικεφαλής ομάδας και ότι δεν έπρεπε να με αντιμετωπίζουν ως κοινό αδελφό. Στη θέση του επικεφαλής της εκκλησίας, ήμουν πιο απασχολημένος από παλιά. Κάθε μέρα, διάβαζα πολλούς λόγους του Θεού και έβλεπα ευαγγελικές ταινίες για να εξοπλιστώ. Με τις συναθροίσεις και τις απαντήσεις σε ερωτήσεις νεοφώτιστων, συχνά δεν έτρωγα ούτε ξεκουραζόμουν στην ώρα μου. Παραπονιόμουν λίγο από μέσα μου, αλλά, αφού ήξερα ότι ήταν καθήκον μου, φρόντιζα να το κάνω. Στις συναθροίσεις, συναναστρεφόμουν συχνά με τους αδελφούς και τις αδελφές για το πόσο είχα υποφέρει και πώς είχα εξοπλιστεί με την αλήθεια, και για το πώς είχα δαπανήσει τον εαυτό μου για τον Θεό. Ανέφερα ότι ήμουν καθημερινά απασχολημένος με το καθήκον μου, ότι συχνά δεν έτρωγα στην ώρα μου και ούτω καθεξής. Ωστόσο, δεν ανέφερα ποτέ τα παράπονά μου. Οι αδελφοί και οι αδελφές, όταν τα άκουγαν όλα αυτά, με θαύμαζαν πολύ. Με επαινούσαν που επωμιζόμουν βάρος στο καθήκον μου και που είχα πετύχει πράγματα τα οποία εκείνοι δεν είχαν κάνει, και επιθυμούσαν να μάθουν από μένα. Όταν τα άκουγα αυτά, ένιωθα μεγάλη χαρά. Στη συνέχεια, πάντα συναναστρεφόμουν έτσι στις συναθροίσεις, επειδή δεν ήθελα να πιστεύουν οι αδελφοί και οι αδελφές μου ότι δεν άντεχα να υποφέρω. Αν πίστευαν κάτι τέτοιο, κανείς δεν θα με εκτιμούσε πια. Σταδιακά, οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν να εξαρτώνται από μένα, και ό,τι δυσκολίες ή προβλήματα κι αν αντιμετώπιζαν στα καθήκοντά τους, σχεδόν ποτέ δεν βασίζονταν στον Θεό ούτε αναζητούσαν τις αλήθεια-αρχές, αλλά προτιμούσαν να ζητήσουν τη δική μου βοήθεια.

Μια φορά, επειδή κοιτούσα τον υπολογιστή και το τηλέφωνό μου για πολλή ώρα, τα μάτια μου κοκκίνισαν και ένιωσα φαγούρα και πόνο, η όρασή μου επιδεινωνόταν ραγδαία και δεν έβλεπα καθαρά. Κάποιος μου είπε ότι αυτά τα συμπτώματα ήταν αρκετά σοβαρά, και ότι χωρίς άμεση θεραπεία, θα μπορούσα ενδεχομένως να τυφλωθώ. Τότε, είχα φοβηθεί πολύ. Ήμουν κάπως αρνητικός και παραπονιόμουν, καθώς σκεφτόμουν: «Αφού εργάζομαι τόσο σκληρά στο καθήκον μου, γιατί να αρρωστήσω έτσι;» Το καθήκον μου επηρεάστηκε και αυτό λόγω του προβλήματος στα μάτια. Αργότερα, κάποιος μου μίλησε για ένα σπιτικό γιατρικό, και η όρασή μου επιτέλους βελτιώθηκε. Ωστόσο, στις συναθροίσεις, μιλούσα μόνο για την καλή μου πλευρά, τονίζοντας ότι όσο απασχολημένος κι αν ήμουν με το καθήκον μου και όσο κι αν υπέφερα με το πρόβλημα στα μάτια, δεν είχα παραιτηθεί από το καθήκον μου. Έφτασα στο σημείο να λέω ότι ήταν δοκιμασία από τον Θεό και ότι έπρεπε να παραμείνω ακλόνητος στη μαρτυρία μου. Όμως για τις αδυναμίες, τις ανησυχίες και τους φόβους μου, και για τις παρανοήσεις και τα παράπονά μου για τον Θεό, δεν έλεγα κουβέντα, καθώς δεν ήθελα να ξέρουν οι αδελφοί ότι είχα κι εγώ αδυναμίες. Μετά τη συναναστροφή μου, όλοι οι αδελφοί με έβλεπαν με θαυμασμό και εκτίμηση, και έβρισκαν την εμπειρία μου υπέροχη. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές είπαν επίσης: «Πραγματικά, αυτός ο αδελφός έχει ανάστημα. Με μια τόσο σοβαρή ασθένεια, όχι μόνο δεν έγινε αρνητικός, αλλά κατάφερε και να συνεχίσει να κάνει το καθήκον του. Εγώ στη θέση του, ίσως να μην μπορούσα να κάνω το ίδιο». Όταν άκουσα τέτοια λόγια, ένιωσα μεγάλη χαρά και το μόνο που σκέφτηκα ήταν: «Παρόλο που είμαι νέος και ακόμα νεοφώτιστος, έχω καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους αδελφούς κι αδελφές, και επιδιώκω την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια». Όταν όμως τελείωσε αυτή η συνάθροιση, είχα μια παράξενη, ανεξήγητη αίσθηση πανικού. Ένιωθα όπως μικρός έκανα κάποια αταξία και ήξερα ότι θα με μάλωναν οι γονείς μου. Δεν μου κατέβαινε μπουκιά και ένιωθα πολύ άβολα. Δεν μπορούσα παρά να κάνω αυτοκριτική και σκέφτηκα: «Μήπως δεν συναναστράφηκα σωστά στη συνάθροιση;» Όταν σκέφτηκα ότι δεν είχα συναναστραφεί για τον πραγματικό μου εαυτό στη συνάθροιση και ότι είχα κρύψει τις αδυναμίες μου, είδα ότι η πρόθεσή μου δεν ήταν σωστή και ένιωσα έντονη αυτομομφή.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους, επίδειξη του εαυτού τους, προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν —η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ικανή για όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι αντιδρούν οι άνθρωποι ενστικτωδώς όταν τους κυβερνάει η σατανική φύση τους, και αυτό αποτελεί κοινό στοιχείο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πώς εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους συνήθως οι άνθρωποι; Πώς επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο; Μαρτυρούν περί του πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο έχουν δαπανήσει εαυτόν και τι τίμημα έχουν πληρώσει. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα ως το κεφάλαιο με το οποίο εξυψώνουν τον εαυτό τους, που τους δίνει μια υψηλότερη, σταθερότερη και πιο εξασφαλισμένη θέση στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε να τους εκτιμούν, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται και ακόμα και να τους αποδίδουν τιμές, να τους ειδωλοποιούν και να τους ακολουθούν περισσότεροι άνθρωποι. Για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα, σύμφωνα με τα οποία επιφανειακά μαρτυρούν περί του Θεού, μα στην ουσία εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους. Είναι λογικός αυτός ο τρόπος δράσης; Είναι πέρα από τα όρια του ορθολογισμού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται καθόλου: Μαρτυρούν ξεδιάντροπα περί του τι έχουν κάνει για τον Θεό και του πόσο έχουν υποφέρει γι’ Αυτόν. Μάλιστα, επιδεικνύουν τα χαρίσματά τους, τα ταλέντα τους, την εμπειρία τους, τις ειδικές δεξιότητές τους ή τις έξυπνες τεχνικές τους στη συμπεριφορά τους, τα μέσα που χρησιμοποιούν για να παίξουν με τους ανθρώπους, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος με την οποία εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους είναι να επιδεικνύουν τον εαυτό τους και να μειώνουν τους άλλους. Επίσης, καλύπτουν και καμουφλάρουν τον εαυτό τους, κρύβοντας τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους από τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να βλέπουν μόνο την ευφυία τους. Δεν τολμούν καν να πουν στους άλλους ανθρώπους πότε νιώθουν αρνητικοί· τους λείπει το θάρρος να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μαζί τους, και όταν κάνουν κάτι λάθος, βάζουν τα δυνατά τους για να το συγκαλύψουν και να το κουκουλώσουν. Ποτέ δεν αναφέρουν τη βλάβη που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ενώ έκαναν το καθήκον τους. Όταν έχουν την παραμικρή συμβολή ή κάποια μικρή επιτυχία, ωστόσο, δεν χάνουν χρόνο να το επιδείξουν. Ανυπομονούν να γνωστοποιήσουν σε όλο τον κόσμο πόσο ικανοί είναι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό τους, πόσο εξαιρετικοί είναι και πόσο καλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος εξύψωσης και μαρτυρίας περί του εαυτού τους;» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τέταρτο: Εξυμνούν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους). Αφού διάβασα τους λόγους του Θεού, ένιωσα την αγιοσύνη και τη δικαιοσύνη του Θεού. Ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα και φανερώνει όλα όσα ήταν κρυμμένα μέσα μου. Ο Θεός φανερώνει ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Όταν κάνουν τα καθήκοντά τους ή οτιδήποτε άλλο, χωρίς να το θέλουν, εξυψώνουν τον εαυτό τους και κάνουν επίδειξη με στόχο να εδραιώσουν τη θέση και την εικόνα τους στις καρδιές των άλλων, και για να κερδίσουν τον θαυμασμό και τη λατρεία των άλλων. Όλα αυτά γίνονταν υπό τον έλεγχο της διεφθαρμένης σατανικής τους φύσης. Συνειδητοποίησα ότι μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές πάντα έλεγα πόσα βάσανα υπέμενα στο καθήκον μου για να δείχνω σε όλους ότι μπορούσα να υποφέρω και να πληρώνω τίμημα, και ότι ήμουν αφοσιωμένος στον Θεό προκειμένου έτσι να κερδίσω τον έπαινο και τον σεβασμό όλων. Στις συναθροίσεις, μιλούσα μόνο για την καλή μου πλευρά, έλεγα ότι είχα βασιστεί στον Θεό και είχα μείνει ακλόνητος στη μαρτυρία μου όσο ήμουν άρρωστος, και ήθελα να κομπάζω σε όλους ότι το ανάστημά μου ήταν μεγαλύτερο από των άλλων. Ωστόσο, για τις διαφθορές και τις αδυναμίες που είχα αποκαλύψει κατά τη διάρκεια της ασθένειάς μου, σιωπούσα, από φόβο ότι, αν οι αδελφοί μάθαιναν το πραγματικό μου ανάστημα, θα έπαυαν να με εκτιμούν και να με λατρεύουν. Επειδή συνεχώς εξύψωνα τον εαυτό μου και έκανα επίδειξη, οι αδελφοί απευθύνονταν συχνά σ’ εμένα όταν είχαν προβλήματα και δυσκολίες αντί να σκεφτούν να προσευχηθούν και να βασιστούν στον Θεό. Άραγε πίστευα πραγματικά στον Θεό και έκανα το καθήκον μου; Δεν παραπλανούσα και δεν παγίδευα τους ανθρώπους; Οι αδελφοί και οι αδελφές με επέλεξαν για επικεφαλής, αλλά εγώ ούτε εξύψωνα τον Θεό ούτε έδινα μαρτυρία για Αυτόν, ούτε τους έφερνα ενώπιόν Του. Αντιθέτως, τους έκανα να με λατρεύουν και να βασίζονται σ’ εμένα. Ήμουν πραγματικά ποταπός και επαίσχυντος. Ο Θεός πρέπει πραγματικά να με απεχθάνεται!

Τότε, θυμήθηκα αυτά τα λόγια του Θεού που είχα διαβάσει παλιότερα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κάποιοι άνθρωποι εξιδανικεύουν συγκεκριμένα τον Παύλο. Τους αρέσει να βγαίνουν να δίνουν ομιλίες και να κάνουν έργο· τους αρέσει να πηγαίνουν σε συναθροίσεις και να κηρύττουν, τους αρέσει να τους ακούνε οι άνθρωποι, να τους λατρεύουν και να περιστρέφονται γύρω τους. Τους αρέσει να έχουν μια θέση στην καρδιά των άλλων και, όταν οι άλλοι τιμούν την εικόνα που παρουσιάζουν, το εκτιμούν. Ας αναλύσουμε τη φύση τους μέσα απ’ αυτές τις συμπεριφορές. Ποια είναι η φύση τους; Αν πράγματι συμπεριφέρονται έτσι, τότε από αυτό και μόνο φαίνεται ότι είναι αλαζόνες και επηρμένοι. Δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό· επιδιώκουν υψηλότερη θέση και θέλουν να έχουν εξουσία στους άλλους, να τους καταλαμβάνουν και να έχουν θέση στην καρδιά τους. Αυτή είναι η κλασική εικόνα του Σατανά. Στη φύση τους ξεχωρίζουν πτυχές όπως η αλαζονεία και η έπαρση, μια απροθυμία να λατρεύουν τον Θεό και μια επιθυμία να τους λατρεύουν οι άλλοι. Τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να σας δώσουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα της φύσης τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου). «Αν, μέσα στην καρδιά σου, κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υπακούς στον Θεό, και θα εισέλθεις φυσικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το σωστό και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν θα σε εγκαταλείψει —και σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχουν όλο και λιγότερες πιθανότητες να προδώσεις τον Θεό. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σ’ εσένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι όλη την ώρα εξύψωνα τον εαυτό μου και έκανα επίδειξη κυρίως επειδή η φύση μου ήταν πολύ αλαζονική. Εξαιτίας της αλαζονικής και επηρμένης φύσης μου, δεν είχα θέση για τον Θεό στην καρδιά μου και περιφρονούσα τους άλλους. Μου άρεσε να κάνω επίδειξη και να καμαρώνω μπροστά στους άλλους, για να με θαυμάζουν και να με επαινούν. Ορμώμενος από την αλαζονική φύση μου, δεν ήθελα να εργάζομαι στην αφάνεια και να κάνω τα πράγματα προσγειωμένα. Πάντα ήθελα να ξεχωρίζω από το πλήθος. Δεν ακολουθούσα το ίδιο ακριβώς μονοπάτι αντίστασης στον Θεό όπως ο Παύλος; Ο Παύλος, την εποχή που κήρυττε και εργαζόταν για τον Κύριο, έστελνε πολλές επιστολές στις εκκλησίες, συχνά εξυψώνοντας τον εαυτό του και δίνοντας μαρτυρία για το πόσο υπέφερε και δαπανούσε τον εαυτό του για τον Κύριο, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να τον εκτιμούν και να τον λατρεύουν. Παρόλο που ο Παύλος υπέφερε πολύ όσο κήρυττε και εργαζόταν, ποτέ δεν έδινε μαρτυρία για τα λόγια του Κυρίου ούτε έφερνε πιστούς ενώπιον του Κυρίου. Αντιθέτως, τους έφερνε ενώπιον του εαυτού του. Ποτέ δεν έκανε αυτοκριτική για τις φιλοδοξίες και τα κίνητρά του, ενώ θεωρούσε μάλιστα ότι είχε εγκαταλείψει και δαπανήσει πολλά για τον Θεό και πίστευε ότι θα έπρεπε να του δοθεί ένα στεφάνι δικαιοσύνης. Στο τέλος, μάλιστα, έδωσε μαρτυρία ότι για τον ίδιο, η ζωή είναι ο Χριστός, και έκανε τους άλλους να ακολουθούν το παράδειγμά του. Η φύση του Παύλου ήταν εξαιρετικά αλαζονική, και τελικά, ο Θεός τον τιμώρησε επειδή προσέβαλε σοβαρά τη διάθεση Του. Συγκρίνοντας αυτήν τη συμπεριφορά με τη δική μου, είδα ότι και εγώ συνεχώς εξύψωνα τον εαυτό μου και έκανα επίδειξη στο καθήκον μου, δείχνοντας στους αδελφούς και τις αδελφές ότι ήμουν καλύτερος από αυτούς σε όλα, έτσι ώστε να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν. Όταν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές με εκτιμούσαν και με επαινούσαν για το καλό μου επίπεδο και την ικανότητά μου να υποφέρω και να πληρώνω τίμημα στο καθήκον μου, όχι μόνο δεν φοβόμουν και δεν έκανα αυτοκριτική, αλλά το χαιρόμουν κιόλας και ήμουν ικανοποιημένος με τον εαυτό μου. Ήμουν πραγματικά τόσο αλαζόνας και επηρμένος εκ φύσεως, και δεν είχα το παραμικρό ίχνος θεοφοβούμενης καρδιάς. Σε ό,τι είχα κάνει, είτε για να εξοπλιστώ με τα λόγια του Θεού ώστε να απαντώ στις ερωτήσεις των αδελφών, είτε για να συναναστρέφομαι σχετικά με τις εμπειρίες μου στις συναθροίσεις, η πρόθεση και το κίνητρό μου δεν ήταν να επιδιώξω την κατανόηση της αλήθειας, να κάνω καλά το καθήκον μου ή να βοηθώ ειλικρινά τους άλλους. Αντιθέτως, όλα γίνονταν για να δημιουργήσω υψηλή εικόνα στις καρδιές των ανθρώπων και να κερδίσω τον θαυμασμό τους. Αυτό ήταν αποστασία και αντίσταση στον Θεό! Ως επικεφαλής, όφειλα να εξυψώνω τον Θεό και να δίνω μαρτυρία για Αυτόν, και να βοηθώ τους αδελφούς και τις αδελφές να κατανοήσουν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, ώστε να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, να βασιστούν σε Αυτόν και να Τον θαυμάσουν. Ωστόσο, συνεχώς έκανα επίδειξη και καμάρωνα, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να μην έχουν στις καρδιές τους θέση για τον Θεό, αλλά για μένα. Στηρίζονταν σε εμένα και με λάτρευαν σε ό,τι έκαναν. Ήμουν πραγματικά τόσο αλαζόνας που είχα χάσει κάθε λογική! Αν και έκανα το καθήκον μου επιφανειακά, στην πραγματικότητα, το μόνο που έκανα ήταν να βλάπτω τους αδελφούς και τις αδελφές, απομακρύνοντάς τους από τον Θεό και κάνοντάς τους να λατρεύουν ένα άτομο. Η φύση των πράξεών μου ήταν η προσβολή της διάθεσης του Θεού. Βάδιζα στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό. Αν δεν μετανοούσα, σίγουρα ο Θεός θα με τιμωρούσε και θα με καταριόταν όπως τον Παύλο. Όταν το σκέφτηκα αυτό, φοβήθηκα. Συνειδητοποίησα ότι αν εξακολουθούσα να μην μετανοώ, θα έχανα το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα έπεφτα στο σκοτάδι, και ο Θεός θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, η φύση μου είναι πολύ αλαζονική και δεν έχω καρδιά να Σε φοβάται. Πάντα κάνω επίδειξη μπροστά στους άλλους και για αυτό με απεχθάνεσαι πολύ. Δεν θέλω να κάνω άλλο το ίδιο. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με. Είμαι πρόθυμος να ασκηθώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις Σου».

Έπειτα, διάβασα τα παρακάτω λόγια του Θεού: «Μη νομίζεις ότι καταλαβαίνεις τα πάντα. Σου λέω ότι όλα όσα έχεις δει και βιώσει, δεν επαρκούν για να καταλάβεις ούτε το ένα χιλιοστό από το σχέδιο της διαχείρισής Μου. Τότε, γιατί ενεργείς τόσο υπεροπτικά; Αυτό το λιγοστό ταλέντο σου και αυτή η ελάχιστη γνώση που έχεις δεν επαρκούν για να τα χρησιμοποιήσει ο Ιησούς, ακόμα και για ένα δευτερόλεπτο στο έργο Του! Πόση εμπειρία διαθέτεις στην πραγματικότητα; Όλα όσα έχεις δει και έχεις ακούσει σε ολόκληρη τη ζωή σου, μαζί με όλα όσα έχεις φανταστεί, είναι λιγότερα από το έργο που πραγματοποιώ Εγώ μέσα σε μία και μόνο στιγμή! Καλά θα κάνεις να μην είσαι σχολαστικός και να μην ψάχνεις για σφάλματα. Μπορείς να είσαι όσο αλαζονικός θες, αλλά δεν είσαι τίποτε παραπάνω από ένα δημιούργημα ούτε καν ίσο με ένα μυρμήγκι! Όλα όσα έχεις μέσα στην κοιλιά σου, είναι λιγότερα απ’ αυτά που βρίσκονται στην κοιλιά ενός μυρμηγκιού! Μη νομίζεις ότι επειδή απέκτησες κάποια εμπειρία και αρχαιότητα, αυτό σου δίνει το δικαίωμα να χειρονομείς ασυμμάζευτα και να λες μεγάλα λόγια. Μήπως η εμπειρία και η αρχαιότητά σου, δεν είναι προϊόντα των λόγων που έχω εκφέρει; Νομίζεις ότι ήταν ως αντάλλαγμα για τη δουλειά και τον μόχθο σου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δύο ενσαρκώσεις ολοκληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης). Όταν συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού, ντράπηκα. Ήταν λίγος ο καιρός από τότε που είχα αποδεχτεί το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, και ήμουν κάπως ενθουσιώδης στο καθήκον μου, καταλάβαινα κάποια λόγια και δόγματα, και είχα επιτύχει κάποια αποτελέσματα στο έργο μου, οπότε θεωρούσα ότι αυτά τα πράγματα ήταν δικό μου ανάστημα, νομίζοντας ότι ήμουν καλύτερος από τους άλλους και ότι καταλάβαινα την αλήθεια καλύτερα από αυτούς. Συχνά μάλιστα τα χρησιμοποιούσα αυτά ως κεφάλαιο για να επιδεικνύομαι και να κάνω τους άλλους να με εκτιμούν. Πραγματικά ήμουν πολύ αλαζόνας και δεν είχα αυτογνωσία. Ο λόγος που μπορούσα να συναναστραφώ κάποια κατανόηση στις συναθροίσεις, να απαντώ σε μερικές ερωτήσεις αδελφών και να πετυχαίνω κάποια αποτελέσματα στο έργο μου ήταν ότι τα λόγια που εξέφρασε ο Θεός με έκαναν να κατανοώ κάποιες αλήθειες. Αν δεν ήταν το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, οι αλήθειες που εξέφρασε ο Θεός, και η διαφώτιση και η φώτιση του Αγίου Πνεύματος, δεν θα μπορούσα ποτέ να κατανοήσω την αλήθεια. Είτε επρόκειτο για το έργο του Θεού είτε για τη διεφθαρμένη μου διάθεση, δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα. Δεν είχα κάτι για το οποίο να άξιζε να καμαρώνω. Ωστόσο, δεν ήμουν ευγνώμων για το πότισμα και τη φροντίδα του Θεού, μα αντιθέτως κρατούσα για τον εαυτό μου τα εύσημα, και τα χρησιμοποιούσα ως κεφάλαιο για να κάνω επίδειξη και να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Ήμουν πραγματικά αλαζόνας, αδαής, αναίσχυντος και χωρίς λογική! Ευγνωμονούσα τον Θεό που με βοήθησε να αναγνωρίσω τη διαφθορά μου και ήθελα να αλλάξω. Έτσι, συνέχισα να αναζητώ την αλήθεια, σκεπτόμενος: «Πώς πρέπει να επιλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση και να σταματήσω να εξυψώνω τον εαυτό μου και να κάνω επίδειξη; Πώς πρέπει να ασκηθώ για να εξυψώσω τον Θεό και να δώσω μαρτυρία για Αυτόν;»

Αργότερα, διάβασα τους παρακάτω λόγους του Θεού: «Όταν καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό, θα πρέπει κυρίως να μιλάτε για το πώς ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, και για το ποιες δοκιμασίες χρησιμοποιεί για να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τη διάθεσή τους. Θα πρέπει επίσης να μιλάτε για το πόση διαφθορά έχει αποκαλυφθεί κατά την εμπειρία σας, για το πόσο έχετε υποφέρει, για το πόσα πράγματα κάνατε για να αντισταθείτε στον Θεό και για το πώς τελικά σας κατέκτησε ο Θεός. Να μιλάτε για το πόση αληθινή γνώση έχετε σχετικά με το έργο του Θεού και για το πώς θα πρέπει να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και να Του ανταποδίδετε την αγάπη Του. Πρέπει να μιλάτε πιο ουσιωδώς αυτού του είδους τη γλώσσα, καθώς το κάνετε με απλό τρόπο. Μη μιλάτε για κενές θεωρίες. Μιλήστε πιο προσγειωμένα· μιλήστε από καρδιάς. Έτσι θα πρέπει να βιώνετε τα πράγματα. Μην εξοπλίζεστε με δήθεν βαθυστόχαστες, κενές θεωρίες σε μια προσπάθεια να κάνετε επίδειξη· αυτό σας κάνει να δείχνετε αρκετά αλαζονικοί και παράλογοι. Θα πρέπει να μιλάτε περισσότερο για αληθινά πράγματα από την πραγματική εμπειρία σας, και να μιλάτε περισσότερο από καρδιάς· τούτο είναι πιο ωφέλιμο για τους άλλους και πιο κατάλληλο για να δουν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). «Πρώτον, για να εκτιμήσει κανείς ουσιαστικά τα προβλήματα και να αναλύσει και να αποκαλύψει ουσιαστικά τον εαυτό του, πρέπει να έχει έντιμη καρδιά και ειλικρινή στάση, αλλά και να μιλάει για όσα κατανοεί αναφορικά με τα προβλήματα της διάθεσής του. Δεύτερον, εάν κάποιος αισθάνεται ότι μια διάθεσή του είναι εξωφρενική, πρέπει να πει σε όλους: “Εάν αποκαλύψω ξανά μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, μη διστάσετε να με ειδοποιήσετε σχετικά και να με κλαδέψετε. Εάν δεν μπορώ να το αποδεχτώ, μη με εγκαταλείψετε. Αυτή η πλευρά της διεφθαρμένης διάθεσής μου είναι πολύ σοβαρή και, για να εκτεθεί, πρέπει να μου γίνει συναναστροφή πολλές φορές σχετικά με την αλήθεια. Δέχομαι ευχαρίστως να με κλαδέψουν όλοι και ελπίζω ότι όλοι θα με έχουν στον νου τους, θα με βοηθούν και δεν θα με αφήσουν να παραστρατήσω”. Τι λέτε για μια τέτοια στάση; Αυτή είναι η στάση της αποδοχής της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). Αφού διάβασα τους λόγους του Θεού, κατάλαβα ότι το να δίνεις μαρτυρία για τον Θεό είναι κυρίως κατάθεση μαρτυρίας για το πώς κρίνει και δοκιμάζει ο Θεός τους ανθρώπους, ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτει κανείς στις εμπειρίες του, ποιες αδυναμίες και ελλείψεις παρατηρεί κανείς στον εαυτό του, ποια αληθινή κατανόηση έχει κανείς για το έργο του Θεού και τους λόγους Του, και ποια κατανόηση και εμπειρία έχει κανείς από πρώτο χέρι για τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Η συναναστροφή πάνω σε όλα αυτά σημαίνει να δίνεις πραγματική μαρτυρία στον Θεό. Όσο για μένα, η πρόθεσή μου όταν συναναστρεφόμουν στις συναθροίσεις ήταν να κάνω τους άλλους να με εκτιμούν και να με λατρεύουν. Μιλούσα μόνο για τις καλές και τις δυναμικές πλευρές μου, σπάνια ανέφερα τις αδυναμίες μου και τις διαφθορές που είχα φανερώσει. Έτσι εξύψωνα τον εαυτό μου και έκανα επίδειξη, κάτι που ο Θεός απεχθανόταν και μισούσε. Οφείλω να είμαι έντιμος, να μιλώ ανοιχτά για τις διαφθορές μου και να εκφράζω τις αληθινές μου σκέψεις, να επιτρέπω στους άλλους να βλέπουν τον πραγματικό μου εαυτό, και παράλληλα να αποδέχομαι την επίβλεψη και τη βοήθεια των αδελφών. Έτσι ακριβώς πρέπει να ασκούμαι. Μετά από αυτό, στις συναθροίσεις, μιλούσα ανοιχτά στους αδελφούς και τις αδελφές για την επίδειξη που έκανα και τη μαρτυρία που έδινα για μένα, για την άθλια πρόθεση που είχα στην καρδιά και για τις διαφθορές που φανέρωνα. Τους έλεγα επίσης ότι και εγώ είχα αδυναμίες και αρνητικότητα, και ότι δεν έπρεπε να με εκτιμούν ή να με λατρεύουν πια. Αφού συναναστράφηκα για τα θέματα αυτά, ένιωσα πολύ χαλαρός και άνετος. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, οταν έμαθαν για τις εμπειρίες μου, είπαν ότι και αυτοί είχαν αποκτήσει κάποια κατανόηση για τις δικές τους διαφθορές. Αργότερα, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν με λάτρευαν ούτε βασίζονταν σ’ εμένα όπως παλιά, και παρόλο που κάποιοι ακόμα επαινούσαν περιστασιακά τις συναναστροφές μου, εγώ δεν άφηνα πλέον τα λόγια τους να με επηρεάσουν.

Από τότε, προσευχόμουν στον Θεό πριν από σχεδόν κάθε συνάθροιση: «Παντοδύναμε Θεέ, Εσύ είσαι Αυτός που πρέπει να δοξάζεται. Εγώ είμαι απλώς ένας διεφθαρμένος άνθρωπος. Πρέπει να ανοίγομαι και να λέω τις αληθινές μου σκέψεις. Σε παρακαλώ, εξέτασε σχολαστικά την καρδιά μου ώστε τα λόγια και οι πράξεις μου να μην είναι για να επιδεικνύομαι, αλλά για να δίνω μαρτυρία σ’ Εσένα». Έτσι, σε κάθε συνάθροιση, φρόντιζα να μελετώ τους λόγους του Θεού και να συναναστρέφομαι πάνω στο πώς τους κατανοώ και τους αντιλαμβάνομαι, και συχνά να ανοίγομαι και να εκθέτω τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις. Επιπλέον, έλεγα στους αδελφούς και τις αδελφές να με επιβλέπουν, και αν έβλεπαν ότι μεταμφιέζομαι, θα έπρεπε να με ξεσκεπάζουν και να με κλαδεύουν, βοηθώντας με να κατανοήσω τη διαφθορά μου και να απελευθερωθώ από τον έλεγχο αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων. Παλιά, πίστευα ότι οι άλλοι δεν συναναστρέφονταν καλά, και ποτέ δεν άκουγα με προσοχή τις συναναστροφές τους, αλλά τώρα δίνω ιδιαίτερη προσοχή στους αδελφούς και τις αδελφές όταν συζητούν τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις τους. Όταν υπάρχει διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα, το σημειώνω, και μπορώ να μάθω πολλά από τις εμπειρίες των αδελφών. Το ότι είμαι σε θέση να ασκώ αυτά τα πράγματα τώρα οφείλεται στην κρίση, την έκθεση, τη διαφώτιση και τη φώτιση των λόγων του Θεού. Είμαι ευγνώμων για την καθοδήγηση του Θεού!