Άρχισα να ποτίζω νεοφώτιστους στην εκκλησία πριν από δύο χρόνια. Ήξερα ότι επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό καθήκον, γι’ αυτό ορκίστηκα ότι θα κατέβαλλα μεγαλύτερη προσπάθεια για την αναζήτηση της αλήθειας, θα πότιζα καλά τους νεοφώτιστους και θα τους βοηθούσα να εδραιωθούν γρήγορα στην αληθινή οδό. Κανονικά, διάβαζα τα λόγια του Θεού όποτε είχα χρόνο, για να εξοπλιστώ με τις αλήθειες για τα οράματα. Στις συναθροίσεις, σκεφτόμουν σοβαρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες των νεοφώτιστων και προσέβλεπα στα λόγια του Θεού για τη συναναστροφή και την επίλυσή τους. Όταν δεν μπορούσα να καταλάβω ή να επιλύσω κάτι, αναζητούσα με άλλους αδελφούς και αδελφές. Με την πάροδο του χρόνου, οι αδελφοί και οι αδελφές που ήταν νέοι στην πίστη άρχισαν να με αναζητούν για συναναστροφή όταν αντιμετώπιζαν προβλήματα ή δυσκολίες. Ένιωθα πραγματικά ευτυχής και πίστευα ότι, παρόλο που εκτελούσα αυτό το καθήκον μόνο για μικρό χρονικό διάστημα, όλοι με θαύμαζαν. Φαινόταν ότι δεν τα πήγαινα και τόσο άσχημα, οπότε είχα ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό για το καθήκον μου.

Αργότερα, η επικεφαλής ανέθεσε στην αδελφή Νάταλι να εργαστεί μαζί μου. Διαπίστωσα μετά από λίγο καιρό ότι εκείνη αναλάμβανε μεγάλη ευθύνη στο καθήκον της και ήταν εξαιρετική στο να αποκαλύπτει προβλήματα και αποκλίσεις στο έργο μας. Η συναναστροφή της στις συναθροίσεις είχε διαφώτιση και ήταν σχετικά ξεκάθαρη, ενώ ήταν σε θέση να λύσει ορισμένα προβλήματα. Όλοι τη συμπαθούσαν πολύ και συνήθως πήγαιναν σ’ αυτή για συναναστροφή όταν είχαν προβλήματα. Βλέποντας όλα αυτά ανησυχούσα: «Η Νάταλι είναι αρκετά καινούργια, αλλά οι άλλοι την εκτιμούν ήδη πάρα πολύ. Όταν θα έχουν προβλήματα, θα αρχίσουν να αναζητούν μόνο εκείνη και όχι εμένα; Θα νομίζουν ότι δεν μπορώ να συγκριθώ μαζί της; Όχι, πρέπει να εργαστώ πιο σκληρά, ώστε όλοι να δουν ότι η Νάταλι δεν είναι καλύτερη από μένα. Είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσω τη θέση μου στις καρδιές όλων». Μετά από αυτό, πριν από κάθε συνάθροιση κατανοούσα πρώτα τις καταστάσεις και τις δυσκολίες των αδελφών, στη συνέχεια εργαζόμουν για να βρω λόγια του Θεού και κρατούσα σημειώσεις επ’ αυτών. Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, με απασχολούσε το πώς θα έκανα καλύτερη συναναστροφή από τη Νάταλι, ώστε όλοι να νομίζουν ότι ήμουν πιο ικανή. Προς έκπληξή μου, μια μέρα η επικεφαλής μάς είπε ότι η πλειοψηφία των αδελφών είχε συμφωνήσει να υπηρετήσει η Νάταλι ως επικεφαλής της ομάδας και να αναλάβει τις ευθύνες του έργου της ομάδας. Έμεινα εμβρόντητη και σκέφτηκα: «Μήπως άκουσα λάθος; Η Νάταλι έχει εκλεγεί ως επικεφαλής της ομάδας; Εγώ κάνω αυτό το καθήκον περισσότερο καιρό από εκείνη, αλλά δεν έχω εκλεγεί. Τι θα σκεφτούν οι αδελφοί και οι αδελφές όταν το μάθουν; Θα νομίζουν ότι είναι καλύτερη από μένα; Πώς θα τους αντικρύσω τώρα;» Δεν μπορούσα να το δεχτώ και ένιωσα μεγάλη στενοχώρια. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να το σκέφτομαι έτσι. Αλλά ζούσα σε κατάσταση επιδίωξης του ονόματος και της θέσης, και δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσπαθώ να παρηγορήσω τον εαυτό μου: «Μια χαρά είναι κι αυτό, το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να εκτελώ καλά το καθήκον μου και να μην ανησυχώ τόσο πολύ». Εκείνη τη στιγμή, δεν αναζήτησα πραγματικά την αλήθεια ούτε έκανα αυτοκριτική σχετικά μ’ αυτό.

Τότε, μια μέρα, έμαθα ότι η αδελφή Σέιντι ήταν σε κακή κατάσταση και δεν συμμετείχε στις συναθροίσεις. Επικοινώνησα μαζί της, ελπίζοντας να συναναστραφώ μαζί της, αλλά μου είπε ότι είχε έρθει σε επαφή με τη Νάταλι και ότι είχαν ήδη συναναστραφεί γι’ αυτό. Αυτό με αναστάτωσε κάπως όταν το άκουσα. «Η Σέιντι ερχόταν πάντα σ’ εμένα για τα προβλήματά της, αλλά τώρα πηγαίνει κατευθείαν στη Νάταλι. Μήπως νομίζει ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο εκείνη; Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, μήπως θα με ξεχάσουν όλοι;» Αυτή η σκέψη με αποθάρρυνε πραγματικά και ανέπτυξα προκατάληψη απέναντι στη Νάταλι, πιστεύοντας ότι μου έκλεβε τη δόξα. Μετά από αυτό, δεν ήθελα να εργαστώ μαζί της. Όταν με αναζητούσε για να συζητήσουμε για το έργο, την αντιμετώπιζα με ψυχρότητα και μερικές φορές της μιλούσα αόριστα. Μια φορά, όταν ήμασταν σε μια διαδικτυακή συνάθροιση, η Νάταλι συναναστράφηκε για να απαντήσει στο ερώτημα μιας αδελφής, και ανησυχούσα τόσο πολύ ότι θα με παραγκωνίσει, που δεν μπόρεσα να καταλάβω τίποτα από όσα λέγονταν. Απλώς σκεφτόμουν επίμονα πώς να την ξεπεράσω στη συναναστροφή και να δουν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι μπορούσα να λύσω τα προβλήματα εξίσου καλά μ’ εκείνη. Όταν τελείωσε η Νάταλι, η αδελφή που είχε θέσει το ερώτημα είπε ότι εξακολουθούσε να μην καταλαβαίνει ακριβώς το συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Όταν το άκουσα αυτό, σκέφτηκα χαιρέκακα: «Έκανες αρκετή συναναστροφή χωρίς να επιλύσεις το αληθινό πρόβλημα. Τώρα έφαγες τα μούτρα σου. Πρέπει να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία για να κάνω καλή επίδειξη, ώστε όλοι να δουν ότι είμαι καλύτερη από εσένα και ότι η συναναστροφή μου είναι καλύτερη από τη δική σου». Άρχισα αμέσως να συναναστρέφομαι. Όταν τελείωσα, έγινε φανερό ότι δεν είχα καταλάβει καθόλου το ερώτημα αυτής της αδελφής, και η απάντησή μου ήταν εντελώς άστοχη. Μου έστειλε μάλιστα μήνυμα για να μου πει ότι η συναναστροφή μου είχε ξεφύγει από το θέμα. Ένιωσα σαν ηλίθια εκείνη τη στιγμή και ήθελα να βρω τρύπα να κρυφτώ. Αμέσως μετά, βγήκα από την κλήση, επειδή προέκυψε κάτι επείγον. Αργότερα, είδα ότι οι άλλοι ήταν ακόμα συνδεδεμένοι στη συγκέντρωση και μου ήρθε στο μυαλό μια κακόβουλη σκέψη: «Αν η Νάταλι συνεχίσει να μιλάει έτσι, ποιος ξέρει για πόσο καιρό θα συνεχίσει; Αν δεν μπορώ να είμαι εγώ στη συνάθροιση, τότε ας μην είναι κανείς, αλλιώς η Νάταλι θα είναι η μόνη που θα βρίσκεται στο προσκήνιο». Έτσι, χωρίς να το σκεφτώ καθόλου, έστειλα το εξής μήνυμα: «Η ώρα της συνάθροισης έχει τελειώσει, δεν υπάρχει λόγος να χρονοτριβούμε. Μπορούμε να συζητήσουμε τα όποια προβλήματα αργότερα». Λίγα λεπτά αργότερα, η συνάθροιση είχε τελειώσει. Καθόμουν εκεί μπροστά στον υπολογιστή και αισθανόμουν πολύ αναστατωμένη. Ντρεπόμουν τόσο πολύ για τη συναναστροφή που είχα κάνει, και ένιωσα ενοχές όταν σκέφτηκα πόσο είχα διασκεδάσει με την ανικανότητα της Νάταλι να λύσει το πρόβλημα. Είπα μέσα μου: «Τι κάνω; Αντί να σκέφτομαι πώς να συνεργαστώ μαζί της για να κάνουμε καλά το καθήκον μας, επιδίδομαι σε αγώνα ζηλοτυπίας, τόσο φανερά όσο και κρυφά, και προσπαθώ να την υπονομεύσω. Κάνω το καθήκον μου έτσι;» Ήρθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ: «Θεέ μου, ζω σε μια κατάσταση ανταγωνισμού για το όνομα και το κύρος, ανταγωνιζόμενη και συγκρίνοντας πάντα τον εαυτό μου με τη Νάταλι και θέλοντας τον θαυμασμό των άλλων ανθρώπων. Ξέρω ότι αυτή η κατάσταση είναι λανθασμένη, αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτήν. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ να φτάσω στην αυτογνωσία».

Σε μια συνάθροιση, είδα αυτά τα λόγια του Θεού: «Οι αντίχριστοι, όταν κάνουν ένα καθήκον, όποιο κι αν είναι αυτό και σε όποια ομάδα κι αν ανήκουν, παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο είδος διαγωγής, δηλαδή θέλουν πάντα, σε όλα, να ξεχωρίζουν και να φαίνονται, έχουν πάντα την τάση να περιορίζουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, θέλουν πάντοτε να είναι επικεφαλής και να κάνουν κουμάντο, θέλουν πάντοτε να έχουν τα φώτα πάνω τους, θέλουν πάντα να τραβάνε τα βλέμματα και την προσοχή πάνω τους, και θέλουν να τους θαυμάζουν όλοι. Κάθε φορά που μπαίνουν οι αντίχριστοι σε μια ομάδα, όσοι άνθρωποι κι αν είναι σ’ αυτήν, όποια κι αν είναι τα μέλη της ομάδας και όποιο κι αν είναι το επάγγελμα ή η ταυτότητά τους, αρχικά κάνουν έναν αναγνωριστικό έλεγχο για να δουν ποιος επιβάλλεται και ξεχωρίζει, ποιος είναι ευφραδής, ποιος είναι εντυπωσιακός και ποιος έχει προσόντα ή κύρος. Αξιολογούν ποιον μπορούν να νικήσουν και ποιον όχι, καθώς επίσης και ποιος τους ξεπερνάει και ποιος είναι κατώτερος. Αυτά είναι τα πρώτα πράγματα που κοιτάζουν. Μόλις αξιολογήσουν γρήγορα την κατάσταση, αρχίζουν να αναλαμβάνουν δράση, βάζοντας, προς το παρόν, στην άκρη και αγνοώντας όσους είναι κατώτεροι απ’ αυτούς. Πηγαίνουν πρώτα σ’ αυτούς που θεωρούν ανώτερους, σ’ εκείνους που έχουν κάποιο κύρος και κάποια θέση ή σ’ εκείνους που έχουν χαρίσματα και ταλέντο. Με αυτούς συγκρίνουν πρώτα τον εαυτό τους. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές εκτιμούν κάποιους απ’ αυτούς τους ανθρώπους ή αν εκείνοι είναι πιστοί στον Θεό για πολύ καιρό και όλοι τούς έχουν σε μεγάλη υπόληψη, τότε οι αντίχριστοι τους φθονούν και φυσικά τους θεωρούν ανταγωνιστές. Έπειτα, συγκρίνουν σιωπηλά τον εαυτό τους μ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν κύρος, θέση και τους οποίους θαυμάζουν οι αδελφοί και οι αδελφές. Αρχίζουν να αναλογίζονται τέτοιους ανθρώπους, εξετάζοντας τι μπορούν να κάνουν, σε τι είναι άριστοι και γιατί τους εκτιμούν κάποιοι. Μέσω της παρακολούθησης και της παρατήρησης, οι αντίχριστοι συνειδητοποιούν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ειδικοί σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, καθώς και ότι όλοι τούς έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, επειδή πιστεύουν στον Θεό για περισσότερο καιρό κι επειδή μπορούν να μοιραστούν κάποιες βιωματικές μαρτυρίες. Οι αντίχριστοι βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους ως «λεία» και τους αναγνωρίζουν ως αντιπάλους, και στη συνέχεια καταστρώνουν ένα σχέδιο δράσης. Τι σχέδιο δράσης; Κοιτάζουν σε ποιες πτυχές δεν μπορούν να συναγωνιστούν τους αντιπάλους τους και μετά αρχίζουν να δουλεύουν πάνω σ’ αυτές τις πτυχές. Για παράδειγμα, αν δεν είναι το ίδιο καλοί μ’ εκείνους σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, τότε μελετούν αυτό το επάγγελμα, διαβάζουν βιβλία πιο συχνά, ψάχνουν κάθε είδους πληροφορίες πιο συχνά και ζητάνε ταπεινά από άλλους να τους δώσουν οδηγίες πιο συχνά. Συμμετέχουν σε κάθε είδους έργο που έχει σχέση μ’ αυτό το επάγγελμα, μαζεύουν σιγά σιγά εμπειρία και αναπτύσσουν τη δύναμή τους. Κι όταν πιστεύουν ότι έχουν το κεφάλαιο που χρειάζονται για να αναμετρηθούν με τους αντιπάλους τους, τότε συχνά παρουσιάζονται για να εκφράσουν τις δικές τους «ευφυείς απόψεις» και πολλές φορές διαψεύδουν και μειώνουν σκόπιμα τους αντιπάλους τους, για να τους φέρουν σε δύσκολη θέση και να πετάξουν λάσπη στο όνομά τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο υπογραμμίζουν πόσο έξυπνοι και εξαιρετικοί είναι οι ίδιοι και καταπιέζουν τους αντιπάλους τους. Όσοι είναι διορατικοί μπορούν να τα δουν όλα αυτά, μόνο οι ανόητοι και ανίδεοι που δεν έχουν διάκριση δεν τα βλέπουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μόνο τον ενθουσιασμό που έχουν οι αντίχριστοι, την επιδίωξή τους, τα βάσανά τους, το τίμημα που πληρώνουν και την εξωτερική καλή συμπεριφορά· όμως, η πραγματική τους κατάσταση κρύβεται στα βάθη της καρδιάς τους. Ποιος είναι ο βασικός τους στόχος; Να αποκτήσουν θέση. Ο στόχος στον οποίο επικεντρώνεται όλο τους το έργο, όλος τους ο μόχθος και όλο το τίμημα που πληρώνουν είναι εκείνο που λατρεύουν περισσότερο μέσα τους: η θέση και η εξουσία» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Όταν διάβασα τον λόγο του Θεού, ένιωσα ότι ο Θεός έβλεπε ξεκάθαρα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Σκέφτηκα πώς, από τότε που ανέλαβα το πότισμα, το αντιμετώπισα ως μια ευκαιρία να κάνω επίδειξη. Ήθελα να λύνω τα προβλήματα των άλλων για να κερδίσω τον θαυμασμό και την έγκρισή τους. Αφότου η επικεφαλής ανέθεσε στη Νάταλι να εργαστεί μαζί μου, δεν είχα σκεφτεί πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε το καθήκον μας καλά μαζί, μα αντ’ αυτού την ανταγωνιζόμουν συνεχώς και συνέκρινα τον εαυτό μου μαζί της. Είχα εμμονή με το ποια αναζητούσαν για βοήθεια οι αδελφοί και οι αδελφές, ποια από εμάς είχε μεγαλύτερο κύρος ή περισσότερη υπόληψη ανάμεσα στους άλλους. Ένιωθα να απειλούμαι όταν έβλεπα πως όλοι θαύμαζαν τη Νάταλι και ένιωθα παραγκωνισμένη, οπότε άρχισα να τη βλέπω ως κάποια που έπρεπε να ανταγωνιστώ. Ήθελα να τη νικήσω και να την ξεπεράσω σε ό,τι έλεγα και έκανα, και προσπαθούσα με κάθε τρόπο να κάνω τους αδελφούς και τις αδελφές να πιστεύουν ότι ήμουν καλύτερη από εκείνη. Φαινόταν ότι έκανα το καθήκον μου, αλλά δεν σκεφτόμουν καθόλου πώς να το κάνω καλά, πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις συναθροίσεις ή αν είχαν επιλυθεί οι δυσκολίες και τα προβλήματα των αδελφών μου. Κάθε τι που έκανα το έκανα για χάρη της φήμης και της θέσης μου. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Οι αντίχριστοι βάζουν τη θέση και το κύρος πάνω από όλα. Ζηλεύουν, πολεμούν και συγκρίνονται με οποιονδήποτε είναι καλύτερος από αυτούς. Δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα για να ποδοπατήσουν, να υποτιμήσουν και να σπιλώσουν τον οποιονδήποτε για χάρη του κύρους, για να εξυψωθούν και να επιδειχθούν. Σε ό,τι έκανα, δεν ήταν τα απώτερα κίνητρά μου τα ίδια με αυτά ενός αντίχριστου; Το να κάνω το καθήκον μου με τέτοια πρόθεση ήταν σαν να ακολουθούσα το μονοπάτι ενός αντίχριστου και να αντιστέκομαι στον Θεό. Συνειδητοποιώντας αυτό, κυριεύτηκα από τύψεις. Δεν ήθελα να συνεχίσω να ακολουθώ αυτό το μονοπάτι, και επιθυμούσα να αναζητήσω πραγματικά την αλήθεια και να επιλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση.

Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Τι ατμόσφαιρα επικρατεί στο στρατόπεδο του Σατανά, είτε στην κοινωνία είτε στους κύκλους των αξιωματούχων; Ποιες πρακτικές είναι δημοφιλείς; Όλα αυτά πρέπει να τα καταλάβετε λιγάκι. Ποιες είναι οι αρχές και οι κατευθυντήριες γραμμές για τις ενέργειές τους; Καθένας κάνει του κεφαλιού του· καθένας ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Ενεργεί σύμφωνα με το δικό του συμφέρον και κάνει ό,τι θέλει. Όποιος έχει την εξουσία έχει και τον τελικό λόγο. Δεν σκέφτονται ούτε μια στιγμή τους άλλους. Απλώς κάνουν ό,τι θέλουν, πασχίζουν για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις. Μόλις αποκτήσουν εξουσία, σπεύδουν να ασκήσουν την εξουσία αυτή πάνω στους άλλους. Αν τους προσβάλλεις, θέλουν να σε κάνουν να υποφέρεις, κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο παρά να τους προσφέρεις δώρα. Είναι φαρμακεροί σαν σκορπιοί, είναι πρόθυμοι να παραβιάσουν τους νόμους, τους κρατικούς κανονισμούς, ακόμη και να διαπράξουν εγκλήματα. Είναι ικανοί για όλα αυτά. Τόσο σκοτεινά και κακά είναι τα πράγματα στο στρατόπεδο του Σατανά. Σήμερα, ο Θεός έχει έρθει για να σώσει την ανθρωπότητα, για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αποδεχτούν και να κατανοήσουν την αλήθεια και να απελευθερωθούν από τα δεσμά και την εξουσία του Σατανά. Αν δεν αποδέχεστε και δεν κάνετε πράξη την αλήθεια, τότε ζείτε ακόμα υπό την επιρροή του Σατανά, έτσι δεν είναι; Στην περίπτωση αυτή, τι διαφορά έχει η τωρινή σας κατάσταση από την κατάσταση των διαβόλων και του Σατανά; Θα ανταγωνιζόσασταν όπως ακριβώς ανταγωνίζονται οι άπιστοι. Θα παλεύατε όπως ακριβώς παλεύουν οι άπιστοι. Από το πρωί ως το βράδυ, θα συνωμοτούσατε, θα δολοπλοκούσατε, θα φθονούσατε και θα μπλέκατε σε διαμάχες. Ποια είναι η ρίζα αυτού του προβλήματος; Ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και ζουν σύμφωνα με αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Η βασιλεία των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι η βασιλεία του Σατανά· η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει μέσα σε μια σατανική διάθεση· κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Μη νομίζεις, λοιπόν, ότι είσαι πολύ καλός, πολύ πράος ή πολύ ειλικρινής για να εμπλακείς σε αγώνες για την εξουσία και το κέρδος. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν σε καθοδηγεί ο Θεός, τότε σίγουρα δεν αποτελείς εξαίρεση και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αποφύγεις, επειδή είσαι άδολος, καλός ή νέος, να αγωνιστείς για τη φήμη και το κέρδος. Η αλήθεια είναι πως κι εσύ θα επιδιώξεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση όσο έχεις την ευκαιρία και όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις. Η επιδίωξη της φήμης και του κέρδους είναι η χαρακτηριστική συμπεριφορά των ανθρώπων που έχουν τη μοχθηρή φύση του Σατανά. Κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ζουν για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση· όλοι τους είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα στον αγώνα τους για αυτά τα πράγματα. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ αυτούς ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά. Επομένως, όποιος δεν αποδέχεται ούτε κατανοεί την αλήθεια, όποιος δεν μπορεί να ενεργήσει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, είναι άτομο που ζει μέσα σε μια σατανική διάθεση. Η σατανική διάθεση ήδη κυριαρχεί στις σκέψεις σου και ελέγχει τη συμπεριφορά σου. Ο Σατανάς σ’ έχει θέσει εντελώς υπό τον έλεγχο και τα δεσμά του, και αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν απαρνηθείς τον Σατανά, δεν πρόκειται να μπορέσεις να ξεφύγεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα γιατί δεν μπορούσα να πάψω να αγωνίζομαι για το κύρος και το προσωπικό κέρδος. Ήταν επειδή είχα διαποτιστεί και διαφθαρεί από σατανικές απόψεις και δηλητήρια. Από τότε που ήμουν μικρή, είχα διδαχθεί και μου είχαν ενσταλαχτεί στο σπίτι και στο σχολείο ιδέες όπως: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα», «Τ’ αγαθά κόποις κτώνται». Έτσι, ήθελα τον θαυμασμό των άλλων, σε όποια ομάδα και αν ανήκα, και απολάμβανα το αίσθημα του να με θαυμάζουν και να με εγκρίνουν. Πίστευα ότι μόνο αυτή ήταν μια αξιοπρεπής, αξιόλογη ζωή. Ζούσα ακόμα με αυτές τις σατανικές ιδέες και οπτικές, ενώ έκανα το καθήκον μου στην εκκλησία. Επιδιώκοντας τον θαυμασμό των άλλων, αντιμετώπιζα τη Νάταλι ως αντίπαλό μου, έχοντας εμμονή με το πώς θα την ξεπεράσω. Είχα καταφύγει ακόμη και σε άκαρδες πράξεις, χρησιμοποιώντας ύπουλα μέσα για να διαταράξω τη συναναστροφή της στη συνάθροιση. Πάντα πίστευα ότι η ανέλιξη στην ιεραρχία και ο θαυμασμός ήταν ο μόνος αξιοπρεπής τρόπος ζωής. Τα γεγονότα μού είχαν δείξει ότι όταν ζούσα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια, η φιλοδοξία και οι επιθυμίες μου απλώς μεγάλωναν συνεχώς, και η οπτική μου συνεχώς συρρικνωνόταν, μέχρι που η συμπεριφορά μου ήταν κατάπτυστη και ιδιαίτερα αηδιαστική για τον Θεό. Δεν υπήρχε ίχνος αξιοπρέπειας σε μια τέτοιου είδους ζωή. Τελικά είδα πόσο βαθιά με είχε διαφθείρει ο Σατανάς. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα και είχα χάσει τη συνείδηση και τη λογική μου. Αν δεν υπήρχε η κρίση και η αποκάλυψη του λόγου του Θεού, δεν θα είχα κάνει αυτοκριτική και δεν θα είχα αποκτήσει αυτογνωσία ούτε θα είχα διακρίνει καθαρά τις συνέπειες και τον κίνδυνο της επιδίωξης της φήμης και του κύρους. Θα συνέχιζα απλώς να ζω με σατανικά δηλητήρια, και ποιος ξέρει τι είδους κακό θα έκανα; Ευχαρίστησα μέσα από την καρδιά μου τον Θεό για την καθοδήγησή Του και για το ότι μου έδωσε κάποια αυτογνωσία.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού, και μέσα σ’ αυτό βρήκα το πρακτικό μονοπάτι για να απελευθερωθώ από τα δεσμά της φήμης και της θέσης: «Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να εκπληρώνουν καλά το καθήκον τους, δεν τους ζητά να ολοκληρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό αναθέσεων ή να φέρουν εις πέρας κάποια σπουδαία προσπάθεια, ούτε να εκτελέσουν κάποιο σπουδαίο εγχείρημα. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι να μπορούν οι άνθρωποι να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια όντας προσγειωμένοι, και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο Του. Ο Θεός δεν χρειάζεται να είσαι σπουδαίος ή αξιότιμος, ούτε χρειάζεται να πραγματοποιήσεις κάποιο θαύμα, ούτε θέλει να δει κάποια ευχάριστη έκπληξη σ’ εσένα. Δεν χρειάζεται τέτοια πράγματα. Το μόνο που χρειάζεται ο Θεός είναι να κάνεις σταθερά πράξη τα λόγια Του. Όταν ακούς τα λόγια του Θεού, κάνε ό,τι έχεις καταλάβει, εκτέλεσε ό,τι έχεις κατανοήσει, θυμήσου ό,τι έχεις ακούσει, και τότε, όταν έλθει η ώρα να ασκηθείς, ασκήσου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ώστε τα λόγια Του να μπορέσουν να γίνουν η ζωή σου, οι πραγματικότητές σου και το βίωμά σου. Έτσι, ο Θεός θα ικανοποιηθεί. Αναζητάς διαρκώς μεγαλείο, αρχοντιά και κοινωνική θέση· αναζητάς διαρκώς εγκωμιασμό. Πώς αισθάνεται ο Θεός όταν το βλέπει αυτό; Το αποστρέφεται και θα μείνει μακριά σου. Όσο περισσότερο επιδιώκεις πράγματα όπως το μεγαλείο, την αρχοντιά και το να είσαι ανώτερος από τους άλλους, διακεκριμένος, εξέχων και αξιόλογος, τόσο πιο αποκρουστικό σε βρίσκει ο Θεός. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν μετανοήσεις, τότε ο Θεός θα σε σιχαθεί και θα σε απαρνηθεί. Φρόντισε να μην είσαι κάποιος που ο Θεός βρίσκει αηδιαστικό· να είσαι ένα άτομο που αγαπάει ο Θεός. Πώς, λοιπόν, μπορεί κανείς να αποκτήσει την αγάπη του Θεού; Με το να δέχεται την αλήθεια με υπακοή, να στέκεται στη θέση ενός δημιουργημένου όντος, να ενεργεί προσγειωμένα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να εκτελεί σωστά τα καθήκοντά του, να προσπαθεί να είναι τίμιος άνθρωπος και να βιώνει την ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος. Αυτό αρκεί, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι βέβαιοι ότι δεν έχουν φιλοδοξίες ή ότι δεν τρέφουν άσκοπα όνειρα, ότι δεν επιδιώκουν δόξα, κέρδη και θέση ή να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Επιπλέον, δεν πρέπει να προσπαθούν να είναι σπουδαίοι άνθρωποι ή υπεράνθρωποι, οι οποίοι είναι ανώτεροι μεταξύ των ανθρώπων και κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν. Αυτή είναι η επιθυμία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και είναι το μονοπάτι του Σατανά· ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν αδιάκοπα τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση, και αρνούνται να μετανοήσουν, τότε δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτούς, και υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα γι’ αυτούς: να αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Μέσα από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι Εκείνος δεν ζητά από τους ανθρώπους να γίνουν διάσημοι ή σπουδαίοι. Δεν απαιτεί να επιτύχουν κάτι απίστευτο. Ο Θεός απλώς θέλει να ασκούμαστε με ειλικρίνεια σύμφωνα με τα λόγια Του και να εκπληρώνουμε τα καθήκοντα και τις ευθύνες ενός δημιουργημένου όντος. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πραγματικά αξιοπρεπής στα μάτια του Θεού και Τον ευαρεστεί. Ο άνθρωπος πρέπει να λατρεύει και να εξυψώνει τον Θεό. Εγώ όμως πάντα αναζητούσα μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων και προσπαθούσα να τους κάνω να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν. Με αυτόν τον τρόπο, δεν πήγαινα ενάντια στις απαιτήσεις Του και δεν περπατούσα στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό; Δεν είχα την πραγματικότητα της αλήθειας. Υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν μπορούσα να καταλάβω ή να επιλύσω, και ήμουν σε θέση να ξεστομίσω μόνο μερικά δόγματα, αλλά πάντα είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου. Ήθελα να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν οι άλλοι χωρίς ντροπή, και όταν αυτό δεν συνέβαινε, αγωνιζόμουν γι’ αυτό. Δεν είχα καθόλου αυτογνωσία και δεν γνώριζα καμία ντροπή! Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας και είναι υπέρτατος και μέγας. Ενσαρκώθηκε και ήρθε στη γη για να εκφράσει την αλήθεια και να σώσει την ανθρωπότητα. Έχει επιτελέσει τόσο τεράστιο έργο, αλλά εξακολουθεί να μην επιδεικνύεται και να μην τοποθετείται ως Θεός. Είναι κρυμμένος και ταπεινός. Βλέποντας πόσο υπέροχη είναι η ουσία του Θεού ένιωσα ακόμη μεγαλύτερη ντροπή και ενοχές. Αποφάσισα να απαρνηθώ τη σάρκα μου και να κάνω πράξη την αλήθεια. Προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Ω Θεέ μου, πάντα ανταγωνίζομαι και συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους, ενώ εκτελώ το καθήκον μου, και αναζητώ το κύρος, ώστε οι άλλοι να με θαυμάζουν. Αυτό Σε αηδιάζει, και δεν θέλω να ζω πια έτσι. Θέλω να αφήσω στην άκρη τη φήμη και το κύρος, και να εκτελώ το καθήκον μου προσγειωμένα. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με». Κατόπιν, αναζήτησα τη Νάταλι, και της ανοίχτηκα για την κατάστασή μου και για τη διαφθορά μου. Συναναστραφήκαμε για τη σημασία της αρμονικής συνεργασίας. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα τόσο ακλόνητη και γαλήνια.

Μετά από αυτό, ακόμα ένιωθα κάποιες φορές την ανάγκη να ανταγωνιστώ τη Νάταλι ενώ εργαζόμουν μαζί της, αλλά όταν εμφανίζονταν αυτές οι σκέψεις, έλεγα γρήγορα μια προσευχή και απαρνιόμουν τον εαυτό μου. Θυμάμαι μια φορά, όταν ήταν η σειρά της Νάταλι να φιλοξενήσει μια συνάθροιση, είδα ότι ήταν πολύ απασχολημένη για να προετοιμαστεί, οπότε βρήκα μερικά σχετικά λόγια του Θεού για να αντιμετωπίσω τα ζητήματα των άλλων. Σκέφτηκα: «Εγώ ήμουν αυτή που βρήκε αυτά τα χωρία. Αν η συνάθροιση πάει καλά, θα νομίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι ήταν η Νάταλι που έκανε όλη τη δουλειά; Θα σκεφτούν ότι αναλαμβάνει περισσότερο φορτίο απ’ ό,τι εγώ; Ίσως θα έπρεπε να φιλοξενήσω εγώ τη συνάθροιση». Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, συνειδητοποίησα ότι έτσι αγωνιζόμουν πάλι για το κύρος και το προσωπικό μου όφελος. Τότε, μου ήρθαν στο μυαλό αυτά τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να μάθεις να δίνεις τόπο στην οργή και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς τη στιγμή που συναντάς την ευκαιρία να ξεχωρίσεις ή να αποκτήσεις δόξα. Πρέπει να είσαι σε θέση να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Έσο άνθρωπος που εργάζεται ήσυχα και αφανώς, και που δεν κορδώνεται στους άλλους ενώ εκτελεί πιστά το καθήκον του. Όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι το γόητρο και το κύρος σου, όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι τα δικά σου συμφέροντα, τόσο πιο γαλήνιος θα γίνεσαι, τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει στην καρδιά σου και τόσο περισσότερο θα βελτιώνεται η κατάστασή σου. Όσο περισσότερο παλεύεις και ανταγωνίζεσαι, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η κατάστασή σου. Αν δεν το πιστεύεις, δοκίμασε και θα δεις! Αν θέλεις να αντιστρέψεις αυτήν τη διεφθαρμένη κατάσταση και να μη σε εξουσιάζουν αυτά τα πράγματα, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις με σαφήνεια την ουσία αυτών των πραγμάτων και, στη συνέχεια, να τα παραμερίσεις, να τα εγκαταλείψεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν μονοπάτι άσκησης. Πρέπει να μάθουμε να αφηνόμαστε, να εγκαταλείπουμε κάθε ευκαιρία για επίδειξη και να αφήνουμε τους άλλους να παίρνουν τα φώτα της δημοσιότητας. Σκεπτόμενη αυτό, της έστειλα ένα μήνυμα, λέγοντάς της: «Φιλοξένησε εσύ τη συνάθροιση αύριο, εγώ θα βοηθήσω με τη συναναστροφή». Στη συνάθροιση της επόμενης ημέρας, δεν σκεφτόμουν το πώς με έβλεπαν, αλλά το πώς να συναναστραφώ με τα λόγια του Θεού για να βοηθήσω στην επίλυση των προβλημάτων. Με τη Νάταλι συναναστραφήκαμε μαζί, συμπληρώνοντας η μία την άλλη. Αργότερα, όλοι είπαν ότι η συνάθροιση τους είχε ωφελήσει πραγματικά. Ευχαρίστησα τον Θεό γι’ αυτό και ένιωσα τη βεβαιότητα και τη γαλήνη της άσκησης της αλήθειας.