Πάντα επηρεαζόμουν από την κοινωνία, από παιδί. Μου άρεσε να συμφωνώ με τους άλλους σε ό,τι έκανα. Οι γύρω μου ήταν χριστιανοί, οπότε ήμουν κι εγώ. Όταν όμως λαχταρούσα να μάθω πληροφορίες για τον Θεό, άρχισα να σκέφτομαι κάποια ερωτήματα: Γιατί πιστεύουμε στον Θεό; Πώς μπορούμε να Τον γνωρίσουμε; Σ’ αυτόν τον σκοτεινό και κακό κόσμο, πού είναι η αλήθεια; Γιατί αντιμετωπίζουμε δυσχέρειες; Αυτά τα ερωτήματα ήταν μυστήρια, ποτέ δεν βρήκα απαντήσεις σ’ αυτά. Ευτυχώς, αφού αποδέχτηκα το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού, βρήκα στα λόγια Του τις απαντήσεις σε όλα αυτά τα μπερδεμένα πράγματα. Έμαθα ότι με την πίστη, γνωρίζουμε τον Θεό, υποτασσόμαστε σ’ Αυτόν και Τον αγαπάμε, βιώνοντας τα λόγια και το έργο Του· Ότι στις έσχατες ημέρες, ο Θεός με την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό μάς οδηγεί στην τελείωση και καθαίρει τη διαφθορά μας. Έτσι, προσευχήθηκα να υποστώ δοκιμασίες. Ευχήθηκα μέχρι και να είχα γεννηθεί στην Κίνα, ώστε να καταδιωκόμουν απ’ το σατανικό καθεστώς, όπως οι Κινέζοι αδελφοί και αδελφές, και να έδινα ηχηρή μαρτυρία και να με καθιστούσε ο Θεός νικητή μέσα από τις κακουχίες. Μόλις είχα αυτήν την αφύπνιση, πολύ σύντομα κάτι μου συνέβη.

Εξαιτίας της πανδημίας, αναγκάστηκαν να με απολύσουν από τη δουλειά μου. Έψαξα για δουλειά σε πολλές άλλες εταιρείες, μα ποτέ δεν με κάλεσαν για συνέντευξη. Με τον καιρό, τα πράγματα γίνονταν όλο και χειρότερα. Δεν είχα εισόδημα ούτε χρήματα για φαγητό. Δεν ήξερα τι να κάνω. Πριν από αυτό, παρακολουθούσα συναθροίσεις, διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, έβλεπα ταινίες κι έκανα το καθήκον μου μετά τη δουλειά. Αυτά ήταν τα πιο σημαντικά πράγματα για μένα και ένιωθα ότι ήταν καλός τρόπος να ασκήσω την πίστη. Μα τώρα που περνούσα αυτή τη δοκιμασία, σκέφτηκα ότι αφού πίστευα στον έναν αληθινό Θεό, σίγουρα θα με φρόντιζε και θα με βοηθούσε. Προσευχήθηκα και στον Θεό για να βρω δουλειά. Σκέφτηκα ότι αφού ήμουν πιστός, ο Θεός θα μου έδινε ό,τι ζητούσα, μα ο Θεός δεν έκανε κάτι τέτοιο. Ένιωσα κάποια αδυναμία και σύγχυση. Διάβαζα και προσευχόμουν κάθε μέρα, οπότε γιατί ο Θεός δεν με βοηθούσε όταν υπέφερα; Όταν σκέφτηκα αυτό, θυμήθηκα τον Ιώβ. Ακόμα και όταν έχασε όλα τα υπάρχοντά του, παρέμεινε σταθερός στη μαρτυρία του. Ο Ιώβ πίστευε ότι τα πάντα, καλά και κακά, τα κανόνιζε ο Θεός· δεν είχε ποτέ παράπονα. Ευχαριστούσε τον Θεό που του έδωσε υλικές ευλογίες, και όταν ο Θεός τού τις πήρε, συνέχισε να δοξάζει το όνομα του Ιεχωβά Θεού. Σκεπτόμενος την πίστη και τις προσευχές του Ιώβ, είδα πόσο πενιχρή ήταν η δική μου, δεν συγκρινόταν με του Ιώβ. Έπρεπε να ακολουθήσω το παράδειγμά και να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Μα, σαν σκεφτόμουν ότι μπορεί να μην είχα αρκετά για να φάω, δεν ήξερα τι να κάνω. Το σημαντικότερο, πίστευα στον Παντοδύναμο Θεό μόλις για τρεις μήνες και δεν κατανοούσα πολλά λόγια Του. Είχα εξαντλήσει το υπόλοιπο του ίντερνετ και δεν μπορούσα να μπω σε διαδικτυακές συναθροίσεις. Μπορούσα μόνο να παρακαλέσω τον Θεό, «Θεέ μου, το αν θα πεθάνω από την πείνα ή όχι είναι στο χέρι Σου. Ακόμα κι αν πεθάνω, θα υποταχθώ τις ρυθμίσεις Σου». Η προσευχή αυτή μου έδωσε μια αίσθηση γαλήνης. Την ίδια μέρα, μετά την προσευχή μου, κάτι συνέβη ξαφνικά. Τηλεφώνησε ο θείος μου και μου είπε να δουλέψω στην κατασκευαστική του εταιρεία. Αν και η δουλειά αυτή είναι κουραστική, μετά από μια βδομάδα είχα βγάλει κάποια χρήματα για να περάσω λίγο καιρό. Πραγματικά ευχαρίστησα τον Θεό! Τότε, άρχισα να σκέφτομαι γιατί ο Θεός δεν με βοήθησε να βρω δουλειά όταν το ζητούσα, μα με βοήθησε όταν προσευχήθηκα ότι ήμουν έτοιμος να υποταχθώ.

Τότε, μια μέρα, διάβασα μερικά λόγια του Θεού που μου έδωσαν κάποια κατανόηση γι’ αυτό. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο και μόνο για να τους θεραπεύσω. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσω τη δύναμή Μου και να βγάλω τα ακάθαρτα πνεύματα από το σώμα τους και τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα απλώς και μόνο για να λάβουν ειρήνη και χαρά από Εμένα. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο για να απαιτήσουν από Εμένα μεγαλύτερο υλικό πλούτο. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο και μόνο για να περάσουν τη ζωή αυτή με ειρήνη και να είναι σώοι και αβλαβείς στον κόσμο που έρχεται. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο για να αποφύγουν τα δεινά της κόλασης και να λάβουν τις ευλογίες του ουρανού. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο για προσωρινή άνεση, αλλά δεν αποζητούν να κερδίσουν τίποτα από τον κόσμο που έρχεται. Όταν στρέφω το μένος Μου ενάντια στους ανθρώπους και τους στερώ όλη τη χαρά και τη γαλήνη που είχαν πριν, αρχίζουν να αμφιβάλλουν. Όταν δίνω στους ανθρώπους τα δεινά της κόλασης και παίρνω πίσω τις ευλογίες του ουρανού, εξοργίζονται. Όταν οι άνθρωποι Μου ζητούν να τους θεραπεύσω κι Εγώ δεν τους δίνω καμία σημασία και νιώθω αποστροφή για εκείνους, οι άνθρωποι αναχωρούν από Εμένα και αναζητούν την οδό της κακής ιατρικής και της μαγείας. Όταν παίρνω όλα όσα οι άνθρωποι έχουν απαιτήσει από Εμένα, όλοι εξαφανίζονται χωρίς ίχνος. Συνεπώς, λέω ότι οι άνθρωποι πιστεύουν σ’ Εμένα επειδή η χάρη Μου είναι σε υπερβολική αφθονία και επειδή έχουν να κερδίσουν πολλά οφέλη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). «Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό είναι μόνο μια σχέση απροκάλυπτης ιδιοτέλειας. Είναι σχέση μεταξύ κάποιου που δέχεται και κάποιου που δωρίζει ευλογίες. Για να το πούμε απλά, είναι η σχέση μεταξύ ενός εργαζομένου και ενός εργοδότη. Ο εργαζόμενος δουλεύει σκληρά μόνο για να λαμβάνει τις ανταμοιβές που παρέχει ο εργοδότης. Δεν υπάρχει στοργή σε μια τέτοια σχέση που βασίζεται στο συμφέρον, μόνο συναλλαγή. Δεν αγαπάει ούτε αγαπιέται κανείς, υπάρχει μόνο φιλανθρωπία και έλεος. Δεν υπάρχει κατανόηση, μόνο αβοήθητη καταπιεσμένη αγανάκτηση και εξαπάτηση. Δεν υπάρχει οικειότητα, μόνο ένα αδιαπέραστο χάσμα. Τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, ποιος μπορεί να αντιστρέψει μια τέτοια πορεία; Και πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να καταλάβουν πραγματικά πόσο φρικτή έχει γίνει αυτή η σχέση; Πιστεύω ότι όταν οι άνθρωποι πλέουν στην αγαλλίαση τού να ευλογούνται, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο εξευτελιστική και απεχθής είναι μια τέτοια σχέση με τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Γ΄: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού). Φάνηκαν τα κίνητρά μας για ευλογίες και οι διεφθαρμένες καταστάσεις μας. Πολλοί άνθρωποι αναζητούν απλώς την παρηγοριά του Θεού στην πίστη τους. Δεν θέλουν να υποστούν καμιά ατυχία και ελπίζουν ότι ο Θεός θα τους δώσει όλα όσα θέλουν, μα ποτέ δεν νοιάζονται για το αν ικανοποιούν τον Θεό. Δεν θεωρούν σημαντικό να υποταχθούν στον Θεό και να Τον ικανοποιήσουν. Το σημαντικό είναι να τους δώσει ο Θεός αυτό που θέλουν. Οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι συχνά κήρυτταν ότι πρέπει να προσευχόμαστε για τις ευλογίες του Θεού, αλλά αυτή η επιδίωξη αμαυρώνει τη σχέση μας με τον Θεό. Όπως αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού: «Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό είναι μόνο μια σχέση απροκάλυπτης ιδιοτέλειας. Είναι σχέση μεταξύ κάποιου που δέχεται και κάποιου που δωρίζει ευλογίες. Για να το πούμε απλά, είναι η σχέση μεταξύ ενός εργαζομένου και ενός εργοδότη. Ο εργαζόμενος δουλεύει σκληρά μόνο για να λαμβάνει τις ανταμοιβές που παρέχει ο εργοδότης. Δεν υπάρχει στοργή σε μια τέτοια σχέση που βασίζεται στο συμφέρον, μόνο συναλλαγή». Τα λόγια Του είναι η αλήθεια, έτσι έκανα αυτοκριτική. Είδα ότι η πίστη μου ήταν για να κερδίσω τις ευλογίες του Θεού. Αυτή η πρόθεση ήταν κρυμμένη βαθιά στα βάθη της καρδιάς μου. Νόμιζα ότι εφόσον ο Θεός επέστρεψε στη γη, θα ευλογούσε σίγουρα όλους όσοι Τον αποδέχονται. Ότι εφόσον είχα αποδεχτεί το έργο των εσχάτων ημερών, οι ευλογίες ήταν κοντά, ότι η ζωή μου θα καλυτέρευε. Όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Αντιμετώπισα δυσχέρειες και η ζωή μου έγινε πιο δύσκολη, έτσι έγινα αδύναμος και αρνητικός. Δεν είχα εισόδημα, δεν είχα φαγητό, δεν είχα ίντερνετ για να συμμετάσχω σε διαδικτυακές συναθροίσεις. Πώς θα συνέχιζα να ασκώ την πίστη μου; Απογοητεύτηκα και ένιωσα ότι ο Θεός δεν νοιαζόταν για μένα. Έψαχνα παντού για δουλειά και προσευχόμουν για τη βοήθεια του Θεού, μα δεν απαντούσε ποτέ και δεν μου έδινε αυτό που προσευχόμουν. Ανέπτυξα αμφιβολίες για τον Θεό: Είναι ο αληθινός Θεός; Είναι ακριβώς όπως τα λέει ο Θεός: «Όταν στρέφω το μένος Μου ενάντια στους ανθρώπους και τους στερώ όλη τη χαρά και τη γαλήνη που είχαν πριν, αρχίζουν να αμφιβάλλουν». Τα λόγια Του με έκαναν να νιώσω ντροπή γι’ αυτό που είχα δείξει. Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν επίσης ότι η πίστη για χάρη των ευλογιών ήταν λάθος οπτική, επειδή έβλεπα τον Θεό ως χορηγό ευλογιών και έβλεπα τον εαυτό μου ως αποδέκτη ευλογιών. Όταν ο Θεός δεν μου έδινε μια καλή δουλειά όπως ήθελα, Τον κατηγορούσα και νόμιζα ότι δεν νοιαζόταν για μένα. Είδα πόσο παράλογη, αδαής και ανόητη ήταν η οπτική μου για την πίστη. Σκέφτηκα που πήγαινα σε συναθροίσεις από παιδί και το μόνο που άκουγα ήταν, «Ο Θεός θα σου δώσει μεγάλες ευλογίες! Ο Θεός θα σε ευλογήσει αν είσαι πιστός. Προσευχήσου και ζήτα από τον Θεό, και σίγουρα θα σου απαντήσει». Όσα άκουγα από τον θρησκευτικό κόσμο, τους γονείς μου και τους γύρω μου είχαν μεγάλο αντίκτυπο για μένα και με έκαναν να νιώσω ότι αρκούσε να πιστέψω για να έχω τις ευλογίες Του και να μην έχω εγκόσμια βάσανα. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι ήταν λάθος να επιθυμείς ευλογίες στην πίστη, και, αλήθεια, δεν έβλεπα ότι ήταν σατανική διάθεση. Δεν το κατανοούσα μέχρι που διάβασα τα λόγια του Θεού που εξέθεταν τη διαφθορά των ανθρώπων. Αναρωτήθηκα, είναι η πίστη πραγματικά μόνο για υλικές ευλογίες; Αυτοί που έχουν αρκετά χρήματα και υλικά αγαθά είναι αυτοί που εγκρίνει ο Θεός; Αν είναι έτσι, γιατί είπε ο Κύριος Ιησούς στο κατά Ιωάννην 6:27: «Εργάζεσθε μη διά την τροφήν την φθειρομένην, αλλά διά την τροφήν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, την οποίαν ο Υιός του ανθρώπου θέλει σας δώσει· διότι τούτον εσφράγισεν ο Πατήρ ο Θεός»; Είπε επίσης: «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν· επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας» (Κατά Ματθαίον 6:19-21). Τότε συνειδητοποίησα πως το να Του ζητάμε πάντα υλικές ευλογίες είναι υπερβολική επιθυμία, είναι διαφθορά και ο Θεός την απεχθάνεται. Συμβαίνει επειδή ο Σατανάς μάς παραπλανά και μας εμποδίζει να γνωρίσουμε την ταυτότητα του Θεού ή ότι ο Θεός κυβερνά τις μοίρες μας, οπότε δεν μπορούμε να υποταχθούμε στον Δημιουργό μας. Όταν όλα κυλούν ομαλά, ευχαριστούμε τον Θεό και Τον δοξάζουμε, μα στις δυσκολίες, όταν ο Θεός δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις μας, Τον παρανοούμε και Τον κατηγορούμε. Αυτό μου θύμισε τον Αβραάμ. Ήταν πρόθυμος να υποταχθεί σε οτιδήποτε απ’ τον Θεό. Είτε καλό είτε κακό, δεν είχε προσωπική επιλογή. Όταν ο Θεός τού είπε να θυσιάσει τον γιο του, ο Αβραάμ ήταν έτοιμος να κάνει ό,τι του ζήτησε ο Θεός. Ήταν πραγματικά οδυνηρό, αλλά δεν ρώτησε τον Θεό: «Γιατί μου το ζητάς αυτό; Πώς μπόρεσες να μου φερθείς έτσι;» Πίστευε πως ό,τι κι αν ζητούσε ο Θεός, έπρεπε να υπακούσει. Ήξερε ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός και ότι ο ίδιος ήταν δημιούργημα, οπότε θα έπρεπε να υποταχθεί και να δεχτεί κάθε εντολή ή απαίτηση από τον Θεό. Ο Θεός ενέκρινε την πίστη του Αβραάμ. Αλλά οι άνθρωποι σήμερα είναι εντελώς διαφορετικοί. Συνέχεια σκεφτόμαστε τις υλικές ευλογίες και αγνοούμε το θέλημα του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς μάς προέτρεψε, «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Κατά Ματθαίον 6:33). Δεν πρέπει να ψάχνουμε υλικές ευλογίες, μα να επιδιώκουμε την αλήθεια και να κάνουμε το καθήκον μας και το θέλημά Του. Αυτό έχει σημασία. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Γνωρίζει καλύτερα τις σκέψεις μας και το τι χρειαζόμαστε. Μα εξαιτίας της διαφθοράς του Σατανά, οι σκέψεις μας έχουν καταληφθεί από απληστία και υλικές ευλογίες, οπότε δεν πιστεύουμε για να Τον υπακούσουμε και να Τον ικανοποιήσουμε, αλλά μόνο για τις ευλογίες και για τις δικές μας επιθυμίες. Όπως λέει ο Παντοδύναμος Θεός, «Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ζουν για τον εαυτό τους. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω —αυτό συνοψίζει την ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό προς ίδιον όφελος· όταν απαρνούνται πράγματα και δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, το κάνουν προκειμένου να ευλογηθούν, και όταν είναι πιστοί σ’ Αυτόν, δεν παύουν να το κάνουν προκειμένου να ανταμειφθούν. Εν συντομία, όλα γίνονται με σκοπό να ευλογηθούν, να ανταμειφθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Στην κοινωνία, οι άνθρωποι εργάζονται για δικό τους όφελος, και στον οίκο του Θεού, κάνουν κάποιο καθήκον προκειμένου να ευλογηθούν. Ο λόγος που οι άνθρωποι απαρνιούνται τα πάντα και μπορούν να υπομείνουν πολλά βάσανα είναι για να κερδίσουν ευλογίες. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της σατανικής φύσης του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν την αλήθεια για μένα. Είδα την άγνοια και τον εγωισμό μου, είδα πως όταν συναντούσα κάτι που δεν μου άρεσε, έπρεπε να προσεύχομαι στον Θεό και να μην κυνηγάω τη χάρη και τις ευλογίες. Όμως, σύντομα αντιμετώπισα ξανά το ίδιο πρόβλημα. Αφού δούλεψα με τον θείο μου μόνο μια εβδομάδα και μετά παραιτήθηκα, και έπειτα ασχολούμουν μόνο με το καθήκον μου, ξέμεινα γρήγορα από χρήματα. Δεν ήξερα πού θα έβρισκα το επόμενο γεύμα μου ή πώς να ψάξω για δουλειά επειδή δεν είχα πτυχίο ή οποιαδήποτε προσόντα για εργασία. Δεν είχα περιουσία ή χρήματα για να αγοράσω δεδομένα στο κινητό μου. Χρειαζόμουν το διαδίκτυο για να παρακολουθώ συναθροίσεις και να κάνω καθήκον. Η σκέψη αυτή με έκανε να νιώσω πάλι αδύναμος, να νιώσω ότι δεν είχα καμία ελπίδα. Ακριβώς τότε, η μητέρα μου μου είπε ότι εξαιτίας της πανδημίας, δεν είχαν τίποτα για να ζήσουν, και ήλπιζαν να τους δώσω κάποια πράγματα. Το να μάθω ότι η μαμά μου ήταν στην ίδια κατάσταση ήταν οδυνηρό και με έκανε αδύναμο. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ένιωθα ότι υπέφερα περισσότερο από τους άλλους, ότι η ζωή μου ήταν πολύ δύσκολη. Δεν καταλάβαινα καθαρά το θέλημα του Θεού. Νόμιζα ότι αφού ασχολούμουν με το καθήκον μου κάθε μέρα, ο Θεός θα με φρόντιζε, οπότε γιατί επιδεινωνόταν συνεχώς η κατάστασή μου;

Εκείνη την περίοδο, διάβασα πολύ τα λόγια του Θεού και άκουσα αρκετούς ύμνους. Δύο από χωρία των λόγων του Θεού με βοήθησαν να κατανοήσω το θέλημά Του. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αυτό που επιζητούν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό είναι να αποκτήσουν ευλογίες για το μέλλον· αυτός είναι ο σκοπός της πίστης τους. Όλοι έχουν αυτήν την πρόθεση και αυτήν την ελπίδα, αλλά το πρόβλημα της διαφθοράς στη φύση τους πρέπει να επιλυθεί μέσω δοκιμασιών και εξευγενισμού. Συγκεκριμένα, πρέπει να εξευγενιστείς σε όποιες πτυχές δεν εξαγνιστείς και σε όποιες αποκαλύπτεις διαφθορά —αυτό είναι το σχέδιο του Θεού. Ο Θεός δημιουργεί για σένα ένα περιβάλλον και σε αναγκάζει να εξευγενιστείς μέσα σ’ αυτό, έτσι ώστε να μπορείς να γνωρίσεις τη δική σου διαφθορά. Τελικά, φτάνεις στο σημείο που θα προτιμούσες να πεθάνεις προκειμένου να εγκαταλείψεις τις μηχανορραφίες και τις επιθυμίες σου, και να υποταχθείς στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Επομένως, αν οι άνθρωποι δεν εξευγενίζονται για αρκετά χρόνια, αν δεν υποφέρουν σε κάποιον βαθμό, δεν θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαχθούν από τους περιορισμούς της διαφθοράς της σάρκας στη σκέψη και στην καρδιά τους. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι θα πρέπει να υποφέρουν στις πτυχές στις οποίες εξακολουθούν να περιορίζονται από τη σατανική τους φύσης, και στις πτυχές στις οποίες διατηρούν ακόμα δικές τους επιθυμίες και δικές τους απαιτήσεις. Μόνο μέσα από τα βάσανα μπορεί να πάρει κανείς μαθήματα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι σε θέση να αποκτήσει την αλήθεια και να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού. Μάλιστα, κατανοεί κανείς πολλές αλήθειες βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να αναγνωρίσει την παντοδυναμία και τη σοφία Του, ή να εκτιμήσει τη δίκαιη διάθεσή Του σε ένα άνετο και χαλαρό περιβάλλον, ή όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Αυτό θα ήταν αδύνατον!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν εξωφρενικές απαιτήσεις από τον Θεό και πάντα σκέφτονταν το εξής: “Απαρνηθήκαμε τις οικογένειές μας για να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, ο Θεός πρέπει να μας ευλογήσει. Ενεργήσαμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, επομένως πρέπει να μας ανταμείψει”. Πολλοί άνθρωποι τρέφουν τέτοιου είδους σκέψεις στην καρδιά τους όταν πιστεύουν στον Θεό. […] Επίσης, οι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και μετά παραπονιούνται για τον Θεό και δεν κάνουν αυτά που πρέπει. Οι άνθρωποι πρέπει να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά αποστρέφονται την αλήθεια. Λαχταρούν σαρκικές απολαύσεις και προσπαθούν διαρκώς να λαμβάνουν ευλογίες και να απολαμβάνουν χάρη, ενώ την ίδια στιγμή παραπονιούνται ότι ο Θεός έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Ζητούν συνέχεια από τον Θεό να είναι σπλαχνικός μαζί τους, να τους δώσει περισσότερη χάρη και να τους επιτρέψει να νιώσουν τις σαρκικές απολαύσεις. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; […] Αυτά τα λόγια δεν έχουν καμία λογική ή πίστη. Τα λένε όσοι έχουν δυσαρεστηθεί με τον Θεό που δεν εκπλήρωσε τις εξωφρενικές απαιτήσεις τους. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία αποκαλύπτουν από την καρδιά τους και αντιπροσωπεύουν πλήρως την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν στους ανθρώπους και, αν δεν απαλλαχθούν από αυτά, θα παραπονιούνται και θα παρερμηνεύουν τον Θεό όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Οι άνθρωποι μπορεί να βλαστημήσουν τον Θεό και να εγκαταλείψουν την αληθινή οδό ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό είναι απολύτως φυσικό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Έμαθα κάτι από τα λόγια του Θεού. Εστίαζα στο καθήκον μου κάθε μέρα, σε σημείο που δεν έδινα προσοχή στην οικογένειά μου· νόμιζα ότι αν δαπανούσα εαυτόν έτσι, ο Θεός θα έπρεπε να με ανταμείψει, να μου δώσει ευλογίες. Δεν ήθελα πλουσιοπάροχες ανταμοιβές από τον Θεό· μόνο μια δουλειά αρκετή για να τα βγάζω πέρα, και αφού έβρισκα δουλειά, θα έκανα καλύτερα το καθήκον μου. Το θεωρούσα πολύ λογικό αίτημα, που δεν ήταν καθόλου υπερβολικό. Μα αναλογιζόμενος τα λόγια Του, είδα ότι το να έχω αυτές τις υπερβολικές επιθυμίες έδειχνε ότι δεν είχα υποταχθεί στον Θεό. Απαιτούσα από τον Θεό να κάνει διάφορα για μένα. Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν και ότι αν κάποιος έχει πάντα παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό, είναι δύσκολο να κάνει πράξη την αλήθεια, και μάλλον θα Τον προδώσει και θα Τον απαρνηθεί όταν αυτές δεν ικανοποιηθούν. Τότε, κατάλαβα ότι με τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα εξωτερικά υπέφερα πολύ, έμοιαζα αξιολύπητος, μα στ’ αλήθεια, ο πόνος απαλυνόταν σιγά-σιγά. Ένιωθα ότι δεν άντεχα, αλλά ο Θεός δεν με εγκατέλειπε. Αυτό έγινε για να δω τα λανθασμένα κίνητρα και τις νοθεύσεις στην πίστη μου, και να τα στρέψω στη σωστή κατεύθυνση που θέλει ο Θεός να πάρουν οι άνθρωποι. Δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ: Δεν θέλω μια καλή δουλειά όπου θα βγάζω περισσότερα; Δεν θέλω κι άλλα δεδομένα κινητής και να καλύπτονται οι βασικές μου ανάγκες; Δεν θέλω να κάνω το καθήκον μου χωρίς προβλήματα; Ναι, το θέλω. Αφού, λοιπόν, θέλω αυτά τα πράγματα, γιατί δεν φροντίζει ο Θεός να τα έχω; Είμαι απλώς τόσο άτυχος, τόσο δυστυχής; Όχι βέβαια —ήμουν απίστευτα τυχερός. Ήταν η αγάπη του Θεού πάνω μου. Ο Θεός έστησε αυτή την κατάσταση για μένα, για ν’ αναζητήσω την αλήθεια, να πάρω μαθήματα και καθάρω την πίστη μου. Αν ασκούσα την πίστη μου εξ ολοκλήρου σε ένα καλό, άνετο περιβάλλον χωρίς να βιώνω δυσμενείς, αρνητικές καταστάσεις, η πίστη μου και η αγάπη μου για τον Θεό θα είχαν κίνητρα, επιθυμίες και νοθεία, τα οποία δεν θα ενέκρινε ο Θεός. Ο Θεός ελπίζει οι άνθρωποι να είναι πάντοτε αληθινοί απέναντί Του, να είμαστε αφοσιωμένοι και υπάκουοι απέναντί Του. Όπως ακριβώς ένα παιδί. Αν αγαπά τον μπαμπά του μόνο όταν του δίνει μια άνετη υλική ζωή, αλλιώς μισεί τον μπαμπά του και λέει, «Αν δεν μου δώσεις όλα όσα θέλω, δεν θα σε σέβομαι ή δεν θα σε αναγνωρίζω ως πατέρα μου», τι είδους παιδί είναι αυτό; Είναι ένα ασεβές παιδί χωρίς συνείδηση και λογική. Δόξα τω Θεώ! Αυτήν την κατάσταση αντιμετώπιζα κι εγώ. Αυτή η κατάσταση ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν για να καθάρω τις νοθείες στην πίστη μου.

Διάβασα κάτι άλλο στα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι είναι η πραγματική πίστη στον Θεό σήμερα; Είναι η αποδοχή του λόγου του Θεού ως τη ζωή-πραγματικότητά σου και η γνώση του Θεού μέσα από τον λόγο Του για να επιτευχθεί αληθινή αγάπη γι’ Αυτόν. Για να είμαστε σαφείς: Η πίστη στον Θεό αποσκοπεί στο να υποτάσσεσαι στον Θεό, να αγαπάς τον Θεό και να εκπληρώνεις το καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώνει ένα δημιούργημα. Αυτός είναι ο στόχος της πίστης στον Θεό. Πρέπει να καταφέρεις να αποκτήσεις γνώση για το κάλλος του Θεού, για το γεγονός ότι ο Θεός είναι άξιος σεβασμού, για το γεγονός ότι, στα δημιουργήματά Του, ο Θεός επιτελεί το έργο της σωτηρίας και της τελείωσης —αυτά είναι τα απολύτως απαραίτητα στοιχεία της πίστης σου στον Θεό. Η πίστη στον Θεό είναι κατά κύριο λόγο η αλλαγή από μια ζωή της σάρκας σε μια ζωή αγάπης για τον Θεό· από το να ζεις μες στη διαφθορά στο να ζεις μες στη ζωή των λόγων του Θεού· είναι το να εξέρχεσαι από την εξουσία του Σατανά και να ζεις υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού· είναι το να μπορείς να επιτύχεις υποταγή στον Θεό και όχι υποταγή στη σάρκα· είναι το να δίνεις τη δυνατότητα στον Θεό να κερδίσει ολόκληρη την καρδιά σου, να δίνεις τη δυνατότητα στον Θεό να σε οδηγήσει στην τελείωση και να απελευθερώνεσαι από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Η πίστη στον Θεό αποσκοπεί, κατά κύριο λόγο, στο να μπορέσουν η μεγάλη δύναμη και η δόξα του Θεού να εκδηλωθούν μέσα σου, ώστε να μπορέσεις να ακολουθήσεις το θέλημα του Θεού και να πραγματοποιήσεις το σχέδιο του Θεού και να είσαι σε θέση να γίνεις μάρτυρας για τον Θεό ενώπιον του Σατανά. Η πίστη στον Θεό δεν θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από την επιθυμία να βλέπεις σημεία και τέρατα, ούτε θα πρέπει να υφίσταται για χάρη της προσωπικής σου σάρκας. Θα πρέπει να αφορά την επιδίωξη της γνώσης του Θεού και την ικανότητα να υποτάσσεται κανείς στον Θεό και, όπως ο Πέτρος, να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν ως τον θάνατο. Αυτοί είναι οι βασικοί στόχοι της πίστης στον Θεό. Ο άνθρωπος τρώει και πίνει τον λόγο του Θεού προκειμένου να γνωρίσει τον Θεό και να Τον ικανοποιήσει. Η βρώση και η πόση του λόγου του Θεού σού δίνει μεγαλύτερη γνώση του Θεού, και μόνο κατόπιν τούτου μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Μόνο με γνώση του Θεού μπορείς να Τον αγαπάς, κι αυτός είναι ο στόχος που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος κατά την πίστη του στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλα επιτυγχάνονται διά του λόγου του Θεού). Διάβασα αυτά τα λόγια αμέσως μόλις πίστεψα στον Παντοδύναμο Θεό, μα τότε δεν τα είχα καταλάβει πραγματικά. Μόνο μετά από όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές κατανόησα λιγάκι το θέλημα του Θεού. Η αληθινή πίστη δεν είναι πραγματικά όπως νόμιζα, ότι εφόσον δαπανούσα εαυτόν για τον Θεό, Εκείνος θα με προστάτευε και θα ικανοποιούσε τις ανάγκες μου. Αυτή η άποψη για την πίστη είναι λάθος. Πρέπει να βιώνουμε τα λόγια του Θεού και να Τον ικανοποιούμε στα πάντα. Είτε δίνει είτε παίρνει, θα πρέπει να Του υποτασσόμαστε και να δίνουμε ειλικρινά τον εαυτό μας. Αν επιδιώκουμε να γνωρίσουμε τον Θεό μέσα από τα λόγια Του, και να υποταχθούμε στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του, ο Θεός εγκρίνει αυτό το είδος πίστης. Όποιος μπορεί να Τον αγαπάει και να Τον υπακούει μέχρι θανάτου, όπως ο Πέτρος, οδηγείται στην τελείωση απ’ τον Θεό. Ευτυχώς, ο Θεός με διαφώτισε να δω τη σωστή οπτική της πίστης μέσω αυτής της κατάστασης και αυτό μου έδωσε γαλήνη και ηρεμία. Έκανα μια προσευχή υποταγής στον Θεό, ζητώντας Του απλώς δύναμη ν’ αντέξω αυτή τη δυσκολία.

Προς έκπληξή μου, την επόμενη μέρα, ο θείος μου μου έστειλε λίγα χρήματα, κι έτσι αγόρασα λίγο φαγητό και δεδομένα. Ευχαρίστησα τον Θεό που μου έδωσε μια διέξοδο προς τα εμπρός.

Κατάφερα και να βρω μια δουλειά μερικής απασχόλησης. Δεν ήταν καθόλου εύκολη, αλλά έβγαζα αρκετά για τις βασικές μου ανάγκες. Ήξερα ότι ο Θεός το είχε κανονίσει αυτό. Πραγματικά βίωσα ότι η υποταγή στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού είναι θεμελιώδες μάθημα που πρέπει να πάρουμε μέσα από τη ζωή, μέσω του οποίου γνωρίζουμε την παντοδύναμη κυριαρχία και τους μυστηριώδεις τρόπους του Θεού. Αυτή τη στάση πρέπει να έχουμε απέναντι σε κάθε θέμα στη ζωή. Αυτό μου θύμισε τα εξής λόγια του Θεού. «Όταν αντιμετωπίζεις αληθινά προβλήματα της ζωής, πώς πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού; Όταν είσαι αντιμέτωπος με αυτά τα προβλήματα και δεν γνωρίζεις πώς να τα κατανοήσεις, να τα χειριστείς και να τα βιώσεις, ποια στάση πρέπει να υιοθετείς για να επιδείξεις την πρόθεσή σου να υποταχθείς, την επιθυμία σου να υποταχθείς και την πραγματικότητα της υποταγής σου στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Πρώτα, πρέπει να μάθεις να περιμένεις· έπειτα, πρέπει να μάθεις να αναζητάς· στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Το να “περιμένεις” σημαίνει να περιμένεις τον χρόνο του Θεού, να περιμένεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που Αυτός έχει διευθετήσει για σένα, όπως και να περιμένεις να σου αποκαλυφθούν σταδιακά οι προθέσεις Του. Το να “αναζητάς” σημαίνει να παρατηρείς και να κατανοείς τις καλόκαρδες προθέσεις του Θεού για σένα μέσω των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που Αυτός έχει καθορίσει, να κατανοείς την αλήθεια μέσω αυτών, να κατανοείς τι πρέπει να κατορθώσουν οι άνθρωποι και ποιες οδούς πρέπει να ακολουθούν, να κατανοείς ποια αποτελέσματα και ποια κατορθώματα έχει ο Θεός σκοπό να επιτύχει στους ανθρώπους. Το να “υποτάσσεσαι”, φυσικά, αναφέρεται στο να δέχεσαι τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός, να δέχεσαι την κυριαρχία Του και, μέσα από αυτά, να μαθαίνεις πώς υπαγορεύει ο Δημιουργός τη μοίρα του ανθρώπου, πώς παρέχει στον άνθρωπο τη ζωή Του, πώς ενσωματώνει την αλήθεια μέσα στον άνθρωπο. Τα πάντα υπό τις διευθετήσεις και την κυριαρχία του Θεού υπακούν σε φυσικούς νόμους και, αν αποφασίσεις να αφήσεις τον Θεό να διευθετήσει και να υπαγορεύσει τα πάντα για εσένα, πρέπει να μάθεις να περιμένεις, πρέπει να μάθεις να αναζητάς και πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να υιοθετήσει κάθε άνθρωπος που θέλει να υποταχθεί στην εξουσία του Θεού, όπως και η βασική αρετή που πρέπει να κατέχει κάθε άνθρωπος που θέλει να δεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Για να διατηρείτε τέτοια στάση, για να κατέχετε τέτοια αρετή, πρέπει να εργαστείτε πιο σκληρά. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορείτε να εισέλθετε στην αληθινή πραγματικότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Αυτά τα λόγια τα είχα διαβάσει παλιότερα, μα τα κατανόησα διαφορετικά αφότου πέρασα κάποιες δύσκολες στιγμές. Έβλεπα από τα λόγια του Θεού ότι η αναζήτηση του θελήματός Του, η αναμονή και η υποταγή είναι η πρώτη προσέγγιση που πρέπει να έχει κάποιος σ’ ένα πρόβλημα. Αλλά δεν είναι παθητική αναμονή. Είναι προσευχή, ανάγνωση των λόγων και αναζήτηση του θελήματος του Θεού, και αυτοκριτική. Έτσι μπορείς να μάθεις την πραγματική σου κατάσταση και να καταλάβεις σε τι πρέπει να εισέλθεις. Μέσα από τέτοια αναζήτηση και εμπειρία, βλέπουμε την κυριαρχία του Θεού και τις πραγματικές Του πράξεις.

Στην αρχή ήθελα να δουλέψω μόνο για έναν μήνα, ώστε να μαζέψω αρκετά για να τα βγάλω πέρα και μετά να αφιερωθώ στο καθήκον μου. Μα είχα ένα πρόβλημα με το κινητό μου. Σκέφτηκα ότι αν δούλευα άλλον έναν μήνα, θα αγόραζα κινητό και λάπτοπ. Αλλά ήμουν επικεφαλής εκκλησίας, οπότε είχα πολλές δουλειές να κάνω. Το καθήκον μου ήταν το πιο σημαντικό για μένα —η προτεραιότητά μου, έτσι παραιτήθηκα από τη δουλειά. Αφού η ανώτερη επικεφαλής έμαθε για την κατάστασή μου, μου είπε ότι για να μπορώ να κάνω καλά το καθήκον μου, η εκκλησία θα με βοηθούσε να αγοράσω ένα λάπτοπ και σύνδεση στο ίντερνετ. Ενθουσιάστηκα πολύ όταν το άκουσα —δεν μπορώ να εκφράσω το πόσο! Ήξερα ότι ήταν η χάρη του Θεού, ότι ο Θεός μού άνοιγε δρόμο για να κάνω καλά το καθήκον μου. Είδα και ότι ο Θεός δεν μου δυσκόλευε καθόλου τα πράγματα. Απλώς ήθελε να είμαι αληθινός και υπάκουος. Βίωσα προσωπικά την αγάπη Του μέσα από τις δυσχέρειες. Η ιδέα μου για την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο ήταν ασαφής και μακριά απ’ την πραγματικότητα. Μα αφότου έμαθα μέσα από αυτές τις πραγματικές καταστάσεις, το κατάλαβα πραγματικά. Μέσα από αυτές τις καταστάσεις, είδα την άγνοια και τον εγωισμό μου. Έτσι, άλλαξα σταδιακά τις λανθασμένες απόψεις μου για την πίστη και εισήλθα στο σωστό μονοπάτι. Ήταν πραγματικά η αγάπη του Θεού για μένα. Κατάλαβα και τη σωστή στάση που πρέπει να έχω στις δύσκολες στιγμές, και πώς να προσεγγίζω τον Θεό. Παλιότερα, νόμιζα ότι εφόσον είχα πίστη, ο Θεός θα μου έδινε τα πάντα. Τώρα, ξέρω ότι δεν πρέπει πάντα να απαιτούμε πράγματα από τον Θεό, αλλά να Του υποτασσόμαστε και να ικανοποιούμε το θέλημά Του.

Σύντομα, αντιμετώπισα άλλη μια δοκιμασία. Μόλις πληρώθηκα για τον πρώτο μήνα δουλειάς, με λήστεψαν ξαφνικά στο δρόμο. Μου πήραν τον μισό μισθό μου. Αλλά χάρη στην προστασία του Θεού, αν και είχαν μαχαίρια, δεν με τραυμάτισαν. Σκέφτηκα αμέσως ότι ο Θεός επέτρεψε να γίνει αυτό λόγω των καλών προθέσεών Του. Σκέφτηκα τον Ιώβ που ήταν τόσο πλούσιος, αλλά όταν έχασε τα υπάρχοντά του και πέθαναν όλα του τα παιδιά, υποτάχθηκε, δεν παραπονέθηκε και συνέχισε να δοξάζει τον Θεό. Εγώ δεν ήμουν πλούσιος —ήμουν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μου έκλεψαν λίγα χρήματα· αν και τα χρειαζόμουν και είχα πολλά σχέδια για το τι θα τα έκανα, ήμουν έτοιμος να ακολουθήσω το παράδειγμα του Ιώβ. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, είσαι ασύλληπτος. Δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως αυτό που συνέβη, μα πιστεύω ότι σ’ αυτό κρύβεται το θέλημά Σου. Είμαι έτοιμος να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Σου. Συγκίνησε την καρδιά μου και καθοδήγησέ με για να μην βυθιστώ στην αρνητικότητα». Μετά την προσευχή ηρέμησα, σαν να μην είχε συμβεί απολύτως τίποτα. Συνέχισα να κάνω το καθήκον μου ήρεμα όπως πάντα, χωρίς ανησυχία ή άγχος. Σε σύγκριση με την παρελθοντική στάση μου, ήταν εντελώς διαφορετικά, επειδή έμαθα ότι ο Θεός κανόνιζε έτσι τα πράγματα για να με καθάρει και να με σώσει. Κατανόησα και πιο βαθιά την αγάπη του Θεού. Η έκφραση της αγάπης του Θεού δεν είναι μόνο οι υλικές ευλογίες, διότι αυτά ικανοποιούν μόνο τις σαρκικές μας επιθυμίες. Η αληθινή αγάπη Του είναι το να μαθαίνουμε την αλήθεια μέσω της κρίσης των λόγων Του, των δοκιμασιών και του εξευγενισμού, να γνωρίζουμε γιατί έχουμε πίστη, πώς να σεβόμαστε τον Θεό και να αποφεύγουμε το κακό, και τελικά να υποτασσόμαστε σε όλες τις ρυθμίσεις Του. Αυτό μου θυμίζει κάποια λόγια του Θεού: «Η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό χτίζεται πάνω στα θεμέλια του ραφιναρίσματος και της κρίσης του Θεού. Εάν απολαμβάνεις μόνο τη χάρη του Θεού, έχοντας μια ήσυχη οικογενειακή ζωή ή με υλικές ευλογίες, τότε δεν έχεις κερδίσει τον Θεό και η πίστη σου στον Θεό δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχής. Ο Θεός έχει ήδη φέρει εις πέρας ένα στάδιο από το έργο της χάρης στη σάρκα και έχει ήδη δώσει υλικές ευλογίες στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να οδηγηθεί στην τελείωση μόνο με τη χάρη, την αγάπη και το έλεος. Στις εμπειρίες του, ο άνθρωπος συναντά μερική από την αγάπη του Θεού, βλέπει την αγάπη και το έλεος του Θεού, αλλά μετά από κάποιο διάστημα εμπειριών, βλέπει ότι η χάρη του Θεού και η αγάπη και το έλεός Του είναι ανίκανα να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση, ανίκανα να αποκαλύψουν τι είναι διεφθαρμένο μέσα στον άνθρωπο και ανίκανα να τον απαλλάξουν από τη διεφθαρμένη του διάθεση ή να οδηγήσουν στην τελείωση την αγάπη και την πίστη του. Το έργο της χάρης του Θεού ήταν το έργο μιας περιόδου, και ο άνθρωπος δεν μπορεί να βασίζεται στο να απολαμβάνει τη χάρη του Θεού για να γνωρίσει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). «Με τι μέσα επιτυγχάνεται η τελείωση του ανθρώπου από τον Θεό; Επιτυγχάνεται μέσα από τη δίκαιη διάθεσή Του. Η διάθεση του Θεού αποτελείται κυρίως από τη δικαιοσύνη, την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και την κατάρα, και οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση πρωτίστως μέσω της κρίσης Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Διαβάζοντάς τα, αισθάνομαι βαθιά ότι το έργο της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι για να καθάρει και ν’ αλλάξει την ανθρωπότητα. Οι ακαθαρσίες στην πίστη και οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας καθαίρονται μόνο μέσω της κρίσης των λόγων του Θεού, των δοκιμασιών και του εξευγενισμού. Δεν επιτυγχάνεται αυτό μόνο από τη χάρη του Θεού. Ποτέ δεν θα τα είχα καταλάβει αυτά χωρίς τα λόγια του Θεού, χωρίς αυτές τις δύσκολες εμπειρίες. Δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!