Από τη Γιανγκ Σούο, Κίνα

Στις αρχές του 2021, η αδελφή Ζανγκ Γιτσέν κι εγώ υποστηρίζαμε μαζί μια νεοσύστατη εκκλησία. Η Γιτσέν ήταν νέα στην πίστη και δεν είχε μεγάλη εμπειρία ζωής, είχε όμως καλό επίπεδο κι επεδίωκε ενεργά την αλήθεια, οπότε ήθελα να την καλλιεργήσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί έτσι το έργο της εκκλησίας θα γινόταν πολύ πιο ομαλά. Σκόπιμα έβαζα τη Γιτσέν να συμμετέχει στα διάφορα έργα της εκκλησίας και την υποστήριζα όποτε παρατηρούσα κάποια από τις ελλείψεις της. Μετά από μια περίοδο εκπαίδευσης, η Γιτσέν έκανε μεγάλη πρόοδο. Όμως, κάποιους μήνες αργότερα, προήχθη και τοποθετήθηκε αλλού. Ήμουν απρόθυμη να την αφήσω να φύγει κι ένιωθα ότι έχανα έναν πολύ ικανό βοηθό. Εκτός του ότι θα έπρεπε να χειρίζομαι μόνη μου όλο το έργο της εκκλησίας στο μέλλον και θα αναγκαζόμουν να δουλεύω σκληρότερα, αν η απόδοση της εργασίας μου χώλαινε, τι θα σκεφτόταν ο κόσμος για μένα; Τότε συνειδητοποίησα ότι θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας να αναλάβει εκείνη μεγαλύτερο φορτίο. Δεν έπρεπε να είμαι τόσο εγωίστρια —όταν θα έφευγε η Γιτσέν, θα μπορούσα απλώς να καλλιεργήσω κάποια άλλη.

Αμέσως μετά από αυτό, μερικές γειτονικές εκκλησίες οργάνωσαν μια συνάθροιση για τους εργάτες του ποτίσματος, με σκοπό να συνοψίσουν και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Η επικεφαλής μού ζήτησε να διαλέξω έναν εργάτη ποτίσματος για να παρευρεθεί. Σκέφτηκα τότε να συστήσω την αδελφή Γουανγκ Μινγκζί. Ήταν αποτελεσματική στο πότισμα και πολύ σχολαστική κι υπεύθυνη. Εάν την έστελνα στη συνάθροιση, θα μπορούσε να καλλιεργήσει ακόμη περισσότερους αδελφούς και αδελφές όταν επέστρεφε, και τότε το έργο του ποτίσματος της εκκλησίας θα ήταν ακόμη πιο αποτελεσματικό, κάτι που θα με αναδείκνυε. Έστειλα, λοιπόν, τη Μινγκζί στη συνάθροιση. Ωστόσο, λίγες μέρες μετά την επιστροφή της Μινγκζί από τη συνάθροιση, η επικεφαλής την αναζητούσε συνεχώς. Άθελά μου αναρωτήθηκα: «Πρόκειται η επικεφαλής να προαγάγει τη Μινγκζί; Στην εκκλησία μας, είναι ένα άτομο με εμπειρία στο πότισμα. Εάν φύγει, δεν θα ζημιωθεί το έργο του ποτίσματός μας; Τότε τι θα σκεφτούν οι αδελφοί κι οι αδελφές για μένα; Αν το ήξερα, δεν θα την άφηνα ποτέ να παρευρεθεί σ’ αυτήν τη συνάθροιση». Αργότερα, η Μινγκζί μού είπε ότι υπήρχε μια άλλη εκκλησία που είχε απόλυτη ανάγκη από εργάτες ποτίσματος, οπότε η επικεφαλής σχεδίαζε να την τοποθετήσει εκεί. Ήμουν απρόθυμη να συναινέσω σ’ αυτό, όμως ανησυχούσα ότι αν δεν συμφωνούσα, η επικεφαλής θα έλεγε ότι ήμουν εγωίστρια κι αδιάφορη προς το θέλημα του Θεού. Δεν είχα άλλη επιλογή από το ν’ αφήσω τη Μινγκζί να φύγει. Αφού έφυγε, ένιωσα μεγάλη στενοχώρια. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Εάν φεύγουν οι νέοι πιστοί από την εκκλησία επειδή δεν υπάρχουν ικανοί εργάτες να τους ποτίσουν, μήπως με αντιμετωπίσει η επικεφαλής και πει ότι δεν εκπληρώνω την ευθύνη μου; Πώς ν’ αντιμετωπίσω μια τέτοια ντροπή;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο μεγαλύτερη αντίσταση ένιωθα.

Μία μέρα, όταν επέστρεψα στο σπίτι από μια συνάθροιση, δύο αδελφές που εργάζονταν στο πότισμα των νεοφώτιστων μου είπαν: «Λάβαμε ένα γράμμα από την επικεφαλής, στο οποίο σου ζητά να βρεις δύο ακόμη εργάτες ποτίσματος και να γράψεις αξιολογήσεις για εμάς τις δύο». Όταν το άκουσα αυτό, η δυσαρέσκειά μου ήταν εμφανής. Σκέφτηκα μέσα μου: «Σκοπεύει η επικεφαλής να τις επανατοποθετήσει κι αυτές; Μόλις τις εκπαίδευσα αυτές τις δύο αδελφές. Μπόρεσα να τις αναθέσω πολλή δουλειά κι έχω πολύ λιγότερες έγνοιες τώρα. Εάν τοποθετηθούν αλλού, όχι μόνο θ’ αυξηθεί ο φόρτος εργασίας μου, αλλά θα πέσει σίγουρα και η απόδοση της εργασίας μου. Αν συμβεί αυτό, δεν θα πει η επικεφαλής ότι δεν είμαι καλή επικεφαλής;» Αφού μου πέρασε αυτό από το μυαλό, απάντησα με δυσαρέσκεια: «Πραγματικά δεν ξέρω τι σκέφτεται η επικεφαλής». Οι δύο αδελφές είδαν ότι φαινόμουν πεσμένη και ρώτησαν απορημένες: «Τι συμβαίνει; Δεν σου ζητάει απλώς η επικεφαλής να βρεις δύο ακόμη εργάτες ποτίσματος;» Όταν άκουσα αυτό που είπαν, ένιωσα κάπως αμήχανα. Όταν ξαναβρήκα την ψυχραιμία μου, απάντησα χωρίς ενθουσιασμό: «Εντάξει, τότε θα πρέπει να επιλέξουμε μερικούς υποψήφιους με τα κατάλληλα προσόντα». Αυτό είπα δυνατά, όμως νοερά αμφισβητούσα την απόφαση: «Η επικεφαλής βλέπει την εκκλησία μας σαν κέντρο εκπαίδευσης ταλέντων; Πρώτα θέλει τη μία, τώρα θέλει την άλλη. Το έργο της εκκλησίας άρχισε επιτέλους να σημειώνει πρόοδο, πώς όμως υποτίθεται ότι θα προχωρήσουμε εάν τοποθετήσει αλλού αυτά τα ταλέντα;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα, κι άρχισα να αισθάνομαι κάποια εχθρότητα προς την επικεφαλής. Συνέχισα να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου, αλλά με λιγότερο ενθουσιασμό από ό,τι πριν. Λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, η επικεφαλής είπε ότι ήθελε να μάθει περισσότερα σχετικά με τον αδελφό Ζάο Τσενγκτζί, επειδή ήθελε να τον προαγάγει και να τον καλλιεργήσει. Μόλις το άκουσα αυτό, επέστρεψε το ίδιο αίσθημα πικρίας. Σκέφτηκα μέσα μου: «Ο Τσενγκτζί τα καταφέρνει καλά στα καθήκοντά του και θέλω να του αναθέσω ν’ αναλάβει έργο ποτίσματος. Εάν όλα αυτά τα άτομα επανατοποθετηθούν, πώς υποτίθεται ότι θα κάνω όλη αυτή τη δουλειά μόνη μου; Μπορώ όντως να πετυχαίνω καλά αποτελέσματα τότε;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο θύμωνα: «Εμπρός, τοποθετήστε τους όλους αλλού! Δεν πρόκειται να παρεμποδίσω εγώ το έργο της εκκλησίας». Μετά από αυτό, δεν μπορούσα με τίποτα να ηρεμήσω κι ένιωθα πολύ αναστατωμένη στη συνάθροιση. Μετά τη συνάθροιση, γύρισα άκεφα στο σπίτι κι αποφάσισα να γράψω ένα γράμμα στην επικεφαλής, ζητώντας της να μην τοποθετήσει αλλού τον Τσενγκτζί. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι φερόμουν παράλογα, κι έτσι το ξανασκέφτηκα κι αποφάσισα να μη γράψω το γράμμα. Εξακολουθούσα όμως να νιώθω ταραγμένη και πεσμένη.

Αργότερα, η επικεφαλής πραγματοποίησε μια συνάθροιση μαζί μας και συναναστράφηκα σχετικά με την πρόσφατη κατάσταση και συμπεριφορά μου. Η επικεφαλής μού έδειξε ένα χωρίο του λόγου του Θεού: «Η ουσία του ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ελεεινοί είναι προφανής· οι εκδηλώσεις τους αυτού του είδους είναι ιδιαίτερα εμφανείς. Η εκκλησία τούς εμπιστεύεται ένα έργο, κι αν αποφέρει φήμη και οφέλη, και τους αφήνει να προβληθούν, ενδιαφέρονται πολύ και είναι πρόθυμοι να το δεχτούν. Εάν πρόκειται για έργο που δεν αναγνωρίζεται ή αφορά το να προσβάλλεις ανθρώπους, ή που δεν θα τους επιτρέψει να κάνουν επίδειξη ή αν δεν προσφέρει κανένα όφελος στη φήμη, στο κέρδος ή στη θέση τους, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον και δεν το δέχονται, λες και το έργο αυτό δεν έχει καμία σχέση μαζί τους, δεν είναι το έργο που οφείλουν να κάνουν. Όταν συναντούν δυσκολίες, δεν υπάρχει περίπτωση να αναζητήσουν την αλήθεια για να τις επιλύσουν, πόσο μάλλον να προσπαθήσουν να δουν τη συνολική εικόνα και να δώσουν την παραμικρή προσοχή στο έργο της εκκλησίας. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο του έργου του οίκου του Θεού, με βάση τις συνολικές ανάγκες του έργου, ενδέχεται να υπάρξουν ορισμένες μεταθέσεις προσωπικού. Αν μεταφερθούν μερικοί άνθρωποι από μια εκκλησία, ποιος θα ήταν ο λογικός τρόπος να αντιμετωπίσουν το ζήτημα οι επικεφαλής της εκκλησίας αυτής; Ποιο πρόβλημα υπάρχει, αν ενδιαφέρονται μόνο για το συμφέρον της δικής τους εκκλησίας και όχι για τα συνολικά συμφέροντα, και αν δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να μεταθέσουν αυτούς τους ανθρώπους; Γιατί, ως επικεφαλής μιας εκκλησίας, δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου του Θεού; Λαμβάνει ένα τέτοιο άτομο υπόψη του τις προθέσεις του Θεού; Φροντίζει για τη συνολική εικόνα του έργου; Αν δεν σκέφτεται το έργο του οίκου του Θεού στο σύνολό του, αλλά μόνο τα συμφέροντα της δικής του εκκλησίας, δεν είναι πολύ εγωιστής και ελεεινός; Οι επικεφαλής της εκκλησίας θα πρέπει να υποτάσσονται άνευ όρων στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού και στις κεντρικές διευθετήσεις και τον συντονισμό του οίκου Του. Αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Όταν απαιτείται από το έργο του οίκου του Θεού, θα πρέπει ο καθένας, όποιος κι αν είναι, να υποτάσσεται στον συντονισμό και τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, και δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να ελέγχεται από κανέναν επικεφαλής ή εργάτη, λες και ανήκει σε αυτόν ή υπόκειται στις αποφάσεις του. Η υπακοή του εκλεκτού λαού του Θεού στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου Του είναι κάτι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, κι αυτές οι ρυθμίσεις δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν, εκτός της περίπτωσης κατά την οποία ένας μεμονωμένος επικεφαλής ή εργάτης προβαίνει σε μια αυθαίρετη μετάθεση που δεν συνάδει με τις αρχές, οπότε μπορούν να μην υπακούσουν σ’ αυτήν τη ρύθμιση. Αν γίνει μια κανονική μετάθεση σύμφωνα με τις αρχές, τότε όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να υπακούει και κανένας επικεφαλής ή εργάτης δεν έχει το δικαίωμα ή κανέναν λόγο να προσπαθεί να ελέγξει κανέναν. Θα λέγατε ότι υπάρχει κάποιο έργο που δεν είναι έργο του οίκου του Θεού; Υπάρχει κάποιο έργο που δεν αφορά την επέκταση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού; Είναι όλα έργο του οίκου του Θεού, κάθε έργο είναι ίσο και δεν υπάρχει “δικό σου” και “δικό μου”. Εάν η μετάθεση είναι σύμφωνη με τις αρχές και βασίζεται στις απαιτήσεις του εκκλησιαστικού έργου, τότε οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να πάνε εκεί όπου τους χρειάζονται περισσότερο. Και όμως, ποια είναι η αντίδραση των αντίχριστων όταν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις; Βρίσκουν διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να κρατήσουν αυτούς τους κατάλληλους ανθρώπους στο πλευρό τους, και προσφέρουν μόνο δύο συνηθισμένους ανθρώπους, και στη συνέχεια βρίσκουν κάποια πρόφαση για να σε πιέσουν, είτε λέγοντας πως υπάρχει πολλή δουλειά, είτε πως έχουν έλλειψη προσωπικού, πως δύσκολα βρίσκουν κόσμο, και πως αν μετατεθούν αυτοί οι δύο, τότε το έργο θα δεχτεί πλήγμα. Και σε ρωτούν τι πρέπει να κάνουν και σε κάνουν να νιώθεις ότι το να μεταθέσεις τους ανθρώπους θα σήμαινε ότι τους χρωστάς. Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι διάβολοι; Έτσι ενεργούν οι άπιστοι. Είναι καλοί άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν πάντα να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκκλησία; Είναι άνθρωποι που ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές; Με τίποτα. Είναι άπιστοι και δύσπιστοι. Και αυτό δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό; Αν κάποιος με καλό επίπεδο μετατεθεί από την ομάδα ενός αντίχριστου για να κάνει ένα άλλο καθήκον, μέσα του ο αντίχριστος αντιστέκεται πεισματικά και το απορρίπτει —θέλει να τα παρατήσει και δεν έχει κανένα ενθουσιασμό να είναι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Γιατί δεν δείχνει καμία υπακοή απέναντι στις ρυθμίσεις της εκκλησίας; Νομίζει ότι η μετάθεση του “δεξιού του χεριού” θα επηρεάσει τα αποτελέσματα και την πρόοδο του έργου του, και ότι συνεπώς θα επηρεαστούν η θέση και η φήμη του, γεγονός που θα τον αναγκάσει να εργαστεί σκληρότερα και να υποφέρει περισσότερο για να εγγυηθεί την παραγωγικότητα —το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει. Έχει συνηθίσει στην άνεση και δεν θέλει να εργαστεί σκληρότερα ή να υποφέρει περισσότερο, οπότε δεν θέλει να αφήσει το άτομο να φύγει. Αν ο οίκος του Θεού επιμείνει στη μετάθεση, τότε παραπονιέται πολύ και μάλιστα θέλει και να κάνει και το δικό του έργο. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ελεεινό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να κατανέμεται κεντρικά από τον οίκο Του. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν επικεφαλής, υπεύθυνο ομάδας ή άτομο. Όλοι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· αυτός είναι ο κανόνας του οίκου του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού, μηχανορραφούν συνεχώς για χάρη της θέσης τους και των συμφερόντων τους, και κάνουν αδελφούς και αδελφές καλού επιπέδου να τους υπηρετούν για να εδραιώσουν τη δύναμη και την θέση τους. Δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό αυτό; Εξωτερικά, με το να κρατούν δίπλα τους ανθρώπους καλού επιπέδου και να μην τους αφήνουν να μετατεθούν από τον οίκο του Θεού, φαίνεται σαν να σκέφτονται το εκκλησιαστικό έργο, όμως στην πραγματικότητα σκέφτονται μόνο τη δική τους δύναμη και θέση, και καθόλου το έργο της εκκλησίας. Φοβούνται ότι θα κάνουν άσχημα το έργο της εκκλησίας, θα αντικατασταθούν και θα χάσουν την θέση τους. Οι αντίχριστοι δεν νοιάζονται για το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, σκέφτονται μόνο τη δική τους θέση και την προστατεύουν χωρίς καθόλου τύψεις όσον αφορά το κόστος για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και υπερασπίζονται την θέση και τα συμφέροντά τους εις βάρος του έργου της εκκλησίας. Αυτό είναι εγωιστικό και ελεεινό» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος πρώτο)]. Τα λόγια του Θεού εκθέτουν ότι οι αντίχριστοι είναι βαθιά εγωιστές και απεχθείς. Προκειμένου να διατηρήσουν το κύρος και τη φήμη τους, συσσωρεύουν γύρω τους ανθρώπους και δεν είναι πρόθυμοι να τους μοιραστούν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ούτε στο ελάχιστο το έργο της εκκλησίας. Διαπίστωσα ότι η συμπεριφορά μου ήταν ακριβώς ίδια με ενός αντίχριστου. Ειδικά όταν διάβασα τις γραμμές: «Οι αντίχριστοι δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού, μηχανορραφούν συνεχώς για χάρη της θέσης τους και των συμφερόντων τους, και κάνουν αδελφούς και αδελφές καλού επιπέδου να τους υπηρετούν για να εδραιώσουν τη δύναμη και την θέση τους. Δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό αυτό;» Τα λόγια του Θεού με πλήγωσαν βαθιά. Σκέφτηκα την πρόσφατη συμπεριφορά μου: όταν έμαθα ότι ενδέχετο να προαχθεί η Μινγκζί, ανησύχησα ότι θα ζημιωνόταν το έργο του ποτίσματος και θα πληττόταν η φήμη μου, οπότε δεν ήθελα να την αφήσω να φύγει, και μάλιστα μετάνιωσα που την είχα στείλει να παρευρεθεί στη συνάθροιση. Όταν η επικεφαλής μού ζήτησε να βρω δύο ακόμη εργάτες για το πότισμα και να γράψω αξιολογήσεις για τις αδελφές μου, εγώ υπέθεσα ότι σχεδίαζε να τις επανατοποθετήσει κι ένιωσα αντιδραστική κι εριστική. Ανέπτυξα ακόμη και εχθρότητα προς την επικεφαλής. Όταν η επικεφαλής θέλησε να προαγάγει τον Τσενγκτζί, ήξερα ότι πληρούσε τις αρχές για προαγωγή και εκπαίδευση, όταν όμως σκέφτηκα ότι, αν έφευγε, αυτό θα είχε αντίκτυπο στο έργο του ευαγγελίου και του ποτίσματος της εκκλησίας, δεν ήθελα να τον αφήσω να φύγει. Έβλεπα τον κάθε αδελφό και την κάθε αδελφή σαν ένα ικανό δεξί μου χέρι και ήθελα να τους κρατήσω όλους για τον εαυτό μου, να με βοηθήσουν να εδραιώσω τη θέση και τη φήμη μου και να ικανοποιήσω τις εγωιστικές μου επιθυμίες. Δεν σκεφτόμουν τα συμφέροντα της εκκλησίας, ούτε εξέταζα πώς να ενεργήσω για να ικανοποιήσω τον Θεό. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή. Οι άπιστοι εκτός του θρησκευτικού κόσμου κάνουν ό, τι μπορούν για να κρατήσουν δίπλα τους τα κορυφαία ταλέντα ώστε να τους βοηθήσουν να επεκτείνουν και ν’ αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έκανα το καθήκον μου κι εγώ. Θεωρούσα το καθήκον μου δική μου προσωπική επιχείρηση, ενεργώντας σύμφωνα με ιδιοτελείς αρχές και λαμβάνοντας υπόψη μόνο τη δική μου φήμη και θέση. Ο Θεός απεχθανόταν τις ενέργειες αυτές, τον αηδίαζαν —βάδιζα στο μονοπάτι του αντίχριστου, αυτό της αντίστασης στον Θεό.

Αργότερα, διάβασα ένα ακόμη χωρίο των λόγων του Θεού: «Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και επιδιώκει την αλήθεια, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι το να διακριθεί, να κάνει επίδειξη, να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να πετύχει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υποταχθεί στον Θεό ή να Τον ικανοποιήσει, αλλά, αντιθέτως, το να αποκτήσει φήμη, κέρδος και θέση, τότε η επιδίωξή του δεν είναι σωστή. Αφού έτσι είναι τα πράγματα, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, άραγε οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή το βοηθούν να προχωρήσει; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προχωράνε. Κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται κομπάζοντας ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν την προσωπική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι κάνουν άραγε το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης; Καταρχάς, κάτι τέτοιο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν κανονικά τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει τη ζωή-είσοδό τους, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι, γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης από τους ανθρώπους. Όταν κάνουν έτσι το καθήκον τους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, και μάλιστα μπορεί και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, άρα και το εάν θα φτάσουν στη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν τη δική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα κάνουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιον τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες του οι διάφορες συνέπειες εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την εκτέλεση του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, αρνητική στάση απέναντί Του· είναι συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά· είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση, τότε χωρίς να το θέλουν γίνονται εργαλείο του Σατανά, γίνονται διέξοδος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Παίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία· έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να βλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Μέσα από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η φύση κι οι συνέπειες τού να μην κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια και να διαφυλάττει διαρκώς τα δικά του συμφέροντα είναι πραγματικά σοβαρές. Αυτό αναστατώνει και παρακωλύει το έργο της εκκλησίας κι αποτελεί υπηρεσία που εκτελεί ο Σατανάς. Η εκκλησία καλλιεργεί και προάγει ανθρώπους για να τους δώσει τη δυνατότητα να λάβουν εκπαίδευση για την κατάλληλη θέση, καθώς και την ευκαιρία να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις δεξιότητές τους. Αυτό είναι ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδο των αδελφών μας και για το έργο της εκκλησίας, και συνάδει με το θέλημα του Θεού —είναι ένα θετικό στοιχείο που εγώ, ως επικεφαλής, θα πρέπει να διαφυλάττω και να υποστηρίζω. Αντίθετα, εγώ όταν έβλεπα αδελφούς και αδελφές να προάγονται, δεν χαιρόμουν γι’ αυτούς, αλλά νοιαζόμουν μόνο για τη δική μου φήμη και θέση. Ένιωθα ότι αυτοί οι αδελφοί κι οι αδελφές ήταν αποτελεσματικοί, ήταν το δεξί μου χέρι, ικανοί βοηθοί. Θα είχα πολύ λιγότερες έγνοιες εάν εκπλήρωναν καθήκοντα στην εκκλησία μου, θα μπορούσαμε να εργαζόμαστε πολύ πιο αποτελεσματικά και η θέση μου θα εδραιωνόταν. Έτσι, όταν προάγονταν και επανατοποθετούνταν ο ένας μετά τον άλλο, ένιωθα αντιδραστική, ήμουν γεμάτη πικρία και δεν ήθελα να τους αφήσω να φύγουν. Δεν σκεφτόμουν ούτε κατά διάνοια τι θα ήταν καλύτερο για το έργο της εκκλησίας, ούτε εξέταζα ποιο είδος περιβάλλοντος θα τους παρείχε την καλύτερη εκπαίδευση, δίνοντάς τους την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τις δεξιότητές τους. Το αποκαλούσα αυτό εκπλήρωση καθήκοντος; Ήταν εμφανές πως ενεργούσα ως απεσταλμένος του Σατανά και πως παρακώλυα το έργο της εκκλησίας. Εκπλήρωνα το καθήκον μου μόνο για τη δική μου φήμη και θέση και, όσα κι αν έκανα, ο Θεός δεν τα αναγνώριζε. Σκέφτηκα τους πάστορες και τους πρεσβύτερους του θρησκευτικού κόσμου που έχουν πλήρη επίγνωση ότι η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού έχει καταθέσει μαρτυρία ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει και, ωστόσο, για το κύρος και το εισόδημα, εξακολουθούν να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να αποτρέψουν τους πιστούς από το να διερευνήσουν την αληθινή οδό και να καλωσορίσουν τον Κύριο. Βλέπουν τους πιστούς τους σαν ατομικά περιουσιακά τους στοιχεία και τους κρατούν σταθερά υπό την εξουσία τους. Ανταγωνίζονται με τον Θεό για τους πιστούς κι έχουν γίνει αντίχριστοι και υπηρέτες του κακού, τους έχει δε καταδικάσει και καταραστεί ο Θεός. Ήταν διαφορετικός ο τρόπος που ενεργούσα απ’ αυτούς τους πάστορες και πρεσβύτερους; Εάν δεν μετανοούσα, θα είχα την ίδια μοίρα με τους Φαρισαίους του θρησκευτικού κόσμου, θα προσέβαλλα τη διάθεση του Θεού και θα υπέμενα την τιμωρία και τις κατάρες Του.

Εκείνη την εποχή, διάβασα ένα ακόμη χωρίο των λόγων του Θεού: «Όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν κατανοούν την αλήθεια όσοι εκτελούν κάποιο καθήκον, ο πιο απλός τρόπος να κάνουν πράξη την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες, τις προσωπικές τους προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση τους. Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς είναι να βάλει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα. Εάν κάποιος που εκτελεί ένα καθήκον δεν μπορεί να κάνει ούτε καν αυτό, τότε πώς μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του; Δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτό. Πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του και να λαμβάνεις υπόψη το έργο της εκκλησίας. Αυτά να τα έχεις ως προτεραιότητα· μόνο τότε μπορείς να σκεφτείς πόσο σταθερή είναι η θέση σου ή πώς σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νομίζετε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε δύο στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και το καθήκον σου, και να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, προθέσεις και κίνητρα. Θα πρέπει να υπολογίζεις τις προθέσεις του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου Του, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που έχεις να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα καταλάβεις ότι είναι καλή αυτή η συμπεριφορά. Αν συμπεριφέρεσαι έτσι, ζεις ανοιχτά και ειλικρινά, και δεν είσαι ευτελής ή ελεεινός· ζεις δίκαια και έντιμα και δεν είσαι ποταπός, ευτελής και άχρηστος. Θα καταλάβεις ότι έτσι πρέπει να ενεργεί κάποιος και αυτήν την εικόνα θα πρέπει να βιώνει. Η επιθυμία σου να ικανοποιήσεις τα προσωπικά σου συμφέροντα θα γίνεται σιγά σιγά όλο και μικρότερη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού υποδεικνύουν ένα μονοπάτι άσκησης. Κλειδί όταν κάνουμε τα καθήκοντά μας είναι να δίνουμε προτεραιότητα στα συμφέροντα της εκκλησίας και να παραμερίζουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα ώστε να διαφυλάττουμε το έργο της εκκλησίας. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι με συνείδηση, ορθολογισμό και ανθρώπινη φύση θα αναλογίζονταν τι απαιτούσε το έργο και θα υποτάσσονταν στις ρυθμίσεις της εκκλησίας εάν κάποια άτομα τοποθετούνταν σε άλλες θέσεις. Δεν θα λάμβαναν υπόψη τα δικά τους συμφέροντα. Η βασική πτυχή του έργου κάποιου ως επικεφαλής είναι να ποτίζει τους αδελφούς και τις αδελφές και να καλλιεργεί το ταλέντο, επιτρέποντας σε κάθε αδελφό κι αδελφή να αξιοποιεί τα ταλέντα του και να εκπληρώνει τα καθήκοντα που του ταιριάζουν περισσότερο. Οι εκλεκτοί του Θεού ανήκουν στον Θεό, όχι σ’ ένα άτομο. Η εκκλησία μπορεί να επιλέξει να επανατοποθετήσει άτομα με βάση το τι χρειάζεται το έργο και ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για το εκάστοτε καθήκον. Δεν είχα δικαίωμα να συσσωρεύω ανθρώπους για μένα. Μόλις το κατάλαβα αυτό, ήμουν πρόθυμη ν’ απαρνηθώ τη σάρκα μου και να μη δίνω πλέον προτεραιότητα κατά τρόπο εγωιστικό και απεχθή στα δικά μου συμφέροντα.

Μία μέρα, έλαβα ένα γράμμα από την επικεφαλής, η οποία μου ζητούσε να γράψω μια αξιολόγηση για τον Τσενγκτζί. Ήθελε να εκτιμήσει αν μπορούσε να προαχθεί ώστε να ηγείται του έργου του ποτίσματος. Σκέφτηκα μέσα μου: «Ο Τσενγκτζί προΐσταται επί του παρόντος του έργου του ευαγγελίου και του ποτίσματος της εκκλησίας μας. Αν φύγει και ζημιωθεί η απόδοση του έργου μας, δεν θα πει η επικεφαλής ότι είμαι ανίκανη;» Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι και πάλι ήμουν εγωίστρια και ιδιοτελής. Ο Τσενγκτζί ήταν ταλαντούχος στο πότισμα και θα ήταν πιο ωφέλιμο για το έργο της εκκλησίας να είναι υπεύθυνος για μεγαλύτερο μέρος έργου. Με τη σειρά του, εκείνος θα λάμβανε περισσότερη εκπαίδευση, οπότε θα έπρεπε να είμαι υποστηρικτική. Θυμήθηκα τότε τα λόγια του Θεού που λένε: «Ο Θεός είναι αιώνια υπέρτατος και παντοτινά αξιότιμος, ενώ ο άνθρωπος είναι αιώνια ευτελής και παντοτινά ανάξιος. Τούτο συμβαίνει επειδή ο Θεός αφιερώνει και δαπανά αιώνια τον εαυτό Του για την ανθρωπότητα, ενώ ο άνθρωπος πάντοτε ζητά και αγωνίζεται μόνο για τον εαυτό του· ο Θεός κοπιάζει αιώνια για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους, ενώ ο άνθρωπος δεν συνεισφέρει ποτέ τίποτα για χάρη της δικαιοσύνης ή του φωτός, ενώ ακόμη κι αν καταβάλει κάποια προσωρινή προσπάθεια, αυτή δεν μπορεί να αντέξει το παραμικρό χτύπημα, διότι η προσπάθεια του ανθρώπου αφορά πάντα το δικό του καλό και όχι των άλλων. Ο άνθρωπος είναι πάντοτε εγωιστής, ενώ ο Θεός είναι αιώνια ανιδιοτελής. Από τον Θεό προέρχεται καθετί δίκαιο, καλό και όμορφο, ενώ ο άνθρωπος είναι αυτός που διαδέχεται και εκφράζει κάθε ασχήμια και κακό. Ο Θεός δεν θα αλλάξει ποτέ την ουσία Του, αυτή της δικαιοσύνης και της ομορφιάς, ενώ ο άνθρωπος μπορεί κάλλιστα να προδώσει τη δικαιοσύνη και να απομακρυνθεί από τον Θεό ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίπτωση» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση της διάθεσης του Θεού). Ο Θεός είναι τόσο άγιος! Ο Θεός είναι παντοτινά ανιδιοτελής, και όποιο έργο κι αν κάνει ή όποια κατάσταση κι αν επινοεί για τους ανθρώπους, το κάνει πάντα μεριμνώντας για τη ζωή των ανθρώπων και για να καθάρει και να μεταμορφώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να σωθούμε και να βιώσουμε την κανονική ανθρώπινη φύση. Κάνοντας την αυτοκριτική μου, μόλις η κατάσταση που επινόησε ο Θεός απείλησε τα συμφέροντά μου, παραπονέθηκα κι αντιστάθηκα και ήμουν τρομερά εγωίστρια και απεχθής. Σκεπτόμενη την αγιοσύνη και την ανιδιοτέλεια του Θεού, ένιωσα ντροπή, ενοχές και τύψεις. Συνειδητοποίησα ότι το να ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι άθλιο, ποταπό κι ευτελές. Έπρεπε να πάψω να είμαι τόσο εγωίστρια και απεχθής και να νοιάζομαι μόνο για τη φήμη και τη θέση μου. Έπρεπε να θέσω ως προτεραιότητά μου τα συμφέροντα της εκκλησίας. Έτσι, μάζεψα όλες τις αξιολογήσεις του Τσενγκτζί και τις υπέβαλα στην επικεφαλής· μετά από αυτό, προήχθη σε επόπτη. Μετά την άσκηση κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένιωσα να πατάω γερά στα πόδια μου, ένιωσα γαλήνη.

Λίγο καιρό αργότερα, παρατήρησα ότι η αδελφή Λι Χούι είχε καλό επίπεδο, συναναστρεφόταν την αλήθεια με λεπτομερή, πολυεπίπεδο τρόπο, ήταν στοργική και υπομονετική με τους αδελφούς και τις αδελφές, είχε τα ταλέντα που απαιτούνταν για να διαδίδει το ευαγγέλιο και να ποτίζει νέους πιστούς, κι ήταν κατάλληλη για εκπαίδευση. Μετά την αποχώρηση του Τσενγκζί, όχι μόνο δεν ζημιώθηκε το έργο του ευαγγελίου, αλλά βελτιώθηκε και λίγο. Στο παρελθόν, πάντα πίστευα ότι όταν έφευγαν οι άνθρωποι αυτοί, το έργο μας θα ζημιωνόταν. Τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτή η άποψη ήταν πέρα για πέρα εσφαλμένη. Αυτή ήταν απλώς η δικαιολογία μου για να βασίζομαι σε προϋπάρχον ανθρώπινο δυναμικό και να μην κάνω πρακτικό έργο. Στην πραγματικότητα, είναι σημαντικό να έχει κανείς τις σωστές προθέσεις. Εάν μπορείς να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού, ν’ αποφεύγεις να ενεργείς ιδιοτελώς, να εκπαιδεύεις νέα ταλέντα αμέσως μόλις κάποια άλλα τοποθετηθούν σε άλλες θέσεις και να επιλύεις έγκαιρα τα προβλήματα στο έργο σου, θα λαμβάνεις την καθοδήγηση του Θεού και το έργο σου θα βελτιώνεται συνεχώς. Δόξα τω Θεώ!