Από την Τερέζα, Γερμανία

Όταν έγινα για πρώτη φορά επικεφαλής της εκκλησίας, ήμουν πολύ χαρούμενη που είδα ότι το έργο μου θα επέβλεπε η Κάλλι. Την είχα ακούσει να συναναστρέφεται σε συναθροίσεις στο παρελθόν κι ένιωθα ότι κατανοούσε πολύ καλά τα λόγια του Θεού, ότι η συναναστροφή της ήταν ξεκάθαρη κι ότι ήταν καλή στο να μιλάει για αυτογνωσία. Οι άλλοι αδελφοί και αδελφές έλεγαν κι αυτοί ότι έχει καλό επίπεδο και επιδιώκει την αλήθεια. Επίσης, όλο το διάστημα που τη γνώριζα ήταν επικεφαλής, οπότε τη θαύμαζα πραγματικά. Ένιωθα ότι επεδίωκε την αλήθεια και κατείχε την αλήθεια-πραγματικότητα, ότι σε ό,τι έκανε, αναζητούσε πιθανότατα να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Εφόσον, λοιπόν, αυτή που θα ρύθμιζε το έργο για μένα ήταν η Κάλλι, θα πήγαινα να το φροντίσω αμέσως. Αργότερα όμως, αφού δούλεψα μαζί της για κάποιο χρονικό διάστημα, διαπίστωσα ότι δεν κάνει πρακτικό έργο και, γενικά, δεν συναναστρέφεται την αλήθεια μαζί μας, ούτε μας ρωτά για την κατάστασή μας ή για τυχόν δυσκολίες στο έργο μας. Όταν κάποιος της ανέφερε ζητήματα, είτε έλεγε περιφρονητικά ότι ο τάδε στερείται επιπέδου είτε ότι ο δείνα έχει αλαζονική διάθεση και δεν συμμορφώνεται. Αντιμετώπιζε το ζήτημα επιπλήττοντάς τον ή, διαφορετικά, απλώς του άλλαζε καθήκον. Αυτό έκανε πολλούς αδελφούς και αδελφές να αισθάνονται περιορισμένοι από εκείνη. Ένιωσα ότι μοιάζει να έχει κάποια προβλήματα, έπειτα όμως υπέθεσα ότι απλώς είναι μάλλον πιεσμένη, επειδή είναι πολύ απασχολημένη με το καθήκον της, και δεν το πολυεξέτασα. Επειδή την είχα σε υπόληψη και τη θαύμαζα, και δεν αναζητούσα την αλήθεια στις πράξεις μου, προτού καν το καταλάβω, διέπραττα το κακό μαζί της.

Κάποτε, η Κάλλι ήλθε να με δει απροειδοποίητα και είπε ότι υπάρχει ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα με το οποίο πρέπει να πάω να ασχοληθώ αμέσως —μερικοί αδελφοί και αδελφές είχαν πει σ’ έναν ανώτερο επικεφαλής ότι υπάρχει μια αδελφή στην εκκλησία μας η οποία διαδίδει το ευαγγέλιο κατά τρόπο που δεν συνάδει με τις αρχές. Η Κάλλι μού είπε: «Καταρχάς πήγαινε να την αντιμετωπίσεις και να αναλύσεις τη φύση της συμπεριφοράς της και μετά άλλαξέ της καθήκον». Σκέφτηκα ότι η αδελφή αυτή μόλις τώρα μάθαινε πώς να διαδίδει το ευαγγέλιο, οπότε ο λόγος που ανέκυπτε αυτό το πρόβλημα ήταν επειδή υπήρχαν κάποιες αρχές που δεν είχε κατανοήσει ακόμη. Το να την απαλλάξουμε απλώς από τα καθήκοντά της δεν ήταν η σωστή προσέγγιση —δεν θα έπρεπε να συναναστραφούμε μαζί της και να τη βοηθήσουμε πρώτα; Γνωρίζοντας, όμως, πόσον καιρό ήταν επικεφαλής η Κάλλι, σκέφτηκα ότι πρέπει να έχει ακριβέστερη άποψη των πραγμάτων, οπότε πήγα να αντικαταστήσω την εν λόγω αδελφή, όπως είπε η Κάλλι. Μια άλλη φορά, κάποια ομάδα συνάθροισης χρειαζόταν να επιλέξει επικεφαλής ομάδας, και η Κάλλι μού είπε ότι η Τζόαν δεν μπορεί να είναι υποψήφια επειδή υπάρχουν κάποια θέματα ασφάλειας όσον αφορά το πρόσωπό της. Η Τζόαν δεν ήταν πρόθυμη να αποδεχτεί αυτήν τη ρύθμιση και εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της σε μια μετέπειτα συνάθροιση. Όταν η Κάλλι το ανακάλυψε, χωρίς καν να συναναστραφεί την αλήθεια με τη Τζόαν, είπε απλώς ότι δεν έχει καλή διάθεση και μου ζήτησε να συγκεντρώσω αμέσως τις σχετικές εκτιμήσεις των αδελφών. Αργότερα, η Κάλλι είπε ότι η Τζόαν δεν θα το αφήσει αυτό έτσι κι ότι εξετάζει εξονυχιστικά τα λάθη των επικεφαλής και των εργατών και δεν κάνει αυτοκριτική ούτε μεριμνά για την αυτογνωσία της. Με βάση λοιπόν τη συμπεριφορά της, θα πρέπει να της απαγορευθεί να παρευρίσκεται σε συναθροίσεις κι οφείλει να περνά χρόνο στο σπίτι κάνοντας την αυτοκριτική της. Εκείνη την εποχή αισθανόμουν κι εγώ ότι η Τζόαν ήταν αρκετά αλαζόνας, δεν διερεύνησα, όμως, αν όντως συμπεριφερόταν έτσι όλη την ώρα, πόσο μάλλον δεν συναναστράφηκα μαζί της ούτε τη βοήθησα. Απλώς συμφώνησα με όσα έλεγε η Κάλλι και της απαγόρευσα να παρευρίσκεται σε συναθροίσεις. Μια άλλη φορά, αργότερα, η Κάλλι και οι συνεργάτες της κάλεσαν ξαφνικά εμένα και μαζί μερικούς ακόμη επικεφαλής της εκκλησίας να μας διαβάσουν μια αξιολόγηση της αδελφής Άνταλιν, η οποία ήταν υπεύθυνη γενικών υποθέσεων. Η Κάλλι είπε ότι η Άνταλιν είναι αντίχριστος και μας ζήτησε να μοιραστούμε τις απόψεις μας και κατά πόσο συμφωνούμε με την αποβολή της. Σοκαρίστηκα πολύ όταν το άκουσα αυτό. Είχα κάποιες επαφές με την Άνταλιν και φαινόταν να αναλαμβάνει πραγματικά το φορτίο στο καθήκον της —πώς θα μπορούσε να γίνει αντίχριστος; Η Κάλλι κι οι συνεργάτες της είπαν ότι η Άνταλιν είναι εξαιρετικά αλαζόνας κι ότι το όλο έργο της κατατείνει στο να αποκτήσει δύναμη. Δεν έκανε το δικό της έργο με την καρδιά της, ενώ συναναστρεφόταν πάντα για την αλήθεια με αδελφούς και αδελφές από άλλες εκκλησίες για να επιλύσει τα ζητήματά τους. Η Κάλλι είπε ότι απλώς προσπαθούσε να κερδίσει κάποιους με το μέρος της και ότι το έκανε αυτό για να τους παραπλανήσει και να κερδίσει η ίδια μια θέση στην καρδιά τους, και ούτω καθεξής. Ακούγοντας από τις εκτιμήσεις ότι Άνταλιν μοιραζόταν συχνά συναναστροφή για να αντιμετωπίσει προβλήματα, σκέφτηκα μέσα μου: «Αυτό μου φαίνεται μάλλον φυσιολογικό. Πώς θα μπορούσε τούτο να την καταστήσει αντίχριστο;» Όμως και τότε πάλι, σκέφτηκα ότι είχα συναντήσει την Άνταλιν λίγες μόνο φορές, ενώ η Κάλλι και οι συνεργάτες της είχαν μεγάλη επαφή μαζί της στα καθήκοντά τους. Πρέπει να έχουν καλύτερη κατανόηση από μένα· εφόσον, λοιπόν, η Κάλλι κατανοούσε την αλήθεια, και η άποψή της για τα πράγματα ήταν ακριβέστερη, για να μην αναφέρω και το ότι το είχε συζητήσει και αποφασίσει με πολλούς συνεργάτες, έπρεπε να είναι σωστό. Έτσι, χωρίς να αναζητήσω καθόλου, εξέφρασα την υποστήριξή μου στην αποβολή της Άνταλιν.

Τότε, μία μέρα άκουσα ξαφνικά ότι η Κάλλι και κάποιοι άλλοι συνεργάτες είχαν αντικατασταθεί. Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα και δεν είχα ιδέα γιατί συνέβη κάτι τέτοιο. Σύντομα ήλθε να μιλήσει μαζί μου ένας ανώτερος επικεφαλής, που είπε ότι μερικοί αδελφοί και αδελφές είχαν αναφέρει κι εμένα. Είπε, επίσης, πως το ότι απαγορεύσαμε στη Τζοάν να παρευρίσκεται σε συναθροίσεις δεν συνάδει με τις αρχές, ότι την καταπιέζει. Ο επικεφαλής μού ζήτησε να τη δεχτώ ξανά στην εκκλησία και να συναναστραφώ με τους άλλους σχετικά με το περιστατικό. Έμεινα έκπληκτη που είχα χειριστεί τα πράγματα λάθος με τη Τζοάν, γιατί ήταν κάτι για το οποίο είχαν συμφωνήσει η Κάλλι κι όλοι οι άλλοι. Πώς θα μπορούσε να είναι λάθος; Εάν πάλι ήταν λάθος, δεν διατάρασσε και δεν αναστάτωνε το έργο της εκκλησίας; Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα κάποτε να προκαλέσω τελικά διατάραξη, ενώ τρέχω καθημερινά ασχολούμενη με το καθήκον μου. Ένιωσα φόβο, ανησυχία, αισθάνθηκα πραγματικά άβολα. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Αυτό είναι πραγματικά απροσδόκητο και δεν ξέρω ποιο είναι το θέλημά Σου ως προς αυτό. Καθοδήγησέ με, Σε παρακαλώ, να αντλήσω όποιο δίδαγμα μπορώ». Δεν είχα κάποια σημαντική αυτεπίγνωση εκείνη την εποχή, στο κάτω-κάτω, όμως, είχα φερθεί στη Τζοάν κατά τρόπο που δεν συνάδει με τις αρχές. Αυτό ήταν άδικο και την είχε πληγώσει πολύ. Έτσι, την επόμενη ημέρα ζήτησα συγγνώμη από τη Τζοάν και τη δέχτηκα ξανά στην εκκλησία. Αναγνώρισα, επίσης, το λάθος μου στους άλλους αδελφούς και αδελφές. Ένας αδελφός μού είπε, πολύ απογοητευμένος: «Είσαι επικεφαλής της εκκλησίας. Παρ’ όλα αυτά, όμως όχι μόνο δεν προστάτευσες τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά στήριξες κιόλας την Κάλλι στο κακό που διέπραττε. Βρίσκεσαι σ’ ένα καταστροφικό μονοπάτι και θα μας παρασύρεις όλους κάτω στην κόλαση μαζί σου. Απλώς δεν μπορώ να σ’ εμπιστεύομαι πια». Αυτό που είπε πήγε κατευθείαν στην καρδιά μου και με αναστάτωσε πραγματικά, ήξερα όμως ότι η κατάσταση αυτή σίγουρα προέρχεται από τον Θεό, οπότε θα έπρεπε να υποκύψω.

Οπότε, ηρέμησα και σκέφτηκα: Γιατί ακολούθησα την Κάλλι στο κακό που έκανε —πού έγκειται στην πραγματικότητα το πρόβλημα; Διάβασα αργότερα ένα σχετικό χωρίο των λόγων του Θεού που μου άνοιξε λίγο τα μάτια. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αυτό που θαυμάζεις δεν είναι η ταπεινοφροσύνη του Χριστού, αλλά εκείνοι οι ψεύτικοι διακεκριμένοι ποιμένες. Δεν λατρεύεις το κάλλος ή τη σοφία του Χριστού, αλλά εκείνους τους ελευθεριάζοντες που κυλιούνται στη βρομιά του κόσμου. Γελάς με τον πόνο του Χριστού, που δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι Του, αλλά θαυμάζεις αυτά τα πτώματα που κυνηγούν προσφορές και ζουν στην ακολασία. Δεν είσαι πρόθυμος να υποφέρεις μαζί με τον Χριστό, αλλά ρίχνεσαι μετά χαράς στην αγκαλιά εκείνων των απερίσκεπτων αντίχριστων, παρόλο που σου παρέχουν μόνο σάρκα, λόγια και έλεγχο. Ακόμα και τώρα, η καρδιά σου εξακολουθεί να στρέφεται προς εκείνους, προς τη φήμη τους, προς το κύρος τους και προς την επιρροή τους. Κι όμως συνεχίζεις να διατηρείς μια στάση, κατά την οποία σου είναι δύσκολο να χωνέψεις το έργο του Χριστού και είσαι απρόθυμος να το αποδεχθείς. Γι’ αυτό λέω ότι δεν έχεις την πίστη που απαιτείται για να αναγνωρίσεις τον Χριστό. Ο λόγος που Τον ακολουθείς ως σήμερα είναι απλώς επειδή δεν είχες άλλη επιλογή. Στην καρδιά σου δεσπόζει πάντα μια σειρά σπουδαίων εικόνων· δεν μπορείς να ξεχάσεις κάθε τους λέξη και πράξη, ούτε τις γεμάτες επιρροή λέξεις και τα χέρια τους. Είναι, στην καρδιά σας, για πάντα υπέρτατοι και για πάντα ήρωες. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει για τον σύγχρονο Χριστό. Είναι για πάντα ασήμαντος στην καρδιά σου και για πάντα ανάξιος φόβου. Γιατί Αυτός είναι πάρα πολύ συνηθισμένος, έχει πολύ μικρή επιρροή και απέχει πολύ από την υπεροψία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πιστεύεις αληθινά στον Θεό;). Αυτό που αποκαλύπτει ο Θεός στα λόγια Του με βοήθησε να δω ότι, αν και ήμουν πιστή, ο Θεός δεν είχε θέση στην καρδιά μου. Αυτό που λάτρευα ήταν το κύρος και η εξουσία, μια μεγαλόπνοη εικόνα και κάποια που είναι καλή ομιλήτρια. Όταν είδα αρχικά ότι η Κάλλι είναι προικισμένη και ευφραδής, ότι μπορεί να συναναστρέφεται καλά κι είναι επικεφαλής για μεγάλο χρονικό διάστημα, πίστεψα λανθασμένα ότι κατανοεί την αλήθεια και κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα, οπότε ό,τι κι αν έκανε έπρεπε να συνάδει με τις αρχές. Γι’ αυτό, όταν κανόνιζε να κάνω κάτι, απλώς πήγαινα κι έκανα ό,τι έλεγε χωρίς να το σκεφτώ άλλο, χωρίς καν να αναζητήσω τις αλήθεια-αρχές. Δεν είχα μάλιστα σκεφτεί ποτέ να εφαρμόσω τις αρχές της διάκρισης στο πρόσωπό της. Επιφανειακά, διάβαζα τα λόγια του Θεού κάθε μέρα κι εργαζόμουν στο καθήκον μου από το πρωί μέχρι το βράδυ, όμως οι αρχές που εφάρμοζα στο καθήκον μου και τα πρότυπά μου για την αξιολόγηση των πραγμάτων δεν βασίζονταν στα λόγια του Θεού. Αντιθέτως, άκουγα την Κάλλι σε όλα και έκανα ό,τι έλεγε. Ακριβώς όπως όταν χειρίστηκα το θέμα εκείνης της αδελφής που μοιραζόταν το ευαγγέλιο: Είχα την αίσθηση τότε ότι δεν είναι σκόπιμο να την αντικαταστήσω έτσι απλά, επειδή, όμως, αυτή ήταν η διευθέτηση της Κάλλι, απαρνήθηκα τον εαυτό μου και την ακολούθησα τυφλά. Ούτε στο ζήτημα της Τζόαν δεν αναζήτησα τις αλήθεια-αρχές, αλλά έκανα απλώς ό,τι ήθελε η Κάλλι, απαγορεύοντάς της να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις. Έπειτα, ήταν και το θέμα της ψηφοφορίας για την αποβολή της Άνταλιν. Όταν άκουσα την Κάλλι να λέει ότι η Άνταλιν είναι αντίχριστος, αν και δεν μου φαινόταν λογικό και το θεωρούσα λανθασμένο, σκέφτηκα ότι η Κάλλι είχε διάκριση και καλύτερη διορατικότητα για τους ανθρώπους και τα πράγματα από μένα. Ήταν, επίσης, κάτι που είχαν αποφασίσει μαζί εκείνη και άλλοι συνεργάτες μέσω της συναναστροφής, οπότε δεν πίστευα ότι θα μπορούσαν να κάνουν λάθος. Διέπραξα το κακό στο πλευρό της Κάλλι ακόμη και σ’ ένα τόσο σπουδαίο ζήτημα όπως την αποβολή κάποιου. Συμφώνησα να διώξω την Ανταλιν από την εκκλησία, καταστρέφοντας παραλίγο την ευκαιρία της να σωθεί. Πέρασε καιρός ώσπου να μάθω ότι η Άνταλιν είχε αίσθημα δικαιοσύνης και είχε εκθέσει και αναφέρει τις κακές πράξεις της Κάλλι και της συμμορίας της. Όχι μόνο αρνήθηκαν να το αποδεχτούν αυτό, αλλά εργάζονταν παρασκηνιακά για να της αντεπιτεθούν και να την εκδιώξουν. Εγώ δεν τιμωρούσα σκόπιμα την Άνταλιν όπως εκείνοι, από την άλλη, όμως, ούτε αναζήτησα την αλήθεια. Πήρα μια θέση που βοηθούσε άμεσα την Κάλλι και τους άλλους να αντεπιτεθούν και να κάνουν κακό στην Άνταλιν. Συμμετείχα στο κακό που έκαναν. Στην πίστη μου, δεν υπήρχε θέση στην καρδιά μου για τον Θεό ή τα λόγια Του. Απλώς λάτρευα το ταλέντο, την εμπειρία, τη δύναμη και το κύρος. Άκουγα όποιον είχε κύρος και εξουσία, περιστρεφόμενη γύρω του σαν υπηρέτης. Δεν ήμουν καθόλου αληθινή πιστή. Ο Θεός είναι ένας Θεός που μισεί το κακό, κι εγώ πίστευα μεν στον Θεό, λάτρευα όμως και ακολουθούσα έναν άνθρωπο, και μάλιστα ήμουν ικανή να τον ακολουθήσω, διαπράττοντας το κακό και πηγαίνοντας ενάντια στον Θεό. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα για μένα και, αν δεν μετανοούσα, σίγουρα θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε ο Θεός. Αργότερα έμαθα ότι η Κάλλι και οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργαζόταν δεν έκαναν πρακτικό έργο, ήταν απερίσκεπτοι και αυταρχικοί, και καταπίεζαν κι επιτίθεντο αυθαίρετα στους άλλους. Παρενέβαιναν αθέμιτα στις εκτιμήσεις των αδελφών, εξωραΐζοντάς τις και κατασκευάζοντας αποδεικτικά στοιχεία σε μια προσπάθεια να αποβάλουν την Άνταλιν, η οποία τους είχε εκθέσει και αναφέρει. Έλεγχαν τις εκλογές μέσω κρυφών χειρισμών και προωθούσαν και αντικαθιστούσαν ανθρώπους κατά το δοκούν. Είχαν διαπράξει πολύ κακό, διαπιστώθηκε ότι είναι αντίχριστοι και αποβλήθηκαν οριστικά από την εκκλησία. Στη συνέχεια, ο επικεφαλής ζήτησε από τους άλλους αδελφούς και αδελφές τη γνώμη τους ως προς το πώς θα έπρεπε να χειριστούν εμένα. Με βάση το πώς συμπεριφερόμουν στο καθήκον μου και το ιστορικό των πράξεών μου, είπαν ότι είχα παραπλανηθεί και συμφώνησαν να μου δώσουν μια ευκαιρία να μετανοήσω και να με αφήσουν να παραμείνω στην εκκλησία και να συνεχίσω να κάνω ένα καθήκον. Ήμουν πραγματικά ευγνώμων. Ενεργούσα χωρίς να αναζητώ την αλήθεια, στήριζα τους αντίχριστους στις κακές τους πράξεις, όμως η εκκλησία δεν με έδιωξε, αλλά μου έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσω. Ήμουν πραγματικά ευγνώμων στον Θεό για το έλεός Του.

Αργότερα διάβασα μερικά από τα λόγια του Θεού που μου έδωσαν κάποια διάκριση ως προς την ουσία της Κάλλι και της συμμορίας της. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ποιος είναι ο κύριος στόχος ενός αντίχριστου όταν επιτίθεται σ’ έναν διαφωνούντα και τον αποκλείει; Επιδιώκει να δημιουργήσει μια κατάσταση στην εκκλησία όπου δεν θα υπάρχουν φωνές αντίθετες από τη δική του, όπου η δύναμή του, η ηγετική του θέση και τα λόγια του θα έχουν όλα την απόλυτη εξουσία. Όλοι πρέπει να τον προσέχουν και, ακόμη κι αν έχουν διαφορετική άποψη, δεν πρέπει να την εκφράζουν, αλλά να την αφήνουν να μαραζώνει στην καρδιά τους. Όποιος τολμήσει να διαφωνήσει ανοιχτά με τον αντίχριστο γίνεται εχθρός του, κι εκείνος θα σκεφτεί όποιον τρόπο μπορεί για να του κάνει τη ζωή δύσκολη· δεν βλέπει την ώρα να τον εξαφανίσει. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι αντίχριστοι επιτίθενται σ’ έναν διαφωνούντα και τον αποκλείουν, προκειμένου να στηρίξουν τη θέση τους και να προστατεύσουν τη δύναμή τους. Σκέφτονται: “Δεν υπάρχει πρόβλημα να έχεις διαφορετικές απόψεις, δεν μπορείς όμως να βγαίνεις και να μιλάς γι’ αυτές όπως θέλεις, πόσο μάλλον να θέτεις σε κίνδυνο τη δύναμη και τη θέση μου. Εάν έχεις κάτι να πεις, μπορείς να το πεις σ’ εμένα εμπιστευτικά. Αν το πεις μπροστά σε όλους και με κάνεις να χάσω την υπόληψή μου, πας γυρεύοντας για μπελάδες, και τότε θα σε τακτοποιήσω!” Τι διάθεση είναι αυτή; Οι αντίχριστοι δεν επιτρέπουν στους άλλους να μιλούν ελεύθερα. Αν έχουν άποψη —είτε σχετικά με τον αντίχριστο είτε οτιδήποτε άλλο— δεν μπορούν να την αναφέρουν έτσι απλά· πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την υπόληψη του αντίχριστου. Αν δεν το κάνουν αυτό, τότε ο αντίχριστος θα τους χαρακτηρίσει εχθρούς, θα τους επιτεθεί και θα τους αποκλείσει. Τι είδους φύση είναι αυτή; Είναι η φύση ενός αντίχριστου. Και γιατί το κάνουν αυτό; Δεν επιτρέπουν στην εκκλησία να έχει εναλλακτικές φωνές, δεν επιτρέπουν να υπάρχουν εκεί τυχόν διαφωνούντες, δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να συναναστρέφονται ανοιχτά σχετικά με την αλήθεια και να διακρίνουν τους ανθρώπους. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι ότι οι άνθρωποι θα τους εκθέσουν και θα τους αναγνωρίσουν. Προσπαθούν διαρκώς να εδραιώσουν τη δύναμή τους και τη θέση που έχουν στην καρδιά των ανθρώπων, που πιστεύουν ότι δεν πρέπει ποτέ να κλονιστεί. Δεν θα ανέχονταν ποτέ οτιδήποτε απειλεί ή πλήττει την περηφάνια, τη φήμη ή τη θέση και την αξία τους ως επικεφαλής. Δεν είναι αυτό εκδήλωση της κακόβουλης φύσης των αντίχριστων; Επειδή δεν τους φτάνει η δύναμη που ήδη έχουν, την εδραιώνουν και τη διασφαλίζουν, και αναζητούν την αιώνια κυριαρχία. Θέλουν να ελέγχουν όχι μόνο τη συμπεριφορά των άλλων, αλλά και την καρδιά τους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δεύτερο: Επιτίθενται και αποκλείουν τους διαφωνούντες). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κατανόησα κάπως τις μοχθηρές διαθέσεις των αντίχριστων. Θέλοντας να εξασφαλίσουν τη δική τους θέση, βλέπουν ως εχθρούς όσους έχουν διάκριση για εκείνους, όσους είναι σε θέση να τους κάνουν υποδείξεις και να τους εκθέσουν, και δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να τους επιτεθούν και να τους καταπιέσουν. Απευθύνουν μάλιστα ακόμη και ψευδείς κατηγορίες εναντίον τους για κάθε είδους άδικες πράξεις, ώστε να τους απομακρύνουν από την εκκλησία, για να επιτύχουν τον στόχο τους να διατηρήσουν την εξουσία τους στην εκκλησία. Αυτή είναι η πλέον ύπουλη και μοχθηρή πτυχή των αντίχριστων. Διαπίστωσα ότι οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρή ανθρώπινη φύση, άγριες διαθέσεις και πραγματικά περιφρονούν την αλήθεια και όλα τα θετικά. Η Κάλλι και οι άλλοι είχαν συμπεριφερθεί ακριβώς όπως περιγράφει ο Θεός. Όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές αποκτούσαν διάκριση, τους έκαναν υποδείξεις ή τους ανέφεραν, όχι μόνο δεν το αποδέχονταν αυτό από τον Θεό και δεν έκαναν την αυτοκριτική τους, αλλά τους κατέστελλαν αθέμιτα και φρόντιζαν να τους διώξουν. Η Άνταλιν παρατήρησε ότι παραβιάζουν τις αρχές στις ενέργειές τους, κι έτσι τους ανέφερε και τους εξέθεσε, με συνέπεια ν’ αρχίσουν να την καταπιέζουν και να ετοιμάζουν υλικό για να την εκδιώξουν από την εκκλησία. Όμως τα στοιχεία τους ήταν ανεπαρκή και δεν εγκρίθηκαν από την εκκλησία. Δεν τα παράτησαν, και σε μια προσπάθεια να απαλλαγούν από την Άνταλιν έφτασαν στο σημείο να παρέμβουν στις εκτιμήσεις των άλλων γι’ αυτήν, εξωραΐζοντας τα πράγματα και διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα, ισχυριζόμενοι ότι η συναναστροφή και η βοήθεια προς τους άλλους από την Άνταλιν σήμαινε ότι είναι αντίχριστος που παρασύρει τους ανθρώπους. Της κρέμασαν ταμπέλες και προέβησαν σε αυθαίρετες καταδίκες. Δεν θα ησύχαζαν μέχρι να πετύχουν την απομάκρυνση της Άνταλιν από την εκκλησία. Αυτοί οι αντίχριστοι ήταν ακριβώς όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, καταπίεζαν και επιτίθεντο σε όποιον διαφωνεί μαζί τους, παγιδεύοντας και ζημιώνοντάς τον μόνο και μόνο για να εδραιώσουν τη δική τους θέση. Δεν επέτρεπαν άλλες φωνές στην εκκλησία επί της οποίας είχαν εξουσία και τιμωρούσαν όποιον τους έκανε υποδείξεις. Επειδή ο Κάρσον, ένα άλλο μέλος της εκκλησίας, τους έκανε συχνά συστάσεις και έφερνε στο προσκήνιο τα ζητήματά τους, εργάστηκαν εναντίον του παρασκηνιακά, ωθώντας τον να απομονωθεί και να κάνει την αυτοκριτική του, και μην επιτρέποντάς του να κάνει κάποιο καθήκον. Βράζοντας από οργή, είπαν μάλιστα ότι, μολονότι ήταν απομονωμένος στο σπίτι, δεν θα το άφηναν να περάσει έτσι, και επέμειναν να τον διώξουν από την εκκλησία και δεν σταμάτησαν μέχρι που τα κατάφεραν. Υπήρχε και μια ακόμη επικεφαλής της εκκλησίας, η οποία υπέφερε από την τιμωρία και την καταπίεσή τους, επειδή είχε διαφορετική γνώμη σχετικά με την αποπομπή του Κάρσον —την απάλλαξαν από το καθήκον της.

Είδα πόσο μοχθηρή ήταν πραγματικά η Κάλλι και η ομάδα των αντιχρίστων της, που ήταν ικανοί να κάνουν κάθε λογής απάνθρωπα πράγματα για να βλάψουν τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να κρατήσουν τη θέση τους. Δεν ήταν καν άνθρωποι. Αναρωτήθηκα: Πώς μπόρεσα να θαυμάζω και να ακολουθώ έναν τόσο κακόβουλο αντίχριστο πράττοντας το κακό μαζί της; Γιατί εγώ, ως πιστή, εξακολουθούσα να λατρεύω και να ακολουθώ ένα ανθρώπινο ον; Γιατί είχα κάνει είδωλο έναν αντίχριστο που έκανε τόσο κακό; Αργότερα, μέσω της προσευχής και της αναζήτησης, κατανόησα κάπως τη ρίζα της αδυναμίας μου. Διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μπορούν να υπομείνουν κακουχίες, που μπορούν να πληρώσουν το τίμημα, που η εξωτερική συμπεριφορά τους είναι πολύ καλή, που είναι αξιοσέβαστοι και που έχουν τον θαυμασμό των άλλων. Μήπως εσείς θα λέγατε ότι η εξωτερική αυτή συμπεριφορά μπορεί να θεωρηθεί άσκηση της αλήθειας; Θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι τέτοιοι άνθρωποι ικανοποιούν τις προθέσεις του Θεού; Γιατί βλέπουν οι άνθρωποι ξανά και ξανά τέτοια άτομα και πιστεύουν ότι αυτά ικανοποιούν τον Θεό, ότι περπατούν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας, ότι ακολουθούν την οδό του Θεού; Γιατί κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι; Μόνο μία εξήγηση υπάρχει γι’ αυτό. Ποια είναι αυτή; Είναι ότι, για πάρα πολλούς ανθρώπους, κάποιες ερωτήσεις —όπως τι σημαίνει να κάνει κανείς την αλήθεια πράξη, τι σημαίνει να ικανοποιεί τον Θεό και τι σημαίνει να κατέχει αληθινά την αλήθεια-πραγματικότητα— δεν είναι πολύ ξεκάθαρες. Επομένως, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που συχνά παραπλανώνται από εκείνους που εξωτερικά φαίνονται πνευματικοί, ευγενείς, μεγαλοπρεπείς και σπουδαίοι. Όσο για τους ανθρώπους που μπορούν να μιλούν με ευφράδεια για λόγια και δόγματα, και ο λόγος και οι ενέργειές τους φαίνονται αξιοθαύμαστα, εκείνοι που εξαπατώνται από αυτούς δεν έχουν εξετάσει ποτέ την ουσία των πράξεών τους, τις αρχές πίσω από τα έργα τους ή τους στόχους τους. Επιπλέον, δεν εξέτασαν ποτέ αν αυτοί οι άνθρωποι υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό ούτε διαπίστωσαν ποτέ αν αυτοί οι άνθρωποι σέβονται στ’ αλήθεια τον Θεό και αποφεύγουν το κακό. Ποτέ δεν διέκριναν την ανθρώπινη φύση-ουσία των συγκεκριμένων ανθρώπων. Αντίθετα, από το πρώτο κιόλας βήμα της γνωριμίας μαζί τους, λίγο-λίγο, έχουν φτάσει να θαυμάζουν και να σέβονται τους ανθρώπους αυτούς, και τελικά αυτοί οι άνθρωποι γίνονται είδωλά τους. Επιπλέον, στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, τα είδωλα που λατρεύουν —και που πιστεύουν πως μπορούν να εγκαταλείψουν οικογένεια και δουλειά, και που επιφανειακά φαίνεται ότι μπορούν να πληρώσουν το τίμημα— είναι εκείνοι που ικανοποιούν πραγματικά τον Θεό και που επιτυγχάνουν καλά αποτελέσματα και καλούς προορισμούς. Στο μυαλό τους, τα είδωλα αυτά είναι αυτοί που επαινεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του). «Υπάρχει μία και μόνο βασική αιτία που ωθεί τους ανθρώπους να προβαίνουν σε τέτοιες αδαείς ενέργειες και να διαθέτουν τέτοιες αδαείς απόψεις ή μονόπλευρες γνώμες και πρακτικές —και σήμερα θα σας μιλήσω γι’ αυτήν: Ο λόγος είναι ότι, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να ακολουθούν τον Θεό, να προσεύχονται σε Αυτόν κάθε μέρα και να διαβάζουν καθημερινά τις ομιλίες Του, δεν καταλαβαίνουν πραγματικά τις προθέσεις Του. Εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος. Αν κάποιος κατανοούσε την καρδιά του Θεού και γνώριζε τι αρέσει σ’ Αυτόν, τι αποστρέφεται, τι θέλει, τι απορρίπτει, τι είδους ανθρώπους αγαπά, τι είδους ανθρώπους αντιπαθεί, τι πρότυπα χρησιμοποιεί όταν θέτει απαιτήσεις στους ανθρώπους και ποια προσέγγιση λαμβάνει για την τελείωσή τους, θα μπορούσε, τότε, το άτομο αυτό να έχει ακόμα τις δικές του προσωπικές γνώμες; Θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να πάνε να λατρέψουν κάποιον άλλον; Θα μπορούσε ένας συνηθισμένος άνθρωπος να καταστεί είδωλό τους; Οι άνθρωποι που κατανοούν τις προθέσεις του Θεού διαθέτουν μια λίγο πιο ορθολογική άποψη από αυτήν. Δεν πρόκειται να ειδωλοποιήσουν αυθαίρετα κάποιο διεφθαρμένο πρόσωπο, ούτε πρόκειται, ενώ βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας, να πιστέψουν ότι η τυφλή τήρηση λίγων απλών κανόνων ή αρχών ισοδυναμεί με την άσκηση της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του). «Οι επικεφαλής και οι εργάτες, όποιο κι αν είναι το αξίωμά τους, εξακολουθούν να είναι απλοί άνθρωποι. Αν τους βλέπεις ως άμεσους ανώτερούς σου, αν νιώθεις ότι είναι ανώτεροι από σένα, ότι είναι ικανότεροι από σένα και ότι θα πρέπει να σε καθοδηγούν, ότι είναι απ’ όλες τις απόψεις μια κλάση πάνω από τον οποιονδήποτε άλλον, τότε έχεις άδικο —πλανάσαι πλάνην οικτράν. Και ποιες συνέπειες θα σου επιφέρει αυτή η πλάνη; Θα σε οδηγήσει να μετράς ασυναίσθητα τους επικεφαλής σου με κριτήρια που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, και να μην είσαι σε θέση να χειρίζεσαι σωστά τα προβλήματα και τις ελλείψεις τους. Ταυτόχρονα, χωρίς να το γνωρίζεις, θα σε ελκύει επίσης τόσο πολύ ο αέρας τους, τα χαρίσματά τους και τα ταλέντα τους, που μέχρι να πεις κύμινο, τους λατρεύεις και είναι ο θεός σου. Αυτό το μονοπάτι, από όταν αρχίζουν να γίνονται πρότυπό σου, το αντικείμενο λατρείας σου, μέχρι που γίνεσαι ακόλουθός τους, θα σε οδηγήσει ασυναίσθητα μακριά από τον Θεό. Κι ακόμα και καθώς απομακρύνεσαι σταδιακά από τον Θεό, θα εξακολουθείς να πιστεύεις ότι Τον ακολουθείς, ότι είσαι στον οίκο Του, ότι βρίσκεσαι υπό την παρουσία Του, ενώ στην πραγματικότητα, θα έχεις παρασυρθεί από τα τσιράκια του Σατανά, από τους αντίχριστους. Δεν θα το καταλάβεις καν. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο). Τα λόγια του Θεού εξέθεσαν το εσφαλμένο σκεπτικό μου. Αξιολογούσα το αν οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια ή όχι με βάση μόνο την εξωτερική τους συμπεριφορά, δεν προσπαθούσα όμως να διακρίνω τη φύση-ουσία τους, ούτε εξέταζα τους στόχους και τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις τους. Πίστευα ότι αν κάποιος είναι σε θέση να κάνει θυσίες, να δαπανά εαυτόν, να συναναστρέφεται για την κατανόησή του όσον αφορά τα λόγια του Θεού και να εκφράζει μεγάλη αυτογνωσία, μοιάζοντας πολύ πνευματικός άνθρωπος, τότε είναι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια και κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Γι’ αυτό, όταν έβλεπα στις επαφές μου με την Κάλλι ότι είναι καλή στη συναναστροφή και μιλά όμορφα, αλλά και ότι η κατανόηση που μοιράζεται στις συναθροίσεις έχει πολύ νόημα, νόμιζα ότι επιδιώκει την αλήθεια και κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Πιο αξιολύπητο ακόμα ήταν ότι πίστευα λανθασμένα πως το να είναι επικεφαλής για τόσο μεγάλο διάστημα συνεπάγεται ότι επιδιώκει την αλήθεια. Εξαιτίας όλων αυτών των παράλογων απόψεων, από εκεί που δεν την γνώριζα καν, πέρασα στο να τη θαυμάζω και να τη λατρεύω και, στο τέλος, να την ακολουθήσω στο κακό που διέπραττε. Δεν την αξιολόγησα, ούτε προσπάθησα να διακρίνω την ουσία της σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αλλά ακολούθησα τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αν και ήμουν πιστή, λάτρευα και ακολουθούσα έναν απλό άνθρωπο. Είχα ακολουθήσει έναν αντίχριστο, διαπράττοντας πάρα πολύ κακό. Ήμουν απίστευτα αναίσθητη και ανόητη! Όταν εξέφρασα την υποστήριξή μου για την αποβολή της Άνταλιν από την εκκλησία, δεν ήταν ότι δεν είχα καθόλου επίγνωση. Είχα κάποιες υποψίες, δεν ακολούθησα, όμως, την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και δεν αναζήτησα την αλήθεια. Αντίθετα, βασίστηκα σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, πιστεύοντας ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες κατανοούν την αλήθεια και κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα κι ότι μπορούν να δουν τα ζητήματα με ακρίβεια. Έτσι, χωρίς να προσπαθήσω να εφαρμόσω καμία διάκριση, ακολούθησα στα τυφλά τη Κάλλι και συμφώνησα να διώξω την Άνταλιν. Σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα που αφορά άμεσα το αν κάποιος μπορεί να επιτύχει τη σωτηρία ή όχι, η ακατάλληλη απομάκρυνσή της θα μπορούσε να καταστρέψει την ευκαιρία της να σωθεί —πρόκειται για ειδεχθή αμαρτία! Είχα αντιμετωπίσει τη ζωή της σαν ένα τίποτα, συμφωνώντας βιαστικά στην αποβολή της. Εκείνη ήταν αληθινή πιστή, εγώ όμως την είχα σχεδόν απομακρύνει από την εκκλησία. Τι μεγάλη παράβαση! Όχι μόνο της είχα χρέος, αλλά είχα προσβάλει και τον Θεό. Δεν έκανα σκόπιμα κακό, ούτε και τιμωρούσα την Άνταλιν, όμως συμφωνώντας ελαφρά τη καρδία, την έβλαπτα μαζί με την αντίχριστη Κάλλι —ήμουν συνεργός του αντίχριστου. Αν και απλώς είχα πάρει θέση, το ζήτημα αυτό αποκάλυπτε μια πολύ μοχθηρή φύση μέσα μου κι ότι μου έλειπε παντελώς η αγάπη για τους άλλους. Αδελφοί και αδελφές όπως η Άνταλιν, που έχουν το αίσθημα της δικαιοσύνης και είναι σε θέση να στηρίξουν το έργο της εκκλησίας, θα πρέπει να τυγχάνουν προστασίας, επειδή ο Θεός σώζει όσους επιδιώκουν την αλήθεια κι έχουν το αίσθημα της δικαιοσύνης. Εγώ, όμως, ενεργούσα ως υποτακτικός του Σατανά, συμφωνώντας στην αποβολή της. Ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, στεκόμουν στο πλευρό αυτών των δαιμόνων του αντίχριστου κι εργαζόμουν ενάντια στον Θεό. Ως επικεφαλής της εκκλησίας, θα έπρεπε να υποστηρίζω τα συμφέροντά της σε όλα τα ζητήματα και να προστατεύω τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να μη ζημιώνονται από αντίχριστους και αμαρτωλούς. Εγώ, όμως, τους ακολούθησα αυτούς, πράττοντας αθέμιτα το κακό, καταπιέζοντας ανθρώπους και συμβάλλοντας στην εκδίωξή τους. Αυτό ήταν επιβλαβές για τους αδελφούς και τις αδελφές. Ήταν τρομακτικό για μένα να βλέπω ότι είχα κάνει τέτοια κακά πράγματα. Δεν αναζητούσα την αλήθεια ούτε είχα θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν είχα συνειδητοποιήσει καθόλου ότι διέπραττα τόσο μεγάλο κακό, νόμιζα μάλιστα ότι υποστήριζα το έργο της εκκλησίας. Ήμουν πολύ μπερδεμένη και απεχθής! Ήταν ακριβώς όπως το είχε πει εκείνος ο αδελφός, βρισκόμουν στον δρόμο της καταστροφής και θα παρέσυρα και άλλους στην κόλαση μαζί μου. Με βάση τη συμπεριφορά μου, δεν θα ήταν υπερβολή να αντικατασταθώ και να απομακρυνθώ από την εκκλησία, όμως ο Θεός μού έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσω, επιτρέποντάς μου να συνεχίσω να κάνω ένα καθήκον στην εκκλησία. Ήμουν πραγματικά ευγνώμων για το έλεος και τη σωτηρία του Θεού για μένα. Ταυτόχρονα, κατανοούσα επίσης αληθινά ότι το να εστιάζεις σε εξωτερικά χαρίσματα και ικανότητες, να λατρεύεις τυφλά έναν επικεφαλής, να λατρεύεις τη δύναμη και να μην αναζητάς την αλήθεια μπροστά στα προβλήματα, είναι πραγματικά επικίνδυνο. Αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι μπορούσαν να με παραπλανήσουν και να με χρησιμοποιήσουν ανά πάσα στιγμή. Στην ουσία, λατρεύοντας και ακολουθώντας ένα πρόσωπο, ακολουθούσα τον Σατανά κι ήμουν εχθρός του Θεού. Αν και πάλι δεν μετανοούσα, ο Θεός θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι η αδυναμία μου αυτή δεν αφορούσε απλώς την αποκάλυψη κάποιας διαφθοράς ή τη διάπραξη ενός σφάλματος —ήταν ένα μεγάλο κακό κι είχα σχεδόν βουλιάξει μέσα του.

Αργότερα διάβασα κι άλλα από τα λόγια του Θεού, που μου έδειξαν τη σωστή προσέγγιση προς τους επικεφαλής και τους εργάτες. Τα λόγια του Θεού λένε: «Όταν κάποιος εκλέγεται ως επικεφαλής από τους αδελφούς και τις αδελφές ή προάγεται από τον οίκο του Θεού για να κάνει ένα συγκεκριμένο έργο ή να εκτελέσει ένα συγκεκριμένο καθήκον, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ξεχωριστή θέση ή πόστο, ή ότι οι αλήθειες που κατανοεί είναι βαθύτερες και πιο πολυάριθμες από εκείνες των άλλων ανθρώπων —πόσο μάλλον ότι αυτό το άτομο είναι σε θέση να υποταχθεί στον Θεό και ότι δεν θα Τον προδώσει. Σίγουρα, δεν σημαίνει ούτε ότι γνωρίζει τον Θεό και είναι κάποιος που έχει φόβο Θεού. Στην πραγματικότητα, δεν έχει επιτύχει τίποτε από αυτά. Η προαγωγή και η καλλιέργεια είναι απλώς προαγωγή και καλλιέργεια με την απλή έννοια και δεν ισοδυναμούν με τον προκαθορισμό και την έγκριση εκ μέρους του Θεού. Η προαγωγή και η καλλιέργειά του σημαίνουν απλώς ότι έχει προαχθεί και αναμένει την καλλιέργεια. Και το τελικό αποτέλεσμα αυτής της καλλιέργειας εξαρτάται από το αν αυτό το άτομο επιδιώκει την αλήθεια και από το αν είναι ικανό να επιλέξει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Έτσι, όταν κάποιος από την εκκλησία προάγεται και καλλιεργείται για να γίνει επικεφαλής, απλώς προάγεται και καλλιεργείται με την πιο απλή έννοια· δεν σημαίνει ότι είναι ήδη ένας επικεφαλής που πληροί τις προδιαγραφές ή ένας ικανός επικεφαλής που είναι ήδη σε θέση να αναλάβει το έργο του επικεφαλής και μπορεί να κάνει αληθινό έργο —δεν είναι έτσι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά αυτά τα πράγματα και, με βάση τις φαντασιοκοπίες τους, θαυμάζουν εκείνους που έχουν πάρει προαγωγή. Αυτό είναι λάθος. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια μπορεί να πιστεύουν στον Θεό, κατέχουν στ’ αλήθεια την αλήθεια-πραγματικότητα όσοι προάγονται; Όχι απαραίτητα. Είναι σε θέση να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Όχι απαραίτητα. Κατέχουν αίσθημα ευθύνης; Είναι αφοσιωμένοι; Είναι σε θέση να υποταχθούν στον Θεό; Όταν αντιμετωπίζουν ένα ζήτημα, είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια; Όλα αυτά είναι άγνωστα. Έχουν οι άνθρωποι αυτοί θεοφοβούμενη καρδιά; Και πόσο μεγάλη είναι η θεοφοβούμενη καρδιά τους; Μπορούν να αποφύγουν να ακολουθήσουν τη δική τους θέληση όταν κάνουν πράγματα; Είναι σε θέση να αναζητήσουν τον Θεό; Κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του έργου των επικεφαλής, είναι ικανοί να προσέρχονται συχνά και τακτικά ενώπιον του Θεού για να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού; Είναι ικανοί να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι σίγουρα ανίκανοι για τέτοια πράγματα. Δεν έχουν λάβει εκπαίδευση και δεν έχουν αρκετές εμπειρίες, οπότε είναι ανίκανοι για αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο, αν κάποιος προάγεται ή καλλιεργείται δεν σημαίνει ότι ήδη κατανοεί την αλήθεια ούτε σημαίνει ότι είναι ήδη ικανός να εκτελεί το καθήκον του σύμφωνα με τις προδιαγραφές. […] Με τι σκοπό το λέω αυτό; Για να μάθουν όλοι ότι πρέπει να αντιμετωπίζουν σωστά τα διάφορα είδη ταλέντων που προάγονται και καλλιεργούνται στον οίκο του Θεού, ότι δεν πρέπει να είναι σκληροί στις απαιτήσεις τους από αυτούς τους ανθρώπους και, βεβαίως, ότι δεν πρέπει να έχουν μη ρεαλιστική γνώμη για αυτούς. Είναι ανοησία να τους θαυμάζει και να προσβλέπει σ’ αυτούς κανείς υπερβολικά· είναι απάνθρωπο και μη ρεαλιστικό να θέτει κανείς υπερβολικά σκληρές απαιτήσεις απ’ αυτούς. Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιο λογικός τρόπος να τους αντιμετωπίζει κανείς; Να τους θεωρεί ως συνηθισμένους ανθρώπους και, όταν χρειάζεται να αναζητήσει κάποιον για ένα πρόβλημα, να συναναστρέφεται μαζί τους, να μαθαίνει ο ένας από τα προτερήματα του άλλου και να αλληλοσυμπληρώνονται. Επιπλέον, είναι ευθύνη του καθενός να παρακολουθεί το αν οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν αληθινό έργο, εάν χρησιμοποιούν την αλήθεια για να επιλύουν προβλήματα· αυτά είναι τα πρότυπα και οι αρχές για να μετρά κανείς εάν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης ανταποκρίνεται δεόντως. Εάν είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν και να επιλύουν γενικά προβλήματα, τότε είναι ικανοί. Εάν όμως δεν μπορούν καν να χειριστούν και να διορθώσουν συνηθισμένα προβλήματα, δεν είναι ικανοί να είναι επικεφαλής ή εργάτεςκαι πρέπει να αποδεσμευτούν γρήγορα. Επιλέξτε κάποιον άλλον και μην καθυστερείτε το έργο του οίκου του Θεού. Το να καθυστερείς το έργο του οίκου του Θεού ισοδυναμεί με το να βλάπτεις τον εαυτό σου και τους άλλους· δεν είναι καλό για κανέναν» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (5)]. Έμαθα από τα λόγια του Θεού ότι το να εκλεγεί ένα άτομο επικεφαλής ή εργάτης ή να προαχθεί να κάνει κάποια δουλειά δεν σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα, ότι είναι αφοσιωμένο στον Θεό ή ότι έχει φόβο Θεού. Εάν δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα γίνει ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστος και θα εκτεθεί και θα εξαλειφθεί. Οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν περισσότερες ευκαιρίες άσκησης και αναλαμβάνουν μεγαλύτερο φορτίο για να βιώσουν το έργο του Θεού. Όμως κανένας από αυτούς δεν έχει τελειωθεί —έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις όπως όλοι οι άλλοι, επομένως προτού αποκτήσουν την αλήθεια και επιτύχουν αλλαγή στη διάθεση, ενδέχεται να είναι ισχυρογνώμονες στο έργο τους και να αντιβαίνουν στις αρχές. Όλοι χρειάζεται να περάσουν από την κρίση και την αποκάλυψη του Θεού, από κλάδεμα και αντιμετώπιση, και την επίβλεψη των άλλων. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες ενεργούν πράγματι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και στηρίζουν το έργο της εκκλησίας, ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να τους υποστηρίζει και να συνεργάζεται στο έργο τους. Αν αντιβαίνουν στις αρχές, ακολουθήσουν λάθος δρόμο και δεν κάνουν πρακτικό έργο, πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε και να τους εκθέσουμε, για να δούμε αν είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, να μετανοήσουν και να αλλάξουν. Εάν είναι σε θέση να μετανοήσουν και να αλλάξουν, αυτό σημαίνει ότι είναι δίκαιοι άνθρωποι και μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Εάν δεν είναι, όμως, σε θέση, εάν επιτίθενται και καταπιέζουν τους άλλους, δεν είναι δίκαιοι άνθρωποι και χρειάζεται να αναφερθούν και να εκτεθούν. Η μεταχείριση των επικεφαλής και των εργατών μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, συνάδει με το θέλημα του Θεού. Εγώ όμως προηγουμένως, δεν εξέταζα τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού. Δεν είχα καμία διάκριση όσον αφορά την Κάλλι και τους άλλους· απλώς τους λάτρευα τυφλά, με αποτέλεσμα να ακολουθώ αντίχριστους κάνοντας ανεπανόρθωτο κακό. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού μού έδωσε ένα μονοπάτι άσκησης και έκτοτε θέλησα να επικεντρωθώ στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών σε όλα τα ζητήματα, να εξετάζω τα πράγματα και τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να πάψω να είμαι τόσο ανόητη και αδαής και ν’ ακολουθώ τυφλά άλλους, όπως έκανα στο παρελθόν.

Αργότερα, παρατήρησα ότι όταν μια ανώτερη επικεφαλής συναναστρεφόταν μαζί μας για την εκλογή επικεφαλής της εκκλησίας, ανυπομονούσε πραγματικά να ολοκληρώσει τα πάντα χωρίς να επικεντρώνεται στη συναναστροφή των αλήθεια-αρχών. Κάποτε, όταν συναναστρεφόταν σε μια συνάθροιση σχετικά με την προσαρμογή του καθήκοντος κάποιου, όταν τελείωσε τη συναναστροφή της, δεν είχαν φτάσει παρά μόνο τα μισά μέλη της εκκλησίας, και μετά μας έβαλε να εκφράσουμε τις θέσεις μας. Επειδή οι μισοί δεν είχαν ακούσει την αρχική της συναναστροφή και δεν γνώριζαν τις σχετικές αλήεθια-αρχές, δεν υπήρχε περίπτωση να μπορούν ν’ ανακοινώσουν τη θέση τους. Η συνάθροιση δεν μπορούσε να συνεχιστεί, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πραγματική αμηχανία στην ατμόσφαιρα. Είδα ότι δεν καθοδηγεί τους αδελφούς και τις αδελφές να εισέλθουν στις αλήθεια-αρχές, αλλά βιαζόταν να ολοκληρώσει τον χειρισμό του θέματος και να τελειώνει. Θυμήθηκα την εμπειρία μου με την παραπλάνηση από μια αντίχριστο και τις συνέπειες που είχε το να την ακολουθώ τυφλά. Δεν ήθελα απλώς να συμβαδίζω αυθαίρετα με κάποιον προτού αποσαφηνίσω τις αρχές. Έτσι, αναζήτησα μερικές αδελφές, για να βρω κάποιες να εξετάσουμε μαζί το θέμα. Μία από αυτές είπε ότι η εν λόγω επικεφαλής είχε χειριστεί εκλογές και σε άλλες εκκλησίες με τον ίδιο τρόπο, χωρίς ν’ ακολουθεί τις αρχές. Σκέφτηκα ότι από τη στιγμή που η επικεφαλής αυτή εκτελούσε έργο χωρίς να έχει κερδίσει τη στήριξη των άλλων, αυτό σήμαινε ότι είχε κάποιο πρόβλημα. Ως επικεφαλής, η αδυναμία της να μας καθοδηγήσει στην είσοδο στην αλήθεια, θα είχε αντίκτυπο σε ολόκληρη την εκκλησία, επομένως θα έπρεπε να της επισημάνω αυτά τα προβλήματα. Τότε, όμως, ανησύχησα ότι μπορεί να με καταπίεζε εάν της έκανα υποδείξεις. Ωστόσο, όταν σκέφτηκα πώς είχα κάνει κακό μαζί με αντίχριστους στο παρελθόν, ένιωσα φόβο μήπως ακολουθήσω ξανά τυφλά κάποιο άτομο και δεν στηρίξω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ένιωσα πραγματικά διχασμένη. Έτσι, ήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα, αναζητώντας ένα μονοπάτι άσκησης. Μετά από αυτό, είδα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ποια στάση θα πρέπει να διατηρούν αναφορικά με το πώς να φέρονται σε έναν επικεφαλής ή έναν εργάτη; Αν αυτά που κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, μπορείς τότε να τον υπακούς· αν αυτά που κάνει είναι εσφαλμένα και δεν συμφωνούν με την αλήθεια, τότε δεν πρέπει να τον υπακούς και μπορείς να τον εκθέσεις, να του εναντιωθείς και να εκφράσεις μια διαφορετική γνώμη. Αν δεν είναι σε θέση να κάνει πραγματικό έργο ή κάνει κακές πράξεις που προκαλούν αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο και αποκαλυφθεί πως είναι ψευδοεπικεφαλής, ψευδής εργάτης ή αντίχριστος, τότε μπορείς να τον διακρίνεις, να τον εκθέσεις και να τον αναφέρεις» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τρίτο: Αποκλείουν και επιτίθενται σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού μού πρόσφεραν αρχές για να τις κάνω πράξη. Εάν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης συμπεριφέρεται ανάρμοστα, μπορείς να του δώσεις από αγάπη συναναστροφή όσον αφορά την αλήθεια, για να τον βοηθήσεις —αυτό συνάδει με το θέλημα του Θεού. Αναλογιζόμενη τις προηγούμενες αστοχίες μου, ήταν σαφέστατο ότι επρόκειτο για μια ευκαιρία να κάνω πράξη την αλήθεια. Θα έπρεπε να ενεργήσω σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και να εκφράσω ελεύθερα τις υποδείξεις μου, χωρίς να φοβάμαι ότι θα υποστώ καταπίεση. Έτσι λοιπόν, ήλθα σε επαφή με την εν λόγω επικεφαλής και της είπα τα πάντα σχετικά με τα προβλήματα που είχα παρατηρήσει στο έργο της εκείνη την περίοδο· τα δέχτηκε όλα. Σε μια συνάθροιση λίγες μέρες αργότερα, άκουσα στη συναναστροφή της να λέει ότι είχε λάβει κάποιες υποδείξεις και βοήθεια από μέλη της εκκλησίας για το καθήκον της, και ότι μέσα από την αυτοκριτική διαπίστωσε ότι ο δρόμος που ακολουθούσε και το έργο της ήταν προβληματικά τελευταία. Τα ζητήματα και τα ελαττώματα που της είχα επισημάνει αποτελούσαν μέρος της αυτοκριτικής της και βάσει αυτών προσπάθησε να κατανοήσει τις αρχές και έμαθε πώς να χειρίζεται και να προσεγγίζει παρόμοια προβλήματα. Ήμουν πραγματικά χαρούμενη και ευχαρίστησα τον Θεό που με καθοδήγησε να κάνω πράξη την αλήθεια. Ένιωσα μεγάλη γαλήνη στην καρδιά μου.

Συνειδητοποίησα μέσα από τις εμπειρίες αυτές ότι ως πιστή που δεν έδινε σημασία στην αναζήτηση της αλήθειας, αλλά θαύμαζε τυφλά τους άλλους και τους ακολουθούσε, ήταν πιθανό ανά πάσα στιγμή να διαπράξω το κακό και να εργαστώ ενάντια στον Θεό. Μπόρεσα, επίσης, να διαπιστώσω τη σοφία του Θεού. Επιτρέπει να εμφανίζονται αντίχριστοι στην εκκλησία, ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε διάκριση και να γίνουμε ικανοί να αποτινάξουμε τις δυνάμεις του Σατανά, και να μη μας παραπλανούν, ούτε να μας ελέγχουν πλέον οι αντίχριστοι. Μόλις μπορέσουμε να διακρίνουμε τους αντίχριστους και να σταματήσουμε να τους λατρεύουμε αδιάκριτα, τότε η υπηρεσία των αντιχρίστων αυτών έχει ολοκληρωθεί και μπορούν να καθαιρεθούν από την εκκλησία. Μολονότι είχα βιώσει κάποιες αποτυχίες κι είχα σκοντάψει, και παρότι ήταν οδυνηρό για μένα να το σκέφτομαι, μέσα από αυτά τα παραστρατήματα μπόρεσα να αλλάξω το λανθασμένο σκεπτικό και τις λανθασμένες προοπτικές μου, γεγονός το οποίο μου επέτρεψε να σταματήσω να λατρεύω τυφλά και να ακολουθώ άλλους ανθρώπους. Έγινα ικανή να αναζητώ τις αλήθεια-αρχές, όταν ανέκυπταν ζητήματα, και να επιδιώκω να είμαι άτομο που ακολουθεί αληθινά τον Θεό. Μόνο χάρη στην καθοδήγηση του Θεού τα κέρδισα όλα αυτά. Ευχαριστώ τον Θεό!