Από τη Λιάν, ΗΠΑ

Ήμουν υπεύθυνη για το έργο του ποτίσματος σε μια εκκλησία. Όσο εξαπλωνόταν το ευαγγέλιο και πιο πολλοί άνθρωποι αποδέχονταν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, δεν πότιζα απλώς νεοφώτιστους, αλλά παρακολουθούσα επίσης και το έργο των ποτιστών, και τους βοηθούσα να επιλύσουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους. Δεν τα προλάβαινα όλα, οπότε κάποιοι νέοι πιστοί δεν ποτίζονταν εγκαίρως κι έχαναν τον ενθουσιασμό τους για τις συναθροίσεις. Η επικεφαλής μου αποφάσισε να βάλει την αδελφή Κάρμεν να εργαστεί μαζί μου για να αποτρέψει καθυστερήσεις στο έργο. Χάρηκα όταν το άκουσα, επειδή η Κάρμεν μπορούσε να εντοπίζει προβλήματα στο έργο και αναλάμβανε φορτίο στο καθήκον της. Είχε πάντα καλά αποτελέσματα στο πότισμα. Η συνεργασία μαζί της θα αντιστάθμιζε τις ελλείψεις μου και επίσης θα έβγαζε από πάνω μου λίγη από την πίεση του έργου.

Αργότερα, πρόσθεσα την Κάρμεν στην ομάδα ποτίσματος. Κάποιοι στην ομάδα ποτίσματος ήταν κάπως παθητικοί τότε και η Κάρμεν άρχισε να συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού για να διορθώσει τις καταστάσεις τους. Απαντούσε αμέσως στις ερωτήσεις των μελών της ομάδας. Ένιωθα άβολα βλέποντας όλα αυτά. Σκεφτόμουν ότι όταν ήμουν εγώ μοναδική υπεύθυνη για πράγματα που είχαν σχέση με το έργο, εγώ ήμουν αυτή που απαντούσε πάντα στις ερωτήσεις τους, αλλά με τη δική της άφιξη είχε αναλάβει ηγετικό ρόλο, κι εγώ βρέθηκα στο περιθώριο. Επιπλέον, είχε φώτιση στη συναναστροφή της, ενώ εγώ όχι, άρα όλοι θα σκέφτονταν σίγουρα ότι είναι καλύτερή μου. Αυτή η σκέψη με έκανε να νιώθω πολύ άβολα. Ένιωθα ότι μου έκλεβε τη δόξα, ότι με έκανε να νιώθω κατώτερή της στα πάντα και άρχισα να μην τη συμπαθώ ιδιαίτερα. Σταμάτησα να διαβάζω τα μηνύματα που έστελνε στην ομάδα και δεν επικοινωνούσα ενεργά μαζί της —την απομόνωνα εσκεμμένα. Εφόσον δεν ενημέρωνα ενεργά την Κάρμεν για το έργο μας, ακόμα και ύστερα από μερικές ημέρες, δεν μπορούσε να αντιληφθεί τις αληθινές καταστάσεις των αδελφών και το έργο μας δεν βελτιωνόταν. Ήξερα πως έπρεπε να είχα πάει να μιλήσω στα μέλη της ομάδας ποτίσματος για τις καταστάσεις τους και τις δυσκολίες τους, και να τις διορθώσω ευθύς αμέσως. Αλλά ύστερα σκέφτηκα ότι η Κάρμεν αναλάμβανε ηγετικό ρόλο και ότι όλοι συμφωνούσαν σιωπηρά ότι αυτή κυρίως χειριζόταν το έργο του ποτίσματος. Φοβόμουν ότι αν έλυνα τα προβλήματα των μελών της ομάδας και το έργο εξελισσόταν ομαλά, κάποιοι αδελφοί και αδελφές που δεν γνώριζαν την πραγματική κατάσταση θα έλεγαν ότι αυτό έγινε χάρη στην Κάρμεν και θα τη θαύμαζαν ακόμα περισσότερο. Τότε, εγώ δεν θα φαινόμουν καθόλου. Έτσι, δεν συναναστράφηκα με τα μέλη της ομάδας ποτίσματος. Μετά από λίγες μέρες, συνέχιζε να μειώνεται η αποτελεσματικότητα του έργου ποτίσματός μας. Είδα ότι η Κάρμεν ανησυχούσε κι έστελνε συνεχώς τα λόγια του Θεού στην ομάδα για συναναστροφή, μα εγώ αδιαφορούσα, και μάλιστα το απολάμβανα σε κάποιον βαθμό. Νόμιζα ότι ήταν καλύτερα που το έργο δεν εξελισσόταν και τόσο καλά, και άρα η επικεφαλής θα έλεγε ότι η Κάρμεν ήταν άχρηστη και ότι δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί μου. Αυτές οι σκέψεις με έκαναν να νιώθω κάπως άβολα, μα δεν τις αναλογιζόμουν σοβαρά τότε.

Μια μέρα, μια επικεφαλής μού είπε ότι το έργο ποτίσματός μας δεν εξελισσόταν καλά τελευταία, ότι η Κάρμεν ήθελε να ενημερωθεί για τους νεοφώτιστους, γι’ αυτό θα έπρεπε να τη βάλω στις ομάδες συνάθροισής τους. Ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνάει όταν άκουσα την επικεφαλής να λέει ότι έπρεπε να κανονιστεί αυτό. Σκέφτηκα ότι εφόσον η Κάρμεν ήταν πιο ικανή από μένα, αν πήγαινε σ’ αυτές τις ομαδικές συναθροίσεις, εξοικειωνόταν με τα θέματα των νέων πιστών και τα έλυνε πολύ γρήγορα, θα κατανοούσε το έργο μας και θα υπερτερούσε σε σχέση μ’ εμένα. Δεν ήθελα να πάει σε όλες τις ομάδες και νόμιζα ότι μπορούσα να βρω λύση μόνη μου. Γι’ αυτό, έβρισκα δικαιολογίες για να αρνηθώ. Κατόπιν, ένιωθα ενοχές και προσευχόμουν στον Θεό. Μέσω της προσευχής, κατάλαβα ότι κάνοντάς το αυτό προστάτευα τη δική μου φήμη και κοινωνική θέση, και ότι αυτό δεν ήταν σύμφωνο με το θέλημα Θεού. Μα δεν χαιρόμουν που θα ερχόταν η Κάρμεν αμέσως σε κάθε ομάδα συνάθροισης και φοβόμουν ότι στο τέλος θα μου έπαιρνε τη θέση. Τότε, σκέφτηκα πώς εκείνοι οι θρησκευτικοί κληρικοί κάνουν ό,τι μπορούν για να σφραγίσουν τις εκκλησίες τους, ώστε να προστατέψουν την κοινωνική τους θέση και να διατηρήσουν τα προς το ζην τους, κρατώντας τους πιστούς υπό τον αυστηρό έλεγχό τους, ώστε να μη διερευνούν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες ούτε να υποδεχτούν την επιστροφή του Κυρίου. Ανταγωνίζονται τον Θεό κι είναι οι αντίχριστοι που αποκαλύπτει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν άφηνα την Κάρμεν να εμπλακεί στο έργο μας, για να διαφυλάξω την υπόληψη και την κοινωνική θέση μου. Δεν κρατούσα, επίσης, τους αδελφούς και τις αδελφές υπό τον αυστηρό έλεγχό μου; Αντιτασσόμουν στον Θεό, όπως ακριβώς και ο κλήρος. Ήξερα ότι έπρεπε να αλλάξω πορεία ευθύς αμέσως και να απαρνηθώ τα εσφαλμένα κίνητρά μου. Την επόμενη μέρα, περιέλαβα την Κάρμεν στις ομάδες συναθροίσεων κι ένιωσα λίγο πιο άνετα.

Παρόλο που την πρόσθεσα στις ομάδες συναθροίσεων, δεν την αναζήτησα ώστε να συζητήσουμε το έργο, οπότε η καθεμιά από εμάς εξακολουθούσε να κάνει τα δικά της. Μετά από δυο βδομάδες, το έργο του ποτίσματός μας εξακολουθούσε να μην βελτιώνεται. Όταν η επικεφαλής μας μου ζήτησε τον λόγο, δεν ήξερα τι να πω. Ένιωσα κάπως ένοχη αργότερα και τότε διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού κατά την πνευματική μου άσκηση και τον στοχασμό: «Δεν κατανοούν τον εαυτό τους θεμελιωδώς και ουσιαστικά. Επικεντρώνονται, αντίθετα, και αφιερώνουν την ενέργειά τους στο να γνωρίσουν τελικά τις πράξεις τους και τα πράγματα που αποκαλύπτουν εξωτερικά. Μπορεί ορισμένοι άνθρωποι να είναι πού και πού σε θέση να πουν δυο πράγματα για την αυτογνωσία τους. Και πάλι, όμως, η γνώση τους δεν είναι και πολύ βαθιά. Δεν έχει υπάρξει κανένας που να πίστεψε πως, επειδή έκανε κάτι συγκεκριμένο ή αποκάλυψε κάτι, ανήκει σε ένα ορισμένο είδος ανθρώπου ή διαθέτει κάποιο ορισμένο είδος φύσης. Ο Θεός έχει εκθέσει τη φύση και ουσία του ανθρώπου, αλλά αυτό που κατανοούν οι άνθρωποι είναι τα προβλήματα και οι ατέλειες που έχει ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και μιλούν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται υπερβολικά να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι θεωρούν πως τα λάθη τους είναι απλώς στιγμιαίες εκδηλώσεις τις οποίες αποκαλύπτουν απερίσκεπτα. Δεν θεωρούν ότι πρόκειται για αποκαλύψεις της φύσης τους. Αν σκέφτονται έτσι, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσουν αληθινά τον εαυτό τους και εξίσου δύσκολο να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια, και δεν διψούν γι’ αυτήν, όταν την κάνουν πράξη, απλώς ακολουθούν κανονισμούς καθαρά τυπικά. Δεν βλέπουν πόσο κακή φύση έχουν, και πιστεύουν ότι δεν είναι τόσο κακοί, σε βαθμό που πρέπει να καταστραφούν ή να τιμωρηθούν. Ωστόσο, σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού, είναι βαθύτατα διεφθαρμένοι και απέχουν ακόμη πολύ από τα πρότυπα της σωτηρίας. Κι αυτό γιατί το μόνο που διαθέτουν είναι ορισμένες προσεγγίσεις που φαινομενικά δεν παραβιάζουν την αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε υποτάσσονται στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Όταν το σκέφτηκα, κατάλαβα ότι για να γνωρίσω τον εαυτό μου, θα έπρεπε να συγκρίνω τις σκέψεις, τα κίνητρα και τις οπτικές μου με τα λόγια του Θεού, ότι θα έπρεπε να γνωρίσω και να αναλύσω τη φύση, την ουσία και το μονοπάτι στο οποίο βάδιζα, και ύστερα να προσπαθήσω να τα επιλύσω αυτά υπό το πρίσμα της αλήθειας. Αυτή είναι η μόνη οδός της πραγματικής αλλαγής και μεταμέλειας. Αν παραδεχτούμε απλώς ότι έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις ή ότι κάναμε κάτι λάθος χωρίς να γνωρίσουμε τη φύση-ουσία μας, χωρίς να δούμε πόσο βαθιά είναι η διαφθορά μας ή πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, τότε, δεν θα λαχταράμε να αναζητήσουμε την αλήθεια ούτε να επιδιώξουμε την αλλαγή, πόσο μάλλον να μετανοήσουμε αληθινά. Αντιλήφθηκα πως απλώς παραδεχόμουν ότι προστάτευα τη φήμη και την κοινωνική θέση μου, και ότι αντιστεκόμουν στον Θεό εφόσον δεν ήθελα να αφήσω την Κάρμεν να ενταχθεί στις ομάδες, μα δεν καταλάβαινα καθόλου ξεκάθαρα τι είδους διάθεση αποκάλυπτα, ποια ήταν η ουσία της και σε ποιο μονοπάτι βάδιζα κατά το καθήκον μου. Παρόλο που στο τέλος την περιέλαβα στις ομάδες, αυτό ήταν απλώς μια αλλαγή στη συμπεριφορά και δεν διέλυσα τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Συν ότι δεν παραμέρισα στ’ αλήθεια τον εγωισμό μου για να συνεργαστώ μαζί της. Πώς να πετύχει το έργο μας έτσι; Όταν το συνειδητοποίησα, προσευχήθηκα, ζητώντας απ’ τον Θεό να με οδηγήσει στο να γνωρίσω πραγματικά τον εαυτό μου.

Μια μέρα, κατά την πνευματική μου άσκηση είδα τα εξής λόγια του Θεού: «Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται μονίμως ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς ή ανώτεροί τους, ότι τους άλλους οι υπόλοιποι θα τους αναγνωρίσουν, ενώ τους ίδιους θα τους παραμελήσουν, και αυτό τους οδηγεί να επιτεθούν στους άλλους και να τους αποκλείσουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν όσους έχουν ταλέντο; Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό; Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι κακοβουλία! Όσοι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, όσοι ικανοποιούν μόνο τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, χωρίς να σκέφτονται τους άλλους και χωρίς να τους νοιάζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν τους αγαπάει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. Κι έτσι, προσπαθούν να καταστείλουν και ν’ αποκλείσουν ως ανταγωνιστές όσους είναι σε θέση να μιλήσουν για μια βιωματική μαρτυρία και μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να εφοδιάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού· προσπαθούν απεγνωσμένα ν’ απομονώσουν εντελώς αυτούς τους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο, να διασύρουν εντελώς τ’ όνομά τους και να τους καταστρέψουν. Μόνο τότε νιώθουν γαλήνη οι αντίχριστοι. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αρνητικοί και μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, να μιλούν για τη μαρτυρία τους και να στηρίζουν τους άλλους, τότε οι αντίχριστοι στρέφονται στην ύστατη λύση, που είναι να τους βρουν ελαττώματα και να τους καταδικάσουν ή να τους παγιδεύσουν και να επινοήσουν λόγους για να τους βασανίσουν και να τους τιμωρήσουν, έως ότου τους αποπέμψουν από την εκκλησία. Μόνο τότε χαλαρώνουν τελείως οι αντίχριστοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και κακόβουλο χαρακτηριστικό των αντίχριστων. […] Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. Οι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα βοηθούν να τονιστεί και να επισημανθεί η ένδεια, η αθλιότητα, η ασχήμια και η μοχθηρία των αντίχριστων όταν είναι εκείνοι παρόντες, οπότε όταν οι αντίχριστοι επιλέγουν έναν συνάδελφο ή συνεργάτη, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία και ποτέ δεν επιλέγουν ειλικρινείς ανθρώπους ή ανθρώπους που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτούς τους ανθρώπους φθονούν και μισούν περισσότερο οι αντίχριστοι και είναι βραχνάς γι’ αυτούς. Όσα καλά ή ωφέλιμα πράγματα κι αν κάνουν για το έργο του οίκου του Θεού οι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, οι αντίχριστοι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να τα συγκαλύψουν. Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα για να διεκδικήσουν εκείνοι τα εύσημα για τα καλά πράγματα και ταυτόχρονα θα ρίξουν το φταίξιμο για τα κακά στους άλλους, ώστε μ’ αυτόν τον τρόπο να εξυψώσουν τον εαυτό τους και ν’ απαξιώσουν τους άλλους. Οι αντίχριστοι τρέφουν μεγάλη ζήλια και μίσος για όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Φοβούνται ότι αυτοί οι άνθρωποι θ’ απειλήσουν τη θέση τους, κι έτσι κάνουν ό,τι μπορούν για να τους επιτεθούν και να τους αποκλείσουν. Απαγορεύουν στους αδελφούς και στις αδελφές να έρχονται σ’ επαφή με τους ανθρώπους που είναι σε θέση να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία, να τους πλησιάζουν, να τους στηρίζουν ή να τους επαινούν. Αυτό είναι που αποκαλύπτει περισσότερο τη σατανική φύση των αντίχριστων, η οποία αποστρέφεται την αλήθεια και μισεί τον Θεό. Κι έτσι, αποδεικνύει επίσης ότι οι αντίχριστοι είναι ένα κακό ρεύμα που πάει κόντρα στην εκκλησία, ότι είναι εκείνοι που φταίνε για την αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και την παρακώληση του θελήματος του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός λέει ότι οι αντίχριστοι λατρεύουν ιδιαίτερα την κοινωνική θέση κι όταν κάποιος φαίνεται να απειλεί τη θέση τους εντός της σφαίρας εργασίας τους, τον καταπιέζουν και τον απομονώνουν. Δεν τον αφήνουν να αναλάβει σημαντικό ή ηγετικό ρόλο και οι αντίχριστοι θυσιάζουν μέχρι και τα συμφέροντα της εκκλησίας προκειμένου να προστατεύσουν τη δική τους κοινωνική θέση. Είναι ιδιαιτέρως εγωιστές και μοχθηροί. Δεν ήταν η συμπεριφορά μου ακριβώς σαν κι αυτή ενός αντίχριστου; Από τότε που ήρθε να εργαστεί μαζί μου η Κάρμεν, είδα ότι ήταν καλύτερη από εμένα στο έργο και στη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Είχα ταραχτεί λόγω αυτού και την έβλεπα ως εχθρό, αντίπαλό μου. Νόμιζα ότι, με την άφιξή της, έπαιρνε ηγετικό ρόλο και μου έκλεβε όλη τη δόξα, και ότι αν βελτίωνε περισσότερο την απόδοση του έργου μας, εγώ θα φαινόμουν ανίκανη. Εξαιτίας αυτού, την απομόνωσα εσκεμμένα αντί να συνεργαστώ ενεργά μαζί της και να την ενημερώσω για το έργο μας. Όταν είδα ότι το έργο του ποτίσματος δεν πήγαινε καλά, δεν παρακολούθησα το έργο ούτε επέλυσα τα προβλήματα· αντίθετα, φοβόμουν ότι αν έλυνα τα προβλήματα και τα πηγαίναμε καλύτερα, ως εκ τούτου, η Κάρμεν θα έπαιρνε τα εύσημα. Ακόμα χειρότερα, όταν είδα ότι το έργο μας γινόταν όλο και λιγότερο αποτελεσματικό, δεν ανησυχούσα, και μάλιστα το καταχαιρόμουν. Ήμουν ευχαριστημένη που το έργο παράπαιε και σκεφτόμουν ότι η επικεφαλής θα νόμιζε ότι ήμουν καλύτερη από την άλλη λόγω αυτού κι ότι η θέση μου θα ήταν ασφαλής. Με ένοιαζε μόνο η δική μου φήμη και κοινωνική θέση, και δεν υπολόγιζα καθόλου τον κόπο της ή ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν οι νεοφώτιστοι δεν ποτίζονταν εν τέλει σωστά. Ήμουν τόσο εγωίστρια και μοχθηρή! Όταν η επικεφαλής μού είπε να φέρω την Κάρμεν στις ομάδες, πείσμωσα ακόμα περισσότερο. Ένιωθα ότι θα υπερτερούσε σε σχέση μ’ εμένα ή ακόμη και θα με αντικαθιστούσε, κι έτσι έβρισκα λόγους να αρνούμαι. Για να διατηρήσω τη θέση μου, την εξοστράκισα κι έβλεπα την εκκλησία ως τσιφλίκι μου. Στη δική μου σφαίρα ευθυνών, δεν της έδινα καμία ευκαιρία να ξεχωρίσει ή να αναδείξει τα δυνατά της σημεία. Φερόμουν σαν δικτάτορας. Δεν αποκάλυπτα έτσι τη διάθεση ενός αντίχριστου; Είχα πάθει σοκ. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να είμαι τόσο αλαζονική και μοχθηρή, ότι θα την εξοστράκιζα μόνο και μόνο για να διατηρήσω την κοινωνική θέση μου. Δεν υπολόγιζα το πότισμα των νεοφώτιστων ούτε αν ζημιωνόταν καθόλου το έργο της εκκλησίας, και ήθελα απλώς να ικανοποιήσω τις μεγάλες φιλοδοξίες μου. Είχα στ’ αλήθεια μεθύσει με τη φήμη και την κοινωνική θέση.

Τότε, διάβασα αυτό το χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και επιδιώκει την αλήθεια, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι το να διακριθεί, να κάνει επίδειξη, να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να πετύχει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υποταχθεί στον Θεό ή να Τον ικανοποιήσει, αλλά, αντιθέτως, το να αποκτήσει φήμη, κέρδος και θέση, τότε η επιδίωξή του δεν είναι σωστή. Αφού έτσι είναι τα πράγματα, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, άραγε οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή το βοηθούν να προχωρήσει; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προχωράνε. Κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται κομπάζοντας ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν την προσωπική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι κάνουν άραγε το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης; Καταρχάς, κάτι τέτοιο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν κανονικά τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει τη ζωή-είσοδό τους, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι, γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης από τους ανθρώπους. Όταν κάνουν έτσι το καθήκον τους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, και μάλιστα μπορεί και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, άρα και το εάν θα φτάσουν στη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν τη δική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα κάνουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιον τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες του οι διάφορες συνέπειες εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την εκτέλεση του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, αρνητική στάση απέναντί Του· είναι συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά· είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση, τότε χωρίς να το θέλουν γίνονται εργαλείο του Σατανά, γίνονται διέξοδος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Παίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία· έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να βλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Έτρεμα από φόβο αφού το διάβασα. Ο Θεός αποκαλύπτει ότι το να επιδιώκουμε φήμη και κοινωνική θέση ισοδυναμεί με το να λειτουργούμε τη δική μας επιχείρηση και να ακολουθούμε το μονοπάτι του αντίχριστου. Στην ουσία, ενεργούμε ως τσιράκια του Σατανά και διαταράσσουμε το έργο της εκκλησίας. Προσβάλλουμε τη διάθεση του Θεού. Ανησυχούσα όλο και περισσότερο όσο το σκεφτόμουν. Το έργο του ευαγγελίου είχε κορυφωθεί και όλο και πιο πολλοί αποδέχονταν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Εφόσον ήμουν υπεύθυνη ποτίσματος, θα έπρεπε στ’ αλήθεια να σκέφτομαι το θέλημα του Θεού, να στηρίζω και να ποτίζω αμέσως τους νεοφώτιστους, και να βοηθώ με τις αντιλήψεις και τη σύγχυσή τους, ώστε να χτίζουν γρήγορα θεμέλια στην αληθινή οδό. Μα κυνηγούσα τη φήμη και την κοινωνική θέση αντί να φροντίζω το έργο μου. Δεν προσπαθούσα για το καθήκον μου, δεν πλήρωνα κάποιο τίμημα ούτε σκεφτόμουν καθόλου πώς να ποτίσω καλύτερα τους νεοφώτιστους, και δεν ήθελα, μάλιστα, να αναμιχθεί κανείς άλλος. Δεν διατάρασσα το έργο της εκκλησίας; Δεν ήμουν εμπόδιο στη σωτηρία των άλλων από τον Θεό; Ήμουν εργαλείο του Σατανά, έπαιζα αρνητικό ρόλο και βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου εναντίον του Θεού. Ήμουν υπεύθυνη για το έργο του ποτίσματος, μα δεν τα κατάφερνα μόνη μου, οπότε η επικεφαλής κανόνισε να με βοηθήσει η Κάρμεν, το οποίο ήταν κάτι καλό, και κάθε ευσυνείδητος ή λογικός άνθρωπος θα είχε συνεργαστεί ενεργά με κάποιον άλλον, για να υποστηρίξει και να ποτίσει τους νέους πιστούς το συντομότερο δυνατό. Μα εγώ δεν σκεφτόμουν καθόλου το έργο της εκκλησίας. Για να διατηρήσω τη φήμη και την κοινωνική θέση μου, απέκλεισα την Κάρμεν, την κρατούσα μακριά από τους αδελφούς και τις αδελφές, και την εμπόδιζα από το να τους βοηθήσει να λύσουν τα προβλήματά τους, κι έτσι παρακώλυα σημαντικά το έργο του ποτίσματός μας και καθυστερούσα την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Δεν έκανα το καθήκον μου. Έκανα ξεκάθαρα κακό. Μα αν εξακολουθούσα να μην μετανοώ, ήξερα ότι ο Θεός θα με εξέθετε και θα με απέκλειε ως αντίχριστο. Τρομοκρατήθηκα όταν το συνειδητοποίησα, και μετάνιωσα στ’ αλήθεια για όλες τις ενέργειες και τη συμπεριφορά μου. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, επιδίωκα φήμη και κοινωνική θέση, διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Δεν έχω ανθρώπινη φύση. Ό,τι κάνω αντιβαίνει σ’ Εσένα. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω σ’ Εσένα…»

Διάβασα ένα ακόμα χωρίο από τα λόγια του Θεού. «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν το επίπεδό σου είναι χαμηλό, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό σου έργο, τότε μπορεί να κάνεις λάθη ή να υπάρχουν ελλείψεις στο έργο σου και να μην έχεις πολύ καλά αποτελέσματα —αλλά θα έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες και τις προτιμήσεις σου. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην πετυχαίνεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον σου, η καρδιά σου θα έχει μπει στον ίσιο δρόμο· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις όσα προβλήματα υπάρχουν στο καθήκον σου, τότε θα το εκτελείς σύμφωνα με τα πρότυπα και, ταυτόχρονα, θα μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει να κατέχεις τη μαρτυρία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Η ανάγνωση των λόγων του Θεού ήταν διαφωτιστική για εμένα. Στο καθήκον, τα συμφέροντα της εκκλησίας πρέπει να έρχονται πρώτα και θα πρέπει να βάζουμε όλο μας το είναι σ’ αυτό το καθήκον. Δεν θα πρέπει να υπολογίζουμε τα πράγματα βάσει της φήμης και της κοινωνικής θέσης, και θα πρέπει να συνεργαζόμαστε και να είμαστε σε σύμπνοια με τους αδελφούς και τις αδελφές, να κάνουμε το παν ώστε να εργαζόμαστε σύμφωνα με τις αρχές, ώστε να μπορούμε να αποκτήσουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος και να βλέπουμε αποτελέσματα από το έργο μας με άνεση. Οπότε, πήγα να μιλήσω στην Κάρμεν και της ανοίχτηκα για τη διαφθορά που είχα αποκαλύψει, και μίλησα για το τι είχα μάθει για τον εαυτό μου. Ένιωσα πολύ πιο ελεύθερη μετά τη συναναστροφή μας κι ήμουν έτοιμη να συνεργαστώ μαζί της στο έργο του ποτίσματος.

Σύντομα, ανακάλυψα ότι η Κάρμεν βοήθησε δύο νέους πιστούς που δίσταζαν να έρθουν στις συναθροίσεις, διόρθωσε τις αντιλήψεις τους και πλέον έρχονταν στις συναθροίσεις τακτικά κι ήθελαν να αναλάβουν κάποιο καθήκον. Ένιωσα πάλι λίγο δυσαρεστημένη. Δεν είχα καταλάβει πραγματικά τα προβλήματά τους, αλλά η Κάρμεν τα έλυσε. Δεν φαινόμουν έτσι κατώτερη απ’ αυτήν; Με αυτήν τη σκέψη, συνειδητοποίησα ότι δεν το σκεφτόμουν σωστά και θυμήθηκα κάτι που είπε ο Θεός: «Η συνεργασία ανάμεσα σε αδελφούς και αδελφές είναι μια διαδικασία αντιστάθμισης των αδυναμιών του ενός με τις δυνάμεις του άλλου. Χρησιμοποιείς τις δυνάμεις σου για να αντισταθμίσεις τα ελαττώματα των άλλων και οι άλλοι χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να αναπληρώσουν τις δικές σου ανεπάρκειες. Αυτό σημαίνει να αντισταθμίζει κανείς τις αδυναμίες του με τις δυνάμεις των άλλων και οι άνθρωποι να συνεργάζονται αρμονικά. Μόνο όταν συνεργάζονται αρμονικά, μπορούν οι άνθρωποι να ευλογηθούν ενώπιον του Θεού και, όσο περισσότερα από αυτά βιώνουν, τόσο περισσότερη πραγματικότητα διαθέτουν, το μονοπάτι τους γίνεται πιο φωτεινό καθώς βαδίζουν σε αυτό κι εκείνοι αισθάνονται ολοένα και πιο ήρεμοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). Εφόσον η Κάρμεν ήταν πιο καλή από εμένα στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και στην επίλυση προβλημάτων, έπρεπε να μάθω από αυτήν. Οπότε, τη ρώτησα πώς συναναστρεφόταν και επέλυε τα προβλήματα των νεοφώτιστων, και με τη συναναστροφή της μου έδωσε κάποια γνώση σχετικά με το πώς να χειρίζομαι τα προβλήματά τους. Ένιωθα πως η συνεργασία μαζί της ήταν σπουδαία, ότι μπορούσε να με κάνει να αντισταθμίσω τα ελαττώματά μου και πως αυτή ήταν η χάρη του Θεού. Κατόπιν, όταν είδα ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές ήταν παθητικοί στο καθήκον τους, αναζήτησα την Κάρμεν για συζήτηση για να βρω την αιτία της αρνητικότητάς τους και σχετικά με ποιο είδος αλήθειας θα έπρεπε να συναναστραφούμε μαζί τους για να το επιλύσουμε αυτό. Βρήκαμε γρήγορα τα σχετικά λόγια του Θεού για τη συναναστροφή μαζί τους. Έγιναν πιο ενεργοί στο καθήκον τους μετά τη συναναστροφή αυτή. Κάποιοι πότιζαν νέους πιστούς, κάποιοι μοιράζονταν το ευαγγέλιο. Σταδιακά, περισσότεροι έκαναν καθήκοντα στην εκκλησία. Με στήριξη και πότισμα, περισσότεροι νεοφώτιστοι απέκτησαν βάσεις στην αληθινή οδό και η πλειονότητα συναθροίζονταν τακτικά κι έκαναν κάποιο καθήκον. Κατόπιν, όταν είχα προβλήματα στο καθήκον μου, τα συζητούσα αμέσως με την Κάρμεν και, όταν έβλεπε ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές είχαν θέματα στα καθήκοντά τους, εκείνη μου έλεγε αμέσως γι’ αυτά ώστε να μπορέσω να παρακολουθήσω τα ζητήματα και να τα επιλύσω. Εργαζόμασταν μαζί, με σύμπνοια, κι ένιωθα πολύ πιο γαλήνια.

Αυτή η εμπειρία μού έδειξε ότι η επιδίωξη φήμης και κοινωνικής θέσης σημαίνει ότι βαδίζεις στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, ότι εργάζεσαι ως τσιράκι του Σατανά και ότι διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Χωρίς την κρίση και την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, δεν θα είχα ποτέ αντιληφθεί τη διαφθορά την οποία αποκάλυπτα ή τη διάθεση του αντίχριστου που είχα και δεν θα εγκατέλειπα ποτέ την επιθυμία μου για κοινωνική θέση ούτε θα συνεργαζόμουν με την Κάρμεν. Είμαι βαθιά ευγνώμων για τη σωτηρία του Θεού!