Ας πάμε πέρα από τα λόγια του Θεού και ας μιλήσουμε λίγο για θέματα που αφορούν τη ζωή μας, έτσι ώστε να ανθίσει η ζωή μας περισσότερο και να ανταποκριθούμε στις ελπίδες του Θεού για μας. Πιο συγκεκριμένα, με την έλευση του σήμερα —μιας εποχής που κάθε ον ταξινομείται ανάλογα με το είδος του και μιας εποχής παιδέματος— υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη να επικεντρωθούμε στη γενικότερη εικόνα και να συγκεντρωθούμε στο «συλλογικό συμφέρον». Αυτό είναι το θέλημα του Θεού και αυτό πρέπει να επιτευχθεί από όλους τους ανθρώπους. Πώς θα μπορούσαμε να μην προσφέρουμε τον εαυτό μας για το θέλημα του Θεού στον ουρανό; Ο Θεός «δίνει αριθμούς σε όλα τα είδη ανθρώπων, βάζοντας διαφορετικά σημάδια σε κάθε είδος ανθρώπου, ώστε οι πρόγονοί τους να μπορούν να τους οδηγήσουν πίσω στις οικογένειές τους», γεγονός το οποίο δείχνει ότι οι άνθρωποι ταξινομούνται ανάλογα με το είδος και ως εκ τούτου, όλα τα είδη των ανθρώπων αποκαλύπτουν την αληθινή τους μορφή. Ως εκ τούτου, δικαίως θα λέγαμε ότι οι άνθρωποι είναι πιστοί στους προγόνους τους και όχι στον Θεό. Εντούτοις, όλοι οι άνθρωποι παρέχουν επίσης υπηρεσίες στον Θεό υπό την καθοδήγηση των προγόνων τους, γεγονός που καταδεικνύει το θαυμαστό έργο του Θεού. Τα πάντα παρέχουν υπηρεσία στον Θεό και παρόλο που ο Σατανάς ενοχλεί τους ανθρώπους, ο Θεός δράττεται αυτής της ευκαιρίας για να αντλήσει «τοπικούς πόρους» που θα Τον υπηρετήσουν. Οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν μπορούν να το διακρίνουν αυτό. Όπως λέει ο Θεός: «Έτσι, καταμερίζω, επίσης, τις εργασίες και κατανέμω τις προσπάθειες. Αυτό αποτελεί μέρος του σχεδίου Μου, και δεν μπορεί να διαταραχθεί από κανέναν άνθρωπο». Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν όλα όσα καθορίζει ο Θεός και όλα όσα θέλει ο Θεός να επιτύχει, προτού Αυτός τα ολοκληρώσει. Μπορούν να τα δουν μόνο όταν ολοκληρωθεί το έργο του Θεού. Διαφορετικά, είναι τυφλοί και δεν βλέπουν τίποτα.

Σήμερα, ο Θεός έχει νέο έργο μεταξύ των εκκλησιών. Κάνει τα πάντα να ακολουθούν την πορεία της φύσης, όντως πραγματώνοντας τον ρόλο του ανθρώπου. Όπως λέει ο Θεός: «Κυβερνώ τα πάντα μεταξύ των πάντων, διοικώ τα πάντα μεταξύ των πάντων, κάνοντας τα πάντα να ακολουθούν την πορεία της φύσης και να υποτάσσονται στη διοίκηση της φύσης». Δεν ξέρω τι έξυπνες ιδέες έχετε όσον αφορά τη φράση «να ακολουθούν την πορεία της φύσης», οπότε ας μιλήσουμε περί αυτού. Η δική Μου άποψη έχει ως εξής: Επειδή οι πρόγονοί τους τους οδηγούν στο σπίτι, όλα τα είδη των ανθρώπων πρέπει να εμφανιστούν και να «δώσουν παράσταση». Και επειδή ακολουθούν την πορεία της φύσης, αυτό που είναι έμφυτο σε αυτούς χρησιμοποιείται για να επιτελεστεί η αρχική τους λειτουργία, κάνοντάς τους να ακολουθήσουν την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο. Το έργο του Αγίου Πνεύματος διεξάγεται σύμφωνα με την εσωτερική κατάσταση κάθε ατόμου· για να μιλήσουμε με ακρίβεια, αυτό εκφράζεται ως «ο Θεός χειρίζεται τα πάντα έτσι ώστε να Τον υπηρετούν», αυτό στη συνέχεια συνδέεται με το να ακολουθεί κανείς την πορεία της φύσης. Παρόλο που κάποιος έχει τα στοιχεία του διαβόλου μέσα του, ο Θεός θα το χρησιμοποιήσει αυτό, προσθέτοντας το έργο του Αγίου Πνεύματος επί τη βάση αυτού που είναι έμφυτο μέσα τους, καθιστώντας τους επαρκείς για να παρέχουν υπηρεσίες στον Θεό. Αυτό είναι το μόνο που θα πω για τη φράση «να ακολουθούν την πορεία της φύσης» —ίσως έχετε κάτι υψηλότερο να προτείνετε. Ελπίζω να μπορέσετε να προσφέρετε κάποια πολύτιμη βοήθεια, τι λέτε; Είστε πρόθυμοι να συνεργαστείτε ακολουθώντας την πορεία της φύσης; Είστε πρόθυμοι να καταμερίσετε το έργο με τον Θεό; Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα το επιτύχετε αυτό; Ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού, ότι θα μπορούν να είναι σε σύμπνοια σχετικά με το να ικανοποιήσουν τον Θεό για χάρη κοινών ιδανικών και να μπορούν να συμπορευτούν στον δρόμο προς τη βασιλεία. Ποιος ο λόγος να καταλήξουμε σε περιττές αντιλήψεις; Ποιανού η ύπαρξη μέχρι σήμερα δεν ήταν για χάρη του Θεού; Και αφού είναι έτσι, ποιος ο λόγος να υπάρχει θλίψη, πόνος και αναστεναγμοί; Αυτά δεν ωφελούν κανέναν. Όλη η ζωή των ανθρώπων είναι στα χέρια του Θεού και αν δεν ήταν η απόφασή τους ενώπιον του Θεού, ποιος θα ήταν πρόθυμος να ζήσει μάταια σε αυτόν τον κενό κόσμο του ανθρώπου; Γιατί να μπει κανείς στον κόπο; Μπαινοβγαίνοντας βιαστικά στον κόσμο, αν δεν κάνουν τίποτα για τον Θεό, δεν θα είναι άχρηστη όλη τους η ζωή; Ακόμα κι αν ο Θεός δεν θεωρεί τις πράξεις σου αξιοσημείωτες, δεν θα χαμογελάσεις από ευχαρίστηση τη στιγμή του θανάτου σου; Θα πρέπει να επιδιώξεις τη θετική πρόοδο, όχι την αρνητική οπισθοδρόμηση —δεν είναι άραγε αυτή η καλύτερη πράξη; Εάν οι πράξεις σου έχουν καθαρά στόχο την ικανοποίηση του Θεού, τότε δεν θα είσαι αρνητικός ή οπισθοδρομικός. Επειδή υπάρχουν πάντα πράγματα ακατανόητα στις καρδιές των ανθρώπων, χωρίς αυτοί να το συνειδητοποιούν, τα πρόσωπά τους καλύπτονται με μαύρα σύννεφα που δημιουργούν διάφορες «τάφρους» πάνω στα πρόσωπά τους χωρίς να το γνωρίζουν, κάτι που μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι το έδαφος εξακολουθεί να σκίζεται στα δύο. Λες και το έδαφος συνεχίζει να κινείται, κάνοντας τους «λοφίσκους» ή τις «λακκούβες» στο έδαφος να μετακινούνται χωρίς να το συνειδητοποιούν οι άνθρωποι. Όσον αφορά αυτό, δεν περιγελώ τους ανθρώπους, αλλά μιλάω για «γεωγραφική γνώση».

Παρόλο που ο Θεός έχει οδηγήσει όλους τους ανθρώπους σε παίδεμα, δεν λέει τίποτα περί αυτού. Αντ’ αυτού, αποφεύγει σκοπίμως το θέμα και ξεκινά ένα καινούργιο, το οποίο από τη μία πλευρά οφείλεται στο έργο του Θεού και από την άλλη έχει στόχο να ολοκληρώσει αμέσως αυτό το στάδιο του έργου. Επειδή οι στόχοι του Θεού για την πραγματοποίηση αυτού του σταδίου του έργου έχουν επιτευχθεί από καιρό, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Σήμερα, δεν ξέρω πόσα έχετε δει σχετικά με τις μεθόδους του έργου του Θεού. Στη συνείδησή Μου, πάντα αισθάνομαι ότι το έργο του Θεού δεν είναι τόσο ξεκάθαρα χωρισμένο σε στάδια και χρονικές περιόδους όπως στο παρελθόν. Αντιθέτως, κάθε μέρα φέρνει τα δικά της μέσα εργασίας, αλλαγές επέρχονται σχεδόν κάθε τρεις έως πέντε ημέρες, και ακόμα και σε πέντε ημέρες μπορεί να υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη περιεχομένου στο έργο του Θεού. Αυτό δείχνει την ταχύτητα του έργου του Θεού· προτού οι άνθρωποι έχουν τον χρόνο να αντιδράσουν και να παρακολουθήσουν προσεκτικά, ο Θεός έχει φύγει χωρίς ίχνος. Ως εκ τούτου, ο Θεός είναι πάντα ασύλληπτος για τους ανθρώπους, γεγονός που έχει κάνει το έργο του Αγίου Πνεύματος αδιόρατο. Γιατί ο Θεός λέει πάντοτε φράσεις όπως: «κι έτσι εγκατέλειψα τον άνθρωπο»; Οι άνθρωποι ίσως δώσουν λίγη προσοχή στη συγκεκριμένη φράση, αλλά δεν καταλαβαίνουν το νόημά της. Τώρα, καταλαβαίνετε; Δεν είναι απορίας άξιο που οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η αναζήτησή τους για τον Θεό είναι πάντοτε κάτω από το θαμπό σεληνόφως —αυτό είναι απολύτως αληθές— λες ο Θεός πειράζει σκόπιμα τον άνθρωπο, κάνοντας το μυαλό όλων των ανθρώπων να διογκωθεί, ώστε να νιώθουν ζαλισμένοι και αποπροσανατολισμένοι. Δεν ξέρουν τι κάνουν, λες και ονειρεύονται, και όταν ξυπνούν, δεν ξέρουν τι συνέβη. Αρκούν μερικά συνηθισμένα λόγια από τον Θεό για να τα χάσουν οι άνθρωποι. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που λέει ο Θεός: «Σήμερα, ρίχνω όλους τους ανθρώπους στη “μεγάλη κάμινο” για να εξευγενιστούν. Παρακολουθώ με προσοχή από ψηλά, καθώς οι άνθρωποι καίγονται στην πυρά και οι φλόγες αναγκάζουν τους ανθρώπους να ομολογήσουν τα γεγονότα». Μέσα από τα συνεχώς μεταβαλλόμενα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν. Στην πραγματικότητα, όπως λέει ο Θεός, το παίδεμα έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό και επειδή οι άνθρωποι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, το μαθαίνουν μόνο όποτε το εκφράσει ο Θεός ρητά, δίνουν προσοχή μόνο αφού τους έχει μιλήσει ο Θεός. Μπορεί να ειπωθεί ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να μελετούν το παίδεμα τώρα που το έργο του Θεού έχει πραγματοποιηθεί ως αυτό το σημείο. Είναι ακριβώς όπως όταν οι άνθρωποι έμαθαν για την ατομική βόμβα —αλλά επειδή δεν έχει έρθει η ώρα, οι άνθρωποι δεν δίνουν προσοχή· μόνο όταν κάποιος αρχίζει να τη φτιάχνει αρχίζουν να δίνουν προσοχή οι άνθρωποι. Μόνο όταν έρθει στο φως η ατομική βόμβα, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν περισσότερα γι’ αυτή. Μόνο όταν ο Θεός λέει ότι θα ρίξει τον άνθρωπο στην κάμινο, συνειδητοποιούν λίγα οι άνθρωποι. Εάν ο Θεός δεν μιλούσε, κανένας δεν θα ήξερε —έτσι δεν είναι; Έτσι, ο Θεός λέει: «οι άνθρωποι εισέρχονται άθελά τους στην κάμινο, σαν να τους τράβηξαν εκεί δεμένους με ένα σχοινί, λες και έχουν παραλύσει». Γιατί να μην αναλύσετε το εξής: Όταν οι άνθρωποι ομολογούν τα γεγονότα, είναι όταν ο Θεός λέει ότι έχει ξεκινήσει το παίδεμα ή προτού πει ο Θεός ότι έχει ξεκινήσει το παίδεμα; Έτσι αποδεικνύεται ότι προτού ο Θεός μιλήσει για παίδεμα, οι άνθρωποι άρχισαν να ομολογούν, δείχνοντας ότι το παίδεμα άρχισε προτού ο Θεός μιλήσει γι’ αυτό —δεν είναι αλήθεια αυτό;