Οι άνθρωποι μένουν άναυδοι όταν διαβάζουν τις ομιλίες του Θεού, και νομίζουν ότι ο Θεός έχει επιτελέσει μεγάλο έργο στο πνευματικό βασίλειο, κάτι για το οποίο ο άνθρωπος είναι ανίκανος, και το οποίο ο ίδιος ο Θεός πρέπει να επιτύχει αυτοπροσώπως. Έτσι, ο Θεός εκφέρει για άλλη μια φορά λόγια ανεκτικότητας προς την ανθρωπότητα. Είναι διχασμένοι μέσα τους: «Ο Θεός δεν είναι Θεός του ελέους ή της στοργικής αγάπης, είναι ένας Θεός που μόνο πατάσσει τον άνθρωπο. Γιατί είναι ανεκτικός μ’ εμάς; Μήπως ο Θεός άλλαξε και πάλι τη μέθοδο;» Όταν αυτές οι αντιλήψεις, αυτές οι σκέψεις εισέλθουν στην καρδιά τους, κάνουν ό,τι μπορούν για να τις κλαδέψουν. Εντούτοις, αφού το έργο του Θεού προχωρήσει για ακόμα ένα χρονικό διάστημα, το Άγιο Πνεύμα επιτελεί σπουδαίο έργο εντός της εκκλησίας, και όλοι ξεκινούν να επιτελούν τον ρόλο τους, όλοι οι άνθρωποι εισέρχονται στη μέθοδο του Θεού, διότι κανείς δεν μπορεί να δει οποιαδήποτε ατέλεια σ’ ό,τι λέει και κάνει ο Θεός. Όσον αφορά ποιο ακριβώς θα είναι το επόμενο βήμα του Θεού, κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα. Όπως είπε ο Θεός: «Από όλους όσοι ζουν κάτω από τον ουρανό, ποιος δεν βρίσκεται μέσα στα χέρια Μου; Ποιος δεν ενεργεί σύμφωνα με την καθοδήγησή Μου;» Σας δίνω κάποιες συμβουλές, παρ’ όλ’ αυτά: Κανείς σας δεν πρέπει να μιλάει ούτε να ενεργεί επί θεμάτων που δεν κατανοείτε πλήρως. Δεν τα λέω αυτά για να μειώσω τον ενθουσιασμό σου, αλλά για να σου επιτρέψω να ακολουθήσεις την καθοδήγηση του Θεού στις πράξεις σου. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποθαρρυνθείς ή να γεμίσεις αμφιβολίες, επειδή ανέφερα τις «ατέλειες»· ο στόχος Μου είναι κυρίως να σου υπενθυμίσω να προσέχεις τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι μένουν άναυδοι και πάλι όταν διαβάζουν τα εξής λόγια του Θεού: «Να είσαι οξυδερκής σε θέματα που άπτονται του πνεύματος, προσεκτικός όσον αφορά τα λόγια Μου, και αληθινά ικανός να θεωρείς το Πνεύμα Μου και το Είναι Μου, και τα λόγια Μου και το Είναι Μου, ως ένα αναπόσπαστο σύνολο, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να Με ικανοποιήσουν υπό την παρουσία Μου». Χτες διάβαζαν προειδοποιήσεις, λόγια για την ανεκτικότητα του Θεού —αλλά σήμερα, ο Θεός ξαφνικά μιλάει για πνευματικά ζητήματα. Τι συμβαίνει; Γιατί ο Θεός αλλάζει συνεχώς τη μέθοδο με την οποία μιλάει; Γιατί όλα αυτά πρέπει να θεωρούνται ως ένα αναπόσπαστο σύνολο; Μήπως τα λόγια του Θεού δεν είναι πρακτικά; Μετά από μια πιο προσεκτική ανάγνωση του λόγου του Θεού, προκύπτει ότι όταν η σάρκα του Θεού και το Πνεύμα Του διαχωρίζονται, η σάρκα γίνεται ένα φυσικό σώμα με σαρκικά χαρακτηριστικά —είναι αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν άψυχο σώμα. Η ενσάρκωση προέρχεται από το Πνεύμα: Αυτός είναι η ενσωμάτωση του Πνεύματος, ο Λόγος που ενσαρκώνεται. Με άλλα λόγια, ο ίδιος ο Θεός ζει εντός της σάρκας. Τόσο σοβαρός είναι ο διαχωρισμός του Πνεύματος του Θεού από το Είναι Του. Ως αποτέλεσμα αυτού, αν και αποκαλείται άνθρωπος, Αυτός δεν προέρχεται από την ανθρώπινη φυλή. Δεν έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Είναι το ον το οποίο ο Θεός ενδύεται, το ον το οποίο ο Θεός εγκρίνει. Τα λόγια του Θεού ενσωματώνουν το Πνεύμα του Θεού, και τα λόγια του Θεού αποκαλύπτονται άμεσα στη σάρκα —κάτι το οποίο, επιπλέον, δείχνει ότι ο Θεός ζει εντός της σάρκας και είναι ο πιο πρακτικός Θεός, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού και το τέλος της παρακοής του ανθρώπου προς τον Θεό. Αφού πει στους ανθρώπους για το μονοπάτι που οδηγεί στη γνώση του Θεού, ο Θεός αλλάζει και πάλι το θέμα και στρέφεται στην άλλη πλευρά του ζητήματος.

«Έχω πάει σε όλη την πλάση, έχω κοιτάξει πάνω από την απέραντη έκταση του σύμπαντος και έχω περπατήσει μεταξύ όλων των ανθρώπων, δοκιμάζοντας τη γλυκύτητα και την πίκρα ανάμεσα στους ανθρώπους». Παρόλο που είναι απλά, αυτά τα λόγια δεν γίνονται εύκολα κατανοητά από την ανθρωπότητα. Το θέμα έχει αλλάξει, αλλά στην ουσία παραμένει το ίδιο: Παρέχει ακόμα τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Γιατί λέει ο Θεός ότι έχει δοκιμάσει τη γλυκύτητα και την πίκρα ανάμεσα στους ανθρώπους; Γιατί λέει ότι έχει περπατήσει μεταξύ όλων των ανθρώπων; Ο Θεός είναι το Πνεύμα, και είναι και το ενσαρκωμένο ον. Το Πνεύμα, το οποίο δεν δεσμεύεται από τους περιορισμούς του ενσαρκωμένου όντος, μπορεί να πάει σε όλη την πλάση, το Πνεύμα μπορεί να κοιτάξει πάνω από την απέραντη έκταση του σύμπαντος, καταδεικνύοντας ότι το Πνεύμα του Θεού γεμίζει όλο το σύμπαν, ότι Αυτός καλύπτει τη γη από τον έναν ως τον άλλο πόλο, ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει ρυθμιστεί από το χέρι του Θεού και κανένα σημείο που να μην υπάρχουν τα ίχνη των βημάτων του Θεού. Παρόλο που το Πνεύμα έχει ενσαρκωθεί κι έχει γεννηθεί ως άνθρωπος, η ύπαρξη του Πνεύματος δεν αποκλείει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες· το Είναι του Θεού τρώει, φοράει ρούχα, κοιμάται και κατοικεί σε ένα κατάλυμα κανονικά, και κάνει ό,τι θα πρέπει να κάνουν κανονικά οι άνθρωποι. Ωστόσο, επειδή η εσωτερική ουσία Του διαφέρει, διαφέρει από αυτό που λέμε «άνθρωπο». Και παρόλο που υποφέρει μεταξύ των ανθρώπων, δεν απαρνείται το Πνεύμα επειδή υποφέρει. Παρόλο που είναι ευλογημένος, δεν ξεχνά το Πνεύμα λόγω αυτών των ευλογιών. Το Πνεύμα και το ον εργάζονται σε σιωπηλή αρμονία. Το Πνεύμα και το ον δεν μπορούν να διαχωριστούν, ούτε έχουν ποτέ διαχωριστεί, διότι το ον είναι η ενσωμάτωση του Πνεύματος, προέρχεται από το Πνεύμα, από το Πνεύμα που έχει μορφή. Συνεπώς, η υπέρβαση είναι αδύνατη για το Πνεύμα που εμπεριέχεται στη σάρκα· δηλαδή, το Πνεύμα είναι ανίκανο να κάνει υπερφυσικά πράγματα, τουτέστιν, το Πνεύμα δεν μπορεί να αφήσει το φυσικό σώμα. Αν άφηνε το σαρκικό σώμα, η ενσάρκωση του Θεού θα έχανε κάθε νόημα. Μόνο όταν το Πνεύμα εκφραστεί πλήρως στο φυσικό σώμα, μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει τον ίδιο τον πρακτικό Θεό, και μόνο τότε θα επιτευχθεί το θέλημα του Θεού. Μόνο αφού ο Θεός παρουσιάσει χωριστά το σαρκικό σώμα και το Πνεύμα στον άνθρωπο, επισημαίνει ο Θεός την τύφλωση και την επαναστατικότητα του ανθρώπου: «Κι όμως ο άνθρωπος δεν Με έχει γνωρίσει ποτέ αληθινά, ούτε Με έχει προσέξει κατά τη διάρκεια των περιηγήσεών Μου». Από τη μια, ο Θεός λέει ότι, κρύβεται μυστικά σε ένα σαρκικό σώμα, μην κάνοντας τίποτα υπερφυσικό που θα το δουν οι άνθρωποι. Από την άλλη, παραπονιέται που ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει. Αυτό, ωστόσο, δεν παρουσιάζει καμία αντίφαση. Στην πραγματικότητα, από μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη, δεν είναι δύσκολο να δούμε ότι ο Θεός επιτυγχάνει τους στόχους Του από αυτές τις δύο πλευρές. Εάν ο Θεός επιδείκνυε υπερφυσικά σημεία και τέρατα, τότε, δεν θα χρειαζόταν να αναλάβει σπουδαίο έργο. Με το ίδιο Του το στόμα απλώς θα καταριόταν τους ανθρώπους να πεθάνουν, κι αυτοί θα πέθαιναν επί τόπου, και έτσι όλοι οι άνθρωποι θα πείθονταν —αλλά αυτό δεν επιτυγχάνει τον στόχο του Θεού για τον οποίο ενσαρκώθηκε. Αν ο Θεός ενεργούσε όντως έτσι, οι άνθρωποι δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να πιστέψουν συνειδητά στην ύπαρξή Του. Δεν θα ήταν ικανοί να πιστέψουν αληθινά, και επιπλέον θα περνούσαν τους διαβόλους για Θεό. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να γνωρίζουν τη διάθεση του Θεού —δεν είναι αυτή άραγε η μία πτυχή της σημασίας της ύπαρξης του Θεού στη σάρκα; Εάν οι άνθρωποι ήταν ανίκανοι να γνωρίσουν τον Θεό, τότε εκείνος ο ασαφής Θεός, εκείνος ο υπερφυσικός Θεός δεν θα κυριαρχούσε ποτέ μεταξύ των ανθρώπων. Τότε, δεν θα κυριεύονταν οι άνθρωποι από τις ίδιες τις αντιλήψεις τους; Για να το πω πιο απλοϊκά, δεν θα ήταν ο Σατανάς και οι διάβολοι αυτοί που θα κυριαρχούσαν; «Γιατί λέω ότι έχω πάρει πίσω την εξουσία; Γιατί λέω ότι η ενσάρκωση είναι πάρα πολύ σημαντική;» Η στιγμή που ο Θεός ενσαρκώνεται είναι η στιγμή που παίρνει πίσω την εξουσία Του, και είναι η στιγμή, επίσης, που φανερώνεται η θεϊκή φύση Του άμεσα για να ενεργήσει. Σταδιακά, όλοι οι άνθρωποι κατορθώνουν να γνωρίσουν τον πρακτικό Θεό, και συνεπώς εξαλείφουν παντελώς τον Σατανά από την καρδιά τους και δίνουν στον Θεό μεγαλύτερη θέση στην καρδιά τους. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι είχαν τον Θεό στο μυαλό τους ως την εικόνα του Σατανά, ως έναν Θεό που ήταν αόρατος και άυλος· εντούτοις, πίστευαν ότι αυτός ο Θεός όχι μόνο υπήρχε, αλλά ήταν και ικανός να επιτελεί κάθε είδους σημεία και τέρατα και να αποκαλύπτει πολλά μυστήρια, όπως τα άσχημα πρόσωπα των δαιμονισμένων. Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι ο Θεός στο μυαλό των ανθρώπων δεν είναι η εικόνα του Θεού, αλλά η εικόνα κάτι άλλου που δεν έχει σχέση με τον Θεό. Ο Θεός έχει πει ότι θέλει να καταλαμβάνει το 0,1 τοις εκατό της καρδιάς των ανθρώπων. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απαίτησή Του από τον άνθρωπο. Πέρα από ό,τι λένε επιφανειακά, αυτά τα λόγια έχουν και μια πρακτική πλευρά. Εάν δεν ερμηνεύονταν κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα νόμιζαν ότι οι απαιτήσεις που τους θέτει ο Θεός είναι υπερβολικά μικρές, σαν να τους κατανοεί ελάχιστα ο Θεός. Δεν είναι αυτή άραγε η νοοτροπία του ανθρώπου;

Αν συνδυάσει κανείς τα παραπάνω με το παράδειγμα του Πέτρου πιο κάτω, θα ανακαλύψει ότι ο Πέτρος όντως γνώριζε τον Θεό καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, διότι ήταν σε θέση να γυρίσει την πλάτη του στον ασαφή Θεό και να επιδιώξει να γνωρίσει τον πρακτικό Θεό. Γιατί γίνεται ειδική μνεία στο ότι οι γονείς του ήταν δαίμονες που αντιτάχθηκαν στον Θεό; Αυτό αποδεικνύει ότι ο Πέτρος δεν επιδίωκε τον Θεό στην καρδιά του. Οι γονείς του ήταν η αναπαράσταση του ασαφούς Θεού· γι’ αυτό τους ανέφερε ο Θεός. Η πλειονότητα των ανθρώπων δεν δίνει πολλή προσοχή στο γεγονός αυτό. Αντ’ αυτού, επικεντρώνονται στις προσευχές του Πέτρου. Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα έχουν τις προσευχές του Πέτρου στα χείλη τους, διαρκώς στο μυαλό τους, κι όμως δεν συγκρίνουν ποτέ τον ασαφή Θεό με τη γνώση του Πέτρου. Γιατί ο Πέτρος στράφηκε εναντίον των γονέων του και αναζητούσε να γνωρίσει τον Θεό; Γιατί ο Πέτρος παρακινήθηκε από τα διδάγματα όσων είχαν αποτύχει στο παρελθόν; Γιατί αφομοίωσε την πίστη και την αγάπη όλων όσοι είχαν αγαπήσει τον Θεό καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων; Ο Πέτρος κατάλαβε τελικά ότι όλα τα θετικά πράγματα προέρχονται από τον Θεό και έρχονται κατευθείαν από Αυτόν, χωρίς να περάσουν από την επεξεργασία του Σατανά. Αυτό δείχνει ότι ο Θεός που γνώριζε ήταν ο πρακτικός Θεός, όχι ο υπερφυσικός Θεός. Γιατί λέγεται ότι ο Πέτρος επικεντρώθηκε στην αφομοίωση της πίστης και της αγάπης όλων όσοι είχαν αγαπήσει τον Θεό καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων; Από εκεί φαίνεται ότι η αποτυχία των ανθρώπων καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων οφείλεται κυρίως στο ότι διέθεταν μόνο πίστη και αγάπη αλλά ήταν ανίκανοι να γνωρίσουν τον πρακτικό Θεό. Ως αποτέλεσμα αυτού, η πίστη τους παρέμενε ασαφής. Γιατί ο Θεός κάνει πολλαπλές αναφορές άραγε στην πίστη του Ιώβ, χωρίς να λέει ότι γνώριζε τον Θεό, και γιατί ο Θεός λέει ότι ο Ιώβ δεν ήταν ισάξιος του Πέτρου; Τα λόγια του Ιώβ —«Ήκουον περί Σου με την ακοήν του ωτίου, αλλά τώρα ο οφθαλμός μου Σε βλέπει»— δείχνουν ότι ο Ιώβ κατείχε μόνο πίστη, αλλά δεν είχε γνώση. Τα λόγια «Το αντιπαράδειγμα των γονέων του Πέτρου τού παρείχε μεγαλύτερη γνώση όσον αφορά τη στοργική αγάπη και το έλεός Μου» συχνά εγείρουν στους περισσότερους ανθρώπους έναν σωρό ερωτήσεις: Γιατί άραγε ο Πέτρος χρειαζόταν αντιπαράδειγμα για να γνωρίσει τον Θεό; Γιατί ήταν ανίκανος να γνωρίσει απευθείας τον Θεό; Γιατί γνώριζε άραγε μόνο το έλεος και τη στοργική αγάπη του Θεού, και ο Θεός δεν μιλούσε για οτιδήποτε άλλο; Είναι πιθανό να αναζητήσει κανείς τη γνώση του πρακτικού Θεού μόνο αφού αναγνωρίσει ότι ο ασαφής Θεός δεν υπάρχει· αυτά τα λόγια έχουν στόχο να κάνουν τους ανθρώπους να αποβάλουν τον αόριστο Θεό από τις καρδιές τους. Εάν, από τον καιρό της δημιουργίας μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι γνώριζαν ανέκαθεν το αληθινό πρόσωπο του Θεού, δεν θα ήταν ικανοί να διακρίνουν τις πράξεις του Σατανά, διότι αυτή η κοινή ρήση του ανθρώπου —«δεν προσέχει κανείς ότι περπατά σε επίπεδο έδαφος μέχρις ότου ανέβει ένα βουνό»— καταδεικνύει τι θέλει να πει ο Θεός όταν εκφράζει αυτά τα λόγια. Επειδή θέλει να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν βαθύτερα την αλήθεια του παραδείγματος που έδωσε, ο Θεός υπογραμμίζει σκόπιμα το έλεος και τη στοργική αγάπη, αποδεικνύοντας ότι η εποχή στην οποία ζούσε ο Πέτρος ήταν η Εποχή της Χάριτος. Από μια άλλη οπτική γωνία, αυτό αποκαλύπτει ακόμα περισσότερο την αποτρόπαια όψη των διαβόλων, που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να βλάπτουν και να διαφθείρουν τον άνθρωπο, ερχόμενοι σε ακόμα μεγαλύτερη αντίθεση με τη στοργική αγάπη και το έλεος του Θεού.

Ο Θεός περιγράφει, επίσης, τα γεγονότα των δοκιμασιών του Πέτρου και περιγράφει τις πραγματικές τους περιστάσεις, υποδεικνύοντας περαιτέρω στους ανθρώπους ότι τον Θεό δεν τον διακατέχει μόνο έλεος και στοργική αγάπη, αλλά και μεγαλείο και οργή, και ότι όσοι ζουν γαλήνια δεν ζουν αναγκαία εν μέσω των ευλογιών του Θεού. Η εξιστόρηση των εμπειριών του Πέτρου μετά τις δοκιμασίες του στους ανθρώπους αποδεικνύει ακόμη πιο περίτρανα την αλήθεια της εξής φράσης του Ιώβ: «Τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» Συνεπώς, καταδεικνύεται ότι η γνώση του Πέτρου για τον Θεό είχε όντως φτάσει σε άνευ προηγουμένου επίπεδα, επίπεδα που κανείς άνθρωπος δεν είχε ποτέ επιτύχει ανά τους αιώνες, το οποίο ήταν και ο καρπός της αφομοίωσης της πίστης και της αγάπης όλων όσοι είχαν αγαπήσει τον Θεό καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων και της εμψύχωσης του ίδιου μέσω των διδαγμάτων των ανθρώπων που είχαν αποτύχει στο παρελθόν. Για τον λόγο αυτόν, όλοι όσοι αποκτούν την πραγματική γνώση για τον Θεό ονομάζονται «καρπός», και αυτό περιλαμβάνει και τον Πέτρο. Οι προσευχές του Πέτρου στον Θεό δείχνουν την πραγματική γνώση για τον Θεό κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του. Το μελανό σημείο, ωστόσο, είναι ότι δεν ήταν ικανός να κατανοήσει πλήρως το θέλημα του Θεού, και γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός ζήτησε μόνο να «καταλαμβάνει το 0,1 τοις εκατό της καρδιάς του ανθρώπου» βάσει της γνώσης του Πέτρου γι’ Αυτόν. Το γεγονός ότι ακόμη και ο Πέτρος, ο άνθρωπος που γνώριζε τον Θεό καλύτερα, ήταν ανίκανος να κατανοήσει επακριβώς το θέλημα του Θεού, καταδεικνύει ότι οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την ικανότητα να γνωρίζουν τον Θεό, διότι έχουν διαφθαρεί πολύ από τον Σατανά· αυτό δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους να γνωρίσουν την ουσία του ανθρώπου. Αυτές οι δύο προϋποθέσεις —ότι οι άνθρωποι στερούνται της ικανότητας να γνωρίζουν τον Θεό και ότι έχουν διαποτιστεί εξ ολοκλήρου από τον Σατανά— είναι τα αντιθετικά στοιχεία για τη μεγάλη δύναμη του Θεού, διότι ο Θεός, εργάζεται μόνο με λόγια, δεν αναλαμβάνει κανένα εγχείρημα, και γι’ αυτό έχει καταλάβει μια συγκεκριμένη θέση στην καρδιά των ανθρώπων. Μα γιατί οι άνθρωποι χρειάζεται να επιτύχουν μόνο αυτό το 0,1 τοις εκατό για να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού; Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί από το γεγονός ότι ο Θεός δεν προίκισε τον άνθρωπο με την εν λόγω ικανότητα. Εάν, ελλείψει αυτής της ικανότητας, ο άνθρωπος έφτανε στο εκατό τοις εκατό της γνώσης για τον Θεό, τότε η κάθε κίνηση του Θεού θα ήταν ανοιχτό βιβλίο γι’ αυτόν —και, δεδομένης της έμφυτης φύσης του ανθρώπου, οι άνθρωποι θα πρόδιδαν αμέσως τον Θεό, θα εξεγείρονταν και θα του αντιτάσσονταν ανοιχτά, έτσι όπως συντελέστηκε η πτώση του Σατανά. Οπότε, ο Θεός δεν υποτιμά ποτέ τους ανθρώπους, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τους έχει ήδη αναλύσει λεπτομερώς και γνωρίζει τα πάντα γι’ αυτούς με απόλυτη σαφήνεια, ακόμη και πόσο νερό ακριβώς περιέχει το αίμα τους. Πόσο πιο ξεκάθαρα γνωρίζει, λοιπόν, τη φύση της ανθρωπότητας; Ο Θεός δεν διαπράττει ποτέ σφάλματα και επιλέγει τα λόγια των ομιλιών Του με τη μέγιστη ακρίβεια. Συνεπώς, το ότι ο Πέτρος δεν κατανόησε με σαφήνεια το θέλημα του Θεού δεν έρχεται σε σύγκρουση με το ότι γνώριζε τον Θεό καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον· επιπλέον, αυτά τα δύο είναι εντελώς άσχετα. Ο Θεός δεν ανέφερε τον Πέτρο ως παράδειγμα με στόχο να επικεντρώσει την προσοχή των ανθρώπων σ’ αυτόν. Γιατί κάποιος σαν τον Ιώβ δεν ήταν σε θέση να γνωρίσει τον Θεό, ενώ ο Πέτρος ήταν; Γιατί είπε ο Θεός ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να το επιτύχει αυτό, αλλά είπε ότι αυτό οφείλεται στη μεγάλη δύναμή Του; Είναι όντως οι άνθρωποι καλοί από τη φύση τους; Αυτό δεν είναι εύκολο να το μάθουν οι άνθρωποι· κανείς δεν θα συνειδητοποιούσε την εσωτερική σημασία αυτού του πράγματος αν Εγώ δεν μιλούσα γι’ αυτό. Αυτά τα λόγια έχουν στόχο να δώσουν στους ανθρώπους κάποια διορατικότητα, ώστε να έχουν την πίστη να συνεργαστούν με τον Θεό. Μόνο τότε μπορεί ο Θεός να εργαστεί με τη συνεργασία του ανθρώπου. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση στο πνευματικό βασίλειο, και είναι εντελώς ασύλληπτη στον άνθρωπο. Το να εξαλειφθεί η θέση του Σατανά στην καρδιά των ανθρώπων και να δοθεί αυτή η θέση, αντ’ αυτού, στον Θεό —αυτό σημαίνει απόκρουση της επίθεσης του Σατανά, και μόνο έτσι μπορεί να ειπωθεί ότι ο Χριστός έχει κατέλθει στη γη, μόνο έτσι μπορεί να ειπωθεί ότι οι βασιλείες στη γη έχουν γίνει βασιλεία του Χριστού.

Σ’ αυτό το σημείο, αναφέρεται ότι ο Πέτρος υπήρξε υπόδειγμα και πρότυπο επί αρκετές χιλιάδες έτη όχι μόνο και μόνο για να ειπωθεί ότι ήταν υπόδειγμα και πρότυπο· αυτές οι λέξεις αντικατοπτρίζουν τη μάχη που μαίνεται στο πνευματικό βασίλειο. Ο Σατανάς εργάζεται εντός του ανθρώπου όλον αυτόν τον καιρό, με τη μάταιη ελπίδα να τον καταβροχθίσει και κατ’ αυτόν τον τρόπο να κάνει τον Θεό να καταστρέψει τον κόσμο και να χάσει τους μάρτυρές Του. Εντούτοις, ο Θεός έχει πει: «Θα δημιουργήσω πρώτα ένα πρότυπο ώστε να μπορέσω να καταλάβω τη μικρότερη θέση μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Σ’ αυτό το στάδιο, οι άνθρωποι δεν Με ευχαριστούν ούτε Με γνωρίζουν πλήρως. Εντούτοις, λόγω της μεγάλης δύναμής Μου, οι άνθρωποι θα έλθουν σε θέση να υποταχθούν πλήρως σ’ Εμένα και να σταματήσουν να επαναστατούν εναντίον Μου, και θα χρησιμοποιήσω αυτό το παράδειγμα για να κατατροπώσω τον Σατανά. Τουτέστιν, θα χρησιμοποιήσω αυτό το 0,1 τοις εκατό της ανθρώπινης καρδιάς που καταλαμβάνω για να καταστείλω όλες τις δυνάμεις που ο Σατανάς ασκεί πάνω στην ανθρωπότητα». Έτσι, σήμερα, ο Θεός αναφέρει τον Πέτρο ως παράδειγμα ώστε να λειτουργεί ως πρότυπο που θα μιμείται και θα κάνει πράξη ολόκληρη η ανθρωπότητα. Σε συνδυασμό με το εναρκτήριο απόσπασμα, αυτό καταδεικνύει την αλήθεια όσων είπε ο Θεός για την κατάσταση στο πνευματικό βασίλειο: «Το σήμερα διαφέρει από το παρελθόν: Θα κάνω πράγματα που δεν έχει δει ποτέ κανείς από τον καιρό της δημιουργίας, θα εκφράσω λόγια που δεν έχει ακούσει κανείς καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων, διότι ζητώ να έρθουν όλοι οι άνθρωποι να Με γνωρίσουν στη σάρκα». Από αυτό είναι προφανές ότι ο Θεός έχει ξεκινήσει να κάνει πράξη τα λόγια Του σήμερα. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν μόνο τι συμβαίνει εξωτερικά, δεν μπορούν να δουν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα στο πνευματικό βασίλειο, και γι’ αυτό, ο Θεός λέει: «Αυτά είναι τα στάδια της διαχείρισής Μου, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει την παραμικρή ιδέα. Παρόλο που έχω μιλήσει απλοϊκά, οι άνθρωποι παραμένουν σε σύγχυση· είναι δύσκολο να επικοινωνήσω μαζί τους. Δεν φανερώνει αυτό την ποταπότητα του ανθρώπου;» Υπάρχουν λόγια μέσα σε αυτά τα λόγια: Εξηγούν ότι μαίνεται μια μάχη στο πνευματικό βασίλειο, ακριβώς όπως περιγράφεται παραπάνω.

Το θέλημα του Θεού δεν επιτεύχθηκε πλήρως μετά τη σύντομη περιγραφή Του όσον αφορά την ιστορία του Πέτρου, οπότε ο Θεός θέτει την ακόλουθη απαίτηση στον άνθρωπο όσον αφορά τα ζητήματα του Πέτρου: «Σε όλο το σύμπαν και το στερέωμα, μεταξύ όσων υπάρχουν στον ουρανό και τη γη, τα πάντα πάνω στη γη και στον ουρανό κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια για χάρη του τελευταίου σταδίου του έργου Μου. Σίγουρα δεν θέλετε να είστε θεατές, να άγεστε και να φέρεστε από τις δυνάμεις του Σατανά;» Οι άνθρωποι διαφωτίζονται βαθιά αφού διαβάσουν για τη γνώση του Πέτρου, και για να είναι ακόμα πιο αποτελεσματικός, ο Θεός δείχνει στους ανθρώπους τις συνέπειες της ακολασίας, της ελευθεριότητας και της έλλειψης της γνώσης τους για τον Θεό· επιπλέον, λέει στην ανθρωπότητα —ακόμα μία φορά και με περισσότερη ακρίβεια— τι πραγματικά συμβαίνει στη μάχη στο πνευματικό βασίλειο. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι οι άνθρωποι σε μεγαλύτερη επαγρύπνηση ώστε να μην αιχμαλωτιστούν από τον Σατανά. Επιπλέον, καθιστά σαφές ότι αν οι άνθρωποι πέσουν αυτήν τη φορά, δεν θα σωθούν από τον Θεό όπως σώθηκαν εκείνη τη φορά. Συνολικά, οι προειδοποιήσεις αυτές δημιουργούν πιο έντονη εντύπωση στους ανθρώπους όσον αφορά τα λόγια του Θεού, κάνουν τους ανθρώπους να θεωρούν πιο πολύτιμο το έλεος του Θεού, και να εκτιμούν ιδιαίτερα τις προειδοποιήσεις του Θεού, προκειμένου να επιτευχθεί στ’ αλήθεια ο στόχος του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα.