Στην πραγματικότητα, όλες οι ομιλίες που προέρχονται από το στόμα του Θεού είναι άγνωστες στους ανθρώπους· είναι όλες μια γλώσσα που οι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει. Οπότε, μπορεί να λεχθεί ότι τα ίδια τα λόγια του Θεού αποτελούν μυστήριο. Οι περισσότεροι άνθρωποι εσφαλμένα πιστεύουν ότι μυστήρια είναι μόνο τα πράγματα όπου δεν μπορούν να φτάσουν εννοιολογικά, τα ζητήματα του ουρανού που ο Θεός δίνει τώρα τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν, ή η αλήθεια του τι κάνει ο Θεός στο πνευματικό βασίλειο. Από αυτό είναι εμφανές ότι οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν με τον ίδιον τρόπο όλα τα λόγια του Θεού, ούτε τα εκτιμούν, παρά μόνο εστιάζουν σ’ αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι «μυστήρια». Αυτό αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποια είναι τα λόγια του Θεού ή τι είναι τα μυστήρια· απλώς διαβάζουν τα λόγια Του στο πεδίο των δικών τους αντιλήψεων. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που να αγαπάει πραγματικά τα λόγια του Θεού, και αυτή ακριβώς είναι η αιτία των λόγων Του: «Οι άνθρωποι είναι ειδικοί στο να Με ξεγελάνε». Δεν είναι ότι ο Θεός λέει πως οι άνθρωποι στερούνται κάθε αξίας ή έχουν το μαύρο τους το χάλι· αυτό περιγράφει την πραγματική κατάσταση της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι οι ίδιοι δεν έχουν καθόλου ξεκάθαρο το πόσο χώρο καταλαμβάνει στην πραγματικότητα ο Θεός μέσα στην καρδιά τους. Μόνο ο Θεός ο ίδιος το γνωρίζει πλήρως αυτό. Άρα, αυτήν τη στιγμή, οι άνθρωποι είναι σαν μωρά που θηλάζουν. Όσο για το γιατί πίνουν γάλα και για ποιον λόγο επιβιώνουν, δεν έχουν ιδέα. Μόνο η μητέρα καταλαβαίνει τις ανάγκες ενός μωρού· δεν θα το αφήσει να λιμοκτονήσει και ούτε θα αφήσει το παιδί να αυτο-φαγωθεί μέχρι θανάτου. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τις ανάγκες των ανθρώπων, οπότε, κατά καιρούς η αγάπη Του ενσωματώνεται στα λόγια Του, κατά καιρούς η κρίση Του αποκαλύπτεται μέσα από αυτά, κατά καιρούς αυτά πληγώνουν τους ανθρώπους στα βάθη της καρδιάς τους και, μερικές φορές, τα λόγια Του είναι πολύ σοβαρά και ειλικρινή. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να νιώσουν την καλοσύνη του Θεού και το πόσο προσιτός είναι, ότι δεν είναι μια «κάποια φανταστική, επιβλητική φιγούρα» που δεν μπορείς να αγγίξεις. Ούτε είναι ο «Επουράνιος Υιός» που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι, που δεν μπορείς να Τον αντικρίσεις κατάματα και, ειδικά, ότι δεν είναι ένας «εκτελεστής» ο οποίος σφαγιάζει τους αθώους, όπως φαντάζονται οι άνθρωποι. Ολόκληρη η διάθεση του Θεού αποκαλύπτεται μέσα από το έργο Του· η διάθεση του ενσαρκωμένου Θεού σήμερα είναι ακόμα ενσωματωμένη στο έργο Του. Επομένως, η διακονία Του είναι διακονία λόγων, όχι αυτά που κάνει ή το πώς φαίνεται εξωτερικά. Στο τέλος, όλοι θα λάβουν διαπαιδαγώγηση από τα λόγια του Θεού και θα φτάσουν στην ολοκλήρωση χάρη σ’ αυτά. Μέσα από την εμπειρία τους, με καθοδήγηση των λόγων του Θεού, οι άνθρωποι θα αποκτήσουν ένα μονοπάτι άσκησης, και μέσα από τα λόγια από το στόμα του Θεού, οι άνθρωποι θα γνωρίσουν ολόκληρη τη διάθεσή Του. Χάρη στα λόγια Του, όλο το έργο του Θεού θα πραγματοποιηθεί, οι άνθρωποι θα ζωντανέψουν και όλοι οι εχθροί θα ηττηθούν. Αυτό είναι το πρωταρχικό έργο, το οποίο κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει. Μπορούμε, επίσης, να κοιτάξουμε τα λόγια Του: «Οι ομιλίες Μου αντηχούν σαν βροντή, ρίχνοντας φως και στις τέσσερις κατευθύνσεις και σ’ ολόκληρη τη γη, και εν μέσω των αστραπών και των βροντών, η ανθρωπότητα κατατροπώνεται. Κανένας άνθρωπος δεν παρέμεινε ποτέ ακλόνητος εν μέσω των αστραπών και των βροντών· οι άνθρωποι τρελαίνονται από τον φόβο τους από τον ερχομό του φωτός Μου και δεν ξέρουν τι να κάνουν». Μόλις ο Θεός ανοίγει το στόμα Του, λόγια αναβλύζουν από μέσα. Επιτυγχάνει τα πάντα μέσω των λόγων και όλα τα πράγματα μεταμορφώνονται από αυτά, όλοι ανανεώνονται μέσω αυτών. Σε τι αναφέρονται «η βροντή και η αστραπή»; Και σε τι αναφέρεται το «φως»; Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να ξεφύγει από τα λόγια του Θεού. Τα χρησιμοποιεί για να ξεμπροστιάσει τα μυαλά των ανθρώπων και να αναπαραστήσει την ασχήμια τους· χρησιμοποιεί λόγια για να κλαδέψει την παλιά φύση τους και για να οδηγήσει όλο τον λαό Του στην ολοκλήρωση. Δεν είναι αυτή ακριβώς η σημασία των λόγων του Θεού; Σε ολόκληρο το σύμπαν, χωρίς τη στήριξη και την οχύρωση των λόγων του Θεού, όλη η ανθρωπότητα θα είχε καταστραφεί σε σημείο αφανισμού εδώ και πολύ καιρό. Αυτή είναι η αρχή του τι πράττει ο Θεός και είναι η μέθοδος με την οποία εργάζεται, βάσει του έξι χιλιάδων χρόνων σχεδίου διαχείρισής Του. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα τη σημασία των λόγων του Θεού. Αυτά διαπερνούν τα βάθη της ψυχής των ανθρώπων. Μόλις οι άνθρωποι αντικρίσουν τα λόγια Του, συγκλονίζονται, τρομοκρατούνται και τρέπονται σε άτακτη φυγή. Θέλουν να αποδράσουν από την πραγματικότητα των λόγων Του, κι αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε παντού αυτούς τους «πρόσφυγες». Αμέσως μόλις ο Θεός εκφέρει τα λόγια Του, οι άνθρωποι το βάζουν στα πόδια. Αυτή είναι μια πτυχή της ασχήμιας της ανθρωπότητας που αναπαριστά ο Θεός. Επί του παρόντος, όλοι οι άνθρωποι αφυπνίζονται σιγά-σιγά από την αποχαύνωσή τους· είναι λες και όλοι είχαν αναπτύξει προηγουμένως κάποιου είδους άνοια και τώρα που βλέπουν τα λόγια του Θεού είναι σαν να έχουν υπολειπόμενες παρενέργειες εκείνης της ασθένειας και δεν μπορούν να ανακτήσουν την πρότερη κατάστασή τους. Έτσι ακριβώς είναι όλοι οι άνθρωποι, και αυτή είναι και μια αληθινή απεικόνιση της πρότασης: «πολλοί άνθρωποι, συγκινημένοι από αυτήν την ισχνή φωτοβολία, συνέρχονται αμέσως από τις ψευδαισθήσεις τους. Ωστόσο, κανένας δεν έχει ποτέ του συνειδητοποιήσει ότι η ημέρα που το φως Μου θα κατέβει στη γη έχει φτάσει». Γι’ αυτό είπε ο Θεός: «Η πλειοψηφία των ανθρώπων μένουν αποσβολωμένοι από την αιφνίδια έλευση του φωτός». Ο τρόπος με τον οποίον το θέτει είναι απολύτως κατάλληλος. Η περιγραφή του Θεού για την ανθρωπότητα δεν έχει κανένα κενό, ούτε το παραμικρό, και την έχει εκφράσει με εξαιρετική ακρίβεια και χωρίς σφάλματα, γι’ αυτό όλοι οι άνθρωποι έχουν πειστεί πλήρως. Επιπλέον, εν αγνοία τους, έχει αρχίσει να συσσωρεύεται στα βάθη της καρδιάς τους η αγάπη τους για τον Θεό. Μόνο έτσι γίνεται η θέση που κατέχει ο Θεός στην καρδιά των ανθρώπων ολοένα πιο γνήσια, και αυτός είναι επίσης ένας τρόπος με τον οποίον εργάζεται ο Θεός.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς τα χάνουν· τα μάτια τους βγάζουν πληγές και σωριάζονται μέσα στη λάσπη από το φως». Επειδή τέτοιου είδους άνθρωποι πηγαίνουν αντίθετα στο θέλημα του Θεού (δηλαδή, αντιστέκονται στον Θεό), όταν έρχονται τα λόγια Του, υπόκεινται σε παίδευση λόγω της παρακοής τους· γι’ αυτό λέγεται ότι τα μάτια τους βγάζουν πληγές από το φως. Αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν ήδη παραδοθεί στον Σατανά· άρα, κατά την είσοδο στο νέο έργο, δεν διαθέτουν καμία διαφώτιση ούτε φώτιση. Όλοι εκείνοι που δεν έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, έχουν καταληφθεί από τον Σατανά και δεν υπάρχει καμία θέση για τον Θεό στα βάθη της καρδιάς τους· γι’ αυτό λέγεται ότι «σωριάζονται μέσα στη λάσπη». Όλοι εκείνοι που βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση είναι σε μεγάλη σύγχυση. Δεν μπορούν να εισέλθουν στον σωστό δρόμο ούτε μπορούν να ανακτήσουν την κανονικότητα· όλες οι σκέψεις τους είναι αντιφατικές. Όλοι στη γη έχουν διαφθαρεί σε ακραίο βαθμό από τον Σατανά. Οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή ζωτικότητα και βρομάνε σαν πτώματα. Όλοι οι άνθρωποι της γης επιβιώνουν εν μέσω μιας μικροβιακής επιδημίας, της οποίας κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει. Δεν έχουν τη θέληση να επιβιώσουν επάνω στη γη, παρά μόνο νιώθουν συνεχώς ότι κάτι σπουδαιότερο θα συμβεί για να δουν οι άνθρωποι με τα μάτια τους· έτσι, όλοι τους αναγκάζουν τον εαυτό τους να συνεχίσει να ζει. Δεν έχουν καμία δύναμη μέσα στην καρδιά τους εδώ και πολύ καιρό. Απλώς χρησιμοποιούν τις αόρατες ελπίδες τους ως έναν πνευματικό πυλώνα, και έτσι στηρίζουν το κεφάλι προσποιούμενοι ότι είναι άνθρωποι και ανακατεύονται περνώντας τις ημέρες τους επάνω στη γη. Είναι θαρρείς και ήταν όλοι οι άνθρωποι οι γιοι του διαβόλου ενσαρκωμένοι. Γι’ αυτό είπε ο Θεός: «Αναταραχή σκεπάζει τη γη, ένα θέαμα αφόρητα θλιβερό, το οποίο, αν το εξετάσει κανείς καλά, του επιφέρει μια αβάσταχτη μελαγχολία». Εξαιτίας της εμφάνισης αυτής την κατάστασης, ο Θεός άρχισε να «σπέρνει τους σπόρους του Πνεύματός Μου» σε ολόκληρο το σύμπαν και άρχισε να φέρνει εις πέρας το έργο της σωτηρίας Του σε ολόκληρη τη γη. Είναι λόγω της επέκτασης αυτού του έργου που ο Θεός άρχισε να στέλνει κάθε είδους συμφορές, σώζοντας έτσι τους σκληρόκαρδους ανθρώπους. Στα στάδια του έργου του Θεού, η σωτηρία εξακολουθεί να παίρνει τη μορφή διαφόρων συμφορών και κανένας από τους καταδικασμένους δεν μπορεί να τις αποφύγει. Μόνο στο τέλος θα είναι εφικτό να επιτευχθεί μια κατάσταση «τόσο γαλήνια όσο στον τρίτο ουρανό: Εδώ, όλα τα έμβια όντα, μεγάλα και μικρά συνυπάρχουν αρμονικά, χωρίς ποτέ να εμπλέκονται σε “διαμάχες του στόματος και της γλώσσας”». Μια πτυχή του έργου του Θεού είναι να κατακτήσει όλη την ανθρωπότητα και να κερδίσει τους εκλεκτούς Του μέσα από τα λόγια Του· μια άλλη είναι να κατακτήσει όλους του γιους της παρακοής μέσα από διάφορες συμφορές. Αυτό είναι ένα μέρος του μεγάλης κλίμακας έργου του Θεού. Μόνο μέσα από αυτόν τον τρόπο μπορεί να υλοποιηθεί πλήρως η βασιλεία στη γη που επιθυμεί ο Θεός, και αυτό είναι το κομμάτι του έργου του Θεού που είναι σαν ατόφιο χρυσάφι.

Ο Θεός απαιτεί συνεχώς από τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις δυναμικές του ουρανού. Μπορούν πραγματικά να το πετύχουν αυτό; Η αλήθεια είναι ότι, βάσει της σημερινής πραγματικής κατάστασης των ανθρώπων, δηλαδή το ότι διαφθείρονται από τον Σατανά εδώ και πάνω από 5.900 χρόνια, δεν μπορούν να συγκριθούν με τον Πέτρο· ως εκ τούτου απλώς δεν μπορούν να το πετύχουν. Αυτή είναι μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Θεός για το έργο Του. Δεν θα έκανε τους ανθρώπους να περιμένουν παθητικά· θα τους έκανε να αναζητούν ενεργά. Μόνο έτσι θα έχει ο Θεός την δυνατότητα να εργαστεί επάνω στους ανθρώπους. Θα ήταν καλύτερα να σου προσφέρω λίγο περισσότερες εξηγήσεις· διαφορετικά οι άνθρωποι θα μείνουν απλώς με μια επιδερμική κατανόηση. Αφότου ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και τους έδωσε πνεύμα, τους όρισε ότι αν δεν απευθύνονται σ’ Αυτόν, δεν θα μπορέσουν να συνδεθούν με το Πνεύμα Του, με αποτέλεσμα το σήμα της «δορυφορικής τηλεόρασης» από τον ουρανό να μην μπορεί να φτάσει στη γη. Όταν ο Θεός δεν βρίσκεται πλέον μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων, μένει μια θέση για άλλα πράγματα, κι έτσι ο Σατανάς δράττεται της ευκαιρίας να εισχωρήσει. Όταν οι άνθρωποι επικοινωνούν με τον Θεό με την καρδιά τους, ο Σατανάς πανικοβάλλεται αμέσως και τρέπεται σε φυγή. Μέσα από τις εκκλήσεις των ανθρώπων, ο Θεός τούς δίνει αυτό που χρειάζονται, όμως αρχικά δεν «διαμένει» μέσα τους. Απλώς τους παρέχει συνεχή βοήθεια λόγω των εκκλήσεων τους, και μέσω αυτής της εσωτερικής δύναμης οι άνθρωποι σκληραγωγούνται, οπότε ο Σατανάς δεν τολμά να πλησιάσει και να «παίξει» όπως αυτός θέλει. Έτσι, αν οι άνθρωποι είναι συνεχώς συνδεδεμένοι με το Πνεύμα του Θεού, ο Σατανάς δεν τολμά να έρθει και να προκαλέσει αναστάτωση. Χωρίς την αναστάτωση του Σατανά, οι ζωές όλων των ανθρώπων είναι φυσιολογικές και τότε ο Θεός έχει τη δυνατότητα να εργαστεί ανεμπόδιστα μέσα τους. Έτσι, αυτό που θέλει να κάνει ο Θεός μπορεί να επιτευχθεί μέσω των ανθρώπων. Από αυτό μπορεί να γίνει γνωστό γιατί ο Θεός απαιτούσε ανέκαθεν από τους ανθρώπους να αυξήσουν την πίστη τους, κι έχει επίσης πει: «Έχω κατάλληλες απαιτήσεις, σύμφωνα με το ανάστημα του ανθρώπου στη γη. Δεν έβαλα ποτέ κανέναν να αντιμετωπίσει δυσκολίες, ούτε ζήτησα ποτέ από κανέναν να “στραγγίξει το αίμα του” προς ευχαρίστησή Μου». Οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύονται από τις απαιτήσεις του Θεού. Αναρωτιούνται γιατί, από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα και έχουν διαφθαρεί ανεπανόρθωτα από τον Σατανά, ο Θεός εξακολουθεί να έχει απαιτήσεις από αυτούς. Δεν τους βάζει ο Θεός σε δύσκολη θέση; Βλέποντας τα αγέλαστα πρόσωπά τους και μετά βλέποντας την αμήχανη όψη τους, εσύ δεν μπορείς παρά να γελάς. Οι διάφορες μορφές της ασχήμιας των ανθρώπων είναι εξαιρετικά αστείες: Άλλοτε μοιάζουν με παιδιά που τους αρέσει να παίζουν και άλλοτε είναι σαν ένα κοριτσάκι που παίζει τη «μαμά». Μερικές φορές είναι σαν έναν σκύλο που τρώει ένα ποντίκι. Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει με όλες αυτές τις αποκρουστικές καταστάσεις τους και συχνά, όσο λιγότερο μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν το θέλημα του Θεού, τόσο περισσότερο κινδυνεύουν να μπλέξουν. Έτσι, τα παρακάτω λόγια: «Είμαι Εγώ ο Θεός που απλώς επιβάλει ησυχία στη δημιουργία;» αρκούν για να δείξουν πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι, και δείχνουν, επίσης, ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει το θέλημα του Θεού. Ακόμα κι αν εκείνος εκφράσει ποιο είναι το θέλημά Του, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να φροντίσουν γι’ αυτό. Κάνουν το έργο του Θεού μόνο σύμφωνα με το ανθρώπινο θέλημα, οπότε, πώς μπορούν να καταλάβουν το θέλημά Του; «Βαδίζω επάνω στη γη, διαχέοντας παντού το άρωμά Μου, και σε κάθε μέρος αφήνω πίσω τη μορφή Μου. Κάθε μέρος αντιλαλεί τον ήχο της φωνής Μου. Παντού οι άνθρωποι παραμένουν προσκολλημένοι στο ευειδές σκηνικό του χθες, επειδή όλοι αναπολούν το παρελθόν […]». Αυτή θα είναι η κατάσταση όταν σχηματιστεί η βασιλεία. Ισχύει ότι ο Θεός έχει ήδη προφητέψει σε πολλά μέρη το κάλλος της υλοποίησης της βασιλείας, και όλα αυτά συνδυασμένα σχηματίζουν μια πλήρη εικόνα της βασιλείας. Όμως, οι άνθρωποι δεν δίνουν προσοχή σ’ αυτό· απλώς το παρακολουθούν σαν να ήταν κινούμενα σχέδια.

Λόγω των χιλιετιών της διαφθοράς από τον Σατανά, οι άνθρωποι ζούνε από πάντα μέσα στο σκοτάδι, με αποτέλεσμα να μην τους ενοχλεί αυτό κι ούτε να ποθούν το φως. Αυτό, λοιπόν, έχει οδηγήσει στο εξής, με την άφιξη του φωτός σήμερα: «είναι όλοι τους ενάντιοι στην άφιξή Μου, όλοι εκδιώκουν το φως για να μην έρθει, σαν να ήμουν εχθρός του ανθρώπου από τον ουρανό. Ο άνθρωπος Με υποδέχεται με μια λάμψη άμυνας στα μάτια του». Παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να αγαπούν τον Θεό με ειλικρίνεια, Εκείνος εξακολουθεί να μην είναι ικανοποιημένος και να καταδικάζει την ανθρωπότητα. Αυτό παραξενεύει τους ανθρώπους. Επειδή αυτοί ζούνε μέσα στο σκοτάδι, ακόμα υπηρετούν τον Θεό, όπως και υπό συνθήκες έλλειψης φωτός. Δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι υπηρετούν τον Θεό χρησιμοποιώντας τις δικές τους αντιλήψεις και όταν έρχεται Αυτός, τέτοια είναι η κατάστασή τους και δεν μπορούν να υπηρετήσουν τον Θεό δεχόμενοι νέο φως· αντίθετα, Τον υπηρετούν με την εμπειρία που είχαν οι ίδιοι. Ο Θεός δεν απολαμβάνει την «αφοσίωση» των ανθρώπων, οπότε το φως δεν μπορεί να εξυμνηθεί από τους ανθρώπους μέσα στο σκοτάδι. Γι’ αυτό ο Θεός είπε τα παραπάνω λόγια· σε καμία περίπτωση αυτό δεν αντιβαίνει στην πραγματικότητα, και δεν είναι ότι ο Θεός κακομεταχειρίζεται τους ανθρώπους, ούτε είναι Εκείνος που τους αδικεί. Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, ούτε ένας δεν έχει γευτεί πραγματικά από τη θέρμη του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι τηρούν αμυντική στάση απέναντι στον Θεό και φοβούνται ενδόμυχα ότι Αυτός θα τους κατατροπώσει, ότι θα τους εξολοθρεύσει. Έτσι, κατά την πάροδο αυτών των έξι χιλιάδων χρόνων, ο Θεός χρησιμοποιεί πάντοτε τη θέρμη, ως αντάλλαγμα για την ειλικρίνεια των ανθρώπων, και τους καθοδηγεί υπομονετικά σε κάθε τους κίνηση. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι είναι τόσο αδύναμοι και είναι ανίκανοι να γνωρίσουν πλήρως το θέλημα του Θεού ή να Τον αγαπήσουν ολόψυχα, επειδή δεν μπορούν παρά να είναι θύματα της χειραγώγησης του Σατανά. Ωστόσο, ο Θεός παραμένει ανεκτικός και μια μέρα, μετά την τόση υπομονή Του —δηλαδή, μέχρι τη στιγμή που θα ανανεώσει τον κόσμο— κάποια στιγμή θα σταματήσει να φροντίζει τους ανθρώπους σαν μητέρα. Αντιθέτως, θα δώσει στους ανθρώπους τα αντίποινα που τους αξίζουν. Γι’ αυτό αμέσως μετά θα γίνει το εξής: «Πτώματα πλέουν στην επιφάνεια του ωκεανού», ενώ «στα μέρη που δεν έχουν πλημμυρίσει, άλλοι άνθρωποι εξακολουθούν να απολαμβάνουν, με γέλια και τραγούδια, τις υποσχέσεις που τους έδωσα». Αυτή είναι μια σύγκριση ανάμεσα στον προορισμό εκείνων που τιμωρούνται και εκείνων που ανταμείβονται. Η φράση «στην επιφάνεια του ωκεανού» αναφέρεται στο πηγάδι της αβύσσου της παίδευσης των ανθρώπων, για το οποίο έχει μιλήσει ο Θεός. Αυτός είναι ο προορισμός του Σατανά και είναι το «μέρος ανάπαυσης» που έχει ετοιμάσει ο Θεός για όλους εκείνους που Του αντιστέκονται. Ο Θεός ανέκαθεν επιζητούσε τη γνήσια αγάπη των ανθρώπων, όμως, οι άνθρωποι δεν το ξέρουν αυτό και είναι αδιάφοροι απέναντί του, και εξακολουθούν να κάνουν το δικό τους έργο. Λόγω αυτού, μέσα από όλα τα λόγια Του, ο Θεός πάντοτε ζητά πράγματα από τους ανθρώπους και υποδεικνύει τις ελλείψεις τους, και υποδεικνύει το μονοπάτι άσκησης γι’ αυτούς, ώστε να μπορέσουν να πράξουν σύμφωνα με αυτά τα λόγια. Έχει επίσης δείξει τη συμπεριφορά Του απέναντι στους ανθρώπους: «Όμως, ποτέ δεν πήρα, έτσι στην τύχη, ούτε μία ανθρώπινη ζωή, απλώς για να παίξω μαζί της σαν να ήταν παιχνίδι. Παρατηρώ τις προσπάθειες που έχει καταβάλει ο άνθρωπος και καταλαβαίνω το τίμημα που έχει πληρώσει. Καθώς στέκεται ενώπιόν Μου, δεν επιθυμώ να πιάσω τον άνθρωπο εξαπίνης για να τον παιδεύσω, ούτε επιθυμώ να τον επιφορτίσω με δυσάρεστα πράγματα. Αντιθέτως, καθ’ όλο αυτό το διάστημα, το μόνο που έχω κάνει είναι να μεριμνώ για τον άνθρωπο και να του δίνω πράγματα». Όταν οι άνθρωποι διαβάζουν αυτά τα λόγια από τον Θεό, νιώθουν αμέσως τη θέρμη Του και σκέφτονται: Όντως, στο παρελθόν κατέβαλα ένα τίμημα για τον Θεό, όμως Τον έχω επίσης αντιμετωπίσει με επιπολαιότητα και μερικές φορές Του έχω κάνει παράπονα. Ο Θεός ανέκαθεν με καθοδηγεί με τα λόγια Του και νοιάζεται τόσο πολύ για τη ζωή μου, όμως εγώ μερικές φορές παίζω μαζί της, σαν να ήταν παιχνίδι. Στ’ αλήθεια, δεν πρέπει να το κάνω αυτό. Ο Θεός με αγαπάει τόσο πολύ, οπότε γιατί εγώ δεν προσπαθώ αρκετά σκληρά; Όταν τους έρχονται τέτοιες σκέψεις, οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να χαστουκίσουν τον εαυτό τους και σε ορισμένους ανθρώπους, οι μύτες τους κάνουν σπασμωδικές κινήσεις και κλαίνε γοερά. Ο Θεός κατανοεί τι σκέφτονται και μιλάει αντιστοίχως, και αυτά τα λόγια, τα οποία δεν είναι ούτε σκληρά ούτε απαλά, εμπνέουν την αγάπη των ανθρώπων γι’ Αυτόν. Τέλος, ο Θεός προφήτεψε την αλλαγή στο έργο Του όταν η βασιλεία θα σχηματιστεί στη γη: Όταν ο Θεός είναι στη γη, οι άνθρωποι θα μπορούν να απαλλαχτούν από τις συμφορές και τις δυστυχίες, και θα μπορούν να απολαμβάνουν τη θαλπωρή της χάριτος. Όμως, όταν Εκείνος ξεκινήσει την κρίση της σπουδαίας ημέρας, θα εμφανιστεί ανάμεσα στους ανθρώπους και όλο το έργο Του επί της γης θα ολοκληρωθεί. Εκείνη τη στιγμή, καθότι η ημέρα θα έχει φτάσει, θα γίνει ακριβώς όπως το περιγράφει η Βίβλος: «Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος». Ο άδικος θα προσέλθει στην παίδευση και ο άγιος θα προσέλθει ενώπιον του θρόνου. Κανένας δεν θα μπορεί να κερδίσει την επιείκεια του Θεού· ούτε καν οι υιοί και οι άνθρωποι της βασιλείας. Όλα αυτά είναι η δικαιοσύνη του Θεού και είναι μία αποκάλυψη της διάθεσής Του. Δεν θα φροντίσει δεύτερη φορά για τις αδυναμίες της ανθρωπότητας.