Πολλά είναι τα χρόνια που το Πνεύμα του Θεού βρίσκεται σε αναζήτηση καθώς εργάζεται πάνω στη γη και πολλοί είναι εκείνοι που έχει χρησιμοποιήσει ο Θεός για να εκτελέσει το έργο Του ανά τους αιώνες. Ωστόσο, για όλον αυτόν τον καιρό, το Πνεύμα του Θεού είναι χωρίς έναν κατάλληλο χώρο ανάπαυσης, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Θεός χρησιμοποιεί διαφορετικούς ανθρώπους για να κάνει το έργο Του. Συνολικά, είναι μέσω των ανθρώπων που γίνεται το έργο Του. Δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια, το έργο του Θεού δεν έχει σταματήσει ποτέ, αλλά συνεχίζει να μεταφέρεται στους ανθρώπους, σε όλη τη διαδρομή μέχρι σήμερα. Αν και ο Θεός έχει πει τόσα πολλά και έχει κάνει τόσα πολλά, ο άνθρωπος ακόμα δεν γνωρίζει τον Θεό, επειδή ο Θεός δεν εμφανίστηκε ποτέ στον άνθρωπο και επειδή δεν έχει απτή μορφή. Και έτσι, ο Θεός πρέπει να φέρει το έργο —το έργο του να κάνει όλους τους ανθρώπους να γνωρίσουν την πρακτική σημασία του πρακτικού Θεού— σε ολοκλήρωση. Για να επιτύχει αυτόν τον σκοπό, ο Θεός πρέπει να αποκαλύψει το Πνεύμα Του απτά στους ανθρώπους και να εκτελέσει το έργο Του ανάμεσά τους. Δηλαδή, μόνο όταν το Πνεύμα του Θεού παίρνει φυσική μορφή, βάζει σάρκα και οστά και εμφανώς περπατά ανάμεσα στους ανθρώπους, συνοδεύοντας τους στη ζωή τους, μερικές φορές παρουσιάζοντας και μερικές φορές κρύβοντας τον εαυτό Του, μόνο τότε οι άνθρωποι είναι σε θέση να καταλήξουν σε βαθύτερη κατανόησή Του. Εάν ο Θεός παρέμενε μόνο στη σάρκα, δεν θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το έργο Του στην ολότητά του. Και αφού εργαστεί στη σάρκα για μια χρονική περίοδο, εκπληρώνοντας τη διακονία που πρέπει να γίνει στη σάρκα, ο Θεός θα αφήσει τη σάρκα και θα εργαστεί στο πνευματικό βασίλειο με την εικόνα της σάρκας, ακριβώς όπως ο Ιησούς το έπραξε, αφότου είχε εργαστεί για μια χρονική περίοδο υπό την κανονική ανθρώπινη φύση και είχε ολοκληρώσει όλο το έργο που έπρεπε να ολοκληρώσει. Εσείς μπορεί να θυμάστε αυτό το απόσπασμα από το «Το μονοπάτι… (5)»: «Θυμάμαι τον Πατέρα Μου να Μου λέει: “Στη γη, να επιζητάς μονάχα να ακολουθείς το θέλημα του Πατέρα Σου και να ολοκληρώσεις την αποστολή που Σου ανέθεσε Εκείνος. Τίποτε άλλο δεν Σε αφορά”». Τι βλέπεις σε αυτό το χωρίο; Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, κάνει μόνο το έργο Του υπό την θεϊκή φύση, το οποίο έχει εμπιστευτεί το ουράνιο Πνεύμα στον ενσαρκωμένο Θεό. Όταν έρχεται, απλώς μιλά σε όλον τον τόπο, για να δώσει φωνή στις ομιλίες Του με διαφορετικά μέσα και από διαφορετικές οπτικές. Η παροχή και η διδασκαλία του ανθρώπου είναι κυρίως ο στόχος και η αρχή του έργου Του και δεν Τον απασχολούν θέματα όπως οι διαπροσωπικές σχέσεις ή οι λεπτομέρειες της ζωής των ανθρώπων. Η βασική διακονία Του είναι να μιλήσει εκ μέρους του Πνεύματος. Δηλαδή, όταν το Πνεύμα του Θεού εμφανίζεται απτά στη σάρκα, φροντίζει για τη ζωή του ανθρώπου και αποκαλύπτει την αλήθεια. Δεν εμπλέκει τον εαυτό Του στο έργο του ανθρώπου, δηλαδή δεν συμμετέχει στο έργο της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτελέσουν θείο έργο και ο Θεός δεν συμμετέχει στο ανθρώπινο έργο. Όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που ο Θεός ήρθε σε αυτή τη γη για να εκτελέσει το έργο Του, το έκανε πάντα μέσα από ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ενσαρκωμένος Θεός —μόνο ως εκείνοι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό. Ο σημερινός Θεός, στο μεταξύ, μπορεί να μιλήσει άμεσα από την οπτική γωνία της θεϊκής φύσης, να εκφράσει την φωνή του Πνεύματος και να εργαστεί για λογαριασμό Του. Όλοι εκείνοι που ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων αποτελούν παρόμοιες περιπτώσεις μ’ εκείνες που το Πνεύμα του Θεού εργάστηκε μέσα σ’ ένα σαρκικό σώμα, —γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν να ονομαστούν Θεός; Αλλά ο σημερινός Θεός είναι επίσης το Πνεύμα του Θεού που εργάζεται άμεσα στη σάρκα, και ο Ιησούς επίσης ήταν το Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν στη σάρκα. Και οι δύο Αυτοί ονομάζονται Θεός. Ποια είναι, επομένως, η διαφορά; Οι άνθρωποι που έχει χρησιμοποιήσει ο Θεός ανά τους αιώνες ήταν όλοι ικανοί για κανονική σκέψη και λογική. Όλοι είχαν καταλάβει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Είχαν κανονικές ανθρώπινες ιδέες και διακατέχονταν από όλα όσα θα πρέπει να διακατέχονται οι απλοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν εξαιρετικό ταλέντο και έμφυτη νοημοσύνη. Δουλεύοντας επάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, το Πνεύμα του Θεού αξιοποιεί τα ταλέντα τους, με τα οποία τους προίκισε ο Θεός. Το Πνεύμα του Θεού χρησιμοποιεί τα ταλέντα τους, θέτοντας τα δυνατά τους σημεία στην υπηρεσία του Θεού. Ωστόσο, η ουσία του Θεού είναι χωρίς ιδέες και σκέψεις, ανόθευτη από τις ανθρώπινες προθέσεις και, επιπλέον, της λείπουν τα εφόδια που κατέχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δηλαδή, Εκείνος δεν είναι καν εξοικειωμένος με τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο σημερινός Θεός έρχεται στη γη. Το έργο Του και τα λόγια Του είναι ανόθευτα από ανθρώπινες προθέσεις ή ανθρώπινη σκέψη, αλλά είναι μια άμεση εκδήλωση των προθέσεων του Πνεύματος, και εργάζεται άμεσα για λογαριασμό του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι το Πνεύμα μιλάει άμεσα, δηλαδή, η θεϊκή φύση επιτελεί άμεσα το έργο, χωρίς να προσθέτει ούτε ψήγμα των προθέσεων του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, ο ενσαρκωμένος Θεός ενσωματώνει άμεσα τη θεϊκή φύση, δεν διαθέτει ανθρώπινη σκέψη ή ιδέες και δεν έχει κατανοήσει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Εάν εργαζόταν μόνο η θεϊκή φύση (δηλαδή αν εργαζόταν μόνο ο ίδιος ο Θεός), δεν θα υπήρχε τρόπος να εκτελεστεί το έργο του Θεού στη γη. Έτσι, όταν ο Θεός έρχεται στη γη, πρέπει να έχει έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που χρησιμοποιεί για να εργάζεται υπό την ανθρώπινη φύση σε συνδυασμό με το έργο που επιτελεί ο Θεός υπό τη θεϊκή φύση. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί ανθρώπινο έργο για να υποστηρίξει το θεϊκό έργο Του. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε τρόπος για τον άνθρωπο να εμπλακεί άμεσα με το θεϊκό έργο. Αυτό συνέβη και ανάμεσα στον Ιησού και τους μαθητές Του. Κατά την παραμονή Του στον κόσμο, ο Ιησούς κατήργησε τους παλαιούς νόμους και καθιέρωσε νέες εντολές. Εξέφερε επίσης πολλούς λόγους. Όλο αυτό το έργο επιτελέστηκε υπό τη θεϊκή φύση. Όλοι οι άλλοι, όπως ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Ιωάννης, στήριξαν το μεταγενέστερο έργο τους στο θεμέλιο των λόγων του Ιησού. Δηλαδή το έργο που ξεκίνησε ο Θεός σε εκείνη την εποχή, αναγγέλλοντας την έναρξη της Εποχής της Χάριτος. Δηλαδή, ανήγγειλε μια νέα εποχή, καταργώντας το παλιό και εκπληρώνοντας επίσης τα λόγια, «ο Θεός είναι η Αρχή και το Τέλος». Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος πρέπει να εκτελέσει ανθρώπινο έργο στο θεμέλιο του θείου έργου. Μόλις ο Ιησούς είχε πει ό,τι έπρεπε να πει και τελείωσε το έργο Του στη γη, έφυγε από τον άνθρωπο. Μετά από αυτό, όλοι οι άνθρωποι έπρατταν σύμφωνα με τις αρχές που εξέφρασαν τα λόγια Του και έκαναν πράξη τις αλήθειες για τις οποίες μίλησε. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εργάζονταν για τον Ιησού. Εάν ο Ιησούς επιτελούσε το έργο μόνος, ανεξάρτητα από το πόσους λόγους εξέφερε, οι άνθρωποι δεν θα είχαν κανέναν τρόπο να εμπλακούν με τα λόγια Του, επειδή θα εργαζόταν υπό την θεϊκή φύση και θα μπορούσε να μιλήσει μόνο με λόγια της θεϊκής φύσης και δεν θα μπορούσε να εξηγήσει τα πράγματα έτσι ώστε οι κανονικοί άνθρωποι να μπορέσουν να κατανοήσουν τα λόγια Του. Και έτσι, έπρεπε να έχει τους αποστόλους και τους προφήτες που ήρθαν μετά από Αυτόν να συμπληρώσουν το έργο Του. Αυτή είναι η αρχή του τρόπου με τον οποίο ο ενσαρκωμένος Θεός επιτελεί το έργο Του: χρησιμοποιεί την ενσάρκωση για να μιλήσει και να εργαστεί ώστε να ολοκληρώσει το έργο της θεϊκής φύσης και στη συνέχεια, χρησιμοποιεί λίγους ή ίσως περισσότερους ανθρώπους που συμμορφώνονται με το θέλημά του Θεού για να συμπληρώσουν το έργο Του. Δηλαδή, ο Θεός χρησιμοποιεί ανθρώπους που συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να εκτελέσουν το έργο της ποίμανσης και του ποτίσματος στην ανθρώπινη φύση, έτσι ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να μπορέσει να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Εάν, όταν ήρθε στη σάρκα, ο Θεός έκανε μόνο το έργο της θεϊκής φύσης, και δεν υπήρχαν άνθρωποι που να συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να εργαστούν σε συνεργασία μαζί Του, τότε ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να καταλάβει το θέλημα του Θεού ή να εμπλακεί με τον Θεό. Ο Θεός πρέπει να χρησιμοποιεί κανονικούς ανθρώπους που συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να ολοκληρώσει αυτό το έργο, να προσέχει και να καθοδηγεί τις εκκλησίες, να μπορούν να επιτευχθούν το επίπεδο που οι γνωστικές διεργασίες του ανθρώπου, ο εγκέφαλός του, θα είναι σε θέση να φαντάζονται. Με άλλα λόγια, ο Θεός χρησιμοποιεί έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να «μεταφράσει» το έργο που επιτελεί υπό την θεϊκή φύση Του, ώστε να μπορεί να αποκωδικοποιηθεί —να μετατρέψει τη θεϊκή γλώσσα σε ανθρώπινη γλώσσα, ώστε οι άνθρωποι να την κατανοήσουν και να την καταλάβουν. Εάν ο Θεός δεν το έκανε αυτό, κανείς δεν θα καταλάβαινε τη θεϊκή γλώσσα του Θεού, επειδή οι άνθρωποι που συμμορφώνονται με το θέλημα του Θεού είναι, τελικά, μια μικρή μειονότητα και η ικανότητα κατανόησης του ανθρώπου είναι αδύναμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός επιλέγει αυτή τη μέθοδο μόνο όταν εργάζεται ενσαρκωμένος. Εάν υπήρχε μόνο θεϊκό έργο, δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος για τον άνθρωπο να γνωρίζει ή να εμπλέκεται με τον Θεό, επειδή ο άνθρωπος δεν κατανοεί τη γλώσσα του Θεού. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να κατανοήσει αυτή τη γλώσσα μόνο με τη μεσολάβηση των ανθρώπων που συμμορφώνονται με το θέλημα του Θεού, οι οποίοι διευκρινίζουν τα λόγια Του. Ωστόσο, εάν υπήρχαν μόνο τέτοιοι άνθρωποι που εργάζονταν μέσα στην ανθρώπινη φύση, αυτό θα μπορούσε να διατηρήσει μόνο την κανονική ζωή του ανθρώπου· δεν θα μπορούσε να μεταμορφώσει την διάθεσή του. Το έργο του Θεού δεν θα μπορούσε να έχει ένα νέο σημείο εκκίνησης· θα υπήρχαν μόνο τα ίδια παλιά τραγούδια, οι ίδιες παλιές κοινοτυπίες. Μόνο μέσω της παρέμβασης του ενσαρκωμένου Θεού, ο οποίος λέει όλα όσα πρέπει να πει και κάνει ό,τι πρέπει να κάνει κατά την περίοδο της ενσάρκωσής Του, μετά την οποία οι άνθρωποι εργάζονται και βιώνουν σύμφωνα με τα λόγια Του, μόνο έτσι η διάθεσή τους στη ζωή θα είναι σε θέση να αλλάξει, και μόνο έτσι θα είναι σε θέση να συμβαδίζουν με τις εποχές. Αυτός που εργάζεται υπό τη θεϊκή φύση αντιπροσωπεύει τον Θεό, ενώ εκείνοι που εργάζονται υπό την ανθρώπινη φύση είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό. Δηλαδή, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ουσιαστικά διαφορετικός από τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί ο Θεός. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι σε θέση να κάνει το έργο της θεϊκής φύσης, ενώ οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό δεν είναι. Στην αρχή κάθε εποχής, το Πνεύμα του Θεού μιλά προσωπικά, και ξεκινά τη νέα εποχή και φέρνει τον άνθρωπο σε μια νέα αρχή. Όταν τελειώσει την ομιλία, αυτό σημαίνει ότι το έργο του Θεού μέσα στη θεϊκή φύση Του ολοκληρώνεται. Στη συνέχεια, όλοι ακολουθούν την καθοδήγηση εκείνων που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εισέλθουν στην εμπειρία της ζωής τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, αυτό είναι και το στάδιο στο οποίο ο Θεός φέρνει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και δίνει στους ανθρώπους ένα νέο σημείο εκκίνησης, και τότε ολοκληρώνεται το έργο του Θεού στη σάρκα.

Ο Θεός δεν έρχεται στη γη για να οδηγήσει στην τελείωση την κανονική ανθρώπινη φύση Του ούτε για να κάνει το έργο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Έρχεται μόνο να κάνει το έργο της θεϊκής φύσης στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτό που ο Θεός εννοεί μιλώντας για την κανονική ανθρώπινη φύση, δεν είναι όπως φαντάζονται οι άνθρωποι ότι είναι. Ο άνθρωπος ορίζει την «κανονική ανθρώπινη φύση» ως το να έχει κάποιος έναν σύζυγο ή μια σύζυγο και γιους και κόρες, και αυτά είναι απόδειξη ότι κάποιος είναι κανονικός· ο Θεός, ωστόσο, δεν το βλέπει με αυτό τον τρόπο. Θεωρεί ότι η κανονική ανθρώπινη φύση έχει κανονικές ανθρώπινες σκέψεις, κανονικές ανθρώπινες ζωές και ότι γεννιέται από κανονικούς ανθρώπους. Αλλά η κανονικότητά Του δεν περιλαμβάνει την ύπαρξη συζύγου και παιδιών κατά τον τρόπο που ο άνθρωπος μιλά για κανονικότητα. Δηλαδή, στον άνθρωπο, η κανονική ανθρώπινη φύση για την οποία ο Θεός μιλάει, είναι αυτό που θα θεωρούσε ο άνθρωπος ως απουσία της ανθρώπινης φύσης, σχεδόν χωρίς συναισθήματα και φαινομενικά στερημένη από σαρκικές ανάγκες, ακριβώς όπως ο Ιησούς, ο οποίος είχε μόνο το εξωτερικό περίβλημα και την εμφάνιση ενός κανονικού ατόμου, αλλά στην ουσία δεν διέθετε εξ ολοκλήρου όλα όσα θα έπρεπε να διαθέτει ένα κανονικό άτομο. Από αυτό μπορεί να φανεί ότι η ενσαρκωμένη ουσία του Θεού δεν περικλείει το σύνολο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά μόνο ένα μέρος των πραγμάτων τα οποία θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι, προκειμένου να στηρίξουν τις συνήθειες της κανονικής ανθρώπινης ζωής και να διατηρήσουν τις κανονικές ανθρώπινες δυνάμεις της λογικής. Αλλά αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ο άνθρωπος θεωρεί ως κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι αυτά που θα πρέπει να κατέχει ο ενσαρκωμένος Θεός. Υπάρχουν, όμως, εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει κανονική ανθρώπινη φύση μόνο αν έχει γυναίκα, γιους και κόρες, οικογένεια· χωρίς αυτά τα πράγματα, λένε, δεν είναι κανονικός άνθρωπος. Σε ρωτάω λοιπόν: «Έχει ο Θεός γυναίκα; Είναι δυνατόν ο Θεός να έχει σύζυγο; Μπορεί ο Θεός να έχει παιδιά;» Δεν είναι αυτά πλάνες; Ωστόσο, ο ενσαρκωμένος Θεός δεν μπορεί να ξεπηδήσει από μια ρωγμή ανάμεσα σε βράχους ή να πέσει από τον ουρανό. Μπορεί μόνο να γεννηθεί σε μια κανονική ανθρώπινη οικογένεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχει γονείς και αδελφές. Αυτά είναι τα πράγματα που θα πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτή ήταν η περίπτωση του Ιησού· ο Ιησούς είχε πατέρα και μητέρα, αδελφές και αδελφούς, και όλα αυτά ήταν φυσιολογικά. Αλλά εάν είχε γυναίκα, γιους και κόρες, τότε η κανονική ανθρώπινη φύση Του δεν θα ήταν αυτή που ο Θεός προόριζε για τον ενσαρκωμένο Θεό. Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήταν σε θέση να εργαστεί για λογαριασμό της θεϊκής φύσης. Ακριβώς επειδή δεν είχε σύζυγο ή παιδιά, παρόλο που γεννήθηκε από κανονικούς ανθρώπους σε μια κανονική οικογένεια, ήταν σε θέση να κάνει το έργο της θεϊκής φύσης. Για να διευκρινιστεί περαιτέρω, αυτό που ο Θεός θεωρεί κανονικό άτομο είναι ένα άτομο που γεννήθηκε σε μια κανονική οικογένεια. Μόνο ένα τέτοιο άτομο έχει τα προσόντα να εκτελέσει θεϊκό έργο. Εάν, αντίθετα, το άτομο είχε μια σύζυγο, παιδιά ή έναν σύζυγο, αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να εκτελέσει θείο έργο, επειδή θα είχε μόνο την κανονική ανθρώπινη φύση που απαιτούν οι άνθρωποι, αλλά όχι αυτή που απαιτεί ο Θεός. Αυτό που θεωρεί ο Θεός και αυτό που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι συχνά είναι εντελώς διαφορετικά, τα χωρίζει χαοτική απόσταση. Σε αυτό το στάδιο του έργου του Θεού, υπάρχουν πολλά που αντιβαίνουν και διαφέρουν πολύ από τις έννοιες των ανθρώπων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτό το στάδιο του έργου του Θεού συνίσταται εξ ολοκλήρου από την θεϊκή φύση που εργάζεται έχοντας ενεργό ρόλο, με την ανθρώπινη φύση να διαδραματίζει υποστηρικτικό ρόλο. Επειδή ο Θεός έρχεται στη γη για να εκτελέσει ο ίδιος το έργο Του, αντί να επιτρέψει στον άνθρωπο να αναμιχθεί, ενσαρκώνει τον εαυτό Του (σε έναν ατελή, κανονικό άνθρωπο) για να επιτελέσει το έργο Του. Χρησιμοποιεί αυτήν την ενσάρκωση για να παρουσιάσει στην ανθρωπότητα μια νέα εποχή, να πει στην ανθρωπότητα για το επόμενο βήμα του έργου Του και να ζητήσει από τους ανθρώπους να την κάνουν πράξη σύμφωνα με το μονοπάτι που περιγράφεται στα λόγια Του. Έτσι ολοκληρώνεται το έργο του Θεού στη σάρκα και ετοιμάζεται να αφήσει την ανθρωπότητα, χωρίς να κατοικεί πλέον στη σάρκα της κανονικής ανθρώπινης φύσης· αντιθέτως, απομακρύνεται από τον άνθρωπο για να προχωρήσει σε ένα άλλο τμήμα του έργου Του. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ανθρώπους που συμμορφώνονται με το θέλημά Του, συνεχίζει το έργο Του στη γη μεταξύ αυτής της ομάδας ανθρώπων, αλλά στην ανθρώπινη φύση τους.

Ο ενσαρκωμένος Θεός δεν μπορεί να παραμείνει με τον άνθρωπο για πάντα, επειδή ο Θεός έχει πολύ περισσότερο έργο να επιτελέσει. Δεν μπορεί να δεσμευτεί στη σάρκα. Πρέπει να αποβάλει τη σάρκα για να κάνει το έργο που πρέπει να κάνει, παρόλο που κάνει αυτό το έργο με την εικόνα της σάρκας. Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, δεν περιμένει μέχρι να φτάσει στη μορφή που ένας κανονικός άνθρωπος θα πρέπει να έχει προτού πεθάνει, ώστε να αφήσει την ανθρωπότητα. Ανεξάρτητα από την ηλικία της σάρκας Του, όταν τελειώσει το έργο Του, φεύγει και αφήνει τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει ηλικία γι’ Αυτόν, δεν μετράει τις ημέρες που Του απομένουν σύμφωνα με τα ανθρώπινα χρόνια. Αντίθετα, τελειώνει τη ζωή Του στη σάρκα σύμφωνα με τα στάδια του έργου Του. Μπορεί να υπάρχουν εκείνοι που αισθάνονται ότι ο Θεός, όταν ενσαρκώνεται, πρέπει να μεγαλώσει μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο, να γίνει ενήλικας, να φτάσει στα γηρατειά και να φύγει μόνο όταν αχρηστευτεί αυτό το σώμα. Αυτή είναι η πεποίθηση του ανθρώπου. Ο Θεός δεν λειτουργεί έτσι. Ενσαρκώνεται μόνο για να κάνει το έργο που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει και όχι για να ζήσει τη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου, να γεννηθεί από γονείς, να μεγαλώσει, να φτιάξει οικογένεια και να ξεκινήσει μια σταδιοδρομία, να αποκτήσει και να μεγαλώσει παιδιά ή να βιώσει τα σκαμπανεβάσματα της ζωής —όλες τις δραστηριότητες ενός κανονικού ανθρώπου. Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, το Πνεύμα του Θεού ενδύεται τη σάρκα και ενσαρκώνεται, αλλά ο Θεός δεν ζει τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Έρχεται μόνο για να ολοκληρώσει ένα μέρος από το σχέδιο της διαχείρισης Του. Μετά από αυτό, θα αφήσει την ανθρωπότητα. Όταν ενσαρκώνεται, το Πνεύμα του Θεού δεν οδηγεί την κανονική ανθρώπινη φύση της σάρκας στην τελείωση. Αντίθετα, σε μια εποχή που ο Θεός έχει προκαθορίσει, η θεϊκή φύση δουλεύει άμεσα. Κατόπιν, αφού κάνει όλα αυτά που χρειάζεται να κάνει και ολοκληρώσει πλήρως τη διακονία Του, το έργο του Πνεύματος του Θεού ολοκληρώνεται σε αυτό το στάδιο, οπότε και τελειώνει και η ζωή του ενσαρκωμένου Θεού, ανεξάρτητα από το αν το σαρκίο του σώματός Του έχει εξαντλήσει τη μακροβιότητά του. Δηλαδή, ανεξάρτητα από το στάδιο της ζωής που φτάνει το σαρκικό σώμα, για όσο ζει στη γη, όλα αποφασίζονται από το έργο του Πνεύματος. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ο άνθρωπος θεωρεί κανονική ανθρώπινη φύση. Πάρτε για παράδειγμα τον Ιησού. Ζούσε στη σάρκα για τριάντα τρία και μισό χρόνια. Όσον αφορά τη διάρκεια ζωής ενός ανθρώπινου σώματος, Εκείνος δεν θα έπρεπε να είχε πεθάνει σε αυτή την ηλικία και δεν θα έπρεπε να είχε φύγει. Αλλά αυτό δεν απασχολούσε το Πνεύμα του Θεού στο ελάχιστο. Το έργο Του τελείωσε, οπότε, σ’ εκείνο το σημείο, το σώμα απομακρύνθηκε και εξαφανίστηκε μαζί με το Πνεύμα. Αυτή είναι η αρχή με την οποία ο Θεός δουλεύει στη σάρκα. Και έτσι, για την ακρίβεια, η ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι πρωτεύουσας σημασίας. Για να το επαναλάβω, δεν έρχεται στη γη για να ζήσει τη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου. Δεν δημιουργεί πρώτα μια κανονική ανθρώπινη ζωή και στη συνέχεια αρχίζει να εργάζεται. Αντίθετα, εφόσον γεννήθηκε σε μια κανονική ανθρώπινη οικογένεια, είναι σε θέση να επιτελέσει θείο έργο —έργο που δεν έχει κηλιδωθεί από τις προθέσεις του ανθρώπου, που δεν είναι σαρκικό και που σίγουρα δεν υιοθετεί τους τρόπους της κοινωνίας ούτε αφορά τις σκέψεις και τις αντιλήψεις του ανθρώπου και, επιπλέον, δεν αφορά τις φιλοσοφίες του ανθρώπου για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Αυτό είναι το έργο που ο ενσαρκωμένος Θεός προτίθεται να κάνει και είναι, επίσης, η πρακτική σημασία της ενσάρκωσής Του. Ο Θεός ενσαρκώνεται κυρίως για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου που πρέπει να γίνει στη σάρκα, χωρίς να υποβληθεί σε άλλες ασήμαντες διαδικασίες, ενώ, όσον αφορά τις εμπειρίες ενός κανονικού ανθρώπου, δεν τις έχει. Το έργο που χρειάζεται να κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός δεν περιλαμβάνει κανονικές ανθρώπινες εμπειρίες. Έτσι, ο Θεός ενσαρκώνεται για χάρη της ολοκλήρωσης του έργου που πρέπει να επιτελέσει στη σάρκα. Τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σχέση με Αυτόν· δεν περνά μέσα από τόσες ασήμαντες διαδικασίες. Μόλις ολοκληρώσει το έργο Του, τελειώνει και η σημασία της ενσάρκωσής Του. Η ολοκλήρωση αυτού του σταδίου σημαίνει ότι το έργο που χρειαζόταν να κάνει στη σάρκα έχει ολοκληρωθεί και η διακονία της σάρκας Του έχει εκπληρωθεί. Αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει να εργάζεται ενσαρκωμένος επ’ αόριστον. Πρέπει να προχωρήσει σε άλλον τόπο να εργαστεί, έναν χώρο έξω από τη σάρκα. Μόνο έτσι μπορεί το έργο Του να εκτελεστεί πλήρως και να προχωρήσει με μεγαλύτερη επίδραση. Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με το αρχικό Του σχέδιο. Τι έργο χρειάζεται να κάνει και τι έργο έχει ολοκληρώσει, το γνωρίζει τόσο καλά όσο και την παλάμη του χεριού Του. Ο Θεός οδηγεί κάθε άτομο να βαδίσει ένα μονοπάτι που έχει ήδη προκαθορίσει. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Μόνο αυτοί που ακολουθούν την καθοδήγηση του Πνεύματος του Θεού θα μπορούν να εισέλθουν στην ανάπαυση. Ίσως, στο μεταγενέστερο έργο, δεν θα χρειαστεί ο Θεός να μιλάει μέσω σάρκας για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, αλλά ένα Πνεύμα με απτή μορφή θα καθοδηγεί τη ζωή του ανθρώπου. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα μπορέσει να αγγίξει με τα χέρια του τον Θεό, να δει τον Θεό και να εισέλθει καλύτερα στην πραγματικότητα που ο Θεός απαιτεί, ώστε να οδηγηθεί στην τελείωση από τον πρακτικό Θεό. Αυτό είναι το έργο που ο Θεός προτίθεται να ολοκληρώσει και αυτό που έχει προγραμματίσει εδώ και καιρό. Από αυτό, θα πρέπει όλοι εσείς να δείτε τη διαδρομή που θα πρέπει να ακολουθήσετε!