I

Ρώτησες για πόσο θα Σ’ ακολουθώ.

Eίπα θα δώσω τα νιάτα μου και θα Σε συνοδέψω.

Ένα μουρμουρητό βγήκε απ’ τα βάθη της καρδιάς,

ταρακούνησε τη γη και σείστηκαν τα βουνά.

Ορκίστηκα με δάκρυα να κυλούν στα μάγουλα,

όμως δεν γνώριζα την υποκρισία μου.

Με τον καιρό, οι αλλαγές αδυνατίζουν τα αισθήματα αυτά,

και οι όρκοι που Σου έδωσα γίναν ψέματα.

Τελικά, καταλαβαίνω πόσο λίγο έχω δώσει.

Προσπαθώ να Σου ανταποδώσω, μόνο λόγια κενά.

Ξυπνώντας από τ’ όνειρο, ανησυχώ για μένα.

Πώς να ξανακερδίσω τη χαμένη σωτηρία;

Ξυπνώ από το όνειρο, ανησυχώ για μένα.

Πώς να ξανακερδίσω τη χαμένη σωτηρία;

Ⅱ

Επαναστάτησα εναντίον Σου όταν Σε γνώρισα.

Δεν θέλω να θυμάμαι αυτές τις παλιές σκηνές.

Η αφοσίωσή μου η άστοχη

περισσότερο πόνο Σου έφερε, Σου έφερε.

Αυτά τα χρόνια πέρασαν και λίγο κέρδισα.

Σε ποιον να μιλήσω για τις τύψεις μέσα μου;

Κατά τη νιότη μου, εργάστηκες πολύ σκληρά για μένα,

χωρίς ν’ ανταποδώσω με ευγνωμοσύνη.

Τελικά καταλαβαίνω πόσο λίγο έχω δώσει.

Προσπαθώ να Σου ανταποδώσω, μόνο λόγια κενά.

Ξυπνώντας από τ’ όνειρο, ανησυχώ για μένα.

Πώς να ξανακερδίσω τη χαμένη σωτηρία;

Ξυπνώ από το όνειρο, ανησυχώ για μένα.

Πώς να ξανακερδίσω τη χαμένη σωτηρία;

Ⅲ

Τρέχω από δω κι από ‘κει,

μη μπορώντας να συνδεθώ με την καρδιά Σου.

Κάποτε Σε γνώρισα τυχαία, αλλά δεν Σε αναγνώρισα,

κι έτσι έμεινα μ’ ακόμα μεγαλύτερη λύπη.

Ω, ω, ω, ω.

Τελικά καταλαβαίνω πόσο λίγο έχω δώσει.

Προσπαθώ να Σου ανταποδώσω, μόνο λόγια κενά.

Ξυπνώντας από τ’ όνειρο, ανησυχώ για μένα.

Πώς να ξανακερδίσω τη χαμένη σωτηρία;

Ξυπνώ από το όνειρο, ανησυχώ για μένα.

Πώς να ξανακερδίσω τη χαμένη σωτηρία;