Κατά την περίοδο αυτή, το κύριο θέμα της συναναστροφής μας ήταν το «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Προηγουμένως συνοψίσαμε δύο αρχές άσκησης για την επιδίωξη της αλήθειας. Ποια είναι η πρώτη αρχή; (Η πρώτη αρχή είναι το να αφήνει κανείς πράγματα και η δεύτερη είναι η αφοσίωση.) Η πρώτη αρχή είναι το να αφήνει κανείς πράγματα και η δεύτερη είναι η αφοσίωση. Δεν έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας σχετικά με το θέμα του να «αφήνει» κανείς κάτι. Ποια είναι η πρώτη πτυχή του να «αφήνει» κανείς κάτι; (Το να αφήνει τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα.) Σχετικά με τι συναναστραφήκαμε κυρίως όσον αφορά το να αφήνει κανείς διάφορα αρνητικά συναισθήματα; Η συναναστροφή μας αφορούσε κυρίως και αποκάλυψε τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουν οι άνθρωποι, δηλαδή ποια είδη αρνητικών συναισθημάτων συνοδεύουν συχνά τους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή και στο μονοπάτι της ζωής τους, καθώς και πώς να τα αφήσουν. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα εκδηλώνονται ως ένα είδος αισθήματος μέσα στους ανθρώπους, αλλά στην πραγματικότητα πυροδοτούνται από διάφορες λανθασμένες σκέψεις και πεποιθήσεις που έχουν οι άνθρωποι. Διάφορα αρνητικά συναισθήματα πυροδοτούνται εξαιτίας διάφορων σκέψεων και απόψεων που βρίσκονται μέσα στους ανθρώπους και αποκαλύπτονται και εκδηλώνονται σε αυτούς. Με βάση τα θέματα των αρνητικών συναισθημάτων σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε νωρίτερα, τις διάφορες συμπεριφορές των ανθρώπων και τις διάφορες σκέψεις και απόψεις τους, ποια προβλήματα εντοπίζετε; Με άλλα λόγια, αναλύοντας διεξοδικά τις εξωτερικές εκδηλώσεις των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων, μπορείτε να αντιληφθείτε κάποια υποκείμενη ουσία στις σκέψεις των ανθρώπων; Όταν εκδηλώνονται αρνητικά συναισθήματα σε έναν άνθρωπο, αν εμβαθύνουμε και τα αναλύσουμε προσεκτικά, μπορούμε να παρατηρήσουμε τις διάφορες λανθασμένες απόψεις, οπτικές και στάσεις του απέναντι σε ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που κρύβονται μέσα σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, και μάλιστα μπορούμε μέσα απ’ αυτά να δούμε τις προσεγγίσεις του για τον χειρισμό και τη διευθέτηση διαφόρων ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων, σωστά; (Σωστά.) Έτσι, από τις διάφορες φορές που έχουμε συναναστραφεί σχετικά με τη διεξοδική ανάλυση αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, μπορούμε να πούμε ότι οι διάφορες λανθασμένες, εσφαλμένες, προκατειλημμένες, αρνητικές και δυσμενείς σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων κρύβονται μέσα στα αρνητικά τους συναισθήματα; Μπορούμε να το πούμε αυτό; (Ναι, μπορούμε.) Τι είπα μόλις τώρα; (Ο Θεός μόλις είπε ότι οι διάφορες εσφαλμένες, λανθασμένες, προκατειλημμένες, αρνητικές και δυσμενείς σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων κρύβονται μέσα στα αρνητικά τους συναισθήματα). Είμαι απόλυτα κατανοητός; (Ναι, σε κατανοώ.) Αν δεν συναναστραφούμε σχετικά με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, οι άνθρωποι μπορεί να μη δίνουν μεγάλη σημασία στα προσωρινά ή μακροχρόνια αρνητικά συναισθήματα που έρχονται στην επιφάνεια. Ωστόσο, αφού αναλύσουμε διεξοδικά τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που κρύβονται μέσα στα αρνητικά συναισθήματα, αναγνωρίζουν οι άνθρωποι αυτό το γεγονός; Μέσα στα διάφορα αρνητικά συναισθήματα των ανθρώπων κρύβονται διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις. Με άλλα λόγια, όταν ένας άνθρωπος βιώνει αρνητικά συναισθήματα, επιφανειακά, αυτά μπορεί να εμφανίζονται ως ορισμένα αισθήματα. Μπορεί να εκτονώνει τα συναισθήματά του, να λέει στενάχωρα πράγματα, να διαδίδει ένα αίσθημα ατονίας και να επιφέρει ορισμένα αρνητικά αποτελέσματα ή να κάνει πράγματα που είναι σχετικά ακραία. Αυτό ακριβώς αποκαλύπτεται εξωτερικά. Ωστόσο, πίσω από αυτές τις εκδηλώσεις αρνητικών συναισθημάτων και ακραίων συμπεριφορών, στην πραγματικότητα οι άνθρωποι έχουν διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις. Επομένως, παρόλο που την περίοδο αυτή συζητάμε για τα αρνητικά συναισθήματα, στην πραγματικότητα, αναλύουμε διεξοδικά τις διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων εκθέτοντας και αναλύοντας τα διάφορα αρνητικά συναισθήματά τους. Γιατί εκθέτουμε αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις; Αυτές οι αρνητικές σκέψεις και απόψεις επηρεάζουν μόνο τα συναισθήματα των ανθρώπων; Το κάνουμε αποκλειστικά και μόνο επειδή προκαλούν αρνητικά συναισθήματα στους ανθρώπους; Όχι. Αυτές οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις δεν επηρεάζουν μόνο τα συναισθήματα και τις επιδιώξεις κάποιου· ωστόσο, τα συναισθήματα και οι εξωτερικές συμπεριφορές του είναι αυτά που μπορούν να δουν και να αντιληφθούν οι άνθρωποι. Επομένως, χρησιμοποιούμε την απλή και χρήσιμη μέθοδο της ανάλυσης των αρνητικών συναισθημάτων για να εκθέσουμε τις διάφορες αρνητικές, δυσμενείς και ανάρμοστες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων. Εκθέτουμε αυτές τις σκέψεις, τις απόψεις και τα αρνητικά συναισθήματα, επειδή αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις σχετίζονται με την οπτική και τη στάση των ανθρώπων ως προς το πώς βλέπουν τους άλλους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς συμπεριφέρονται και πώς ενεργούν στην πραγματική ζωή. Έχουν επίσης να κάνουν με τους στόχους και την κατεύθυνση των ανθρώπων για την επιβίωσή τους, και φυσικά και με τις απόψεις τους για τη ζωή. Ως εκ τούτου, προβήκαμε σε αυτήν την έκθεση ορισμένων αρνητικών συναισθημάτων. Σε κάθε περίπτωση, ο κύριος σκοπός της συναναστροφής σχετικά με διάφορα αρνητικά συναισθήματα είναι να εκθέσουμε, να αναλύσουμε διεξοδικά και να διορθώσουμε τις διάφορες λανθασμένες, αρνητικές και δυσμενείς σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων. Αφού αποκαλύψουμε αυτές τις αρνητικές σκέψεις και απόψεις, οι άνθρωποι θα μπορέσουν να αναγνωρίσουν με σαφήνεια τις λανθασμένες απόψεις, στάσεις και οπτικές που υπάρχουν στις σκέψεις τους απέναντι σε διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτό βοηθά στη διάλυση των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων που προκαλούνται από αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις και έτσι δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν και να διακρίνουν αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, οπότε μπορούν να αναζητήσουν το σωστό μονοπάτι, να τις αφήσουν και να τις εγκαταλείψουν εντελώς. Ο απώτερος στόχος είναι να αναπτύξει κανείς την ικανότητα να αντιμετωπίζει, να προσεγγίζει, να χειρίζεται και να διευθετεί διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που συναντά στην καθημερινή του ζωή ή κατά τη διάρκεια της ζωής του με τις σωστές σκέψεις και απόψεις. Συνοψίζοντας, ποιο είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα; Να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους να αναγνωρίζουν και να διακρίνουν τις διάφορες αρνητικές σκέψεις που εμφανίζονται μέσα τους, και αφού τις αναγνωρίσουν, να αλλάζουν και να διορθώνουν συνεχώς αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις στη ζωή τους και στο μονοπάτι της ζωής τους· να αναζητούν και να αποδέχονται τις σωστές σκέψεις και απόψεις που εναρμονίζονται με την αλήθεια και να υποτάσσονται σ’ αυτές, και τελικά να ζουν και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις σωστές σκέψεις και απόψεις. Αυτός είναι ο σκοπός. Συμφωνείτε; (Ναι.) Επιφανειακά, εκθέτουμε τα αρνητικά συναισθήματα των ανθρώπων, αλλά στην πραγματικότητα, εκθέτουμε τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις τους απέναντι σε διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Σκοπός είναι να δοθεί στους ανθρώπους η δυνατότητα να χρησιμοποιούν τις σωστές σκέψεις και απόψεις όταν συναντούν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για να τα αντιμετωπίσουν και να τα χειριστούν, και τελικά να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας όταν βλέπουν ανθρώπους και πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν. Αυτό δεν επανέρχεται στο θέμα του «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια;» (Ναι.)

Η συναναστροφή σχετικά με το να αφήνει κανείς τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα επανέρχεται τελικά και πάλι στο ευρύτερο θέμα του «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», χωρίς να παρεκκλίνει από το κύριο θέμα, σωστά; (Ναι.) Αρχικά, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να σκεφτούν: «Το να αφήνει κανείς τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα δεν φαίνεται να έχει μεγάλη σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Τα αρνητικά συναισθήματα είναι απλώς προσωρινές ψυχολογικές διαθέσεις ή στιγμιαίες σκέψεις και ιδέες». Αν πρόκειται για μια στιγμιαία σκέψη ή μια προσωρινή ψυχολογική διάθεση, δεν εμπίπτει στο πεδίο των αρνητικών συναισθημάτων σχετικά με τα οποία συναναστρεφόμαστε. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα αφορούν ζητήματα αρχής και ουσίας που σχετίζονται με το πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους άλλους και τα πράγματα και πώς συμπεριφέρονται και ενεργούν. Περιλαμβάνουν τις σωστές απόψεις, στάσεις και αρχές που θα πρέπει να υποστηρίζουν οι άνθρωποι στη ζωή, καθώς και τις απόψεις τους για τη ζωή και τον τρόπο ζωής τους. Ο απώτερος σκοπός της συναναστροφής σχετικά με αυτά είναι να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα στη ζωή, να μη χειρίζονται πλέον τα ζητήματα αυτά με τη φυσικότητα ή τη θερμοαιμία τους, ούτε να αντιμετωπίζουν τα ζητήματα αυτά χρησιμοποιώντας τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Επίσης, αυτό σημαίνει φυσικά ότι δεν θα χειρίζονται αυτά τα προβλήματα με βάση τις διάφορες σατανικές φιλοσοφίες που τους έχει ενσταλάξει η κοινωνία. Αντίθετα, θα τα προσεγγίζουν με τον σωστό τρόπο, με τη συνείδηση και τη λογική που θα πρέπει κατ’ ελάχιστον να διαθέτει ένας άνθρωπος όταν αντιμετωπίζει τα προβλήματα που συναντά στη ζωή. Επιπλέον, υποκείμενοι στους βασικούς όρους της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, θα αντιμετωπίζουν τους διάφορους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που περιλαμβάνονται και απαντώνται στη ζωή και την ύπαρξη σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και τις διάφορες αρχές που διδάσκει ο Θεός. Η συναναστροφή σχετικά με διάφορα αρνητικά συναισθήματα και η διεξοδική ανάλυση αυτών αποσκοπεί στην επίτευξη αυτού του στόχου. Είναι κατανοητό αυτό; (Ναι, το καταλαβαίνω.) Πείτε μου. (Ο στόχος του Θεού κατά τη συναναστροφή σχετικά με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και τη διεξοδική ανάλυσή τους είναι να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να διακρίνουν και να ανατρέψουν τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που υπάρχουν μέσα στα αρνητικά τους συναισθήματα, αφήνοντας έτσι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και βασιζόμενοι στη συνείδηση και τη λογική ώστε να χειρίζονται και να αντιμετωπίζουν σωστά τους διάφορους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν στη ζωή τους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας. Αυτό τους επιτρέπει να αλλάξουν σταδιακά την άποψή τους για τη ζωή, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα βάσει της αλήθειας, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με την αλήθεια και να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση τους). Αν δεν συναναστρεφόμουν σχετικά με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ούτε τα ανέλυα διεξοδικά, αν δεν συναναστρεφόμουν σχετικά με τις διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων ούτε τις εξέθετα, τότε όταν οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή, θα υιοθετούσαν συχνά λανθασμένη στάση και οπτική, και θα αντιμετώπιζαν, θα χειρίζονταν και θα επέλυαν αυτά τα ζητήματα με λανθασμένες σκέψεις και απόψεις. Με τον τρόπο αυτόν, οι άνθρωποι θα περιορίζονταν, θα δεσμεύονταν και θα ελέγχονταν συχνά από αυτές τις αρνητικές σκέψεις σε μεγάλο βαθμό, αδυνατώντας να χειριστούν διάφορα προβλήματα στη ζωή σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού ή τις αρχές και τις μεθόδους που αποκαλύπτονται στα λόγια του Θεού. Φυσικά, αν ένας άνθρωπος έχει τις σωστές σκέψεις και απόψεις απέναντι σε διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, καθώς και τη σωστή οπτική και στάση, αυτό θα τον βοηθήσει σημαντικά, όταν συναντήσει αυτούς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, να τα χειριστεί με τη σωστή οπτική ή τουλάχιστον στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, και να αποφύγει να χειριστεί διάφορα ζητήματα με θερμόαιμο τρόπο ή σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε περιττά προβλήματα και να επιφέρει ανεπιθύμητες συνέπειες. Για παράδειγμα, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει ένας άνθρωπος το μέλλον, τις ασθένειες, την οικογένεια, τον γάμο, τις συμπάθειες, τα χρήματα, τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τα ταλέντα του, καθώς και την κοινωνική του θέση και αξία και άλλα παρόμοια ζητήματα, βασίζεται σε αυτά που έχει ακούσει, σε αυτά που έχει μάθει ή τα οποία είχαν επιρροή και επίδραση πάνω του μέσα στην οικογένειά του ή την κοινωνία πριν φτάσει σε σημείο να κατανοήσει την αλήθεια, και, φυσικά βασίζεται επίσης και σε κάποιες εμπειρίες ή μεθόδους που έχει επινοήσει ο ίδιος. Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να προσεγγίζει τα πράγματα, και κάθε άνθρωπος δίνει έμφαση σε μια συγκεκριμένη στάση όταν αντιμετωπίζει ζητήματα. Βέβαια, υπάρχει ένας κοινός παράγοντας στους διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης των πραγμάτων από τους ανθρώπους, καθώς όλοι τους διέπονται και κυβερνώνται από αρνητικές, δυσμενείς, λανθασμένες ή προκατειλημμένες σκέψεις και απόψεις. Απώτερος στόχος τους είναι να αποκτήσουν φήμη και περιουσία και να ικανοποιήσουν το προσωπικό τους συμφέρον. Πιο συγκεκριμένα, αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις προέρχονται από την κατήχηση και τις διδασκαλίες του Σατανά. Μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι προέρχονται από τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που διαδίδει, υποστηρίζει και καλλιεργεί ο Σατανάς σε όλη την ανθρωπότητα. Καθοδηγούμενοι από αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, οι άνθρωποι τις χρησιμοποιούν χωρίς να το αντιλαμβάνονται για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να εξασφαλίσουν τη μεγιστοποίηση των δικών τους συμφερόντων. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να αξιοποιήσουν αυτές τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από την κοινωνία και τον κόσμο για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να επιδιώξουν να μεγιστοποιήσουν το προσωπικό τους όφελος, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Φυσικά, τίποτα δεν σταματάει αυτήν τους την προσπάθεια να πετύχουν, η οποία υπερβαίνει τα ηθικά όρια, καθώς και τη συνείδηση και τη λογική. Επομένως, υπό την καθοδήγηση αυτών των αρνητικών συναισθημάτων και των αρνητικών σκέψεων και απόψεων, το τελικό αποτέλεσμα του πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους άλλους και τα πράγματα και πώς συμπεριφέρονται και ενεργούν μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους μόνο στο να εκμεταλλεύονται, να εξαπατούν και να βλάπτουν ο ένας τον άλλον και να συγκρούονται μεταξύ τους. Τελικά, υπό την καθοδήγηση, τους περιορισμούς ή το ξελόγιασμα διαφόρων αρνητικών σκέψεων και απόψεων, οι άνθρωποι θα απομακρυνθούν περισσότερο από τις απαιτήσεις του Θεού ή ακόμη και από τις αρχές του πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Θεού. Μπορεί, επίσης, να ειπωθεί ότι υπό την καθοδήγηση και το ξελόγιασμα διαφόρων αρνητικών σκέψεων, οι άνθρωποι ποτέ δεν θα αποκτήσουν πραγματικά την αλήθεια ούτε θα εισέλθουν στην πραγματικότητα της άσκησης της αλήθειας, όπως απαιτεί ο Θεός. Τους είναι επίσης δύσκολο να τηρήσουν την αρχή του να βασίζουν τις απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους στα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Επομένως, καθώς επιλύουν οι άνθρωποι το θέμα των αρνητικών τους συναισθημάτων, στην πραγματικότητα απαιτείται επίσης να αφήσουν διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις. Μόνο όταν αναγνωρίζουν οι άνθρωποι τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις μέσα τους, μπορούν να αφήσουν πίσω τους κάθε είδους αρνητικό συναίσθημα. Φυσικά, καθώς οι άνθρωποι αφήνουν διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις, τα αρνητικά συναισθήματά τους διαλύονται επίσης σε μεγάλο βαθμό. Για παράδειγμα, ας αναλογιστούμε τα καταθλιπτικά συναισθήματα σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε προηγουμένως. Με απλά λόγια, αν ένα άτομο εκδηλώνει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα επειδή αισθάνεται συνεχώς ότι η μοίρα του είναι κακή, τότε όταν εμμένει στις σκέψεις και τις απόψεις ότι η μοίρα του είναι κακή, βυθίζεται ασυνείδητα στο συναίσθημα της κατάθλιψης. Επιπλέον, η υποκειμενική του συνείδηση ενισχύει όλο και περισσότερο την πεποίθηση ότι η μοίρα του είναι κακή. Κάθε φορά που συναντά κάτι ελαφρώς δύσκολο ή προκλητικό, σκέφτεται: «Αχ, η μοίρα μου είναι κακή». Το αποδίδει στην κακή του μοίρα. Κατά συνέπεια, ζει εντός των αρνητικών συναισθημάτων της απόγνωσης, της παραμέλησης του εαυτού του και της κατάθλιψης. Αν οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά τις διάφορες δυσκολίες που συναντούν στη ζωή ή να αναζητήσουν την αλήθεια όταν προκύπτουν αρνητικές σκέψεις και απόψεις, βασιζόμενοι στα λόγια του Θεού για να τις αντιμετωπίσουν, αναγνωρίζοντας τι ακριβώς είναι η ανθρώπινη μοίρα και πιστεύοντας ότι η μοίρα τους είναι στα χέρια του Θεού και ότι Εκείνος έχει τον έλεγχο, τότε μπορούν να προσεγγίσουν σωστά αυτές τις αντιξοότητες, τις προκλήσεις, τα εμπόδια και τις δυσκολίες στη ζωή ή να κατανοήσουν σωστά αυτούς τους αγώνες. Με αυτόν τον τρόπο, αλλάζει καθόλου η σκέψη και η άποψή τους ότι έχουν κακή μοίρα; Ταυτόχρονα, αποκτούν σωστή στάση για να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι έχουν τη σωστή στάση ως προς την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, το αίσθημα της κατάθλιψης βελτιώνεται σταδιακά, μετατρέπεται από βαρύ σε μέτριο, μεταβαίνοντας από μέτριο σε ήπιο, μέχρι που από μια ήπια κατάσταση διαλύεται εντελώς και εξαφανίζεται από το είναι τους. Κατά συνέπεια, το αίσθημα της κατάθλιψής τους παύει να υπάρχει. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή υφίσταται μεταμόρφωση η προηγούμενη σκέψη και άποψή τους: «Η μοίρα μου είναι κακή». Αφού διορθωθεί, δεν βλέπουν πλέον τη μοίρα τους με αίσθημα κατάθλιψης, αλλά προσεγγίζουν τα ζητήματα με μια ενεργητική και αισιόδοξη στάση, με τις μεθόδους των διδασκαλιών του Θεού και από την οπτική της ουσίας της μοίρας που έχει αποκαλύψει Εκείνος στην ανθρωπότητα. Επομένως, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν στο παρελθόν, δεν βλέπουν πλέον τη μοίρα τους μέσα από τις σκέψεις και τις απόψεις ότι έχουν κακή μοίρα, και δεν αντιστέκονται ούτε επαναστατούν πλέον απέναντι σε αυτά τα ζητήματα με αίσθημα κατάθλιψης. Παρόλο που αρχικά μπορεί να τα αγνοούν ή να τα αντιμετωπίζουν με αδιαφορία, με την πάροδο του χρόνου, καθώς εμβαθύνουν στην αναζήτηση της αλήθειας και αυξάνεται το ανάστημά τους, καθώς η οπτική τους και η στάση τους απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σωστές, όχι μόνο εξαφανίζεται το αίσθημα κατάθλιψης, αλλά οι ίδιοι γίνονται και πιο ενεργητικοί και αισιόδοξοι. Τελικά, αποκτούν πλήρη κατανόηση και σαφή εικόνα της φύσης της ανθρώπινης μοίρας. Μπορούν να χειρίζονται και να προσεγγίζουν σωστά αυτά τα ζητήματα με μια στάση ή μια πραγματικότητα υποταγής στην ενορχήστρωση του Θεού. Στο σημείο αυτό, έχουν αφήσει εντελώς το αίσθημα κατάθλιψης. Το να αφήσει κανείς τα αρνητικά συναισθήματα είναι μια πολύ μεγάλη διαδικασία, ένα σημαντικό θέμα στη ζωή. Συνοψίζοντας, όταν ένα αρνητικό συναίσθημα ριζώνει βαθιά μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου ή επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί, είναι αναμφίβολα κάτι περισσότερο από ένα απλό αρνητικό συναίσθημα. Πίσω από αυτό κρύβεται μια λανθασμένη σκέψη ή άποψη σχετικά μ’ εκείνο και τ’ άλλο ή το παράλλο θέμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό που πρέπει να κάνεις δεν είναι να αναλύσεις μόνο την πηγή των αρνητικών συναισθημάτων, αλλά, κυρίως, να εξετάσεις τον δολοφόνο που κρύβεται μέσα στα αρνητικά σου συναισθήματα. Αυτό το κρυμμένο στοιχείο είναι μια αρνητική σκέψη ή άποψη που έχει ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά σου για μεγάλο χρονικό διάστημα, μια λανθασμένη ή εσφαλμένη σκέψη ή άποψη απέναντι στην αντιμετώπιση των πραγμάτων. Όσον αφορά τις λανθασμένες και αρνητικές πτυχές, αυτή η σκέψη ή άποψη έρχεται οπωσδήποτε σε αντίθεση με την αλήθεια και αντιτίθεται σε αυτήν. Σε αυτό το σημείο, το χρέος σου δεν είναι απλώς να τη σκεφτείς, να την αναλύσεις διεξοδικά και να τη γνωρίσεις, αλλά μάλλον να κατανοήσεις σε βάθος τη ζημιά που σου προκαλεί, τον έλεγχο και τους περιορισμούς που σου ασκεί και τον αρνητικό αντίκτυπο που έχει στη δική σου επιδίωξη της αλήθειας. Επομένως, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να εκθέτεις, να αναλύεις διεξοδικά και να αναγνωρίζεις τις διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις· ταυτόχρονα, πρέπει να αναζητάς τα λόγια του Θεού για να τις διακρίνεις και να τις αναγνωρίζεις σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας σχετικά με τις οποίες έχει συναναστραφεί ο Θεός, να αντικαθιστάς τις λανθασμένες ή αρνητικές σκέψεις και απόψεις σου με την αλήθεια και να διαλύεις πλήρως τα αρνητικά συναισθήματα που σε έχουν κατακλύσει. Αυτό είναι το μονοπάτι για την επίλυση του θέματος των αρνητικών συναισθημάτων.

Μερικοί άνθρωποι λένε: «Δεν έχω παρατηρήσει αρνητικά συναισθήματα στον εαυτό μου μέχρι στιγμής». Μην ανησυχείς, αργά ή γρήγορα, την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο περιβάλλον, ή όταν φτάσεις στην κατάλληλη ηλικία ή σε μια ιδιαίτερη σημαντική καμπή της ζωής σου, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα θα βγουν στην επιφάνεια με φυσικό τρόπο. Δεν χρειάζεται να τα αναζητήσεις ή να τα ψάξεις συνειδητά· λίγο πολύ, ως ένα βαθμό, υπάρχουν στις καρδιές όλων. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι ζουν στον ανθρώπινο κόσμο· κανείς δεν προσεγγίζει τα πράγματα όπως ένας υπολογιστής, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις σκέψεις και τις απόψεις του, και οι σκέψεις των ανθρώπων είναι ζωηρές, είναι σαν ένα δοχείο ικανό να δέχεται θετικά και αρνητικά πράγματα. Δυστυχώς, πολύ πριν αρχίσουν οι άνθρωποι να δέχονται θετικές σκέψεις και απόψεις, είχαν ήδη δεχτεί διάφορες λανθασμένες και εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις από τον Σατανά, την κοινωνία και τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Αυτές οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις έχουν κατακλύσει τα άδυτα της ψυχής των ανθρώπων, επιδρώντας σημαντικά και παρεμβαίνοντας στην καθημερινή τους ζωή και στο μονοπάτι της ζωής τους. Επομένως, την ίδια στιγμή που διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις συνοδεύουν τη ζωή των ανθρώπων και την ύπαρξή τους, διάφορα αρνητικά συναισθήματα συνοδεύουν επίσης τη ζωή τους και το μονοπάτι της ύπαρξής τους. Έτσι, όποιο άτομο κι αν είσαι, μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι δεν έχεις μόνο λίγα προσωρινά αρνητικά συναισθήματα, αλλά πολλά. Δεν διαθέτεις μόνο μία αρνητική σκέψη ή άποψη, αλλά υπάρχουν μέσα σου ταυτόχρονα πολλές αρνητικές σκέψεις και απόψεις. Παρόλο που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί, αυτό συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον, η κατάλληλη στιγμή ή το έναυσμα που θα μπορούσε να σε κάνει να φανερώσεις τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις σου ή να ξεσπάσεις και να αποκαλύψεις τα αρνητικά σου συναισθήματα, ή επειδή αυτό το περιβάλλον ή αυτή η στιγμή δεν έχουν φτάσει ακόμη. Αν μπει στο παιχνίδι ένας από αυτούς τους παράγοντες, θα λειτουργήσει ως φυτίλι, πυροδοτώντας τα αρνητικά σου συναισθήματα και τις αρνητικές σκέψεις και απόψεις σου, με αποτέλεσμα να εκραγούν. Ακούσια θα επηρεάζεσαι, θα ελέγχεσαι και θα δεσμεύεσαι από αυτά. Μπορεί μάλιστα να αποτελέσουν εμπόδιο για σένα και να επηρεάσουν τις επιλογές σου. Είναι απλώς θέμα χρόνου. Αυτό συμβαίνει επειδή τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα σχετικά με τα οποία έχουμε συναναστραφεί είναι ζητήματα που μπορεί να συναντήσει κανείς στην ανθρώπινη ζωή ή στο μονοπάτι της ύπαρξής του και είναι ρεαλιστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος στη ζωή ή την ύπαρξή του. Δεν είναι κενά, μα απολύτως απτά. Επειδή αυτά τα αρνητικά συναισθήματα αφορούν άμεσα τις αρχές που θα πρέπει να τηρεί κανείς και τη στάση που θα πρέπει να έχει απέναντι στην επιβίωση, είναι απαραίτητο να διερευνήσουμε και να αναλύσουμε προσεκτικά αυτά τα ζητήματα.

Προηγουμένως, συναναστραφήκαμε σχετικά με το αρνητικό συναίσθημα της «καταπίεσης». Πόσες φορές συναναστραφήκαμε σχετικά με το θέμα της «καταπίεσης»; (Συναναστραφήκαμε δύο φορές σχετικά με αυτό.) Σχετικά με τι συναναστραφήκαμε την πρώτη φορά; (Την πρώτη φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με το ότι οι άνθρωποι συχνά δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, και αυτό πυροδοτεί αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης. Τη δεύτερη φορά, συναναστραφήκαμε σχετικά με το ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν την ειδημοσύνη τους και συχνά ζουν σε μια κατάσταση καταπιεσμένων αρνητικών συναισθημάτων). Συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτές τις δύο πτυχές. Βάσει αυτών, μπορούμε να πούμε ότι πίσω από αυτούς τους δύο τύπους καταπίεσης, υπάρχουν παρομοίως κρυμμένες σκέψεις και απόψεις σχετικά με το πώς προσεγγίζουν οι άνθρωποι τη ζωή; Τι είδους σκέψη ή άποψη αντιπροσωπεύει ο πρώτος τύπος, ο οποίος πηγάζει από την αδυναμία να κάνει κανείς ό,τι θέλει; Πρόκειται για τη νοοτροπία κατά την οποία θέλει κανείς να είναι πάντα ξεροκέφαλος και ανεύθυνος, να κάνει πράγματα βάσει παρορμήσεων, ψυχικών διαθέσεων, συναισθημάτων και ενδιαφερόντων, χωρίς να κατανοεί την ανάγκη ανάληψης ευθυνών. Δεν είναι αυτή μια ορισμένη στάση που υιοθετούν οι άνθρωποι απέναντι στη ζωή; (Ναι.) Είναι επίσης μια μέθοδος επιβίωσης. Είναι θετική αυτή η στάση και μέθοδος επιβίωσης; (Όχι.) Δεν είναι θετική. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να ζουν όπως τους αρέσει, ενεργώντας ξεροκέφαλα βάσει της ψυχικής τους διάθεσης, των ενδιαφερόντων και των χόμπι τους. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος ζωής· είναι αρνητικός και πρέπει να διορθωθεί. Φυσικά, ακόμη περισσότερο θα πρέπει να διορθωθούν τα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν από αυτήν την αρνητική στάση και μέθοδο επιβίωσης. Ο άλλος τύπος είναι τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης που αναδύονται λόγω της αδυναμίας κάποιου να αξιοποιήσει την ειδημοσύνη του. Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιδείξουν την ειδημοσύνη τους, να προβάλουν τον εαυτό τους, να αναδείξουν την ατομική τους αξία, να λάβουν επιβεβαίωση από τους άλλους ή να ικανοποιήσουν τις δικές τους προτιμήσεις, αισθάνονται δυστυχισμένοι, μελαγχολικοί και καταπιεσμένοι. Είναι σωστή αυτή η μέθοδος και οπτική για την ύπαρξη; (Όχι.) Τα λανθασμένα πράγματα οφείλουν να αλλάξουν και θα πρέπει να αναζητηθεί η αλήθεια προκειμένου να επιλυθούν και να αντικατασταθούν με τη σωστή οδό που εναρμονίζεται με την αλήθεια και την κανονική ανθρώπινη φύση. Προηγουμένως συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτούς τους δύο λόγους που κρύβονται πίσω από την ανάδυση συναισθημάτων καταπίεσης, δηλαδή την αδυναμία να κάνει κανείς ό,τι θέλει και την αδυναμία να αξιοποιήσει την ειδημοσύνη του. Υπάρχει ένας ακόμη λόγος για την ανάδυση συναισθημάτων καταπίεσης. Μπορείτε να σκεφτείτε ποιος είναι αυτός; Ποια άλλα πράγματα σχετίζονται με την οπτική του ατόμου για την ύπαρξη και μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται καταπιεσμένοι; Δεν είστε σίγουροι; Ένας άλλος λόγος είναι να αισθάνεται κανείς καταπιεσμένος και να πυροδοτεί αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης επειδή δεν μπορεί να εκπληρώσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Σκεφτείτε το για μια στιγμή. Υπάρχει πράγματι αυτό το ζήτημα της καταπίεσης; Αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για τους ανθρώπους; (Ναι.) Οι άνθρωποι για τους οποίους μιλήσαμε προηγουμένως και οι οποίοι επιθυμούν να κάνουν ό,τι θέλουν τείνουν να είναι πιο εγωκεντρικοί και ξεροκέφαλοι. Η στάση τους απέναντι στη ζωή χαρακτηρίζεται από το να ενεργούν βάσει των παρορμήσεών τους και να κάνουν ό,τι θέλουν. Προτιμούν να εξουσιάζουν τους άλλους και δεν είναι κατάλληλοι να ζουν σε μια κοινότητα. Η μέθοδος επιβίωσής τους είναι να κάνουν όλους τους άλλους να περιστρέφονται γύρω τους, και είναι εγωιστές και ανίκανοι να ζήσουν αρμονικά ή να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους. Ο δεύτερος τύπος ανθρώπου που πυροδοτεί την καταπίεση είναι κάποιος που θέλει πάντα να επιδεικνύεται, να προβάλλει τον εαυτό του, που νομίζει ότι ο ίδιος είναι ο μόνος που χρειάζεται και δεν δίνει ποτέ χώρο στους άλλους να υπάρξουν. Εφόσον διαθέτει λίγη ειδημοσύνη ή λίγο ταλέντο, θα θέλει να τα επιδείξει, ανεξάρτητα από το αν το περιβάλλον είναι κατάλληλο ή αν η ειδημοσύνη του είναι πολύτιμη ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον οίκο του Θεού. Αυτό το είδος ανθρώπου τείνει επίσης να δίνει έμφαση στον ατομικισμό, σωστά; Σχετίζονται όλα αυτά με τις μεθόδους επιβίωσης των ανθρώπων; (Ναι.) Και οι δύο αυτές μέθοδοι διαβίωσης και επιβίωσης είναι λανθασμένες. Ας επιστρέψουμε τώρα στα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης που συζητήσαμε προηγουμένως και τα οποία προκύπτουν από το γεγονός ότι κάποιος δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Ανεξάρτητα από την περίσταση, το περιβάλλον ή την περίοδο, και ανεξάρτητα από το είδος της εργασίας στην οποία επιδίδεται, πάντα επικεντρώνεται στον στόχο της πραγματοποίησης των δικών του ιδανικών και επιθυμιών, κάνοντάς τον πρότυπό του. Αν δεν μπορεί να πραγματοποιήσει ή να πετύχει αυτόν τον σκοπό, αισθάνεται καταπιεσμένος και λυπημένος. Αυτή δεν είναι επίσης μια μέθοδος επιβίωσης για έναν ορισμένο τύπο ανθρώπων; (Ναι.) Είναι επίσης μια μέθοδος επιβίωσης για ορισμένους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η κύρια σκέψη ή άποψη όσων ζουν σύμφωνα με αυτήν τη μέθοδο επιβίωσης; Εφόσον έχουν ιδανικά και επιθυμίες, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται ή τι κάνουν, σκοπός τους είναι να πραγματοποιήσουν τα δικά τους ιδανικά και τις δικές τους επιθυμίες. Αυτή είναι η μέθοδος επιβίωσής τους και ο στόχος τους. Ανεξάρτητα από το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν ή τις θυσίες που πρέπει να κάνουν οι άλλοι, ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι πρέπει να επωμιστούν το φορτίο ή να θυσιάσουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα για τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, αυτοί θα επιδιώξουν τον στόχο της υλοποίησης των δικών τους ιδανικών και επιθυμιών χωρίς να το βάλουν κάτω. Είναι πρόθυμοι ακόμη και να πατήσουν πάνω σε άλλους ανθρώπους ή να θυσιάσουν τα συμφέροντα των άλλων χωρίς δισταγμό. Αν δεν μπορούν να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, αισθάνονται καταπιεσμένοι. Είναι σωστό αυτό το είδος σκέψης ή άποψης; (Όχι.) Τι το κακό έχει; (Είναι πολύ εγωιστικό!) Είναι θετικός ή αρνητικός ο όρος «εγωιστικό»; (Είναι αρνητικός.) Είναι κάτι αρνητικό και επιζήμιο, γι’ αυτό πρέπει να επιλυθεί βάσει της αλήθειας.

Πώς θα πρέπει να επιλύσει κανείς το θέμα αυτών των καταπιεσμένων συναισθημάτων που προκύπτουν από την αδυναμία του να εκπληρώσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του; Ας εξετάσουμε πρώτα τα διάφορα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι. Τι θα λέγατε να ξεκινούσαμε τη συναναστροφή μας από εκεί; (Εντάξει.) Το να ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας από τα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι διευκολύνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν και να ακολουθήσουν έναν σαφή ειρμό σκέψεων. Επομένως, ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι. Ορισμένα ιδανικά και επιθυμίες είναι ρεαλιστικά, ενώ άλλα είναι μη ρεαλιστικά. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ιδεαλιστικά ιδανικά, ενώ άλλοι έχουν ρεαλιστικά. Θα πρέπει να συναναστραφούμε πρώτα σχετικά με τα ιδανικά των ιδεαλιστών ή τα ιδανικά των ρεαλιστών; (Με τα ρεαλιστικά.) Με τα ρεαλιστικά. Και όσον αφορά τα μη ρεαλιστικά ιδανικά; Θα πρέπει να συναναστραφούμε σχετικά με αυτά ή όχι; Αν δεν συναναστραφούμε σχετικά με αυτά, θα τα γνωρίζουν οι άνθρωποι; (Δεν θα τα γνωρίζουν.) Εάν δεν τα γνωρίζουν χωρίς συναναστροφή, τότε πρέπει πράγματι να συναναστραφούμε σχετικά με αυτά. Συχνά, ακόμη και χωρίς συναναστροφή, οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν τα ιδανικά των ρεαλιστών. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν στις σκέψεις και τη συνείδηση όλων. Ορισμένα ιδανικά και επιθυμίες παραμένουν αμετάβλητα από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, ανεξάρτητα από το αν πραγματοποιούνται ή όχι, ενώ άλλα αλλάζουν ανάλογα με την ηλικία. Καθώς μεγαλώνουν οι άνθρωποι και διευρύνονται οι γνώσεις, οι ορίζοντες και οι εμπειρίες τους, τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους αλλάζουν συνεχώς. Γίνονται πιο ρεαλιστικά, πλησιάζουν περισσότερο στην πραγματική ζωή και γίνονται πιο συγκεκριμένα. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι ήθελαν να γίνουν τραγουδιστές όταν ήταν νέοι, αλλά καθώς μεγάλωναν, συνειδητοποίησαν ότι ήταν φάλτσοι, οπότε το να γίνουν τραγουδιστές δεν ήταν ρεαλιστικό. Τότε σκέφτηκαν να γίνουν ηθοποιοί. Αρκετά χρόνια αργότερα, κοίταξαν στον καθρέφτη και συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν πολύ ελκυστικοί. Παρόλο που ήταν ελαφρώς ψηλότεροι, δεν ήταν καλοί στην υποκριτική και οι εκφράσεις τους δεν έδειχναν πολύ φυσικές. Το να γίνουν ηθοποιοί ήταν επίσης μη ρεαλιστικό. Έτσι, σκέφτηκαν να γίνουν σκηνοθέτες αντ’ αυτού, ώστε να μπορούν να σκηνοθετούν ταινίες για ηθοποιούς. Όταν έγιναν είκοσι χρονών και έπρεπε να επιλέξουν μια ειδικότητα στο κολέγιο, το ιδανικό τους ήταν πλέον να γίνουν σκηνοθέτες. Μετά την αποφοίτησή τους, όταν έλαβαν το δίπλωμά τους ως σκηνοθέτες και εισήλθαν στον πραγματικό κόσμο, συνειδητοποίησαν πως το να είναι κανείς σκηνοθέτης απαιτούσε φήμη και κύρος, απαιτούσε προσόντα, καθώς και οικονομικούς πόρους, πράγματα που στερούνταν από κάθε άποψη. Κανείς δεν θα τους προσλάμβανε ως σκηνοθέτες. Επομένως, έπρεπε να συμβιβαστούν με λιγότερα και να βρουν τον δρόμο τους στην κινηματογραφική βιομηχανία, ίσως ως επιμελητές σεναρίου ή συντονιστές παραγωγής. Με τον καιρό, σκέφτηκαν: «Μπορεί να μου ταιριάζει να γίνω παραγωγός. Μου αρέσει να έχω πολλή δουλειά και να βγάζω χρήματα, ξέρω να μιλάω καλά και είμαι αρκετά εμφανίσιμος. Οι άνθρωποι δεν με βρίσκουν εκνευριστικό, επικοινωνώ καλά με τους άλλους και κερδίζω την εύνοιά τους. Η παραγωγή μπορεί να μου ταιριάζει». Βλέπεις, το ιδανικό τους άλλαξε σταδιακά. Γιατί άλλαξε; Αρχικά άλλαξε επειδή οι σκέψεις τους σταδιακά ωρίμασαν, η αντίληψή τους για τα πράγματα έγινε πιο ακριβής, πιο αντικειμενική και πρακτική. Στη συνέχεια, ζώντας στον πραγματικό κόσμο και βασισμένοι στο περιβάλλον της αληθινής ζωής και τις πρακτικές ανάγκες και πιέσεις της ζωής, αυτό το περιβάλλον μετέβαλλε σταδιακά τα προηγούμενα ιδανικά τους. Βρισκόμενοι σε αδιέξοδο, αδυνατώντας να γίνουν σκηνοθέτες, επέλεξαν αντ’ αυτού να γίνουν παραγωγοί. Αλλά με το να γίνουν παραγωγοί πραγματοποίησαν πράγματι τα ιδανικά τους ή όχι; Οι ίδιοι δεν μπορούσαν να το καταλάβουν με ακρίβεια. Όπως και να ‘χει, αφού ξεκίνησαν, το έκαναν για περίπου δέκα χρόνια ή ακόμα και μέχρι τη συνταξιοδότησή τους. Αυτή είναι μια γενική επισκόπηση των ιδανικών των ρεαλιστών.

Μόλις τώρα συζητούσαμε για το πώς τα ιδανικά των ανθρώπων μπορούν να διαχωριστούν στα ιδανικά των ιδεαλιστών και στα ιδανικά των ρεαλιστών· σε αυτές τις δύο κατηγορίες. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τα ιδανικά των ιδεαλιστών. Λογικά, μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς τα ιδανικά των ρεαλιστών. Τα ιδανικά των ιδεαλιστών, από την άλλη, δεν είναι πολύ απτά και απέχουν κάπως από την πραγματική ζωή. Απέχουν επίσης πολύ από τα πρακτικά ζητήματα που αφορούν την ανθρώπινη επιβίωση, όπως τις καθημερινές ανάγκες. Αυτά τα ιδανικά έχουν συγκεκριμένες έννοιες, αλλά δεν έχουν ένα συγκεκριμένο σημείο προσγείωσης. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτά τα ιδανικά και οι επιθυμίες είναι φαντασιώσεις, ότι είναι σχετικά κενά και αποκομμένα από την ανθρώπινη φύση. Ορισμένα από αυτά μπορεί να θεωρηθούν αφηρημένα, ενώ ορισμένα είναι ακόμη και ιδανικά και επιθυμίες που προκύπτουν από μια διχασμένη προσωπικότητα. Ποια είναι τα ιδανικά των ιδεαλιστών; Είναι λογικά εύκολο να κατανοήσει κανείς τον ιδεαλισμό. Πρόκειται για ονειροπόληση, φαντασίωση, που δεν σχετίζεται με τα πρακτικά ζητήματα των καθημερινών αναγκών της αληθινής ζωής. Για παράδειγμα, το να είναι κανείς ποιητής, ένας αθάνατος ποιητής που γυρίζει σε όλη γη· ή το να είναι ξιφομάχος, ένας περιπλανώμενος ιππότης, που επίσης γυρίζει σε όλη τη γη, παραμένει ανύπαντρος και άτεκνος, ελεύθερος από τα μπλεξίματα των ασήμαντων πραγμάτων της ζωής, απαλλαγμένος από την ανησυχία των καθημερινών αναγκών, και που ζει μια εύκολη και χαλαρή ζωή, παρασυρόμενος εδώ κι εκεί, φιλοδοξώντας πάντα να γίνει αθάνατος και να ξεφύγει από την πραγματική ζωή. Είναι αυτό το ιδανικό ενός ιδεαλιστή; (Ναι.) Έχει κανείς από σας τέτοιες σκέψεις; (Όχι.) Τι ισχύει για εκείνους τους διάσημους ποιητές του παρελθόντος στην Κίνα που μεθούσαν και έγραφαν ποίηση; Ήταν ιδεαλιστές ή ρεαλιστές; (Ιδεαλιστές.) Οι ιδέες που υποστήριζαν ήταν οι φαντασιώσεις και οι ονειροπολήσεις των ιδεαλιστών. Παρασύρονταν πάντα εδώ και εκεί και μιλούσαν με αόριστους και αβέβαιους όρους, φανταζόμενοι πόσο όμορφος ήταν ο κόσμος, πόσο ειρηνική θα μπορούσε να είναι η ανθρωπότητα, πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να συνυπάρχουν αρμονικά. Αποκόπηκαν από τη συνείδηση, τη λογική και τις βιοτικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αποστασιοποιήθηκαν από αυτά τα ζητήματα της πραγματικής ζωής και φαντάζονταν ένα ουτοπικό ή πλασματικό βασίλειο που ήταν εντελώς αποκομμένο από την πραγματικότητα. Οραματίζονταν τους εαυτούς τους ως πλάσματα μέσα σε αυτό το βασίλειο, που ζούσαν σε αυτόν τον χώρο. Αυτό δεν είναι το ιδανικό ενός ιδεαλιστή; Υπάρχει ένα ποίημα από το παρελθόν, και ένας από τους στίχους του λέει: «Θα ήθελα να καβαλήσω τον άνεμο και να πετάξω στο σπίτι μου». Ποιος ήταν ο τίτλος αυτού του ποιήματος; («Η μελωδία του νερού».) Διαβάστε τους στίχους αυτού του ποιήματος. («Θα ήθελα να καβαλήσω τον άνεμο και να πετάξω στο σπίτι μου. Φοβάμαι ότι κάνει πολύ κρύο στον ουρανό, καθώς το παλάτι από νεφρίτη είναι πολύ ψηλά. Χορεύοντας με τη σκιά μου, δεν αισθάνομαι πια τον δεσμό των θνητών.») Τι εννοεί όταν λέει: «Χορεύοντας με τη σκιά μου, δεν αισθάνομαι πια τον δεσμό των θνητών»; Μήπως αυτοί οι δύο στίχοι εκφράζουν τα συναισθήματα καταπίεσης και αγανάκτησης ενός ιδεαλιστή του οποίου τα ιδανικά δεν μπόρεσαν να επιτευχθούν ή να πραγματοποιηθούν; Είναι κάτι που εκφράζεται υπό το βάρος αυτού του συναισθήματος καταπίεσης; Πού επικεντρώνονται; Ποια πρόταση υποδηλώνει το περιβάλλον και το υπόβαθρο στο οποίο βρισκόταν ο ποιητής εκείνη την εποχή; Μήπως αυτή που λέει: «Φοβάμαι ότι κάνει πολύ κρύο στον ουρανό»; (Ναι.) Εξέθετε το σκοτάδι και το κακό του χώρου των αξιωματούχων, ενός διεφθαρμένου χώρου. Ήθελε να είναι σαν αθάνατος, να ξεφύγει από ένα τέτοιο περιβάλλον και μια τέτοια κατάσταση. Δεν θα του ήταν αρκετό να παραιτηθεί απλώς από αξιωματούχος; Μήπως ήθελε να αλλάξει αυτό το περιβάλλον; Ήταν δυσαρεστημένος με ένα τέτοιο περιβάλλον, αισθανόταν ότι δεν ταίριαζε με το περιβάλλον της ιδανικής ζωής που οραματιζόταν, και αισθανόταν καταπιεσμένος βαθιά μέσα του. Αυτό είναι ένα είδος ιδανικού που έχει ένας ιδεαλιστής. Τα ιδανικά των ιδεαλιστών τείνουν κυρίως προς τις φαντασιώσεις, είναι μη ρεαλιστικά και αφηρημένα, αποκομμένα από την πραγματική ζωή. Είναι σαν να ζουν σε έναν άλλο κόσμο εκτός της υλικής σφαίρας, σε έναν ανεξάρτητο και ατομικό χώρο, όπου επιδίδονται σε φαντασιώσεις και είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι που ζουν στη σύγχρονη κοινωνία, θέλουν πάντα να ντύνονται με αρχαία ρούχα, να χτενίζουν τα μαλλιά τους όπως στην αρχαιότητα και να μιλούν σε μια αρχαία γλώσσα. Σκέφτονται: «Αχ, αυτό το είδος ζωής είναι τόσο υπέροχο! Ακριβώς όπως ένας αθάνατος, που περιφέρεται και περιπλανιέται, απαλλαγμένος από τα προβλήματα του υλικού σώματος, απαλλαγμένος από τις διάφορες δυσκολίες της πραγματικής ζωής. Σε αυτού του είδους το περιβάλλον διαβίωσης, δεν υπάρχει καταπίεση, εκμετάλλευση, ανησυχία. Οι άνθρωποι είναι ίσοι, βοηθούν ο ένας τον άλλον και ζουν αρμονικά μεταξύ τους. Πόσο όμορφες και ποθητές είναι αυτές οι ιδανικές συνθήκες διαβίωσης!» Μεταξύ των απίστων, υπάρχουν ορισμένοι που επιδιώκουν αυτά τα πράγματα. Κάποιοι τραγουδούν παρόμοια τραγούδια, γράφουν παρόμοια ποιήματα ή δίνουν παρόμοιες παραστάσεις. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι νοσταλγούν ακόμη περισσότερο αυτόν τον άλλο κόσμο που ονειρεύονται οι ιδεαλιστές. Και όταν κάποιοι άνθρωποι τραγουδούν αυτά τα τραγούδια ή ανεβάζουν αυτές τις παραστάσεις, όσο περισσότερο τραγουδούν, τόσο πιο μελαγχολική γίνεται η διάθεσή τους, τόσο περισσότερο νοσταλγούν αυτόν τον ιδανικό κόσμο και προσκολλώνται σε αυτόν. Τι συμβαίνει στο τέλος; Μερικοί άνθρωποι, αφού τραγουδήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αισθάνονται ότι δεν μπορούν να απαλλαγούν από τις ανησυχίες τους. Όσο κι αν τραγουδούν, εξακολουθούν να μη μπορούν να νιώσουν τη ζεστασιά του ανθρώπινου κόσμου. Όσο κι αν τραγουδούν, εξακολουθούν να αισθάνονται ότι η φανταστική σφαίρα του ιδεαλισμού τους είναι καλύτερη. Απογοητεύονται από τον κόσμο, δεν θέλουν πλέον να ζουν σε αυτήν την ανθρώπινη σφαίρα, και τελικά παίρνουν την οριστική απόφαση να πάνε σε αυτόν τον ιδανικό κόσμο με τον δικό τους τρόπο. Κάποιοι πίνουν δηλητήριο, κάποιοι πηδούν από κτίρια, κάποιοι στραγγαλίζονται με τα ρούχα τους και κάποιοι γίνονται μοναχοί και ακολουθούν την πνευματική άσκηση. Στα λόγια τους, έχουν διακρίνει την ψευδαίσθηση των εγκόσμιων δεσμεύσεων. Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να καταφύγουν σε τόσο ακραία μέτρα και μεθόδους για να ξεπεράσουν την απογοήτευσή τους με τον κόσμο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για την αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων και δυσκολιών, αλλά επειδή αδυνατούν να αντιληφθούν την υποκείμενη ουσία αυτών των ζητημάτων, επιλέγουν τελικά ακραίες μεθόδους για να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες και να ξεφύγουν από αυτές, προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό της πραγματοποίησης των ιδανικών τους. Αυτό αντιπροσωπεύει ορισμένους από τους ιδεαλιστές που ζουν ανάμεσα στους άπιστους και ορισμένα από τα προβλήματά τους.

Υπάρχουν στον οίκο του Θεού, στην εκκλησία, άνθρωποι που έχουν παρόμοια ιδανικά; Σίγουρα, απλώς δεν τους έχετε εντοπίσει ακόμα, γι’ αυτό θα σου μιλήσω γι’ αυτούς. Υπάρχουν άτομα που ενώ βρίσκονται στα εγκόσμια, λαχταρούν μια ιδανική κοινωνία γαλήνης, αρμονίας, ηρεμίας και ισότητας για όλους, όπως κάνουν οι ιδεαλιστές μεταξύ των απίστων. Αυτή η ιδανική κοινωνία μοιάζει με τις ουτοπίες που περιγράφουν ορισμένοι ποιητές ή συγγραφείς, μολονότι, βέβαια, μοιάζει συχνότερα με κάποιους χώρους, τρόπους ζωής ή περιβάλλοντα διαβίωσης που υπάρχουν στους ιδανικούς κόσμους των ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι, καθοδηγούμενοι από τέτοιες ανάγκες και ιδανικά, αναζητούν ασυναίσθητα τη δική τους πίστη προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους. Καθώς ψάχνουν, ανακαλύπτουν ότι το να πιστεύουν στον Θεό είναι ένα καλό μονοπάτι και μια θαυμάσια επιλογή πίστης. Διατηρώντας τα ιδανικά τους, εισέρχονται στον οίκο του Θεού, ελπίζοντας να βιώσουν ζεστασιά, ενδιαφέρον, καθώς και ιδιαίτερη εκτίμηση και φροντίδα μεταξύ των ανθρώπων, και φυσικά, ελπίζουν ακόμη περισσότερο να νιώσουν τη μεγάλη αγάπη και προστασία του Θεού. Εισέρχονται στον οίκο του Θεού με τα ιδανικά τους, και είτε εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους είτε όχι, σε κάθε περίπτωση, τα ιδανικά τους παραμένουν αμετάβλητα —πάντα έχουν και διατηρούν μέσα τους τα ιδανικά τους. Από την αρχή μέχρι το τέλος, τα ιδανικά τους μπορούν να περιγραφούν ως εξής: Όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού, ελπίζουν ότι είναι ένα μέρος όπου μπορούν να νιώσουν ζεστασιά, όπου μπορούν να απολαύσουν ζεστασιά, ευτυχία και ευημερία. Ελπίζουν ότι είναι ένα μέρος χωρίς διαμάχες, καχυποψία ή διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων, ένα μέρος όπου δεν υπάρχει εκφοβισμός, εξαπάτηση, όπου οι άνθρωποι δεν βλάπτουν ούτε αποκλείουν ο ένας τον άλλον. Αυτά είναι βασικά τα ιδανικά που απαντώνται στο μυαλό αυτών των ιδεαλιστών. Οραματίζονται, δηλαδή, ένα μέρος όπου οι άνθρωποι φέρονται ο ένας στον άλλον σαν μηχανές που δεν έχουν ζωή ούτε και οποιεσδήποτε σκέψεις, που χαμογελούν, γνέφουν και υποκλίνονται μηχανικά όταν συναντιούνται για να φανούν φιλικοί, για να δείξουν ότι δεν υπάρχει εχθρότητα. Σε αυτό το ιδανικό μέρος, υπάρχει μεγάλη αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, και μπορούν να νοιάζονται, να εκτιμούν ιδιαίτερα, να φροντίζουν, να βοηθούν, να κατανοούν και να εξυπηρετούν ο ένας τον άλλον, και μάλιστα να προστατεύουν και να καλύπτουν ο ένας τον άλλον. Όλα αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που πλάθουν στο μυαλό τους ως ιδανικά και ονειρεύονται οι ιδεαλιστές. Για παράδειγμα, όταν οι ιδεαλιστές εισέρχονται στον οίκο του Θεού, το ιδανικό και η ελπίδα τους είναι ότι οι νεότεροι άνθρωποι ενδέχεται να σέβονται, να εκτιμούν ιδιαίτερα, να φροντίζουν και να δείχνουν σχολαστική προσοχή και φροντίδα στους ηλικιωμένους. Εκτός από τον σεβασμό, ελπίζουν επίσης ότι οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούν τιμητικούς τίτλους, απευθυνόμενοι στους αδελφούς ως «Μεγάλε Θείε τάδε», «Θείε τάδε» ή «Θείε δείνα» και στις αδελφές τους ως «Γιαγιά τάδε», «Θεία τάδε» ή «Αδελφή τάδε» —ουσιαστικά, ότι ο καθένας θα έχει τη δική του προσφώνηση. Ελπίζουν ότι εξωτερικά, οι άνθρωποι θα είναι ιδιαίτερα εγκάρδιοι, αρμονικοί και ευγενικοί ο ένας απέναντι τον άλλον, και ότι κανείς δεν θα έχει κακές προθέσεις ή άσχημα και κακά πράγματα, ούτε επιφανειακά ούτε στα βάθη της καρδιάς του. Ελπίζουν ότι αν κάποιος κάνει ένα λάθος ή συναντήσει δυσκολίες, όλοι μπορούν να απλώσουν ένα χέρι βοήθειας για να τον βοηθήσουν και επιπλέον να του παράσχουν ουσιαστική φροντίδα και να δείξουν ανεκτικότητα. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τους αδύναμους και τους σχετικά άδολους ανθρώπους που εκφοβίζονται ή καταπιέζονται εύκολα από τους άλλους στον κόσμο —ελπίζουν ακόμη περισσότερο ότι όταν αυτοί οι άνθρωποι εισέρχονται στην εκκλησία, στον οίκο του Θεού, μπορούν να λάβουν σχολαστική φροντίδα, προσοχή και ειδική μεταχείριση. Όπως λένε αυτοί οι ιδεαλιστές, όταν εισήλθαν στον οίκο του Θεού, εύχονταν να είναι όλοι ευτυχισμένοι και καλά, και ήλπιζαν ότι, αφού πίστευαν στον Θεό, θα ήταν όλοι μαζί μια μεγάλη οικογένεια και αδέλφια. Πιστεύουν ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει εκφοβισμός, τιμωρία ή να βλάπτει ο ένας τον άλλο. Πιστεύουν ότι αν προκύψει κάποιο πρόβλημα, δεν θα πρέπει να υπάρχουν διαφωνίες ή θυμός μεταξύ των ανθρώπων, και ότι αντιθέτως ο καθένας θα πρέπει να φέρεται στον άλλον με ηρεμία, και με μεγάλη υπομονή και εξυπηρετικότητα, ότι θα πρέπει πάντα να κάνει τους άλλους να αισθάνονται άνετα, και ότι ο καθένας θα πρέπει να δείχνει στους άλλους μόνο την καλύτερη και ευγενικότερη πλευρά του, κρατώντας την κακή ή άσχημη πλευρά του για τον εαυτό του. Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να φέρονται σαν μηχανές ο ένας στον άλλον, ότι δεν θα πρέπει να έχουν αρνητική άποψη ή γνώμη για τους άλλους ανθρώπους, πόσο μάλλον να κάνουν ο ένας στον άλλον κάτι αρνητικό· πιστεύουν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν καλές προθέσεις απέναντι στους άλλους, και ότι το γνωμικό που λέει ότι «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή» το θέτει ορθότατα. Νομίζουν ότι μόνο αυτός είναι ο αληθινός οίκος του Θεού και η αληθινή εκκλησία. Ωστόσο, τα ιδανικά αυτών των ιδεαλιστών δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί. Αντί γι’ αυτά, ο οίκος του Θεού εστιάζει στις αρχές, δίνοντας έμφαση στην αμοιβαία βοήθεια και υποστήριξη μεταξύ των ανθρώπων και απαιτώντας όλοι να φέρονται σε όλα τα είδη ανθρώπων με βάση τις αρχές της αλήθειας και τα λόγια του Θεού. Ο οίκος του Θεού έχει θέσει μάλιστα κάποιες απαιτήσεις που συνιστούν ένδειξη «αδιαφορίας» απέναντι στους ανθρώπους, όπως η διάκριση μεταξύ διαφορετικών τύπων ανθρώπων και η διαφορετική μεταχείρισή τους. Ο οίκος του Θεού απαιτεί επίσης οι άνθρωποι να ορθώνουν το ανάστημά τους για να εκθέτουν και να αντιμετωπίζουν οποιονδήποτε βλέπουν να βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να παραβιάζει τις εργασιακές ρυθμίσεις ή να εναντιώνεται στις αρχές, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ενώ δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να προστατεύουν ή να καλύπτουν οποιονδήποτε με βάση τα συναισθήματά τους. Φυσικά, ο οίκος του Θεού έχει επίσης ορίσει διάφορα επίπεδα ηγεσίας. Από μία άποψη, ο οίκος του Θεού απαιτεί επικεφαλής σε όλα τα επίπεδα για να φροντίζουν για το καθημερινό έργο της εκκλησίας. Από μια άλλη άποψη, απαιτεί από αυτούς να επιβλέπουν αυστηρά, να διαχειρίζονται και να παρακολουθούν τις διάφορες εργασίες, ενώ παράλληλα πρέπει να ενημερώνονται για τις καταστάσεις και την εκκλησιαστική ζωή των διαφόρων ειδών ανθρώπων, να κατανοούν αυτά τα πράγματα και να τους δίνουν προσοχή ανά πάσα στιγμή, να παρατηρούν τις στάσεις και τις τάσεις που έχουν οι άνθρωποι κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους και να προβαίνουν σε εύλογες και ενδεδειγμένες προσαρμογές, όταν αυτό είναι απαραίτητο. Φυσικά, ο οίκος του Θεού απαιτεί επίσης από τους επικεφαλής και τους εργάτες να αντιμετωπίζουν και να κλαδεύουν αυστηρά κάθε άτομο που ανακαλύπτουν ότι αντιτίθεται στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ή ότι παραβιάζει τις αρχές και διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, με την έκδοση προειδοποιήσεων για τα μικρά παραπτώματα και τον κατάλληλο χειρισμό των πιο σοβαρών περιπτώσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένοι άνθρωποι έχουν εκκαθαριστεί και αποβληθεί ή έχει διαγραφεί το όνομά τους. Φυσικά, όταν οι άνθρωποι εισέρχονται στον οίκο του Θεού για να εκπληρώσουν διάφορα καθήκοντα και να ασχοληθούν με διάφορες εργασίες, πολλοί από αυτούς ακούν, βλέπουν ή βιώνουν την παίδευση και την κρίση που προέρχονται από τα λόγια του Θεού· επιπλέον, βιώνουν την αντιμετώπιση και το κλάδεμα από επικεφαλής διαφόρων βαθμίδων. Αυτά τα διαφορετικά περιβάλλοντα και ζητήματα που συναντούν οι άνθρωποι στον οίκο του Θεού είναι εντελώς διαφορετικά από τον ιδανικό οίκο του Θεού και την εκκλησία που οραματίζονται οι ιδεαλιστές, σε βαθμό που απέχουν υπερβολικά από τις προσδοκίες τους, και αυτό τους κάνει να αισθάνονται σημαντική πίεση στα βάθη της καρδιάς τους. Από μία άποψη, θεωρούν αδιανόητα τα διάφορα περιστατικά που εμφανίζονται στην εκκλησία ή τις μεθόδους και τις αρχές της εκκλησίας για τον χειρισμό των προβλημάτων. Από μια άλλη άποψη, αναδύονται από τα βάθη της καρδιάς τους συναισθήματα καταπίεσης λόγω των ιδανικών τους και των παρανοήσεών τους για τα θετικά πράγματα, την εκκλησία και τον οίκο του Θεού. Αφού αναδυθούν αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης, επειδή οι ίδιοι αποτυγχάνουν να διορθώσουν εγκαίρως τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις τους ή να διακρίνουν και να αναγνωρίσουν ξεκάθαρα τα προβλήματα που σχετίζονται με τα ιδανικά τους, αρχίζουν κατά συνέπεια να αναδύονται μέσα τους πολλές αντιλήψεις. Επιπλέον, επειδή αδυνατούν να κατανοήσουν την αλήθεια ή να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να διορθώσουν αυτές τις αντιλήψεις, αυτές αρχίζουν να ριζώνουν βαθιά μέσα στις σκέψεις τους ή στα βάθη της ψυχής τους, με αποτέλεσμα τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθουν να ενισχύονται συνεχώς και να γίνονται όλο και πιο έντονα. Στην πραγματικότητα, ο Θεός, ο οίκος του Θεού, η εκκλησία, οι πιστοί και οι χριστιανοί είναι σε δυσαρμονία με τον ειδυλλιακό παράδεισο, τον ουρανό ή την ουτοπία που φαντάζονται αυτοί οι ιδεαλιστές στα ιδανικά τους. Κατά συνέπεια, η καταπίεση που βρίσκεται στα βάθη της καρδιάς τους συνεχίζει να συσσωρεύεται διαρκώς και δεν έχουν τρόπο να απαλλαγούν από αυτήν. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.)

Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αχ, γιατί ο οίκος του Θεού μιλάει πάντα για την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης; Πώς γίνεται οι πιστοί στον Θεό να έρχονται ακόμα αντιμέτωποι με την αντιμετώπιση και το κλάδεμα; Αχ, γιατί αποβάλλει ανθρώπους ο οίκος του Θεού; Δεν υπάρχει καθόλου αγάπη εκεί μέσα! Πώς μπορούν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στον “επίγειο παράδεισο”; Πώς είναι δυνατόν να εμφανίζονται αντίχριστοι στην εκκλησία; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν περιστατικά αντίχριστων που καταπιέζουν και τιμωρούν τους άλλους; Στην εκκλησία, στον οίκο του Θεού, πώς μπορούν οι άνθρωποι να εκθέτουν και να αναλύουν ο ένας τον άλλον; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν διαφωνίες; Πώς μπορούν να υπάρχουν ζήλιες και συγκρούσεις; Τι συμβαίνει; Εφόσον έχουμε εισέλθει στον οίκο του Θεού, θα πρέπει να υπάρχει αγάπη μεταξύ μας και να μπορούμε όλοι να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν ακόμη αυτά τα πράγματα;» Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τέτοιες ιδέες; Πολλοί άνθρωποι βλέπουν τον οίκο του Θεού μέσα από το πρίσμα της φαντασίας τους. Τώρα, πείτε Μου, είναι αυτές οι φαντασιοκοπίες και οι ερμηνείες αντικειμενικές; (Όχι, δεν είναι αντικειμενικές.) Ως προς τι στερούνται αντικειμενικότητας; (Η ανθρώπινη φύση είναι βαθιά διεφθαρμένη, και όσοι σώζονται από τον Θεό έχουν όλοι διεφθαρμένες διαθέσεις, οπότε αναπόφευκτα θα αποκαλύψουν διαφθορά στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους. Θα υπάρξουν ζήλιες και συγκρούσεις, και θα υπάρξουν περιστατικά εκφοβισμού και καταπίεσης. Αυτά τα πράγματα είναι βέβαιο ότι θα συμβούν. Τα πράγματα που φαντάζονται αυτοί οι ιδεαλιστές δεν υπάρχουν. Επιπλέον, προκειμένου να διασφαλιστεί η ζωή και το έργο της εκκλησίας, η εκκλησία θα αντιμετωπίζει και θα κλαδεύει ανθρώπους με βάση τις αρχές της αλήθειας, θα μεταθέτει και θα αντικαθιστά ανθρώπους ή θα αποπέμπει και θα αποβάλλει τους κακούς ανθρώπους και τους μη πιστούς —αυτό γίνεται σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Δεν θα ήταν ρεαλιστικό το να μην παίρνει η εκκλησία μέτρα όπως η αντιμετώπιση και το κλάδεμα ή η αντικατάσταση και η απομάκρυνση τέτοιων ανθρώπων). Δεν είναι ρεαλιστικό, γι’ αυτό και οι ιδέες αυτών των ανθρώπων είναι τα ιδανικά των ιδεαλιστών. Καμία από αυτές δεν είναι ρεαλιστική, είναι όλες κενές και προϊόντα της φαντασίας τους, έτσι δεν είναι; Ακόμη και τώρα, οι άνθρωποι αυτοί δεν κατανοούν γιατί θα πρέπει να πιστεύουν στον Θεό. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Το να πιστεύει κανείς στον Θεό είναι καλό. Το να πιστεύει στον Θεό σημαίνει ότι κάνει καλά πράγματα και ότι είναι καλός άνθρωπος». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι, δεν είναι σωστή.) «Οι πιστοί στον Θεό θα πρέπει να έχουν καλές προθέσεις στην καρδιά τους». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι, δεν είναι σωστή.) Να έχει κανείς καλές προθέσεις στην καρδιά του —τι είδους δήλωση είναι αυτή; Μπορείς να έχεις καλές προθέσεις απλά και μόνο επειδή το θέλεις; Έχεις καλές προθέσεις; Είναι η ύπαρξη καλών προθέσεων στην καρδιά κάποιου αρχή της ανθρώπινης συμπεριφοράς; Είναι απλώς ένα σύνθημα, ένα δόγμα. Είναι ένα κενό πράγμα. Όταν δεν εμπλέκονται τα δικά σου συμφέροντα, μπορείς να το λες άνετα και σκέφτεσαι: «Έχω καλές προθέσεις στην καρδιά μου, δεν εκφοβίζω, δεν βλάπτω, δεν εξαπατώ και δεν εκμεταλλεύομαι τους άλλους». Όταν όμως εμπλέκονται τα συμφέροντά σου, το κύρος και η υπερηφάνεια σου, θα είναι ικανή να σε συγκρατήσει η δήλωση «να έχει κανείς καλές προθέσεις στην καρδιά του»; Μπορεί να λύσει το πρόβλημα της διεφθαρμένης σου διάθεσης; (Όχι, δεν μπορεί.) Επομένως, αυτή η δήλωση είναι κενή· δεν είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι σε θέση να εκθέσει την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου, μπορεί να εκθέσει και να αναλύσει διεξοδικά την ουσία και την αληθινή φύση του είδους των πραγμάτων που κάνεις, και να καθορίσει και να καταδικάσει την ουσία των όσων κάνεις και της διάθεσης που αποκαλύπτεις. Στη συνέχεια, σου παρέχει το κατάλληλο μονοπάτι και τις κατάλληλες αρχές για να αλλάξεις τον τρόπο ζωής σου και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Με αυτόν τον τρόπο, αν οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, τότε οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους μπορούν να διορθωθούν· αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με την προτροπή των ανθρώπων να έχουν καλές προθέσεις στην καρδιά τους· επιτυγχάνεται μόνο με την αλήθεια. Η αλήθεια διορθώνει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων όχι με το να τους παρέχει συνθήματα, δόγματα ή κανονισμούς και κανόνες, αλλά με το να τους δίνει αρχές, κριτήρια και κατευθύνσεις για το πώς να συμπεριφέρονται. Χρησιμοποιεί αυτές τις αρχές, τα κριτήρια και τις κατευθύνσεις για να παραγκωνίσει και να αντικαταστήσει τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων. Όταν οι αρχές, τα κριτήρια και οι κατευθύνσεις των ανθρώπων για το πώς να συμπεριφέρονται, αλλάζουν και διορθώνονται, αλλάζουν φυσικά και όλες οι διάφορες λανθασμένες ιδέες και οι εσφαλμένες σκέψεις στο μυαλό τους. Όταν ένας άνθρωπος κατανοεί και αποκτά την αλήθεια, οι σκέψεις του αλλάζουν αναλόγως. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος έχει καλές προθέσεις στην καρδιά του, αλλά με την αλλαγή της πηγής των σκέψεών του, της διάθεσής του και της ουσίας του. Αυτό που αποκαλύπτει και βιώνει ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται θετικό. Η κατεύθυνση, ο τρόπος και η πηγή του τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρεται, υφίστανται όλα μια αλλαγή. Η ομιλία και οι πράξεις του έχουν ως βάση και κριτήριο τα λόγια του Θεού και ο ίδιος μπορεί να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι, λοιπόν, ακόμη απαραίτητο να του λέμε απλώς να «έχει καλές προθέσεις στην καρδιά του»; Είναι χρήσιμο; Η δήλωση αυτή είναι κενή· δεν μπορεί να επιλύσει κανένα απολύτως πρόβλημα. Αφού εισέλθουν οι ιδεαλιστές στον οίκο του Θεού, στην εκκλησία, τα ιδανικά τους εξακολουθούν να μη μπορούν να πραγματοποιηθούν, και νιώθουν καταπιεσμένοι στην καρδιά τους εξαιτίας αυτού. Είναι όπως όταν κάποιοι ιδεαλιστές εισχωρούν στα ενδότερα της κυβέρνησης ή της κοινωνίας και στη συνέχεια διαπιστώνουν ότι τα ιδανικά τους δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ούτε να εκπληρωθούν. Κατά συνέπεια, αισθάνονται συχνά αποκαρδιωμένοι. Αφού κάποιοι άνθρωποι γίνουν αξιωματούχοι ή αυτοκράτορες, αισθάνονται μεγάλη ικανοποίηση με τον εαυτό τους και γίνονται ιδιαίτερα αλαζόνες, ακριβώς όπως εκείνος ο στίχος ενός ποιήματος που λέει: «Σηκώνεται αέρας δυνατός, τα σύννεφα σκορπίζονται». Πώς πάει ο επόμενος στίχος; («Τώρα που η δύναμή μου βασιλεύει παντού μέσα στις θάλασσες, επιστρέφω στην πατρίδα μου».) Βλέπεις, τα λόγια τους ακούγονται παράξενα. Διακατέχονται από ένα είδος συναισθήματος που οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση και λογική δυσκολεύονται να κατανοήσουν. Αυτοί οι ιδεαλιστές μιλούν πάντα με ένα μεγαλόπνοο ύφος. Τι σημαίνει δηλαδή ότι μιλούν με ένα μεγαλόπνοο ύφος; Σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουν ποτέ την πραγματικότητα ούτε λύνουν πραγματικά προβλήματα σε οτιδήποτε κάνουν. Δεν κατανοούν ποια είναι η πραγματικότητα, κατευθύνονται πάντα από συναισθήματα. Όταν αυτοί οι άνθρωποι εισέρχονται στον οίκο του Θεού, ανεξάρτητα από το πόση αλήθεια ακούνε, δεν κατανοούν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό ούτε τη σημασία της πίστης στον Θεό. Δεν κατανοούν την αξία της αλήθειας, πόσο μάλλον την αξία της επιδίωξής της. Αυτό που επιδιώκουν πάντα είναι τα ιδανικά των ιδεαλιστών. Το όνειρό τους είναι ο οίκος του Θεού να είναι μια μέρα όπως τον οραματίζονται· ένα μέρος όπου οι άνθρωποι φέρονται ο ένας στον άλλον με σεβασμό, συμβιώνουν αρμονικά, τα πάνε πολύ καλά μεταξύ τους και εκτιμούν ιδιαίτερα, φροντίζουν, υπεραγαπούν, βοηθούν και ευχαριστούν ο ένας τον άλλον· ένα μέρος όπου οι άνθρωποι λένε ωραία πράγματα και λόγια ευλογίας ο ένας στον άλλον, χωρίς δυσάρεστα ή προσβλητικά λόγια, χωρίς λόγια που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ουσία των ανθρώπων, χωρίς οποιεσδήποτε διαμάχες ή ανθρώπους που εκθέτουν και αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον. Όση αλήθεια κι αν ακούσουν, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην κατανοούν το νόημα της πίστης στον Θεό ούτε ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού και τι είδους άτομα θέλει ο Θεός να είναι οι άνθρωποι. Όχι μόνο δεν κατανοούν αυτά τα πράγματα, αλλά ελπίζουν ακόμη περισσότερο ότι μια μέρα θα μπορέσουν να απολαύσουν την ιδεαλιστική μεταχείριση που επιθυμούν στον οίκο του Θεού. Αν δεν τύχουν τέτοιας μεταχείρισης, αισθάνονται ότι δεν υπάρχει μέρος στον οίκο του Θεού όπου μπορούν να πραγματοποιηθούν τα ιδανικά τους ούτε ευκαιρία να τα πραγματοποιήσουν. Επομένως, ορισμένοι άνθρωποι σκέφτονται συχνά να παραιτηθούν καθώς νιώθουν καταπιεσμένοι, και λένε: «Η πίστη στον Θεό φαντάζει βαρετή και κενή. Οι πιστοί στον Θεό δεν βοηθούν, δεν υπεραγαπούν και δεν σέβονται ο ένας τον άλλον με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν όσοι πιστεύουν στον Βουδισμό. Και οι πιστοί στον Θεό συζητούν πάντα για την αλήθεια και τις αρχές, μιλούν συχνά για διάκριση στις διαπροσωπικές σχέσεις, περιστασιακά εκτίθενται και δέχονται κριτική, και μάλιστα έρχονται συχνά αντιμέτωποι με την αντιμετώπιση και το κλάδεμα. Αυτό δεν είναι το είδος της ζωής που θέλω». Αν δεν είχαν τα ιδανικά τους και την ελπίδα ότι θα εισέλθουν στον παράδεισο, αυτού του είδους οι ιδεαλιστές θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να εγκαταλείψουν την εκκλησία και να βρουν ένα άλλο μονοπάτι. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι αυτοί άνθρωποι του οίκου του Θεού; Είναι κατάλληλοι για να παραμείνουν στον οίκο του Θεού; (Όχι, δεν είναι.) Πού θεωρείτε ότι θα πρέπει να πάνε; (Είναι κατάλληλοι για να ενταχθούν στη μοναστική ζωή.) Θα μπορούσαν να πάνε σε βουδιστικούς ή ταοϊστικούς ναούς· και τα δύο θα τους ταίριαζαν μια χαρά. Δεν αισθάνονται καταπιεσμένοι στα εγκόσμια, αλλά αισθάνονται ιδιαίτερα καταπιεσμένοι στον οίκο του Θεού· αισθάνονται ότι δεν έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους ούτε χώρο για να τα χρησιμοποιήσουν. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι αυτοί ταιριάζουν πολύ σε μέρη γεμάτα με κύκλους καπνού και συνεχή καύση θυμιάματος. Αυτά τα μέρη είναι ήσυχα και δεν σου μαθαίνουν πώς οφείλεις να συμπεριφέρεσαι. Δεν εκθέτουν τις διάφορες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις σου, και δεν εκθέτουν ούτε αντιμετωπίζουν τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Εκεί υπάρχει απόσταση και σεβασμός μεταξύ των ανθρώπων. Οι άνθρωποι ανταλλάσσουν ελάχιστες κουβέντες την ημέρα και δεν υπάρχουν διαφωνίες. Δεν βρίσκεσαι υπό την επίβλεψη ή τον έλεγχο κανενός. Θα ζεις μια αυτάρκη ζωή εκεί, συναντώντας ελάχιστους αγνώστους καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Δεν θα χρειάζεται να ανησυχείς για υποθέσεις της καθημερινότητας. Αν χρειάζεσαι κάτι για τη συντήρηση του σώματός σου, μπορείς να πάρεις ένα μικρό μπολ ή ένα κυπελάκι επαιτείας και να ικετεύσεις τους υπόλοιπους πολίτες για ελεημοσύνη, κι έτσι να βρεις λίγο φαγητό για να φας, χωρίς να χρειάζεται να βγάζεις χρήματα. Σε αυτά τα μέρη, όλα τα εγκόσμια προβλήματα εξαφανίζονται. Οι άνθρωποι φέρονται πολύ ευγενικά ο ένας στον άλλον, και κανείς δεν διαφωνεί με κανέναν. Αν υπάρχουν διαφωνίες, αυτές παραμένουν στις καρδιές των ανθρώπων. Οι μέρες περνούν χαλαρά και άνετα. Αυτό το μέρος είναι γνωστό ως η γη της υπέρτατης μακαριότητας, είναι ο τόπος των ιδανικών των ιδεαλιστών και ο τόπος όπου οι ιδεαλιστές μπορούν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ζουν στον τόπο της φαντασίας τους, όχι στην εκκλησία. Για τους ανθρώπους αυτούς, τα πράγματα που έχουν να κάνουν στην εκκλησία είναι υπερβολικά πολλά. Κάθε μέρα, πρέπει να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να παρίστανται σε συναθροίσεις, να μαθαίνουν κάθε μία από τις αρχές και να συναναστρέφονται διαρκώς πάνω στην αλήθεια και στην κατανόηση των δικών τους διεφθαρμένων διαθέσεων. Μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι ενεργούν με βάση τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις και παραβιάζουν τις αρχές, καλούνται να δεχτούν την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, και ορισμένοι έρχονται συχνά αντιμέτωποι με αυτά τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται ιδιαίτερα καταπιεσμένοι και δυστυχισμένοι εδώ. Η εκκλησία δεν είναι το ιδανικό τους περιβάλλον. Πιστεύουν ότι αντί να σπαταλούν τον χρόνο τους ή να χαραμίζουν τα νιάτα τους σε αυτό το μέρος, θα ήταν καλύτερα να πάνε να ζήσουν σε ένα μέρος που τους αρέσει λίγο πιο άμεσα. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος να σπαταλούν τον χρόνο τους εδώ, να νιώθουν συνεχώς καταπιεσμένοι και να ζουν μια άβολη ζωή, δίχως χαρά και ευτυχία. Αυτή είναι η μόνη χαρακτηριστική εκδήλωση των ιδανικών των ιδεαλιστών που θα καλύψουμε. Δεν υπάρχουν πολλά να πούμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Σχετικά με όση αλήθεια κι αν συναναστραφείτε μαζί τους, δεν πρόκειται να την ακούσουν. Όλη την ημέρα επιδίδονται σε φαντασιώσεις, και όλα αυτά που σκέφτονται είναι άκρως μη ρεαλιστικά και αόριστα και απέχουν υπερβολικά πολύ από την κανονική ανθρώπινη φύση. Σκέφτονται αυτά τα πράγματα όλη την ημέρα και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με κανονικούς ανθρώπους. Οι κανονικοί άνθρωποι δεν μπορούν επίσης να καταλάβουν τα πράγματα από τα οποία είναι φτιαγμένος ο κόσμος τους. Επομένως, ό,τι είδους σκέψεις και απόψεις κι αν έχουν αυτοί οι άνθρωποι, τα ιδανικά τους είναι κενά. Επειδή τα ιδανικά τους είναι κενά, οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι φυσικά επίσης κενές. Δεν αξίζει να τις αναλύσουμε ή να τις διερευνήσουμε σε βάθος. Αφού είναι κενές, ας παραμείνουν ως έχουν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να πάνε όπου θέλουν, και ο οίκος του Θεού δεν θα παρέμβει. Αν είναι πρόθυμοι να παραμείνουν στον οίκο του Θεού και να εκπληρώσουν ένα μέρος των καθηκόντων τους ή να παράσχουν υπηρεσίες, εφόσον δεν προκαλούν αναστάτωση και δεν κάνουν κακό, θα ικανοποιήσουμε τις ανάγκες τους και θα τους δώσουμε την ευκαιρία να μετανοήσουν. Εν ολίγοις, εφόσον παραμένουν φιλικοί προς τους αδελφούς και τις αδελφές, προς τον οίκο του Θεού και προς την εκκλησία, δεν χρειάζεται να χειριστούμε αυτό το είδος ανθρώπων, εκτός εάν οι ίδιοι εκφράσουν την επιθυμία να φύγουν. Αν συμβαίνει αυτό, ας το υποδεχτούμε με ανοιχτές αγκάλες, εντάξει; (Εντάξει.) Το θέμα αυτό τακτοποιήθηκε λοιπόν.

Τα ιδανικά των ιδεαλιστών τείνουν να είναι ανούσια, ενώ αυτά των ρεαλιστών είναι πολύ πιο πρακτικά και εναρμονίζονται σε μεγάλο βαθμό με τη ζωή των ανθρώπων και το πραγματικό περιβάλλον. Φυσικά, σχετίζονται επίσης πιο συγκεκριμένα με ζητήματα που αφορούν την ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη, όπως το να τακτοποιηθεί κάποιος και να ξεκινήσει τη ζωή του. Το να τακτοποιηθεί κάποιος και να ξεκινήσει τη ζωή του σχετίζεται με τις δεξιότητες, τις ικανότητες και τα ταλέντα που αποκτούν οι άνθρωποι, τα διάφορα είδη εκπαίδευσης που λαμβάνουν, καθώς και τα χαρίσματα, τις ικανότητες και την ειδημοσύνη τους. Τα ιδανικά των ρεαλιστών περιλαμβάνουν αυτές τις πτυχές. Στη σφαίρα των ιδανικών των ρεαλιστών, είτε εκείνοι στοχεύουν στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους είτε στην ικανοποίηση του πνευματικού τους κόσμου, τα ιδανικά αυτά εκδηλώνονται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο στην πραγματική ζωή των ανθρώπων. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι διαθέτουν ηγετικές ικανότητες και τους αρέσει να βρίσκονται στο προσκήνιο. Μπορεί να διαπρέπουν στον δημόσιο λόγο ή στη λεκτική επικοινωνία ή να κατανοούν απόλυτα τους ανθρώπους και να είναι επιδέξιοι στην αξιοποίησή τους, κάτι που μπορεί να περιγραφεί πιο εύστοχα ως δεσποτική συμπεριφορά απέναντι στους ανθρώπους. Κατά συνέπεια, τέτοιου είδους άνθρωποι αρέσκονται ιδιαίτερα να κατέχουν αξιώματα, να αναλαμβάνουν ηγετικούς ρόλους ή να εργάζονται στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού. Μόλις συνειδητοποιήσουν την κλίση τους σε αυτούς τους τομείς, φιλοδοξούν να γίνουν ηγέτες ή διοργανωτές μεταξύ των ανθρώπων, να επιβλέπουν εργασίες και προσωπικό ή ακόμη και να διευθύνουν ένα συγκεκριμένο έργο. Το πρωταρχικό τους ιδανικό είναι να γίνουν ηγέτες. Φυσικά, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν στην κοινωνία. Όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού, τον αντιλαμβάνονται ως μια θρησκευτική οργάνωση, μοναδική μάλιστα. Μετά την ένταξή τους στην εκκλησία, τα ιδανικά τους παραμένουν αμετάβλητα. Τα ιδανικά τους δεν επηρεάζονται από τις αλλαγές στο περιβάλλον ή στο ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο ζουν. Διατηρούν στον οίκο του Θεού το ίδιο ιδανικό της ηγεσίας. Η επιθυμία τους είναι να κατέχουν ηγετικές θέσεις στον οίκο του Θεού, όπως για παράδειγμα να ηγούνται μιας εκκλησίας, να είναι υπεύθυνοι για ένα συγκεκριμένο επίπεδο ή να ηγούνται μιας ομάδας. Αυτό είναι το ιδανικό τους. Ωστόσο, επειδή οι εργασιακές ρυθμίσεις στον οίκο του Θεού έχουν αρχές και κανονισμούς για την επιλογή επικεφαλής και εργατών και οι άνθρωποι αυτοί δεν πληρούν τα απαιτούμενα προσόντα, ακόμη και αν συμμετέχουν περιστασιακά στη διαδικασία επιλογής επικεφαλής για ένα συγκεκριμένο επίπεδο, δεν μπορούν τελικά να πετύχουν το ιδανικό τους και να γίνουν οι ηγέτες που φιλοδοξούν να γίνουν. Όσο περισσότερο αδυνατούν να αποκτήσουν ηγετική θέση ή να κάνουν την ιδανική τους δουλειά, τόσο περισσότερο τα ιδανικά τους αναμοχλεύονται μέσα τους, εντείνοντας τη λαχτάρα τους για ηγεσία. Κατά συνέπεια, καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια σε διάφορα εγχειρήματα, είτε μεταξύ των αδελφών τους είτε μπροστά σε ανώτερους επικεφαλής, για να προβάλουν τον εαυτό τους, να φανούν εξαίρετοι και ξεχωριστοί και να φροντίσουν να αναγνωριστούν τα ταλέντα τους. Μπορεί ακόμη και να πάνε κόντρα στη συνείδησή τους για να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις των αδελφών τους, κάνοντας ή λέγοντας ορισμένα πράγματα και εκδηλώνοντας σκόπιμα ορισμένες συμπεριφορές, προκειμένου να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις των επικεφαλής που ορίζουν οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Ωστόσο, παρά τις επίμονες προσπάθειές τους, εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να πετύχουν τα ιδανικά τους να γίνουν επικεφαλής. Κάποιοι νιώθουν απογοητευμένοι, χαμένοι και αποκομμένοι από τον εαυτό τους. Τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης που είχαν βιώσει προηγουμένως εντείνονται όταν πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια ούτε να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους. Πάντα επιθυμούσαν να κατέχουν αξιώματα και ηγετικές θέσεις, και αυτά τα ιδανικά είχαν ήδη φυτρώσει στις καρδιές τους πριν ακόμη αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό. Επειδή δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους, υπήρχε πάντα ένα αόρατο αίσθημα καταπίεσης βαθιά μέσα τους. Ακόμη και μετά την είσοδό τους στον οίκο του Θεού, όπου τα ιδανικά τους εξακολουθούν να μη μπορούν να πραγματοποιηθούν, το αίσθημα καταπίεσης μέσα τους δυναμώνει και γίνεται όλο και πιο έντονο. Αυτοί οι άνθρωποι δυσανασχετούν επειδή δεν αξιοποιούνται οι ηγετικές τους ικανότητες και αισθάνονται άτυχοι, απογοητευμένοι και καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν τα ιδανικά τους. Εφόσον τα ιδανικά τους παραμένουν ανεκπλήρωτα, νιώθουν ένα αίσθημα αδικίας μέσα τους. Καθώς δεν έχουν διέξοδο για τις ικανότητές τους, αποθαρρύνονται σε ό,τι αφορά τη ζωή και τη μελλοντική τους πορεία. Κατά συνέπεια, στην καθημερινή τους ζωή, διατηρούν συχνά ένα αίσθημα καταπίεσης ενώ κάνουν διάφορες εργασίες. Μερικοί άνθρωποι, ακόμη και μετά από πολλές προσπάθειες και απόπειρες, εξακολουθούν να μη μπορούν να γίνουν επικεφαλής ή να επιτύχουν το ιδανικό τους. Σε τέτοιες καταστάσεις, αρχίζουν να καταφεύγουν σε διάφορα μέσα για να ξεσπάσουν τα συναισθήματά τους και να εκτονώσουν ή να εκφράσουν την καταπίεσή τους. Βέβαια, κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό ενώ εξακολουθούν να εμμένουν στα ιδανικά τους να κατέχουν αξιώματα, πετυχαίνουν την επιθυμία που έχουν στην καρδιά τους και γίνονται επικεφαλής στην εκκλησία. Ωστόσο, δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους ως επικεφαλής σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Ταυτόχρονα, διαπιστώνουν ότι εκπληρώνουν απρόθυμα αυτούς τους ηγετικούς ρόλους υπό τις απαιτήσεις και την εποπτεία του οίκου του Θεού και των αδελφών τους. Παρόλο που έχουν πετύχει τα ιδανικά τους και κάνουν τα πράγματα που ιδανικά επιθυμούσαν να κάνουν, εξακολουθούν να αισθάνονται καταπιεσμένοι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ηγούνται βασιζόμενοι στο θεμέλιο της επίτευξης των προσωπικών τους ιδανικών, και παρόλο που μπορεί εξωτερικά ή επιφανειακά να φαίνεται ότι εκπληρώνουν τα καθήκοντα που απαιτεί ο οίκος του Θεού, τα ιδανικά τους υπερβαίνουν κατά πολύ αυτές τις ευθύνες. Οι φιλοδοξίες, τα ιδανικά, οι επιθυμίες και το όραμά τους εκτείνονται πολύ πέρα από το πεδίο του τρέχοντος ρόλου τους. Λόγω των εργασιακών ρυθμίσεων του οίκου του Θεού και των απαιτήσεων του Θεού, οι πράξεις και οι σκέψεις τους, καθώς και τα σχέδια και οι προθέσεις τους, υπόκεινται σε δεσμεύσεις και περιορισμούς. Ως εκ τούτου, ακόμη και μετά την ανάληψη ηγετικών θέσεων, εξακολουθούν να αισθάνονται καταπιεσμένοι. Ποια είναι η αιτία αυτών των προβλημάτων; Παρά το γεγονός ότι έγιναν επικεφαλής, συνεχίζουν να επιδιώκουν την πραγματοποίηση των ιδανικών τους και των υποσχέσεων που έδωσαν στα ιδανικά τους. Ωστόσο, υπηρετώντας ως επικεφαλής στον οίκο του Θεού ή στην εκκλησία δεν πραγματοποιούν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, και τα συναισθήματά τους συγχέονται και αλληλοσυγκρούονται. Λόγω αυτών των συγκρούσεων και της αδυναμίας τους να εγκαταλείψουν τα ιδανικά και τις επιδιώξεις τους, συχνά αισθάνονται καταπίεση βαθιά μέσα τους και αδυνατούν να λυτρωθούν. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπων. Στον οίκο του Θεού, μεταξύ αυτών των ιδεαλιστών, υπάρχουν εκείνοι που παλεύουν για τα ιδανικά τους, αλλά και πάλι δεν μπορούν να τα πετύχουν, και υπάρχουν επίσης εκείνοι που παλεύουν για τα ιδανικά τους και τελικά τα πραγματοποιούν, αλλά εξακολουθούν να αισθάνονται καταπιεσμένοι. Ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν εγκαταλείψει τα ιδανικά τους και εξακολουθούν να τα επιδιώκουν ενώ εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους και ζουν τη ζωή τους στον οίκο του Θεού.

Υπάρχουν επίσης κάποιοι άλλοι που έχουν ταλέντο στη συγγραφή, τη λεκτική επικοινωνία και τη λογοτεχνία. Ελπίζουν να εκφράσουν τις σκέψεις τους μέσω των συγγραφικών τους δεξιοτήτων και, ταυτόχρονα, να αναδείξουν αυτές τις δεξιότητες και οι άνθρωποι να δουν την ικανότητά τους, την αξία τους και τη συμβολή τους στον οίκο του Θεού. Το ιδανικό τους είναι να επιδιώξουν να γίνουν εξαίρετοι και αναγνωρισμένοι συγγραφείς και διανοούμενοι. Όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού και αρχίζουν να εκπληρώνουν καθήκοντα που σχετίζονται με κείμενα, αισθάνονται ότι έχουν βρει ένα μέρος για να αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους. Επιδεικνύουν με προθυμία τα δυνατά σημεία και τα ταλέντα τους για να πραγματοποιήσουν το ιδανικό τους να γίνουν συγγραφείς και διανοούμενοι. Παρόλο που συνεχίζουν να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, δεν εγκαταλείπουν τα ιδανικά τους. Κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους, μπορεί να ειπωθεί ότι το 80 έως 90 τοις εκατό αυτής βασίζεται στα ιδανικά τους· με άλλα λόγια, το κίνητρο για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους προέρχεται από την επιδίωξη αυτών των ιδανικών και την ελπίδα τους γι’ αυτά. Κατά συνέπεια, η εκπλήρωση των καθηκόντων από ανθρώπους σαν κι αυτούς είναι αρκετά νοθευμένη, γεγονός που τους δυσκολεύει να ανταποκριθούν στα πρότυπα της εκπλήρωσης των καθηκόντων σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και τα απαιτούμενα πρότυπα του Θεού. Δεν εισέρχονται στον οίκο του Θεού αποκλειστικά και μόνο για να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, αλλά ελπίζουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία της εκπλήρωσης των καθηκόντων τους για να επιδείξουν τα δικά τους ταλέντα, λαχταρώντας να πετύχουν τα ιδανικά τους και να αποδείξουν την αξία τους μέσω της επίδειξης των ταλέντων τους. Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους σύμφωνα με τα πρότυπα είναι τα ιδανικά τους· δηλαδή, η διαδικασία εκπλήρωσης των καθηκόντων τους αναμειγνύεται με τις προσωπικές τους προτιμήσεις και τις σκέψεις και τις οπτικές τους για διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Μερικοί άνθρωποι κατανοούν ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες ή έχουν ένα συγκεκριμένο ταλέντο. Για παράδειγμα, κάποιοι κατανοούν την τεχνολογία των υπολογιστών και τους αρέσει να εργάζονται ως μηχανικοί υπολογιστών. Φορούν γυαλιά, ντύνονται επαγγελματικά και, το πιο αντιπροσωπευτικό είναι ότι έχουν μαζί τους φορητούς υπολογιστές που είναι μοναδικοί ή που σπάνια βλέπουν οι άλλοι. Όπου κι αν πάνε, κάθονται εκεί με τους φορητούς υπολογιστές τους και τους ανοίγουν για να ελέγξουν πληροφορίες σε διάφορες ιστοσελίδες και να επιλύσουν διάφορα προβλήματα σχετικά με τον υπολογιστή, και όλα αυτά με επαγγελματικό αέρα. Εν ολίγοις, αυτό που απαιτούν από τον εαυτό τους και επιδεικνύουν μπροστά στους άλλους είναι μια επαγγελματική προσέγγιση, συμπεριφορά, ομιλία και στάση, καθώς πασχίζουν να γίνουν επαγγελματίες στον κλάδο της μηχανικής υπολογιστών. Αφού εισέλθουν στον οίκο του Θεού, οι άνθρωποι αυτοί πραγματοποιούν τελικά το ιδανικό τους και εκτελούν εργασίες που σχετίζονται με την τεχνολογία των υπολογιστών. Μελετούν συνεχώς τεχνολογικά θέματα και ανανεώνουν τις δεξιότητές τους, εντοπίζοντας και επιλύοντας επιμελώς διάφορα προβλήματα, με σκοπό να συμβαδίζουν με τις τάσεις του κλάδου και την προώθηση και δημοσίευση νέων πληροφοριών στον τομέα τους. Οι άνθρωποι αυτοί ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για μια συγκεκριμένη επαγγελματική δεξιότητα και την κατανοούν απόλυτα, γεγονός που τους καθιστά επαγγελματίες και ειδήμονες. Κατά συνέπεια, το ιδανικό τους είναι να γίνουν επαγγελματίες και ελπίζουν ότι ο οίκος του Θεού θα τους τοποθετήσει σε μια σημαντική θέση, θα τους εκτιμήσει και θα βασιστεί σε αυτούς. Φυσικά, στον οίκο του Θεού και κατά την τρέχουσα περίοδο, οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι έτσι έχουν όντως αξιοποιήσει τα δυνατά τους σημεία και έχουν πετύχει τα ιδανικά τους. Ωστόσο, ενώ πραγματοποιούν τα ιδανικά τους, έχουν σκεφτεί αυτοί οι άνθρωποι αν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους ή αν επιδιώκουν τα δικά τους ιδανικά κατά την εκτέλεση της εργασίας τους; Δεν είναι απολύτως σαφές, έτσι δεν είναι; Το έργο που επιτελούν είναι εξειδικευμένο, πολύπλοκο και κοπιαστικό. Ωστόσο, οι δεξιότητες που διαθέτουν υπολείπονται κατά πολύ των απαιτήσεων του οίκου του Θεού για το έργο αυτό. Επομένως, ενώ επιδιώκουν τα δικά τους ιδανικά και εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, αισθάνονται ότι περιορίζονται και ελέγχονται σε κάποιο βαθμό. Αυτοί οι άνθρωποι, λόγω των ιδανικών που έχουν στην καρδιά τους, μπορεί να αισθάνονται έναν ορισμένο βαθμό καταπίεσης όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις διάφορες αλήθειες της πίστης στον Θεό και τις αρχές της εκπλήρωσης των καθηκόντων. Έτσι είναι μια μερίδα ανθρώπων.

Υπάρχει μια ακόμη ομάδα ανθρώπων που ασχολείται με τη διάδοση του ευαγγελίου. Φιλοδοξούν να γίνουν επικεφαλής στον ευαγγελισμό, να είναι οι πρώτοι και να ηγούνται και να διαπρέπουν σε κάθε εκκλησία στην οποία ανήκουν, χωρίς ποτέ να ικανοποιούνται αν μείνουν πίσω. Παρόλο που εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους και επιτελούν το έργο τους, επιδίωξή τους είναι τα δικά τους ιδανικά και οι στόχοι που σχεδιάζουν και οραματίζονται, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την πίστη στον Θεό ή την αλήθεια. Όταν αυτοί οι στόχοι και τα ιδανικά εκτίθενται και προσδιορίζονται ή συναντούν ορισμένα εμπόδια και οι άνθρωποι αυτοί συνειδητοποιούν ότι τα ιδανικά τους δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ούτε να αποδειχθεί η αξία τους, αισθάνονται ιδιαίτερα καταπιεσμένοι και δυσαρεστημένοι. Πολλοί από αυτούς επιθυμούν να λάβουν επιβεβαίωση και έγκριση ενώ επιδιώκουν τα ιδανικά τους. Όταν δεν λαμβάνουν αυτά τα πράγματα ή όταν το τίμημα των προσπαθειών τους δεν ξεπληρώνεται άμεσα, αισθάνονται ότι δεν αξίζει τον κόπο, ότι είναι άδικο, και έτσι νιώθουν καταπιεσμένοι. Δεν επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές; (Ναι, το κάνουν.) Μεταξύ όσων ασχολούνται με τη διάδοση του ευαγγελίου, υπάρχουν κάποιοι που πάντα ήθελαν να γίνουν αναγνωρισμένοι και υποδειγματικοί ιεροκήρυκες ή ευαγγελιστές. Όταν ακούνε τον τάδε διάσημο ευαγγελιστή και ιεροκήρυκα, πλημμυρίζουν από ζήλια και ελπίδα ότι μια μέρα θα μπορέσουν κι οι ίδιοι να γίνουν σαν αυτόν, να μνημονεύονται και να επαινούνται από τις μελλοντικές γενιές και να τους θυμάται ο Θεός. Θέλουν πάντα να κηρύττουν με τον δικό τους εξιδανικευμένο τρόπο, χρησιμοποιώντας το ιδανικό τους ως στόχο και κίνητρο για να γίνουν ιεροκήρυκες και να αποκτήσουν φήμη ή να τους θυμούνται οι μελλοντικές γενιές στον οίκο του Θεού. Αυτό είναι το ιδανικό τους. Ωστόσο, στον οίκο του Θεού υπάρχουν αυστηρές απαιτήσεις για κάθε εργασία και αρχές βάσει των οποίων έχει πει ο Θεός στους ανθρώπους να κάνουν αυτήν την εργασία. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονται καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορούν να γίνουν το είδος των ευαγγελιστών που είχαν πλάσει στο μυαλό τους ως ιδανικό, επειδή συχνά βρίσκονται υπό εποπτεία και έλεγχο και οι επικεφαλής και οι εργάτες παρακολουθούν και διερευνούν το έργο τους. Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που, επειδή διαθέτουν ιδιαίτερες δεξιότητες ή ταλέντα, συνεχίζουν να επιδιώκουν τα ιδανικά τους και μετά την είσοδό τους στον οίκο του Θεού. Για παράδειγμα, μεταξύ εκείνων που είναι ηθοποιοί, ορισμένοι είναι επιδέξιοι στην ερμηνεία ρόλων και έχουν μια στοιχειώδη κατανόηση των τεχνικών υποκριτικής. Φιλοδοξούν να γίνουν ιδανικοί ηθοποιοί, ελπίζοντας ότι μια μέρα θα μπορέσουν να γίνουν σαν τους διάσημους ηθοποιούς που είναι δημοφιλείς μεταξύ των απίστων: σπουδαίοι, αστέρες, σαν άλλοι βασιλιάδες και βασίλισσες. Ωστόσο, στον οίκο του Θεού, εκτίθενται πάντα η διάθεση και η εκδήλωση της διαφθοράς στον τομέα αυτόν και υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις και αρχές για τους ηθοποιούς. Ακόμη και αφού αποκτήσουν κάποια φήμη ως ηθοποιοί, εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να γίνουν διασημότητες τις οποίες λατρεύουν και ακολουθούν οι άνθρωποι, και αυτό τους κάνει να νιώθουν καταπιεσμένοι. Λένε: «Ο οίκος του Θεού είναι μπελάς. Πάντα περιορίζει τους ανθρώπους σε όλα. Τι κακό έχει το να ακολουθούμε το παράδειγμα των διασημοτήτων; Τι κακό έχει το να ντυνόμαστε μοναδικά, με λίγη προσωπικότητα και λίγες απαιτήσεις;» Λόγω των απαιτήσεων για τα κοστούμια των ηθοποιών και τις συγκεκριμένες παραστάσεις στον οίκο του Θεού, στα μάτια τους υπάρχει πάντα σύγκρουση και ασυμβατότητα μεταξύ αυτών των απαιτήσεων και του ιδανικού τους να γίνουν διασημότητες και σπουδαίοι. Κατά συνέπεια, νιώθουν βαθύτατη αναστάτωση στην καρδιά τους, και σκέφτονται: «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πραγματοποιήσω τα ιδανικά μου; Γιατί συναντώ μονίμως εμπόδια στον οίκο του Θεού;» Όταν βιώνουν τέτοιες σκέψεις ή όταν δεν εκπληρώνονται αυτές οι προσδοκίες, αισθάνονται καταπιεσμένοι. Πίσω από αυτό το αίσθημα καταπίεσης κρύβεται η πεποίθησή τους ότι τα ιδανικά τους είναι θεμιτά και έχουν αξία. Πιστεύουν επίσης ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να επιδιώκουν τα ιδανικά τους, ότι είναι δικαίωμά τους να το κάνουν, και κατά συνέπεια, αρχίζουν να αναδύονται μέσα τους συναισθήματα καταπίεσης. Για παράδειγμα, ορισμένοι σκηνοθέτες αισθάνονται ότι μετά τη σκηνοθεσία αρκετών ταινιών έχουν αποκτήσει αρκετή εμπειρία. Πιστεύουν ότι οι ταινίες τους αξίζουν να προβάλλονται και ότι, σε σχέση με το παρελθόν, έχουν βελτιωθεί όσον αφορά την κινηματογραφία, το μοντάζ, τις ερμηνείες των ηθοποιών και κάθε είδους παρόμοιες πτυχές. Αφού λάβουν καθοδήγηση από τον Άνωθεν, οι ταινίες τους ανταποκρίνονται τελικά στα ενδεδειγμένα πρότυπα και κυκλοφορούν εγκαίρως. Αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνει το ότι η επιδίωξή τους να γίνουν αναγνωρισμένοι σκηνοθέτες είναι μια αρμόζουσα, θεμιτή και αναγκαία φιλοδοξία. Ωστόσο, κατά την επιδίωξη του στόχου τους να γίνουν αναγνωρισμένοι σκηνοθέτες, ορισμένες από τις ιδέες, τις απόψεις και τις ενέργειές τους που δεν ακολουθούν τις αρχές απορρίπτονται συχνά, ακυρώνονται ή δεν αναγνωρίζονται. Οι ίδιοι ενδέχεται μάλιστα συχνά να καλούνται να δεχθούν κλάδεμα και αντιμετώπιση. Αυτό τους δημιουργεί ένα αίσθημα καταπίεσης στα βάθη της καρδιάς τους και λένε: «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να γίνεις σκηνοθέτης στον οίκο του Θεού; Κοιτάξτε αυτούς τους σκηνοθέτες στον κόσμο των απίστων, πόσο λαμπεροί είναι. Έχουν ανθρώπους που τους σερβίρουν τσάι, που τους σερβίρουν ποτά και που τους πλένουν ακόμη και τα πόδια. Στον οίκο του Θεού, το να είσαι σκηνοθέτης δεν έχει κύρος και αίγλη, και κανείς δεν μας σέβεται ούτε μας θαυμάζει. Γιατί μας κλαδεύουν και μας αντιμετωπίζουν συνέχεια; Ό,τι κι αν κάνουμε, δεν είναι ποτέ σωστό. Πόσο καταπιεστικό! Έχουμε τις δικές μας ιδέες, απόψεις και επαγγελματικές δεξιότητες, οπότε γιατί μας αντιμετωπίζουν συνέχεια; Είναι λάθος να επιδιώκουμε τα δικά μας ιδανικά; Είναι δυνατόν η επιδίωξη των ιδανικών μας να είναι αθέμιτη; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πραγματοποιήσουμε τα ιδανικά μας; Είναι τόσο καταπιεστικό!» Με όποιον τρόπο κι αν το σκέφτονται, εξακολουθούν να αισθάνονται καταπιεσμένοι. Υπάρχουν επίσης ορισμένοι τραγουδιστές που λένε: «Στον οίκο του Θεού, δεν επιδιώκω τίποτε άλλο από το να είμαι ένας αναγνωρισμένος τραγουδιστής, να τραγουδάω καλά, να προβάλλω το δικό μου στυλ και να με αγαπούν όλοι όσοι με ακούνε». Ωστόσο, ο οίκος του Θεού θέτει συχνά διάφορες απαιτήσεις και αρχές για την ψαλμωδία των ύμνων, και αυτοί οι τραγουδιστές κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται συχνά επειδή παραβιάζουν τακτικά αυτές τις απαιτήσεις. Όταν δεν αντιμετωπίζονται, αισθάνονται ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους απρόσκοπτα. Όταν όμως αντιμετωπίζονται και βιώνουν κάποιες αναποδιές, αισθάνονται ότι οι προσπάθειες και τα επιτεύγματά τους κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου φαίνεται να έχουν απαξιωθεί και βρίσκονται πίσω στο μηδέν. Έτσι γεννιέται ένα αίσθημα καταπίεσης στα βάθη της καρδιάς τους και λένε: «Αχ, είναι πραγματικά δύσκολο να πραγματοποιήσω τα ιδανικά μου! Ο κόσμος είναι μεγάλος, αλλά φαίνεται να μην υπάρχει θέση για μένα. Το ίδιο συμβαίνει και στον οίκο του Θεού. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ακολουθήσω την καριέρα μου; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάνω τα πράγματα που θέλω να κάνω; Κανείς δεν μου δίνει το πράσινο φως, συναντώ εμπόδια σε κάθε βήμα, και συνεχώς κλαδεύομαι και αντιμετωπίζομαι. Όλα αυτά είναι πραγματικά απαιτητικά και καταπιεστικά! Στον κόσμο τους, οι άπιστοι πάντα ραδιουργούν και μάχονται μεταξύ τους, και υπάρχουν παντού εμπόδια στην καριέρα τους, οπότε είναι φυσιολογικό να νιώθει κανείς καταπιεσμένος. Αλλά γιατί εξακολουθώ να αισθάνομαι καταπιεσμένος όταν εισέρχομαι στον οίκο του Θεού με τα ιδανικά μου;» Όσοι ασχολούνται με διάφορες εργασίες στον οίκο του Θεού αντιμετωπίζουν συχνά αναποδιές κατά τη διαδικασία επιδίωξης των ιδανικών τους, απαξιώνονται συχνά, κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται τακτικά και πολλές φορές δεν τυγχάνουν αναγνώρισης. Αφού βιώσουν παθητικά αυτά τα πράγματα, γίνονται εν αγνοία τους κακόκεφοι και νιώθουν ότι η ζωή τους θα μπορούσε κάλλιστα να τελειώσει εκεί και ότι είναι αδύνατο να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους. Πριν εισέλθουν στον οίκο του Θεού, σκέφτονταν: «Διατηρώ τα δικά μου ιδανικά και τις δικές μου φιλοδοξίες. Έχω τις δικές μου επιθυμίες, και στον οίκο του Θεού υπάρχουν άπειρες δυνατότητες. Μπορώ να γίνω αναγνωρισμένος σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας ή ακόμη και αναγνωρισμένος χορευτής, τραγουδιστής ή μουσικός». Ενώ δεν ήταν σε θέση να αναδείξουν τα ταλέντα τους και να πετύχουν τα ιδανικά τους, πίστευαν ότι ο οίκος του Θεού θα τους παρείχε τη δική τους σκηνή, έναν τεράστιο χώρο όπου τα ιδανικά, τα όνειρα και οι φιλοδοξίες τους θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα. Ένιωθαν ότι η σκηνή στον οίκο του Θεού ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Ωστόσο, μετά από τόσα χρόνια, αναρωτιούνται: «Γιατί αισθάνομαι ότι η σκηνή συρρικνώνεται κάτω από τα πόδια μου; Γιατί συρρικνώνεται ο κόσμος μου; Η πιθανότητα να πραγματοποιήσω τα ιδανικά μου μοιάζει να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο, μέχρι και να είναι αδύνατη. Τι συμβαίνει;» Σε αυτό το σημείο, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην εγκαταλείπουν τα ιδανικά τους και να μην αμφισβητούν την ορθότητα αυτών των ιδανικών και επιθυμιών. Εξακολουθούν να μεταφέρουν αυτά τα ιδανικά και τις επιθυμίες στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Κατά συνέπεια, τα συναισθήματα καταπίεσης των ανθρώπων τούς συντροφεύουν παντού, είτε κατά την επιδίωξη των ιδανικών και των επιθυμιών τους είτε κατά την εκτέλεση των πραγματικών τους καθηκόντων. Για εκείνους που έχουν συναισθήματα καταπίεσης ή που δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν, η αντίφαση μεταξύ αυτών των δύο δεν μπορεί να γεφυρωθεί. Έχουν ένα αίσθημα καταπίεσης τόσο στην επιδίωξη των ιδανικών και των επιθυμιών τους όσο και στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Έτσι, ό,τι κι αν συμβεί, οι άνθρωποι προσαρμόζονται συνεχώς, επιδιώκοντας συνεχώς τα ιδανικά και τα όνειρά τους κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Μπορείτε επίσης να πείτε ότι οι άνθρωποι εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους με μια αντιφατική στάση, νιώθοντας συνεχώς καταπιεσμένοι και απρόθυμοι. Αλλά προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, να αποδείξουν την αξία τους και να επιδιώξουν αυτά τα ιδανικά και τις επιθυμίες, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Δεν είναι σίγουροι γιατί το κάνουν, τι επιδιώκουν να κερδίσουν, ποιον σκοπό προσπαθούν να επιτύχουν, να επιδιώξουν ή να πραγματοποιήσουν. Όλο και πιο ασαφές γίνεται γι’ αυτούς, και ο δρόμος μπροστά τους μοιάζει όλο και πιο ασαφής. Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν τους είναι δύσκολο να εγκαταλείψουν ή να διορθώσουν τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθουν; (Ναι.)

Έχοντας συναναστραφεί μέχρι αυτό το σημείο, ας συνεχίσουμε να συναναστρεφόμαστε σχετικά με το πώς θα πρέπει να κατανοούν και να αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τη σχέση μεταξύ των ιδανικών τους, των επιθυμιών τους και των καθηκόντων τους. Κατ’ αρχάς, ας μιλήσουμε για τα ιδανικά· ειδικότερα για τα ιδανικά εκείνων των ανθρώπων που αναφέραμε προηγουμένως. Είναι πρέπον να επιδιώκουν οι άνθρωποι την πραγματοποίηση των δικών τους ιδανικών στον οίκο του Θεού; (Όχι, δεν είναι πρέπον.) Ποια είναι η φύση του ζητήματος; Γιατί δεν είναι πρέπον; (Επιδιώκοντας την πραγματοποίηση των ιδανικών τους ενώ εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, προβάλλουν τον εαυτό τους και κάνουν τη δική τους καριέρα, αντί να επιδιώκουν την εκπλήρωση των καθηκόντων τους ως δημιουργημένα όντα). Πείτε Μου, είναι ανάρμοστο να επιδιώκει κανείς την πραγματοποίηση των ιδανικών και των επιθυμιών του; (Ναι, είναι ανάρμοστο.) Εάν λέτε ότι είναι ανάρμοστο, στερεί αυτό από κάποιον τα ανθρώπινα δικαιώματά του; (Όχι, δεν το κάνει αυτό.) Τότε ποιο είναι το πρόβλημα; (Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, θα πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια και να ακολουθούν το μονοπάτι που τους υποδεικνύουν να επιδιώξουν τα λόγια του Θεού. Αν επιδιώκουν μόνο τις δικές τους επιθυμίες και τα δικά τους ιδανικά, επιδιώκουν αυτό που επιθυμεί η σάρκα τους, το οποίο είναι μια ιδεολογία που έχει ενσταλαχτεί από τον Σατανά). Στον κόσμο, θεωρείται πρέπον να επιδιώκει κανείς την πραγματοποίηση των δικών του ιδανικών. Όποια ιδανικά κι αν επιδιώκεις, δεν υπάρχει πρόβλημα, αρκεί να είναι νόμιμα και να μην ξεπερνούν κανένα ηθικό όριο. Κανείς δεν θέτει ερωτήματα κι εσύ δεν αναλώνεσαι σε θέματα σωστού ή λάθους. Επιδιώκεις οποιαδήποτε προσωπική προτίμηση μπορεί να έχεις, και αν την καταφέρεις, αν πετύχεις τον στόχο σου, τότε είσαι επιτυχημένος. Αν όμως αστοχήσεις, αν αποτύχεις, αυτό είναι δική σου υπόθεση. Ωστόσο, όταν εισέρχεσαι στον οίκο του Θεού, ένα ιδιαίτερο μέρος, ό,τι ιδανικά και επιθυμίες κι αν έχεις μαζί σου, θα πρέπει να τα εγκαταλείψεις όλα. Γιατί; Όσον αφορά την επιδίωξη των ιδανικών και των επιθυμιών, ανεξάρτητα από το τι ακριβώς επιδιώκεις—ας μιλήσουμε μόνο για την ίδια την επιδίωξη— η διαδικασία και το μονοπάτι που ακολουθεί περιστρέφονται όλα γύρω από τον εγωισμό, την ιδιοτέλεια, το κύρος και τη φήμη. Γύρω από όλα αυτά τα πράγματα περιστρέφεται. Με άλλα λόγια, όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν την πραγματοποίηση των ιδανικών τους, ο μόνος που ωφελείται είναι ο εαυτός τους. Είναι δίκαιο να επιδιώκει κάποιος την πραγματοποίηση των ιδανικών του για χάρη του κύρους, της φήμης, της ματαιοδοξίας και των υλικών συμφερόντων; (Όχι.) Για χάρη των προσωπικών και ατομικών ιδανικών, σκέψεων και επιθυμιών, οι μέθοδοι και οι προσεγγίσεις που υιοθετεί είναι όλες εγωκεντρικές και επικεντρώνονται στο προσωπικό κέρδος. Αν τα μετρήσουμε αυτά με βάση την αλήθεια, δεν είναι ούτε δίκαια ούτε θεμιτά. Οι άνθρωποι θα πρέπει να τα εγκαταλείψουν, δεν είναι βέβαιο αυτό; (Ναι.) Θα πρέπει να τα εγκαταλείψουν, να εγκαταλείψουν τον εγωισμό, να εγκαταλείψουν τα προσωπικά ιδανικά και τις προσωπικές επιθυμίες. Αυτό φαίνεται από την οπτική της ουσίας των μονοπατιών που ακολουθούν οι άνθρωποι —το να επιδιώκει κανείς την πραγματοποίηση των δικών του ιδανικών και επιθυμιών δεν είναι κάτι θετικό· αυτό έχει διαψευστεί. Αυτή είναι η μία πτυχή. Ας συζητήσουμε τώρα μια άλλη πτυχή: τι είδους χώρος είναι ο οίκος του Θεού, η εκκλησία, ανεξάρτητα από το όνομα που έχει; Τι είδους χώρος είναι; Ποια είναι η ουσία της εκκλησίας, του οίκου του Θεού; Πρώτον, από θεωρητική σκοπιά, δεν είναι ο κόσμος, η κοινωνία ή οποιαδήποτε ανθρώπινη επιχείρηση ή οργάνωση στην κοινωνία. Δεν ανήκει στον κόσμο ούτε στην ανθρωπότητα. Γιατί ιδρύθηκε; Ποιος ήταν ο λόγος της εμφάνισης και της ύπαρξής της; Ο λόγος είναι ο Θεός και το έργο Του, σωστά; (Ναι.) Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, υπάρχει λόγω της παρουσίας του Θεού και του έργου Του. Επομένως, είναι η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, ένα μέρος για να αναδεικνύει κανείς προσωπικά ταλέντα και να εκπληρώνει προσωπικά ιδανικά, φιλοδοξίες και επιθυμίες; (Όχι, δεν είναι.) Προφανώς και δεν είναι. Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, υπάρχει λόγω της παρουσίας του Θεού και της παρουσίας του έργου Του. Ως εκ τούτου, δεν είναι ένας χώρος για να επιδεικνύει κανείς προσωπικά ταλέντα ή να πραγματοποιεί προσωπικά ιδανικά, φιλοδοξίες και επιθυμίες. Δεν περιστρέφεται γύρω από τη σαρκική ζωή, τις σαρκικές προοπτικές, τη φήμη και την περιουσία, το κύρος, την υπόληψη και ούτω καθεξής —δεν εργάζεται για αυτά. Ούτε προέκυψε ή υπάρχει λόγω της υλικής φήμης, του κύρους, της απόλαυσης ή των προοπτικών των ανθρώπων. Τι είδους μέρος είναι τότε; Εφόσον η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, ιδρύθηκε λόγω της παρουσίας του Θεού και της παρουσίας του έργου Του, δεν υποτίθεται ότι πρέπει να εκτελεί το θέλημα του Θεού, να διακηρύσσει τα λόγια Του και να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν; (Ναι.) Αυτή δεν είναι η αλήθεια; (Ναι.) Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, υπάρχει λόγω της παρουσίας του Θεού και του έργου Του, οπότε το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκτελεί το θέλημα του Θεού, να διακηρύσσει τα λόγια Του και να καταθέτει μαρτυρία γι' Αυτόν. Δεν έχει καμία σχέση με το προσωπικό κύρος, τη φήμη, τις προοπτικές ή οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα. Οι αρχές που διέπουν κάθε έργο που επιτελείται από την εκκλησία, από τον οίκο του Θεού, θα πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού, στις απαιτήσεις Του και στις διδασκαλίες Του. Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε ότι περιστρέφονται γύρω από το θέλημα του Θεού και το έργο Του· συγκεκριμένα, περιστρέφονται γύρω από τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την κατάθεση μαρτυρίας για τον λόγο Του και τη διακήρυξη αυτού. Είναι όντως έτσι; (Ναι.) Εκτός από την εκτέλεση του θελήματος του Θεού, τη διακήρυξη των λόγων Του και την κατάθεση μαρτυρίας γι’ Αυτόν, υπάρχει κάτι ακόμη πιο σημαντικό για την εκκλησία, για τον οίκο του Θεού; (Είναι το μέρος όπου ο εκλεκτός λαός του Θεού βιώνει το έργο Του, λαμβάνει κάθαρση και αποκτά σωτηρία). Το θέσατε ολόσωστα. Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, είναι ένα μέρος όπου εκτελείται το θέλημα του Θεού, διακηρύσσεται ο λόγος Του, κατατίθεται μαρτυρία γι’ Αυτόν και, το σημαντικότερο, είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν τη σωτηρία. Το θυμάσαι αυτό; (Ναι, το θυμάμαι.) Διάβασέ το. (Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, είναι ένα μέρος όπου εκτελείται το θέλημα του Θεού, διακηρύσσεται ο λόγος Του, κατατίθεται μαρτυρία γι’ Αυτόν και ο εκλεκτός λαός του Θεού λαμβάνει κάθαρση και σωτηρία.) Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, είναι ένα μέρος όπου εκτελείται το θέλημα του Θεού, διακηρύσσεται ο λόγος Του, κατατίθεται μαρτυρία γι’ Αυτόν και ο εκλεκτός λαός Του λαμβάνει κάθαρση και σωτηρία. Για τέτοιο μέρος πρόκειται. Σε ένα τέτοιο μέρος, υπάρχει κάποιο έργο ή εγχείρημα, όποιο κι αν είναι αυτό, που να συμβαδίζει με την εκπλήρωση των προσωπικών ιδανικών και επιθυμιών; Δεν υπάρχει κανένα έργο ή εγχείρημα που να αποσκοπεί στην εκπλήρωση των προσωπικών ιδανικών και επιθυμιών, ούτε οποιαδήποτε πτυχή αυτών υπάρχει με στόχο την πραγματοποίηση των προσωπικών ιδανικών και επιθυμιών. Επομένως, θα πρέπει να υπάρχουν προσωπικά ιδανικά και επιθυμίες στον οίκο του Θεού; (Δεν θα πρέπει να υπάρχουν.) Δεν θα πρέπει να υπάρχουν, διότι τα προσωπικά ιδανικά και οι προσωπικές επιθυμίες έρχονται σε σύγκρουση με το έργο που επιθυμεί να επιτελέσει ο Θεός στην εκκλησία. Τα προσωπικά ιδανικά και οι προσωπικές επιθυμίες έρχονται σε αντίθεση με κάθε έργο που γίνεται στην εκκλησία. Αντιτίθενται στην αλήθεια, αποκλίνουν από το θέλημα του Θεού, από τη διακήρυξη των λόγων Του, από την κατάθεση μαρτυρίας γι’ Αυτόν και από το έργο της κάθαρσης και της σωτηρίας για τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ανεξάρτητα από τα ιδανικά κάποιου, εφόσον πρόκειται για προσωπικά ιδανικά και επιθυμίες, θα εμποδίσουν τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού και θα επηρεάσουν ή θα εμποδίσουν τη διακήρυξη των λόγων Του και την κατάθεση μαρτυρίας γι’ Αυτόν. Φυσικά, εφόσον είναι προσωπικά ιδανικά και επιθυμίες, δεν μπορούν να δώσουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να λάβουν κάθαρση και σωτηρία. Δεν πρόκειται για απλή αντίφαση μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά για θεμελιώδη αντίθεση μεταξύ τους. Καθώς επιδιώκεις τα δικά σου ιδανικά και τις δικές σου επιθυμίες, εμποδίζεις την εκτέλεση του θελήματος του Θεού, το έργο της διακήρυξης των λόγων Του και της κατάθεσης μαρτυρίας γι’ Αυτόν, καθώς και τη σωτηρία των ανθρώπων και φυσικά τη δική σου σωτηρία. Εν ολίγοις, όποια κι αν είναι τα ιδανικά των ανθρώπων, δεν πρόκειται να κάνουν το θέλημα του Θεού και δεν μπορούν να επιτύχουν πραγματικά το αποτέλεσμα της απόλυτης υποταγής στον Θεό. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, ο απώτερος σκοπός τους δεν είναι να κατανοήσουν την αλήθεια ή να καταλάβουν πώς να συμπεριφέρονται, πώς να ικανοποιούν το θέλημα του Θεού και πώς να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και να εκπληρώνουν τον ρόλο τους ως δημιουργημένα όντα. Δεν είναι να έχουν οι άνθρωποι ειλικρινή σεβασμό προς τον Θεό και υποταγή σε Αυτόν. Αντιθέτως, όσο περισσότερο πραγματοποιούνται τα ιδανικά και οι επιθυμίες κάποιου, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τον Θεό και τόσο πιο κοντά στον Σατανά έρχεται. Παρομοίως, όσο περισσότερο επιδιώκει κανείς τα ιδανικά του και τα πετυχαίνει, τόσο περισσότερο επαναστατεί η καρδιά του ενάντια στον Θεό, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται ο ίδιος από τον Θεό, και στο τέλος, όταν κάποιος είναι σε θέση να εκπληρώσει τα ιδανικά του όπως επιθυμεί και να πραγματοποιήσει και να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, περιφρονεί όλο και περισσότερο τον Θεό, την κυριαρχία Του και ό,τι έχει να κάνει με Αυτόν. Μπορεί ακόμη και να βαδίσει στο μονοπάτι της άρνησης, της αντίστασης και της εναντίωσης στον Θεό. Αυτή είναι η τελική έκβαση.

Αφού κατανοήσουν οι άνθρωποι τι είναι ο οίκος του Θεού, η εκκλησία, θα πρέπει επίσης να κατανοήσουν ποια στάση και τι συμπεριφορά πρέπει να υιοθετήσουν καθώς ζουν και επιβιώνουν στον οίκο του Θεού ως μέλη του. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πει: «Δεν μας αφήνεις να επιδιώξουμε την πραγματοποίηση των ιδανικών μας ούτε να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας». Δεν σας περιορίζω ως προς την επιδίωξη των ιδανικών σας· σου λέω πώς να ζεις όπως αρμόζει στον οίκο του Θεού, πώς να παίρνεις όπως αρμόζει τη σωστή στάση και να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου στον οίκο του Θεού ως δημιουργημένο ον. Αν επιμένεις να επιδιώκεις την πραγματοποίηση των δικών σου ιδανικών, τότε μπορώ να είμαι ευθύς και να σου πω: Σε παρακαλώ φύγε! Η εκκλησία δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να επιδιώξεις την πραγματοποίηση των ιδανικών σου. Έξω από τον οίκο του Θεού, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις με τα ιδανικά σου και να επιδιώκεις τα δικά σου ιδανικά και τις δικές σου φιλοδοξίες. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις από τον οίκο του Θεού, και κανείς δεν θα παρεμβαίνει σε ό,τι κάνεις. Ωστόσο, η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να επιδιώξεις την πραγματοποίηση των ιδανικών σου. Για την ακρίβεια, είναι αδύνατο να επιδιώξεις τα δικά σου ιδανικά και τις δικές σου επιθυμίες σε αυτόν τον τόπο. Σε περίπτωση που παραμείνεις στον οίκο του Θεού, στην εκκλησία, έστω και για μια μέρα, μη σκεφτείς καν να πραγματοποιήσεις ή να επιδιώξεις τα δικά σου ιδανικά. Αν έλεγες: «Παραιτούμαι από τα δικά μου ιδανικά. Είμαι πρόθυμος να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να γίνω ένα ικανό δημιουργημένο ον», τότε αυτό θα ήταν αποδεκτό. Θα μπορούσες να εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τη θέση σου και σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν στον οίκο του Θεού. Αλλά αν επιμένεις να επιδιώκεις και να πραγματοποιείς τα δικά σου ιδανικά, με στόχο να μη ζεις τη ζωή σου μάταια, τότε μπορείς να παραιτηθείς από τα καθήκοντά σου και να εγκαταλείψεις τον οίκο του Θεού. Ή μπορείς να γράψεις μια δήλωση, η οποία να λέει: «Αποχωρώ οικειοθελώς από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού για να επιδιώξω την πραγματοποίηση των δικών μου ιδανικών και επιθυμιών. Ο κόσμος είναι μεγάλος, και πρέπει να υπάρχει μια θέση για μένα σ’ αυτόν. Αντίο». Κάνοντάς το αυτό, μπορείς να φύγεις με τρόπο που να είναι σωστός και ενδεδειγμένος και να επιδιώξεις τα δικά σου ιδανικά. Ωστόσο, αν πεις: «Προτιμώ να εγκαταλείψω τα δικά μου ιδανικά, να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου στον οίκο του Θεού, να γίνω ένα ικανό δημιουργημένο ον και να επιδιώξω τη σωτηρία», τότε μπορούμε να βρούμε κάποια κοινά σημεία μεταξύ μας. Εφόσον επιθυμείς να παραμείνεις ειρηνικά στον οίκο του Θεού ως μέλος, θα πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να είσαι ένα καλό δημιουργημένο ον και να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τη θέση σου. Στον οίκο του Θεού, θα γινόσουν τότε ένα δημιουργημένο ον που είναι αντάξιο του ονόματός του. Το δημιουργημένο ον είναι η εξωτερική σου ταυτότητα και ο τίτλος σου, και θα πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένες εκδηλώσεις και ουσία. Δεν πρόκειται απλώς για κατοχή ενός τίτλου· εφόσον είσαι ένα δημιουργημένο ον, θα πρέπει να εκπληρώνεις τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος. Εφόσον είσαι ένα δημιουργημένο ον, θα πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες ενός τέτοιου όντος. Ποια είναι, λοιπόν, τα καθήκοντα και οι ευθύνες ενός δημιουργημένου όντος; Ο λόγος του Θεού ορίζει με σαφήνεια τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες των δημιουργημένων όντων, έτσι δεν είναι; Από σήμερα και στο εξής, είσαι πραγματικό μέλος του οίκου του Θεού, αναγνωρίζεις δηλαδή τον εαυτό σου ως ένα από τα δημιουργημένα όντα του Θεού. Κατά συνέπεια, από σήμερα, θα πρέπει να αναθεωρήσεις τα σχέδια σου στη ζωή. Δεν θα πρέπει πλέον να επιδιώκεις τα ιδανικά, τις επιθυμίες και τους στόχους που είχες θέσει προηγουμένως για τη ζωή σου, αλλά θα πρέπει να τα εγκαταλείψεις. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να αλλάξεις την ταυτότητα και την οπτική σου προκειμένου να σχεδιάσεις τους στόχους και την κατεύθυνση της ζωής που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον. Πρώτα απ’ όλα, οι στόχοι και η κατεύθυνσή σου δεν θα πρέπει να είναι να γίνεις επικεφαλής, να ηγηθείς ή να διαπρέψεις σε οποιονδήποτε κλάδο ή να γίνεις μια διάσημη προσωπικότητα που εκτελεί μια συγκεκριμένη εργασία ή κατέχει μια συγκεκριμένη δεξιότητα. Ο στόχος σου θα πρέπει να είναι να λάβεις το καθήκον σου από τον Θεό, δηλαδή να μάθεις ποιο έργο θα πρέπει να κάνεις τώρα, αυτήν τη στιγμή, και να καταλάβεις ποιο καθήκον πρέπει να εκπληρώσεις. Πρέπει να ρωτάς τι απαιτεί ο Θεός από σένα και ποιο καθήκον έχει κανονιστεί για σένα στον οίκο Του. Θα πρέπει να αποκτήσεις κατανόηση και διαύγεια σχετικά με τις αρχές που θα πρέπει να κατανοηθούν, να τηρηθούν και να ακολουθηθούν όσον αφορά το εν λόγω καθήκον. Εάν δεν μπορείς να τις θυμηθείς, μπορείς να τις γράψεις σε χαρτί ή να τις καταγράψεις στον υπολογιστή σου. Αφιέρωσε χρόνο για να τις επανεξετάσεις και να τις σκεφτείς προσεκτικά. Ως μέλος της δημιουργίας, ο πρωταρχικός στόχος της ζωής σου θα πρέπει να είναι να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον και να είσαι ένα ικανό δημιουργημένο ον. Αυτός είναι ο πιο βασικός στόχος ζωής που θα πρέπει να έχεις. Δεύτερος και πιο συγκεκριμένος είναι ο τρόπος με τον οποίο θα εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον και θα είσαι ένα ικανό δημιουργημένο ον. Φυσικά, κάθε στόχος ή κατεύθυνση που σχετίζεται με τη φήμη σου, το κύρος σου, τη ματαιοδοξία σου, το μέλλον σου και ούτω καθεξής θα πρέπει να εγκαταλειφθεί. Κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν: «Γιατί θα πρέπει να τα εγκαταλείψουμε;» Είναι απλό. Η επιδίωξη της φήμης, του πλούτου και του κύρους θα εμποδίσει την εκτέλεση του θελήματος του Θεού, θα διαταράξει ορισμένες εργασίες στον οίκο του Θεού ή στην εκκλησία και μάλιστα θα υπονομεύσει ορισμένες εργασίες της εκκλησίας. Θα έχει αντίκτυπο στη διάδοση του λόγου του Θεού, στην κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και, κυρίως, στο να λάβουν οι άνθρωποι τη σωτηρία. Προκειμένου να εκπληρώσεις το καθήκον σου επαρκώς και να γίνεις ένα ικανό δημιουργημένο ον, μπορείς να θέτεις στόχους και να συνοψίζεις τις εμπειρίες σου με όποιον τρόπο θέλεις, αλλά δεν θα πρέπει να επιδιώκεις ποτέ την πραγματοποίηση των δικών σου ιδανικών. Τα ιδανικά σου δεν θα πρέπει να αναμιγνύονται με καμία από τις αρχές ή τις προσεγγίσεις που ακολουθείς κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Προκειμένου να εκπληρώσεις το καθήκον σου επαρκώς και να γίνεις ένα ικανό δημιουργημένο ον, θα πρέπει να αναζητήσεις αρχές μέσα στα λόγια του Θεού και ένα πιο ακριβές μονοπάτι άσκησης, αντί να συνοψίζεις τις προσωπικές ιδέες και ευκαιρίες που έχεις έξω από τα λόγια του Θεού. Αυτές οι αρχές άσκησης περιστρέφονται τελικά γύρω από το πώς να είσαι ένα ικανό δημιουργημένο ον και να εκπληρώνεις το καθήκον σου. Τα πάντα επικεντρώνονται στην κατανόηση της αλήθειας, στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιουργημένο ον και τελικά στην κατανόηση των αρχών που πρέπει να τηρείς όταν συναντάς διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα κατά τη διαδικασία εκπλήρωσης του καθήκοντός σου ή στην καθημερινή σου ζωή. Είναι σαφές αυτό; (Ναι.) Φυσικά, αν εκπληρώνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές του οίκου του Θεού και προσπαθείς να είσαι ένα ικανό δημιουργημένο ον, μπορείς να πετύχεις αυτά τα αποτελέσματα. Ωστόσο, αν επιδιώκεις την πραγματοποίηση των δικών σου ιδανικών, δεν θα λάβεις ποτέ την έγκριση του Θεού.

Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν επίμονα την πραγματοποίηση των δικών τους ιδανικών χωρίς να ακολουθούν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τελικά θα γίνουν πιο αλαζόνες, εγωιστές, επιθετικοί, άγριοι και άπληστοι. Τι άλλο; Θα αποκτούν επίσης όλο και μεγαλύτερη ιδέα για τον εαυτό τους όλο και θα θεωρούν ότι είναι κάποιοι. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι παραιτούνται από την επιδίωξη της πραγματοποίησης των δικών τους ιδανικών και επιθυμιών και αντ’ αυτού επιδιώκουν την κατανόηση διαφόρων αληθειών καθώς και διαφόρων πτυχών των λόγων του Θεού και των κριτηρίων της αλήθειας σχετικά με το πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, θα ζουν με περισσότερη ανθρώπινη ομοιότητα. Όταν εκτελούν διάφορες εργασίες ή βιώνουν διαφορετικά περιβάλλοντα, δεν θα αισθάνονται πλέον χαμένοι και μπερδεμένοι όπως πριν. Επιπλέον, δεν θα είναι πλέον παγιδευμένοι σε αρνητικά συναισθήματα, όπως ήταν συχνά στο παρελθόν, ανίκανοι να απεγκλωβιστούν, περιορισμένοι και δεσμευμένοι από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, με αποτέλεσμα στο τέλος να τους ελέγχουν και να τους καλύπτουν διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Η επιδίωξη της πραγματοποίησης των δικών τους ιδανικών και επιθυμιών απομακρύνει τους ανθρώπους όλο και περισσότερο από τις αρχές τόσο των λόγων του Θεού όσο και του να γίνουν απολύτως ικανά δημιουργημένα όντα. Δεν γνωρίζουν πώς να υποτάσσονται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού και δεν έχουν καμία κατανόηση σχετικά με το τι είναι η ανθρώπινη ζωή, το γήρας, η ασθένεια και ο θάνατος. Δεν γνωρίζουν πώς να χειρίζονται το μίσος ή να αντιμετωπίζουν διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Φυσικά, είναι επίσης ανίδεοι ως προς το πώς να χειριστούν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έρχονται στη ζωή τους. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, είναι αβοήθητοι, απολύτως μπερδεμένοι και χαμένοι. Στο τέλος, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αφήνουν αρνητικά συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις και απόψεις να εξαπλώνονται και να αναπτύσσονται στην καρδιά τους, επιτρέποντας στον εαυτό τους να ελέγχεται και να δεσμεύεται από αυτά. Επιπλέον, καθοδηγούμενοι από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ή τις αρνητικές σκέψεις και απόψεις, μπορεί επίσης να επιδοθούν σε ακραίες συμπεριφορές ή να κάνουν πράγματα που βλάπτουν τον εαυτό τους και τους άλλους, προκαλώντας αδιανόητες συνέπειες. Τέτοιες ενέργειες εμποδίζουν τις θεμιτές επιδιώξεις των ανθρώπων και βλάπτουν τη συνείδηση και τη λογική που θα πρέπει να έχουν. Επομένως, το πιο σημαντικό πράγμα τώρα είναι να εξετάσουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους ποια είναι τα πράγματα που εξακολουθούν να λαχταρούν και ποια είναι τα πράγματα που ανήκουν στη σάρκα, στον κόσμο και στα συμφέροντα της σάρκας, όπως η φήμη, το γόητρο, η υπόληψη, το κύρος, ο πλούτος και ούτω καθεξής, τα οποία οι ίδιοι εξακολουθούν να λαχταρούν, εξακολουθούν να έχουν ανάγκη και δεν είναι σε θέση να διακρίνουν, και τα οποία συχνά τους δεσμεύουν και τους βάζουν σε πειρασμό. Μπορεί ακόμη και να έχουν παγιδευτεί σε μεγάλο βαθμό από αυτά τα πράγματα ή να τα θαυμάζουν έντονα, και με ένα μικρό παραστράτημα, θα μπορούσαν εύκολα να αιχμαλωτιστούν από αυτά ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Σε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα αυτά είναι τα ιδανικά τους. Μόλις πετύχουν αυτά τα ιδανικά, τότε είναι που γίνονται ο ξεπεσμός τους και η πηγή της καταστροφής τους. Τι γνώμη έχετε για αυτό το θέμα; (Οι άνθρωποι θα πρέπει να εξετάσουν στα βάθη της καρδιάς τους ποια πράγματα εξακολουθούν να επιθυμούν. Πρέπει να διακρίνουν πράγματα όπως η σαρκική και εγκόσμια φήμη, το κύρος, η υπόληψη, η θέση, ο πλούτος και ούτω καθεξής· διαφορετικά, μπορεί εύκολα να αιχμαλωτιστούν από αυτά). Μπορούν να αιχμαλωτιστούν από αυτά, σωστά; Επομένως, αυτά τα πράγματα της σάρκας είναι πολύ επικίνδυνα. Αν δεν μπορείς να τα διακρίνεις, πάντα θα κινδυνεύεις να επηρεαστείς ή ακόμη και να αιχμαλωτιστείς από αυτά. Έτσι, το πιο κρίσιμο πράγμα που πρέπει να κάνετε τώρα είναι να αναλύσετε και να κατανοήσετε αυτά τα σαρκικά πράγματα που ανέφερα προηγουμένως με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Μόλις μπορέσετε να τα ξεθάψετε και να τα διακρίνετε, θα πρέπει να τα εγκαταλείψετε και να αφιερώσετε το σώμα, το μυαλό και την ενέργειά σας στο να γίνετε συνηθισμένα δημιουργημένα όντα, καθώς και στα τρέχοντα καθήκοντα και την τρέχουσα εργασία σας. Σταμάτα να βλέπεις τον εαυτό σου ως ένα ξεχωριστό ή ανίκητο άτομο ή ως κάποιον με εξαιρετικά ταλέντα ή ικανότητες. Είσαι απλώς ένα ασήμαντο άτομο. Πόσο ασήμαντο; Μεταξύ όλων των δημιουργημένων όντων και όλων των πραγμάτων που δημιούργησε ο Θεός, είσαι απλώς ένα από αυτά, το πιο συνηθισμένο. Σε τι βαθμό είσαι συνηθισμένος; Είσαι το ίδιο κοινός με οποιοδήποτε χορταράκι, με οποιοδήποτε δέντρο, βουνό, σταγόνα νερού ή ακόμη και με έναν κόκκο άμμου στην ακτή. Δεν έχεις κανένα λόγο να υπερηφανεύεσαι για τίποτα, δεν έχεις τίποτα άξιο θαυμασμού. Τόσο συνηθισμένος είσαι. Επιπλέον, αν στα βάθη της καρδιάς σου υπάρχουν ακόμη είδωλα, μεγάλες προσωπικότητες, διασημότητες, σπουδαίοι άνθρωποι που καμαρώνουν ή ορισμένα πράγματα που ζηλεύεις, θα πρέπει να τα απομακρύνεις και να τα εγκαταλείψεις. Θα πρέπει να διακρίνεις τη φύση και ουσία τους και να επιστρέψεις στο μονοπάτι του να είσαι ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον. Το να είσαι ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον και να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου είναι το πιο βασικό πράγμα που θα πρέπει να κάνεις. Τότε, θα πρέπει να επανέλθεις σε αυτό το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας και να καταβάλεις μεγαλύτερη προσπάθεια για την αλήθεια. Προσπάθησε να ελαχιστοποιήσεις την έκθεσή σου σε εξωτερικές ειδήσεις, πληροφορίες, εκδηλώσεις και προφίλ διασημοτήτων. Είναι καλύτερο να αποφεύγεις οτιδήποτε θα μπορούσε να αναζωπυρώσει την επιθυμία σου να πραγματοποιήσεις τα δικά σου ιδανικά. Τώρα, πρέπει να απομακρυνθείς από ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που δεν σε ωφελούν καθόλου και είναι αρνητικά. Απομονώσου από αυτά και προσπάθησε να μείνεις μακριά από όλα σε αυτόν τον περίπλοκο και χαοτικό κόσμο. Ακόμη και αν δεν αποτελούν απειλή ή πειρασμό για σένα, εσύ θα πρέπει και πάλι να απομακρύνεσαι από αυτά. Ακριβώς όπως έζησε ο Μωυσής στην έρημο για σαράντα χρόνια· δεν ήταν και πάλι σε θέση να ζήσει καλά; Στο τέλος, παρά την ανεπαρκή ικανότητά του στην ομιλία, επιλέχθηκε από τον Θεό, και αυτό ήταν το πιο τιμητικό πράγμα στη ζωή του. Δεν ήταν κάτι κακό. Επομένως, πρώτα απ’ όλα, ανάκτησε την καρδιά σου βαθιά μέσα στις σκέψεις σου, και βαθιά μέσα στις σκέψεις σου θα πρέπει να διαθέτεις μια νοοτροπία κατά την οποία πεινάς και διψάς για δικαιοσύνη, και με αυτήν να επιδιώκεις την αλήθεια κατά την πίστη σου. Πρέπει να έχεις ένα τέτοιο σχέδιο, μια τέτοια θέληση και επιθυμία, αντί να αναλώνεσαι διαρκώς στα ιδανικά σου ή να καταβάλλεις συνεχείς προσπάθειες και σκέψεις για το αν μπορείς ή όχι να τα πετύχεις. Θα πρέπει να διακόψεις εντελώς την προσκόλλησή σου σε προηγούμενα ιδανικά και επιθυμίες και να πασχίσεις να γίνεις ένα ικανό και συνηθισμένο δημιουργημένο ον. Το να είσαι μέρος της συνηθισμένης δημιουργίας δεν είναι κάτι κακό. Γιατί το λέω αυτό; Στην πραγματικότητα είναι κάτι καλό. Από τη στιγμή που αρχίζεις να εγκαταλείπεις τα σαρκικά σου ιδανικά και επιθυμίες, από τη στιγμή που παίρνεις την οριστική απόφαση να είσαι ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον χωρίς κανένα ιδιαίτερο κύρος, θέση ή αξία, αυτό σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος και αποφασισμένος να υποταχθείς πλήρως στο κράτος του Θεού, στο κράτος του Δημιουργού, επιτρέποντας στον Θεό να ενορχηστρώνει και να κυβερνά τη ζωή σου. Είσαι πρόθυμος να υπακούσεις, να εγκαταλείψεις και να παραμερίσεις προσωπικά ιδανικά και επιθυμίες, να αφήσεις τον Θεό να είναι ο Κύριος σου και να κυβερνά τη μοίρα σου, να γίνεις ένα ικανό δημιουργημένο ον με μια τέτοια νοοτροπία και να εκπληρώσεις καλά το καθήκον σου με μια τέτοια νοοτροπία και στάση. Αυτή είναι η στάση ζωής που θα πρέπει να έχεις. Είναι αυτό σωστό; Είναι αυτή η αλήθεια; (Ναι.) Σε τι επικεντρώνονται οι στόχοι της ζωής σου και η κατεύθυνση της ζωής σου; (Στην εκπλήρωση των καθηκόντων ενός δημιουργημένου όντος.) Αυτό είναι το πιο βασικό πράγμα. Σε τι άλλο; (Στην επιδίωξη να γίνω ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον.) Τίποτα άλλο; (Στην επιδίωξη της αλήθειας για την επίτευξη της σωτηρίας). Αυτό είναι ένα ακόμη. Κάτι άλλο; (Στην εστίαση στα λόγια του Θεού και στην καταβολή μεγαλύτερης προσπάθειας για την αλήθεια.) Αυτό είναι λίγο πιο συγκεκριμένο, έτσι δεν είναι; Όλοι οι στόχοι της ζωής σου και η κατεύθυνση της ζωής σου θα πρέπει να περιστρέφονται γύρω από τα λόγια του Θεού και θα πρέπει να καταβάλλεις μεγαλύτερη προσπάθεια για την αλήθεια. Πάρε τον ενθουσιασμό που είχες προηγουμένως για την επιδίωξη αόριστων ιδανικών και ανακατεύθυνέ τον προς την ανάγνωση των λόγων του Θεού και την περισυλλογή σχετικά με την αλήθεια, και δες αν θα κάνεις πρόοδο προς την αλήθεια. Αν έχεις πραγματικά κάνει πρόοδο προς την αλήθεια, θα υπάρξουν συγκεκριμένες εκδηλώσεις στον εαυτό σου. Δηλαδή, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που αφορούν ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις, καθώς και αρχές, δεν θα αισθάνεσαι πλέον σαστισμένος, μπερδεμένος, προβληματισμένος ή σε σύγχυση. Αντίθετα, θα προσεύχεσαι στον Θεό, θα καθοδηγείσαι από τα λόγια Του, θα έχεις ήρεμη και σταθερή καρδιά και θα ξέρεις πώς να ενεργείς με τρόπο που να υποτάσσεσαι στον Θεό και να ανταποκρίνεσαι στο θέλημά Του. Τότε είναι που θα είσαι πραγματικά στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Πολλοί άνθρωποι σημειώνουν αργή πρόοδο στη ζωή τους επειδή, κατά τη διαδικασία εκπλήρωσης των καθηκόντων τους, επιδιώκουν πάντα τα δικά τους ιδανικά, τη φήμη, το κύρος και τους στόχους ζωής που φαντάζονται οι ίδιοι, και επιθυμούν να λάβουν ευλογίες καθώς ικανοποιούν τις σαρκικές τους επιθυμίες. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους με προσγειωμένο τρόπο και δεν βιώνουν αληθινή είσοδο στη ζωή. Από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν είναι σε θέση να μοιραστούν μια ειλικρινή εμπειρία και μαρτυρία. Κατά συνέπεια, για όσο καιρό κι αν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, η πρόοδός τους στην είσοδο στη ζωή και στην αλήθεια παραμένει ελάχιστη και οι ίδιοι αποδίδουν ελάχιστους καρπούς. Αν αφιέρωνες πραγματικά τον εαυτό σου στην εκπλήρωση των καθηκόντων σου, αφιερώνοντας όλη σου την ενέργεια στην επιδίωξη της αλήθειας και δουλεύοντας σκληρά προς την κατεύθυνση της αλήθειας, δεν θα βρισκόσουν στην τρέχουσα κατάσταση, στο ανάστημα και στην κατάσταση στα οποία βρίσκεσαι τώρα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι επικεντρώνονται συνήθως μόνο σε πεζά καθήκοντα, σε επαγγελματικό έργο και στο έργο που τους έχει ανατεθεί, και η υποκείμενη ουσία αυτών των δραστηριοτήτων είναι να εκπληρώσουν τις προσωπικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες, πραγματοποιώντας παράλληλα τα δικά τους ιδανικά. Ποια είναι αυτά τα ιδανικά; Το ότι οι άνθρωποι θέλουν πάντα να βρίσκουν τον εαυτό τους στην εργασία τους και έχοντας κατακτήσει ορισμένα επιτεύγματα, έχοντας εξασφαλίσει ορισμένα αποτελέσματα και έχοντας κερδίσει την αναγνώριση των άλλων, θέλουν μονίμως ταυτόχρονα να πραγματοποιούν τα όνειρά τους και τους στόχους της επιδίωξής τους, προκειμένου να αποδείξουν την αξία τους. Τότε αισθάνονται ολοκληρωμένοι. Ωστόσο, έτσι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· ικανοποιούν απλώς το κενό που υπάρχει μέσα τους και χρησιμοποιούν την εργασία για να εμπλουτίσουν τη ζωή τους. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; (Ναι.) Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό εργάζεται κάποιος ή πόση δουλειά έχει κάνει, όλα αυτά είναι άσχετα με την αλήθεια. Εξακολουθεί να μην κατανοεί την αλήθεια και απέχει πολύ από την επιδίωξή της. Όσον αφορά τις αρχές που σχετίζονται με τις εργασιακές τους αρμοδιότητες, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν καμία είσοδο ή κατανόηση. Κατά συνέπεια, αισθάνεστε εξαντλημένοι και αναρωτιέστε: «Γιατί μας αντιμετωπίζουν συνέχεια; Καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια, υπομείναμε πολλές κακουχίες και πληρώσαμε βαρύ τίμημα. Γιατί εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν;» Αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατανοείς τις αρχές. Δεν έχεις ποτέ κατανοήσει ούτε αντιληφθεί τις αρχές, και δεν έχεις καταβάλει καμία προσπάθεια γι’ αυτές. Με άλλα λόγια, δεν έχεις καταβάλει προσπάθεια για την αλήθεια, για τα λόγια του Θεού. Απλώς ακολουθείς μερικούς κανόνες και ενεργείς σύμφωνα με τη δική σου φαντασία. Ζεις πάντα στον κόσμο των δικών σου ιδανικών και αντιλήψεων, και ό,τι κάνεις είναι άσχετο με την αλήθεια. Επιδιώκεις τη δική σου καριέρα, δεν κάνεις το θέλημα του Θεού. Έτσι, εξακολουθείς να μην κατανοείς τις αρχές στα λόγια του Θεού, και στο τέλος, κάποιοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως πάροχοι υπηρεσιών και κάποιοι αισθάνονται αδικημένοι. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο αισθάνονται αδικημένοι; Επειδή νομίζουν ότι το να υποφέρουν και να πληρώνουν ένα τίμημα ισοδυναμεί με το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, υποφέροντας και πληρώνοντας ένα τίμημα, απλώς υπομένουν κάποιες κακουχίες. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε ακολουθούν την οδό του Θεού. Για την ακρίβεια, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας· απλώς καταβάλλουν προσπάθεια και εργάζονται. Με το να καταβάλλεις απλώς προσπάθεια και να εργάζεσαι εκπληρώνεις επαρκώς τα καθήκοντά σου; Είσαι έτσι ικανό δημιουργημένο ον; (Όχι.) Υπάρχει απόσταση και χάσμα μεταξύ αυτών των δύο.

Όσον αφορά το θέμα της εγκατάλειψης των αρνητικών συναισθημάτων καταπίεσης, ας σταματήσουμε εδώ τη συναναστροφή μας για σήμερα. Μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα αυτά τα προβλήματα που προκύπτουν για τους ανθρώπους εκείνους που αισθάνονται καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορούν να πετύχουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους; (Ναι, αυτό είναι σαφές.) Τι είναι σαφές; Ας τα συνοψίσουμε λίγο. Πρώτον, ας μιλήσουμε για το τι είναι τα ιδανικά. Τα ιδανικά που αναλύονται εδώ είναι αρνητικά, δεν είναι θεμιτά ούτε θετικά πράγματα. Τι είναι τα ιδανικά; Χρησιμοποιήστε ακριβείς όρους για να δώσετε έναν ορισμό για τα «ιδανικά». (Είναι κενές σκέψεις που αποκλίνουν από την κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική, που οι άνθρωποι φαντάζονται για τον εαυτό τους αλλά δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Δεν είναι πραγματικά). Αυτά που ανέφερες είναι τα ιδανικά των ιδεαλιστών. Πώς θα ορίζατε γενικά τα ιδανικά; Μπορείτε να τα ορίσετε; Είναι δύσκολο να τα ορίσετε; Τι είναι οι επιδιωκόμενοι στόχοι που θέτουν οι άνθρωποι για το κύρος, τη φήμη και τις προοπτικές τους; (Οι επιδιωκόμενοι στόχοι που θέτουν οι άνθρωποι για το κύρος, τη φήμη και τις προοπτικές τους είναι ιδανικά). Είναι σωστός αυτός ο ορισμός; (Ναι.) Οι επιδιωκόμενοι στόχοι που θέτουν οι άνθρωποι για το κύρος, τη φήμη, τις προοπτικές και τα συμφέροντά τους είναι ιδανικά και επιθυμίες. Είναι αυτός ο ευρύς ορισμός των ιδανικών όπως αναφέρεται από τους άπιστους; Τα ορίζουμε με βάση την υποκείμενη ουσία τους, σωστά; (Ναι.) Ανεξάρτητα από τον συγκεκριμένο τύπο ιδανικών, είτε είναι υψηλά, είτε ταπεινά, είτε κάτι ενδιάμεσο, όλα είναι επιδιωκόμενοι στόχοι που θέτουν οι άνθρωποι για τα δικά τους συμφέροντα. Αυτοί οι στόχοι είναι τα ιδανικά ή οι επιθυμίες τους. Αυτό δεν είναι το ιδανικό εκείνων σχετικά με τους οποίους συναναστραφήκαμε και τους οποίους αναλύσαμε στα προηγούμενα παραδείγματα; Οι επιδιωκόμενοι στόχοι που θέτουν οι άνθρωποι για το κύρος, τη φήμη, τις προοπτικές, τα συμφέροντά τους και ούτω καθεξής, είναι ιδανικά και επιθυμίες. Όσοι επιδιώκουν ιδανικά και επιθυμίες αλλά δεν μπορούν να τα πραγματοποιήσουν, αισθάνονται συχνά καταπιεσμένοι μέσα στην εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται καταπιεσμένοι. Σκέψου για ένα λεπτό, βρίσκεσαι κι εσύ σε μια τέτοια κατάσταση και περίσταση; Ζεις κι εσύ συχνά σε μια τέτοια κατάσταση, με τέτοια συναισθήματα; Αν έχεις αυτά τα συναισθήματα, για τι πασχίζεις; Το κάνεις για το κύρος σου, τη φήμη, τις προοπτικές και τα συμφέροντά σου. Τα ιδανικά και οι επιδιωκόμενοι στόχοι που έχεις θέσει περιορίζονται και παρεμποδίζονται συχνά από την αλήθεια και τα θετικά πράγματα —δεν είναι σε θέση να πραγματοποιηθούν. Κατά συνέπεια, αισθάνεσαι δυστυχισμένος και ζεις με συναισθήματα καταπίεσης. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό είναι το ζήτημα των ανθρώπινων ιδανικών. Πρώτα, αναλύσαμε τα ανθρώπινα ιδανικά, και στη συνέχεια, σχετικά με τι συναναστραφήκαμε; Συναναστραφήκαμε σχετικά με το ότι η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, δεν είναι το μέρος για να εκπληρώνουν οι άνθρωποι τα ιδανικά τους. Έπειτα, συναναστραφήκαμε σχετικά με τους σωστούς στόχους που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό, πώς να είναι κανείς ικανό δημιουργημένο ον και πώς να εκπληρώνει τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ο κύριος σκοπός της συναναστροφής σχετικά με αυτά τα πράγματα είναι να πούμε στους ανθρώπους πώς να επιλέγουν και πώς να αντιμετωπίζουν τα ιδανικά και τα καθήκοντά τους. Οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα ανάρμοστα ιδανικά τους, ενώ αυτά για τα οποία θα πρέπει να πληρώσουν σε αυτήν τη ζωή και στα οποία θα πρέπει να αφιερώσουν ολόκληρη τη ζωή τους είναι τα καθήκοντά τους. Τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος είναι θετικά πράγματα, ενώ τα ανθρώπινα ιδανικά δεν είναι και δεν πρέπει να εμμένει κανείς σ’ αυτά, αλλά να τα εγκαταλείπει. Αυτό στο οποίο θα πρέπει να εμμένουν και το οποίο θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι είναι να γίνουν ικανά δημιουργημένα όντα και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους ως τέτοια. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι άνθρωποι όταν τα ιδανικά τους έρχονται σε σύγκρουση με τα καθήκοντά τους; (Θα πρέπει να εγκαταλείπουν τα ιδανικά τους και να τα αφήνουν). Θα πρέπει να εγκαταλείπουν τα ιδανικά τους και να επιμένουν στα καθήκοντά τους. Ανεξάρτητα από το πότε ή μέχρι ποια ηλικία μπορεί να ζήσουν, αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι και αυτό που θα πρέπει να επιδιώκουν πρέπει να περιστρέφεται γύρω από το πώς να εκπληρώσουν τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος και να επιτύχουν υποταγή στον Θεό, στα λόγια Του και στην αλήθεια. Μόνο μέσω μιας τέτοιας άσκησης μπορεί κανείς να ζήσει μια ουσιαστική και πολύτιμη ζωή, σωστά; (Ναι.) Εντάξει, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας για σήμερα. Αντίο!

10 Δεκεμβρίου 2022