Τα ποικίλα θέματα σχετικά με τα οποία συναναστρεφόμαστε αφορούν πρακτικά ζητήματα της καθημερινής ζωής. Αφού ακούσατε τα όσα είπα, δεν έχετε την αίσθηση ότι η αλήθεια δεν είναι κάτι κενό, ότι δεν είναι ένα σύνθημα, ένα είδος θεωρίας και, κυρίως, ένα είδος γνώσης; Με τι σχετίζεται η αλήθεια; (Με την πραγματική μας ζωή.) Η αλήθεια σχετίζεται με την πραγματική ζωή και με διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν σ’ αυτήν. Αφορά όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής, τα διάφορα ζητήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι καθημερινά, και σχετίζεται ιδιαίτερα με τους στόχους που επιδιώκουν και τα μονοπάτια που ακολουθούν. Καμία από αυτές τις αλήθειες δεν είναι κενή, και σίγουρα καμία δεν είναι περιττή· είναι όλες απαραίτητες για τους ανθρώπους. Αν μπορείς να προσεγγίσεις, να επιλύσεις και να χειριστείς ορισμένα πρακτικά ζητήματα της καθημερινής ζωής με βάση τις αλήθεια-αρχές σχετικά με τις οποίες έχουμε συναναστραφεί, τότε εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν, όμως, στην καθημερινή σου ζωή απέναντι στα ζητήματα που αφορούν την αλήθεια, εμμένεις στις αρχικές σου σκέψεις και απόψεις και δεν αλλάζεις, αν τα προσεγγίζεις από τη δική σου σκοπιά ως άνθρωπος, και οι αρχές και η βάση για το πώς τα βλέπεις δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, τότε προφανώς δεν εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα και δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Σχετικά με όποια πτυχή της αλήθειας κι αν συναναστρεφόμαστε, όλα τα θέματα που προκύπτουν αφορούν τη διόρθωση και την ανατροπή των λανθασμένων σκέψεων, απόψεων, αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών που έχουν οι άνθρωποι για διάφορα θέματα. Σκοπός της συναναστροφής είναι να αποκτήσουν όλοι σωστές σκέψεις και απόψεις για τα διάφορα θέματα που συναντούν στην καθημερινότητά τους, να βλέπουν ό,τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή από τη σωστή οπτική και θέση, και στη συνέχεια, να λύνουν και να χειρίζονται τα πράγματα αυτά χρησιμοποιώντας την αλήθεια ως κριτήριό τους. Ο στόχος των κηρυγμάτων δεν είναι να εφοδιαστεί κανείς με δόγματα ή γνώσεις ούτε να διευρύνει τους ορίζοντές του και να αποκτήσει διορατικότητα· είναι να κατανοήσει την αλήθεια. Και σκοπός της κατανόησης της αλήθειας δεν είναι να εμπλουτίσει κανείς τις σκέψεις ή το πνεύμα του ούτε να εμπλουτίσει την ανθρώπινη φύση του. Είναι αντίθετα να έχουν οι άνθρωποι τη δυνατότητα, ενώ βρίσκονται στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, ταυτόχρονα να μην απομακρύνονται από την πραγματική ζωή και, κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις στην καθημερινότητά τους, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν έχοντας ως βάση τους τα λόγια του Θεού και ως κριτήριό τους την αλήθεια. Ας υποθέσουμε ότι χρόνια τώρα ακούς κηρύγματα και έχεις σημειώσει πρόοδο στους τομείς του δόγματος και της γνώσης, και ας υποθέσουμε ότι νιώθεις πνευματικά πλουσιότερος και οι σκέψεις σου έχουν εξυψωθεί περισσότερο, αλλά όταν αντιμετωπίζεις πολλά πράγματα στην καθημερινότητά σου, τότε δεν μπορείς ακόμα να τα δεις από τη σωστή οπτική ούτε και να συνεχίσεις να ασκείσαι, να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Στην περίπτωση αυτήν, είναι σαφές ότι δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και εισέρχεται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ακόμη πιο σοβαρό είναι το ότι δεν έχεις φτάσει ακόμη στο σημείο να υποταχθείς στην αλήθεια και στον Θεό ή να έχεις φόβο Θεού. Φυσικά, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν έχεις εισέλθει στο μονοπάτι της σωτηρίας. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Με βάση το πραγματικό σας ανάστημα και τις συνθήκες που επικρατούν αυτήν τη στιγμή, σε ποιες πτυχές της αλήθεια-πραγματικότητας πιστεύετε ότι έχετε εισέλθει; Σε ποιες πτυχές έχετε ελπίδα να σωθείτε; Σε ποιους τομείς δεν έχετε εισέλθει ακόμη στην αλήθεια-πραγματικότητα και απέχετε πολύ από το πρότυπο της σωτηρίας; Μπορείτε να το υπολογίσετε; (Όταν τυχαίνει αντίχριστοι και μοχθηροί άνθρωποι να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και να βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν διαθέτω αίσθημα δικαιοσύνης ούτε αληθινή αφοσίωση στον Θεό. Μου είναι αδύνατο να ορθώσω το ανάστημά μου και να υπερασπιστώ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και δεν έχω καμία μαρτυρία για αυτά τα κρίσιμα ζητήματα. Από αυτήν την άποψη, απέχω προφανώς πολύ από το πρότυπο που απαιτείται για τη σωτηρία.) Αυτό είναι στ’ αλήθεια πρόβλημα. Ας το συζητήσουμε όλοι μαζί πιο εκτεταμένα. Πέρα από την αναγνώριση του αναστήματός σας όσον αφορά ζητήματα διάκρισης και απόρριψης των αντίχριστων, κατά τα άλλα, τι πράγματα έχεις αντιμετωπίσει στην καθημερινή σου ζωή που σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα, ότι δεν μπορείς να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Σε ποια πράγματα, παρόλο που κατανοείς κάποια δόγματα, αισθάνεσαι ότι εξακολουθείς να μην αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα την αλήθεια, ότι δεν έχεις κάποιο σαφές μονοπάτι και δεν ξέρεις πώς να συμβαδίσεις με τις προθέσεις του Θεού ή πώς να τηρήσεις τις αρχές; (Αφού κάνω χρόνια τώρα το καθήκον μου, πίστευα ότι θα μπορούσα να αφήσω την οικογένειά μου, να παρατήσω την καριέρα μου και να εγκαταλείψω σε κάποιο βαθμό τα αισθήματα που είχα για τους γονείς και τους συγγενείς μου. Έχω, όμως, έρθει κατά καιρούς αντιμέτωπος με ορισμένες καταστάσεις στην πραγματική ζωή που με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι έχω ακόμα αισθήματα μέσα μου και θέλω να είμαι στο πλευρό των γονιών μου, να τους φροντίζω και να είμαι ένα αφοσιωμένο παιδί. Αν δεν μπορώ να το κάνω αυτό, νιώθω ότι έχω χρέος απέναντί τους. Αφού άκουσα την πρόσφατη συναναστροφή του Θεού σχετικά με το ότι οι γονείς δεν είναι πιστωτές μας, συνειδητοποίησα ότι δεν κατανοώ αυτήν την πτυχή της αλήθειας και ότι δεν έχω υποταχθεί ούτε στην αλήθεια ούτε στον Θεό.) Ποιος άλλος θέλει να συνεχίσει; Δεν συναντάτε δυσκολίες στην καθημερινή σας ζωή; Ή μήπως ζείτε μέσα σε μια φούσκα και δεν αντιμετωπίζετε ποτέ κανένα πρόβλημα; Αντιμετωπίζετε δυσκολίες όταν κάνετε τα καθήκοντά σας; Είστε ποτέ επιπόλαιοι; (Ναι.) Υποκύπτετε ποτέ σε σαρκικές ανέσεις και απολαύσεις; Εργάζεστε για τη φήμη και τη θέση; Ανησυχείτε συχνά ή νιώθετε άγχος για τις μελλοντικές σας προοπτικές και τα μελλοντικά σας μονοπάτια; (Ναι.) Όταν έρχεστε, λοιπόν, αντιμέτωποι με αυτές τις καταστάσεις, πώς τις χειρίζεστε; Είστε σε θέση να τις επιλύσετε χρησιμοποιώντας την αλήθεια; Όταν παίρνετε προαγωγή, έχετε πάντα ένα εφεδρικό σχέδιο; Όταν σας διώχνουν από τη θέση σας, ανησυχείτε για τις προοπτικές και τον προορισμό σας; Παρεξηγείτε και κατηγορείτε τον Θεό; Επιδεικνύετε τα προσόντα σας; Έχετε τέτοιου τύπου προβλήματα; (Ναι.) Όταν έρχεστε αντιμέτωποι μ’ αυτές τις καταστάσεις, πώς τις χειρίζεστε και πώς τις επιλύετε; Ακολουθείς τις εγωιστικές σου επιθυμίες; Μπορείς να τηρήσεις τις αλήθεια-αρχές, να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και τη διεφθαρμένη σου διάθεση προκειμένου να κάνεις πράξη την αλήθεια; (Θεέ μου, κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με αυτές τις καταστάσεις, καταλαβαίνω βάσει δόγματος ότι δεν πρέπει να ενεργώ σύμφωνα με τις προτιμήσεις της σάρκας μου ή τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Μερικές φορές ξυπνά η συνείδησή μου και νιώθω να με βαραίνει. Τότε αλλάζω λίγο τη συμπεριφορά μου, αλλά όχι επειδή έχουν αλλάξει οι απόψεις μου για τα ζητήματα αυτά ή επειδή είμαι σε θέση να κάνω πράξη την αλήθεια. Μερικές φορές, αν οι εγωιστικές μου επιθυμίες είναι σχετικά έντονες και νιώθω ότι κάτι μού είναι απίστευτα δύσκολο να το χειριστώ, ακόμη και αν με κατακλύσει στιγμιαία ένα συναίσθημα μεγάλης ενέργειας, και πάλι δεν μπορώ να το κάνω πράξη. Τη στιγμή εκείνη, θα ακολουθήσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση και δεν θα διατηρήσω ούτε καν την εξωτερική μου καλή συμπεριφορά.) Τι είδους κατάσταση είναι αυτή; Κάνεις τελικά πράξη την αλήθεια και μένεις σταθερός στη μαρτυρία σου ή αποτυγχάνεις; (Αποτυγχάνω.) Μετά απ’ αυτό, κάνεις αυτοκριτική; Νιώθεις τύψεις; Μπορείς να βελτιώσεις κάποια πράγματα όταν ξαναβρεθείς σε παρόμοιες καταστάσεις; (Αφού αποτύχω, νιώθω κάποια ενόχληση στη συνείδησή μου. Όταν τρώω και πίνω τον λόγο του Θεού, μπορώ να ταυτιστώ με αυτόν. Την επόμενη, όμως, φορά που θα βρεθώ αντιμέτωπος με παρόμοιες καταστάσεις, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται η ίδια διεφθαρμένη διάθεση. Η πρόοδός μου σε αυτήν την πτυχή είναι σχετικά μικρή.) Σ’ αυτήν την κατάσταση δεν βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι; Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό το θέμα; Όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους χειρίζεται κανείς παρόμοιες καταστάσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος κάθε φορά, πέρα από το ότι η συμπεριφορά του βελτιώνεται λόγω της επίδρασης της συνείδησής του και πέρα από το ότι μπορεί να διαφέρει από σχετικά ευγενή συμπεριφορά σε σχετικά ευτελή ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και καταστάσεις του, καθώς και την εκάστοτε ψυχολογική του διάθεση, η άσκησή του δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Ποιο πρόβλημα προκύπτει; Αντιπροσωπεύει αυτό το ανάστημα ενός ανθρώπου; Για τι είδους ανάστημα μιλάμε; Για μικρό ανάστημα; Για αδυναμία και ανεπάρκεια της ανθρώπινης φύσης του; Ή μήπως για εκδήλωση του ότι δεν κάνει πράξη την αλήθεια; Για τι πρόκειται; (Για μικρό ανάστημα.) Όταν το ανάστημα κάποιου είναι μικρό, δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, και επειδή δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, το ανάστημά του είναι μικρό. Πόσο μικρό είναι; Το θέμα είναι ότι δεν έχεις αποκτήσει ακόμα την αλήθεια σε αυτό το ζήτημα. Τι σημαίνει ότι δεν έχεις αποκτήσει ακόμα την αλήθεια; Σημαίνει ότι τα λόγια του Θεού δεν έχουν γίνει ακόμα η ζωή σου· εξακολουθείς να βλέπεις τα λόγια Του ως ένα είδος κειμένου, ένα δόγμα ή ένα επιχείρημα. Δεν έχουν εντυπωθεί ακόμη μέσα σου ούτε έχουν γίνει η ζωή σου. Επομένως, αυτές οι αποκαλούμενες αλήθειες που κατανοείς δεν είναι παρά ένα είδος δόγματος ή ένα σύνθημα. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή δεν μπορείς να μετατρέψεις αυτό το δόγμα σε πραγματικότητά σου. Όταν σου τυχαίνουν πράγματα στην καθημερινή σου ζωή, δεν τα χειρίζεσαι σύμφωνα με την αλήθεια· εξακολουθείς να τα χειρίζεσαι σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και επηρεασμένος από τη συνείδησή σου. Προφανώς, λοιπόν, αν μη τι άλλο, δεν κατέχεις την αλήθεια σε αυτό το θέμα και δεν έχεις αποκτήσει τη ζωή. Εφόσον δεν έχεις αποκτήσει τη ζωή, δεν έχεις ζωή· εφόσον δεν έχεις ζωή, δεν έχεις σωθεί καθόλου σε αυτό το θέμα και ζεις ακόμη υπό τη δύναμη του Σατανά. Είτε αυτό που ασκείς επηρεασμένος από τη συνείδησή σου είναι καλή συμπεριφορά είτε ένα είδος εκδήλωσης, δεν αντιπροσωπεύει τη ζωή· είναι απλώς μια εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν, τώρα, σε αυτήν την εκδήλωση έχει προστεθεί η επιρροή της συνείδησης, στην καλύτερη περίπτωση, πρόκειται για ένα είδος καλής συμπεριφοράς. Αν ο κύριος παράγοντας δεν είναι η συνείδηση, αλλά η διεφθαρμένη διάθεση κάποιου, τότε αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να θεωρηθεί καλή· μιλάμε για αποκάλυψη διεφθαρμένης διάθεσης. Σε ποια ζητήματα, λοιπόν, έχετε ήδη κάνει την αλήθεια πραγματικότητα και έχετε αποκτήσει ζωή; Σε ποια ζητήματα δεν έχετε αποκτήσει ακόμη την αλήθεια και δεν την έχετε κάνει ζωή σας και πραγματικότητά σας; Με άλλα λόγια, σε ποια ζητήματα βιώνεις πλέον τα λόγια του Θεού και τα δέχεσαι ως κριτήριά σου, και σε ποια δεν το έχεις κάνει ακόμα; Υπολόγισέ τα. Αν τα έχεις υπολογίσει όλα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε ένα ζήτημα στο οποίο να έχεις ενεργήσει ή να το έχεις βιώσει με βάση τα λόγια του Θεού, αν, αντίθετα, έχεις ενεργήσει σε όλα σύμφωνα με τη θερμοαιμία σου, με τις αντιλήψεις σου, με τις προτιμήσεις ή τις επιθυμίες της σάρκας ή σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Δεν θα είναι ένα άσχημο αποτέλεσμα; (Ναι.) Ακούτε κηρύγματα εδώ και πολλά χρόνια και έχετε πλέον απαρνηθεί την οικογένειά σας, έχετε εγκαταλείψει την καριέρα σας, έχετε ταλαιπωρηθεί και έχετε πληρώσει το τίμημα. Έστω πως αυτό είναι το αποτέλεσμα· είναι κάτι για το οποίο πρέπει να χαίρεστε και να γιορτάζετε ή μήπως να λυπάστε και να ανησυχείτε; (Πρέπει να λυπόμαστε και να ανησυχούμε.) Τι είδους άνθρωπος είναι κάποιος που δεν κάνει την αλήθεια πραγματικότητα, που δεν κάνει τα λόγια του Θεού ζωή του; Δεν είναι ένας άνθρωπος που ζει υπό τον πλήρη έλεγχο της διεφθαρμένης διάθεσης του Σατανά, που δεν βλέπει καμιά ελπίδα σωτηρίας; (Ναι.) Καθώς διαβάζετε κανονικά τα λόγια του Θεού και εξετάζετε τον εαυτό σας, έχετε σκεφτεί ποτέ αυτά τα ερωτήματα; Οι περισσότεροι δεν το έχουν κάνει, έτσι δεν είναι; Σκέφτονται απλώς το εξής: «Άρχισα να πιστεύω στον Θεό όταν ήμουν δεκαεφτά και έχω φτάσει σαράντα εφτά. Πιστεύω στον Θεό τόσα χρόνια, και με έχουν κυνηγήσει κάμποσες φορές, αλλά ο Θεός με κράτησε ασφαλή και με βοήθησε να ξεφύγω. Έχω ζήσει σε σπηλιές και αχυροκαλύβες, έχω περάσει μερόνυχτα νηστικός και αμέτρητες ώρες άυπνος. Έχω υπομείνει τόσα βάσανα και έχω διανύσει τόσα χιλιόμετρα, κι όλα αυτά για να εκτελέσω το καθήκον μου, να κάνω τη δουλειά μου και να ολοκληρώσω την ανάθεσή μου. Η ελπίδα μου για σωτηρία είναι τόσο μεγάλη που έχω ήδη αρχίσει να βαδίζω στο μονοπάτι της σωτηρίας. Είμαι τόσο τυχερός! Ευχαριστώ πραγματικά τον Θεό. Αυτή είναι η χάρη Του! Στα μάτια των κοσμικών ανθρώπων, ήμουν άχρηστος. Κανείς δεν με εκτιμούσε ιδιαίτερα και ποτέ δεν με θεωρούσα ξεχωριστό. Χάρη, όμως, στην ανάδειξη του Θεού, επειδή με έβγαλε —τον άπορο— από τον σωρό της κοπριάς, εισήλθα στο μονοπάτι της σωτηρίας, είχα την τιμή να κάνω το καθήκον μου στον οίκο Του. Με εξύψωσε και με αγαπάει! Τώρα κατανοώ πάρα πολλή αλήθεια και δουλεύω εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είναι σίγουρο ότι θα λάβω την ανταμοιβή μου στο μέλλον. Ποιος θα μπορούσε να μου το στερήσει αυτό;» Δεν θα ήταν προβληματικό αν σκεφτόσασταν μόνο αυτά τα πράγματα εξετάζοντας τον εαυτό σας; (Ναι.) Πείτε Μου, πιστεύετε στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, έχετε υποφέρει τόσο πολύ, έχετε ταξιδέψει τόσο μακριά και έχετε δουλέψει τόσο πολύ. Γιατί, παρά την τόση πίστη τους, κάποιοι άνθρωποι έχουν μεταφερθεί τώρα στην Ομάδα Β; Γιατί πολλοί επικεφαλής και εργάτες πρέπει τώρα να ανταποδώσουν τις προσφορές και να επωμιστούν το βάρος των χρεών; Τι συμβαίνει; Δεν έχουν ήδη σωθεί; Δεν έχουν ήδη την αλήθεια; Δεν έχουν αποκτήσει τη ζωή; Κάποιοι άνθρωποι περνιόντουσαν για στυλοβάτες και ακρογωνιαίοι λίθοι του οίκου του Θεού, νόμιζαν πως είναι σπάνια ταλέντα εδώ μέσα. Πώς έχει τώρα η κατάσταση; Εάν, επειδή υπέφεραν και πλήρωναν ένα τίμημα τόσα χρόνια, είχαν λάβει τη ζωή και κατείχαν την αλήθεια-πραγματικότητα, είχαν υποταχθεί στα λόγια του Θεού, είχαν αληθινό φόβο Θεού και έκαναν πιστά τα καθήκοντά τους εάν είχαν συμβεί όλα αυτά, θα είχαν οι άνθρωποι αυτοί απορριφθεί ή μετακινηθεί στην Ομάδα Β; Θα είχαν επωμιστεί χρέη; Θα είχαν λάβει τόσο σοβαρή προειδοποίηση σχετικά με τα σφάλματά τους; Θα είχαν προκύψει αυτά τα προβλήματα; Δεν είναι ιδιαίτερα ντροπιαστικό αυτό; (Ναι.) Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιο είναι το θέμα; Το πόσα βάσανα μπορεί να υπομείνει ένας άνθρωπος ή το πόσο μεγάλο τίμημα πληρώνει για την πίστη του στον Θεό δεν αποτελεί ένδειξη σωτηρίας ή εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα, ούτε και ένδειξη του ότι ο άνθρωπος αυτός έχει ζωή. Από τι, λοιπόν, φαίνεται ότι κάποιος έχει ζωή και την αλήθεια-πραγματικότητα; Σε γενικές γραμμές, από το κατά πόσον μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει πράξη την αλήθεια και να χειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές· πιο συγκεκριμένα, από το κατά πόσον βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεται και ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, από το κατά πόσον μπορεί να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Εάν, όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου, μπορείς να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να υπομείνεις την ταλαιπωρία και να πληρώσεις το τίμημα σε ό,τι κάνεις, αλλά δυστυχώς δεν είσαι σε θέση να καταφέρεις το σημαντικότερο απ’ όλα, εάν, δηλαδή, δεν μπορείς να τηρήσεις τις αλήθεια-αρχές· εάν, ό,τι κι αν κάνεις, σκέφτεσαι πάντα τα δικά σου συμφέροντα, αναζητάς πάντα μια διέξοδο για τον εαυτό σου, θέλεις πάντα να τον προστατεύεις, και αν δεν τηρείς ποτέ τις αλήθεια-αρχές, ενώ βλέπεις τα λόγια του Θεού απλώς ως δόγμα, τότε μη συζητάς καν το αν είσαι πολύτιμος ή αν η ζωή σου έχει αξία ή όχι· στο πιο βασικό πράγμα, δεν έχεις ζωή. Κάποιος που δεν έχει ζωή είναι ο πιο αξιοθρήνητος άνθρωπος. Κάποιος που πιστεύει στον Θεό και παρ’ όλα αυτά δεν εισέρχεται στην αλήθεια-πραγματικότητα και δεν αποκτά ζωή είναι το πιο αξιολύπητο είδος ανθρώπου, κι αυτό είναι το πιο θλιβερό πράγμα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν σας ζητώ να μπορείτε να ασκηθείτε στα πάντα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά τουλάχιστον, κατά την εκτέλεση των σημαντικών καθηκόντων σου και σε σημαντικά ζητήματα της καθημερινής σου ζωής που αφορούν τις αρχές, θα πρέπει να είσαι σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πρέπει τουλάχιστον να πετύχεις αυτό το πρότυπο για να δεις μέσα σου μια ελπίδα σωτηρίας. Αλλά αυτήν τη στιγμή, δεν έχετε ανταποκριθεί ούτε καν στην πιο θεμελιώδη απαίτηση, δεν έχετε πετύχει τίποτα από αυτά. Αυτό είναι ένα πολύ θλιβερό και άκρως ανησυχητικό ζήτημα.

Τα τρία πρώτα χρόνια της πίστης τους στον Θεό, οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Σκέφτονται καθημερινά πως θα λάβουν ευλογίες και θα έχουν έναν υπέροχο προορισμό. Πιστεύουν ότι οι πιστοί στον Θεό οφείλουν να επιδεικνύουν ορισμένες εξωτερικά καλές συμπεριφορές, όπως το να υποφέρουν για τον Θεό, να τρέχουν εδώ κι εκεί και να βοηθούν τους άλλους, να κάνουν περισσότερες καλές πράξεις και να προσφέρουν περισσότερα χρήματα. Ενώ πιστεύουν στον Θεό εδώ και τρία με πέντε χρόνια και παρόλο που κατανοούν κάποια δόγματα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν στον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Ζουν σύμφωνα με τις καλές συμπεριφορές, τη συνείδησή τους και την καλή ανθρώπινη φύση τους, και όχι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν θεωρούν τα λόγια του Θεού ζωή τους και δεν βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα ούτε συμπεριφέρονται και ενεργούν με αυτά ως κριτήριο. Ποιο μονοπάτι ακολουθούν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν ακολουθούν το μονοπάτι που ακολούθησε και ο Παύλος; (Ναι.) Δεν βρίσκεστε σήμερα σε αυτήν την κατάσταση; Σου χρησιμεύει σε τίποτα το να ακούς τόσα κηρύγματα αν τις περισσότερες φορές βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση; Ό,τι είδους κηρύγματα κι αν ακούς, δεν τα ακούς προκειμένου να κατανοήσεις την αλήθεια ή για να δεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφερθείς και να ενεργήσεις με βάση τις αλήθεια-αρχές στην καθημερινή σου ζωή. Αντίθετα, τα ακούς για να εμπλουτίσεις τον πνευματικό σου κόσμο και τις ανθρώπινες εμπειρίες σου. Αν όντως είναι έτσι, δεν χρειάζεται να τα ακούς, έτσι δεν είναι; Μερικοί λένε: «Δεν κάνει να μην ακούω κηρύγματα. Αν δεν τα ακούω, δεν θα έχω ενθουσιασμό στην πίστη μου στον Θεό. Δεν θα έχω ούτε ενθουσιασμό ούτε κίνητρο για να εκτελέσω το καθήκον μου. Ακούγοντας κάθε τόσο κηρύγματα, έχω λίγο ενθουσιασμό στην πίστη μου, νιώθω λίγο πιο ολοκληρωμένος και πλούσιος. Κι έπειτα, όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες ή αρνητικότητα στο καθήκον μου, τις περισσότερες φορές έχω κάποιο κίνητρο και δεν γίνομαι αρνητικός». Σ’ αυτό το αποτέλεσμα αποσκοπεί το να ακούει κανείς κηρύγματα; Ανεξάρτητα από το πώς κλαδεύονται, πειθαρχούνται ή συμμορφώνονται, οι περισσότεροι απ’ αυτούς που ακούνε κηρύγματα όλα αυτά τα χρόνια δεν εγκαταλείπουν την εκκλησία. Το ότι πετυχαίνουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα σχετίζεται κάπως με τα κηρύγματα που ακούνε, αλλά αυτό που θέλω να δω Εγώ δεν είναι απλά ότι, όποτε ακούτε ένα κήρυγμα, αναζωπυρώνεται η εξασθενημένη φλόγα μέσα στην καρδιά σας. Δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτό. Το να ενθουσιάζεστε απλώς είναι άχρηστο. Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείτε τον ενθουσιασμό σας για να κάνετε κακό ή να παραβιάζετε τις αλήθεια-αρχές. Ο ενθουσιασμός σε βοηθά να επιδιώκεις την αλήθεια με πιο συγκεκριμένο στόχο και κατεύθυνση· θα πρέπει να πασχίζεις για τις αλήθεια-αρχές και να τις κάνεις πράξη. Μπορείς, λοιπόν, να πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα ακούγοντας κηρύγματα; Μετά από κάθε κήρυγμα, είναι σαν να ανάβει μια φλόγα στην καρδιά σου, είναι σαν να έχεις φορτιστεί με ρεύμα ή να έχεις φουσκώσει με αέρα. Νιώθεις ξανά κατενθουσιασμένος, ξέρεις προς τα πού πρέπει να κινηθείς στη συνέχεια, δεν χαλαρώνεις στιγμή ούτε είσαι αρνητικός, ενώ σπάνια δείχνεις αδυναμία. Ωστόσο, αυτές οι εκδηλώσεις δεν είναι οι προϋποθέσεις για την επίτευξη της σωτηρίας. Υπάρχουν διάφορες προϋποθέσεις για την επίτευξη της σωτηρίας: Πρώτον, πρέπει να είσαι πρόθυμος να διαβάζεις τα λόγια του Θεού και να ακούς κηρύγματα. Δεύτερον, και αυτή είναι και η πιο σημαντική προϋπόθεση, όποια ασήμαντα ή σημαντικά θέματα κι αν αντιμετωπίζεις στην καθημερινή σου ζωή, και ειδικά στα θέματα που σχετίζονται με την εκτέλεση του καθήκοντός σου και με το σημαντικό έργο του οίκου του Θεού, πρέπει να είσαι σε θέση να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές. Δεν πρέπει να ενεργείς με βάση τις δικές σου ιδέες, να κάνεις ό,τι θέλεις ή να δρας αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Δεν συναναστρέφομαι ακούραστα μαζί σας σχετικά με την αλήθεια ούτε εξηγώ τις αρχές διαφόρων ζητημάτων όπως αυτό για να σας αναγκάσω να κάνετε το ακατόρθωτο ή να σας πιέσω πέραν των δυνατοτήτων σας, ούτε το κάνω για να αποκτήσετε ίσα ίσα λίγο ενθουσιασμό. Αντίθετα, το κάνω για να κατανοήσετε τις προθέσεις του Θεού με μεγαλύτερη ακρίβεια, να κατανοήσετε τις αρχές και τη βάση για να κάνετε διάφορα πράγματα, καθώς και το πώς θα πρέπει να ενεργούν οι άνθρωποι προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού· για να πάψουν να ενεργούν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τις σκέψεις, τις απόψεις και τις γνώσεις τους όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα και να αντικαταστήσουν αυτά τα πράγματα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτός είναι ένας από τους κύριους τρόπους με τους οποίους σώζει ο Θεός τους ανθρώπους. Το κάνει για να μπορείς να λαμβάνεις τα λόγια του Θεού ως βάση και αρχές σε κάθε τι που συναντάς, και για να κυριαρχούν τα λόγια Του σε κάθε θέμα. Για να μπορείς, με άλλα λόγια, να χειρίζεσαι και να επιλύεις κάθε θέμα με βάση τα λόγια του Θεού, αντί να βασίζεσαι στην ανθρώπινη διάνοια και τις ανθρώπινες προτιμήσεις ή να το προσεγγίζεις σύμφωνα με τα ανθρώπινα γούστα, τις ανθρώπινες φιλοδοξίες και επιθυμίες. Μέσω αυτού του είδους κηρύγματος και συναναστροφής σχετικά με την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και η αλήθεια αποτυπώνονται στους ανθρώπους, κι έτσι εκείνοι έχουν δυνατότητα να έχουν μια ζωή κατά την οποία η αλήθεια είναι η πραγματικότητά τους. Αυτό είναι το σημάδι της σωτηρίας. Ό,τι κι αν αντιμετωπίζετε, θα πρέπει να καταβάλλετε μεγαλύτερη προσπάθεια για τις αλήθεια-αρχές και τα λόγια του Θεού. Έτσι θα είστε άνθρωποι που επιδιώκουν τη σωτηρία και είναι σοφοί. Είναι ανόητοι όσοι πασχίζουν διαρκώς για εξωτερικές συμπεριφορές, τυπικότητες, δόγματα και συνθήματα. Δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν τη σωτηρία. Επειδή δεν έχετε ποτέ προηγουμένως σκεφτεί τα ζητήματα άσκησης των αλήθειας-αρχών ή ίσως τα έχετε σκεφτεί σε σπάνιες περιπτώσεις, το μυαλό σας είναι ουσιαστικά κενό. Δεν το θεωρείτε σημαντικό ζήτημα, οπότε κάθε φορά που έρχεστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, και κυρίως όταν πρόκειται για ορισμένες σημαντικές καταστάσεις, ή όταν έρχεστε αντιμέτωποι με αντίχριστους και κακούς ανθρώπους που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, είστε πάντα πολύ παθητικοί. Δεν ξέρετε πώς να χειριστείτε αυτά τα ζητήματα και τα προσεγγίζετε με βάση τα δικά σας εγωιστικά κίνητρα και συναισθήματα. Δεν είστε σε θέση να ορθώσετε το ανάστημά σας για να υπερασπιστείτε το έργο της εκκλησίας, και στο τέλος αποτυγχάνετε και κοιτάτε να κλείσετε το εκάστοτε θέμα απρόσεκτα και βιαστικά. Εάν δεν το ερευνήσει κανείς, θα είσαι σε θέση να τα βολέψεις όπως-όπως. Εάν, όμως, διεξαχθούν έρευνες για να διαπιστωθεί ποιος είναι υπεύθυνος, μπορεί να απομακρυνθείς από τη θέση σου ή να μετατεθείς σε άλλο καθήκον· ή, ακόμα χειρότερα, μπορεί να υποβιβαστείς στην Ομάδα Β. Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί ακόμη και να αποπεμφθούν. Επιθυμείτε να δείτε τέτοιου είδους αποτελέσματα; (Όχι.) Πείτε πως μια μέρα σάς απομακρύνουν πράγματι από τη θέση σας ή σας αναγκάζουν να σταματήσετε το καθήκον σας, ή σε μια ακόμα πιο σοβαρή περίπτωση, σας στέλνουν σε μια συνηθισμένη εκκλησία ή στην Ομάδα Β. Θα κάνετε τότε αυτοκριτική; «Πίστεψα στον Θεό μόνο και μόνο για να καταλήξω εδώ; Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου, τις προοπτικές μου, την οικογένειά μου και απαρνήθηκα τόσα πράγματα μόνο και μόνο για να με βάλουν στην Ομάδα Β; Μόνο και μόνο για να με αποπέμψουν; Πίστεψα στον Θεό προκειμένου να Του εναντιωθώ; Οπωσδήποτε δεν μπορεί να είναι αυτός ο σκοπός της πίστης μου στον Θεό. Γιατί πιστεύω, λοιπόν, στον Θεό; Δεν θα πρέπει να το αναλογιστώ αυτό; Βάζοντας προς το παρόν στην άκρη την πίστη μου στον Θεό προκειμένου να ικανοποιήσω τις προθέσεις Του, θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να αποκτήσω τη ζωή και να εισέλθω στην αλήθεια-πραγματικότητα. Θα πρέπει να είμαι τουλάχιστον σε θέση να αντιληφθώ ποια πτυχή των λόγων του Θεού και της αλήθειας έχει γίνει η ζωή μου. Θα πρέπει να είμαι σε θέση να στηρίζομαι στην αλήθεια για να ζήσω, για να κατατροπώσω τον Σατανά και τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις· θα πρέπει να καταφέρω να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα μου και να εγκαταλείψω τις αντιλήψεις μου. Ό,τι κι αν μου συμβαίνει, θα πρέπει να τηρώ απόλυτα τις αλήθεια-αρχές και να μην ενεργώ σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου· θα πρέπει να είμαι σε θέση να ενεργώ ομαλά και φυσικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, χωρίς δυσκολίες ή εμπόδια. Θα πρέπει να αντιλαμβάνομαι σε βάθος ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια έχουν ήδη αποτυπωθεί μέσα μου, έχουν γίνει η ζωή μου και μέρος της ανθρώπινης φύσης μου. Αυτό είναι κάτι ευχάριστο, κάτι που αξίζει να γιορτάσουμε». Αισθάνεστε έτσι συνήθως; Όταν κάνετε έναν απολογισμό για να δείτε πόσο ταλαιπωρηθήκατε και πόσο μεγάλο τίμημα πληρώσατε πιστεύοντας στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια, θα νιώσετε υπέροχα μέσα σας, θα νιώσετε ότι έχετε ελπίδες να σωθείτε και ότι έχετε γευτεί τη γλύκα τού να κατανοείτε την αλήθεια και να δαπανάτε τον εαυτό σας για τον Θεό. Έχετε νιώσει ή βιώσει ποτέ κάτι τέτοιο; Αν όχι, τι θα πρέπει να κάνετε; (Θα πρέπει στο εξής να αρχίσουμε να επιδιώκουμε την αλήθεια στα σοβαρά.) Να αρχίσεις στο εξής να την επιδιώκεις στα σοβαρά —πώς θα πρέπει, όμως, να την επιδιώκεις; Πρέπει να αναλογιστείς τα ζητήματα για τα οποία επαναστατείς συχνά ενάντια στον Θεό. Ο Θεός κανονίζει επανειλημμένα διάφορες περιστάσεις για σένα. Το κάνει αυτό προκειμένου να σου δώσει ένα μάθημα, να σε αλλάξει μέσω αυτών των ζητημάτων, να εντυπώσει τα λόγια Του μέσα σου, να μπορέσεις να εισέλθεις σε μια πτυχή της αλήθειας-πραγματικότητας και να πάψεις να ζεις σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά σε αυτά τα ζητήματα, και να ζεις αντ’ αυτού σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έτσι, τα λόγια Του θα αποτυπωθούν μέσα σου και θα γίνουν η ζωή σου. Εσύ, όμως, επαναστατείς συχνά ενάντια στον Θεό για αυτά τα ζητήματα, δεν υποτάσσεσαι σε Αυτόν ούτε αποδέχεσαι την αλήθεια, δεν παίρνεις τα λόγια Του ως αρχές που θα πρέπει να ακολουθείς και δεν τα βιώνεις. Αυτό πληγώνει τον Θεό και χάνεις επανειλημμένα την ευκαιρία να σωθείς. Τι είδους αλλαγή πρέπει, άρα, να κάνεις; Από σήμερα κιόλας, σε ζητήματα που μπορείς να αναγνωρίσεις μέσω του στοχασμού και να αντιληφθείς ξεκάθαρα, θα πρέπει να υποτάσσεσαι στην ενορχήστρωση του Θεού, να αποδέχεσαι τα λόγια Του ως την αλήθεια-πραγματικότητα και ως τη ζωή και να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο ζεις. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις, θα πρέπει να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα σου και τις προτιμήσεις σου και να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό δεν είναι το μονοπάτι της άσκησης; (Ναι.) Δεν είναι καλό να σκοπεύεις μεν να επιδιώξεις με σοβαρότητα στο μέλλον, αλλά να μην έχεις ένα συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Εάν έχεις αυτό το συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης και είσαι πρόθυμος να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου και να κάνεις έτσι μια νέα αρχή, τότε υπάρχει ακόμα ελπίδα για σένα. Αν, όμως, δεν είσαι πρόθυμος να ασκηθείς με αυτόν τον τρόπο και αντ’ αυτού εμμένεις στα παλιά μονοπάτια, αν παραμένεις προσκολλημένος στις παλιές σου ιδέες και ζεις σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε δεν έχουμε να πούμε τίποτε άλλο. Αν αρκείσαι στο να είσαι ένας απλός δουλευτής, τότε τι άλλο μένει να πούμε; Το ζήτημα της σωτηρίας δεν σε αφορά καθόλου, και δεν ενδιαφέρεσαι γι’ αυτό, οπότε δεν μένει να συζητήσουμε τίποτα άλλο. Αν είσαι πραγματικά πρόθυμος να επιδιώξεις την αλήθεια και τη σωτηρία, τότε το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι να απαλλαγείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, από τις διάφορες παράλογες σκέψεις, αντιλήψεις και πράξεις σου. Αποδέξου τα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός στην καθημερινή σου ζωή, ασπάσου τη σχολαστική Του εξέταση, τη δοκιμασία, την παίδευση και την κρίση Του, πάσχισε να ασκείσαι σταδιακά σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές σε κάθε τι που σου συμβαίνει, και ξεκίνα σιγά-σιγά να συμπεριφέρεσαι και ενεργείς στην καθημερινότητά σου και στη ζωή σου έχοντας τα λόγια του Θεού ως αρχές και κριτήριό σου. Αυτές τις εκδηλώσεις πρέπει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και τη σωτηρία. Ακούγεται εύκολο, τα βήματα είναι απλά και δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε λεπτομερώς, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να το κάνετε πράξη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν πάρα πολλά διεφθαρμένα πράγματα μέσα στους ανθρώπους: η μικροψυχία τους, οι μικρές σκευωρίες τους, ο εγωισμός και η ευτέλεια, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και κάθε είδους τεχνάσματα. Συν τοις άλλοις, ορισμένοι άνθρωποι διαθέτουν γνώσεις, έχουν μάθει κάποιες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και κάποιες τακτικές χειραγώγησης στην κοινωνία, και η ανθρώπινη φύση τους διακρίνεται από κάποιες ελλείψεις και ελαττώματα. Ορισμένοι, για παράδειγμα, είναι άπληστοι και τεμπέληδες, άλλοι είναι φαφλατάδες, άλλοι είναι ανεύθυνοι κατεργάρηδες, άλλοι είναι ματαιόδοξοι ή απερίσκεπτοι και παρορμητικοί στις πράξεις τους, σε συνδυασμό με πολλά άλλα ελαττώματα. Υπάρχουν πολλές ελλείψεις και προβλήματα που πρέπει να ξεπεράσουν οι άνθρωποι όσον αφορά την ανθρώπινη φύση τους. Ωστόσο, αν επιθυμείς να επιτύχεις τη σωτηρία, αν θέλεις να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού και να κερδίσεις την αλήθεια και τη ζωή, πρέπει να διαβάσεις περισσότερο τα λόγια αυτά, να κατανοήσεις την αλήθεια, να είσαι σε θέση να κάνεις πράξη τα λόγια Του και να υποταχθείς σε αυτά, και να ξεκινήσεις κάνοντας πράξη την αλήθεια και τηρώντας τις αλήθεια-αρχές. Μπορεί οι προτάσεις αυτές να είναι απλές, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να τις κάνουν πράξη και να τις βιώσουν. Ανεξάρτητα από το επίπεδο ή τη μόρφωσή σου και από την ηλικία ή τα χρόνια της πίστης σου, αν βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι άσκησης της αλήθειας κι έχεις τους σωστούς στόχους και τη σωστή κατεύθυνση, και αν όλα όσα επιδιώκεις και εφαρμόζεις αποσκοπούν στη άσκηση της αλήθειας, τότε, σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα κερδίσεις τελικά θα είναι να γίνουν η αλήθεια-πραγματικότητα και τα λόγια του Θεού ζωή σου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Πρώτα καθορίστε τον στόχο σας, έπειτα ασκηθείτε σταδιακά σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, και στο τέλος, σίγουρα θα κερδίσετε κάτι. Το πιστεύετε αυτό; (Ναι.)

Σ’ αυτό το στάδιο, συναναστρεφόμαστε σχετικά με την εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων. Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε σχετικά με την εγκατάλειψη ορισμένων φορτίων που προέρχονται από την οικογένεια. Όσον αφορά, λοιπόν, το θέμα των φορτίων αυτών, συναναστραφήκαμε πρώτα σχετικά με τις προσδοκίες που τρέφουν οι ίδιοι οι γονείς και στη συνέχεια σχετικά με τις προσδοκίες που έχουν από τα παιδιά τους. Δεν θα πρέπει να τα εγκαταλείψουν όλα αυτά οι άνθρωποι καθώς επιδιώκουν την αλήθεια; (Ναι.) Συνολικά απαριθμήσαμε τέσσερα στοιχεία σχετικά με την εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων. Το πρώτο είναι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, το δεύτερο είναι ο γάμος και το τρίτο η οικογένεια —έχουμε ήδη συναναστραφεί σχετικά με αυτά τα τρία. Ποιο στοιχείο μάς μένει για το τέλος; (Η καριέρα.) Το τέταρτο στοιχείο είναι η καριέρα και ήρθε η ώρα να συναναστραφούμε και σχετικά μ’ αυτό. Έχει κανείς σας αναλογιστεί ποτέ του αυτό το θέμα; Αν ναι, ας πάρει πρώτος τον λόγο. (Κάποτε πίστευα ότι το αν κάποιος είναι επιτυχημένος ή αποτυχημένος εξαρτάται από την επιτυχία ή την αποτυχία της καριέρας του. Πίστευα ότι κάποιος που δεν είναι αρκετά αφοσιωμένος στην καριέρα του ή τα έχει κάνει θάλασσα σ’ αυτόν τον τομέα έχει αποτύχει ως άνθρωπος.) Όσον αφορά τώρα το θέμα της εγκατάλειψης της καριέρας, τι θα πρέπει να εγκαταλείψει κανείς; (Θα πρέπει να εγκαταλείψει ό,τι φιλοδοξίες και επιθυμίες έχει και αφορούν την καριέρα του.) Αυτή είναι η μία σκοπιά. Όσον αφορά την «καριέρα», μπορείτε να σκεφτείτε ποια πράγματα πρέπει να εγκαταλείψετε στα πλαίσια του θέματος της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων; Κατά την επιδίωξη της αλήθειας, δεν θα πρέπει να επιλύσετε τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν λόγω της καριέρας; (Παλιότερα που ζούσα στα εγκόσμια, πίστευα ότι έπρεπε να είμαι επιτυχημένος στην καριέρα μου, να λάβω μια κάποια αναγνώριση. Έτσι, λοιπόν, κυνηγούσα απεγνωσμένα την καριέρα μου, γιατί ήθελα να διακριθώ. Ακόμα και όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό, ήθελα και πάλι να ξεχωρίζω στον οίκο Του και να με θαυμάζουν οι άλλοι, κι αυτό εμπόδιζε σημαντικά τη ζωή-είσοδό μου.) Ουσιαστικά, κατανοείτε τον όρο καριέρα ως μια ατομική επιδίωξη κι ως κάτι που έχει να κάνει και με το μονοπάτι που ακολουθεί ο καθένας. Έτσι, όσο συναναστρεφόμαστε σχετικά με την «καριέρα» στα πλαίσια του θέματος της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων, δεν θα αναφέρω προς το παρόν τίποτα που να θίγει τις επιδιώξεις των ανθρώπων. Θα μιλήσουμε κυρίως για την κυριολεκτική σημασία του όρου «καριέρα». Σε τι αναφέρεται, λοιπόν, ο όρος αυτός; Στην εργασία, χειρωνακτική ή μη, που κάνει κάποιος για να συντηρεί την οικογένειά του όσο ζει στον κόσμο αυτό. Αυτή η πτυχή εμπεριέχεται στον όρο «καριέρα» στα πλαίσια του θέματος της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων, πάνω στο οποίο θέλουμε να συναναστραφούμε. Πρόκειται για το πεδίο και τις αρχές που τηρεί κάποιος που πιστεύει στον Θεό και επιδιώκει την αλήθεια όταν απασχολείται σε μια εργασία προκειμένου να συντηρήσει την οικογένειά του, καθώς και όταν επιλέγει ένα επάγγελμα στην κοινωνία. Όπως είναι φυσικό, αυτό σχετίζεται εν μέρει και με το περιεχόμενο που αφορά τις επιδιώξεις των ανθρώπων, καθώς και τις απαιτήσεις του Θεού για την εργασία που κάνει ένας πιστός. Θα έλεγε κανείς ότι σχετίζεται και με τις σκέψεις και τις απόψεις που πρέπει να έχει ένας πιστός για τις διάφορες δουλειές και καριέρες που υπάρχουν στον κόσμο. Επειδή τα θέματα που αφορούν την καριέρα είναι αρκετά εκτενή, θα τα ταξινομήσουμε σε κατηγορίες. Αυτό θα βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν τα πρότυπα και τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός όσον αφορά τις καριέρες που ακολουθούν οι πιστοί και όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, καθώς και ποιες σκέψεις και απόψεις απαιτεί να έχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι καθώς ασκούν ή προσεγγίζουν τα διάφορα επαγγέλματα. Οι άνθρωποι αυτοί θα μπορέσουν έτσι να εγκαταλείψουν όσες επιδιώξεις και επιθυμίες σχετικά με την καριέρα πηγάζουν από τις αντιλήψεις και τα θέλω τους. Θα διορθώσουν παράλληλα και τις λανθασμένες απόψεις που έχουν σχετικά με τα επαγγέλματα που ασκούν ή τις καριέρες που επιδιώκουν στον κόσμο αυτόν. Θα διαχωρίσουμε το περιεχόμενο σχετικά με τις καριέρες που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι σε τέσσερα βασικά στοιχεία: Το πρώτο στοιχείο που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι είναι πως δεν πρέπει να κάνουν αγαθοεργίες· το δεύτερο είναι πως πρέπει να αρκούνται απλώς στο φαγητό και τα ρούχα· το τρίτο είναι να απέχουν από κάθε είδους κοινωνικές δυνάμεις· και το τέταρτο να απέχουν από την πολιτική. Βάσει, λοιπόν, των τεσσάρων αυτών στοιχείων, θα συναναστραφούμε σχετικά με θέματα που αφορούν την εγκατάλειψη της καριέρας. Για σκεφτείτε λιγάκι, έχει καμία σχέση το περιεχόμενο αυτών των τεσσάρων στοιχείων με τη συναναστροφή σας; (Καμία.) Σχετικά με τι συναναστρέφεστε; (Σχετικά με τις προσωπικές επιδιώξεις.) Η συναναστροφή σας δεν αφορά τις αλήθεια-αρχές. Σχετίζεται απλώς με ορισμένες μικρές, προσωπικές επιδιώξεις. Τα τέσσερα αυτά στοιχεία για τα οποία συναναστρεφόμαστε αφορούν διάφορες αρχές στα πλαίσια του θέματος της καριέρας. Αν οι άνθρωποι κατανοήσουν τις αρχές αυτές, δεν θα δυσκολευτούν να εγκαταλείψουν όσα πρέπει να εγκαταλείψουν σε σχέση με την καριέρα κατά την επιδίωξη της αλήθειας. Εφόσον κατανοήσουν αυτές τις πτυχές της αλήθειας, θα τους είναι εύκολο να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα. Αν, όμως, δεν κατανοείς αυτές τις αλήθειες, θα δυσκολευτείς πολύ να τα εγκαταλείψεις. Ας συναναστραφούμε, μία προς μία, πάνω στις τέσσερις αρχές που αναφέραμε για την εγκατάλειψη της καριέρας.

Πρώτον, μην κάνετε αγαθοεργίες. Τι σημαίνει να μην κάνετε αγαθοεργίες; Δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε την κυριολεκτική σημασία της φράσης. Όλοι λίγο-πολύ δεν έχετε κάποια ιδέα για το τι είναι αγαθοεργία; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τα ορφανοτροφεία, τα καταφύγια και άλλες αντίστοιχες φιλανθρωπικές οργανώσεις που βλέπουμε στην κοινωνία. Όλα αυτά είναι οργανώσεις και επωνυμίες που σχετίζονται με αγαθοεργίες. Όσον αφορά, λοιπόν, την καριέρα που ακολουθούν οι άνθρωποι, η πρώτη απαίτηση του Θεού είναι να μην κάνουν αγαθοεργίες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κάνουν οτιδήποτε σχετίζεται με αγαθοεργίες ούτε και να δραστηριοποιούνται σε οποιονδήποτε κλάδο αφορά αγαθοεργίες. Δεν είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό; Εφόσον είσαι πιστός στον Θεό, ένας πιστός με σάρκα και οστά, που έχει τη δική του οικογένεια και ζωή και χρειάζεται χρήματα για να συντηρηθεί ο ίδιος και η οικογένεια αυτή, πρέπει αναγκαστικά να ασκείς κάποιο επάγγελμα. Ό,τι επάγγελμα κι αν είναι αυτό, η πρώτη απαίτηση του Θεού είναι να μην κάνεις αγαθοεργίες. Είτε κάνεις κάποια αγαθοεργία επειδή πιστεύεις στον Θεό είτε για βιοποριστικούς λόγους, σίγουρα η αγαθοεργία αυτή δεν είναι το επάγγελμα που πρέπει να ασκείς. Δεν είναι ούτε επάγγελμα ούτε, βεβαίως, καθήκον που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Πράγματα όπως η αγαθοεργία δεν έχουν σχέση με τους πιστούς στον Θεό ούτε με όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Αντίθετα, θα έλεγε κανείς ότι ο Θεός δεν πρόκειται να μνημονεύσει τις αγαθοεργίες που κάνεις. Και καλά να τις κάνεις, και ικανοποιητικά, κι ακόμη κι αν κερδίσεις την αναγνώριση της κοινωνίας ή των ίδιων των αδελφών, ο Θεός δεν θα τις αναγνωρίσει ούτε θα τις μνημονεύσει. Δεν θα σε μνημονεύσει ο Θεός ούτε θα σε ευλογήσει στο τέλος. Δεν θα κάνει κάποια εξαίρεση για να σου επιτρέψει να σωθείς ούτε θα σου δώσει έναν υπέροχο προορισμό επειδή κάποτε έκανες αγαθοεργίες, επειδή ήσουν μεγάλος φιλάνθρωπος και βοήθησες πολλούς ανθρώπους, και επειδή έκανες πολλές καλές πράξεις, ωφέλησες πολύ κόσμο ή έσωσες ένα σωρό ζωές. Με άλλα λόγια, προκειμένου να σωθείς, δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση το να κάνεις αγαθοεργίες. Τι είναι, όμως, οι αγαθοεργίες; Ουσιαστικά, όλοι έχετε λίγο-πολύ στο μυαλό σας ένα-δυο πράγματα που θεωρούνται ξεκάθαρα αγαθοεργίες. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την υιοθεσία αδέσποτων σκύλων. Σε ορισμένες χώρες δεν υπάρχει αυστηρός έλεγχος για τα κατοικίδια και σε κάποιες άλλες επικρατούν κακές οικονομικές συνθήκες, με αποτέλεσμα να βλέπεις συχνά αδέσποτα σκυλιά στους δρόμους ή σε συγκεκριμένες περιοχές. Τι εννοούμε «αδέσποτα σκυλιά»; Επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κρατήσουν τα σκυλιά τους ή επειδή δεν θέλουν τέλος πάντων να τα κρατήσουν, τα εγκαταλείπουν. Ίσως, πάλι, τα σκυλιά να χάθηκαν για κάποιο λόγο και να περιπλανιούνται τώρα στους δρόμους. Πιθανόν να σκεφτείς το εξής: «Εφόσον πιστεύω στον Θεό, πρέπει να τα υιοθετήσω αυτά τα ζώα, διότι το να κάνεις καλές πράξεις είναι η πρόθεση του Θεού, είναι κάτι που φέρνει δόξα στο όνομά Του και μια ευθύνη που κάθε πιστός σ’ Αυτόν οφείλει να αναλάβει. Δεν πρέπει να αποφύγω τούτη την υποχρέωση». Όταν, λοιπόν, βλέπεις αδέσποτα σκυλιά ή γάτες, τα παίρνεις σπίτι σου και τα υιοθετείς, ακόμη κι αν χρειάζεται να στερηθείς εσύ ο ίδιος πράγματα για να τους αγοράζεις τροφή. Κάποιοι ξοδεύουν ακόμη και τον μισθό τους και θυσιάζουν όλα τα έξοδα διαβίωσής τους για τον σκοπό αυτό, με αποτέλεσμα να υιοθετούν όλο και περισσότερα σκυλιά και γάτες και στο τέλος να χρειάζεται να νοικιάσουν ένα σπίτι για να μείνουν τα ζώα αυτά. Όπως είναι φυσικό, τα χρήματα που βγάζουν δεν φτάνουν πλέον για τα έξοδα διαβίωσης τους, ο μισθός τους δεν τα καλύπτει πια, κι έτσι δεν έχουν άλλη επιλογή απ’ το να δανειστούν χρήματα. Όσο δύσκολα κι αν είναι, όμως, τα πράγματα, το νιώθουν αυτό σαν υποχρέωση που δεν μπορούν να αποφύγουν, σαν ευθύνη που δεν μπορούν να αγνοήσουν. Νιώθουν, μάλιστα, ότι οφείλουν να το βλέπουν ως καλή πράξη και να πράττουν αναλόγως. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο κάνουν πράξη την αλήθεια και τηρούν τις αρχές. Σπαταλούν πολλά χρήματα, ενέργεια και χρόνο για να υιοθετήσουν αυτές τις αδέσποτες γάτες και τα σκυλιά, κι όλα αυτά προκειμένου να κάνουν αγαθοεργίες. Νιώθουν μέσα τους πολύ ήρεμοι και ολοκληρωμένοι, αισθάνονται πολύ καλά με τον εαυτό τους, και μερικοί άνθρωποι σκέφτονται μάλιστα το εξής: «Με αυτόν τον τρόπο δοξάζω τον Θεό· υιοθετώ πλάσματα που έχει δημιουργήσει Εκείνος —κάνω μια ανυπολόγιστα καλή πράξη και ο Θεός θα τη μνημονεύσει σίγουρα». Είναι σωστές οι σκέψεις τους; (Δεν είναι σωστές.) Αυτό το έργο δεν σου το έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Δεν είναι ούτε υποχρέωση ούτε ευθύνη σου. Δεν πειράζει να υιοθετήσεις ένα-δύο ζώα αν, για παράδειγμα, βρεις κάποιες αδέσποτες γάτες ή σκυλιά και τα συμπαθήσεις. Κάνεις μεγάλο λάθος, όμως, αν θεωρείς πως το να υιοθετείς αδέσποτα είναι μια μορφή αγαθοεργίας και αν νομίζεις πως ένας πιστός στον Θεό οφείλει να κάνει αγαθοεργίες. Πρόκειται για στρεβλή κατανόηση και αντίληψη.

Κάποιοι άλλοι, επειδή πιστεύουν ότι οι ίδιοι μπορούν να επιβιώσουν, χρησιμοποιούν τα λίγα επιπλέον χρήματα που διαθέτουν για να βοηθήσουν τους φτωχούς που υπάρχουν γύρω τους. Τους προσφέρουν ρούχα, φαγητό, είδη καθημερινής ανάγκης, ακόμα και χρήματα, θεωρώντας ότι αυτή είναι μια υποχρέωση που οφείλουν να εκπληρώσουν. Μπορεί, μάλιστα, να φέρουν κάποιους φτωχούς ανθρώπους στο σπίτι τους, να τους κηρύξουν το ευαγγέλιο και να τους προσφέρουν κάποια χρήματα για να καλύψουν τα έξοδά τους. Όταν οι φτωχοί αυτοί άνθρωποι συμφωνήσουν να πιστέψουν στον Θεό, τους παρέχουν τροφή και στέγη, θεωρώντας πως έτσι εκπληρώνουν το καθήκον και την υποχρέωσή τους. Άλλοι βλέπουν ότι υπάρχουν στην κοινωνία ορφανά παιδιά που δεν τα έχει υιοθετήσει ακόμη κανείς. Επειδή τους περισσεύουν λίγα επιπλέον χρήματα, σπεύδουν να τα βοηθήσουν, ιδρύοντας κέντρα πρόνοιας και ορφανοτροφεία ή υιοθετώντας τα οι ίδιοι. Αφού τα υιοθετήσουν, φροντίζουν για τη σίτιση, τη στέγαση και την εκπαίδευσή τους, και μάλιστα τα ανατρέφουν μέχρι να ενηλικιωθούν. Και δεν φτάνει που το κάνουν αυτό οι ίδιοι· το μεταβιβάζουν και στην επόμενη γενιά. Θεωρούν πως κάνουν μια ανυπολόγιστα καλή πράξη, κάτι που πρέπει να ευλογηθεί και αξίζει να το μνημονεύσει ο Θεός. Ακόμη και σε περιόδους διάδοσης του ευαγγελίου, είναι και ορισμένοι που μόλις δουν μερικούς δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου από φτωχές περιοχές να έχουν κάποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις, αισθάνονται υποχρεωμένοι να τους βοηθήσουν και να τους δώσουν ελεημοσύνη. Η διάδοση του ευαγγελίου, όμως, είναι διάδοση του ευαγγελίου· δεν είναι αγαθοεργία ούτε παροχή βοήθειας. Το ευαγγέλιο διαδίδεται ώστε όσοι μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και να αποδεχθούν την αλήθεια, δηλαδή τα πρόβατα του Θεού, να προσέλθουν στον οίκο Του, στην παρουσία Του, και να λάβουν έτσι την ευκαιρία να σωθούν. Η διάδοση του ευαγγελίου δεν έχει ως στόχο να βοηθήσει τους εξαθλιωμένους ανθρώπους να έχουν φαγητό και ρούχα, ώστε να ζήσουν σαν κανονικοί άνθρωποι και να μη λιμοκτονήσουν. Επομένως, από όποια οπτική και άποψη κι αν το δούμε, είτε μιλάμε για παροχή βοήθειας σε κατοικίδια ή άλλα ζώα, είτε σε εξαθλιωμένους ανθρώπους ή σε όποιον δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, οι αγαθοεργίες δεν είναι το καθήκον, η ευθύνη ή η υποχρέωση που απαιτεί ο Θεός να εκπληρώσουν οι άνθρωποι. Δεν σχετίζονται με την πίστη του ανθρώπου στον Θεό ούτε με την άσκηση της αλήθειας. Αν ένας άνθρωπος έχει καλή καρδιά και είναι πρόθυμος να βοηθήσει, ή αν συναντά πού και πού ορισμένους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια και είναι σε θέση να τους βοηθήσει, μπορεί να το κάνει. Δεν θα πρέπει, όμως, να το βλέπεις ως καθήκον που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Αν έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις και οι συνθήκες το επιτρέπουν, μπορείς να βοηθάς περιστασιακά. Αυτό, βέβαια, αντιπροσωπεύει καθαρά εσένα τον ίδιο· όχι τον οίκο του Θεού, πόσο μάλλον τις απαιτήσεις του Θεού. Εννοείται ότι, αν το κάνεις, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις ικανοποιήσει την πρόθεση του Θεού ούτε βέβαια ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Αντιπροσωπεύει καθαρά και μόνο την προσωπική σου διαγωγή. Αν το κάνεις περιστασιακά, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει γι’ αυτό, αλλά δεν θα το μνημονεύσει κιόλας —έτσι έχουν τα πράγματα. Αν το δεις σαν καριέρα, αν ανοίξεις γηροκομεία, κέντρα πρόνοιας, ορφανοτροφεία, καταφύγια ζώων ή αν μάλιστα σε περιόδους καταστροφών προσφερθείς να συγκεντρώσεις χρήματα από τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας ή από την κοινότητα για να τα δωρίσεις σε περιοχές ή ανθρώπους που έχουν πληγεί από τις καταστροφές, πόσο καλό θεωρείς πως είναι αυτό; Όταν γίνονται κάπου σεισμοί, πλημμύρες ή άλλες φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, ορισμένοι προσεγγίζουν την εκκλησία και ζητούν δωρεές από τους αδελφούς και τις αδελφές. Ακόμη χειρότερο είναι που κάποιοι χρησιμοποιούν μέχρι και τις προσφορές για να βοηθήσουν τις περιοχές και τους ανθρώπους που έχουν πληγεί από καταστροφές. Το θεωρούν υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσει ο κάθε πιστός, αλλά και η ίδια η εκκλησία ως κοινωνική οργάνωση. Επειδή πιστεύουν ότι πρόκειται για έναν δίκαιο σκοπό, δεν απαιτούν απλώς τη συνεισφορά των αδελφών, αλλά παροτρύνουν και την εκκλησία να διαθέσει προσφορές για την ενίσχυση των περιοχών που έχουν πληγεί. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό; (Είναι κακό.) Μόνο κακό; Συζητήστε τη φύση αυτού του θέματος. (Οι προσφορές προορίζονται για τη διάδοση του ευαγγελίου, για την επέκταση του έργου του ευαγγελίου. Δεν προορίζονται για αρωγή σε περιόδους καταστροφών ή για παροχή βοήθειας στους φτωχούς.) (Η αρωγή για την αντιμετώπιση των καταστροφών δεν έχει να κάνει με την αλήθεια· αν κάποιος προσφέρει αρωγή, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνει πράξη την αλήθεια ούτε βέβαια αποτελεί κάτι τέτοιο μαρτυρία για αλλαγή της διάθεσής του.) Κάποιοι πιστεύουν ότι, εφόσον όλοι οι άνθρωποι ζουν στον ίδιο πλανήτη, οι κάτοικοι της γης είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια. Όταν, λοιπόν, ένα μέλος της έχει πρόβλημα, τα υπόλοιπα πρέπει να ενωθούν για να του προσφέρουν τη στήριξή τους. Νιώθουν ότι οφείλουν να κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους ώστε οι άνθρωποι που βρίσκονται σε μια πληγείσα περιοχή να νιώσουν τη θαλπωρή των συνανθρώπων τους, καθώς και τη θαλπωρή και τη βοήθεια της εκκλησίας. Το βλέπουν αυτό ως μια ανυπολόγιστα καλή πράξη, μια πράξη που τιμά τον Θεό και μια θαυμάσια ευκαιρία να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Όταν ζητάς από κάποιους ανθρώπους να τηρούν τις αρχές όταν κάνουν τα καθήκοντά τους και η άσκησή τους να συμφωνεί με τα λόγια του Θεού και τις εργασιακές ρυθμίσεις, είναι πολύ χλιαροί και δεν έχουν κανένα κίνητρο ούτε τα αναλογίζονται αυτά τα πράγματα μέσα τους. Όταν, όμως, είναι να αφιερώσουν προσφορές για να βοηθήσουν ανθρώπους που ζουν σε φτωχά ή υπανάπτυκτα έθνη, να τους αγοράσουν εξοπλισμό για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και να τους βοηθήσουν να ζήσουν έχοντας επαρκή τροφή και ρουχισμό, ενθουσιάζονται ιδιαίτερα και ανυπομονούν να πιάσουν δουλειά. Θέλουν, μάλιστα, να κάνουν όλο και περισσότερα πράγματα. Γιατί ενθουσιάζονται τόσο πολύ; Επειδή θέλουν να γίνουν μεγάλοι φιλάνθρωποι. Με το που αναφερθεί ο όρος μεγάλος φιλάνθρωπος, αρχίζουν να νιώθουν ιδιαίτερα ευγενείς. Νιώθουν ιδιαίτερη τιμή που αφιερώνουν τις προσπάθειές τους για τη ζωή αυτών των φτωχών ανθρώπων και που προσφέρουν το δικό τους φως και τη δική τους θαλπωρή. Νιώθουν ιδιαίτερο ενθουσιασμό κι έτσι είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να συμμετάσχουν σ’ αυτές τις δραστηριότητες. Τι κρύβεται, όμως, πίσω από την αξιοσημείωτη προθυμία τους να κάνουν αυτά τα πράγματα; Το κάνουν όντως για να τιμήσουν τον Θεό; Χρειάζεται ο Θεός αυτού του είδους την τιμή; Χρειάζεται αυτού του είδους τη μαρτυρία; Είναι δυνατόν να ταπεινωθεί το όνομα του Θεού αν δεν δώσεις χρήματα ή αν δεν προσφέρεις βοήθεια; Θα χάσει ο Θεός τη δόξα Του; Είναι δυνατόν να δοξαστεί ο Θεός όταν το κάνεις αυτό; Θα ικανοποιηθεί; Ισχύουν αυτά τα πράγματα; (Όχι, δεν ισχύουν.) Τι ισχύει τότε; Γιατί είναι τόσο πρόθυμοι να κάνουν τέτοια πράγματα οι άνθρωποι; Μήπως το κάνουν για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους; (Ναι.) Το κάνουν για να ακούσουν ένα μπράβο από τους ανθρώπους που βοήθησαν, για να επαινεθούν για τη γενναιοδωρία, τη μεγαλοψυχία και τον πλούτο τους. Ορισμένοι διατηρούν πάντα ένα ηρωικό φρόνημα: Θέλουν να γίνουν σωτήρες. Γιατί δεν σώζεις τον εαυτό σου; Ξέρεις τι σόι πράγμα είσαι; Αφού μπορείς να σώσεις τους άλλους, πώς γίνεται να μη μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου; Αφού είσαι τόσο γενναιόδωρος, γιατί δεν πουλάς τον εαυτό σου για να βοηθήσεις τους ανθρώπους αυτούς με τα χρήματα που θα πιάσεις; Γιατί να χρησιμοποιείς τις προσφορές; Αν μπορείς, σταμάτα να τρως και να πίνεις ή τρώγε μόνο ένα γεύμα την ημέρα και χρησιμοποίησε τα χρήματα που εξοικονομείς για να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους, για να μπορέσουν να τρώνε καλά και να ντύνονται ζεστά. Γιατί καταχράσαι τις προσφορές του Θεού; Αυτή σου η γενναιοδωρία δεν είναι εις βάρος του οίκου του Θεού; (Ναι.) Δεν είναι ξεδιάντροπο να είσαι γενναιόδωρος εις βάρος του οίκου του Θεού; Δεν είναι ξεδιάντροπο οι άλλοι να σου απονέμουν τον τίτλο του «μεγάλου φιλάνθρωπου» κι εσύ να ικανοποιείς τη δική σου ματαιόδοξη επιθυμία να τους είσαι απαραίτητος; (Ναι.) Αφού είναι ξεδιάντροπο, θα πρέπει να το κάνεις ή όχι; (Όχι.) Η φύση της διάδοσης του ευαγγελίου από τον οίκο του Θεού δεν είναι να κάνει αγαθοεργίες, αλλά να αναζητά τα πρόβατα που μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και να επαναφέρει αυτούς τους ανθρώπους στην παρουσία Του, ώστε να δεχθούν την παίδευση και την κρίση Του και να λάβουν τη σωτηρία Του. Μόνο έτσι συνεργάζεστε με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας· όχι με το να κάνετε αγαθοεργίες, να προσφέρετε βοήθεια ή να κηρύττετε το ευαγγέλιο στις φτωχές γωνιές του κόσμου. Σε αυτήν την περίπτωση, κάνετε αγαθοεργίες με το πρόσχημα της διάδοσης του ευαγγελίου, προκειμένου να βεβαιωθείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι τρέφονται και ντύνονται καλά, ότι χρησιμοποιούν σύγχρονη τεχνολογία και απολαμβάνουν μια μοντέρνα ζωή. Μπορείτε, όμως, με αυτές τις ενέργειες να σώσετε τους ανθρώπους; Δεν καταφέρνετε έτσι να διαδώσετε το ευαγγέλιο και να σώσετε τους ανθρώπους. Η διάδοση του ευαγγελίου δεν έχει να κάνει με τις αγαθοεργίες. Έχει να κάνει με το να κερδίζει κανείς τις καρδιές των ανθρώπων, να τους φέρνει ενώπιον του Θεού και να τους δίνει την ευκαιρία να αποδεχτούν την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού —δεν έχει να κάνει με την παροχή αρωγής. Λόγω των αναγκών του έργου της εκκλησίας, κάποιοι εγκαταλείπουν τη δουλειά και την οικογένειά τους για να αφοσιωθούν στα καθήκοντά τους με πλήρες ωράριο, και γι’ αυτό ο οίκος του Θεού τούς εξασφαλίζει τα προς το ζην. Εδώ, βέβαια, δεν μιλάμε για αρωγή ούτε για αγαθοεργία. Ο οίκος του Θεού δεν διαδίδει το ευαγγέλιο ούτε ιδρύει την εκκλησία για να ανοίξει ιδρύματα πρόνοιας ή καταφύγια. Δεν χρησιμοποιεί τα προνόμια ή τα κονδύλιά του για να εξαγοράσει ανθρώπους ή να τους αφήσει να εισέλθουν στον οίκο του Θεού για να ζητιανέψουν να φάνε και να πιουν. Ο οίκος του Θεού δεν συντηρεί παράσιτα και ζητιάνους, δεν φιλοξενεί άστεγους και ορφανά ούτε παρέχει αρωγή σε ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε. Αν κάποιος δεν έχει χρήματα για φαγητό, αυτό συμβαίνει επειδή είναι τεμπέλης ή ανίκανος. Είναι αποκλειστικά δικό του λάθος και δεν έχει καμία σχέση με τη διάδοση του ευαγγελίου από εμάς. Διαδίδουμε το ευαγγέλιο για να κερδίσουμε ανθρώπους, να κερδίσουμε όσους μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και να δεχτούν την αλήθεια, όχι για να φιλοξενήσουμε ή να βοηθήσουμε όποιον είναι φτωχός, όποιον αξίζει τη λύπησή μας, όποιον καταπιέζεται ή δεν έχει πού αλλού να στραφεί. Η διάδοση του ευαγγελίου έχει τις δικές της αρχές και πρότυπα και υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις και πρότυπα για τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Δεν έχει καμία σχέση με την αναζήτηση ζητιάνων. Κάνεις λάθος, λοιπόν, αν θεωρείς τη διάδοση του ευαγγελίου φιλανθρωπική αποστολή. Ακόμα μεγαλύτερο λάθος κάνεις αν πιστεύεις ότι, όταν εκτελείς το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου και της άσκησης αυτού του έργου, κάνεις αγαθοεργίες. Τόσο η κατεύθυνση αυτή όσο και αυτό το σημείο εκκίνησης είναι λανθασμένα από τη φύση τους. Αν έχει κανείς μια τέτοια άποψη ή ενεργεί προς μια τέτοια κατεύθυνση, θα πρέπει να διορθώσει και να αλλάξει άμεσα την οπτική του. Ο Θεός δεν λυπάται ποτέ τους φτωχούς ή τους καταπιεσμένους στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Ποιον συμπονά ο Θεός; Αν μη τι άλλο, πρέπει να είναι κάποιος που πιστεύει στον Θεό, κάποιος που μπορεί να δεχτεί την αλήθεια. Θα σε συμπονέσει ο Θεός αν δεν Τον ακολουθείς, αν αντιστέκεσαι σ’ Αυτόν και Τον βλασφημείς; Δεν υπάρχει περίπτωση. Επομένως, δεν θα πρέπει να κάνει κάποιος το λάθος να σκέφτεται ότι «Ο Θεός είναι ένας συμπονετικός Θεός. Λυπάται αυτούς που καταπιέζονται, που δεν είναι δημοφιλείς, που έχουν ταπεινωθεί, που ζουν στο περιθώριο και δεν έχουν πού να στραφούν μέσα στην κοινωνία. Ο Θεός τούς λυπάται όλους αυτούς και τους αφήνει να εισέλθουν στον οίκο Του». Αυτό είναι λάθος! Είναι δική σου αντίληψη και φαντασιοκοπία. Ούτε έχει πει ούτε έχει κάνει ποτέ τέτοια πράγματα ο Θεός. Πρόκειται απλώς για δικό σου ευσεβή πόθο, για δικές σου ιδέες σχετικά με την ανθρώπινη καλοσύνη, για πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Κοίτα τους ανθρώπους που επέλεξε και έφερε στον οίκο Του ο Θεός. Άσχετα με την κοινωνική τους τάξη, πόσους από αυτούς λυπήθηκε ή συμπόνεσε επειδή δεν είχαν να φάνε; Πόσους έφερε στον οίκο Του γι’ αυτόν τον λόγο; Ούτε έναν. Αντίθετα, ανάμεσα στους ανθρώπους που επέλεξε ο Θεός, άσχετα με την κοινωνική τους τάξη —ακόμα και αν ήταν απλοί αγρότες— δεν υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που δεν είχαν να φάνε ή που ήταν ζητιάνοι. Αυτό μαρτυρά τις ευλογίες του Θεού. Αν σε έχει επιλέξει ο Θεός και είσαι ένας από τους εκλεκτούς Του, δεν πρόκειται να σε αφήσει να καταντήσεις τόσο φτωχός που να μην έχεις να φας ή που να φτάσεις σε σημείο να ζητιανεύεις για φαγητό. Αντίθετα, θα σου παρέχει άφθονα ρούχα και τρόφιμα. Κάποιοι πιστοί στον Θεό παρερμηνεύουν μονίμως κάποια πράγματα. Τι πιστεύουν; «Οι περισσότεροι πιστοί στον Θεό προέρχονται από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και κάποιοι μπορεί, μάλιστα, να είναι ζητιάνοι». Ισχύει αυτό; (Όχι, δεν ισχύει.) Υπάρχουν, μάλιστα, άνθρωποι που διαδίδουν φήμες ότι κάποτε ήμουν κι Εγώ ζητιάνος. Είπα, λοιπόν: «Έχω φορέσει ποτέ Μου λινάτσα; Κράτησα ποτέ Μου μπαστούνι; Αν ήμουν κάποτε ζητιάνος, όπως λέτε, πώς και δεν το ξέρω;» Μιλάμε για Μένα, αλλά Εγώ ο ίδιος δεν το γνωρίζω· αυτό δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα! Τι εννοούσε ο Θεός όταν είπε: «Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν»; Λέει ο Θεός ότι έγινε ζητιάνος; Λέει ότι δεν τον συντηρούσε κανείς κι ότι δεν είχε χρήματα να φάει; (Όχι, δεν λέει αυτό.) Δεν το λέει. Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτή η δήλωση; Σημαίνει ότι ο κόσμος και η ανθρωπότητα είχαν εγκαταλείψει τον Θεό· δείχνει ότι δεν υπήρχε καμία θέση για τον Θεό και ότι, ενώ Εκείνος ήρθε για να σώσει την ανθρωπότητα, αυτή δεν Τον δέχτηκε. Κανείς δεν ήταν πρόθυμος να δεχτεί τον Θεό. Αυτή η δήλωση δείχνει την άσχημη πλευρά της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και αντικατοπτρίζει τα βάσανα που υπέστη ο ενσαρκωμένος Θεός στον ανθρώπινο κόσμο. Όταν το είπε αυτό ο Θεός, κάποιοι σκέφτηκαν: «Ο Θεός συμπαθεί τους ζητιάνους. Αφού, λοιπόν, εμείς είμαστε σε πολύ καλύτερη μοίρα από τους ζητιάνους, η θέση μας είναι υψηλότερη στα μάτια του Θεού». Γι’ αυτό και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους ζητιάνους. Εδώ έχουμε μια ξεκάθαρη παρανόηση εκ μέρους των ανθρώπων· μία από τις παράλογες σκέψεις και απόψεις τους. Κάτι που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ουσία του Θεού, τη διάθεσή Του ή τη συμπόνια και την αγάπη Του.

Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μιλάς για την εγκατάλειψη της “καριέρας” στα πλαίσια του θέματος της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων και μας λες να μην κάνουμε αγαθοεργίες. Γιατί, τότε, μας τονίζεις πάντα να φερόμαστε καλά στα ζώα και να μην τα βλάπτουμε; Τι νόημα έχει αυτό; Εδώ ακόμη κι ο οίκος του Θεού έχει σκυλιά και γάτες, τα οποία μάλιστα δεν επιτρέπεται να βλάψουν οι άνθρωποι». Πείτε Μου, διαφέρει αυτό σε κάτι από την αγαθοεργία; Είναι το ίδιο πράγμα; (Όχι, δεν είναι το ίδιο.) Τι συμβαίνει εδώ; (Το να μη βλάπτουμε τα διάφορα είδη ζώων αποτελεί έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης.) Αποτελεί έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ασκεί και να εκδηλώνει κανείς την κανονική ανθρώπινη φύση; (Εφόσον κάποιος επιλέξει να κρατήσει τα ζώα αυτά, πρέπει να εκπληρώσει την ευθύνη του.) Να εκπληρώσει την ευθύνη του. Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένοι; (Πρέπει να τα φροντίζει.) Να μια συγκεκριμένη ενέργεια. Ποιες αρχές θα πρέπει να τηρούνται; Αυτό αφορά την αλήθεια. Καθίστε να σας εξηγήσω και θα δείτε αν αφορά όντως την αλήθεια. Το να φροντίζετε τα πλάσματα που δημιούργησε ο Θεός αποτελεί έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πιο συγκεκριμένα, σημαίνει ότι εκπληρώνετε την ευθύνη σας απέναντί τους και τα φροντίζετε όπως πρέπει. Εφόσον έχεις επιλέξει να τα κρατήσεις, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου. Προορισμός ενός κατοικίδιου είναι να το φυλάνε και να το φροντίζουν οι άνθρωποι. Δεν είναι όπως ένα άγριο ζώο, που δεν χρειάζεται τη φροντίδα σου. Ο μεγαλύτερος σεβασμός και η μεγαλύτερη φροντίδα που μπορείς να δείξεις στα άγρια ζώα είναι να μην καταστρέφεις σκόπιμα το περιβάλλον τους, να μην τα κυνηγάς και να μην τα σκοτώνεις. Εφόσον, όμως, επιλέγεις να έχεις στο σπίτι σου πουλερικά, ζωντανά ή κατοικίδια, θα πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου. Τι σημαίνει αυτό; Ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεσαι, πρέπει, αν σου περισσεύει χρόνος, να περνάς κάμποση ώρα μαζί τους. Αν είσαι πολύ απασχολημένος, φρόντισε έστω να σιτίζονται και να είναι άνετα. Στην ουσία, θα πρέπει να τα αγαπάς. Τι σημαίνει να τα αγαπάς; Να σέβεσαι τη ζωή που δημιούργησε ο Θεός και να φροντίζεις τα πλάσματα που δημιούργησε. Δεν είναι αγαθοεργία το να αγαπάς τα ζώα και να τα φροντίζεις· αυτή είναι η μεταχείριση που τους αρμόζει. Είναι αρχή αυτό; (Ναι.) Δεν είναι αγαθοεργία. Σε τι αναφέρεται ο όρος «αγαθοεργία»; Δεν έχει να κάνει με το να εκπληρώνεις μια ευθύνη ή να αγαπάς τη ζωή. Όταν κάνεις μια αγαθοεργία, ξεπερνάς κατά πολύ τις δυνατότητές σου και την ενέργεια που διαθέτεις, και αντιμετωπίζεις την αγαθοεργία αυτή ως καριέρα. Αυτό δεν έχει την παραμικρή σχέση με το να έχεις κατοικίδια. Τι είδους άνθρωπος είναι κάποιος που δεν μπορεί να δείξει ούτε τη στοιχειώδη αγάπη ή υπευθυνότητα στα κατοικίδιά του; Διαθέτει ανθρώπινη φύση; (Δεν διαθέτει ανθρώπινη φύση.) Αν μη τι άλλο, αυτός ο άνθρωπος δεν διαθέτει ανθρώπινη φύση. Τα σκυλιά και οι γάτες δεν έχουν ουσιαστικά πολύ υψηλές απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Όσο κι αν τα αγαπάς και άσχετα με το αν τα συμπαθείς ή όχι, θα πρέπει, τουλάχιστον, να είσαι υπεύθυνος για τη φροντίδα τους, να τα ταΐζεις στην ώρα τους και να μην τα κακομεταχειρίζεσαι· αυτό αρκεί. Ανάλογα με την οικονομική σου κατάσταση, θα πρέπει να τους παρέχεις ό,τι φαγητό ή όποιες συνθήκες διαβίωσης μπορείς να τους εξασφαλίσεις. Αυτό είναι όλο. Δεν είναι πολύ απαιτητικές οι συνθήκες επιβίωσής τους· αρκεί απλώς να μην τα κακομεταχειρίζεσαι. Αν κάποιος δεν μπορεί να δείξει ούτε καν αυτό το ίχνος αγάπης, αντιλαμβάνεστε πόσο υστερεί ως προς την ανθρώπινη φύση του. Τι εννοούμε όταν μιλάμε για κακομεταχείριση; Να τα χτυπάς και να τα μαλώνεις χωρίς λόγο, να μην τα ταΐζεις όταν πεινάνε, να μην τα βγάζεις βόλτα όταν έχουν ανάγκη να βγουν και να μην τα φροντίζεις όταν είναι άρρωστα. Να ξεσπάς τον θυμό σου πάνω τους, χτυπώντας τα και μαλώνοντάς τα όταν στεναχωριέσαι ή είσαι κακόκεφος. Να τους φέρεσαι με απάνθρωπο τρόπο. Αυτό είναι κακομεταχείριση. Αρκεί να μην τα κακομεταχειρίζεσαι και να μπορείς απλώς να εκπληρώσεις την ευθύνη σου. Αν δεν διαθέτεις καν την ελάχιστη συμπόνια ώστε να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, τότε δεν θα πρέπει να έχεις κατοικίδιο. Αν έχεις, πρέπει να το αφήσεις ελεύθερο, να βρεις κάποιον που να το συμπαθεί και να τον αφήσεις να το φροντίσει εκείνος· να του δώσεις μια ευκαιρία να ζήσει. Κάποιοι έχουν σκυλιά, μα δεν μπορούν καν να μην τα κακομεταχειρίζονται. Τα έχουν μόνο και μόνο για να ξεσπούν τα νεύρα τους. Τα βλέπουν ως διέξοδο όταν είναι κακόκεφοι ή πεσμένοι ψυχολογικά και πρέπει να εκτονωθούν με κάποιον τρόπο. Δεν τολμούν να χτυπήσουν ή να μαλώσουν κάποιον άλλον άνθρωπο, γιατί φοβούνται τις συνέπειες και τις ευθύνες που θα πρέπει να επωμιστούν. Τυχαίνει να έχουν ένα κατοικίδιο στο σπίτι, ένα σκυλί για παράδειγμα, και έτσι ξεσπούν τα νεύρα τους σ’ αυτό, γιατί στο κάτω κάτω αυτό δεν καταλαβαίνει και δεν θα τολμήσει να αντισταθεί. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Άλλοι έχουν σκυλιά και γάτες, αλλά δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Μην πάρεις κατοικίδιο αν δεν σου αρέσει. Αν, όμως, επιλέξεις να το κρατήσεις, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου. Έχει κι αυτό ζωή και συναισθηματικές ανάγκες. Θέλει νερό όταν διψάει και τροφή όταν πεινάει. Έχει, επίσης, ανάγκη τη συντροφιά και την παρηγοριά των ανθρώπων. Δεν φέρεσαι σωστά στο κατοικίδιό σου αν είσαι πεσμένος ψυχολογικά και του λες: «Δεν έχω χρόνο για σένα, φύγε!» Είναι ευσυνείδητο αυτό; Είναι λογικό; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Πόσος καιρός πάει απ’ την τελευταία φορά που έκανες μπάνιο τον σκύλο και τη γάτα σου; Είναι πολύ βρώμικα!» «Έλεος, να τα κάνω μπάνιο; Εδώ δεν ξέρω ποιος θα κάνει μπάνιο εμένα. Έχω να κάνω μπάνιο πόσες μέρες, αλλά κανείς δεν νοιάζεται για μένα!» Είναι φιλοζωία αυτό; Δείχνει την παραμικρή ανθρώπινη ευαισθησία; (Όχι.) Έχουν δεν έχουν όρεξη, όταν τρίβεται πάνω τους μια γάτα ή ένας σκύλος και τους δείχνει στοργή, κλωτσάνε το ζώο με το πόδι τους και λένε: «Δρόμο, τσιμπούρι! Ούτε εισπράκτορας να ήσουν· όλο μπελάδες φέρνεις με το που έρχεσαι. Μόνο να φας και να πιεις θέλεις. Δεν έχω όρεξη να παίξουμε!» Δεν πρέπει να έχεις κατοικίδια αν δεν διαθέτεις ίχνος συμπόνιας. Θα πρέπει να τα ελευθερώσεις ευθύς αμέσως. Η γάτα ή ο σκύλος σου υποφέρουν εξαιτίας σου! Είσαι πολύ εγωιστής και δεν σου αξίζει να έχεις κατοικίδια. Η γάτα ή ο σκύλος εξαρτώνται από τη δική σου φροντίδα για να φάνε και να πιούνε. Θα πρέπει να την κατανοήσεις αυτήν την αρχή. Γιατί ανταγωνίζεσαι τα ζώα; Λες: «Δεν έχω κανέναν να με κάνει μπάνιο, ποιος θα με κάνει μπάνιο;» Ποιος θα σε κάνει μπάνιο; Άνθρωπος είσαι. Πρέπει να κάνεις μπάνιο μόνος σου. Εσύ μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου, αλλά οι γάτες και τα σκυλιά χρειάζονται τη δική σου φροντίδα, επειδή εσύ τα μεγαλώνεις· και επειδή ακριβώς τα μεγαλώνεις εσύ, έχεις υποχρέωση να τα φροντίσεις. Δεν σου αξίζει να τα έχεις αν δεν μπορείς να εκπληρώσεις ούτε καν αυτήν την υποχρέωση. Ποιος ο λόγος να τα ανταγωνίζεσαι; Μάλιστα λες: «Εγώ φροντίζω εσένα, εμένα όμως ποιος με φροντίζει; Όταν δεν έχεις όρεξη, έρχεσαι σ’ εμένα να σε παρηγορήσω. Εμένα ποιος με παρηγορεί όταν νιώθω πεσμένος;» Δεν είσαι άνθρωπος; Οι άνθρωποι πρέπει να ελέγχουν τον εαυτό τους και να προσαρμόζονται από μόνοι τους στις εκάστοτε συνθήκες. Οι γάτες και τα σκυλιά είναι πολύ πιο απλά: δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους, οπότε χρειάζονται να τα παρηγορήσει ο άνθρωπος. Ιδού η διάκριση μεταξύ του πώς να φέρεστε στα ζώα και του να κάνετε αγαθοεργίες. Ποια είναι η αρχή για το πώς να φέρεστε στα ζώα; Να αγαπάτε τη ζωή, να τη σέβεστε και να μην τα κακομεταχειρίζεστε. Όταν αντιμετωπίζετε κάποιο δημιούργημα του Θεού, να τηρείτε τους νόμους της φύσης, να φέρεστε σωστά στα διάφορα πλάσματα που δημιούργησε ο Θεός σύμφωνα με τους νόμους που έχει ορίσει Εκείνος, να διατηρείτε καλή σχέση με όλα τα πλάσματα και να μην καταστρέφετε ούτε να σπαταλάτε το φυσικό τους περιβάλλον. Αυτές είναι οι αρχές του σεβασμού και της αγάπης για τη ζωή —οι οποίες, όμως, δεν σχετίζονται με τις αγαθοεργίες. Πρόκειται για μια αρχή από τους οικουμενικούς νόμους που έχει θεσπίσει ο Θεός την οποία θα πρέπει να τηρεί κάθε δημιουργημένο ον. Η τήρηση, όμως, αυτής της αρχής δεν ισοδυναμεί με την εκτέλεση αγαθοεργιών.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι άνθρωποι που ρωτάνε: «Όσον αφορά την καριέρα, γιατί δεν μας αφήνει ο Θεός να κάνουμε αγαθοεργίες; Κι αφού δεν μας αφήνει να κάνουμε αγαθοεργίες, τι θα απογίνουνε οι άνθρωποι και τα πλάσματα της κοινωνίας που χρειάζονται βοήθεια; Ποιος θα τρέξει να τα βοηθήσει;» Σε αφορά καθόλου εσένα προσωπικά το ποιος θα τρέξει να τα βοηθήσει; (Δεν μας αφορά καθόλου.) Δεν είσαι κι εσύ ένας από όλους τους ανθρώπους; Σε αφορά καθόλου εσένα αυτό το πράγμα; (Όχι. Δεν είναι αποστολή των ανθρώπων.) Ακριβώς, δεν είναι δική σου αποστολή, ούτε σου το έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Ποια είναι η δική σου αποστολή; Να εκπληρώνεις το καθήκον ενός δημιουργήματος, να ακούς τα λόγια του Θεού, να υποτάσσεσαι σ’ αυτά, να αποδέχεσαι την αλήθεια για να καταφέρεις να σωθείς, να κάνεις ό,τι σου λέει ο Θεός να κάνεις και να απέχεις από όσα σου λέει να μην κάνεις. Ποιος θα φροντίσει για τα θέματα που έχουν να κάνουν με τις αγαθοεργίες; Μη σε απασχολεί εσένα αυτό. Όπως και να ’χει, εσύ προσωπικά δεν χρειάζεται ούτε να φροντίζεις ούτε να ανησυχείς γι’ αυτά. Δεν μας απασχολεί καθόλου εμάς αν τα θέματα αγαθοεργίας τα χειρίζεται η κυβέρνηση ή διάφορες κοινοτικές οργανώσεις. Με δυο λόγια, το κριτήριο, ο στόχος άσκησης και η κατεύθυνση όσων πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια πρέπει να είναι το να ακολουθούν την οδό του Θεού και το θέλημά Του. Πρέπει όλοι να το καταλάβουν αυτό· είναι μια αιώνια αλήθεια που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Αν, βέβαια, βοηθάς μια στο τόσο τους άλλους με κάποιον τρόπο, δεν μιλάμε για καριέρα σ’ αυτήν την περίπτωση· μιλάμε για μια περιστασιακή ενέργεια και ο Θεός δεν θα σου το χρεώσει. Ορισμένοι άνθρωποι κάνουν την εξής ερώτηση: «Δεν θεωρεί αξιομνημόνευτες ο Θεός τέτοιου είδους πράξεις;» Δεν τις θεωρεί αξιομνημόνευτες ο Θεός, όχι. Μπορεί κάποτε να έδωσες χρήματα σ’ έναν ζητιάνο, να βοήθησες κάποιον να αγοράσει εισιτήριο για να γυρίσει σπίτι του ή να βοήθησες έναν άστεγο. Έστω πως μια στο τόσο έκανες τέτοιες κινήσεις ή έχεις, τέλος πάντων, κάνει κάτι αντίστοιχο μερικές φορές στη ζωή σου. Για τον Θεό είναι, άραγε, αξιομνημόνευτα τέτοιου είδους πράγματα; Όχι, δεν είναι. Πώς αξιολογεί, τότε, ο Θεός αυτές τις πράξεις; Δεν τις θεωρεί αξιομνημόνευτες, αλλά ούτε και τις καταδικάζει. Βασικά, δεν τις αξιολογεί. Γιατί έτσι; Γιατί δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Είναι καθαρά προσωπικές πράξεις που δεν έχουν καμία σχέση με το αν ακολουθεί κανείς την οδό του Θεού ή εκτελεί το θέλημά Του. Αν εσύ προσωπικά θέλεις να κάνεις καλές πράξεις, αν σου έρθει ξαφνικά να κάνεις κάτι τέτοιο από την καλή σου την καρδιά, επειδή ενθουσιάστηκες ή ένιωσες μια παρόρμηση ή επειδή σε σπρώχνει η συνείδησή σου, άσχετα με το αν θα το μετανιώσεις αργότερα και αν θα λάβεις κάποια ανταμοιβή ή όχι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το αν ακολουθείς την οδό του Θεού ή αν εκτελείς το θέλημά Του. Ο Θεός δεν το θεωρεί ούτε το αξιομνημόνευτο ούτε καταδικαστέο. Τι πάει να πει πως ο Θεός δεν το θεωρεί αξιομνημόνευτο; Καθώς βαδίζεις προς τη σωτηρία σου, δεν πρόκειται να σε απαλλάξει ο Θεός από την παίδευση και την κρίση Του επειδή έκανες κάποτε μια καλή πράξη· δεν πρόκειται να κάνει κάποια εξαίρεση και να σου επιτρέψει να σωθείς επειδή έκανες κάποιες καλές πράξεις και αγαθοεργίες. Και τι πάει να πει πως ο Θεός δεν το θεωρεί αυτό καταδικαστέο; Οι καλές πράξεις που έκανες δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, αντιπροσωπεύουν καθαρά και μόνο την καλή σου συμπεριφορά, δεν πάνε κόντρα στα διοικητικά διατάγματα του Θεού ούτε θίγουν τα συμφέροντα κανενός. Εννοείται δε, πως δεν ντροπιάζουν το όνομα του Θεού, αλλά ούτε και το δοξάζουν. Δεν παραβιάζουν τις απαιτήσεις του Θεού, ούτε σημαίνουν πως εναντιώνεσαι στις προθέσεις Του, πόσο μάλλον πως επαναστατείς εναντίον του Θεού. Ο Θεός, λοιπόν, δεν τις θεωρεί καταδικαστέες· είναι απλά οι προσωπικές καλές σου πράξεις. Μπορεί ο κόσμος να επαινεί τις καλές πράξεις αυτού του είδους και η κοινωνία να τις αναγνωρίζει· στα μάτια του Θεού, όμως, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Ο Θεός δεν τις θεωρεί ούτε αξιομνημόνευτες ούτε καταδικαστέες, πράγμα που σημαίνει ότι ενώπιον του Θεού δεν έχουν ιδιαίτερη αξία. Υπάρχει, όμως, μια άλλη πιθανότητα: Αν σώσεις κάποιον και του προσφέρεις οικονομική, υλική ή ακόμη και συναισθηματική βοήθεια, μπορεί να πρόκειται για έναν κακό άνθρωπο που έτσι θα πετύχει τον στόχο του, θα διαπράξει περισσότερα εγκλήματα, απειλώντας την κοινωνία και την ανθρωπότητα και προκαλώντας απώλειες. Αυτή θα ήταν μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Για τον Θεό, μια συνηθισμένη αγαθοεργία δεν είναι ούτε αξιομνημόνευτη ούτε καταδικαστέα. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν σημαίνει κιόλας ότι ο Θεός σε υποστηρίζει ή σε ενθαρρύνει να κάνεις αγαθοεργίες. Όπως και να ’χει, υπάρχει η ελπίδα ότι δεν θα επενδύσεις την ενέργεια, τον χρόνο και τα χρήματά σου σε θέματα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη σωτηρία ή την άσκηση της αλήθειας και την εκτέλεση του καθήκοντός σου, κι αυτό γιατί έχεις σημαντικότερα πράγματα να κάνεις. Ο χρόνος, η ενέργεια και η ζωή σου δεν προορίζονται για να κάνεις αγαθοεργίες ούτε για να αναδείξεις τον προσωπικό σου χαρακτήρα και το χάρισμά σου ακολουθώντας μια καριέρα που βασίζεται σε αγαθοεργίες. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν άνθρωποι που ανοίγουν εργοστάσια ή διευθύνουν σχολεία και επιχειρήσεις με σκοπό να καλύψουν τις βασικές ανάγκες ανθρώπων στα όρια της εξαθλίωσης ή να τους βοηθήσουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους. Όλα αυτά τα κάνουν με σκοπό να βοηθήσουν τους φτωχούς. Αν επιλέξεις να βοηθήσεις τους φτωχούς με αντίστοιχες μεθόδους, σίγουρα θα αφιερώσεις σε αυτό μεγάλο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου. Θα καταλήξεις, λοιπόν, να δαπανάς ένα σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειας της ζωής σου για τον σκοπό αυτόν, με αποτέλεσμα να σου μένει ελάχιστος ή και καθόλου χρόνος για να επιδιώξεις την αλήθεια, ενώ σίγουρα δεν θα προλαβαίνεις να κάνεις το καθήκον σου. Αντ’ αυτού, θα σπαταλάς την ενέργειά σου σε ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την αλήθεια και το έργο της εκκλησίας. Είναι ανόητο να συμπεριφέρεσαι έτσι. Και η ουσία αυτής της ανόητης συμπεριφοράς είναι ότι ορισμένοι άνθρωποι θέλουν μονίμως, με τις καλές προθέσεις και τις περιορισμένες ικανότητές τους, να αλλάξουν τη μοίρα των ανθρώπων και τον κόσμο. Θέλουν, με τις δικές τους προσπάθειες και την καλή τους θέληση, να αλλάξουν τη μοίρα των ανθρώπων. Είναι ανόητο να επιχειρήσει κανείς κάτι τέτοιο. Εφόσον, λοιπόν, είναι ανόητο, μην το επιχειρήσεις. Και δεν θα το επιχειρήσεις, βέβαια, με το σκεπτικό ότι εσύ επιδιώκεις την αλήθεια, ότι θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια και τη σωτηρία. Αν, όμως, λες: «Δεν μ’ ενδιαφέρει η σωτηρία, ούτε θεωρώ τόσο σημαντική την επιδίωξη της αλήθειας», έχεις το ελεύθερο να κάνεις ό,τι θέλεις. Αν, τώρα, το να κάνεις αγαθοεργίες είναι το ιδανικό και η επιδίωξή σου, αν πιστεύεις ότι μ’ αυτόν τον τρόπο δείχνεις την αξία σου κι ότι μόνο αυτό αντανακλά την αξία της ζωής σου, είσαι ελεύθερος να το κάνεις. Χρησιμοποίησε ελεύθερα όποιες δεξιότητες και ικανότητες διαθέτεις, κανείς δεν σ’ εμποδίζει. Η προϋπόθεση για να μην κάνει κανείς αγαθοεργίες, που είναι το αντικείμενο της τωρινής μας συναναστροφής, είναι η εξής: Εφόσον επιθυμείς να επιδιώξεις την αλήθεια και τη σωτηρία, πρέπει να εγκαταλείψεις το ιδανικό και την επιθυμία σου να κάνεις αγαθοεργίες. Μην έχεις αυτήν την επιδίωξη ως ιδανικό και επιθυμία σ’ αυτήν τη ζωή. Μην μπλέκεσαι προσωπικά σ’ αυτές τις υποθέσεις, και δεν θα το κάνει ούτε ο οίκος του Θεού. Υπάρχει, βέβαια, η περίπτωση κατά την οποία ο οίκος του Θεού αναλαμβάνει τη φροντίδα της προσωπικής ζωής ορισμένων άπορων αδελφών. Εδώ ισχύει το εξής σκεπτικό, το οποίο νομίζω γνωρίζετε όλοι σας: Δεν πρόκειται για αγαθοεργία, αλλά για εργασιακή διευθέτηση εντός του οίκου του Θεού που αφορά τις ζωές των αδελφών. Δεν έχει καμία σχέση με αγαθοεργίες. Πέρα από το ότι ο οίκος του Θεού δεν κάνει αγαθοεργίες, δεν πρέπει ούτε και να εμπλέκεται σε καμία από τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες της κοινωνίας· για παράδειγμα, ο οίκος του Θεού δεν χτίζει σχολεία, δεν ανοίγει εργοστάσια, ούτε διευθύνει επιχειρήσεις. Αν τυχόν ανοίξει κανείς ένα εργοστάσιο, χτίσει ένα σχολείο, διευθύνει μια επιχείρηση ή συμμετάσχει σε οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα με σκοπό να εξασφαλίσει χρήματα για την κανονική λειτουργία του εκκλησιαστικού έργου, όλα αυτά αντιβαίνουν στα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού και πρέπει να λάβουν τέλος. Από ποια, λοιπόν, πηγή αντλούνται χρήματα για τη λειτουργία του έργου του οίκου του Θεού; Έχετε ιδέα; Προέρχονται από αυτά που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, οι προσφορές που γίνονται προκειμένου να διατηρηθεί η κανονική λειτουργία του έργου. Τι σημαίνει αυτό; Τα χρήματα που δίνουν στον Θεό οι αδελφοί και οι αδελφές, όλα όσα προσφέρουν στον Θεό, αποτελούν προσφορά. Και σε τι χρησιμεύει μια προσφορά; Στο να διασφαλιστεί η κανονική λειτουργία του έργου της εκκλησίας. Υπάρχουν, βέβαια, διάφορα έξοδα που χρειάζεται να καλυφθούν για να διασφαλιστεί αυτή η κανονική λειτουργία, και η διαχείρισή τους θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις αρχές, τις οποίες δεν πρέπει να παραβιάζει κανείς. Όταν, λοιπόν, το έργο της εκκλησίας αφορά οικονομικά ζητήματα και κάποιοι επικεφαλής και εργάτες σπαταλάνε τις προσφορές και προκαλούν σημαντικές απώλειες σ’ αυτές, ο οίκος του Θεού θα τους τιμωρήσει αυστηρά. Γιατί θα τους τιμωρήσει αυστηρά; Γιατί, αν κάποιος σπαταλά προσφορές, δεν πρόκειται να τη γλιτώσει; (Επειδή τις προσφορές του Θεού τις δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές στον Θεό και μόνο Εκείνος μπορεί να τις απολαύσει. Εξάλλου, οι προσφορές αυτές προορίζονται για τη διατήρηση της εύρυθμης λειτουργίας του έργου του οίκου του Θεού. Αν οι επικεφαλής ή οι εργάτες τις σπαταλάνε, αυτό θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα το έργο του οίκου του Θεού να επηρεαστεί και να ζημιωθεί. Έτσι, το έργο αυτό θα διαταραχθεί και θα αναστατωθεί, οπότε ο οίκος του Θεού πρέπει να επιβάλει αυστηρή τιμωρία.) Πείτε Μου, λοιπόν, πρέπει ο οίκος του Θεού να επιβάλει αυστηρή τιμωρία; (Ναι.) Γιατί πρέπει να το κάνει; Γιατί πρέπει να επιβάλει αυστηρή τιμωρία; (Η κατασπατάληση των προσφορών είναι συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τους αντίχριστους, ενώ η στάση κάποιου απέναντι στις προσφορές αντανακλά τη στάση του απέναντι στον Θεό. Αν αυτός ο άνθρωπος είναι ικανός να σπαταλά προσφορές, αυτό δείχνει ότι δεν έχει σε καμία περίπτωση θεοφοβούμενη καρδιά.) Έχετε καλύψει μία μόνο πτυχή του ζητήματος. Υπάρχουν σ’ αυτό κι άλλες σημαντικές αρχές πάνω στις οποίες πρέπει να συναναστραφούμε.

Πείτε Μου, γιατί πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά όσοι σπαταλάνε τις προσφορές; Πάνω σ’ αυτό θα συναναστραφούμε τώρα. Ας μιλήσουμε πρώτα για το πώς προκύπτουν οι προσφορές του Θεού. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές γνωρίζουν πως τις προσφορές του Θεού τις δίνει σ’ Εκείνον ο εκλεκτός Του λαός. Σύμφωνα με τους βιβλικούς νόμους, οι άνθρωποι υποχρεούνται να προσφέρουν το ένα δέκατο των εσόδων τους. Φυσικά, στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι προσφέρουν περισσότερα από το ένα δέκατο, και το ίδιο κάνουν και ορισμένοι πλούσιοι. Επιπλέον, οι πολύ φτωχοί αδελφοί και αδελφές προσφέρουν κι αυτοί το ένα δέκατο, αλλά πού τα βρίσκουν τα χρήματα; Δεν είναι λίγοι αυτοί που ζουν μια ζωή γεμάτη στερήσεις για να τα αποταμιεύσουν. Για παράδειγμα, στην ύπαιθρο και στις αγροτικές περιοχές, κάποιοι βγάζουν το ένα δέκατο που πρέπει να προσφέρουν από τα σιτηρά που πουλάνε, άλλοι από αυγά κότας και κάποιοι άλλοι από κατσίκες και πουλερικά. Πολλοί είναι αυτοί που ζουν πολύ λιτά για να καταφέρουν να προσφέρουν το ένα δέκατο ή ακόμη περισσότερα. Να, λοιπόν, από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι αυτά τα χρήματα δύσκολα τα βρίσκει κανείς. Γιατί, λοιπόν, δίνουν προσφορές οι αδελφοί και οι αδελφές; Το απαιτεί ο οίκος του Θεού; Μήπως, αν δεν κάνουν προσφορές, είναι αδύνατο να σωθούν; Μήπως το κάνουν γιατί θέλουν να τηρούν τους βιβλικούς νόμους; Ή μήπως για να στηρίξουν το έργο του οίκου του Θεού, καθώς σκέφτονται ότι το έργο αυτό είναι σημαντικό και δεν μπορεί να γίνει χωρίς χρηματοδότηση, οπότε πρέπει να προσφέρουν περισσότερα οι ίδιοι; Γι’ αυτόν τον λόγο το κάνουν μόνο; (Όχι.) Γιατί, τότε, δίνουν προσφορές οι αδελφοί και οι αδελφές; Μήπως είναι αφελείς; Ή μήπως τους περισσεύουν χρήματα; Προσφέρουν μήπως τα χρήματα που τους περισσεύουν και δεν έχουν πού αλλού να ξοδέψουν; Σε ποιον δίνονται αυτές οι προσφορές; (Στον Θεό.) Γιατί δίνουν οι άνθρωποι προσφορές; Ξεχάστε όλα τ’ άλλα· πολλοί άνθρωποι δίνουν προσφορές κυρίως γιατί αναγνωρίζουν το έργο του Θεού. Ο Θεός μιλάει και εργάζεται για να παρέχει ελεύθερα ζωή και αλήθεια στους ανθρώπους, και προκειμένου να τους οδηγήσει. Εκείνοι, άρα, πρέπει να προσφέρουν το ένα δέκατο από τα έσοδά τους, κι αυτό ακριβώς είναι η προσφορά. Από τα πρώτα χρόνια μέχρι και σήμερα, ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους με φαγητό, νερό και ό,τι χρειάζονται για να ζήσουν, ενώ έχει προετοιμάσει γι’ αυτούς τα πάντα. Εφόσον, λοιπόν, οι άνθρωποι τα απολαμβάνουν όλα αυτά, πρέπει να προσφέρουν στον βωμό το ένα δέκατο από όσα τους έδωσε ο Θεός. Το ένα δέκατο αντιπροσωπεύει ένα μερίδιο που επιστρέφουν οι άνθρωποι στον Θεό, ώστε να μπορέσει Αυτός να απολαύσει τη συγκομιδή τους. Αυτό είναι ένα δείγμα της αγάπης που πρέπει να διαθέτουν και να προσφέρουν οι άνθρωποι ως δημιουργήματα. Πέρα απ’ αυτήν την πτυχή, όμως, υπάρχει και μία ακόμα. Μερικοί άνθρωποι λένε το εξής: «Το έργο του Θεού είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορώ να κάνω και πολλά μόνος μου. Ας δώσω, λοιπόν, μια προσφορά, το μερίδιό μου». Δείχνουν, έτσι, ότι στηρίζουν το έργο του οίκου του Θεού και έχουν τον ρόλο ενός χρηματοδότη. Απ’ όπου κι αν προέρχονται και όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές οι χρηματικές προσφορές, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που, προκειμένου να αποταμιεύσουν τα χρήματα αυτά, ζουν μια πολύ λιτή ζωή. Με δυο λόγια, οι προσφορές των ανθρώπων δεν θα είχαν την παραμικρή αξία ή σημασία αν δεν υπήρχε ο Θεός και το έργο Του και υπήρχε μόνο η εκκλησία και αυτές οι ανθρώπινες οργανώσεις και σύλλογοι, κι αυτό γιατί, αν δεν υπήρχε το έργο και τα λόγια του Θεού, τα χρήματα που προσφέρουν δεν θα χρησίμευαν σε τίποτα. Όσο όμως μιλά και εργάζεται ο Θεός, όσο προχωράει το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, τα χρήματα που προσφέρουν οι άνθρωποι, οι προσφορές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Κι έχουν ιδιαίτερη σημασία επειδή τα χρήματα που προσφέρονται χρησιμοποιούνται για το έργο της εκκλησίας. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα καταχρώνται, να τα κατάσχουν, να τα ιδιοποιούνται ή ακόμη και να τα σπαταλάνε όσοι έχουν κακές προθέσεις. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεδομένου ότι είναι πολύ σημαντικά, κάθε δεκάρα πρέπει να χρησιμοποιείται σε βασικούς τομείς· δεν πρέπει να σπαταλάτε ή να ξοδεύετε ανεύθυνα το παραμικρό ποσό. Πρέπει, άρα, να μεταχειριζόμαστε με ιδιαίτερο τρόπο και να τιμωρούμε αυστηρά όσους σπαταλούν, καταχρώνται, κατάσχουν ή ιδιοποιούνται χρήματα που προσφέρονται, προσφορές. Αυτά τα χρήματα που προσφέρονται, οι προσφορές, είναι ζωτικής σημασίας για το έργο του Θεού, επομένως, αν κάτσουμε να σκεφτούμε τον σκοπό για τον οποίο προσφέρουν αυτά τα χρήματα, αυτές τις προσφορές, οι αδελφοί και οι αδελφές, είναι δεδομένο πως χρήματα που προσφέρουν πρέπει να διατίθενται στους πιο καίριους τομείς. Κάθε δεκάρα που δίνουν πρέπει να χρησιμοποιείται σύμφωνα με τις αρχές και να οδηγεί σε αποτελέσματα. Δεν πρέπει ούτε να κατασπαταλάται ούτε, βέβαια, να κατάσχεται από κακούς ανθρώπους. Αυτή είναι μία πτυχή. Πέρα απ’ αυτό, είτε οι χρηματικές προσφορές είναι μεγάλες είτε μικρές, προέρχονται από τις προσφορές που έκαναν κάποιοι αδελφοί και αδελφές. Τα χρήματα αυτά δεν πηγάζουν από τα κέρδη που αποκομίζει η εκκλησία από την κοινωνία μέσα από την ενασχόλησή της με εμπορικές δραστηριότητες, το άνοιγμα επιχειρήσεων ή τη λειτουργία εργοστασίων. Δεν προέρχονται από τα μερίσματα που αποκτώνται από την παραγωγή κάποιου προϊόντος ούτε από άλλα μερίσματα ή έσοδα της εκκλησίας. Προέρχονται αποκλειστικά από τις προσφορές των ανθρώπων. Με απλά λόγια, προσφορά είναι κάτι που δίνεται στον Θεό από τους αδελφούς και τις αδελφές, και τα χρήματα που δίνονται στον Θεό οφείλουν να ανήκουν σ’ Εκείνον. Για ποιον, λοιπόν, σκοπό χρησιμοποιούνται τα χρήματα του Θεού; Κάποιοι λένε: «Τα χρήματα του Θεού, οι προσφορές, χρησιμοποιούνται για να τα ευχαριστιέται ο Θεός». Όλα αυτά χρησιμοποιούνται για να τα ευχαριστιέται ο Θεός; Πόσα, λέτε, μπορεί να ευχαριστηθεί; Πολύ λίγα, έτσι δεν είναι; Για το διάστημα κατά το οποίο ενσαρκώνεται ο Θεός, το φαγητό, τα ρούχα, το κατάλυμα και οι ανάγκες Του, καθώς και τα τρία γεύματα που τρώει την ημέρα, είναι όλα συνηθισμένα, και ευχαριστιέται πολύ λίγα πράγματα. Αυτό, βέβαια, είναι απολύτως φυσιολογικό. Τα χρήματα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, οι προσφορές, χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για να διατηρηθεί η κανονική λειτουργία του έργου της εκκλησίας, όχι για να ικανοποιήσουν κάποιοι άνθρωποι τις καταναλωτικές τους επιθυμίες. Οι προσφορές δεν προορίζονται ούτε για να τις ξοδεύουν ούτε για να τις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι. Δεν ισχύει ότι όποιος διαχειρίζεται τα οικονομικά έχει προτεραιότητα στη χρήση αυτών των χρημάτων ή ότι όποιος είναι επικεφαλής έχει ειδική άδεια να τα μοιράζει. Όποιος και να χρησιμοποιεί χρήματα που προσφέρονται, πρέπει να το κάνει σύμφωνα με τις αρχές που έχει ορίσει ο οίκος του Θεού. Αυτή είναι η αρχή. Ποια είναι, λοιπόν, η φύση κάποιου που παραβιάζει αυτήν την αρχή; Δεν παραβαίνει έτσι τα διοικητικά διατάγματα; (Ναι.) Και γιατί το λέμε αυτό; Οι άνθρωποι δίνουν προσφορές στον Θεό προκειμένου να τις ευχαριστηθεί. Πώς τις χρησιμοποιεί, λοιπόν, ο Θεός; Τις χρησιμοποιεί για το έργο της εκκλησίας, για να διατηρήσει την κανονική λειτουργία του έργου αυτού. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή χρησιμοποιεί τις προσφορές ο Θεός. Ωστόσο, οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι δεν τις χρησιμοποιούν έτσι. Τις σπαταλάνε, τις ξοδεύουν αλόγιστα ή τις δωρίζουν απερίσκεπτα και, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν, παραβιάζουν κατάφωρα αυτήν την αρχή. Δεν παραβαίνουν έτσι τα διοικητικά διατάγματα; Σου έχει επιτρέψει ο Θεός να τις χρησιμοποιείς με αυτόν τον τρόπο; Σου έδωσε το δικαίωμα να τις χρησιμοποιείς με αυτόν τον τρόπο; Σου είπε να τις χρησιμοποιήσεις με αυτόν τον τρόπο; Όχι βέβαια. Γιατί τότε τις χρησιμοποιείς τόσο απερίσκεπτα και σπάταλα; Με αυτόν τον τρόπο, παραβαίνεις την αρχή! Κι αυτή η αρχή δεν είναι μια συνηθισμένη αρχή· σχετίζεται με τα διοικητικά διατάγματα. Αυτές οι χρηματικές προσφορές δεν αποκτώνται μέσω της ενασχόλησης με επιχειρηματικές ή εμπορικές δραστηριότητες, αλλά είναι προσφορές που δίνουν στον Θεό οι αδελφοί και οι αδελφές. Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να ελέγχετε σχολαστικά και να διαχειρίζεστε αυστηρά την παραμικρή δαπάνη. Δεν πρέπει να υπάρχει κατασπατάληση ή αλόγιστη χρήση. Αν ξοδεύετε αλόγιστα ή σπαταλάτε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, αυτό θα προκαλέσει αφενός σημαντική ζημιά στο έργο του οίκου του Θεού και αφετέρου σημαντική οικονομική απώλεια για τον οίκο του Θεού. Η κατασπατάληση των προσφορών δεν είναι απλώς κατασπατάληση των προσφορών και τέλος· δείχνει, επίσης, ανευθυνότητα απέναντι στην αγάπη που εκφράζουν οι αδελφοί και οι αδελφές όταν δίνουν προσφορές. Όσοι, άρα, σπαταλάνε τις προσφορές πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά. Να νουθετείτε όσους διαπράττουν μικρότερες παραβάσεις και ταυτόχρονα να ζητάτε αποζημίωση. Αν κάποιος, όμως, διαπράξει σοβαρότερες παραβάσεις, πέρα από την αποζημίωση που θα του ζητήσετε, πρέπει οπωσδήποτε να τον αποπέμψετε ή να τον αποβάλλετε. Υπάρχει κι ένας ακόμη βασικός λόγος για τον οποίο πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά όσοι σπαταλάνε τις προσφορές: Η εκκλησία δεν είναι σαν μια οποιαδήποτε κοινωνική οργάνωση. Σε οποιαδήποτε χώρα και σε οποιοδήποτε κοινωνικό περιβάλλον κι αν βρίσκεται, είναι απομονωμένη, παρατημένη από τον κόσμο και τους ανθρώπους. Έτσι, δεν είναι σε θέση να λάβει τη στήριξη και την προστασία οποιασδήποτε χώρας, ούτε βέβαια και καμία βοήθεια ή πρόνοια από το κράτος. Στην καλύτερη περίπτωση, όταν καταχωρείται και ιδρύεται μια εκκλησία σε μια δυτική χώρα, οι δωρεές που γίνονται προς αυτήν απαλλάσσονται από τον φόρο εισοδήματος που αναλογεί σε φυσικά πρόσωπα ή ίσως τα υλικά που δωρίζονται σ’ αυτήν να έχουν κάποια έκπτωση φόρου. Πέρα απ’ αυτό όμως, η εκκλησία δεν μπορεί να λάβει καμία πρόνοια ή βοήθεια από οποιαδήποτε χώρα ή υπό οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα. Εάν μια εκκλησία χάσει κάποια μέλη της και δεν μπορεί πλέον να παραμείνει σε λειτουργία, δεν πρόκειται να τρέξει να τη βοηθήσει το κράτος. Μη σας πω θα προτιμούσε να την αφήσει να μαραζώσει μόνη της, εφόσον εκείνη δεν παράγει κανένα εισόδημα και δεν πληρώνει καν φόρους στο κράτος. Επομένως, το κράτος δεν το ενδιαφέρει καθόλου αν υπάρχει η εκκλησία ή όχι. Για όποιο κοινωνικό σύστημα κι αν μιλάμε, σ’ αυτήν την κατάσταση προσπαθεί να επιβιώσει μια εκκλησία. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι εύκολο αυτό; (Δεν είναι εύκολο, όχι.) Πράγματι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Η κοινωνία και οι άνθρωποι απορρίπτουν την εκκλησία και κανένα κοινωνικό σύστημα δεν την αναγνωρίζει και δεν τη συμπονά, ούτε βέβαια τη στηρίζει. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες προσπαθεί να επιβιώσει η εκκλησία. Αν τώρα κάποιος είναι ακόμα ικανός να σπαταλά προσφορές, να είναι τόσο άκαρδος, να σκορπά χρήματα εδώ κι εκεί, να μην αναλαμβάνει καμία ευθύνη, να ξοδεύει 100.000 γουάν στο λεπτό, να ξοδεύει 1.000.000 γουάν για την πλάκα του, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, χωρίς κανένα βάρος στη συνείδησή του, πιστεύεις ότι ένας τέτοιος άνθρωπος διαθέτει ανθρώπινη φύση; Δεν αξίζει να λάβει κατάρες; (Ναι.) Συνοψίζοντας τις διάφορες περιστάσεις που αναφέραμε πιο πάνω, όλοι όσοι σπαταλάνε τις προσφορές, όλοι όσοι τις χαραμίζουν ή έχουν μάλιστα κακές προθέσεις για τη χρήση τους και θέλουν να τις καταχραστούν ή, επειδή δεν τολμούν να το κάνουν αυτό, τις σπαταλάνε, πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά· δεν πρέπει να τους δείχνουμε καμία επιείκεια. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση, τι λέτε; (Ναι.) Πώς θα συμπεριφερθείτε αν στο μέλλον σάς δοθεί η ευκαιρία να είστε υπεύθυνοι για τη χρήση των προσφορών; Αν δεν μπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας και τις σπαταλήσετε, θα έχετε καθόλου ενστάσεις ή παράπονα όταν έρθει η ώρα να σας τιμωρήσει αυστηρά η εκκλησία; (Όχι.) Καλά θα κάνετε και δεν θα έχετε παράπονα. Θα πάρετε αυτό που σας αξίζει!

Δεν μισείτε όσους σπαταλάνε τις προσφορές; Δεν σας εξοργίζουν; Μπορείς να τους επιβλέπεις; Μπορείς να τους σταματήσεις; Αυτό ανεβάζει κάπως τον πήχη· ήρθε η ώρα τώρα να δοκιμαστείς. Έστω πως υπάρχει στο περιβάλλον σου κάποιος που σπαταλά τις προσφορές και επιμένει να ξοδέψει 20.000 γουάν για ένα μηχάνημα που θα μπορούσε να αγοραστεί και με 2.000. Αυτός όμως, μόνο και μόνο επειδή τα χρήματα ανήκουν στον οίκο του Θεού και δεν τα βάζει από τη δική του τσέπη, θέλει να αγοράσει το καλύτερο, το κορυφαίας ποιότητας, το πιο σύγχρονο και το πιο εξελιγμένο μηχάνημα. Επιμένει, λοιπόν, να ξοδέψει χρήματα για να αγοραστεί το πιο ακριβό μηχάνημα. Είσαι ικανός να τον σταματήσεις; Και έστω πως δεν μπορείς να τον σταματήσεις, μπορείς, όμως, να τον προειδοποιήσεις; Μπορείς να τον αναφέρεις στους ανωτέρους σου; Αν είσαι εσύ υπεύθυνος για τη διαχείριση των προσφορών, μπορείς σ’ αυτήν την περίπτωση να μη δώσεις την έγκρισή σου; Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα απ’ όλα αυτά, πρέπει να τιμωρηθείτε κι εσείς αυστηρά. Σπαταλάτε εξίσου τις προσφορές· έχετε κάνει κόμμα μ’ αυτόν τον κακό άνθρωπο, είστε συνεργοί του και πρέπει όλοι σας να τιμωρηθείτε αυστηρά. Αν κάποιος σπαταλά και αντιμετωπίζει έτσι ανεύθυνα τις προσφορές, τι στάση έχει απέναντι στον Θεό; Έχει τον Θεό στην καρδιά του; (Όχι.) Όπως το βλέπω Εγώ, ένας τέτοιος άνθρωπος έχει απέναντι στον Θεό την ίδια στάση που έχει και ο Σατανάς. Είναι κάποιοι που λένε το εξής: «Δεν με αφορά καθόλου οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Θεό, με το όνομά Του, με τις προσφορές Του ή με τη μαρτυρία Του. Τι με νοιάζουν εμένα εκείνοι εκεί που σπαταλάνε τις προσφορές;» Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Υπάρχουν τώρα ορισμένοι επικεφαλής και επόπτες που, ό,τι κι αν αιτείται να αγοράσει η εκκλησία, το εγκρίνουν. Δεν αμφισβητούν ποτέ τους καμία αίτηση· δεν τις εξετάζουν προσεκτικά ούτε τις ελέγχουν για τυχόν προβλήματα. Βάζουν την υπογραφή τους και εγκρίνουν οποιαδήποτε αίτηση γίνεται για αγορά αγαθών, άσχετα με το αν είναι φθηνά ή ακριβά, πρακτικά ή άχρηστα, απαραίτητα ή περιττά. Τι είναι η έγκρισή σου; Μια υπογραφή είναι και τίποτα άλλο; Κατά τη δική Μου γνώμη, είναι η στάση που έχεις απέναντι στον Θεό. Η στάση που έχεις απέναντι στις προσφορές του Θεού είναι η στάση που έχεις απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Κάθε φορά που σχηματίζεις μια γραμμή με το στυλό σου, κάθε φορά που γράφεις το όνομά σου, αποδεικνύεται ότι αμαρτάνεις βλασφημώντας τον Θεό και δείχνοντάς Του ασέβεια. Γιατί να μην τιμωρούνται αυστηρά όσοι βλασφημούν έτσι τον Θεό και Του δείχνουν τέτοια ασέβεια; Πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά! Ενώ ο Θεός σού παρέχει την αλήθεια, τη ζωή και όλα όσα έχεις, εσύ προσεγγίζεις τον Θεό και τα πράγματα που Του ανήκουν με τέτοια συμπεριφορά. Τι σόι άνθρωπος είσαι εσύ; Κάθε φορά που υπογράφεις ένα τιμολόγιο αποδεικνύεται ότι αμαρτάνεις βλασφημώντας τον Θεό και έχεις ασεβή στάση απέναντί Του. Αυτή είναι η πιο αδιάσειστη απόδειξη. Δεν μπαίνεις καν στον κόπο να ελέγξεις το έντυπο έγκρισης· ό,τι υλικά κι αν αγοράζονται, όποιο κι αν είναι το κόστος, βάζεις απλώς την υπογραφή σου με μια μονοκοντυλιά. Θα υπογράψεις αυθαίρετα ακόμα και για αγορές των 100.000 ή των 200.000 γουάν. Θα έρθει, όμως, η μέρα που θα αναγκαστείς να πληρώσεις το τίμημα για την υπογραφή που βάζεις, καθώς όποιος υπογράφει φέρει και την ευθύνη! Εφόσον έχεις αυτήν τη συμπεριφορά, εφόσον μπορείς και υπογράφεις έτσι στα κουτουρού, χωρίς καν να εξετάζεις πρώτα τις αιτήσεις, και σπαταλάς αυθαίρετα τις προσφορές, πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη και να πληρώσεις το τίμημα για τις πράξεις σου. Αν δεν φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες, εμπρός, λοιπόν, βάλε την υπογραφή σου ελεύθερα. Η υπογραφή σου αντιπροσωπεύει τη στάση που έχεις απέναντι στον Θεό. Πώς περιμένεις να σου φερθεί ο Θεός όταν μπορείς και ενεργείς έτσι ακόμη και απέναντί Του και η συμπεριφορά σου αυτή είναι τόσο απροκάλυπτη και αναίσχυντη; Ο Θεός έχει ήδη κάνει αρκετή υπομονή μαζί σου, σου έχει δώσει πνοή και σου έχει επιτρέψει να ζεις μέχρι και σήμερα. Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να κάνεις, αντί να συνεχίσεις να Του φέρεσαι με τέτοιο τρόπο και με τέτοια στάση, είναι να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις στον Θεό και να αλλάξεις εντελώς τη στάση σου. Σταμάτα να πολεμάς τυφλά τον Θεό. Αν συνεχίσεις να Του φέρεσαι με τον ίδιο τρόπο και την ίδια στάση, ξέρεις καλά ποιες θα είναι οι συνέπειες. Αν δεν καταφέρεις να λάβεις τη συγχώρεση του Θεού, η πίστη σου σ’ Αυτόν θα έχει πάει στράφι. Σε τι θα σου χρησιμεύσει τότε το να είσαι πιστός; Ναι μεν πιστεύεις στον Θεό, αλλά χαραμίζεις την εμπιστοσύνη που σου έχει δείξει και την αποστολή που σου έχει αναθέσει. Πες Μου, τι σόι άνθρωπος είσαι εσύ; Μερικοί άνθρωποι έχουν τον ρόλο του επικεφαλής ή του επόπτη στον οίκο του Θεού και εκτελούν τα καθήκοντά τους χρόνια τώρα. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει κανείς πως χρόνια τώρα έχω επαφές μαζί τους και έχω καταλήξει τελικά σε ένα συμπέρασμα γι’ αυτούς: Οι άνθρωποι αυτοί είναι χειρότεροι κι από σκυλιά. Οι πράξεις τους δεν είναι απλώς θλιβερές· ακόμα χειρότερα, είναι αποκρουστικές. Μ’ αρέσει να έχω σκυλιά και μ’ αρέσει η επαφή που έχω μαζί τους. Όλα τα σκυλιά που είχα τόσα χρόνια τα πήγαιναν πολύ καλά, κι αυτά που συμπαθώ γενικά δεν στρέφονται εσκεμμένα ενάντια στους ανθρώπους. Λίγη μόνο καλοσύνη να δείξεις σ’ έναν σκύλο κι εκείνος θα σου την ανταποδώσει στο δεκαπλάσιο. Αν του φέρεσαι στ’ αλήθεια καλά, και μια εφημερίδα ή ένα ζευγάρι παπούτσια να βάλεις στην αυλή, ο σκύλος θα ξαπλώσει εκεί δίπλα και θα σου τα φυλάει. Μπορεί καμιά φορά να πετάξεις κάτι που δεν θες κι ο σκύλος να νομίζει ότι το έχασες και να μην απομακρύνεται προκειμένου να στο φυλάει. Μετά από κάποιο διάστημα, συνόψισα όσα έμαθα, λέγοντας το εξής: «Οι άνθρωποι είναι χειρότεροι από σκυλιά!» Τα σκυλιά είναι οι φύλακες του σπιτιού· με τις ικανότητες και τις δεξιότητες που έχουν φυλάνε το σπίτι σου με την ίδια τους τη ζωή. Οι άνθρωποι ούτε καν καρδιά δεν έχουν, και προφανώς δεν φυλάνε τίποτα με τη ζωή τους. Δεν θα μπουν καν στον κόπο να πουν μια λέξη για να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας. Δεν φτάνουν καν στο επίπεδο ενός σκύλου φύλακα! Αυτήν ακριβώς τη διάκριση έχω κάνει μεταξύ των ανθρώπων και των σκύλων. Όσοι σπαταλάνε τις προσφορές είναι κατώτεροι και από έναν σκύλο φύλακα. Συμφωνείς, άρα, πως πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά; (Ναι.) Ο Θεός εμπιστεύεται τους ανθρώπους, γι’ αυτό άλλωστε τους αναθέτει εργασίες και καθήκοντα. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός τούς εξυψώνει και έχει καλή γνώμη γι’ αυτούς. Δεν σημαίνει πως τους αξίζει να κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά, ούτε πως έχουν καλό επίπεδο και καλή ανθρώπινη φύση, ούτε κιόλας πως θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της. Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι αδυνατούν να αναγνωρίσουν την εύνοια που λαμβάνουν. Έχουν μονίμως την εντύπωση ότι είναι ικανοί να κάνουν το έργο της εκκλησίας κι ότι αυτό το έχουν κερδίσει με τη δική τους σκληρή δουλειά και τις δικές τους δαπάνες. Όλα όσα έχουν τους τα έχει δώσει ο Θεός. Τι έχουν κερδίσει; Επαναπαύονται, μήπως, στις δάφνες τους; Ενώ ο Θεός τούς εξυψώνει για να κάνουν τα καθήκοντά τους, αυτοί αδυνατούν να αναγνωρίσουν την εύνοια που τους δείχνει και να καταλάβουν τι είναι καλό γι’ αυτούς. Είναι ανάξιοι της εμπιστοσύνης και της εξύψωσης του Θεού. Χαραμίζουν την εμπιστοσύνη Του και την εξύψωσή Του και σε τέτοιες περιπτώσεις, λυπάμαι, αλλά πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά. Ο Θεός δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους, αλλά εκείνοι δεν ξέρουν τι είναι καλό γι’ αυτούς, δεν ξέρουν να εκτιμούν τις ευκαιρίες που τους δίνονται και δεν τις θέλουν. Νομίζουν ότι μπορούν εύκολα να κάνουν τον Θεό ό,τι θέλουν κι ότι Εκείνος είναι συγχωρητικός και δεν βλέπει ούτε καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Τολμούν έτσι να σπαταλάνε ασύδοτα τις προσφορές, προδίνοντας την εμπιστοσύνη Του, ενώ δεν έχουν καν τον στοιχειώδη χαρακτήρα και συνείδηση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Τι νόημα έχει το να συνεχίζουν να πιστεύουν; Δεν αξίζει να μπαίνουν στον κόπο· ας στραφούν στη λατρεία του Σατανά, καλύτερα. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη λατρεία τους. Δεν είναι άξιοι!

Δεν έχουμε λίγο πολύ συναναστραφεί αρκετά πάνω στο ότι δεν πρέπει να κάνετε αγαθοεργίες, στο πρώτο, δηλαδή, θέμα που αφορά την εγκατάλειψη της καριέρας; Έχετε καταλάβει τις αλήθεια-αρχές που περιέχονται σ’ αυτό; Ποιες είναι αυτές οι αρχές; (Το να κάνουν οι άνθρωποι αγαθοεργίες δεν είναι η αποστολή που τους δόθηκε από τον Θεό. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με την άσκηση της αλήθειας ή την επιδίωξη της σωτηρίας. Οι λίγες καλές πράξεις που κάνει κάποιος αντανακλούν απλώς την ατομική του συμπεριφορά και τίποτε άλλο.) Το να κάνεις αγαθοεργίες δεν σχετίζεται με την επιδίωξη της αλήθειας. Μην κάνεις το λάθος να πιστέψεις πως, όταν κάνεις αγαθοεργίες, κάνεις πράξη την αλήθεια ή έχεις πετύχει τη σωτηρία. Μια τέτοια αντίληψη είναι εντελώς λάθος. Η άσκηση της αλήθειας δεν περιλαμβάνει το να κάνεις αγαθοεργίες ή φιλανθρωπικό έργο. Σκοπός της πίστης στον Θεό είναι η επίτευξη της σωτηρίας. Η πίστη στον Θεό δεν έχει να κάνει με τη συσσώρευση αξιών ή την τέλεση καλών πράξεων· δεν έχει να κάνει με την ευχαρίστηση που αντλείς από το να κάνεις καλά πράγματα ή φιλανθρωπίες, ούτε με το να κάνεις αγαθοεργίες. Η πίστη στον Θεό δεν έχει καμία σχέση με τις αγαθοεργίες· έχει να κάνει με την επιδίωξη της αλήθειας και την αποδοχή της σωτηρίας από τον Θεό. Είναι, άρα, τρομερά άστοχες οι ιδέες των ανθρώπων που νομίζουν ότι η πίστη στον Θεό σχετίζεται με το να κάνουν αγαθοεργίες ή φιλανθρωπίες ή ότι, αν κάνουν αγαθοεργίες σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ικανοποιούν. Με οποιαδήποτε αγαθοεργία κι αν ασχοληθείς, όποια πράγματα κι αν κάνεις που σχετίζονται με αγαθοεργίες, όλα αυτά αντιπροσωπεύουν εσένα προσωπικά και τίποτα άλλο. Είτε μιλάμε για πράξεις που κάνεις μια στο τόσο είτε για κάτι που κάνεις στα πλαίσια της καριέρας σου, όλα αυτά αντανακλούν μονάχα τη δική σου καλή συμπεριφορά και τίποτα άλλο. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να σχετίζεται με κάποια θρησκεία, κάποια κοινωνική συμπεριφορά ή κάποια ηθικά κριτήρια. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πίστη στον Θεό και την επιδίωξη της αλήθειας· δεν έχει καμία σχέση με το αν ακολουθείς την οδό του Θεού, ούτε βέβαια έχει σχέση με τις απαιτήσεις Του. Αλλά και πάλι, γιατί να μην κάνετε αγαθοεργίες; Ο Θεός είναι ένας Θεός που συμπονά τους ανθρώπους, που δείχνει τη συμπόνια και την αγάπη Του. Αφού λυπάται τους ανθρώπους, γιατί δεν θεωρεί τις αγαθοεργίες τους αξιομνημόνευτες; Δεν είναι πρόβλημα το ότι ο Θεός δεν θεωρεί αξιομνημόνευτες τις αγαθοεργίες των ανθρώπων; Μήπως ο Θεός δεν τους αγαπάει, αφού απαιτεί να μην κάνουν αγαθοεργίες; Είναι αντιφατικό που το κάνει αυτό, ενώ νιώθει οίκτο για την ανθρωπότητα; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή η συμπόνια και η αγάπη του Θεού βασίζονται σε αρχές και απευθύνονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Τα δίνει, δηλαδή, σε όσους αποδέχονται και κάνουν πράξη την αλήθεια και μετανοούν ειλικρινά. Ο Θεός δεν σκοπεύει να σώσει τους δύσπιστους που αδυνατούν να αποδεχτούν την αλήθεια.) Η συμπόνια και η αγάπη του Θεού βασίζονται σε αρχές και απευθύνονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Συνεχίστε, τι άλλο μπορούμε να πούμε; Έχει καμία σχέση το αν κάνετε αγαθοεργίες με την πίστη σας στον Θεό; (Όχι.) Έρχονται, άρα, οι αγαθοεργίες σε σύγκρουση με την πίστη στον Θεό; Για να κάνει κάποιος οποιοδήποτε είδος αγαθοεργίας, δεν χρειάζεται να επενδύσει σ’ αυτό χρόνο, ενέργεια, ακόμη και χρήματα; Δεν γίνεται να κάνεις μια συγκεκριμένη αγαθοεργία μόνο στα λόγια, χωρίς να τη μελετάς και να την εξετάζεις. Αν τη βλέπεις πραγματικά ως επάγγελμα, θα χρειαστεί οπωσδήποτε να επενδύσεις χρόνο, ενέργεια, αλλά και μεγάλα χρηματικά ποσά. Εφόσον, λοιπόν, έχεις επενδύσει στην αγαθοεργία που κάνεις χρόνο, ενέργεια και χρήματα, δεν θα σε δεσμεύει και δεν θα σου κάνει κουμάντο αυτή η αγαθοεργία; Θα σου μένει καθόλου ενέργεια για να επιδιώξεις την αλήθεια; Θα σου μένει καθόλου ενέργεια για να κάνεις το καθήκον σου; (Όχι.) Όταν ακολουθείς στη ζωή σου μια καριέρα, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, και δουλεύεις με πλήρες ωράριο, αναπόφευκτα θα επενδύσεις και θα θυσιάσεις γι’ αυτήν όλη σου την ενέργεια και ολόκληρη τη ζωή σου. Θα σου στοιχίσει το σπίτι σου, τα συναισθήματά σου, τις απολαύσεις της σάρκας σου και τον χρόνο σου. Παρόμοια, αν θες πραγματικά να αντιμετωπίσεις μια αγαθοεργία ως επάγγελμα και να την εκτελείς αναλόγως, όλος ο χρόνος και η ενέργειά σου θα αναλωθούν σ’ αυτήν. Η ενέργεια που έχει κάθε άνθρωπος είναι πεπερασμένη. Αν σου κάνει κουμάντο μια αγαθοεργία και θέλεις να ασχολείσαι εξίσου και με ισορροπημένο τρόπο τόσο με αυτήν όσο και με την πίστη σου στον Θεό, αλλά και να τα κάνεις και τα δύο καλά, αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Αν, λοιπόν, δεν είσαι σε θέση να βρεις μια ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο πράγματα, πρέπει να κάνεις μια επιλογή. Πώς θα αποφασίσεις τι να κρατήσεις και τι να αφήσεις; Δεν πρέπει να επιλέξεις να κάνεις το πιο ουσιαστικό και πολύτιμο από τα δύο; Αν, λοιπόν, η πίστη στον Θεό και οι αγαθοεργίες παρουσιαστούν στη ζωή σου την ίδια στιγμή, τι πρέπει να επιλέξεις; (Πρέπει να επιλέξω την πίστη στον Θεό.) Οι περισσότεροι άνθρωποι την πίστη στον Θεό δεν επιλέγουν; Εφόσον αυτήν την επιλογή έχετε κάνει όλοι σας, δεν είναι απολύτως φυσιολογικό να μην αφήνει ο Θεός τους ανθρώπους να κάνουν αγαθοεργίες; (Ναι.) Ισχύει πως οι αγαθοεργίες βοηθάνε πολλά πλάσματα και θρέφουν πολλούς ανθρώπους. Εσύ, όμως, τι θα κερδίσεις τελικά απ’ αυτό; Θα ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου. Θεωρείται πράγματι κέρδος αυτό; Αυτό θα πρέπει να κερδίσεις; Θα πραγματοποιήσεις το ιδανικό σου, θα αποδείξεις την αξία σου κι αυτό είναι όλο. Σ’ αυτό το μονοπάτι, όμως, πρέπει να βαδίζεις στη ζωή σου; (Όχι.) Τι θα κερδίσεις τελικά απ’ αυτό; (Ένα κενό.) Δεν θα κερδίσεις τίποτα απολύτως. Θα ικανοποιήσεις για μια στιγμή τη ματαιοδοξία σου, μπορεί να λάβεις κάποιες διακρίσεις, μπορεί η κοινωνία να σου απονείμει κανένα μετάλλιο ή κάποιες τιμές, κι αυτό είναι όλο. Στο μεταξύ, θα έχεις εξαντλήσει όλη σου την ενέργεια και όλο σου τον χρόνο. Τι θα έχεις κερδίσει; Τιμή, καλή φήμη και διακρίσεις· όλα αυτά είναι κενά πράγματα. Τις αλήθειες, όμως, που οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι και τα μονοπάτια ζωής που πρέπει να ακολουθήσουν σ’ αυτήν τη ζωή δεν θα τα καταλάβουν ούτε θα τα κερδίσουν μόνο και μόνο επειδή κάνουν αγαθοεργίες. Η πίστη στον Θεό είναι άλλο πράγμα. Αν δαπανάς ειλικρινά τον εαυτό σου για τον Θεό και επιδιώκεις την αλήθεια, τότε οι επενδύσεις σου σε χρόνο και ενέργεια θα φέρουν καλά και θετικά αποτελέσματα. Για να ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι και να έχεις πράγματι κάποιο κέρδος, πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι, τα οποία είναι τα εξής: πώς να ζουν, πώς να λατρεύουν τον Θεό, πώς να βλέπουν τα διάφορα ζητήματα, τι απόψεις και στάσεις να έχουν όταν ενεργούν, ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος να συμπεριφέρονται και πώς να συμπεριφέρονται με τρόπο που ο Δημιουργός να θεωρεί αξιομνημόνευτο, τρόπο που να δείχνει ότι βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Κατά τη διάρκεια της ζωής σου, θα έχεις αποκομίσει πολλά πράγματα που δεν μπορούν να μάθουν οι άπιστοι, πράγματα τα οποία πρέπει να διαθέτει κάποιος που έχει ανθρώπινη φύση. Αυτά τα πράγματα προέρχονται από τον Θεό, από την αλήθεια, και θα γίνουν η ζωή σου, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθείς σε άνθρωπο που θεωρεί την αλήθεια ζωή του· η ζωή σου θα πάψει να είναι κενή, δεν θα είσαι πια μπερδεμένος, ούτε θα αμφιταλαντεύεσαι. Δεν είναι αυτά τα κέρδη μεγαλύτερα και πολυτιμότερα; Δεν είναι πιο πολύτιμα απ’ το να κάνεις απλώς κάποιες αγαθοεργίες για να ικανοποιήσεις στιγμιαία τη ματαιοδοξία σου; (Ναι.) Αυτά τα κέρδη που αφορούν την αλήθεια και το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι θα σου χαρίσουν μια νέα ζωή. Τίποτα απολύτως στον κόσμο των ανθρώπων δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτήν τη νέα ζωή και τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Εννοείται, βέβαια, πως αυτή η νέα ζωή είναι ανεκτίμητη και αιώνια, και την αποκτάς μόνο αφότου αφιερώσεις τον χρόνο, την ενέργεια και τα νιάτα σου, πληρώσεις ένα κάποιο τίμημα και κάνεις ορισμένες θυσίες. Δεν αξίζει να τα κάνεις αυτά; Σίγουρα αξίζει. Αν, όμως, κάθεσαι και κάνεις αγαθοεργίες, τι θα κερδίσεις; Τίποτα δεν θα κερδίσεις. Οι τιμές και τα μετάλλια που παίρνεις δεν θεωρούνται κέρδη. Μετράει σαν κέρδος η έγκριση κι η επιβεβαίωση που σου δίνουν οι άλλοι ή που λένε ότι είσαι καλός άνθρωπος και μεγάλος φιλάνθρωπος; (Όχι.) Όλα αυτά τα πράγματα είναι εφήμερα και θα ξεθωριάσουν με τον καιρό. Όταν δεν θα μπορείς πια να πιαστείς απ’ αυτά τα πράγματα, όταν δεν θα μπορείς πια να τα νιώσεις, θα γεμίσεις τύψεις και θα πεις: «Τι έχω καταφέρει στη ζωή μου; Φρόντισα κάμποσες γάτες και σκύλους, υιοθέτησα κάποια ορφανά παιδιά, βοήθησα μερικούς φτωχούς να ζήσουν μια καλή ζωή, να τρώνε καλό φαγητό και να ντύνονται μ’ ωραία ρούχα. Μ’ εμένα, όμως, τι γίνεται; Για ποιον λόγο έχω ζήσει; Είναι δυνατόν να έζησα μόνο γι’ αυτά; Αυτή είναι η αποστολή μου; Αυτήν την ευθύνη μού εμπιστεύτηκε ο Ουρανός; Αυτήν την υποχρέωση μου ανέθεσε; Αποκλείεται. Για ποιον, τότε, λόγο ζει κάποιος τη ζωή του; Από πού προέρχονται οι άνθρωποι και πού καταλήγουν στο μέλλον; Δεν μπορώ να καταλάβω αυτά τα τόσο βασικά ζητήματα». Μόλις, λοιπόν, φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, θα αντιληφθείς ότι αυτές οι τιμές δεν είναι κέρδη· είναι απλώς εξωτερικά πράγματα. Κι αυτό γιατί, είτε κάνεις αγαθοεργίες, αποκτώντας διακρίσεις και τιμές, είτε δεν κάνεις, παραμένεις ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος και η εσωτερική σου ζωή δεν αλλάζει. Θα εξακολουθείς να μη γνωρίζεις τα πράγματα που δεν καταλαβαίνεις και θα παραμένεις προβληματισμένος και μπερδεμένος. Και τη στιγμή εκείνη, όχι μόνο θα είσαι πιο μπερδεμένος και θα βρίσκεσαι σε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση, αλλά θα νιώθεις και μεγαλύτερη ανησυχία. Αν φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσεις. Θα έχει περάσει ολόκληρη η ζωή σου, θα έχουν χαθεί οι καλύτερές σου στιγμές και θα έχεις επιλέξει το λάθος μονοπάτι. Προτού, λοιπόν, πάρεις την απόφαση ή με το που αρχίσεις να κάνεις αγαθοεργίες, αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς, πρέπει να εγκαταλείψεις τις εν λόγω ιδέες. Πρέπει, εννοείται, να εγκαταλείψεις και κάθε είδους δραστηριότητα που σχετίζεται με αγαθοεργίες και να αφιερωθείς ολόψυχα στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της σωτηρίας. Ακόμη κι αν αυτό που θα αποκτήσεις και θα κερδίσεις στο τέλος δεν είναι τόσο σπουδαίο ή τόσο χειροπιαστό όσο φανταζόσουν στην αρχή, τουλάχιστον δεν θα έχεις να μετανιώσεις για τίποτα. Και ελάχιστα να κερδίσεις, θα είναι και πάλι περισσότερα από αυτά που θα λάβουν οι θρησκευόμενοι που έχουν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους πιστεύοντας στον Κύριο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κατά την επιλογή καριέρας άρα, οι άνθρωποι πρέπει, αφενός, να εγκαταλείψουν τις ιδέες και τα σχέδιά τους να κάνουν αγαθοεργίες και, αφετέρου, να διορθώσουν τις αντιλήψεις που έχουν στο μυαλό τους. Δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύουν όσους κάνουν αγαθοεργίες στην κοινωνία ή να σκέφτονται πόσο αλτρουιστές, σπουδαίοι, ευγενείς και ανιδιοτελείς είναι, λέγοντας: «Κοιτάξτε με πόση ευγένεια και ανιδιοτέλεια βοηθάνε τους άλλους ανθρώπους. Γιατί να μην μπορούμε να είμαστε κι εμείς ανιδιοτελείς; Γιατί δεν τα καταφέρνουμε;» Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει λόγος να τους ζηλεύεις. Δεύτερον, δεν είναι ανάγκη να επιπλήττεις τον εαυτό σου. Εφόσον δεν τους έχει επιλέξει ο Θεός, εκείνοι έχουν τις δικές τους αποστολές και τις επιδιώξεις. Είτε επιδιώκουν φήμη και κέρδος είτε να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, δεν χρειάζεται να σε απασχολούν εσένα οι επιδιώξεις τους. Αυτό που πρέπει να σε απασχολεί είναι τι οφείλεις να επιδιώξεις εσύ ο ίδιος και τι είδους μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις. Το πιο πρακτικό ζήτημα είναι το εξής: Εφόσον σ’ έχει επιλέξει ο Θεός και έχεις προσέλθει στον οίκο Του, εφόσον είσαι μέλος της εκκλησίας και ανήκεις στις τάξεις εκείνων που εκτελούν τα καθήκοντά τους, πρέπει να αναλογιστείς πώς μπορείς να εισέλθεις στο μονοπάτι της σωτηρίας καθώς εκτελείς το καθήκον σου, πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, και να φτάσεις έτσι στο σημείο που τα λόγια του Θεού θα έχουν εντυπωθεί μέσα σου και θα έχουν γίνει η ζωή σου μέσα από τις επιδιώξεις σου και το τίμημα που πληρώνεις σε διάφορες πτυχές. Λίαν συντόμως, καθώς θα θυμάσαι την κατάσταση στην οποία βρισκόσουν όταν πρωτοξεκίνησες να πιστεύεις στον Θεό, θα διαπιστώνεις ότι η εσωτερική σου ζωή έχει αλλάξει. Δεν θα είσαι πλέον κάποιος που ζει με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Δεν θα είσαι πλέον ο αλαζονικός, αδαής, επιθετικός και ανόητος άνθρωπος που ήσουν κάποτε και θεωρούσε πως είναι ένας και μοναδικός. Αντίθετα, ο λόγος του Θεού θα έχει γίνει η νέα σου ζωή. Θα ξέρεις πώς να ακολουθείς την οδό του Θεού και πώς να χειρίζεσαι ό,τι συναντάς στη ζωή σου σύμφωνα με τις προθέσεις Του και τις αλήθεια-αρχές. Κάθε μέρα, θα είσαι απόλυτα προσγειωμένος και θα έχεις έναν ακριβή στόχο και μια ακριβή κατεύθυνση σε ό,τι κάνεις. Θα ξέρεις ακριβώς τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις. Όλα αυτά τα πράγματα θα είναι τελείως ξεκάθαρα μέσα σου. Η καθημερινότητά σου δεν θα είναι πια περίπλοκη, εξαντλητική και καταθλιπτική, αλλά άκρως φωτεινή, με συγκεκριμένους στόχους και κατεύθυνση. Την ίδια στιγμή, θα νιώθεις μες στην καρδιά σου ένα κίνητρο. Θα νιώθεις ότι έχεις αλλάξει, ότι έχεις αποκτήσει μια νέα ζωή και ότι έχεις γίνει κάποιος που έχει κάνει τα λόγια του Θεού ζωή του. Δεν είναι ωραίο αυτό; (Ναι.) Σ’ αυτό το σημείο, θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με την πρώτη αρχή που αναφέραμε στα πλαίσια του θέματος της εγκατάλειψης της καριέρας, το να μην κάνετε, δηλαδή, αγαθοεργίες.

Ποια είναι η δεύτερη αρχή στο θέμα της εγκατάλειψης της καριέρας; Να αρκείστε στο φαγητό και τα ρούχα. Προκειμένου οι άνθρωποι να επιβιώσουν στην κοινωνία και να βγάλουν το ψωμί τους, απασχολούνται σε κάθε λογής δουλειές, χειρωνακτικές ή μη, φροντίζοντας να έχουν ένα εισόδημα για να εξασφαλίσουν τα καθημερινά τους γεύματα και τα έξοδα διαβίωσής τους. Επομένως, είτε ανήκουν στις κατώτερες τάξεις είτε σε ένα λίγο ανώτερο στρώμα, κάνουν όλοι τους διάφορα επαγγέλματα για να βγάλουν το ψωμί τους. Εφόσον σκοπός τους είναι να βγάλουν το ψωμί τους, είναι αρκετά απλά τα πράγματα: Αρκεί να έχουν ένα μέρος να μείνουν, να μπορούν να φάνε τρία γεύματα τη μέρα, να έχουν λεφτά να αγοράσουν κρέας αν το θελήσουν πού και πού, να πηγαίνουν τακτικά στη δουλειά τους, να έχουν ένα εισόδημα, να μην κυκλοφορούν με κουρέλια και να έχουν αρκετό φαΐ να φάνε. Αυτές είναι οι βασικές ανάγκες που έχουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Μόλις καταφέρει κανείς να καλύψει αυτές τις βασικές ανάγκες, δεν είναι σχετικά εύκολο να εξασφαλίσει φαγητό και ζεστασιά; Δεν είναι κάτι που μπορεί να καταφέρει; (Ναι.) Αν, λοιπόν, η φύση της καριέρας που ακολουθεί κάποιος, για ό,τι καριέρα κι αν μιλάμε, αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στην εξασφάλιση φαγητού και ζεστασιάς και στον βιοπορισμό του ατόμου αυτού, συμφωνεί τότε σε γενικές γραμμές με τα πρότυπα της ανθρώπινης φύσης, με την προϋπόθεση πάντα η καριέρα αυτή να είναι νόμιμη. Γιατί λέω ότι συμφωνεί με τα πρότυπα της ανθρώπινης φύσης; Επειδή το κίνητρο, η πρόθεση και ο σκοπός που σε παρακινούν να απασχοληθείς στη συγκεκριμένη δουλειά σχετίζονται αποκλειστικά και μόνο με τον βιοπορισμό σου και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με οποιοδήποτε άλλο ζήτημα ή ιδέα· το κάνεις μόνο για να έχεις όσο φαγητό και όσα ζεστά ρούχα χρειάζεσαι και προκειμένου να συντηρείς την οικογένειά σου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτές είναι οι βασικές ανάγκες ενός ανθρώπου, τις οποίες, αν καταφέρει να καλύψει, θα μπορέσει να απολαύσει μια στοιχειώδη ποιότητα ζωής. Όποιος καταφέρει να το πετύχει αυτό θα συνεχίσει να έχει μια κανονική ύπαρξη. Δεν αρκεί να έχει κανείς μια κανονική ύπαρξη; Αυτό ακριβώς δεν πρέπει να πετύχουν οι άνθρωποι στα πλαίσια της ανθρώπινης φύσης τους; (Ναι.) Υπεύθυνος για τη ζωή σου είσαι μονάχα εσύ· εσύ φέρεις αυτήν την ευθύνη κι αυτή είναι μια αναγκαία εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι αρκετό να το καταφέρεις αυτό· είναι αυτό ακριβώς που πρέπει να κάνεις. Εσένα, όμως, αν δεν σου αρκεί κάτι τέτοιο, τότε εκεί που ένας κανονικός άνθρωπος τρώει κρέας μία ή δύο φορές την εβδομάδα, εσύ όχι μόνο θα θέλεις να τρως κάθε μέρα, αλλά να σου περισσεύει κιόλας. Αν, για παράδειγμα, για να είσαι υγιής χρειάζεσαι 100 γραμμάρια κρέας τη μέρα κι εσύ τρως 250 ή 500, αυτή η υπερκατανάλωση μπορεί να σε αρρωστήσει. Πώς προκαλούνται ασθένειες όπως η λιπώδης νόσος του ήπατος, η υψηλή πίεση και η ανεβασμένη χοληστερίνη; (Από την κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας κρέατος.) Ποιο είναι το πρόβλημα με το να τρώει κανείς υπερβολική ποσότητα κρέατος; Δεν οφείλεται αυτό στο ότι δεν μπορεί να ελέγξει τη διατροφή του; Στο ότι είναι λαίμαργος; (Ναι.) Και γιατί είναι τόσο λαίμαργος; Μήπως επειδή έχει πολύ μεγάλη όρεξη; Εναρμονίζονται με τις βασικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης η τόσο μεγάλη όρεξη και η λαιμαργία; (Όχι.) Τα πράγματα αυτά ξεπερνούν τις βασικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν διαρκώς θέλεις να ξεπερνάς τις βασικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πρέπει αναγκαστικά να δουλεύεις πολύ περισσότερο απ’ τους κανονικούς ανθρώπους για να βγάζεις περισσότερα χρήματα. Προκειμένου να έχεις λεφτά για να τρως κρέας τρεις φορές τη μέρα και όποτε σου κάνει κέφι, πρέπει να έχεις μεγαλύτερο εισόδημα κι αυτό θα το πετύχεις ή κάνοντας υπερωρίες ή πιάνοντας πολλές δουλειές. Αυτό δεν ξεπερνά τα πλαίσια της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι καλό να γίνεται αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι καλό; (Αφενός, γιατί έτσι το ανθρώπινο σώμα αρρωσταίνει πιο εύκολα και, αφετέρου, γιατί, προκειμένου να ικανοποιήσει κανείς τις επιθυμίες και τις ορέξεις του, πρέπει να επενδύσει στη δουλειά του περισσότερο χρόνο και ενέργεια και να πληρώσει το τίμημα. Αυτό του τρώει τον χρόνο και την ενέργεια που θα μπορούσε να αφιερώσει στο να επιδιώξει την αλήθεια και να κάνει τα καθήκοντά του. Οπότε, επηρεάζεται έτσι ο τρόπος με τον οποίο βαδίζει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας.) Πρέπει να αρκείται κανείς στο να καλύπτει τις βασικές του ανάγκες, δηλαδή να μην πεινάει και να μην κρυώνει, να έχει το φαγητό και τη ζεστασιά που απαιτεί η κανονική ανθρώπινη φύση. Όσον αφορά το φαγητό, αρκεί να βγάζεις αρκετά χρήματα ώστε να ικανοποιείς τις φυσιολογικές ανάγκες του σώματός σου. Μια τέτοια ζωή πρέπει να ζουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Τι επάγγελμα πρέπει να κάνεις αν διψάς μονίμως για τις απολαύσεις της σάρκας και, προκειμένου να ικανοποιήσεις τις ορέξεις της, δεν υπολογίζεις τη σωματική σου υγεία, ενώ αδιαφορείς παράλληλα για το σωστό μονοπάτι; Τι επάγγελμα πρέπει να κάνεις αν θες μονίμως να τρως καλά φαγητά, να απολαμβάνεις ωραία πράγματα, να ζεις σ’ ένα ωραίο περιβάλλον διαβίωσης, να έχεις μια καλή ποιότητα ζωής, να τρως σπάνιες λιχουδιές, να φοράς επώνυμα ρούχα και χρυσά ή ασημένια κοσμήματα, να ζεις σε επαύλεις και να οδηγείς πολυτελή αμάξια; Έστω πως βρίσκεις μια συνηθισμένη δουλειά που καλύπτει τις βασικές σου ανάγκες και εξασφαλίζει το φαγητό και τη ζεστασιά σου. Μπορεί η συγκεκριμένη δουλειά να ικανοποιήσει όλες αυτές τις επιθυμίες; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Αν, για παράδειγμα, θέλεις να ανοίξεις μια επιχείρηση, ακόμη και έναν μόνο πάγκο να στήσεις, αρκεί για να εξασφαλίσεις το φαγητό και τη ζεστασιά ολόκληρης της οικογένειάς σου. Μπορεί σε σχέση με κάποιους που είναι σε υψηλότερη θέση από σένα να έχεις λιγότερα, αλλά σε σχέση με άλλους που είναι σε χαμηλότερη, έχεις πολύ περισσότερα. Μπορείς να τρως πού και πού κρέας και ολόκληρη η οικογένειά σου μπορεί να φοράει αξιοπρεπή ρούχα. Τον υπόλοιπο χρόνο σου, τώρα, μπορείς να τον χρησιμοποιείς για να πιστεύεις στον Θεό, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις και να κάνεις τα καθήκοντά σου, ενώ θα σου περισσεύει ενέργεια και για να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτό, λοιπόν, είναι αρκετό, αφού, κάνοντας το συγκεκριμένο επάγγελμα, όχι μόνο θα έχεις ασφάλεια στη ζωή σου, αλλά και θα μπορείς ταυτόχρονα να διαθέτεις χρόνο και ενέργεια για να επιδιώκεις την πίστη στον Θεό και την αλήθεια. Αυτό εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού. Αν, όμως, δεν νιώθεις ποτέ σου ικανοποιημένος, θα σκέφτεσαι το εξής: «Έχει προοπτικές η επιχείρησή μου. Με έναν μόνο πάγκο, μπορώ και βγάζω τόσα χρήματα τον μήνα, εξασφαλίζοντας φαγητό και ζεστασιά για την οικογένειά μου. Με δύο πάγκους, όμως, μπορώ να βγάλω τα διπλάσια. Τότε δεν θα έχει μόνο φαγητό και ζεστασιά η οικογένειά μου· θα μπορέσουμε να βάλουμε και λίγα χρήματα στην άκρη. Θα τρώμε ό,τι θέλουμε και θα μπορούμε ακόμη και να ταξιδεύουμε και να αγοράζουμε και είδη πολυτελείας καμιά φορά. Θα μπορούμε να τρώμε και να απολαμβάνουμε πράγματα που ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει. Τι ωραία που θα ήταν· ας βάλω άλλον έναν πάγκο!» Μόλις προσθέσεις έναν ακόμη πάγκο, βγάζεις περισσότερα χρήματα και παίρνεις μια γεύση από τα προνόμια που σου δίνει αυτό, οπότε σκέφτεσαι: «Φαίνεται ότι αυτή η αγορά είναι αρκετά μεγάλη. Θα μπορούσα να βάλω άλλον έναν πάγκο, να επεκτείνω την επιχείρησή μου ή να φέρω και μερικά ακόμη εμπορεύματα για να τη μεγαλώσω κι άλλο. Τότε όχι μόνο θα βάλω χρήματα στην άκρη, αλλά ίσως αγοράσω κι ένα αυτοκίνητο και μετακομίσω σε μεγαλύτερο σπίτι. Η οικογένειά μου θα ταξιδεύει άνετα σ’ όλη τη χώρα, αλλά και στο εξωτερικό!» Όσο περισσότερο το σκέφτεσαι, τόσο πιο πολύ σε τραβάει η ιδέα. Το παίρνεις απόφαση τελικά και βάζεις έναν ακόμη πάγκο. Από τη μία, η επιχείρησή σου μεγαλώνει διαρκώς, βγάζεις όλο και περισσότερα χρήματα και νιώθεις όλο και μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Από την άλλη, όμως, πηγαίνεις σε όλο και λιγότερες συναθροίσεις: Στην αρχή, πας μία φορά τη βδομάδα, μετά μία φορά το δεκαπενθήμερο, μετά μία φορά τον μήνα και, τελικά, φτάνεις να πηγαίνεις μόνο μία φορά το εξάμηνο. Σκέφτεσαι μέσα σου: «Η επιχείρησή μου έχει επεκταθεί, βγάζω πλέον πολλά χρήματα, υποστηρίζω το έργο του οίκου του Θεού και η προσφορά που δίνω είναι μεγάλη». Οδηγείς κάμπριο, η γυναίκα και τα παιδιά σου φοράνε χρυσάφια και διαμάντια, είναι ντυμένοι με μάρκες από την κορυφή μέχρι τα νύχια, ενώ έχετε ταξιδέψει ακόμη και στο εξωτερικό. Σκέφτεσαι, λοιπόν: «Είναι τέλειο να έχεις λεφτά! Αν ήξερα ότι μπορώ να βγάλω χρήματα τόσο εύκολα, θα το είχα κάνει νωρίτερα. Πόσο τέλειο είναι να έχεις λεφτά! Αν είσαι πλούσιος, ζεις κάθε μέρα μες στις ανέσεις και την ξεγνοιασιά! Η γεύση που έχει το νόστιμο φαγητό δεν συγκρίνεται με τίποτα. Φοράω μάρκες και νιώθω τρισευτυχισμένος. Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, οι άλλοι με κοιτάζουν με ζήλια και φθόνο. Έχω κερδίσει τον σεβασμό και τον θαυμασμό των άλλων και νιώθω διαφορετικά· δεν περπατάω πια σκυφτός». Έχεις ικανοποιήσει τις επιθυμίες της σάρκας σου και τη ματαιοδοξία σου. Το εξώφυλλο του λόγου του Θεού, όμως, το τρώει όλο και περισσότερο η σκόνη· έχεις πολύ καιρό να διαβάσεις τα λόγια Του και προσεύχεσαι όλο και λιγότερο σ’ Αυτόν. Οι συναθροίσεις γίνονται πλέον κάπου άλλου και δεν είσαι καν σίγουρος πού είναι αυτό το αλλού. Δεν παρουσιάζεσαι πια ούτε καν περιστασιακά στην εκκλησία. Πες Μου, τι σημαίνει αυτό; Ότι πλησιάζεις στη σωτηρία ή ότι απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ αυτήν; (Ότι απομακρύνομαι όλο και περισσότερο.) Η ποιότητα της ζωής σου βελτιώνεται, το σώμα σου τρέφεται καλά και έχεις γίνει πιο εκλεκτικός. Παλιότερα, δεν πήγαινες στον γιατρό για τσεκάπ ούτε κάθε οχτώ ή δέκα χρόνια. Τώρα που είσαι πλούσιος, όμως, κάνεις εξετάσεις κάθε εξάμηνο για να δεις αν έχεις πίεση, ζάχαρο ή χοληστερίνη, και λες: «Πρέπει να φροντίζουμε το σώμα μας. Όπως λέει και το ρητό, “Τι πρέπει να είσαι; Υγιής. Τι δεν πρέπει να είσαι; Φτωχός”». Δεν έχουν αλλάξει οι σκέψεις και οι απόψεις σου; Τώρα που είσαι πλούσιος και δεν είσαι πια ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αισθάνεσαι πως είσαι πολύτιμος, πως η ταυτότητά σου είναι αξιοσέβαστη και λατρεύεις το σώμα σου ακόμη περισσότερο. Έχει, επίσης, αλλάξει και η στάση σου απέναντι στη ζωή. Παλιότερα, δεν καθόσουν να ασχοληθείς με τσεκάπ, γιατί σκεφτόσουν το εξής: «Εμείς που είμαστε φτωχοί δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γι’ αυτό. Γιατί να κάνω εξετάσεις; Και σοβαρά άρρωστος να πουν ότι είμαι, δεν μπορώ να πληρώσω για θεραπεία. Θα κάτσω και θα το υπομείνω και, αν δεν τα καταφέρω, φαντάζομαι ότι αυτή η σάρκα θα πεθάνει. Δεν τρέχει και κάτι». Τώρα, όμως, έχουν αλλάξει τα πράγματα και λες: «Δεν πρέπει να ζει κανείς άρρωστος. Αν αρρωστήσει κάποιος, ποιος θα ξοδέψει τα χρήματα που έχει βγάλει; Δεν θα μπορεί να απολαύσει τη ζωή, και η ζωή είναι τόσο μικρή!» Δεν έχουν όντως αλλάξει τα πράγματα; Έχει αλλάξει η στάση σου απέναντι στα χρήματα, στη σαρκική ζωή και στην ευχαρίστηση. Κατά τον ίδιο τρόπο, γίνεται όλο και πιο αδιάφορη και η στάση σου απέναντι στην πίστη στον Θεό, στην επιδίωξη της αλήθειας και στην αποδοχή της σωτηρίας.

Μόλις αρχίσει κανείς να βαδίζει στο μονοπάτι κατά το οποίο δεν αρκείται στο φαγητό και τα ρούχα, θα αρχίσει να επιδιώκει μια υψηλότερη ποιότητα ζωής και την ευχαρίστηση που του φέρνουν τα πιο ποιοτικά πράγματα. Αυτό είναι σημάδι ότι κινδυνεύει· σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός πέφτει σε πειρασμό και θα βρεθεί σε μπελάδες. Είναι κακός οιωνός. Μόλις κάποιος απολαύσει και γευτεί τα πλούτη, αρχίζει να ανησυχεί ότι θα έρθει μια μέρα που θα χάσει τα χρήματά του και θα καταλήξει φτωχός. Ως αποτέλεσμα, λατρεύει όσο δεν πάει το σήμερα που έχει χρήματα και εκτιμά τη θέση και το κύρος που του αποφέρει το να είναι πλούσιος. Ακούς συχνά τους απίστους να λένε το εξής: «Εύκολα πάει κανείς από το πικρό στο γλυκό· το αντίστροφο, όμως, είναι δύσκολο». Με άλλα λόγια, όταν δεν έχεις παρά ελάχιστα, δεν σε πειράζει να τα εγκαταλείψεις, αν σου ζητηθεί να το κάνεις· μπορείς να τα εγκαταλείψεις ανά πάσα στιγμή, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που ν’ αξίζει να διατηρήσεις. Δεν έχεις χρηματικά και υλικά αγαθά να σου γίνονται εμπόδιο, εύκολα μπορείς να εγκαταλείψεις τα λίγα που έχεις. Όταν, όμως, έχεις τέτοια πράγματα, σου είναι δύσκολο να τα εγκαταλείψεις, πιο δύσκολο κι απ’ το να ανέλθεις στον ουρανό. Αν είσαι φτωχός και έρθει η ώρα να αφήσεις το σπίτι σου για να πας να κάνεις τα καθήκοντά σου, μπορείς εύκολα να το παρατήσεις. Αν, όμως, είσαι πλούσιος και σπουδαίος, το μυαλό σου πλημμυρίζει από σκέψεις και λες: «Α, το σπίτι μου αξίζει δύο εκατομμύρια γουάν και το αμάξι μου πεντακόσιες χιλιάδες. Χώρια τώρα τα πάγια περιουσιακά μου στοιχεία, οι οικονομίες που έχω στην τράπεζα, οι μετοχές μου, τα κεφάλαιά μου, οι επενδύσεις που έχω κάνει και ένα σωρό ακόμη πράγματα, τα οποία φτάνουν πάνω κάτω τα δέκα εκατομμύρια γουάν. Πώς θα τα πάρω όλα αυτά μαζί μου αν φύγω;» Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις εύκολα όλα αυτά τα υλικά αγαθά. Σκέφτεσαι το εξής: «Πες πως τα εγκαταλείπω αυτά τα πράγματα και αφήνω το σπίτι μου και την οικογένεια που έχω τώρα. Εκεί που θα πάω να ζήσω στο εξής, θα έχει αντίστοιχες συνθήκες; Μπορώ εγώ να ζήσω σε καλύβα φτιαγμένη από λάσπη ή σε σπίτι από άχυρα; Μπορώ ν’ αντέξω τη δυσωδία ενός στάβλου; Τώρα είμαι σε θέση να κάνω καθημερινά ένα ζεστό μπάνιο. Πώς ν’ αντέξω να ζήσω σε ένα μέρος όπου δεν θα μπορώ να κάνω ένα ζεστό μπάνιο ούτε μια φορά τον χρόνο;» Σκέφτεσαι διαρκώς κι άλλα πράγματα και δεν μπορείς να το διαχειριστείς. Όσο έχεις χρήματα, βγάζεις ένα μάτσο μετρητά απ’ την τσέπη σου και κάνεις τις αγορές σου. Αγοράζεις ό,τι θέλεις χωρίς δεύτερη σκέψη, είσαι ιδιαίτερα γενναιόδωρος και ποτέ δεν σου στέκεται εμπόδιο το χρήμα. Αν, όμως, τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, κάθε φορά που θα ανοίγεις το πορτοφόλι σου, θα νιώθεις άβολα και θα κάνεις σενάρια για το τι θα γίνει σε περίπτωση που είναι τελείως άδειο. Για να φας ένα μπολ ζεστές χυλοπίτες, θα πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς ποιο εστιατόριο είναι το φθηνότερο και πόσα ακόμη γεύματα μπορείς να φας με τα χρήματα που σου έχουν απομείνει. Θα πρέπει να ακολουθείς ένα αυστηρό πρόγραμμα για τα έξοδά σου και να ζεις σαν φτωχός. Θα μπορούσες να το αντέξεις αυτό; Παλιότερα, αν ένα ρούχο έχανε τη φόρμα του μετά από δυο πλυσίματα και ντρεπόσουν να το φορέσεις, θα το πετούσες και θα αγόραζες άλλο. Τώρα, πρέπει να πλένεις και να φοράς το ίδιο μπλουζάκι ξανά και ξανά και δεν σε παίρνει να το πετάξεις, ακόμα κι αν σκιστεί ο γιακάς. Το ράβεις και συνεχίζεις να το φοράς. Θα το άντεχες αυτό; Όπου και να πήγαινες, ο κόσμος θα σ’ έβλεπε σαν φτωχό και δεν θα ήθελε πάρε δώσε μαζί σου. Θα έβγαινες για ψώνια και κάθε φορά που θα ρωτούσες πόσο κάνει κάτι, δεν θα σου δίνανε σημασία. Θα μπορούσες να το αντέξεις αυτό; Δεν είναι εύκολο να νιώθεις έτσι, σωστά; Αν, όμως, εξαρχής δεν είχες αυτά τα χρηματικά και υλικά αγαθά, δεν θα χρειαζόταν να τα εγκαταλείψεις ούτε και να αντιμετωπίσεις αυτήν την πρόκληση. Θα σου ήταν πολύ πιο εύκολο να εγκαταλείψεις τα πάντα και να επιδιώξεις την αλήθεια. Επομένως, ο Θεός έχει πει εδώ και καιρό στους ανθρώπους ότι πρέπει να αρκούνται στο φαγητό και τα ρούχα. Όποιο κι αν είναι το επάγγελμά σου, μην το αντιμετωπίζεις σαν καριέρα· μην το βλέπεις σαν εφαλτήριο ή μέσο για να καταξιωθείς ή να πλουτίσεις και να ζήσεις μια άνετη ζωή. Ό,τι δουλειά ή επάγγελμα κι αν κάνεις, αρκεί να το βλέπεις σαν μέσο για να βγάζεις το ψωμί σου. Όταν καταφέρεις να βγάζεις το ψωμί σου, πρέπει να ξέρεις και πότε να σταματήσεις και να μην επιδιώκεις άλλα πλούτη. Αν βγάζεις δύο χιλιάδες γουάν τον μήνα και σου αρκούν για να καλύπτεις τα τρία γεύματα που πρέπει να τρως τη μέρα και τις βασικές ανάγκες της ζωής σου, τότε πρέπει να σταματήσεις εκεί και να μην προσπαθήσεις να ανοίξεις κι άλλες δουλειές. Εάν τυχόν υπάρχει κάποια ειδική ανάγκη που πρέπει να καλυφθεί, μπορείς να αναλάβεις κάποιες πρόσθετες βάρδιες για λίγες ώρες ή να βρεις μια προσωρινή δουλειά για να τα βγάλεις πέρα. Αυτό θεωρείται αποδεκτό. Αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους είναι το εξής: Όποιο κι αν είναι το επάγγελμά σου, είτε έχει να κάνει με γνώσεις και τεχνικές δεξιότητες είτε είναι κάποια χειρωνακτική δουλειά, πρέπει απλά να είναι λογικό και νόμιμο, να μην ξεπερνά τις δυνατότητές σου και να μπορεί να σου εξασφαλίσει τα προς το ζην. Μην το βλέπεις σαν μέσο που θα σε βοηθήσει να πραγματοποιήσεις τα δικά σου ιδανικά και τις δικές σου επιθυμίες ώστε να ικανοποιήσεις τη σαρκική σου ζωή. Με αυτόν τον τρόπο, υποκύπτεις στον πειρασμό, πέφτεις στον βούρκο και μπαίνεις σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Εάν βγάζεις δύο χιλιάδες γουάν τον μήνα κι αυτά αρκούν για να συντηρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου, τότε κράτα αυτήν τη δουλειά και αξιοποίησε τον υπόλοιπο χρόνο σου για να κάνεις πράξη την πίστη στον Θεό, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, να κάνεις τα καθήκοντά σου και να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτή είναι η αποστολή σου, καθώς και η αξία και το νόημα της ζωής ενός πιστού. Σκοπός κάθε επαγγέλματος είναι να καλυφθούν οι βασικές σωματικές ανάγκες της κανονικής ζωής ενός ανθρώπου. Ο Θεός δεν απαιτεί να διακριθείς, να διαπρέψεις ή να γίνεις διάσημος στο επάγγελμά σου. Αν το επάγγελμά σου σχετίζεται με την επιστημονική έρευνα, απαιτεί λογικά πολλή ενέργεια από τη μεριά σου. Η αρχή της άσκησης, όμως, παραμένει η ίδια: να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα. Τι πρέπει να επιλέξεις σε περίπτωση που το επάγγελμά σου σου δίνει την ευκαιρία να πάρεις προαγωγή και να έχεις ένα σημαντικό εισόδημα ανάλογο με τις ικανότητές σου, αλλά αυτό το εισόδημα ξεπερνά τα όρια του να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα; (Πρέπει να απορρίψω αυτήν την προσφορά.) Πρέπει να υπακούσεις στην αρχή που σου έχει συστήσει ο Θεός: να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα. Αν το επάγγελμα που κάνεις, όποιο κι αν είναι αυτό, ξεπερνά τα όρια του να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα, προκειμένου να κερδίσεις αυτό το έξτρα εισόδημα, η ενέργεια και ο χρόνος που θα επενδύσεις ή το τίμημα που θα πληρώσεις θα υπερβαίνουν αναπόφευκτα τις βασικές σου ανάγκες. Μπορεί, λόγου χάρη, τη στιγμή που μιλάμε να είσαι ένας χαμηλόβαθμος υπάλληλος που βγάζει αρκετά χρήματα για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Λόγω, τώρα, της καλής σου επίδοσης στη δουλειά, οι ανώτεροί σου θέλουν να σε προάγουν σε διευθυντή ή σε ανώτερο στέλεχος και να σου δίνουν πολύ υψηλότερο μισθό. Αυτό το έξτρα εισόδημα θα το πάρεις χωρίς να πληρώσεις κανένα τίμημα; Όταν αυξάνεται το εισόδημά σου, αυξάνεται αντίστοιχα και ο κόπος που πρέπει να καταβάλεις. Δεν απαιτεί ενέργεια και χρόνο η καταβολή προσπάθειας; Θέλω να πω ότι, για να βγάλεις αυτά τα χρήματα, δίνεις ως αντάλλαγμα ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας και του χρόνου σου. Για να βγάλεις περισσότερα χρήματα, πρέπει να επενδύσεις περισσότερο χρόνο και ενέργεια. Όσο βγάζεις, λοιπόν, περισσότερα χρήματα, ξοδεύεται παράλληλα ένα μεγάλο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου, ενώ μειώνεται αναλογικά και ο χρόνος που διαθέτεις για να πιστεύεις στον Θεό, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, να κάνεις τα καθήκοντά σου και να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτό το γεγονός είναι φανερό σε όλους. Όταν αφιερώνεις την ενέργεια και τον χρόνο σου στη συσσώρευση πλούτου, χάνεις τις ανταμοιβές της πίστης σου στον Θεό. Ο Θεός δεν πρόκειται να σου φερθεί ευνοϊκά ούτε πρόκειται να καλύψει ο οίκος Του τα κενά σου για όσα έχασες απλώς επειδή η προαγωγή που πήρες απορροφά ένα μεγάλο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου, με αποτέλεσμα να μην έχεις καθόλου χρόνο για να κάνεις τα καθήκοντά σου ή να παρευρίσκεσαι στις συναθροίσεις του οίκου του Θεού. Είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; (Όχι.) Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να καλύψει τα κενά σου ούτε θα σου επιτρέψει να λάβεις ευνοϊκή μεταχείριση· ούτε ο Θεός υπάρχει περίπτωση να σε μεταχειριστεί ευνοϊκά λόγω της προαγωγής σου. Με δυο λόγια, το αν θα λάβεις ανταμοιβές για την πίστη σου στον Θεό και το αν θ’ αποκτήσεις την αλήθεια εξαρτάται από το κατά πόσο θα προσπαθήσεις να εξασφαλίσεις χρόνο και ενέργεια. Είναι καθαρά θέμα επιλογής. Ο Θεός δεν σου απαγορεύει να έχεις μια κανονική ζωή. Το εισόδημά σου αρκεί για να καλύψει το φαγητό και τη ζεστασιά σου, για να διασφαλίσει την επιβίωση του σώματός σου και τις καθημερινές σου δραστηριότητες. Αρκεί για να εξασφαλίσει τη συνέχιση της ύπαρξής σου. Εσύ, όμως, δεν είσαι ικανοποιημένος· θέλεις πάντα να βγάζεις όλο και περισσότερα. Έτσι, όλα αυτά τα χρήματα σου στερούν την ενέργεια και τον χρόνο σου. Με τι σκοπό σου τα στερούν; Προκειμένου να βελτιώσεις την ποιότητα της υλικής σου ζωής. Όσο εσύ βελτιώνεις την ποιότητα της υλικής σου ζωής τόσο λιγότερα κερδίζεις από την πίστη σου στον Θεό· ο χρόνος που είχες για να κάνεις τα καθήκοντά σου χάνεται, τον έχει απορροφήσει κάτι άλλο. Τι τον έχει απορροφήσει; Τον έχει απορροφήσει η επιδίωξη μιας καλής υλικής ζωής, η σωματική ευχαρίστηση. Αξίζει τον κόπο; (Όχι.) Αν είσαι σε θέση να ζυγίσεις τα συν και τα πλην, καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει τον κόπο. Απολαμβάνεις περισσότερο την υλική σου ζωή, τρως καλύτερο φαγητό και γεμίζεις το στομάχι σου· φοράς καλά, κομψά και άνετα ρούχα, ενώ αγοράζεις μερικά ακόμα επώνυμα προϊόντα και είδη πολυτελείας. Η δουλειά σου, όμως, είναι κουραστική, πιο απαιτητική και σου απορροφά χρόνο και ενέργεια. Ναι μεν είσαι πιστός, αλλά δεν έχεις χρόνο να πας σε συναθροίσεις και να ακούσεις κηρύγματα, ούτε να αναλογιστείς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Ενώ υπάρχουν ένα σωρό αλήθειες που εξακολουθείς να μην κατανοείς και αδυνατείς να αναγνωρίσεις, δεν έχεις ούτε χρόνο ούτε ενέργεια για να τις αναλογιστείς και να τις αναζητήσεις. Ναι μεν βελτιώνεται η υλική σου ζωή, η πνευματική σου ζωή, όμως, αδυνατεί να εξελιχθεί και βρίσκεται στα πρόθυρα του μαρασμού. Είναι κέρδος ή απώλεια αυτό; (Απώλεια.) Απώλεια, και μάλιστα πολύ μεγάλη! Πρέπει να ζυγίσεις τα συν και τα πλην! Αν είσαι έξυπνος άνθρωπος και αγαπάς ειλικρινά την αλήθεια, πρέπει να ζυγίσεις και τις δύο πλευρές και να δεις ποιο είναι το πιο πολύτιμο και ουσιαστικό πράγμα που μπορείς να κερδίσεις. Τι πρέπει να επιλέξεις σε περίπτωση που σου τύχει μια προαγωγή και έχεις την ευκαιρία να βγάλεις περισσότερα χρήματα και να εξασφαλίσεις μια καλύτερη υλική ζωή; Εάν είσαι διατεθειμένος και αποφασισμένος να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε πρέπει να απορρίψεις την ευκαιρία αυτή. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος στην εταιρεία που δουλεύεις σου λέει: «Κάνεις αυτήν τη δουλειά δέκα χρόνια τώρα. Οι περισσότεροι που δουλεύουν στην εταιρεία παίρνουν αύξηση και προαγωγή μέσα σε τρία με πέντε χρόνια. Ο δικός σου, όμως, μισθός δεν έχει αλλάξει καθόλου τόσο καιρό. Γιατί δεν αποδίδεις λίγο καλύτερα; Γιατί δεν βελτιώνεις την απόδοσή σου; Κοίτα την τάδε: τρία χρόνια έχει που δουλεύει εδώ και ήδη οδηγεί κάμπριο και μετακόμισε σε μεγαλύτερο σπίτι· εκεί που έμενε σε δυαράκι πήγε τώρα σε μεζονέτα. Τι ήταν όταν πρωτοήρθε; Μια φτωχή φοιτητριούλα. Και δες τη τώρα! Είναι μια πλούσια γυναίκα που ντύνεται από πάνω μέχρι κάτω με μάρκες, μένει σε πολυτελή ξενοδοχεία, ζει σε μεζονέτα και οδηγεί αμάξι πολυτελείας». Δεν θα άρχιζες να τρώγεσαι μέσα σου μόλις έβλεπες πόσο πλούσια είναι; Δεν θα ένιωθες άσχημα; Θα μπορούσες ν’ αντισταθείς σ’ έναν τέτοιο πειρασμό; Θα έμενες πιστός στην αρχική σου πρόθεση; Θα έμενες πιστός στις αρχές; Αν αγαπάς ειλικρινά την αλήθεια και είσαι πρόθυμος να την επιδιώξεις, αν πιστεύεις ότι το να κερδίσεις ένα μέρος της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό και πολύτιμο πράγμα στη ζωή σου και θεωρείς ότι έχεις επιλέξει το πιο σημαντικό και το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή σου, τότε δεν πρόκειται να το μετανιώσεις, και πράγματα όπως οι προαγωγές δεν θα σε επηρεάζουν καθόλου. Θα μένεις ακλόνητος στη στάση σου και θα λες: «Αρκούμαι στο φαγητό και τα ρούχα· κάνω το τάδε επάγγελμα για να εξασφαλίσω το φαγητό και τη ζεστασιά μου και να μπορέσει το σώμα μου να συνεχίσει να ζει. Δεν το κάνω για να ευχαριστήσω τη σάρκα μου και σε καμία περίπτωση δεν το κάνω για να καταξιωθώ. Δεν επιδιώκω προαγωγές και υψηλούς μισθούς· τον περιορισμένο χρόνο της ζωής μου θα τον αξιοποιήσω για να επιδιώξω την αλήθεια». Αν είσαι τόσο αποφασισμένος, δεν θα αμφιταλαντεύεσαι και δεν θα σε τρώει τίποτα μέσα σου· δεν θα ζηλεύεις όταν βλέπεις τους άλλους να παίρνουν προαγωγή και αύξηση ή να φορούν χρυσά και ασημένια κοσμήματα και επώνυμα ρούχα, όταν τους βλέπεις να απολαμβάνουν καλύτερη ποιότητα ζωής από σένα και να έχουν καλύτερο στυλ από το δικό σου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν, όμως, δεν αγαπάς και δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν θα μπορέσεις να συγκρατηθείς ούτε θα μείνεις ακλόνητος για καιρό. Υπό αυτές τις συνθήκες και σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, αν οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια ως ζωή τους, αν δεν έχουν ίχνος αποφασιστικότητας ούτε αληθινή διορατικότητα, θα ταλαντεύονται συχνά μπρος πίσω και θα αισθάνονται αδύναμοι. Θα μείνουν για λίγο ακλόνητοι, αλλά θα πέσουν έπειτα σε κατάθλιψη και θα αναρωτιούνται: «Πότε θα τελειώσουν πια αυτές οι μέρες; Για πόσο καιρό ακόμα πρέπει να κάνω το παιδί για όλες τις δουλείες στην εταιρεία, ώσπου να έρθει επιτέλους η ημέρα του Θεού; Όλοι οι άλλοι βγάζουν περισσότερα από μένα. Γιατί δεν μπορώ να εξασφαλίσω τίποτα πέρα απ’ τα βασικά· πέρα, δηλαδή, απ’ το φαγητό και τη ζεστασιά μου; Ο Θεός δεν μου λέει να βγάλω περισσότερα χρήματα». Ποιος σε εμποδίζει να βγάλεις περισσότερα; Αν είσαι σε θέση να το κάνεις, ελεύθερα. Δεν υπάρχει κανένα θέμα αν επιλέξεις να βγάζεις περισσότερα χρήματα, να ζεις μια πλούσια ζωή και να απολαμβάνεις μια ζωή γεμάτη σπατάλες· κανείς δεν σε εμποδίζει. Πρέπει, όμως, να είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές σου. Αν στο τέλος δεν αποκτήσεις την αλήθεια και τα λόγια του Θεού δεν έχουν γίνει ζωή μέσα σου, μόνο εσύ θα το μετανιώσεις και κανένας άλλος. Πρέπει να είσαι ο ίδιος υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές σου. Κανείς άλλος δεν μπορεί να πληρώσει τα σπασμένα ή να αναλάβει την ευθύνη για λογαριασμό σου. Εφόσον, λοιπόν, επέλεξες να πιστέψεις στον Θεό, να βαδίσεις στο μονοπάτι της σωτηρίας και να επιδιώξεις την αλήθεια, φρόντισε να μην το μετανιώσεις. Εφόσον αυτήν την επιλογή έχεις κάνει, μην το βλέπεις ως κάποιον κανόνα ή εντολή που είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις. Πρέπει, αντίθετα, να καταλάβεις ότι η επιμονή και οι επιλογές σου έχουν νόημα και αξία. Αυτό που κερδίζεις στο τέλος είναι η αλήθεια και ζωή, όχι ένας απλός κανόνας. Αν η επιμονή και οι επιλογές σου σε κάνουν να νιώθεις ιδιαίτερα αμήχανα και άβολα ή αισθάνεσαι πως δεν είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις τους γύρω σου, μην επιμένεις άλλο. Γιατί να κάνεις τη ζωή σου δύσκολη; Να επιδιώκεις ό,τι λαχταράς μέσα στην καρδιά σου, ό,τι θέλεις πραγματικά. Κανείς δεν σε εμποδίζει να το κάνεις αυτό. Η σημερινή μας συναναστροφή σού δίνει απλώς μια αρχή. Κάθε επάγγελμα που κάνουν οι άνθρωποι στον κόσμο συνδέεται με τη φήμη, το κέρδος και τη σωματική ευχαρίστηση. Δεν βγάζουν όλο και περισσότερα χρήματα για να συμπληρώσουν ένα συγκεκριμένο ποσό. Το κάνουν γιατί με αυτά τα χρήματα που κερδίζουν θέλουν να ευχαριστιούνται περισσότερες σωματικές απολαύσεις και, παράλληλα, να γίνουν πλούσιοι και γνωστοί σε όλους. Με τον τρόπο αυτόν, θα αποκτήσουν φήμη, κέρδος και μια θέση, πράγματα που ξεπερνούν τις βασικές τους ανάγκες. Κάθε τίμημα που πληρώνουν οι άνθρωποι το πληρώνουν για τη σωματική τους ευχαρίστηση. Τίποτα από όλ’ αυτά δεν έχει νόημα· όλα είναι ανούσια, σαν ένα όνειρο. Αυτό που κερδίζουν στο τέλος είναι το απόλυτο κενό. Μπορεί σήμερα να φας ντάμπλινγκ και να τα ευχαριστηθείς πολύ, αλλά αν μετά κάτσεις και το σκεφτείς, θα δεις ότι δεν έχεις κερδίσει απολύτως τίποτα. Αν τα τρως κάθε μέρα, μπορεί να τα βαρεθείς και να σταματήσεις να τα τρως. Θα πας τότε σε κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα, ψωμάκια καλαμποκιού, ρύζι ή τηγανίτες. Προσαρμόζεσαι κάπως έτσι και το υλικό σου σώμα είναι πιο υγιές. Αν όμως τρως καθημερινά λιπαρά φαγητά, δεν θα πάψει να είναι υγιές το υλικό σου σώμα;

Αν αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα, ακολουθείς πράγματι το σωστό μονοπάτι; (Ναι.) Γιατί είναι σωστό αυτό το μονοπάτι; Έχει να κάνει η αξία της ζωής ενός ανθρώπου με το φαγητό και τα ρούχα; (Όχι.) Αν η αξία της ζωής σας δεν έχει να κάνει ούτε με το φαγητό και τα ρούχα ούτε με τη σαρκική απόλαυση, τότε το επάγγελμά σας πρέπει να είναι τέτοιο που να καλύπτει αποκλειστικά και μόνο την ανάγκη σας για φαγητό και ρούχα και να μην ξεπερνά το συγκεκριμένο όριο. Γιατί πρέπει να τρώει κανείς φαγητό και να φοράει ρούχα; Για να εξασφαλιστεί η κανονική επιβίωση του σώματός του. Γιατί, όμως, πρέπει να επιβιώνουν οι άνθρωποι; Όχι για να ευχαριστιούνται τις σαρκικές απολαύσεις ούτε για να απολαμβάνουν την πορεία της ζωής τους και σε καμία περίπτωση για να απολαμβάνουν το καθετί που βιώνουν στη ζωή τους. Όλα αυτά είναι ασήμαντα. Ποιο είναι, λοιπόν, το πιο σημαντικό; Ποιο πράγμα, από όσα πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος, έχει τη μεγαλύτερη αξία; (Κατ’ αρχάς, το να βαδίζει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας και, κατόπιν, το να εκπληρώνει τα καθήκοντά του.) Ό,τι άνθρωπος και να είσαι, είσαι σίγουρα ένα δημιούργημα και όλα τα δημιουργήματα πρέπει να κάνουν αυτό για το οποίο προορίζονται. Να τι έχει αξία. Τι, λοιπόν, κάνουν τα δημιουργήματα που έχει αξία; Κάθε δημιούργημα έχει μια αποστολή την οποία του την έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός και την οποία προορίζεται να εκπληρώσει. Ο Θεός έχει καθορίσει τη μοίρα της ζωής κάθε ανθρώπου, άρα πρέπει καθένας να κάνει ό,τι είναι γραφτό του. Αν το κάνεις καλά, μόλις έρθει η ώρα να σταθείς ενώπιον του Θεού για να λογοδοτήσεις, Εκείνος θα σου δώσει μια ικανοποιητική απάντηση. Θα πει, δηλαδή, ότι έζησες μια πολύτιμη και εποικοδομητική ζωή, ότι μετέτρεψες τα λόγια Του σε ζωή σου κι ότι είσαι ένα δημιούργημα με τα απαραίτητα προσόντα. Αν τώρα το μόνο που έχεις κάνει σ’ αυτήν τη ζωή είναι να ζεις, να αγωνίζεσαι και να επενδύεις για να έχεις φαγητό και ρούχα, να απολαμβάνεις πράγματα και να είσαι ευτυχισμένος, όταν τελικά σταθείς ενώπιον του Θεού, Εκείνος θα σε ρωτήσει: «Σε ποιον βαθμό έχεις εκπληρώσει το έργο και την αποστολή που σου έδωσα σ’ αυτήν τη ζωή;» Μόλις κάτσεις και τα υπολογίσεις, θα διαπιστώσεις ότι την ενέργεια και τον χρόνο που είχες σ’ αυτήν τη ζωή τα ξόδεψες σε φαγητά, ρούχα και ψυχαγωγία. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχεις κάνει και πολλά για την πίστη σου στον Θεό, δεν έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου, δεν έχεις μείνει ακλόνητος μέχρι τέλους, ούτε έχεις παραμείνει αφοσιωμένος. Όσον αφορά τώρα την επιδίωξη της αλήθειας, έδειξες μεν κάποια προθυμία να την επιδιώξεις, αλλά δεν πλήρωσες μεγάλο τίμημα, με αποτέλεσμα να μην κερδίσεις τίποτα. Στην τελική δοκιμασία, τα λόγια του Θεού δεν έχουν γίνει η ζωή σου και εξακολουθείς να είσαι ο ίδιος σατανάς που ήσουνα πάντα. Κάθε μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιείς για να βλέπεις τα πράγματα και να ενεργείς βασίζεται σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, καθώς και στη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Εξακολουθείς να αντιτίθεσαι απόλυτα στον Θεό και είσαι σε δυσαρμονία μ’ Εκείνον. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, ο Θεός θα σε θεωρεί άχρηστο και δεν θα σε θέλει πια. Από τότε και στο εξής, δεν θα είσαι πλέον δημιούργημα του Θεού. Πόσο θλιβερό είναι αυτό! Όποιο, λοιπόν, κι αν είναι το επάγγελμά σου, εφόσον είναι νόμιμο, το έχει διευθετήσει και προκαθορίσει ο Θεός. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως ο Θεός σε υποστηρίζει ή σε ενθαρρύνει να βγάζεις περισσότερα χρήματα ή να καταξιωθείς στην καριέρα που έχεις ακολουθήσει. Αντίθετα, δεν το εγκρίνει αυτό και ποτέ Του δεν είχε τέτοιες απαιτήσεις από σένα. Πέρα απ’ αυτό, ο Θεός σε καμία περίπτωση δεν θα χρησιμοποιούσε το επάγγελμά σου για να σε σπρώξει στον κόσμο, να σε παραδώσει στον Σατανά ή να σ’ αφήσει να επιδιώκεις σκόπιμα τη φήμη και το κέρδος. Το μόνο που σου επιτρέπει να κάνεις μέσω του επαγγέλματός σου είναι να καλύπτεις τις ανάγκες σου για φαγητό και ζεστασιά. Εξάλλου, μέσα από τα λόγια Του, ο Θεός σού έχει εξηγήσει ποιο είναι το καθήκον σου, ποια είναι η αποστολή σου, τι πρέπει να επιδιώκεις και τι να βιώσεις. Αυτές τις αξίες πρέπει να βιώνεις και σ’ αυτό το μονοπάτι πρέπει να βαδίζεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Τι πρέπει να κάνεις μόλις ολοκληρώσει ο Θεός την ομιλία Του και την έχεις καταλάβει; Αν δουλεύεις τρεις μέρες την εβδομάδα και αυτό αρκεί για να καλύψεις τις ανάγκες σου για φαγητό και ζεστασιά, αλλά παρ’ όλα αυτά επιλέγεις να δουλεύεις και τις υπόλοιπες μέρες, δεν γίνεται να κάνεις το καθήκον σου. Όταν οι άλλοι σε χρειάζονται να συνεργαστείτε σ’ ένα καθήκον, εσύ τους λες: «Είμαι στη δουλειά τώρα, στο πόστο μου». Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σου, εσύ ισχυρίζεσαι ότι δεν έχεις χρόνο. Και πότε έχεις χρόνο; Μετά τις οχτώ το βράδυ, που είσαι ήδη εξαντλημένος, κουρασμένος κι εξουθενωμένος. Ναι μεν θέλεις τότε, αλλά δεν έχεις δυνάμεις. Δουλεύεις έξι μέρες την εβδομάδα και, κάθε φορά που προσπαθεί κάποιος να σε βρει στο τηλέφωνο, ισχυρίζεσαι ότι δεν έχεις χρόνο. Μόνο τις Κυριακές έχεις χρόνο, αλλά ακόμη και τότε πρέπει να κάτσεις με την οικογένεια και τα παιδιά σου, να κάνεις δουλειές στο σπίτι, να γεμίσεις μπαταρίες και να χαλαρώσεις λιγάκι. Κάποιοι, μάλιστα, πάνε διακοπές, αφιερώνουν χρόνο σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες και παρασύρονται σε περιττά έξοδα και ψώνια. Άλλοι, πάλι, καλλιεργούν σχέσεις με τους συναδέλφους και δικτυώνονται με τους επικεφαλής και τους ανωτέρους τους. Τι είδους πίστη είναι αυτή; Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για έναν δύσπιστο· ποιος ο λόγος να ασχολείσαι με τυπικότητες; Μη λες ότι πιστεύεις στον Θεό· δεν έχεις καμία σχέση με τους πιστούς Του. Δεν ανήκεις στην εκκλησία· άντε το πολύ πολύ να θεωρείσαι φίλος της εκκλησίας. Ο οίκος του Θεού χρειάζεται κάποιον να χειρίζεται τις εξωτερικές υποθέσεις κι εσύ μπορεί να συμφωνήσεις να βοηθήσεις, αλλά ουσιαστικά απλώς δεν αρνείσαι να το κάνεις. Είναι άγνωστο το αν και πότε θα μπορέσεις να καλύψεις το πόστο σου. Και αφού παρουσιαστείς στο πόστο σου, εξίσου αβέβαιο είναι και το αν θα μπορέσεις να αφιερώσεις σ’ αυτό όλο σου τον χρόνο, την καρδιά και τη δύναμη. Όλα αυτά είναι άγνωστα. Κανείς δεν ξέρει πότε θα εξαφανιστείς χωρίς να αφήσεις κανένα ίχνος πίσω σου για δυο εβδομάδες ή και ένα μήνα, κι αυτό γιατί θα έχεις πάρα πολλή δουλειά ή θα πας κάποιο επαγγελματικό ταξίδι. Κανείς δεν θα μπορεί να σε βρει τότε. Δεν είναι πια αληθινή πίστη αυτό· μια απλή τυπικότητα είναι. Αν ανακαλύψετε έναν τέτοιον άνθρωπο, πρέπει να του πάρετε τα βιβλία του λόγου του Θεού κι έπειτα να τον αποπέμψετε και να του πείτε: «Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τη δουλειά σου, δεν έχεις χρόνο για συναθροίσεις, ούτε μπορείς να κάνεις το καθήκον σου. Δεν θα σε υποχρεώσει ο οίκος του Θεού να τα κάνεις όλα αυτά, οπότε ας χωρίσουν εδώ οι δρόμοι μας. Όταν καταφέρεις να αρκείσαι στο να έχεις απλώς φαγητό και ρούχα, όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις τις απαιτήσεις σου για μια ζωή υψηλής ποιότητας και να διαθέσεις περισσότερο χρόνο στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε θα σε δεχτούμε επίσημα στο ποίμνιο και θα σε υπολογίζουμε ως μέλος της εκκλησίας. Αν, όμως, δεν μπορείς να το καταφέρεις αυτό και απλά παρουσιάζεσαι, βοηθάς και κάνεις αραιά και πού παρέα με τους αδελφούς και τις αδελφές όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, μη νομίζεις ότι έτσι κάνεις το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα ούτε, φυσικά, πιστεύεις επίσημα στον Θεό». Πώς αποκαλούμε τους ανθρώπους αυτούς; (Φίλους της εκκλησίας.) Φίλους της εκκλησίας, καλούς φίλους της εκκλησίας. «Επειδή όστις δεν είναι καθ’ ημών, είναι υπέρ ημών» (Κατά Μάρκον 9:40). Αυτοί οι άνθρωποι, επομένως, αποκαλούνται φίλοι της εκκλησίας. Αν κάποιον τον αποκαλούμε φίλο της εκκλησίας, αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται ακόμη σε φάση επιτήρησης και δεν είναι επίσημα πιστός στον Θεό, δεν συγκαταλέγεται στα μέλη της εκκλησίας, ούτε θεωρείται ακόμη ότι κάνει κάποιο καθήκον· στην καλύτερη, λοιπόν, περίπτωση, πρέπει να παραμείνει υπό επιτήρηση, γιατί δεν είναι ακόμα σαφές κατά πόσο μπορεί να κάνει το καθήκον του. Είναι, όμως, και κάποιοι που περιορίζονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον και τις οικογενειακές τους συνθήκες και, προκειμένου να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα και να ζήσουν τα παιδιά τους, αναγκάζονται να δουλεύουν αρκετές μέρες την εβδομάδα. Δεν πρόκειται να έχουμε καμία αυστηρή απαίτηση από τους ανθρώπους αυτούς. Αν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους στον χρόνο που τους απομένει, τότε λογίζονται ως μέλη του οίκου του Θεού και επίσημοι πιστοί Του, επειδή έχουν ήδη εκπληρώσει τη βασική προϋπόθεση, αρκούνται, δηλαδή, στο φαγητό και τα ρούχα. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αντικειμενικές δυσκολίες. Αν, λοιπόν, δεν τους αφήσεις να δουλέψουν, η οικογένειά τους δεν θα έχει κανέναν να τους στηρίξει και θα υποφέρει απ’ το κρύο και την πείνα. Αν δεν τους αφήσεις να δουλέψουν, ποιος θα συντηρήσει την οικογένειά τους; Θα τη συντηρήσεις, μήπως, εσύ; Επομένως, οι εκκλησιαστικοί επικεφαλής, οι επόπτες και όποιοι άλλοι έχουν σχέσεις μαζί τους δεν έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν να παραιτηθούν από τη δουλειά τους και να πάψουν να ενδιαφέρονται για τις οικογένειές τους. Δεν πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο. Θα ήταν σαν να τους ζητάμε να κάνουν το ακατόρθωτο· πρέπει να τους δοθεί μια διέξοδος για να καταφέρουν ζήσουν. Οι άνθρωποι δεν ζουν εν κενώ, ούτε είναι μηχανές. Πρέπει να επιβιώσουν, να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Όπως συζητήσαμε και προηγουμένως, αν έχεις παιδιά και οικογένεια, τότε ως στυλοβάτης ή μέλος της οικογένειας αυτής, πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη να τη συντηρήσεις. Η αρχή για την εκπλήρωση αυτής της ευθύνης είναι να εξασφαλίσεις για την οικογένειά σου φαγητό και ζεστασιά· αυτή είναι η αρχή. Σε αυτή, λοιπόν, την κατάσταση βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι και δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει αυτό. Αφού εκπληρώσουν τις ευθύνες που έχουν απέναντι στην οικογένειά τους, προσαρμόζουν το πρόγραμμά τους έτσι ώστε να κάνουν το καθήκον τους. Ο οίκος του Θεού το επιτρέπει αυτό και το εγκρίνει· δεν μπορείς να ζητάς από τους ανθρώπους να κάνουν το ακατόρθωτο. Αποτελεί αρχή αυτό; (Ναι.) Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαιτεί από ανθρώπους που μόλις πιστέψαν στον Θεό και δεν έχουν ακόμη ριζώσει στην πίστη να παραιτηθούν από τη δουλειά τους, να εγκαταλείψουν την οικογένειά τους, να πάρουν διαζύγιο, να παραμελήσουν τα παιδιά τους ή να απορρίψουν τους γονείς τους. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά. Αυτό που απαιτούν τα λόγια του Θεού από τους ανθρώπους να ακολουθήσουν είναι οι αλήθεια-αρχές, οι οποίες περιλαμβάνουν διάφορες καταστάσεις και συνθήκες. Ο μόνος ακριβής τρόπος, λοιπόν, να επιβάλλουμε απαιτήσεις και μέτρα είναι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και ανάλογα με τις εκάστοτε καταστάσεις και συνθήκες. Επομένως, σε θέματα καριέρας, είναι ζωτικής σημασίας να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα. Αν δεν μπορείς να το δεις καθαρά αυτό, θα χάσεις πιθανότατα το καθήκον σου και θα ρισκάρεις τις πιθανότητες που έχεις να σωθείς.

Επίσης, οι έσχατες ημέρες είναι μια ιδιαίτερη στιγμή. Αφενός, τα θέματα που πρέπει να χειριστεί η εκκλησία είναι πολλά και περίπλοκα· αφετέρου, ενόψει της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες των διαφόρων εργασιών που πραγματοποιούνται μέσα στον οίκο του Θεού, χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους να αφιερώσουν τον χρόνο και την ενέργειά τους, να καταβάλουν τις προσπάθειές τους και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Επομένως, ό,τι δουλειά κι αν κάνεις, αν αφού καλύψεις τις βασικές βιοτικές σου ανάγκες, είσαι σε θέση να αφιερώσεις τον υπόλοιπο χρόνο και την ενέργειά σου για να εκπληρώσεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού και να συνεργαστείς μαζί με άλλους σε διάφορες εργασίες, στα μάτια του Θεού, πέρα από επιθυμητό, είναι και ιδιαίτερα πολύτιμο αυτό που κάνεις και αξιομνημόνευτο από τον Θεό. Αξίζει, βέβαια, και για τους ανθρώπους να επενδύουν σε αυτό και να ξοδεύουν τόσο πολλά. Κι αυτό γιατί θυσίασες μεν τις απολαύσεις της σάρκας σου, αλλά κέρδισες την ανεκτίμητη ζωή των λόγων του Θεού, την αιώνια ζωή, έναν ανεκτίμητο θησαυρό που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα στον κόσμο, ούτε με λεφτά ούτε με τίποτα άλλο. Αυτός, τώρα, ο ανεκτίμητος θησαυρός που κερδίζεις επενδύοντας τον χρόνο και την ενέργεια σου, και μέσα από τις δικές σου προσπάθειες και επιδιώξεις, δεν είναι μια ιδιαίτερη χάρη; Δεν είσαι τυχερός που τον κερδίζεις; Το γεγονός ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια γίνονται η ζωή κάποιου είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός που για να αποκτήσουν οι άνθρωποι πρέπει να δώσουν ως αντάλλαγμα ό,τι έχουν και δεν έχουν. Αφού, λοιπόν, η δουλειά που κάνεις σου εξασφαλίζει το φαγητό και τα ρούχα σου, είναι καλό να είσαι σε θέση να πληρώσεις το τίμημα και να επενδύσεις χρόνο και ενέργεια για να επιδιώξεις την αλήθεια· είναι, δηλαδή, καλό να επιλέξεις το συγκεκριμένο μονοπάτι και κάτι που αξίζει να το γιορτάσουμε. Μη νιώθεις απογοήτευση ή σύγχυση για την επιλογή σου· πρέπει να είσαι σίγουρος ότι επέλεξες σωστά. Μπορεί να έχασες την ευκαιρία να πάρεις προαγωγή και αύξηση ή να αποκτήσεις υψηλότερο εισόδημα, μπορεί να έχασες την ευκαιρία να απολαύσεις περισσότερο τη σαρκική σου ζωή ή να ζήσεις μια ζωή με πλούτη, άδραξες όμως την ευκαιρία να σωθείς. Το ότι έχασες ή εγκατέλειψες αυτά τα πράγματα σημαίνει πως η επιλογή που έκανες σου έδωσε ελπίδα και ζωτικότητα για την επίτευξη της σωτηρίας. Δεν έχεις χάσει το παραμικρό. Από την άλλη, αν εξασφαλίσεις το φαγητό και τα ρούχα σου, αλλά συνεχίζεις να ξοδεύεις επιπλέον χρόνο και ενέργεια, βγάζεις περισσότερα χρήματα, ευχαριστιέσαι περισσότερες υλικές απολαύσεις και ικανοποιείς τη σάρκα σου, καταστρέφεις κάθε ελπίδα να σωθείς. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση καλό για σένα. Είναι, αντίθετα, κάτι που πρέπει να σε αναστατώσει και να σε αγχώσει. Πρέπει να προσαρμόσεις τη δουλειά σου και τη στάση σου απέναντι στη ζωή, καθώς και τις απαιτήσεις που έχεις για την ποιότητα της υλικής σου ζωής. Πρέπει, επίσης, να εγκαταλείψεις τις επιθυμίες, τα σχέδια και τους στόχους που έχεις για τη σαρκική σου ζωή και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό, να προσέρχεσαι ενώπιόν Του και να είσαι αποφασισμένος να αφιερωθείς ψυχή τε και σώματι στις διάφορες εργασίες που πραγματοποιούνται στον οίκο Του ώστε να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου ώστε στο μέλλον, την ημέρα που ο Θεός θα ολοκληρώσει το έργο Του, θα εξετάσει το έργο όλων των ειδών ανθρώπων και θα μετρήσει το ανάστημα όλων αυτών των ειδών ανθρώπων, να είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς. Όταν πραγματοποιηθεί το μεγάλο έργο του Θεού, όταν το ευαγγέλιο της βασιλείας Του θα έχει διαδοθεί σε ολόκληρο το σύμπαν και θα εκτυλίσσεται αυτή η χαρμόσυνη σκηνή, θα υπάρχει κάπου εκεί και ο δικός σου μόχθος, η δική σου επένδυση και η δική σου θυσία. Τη στιγμή που θα δοξάζεται ο Θεός και το έργο Του θα έχει διαδοθεί σε ολόκληρο το σύμπαν, τη χαρμόσυνη στιγμή που όλοι θα γιορτάζουν την επιτυχία με την οποία πραγματοποιήθηκε το μεγάλο Του έργο, εσύ θα είσαι αυτός που θα σχετίζεται άμεσα μ’ αυτήν τη χαρά και θα συμμετέχεις σ’ αυτήν. Δεν θα είσαι αυτός που θα κλαίει και θα οδύρεται, που θα τραβάει τα μαλλιά του και θα χτυπιέται όσο όλοι οι άλλοι θα φωνάζουν και θα χοροπηδάνε απ’ τη χαρά τους· δεν θα είσαι αυτός που θα τιμωρηθεί αυστηρά, αυτός που θα αποστρέφεται, θα απορρίψει και θα αποκλείσει τελείως ο Θεός. Ακόμα καλύτερο, βέβαια, είναι που, όταν πραγματοποιηθεί το μεγάλο έργο του Θεού, εσύ θα έχεις ήδη τα λόγια Του ως ζωή. Θα έχεις σωθεί, δεν θα επαναστατείς πια ενάντια στον Θεό ούτε θα παραβιάζεις τις αρχές· θα είσαι σε αρμονία με τον Θεό. Την ίδια στιγμή, θα αγαλλιάζεις για όλα όσα εγκατέλειψες στην αρχή: τον υψηλό μισθό, τις σαρκικές απολαύσεις, την περιποίηση που βασίζεται σε υλικά αγαθά, το ανώτερο περιβάλλον διαβίωσης, την εκτίμηση των επικεφαλής σου και την προαγωγή και την εξέλιξη που σου πρόσφεραν. Δεν θα μετανιώνεις που δεν εγκατέλειψες τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν για να πάρεις προαγωγή και αύξηση ή την ευκαιρία να πλουτίσεις ή να απολαύσεις μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια. Με δυο λόγια, οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που αφορούν το επάγγελμα που κάνεις, καθώς και οι αρχές άσκησης που πρέπει να τηρείς, συνοψίζονται στο εξής ρητό: «Να αρκείσαι στο φαγητό και στα ρούχα». Προκειμένου οι άνθρωποι να αποκτήσουν τη ζωή, πρέπει να μείνουν πιστοί στην επιδίωξη της αλήθειας. Δεν πρέπει να απαρνηθούν την αλήθεια και το σωστό μονοπάτι για να ικανοποιήσουν τις σαρκικές τους επιθυμίες και απολαύσεις. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή που πρέπει τηρεί κανείς όσον αφορά την καριέρα.

Συζητήσαμε σήμερα δύο αρχές όσον αφορά το θέμα της εγκατάλειψης της καριέρας. Τις έχετε κατανοήσει; (Ναι.) Αφού, λοιπόν, τις έχουμε πλέον ξεκαθαρίσει, το επόμενο βήμα είναι να αξιολογήσουμε, με βάση αυτές τις αρχές, πώς θα τις κάνει κάποιος πράξη. Ουσιαστικά, αυτές τις αρχές μπορούν να τις τηρήσουν όσοι ακολουθούν την οδό του Θεού, ενώ δεν μπορούν να τις τηρήσουν όσοι παρεκκλίνουν από την οδό Του. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Αν είσαι σε θέση να τις τηρήσεις, θα αποκτήσεις την αλήθεια· αν δεν τις τηρείς, θα χάσεις την αλήθεια. Αν καταφέρεις να αποκτήσεις την αλήθεια, θα έχεις ελπίδες να σωθείς· αν δεν αποκτήσεις την αλήθεια, θα χάσεις κάθε ελπίδα να σωθείς. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Ωραία λοιπόν, θα ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

10 Ιουνίου 2023