Η τελευταία μας συναναστροφή είχε να κάνει με διάφορα πράγματα σχετικά με την οικογένεια στο ευρύτερο πλαίσιο της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων. Για ποια συγκεκριμένη πτυχή του θέματος της οικογένειας συναναστραφήκαμε; (Την προηγούμενη φορά, συναναστράφηκες σχετικά με κάποια ρητά που πηγάζουν από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας, όπως αυτά: «Μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων που περπατούν μαζί, τουλάχιστον ένας μπορεί να γίνει δάσκαλός μου», «Αν θέλεις να δείχνεις αξιοπρεπής όταν κοιτούν οι άλλοι, πρέπει να υποφέρεις όταν δεν κοιτούν», «Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων», «Μια κυρία θα γίνει όμορφη για όσους τη θαυμάζουν, ενώ ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για όσους τον καταλαβαίνουν», «Οι κόρες πρέπει να μεγαλώνουν σαν πλουσιόπαιδα και οι γιοι σαν φτωχόπαιδα», «Δεν χρειάζεται να έχει κανείς υψηλό IQ, παρά μόνο υψηλό EQ», «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του» και «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Συζητήσαμε συνολικά αυτά τα οκτώ ρητά.) Συναναστραφήκαμε σχετικά με το πώς να εγκαταλείψει κανείς τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας, θέμα που κάλυπτε τις επιρροές και την εκπαίδευση που λαμβάνει κανείς από την οικογένεια και διαμορφώνουν τις σκέψεις του. Συναναστραφήκαμε με λεπτομέρειες σχετικά με κάποια από τα ρητά αυτά, ενώ άλλα τα αναφέραμε απλώς συνοπτικά και δεν κάναμε συγκεκριμένη συναναστροφή γι’ αυτά. Η οικογένεια είναι κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή του καθενός. Μέσα στην οικογένεια δημιουργούν οι άνθρωποι τις αναμνήσεις τους και αναπτύσσονται, κι εκεί αρχίζει να διαμορφώνεται ο τρόπος σκέψης τους. Η οικογένεια είναι αυτή που διαμορφώνει κατά κύριο λόγο τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται και φέρονται οι άνθρωποι, το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα, τις επαφές τους με τους υπόλοιπους, το πώς αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις, και το πώς κρίνουν, από ποια οπτική και με ποια στάση χειρίζονται αυτές τις καταστάσεις όταν τις αντιμετωπίζουν και άλλα παρόμοια. Αυτό ισχύει είτε οι σκέψεις και οι απόψεις τους βρίσκονται σε προκαταρκτικό στάδιο είτε είναι πιο συγκεκριμένες. Δηλαδή, πριν ενταχθούν οι άνθρωποι επίσημα στην κοινωνία και σε κοινωνικές ομάδες, το εμβρυακό στάδιο των σκέψεων και των απόψεων του καθενός προέρχεται από την οικογένεια, πράγμα που την καθιστά εξαιρετικά σημαντική για όλους. Δεν είναι σημαντική μόνο επειδή επιτρέπει στους ανθρώπους να αναπτυχθούν σωματικά· το πιο σημαντικό είναι ότι, πριν ενταχθούν οι άνθρωποι στην κοινωνία, μαθαίνουν στο οικογενειακό περιβάλλον πολλές σκέψεις και απόψεις τις οποίες αναμένεται να εφαρμόσουν ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την κοινωνία, τις κοινωνικές ομάδες και τη μετέπειτα ζωή τους. Αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις δεν ορίζονται μεν με συγκεκριμένο και ακριβή τρόπο στο διάστημα κατά το οποίο ωριμάζει ένας άνθρωπος, αλλά όλες αυτές τις σκέψεις, τις απόψεις, τις μεθόδους, τους κανόνες, ακόμη και τα μέσα με τα οποία αντιμετωπίζει τον κόσμο, του τα έχουν ήδη εμφυσήσει ουσιαστικά και πρωταρχικά οι γονείς του, οι μεγαλύτεροι ή τα άλλα μέλη της οικογένειάς του, και τον έχουν επηρεάσει και διαμορφώσει βάσει αυτών, πριν την ένταξή του στην κοινωνία. Τον καιρό, λοιπόν, που οι άνθρωποι μεγαλώνουν μέσα στην οικογένειά τους, πραγματοποιείται αυτή η εμφύσηση, η επιρροή και η διαμόρφωση· γι’ αυτό και η οικογένεια είναι τόσο σημαντική για κάθε άνθρωπο. Εννοείται, βεβαίως, πως η σημασία για την οποία μιλάμε αφορά απλώς το επίπεδο της ένταξης των ατόμων στην κοινωνία και στις κοινωνικές ομάδες, καθώς και της εισόδου στην ενήλικη ζωή και ύπαρξη· αφορά δηλαδή μόνο το επίπεδο της υλικής ύπαρξης. Από αυτό φαίνεται πόσο σημαντική είναι η διαμορφωτική επιρροή της οικογένειας για κάποιον που εντάσσεται στην κοινωνία και στην ενήλικη ζωή. Δηλαδή, μόλις ενηλικιωθούν και ενταχθούν στην κοινωνία οι άνθρωποι, η φιλοσοφία τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις προέρχεται ως επί το πλείστον από την κληρονομιά των γονιών τους και την επιρροή της οικογένειάς τους. Από αυτήν την άποψη, θα μπορούσε να πει κανείς και ότι η οικογένεια, ως η μικρότερη μονάδα της κοινωνίας, παίζει κυρίως καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των σκέψεων του ατόμου, καθώς και των διάφορων μεθόδων και αρχών για την αντιμετώπιση του κόσμου, αλλά ακόμη και στη διαμόρφωση της οπτικής του για τη ζωή. Αυτές οι διάφορες σκέψεις, απόψεις, μέθοδοι αντιμετώπισης του κόσμου και οπτικές για την ύπαρξη είναι αρνητικές, δεν συνάδουν με την αλήθεια, δεν έχουν σχέση μ’ αυτήν, ή θα μπορούσε να πει κανείς και ότι βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την αλήθεια, ότι δεν προέρχονται από τον Θεό. Γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους. Αν αναλογιστούμε τις συνέπειες των διαμορφωτικών επιρροών της οικογένειας, βλέπουμε ότι είναι αντίθετες με την αλήθεια και δεν συμφωνούν μ’ αυτήν, ότι εναντιώνονται στον Θεό, και ουσιαστικά μπορούμε να πούμε ότι η οικογένεια του καθενός είναι το μέρος όπου ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους, κάνοντάς τους να αρνηθούν τον Θεό, να Του αντισταθούν και να ακολουθήσουν το λάθος μονοπάτι στη ζωή τους. Από αυτήν την άποψη, μπορεί να πει κανείς ότι η οικογένεια είναι το σημείο όπου ξεκινούν να διαφθείρονται οι άνθρωποι, αφού είναι η μικρότερη μονάδα της κοινωνίας; Αν πούμε ότι ο Σατανάς και οι κοινωνικές τάσεις διαφθείρουν τους ανθρώπους, κοιτάζουμε το θέμα αυτό από μια ευρεία οπτική. Ωστόσο, αν το δούμε πιο συγκεκριμένα, η οικογένεια θα πρέπει να θεωρηθεί ως το μέρος όπου οι άνθρωποι δέχονται αρχικά τη διαφθορά και τις αρνητικές σκέψεις, τις κακές τάσεις και τις απόψεις του Σατανά. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι διαφθείρονται αρχικά από τους γονείς τους, τους μεγαλύτερους, τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους, αλλά και από τα έθιμα, τις αξίες, τις παραδόσεις ολόκληρης της οικογένειάς τους και όλα τα σχετικά. Η οικογένεια είναι σε κάθε περίπτωση ένα σημείο εκκίνησης όπου οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με τη διαφθορά, αποδέχονται τις κακές σκέψεις και τάσεις του Σατανά, αλλά και αρχίζουν, στα χρόνια κατά τα οποία ακόμα διαμορφώνονται, να αποδέχονται διάφορες διεφθαρμένες και κακές σκέψεις. Η οικογένεια παίζει τέτοιον ρόλο στη διαφθορά του κάθε ανθρώπου που δεν τον παίζουν ούτε η κοινωνία ως σύνολο, ούτε οι κοινωνικές τάσεις, ούτε ο Σατανάς. Ο ρόλος αυτός είναι ότι μυεί τους ανθρώπους σε διάφορες σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από τις κακές τάσεις του Σατανά πριν εκείνοι ενταχθούν στην κοινωνία και στις κοινωνικές ομάδες. Η οικογένεια, όποια μορφή κι αν έχει, είναι η κύρια πηγή εκείνων των σκέψεων και απόψεών σου που ανήκουν στον Σατανά. Για να εγκαταλείψουν, λοιπόν, οι άνθρωποι τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, χρειάζεται διάκριση και ανάλυση όχι μόνο των πιο ευρέως διαδεδομένων λανθασμένων σκέψεων και απόψεων που πηγάζουν από την κοινωνία, αλλά και όλων των σκέψεων και απόψεων, καθώς και των αρχών για την αντιμετώπιση του κόσμου που προκύπτουν από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας. Η ίδια η οικογένεια αποτελεί μέρος του συνόλου της ανθρώπινης κοινωνίας, δεν είναι η εκκλησία ή ο οίκος του Θεού και, φυσικά, δεν είναι η βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μικρότερη κοινωνική μονάδα που δημιούργησε, αλλά και διαμόρφωσε η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Για να απελευθερωθεί, λοιπόν, κάποιος από τους περιορισμούς, τα δεσμά και τα προβλήματα που προκύπτουν από τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, θα πρέπει πρώτα να αναλογιστεί, να καταλάβει και να αναλύσει τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που έχει ως αποτέλεσμα των διαμορφωτικών επιρροών της οικογένειάς του, μέχρι να καταφέρει τελικά να τις εγκαταλείψει. Αυτή είναι μια σωστή αρχή άσκησης για την εγκατάλειψη των διαμορφωτικών επιρροών της οικογένειας.

Έχουμε συναναστραφεί σχετικά με τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας, οι οποίες σχετίζονται με διάφορα ζητήματα, όπως είναι η οπτική του ανθρώπου για τη ζωή, οι κανόνες για την επιβίωση, οι αρχές και οι μέθοδοι συμπεριφοράς και αντιμετώπισης του κόσμου, καθώς και κάποιοι άγραφοι κανόνες της ένταξης στην κοινωνία. Ποιες οπτικές για τη ζωή αφορούν αυτό το ζήτημα; Δύο παραδείγματα είναι αυτά: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» και «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Ας αναφέρουμε κάποια παραδείγματα αρχών για την αντιμετώπιση του κόσμου που εμφυσούν οι οικογένειες στους ανθρώπους: «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα» και «Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης». Τι άλλο; («Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων» και «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του». Και αυτά είναι μέθοδοι και αρχές για την αντιμετώπιση του κόσμου.) Υπάρχουν και κάποιοι κοινωνικοί κανόνες του παιχνιδιού; Όπως: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται;» (Ναι.) «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Τι άλλο; (Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα.) Κι αυτό υπάρχει, αλλά δεν συναναστραφήκαμε σχετικά μ’ αυτό την τελευταία φορά. Οι γονείς σου, επίσης, σου έλεγαν συχνά: «Εκεί έξω στον κόσμο, πρέπει να έχεις καλή κρίση, να μιλάς ωραία και να έχεις κοφτερό βλέμμα. Θα πρέπει “να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά σε κάθε δρόμο και τα αυτιά σου στραμμένα προς όλες τις κατευθύνσεις”. Μην είσαι τόσο προσκολλημένος στις συνήθειές σου». Υπάρχει επίσης το ρητό: «Ποτέ δεν βλάπτει να κάνεις κομπλιμέντα» και «Πρέπει να πηγαίνεις πάντα με το ρεύμα, όπου κι αν βρίσκεσαι. Ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες. Όταν έχεις αμφιβολίες, ακολούθησε το πλήθος». Όλοι αυτοί είναι κανόνες του παιχνιδιού. Υπάρχουν και ρητά όπως τα παρακάτω: «Μια κυρία θα γίνει όμορφη για όσους τη θαυμάζουν, ενώ ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για όσους τον καταλαβαίνουν» και «Δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες, μόνο τεμπέλες». Σε ποια κατηγορία ανήκουν αυτά; Στην κατηγορία της καθημερινότητας· σου λένε πώς να ζεις και πώς να συμπεριφέρεσαι στο υλικό σου σώμα. Ύστερα, υπάρχουν ρητά σαν κι αυτά: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο», «Η μαμά είναι η καλύτερη του κόσμου», «Μια σοφή χήνα δεν γεννάει ποτέ ένα ήμερο αυγό» και «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Αυτά αφορούν τις σκέψεις και τις απόψεις που σχετίζονται με την αγάπη και τα συναισθήματα στους κόλπους μιας οικογένειας. Οι άνθρωποι, επίσης, λένε συχνά: «Οι ζωντανοί θεωρούν τους νεκρούς σπουδαίους» —μόλις πεθάνει κάποιος, γίνεται σπουδαίος. Για να αποκτήσεις υψηλότερη θέση, για να πουν οι άλλοι τα καλύτερα λόγια για σένα και να σε σεβαστούν, τότε πρέπει να πεθάνεις. Μόλις πεθάνεις, θα γίνεις σπουδαίος. «Οι ζωντανοί θεωρούν τους νεκρούς σπουδαίους» —είναι ή δεν είναι γελοία αυτή η λογική; Λένε: «Μη λες άσχημα λόγια για κάποιον μετά τον θάνατό του. Οι ζωντανοί θεωρούν τους νεκρούς σπουδαίους. Δείξε λίγο σεβασμό!» Όσα κακά πράγματα κι αν έκανε αυτός ο άνθρωπος, μόλις πεθάνει, γίνεται σπουδαίος. Κάτι τέτοιο δεν δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή διάκριση μεταξύ του καλού και του κακού και καθόλου αρχές συμπεριφοράς; (Ναι.) «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε με λεπτομέρειες πάνω σ’ αυτό. Δεν είχαμε συναναστραφεί πάνω στα υπόλοιπα ρητά που αναφέραμε τώρα, όπως «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει» και «Μια σοφή χήνα δεν γεννάει ποτέ ένα ήμερο αυγό», αλλά δεν είναι εύκολα κατανοητά; Είναι σωστό το ρητό «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; Δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι εξαιρετικά σημαντική η εκπαίδευση από τον πατέρα. Σε τι μονοπάτι μπορεί ένας πατέρας να οδηγήσει τον άνθρωπο; Μπορεί να σε οδηγήσει στο ορθό μονοπάτι; Μπορεί να σε κάνει να λατρέψεις τον Θεό και να γίνεις πραγματικά καλός άνθρωπος; (Όχι.) Ο πατέρας σου σου λέει: «Οι άνδρες δεν κλαίνε εύκολα». Εσύ, όμως, είσαι νέος και όταν αδικείσαι, κλαις. Ο πατέρας σου σε μαλώνει και σου λέει: «Συγκρατήσου! Γίνε άντρας. Με το παραμικρό κλαις, άχρηστε!» Και τότε σκέφτεσαι: «Δεν γίνεται να κλάψω· αν κλάψω, τότε είμαι ένας άχρηστος». Συγκρατείς τα δάκρυά σου, δεν τολμάς να κλάψεις, και τα βράδια κλαις κρυφά κάτω από τα σκεπάσματα. Επειδή είσαι άντρας, δεν έχεις καν το δικαίωμα να εκφράσεις φυσικά τα συναισθήματά σου· δεν έχεις το δικαίωμα να κλάψεις και, κάθε φορά που νιώθεις αδικημένος, αναγκάζεσαι να συγκρατιέσαι. Έτσι σε εκπαίδευσε ο πατέρας σου, και αυτό σημαίνει πραγματικά «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Οι γονείς σου και η προηγούμενη γενιά συνεχίζουν αυτού του είδους τη διαπαιδαγώγηση και λένε: «Αγόρι πράμα και κλαις με το παραμικρό, όποτε νιώθεις αδικημένος, κλαις. Άχρηστε! Αφού κάποιος σε χτύπησε, γιατί δεν τον χτύπησες κι εσύ; Αφού σε χτύπησε, μην ξαναπαίξεις μαζί του. Αν νομίζεις ότι μπορείς να τον δείρεις, τότε την επόμενη φορά που θα τον δεις, κάνε το· αν δεν μπορείς, τότε τρέξε. Σκέψου τον Χαν Σιν^[α] που ταπεινώθηκε και τον έβαλαν να σέρνεται ανάμεσα στα πόδια του άλλου. Δεν έκλαψε· έτσι κάνει ένας αληθινός άντρας!» Έτσι διαπαιδαγωγούν οι πατεράδες τους γιους τους, αυτήν την ιδέα τούς δίνουν για τον αληθινό άνδρα. Οι άντρες δεν πρέπει να μιλούν για τα προβλήματά τους ούτε να κλαίνε· πρέπει να τα κρατάνε όλα μέσα τους. Πείτε Μου, πόση αδικία αναγκάζονται να αντέξουν οι άνδρες; Πρέπει σε αυτήν την κοινωνία να στηρίζουν την οικογένειά τους, να σέβονται τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειάς τους, ενώ όσο κι αν κουράζονται, δεν τολμούν να παραπονεθούν. Όσο κι αν έχουν αδικηθεί, δεν μπορούν να ξεσπάσουν. Δεν είναι άδικο αυτό για τους άνδρες; (Ναι, είναι.) Πώς νιώθατε όταν σας διαπαιδαγωγούσαν έτσι οι πατεράδες σας; Τι σας έλεγε ο πατέρας σας όταν θέλατε να κλάψετε; «Εγώ, ο τάδε, ήμουν σοφός και όλη μου τη ζωή διέπρεπα. Πώς γίνεται να μεγάλωσα κάποιον τόσο αδύναμο σαν κι εσένα; Στην ηλικία σου, ήδη συντηρούσα μόνος μου την οικογένειά μου. Κοίτα πόσο χαϊδεμένος και κακομαθημένος είσαι εσύ, άχρηστε!» Πώς νιώθατε; Οι γονείς και οι παππούδες σου σε μεγάλωσαν μ’ αυτά τα λόγια: «Ο άντρας είναι η κολόνα της οικογένειας. Γιατί σε υποστηρίζουμε; Γιατί σε στέλνουμε να σπουδάσεις; Για να σε βοηθήσουμε να στηρίξεις την οικογένειά σου, όχι για να κλαις ή για να νιώθεις αδικημένος όποτε σου συμβαίνει το παραμικρό». Πώς νιώθατε όταν σας τα έλεγαν αυτά οι πατεράδες σας και οι μεγαλύτεροι; Νιώθατε αδικημένοι ή τα αποδεχόσασταν με ευκολία; (Στενοχωριόμουν, ένιωθα αδικημένος.) Είχες καμία άλλη επιλογή από το να τα δεχτείς ή ένιωθες πικρία μέσα στην καρδιά σου; (Ένιωθα πικρία, αλλά ήμουν αναγκασμένος να τα δεχτώ.) Γιατί τα δεχόσουν; (Γιατί θεωρούσα ότι, σε εκείνες τις συνθήκες και σε ένα τέτοιο κοινωνικό σύστημα, δεν είχα άλλη επιλογή.) Έτσι ακριβώς ορίζει τους άνδρες η κοινωνία. Ένας άνδρας γεννιέται σ’ αυτές τις κοινωνικές συνθήκες και δεν έχει καμία επιλογή. Ο τρόπος με τον οποίο σε διαπαιδαγώγησαν ο πατέρας και οι μεγαλύτεροι προερχόταν από την κοινωνία· τέτοια ιδεολογική εκπαίδευση είχαν λάβει κι αυτοί, και μετά εμφύσησαν αυτές τις σκέψεις της κοινωνίας και σ’ εσένα. Η αλήθεια είναι ότι, τον καιρό που διαμορφώνονταν και αποδέχονταν οι ίδιοι αυτές τις σκέψεις και απόψεις, το ίδιο απρόθυμα το έκαναν κι εκείνοι, αλλά μεγαλώνοντας, μετέδωσαν αυτές τις σκέψεις στην επόμενη γενιά. Δεν αναλογίστηκαν ποτέ αν όντως έπρεπε να αποδεχτεί η επόμενη γενιά αυτές τις σκέψεις και απόψεις, αν τελικά ήταν σωστές, αφού έτσι είχαν μεγαλώσει κι αυτοί. Θεωρούσαν ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος ζωής· δεν πειράζει να αδικηθείς, το σημαντικό είναι ότι, αν αποδεχτείς αυτές τις σκέψεις, θα βρεις τα πατήματά σου στην κοινωνία και δεν θα σε εκφοβίζουν οι άλλοι. Αν και υπέμειναν κι εκείνοι αυτές τις αδικίες, και στενοχωριόντουσαν και ένιωθαν πικρία όπως κι εσύ, σου μετέδωσαν αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις. Γιατί; Αρχικά, ήταν φυσικό και επόμενο να αποδεχτούν διάφορες σκέψεις και απόψεις της κοινωνίας που τους επέτρεπαν να ενσωματωθούν στις κοινωνικές τάσεις, κι έτσι να βρουν τα πατήματά τους στην κοινωνία. Αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις τις ακολουθούν όλοι και τις έχουν ως κριτήριο για τη ζωή τους, κανείς δεν τις αμφισβητεί, κανείς δεν θέλει να τις παραβεί και να επαναστατήσει ενάντιά τους. Μια πτυχή είναι αυτή: η επιβίωση. Η δεύτερη και κυριότερη πτυχή είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα. Ποιος ο λόγος γι’ αυτό; Ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν έχουν τις σωστές σκέψεις και απόψεις όσον αφορά την επιβίωση, το πώς να αντιμετωπίσουν τον κόσμο ή το ποιο μονοπάτι να ακολουθήσουν. Για να προσαρμοστούν στο κοινωνικό σύνολο, να ενταχθούν και να επιβιώσουν μέσα σε αυτήν την κοινωνία και σ’ αυτές τις κοινωνικές ομάδες, πρέπει να αποδεχτούν είτε ενεργητικά είτε παθητικά τις αρχές αντιμετώπισης του κόσμου και τους κανόνες του παιχνιδιού που ορίζει η κοινωνία. Η προσαρμογή αυτή αποσκοπεί στο να καθιερωθούν στην κοινωνία και να παραμείνουν ζωντανοί. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διαλέξουν αυτές τις αρχές για την αντιμετώπιση του κόσμου και τους κανόνες παιχνιδιού που έχει ορίσει η κοινωνία. Έτσι, όταν ο πατέρας σου σε μάθαινε ότι «Οι άνδρες δεν κλαίνε εύκολα», εσύ, αν και ένιωθες αδικημένος και ήθελες να ξεσπάσεις, δεν είχες τρόπο να τον αντικρούσεις και ούτε καν καταλάβαινες τι έλεγε. Τελικά, αποδέχτηκες τα λόγια του με την εξής δικαιολογία: «Είναι μεν κάπως σκληρά τα λόγια του πατέρα μου και δεν θέλω να τα δεχτώ, αλλά πρέπει να τα δεχτώ για το δικό μου καλό». Οι άνθρωποι, λοιπόν, λόγω της συνείδησής τους, αλλά και του σεβασμού που έχουν απέναντι στους γονείς τους, αναγκάζονται να κάνουν παραχωρήσεις και να αποδέχονται αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις. Σε αυτήν την κατάσταση βρίσκονται οι άνθρωποι: Με αυτές τις μεθόδους, δέχονται διαρκώς τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους, όποιες κι αν είναι αυτές, έως ότου τελικά, θέλοντας και μη, τις αποδέχονται. Οι άνθρωποι, λοιπόν, αποδέχονται διαρκώς όλες αυτές τις λανθασμένες και αρνητικές σκέψεις και απόψεις, που διεισδύουν σιγά σιγά στο βάθος της ύπαρξής τους, διαποτίζουν αργά αλλά σταθερά τις σκέψεις και τις απόψεις τους και γίνονται η βάση για τη συμπεριφορά τους και το πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο. Ένας εύστοχος τρόπος περιγραφής αυτής της διαδικασίας είναι ότι ένα άτομο υφίσταται διαφθορά, αφού η διαδικασία της αποδοχής λανθασμένων σκέψεων και απόψεων είναι ταυτόχρονα και η διαδικασία της διαφθοράς. Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός που διαφθείρει τους ανθρώπους; Σε ένα επίπεδο αφηρημένο, τους διέφθειρε ο Σατανάς, οι κακές τάσεις· σε πιο συγκεκριμένο επίπεδο, τους διέφθειρε η οικογένειά τους, και ακόμη πιο συγκεκριμένα, οι γονείς τους. Αν το είχα πει αυτό πριν από δέκα χρόνια, ίσως να μην μπορούσε να το δεχτεί κανένας σας, και ίσως όλοι σας να είχατε εχθρικές διαθέσεις απέναντί Μου. Τώρα, όμως, μπορείτε οι περισσότεροι από σας να δεχτείτε λογικά αυτό που λέω, να το θεωρήσετε σωστό και να πείτε «αμήν», έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γιατί είναι σωστό αυτό που λέω; Για να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι, πρέπει να το συνειδητοποιήσουν σιγά-σιγά μέσω της εμπειρίας τους. Όσο πιο συγκεκριμένη και βαθιά είναι η συνειδητοποίησή σου, και όσο περισσότερο οι εμπειρίες σου αντικατοπτρίζουν αυτό που λέω, τόσο περισσότερο θα σε βρίσκει σύμφωνο.

Οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας περιλαμβάνουν πιθανότατα πολύ περισσότερους κανόνες του παιχνιδιού για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς και πώς να αντιμετωπίζει τον κόσμο. Οι γονείς λένε συχνά, για παράδειγμα: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι· είσαι πολύ ανόητος και ευκολόπιστος». Οι γονείς λένε πολύ συχνά τέτοιου είδους λόγια ξανά και ξανά, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ζαλίζουν κι αυτοί συνέχεια, λέγοντας: «Να είσαι καλός άνθρωπος, να μην κάνεις κακό στους άλλους, αλλά πάντα να φυλάγεσαι μήπως σου κάνουν κακό οι άλλοι. Όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί. Μπορεί κάποιος να σου λέει ωραία λόγια, όμως δεν ξέρεις τι σκέφτεται μέσα του. Οι άνθρωποι έχουν την καρδιά κρυμμένη κάτω από το δέρμα τους και όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του». Έχουν αυτές οι φράσεις κάποια σωστή πλευρά; Αν τις εξετάσεις κυριολεκτικά, καμία τους δεν έχει τίποτα κακό. Δεν μπορείς να ξέρεις τι σκέφτεται πραγματικά ένα άτομο μέσα του, αν έχει μοχθηρή ή ευγενική καρδιά. Δεν γίνεται να δεις μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Μπορεί αυτές οι φράσεις να κρύβουν φαινομενικά σωστό νόημα, αλλά δεν παύουν να είναι ένα είδος δόγματος. Και ποια αρχή για την αντιμετώπιση του κόσμου αντλούν τελικά οι άνθρωποι από αυτές τις δύο φράσεις; Ότι «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι». Αυτό λέει η παλιά γενιά. Οι γονείς και οι μεγαλύτεροι το λένε συχνά αυτό, καθώς και την εξής συμβουλή: «Να προσέχεις, μην αποκαλύπτεις όλα όσα κρύβεις στην καρδιά σου σαν ανόητος. Μάθε να φυλάγεσαι και να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Μην αποκαλύπτεις τον αληθινό σου εαυτό και αυτά που κρύβεις μέσα σου ούτε καν στους καλούς σου φίλους. Μη ρισκάρεις τη ζωή σου γι’ αυτούς». Είναι σωστή αυτή η συμβουλή που σου δίνουν οι μεγαλύτεροι; (Όχι, μαθαίνει στους ανθρώπους δόλιες μεθόδους.) Ο σκοπός της είναι θεωρητικά καλός. Το λένε για να σε προστατέψουν, να σε προφυλάξουν από τις επικίνδυνες καταστάσεις, να μην αφήσουν κανέναν να σου κάνει κακό ή να σε εξαπατήσει, να μην πάθεις τίποτα, να είσαι ασφαλής και να επιβιώσεις. Σκοπός τους είναι να σε κρατήσουν μακριά από μπελάδες, δικαστικές διαμάχες και πειρασμούς, κι έτσι να μπορέσεις να ζήσεις την κάθε μέρα σου ειρηνικά, ήρεμα και ευτυχισμένα. Οι γονείς και οι μεγαλύτεροι έχουν κύριο στόχο να σε προστατέψουν. Δεν είναι, όμως, καθόλου σωστός ο τρόπος με τον οποίο σε προστατεύουν, οι αρχές που σε συμβουλεύουν να ακολουθήσεις και οι σκέψεις που σου εμφυσούν. Αν και έχουν καλό σκοπό, οι σκέψεις που σου εμφυσούν σε οδηγούν υποσυνείδητα σε ακραίες καταστάσεις, κι έχεις αυτές ως αρχές και βάση για την αντιμετώπιση του κόσμου. Στις σχέσεις σου με τους συμμαθητές σου, τους συναδέλφους σου, τους συνεργάτες σου στη δουλειά, τους προϊσταμένους σου και με κάθε άνθρωπο μέσα στην κοινωνία, από κάθε κοινωνικό στρώμα, έχεις χωρίς να το καταλαβαίνεις αυτές τις σκέψεις που σου εμφυσούν οι γονείς σου για να σε προστατέψουν ως το πιο βασικό σου φυλαχτό και ως αρχή με βάση την οποία χειρίζεσαι τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. Και ποια ακριβώς αρχή είναι αυτή; Είναι η εξής: Δεν θα σου κάνω κακό, αλλά φυλάγομαι πάντα μήπως με εξαπατήσεις ή με κοροϊδέψεις, για να μη μπλέξω σε μπελάδες ή σε δικαστικές υποθέσεις, για να μη φαλιρίσει η οικογένειά μου, να μην πεθάνουν οι συγγενείς μου και για να μην καταλήξω στη φυλακή. Εφόσον ζεις κάτω από τον έλεγχο τέτοιων σκέψεων και απόψεων, και ζεις μέσα σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα και έχεις τέτοια στάση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τον κόσμο, είναι φυσικό και επόμενο να πάθεις κατάθλιψη, να εξαντληθείς, να κουραστείς τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα. Αυτό σε κάνει να αντιστέκεσαι περισσότερο και να απεχθάνεσαι περισσότερο αυτόν τον κόσμο και την ανθρωπότητα, τους σιχαίνεσαι. Καθώς σιχαίνεσαι τους άλλους, αρχίζεις να αποκτάς άσχημη εντύπωση και για τον εαυτό σου, γιατί θεωρείς ότι δεν ζεις σαν άνθρωπος, αλλά η ζωή σου είναι γεμάτη κούραση και κατάθλιψη. Φυλάγεσαι συνεχώς για να μη σε βλάψουν οι άλλοι, και κάνεις και λες πράγματα που δεν θέλεις. Για να προστατέψεις το συμφέρον σου και να μείνεις ασφαλής, φοράς ένα ψεύτικο προσωπείο σε κάθε πτυχή της ζωής σου και μεταμφιέζεσαι, δεν τολμάς ποτέ να πεις ούτε μια αληθινή κουβέντα, και εφόσον ζεις σ’ αυτήν την κατάσταση, επιβιώνεις έτσι, δεν μπορεί να εκτονωθεί ή να απελευθερωθεί ο εσωτερικός σου εαυτός. Έχεις συχνά ανάγκη από κάποιον που δεν αποτελεί κίνδυνο για σένα και που δεν θα πρόκειται ποτέ να βλάψει τα συμφέροντά σου, έναν άνθρωπο με τον οποίο να μπορείς να μοιραστείς τις ενδόμυχες σκέψεις σου και να ξεσπάσεις την απογοήτευσή σου, χωρίς τα λόγια σου να έχουν κανέναν αντίκτυπο, χωρίς να σε γελοιοποιήσουν, να σε χλευάσουν, να σε κοροϊδέψουν ή να υποστείς οποιεσδήποτε συνέπειες. Όταν ζεις σε μια κατάσταση όπου αρχή σου για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο είναι η σκέψη και η άποψη «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», τότε μέσα σου νιώθεις συνέχεια φόβο και ανασφάλεια. Φυσικό επακόλουθο είναι να στεναχωριέσαι, να μην μπορείς να εκτονωθείς και να χρειάζεσαι κάποιον να σε παρηγορήσει, κάποιον να εμπιστευτείς. Αν, λοιπόν, το κρίνουμε από αυτές τις πτυχές, η αρχή αυτή της αντιμετώπισης του κόσμου που σου δίδαξαν οι γονείς σου, «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», μπορεί μεν να καταφέρει να σε προστατεύσει, αλλά είναι και δίκοπο μαχαίρι. Αν και σε προστατεύει και σε κρατάει ασφαλή μέχρις ενός σημείου, ταυτόχρονα σε στενοχωρεί και σε λυπεί, δεν σε αφήνει να ξεσπάσεις και σε κάνει να νιώθεις όλο και περισσότερο απογοητευμένος από αυτόν τον κόσμο και από την ανθρωπότητα. Παράλληλα, αρχίζεις μέσα σου να κουράζεσαι που γεννήθηκες σε μια τόσο κακή εποχή, μέσα σε μια τόσο κακή ομάδα ανθρώπων. Δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, γιατί η ζωή είναι τόσο εξαντλητική, γιατί χρειάζεται να φορούν προσωπείο και να μεταμφιέζονται όπου κι αν πάνε, ή γιατί πρέπει να φυλάγεσαι συνέχεια απ’ τους άλλους για να προστατέψεις τα δικά σου συμφέροντα. Μακάρι να μπορούσες να πεις την αλήθεια, αλλά δεν μπορείς λόγω των συνεπειών. Θέλεις να είσαι αληθινός άνθρωπος, να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι ανοιχτά, και να μην είσαι ποταπός, να μην κάνεις κρυφά άθλιες και ντροπιαστικές πράξεις, να μη ζεις μόνο στο σκοτάδι, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά. Γιατί δεν μπορείς να ζήσεις σωστά; Καθώς αναλογίζεσαι αυτά που έχεις κάνει στο παρελθόν, νιώθεις μια αμυδρή απέχθεια. Μισείς και αποστρέφεσαι αυτήν την κακή τάση και αυτόν τον κακό κόσμο, και ταυτόχρονα αποστρέφεσαι βαθύτατα τον εαυτό σου και σιχαίνεσαι αυτό που έχεις καταντήσει. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν και αυτό το φυλαχτό σού το κληροδότησαν οι γονείς σου με τα λόγια και τις πράξεις τους, δεν παύει να σε κάνει να νιώθεις πως δεν έχεις στη ζωή σου ευτυχία ή αίσθημα ασφάλειας. Όταν νιώθεις ότι δεν έχεις ευτυχία, ασφάλεια, ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, τότε από τη μία ευγνωμονείς τους γονείς σου που σου έδωσαν αυτό το φυλαχτό και από την άλλη αγανακτείς για τις αλυσίδες που σου φόρεσαν. Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί σου είπαν να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο, γιατί είσαι αναγκασμένος να συμπεριφέρεσαι έτσι για να αποκτήσεις μια θέση στην κοινωνία, να ενταχθείς ομαλά σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα και να προστατευτείς. Είναι μεν ένα φυλαχτό, αλλά είναι και αλυσίδα, και σε κάνει να νιώθεις στην καρδιά σου ταυτόχρονα αγάπη και μίσος. Τι μπορείς, όμως, να κάνεις; Δεν ακολουθείς το ορθό μονοπάτι στη ζωή, δεν υπάρχει κανένας να σου πει πώς να ζήσεις ή πώς να αντιμετωπίσεις όσα έρχονται στον δρόμο σου, και δεν υπάρχει κανένας να σου πει αν ό,τι κάνεις είναι σωστό ή λάθος ή πώς να βαδίσεις στο μονοπάτι που απλώνεται μπροστά σου. Το μόνο που βιώνεις είναι η σύγχυση, η αμφιταλάντευση, ο πόνος και η ανησυχία, και αυτές είναι οι συνέπειες της φιλοσοφίας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που σου εμφύσησαν οι γονείς και η οικογένειά σου. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί η απλούστερη επιθυμία σου να γίνεις απλός άνθρωπος, δηλαδή το να μπορείς να συμπεριφέρεσαι σωστά, χωρίς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο με αυτά τα μέσα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ζεις με εξευτελιστικό τρόπο, να κάνεις συμβιβασμούς και να ζεις για χάρη της φήμης σου. Προσπαθείς επίμονα να φυλαχτείς απ’ τους άλλους, για να αποφύγεις τον εκφοβισμό παριστάνεις τον άγριο, τον μεγάλο και τρανό, τον ισχυρό και εξαιρετικό. Αν και δεν το θες, μόνο έτσι μπορείς να ζήσεις, πράγμα που σε κάνει να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή. Δεν έχεις ούτε την ικανότητα ούτε το μονοπάτι να ξεφύγεις από αυτές τις μεθόδους και στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου, και γι’ αυτό το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να επιτρέψεις να σε χειραγωγήσουν οι σκέψεις με τις οποίες σε έχουν διαμορφώσει η οικογένεια και οι γονείς σου. Οι σκέψεις αυτές που έχει ενσταλάξει στους ανθρώπους η οικογένειά τους και οι γονείς τους στο πλαίσιο αυτής της ασυνείδητης διαδικασίας τούς ξεγελούν και τους ελέγχουν, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ούτε το πώς θα έπρεπε να ζουν, οπότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αφήσουν τη μοίρα να κάνει κουμάντο. Ας υποθέσουμε ότι έχουν ακόμα λίγη συνείδηση ή έστω και μια μικρή επιθυμία να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα, να τα πάνε καλά με τους άλλους με τρόπο δίκαιο και να τους συναγωνιστούν δίκαια. Ακόμα και τότε, ό,τι κι αν είναι αυτό που θέλουν, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις διαμορφωτικές επιρροές και τον έλεγχο των διάφορων σκέψεων και απόψεων που προέρχονται από την οικογένειά τους, και το μόνο που μπορούν να κάνουν στο τέλος είναι να επιστρέψουν στη συγκεκριμένη σκέψη και άποψη που έχει διαμορφωθεί μέσα τους: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι». Δεν έχουν άλλο δρόμο να ακολουθήσουν, δεν έχουν άλλη επιλογή. Και για όλα αυτά φταίει το ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν την έχουν αποκτήσει. Οι γονείς σου σου λένε, φυσικά, και αυτό: «Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του». Σου μαθαίνουν την τέχνη του να φυλάγεσαι απ’ τους άλλους· σου λένε να φυλάγεσαι απ’ όλους επειδή όλοι είναι πονηροί. Είναι πολύ εύκολο να ξεγελαστείς αν δεν μπορέσεις να καταλάβεις τους ανθρώπους. Όσα σκέφτονται μέσα τους μπορεί να μην είναι ίδια με όσα δείχνουν εξωτερικά· μπορεί κάποιος να φαίνεται επιφανειακά δίκαιος και ευγενικός, αλλά στην καρδιά του να έχει δηλητήριο σαν φίδι ή σαν σκορπιός· κάποιος μπορεί να μιλάει επιφανειακά για αγαθοσύνη, δικαιοσύνη, ευπρέπεια, σοφία και αξιοπιστία, να λέει τα σωστά πράγματα, να μιλάει δίκαια και ηθικά, αλλά βαθιά μέσα στην καρδιά και την ψυχή του να είναι εξαιρετικά βρόμικος, κατάπτυστος, ποταπός και μοχθηρός. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο μπορείς να προσεγγίσεις τους άλλους και να αλληλεπιδράσεις μαζί τους είναι με βάση τις σκέψεις και τις απόψεις που σου έχουν εμφυσήσει οι γονείς σου.

Τα ρητά «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι» και «Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του» είναι οι πιο βασικές αρχές που σου εμφυσούν οι γονείς σου για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, αλλά είναι και τα πιο βασικά κριτήρια με τα οποία διαμορφώνεις την άποψή σου για τους ανθρώπους και τα κριτήρια με βάση τα οποία φυλάγεσαι απ’ αυτούς. Οι γονείς σου έχουν πρωταρχικό στόχο να σε προστατέψουν και να σε βοηθήσουν να προστατέψεις κι εσύ τον εαυτό σου. Από την άλλη πλευρά, όμως, αυτά τα λόγια, οι σκέψεις και οι απόψεις μπορεί να σου δημιουργήσουν την έντονη αίσθηση ότι ο κόσμος είναι επικίνδυνος και οι άνθρωποι αναξιόπιστοι, κι έτσι να μην έχεις το παραμικρό θετικό συναίσθημα για τους άλλους. Πώς μπορείς, όμως, να διακρίνεις πραγματικά τους ανθρώπους και πού μπορείς να βασίσεις το πώς τους βλέπεις; Με ποιους μπορείς να τα πας καλά και ποιες πρέπει να είναι οι σωστές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Τι σχέσεις πρέπει να έχουν οι άνθρωποι βάσει αρχών και πώς μπορεί κανείς να αλληλεπιδράσει με τους άλλους με δίκαιο και αρμονικό τρόπο; Τίποτα απ’ αυτά δεν το ξέρουν οι γονείς. Το μόνο που ξέρουν είναι πώς να ελέγχουν και να εκμεταλλεύονται τους άλλους με διάφορα κόλπα, σχέδια και με διάφορους κανόνες παιχνιδιού και στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου για να μην τους κάνει κανένας κακό, όσο κακό κι αν κάνουν οι ίδιοι στους άλλους. Την ώρα που οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά τους αυτές τις σκέψεις και απόψεις, εκείνα που τους εμφυσούν δεν είναι παρά στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από στρατηγικές. Και τι περιλαμβάνουν αυτές οι στρατηγικές; Περιλαμβάνουν κάθε λογής τεχνάσματα, κανόνες παιχνιδιού, πληροφορίες για το πώς να ευχαριστεί κανείς τους άλλους, πώς να προστατεύει το προσωπικό του συμφέρον και πώς να μεγιστοποιεί το κέρδος του. Είναι μήπως αυτές οι αρχές η αλήθεια; (Όχι, δεν είναι.) Είναι το ορθό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Εφόσον καμία από αυτές τις αρχές δεν είναι το ορθό μονοπάτι, ποια είναι η ουσία αυτών των σκέψεων που σου εμφυσούν οι γονείς σου; Δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, δεν είναι το ορθό μονοπάτι και ούτε αποτελούν θετικά πράγματα. Τότε, τι είναι; (Είναι εξ ολοκλήρου η φιλοσοφία του Σατανά που μας διαφθείρει.) Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα, διαφθείρουν τους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία αυτών των σκέψεων; Είναι, για παράδειγμα, σωστή αυτή η αρχή για την αλληλεπίδραση με τους άλλους: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι»; (Όχι, όλα αυτά είναι τελείως αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά.) Αφού είναι αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά, ποια είναι η ουσία και η φύση τους; Δεν είναι κόλπα; Δεν είναι στρατηγικές; Δεν είναι τακτικές του Σατανά για να κερδίσει τους άλλους; (Ναι.) Δεν αποτελούν τις αρχές άσκησης για την είσοδο στην αλήθεια ή τις θετικές αρχές και κατευθύνσεις με τις οποίες ο Θεός μαθαίνει στους ανθρώπους πώς να συμπεριφέρονται· είναι, αντίθετα, στρατηγικές για το πώς να αντιμετωπίζουν τον κόσμο, είναι τεχνάσματα. Δεν έχουν την ίδια φύση φράσεις σαν κι αυτήν: «Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του»; (Ναι.) Δεν σου λένε αυτές οι φράσεις να γίνεις πονηρός, να μην είσαι απλός, ευθύς και δίκαιος, να μην αφήνεις τους άλλους να σε καταλάβουν εύκολα και να σε διαβάσουν; Δεν σου λένε αυτές οι αρχές αντιμετώπισης του κόσμου, τις οποίες σου φέρνουν αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις, να αλληλεπιδράς με τους άλλους έχοντας κατά νου διάφορες στρατηγικές, να μαθαίνεις πώς να τους κερδίζεις, αλλά και να μαθαίνεις τους κανόνες του παιχνιδιού που ισχύουν για τους ανθρώπους κάθε εποχής; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Οι γονείς λένε αυτές τις φράσεις προκειμένου να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους να προστατεύονται από τους άλλους και να μαθαίνουν πώς να σχηματίζουν άποψη για τους ανθρώπους». Σου είπαν πώς να σχηματίζεις άποψη για τους άλλους; Δεν σου είπαν πώς να σχηματίζεις άποψη για τους άλλους, δεν σου είπαν να προσεγγίζεις τους διάφορους ανθρώπους σύμφωνα με τις σωστές αρχές. Αντίθετα, σου είπαν ανάλογα με τις ανάγκες και τις στρατηγικές που ακολουθούν οι διάφοροι άνθρωποι, να έχεις κι εσύ τα αντίστοιχα κόλπα και σχέδια. Για παράδειγμα, μπορεί το αφεντικό σου ή ο προϊστάμενός σου να είναι άθλιος και γυναικάς. Εσύ σκέφτεσαι: «Το αφεντικό επιφανειακά δείχνει αξιοσέβαστος άνθρωπος, φαίνεται δίκαιος, αλλά πίσω από όλα αυτά κρύβει έναν γυναικά. Τόσο μεγάλο κάθαρμα είναι βαθιά μέσα στην ψυχή του. Δεν πειράζει, θα κάνω ό,τι θέλει, θα βρω κάποια όμορφη γυναίκα, θα την πλησιάσω και θα του τη συστήσω για να τον ικανοποιήσω». Αυτή δεν είναι μια στρατηγική αντιμετώπισης του κόσμου; (Ναι.) Ας πούμε ότι βλέπεις κάποιον άνθρωπο που αξίζει να εκμεταλλευτείς, που αξίζει να έχεις επαφές μαζί του, αλλά δεν είναι εύκολο να τα βάλεις μαζί του. Τότε, σκέφτεσαι: «Πρέπει να τον κολακέψω, να του πω πράγματα που του αρέσουν». Λέει, λοιπόν, εκείνος: «Έχει ωραίο καιρό σήμερα». Κι εσύ απαντάς: «Ναι, πολύ καλό καιρό έχει σήμερα, και θα έχει και αύριο». Λέει εκείνος: «Κάνει πολύ κρύο σήμερα». Απαντάς: «Ναι, κάνει κρύο. Δεν θες να φορέσεις κάτι πιο ζεστό; Το μπουφάν μου είναι πολύ ζεστό, έλα, φόρεσε το». Με το που χασμουρηθεί, εσύ πας γρήγορα και του δίνεις μαξιλάρι· όταν βγάζει να πιει χαπάκι, εσύ του βάζεις γρήγορα νερό· μόλις τελειώσει το φαγητό και κάθεται, του φτιάχνεις γρήγορα τσάι. Δεν είναι στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου αυτές; (Ναι.) Είναι στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου. Γιατί μπορείς και χρησιμοποιείς αυτές τις στρατηγικές; Γιατί θέλεις να κολακέψεις αυτόν τον άνθρωπο; Αν δεν τον είχες ανάγκη και δεν σου προσέφερε κανένα όφελος, θα του φερόσουν έτσι; (Όχι.) Όχι, είναι σαν κι αυτό που λένε συχνά οι άνθρωποι: «Ποτέ μη σηκώνεις δαχτυλάκι χωρίς ανταμοιβή». Είναι όπως όταν πας με το ποτιστήρι στον κήπο με τα λαχανικά: Θα ποτίσεις μόνο όσα είναι χρήσιμα. Είσαι πρόθυμος να πηγαίνεις και να κολακεύεις εκείνους που σου είναι χρήσιμοι. Μόλις παραιτηθούν ή τους διώξουν από τη θέση τους, αμέσως ψυχραίνεται ο ενθουσιασμός σου απέναντί τους και τους αγνοείς. Όταν σε παίρνουν τηλέφωνο, είτε το κλείνεις είτε κάνεις πως μιλάς και δεν απαντάς. Όταν τους βλέπεις, σε χαιρετούν και λένε: «Ωραίο καιρό έχει σήμερα». Εσύ, όμως, τους προσπερνάς λέγοντας: «Α, ναι. Γεια σου, θα τα πούμε αργότερα αν συμβεί κάτι, θα σου κάνω το τραπέζι κάποια στιγμή». Δίνεις κενές υποσχέσεις, και μετά απ’ αυτό τους αγνοείς, δεν επικοινωνείς μαζί τους, ακόμα και τους μπλοκάρεις. Όλες αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις με τις οποίες διαμορφώνουν τους ανθρώπους οι γονείς τους δημιουργούν γύρω από την καρδιά τους ένα αόρατο προστατευτικό τείχος. Παράλληλα, οι γονείς εμφυσούν στα παιδιά τους και κάποιες βασικές μεθόδους για την αντιμετώπιση του κόσμου ή για την επιβίωση· τους μαθαίνουν πώς να παίζουν σε διπλό ταμπλό και πώς να εντάσσονται ομαλά σε μια κοινωνική ομάδα, πώς να εδραιώνουν τη θέση τους στην κοινωνία και πώς να αποφεύγουν τον εκφοβισμό. Πριν την ένταξή σου στην κοινωνία, οι γονείς σου δεν σου έδωσαν συγκεκριμένη καθοδήγηση για το πώς να χειρίζεσαι συγκεκριμένες καταστάσεις. Όμως, εξαιτίας των διαμορφωτικών επιρροών που δέχθηκες από τους γονείς ή την οικογένειά σου σχετικά με αυτούς τους τρόπους και τις αρχές αντιμετώπισης του κόσμου, σχηματίστηκαν μέσα σου οι βασικές απόψεις και αρχές αντιμετώπισης του κόσμου. Και ποιες είναι αυτές οι βασικές απόψεις και αρχές; Σου μαθαίνουν πώς να φοράς προσωπείο σε κάθε σου επαφή με ανθρώπους, πώς να ζεις σε κάθε κοινωνική ομάδα φορώντας αυτό το προσωπείο, με τελικό στόχο να προστατεύεις τη φήμη και το κέρδος σου χωρίς να υποστείς καμία απώλεια, και ταυτόχρονα να αποκτάς τη φήμη και το κέρδος που θέλεις να αποκτήσεις ή να καταφέρνεις πάντα να είσαι ασφαλής. Μέσα από τις σκέψεις και τις απόψεις, αλλά και τις στρατηγικές για την αντιμετώπιση του κόσμου που σου έχουν μεταδώσει οι γονείς σου, φαίνεται ότι δεν σου έχουν μάθει πώς να είσαι πιο αξιοπρεπής, πώς να είσαι αληθινός άνθρωπος, πώς να είσαι καλό δημιούργημα ή κάποιος που κατέχει την αλήθεια. Κάθε άλλο· αυτά που σου έμαθαν είναι πώς να εξαπατάς τους άλλους, πώς να είσαι σε εγρήγορση απέναντι σε όλους, πώς να αλληλεπιδράς με κάθε λογής ανθρώπους χρησιμοποιώντας στρατηγικές. Σου έμαθαν, επίσης, πώς είναι η καρδιά των ανθρώπων και πώς είναι η ανθρωπότητα. Κάτω από τη διαμορφωτική επιρροή αυτών των σκέψεων και απόψεων που σου μετέδωσαν οι γονείς σου, γίνεσαι μέσα σου όλο και πιο σκοτεινός, και αρχίζεις να αντιπαθείς τους ανθρώπους. Μέσα στη νεαρή καρδιά σου, πριν ακόμα αναπτύξεις τις οποιεσδήποτε στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου, έχεις ήδη αναπτύξει έναν υποτυπώδη και στοιχειώδη ορισμό της ανθρωπότητας, καθώς και μια υποτυπώδη και στοιχειώδη αρχή για το πώς να αντιμετωπίσεις τον κόσμο. Τι ρόλο παίζουν, λοιπόν, οι γονείς σου στο πώς αντιμετωπίζεις τον κόσμο; Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο ρόλος τους είναι να σε καθοδηγήσουν στο λάθος μονοπάτι· δεν σε οδηγούν στο καλό μονοπάτι, ούτε σε κάνουν να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής με θετικό και ενεργητικό τρόπο, αλλά αντιθέτως σε οδηγούν στην πλάνη.

Οι γονείς, εκτός από το να διαμορφώνουν τα αγόρια τους με ρητά σαν αυτό: «Οι άνδρες δεν δακρύζουν εύκολα», τους λένε επίσης συχνά: «“Ένας καλός κόκορας δεν τα βάζει με σκυλιά· ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες”. Μη χαζολογάς με κορίτσια και μην τα χτυπάς, μην πέφτεις στο επίπεδό τους· είναι κορίτσια, πρέπει να τους φέρεσαι με το μαλακό». Γιατί πρέπει να τους φέρεσαι με το μαλακό; Σε περίπτωση που έχουν κάνει κάποιο σφάλμα, μην τους φέρεσαι με το μαλακό και ούτε να τις κακομαθαίνεις. Είναι ίσοι οι άνδρες και οι γυναίκες. Όπως κι εσένα, γονείς τις γέννησαν και τις μεγάλωσαν κι αυτές. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να τους φέρεσαι με το μαλακό; Μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες; Όταν κάνουν κάποιο λάθος, πρέπει να τιμωρηθούν, να δουν τι έκαναν, να το παραδεχτούν, να ζητήσουν συγγνώμη, να καταλάβουν και το λάθος που έκαναν και ότι δεν πρέπει να το επαναλάβουν, αν τους ξανατύχει παρόμοια περίσταση. Πρέπει να μάθεις πώς να τις βοηθάς, όχι να ακολουθείς την αρχή που σου έμαθαν οι γονείς σου: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Όλοι κάνουν λάθη κάποια στιγμή, και οι άνδρες και οι γυναίκες, και πρέπει να τα παραδέχονται και να μετανιώνουν. Και οι άνδρες και οι γυναίκες οφείλουν να βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι και να ζουν αξιοπρεπώς, και να μην κολλάνε στα λόγια των γονιών τους: «Ένας καλός κόκορας δεν παλεύει με τα σκυλιά· ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Δηλαδή, ο σωστός άνδρας αποφεύγει να τα βάλει με γυναίκες ή να πέσει στο επίπεδό τους για να κάνει επίδειξη. Οι γονείς, βλέπεις, λένε πολλές φορές: «Οι γυναίκες έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά. Δεν έχουν καθόλου προοπτικές. Μην γίνεσαι σαν κι αυτές, μην ασχολείσαι σοβαρά μαζί τους, μην τους δίνεις σημασία». Τι σημαίνει «μην τους δίνεις σημασία»; Χρειάζεται διευκρίνιση και επεξήγηση αυτό το θέμα αρχών. Ποιος έκανε το λάθος, ποιος είπε κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό, ποιος ανέφερε το ορθό μονοπάτι; Όλα αυτά τα θέματα αφορούν τις αρχές, τα μονοπάτια και την καλή συμπεριφορά, οπότε πρέπει να ξεκαθαριστούν. Πρέπει να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους· πρέπει όλα να είναι ξεκάθαρα, ακόμη και για μια γυναίκα. Αν παίρνεις μια γυναίκα στα σοβαρά, τότε οφείλεις να της πεις την αλήθεια που πρέπει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν, να τη βοηθήσεις να βαδίσει στο ορθό μονοπάτι. Δεν πρέπει μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα να της κάνεις όλα τα χατίρια· πρέπει να είσαι σοβαρός απέναντί της και να ξεκαθαρίζεις τα πράγματα. Πρέπει και οι γυναίκες να ζουν με αξιοπρέπεια, να μην τους γίνονται όλα τα χατίρια και να μην συμπεριφέρονται χωρίς λογική μόνο και μόνο επειδή οι άντρες κάνουν υποχωρήσεις απέναντί τους. Η μόνη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι στη φυσιολογία· για τον Θεό, έχουν την ίδια ταυτότητα και θέση. Και οι δυο τους είναι δημιουργήματα και δεν έχουν πολλές διαφορές, εκτός από εκείνες που σχετίζονται με το φύλο. Και οι δύο διαφθείρονται και έχουν τις ίδιες αρχές συμπεριφοράς, ενώ ο Θεός έχει τα ίδια πρότυπα και για τους δυο, δεν κάνει διακρίσεις. Είναι, λοιπόν, αλήθεια αυτό που διδάσκουν οι γονείς: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες»; (Δεν είναι αλήθεια.) Τι πρέπει, να γίνεται, λοιπόν; Δεν είναι το θέμα να καυγαδίζεις, αλλά να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές. Όταν τα λένε αυτά οι γονείς, τι εννοούν; Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εύνοια υπέρ των γιων σε σχέση με τις κόρες; Είναι σαν να λένε: «Οι γυναίκες έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά. Είναι αφελείς, δεν έχουν πολύ μυαλό. Ποιο το νόημα να συζητήσεις μαζί τους; Δεν πρόκειται να καταλάβουν. Όπως λέει και το ρητό: “Οι γυναίκες με μεγάλα στήθη δεν έχουν μυαλό, έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά”. Ποιος ο λόγος να ασχοληθείς σοβαρά με τις γυναίκες;» Δεν είναι άνθρωποι οι γυναίκες; Δεν τις σώζει ο Θεός; Δεν μοιράζεται την αλήθεια μαζί τους, δεν τους χαρίζει ζωή; Δεν τα κάνει όλα αυτά; (Ναι, τα κάνει.) Εφόσον ο Θεός δεν φέρεται στις γυναίκες με άδικο τρόπο, εσύ τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να τους φέρεσαι ανάλογα με τις αρχές που σου μαθαίνει ο Θεός· μη δέχεσαι τις απόψεις των γονέων σου και μην είσαι σοβινιστής. Μπορεί να έχεις λίγο πιο δυνατά οστά και μυς από τις γυναίκες, να έχεις μεγαλύτερη σωματική διάπλαση και δύναμη, μπορεί να τρως περισσότερο, αλλά δεν έχεις καμία διαφορά μ’ αυτές στη διεφθαρμένη διάθεση, στην παρακοή και στο πόσο λίγο καταλαβαίνεις την αλήθεια. Μπορεί να έχεις διαφορετικές δεξιότητες από μια γυναίκα: Είσαι καλός με τα ηλεκτρονικά και τα μηχανήματα, ενώ εκείνες είναι καλές στο κέντημα, το ράψιμο και το μαντάρισμα. Μπορείς εσύ να τα κάνεις αυτά; Οι άνδρες είναι καλοί για την οικοδομή, ενώ οι γυναίκες ξεχωρίζουν στην αισθητική περιποίηση. Οι άνδρες ξέρουν να χειρίζονται διάφορα μηχανήματα και εργαλεία, αλλά και οι γυναίκες δεν πάνε πίσω. Σε ποιο ακριβώς σημείο υστερούν οι γυναίκες; Δεν έχει νόημα καμία τέτοια σύγκριση. Το ζήτημα είναι να πάψεις να είσαι σοβινιστής. Αυτά που σου λένε οι γονείς σου σε βλάπτουν, δεν είναι η αλήθεια, μην αποδέχεσαι απόψεις όπως: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Αν λες τέτοια υποτιμητικά λόγια για τις γυναίκες, είσαι παράλογος και απρεπής. Και ποιο ακριβώς πρόβλημα κρύβει η έλλειψη σεβασμού προς τις γυναίκες; Έχουν την παραμικρή ανθρώπινη φύση όσοι κάνουν τέτοια πράγματα; (Δεν έχουν.) Δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Όποιος δεν σέβεται τις γυναίκες να μην ξεχνάει ότι γυναίκα είναι και η μάνα του, το ίδιο και οι γιαγιάδες του και οι αδελφές του. Θα δέχονταν εκείνες τέτοια ασέβεια; Είναι, μάλιστα, και κάποιες μητέρες που λένε στους γιους τους: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Δεν είναι ανόητες αυτές οι μανάδες; Είναι ανόητες και υποβαθμίζουν ακόμα και τον εαυτό τους ως γυναίκες· προφανώς, είναι ανακατώστρες και δεν έχουν ιδέα τι λένε. Είναι εντελώς απρεπές και παράλογο το ρητό «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Ποτέ δεν έχει ορίσει έτσι τη γυναίκα ο Θεός, ούτε έχει ποτέ νουθετήσει τους άνδρες με αυτά τα λόγια: «Οι γυναίκες είναι ευαίσθητες, έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά, ενώ δεν έχουν κοινή λογική. Μην τα βάζεις μαζί τους. Και να το κάνεις, δεν πρόκειται να καταφέρεις να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα. Να είσαι διαλλακτικός και επιεικής απέναντί τους σε όλες τις περιπτώσεις, μην τις παίρνεις σοβαρά· οι άντρες πρέπει να είναι ανοιχτόμυαλοι και ολοκληρωμένοι». Έχει πει ποτέ τίποτα τέτοιο ο Θεός; (Όχι.) Αφού δεν έχει πει τίποτα τέτοιο ο Θεός, μην τα κάνεις όλα αυτά και μην έχεις τέτοιες απόψεις για τις γυναίκες, γιατί έτσι κάνεις διακρίσεις και δείχνεις ασέβεια απέναντί τους. Εκεί που οι γυναίκες δεν έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες, μπορείς εσύ να τις συμπληρώσεις, αλλά κι εκείνες πρέπει να κάνουν το ίδιο εκεί που οι δικές σου δεξιότητες είναι ανεπαρκείς. Η σωστή άποψη είναι το να εξαρτάται ο ένας από τον άλλον και να αλληλοσυμπληρώνονται. Και γιατί είναι η σωστή αυτή η άποψη; Γιατί ο Θεός ορίζει τα προτερήματα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Με τι σκέψεις και απόψεις πρέπει να προσεγγίσεις το γεγονός ότι ο Θεός έχει ορίσει τα προτερήματα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών; Με το να αλληλοσυμπληρώνεστε· αυτή είναι η σωστή αρχή άσκησης. Δεν πρέπει ούτε οι άνδρες να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών ούτε εκείνες να είναι υπερβολικά σεβαστικές απέναντι στους άνδρες και να σκέφτονται: «Επιτέλους, έχουμε στην εκκλησία μας έναν αδελφό, έναν ισχυρό στυλοβάτη. Τώρα η εκκλησία μας είναι πλήρης, έχουμε κάποιον να μας στηρίζει και να διαχειρίζεται τα ζητήματα για λογαριασμό μας, κάποιον να ηγηθεί». Είσαι κατώτερη; Μόνο τους άντρες εμπιστεύεσαι; Και αν μια εκκλησία απαρτιζόταν μόνο από αδελφές, αυτό θα σήμαινε ότι δεν πιστεύεις πια στον Θεό; Ότι δεν μπορείς να σωθείς ούτε να καταλάβεις την αλήθεια; Σου φαίνεται λες και σε μαχαιρώνουν στην καρδιά όταν σε ρωτάνε αυθόρμητα: «Γιατί η εκκλησία σας δεν έχει αδελφούς;» Και τότε απαντάς: «Μη μιλάς γι’ αυτό, είναι το μοναδικό ψεγάδι της εκκλησίας μας. Δεν θέλουμε να γίνεται θέμα· έθιξες το μοναδικό μας παράπονο» και προσεύχεσαι: «Θεέ μου, πότε θα στείλεις έναν αδελφό στην εκκλησία μας;» Οι αδελφοί είναι αυτοί που στηρίζουν την εκκλησία; Δεν αντέχει η εκκλησία χωρίς αδελφούς; Έχει πει ποτέ ο Θεός κάτι τέτοιο; (Όχι, δεν έχει πει.) Ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός, ούτε είπε ποτέ ότι για να ιδρυθεί μια εκκλησία πρέπει να έχει και άνδρες και γυναίκες και ότι δεν μπορεί να ιδρυθεί με ένα μόνο φύλο. Είπε ποτέ κάτι τέτοιο; (Όχι.) Όλα αυτά τα έχει προκαλέσει ο σοβινισμός ως διαμορφωτική επιρροή της οικογένειας. Για όλα στηρίζεσαι στους άνδρες, και μόλις προκύψει το οτιδήποτε, λες: «Πρέπει να περιμένω να γυρίσει ο σύζυγός μου για να το συζητήσουμε» ή «Οι αδελφοί της εκκλησίας μας είναι πολύ απασχολημένοι τελευταία και γι’ αυτό δεν αναλαμβάνει κανείς να χειριστεί αυτό το ζήτημα». Ποιος, λοιπόν, ο λόγος ύπαρξης των γυναικών; Δεν μπορείς να τις κάνεις εσύ αυτές τις εργασίες; Δεν έχεις στόμα, δεν έχεις πόδια; Δεν σου λείπει τίποτα: Καταλαβαίνεις τις αλήθεια-αρχές και πρέπει να πράττεις ανάλογα. Οι άνδρες δεν ούτε επικεφαλής σου ούτε αφέντες σου· είναι απλοί, συνηθισμένοι άνθρωποι, ανήκουν στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Να μάθεις να βασίζεσαι στον Θεό και στα λόγια Του σε καθετί που κάνεις. Αυτήν την αρχή και αυτήν την οδό θα πρέπει να ακολουθείς και όχι να στηρίζεσαι σε κάποιο άτομο. Ναι μεν δεν υποστηρίζω τον σοβινισμό, αλλά δεν τα λέω όλα αυτά για να αναδείξω τα δικαιώματα των γυναικών ή για να τις υπερασπιστώ· το κάνω για καταλάβουν οι άνθρωποι μια πτυχή της αλήθειας. Σε ποια πτυχή της αλήθειας αναφέρομαι; Ότι είναι λανθασμένο αυτό το ρητό που σου ενστάλαξαν οι γονείς σου: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Ενσταλάζει και καθοδηγεί μια λανθασμένη σκέψη. Τον ρόλο σου ως άνδρα και τη συμπεριφορά σου απέναντι στις γυναίκες δεν πρέπει να τα καθοδηγεί αυτή η σκέψη και αυτή η άποψη. Αυτή είναι μια πτυχή της αλήθειας που θα πρέπει να κατανοήσεις. Μην σκέφτεσαι πάντα: «Είμαι άνδρας, όλα πρέπει να τα εξετάζω από την οπτική του άνδρα· ως άνδρας, οφείλω να προσέχω και να προστατεύω αυτές τις αδελφές, να τις ανέχομαι και να τις συγχωρώ και να μην παίρνω καμιά τους στα σοβαρά. Αν μια αδελφή θέλει να βάλει υποψηφιότητα για επικεφαλής στην εκκλησία, θα της φερθώ ευγενικά και θα την αφήσω να γίνει επικεφαλής». Πού θα τη βασίσεις αυτήν τη συμπεριφορά; Νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή είσαι άνδρας, είσαι ολοκληρωμένος; Μπορείς να δείξεις ανεκτικότητα απέναντί τους; Ούτε τον εαυτό σου δεν ανέχεσαι. Επικεφαλής της εκκλησίας θα πρέπει να γίνεται ο πιο κατάλληλος για τον ρόλο. Αν σε επιλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές, τότε οφείλεις να επωμιστείς αυτό το φορτίο. Είναι ευθύνη και καθήκον σου. Γιατί το απορρίπτεις με τόση ευκολία; Για να δείξεις πόσο ευγενής είσαι; Αυτή είναι η αρχή άσκησης; Συμφωνεί με την αλήθεια; (Δεν συμφωνεί.) Είναι λάθος και να το απορρίπτεις και να μάχεσαι γι’ αυτό. Οπότε, πώς είναι σωστό να ενεργήσεις; Το σωστό είναι να ενεργείς με βάση στα λόγια του Θεού και να έχεις ως κριτήριο την αλήθεια. Οι γονείς σας σας έμαθαν το εξής: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Πόσα χρόνια έχετε ζήσει με αυτήν τη σοβινιστική σκέψη και άποψη; Πολλοί σκέφτονται: «Είναι δουλειά των γυναικών το πλύσιμο και το μαντάρισμα. Ας τα κάνουν οι γυναίκες αυτά. Όταν αναγκάζομαι να κάνω αυτές τις δουλειές, εξοργίζομαι· νιώθω λιγότερο άντρας». Και τι θα γίνει αν κάνεις αυτήν τη δουλειά; Θα πάψεις να είσαι άνδρας; Κάποιοι λένε: «Τα ρούχα μου τα έπλενε πάντα η μάνα μου, η αδελφή μου ή η γιαγιά μου. Εγώ ποτέ δεν έκανα “γυναικείες δουλειές”». Σήμερα, κάνεις το καθήκον σου και πρέπει να είσαι ανεξάρτητος. Αυτό πρέπει να κάνεις· αυτό απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Θα το κάνεις; (Ναι.) Εάν έχεις καρδιά που αντιστέκεται, αν δεν είσαι πρόθυμος και αυτό το θέμα σε κάνει συνέχεια να σκέφτεσαι τη μητέρα σου, τότε είσαι στ’ αλήθεια ένας άχρηστος. Οι άντρες κάνουν τέτοιες σοβινιστικές σκέψεις και υποτιμούν ορισμένα καθήκοντα, όπως τη φροντίδα των παιδιών, το συμμάζεμα του σπιτιού, το πλύσιμο και το καθάρισμα. Κάποιοι είναι πολύ σοβινιστές και υποτιμούν αυτές τις δουλειές, δεν θέλουν να τις κάνουν και, αν τυχόν τις κάνουν, τις κάνουν με το ζόρι και φοβούνται μην τους υποτιμήσουν οι άλλοι. Σκέφτονται: «Δεν θα γίνω γυναικούλα αν κάνω μονίμως τέτοιες δουλειές;» Ποια σκέψη και άποψη το κατευθύνει αυτό; Δεν είναι προβληματική η σκέψη αυτή; (Ναι, είναι.) Είναι πολύ προβληματική. Υπάρχουν κάποιες περιοχές στις οποίες οι άνδρες φορούν συνέχεια ποδιές και μαγειρεύουν. Η γυναίκα γυρίζει σπίτι από τη δουλειά, και τότε ο άνδρας τής σερβίρει φαγητό και της λέει: «Έλα, φάε κάτι. Είναι πολύ νόστιμο· έφτιαξα όλα τα αγαπημένα σου σήμερα». Η γυναίκα καλά κάνει και τρώει το φαγητό που βρίσκει έτοιμο και ο άνδρας καλά κάνει και το ετοιμάζει, χωρίς να νιώθει σε καμία περίπτωση σαν νοικοκυρά. Μόλις βγει έξω και βγάλει την ποδιά του, ακόμα άνδρας δεν είναι; Υπάρχουν και κάποιες περιοχές όπου ο σοβινισμός κυριαρχεί έντονα, και εκεί οι άνδρες είναι σίγουρα κακομαθημένοι από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας. Αυτές οι επιρροές τούς έχουν σώσει ή τους έχουν κάνει κακό; (Τους έχουν κάνει κακό.) Τους έχουν κάνει μεγάλο κακό. Υπάρχουν κάποιοι άνδρες που δεν μπορούν να πλύνουν ούτε μια κάλτσα μόνοι τους, τριάντα, σαράντα ή ακόμα και πενήντα χρονών. Φοράνε δυο βδομάδες την ίδια φανέλα, είναι βρώμικη, αλλά δεν θέλουν να την πλύνουν· δεν έχουν ιδέα πώς να την πλύνουν, πόσο νερό ή απορρυπαντικό να βάλουν και πώς να την καθαρίσουν. Απλώς τη φοράνε έτσι βρόμικη και σκέφτονται: «Στο εξής, λοιπόν, θα βάλω τη μάνα μου ή τη γυναίκα μου να μου αγοράσει κι άλλες φανέλες και κάλτσες και θα τις πλένω κάθε δύο μήνες. Τι ωραία που θα ήταν να μπορούσε να έρχεται η μάνα μου ή η γυναίκα μου και να μου τις πλένει!» Αποστρέφονται αυτές τις δουλειές λόγω της διαπαιδαγώγησης που έλαβαν από την οικογένεια και τους γονείς τους. Οι σκέψεις και οι απόψεις που εμφυσούν οι γονείς στα παιδιά τους αφορούν τους πιο βασικούς και απλούς κανόνες της ζωής, αλλά και κάποιες λανθασμένες απόψεις για τους ανθρώπους. Αυτές είναι, περιληπτικά, οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας στις σκέψεις των ανθρώπων. Όποια κι αν είναι η επίδρασή τους στη ζωή ενός ατόμου όσο υπάρχει και πιστεύει στον Θεό, όποια κι αν είναι τα προβλήματα και οι ενοχλήσεις που προκαλούν, επί της ουσίας έχουν σχέση με την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση που έχει λάβει το άτομο από τους γονείς του. Αν έχεις ζήσει σύμφωνα με αυτές τις σκέψεις και απόψεις για πολλά χρόνια και τώρα είσαι ενήλικας, δεν πρόκειται να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη, παίρνει χρόνο. Αν αυτές οι σκέψεις και απόψεις αφορούν την εκτέλεση του καθήκοντος ή τις αρχές για το πώς να συμπεριφέρεσαι και να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, και αν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε προσπάθησε να αλλάξεις αυτά τα ζητήματα και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα το συντομότερο δυνατό. Αν αφορούν μόνο πτυχές της προσωπικής ζωής σου, καλό θα ήταν να προθυμοποιηθείς να τις αλλάξεις. Αν δεν μπορείς να τις αλλάξεις, αν σου φαίνεται τεράστιος κόπος ή αν έχεις ήδη συνηθίσει σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής και δεν μπορείς να τον αλλάξεις, δεν σε αναγκάζει κανείς. Εγώ απλώς τα επισημαίνω αυτά για να μάθεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Για τα προσωπικά, λοιπόν, ζητήματα του τρόπου ζωής, αποφάσισε μόνος σου, δεν θα σε πιέσουμε. Δική σου δουλειά είναι το πόσο συχνά πλένεις τις κάλτσες σου και αν τις μαντάρεις ή τις πετάς όταν τρυπάνε. Αποφάσισε σύμφωνα με τις δυνατότητές σου, δεν θα βάλουμε συγκεκριμένους κανόνες.

Σε κάποιες προνομιούχες οικογένειες, οι γονείς συχνά λένε στα παιδιά τους: «Όταν βγαίνεις έξω, μην ξεχνάς την καταγωγή σου και τους προγόνους σου. Η συμπεριφορά σου στις κοινωνικές ομάδες πρέπει να είναι τέτοια που να τιμά και να δοξάζει το όνομα της οικογένειάς μας. Μην αμαυρώνεις ποτέ τη φήμη των προγόνων μας. Να θυμάσαι πάντα αυτά που μας δίδαξαν και να μην ντροπιάζεις το σόι μας. Εάν κάποια μέρα κάνεις κάποιο λάθος, οι άλλοι θα πούνε: “Δεν είσαι από μια επιφανή και αξιοσέβαστη οικογένεια; Πώς μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο;” Θα σε κοροϊδεύουν και θα γελάνε, όχι μόνο εις βάρος σου, αλλά εις βάρος ολόκληρης της οικογένειάς μας. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα σπιλώσεις το όνομα της οικογένειάς μας και θα ντροπιάσεις τους προγόνους μας. Είναι απαράδεκτο αυτό». Κάποιοι γονείς λένε, επίσης, στα παιδιά τους: «Καταγόμαστε από ένα σπουδαίο έθνος και από έναν αρχαίο πολιτισμό. Δεν μας χαρίστηκε η σημερινή μας ζωή, γι’ αυτό να την εκτιμάς. Ιδιαίτερα όταν είσαι σε άλλη χώρα, πρέπει να δοξάζεις και να τιμάς τον κινεζικό λαό. Μην κάνεις οτιδήποτε μπορεί να ντροπιάσει το έθνος μας και να βλάψει τη φήμη του λαού μας». Αφενός, οι γονείς σου σου λένε να δοξάζεις και να τιμάς τη οικογένεια και τους προγόνους σου και, αφετέρου, το έθνος σου και σου λένε να μην ντροπιάσεις την πατρίδα σου. Οι γονείς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους έτσι από μικρά, και όταν εκείνα πάνε σχολείο, οι δάσκαλοί τους τα διαπαιδαγωγούν με τον ίδιο τρόπο και τους λένε: «Δοξάστε την τάξη μας, το σχολείο μας, την πόλη και τη χώρα μας. Μην επιτρέψετε στους ξένους να μας κοροϊδέψουν και να πουν ότι δεν έχουμε επίπεδο ή ότι έχουμε κακό χαρακτήρα». Κάποιοι μέσα από την εκκλησία λένε μέχρι και το εξής: «Εμείς οι Κινέζοι πιστέψαμε πρώτοι. Στις επαφές μας με ξένους αδελφούς και αδελφές, πρέπει να δοξάζουμε τον κινεζικό λαό και να υπερασπιζόμαστε τη φήμη του». Όλα τα παραπάνω λόγια έχουν άμεση σχέση με αυτά που εμφυσούν στους ανθρώπους οι οικογένειές τους. Είναι σωστά όλα αυτά που εμφυσούν; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί δεν είναι; Ποια δόξα επιζητούν; Έχει νόημα να επιζητά κανείς μια τέτοια δόξα; (Όχι, δεν έχει.) Ήταν κάποτε ένας τύπος από τη βορειοανατολική Κίνα που επισκεπτόταν διάφορες εκκλησίες· πήρε 10.000 γουάν από το ταμείο των προσφορών της εκκλησίας και γύρισε στην πατρίδα του για να τα φάει. Όταν το έμαθαν οι αδελφοί και οι αδελφές από τα βορειοανατολικά, κάποιοι είπαν: «Είναι απεχθής αυτός ο τύπος! Τόλμησε να βάλει χέρι στα χρήματα των προσφορών της εκκλησίας. Έχει αμαυρώσει τη φήμη των ανθρώπων από τα βορειοανατολικά! Αν τον ξαναδούμε ποτέ, πρέπει να του δώσουμε ένα μάθημα!» Αυτό το περιστατικό έκανε τους ανθρώπους από τα βορειοανατολικά να νιώσουν ατιμασμένοι. Δεν τολμούσαν καν να αναφέρουν αυτό το θέμα στους αδελφούς και τις αδελφές από άλλες επαρχίες. Ντρέπονταν και φοβόντουσαν ότι οι άλλοι θα έλεγαν: «Ο τάδε από τη βορειοανατολική περιοχή σας έκλεψε τα χρήματα των προσφορών». Φοβόντουσαν μήπως μιλήσουν οι άλλοι γι’ αυτό και δεν τολμούσαν να το αναφέρουν από μόνοι τους. Είναι σωστή αυτή η συμπεριφορά; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί δεν είναι σωστή; (Το ότι κάποιος έβαλε χέρι στα χρήματα των προσφορών δεν αφορά κανέναν άλλον· καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.) Ακριβώς. Το ότι εκείνος έκλεψε τα χρήματα των προσφορών είναι δική του υπόθεση. Αν τον ανακάλυπτες και τον σταματούσες, κι έτσι δεν επέτρεπες να πάθει ζημιά ο οίκος του Θεού και διαφύλασσες τα συμφέροντά του, θα είχες εκπληρώσει την ευθύνη σου. Αν δεν μπορούσες να τον σταματήσεις και να αποτρέψεις τη ζημιά, τότε θα έπρεπε να αναγνωρίσεις τι άθλιος που είναι, να πάρεις ένα μάθημα, να προσευχηθείς στον Θεό να μην ξαναγίνει το ίδιο και να κάνεις ό,τι μπορείς για να μην πέσεις κι εσύ στον ίδιο πειρασμό. Πρέπει να αντιμετωπίσεις σωστά αυτό το ζήτημα. Ναι μεν κατάγεται από την περιοχή σου, αλλά οι πράξεις του εκφράζουν μόνο τον ίδιο ως άτομο. Δεν του τα έμαθαν αυτά οι άνθρωποι της περιοχής, ούτε τον ενθάρρυναν να συμπεριφέρεται έτσι. Αυτό δεν έχει σχέση με κανέναν άλλον. Το πολύ-πολύ μπορεί να πει κανείς ότι φταίνε και οι άλλοι που δεν τον επέβλεψαν ή δεν τον καθοδήγησαν σωστά, αλλά μέχρι εκεί· κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να επωμιστεί τις συνέπειες των λανθασμένων πράξεών του. Έδρασε ενάντια στον Θεό και προσέβαλε τα διοικητικά διατάγματα και κανένας άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να επωμιστεί τις συνέπειες για λογαριασμό του. Η ανυποληψία του είναι δική του υπόθεση. Άσε που το ζήτημα αυτό δεν αφορά την απώλεια του γοήτρου ή τη δόξα· αφορά τη φύση-ουσία του ατόμου και το μονοπάτι που έχει ακολουθήσει. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι, αρχικά, δεν κατάφερε ο κόσμος να διακρίνει τον πραγματικό του χαρακτήρα, αλλά μετά από αυτό το περιστατικό αποκαλύφθηκε το αληθινό του πρόσωπο. Το γεγονός αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη φήμη ή την αξιοπρέπεια των υπόλοιπων αδελφών της περιοχής. Αν πιστεύεις ότι κάποιος σε έχει ντροπιάσει μόνο και μόνο επειδή είναι από την περιοχή σου, τότε δεν έχεις σωστή άποψη και κατανόηση. Ο οίκος του Θεού δεν τιμωρεί ποτέ μια ολόκληρη οικογένεια για τις αμαρτίες ενός μεμονωμένου ατόμου· ο Θεός βλέπει τον καθένα ως ξεχωριστή οντότητα. Η καταγωγή σου δεν έχει καμία σημασία, ακόμη κι αν κατάγεσαι από την ίδια οικογένεια ή τους ίδιους γονείς, ο Θεός βλέπει κάθε άτομο ως μια μοναδική οντότητα. Ποτέ δεν ενοχοποιεί για τα λάθη ενός ατόμου κάποιον που έχει σχέση μαζί του. Αυτή είναι η αρχή και συμφωνεί με την αλήθεια. Αν, παρ’ όλα αυτά, εσύ νομίζεις ότι κάποιος που κατάγεται από την περιοχή σου και κάνει κάτι κακό βλάπτει τη φήμη σου και σε μπλέκει κι εσένα, αυτό είναι δική σου παρανόηση και δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Είναι, λοιπόν, σωστό να σου λένε οι γονείς σου: «Να δοξάσεις τη χώρα μας, την οικογένειά μας ή το όνομά μας»; (Όχι.) Γιατί όχι; Με ποια φράση έχει την ίδια φύση; Δεν έχει την ίδια φύση με τη σκέψη που συζητήσαμε προηγουμένως, δηλαδή: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει»; Τίποτα απ’ όσα κάνει ένα άτομο στη ζωή του, δηλαδή το να κάνει θετικές πράξεις, να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι και να αγκαλιάζει τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, δεν γίνεται για να τιμήσει τον εαυτό του. Αντίθετα, οι άνθρωποι οφείλουν να έχουν αυτήν τη συμπεριφορά: Είναι ευθύνη τους, είναι το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίσουν, είναι το καθήκον τους. Είναι υποχρέωση και καθήκον του κάθε ανθρώπου να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι, να ενστερνίζεται τα θετικά πράγματα και την αλήθεια και να υποτάσσεται στον Θεό. Τα κάνει, επίσης, για να επιτύχει τη σωτηρία, όχι για να ενισχύσει το γόητρο το δικό του ή του Θεού, όχι, φυσικά, για το γόητρο των συμπατριωτών σου και σίγουρα όχι για χάρη μιας συγκεκριμένης οικογένειας, φυλής ή φατρίας. Η σωτηρία σου δεν έχει ως σκοπό να δοξαστούν ούτε οι συμπατριώτες σου ούτε, φυσικά, η οικογένειά σου. Το «δόξασμα» δεν είναι παρά μια θεωρία. Η σωτηρία σου δεν έχει καμία σχέση με αυτούς τους ανθρώπους. Πώς μπορεί να τους ωφελήσει η σωτηρία σου; Τι μπορούν να κερδίσουν εκείνοι αν σωθείς εσύ; Εφόσον δεν ακολουθούν το ορθό μονοπάτι, ο Θεός, σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του, θα τους φερθεί ανάλογα, θα τους φερθεί όπως πρέπει. Τι κερδίζουν εκείνοι από αυτό το λεγόμενο «δόξασμα»; Δεν έχει να κάνει καθόλου μ’ αυτούς. Για το μονοπάτι που ακολουθείς, εσύ δέχεσαι τις συνέπειες, ενώ εκείνοι δέχονται τις συνέπειες του δικού τους μονοπατιού. Ο Θεός τούς αντιμετωπίζει όλους σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του. Κανένας άνθρωπος δεν έχει ευθύνη να δοξάσει το έθνος, την οικογένεια ή το όνομά του. Είναι λογικό ότι δεν πρέπει να αναλάβεις μόνος σου αυτήν την ευθύνη και, εδώ που τα λέμε, δεν μπορείς κιόλας να το κάνεις. Δεν έχει καμία σχέση η άνοδος ή η πτώση μιας οικογένειας ή μιας φατρίας, η πορεία της και η μοίρα της, με το αν θα τη δοξάσεις εσύ. Και φυσικά, ουδεμία σχέση έχει με το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις. Αν έχεις καλή συμπεριφορά και μπορείς να υποταχθείς στον Θεό, αυτό δεν το κάνεις για να τους δοξάσεις ή να τους τιμήσεις, ούτε για να διεκδικήσεις οποιαδήποτε ανταμοιβή από τον Θεό για λογαριασμό τους ή για να τους απαλλάξεις από την τιμωρία. Η άνοδός τους, η πτώση τους και η μοίρα τους δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα. Κυρίως όσον αφορά το κατά πόσον αισθάνονται ότι τους τίμησες και τους δόξασες ή όχι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με σένα. Δεν μπορείς να τους σηκώσεις εσύ στους ώμους σου, δεν έχεις ούτε την ευθύνη ούτε την υποχρέωση να το κάνεις. Επομένως, όταν οι γονείς σου σου λένε: «Πρέπει να δοξάσεις το έθνος μας, την οικογένειά μας ή το όνομά μας και δεν πρέπει να αμαυρώσεις τη φήμη των προγόνων μας ούτε να επιτρέψεις σε κανέναν να μας κατηγορήσει πίσω από την πλάτη μας», το μόνο που κάνουν αυτά τα λόγια είναι να σου ασκούν αρνητική ψυχολογική πίεση. Δεν μπορείς να ανταποκριθείς σε αυτά, αλλά ούτε και έχεις καμία υποχρέωση να το κάνεις. Γιατί; Επειδή το μόνο που απαιτεί από σένα ο Θεός είναι να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιούργημα ενώπιον Του. Δεν σου ζητάει να κάνεις τίποτα ούτε να επωμιστείς την παραμικρή υποχρέωση για τη χώρα σου, την οικογένειά σου ή το όνομά σου. Επομένως, δεν είσαι υποχρεωμένος να δοξάσεις τη χώρα σου ή την οικογένειά σου, ή να δοξάσεις, να τιμήσεις και γενικά να κάνεις το οτιδήποτε για το όνομά σου. Δεν σε αφορούν εσένα όλα αυτά. Η μοίρα όλων εκείνων βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του Θεού κι εσύ δεν χρειάζεται να επωμιστείς κανένα απολύτως βάρος. Αν κάνεις κάποιο λάθος, δεν πρέπει να νιώθεις καθόλου ενοχές απέναντί τους. Αν κάνεις κάποιες καλές πράξεις, δεν θα πρέπει να σκέφτεσαι ότι ήσουν τυχερός ή να νομίζεις ότι δόξασες τη χώρα σου, την οικογένειά σου ή το όνομά σου. Δεν υπάρχει λόγος να χαίρεσαι γι’ αυτά τα πράγματα. Και επίσης, μη φοβάσαι και μη στεναχωριέσαι αν δεν τα καταφέρεις, και μην κατηγορείς τον εαυτό σου, αφού αυτά δεν σε αφορούν εσένα καθόλου. Πολύ απλά, μην τα σκέφτεσαι καν. Όσον αφορά, λοιπόν, τους ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας, οι Κινέζοι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού· εκείνοι προσέρχονται ενώπιον του Θεού και είναι δημιουργήματα. Και οι Δυτικοί προσέρχονται ενώπιον του Θεού και είναι επίσης δημιουργήματα. Οι Ασιάτες, οι Ευρωπαίοι, οι Βορειοαμερικανοί και οι Νοτιοαμερικανοί, όσοι ζουν στην Ωκεανία και την Αφρική, κι εκείνοι προσέρχονται ενώπιον του Θεού και αποδέχονται το έργο Του, είναι κι αυτοί δημιουργήματά Του. Από όποια χώρα κι αν κατάγεται κάποιος, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να εκπληρώνει το καθήκον του ως δημιούργημα, να αποδέχεται τα λόγια του Θεού, να υποτάσσεται σ’ αυτά και να επιτυγχάνει τη σωτηρία. Δεν πρέπει οι άνθρωποι να σχηματίζουν διάφορες φατρίες με βάση την εθνικότητά τους και να χωρίζονται σε ομάδες ή φυλές. Οτιδήποτε γίνεται με στόχο αυτού του αγώνα ή με βασική αρχή του το να δοξάσει κανείς τη φυλή του είναι λάθος. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βαδίζουν σ’ αυτό το μονοπάτι, και αυτό το φαινόμενο δεν πρέπει να εμφανίζεται μέσα στην εκκλησία. Εφόσον άνθρωποι από διαφορετικές χώρες επικοινωνούν εκτενέστερα και μπορούν να κινηθούν σε μια ευρύτερη περιοχή του πλανήτη, θα έρθει μια μέρα που ένας Ασιάτης μπορεί να συναντήσει έναν Ευρωπαίο, ένας Ευρωπαίος μπορεί να συναντήσει έναν Αμερικανό και ένας Αμερικανός μπορεί να έρθει σε επαφή με έναν Ασιάτη, έναν Αφρικανό κλπ. Αν, όταν συναθροίζονται διαφορετικές φυλές, σχηματίζονται ομάδες με βάση τη φυλή και όλες τους πασχίζουν να δοξάσουν τη δική τους φυλή και πράττουν για το συμφέρον της, τότε τι θα αρχίσει να συμβαίνει μέσα στην εκκλησία; Διχασμός. Ο Θεός το απεχθάνεται αυτό και το καταδικάζει. Όποιος το κάνει αυτό είναι καταραμένος, είναι υπηρέτης του Σατανά και θα τιμωρηθεί. Και γιατί θα τιμωρηθεί; Επειδή αυτό συνιστά παραβίαση των διοικητικών διαταγμάτων. Μην το κάνεις ποτέ αυτό. Αν το κάνεις, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις εγκαταλείψει αυτήν την πτυχή των διαμορφωτικών επιρροών των γονιών σου. Δεν έχεις αποδεχτεί την ταυτότητα που σου έδωσε ο Θεός ως δημιούργημα και συνεχίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου ως Κινέζο ή ως λευκό, μαύρο ή μελαμψό, δηλαδή ως κάποιον που προέρχεται από διαφορετική φυλή, που έχει διαφορετικό όνομα ή εθνικότητα. Αν θέλεις να δοξάσεις το έθνος, τη φυλή ή την οικογένειά σου και ενεργείς με αυτό κατά νου, τότε οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Σήμερα, δηλώνουμε και ξεκαθαρίζουμε με επισημότητα και σοβαρότητα αυτό το θέμα εδώ. Αν μια μέρα κάποιος εναντιωθεί σ’ αυτήν την πτυχή των διοικητικών διαταγμάτων, θα υποστεί τις συνέπειες. Μην παραπονεθείς τότε, λέγοντας: «Δεν μου το είπες, δεν το ήξερα, δεν το είχα καταλάβει». Ενώ ξέρεις από καιρό την ταυτότητά σου ως δημιουργήματος, μπορείς ακόμα και φέρεσαι έτσι. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχες άγνοια, μα το έκανες σκόπιμα, άρα διέπραξες το αδίκημα εν γνώσει σου. Θα πρέπει να τιμωρηθείς. Είναι αδιανόητες οι συνέπειες της εναντίωσης στα διοικητικά διατάγματα. Το καταλαβαίνετε; (Ναι, το καταλαβαίνουμε.)

Κάποιοι γονείς λένε στα παιδιά τους: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τις ρίζες μας, όπου κι αν βρισκόμαστε. Δεν γίνεται να ξεχάσουμε το μέρος όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε ούτε το ποιοι είμαστε. Όπου κι αν βρίσκεσαι, όταν βλέπεις συντοπίτες σου, να τους φροντίζεις. Στις επιλογές σου για τους επικεφαλής κάποιας εκκλησίας ή για προϊσταμένους, να δίνεις προτεραιότητα σε άτομα που κατάγονται από τον τόπο σου. Όταν υπάρχουν κάποια υλικά οφέλη στην εκκλησία, ας τα απολαύσουν πρώτοι οι άνθρωποι από τον τόπο σου. Αν επιλέγεις μέλη για μια ομάδα, επίλεξε πρώτα ανθρώπους από τη γενέτειρά σου. Όταν δουλεύουν μαζί συγχωριανοί, μιλάτε την ίδια γλώσσα και έχετε οικειότητα». Πώς λέγεται αυτό; «Όταν συναντιούνται συγχωριανοί, τα μάτια τους γεμίζουν δάκρυα». Υπάρχει και το άλλο ρητό: «Οι θείοι και οι θείες είναι συγγενείς, γενιά με τη γενιά: Μπορεί να έχουν σπάσει τα κόκαλά τους, αλλά οι τένοντες παραμένουν συνδεδεμένοι». Κάποιοι άνθρωποι, επειδή έτσι έχουν μάθει από τους γονείς τους και από τους μεγαλύτερους, μόλις μάθουν ότι κάποιος έχει καταγωγή από την ίδια επαρχία ή την ίδια πόλη, ή αν τον ακούσουν να μιλάει με την προφορά του τόπου τους, τον συμπαθούν πολύ. Τρώνε μαζί του, κάθονται μαζί στις συναθροίσεις και κάνουν τα πάντα μαζί. Τους ενώνει ένας ξεχωριστός δεσμός. Κάποιοι λένε μόλις συναντήσουν έναν συγχωριανό τους: «Το ξέρεις το ρητό: “Όταν συναντιούνται συγχωριανοί, τα μάτια τους γεμίζουν δάκρυα”. Όταν συναντώ έναν συγχωριανό μου, τον νιώθω κοντά μου. Μόλις σε συνάντησα, σε ένιωσα σαν οικογένεια». Τους συγχωριανούς τους τους φροντίζουν με ιδιαίτερο τρόπο. Αν κάποιος συγχωριανός τους συναντά δυσκολίες στη ζωή ή στη δουλειά του, ή αν είναι άρρωστος, τον φροντίζουν με ιδιαίτερη μέριμνα. Είναι καλό αυτό; (Όχι, δεν είναι καλό.) Γιατί δεν είναι καλό; (Δεν έχει αρχές το να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο.) Δεν έχει αρχές, και το άτομο αυτό είναι ανακατώστρα. Έχει θετικά συναισθήματα απέναντι στους συγχωριανούς του, αλλά τι είναι οι συγχωριανοί; Είναι καλοί άνθρωποι; Είναι αληθινοί αδελφοί και αδελφές; Μήπως συμφωνεί με τις αρχές το να προωθείς τους συγχωριανούς σου; Μήπως συμφωνεί με τις αρχές το να τους προτείνεις; Κάνουν για τη δουλειά; Είναι θεμιτό να τους φροντίζεις τόσο και να είσαι τόσο κοντά μ’ αυτούς; Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια και τις αρχές; Αν δεν συμφωνεί, τότε δεν είναι σωστά τα όσα κάνεις γι’ αυτούς και ο Θεός τα απεχθάνεται. Καταλαβαίνεις; (Καταλαβαίνω.) Όταν, λοιπόν, σου λένε οι γονείς σου: «Όταν συναντάς συγχωριανούς σου, να τους προσέχεις», πρόκειται για πλάνη και θα πρέπει να το ξεχάσεις και να το αγνοήσεις. Από δω και στο εξής, αν σε ρωτήσουν οι γονείς σου: «Είναι στην εκκλησία μαζί σου ο τάδε συγχωριανός μας. Τον φρόντισες;», τι θα πρέπει να απαντήσεις; (Στον οίκο του Θεού, αντιμετωπίζουμε τους πάντες ισότιμα.) Να πεις: «Δεν είμαι υποχρεωμένος να κάνω κάτι τέτοιο. Άσε τον συγχωριανό, ούτε εσάς δεν θα φρόντιζα αν βρισκόσασταν απέναντι από τον Θεό». Είναι κάποιοι άνθρωποι που τους επηρεάζουν πάρα πολύ αυτές οι παραδοσιακές αντιλήψεις της οικογένειας. Μόλις συναντήσουν κάποιον συγγενή τους ή κάποιον με το ίδιο επώνυμο ή που ανήκει στην ίδια φατρία, δεν τον αποφεύγουν. Μόλις μάθουν ότι κάποια κυρία έχει το ίδιο επώνυμο με αυτούς, λένε: «Πω πω, όλοι εδώ είμαστε μια οικογένεια. Με βάση τη σχέση μας, μάλλον πρέπει να τη λέω θεία μου. Ουσιαστικά είμαι εγγόνι της». Αποκαλούν με χαρά τον εαυτό τους ανήψι, και εκείνη τη γυναίκα δεν τολμούν να την αποκαλέσουν αδελφή ή οτιδήποτε άλλο· την αποκαλούν πάντα «θεία». Κάποιοι, όταν δουν κάποιον που έχει το ίδιο επώνυμο, νιώθουν έναν ιδιαίτερο δεσμό μαζί του και δεν τους νοιάζει τι άνθρωπος είναι. Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Κάποιες οικογένειες, συγκεκριμένα, έχουν την παράδοση να προσέχουν ιδιαίτερα τους ανθρώπους που ανήκουν στην ίδια φατρία, τους φέρονται ευγενικά και έχουν στενές επαφές μαζί τους. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το σπίτι τους είναι πάντα γεμάτο κόσμο και φωνές, και η οικογένεια μοιάζει ιδιαίτερα ζωντανή και χαρούμενη. Όταν συμβαίνει κάτι, έρχονται όλοι οι μακρινοί συγγενείς να βάλουν ένα χεράκι και να βοηθήσουν με συμβουλές και υποδείξεις. Κάποιοι, λόγω της επιρροής από την οικογενειακή αυτή κουλτούρα, θεωρούν καλή μια τέτοιου είδους συμπεριφορά· τουλάχιστον, δεν είναι μόνοι τους και έχουν ανθρώπους να τους βοηθήσουν στις δυσκολίες. Άλλοι άνθρωποι, τι αντιλήψεις έχουν; «Για να ζήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, πρέπει να συμπεριφέρεσαι ευχάριστα». Είναι δύσκολο να εξηγήσεις αυτό το ρητό, αλλά ο καθένας μπορεί να καταλάβει το νόημά του. «Πρέπει να ζει κανείς με τα ανθρώπινα συναισθήματα. Γίνεται κάποιος που δεν έχει ανθρώπινα συναισθήματα να αποκαλείται άνθρωπος; Αν είσαι πάντα σοβαρός, αν σε απασχολούν πάντα οι αρχές και η στάση απέναντι στα πράγματα, στο τέλος θα μείνεις χωρίς κανέναν συγγενή ή φίλο. Πρέπει όσο ζεις μέσα σε κοινωνικές ομάδες να έχεις ανθρώπινα συναισθήματα. Όσοι δεν έχουν καμία σχέση με το επώνυμό μας είναι άλλη ιστορία· εκείνοι, όμως, που έχουν το ίδιο επώνυμο ή που είναι σόι, δεν έχουν όλοι σχέση μεταξύ τους; Δεν είναι δυνατόν να εγκαταλείψεις κανέναν απ’ αυτούς. Όταν σου συμβεί κάτι, για παράδειγμα αν αρρωστήσεις, αν γίνει ένας γάμος, μια κηδεία ή άλλα σημαντικά ή ασήμαντα γεγονότα, δεν χρειάζεσαι κάποιον για να το συζητήσεις; Όταν αγοράζεις σπίτι, αυτοκίνητο ή οικόπεδο, ο οποιοσδήποτε μπορεί να σου δώσει ένα χέρι βοηθείας. Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις αυτούς τους ανθρώπους· πρέπει στη ζωή σου να βασίζεσαι σ’ αυτούς». Λόγω του ότι σε έχει επηρεάσει έντονα αυτή η οικογενειακή κουλτούρα, όταν βγαίνεις έξω, και ειδικά στην εκκλησία, και βλέπεις κάποιον από την ίδια φατρία, πηγαίνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις κοντά του και τον συμπαθείς πολύ, τον προσέχεις και τον φροντίζεις ιδιαίτερα, και τα πηγαίνεις καλά μαζί του με έναν ξεχωριστό τρόπο. Ακόμα και στα λάθη του, συχνά είσαι επιεικής απέναντί του. Εκείνους που δεν είναι συγγενείς σου τους μεταχειρίζεσαι αμερόληπτα. Αλλά τα άτομα της φατρίας σου συνήθως τα προστατεύεις και τα ευνοείς, κάτι που με απλά λόγια λέγεται «μεροληψία υπέρ των συγγενών». Αυτές οι σκέψεις καθοδηγούν πολύ συχνά κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι δεν βασίζουν το πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους και το πώς χειρίζονται τις υποθέσεις της ζωής τους στις αρχές που διδάσκει ο Θεός, αλλά στην επιρροή της οικογενειακής κουλτούρας. Δεν είναι λάθος αυτό; (Ναι.) Ας πούμε, μπορεί κάποια με το επώνυμο Ζανγκ να απευθύνεται σε κάποια άλλη γυναίκα με το ίδιο επώνυμο που είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερη ως «μεγαλύτερη αδελφή». Οι άλλοι μπορεί να νομίζουν ότι είναι όντως αδελφές, αλλά στην πραγματικότητα να είναι άσχετες μεταξύ τους και να έχουν απλώς το ίδιο επώνυμο, χωρίς να είναι συγγενείς. Γιατί την αποκαλεί έτσι; Πρόκειται για την επιρροή της οικογενειακής κουλτούρας. Οι δυο τους είναι παντού αχώριστες, η ίδια μιλάει για τα πάντα στη «μεγαλύτερη αδελφή» της και όχι στους ξένους. Γιατί; «Επειδή είναι μια Ζανγκ, σαν κι εμένα. Είμαστε οικογένεια. Οφείλω να της λέω τα πάντα. Αν όχι σ’ εκείνη, τότε σε ποιον; Δεν θα ήταν ανόητο να εμπιστευτώ αγνώστους και όχι την οικογένειά μου; Οι ξένοι είναι αναξιόπιστοι, απ’ όπου κι αν το πιάσεις· μόνο την οικογένειά του μπορεί κανείς να εμπιστευτεί». Κατά την επιλογή των επικεφαλής της εκκλησίας, επιλέγει εκείνη, και όταν τη ρωτούν: «Γιατί διάλεξες αυτήν;», εκείνη απαντά: «Επειδή έχουμε το ίδιο επώνυμο. Δεν θα ήταν παράλογο και ανάρμοστο να μην την ψήφιζα; Αν δεν την ψήφιζα, θα ήμουν καθόλου άνθρωπος;» Κάθε φορά που υπάρχουν κάποια υλικά οφέλη ή κάποια καλά στην εκκλησία, σκέφτεται πρώτα εκείνη. «Γιατί σκέφτηκες εκείνη πρώτη;» «Επειδή έχουμε το ίδιο επώνυμο, είναι οικογένειά μου. Αν δεν τη φρόντιζα εγώ, ποιος θα την φρόντιζε; Αν δεν είχα αυτό το στοιχειώδες ανθρώπινο συναίσθημα, θα ήμουν άνθρωπος, τελικά;» Είτε τα κίνητρά σου είναι η στοργή είτε είναι εγωιστικά, με λίγα λόγια, αν σε επηρεάζουν και σε διαμορφώνουν αυτές οι σκέψεις από την οικογένειά σου, πρέπει να αλλάξεις αμέσως και να σταματήσεις να συμπεριφέρεσαι, να αντιμετωπίζεις τα πράγματα και να φέρεσαι στους ανθρώπους με αυτές τις μεθόδους. Όσο περιορισμένες ή ευρείες κι αν είναι αυτές οι μέθοδοι, δεν είναι οι αρχές και οι μέθοδοι που σου έχει μάθει ο Θεός. Στην ελάχιστη περίπτωση, είναι οι σκέψεις και οι απόψεις που οφείλεις να εγκαταλείψεις. Με λίγα λόγια, πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας που δεν εναρμονίζονται με τις αρχές που σου μαθαίνει ο Θεός. Μη συμπεριφέρεσαι στους άλλους και μην αλληλεπιδράς μαζί τους με τέτοιες μεθόδους και μη χειρίζεσαι έτσι τα ζητήματα. Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν το εξής: «Αν δεν χειριστώ έτσι τα ζητήματα, δεν θα ξέρω καθόλου πώς να τα χειριστώ». Εύκολα μπορείς να το βρεις αυτό. Στα λόγια του Θεού υπάρχουν αρχές για το πώς να χειριστείς διάφορα ζητήματα. Αν δεν βρίσκεις στα λόγια του Θεού μονοπάτι άσκησης, τότε ψάξε να βρεις έναν αδελφό ή μια αδελφή που καταλαβαίνει αυτήν την αλήθεια και ρώτησέ τους για να σου διευκρινίσουν ό,τι χρειάζεσαι ώστε να καταλάβεις. Αυτά πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι όσον αφορά τη μεταχείριση των ζητημάτων που αφορούν τη φατρία, το επώνυμο και το πώς είναι ο κόσμος.

Κάποιοι γονείς γκρινιάζουν συχνά-πυκνά στις κόρες τους και τους λένε: «Γυναίκα είσαι, γι’ αυτό να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος. Αν πάρεις άντρα από οικογένεια με κόκορες, πρέπει να φέρεσαι σαν κόκορας· αν πάρεις άντρα από οικογένεια σκύλων, πρέπει να φέρεσαι σαν σκύλος». Το νόημα αυτών των λόγων είναι ότι δεν πρέπει να προσπαθείς να γίνεις καλός άνθρωπος, αλλά αντίθετα να συμβιβαστείς και να γίνεις είτε σαν κόκορας είτε σαν σκύλος. Είναι καλό ένα τέτοιο μονοπάτι; Θα ήταν προφανές για τον καθένα ότι δεν είναι, σωστά; Η φράση «να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς» σίγουρα απευθύνεται στις γυναίκες· τόσο τραγική είναι η μοίρα τους. Οι γυναίκες, λόγω της επιρροής και της διαμόρφωσης από την οικογένειά τους, καταλήγουν στην εξαχρείωση: Αν παντρευτούν κόκορα, ακολουθούν τον κόκορα και αν παντρευτούν σκύλο, ακολουθούν τον σκύλο. Δεν προσπαθούν να βαδίσουν σε ένα καλό μονοπάτι, απλώς κάνουν ό,τι τους λένε οι γονείς τους. Πρέπει να διακρίνεις αν αυτή η σκέψη είναι σωστή ή λανθασμένη, ωφέλιμη ή επιβλαβής για τη συμπεριφορά σου, παρόλο που σου την έχουν εμφυσήσει οι γονείς σου. Έχουμε ήδη κάνει συναναστροφή, φυσικά, πάνω σ’ αυτήν την πτυχή, στο πλαίσιο του θέματος της εγκατάλειψης του γάμου· γι’ αυτό, σήμερα δεν θα αναλύσουμε πιο συγκεκριμένα αυτά τα πράγματα. Με λίγα λόγια, πρέπει να εγκαταλείψεις όλες αυτές τις λανθασμένες, στρεβλές, επιφανειακές, ανόητες, ακόμη και μοχθηρές και έκφυλες σκέψεις και απόψεις των γονιών σου. Ειδικά ρητά σαν το «Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος», το οποίο μόλις συζητήσαμε, και αυτό που λέει «Παντρέψου έναν άντρα για να έχεις ρούχα και φαγητό», θα πρέπει να τα καταλάβεις καλά. Μη σε παραπλανούν τέτοιες σκέψεις που σου ενσταλάζουν οι γονείς σου και μη σε κάνουν να πιστέψεις το εξής: «Έχω πουληθεί στον άντρα που παντρεύομαι: Αυτός είναι ο αφέντης μου, πρέπει να γίνω όπως θέλει εκείνος να γίνω και να κάνω ό,τι μου λέει, η μοίρα μου είναι δεμένη μαζί του. Από τον γάμο και μετά, είμαστε και οι δύο δεμένοι μεταξύ μας σαν δύο ακρίδες δεμένες με σχοινί. Αν αυτός ευημερεί, τότε ευημερώ κι εγώ· αν δεν ευημερεί εκείνος, τότε δεν ευημερώ ούτε κι εγώ. Γι’ αυτό, θα είναι πάντα σωστό το ρητό των γονιών μου: “Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος”. Οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν ανεξαρτησία ή τις οποιεσδήποτε επιδιώξεις, ενώ φυσικά απαγορεύεται να έχουν ιδέες ή επιθυμίες σχετικά με την ορθή οπτική για τη ζωή και το ορθό μονοπάτι στη ζωή. Πρέπει μόνο να ακολουθούν υπάκουα τα λόγια των γονιών τους: “Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος”». Είναι σωστή αυτή η σκέψη για έναν άνθρωπο; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστή; Υπάρχει ακόμα μια φράση με παρόμοιο νόημα με το: «Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος». Ποια είναι αυτή; «Δύο ακρίδες δεμένες με σχοινί», που σημαίνει ότι από την ώρα του γάμου σας, η μοίρα σου είναι συνυφασμένη με τη δική του. Αν αυτός ευημερεί, το ίδιο ισχύει και για σένα· αν δεν ευημερεί αυτός, δεν ευημερείς ούτε κι εσύ. Αυτό ισχύει; (Όχι.) Ας μιλήσουμε πρώτα για το ρητό «Αν αυτός ευημερεί, το ίδιο ισχύει και για σένα». Είναι αλήθεια αυτό; (Όχι.) Μπορεί κανείς να αντικρούσει αυτό το ζήτημα με ένα παράδειγμα; Δεν υπάρχει κάποιο που μπορείτε να σκεφτείτε; Επιτρέψτε Μου να δώσω Εγώ ένα. Ας πούμε πως είναι μια συγκεκριμένη γυναίκα που παντρεύεται έναν άντρα και μετά κάνει το παν για να τον ακολουθήσει. Είναι σαν αυτό που συνηθίζουν να λένε οι γυναίκες: «Από σήμερα ανήκω σ’ εσένα», υπονοώντας: «Με έχουν πουλήσει σ’ εσένα και η μοίρα μου είναι συνυφασμένη με τη δική σου». Ας αφήσουμε τώρα τη γυναίκα που καταλήγει στην εξαχρείωση και ας επικεντρωθούμε προς το παρόν στο αν είναι ή δεν είναι σωστή η φράση «Αν αυτός ευημερεί, το ίδιο ισχύει και για σένα». Είναι αλήθεια ότι, αν αυτός ευημερεί, αυτομάτως θα ευημερείς κι εσύ; Ας πούμε ότι ο άνδρας ανοίγει μια επιχείρηση και δεν τα πάει πολύ καλά, καθώς αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες, έχει πολλά προβλήματα, δεν έχει κεφάλαια, δεν έχει γνωριμίες, δεν βρίσκει καλό σημείο για να ανοίξει το μαγαζί, δεν βρίσκει σε ποια αγορά να δραστηριοποιηθεί και δεν έχει κανέναν να τον βοηθήσει. Εσύ, ως σύζυγός του, είσαι αποφασισμένη να τον ακολουθήσεις· ό,τι κι αν κάνει, δεν τον απεχθάνεσαι ποτέ και τον υποστηρίζεις άνευ όρων. Περνάει ο καιρός και η επιχείρησή του πάει καλά, ανοίγει το ένα υποκατάστημα μετά το άλλο και βγάζει όλο και περισσότερα χρήματα. Ο άνδρας σου γίνεται αφεντικό και από αφεντικό γίνεται πλούσιος μεγιστάνας. Ευημερεί, έτσι δεν είναι; Όπως λέει και το ρητό: «Όποιος έχει λεφτά γίνεται κακός». Κάτι τέτοιο είναι φυσικά πραγματικότητα σ’ αυτήν την κοινωνία και σ’ αυτόν τον κακό κόσμο. Μόλις γίνει αφεντικό και τελικά γίνει μεγιστάνας ο άνδρας σου, πόσο εύκολο είναι τότε να πέσει στη διαφθορά; Μπορεί αυτό να γίνει ανά πάσα στιγμή. Μόλις γίνει αφεντικό και αρχίσει να ευημερεί, τότε θα έχουν τελειώσει οι καλές μέρες σου. Γιατί; Θα αρχίσεις να ανησυχείς: «Μήπως έχει άλλη γυναίκα; Μήπως θα με απατήσει; Μήπως κάποια τον αποπλανά; Μήπως θα με βαρεθεί; Μήπως θα χάσει την αγάπη του;» Έχουν τελειώσει οι καλές σου μέρες; Μετά από τόσα χρόνια που ήσουν πλάι του στις δυσκολίες του, νιώθεις δυστυχισμένη και κουρασμένη. Δεν είχατε καλές συνθήκες διαβίωσης όλον αυτόν τον καιρό, έχεις πλέον προβλήματα υγείας και έχεις χάσει την ομορφιά σου. Έχεις γίνει μια χλωμή γριά. Μπορεί να μη σε βλέπει πια ως τη νεαρή, γοητευτική γυναίκα που κάποτε ερωτεύτηκε. Μπορεί να σκεφτεί: «Τώρα που είμαι πλούσιος και έχω επιρροή, βρίσκω και καλύτερη». Σιγά-σιγά απομακρύνεται, αρχίζει να κάνει διάφορες σκέψεις, αρχίζει να αλλάζει. Τότε δεν κινδυνεύεις; Αυτός έγινε μεγάλο αφεντικό κι εσύ είσαι μια χλωμή γριά. Δεν υπάρχει εδώ κάποια διαφορά και ανισότητα μεταξύ σας; Δεν είσαι πλέον ανάξιά του; Δεν σε θεωρεί κατώτερή του; Μήπως δεν σε απεχθάνεται όλο και περισσότερο; Αν ισχύουν αυτά, τότε μόλις τώρα αρχίζουν οι δύσκολες μέρες σου. Μπορεί τελικά να κάνει αυτό που θέλει και να βρει μια άλλη γυναίκα και να έρχεται όλο και λιγότερο στο σπίτι. Και όποτε γυρνάει, όλο τσακώνεται μαζί σου και έπειτα κοπανάει την πόρτα και φεύγει, και πολλές φορές χάνεται για μέρες. Το καλύτερο που έχεις να ελπίζεις, δεδομένης της σχέσης που είχατε στο παρελθόν, είναι να σου δίνει χρήματα και να καλύπτει τις ανάγκες σου. Αν κάνεις φασαρία, μπορεί ακόμη και να μη σου καλύπτει τα έξοδα διαβίωσής σου. Πώς είναι, λοιπόν, η κατάσταση; Μόνο και μόνο επειδή αρχίζει να ευημερεί, έχει βελτιωθεί καθόλου η μοίρα σου; Είσαι πιο ευτυχισμένη ή πιο δυστυχισμένη; (Πιο δυστυχισμένη.) Είσαι πιο δυστυχισμένη. Ήρθαν οι μέρες της δυστυχίας σου. Οι περισσότερες γυναίκες, όταν τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα, κλαίνε γοερά και κάθονται να τα υπομείνουν όλα εξαιτίας αυτών που τους έλεγαν οι γονείς τους: «Μη βγάζεις τα άπλυτά σου στη φόρα». Σκέφτονται: «Θα αντέξω μέχρι να μεγαλώσει ο γιος μου και να μπορεί να με στηρίξει. Τότε θα ξεφορτωθώ τον άνδρα μου!» Κάποιες γυναίκες έχουν την τύχη να γίνει κάποια μέρα στυλοβάτης τους ο γιος τους, άλλες όμως δεν τα καταφέρνουν. Όταν το παιδί είναι ακόμα μικρό, ο άνδρας αποφασίζει να το κρατήσει και λέει στη γυναίκα του: «Φύγε, χλωμή γριά!» Μπορεί ακόμη και να την περάσουν για ζητιάνα και να την πετάξουν έξω από το ίδιο της το σπίτι. Άρα, είναι αναγκαστικό ότι κι εσύ ευημερείς όταν ευημερεί αυτός; Είναι όντως η μοίρα σου συνυφασμένη με τη δική του; (Όχι.) Αν δεν πάει καλά η επιχείρησή του ή αν δεν πηγαίνει όπως θέλει εκείνος, τότε μπορεί να συνεχίσει να σε αγαπάει, αφού έχει ανάγκη την υποστήριξη, την ενθάρρυνση, τη συντροφιά και τη φροντίδα σου, και ούτε μπορεί ούτε έχει την ευκαιρία να πέσει στη διαφθορά. Όσο εκείνος δεν ευημερεί, εσύ μπορεί να νιώθεις πιο ασφαλής και να έχεις κάποιον για συντροφιά κι έτσι θα βιώσεις τη ζεστασιά και την ευτυχία του γάμου. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι, όταν εκείνος δεν ευημερεί, κανείς από τον έξω κόσμο δεν του δίνει σημασία ούτε τον εκτιμά, κι έτσι εσύ είσαι το μόνο άτομο στο οποίο μπορεί να βασιστεί, σε προσέχει σαν τα μάτια του. Όταν είναι έτσι τα πράγματα, μπορείς να νιώσεις ασφαλής και να είσαι σχετικά καλύτερα και πιο ευτυχισμένη. Αν, όμως, καταφέρει να ευημερήσει και ανοίξει τα φτερά του και πετάξει, θα σε πάρει μαζί του εσένα; Είναι σωστό το ρητό που λένε οι γονείς: «Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος»; (Όχι, δεν είναι.) Σαφέστατα, οδηγεί τις γυναίκες σε ένα απύθμενο μαρτύριο. Είναι σωστή η αρχή: «Αν ακολουθεί το ορθό μονοπάτι, θα τον ακολουθήσω, ενώ αν δεν το κάνει, θα τον εγκαταλείψω»; Και αυτή η αρχή λάθος είναι. Το ότι θα τον παντρευτείς δεν σημαίνει ότι έχεις πουληθεί σε αυτόν, αλλά ούτε και πρέπει να τον αντιμετωπίζεις λες και είναι ξένος. Φτάνει να εκπληρώσεις τις δικές σου ευθύνες μέσα στον γάμο. Αν όλα πάνε καλά, έχει καλώς· αν δεν πάνε καλά, χωρίστε. Θα έχεις εκπληρώσει τις υποχρεώσεις σου με καθαρή συνείδηση. Αν εκείνος θέλει να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου συντροφεύοντάς τον, τότε να το κάνεις· αλλιώς, χωρίστε. Αυτή είναι η αρχή. Είναι ανοησία και κάνει κακό η φράση «Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος». Γιατί είναι ανοησία; Γιατί δεν έχει αρχές: Ακολουθείς έναν άνδρα, ό,τι άνθρωπος κι αν είναι. Αν είναι καλός άνθρωπος, τότε η ζωή μπορεί να αξίζει. Αλλά αν δεν είναι, τότε δεν καταδικάζεις τον εαυτό σου; Ό,τι άνθρωπος κι αν είναι, λοιπόν, θα πρέπει να τηρείς σωστή στάση απέναντι στον γάμο. Πρέπει να καταλάβεις ότι μόνο η αλήθεια προσφέρει πραγματική προστασία και εξασφαλίζει ένα μονοπάτι και τις αρχές για μια αξιοπρεπή ζωή. Οι γονείς δίνουν μόνο κάποιες μικρές εμπειρίες ή στρατηγικές που βασίζονται στα συναισθήματα και στα συμφέροντά τους. Ούτε σε προστατεύουν ούτε σου δίνουν τις σωστές αρχές άσκησης αυτές οι συμβουλές. Δες, για παράδειγμα, το ρητό: «Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος». Το μόνο που κάνει αυτό το ρητό είναι να σου δημιουργήσει άγνοια σχετικά με τον γάμο, να σου στερήσει την αξιοπρέπειά σου και την ευκαιρία να επιλέξεις το ορθό μονοπάτι στη ζωή σου. Και μάλιστα, μπορεί να σε οδηγήσει να χάσεις την ευκαιρία να σωθείς. Όποια, λοιπόν, κι αν είναι η πρόθεση που κρύβουν τα λόγια των γονιών σου, είτε τα λένε από ενδιαφέρον, είτε για να σε προστατέψουν, είτε επειδή σε αγαπούν, είτε για το συμφέρον τους, είτε με οποιοδήποτε άλλο κίνητρο, εσύ πρέπει να μπορείς να διακρίνεις τα διάφορα λόγια τους. Ακόμα κι αν η αρχική τους πρόθεση είναι η δική σου ευημερία και προστασία, μην τα δέχεσαι απρόσεκτα και ανόητα. Αντίθετα, πρέπει να τα καταλάβεις και να βρεις τις κατάλληλες αρχές άσκησης με βάση τα λόγια του Θεού, όχι να βασίζεις την άσκηση και τη συμπεριφορά σου στα λόγια τους. Ακόμα πιο λάθος είναι το ρητό που έλεγαν συχνά οι προηγούμενες γενιές: «Παντρέψου έναν άνδρα για ρούχα και φαγητό». Δεν έχουν χέρια και πόδια οι γυναίκες; Μήπως δεν είναι ικανές να εξασφαλίσουν μόνες τους τα προς το ζην; Γιατί πρέπει να περιμένουν από τον άνδρα να τους εξασφαλίσει ρούχα και φαγητό; Δεν έχουν μυαλό; Τι τους λείπει σε σχέση με τους άνδρες; (Απολύτως τίποτα.) Ακριβώς, δεν τους λείπει τίποτα. Οι γυναίκες μπορούν να ζουν αυτόνομα, αυτό τους το έχει χαρίσει ο Θεός. Εφόσον μπορούν να ζουν αυτόνομα, ποιος ο λόγος να θέλουν να τις συντηρούν οι άνδρες; Δεν είναι λάθος αυτή η σκέψη; (Ναι.) Είναι μια λάθος σκέψη που τους έχουν εμφυσήσει. Δεν πρέπει οι γυναίκες να υποτιμούν και να υποβαθμίζουν τον εαυτό τους επειδή το λέει αυτό το ρητό και να περιμένουν από τους άνδρες να τους καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Φυσικά, ο άνδρας είναι υποχρεωμένος να καλύπτει όλα τα έξοδα της γυναίκας και της οικογένειάς του, να της εξασφαλίζει τα ρούχα και το φαγητό της. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει οι γυναίκες να παντρεύονται αποκλειστικά και μόνο για να εξασφαλίσουν το φαγητό και τα ρούχα τους ή να διακατέχονται από τέτοιες σκέψεις και απόψεις. Εφόσον μπορείς να ζήσεις αυτόνομα, ποιος ο λόγος να στηρίζεσαι σ’ έναν άνδρα για να καλύψεις τις βασικές ανάγκες σου; Δεν το προκαλεί αυτό σε κάποιον βαθμό η επιρροή από τους γονείς, ο τρόπος πούμε τον οποίο σε διαμορφώνουν οι σκέψεις της οικογένειας; Μια γυναίκα που δέχεται αυτήν τη διαμορφωτική επιρροή από τη διαπαιδαγώγηση της οικογένειάς της είτε είναι τεμπέλα και δεν θέλει να κάνει τίποτα, οπότε περιμένει να της εξασφαλίσει κάποιος άλλος το φαγητό της και τα ρούχα της, είτε έχει αποδεχτεί τις σκέψεις των γονιών της και θεωρεί τις γυναίκες άχρηστες, πιστεύει ότι δεν μπορούν και δεν πρέπει να ασχολούνται οι ίδιες με το να εξασφαλίσουν το φαγητό τους και την ένδυσή τους, αλλά πρέπει να εξαρτώνται από τους άντρες. Έτσι δεν εγκαταλείπεται στην εξαχρείωση; (Ναι.) Γιατί είναι λάθος να υιοθετήσει κάποιος τέτοιες σκέψεις και απόψεις; Ποιες είναι οι συνέπειές τους; Για ποιον λόγο πρέπει να εγκαταλείψει κανείς τέτοιου είδους εξευτελιστικές σκέψεις; Ας πούμε ότι ένας άνδρας σού παρέχει φαγητό και ρούχα. Εσύ δεν τον βλέπεις ως αφέντη σου, ως ανώτερό σου, ως τον υπεύθυνο για τα πάντα; Δεν θα τον συμβουλευόσουν για κάθε ζήτημα, μικρό ή μεγάλο; (Ναι.) Αν, για παράδειγμα, πιστεύεις στον Θεό, μπορεί να σκεφτείς: «Θα ρωτήσω τον υπεύθυνο αν επιτρέπεται να πιστέψω στον Θεό· αν το επιτρέψει, θα συνεχίσω να πιστεύω, αν όχι, τότε θα σταματήσω». Πρέπει να ζητήσεις την έγκρισή του ακόμα και όταν ο οίκος του Θεού ζητά να κάνει ο καθένας τα καθήκοντά του. Αν εκείνος είναι ικανοποιημένος και συμφωνεί, τότε μπορείς να κάνεις το καθήκον σου· ειδάλλως, δεν μπορείς. Είσαι πιστή στον Θεό, αλλά εξαρτάται από τον άνδρα σου και τη συμπεριφορά του απέναντί σου το αν μπορείς ή δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον Θεό. Μπορεί ο άνδρας σου να διακρίνει αν είναι σωστή ή λάθος αυτή η οδός; Αν ακούσεις αυτόν, θα σωθείς και θα εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών; Αν είναι σοφός ο άνδρας σου και μπορεί να ακούσει τη φωνή του Θεού, αν είναι ένα από τα πρόβατα του Θεού, τότε θα έχεις όφελος που είσαι μαζί του, αλλά το μόνο που συμβαίνει είναι ότι ωφελείσαι μαζί του. Αν, όμως, είναι απατεώνας και αντίχριστος και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, τότε τι θα κάνεις; Θα συνεχίσεις να πιστεύεις; Δεν έχεις αυτιά, δεν έχεις μυαλό; Δεν ακούς τα λόγια του Θεού; Δεν μπορείς να τα καταλάβεις μόνη σου μόλις τα ακούσεις; Είναι δυνατόν τη μοίρα σου να την καθορίζει ο άνδρας σου; Αυτός ελέγχει και ενορχηστρώνει τη μοίρα σου; Έχεις πουληθεί σ’ αυτόν; Αυτά τα δόγματα τα καταλαβαίνουν όλοι ξεκάθαρα, αλλά σχετικά με κάποια προβλήματα που αφορούν τις αρχές, οι άνθρωποι έχουν την τάση να καθορίζονται ασυνείδητα από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους ως προς αυτές τις σκέψεις και απόψεις. Όταν επηρεάζεσαι από αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις, πολλές φορές κρίνεις λανθασμένα και, επειδή σε καθοδηγούν οι σκέψεις που κρύβονται πίσω από αυτές τις λανθασμένες κρίσεις, κάνεις λανθασμένες επιλογές· αυτές, στη συνέχεια, σε οδηγούν σε λάθος μονοπάτι και καταστρέφεσαι. Έχασες την ευκαιρία να κάνεις το καθήκον σου, να αποκτήσεις την αλήθεια και να σωθείς. Τι σε οδήγησε στην καταστροφή; Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι ένας άνθρωπος σε παραπλάνησε, σε επηρέασε και σε κατέστρεψε· στην πραγματικότητα, όμως, ήταν η σκέψη που είχες βαθιά ριζωμένη μέσα σου που προκάλεσε την καταστροφή σου. Η κύρια αιτία, δηλαδή, που οδήγησε σ’ αυτό το αποτέλεσμα είναι η σκέψη: «Να ακολουθείς τον άντρα που θα παντρευτείς, είτε είναι κόκορας είτε σκύλος». Είναι, λοιπόν, ζωτικής σημασίας να εγκαταλείψεις αυτήν τη σκέψη.

Ας ανατρέξουμε τώρα σ’ αυτές τις σκέψεις και απόψεις των γονιών και της κάθε οικογένειας σχετικά με τις οποίες συναναστραφήκαμε και που έχουν να κάνουν με τις αρχές και τις στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου, με τους κανόνες του παιχνιδιού, το πώς είναι ο κόσμος, με τη φυλή, με τους άνδρες και τις γυναίκες, με τον γάμο και άλλα παρόμοια. Υπάρχει μεταξύ αυτών έστω και μία που να είναι θετική; Μήπως μπορεί καμιά τους να σε οδηγήσει σε κάποιον βαθμό στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Καμία ανεξαιρέτως δεν μπορεί να σε μετατρέψει σε αληθινό ή κατάλληλο δημιούργημα. Κάθε άλλο, όλες τους σου κάνουν πολύ κακό, σε διαφθείρουν μέσα από τη διαμόρφωση που προκαλούν. Λόγω αυτού, οι διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις δεσμεύουν, ελέγχουν, επηρεάζουν και βασανίζουν σήμερα τους ανθρώπους βαθιά μέσα τους. Η οικογένεια είναι μεν βαθιά μέσα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου ένα μέρος θαλπωρής, ένα μέρος γεμάτο παιδικές αναμνήσεις, καθώς και ένα καταφύγιο για την ψυχή, αλλά δεν πρέπει να υποτιμά κανείς τις αρνητικές επιρροές που ασκεί στους ανθρώπους. Αυτές οι λανθασμένες σκέψεις, μάλιστα, δεν διαλύονται από τη θαλπωρή της οικογένειας. Η οικογενειακή θαλπωρή και οι όμορφες αναμνήσεις που δημιουργεί η οικογένεια εξασφαλίζουν μόνο λίγη παρηγοριά και ικανοποίηση στο επίπεδο της σωματικής στοργής. Από την άλλη, σε θέματα όπως το ποια είναι η σωστή συμπεριφορά και αντιμετώπιση του κόσμου, το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει κανείς ή το ποια οπτική για τη ζωή και ποιες αξίες πρέπει να θεμελιώσει, η διαμόρφωση από την οικογένεια είναι εντελώς επιβλαβής. Υπό αυτήν την έννοια, ακόμη και πριν την ένταξή του στην κοινωνία, ήδη το άτομο έχει διαφθαρεί από τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που επικρατούν στην οικογένεια, έχει ήδη υποβληθεί στη διαμόρφωση, στον έλεγχο και στην επιρροή όλων αυτών των λανθασμένων σκέψεων και απόψεων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην οικογένεια δέχεται κανείς για πρώτη φορά όλες τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, ότι εκεί αρχίζουν αυτές να ενεργοποιούνται και να εφαρμόζονται ανεξέλεγκτα. Τέτοιον ρόλο παίζει η οικογένεια στη ζωή και την καθημερινότητα του καθενός. Η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα δεν έχει σκοπό να απαρνηθούν οι άνθρωποι τη στοργή της οικογένειας ή να αποσχιστούν εξωτερικά ή να διακόψουν τους δεσμούς τους με την οικογένειά τους. Σκοπός είναι απλώς να γίνει κατανοητή η απαίτηση να αναγνωρίσουν συγκεκριμένα, να διακρίνουν και, φυσικά, να εγκαταλείψουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιο πρακτικά τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που τους έχει εμφυσήσει η οικογένειά τους. Αυτήν την πρακτική πρέπει συγκεκριμένα να υιοθετεί όποιος επιδιώκει την αλήθεια όταν εξετάζει ζητήματα που σχετίζονται με την οικογένεια.

Είναι πολλά ακόμη τα ζητήματα που αφορούν την οικογένεια. Δεν είναι πολύ κοινά αυτά τα ρητά με τα οποία διαμορφώνει η οικογένεια τον άνθρωπο και πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί; (Ναι, είναι.) Τα ακούς πολύ συχνά να λέγονται μέσα στις οικογένειες, αν όχι σε όλες, στις περισσότερες. Δεν είναι, λοιπόν, πολύ διαδεδομένα και αντιπροσωπευτικά; Λίγο-πολύ, η συντριπτική πλειονότητα των οικογενειών έχει εμφυσήσει αυτές τις σκέψεις και απόψεις στα παιδιά της. Κάθε ρητό πάνω στο οποίο έχουμε συναναστραφεί κάνει την εμφάνισή του με διαφορετικό τρόπο στις περισσότερες οικογένειες και το εμφυσούν σε κάθε άτομο σε διαφορετικά στάδια της ανάπτυξής του. Από τη στιγμή που αρχίζουν να εμφυσούν αυτές τις σκέψεις σε ένα άτομο, εκείνο αρχίζει να τις αποδέχεται, αποκτά κάποια γνώση γι’ αυτές, αλλά και αποδοχή απέναντί τους και στη συνέχεια, μην μπορώντας να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τις υιοθετεί ως στρατηγικές και τρόπους αντιμετώπισης του κόσμου, ώστε να ζήσει και να επιβιώσει από τότε και στο εξής. Πολλοί άνθρωποι, βέβαια, τις υιοθετούν και ως τη βάση για να αποκτήσουν γερό πάτημα στην κοινωνία. Αυτές οι σκέψεις και απόψεις δεν επηρεάζουν, λοιπόν, μόνο την καθημερινότητα του ανθρώπου, αλλά και τον εσωτερικό του κόσμο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο μονοπάτι της επιβίωσής του. Σε κάθε ζήτημα που προκύπτει, οι άνθρωποι το χειρίζονται με βάση τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που έχουν μέσα τους· αυτές οι σκέψεις και απόψεις, και αυτές οι αρχές και στρατηγικές για την αντιμετώπιση του κόσμου, κυριαρχούν και κατευθύνουν το άτομο σε καθένα από αυτά τα ζητήματα. Οι άνθρωποι είναι πολύ ικανοί στην εφαρμογή αυτών των λανθασμένων σκέψεων και απόψεων στην πραγματική ζωή. Αν τους καθοδηγούν διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, είναι φυσικό να βαδίζουν σε λανθασμένο μονοπάτι. Και εφόσον λανθασμένες σκέψεις υπαγορεύουν τις πράξεις, τη συμπεριφορά, τη ζωή και την ύπαρξή τους, είναι επόμενο να είναι λανθασμένα και τα μονοπάτια που ακολουθούν στη ζωή τους. Είναι φυσικό να είναι λανθασμένο το μονοπάτι τους, αφού είναι λάθος η αφετηρία των σκέψεων που τους καθοδηγούν· αφού το μονοπάτι έχει λοξή κατεύθυνση, είναι πολύ ξεκάθαρο το τελικό αποτέλεσμα. Επηρεασμένοι και διαμορφωμένοι από τις σκέψεις της οικογένειας, οι άνθρωποι ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, και στη συνέχεια αυτό το λάθος μονοπάτι τούς παρασέρνει και τους οδηγεί στην κόλαση και στην καταστροφή. Η κύρια αιτία, λοιπόν, της καταδίκης τους είναι οι λανθασμένες σκέψεις που έχουν διαμορφωθεί μέσα τους από την οικογένειά τους. Οι άνθρωποι πρέπει, αφού υπάρχουν αυτές οι σοβαρές συνέπειες, να εγκαταλείψουν τη διαμόρφωση που τους έχει δώσει η οικογένειά τους. Αυτήν τη στιγμή, η διαμορφωτική επιρροή των διάφορων λανθασμένων σκέψεων δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να αποδεχτούν την αλήθεια. Επειδή υπάρχουν αυτές οι λανθασμένες σκέψεις και καθοδηγούν τους ανθρώπους, εκείνοι πολλές φορές δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και φτάνουν μέχρι και το σημείο να την απορρίψουν και να της αντισταθούν βαθιά μέσα τους. Το ακόμη χειρότερο, βέβαια, είναι ότι κάποιοι μπορεί να αποφασίσουν να προδώσουν τον Θεό. Κάπως έτσι είναι τώρα τα πράγματα, αλλά αν το δούμε μακροπρόθεσμα, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια ή αν την προδώσουν, τότε αυτές οι λανθασμένες σκέψεις τούς στέλνουν σε ένα λανθασμένο μονοπάτι αντίθεσης απέναντι στην αλήθεια, προδοσίας και απόρριψης του Θεού. Αν τους καθοδηγεί ένα τέτοιο λανθασμένο μονοπάτι, τότε δεν μπορούν με τίποτα να σωθούν, ακόμη κι αν φαίνεται να ακούνε τα λόγια του Θεού και να αποδέχονται το έργο Του, και αυτό είναι πολύ λυπηρό. Εφόσον, λοιπόν, η επιρροή από την οικογένειά σου μπορεί να έχει τόσο σοβαρές συνέπειες, μην τις υποβαθμίζεις αυτές τις σκέψεις. Αν σε έχουν διαμορφώσει κι εσένα αντίστοιχες λανθασμένες σκέψεις από την οικογένειά σου για διάφορα ζητήματα, τότε μην τις διατηρείς άλλο· εξέτασέ τες και εγκατάλειψέ τες. Αν είναι λανθασμένη μια σκέψη και αντίθετη με την αλήθεια, όποια κι αν είναι, τότε το μόνο ορθό μονοπάτι είναι να την εγκαταλείψεις. Και ο ακριβής τρόπος άσκησης για να την εγκαταλείψεις είναι ο εξής: Δεν πρέπει πια να βασίζεις την άποψή σου, τις ενέργειες ή τους χειρισμούς σου γι’ αυτό το θέμα στις λανθασμένες σκέψεις που σου έχει εμφυσήσει η οικογένειά σου· να έχεις ως βάση και κριτήριο τα λόγια του Θεού. Κατά τη διαδικασία αυτή ενδέχεται να χρειαστεί να πληρώσεις κάποιο τίμημα, πράγμα που μπορεί να σε κάνει να νομίσεις ότι ενεργείς παρά τη θέλησή σου, ότι χάνεις το κύρος σου, ενώ μπορεί ακόμη και να ζημιωθούν τα σαρκικά σου συμφέροντα. Ωστόσο, πρέπει να επιμένεις να ασκείσαι σε ό,τι κι αν είναι αυτό που αντιμετωπίζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές που Εκείνος σου λέει και να μην τα παρατάς. Η αλλαγή αυτή θα έχει σίγουρα δυσκολίες, δεν θα είναι ομαλή. Και γιατί δεν θα είναι ομαλή; Είναι σύγκρουση ανάμεσα στα αρνητικά και τα θετικά πράγματα, ανάμεσα στις κακές σκέψεις του Σατανά και την αλήθεια, αλλά και ανάμεσα στη θέληση και την επιθυμία σου να αποδεχτείς την αλήθεια και τα θετικά πράγματα απέναντι στις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που έχεις μέσα σου. Αφού γίνεται τέτοια σύγκρουση, μπορεί να βασανιστείς και να αναγκαστείς να πληρώσεις κάποιο τίμημα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Για να βαδίσει κάποιος στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να σωθεί, είναι αναγκασμένος να αποδεχτεί αυτά τα πράγματα και να αντιμετωπίσει αυτές τις συγκρούσεις. Είναι σίγουρο ότι, στη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, θα πληρώσεις κάποιο τίμημα, θα πονέσεις και θα εγκαταλείψεις κάποια πράγματα. Τελικός στόχος αυτής της διαδικασίας, όπως κι αν μοιάζει εκείνη, είναι να καταφέρεις να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, να κερδίσεις την αλήθεια και να φτάσεις στη σωτηρία. Κάθε τίμημα, λοιπόν, που καταβάλλεται γι’ αυτόν τον στόχο αξίζει τον κόπο, διότι αυτός ο στόχος είναι ο πιο σωστός και είναι αυτό που πρέπει να επιδιώξεις για να γίνεις κατάλληλο δημιούργημα. Όση προσπάθεια κι αν πρέπει να καταβάλεις, όποιο κι αν είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις για να επιτύχεις αυτόν τον στόχο, δεν πρέπει να συμβιβάζεσαι, να υπεκφεύγεις ή να φοβάσαι, γιατί εφόσον επιδιώκεις την αλήθεια και έχεις ως στόχο να έχεις φόβο Θεού, να αποφεύγεις το κακό και να σωθείς, δεν είσαι μόνος σου σε καμία σύγκρουση και σε καμία μάχη. Έχεις τα λόγια του Θεού κοντά σου· ο Θεός και τα λόγια Του είναι το στήριγμά σου, οπότε δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Από όλα αυτά, λοιπόν, καταλαβαίνεις ότι όλες τις λανθασμένες διαμορφωμένες σκέψεις, είτε προέρχονται από την οικογένεια είτε από οποιαδήποτε άλλη πηγή, πρέπει να επιλέξεις να τις εγκαταλείψεις. Για παράδειγμα, μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτό που σου λέει πολλές φορές η οικογένειά σου: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι». Στην ουσία, είναι πολύ απλό να εγκαταλείψεις αυτήν τη σκέψη: Απλώς να εφαρμόσεις στις ενέργειές σου τις αρχές που λέει στους ανθρώπους ο Θεός. «Τις αρχές που λέει στους ανθρώπους ο Θεός» —είναι αρκετά ευρύ το πλαίσιο που περιλαμβάνει αυτή η φράση. Πώς μπορεί συγκεκριμένα να γίνει πράξη; Δεν χρειάζεται ούτε να αναλύσεις αν έχεις πρόθεση να κάνεις κακό σε κανέναν ούτε να προφυλαχθείς από τους άλλους. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Πρέπει, αφενός, να μπορείς να διατηρείς με σωστό τρόπο αρμονικές σχέσεις με τους άλλους· και αφετέρου, πρέπει όταν αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, να διακρίνεις τι είδους άνθρωποι είναι με βάση τα λόγια του Θεού και με κριτήριο την αλήθεια, και στη συνέχεια να τους συμπεριφέρεσαι με βάση τις αντίστοιχες αρχές. Τόσο απλό είναι. Τους αδελφούς και τις αδελφές να τους μεταχειρίζεσαι ως τέτοιους· όσους είναι σοβαροί στην επιδίωξή τους και κάνουν θυσίες και δαπανούν τον εαυτό τους να τους μεταχειρίζεσαι ως αδελφούς και αδελφές που εκτελούν το καθήκον τους με ειλικρίνεια. Τους δύσπιστους που δεν θέλουν να εκτελέσουν το καθήκον τους, που το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν τη ζωή τους, μην τους αντιμετωπίζεις ως αδελφούς και αδελφές, αλλά ως άπιστους. Πρέπει να εξετάζεις τι είδους άνθρωποι είναι αυτά τα άτομα, τη διάθεσή τους, την ανθρώπινη φύση τους και τη στάση που έχουν απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Αν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και είναι πρόθυμοι να την κάνουν πράξη, να τους αντιμετωπίζεις ως αληθινούς αδελφούς και αδελφές, ως οικογένεια. Αν έχουν κακή ανθρώπινη φύση και μένουν μόνο στα λόγια όσον αφορά την πρόθυμη άσκηση της αλήθειας και, παρόλο που μπορούν να συζητήσουν για το δόγμα, δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια, τότε να τους μεταχειρίζεσαι ως απλούς δουλευτές και όχι ως οικογένεια. Και τι σου λένε αυτές οι αρχές; Σου λένε με ποια αρχή να αντιμετωπίζεις τα διάφορα είδη ανθρώπων· πρόκειται για μια αρχή που έχουμε συζητήσει πολλές φορές, η οποία είναι το να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους με σοφία. Ο όρος «σοφία» είναι αρκετά γενικός, πιο συγκεκριμένα, όμως, σημαίνει να αντιμετωπίζεις τα διάφορα είδη ανθρώπων με ξεχωριστές μεθόδους και αρχές, οι οποίες να βασίζονται πάντα στην αλήθεια και όχι στα δικά σου συναισθήματα, στις προτιμήσεις σου, στις απόψεις σου, στα πλεονεκτήματα και στα μειονεκτήματα που σου προσφέρουν ή στην ηλικία τους· πρέπει να βασίζονται μόνο στα λόγια του Θεού. Την ώρα, λοιπόν, που αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, δεν είναι ανάγκη να εξετάσεις αν έχεις πρόθεση να κάνεις κακό στους άλλους ή να προφυλαχθείς απ’ αυτούς. Αν βασίζεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους στις αρχές και στις μεθόδους που σου έχει δώσει ο Θεός, θα αποφύγεις όλους τους πειρασμούς και τις συγκρούσεις. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Αυτήν την αρχή μπορείς να την ακολουθήσεις και όταν αντιμετωπίζεις τον κόσμο των απίστων. Δηλαδή, θα σκέφτεσαι κάθε φορά που βλέπεις κάποιον: «Είναι κακός, είναι ένας διάβολος, ένας δαίμονας, ένας κακοποιός ή ένας απατεώνας. Δεν είναι ανάγκη να προφυλαχθώ απ’ αυτόν· ούτε θα του δώσω σημασία ούτε θα τον προκαλέσω. Αν χρειάζεται να αλληλεπιδράσω μαζί του στο πλαίσιο του έργου μου, τότε θα το χειριστώ με επισημότητα και αμεροληψία, ενώ αν δεν χρειάζεται, δεν πρόκειται να έρθω σε επαφή μαζί του και ούτε πρόκειται να τον υπερασπιστώ ούτε να τον καλοπιάσω. Δεν θα μπορέσει να βρει κάτι να με κατηγορήσει. Αν θελήσει να με εκφοβίσει, έχω τον Θεό και σ’ Αυτόν θα βασιστώ. Αν, βέβαια, τον αφήσει ο Θεός να με εκφοβίσει, τότε θα το αποδεχτώ και θα υποταχθώ σ’ αυτό. Χωρίς την άδεια του Θεού, ούτε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά μου δεν θα μπορέσει να πειράξει». Δεν είναι αληθινή πίστη αυτό; (Ναι.) Έχε αληθινή πίστη και μην τον φοβάσαι. Μη λες ότι δεν είναι παρά ένας μικροκακοποιός ή ένα ασήμαντο άτομο: Αυτήν την αρχή τηρούμε ακόμα κι όταν έχουμε να κάνουμε με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Εσύ συζητάς με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα αν σου απαγορεύει να πιστέψεις στον Θεό; Του κάνεις κήρυγμα; (Όχι.) Γιατί δεν το κάνεις; (Είναι άσκοπο να κάνεις κήρυγμα στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα.) Είναι ένας διάβολος, ανάξιος να ακούσει κηρύγματα. Δεν πρέπει να πετάμε μαργαριτάρια στα γουρούνια. Η αλήθεια δεν απευθύνεται στα θηρία ή στους διαβόλους· απευθύνεται στους ανθρώπους. Ακόμα και να μπορούσαν να καταλάβουν οι διάβολοι και τα θηρία, δεν θα τους κήρυττε κανείς την αλήθεια. Δεν είναι άξιοι γι’ αυτό! Πώς σου φαίνεται αυτή η αρχή; (Καλή.) Πώς φέρεσαι σε όσους έχουν κακή ανθρώπινη φύση, είναι πονηροί, μπερδεμένοι και παράλογοι νταήδες μέσα στην εκκλησία ή σε όσους έχουν κάποια εξουσία στην κοινωνία, κατάγονται από σπουδαίες οικογένειες ή κατέχουν κάποια σημαντική θέση; Να τους φέρεσαι όπως τους αρμόζει. Αν είναι αδελφοί και αδελφές, να έχεις σχέσεις μαζί τους. Αν δεν είναι, μην ασχολείσαι μαζί τους και αντιμετώπισέ τους σαν να είναι δύσπιστοι. Εάν ανταποκρίνονται στις αρχές για τη διάδοση του ευαγγελίου, τότε να τους το διαδώσεις. Αν δεν κάνουν για αποδέκτες του ευαγγελίου, τότε μην τους συναντάς και μην έχεις καμία επαφή μαζί τους σ’ αυτήν τη ζωή. Τόσο απλό είναι. Όσον αφορά τους διαβόλους και τους σατανάδες, από αυτούς δεν χρειάζεται να φυλάγεσαι, ούτε να συνωμοτείς για να τους παγιδεύσεις ούτε να τους εκδικηθείς. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να τους αγνοήσεις. Μην τους προκαλείς και μην έχεις καμία επαφή μαζί τους. Αν, για κάποιον λόγο, δεν μπορείς να αποφύγεις την αλληλεπίδραση και τις σχέσεις μαζί τους, τότε να αντιμετωπίζεις τα θέματα με επισημότητα και αμεροληψία, αλλά και με βάση τις αρχές. Τόσο απλό είναι. Αν τηρήσεις τις αρχές και τις μεθόδους που μαθαίνει ο Θεός στους ανθρώπους για να ενεργούν και να συμπεριφέρονται, θα μπορέσεις να συμπεριφέρεσαι αξιοπρεπώς και να ζεις με όλο και περισσότερη ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτά που σου μαθαίνουν οι γονείς σου φαινομενικά μοιάζουν να σε προστατεύουν και να σε προσέχουν. Στην πραγματικότητα, όμως, σε παραπλανούν και σε ωθούν σε τεράστια βάσανα. Δεν σου μαθαίνουν μια ορθή οδό ούτε μια σοφή προσέγγιση για τη συμπεριφορά. Αντίθετα, πρόκειται για έναν ύπουλο και κατάπτυστο τρόπο που είναι αντίθετος και άσχετος με την αλήθεια. Αν, λοιπόν, αποδέχεσαι μόνο τις σκέψεις που σου έχουν διαμορφώσει οι γονείς σου, τότε σου είναι πολύ δύσκολο και κοπιαστικό να αποδεχτείς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη. Θα μπορέσεις, όμως, να αποδεχτείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια πολύ πιο εύκολα αν βρεις το κουράγιο να εγκαταλείψεις τις σκέψεις που σου έχει επιβάλει η οικογένειά σου σχετικά με τη συμπεριφορά και τις αρχές αντιμετώπισης του κόσμου.

Υπάρχει τίποτα άλλο σχετικά με τη διαμόρφωση από την οικογένεια εκτός από τις σκέψεις και τις απόψεις που αναφέραμε; Κάντε μια σύνοψη, παρακαλώ. Είναι πολλά εκείνα που προέρχονται από την οικογένεια, και αυτό στην Κίνα αποκαλείται «κουλτούρα του τραπεζιού». Μπορεί, για παράδειγμα, ένα παιδί να πει την ώρα του φαγητού: «Η επιτηρήτρια στην τάξη μας, εκείνο το κορίτσι που έχει τρεις λωρίδες στο μανίκι, συνέχεια ελέγχει αν έχω κάνει τις εργασίες μου και, ενώ εγώ τις έχω κάνει, λέει ότι δεν τις έκανα. Με έχει βάλει στο μάτι». Μπορεί οι γονείς του να του πουν: «Εσύ είσαι αγόρι και αυτή κορίτσι. Γιατί ασχολείσαι μαζί της; Ασχολήσου με τα μαθήματά σου και κάνε περήφανη τη μητέρα σου. Μόλις γίνεις κι εσύ επιτηρητής, μπορείς να ελέγχεις εσύ τις δικές της εργασίες· δεν θα λυθεί έτσι το θέμα;» Και τότε μπορεί το παιδί να σκεφτεί: «Λογικό είναι αυτό που μου λένε. Εγώ είμαι αγόρι κι αυτή κορίτσι, δεν έχει σημασία που είναι επιτηρήτρια. Δεν χρειάζεται να ασχοληθώ μαζί της. Την επόμενη φορά που θα με ενοχλήσει, απλώς θα την αγνοήσω και τέλος. Όσο περισσότερο με ενοχλεί τόσο πιο πολύ θα διαβάζω, ώστε να την ξεπεράσω και στο επόμενο τρίμηνο να γίνω εγώ επιτηρητής στην τάξη και να την επιβλέπω εγώ. Έτσι θα λυθεί το πρόβλημα». Να, λοιπόν, ένα παράδειγμα της κουλτούρας του τραπεζιού. Άλλο ένα παράδειγμα: Την ώρα του φαγητού, μπορεί ένα αγόρι να αρχίσει να κλαίει και οι γονείς του να του πουν: «Συγκρατήσου! Γιατί κλαις; Άχρηστε!» Δηλαδή, επειδή κλαις, είσαι άχρηστος; Άρα, όσοι δεν κλαίνε είναι άξιοι; Κάθε αγόρι που δεν έχει κλάψει ποτέ είναι πολλά υποσχόμενο; Για κοίτα λίγο αυτούς τους ανερχόμενους ανθρώπους. Στα νιάτα τους έκλαιγαν ή δεν έκλαιγαν; Είχαν συναισθήματα; Ένιωθαν χαρά, θυμό, θλίψη, ευτυχία; Ναι, τα βίωσαν όλα αυτά. Όλοι, και οι επιφανείς και οι απλοί άνθρωποι, έχουν μια ευαίσθητη ανθρώπινη πλευρά, έχουν ανθρώπινα ένστικτα. Ωστόσο, η διαπαιδαγώγηση από την οικογένεια και το κοινωνικό υπόβαθρο οδηγούν τους ανθρώπους να θεωρούν πολλές φορές αυτήν την πλευρά ως αδυναμία, δειλία, ανικανότητα ή σημάδι ότι είσαι εύκολο θύμα. Δεν τολμούν ποτέ να την αποκαλύψουν φανερά, την εκφράζουν μόνο κρυφά. Κάποιοι επιφανείς άνθρωποι, στις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας τους, όταν δεν έχουν κάποιον να τους βοηθήσει και να τους υποστηρίξει, μπορεί να περιμένουν μέχρι να αποχωρήσουν όλοι οι στρατιώτες, οι υφιστάμενοι ή οι υπηρέτες τους. Μόλις μείνουν μόνοι τους, ξεσπάνε ουρλιάζοντας σαν τους λύκους. Και μετά σκέφτονται: «Με άκουσε κανείς; Μήπως το παράκανα; Δεν πρέπει να φωνάζω τόσο δυνατά!» Αυτό όμως δεν φτάνει, οπότε βάζουν μια πετσέτα στο στόμα και συνεχίζουν να ουρλιάζουν σαν λύκοι. Είναι στοιχείο της κανονικής ανθρώπινης φύσης η εκτόνωση και η έκφραση των συναισθημάτων. Επειδή, όμως, η κοινωνία και η κοινή γνώμη προκαλούν τεράστια πίεση και καταπίεση, κανείς δεν τολμά να εκφράσει τα συναισθήματά του κανονικά. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι διδασκαλίες και η διαμόρφωση της οικογένειας, πρώτα πρώτα, έχει εμφυσήσει σε κάθε άτομο λανθασμένες απόψεις όπως: «Ο άνθρωπος πρέπει να είναι αυτάρκης», «Για να σφυρηλατήσεις το σίδερο, πρέπει να είσαι δυνατός», «Αν είσαι δίκαιος, μη σε απασχολούν οι φήμες» και «Αν έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου, δεν έχεις λόγο να φοβάσαι τα φαντάσματα που σου χτυπούν την πόρτα». Υπάρχει επίσης το ρητό: «Ο καλός άνθρωπος δέχεται εκφοβισμό, όπως το ήρεμο άλογο ιππεύεται», που σημαίνει ότι δεν πρέπει κάποιος να είναι εύκολος στόχος, αλλά αντίθετα να ασκεί εκείνος εκφοβισμό στους άλλους. Στο πλαίσιο του ρητού «Ο καλός άνθρωπος δέχεται εκφοβισμό, όπως το ήρεμο άλογο ιππεύεται», τι σημαίνει το επίθετο «καλός»; Σημαίνει να είναι άδολος, απλός, πιστός, ευγενικός και δίκαιος. Το νόημα που υποδηλώνεται, λοιπόν, είναι να μην είσαι τέτοιος άνθρωπος, γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι εύκολοι στόχοι. Πώς θα πρέπει, επομένως, να είσαι; Πρέπει να γίνεις παλιάνθρωπος, απατεώνας, αχρείος, εγκληματίας, κακός άνθρωπος, γκάνγκστερ. Αν είσαι έτσι, κανείς δεν θα τολμήσει να τα βάλει μαζί σου. Όπου κι αν βρίσκεσαι, αν η λογική συζήτηση δεν φέρνει αποτέλεσμα, πρέπει να φέρεσαι σαν αχρείος και να μπορείς να κάνεις σκηνή, να έχεις συχνά ξεσπάσματα, να είσαι παράλογος και να σπέρνεις το χάος. Όσοι έχουν αυτήν τη συμπεριφορά πάνε μπροστά. Τέτοια άτομα οι περισσότεροι άνθρωποι τα φοβούνται παντού, σε οποιονδήποτε χώρο εργασίας και σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, οπότε κανείς δεν τολμά να τα προκαλέσει. Είναι σαν βρωμερά περιττώματα σκύλου ή σαν εκνευριστικά έντομα, που σου κολλάνε και είναι πολύ δύσκολο να τα βγάλεις από πάνω σου. Τέτοιος πρέπει να γίνεις. Μην επιτρέπεις να σε περάσουν για εύκολο στόχο ή για εύθικτο. Να είσαι σαν γεμάτος αγκάθια, γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσεις να εδραιωθείς στην κοινωνία. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα θέλει να σε εκφοβίσει. Η διαπαιδαγώγηση της οικογένειας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως οδηγός για το μονοπάτι σου στη ζωή, αλλά και ως συγκεκριμένη διδασκαλία και εμφύσηση αρχών συμπεριφοράς. Οι γονείς, δηλαδή, σε εκπαιδεύουν με αυτές τις σκέψεις και τα ρητά για το πώς να συμπεριφέρεσαι και να αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Τι άνθρωπος σου λένε να γίνεις; Κάποιοι γονείς μπορεί να λένε κάποια πράγματα που επιφανειακά μοιάζουν σωστά: «Δεν είναι ανάγκη το παιδί μου να μεγαλουργήσει ή να γίνει διάσημο· φτάνει να είναι καλός άνθρωπος». Λένε, όμως, στα παιδιά τους και άλλα λόγια: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», «Ο καλός άνθρωπος δέχεται εκφοβισμό, όπως το ήρεμο άλογο ιππεύεται» και «Ο άνθρωπος πρέπει να είναι αυτάρκης». Τι λένε, λοιπόν, στα παιδιά τους μετά από τόσα λόγια; Να είναι καλοί άνθρωποι ή κάτι άλλο; (Τα παροτρύνουν να είναι επιθετικά ή τουλάχιστον να μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους.) Για πείτε Μου, τι προτιμούν να δουν οι περισσότεροι γονείς: Τα παιδιά τους να εκφοβίζουν τους άλλους ή να είναι εξαιρετικά δίκαιοι άνθρωποι και να βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι, αλλά να δέχονται εκείνα εκφοβισμό και να τα αποκλείουν οι άλλοι; Ποιο από τα δύο είδη ανθρώπου θα ήθελαν οι γονείς να γίνει το παιδί τους ώστε να χαίρονται και να λάμπουν από υπερηφάνεια; (Οι γονείς νιώθουν υπερηφάνεια όταν τα παιδιά τους μπορούν να ασκήσουν εκφοβισμό και θεωρούν ντροπή το να υφίστανται τα παιδιά τους συχνά κακομεταχείριση ενώ βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι.) Αν, ενώ βαδίζεις στο ορθό μονοπάτι, σε κακομεταχειρίζονται συχνά οι άλλοι, τότε οι γονείς σου θα λυπηθούν πάρα πολύ και δεν θα θέλουν να το αφήσουν να συνεχιστεί αυτό. Και τι φταίει γι’ αυτό; Ότι κάθε σκέψη και άποψη που μαθαίνουν οι γονείς στα παιδιά τους για το πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν είναι λανθασμένη και αντίθετη με την αλήθεια, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι για τους οποίους τους τα μαθαίνουν. Με λίγα λόγια, αυτές οι σκέψεις και απόψεις που σου εμφυσούν οι γονείς σου δεν θα σε οδηγήσουν ποτέ στην παρουσία του Θεού ούτε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ενώ είναι λογικό ότι κάποιος που καθοδηγείται από τέτοιες σκέψεις και απόψεις δεν πρόκειται να σωθεί ποτέ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Όποιες, λοιπόν, κι αν είναι οι προθέσεις ή τα κίνητρα των γονιών σου, αλλά και η επιρροή που σου ασκούν, στην περίπτωση που βιώνεις κάτι που είναι αντίθετο προς την αλήθεια, αντιβαίνει σ’ αυτήν και δεν σου επιτρέπει να υποταχθείς στον Θεό και την αλήθεια, τότε πρέπει να το εγκαταλείψεις.

Αυτές οι σκέψεις που έχει φέρει η διαμόρφωση από την οικογένεια και για τις οποίες μιλάμε στις τελευταίες μας συναναστροφές είναι πάρα πολύ διαδεδομένες στους ανθρώπους και προωθούνται πολύ. Ωστόσο, όσο διαδεδομένες και αποδεκτές κι αν είναι, όσοι κι αν είναι αυτοί που τις ασπάζονται, όσο κι αν βασίζονται σ’ αυτές, οι άνθρωποι πρέπει να τις εγκαταλείψουν άμεσα, καθώς τους κάνουν πολύ κακό. Πρέπει να επανεξετάσουν ή να αντιμετωπίσουν όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις, αναζητώντας στα λόγια του Θεού τα ορθά μονοπάτια άσκησης και τις αλήθεια-αρχές, και να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες έχοντας εγκαταλείψει τη διαμόρφωση απ’ αυτές τις σκέψεις, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν ελπίδες για τη σωτηρία. Αναρωτιέμαι σε ποιον βαθμό έχετε αναγνωρίσει τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που υπάρχουν βαθιά μέσα στην ψυχή σας από αυτές τις συναναστροφές μας πάνω στις σκέψεις, τις απόψεις και τα ρητά που σου έχει περάσει η οικογένειά σου. Με λίγα λόγια, αυτές οι συναναστροφές πρέπει να αφυπνίσουν τους ανθρώπους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κατανοήσουν αλλιώς την έννοια της οικογένειας, καθώς και τη διαμόρφωση που έχουν οι συγγενείς, οι σκέψεις και η κουλτούρα της οικογένειας. Έτσι, οι άνθρωποι αποκτούν μια ολοκαίνουργια μέθοδο προσέγγισης, καθώς και την ικανότητα να αντιμετωπίζουν την οικογένειά τους υιοθετώντας σωστή οπτική γωνία και στάση. Με λίγα λόγια, όπως κι αν προσεγγίζεις την οικογένειά σου εξωτερικά, θα πρέπει να μπορείς να διακρίνεις καθεμιά από τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις με τις οποίες σε έχει επηρεάσει η οικογένειά σου σχετικά με την οπτική σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, τη συμπεριφορά σου και τις ενέργειές σου, και στη συνέχεια να τις εγκαταλείψεις μία προς μία. Έτσι, θα μπορέσεις να ενστερνιστείς τις απόψεις και τις μεθόδους που μαθαίνει ο Θεός στους ανθρώπους και θα αποδεχτείς τις διάφορες σωστές απόψεις και μεθόδους που μεταδίδει στους ανθρώπους για την οπτική τους για τους άλλους ανθρώπους και για τα πράγματα, για τη συμπεριφορά τους και για τις ενέργειές τους. Αυτό πρέπει να κάνουν όσοι επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια.

Μια από τις σημαντικότερες σκέψεις και απόψεις που ενσταλάζει η οικογένεια στους ανθρώπους είναι ότι πρέπει να είναι επιθετικοί και να προστατεύονται με διάφορα μέσα. Αν αναλογιστεί κανείς το πώς προστατεύουν οι άνθρωποι το συμφέρον, τη σάρκα και την ασφάλειά τους με τα μέσα και τις μεθόδους που αντλούν για την αντιμετώπιση του κόσμου από τη διαμόρφωση που έχουν οι διάφορες σκέψεις και απόψεις, για ποιον λόγο κυρίως εμφυσούν οι οικογένειες αυτές τις σκέψεις στους ανθρώπους; Για να μην τους αφήσουν να πέσουν θύματα εκφοβισμού. Ας εξετάσουμε τώρα την ουσία του εκφοβισμού. Είναι, άραγε, θετικό να υφίσταται κανείς εκφοβισμό; Είναι δυνατόν να το αποφύγει; Υπάρχει κανείς που να μην έχει πέσει ποτέ θύμα εκφοβισμού; Τι αφορά ο εκφοβισμός; Οι γονείς, βεβαίως, ελπίζουν ότι τα παιδιά τους θα μπορέσουν να ενταχθούν και να καθιερωθούν στην κοινωνία με φυσιολογικό τρόπο, αλλά και ανησυχούν διαρκώς μήπως πέσουν θύματα εκφοβισμού. Γι’ αυτό, πολλές φορές σού μαθαίνουν κάποια κόλπα και μέσα αντιμετώπισης του κόσμου, και με αυτές τις μεθόδους σκοπό έχουν να σε προστατέψουν και να σε προφυλάξουν από το να πέσεις θύμα εκφοβισμού. Εφόσον δεν είναι δυνατό να είναι δίπλα σου και να σε προστατεύουν όλη την ώρα, όταν ανοίγεις τα φτερά σου και χρειάζεται να πετάξεις μόνος σου, σε εξοπλίζουν με συγκεκριμένες σκέψεις και απόψεις για να μην πέσεις θύμα εκφοβισμού. Είναι σωστές αυτές οι σκέψεις και απόψεις; Εσείς φοβάστε τον εκφοβισμό; Έχετε την εξής σκέψη και άποψη: «Φοβάμαι ότι, όταν φθάσω στην κοινωνία και στις κοινωνικές ομάδες, και ιδίως όταν έχω επαφές με απίστους, θα πέσω θύμα εκφοβισμού. Αυτό με ανησυχεί περισσότερο από οτιδήποτε. Αν αντιμετωπίσω κάποιον που είναι σχεδόν ίσος μ’ εμένα, μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Εάν όμως είναι να αντιμετωπίσω κάποιον πιο άγριο, τότε δεν θα τολμήσω να αντισταθώ. Θα κάτσω και θα δεχτώ τον εκφοβισμό που θα υποστώ. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Αυτός έχει αρκετούς ανθρώπους στο παρασκήνιο για να τον υποστηρίξουν, άρα θα αναγκαστώ να το υπομείνω»; Αυτή η σκέψη και η άποψη δεν κυριαρχεί στους περισσότερους ανθρώπους; (Παλιότερα είχα κι εγώ τέτοιες απόψεις. Μόλις πίστεψα στον Θεό, ξεκίνησα να συμβιώνω αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Και κατά τις επαφές μου με απίστους, δεν με επηρεάζουν ο εκφοβισμός και οι διώξεις που μπορεί να αντιμετωπίσω, γιατί ξέρω ότι το επιτρέπει ο Θεός και ότι μπορώ απ’ αυτό να πάρω ένα μάθημα. Έτσι, δεν φοβάμαι τόσο και, αντίθετα, έχω μάθει να το βιώνω βασιζόμενος στον Θεό.) Ποιοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που φοβούνται περισσότερο; (Όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό.) Εκτός από εκείνους, υπάρχουν και όσοι είναι εξαιρετικά άτολμοι, οι εσωστρεφείς και όσοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, οι αδύναμοι και οι δειλοί, όσοι δεν είναι τόσο ωραίοι ή έχουν μικρότερο ανάστημα, κι εκείνοι που έχουν φτωχική καταγωγή, ιδιαίτερα όσοι ανήκουν σε οικογένειες που λοιδορούνται ή αντιμετωπίζουν διακρίσεις. Είναι, επίσης, όσοι έχουν χαμηλή κοινωνική θέση, όσοι δεν έχουν καμία δεξιότητα ή ειδίκευση, οι χειρώνακτες, αλλά και όσοι έχουν σωματικές αναπηρίες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πέφτουν πιο εύκολα θύματα εκφοβισμού και το φοβούνται αυτό. Είναι διαδεδομένο στην κοινωνία το φαινόμενο του εκφοβισμού; (Ναι.) Όπου υπάρχουν άνθρωποι, θα συμβαίνουν αυτά. Και από πού προέρχεται ο εκφοβισμός; (Συμβαίνει λόγω της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά, που έκανε τους ανθρώπους πολύ κακούς, γεννώντας μέσα τους την επιθυμία να εκφοβίζουν τους άλλους και να μη δέχονται οι ίδιοι εκφοβισμό. Γι’ αυτόν τον λόγο, υπάρχουν παντού τέτοιες περιπτώσεις καταπίεσης.) Αυτή είναι μία πτυχή. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να δέχονται εκφοβισμό και γι’ αυτό εκφοβίζουν και τρομοκρατούν οι ίδιοι τους άλλους πρώτοι, ώστε να μην τολμήσει κανείς να το κάνει σ’ αυτούς. Κατά βάθος, δεν θέλουν να συμπεριφέρονται έτσι· τους κουράζει και τους ίδιους. Όταν χτυπάς όλους τους άλλους, δεν κουράζεσαι κι εσύ; Υπάρχει ένα ρητό: «Σκότωσε χίλιους εχθρούς κι ας χάσεις οχτακόσιους δικούς σου». Ας δούμε το παράδειγμα του σκαντζόχοιρου: Δεν εξαντλείται το νευρικό του σύστημα μόλις βγάλει τα αγκάθια του; Όταν τρυπάει τους ανθρώπους πονάνε, αλλά κουράζεται κι αυτός. Γιατί το κάνει, λοιπόν, αφού είναι τόσο κουραστικό; Το κάνει για λόγους αυτοσυντήρησης, δηλαδή ο σκαντζόχοιρος πρέπει να καταβάλει κάποια προσπάθεια για να προστατευτεί. Σ’ αυτόν τον κακό κόσμο δεν υπάρχουν θετικές και σωστές αρχές για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς στους διάφορους ανθρώπους, και η ταξινόμηση των ανθρώπων γίνεται με βάση τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και την κοινωνική ιεραρχία. Έτσι, με βάση αυτές τις αρχές και τα κριτήρια του άνισου διαχωρισμού, δημιουργούνται διαφορές και ιεραρχίες και, όταν γίνεται αυτό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλληλεπιδρούν δίκαια και αρμονικά. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να βρεθούν στην κορυφή, να γίνουν καλύτεροι απ’ τους άλλους. Όσοι βρίσκονται στην κορυφή μπορούν να εξουσιάζουν τους άλλους, να τους εκφοβίζουν και να τους ελέγχουν κατά βούληση. Επειδή αυτή η κοινωνία είναι άδικη, είναι άδικες και οι αρχές για την αντιμετώπιση των ανθρώπων. Έτσι, οι σχέσεις των ανθρώπων δεν μπορεί να είναι αρμονικές, ενώ και οι αρχές, οι μέθοδοι και τα μέσα της αλληλεπίδρασης των ανθρώπων γίνονται επίσης άδικα. Η αδικία αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στο ότι οι άνθρωποι συγκρίνονται μεταξύ τους ως προς τη δύναμη, την καταγωγή, τις δεξιότητες, τις ικανότητες, τη σωματική εμφάνιση, το ύψος, αλλά και ως προς τις τακτικές, τις δολοπλοκίες και τις στρατηγικές. Από πού προέρχονται όλα αυτά; Ούτε από την αλήθεια ούτε από τον Θεό, αλλά από τον Σατανά. Εφόσον ενσταλάζονται στους ανθρώπους αυτά τα πράγματα του Σατανά και εκείνοι ζουν σύμφωνα μ’ αυτά, πώς πιστεύεις ότι θα αλληλεπιδρούν τελικά μεταξύ τους; Θα αντιμετωπίζουν τους πάντες δίκαια; (Όχι, δεν θα το κάνουν.) Με τίποτα. Είναι δυνατόν, σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τον Σατανά, να λειτουργήσει έστω και η πιο απλή αρχή των εκλογών που υπάρχει στον οίκο του Θεού; (Δεν είναι δυνατόν.) Και γιατί, ουσιαστικά, δεν λειτουργεί; Επειδή σ’ αυτόν τον μοχθηρό κόσμο δεν κυριαρχεί η αλήθεια· κυριαρχούν οι μοχθηρές τάσεις, καθώς και οι διάφορες σκέψεις και φιλοσοφίες του Σατανά. Η μόνη δυνατή κατάσταση, λοιπόν, είναι οι άνθρωποι να εκφοβίζουν και να ελέγχουν ο ένας τον άλλον. Δεν αποφεύγεται κάτι τέτοιο, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Εφόσον σ’ αυτόν τον κακό κόσμο δεν κυριαρχεί η αλήθεια, κατά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων είσαι είτε αυτός που εκφοβίζει είτε αυτός που εκφοβίζεται. Μόνο έναν απ’ αυτούς τους δύο ρόλους μπορείς να παίξεις. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι άνθρωποι παίζουν και τους δύο ρόλους, αφού πάντα υπάρχουν και ανώτεροί σου και κατώτεροί σου. Εσύ ασκείς εκφοβισμό στους άλλους επειδή έχεις υψηλότερη θέση από εκείνους, αλλά την ίδια στιγμή, ενώ τους εκφοβίζεις, υπάρχουν και άλλοι που έχουν ακόμη πιο υψηλή θέση και κύρος από σένα, οι οποίοι θα ασκήσουν σ’ εσένα εκφοβισμό και εσύ θα πρέπει να τον υπομείνεις. Μια τάξη ανθρώπων εκφοβίζει μία άλλη: Αυτή είναι η σχέση μεταξύ των ανθρώπων, η σχέση του να ασκείς και να δέχεσαι εκφοβισμό. Είναι η μοναδική σχέση. Δεν υπάρχει αληθινή οικογενειακή στοργή, δεν υπάρχει αγάπη, ανεκτικότητα, υπομονή, ούτε υπάρχει η δυνατότητα να αντιμετωπίζεται ο κάθε άνθρωπος δίκαια και αμερόληπτα, βάσει των αρχών. Εφόσον σ’ αυτόν τον κόσμο δεν κυριαρχεί η αλήθεια, αλλά ο Σατανάς, οι μόνες σχέσεις που μπορούν να διαμορφωθούν μεταξύ των ανθρώπων βασίζονται στον εκφοβισμό και την εκμετάλλευση. Κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει αυτό, είναι πραγματικά αναπόφευκτο. Μπορείς να πεις ότι είσαι αφεντικό του υποκόσμου και ελέγχεις και εκφοβίζεις πολλούς μπράβους και τσιράκια. Ακόμη, όμως, και ένα αφεντικό του υποκόσμου έχει ανώτερους, ενώ υπάρχει, βεβαίως, και η κυβέρνηση. Αν και λέγεται ότι αξιωματούχοι και κακοποιοί τα έχουν κάνει πλακάκια, κάποιες φορές η κυβέρνηση ψάχνει οπωσδήποτε για κάποια παρανομία, βρίσκει έναν μοχλό πίεσης και δεν σου επιτρέπει να γλιτώσεις. Τότε αναγκάζεσαι να λαδώσεις την αστυνομία και να την καλοπιάσεις. Βλέπεις, παρόλο που μοιάζει σπουδαίο ένα αφεντικό του υποκόσμου, όταν πηγαίνει στην αστυνομία, αναγκάζεται να κάνει τεμενάδες· δεν τολμά να φερθεί αλαζονικά. Όπως λένε και τα ρητά των απίστων: «Ο παπάς ανεβαίνει σε έναν στύλο και ο διάβολος σε δέκα» και «Πάντα υπάρχει ένα μεγαλύτερο ψάρι». Αυτά σημαίνουν ότι όλοι οι άνθρωποι και ασκούν εκφοβισμό στους άλλους και δέχονται· αυτή είναι η ουσία και το φαινόμενο του εκφοβισμού.

Αφού κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τον εκφοβισμό, πώς πρέπει να τον χειριστεί ο άνθρωπος; Στην εκκλησία, αν και μπορεί να μη φοβάσαι ότι θα υποστείς εκφοβισμό, υπάρχει εκεί κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν να συμβεί; Εφόσον από τους απίστους μπορείς να πέσεις θύμα εκφοβισμού όταν έχεις επαφές μαζί τους, δεν συμβαίνει το ίδιο και μέσα στην εκκλησία; (Συμβαίνει.) Συμβαίνει, σε διάφορα επίπεδα, καθώς ο Σατανάς έχει διαφθείρει όλους τους ανθρώπους. Προτού φτάσουν οι άνθρωποι στη σωτηρία, φανερώνουν πολλές φορές διαφθορά, και ένας από τους τρόπους με τους οποίους φανερώνεται αυτή η διαφθορά είναι το να συμπεριφέρονται στους άλλους όπως οι ίδιοι θέλουν, να μην τους μεταχειρίζεται δίκαια. Και αυτή η άδικη αντιμετώπιση των άλλων οδηγεί στην εμφάνιση του εκφοβισμού, είτε τον ασκεί κανείς είτε τον δέχεται. Αυτά, λοιπόν, τα πράγματα συμβαίνουν πού και πού, και δεν γίνεται να ξεφύγουν ή να τα αποφύγουν οι άνθρωποι. Σύμφωνα με ποια αρχή πρέπει να χειρίζονται και να αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα; (Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, σύμφωνα με τις αρχές.) Θεωρητικά, αυτό λέμε. Αλλά με ποιον συγκεκριμένο τρόπο θα γίνει πράξη κάτι τέτοιο; Πώς κατανοείς το θέμα του εκφοβισμού; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι γράφεις μια επιστολή για να αναφέρεις κάποια προβλήματα που παρατηρείς σε έναν ψευδή επικεφαλής και εκείνος θέλει να σε εκφοβίσει, λέγοντας: «Αν δεν κάτσεις καλά και συνεχίσεις να αναφέρεις τα προβλήματά μου στους ανώτερους, να με καρφώνεις ή να γράφεις αρνητικές αξιολογήσεις, θα σε σκοτώσω! Έχω την εξουσία να σε αποβάλω. Δεν φοβάσαι;» Πώς θα χειριζόσουν μια τέτοια κατάσταση; Σε απειλεί· δηλαδή, πιο συγκεκριμένα, σου ασκεί εκφοβισμό. Αυτός έχει την εξουσία, ενώ εσύ είσαι ένας συνηθισμένος πιστός και γι’ αυτό έχει την ευκαιρία να σε βασανίζει κατά το δοκούν, χωρίς αρχές και χωρίς κάποιο σημείο αναφοράς. Σου φέρεται όπως φέρεται στους ανθρώπους ο Σατανάς. Δηλαδή, για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, δεν σε εκφοβίζει; Δεν προσπαθεί να σε βασανίσει; (Ναι.) Πώς θα το χειριζόσουν κάτι τέτοιο, λοιπόν; Θα συμβιβαζόσουν ή θα υποστήριζες τις αρχές; (Θα υποστήριζα τις αρχές.) Θεωρητικά, πρέπει οι άνθρωποι να υποστηρίζουν τις αρχές και να μη φοβούνται αυτόν τον ψευδή επικεφαλής. Και πού βασίζεται αυτό; Γιατί να μην τον φοβάσαι; Θα φοβηθείς αν σε αποβάλει στ’ αλήθεια; Ίσως να μην τολμήσεις να υποστηρίξεις τις αρχές και ίσως φοβηθείς, ακριβώς επειδή μπορεί να σε αποβάλει. Πού κολλάει το θέμα; Πώς γίνεται να φοβάσαι; (Επειδή δεν πιστεύω ότι στον οίκο του Θεού κυριαρχεί η αλήθεια.) Αυτή είναι μία πτυχή του ζητήματος. Χρειάζεται να το πιστεύεις και να πεις: «Είσαι κακός. Μη νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή είσαι τώρα επικεφαλής έχεις την εξουσία να με αποβάλεις. Θα ήταν λάθος να το κάνεις αυτό. Αργά ή γρήγορα, το ζήτημα θα αποκαλυφθεί. Δεν εξουσιάζεις εσύ τον οίκο του Θεού. Αν με αποκλείσεις σήμερα, κάποτε θα τιμωρηθείς. Κι αν δεν με πιστεύεις, περίμενε και θα δεις. Στον οίκο του Θεού κυριαρχεί η αλήθεια και ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να σε τιμωρήσουν, αλλά ο Θεός μπορεί να σε αποκαλύψει και να σε αποκλείσει. Όταν αποκαλυφθούν τα αδικήματά σου, τότε είναι που θα τιμωρηθείς». Το πιστεύεις αυτό; (Ναι.) Αλήθεια; Τότε γιατί δεν το λέτε; Μοιάζει λες και, αν βρεθείς σε τέτοιες καταστάσεις, θα κινδυνέψεις· δεν έχεις ούτε θάρρος ούτε αληθινή πίστη. Τι θα κάνεις όταν αντιμετωπίσεις στ’ αλήθεια τέτοια ζητήματα, όταν συναντήσεις κακούς ανθρώπους και αντίχριστους που είναι πάρα πολύ άγριοι και βασανίζουν τους ανθρώπους με μεθόδους σαν του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Θα βάλεις τα κλάματα και θα πεις: «Αχ, έχω μικρό ανάστημα, είμαι άτολμος, φοβάμαι μια ζωή τα προβλήματα, φοβάμαι και τον ίσκιο μου. Ειλικρινά ελπίζω να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσω τέτοιους ανθρώπους. Άμα με εκφοβίσουν, τι θα κάνω;» Εκείνοι είναι που σε εκφοβίζουν; Όχι· ο Σατανάς είναι αυτός που σε βασανίζει. Κοιτώντας το από την ανθρώπινη οπτική, θα έλεγες: «Είναι τρομακτικός αυτός ο άνθρωπος, έχει θέση και εκφοβίζει τους απονήρευτους ανθρώπους που δεν έχουν θέση». Αυτό είναι που συμβαίνει; Από την οπτική γωνία της αλήθειας, αυτό δεν είναι εκφοβισμός· είναι η δράση του Σατανά, ο οποίος βασανίζει τους ανθρώπους, τους ταλαιπωρεί, τους ξεγελά, τους διαφθείρει και τους ποδοπατά. Και πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις και να χειριστείς αυτές τις ενέργειες του Σατανά; Πρέπει να φοβάσαι; (Όχι· πρέπει να τις καταγγείλω και να τις εκθέσω.) Κατά βάθος, δεν πρέπει να τις φοβάσαι. Εάν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να καταγγείλεις τα ζητήματά του και να τα βάλεις μαζί του, τότε πρέπει να τα αντέξεις για λίγο και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να τα καταγγείλεις αργότερα. Αν υπάρχουν κι άλλα άτομα σαν κι εσένα ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές σου, τα οποία τον καταλαβαίνουν, τότε ενωθείτε, καταγγείλτε και εκθέστε μαζί τις κακές πράξεις του. Αν δεν τον έχει καταλάβει κανένας άλλος και, όταν πάρεις την πρωτοβουλία να τον καταγγείλεις, σε απορρίψουν όλοι, τότε να κάνεις υπομονή και, όταν έρθουν στην εκκλησία σας οι ανώτεροι επικεφαλής για να ελέγξουν και να ενημερωθούν για το έργο, ψάξε να βρεις την κατάλληλη στιγμή για να καταγγείλεις τα ζητήματά του σ’ αυτούς· να αναφέρεις με σαφήνεια και με κάθε λεπτομέρεια τις κακές πράξεις του και να αφήσεις τους επικεφαλής να τον απομακρύνουν. Είναι συνετό αυτό; (Ναι.) Αφενός πρέπει να έχεις πίστη και να μη φοβάσαι τους κακούς ανθρώπους, τους αντίχριστους ή τον Σατανά και αφετέρου μη βλέπεις τις πράξεις τους απέναντί σου ως εκφοβισμό· δες την ουσία, δηλαδή ότι ο Σατανάς κοροϊδεύει, βασανίζει και ποδοπατά τους ανθρώπους. Τότε, ανάλογα με την κατάσταση, θα πρέπει να αντιμετωπίζεις όλα τα βασανιστήριά τους με σύνεση, να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να τους εκθέσεις και να τους καταγγείλεις και να διαφυλάττεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι η μαρτυρία στην οποία πρέπει να μείνεις σταθερός, αλλά και το καθήκον και η υποχρέωση που οφείλεις να εκπληρώσεις ως άνθρωπος. Όσο κι αν σε εκφοβίζουν ή σε αδικούν, μην το βλέπεις ως εκφοβισμό. Δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι που σε εκφοβίζουν· είναι ο Σατανάς που κοροϊδεύει, ποδοπατάει και βασανίζει τους ανθρώπους. Θα έλεγες ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, την ώρα που διώκει τους πιστούς στον Θεό, σε εκφοβίζει; (Όχι.) Δεν σε εκφοβίζει· γιατί, όμως, σε διώκει; (Επειδή η ουσία του είναι η αντίσταση στον Θεό.) Η ουσία του είναι η αντίσταση στον Θεό. Βλέπει τον Θεό σαν εχθρό και όλο Του το έργο το βλέπει σαν κακό μπελά και σαν βραχνά. Επίσης, θεωρεί εχθρούς τους ανθρώπους που έχει επιλέξει ο Θεός. Αν ακολουθήσεις τον Θεό, θα σε μισήσει, όπως ακριβώς γράφει η Βίβλος: «Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν» (Κατά Ιωάννην 15:18). Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μισεί τους ανθρώπους και τον Θεό, βλέπει σαν εχθρό του τον Θεό, αλλά ακόμη περισσότερο βλέπει σαν εχθρούς όσους Τον ακολουθούν, κυρίως όσους κάνουν πράξη την αλήθεια. Γι’ αυτό, λοιπόν, θέλει να σε διώκει, να σε σκοτώσει, να μη σε αφήσει να ακολουθήσεις τον Θεό, να σε αναγκάσει να τον προσκυνήσεις και να τον ακολουθήσεις, αλλά και να καταραστείς τον Θεό. Αν πεις: «Δεν πρόκειται να Τον καταραστώ», τότε ο Σατανάς θα σε απειλήσει: «Αν δεν καταραστείς τον Θεό, θα πεθάνεις». Θα προσπαθήσει να σε κάνει να πεις: «Είναι καλό το Κομμουνιστικό Κόμμα» και αν του απαντήσεις: «Δεν πρόκειται να πω κάτι τέτοιο», θα σου απαντήσει: «Αν δεν το πεις, θα σου κάνω τη ζωή δύσκολη, θα σε εκδικηθώ και θα σε βασανίσω σκληρά!» Είναι εκφοβισμός αυτό; Όχι, είναι κακομεταχείριση των ανθρώπων από τον Σατανά. Το καταλαβαίνεις; (Το καταλαβαίνω.) Πρέπει να καταλάβεις καλά το ζήτημα του εκφοβισμού. Εντός της κοινωνίας και των κοινωνικών ομάδων, η ανθρώπινη οπτική λέει ότι όλοι γίνονται και δράστες και θύματα εκφοβισμού. Όμως, η οπτική της αλήθειας δεν επιτρέπει να το δεις έτσι. Δεν είναι εκφοβισμός η ουσία της συμπεριφοράς του κάθε ατόμου που θέλει να σε εκφοβίσει και να σε ελέγξει, αλλά είναι ο Σατανάς που σε κοροϊδεύει, σε κακομεταχειρίζεται, σε χειραγωγεί, σε ποδοπατά και σε διαφθείρει. Για να μιλήσω λίγο πιο συγκεκριμένα, δεν σε αντιμετωπίζουν σύμφωνα με ορθολογικές και ανθρώπινες μεθόδους, δεν σε αντιμετωπίζουν δίκαια, αλλά αντίθετα, σου συμπεριφέρονται, σου μιλούν και αλληλεπιδρούν μαζί σου με οδηγό την οπτική, τη στάση και τις σκέψεις του Σατανά. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι είναι να μοιραστείς το ίδιο δωμάτιο με κάποιον κακό άνθρωπο. Εσύ φτάνεις πρώτος, οπότε διαλέγεις πρώτος τη θέση που θέλεις και επιλέγεις το κάτω κρεβάτι. Με το που φτάσει και το δει αυτό, εκείνος λέει: «Ήταν σωστό που διάλεξες το κάτω κρεβάτι; Εγώ δεν έχω διαλέξει ακόμα, από πού κι ως πού είναι η σειρά σου; Τολμάς και με αψηφάς και διαλέγεις το κάτω κρεβάτι; Τι θράσος! Ούτε καν με ρώτησες, απλώς πήγες και διάλεξες το κάτω κρεβάτι για να κοιμηθείς. Πήγαινε στο πάνω!» Εσύ απαντάς: «Γιατί να μην κοιμηθείς εσύ στο πάνω κρεβάτι; Ήρθες αργότερα από μένα· σύμφωνα με τη σειρά, εσύ πρέπει να κοιμηθείς στο πάνω κρεβάτι». Εκείνος απαντάει: «Σειρά; Ποτέ δεν ακολούθησα καμία σειρά! Εγώ δεν στέκομαι ποτέ στην ουρά· ούτε για να συναντήσω τον πρόεδρο δεν θα περίμενα στην ουρά! Μπήκες στον κόπο να μάθεις ποιος είμαι εγώ; Τολμάς και μου μιλάς για ουρά, τι θράσος είναι αυτό! Θες να πεθάνεις; Πήγαινε στο πάνω κρεβάτι!» Αναγκάζεσαι, λοιπόν, να υπακούσεις και να πας να κοιμηθείς στο πάνω κρεβάτι. Είναι εκφοβισμός αυτό; Από την ανθρώπινη σκοπιά, μοιάζει με εκφοβισμό. Σε θεωρεί άτολμο και χειραγωγήσιμο. Από την αρχή σού κάνει μια επίδειξη ισχύος για να σε φοβίσει, να σου δώσει ένα μάθημα για να καταλάβεις ποιος είναι. Αυτή είναι η ανθρώπινη σκοπιά, η οπτική γωνία των ανθρώπινων συναισθημάτων και της σάρκας. Αν, όμως, το εξετάσεις από την οπτική της αλήθειας, το βλέπεις με τον ίδιο τρόπο; Εσύ διάλεξες πρώτος το κάτω κρεβάτι, όλα ήταν μια χαρά, αλλά εκείνος επέμενε να μετακομίσεις και σε ενοχλούσε για να πας στο πάνω κρεβάτι. Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι βασανιστήριο; Δεν είναι απάνθρωπη συμπεριφορά και ασέβεια; Δεν συμπεριφέρεται λες και είναι αυτός το αφεντικό και εσύ υπηρέτης ή σκλάβος του; Με ποια λογική σκέφτεται έτσι; Θεωρεί όποιον δεν είναι τόσο τρομερός όσο εκείνος ως υπηρέτη του, ως κάποιον που μπορεί να διατάξει και να βασανίσει. Από την οπτική γωνία της αλήθειας, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να θεωρηθεί εκφοβισμός· είναι βασανισμός των ανθρώπων. Ποιος μπορεί και βασανίζει ανθρώπους; Οι κακοί άνθρωποι, οι δαίμονες, οι τραμπούκοι, οι χούλιγκαν, οι αχρείοι, εκείνοι που είναι παράλογοι, που δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν σέβονται κανέναν. Δεν ακολουθούν πουθενά κανόνες, συμπεριφέρονται λες και είναι αφεντικά, λες και οτιδήποτε καλό, επωφελές και ωφέλιμο είναι μόνο δικό τους. Οι άλλοι δεν έχουν δικαίωμα σε τέτοια πράγματα, δεν επιτρέπεται καν να σκεφτούν να τα πάρουν. Δεν είναι αχρείος ένας τέτοιος άνθρωπος; (Ναι.) Έτσι κάνουν οι αχρείοι και οι δαίμονες. Εφόσον σε βασανίζουν έτσι, δεν θα φοβόσουν; Θα σκεφτόσουν: «Ποπό, τελικά υπάρχουν τόσο τρομακτικοί άνθρωποι. Αυτός θεωρεί λάθος ακόμα και το να κοιμηθώ στο κάτω κρεβάτι. Τι συμβαίνει;» Θα φοβόσουν και, από εκείνη τη στιγμή και μετά, θα αναγκαζόσουν να του μιλάς πολύ προσεκτικά. Θα το σκεφτόσουν και θα έλεγες μέσα σου: «Δεν γίνεται να τον εκνευρίσω και να τον προκαλέσω, γιατί τότε θα μου κάνει τη ζωή δύσκολη». Αν, λοιπόν, έχεις τέτοια νοοτροπία, τότε έχει πετύχει τον στόχο του. Και ποιος είναι αυτός ο στόχος; Θέλει να σε τρομάξει, να σε κάνει να τον φοβάσαι, να εδραιώσει μια ιεραρχική διαφορά μεταξύ σας, δηλαδή αυτός να είναι το αφεντικό κι εσύ ο υπηρέτης και, όπου κι αν πας, πρέπει να τον ακούς και να υποχωρείς μπροστά του. Με αυτήν την αρχή δεν ενεργεί ο Σατανάς; Εκείνος ο άνθρωπος θεωρεί πως πρέπει να είναι το αφεντικό σου κι εσύ ο υπηρέτης του. Πρέπει να σε πειθαρχεί όπως θέλει, να σε διατάζει και να σε κοροϊδεύει· κι εσύ πρέπει να υποχωρείς σε όλα. Δεν μπορείς να σταθείς ως ίσος προς ίσο απέναντί του· η μόνη περίπτωση να γίνει αυτό είναι όταν θα έχει πεθάνει, γιατί μόνο με έναν νεκρό αξίζεις να είσαι ίσος. Πες Μου, πόσο σ’ έχει εκφοβίσει; Εκείνο που σε έχει τρομάξει κατά βάθος είναι οι κακές πράξεις του και η επιβλητική του συμπεριφορά; (Ναι.) Εφόσον το έχεις αποδεχτεί και έχεις συμβιβαστεί μ’ αυτό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως συνέπεια σε έχει διαφθείρει; Σε έχει του χεριού του· όταν κάνει κάτι κακό και παραβιάσει τις αρχές, εσύ δεν θα τολμήσεις να μιλήσεις, επειδή τότε σε είχε διώξει με τις κλωτσιές από το κάτω κρεβάτι και σε έστειλε στο πάνω. Δεν πρόκειται να τολμήσεις άλλη φορά να τον προκαλέσεις· θα τον βλέπεις και θα αλλάζεις δρόμο, και μόνο και μόνο το όνομά του να ακούσεις, θα σε πιάνει κρύος ιδρώτας. Δεν σε έχει τρομοκρατήσει; Δεν τολμάς να του φερθείς με δίκαιο τρόπο, σύμφωνα με τις αρχές· σε έχει του χεριού του. Και ποια είναι η ουσία του ότι σε έχει του χεριού του; Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι είσαι κτήμα του και σε ελέγχει. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίσει κάποιος αυτήν την κατάσταση και να ξεφύγει από τον έλεγχο τέτοιων κακών ανθρώπων; Πρέπει αυτά τα κακά άτομα που εκφοβίζουν τους ανθρώπους να θεωρούνται ως ένα φαινόμενο διαφθοράς και κακοποίησης των ανθρώπων από τον Σατανά. Εφόσον, λοιπόν, έχεις διακρίνει αυτήν την ουσία, πώς πρέπει να προσεγγίσεις τώρα το θέμα; Πρέπει βαθιά μέσα σου να αποστρέφεσαι και να απορρίπτεις τους κακούς ανθρώπους, όχι να τους φοβάσαι. Να σκέφτεσαι ως εξής: «Α, ώστε θες να κοιμηθώ στο πάνω κρεβάτι; Ωραία, θα κοιμηθώ στο πάνω. Σήμερα, όμως, είδα τις πράξεις ακόμη ενός κακού ανθρώπου και αναγνώρισα την ουσία του, οπότε από δω και μπρος θα μπορώ να διακρίνω άλλη μία συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι κακοί άνθρωποι στην καθημερινότητά τους και πίσω από την πλάτη των υπολοίπων. Από σήμερα και μπρος, θα τον έχω από κοντά σε ό,τι λέει και σε ό,τι κάνει, να δω αν εξαπατά. Αν τον χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού, θα παρατηρήσω αν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, αν διαφυλάσσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αν τυχόν κατασπαταλά τις προσφορές και κατά πόσο συνεχίζει να βασανίζει τους άλλους». Πρέπει να προσεύχεσαι από τα βάθη της καρδιάς σου: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, φανέρωσε αυτόν τον κακό τύπο, δώσε μου τη δυνατότητα να καταλάβω τις κακές πράξεις και την ουσία του. Βοήθησέ με να βρω αποδείξεις για τις κακές πράξεις του και δώσε μου κουράγιο, κάνε με να μη φοβάμαι τους κακούς ανθρώπους, δώσε μου πίστη και δύναμη για να τους πολεμήσω». Θα συνεχίσεις να συγκατοικείς μαζί του και επιφανειακά δεν θα έχει αλλάξει τίποτα, όμως πλέον κατά βάθος δεν θα τον φοβάσαι, γιατί αυτά που σου κάνει δεν αποτελούν εκφοβισμό· αντίθετα, είναι αποκάλυψη και έκθεση της σατανικής του φύσης. Θα συνεχίσεις να τον φοβάσαι μόλις τον δεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Θα τον καταριέσαι μέσα σου για κάθε κακή πράξη που αποκαλύπτει και για κάθε παράλογη λέξη που ξεστομίζει, με αυτά τα λόγια: «Είσαι διάβολος, είσαι ο Σατανάς, πράττεις το κακό και αντιστέκεσαι στον Θεό και αργά ή γρήγορα θα σε καταραστεί. Δεν πρόκειται να σε αφήσει ο Θεός να ξεφύγεις· κάποτε θα αποκαλυφθείς!» Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεις τους κακούς ανθρώπους. Πρέπει να βρεις την πίστη και τη δύναμη να τους πολεμήσεις, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και τότε θα βρεις στην καρδιά σου δύναμη και θα πάψεις να τους φοβάσαι. Πώς σου φαίνονται αυτές οι τακτικές; Δεν είναι αποτελεσματικές; (Είναι.) Όταν, λοιπόν, διακρίνεις αυτούς τους ανθρώπους από την οπτική της αλήθειας, δεν είναι αυτό πιο πρακτικό από εκείνο που σου έμαθαν οι γονείς σου: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι»; Ποιος ο λόγος να φυλάγεσαι; Δεν μπορείς να φυλαχτείς από την κακομεταχείριση και τη διαφθορά του Σατανά, αφού βρίσκεται παντού. Ο Σατανάς δεν διαφθείρει μόνο επιφανειακά και εξωτερικά τους ανθρώπους· σε διαφθείρει και μέσα στις σκέψεις σου. Μπορείς να φυλαχτείς απ’ αυτό; Το κυριότερο είναι να εξοπλιστείς με την αλήθεια και να βασιστείς στον Θεό. Πρέπει να διακρίνεις όχι μόνο τις ενέργειες των κακών ανθρώπων, αλλά και την ουσία τους και ταυτόχρονα να διακρίνεις και τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που εκφράζουν. Έπειτα, πρέπει να εξοπλιστείς με την αλήθεια, να τους εκθέσεις και να τους αναλύσεις με εργαλείο τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσουν να τους διακρίνουν και οι αδελφοί και οι αδελφές σου. Αν γίνει αυτό, μπορούν να ξεσηκωθούν όλοι μαζί για να τους απορρίψουν. Πόσο υπέροχο είναι αυτό; Αν βρίσκεσαι πάντα σε θέση άμυνας, πάντα σε επιφυλακή, αν συνεχώς αρνείσαι ή αποφεύγεις, τότε είσαι δειλός· κάτι τέτοιο δεν είναι η εκδήλωση ενός νικητή.

Μετά από τη συναναστροφή που κάναμε για όλα αυτά, βλέπετε τώρα αλλιώς το θέμα του εκφοβισμού; Είναι σωστός ο εκφοβισμός; (Όχι, δεν είναι.) Ποια είναι η φύση του εκφοβισμού; (Είναι βασανισμός από τους κακούς ανθρώπους.) Στην ουσία, οι κακοί άνθρωποι και ο Σατανάς βασανίζουν και ξεγελούν τους υπόλοιπους. Και ποια είναι η φύση του να δέχεται κανείς εκφοβισμό; (Είναι αδυναμία, είναι να μην κάνεις πράξη την αλήθεια, να μην τολμάς να υψώσεις το ανάστημά σου και να αντισταθείς.) Σωστά, η φύση του να δέχεσαι εκφοβισμό είναι να φοβάσαι τους κακούς ανθρώπους και τις δυνάμεις του κακού, να μην έχεις την απαραίτητη πίστη για να πολεμήσεις τον Σατανά, για να αναγνωρίσεις και να διακρίνεις σε βάθος το άσχημο πρόσωπο του Σατανά, και να αντισταθείς στον ποδοπάτημα και στην κακοποίηση του. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσοι δεν έχουν πίστη έχουν πάντα στην καρδιά τους έναν κόμπο· συνέχεια φοβούνται και σκέφτονται: «Δεν πρέπει να με εκφοβίζουν οι άλλοι. Εγώ δεν εκφοβίζω κανέναν και ούτε πρέπει να με εκφοβίζουν οι άλλοι, όπως έλεγε και η μητέρα μου: “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι”». Προσεύχονται με αυτά τα λόγια στον Θεό: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, κάνε να μη συναντήσω κακούς ανθρώπους· είμαι άτολμος, πάντα ήμουν απονήρευτος και απλός. Πιστεύω σ’ Εσένα και Σε ακολουθώ· προστάτεψέ με!» Αυτό είναι δειλία. Έχεις ακούσει και καταλαβαίνεις πάρα πολλές αλήθειες. Αφού δεν φοβάσαι τους διαβόλους και τον Σατανά, πώς γίνεται να φοβάσαι έναν κακό άνθρωπο; Φοβάσαι τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; (Αν με πιάσουν, τότε θα φοβηθώ, αλλά έχω τον Θεό να προσευχηθώ και να βασιστώ σ’ Αυτόν.) Άρα, δεν σε φοβίζει η κακία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και αυτή η εκδήλωση σημαίνει ότι έχεις ένα ορισμένο θεμέλιο στην πίστη σου. Κάποιοι λένε: «Λες πως φοβάμαι τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Αν τον φοβόμουν, θα είχα φτάσει ως εδώ; Δεν είναι αλήθεια αυτό; Αν, όμως, μου ζητήσεις να πω ότι δεν φοβάμαι τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, φοβάμαι λιγάκι να το πω. Κι αν το ακούσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας;» Άρα, έχεις ακόμα λίγο φόβο. Αυτού του είδους οι άνθρωποι φοβούνται λιγάκι να δηλώσουν δημόσια ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι μοχθηρός και σκληρός· δεν έχουν την απαραίτητη πίστη και το ανάστημά τους είναι ακόμα πολύ μικρό. Δεν σου ζητάω να αναμετρηθείς φανερά με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ούτε να τον προκαλέσεις. Αλλά να ξέρεις, τουλάχιστον, κατά βάθος ότι αυτός ο δαίμονας κακομεταχειρίζεται, διαφθείρει, κοροϊδεύει, ποδοπατά τους ανθρώπους και στη συνέχεια τους καταβροχθίζει. Αυτό δεν είναι εκφοβισμός· δεν είναι ότι εκφοβίζει και βασανίζει τους πιστούς επειδή είναι απονήρευτοι και τηρούν τους κανόνες και τους νόμους. Κάτι τέτοιο είναι ανοησία και όποιος το λέει δεν έχει πνευματική κατανόηση. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σε κακομεταχειρίζεται. Πώς το κάνει αυτό; Σε απειλεί, σε τρομοκρατεί, σε διώκει και σε βασανίζει. Και για ποιον λόγο το κάνει; Για να παραιτηθείς από την πίστη σου, να αρνηθείς και να εγκαταλείψεις τον Θεό κι έπειτα να συμβιβαστείς μαζί του, με τελικό στόχο να τον λατρέψεις, να τον ακολουθήσεις, να υποδουλωθείς σ’ αυτόν, να δεχτείς τις σκέψεις του και να τον προσκυνήσεις γονατιστός. Το απολαμβάνει αυτό και γι’ αυτόν τον λόγο σε καταδιώκει. Ζηλεύει που σε βλέπει να ακολουθείς τον Θεό και όχι εκείνον και γι’ αυτό δεν σε αφήνει ήσυχο. Βέβαια, μήπως πρόκειται να σε αφήσει ήσυχο αν δεν ακολουθείς τον Θεό; (Όχι, κακομεταχειρίζεται και όσους δεν πιστεύουν στον Θεό.) Σωστά, για να το πούμε λαϊκά, τέτοιος είναι· για την ακρίβεια, τέτοια είναι η φύση-ουσία του. Ακόμα κι εκείνους που τον ακολουθούν, εκείνους που τον επαινούν, κι αυτούς τους κακομεταχειρίζεται, τους κοροϊδεύει και τους ποδοπατάει και, μόλις τους χρησιμοποιήσει, τους πετάει· μάλιστα, κάποιους από αυτούς τους σκοτώνει για να τους κλείσει το στόμα και τελικά τους καταβροχθίζει πέρα για πέρα. Όπως και να ’χει, το τέλος τους δεν είναι καθόλου καλό. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει όλοι να διακρίνουν καθαρά ότι η διαμόρφωση και η εμφύσηση διάφορων σκέψεων και απόψεων από την οικογένεια στους ανθρώπους δεν έχει απώτερο σκοπό να τους προστατέψει ή να τους οδηγήσει στο ορθό μονοπάτι. Κάθε άλλο, σκοπός είναι να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Θεό, να τους ωθήσει σε μια ζωή σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά και να τους αναγκάσει να αποδέχονται ξανά και ξανά το ποδοπάτημα από τις διάφορες σκέψεις και τη διαμόρφωση των κακών τάσεων που πηγάζουν από την κοινωνία και από τον Σατανά. Όποιες κι αν είναι οι αρχικές προθέσεις ή ο αρχικός σκοπός της οικογένειας όταν το κάνει αυτό, εν τέλει δεν οδηγεί τους ανθρώπους ούτε στο ορθό μονοπάτι, ούτε στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, ούτε στη σωτηρία. Γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει, κατά την επιδίωξη της αλήθειας και όσο βαδίζουν σ’ αυτό το μονοπάτι, να εγκαταλείψουν τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από την οικογένειά τους. Λοιπόν, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

4 Μαρτίου 2023

Υποσημειώσεις:

α. Ο Χαν Σιν ήταν ένας διάσημος στρατηγός της δυναστείας των Χαν. Κάποτε, πριν γίνει διάσημος, τον έβαλαν να συρθεί ανάμεσα στα πόδια ενός χασάπη, ο οποίος τον κορόιδευε για τη δειλία του.