Ⅰ

Μιας και οι άνθρωποι του Θεού

δεν ξέρουν την κυριαρχία

ανυπότακτοι κι απείθαρχοι είναι

μπροστά στη μοίρα,

αποφεύγουν όσα η μοίρα τούς

επιφυλάσσει και η εξουσία Του,

μάταια ελπίζοντας την τύχη

και τη μοίρα τους ν’ αλλάξουν.

Να επιτύχουν δεν μπορούν,

πάντοτε θα χάνουν.

Αυτός ο αγώνας στην ψυχή τους

φέρνει πόνο διαπεραστικό,

καθώς τις ζωές τους χαραμίζουν.

Ποια η αιτία του πόνου των ανθρώπων;

Έρχεται από τα μονοπάτια που διαλέγουν,

από τις επιλογές που κάνουν

στον τρόπο της ζωής τους.

Ⅱ

Του ανθρώπου η τραγωδία

δεν είναι πως θέλει να ζει ευτυχισμένα,

ή ότι δόξα και πλούτη αναζητά,

στη μοίρα του αντιστέκεται.

Είναι ότι έχει δει πως ο Θεός είναι αληθινός

και του ανθρώπου τη μοίρα ορίζει,

μα δεν μπορεί τα λάθη του να φτιάξει.

Προτιμά να πολεμά του Θεού την κυρίαρχη ισχύ

και να δέχεται την ήττα μόνο όταν λυγίσει.

Αυτοί που υποτάσσονται είναι σοφοί,

λέει ο Θεός,

και αυτοί που αντιστέκονται πράγματι ανόητοι.

Ποια η αιτία του πόνου των ανθρώπων;

Έρχεται από τα μονοπάτια που διαλέγουν,

από τις επιλογές που κάνουν

στον τρόπο της ζωής τους.

Κάποιοι μπορεί να μην έχουν καταλάβει.

Μα όταν εκτιμάς,

όταν πραγματικά αναγνωρίσεις

ότι ο Θεός κυβερνά του ανθρώπου τη μοίρα,

όταν δεις όλα όσα Αυτός

για εσένα έχει σχεδιάσει

είναι μεγάλη βοήθεια και προστασία,

ο πόνος σου σύντομα θ’ απαλυνθεί,

όλο σου το είναι θα ελευθερωθεί.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄