Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια. Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον· και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, διά να ήναι και αυτοί ηγιασμένοι εν τη αληθεία» (Κατά Ιωάννην 17:17-19).

«Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13).

«Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:47-48).

«Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (Α΄ Πέτρου 4:17).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Θα πρέπει να είστε σε θέση να διακρίνετε το θέλημα του Θεού και θα πρέπει να βλέπετε ότι το έργο του Θεού δεν είναι τόσο απλό όσο η δημιουργία των ουρανών, της γης και όλων των πραγμάτων. Κι αυτό γιατί το σημερινό έργο είναι η μεταμόρφωση όσων έχουν διαφθαρεί, όσων είναι αναίσθητοι σε υπέρτατο βαθμό, έχει στόχο να εξαγνίσει όσους δημιουργήθηκαν αλλά έχουν τύχει της επεξεργασίας του Σατανά. Δεν πρόκειται για τη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας, πόσο δε μάλλον για τη δημιουργία του φωτός, ή τη δημιουργία κάθε φυτού και ζώου. Ο Θεός εξαγνίζει τα πράγματα που έχει διαφθείρει ο Σατανάς και στη συνέχεια τα κερδίζει εκ νέου· τα πράγματα καθίστανται κτήση Του και αποτελούν τη δόξα Του. Αυτό δεν είναι όπως το φαντάζεται ο άνθρωπος, δεν είναι τόσο απλό όσο η δημιουργία των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων μέσα τους, ή το έργο της καταδίκης του Σατανά στο πηγάδι της αβύσσου· αντίθετα, είναι το έργο της μεταμόρφωσης του ανθρώπου, της μετατροπής των πραγμάτων που είναι αρνητικά, και δεν Του ανήκουν, σε πράγματα που είναι θετικά και όντως Του ανήκουν. Αυτά είναι τα πραγματικά γεγονότα πίσω από αυτό το στάδιο του έργου του Θεού. Πρέπει να το κατανοήσετε αυτό και να μην υπεραπλουστεύετε τα ζητήματα. Το έργο του Θεού διαφέρει από κάθε συνηθισμένο έργο. Το θαύμα και η σοφία του υπερβαίνουν τον ανθρώπινο νου. Ο Θεός δεν δημιουργεί τα πάντα κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου του έργου, αλλά ούτε και τα καταστρέφει. Αντιθέτως, μεταμορφώνει όλα τα πράγματα που δημιούργησε και εξαγνίζει όλα τα πράγματα που έχει μολύνει ο Σατανάς. Επομένως, ο Θεός ξεκινάει ένα μεγάλο εγχείρημα, το οποίο περικλείει ολόκληρη τη σημασία του έργου Του. Βλέπεις από αυτά τα λόγια πως το έργο του Θεού είναι πράγματι τόσο απλό;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι το έργο του Θεού τόσο απλό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος;

Στο έργο των εσχάτων ημερών, ο λόγος είναι ισχυρότερος από την εκδήλωση σημείων και τεράτων, και η εξουσία του λόγου υπερβαίνει εκείνη των σημείων και των τεράτων. Ο λόγος εκθέτει όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις που κρύβονται βαθιά μες στην καρδιά του ανθρώπου. Δεν είσαι σε θέση να τις αναγνωρίσεις μόνος σου. Όταν σου αποκαλυφθούν μέσω του λόγου, θα φτάσεις φυσικά στο σημείο να τις ανακαλύψεις· δεν θα μπορείς να τις αρνηθείς και θα πειστείς απόλυτα. Αυτή δεν είναι η εξουσία του λόγου; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από το έργο του λόγου σήμερα. Επομένως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων, ούτε μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως μέσω της εκδήλωσης σημείων και τεράτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων δίνει μονάχα χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαριστεί, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόνο αφότου ο άνθρωπος γίνει καθαρός μέσω του λόγου, μπορεί να κερδηθεί από τον Θεό και να καθαγιαστεί. Όταν τα δαιμόνια εκβλήθηκαν από τον άνθρωπο και αυτός λυτρώθηκε, αυτό σήμαινε μόνο ότι αποσπάστηκε από τα χέρια του Σατανά και επέστρεψε στον Θεό. Ωστόσο, χωρίς να έχει γίνει καθαρός και χωρίς να έχει αλλαχθεί από τον Θεό, παραμένει διεφθαρμένος άνθρωπος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθούν να υπάρχουν η ακαθαρσία, η εναντίωση και η ανυπακοή· ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης από Εκείνον, αλλά δεν έχει την παραμικρή γνώση του Θεού και εξακολουθεί να είναι ικανός να Του αντιστέκεται και να Τον προδίδει. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του και, μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς από τον Σατανά, έχει μέσα του μια καθιερωμένη φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν λυτρωθεί ο άνθρωπος, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύτρωση κατά την οποία ο άνθρωπος αγοράζεται έναντι υψηλού τιμήματος, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος, που είναι τόσο μιαρός, πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή προτού γίνει άξιος να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης, καθώς και το δεύτερο στάδιο του έργου της σωτηρίας. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κερδηθεί από τον Θεό μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και όλες οι ακαθαρσίες, οι αντιλήψεις, τα κίνητρα και οι προσωπικές φιλοδοξίες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως μέσω της χρήσης του λόγου ο οποίος εξευγενίζει, κρίνει και αποκαλύπτει. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. […] Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του· δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη φύση του και πρέπει να στηριχθεί στην κρίση του λόγου για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο κι έπειτα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)

Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό εκφράζουν ότι ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί εξολοκλήρου για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια

Θα πρέπει να γνωρίζεις πως η τελείωση, η ολοκλήρωση και η απόκτηση των ανθρώπων από τον Θεό δεν φέρνουν παρά ξίφη και πλήγματα στη σάρκα τους, καθώς και ατελείωτα βάσανα, φωτιά, ανηλεή κρίση, παίδευση και κατάρες, καθώς και απεριόριστες δοκιμασίες. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία και αλήθεια του έργου της διαχείρισης του ανθρώπου. Ωστόσο, όλα αυτά τα πράγματα απευθύνονται στη σάρκα του ανθρώπου και όλα τα βέλη εχθρότητας στοχεύουν ανελέητα στη σάρκα του ανθρώπου (διότι ο άνθρωπος είναι αθώος). Όλα αυτά γίνονται για χάρη της δόξας και της μαρτυρίας Του, καθώς και για χάρη της διαχείρισής Του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο Του δεν επιτελείται αποκλειστικά για χάρη της ανθρωπότητας, αλλά και για ολόκληρο το σχέδιο, καθώς και για να εκπληρώσει το αρχικό Του θέλημα όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα. Συνεπώς, ίσως το ενενήντα τοις εκατό αυτών που βιώνει ο άνθρωπος να περιλαμβάνει βάσανα και δοκιμασίες του πυρός, και υπάρχουν μόνο ελάχιστες ή ακόμη και καθόλου γλυκές και ευτυχισμένες ημέρες τις οποίες λαχταρά η σάρκα του ανθρώπου. Σε πολύ μικρότερο βαθμό είναι ο άνθρωπος σε θέση να απολαύσει ευτυχισμένες στιγμές στη σάρκα, περνώντας όμορφες στιγμές με τον Θεό. Η σάρκα είναι βρόμικη, άρα αυτό που βλέπει ή απολαμβάνει η σάρκα του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παίδευση του Θεού, την οποία ο άνθρωπος βρίσκει δυσμενή, θαρρείς και στερείται κοινής λογικής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός θα εκδηλώσει ότι η δίκαιη διάθεσή Του, την οποία ο άνθρωπος δεν βλέπει ευμενώς, δεν ανέχεται τις προσβολές του ανθρώπου και αποστρέφεται τους εχθρούς. Ο Θεός αποκαλύπτει ανοιχτά όλη Του τη διάθεση με όποιο μέσο είναι απαραίτητο, ολοκληρώνοντας, έτσι, το έργο της μάχης Του με τον Σατανά που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη —το έργο της σωτηρίας ολόκληρης της ανθρωπότητας και της καταστροφής του παλαιού Σατανά!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο σκοπός της διαχείρισης της ανθρωπότητας

Ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης και της παίδευσης, ώστε ο άνθρωπος να αποκτήσει γνώση γι’ Αυτόν, και για χάρη της μαρτυρίας Του. Χωρίς την κρίση Του για τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε με τίποτα να γνωρίσει τη δίκαιη διάθεσή Του, που δεν ανέχεται κανένα παράπτωμα, και ούτε θα μπορούσε ο άνθρωπος να μετατρέψει την παλαιά γνώση του Θεού σε νέα. Για χάρη της μαρτυρίας Του και για χάρη της διαχείρισής Του, δημοσιοποιεί την ολότητά Του, μέσω της δημόσιας εμφάνισής Του, επιτρέποντας έτσι στον άνθρωπο να φτάσει στη γνώση του Θεού, να μεταμορφωθεί όσον αφορά τη διάθεσή του και να καταθέσει ηχηρή μαρτυρία στον Θεό. Η μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου επιτυγχάνεται μέσω πολλών διάφορων ειδών του έργου του Θεού· χωρίς αυτές τις αλλαγές στη διάθεσή του, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να καταθέτει μαρτυρία στον Θεό και να επιδιώκει την καρδιά του Θεού. Η μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου σηματοδοτεί ότι ο άνθρωπος έχει απελευθερωθεί από τα δεσμά του Σατανά και από την επιρροή του σκότους και έχει μετατραπεί αληθινά σε ένα πρότυπο και δείγμα του έργου του Θεού, σε μάρτυρα του Θεού και σε κάποιον που επιδιώκει την καρδιά του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό

Όσοι είναι σε θέση να παραμείνουν σταθεροί κατά τη διάρκεια του έργου της κρίσης και της παίδευσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες —δηλαδή, κατά τη διάρκεια του τελικού έργου του εξαγνισμού— θα είναι εκείνοι που θα εισέλθουν στην τελική ανάπαυση στο πλευρό του Θεού· έτσι, όλοι όσοι θα εισέλθουν στην ανάπαυση, θα έχουν απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά και θα έχουν αποκτηθεί από τον Θεό αφότου έχουν υποβληθεί στο τελικό έργο Του, αυτό του εξαγνισμού. Αυτοί οι άνθρωποι που θα έχουν τελικά αποκτηθεί από τον Θεό, θα εισέλθουν στην τελική ανάπαυση. Ο σκοπός του έργου της παίδευσης και της κρίσης του Θεού έχει ουσιαστικά πρόθεση να εξαγνίσει την ανθρωπότητα, χάριν της τελικής ανάπαυσής της· χωρίς έναν τέτοιον εξαγνισμό, κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ταξινομηθεί σε διαφορετική κατηγορία ανάλογα με το είδος του ή να εισέλθει στην ανάπαυση. Αυτό το έργο είναι το μοναδικό μονοπάτι της ανθρωπότητας για να εισέλθει στην ανάπαυση. Μόνο το έργο του εξαγνισμού του Θεού θα εξαγνίσει τους ανθρώπους από την αδικία τους, και μόνο το έργο της παίδευσης και της κρίσης Του θα αναδείξει αυτά τα ανυπάκουα στοιχεία της ανθρωπότητας, διαχωρίζοντας έτσι εκείνους που μπορούν να σωθούν από αυτούς που δεν μπορούν, και εκείνους που θα παραμείνουν από εκείνους που δεν θα το κάνουν. Όταν τελειώσει αυτό το έργο, όλοι εκείνοι στους οποίους επιτραπεί να παραμείνουν, θα εξαγνιστούν και θα εισέλθουν σε μια υψηλότερη κατάσταση της ανθρωπότητας, στην οποία θα απολαύσουν μια πιο θαυμάσια δεύτερη ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη· με άλλα λόγια, θα ξεκινήσουν την ανθρώπινη ημέρα ανάπαυσής τους και θα συνυπάρξουν μαζί με τον Θεό. Αφού θα έχουν παιδευτεί και κριθεί όσοι δεν επιτρέπεται να παραμείνουν, θα εκτεθούν πλήρως τα αληθινά τους πρόσωπα και μετά από αυτό, θα καταστραφούν όλοι. Όπως και ο Σατανάς, δεν θα τους επιτραπεί πλέον να επιβιώσουν πάνω στη γη. Η ανθρωπότητα του μέλλοντος δεν θα περιλαμβάνει πλέον κανένα από αυτά τα είδη ανθρώπων· τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να εισέλθουν στη χώρα της τελικής ανάπαυσης, ούτε να λάβουν μέρος στην ημέρα ανάπαυσης που θα μοιραστούν ο Θεός και η ανθρωπότητα, γιατί είναι οι στόχοι της τιμωρίας και είναι μοχθηροί, άδικοι άνθρωποι. Είχαν λυτρωθεί κάποτε και είχαν, επίσης, κριθεί και παιδευτεί· είχαν, επίσης, παράσχει κάποτε υπηρεσίες στον Θεό. Εντούτοις, όταν έρθει η τελική μέρα, θα αποκλειστούν και θα καταστραφούν και πάλι εξαιτίας της κακίας τους και ως αποτέλεσμα της ανυπακοής και της αδυναμίας τους να λυτρωθούν· δεν θα ξαναδημιουργηθούν ποτέ στον κόσμο του μέλλοντος και δεν θα ζουν πλέον ανάμεσα στην ανθρώπινη φυλή του μέλλοντος. Είτε είναι πνεύματα νεκρών είτε άνθρωποι που ζουν εν σαρκί, όλοι όσοι διαπράττουν το κακό κι όλοι όσοι δεν έχουν σωθεί θα καταστραφούν μόλις οι άγιοι ανάμεσα στην ανθρωπότητα εισέλθουν στην ανάπαυση. Όσον αφορά αυτά τα κακοποιά πνεύματα και τους κακούς ανθρώπους, ή τα πνεύματα των δίκαιων ανθρώπων και εκείνων που εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη, ανεξαρτήτως σε ποια εποχή ζουν, όλοι όσοι διαπράττουν το κακό θα καταστραφούν τελικά κι όλοι όσοι είναι δίκαιοι θα επιβιώσουν. Το αν ένα άτομο ή πνεύμα θα λάβει σωτηρία δεν αποφασίζεται εξ ολοκλήρου βάσει του έργου της τελικής εποχής· αντιθέτως, καθορίζεται από το αν έχει αντισταθεί ή ήταν ανυπάκουο απέναντι τον Θεό ή όχι. Οι άνθρωποι της προηγούμενης εποχής που έπρατταν το κακό και δεν μπορούσαν να επιτύχουν τη σωτηρία, θα είναι αναμφισβήτητα στόχοι τιμωρίας, και εκείνοι που την παρούσα εποχή διαπράττουν το κακό και δεν μπορούν να σωθούν θα είναι κι αυτοί σίγουρα στόχοι τιμωρίας. Οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται με βάση το καλό και το κακό, όχι με βάση την εποχή στην οποία ζουν. Μόλις κατηγοριοποιηθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα τιμωρηθούν ούτε θα ανταμειφθούν αμέσως· αντίθετα, ο Θεός θα πραγματοποιήσει το έργο της τιμωρίας του κακού και της ανταμοιβής του καλού, μόνο αφού έχει περατώσει το έργο Του της κατάκτησης τις έσχατες ημέρες. Στην πραγματικότητα, έχει διαχωρίσει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς από τότε που ξεκίνησε να επιτελεί το έργο Του όσον αφορά τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Απλώς θα επιβραβεύσει τους δίκαιους και θα τιμωρήσει τους πονηρούς μόνο αφού έρθει εις πέρας το έργο Του· δεν θα τους διαχωρίσει σε κατηγορίες μόλις ολοκληρωθεί το έργο Του και αμέσως μετά θα ξεκινήσει το έργο της τιμωρίας του κακού και της επιβράβευσης του καλού. Αντιθέτως, αυτό θα επιτελεστεί μόνο όταν το έργο Του θα ολοκληρωθεί πλήρως. Ο μοναδικός σκοπός πίσω από το τελικό έργο του Θεού για την τιμωρία του κακού και την ανταμοιβή του καλού είναι να εξαγνίσει τελείως όλους τους ανθρώπους, ώστε να μπορεί να φέρει σε αιώνια ανάπαυση μια αμιγώς αγία ανθρωπότητα. Αυτό το στάδιο του έργου Του είναι το πιο κρίσιμο· είναι το τελικό στάδιο ολόκληρου του έργου διαχείρισής Του. Εάν ο Θεός δεν κατέστρεφε τους μοχθηρούς, αλλά αντίθετα τους επέτρεπε να παραμένουν, τότε κάθε άνθρωπος θα εξακολουθούσε να μην μπορεί να εισέλθει στην ανάπαυση και ο Θεός δεν θα ήταν σε θέση να φέρει όλη την ανθρωπότητα σε ένα καλύτερο βασίλειο. Ένα τέτοιο έργο δεν θα ήταν ολοκληρωμένο. Όταν τελειώσει το έργο Του, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα είναι εντελώς αγία· μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί ο Θεός να ζήσει σε ανάπαυση ειρηνικά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί