Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Κατά Ιωάννην 14:6).

«Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας» (Προς Εβραίους 4:12).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Η αλήθεια προέρχεται από τον κόσμο του ανθρώπου, όμως η αλήθεια στους ανθρώπους μεταφέρεται από τον Χριστό. Προέρχεται από τον Χριστό, δηλαδή από τον ίδιο τον Θεό, και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Η αλήθεια είναι ο πιο πραγματικός αφορισμός της ζωής και ο υψηλότερος των αφορισμών όλης της ανθρωπότητας. Ονομάζεται «αφορισμός της ζωής» επειδή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο και το έργο που γίνεται προσωπικά από τον Θεό. Δεν είναι ένας αφορισμός που προέκυψε από κάτι, ούτε μια διάσημη ρήση από κάποια μεγάλη προσωπικότητα. Αντίθετα, είναι η ομιλία που απηύθυνε στην ανθρωπότητα ο Κύριος των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων· δεν πρόκειται για κάποια λόγια που συνόψισε ο άνθρωπος, αλλά για την έμφυτη ζωή του Θεού. Κι έτσι ονομάζεται «ο υψηλότερος από όλους τους αφορισμούς της ζωής».

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό και το έργο Του μπορούν να Τον ικανοποιήσουν

Ανεξάρτητα από το αν ο λόγος που εκφέρει ο Θεός είναι εξωτερικά απλός ή βαθυστόχαστος, αποτελεί, στο σύνολό του, αλήθειες απαραίτητες για τον άνθρωπο καθώς εισέρχεται στη ζωή· αποτελεί την πηγή των ζώντων υδάτων που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να επιβιώσει τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Παρέχει ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παραμείνει ζωντανός, τις αρχές και τα πιστεύω για να διάγει την καθημερινή ζωή του· το μονοπάτι που πρέπει να πάρει για τη σωτηρία, όπως και τον στόχο και την κατεύθυνσή του· κάθε αλήθεια που θα πρέπει να κατέχει ως δημιουργημένο ον ενώπιον του Θεού και κάθε αλήθεια σχετικά με το πώς ο άνθρωπος υπακούει και λατρεύει τον Θεό. Είναι η εγγύηση που διασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπου, είναι ο καθημερινός άρτος του ανθρώπου και είναι, επίσης, η στιβαρή υποστήριξη που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι δυνατός και να στέκεται όρθιος. Είναι πλούσιος στην πραγματικότητα της αλήθειας με την οποία το δημιουργημένο ανθρώπινο είδος βιώνει μια κανονική ανθρώπινη φύση, πλούσιος στην αλήθεια δια της οποίας το ανθρώπινο είδος απελευθερώνεται από τη διαφθορά και αποφεύγει τις παγίδες του Σατανά, πλούσιος στην αδιάκοπη διδαχή, προτροπή, ενθάρρυνση και παρηγοριά που δίνει ο Δημιουργός στη δημιουργημένη ανθρωπότητα. Είναι ο φάρος που καθοδηγεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους να καταλάβουν καθετί θετικό, η εγγύηση που διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι θα βιώσουν και θα αποκτήσουν καθετί δίκαιο και καλό, το κριτήριο με το οποίο μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα αντικείμενα, καθώς επίσης και ο δείκτης πλοήγησης που οδηγεί τους ανθρώπους προς τη σωτηρία και το μονοπάτι του φωτός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πρόλογος

Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως ο λόγος του ανθρώπου, ακόμα λιγότερο δε, μπορεί κανείς να κάνει τον λόγο του ανθρώπου να είναι ο λόγος του Θεού. Ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό δεν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, και ο ενσαρκωμένος Θεός δεν είναι ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό. Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά σ’ αυτό. Ίσως, αφότου διαβάσεις αυτά τα λόγια, να μην τα αναγνωρίζεις ως λόγια του Θεού, αλλά μόνο ως τη διαφώτιση που έχει κερδίσει ο άνθρωπος. Σε αυτήν την περίπτωση, έχεις τυφλωθεί από την άγνοια. Πώς είναι δυνατόν τα λόγια του Θεού να είναι το ίδιο πράγμα με τη διαφώτιση που έχει κερδίσει ο άνθρωπος; Τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού εγκαινιάζουν μια νέα εποχή, καθοδηγούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν μυστήρια και δείχνουν στον άνθρωπο την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει μέσα στη νέα εποχή. Η διαφώτιση που αποκτά ο άνθρωπος δεν είναι παρά απλές οδηγίες για άσκηση ή γνώση. Δεν μπορεί να καθοδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα προς μια νέα εποχή ούτε να αποκαλύψει τα μυστήρια του ίδιου του Θεού. Σε τελική ανάλυση, ο Θεός είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος θεωρεί τα λόγια που εκφέρει ο Θεός ως μια απλή διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα και εκλαμβάνει τα λόγια των αποστόλων και των προφητών ως λόγια που είπε ο ίδιος ο Θεός, αυτό θα ήταν ανθρώπινο λάθος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος

Η συναναστροφή του ανθρώπου διαφέρει από τον λόγο του Θεού. Οι συναναστροφές των ανθρώπων μεταφέρουν την ατομική τους διορατικότητα και εμπειρία, εκφράζοντας τη διορατικότητα και την εμπειρία τους σύμφωνα με το έργο του Θεού. Η ευθύνη τους είναι να μάθουν, μετά το έργο ή τον λόγο του Θεού, τι από αυτά πρέπει να κάνουν πράξη ή πού να εισέλθουν, και στη συνέχεια να το παραδώσουν στους ακολούθους. Ως εκ τούτου, το έργο του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την είσοδό του και την άσκησή του. Φυσικά, ένα τέτοιο έργο αναμιγνύεται με ανθρώπινα διδάγματα και εμπειρίες ή με κάποιες ανθρώπινες σκέψεις. Όπως και να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, είτε εργάζεται στον άνθρωπο είτε στον ενσαρκωμένο Θεό, οι εργάτες εκφράζουν πάντοτε αυτό που είναι οι ίδιοι. Παρόλο που το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που εργάζεται, το έργο βασίζεται σε αυτό που είναι έμφυτα ο άνθρωπος, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται χωρίς θεμέλια. Με άλλα λόγια, το έργο δεν προέρχεται από το μηδέν, αλλά γίνεται πάντοτε σύμφωνα με τις πραγματικές περιστάσεις και τις αληθινές συνθήκες. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η διάθεση του ανθρώπου να μεταμορφωθεί και οι παλιές του αντιλήψεις και οι παλιές σκέψεις του να αλλάξουν. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που βλέπει, βιώνει και μπορεί να φανταστεί, και μπορεί να επιτευχθεί από τη σκέψη του ανθρώπου, ακόμη και αν πρόκειται για δόγμα ή αντιλήψεις. Το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να υπερβεί το πεδίο της εμπειρίας του ανθρώπου, ούτε το τι βλέπει ο άνθρωπος, ούτε το τι μπορεί να φανταστεί ή να συλλάβει ανεξάρτητα από το μέγεθος αυτού του έργου. Όλα όσα εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που είναι ο ίδιος, και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από τον άνθρωπο —είναι, δηλαδή, πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αντίθετα αφορά τη δική Του διαχείριση. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι η εμπειρία του, ενώ αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι το Είναι Του, το οποίο είναι η έμφυτή Του διάθεση, πέρα από όσα μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η διορατικότητα και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η διορατικότητα και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση και η βάση της έκφρασής τους είναι η έμφυτη διάθεση και το επίπεδο του ανθρώπου —γι’ αυτό ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να συναναστρέφεται ό,τι βιώνει και βλέπει. Κανείς δεν μπορεί να συναναστραφεί αυτό που δεν έχει βιώσει ή δει ή που η σκέψη του δεν μπορεί να συλλάβει, καθώς αυτά είναι πράγματα που δεν έχει μέσα του. Εάν αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος δεν είναι από την εμπειρία του, τότε είναι η φαντασία του ή το δόγμα του. Με απλά λόγια, δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα στον λόγο του. Εάν δεν ερχόσουν ποτέ σε επαφή με τα πράγματα της κοινωνίας, δεν θα ήσουν σε θέση να συναναστραφείς με σαφήνεια τις περίπλοκες σχέσεις της κοινωνίας. Εάν δεν είχες οικογένεια, όταν οι άλλοι θα μιλούσαν για οικογενειακά ζητήματα, δεν θα καταλάβαινες τα περισσότερα από αυτά που θα έλεγαν. Έτσι, οι συναναστροφές του ανθρώπου και το έργο που κάνει αντιπροσωπεύουν την εσωτερική του ύπαρξη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Η εξουσία και η ταυτότητα του Θεού αναδεικνύονται ξεκάθαρα στα λόγια των ομιλιών του Θεού. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός λέγει «η διαθήκη μου είναι προς σέ· και θέλεις […] σε κατέστησα […] Και θέλω σε […]», φράσεις όπως «και θέλεις» «και θέλω», η διατύπωση των οποίων φέρει τη διαβεβαίωση της ταυτότητας και της εξουσίας του Θεού, είναι κατά μία άποψη, μια ένδειξη της πίστης του Δημιουργού. Κατά μία άλλη άποψη, είναι ιδιαίτερες λέξεις που χρησιμοποίησε ο Θεός, ο οποίος έχει την ταυτότητα του Δημιουργού —αποτελούν επίσης, όμως, μέρος του συμβατικού λεξιλογίου. Αν κάποιος πει ότι ελπίζει κάποιο άλλο πρόσωπο να είναι εξαιρετικά γόνιμο, ότι θα γίνουν έθνη από εκείνον και ότι βασιλείς θα βγουν απ’ αυτόν, αυτό αναμφίβολα είναι ένα είδος ευχής, όχι είναι υπόσχεση ή ευλογία. Έτσι, οι άνθρωποι δεν τολμούν να πουν «Θα σε κάνω το και το, θα γίνεις το και το», διότι ξέρουν ότι δεν διαθέτουν τέτοιου είδους δύναμη. Δεν είναι στο χέρι τους κι ακόμα κι αν πουν τέτοια πράγματα, αυτά θα είναι κούφια λόγια, ανοησίες, παρακινούμενα από τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Τολμάει κανένας να μιλήσει με αυτόν τον πομπώδη τρόπο όταν νιώθει ότι δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του; Όλοι θέλουν το καλό για τους απογόνους τους κι ελπίζουν ότι θα διαπρέψουν και θα έχουν μεγάλες επιτυχίες. «Τι τεράστια τύχη θα ήταν αν ένας από αυτούς γινόταν αυτοκράτορας! Αν κάποιος κατάφερνε να γίνει κυβερνήτης θα ήταν επίσης καλό —αρκεί να γινόταν κάποιος σπουδαίος!» Αυτά είναι όλα ευχές των ανθρώπων, αλλά οι άνθρωποι μπορούν μόνο να εύχονται ευλογίες για τους απογόνους τους και δεν μπορούν να εκπληρώσουν ούτε να διασφαλίσουν ότι κάποια από τις ευχές αυτές θα πραγματοποιηθεί. Βαθιά μέσα του καθένας ξέρει καθαρά ότι δεν διαθέτει τη δύναμη να καταφέρει τέτοια πράγματα, επειδή όλα όσα τα αφορούν είναι εκτός του ελέγχου του κι έτσι με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ελέγξει αυτός τη μοίρα των άλλων; Ο λόγος για τον οποίον ο Θεός μπορεί να πει τέτοια λόγια είναι επειδή ο Θεός διαθέτει τέτοια εξουσία και Εκείνος μπορεί να επιτελέσει και να πραγματοποιήσει όλες Του τις υποσχέσεις στους ανθρώπους και να υλοποιήσει όλες τις ευλογίες που τους έχει δώσει. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και για τον Θεό το να κάνει κάποιον ιδιαίτερα γόνιμο είναι παιχνιδάκι. Μία Του μόνο λέξη είναι αρκετή για να κάνει τους απογόνους κάποιου να ευημερήσουν. Δεν θα χρειαστεί ποτέ να ιδρώσει για να το επιτύχει αυτό, ούτε να κουράσει το μυαλό Του ή να σκοτίζεται. Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη και η εξουσία του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄

Υπάρχουν πολλά στοιχεία της εμπειρίας του ανθρώπου στο έργο του· αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι. Το έργο του Θεού εκφράζει επίσης αυτό που είναι ο Θεός, αλλά το Είναι Του, είναι διαφορετικό από το είναι του ανθρώπου. Το είναι του ανθρώπου, αντιπροσωπεύει την εμπειρία και τη ζωή του ανθρώπου (αυτό που βιώνει ή συναντά στη ζωή του ο άνθρωπος ή τις φιλοσοφίες που έχει για τη ζωή) και οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα εκφράζουν διαφορετικά είναι. Το αν έχεις εμπειρίες από την κοινωνία και το πώς ουσιαστικά ζεις μέσα στην οικογένειά σου και βιώνεις καταστάσεις σ’ αυτήν μπορεί να φανεί σε αυτό που εκφράζεις, ενώ στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν μπορείς να δεις εάν Εκείνος έχει κοινωνικές εμπειρίες. Γνωρίζει πολύ καλά την ουσία του ανθρώπου και μπορεί να αποκαλύψει κάθε είδους πράξεις που αφορούν όλα τα είδη ανθρώπων. Είναι ακόμη καλύτερος στο να αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την επαναστατική συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν ζει ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αλλά έχει επίγνωση της φύσης των θνητών και όλων των διαφθορών των κοσμικών. Αυτό είναι το Είναι Του. Αν και δεν αντιμετωπίζει τον κόσμο, ξέρει τους κανόνες της αντιμετώπισης του κόσμου, διότι κατανοεί πλήρως την ανθρώπινη φύση. Ξέρει για το έργο του Πνεύματος που δεν μπορούν τα μάτια του ανθρώπου να δουν ούτε τα αυτιά του ανθρώπου να ακούσουν, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν. Αυτό περιλαμβάνει τη σοφία εκείνη που δεν είναι μια φιλοσοφία για τη ζωή και θαύματα που είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Είναι το Είναι Του, ανοιχτό στους ανθρώπους και επίσης κρυφό από τους ανθρώπους. Αυτό που εκφράζει δεν είναι το είναι ενός ιδιαίτερα ξεχωριστού ατόμου, αλλά τα εγγενή χαρακτηριστικά και το είναι του Πνεύματος. Δεν ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, αλλά ξέρει τα πάντα γι’ αυτόν. Έρχεται σε επαφή με τους «ανθρωποειδείς» που δεν έχουν γνώση ή διορατικότητα, αλλά Εκείνος εκφράζει λόγια που είναι υψηλότερα από τη γνώση και πάνω από τους σπουδαίους ανθρώπους. Ζει μέσα σε μια ομάδα ανόητων και μουδιασμένων ανθρώπων που στερούνται ανθρώπινης φύσης και δεν καταλαβαίνουν τις συμβάσεις και τη ζωή της ανθρωπότητας, αλλά μπορεί να ζητήσει από αυτή την ανθρωπότητα να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευτελή και ύπουλη ανθρώπινη φύση της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι το Είναι Του, υψηλότερο από το είναι κάθε ανθρώπου με σάρκα και οστά. Για Εκείνον, είναι περιττό να βιώσει κανείς μια περίπλοκη, δυσκίνητη και πρόστυχη κοινωνική ζωή για να επιτελέσει το έργο που Εκείνος πρέπει να κάνει και να αποκαλύψει πλήρως την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Μια πρόστυχη κοινωνική ζωή δεν «διαπαιδαγωγεί» τη σάρκα Του. Το έργο και τα λόγια Του αποκαλύπτουν μόνο την ανυπακοή του ανθρώπου και δεν παρέχουν στον άνθρωπο εμπειρία και μαθήματα για την αντιμετώπιση του κόσμου. Δεν χρειάζεται να διερευνά την κοινωνία ή την οικογένεια του ανθρώπου όταν παρέχει στον άνθρωπο ζωή. Το να εκθέτει και να κρίνει τον άνθρωπο δεν αποτελεί έκφραση των εμπειριών της σάρκας Του· είναι η αποκάλυψή Του της αδικίας του ανθρώπου, αφού έχει γνωρίσει την ανυπακοή του ανθρώπου για μεγάλο χρονικό διάστημα και αφού απεχθάνεται τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Το έργο που επιτελεί αποσκοπεί μόνο στο να αποκαλύψει τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και να εκφράσει το Είναι Του. Μόνο Αυτός μπορεί να κάνει αυτό το έργο· δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να επιτύχει ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου