Σχετικά λόγια του Θεού:

Μια κανονική πνευματική ζωή δεν περιορίζεται σε ασκήσεις όπως το να προσεύχεται κανείς, να τραγουδά ύμνους, να συμμετέχει στην εκκλησιαστική ζωή και να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού. Αντίθετα, αφορά το να βιώνει κανείς μια νέα και ζωντανή πνευματική ζωή. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι το πώς ασκείσαι, μα το τι καρπούς φέρνει η άσκησή σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι μια κανονική πνευματική ζωή εμπεριέχει απαραίτητα το να προσεύχεται κανείς, να τραγουδά ύμνους και να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού ή να στοχάζεται τα λόγια Του, ανεξάρτητα από το αν τέτοιες ασκήσεις έχουν στ’ αλήθεια κάποιο αποτέλεσμα ή αν οδηγούν σε πραγματική κατανόηση. Αυτοί οι άνθρωποι εστιάζουν στο να ακολουθούν επιφανειακές διαδικασίες χωρίς να σκέφτονται καθόλου τα αποτελέσματά τους· είναι άνθρωποι που ζουν σε θρησκευτικές τελετές, όχι άνθρωποι που ζουν εντός της εκκλησίας, πόσο μάλλον δε, είναι ο λαός της βασιλείας. Οι προσευχές τους, το ότι τραγουδούν ύμνους και τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού είναι απλώς τήρηση κανόνων· τα κάνουν αυτά από υποχρέωση και για να ανταποκριθούν στις τάσεις, όχι από προθυμία, όχι μέσα από την καρδιά τους. Όσο κι αν προσεύχονται κι αν τραγουδούν αυτοί οι άνθρωποι, οι προσπάθειές τους θα είναι άκαρπες, γιατί αυτά που κάνουν πράξη είναι απλώς οι κανόνες και οι τελετουργίες της θρησκείας. Δεν κάνουν στ’ αλήθεια πράξη τα λόγια του Θεού. Επικεντρώνονται μόνο στο να κάνουν θέμα το πώς ασκούνται, και μεταχειρίζονται τα λόγια του Θεού ως κανόνες που πρέπει να ακολουθούν. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού. Απλώς ικανοποιούν τη σάρκα και δίνουν μια παράσταση για να τη δουν οι άλλοι. Αυτοί οι θρησκευτικοί κανόνες και τα θρησκευτικά τελετουργικά είναι όλα ανθρώπινης προέλευσης· δεν προέρχονται από τον Θεό. Ο Θεός δεν ακολουθεί κανόνες, ούτε υπόκειται σε κανέναν νόμο. Αντίθετα, κάνει νέα πράγματα κάθε μέρα, επιτυγχάνοντας πρακτικό έργο. Όπως οι άνθρωποι στην Εκκλησία της Τριπλής Αυτενέργειας, που περιορίζονται σε ασκήσεις όπως η καθημερινή παρακολούθηση πρωινών λειτουργιών, η απογευματινή προσευχή και η προσευχή έκφρασης ευγνωμοσύνης πριν από τα γεύματα, αλλά και η απόδοση ευχαριστιών σε όλες τις περιστάσεις —όσα κι αν κάνουν και για όσο καιρό κι αν τα κάνουν, δεν θα έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν οι άνθρωποι ζουν εν μέσω κανόνων και έχουν την καρδιά τους αμετακίνητη στις μεθόδους άσκησης, το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να εργαστεί, καθώς οι καρδιές τους κυριεύονται από κανόνες και ανθρώπινες αντιλήψεις. Έτσι, ο Θεός δεν μπορεί να παρέμβει και να εργαστεί σ’ αυτούς, κι εκείνοι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συνεχίσουν να ζουν υπό τον έλεγχο των νόμων. Αυτοί οι άνθρωποι είναι δια παντός ανήμποροι να λάβουν τον αίνο του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με μια κανονική πνευματική ζωή

Αν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την αλήθεια ως δόγμα στο οποίο πρέπει να είναι προσκολλημένοι κατά την πίστη τους, δεν είναι επιρρεπείς να υποπέσουν σε μια θρησκευτική τελετουργία; Και ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην προσκόλληση σ’ αυτού του είδους τη θρησκευτική τελετουργία και στην πίστη του Χριστιανισμού; Μπορεί να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις παλιές και τις νέες διδαχές, και αυτό που λέγεται μπορεί να είναι πιο βαθυστόχαστο και πιο προοδευτικό, αλλά αν οι διδαχές δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα είδος θεωρίας, και αν έχει γίνει απλώς μια μορφή τελετουργίας, ένα δόγμα για τους ανθρώπους, και, παρομοίως, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια μέσα απ’ αυτήν ή να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας, τότε η πίστη τους δεν είναι ακριβώς η ίδια με τον Χριστιανισμό; Στην ουσία, αυτό δεν είναι Χριστιανισμός; Οπότε, στη συμπεριφορά σας και κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, σε ποια πράγματα διατηρείτε ίδιες ή παρόμοιες απόψεις με τους πιστούς του Χριστιανισμού; Η επιδίωξη μιας επιφανειακά καλής συμπεριφοράς, το να κάνεις ό,τι μπορείς για να δημιουργήσεις ένα προσωπείο για τον εαυτό σας χρησιμοποιώντας την εμφάνιση της πνευματικότητας, το να υποδύεσαι ένα πνευματικό πρόσωπο, το να δίνεις την εντύπωση της πνευματικότητας σε οτιδήποτε λες, κάνεις και αποκαλύπτεις, το να κάνεις μερικά πράγματα τα οποία, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιώσεις των ανθρώπων, είναι αξιέπαινα –όλα αυτά είναι η επιδίωξη μια κίβδηλης πνευματικότητας και είναι υποκρισία. Στέκεις ψηλά και εκφέρεις λόγια και θεωρίες, λες στους ανθρώπους να κάνουν καλές πράξεις, να είναι καλοί άνθρωποι και να εστιάζουν στην επιδίωξη της αλήθειας, όμως με τη δική σου συμπεριφορά και κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, δεν έχεις αναζητήσει ποτέ την αλήθεια, δεν έχεις ενεργήσει ποτέ σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, δεν έχεις καταλάβει ποτέ για ποιο πράγμα μιλάει η αλήθεια, ποιο είναι το θέλημα του Θεού, ποια είναι τα πρότυπα που Εκείνος απαιτεί να πληρούν οι άνθρωποι· δεν έχει πάρει ποτέ τίποτα απ’ όλα αυτά στα σοβαρά. Όταν αντιμετωπίζεις κάποια προβλήματα, ενεργείς εντελώς σύμφωνα με το δικό σου θέλημα και παραμερίζεις τον Θεό. Είναι αυτές οι εξωτερικές ενέργειες και οι εσωτερικές καταστάσεις από φόβο για τον Θεό και προς αποφυγή του κακού; Αν δεν υπάρχει καμία σύνδεση ανάμεσα στην πίστη των ανθρώπων και στην επιδίωξη της αλήθειας, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, θα είναι ανίκανοι να σεβαστούν ειλικρινά τον Θεό και να αποφύγουν το κακό. Οπότε, σε τι είδος μονοπάτι μπορούν να βαδίσουν τέτοιοι άνθρωποι; Περνούν τις μέρες τους για να εξοπλιστούν με τι; Δεν είναι με λόγια και θεωρίες; Δεν περνούν τις μέρες τους οπλιζόμενοι, ενδυόμενοι με λόγια και θεωρίες, για να γίνουν περισσότερο σαν τους Φαρισαίους, περισσότερο σαν άνθρωποι που δήθεν υπηρετούν τον Θεό; Τι είναι όλες αυτές οι ενέργειες; Απλώς προσποιούνται ότι κάνουν κάτι, κυματίζουν το λάβαρο της πίστης και τελούν θρησκευτικές ιεροτελεστίες, προσπαθώντας να εξαπατήσουν τον Θεό για να πετύχουν τον στόχο τους να λάβουν ευλογίες. Δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό. Στο τέλος, μια τέτοια ομάδα ανθρώπων δεν θα καταλήξει ακριβώς σαν εκείνους εντός της εκκλησίας που δήθεν υπηρετούν τον Θεό και που δήθεν πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Μόνο αν ζεις διαρκώς ενώπιον του Θεού μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της σωτηρίας» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Πόσα θρησκευτικά έθιμα τηρείς; Πόσες φορές έχεις επαναστατήσει ενάντια στον λόγο του Θεού και έχεις τραβήξει τον δικό σου δρόμο; Πόσες φορές έχεις κάνει πράξη τον λόγο του Θεού γιατί πραγματικά λαμβάνεις υπόψη σου τα βάρη Του και θέλεις να εκπληρώσεις τις επιθυμίες Του; Κατανόησε τον λόγο του Θεού και βάλε τον σε εφαρμογή. Να είσαι ηθικός στις πράξεις και στις ενέργειές σου. Αυτό δεν είναι συμμόρφωση με κανόνες ή να το πράττεις απρόθυμα μόνο χάριν εντυπωσιασμού. Αντίθετα, αυτό είναι η πράξη της αλήθειας και η ζωή σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Μόνο μια τέτοια πράξη ικανοποιεί τον Θεό. Όποια συνήθεια ευχαριστεί τον Θεό δεν είναι κανόνας, αλλά η πράξη της αλήθειας. Κάποιοι άνθρωποι αρέσκονται στο να τραβούν την προσοχή πάνω τους. Παρουσία των αδελφών τους, λένε ότι είναι υπόχρεοι στον Θεό, αλλά πίσω από την πλάτη τους, δεν πράττουν την αλήθεια και κάνουν το εντελώς αντίθετο. Δεν είναι θρησκόληπτοι Φαρισαίοι; Ο άνθρωπος που αγαπά πραγματικά τον Θεό και κατέχει την αλήθεια είναι εκείνος που είναι πιστός στον Θεό, αλλά δεν το αποκαλύπτει έτσι προς τα έξω. Είναι πρόθυμος να πράξει την αλήθεια όταν εγείρονται ζητήματα και δεν μιλά ή πράττει με τρόπο που πηγαίνει ενάντια στην συνείδησή του. Επιδεικνύει σοφία όταν προκύπτουν ζητήματα και είναι ηθικός στις ενέργειες του, άσχετα από τις καταστάσεις. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εκείνος που πραγματικά υπηρετεί. Υπάρχουν κάποιοι που συχνά ανειλικρινώς μιλούν για την υποχρέωσή τους στον Θεό. Περνούν τις ημέρες τους με τα μέτωπά τους σφραγισμένα με ανησυχία, φέρονται προσποιητά και προσποιούνται μία καταρρακωμένη έκφραση. Πόσο άθλιο! Αν τους ρωτούσες: «Μπορείς να μου πεις πώς είσαι υποχρεωμένος στον Θεό;», τότε θα έμεναν άφωνοι. Αν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό, τότε μη μιλάς ανοιχτά περί αυτού· αντ’ αυτού, επίδειξε την αγάπη σου για τον Θεό μέσω πραγματικής άσκησης, και προσευχήσου σ’ Αυτόν με αληθινή καρδιά. Εκείνοι που χρησιμοποιούν μόνο λέξεις για να ασχοληθούν με τον Θεό είναι όλοι υποκριτές! Μερικοί μιλούν για υποχρέωση στον Θεό σε κάθε προσευχή και ξεκινούν να κλαίνε κάθε φορά που προσεύχονται, ακόμη και χωρίς το άγγιγμα του Αγίου Πνεύματος. Τέτοιοι άνθρωποι είναι κυριευμένοι από θρησκευτικά τελετουργικά και αντιλήψεις. Ζουν με αυτά τα τελετουργικά και τις αντιλήψεις πάντοτε, πιστεύοντας ότι τέτοιες πράξεις ευχαριστούν τον Θεό και ότι η επιφανειακή ευσέβεια ή τα λυπημένα δάκρυα είναι εκείνα που ο Θεός προτιμά. Τι καλό μπορεί να βγει από τέτοιους παράλογους ανθρώπους; Για να επιδείξουν την ταπεινοφροσύνη τους, κάποιοι προσποιούνται ευγένεια όταν μιλούν παρουσία άλλων. Κάποιοι είναι ηθελημένα δουλοπρεπείς παρουσία άλλων, όπως ένα πρόβατο χωρίς καθόλου δύναμη. Είναι αυτός ο τρόπος των ανθρώπων του βασιλείου; Ένας άνθρωπος του βασιλείου πρέπει να είναι ζωντανός και ελεύθερος, αθώος και ανοιχτός, ειλικρινής και αξιαγάπητος, κάποιος που ζει σε κατάσταση ελευθερίας. Έχει ακεραιότητα και αξιοπρέπεια και μπορεί να καταθέτει μαρτυρία όπου κι αν πάει. Είναι αγαπητός και από τον Θεό και από τον άνθρωπο. Όσοι είναι αρχάριοι στην πίστη έχουν πάρα πολλές εξωτερικές πράξεις. Πρέπει πρώτα να περάσουν από μία περίοδο αντιμετώπισης και σπασίματος. Όσοι έχουν πίστη στον Θεό στην καρδιά τους δεν είναι εξωτερικά διακριτοί από άλλους, αλλά οι πράξεις και οι ενέργειές τους είναι αξιέπαινες από τους άλλους. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να θεωρηθούν ότι βιώνουν τον λόγο του Θεού. Αν κηρύττεις το ευαγγέλιο κάθε μέρα στον τάδε και στον δείνα άνθρωπο, φέρνοντάς τους στην σωτηρία, ωστόσο, τελικά, ζεις ακόμη με κανόνες και δόγματα, τότε δεν μπορείς να φέρεις δόξα στον Θεό. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι θρησκόληπτοι άνθρωποι και, επίσης, υποκριτές.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Στην πίστη του, πρέπει κανείς να επικεντρώνεται στην πραγματικότητα — το να επιδίδεται σε θρησκευτικά τελετουργικά δεν είναι πίστη

Κατά την πορεία της εισόδου του ανθρώπου, η ζωή είναι πάντοτε βαρετή, γεμάτη από μονότονα στοιχεία της πνευματικής ζωής, όπως η προσευχή, η βρώση και η πόση των λόγων του Θεού ή η οργάνωση συγκεντρώσεων, κι έτσι οι άνθρωποι νιώθουν συνεχώς ότι η πίστη στον Θεό δεν αποφέρει κάποια σπουδαία απόλαυση. Αυτού του είδους οι πνευματικές δραστηριότητες εκτελούνται πάντοτε βάσει της αρχικής διάθεσης της ανθρώπινη φύσης, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Παρόλο που οι άνθρωποι μπορούν να λαμβάνουν, ορισμένες φορές, τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, ο αρχικός τρόπος σκέψης, η διάθεση, ο τρόπος ζωής τους και οι συνήθειές τους είναι ακόμα ριζωμένα μέσα τους, οπότε η φύση τους παραμένει αμετάβλητη. Οι δεισιδαιμονικές δραστηριότητες στις οποίες επιδίδονται οι άνθρωποι είναι αυτό που μισεί ο Θεός πάνω απ’ όλα, όμως πολλοί άνθρωποι είναι ακόμα ανίκανοι να απαλλαχτούν απ’ αυτές, καθώς πιστεύουν ότι αυτές οι δεισιδαιμονικές δραστηριότητες έχουν θεσπιστεί από τον Θεό, και μέχρι σήμερα δεν έχουν ακόμα καταφέρει να τις αποβάλλουν πλήρως. Τέτοιου είδους στοιχεία είναι οι διευθετήσεις που κάνουν οι νέοι για τις γαμήλιες δεξιώσεις και τα προικιά· τα χρηματικά δώρα, τα γεύματα και άλλοι παρόμοιοι τρόποι με τους οποίους γιορτάζονται χαρμόσυνες περιστάσεις· τα αρχαία τελετουργικά που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά· όλες οι ανούσιες δεισιδαιμονικές δραστηριότητες που πραγματοποιούνται για τους νεκρούς και την κηδεία τους: αυτά τα απεχθάνεται ακόμα περισσότερο ο Θεός. Ακόμα και η ημέρα λατρείας (συμπεριλαμβανομένου του Σαββάτου, όπως το τηρεί ο θρησκευτικός κόσμος) είναι απεχθής σ’ Εκείνον. Ο Θεός, επίσης, περιφρονεί και απορρίπτει, ακόμα περισσότερο, τις κοινωνικές σχέσεις και τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμα και η Γιορτή της Άνοιξης και τα Χριστούγεννα, τα οποία τα γνωρίζουν όλοι, δεν έχουν θεσπιστεί από τον Θεό, πόσο μάλλον τα παιχνίδια και οι στολισμοί (δίστιχα, κροτίδες, φαναράκια, Θεία Κοινωνία, χριστουγεννιάτικα δώρα και χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί) αφού όλα τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν είδωλα στο μυαλό των ανθρώπων; Η Θεία Ευχαριστία την Κυριακή, το κρασί και το καθαρό λινό είναι ακόμα πιο εμφατικά. Όλες οι παραδοσιακές γιορτές που είναι δημοφιλείς στην Κίνα, όπως η ημέρα Ανύψωσης του Κεφαλιού του Δράκου, η Γιορτή της Βάρκας του Δράκου, η Γιορτή του Μεσοφθινοπώρου, η Γιορτή του Χυλού Λάμπα και η Πρωτοχρονιά, καθώς και οι γιορτές στον θρησκευόμενο κόσμο, όπως το Πάσχα, τα Θεοφάνεια και τα Χριστούγεννα, όλες αυτές οι αβάσιμες γιορτές έχουν θεσπιστεί και περάσει από γενιά σε γενιά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μέσω πολλών ανθρώπων. Είναι η αχαλίνωτη φαντασία και οι εφευρετικές αντιλήψεις των ανθρώπων που έχουν δώσει τη δυνατότητα σ’ αυτές τις παραδόσεις να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Δείχνουν να μην έχουν ψεγάδια, αλλά είναι στην ουσία παιχνίδια που παίζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Όσο μεγαλύτερος συνωστισμός από Σατανάδες επικρατεί σ’ ένα μέρος και όσο πιο παρωχημένο και οπισθοδρομικό είναι αυτό το μέρος, τόσο πιο παγιωμένα είναι τα φεουδαρχικά του έθιμα. Αυτά τα στοιχεία κρατούν σφιχτά δεμένους τους ανθρώπους, και δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο για κίνηση. Πολλές από τις γιορτές στον θρησκευόμενο κόσμο δείχνουν ότι έχουν μεγάλη αυθεντικότητα και ότι λειτουργούν ως γέφυρα για το έργο του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα είναι τα αόρατα δεσμά με τα οποία ο Σατανάς δεσμεύει τους ανθρώπους και τους αποτρέπει από το να γνωρίσουν τον Θεό· είναι όλα πονηρά τεχνάσματα του Σατανά. Στην πραγματικότητα, όταν ολοκληρώνεται ένα στάδιο από το έργο του Θεού, Εκείνος έχει ήδη καταστρέψει τα εργαλεία και το ύφος εκείνου του χρονικού διαστήματος, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Οι «ευσεβείς πιστοί», ωστόσο, εξακολουθούν να λατρεύουν αυτά τα απτά υλικά αντικείμενα· ταυτόχρονα, εμπιστεύονται με το πίσω μέρος του μυαλού τους τα όσα έχει ο Θεός, χωρίς να τα μελετάνε περαιτέρω, δείχνοντας ότι είναι γεμάτοι από αγάπη για τον Θεό, ενώ στην πραγματικότητα Τον έχουν εδώ και πολύ καιρό πετάξει έξω από τον οίκο και έχουν βάλει επάνω στο τραπέζι τον Σατανά για να τον λατρεύουν. Εικονίσματα με τον Ιησού, τη σταύρωση, την Παναγία, τη Βάφτιση του Ιησού και τον Μυστικό δείπνο· οι άνθρωποι τα λατρεύουν σαν τον Κύριο των Ουρανών, ενώ επανειλημμένως αναφωνούν «ο Κύριος, ο Ουράνιος Πατέρας». Δεν είναι όλα αυτά αστεία; Μέχρι σήμερα, πολλά παρόμοια ρητά και πρακτικές που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά είναι μισητά στον Θεό. Αποτελούν ένα σοβαρό εμπόδιο στο μονοπάτι του Θεού και, επιπλέον, επιφέρουν τρομερές αναποδιές κατά την είσοδο των ανθρώπων. […]

Ο καλύτερος τρόπος για να αλλάξει η ανθρώπινη διάθεση είναι να θεραπευτούν εκείνα τα τμήματα στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων που έχουν δηλητηριαστεί βαθιά, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να ξεκινήσουν να αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και το ήθος τους. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι πρέπει να δουν ξεκάθαρα ότι όλες αυτές οι θρησκευτικές ιεροτελεστίες, οι θρησκευτικές δραστηριότητες, τα έτη, οι μήνες και οι γιορτές είναι όλα μισητά για τον Θεό. Πρέπει να σπάσουν τα δεσμά του φεουδαρχικού τρόπου σκέψης και να εξαλείψουν κάθε ίχνος της βαθιά ριζωμένης κλίσης τους προς τη δεισιδαιμονία. Όλα αυτά περιλαμβάνονται στην είσοδο της ανθρωπότητας. Πρέπει να κατανοήσετε γιατί ο Θεός οδηγεί την ανθρωπότητα έξω από τα εγκόσμια, καθώς και γιατί οδηγεί την ανθρωπότητα μακριά από κανόνες και κανονισμούς. Αυτή είναι η πύλη μέσα από την οποία θα εισέλθετε, και παρόλο που αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την πνευματική εμπειρία σας, είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια που σας αποκλείουν από την είσοδο, που σας αποκλείουν από το να γνωρίσετε τον Θεό. Σχηματίζουν ένα δίχτυ που εγκλωβίζει τους ανθρώπους.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (3)