Από τον Κρίστοφερ, Φιλιππίνες

Με λένε Κρίστοφερ, και είμαι πάστορας μιας κατ’ οίκον εκκλησίας στις Φιλιππίνες. Το 1987 βαφτίστηκα και στράφηκα προς τον Κύριο Ιησού και στη συνέχεια με τη χάρη του Κυρίου, το 1996 έγινα πάστορας σε μια τοπική εκκλησία. Εκείνη την εποχή, όχι μόνο εργαζόμουν και κήρυττα σε πολλά μέρη στις Φιλιππίνες, αλλά κήρυττα και σε μέρη όπως το Χονγκ Κονγκ και η Μαλαισία. Μέσα από το έργο και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, ένιωθα ότι είχα ανεξάντλητη ενέργεια στο έργο μου για τον Κύριο και ατέλειωτη έμπνευση για τα κηρύγματά μου. Πρόσφερα συχνά υποστήριξη σε αδελφούς και αδελφές που αισθάνονταν αρνητικοί και αδύναμοι. Μερικές φορές όταν τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους ήταν εχθρικά απέναντί μου, εξακολουθούσα να μπορώ να είμαι ανεκτικός και υπομονετικός. Δεν έχασα την πίστη στον Κύριο και πίστευα ότι ο Κύριος μπορούσε να τους αλλάξει. Συνεπώς, ένιωθα σαν να είχα αλλάξει πολύ από τότε που είχα πιστέψει. Ωστόσο, από το 2011, δεν ήμουν πλέον σε θέση να νιώθω το έργο του Αγίου Πνεύματος τόσο έντονα όσο πρωτύτερα. Σταδιακά, έχασα τη νέα διαφώτιση για τα κηρύγματά μου και δεν είχα τη δύναμη να ξεφύγω από τον αμαρτωλό βίο. Έχανα χωρίς να το θέλω την ψυχραιμία μου απέναντι στη γυναίκα μου και την κόρη μου όταν τις έβλεπα να κάνουν πράγματα που δεν μου άρεσαν και τις μάλωνα επειδή ήμουν θυμωμένος. Ήξερα ότι αυτό δεν συμβάδιζε με το θέλημα του Κυρίου, αλλά συχνά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Αυτό μου ήταν ιδιαίτερα οδυνηρό. Προκειμένου να απελευθερωθώ από έναν βίο αμαρτίας και κατόπιν εξομολόγησης, κατέβαλα μεγαλύτερη προσπάθεια στην ανάγνωση της Βίβλου, σε νηστεία και προσευχή, και έψαξα παντού για πνευματικούς πάστορες, ώστε να μπορούμε να αναζητήσουμε και να διερευνήσουμε μαζί αυτό το ζήτημα. Μα όλες οι προσπάθειές μου απέβησαν μάταιες· δεν υπήρξε καμία αλλαγή στον αμαρτωλό μου βίο και στο σκοτάδι μέσα στην ψυχή μου.

Τότε, ένα βράδυ την άνοιξη του 2016, η γυναίκα μου με ρώτησε: «Κρίστοφερ, παρατήρησα ότι κάτι σε απασχολεί πολύ τώρα τελευταία. Τι σε προβληματίζει;» Της είπα τι με απασχολούσε: «Αναρωτιόμουν τα τελευταία χρόνια γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω από τον αμαρτωλό βίο παρά το γεγονός ότι είμαι πάστορας και πιστεύω στον Κύριο εδώ και πολλά χρόνια. Δεν μπορώ πλέον να νιώσω τον Κύριο —είναι λες και με εγκατέλειψε. Παρόλο που περιδιαβαίνω όλη τη χώρα για να κηρύξω, μόλις μένω λίγο μόνος μου, ιδιαίτερα μες τα μαύρα τα μεσάνυχτα, νιώθω συνεχώς ένα είδος κενού και άγχους, και αυτό το συναίσθημα δυναμώνει. Σκέφτομαι ότι πίστευα στον Κύριο όλα αυτά τα χρόνια, διάβαζα τόσο πολύ τη Βίβλο, άκουγα τόσα πολλά από τα κηρύγματα του Κυρίου και συχνά έπαιρνα την απόφαση να κουβαλήσω τον σταυρό και να κατακτήσω τον εαυτό μου, αλλά πάντα με κρατούσε δέσμιο η αμαρτία. Είμαι ικανός να λέω ψέματα για να προστατεύσω τα συμφέροντά μου και το κύρος μου, και δεν μπορώ να ανταποκριθώ στο “και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος” (Αποκάλυψη 14:5). Όταν αντιμετωπίζουμε κακουχίες και εξευγενισμό, παρόλο που ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν με τη συγκατάθεση του Κυρίου, εξακολουθώ να παραπονιέμαι για τον Κύριο και να Τον παρανοώ. Αποτυγχάνω παταγωδώς στην αυταπάρνηση. Φοβάμαι ότι, ζώντας στην αμαρτία με αυτόν τον τρόπο, όταν έρθει ο Κύριος, δεν θα μπορέσω να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών!»

Ακούγοντας το αυτό, η γυναίκα μου είπε: «Κρίστοφερ, πώς μπορείς να σκέφτεσαι έτσι; Πρέπει να έχεις πίστη· είσαι πάστορας! Παρόλο που ζούμε στην αμαρτία και δεν έχουμε απελευθερωθεί από τα δεσμά της αμαρτίας, η Βίβλος λέει: “Ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή” (Προς Ρωμαίους 10:9). “Διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή” (Προς Ρωμαίους 10:13). Εφόσον συνεχίζουμε να διαβάζουμε τη Βίβλο, να παρευρισκόμαστε σε συναθροίσεις, να προσευχόμαστε στον Κύριο και να κουβαλάμε τον σταυρό, ακολουθώντας Τον κατά γράμμα μέχρι τη δεύτερη έλευση του Κυρίου, θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών και να λάβουμε την ευλογία του Κυρίου».

Τότε είπα στη σύζυγό μου: «Το σκέφτηκα κι εγώ αυτό, αλλά στο Πέτρου Α' 1:16 λέει: “Διότι είναι γεγραμμένον· Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος”. Πιστεύω στον Κύριο εδώ και τριάντα χρόνια, όμως δεν μπορώ να μείνω στον δρόμο του Κυρίου και, ζώντας στην αμαρτία, εξακολουθώ να είμαι ικανός να αντιστέκομαι συχνά στον Κύριο. Δεν ανταποκρίνομαι ούτε κατά διάνοια στις απαιτήσεις του Κυρίου. Αχ! Πόσες φορές αποφάσισα να υπακούσω στις διδαχές του Κυρίου, όμως ακόμα δεν μπορώ να κάνω τα λόγια Του πράξη. Πώς θα μπορούσα να είμαι άξιος να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς” (Κατά Ματθαίον 7:21). Σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών δεν είναι τόσο απλή όσο νομίζουμε. Ο Κύριος είναι άγιος, άρα πώς οι άνθρωποι που αδυνατούν να κάνουν πράξη τον λόγο Του και που συχνά αντιτίθενται σ’ Αυτόν θα μπορέσουν να αρπαγούν στη βασιλεία των ουρανών; Μόνο όσοι έχουν μεταμορφωθεί και όσοι κάνουν το θέλημα του Θεού θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών!»

Η γυναίκα μου σκέφτηκε για μια στιγμή και είπε: «Αυτό που λες είναι λογικό. Ο Κύριος είναι άγιος και εμείς εξακολουθούμε να είμαστε αμαρτωλοί. Δεν είμαστε άξιοι να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Απλώς… Ξαφνικά θυμήθηκα… Δεν κάλεσε ο πάστορας Λιου έναν κορεάτη πάστορα ονόματι Κιμ στην εκκλησία; Γιατί να μην ερευνήσουμε αυτό το ζήτημα;» Είπα: «Ναι, καλή ιδέα. Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή” (Κατά Ματθαίον 7:7). Εφόσον αναζητούμε, πιστεύω ότι ο Κύριος θα μας οδηγήσει. Ως πάστορας, πρέπει να λάβω υπόψη τη ζωή των αδελφών μας. Αν είμαι αδιάφορος στην πίστη μου, θα βλάψω αυτούς αλλά και τον εαυτό μου. Ας περιμένουμε να έρθει ο πάστορας Κιμ και στη συνέχεια θα τον ρωτήσω γι’ αυτό το θέμα».

Δεδομένου ότι σκόπευα να βρω τον πάστορα Κιμ, ήθελα να μάθω κάτι για το παρελθόν του. Μπήκα στο διαδίκτυο για να αναζητήσω την κορεάτικη εκκλησία στην οποία άνηκε. Στις σελίδες που άνοιξαν, είδα την ιστοσελίδα https://el.kingdomsalvation.org/ . Ανοίγοντάς την, τα εξής λόγια με τράβηξαν: «Ο άνθρωπος έλαβε πολλή χάρη, όπως τη γαλήνη και την ευτυχία της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός μέλους της, τη θεραπεία ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η ευσεβής εμφάνισή του. Εάν κάποιος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, τότε θεωρείτο αποδεκτός πιστός. Μόνο τέτοιου είδους πιστοί μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σήμαινε ότι είχαν σωθεί. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν διόλου την οδό της ζωής. Το μόνο που έκαναν ήταν να διαπράττουν αμαρτίες κι έπειτα να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, σε έναν συνεχή κύκλο, χωρίς να έχουν κάποιο μονοπάτι για να αλλάξουν τη διάθεσή τους: Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). Ήταν τόσο εύγλωττα που ήθελα οπωσδήποτε να συνεχίσω την ανάγνωση: «Επομένως, αφότου τελείωσε εκείνο το στάδιο του έργου, παρέμενε ακόμα το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Αυτό το στάδιο έχει σκοπό να κάνει τον άνθρωπο αγνό μέσω του λόγου, δίνοντάς του, έτσι, ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν αποδοτικό ή ουσιαστικό εάν συνέχιζε την εκβολή των δαιμονίων, διότι δεν θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και ο άνθρωπος θα έμενε στάσιμος στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας, ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη φτάσει στο τέλος του και ο Θεός έχει επικρατήσει του Σατανά. Ωστόσο, εφόσον η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του, ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό, και ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να ασκείται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο ουσιαστικό από το προηγούμενο, καθώς και πιο αποδοτικό, διότι τώρα ο λόγος προμηθεύει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα πολύ πιο εμπεριστατωμένο στάδιο του έργου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). Η ανάγνωση αυτού του αποσπάσματος με συνεπήρε απίστευτα. Παρόλο που δεν μπορούσα να το καταλάβω απόλυτα και κάποια σημεία του μου δημιουργούσαν ακόμα και σύγχυση, αυτά τα λόγια μού επέτρεψαν να διακρίνω κάποια ελπίδα. Ένιωσα ότι μέσα από αυτά θα μπορούσα να βρω ένα μονοπάτι για να εξαγνιστώ και να αλλάξω. Ευχαρίστησα τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου που εισάκουσε την προσευχή μου. Καθώς συνέχιζα την ανάγνωση, ένιωσα ότι αυτά ήταν πραγματικά υπέροχα λόγια που πότιζαν και καθοδηγούσαν τη διψασμένη ψυχή μου. Είδα το εξής στην ιστοσελίδα: «Αν δεν μπορείτε να βρείτε την Ανοικτή Γραμμή Ευαγγελίου στη χώρα ή την περιοχή σας, παρακαλώ αφήστε μας ένα μήνυμα και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας το συντομότερο δυνατόν». Έριξα μια γρήγορη ματιά και δεν είδα τηλεφωνική γραμμή για τις Φιλιππίνες, γι’ αυτό άφησα αμέσως ένα μήνυμα και έγραψα τον αριθμό τηλεφώνου και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου χωρίς κανέναν δισταγμό.

Αφού επέστρεψα σπίτι εκείνο το βράδυ, ενημέρωσα τη γυναίκα μου και αφού άκουσε όσα είχα να πω, ήταν πρόθυμη να συμμετάσχει στην αναζήτηση. Ευχαριστώ πραγματικά τον Κύριο που απάντησαν στο μήνυμά μου την επόμενη μέρα και κανόνισαν να συνδεθούν μαζί μας στο διαδίκτυο το ίδιο κιόλας απόγευμα. Εκείνο το απόγευμα μιλήσαμε στην αδελφή Λιου και στην αδελφή Σου. Από τη συζήτηση εκείνη, ένιωσα ότι μίλησαν με απλότητα, επιδεξιότητα και διορατικότητα. Η σύζυγός μου ήταν ακόμη πιο ανυπόμονη από μένα και είπε: «Να κάνω μια ερώτηση;» Είπαν με ενθουσιασμό: «Φυσικά». Η σύζυγός μου είπε: «Στην ιστοσελίδα της εκκλησίας σας λέει: “Ο Θεός των εσχάτων ημερών έχει επιτελέσει ένα στάδιο του έργου της κρίσης και της παίδευσης”. Ο σύζυγός μου κι εγώ γνωρίζουμε ότι κανένας μη άγιος άνθρωπος δεν θα δει τον Κύριο, αφού Αυτός είναι άγιος, αλλά στις επιστολές Προς Ρωμαίους λέει: “Ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή” (Προς Ρωμαίους 10:9). “Διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή” (Προς Ρωμαίους 10:13). Εάν πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού τότε έχουμε ήδη σωθεί και μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, άρα γιατί ο Θεός των εσχάτων ημερών επιτελεί ένα στάδιο του έργου της κρίσης και της παίδευσης; Δεν το έχω καταλάβει πραγματικά και ελπίζω να ακούσω την άποψή σας».

Η αδελφή Λιου απάντησε: «Δόξα τω Θεώ! Ας συναναστραφούμε και ας αφήσουμε τον Θεό να μας καθοδηγήσει. Ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στο τι σημαίνει “να σωθεί” κανείς σ’ αυτόν τον στίχο. Στην ύστερη περίοδο της Εποχής του Νόμου, όλοι οι άνθρωποι είχαν απομακρυνθεί από τον Θεό και η καρδιά τους δεν ήταν πλέον θεοσεβούμενη. Γίνονταν όλο και πιο αμαρτωλοί και είχαν φτάσει στο σημείο ώστε να προσφέρουν τα τυφλά, κουτσά και άρρωστα ζώα και πουλερικά ως θυσία. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν τηρούσαν πια τον νόμο και όλοι κινδύνευαν να καταδικαστούν σε θάνατο εξαιτίας της παραβίασης του νόμου. Δεδομένης της κατάστασης, προκειμένου να σώσει όσους ζούσαν υπό τον νόμο από σίγουρο θάνατο, ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε και ανέλαβε το έργο της λύτρωσης, και τελικά σταυρώθηκε για να λυτρώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Οι άνθρωποι μπορούσαν να συγχωρεθούν για τις αμαρτίες τους πιστεύοντας στον Κύριο Ιησού, κι έτσι θα ήταν ικανοί να έρθουν ενώπιον του Θεού να προσευχηθούν και να απολαύσουν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Αυτή είναι η αληθινή έννοια του “να σωθεί” κανείς στην Εποχή της Χάριτος. Με άλλα λόγια, το “να σωθεί” κανείς δεν είναι τίποτα περισσότερο από την άφεση αμαρτιών ενός ατόμου. Τουτέστιν, ο Θεός δεν θεωρεί τους ανθρώπους ως μολυσμένους από την αμαρτία πια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκ φύσεως αμαρτωλοί. Επομένως, το να σωθεί κανείς δεν σημαίνει ότι έχουμε εξαγνιστεί εντελώς και ότι έχουμε επιτύχει πλήρη σωτηρία. Αν θέλουμε να εξαγνιστούμε, πρέπει να αποδεχθούμε το έργο της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες».

Μόνο αφού ακούσαμε τη συναναστροφή τους, η σύζυγός μου και εγώ κατανοήσαμε ότι το «να σωθεί» κανείς, όπως εκφράζεται στην Επιστολή Προς Ρωμαίους, αναφέρεται στην αποδοχή της σωτηρίας του Κυρίου Ιησού και στο γεγονός ότι δεν καταδικάζεται πλέον κανείς σε θάνατο εξαιτίας της παραβίασης του νόμου. Δεν ήταν η «σωτηρία» που εμείς είχαμε φανταστεί, του ολοκληρωτικού εξαγνισμού. Αυτά που έλεγαν ήταν λογικά. Αυτή η ερμηνεία του «να σωθεί κανείς» συνάδει με την κατάσταση στην οποία ζούμε διαπράττοντας αμαρτίες και κατόπιν εξομολογούμενοι τις αμαρτίες αυτές. Άρα, αυτό που έκανε ο Κύριος Ιησούς ήταν απλώς το έργο της λύτρωσης, όχι το έργο του ολοκληρωτικού εξαγνισμού και της ολοκληρωτικής σωτηρίας του ανθρώπου. Παρόλο που μόλις οι άνθρωποι πιστέψουν στον Κύριο σώζονται, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν εξαγνιστεί πλήρως. Ακούγοντας τη συναναστροφή τους, αισθάνθηκα ότι περιείχε αλήθεια που έπρεπε να αναζητηθεί εκ των έσω, οπότε εξέφρασα την προθυμία μου να συνεχίσω. Είπα: «Δόξα τω Κυρίω! Αυτό που λέτε είναι υπέροχο. Από αυτήν τη συναναστροφή τώρα μαζί σας κατανοούμε την πραγματική έννοια του “να σωθεί” κανείς. Σας παρακαλώ, συνεχίστε τη συναναστροφή σας και είθε να μας καθοδηγήσει ο Κύριος». Η αδελφή Σου συνέχισε, λέγοντας: «Τέλεια, ας διαβάσουμε μερικά χωρία του λόγου του Παντοδύναμου Θεού και όλα θα γίνουν σαφέστερα. Ο Παντοδύναμος Θεός είπε: “Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσοι πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σε Αυτόν, θα σε λύτρωνε· αν πίστευες σε Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτή ήταν η σημασία της σωτηρίας και της δικαίωσης μέσω πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο και το στοιχείο της αντίστασης στον Θεό —στοιχεία τα οποία έπρεπε σιγά-σιγά να απομακρυνθούν. Η σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (2)). “Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η εκφορά λόγων. Στον άνθρωπο μπορούν να λάβουν χώρα μεγάλες αλλαγές μέσω των λόγων. Οι αλλαγές που συμβαίνουν τώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν αυτά τα λόγια είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που έλαβαν χώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν τα σημεία και τέρατα της Εποχής της Χάριτος. Διότι, την Εποχή της Χάριτος, τα δαιμόνια εκβάλλονταν από τον άνθρωπο μέσω της χειροθεσίας και της προσευχής, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπευόταν από την ασθένειά του και οι αμαρτίες του συγχωρούνταν, αλλά όσο για το πώς θα αποβάλλονταν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο, αυτό το έργο δεν είχε επιτελεστεί ακόμα. Ο άνθρωπος σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μόνο λόγω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος δεν είχε πλέον την αμαρτία μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά όσο για το πώς ακριβώς μπορεί να μην αμαρτάνει πλέον ο άνθρωπος και πώς μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί η αμαρτωλή του φύση, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). “Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους Του τις αμαρτίες του ανθρώπου ως η προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). Μπορούμε να διακρίνουμε από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού ότι αν προσκολληθούμε στο λυτρωτικό έργο του Θεού από την Εποχή της Χάριτος και δεν αποδεχτούμε το έργο της κρίσης Του τις έσχατες ημέρες, τότε δεν θα μπορέσει να εξαλειφθεί η ρίζα της ακολασίας μας. Ο Παντοδύναμος Θεός των εσχάτων ημερών έχει καταφθάσει και επιτελεί ένα στάδιο του έργου βάσει του έργου της λύτρωσης, της κρίσης και του εξαγνισμού του ανθρώπου. Εκφράζει αλήθειες για να αποκαλύψει την αλήθεια της διαφθοράς του ανθρώπου, κρίνοντας τη σατανική φύση του ανθρώπου. Έχει έρθει να μεταμορφώσει τη σατανική διάθεση των ανθρώπων, να τους απελευθερώσει πλήρως από την επιρροή του Σατανά, ώστε να επιτύχουν πλήρη σωτηρία. Είναι προφανές ότι το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών είναι το πιο κρίσιμο και θεμελιώδες έργο για τον εξαγνισμό, τη σωτηρία και την τελείωση των ανθρώπων. Επομένως, μόνο μέσω της αποδοχής του έργου της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, μπορούμε να αποκτήσουμε πραγματική κατανόηση της δικής μας διεφθαρμένης ουσίας και της δίκαιης διάθεσης του Θεού, να ξεφύγουμε εντελώς από την επιρροή του Σατανά, να σωθούμε πλήρως από τον Θεό και να γίνουμε άνθρωποι που υπακούν, λατρεύουν και είναι σε αρμονία με τον Θεό».

Η καρδιά μου χάρηκε πραγματικά όταν άκουσα όλη αυτήν τη συναναστροφή και ένιωσα ότι η μακροχρόνια σύγχυσή μου είχε τελικά εξαλειφθεί. Αποδεικνύεται ότι ο Θεός απλώς πραγματοποίησε το έργο της λύτρωσης την Εποχή της Χάριτος κι όχι το έργο της απαλλαγής των ανθρώπων από τη διεφθαρμένη σατανική τους διάθεση. Το έργο της κρίσης του Θεού που αποκαλύπτει την αλήθεια μέσω της ενσάρκωσής Του τις έσχατες ημέρες είναι το έργο του πλήρους εξαγνισμού και σωτηρίας της ανθρωπότητας. Πώς, λοιπόν, στην ουσία ο Θεός εξαγνίζει, μεταμορφώνει τους ανθρώπους και τους σώζει πλήρως; Ανυπομονούσα να μάθω την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, οπότε ρώτησα απευθείας: «Κατάλαβα όσα μόλις είπες, και τώρα ξέρω ότι μπορούμε να επιτύχουμε εξαγνισμό μόνο μέσω του επιστρέψαντα Κυρίου που πραγματοποιεί το στάδιο του έργου της κρίσης. Αυτό είναι που λαχταρούσα εδώ και πολύ καιρό. Αυτό που πραγματικά θέλω να μάθω τώρα είναι πώς ο Παντοδύναμος Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης για να εξαγνίσει και να σώσει τους ανθρώπους; Σας παρακαλώ, συναναστραφείτε μαζί μας πάνω σ’ αυτό».

Η αδελφή Σου συνέχισε: «Το ερώτημα του πώς ο Παντοδύναμος Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης για να καθάρει και να σώσει τους ανθρώπους είναι ιδιαίτερα σημαντικό για όποιον θέλει να επιτύχει αλλαγή και εξαγνισμό. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού παρέχουν ιδιαίτερη διαύγεια σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Θα σας τα στείλω. Αδελφέ, σε παρακαλώ, διάβασέ τα!»

Κατενθουσιασμένος, διάβασα δυνατά τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια).

Αφού ολοκλήρωσα την ανάγνωση του λόγου του Θεού, η αδελφή Σου συνέχισε τη συναναστροφή της: «Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού εξηγούν πολύ ξεκάθαρα πώς ο Θεός κρίνει και εξαγνίζει τους ανθρώπους. Ο Θεός τις έσχατες ημέρες εκφράζει κυρίως αλήθειες στοχεύοντας τη διεφθαρμένη διάθεση και τη σατανική φύση του ανθρώπου που αντιστέκεται στον Θεό προκειμένου να κρίνει, να εξαγνίσει και να σώσει την ανθρωπότητα. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει τόσο πολλές πτυχές των αληθειών —πώς ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους, πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, τι σημαίνει απλώς να ακολουθούμε τον άνθρωπο και τι σημαίνει να υπακούμε τον Θεό, ποιες προοπτικές θα πρέπει να έχουμε στην πίστη μας, τι σημαίνει αλλαγή στη διάθεση, τι σημαίνει να σέβεται κανείς τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, τι σημαίνει να προσβάλλει κανείς τη διάθεση του Θεού, πώς να είναι κανείς έντιμος άνθρωπος, κ.λπ. Όλες αυτές οι αλήθειες κατέχουν εξουσία και δύναμη και μπορούν να παρέχουν στους ανθρώπους θρέψη για τη ζωή τους. Είναι το μονοπάτι προς την αιώνια ζωή που έχει χαρίσει ο Θεός στην ανθρωπότητα. Εφόσον οι άνθρωποι αποδέχονται και κάνουν πράξη τον λόγο του Θεού, μπορούν να επιτύχουν τον εξαγνισμό και τη σωτηρία. Αφού υποβληθήκαμε στο έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού για αρκετά χρόνια, τα έχουμε βιώσει όλα αυτά προσωπικά. Όταν διαβάζουμε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού σχετικά με την κρίση, την παίδευση και την έκθεση του ανθρώπου, τα νιώθουμε σαν ένα δίκοπο ξίφος που αποκαλύπτει την ανυπακοή, τη διαφθορά, την αντίσταση, τις εσφαλμένες προθέσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, μα ακόμη και τις τοξίνες του Σατανά που κρύβονται στα βάθη της καρδιάς μας. Μας κάνουν να δούμε ότι έχουμε πράγματι διαφθαρεί από τον Σατανά πάρα πολύ βαθιά και ότι είμαστε γεμάτοι σατανικές διαθέσεις, όπως αλαζονεία και αυταρέσκεια, διαφθορά και πονηρία, εγωισμό, μοχθηρία και τυφλή επιδίωξη αποκλειστικά και μόνο των δικών μας συμφερόντων, χωρίς κανέναν απολύτως φόβο Θεού. Βλέπουμε ότι είμαστε γεμάτοι ακαθαρσίες και διαφθορά στις πράξεις, την καρδιά και το μυαλό μας, χωρίς καμία ανθρώπινη ομοιότητα. Κρύβουμε το πρόσωπό μας από υπερβολική ντροπή και συνειδητοποιούμε ότι αν συνεχίσουμε να ζούμε σύμφωνα με τις διεφθαρμένες σατανικές μας διαθέσεις, θα είμαστε για πάντα άνθρωποι που αηδιάζουν τον Θεό, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τον έπαινο του Θεού και θα καταλήξουμε να απορριφθούμε και να τιμωρηθούμε. Η κρίση και οι αποκαλύψεις του λόγου του Παντοδύναμου Θεού μάς κάνουν να αναγνωρίσουμε τη μεγαλοπρεπή, οργισμένη και δίκαιη διάθεση του Θεού και να αναπτύξουμε σταδιακά τον φόβο Θεού στην καρδιά μας, καθώς και αληθινή μετάνοια και αλλαγή. Τώρα νιώθουμε ότι βιώνουμε λίγη ανθρώπινη ομοιότητα και βλέπουμε ότι έχουμε πράγματι επιτύχει τη μεγάλη σωτηρία του Θεού. Αν η κρίση του Θεού δεν είχε έρθει επάνω μας, δεν θα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τη δίκαιη διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται τις προσβολές του ανθρώπου και την άγια και καλοπροαίρετη ουσία Του. Δεν θα μπορούσαμε να μισήσουμε τελικά τη δική μας ανυπακοή και διαφθορά, ούτε θα μπορούσαμε να παραμερίσουμε τη διαφθορά μας και να εξαγνιστούμε. Άρα, όσο περισσότερο βιώνουμε την κρίση και την παίδευση του Θεού, τόσο περισσότερο βλέπουμε ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού είναι η καλύτερη φροντίδα για μας, η μεγαλύτερη ευλογία μας και η πιο αληθινή σωτηρία!»

Η αδελφή Λιου μοιράστηκε, επίσης, το εξής κατά τη συναναστροφή: «Το έργο της κρίσης και της παίδευσης του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες είναι το έργο του πλήρους εξαγνισμού, της πλήρους σωτηρίας και τελείωσης των ανθρώπων. Αν δεν δεχθούμε την κρίση ενώπιον του βήματος του Χριστού των εσχάτων ημερών, τότε δεν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε εξαγνισμό και αλλαγές στη διάθεσή μας στη ζωή. Η κατάληξή μας θα είναι σίγουρα η απόρριψη και η εξάλειψη από τον Θεό· θα αφανιστούμε και θα χαθούμε. Δεν θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να σωθούμε και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Αυτό είναι απόλυτο».

Είπα ευτυχής: «Δόξα τω Θεώ! Η καρδιά μου χάρηκε τόσο πολύ από τη συναναστροφή σας. Πιστεύω στον Κύριο για τόσο πολλά χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα ζω στην αμαρτία και δεν είχα τη δύναμη να απελευθερωθώ. Τώρα καταλαβαίνω ότι αν δεν βιώσω την κρίση και την παίδευση του Θεού τις έσχατες ημέρες, δεν θα μπορέσω να απελευθερωθώ από τα δεσμά και τους περιορισμούς της αμαρτίας. Βρήκα πια το μονοπάτι προς τον εξαγνισμό και την πλήρη σωτηρία». Μετά από αρκετές ημέρες συναναστροφής, η σύζυγός μου και εγώ καταφέραμε να κατανοήσουμε κάποιες αλήθειες και αποδεχθήκαμε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες.

Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό για την αγάπη και τη σωτηρία Του προς εμένα! Ως πάστορας, έχω την ευθύνη και την υποχρέωση να φέρω όλους τους άλλους πάστορες και τους αδελφούς και τις αδελφές που γνωρίζω ενώπιον του Θεού. Αφού εργάστηκα με αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές για μια χρονική περίοδο, όχι μόνο δεκάδες αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία που συχνά παρευρίσκονται σε συναθροίσεις αποδέχτηκαν όλοι τον Παντοδύναμο Θεό, αλλά έφερα, επίσης, έναν πάστορα μιας άλλης κατ’ οίκον εκκλησίας στην οικογένεια του Θεού, και η πλειονότητα των αδελφών από την εκκλησία του στράφηκε κι αυτήν προς τον Θεό. Ήμουν πανευτυχής που έβλεπα εκείνους τους αδελφούς και τις αδελφές να αποδέχονται τη σωτηρία του Θεού τις έσχατες ημέρες και να ανυψώνονται ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλοι αυτοί είναι οι καρποί του έργου του Παντοδύναμου Θεού: Πάσα δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ!