Σχετικά λόγια του Θεού:

Ο Θεός είναι αυτό που είναι και κατέχει αυτό που κατέχει. Όλα αυτά που εκφράζει και αποκαλύπτει, αποτελούν αναπαραστάσεις της ουσίας Του και της ταυτότητάς Του. Αυτό που είναι και που έχει, ομοίως με την ουσία και την ταυτότητά Του, αποτελούν πράγματα που δεν δύνανται να αντικατασταθούν από κανέναν. Η διάθεσή Του συμπεριλαμβάνει την αγάπη Του για τον άνθρωπο, την παρηγοριά για τον άνθρωπο, το μίσος για τον άνθρωπο και, ακόμη περισσότερο, μια πλήρη κατανόηση του ανθρώπου. Η προσωπικότητα του ανθρώπου, ωστόσο, μπορεί να είναι αισιόδοξη, ζωντανή ή σκληρή. Η διάθεση του Θεού είναι η διάθεση του Κυβερνώντα όλων των πραγμάτων και των έμβιων όντων, του Κυρίου ολόκληρης της δημιουργίας. Η διάθεσή Του αντιπροσωπεύει την τιμή, την εξουσία, την ευγένεια, το μεγαλείο και, πάνω απ’ όλα, την υπεροχή. Η διάθεσή Του είναι το σύμβολο της εξουσίας, το σύμβολο κάθε τι δικαίου, το σύμβολο όλων των ωραίων και αγαθών πραγμάτων. Περισσότερο από αυτό, είναι ένα σύμβολο Εκείνου που δεν είναι δυνατόν να^[α] παρακαμφθεί ή κατακλυσθεί από το σκοτάδι ούτε από καμία εχθρική δύναμη, καθώς και ένα σύμβολο Εκείνου που δεν είναι δυνατόν να προσβληθεί (ούτε και θα ανεχθεί ποτέ να προσβληθεί)^[β] από οποιοδήποτε δημιούργημα. Η διάθεσή Του είναι το σύμβολο της ύψιστης δύναμης. Κανένας απολύτως δεν μπορεί ή δεν πρέπει να διαταράξει το έργο ή τη διάθεσή Του. Αλλά η προσωπικότητα του ανθρώπου δεν είναι παρά ένα απλό σύμβολο της μικρής υπεροχής του ανθρώπου επί του ζώου. Ο άνθρωπος μέσα και έξω από τον εαυτό του δεν έχει καμία εξουσία, καμία αυτονομία ούτε την ικανότητα να υπερβεί εαυτόν, αλλά είναι στην ουσία του εκείνος που ζαρώνει στο έλεος όλων των ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων. Η χαρά του Θεού οφείλεται στην ύπαρξη και την ανάδυση του δικαίου και του φωτός∙ λόγω της καταστροφής του σκότους και του κακού. Αντλεί χαρά επειδή Εκείνος έφερε το φως και την ευημερία στο ανθρώπινο γένος∙ η χαρά Του είναι δίκαιη, σύμβολο της ύπαρξης όλων των θετικών πραγμάτων και, ακόμη περισσότερο, σύμβολο ελπίδας. Η οργή του Θεού οφείλεται στην ύπαρξη της αδικίας και στην ενόχληση που αυτή προκαλεί, οι οποίες βλάπτουν το ανθρώπινο γένος που Εκείνος έχει δημιουργήσει, εξαιτίας της ύπαρξης του κακού και του σκότους, εξαιτίας της ύπαρξης όλων των πραγμάτων που απομακρύνουν την αλήθεια και, ακόμη περισσότερο, εξαιτίας της ύπαρξης των πραγμάτων που αντιτίθενται σε ό,τι καλό και ωραίο. Η οργή Του αποτελεί σημάδι πώς όλα τα αρνητικά παύουν να υπάρχουν και, ακόμη περισσότερο, αποτελεί σημάδι της αγιότητάς Του. Η θλίψη Του οφείλεται στον άνθρωπο, για τον οποίο έχει ελπίδες αλλά αυτός έχει περιπέσει στο σκότος, επειδή το έργο Του για τον άνθρωπο δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες Του και επειδή το ανθρώπινο γένος που αγαπά δεν μπορεί να ζει εξ ολοκλήρου υπό το φως. Αισθάνεται θλίψη για το αθώο ανθρώπινο γένος, για τον ειλικρινή αλλά αδαή άνθρωπο και για τον άνθρωπο που είναι καλός αλλά στερείται των δικών του απόψεων. Η θλίψη Του αποτελεί σημάδι της καλοσύνης και του ελέους Του, σημάδι του ωραίου και της αγαθότητας. Η ευτυχία Του, βεβαίως, προέρχεται από τη νίκη επί των εχθρών Του και την κατάκτηση της καλής πίστης του ανθρώπου. Πολύ δε περισσότερο, προκύπτει από την εκδίωξη και καταστροφή όλων των εχθρικών δυνάμεων, και από το γεγονός ότι το ανθρώπινο γένος διάγει έναν καλό και ειρηνικό βίο. Η ευτυχία του Θεού είναι διαφορετική από τη χαρά του ανθρώπου∙ είναι, μάλλον, το συναίσθημα της συγκέντρωσης καλών καρπών, ένα συναίσθημα πολύ μεγαλύτερο από τη χαρά. Η ευτυχία Του αποτελεί σύμβολο της εφεξής λύτρωσης του ανθρώπου από τον πόνο, αλλά και σημάδι της εισόδου του σε έναν κόσμο φωτός. Τα συναισθήματα του ανθρώπου, από την άλλη πλευρά, προκύπτουν προς ίδιον όφελος, όχι υπέρ του δικαίου, του φωτός ή του ωραίου, και πολύ λιγότερο προς όφελος της χάρης του Παραδείσου. Τα συναισθήματα του ανθρώπου είναι εγωιστικά και ανήκουν στον κόσμο του σκότους. Δεν υφίστανται προς όφελος του θελήματος και πολύ λιγότερο προς όφελος του σχεδίου του Θεού∙ έτσι, άνθρωπος και Θεός δεν μπορούν να εκφερθούν ποτέ στην ίδια πρόταση. Ο Θεός είναι αιώνια υπέρτατος και έντιμος, ενώ ο άνθρωπος είναι αιώνια μικρός, παντοτινά ανάξιος. Τούτο συμβαίνει επειδή ο Θεός κάνει πάντοτε θυσίες και αφιερώνει τον εαυτό Του στον άνθρωπο. O άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, θέλει μόνο να λαμβάνει και αγωνίζεται μόνο για τον εαυτό του. Ο Θεός κοπιάζει αιώνια για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους, ενώ ο άνθρωπος δεν συνεισφέρει ποτέ τίποτα προς χάριν του φωτός ή του δικαίου. Ακόμη και αν ο άνθρωπος καταβάλει κάποια προσπάθεια για ένα χρονικό διάστημα, αυτή είναι τόσο αδύναμη ώστε δεν μπορεί να αντέξει το παραμικρό χτύπημα∙ διότι η προσπάθεια του ανθρώπου αφορά μόνο το δικό του καλό και όχι των άλλων. Ο άνθρωπος είναι παντοτινά εγωιστής, ενώ ο Θεός είναι αιώνια ανιδιοτελής. Ο Θεός είναι η πηγή του δικαίου, του καλού και του ωραίου, ενώ ο άνθρωπος είναι αυτός που διαδέχεται και καθιστά εμφανή κάθε ασχήμια και κακό. Ο Θεός δεν θα αλλάξει ποτέ την ουσία Του, τη γεμάτη δίκαιο και ομορφιά, ενώ ο άνθρωπος είναι απολύτως ικανός, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίπτωση, να προδώσει το δίκαιο και να απομακρυνθεί από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση της διάθεσης του Θεού

Είμαι δίκαιος, είμαι αξιόπιστος και είμαι ο Θεός που εξετάζει τα ενδόμυχα της καρδιάς του ανθρώπου! Θα αποκαλύψω μεμιάς ποιος είναι αληθής και ποιος είναι ψευδής. Δεν χρειάζεται να θορυβείστε. Τα πάντα λειτουργούν σύμφωνα με τον χρόνο Μου. Ποιος Με θέλει ειλικρινά και ποιος όχι —θα σας τους πω, έναν-έναν. Φροντίστε απλώς να τρώτε, να πίνετε και να Με πλησιάζετε όταν προσέρχεστε υπό την παρουσία Μου, και Εγώ θα πραγματοποιήσω το έργο Μου ο ίδιος. Μην ανυπομονείτε για γρήγορα αποτελέσματα. Το έργο Μου δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μεμιάς. Εμπεριέχει τα στάδιά Μου και τη σοφία Μου, και γι’ αυτό θα μπορέσει να αποκαλυφθεί η σοφία Μου. Θα σας επιτρέψω να δείτε τι πραγματοποιούν τα χέρια Μου —την τιμωρία του κακού και την επιβράβευση του καλού. Σίγουρα δεν ευνοώ κανέναν. Θα αγαπήσω ειλικρινά εσένα που Με αγαπάς ειλικρινά, κι όσο για εκείνους που δεν Με αγαπούν ειλικρινά, η οργή Μου θα τους συνοδεύει πάντοτε, ώστε να θυμούνται σ’ όλη την αιωνιότητα ότι Εγώ είμαι ο αληθινός Θεός, ο Θεός που εξετάζει τα ενδόμυχα της καρδιάς του ανθρώπου. Μην ενεργείς αλλιώς μπροστά στους άλλους και αλλιώς πίσω από την πλάτη τους· Εγώ βλέπω ξεκάθαρα όλα όσα κάνεις και, παρόλο που μπορεί να ξεγελάς τους άλλους, δεν μπορείς να ξεγελάσεις Εμένα. Τα βλέπω όλα ξεκάθαρα. Δεν είναι δυνατόν να αποκρύψεις τίποτε· τα πάντα βρίσκονται στα χέρια Μου. Μην περνιέσαι για έξυπνος, επειδή κάνεις όλους τους ασήμαντους μικρούς υπολογισμούς σου να αποβούν προς όφελός σου. Σου λέω το εξής: Όσα σχέδια κι αν κάνει ο άνθρωπος, είτε είναι χιλιάδες είτε δεκάδες χιλιάδες, στο τέλος αυτοί δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν από την παλάμη του χεριού Μου. Όλα τα πράγματα και τα αντικείμενα ελέγχονται από τα χέρια Μου, πόσο μάλλον ένα μεμονωμένο άτομο! Μην προσπαθήσεις να Με αποφύγεις ή να κρυφτείς, μην προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις καλοπιάσματα ή να αποκρύψεις πράγματα. Μήπως εξακολουθείς να μη βλέπεις ότι η ένδοξη όψη Μου, η οργή Μου και η κρίση Μου έχουν αποκαλυφθεί δημοσίως; Θα κρίνω αμέσως και χωρίς έλεος όποιον δεν Με θέλει ειλικρινά. Η επιείκειά Μου έχει φτάσει στο τέλος της, δεν έχει μείνει άλλη. Μην είστε πια υποκριτές και σταματήστε να φέρεστε ανεξέλεγκτα και απρόσεκτα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 44

Ό,τι έχω πει πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, ό,τι λαμβάνεται υπόψη πρέπει να ολοκληρώνεται και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς. Αυτό είναι απόλυτο. Είτε πρόκειται για όσα είπα στο παρελθόν είτε για όσα θα πω στο μέλλον, όλα θα γίνουν, και όλη η ανθρωπότητα θα το δει αυτό. Αυτή είναι η αρχή πίσω από τα λόγια και το έργο Μου. […] Από όσα συμβαίνουν στο σύμπαν, δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο δεν έχω τον τελικό λόγο. Υπάρχει κάτι που δεν βρίσκεται στα χέρια Μου; Ό,τι λέω γίνεται και, μεταξύ των ανθρώπων, υπάρχει κάποιος που μπορεί να Μου αλλάξει την άποψη; Θα μπορούσε να είναι η διαθήκη που έκανα στη γη; Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει το σχέδιό Μου. Είμαι πανταχού παρών στο έργο Μου, αλλά και στο σχέδιο της διαχείρισής Μου. Πού μπορεί να παρέμβει ο άνθρωπος; Δεν έκανα Εγώ προσωπικά αυτές τις ρυθμίσεις; Εισερχόμενοι σε αυτήν την κατάσταση σήμερα, δεν απομακρύνονται από το σχέδιο Μου ή από ό,τι προέβλεψα. Όλα είχαν αποφασιστεί από Μένα εδώ και πολύ καιρό. Ποιος από εσάς μπορεί να κατανοήσει εις βάθος το σχέδιο Μου για αυτό το στάδιο; Ο λαός Μου θα ακούσει τη φωνή Μου, και καθένας από όσους Με αγαπούν πραγματικά, θα επιστρέψει ενώπιον του θρόνου Μου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 1

Είμαι φωτιά που κατακαίει τα πάντα και δεν ανέχομαι την προσβολή. Λόγω του ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από Εμένα, ό,τι και αν λέω και κάνω, εκείνοι πρέπει να υπακούν και δεν επιτρέπεται να επαναστατούν. Οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να ανακατεύονται στο έργο Μου, πόσω δε μάλλον, έχουν τα προσόντα να αναλύουν τι είναι σωστό και τι λάθος στο έργο και στα λόγια Μου. Είμαι ο Κύριος της δημιουργίας και τα δημιουργήματα θα πρέπει να επιτυγχάνουν όλα όσα απαιτώ με σεβασμό στην καρδιά τους για Μένα· δεν θα πρέπει να προσπαθούν να Με μεταπείσουν και, κυρίως, δεν θα πρέπει να αντιστέκονται. Χρησιμοποιώ την εξουσία Μου για να διοικήσω τον λαό Μου και όλοι όσοι αποτελούν μέρος της δημιουργίας Μου θα πρέπει να υποτάσσονται στην εξουσία Μου. Παρόλο που σήμερα είστε τολμηροί και θρασείς ενώπιόν Μου, παρόλο που παρακούτε τα λόγια τα οποία σας διδάσκω και δεν φοβάστε, Εγώ απλώς απαντώ στην παρακοή σας με ανοχή· δεν θα χάσω την ψυχραιμία Μου ώστε αυτό να έχει αντίκτυπο στο έργο Μου, επειδή κάτι μικροσκοπικά, ασήμαντα σκουλήκια ανακάτεψαν το χώμα στον σωρό της κοπριάς. Ανέχομαι τη συνεχή ύπαρξη όλων όσα αποστρέφομαι και όλων των πραγμάτων που απεχθάνομαι για χάρη του θελήματος του Πατέρα Μου, και θα το κάνω μέχρι οι ομιλίες Μου να ολοκληρωθούν, μέχρι την τελευταία πνοή Μου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν τα φύλλα που πέφτουν επιστρέψουν στις ρίζες τους, θα μετανιώσεις για όλο το κακό που έχεις κάνει

Εφόσον έχεις ήδη αποφασίσει να Με υπηρετήσεις, δεν θα σε αφήσω να φύγεις. Είμαι ένας Θεός που μισεί το κακό, και είμαι ένας Θεός που ζηλεύει τον άνθρωπο. Εφόσον εναπόθεσες ήδη τα λόγια σου πάνω στον βωμό Μου, δεν θα ανεχθώ να το σκάσεις μπροστά στα ίδια Μου τα μάτια, ούτε θα ανεχτώ να υπηρετείς δύο αφέντες. Νόμιζες πως θα μπορούσες να έχεις κι άλλη αγάπη αφού εναπόθεσες τα λόγια σου πάνω στον βωμό Μου και μπροστά στα μάτια Μου; Πώς θα μπορούσα να επιτρέψω στους ανθρώπους να Με γελοιοποιήσουν έτσι; Νόμιζες πως θα μπορούσε η γλώσσα σου να δίνει υποσχέσεις και να παίρνει όρκους σ’ Εμένα ανέμελα; Πώς θα μπορούσες να ορκιστείς στον δικό Μου θρόνο, τον θρόνο του Υψίστου; Νόμιζες πως οι όρκοι σου είχαν ήδη λήξει; Θα σας πω το εξής: Ακόμη κι αν η σάρκα σας πεθάνει, οι όρκοι σας δεν μπορούν να λήξουν. Στο τέλος, θα σας καταδικάσω βάσει των όρκων σας. Εντούτοις, πιστεύετε πως μπορείτε να Με χειρίζεστε, βάζοντας τα λόγια σας ενώπιόν Μου, και πως οι καρδιές σας μπορούν να υπηρετούν ακάθαρτα και μοχθηρά πνεύματα. Πώς θα μπορούσε η οργή Μου να ανεχθεί αυτούς τους ανθρώπους που είναι σαν σκυλιά και σαν γουρούνια και Με εξαπατούν; Πρέπει να εκτελέσω τα διοικητικά διατάγματά Μου και να αρπάξω από τα χέρια των ακάθαρτων πνευμάτων όλους αυτούς τους κολλημένους «ευσεβείς» που πιστεύουν σ’ Εμένα, έτσι ώστε να μπορούν να Με «εξυπηρετούν» με πειθαρχημένο τρόπο, να είναι τα βόδια Μου, τα άλογά Μου και να υπόκεινται στην ενορχήστρωση της σφαγής Μου. Θα σε κάνω να ενισχύσεις την παλιά σου αποφασιστικότητα και να Με υπηρετήσεις και πάλι. Δεν θα ανεχτώ κανένα δημιούργημα που Με εξαπατά. Νόμιζες πως θα μπορούσες απλώς να προβάλεις απαιτήσεις και να ψεύδεσαι αναίσχυντα ενώπιόν Μου; Νόμιζες πως δεν είχα ακούσει ούτε είχα δει τα λόγια και τις πράξεις σου; Πώς θα μπορούσαν τα λόγια και οι πράξεις σου να μην είναι στο οπτικό Μου πεδίο; Πώς θα μπορούσα ποτέ να επιτρέψω στους ανθρώπους να Με εξαπατήσουν με αυτόν τον τρόπο;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο χαρακτήρας όλων σας είναι τόσο ποταπός!

Είμαι ο μοναδικός Θεός ο ίδιος και, επιπλέον, είμαι η μία και μοναδική θεϊκή υπόσταση. Ακόμη περισσότερο, Εγώ, η ολότητα της σάρκας, είμαι η απόλυτη εκδήλωση του Θεού. Οποιοσδήποτε τολμά να μη Με σέβεται, οποιοσδήποτε τολμά να εκδηλώνει αντίσταση με το βλέμμα του και οποιοσδήποτε τολμά να εκφέρει λόγια απείθειας εναντίον Μου, σίγουρα θα πεθάνει από τις κατάρες και την οργή Μου (θα υπάρξουν κατάρες λόγω της οργής Μου). Επιπλέον, οποιοσδήποτε τολμά να μη Μου είναι πιστός ή να μη Μου δείχνει υιική ευσέβεια, και οποιοσδήποτε τολμά να προσπαθεί να Με ξεγελάσει, σίγουρα θα πεθάνει από το μίσος Μου. Η δικαιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και η κρίση Μου θα διαρκέσουν αιωνίως. Αρχικά, ήμουν στοργικός και ελεήμων, αλλά αυτή δεν είναι η διάθεση της πλήρους θεϊκής φύσης Μου· μόνο η δικαιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και η κρίση συνθέτουν τη διάθεσή Μου, του ίδιου του πλήρους Θεού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ήμουν στοργικός και ελεήμων. Λόγω του έργου που είχα να περατώσω, διέθετα στοργική καλοσύνη και έλεος· στη συνέχεια, ωστόσο, δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για τέτοια πράγματα (κι αυτά δεν έχουν υπάρξει από τότε). Τα πάντα είναι δικαιοσύνη, μεγαλοπρέπεια και κρίση, και αυτή είναι η πλήρης διάθεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης Μου σε συνδυασμό με την πλήρη θεϊκή φύση Μου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 79

Θα τιμωρήσω τους αχρείους και θα επιβραβεύσω τους καλούς, θα θέσω σε ισχύ τη δικαιοσύνη Μου και θα επιτελέσω την κρίση Μου. Θα χρησιμοποιώ τα λόγια Μου για να πετύχω τα πάντα, κάνοντας τους πάντες και τα πάντα να βιώσουν το χέρι της παίδευσής Μου, και κάνοντας όλους τους ανθρώπους να δουν ολόκληρη τη δόξα Μου, ολόκληρη τη σοφία Μου και ολόκληρη τη γενναιοδωρία Μου. Κανένας δεν θα τολμήσει να σηκώσει κεφάλι για να ασκήσει κριτική, διότι τα πάντα έχουν επιτευχθεί μέσα Μου· εδώ, ας δουν οι πάντες ολόκληρο το μεγαλείο Μου και ας βιώσουν ολόκληρη τη νίκη Μου, διότι τα πάντα εκδηλώνονται μέσα Μου. Εξ αυτού μπορεί κανείς να δει τη μεγάλη δύναμή Μου και την εξουσία Μου. Κανένας δεν θα τολμά να Με υβρίζει και κανένας δεν θα τολμά να Μου βάζει εμπόδια. Τα πάντα αποκαλύπτονται μέσα Μου. Ποιος θα τολμούσε να κρύψει οτιδήποτε; Είναι σίγουρο ότι δεν θα του δείξω κανένα έλεος! Αυτού του είδους οι αχρείοι πρέπει να λάβουν την αυστηρή τιμωρία Μου και αυτού του είδους τα αποβράσματα πρέπει να εξαφανίζονται από μπροστά Μου. Θα τους διοικώ με μια σιδηρά ράβδο και θα χρησιμοποιώ την εξουσία Μου για να τους κρίνω, χωρίς το παραμικρό έλεος και χωρίς να λυπάμαι καθόλου τα αισθήματά τους, καθότι Εγώ είμαι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος δεν έχει αισθήματα και ο οποίος είναι μεγαλοπρεπής και δεν μπορεί να υβρίζεται. Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν και να το αντιληφθούν όλοι, ώστε να μην καταλήξουν να τους πατάξω και να τους αφανίσω «χωρίς λόγο και αιτία», διότι η ράβδος Μου θα πατάξει όλους όσοι Με υβρίζουν. Δεν Με νοιάζει αν γνωρίζουν ή όχι τα διοικητικά διατάγματά Μου· αυτό δεν θα Με επηρεάσει καθόλου, καθώς η υπόστασή Μου δεν ανέχεται ύβρεις από κανέναν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι είμαι λιοντάρι· όποιον αγγίζω, τον πατάσσω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι συνιστά βλασφημία πλέον να λέει κανείς ότι είμαι ο Θεός της συμπόνιας και της στοργικότητας. Δεν είμαι κατ’ ουσίαν αρνί, αλλά λιοντάρι. Κανένας δεν τολμά να Με υβρίζει. Οποιος Με υβρίζει, θα τον τιμωρώ με θάνατο, αμέσως και ανηλεώς.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 120

Η φωνή Μου είναι κρίση και οργή· δεν είμαι ελαστικός με κανέναν και δεν δείχνω έλεος σε κανέναν, διότι είμαι ο δίκαιος Θεός ο ίδιος και είμαι γεμάτος οργή· είμαι γεμάτος φωτιά, κάθαρση και καταστροφή. Μέσα Μου δεν υπάρχει τίποτα το κρυφό, τίποτα το συναισθηματικό, αντιθέτως τα πάντα είναι ανοιχτά, δίκαια και αμερόληπτα. Επειδή οι πρωτότοκοι υιοί Μου είναι ήδη μαζί Μου στον θρόνο κυβερνώντας όλα τα έθνη και όλους τους λαούς, τα πράγματα και οι άνθρωποι που διακρίνονται από αδικία και ανομία αρχίζουν τώρα να κρίνονται. Θα τα εξετάσω ένα προς ένα, δίχως να παραλείψω τίποτα και αποκαλύπτοντάς τα πλήρως. Διότι η κρίση Μου έχει αποκαλυφθεί πλήρως και είναι πλήρως ανοικτή, και δεν έχω κρατήσει απολύτως τίποτα κρυφό· θα πετάξω οτιδήποτε δεν συνάδει με το θέλημά Μου και θα το αφήσω να χαθεί για όλη την αιωνιότητα στο πηγάδι της αβύσσου. Θα το αφήσω να καίγεται αιωνίως εκεί. Αυτή είναι η δικαιοσύνη Μου και αυτή είναι η ακεραιότητά Μου. Κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό, και τα πάντα πρέπει να βρίσκονται υπό τη διοίκησή Μου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 103

Έχω δει ξεκάθαρα, εδώ και πολύ καιρό, τις διάφορες πράξεις των μοχθηρών πνευμάτων. Και έχω επίσης καταλάβει κάθε έναν από τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα μοχθηρά πνεύματα (όσους έχουν λανθασμένες προθέσεις, ποθούν τη σάρκα ή τα πλούτη, παινεύονται για τον εαυτό τους, διαταράσσουν την εκκλησία κ.τ.λ.). Μην υποθέτετε ότι τα πάντα έχουν τελειώσει μόλις εκδιωχθούν τα μοχθηρά πνεύματα. Για να σου πω! Από τώρα και στο εξής, θα ξεφορτωθώ αυτούς τους ανθρώπους, έναν προς έναν, και δεν θα τους χρησιμοποιήσω ποτέ! Δηλαδή, όποιος έχει διαφθαρεί από μοχθηρά πνεύματα, δεν θα χρησιμοποιηθεί από Μένα και θα πεταχτεί έξω! Μη νομίζετε ότι δεν έχω αισθήματα! Να το ξέρετε! Εγώ είμαι ο άγιος Θεός και δεν θα κατοικήσω σ’ έναν βρομερό ναό! Χρησιμοποιώ μόνο έντιμους και σοφούς ανθρώπους, οι οποίοι Μου είναι απολύτως πιστοί και μπορούν να νοιαστούν για το φορτίο Μου. Κι αυτό επειδή αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν προκαθοριστεί από Μμένα. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα μοχθηρό πνεύμα που να κάνει έργο επάνω τους. Ας ξεκαθαρίσω ένα πράγμα: Από τώρα και στο εξής, όλοι εκείνοι χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, έχουν το έργο των μοχθηρών πνευμάτων. Ας το επαναλάβω: Δεν θέλω ούτε έναν που να κάνουν έργο επάνω του μοχθηρά πνεύματα. Θα ριχτούν όλοι στον Άδη μαζί με τη σάρκα τους!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 76

Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβριν είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία· η οργή του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του διάθεση· η μεγαλοπρέπεια του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία. Η αρχή πίσω από την οργή του Θεού καταδεικνύει την ταυτότητα και τη θέση που κατέχει μόνο Εκείνος. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι αποτελεί και σύμβολο της ουσίας του ίδιου του μοναδικού Θεού. Η διάθεση του Θεού είναι η δική Του έμφυτη ουσία. Δεν αλλάζει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου, ούτε μεταβάλλεται όποτε αλλάζει η τοποθεσία. Η έμφυτη διάθεσή του είναι η εγγενής ουσία Του. Ανεξάρτητα από το πάνω σε ποιους επιτελεί το έργο Του, η ουσία Του δεν αλλάζει, ούτε και η δίκαιη διάθεσή Του. Όταν κάποιος εξοργίζει τον Θεό, αυτό που στέλνει Εκείνος είναι η έμφυτη διάθεσή Του· τη δεδομένη στιγμή, η αρχή πίσω από τον θυμό Του δεν αλλάζει, ούτε και η μοναδική ταυτότητα και θέση Του. Ο θυμός Του δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή στην ουσία Του ή στο ότι η διάθεσή Του έχει παραγάγει διαφορετικά στοιχεία, αλλά στο ότι η αντίθεση του ανθρώπου εναντίον Του υβρίζει τη διάθεσή Του. Η κατάφωρη πρόκληση του Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σοβαρή αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Κατά την άποψη του Θεού, όταν ο άνθρωπος Τον αμφισβητεί, Τον θέτει υπό αίρεση και δοκιμάζει τον θυμό Του. Όταν ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, όταν ο άνθρωπος θέτει υπό αίρεση τον Θεό, όταν ο άνθρωπος συνεχώς δοκιμάζει την οργή του Θεού —το οποίο συμβαίνει και όταν η αμαρτία δρα ανεξέλεγκτη— η οργή του Θεού φυσικά θα αποκαλυφθεί και θα κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, η έκφραση της οργής του Θεού συμβολίζει ότι όλες οι δυνάμεις του κακού θα πάψουν να υπάρχουν· συμβολίζει ότι όλες οι εχθρικές δυνάμεις θα καταστραφούν. Τούτη είναι η μοναδικότητα της δίκαιης διάθεσης του Θεού, και είναι και η μοναδικότητα της οργής Του. Όταν η αξιοπρέπεια και η αγιότητα του Θεού τίθενται υπό αμφισβήτηση, όταν δίκαιες δυνάμεις παρεμποδίζονται και είναι αόρατες από τον άνθρωπο, ο Θεός στέλνει την οργή Του. Λόγω της ουσίας του Θεού, όλες οι δυνάμεις πάνω στη γη, που Τον αμφισβητούν, εναντιώνονται σε Αυτόν και Τον πολεμούν, είναι κακές, διεφθαρμένες και άδικες· προέρχονται από τον Σατανά και ανήκουν στον Σατανά. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, φωτεινός και τέλεια άγιος, όλα τα κακά, διεφθαρμένα και ανήκοντα στον Σατανά πράγματα, θα εξαφανιστούν με την απελευθέρωση της οργής Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η αλλαγή των προθέσεων του Θεού προς τον λαό της Νινευή, δεν εμπεριείχε δισταγμούς ή αμφισημίες. Μάλλον, ήταν μια μεταμόρφωση από τον καθαρό θυμό στην καθαρή ανεκτικότητα. Τούτη είναι μια πραγματική αποκάλυψη της ουσίας του Θεού. Ο Θεός δεν είναι ποτέ αμφίγνωμος ή διστακτικός στις πράξεις Του· οι αρχές και οι στόχοι πίσω από τις ενέργειές Του είναι όλα σαφή και ολοφάνερα, καθαρά και τέλεια, χωρίς την ανάμιξη κανενός απολύτως τεχνάσματος ή σκευωρίας. Με άλλα λόγια, η ουσία του Θεού δεν περιέχει σκοτάδι ή κακό. Ο Θεός θύμωσε με τους κατοίκους της Νινευή επειδή οι κακές τους πράξεις είχαν φτάσει στα μάτια Του· τη δεδομένη στιγμή, ο θυμός Του πήγαζε από την ουσία Του. Εντούτοις, όταν η οργή του Θεού χάθηκε, χαρίζοντας για άλλη μια φορά την ανεκτικότητά Του στον λαό της Νινευή, όλα όσα αποκάλυψε αποτελούσαν και πάλι τη δική Του ουσία. Το σύνολο της μεταβολής αυτής οφειλόταν σε μια αλλαγή στη στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της χρονικής περιόδου, η απρόσβλητη διάθεση του Θεού δεν άλλαξε· η ανεκτική ουσία του Θεού δεν άλλαξε· αλλά ούτε και η στοργική και ελεήμων ουσία Του. Όταν οι άνθρωποι διαπράττουν κακές πράξεις και υβρίζουν τον Θεό, Εκείνος επιφέρει σε αυτούς τον θυμό Του. Όταν οι άνθρωποι μετανοούν πραγματικά, η γνώμη του Θεού αλλάζει, και ο θυμός Του παύει. Όταν οι άνθρωποι συνεχίζουν πεισματικά να εναντιώνονται στον Θεό, η οργή Του είναι ακατάπαυστη· λίγο-λίγο, η οργή Του θα πέσει πάνω τους ώσπου να καταστραφούν. Τούτη είναι η ουσία της διάθεσης του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν ο Θεός εκφράζει οργή ή έλεος και στοργικότητα, η διαγωγή, συμπεριφορά και στάση προς τον Θεό του ανθρώπου μέσα του υπαγορεύουν αυτό που δηλώνεται μέσα από την αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού. Εάν ο Θεός υποβάλλει συνεχώς έναν άνθρωπο στην οργή Του, η καρδιά του συγκεκριμένου ανθρώπου αναμφισβήτητα εναντιώνεται στον Θεό. Επειδή ποτέ δεν μετανόησε αληθινά, δεν έσκυψε το κεφάλι του ενώπιον του Θεού ούτε και πίστεψε πραγματικά στον Θεό, ποτέ δεν κέρδισε το έλεος και την ανεκτικότητά Του. Εάν κάποιος λαμβάνει συχνά τη φροντίδα του Θεού και κερδίζει συχνά το έλεος και την ανεκτικότητά Του, τότε, αναμφίβολα, ο άνθρωπος αυτός έχει αληθινή πίστη για τον Θεό μέσα στην καρδιά του, και η καρδιά του δεν εναντιώνεται στον Θεό. Μετανοεί συχνά και ειλικρινά ενώπιον του Θεού· ως εκ τούτου, ακόμα κι αν η πειθαρχία του Θεού πέφτει συχνά πάνω σε αυτόν τον άνθρωπο, η οργή Του δεν πρόκειται.

Ο σύντομος αυτός απολογισμός επιτρέπει στους ανθρώπους να κοιτάξουν την καρδιά του Θεού, να δουν την πραγματικότητα της ουσίας Του, να κατανοήσουν ότι ο θυμός του Θεού και η αλλαγή της γνώμης Του δεν είναι χωρίς αιτία. Παρά την έντονη αντίφαση που επέδειξε ο Θεός όταν ήταν οργισμένος και όταν άλλαξε γνώμη, το οποίο ωθεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι ένα μεγάλο κενό ή μια μεγάλη αντίθεση φαίνεται να υπάρχει μεταξύ των δύο αυτών πτυχών της ουσίας του Θεού —του θυμού και της ανεκτικότητας Του— η στάση του Θεού απέναντι στη μετάνοια των κατοίκων της Νινευή, για μια ακόμα φορά, επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν μια άλλη πλευρά της αληθινής διάθεσης του Θεού. Η αλλαγή της γνώμης του Θεού επιτρέπει πραγματικά στην ανθρωπότητα να δει για άλλη μια φορά την αλήθεια του ελέους και της στοργικότητας του Θεού, καθώς και την αληθινή αποκάλυψη της ουσίας Του. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι το έλεος και η στοργικότητα του Θεού δεν είναι μύθοι, ούτε κατασκευάσματα. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά τη δεδομένη στιγμή, τα συναισθήματα του Θεού ήταν αληθινά· όπως και η αλλαγή της γνώμης Του· ο Θεός παραχώρησε πράγματι, για άλλη μια φορά, το έλεος και την ανεκτικότητά Του στην ανθρωπότητα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τα παρακάτω καταγράφονται στο Βιβλίο του Ιωνά 4:10-11: «Και είπε Ιεχωβά, Συ ελυπήθης υπέρ της κολοκύνθης, διά την οποίαν δεν εκοπίασας, αλλ’ ουδέ έκαμες αυτήν να αυξήση, ήτις εγεννήθη εν μιά νυκτί και εν μιά νυκτί εχάθη. Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν ή υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά;» Τούτα είναι τα πραγματικά λόγια του Ιεχωβά Θεού, ένας διάλογος μεταξύ του ιδίου και του Ιωνά. Αν και ο διάλογος είναι σύντομος, είναι γεμάτος από την έγνοια του Δημιουργού για την ανθρωπότητα, και την απροθυμία Του να την εγκαταλείψει. Τα λόγια αυτά εκφράζουν την αληθινή στάση και τα αισθήματα που κρατά ο Θεός μέσα στην καρδιά Του για τη δημιουργία Του, και με τα ξεκάθαρα αυτά λόγια, που όμοιά τους σπάνια ακούγονται από τον άνθρωπο, ο Θεός δηλώνει τις αληθινές προθέσεις Του για την ανθρωπότητα. Ο διάλογος αυτός αντιπροσωπεύει τη στάση, που κράτησε ο Θεός απέναντι στον λαό της Νινευή —αλλά τι στάση είναι αυτή; Είναι η στάση που κράτησε απέναντι στον λαό της Νινευή πριν και μετά τη μετάνοιά τους. Ο Θεός μεταχειρίζεται την ανθρωπότητα με τον ίδιο τρόπο. Μέσα από τα λόγια αυτά, μπορεί κανείς να βρει τις σκέψεις Του, αλλά και τη διάθεσή Του.

[…]

Ενώ η πόλη της Νινευή ήταν γεμάτη με ανθρώπους εξίσου διεφθαρμένους, κακούς και βίαιους με αυτούς των Σοδόμων, η μετάνοιά τους ώθησε τον Θεό να αλλάξει γνώμη και να αποφασίσει να μην τους καταστρέψει. Επειδή η αντίδρασή τους στα λόγια και τις εντολές του Θεού επέδειξε μια στάση που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτή των πολιτών των Σοδόμων, και λόγω της έντιμης υποταγής τους στον Θεό και της έντιμης μετάνοιας για τις αμαρτίες τους, καθώς και της πραγματικής και ειλικρινούς από κάθε άποψη συμπεριφοράς τους, ο Θεός, για άλλη μια φορά, έδειξε το ειλικρινές έλεός Του και τους το παραχώρησε. Κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει την ανταμοιβή και το έλεος του Θεού για την ανθρωπότητα· κανείς άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να διαθέτει το έλεος ή την ανεκτικότητα του Θεού, ούτε και τα ειλικρινή αισθήματά Του προς το ανθρώπινο γένος. Υπάρχει κάποιος που να θεωρείς σπουδαίο ή ακόμα και υπεράνθρωπο, ο οποίος, από κάπου ψηλά, και μιλώντας ως σπουδαίος άνθρωπος ή επί κάποιου ανώτατου σημείου, θα έκανε το συγκεκριμένο είδος δήλωσης στην ανθρωπότητα ή τη δημιουργία; Ποιος, από το ανθρώπινο γένος, μπορεί να γνωρίζει τις συνθήκες διαβίωσης της ανθρωπότητας όπως την παλάμη του; Ποιος μπορεί να φέρει το βάρος και την ευθύνη για την ύπαρξη της ανθρωπότητας; Ποιος έχει τα προσόντα να διακηρύξει την καταστροφή μιας πόλης; Και ποιος έχει τα προσόντα να συγχωρήσει μια πόλη; Ποιος μπορεί να πει ότι αγαπά τη δημιουργία του; Μόνο ο Δημιουργός! Μόνο ο Δημιουργός νοιώθει οίκτο γι’ αυτήν την ανθρωπότητα. Μόνο ο Δημιουργός δείχνει τρυφερότητα και στοργή στην ανθρωπότητα αυτή. Μόνο ο Δημιουργός διατηρεί μια αληθινή, αδιάρρηκτη στοργή για αυτήν την ανθρωπότητα. Ομοίως, μόνο ο Δημιουργός μπορεί να παραχωρεί έλεος σ’ αυτή την ανθρωπότητα και να αγαπά όλη τη δημιουργία Του. Η καρδιά του σκιρτά και πονά σε κάθε μία από τις πράξεις του ανθρώπου: Νοιώθει οργισμένος και συντετριμμένος, και θλίβεται εξαιτίας του κακού και της διαφθοράς του ανθρώπου· αισθάνεται ευχαριστημένος, περιχαρής, επιεικής και ευφρόσυνος για τη μετάνοια και την πίστη του ανθρώπου· κάθε μία από τις σκέψεις και τις ιδέες Του υπάρχει για το ανθρώπινο γένος και περιστρέφεται γύρω του· αυτό που είναι και έχει εκφράζεται εξ ολοκλήρου προς χάριν της ανθρωπότητας· το σύνολο των συναισθημάτων Του είναι συνυφασμένο με την ύπαρξή της. Προς χάριν της ανθρωπότητας, ταξιδεύει σπεύδοντας παντού· σιωπηλά, χαρίζει κάθε κομμάτι της ζωής Του· αφιερώνει κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο της ζωής Του… Ποτέ δεν ήξερε πώς να συμπονά τη δική Του ζωή, όμως πάντα σπλαχνιζόταν και αγαπούσε το ανθρώπινο γένος που ο ίδιος δημιούργησε… Δίνει όλα όσα έχει στην ανθρωπότητα αυτή… Χαρίζει άνευ όρων και χωρίς προσδοκία ανταμοιβής το έλεος και την ανεκτικότητά Του. Πράττει τούτο, αποκλειστικά και μόνο ώστε η ανθρωπότητα να μπορεί να συνεχίσει να επιβιώνει ενώπιον των οφθαλμών Του, λαμβάνοντας την πρόνοιά Του για τη ζωή· πράττει τούτο αποκλειστικά και μόνο ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει κάποτε να υποταχθεί ενώπιόν Του και να αναγνωρίσει ότι Εκείνος είναι Αυτός που τροφοδοτεί την ύπαρξη του ανθρώπου και συνδράμει τη ζωή ολόκληρης της δημιουργίας.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ότι η αγιότητα του Θεού είναι η άψογη ουσία του Θεού, η ανιδιοτελής αγάπη του Θεού, ότι όλα όσα δίνει αυτός ο Θεός στον άνθρωπο είναι ανιδιοτελής αγάπη, και θα γνωρίσετε ότι η αγιότητα του Θεού είναι άσπιλη και ανεπίληπτη. Αυτές οι ουσίες του Θεού δεν είναι απλώς λόγια που χρησιμοποιεί για να επιδείξει την ταυτότητά Του, αλλά, αντιθέτως, ο Θεός χρησιμοποιεί την ουσία Του για να αντιμετωπίσει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, με τρόπο αθόρυβο και ειλικρινή. Με άλλα λόγια, η ουσία του Θεού δεν είναι κενή, ούτε είναι θεωρητική ή δογματική, και δεν είναι σίγουρα κάποιο είδος γνώσης. Δεν είναι κάποιο είδος εκπαίδευσης για τον άνθρωπο, αντιθέτως, είναι η αληθινή αποκάλυψη των ενεργειών του ίδιου του Θεού και είναι η αποκαλυμμένη ουσία αυτού που είναι και αυτού που έχει ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄

Η σάρκα που ενδύεται το Πνεύμα του Θεού είναι η ίδια η σάρκα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι υπέρτατο· Αυτός είναι παντοδύναμος, άγιος και δίκαιος. Παρομοίως, η σάρκα Του είναι κι αυτή υπέρτατη, παντοδύναμη, άγια και δίκαιη. Μια τέτοια σάρκα μπορεί να κάνει μόνο πράγματα δίκαια και ωφέλιμα για την ανθρωπότητα, πράγματα άγια, ένδοξα και ισχυρά· Εκείνος δεν δύναται να κάνει κάτι που παραβιάζει την αλήθεια, που παραβιάζει την ηθική και τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον δε, δύναται να πράξει οτιδήποτε που θα πρόδιδε το Πνεύμα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι άγιο, κι έτσι η σάρκα Του δεν διαφθείρεται από τον Σατανά· η σάρκα Του έχει διαφορετική ουσία από τη σάρκα του ανθρώπου. Διότι εκείνος που διαφθείρεται από τον Σατανά είναι ο άνθρωπος, όχι ο Θεός· ο Σατανάς δε θα μπορούσε ποτέ να διαφθείρει τη σάρκα του Θεού. Συνεπώς, παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος και ο Χριστός κατοικούν στον ίδιο χώρο, μόνο ο άνθρωπος έχει κυριευτεί, χρησιμοποιείται κι έχει παγιδευτεί από τον Σατανά. Αντιθέτως, ο Χριστός παραμένει αιωνίως απρόσβλητος από τη διαφθορά του Σατανά, γιατί ο Σατανάς δεν θα είναι ποτέ ικανός να ανυψωθεί στον υψηλότερο τόπο και δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πλησιάσει τον Θεό. Σήμερα, θα πρέπει όλοι σας να κατανοήσετε ότι η μόνη προδοσία εις βάρος Μου προέρχεται από την ανθρωπότητα, καθώς είναι διεφθαρμένη από τον Σατανά. Η προδοσία δεν θα αποτελέσει ποτέ ζήτημα που να αφορά ούτε στο ελάχιστο τον Χριστό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)

Ο Θεός ο ίδιος δεν κατέχει κανένα στοιχείο παρακοής, καθώς η υπόστασή Του είναι καλή. Αποτελεί την έκφραση πάσης ομορφιάς και καλοσύνης, όπως και αγάπης. Ακόμη και στη σάρκα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε που να παρακούει τον Θεό Πατέρα. Ακόμη κι αν σήμαινε πως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή, θα ήταν ολόψυχα πρόθυμος και δε θα έκανε άλλη επιλογή. Ο Θεός δεν κατέχει κανένα στοιχείο αυταρέσκειας και υπεροψίας, ούτε έπαρσης και αλαζονείας. Δεν έχει στοιχεία ατιμίας. Καθετί που δείχνει παρακοή στον Θεό προέρχεται από τον Σατανά, καθώς ο Σατανάς είναι η πηγή πάσης ασχήμιας και μοχθηρίας. Ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος κατέχει ιδιότητες παρόμοιες με εκείνες του Σατανά είναι επειδή τον έχει διαφθαρεί και επεξεργαστεί ο Σατανάς. Ο Χριστός δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, συνεπώς κατέχει μόνο τα χαρακτηριστικά του Θεού και κανένα από αυτά του Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

Δεν θα δείτε τον Θεό να έχει παρόμοιες απόψεις για τα πράγματα μ’ αυτές των ανθρώπων και, επιπλέον, δεν θα Τον δείτε να χρησιμοποιεί τις απόψεις των ανθρώπων, τις γνώσεις τους, την επιστήμη ή τη φιλοσοφία τους, ούτε τη φαντασία των ανθρώπων για να χειριστεί καταστάσεις. Αντιθέτως, οτιδήποτε κάνει ο Θεός και οτιδήποτε Εκείνος αποκαλύπτει είναι συνδεδεμένο με την αλήθεια. Δηλαδή, κάθε λέξη που Εκείνος λέει και κάθε ενέργειά Του έχει ως γνώμονα την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια δεν είναι κάποια αβάσιμη φαντασίωση. Αυτή η αλήθεια και αυτά τα λόγια εκφράζονται από τον Θεό χάρη στην ουσία του Θεού και τη ζωή Του. Καθότι αυτά τα λόγια και η ουσία των όσων έχει κάνει ο Θεός είναι αληθινά, μπορούμε να πούμε ότι η ουσία του Θεού είναι άγια. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε κάνει και λέει ο Θεός φέρνει ζωτικότητα και φως στους ανθρώπους, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν θετικά πράγματα και την πραγματικότητα εκείνων των θετικών πραγμάτων, ενώ δείχνει την οδό στην ανθρωπότητα για να μπορέσει να βαδίσει στο σωστό μονοπάτι. Αυτά τα πράγματα καθορίζονται χάρη στην ουσία του Θεού και καθορίζονται χάρη στην ουσία της αγιοσύνης Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄

Ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος· ανεξάρτητα από το αν έχει διαφθαρεί ή Τον ακολουθεί, ο Θεός φέρεται στα ανθρώπινα όντα σαν τους πιο πολύτιμους αγαπημένους Του —ή, όπως θα έλεγαν τα ανθρώπινα όντα, οι πλέον αγαπημένοι Του άνθρωποι— και όχι σαν παιχνίδια Του. Αν και ο Θεός λέει ότι είναι ο Δημιουργός και ότι ο άνθρωπος είναι το δημιούργημά Του, το οποίο μπορεί να ακούγεται σαν να υπάρχει διαφορά στην ιεραρχία, η πραγματικότητα είναι ότι όλα όσα έπραξε ο Θεός για την ανθρωπότητα υπερβαίνουν κατά πολύ μια σχέση τέτοιας φύσεως. Ο Θεός αγαπά την ανθρωπότητα, ενδιαφέρεται και ανησυχεί για αυτήν, καθώς επίσης τη φροντίζει, συνεχώς και αδιαλείπτως. Ποτέ δεν νοιώθει μέσα Του ότι πρόκειται για επιπρόσθετη δουλειά ή για κάτι που αξίζει εύσημα. Ούτε και αισθάνεται ότι η σωτηρία της ανθρωπότητας, ο εφοδιασμός και η παροχή των πάντων αποτελεί τεράστια συμβολή στο ανθρώπινο γένος. Απλώς φροντίζει το ανθρώπινο γένος ήσυχα και σιωπηλά, με τον δικό Του τρόπο και μέσα από τη δική Του ουσία και από όσα έχει και είναι. Ανεξάρτητα από το πόση φροντίδα και βοήθεια λαμβάνει η ανθρωπότητα από Αυτόν, ο Θεός δεν σκέφτεται ποτέ ούτε και προσπαθεί να πάρει τα εύσημα. Τούτο καθορίζεται από την ουσία του Θεού, και αποτελεί ακριβώς μια πραγματική έκφραση της διάθεσης του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Στην εικόνα του «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς», ποιος είναι ο ρόλος του Θεού όταν βρίσκεται μαζί με τον Αδάμ και την Εύα; […] Ο Θεός δημιούργησε τους δύο αυτούς ανθρώπους και τους μεταχειρίστηκε ως συντρόφους Του. Ως μοναδική τους οικογένεια, ο Θεός φρόντισε για τη διαβίωσή τους και μερίμνησε και για τις βασικές ανάγκες τους. Εδώ, ο Θεός εμφανίζεται ως γονέας του Αδάμ και της Εύας. Ενώ ο Θεός πράττει τούτο, ο άνθρωπος δεν βλέπει πόσο μεγαλοπρεπής είναι ο Θεός· δεν βλέπει την υπέρμετρη υπεροχή του Θεού, το μυστήριό Του, και ειδικά την οργή ή τη μεγαλοπρέπειά Του. Το μόνο που βλέπει είναι η ταπεινότητα του Θεού, η στοργή Του, η ανησυχία Του για τον άνθρωπο, και η ευθύνη και η φροντίδα Του προς αυτόν. Η στάση και ο τρόπος με τα οποία μεταχειρίστηκε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είναι παρόμοια με τον τρόπο που οι άνθρωποι-γονείς δείχνουν ενδιαφέρον για τα δικά τους παιδιά. Μοιάζουν επίσης με τον τρόπο που αγαπούν οι άνθρωποι-γονείς, μεριμνούν και φροντίζουν τους δικούς τους γιους και κόρες —πραγματικά, ορατά, απτά. Αντί να τοποθετήσει Εαυτόν σε μια υψηλή και ισχυρή θέση, ο Θεός χρησιμοποίησε αυτοπροσώπως δέρματα, προκειμένου να φτιάξει ρούχα για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το αν το γούνινο παλτό χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη σεμνότητά τους ή για να τους προστατεύσει από το κρύο. Εν ολίγοις, τα ρούχα που χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν το σώμα του ανθρώπου κατασκευάστηκαν από τον Θεό αυτοπροσώπως, με τα ίδια Του τα χέρια. Αντί να τα δημιουργήσει απλά μέσω της σκέψης ή θαυματουργών μεθόδων όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, ο Θεός αναγνωρισμένα έπραξε κάτι, που ο άνθρωπος σκέφτεται ότι ο Θεός δεν μπορεί και δεν πρέπει να πράττει. Ίσως τούτο να είναι κάτι απλό, που κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν ούτε καν άξιο αναφοράς, αλλά επίσης επιτρέπει σε όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό, αλλά προηγουμένως είχαν γεμίσει από ασαφείς ιδέες για Αυτόν, να αποκτήσουν μια εικόνα της αυθεντικότητας και της στοργής Του, και να δουν την πιστή και ταπεινή Του φύση. Κάνει ανυπόφορα αλαζονικούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και ισχυροί, να σκύβουν τα ματαιόδοξα κεφάλια τους με ντροπή μπροστά στην αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του Θεού. Εδώ, η γνησιότητα και η ταπεινότητα του Θεού επιτρέπουν περαιτέρω στους ανθρώπους να δουν πόσο αξιαγάπητος είναι. Αντίθετα, στις καρδιές των ανθρώπων, ο απέραντος, αξιαγάπητος και παντοδύναμος Θεός είναι πολύ μικρός, αποκρουστικός και ανίκανος να αντέξει ακόμη και ένα μόνο χτύπημα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Υπάρχει κάτι στην ουσία και τη διάθεση του Θεού που είναι πανεύκολο να παραβλεφθεί, κάτι που κατέχει μονάχα ο Θεός και κανένας απολύτως άνθρωπος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που οι άλλοι τους θεωρούν σπουδαίους, καλούς, ή τον Θεό της φαντασίας τους. Τι είναι αυτό; Η ανιδιοτέλεια του Θεού. Μιλώντας για ανιδιοτέλεια, ίσως νομίζεις ότι και εσύ είσαι πολύ ανιδιοτελής, διότι, όταν πρόκειται για τα παιδιά σου, ποτέ δεν τους κάνεις παζάρια και είσαι γενναιόδωρος απέναντί τους, ή πιστεύεις ότι είσαι και εσύ πολύ ανιδιοτελής όσον αφορά στους γονείς σου. Ανεξαρτήτως του τι πιστεύεις, τουλάχιστον έχεις μια ιδέα της λέξης «ανιδιοτελής» και θεωρείς ότι είναι θετική λέξη, και ότι ο ανιδιοτελής άνθρωπος είναι πολύ ευγενής. Όταν φέρεσαι ανιδιοτελώς, πιστεύεις ότι είσαι σπουδαίος. Αλλά δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να δει την ανιδιοτέλεια του Θεού μεταξύ όλων των πραγμάτων, μεταξύ των ανθρώπων, των γεγονότων και των αντικειμένων, και μέσα από το έργο του Θεού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ο άνθρωπος είναι υπερβολικά εγωιστής! Γιατί το λέω αυτό; Το ανθρώπινο γένος ζει μέσα σε έναν υλικό κόσμο. Μπορεί να ακολουθείς τον Θεό, αλλά ποτέ δεν βλέπεις ούτε αντιλαμβάνεσαι ότι ο Θεός σε εφοδιάζει, σε αγαπά και δείχνει ενδιαφέρον για εσένα. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που βλέπεις; Βλέπεις τους εξ αίματος συγγενείς σου, που σε αγαπούν ή σε κουράζουν με την υπερβολική τους αγάπη. Βλέπεις τα πράγματα που είναι ευεργετικά για τη σάρκα σου, και νοιάζεσαι για τους ανθρώπους και τα πράγματα που αγαπάς. Τούτη είναι η υποτιθέμενη ανιδιοτέλεια του ανθρώπου. Αυτοί οι «ανιδιοτελείς» άνθρωποι, όμως, ποτέ δεν ενδιαφέρονται για τον Θεό που τους δίνει ζωή. Σε αντίθεση με τον Θεό, η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου καθίσταται εγωιστική και ποταπή. Η ανιδιοτέλεια, στην οποία πιστεύει ο άνθρωπος, είναι κενή και μη-πραγματική, κίβδηλη, ασύμβατη και άσχετη με τον Θεό. Η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου είναι για τον ίδιο, ενώ η ανιδιοτέλεια του Θεού αποτελεί πραγματική αποκάλυψη της ουσίας Του. Ακριβώς χάρη στην ανιδιοτέλεια του Θεού, ο άνθρωπος λαμβάνει μια σταθερή ροή εφοδίων εκ μέρους Του. Ίσως να μη σας αγγίζει ιδιαιτέρως το θέμα για το οποίο μιλάω σήμερα και μόλις που νεύετε καταφατικά ως έγκριση, αλλά όταν προσπαθήσεις να αντιληφθείς την καρδιά του Θεού μέσα σου, άθελά σου θα ανακαλύψεις το εξής: Από όλους τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που μπορείς να διαισθανθείς σε αυτόν τον κόσμο, μόνο η ανιδιοτέλεια του Θεού είναι πραγματική και συμπαγής, διότι μόνο η αγάπη του Θεού προς εσένα είναι ανεπιφύλακτη και άμεμπτη. Εκτός από τη θεϊκή, η οποιουδήποτε άλλου, αποκαλούμενη ανιδιοτέλεια είναι ψεύτικη, επιφανειακή, ανειλικρινής· έχει στόχους, συγκεκριμένες προθέσεις, κάνει παζάρια, και δεν μπορεί να αντέξει στις δοκιμασίες. Θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε ότι είναι ρυπαρή, άξια περιφρόνησης.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Πόσες άγρυπνες νύχτες πέρασε ο Θεός, λόγω του έργου για την ανθρωπότητα. Από τα πιο υψηλά σημεία μέχρι τα πιο μεγάλα βάθη, Εκείνος κατέβηκε στην ζωντανή κόλαση όπου ζει ο άνθρωπος, προκειμένου να περάσει τις ημέρες Του με τον άνθρωπο. Ποτέ Του δεν παραπονέθηκε για την αθλιότητα ανάμεσα στους ανθρώπων, ποτέ Του δεν τους επέκρινε για την ανυπακοή τους, παρά υπομένει μέγιστο εξευτελισμό, την ώρα που φέρει ο ίδιος εις πέρας το έργο Του. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να ανήκει στην κόλαση; Πώς θα μπορούσε να περάσει τη ζωή Του στην κόλαση; Όμως, για χάρη όλη της ανθρωπότητας, ώστε όλη η ανθρωπότητα να βρει πιο σύντομα ανάπαυση, Εκείνος υπέμενε τον εξευτελισμό και την αδικία για να έρθει στη γη και εισήλθε ο ίδιος στην «κόλαση» και στον «Άδη», μέσα στο στόμα του λύκου, για να σώσει τον άνθρωπο. Με τι προσόντα μπορεί ο άνθρωπος να αντιτίθεται στον Θεό; Τι λόγο έχει να παραπονιέται για τον Θεό; Πώς έχει το θράσος να αντικρίζει τον Θεό; Ο Θεός του ουρανού ήρθε σε αυτόν τον κατάπτυστο τόπο της ακολασίας, χωρίς να εκφράσει ποτέ τη στεναχώρια Του ή να παραπονεθεί για τον άνθρωπο· αντιθέτως, αποδέχεται στωικά τη φθορά^[1] και την καταπίεση του ανθρώπου. Δεν αντεπιτέθηκε ποτέ στις παράλογες απαιτήσεις του ανθρώπου, ποτέ δεν είχε υπερβολικές απαιτήσεις από τον άνθρωπο και ποτέ δεν είχε παράλογες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Εκείνος απλώς κάνει αδιαμαρτύρητα όλο το έργο που απαιτεί ο άνθρωπος: διδάσκει, διαφωτίζει, επιπλήττει, εξευγενίζει μέσω των λόγων, υπενθυμίζει, προτρέπει, παρηγορεί, κρίνει και αποκαλύπτει. Ποιο από τα στάδια που Εκείνος κάνει δεν είναι για τη ζωή του ανθρώπου; Παρόλο που έχει καταργήσει τις προοπτικές και τη μοίρα του ανθρώπου, ποιο από τα στάδια που κάνει ο Θεός δεν είναι για τη μοίρα του ανθρώπου; Ποιο από τα στάδια δεν γίνεται χάριν της επιβίωσης του ανθρώπου; Ποιο από τα στάδια δεν γίνεται για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από αυτά τα βάσανα και την καταπίεση που επιφέρουν οι δυνάμεις του σκότους, οι οποίες είναι μαύρες σαν τη νύχτα; Ποιο από τα στάδια δεν γίνεται χάριν του ανθρώπου; Ποιος μπορεί να καταλάβει την καρδιά του Θεού, η οποία είναι σαν αυτή μιας στοργικής μητέρας; Ποιος μπορεί να κατανοήσει την ένθερμη καρδιά του Θεού;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (9)

Ο Θεός έχει ταπεινώσει τον εαυτό Του σε τέτοιο σημείο που επιτελεί το έργο Του μέσα σε αυτούς τους ρυπαρούς και διεφθαρμένους ανθρώπους, και οδηγεί στην τελείωση αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Ο Θεός δεν ενσαρκώθηκε μόνο για να ζει και να τρώει ανάμεσα στους ανθρώπους, να τους ποιμαίνει και να τους παράσχει αυτό που χρειάζονται. Το πιο σημαντικό είναι ότι επιτελεί το μέγα έργο Του για σωτηρία και κατάκτηση πάνω σε αυτούς τους αφόρητα διεφθαρμένους ανθρώπους. Ήρθε στην καρδιά του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, για να σώσει τους πιο διεφθαρμένους από τους ανθρώπους, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορέσουν να αλλάξουν και να καταστούν καινούριοι. Οι τεράστιες κακουχίες που υπομένει ο Θεός δεν είναι μόνο οι κακουχίες που υπομένει ο ενσαρκωμένος Θεός, αλλά είναι κυρίως το γεγονός ότι το Πνεύμα του Θεού υφίσταται ακραία ταπείνωση —Εκείνος ταπεινώνεται και κρύβεται τόσο πολύ, ώστε γίνεται ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ο Θεός ενσαρκώθηκε και έλαβε την ανθρώπινη μορφή, έτσι ώστε οι άνθρωποι να δουν ότι διάγει μια κανονική ανθρώπινη ζωή και ότι έχει κανονικές ανθρώπινες ανάγκες. Τούτο αρκεί για να αποδείξει ότι ο Θεός έχει ταπεινωθεί σε μεγάλο βαθμό. Το Πνεύμα του Θεού πραγματώνεται στη σάρκα. Ενώ το Πνεύμα Του είναι ύψιστο και μέγα, Εκείνος παίρνει τη μορφή ενός κοινού, ασήμαντου ανθρώπου, προκειμένου να επιτελέσει το έργο του Πνεύματός Του. Το επίπεδο, η διορατικότητα, η λογική, η ανθρώπινη φύση και η ζωή του καθενός από εσάς δείχνουν ότι είστε πραγματικά ανάξιοι να δεχτείτε αυτό το είδος του έργου του Θεού. Είστε πραγματικά ανάξιοι που αφήνετε τον Θεό να υπομένει τέτοιες κακουχίες για χάρη σας. Ο Θεός είναι μέγας. Εκείνος είναι υπέρτατος, και οι άνθρωποι τόσο ποταποί, κι όμως, εξακολουθεί να εργάζεται πάνω τους. Δεν ενσαρκώθηκε μόνο για να παρέχει στους ανθρώπους, για να μιλά στους ανθρώπους, αλλά και να ζει μαζί τους. Ο Θεός είναι τόσο ταπεινός, τόσο αξιαγάπητος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο όσοι επικεντρώνονται στην άσκηση μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση

Ό,τι κάνει ο Θεός είναι πρακτικό, τίποτα από όσα κάνει δεν είναι κενό, κι Εκείνος τα βιώνει όλα ο ίδιος. Ο Θεός πληρώνει το τίμημα της δικής Του εμπειρίας πόνου, ως αντάλλαγμα για έναν προορισμό για την ανθρωπότητα. Δεν είναι αυτό πρακτικό έργο; Οι γονείς ίσως να πληρώσουν ένα σοβαρό τίμημα για χάρη των παιδιών τους, και αυτό αντιπροσωπεύει την ειλικρίνειά τους. Κάνοντας αυτό, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι, φυσικά, άκρως ειλικρινής και πιστός στην ανθρωπότητα. Η ουσία του Θεού είναι πιστή —o Θεός πράττει ό,τι λέει, και ό,τι πράττει, επιτυγχάνεται. Ό,τι κάνει για τον άνθρωπο είναι ειλικρινές. Δεν κάνει απλώς ομιλίες. Όταν λέει ότι θα πληρώσει ένα τίμημα, όντως πληρώνει το τίμημα. Όταν λέει ότι θα αναλάβει τα δεινά των ανθρώπων και θα υποφέρει στη θέση τους, έρχεται όντως να ζήσει μεταξύ τους, να νιώσει και να βιώσει αυτά τα δεινά ο ίδιος. Κατόπιν τούτου, τα πάντα στο σύμπαν θα αναγνωρίσουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και δίκαια, ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι ρεαλιστικά: Αυτό συνιστά ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο. Επιπλέον, η ανθρωπότητα θα έχει έναν όμορφο προορισμό στο μέλλον, και όλοι όσοι παραμείνουν θα δοξολογούν τον Θεό. Θα εξυμνούν το γεγονός ότι οι πράξεις του Θεού έγιναν πράγματι λόγω της αγάπης Του για την ανθρωπότητα. Ο Θεός έρχεται ταπεινά μεταξύ των ανθρώπων, ως συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν εκτελεί απλώς κάποιο έργο, εκφέρει μερικά λόγια, κι έπειτα φεύγει· αντιθέτως, έρχεται πραγματικά μεταξύ των ανθρώπων και βιώνει τον πόνο του κόσμου. Θα φύγει μόνο όταν θα έχει τελειώσει να βιώνει αυτόν τον πόνο. Τόσο πραγματικό και τόσο πρακτικό είναι το έργο του Θεού· όλοι όσοι θα παραμείνουν θα Τον επαινούν λόγω αυτού, και θα δουν την πίστη του Θεού στον άνθρωπο και την καλοσύνη Του. Η ουσία της ομορφιάς και της καλοσύνης του Θεού μπορεί να φανεί στη σημασία της ενσάρκωσής Του. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι ειλικρινές· ό,τι λέει είναι έγκυρο και αξιόπιστο. Όντως κάνει όλα όσα προτίθεται να κάνει, και όταν πρέπει να πληρώσει ένα τίμημα, όντως το πληρώνει· δεν κάνει απλώς ομιλίες. Ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός. Ο Θεός είναι ένας πιστός Θεός.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η δεύτερη πτυχή της σημασίας της ενσάρκωσης» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Όταν ήρθε ο Θεός στη γη, Εκείνος δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο και δεν ενσαρκώθηκε για να απολαύσει τον κόσμο. Ο τόπος όπου το έργο θα αποκάλυπτε τη διάθεσή Του και θα είχε τη μεγαλύτερη σημασία είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε. Είτε πρόκειται για άγιο είτε για ακάθαρτο τόπο, και ανεξάρτητα από το πού εργάζεται, Εκείνος είναι άγιος. Τα πάντα στον κόσμο δημιουργήθηκαν από Εκείνον, αν και όλα τους έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Τα πάντα, ωστόσο, εξακολουθούν να Του ανήκουν· βρίσκονται όλα στα χέρια Του. Έρχεται σε έναν ακάθαρτο τόπο και εργάζεται εκεί για να αποκαλύψει την αγιοσύνη Του· αυτό το κάνει μόνο για χάρη του έργου Του, γεγονός που σημαίνει ότι Εκείνος υπομένει μεγάλη ταπείνωση για να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο προκειμένου να σώσει τους ανθρώπους αυτού του ακάθαρτου τόπου. Αυτό γίνεται για να γίνει μάρτυρας, για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αυτό που δείχνει αυτό το έργο στους ανθρώπους είναι η δικαιοσύνη του Θεού, και μπορεί καλύτερα να δείξει την υπεροχή του Θεού. Το μεγαλείο και η ακεραιότητά Του εκδηλώνονται από τη σωτηρία μιας ομάδας ανθρώπων χαμηλού επιπέδου, τους οποίους οι άλλοι περιφρονούν. Το ότι γεννήθηκε σε έναν ακάθαρτο τόπο δεν αποδεικνύει επ’ ουδενί ότι Εκείνος είναι χαμηλού επιπέδου· δίνει απλώς τη δυνατότητα σε όλη την κτίση να δει το μεγαλείο Του και την αληθινή αγάπη Του για την ανθρωπότητα. Όσα περισσότερο το κάνει, τόσο περισσότερο αποκαλύπτει την αγνή, την αψεγάδιαστη αγάπη Του για τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος. Παρότι γεννήθηκε σε έναν ακάθαρτο τόπο και παρότι ζει με αυτούς τους ανθρώπους που είναι γεμάτοι βρομιά, όπως ακριβώς έζησε ο Ιησούς με τους αμαρτωλούς κατά την Εποχή της Χάριτος, δεν γίνεται κάθε κομματάκι του έργου Του προς χάριν της επιβίωσης της ανθρωπότητας; Δεν γίνεται όλο ώστε να μπορέσει η ανθρωπότητα να κερδίσει μεγάλη σωτηρία; Πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, Εκείνος έζησε με αμαρτωλούς για πολλά χρόνια. Εκείνο έγινε για χάρη της λύτρωσης. Σήμερα, ζει με μια ομάδα ακάθαρτων, ποταπών ανθρώπων. Αυτό γίνεται για χάρη της σωτηρίας. Δεν γίνεται όλο το έργο Του για χάρη δική σας, των ανθρώπων; Αν δεν είχε σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα, γιατί να είχε ζήσει και να είχε υποφέρει με τους αμαρτωλούς για τόσο πολλά χρόνια αφότου γεννήθηκε σε φάτνη; Και αν δεν είχε σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα, γιατί να ενσαρκωνόταν για δεύτερη φορά, να γεννιόταν σε αυτόν τον τόπο όπου συναθροίζονται δαίμονες, και να ζούσε με αυτούς τους ανθρώπους που έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά; Δεν είναι πιστός ο Θεός; Ποιο μέρος του έργου Του δεν έχει γίνει για την ανθρωπότητα; Ποιο μέρος δεν έχει γίνει για τη μοίρα σας; Ο Θεός είναι άγιος —αυτό είναι αμετάβλητο! Δεν μολύνεται από την ακαθαρσία, παρότι έχει έρθει σε έναν ακάθαρτο τόπο· το μόνο που μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά είναι ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι εξαιρετικά ανιδιοτελής και ότι τα βάσανα και η ταπείνωση που υπομένει είναι εξαιρετικά μεγάλα! Δεν γνωρίζετε πόσο μεγάλη είναι η ταπείνωση που υφίσταται για όλους εσάς και για τη μοίρα σας; Αντί να σώζει σπουδαίους ανθρώπους ή τους υιούς πλουσίων και ισχυρών οικογενειών, Αυτός φροντίζει να σώζει εκείνους που είναι ποταποί, εκείνους τους οποίους περιφρονούν οι άλλοι. Όλα αυτά δεν συνιστούν την αγιοσύνη Του; Όλα αυτά δεν συνιστούν τη δικαιοσύνη Του;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ

Όταν θα φτάσεις στο σημείο να αντιλαμβάνεσαι την αγιότητα του Θεού, τότε θα μπορέσεις να πιστέψεις πραγματικά στον Θεό. Όταν αντιληφθείς την αγιότητα του Θεού, τότε θα μπορείς να συνειδητοποιήσεις πραγματικά το αληθινό νόημα των λόγων «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός». Δεν θα φαντάζεσαι πλέον ότι μπορείς να επιλέξεις να διαβείς άλλους δρόμους, και δεν θα θέλεις πια να προδώσεις όλα όσα έχει διευθετήσει ο Θεός για εσένα. Επειδή η ουσία του Θεού είναι άγια, αυτό σημαίνει ότι μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να διαβείς τον φωτεινό, τον σωστό δρόμο στη ζωή. Μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να γνωρίσεις το νόημα της ζωής, μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να βιώσεις την πραγματική ανθρώπινη φύση, να κατέχεις την αλήθεια, να γνωρίσεις την αλήθεια, και μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να αποκτήσεις ζωή από την αλήθεια. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να σε βοηθήσει να αποφύγεις το κακό και να σε σώσει από τη βλάβη που προκαλεί ο Σατανάς και τον έλεγχο που έχει επάνω σου. Εκτός από τον Θεό, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει από τον ωκεανό των συμφορών, ώστε να μην υποφέρεις άλλο: Αυτό καθορίζεται από την ουσία του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός σε σώζει με τόση ανιδιοτέλεια, μόνο ο Θεός είναι ο τελικός υπεύθυνος για το μέλλον σου, για τη μοίρα σου και για τη ζωή σου και Εκείνος διευθετεί όλα τα πράγματα για εσένα. Αυτό είναι κάτι που τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν μπορεί να καταφέρει. Επειδή τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν έχει ουσία παρόμοια με του Θεού, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν έχει την ικανότητα να σε σώσει ή να σε καθοδηγήσει. Αυτή είναι η σημασία της ουσίας του Θεού για τον άνθρωπο.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄

Υποσημειώσεις:

1. Η λέξη «φθορά» χρησιμοποιείται για να εκθέσει την ανυπακοή των ανθρώπων.

α. Στο αρχικό κείμενο γράφει «αποτελεί σύμβολο αδυναμίας του να υπάρχει».

β. Στο αρχικό κείμενο γράφει «καθώς και σύμβολο αδυναμίας του να προσβάλλεται (και έλλειψης ανοχής του να προσβάλλεται)».