Σχετικά λόγια του Θεού:

Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός είναι ευλογημένος ή καταραμένος. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει. Είναι δεσμευτικό καθήκον του και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του. Ένας άνθρωπος που είναι ευλογημένος, απολαμβάνει την ευεργεσία τού να οδηγηθεί στην τελείωση αφότου κριθεί. Ένας άνθρωπος που είναι καταραμένος, δέχεται τιμωρία όταν η διάθεσή του παραμένει αμετάβλητη αφότου παιδευτεί και κριθεί, δηλαδή δεν έχει τελειωθεί. Ως δημιουργημένο ον, ο άνθρωπος θα ’πρεπε να εκπληρώνει το καθήκον του, να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει και να κάνει αυτό που είναι ικανός να κάνει, ανεξαρτήτως απ’ το αν θα είναι ευλογημένος ή καταραμένος. Αυτή είναι η πιο βασική προϋπόθεση για τον άνθρωπο που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις το καθήκον σου μόνο για να είσαι ευλογημένος, και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να ενεργήσεις από φόβο μη γίνεις καταραμένος. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την παρακοή του. Ο άνθρωπος πάντοτε αλλάζει σταδιακά μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης του καθήκοντός του, και μέσω αυτής της διαδικασίας επιδεικνύει την αφοσίωσή του. Ως εκ τούτου, όσο περισσότερο είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου, τόσο περισσότερες αλήθειες θα λαμβάνεις και η έκφρασή σου θα γίνεται πιο πραγματική. Αυτοί που απλώς προσποιούνται ότι κάνουν το καθήκον τους και δεν αναζητούν την αλήθεια, θα εξαλειφθούν στο τέλος, καθώς τέτοιοι άνθρωποι δεν κάνουν το καθήκον τους κατά την πράξη της αλήθειας, και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός τους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που παραμένουν αμετάβλητοι και θα είναι καταραμένοι. Όχι μόνον οι τρόποι έκφρασής τους είναι ακάθαρτοι, αλλά κι ό,τι εκφράζουν δεν είναι τίποτε άλλο από πονηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Ανεξαρτήτως του τι ταλέντα, χαρίσματα ή δεξιότητες έχουν οι άνθρωποι, χρησιμοποιούν απλώς τη δύναμή τους για να εκτελούν το καθήκον τους και να κάνουν πράγματα. Ανεξαρτήτως του τι λένε, βασίζονται στις φαντασιώσεις, τις αντιλήψεις ή στα ένστικτά τους. Δεν αναζητούν ποτέ το θέλημα του Θεού και δεν έχουν καμία έννοια ή ανάγκη μέσα σου, λέγοντας «Εγώ εκτελώ το καθήκον μου. Πρέπει να κάνω πράξη την αλήθεια». Μοναδικό σημείο εστίασης της σκέψης τους είναι να κάνουν καλά τη δουλειά και να ολοκληρώσουν την εργασία. Οπότε, είναι αυτός κάποιος που ζει εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα χαρίσματα, τα ταλέντα, τις ικανότητες και τις δεξιότητές του; Το μόνο που σκέφτονται τέτοιου είδους άνθρωποι κατά την πίστη τους είναι να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη τους ή να πουλήσουν τον μόχθο τους, να πουλήσουν τις δεξιότητές τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αυτού του είδους προσέγγιση, ιδιαιτέρως όταν ο οίκος του Θεού τους αναθέτει γενικές εργασίες. Το μόνο που κάνουν είναι να υπερβάλλουν εαυτόν. Μερικές φορές αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούν το στόμα τους, μερικές φορές τα χέρια τους και τη σωματική δύναμή τους, μερικές φορές χρησιμοποιούν τα μάτια τους και μερικές φορές σημαίνει ότι τρέχουν πέρα δώθε. Γιατί λέγεται ότι όταν κάποιος ζει σύμφωνα με αυτά τα πράγματα χρησιμοποιεί τη δύναμή του και δεν κάνει πράξη την αλήθεια; Ο οίκος του Θεού αναθέτει μια εργασία σε κάποιους, και το μόνο που σκέφτονται είναι να ολοκληρώσουν αυτήν την εργασία το συντομότερο δυνατό ώστε να μπορέσουν να δώσουν λογαριασμό στους επικεφαλής της εκκλησίας και να κερδίσουν τον έπαινό τους. Μπορεί να καταστρώσουν και ένα βήμα προς βήμα σχέδιο. Δείχνουν να είναι πολύ ειλικρινείς, αλλά στο μόνο που εστιάζουν είναι να ολοκληρώσουν την εργασία για χάρη των εντυπώσεων, ή όταν την πραγματοποιούν θέτουν τα δικά τους πρότυπα για τους ίδιους: πώς να την κάνουν για να νιώθουν χαρούμενοι και ευχαριστημένοι, για να πετύχουν το επίπεδο της τελειότητας για το οποίο πασχίζουν. Ανεξαρτήτως του σχεδίου ή του προτύπου που θέτουν, αν δεν υπάρχει καμία σύνδεση με την αλήθεια, αν δεν αναζητούν την αλήθεια ή δεν αναζητούν να κατανοήσουν και να επιβεβαιώσουν αυτό που ο Θεός ζητά από εκείνους προτού αναλάβουν δράση, παρά, αντιθέτως, ενεργούν στα τυφλά, σαστισμένοι, απλώς υπερβάλλουν εαυτόν. Ενεργούν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, σύμφωνα με το μυαλό ή τα χαρίσματά τους ή σύμφωνα με τις ικανότητες και δεξιότητές τους. Και ποια είναι η συνέπεια της εκτέλεσης της εργασίας τους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μπορεί η εργασία να έχει ολοκληρωθεί, μπορεί κανένας να μην έχει αντιληφθεί το οποιοδήποτε σφάλμα κι εσύ μπορεί να νιώθεις πολύ χαρούμενος μ’ αυτό. Όμως, κατά την επιτέλεσή της, πρώτον, δεν κατάλαβες την πρόθεση του Θεού και, δεύτερον, δεν το έκανες με όλη σου την καρδιά, με όλον σου τον νου και με όλη σου τη δύναμη· δεν έβαλες όλη σου την καρδιά σ’ αυτό. Αν είχες αναζητήσει τις αρχές της αλήθειας, αν είχες αναζητήσει το θέλημα του Θεού, τότε θα ήσουν κατά 90% αποδοτικός κατά την ολοκλήρωσή της, θα ήσουν επίσης ικανός να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας και θα είχες καταλάβει επακριβώς ότι αυτό που κάνεις συνάδει με το θέλημα του Θεού. Όμως, αν ήσουν απρόσεκτος και την έκανες επιπόλαια, παρόλο που μπορεί να ολοκληρωνόταν η εργασία, μέσα σου δεν θα σου ήταν ξεκάθαρο το πόσο καλά την έκανες. Δεν θα είχες κανένα σημείο αναφοράς, δεν θα ήξερες αν συνάδει ή όχι με το θέλημα του Θεού ή αν συνάδει ή όχι με την αλήθεια. Συνεπώς, δύο λέξεις μπορούν να περιγράψουν την περίπτωση όπου τα καθήκοντα εκτελούνται υπό αυτήν την κατάσταση: υπερβάλλεις εαυτόν.

Όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να κατανοούν το θέλημά Του. Μόνο εκείνοι που εκπληρώνουν σωστά τα καθήκοντά τους μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό και μόνο με την ολοκλήρωση των εργασιών που ο Θεός εμπιστεύεται σε αυτούς θα είναι ικανοποιητική η εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Κατά την ολοκλήρωση μιας εργασίας, όταν οι άνθρωποι δεν κάνουν την αλήθεια πράξη ούτε αναζητούν την αλήθεια, όταν δεν αφιερώνουν την καρδιά τους στην αλήθεια, όταν χρησιμοποιούν το μυαλό τους απλώς για αποστήθιση, χρησιμοποιούν τα χέρια τους μόνο για πράξεις και χρησιμοποιούν τα πόδια τους μόνο για τρέξιμο, τότε δεν έχουν φέρει πραγματικά εις πέρας την αποστολή του Θεού. Υπάρχουν πρότυπα για την επίτευξη της αποστολής του Θεού. Ποια είναι τα πρότυπα; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου». Η αγάπη για τον Θεό είναι μία πτυχή αυτού που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, όταν ο Θεός αναθέτει στους ανθρώπους μια αποστολή, όταν εκτελούν το καθήκον τους από πίστεως, τα πρότυπα που θέτει Εκείνος σ’ αυτούς είναι τα εξής: με όλη σας την καρδιά, με όλη σας την ψυχή, με όλο σας τον νου και με όλη τη δύναμη σας. Αν εσύ είσαι παρών αλλά η καρδιά σου δεν είναι, αν σκέφτεσαι τις εργασίες με το μυαλό σου και τις κάνεις από μνήμης, χωρίς να βάζεις την καρδιά σου για την ολοκλήρωσή τους, και αν πετυχαίνεις πράγματα χρησιμοποιώντας τις ικανότητές σου, είναι αυτό ολοκλήρωση της αποστολής του Θεού; Οπότε, τι είδους πρότυπο πρέπει να επιτευχθεί προκειμένου να εκτελείς το καθήκον σου σωστά, να φέρνεις εις πέρας αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και να εκτελείς το καθήκον σου με αφοσίωση; Με το να κάνεις το καθήκον σου με όλη την καρδιά σου, με όλη την ψυχή σου, με όλο σου τον νου και με όλη σου τη δύναμη. Αν δεν έχεις μια καρδιά που να αγαπά τον Θεό, τότε το να προσπαθείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου όπως πρέπει δεν θα έχει αποτέλεσμα. Αν η αγάπη σου για τον Θεό γίνει πιο δυνατή και πιο γνήσια από ποτέ, τότε φυσικά θα μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλο σου το νου και με όλη σου τη δύναμη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σύμφωνα με τι ακριβώς ζουν οι άνθρωποι» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Ορισμένοι άνθρωποι, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίζουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν αναζητούν την αλήθεια και ενεργούν πάντοτε σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις, αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και επιθυμίες. Ικανοποιούν διαρκώς τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους ελέγχουν πάντοτε τις ενέργειές τους. Παρόλο που μπορεί να ολοκληρώνουν τα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί, δεν κερδίζουν καμία αλήθεια. Σε τι στηρίζονται, άρα, τέτοιου είδους άνθρωποι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους; Δεν στηρίζονται ούτε στην αλήθεια ούτε στον Θεό. Αυτή η λίγη αλήθεια που όντως κατανοούν δεν έχει κυριαρχήσει στις καρδιές τους. Προκειμένου να ολοκληρώσουν αυτά τα καθήκοντα, στηρίζονται στα δικά τους χαρίσματα και στις δικές τους ικανότητες, σε οποιαδήποτε γνώση έχουν αποκτήσει και στα δικά τους ταλέντα, καθώς επίσης και στη δική τους δύναμη της θέλησης ή στις δικές τους καλές προθέσεις. Πρόκειται για ένα διαφορετικό είδος φύσης, σωστά; Μπορεί μερικές φορές να στηρίζεσαι στη φυσικότητα, στη φαντασία, στις αντιλήψεις, στη γνώση και στη μάθησή σου για να εκπληρώσεις το καθήκον σου, αλλά σε ορισμένα από τα πράγματα που κάνεις δεν προκύπτει κανένα ζήτημα αρχής. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως δεν έχεις ακολουθήσει το λανθασμένο μονοπάτι, μα υπάρχει ένα πράγμα το οποίο δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει: Κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός σου, αν οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες και οι προσωπικές σου επιθυμίες δεν αλλάζουν ποτέ και δεν αντικαθίστανται ποτέ από την αλήθεια, και αν οι ενέργειες και οι πράξεις σου δεν γίνονται ποτέ σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Θα γίνεις πάροχος υπηρεσιών. Αυτό ακριβώς γράφτηκε στη Βίβλο: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:22-23). Γιατί αποκαλεί ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους που καταβάλλουν προσπάθεια και παρέχουν υπηρεσία «εργαζόμενους την ανομίαν»; Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι και αυτό είναι το εξής: Ανεξάρτητα από τα καθήκοντα ή το έργο που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, τα κίνητρα, η ώθηση, οι προθέσεις και οι σκέψεις τους προκύπτουν αποκλειστικά από τις εγωιστικές τους επιθυμίες, βασίζονται εξ ολοκλήρου στις δικές τους ιδέες και στα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, ενώ όσα σκέφτονται και σχεδιάζουν περιστρέφονται εξ ολοκλήρου γύρω από την υπόληψη, το κύρος, τη ματαιοδοξία και τις μελλοντικές προοπτικές τους. Βαθιά μέσα τους, δεν κατέχουν καμία αλήθεια ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Συνεπώς, τι είναι καίριας σημασίας να αναζητήσετε τώρα; (Θα πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια και να εκτελέσουμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού.) Τι ακριβώς θα πρέπει να κάνεις κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Αναφορικά με τις προθέσεις και τις ιδέες σου κατά την εκτέλεση ενός πράγματος, πρέπει να μάθεις πώς να διακρίνεις αν αυτό συμφωνεί ή όχι με την αλήθεια, καθώς επίσης και αν οι προθέσεις και οι ιδέες σου είναι προσανατολισμένες προς την εκπλήρωση των δικών σου εγωιστικών επιθυμιών ή των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Αν οι προθέσεις και οι ιδέες σου συμφωνούν με την αλήθεια, τότε μπορείς να κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης σου. Ωστόσο, αν δεν συμφωνούν με την αλήθεια, τότε πρέπει να αλλάξεις γρήγορα κατεύθυνση και να εγκαταλείψεις αυτό το μονοπάτι. Αυτό το μονοπάτι δεν είναι σωστό και δεν μπορείς να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο· αν συνεχίσεις να βαδίζεις σε αυτό το μονοπάτι, τότε θα καταλήξεις να διαπράξεις κακό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πώς να βιώνει κανείς τον λόγο του Θεού στα καθήκοντά του» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Ο Πέτρος οδηγήθηκε στην τελείωση μέσα από τη βίωση της αντιμετώπισης και του ραφιναρίσματος. Είπε: «Πρέπει να ικανοποιώ την επιθυμία του Θεού ανά πάσα στιγμή. Σε όλα όσα κάνω, προσπαθώ μόνο να ικανοποιώ την επιθυμία του Θεού και είτε ο Θεός με παιδεύει είτε με κρίνει, εξακολουθώ να είμαι χαρούμενος που το κάνω». Ο Πέτρος έδωσε τα πάντα στον Θεό, και το έργο, τα λόγια και όλη η ζωή του ήταν όλα για χάρη της αγάπης του Θεού. Ήταν κάποιος που αποζητούσε την αγιοσύνη, και όσο περισσότερο τη βίωνε, τόσο μεγαλύτερη ήταν η αγάπη του για τον Θεό βαθιά μέσα στην καρδιά του. Ο Παύλος, εν τω μεταξύ, έκανε μόνο εξωτερική δουλειά, και παρόλο που εργάστηκε σκληρά, οι κόποι του είχαν στόχο τη σωστή εκτέλεση του έργου του, ώστε να κερδίσει ανταμοιβή. Αν γνώριζε ότι δεν θα λάμβανε καμία ανταμοιβή, θα είχε παραιτηθεί από το έργο του. Αυτό που ενδιέφερε τον Πέτρο ήταν η αληθινή αγάπη μέσα στην καρδιά του και αυτό που ήταν πρακτικό και μπορούσε να επιτευχθεί. Δεν ενδιαφερόταν για το αν θα του απονεμηθεί ανταμοιβή, αλλά για το αν θα μπορούσε να αλλάξει η διάθεσή του. Ο Παύλος ενδιαφερόταν να εργάζεται όλο και πιο σκληρά, τον ένοιαζε η εξωτερική εργασία και η αφοσίωση, και τα δόγματα που δεν βίωναν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν νοιαζόταν καθόλου για τις μεταβολές βαθιά μέσα του ούτε για την αληθινή αγάπη για τον Θεό. Οι εμπειρίες του Πέτρου στόχευαν να επιτευχθεί μια αληθινή αγάπη και μια πραγματική γνώση για τον Θεό. Οι εμπειρίες του ήταν για να αποκτήσει μια στενότερη σχέση με τον Θεό και να έχει ένα πρακτικό βίωμα. Το έργο του Παύλου ήταν εξαιτίας αυτού που του εμπιστεύτηκε ο Ιησούς και για να αποκτήσει τα πράγματα που λαχταρούσε, όμως αυτά δεν σχετίζονταν με τη γνώση του για τον εαυτό του και για τον Θεό. Το έργο του ήταν μόνο για χάρη της διαφυγής από την παίδευση και την κρίση. Αυτό που αναζητούσε ο Πέτρος ήταν η αγνή αγάπη και αυτό που ο Παύλος αναζητούσε ήταν το στεφάνι της δικαιοσύνης. Ο Πέτρος για πολλά χρόνια βίωνε την εμπειρία από το έργο του Αγίου Πνεύματος και είχε μια πρακτική γνώση του Χριστού, καθώς και μια βαθιά γνώση του εαυτού του. Και έτσι, η αγάπη του για τον Θεό ήταν αγνή. Πολλά χρόνια εξευγενισμού είχαν αυξήσει τις γνώσεις του για τον Ιησού και τη ζωή, και η αγάπη του ήταν μια αγάπη άνευ όρων, ήταν μια αυθόρμητη αγάπη και δεν ζητούσε τίποτα σε αντάλλαγμα, ούτε ήλπιζε για οφέλη. Ο Παύλος εργάστηκε για πολλά χρόνια, αλλά δεν απέκτησε μεγάλη γνώση του Χριστού και η γνώση του για τον εαυτό του ήταν επίσης πολύ μικρή. Απλώς δεν είχε αγάπη για τον Χριστό, και το έργο του και η πορεία που διήνυσε ήταν για να δρέψει τελικά δάφνες. Αυτό που ζητούσε ήταν το καλύτερο στεφάνι, όχι η πιο αγνή αγάπη. Δεν επιζητούσε ενεργά, αλλά παθητικά· δεν εκτελούσε το καθήκον του, αλλά αναγκάστηκε να το επιδιώξει αφού είχε καταληφθεί από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, η επιδίωξή του δεν αποδεικνύει ότι ήταν ένα πλάσμα του Θεού με σωστά προσόντα· ο Πέτρος ήταν το πλάσμα του Θεού με τα σωστά προσόντα που εκτέλεσε το καθήκον του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Το έργο του Παύλου αφορά την παροχή στις εκκλησίες και την υποστήριξη των εκκλησιών. Αυτό που βίωσε ο Πέτρος ήταν αλλαγές στη διάθεση της ζωής του. Βίωσε την αγάπη για τον Θεό. Τώρα που γνωρίζεις τις διαφορές των υποστάσεών τους, μπορείς να δεις ποιος τελικά πίστευε πραγματικά στον Θεό και ποιος δεν πίστευε πραγματικά στον Θεό. Ένας από τους δύο αγάπησε πραγματικά τον Θεό, ενώ ο άλλος δεν Τον αγάπησε πραγματικά· ο ένας υπέστη αλλαγές στη διάθεσή του και ο άλλος όχι· ο ένας υπηρέτησε ταπεινά και δεν γινόταν εύκολα αντιληπτός από τους ανθρώπους, ενώ ο άλλος λατρευόταν από τους ανθρώπους και ξεχώριζε ως παρουσία· ο ένας αναζητούσε την αγιοσύνη και ο άλλος όχι, και παρόλο που δεν ήταν ακάθαρτος, δεν είχε αγνή αγάπη· ο ένας διακατεχόταν από την αληθινή ανθρώπινη φύση και ο άλλος όχι· ο ένας διακατεχόταν από τη σύνεση ενός πλάσματος του Θεού, ενώ ο άλλος όχι. Τέτοιες είναι οι διαφορές στις υποστάσεις του Παύλου και του Πέτρου. Το μονοπάτι που βάδισε ο Πέτρος είναι το μονοπάτι της επιτυχίας, που είναι επίσης το μονοπάτι για την επίτευξη της αποκατάστασης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού. Ο Πέτρος αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που είναι επιτυχείς. Το μονοπάτι που περπάτησε ο Παύλος είναι το μονοπάτι της αποτυχίας και αντιπροσωπεύει όλους όσοι υποτάσσονται και δαπανώνται μόνο επιφανειακά και δεν αγαπούν πραγματικά τον Θεό. Ο Παύλος εκπροσωπεί όλους εκείνους που δεν κατέχουν την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Αποσπάσματα από κήρυγμα και συναναστροφή ως σημείο αναφοράς:

Όλοι όσοι δεν έχουν εισέλθει στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό, των οποίων η διάθεση της ζωής δεν έχει βιώσει καμία απολύτως αλλαγή και οι οποίοι δεν κατανοούν ούτε την ελάχιστη αλήθεια, εφόσον βασίζονται στον ενθουσιασμό τους, στο κίνητρο να αποκτήσουν ευλογίες και είναι πρόθυμοι να κάνουν μια μικρή προσπάθεια, τότε μπορούν να παρέχουν υπηρεσία. Όταν κάποιος καταλαβαίνει κάποιες αλήθειες, πιστεύει αληθινά στον Θεό, δεν νοιώθει πλέον την παραμικρή αμφιβολία απέναντί Του, κατανοεί το έργο Του, βλέπει ότι ο σκοπός του έργου του Θεού είναι συνολικά να σώσει και να οδηγήσει στην τελείωση τους ανθρώπους, μπορεί να δει ότι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι πραγματικά μεγάλη και έχει αναπτύξει μια καρδιά που αγαπά τον Θεό και μια καρδιά που επιστρέφει την αγάπη που του δίνει Εκείνος, τότε τα καθήκοντα που εκπληρώνει το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου μπορούν να θεωρηθούν καλές πράξεις. Τα καθήκοντα που εκπληρώνει ο άνθρωπος αυτός, αντί να είναι παροχή υπηρεσιών, μπορούν επίσημα να θεωρούνται ως καθήκοντα που εκπληρώνει ένα από τα δημιουργήματα του Θεού. Η εκπλήρωση των καθηκόντων σημαίνει ότι είσαι διατεθειμένος να εκπληρώνεις σωστά τα καθήκοντά σου ως μέσο ανταπόδοσης της αγάπης του Θεού. Τούτη είναι η διαφορά μεταξύ εκπλήρωσης καθηκόντων και παροχής υπηρεσίας. Το κίνητρο δεν είναι το ίδιο. Η υπόσταση και η κατάσταση εντός της καρδιάς διαφέρουν. Η παροχή υπηρεσίας επιτελεί κάποιο καθήκον, ενώ κυριαρχείται από το κίνητρο κάποιου προς απόκτηση ευλογιών και επειδή κάποιος διαθέτει ενθουσιασμό. Η πραγματική εκπλήρωση του καθήκοντος γίνεται με βάση την κατανόηση της αλήθειας. Στηρίζεται στα θεμέλια της γνώσης της αγάπης του Θεού και της επιθυμίας της ανταπόδοσης της αγάπης αυτής σε Εκείνον. Στηρίζεται στην κατανόηση ότι τα δημιουργήματα του Θεού πρέπει να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους και αυτός είναι ο νόμος του ουρανού. Πάνω σε αυτά ακριβώς τα θεμέλια δημιουργείται η επιθυμία για την εκπλήρωση καθηκόντων. Τούτο σημαίνει να εκπληρώνει κάποιος πραγματικά και σωστά τα καθήκοντά του.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή»

Όλοι οι άνθρωποι που επικεντρώνονται στη ζωή και επιδιώκουν να ανήκουν στον λαό του Θεού είναι ικανοί να αναλάβουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους ως μια ευθύνη που δεν μπορεί να αποφευχθεί. Το κάνουν αυτό για να ανταποδώσουν την αγάπη του Θεού. Δεν ασχολούνται με ανταμοιβές, κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, και δεν έχουν καμία απαίτηση. Όλα όσα κάνουν μπορούν να θεωρηθούν ως εκτέλεση του καθήκοντός τους. Εκείνοι που ανήκουν στην κατηγορία των αποκαλούμενων παρόχων υπηρεσιών, στην καλύτερη περίπτωση καταβάλλουν κάποια προσπάθεια ίσα-ίσα για να κατευνάσουν τον Θεό, ώστε ίσως να ευλογηθούν. Η πίστη τους είναι αλλοιωμένη. Δεν έχουν καθόλου συνείδηση ούτε λογική, πόσο μάλλον επιδιώκουν την αλήθεια ή τη ζωή. Επειδή μπορούν να δουν πόσο απαίσιοι είναι από τη φύση τους, οπότε δεν θα ήταν δυνατόν να γίνουν μέλη του λαού του Θεού, εγκαταλείπουν την επιδίωξή τους να γίνουν μέλη του λαού του Θεού, ζούνε μονίμως σε μια κατάσταση αρνητικότητας. Ως εκ τούτου, όλα όσα κάνουν είναι να παρέχουν υπηρεσία, επειδή δεσμεύονται από τη ίδια τους τη διαστρεβλωμένη αντίληψη για το θέλημα του Θεού. Το μονοπάτι που παίρνει κάποιος καθορίζει το αν αυτά που κάνει αποτελούν εκτέλεση του καθήκοντός του ή παροχή υπηρεσίας. Αν επιδιώκει την αλήθεια και επικεντρώνεται στη ζωή, εκτελεί το καθήκον του καλά για να ανταποδώσει την αγάπη του Θεού και να ικανοποιήσει τον Θεό, και εργάζεται σκληρά με σκοπό να είναι ανάμεσα στον λαό του Θεού, αν τον στηρίζει αυτού του είδους το όραμα, τότε αυτά που κάνει αποτελούν σίγουρα εκτέλεση του καθήκοντός του. Όλοι εκείνοι που στερούνται της αλήθειας, που είναι απεγνωσμένοι και ζούνε σε μια κατάσταση αρνητικότητας, εκείνοι που απλώς καταβάλλουν κάποια προσπάθεια ίσα-ίσα για να κατευνάσουν και να ξεγελάσουν τον Θεό, ανήκουν στο είδος των ανθρώπων που απλώς παρέχουν υπηρεσία. Είναι σαφές ότι όλοι οι πάροχοι υπηρεσιών είναι πραγματικά άνθρωποι χωρίς συνείδηση ή λογική, και είναι εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν κατέχουν ζωή. Απ’ αυτό γίνεται εμφανές ότι όσοι δεν έχουν αποφασιστικότητα, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν επικεντρώνονται στη ζωή, ίσως να μην τους αξίζει ακόμα και να είναι πάροχοι υπηρεσιών. Η φύση τους είναι απαίσια, είναι απρόθυμοι να δεχθούν την αλήθεια και δεν πιστεύουν στον Θεό. Αμφιβάλουν ακόμα και για τα λόγια του Θεού. O ίδιος τους ο δόλος όντως τους καταστρέφει. Αν κάποιος είναι πραγματικά πάροχος υπηρεσιών, θα πρέπει και πάλι να παρέχει σωστά υπηρεσία και να μην είναι επιπόλαιος και ανεύθυνος. Μόνο αυτό μπορεί να τον αναδείξει ως πάροχο υπηρεσιών που παραμένει. Αυτό θα τον καθιστούσε εξαιρετικά τυχερό. Δεν είναι απλό πράγμα να γίνει κανείς πραγματικά πάροχος υπηρεσιών.

Απόσπασμα από τη Συναναστροφή εκ του Άνωθεν