2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Β. Η δική τους φήμη και θέση

Την τελευταία φορά, κάναμε συναναστροφή σχετικά με το ένατο σημείο από τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Πάμε να το ανακεφαλαιώσουμε με λίγα λόγια. Σε πόσες υποκατηγορίες χωρίσαμε τα συμφέροντα των αντίχριστων για να τα αναλύσουμε; (Σε τρεις υποκατηγορίες. Η πρώτη ήταν η ασφάλεια των ίδιων των αντίχριστων, η δεύτερη ήταν η φήμη και η θέση τους, και η τρίτη ήταν τα οφέλη.) Τα συμφέροντα που έχουν σχέση με τους αντίχριστους αφορούν τις εξής τρεις υποκατηγορίες: την ασφάλειά τους, τη θέση τους και τα προσωπικά τους οφέλη· σωστά; (Σωστά.) Την πρώτη υποκατηγορία, την ασφάλειά τους, μπορεί κανείς να την καταλάβει σχετικά εύκολα. Συνδέεται με τα επικίνδυνα περιβάλλοντα που συναντούν οι αντίχριστοι και θίγει τα άμεσα συμφέροντά τους: την προσωπική τους ασφάλεια. Ουσιαστικά, για τη συγκεκριμένη υποκατηγορία έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας. Η δεύτερη υποκατηγορία είναι η φήμη και η θέση τους. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιες από τις εκδηλώσεις της συγκεκριμένης υποκατηγορίας, αλλά σε πολύ γενικές γραμμές. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, αυτήν την υποκατηγορία την καταλαβαίνετε όλοι σας και τη γνωρίζετε απλώς σε εννοιολογικό επίπεδο. Αν δεν σας πω κάποια παραδείγματα και δεν την αναλύσω λεπτομερώς και συγκεκριμένα, τότε ίσως να κατανοήσετε λιγάκι αυτήν την πτυχή της ουσίας και των εκδηλώσεων των αντίχριστων μόνο με δογματικό και κυριολεκτικό τρόπο, και ίσως να μην μπορέσετε να αναγνωρίσετε καμία απ’ αυτές τις πραγματικές, συγκεκριμένες αποκαλύψεις και εκδηλώσεις. Από τη δική σας οπτική, όσον αφορά αυτά τα θέματα, όσο πιο συγκεκριμένη είναι η συναναστροφή τόσο το καλύτερο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σας αρέσει να ακούτε μασημένα πράγματα· δεν σας αρέσει να χρειάζεται να βγάζετε συμπεράσματα. Μόλις ακούσετε αυτά τα κηρύγματα, κάνετε καθόλου μελέτη στο σπίτι; Αν κάνω συναναστροφή με πάρα πολλές λεπτομέρειες, τότε θα θεωρήσετε ότι γίνομαι πολύ σχολαστικός και ότι φλυαρώ; Ίσως να πείτε: «Πραγματικά υποτιμάς τη νοημοσύνη μας· τόσο χαμηλό επίπεδο έχουμε, λοιπόν; Ένα ή δύο παραδείγματα να δώσεις, αρκεί. Επίσης, σχετικά με την ανάλυση της ουσίας των αντίχριστων, έχουμε ήδη κάνει αρκετή συναναστροφή πάνω σε πράγματα που έχουν να κάνουν με την αγάπη τους για τη θέση και την εξουσία. Για ποιον λόγο η συναναστροφή μας σχετικά με τα συμφέροντα των αντίχριστων θίγει και το συγκεκριμένο θέμα; Δεν περιέχει υπερβολικές επαναλήψεις και λεπτομέρειες; Χρειάζεται όντως να κάνουμε συναναστροφή πάνω σ’ αυτό;» Βασικά, λίγη επανάληψη δεν βλάπτει. Αν συναναστραφούμε από κάθε οπτική γωνία, θα καταλάβετε πιο διεξοδικά αυτήν την πτυχή της ουσίας των αντίχριστων. Επίσης, όταν συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια, δεν πρέπει να αποφεύγετε τις επαναλήψεις. Υπάρχουν κάποιες αλήθειες πάνω στις οποίες γίνεται για χρόνια συναναστροφή δίχως να κερδίζουν οι άνθρωποι είσοδο σ’ αυτές. Είναι σωστό να προσπαθεί κανείς να αποφεύγει πάντα την επανάληψη και να επιζητά συνεχώς καινούργιες μεθόδους και εκφράσεις; (Είναι λάθος.) Η ίδια η αλήθεια είναι στενά συνυφασμένη με τη ζωή κάθε ανθρώπου. Καθένα από τα διάφορα πράγματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στη ζωή τους, οι εκδηλώσεις τους, αλλά και οι οπτικές και οι στάσεις που έχουν απέναντι σε κάθε είδους πράγματα αναπαράγονται διαρκώς κάθε μέρα, ξανά και ξανά. Η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και η ανάλυση διαφορετικού περιεχομένου και ουσίας που προκύπτει από διάφορες οπτικές γωνίες ωφελεί σε τεράστιο βαθμό την είσοδο των ανθρώπων στην αλήθεια. Την προηγούμενη φορά, κάναμε μια κάπως απλή και γενική συναναστροφή πάνω στη δεύτερη υποκατηγορία των συμφερόντων των αντίχριστων: τη φήμη και τη θέση τους. Σήμερα, θα σας πω κάποια παραδείγματα, έτσι ώστε να κάνουμε μια λεπτομερή συναναστροφή πάνω στο θέμα. Εννοείται ότι, αν έχετε κατανοήσει κάτι νέο ή αν έχετε λάβει κάποια αποκάλυψη, ή αν βλέπετε κάτι με νέο μάτι όσον αφορά τη συναναστροφή Μου, ή αν έχετε δει κάποια σχετικά παραδείγματα στο πλαίσιο της δικής σας εμπειρίας ή της ζωής σας, μπορείτε κι εσείς να συμμετάσχετε στη συναναστροφή. Στη συνέχεια, ας αναλύσουμε συγκεκριμένα, από την οπτική των συμφερόντων των αντίχριστων, τι εκδηλώνουν όσον αφορά τη φήμη και τη θέση τους, ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν και με ποιους τρόπους αποκαλύπτουν τέτοιες φύση-ουσίες.

Η λατρεία των αντίχριστων για τη φήμη και τη θέση τους ξεπερνά αυτήν των κανονικών ανθρώπων και είναι κάτι που εμπεριέχεται στη διάθεση-ουσία τους· δεν είναι κάποιο προσωρινό ενδιαφέρον ούτε η παροδική συνέπεια του περιβάλλοντός τους —είναι κάτι που βρίσκεται μέσα στη ζωή τους, στα κόκαλά τους, άρα είναι η ουσία τους. Αυτό σημαίνει πως σε ό,τι κάνουν οι αντίχριστοι, το πρώτο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους φήμη και θέση, τίποτε άλλο. Για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους και ο ισόβιος στόχος τους. Ό,τι κι αν κάνουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το εξής: «Τι θα συμβεί στη θέση μου; Στη φήμη μου; Αν το κάνω αυτό, θα αποκτήσω καλή φήμη; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;» Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· αλλιώς δεν θα σκέφτονταν αυτά τα προβλήματα. Μπορεί να πει κανείς πως για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση, πόσο μάλλον κάτι εξωγενές χωρίς το οποίο θα άντεχαν. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν έχουν φήμη και θέση· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Η φήμη και η θέση είναι στενά συνδεδεμένες με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με όσα επιδιώκουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, ό,τι κι αν επιδιώκουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. Θα μπορούσες να τους τοποθετήσεις σ’ ένα αρχέγονο δάσος βαθιά μέσα στα βουνά, και πάλι δεν θα άφηναν στην άκρη την επιδίωξη της φήμης και της θέσης. Μπορείς να τους τοποθετήσεις μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν εξακολουθεί να είναι η φήμη και η θέση. Μολονότι και οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό, βλέπουν την επιδίωξη της φήμης και της θέσης ως ισοδύναμα με την πίστη στον Θεό και της δίνουν την ίδια βαρύτητα. Δηλαδή, καθώς βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, επιδιώκουν επίσης τη δική τους φήμη και θέση. Μπορεί να ειπωθεί πως στην καρδιά τους οι αντίχριστοι θεωρούν ότι η επιδίωξη της αλήθειας κατά την πίστη τους στον Θεό είναι η επιδίωξη της φήμης και της θέσης· η επιδίωξη της φήμης και της θέσης είναι επίσης η επιδίωξη της αλήθειας, και το να κερδίσει κανείς φήμη και θέση σημαίνει να κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Αν νιώθουν ότι δεν έχουν φήμη, κέρδη ή θέση, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους εκτιμά ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: «Η πίστη στον θεό είναι αποτυχία; Είναι απέλπιδα η προσπάθεια;» Συχνά συλλογίζονται τέτοια πράγματα μέσα τους, σκέφτονται πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, ώστε οι άνθρωποι να τους ακούνε όταν μιλάνε, και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, και να τους ακολουθούν όπου πάνε· θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο μέσα στην εκκλησία, αλλά και φήμη, κέρδος και θέση· σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν κατά βάθος. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι. Γιατί σκέφτονται πάντοτε τέτοια πράγματα; Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αφού ακούσουν κηρύγματα, όντως δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, όντως δεν μπορούν να τα διακρίνουν όλα αυτά; Όντως τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν είναι σε θέση να αλλάξουν τις αντιλήψεις, τις ιδέες και τις γνώμες τους; Επ’ ουδενί δεν ισχύει αυτό. Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα τους κι οφείλεται εξ ολοκλήρου στο ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, επειδή, μέσα τους, αποστρέφονται την αλήθεια και, ως εκ τούτου, είναι παντελώς μη δεκτικοί στην αλήθεια —κάτι το οποίο καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους.

Οι αντίχριστοι, μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, δείχνουν να βρίσκουν μια κατεύθυνση στην καρδιά τους. Ποια είναι, όμως, στην πραγματικότητα αυτή η δήθεν κατεύθυνση; Είναι η απόκτηση κάποιου είδους εργαλείου —ή, θα έλεγε κανείς, κάποιου χρήσιμου όπλου— που τους δίνει ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά ότι θα αποκτήσουν θέση. Εκμεταλλεύονται, λοιπόν, αυτήν την ευκαιρία για να ακούνε περισσότερα, να διαβάζουν περισσότερα, να μαθαίνουν περισσότερα, να συναναστρέφονται περισσότερο και να ασκούνται περισσότερο, και σιγά σιγά φτάνουν στο σημείο όπου μπορούν να μιλήσουν για πολλά λόγια και δόγματα, και να κάνουν έναν σωρό δήθεν κηρύγματα τα οποία είναι αξιομνημόνευτα και προκαλούν την εκτίμηση των υπολοίπων. Μόλις αντιληφθούν αυτά τα δόγματα που κατά τη γνώμη των άλλων είναι καλά όσον αφορά την κυριολεκτική τους σημασία, είναι λες και έχουν πιάσει μια σανίδα σωτηρίας και έχουν βρει μια κατεύθυνση, λες κι έχουν βρει το φως της αυγής. Έτσι, δεν ακούνε κηρύγματα ούτε διαβάζουν τα λόγια του Θεού για χάρη της άσκησής τους ή για να ακολουθήσουν την οδό του Θεού, και σίγουρα δεν τα κάνουν αυτά τα πράγματα για να καταλάβουν τις προθέσεις Του. Αυτά τα κάνουν με σκοπό να κερδίσουν τους ανθρώπους και να παρασύρουν περισσότερους ώστε να λατρεύουν και να ακολουθούν τους ίδιους, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού ή αυτές τις θεωρίες που οι ίδιοι πιστεύουν πως είναι πνευματικές, ή εκφωνώντας μεγαλόπνοα κηρύγματα. Με έναν τρόπο απροσδιόριστο, τα λόγια του Θεού, η αλήθεια και η οδός Του γίνονται κάποιου είδους δίαυλος, σκάλα και εργαλείο τα οποία αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να αποκτήσουν θέση και κύρος ανάμεσα στους υπόλοιπους. Όπως κι αν το δεις, λοιπόν, δεν πρόκειται να βρεις στους αντίχριστους ούτε αληθινή πίστη ούτε πραγματική υποταγή. Απεναντίας, όση προσπάθεια κι αν καταβάλλουν για να ακούσουν κηρύγματα και να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, και με όση «ευλάβεια» κι αν πιστεύουν στα λόγια Του, υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: όσο οι αντίχριστοι κάνουν αυτά τα πράγματα, πρόθεση και σχέδιό τους δεν είναι να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού και ασφαλώς δεν είναι να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους· δεν θέλουν να είναι οι πιο ασήμαντοι ακόλουθοι ούτε δημιουργήματα και να δέχονται με ευσυνειδησία την ανάθεση του Θεού, αλλά και την κυριαρχία Του και τις διευθετήσεις Του με κόσμιο τρόπο. Κάθε άλλο, το μόνο που θέλουν είναι να χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να πετύχουν τους προσωπικούς τους στόχους, να αποκτήσουν θέση στην καρδιά των άλλων ανθρώπων και να αποκτήσουν μια θετική αξιολόγηση ενώπιον του Θεού· μόνο αυτό θέλουν. Όσο, λοιπόν, κι αν κηρύττουν οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού και όσο σωστά, μεγαλόπνοα, πνευματικά και ταιριαστά με τα γούστα των άλλων κι αν είναι τα κηρύγματα που εκφωνούν, η άσκηση και η είσοδός τους θα είναι μηδενική. Την ίδια στιγμή, η επιδίωξη της θέσης και της φήμης θα τους αποφέρει όλο και περισσότερους «καρπούς». Γιατί το λέω αυτό; Το λέω γιατί ό,τι κι αν κάνουν άνθρωποι σαν κι αυτούς, ό,τι κι αν καταφέρουν να πετύχουν με μεγάλη προσπάθεια, η κατεύθυνση και οι στόχοι που επιδιώκουν, αλλά και το κίνητρο και η αφετηρία τους βαθιά μέσα στην καρδιά τους κάθε φορά που κάνουν κάτι, δεν είναι δυνατόν να διαχωριστούν από τη θέση και τη φήμη, οι οποίες συνδέονται τόσο στενά με τα συμφέροντά τους.

Το ρητό λέει πως ό,τι σπέρνεις, θερίζεις. Όσο καλό επίπεδο και όποια χαρίσματα κι αν έχουν οι αντίχριστοι, και όποιες ευλαβείς και πνευματικές εκδηλώσεις κι αν παρουσιάζουν, από τη στιγμή που τρέφουν τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ασκήσουν εξουσία και να ελέγξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού, και από τη στιγμή που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και αναζητούν μόνο τη φήμη και τη θέση, άραγε μπορούν να ασκηθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Μπορούν μήπως στις πράξεις τους να ικανοποιήσουν τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός; (Όχι.) Ποιες συνέπειες θα έχουν, λοιπόν, στην πραγματικότητα οι πράξεις και η συμπεριφορά τους; (Σίγουρα θα ιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο και θα κάνουν οι ίδιοι κουμάντο.) Σωστά. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, αυτό είναι το απώτερο αποτέλεσμα. Και τι οδηγεί σ’ αυτήν τη συνέπεια; Κυρίως το γεγονός ότι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Όσο κι αν κλαδευτούν, κριθούν ή παιδευτούν οι αντίχριστοι, δεν πρόκειται να το αποδεχτούν μέσα τους. Οι αντίχριστοι, ό,τι κι αν κάνουν, έχουν πάντα τους δικούς τους στόχους και τις δικές τους προθέσεις, ενεργούν πάντα με βάση το δικό τους σχέδιο, και απέναντι στις διευθετήσεις και το έργο του οίκου του Θεού τηρούν την εξής στάση: «Μπορεί εσύ να έχεις χίλια σχέδια, αλλά εγώ έχω έναν κανόνα»· όλα αυτά τα καθορίζει η φύση τους. Άραγε, μπορούν οι αντίχριστοι να αλλάξουν τη νοοτροπία τους και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Κάτι τέτοιο θα ήταν τελείως αδύνατο, εκτός κι αν το απαιτήσει απ’ αυτούς απευθείας ο Άνωθεν, στην οποία περίπτωση θα μπορέσουν να κάνουν κάτι λίγα απρόθυμα, αναγκαστικά. Αν δεν έκαναν τίποτα απολύτως, θα τους εξέθεταν και θα τους έδιωχναν. Μόνο υπό τέτοιες συνθήκες μπορούν να κάνουν λίγο αληθινό έργο. Αυτήν τη στάση τηρούν οι αντίχριστοι ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων· αυτήν τη στάση τηρούν και ως προς την άσκηση της αλήθειας: Όταν έχει κάποιο όφελος γι’ αυτούς να κάνουν πράξη την αλήθεια, όταν πρόκειται όλοι να τους εγκρίνουν και να τους θαυμάσουν γι’ αυτό, τότε σίγουρα θα το κάνουν και θα καταβάλουν κάποιες υποτυπώδεις προσπάθειες που οι άλλοι ίσα ίσα τις θεωρούν αποδεκτές. Αν δεν έχουν κάποιο όφελος να κάνουν πράξη την αλήθεια, αν δεν το βλέπει κανείς ούτε το βλέπουν οι ανώτεροι επικεφαλής, τότε σε τέτοιες στιγμές δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Το αν θα κάνουν πράξη την αλήθεια εξαρτάται από το πλαίσιο και την περίσταση, και σκέφτονται πώς θα μπορέσουν να το κάνουν αυτό με τρόπο ορατό στους άλλους, και πόσο μεγάλα θα είναι τα οφέλη. Όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται με έξυπνο τρόπο και μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικές συνθήκες. Σκέφτονται όλη την ώρα τη δική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, και δεν υπολογίζουν καθόλου τις προθέσεις του Θεού· έτσι, υστερούν στην άσκηση της αλήθειας και στην τήρηση των αρχών. Οι αντίχριστοι προσέχουν μόνο τη δική τους φήμη, το δικό τους κέρδος, τη δική τους θέση και τα προσωπικά τους συμφέροντα· θεωρούν απαράδεκτο να μην κερδίζουν κάποιο όφελος ή να μην προβάλλουν τον εαυτό τους, ενώ το να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι γι’ αυτούς δύσκολο. Αν δεν αναγνωρίζονται οι προσπάθειές τους και δεν φαίνεται το έργο τους, ακόμα κι αν εργάζονται μπροστά στους άλλους, τότε δεν πρόκειται να κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια. Αν το έργο οργανώνεται απευθείας από τον οίκο του Θεού και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να το κάνουν, και πάλι λαμβάνουν υπόψη τους αν αυτό θα ωφελήσει την κοινωνική θέση και τη φήμη τους. Αν είναι καλό για την κοινωνική τους θέση και μπορεί να βελτιώσει τη φήμη τους, αφιερώνουν ό,τι έχουν σε αυτό το έργο και κάνουν καλή δουλειά· θεωρούν ότι χτυπούν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Αν δεν ωφελεί τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, και αν θα μπορούσαν να δυσφημιστούν στην περίπτωση που το έκαναν άσχημα, σκέφτονται τρόπους και δικαιολογίες για να το γλιτώσουν. Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν οι αντίχριστοι, τηρούν πάντα την ίδια αρχή: Πρέπει να βγάλουν κάποιο κέρδος σε σχέση με τη φήμη, τη θέση ή τα ενδιαφέροντά τους, και δεν πρέπει να έχουν καθόλου απώλειες. Το είδος του έργου που αρέσει περισσότερο στους αντίχριστους είναι όταν δεν χρειάζεται να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα και υπάρχει όφελος για τη φήμη και τη θέση τους. Εν ολίγοις, ό,τι κι αν κάνουν, οι αντίχριστοι σκέφτονται πρώτα τα δικά τους συμφέροντα και ενεργούν μόνο αφού τα έχουν σκεφτεί όλα· δεν υποτάσσονται αληθινά, ειλικρινά και απόλυτα στην αλήθεια χωρίς συμβιβασμούς, αλλά το κάνουν επιλεκτικά και υπό όρους. Υπό ποιον όρο; Να διαφυλαχθούν η θέση και η φήμη τους, και να μην υποστούν καμία απώλεια. Μόνο αφότου ικανοποιηθεί αυτός ο όρος θα αποφασίσουν και θα επιλέξουν τι θα κάνουν. Δηλαδή, οι αντίχριστοι σκέφτονται σοβαρά πώς να αντιμετωπίσουν τις αλήθεια-αρχές, τις αποστολές από τον Θεό και το έργο του οίκου του Θεού ή πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα που βρίσκονται απέναντί τους. Δεν σκέφτονται πώς να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού, πώς να μη βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πώς να ικανοποιήσουν τον Θεό ή πώς να ωφελήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· αυτά δεν είναι τα πράγματα που λαμβάνουν υπόψη τους. Τι λαμβάνουν υπόψη τους οι αντίχριστοι; Αν θα επηρεαστεί η θέση και η φήμη τους, και αν θα μειωθεί το κύρος τους. Αν το να κάνουν κάτι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας και για τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά θα προκαλούσε πλήγμα στη δική τους φήμη και θα έκανε πολλούς ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό τους ανάστημα και να μάθουν τι είδους φύση-ουσία έχουν, τότε σίγουρα δεν θα ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Εάν το να κάνουν λίγο αληθινό πρόκειται να κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους εκτιμούν, να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν, αν τους επιτρέπει να κερδίσουν ακόμα περισσότερο κύρος, ή να δώσει στα λόγια τους κύρος και κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους υποταχθούν, τότε θα επιλέξουν να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο· διαφορετικά, δεν θα επιλέξουν ποτέ να αγνοήσουν τα δικά τους συμφέροντα από ενδιαφέρον για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή των αδελφών. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό; Σε κάθε περίπτωση, οι αντίχριστοι θεωρούν το κύρος και τη φήμη τους ζητήματα υψίστης σημασίας. Κανείς δεν μπορεί να τους ανταγωνιστεί. Ανεξάρτητα από τη μέθοδο που απαιτείται, εφόσον κερδίζει τους ανθρώπους και κάνει τους άλλους να τους λατρεύουν, οι αντίχριστοι θα το κάνουν. Αν κάποιος άλλος έχει την εκτίμηση και την έγκριση του εκλεκτού λαού του Θεού επειδή καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό, τότε και οι αντίχριστοι θα χρησιμοποιήσουν αυτήν τη μέθοδο για να κερδίσουν τους ανθρώπους. Όμως, οι αντίχριστοι ούτε διαθέτουν την αλήθεια ούτε έχουν πρακτική εμπειρία, κι έτσι στύβουν το μυαλό τους και φτιάχνουν έναν σωρό θεωρίες που αποτελούν μαρτυρία για τον Θεό με βάση τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες, οι οποίες λένε πόσο μεγάλος είναι ο Θεός, πόσο πολύ αγαπάει τον άνθρωπο, τι τίμημα πληρώνει για να σώσει τον άνθρωπο και πόσο πολύ ταπεινώνεται και κρύβεται. Μόλις καταθέσουν μια τέτοια μαρτυρία για τον Θεό, το αποτέλεσμα που πετυχαίνουν είναι να κερδίσουν ακόμα μεγαλύτερη εκτίμηση από τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν στην καρδιά τους περισσότερο χώρο γι’ αυτούς και καθόλου χώρο για τον Θεό. Αν διαπιστώσουν ότι με το να μιλήσουν για την αυτογνωσία μπορούν να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους εμπιστευθούν, να τους θαυμάσουν και να τους εκτιμήσουν, τότε θα μιλάνε συχνά για την αυτογνωσία και θα αναλύουν πολλές φορές τον εαυτό τους. Θα αναλύουν το γεγονός ότι είναι διάβολοι, ότι δεν είναι άνθρωποι, ότι δεν έχουν λογική, ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ότι δεν κατέχουν την αλήθεια. Θα κάνουν συναναστροφή πάνω σε κάποια αληθοφανή, ασήμαντα θέματα για να παραπλανήσουν τους άλλους, να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους και να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους επαινέσουν και να τους θαυμάσουν. Έτσι ενεργούν οι αντίχριστοι. Αν μια ορισμένη μέθοδος με την οποία κάποιος μοιράζεται τις βιωματικές μαρτυρίες του τους εξασφαλίζει την επιδοκιμασία και τον θαυμασμό των άλλων, δεν θα διστάσουν να τη χρησιμοποιήσουν. Θα συγκεντρωθούν στ’ αλήθεια, θα καταβάλουν προσπάθεια και θα στύψουν το μυαλό τους γύρω απ’ αυτήν τη μέθοδο. Με λίγα λόγια, ο στόχος και το κίνητρο που έχουν για να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από τη θέση και τη φήμη τους. Είτε πρόκειται για τον τρόπο ομιλίας τους, είτε για τις μεθόδους, τη συμπεριφορά τους ή κάποιο είδος σκέψης, άποψης ή μεθόδου επιδίωξης, όλα αυτά τα πράγματα περιστρέφονται γύρω από τη φήμη και τη θέση. Έτσι εργάζονται οι αντίχριστοι.

Αν προσβάλλει και αφαιρέσει κανείς τη φήμη ή την κοινωνική θέση των αντίχριστων, αυτό το θεωρούν ζήτημα ακόμη πιο σοβαρό κι από απόπειρα δολοφονίας τους. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν ή όσα λόγια του Θεού κι αν διαβάσουν, δεν θα νιώσουν θλίψη ούτε μεταμέλεια για το γεγονός ότι δεν έκαναν ποτέ πράξη την αλήθεια και ότι ακολούθησαν το μονοπάτι του αντίχριστου ούτε για το γεγονός ότι διακατέχονται από τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου. Αντίθετα, σπάνε συνεχώς το κεφάλι τους για να βρουν τρόπους να αποκτήσει κοινωνική θέση και να αυξήσει τη φήμη του. Μπορεί να πει κανείς πως όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι γίνονται για να κάνουν επίδειξη στους άλλους και δεν γίνονται ενώπιον του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή τέτοιοι άνθρωποι αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, που την αντιμετωπίζουν ως την ίδια τους τη ζωή, ως τον δια βίου στόχο τους. Επιπλέον, επειδή αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, δεν πιστεύουν ποτέ στην ύπαρξη της αλήθειας, και μπορεί ακόμη να ειπωθεί ότι δεν τρέφουν καμία απολύτως πίστη στην ύπαρξη του Θεού. Έτσι, όσο κι αν προχωρούν σε υπολογισμούς για να κερδίσουν φήμη και κοινωνική θέση, και όσο κι αν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν προσωπείο για να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και τον Θεό, στα βάθη της καρδιάς τους δεν έχουν καμία επίγνωση ούτε νιώθουν αποδοκιμασία, πόσο μάλλον κάποιο άγχος. Στο συνεχές κυνήγι της φήμης και της κοινωνικής θέσης, αρνούνται, επίσης, σκόπιμα ό,τι έχει κάνει ο Θεός. Γιατί το λέω αυτό; Στα βάθη της καρδιάς τους, οι αντίχριστοι πιστεύουν το εξής: «Όλη η φήμη και η θέση κερδίζονται ως αποτέλεσμα των προσπαθειών που κάνει κάποιος. Μόνο πατώντας γερά στα πόδια τους ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκτώντας φήμη και κοινωνική θέση μπορούν να απολαύσουν τις ευλογίες του θεού. Η ζωή έχει αξία μόνο όταν οι άνθρωποι αποκτούν απόλυτη δύναμη και θέση. Μόνο έτσι ζει κανείς σαν άνθρωπος. Απ’ την άλλη, δεν θα είχε καθόλου αξία να ζουν με τον τρόπο που αναφέρει ο λόγος του Θεού, δηλαδή να υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του θεού στα πάντα, να στέκονται πρόθυμα στη θέση ενός δημιουργημένου όντος και να ζουν σαν κανονικοί άνθρωποι —κανείς δεν θα θαύμαζε έναν τέτοιον άνθρωπο. Η θέση, η φήμη και η ευτυχία ενός ατόμου πρέπει να κερδίζονται μέσα από τις δικές του μάχες· πρέπει να παλέψεις γι’ αυτές και να τις κατακτήσεις με θετική και ενεργητική στάση. Κανείς άλλος δεν θα σου τις δώσει —το να περιμένεις παθητικά μπορεί να οδηγήσει μόνο σε αποτυχία». Έτσι υπολογίζουν οι αντίχριστοι. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων. Αν ελπίζεις ότι οι αντίχριστοι θα αποδεχτούν την αλήθεια, θα παραδεχτούν τα λάθη τους και θα μετανοήσουν πραγματικά, αυτό είναι αδύνατον —δεν μπορούν με τίποτα να το κάνουν. Οι αντίχριστοι έχουν τη φύση-ουσία του Σατανά και μισούν την αλήθεια· γι’ αυτόν τον λόγο, όπου κι αν πάνε, ακόμα κι αν πάνε στην άλλη άκρη της γης, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ η φιλοδοξία τους να επιδιώκουν τη φήμη και τη θέση, ούτε και οι απόψεις τους για τα πράγματα ούτε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Κάποιοι άνθρωποι θα πουν: «Είναι κάποιοι λίγοι αντίχριστοι που μπορούν να αλλάξουν τις απόψεις τους πάνω σ’ αυτό». Είναι ορθή αυτή η δήλωση; Αν όντως μπορούν να αλλάξουν, τότε είναι και πάλι αντίχριστοι; Όσοι έχουν τη φύση ενός αντίχριστου δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου θα αλλάξουν μόνο αν επιδιώξουν την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι του αντίχριστου κάνουν κάποιο κακό που προκαλεί αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, και παρότι ταξινομούνται ως αντίχριστοι, αφού διώχνονται, νιώθουν πραγματικές τύψεις και αποφασίζουν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους· μετά από ένα διάστημα αυτοκριτικής, αυτογνωσίας και μετάνοιας, υποβάλλονται σε κάποια πραγματική αλλαγή. Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να ταξινομηθούν ως αντίχριστοι· έχουν απλώς τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν επιδιώξουν την αλήθεια, τότε μπορούν να αλλάξουν. Όμως, μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς που κατατάσσονται ως αντίχριστοι, που εκκαθαρίζονται ή αποβάλλονται από την εκκλησία δεν πρόκειται να μετανοήσουν πραγματικά ούτε να αλλάξουν. Αν κάποιοι απ’ αυτούς το κάνουν, πρόκειται για σπάνιες περιπτώσεις. Κάποιοι θα ρωτήσουν: «Τότε, σ’ αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις έγινε λάθος ταξινόμηση;» Αυτό είναι αδύνατο. Όπως και να ’χει, όντως διέπραξαν κάποιο κακό, κι αυτό δεν ξεγράφεται. Αν, όμως, μπορέσουν να μετανοήσουν πραγματικά, αν είναι πρόθυμοι να κάνουν κάποιο καθήκον κι αν κατέχουν αληθινή μαρτυρία για τη μετάνοιά τους, τότε η εκκλησία μπορεί ακόμα να τους δεχτεί. Εάν οι άνθρωποι αυτοί, όταν ταξινομηθούν ως αντίχριστοι, αρνούνται κατηγορηματικά να παραδεχτούν το λάθος τους ή να μετανοήσουν, και προσπαθούν συνεχώς να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους με κάθε δυνατό τρόπο, τότε το γεγονός ότι ταξινομήθηκαν ως αντίχριστοι είναι ακριβές και απόλυτα σωστό. Αν τότε είχαν αναγνωρίσει τα λάθη τους και είχαν νιώσει αληθινές τύψεις, είναι δυνατόν η εκκλησία να τους ταξινομήσει ως αντίχριστους; Θα ήταν αδύνατον. Ένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, όσο κακό κι αν έκανε ή όσο σοβαρά κι αν ήταν τα λάθη του, καθορίζεται ως αντίχριστος ή διαθέτει τη διάθεση ενός αντίχριστου αποκλειστικά από το αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και το κλάδεμα, και από το αν έχει αληθινές τύψεις. Αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και το κλάδεμα, αν έχει πραγματικές τύψεις, και αν είναι πρόθυμος να περάσει όλη του τη ζωή απλώς στη δούλεψη του Θεού, τότε αυτό δείχνει στ’ αλήθεια λίγη μετάνοια. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως αντίχριστος. Μήπως μπορούν αυτοί οι γνήσιοι αντίχριστοι να αποδεχτούν πραγματικά την αλήθεια; Με τίποτα. Ακριβώς επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια και την αποστρέφονται, δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσουν να εγκαταλείψουν τη φήμη και τη θέση, οι οποίες είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με όλη τους τη ζωή. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ακράδαντα μέσα τους ότι μόνο με τη φήμη και την κοινωνική θέση έχουν αξιοπρέπεια και είναι αληθινά δημιουργημένα όντα, και ότι μόνο με την κοινωνική θέση θα ανταμειφθούν και θα στεφθούν, θα τύχουν της έγκρισης του Θεού, θα κερδίσουν τα πάντα και θα είναι πραγματικοί άνθρωποι. Ως τι βλέπουν οι αντίχριστοι την κοινωνική θέση; Τη βλέπουν ως την αλήθεια· τη θεωρούν ως τον ύψιστο στόχο που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Δεν είναι αυτό πρόβλημα; Οι άνθρωποι που μπορούν να έχουν τέτοια εμμονή με την κοινωνική θέση είναι πραγματικοί αντίχριστοι. Είναι το ίδιο είδος ανθρώπου με τον Παύλο. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας, η αναζήτηση της υποταγής στον Θεό και η αναζήτηση της ειλικρίνειας είναι όλες διαδικασίες που οδηγούν κάποιον στην υψηλότερη δυνατή θέση· ότι είναι απλώς διαδικασίες, όχι ο στόχος και το πρότυπο της ανθρώπινης ύπαρξης, και ότι γίνονται εξ ολοκλήρου να τις δει ο Θεός. Αυτή η κατανόηση είναι παράλογη και γελοία. Μόνο οι παράλογοι που μισούν την αλήθεια θα μπορούσαν να διατυπώσουν μια τέτοια γελοία ιδέα.

Πάνω σε όποια πτυχή της αλήθειας κι αν συναναστραφείς, η μέθοδος αντίληψης και κατανόησης των αντίχριστων θα είναι διαφορετική από των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, μόλις την ακούσουν, σκέφτονται: «Δεν διαθέτω αυτήν την πτυχή της αλήθειας και μπορώ να συνδέσω με τον εαυτό μου αυτήν την κατάσταση που έχει αποκαλύψει ο Θεός. Για ποιον λόγο, μόλις την ακούσω, νιώθω τόσες τύψεις και τόσο υπόχρεος στον Θεό; Υστερώ ακόμα κατά πολύ όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας και απέχω πολύ απ’ το να μπορέσω να υποταχθώ πραγματικά. Νιώθω μεγάλο φόβο· αυτό λειτούργησε σαν καμπανάκι για να ξυπνήσω. Νόμιζα ότι τελευταία τα πήγαινα μια χαρά και δεν είχα ιδέα ότι ουσιαστικά δεν είμαι κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια ούτε κάποιος που ικανοποιεί τον Θεό. Από δω και πέρα, πρέπει να είμαι προσεκτικός και φρόνιμος, και να εστιάζω στο να προσεύχομαι ενώπιον του Θεού και να Τον ικετεύω να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει. Δεν πρέπει να ακολουθώ τον δικό μου δρόμο. Πρόκειται να εισέλθω σε βάθος σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας, κι έχω ακόμα περιθώρια να προοδεύσω. Ελπίζω ο Θεός να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που θα μου δώσει τη δυνατότητα να αποδώσω καλύτερα και να προσφέρω την ειλικρίνεια και την αφοσίωσή μου». Έτσι σκέφτονται αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια. Και οι αντίχριστοι πώς αντιλαμβάνονται τις διάφορες αλήθειες; Όταν ακούνε τα λόγια του Θεού που επικρίνουν τον άνθρωπο, τι σκέφτονται; «Δεν τα πήγα πολύ καλά, άφησα κάτι να ξεφύγει στις πράξεις μου και εμφανίστηκαν λάθη. Πόσοι το ξέρουν; Τα λόγια του θεού το λένε πολύ ξεκάθαρα· άραγε, αυτό σημαίνει ότι με έχει διακρίνει; Αυτό δεν έχει καλό αποτέλεσμα, δεν είναι αυτό που θέλω. Αν ο θεός με έχει διακρίνει, άραγε το ξέρει κανένας άλλος; Αν το έχει ανακαλύψει και κάποιος άλλος, αυτό θα ήταν ακόμα χειρότερο. Αν το ξέρει μόνο ο θεός και κανένας άλλος, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν κάποιοι άνθρωποι ακούσουν τα συγκεκριμένα λόγια του θεού που εκθέτουν τον άνθρωπο, και τα συνδέσουν μ’ εμένα και τα εφαρμόσουν πάνω μου, αυτό θα βλάψει τη φήμη μου. Θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να το διορθώσω. Πώς μπορώ να το διορθώσω;» Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι. Ένας αντίχριστος, για παράδειγμα, μόλις ακούσει τον Θεό να συναναστρέφεται σχετικά με το ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ειλικρινείς, θα σκεφτεί αμέσως: «Μόνο οι βλάκες προσπαθούν να είναι ειλικρινείς. Πώς είναι δυνατόν κάποιος με τη δική μου εξυπνάδα να είναι ειλικρινής; Οι ειλικρινείς είναι κουτορνίθια και ηλίθιοι· λένε ό,τι τους κατέβει, λένε στους άλλους τα πάντα και τους αφήνουν να καταλάβουν τα πάντα. Εγώ δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο! Είναι σχετικό αυτό που λέει ο θεός ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, οπότε θα γίνω απλώς σοφός, και τέλος. Όσο για την ειλικρίνεια, θα αποφασίζω εγώ πότε θα είμαι ειλικρινής. Για κάποια πράγματα θα ανοίγομαι μεν, αλλά δεν θα μιλάω για όλα όσα κρατάω μυστικά και κρυφά βαθιά μέσα στην καρδιά μου, για τα οποία αν μιλούσα, μπορεί να έκανα τους άλλους να με περιφρονήσουν. Τι πλεονέκτημα έχει να είναι κανείς ειλικρινής; Δεν νομίζω ότι έχει κανένα πλεονέκτημα. Κάποιοι άνθρωποι αναλύουν διαρκώς τον εαυτό τους, προσπαθούν να είναι ειλικρινείς και να μιλούν ειλικρινά, και φέρνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους στο φως, αλλά δεν έχουν κερδίσει τη χάρη του θεού, ενώ όποτε χρειάζεται να κλαδευτούν, κλαδεύονται· ο θεός δεν τους προσφέρει επιπλέον εξύψωση». Σκέφτονται διαρκώς: «Πρέπει να διαλέξω άλλη οδό. Δεν είναι αυτό το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσω· αυτό θα το αφήσω για τους άλλους. Πώς είναι δυνατόν κάποιος τόσο έξυπνος όπως εγώ να ζει έτσι;» Όποια πτυχή της αλήθειας κι αν ακούσει ένας αντίχριστος, τι υπολογισμούς κάνει, άραγε, μέσα στην καρδιά του; Μπορεί να καταλάβει αγνά αυτήν την αλήθεια; Είναι ικανός να την αποδεχτεί ως την αλήθεια βαθιά μέσα στην καρδιά του; Με τίποτα. Συνέχεια κάνει υπολογισμούς και συνωμοσίες, και όλη την ώρα παρατηρεί. Και πώς αντιδρά τελικά; Αλλάζει ανάλογα με την περίσταση, προσαρμόζεται στις συνθήκες, ενώ στις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους, είναι γοητευτικός και επιδέξιος, και ενεργεί με απόλυτη μυστικότητα. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν σκέφτεται ή υπολογίζει βαθιά μέσα του, δεν μπορεί να επιτρέψει στους άλλους να το μάθουν ούτε μπορεί να αφήσει να το μάθει ο Θεός· δεν μπορεί να ξεγυμνώσει αυτά τα πράγματα στον Θεό, πόσο μάλλον να επικοινωνήσει γι’ αυτά ξεκάθαρα με τους ανθρώπους· όλα αυτά τα θεωρεί προσωπική του υπόθεση. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, είναι τέτοιου είδους άνθρωποι: απόλυτα ανίκανοι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Εκτός του ότι δεν κάνουν οι ίδιοι πράξη την αλήθεια, περιφρονούν κι εκείνους που όντως την κάνουν πράξη, και ακόμα χειρότερα, κοροϊδεύουν εκείνους τους ανθρώπους που κλαδεύονται επειδή είχαν κάποιες αποκλίσεις όσο έκαναν πράξη την αλήθεια ή επειδή είχαν εξοκείλει ή έκαναν κάποια λάθη, και τους κοροϊδεύουν από το παρασκήνιο. Δεν πιστεύουν στη δικαιοσύνη του Θεού ούτε φυσικά πιστεύουν ότι οι διάφοροι τρόποι με τους οποίους μεταχειρίζεται τους ανθρώπους εμπεριέχουν την αλήθεια και την αγάπη Του· οι αντίχριστοι δεν τα πιστεύουν όλα αυτά. Από τη δικιά τους οπτική, πιστεύουν ότι όλα αυτά αποτελούν ψέματα που έχουν σκοπό να εξαπατήσουν τους ανθρώπους· όλα αυτά τα θεωρούν απλώς κάποιου είδους δικαιολογίες, ένα μάτσο ρητά που ηχούν ωραία. Και τι είναι αυτό με το οποίο πολλές φορές χαίρονται κρυφά; «Ευτυχώς, δεν είμαι τόσο χαζός για να τα δώσω όλα· ευτυχώς, δεν έχω μιλήσει γι’ αυτά τα βρόμικα, άσχημα πράγματα που κρύβω βαθιά μέσα μου· ευτυχώς, συνεχίζω και κρατάω τη θέση και τη φήμη μου, κάνω ό,τι μπορώ για να τα επιδιώξω, και τρέχω για χάρη τους. Αν δεν έτρεχα για λογαριασμό μου, τότε ποιος θα με σκεφτόταν έστω και λίγο;» Οι αντίχριστοι δεν είναι μόνο δόλιοι, αλλά είναι και μοχθηροί, αποστρέφονται την αλήθεια και έχουν φαύλη διάθεση· αυτό σημαίνει ότι κάθε πτυχή διεφθαρμένων διαθέσεων που εκδηλώνεται στους διεφθαρμένους ανθρώπους, στους αντίχριστους έχει επιβεβαιωθεί και «ανεβεί» ένα επίπεδο παραπάνω. Αν θέλεις να δεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας, βρες έναν αντίχριστο για να τον αναλύσεις και να αλληλεπιδράσεις μαζί του· αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αναδείξεις το θέμα και ο καλύτερος τρόπος για να διακρίνεις τη διεφθαρμένη ουσία της διεφθαρμένης ανθρώπινης φύσης, αλλά και το πρόσωπο του Σατανά. Αν θεωρήσεις έναν αντίχριστο κορυφαίο παράδειγμα, και τον αναλύσεις και τον γνωρίσεις, τότε θα μπορέσεις να καταλάβεις πιο καθαρά αυτά τα πράγματα.

Η επιδίωξη των αντίχριστων για τη θέση και τη φήμη είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπων, και το ίδιο ισχύει και για την επιθυμία τους για θέση και φήμη. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν έχουν τόσο μεγάλη επιθυμία για θέση και φήμη, ενώ για τους αντίχριστους αυτή η επιθυμία είναι πάρα πολύ ισχυρή και εμφανής. Μόλις αλληλεπιδράσεις με έναν αντίχριστο, μιλήσεις μαζί του και περάσεις χρόνο μαζί του, θα φανερωθεί μπροστά στα μάτια σου η φύση-ουσία του και θα τον διακρίνεις αμέσως. Τόσο μεγάλη είναι η επιθυμία του. Όταν αλληλεπιδράσεις μαζί του σε πιο βαθύ επίπεδο, τότε θα αηδιάσεις μαζί του και θα τον απορρίψεις. Στο τέλος, όχι μόνο θα τον απορρίψεις, αλλά θα τον καταδικάσεις και θα τον καταραστείς. Οι αντίχριστοι δεν είναι κάτι καλό· είναι εχθροί του Θεού, αλλά και εχθροί όλων εκείνων που επιδιώκουν την αλήθεια. Αποστρέφονται την αλήθεια και είναι ικανοί να κάνουν κάθε λογής κακά πράγματα για χάρη της θέσης και της φήμης. Σε όλα όσα κάνουν, καμουφλάρονται, μιμούνται και ενεργούν ανάλογα με τις συνθήκες, κάνουν συμβιβασμούς για χάρη της θέσης και της φήμης. Ακόμα και η ίδια η ψυχή και η ουσία τέτοιων ανθρώπων είναι βρόμικες, είναι αηδιαστικές. Δεν αγαπάνε ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια ή τα θετικά πράγματα. Παράλληλα, παραπλανούν τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας θετικά πράγματα και κηρύττοντας σωστά λόγια και δόγματα, ώστε να αποκτήσουν φήμη και θέση, και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Τέτοια συμπεριφορά και ουσία έχουν οι αντίχριστοι. Δεν μπορείς να δεις πώς είναι ο Σατανάς, πώς συμπεριφέρεται μέσα στον κόσμο και πώς αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ούτε μπορείς να δεις τη φύση-ουσία του· δεν ξέρεις τι πράγμα είναι ακριβώς ο Σατανάς στα μάτια του Θεού. Κανένα πρόβλημα· το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να παρατηρήσεις και να αναλύσεις έναν αντίχριστο, και θα τα δεις όλα αυτά τα πράγματα —τη φύση-ουσία του Σατανά, την άσχημη όψη του, αλλά και τη μοχθηρία και τη φαυλότητα του Σατανά. Όλα αυτά θα τα δεις μπροστά σου. Οι αντίχριστοι είναι ζωντανοί σατανάδες, είναι ζωντανοί δαίμονες.

1. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα

Οι αντίχριστοι τρέφουν τεράστιες φιλοδοξίες και επιθυμίες σε ό,τι αφορά τη θέση και τη φήμη, και αυτό στους άλλους φαίνεται απίστευτα εμετικό και σιχαμερό. Αυτό από μόνο του αρκεί για να δείξει ότι ένας αντίχριστος έχει πολύ άσχημη και μοχθηρή φύση-ουσία. Ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις δείχνουν, λοιπόν, τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου; Πρώτα απ’ όλα, ας σκεφτούμε πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. (Το μισούν και δεν το αποδέχονται.) Πώς το μισούν; Μιλήστε με λεπτομέρειες. (Ήταν ένας αντίχριστος που έκανε αρκετό κακό, και όταν πήγαν οι αδελφοί και οι αδελφές να εκθέσουν κάποιες από τις εκδηλώσεις του, εκείνος δεν μετανόησε καθόλου, ήταν πολύ αδιάλλακτος και δεν ένιωσε την ελάχιστη μεταμέλεια. Θεωρούσε, μάλιστα, ότι τον είχαν αδικήσει. Μια τέτοια εκδήλωση έχω δει εγώ.) Αυτή είναι μια κλασική εκδήλωση αντίχριστου. Η αρχέτυπη στάση των αντίχριστων απέναντι στο κλάδεμα είναι η σθεναρή άρνησή τους για αποδοχή και παραδοχή τους. Ανεξάρτητα από το πόσο κακό κάνουν ή πόση βλάβη προξενούν στο έργο του οίκου του Θεού και στην είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, δεν αισθάνονται την παραμικρή μεταμέλεια ούτε ότι οφείλουν το οτιδήποτε. Από αυτή την άποψη, διαθέτουν οι αντίχριστοι ανθρώπινη φύση; Σίγουρα όχι. Προκαλούν κάθε είδους ζημιά στον εκλεκτό λαό του Θεού και φέρνουν τέτοιο κακό στο έργο της εκκλησίας —ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να το δει αυτό ξεκάθαρα και μπορεί να δει τη διαδοχή των πονηρών έργων των αντίχριστων. Και όμως οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται ούτε αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός· αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν ότι σφάλλουν ή ότι είναι υπεύθυνοι. Δεν είναι αυτό μια ένδειξη ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Σε τέτοιον βαθμό αποστρέφονται την αλήθεια οι αντίχριστοι. Όση μοχθηρία κι αν διαπράξουν, αρνούνται πεισματικά να την παραδεχτούν και παραμένουν ανυποχώρητοι μέχρι τέλους. Αυτό αποδεικνύει επαρκώς ότι οι αντίχριστοι δεν παίρνουν ποτέ στα σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού ούτε αποδέχονται ποτέ την αλήθεια. Δεν έχουν φτάσει σε σημείο να πιστεύουν στον Θεό· είναι υποχείρια του Σατανά, τα οποία ήρθαν για να αναστατώσουν και να διαταράξουν το έργο του οίκου του Θεού. Στις καρδιές των αντίχριστων υπάρχει μόνο η φήμη και η κοινωνική θέση. Πιστεύουν ότι αν αναγνώριζαν το σφάλμα τους, τότε θα έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη και τότε η κοινωνική θέση και η φήμη τους θα υπονομεύονταν σοβαρά. Ως εκ τούτου, αντιστέκονται με τη στάση του τύπου «αρνήσου μέχρι να πεθάνεις». Όσο κι αν τους εκθέτουν ή τους αναλύουν οι άνθρωποι, εκείνοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να το αρνηθούν. Είτε η άρνησή τους είναι εσκεμμένη είτε όχι, εν ολίγοις, από μια άποψη, αυτές οι συμπεριφορές εκθέτουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Από μια άλλη άποψη, δείχνει πόσο πολύ οι αντίχριστοι εκτιμούν τη δική τους κοινωνική θέση, τη φήμη και τα συμφέροντά τους. Εν τω μεταξύ, ποια είναι η στάση τους απέναντι στο έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Είναι μια στάση περιφρόνησης και ανευθυνότητας. Στερούνται κάθε συνείδησης και λογικής. Δεν καταδεικνύει αυτά τα ζητήματα η αποφυγή ευθυνών των αντίχριστων; Από τη μια πλευρά, η αποφυγή ευθυνών αποδεικνύει τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, ενώ από την άλλη πλευρά, δείχνει την έλλειψη συνείδησης, λογικής και ανθρώπινης φύσης. Όσο κι αν βλάπτεται η ζωή-είσοδος των αδελφών από την αναστάτωση και από το κακό που τους κάνουν, δεν κατηγορούν τον εαυτό τους και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να τους στενοχωρήσει. Τι είδους πλάσμα είναι αυτό; Ακόμα και η παραδοχή ενός μέρους του λάθους τους θα μετρούσε σαν να έχουν λίγη συνείδηση και λογική, αλλά οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν ούτε αυτήν την ελάχιστη ποσότητα ανθρώπινης φύσης. Συνεπώς, τι θα λέγατε ότι είναι αυτοί; Οι αντίχριστοι είναι στην ουσία τους διάβολοι. Ανεξάρτητα από το πόση ζημιά προκαλούν στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν το βλέπουν. Δεν λυπούνται ούτε στο ελάχιστο στην καρδιά τους απ’ αυτό και ούτε επιπλήττουν τον εαυτό τους, και πολύ περισσότερο δεν αισθάνονται υπόχρεοι. Αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση αυτό που οφείλει να βλέπει κανείς σε κανονικούς ανθρώπους. Είναι διάβολοι, και οι διάβολοι δεν έχουν ίχνος συνείδησης ή λογικής. Όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν και όσες μεγάλες ζημιές κι αν προκαλέσουν στο έργο της εκκλησίας, αρνούνται πεισματικά να το παραδεχτούν. Θεωρούν ότι αν το παραδέχονταν, αυτό θα σήμαινε ότι έκαναν κάτι λάθος. Σκέφτονται: «Είναι δυνατόν να έκανα κάτι λάθος; Ποτέ δεν θα έκανα κάποιο λάθος! Αν με υποχρεώσουν να παραδεχτώ το λάθος μου, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε προσβολή για τον χαρακτήρα μου; Ναι μεν είχα εμπλοκή σ’ αυτό το περιστατικό, αλλά ούτε εγώ το προκάλεσα ούτε εγώ ήμουν ο βασικός υπεύθυνος. Πήγαινε να ψάξεις όποιον θέλεις, εμένα, όμως, μην έρθεις να με βρεις. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορώ να παραδεχτώ αυτό το λάθος. Δεν μπορώ να επωμιστώ αυτήν την ευθύνη!» Νομίζουν ότι, αν αναγνωρίσουν το λάθος τους, θα τους αποδοκιμάσουν, θα τους καταδικάσουν σε θάνατο, και θα τους στείλουν στην κόλαση και στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια; Μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα μετανοήσουν αληθινά; Οι αντίχριστοι, όπως κι αν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, συνεχίζουν να αντιστέκονται σ’ αυτή, να στρέφονται εναντίον της αλήθειας και να την αψηφούν μέσα στα βάθη της καρδιάς τους. Ακόμα και αφού απομακρυνθούν, συνεχίζουν να μην παραδέχονται τα λάθη τους και δεν δείχνουν καμία απολύτως εκδήλωση μετάνοιας. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 10 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και δεν παραδέχονται ότι έκαναν λάθος. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 20 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να δικαιολογηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Και ακόμα πιο απεχθές είναι ότι όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 30 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, λέγοντας: «Αφού δεν έκανα λάθος, δεν μπορώ να παραδεχτώ κάτι τέτοιο. Δεν ήταν δική μου ευθύνη, δεν θα πρέπει να την επωμιστώ». Και προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, αυτοί οι αντίχριστοι, 30 χρόνια μετά την απομάκρυνσή τους, συνεχίζουν να διατηρούν μια στάση αντίστασης ως προς το πώς τους χειρίστηκε η εκκλησία. Ακόμα και μετά από 30 χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Άρα, πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια; Μήπως δεν διάβασαν τον λόγο του Θεού ούτε έκαναν αυτοκριτική; Μήπως δεν προσεύχονταν στον Θεό και δεν Του εκμυστηρεύονταν τίποτα; Μήπως δεν άκουγαν κηρύγματα και συναναστροφή; Μήπως είναι άμυαλοι και δεν διαθέτουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι στ’ αλήθεια μυστήριο το πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια. Τριάντα χρόνια μετά το γεγονός, είναι ακόμα γεμάτοι πικρία, αφού νομίζουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς αδίκησαν, ότι ο Θεός δεν τους καταλαβαίνει, ότι ο οίκος του Θεού τούς φέρθηκε άσχημα, τους δημιούργησε προβλήματα, τους έφερε δυσκολίες και τους κατηγόρησε άδικα. Πείτε Μου, μπορούν άραγε να αλλάξουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν μπορούν να αλλάξουν με τίποτα. Μέσα στην καρδιά τους είναι γεμάτοι εχθρικότητα απέναντι στα θετικά πράγματα, γεμάτοι αντίσταση και εναντίωση. Πιστεύουν ότι οι άλλοι, επειδή εξέθεσαν τις κακές τους πράξεις και τους κλάδεψαν, έβλαψαν τον χαρακτήρα τους, τους ατίμασαν και προκάλεσαν τρομερή ζημιά στη φήμη και στη θέση τους. Δεν πρόκειται ποτέ να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, να αναζητήσουν και να αναγνωρίσουν τα δικά τους λάθη ως προς αυτό το ζήτημα, και δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετήσουν μια στάση κατά την οποία μετανοούν ή παραδέχονται τα λάθη τους, πόσο μάλλον να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Σήμερα, συνεχίζουν να έχουν μέσα τους ανυπακοή, δυσαρέσκεια και παράπονο, καθώς δικαιολογούν τον εαυτό τους στον Θεό και Του ζητούν να αποκαταστήσει αυτές τις αδικίες, να αποκαλύψει το συγκεκριμένο ζήτημα, και να κρίνει ποιος ακριβώς είχε δίκιο και ποιος άδικο, σε τέτοιον βαθμό, ώστε εξαιτίας αυτού του ζητήματος αμφιβάλλουν και αρνούνται ακόμα και τη δικαιοσύνη του Θεού, και αμφιβάλλουν και αρνούνται το γεγονός ότι στον οίκο του Θεού κυβερνάει η αλήθεια και ο Θεός. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Μήπως αποδέχονται την αλήθεια; Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· είναι κάθετοι και δεν την αποδέχονται με τίποτα. Από αυτό, διαπιστώνουμε ότι η φύση-ουσία ενός αντίχριστου αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια.

Εφόσον οι αντίχριστοι δεν δέχονται το κλάδεμα, ξέρουν άραγε καθόλου τι σημαίνει κλάδεμα; Όταν συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας, τι λένε; Τι μαθαίνουν στους άλλους; Λένε: «Ο θεός χρησιμοποιεί το κλάδεμα ως μέθοδο για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην τελείωση. Τους δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Όταν οι άνθρωποι κλαδεύονται, πρέπει να το αποδέχονται και να υποτάσσονται σ’ αυτό χωρίς επιφυλάξεις. Εκείνοι που δεν αποδέχονται το κλάδεμα είναι άνθρωποι που επαναστατούν εναντίον του θεού και δεν αγαπούν την αλήθεια. Αν θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς το κλάδεμα· έτσι οδηγεί ο θεός τους ανθρώπους στην τελείωση, και κάθε άνθρωπος πρέπει να το βιώσει αυτό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αποδοχή του κλαδέματος είναι ένα από τα καλύτερα μονοπάτια άσκησης για να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια, και μ’ αυτόν τον τρόπο να φτάσουν στην αυτογνωσία και να ικανοποιήσουν τον θεό. Όποιος κι αν είσαι —είτε επικεφαλής είτε συνηθισμένος πιστός— και όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να κλαδευτείς. Αν δεν μπορείς να αποδεχτείς το κλάδεμα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις ανάστημα, ότι είσαι παιδί. Όποιος μπορεί να αποδεχτεί το κλάδεμα είναι ώριμος ενήλικας που διαθέτει ζωή και είναι ικανός να οδηγηθεί στην τελείωση». Αυτές οι μεγαλοστομίες βγαίνουν από το στόμα των αντίχριστων σαν σφυροκοπήματα και ακούγονται υπέροχες! Τι είναι όμως αυτά τα λόγια; Άραγε, είναι έστω και μια κουβέντα απ’ αυτά που ξεστομίζουν η αλήθεια; Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό; Κι εσείς λέτε τέτοια πράγματα πολλές φορές, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Για πείτε Μου, τι είναι αυτά τα λόγια; (Δόγματα.) Συνοψίστε και ορίστε τι είναι τα δόγματα με μια κοινή φράση. (Συνθήματα.) Μπορείτε να βρείτε άλλες φράσεις; (Άχρηστα, θεωρητικά λόγια.) Άλλες; (Είναι όλα σκουπίδια και μπούρδες.) Σωστά, αυτός ο ορισμός το πέτυχε διάνα και είναι αληθινός. Αυτό λέγεται καθημερινή γλώσσα: Όλα τα δόγματα είναι μπούρδες. Τι υποδηλώνει η λέξη «μπούρδες»; Κενά λόγια. Πώς το ορίζουμε στην πραγματικότητα; Ως λόγια και δόγματα. Αυτά τα λόγια που λένε οι αντίχριστοι δεν είναι παρά λόγια και δόγματα. Όσον αφορά το θέμα του κλαδέματος, μπορούν και ξεστομίζουν συχνά τέτοια δόγματα, αλλά αυτό αποδεικνύει άραγε ότι καταλαβαίνουν και αντιλαμβάνονται πραγματικά το ζήτημα; Μόλις τους ακούσεις να λένε αυτά τα λόγια, καταλαβαίνεις ότι δεν κατανοούν τι είναι στ’ αλήθεια το κλάδεμα. Το γεγονός ότι μπορούν και ξεστομίζουν έναν τέτοιον σωρό χαζομάρες δείχνει ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν πραγματικά έπρεπε να κλαδευτούν, δεν θα υπήρχε περίπτωση να το δεχτούν. Η στάση ενός αντίχριστου απέναντι στο κλάδεμα είναι εχθρική και αποτελεί αντίσταση· δεν το αποδέχεται ούτε υποτάσσεται σ’ αυτό ως την αλήθεια. Θεωρεί πως κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή για τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά του.

Έχετε να πείτε κανένα άλλο παράδειγμα σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα; (Κάποιοι αντίχριστοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, μπορεί επιφανειακά να δείχνουν ότι αποκτούν αυτογνωσία, αλλά κατά βάθος, διατυπώνουν σοφιστείες και έχουν την τάση να παραπλανούν τους ανθρώπους. Κάποιες φορές, αν έχουν κάνει κάποιο λάθος, λένε: «Ο θεός το επέτρεψε να συμβεί, πρέπει να υποταχθούν όλοι στην κυριαρχία του θεού». Σε κάποιες περιπτώσεις, οι αντίχριστοι διατυπώνουν ακόμα και ψεύτικες κατηγορίες, λέγοντας: «Δεν πρέπει να προσπαθείτε να πιάσετε τους επικεφαλής και τους εργάτες στα πράσα ούτε να έχετε ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις απ’ αυτούς». Οι αντίχριστοι λένε τέτοια πράγματα με σκοπό να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να μην τους επιτρέψουν να τους διακρίνουν.) Αυτή είναι μια εκδήλωση· δηλαδή, οι αντίχριστοι παρουσιάζουν τα λάθη για σωστά, κάνουν το άσπρο μαύρο. Επειδή τρέμουν ότι οι άλλοι θα διακρίνουν τα προβλήματά τους, τρέχουν να διατυπώσουν σοφιστείες και να εφαρμόσουν έναν σωρό γλωσσικά κόλπα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να αναστατώσουν το μυαλό τους και να θαμπώσουν την όρασή τους, έτσι ώστε να μην τους αφήσουν να μάθουν ούτε να διακρίνουν τα όσα έκαναν, κι έτσι να διατηρήσουν την υψηλή τους θέση και την καλή τους φήμη στο μυαλό των άλλων. Γι’ αυτό το είδος συμπεριφοράς μιλήσαμε μόλις πριν από λίγο, όσον αφορά το γεγονός ότι οι αντίχριστοι δεν πρόκειται με τίποτα να μεταστραφούν μόλις κλαδευτούν, ή όταν έχουν κάνει κάποιο λάθος ή έχουν ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι. Πείτε μου μερικά ακόμα παραδείγματα. (Οι αντίχριστοι κρατάνε κακία σε όποιον τους κλαδέψει, και αργότερα μπορεί μέχρι και να ψάξουν να βρουν ευκαιρίες να τον εκδικηθούν και να του επιτεθούν.) Η επίθεση και η εκδίκηση είναι ακόμα μια εκδήλωση. Με ποιον τρόπο συνδέεται αυτό με το γεγονός ότι οι αντίχριστοι προστατεύουν τη θέση και τη φήμη τους; Για ποιον λόγο θέλουν να επιτεθούν και να εκδικηθούν; (Όποιος τους κλάδεψε εξέθεσε καθετί κακό που έχουν κάνει και όλα τα πραγματικά γεγονότα. Έπληξε τη θέση και τη φήμη τους, και κατέστρεψε την εικόνα που είχαν γι’ αυτούς οι άλλοι στην καρδιά τους· γι’ αυτό τους κρατάνε κακία.) Σωστά, εκεί εντοπίζεται η σύνδεση. Θεωρούν ότι εκείνοι που τους κλάδεψαν, κι έτσι τους εξέθεσαν μπροστά σε τόσο πολλούς ανθρώπους, πλήγωσαν την περηφάνεια τους, τους έφεραν σε αμήχανη θέση, χάλασαν τη φήμη τους και έβαλαν σε μεγάλο κίνδυνο τη θέση που έχουν στο μυαλό των άλλων. Γι’ αυτόν τον λόγο και παίρνουν εκδίκηση. Στο συγκεκριμένο ζήτημα, ζημιώθηκε η φήμη και η θέση τους, και θέλοντας να ξεσπάσουν την αγανάκτησή τους και το μίσος που έχουν στην καρδιά τους, ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για να επιτεθούν και να εκδικηθούν εκείνους που τους εξέθεσαν και τους κλάδεψαν. Ποιες άλλες εκδηλώσεις παρουσιάζουν οι αντίχριστοι; (Κάποιοι αντίχριστοι είναι επιπλέον και πάρα πολύ πανούργοι. Όταν κάποιος τους κλαδεύει, μπορεί επιφανειακά να μην τον αντικρούουν ούτε να κάνουν δηλώσεις, και μπορεί στ’ αλήθεια να φαίνεται ότι αποκτούν κάποια αυτογνωσία· αργότερα, όμως, συνεχίζουν να διαπράττουν τις ίδιες κακές πράξεις που έκαναν και πριν, και δεν μετανοούν ποτέ αληθινά. Με τέτοια προσωπεία σαν κι αυτό παραπλανούν τους ανθρώπους.) Αυτή είναι ακόμα μια εκδήλωση. Ένα συγκεκριμένο είδος αντίχριστου κάνει ακριβώς αυτό. Αυτοί σκέφτονται μέσα τους: «Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα. Προς το παρόν, θα κάνω υπομονή και δεν θα σου επιτρέψω να με διακρίνεις. Αν σε αντικρούσω ανοιχτά και αρνηθώ να δεχτώ το κλάδεμα, τότε θα πεις πως είμαι κάποιος που δεν κάνει πράξη ούτε αγαπάει την αλήθεια, κι αν μαθευτεί κάτι τέτοιο, θα έχει επιπτώσεις στη φήμη μου. Αν το μάθαιναν αυτό οι αδελφοί και οι αδελφές μας, είναι βέβαιο πως θα αρνούνταν να δεχτούν ως επικεφαλής κάποιον που δεν αγαπά ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Πρέπει πρώτα να φτιάξω μια καλή εικόνα. Όταν έρθω αντιμέτωπος με το κλάδεμα και κάποιος εκθέσει τα όποια λάθη ή παραβάσεις έχω κάνει, θα το υπομείνω χαμογελαστός, θα παριστάνω ότι το αποδέχομαι και θα γνέφω για να δείξω ότι το παραδέχομαι, και δεν θα αφήσω κανέναν να με διακρίνει ή να καταλάβει τι σκέφτομαι πραγματικά. Έπειτα, μπορώ να βάλω ένα προσωπείο, να κλάψω λίγο, να πω κάποια πράγματα σχετικά με το ότι χρωστάω στον θεό, και να τελειώνει το ζήτημα. Αν το κάνω αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές θα νομίζουν ότι είμαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, κι έτσι θα παραμείνω δικαιωματικά επικεφαλής· και τότε θα διαφυλαχθεί η φήμη και η θέση μου, έτσι δεν είναι;» Όλα όσα κάνουν είναι ένα προσωπείο. Θα λέγατε ότι είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ανθρώπους σαν κι αυτούς; (Δεν είναι εύκολο να τους διακρίνει κανείς.) Χρειάζεται να τους παρατηρήσεις και να αλληλεπιδράσεις μαζί τους για κάποιο διάστημα για να δεις αν, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα, προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά και αν όντως ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όσο καλά και όσο σωστά κι αν μιλάνε επιφανειακά, κάτι τέτοιο είναι προσωρινό· αργά ή γρήγορα, θα βγει στο φως ο αληθινός τρόπος σκέψης τους. Ακόμα κι αν δεν τους αποκαλύψει ο Θεός, μπορούν άραγε οι αντίχριστοι να κρατήσουν τόσο καλά κρυμμένα αυτά που σκέφτονται πραγματικά και τη φύση-ουσία τους; Μπορούν να τα συγκαλύπτουν για μια ζωή; Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο· αργά ή γρήγορα, αυτά τα πράγματα θα βγουν στο φως. Άρα, όσο μοχθηροί ή πονηροί κι αν είναι οι αντίχριστοι, εφόσον έχουν μέσα τους προθέσεις και κίνητρα, και εφόσον με τις πράξεις τους πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια, στο τέλος οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια θα τους διακρίνουν και θα τους καταλάβουν. Τέτοιοι αντίχριστοι είναι οι πιο πονηροί απ’ όλους· εκ πρώτης όψεως, δείχνουν ότι αποδέχονται την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους και στην ουσία τους, δεν αγαπούν την αλήθεια, και μάλιστα αποστρέφονται τα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Επειδή είναι ευφραδείς, οι πιο πολλοί δεν μπορούν να τους διακρίνουν· μόνο όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν και να καταλάβουν ανθρώπους σαν κι αυτούς. Έχετε άλλα παραδείγματα; (Ήταν ένας αντίχριστος που έβλεπε ότι οι συνεργάτες του είχαν καλύτερο επίπεδο απ’ τον ίδιο και ήταν καλύτεροι απ’ αυτόν στο έργο. Για να διασφαλίσει τη θέση του, διαστρέβλωνε κρυφά τα γεγονότα και κατέκρινε τους συνεργάτες και τους συντρόφους του, παραπλανώντας τους ανθρώπους, παρασύροντάς τους και αναγκάζοντάς τους να τον ακούσουν. Αυτό προκάλεσε εκατέρωθεν καχυποψία ανάμεσα στους συνεργάτες του. Έπαψαν να συνεργάζονται αρμονικά και δεν υπήρχαν αποτελέσματα σε καμία πτυχή του έργου. Όταν εκτέθηκαν οι κακές πράξεις του αντίχριστου, εκείνος όχι μόνο δεν το αποδεχόταν, αλλά έλεγε ακόμα και δικαιολογίες και προσπαθούσε να αποφύγει την ευθύνη. Ήταν ολοφάνερο ότι θα έκανε τα πάντα για χάρη της φήμης και της θέσης του· όσους αδελφούς και αδελφές κι αν έβλαπτε, και όσο σοβαρά κι αν αναστάτωνε και διατάρασσε το έργο του οίκου του Θεού, πολύ απλά δεν τον ένοιαζε, πόσο μάλλον τον στενοχωρούσε ή του δημιουργούσε ενοχές. Δεν είχε ούτε ίχνος ανθρώπινης φύσης ή λογικής.) Με δυο λόγια, οι αντίχριστοι δεν διστάζουν καθόλου να θυσιάσουν τα συμφέροντα κανενός για να προστατέψουν τη δική τους φήμη και θέση. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τους πατήσουν όλους για να διατηρήσουν τη θέση τους, δεν διστάζουν να το κάνουν. Όταν είναι να προστατέψουν τη φήμη και τη θέση τους, δεν τους νοιάζει αν οι άλλοι θα ζήσουν ή θα πεθάνουν και, πολύ απλά, το έργο του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας δεν τα έχουν καν στο μυαλό τους και δεν τα λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους. Από αυτές τις πράξεις διαπιστώνουμε ότι οι αντίχριστοι δεν είναι άνθρωποι του οίκου του Θεού· είναι άπιστοι που έχουν μπει με ύπουλο τρόπο. Ο οίκος του Θεού δεν είναι το σπίτι τους, άρα κανένα από τα συμφέροντά του δεν έχει την παραμικρή σχέση μ’ αυτούς. Θέλουν μόνο να πετύχουν τον στόχο τους να ασκήσουν την εξουσία και να ελέγξουν τους ανθρώπους, και να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες στον οίκο του Θεού. Επειδή οι αντίχριστοι έχουν τέτοιου είδους φύση-ουσία, δεν αποδέχονται σε καμία περίπτωση το κλάδεμα ούτε αποδέχονται καμία πτυχή της αλήθειας.

Από τα παραδείγματα που δώσαμε μόλις τώρα, καταλαβαίνετε ότι οι αντίχριστοι έχουν έμφυτη τη φιλοδοξία και την επιθυμία να επιδιώκουν τη φήμη και τη θέση. Έτσι γεννιούνται οι αντίχριστοι, με τέτοια φύση-ουσία. Δεν το μαθαίνουν αυτό σε καμία περίπτωση μετά τη γέννησή τους, δεν αποτελεί συνέπεια του περιβάλλοντός τους. Είναι όπως κάποιοι άρρωστοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν κολλάνε τις αρρώστιες μετά τη γέννησή τους, αλλά αντίθετα τις κληρονομούν. Τέτοιου είδους αρρώστιες είναι αδύνατο να θεραπευτούν. Οι αντίχριστοι γεννιούνται με τη φιλοδοξία να επιδιώξουν τη φήμη και τη θέση, και δεν έχουν καμία διαφορά από τις μετενσαρκώσεις των διαβόλων βασιλιάδων. Οι αντίχριστοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, και δεν αποδέχονται με τίποτα την κρίση και την παίδευση του Θεού. Οπότε, όπως κι αν τους κλαδέψει κάποιος, δεν πρόκειται να το δεχτούν. Αν τους κλαδέψει ένας συνηθισμένος αδελφός ή αδελφή, τότε θα είναι ακόμα λιγότερο πρόθυμοι να το δεχτούν. Πιστεύουν: «Δεν έχεις τα προσόντα να με κλαδέψεις, δεν είσαι άξιος! Πόσες μέρες είσαι πιστός; Όταν πίστεψα εγώ, εσύ δεν είχες καν γεννηθεί! Όταν έγινα επικεφαλής, εσύ δεν είχες αρχίσει καν να πιστεύεις στον θεό!» Τέτοια στάση έχουν απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές που τους κλαδεύουν. Εστιάζουν στα προσόντα και στην αρχαιότητα, και απορρίπτουν το κλάδεμα γι’ αυτούς τους λόγους. Άρα, όταν τους κλαδεύει ο Άνωθεν, μπορούν να το αποδεχτούν; Με βάση τη φύση-ουσία τους, δεν πρόκειται να το δεχτούν ούτε αυτό. Μπορεί μεν επιφανειακά να μην πουν τίποτα, η καρδιά τους, όμως, είναι βέβαιο ότι θα αντισταθεί και θα το αρνηθεί. Αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Όταν οι αντίχριστοι βρεθούν στ’ αλήθεια αντιμέτωποι με το κλάδεμα του Άνωθεν, η πιο συνηθισμένη εκδήλωσή τους είναι να διαφωνήσουν απεγνωσμένα και να υποστηρίξουν τον εαυτό τους με σκοπό να αποφύγουν την ευθύνη, ακόμα και να πουν ψέματα στον Άνωθεν και να κρύψουν πράγματα από τους κατωτέρους τους, ώστε να τη γλιτώσουν φτηνά. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν πολλές φορές την προσέγγιση του να πουν ψέματα στον Άνωθεν και να κρύψουν πράγματα από τους κατωτέρους τους, έτσι ώστε να μην τους κλαδέψει ο Άνωθεν. Για παράδειγμα, αν μια εκκλησία έχει πολλά προβλήματα, δεν τα αναφέρουν ποτέ. Αν θελήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές τους να αναφέρουν αυτά τα προβλήματα, εκείνοι δεν τους αφήνουν να το κάνουν, ενώ καταπιέζουν και αποκλείουν όποιον το κάνει. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι αναγκάζονται να μην ανακατευτούν, να αφήσουν τα προβλήματα άλυτα και να γίνουν ανθρωπάρεσκοι. Οι αντίχριστοι αποσιωπούν όλα τα προβλήματα της εκκλησίας, τα κρατάνε τελείως μυστικά και δεν αφήνουν τον Άνωθεν να επέμβει ή να κάνει ερωτήσεις. Οι αντίχριστοι, επίσης, καθυστερούν όσο περισσότερο μπορούν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν και δεν τις μεταδίδουν ούτε τις εφαρμόζουν. Αν οι εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν δεν έχουν κανέναν απολύτως αντίκτυπο στην προσωπική τους φήμη ή θέση, τότε μπορεί να κάνουν κάποιες επιφανειακές ανακοινώσεις και να προσποιούνται ότι ενεργούν, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να τις εφαρμόσουν στην πραγματικότητα. Αν οι εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν συνιστούν απειλή για τη φήμη και τη θέση τους ή έχουν κάποιον αντίκτυπο σ’ αυτά τα πράγματα, τότε πρέπει να σκεφτούν. Πρέπει να σκεφτούν πώς να ενεργήσουν, σε ποιον να ενεργήσουν και πότε να ενεργήσουν. Αναγκάζονται όσον αφορά αυτά τα πράγματα να βαδίζουν σε μια λεπτή γραμμή, υπολογίζοντάς τα συνεχώς στο μυαλό τους. Αν παρουσιαστούν κάποια προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, οι αντίχριστοι ξέρουν ότι, όταν ο Άνωθεν διαπιστώσει αυτά τα ζητήματα, σίγουρα θα κλαδευτούν ή ακόμα και θα απομακρυνθούν. Γι’ αυτό και αποκρύπτουν τα προβλήματα και δεν τα αναφέρουν στον Άνωθεν. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου τι αντίκτυπο ή τι ζημιά θα προκαλέσουν αυτά τα προβλήματα στο έργο του οίκου του Θεού αν δεν λυθούν· δεν τους ενδιαφέρουν οι οποιεσδήποτε απώλειες που θα υποστεί το έργο του οίκου του Θεού. Δεν εξετάζουν ποιες ενέργειες θα ωφελήσουν το έργο του οίκου του Θεού ούτε ποιες θα ικανοποιήσουν τον Θεό. Σκέφτονται μόνο τη δική τους φήμη και θέση, πώς θα τους δει και θα τους φερθεί ο Άνωθεν και πώς θα διασφαλίσουν τη φήμη και τη θέση τους, ώστε να μην πληγούν. Έτσι βλέπουν τα πράγματα και σκέφτονται τα προβλήματα οι αντίχριστοι, και αυτό αντιπροσωπεύει απόλυτα τη διάθεσή τους. Άρα, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αναφέρουν με ειλικρίνεια τα προβλήματα που επικρατούν εντός της εκκλησίας ή προκύπτουν στο έργο τους. Όποιο έργο κι αν κάνουν, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουν, ακόμα κι αν συναντήσουν καταστάσεις που δεν ξέρουν πώς να χειριστούν ή όπου δεν ξέρουν τι να επιλέξουν, την ώρα που εκτελούν αυτό το έργο, θα το συγκαλύψουν και θα το κρύψουν, από φόβο μήπως ο Άνωθεν πει πως έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, ή μήπως διαπιστώσει την πραγματική τους κατάσταση, ή τους κλαδέψει επειδή δεν χειρίστηκαν και δεν έλυσαν άμεσα αυτές τις δυσκολίες ή καταστάσεις. Οι αντίχριστοι παραβλέπουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και το έργο της εκκλησίας, έτσι ώστε να αποφύγουν το κλάδεμα από τον Άνωθεν. Δεν διστάζουν να θυσιάσουν το έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας με σκοπό να διαφυλάξουν τη θέση και τον βιοπορισμό τους, αλλά και να φροντίσουν να έχει ο Άνωθεν καλή εντύπωση γι’ αυτούς. Δεν τους νοιάζει να καθυστερήσουν ή να επηρεάσουν την πρόοδο του έργου της εκκλησίας, και ακόμα λιγότερο τους νοιάζει η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές ή τα προβλήματα που υπάρχουν όσον αφορά τη ζωή-είσοδό τους, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να τα λύσουν και δεν πρόκειται να αναζητήσουν κάτι από τον Άνωθεν. Ξέρουν πολύ καλά ότι αν αποκρύψουν τα προβλήματα και αν τα αφήσουν άλυτα, αυτό θα καθυστερήσει και θα επηρεάσει την πρόοδο του έργου της εκκλησίας, αλλά και θα προκαλέσει απώλειες στη ζωή των αδελφών, όμως όλα αυτά τα παραβλέπουν και δεν νοιάζονται γι’ αυτά. Όποια σημαντικά προβλήματα κι αν προκύπτουν στην εκκλησία, ποτέ δεν τα αναφέρουν, αλλά αντίθετα κάνουν το παν για να τα κρύψουν και να τα συγκαλύψουν. Σε περίπτωση που οι αδελφοί και οι αδελφές ανακαλύψουν τις κακές τους πράξεις και γράψουν επιστολές καταγγελίας, οι αντίχριστοι προσπαθούν ακόμα περισσότερο να αποκρύψουν και να συγκαλύψουν αυτές τις επιστολές. Και τι στόχο έχουν όταν κρύβουν και συγκαλύπτουν αυτές τις επιστολές; Να διατηρήσουν τη θέση τους, να προστατέψουν τη φήμη και το κύρος τους, και να διατηρήσουν ό,τι έχουν εκείνη τη στιγμή στην κατοχή τους. Νομίζουν πως το να απομακρυνθούν ή το να τους χαρακτηρίσει ο Άνωθεν ως ακατάλληλους για το έργο τους είναι σαν να χάνουν τη ζωή τους και να έχουν καταδικαστεί σε θάνατο, πως είναι σαν να έχουν φτάσει στο τέλος του δρόμου ως προς την πίστη τους στον Θεό. Γι’ αυτό, ό,τι κι αν συμβεί, δεν αναζητούν ποτέ κάτι από τον Άνωθεν. Αντίθετα, ψάχνουν να βρουν τρόπους για να συγκαλύψουν όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στο έργο τους και να μην αφήσουν τον Άνωθεν να τα ανακαλύψει. Δεν είναι πολύ ποταπή αυτή η τακτική τους; Πιστεύουν ότι ένας καλός επικεφαλής στα μάτια του Θεού και του Άνωθεν πρέπει να είναι κάποιος που δεν έχει ποτέ κανένα πρόβλημα και καμία δυσκολία, κάποιος που μπορεί να χειριστεί σωστά όλα τα ζητήματα και που είναι κατάλληλος για κάθε είδους έργο. Θεωρούν πως ένας καλός επικεφαλής δεν παραπονιέται ποτέ πως έχει δυσκολίες ούτε αναζητά όταν παρουσιάζονται προβλήματα, και πως ένας καλός επικεφαλής πρέπει οπωσδήποτε να είναι στα μάτια του Θεού και του Άνωθεν ένας άνθρωπος τέλειος, άψογος, που μπορεί να κάνει καλά το έργο χωρίς να χρειάζεται να τον κλαδέψει ο Άνωθεν. Συνεπώς, διαφυλάττουν με θέρμη τη θέση τους, ελπίζοντας να κάνουν καλή εντύπωση στον Άνωθεν, και να Τον κάνουν να πιστέψει λανθασμένα ότι είναι κατάλληλοι για το έργο τους, ότι μπορούν να επωμιστούν το έργο τους, και ότι δεν πρόκειται να εμφανιστούν σοβαρά προβλήματα· επομένως, θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος να τους κάνει απευθείας ερωτήσεις για το έργο τους ούτε να τους καθοδηγήσει, και ασφαλώς δεν υπάρχει λόγος να τους κλαδέψει. Οι αντίχριστοι θέλουν να φτιάξουν μια τέτοια εικόνα για τον εαυτό τους, να κάνουν τους άλλους να πιστέψουν λανθασμένα ότι ο Θεός πιστεύει σ’ αυτούς και τους εμπιστεύεται τα πάντα, ότι τους αναθέτει σημαντικές εργασίες και ότι τους έχει μεγάλη εμπιστοσύνη, σε σημείο που να διστάζει να τους κλαδέψει, φοβούμενος ότι σε περίπτωση που πέσουν στην αρνητικότητα και χαλαρώσουν, θα επηρεαστεί το έργο. Οι αντίχριστοι κάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές να πιστέψουν ότι οι ίδιοι είναι δημοφιλείς στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία, και ότι είναι σπουδαίες προσωπικότητες στον οίκο του Θεού. Για ποιον λόγο θέλουν να επιβάλουν στους αδελφούς και τις αδελφές μια τέτοια ψευδαίσθηση και ένα τέτοιο προσωπείο; Για να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν, προκειμένου να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης στην εκκλησία, καθώς και την υψηλή θέση και την ευνοϊκή μεταχείριση, σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορέσουν να πάρουν τη θέση του Θεού. Πολλές φορές λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Ο θεός δεν μπορεί να σας μιλήσει αυτοπροσώπως, δεν μπορεί να κατέβει στο επίπεδό σας και να επιτελέσει ο ίδιος έργο, και δεν θα ήταν δυνατόν να ζήσει δίπλα σας και να σας καθοδηγήσει σε καθετί που θα συναντήσετε στην καθημερινότητά σας. Ποιος, λοιπόν, θα εκτελέσει αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες, αν όχι επικεφαλής και εργάτες σαν κι εμάς;» Μολονότι κάνουν ό,τι μπορούν για να διαφυλάξουν τη θέση τους, πολλές φορές λένε τέτοια πράγματα και εκφράζουν τέτοιες ιδέες, έτσι ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να τους πιστέψουν και να τους εμπιστευτούν απόλυτα και χωρίς αμφιβολία. Ποια είναι η φύση της συγκεκριμένης πρακτικής τους; Δεν είναι να λένε ψέματα στον Άνωθεν και να κρύβουν πράγματα από τους κατωτέρους τους; (Ναι.) Αυτό είναι το έξυπνο στοιχείο της προσέγγισής τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους και το μόνο που κατορθώνουν είναι να παραπλανηθούν και να χρησιμοποιηθούν από αυτούς. Αν οι αντίχριστοι προσπαθούσαν να παραπλανήσουν απευθείας τους ανθρώπους λέγοντας: «Ο άνωθεν έχει πραγματικά πίστη σ’ εμένα, με ακούει σε όλα τα ζητήματα», τότε εκείνοι ίσως να ήταν λίγο υποψιασμένοι και να μπορούσαν να τους διακρίνουν κάπως· οι αντίχριστοι, όμως, δεν μιλάνε έτσι ευθέως. Χρησιμοποιούν έναν συγκεκριμένο τρόπο ομιλίας για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να πιστέψουν λανθασμένα ότι ο Άνωθεν μάλλον έχει πίστη και εμπιστοσύνη σ’ αυτούς για να τους έχει αναθέσει το έργο του επικεφαλής. Οι κουφιοκέφαλοι που δεν έχουν διάκριση και δεν επιδιώκουν την αλήθεια το χάφτουν και τους ακολουθούν. Και όταν συμβαίνει κάτι, αυτοί οι κουφιοκέφαλοι δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού, αλλά αντί γι’ αυτό προσέρχονται ενώπιον των αντίχριστων, ζητώντας από εκείνους να τους δείξουν την οδό και να διαλέξουν μονοπάτι γι’ αυτούς. Αυτόν τον στόχο θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι με τις πράξεις τους. Αν στην εκκλησία δεν υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια, οι οποίοι διακρίνουν και εκθέτουν τους αντίχριστους, τότε οι περισσότεροι θα τους πιστεύουν, θα τους λατρεύουν και θα τους ακολουθούν τυφλά, και θα ζουν υπό τον έλεγχό τους. Κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ επικίνδυνο! Αν κάποιος παραπλανηθεί και βρίσκεται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου για τρία με πέντε χρόνια, τότε θα υποστεί μεγάλες απώλειες στη ζωή του. Αν παραπλανηθεί και βρίσκεται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου για οκτώ ή δέκα χρόνια, τότε θα καταστραφεί εντελώς· ακόμα κι αν θέλει να λυτρωθεί, δεν θα έχει την ευκαιρία.

Οι αντίχριστοι παραπλανούν συχνά τους ανθρώπους, τους παίρνουν με το μέρος τους και τους ελέγχουν λέγοντάς τους ότι είναι δημοφιλείς στον οίκο του Θεού, ότι ο Θεός τούς έχει τοποθετήσει σε καίρια πόστα, καθώς και ότι τους εκτιμά και τους εμπιστεύεται, προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους, ο οποίος είναι να απολαμβάνουν συνέχεια τη θέση τους και να έχουν πάντα τον τελικό λόγο. Τι είναι αυτό που φοβούνται περισσότερο οι αντίχριστοι; Αυτό που τρέμουν είναι μήπως χάσουν τη θέση τους και βγάλουν κακή φήμη. Φοβούνται μήπως οι αδελφοί και οι αδελφές θεωρήσουν πως δεν επιδιώκουν την αλήθεια, πως έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και πως δεν έχουν πνευματική κατανόηση ή πως δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο και πως είναι ανίκανοι να κάνουν οποιοδήποτε πραγματικό έργο. Αυτά τα πράγματα τρέμουν περισσότερο μήπως ακούσουν οι αντίχριστοι. Μόλις ακούσουν τέτοιες δηλώσεις και ανακοινώσεις, οι αντίχριστοι πανικοβάλλονται και μάλιστα νευριάζουν, ενώ κάποιες φορές φτάνουν μέχρι το σημείο να ξεσπάσουν, λέγοντας: «Αφού εγώ έχω χαμηλό επίπεδο, εμπρός, χρησιμοποίησε όποιον μπορείς· έτσι κι αλλιώς, εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό το έργο! Δεν είναι δίκαιος ο θεός; Πιστεύω σ’ αυτόν τόσα χρόνια, παράτησα γι’ αυτόν την οικογένειά μου και την καριέρα μου, κι έκανα τόση προσπάθεια για όλους εσάς, τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Πώς και δεν μπορείτε να πείτε ούτε μια καλή κουβέντα για μένα;» Δεν δίνουν πια καμία σημασία στη φήμη και στη θέση τους, και δεν προσπαθούν πια να καλυφθούν ούτε να προσποιηθούν· η ασχήμια τους εμφανίζεται σε όλη της την έκταση. Αφού εκτονώσουν τον θυμό τους, σκουπίζουν τα δάκρυά τους και σκέφτονται: «Αχ όχι, ρεζιλεύτηκα. Θα πρέπει να επανέλθω δριμύτερος!» Στη συνέχεια, συνεχίζουν την προσποίηση, συνεχίζουν να μαθαίνουν ωραία συνθήματα και δόγματα, καθώς και να ακούνε, να διαβάζουν, να κηρύττουν και να παραπλανούν τους ανθρώπους. Θεωρούν ότι πρέπει να περισώσουν τη φήμη και τη θέση τους, και ελπίζουν πως μια μέρα, όταν φτάσει η ώρα των εκλογών, οι αδελφοί και οι αδελφές θα συνεχίσουν να τους σκέφτονται, θα θυμούνται ακόμα τα καλά πράγματα που έκαναν, θα θυμούνται το τίμημα που πλήρωσαν και όσα είπαν. Αυτό είναι τελείως ξεδιάντροπο, σωστά; Δεν έχει αλλάξει καθόλου η παλιά τους φύση, έτσι; Για ποιον λόγο δεν αλλάζουν ποτέ οι αντίχριστοι; Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία τους, δεν μπορούν να αλλάξουν· πολύ απλά, τέτοιοι είναι. Όταν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους γίνουν εντελώς καπνός, ξεσπάνε· και μετά ξαφνικά η συμπεριφορά τους βελτιώνεται αισθητά. Πρόσφατα ρώτησα πώς τα πάει κάποιος, και μερικοί αδελφοί και αδελφές Μού είπαν ότι είχε πολύ καλή συμπεριφορά. Τι σήμαινε να έχει κανείς «καλή συμπεριφορά»; Σήμαινε ότι τον τελευταίο καιρό φερόταν πολύ πιο φρόνιμα και ότι συμπεριφερόταν πολύ καλύτερα σε σχέση με πριν· είχε πάψει να προκαλεί προβλήματα, να επιτίθεται στους ανθρώπους και να ανταγωνίζεται για τη θέση, και είχε μάθει πώς να μιλάει στους ανθρώπους πιο γλυκά, πιο ταπεινά και πιο ήρεμα. Επιπλέον, χρησιμοποιούσε τα σωστά λόγια για να βοηθήσει τους άλλους, και στην καθημερινότητά του φαινόταν να ενδιαφέρεται και να φροντίζει ιδιαίτερα τους άλλους. Σαν να είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Είχε όμως αλλάξει πραγματικά; Όχι. Οπότε, τι ήταν εκείνες οι πρακτικές; (Εξωτερικές καλές συμπεριφορές.)

Κάποιοι αντίχριστοι, μόλις αποκαλυφθούν οι ίδιοι και φανερωθούν όλες οι κακές τους πράξεις, όποτε βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές, λένε: «Αισθάνομαι ότι τελευταία ο θεός με έχει φωτίσει και με έχει διαφωτίσει, και βρίσκομαι σε πολύ καλή κατάσταση. Αισθάνομαι τεράστιο μίσος για τις παλιότερες πράξεις μου και δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω ή να ξεπεράσω τις απώλειες που προκάλεσα στους αδελφούς και στις αδελφές μου. Λυπάμαι πολύ». Την ώρα που τα λένε αυτά, βάζουν τα κλάματα και παίρνουν μάλιστα την πρωτοβουλία να ζητήσουν από τους αδελφούς και τις αδελφές να τους κλαδέψουν, λέγοντας: «Μην ανησυχείτε που είμαι αδύναμος. Αν με δείτε να κάνω κάποιο λάθος, τότε κλαδέψτε με, μπορώ να το αποδεχτώ —μπορώ να το αποδεχτώ από τον θεό· δεν πρόκειται να σας κρατήσω κακία». Από εκεί που αρνούνταν πεισματικά, αντιστέκονταν και αψηφούσαν το κλάδεμα από τους αδελφούς και τις αδελφές, από εκεί που δικαιολογούσαν και υποστήριζαν με επιχειρήματα τον εαυτό τους, που ήταν πλημμυρισμένοι από αγανάκτηση, τώρα πια επιδιώκουν ενεργά το κλάδεμα. Πρόκειται για μια αρκετά γρήγορη αλλαγή στάσης, έτσι δεν είναι; Αυτό άραγε σημαίνει ότι νιώθουν τύψεις; Με βάση αυτήν τη στάση, μοιάζει σαν να έχουν μεταστραφεί, άρα πρέπει να τους κλαδέψεις. Με τον τρόπο αυτόν μπορεί να τους διευκολύνεις να συνειδητοποιήσουν τα λάθη που έχουν κάνει στο παρελθόν και να τους βοηθήσεις να φτάσουν στην αυτογνωσία. Εκείνη τη στιγμή, θα πρέπει να τους βοηθήσεις δείχνοντας κάποια ειλικρίνεια και να τους πεις: «Βλέπω πως τελευταία φέρεσαι πολύ καλά. Θα σου μιλήσω από καρδιάς. Αν κάτι από αυτά που θα πω είναι λάθος και δεν μπορείς να το αποδεχθείς, τότε μην του δώσεις σημασία· αν θεωρείς σωστά αυτά που θα πω, τότε αποδέξου τα από τον Θεό. Πρόθεσή μου είναι να σε βοηθήσω, όχι να σε κλοτσήσω την ώρα που είσαι κάτω ούτε να σου επιτεθώ. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας ο ένας στον άλλον και ας κάνουμε συναναστροφή. Παλιότερα, όταν υπηρετούσες ως επικεφαλής, περιφερόσουν καμαρωτός και αρνιόσουν να παραδεχτείς τα λάθη σου· ακόμα κι αν φαινομενικά παραδεχόσουν κάποια, κατά βάθος δεν αποδεχόσουν στ’ αλήθεια ότι έφταιγες. Και αργότερα, όταν σου τύχαινε το ίδιο ζήτημα, φερόσουν πάλι ακριβώς όπως και πριν. Ας συζητήσουμε, για παράδειγμα, για εκείνο το τελευταίο περιστατικό. Εξαιτίας της ανευθυνότητάς σου, κάτι δεν πήγε καλά, και η περιουσία του οίκου του Θεού υπέστη μεγάλη απώλεια. Η ανευθυνότητά σου οδήγησε, επίσης, στη σύλληψη και τη φυλάκιση πολλών αδελφών, και στο να πληρώσουν το τίμημα γι’ αυτό. Δεν νομίζεις ότι πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη; Αφού εσύ ήσουν ο άμεσα υπεύθυνος για το συμβάν, εσύ θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου και να μετανοήσεις. Για την ακρίβεια, αν παραδεχτείς το λάθος σου, τότε στη χειρότερη ο Θεός θα το εκλάβει ως παράβαση και δεν πρόκειται αυτό να επηρεάσει την επιδίωξη της αλήθειας από μέρους σου από δω και στο εξής. Επίσης, οι αδελφοί και οι αδελφές θα μπορούν να σου φερθούν σωστά και να σε θεωρήσουν μέλος του οίκου του Θεού· δεν πρόκειται να σε εξοστρακίσουν ούτε να σου επιτεθούν. Αληθεύει πως όλα όσα σχετίζονται με έναν άνθρωπο βρίσκονται στα χέρια του Θεού, αλλά αν δεν επιδιώξεις ποτέ την αλήθεια, τότε είναι σίγουρο πως ο Θεός θα νιώσει αποστροφή για σένα και θα σε εγκαταλείψει, και τότε θα γίνεις στόχος για καταστροφή. Εάν αποδεχτείς το έργο του Θεού και υποταχθείς σ’ αυτό, και αν μπορέσεις να μετανοήσεις πραγματικά, τότε ο Θεός δεν θα μνημονεύσει τις παραβάσεις που έκανες στο παρελθόν και θα παραμείνεις κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια ενώπιον του Θεού. Δεν ζητάμε την άφεση ή τη συγχώρεσή Του, αλλά τουλάχιστον πρέπει να κάνουμε αυτά που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι· αυτή είναι η ευθύνη και το καθήκον κάθε δημιουργήματος και σ’ αυτό το μονοπάτι πρέπει να βαδίζουμε όλοι μας». Αυτά είναι αληθινά λόγια, σωστά; Περιέχουν μήπως καθόλου κοροϊδία ή δόλο; Περιέχουν καθόλου σαρκασμό ή χλευασμό; (Όχι.) Είναι μονάχα κάποια λόγια που λέγονται από καρδιάς, με ηρεμία και σύμφωνα με την αρχή του να βοηθάει κανείς τους ανθρώπους και να τους διαπαιδαγωγεί. Τα λόγια αυτά είναι ορθά· μέσα τους υπάρχει ένα μονοπάτι άσκησης, καθώς και η αλήθεια που πρέπει να αναζητήσει κανείς. Οι αντίχριστοι, όμως, μπορούν άραγε να αποδεχτούν αυτά τα λόγια; Μπορούν να τα καταλάβουν και να τα κάνουν πράξη ως την αλήθεια; (Δεν μπορούν.) Πώς θα αντιδράσουν σ’ αυτά τα λόγια; «Ακόμα και τώρα, όλοι σας συνεχίζετε να πιάνεστε από το λάθος μου, δεν το ξεχνάτε με τίποτα, ε; Αφού ακόμα κι ο θεός δεν μνημονεύει τις παλιές παραβάσεις των ανθρώπων, εσείς για ποιον λόγο εξετάζετε συνέχεια τις δικές μου; Λέτε πως θέλετε να κάνετε μαζί μου μια κουβέντα από καρδιάς και πως με βοηθάτε. Τι σόι βοήθεια είναι αυτή; Προσπαθείτε προφανώς να εμμείνετε στο παρελθόν και να μου ρίξετε το φταίξιμο. Απλώς προσπαθείτε να με κάνετε να αναλάβω την ευθύνη, έτσι; Μόνο εγώ είμαι υπεύθυνος γι’ αυτό το περιστατικό; Αφού όλα βρίσκονται στα χέρια του θεού, αυτό σημαίνει ότι εκείνος είναι υπεύθυνος. Για ποιον λόγο, όταν έγινε εκείνο το περιστατικό, δεν μας έδωσε ο θεός καμία ένδειξη γι’ αυτό; Άραγε, δεν τα έχει ενορχηστρώσει αυτά ο θεός; Ε, τότε, γιατί κατηγορείτε εμένα;» Απλώς λένε τη γνώμη τους, έτσι δεν είναι; Πού εντοπίζεται το πρόβλημά τους; Εκ πρώτης όψεως, έδειχναν να έχουν κάνει μεταστροφή και να έχουν γίνει πιο ταπεινοί· έδειχναν πολύ καλύτερη συμπεριφορά από ό,τι προηγουμένως, λες και δεν επιδίωκαν πλέον τη θέση και τη φήμη, και λες και θα μπορούσαν να καθίσουν ήρεμα, να μιλήσουν με κάποιον και να συζητήσουν από καρδιάς. Άρα, πώς είναι ακόμα ικανοί να λένε κάτι τέτοιο; Ποιο πρόβλημα διαπιστώνετε εδώ; (Ο τρόπος με τον οποίο φέρθηκαν δεν ήταν παρά μια ψευδαίσθηση που έστησαν για να μπορέσουν να επανέλθουν δριμύτεροι.) Τι άλλο; (Δεν γνωρίζουν καθόλου πραγματικά τον εαυτό τους, και αυτά δεν είναι δείγματα αληθινής μεταμέλειας. Είναι απλώς κάποιου είδους υποκριτική πρακτική. Όταν συναναστρέφονται οι άλλοι μαζί τους σχετικά με τα προβλήματά τους, παραμένουν ανίκανοι να αποδεχτούν την αλήθεια. Είναι ξεκάθαρο ότι η φύση-ουσία τους είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια.) Δύο στοιχεία είναι πολύ ξεκάθαρα σ’ αυτό. Πρώτον, όταν ένας αντίχριστος χάνει τη θέση του, μια από τις καταστάσεις του είναι: «Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα» —είναι πάντα έτοιμος να επανέλθει δριμύτερος. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι οι αντίχριστοι, όσον αφορά το λανθασμένο μονοπάτι που ακολουθούσαν παλιότερα και τις παραβάσεις που διέπραξαν, δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν αληθινή αυτοκριτική. Δεν πρόκειται να παραδεχτούν τα λάθη τους ούτε να αποδεχτούν την αλήθεια, πολύ λιγότερο δε, πρόκειται να κατανοήσουν την ουσία τους μέσα από τα γεγονότα των κακών τους πράξεων ή να συνοψίσουν πώς να ασκούνται σύμφωνα με την αλήθεια. Όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους και χάνουν τη θέση τους, δεν σκέφτονται: «Τι ακριβώς έκανα λάθος; Πώς πρέπει να μετανοήσω; Αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, πώς πρέπει να ενεργήσω ώστε να είμαι σε αρμονία με την πρόθεση του Θεού;» Δεν έχουν τη στάση για να κάνουν μεταστροφή. Ακόμα κι αν κλαδευτούν, ακόμα κι αν απομακρυνθούν, και πάλι δεν πρόκειται να μεταστραφούν και δεν πρόκειται να επιδιώξουν την αλήθεια, να αναζητήσουν μονοπάτι άσκησης ή να αλλάξουν την κατεύθυνση της επιδίωξής τους. Όσο μεγάλες απώλειες κι αν φέρουν στον οίκο του Θεού και όσο χαμηλά κι αν πέσουν, δεν πρόκειται να ομολογήσουν ποτέ τις αμαρτίες τους. Οι αποτυχίες τους δεν πρόκειται να τους οδηγήσουν να επιδιώξουν και να αναζητήσουν την αλήθεια στο διάστημα που θα ακολουθήσει· αντίθετα, θα κάθονται να υπολογίζουν τι ακριβώς μπορούν να κάνουν για να περισώσουν τα πάντα και να ξαναβρούν τη θέση που έχασαν. Αυτά είναι τα δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι ένα είδος κατάστασης που έχουν μόλις χάσουν τη θέση τους, όπου είναι σε διαρκή ετοιμότητα να επανέλθουν δριμύτεροι. Το δεύτερο στοιχείο είναι η άρνησή τους να παραδεχτούν ή να καταλάβουν το λανθασμένο μονοπάτι στο οποίο βάδιζαν. Μέσα σ’ αυτό το δεύτερο στοιχείο, το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουν σε τι λανθασμένο μονοπάτι βάδιζαν είναι το ένα σκέλος· επιπλέον, δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να μετανοήσουν ειλικρινά ούτε να αποδεχτούν την αλήθεια, και σίγουρα δεν πρόκειται να επανορθώσουν για τη ζημιά που έκαναν στον οίκο του Θεού με καρδιά γεμάτη μεταμέλεια. Δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να σκεφτούν πώς να μεταστραφούν, πώς να μετατραπούν από άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια σε ανθρώπους που επιδιώκουν και κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτά τα δύο στοιχεία φανερώνουν ότι οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια και είναι μοχθηροί από τη φύση τους· είναι πάρα πολύ καλοί στο να μεταμφιέζονται και να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους, σαν τους χαμαιλέοντες. Έχουν ασταθή ουσία και, στα βάθη της καρδιάς τους, η επιδίωξη της θέσης, οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους δεν χαλαρώνουν ποτέ ούτε πρόκειται ποτέ να αλλάξουν. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτούς τους ανθρώπους. Αν δει κανείς αυτές τις εκδηλώσεις, ποια είναι η φύση-ουσία ενός τέτοιου ανθρώπου; Άραγε, ένας αντίχριστος είναι αδελφός ή αδελφή; Άραγε, ένας αντίχριστος είναι αληθινός άνθρωπος; (Όχι.) Αν θεωρείτε αυτούς τους ανθρώπους αδελφούς και αδελφές, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι είστε παντελώς ηλίθιοι; Αυτές οι εκδηλώσεις αποτελούν αποκαλύψεις της ουσίας ενός αντίχριστου. Όταν οι αντίχριστοι δεν έχουν θέση, σε τέτοια κατάσταση βρίσκονται· τέτοιοι είναι οι υπολογισμοί που κάνουν μέσα τους, αυτά τα πράγματα αποκαλύπτουν και έτσι ενεργούν προς τα έξω, αυτήν τη στάση έχουν στα βάθη της καρδιάς τους απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στις παραβάσεις τους, και η άποψή τους δεν πρόκειται να αλλάξει. Όση συναναστροφή κι αν κάνεις πάνω στην αλήθεια ή όσο κι αν μιλάς για τα σωστά, θετικά μονοπάτια άσκησης, δεν πρόκειται ποτέ να τα αποδεχτούν πραγματικά βαθιά μέσα τους· κάθε άλλο, θα αντιστέκονται σ’ αυτά. Θα πιστέψουν ακόμα και τα εξής: «Λοιπόν, εφόσον δεν έχω πια θέση, αυτά που λέω δεν μετράνε. Κανένας δεν με υποστηρίζει πια. Το μόνο που θέλετε είναι να με γελοιοποιήσετε και να μου δώσετε ένα μάθημα. Έχεις εσύ τα προσόντα να δώσεις σ’ εμένα μάθημα; Ποιος νομίζεις πως είσαι; Όταν έγινα εγώ επικεφαλής, εσύ δεν είχες αρχίσει ακόμα να περπατάς! Αυτά τα λίγα πράγματα για τα οποία μιλάς από μένα δεν τα έμαθες; Και τώρα προσπαθείς εσύ να μου δώσεις εμένα μάθημα. Στ’ αλήθεια δεν ξέρεις τη θέση σου στο σύμπαν!» Νομίζουν ότι για να τους κλαδέψει κάποιος, να τους μιλήσει, να κουβεντιάσει μαζί τους ή να τους μιλήσει από καρδιάς, πρέπει να έχει κάποια συγκεκριμένη αρχαιότητα. Τι σόι πράμα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Μόνο οι αντίχριστοι είναι ικανοί να πουν τέτοια πράγματα· οι κανονικοί άνθρωποι, καθώς και όσοι έχουν κάποιο αίσθημα ντροπής και λιγάκι ορθολογισμό, δεν θα έλεγαν ποτέ τέτοια πράγματα. Αν σας κάνει κάποιος ένα κήρυγμα, συζητά μαζί σας με ηρεμία από καρδιάς, επισημαίνει τα προβλήματα που έχετε και σας δίνει κάποιες συμβουλές, άραγε θα μπορούσατε να το δεχτείτε; Ή μήπως θα είχατε την ίδια νοοτροπία με έναν αντίχριστο; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι είσαι πιστός εδώ και 10 χρόνια, αλλά ποτέ δεν υπηρέτησες ως επικεφαλής. Κάποιος άλλος πιστεύει μόνο δύο χρόνια, αλλά έχει ανώτερη θέση από σένα, κι αυτό εσένα σε στενοχωρεί. Ας πούμε ότι εσύ μέχρι να γίνεις επικεφαλής περιοχής πίστευες στον Θεό για 20 χρόνια. Κάποιος άλλος γίνεται επικεφαλής περιφέρειας μετά από μόνο πέντε χρόνια πίστης και αρχίζει να σε καθοδηγεί, κι εσύ δυσκολεύεσαι να το αποδεχτείς. Αν σε κλαδέψει, νιώθεις αμήχανα, και ακόμα κι αν έχει δίκιο που σε κλαδεύει, εσύ πάλι δεν θέλεις να το αποδεχτείς. Εσείς είχατε ποτέ τέτοια στάση ή τέτοιες εκδηλώσεις; (Ναι.) Αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Νομίζεις ότι μόνο οι αντίχριστοι έχουν τη διάθεση του αντίχριστου; Οποιοσδήποτε έχει τη διάθεση του αντίχριστου κινδυνεύει, μπορεί να ξεκινήσει να βαδίζει στο μονοπάτι του αντίχριστου, και μια τέτοια διάθεση μπορεί να τον καταστρέψει. Έτσι έχουν τα πράγματα. Όταν συναναστρεφόμαστε πάνω στην ουσία ενός αντίχριστου και την αναλύουμε, αυτό αφορά και τους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση του αντίχριστου. Τι θα λέγατε; Οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία είναι η μειονότητα ή η πλειονότητα; Ή μήπως περιλαμβάνονται όλοι; (Όλοι περιλαμβάνονται.) Σωστά, και ο λόγος είναι ότι η διάθεση ενός αντίχριστου είναι η διάθεση του Σατανά, και όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι διαθέτουν τη διάθεση του Σατανά. Τώρα, έχουμε συναναστραφεί λίγο σχετικά με το θέμα αυτό του πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. Για να προχωρήσουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, θα δοθούν κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα. Θα αφήσω να το κάνετε εσείς αυτό σε συναναστροφές στις συναθροίσεις σας. Όσο συναναστρέφεστε, μη μιλάτε πάντα για το πώς είναι οι άλλοι. Φυσικά, είναι αναπόφευκτο να γίνει συναναστροφή πάνω στις εκδηλώσεις των άλλων, αλλά πρέπει κυρίως να συναναστρέφεστε πάνω στις δικές σας εκδηλώσεις. Αν μπορέσετε να εντοπίσετε στον εαυτό σας κάποιες εκδηλώσεις ή αποκαλύψεις που σχετίζονται με τη διάθεση ενός αντίχριστου, αυτό θα σας χρησιμέψει και θα σας ωφελήσει ως προς την αυτογνωσία και θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από αυτήν τη διάθεση.

Έχουμε συναναστραφεί παλιότερα πάνω στο θέμα των διαφόρων εκδηλώσεων της διάθεσης ενός αντίχριστου. Μήπως μπορείτε τώρα να συγκρίνετε τον εαυτό σας μ’ αυτές; Μήπως κατανοήσατε κάτι; Μπορείτε να λύσετε κάποια αληθινά προβλήματα; Όποια πτυχή των διεφθαρμένων διαθέσεών σου κι αν αλλάξεις, όλα αυτά θα γίνουν με βάση την κατανόηση της αλήθειας, τη σύγκριση του εαυτού σου με την αλήθεια και, στη συνέχεια, την κατανόηση του εαυτού σου. Άρα, όταν είναι να φτάσεις στην αυτογνωσία και να πετύχεις κάποια αλλαγή στη διάθεσή σου, ένα μονοπάτι που πρέπει να διαβείς είναι το να μπορείς να διακρίνεις και να αναλύεις τις διάφορες εκδηλώσεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Εσείς το έχετε καταλάβει αυτό το σημείο ή ακόμα; Κάποιοι από σας μπορεί να μην το έχετε καταλάβει και να σκέφτεστε: «Συναναστρέφεσαι συνέχεια πάνω σ’ αυτά τα ασήμαντα θέματα και πράγματα· δεν μιλάς ποτέ για βαθύτερες αλήθειες ούτε αποκαλύπτεις καθόλου βαθύτερα μυστήρια. Αυτό είναι πάρα πολύ βαρετό και κουραστικό! Τι σχέση έχουν όλα αυτά πάνω στα οποία συναναστρέφεσαι με την είσοδό μας στη βασιλεία των ουρανών, με την απόκτηση μεγάλων ευλογιών και με τη μελλοντική μας τελείωση;» Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποτέ· μόλις ακούνε τέτοια πράγματα, νυστάζουν. Όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση δεν τα καταλαβαίνουν· δεν καταλαβαίνουν τις διάφορες ανθρώπινες καταστάσεις που θίγει κάθε αλήθεια ούτε τις σχέσεις που έχουν μεταξύ τους οι διάφορες αλήθειες. Δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Όσο πιο λεπτομερής είναι η εξήγηση που θα τους δώσεις, τόσο περισσότερο μπερδεύονται και τόσο λιγότερα εισπράττουν, με αποτέλεσμα να νυστάζουν συνέχεια. Στην αρχή κάθε συνάθροισης τραγουδάνε και χορεύουν, και δεν νυστάζουν, όσο βαρετοί ή επαναλαμβανόμενοι κι αν είναι οι κανόνες και τα τελετουργικά. Μόλις, όμως, συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια και στις διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων, αρχίζει να τους παίρνει ο ύπνος. Τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που νυστάζουν συνέχεια έτσι; Δεν έχουν αποκαλυφθεί; Αυτό αποτελεί εκδήλωση ότι δεν αγαπάνε την αλήθεια, σωστά; Σε ό,τι αφορά τις λεπτομέρειες διαφόρων αληθειών που έχουν σχέση με τη ζωή-είσοδο, όσοι επιδιώκουν ειλικρινά την αλήθεια και έχουν κάποιο ορισμένο επίπεδο, όσο πιο πολύ τις ακούνε, τόσο καλύτερα τις καταλαβαίνουν· από την άλλη, όσοι δεν αγαπάνε την αλήθεια και δεν έχουν πνευματική κατανόηση, όσο περισσότερο τις ακούνε, τόσο πιο πολύ μπερδεύονται. Όσο περισσότερο τις ακούνε, τόσο πιο βαρετές τους φαίνονται, και όσο κι αν τις ακούνε, πάλι το ίδιο αισθάνονται· δεν μπορούν να βρουν ένα μονοπάτι ακούγοντάς τες. Θεωρούν ότι τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή-είσοδο δεν είναι στ’ αλήθεια και τόσο πολύπλοκα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να συναναστραφούν τόσο πολύ πάνω σ’ αυτά. Έτσι είναι όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Η αλλαγή διάθεσης περιλαμβάνει πάρα πολλές αλήθειες. Εάν οι άνθρωποι, στο μονοπάτι της αναζήτησης για αλλαγή της διάθεσής τους, δεν αφιερώσουν χρόνο και προσπάθεια για κάθε αλήθεια, αν δεν φτάσουν στην κατανόηση, στην αντίληψη και στη γνώση κάθε αλήθειας, και δεν βρουν μονοπάτι άσκησης, τότε δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να μπορέσουν να εισέλθουν σε οποιαδήποτε αλήθεια. Με ποιον τρόπο μπορούν οι άνθρωποι να καταφέρουν να γνωρίσουν τον Θεό; Με το να κατανοήσουν όλες τις διάφορες αλήθειες και να εισέλθουν σ’ αυτές· αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος. Επιπλέον, κάθε αλήθεια δεν αποτελεί κάποιου είδους θεωρία ούτε κάποιου είδους γνώση ή φιλοσοφία· αφορά τη ζωή των ανθρώπων και την κατάσταση της ύπαρξής τους, με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και με αυτά που σκέφτονται κάθε μέρα, καθώς και με τις διάφορες σκέψεις, ιδέες, προθέσεις και στάσεις που αναπτύσσουν υπό την κυριαρχία της διεφθαρμένης ουσίας τους. Γι’ αυτά, λοιπόν, τα θέματα μιλάμε. Όταν καταλάβεις αυτά τα θέματα, όταν τα συνδέσεις με τον εαυτό σου, όταν βρεις τις αρχές άσκησης και όταν τελικά γνωρίσεις τις διάφορες καταστάσεις και απόψεις που δημιουργούν οι διάφορες διαθέσεις σου, τότε θα έχεις καταλάβει πραγματικά τις αλήθειες που σχετίζονται μ’ αυτά, και μόνο τότε θα μπορείς να ασκείσαι πιστά σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν απλώς καταλαβαίνεις τα λόγια κυριολεκτικά, και όταν βλέπεις ότι ο Θεός εκθέτει πόσο εγωιστές και ποταποί είναι οι αντίχριστοι, σκέφτεσαι: «Οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ποταποί, αλλά εγώ ο ίδιος είμαι πολύ αλτρουιστής· έχω να δώσω πολλή αγάπη, είμαι ανεκτικός, κατάγομαι από οικογένεια λόγιων, έχω σπουδάσει στην ανώτατη εκπαίδευση και έχω δεχτεί επιρροές από διάσημες προσωπικότητες και από αριστουργήματα. Δεν είμαι εγωιστής» —όταν λες αυτά τα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι αποδέχεσαι την αλήθεια; Σημαίνει ότι έχεις αυτογνωσία; Είναι προφανές ότι δεν καταλαβαίνεις αυτήν τη συγκεκριμένη αλήθεια ούτε τις διάφορες καταστάσεις που εμπεριέχει αυτή η συγκεκριμένη αλήθεια. Όταν καταλάβεις τις διάφορες καταστάσεις τις οποίες ανέφερε και εξέθεσε ο Θεός και τις οποίες εμπεριέχει μια συγκεκριμένη αλήθεια, και καταφέρεις να αντιπαραβάλεις τον εαυτό σου μ’ αυτές προκειμένου να βρεις τις ακριβείς αρχές άσκησης, τότε θα έχεις ξεκινήσει να βαδίζεις στο μονοπάτι άσκησης της αλήθειας και θα έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν το έχεις κάνει αυτό, τότε απλώς έχεις καταλάβει ένα δόγμα —δεν έχεις καταλάβει την αλήθεια. Είναι το ίδιο με αυτό για το οποίο μιλήσαμε τώρα μόλις, σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. Όλες οι διάφορες καταστάσεις, εκδηλώσεις και αποκαλύψεις πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε έχουν σχέση με τη φύση-ουσία και τη διάθεση ενός αντίχριστου. Πόσες από αυτές καταλαβαίνεις; Πόσες από αυτές έχεις αντιπαραβάλει με τον εαυτό σου; Άραγε, οι δηλώσεις, οι λεπτομέρειες και οι καταστάσεις που εμπεριέχει αυτό το θέμα και τις οποίες έχεις κατανοήσει έχουν σχέση με άλλους ανθρώπους ή μ’ εσένα; Εσύ ο ίδιος έχεις καμία σχέση με αυτές τις καταστάσεις; Τις έχεις συνδέσει στ’ αλήθεια με τον εαυτό σου ή μήπως απλώς τις έχεις αναγνωρίσει και έχεις συμφωνήσει μ’ αυτές διστακτικά; Αυτό εξαρτάται από την κατανόησή σου και από τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια. Το να αντιπαραβάλεις αυτές τις καταστάσεις με τον εαυτό σου δεν είναι παρά μια προϋπόθεση για να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια· δεν σημαίνει ότι έχεις ήδη αρχίσει να την κάνεις πράξη. Αν, όμως, δεν μπορέσεις να συνδέσεις αυτές τις καταστάσεις με τον εαυτό σου, τότε δεν θα έχεις την παραμικρή σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Αφού έτσι είναι τα πράγματα, άραγε τι καταλαβαίνεις όταν ακούς κηρύγματα; Απλώς θα προσποιείσαι· θα μοιάζει σαν να πιστεύεις στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια Του και δεν θα μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα των λόγων Του. Θα είσαι μονάχα ένας άσχετος, ένα αντικείμενο υπηρεσίας, ένα αντιθετικό στοιχείο. Όσον αφορά το πώς πρέπει να αντιπαραβάλλεις τον εαυτό σου μ’ αυτές τις καταστάσεις και το πώς πρέπει να αναλύεις τις διάφορες καταστάσεις που αφορούν εκείνα που είπα, εξαρτάται από τις γνώσεις σας. Εγώ μπορώ μόνο να σας πω αυτά τα λόγια και να σας εφοδιάσω με αυτά τα λόγια· για τα υπόλοιπα, πρέπει να καταβάλετε εσείς οι ίδιοι προσπάθεια. Το αν θα μπορέσετε να αποδεχτείτε αυτά τα λόγια ή όχι εξαρτάται από τη στάση σας. Κάποιοι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι βαθιά μέσα τους· πάντοτε προσποιούνται και προσπαθούν να προστατέψουν τη θέση και τη φήμη τους. Είναι σαφές ότι έχουν προβλήματα, αλλά δεν τα βλέπουν ούτε τα παραδέχονται, και μάλιστα φροντίζουν να εκθέσουν και να αναλύσουν τους άλλους, με αποτέλεσμα αυτοί οι άλλοι στο τέλος να βγαίνουν κερδισμένοι, ενώ οι ίδιοι να μην κερδίζουν τίποτα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ανόητοι, έτσι δεν είναι; Πρόκειται για μια ανόητη συμπεριφορά. Το νόημα του να ακούς κηρύγματα δεν είναι να μάθεις πώς να διακρίνεις τους άλλους ανθρώπους ούτε είναι να τα ακούσεις για λογαριασμό των άλλων· σκοπός είναι να ακούσεις εσύ ο ίδιος αυτά που λέει το κήρυγμα και να τα κερδίσεις. Ακούς τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και τα κηρύγματα, και μέσα από όλα αυτά στο τέλος καταλαβαίνεις την αλήθεια, κερδίζεις τη ζωή και κατορθώνεις να μεταμορφώσεις τη διάθεσή σου. Άραγε, έχει καμία σχέση αυτό με τους άλλους ανθρώπους; Αυτά τα λόγια έχουν σχέση μ’ εσένα. Αν υιοθετήσεις μια τέτοια στάση, τότε ίσως αυτά τα λόγια να μπορέσουν να σε αλλάξουν, να γίνουν η πραγματικότητά σου και να σου δώσουν τη δυνατότητα να πετύχεις κάποια αλλαγή διάθεσης.

Σ’ αυτό το πρώτο θέμα, μιλήσαμε για τις διάφορες εκδηλώσεις που αφορούν το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. Απ’ τη μία, η συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα σάς βοηθά όλους να καταλάβετε τι στάση έχουν οι αντίχριστοι και πώς αποκαλύπτεται η φύση-ουσία τους, σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα· απ’ την άλλη, σας καθοδηγεί και σας προειδοποιεί θετικά. Μπορείτε να κάνετε συναναστροφή και να λύσετε τα υπόλοιπα προβλήματα μόνοι σας. Είναι δική σας υπόθεση.

2. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι εκείνους που είναι δυνατότεροι από τους ίδιους

Οι αντίχριστοι, όσον αφορά την επιθυμία τους να προστατέψουν τη φήμη και τη θέση τους, δεν επιδεικνύουν και δεν αποκαλύπτουν τη φύση-ουσία τους μόνο όταν κλαδεύονται· οι αντίχριστοι έρχονται αντιμέτωποι και με πολλές άλλες καταστάσεις και ζητήματα. Γι’ αυτό, το δεύτερο θέμα πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε είναι το πώς διατηρούν οι αντίχριστοι τη θέση και τη φήμη τους μέσα σε ομάδες ανθρώπων. Όσο οι αντίχριστοι βρίσκονται μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων, άραγε τι συμπεριφορές εμφανίζουν που μπορούν να καταδείξουν ότι σε όλα όσα κάνουν, προσπαθούν να προστατέψουν τη φήμη και τη θέση τους; Είναι ή δεν είναι ξεκάθαρο αυτό το θέμα; Έχει μεγάλο ή μικρό εύρος; Είναι αντιπροσωπευτικό ή όχι; (Είναι αντιπροσωπευτικό.) Αυτό το θέμα έχει άμεση σχέση με τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Ποιες εκδηλώσεις εμφανίζουν οι αντίχριστοι όσο ζουν μέσα σε ομάδες ανθρώπων; Με ποια στάση και ποιες πράξεις προσπαθούν να προστατέψουν τη φήμη και τη θέση τους; Καταρχάς, αν οι αντίχριστοι δεν έχουν θέση, παραμένουν και τότε αντίχριστοι; (Ναι.) Πρέπει να την καταλάβετε ξεκάθαρα αυτήν την έννοια. Μη νομίζετε ότι μόνο όσοι έχουν θέση μπορούν να έχουν την ουσία των αντίχριστων και να είναι αντίχριστοι ή ότι οι συνηθισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν θέση δεν είναι αντίχριστοι. Στην πραγματικότητα, το εύρος είναι αρκετά μεγάλο. Οποιοσδήποτε διαθέτει την ουσία των αντίχριστων παραμένει αντίχριστος, είτε έχει είτε δεν έχει θέση, είτε είναι επικεφαλής είτε συνηθισμένος πιστός· αυτό το καθορίζει η ουσία του. Οπότε, ποιες εκδηλώσεις παρουσιάζουν οι άνθρωποι που έχουν την ουσία των αντίχριστων ενώ είναι συνηθισμένοι ακόλουθοι; Ποιες αποκαλύψεις της φύσης-ουσίας τους λειτουργούν ως επαρκή απόδειξη ότι πρόκειται, στην πραγματικότητα, για αντίχριστους; Πρώτα πρώτα, ας δούμε πώς ζουν μέσα σε ομάδες ανθρώπων, πώς φέρονται στους άλλους και ποια στάση τηρούν απέναντι στην αλήθεια. Περισσότερο πρέπει να συναναστραφούμε όχι πάνω στο τι τρώνε οι αντίχριστοι, τι φοράνε, πού μένουν ή πώς μετακινούνται, αλλά στο πώς προστατεύουν τη φήμη και τη θέση τους όσο βρίσκονται σε ομάδες. Ακόμα κι αν είναι συνηθισμένοι πιστοί, και πάλι προσπαθούν διαρκώς να προστατέψουν τη φήμη και τη θέση τους· συνέχεια αποκαλύπτουν μια τέτοια διάθεση και ουσία, και κάνουν τέτοιου είδους πράγματα. Αυτό, λοιπόν, μας επιτρέπει να κάνουμε ένα βήμα παρακάτω όσον αφορά την κατανόηση της διάθεσης και της ουσίας των αντίχριστων. Είτε οι αντίχριστοι έχουν θέση είτε όχι, και ανεξάρτητα από το χρονικό σημείο ή από τον τόπο, πάντα αποκαλύπτεται και εκδηλώνεται μέσα τους η διάθεση και η ουσία των αντίχριστων. Αυτό δεν το περιορίζει κανένας τόπος, κανένα γεωγραφικό όριο ούτε και κανένας άνθρωπος, γεγονός και πράγμα.

Οι αντίχριστοι, όταν κάνουν ένα καθήκον, όποιο κι αν είναι αυτό και σε όποια ομάδα κι αν ανήκουν, παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο είδος διαγωγής, δηλαδή θέλουν πάντα, σε όλα, να ξεχωρίζουν και να φαίνονται, έχουν πάντα την τάση να περιορίζουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, θέλουν πάντοτε να είναι επικεφαλής και να κάνουν κουμάντο, θέλουν πάντοτε να έχουν τα φώτα πάνω τους, θέλουν πάντα να τραβάνε τα βλέμματα και την προσοχή πάνω τους, και θέλουν να τους θαυμάζουν όλοι. Κάθε φορά που μπαίνουν οι αντίχριστοι σε μια ομάδα, όσοι άνθρωποι κι αν είναι σ’ αυτήν, όποια κι αν είναι τα μέλη της ομάδας και όποιο κι αν είναι το επάγγελμα ή η ταυτότητά τους, αρχικά κάνουν έναν αναγνωριστικό έλεγχο για να δουν ποιος επιβάλλεται και ξεχωρίζει, ποιος είναι ευφραδής, ποιος είναι εντυπωσιακός και ποιος έχει προσόντα ή κύρος. Αξιολογούν ποιον μπορούν να νικήσουν και ποιον όχι, καθώς επίσης και ποιος τους ξεπερνάει και ποιος είναι κατώτερος. Αυτά είναι τα πρώτα πράγματα που κοιτάζουν. Μόλις αξιολογήσουν γρήγορα την κατάσταση, αρχίζουν να αναλαμβάνουν δράση, βάζοντας, προς το παρόν, στην άκρη και αγνοώντας όσους είναι κατώτεροι απ’ αυτούς. Πηγαίνουν πρώτα σ’ αυτούς που θεωρούν ανώτερους, σ’ εκείνους που έχουν κάποιο κύρος και κάποια θέση ή σ’ εκείνους που έχουν χαρίσματα και ταλέντο. Με αυτούς συγκρίνουν πρώτα τον εαυτό τους. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές εκτιμούν κάποιους απ’ αυτούς τους ανθρώπους ή αν εκείνοι είναι πιστοί στον Θεό για πολύ καιρό και όλοι τούς έχουν σε μεγάλη υπόληψη, τότε οι αντίχριστοι τους φθονούν και φυσικά τους θεωρούν ανταγωνιστές. Έπειτα, συγκρίνουν σιωπηλά τον εαυτό τους μ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν κύρος, θέση και τους οποίους θαυμάζουν οι αδελφοί και οι αδελφές. Αρχίζουν να αναλογίζονται τέτοιους ανθρώπους, εξετάζοντας τι μπορούν να κάνουν, σε τι είναι άριστοι και γιατί τους εκτιμούν κάποιοι. Μέσω της παρακολούθησης και της παρατήρησης, οι αντίχριστοι συνειδητοποιούν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ειδικοί σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, καθώς και ότι όλοι τούς έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, επειδή πιστεύουν στον Θεό για περισσότερο καιρό κι επειδή μπορούν να μοιραστούν κάποιες βιωματικές μαρτυρίες. Οι αντίχριστοι βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους ως «λεία» και τους αναγνωρίζουν ως αντιπάλους, και στη συνέχεια καταστρώνουν ένα σχέδιο δράσης. Τι σχέδιο δράσης; Κοιτάζουν σε ποιες πτυχές δεν μπορούν να συναγωνιστούν τους αντιπάλους τους και μετά αρχίζουν να δουλεύουν πάνω σ’ αυτές τις πτυχές. Για παράδειγμα, αν δεν είναι το ίδιο καλοί μ’ εκείνους σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, τότε μελετούν αυτό το επάγγελμα, διαβάζουν βιβλία πιο συχνά, ψάχνουν κάθε είδους πληροφορίες πιο συχνά και ζητάνε ταπεινά από άλλους να τους δώσουν οδηγίες πιο συχνά. Συμμετέχουν σε κάθε είδους έργο που έχει σχέση μ’ αυτό το επάγγελμα, μαζεύουν σιγά σιγά εμπειρία και αναπτύσσουν τη δύναμή τους. Κι όταν πιστεύουν ότι έχουν το κεφάλαιο που χρειάζονται για να αναμετρηθούν με τους αντιπάλους τους, τότε συχνά παρουσιάζονται για να εκφράσουν τις δικές τους «ευφυείς απόψεις» και πολλές φορές διαψεύδουν και μειώνουν σκόπιμα τους αντιπάλους τους, για να τους φέρουν σε δύσκολη θέση και να πετάξουν λάσπη στο όνομά τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο υπογραμμίζουν πόσο έξυπνοι και εξαιρετικοί είναι οι ίδιοι και καταπιέζουν τους αντιπάλους τους. Όσοι είναι διορατικοί μπορούν να τα δουν όλα αυτά, μόνο οι ανόητοι και ανίδεοι που δεν έχουν διάκριση δεν τα βλέπουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μόνο τον ενθουσιασμό που έχουν οι αντίχριστοι, την επιδίωξή τους, τα βάσανά τους, το τίμημα που πληρώνουν και την εξωτερική καλή συμπεριφορά· όμως, η πραγματική τους κατάσταση κρύβεται στα βάθη της καρδιάς τους. Ποιος είναι ο βασικός τους στόχος; Να αποκτήσουν θέση. Ο στόχος στον οποίο επικεντρώνεται όλο τους το έργο, όλος τους ο μόχθος και όλο το τίμημα που πληρώνουν είναι εκείνο που λατρεύουν περισσότερο μέσα τους: η θέση και η εξουσία.

Το πρώτο που κάνουν οι αντίχριστοι στην εκκλησία για να αποκτήσουν εξουσία και θέση είναι να προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των υπολοίπων, ώστε να πείσουν και να αναγκάσουν περισσότερους ανθρώπους να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν, κι έτσι να φτάσουν στον στόχο τους, που είναι να έχουν τον τελευταίο λόγο στην εκκλησία και να ασκούν την εξουσία. Όσον αφορά την απόκτηση εξουσίας, έχουν τεράστιες δεξιότητες στο να ανταγωνίζονται και να μάχονται τους άλλους ανθρώπους. Αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια, που έχουν κύρος στην εκκλησία και τους αγαπάνε οι αδελφοί και οι αδελφές, αποτελούν τον κύριο ανταγωνισμό τους. Βλέπουν ανταγωνιστικά κάθε άνθρωπο που αποτελεί απειλή για τη θέση τους. Ανταγωνίζονται εκείνους που είναι πιο δυνατοί απ’ τους ίδιους χωρίς δισταγμό· κι εκείνους που είναι πιο αδύναμοι απ’ τους ίδιους τους ανταγωνίζονται χωρίς κανέναν οίκτο. Η καρδιά τους είναι γεμάτη με φιλοπολεμικές φιλοσοφίες. Θεωρούν ότι αν οι άνθρωποι δεν ανταγωνίζονται και δεν μάχονται, τότε δεν θα μπορέσουν να κερδίσουν κανένα όφελος, και ότι μόνο μέσα από τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο μπορούν να αποκτήσουν αυτά που θέλουν. Για να αποκτήσουν θέση και να τοποθετηθούν σε περίοπτο σημείο μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων, κάνουν τα πάντα για να ανταγωνιστούν τους άλλους και δεν χαρίζονται σε κανέναν άνθρωπο που απειλεί τη θέση τους. Με όποιον κι αν αλληλεπιδρούν, διακατέχονται από έντονη επιθυμία να πολεμήσουν, και συνεχίζουν να μάχονται ακόμα κι όταν γερνούν. Πολλές φορές λένε: «Θα μπορούσα, άραγε, να νικήσω τον τάδε αν τον ανταγωνιζόμουν;» Όποιον είναι ευφραδής και μπορεί να μιλήσει λογικά, συγκροτημένα και μεθοδικά, αυτοί τον φθονούν και τον μιμούνται. Πολύ περισσότερο, αυτός μετατρέπεται σε ανταγωνιστή τους. Όποιος επιδιώκει την αλήθεια και έχει πίστη, και μπορεί να βοηθάει και να στηρίζει συχνά τους αδελφούς και τις αδελφές, και τους δίνει τη δυνατότητα να βγουν από την αρνητικότητα και την αδυναμία, μετατρέπεται κι αυτός σε ανταγωνιστή τους, το ίδιο και όποιος είναι ειδικός σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, και τον εκτιμούν οι αδελφοί και οι αδελφές. Όποιος φέρνει αποτελέσματα στο έργο του και κερδίζει την αναγνώριση του Άνωθεν είναι φυσικό να αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη πηγή ανταγωνισμού γι’ αυτούς. Ποια είναι τα συνθήματα των αντίχριστων, σε όποια ομάδα κι αν ανήκουν; Εκφράστε τις σκέψεις σας. (Το να πολεμούν με τους άλλους ανθρώπους και με τον Ουρανό αποτελεί πηγή ατελείωτης διασκέδασης.) Δεν είναι τρελό αυτό; Έχετε άλλες σκέψεις; (Θεέ μου, μήπως δεν πιστεύουν το εξής: «Σε όλο το σύμπαν, μόνο εγώ είμαι ο υπέρτατος κυρίαρχος»; Δηλαδή, θέλουν να είναι οι ανώτεροι, και άσχετα από το με ποιον είναι μαζί, θέλουν πάντοτε να τον ξεπεράσουν.) Αυτή είναι μία από τις ιδέες τους. Άλλες; (Θεέ μου, σκέφτηκα τέσσερις λέξεις: «Ο νικητής είναι βασιλιάς». Πιστεύω πως θέλουν πάντοτε να είναι ανώτεροι απ’ τους άλλους και να ξεχωρίζουν, όπου κι αν βρίσκονται, και πασχίζουν να γίνουν οι ανώτεροι.) Τα περισσότερα από όσα αναφέρατε αποτελούν ιδέες· προσπαθήστε να τις περιγράψετε με κάποιο είδος συμπεριφοράς. Οι αντίχριστοι δεν θέλουν απαραίτητα να καταλάβουν την ανώτερη θέση, άσχετα με το πού βρίσκονται. Όποτε πηγαίνουν κάπου, έχουν μια διάθεση και μια νοοτροπία που τους υποχρεώνει να δράσουν. Ποια είναι αυτή η νοοτροπία; Είναι: «Πρέπει να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ!» Γιατί τρία «να ανταγωνιστώ», γιατί όχι ένα μόνο «να ανταγωνιστώ»; (Ο ανταγωνισμός έχει γίνει η ζωή τους, χάρη σε αυτόν ζουν.) Αυτή είναι η διάθεσή τους. Γεννήθηκαν με υπερβολικά αλαζονική διάθεση που είναι δύσκολο να συγκρατηθεί, δηλαδή το να βλέπουν τους εαυτούς τους καλύτερους σε όλα, και το να είναι εξαιρετικά εγωιστές. Κανείς δεν μπορεί να περιορίσει αυτήν την απίστευτα αλαζονική διάθεσή τους, ούτε και οι ίδιοι μπορούν να την ελέγξουν. Έτσι, η ζωή τους έχει να κάνει μόνο με πάλες και ανταγωνισμούς. Για ποιο πράγμα παλεύουν και ανταγωνίζονται; Μα, φυσικά, ανταγωνίζονται για τη φήμη, το κέρδος τη θέση και την υπόληψή τους, και για τα συμφέροντά τους. Ανεξάρτητα από τις μεθόδους που πρέπει να χρησιμοποιήσουν, εφόσον όλοι υποτάσσονται σ’ αυτούς κι αποκομίζουν οφέλη και κύρος για τον εαυτό τους, έχουν επιτύχει τον στόχο τους. Η βούλησή τους να ανταγωνίζονται δεν είναι μια προσωρινή διασκέδαση, είναι ένα είδος διάθεσης που προέρχεται από μια σατανική φύση. Είναι σαν τη διάθεση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα που μάχεται με τον Ουρανό, μάχεται με τη γη, μάχεται με τους ανθρώπους. Συνεπώς, όταν οι αντίχριστοι πολεμούν και ανταγωνίζονται με άλλους στην εκκλησία, τι θέλουν; Χωρίς αμφιβολία, ανταγωνίζονται για τη φήμη και τη θέση. Εάν όμως αποκτήσουν κύρος, σε τι τους χρησιμεύει; Τι τους ωφελεί αν οι άλλοι τούς ακούν, τους θαυμάζουν και τους λατρεύουν; Ούτε καν οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να το εξηγήσουν αυτό. Στην πραγματικότητα, τους αρέσει ν’ απολαμβάνουν τη φήμη και τη θέση, να τους χαμογελούν όλοι και να τους υποδέχονται με κολακείες και δουλοπρέπεια. Έτσι, κάθε φορά που ένας αντίχριστος πηγαίνει σε μια εκκλησία, ένα πράγμα κάνει: παλεύει και ανταγωνίζεται τους άλλους. Ακόμη κι αν κερδίσει δύναμη και κύρος, το θέμα δεν τελειώνει εκεί. Για να προστατεύσει το κύρος του και να διασφαλίσει τη δύναμή του, συνεχίζει να παλεύει και ν’ ανταγωνίζεται τους άλλους. Θα το κάνει αυτό μέχρι να πεθάνει. Άρα, η φιλοσοφία των αντίχριστων είναι η εξής: «Όσο είσαι ζωντανός, μη σταματάς να παλεύεις». Εάν υπάρχει ένα κακό άτομο όπως αυτό μέσα στην εκκλησία, δεν θα προκαλέσει αναστάτωση στους αδελφούς και τις αδελφές; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι όλοι τρώνε και πίνουν ήσυχα τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται την αλήθεια, και η ατμόσφαιρα είναι γαλήνια κι η διάθεση ευχάριστη. Αυτήν τη στιγμή, ένας αντίχριστος θα σιγοβράζει μέσα στη δυσφορία. Θα ζηλέψει όσους συναναστρέφονται την αλήθεια και θα τους μισήσει. Θ’ αρχίσει να τους επιτίθεται και να τους κρίνει. Δεν θ’ αναστατώσει αυτό την ειρηνική ατμόσφαιρα; Πρόκειται για κακό άτομο που έχει έλθει για ν’ αναστατώσει και ν’ αηδιάσει τους άλλους. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Μερικές φορές, οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν να καταστρέψουν ή να νικήσουν αυτούς με τους οποίους ανταγωνίζονται και τους οποίους καταπιέζουν. Εφόσον αποκτούν φήμη, θέση, υπερηφάνεια και υπόληψη, και κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν, έχουν επιτύχει τον στόχο τους. Την ώρα που ανταγωνίζονται, αποκαλύπτουν ένα είδος ξεκάθαρης σατανικής διάθεσης. Τι διάθεση είναι αυτή; Ότι, σε όποια εκκλησία κι αν εμφανιστούν, θέλουν πάντοτε να ανταγωνίζονται και να μάχονται τους άλλους, θέλουν συνέχεια να ανταγωνίζονται για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και μόνο αν προκληθεί αναστάτωση και αναταραχή στην εκκλησία, όταν οι ίδιοι αποκτήσουν θέση και όλοι υποκύψουν σ’ αυτούς, θεωρούν πως έχουν πετύχει τον στόχο τους. Τέτοια φύση έχουν οι αντίχριστοι, δηλαδή, για να πετύχουν τους στόχους τους, ανταγωνίζονται και μάχονται.

Ποιο είναι το σύνθημα των αντίχριστων, σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται; «Πρέπει να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Πρέπει να ανταγωνίζομαι για να είμαι πιο ψηλά απ’ όλους, ο πιο σπουδαίος απ’ όλους!» Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων: όπου κι αν πηγαίνουν, ανταγωνίζονται και προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους. Είναι οι υπηρέτες του Σατανά και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Η διάθεση των αντίχριστων είναι η εξής: ξεκινούν εξετάζοντας παντού στην εκκλησία για να δουν ποιος πιστεύει στον Θεό πολλά χρόνια και έχει κεφάλαιο, ποιος έχει κάποια χαρίσματα ή ταλέντα, ποιος ωφελεί τους αδελφούς και τις αδελφές ως προς τη ζωή-είσοδό τους, ποιος έχει μεγαλύτερο κύρος, ποιος έχει χρόνια στην εκκλησία, για ποιον μιλάνε καλά οι αδελφοί κι οι αδελφές, ποιος έχει τα περισσότερα θετικά γνωρίσματα. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι ο ανταγωνισμός τους. Εν ολίγοις, κάθε φορά που βρίσκονται αντίχριστοι σε μια ομάδα ανθρώπων, αυτό κάνουν πάντα: ανταγωνίζονται για τη θέση, ανταγωνίζονται για την καλή φήμη, ανταγωνίζονται ώστε να έχουν τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα και το δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις στην ομάδα και, μόλις τα αποκτήσουν, αυτό τους κάνει ευτυχισμένους. Μπορούν μήπως να κάνουν πραγματικό έργο μόλις κερδίσουν αυτά τα πράγματα; Σε καμία περίπτωση, δεν ανταγωνίζονται ούτε μάχονται με σκοπό να κάνουν πραγματικό έργο· στόχο έχουν να υπερισχύσουν έναντι όλων των άλλων. «Δεν με νοιάζει αν είσαι πρόθυμος να υποκύψεις σ’ εμένα ή όχι· από άποψη κεφαλαίου, είμαι ο σπουδαιότερος, από άποψη ευφράδειας, είμαι ο καλύτερος, και από άποψη χαρισμάτων και ταλέντων, έχω τα περισσότερα». Ανεξάρτητα από τον τομέα, θέλουν πάντοτε να ανταγωνίζονται για την πρώτη θέση. Αν τους επιλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές για να γίνουν επόπτες, τότε θα ανταγωνιστούν με τους συνεργάτες τους για να έχουν οι ίδιοι τον τελευταίο λόγο και το δικαίωμα να παίρνουν τις αποφάσεις. Αν η εκκλησία τούς βάλει υπεύθυνους για κάποιο έργο, τότε θα επιμείνουν να έχουν αυτοί τον πρώτο λόγο για το πώς θα πραγματοποιηθεί. Θα πασχίσουν να πετύχουν και να γίνουν πραγματικότητα όλα όσα λένε και όλα όσα αποφασίζουν. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές υιοθετήσουν την ιδέα κάποιου άλλου ανθρώπου, υπάρχει άραγε περίπτωση να το ξεπεράσουν; (Όχι.) Αυτό προμηνύει προβλήματα. Αν δεν τους ακούσεις, τότε θα σου δώσουν ένα μάθημα, θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι δεν θα μπορούσες χωρίς αυτούς και θα σου δείξουν τι επιπτώσεις θα υπάρξουν αν δεν τους υπακούσεις. Τόσο επηρμένη, απεχθής και παράλογη είναι η διάθεση των αντίχριστων. Δεν έχουν ούτε συνείδηση, ούτε λογική, ούτε καν ένα ψήγμα αλήθειας. Μπορεί κανείς να δει στις ενέργειες και τις πράξεις ενός αντίχριστου ότι αυτό που κάνει δεν έχει καθόλου τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου και, μολονότι κάποιος μπορεί να συναναστραφεί μαζί του την αλήθεια, εκείνος δεν την αποδέχεται. Όσο σωστό κι αν είναι αυτό που λες, δεν πιάνει μαζί του. Το μόνο πράγμα που του αρέσει να επιδιώκει, είναι η φήμη κι η θέση, τις οποίες λατρεύει. Εφόσον μπορεί να απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης, είναι ικανοποιημένος. Αυτή, πιστεύει, είναι η αξία της ύπαρξής του. Ανεξάρτητα από την ομάδα ανθρώπων στην οποία ανήκει, πρέπει να δείξει στους άλλους το «φως» και τη «θέρμη» που παρέχει, τα ταλέντα του, τη μοναδικότητά του. Κι επειδή ακριβώς πιστεύει ότι είναι ξεχωριστός, εύλογα θεωρεί ότι θα πρέπει να του φέρονται καλύτερα από τους συνηθισμένους ανθρώπους, ότι θα πρέπει να τυγχάνει της στήριξης και του θαυμασμού των ανθρώπων, ότι θα πρέπει να τον θαυμάζουν, να τον λατρεύουν —νομίζει ότι όλα αυτά τού τα οφείλουν. Δεν είναι θρασείς και αναίσχυντοι οι άνθρωποι αυτοί; Δεν είναι πρόβλημα να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Όταν κάτι συμβαίνει, είναι κοινή λογική ότι πρέπει οι άνθρωποι να ακούνε όποιον μιλάει σωστά, να υποτάσσονται σε οποιονδήποτε κάνει μια πρόταση που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού και να υιοθετούν οποιαδήποτε πρόταση είναι σύμφωνη με τις αλήθεια-αρχές. Αν οι αντίχριστοι πούνε κάτι που δεν είναι σύμφωνο με τις αρχές, τότε μπορεί όλοι οι υπόλοιποι να μην τους ακούσουν και να μην υιοθετήσουν την πρότασή τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, τι θα κάνουν οι αντίχριστοι; Θα συνεχίσουν να προσπαθούν να υπερασπιστούν και να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, αλλά και θα ψάξουν να βρουν τρόπους να πείσουν τους άλλους, και να αναγκάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους ακούσουν και να υιοθετήσουν την πρότασή τους. Δεν πρόκειται να λάβουν υπόψη τους τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στο έργο της εκκλησίας η υιοθέτηση της πρότασής τους. Αυτό δεν είναι ένα από τα πράγματα που εξετάζουν. Και ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που θα εξετάσουν; «Αν δεν υιοθετήσουν την πρότασή μου, τότε με τι μούτρα θα εμφανιστώ; Πρέπει, λοιπόν, να ανταγωνιστώ και να παλέψω για να υιοθετήσουν την πρότασή μου». Έτσι σκέφτονται και ενεργούν κάθε φορά που συμβαίνει κάτι. Ποτέ δεν αναλογίζονται αν αυτό συμφωνεί με τις αρχές ή όχι και ποτέ δεν αποδέχονται την αλήθεια. Τέτοια διάθεση έχουν οι αντίχριστοι.

Πώς εκδηλώνουν κυρίως οι αντίχριστοι το γεγονός ότι δεν έχουν καθόλου λογική; Πιστεύουν ότι έχουν χαρίσματα, ότι είναι ικανοί, ότι έχουν καλό επίπεδο και ότι οι άλλοι οφείλουν να τους λατρεύουν και να τους υποστηρίζουν, και ο οίκος του Θεού οφείλει να τους τοποθετήσει σε σημαντικό πόστο. Επίσης, θεωρούν ότι ο οίκος του Θεού πρέπει να υιοθετεί και να προωθεί όλες τις προτάσεις και τις ιδέες που παρουσιάζουν, και αν δεν τις υιοθετήσει, τότε εξοργίζονται, εναντιώνονται στον οίκο του Θεού και ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια. Άραγε, αυτή η αποκάλυψη της διάθεσης και της ουσίας των αντίχριστων δεν προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησία; Μπορεί να πει κανείς ότι όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι προκαλούν τεράστια διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Όταν οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται για τις θέσεις των επικεφαλής στην εκκλησία και για το κύρος ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού, καταφεύγουν σε κάθε μέσο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να επιτεθούν στους άλλους και για να εξυψωθούν οι ίδιοι. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους το πόσο σοβαρά μπορεί να βλάψουν το έργο του οίκου του Θεού και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Το μόνο που σκέφτονται είναι αν μπορούν να ικανοποιηθούν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους και αν θα μπορέσουν να διασφαλιστούν η θέση και η φήμη τους. Στις εκκλησίες και ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού παίζουν τον ρόλο των δαιμόνων, του κακού, είναι τσιράκια του Σατανά. Δεν είναι σε καμία περίπτωση άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό ούτε ακολουθούν τον Θεό, πόσο μάλλον άνθρωποι που αγαπούν και αποδέχονται την αλήθεια. Όταν δεν έχουν ακόμα πετύχει τις προθέσεις και τους στόχους τους, δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική ούτε φτάνουν σε αυτογνωσία, δεν στοχάζονται ποτέ αν οι προθέσεις και οι στόχοι τους συμφωνούν με την αλήθεια, δεν ψάχνουν ποτέ πώς να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας για να φτάσουν στη σωτηρία. Δεν πιστεύουν στον Θεό ούτε επιλέγουν το μονοπάτι στο οποίο οφείλουν να βαδίσουν με υποτακτική νοοτροπία. Αντιθέτως, στύβουν το μυαλό τους και σκέφτονται: «Πώς μπορώ να μπω στη θέση του επικεφαλής ή του εργάτη; Πώς μπορώ να ανταγωνιστώ τους επικεφαλής και τους εργάτες της εκκλησίας; Πώς μπορώ να παραπλανήσω και να θέσω υπό τον έλεγχό μου τον εκλεκτό λαό του θεού, και να μετατρέψω τον χριστό σε απλή διακοσμητική φιγούρα; Πώς μπορώ να διασφαλίσω μια θέση για τον εαυτό μου στην εκκλησία; Πώς μπορώ να βεβαιωθώ ότι θα έχω ένα γερό πάτημα στην εκκλησία και ότι θα αποκτήσω θέση, να εξασφαλίσω ότι θα τα καταφέρω και δεν θα αποτύχω, και τελικά να φτάσω στον στόχο μου, που είναι να θέσω υπό τον έλεγχό μου τον εκλεκτό λαό του θεού και να εγκαθιδρύσω το δικό μου βασίλειο;» Αυτά σκέφτονται όλη μέρα και όλη νύχτα οι αντίχριστοι. Τι διάθεση και τι φύση είναι αυτή; Για παράδειγμα, οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές, όταν γράφουν άρθρα μαρτυρίας, σκέφτονται τρόπους για να εκφράσουν πιστά στο κείμενό τους τι βιώνουν και τι κατανοούν. Γι’ αυτό, προσεύχονται ενώπιον του Θεού ελπίζοντας Εκείνος να τους διαφωτίσει περισσότερο όσον αφορά την αλήθεια και να τους κάνει να την κατανοήσουν πιο βαθιά. Απ’ την άλλη, οι αντίχριστοι, όταν γράφουν άρθρα, στύβουν το μυαλό τους για να σκεφτούν πώς να γράψουν με τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους καταλάβουν, να τους γνωρίσουν και να τους θαυμάσουν, κι έτσι να αποκτήσουν θέση στο μυαλό περισσότερων ανθρώπων. Θέλουν μέσα απ’ αυτό το πολύ συνηθισμένο, ασήμαντο πράγμα να ενισχύσουν τη φήμη τους. Δεν μπορούν ούτε καν να αφήσουν μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Κάποιοι αντίχριστοι, όταν βλέπουν ότι οι άλλοι μπορούν να γράψουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, θέλουν να γράψουν κάτι που να είναι πιο θαυμαστό από τη βιωματική μαρτυρία οποιουδήποτε άλλου, με σκοπό να τον ανταγωνιστούν για τη θέση και το κύρος. Κι έτσι, σκαρφίζονται ιστορίες και κλέβουν τις ιστορίες των άλλων. Δεν διστάζουν μάλιστα να κάνουν πράγματα, όπως να καταθέσουν ψευδείς μαρτυρίες. Οι αντίχριστοι, για να φτιάξουν όνομα, για να γίνουν γνωστοί σε περισσότερους ανθρώπους και για να διαδοθεί το όνομά τους, δεν διστάζουν να κάνουν κάθε είδους αναίσχυντα πράγματα. Δεν πρόκειται να χάσουν ούτε την παραμικρή ευκαιρία για να γίνουν γνωστοί, να αποκτήσουν θέση και να λάβουν την εκτίμηση μιας ομάδας ανθρώπων, καθώς και να αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερο σεβασμό. Και για ποιον λόγο να αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερο σεβασμό; Ποιες συνέπειες και ποιους στόχους θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι; Οι αντίχριστοι θέλουν να τους βλέπουν οι άλλοι ως ξεχωριστούς, ως ανθρώπους που είναι πιο ευγενείς από οποιονδήποτε άλλον και που διαπρέπουν σε κάποιους τομείς· θέλουν να αφήσουν μια καλή εντύπωση στο μυαλό των άλλων, μια βαθύτατη εντύπωση, και μάλιστα θέλουν σιγά σιγά να κάνουν τους άλλους να τους ζηλεύουν, να τους θαυμάζουν και να τους εκτιμούν. Ενώ πασχίζουν με κάθε τρόπο να πετύχουν αυτόν τον στόχο, συνεχίζουν παράλληλα να βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι όπως και πριν.

Σε όποια ομάδα ανθρώπων κι αν ανήκουν οι αντίχριστοι, άσχετα με το αν υποκρίνονται ή αν μοχθούν, το μοναδικό πράγμα που κρύβεται στα βάθη της καρδιάς τους είναι η επιθυμία για τη θέση. Η ουσία που αποκαλύπτουν και εκδηλώνουν δεν είναι τίποτε παραπάνω από τον πόλεμο και τον ανταγωνισμό. Σε ό,τι κι αν κάνουν, ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, την υπόληψη και τα συμφέροντα. Η πιο κοινή εκδήλωση αυτού είναι ότι ανταγωνίζονται για να φτιάξουν καλό όνομα, να τύχουν καλής αξιολόγησης και να αποκτήσουν στο μυαλό των άλλων θέση, έτσι ώστε οι άνθρωποι να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν, αλλά και να περιστρέφονται και να συγκεντρώνονται γύρω απ’ αυτούς. Σ’ αυτό το μονοπάτι βαδίζουν οι αντίχριστοι· γι’ αυτό ανταγωνίζονται. Ασχέτως αν τα λόγια του Θεού καταδικάζουν και αναλύουν αυτά τα πράγματα, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να αποδεχτούν την αλήθεια ούτε πρόκειται να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, ούτε να παρατήσουν αυτά τα πράγματα που κρίνει και καταδικάζει ο Θεός. Κάθε άλλο, όσο περισσότερο εκθέτει ο Θεός αυτά τα πράγματα, τόσο πιο πανούργοι γίνονται οι αντίχριστοι. Υιοθετούν πιο κρυφά και πονηρά μέσα για να επιδιώξουν αυτά τα πράγματα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μη βλέπουν τι κάνουν και να θεωρούν λανθασμένα ότι τα έχουν παρατήσει όλα αυτά. Όσο περισσότερο τα εκθέτει ο Θεός αυτά τα πράγματα, τόσο περισσότερο οι αντίχριστοι βρίσκουν τρόπους να εφαρμόσουν πιο επιτήδειες και πιο έξυπνες μεθόδους για να τα επιδιώξουν και να τα κερδίσουν. Επίσης, για να κρύψουν τα απώτερα κίνητρά τους, λένε ωραία λόγια. Οι αντίχριστοι, με λίγα λόγια, δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, δεν αναλογίζονται τη συμπεριφορά τους ούτε προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και να αναζητήσουν την αλήθεια. Αντίθετα, νιώθουν μέσα τους ακόμα μεγαλύτερη δυσαρέσκεια για την έκθεση και την κρίση του Θεού, σε σημείο που να υιοθετούν εχθρική στάση απέναντι σ’ αυτά τα πράγματα. Όχι μόνο δεν εγκαταλείπουν την επιδίωξη της φήμης και της θέσης, αλλά εκτιμούν ακόμα περισσότερο αυτά τα πράγματα και ψάχνουν τρόπους να κρύψουν και να συγκαλύψουν αυτήν την επιδίωξη, αλλά και να μην αφήσουν τους άλλους να τη διακρίνουν και να την εντοπίσουν. Όποια κι αν είναι η κατάσταση, οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά όταν αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο, δηλαδή όταν αποκαλύψουν κατά λάθος αυτές τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, ανησυχούν περισσότερο μήπως οι άλλοι διακρίνουν την ουσία και το αληθινό τους πρόσωπο με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, οπότε προσπαθούν να το συγκαλύψουν και βάζουν τα δυνατά τους για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Με τι σκοπό το συγκαλύπτουν; Σκοπός είναι να προστατέψουν τη θέση και τη φήμη τους ώστε να μην υποστούν απώλειες και να κρατήσουν δυνάμεις για την επόμενη μάχη. Τέτοια ουσία έχουν οι αντίχριστοι. Άσχετα με το πότε ή με το ποια θα είναι η κατάσταση, δεν πρόκειται να αλλάξουν οι στόχοι και η κατεύθυνση της συμπεριφοράς τους, ούτε οι στόχοι τους στη ζωή, ούτε οι αρχές που κρύβονται πίσω από τις πράξεις τους, ούτε η επιθυμία, η φιλοδοξία και ο στόχος που κρύβουν στα βάθη της καρδιάς τους, δηλαδή να επιδιώξουν τη θέση τους. Όχι μόνο θα βάλουν τα δυνατά τους για να προσπαθήσουν να αποκτήσουν θέση, αλλά θα εντείνουν κιόλας τις προσπάθειές τους για να την αποκτήσουν. Όσο περισσότερη συναναστροφή κάνει ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια, τόσο περισσότερο αποφεύγουν με έξυπνο τρόπο να χρησιμοποιήσουν κάποιες εμφανείς συμπεριφορές και εκδηλώσεις τις οποίες μπορούν να καταλάβουν και να διακρίνουν οι άλλοι. Θα επιλέξουν μια διαφορετική μέθοδο, θα παραδέχονται κλαίγοντας γοερά τα λάθη τους και θα καταδικάζουν τον εαυτό τους· έτσι θα κερδίζουν τη συμπάθεια των άλλων, θα τους κάνουν να νομίζουν λανθασμένα ότι έχουν μετανοήσει και έχουν αλλάξει, και θα τους δυσκολεύουν έτσι να τους διακρίνουν. Τι είναι αυτή η ουσία των αντίχριστων; Δεν είναι λίγο πανούργα; (Είναι.) Όταν οι άνθρωποι είναι τόσο πανούργοι, είναι διάβολοι. Μπορούν μήπως οι διάβολοι να μετανοήσουν πραγματικά; Μπορούν να παραμερίσουν πραγματικά τη φιλοδοξία τους και την επιθυμία τους να επιδιώξουν τη θέση; Οι διάβολοι θα προτιμούσαν να πεθάνουν, παρά να παραμερίσουν αυτήν τη φιλοδοξία. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν θα έχει νόημα, δεν πρόκειται να παραμερίσουν αυτήν τη φιλοδοξία. Αν, σ’ αυτήν την κατάσταση, χάσουν τη μάχη και οι αδελφοί και οι αδελφές τούς εκθέσουν, θα συνεχίσουν να παλεύουν και να ανταγωνίζονται για τη θέση, την υπόληψη, για να έχουν τον τελευταίο λόγο και για το δικαίωμα να παίρνουν αποφάσεις όταν μετακινηθούν στην επόμενη ομάδα. Ανταγωνίζονται γι’ αυτά τα πράγματα. Σε όποιες συνθήκες και σε όποια ομάδα ανθρώπων κι αν βρίσκονται, η αρχή που τηρούν πάντα είναι ο ανταγωνισμός: «Μόνο εγώ μπορώ να καθοδηγήσω· κανένας άλλος δεν μπορεί να καθοδηγήσει εμένα!» Δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να γίνουν συνηθισμένοι ακόλουθοι ούτε να δεχτούν την καθοδήγηση ή τη βοήθεια των άλλων. Αυτήν την ουσία έχουν οι αντίχριστοι.

Μέσα στην εκκλησία, υπάρχουν άραγε κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, όμως δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, μα αντίθετα επιδιώκουν πάντοτε τη θέση και τη φήμη; Τι εκδηλώσεις έχουν τέτοιοι άνθρωποι; Θα λέγατε πως ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κάποιος που προβάλλει συνεχώς τον εαυτό του, που συνηθίζει να έχει πρωτότυπες σκέψεις και να ξεστομίζει μεγαλόστομες ιδέες; Τι πράγματα κάνει συχνά ένας τέτοιος άνθρωπος; (Κάποιος διατυπώνει την άποψή του, και όλοι οι άλλοι τη θεωρούν σωστή, αλλά αυτός ο άνθρωπος, για να δείξει πόσο πανέξυπνος είναι, εκφράζει μια διαφορετική άποψη, την οποία οι άλλοι θα θεωρήσουν ακόμα πιο σωστή, και η οποία θα καταρρίψει την άποψη του πρώτου, με αποτέλεσμα να δείξει πόσο έξυπνος είναι.) Αυτό αποκαλείται επίδειξη. Απορρίπτει τις απόψεις των άλλων και στη συνέχεια εμφανίζει τη δική του μοναδική οπτική, μια οπτική που ούτε κι ο ίδιος δεν θεωρεί ρεαλιστική ή έγκυρη —ένα απλό σύνθημα— αλλά παρ’ όλα αυτά πρέπει να δείξει στους άλλους πόσο έξυπνος είναι και να τους κάνει όλους να τον ακούσουν. Πρέπει πάντοτε να είναι διαφορετικός, πρέπει πάντοτε να βρίσκει πρωτότυπες σκέψεις, ξεστομίζει συνέχεια μεγαλόστομες ιδέες, και όσο εφικτά ή ρεαλιστικά κι αν είναι αυτά που λένε οι άλλοι, εκείνος πρέπει να τα καταψηφίζει, ενώ βρίσκει διάφορους λόγους και δικαιολογίες για να απαρνηθεί τις οπτικές των άλλων. Αυτές είναι οι πιο συχνές συμπεριφορές εκείνων που προσπαθούν να παρουσιάσουν πρωτότυπες σκέψεις και να ξεστομίσουν μεγαλόστομες ιδέες. Όσο σωστές ή κατάλληλες κι αν ήταν οι πράξεις κάποιου, εκείνοι τις απορρίπτουν και τις αγνοούν. Ναι μεν ξέρουν πολύ καλά ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έπραξε σωστά, αλλά και πάλι λένε ότι οι πράξεις του δεν ήταν οι ενδεδειγμένες και το παρουσιάζουν λες και οι ίδιοι θα μπορούσαν να το είχαν κάνει καλύτερα και ότι εκείνος ο άνθρωπος δεν τους ξεπερνάει με τίποτα. Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι κανένας δεν είναι τόσο καλός όπως αυτοί, ότι είναι καλύτεροι απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους σε όλους τους τομείς. Όλα όσα λένε οι άλλοι αυτοί τα θεωρούν λανθασμένα· νομίζουν πως οι άλλοι είναι άχρηστοι και οι ίδιοι είναι καλοί από κάθε άποψη. Ακόμα κι αν κάνουν κάτι λάθος και κλαδευτούν, δεν είναι πρόθυμοι να υποταχθούν, δεν πρόκειται να αποδεχτούν καθόλου την αλήθεια και μπορεί και να σκεφτούν έναν σωρό δικαιολογίες, οι οποίες κάνουν τους άλλους να πιστέψουν ότι δεν έκαναν λάθος και ότι δεν έπρεπε να κλαδευτούν. Εκείνοι στους οποίους αρέσει να βρίσκουν πρωτότυπες σκέψεις και να ξεστομίζουν μεγαλόστομες ιδέες είναι απ’ αυτήν την άποψη αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Στην πραγματικότητα, η μεγάλη πλειονότητα αυτών των ανθρώπων δεν έχουν πραγματικό ταλέντο και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καλά, όλα τα κάνουν θάλασσα. Δεν έχουν, όμως, καθόλου αυτογνωσία, και θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο από τους άλλους, και τολμάνε να ανακατευτούν και να αναμειχθούν σε ό,τι κάνουν οι άλλοι, και συνεχίζουν να ξεστομίζουν μεγαλόστομες ιδέες, καθώς θέλουν συνέχεια να τους εκτιμούν και να τους ακούνε οι άλλοι. Σε όποιες συνθήκες και σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται, το μόνο που θέλουν είναι να τους υπηρετούν και να τους ακούνε οι άλλοι· αυτοί δεν θέλουν ούτε να υπηρετήσουν ούτε να ακούσουν κανέναν άλλον. Δεν είναι αντίχριστοι αυτοί; Τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι είναι οι αντίχριστοι· τόσο τους λείπει η λογική. Μιλάνε μόνο για αληθοφανή δόγματα, και αν οι άλλοι υποδείξουν τα λάθη τους, τότε αναγκάζονται να διαστρεβλώσουν τα λόγια και τη λογική, και να μιλήσουν με έναν τρόπο ψεύτικο και ευχάριστο, για να νομίσουν οι άλλοι ότι έχουν δίκιο. Όσο σωστή κι αν είναι η γνώμη κάποιου άλλου, οι αντίχριστοι θα χρησιμοποιήσουν γλαφυρή ομιλία για να την κάνουν να ακουστεί λανθασμένη και να πείσουν τους πάντες να αποδεχτούν τη δική τους γνώμη. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι· είναι εξαιρετικά ικανοί να παραπλανούν τους άλλους, μπορούν να τους παραπλανήσουν σε τέτοιο σημείο ώστε να τους ρίξουν σε σύγχυση, να τους αποπροσανατολίσουν και να μην μπορούν πλέον να διακρίνουν το σωστό από το λάθος. Στο τέλος, οι αντίχριστοι θα παραπλανήσουν και θα αιχμαλωτίσουν τελείως όλους όσοι δεν έχουν διάκριση. Στις περισσότερες εκκλησίες υπάρχουν άνθρωποι που παραπλανούν έτσι τους άλλους. Όταν εκείνοι που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ή μοιράζονται τη βιωματική τους μαρτυρία, οι αντίχριστοι πάντοτε σηκώνονται και εκφράζουν τη δική τους άποψη. Δεν ανοίγουν την καρδιά τους για να συναναστραφούν ειλικρινά πάνω στις εμπειρίες και στις γνώσεις τους· αντίθετα, πάντοτε επισημαίνουν κάποια πράγματα και κάνουν επικριτικά, ανεύθυνα σχόλια για τις εμπειρίες και τις γνώσεις των υπολοίπων, για να κάνουν επίδειξη της εξυπνάδας τους και να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν. Οι αντίχριστοι έχουν τεράστιες δεξιότητες στο να μιλούν για λόγια και δόγματα· δεν μπορούν ποτέ να μοιραστούν πραγματική βιωματική μαρτυρία και δεν μιλάνε ποτέ για αυτογνωσία. Αντίθετα, ψάχνουν συνέχεια να βρουν προβλήματα στους άλλους και το κάνουν πάντα μεγάλο θέμα. Δεν βλέπεις ποτέ τους αντίχριστους να αποδέχονται τις απόψεις των άλλων με ανοιχτό μυαλό ούτε να συναναστρέφονται ενεργά πάνω στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να ξεγυμνώνουν τον εαυτό τους στους άλλους. Δεν τους βλέπεις σε καμία περίπτωση να συναναστρέφονται πάνω σε ποιες λανθασμένες και παράλογες απόψεις είχαν και πώς τις άλλαξαν, και δεν τους ακούς με τίποτα να αναγνωρίζουν τα λάθη που έκαναν ή τις ελλείψεις τους... Όσο καιρό κι αν αλληλεπιδράσουν με τους άλλους οι αντίχριστοι, πάντα τους κάνουν να πιστέψουν ότι οι ίδιοι δεν έχουν καμία διαφθορά, ότι γεννήθηκαν άγιοι και τέλειοι άνθρωποι, και ότι οι υπόλοιποι πρέπει να τους λατρεύουν. Όσοι όντως διαθέτουν λογική δεν θέλουν να τους εκτιμούν ούτε να τους λατρεύουν οι άλλοι. Σε περίπτωση που όντως οι άλλοι τους εκτιμούν και τους λατρεύουν, το θεωρούν ντροπιαστικό, γιατί ξέρουν ότι είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι με διεφθαρμένες διαθέσεις και ότι δεν διαθέτουν τις αλήθεια-πραγματικότητες. Ξέρουν ποιοι είναι, οπότε όποια διαφθορά κι αν αποκαλύψουν και όποιες λανθασμένες απόψεις κι αν σχηματίσουν, μπορούν να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά τα πράγματα με ειλικρίνεια και να τα πουν στους άλλους· όταν το κάνουν αυτό, νιώθουν πολύ χαλαροί, απελευθερωμένοι και χαρούμενοι. Δεν το θεωρούν καθόλου δύσκολο. Ακόμα κι αν οι άλλοι τους κρίνουν, τους περιφρονούν, τους χαρακτηρίζουν ανόητους ή τους απεχθάνονται, δεν ταράζονται πολύ. Αντίθετα, το θεωρούν πολύ φυσιολογικό και μπορούν να το προσεγγίσουν σωστά. Επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι φυσικό να αποκαλύπτουν διαφθορά. Είτε το παραδέχεσαι είτε όχι, είναι γεγονός. Αν μπορείς να αναγνωρίσεις τη διαφθορά σου, αυτό είναι καλό· ακόμα καλύτερα αν μπορούν και οι άλλοι να τη διακρίνουν ξεκάθαρα, αφού έτσι ούτε θα σε λατρεύουν ούτε θα σε εκτιμούν. Οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια και έχουν λιγάκι λογική μπορούν να ανοίξουν την καρδιά τους και να κάνουν συναναστροφή σχετικά με την αυτογνωσία· δεν θεωρούν κάτι τέτοιο δύσκολο. Για τους αντίχριστους, όμως, είναι πολύ δύσκολο. Θεωρούν ηλίθιους τους ανθρώπους που μιλάνε ανοιχτά με αγνό τρόπο, και θεωρούν ανόητους εκείνους που μιλάνε για την αυτογνωσία τους και μιλάνε ειλικρινά. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, υποτιμούν τελείως αυτούς τους ανθρώπους. Αν κάποιος μπορεί να καταλάβει την αλήθεια και όλοι τον εγκρίνουν ιδιαίτερα, οι αντίχριστοι αυτόν τον άνθρωπο θα τον θεωρήσουν αγκάθι στα μάτια τους και κεντρί στα πλευρά τους, θα τον κρίνουν και θα τον καταδικάσουν. Θα καταρρίψουν τις σωστές πρακτικές και τα θετικά πράγματα που διαθέτει αυτός ο άνθρωπος, και θα τα κάνουν να ακουστούν λες και αποτελούν λανθασμένη και διαστρεβλωμένη κατανόηση. Οι αντίχριστοι θα ψάξουν να βρουν τρόπους να υποβαθμίσουν, να χλευάσουν και να γελοιοποιήσουν όποιον κάνει κάτι που ωφελεί την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές· όσο καλά κι αν ήταν αυτά που έκανε ή όσο κι αν ωφέλησε τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι δεν θα το θεωρήσουν αξιοσημείωτο, θα το υποτιμήσουν και θα το υποβαθμίσουν, θα το μειώσουν σε τέτοιον βαθμό ώστε να φαίνεται τελείως άχρηστο. Αν, όμως, κάνουν και το παραμικρό καλό οι ίδιοι οι αντίχριστοι, θα βάλουν τα δυνατά τους για να το μεγαλοποιήσουν και να το μεγεθύνουν, να κάνουν τους πάντες να το δουν, να μάθουν ότι το έκαναν οι ίδιοι και ότι ήταν η δική τους αξιέπαινη υπηρεσία, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να τους αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο σεβασμό, να τους έχουν συνέχεια στο μυαλό τους, να νιώθουν μεγάλη ευγνωμοσύνη προς αυτούς και να μνημονεύουν καθετί καλό που έχουν πάνω τους. Όλοι οι αντίχριστοι είναι ικανοί να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, το ίδιο κι εκείνοι που έχουν τη διάθεση των αντίχριστων. Ως προς αυτό, οι αντίχριστοι δεν έχουν καμία διαφορά από τους υποκριτές Φαρισαίους· στην πραγματικότητα, είναι χειρότεροι απ’ αυτούς. Αυτές είναι οι πιο κοινές και φανερές κλασικές εκδηλώσεις των αντίχριστων.

Ποια στάση τηρούν οι αντίχριστοι όταν ενεργούν; Μπροστά στους άλλους θέλουν να κάνουν καλά πράγματα και στα κρυφά θέλουν να κάνουν κακά πράγματα. Τα καλά που κάνουν θέλουν να τα μάθουν όλοι, ενώ όλα τα κακά θέλουν να τα συγκαλύψουν, ώστε να μην τα μάθει κανείς, σε βαθμό που να μη βγει παραέξω η παραμικρή κουβέντα· νιώθουν υποχρεωμένοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να τα κρύψουν. Είναι αηδιαστική αυτή η διάθεση των αντίχριστων, σωστά; Και με ποιον σκοπό ενεργούν έτσι; (Με σκοπό να διαφυλάξουν τη φήμη και τη θέση τους.) Σωστά. Εκ πρώτης όψεως, δείχνουν να μην ανταγωνίζονται για τη θέση ούτε να λένε τίποτα για χάρη της θέσης, αλλά όλα όσα κάνουν και όσα λένε είναι για να προστατέψουν και να διατηρήσουν τη θέση τους, αλλά και για να έχουν μεγάλο κύρος και ένα καλό όνομα. Κάποιες φορές, μάλιστα, πασχίζουν για τη θέση μέσα σε μια ομάδα χωρίς να αφήνουν κανέναν να δει ότι το κάνουν αυτό. Ακόμα κι αν συστήσουν κάποιον άνθρωπο, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, θέλουν να κάνουν τον άνθρωπο που σύστησαν να νιώσει ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη απέναντί τους και να του δώσουν να καταλάβει ότι είχε τη δυνατότητα να εκτελέσει αυτό το καθήκον μόνο και μόνο επειδή οι ίδιοι τον σύστησαν. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να χάσουν ποτέ μια τέτοια ευκαιρία. Σκέφτονται: «Ναι μεν σε σύστησα, αλλά δεν παύω να είμαι ο επικεφαλής σου, άρα δεν μπορείς να με ξεπεράσεις». Το πάθος των αντίχριστων για τη θέση και τη φήμη είναι ολοφάνερο. Για να ανταγωνιστούν για τη θέση και να τη διαφυλάξουν, δεν τους ξεφεύγει ούτε μια ματιά ή μία αυθόρμητη κουβέντα από οποιονδήποτε, πόσο μάλλον τίποτα που να συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά. Οι αντίχριστοι προσέχουν όλα αυτά τα πράγματα, είτε μικρά είτε μεγάλα, και επαναλαμβάνουν στο μυαλό τους τα λόγια που έχουν πει οι άλλοι. Και με τι σκοπό το κάνουν αυτό; Μήπως τους αρέσει να μπλέκονται σε διαπληκτισμούς; Όχι· σκοπός είναι να βρουν μέσα σ’ όλα αυτά έναν τρόπο και μια ευκαιρία να προστατέψουν τη θέση τους. Δεν θέλουν να πληγεί η θέση τους ή το όνομά τους εξαιτίας μιας στιγμιαίας αμέλειας ή απροσεξίας. Για χάρη της θέσης, ξέρουν πώς να «μαθαίνουν» για τα πάντα· κάθε φορά που κάποιος αδελφός ή αδελφή λέει κάτι το οποίο εκείνοι θεωρούν έλλειψη σεβασμού ή εκφράζει μια άποψη που πηγαίνει κόντρα στη δική τους, δεν το ξεχνάνε· το παίρνουν στα σοβαρά και διενεργούν διεξοδική έρευνα και βαθιά ανάλυση, κι έπειτα βρίσκουν μια αντίστοιχη απάντηση για να αντιμετωπίσουν αυτό που ειπώθηκε, μέχρι το σημείο όπου η θέση τους θα έχει εδραιωθεί γερά στο μυαλό όλων και θα παραμείνει εντελώς ακλόνητη. Μόλις θιχτεί το όνομά τους ή ακούσουν κάποια λόγια που το βλάπτουν, θα εντοπίσουν γρήγορα την πηγή, και θα προσπαθήσουν να βρουν δικαιολογίες και εκλογικεύσεις μέσω των οποίων θα αποκαταστήσουν το όνομά τους. Άρα, οι αντίχριστοι, ό,τι καθήκοντα κι αν κάνουν, είτε ενεργούν είτε δεν ενεργούν ως επικεφαλής και εργάτες, κάθε τι με το οποίο καταπιάνονται και κάθε κουβέντα που λένε είναι για χάρη της θέσης τους και δεν μπορεί να διαχωριστεί από την επιθυμία τους να προστατέψουν τα συμφέροντά τους. Στα βάθη της καρδιάς τους, οι αντίχριστοι δεν κατανοούν καθόλου την έννοια της άσκησης της αλήθειας ούτε της προστασίας των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Έτσι, η ουσία των αντίχριστων μπορεί να οριστεί επακριβώς με τον ακόλουθο τρόπο: Είναι εχθροί του Θεού· είναι ένα μάτσο διάβολοι και σατανάδες που ήρθαν για να αναστατώσουν, να διαταράξουν και να καταστρέψουν το έργο του οίκου του Θεού. Είναι τσιράκια του Σατανά· δεν είναι άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό ούτε μέλη του οίκου του Θεού, ούτε είναι τα αντικείμενα της σωτηρίας Του.

Σας συγκίνησε κάποιο από τα θέματα της σημερινής μας συναναστροφής; Ποιο σημείο σάς συγκίνησε; (Το τελευταίο μέρος, δηλαδή, όταν ανέλυσες, Θεέ μου, την ανταγωνιστική φύση των αντίχριστων.) Δεν είναι καλό πράγμα ο συνεχής ανταγωνισμός. Μια τέτοια συμπεριφορά συνδέεται με τους αντίχριστους και την καταστροφή. Δεν είναι καλό μονοπάτι. Και τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι όταν διαθέτουν αυτές τις εκδηλώσεις και αποκαλύψεις; Τι επιλογή πρέπει να κάνουν; Πώς πρέπει να τα αποφεύγουν αυτά τα πράγματα; Αυτά τα προβλήματα πρέπει να σκεφτούν και να στοχαστούν περισσότερο τώρα οι άνθρωποι, και τα οποία είναι προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα. Πώς μπορούν να αποφύγουν τον ανταγωνισμό όποτε συμβαίνει κάτι, και πώς θα πρέπει να απαλλαγούν από τον πόνο και τη δυσφορία που νιώθουν στην καρδιά τους μετά τον ανταγωνισμό —αυτά είναι προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οπότε όλοι ανταγωνίζονται για το κύρος, το κέρδος και την υπόληψη, και τους είναι δύσκολο να αποφύγουν τον ανταγωνισμό. Αν, λοιπόν, κάποιος δεν ανταγωνίζεται, αυτό σημαίνει ότι έχει ξεφορτωθεί τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων; (Όχι, πρόκειται απλώς για ένα επιφανειακό φαινόμενο. Εάν δεν έχει απαλλαγεί απ’ την εσωτερική του διάθεση, τότε δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων.) Άρα, πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων; (Από τη μία, όποτε αποκαλύπτει σκέψεις για την επιδίωξη της θέσης, πρέπει να καταλαβαίνει αυτό το ζήτημα και να προσέρχεται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί. Επιπλέον, πρέπει να απογυμνώνεται στους αδελφούς και τις αδελφές, και στη συνέχεια να επαναστατεί συνειδητά ενάντια σ’ αυτές τις λανθασμένες σκέψεις. Πρέπει, επίσης, να ζητάει από τον Θεό να τον κρίνει, να τον παιδέψει, να τον κλαδέψει και να τον πειθαρχήσει. Τότε θα μπορέσει να ξεκινήσει να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι.) Πολύ καλή απάντηση. Αυτό, όμως, δεν είναι καθόλου εύκολο, και είναι ακόμα πιο δύσκολο για όσους αγαπάνε υπερβολικά τη φήμη και τη θέση. Δεν είναι εύκολο να εγκαταλείψει κανείς τη φήμη και τη θέση· εξαρτάται από το αν οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια. Μόνο αν καταλάβει κανείς την αλήθεια μπορεί να φτάσει στην αυτογνωσία, να δει ξεκάθαρα πόσο κενό είναι να αναζητά τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και να δει ξεκάθαρα την αλήθεια της διαφθοράς της ανθρωπότητας. Μόνο όταν φτάσει πραγματικά στην αυτογνωσία μπορεί κανείς να εγκαταλείψει τη θέση και τη φήμη. Δεν είναι εύκολο να αποβάλει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση. Αν έχεις διαπιστώσει ότι δεν έχεις την αλήθεια, ότι έχεις πολλές ελλείψεις και ότι αποκαλύπτεις υπερβολική διαφθορά, αλλά δεν προσπαθείς καθόλου να επιδιώξεις την αλήθεια, και μασκαρεύεσαι και υποκρίνεσαι, οδηγώντας τους άλλους στο να πιστεύουν ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, τότε κάτι τέτοιο θα σε βάλει σε κίνδυνο. Και αργά ή γρήγορα, θα έρθει η στιγμή που θα προσκρούσεις σε οδόφραγμα και θα πέσεις. Πρέπει να παραδεχτείς ότι δεν έχεις την αλήθεια, και να φανείς γενναίος ώστε να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Έχεις αδυναμίες, αποκαλύπτεις διαφθορά, και έχεις έναν σωρό ανεπάρκειες. Κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, αφού είσαι ένας μέσος άνθρωπος, δεν είσαι υπεράνθρωπος ούτε παντοδύναμος, και πρέπει να το αναγνωρίσεις αυτό. Όταν οι άλλοι άνθρωποι σε χλευάζουν ή σε σατιρίζουν, μην αντιδράς αμέσως με εχθρικό τρόπο επειδή αυτά που λένε είναι δυσάρεστα ούτε να αντιστέκεσαι σ’ αυτά επειδή θεωρείς τον εαυτό σου ικανό και τέλειο· δεν πρέπει να έχεις τέτοια στάση απέναντι σε τέτοια λόγια. Και τι στάση θα πρέπει να έχεις; Πρέπει να λες στον εαυτό σου: «Έχω τα ελαττώματά μου, είμαι γεμάτος ψεγάδια και διαφθορά, και δεν είμαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όσο κι αν με χλευάζουν και με σατιρίζουν, μήπως υπάρχει κάποια αλήθεια σ’ αυτό; Αν κάποια απ’ αυτά που λένε είναι αλήθεια, τότε πρέπει να τα αποδεχτώ από τον Θεό». Αν έχεις μια τέτοια στάση, αυτό αποτελεί απόδειξη ότι είσαι ικανός να χειριστείς σωστά τη θέση, τη φήμη και τα όσα λένε οι άλλοι για σένα. Δεν είναι εύκολο να παραμερίσει κανείς τη θέση και τη φήμη. Και πιο δύσκολο είναι να τα παραμερίσουν εκείνοι που έχουν κάποια χαρίσματα, κάποιο επίπεδο ή διαθέτουν κάποια εργασιακή εμπειρία. Μπορεί μερικές φορές να υποστηρίζουν ότι τα έχουν παραμερίσει, αλλά κατά βάθος δεν μπορούν να το κάνουν. Με το που θα το επιτρέψει η περίσταση και θα έχουν την ευκαιρία, θα συνεχίσουν να πασχίζουν για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, όπως και προηγουμένως, επειδή αυτά τα πράγματα τα αγαπάνε όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι· απλώς εκείνοι που δεν έχουν χαρίσματα ή ταλέντα έχουν κάπως μικρότερη επιθυμία να επιδιώκουν τη θέση. Όσοι έχουν γνώσεις, ταλέντο, καλή εξωτερική εμφάνιση και ξεχωριστό κεφάλαιο, έχουν μια ιδιαίτερα έντονη επιθυμία για τη φήμη και τη θέση, σε τέτοιον βαθμό ώστε να πλημμυρίζουν απ’ αυτήν τη φιλοδοξία και την επιθυμία. Αυτό δυσκολεύονται περισσότερο να παραμερίσουν. Όταν δεν έχουν καμία θέση, τότε η επιθυμία τους είναι στο στάδιο του σπόρου. Μόλις αποκτήσουν θέση, όταν ο οίκος του Θεού τούς αναθέσει μια σημαντική εργασία, και κυρίως αν εργάζονται για πολλά χρόνια και έχουν μεγάλη εμπειρία και κεφάλαιο, τότε η επιθυμία παύει να είναι σπόρος, έχει ήδη ριζώσει, έχει ανθίσει και πρόκειται να βγάλει καρπούς. Αν κάποιος έχει τη διαρκή επιθυμία και φιλοδοξία να κάνει σπουδαία πράγματα, να γίνει διάσημος, να γίνει κάποια μεγάλη προσωπικότητα, τότε, μόλις κάνει ένα μεγάλο κακό και επέλθουν οι συνέπειές του, θα ξοφλήσει και θα αποκλειστεί. Κι έτσι, προτού αυτό καταλήξει σε μεγάλη συμφορά, πρέπει να ανατρέψει γρήγορα την κατάσταση όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Όποτε κάνεις οτιδήποτε, και ανεξαρτήτως του πλαισίου, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια, να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια και την υπακοή στον Θεό, και να παραμερίσεις την επιδίωξη της θέσης και της φήμης. Όταν έχεις μια μόνιμη σκέψη και επιθυμία να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσεις σε τι άσχημα πράγματα θα οδηγήσει μια τέτοια κατάσταση αν δεν απαλλαγείς απ’ αυτή. Μη χάνεις, λοιπόν, χρόνο και ψάξε την αλήθεια, υπερνίκησε την επιθυμία σου να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, όσο αυτή βρίσκεται στο στάδιο του σπόρου, και στη θέση της κάνε πράξη την αλήθεια. Όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, θα ελαττωθεί η επιθυμία και η φιλοδοξία σου να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, και δεν θα αναστατώνεις το έργο της εκκλησίας. Έτσι, ο Θεός θα μνημονεύει και θα εγκρίνει τις πράξεις σου. Σε τι προσπαθώ, λοιπόν, να δώσω έμφαση; Στο εξής: Πρέπει να ξεφορτωθείς τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες σου πριν αυτές ανθίσουν, βγάλουν καρπούς και οδηγήσουν σε μεγάλη συμφορά. Αν δεν τις αντιμετωπίσεις όσο βρίσκονται ακόμα σε νηπιακό στάδιο, θα χάσεις μια μεγάλη ευκαιρία· και μόλις προκαλέσουν μεγάλη συμφορά, θα είναι πλέον πολύ αργά για να απαλλαγείς από αυτές. Αν δεν έχεις ούτε καν τη θέληση να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, τότε θα δυσκολευτείς πολύ να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας· αν, καθώς επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, βρεθείς αντιμέτωπος με αναποδιές και αποτυχίες και δεν συνέλθεις, τότε αυτό είναι επικίνδυνο: Υπάρχει πιθανότητα να αποκλειστείς. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, όταν αντιμετωπίζουν μία-δύο αποτυχίες και αναποδιές ως προς τη φήμη και τη θέση τους, βλέπουν ξεκάθαρα ότι η φήμη και η θέση δεν έχουν την παραμικρή αξία. Είναι σε θέση να απαρνηθούν εντελώς τη θέση και τη φήμη, και να πάρουν την απόφαση ότι, ακόμα κι αν δεν αποκτήσουν ποτέ θέση, δεν θα πάψουν να επιδιώκουν την αλήθεια, να εκτελούν σωστά το καθήκον τους και να μοιράζονται τη βιωματική τους μαρτυρία, και με αυτόν τον τρόπο να καταφέρουν ως αποτέλεσμα να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Ακόμα κι όταν είναι συνηθισμένοι πιστοί, είναι και πάλι ικανοί να ακολουθήσουν μέχρι τέλους, ενώ το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν την έγκριση του Θεού. Μόνο αυτοί είναι άνθρωποι που αγαπάνε πραγματικά την αλήθεια και έχουν αποφασιστικότητα. Ο οίκος του Θεού έχει αποκλείσει πολλούς αντίχριστους και κακούς ανθρώπους, και κάποιοι απ’ αυτούς που επιδιώκουν την αλήθεια, μόλις δουν ότι οι αντίχριστοι απέτυχαν, αναλογίζονται το μονοπάτι που ακολούθησαν εκείνοι οι άνθρωποι, κι επίσης κάνουν αυτοκριτική και αποκτούν αυτογνωσία. Αυτό το γεγονός τούς δίνει την ευκαιρία να καταλάβουν την πρόθεση του Θεού, να πάρουν την απόφαση να γίνουν συνηθισμένοι πιστοί και να επικεντρωθούν στην επιδίωξη της αλήθειας, και στο να κάνουν καλά το καθήκον τους. Ακόμα κι αν ο Θεός πει ότι είναι απλοί πάροχοι υπηρεσιών ή τιποτένιοι, δεν τους πειράζει. Εκείνοι απλώς θα προσπαθήσουν να είναι ταπεινοί άνθρωποι και μικροί, ασήμαντοι ακόλουθοι στα μάτια του Θεού, τους οποίους στο τέλος ο Θεός θα αποκαλέσει αποδεκτά δημιουργήματα. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι καλοί κι αυτοί που εγκρίνει ο Θεός.

Ο Θεός συμπαθεί αυτούς που επιδιώκουν την αλήθεια, και σιχαίνεται περισσότερο αυτούς που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Μερικοί άνθρωποι πραγματικά λατρεύουν τη θέση και τη φήμη, είναι βαθιά προσκολλημένοι σ’ αυτά, δεν αντέχουν να τα εγκαταλείψουν. Αισθάνονται πάντα ότι χωρίς θέση και φήμη δεν υπάρχει χαρά ούτε ελπίδα στη ζωή, ότι υπάρχει ελπίδα σε αυτήν τη ζωή μόνο όταν ζουν για τη θέση και τη φήμη, και ακόμα κι αν έχουν λίγη αναγνωρισιμότητα, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται, δεν θα τα παρατήσουν ποτέ. Εάν αυτή είναι η σκέψη και η άποψη που έχεις, εάν η καρδιά σου είναι γεμάτη τέτοια πράγματα, τότε δεν είσαι σε θέση να αγαπήσεις και να επιδιώξεις την αλήθεια, δεν έχεις τη σωστή κατεύθυνση και τους σωστούς στόχους στην πίστη σου στον Θεό, ούτε είσαι σε θέση να επιδιώξεις την αυτογνωσία, να αποτινάξεις τη διαφθορά και να βιώσεις την εικόνα του ανθρώπου. Αφήνεις πράγματα να διαφεύγουν όταν κάνεις το καθήκον σου, στερείσαι κάθε αισθήματος ευθύνης και αρκείσαι μόνο στο να μην διαπράττεις το κακό, να μην προκαλείς αναστάτωση, να μη σε αποπέμψουν. Θα μπορούσαν άραγε τέτοιου είδους άνθρωποι να κάνουν το καθήκον τους σε αποδεκτό βαθμό; Και θα ήταν άραγε δυνατόν να τους σώσει ο Θεός; Αδύνατον. Όταν ενεργείς για χάρη της φήμης και της θέσης, σκέφτεσαι μέχρι και το εξής: «Εφόσον αυτό που κάνω δεν αποτελεί κακή πράξη και δεν συνιστά αναστάτωση, τότε ακόμα κι αν έχω λάθος κίνητρο, κανείς δεν μπορεί να το δει ούτε να με καταδικάσει». Δεν ξέρεις ότι ο Θεός τα εξετάζει όλα εξονυχιστικά. Αν δεν αποδέχεσαι ή δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, και ο Θεός σε αποστραφεί και σε απορρίψει, τότε έχεις τελειώσει. Όλοι όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά περνιούνται για έξυπνοι· στην πραγματικότητα, δεν καταλαβαίνουν καν πότε Τον προσβάλλουν. Κάποιοι δεν τα βλέπουν καθαρά αυτά και νομίζουν το εξής: «Επιδιώκω τη φήμη και τη θέση μόνο και μόνο για να κάνω περισσότερα, για να αναλάβω μεγαλύτερες ευθύνες. Αυτό δεν συνιστά διατάραξη ούτε αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, και σίγουρα δεν βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν είναι σπουδαίο πρόβλημα. Απλώς αγαπώ τη θέση και την προστατεύω, αλλά αυτό δεν είναι κακή πράξη». Αν και φαινομενικά, μια τέτοια επιδίωξη μπορεί να μοιάζει πως δεν αποτελεί πράξη κακού, πού οδηγεί τελικά; Θα κερδίσουν άραγε την αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι; Θα φτάσουν στη σωτηρία; Με τίποτα. Άρα, η επιδίωξη της φήμης και της θέσης δεν είναι το ορθό μονοπάτι. Κάτι τέτοιο πηγαίνει ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση από την επιδίωξη της αλήθειας. Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το ποια είναι η κατεύθυνση ή ο στόχος της επιδίωξής σου, εάν δεν αναλογιστείς την επιδίωξη της φήμης και της θέσης, και αν δυσκολεύεσαι πολύ να αφήσεις τα πράγματα αυτά στην άκρη, τότε θα επηρεάσουν τη ζωή-είσοδό σου. Εφόσον στην καρδιά σου υπάρχει επιθυμία για τη θέση, αυτή θα ελέγχει και θα επηρεάζει πλήρως την κατεύθυνση της ζωής σου και τους στόχους για τους οποίους πασχίζεις, οπότε θα είναι πολύ δύσκολο να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, πόσο μάλλον να επιτύχεις αλλαγές στη διάθεσή σου. Το αν τελικά καταφέρεις να κερδίσεις την επιδοκιμασία του Θεού είναι, φυσικά, διαφορετικό θέμα. Επιπλέον, εάν δεν μπορέσεις ποτέ να αφήσεις στην άκρη την επιδίωξή σου για θέση, αυτό θα επηρεάσει την ικανότητά σου να κάνεις επαρκώς το καθήκον σου, γεγονός το οποίο θα δυσχεράνει πολύ το να γίνεις αποδεκτό δημιούργημα. Γιατί το λέω αυτό; Τίποτα δεν σιχαίνεται περισσότερο ο Θεός από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη θέση, καθώς η επιδίωξη θέσης συνιστά σατανική διάθεση, είναι λάθος δρόμος· γεννιέται από τη διαφθορά του Σατανά, είναι κάτι που καταδικάζει ο Θεός, είναι αυτό ακριβώς που κρίνει και εξαγνίζει. Ο Θεός δεν σιχαίνεται τίποτα περισσότερο από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη θέση, κι όμως εσύ εξακολουθείς να ανταγωνίζεσαι πεισματικά για τη θέση, τη λατρεύεις και την προστατεύεις ανελλιπώς, προσπαθώντας πάντα να την αποκτήσεις. Και δεν δείχνουν όλα αυτά μια φύση ανταγωνιστική προς τον Θεό; Δεν ορίζει ο Θεός τη θέση για τους ανθρώπους· Ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και τελικά τους κάνει να γίνουν ένα αποδεκτό δημιούργημα, ένα μικρό και ασήμαντο δημιούργημα—όχι κάποιος που έχει θέση και κύρος και τον σέβονται χιλιάδες άνθρωποι. Και έτσι, ανεξάρτητα από την οπτική γωνία από την οποία το κοιτάζει κανείς, η επιδίωξη θέσης είναι αδιέξοδο. Όσο λογική κι αν είναι η δικαιολογία σου για την αναζήτηση θέσης, αυτό το μονοπάτι εξακολουθεί να μην είναι σωστό και ο Θεός δεν το εγκρίνει. Όσο σκληρά κι αν προσπαθείς ή όσο μεγάλο κι αν είναι το τίμημα που πληρώνεις, αν επιθυμείς θέση, δεν θα σου τη δώσει ο Θεός· αν δεν είναι δοσμένη από τον Θεό, θα αποτύχεις αγωνιζόμενος να την αποκτήσεις, κι αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, μόνο μια κατάληξη θα υπάρξει: θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς, και θα βρεθείς σε αδιέξοδο. Το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;

7 Μαρτίου 2020