2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Δ. Οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους

Πάνω σε ποιο θέμα συναναστραφήκαμε στην προηγούμενη συνάθροισή μας; (Θεέ μου, συναναστράφηκες πάνω στους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών». Πρώτα πρώτα, συναναστράφηκες πάνω στο πώς ορίζει ο Θεός τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών». Συναναστράφηκες, επίσης, πάνω στη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε κάποιον που έχει ξεπεράσει την κατάσταση του παρόχου υπηρεσιών και σε κάποιον που παραμένει πάροχος υπηρεσιών, και, τέλος, ο Θεός ανέλυσες τις οπτικές και τις επιδιώξεις των αντίχριστων σχετικά με τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών».) Άρα, ποια οπτική και στάση έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών»; Τι λένε και τι κάνουν; (Η στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» είναι μια στάση μη αποδοχής και απέχθειας. Δεν αποδέχονται τον τίτλο, από όποιον κι αν προέρχεται, και θεωρούν υποτιμητικό το να είναι κανείς πάροχος υπηρεσιών. Θεωρούν ότι ο Θεός δεν ορίζει τους παρόχους υπηρεσιών με βάση την ουσία της ανθρωπότητας, αλλά ότι, αντίθετα, ο Θεός αμφισβητεί και περιφρονεί την ανθρώπινη ταυτότητα και αξία.) (Οι αντίχριστοι λένε την εξής γνωστή φράση: «Δεν πρόκειται να μοχθώ από τα παρασκήνια την ώρα που οι άλλοι βρίσκονται στο προσκήνιο». Το μόνο που θέλουν οι αντίχριστοι είναι να κάνουν τους άλλους να παράσχουν υπηρεσίες για τους ίδιους και θεωρούν ντροπιαστικό το να παρέχει κανείς υπηρεσίες για τον Θεό, οπότε, μόλις αντιληφθούν ότι και οι ίδιοι είναι πάροχοι υπηρεσιών, δεν θέλουν να συνεχίσουν να παρέχουν υπηρεσίες στον οίκο του Θεού, αλλά αντίθετα αρχίζουν να ψάχνουν έναν τρόπο να αποδράσουν, και μάλιστα θα προκαλέσουν μέχρι και διατάραξη και αναστάτωση, και θα κάνουν καταστροφικές ενέργειες.) Αν κρίνουμε με βάση τη στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», ποια βλέπουμε ότι είναι η ουσία τους; (Η ουσία τους είναι εχθρική προς τον Θεό και μισεί την αλήθεια.) Και τι είδους διάθεση έχουν εφόσον η ουσία τους είναι εχθρική απέναντι στον Θεό και την αλήθεια; (Μια μοχθηρή και φαύλη διάθεση.) Σωστά, έχουν μια μοχθηρή και φαύλη διάθεση. Ποιο είναι το πρώτο κίνητρο και σκοπός των αντίχριστων ως προς την πίστη τους στον Θεό; Τι θέλουν να κερδίσουν; Ποιες είναι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους; Άραγε, έρχονται για να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών; Μήπως έρχονται βασιζόμενοι στη στάση του να είναι καλοί άνθρωποι και να ακολουθούν το ορθό μονοπάτι μέσα από την πίστη στον Θεό; (Όχι.) Και τότε για ποιον λόγο έρχονται; Για να το θέσω με ακρίβεια, έρχονται για ευλογίες και, πιο συγκεκριμένα, επιδιώκουν να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες, να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες με τον Θεό, ενώ αναζητούν μεγαλειώδη και σπουδαία πράγματα. Όταν, λοιπόν, ο Θεός αναφέρει πως οι άνθρωποι είναι πάροχοι υπηρεσιών, αυτό πηγαίνει τελείως κόντρα και αντιβαίνει στις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες των αντίχριστων να αναζητήσουν ευλογίες και να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες, υπερβαίνει τις προσδοκίες τους, κι ούτε πίστευαν ποτέ ότι ο Θεός θα έδινε αυτόν τον τίτλο στους ανθρώπους. Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να αποδεχτούν αυτό το γεγονός. Και ποια πράγματα είναι ικανοί να κάνουν εφόσον δεν μπορούν να αποδεχτούν αυτό το γεγονός; Προσπαθούν, άραγε, να αποδεχτούν αυτό το γεγονός και να αλλάξουν; Δεν επιζητούν να αποδεχτούν αυτό το γεγονός ούτε επιζητούν να αλλάξουν τις φιλοδοξίες και τις διαθέσεις τους. Αν, λοιπόν, τους πει κανείς ότι είναι πάροχοι υπηρεσιών και τους στερήσει τον σκοπό και την επιθυμία να κερδίσουν ευλογίες, δεν μπορούν πλέον να παραμείνουν σταθεροί στην εκκλησία. Μόλις συνειδητοποιήσουν την αλήθεια και μάθουν ότι άνθρωποι σαν κι αυτούς που έχουν τέτοιες εκδηλώσεις είναι πάροχοι υπηρεσιών, χάνουν κάθε ελπίδα και αποκαλύπτουν το αληθινό τους πρόσωπο. Δεν επιζητούν να αλλάξουν την κατάστασή τους ως πάροχοι υπηρεσιών ούτε επιζητούν να αλλάξουν τη λανθασμένη στάση και οπτική που έχουν σχετικά με τον τίτλο «πάροχοι υπηρεσιών» και να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Γι’ αυτόν τον λόγο, όποιες ρυθμίσεις κι αν κάνει ο Θεός, αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να υποταχθούν σ’ αυτές ούτε να τις αποδεχτούν και δεν πρόκειται να αναζητήσουν την αλήθεια. Αντίθετα, βασανίζουν το μυαλό τους ψάχνοντας να βρουν κάποιον ανθρώπινο τρόπο για να ξεφορτωθούν αυτήν την ταμπέλα και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποτινάξουν αυτήν την ταυτότητα. Αν κρίνουμε από αυτήν την εκδήλωση που παρουσιάζουν οι αντίχριστοι, τότε αποστρέφονται την αλήθεια μέχρι το μεδούλι. Δεν αγαπάνε την αλήθεια, δεν αποδέχονται την αλήθεια και έχουν τις δικές τους ιδέες και αντιλήψεις σχετικά με την αλήθεια, αλλά όχι με κανονικό τρόπο. Αντίθετα, νιώθουν από τα βάθη της καρδιάς τους έντονη αποστροφή, μίσος, ακόμα και εχθρότητα απέναντι στα θετικά πράγματα και την αλήθεια —τέτοια ουσία έχουν οι αντίχριστοι.

Από τις απαντήσεις που δώσατε μόλις τώρα, διαπιστώνω ότι δεν έχετε συνοψίσει το περιεχόμενο της κάθε συναναστροφής, ενώ μετά δεν προσευχηθήκατε διαβάζοντάς το ούτε το συλλογιστήκατε. Την προηγούμενη φορά, κάναμε συναναστροφή πάνω σε τρεις βασικές πτυχές: Η πρώτη ήταν να ορίσουμε τι είναι οι πάροχοι υπηρεσιών· η δεύτερη ήταν οι τρόποι με τους οποίους αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» ή, πιο συγκεκριμένα, με ποιες ακριβώς εκδηλώσεις και με ποια συμπεριφορά δείχνουν ότι δεν θέλουν να είναι πάροχοι υπηρεσιών, καθώς και ποιοι λόγοι ακριβώς βρίσκονται πίσω από αυτό· ενώ η τρίτη ήταν ποιες είναι οι προθέσεις των αντίχριστων εφόσον δεν θέλουν να είναι πάροχοι υπηρεσιών, δηλαδή τι θέλουν να κάνουν, ποιες φιλοδοξίες έχουν και ποιος είναι ο στόχος τους στην πίστη στον Θεό. Κατά βάση, συναναστραφήκαμε πάνω στο επιμέρους θέμα «οι τρόποι με τους οποίους αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι τον τίτλο “πάροχος υπηρεσιών”» μέσα απ’ αυτές τις τρεις πτυχές, ενώ, μέσα απ’ αυτές τις τρεις πτυχές, αναλύσαμε τους διάφορους τρόπους άσκησης και τις διάφορες συμπεριφορές που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι όταν προσεγγίζουν τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», καθώς και τις σκέψεις και τις οπτικές τους σχετικά μ’ αυτόν. Δεν αναλογίζεστε το περιεχόμενο της κάθε συναναστροφής αφότου την ακούσετε. Τα θυμάστε αυτά τα πράγματα μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά, αν περάσει μεγάλο διάστημα, δεν μπορείτε καν να τα θυμηθείτε. Αν θέλετε να καταλάβετε και να κερδίσετε την αλήθεια, τότε πρέπει να κάνετε προσπάθεια μέσα από την καρδιά σας και να προσεύχεστε διαβάζοντας και να συλλογίζεστε συχνά· αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα έχετε μέσα στην καρδιά σας. Αν δεν το κάνεις, αν δεν παίρνεις στα σοβαρά αυτά τα ζητήματα, δεν κάνεις καμία προσπάθεια και δεν σκέφτεσαι αυτά τα ζητήματα μέσα στην καρδιά σου, τότε δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτα. Κάποιοι λένε: «Το ζήτημα των αντίχριστων απέχει πάρα πολύ από μένα. Δεν σκοπεύω να γίνω αντίχριστος και δεν είμαι κακός άνθρωπος σαν κι εκείνους. Θα είμαι απλώς, με αίσθημα καθήκοντος, ο πιο ασήμαντος άνθρωπος· αυτό μου αρκεί. Θα κάνω ό,τι μου ζητάνε και δεν πρόκειται να ακολουθήσω το μονοπάτι ενός αντίχριστου. Επίσης, ακόμα κι αν έχω λίγη από τη διάθεση ενός αντίχριστου, θα την αλλάξω σιγά σιγά με τον καιρό· πρόκειται απλώς για μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση, δεν είναι και τόσο σοβαρή. Δεν έχει κανένα νόημα να τα ακούσω αυτά». Είναι σωστή αυτή η οπτική; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν κάποιος θέλει να καταφέρει να αλλάξει διάθεση, τότε το πιο σημαντικό είναι να καταλάβει ποιες καταστάσεις, σκέψεις και οπτικές μπορούν να προέλθουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του σε κάθε λογής καταστάσεις. Μόνο αν τα καταλάβει αυτά τα πράγματα μπορεί να μάθει ποιες είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις του, σε ποιες πτυχές αντιστέκεται στον Θεό και πάει κόντρα στην αλήθεια, καθώς και ποια πράγματα που πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια έχει μέσα του· μόλις μάθει αυτά τα πράγματα, μπορεί να λύσει αυτά τα προβλήματα και να διορθώσει αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και να καταφέρει να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εάν δεν κατανοείς τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτονται ή τις διάφορες καταστάσεις που μπορούν να προκύψουν σε διάφορες περιστάσεις και δεν κατανοείς πώς πηγαίνουν αυτά τα πράγματα κόντρα στην αλήθεια και πού δημιουργούνται τα προβλήματα, τότε πώς θα λύσεις αυτά τα προβλήματα; Αν θέλεις να λύσεις αυτά τα προβλήματα, τότε πρέπει πρώτα να κατανοήσεις πού εντοπίζεται η πηγή τους, ποιες είναι οι καταστάσεις τους, πού εμφανίζονται τα συγκεκριμένα προβλήματα, κι έπειτα να αρχίσεις να λύνεις το πώς θα εισέλθεις. Με τον τρόπο αυτόν, μπορούν να διορθωθούν μία μία οι διεφθαρμένες σου διαθέσεις και οι διάφορες καταστάσεις που εμφανίζονται. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχετε καταλάβει ακόμα πολύ ξεκάθαρα την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα ούτε το πώς διορθώνονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις και πώς επιτυγχάνεται η αλλαγή διάθεσης· δεν είστε ακόμα στον σωστό δρόμο.

5. Πώς προσεγγίζουν οι αντίχριστοι τη θέση τους στην εκκλησία

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στο τελικό θέμα που αφορά τα συμφέροντα των αντίχριστων: το πώς προσεγγίζουν οι αντίχριστοι τη θέση τους στην εκκλησία. Σχετικά με τη θέση τους στην εκκλησία, τι εκδηλώσεις παρουσιάζουν οι αντίχριστοι, τι πράγματα κάνουν και ποια είναι η οπτική και η διάθεση-ουσία τους όταν κάνουν αυτά τα πράγματα —θα τα διαιρέσουμε σε τρεις πτυχές και θα τις αναλύσουμε μία μία. Η πρώτη πτυχή είναι «με προσποίηση», η δεύτερη είναι «με απάτη» και η τρίτη είναι «με το να δεσπόζουν πάνω απ’ όλους». Η καθεμιά από αυτές τις τρεις πτυχές γράφεται με λίγα λόγια και μπορεί να θεωρηθεί συνοπτική, αλλά παρ’ όλα αυτά σε καθεμιά τους περιλαμβάνονται πολλές από τις διάφορες πράξεις, τις εκδηλώσεις και τα ρητά των αντίχριστων, καθώς και οι στάσεις και οι διαθέσεις τους. Για σκεφτείτε τώρα για ποιον λόγο όρισα αυτές τις τρεις πτυχές προς συναναστροφή πάνω στο σημερινό θέμα. Εσείς, όταν διαβάσατε αυτό το θέμα σχετικά με το πώς προσεγγίζουν οι αντίχριστοι τη θέση τους στην εκκλησία, πώς το ορίσατε στο μυαλό σας; Τι ιδέες είχατε; Αδιαμφισβήτητα, αυτό που σκέφτονται οι περισσότεροι στο μυαλό τους είναι η τυραννία των αντίχριστων, το γεγονός ότι διεκδικούν τη θέση τους, ότι παίρνουν ανθρώπους με το μέρος τους και ότι αρπάζουν την εξουσία στην εκκλησία, δηλαδή ότι θέλουν πάντοτε να είναι αξιωματούχοι, να διεκδικούν τη θέση τους, να έχουν εξουσία και να ασκούν έλεγχο στους ανθρώπους· κατά βάση, αυτά σκέφτονται οι άνθρωποι. Οι συγκεκριμένες πτυχές είναι σχετικά προφανείς και τις εκδηλώνουν συχνά οι αντίχριστοι στην εκκλησία, οπότε, πέρα απ’ αυτές, ποιες άλλες εκδηλώσεις υπάρχουν που δεν μπορούν να τις δουν οι άνθρωποι; Τι άλλο κάνουν οι αντίχριστοι για να αποκτήσουν γερό πάτημα στην εκκλησία, για να αποκτήσουν θέση και υψηλό κύρος, κι ακόμα και για να πάρουν την εξουσία και να ελέγξουν περισσότερους ανθρώπους; Ποιες άλλες εκδηλώσεις παρουσιάζουν; Αυτά τα πράγματα αποτελούν τους πιο παραπλανητικούς, πανούργους και κρυφούς τρόπους και μέσα που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι, και θα μπορούσαν κιόλας να αποτελούν τις άγνωστες σκέψεις και τους κρυφούς σκοπούς και στόχους που κρύβονται στα βάθη της καρδιάς τους, έτσι δεν είναι; Οπότε, ας συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά, ένα προς ένα.

α. Με προσποίηση

Η πρώτη πτυχή είναι «με προσποίηση». Την κυριολεκτική σημασία της λέξης «προσποίηση» μπορεί εύκολα να την καταλάβει κανείς και είναι ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται για φιλοφρόνηση. Όταν λένε ότι κάποιος είναι καλός στην προσποίηση, ότι όλα όσα κάνει αποτελούν προσποίηση, ότι όλα όσα κάνει είναι ακατανόητα στους άλλους και ότι μόνο επιφανειακά ενεργεί και μιλάει με τους άλλους, τότε σίγουρα όποιος ενεργεί και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο είναι πολύ δόλιος. Δεν είναι άνθρωπος ειλικρινής και δεν είναι ένας άνθρωπος απλός κι άδολος· αντίθετα, είναι πολύ καλός στα ψυχολογικά παιχνίδια, είναι πολύ δαιμόνιος και πολύ καλός στο να εξαπατά τους άλλους. Αυτή είναι η πιο βασική κατανόηση της λέξης «προσποίηση». Τι σχέση έχουν, λοιπόν, η συμπεριφορά και οι πράξεις των αντίχριστων με μια τέτοια συμπεριφορά; Τι κάνουν αυτοί το οποίο δείχνει ότι έχουν μια ουσία προσποίησης; Ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός τους όταν προσποιούνται; Ποια ακριβώς πρόθεση έχουν; Για ποιον λόγο πρέπει να προσποιούνται; Αυτά τα πράγματα σχετίζονται στενά με το θέμα της σημερινής μας συναναστροφής.

Οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που δεν θέλουν να υπολείπονται των άλλων. Δεν θέλουν να εξαρτώνται από άλλους, δεν θέλουν να δέχονται εντολές, οδηγίες και διαταγές από τους άλλους και δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι και να τους κοιτάζουν οι άλλοι αφ’ υψηλού. Αντίθετα, είναι άνθρωποι που επιθυμούν να αποκτήσουν κύρος, να τους έχουν οι άλλοι σε μεγάλη εκτίμηση και να τους εκτιμούν ιδιαίτερα. Επιπλέον, στην εκκλησία και ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, επιθυμούν ακόμα περισσότερο να είναι εκείνοι που δίνουν τις εντολές κι εκείνοι που δίνουν οδηγίες στους άλλους να κάνουν πράγματα για τους ίδιους. Θέλουν να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους μέσω του κύρους, της επιρροής και της δύναμης που έχουν και δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι στους οποίους όλοι μπορούν να δίνουν εντολές και οδηγίες για να κάνουν πράγματα. Αυτές είναι οι επιδιώξεις και οι επιθυμίες των αντίχριστων ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Οι αντίχριστοι είναι πολύ ευαίσθητοι σε ό,τι αφορά τη θέση τους ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Όταν είναι σε μια ομάδα, δεν θεωρούν πως έχει καμία σημασία η ηλικία και η σωματική τους υγεία. Εκείνο που θεωρούν σημαντικό είναι το πώς τους βλέπει η πλειοψηφία, αν οι περισσότεροι τους δίνουν χρόνο και τους φυλάνε μια θέση στα λόγια και τις πράξεις τους, αν η θέση και η τοποθέτησή τους στην καρδιά των περισσοτέρων είναι υψηλή ή συνηθισμένη, αν οι περισσότεροι τους θεωρούν ανώτερους, συνηθισμένους ή τίποτε το ιδιαίτερο και ούτω καθεξής, το ποια θεωρούν οι περισσότεροι ότι είναι τα αποδεικτικά της πίστης τους στον Θεό, πόση βαρύτητα έχουν τα λόγια τους ανάμεσα στους ανθρώπους, δηλαδή πόσοι άνθρωποι τους εγκρίνουν, πόσοι τους εξυμνούν, τους επιδοκιμάζουν, τους ακούνε με προσοχή και τους παίρνουν σοβαρά όταν πουν κάτι· επίσης, το αν οι περισσότεροι θεωρούν ότι έχουν μεγάλη ή μικρή πίστη, πόσο αποφασισμένοι είναι να υπομείνουν τα βάσανα, πόσα δίνουν και δαπανούν, τι συνεισφέρουν στον οίκο του Θεού, αν είναι υψηλό ή χαμηλό το πόστο τους στον οίκο του Θεού, πόσο έχουν υποφέρει στο παρελθόν και τι σημαντικά πράγματα έχουν κάνει· αυτά είναι τα πράγματα που τους απασχολούν περισσότερο. Οι αντίχριστοι πολλές φορές κατατάσσουν στο μυαλό τους το πόστο και την τάξη, και πολλές φορές συγκρίνουν ποιος είναι ο πιο χαρισματικός στην εκκλησία, ποιος είναι ο πιο εύγλωττος και ευφραδής στην εκκλησία, ποιος είναι καλός στις επαγγελματικές δεξιότητες και πιο καλός με την τεχνολογία. Καθώς συγκρίνουν αυτά τα πράγματα, δαπανούν συνέχεια προσπάθειες για να μελετήσουν διάφορες επαγγελματικές δεξιότητες, προσπαθώντας να γίνουν ειδικοί σ’ αυτές και να τις κατακτήσουν. Οι αντίχριστοι εστιάζουν κυρίως τις προσπάθειές τους στο να κάνουν κηρύγματα και στο πώς να εξηγούν τα λόγια του Θεού με τρόπο ώστε να δειχτούν και να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Καθώς καταβάλλουν αυτήν την προσπάθεια, δεν αναζητούν πώς να καταλάβουν την αλήθεια ούτε πώς να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά αντίθετα σκέφτονται πώς να θυμηθούν αυτά τα λόγια, πώς μπορούν να κάνουν επίδειξη των προτερημάτων τους σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους, έτσι ώστε να καταλάβουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι ότι είναι στ’ αλήθεια σπουδαίοι, ότι δεν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, ότι έχουν ικανότητες και ότι είναι ανώτεροι απ’ τους συνηθισμένους ανθρώπους. Οι αντίχριστοι, οι οποίοι κρύβουν αυτού του είδους τις ιδέες, τις προθέσεις και τις απόψεις, ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους κάνοντας κάθε λογής διαφορετικά πράγματα. Επειδή έχουν αυτές τις απόψεις, καθώς και αυτές τις επιδιώξεις και φιλοδοξίες, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραγάγουν καλές συμπεριφορές, σωστά ρητά και κάθε λογής καλές πράξεις, τόσο μεγάλες όσο και μικρές. Αυτές οι συμπεριφορές και οι πράξεις κάνουν όσους δεν έχουν πνευματική κατανόηση και όσους δεν επιδιώκουν κατά βάση την αλήθεια και εστιάζουν μόνο στην καλή συμπεριφορά να ζηλεύουν και να θαυμάζουν τους αντίχριστους, ακόμα και να τους μιμούνται και να τους ακολουθούν, με αποτέλεσμα να υλοποιείται ο σκοπός των αντίχριστων. Και πώς συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι όταν κρύβουν τέτοιες προθέσεις και φιλοδοξίες; Πάνω σ’ αυτό θα συναναστραφούμε σήμερα. Πρόκειται για ένα θέμα πάνω στο οποίο αξίζει να συναναστραφούμε και, ακόμα περισσότερο, είναι ένα θέμα στο οποίο αξίζει να εστιάσετε και το οποίο αξίζει να μάθετε όλοι σας.

Οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια, δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Κι αυτό υποδεικνύει ολοφάνερα ένα γεγονός: Οι αντίχριστοι ποτέ δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια —πράγμα που αποτελεί την πιο κραυγαλέα εκδήλωση ενός αντίχριστου. Πέρα από τη φήμη και τη θέση, καθώς και τις ευλογίες και τις ανταμοιβές, άλλο ένα πράγμα που επιδιώκουν είναι οι απολαύσεις της σάρκας και οι ανέσεις και τα προνόμια της θέσης· και με αυτό το δεδομένο, είναι φυσικό να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Αυτά τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτό που επιδιώκουν, και τη συμπεριφορά τους και τις εκδηλώσεις τους δεν τα αγαπάει ο Θεός. Και δεν είναι σε καμία περίπτωση οι πράξεις και οι συμπεριφορές των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια. Για παράδειγμα, ορισμένοι αντίχριστοι που μοιάζουν με τον Παύλο έχουν την αποφασιστικότητα να υποφέρουν όταν κάνουν το καθήκον τους, μπορούν να ξενυχτούν και να μένουν χωρίς φαγητό όταν κάνουν το έργο τους, μπορούν να υποτάσσουν το σώμα τους, μπορούν να ξεπερνούν οποιαδήποτε ασθένεια και δυσφορία. Και ποιος είναι ο στόχος τους όταν τα κάνουν όλα αυτά; Είναι να δείξουν σε όλους ότι είναι ικανοί να βάλουν τον εαυτό τους στην άκρη —να δείξουν αυταπάρνηση— όταν πρόκειται για την αποστολή από τον Θεό· ότι γι’ αυτούς υπάρχει μόνο το καθήκον. Όλα αυτά τα εκδηλώνουν μπροστά σε άλλους ανθρώπους. Όταν τριγύρω βρίσκονται άλλοι άνθρωποι, δεν ξεκουράζονται όταν πρέπει και, μάλιστα, παρατείνουν σκόπιμα τις ώρες εργασίας τους, ξυπνώντας νωρίς και πέφτοντας αργά για ύπνο. Τι γίνεται όμως με την αποδοτικότητα των αντίχριστων στο έργο και την αποτελεσματικότητά τους στο καθήκον, όταν μοχθούν έτσι από το πρωί μέχρι το βράδυ; Αυτά τα πράγματα είναι πέρα από το πεδίο των εκτιμήσεών τους. Προσπαθούν μόνο να τα κάνουν όλα αυτά μπροστά στους άλλους ώστε να τους βλέπουν οι άλλοι να υποφέρουν, καθώς και να βλέπουν πως δαπανούν για τον Θεό χωρίς να σκέφτονται τον εαυτό τους. Όσον αφορά το αν το καθήκον που κάνουν και το έργο που κάνουν εκτελείται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αυτό δεν το σκέφτονται καθόλου. Το μόνο που σκέφτονται είναι αν έχει γίνει αντιληπτή από όλους η εξωτερικά καλή συμπεριφορά τους, αν τη γνωρίζουν όλοι, αν τους έχουν εντυπωσιάσει όλους, και αν αυτή η εντύπωση θα τους φέρει θαυμασμό και επιδοκιμασία, αν αυτοί οι άνθρωποι θα τους δώσουν τα εύσημα πίσω από την πλάτη τους και θα τους επαινέσουν, λέγοντας: «Πραγματικά μπορεί να αντέξει τις κακουχίες· το πνεύμα αντοχής και η εξαιρετική επιμονή του ξεπερνούν όλους εμάς. Πρόκειται για κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια, που είναι ικανός να υποφέρει και να υπομείνει ένα βαρύ φορτίο, είναι στυλοβάτης στην εκκλησιά». Ακούγοντάς το αυτό, οι αντίχριστοι ικανοποιούνται. Μέσα τους σκέφτονται: «Ήμουν πολύ έξυπνος που προσποιήθηκα έτσι, ήμουν πολύ έξυπνος που το έκανα αυτό! Ήξερα ότι όλοι θα έβλεπαν μόνο τα φαινόμενα κι ότι τους αρέσουν αυτές τις καλές συμπεριφορές. Ήξερα ότι αν ενεργούσα έτσι, θα κέρδιζα την αποδοχή των ανθρώπων, θα μου έδιναν τα εύσημα, θα με θαύμαζαν από τα βάθη της καρδιάς τους, θα με έβλεπαν με καλό μάτι και κανείς δεν θα με περιφρονούσε ποτέ ξανά. Και αν έρθει μια μέρα που ο άνωθεν ανακαλύψει ότι δεν έχω κάνει πραγματικό έργο και με απολύσει, αναμφίβολα θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι που θα με υπερασπιστούν, που θα κλάψουν για μένα, που θα με παροτρύνουν να παραμείνω και θα μιλήσουν για λογαριασμό μου». Χαίρονται κρυφά για την ψεύτικη συμπεριφορά τους —και αυτή η χαρά δεν αποκαλύπτει, επίσης, τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου; Και τι ουσία είναι αυτή; (Κακία.) Ακριβώς —αυτή είναι η ουσία της κακίας. Οι αντίχριστοι, κυριευμένοι από αυτήν την ουσία της μοχθηρίας, καλλιεργούν μια κατάσταση εφησυχασμού και αυτοθαυμασμού, η οποία τους κάνει να φωνάζουν στα κρυφά εναντίον του Θεού και μέσα τους να πηγαίνουν κόντρα στον Θεό. Εκ πρώτης όψεως, δείχνουν να πληρώνουν μεγάλο τίμημα και η σάρκα τους να υπομένει πολλά βάσανα· ωστόσο, λαμβάνουν όντως υπόψη το φορτίο του Θεού; Δαπανούν πραγματικά τον εαυτό τους για τον Θεό; Μπορούν να κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση; Όχι, δεν μπορούν. Κατά βάθος, ανταγωνίζονται κρυφά τον Θεό, καθώς σκέφτονται: «Δεν είπες ότι δεν έχω την αλήθεια; Δεν είπες ότι έχω διεφθαρμένες διαθέσεις; Δεν είπες ότι είμαι αλαζόνας και επηρμένος κι ότι προσπαθώ να ιδρύσω το δικό μου βασίλειο; Δεν είπες ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση και ότι δεν καταλαβαίνω την αλήθεια, γεγονός που με καθιστά πάροχο υπηρεσιών; Θα σου δείξω πώς παρέχω υπηρεσία και τι πιστεύουν για μένα οι αδελφοί κι οι αδελφές όταν παρέχω υπηρεσία και συμπεριφέρομαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Θα σου δείξω αν μπορώ ή δεν μπορώ να κερδίσω τον θαυμασμό ακόμα περισσότερων ανθρώπων αν ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Και μια μέρα που θα θελήσεις να με διώξεις και να με καταδικάσεις, να δω πώς ακριβώς θα το καταφέρεις!» Οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται κατά βάθος τον Θεό με αυτόν τον τρόπο και προσπαθούν να υποκαταστήσουν την επιδίωξη της αλήθειας με αυτές τις καλές συμπεριφορές. Έτσι, προσπαθούν να ακυρώσουν το πρακτικό αποτέλεσμα του έργου που κάνει ο Θεός και της καθοδήγησης που προσφέρει στους ανθρώπους για να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Ουσιαστικά, με αυτήν την ερμηνεία θέλουν να ακυρώσουν και να καταδικάσουν το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου μέσα από την κρίση και την παίδευση, και θεωρούν το να κρίνει ο Θεός τους ανθρώπους λάθος και αναποτελεσματικό. Οι ιδέες και οπτικές που έχουν οι αντίχριστοι είναι μοχθηρές και ύπουλες, αντιστέκονται στον Θεό και Του πηγαίνουν κόντρα. Όταν δεν τους έχει καταδικάσει ρητά ο Θεός, αρχίζουν να ανταγωνίζονται τον Θεό μέσα στην καρδιά τους· όταν ο Θεός δεν τους έχει εκθέσει και δεν έχει καταδικάσει τη συμπεριφορά τους, αρχίζουν να υποκρίνονται για να παραπλανήσουν τους άλλους και να κερδίσουν την καρδιά των ανθρώπων, έτσι ώστε να αρνηθούν τα λόγια του Θεού, αλλά και να αρνηθούν το γεγονός ότι μόνο η επιδίωξη της αλήθειας μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή διάθεσης και να ικανοποιήσει τις προθέσεις του Θεού. Αυτή δεν είναι, άραγε, η ουσία της ερμηνείας τους; Δεν έχουν, άραγε, οι αντίχριστοι μοχθηρή διάθεση; Πίσω από τα βάσανά τους κρύβουν τέτοιες φιλοδοξίες και νοθείες, και γι’ αυτό ο Θεός απεχθάνεται ανθρώπους σαν κι αυτούς και διαθέσεις σαν κι αυτές. Οι αντίχριστοι, όμως, ούτε βλέπουν ούτε αναγνωρίζουν ποτέ αυτό το γεγονός. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου, τη στιγμή που ο άνθρωπος βλέπει μόνο την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου· η μεγαλύτερη ανοησία των αντίχριστων είναι ότι ούτε αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός ούτε το βλέπουν. Κι έτσι, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πλασάρουν τον εαυτό τους και να τον ωραιοποιήσουν μέσω της καλής συμπεριφοράς τους, έτσι ώστε οι άλλοι να πιστέψουν ότι μπορούν να υποφέρουν και να αντέξουν τις κακουχίες, να αντέξουν τα βάσανα που δεν μπορούν να αντέξουν οι απλοί άνθρωποι και να κάνουν έργο που δεν μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι, κι έτσι οι άλλοι να πιστέψουν ότι έχουν σθένος, ότι μπορούν να καθυποτάξουν το σώμα τους και ότι δεν υπολογίζουν τα σαρκικά τους συμφέροντα ούτε τη δική τους απόλαυση. Κάποιες φορές, μάλιστα, φοράνε επίτηδες τα ίδια ρούχα μέχρι να βρομίσουν λίγο, ενώ δεν τα πλένουν ούτε καν μόλις αρχίσουν να μυρίζουν· κάνουν οτιδήποτε οδηγεί τους άλλους να τους λατρέψουν. Όσο περισσότερο βρίσκονται μπροστά στους άλλους τόσο περισσότερο κάνουν ό,τι μπορούν για να δειχτούν, ώστε οι άλλοι να τους βλέπουν ως διαφορετικούς απ’ τους απλούς ανθρώπους, να δείξουν ότι έχουν μεγαλύτερη επιθυμία να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό απ’ τους απλούς ανθρώπους, ότι έχουν μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να υποφέρουν απ’ τους απλούς ανθρώπους και ότι έχουν περισσότερο σθένος απ’ τους απλούς ανθρώπους για να αντέξουν τα βάσανα. Οι αντίχριστοι παρουσιάζουν τέτοιες συμπεριφορές σε τέτοιες συνθήκες, και πίσω απ’ αυτές τις συμπεριφορές κρύβεται η επιθυμία που έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους να τους λατρεύουν και να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση οι άλλοι. Κι όταν πετύχουν τον στόχο τους, όταν ακούσουν τα εγκώμια των άλλων κι όταν δουν τους άλλους να τους κοιτάνε με ζήλεια, θαυμασμό και εκτίμηση, τότε είναι που αισθάνονται ευτυχία και ικανοποίηση στην καρδιά τους.

Τι διαφορά έχει η επιφανειακή καλή συμπεριφορά των αντίχριστων, δηλαδή το να υπομένουν βάσανα και να πληρώνουν τίμημα, από το να λαμβάνουν στ’ αλήθεια υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, να είναι πιστοί και να δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό; (Υπάρχει διαφορετικός σκοπός. Εκείνοι που δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό θα εστιάσουν στην αναζήτηση των αρχών, στα αποτελέσματα του έργου και στο να γίνει το έργο αποδοτικά. Οι αντίχριστοι δείχνουν επιφανειακά να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, αλλά αυτό το κάνουν απλώς και μόνο για να τους έχουν οι άλλοι σε μεγάλη εκτίμηση. Δεν σκέφτονται καθόλου το να γίνει αποδοτικά το έργο ούτε τα αποτελέσματά του.) Σωστά, υπάρχει διαφορά ως προς τον σκοπό, το κίνητρο και την πηγή των λόγων και των πράξεών τους· είναι εντελώς διαφορετικά. Όσοι αντέχουν τα βάσανα σαν κι αυτούς κι επιδιώκουν την αλήθεια, σε όλη τη διάρκεια αυτών των βασάνων αναζητούν τις αρχές. Το ότι αναζητούν τις αρχές δείχνει κατ’ ελάχιστον ότι έχουν μια νοοτροπία υποταγής· δεν επιχειρούν να κάνουν το δικό τους ούτε προσπαθούν να ενεργήσουν για τον εαυτό τους, ενεργούν με υποταγή και με θεοφοβούμενη καρδιά και ξέρουν πολύ καθαρά ότι κάνουν το καθήκον τους και ότι δεν ασχολούνται με ανθρώπινες δουλειές. Οι αντίχριστοι, παρ’ όλο που κι εκείνοι δείχνουν να αντέχουν βάσανα, απλώς ενεργούν μηχανικά και παίζουν θέατρο για να το δουν οι άνθρωποι· δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, δεν ενεργούν με υποταγή ούτε με θεοφοβούμενη καρδιά, η καρδιά τους δεν ζει ενώπιον του Θεού, ενώ προσπαθούν μέσα απ’ αυτού του είδους τη συμπεριφορά και τις εκδηλώσεις να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να εξαγοράσουν την εύνοιά τους. Εδώ υπάρχει κάποια διαφορά, σωστά; Αν κρίνουμε από την ουσία της συμπεριφοράς των αντίχριστων, μπορούμε να πούμε ότι το γεγονός πως αντέχουν βάσανα είναι υποκρισία; (Ναι.) Αυτό φτάνει για να αποδείξει ότι η συμπεριφορά τους και η εκδήλωσή τους ότι αντέχουν τα βάσανα αποτελεί μια απλή μηχανική ενέργεια κι ένα θέατρο για να το δουν οι άλλοι· δεν ενεργούν ενώπιον του Θεού. Αυτή είναι η μία πτυχή. Άλλη μια πτυχή είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένας πιο ικανός στην υποκρισία και την εξαπάτηση από τους αντίχριστους· είναι, δηλαδή, εξαιρετικά ευπροσάρμοστοι και πολλές φορές επιστρατεύουν κάποια πανούργα μέσα για να παραπλανήσουν και να εξαπατήσουν τους άλλους, ώστε να πετύχουν τους στόχους τους: να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν. Σε αυτό είναι οι καλύτεροι, το έχουν στο αίμα τους, διακατέχονται εκ φύσεως απ’ αυτήν την πανούργα και άστατη ουσία. Για παράδειγμα, είναι κάποιοι αντίχριστοι, οι οποίοι φαίνεται να μιλάνε και να συμπεριφέρονται πολύ ευγενικά και ταπεινά, οι οποίοι δεν εκθέτουν ποτέ τις αδυναμίες των άλλων, είναι εξυπηρετικοί, δεν βιάζονται να κρίνουν και να καταδικάσουν τους άλλους, και οι οποίοι, όταν οι άλλοι βρίσκονται σε αρνητικότητα ή σε αδυναμία, απλώνουν αμέσως το χέρι για να τους βοηθήσουν. Δίνουν την εντύπωση ότι είναι καλόκαρδοι κι ευγενικοί, ότι είναι καλοί άνθρωποι. Όταν οι άλλοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες, εκείνοι τους βοηθούν άλλες φορές με τα λόγια και άλλες φορές με κάποιες πράξεις· μάλιστα, είναι φορές που χαρίζουν κάποια χρήματα ή υλικά αγαθά για να τους βοηθήσουν. Εξωτερικά, οι πράξεις τους μοιάζουν καλές. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τέτοιου είδους ανθρώπους θέλουν να γνωρίζουν και με τέτοιους θέλουν να έχουν σχέσεις· τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να τους απειλήσουν ούτε να τους αναστατώσουν, και απ’ αυτούς μπορούν να λάβουν μεγάλη βοήθεια, όπως, για παράδειγμα, υλική ή ψυχική, ή ακόμα και βοήθεια σχετικά με ανώτερες πνευματικές θεωρίες και ούτω καθεξής. Εξωτερικά, άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν κάνουν τίποτα κακό: Δεν προκαλούν ούτε διατάραξη ούτε αναστάτωση στην εκκλησία, και δείχνουν να φέρνουν αρμονία σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται· υπό τη διαχείριση και τη διαμεσολάβησή τους, όλοι δείχνουν ευτυχισμένοι, οι άνθρωποι τα πάνε καλά μεταξύ τους, ενώ δεν υπάρχουν καβγάδες και διαμάχες. Όταν είναι παρόντες, όλοι νιώθουν πόσο καλά τα πάνε μεταξύ τους, πόσο κοντά είναι μεταξύ τους. Όταν λείπουν, κάποιοι άνθρωποι αρχίζουν τα κουτσομπολιά, αρχίζουν να περιθωριοποιούν ο ένας τον άλλον κι ανάμεσά τους υπάρχει ζήλια και διαφωνίες· μόνο όταν βρίσκονται ανάμεσά τους αυτοί οι αντίχριστοι και ζητούν ειρήνη σταματάνε όλοι να τσακώνονται. Αυτοί οι αντίχριστοι δείχνουν να έχουν μεγάλες ικανότητες στο έργο τους, αλλά υπάρχει κάτι που φανερώνει τι σκαρώνουν στ’ αλήθεια: Όλοι εκείνοι τους οποίους διδάσκουν και καθοδηγούν μπορούν να λένε λόγια και δόγματα, όλοι τους ξέρουν πώς να κοιτάζουν αφ’ υψηλού τους άλλους και να τους κάνουν κήρυγμα, όλοι τους ξέρουν πώς να κολακεύουν και πώς να καλοπιάνουν τους άλλους, ξέρουν πώς να είναι ύπουλοι και δόλιοι, ξέρουν τι να πουν και σε ποιον, γίνονται ανθρωπάρεσκοι και, εξωτερικά, δείχνουν εντελώς γαλήνιοι. Και σε τι έχουν μετατρέψει την εκκλησία αυτοί οι αντίχριστοι; Σε θρησκευτική οργάνωση. Και το αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία τους και δεν θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια, δεν έχουν καμία ζωή-είσοδο κι έχουν χάσει εντελώς το έργο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι κάνουν οι αντίχριστοι κακό στους αδελφούς και τις αδελφές και τους εγκαταλείπουν· και, παρ’ όλα αυτά, πιστεύουν ακόμα ότι έχουν συνεισφέρει πολύ, ότι έχουν κάνει σπουδαία πράγματα για τους αδελφούς και τις αδελφές κι ότι τους έχουν φέρει μεγάλες ευλογίες. Πολλές φορές μαθαίνουν στους αδελφούς και τις αδελφές να δείχνουν ταπεινότητα και υπομονή, να είναι ανεκτικοί και να νοιάζονται όταν βλέπουν ότι ένας αδελφός ή μια αδελφή έχει πρόβλημα, να μη μιλάνε χυδαία ούτε να πληγώνουν τους άλλους, ενώ υποδεικνύουν στους άλλους τι στάση πρέπει να παίρνουν όταν κάθονται ή όταν στέκονται και τι ρούχα πρέπει να φοράνε. Αυτό που μαθαίνουν συχνά στους αδελφούς και τις αδελφές δεν είναι το πώς να καταλάβουν την αλήθεια ή πώς να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά το πώς να ακολουθούν τους κανονισμούς και να έχουν καλή συμπεριφορά. Υπό τη δική τους διδασκαλία, οι αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού ούτε στις αλήθεια-αρχές, αλλά σε μια διαπροσωπική φιλοσοφία ανθρωπαρέσκειας. Εξωτερικά, κανένας δεν πληγώνει τον άλλον, κανένας δεν επισημαίνει τα ελαττώματα των άλλων, αλλά και κανένας δεν λέει σε κανέναν τι σκέφτεται πραγματικά, ενώ δεν μιλάνε ανοιχτά και δεν κάνουν συναναστροφή σχετικά με τη διαφθορά, την επαναστατικότητα, τις ελλείψεις και τις παραβάσεις τους. Κάθε άλλο, επιφανειακά, φλυαρούν για το ποιος έχει υποφέρει κι έχει πληρώσει τίμημα, ποιος ήταν αφοσιωμένος στο καθήκον του, ποιος ωφέλησε τους αδελφούς και τις αδελφές, ποιος έχει σημαντική συνεισφορά στον οίκο του Θεού και ποιος συνελήφθη και καταδικάστηκε επειδή διέδιδε το ευαγγέλιο· μόνο γι’ αυτά μιλούν. Οι αντίχριστοι όχι μόνο χρησιμοποιούν την καλή συμπεριφορά —το ότι εξωτερικά είναι ταπεινοί, υπομονετικοί, ανεκτικοί και εξυπηρετικοί— για να βάλουν περιτύλιγμα στον εαυτό τους και να μεταμφιεστούν, αλλά προσπαθούν και να δώσουν το προσωπικό τους παράδειγμα για να μολύνουν τους άλλους μ’ αυτήν την καλή συμπεριφορά και να τους ενθαρρύνουν να τη μιμηθούν. Ο στόχος που κρύβεται πίσω από την καλή τους συμπεριφορά δεν είναι τίποτε άλλο παρά να γίνουν οι ίδιοι το επίκεντρο της προσοχής των ανθρώπων, να κάνουν τους άλλους να έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Οι εκλεκτοί του Θεού, όταν μιλάνε για την αυτογνωσία τους και αναλύουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, μένουν σιωπηλοί και δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να αναλύσουν τη διαφθορά τους. Όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές εκθέτουν και κλαδεύουν ο ένας τις αποκαλύψεις διαφθοράς του άλλου, οι αντίχριστοι είναι οι μοναδικοί που κάνουν πράξη την ταπεινότητα, την υπομονή και την ανοχή απέναντι σε όλους· δεν εκθέτουν τη διαφθορά που αποκαλύπτει κανείς, και μάλιστα συγχαίρουν και επαινούν τους αδελφούς και τις αδελφές για την καλή τους συμπεριφορά και για το γεγονός ότι άλλαξαν· παίζουν το ρόλο των ανθρωπάρεσκων, παριστάνοντας ότι είναι στοργικοί, ότι νοιάζονται, ότι είναι ανεκτικοί και παρηγορητικοί. Έτσι εκδηλώνουν οι αντίχριστοι ότι είναι πάρα πολύ επιδέξιοι στο να υποκρίνονται, στο να εξαπατούν και να παραπλανούν τους ανθρώπους.

Απ’ ό,τι φαίνεται, τα λόγια των αντίχριστων φαίνονται ευγενικά, πολιτισμένα και μεγαλόπνοα. Όποιος κι αν παραβιάζει τις αρχές ή διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, ο αντίχριστος δεν εκθέτει ούτε κρίνει αυτούς τους ανθρώπους· κάνει τα στραβά μάτια, αφήνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι μεγαλόψυχος σε όλα τα θέματα. Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν οι άνθρωποι και ό,τι κακές πράξεις κι αν κάνουν, ο αντίχριστος δείχνει κατανόηση κι ανοχή. Δεν θυμώνει ούτε αρπάζει φωτιά, δεν οργίζεται ούτε κατηγορεί τους ανθρώπους όταν κάνουν κάτι λάθος και παραβλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ανεξάρτητα από το ποιος διαπράττει το κακό κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, δεν δίνει σημασία, λες κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, και δεν προσβάλλει ποτέ ανθρώπους εξαιτίας αυτού. Με τι ασχολούνται περισσότερο οι αντίχριστοι; Με το πόσοι τούς εκτιμούν, πόσοι τούς βλέπουν όταν υποφέρουν και τους εξυμνούν γι’ αυτό. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι τα βάσανα δεν πρέπει ποτέ να είναι για το τίποτα. Ανεξάρτητα από τις κακουχίες που υπομένουν, το τίμημα που πληρώνουν, τις καλές πράξεις που κάνουν, το πόσο τρυφεροί, προσεκτικοί και στοργικοί είναι προς τους άλλους, όλα αυτά πρέπει να γίνονται μπροστά σε άλλους, έτσι ώστε να τα βλέπουν περισσότεροι άνθρωποι. Και ποιος είναι ο στόχος τους ενεργώντας έτσι; Να εξαγοράσουν την εύνοια των ανθρώπων, να κάνουν πιο πολλούς ανθρώπους να εγκρίνουν τις ενέργειές τους, τη διαγωγή τους και τον χαρακτήρα τους μέσα στην καρδιά τους, προσφέροντας την επιδοκιμασία τους. Υπάρχουν, μάλιστα, και αντίχριστοι που προσπαθούν μέσω αυτής της εξωτερικά καλής συμπεριφοράς να εδραιώσουν την εικόνα του «καλού ανθρώπου» για τον εαυτό τους, έτσι ώστε να στρέφονται περισσότεροι άνθρωποι σ’ αυτούς για βοήθεια. Για παράδειγμα, κάποιος πέφτει στην αδυναμία και θεωρεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αγάπη μέσα τους, ότι είναι πολύ εγωιστές, ότι δεν τους αρέσει να βοηθάνε τους άλλους και ότι δεν είναι καλόκαρδοι, κι έπειτα σκέφτεται εκείνον τον «καλό άνθρωπο», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Ή κάποιος συναντά μια δυσκολία στο έργο του και δεν ξέρει πώς να την αντιμετωπίσει. Δεν μπορεί να σκεφτεί κανέναν ο οποίος θα μπορούσε να τον βοηθήσει, και ο πρώτος που του έρχεται στο μυαλό είναι εκείνος ο «καλός άνθρωπος», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Κάποιος δεν θέλει να κάνει άλλο το καθήκον του, θέλει να επιδιώξει τον κόσμο, να επιδιώξει τη δύναμη και τον πλούτο και να ζήσει τη ζωή του και, μολονότι πέφτει σε τέτοια αρνητικότητα και αδυναμία, ούτε προσεύχεται στον Θεό ούτε συναναστρέφεται με κανέναν, και σε μια τέτοια κατάσταση σκέφτεται αυτόν τον «καλό άνθρωπο», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Όσο συνεχίζονται έτσι τα πράγματα, οι άνθρωποι αυτοί δεν προσεύχονται πια στον Θεό ούτε διαβάζουν πια τα λόγια του Θεού στις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα· αντίθετα, θέλουν να στηριχτούν για βοήθεια σ’ αυτόν τον «καλό άνθρωπο», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Μόνο σ’ αυτόν τον ανθρωπάρεσκο ανοίγουν την καρδιά τους και λένε αυτά που έχουν μέσα στην καρδιά τους, ζητώντας από αυτόν τον ανθρωπάρεσκο να τους απαλλάξει από τις δυσκολίες τους· αυτόν τον αντίχριστο στηρίζουν και ακολουθούν. Έτσι δεν επιτυγχάνεται ο στόχος του αντίχριστου; Όταν ο αντίχριστος έχει πετύχει τον στόχο του, άραγε δεν αποκτά υψηλότερη θέση στην εκκλησία από εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπων; Κι όταν μπορεί να είναι το νούμερο ένα και να γίνει «μεγάλο κεφάλι» στην εκκλησία, είναι όντως ικανοποιημένος; Όχι, δεν είναι. Ποιον στόχο θέλει να πετύχει; Θέλει να κάνει ακόμα περισσότερους ανθρώπους να τον εγκρίνουν, να τον εκτιμούν και να τον λατρεύουν, να έχει μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων και κυρίως να κάνει τους άλλους να τον θαυμάζουν, να βασίζονται σ’ αυτόν και να τον ακολουθούν όταν συναντούν δυσκολίες στην πίστη τους στον Θεό και δεν έχουν πού να στραφούν. Αυτό εδώ είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό απ’ το γεγονός πως ο αντίχριστος θέλει να γίνει το νούμερο ένα και να είναι «μεγάλο κεφάλι» στην εκκλησία. Τι το σοβαρό έχει; (Ανταγωνίζεται με τον Θεό για να κατέχει θέση στην καρδιά των ανθρώπων. Θέλει να αντικαταστήσει απευθείας τον Θεό.) (Τέτοιους ανθρώπους είναι δύσκολο να τους διακρίνει κανείς. Μέσω της επιφανειακής καλής συμπεριφοράς θέλουν να παραπλανήσουν τους άλλους, πράγμα που κάνει τους άλλους να μην αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού ούτε να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια όταν έχουν κάποιο πρόβλημα, κι αντίθετα να βασίζονται σ’ αυτούς τους αντίχριστους και να τους θαυμάζουν, να βάζουν εκείνους να λύσουν τα προβλήματά τους και να θεωρούν τα λόγια τους ως την αλήθεια, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον Θεό. Αυτή είναι μια πιο πανούργα και κακόβουλη μέθοδος.) Σωστά, έχετε καταλάβει και έχετε αναφέρει όλοι σας το σημαντικό σημείο, ότι οι αντίχριστοι, δηλαδή, καταλαμβάνουν μια θέση και ριζώνουν στην καρδιά των ανθρώπων, και θέλουν να πάρουν τη θέση του Θεού. Κάποιος λέει: «Αν ψάξω να βρω τον Θεό, δεν μπορώ να Τον βρω· δεν Τον βλέπω. Αν ψάξω να βρω τα λόγια του Θεού, το βιβλίο είναι τόσο παχύ, υπάρχουν υπερβολικά πολλά λόγια και δύσκολα βρίσκεις απαντήσεις. Αν, όμως, πάω σ’ αυτόν τον άνθρωπο, τότε παίρνω απαντήσεις αμέσως· αυτό είναι και βολικό και ωφέλιμο». Όπως βλέπεις, οι πράξεις του έχουν ήδη κάνει τους ανθρώπους όχι μόνο να τον λατρεύουν μέσα στην καρδιά τους, αλλά και να του έχουν αφήσει μια θέση εκεί μέσα. Θέλει να πάρει τη θέση του Θεού —αυτόν τον στόχο έχει ο αντίχριστος όταν κάνει αυτά τα πράγματα. Είναι ολοφάνερο ότι ο αντίχριστος, με αυτά τα πράγματα που κάνει, έχει ήδη σημειώσει μια πρώτη επιτυχία· έχει ήδη δημιουργηθεί μια θέση γι’ αυτόν τον αντίχριστο μέσα στην καρδιά αυτών των ανυποψίαστων ανθρώπων, ενώ κάποιοι άνθρωποι ήδη τον λατρεύουν και τον θαυμάζουν. Αυτόν τον στόχο θέλει να πετύχει ο αντίχριστος. Αν κάποιος έχει ένα πρόβλημα και προσευχηθεί στον Θεό αντί να αναζητήσει τον αντίχριστο, τότε αυτός δυσαρεστείται και σκέφτεται: «Για ποιον λόγο πηγαίνεις πάντα στον θεό; Γιατί σκέφτεσαι πάντα τον θεό; Εμένα γιατί δεν με βλέπεις ούτε με σκέφτεσαι; Είμαι τόσο ταπεινός και υπομονετικός, μπορώ να απαρνηθώ πράγματα και να δαπανήσω τον εαυτό μου πάρα πολύ, ενώ δίνω και σε φιλανθρωπίες· για ποιον λόγο, λοιπόν, δεν έρχεσαι σ’ εμένα; Εγώ σε βοηθάω τόσο πολύ. Γιατί δεν έχεις συνείδηση;» Νιώθει δυστυχισμένος και αναστατωμένος, καθώς και θυμωμένος, τόσο μ’ εκείνον τον άνθρωπο όσο και με τον Θεό. Για να πετύχει τον απώτερο στόχο του, συνεχίζει να προσποιείται, συνεχίζει να δίνει σε φιλανθρωπίες, διατηρεί την υπομονή και την ανεκτικότητά του, δείχνει ταπεινός, μιλάει καλοσυνάτα, δεν πληγώνει ποτέ τους άλλους και πολλές φορές προσφέρει παρηγοριά όταν οι άλλοι προσπαθούν να φτάσουν στην αυτογνωσία. Κάποιος λέει: «Είμαι επαναστατικός· είμαι διάβολος και σατανάς». Εκείνος απαντά: «Δεν είσαι διάβολος ούτε σατανάς. Πρόκειται απλώς για ένα μικρό πρόβλημα. Μη μειώνεις τόσο πολύ τον εαυτό σου και μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Ο θεός μάς ανύψωσε· δεν είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι και δεν πρέπει να υποβαθμίζεις τον εαυτό σου. Εσύ είσαι πολύ καλύτερος από μένα· εγώ είμαι πιο διεφθαρμένος από σένα. Αν εσύ είσαι διάβολος, τότε εγώ είμαι μοχθηρός διάβολος. Αν εσύ είσαι μοχθηρός διάβολος, τότε εγώ πρέπει να πάω στην κόλαση και να υποστώ απώλεια». Έτσι βοηθάει τους ανθρώπους. Αν κάποιος παραδεχτεί ότι προκάλεσε ζημιά στα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή στο έργο της εκκλησίας, τότε ο αντίχριστος του λέει: «Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να προκαλέσεις ζημιά στο έργο της εκκλησίας την ώρα που κάνεις το καθήκον σου και το να παραστρατήσεις λιγάκι. Εγώ παλιότερα έχω προκαλέσει απώλειες πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι εσύ κι έχω βαδίσει σε πολύ πιο διεστραμμένα μονοπάτια. Αρκεί απλώς να αλλάξεις από δω και στο εξής τον τρόπο με τον οποίο ενεργείς· δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν θεωρείς ότι δεν μπορεί να το αντέξει η συνείδησή σου, έχω κάποια λεφτά και θα αντισταθμίσω τη ζημιά για λογαριασμό σου, γι’ αυτό μη στεναχωριέσαι. Στο εξής, αν έχεις το παραμικρό πρόβλημα, έλα σ’ εμένα και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να σε βοηθήσω· ό,τι μπορώ να κάνω θα το κάνω αμέσως». Ναι μεν διακατέχεται από αυτό το αίσθημα «προσωπικής αφοσίωσης», αλλά για ποιον λόγο το κάνει αυτό στ’ αλήθεια; Σε βοηθάει στ’ αλήθεια; Σε βλάπτει, σε οδηγεί σε λάκκο· έχεις πέσει στον πειρασμό του Σατανά. Σου σκάβει τον λάκκο κι εσύ πηδάς κατευθείαν μέσα· πέφτεις στην παγίδα και, παρ’ όλα αυτά, νομίζεις ότι είναι υπέροχα εκεί· χωρίς καν να το καταλάβεις, σε έχει καταστρέψει αυτός ο αντίχριστος —τι ηλιθιότητα! Έτσι μεταχειρίζονται, παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους ο Σατανάς και οι αντίχριστοι. Ο αντίχριστος λέει: «Αν στο εξής είσαι λίγο προσεκτικός και λαμβάνεις υπόψη σου τα συμφέροντα του οίκου του θεού, δεν υπάρχει πρόβλημα. Το ζήτημα αυτό μπορεί να διορθωθεί, κανένας δεν θα έκανε κάτι τέτοιο επίτηδες. Και ποιος από εμάς μπορεί να γίνει τέλειος άνθρωπος; Κανείς μας δεν είναι τέλειος· όλοι είμαστε διεφθαρμένοι. Εγώ ήμουν πολύ χειρότερος από σένα. Στο εξής, ας παροτρύνουμε ο ένας τον άλλον. Άσε που, ακόμα κι αν υποστεί κάποιες απώλειες ο οίκος του θεού, ο θεός δεν πρόκειται να τις θυμάται. Ο θεός συγχωρεί τόσο εύκολα και δείχνει μεγάλη ανεκτικότητα απέναντι στον άνθρωπο. Αν μπορούμε να δείχνουμε εμείς ανεκτικότητα ο ένας προς τον άλλον, τότε λογικά ο θεός δεν θα είναι ακόμα πιο ικανός να δείχνει ανεκτικότητα; Αν ο θεός λέει πως δεν θα θυμάται τις παραβάσεις μας, τότε δεν έχουμε πια παραβάσεις». Όσο μεγάλο λάθος κι αν κάνει κάποιος, ο αντίχριστος πολύ απλά υποβαθμίζει τη σημασία του κάνοντας ένα αστείο και το προσπερνάει, δείχνοντας πόσο μεγάλη καρδιά έχει και πόσο καλοσυνάτος, σπουδαίος και ανεκτικός είναι. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός αυτό οδηγεί τους ανθρώπους να πιστέψουν λανθασμένα ότι ο Θεός εκθέτει πάντα τους ανθρώπους στις ομιλίες Του, κάνει πάντα φασαρία για τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και πάντα διυλίζει τον κώνωπα μαζί τους. Αν ένας άνθρωπος έχει κάνει κάποια παράβαση ή έχει επαναστατήσει, ο Θεός τον κλαδεύει, τον κρίνει και τον παιδεύει, και μοιάζει λες και αδιαφορεί για τους ανθρώπους. Ο αντίχριστος, αντιθέτως, μπορεί να δείχνει ανοχή και να συγχωρεί τους ανθρώπους σε κάθε περίσταση· είναι πολύ σπουδαίος και αξιοσέβαστος. Έτσι δεν είναι; Επίσης, ορισμένοι αντίχριστοι λένε: «Οι άπιστοι έχουν αυτό το ρητό: “Σ’ ένα μεγάλο σπιτικό µε πολλή περιουσία, λίγη σπατάλη δεν είναι τίποτα”. Ο οίκος του θεού είναι πολύ μεγάλος κι ο θεός προσφέρει πλούσιες ευλογίες. Δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο να γίνουμε και λίγο σπάταλοι· ο θεός μάς παραχωρεί τόσα. Δεν έχουμε σπαταλήσει πολλά; Και τι μας έκανε ο θεός; Δεν τα ανέχτηκε όλα; Ο άνθρωπος είναι αδύναμος και διεφθαρμένος, κι ο θεός αυτό το είδε εδώ και πολύ καιρό· άρα, εφόσον το είδε, για ποιον λόγο δεν μας τιμωρεί; Αυτό αποδεικνύει ότι ο θεός είναι υπομονετικός και ελεήμων!» Τι σόι κουβέντες είναι αυτές; Χρησιμοποιεί λόγια που μοιάζουν σωστά και συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων για να τους παραπλανήσει και να τους κάνει να πέσουν σε πειρασμό, να αναστατώσει την όρασή τους, να τους οδηγήσει προς λάθος κατεύθυνση και να τους κάνει να παρανοήσουν τον Θεό, ώστε να μην έχουν την παραμικρή όρεξη κι επιθυμία να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Οι άνθρωποι, εφόσον υποκινούνται, παραπλανούνται και αποπροσανατολίζονται από τους αντίχριστους, χάνουν την ελάχιστη συνείδηση που έχουν κι όλοι αρχίζουν να υπακούνε και να υποτάσσονται στους αντίχριστους.

Οι αντίχριστοι είναι πολύ επιδέξιοι στο να προσποιούνται όταν βρίσκονται με άλλους. Όπως ακριβώς κι οι Φαρισαίοι, εξωτερικά δείχνουν να είναι πολύ ανεκτικοί με τους ανθρώπους, καθώς και υπομονετικοί, ταπεινοί και καλόβολοι —μοιάζουν πάρα πολύ επιεικείς κι ανεκτικοί απέναντι στους πάντες. Όταν χειρίζονται τα προβλήματα, πάντοτε δείχνουν πόσο τρομερά ανεκτικοί είναι απέναντι στους άλλους από το πόστο τους το οποίο τους δίνει θέση και, από κάθε πλευρά, δείχνουν μεγαλόψυχοι και ανοιχτόμυαλοι, δεν διυλίζουν τον κώνωπα με τους ανθρώπους και τους δείχνουν πόσο σπουδαίοι και ευγενικοί είναι. Στην πραγματικότητα, έχουν όντως τέτοια ουσία οι αντίχριστοι; Ναι μεν ενεργούν για το καλό των άλλων, δείχνουν ανεκτικότητα απέναντι στους ανθρώπους και μπορούν να τους βοηθήσουν σε κάθε περίσταση, αλλά με ποιο κρυφό κίνητρο τα κάνουν όλα αυτά; Θα έκαναν τα ίδια αν δεν προσπαθούσαν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να εξαγοράσουν την εύνοιά τους; Όταν δεν τους βλέπει κανείς, είναι όντως έτσι οι αντίχριστοι; Είναι όντως όπως φαίνονται μπροστά στους άλλους ανθρώπους; Βοηθάνε, δηλαδή, τους άλλους με αγάπη και είναι ταπεινοί και υπομονετικοί, καθώς και ανεκτικοί απέναντι στους άλλους; Έχουν τέτοια ουσία και τέτοια διάθεση; Έτσι είναι ο χαρακτήρας τους; Σε καμία περίπτωση. Ό,τι κι αν κάνουν αποτελεί προσποίηση και το κάνουν για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να εξαγοράσουν την εύνοιά τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι θετική εντύπωση γι’ αυτούς μέσα στην καρδιά τους κι έτσι ώστε οι άνθρωποι να σκέφτονται εκείνους πρώτους και να ζητούν τη δική τους βοήθεια όποτε αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Οι αντίχριστοι, προκειμένου να πετύχουν αυτόν τον στόχο, μηχανορραφούν σκόπιμα για να κάνουν φιγούρα στους άλλους, να πουν και να κάνουν τα σωστά πράγματα. Ποιος ξέρει πόσες φορές φιλτράρουν ή επεξεργάζονται τα λόγια τους στο μυαλό τους προτού μιλήσουν. Θα μηχανορραφήσουν και θα σπάσουν το κεφάλι τους σκόπιμα, καθώς αναλογίζονται τη διατύπωση, τις εκφράσεις, τον τόνο, τη φωνή τους, ακόμα και το βλέμμα με το οποίο θα κοιτάξουν τους ανθρώπους και το ύφος με το οποίο θα μιλήσουν. Θα συλλογιστούν ποιος είναι ο αποδέκτης αυτών που λένε, αν εκείνος είναι γέρος ή νέος, αν η θέση του είναι υψηλότερη ή χαμηλότερη από τη δική τους, αν τους έχει σε μεγάλη εκτίμηση, αν κρυφά τους σιχαίνεται, αν έχει συμβατή προσωπικότητα με τη δική τους, τι καθήκον κάνει και ποια είναι η θέση του στην εκκλησία και στην καρδιά των αδελφών τους. Θα παρατηρήσουν με επιμέλεια και θα σκεφτούν προσεκτικά αυτά τα πράγματα και, αφού τα σκεφτούν, θα βρουν τρόπους για να προσεγγίσουν όλων των ειδών τους ανθρώπους. Όπως κι αν μεταχειρίζονται οι αντίχριστοι τα διάφορα είδη ανθρώπων, δεν έχουν ως στόχο τίποτε άλλο παρά να κάνουν τους ανθρώπους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, να καταφέρουν τους ανθρώπους να μην τους θεωρούν πια ίσους, αλλά να προσβλέπουν σ’ αυτούς, καθώς και να τους θαυμάζουν και να προσβλέπουν σ’ αυτούς ακόμα περισσότεροι άνθρωποι την ώρα που μιλούν, να τους στηρίζουν και να τους ακολουθούν όταν κάνουν πράγματα και να τους συγχωρούν και να τους υπερασπίζονται όταν κάνουν κάποιο λάθος, καθώς και να αγωνίζονται ακόμα περισσότεροι άνθρωποι στο πλευρό τους, να παραπονιούνται έντονα για λογαριασμό τους και να παίρνουν θέση για να διαφωνήσουν με τον Θεό και να Του πάνε κόντρα όταν οι ίδιοι αποκαλύπτονται και απορρίπτονται. Όταν εκπέσουν από την εξουσία, μπορούν να βρουν τόσους ανθρώπους να τους βοηθήσουν, να εκφράσουν την υποστήριξή τους και να τους υπερασπιστούν, κάτι το οποίο δείχνει πως η θέση και η εξουσία που σκόπιμα σχεδίαζαν οι αντίχριστοι να καλλιεργήσουν στην εκκλησία έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων και πως οι «επίπονες προσπάθειές» τους δεν ήταν μάταιες.

Οι αντίχριστοι προσπαθούν να διαχειριστούν και να προσεγγίσουν όσο καλύτερα μπορούν τη θέση, το κύρος, τη φήμη και την εξουσία τους μεταξύ των ανθρώπων· δεν πρόκειται να τεμπελιάσουν, να μαλακώσουν, πόσο μάλλον να γίνουν απρόσεκτοι. Προσέχουν την έκφραση που έχουν όλοι οι άλλοι στα μάτια τους, την προσωπικότητά τους, την καθημερινή τους ρουτίνα, τις επιδιώξεις τους, τη στάση που τηρούν απέναντι στα θετικά και τα αρνητικά πράγματα, κι ακόμα περισσότερο προσέχουν την πίστη και την αφοσίωση που έχουν όλοι οι άλλοι καθώς πιστεύουν στον Θεό, όπως επίσης και τη στάση που τηρούν απέναντι στο να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό και να κάνουν τα καθήκοντά τους και ούτω καθεξής· καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για όλα αυτά. Οπότε, χάρη σ’ αυτήν τη στάση που έχουν, αποφεύγουν και φυλάγονται από όσους επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να τους διακρίνουν, ενώ, όταν βρίσκονται με τέτοιους ανθρώπους, μιλάνε και ενεργούν προσεκτικά. Όταν βρίσκονται με ανθρώπους που έχουν σχετικά αδύναμη προσωπικότητα, ανθρώπους που είναι συχνά αρνητικοί και δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, αλλά και με κάποιους ανθρώπους που είναι ανόητοι και έχουν ελλιπή κατανόηση της αλήθειας, τότε πολλές φορές κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν επίδειξη, δίνοντας διαρκώς μια παράσταση που μοιάζει με νούμερο στο τσίρκο και αρπάζοντας κάθε ευκαιρία για να παίξουν θέατρο. Για παράδειγμα, όταν βρίσκονται σε συναθροίσεις, οι περισσότεροι άνθρωποι τους εγκρίνουν, μια μειοψηφία νιώθει απέχθεια γι’ αυτούς, ενώ ακόμα περισσότεροι δεν μπορούν να τους διακρίνουν, οπότε αρχίζουν να δίνουν παράσταση και να ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για να προσφέρουν συναναστροφή. Κάνουν συναναστροφή πάνω στις εμπειρίες τους, στην περασμένη «ένδοξη ιστορία» τους, στην αξία που έχουν αποκτήσει στον οίκο του Θεού, ακόμα και στο γεγονός ότι ο Άνωθεν τους έχει εκτιμήσει και τους έχει κλαδέψει αυτοπροσώπως· δεν μπορούν να αφήσουν την παραμικρή τέτοια ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Όποιος κι αν είναι μαζί τους και ανεξάρτητα από την περίσταση, ένα μόνο πράγμα κάνουν πάντα οι αντίχριστοι: Δίνουν παραστάσεις· δηλαδή, προβαίνουν σε απόπειρες εντυπωσιασμού. Τέτοια ουσία έχουν οι αντίχριστοι: Αποστρέφονται την αλήθεια, είναι μοχθηροί και ξεδιάντροποι. Μέχρι πού φτάνουν όταν δίνουν τις παραστάσεις τους; Ίσως να έχετε δει κι εσείς οι ίδιοι μερικές. Είναι εμφανέστατο ότι κάποιοι απ’ αυτούς δίνουν παραστάσεις, κάνουν φιγούρα, κατακτούν την καρδιά των ανθρώπων και αρπάζουν τις ευκαιρίες για να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Κάποιοι άνθρωποι τους σιχαίνονται, άλλοι τους αγνοούν και μερικοί μάλιστα τους κοροϊδεύουν, αλλά εκείνους δεν τους νοιάζει. Και τι είναι αυτό που τους νοιάζει; Εκείνο που τους νοιάζει είναι να κάνει η παράστασή τους μεγάλη εντύπωση στους ανθρώπους, να κάνουν τους ανθρώπους να δουν ότι τολμούν να πουν πράγματα, ότι έχουν θάρρος, ηγετικό στυλ, ταλέντο στην ηγεσία, το θάρρος που χρειάζεται ώστε να μην τους πιάνει τρακ μπροστά σε όλους και, ακόμα περισσότερο, την ικανότητα να χειριστούν τα πράγματα χωρίς να πανικοβληθούν. Ικανοποιούνται όταν έχουν κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν και να δουν αυτά τα πράγματα, γι’ αυτό και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να δώσουν παράσταση τη στιγμή που παρουσιάζεται η ευκαιρία, και δίνουν παράσταση χωρίς να τους συγκρατεί τίποτε, χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς καμία ντροπή. Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι. Αν στις συναθροίσεις συναναστρέφομαι πάντα πάνω στο κύριο θέμα, κάποιους ανθρώπους τούς πιάνει υπνηλία την ώρα που Με ακούνε να μιλάω. Ή αλλιώς, όταν συναναστρέφομαι πάνω στο κύριο θέμα, έχουν ακόμα το μυαλό τους σε άλλα πράγματα και δεν μπορούν να εστιάσουν εύκολα σε αυτά που λέω. Σε τέτοιες περιπτώσεις, κάνω λίγη κουβεντούλα, λέω μια ιστορία ή ένα αστείο. Αυτά τα πράγματα κι αυτές οι ιστορίες αφορούν συνήθως κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις και καταστάσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Με τις ιστορίες ή με τα αστεία που λέω ξυπνάω λίγο τους ανθρώπους, ώστε να καταλάβουν λίγο καλύτερα. Οι αντίχριστοι, όταν το βλέπουν αυτό, σκέφτονται: «Εσύ λες αστεία στα κηρύγματά σου στις συναθροίσεις. Κι εγώ μπορώ να το κάνω, είμαι το ίδιο καλός μ’ εσένα. Θα πω έτσι χαλαρά ένα σαχλό αστείο, θα τους κάνω όλους να λυθούν στα γέλια και θα το απολαύσουν όλοι· τι ωραίο που είναι αυτό! Απλώς θα πω χαλαρά μια ιστορία, και τότε δεν θα θέλει κανείς πια να συμμετέχει στις συναθροίσεις και όλοι θα θέλουν απλώς να ακούνε τις ιστορίες μου». Με ανταγωνίζονται σ’ αυτό. Έχει κανένα νόημα να Με ανταγωνίζονται σ’ αυτό; Για ποιον λόγο λέω ιστορίες; Για ποιον λόγο κάθομαι και κάνω κουβεντούλα; Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν κάποια πράγματα από την κουβεντούλα Μου και τις ιστορίες Μου, πράγμα που τους βοηθάει να καταλάβουν την αλήθεια με έναν τρόπο χαλαρό· αυτός είναι ο στόχος Μου. Οι αντίχριστοι, παρ’ όλα αυτά, αρπάζονται απ’ αυτό και προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν, λέγοντας: «Στις συναθροίσεις, σε μια ώρα που είναι τόσο κρίσιμη και σημαντική, εσύ κάθεσαι και κάνεις κουβεντούλα, οπότε θα το κάνω κι εγώ». Είναι πάντα ίδια η κουβεντούλα; Οι αντίχριστοι, αυτά τα σκουπίδια, δεν καταλαβαίνουν καν την αλήθεια· τι μπορεί, λοιπόν, να βγει από την κουβεντούλα τους; Τι μπορεί να βγει απ’ τις ιστορίες ή τα αστειάκια τους; Αυτά τα θηρία που δεν έχουν πνευματική κατανόηση παίρνουν τα σοβαρότατα ζητήματα της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια και της αφήγησης ιστοριών πολύ επιφανειακά και αδιάφορα. Τι είδους άνθρωποι το κάνουν αυτό; Στους αντίχριστους, στους ανθρώπους που δεν έχουν πνευματική κατανόηση και σ’ αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια αρέσει να κάνουν τέτοια πράγματα.

Οι αδελφοί και οι αδελφές, καθώς και οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν μπορούν να διακρίνουν σχεδόν κανένα ελάττωμα στις πράξεις προσποίησης των αντίχριστων. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Επειδή οι αντίχριστοι κουκουλώνουν και κρύβουν τα ελαττώματά τους και δεν σου επιτρέπουν να τα καταλάβεις· κρατάνε κρυμμένη τη μοχθηρή τους πλευρά, την έκφυλη πλευρά τους και την κακή πλευρά τους πίσω από κλειστές πόρτες. Και πού ακριβώς είναι το «πίσω από κλειστές πόρτες»; Είναι εκείνα τα μέρη που δεν βλέπεις, δηλαδή στο σπίτι τους, στην κοινωνία, στη δουλειά τους, μπροστά στους συγγενείς και τους φίλους τους· αυτά τα μέρη δεν μπορείς να τα δεις ούτε να έρθεις σε επαφή μαζί τους. Όλα τα λόγια τους και κάθε συμπεριφορά τους που μπορείς να δεις και με τα οποία μπορείς να έρθεις σε επαφή αποτελούν εκείνη την πλευρά τους που προσποιείται, την πλευρά τους που έχει περάσει από επεξεργασία. Η πλευρά τους που δεν μπορείς να δεις είναι η αληθινή τους ουσία, το αληθινό τους πρόσωπο. Και ποιο είναι το αληθινό τους πρόσωπο; Όταν βρίσκονται με την άπιστη οικογένειά τους, λένε κάθε λογής κακά λόγια —παράπονα, πικρόχολες κουβέντες και εχθρικά λόγια εναντίον των άλλων, λόγια που κρίνουν και καταδικάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές, παράπονα ότι ο οίκος του Θεού είναι άδικος· λένε όλα αυτά τα πράγματα, χωρίς να παραλείπουν τίποτα, χωρίς να συγκρατούν το παραμικρό. Όταν βρίσκονται με τους συγγενείς και τους φίλους τους, συζητάνε για τα κοσμικά πράγματα και κουτσομπολεύουν για τις οικογένειες των άλλων, παίρνουν μέρος σε όλες τις κοσμικές δραστηριότητες των απίστων και μάλιστα παίρνουν ενεργά μέρος σε γάμους και σε κηδείες. Κουτσομπολεύουν με τους απίστους, κρίνουν και καταριούνται τους υπόλοιπους, διαδίδουν φήμες για άλλους και τους συκοφαντούν πίσω από την πλάτη τους —όλο τέτοια πράγματα λένε. Όταν βρίσκονται με τους απίστους, στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους, εξαπατούν τους ανθρώπους, δημιουργούν κλίκες, επιτίθενται στους ανθρώπους, ενώ στον χώρο εργασίας μπορούν να «τη στήσουν» τους άλλους, να πουν παραμύθια για τους άλλους και να τους ποδοπατήσουν με σκοπό να αποκτήσουν πιο υψηλό πόστο· μπορούν να τα κάνουν κι όλα αυτά. Όταν βρίσκονται με την οικογένειά τους ή με απίστους, δεν έχουν υπομονή, ανεκτικότητα και ταπεινότητα, αλλά αντίθετα αποκαλύπτουν τελείως το αληθινό τους πρόσωπο. Μέσα στον οίκο του Θεού, είναι λύκοι ντυμένοι πρόβατα, ενώ όταν βρίσκονται ανάμεσα σε απίστους, σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό, τότε αποκαλύπτουν το πρόσωπο του λύκου για να το δουν όλοι· πολεμάνε κόντρα στους απίστους για τα συμφέροντά τους, για μια λέξη, για ένα ρητό, και διαφωνούν ακατάπαυστα με τους απίστους για το παραμικρό συμφέρον μέχρι να αναψοκοκκινίσουν. Αν δεν κερδίσουν κανένα όφελος ή αν κλαδευτούν στον οίκο του Θεού, πάνε στο σπίτι τους και κάνουν φασαρία, δημιουργούν προβλήματα και ενεργούν με τρόπο που κάνει την οικογένειά τους να τους φοβάται. Ανάμεσα στους απίστους, δεν έχουν καθόλου χριστιανική αξιοπρέπεια ούτε καταθέτουν μαρτυρία όπως θα έπρεπε να κάνουν οι χριστιανοί —είναι πέρα για πέρα λύκοι, δεν είναι καν άνθρωποι. Μέσα στον οίκο του Θεού και μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές, δίνουν υποσχέσεις, παίρνουν όρκους, εκφράζουν την αποφασιστικότητά τους, ενώ μοιάζουν πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και δείχνουν να έχουν πίστη στον Θεό. Όταν, όμως, βρίσκονται ανάμεσα σε απίστους, έχουν τις ίδιες επιδιώξεις και τα ίδια πιστεύω με τους απίστους. Κάποιοι μάλιστα ακολουθούν διασήμους όπως κάνουν οι άπιστοι και αντιγράφουν ό,τι φοράνε κάθε μέρα οι διάσημοι, κι έτσι αφήνουν εκτεθειμένο το πάνω μέρος του σώματός τους, χτενίζουν ατημέλητα τα μαλλιά τους και βάφονται έντονα —δεν θυμίζουν ούτε άνθρωπο ούτε φάντασμα. Φοράνε ρούχα της μόδας και συμβαδίζουν κάθε μέρα με την εποχή, θεωρώντας ότι η ζωή έχει τόσο πολλή γεύση, ενώ κατά βάθος δεν νιώθουν καθόλου αηδία για τον τρόπο ζωής των απίστων. Οι αντίχριστοι κάνουν πολλά πράγματα και καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να κατοχυρώσουν μια θέση στην εκκλησία και για να έχουν κύρος και θέση μέσα στην καρδιά των ανθρώπων. Την προσπάθεια αυτήν την κάνουν αποκλειστικά και μόνο για να πετύχουν τους στόχους τους και για να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να τους λατρεύουν. Οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, προσεγγίσεις και εξωτερικές αποκαλύψεις διαμορφώνουν μια ξεκάθαρη σύγκριση με τον τρόπο που ζουν πίσω από τις κλειστές πόρτες, ενώ οι πράξεις και η συμπεριφορά τους πίσω από την πλάτη των άλλων δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση πράγματα που πρέπει να κάνει ένας χριστιανός. Με μια τέτοια ολοφάνερη σύγκριση, μπορούμε να αποφανθούμε ότι όλα όσα κάνουν και αποκαλύπτουν μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές αποτελούν προσποίηση, ότι δεν είναι αληθινά και ότι δεν πρόκειται για φυσική αποκάλυψη. Οι αντίχριστοι προσποιούνται μόνο για να πετύχουν τους στόχους τους, ειδάλλως δεν θα διακινδύνευαν ποτέ να κάνουν τέτοια πράγματα. Αν κρίνουμε από αυτά που κάνουν και από τις αποκαλύψεις των διαθέσεών τους όταν βρίσκονται πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά και από τις επιδιώξεις τους, δεν αγαπάνε την αλήθεια, δεν αγαπάνε τα θετικά πράγματα, δεν αγαπάνε την ευπρέπεια και την εντιμότητα, πόσο μάλλον αγαπάνε το να υπομένουν βάσανα και να πληρώνουν ένα τίμημα ή να ακολουθούν το μονοπάτι του χριστιανού. Αυτές, λοιπόν, οι καλές συμπεριφορές που παρουσιάζουν δεν βγαίνουν μέσα από την καρδιά τους, δεν είναι οικειοθελείς, δεν είναι ειλικρινείς, αλλά αντίθετα πάνε κόντρα στις επιθυμίες τους, γίνονται με σκοπό να τις δουν οι άλλοι και με σκοπό να κερδίσουν την εύνοια και να εξαγοράσουν τις καρδιές των ανθρώπων. Κάποιοι λένε: «Και πώς ωφελούνται εξαγοράζοντας τις καρδιές των ανθρώπων;» Εκεί βρίσκεται η διαφορά των αντίχριστων από τους συνηθισμένους ανθρώπους· θεωρούν πάρα πολύ σημαντικό αυτό το όφελος. Και τότε ποιο είναι αυτό το όφελος; Είναι ότι, όταν βρίσκονται ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην τους ξέρει, ούτε ένας που να μην τους επιδοκιμάζει, ούτε ένας που να μην τους εξυμνεί, ούτε ένας που να μην τους λατρεύει. Οι άνθρωποι, όταν έχουν κάποιο πρόβλημα, αναζητούν αυτόν τον αντίχριστο και δεν αναζητούν τον Θεό ούτε προσεύχονται σ’ Αυτόν. Και πώς νιώθει ο αντίχριστος όταν όλοι τον λατρεύουν και περιστρέφονται γύρω του; Νιώθει ότι είναι ένας άνθρωπος που μοιάζει με θεό ή ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ότι πετάει στα σύννεφα, ότι βρίσκεται στον έβδομο ουρανό, πράγμα που διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο ζει ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, όλοι τον εξυμνούν, τον θαυμάζουν και τον εγκωμιάζουν σαν τα αστέρια που μαζεύονται γύρω από το φεγγάρι· τι θαυμάσιο συναίσθημα και πόση ευχαρίστηση, παρηγοριά και ευτυχία επικρατεί στην καρδιά του! Αυτό ακριβώς θέλουν οι αντίχριστοι. Αν, από την άλλη, σε μια ομάδα ανθρώπων, δεν δίνει κανένας σημασία στον αντίχριστο, αν ελάχιστοι είναι αυτοί που ξέρουν το όνομά του, αν δεν ξέρει κανείς τα προτερήματά του, αν οι περισσότεροι τον θεωρούν ως συνηθισμένο άνθρωπο, ως κάποιον που δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο, που δεν έχει προτερήματα, που δεν έχει τίποτα το εξαιρετικό πάνω του, τίποτα που οι άλλοι θα εκτιμούσαν ή θα σέβονταν, ή τίποτα για το οποίο θα μιλούσαν με θαυμασμό, τότε ο αντίχριστος νιώθει άβολα και άσχημα μέσα του· δεν νιώθει σαν να είναι θεότητα ή σαν να πετάει στα σύννεφα. Μια τέτοια ζωή τη βρίσκει πολύ βαρετή, πολύ άβολη, πολύ ασφυκτική, καθόλου ικανοποιητική· θεωρεί ότι δεν αξίζει τον κόπο. Πιστεύει το εξής: Αν είναι για όλη του τη ζωή απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αν είναι να εκτελεί κάποιο καθήκον και να γίνει ένα δημιούργημα που έχει προσόντα, τότε τι απόλαυση προσφέρει μια τέτοια ζωή; Πώς είναι δυνατόν να προσφέρει τόσο λίγη απόλαυση η πίστη στον Θεό; Για τον αντίχριστο, ο πήχης αυτός είναι πολύ χαμηλός και πρέπει να ανέβει. Και πώς θα ανέβει; Πρέπει να αυξήσει τη δημοτικότητά του, έτσι ώστε να τον θαυμάζουν και να τον εκτιμούν πολύ οι άνθρωποι κι έτσι ώστε να ζήσει μια ζωή μέσα στα μεγαλεία. Γι’ αυτό, όταν προσεύχεται, δεν το κάνει μόνος του στο σπίτι του, μα αντίθετα πρέπει να πάει να προσευχηθεί στην εκκλησία, να προσευχηθεί όταν βρίσκεται σε μια συνάθροιση με τους αδελφούς και τις αδελφές, να προσευχηθεί δυνατά, να προσευχηθεί με σωστή γραμματική, με λογική, με τάξη και με περισυλλογή, να προσευχηθεί έτσι ώστε να τον ακούσουν όλοι οι παρόντες, έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι οι παρόντες να ακούσουν πόσο ευφραδής είναι και πόσο καθαρή σκέψη έχει και να μάθουν ότι έχει τη δική του επιδίωξη. Ούτε τα λόγια του Θεού δεν τα διαβάζει μόνος του στο σπίτι. Αρχικά, προετοιμάζεται στο σπίτι, κι έπειτα διαβάζει για να τα ακούσουν οι άλλοι, έτσι ώστε να δουν οι άλλοι ότι όλα τα λόγια του Θεού που διαβάζει είναι σημαντικά, ότι όλα είναι κρίσιμα. Ό,τι κι αν κάνει, μελετάει πάντοτε πίσω από κλειστές πόρτες· και, μόνο όταν είναι έτοιμος, όταν οι άλλοι τον θεωρήσουν αξιοσέβαστο και τον εγκρίνουν, παρουσιάζεται ενώπιόν τους. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που κάνουν πρόβες και προετοιμάζονται στο σπίτι μπροστά στον καθρέφτη πριν μιλήσουν μπροστά σε άλλους. Όταν παρουσιάζουν αυτά που θέλουν μπροστά στους άλλους, αυτά δεν είναι στην αρχική τους κατάσταση· έχουν ήδη περάσει από επεξεργασία πολλές φορές —επεξεργασία που έγινε μέσα από τις σκέψεις, τις απόψεις, τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τις πονηρές μηχανορραφίες και τα ύπουλα μέσα του αντίχριστου. Για να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να έχουν θέση και δημοτικότητα στην εκκλησία και στους ανθρώπους, οι αντίχριστοι δεν διστάζουν να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα χρειάζεται για να τα κάνουν όλα αυτά. Πώς ονομάζονται, λοιπόν, όλα αυτά τα πράγματα; Πρόκειται για αληθινές αποκαλύψεις; Μήπως είναι πρακτικές με τις οποίες θα έπρεπε να καταπιάνεται κάποιος που επιδιώκει αλλαγή διάθεσης; (Όχι.) Όλα αυτά προέρχονται από την προσποίηση· οι αντίχριστοι προσποιούνται τόσο πολύ, που σε αρρωσταίνει!

Κάποιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να κάνουν συναναστροφή στις συναθροίσεις αν δεν έχουν ετοιμάσει πρώτα ένα προσχέδιο. Πρέπει πρώτα να ετοιμάσουν πίσω από κλειστές πόρτες ένα προσχέδιο, να το διορθώσουν πολλές φορές, να το επεξεργαστούν, να το τελειοποιήσουν, και μόνο όταν είναι έτοιμο θα κάνουν συναναστροφή μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιος θα τους πει: «Όλοι εδώ είμαστε αδελφοί κι αδελφές. Στις συναθροίσεις, αρκεί να μιλάς με ειλικρίνεια και να λες την αλήθεια. Να λες απλώς ό,τι σου έρχεται στο μυαλό. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος». Εκείνοι του απαντούν: «Όχι, δεν μπορώ. Αν το κάνω αυτό, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές θα με περιφρονήσουν». Όπως βλέπεις, ασυνείδητα λένε μια αληθινή κουβέντα. Απ’ όπου και να το κοιτάξεις, ενεργούν με σκοπό να διαφυλάξουν τη φήμη και τη θέση τους. Κάποιοι άνθρωποι, που στην κοινωνία είναι ξεχωριστά ταλέντα, καθηγητές, φοιτητές πανεπιστημίου, διδακτορικοί φοιτητές ή επιστημονικοί ερευνητές, στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους χρησιμοποιούν κάποιες υποκριτικές συμπεριφορές και συμπεριφορές τις οποίες έχουν περάσει από επεξεργασία με σκοπό να αποδείξουν την αξία τους και να διαφυλάξουν τη θέση και τη φήμη τους. Με άλλα λόγια, φοράνε προσωπείο για να αλληλεπιδράσουν με τους ανθρώπους και οι άλλοι δεν ξέρουν ποτέ τι επιδιώκουν πραγματικά, αν έχουν την οποιαδήποτε αδυναμία, τι ακριβώς κάνουν όταν βρίσκονται πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ πάντοτε υπάρχει μια δόση αμφιβολίας, πάντοτε υπάρχει ένα ερωτηματικό σε ό,τι αφορά την προσωπική τους ζωή και τη συμπεριφορά τους. Άραγε, οι άνθρωποι αυτοί δεν προσποιούνται πολύ βαθιά; Και πώς θα πρέπει να τους προσεγγίζετε αυτούς τους ανθρώπους; Μήπως, εφόσον συμπεριφέρονται ψεύτικα απέναντί σου, πρέπει κι εσύ να είσαι ψεύτικος απέναντί τους; Για παράδειγμα, όποτε σε συναντάνε, σου μιλάνε μόνο ευγενικά κι ευχάριστα, οπότε κι εσύ είσαι μονίμως ευγενικός απέναντί τους· είναι αποδεκτό αυτό; (Όχι.) Και τότε ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος να έχεις επαφές μαζί τους; (Όταν κάποιος ανακαλύψει ότι παρουσιάζουν αυτές τις εκδηλώσεις, θα πρέπει αρχικά να τους εκθέσει και να συναναστραφεί μαζί τους πάνω στο ποια είναι η φύση-ουσία αυτής της διάθεσης και ποιος σκοπός τη διέπει. Αν δεν αποδεχτούν αυτά που θα τους πει, τότε δεν θα πρέπει να έχει άλλες επαφές μαζί τους.) Πρέπει να τους εκθέσετε και, αν δεν αποδεχτούν αυτά που θα πείτε, να τους αποφύγετε. Υπάρχει κανείς ανάμεσά σας τον οποίο θα μπορούσαν ακόμα να παραπλανήσουν και ο οποίος θα μπορούσε να τους λατρέψει; Με το τωρινό σας ανάστημα, μπορείτε ουσιαστικά να διακρίνετε λίγο αυτούς τους κατάφωρους Φαρισαίους, αλλά αν βρεθείτε αντιμέτωποι με κάποιον που είναι πιο ικανός, που μπορεί να προσποιηθεί, που κρύβεται πολύ καλά, τότε άραγε θα μπορέσετε να τον διακρίνετε; Αν πάντοτε λέει και κάνει μόνο τα σωστά πράγματα, αν μοιάζει να μην έχει κανένα ελάττωμα και να μην κάνει ποτέ λάθη, αν εσύ μερικές φορές πέφτεις στην αρνητικότητα και την αδυναμία σε κάποια ζητήματα, αλλά εκείνος δεν το κάνει ποτέ, ενώ, στην περίπτωση που το κάνει, μπορεί να το λύσει μόνος του και να το ξεπεράσει γρήγορα, ενώ εσύ δεν μπορείς, τότε κάθε φορά που συναντάς τέτοιους ανθρώπους, θα τους εγκρίνεις και θα τους λατρεύεις, θα παίρνεις μαθήματα από αυτούς και θα τους ακολουθείς· αν δεν μπορείς να διακρίνεις τέτοιους ανθρώπους, τότε δεν ξέρουμε με σιγουριά αν θα σε παραπλανήσουν ή όχι.

Πάνω σε πόσες πτυχές έχουμε συναναστραφεί όσον αφορά αυτό το θέμα της προσποίησης; Μια πτυχή είναι ότι χρησιμοποιούν ως προσποίηση το γεγονός ότι υπομένουν τα βάσανα. Κατά βάθος, δεν θέλουν πραγματικά να υπομένουν βάσανα και νιώθουν μεγάλη αντίσταση απέναντι σ’ αυτά, αλλά παρ’ όλα αυτά υπομένουν τα βάσανα, παραιτούνται από κάποια πράγματα και πληρώνουν ένα τίμημα με μεγάλη απροθυμία προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Μετά τα βάσανα, συνεχίζουν να μην το αποδέχονται και θεωρούν ότι αυτά τα βάσανα δεν άξιζαν τον κόπο, επειδή πολλοί άνθρωποι δεν γνώριζαν το γεγονός ότι υπέμειναν βάσανα. Γι’ αυτόν τον λόγο πάνε παντού και το διατυμπανίζουν, ενημερώνοντας πολλούς ανθρώπους που δεν το γνώριζαν. Στο τέλος, κάποιοι άνθρωποι μαθαίνουν τι έγινε και σχηματίζουν βαθιά εντύπωση γι’ αυτούς, τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και τους λατρεύουν, οπότε οι ίδιοι πετυχαίνουν τους στόχους τους. Είναι και κάποιοι που διαφημίζουν τον εαυτό τους ως καλό άνθρωπο, ως άνθρωπο με καλή συμπεριφορά και αίσθημα καθήκοντος, καθώς θέλουν να συνδέονται με ανθρώπους χρησιμοποιώντας μια τέτοια εικόνα, ταυτότητα και προσωπικότητα, προκειμένου οι άλλοι να τους θεωρήσουν καλούς ανθρώπους και να τους πλησιάσουν. Θεωρούν στόχο τους το να γίνουν τέτοιοι καλοί άνθρωποι, έτσι ώστε να τους θαυμάζουν ακόμα πιο πολλοί άνθρωποι, έτσι ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να αυξήσουν τη δημοτικότητά τους. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Τώρα μόλις, μέσα από κάποιες προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι, ξεσκεπάσαμε και αναλύσαμε τους κρυφούς στόχους που υπάρχουν πίσω από την υποκριτική τους συμπεριφορά και την ουσία της προσποίησής τους, αυτά που κάνουν και αυτά που λένε, αλλά και τις εκδηλώσεις που παρουσιάζουν και που αποδεικνύουν ότι προσποιούνται. Κι εδώ θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτήν την πτυχή.

β. Με απάτη

Τώρα θα συναναστραφούμε πάνω στη δεύτερη πτυχή. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν πολλές φορές την υποκρισία για να αποκτήσουν θέση· λένε κάποια πράγματα που αρέσει στους ανθρώπους να τα ακούνε και που συνάδουν με τις αντιλήψεις τους, κι επιφανειακά κάνουν κάποια πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους να τους εγκρίνουν και να τους θαυμάζουν, με αποτέλεσμα να αυξάνουν τη δημοτικότητά τους· πρόκειται για έναν ακόμα τρόπο με τον οποίο παραπλανούν οι αντίχριστοι τους ανθρώπους. Έχει καμία διαφορά η απάτη από την προσποίηση; Ως προς την εξωτερική συμπεριφορά, η προσποίηση και η απάτη αποτελούν συνήθως την ίδια κατάσταση· είναι αλληλένδετα πράγματα. Θα συναναστραφούμε πάνω τους ξεχωριστά, ώστε να τα γίνουν πιο κατανοητά στους ανθρώπους και να μπορέσουν να τα γνωρίσουν πιο καθαρά. Η κύρια έννοια της «απάτης» δεν είναι η ψευτιά, αλλά το να υποδύεσαι κάποιον άλλον. Για ποιον λόγο επιδίδονται σε απάτη οι αντίχριστοι; Όπως είναι φυσικό, έχουν κάποιους στόχους: Οι αντίχριστοι επιδίδονται στην απάτη με σκοπό να αποκτήσουν θέση και κύρος· διαφορετικά, δεν θα επιδίδονταν ποτέ σε απάτη, δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τόσο βλακώδες. Αυτό το βλέπουν ξεκάθαρα όσοι έχουν οξυδερκή ματιά. Αν οι άνθρωποι εμπλέκονται συχνά σε απάτη, είναι φυσικό οι άλλοι να αηδιάζουν μαζί τους, να τους απεχθάνονται και να τους επικρίνουν· και τότε για ποιον λόγο συνεχίζουν να κάνουν αυτό που κάνουν οι αντίχριστοι; Αυτή είναι πολύ απλά η φύση τους: Δεν τους νοιάζει τι θα χρειαστεί για να αποκτήσουν φήμη και θέση, ήδη δεν έχουν αίσθημα ντροπής. Το πρώτο πράγμα που κάνουν οι αντίχριστοι για να αποκτήσουν θέση στο μυαλό των ανθρώπων είναι να πείσουν τους ανθρώπους να τους εμπιστευτούν, να τους θαυμάζουν, να τους λατρεύουν. Και πώς πετυχαίνουν αυτόν τον στόχο; Εκτός από το ότι παρουσιάζουν κάποια ψεύτικη καλή συμπεριφορά και κάποιες εκδηλώσεις που ταιριάζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, ακολουθούν και το στυλ σπουδαίων και διάσημων μορφών, και αντιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε, ώστε να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να τους θαυμάζουν. Με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να το καταλάβει κανείς, κάποιοι άνθρωποι στην εκκλησία αρχίζουν να τους λατρεύουν, να τους φιλοφρονούν και να τους υποστηρίζουν, βλέπουν τους αντίχριστους σαν πνευματικές μορφές ή σαν διάσημους, κάτι που σημαίνει ότι, στην εκκλησία και στην καρδιά μιας συγκεκριμένης μερίδας ανθρώπων, οι αντίχριστοι χαίρουν θαυμασμού και σεβασμού σαν πνευματικές μορφές. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου διάκριση, ενώ λατρεύουν και σέβονται όποιον τους αρέσει μέσα τους και όποιον θαυμάζουν. Μέσα στην εκκλησία, τι είδος ανθρώπου παριστάνουν κυρίως οι αντίχριστοι; Παριστάνουν πνευματικές μορφές, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι λατρεύουν τις πνευματικές μορφές. Στον ιουδαϊσμό, οι Φαρισαίοι αποτελούσαν πνευματικές μορφές τις οποίες λάτρευαν οι άνθρωποι για τις γνώσεις τους, για την πλαστή ευσέβεια και για την καλή συμπεριφορά τους· κι έτσι, στον ιουδαϊσμό, οι Φαρισαίοι ήταν πολύ δημοφιλείς και ο κόσμος τους θαύμαζε πολύ. Σήμερα, υπάρχουν στην εκκλησία κάποιοι άνθρωποι στους οποίους επίσης αρέσει να λατρεύουν πνευματικές φιγούρες. Κατ’ αρχάς, λατρεύουν εκείνους τους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό, που έχουν κάποιες δήθεν πνευματικές εμπειρίες και μαρτυρίες, που έχουν λάβει τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, που έχουν δει μεγάλα οράματα, που είχαν κάποιες εξαιρετικές εμπειρίες. Επίσης, υπάρχουν κι εκείνοι που, όταν βρίσκονται με άλλους, είναι καυχησιάρηδες και εύγλωττοι, εμπνέοντας στους άλλους λατρεία και θαυμασμό. Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν μέσα, τρόπους και αρχές για τις ενέργειές τους που συνάδουν με τους κανόνες της εκκλησίας και που φαίνεται να έχουν ευσεβή εξωτερική συμπεριφορά. Ακόμα, υπάρχουν άλλοι που μοιάζουν να έχουν μεγάλη πίστη στον Θεό. Σ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους αποδίδεται ο τίτλος του πνευματικού ανθρώπου. Και πώς παριστάνουν οι αντίχριστοι τους πνευματικούς ανθρώπους; Αυτό που κάνουν, πολύ απλά, είναι να λένε αυτά που λένε οι πνευματικοί άνθρωποι και να κάνουν αυτά που κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι, ώστε να κάνουν τους άλλους να τους βλέπουν σαν πνευματικούς ανθρώπους. Ωστόσο, άραγε αυτά τα πράγματα τα λένε και τα κάνουν μέσα από την καρδιά τους; Όχι: Πρόκειται για μίμηση, ακολουθούν έναν κανονισμό, το κάνουν μόνο και μόνο για να το δουν οι άλλοι. Για παράδειγμα, όποτε τους συμβαίνει κάτι, αμέσως προσεύχονται· όμως, δεν αναζητούν αληθινά ούτε προσεύχονται αληθινά, απλώς ενεργούν μηχανικά, δίνουν μια παράσταση, έτσι ώστε οι άλλοι να πουν ότι αγαπάνε πάρα πολύ τον Θεό και ότι έχουν πολύ μεγάλο φόβο Θεού. Κι επιπλέον, όταν αρρωσταίνουν και χρειάζονται θεραπεία, δεν πηγαίνουν για θεραπεία ούτε παίρνουν τα φάρμακα που θα ’πρεπε να πάρουν. Οι άνθρωποι λένε: «Αν δεν πάρεις φάρμακα, μπορεί η υγεία σου να χειροτερέψει. Κάποιες στιγμές χρειάζονται φάρμακα κι άλλες χρειάζεται προσευχή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ακολουθείς την πίστη σου και να μην εγκαταλείπεις το καθήκον σου». Εκείνοι απαντούν: «Δεν πειράζει· έχω τον θεό μαζί μου, δεν φοβάμαι». Εξωτερικά, παριστάνουν ότι είναι ήρεμοι, ότι δεν φοβούνται και ότι είναι γεμάτοι πίστη, αλλά κατά βάθος είναι τρομοκρατημένοι και μόλις νιώσουν κάποια δυσφορία, τρέχουν κρυφά στον γιατρό. Κι αν κάποιος μάθει ότι πήγαν στο γιατρό και πήραν φάρμακα, ψάχνουν να βρουν λόγους ή δικαιολογίες για να το καλύψουν. Επίσης, πολλές φορές λένε: «Η αρρώστια αποτελεί δοκιμασία από τον θεό. Όταν ζεις μέσα στην αρρώστια, αρρωσταίνεις· όταν ζεις στα λόγια του θεού, δεν αρρωσταίνεις. Δεν πρέπει να ζούμε μέσα στην αρρώστια· αν ζούμε μέσα στα λόγια του θεού, τότε αυτή η αρρώστια θα εξαφανιστεί». Στα φανερά, αυτά διδάσκουν συχνά στους ανθρώπους και χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν· κρυφά, όμως, αντιμετωπίζουν την αρρώστια τους με ανθρώπινα μέσα. Μπροστά στους άλλους, λένε ότι βασίζονται στον Θεό, ότι όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και ότι δεν φοβούνται ούτε την αρρώστια ούτε τον θάνατο· μέσα τους, όμως, φοβούνται πιο πολύ απ’ τον καθένα, φοβούνται μήπως αρρωστήσουν και πάνε στο νοσοκομείο, και ακόμα περισσότερο τρέμουν τον θάνατο. Δεν έχουν καθόλου αληθινή πίστη. Μπροστά στους άλλους, προσεύχονται και λένε: «Με χαρά υποτάσσομαι στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του θεού. Τα πάντα πηγάζουν από τον θεό και οι άνθρωποι δεν πρέπει να παραπονιούνται». Στο μεταξύ, κατά βάθος, σκέφτονται: «Έκανα το καθήκον μου με τόση αφοσίωση, οπότε πώς γίνεται να με χτύπησε αυτή η αρρώστια; Και πώς γίνεται να μην την έχει νοσήσει κανένας άλλος από την ίδια ασθένεια; Άραγε, το χρησιμοποιεί αυτό ο θεός για να με αποκαλύψει και να με εμποδίσει να κάνω αυτό το καθήκον; Μήπως με απεχθάνεται ο θεός; Κι αν με απεχθάνεται, μήπως είμαι πάροχος υπηρεσιών; Μήπως ο θεός με χρησιμοποιεί για να παρέχω υπηρεσίες; Θα έχω κάποια έκβαση στο μέλλον;» Δεν τολμάνε να παραπονεθούν μεγαλόφωνα, αλλά μέσα στην καρδιά τους έχουν γεννηθεί αμφιβολίες για τον Θεό και σκέφτονται από μέσα τους ότι δεν είναι σώνει και καλά σωστά όλα όσα κάνει ο Θεός. Προς τα έξω, όμως, προσποιούνται ότι δεν συμβαίνει τίποτα, δίνουν την εντύπωση ότι, ακόμα κι όταν αρρωσταίνουν, αυτό δεν τους καθυστερεί, ότι μπορούν ακόμα να κάνουν το καθήκον τους και να δείχνουν υποταγή και αφοσίωση, ότι μπορούν ακόμα να δαπανούν για τον Θεό. Αυτό δεν είναι προσποίηση και απάτη; Η πίστη και η υποταγή τους είναι ψευδείς· η αφοσίωσή τους είναι ψευδής. Δεν υπάρχει αληθινή υποταγή ούτε αληθινή πίστη εδώ, πόσο μάλλον αληθινή εξάρτηση και παράδοση. Δεν αναζητούν τις προθέσεις του Θεού, δεν εξετάζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματά τους. Το μόνο που σκέφτονται κατά βάθος είναι τα σαρκικά τους συμφέροντα, η έκβαση και ο προορισμός τους· η καρδιά τους είναι γεμάτη με παράπονα, παρανοήσεις και καχυποψία για τον Θεό· κι όμως, εξωτερικά, δίνουν την εντύπωση ότι είναι πνευματικές προσωπικότητες και, ό,τι κι αν τους συμβεί, λένε: «Υπάρχει η καλή θέληση του θεού, δεν πρέπει να παραπονιέμαι». Με το στόμα τους δεν παραπονιούνται, αλλά η καρδιά τους κλονίζεται: Τα παράπονά τους, οι παρανοήσεις και οι αμφιβολίες τους για τον Θεό συνεχίζουν να στριφογυρίζουν μέσα στην καρδιά τους. Φαινομενικά, διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού και δεν καθυστερούν να κάνουν το καθήκον τους, κατά βάθος, όμως, έχουν ήδη παρατήσει το καθήκον τους. Αυτή δεν είναι η έννοια της απάτης; Αυτό είναι απάτη.

Οι αντίχριστοι επιδίδονται πάντοτε σε απάτη, ανεξαρτήτως της κατάστασης· δεν κάνουν καμία διάκριση σε σχέση με την περίσταση. Για παράδειγμα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν πηγαίνουν σε συναθροίσεις, χαιρετάνε ο ένας τον άλλον και ανταλλάζουν μια δυο κουβέντες. Πώς το προσεγγίζουν αυτό οι αντίχριστοι; Λένε: «Σταματήστε την κουβεντούλα, βρισκόμαστε σε συνάθροιση! Πού νομίζετε ότι είστε και συζητάτε για τέτοια πράγματα; Δεν έχετε θεοφοβούμενη καρδιά. Σοβαρευτείτε!» Κάποιοι κάνουν ένα διάλειμμα την ώρα που κάνουν το καθήκον τους· όταν το δει αυτό κάποιος αντίχριστος, λέει: «Πάλι επιπόλαιος είσαι, ε; Τότε, πρέπει να διαβάσεις αμέσως τα λόγια του θεού και να προσέλθεις ενώπιόν του για να προσευχηθείς». Όταν ανταλλάσσουν απόψεις οι αδελφοί και οι αδελφές για να διδαχτούν ο ένας επαγγελματικές δεξιότητες από τον άλλον, οι αντίχριστοι λένε: «Πρώτα πρέπει να κάνετε συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του θεού και να προσεύχεστε, κι αργότερα να ανταλλάσσετε απόψεις και ιδέες». Αν κάποιος δεν έχει προσευχηθεί προτού ξεκινήσει μια συνάθροιση, ο αντίχριστος θα τον επιπλήξει, θα τον ορίσει ως ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου και θα έχει κάτι να πει γι’ αυτόν. Από κάθε άποψη, οι αντίχριστοι δείχνουν στους άλλους ότι είναι πολύ πνευματικοί, πολύ σοβαροί, ότι έχουν μεγάλη ευσυνειδησία ως προς την αλήθεια και καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να την επιδιώξουν, ότι είναι πολύ υπεύθυνοι ως προς το καθήκον τους, ότι μπορούν να διαβάζουν συστηματικά τα λόγια του Θεού κάθε μέρα, ότι έχουν κανονική πνευματική ζωή, ότι πηγαίνουν τακτικά στις συναθροίσεις, ότι, όταν πηγαίνουν στις συναθροίσεις, προσεύχονται, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται με τον προβλεπόμενο τρόπο, και ότι ποτέ δεν αναλώνονται σε κουβεντούλα ούτε μιλάνε για τα οικογενειακά τους. Αν κάποιος τους πει: «Τα μαλλιά σου έχουν αρχίσει να μακραίνουν. Πρέπει να πας να κουρευτείς. Έχει ζέστη αυτήν την περίοδο, οπότε, αν κουρευτείς, θα δροσιστείς», εκείνοι απαντούν: «Δεν πειράζει που μάκρυναν λίγο τα μαλλιά μου. Σημασία έχει το έργο. Δεν θα πάθω και τίποτα απ’ τη ζέστη αν αφήσω λίγες μέρες ακόμα τα μαλλιά μου». Κάποιος λέει: «Τα ρούχα σου είναι κουρέλια. Αν συνεχίσεις να τα φοράς, ο κόσμος θα σε κοροϊδεύει». Ο αντίχριστος λέει: «Δεν έχει σημασία. Μας νοιάζει εμάς τους πιστούς στον θεό μήπως μας κοροϊδέψουν; Όλοι μας έχουμε υποφέρει τόσο πολύ και έχουμε αντέξει τις διώξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα για τόσο καιρό. Έχουμε βαδίσει στο μονοπάτι της απόρριψης από τους κοσμικούς ανθρώπους. Τι κι αν γελάει ο κόσμος μαζί μου για τα κουρελιασμένα μου ρούχα; Εφόσον με αποδέχεται ο θεός, μόνο αυτό έχει σημασία». Είναι καλό αυτό που λένε; (Παριστάνουν τους πνευματικούς.) Κάποιοι βλέπουν ότι ρωτάω πράγματα και τους καλώ όλους να συναναστραφούν σχετικά μ’ αυτά ύστερα από ένα κήρυγμα· οι άνθρωποι, όμως δεν μπορούν να τα απαντήσουν στη συναναστροφή, γι’ αυτό κάνουν μια τέτοια σύνοψη: «Βρήκα λίγο καινούργιο φως εδώ. Ο θεός δεν τρώει ποτέ τίποτα μάταια, εμείς όμως τρώμε μάταια ακόμα και λάχανο». Το έχετε ξανακούσει αυτό; (Όχι.) Λένε πως ο Θεός δεν τρώει ποτέ τίποτα μάταια, που σημαίνει πως ο Θεός κάνει κηρύγματα στους ανθρώπους, κι έτσι έχει κερδίσει το φαγητό Του. Εμείς δεν μπορούμε να συναναστραφούμε πάνω σε τίποτα, οπότε ακόμα και το λάχανο μάταια το τρώμε. Κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν διάκριση το θεωρούν αυτό ως αλήθεια και πάνε και το λένε παντού. Δεν θεωρούν ότι το να συναναστρέφεται κανείς πάνω στην αυτογνωσία, να επιζητά να υποταχθεί στον Θεό και να Τον αγαπήσει, όπως και άλλα τέτοια συνηθισμένα θέματα που οι άνθρωποι συζητούν συχνά, μπορούν να θεωρηθούν πνευματικά, μεγαλειώδη ή νέο φως. Αυτοί θεωρούν νέο φως και μεγαλειώδες μόνο αυτό που έχει πει ο άνθρωπος εκείνος! Αυτό που είπε εκείνος ο άνθρωπος ακούγεται σωστό, αλλά, υπό προσεκτική εξέταση, φαίνεται αηδιαστικό και ανόητο να λέγεται. Είναι κάτι που επινόησαν εκείνοι που δεν έχουν καμία πνευματική κατανόηση, οι οποίοι όμως και πάλι θέλουν να παραστήσουν τους πνευματικούς, να παραστήσουν ότι έχουν γνώση της αλήθειας και να παραστήσουν ότι καταλαβαίνουν την αλήθεια· δεν είναι ανοησία αυτό; (Ναι.) Ειδικεύονται στο να μαθαίνουν να λένε κομπαστικά και κενά λόγια και δόγματα, και δεν δίνουν καμία σημασία στην άσκηση της αλήθειας και την είσοδο στην πραγματικότητα. Γι’ αυτό ειδικεύονται στο να μαθαίνουν να λένε πνευματικά δόγματα και δεν αναλύουν ποτέ τον εαυτό τους για να διαπιστώσουν αν έχουν ή δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα· δεν είναι υποκριτές αυτοί οι άνθρωποι; Ο Θεός τέτοιους ανθρώπους τους απεχθάνεται περισσότερο απ’ όλους.

Όταν συναντιούνται αυτοί οι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι, φιλοσοφούν, συζητάνε για μυστήρια, μιλάνε για την αυτογνωσία και τη γνώση για τον Θεό. Τα όσα συζητάνε είναι εξαιρετικά μεγαλόπνοα και δεν μοιάζουν καθόλου με λόγια γήινα. Φλυαρούν όλη την ώρα, ξεφεύγουν από το θέμα και μιλάνε για τελείως άσχετα πράγματα. Τι σημαίνει η φράση «μιλάνε για τελείως άσχετα πράγματα»; Φλυαρούν συνέχεια και μιλάνε μέχρι που αρχίζουν να λένε τεράστιες ανοησίες, ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον για το ποιος έχει διαβάσει πιο πολλά λόγια του Θεού και τι ποσοστό μπορεί να θυμηθεί και να κηρύξει από ένα κεφάλαιο με τα λόγια του Θεού, ποιος μπορεί να κηρύξει πιο μεγαλόπνοα και πιο βαθιά από τους υπόλοιπους και ποιος μπορεί να κηρύξει με τρόπο που να φέρνει περισσότερο φως απ’ τους υπόλοιπους. Ανταγωνίζονται γι’ αυτά τα πράγματα, κι αυτό ονομάζεται «ανταγωνισμός στην πνευματικότητα». Κάποιες φορές, οι άνθρωποι πιάνουν κουβέντα μεταξύ τους, συζητώντας για το πώς τα πηγαίνουν τελευταία ή για κάποια εξωτερικά ζητήματα. Τότε, έρχεται ένας «πνευματικός άνθρωπος» και, μόλις τους ακούσει όλους να μιλάνε για τέτοια πράγματα, πιάνει το βιβλίο του με τα λόγια του Θεού και πάει να βρει μια γωνιά για να διαβάσει. Δεν μοιάζει, άραγε, ένας τέτοιος άνθρωπος αντικοινωνικός και αλλόκοτος; Όταν συναναστρέφομαι Εγώ με κάποιους ανθρώπους πάνω σε ένα βασικό θέμα, στα μέσα θα κάνουμε ένα διάλειμμα και θα μιλήσουμε για εξωτερικά ζητήματα· δεν είναι φυσιολογικό αυτό; Κάποιοι άνθρωποι, την ώρα που γίνεται αυτή η κουβέντα, δεν βγάζουν μιλιά. Μ’ αυτήν τη συμπεριφορά θέλουν να πουν το εξής: «Όταν συναναστρέφεσαι σχετικά με την αλήθεια, θα ακούω αυτά που λες· αν αρχίσεις, όμως, να πιάνεις την κουβέντα, τότε θα πάψω να ακούω. Αν συνεχίσεις την κουβεντούλα για αρκετή ώρα, τότε θα φύγω». Και πού πάνε; Πάνε να βρουν κάποιο μέρος για να προσευχηθούν και λένε με σιγουριά: «Θεέ μου, σε παρακαλώ, πάρε πίσω την καρδιά μου. Άφησέ με να ησυχάσω ενώπιόν σου, μην αφήσεις να με απορροφήσουν και να με παρασύρουν τα ζητήματα των απίστων και μην αφήσεις να με αποπλανήσουν οι κοσμικές τάσεις». Είναι πολύ πνευματικό αυτό; Έτσι θεωρούν. Όταν συζητάτε για τα οικογενειακά σας και για το ποια ήταν τελευταία η κατάστασή σας, νομίζουν ότι αυτό δεν αποτελεί συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, ότι δεν αναφέρονται καθόλου τα λόγια του Θεού, κι έτσι φεύγουν και πηγαίνουν ενώπιον του Θεού για προσευχή. Δεν είναι λίγο παράξενο αυτό; Πρόκειται για την απάτη εκείνων που επιζητούν να είναι πνευματικοί —τόσο καλοί είναι στην απάτη! Ο στόχος τους, όταν επιδίδονται σε απάτη, είναι να δουν οι άλλοι ότι οι ίδιοι είναι πνευματικοί, ότι είναι σοβαροί στην επιδίωξή τους, ότι ζουν συνέχεια ενώπιον του Θεού, ότι τα λόγια τους περιέχουν φως, ότι επιδιώκουν την αλήθεια, ότι δεν τους περιορίζει η εξωτερική κοσμική κοινωνία ούτε τα συναισθήματα για την οικογένειά τους, ότι δεν έχουν τέτοιες σαρκικές ανάγκες, ότι είναι διαφορετικοί απ’ τους κανονικούς ανθρώπους, ότι έχουν ήδη αποτινάξει τα εγκόσμια και τέτοιου είδους χυδαία συμφέροντα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν μιλήσουν λίγο με απίστους, λένε: «Κάτι δεν πάει καλά. Αυτοί οι άπιστοι είναι κακοί. Με το που τους μιλήσεις και ανακατευτείς στις υποθέσεις τους, νιώθεις εσωτερική αναστάτωση και πρέπει να τρέξεις ενώπιον του θεού για εξομολόγηση και προσευχή. Πρέπει να σπεύσεις να διαβάσεις τα λόγια του θεού, να αφήσεις τα λόγια του να σε κυριεύσουν και να σε γεμίσουν». Κι έτσι, όταν βλέπουν απίστους, ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό, τους αποφεύγουν και δεν τους μιλάνε. Δεν πρόκειται καν να αλληλεπιδράσουν κανονικά μαζί τους και οι άλλοι τους θεωρούν αλλόκοτους. Αυτόν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν τον βασίζουν στο εξής: «Όλοι οι άπιστοι είναι διάβολοι και δεν πρέπει να τους μιλάμε. Ο θεός απεχθάνεται τους διαβόλους, γι’ αυτό αν έχουμε επαφές με διαβόλους και έχουμε στενές σχέσεις μαζί τους, τότε ο θεός θα νιώσει απέχθεια και γι’ αυτό. Πρέπει να απεχθανόμαστε αυτά που απεχθάνεται ο θεός και να απορρίπτουμε αυτά που απορρίπτει ο θεός». Αν δουν κάποιον αδελφό ή αδελφή να μιλάει, να συνομιλεί εγκάρδια ή να συζητάει για τα οικογενειακά του με ένα άπιστο μέλος της οικογένειάς του ή με έναν άπιστο φίλο, τότε σχηματίζουν μια άποψη γι’ αυτόν, με την εξής σκέψη: «Είναι έμπειρος πιστός που πιστεύει πολλά χρόνια στον θεό. Αντί να προσπαθεί να αποφύγει τους απίστους, έχει στενές σχέσεις μαζί τους. Αυτό σημαίνει ότι προδίδει τον θεό και, όταν του τύχει κάποιο πρόβλημα, σίγουρα θα γίνει Ιούδας». Κολλάνε μια ταμπέλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Οι γονείς κάποιων ανθρώπων δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν έχουν αντίρρηση να πιστεύει το παιδί τους στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν πού και πού τηλέφωνο τους γονείς τους για να δουν τι κάνουν ή γυρνάνε σπίτι για τους φροντίσουν όταν εκείνοι είναι άρρωστοι· αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό κι ο Θεός δεν το καταδικάζει. Κι αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι —αυτοί οι αντίχριστοι— τι κάνουν; Έτσι τα βλέπουν τα πράγματα; Κάνουν φασαρία γι’ αυτό και λένε: «Συνήθως τα λες τόσο ωραία και κάνεις τους άλλους να εγκαταλείψουν τα συναισθήματά τους και να μην περιορίζονται από αυτά. Βλέπω, όμως, ότι τα δικά σου συναισθήματα είναι ακόμα πιο έντονα. Εφόσον οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον θεό, πρέπει να τους απορρίψεις». Ο άλλος απαντά: «Ναι μεν οι γονείς μου δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν μου στέκονται και εμπόδιο. Με υποστηρίζουν πολύ». Ο αντίχριστος απαντάει: «Ακόμα κι αν σε υποστηρίζουν, αυτό δεν είναι αποδεκτό και παραμένουν διάβολοι. Πώς μπορείς ακόμα να τους μαγειρεύεις;» Ο άλλος λέει: «Δεν αποτελεί κανονικό ανθρώπινο συναίσθημα αυτό; Δεν είναι φυσιολογικό να μαγειρεύει κανείς λίγα φαγητά για τους γονείς του και να τους δείχνει λίγη αγάπη ως παιδί τους; Εφόσον δεν το καταδικάζει ο Θεός, εσύ για ποιον λόγο το καταδικάζεις;» Ο αντίχριστος απαντά: «Ο θεός δεν θα καθόταν να ασχοληθεί με ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα! Κι αφού δεν πρόκειται να ασχοληθεί ο θεός μ’ αυτό, εμείς πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να παραμείνουμε σταθεροί στη μαρτυρία μας. Τόσα χρόνια πιστεύεις στον θεό, κι όμως δεν έχεις διάκριση ούτε ανάστημα και μπορείς και συμπεριφέρεσαι τόσο καλά στους διαβόλους· τα συναισθήματά σου είναι πολύ έντονα!» Ακόμα κι αυτό το καταδικάζει! Καταδικάζει ανθρώπους και τους κολλάει ταμπέλες για το οτιδήποτε, έτσι ώστε να δείξει ότι έχει ανάστημα, ότι είναι σοβαρός κατά την επιδίωξή του και ότι έχει πίστη· όταν, όμως, πεθάνει τελικά ένα μέλος της δικής του οικογένειας, τότε κλαίει για μέρες, δεν μπορεί να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι και θέλει μέχρι και να εγκαταλείψει την πίστη του. Κάποιος του λέει: «Δεν είσαι πνευματικός άνθρωπος;» Εκείνος απαντάει: «Απαγορεύεται οι πνευματικοί άνθρωποι να είναι αδύναμοι; Δεν μπορώ κι εγώ να είμαι αδύναμος για λίγο;» Δεν είναι σοφιστείες αυτά; Οι ψευδείς πνευματικοί άνθρωποι είναι ικανοί να προσποιούνται, κι αυτό ονομάζεται απάτη. Προσποιούνται πως δεν έχουν καμία αδυναμία, πως είναι υποτακτικοί, πως έχουν πίστη στον Θεό και πως είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, πως μπορούν να τηρήσουν τους όρκους τους, πως μπορούν να υπομείνουν τα βάσανα και να δαπανήσουν τον εαυτό τους, καθώς και να μη συμπεριφέρονται με τρόπο που οι άλλοι μπορεί να θεωρήσουν ακατάλληλο ή όχι ιδανικό. Αν κρίνουμε με βάση την εξωτερική τους συμπεριφορά, οι άνθρωποι τους εγκρίνουν και δεν μπορούν να διακρίνουν κανένα ελάττωμα σ’ αυτούς, φαίνεται κατά βάση να συνάδουν με την αξιοπρέπεια των χριστιανών και δεν δείχνουν καν να πέφτουν στην αρνητικότητα ή την αδυναμία. Όταν βλέπουν κάποιον να νιώθει αδυναμία και αρνητικότητα, πολλές φορές τον μαλώνουν αυστηρά, λέγοντας: «Πέφτεις σε αδυναμία για ένα τόσο ανούσιο ζήτημα· δεν πληγώνει βαθιά τον Θεό κάτι τέτοιο; Έχεις ιδέα τι καιρούς διανύουμε; Ο θεός έχει εκφράσει για μας τόσα λόγια· πώς μπορείς, λοιπόν, ακόμα να πέφτεις στην αδυναμία; Πώς γίνεται να καταλαβαίνεις τόσο λίγο την καρδιά του θεού; Όποιο ζήτημα και αν αντιμετωπίζεις, πρέπει πάντα να προσέρχεσαι ενώπιον του θεού για προσευχή, να μαθαίνεις να αγαπάς τον θεό και να είσαι αφοσιωμένος σ’ αυτόν, καθώς και να υποτάσσεσαι και να μην πέφτεις σε αδυναμία. Αν σκέφτεσαι πάντοτε τη σάρκα σου, τότε δεν επαναστατείς εναντίον του θεού;» Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα σ’ αυτά που λένε εδώ, αλλά όλα αυτά είναι κούφια και δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα των άλλων. Λένε: «Έχεις ιδέα τι καιρούς διανύουμε;» Έχει αυτό κάποια σχέση με το γεγονός ότι οι άνθρωποι αισθάνονται αδύναμοι; Έχει καμία σχέση με την επαναστατικότητα; Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ζούνε μέσα στη σάρκα τους και πάντοτε μπορούν να πέσουν σε αδυναμία και να επαναστατήσουν.

Οι αντίχριστοι θέλουν να παίξουν τον ρόλο των πνευματικών ανθρώπων, τον ρόλο των καλύτερων ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές και τον ρόλο εκείνων που καταλαβαίνουν την αλήθεια και μπορούν να βοηθήσουν όσους είναι αδύναμοι και ανώριμοι. Με τι σκοπό παίζουν αυτόν τον ρόλο; Κατ’ αρχάς, νομίζουν ότι έχουν ήδη υπερβεί τη σάρκα και τα εγκόσμια, ότι έχουν αποτινάξει την αδυναμία και τις σαρκικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Νομίζουν ότι οι ίδιοι είναι εκείνοι που μπορούν να αναλάβουν σημαντικά καθήκοντα μέσα στον οίκο του Θεού, που μπορούν να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού και που έχουν μια καρδιά γεμάτη με τα λόγια του Θεού. Επαινούν τον εαυτό τους για το ότι έχουν ανταποκριθεί ήδη στις απαιτήσεις του Θεού και Τον έχουν ικανοποιήσει, για το ότι μπορούν να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού και για το ότι μπορούν να αποκτήσουν τον υπέροχο προορισμό που έχει υποσχεθεί ο Θεός. Γι’ αυτό πολλές φορές νιώθουν μεγάλη υπεροψία και νομίζουν ότι είναι ανώτεροι απ’ τους άλλους. Όσα λόγια μπορούν να θυμηθούν και να καταλάβουν με το δικό τους μυαλό τα χρησιμοποιούν για να κάνουν κήρυγμα στους άλλους, για να τους καταδικάσουν και να βγάλουν ετυμηγορία σε βάρος τους. Επίσης, πολλές φορές χρησιμοποιούν κάποιες προσεγγίσεις και κάποια ρητά που τα φαντάζονται στις αντιλήψεις τους για να οριοθετήσουν τους άλλους και να τους δώσουν οδηγίες, υποχρεώνοντας τους άλλους να τηρούν τους κανονισμούς και να υπακούνε σ’ αυτούς, προκειμένου να διαφυλάξουν τη θέση τους στην εκκλησία. Πιστεύουν ότι, εφόσον μπορούν να κηρύξουν ένα σύνολο από πνευματικά δόγματα, να φωνάξουν συνθήματα που είναι στη μόδα, να δείξουν τον δρόμο, να δείξουν προθυμία να βγουν μπροστά και να αναλάβουν έργο και να διατηρήσουν την κανονική τάξη μέσα στην εκκλησία, τότε θα αποτελούν πνευματικούς ανθρώπους και η θέση τους θα είναι σταθερή. Έτσι, πλασάρουν τον εαυτό τους ως πνευματικό άνθρωπο κι επαινούν τον εαυτό τους που είναι τέτοιος, ενώ ταυτόχρονα πλασάρονται ως παντοδύναμοι, απόλυτα ικανοί και τέλειοι άνθρωποι. Αν, για παράδειγμα, τους ρωτήσεις αν ξέρουν να πληκτρολογούν σε υπολογιστή, λένε: «Ναι, δεν με δυσκολεύει η πληκτρολόγηση». Τους ρωτάς: «Ξέρεις να επισκευάζεις μηχανήματα;» κι εκείνοι λένε: «Όλα τα μηχανήματα βασίζονται στις ίδιες αρχές. Ναι, ξέρω να τα επισκευάζω». Τους ρωτάς: «Μπορείς να επισκευάσεις τρακτέρ;» Λένε: «Μετράει ως ικανότητα επιδιόρθωσης μηχανημάτων το να επισκευάσω αυτό το αργό μηχάνημα;» Τους ρωτάς: «Ξέρεις να μαγειρεύεις;» Λένε: «Εφόσον τρώω φαγητό, εννοείται πως ξέρω να μαγειρεύω!» Ρωτάς: «Ξέρεις να πιλοτάρεις αεροπλάνα;» Λένε: «Δεν έχω μάθει ποτέ, αλλά αν μάθαινα, τότε θα μπορούσα. Θα μπορούσα να γίνω πιλότος, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα». Νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, ότι είναι καλοί σε όλα. Χαλάει ο υπολογιστής ενός ανθρώπου κι εκείνος τους ζητάει να τον φτιάξουν. Λένε ότι τους είναι εύκολο να τον φτιάξουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα και δεν ξέρουν πώς να τον φτιάξουν· στο τέλος, μετά από συνεχείς προσπάθειες να τον επισκευάσουν, διαγράφουν όλες τις πληροφορίες που υπήρχαν στον υπολογιστή. Εκείνος που έχει τον υπολογιστή τούς ρωτάει: «Μπορείς ή δεν μπορείς να τον φτιάξεις;» Κι εκείνοι απαντούν: «Έχω ξαναφτιάξει υπολογιστές παλιότερα, αλλά τώρα κατά κάποιον τρόπο ξέχασα πώς να το κάνω. Καλύτερα να ζητήσεις από κάποιον άλλον να τον φτιάξει». Είναι πολύ καλοί στην προσποίηση, σωστά; Άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν τη διάθεση του αρχαγγέλου· δεν μπορούν ποτέ να πουν: «Δεν ξέρω πώς να το κάνω», ή «Δεν μπορώ να το κάνω», ή «Δεν είμαι καλός σ’ αυτό», ή «Πρώτη φορά το βλέπω αυτό», ή «Δεν ξέρω»· δεν μπορούν ποτέ να πουν τέτοιες κουβέντες. Όποιο κι αν είναι το ζήτημα, αν τους ρωτήσεις γι’ αυτό, τότε, ακόμα κι αν δεν ξέρουν πώς να το κάνουν και δεν το έχουν ξαναδεί ποτέ, πάλι θα πρέπει να σκαρφιστούν λόγους και δικαιολογίες ώστε να θεωρήσεις κακώς πως είναι καλοί στα πάντα, πως ξέρουν να κάνουν τα πάντα, πως μπορούν να κάνουν τα πάντα και πως όλα γίνονται. Τι είδους άνθρωποι θέλουν να είναι; (Υπεράνθρωποι, απόλυτα ικανοί άνθρωποι.) Θέλουν να είναι απόλυτα ικανοί άνθρωποι, να πλασάρονται ως άγγελοι του φωτός· τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι; Λόγω του ότι οι αντίχριστοι θέλουν πάντοτε να παριστάνουν πως είναι καλοί στα πάντα, όταν τους ζητήσεις να συνεργαστούν με άλλους, να ανταλλάξουν απόψεις, να συζητήσουν, να κάνουν συναναστροφή και να επικοινωνήσουν με άλλους για διάφορα ζητήματα, δεν μπορούν να το κάνουν. Λένε: «Δεν έχω ανάγκη κανέναν συνεργάτη. Δεν μου χρειάζεται βοηθός. Δεν έχω ανάγκη τη βοήθεια κανενός για να κάνω οτιδήποτε. Μπορώ και μόνος μου, ξέρω να κάνω τα πάντα, είμαι απόλυτα ικανός και δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να κάνω, κάτι που δεν μπορώ να πετύχω ή κάτι που δεν μπορώ να ολοκληρώσω. Ποιος είμαι εγώ; Εσείς δεν ξέρετε να κάνετε τίποτα, κι ακόμα κι αν ξέρετε να κάνετε κάτι, δεν είστε άριστοι σ’ αυτό. Εγώ, αν και μόνο ένα πράγμα έχω μάθει να κάνω, ξέρω να κάνω τα πάντα. Αν είμαι άριστος σε ένα αντικείμενο, τότε είμαι άριστος στα πάντα. Ξέρω να γράφω άρθρα και μπορώ να μιλήσω ξένες γλώσσες. Αν και τώρα δεν μιλάω καμία ξένη γλώσσα, αν μελετούσα, τότε δεν θα μου ήταν πρόβλημα να μάθω πέντε γλώσσες». Κάποιος τους ρωτάει αν μπορούν να παίξουν σε ταινίες, αν ξέρουν να τραγουδάνε και να χορεύουν, κι εκείνοι λένε ότι μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά. Είναι φοβεροί στο να καυχιούνται, σωστά; Παριστάνουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα και ότι ξέρουν να κάνουν τα πάντα· έχουν στ’ αλήθεια τη φύση του αρχαγγέλου! Τους ρωτάει κάποιος αν έχουν πέσει ποτέ σε αδυναμία όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό, κι εκείνοι απαντούν: «Για ποιον λόγο να πέσω σε αδυναμία; Τα λόγια του θεού είναι τόσο ξεκάθαρα. Δεν πρέπει να πέφτουμε σε αδυναμία, διαφορετικά απογοητεύουμε τον θεό. Πρέπει να προσπαθούμε στο 120 τοις εκατό για να ξεπληρώσουμε την αγάπη του θεού!» Ο άλλος ρωτάει: «Σου έλειψε ποτέ το σπίτι σου μετά από τόσα χρόνια που έχεις φύγει; Κλαις όταν σου λείπει το σπίτι σου;» Εκείνοι απαντούν: «Για ποιο πράγμα να κλάψω; Ο θεός βρίσκεται μέσα στην καρδιά μου. Όταν σκέφτομαι τον θεό, τότε παύει να μου λείπει το σπίτι μου. Όλοι οι άπιστοι στην οικογένειά μου είναι διάβολοι και σατανάδες. Προσεύχομαι να είναι καταραμένοι». Ο άλλος ρωτάει: «Έχεις παραστρατήσει ποτέ στα τόσα χρόνια που πιστεύεις;» Εκείνοι απαντούν: «Τα λόγια του θεού είναι τόσο ξεκάθαρα, πώς είναι δυνατόν να παραστρατήσει κανείς; Εκείνοι που παραστρατούν είναι παράλογοι και δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Μπορεί να παραστρατήσει κάποιος με το δικό μου επίπεδο; Είναι δυνατόν να ακολουθήσω εγώ το λάθος μονοπάτι; Αποκλείεται». Νομίζουν ότι είναι καλοί στα πάντα, ότι είναι καλύτεροι απ’ όλους τους άλλους. Τι γνώμη έχουν για τους ανθρώπους που πέφτουν στην αρνητικότητα και την αδυναμία; Λένε: «Οι άνθρωποι που πέφτουν στην αρνητικότητα και την αδυναμία απλώς δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν». Έτσι είναι όντως; Είναι φυσιολογικό να πέσει κανείς σε λίγη αρνητικότητα και αδυναμία, ενώ υπάρχει λόγος για να πέσει κανείς σε λίγη αρνητικότητα και αδυναμία· πώς μπορούν, λοιπόν, να περιγράφουν το συγκεκριμένο πρόβλημα λέγοντας ότι αυτοί οι άνθρωποι «δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν»; Οι αντίχριστοι παριστάνουν έτσι τους πνευματικούς, παριστάνουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, παριστάνουν ότι δεν έχουν την παραμικρή ατέλεια ή αδυναμία, κι ακόμα περισσότερο παριστάνουν ότι δεν είναι επαναστατικοί και ότι δεν έχουν διαπράξει ποτέ καμία παράβαση.

Ανεξάρτητα από το περιβάλλον, ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνουν, οι αντίχριστοι θα προσπαθήσουν να δώσουν την εντύπωση ότι δεν είναι αδύναμοι, ότι είναι πάντα δυνατοί, γεμάτοι πίστη και ποτέ αρνητικοί, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μη δουν το πραγματικό τους ανάστημα ή την πραγματική τους στάση απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους, όντως πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να κάνουν; Πιστεύουν ειλικρινά ότι δεν έχουν αδυναμίες, αρνητικότητα ή αποκαλύψεις διαφθοράς; Σίγουρα όχι. Είναι καλοί στο να προσποιούνται, ικανοί στο να κρύβουν πράγματα. Τους αρέσει να δείχνουν στους ανθρώπους την ισχυρή και έξοχη πλευρά τους· δεν θέλουν να βλέπουν οι άνθρωποι την πλευρά τους που είναι αδύναμη και αληθινή. Ο σκοπός τους είναι προφανής: είναι, πολύ απλά, να διατηρήσουν το γόητρο, να προστατεύσουν τη θέση που έχουν στις καρδιές των ανθρώπων. Σκέφτονται ότι αν ανοιχτούν ενώπιον των άλλων σχετικά με την αρνητικότητα και την αδυναμία τους, αν αποκαλύψουν την πλευρά τους που είναι επαναστατική και διεφθαρμένη, αυτό θα επιφέρει σοβαρή ζημία στο κύρος και τη φήμη τους —δεν αξίζει τον κόπο. Προτιμούν, λοιπόν, να πεθάνουν, παρά να παραδεχτούν ότι κάποιες φορές είναι αδύναμοι, επαναστατικοί και αρνητικοί. Και αν έρθει μια μέρα που όλοι δουν την πλευρά τους που είναι αδύναμη και επαναστατική, που δουν ότι είναι διεφθαρμένοι και δεν έχουν αλλάξει καθόλου, θα συνεχίσουν και πάλι να προσποιούνται. Νομίζουν ότι αν παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, ασήμαντοι, τότε θα χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων, θα χάσουν τη λατρεία όλων, κι έτσι θα έχουν αποτύχει τελείως. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν συμβεί, δεν ανοίγονται στους ανθρώπους· ό,τι κι αν συμβεί, δεν δίνουν την εξουσία και τη θέση τους σε κανέναν άλλον· αντίθετα, προσπαθούν όσο μπορούν να ανταγωνίζονται και δεν τα παρατούν ποτέ. Όποτε έρχονται αντιμέτωποι με ένα ζήτημα, παίρνουν την πρωτοβουλία να βρεθούν στο προσκήνιο, να δειχτούν και να προβληθούν. Μόλις εμφανιστεί ένα πρόβλημα και προκύψουν συνέπειες, τρέχουν να κρυφτούν ή προσπαθούν να φορτώσουν την ευθύνη σε κάποιον άλλον. Αν βρεθούν αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα που καταλαβαίνουν, αμέσως κάνουν επίδειξη όσο μπορούν και αρπάζουν την ευκαιρία για να τους μάθουν οι άλλοι, έτσι ώστε να δουν ότι έχουν χαρίσματα και ειδικές ικανότητες, να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να τους λατρεύουν. Εάν συμβεί κάτι σημαντικό, και κάποιος τους ρωτήσει τι καταλαβαίνουν από το γεγονός, είναι επιφυλακτικοί στο να αποκαλύψουν τις απόψεις τους, αφήνοντας τους άλλους να μιλήσουν πρώτοι αντ’ αυτών. Η επιφυλακτικότητά τους έχει τους λόγους της: είτε έχουν άποψη, αλλά φοβούνται ότι η άποψή τους είναι λανθασμένη, ότι αν την πουν φωναχτά, οι άλλοι θα την αντικρούσουν, κάνοντάς τους να ντραπούν, και γι’ αυτό δεν τη λένε· είτε δεν έχουν άποψη και, μην μπορώντας να αντιληφθούν καθαρά το θέμα, δεν τολμούν να μιλήσουν αυθαίρετα, από φόβο μην τους περιγελάσουν για το λάθος τους —έτσι η μόνη τους επιλογή είναι η σιωπή. Εν ολίγοις, δεν μιλούν εύκολα για να εκφράσουν τις απόψεις τους, επειδή φοβούνται μην αποκαλυφθεί αυτό που πραγματικά είναι, μην αφήσουν τους ανθρώπους να δουν ότι είναι ξεπεσμένοι και άθλιοι, επηρεάζοντας έτσι την εικόνα που έχουν οι άλλοι γι’ αυτούς. Έτσι, αφότου όλοι οι άλλοι έχουν ολοκληρώσει τη συναναστροφή ως προς τις απόψεις, τις σκέψεις και τις γνώσεις τους, αξιοποιούν κάποιους πιο μεγαλόπνοους και πιο βάσιμους ισχυρισμούς, τους οποίους πλασάρουν για δικές τους απόψεις και δική τους κατανόηση. Τους συνοψίζουν και συναναστρέφονται σχετικά μ’ αυτούς με όλους, κερδίζοντας έτσι υψηλή θέση στις καρδιές των άλλων. Οι αντίχριστοι είναι εξαιρετικά πανούργοι: Όταν έρθει ο καιρός να εκφράσουν μια οπτική, δεν ανοίγονται ποτέ για την αληθινή τους κατάσταση και δεν τη δείχνουν στους ανθρώπους ούτε τους δίνουν να καταλάβουν τι σκέφτονται πραγματικά, ποιο είναι το επίπεδό τους, πώς είναι η ανθρώπινη φύση τους, τι ικανότητες κατανόησής έχουν και αν έχουν πραγματική γνώση της αλήθειας. Κι έτσι, την ώρα που καυχιούνται και παριστάνουν ότι είναι πνευματικοί, ότι είναι τέλειοι άνθρωποι, βάζουν τα δυνατά τους για να καλύψουν το αληθινό τους πρόσωπο και το πραγματικό τους ανάστημα. Δεν αποκαλύπτουν ποτέ τις αδυναμίες τους στους αδελφούς και στις αδελφές ούτε προσπαθούν ποτέ να μάθουν τις δικές τους ατέλειες και ελλείψεις· αντίθετα, βάζουν τα δυνατά τους για να τα συγκαλύψουν. Οι άνθρωποι τους ρωτούν: «Πιστεύεις στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια. Είχες ποτέ αμφιβολίες για τον Θεό;» Απαντούν: «Όχι». Τους ρωτούν: «Έχεις μετανιώσει ποτέ που απαρνήθηκες τα πάντα για να δαπανήσεις για τον Θεό;» Απαντούν: «Όχι». «Όταν ήσουν άρρωστος, δυσανασχέτησες και σου έλειψε το σπίτι;» Και απαντούν: «Ποτέ». Βλέπεις λοιπόν, οι αντίχριστοι παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως ακλόνητο, με ισχυρή θέληση και ικανό να απαρνηθεί και να υποφέρει, ως κάποιον αψεγάδιαστο και χωρίς ελαττώματα ή προβλήματα. Αν κάποιος τους επισημάνει τη διαφθορά και τα ελαττώματά τους, τους φερθεί ισότιμα, ως κανονικό αδελφό ή αδελφή, και ανοιχτεί και συναναστραφεί μαζί τους, πώς αντιμετωπίζουν το θέμα; Κάνουν τα πάντα για να υπερασπιστούν και να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο και τελικά να κάνουν τους ανθρώπους να δουν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα και ότι είναι τέλεια, πνευματικά άτομα. Δεν είναι όλο αυτό εξαπάτηση; Όλοι όσοι περνιούνται για άψογοι και άγιοι είναι απατεώνες. Γιατί λέω ότι όλοι αυτοί είναι απατεώνες; Πείτε Μου, υπάρχει κάποιος άψογος μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Υπάρχει κάποιος που να είναι αληθινά άγιος; (Όχι.) Φυσικά όχι. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να επιτύχει την τελειότητα, όταν είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένος από τον Σατανά και, επιπλέον, δεν κατέχει από τη φύση του την αλήθεια; Μόνο ο Θεός είναι άγιος, ενώ όλη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ρυπαρή. Εάν κάποιος παρίστανε τον άγιο, λέγοντας ότι είναι άψογος, τι θα ήταν αυτό το άτομο; Θα ήταν ένας διάβολος, ένας σατανάς, ένας αρχάγγελος —ένας αληθινός αντίχριστος. Μόνο ένας αντίχριστος θα ισχυριζόταν ότι είναι ένα αψεγάδιαστο και άγιο άτομο. Έχουν αυτογνωσία οι αντίχριστοι; (Όχι.) Κι εφόσον δεν έχουν αυτογνωσία, υπάρχει περίπτωση να συναναστραφούν σχετικά με την αυτογνωσία τους; (Όχι.) Υπάρχουν άραγε αντίχριστοι που θα συναναστραφούν σχετικά με την αυτογνωσία τους; (Ναι.) Τι σόι άνθρωποι το κάνουν αυτό; (Οι υποκριτές.) Σωστά. Αυτοί οι άνθρωποι προσποιούνται ότι έχουν αυτογνωσία, κάνουν την τρίχα τριχιά και περιγράφουν με πολλές μεγαλόστομες ταμπέλες τον εαυτό τους, λέγοντας ότι είναι σατανάδες και δαίμονες, παριστάνοντας ότι έχουν βαθιά αυτογνωσία. Είναι άνθρωποι με ψεύτικη πνευματικότητα, σωστά; Δεν είναι υποκριτές; Όταν συναναστρέφονται σχετικά με την αυτογνωσία τους, έχουν πραγματικά αυτογνωσία; (Όχι.) Και τότε τι λένε για την αυτογνωσία τους; (Όταν μιλάνε οι αντίχριστοι για την αυτογνωσία τους, δεν μιλάνε για την πραγματική τους κατάσταση, αλλά λένε μόνο κενά λόγια και λόγια δόγματος, τα οποία δεν είναι καθόλου πρακτικά· δείχνουν να έχουν πολύ βαθιές γνώσεις, αλλά δεν υπάρχει κανένα ίχνος μεταμέλειας.) Είναι αυτή πραγματική αυτογνωσία; Εφόσον δεν νιώθουν πραγματική μεταμέλεια, έχουν καταφέρει να μισήσουν τον εαυτό τους; Έχουν πετύχει αυτό το αποτέλεσμα; Όταν δεν νιώθουν καμία μεταμέλεια και καθόλου μίσος για τον εαυτό τους, δεν έχουν πραγματική αυτογνωσία. Η αυτογνωσία στην οποία αναφέρονται οι αντίχριστοι αφορά μόνο εκείνα τα πράγματα που ξέρουν όλοι γι’ αυτούς, εκείνα που όλοι βλέπουν. Επίσης, καταφεύγουν σε σοφιστείες και στο να δικαιολογούν τον εαυτό τους, έτσι ώστε οι πάντες να πιστέψουν ότι δεν έκαναν τίποτα κακό και, παρ’ όλα αυτά, μπορούν ακόμα να μιλάνε για την αυτογνωσία τους, έτσι ώστε οι άνθρωποι να τους εκτιμήσουν ακόμα περισσότερο. Όταν οι άλλοι βλέπουν ότι δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, αλλά παρ’ όλα αυτά κάνουν αυτοκριτική και προσπαθούν να φτάσουν στην αυτογνωσία, πιστεύουν το εξής: «Αν όντως κάνει κάτι λάθος, τότε θα είναι ακόμα πιο πιθανό να φτάσει στην αυτογνωσία. Τι ευσεβής που είναι!» Και ποιο αποτέλεσμα προκύπτει όταν το κάνουν αυτό οι αντίχριστοι; Παραπλανούν τους ανθρώπους. Δεν αναλύουν πραγματικά ούτε καταλαβαίνουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους έτσι ώστε να πάρουν κάποιο μάθημα από αυτό οι άλλοι άνθρωποι· αντίθετα, χρησιμοποιούν τη συναναστροφή σχετικά με την αυτογνωσία τους για να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγαλύτερη εκτίμηση. Ποια είναι η φύση αυτής της πράξης; (Καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους για να παραπλανήσουν τους άλλους.) Σωστά. Παραπλανούν τους ανθρώπους. Πώς μπορεί αυτό να θεωρηθεί αυτογνωσία; Πρόκειται για εξαπάτηση και τίποτε άλλο. Μιλώντας για την αυτογνωσία τους, προσπαθούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους κάνουν να πιστέψουν ότι οι ίδιοι είναι πνευματικοί άνθρωποι και ότι έχουν αυτογνωσία, προκειμένου να τους έχουν οι άλλοι σε μεγάλη εκτίμηση και να τους λατρεύουν. Πρόκειται για μια ποταπή και αισχρή άσκηση· αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων.

Κάποιοι που εκτελούν το καθήκον τους στην εκκλησία είναι ξεκάθαρα ανίκανοι να αναλάβουν τεχνικά απαιτητικές δουλειές, αλλά επιμένουν να ενταχθούν στην ομάδα. Θεωρούν ότι παλιότερα είχαν μάθει μια επαγγελματική δεξιότητα συναφούς αντικειμένου, ότι καταλαβαίνουν αυτήν την εξειδίκευση, ότι έχουν τις απαραίτητες γνώσεις, κι έτσι επιμένουν να αναλάβουν αυτήν τη δουλειά. Δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και, μάλιστα, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν συναναστρέφονται ούτε συνεργάζονται με τους άλλους, πόσο μάλλον αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, τονίζοντας επίμονα ότι την καταλαβαίνουν και τη γνωρίζουν. Άραγε, λοιπόν, υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στο να ξέρει κανείς, αφενός, μια επαγγελματική δεξιότητα και να έχει τις απαραίτητες γνώσεις και, αφετέρου, στο να κατανοεί τις αλήθεια-αρχές; Όταν κάποιος γνωρίζει μια επαγγελματική δεξιότητα και έχει τις απαραίτητες γνώσεις, αυτό σημαίνει ότι καταλαβαίνει τις αλήθεια-αρχές; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση θεωρούν ότι το γεγονός πως γνωρίζουν μια επαγγελματική δεξιότητα σημαίνει ότι κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, κι έτσι μπορούν να ξεκινήσουν θαρραλέα να κάνουν τη δουλειά με ελευθερία κινήσεων, χωρίς να ακούνε κανέναν και χωρίς να είναι απαραίτητο να κάνουν τη δουλειά σύμφωνα με τους κανόνες του οίκου του Θεού. Πιστεύουν ότι αυτό είναι δική τους υπόθεση και ότι κανένας άλλος δεν μπορεί να παρέμβει ούτε να τους ρωτήσει γι’ αυτό· η δουλειά θα γίνει όπως την κάνουν αυτοί και οι ενέργειές τους θα θεωρηθούν το πρότυπο. Έτσι δεν συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι; Δεν είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό; Αν κάποιος απλώς κατέχει μια επαγγελματική δεξιότητα και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, τι συνέπειες θα προκύψουν όταν εκτελέσει το καθήκον του; (Θα προκαλέσει αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας.) Μόνο αναστάτωση; Δεν θα γίνει αλαζόνας και επηρμένος; Δεν θα κάνει πράγματα που θα ντροπιάσουν τον Θεό; (Ναι.) Εκτελώντας το καθήκον σου, το αποτέλεσμα που πρέπει να πετύχεις είναι να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό· δεν ασκείς απλώς ένα επάγγελμα, αλλά, μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πετυχαίνεις το αποτέλεσμα της κατάθεσης μαρτυρίας για τον Θεό· επομένως, αυτή η επαγγελματική δεξιότητα εξυπηρετεί απλώς το καθήκον που εκτελείς. Μια επαγγελματική δεξιότητα δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια, κι αν είσαι άριστος σε μια επαγγελματική δεξιότητα, αυτό δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνεις την αλήθεια ούτε ότι μπορείς να κάνεις τη δουλειά σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Κάποιοι άνθρωποι εκφράζουν αντιρρήσεις σχετικά με αυτό, υποστηρίζοντας το εξής: «Ήρθα στον οίκο του θεού, ξέρω αυτήν την επαγγελματική δεξιότητα και έχω τις απαραίτητες γνώσεις· άρα, λοιπόν, ο οίκος του θεού πρέπει να μου αναθέσει σημαντικά καθήκοντα και να με έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Δεν θα πρέπει να με ντροπιάζει ούτε να χώνει τη μύτη του σε οτιδήποτε υπάγεται στο πεδίο της επαγγελματικής μου δεξιότητας. Εγώ πρέπει να είμαι εκείνος που θα διδάσκει τους άλλους. Ο οίκος του θεού δεν πρέπει να κανονίζει να εργάζονται μαζί μου όσοι δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν αξίζει να εργάζονται μαζί μου». Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; (Όχι.) Οι άλλοι δεν αξίζουν να εργάζονται μαζί τους· έτσι δεν σκέφτεται ένας αντίχριστος; Αν δεν υπάρχει ούτε ένας μέσα στον οίκο του Θεού που να αξίζει να εργαστεί μαζί σου, τότε εσύ αξίζεις να εκτελείς αυτό το καθήκον; Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Έχεις οδηγηθεί στην τελείωση; Δεν σου αξίζει να εκτελείς αυτό το καθήκον! Μόνο και μόνο λόγω της εξύψωσης από τον Θεό έχεις τη δυνατότητα να εκτελείς αυτό το καθήκον. Θα πρέπει να καταλάβεις τις αρχές της εκτέλεσης του καθήκοντός σου. Τώρα καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν ασκείς κάποιο επάγγελμα. Αυτή η μικρή επαγγελματική δεξιότητα που ξέρεις χρησιμοποιείται απλώς και μόνο για να παράσχεις υπηρεσία, όπως και χρησιμοποιείται στην υπηρεσία αυτού του καθήκοντος. Γι’ αυτό, όσο τεχνικά απαιτητικό κι αν είναι το καθήκον που εκτελείς, πρέπει πάντοτε να εστιάζεις στις αλήθεια-αρχές σε κάθε κομμάτι του, έτσι ώστε να πετύχεις το αποτέλεσμα της κατάθεσης μαρτυρίας για τον Θεό. Εάν δεν μπορείς να πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα και το καθήκον που εκτελείς ντροπιάζει τον Θεό, τότε σε τι θα χρησιμεύουν οι τεχνικές σου δεξιότητες; Θα έχουν οποιαδήποτε αξία; Όχι, δεν θα έχουν. Γι’ αυτό, μη θεωρείς πως αυτή η ελάχιστη επαγγελματική δεξιότητα και τεχνική ικανότητα είναι η αλήθεια —δεν είναι η αλήθεια και δεν αξίζει να την υπεραγαπάς. Αν δεν σε χρησιμοποιούσε ο οίκος του Θεού, εάν δεν σε εξύψωνε ο Θεός, τότε αυτή η ελάχιστη επαγγελματική δεξιότητα και τεχνική ικανότητα δεν θα σήμαινε τίποτα. Σε σύγκριση με την αλήθεια, όλα αυτά τα πράγματα δεν αξίζουν δεκάρα!

Μπορεί να πει κανείς ότι η απάτη είναι ένα μέσο που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να κερδίσουν μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων· χρησιμοποιούν την απάτη ως μέσο για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν προς λάθος κατεύθυνση. Το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να προβαίνουν σε απάτη αποδεικνύει όχι μόνο ότι ουσιαστικά δεν αποδέχονται ούτε αναγνωρίζουν την αλήθεια, αλλά και ότι υπάρχει μια ακόμα πιο ρεαλιστική ερμηνεία που μπορεί να ισχύσει γι’ αυτούς τους ανθρώπους: Δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Τι σημαίνει «δεν έχουν πνευματική κατανόηση»; Σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού ούτε την αλήθεια. Κι επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν έχουν ιδέα τι είδους ανθρώπους αγαπάει ο Θεός, οπότε πλάθουν έναν τέτοιο πνευματικό άνθρωπο στη φαντασία τους κι έπειτα προβαίνουν σε απάτη και προσποίηση. Συμπεριφέρονται όπως αυτός ο άνθρωπος, νομίζοντας ότι έτσι μπορούν να κάνουν τον Θεό και τους υπόλοιπους ανθρώπους να τους συμπαθήσουν. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το αντίθετο, αφού αυτοί ακριβώς είναι οι άνθρωποι που απεχθάνεται και καταδικάζει ο Θεός. Μην είσαι, λοιπόν, τέτοιος άνθρωπος. Αν θέλεις κι εσύ να είσαι τέτοιος άνθρωπος, αν πολλές φορές επιδίδεσαι σε απάτη και προσποίηση με αυτόν τον τρόπο και παραπλανάς με αυτόν τον τρόπο τους άλλους, τότε ακολουθείς το μονοπάτι ενός αντίχριστου. Πρέπει να μάθεις να λες: «Είμαι αδύναμος, νιώθω αρνητικότητα, έχω διεφθαρμένες διαθέσεις. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο. Είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνω και που δεν ξέρω πώς να κάνω. Είμαι συχνά αδύναμος και με παραπλανά ο Σατανάς, με αποτέλεσμα να πέφτω στον πειρασμό του Σατανά. Όσο για τη μελέτη τεχνικών δεξιοτήτων, μέχρι μία ή δύο το πολύ μπορώ να κατακτήσω και μπορώ να μάθω πώς να τις κάνω γενικά. Ξέρω πώς να κάνω αυτήν τη μικρή επαγγελματική δεξιότητα και κατέχω αυτήν τη μικρή εξειδικευμένη δεξιότητα. Είμαι συνηθισμένος άνθρωπος, δεν έχω υψηλό επίπεδο και η αντίληψή μου είναι έτσι κι έτσι. Σε ό,τι αφορά την αλήθεια, καταλαβαίνω μόνο όσα δίνει ο Θεός στη συναναστροφή. Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτε που δεν έχει αποκαλύψει ή δεν έχει εξηγήσει ξεκάθαρα ο Θεός, και το επίπεδό μου είναι μέτριο. Οι αδελφοί και οι αδελφές με επιλέγουν για επικεφαλής της εκκλησίας ή για επικεφαλής ομάδας, κι αυτό οφείλεται στο ότι με εξυψώνει ο Θεός, όχι στο ότι είμαι καλύτερος από τους άλλους. Δεν έχω κάτι για το οποίο μπορώ να καυχιέμαι». Μπορείτε να πείτε κάτι τέτοιο; Έχετε πει ποτέ κάτι σαν κι αυτό; Έτσι σκέφτεσαι κατά βάθος; Αν πάντα νομίζεις κατά βάθος ότι είσαι σπουδαίος, υπέροχος, ξεχωριστός, ένας στο εκατομμύριο, ότι είσαι μοναδικός σε οποιαδήποτε ομάδα βρεθείς, ότι είσαι κορυφαίος, ότι αν μείνεις σε μια ομάδα ανθρώπων για έναν με δύο μήνες, τότε όλοι θα γίνουν μάρτυρες των ιδιαίτερων δεξιοτήτων, των ταλέντων, του επιπέδου και της αντίληψής σου, αλλά και θα δουν ότι είσαι καλύτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους —αν πάντοτε αξιολογείς και τοποθετείς έτσι τον εαυτό σου βαθιά μέσα σου— τότε βρίσκεσαι σε μεγάλο κίνδυνο κι έχεις μεγάλο πρόβλημα.

Υπάρχουν ελάχιστοι σε όλη την ανθρωπότητα που μπορούν πραγματικά να καταλάβουν την αλήθεια, πόσο μάλλον υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι ή άνθρωποι που μπορούν να κάνουν τα πάντα· όλοι είναι συνηθισμένοι. Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι δεν είναι συνηθισμένοι· πώς δημιουργείται, λοιπόν, αυτή η ιδέα; Δημιουργείται από το ότι είναι καλοί σε κάτι· κάποιοι είναι καλοί στο τραγούδι, άλλοι στην υποκριτική, άλλοι στις τεχνικές δεξιότητες, άλλοι στις χειρωνακτική εργασία, άλλοι στις κοινωνικές συναναστροφές, άλλοι στην πολιτική, άλλοι στις επιχειρηματικές δραστηριότητες και ούτω καθεξής. Παρ’ όλο που όλα αυτά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την αλήθεια, πολλές φορές σου δημιουργούν μια εσφαλμένη εντύπωση και σε κάνουν να πιστεύεις εσφαλμένα ότι είσαι ανώτερος απ’ τους υπόλοιπους. Για ποιον λόγο είναι λάθος να σε κάνουν όλα αυτά τα πράγματα να νομίζεις εσφαλμένα ότι είσαι ανώτερος απ’ τους υπόλοιπους; Τα συγκεκριμένα πράγματα στα οποία είσαι καλός, όπως και αυτό το δήθεν «ανώτερος απ’ τους άλλους», δεν σημαίνουν ότι μπορείς να καταλάβεις την αλήθεια, ότι μπορείς να ξεπεράσεις τους συνηθισμένους ανθρώπους σε ό,τι αφορά την κατανόηση της αλήθειας ή ότι έχεις ευνοϊκές συνθήκες σε ό,τι αφορά το να επιδιώκεις τη σωτηρία του Θεού και την τελείωση· δεν σημαίνουν αυτά τα πράγματα. Πρέπει να αναγνωρίσετε ξεκάθαρα το ζήτημα αυτό! Από τότε που άρχισε ο Θεός να εκφράζει τα λόγια Του και να επιτελεί το έργο Του μέχρι σήμερα, έχει εκφράσει αμέτρητα λόγια κι έχει εκτελέσει αμέτρητα έργα· μήπως έχει δει έστω κι ένας άνθρωπος σε όλη τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα στις ομιλίες του Θεού ότι Εκείνος είναι ο Δημιουργός και ότι τα λόγια που εκφράζει είναι η αλήθεια; Μπορεί ακόμα κι ένας άνθρωπος να διακρίνει στα λόγια του Θεού την ταυτότητα και τη θέση Του, και στη συνέχεια να ορθώσει το ανάστημά του για να καταθέσει μαρτυρία για την ταυτότητα και τη θέση του Θεού; Ούτε ένας! Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι όλοι οι άνθρωποι, όσον αφορά το επίπεδο, το μυαλό και την αντίληψη, δεν έχουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να καταλάβουν την αλήθεια, χωρίς να συζητάμε καν το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά. Κάποιοι λένε: «Αν δεν διαθέτουμε την αναγκαία συνθήκη για να καταλάβουμε την αλήθεια, πώς και τώρα καταλαβαίνουμε ένα μικρό μέρος της αλήθειας;» Δεν οφείλεται αυτό στο γεγονός ότι έχω μιλήσει τόσο πολύ γι’ αυτήν; Έχω μιλήσει τόσο πολύ, που δεν έχω καν όρεξη να μιλήσω άλλο πια κι έχω βαρεθεί να μιλάω. Κάθε φορά που μιλάω και συναναστρέφομαι μαζί σας, αναγκάζομαι να διαχωρίζω τα θέματα σε κύρια, μεσαία και επιμέρους θέματα, και να εξηγώ συνέχεια τα πάντα με λεπτομέρειες, κι εσείς, παρ’ όλα αυτά, δεν καταλαβαίνετε· τι επίπεδο έχετε τότε; Παρ’ όλο που κάποιοι άνθρωποι παραμένουν εξαιρετικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι, εσύ για ποιο πράγμα μπορείς να είσαι αλαζόνας; Βλέπω ότι οι περισσότεροι από σας δεν έχετε κανένα αξιοθαύμαστο χαρακτηριστικό. Μετά από τόσα χρόνια που εκτελείτε τεχνικές εργασίες, πόσοι από σας καταλαβαίνετε πραγματικά τις αλήθεια-αρχές, πόσοι μπορείτε να ακολουθήσετε τις αλήθεια-αρχές και πόσοι μπορείτε να εκτελέσετε τις δουλειές σας σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Δεν κάνετε καλά καμία δουλειά —όποια κι αν είναι αυτή— και πρέπει πάντοτε να σας καθοδηγεί αυτοπροσώπως ο Άνωθεν για το πώς να πράττετε. Αν δεν το κάνει, τότε τίποτα δεν γίνεται σωστά, ενώ αν προχωρήσει οποιαδήποτε δουλειά χωρίς να παρακολουθεί ο Άνωθεν την πρόοδό της και χωρίς να σας δίνει οδηγίες για το πώς να την κάνετε, τότε δημιουργούνται προβλήματα. Πείτε Μου, έχουν άνθρωποι σαν κι αυτούς τίποτε για το οποίο να αξίζει να καυχιούνται; Όχι, δεν έχουν, αλλά παρ’ όλα αυτά παριστάνουν από κάθε άποψη τους τέλειους, τους πνευματικούς, τους σπουδαίους και τους ύψιστους ανθρώπους· δεν είναι ξεδιάντροποι; Έχετε στ’ αλήθεια μεγάλο πρόβλημα! Πάνω σε όποιο θέμα κι αν κάνω συναναστροφή, πρέπει να το κάνω με λεπτομέρειες· όσο περισσότερες λεπτομέρειες, τόσο το καλύτερο. Δεν φτάνει μόνο να εξηγήσω τα πράγματα λίγο πιο απλά. Τέτοιο επίπεδο και τέτοια λιγοστή ικανότητα αντίληψης έχουν οι άνθρωποι· είναι πέρα για πέρα αξιοθρήνητοι και, παρ’ όλα αυτά, ακόμα πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι. Εδώ θα ολοκληρώσω τη συναναστροφή Μου πάνω σ’ αυτήν την πτυχή.

γ. Με το να δεσπόζουν πάνω απ’ όλους

Τώρα, θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη πτυχή: με το να δεσπόζουν πάνω απ’ όλους. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, πάντα θέλουν να δεσπόζουν πάνω απ’ όλους —αυτή είναι η πιο έντονη εκδήλωση της φύσης τους. Το να θέλει κανείς να δεσπόζει πάνω απ’ όλους αποτελεί πολύ σοβαρό πρόβλημα κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικοί αντίχριστοι. Τι σημαίνει «να δεσπόζουν πάνω απ’ όλους»; Οι αντίχριστοι έχουν την ουσία του Σατανά, του αρχαγγέλου· είναι απ’ τη φύση τους απρόθυμοι να είναι κανονικοί ή συνηθισμένοι άνθρωποι. Αν τους αναγκάσει κανείς να γίνουν συνηθισμένοι άνθρωποι, να ζήσουν μια συνηθισμένη ζωή, θα είναι απρόθυμοι να το κάνουν, θα νιώθουν δυσφορία γι’ αυτό και θα βιώνουν μια συνεχή πάλη. Γιατί θα βιώνουν μια συνεχή πάλη; Επειδή θέλουν να δημιουργούν αναταραχή και να κάνουν κάποια κόλπα έτσι ώστε να τα βλέπουν οι άλλοι και να καταλάβουν ότι υπάρχει ανάμεσα στους ουρανούς και τη γη ένα «μεγάλο κεφάλι» σαν κι αυτούς. Θέλουν να φτιάξουν όνομα, ώστε οι άλλοι να μάθουν ότι πρόκειται για μεγάλα ψάρια που δεν χωράνε στη λίμνη τους, όπως λένε οι άπιστοι. Τι πράγματα είναι αυτά τα ψάρια που είναι πολύ μεγάλα για τη λίμνη τους; Είναι κακά πνεύματα, ακάθαρτοι δαίμονες, αρχάγγελοι, σατανάδες και διάβολοι. Οι αντίχριστοι εκ φύσεως δεν θέλουν να περνάνε τον καιρό τους ευχαριστημένοι με ό,τι τους έλαχε στη ζωή, ζώντας τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου· δεν εκτελούν ήσυχα το καθήκον τους ούτε φέρονται σαν συνηθισμένοι άνθρωποι με καλή συμπεριφορά· δεν τους αρκεί να είναι έτσι. Οπότε, όποια κι αν είναι επιφανειακά η συμπεριφορά τους, μέσα στα βάθη της καρδιάς τους νιώθουν πάντοτε δυστυχισμένοι με αυτό που τους έλαχε στη ζωή και κάνουν ορισμένα πράγματα. Τι πράγματα; Κάνουν κάποια πράγματα τα οποία οι κανονικοί άνθρωποι δεν θα μπορούσαν ποτέ να σκεφτούν. Τους αρέσει να βρίσκονται στο προσκήνιο και δεν θα διστάσουν να βιώσουν κάποια βάσανα και να πληρώσουν ένα μικρό τίμημα. Υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Οι νέοι αξιωματούχοι θέλουν διακαώς να εντυπωσιάσουν». Ένας αντίχριστος, μόλις γίνει επικεφαλής, θεωρεί πως πρέπει να κάνει κάποια θαυμαστά πράγματα και να πραγματοποιήσει κάποια «επιτεύγματα στην καριέρα του» για να αποδείξει πως δεν είναι συνηθισμένος. Και ποιο είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα σ’ αυτό; Παρόλο που κάνει κάποια πράγματα στην εκκλησία και παρόλο που υιοθετεί την πρόφαση ότι κάνει το καθήκον του, δεν πηγαίνει ποτέ να αναζητήσει με τον Θεό πώς να κάνει το καθήκον του ή πώς να κάνει σωστά το έργο της εκκλησίας ούτε προσπαθεί να εξακριβώσει ειλικρινά ποιοι είναι οι κανόνες του οίκου του Θεού, ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές ή πώς να ενεργεί κατά τρόπο ωφέλιμο για το έργο του οίκου του Θεού και για τους αδελφούς και τις αδελφές, κατά τρόπο που δεν ντροπιάζει τον Θεό, που αποτελεί κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, που διευκολύνει το έργο της εκκλησίας να προχωρήσει ομαλά και που διασφαλίζει ότι δεν θα γίνουν λάθη απροσεξίας στο έργο του. Δεν ρωτάει ποτέ γι’ αυτά τα πράγματα και δεν ζητάει ποτέ να μάθει γι’ αυτά —δεν τα έχει στην καρδιά του όλα αυτά, η καρδιά του δεν είναι γεμάτη με όλα αυτά. Και για ποιο πράγμα κάνει ερωτήσεις, λοιπόν; Με τι είναι γεμάτη η καρδιά του; Είναι γεμάτη με σκέψεις σχετικά με το πώς μπορεί να κάνει επίδειξη των ταλέντων του, να δείξει ότι είναι διαφορετικός απ’ τους άλλους και να κάνει επίδειξη του ηγετικού του στυλ στην εκκλησία, έτσι ώστε να δουν οι άλλοι ότι αποτελεί πυλώνα της εκκλησίας, ότι η εκκλησία δεν θα τα κατάφερνε χωρίς αυτόν και ότι μόνο μ’ αυτόν μπορεί να εξελιχθεί ομαλά όλο το έργο της εκκλησίας. Αν κρίνουμε με βάση τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, καθώς και τα κίνητρα κι αυτό που κατηύθυνε αρχικά τις πράξεις τους, σε ποια θέση τοποθετούν τον εαυτό τους; Τοποθετούν τον εαυτό τους σε θέση που να δεσπόζουν πάνω απ’ όλους. Και πώς εκδηλώνεται αυτό; (Αψηφούν τους πάντες, θέλουν να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο και οι άλλοι να κάνουν αυτά που λένε.) Υπάρχει πρόβλημα με το γεγονός ότι αψηφούν τους πάντες· περιλαμβάνεται ένα κρυφό νόημα. Αυτό σημαίνει πως, όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας, δεν κάνουν το καθήκον τους ούτε λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, οπότε δεν θεωρούν πως χρειάζεται να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές και να ασχοληθούν να μάθουν ποιοι είναι οι κανόνες της εκκλησίας ή ποιες αρχές απαιτεί ο οίκος του Θεού —ούτε καν σε αυτά που λέω δεν δίνουν σημασία. Και με ποιες αρχές συμμορφώνονται; Συμμορφώνονται με αρχές και κίνητρα όπως το να υπηρετούν την εκκλησία και να υπηρετούν τους αδελφούς και τις αδελφές προκειμένου να διεξάγουν τις δικές τους δουλειές. Εφόσον μπορέσουν να βρουν γερό πάτημα μέσα στην εκκλησία και ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, και αποκτήσουν κύρος, αλλά και την εξουσία να κάνουν κουμάντο, τότε αυτό αρκεί και θα έχουν πετύχει το δήθεν «αποτέλεσμά» τους κάνοντας το καθήκον τους. Στόχος τους ποιος είναι; Δεν είναι το να εκπληρώσουν το καθήκον του δημιουργήματος ούτε να λάβουν υπόψη τους το φορτίο του Θεού, αλλά, αντίθετα, είναι το να υπηρετήσουν την εκκλησία και να υπηρετήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και παράλληλα να ελέγχουν όλα αυτά τα πράγματα. Γιατί λέω ότι θέλουν να ελέγχουν όλα αυτά τα πράγματα; Επειδή, όταν ενεργούν, αρχικά καταφέρνουν να βρουν ένα γερό πάτημα, να αποκτήσουν κάποια καταξίωση, να αυξηθεί η φήμη τους, να αποκτήσουν την εξουσία για να κάνουν κουμάντο και να παίρνουν τις αποφάσεις, και μετά μπορούν να μετατρέψουν τον Θεό σε ένα απλό ανδρείκελο και να πάρουν τη θέση Του. Μέσα στο εύρος της επιρροής τους, μετατρέπουν τον ενσαρκωμένο Θεό σε ένα απλό ανδρείκελο, σε μια μαριονέτα, κι αυτό σημαίνει το «δεσπόζουν πάνω απ’ όλους». Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Έτσι συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους για να κάνουν πέρα για πέρα επίδειξη των χαρισμάτων και των ταλέντων τους και να προβάλουν τις μοναδικές τους σκέψεις και πράξεις, με σκοπό να κερδίσουν την εύνοια των ανθρώπων και να τους προσέξουν περισσότεροι άνθρωποι. Έπειτα, αποκτούν την εξουσία να κάνουν κουμάντο, να παίρνουν τις αποφάσεις και να ελέγχουν τα πάντα στην εκκλησία, με αποτέλεσμα να τους υπακούν και να υποτάσσονται σ’ αυτούς πολλοί άνθρωποι και ο Θεός να μένει στο περιθώριο· δεν μετατρέπουν έτσι τον Θεό σε ένα απλό ανδρείκελο; Αυτόν τον στόχο θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι με τις πράξεις τους κι αυτό ακριβώς γίνεται στο τέλος οπουδήποτε βασιλεύουν αντίχριστοι.

Αν σε μια εκκλησία στην εξουσία βρίσκεται ένας αντίχριστος, τότε σε τι κατάσταση θα είναι οι αδελφοί κι οι αδελφές εκεί; Θα κάνουν μόνο αυτά που λέει ο αντίχριστος, σε ό,τι κι αν κάνουν, θα ακολουθούν μόνο τους κανονισμούς, δεν θα καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν θα αναζητούν την αλήθεια. Όσο κι αν υποφέρουν και όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσουν, δεν πρόκειται να κάνουν καμία απολύτως πρόοδο στη ζωή-είσοδο. Ακόμα κι Εμένα θα με απορρίψουν σε μια τέτοια εκκλησία όταν πάω εκεί. Αν και, στη θεωρία, αυτός ο αντίχριστος είναι επικεφαλής ανάμεσά τους, στην πραγματικότητα έχει γίνει κύριός τους και θεός τους. Σε κάθε εκκλησία την οποία ελέγχει ένας αντίχριστος, η αλήθεια και ο Θεός μεταμορφώνονται σε απλά ανδρείκελα. Αυτό σημαίνει να δεσπόζει ένας αντίχριστος πάνω απ’ όλους. Δεν είναι σοβαρό αυτό; Όταν οι άνθρωποι μιας εκκλησίας ελέγχονται από έναν αντίχριστο και πηγαίνουν εκεί ξένοι για να κάνουν έργο, δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να δέχονται κατευθύνσεις από τον κύριό τους κάθε φορά που μιλάνε και ενεργούν; Τελούν υπό ενιαίες εντολές, λειτουργούν με ομοφωνία και κανένας δεν τολμάει να μιλήσει όταν δεν είναι η σειρά του. Με μια μόνο ματιά από τον κύριό τους, οι άνθρωποι αυτοί καταλαβαίνουν τι εννοεί κι έπειτα πράττουν αναλόγως. Αν τους ρωτήσω κάτι, μιλάνε μεταξύ τους στη δική τους διάλεκτο. Αυτό δείχνει ότι δεν θέλουν να καταλάβω τι λένε, θέλουν να Με αποφύγουν και Με θεωρούν ξένο. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Ποια είναι η φύση του γεγονότος ότι θέλουν να Με αποφύγουν; Αυτό αποτελεί τη διάθεση και την ουσία ενός αντίχριστου —θέλει να ελέγχει την εκκλησία και να ελέγχει τους ανθρώπους. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, πόσο μάλλον να λάβουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· προσπαθούν να ιδρύσουν το δικό τους βασίλειο και να κάνουν τις δικές τους δουλειές. Πώς γίνεται να θεωρηθεί πως κάνουν έτσι το καθήκον τους; Ιδρύουν μ’ αυτόν τον τρόπο το δικό τους βασίλειο με την πρόφαση ότι κάνουν το καθήκον τους. Εφόσον οι αντίχριστοι έχουν τέτοια φύση, ακόμα κι αν δεν πουν ότι αγαπούν τη θέση και θέλουν υποκειμενικά να έχουν θέση, με το που κάνουν κάτι και απλώσουν το χέρι τους, τρέχουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, αποκαλύπτεται η δαιμονική τους φύση και προσπαθούν να ιδρύσουν το δικό τους βασίλειο. Με το που κάνουν κάτι, προσπαθούν να κάνουν τις δικές τους δουλειές· με το που κάνουν κάτι, προσπαθούν να πορευτούν σύμφωνα με τα δικά τους μέσα και τις δικές τους μεθόδους. Όταν ο Άνωθεν κανονίζει κάτι κι αυτό φτάνει στους αντίχριστους, εκείνοι δεν το εφαρμόζουν· αντίθετα, το μελετούν, το σκέφτονται και συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό. Με τι στόχο συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό; Να το συζητήσουν όλοι για να εξετάσουν αν θα το υιοθετήσουν ή όχι κι αν μπορεί να λειτουργήσει ή όχι —πάντως όχι να το εφαρμόσουν. Ό,τι λέει και ό,τι κάνει ο Θεός είναι η αλήθεια, αλλά όταν φτάσει σε κάποιον αντίχριστο, τότε αυτό αλλάζει, μεταμορφώνεται σε αντικείμενο μελέτης. Το μελετούν, το αναλύουν και το συζητούν και, στο τέλος, βάζουν τους πάντες να ακυρώσουν τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός απ’ τον άνθρωπο και τις ρυθμίσεις του Θεού. Μέσα στην καρδιά τους, σκέφτονται: «Δεν είσαι η αλήθεια, είσαι μόνο ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αυτά που λες δεν έχουν καμία σημασία, κι αν θέλεις να έχεις τον τελευταίο λόγο εκεί που έχω δικαιοδοσία, ξέχνα το! Τώρα εγώ είμαι επικεφαλής εδώ, κι έτσι όλοι πρέπει να κάνουν ό,τι τους λέω. Έχω την απόλυτη εξουσία να κάνω κουμάντο και να παίρνω τις αποφάσεις, ενώ εσύ το μόνο που μπορείς να γίνεις εδώ είναι ανδρείκελο. Εγώ πρέπει να έχω τον τελευταίο λόγο για οτιδήποτε ανήκει στο πλαίσιο του έργου μου και της επιρροής μου. Ακόμα κι αν καταλαβαίνεις την αλήθεια και όλα όσα λες είναι η αλήθεια, αυτό δεν πρόκειται να πιάσει σ’ εμένα!» Πρόκειται για έναν αντίχριστο και για έναν διάβολο, σωστά; Επομένως, από τη στιγμή που οι εργασιακές ρυθμίσεις της εκκλησίας, οι απαιτήσεις του Άνωθεν και οι αλήθεια-αρχές φτάσουν στην περιοχή που ελέγχει ένας αντίχριστος, δεν εφαρμόζονται καθόλου. Και τι μπορεί να γίνει σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα που δεν εφαρμόζονται; Όταν μια εκκλησία δεν τα εφαρμόζει, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τους επικεφαλής και τους εργάτες της, κι αυτά τα προσκόμματα και τα εμπόδια θα πρέπει να διευθετηθούν. Νομίζεις ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα; Αν ο οίκος του Θεού μπορεί να σε χρησιμοποιήσει, τότε μπορεί και να σε χειριστεί. Νομίζεις ότι εδώ είναι ο κόσμος; Νομίζεις ότι αν έχεις επιρροή, αν συμπεριφέρεσαι σαν τύραννος κι αν είσαι αρκετά σκληρός, δεσποτικός και μοχθηρός, τότε δεν μπορεί να σου κάνει κανείς τίποτα; Αν το πιστεύεις, τότε κάνεις λάθος! Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, στον οίκο του Θεού κυβερνάει η αλήθεια, και οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται με αρχές. Ο οίκος του Θεού μπορεί να σε χρησιμοποιήσει, ενώ μπορεί και να μη σε χρησιμοποιήσει και να σε αποκλείσει· το αν θα σε χρησιμοποιήσει ή όχι καθορίζεται από μία λέξη του Θεού. Αν εδώ προκαλείς αναστάτωση και παρεμποδίζεις τα πράγματα με τρόπο παράλογο, τότε στο τέλος θα αποκλειστείς· αν κάνεις προσπάθειες να παράσχεις υπηρεσία, αν μένεις εδώ γνωρίζοντας τη θέση σου και έχεις καλή συμπεριφορά, τότε ο οίκος του Θεού θα σε κρατήσει για να παρέχεις υπηρεσία και θα βλέπει πώς θα τα πηγαίνεις καθώς παρέχεις υπηρεσία.

Η ουσία του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι ιδρύουν το δικό τους βασίλειο είναι ότι δεσπόζουν πάνω απ’ όλους, παραβλέποντας τον Θεό, παραβλέποντας την αλήθεια και παραβλέποντας τους κανόνες της εκκλησίας. Απλώς υπηρετούν το όνομα «εκκλησία», απλώς υπηρετούν τον τίτλο «οίκος του Θεού», απλώς υπηρετούν την ομάδα ανθρώπων που ονομάζεται «αδελφοί και αδελφές», χωρίς να κάνουν ποτέ το καθήκον του δημιουργήματος, πόσο μάλλον να ακολουθούν τον Θεό ή να υποτάσσονται στα λόγια Του —αυτό σημαίνει το ότι ιδρύουν το δικό τους βασίλειο. Τέτοια είναι η ουσία των αντίχριστων κι αυτή η ουσία είναι το να δεσπόζουν πάνω απ’ όλους. Λοιπόν, αυτή η ουσία είναι καταδικαστέα ή εγκρίνεται; (Είναι καταδικαστέα.) Και αφού είναι καταδικαστέα, αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει αμέσως να απορρίπτονται ανάμεσά σας. Κάποιοι μπερδεμένοι, αδαείς και τυφλοί άνθρωποι ακολουθούν, εξυμνούν, θαυμάζουν και λατρεύουν τέτοιου είδους ανθρώπους μόλις τους δουν, και θέλουν μάλιστα να τους προσκυνήσουν —τόσο ανόητοι είναι! Πού μπορούν να σε οδηγήσουν οι αντίχριστοι; Όταν σε οδηγούν, είναι σαν να σε οδηγεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, και δεν πρόκειται να σταματήσουν μέχρι να σε οδηγήσουν στον λάκκο ή στο πηγάδι της αβύσσου. Μόλις σε καταστρέψουν τελείως, θα σου ρίξουν μια κλωτσιά· δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτα και θα πάει στράφι η πίστη σου στον Θεό. Αν είστε τυφλοί και δεν μπορείτε να διακρίνετε αυτούς τους ανθρώπους, κι αν υπακούτε σ’ αυτούς τους ανθρώπους, υποτάσσεστε σ’ αυτούς και τους ακολουθείτε, τότε είστε πάρα πολύ αδαείς και σας αξίζει να πεθάνετε. Τι πρέπει να κάνετε, λοιπόν, αν βρεθείτε αντιμέτωποι με έναν τέτοιον άνθρωπο; Όταν βρίσκετε στην εκκλησία κάποιον που προσποιείται και εξαπατά, που δεσπόζει πάνω απ’ όλους σε καθετί που κάνει, που απεχθάνεται την αλήθεια, απεχθάνεται τον Θεό κι απεχθάνεται τους κανόνες της εκκλησίας, τότε ο καθένας θα πρέπει να ορθώνει το ανάστημά του για να τον κλαδέψει και να τον απορρίψει. Αν μπορεί να κάνει απλή δουλειά στον οίκο του Θεού και να έχει καλή συμπεριφορά, τότε κρατήστε τον για να κάνει απλή δουλειά· αν δεν έχει καλή συμπεριφορά και εμποδίζει πάντοτε τα πράγματα χωρίς λόγο, τότε οφείλετε να εφαρμόσετε τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού και να τον εκκαθαρίσετε.

23 Μαΐου, 2020