Λόγια από τη Βίβλο

«Τότε προσέρχονται πρὸς τὸν Ἰησοῦν οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, λέγοντες· Διὰ τί οἱ μαθηταὶ σου παραβαίνουσιν τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων; διότι δὲν νίπτονται τὰς χεῖρας αὑτῶν ὅταν τρώγωσιν ἄρτον. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί καὶ σεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσίν σας; Διότι ὁ Θεὸς προσέταξε, λέγων· Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα· καί, Ὁ κακολογῶν πατέρα ἤ μητέρα ἐξάπαντος νὰ θανατόνηται· σεῖς ὅμως λέγετε· Ὅστις εἴπῃ πρὸς τὸν πατέρα ἤ πρὸς τὴν μητέρα, Δῶρον εἶναι ὅ, τι ἤθελες φεληθῆ ἐξ ἐμοῦ, ἀρκεῖ, καὶ δύναται νὰ μή τιμήσῃ τὸν πατέρα αὑτοῦ ἤ τὴν μητέρα αὑτοῦ· καὶ ἠκυρώσατε τὴν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσίν σας. Ὑποκριταί, καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν ὁ Ἡσαΐας, λέγων· Ὁ λαὸς οὗτος μὲ πλησιάζει μὲ τὸ στόμα αὑτῶν καὶ μὲ τὰ χείλη μὲ τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν μακρὰν ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ. Εἰς μάτην δὲ μὲ σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, ἐντάλματα ἀνθρώπων» (Κατά Ματθαίον 15:1-9).

«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κατατρώγετε τας οικίας των χηρών και τούτο επί προφάσει ότι κάμνετε μακράς προσευχάς· διά τούτο θέλετε λάβει μεγαλητέραν καταδίκην. Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν.

«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν διά να κάμητε ένα προσήλυτον, και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών.

«Ουαί εις εσάς, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες· Όστις ομόση εν τω ναώ είναι ουδέν, όστις όμως ομόση εν τω χρυσώ του ναού, υποχρεούται. Μωροί και τυφλοί· διότι τις είναι μεγαλήτερος, ο χρυσός ή ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν; Καί· Όστις ομόση εν τω θυσιαστηρίω, είναι ουδέν, όστις όμως ομόση εν τω δώρω τω επάνω αυτού, υποχρεούται. Μωροί και τυφλοί· διότι τι είναι μεγαλήτερον, το δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον; Ο ομόσας λοιπόν εν τω θυσιαστηρίω ομνύει εν αυτώ και εν πάσι τοις επάνω αυτού· και ο ομόσας εν τω ναώ ομνύει εν αυτώ και εν τω κατοικούντι αυτόν. Και ο ομόσας εν τω ουρανώ, ομνύει εν τω θρόνω του Θεού και εν τω καθημένω επάνω αυτού.

«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα έπρεπε να πράττητε και εκείνα να μη αφίνητε. Οδηγοί τυφλοί, οίτινες διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε.

«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου, έσωθεν όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας. Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου και του πινακίου, διά να γείνη και το εκτός αυτών καθαρόν.

«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας.

«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί· διότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων, και λέγετε· Εάν ήμεθα εν ταις ημέραις των πατέρων ημών, δεν ηθέλομεν είσθαι συγκοινωνοί αυτών εν τω αίματι των προφητών. Ώστε μαρτυρείτε εις εαυτούς ότι είσθε υιοί των φονευσάντων τους προφήτας. Αναπληρώσατε και σεις το μέτρον των πατέρων σας. Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πως θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης; Διά τούτο ιδού, εγώ αποστέλλω προς εσάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών θέλετε θανατώσει και σταυρώσει, και εξ αυτών θέλετε μαστιγώσει εν ταις συναγωγαίς σας και διώξει από πόλεως εις πόλιν, διά να έλθη εφ’ υμάς παν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην» (Κατά Ματθαίον 23:13-36).

Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Θέλετε να μάθετε τον λόγο για τον οποίο οι Φαρισαίοι αντιτάχθηκαν στον Ιησού; Επιθυμείτε να μάθετε την υπόσταση των Φαρισαίων; Φαντάζονταν πολλά πράγματα σχετικά με τον Μεσσία. Επιπλέον, πίστευαν μονάχα στον ερχομό του Μεσσία, αλλά δεν επιδίωκαν τη ζωή-αλήθεια. Κι έτσι, ακόμη και σήμερα περιμένουν τον Μεσσία επειδή δεν γνωρίζουν την οδό της ζωής και δεν ξέρουν ποιος είναι ο δρόμος της αλήθειας. Πώς, πιστεύετε εσείς, τέτοιοι ανόητοι, ισχυρογνώμονες και αδαείς άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν την ευλογία του Θεού; Πώς θα μπορούσαν να αντικρύσουν τον Μεσσία; Αντιτάχθηκαν στον Ιησού γιατί δεν γνώριζαν την κατεύθυνση του έργου του Αγίου Πνεύματος, διότι δεν ήξεραν την οδό της αλήθειας που είχε πει ο Ιησούς, κι επιπλέον, διότι δεν καταλάβαιναν τον Μεσσία. Και δεδομένου ότι δεν είχαν δει ποτέ τον Μεσσία και δεν είχαν ποτέ επαφές μαζί Του, έκαναν το λάθος να προσκολληθούν απλώς στο όνομα του Μεσσία, ενώ αντιτίθεντο στην ουσία του Μεσσία με κάθε τρόπο. Αυτοί οι Φαρισαίοι ουσιαστικά ήταν ισχυρογνώμονες, αλαζόνες και δεν υπάκουαν στην αλήθεια. Η αρχή της πίστης τους στον Θεό ήταν: Ανεξαρτήτως από το πόσο βαθυστόχαστο είναι το κήρυγμά Σου, από το πόσο μεγάλη είναι η εξουσία Σου, Εσύ δεν είσαι ο Χριστός, εκτός κι αν Σε αποκαλούν Μεσσία. Δεν είναι παράλογη και γελοία αυτή η πεποίθηση;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν πλέον δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού, ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη

Πώς εκδηλώνονται τα μοχθηρά στοιχεία των Φαρισαίων; Κατ’ αρχάς, ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από το πώς φέρθηκαν οι Φαρισαίοι στον ενσαρκωμένο Θεό, και έπειτα ίσως καταλάβετε λίγο περισσότερα. Αφού μιλάμε για τον ενσαρκωμένο Θεό, πρέπει πρώτα ν’ αναφέρουμε σε τι είδους οικογένεια και σε ποιο υπόβαθρο γεννήθηκε ο ενσαρκωμένος Θεός πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Πρώτα απ’ όλα, ο Κύριος Ιησούς δεν γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια· δεν καταγόταν από ξακουστή οικογένεια. Ο θετός Του πατέρας, ο Ιωσήφ, ήταν ξυλουργός και η μητέρα Του, η Μαρία, ήταν μια συνηθισμένη πιστή. Η ταυτότητα και η κοινωνική θέση των γονιών Του αντιπροσωπεύουν το οικογενειακό υπόβαθρο στο οποίο γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, και είναι σαφές ότι γεννήθηκε σε μια κοινή οικογένεια. […] Τι μήνυμα δίνει αυτό στις μετέπειτα γενιές; Αυτός ο συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος, που ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός, δεν είχε ούτε τη δυνατότητα ούτε τις προϋποθέσεις να λάβει ανώτερη μόρφωση. Ήταν ίδιος με τους συνηθισμένους ανθρώπους, ζούσε σε ένα συνηθισμένο κοινωνικό περιβάλλον, σε μια συνηθισμένη οικογένεια, και δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερο. Ακριβώς λόγω αυτού, αφού άκουσαν για τα κηρύγματα και τις πράξεις του Κύριου Ιησού, αυτοί οι γραμματείς και Φαρισαίοι τόλμησαν να υψώσουν ανάστημα και να Τον κρίνουν, να Τον βλασφημήσουν και να Τον καταδικάσουν ανοιχτά. Πού βασιζόταν αυτή η καταδίκη; Αναμφίβολα, βασιζόταν στους νόμους και τους κανονισμούς της Παλαιάς Διαθήκης. Κατ’ αρχάς, ο Κύριος Ιησούς οδήγησε τους μαθητές Του να μην τηρούν την αργία του Σαββάτου· Εκείνος εργαζόταν και το Σάββατο. Επιπλέον, δεν τηρούσε τους νόμους και τους κανονισμούς και δεν πήγαινε στον ναό· και όταν συναντούσε αμαρτωλούς, κάποιοι Τον ρωτούσαν πώς να τους αντιμετωπίζουν, όμως Εκείνος δεν τους χειριζόταν σύμφωνα με τον νόμο, αλλά, αντιθέτως, τους έδειχνε έλεος. Καμία από αυτές τις πτυχές στις ενέργειες του Κυρίου Ιησού δεν συμμορφώνονταν με τις θρησκευτικές αντιλήψεις των Φαρισαίων. Επειδή δεν αγαπούσαν την αλήθεια, και επομένως μισούσαν τον Κύριο Ιησού, με το πρόσχημα ότι ο Κύριος Ιησούς παραβιάζει τον νόμο, άρπαξαν την ευκαιρία να Τον καταδικάσουν σθεναρά και έκριναν ότι έπρεπε να θανατωθεί. Αν ο Κύριος Ιησούς είχε γεννηθεί σε μια εξέχουσα και επιφανή οικογένεια, αν είχε λάβει υψηλή μόρφωση και αν είχε στενές σχέσεις με αυτούς τους γραμματείς και Φαρισαίους, τότε τα πράγματα εκείνη την εποχή δεν θα είχαν εξελιχθεί για Εκείνον όπως εξελίχθηκαν αργότερα· μπορεί να ήταν διαφορετικά. Καταδικάστηκε από τους Φαρισαίους ακριβώς επειδή ήταν συνηθισμένος και κανονικός και επειδή είχε γεννηθεί σε τέτοιο περιβάλλον. Πού βασίστηκαν για να καταδικάσουν τον Κύριο Ιησού; Στους κανονισμούς και στους νόμους που τηρούσαν και που πίστευαν ότι θα έμεναν αμετάβλητοι στον αιώνα τον άπαντα. Οι Φαρισαίοι χρησιμοποιούσαν τις θεολογικές θεωρίες που κατανοούσαν ως γνώση και ως εργαλείο για να αξιολογούν και να καταδικάζουν τους ανθρώπους, και χρησιμοποίησαν αυτό το εργαλείο ακόμα και στον Κύριο Ιησού. Έτσι καταδικάστηκε ο Κύριος Ιησούς. Ποτέ δεν αξιολογούσαν ούτε αντιμετώπιζαν κάποιον με βάση την ουσία του ή το κατά πόσο ο συγκεκριμένος άνθρωπος κήρυττε την αλήθεια, πόσο μάλλον με βάση την πηγή των λόγων του. Οι Φαρισαίοι αξιολογούσαν ή καταδίκαζαν κάποιον μόνο με βάση τους κανονισμούς, τα λόγια και το δόγμα που είχαν συλλάβει από την Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου. Παρόλο που οι Φαρισαίοι ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι αυτά που έλεγε και έκανε ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν ούτε αμαρτία ούτε παράβαση του νόμου, Τον καταδίκασαν επειδή οι αλήθειες που εξέφραζε και τα σημεία και τα θαύματα που έκανε είχαν ως αποτέλεσμα να Τον ακολουθούν και να Τον εξυμνούν πολλοί άνθρωποι. Οι Φαρισαίοι Τον μισούσαν ολοένα και περισσότερο, και μάλιστα ήθελαν να Τον βγάλουν από τη μέση. Δεν αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν να έρθει, ούτε αναγνώρισαν ότι τα λόγια Του εμπεριείχαν την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι το έργο Του ακολουθούσε την αλήθεια. Έκριναν ότι τα λόγια του Κύριου Ιησού ήταν αλαζονικά και ότι εξέβαλλε τους δαίμονες μέσω του Βελζεβούλ, του πρίγκιπα των δαιμόνων. Το γεγονός ότι μπόρεσαν να φορτώσουν αυτές τις αμαρτίες στον Κύριο Ιησού δείχνει πόσο μίσος έτρεφαν γι’ Αυτόν. Έτσι, προσπάθησαν με ζήλο να διαψεύσουν ότι ο Κύριος Ιησούς είχε σταλεί από τον Θεό, ότι ήταν ο Υιός του Θεού, ότι ήταν ο Μεσσίας. Αυτό που εννοούσαν ήταν το εξής: «Θα τα έκανε έτσι τα πράγματα ο θεός; Αν ενσαρκωνόταν ο θεός, θα γεννιόταν σε μια οικογένεια με αξιοθαύμαστη θέση. Και θα αποδεχόταν τη διδασκαλία των γραμματέων και των Φαρισαίων. Θα μελετούσε συστηματικά τη Γραφή, θα είχε κατανοήσει τη Γραφή και θα είχε εξοπλιστεί πλήρως με τις γνώσεις της Γραφής προτού καταστεί ικανός να φέρει το όνομα “ενσαρκωμένος θεός”». Όμως, ο Κύριος Ιησούς δεν διέθετε αυτές τις γνώσεις, οπότε Τον καταδίκασαν λέγοντας: «Πρώτον, δεν έχεις τα προσόντα, οπότε δεν μπορείς να είσαι ο θεός· δεύτερον, αν δεν γνωρίζεις τη Γραφή δεν μπορείς να κάνεις το έργο του θεού, πόσο μάλλον να είσαι ο θεός· τρίτον, δεν πρέπει να εργάζεσαι έξω από τον ναό —δεν εργάζεσαι επί του παρόντος στον ναό, αλλά βρίσκεσαι μονίμως ανάμεσα σε αμαρτωλούς, οπότε το έργο που κάνεις υπερβαίνει το αντικείμενο της Γραφής και έτσι είναι ακόμα λιγότερο πιθανό να είσαι ο θεός». Πού βασίστηκαν για να Τον καταδικάσουν; Βασίστηκαν στη Γραφή, στον ανθρώπινο νου και στη θεολογική εκπαίδευση που είχαν λάβει. Επειδή οι Φαρισαίοι ξεχείλιζαν από αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και γνώσεις, πίστευαν ότι αυτές οι γνώσεις ήταν σωστές, ότι ήταν η αλήθεια, μια έγκυρη βάση, και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δυνατόν ο Θεός να αντικρούσει αυτά τα πράγματα. Αναζητούσαν, μήπως, την αλήθεια; Όχι. Τι αναζητούσαν; Έναν υπερφυσικό θεό που θα εμφανιζόταν με τη μορφή ενός πνευματικού σώματος. Έτσι, καθόρισαν τις παραμέτρους του έργου του Θεού, απαρνήθηκαν το έργο Του και έκριναν αν ο Θεός ήταν σωστός ή λάθος σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις γνώσεις των ανθρώπων. Και ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Όχι μόνο καταδίκασαν το έργο του Θεού, αλλά σταύρωσαν τον ενσαρκωμένο Θεό. Το γεγονός ότι χρησιμοποίησαν τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις γνώσεις τους για να αξιολογήσουν τον Θεό είχε αυτό το αποτέλεσμα, και αυτό αποτελεί μια πτυχή της μοχθηρίας τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος τρίτο)

Οι Φαρισαίοι ήταν οι καλύτεροι στο να διδάσκουν δόγματα και να ψέλνουν συνθήματα. Πολλές φορές στέκονταν στη γωνιά του δρόμου και αναφωνούσαν: «Ω, μεγαλοδύναμε θεέ!» ή «Αξιολάτρευτε θεέ!» Στα μάτια των άλλων έδειχναν ιδιαίτερα ευσεβείς και φαινόταν ότι δεν έκαναν τίποτα εναντίον του νόμου· ο Θεός όμως τους ενέκρινε; Δεν το έκανε. Πώς τους καταδίκασε Εκείνος; Τους έδωσε έναν χαρακτηρισμό: οι υποκριτές Φαρισαίοι. Σε παλιότερες εποχές, οι Φαρισαίοι ήταν μια αξιοσέβαστη τάξη στο Ισραήλ. Γιατί λοιπόν το όνομα αυτό έχει μετατραπεί σε χαρακτηρισμό; Γιατί οι Φαρισαίοι έγιναν αντιπροσωπευτικό δείγμα κάποιου είδους ανθρώπου. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του είδους ανθρώπου; Έχουν ταλέντο στα ψέματα, στη φιγούρα, στην προσποίηση. Παριστάνουν ότι έχουν μεγάλη ευγένεια, αγιότητα, ακεραιότητα και διαφανή αξιοπρέπεια, ενώ τα συνθήματα που φωνάζουν μοιάζουν καλά, αλλά, όπως αποδεικνύεται, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Ποια είναι η καλή τους συμπεριφορά; Διαβάζουν τις Γραφές και κηρύττουν. Διδάσκουν στους άλλους να τηρούν τον νόμο και τους κανονισμούς, και να μην αντιστέκονται στον Θεό. Όλα αυτά είναι καλή συμπεριφορά. Όλα όσα λένε ακούγονται μια χαρά, όμως, κλέβουν κρυφά τις προσφορές όταν οι άλλοι δεν προσέχουν. Ο Κύριος Ιησούς είπε «διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε» (Κατά Ματθαίον 23:24). Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρη η συμπεριφορά τους φαίνεται καλή επιφανειακά —ψέλνουν επιδεικτικά συνθήματα, εκφράζουν μεγαλόπνοες θεωρίες και τα λόγια τους ακούγονται ευχάριστα, ενώ οι πράξεις τους είναι ένα μαύρο χάλι και αντιστέκονται απόλυτα στον Θεό. Όλες τους οι εξωτερικές συμπεριφορές είναι μια προσποίηση, είναι όλες δόλιες. Δεν αγαπούν ούτε λίγο την αλήθεια ή τα θετικά πράγματα. Αποστρέφονται την αλήθεια, τα θετικά πράγματα και οτιδήποτε προέρχεται από τον Θεό. Και τι αγαπούν; Αγαπούν την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη; (Όχι.) Πώς μπορείς να καταλάβεις ότι δεν αγαπούν αυτά τα πράγματα; (Ο Κύριος Ιησούς διέδωσε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών που αυτοί, όχι μόνο αρνήθηκαν να το δεχτούν, αλλά το καταδίκασαν κιόλας.) Αν δεν το είχαν καταδικάσει θα καταλάβαινες; Όχι. Η εμφάνιση και το έργο του Κυρίου Ιησού αποκάλυψε όλους τους Φαρισαίους· μόνο απ’ το ότι καταδίκασαν τον Κύριο Ιησού και Του αντιστάθηκαν κατάλαβαν οι υπόλοιποι την υποκρισία τους. Χωρίς την εμφάνιση και το έργο του Κυρίου Ιησού, κανείς δεν θα διέκρινε τους Φαρισαίους, κι αν οι άνθρωποι έβλεπαν μόνο την εξωτερική συμπεριφορά τους, μπορεί ακόμη και να ζήλευαν. Δεν ήταν ανειλικρινές και δόλιο από τη μεριά των Φαρισαίων να προσπαθήσουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων μέσω της ψεύτικης καλής συμπεριφοράς; Μπορεί τέτοιοι δόλιοι άνθρωποι να αγαπούν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Τι σκοπός είχαν όταν παρουσίαζαν τέτοια καλή συμπεριφορά; Κατ’ αρχάς να παραπλανήσουν τον κόσμο. Ύστερα, να παραπλανήσουν τον κόσμο και να τον πείσουν, έτσι ώστε να τους έχει σε μεγάλη υπόληψη και να τους σέβεται. Και τέλος, ήθελαν να ανταμειφθούν. Τι απάτη ήταν αυτή! Ήταν επιδέξια αυτά τα τεχνάσματα; Αγαπούσαν τέτοιοι άνθρωποι την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη; Ασφαλώς και όχι. Αυτό που αγαπούσαν ήταν η θέση, η φήμη και το κέρδος, κι αυτό που ήθελαν ήταν μια ανταμοιβή και ένα στέμμα. Ποτέ δεν έκαναν πράξη τα λόγια που δίδαξε ο Θεός στους ανθρώπους και ποτέ δεν βίωσαν στο παραμικρό τις αλήθεια-πραγματικότητες. Τους ενδιέφερε μόνο να μεταμφιεστούν πίσω απ’ την καλή συμπεριφορά, καθώς και να παραπλανήσουν και να πείσουν τον κόσμο με την υποκρισία τους για να εξασφαλίσουν τη θέση και τη φήμη τους, τα οποία χρησιμοποιούσαν αργότερα για να ψαρεύουν κεφάλαια και να βιοποριστούν. Δεν είναι ελεεινό αυτό; Από όλη αυτήν τη συμπεριφορά τους καταλαβαίνεις ότι, στην ουσία, δεν αγαπούσαν την αλήθεια, αφού ποτέ δεν την έκαναν πράξη. Υπάρχει κάτι που δείχνει ότι δεν έκαναν πράξη την αλήθεια; Το σπουδαιότερο απ’ όλα: ότι ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να κάνει το έργο της λύτρωσης και ότι όλα τα λόγια που είπε Εκείνος είναι η αλήθεια και έχουν εξουσία. Ποια ήταν η αντίδραση των Φαρισαίων σ’ αυτό; Αν και αναγνώρισαν ότι τα λόγια του Κυρίου Ιησού είχαν εξουσία και δύναμη, όχι μόνο δεν τα αποδέχτηκαν, αλλά τα καταδίκασαν και τα βλασφήμησαν. Γιατί έγινε αυτό; Γιατί δεν αγαπούσαν την αλήθεια, και μέσα τους την αποστρέφονταν και τη μισούσαν. Αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς είχε δίκιο σε όλα όσα είπε, ότι τα λόγια Του είχαν εξουσία και δύναμη, ότι δεν έκανε λάθος σε τίποτα και ότι δεν είχαν κανέναν μοχλό πίεσης εναντίον Του. Εκείνοι, όμως, ήθελαν να Τον καταδικάσουν, οπότε συζητούσαν και συνωμοτούσαν, λέγοντας: «Σταύρωσον αυτόν. Ή αυτός ή εμείς». Έτσι αψήφησαν οι Φαρισαίοι τον Κύριο Ιησού. Εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν καταλάβαινε την αλήθεια και κανείς δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τον Κύριο Ιησού ως ενσάρκωση του Θεού. Από την ανθρώπινη οπτική, βέβαια, ο Κύριος Ιησούς εξέφρασε πολλές αλήθειες, εξεδίωξε δαίμονες και θεράπευσε τους αρρώστους. Έκανε πολλά θαύματα, τάισε 5000 ανθρώπους με πέντε καρβέλια και δύο ψάρια, έκανε αναρίθμητες καλές πράξεις και απέδωσε τόση χάρη στους ανθρώπους. Εφόσον υπάρχουν τόσο λίγοι καλοί και δίκαιοι τέτοιοι άνθρωποι, γιατί οι Φαρισαίοι θέλησαν να καταδικάσουν τον Κύριο Ιησού; Γιατί ήταν τόσο αποφασισμένοι να Τον σταυρώσουν; Το ότι οι Φαρισαίοι του θρησκευτικού κόσμου προτίμησαν να απελευθερώσουν έναν εγκληματία και όχι τον Κύριο Ιησού δείχνει πόσο κακοί και μοχθηροί ήταν. Ήταν τόσο διαβολικοί! Η διαφορά μεταξύ των κακών εκφράσεων που αποκάλυψαν οι Φαρισαίοι και της ψεύτικης, φαινομενικής καλοσύνης τους ήταν τόσο μεγάλη, που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να διακρίνουν ποια είναι πραγματική και ποια ψεύτικη. Η εμφάνιση και το έργο, όμως, του Κυρίου Ιησού τους αποκάλυψε όλους. Οι Φαρισαίοι συνήθως μεταμφιέζονταν τόσο καλά και φαινομενικά παρουσιάζονταν τόσο θεοσεβούμενοι, που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα μπορούσαν τόσο σκληρά να αντισταθούν στον Κύριο Ιησού και να Τον κατατρέξουν. Αν δεν είχαν αποκαλυφθεί τα γεγονότα, κανείς δεν θα μπορούσε να δει τι έκρυβαν. Η έκφραση της αλήθειας του ενσαρκωμένου Θεού είναι τόσο αποκαλυπτική για τον άνθρωπο!

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Στη Βίβλο, η αξιολόγηση των Φαρισαίων για τον ίδιο τον Ιησού και για τα πράγματα που Αυτός έκανε ήταν: «[…] έλεγον ότι είναι έξω εαυτού. […] ότι έχει Βεελζεβούλ, και ότι διά του άρχοντος των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια» (Μάρκ. 3:21-22). Η επίκριση του Κυρίου Ιησού από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους δεν ήταν απλώς μίμηση των λόγων των άλλων ούτε αβάσιμη εικασία —ήταν το συμπέρασμά που έβγαλαν για τον Κύριο Ιησού από όσα είδαν και άκουσαν για τις ενέργειές Του. Παρόλο που το συμπέρασμά τους βγήκε δήθεν στο όνομα της δικαιοσύνης και φαινόταν βάσιμο στους ανθρώπους, ήταν δύσκολο ακόμα και για τους ίδιους να συγκρατήσουν την αλαζονεία με την οποία επέκριναν τον Κύριο Ιησού. Η φρενήρης ενέργεια του μίσους τους για τον Κύριο Ιησού, φανέρωσε τις ίδιες τους τις τρελές φιλοδοξίες, τις κακές και σατανικές τους όψεις, καθώς επίσης και τη μοχθηρή φύση με την οποία αντιστέκονταν στον Θεό. Αυτά τα πράγματα που είπαν όταν επέκριναν τον Κύριο Ιησού υποκινούνταν από τις τρελές τους φιλοδοξίες, τη ζήλια, και την άσχημη και μοχθηρή φύση της εχθρότητάς τους προς τον Θεό και την αλήθεια. Δεν ερεύνησαν την πηγή των ενεργειών του Κυρίου Ιησού, ούτε ερεύνησαν την ουσία όσων Αυτός είπε ή έκανε. Αντιθέτως, στα τυφλά, σε κατάσταση παράφορης ταραχής και με σκόπιμη κακεντρέχεια, επιτέθηκαν σ’ αυτά που Αυτός είχε κάνει και τα δυσφήμησαν. Έφτασαν, μάλιστα, σε τέτοιο σημείο ώστε να δυσφημίσουν εσκεμμένα το Πνεύμα Του, δηλαδή, το Άγιο Πνεύμα, το οποίο είναι το Πνεύμα του Θεού. Αυτό εννοούσαν όταν είπαν, «είναι έξω εαυτού», «ο Βεελζεβούλ» και ο «άρχοντας των δαιμονίων». Με άλλα λόγια, είπαν πως το Πνεύμα του Θεού ήταν ο Βεελζεβούλ και ο άρχοντας των δαιμονίων. Χαρακτήρισαν ως τρέλα το έργο του ενσαρκωμένου Πνεύματος του Θεού, το οποίο είχε ενδυθεί τη σάρκα. Όχι μόνο βλασφήμησαν το Πνεύμα του Θεού, αποκαλώντας Το Βεελζεβούλ και άρχοντα των δαιμονίων, αλλά καταδίκασαν επίσης το έργο του Θεού και καταδίκασαν και βλασφήμησαν τον Κύριο Ιησού Χριστό. Η ουσία της αντίστασής τους προς τον Θεό και της βλασφημίας τους κατά του Θεού ήταν ολόιδια με την ουσία της αντίστασης και της βλασφημίας που δόθηκαν από τον Σατανά και τα δαιμόνια. Δεν αντιπροσώπευαν απλώς διεφθαρμένους ανθρώπους, αλλά, πολύ περισσότερο, ήταν η προσωποποίηση του Σατανά. Ήταν ένα κανάλι για τον Σατανά ανάμεσα στην ανθρωπότητα, όπως και συνεργοί και υπηρέτες του Σατανά. Η ουσία της βλασφημίας και της σπίλωσής τους κατά του Κυρίου Ιησού Χριστού, ήταν ο αγώνας τους με τον Θεό για θέση, η αναμέτρησή τους με τον Θεό και η ατέρμονη υποβολή του Θεού σε δοκιμασίες από αυτούς. Η ουσία της αντίστασής τους στον Θεό, η στάση εχθρότητας τους προς Αυτόν, καθώς επίσης και τα λόγια και οι σκέψεις τους, βλασφημούσαν άμεσα και εξόργιζαν το Πνεύμα του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός όρισε μια λογική κρίση βασισμένη σε όσα είχαν πει και κάνει και ο Θεός αποφάσισε πως οι πράξεις τους είναι η αμαρτία της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος. Η αμαρτία αυτή είναι ασυγχώρητη σ’ αυτόν, αλλά και στον άλλο κόσμο, όπως αποδεικνύεται από την ακόλουθη Γραφική περικοπή: «Η κατά του Πνεύματος βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους» και «όστις είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι».

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄

Οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι χρησιμοποίησαν τον νόμο του Μωυσή για να καταδικάσουν τον Ιησού. Δεν αναζητούσαν τη σύμπνοια με τον Ιησού εκείνης της εποχής, αλλά ακολούθησαν επιμελώς το γράμμα του νόμου, στον βαθμό που, αφού Τον είχαν κατηγορήσει ότι δεν ακολουθούσε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και δεν ήταν ο Μεσσίας, τελικά σταύρωσαν τον αθώο Ιησού. Ποια ήταν η ουσία τους; Δεν ήταν, άραγε, ότι δεν αναζητούσαν την οδό της σύμπνοιας με την αλήθεια; Είχαν εμμονή με κάθε μία λέξη της Γραφής, χωρίς να δίνουν προσοχή ούτε στις προθέσεις Μου ούτε στα βήματα και τις μεθόδους του έργου Μου. Δεν ήταν άνθρωποι που αναζητούσαν την αλήθεια, αλλά άνθρωποι που προσκολλούνταν αυστηρά σε λόγια· δεν ήταν άνθρωποι που πίστευαν στον Θεό, αλλά άνθρωποι που πίστευαν στη Βίβλο. Ουσιαστικά, ήταν φύλακες της Βίβλου. Προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της Βίβλου, να υποστηρίξουν την ακεραιότητα της Βίβλου και να προστατεύσουν τη φήμη της Βίβλου, έφτασαν στο σημείο να καρφώσουν τον ελεήμονα Ιησού στον σταυρό. Αυτό το έκαναν κυρίως για χάρη της υπεράσπισης της Βίβλου και για χάρη της διατήρησης του κύρους κάθε μίας λέξης της Βίβλου στις καρδιές των ανθρώπων. Έτσι, προτιμούσαν να απαρνηθούν το μέλλον τους και την προσφορά περί αμαρτίας, με το να καταδικάσουν τον Ιησού, ο οποίος δεν συμμορφώθηκε με το δόγμα της Γραφής, σε θάνατο. Δεν ήταν όλοι τους λακέδες της κάθε μίας λέξης της Γραφής;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αναζητήσεις την οδό της σύμπνοιας με τον Χριστό

Σχετικά αποσπάσματα ταινιών

Γιατί συμφορά έπληξε τους υποκριτές Φαρισαίους;

Ποια είναι η ουσία της εναντίωσης των Φαρισαίων στον Θεό;

Πώς να διακρίνουμε την ουσία των θρησκευόμενων Φαρισαίων

Σχετικοί ύμνοι

Η ρίζα της αντίστασης των Φαρισαίων στον Ιησού

Όλοι όσοι χρησιμοποιούν τη Βίβλο για να καταδικάσουν τον Θεό είναι Φαρισαίοι