Καλωσορίζουμε όλους όσοι αναζητούν με λαχτάρα την εμφάνιση του Θεού!

Γνωρίζοντας τον Θεό 1

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 1

Ο καθένας σας θα πρέπει να εξετάζει εκ νέου πώς έχει πιστέψει στον Θεό κατά τη διάρκεια της ζωής του ώστε να μπορέσει να δει αν, ενόσω ακολουθούσε τον Θεό, έχει καταλάβει πραγματικά, κατανοήσει πραγματικά και καταφέρει να γνωρίσει πραγματικά τον Θεό, αν γνωρίζει πραγματικά τι συμπεριφορά έχει ο Θεός προς τα διάφορα είδη ανθρώπινων όντων κι αν καταλαβαίνει πραγματικά το έργο που εκτελεί ο Θεός πάνω του και τον τρόπο με τον οποίο καθορίζει ο Θεός την κάθε του πράξη. Σε ποιον βαθμό κατανοείς, σε τελική ανάλυση, αυτόν τον Θεό που βρίσκεται στο πλευρό σου, καθοδηγώντας την κατεύθυνση της προόδου σου, ορίζοντας τη μοίρα σου και καλύπτοντας τις ανάγκες σου. Πόσα γνωρίζεις πραγματικά γι’ αυτόν τον Θεό; Γνωρίζεις ποιο έργο εκτελεί πάνω σου κάθε μέρα; Γνωρίζεις τις αρχές και τους σκοπούς επί των οποίων βασίζει την κάθε Του πράξη; Γνωρίζεις πώς σε καθοδηγεί; Γνωρίζεις τα μέσα με τα οποία προνοεί για σένα; Γνωρίζεις τις μεθόδους με τις οποίες σε καθοδηγεί; Γνωρίζεις τι επιθυμεί να λάβει από σένα και τι επιθυμεί να επιτύχει μέσα σου; Γνωρίζεις τη στάση που διατηρεί προς τους διάφορους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρεσαι; Γνωρίζεις αν είσαι άνθρωπος αγαπητός σε Αυτόν; Γνωρίζεις την προέλευση της χαράς, του θυμού, της λύπης και της ευχαρίστησής Του, τις σκέψεις και τις ιδέες πίσω από αυτά, και την ουσία Του; Γνωρίζεις, εν τέλει, τι είδους Θεός είναι αυτός ο Θεός στον οποίο πιστεύεις; Μήπως αυτές και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις είναι κάτι που δεν έχεις ποτέ καταλάβει ή σκεφτεί; Κατά την επιδίωξη της πίστης σου στον Θεό, έχεις εξαλείψει, μέσω πραγματικής εκτίμησης και βίωσης του λόγου του Θεού, τις παρανοήσεις σου σχετικά με Αυτόν; Αφότου έλαβες την πειθαρχία και τη συμμόρφωση του Θεού, έχεις επιτύχει αληθινή υπακοή και στοργή; Εν μέσω της παίδευσης και της κρίσης του Θεού, έχεις καταφέρει να γνωρίσεις την ανυπακοή και τη σατανική φύση του ανθρώπου, και έχεις αποκτήσει στοιχειώδη κατανόηση της αγιοσύνης του Θεού; Υπό την καθοδήγηση και διαφώτιση των λόγων του Θεού, έχεις αρχίσει να διατηρείς μια νέα άποψη για τη ζωή; Εν μέσω των δοκιμασιών που έστειλε ο Θεός, έχεις νιώσει την έλλειψη ανεκτικότητάς Του απέναντι στις προσβολές του ανθρώπου, καθώς και τι απαιτεί Εκείνος από εσένα και πώς σε σώζει; Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι να παρανοείς τον Θεό ή πώς να εξαλείψεις αυτήν την παρανόηση, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι δεν έχεις εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό και δεν έχεις κατανοήσει ποτέ τον Θεό, ή μπορεί τουλάχιστον να ειπωθεί ότι δεν επιθύμησες ποτέ να Τον καταλάβεις. Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι η πειθαρχία και η συμμόρφωση του Θεού, τότε σίγουρα δεν γνωρίζεις τι είναι η υπακοή και η στοργή, ή τουλάχιστον δεν έχεις υπακούσει ποτέ στον Θεό και δεν έχεις νοιαστεί ποτέ γι’ Αυτόν. Εάν δεν έχεις βιώσει ποτέ την παίδευση και την κρίση του Θεού, τότε σίγουρα δεν θα γνωρίζεις την αγιοσύνη Του και θα γνωρίζεις ακόμα λιγότερο ποιος είναι ο στασιασμός του ανθρώπου. Εάν στ’ αλήθεια δεν είχες ποτέ σου σωστή άποψη για τη ζωή ή σωστό στόχο στη ζωή, αλλά παραμένεις σε κατάσταση σύγχυσης και αναποφασιστικότητας όσον αφορά το μελλοντικό σου μονοπάτι στη ζωή, ακόμα και σε σημείο να διστάζεις να προχωρήσεις προς τα εμπρός, τότε είναι σίγουρο πως δεν έχεις δεχτεί ποτέ τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού· μπορεί, μάλιστα, να πει κανείς πως ποτέ σου δεν έχεις εφοδιαστεί ή τροφοδοτηθεί αληθινά από τα λόγια του Θεού. Εάν δεν έχεις υποβληθεί ακόμα στις δοκιμασίες του Θεού, τότε είναι αυτονόητο και σίγουρο ότι δεν θα γνωρίζεις ποια είναι η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού για τις προσβολές του ανθρώπου, ούτε θα καταλάβαινες τι απαιτεί, εν τέλει, από εσένα ο Θεός, πόσο μάλλον δε, ποιο είναι, εν τέλει, το έργο της διαχείρισης και σωτηρίας του ανθρώπου που κάνει Εκείνος. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κανείς στον Θεό, αν δεν έχει ποτέ βιώσει ή αντιληφθεί τίποτα μέσα από τα λόγια του Θεού, τότε σίγουρα δεν βαδίζει στο μονοπάτι προς τη σωτηρία, είναι βέβαιο πως η πίστη του στον Θεό στερείται ουσιαστικού περιεχομένου, είναι βέβαιο πως η γνώση του για τον Θεό είναι κι αυτή μηδενική και είναι αυτονόητο ότι δεν έχει καμία απολύτως ιδέα τι σημαίνει να σέβεται κανείς τον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 2

Τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού —έχουν γίνει όλα γνωστά στην ανθρωπότητα μέσα από τα λόγια Του. Όταν ο άνθρωπος βιώνει τα λόγια του Θεού, ενόσω προσπαθεί να τα κάνει πράξη θα καταφέρει να κατανοήσει τον σκοπό πίσω από τα λόγια που εκφέρει ο Θεός, να κατανοήσει την πηγή και το υπόβαθρο των λόγων του Θεού και να κατανοήσει και να εκτιμήσει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των λόγων του Θεού. Για την ανθρωπότητα, όλα αυτά είναι πράγματα που πρέπει να βιώσει, να κατανοήσει και να επιτύχει ο άνθρωπος προκειμένου να αποκτήσει την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υπακούει στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και επιτυγχάνει αυτά τα πράγματα, θα έχει αποκτήσει σταδιακά κάποια κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει αποκτήσει, επίσης, διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που έχει φανταστεί ή συνθέσει ο άνθρωπος, αλλά από αυτά που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφότου ο άνθρωπος έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό· μόνο η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής, και αυτή η διαδικασία —της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό καθώς εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τα λόγια Του— δεν είναι άλλη από την αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να κατανοήσει πραγματικά τις προθέσεις του Θεού, φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να γνωρίσει πραγματικά τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να γνωρίσει πραγματικά την ουσία του Θεού, φτάνει στο σημείο να κατανοήσει και να γνωρίσει σταδιακά τη διάθεση του Θεού, καταφέρνει να είναι πραγματικά βέβαιος και να έχει έναν σωστό ορισμό για την κυριαρχία του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστικό προσανατολισμό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος αλλάζει, βήμα-βήμα, τις ιδέες του για τον Θεό, δεν Τον πλάθει πλέον στο μυαλό του, δεν αφήνει τις υποψίες του γι’ Αυτόν να τον κατακλύζουν, δεν Τον παρανοεί, δεν Τον καταδικάζει, δεν Του ασκεί κριτική και δεν Τον αμφισβητεί. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος θα έχει λιγότερες διαφωνίες με τον Θεό, θα έχει λιγότερες συγκρούσεις με τον Θεό, και θα είναι λιγότερες οι περιπτώσεις στις οποίες ο άνθρωπος επαναστατεί κατά του Θεού. Αντιστρόφως, η στοργή του ανθρώπου για τον Θεό και η υπακοή του σ’ Αυτόν θα μεγαλώνουν, και ο σεβασμός του για τον Θεό θα γίνεται πιο αληθινός και πιο βαθύς. Εν μέσω μιας τέτοιας επικοινωνίας, ο άνθρωπος όχι μόνο θα αποκτήσει την παροχή της αλήθειας και το βάπτισμα της ζωής, αλλά, ταυτόχρονα, θα αποκτήσει και πραγματική γνώση για τον Θεό. Εν μέσω μιας τέτοιας επικοινωνίας, όχι μόνο θα μεταμορφωθεί η διάθεση του ανθρώπου και θα λάβει εκείνος τη σωτηρία, αλλά, ταυτόχρονα, θα αποκτήσει τον πραγματικό σεβασμό και την πραγματική λατρεία ενός δημιουργημένου όντος προς τον Θεό. Έχοντας αυτού του είδους την επικοινωνία, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν θα είναι πλέον μία λευκή κόλλα χαρτί, ούτε μια υπόσχεση που προσφέρεται μόνο στα λόγια, ούτε μια μορφή τυφλής επιδίωξης και ειδωλοποίησης. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα ωριμάζει η ζωή του ανθρώπου μέρα με τη μέρα, μόνο τότε θα μεταμορφωθεί σταδιακά η διάθεσή του, και η πίστη του στον Θεό θα μετατραπεί, βήμα-βήμα, από μια ασαφής και αβέβαιη πίστη σε πραγματική υπακοή και στοργή, σε πραγματικό σεβασμό, και ο άνθρωπος, ενόσω ακολουθεί τον Θεό, θα μετατρέψει κι αυτός σταδιακά τη στάση του από παθητική σε ενεργητική, από αρνητική σε θετική. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα φτάσει ο άνθρωπος σε πραγματική κατανόηση και αντίληψη του Θεού, σε πραγματική γνώση του Θεού. Επειδή η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν έχουν εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, η γνώση τους για τον Θεό σταματά στο θεωρητικό επίπεδο, στο επίπεδο των γραμμάτων και των δογμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, βρίσκονται, από την άποψη της γνώσης του Θεού, στο σημείο από το οποίο ξεκίνησαν, κολλημένοι στο βασικό στάδιο των παραδοσιακών μορφών απόδοσης φόρου τιμής, με τις φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες τους και τις ρομαντικές χροιές τους. Το γεγονός ότι η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό είναι κολλημένη στις απαρχές της σημαίνει ότι είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Εκτός από την επιβεβαίωση της θέσης και της ταυτότητας του Θεού από τον άνθρωπο, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό παραμένει σε μια κατάσταση ασαφούς αβεβαιότητας. Ως εκ τούτου, πόσο αληθινό σεβασμό μπορεί να έχει ο άνθρωπος για τον Θεό;

Όσο ακράδαντα κι αν πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό, ούτε τον σεβασμό σου για τον Θεό. Σε όποιο βαθμό κι αν έχεις απολαύσει τις ευλογίες Του και τη χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Όσο πρόθυμος κι αν είσαι να αφιερώσεις τα πάντα και να δαπανήσεις τα πάντα για χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Ίσως να έχεις αποκτήσει πολύ μεγάλη οικειότητα με τα λόγια που έχει εκφέρει ο Θεός ή ακόμη και να τα γνωρίζεις απέξω και ανακατωτά, αλλά αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Όσο προσηλωμένος κι αν είναι ο άνθρωπος στο να ακολουθεί τον Θεό, αν δεν είχε ποτέ πραγματική επικοινωνία με τον Θεό ή πραγματική εμπειρία των λόγων του Θεού, τότε η γνώση του για τον Θεό θα είναι καθηλωμένη σε μια κενή ανυπαρξία ή σε μια ατελείωτη ονειροπόληση. Παρόλο που ενδέχεται να έχεις έρθει περιστασιακά σε επαφή με τον Θεό ή να Τον έχεις συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο, η γνώση σου για τον Θεό θα είναι ακόμα μηδενική και ο σεβασμός σου για τον Θεό δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένα κενό σύνθημα ή μια εξιδανικευμένη έννοια.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 3

Πολλοί άνθρωποι κρατούν τα λόγια του Θεού για να τα διαβάζουν καθημερινά, ακόμα και σε σημείο να αποστηθίζουν προσεκτικά όλα τα κλασικά χωρία τους ως το πιο πολύτιμο απόκτημά τους και, επιπλέον, κηρύττουν τον λόγο του Θεού παντού, εφοδιάζοντας και βοηθώντας τους άλλους μέσω των λόγων Του. Πιστεύουν ότι ενεργώντας έτσι, γίνονται μάρτυρες για τον Θεό, γίνονται μάρτυρες των λόγων Του, και ότι ενεργώντας έτσι, ακολουθούν την οδό του Θεού· πιστεύουν ότι ενεργώντας έτσι, ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ότι ενεργώντας έτσι, φέρνουν τα λόγια Του στην πραγματική ζωή τους, ότι ενεργώντας έτσι, θα μπορέσουν να λάβουν τον έπαινο του Θεού, να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση. Αλλά, ακόμα και καθώς κηρύσσουν τα λόγια του Θεού, δεν συμμορφώνονται ποτέ με τα λόγια του Θεού στην πράξη, ούτε προσπαθούν να συμβαδίσουν με αυτά που αποκαλύπτονται στα λόγια του Θεού. Αντίθετα, χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να κερδίσουν τη λατρεία και την εμπιστοσύνη των άλλων με δόλο, να εισέλθουν στη διαχείριση μόνοι τους και να καταχραστούν και να κλέψουν τη δόξα του Θεού. Ελπίζουν, μάταια, να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που παρέχει η διάδοση του λόγου του Θεού για να τους απονεμηθεί η εργασία και ο έπαινος του Θεού. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, αλλά αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον έπαινο του Θεού ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν την οδό που θα πρέπει να ακολουθούν ενώ γίνονται μάρτυρες του λόγου του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει ή εφοδιάσει τον εαυτό τους ενώ βοηθούν και εφοδιάζουν τους άλλους με τον λόγο του Θεού και όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να γνωρίσουν τον Θεό ή να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματικό σεβασμό για τον Θεό ενώ κάνουν όλα αυτά τα πράγματα, αλλά, αντίθετα, οι παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό γίνονται όλο και βαθύτερες, η έλλειψη εμπιστοσύνης τους προς τον Θεό όλο και σοβαρότερη και οι φαντασιοκοπίες τους σχετικά με Αυτόν όλο και πιο υπερβολικές. Εφοδιασμένοι και καθοδηγούμενοι από τις θεωρίες τους για τα λόγια του Θεού, δίνουν την εντύπωση ότι είναι τελείως στο στοιχείο τους, ότι χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους χωρίς μεγάλη προσπάθεια, ότι έχουν βρει τον σκοπό τους στη ζωή, την αποστολή τους, και ότι έχουν κερδίσει νέα ζωή και έχουν σωθεί, ότι, με τα λόγια του Θεού να βγαίνουν με τόση ευκολία από το στόμα τους, έχουν κερδίσει την αλήθεια, έχουν καταλάβει τις προθέσεις του Θεού και έχουν ανακαλύψει το μονοπάτι προς τη γνώση του Θεού, ότι, ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, έρχονται συχνά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Επίσης, συχνά «συγκινούνται» σε σημείο που ξεσπούν σε λυγμούς και, καθοδηγούμενοι συχνά από τον «Θεό» στα λόγια του Θεού, δίνουν την εντύπωση ότι αρπάζονται αδιάκοπα από την ειλικρινή φροντίδα και την καλή Του πρόθεση και, ταυτόχρονα, ότι έχουν κατανοήσει τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό και τη διαχείρισή Του, ότι έχουν γνωρίσει την ουσία Του και ότι έχουν καταλάβει τη δίκαιη διάθεσή Του. Πάνω σε αυτήν τη βάση, φαίνεται να πιστεύουν ακόμα πιο ακράδαντα στην ύπαρξη του Θεού, να έχουν μεγαλύτερη επίγνωση της εξυψωμένης κατάστασής Του και να νιώθουν ακόμα πιο βαθιά το μεγαλείο και την υπεροχή Του. Βυθισμένοι στην επιφανειακή γνώση του λόγου του Θεού, φαίνεται ότι η πίστη τους έχει αυξηθεί, η αποφασιστικότητά τους να υπομείνουν δεινά έχει ενισχυθεί και η γνώση τους για τον Θεό έχει γίνει βαθύτερη. Αγνοούν πως, μέχρι να βιώσουν αληθινά τον λόγο του Θεού, όλη τους η γνώση για τον Θεό και οι ιδέες τους σχετικά με Αυτόν προέρχονται από την ίδια τη διάπυρη φαντασία και τις εικασίες τους. Η πίστη τους δεν θα άντεχε σε καμία δοκιμασία από τον Θεό, η υποτιθέμενη πνευματικότητα και το υποτιθέμενο ανάστημά τους απλώς δεν θα άντεχαν στη δοκιμασία ή την επιθεώρηση του Θεού, η αποφασιστικότητά τους δεν είναι παρά ένα κάστρο χτισμένο στην άμμο και η υποτιθέμενη γνώση τους για τον Θεό δεν είναι παρά αποκύημα της φαντασίας τους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν καταβάλει, τρόπον τινά, πολλή προσπάθεια στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καταλάβει ποτέ μα ποτέ τι εστί πραγματική πίστη, τι εστί πραγματική υπακοή, τι εστί πραγματική φροντίδα ή τι εστί πραγματική γνώση του Θεού. Παίρνουν τη θεωρία, τη φαντασία, τη γνώση, το χάρισμα, την παράδοση, τη δεισιδαιμονία, ακόμα και τις ηθικές αξίες της ανθρωπότητας, και τα μετατρέπουν σε «κεφάλαιο» και «οπλισμό» για την πίστη στον Θεό και την επιδίωξή Του, τα μετατρέπουν, μάλιστα, στα θεμέλια της πίστης τους στον Θεό και της επιδίωξής Του. Ταυτόχρονα, παίρνουν επίσης αυτό το κεφάλαιο και τον οπλισμό, και τα μετατρέπουν σε μαγικά φυλαχτά μέσω των οποίων γνωρίζουν τον Θεό, για να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν τις επιθεωρήσεις, τις δοκιμασίες, την παίδευση και την κρίση του Θεού. Στο τέλος, αυτό που αποκομίζουν εξακολουθεί να μην αποτελείται από τίποτε άλλο παρά συμπεράσματα σχετικά με τον Θεό βουτηγμένα σε θρησκευτική χροιά, σε φεουδαρχική δεισιδαιμονία και σε καθετί ρομαντικό, αλλόκοτο και αινιγματικό. Ο τρόπος με τον οποίο γνωρίζουν και ορίζουν τον Θεό είναι φτιαγμένος από το ίδιο καλούπι με αυτόν των ανθρώπων που πιστεύουν μόνο σε μια ανώτερη δύναμη ή στον Γέροντα στον ουρανό, ενώ η πραγματικότητα του Θεού, η ουσία, η διάθεση, τα υπάρχοντα, το Είναι Του και ούτω καθεξής —όλα αυτά που έχουν σχέση με τον ίδιο τον αληθινό Θεό— είναι πράγματα που η αντίληψή τους δεν έχει καταφέρει να κατανοήσει, από τα οποία η αντίληψή τους είναι τελείως αποκομμένη, ακόμη και εκ διαμέτρου αντίθετη. Με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν υπό την παροχή και τη θρέψη του λόγου του Θεού, είναι ανίκανοι να πορευτούν αληθινά στο μονοπάτι του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Ο αληθινός λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν έχουν εξοικειωθεί ποτέ με τον Θεό, ούτε είχαν ποτέ πραγματική επαφή ή επικοινωνία με Αυτόν, κι έτσι είναι αδύνατο να επιτύχουν αμοιβαία κατανόηση με τον Θεό ή να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματική πίστη στον Θεό, επιδίωξή Του ή λατρεία γι’ Αυτόν. Το γεγονός ότι βλέπουν έτσι τον λόγο του Θεού, το γεγονός ότι βλέπουν έτσι τον Θεό —αυτή η οπτική και στάση τούς έχει καταδικάσει να γυρνούν με άδεια χέρια από τα εγχειρήματά τους, τους έχει καταδικάσει να μην μπορούν, σε όλη την αιωνιότητα, να πορευτούν στο μονοπάτι του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Ο στόχος στον οποίον αποβλέπουν και η κατεύθυνση προς την οποία πηγαίνουν δηλώνουν πως είναι εχθροί του Θεού στην αιωνιότητα και πως σ’ όλη την αιωνιότητα δεν θα είναι ποτέ σε θέση να λάβουν τη σωτηρία.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 4

Εάν, στην περίπτωση ενός ανθρώπου που έχει ακολουθήσει τον Θεό για πολλά χρόνια και έχει απολαύσει την παροχή των λόγων Του για πολλά χρόνια, ο ορισμός του για τον Θεό είναι στην ουσία ίδιος με εκείνον κάποιου που προσπέφτει ενώπιον ειδώλων για τους αποδώσει τιμή, τότε τούτο θα σήμαινε πως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αποκτήσει την πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Αυτό συμβαίνει γιατί απλώς δεν έχει εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού και, γι’ αυτόν τον λόγο, η πραγματικότητα, η αλήθεια, οι προθέσεις και οι απαιτήσεις προς την ανθρωπότητα, το σύνολο των οποίων ενυπάρχει στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτόν τον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, όσο σκληρά κι αν ενδέχεται να εργάζεται ένας τέτοιος άνθρωπος στην επιφανειακή σημασία του λόγου του Θεού, όλα είναι μάταια: Επειδή αυτό που επιδιώκει είναι μόνο λόγια, αυτό που παίρνει θα είναι κι αυτό, αναπόφευκτα, μόνο λόγια. Ανεξάρτητα από το αν ο λόγος που εκφέρει ο Θεός είναι εξωτερικά απλός ή βαθυστόχαστος, αποτελεί, στο σύνολό του, αλήθειες απαραίτητες για τον άνθρωπο καθώς εισέρχεται στη ζωή· αποτελεί την πηγή των ζώντων υδάτων που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να επιβιώσει τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Παρέχει ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παραμείνει ζωντανός, τις αρχές και τα πιστεύω για να διάγει την καθημερινή ζωή του, το μονοπάτι, τον στόχο και την κατεύθυνση από τα οποία πρέπει να περάσει για να λάβει τη σωτηρία, κάθε αλήθεια που θα πρέπει να κατέχει ως δημιουργημένο ον ενώπιον του Θεού και κάθε αλήθεια σχετικά με το πώς ο άνθρωπος υπακούει και λατρεύει τον Θεό. Είναι η εγγύηση που διασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπου, είναι ο καθημερινός άρτος του ανθρώπου και είναι, επίσης, η στιβαρή υποστήριξη που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι δυνατός και να στέκεται όρθιος. Είναι πλούσιος στην πραγματικότητα της αλήθειας της κανονικής ανθρώπινης φύσης όπως βιώνεται από το δημιουργημένο ανθρώπινο είδος, πλούσιος στην αλήθεια δια της οποίας το ανθρώπινο είδος απελευθερώνεται από τη διαφθορά και αποφεύγει τις παγίδες του Σατανά, πλούσιος στην αδιάκοπη διδαχή, προτροπή, ενθάρρυνση και παρηγοριά που δίνει ο Δημιουργός στη δημιουργημένη ανθρωπότητα. Είναι ο φάρος που καθοδηγεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους να καταλάβουν καθετί θετικό, η εγγύηση που διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι θα βιώσουν και θα αποκτήσουν καθετί δίκαιο και καλό, το κριτήριο με το οποίο μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα αντικείμενα, καθώς επίσης και ο δείκτης πλοήγησης που οδηγεί τους ανθρώπους προς τη σωτηρία και το μονοπάτι του φωτός. Μόνο με την πρακτική εμπειρία του λόγου του Θεού μπορεί ο άνθρωπος να εφοδιαστεί με την αλήθεια και τη ζωή. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος τι εστί κανονική ανθρώπινη φύση, τι εστί ζωή με νόημα, τι εστί αληθινό δημιουργημένο ον, τι εστί πραγματική υπακοή στον Θεό. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος πώς θα πρέπει να νοιάζεται για τον Θεό, πώς να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος και πώς να κατέχει την ομοιότητα ενός πραγματικού ανθρώπου. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος τι σημαίνει πραγματική πίστη και πραγματική λατρεία. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος ποιος είναι ο Άρχοντας των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος τα μέσα με τα οποία Εκείνος που είναι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης κυβερνά την πλάση, την καθοδηγεί και προνοεί γι’ αυτήν. Και μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει και να συλλάβει τα μέσα με τα οποία υπάρχει, φανερώνεται και εργάζεται Εκείνος που είναι ο Κύριος όλης της πλάσης. Αποκομμένος από την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει πραγματική γνώση ή επίγνωση του λόγου του Θεού και της αλήθειας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πέρα για πέρα ζωντανός νεκρός, ένα απόλυτο κέλυφος, και όλη η γνώση σχετικά με τον Δημιουργό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει πιστέψει ποτέ σε Αυτόν, ούτε Τον έχει ακολουθήσει ποτέ, κι έτσι ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει ούτε ως πιστό Του, ούτε ως ακόλουθό Του, πόσο μάλλον δε, ως γνήσιο δημιουργημένο ον.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 5

Ένα πραγματικό δημιουργημένο ον πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι ο Δημιουργός, πού αποσκοπεί η δημιουργία του ανθρώπου, πώς να εκτελέσει τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος και πώς να λατρεύει τον Κύριο όλης της πλάσης· πρέπει να κατανοεί, να αντιλαμβάνεται, να γνωρίζει και να νοιάζεται για τις προθέσεις, τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις του Δημιουργού, και πρέπει να πράττει σύμφωνα με την οδό του Δημιουργού —να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό.

Τι σημαίνει να έχει κανείς φόβο Θεού; Και πώς μπορεί κανείς να αποφεύγει το κακό;

«Φόβος Θεού» δεν είναι κάποιος απερίγραπτος φόβος και τρόμος, ούτε αποφυγή, ούτε τήρηση απόστασης, ούτε ειδωλοποίηση ή δεισιδαιμονία. Αντίθετα, είναι θαυμασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη, κατανόηση, φροντίδα, υπακοή, αφιέρωση, αγάπη, καθώς επίσης και άνευ όρων και παραπόνων λατρεία, ανταπόδοση και υποταγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματικό θαυμασμό, πραγματική εμπιστοσύνη, πραγματική κατανόηση, πραγματικό ενδιαφέρον ή υπακοή, αλλά μόνο τρόμο και ανησυχία, μόνο αμφιβολία, παρανόηση, υπεκφυγή και αποφυγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική λατρεία και υποταγή, μόνο τυφλή ειδωλοποίηση και δεισιδαιμονία. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν δύναται να πράττει σύμφωνα με την οδό του Θεού, ούτε να έχει φόβο Θεού, ούτε να αποφεύγει το κακό. Αντιστρόφως, κάθε δραστηριότητα και συμπεριφορά στην οποία επιδίδεται ο άνθρωπος θα είναι γεμάτη παρακοή και περιφρόνηση, γεμάτη συκοφαντικές κατηγορίες και κακοήθεις κρίσεις γι’ Αυτόν, και κακή διαγωγή αντίθετη με την αλήθεια και την αληθινή σημασία του λόγου του Θεού.

Μόλις η ανθρωπότητα αποκτήσει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, θα είναι ειλικρινής ως προς το να Τον ακολουθεί και να βασίζεται σ’ Αυτόν. Μόνο αν έχει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό και βασίζεται σ’ Αυτόν μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική κατανόηση και αντίληψη. Μαζί με την αληθινή αντίληψη για τον Θεό, έρχεται και το αληθινό ενδιαφέρον γι’ Αυτόν. Μόνο με πραγματικό ενδιαφέρον για τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική υπακοή. Μόνο με πραγματική υπακοή στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική αφιέρωση. Μόνο με πραγματική αφιέρωση στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει άνευ όρων και παραπόνων ανταπόδοση. Μόνο με πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση, πραγματική κατανόηση και ενδιαφέρον, πραγματική υπακοή, πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση, μπορεί η ανθρωπότητα να γνωρίσει πραγματικά τη διάθεση και την ουσία του Θεού, καθώς και να γνωρίσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Μόνο όταν οι άνθρωποι έχουν καταφέρει πραγματικά να γνωρίσουν τον Δημιουργό μπορούν να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματική λατρεία και υποταγή. Μόνο όταν έχει πραγματική λατρεία για τον Δημιουργό και υποταγή σ’ Αυτόν θα μπορέσει η ανθρωπότητα να παραμερίσει πραγματικά τους πονηρούς τρόπους της, δηλαδή, να αποφύγει το κακό.

Αυτό αποτελεί όλη τη διαδικασία του «φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού» και είναι επίσης, στο σύνολό του, το περιεχόμενο του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να διαβεί κανείς για να φτάσει στον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού.

«Ο φόβος Θεού και η αποφυγή του κακού» και η γνώση του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα με μυριάδες νήματα, και η σύνδεση μεταξύ τους είναι αυτονόητη. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει να αποφύγει το κακό, πρέπει πρώτα να έχει πραγματικό φόβο Θεού. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει πραγματικό φόβο Θεού, πρέπει πρώτα να έχει πραγματική γνώση για τον Θεό. Εάν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει γνώση για τον Θεό, πρέπει πρώτα να βιώσει τον λόγο του Θεού, να εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, να βιώσει τη συμμόρφωση και την πειθαρχία του Θεού, καθώς και το παίδεμα και την κρίση Του. Εάν κάποιος επιθυμεί να βιώσει τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και να ζητήσει από τον Θεό να του δώσει ευκαιρίες να βιώσει τα λόγια του Θεού υπό τη μορφή πολλών διαφορετικών περιβαλλόντων που περιλαμβάνουν ανθρώπους, γεγονότα και αντικείμενα. Εάν κάποιος επιθυμεί να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και με τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έχει μία απλή και ειλικρινή καρδιά, ετοιμότητα να αποδεχτεί την αλήθεια, τη θέληση να υπομείνει δεινά, την αποφασιστικότητα και το κουράγιο να αποφύγει το κακό και τη φιλοδοξία να γίνει πραγματικό δημιουργημένο ον… Με αυτόν τον τρόπο, προχωρώντας βήμα-βήμα, θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο τον Θεό, η καρδιά σου θα γίνεται όλο και πιο αγνή, και η ζωή σου και η αξία του να είσαι ζωντανός, μαζί με τη γνώση σου για τον Θεό, θα αποκτούν όλο και περισσότερη σημασία και θα γίνονται όλο και πιο λαμπερά. Μέχρι που, μία μέρα, θα νιώσεις ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον ένα αίνιγμα, ότι ο Δημιουργός δεν σου κρυβόταν ποτέ, ότι ο Δημιουργός δεν έκρυψε ποτέ το πρόσωπό Του από σένα, ότι ο Δημιουργός δεν είναι καθόλου μακριά σου, ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον Εκείνος που επιθυμείς διαρκώς στις σκέψεις σου αλλά δεν μπορείς να φτάσεις με τα συναισθήματά σου, ότι είναι πραγματικά και αληθινά φύλακας που κάθεται στα δεξιά σου και τα αριστερά σου, εφοδιάζοντας τη ζωή σου και ελέγχοντας τη μοίρα σου. Δεν βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα, ούτε έχει κρυφτεί ψηλά στα σύννεφα. Είναι στο πλευρό σου, προΐσταται του είναι σου, είναι όλα όσα έχεις και το μόνο πράγμα που έχεις. Αυτός ο Θεός σού επιτρέπει να Τον αγαπάς με την καρδιά σου, να προσκολλάσαι σ’ Αυτόν, να Τον κρατάς κοντά σου, να Τον θαυμάζεις, να φοβάσαι μην Τον χάσεις, να μη θέλεις άλλο πια να Τον απαρνιέσαι, άλλο πια να Τον παρακούς ή άλλο πια να Τον αποφεύγεις και να Τον κρατάς σε απόσταση. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον νοιάζεσαι, να Τον υπακούς, να ανταποδίδεις ό,τι σου δίνει και να υποτάσσεσαι στο κράτος Του. Δεν αρνείσαι πλέον να σε καθοδηγεί, να προνοεί για σένα, να σε προσέχει και να σε διαφυλάσσει, δεν αρνείσαι πλέον να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει και σου επιτάσσει. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον ακολουθείς, να περπατάς στο πλευρό Του· το μόνο που θέλεις είναι να Τον αποδεχθείς ως τη μία και μοναδική ζωή σου, να Τον αποδεχθείς ως τον ένα και μοναδικό σου Κύριο, τον ένα και μοναδικό σου Θεό.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 6

Τα πιστεύω των ανθρώπων δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αλήθεια

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μπορούν να υπομείνουν κακουχίες· μπορούν να πληρώσουν το τίμημα· η εξωτερική συμπεριφορά τους είναι πολύ καλή· είναι αξιοσέβαστοι· και έχουν το θαυμασμό των άλλων. Μήπως εσείς σκέπτεστε τα εξής; Μπορεί η εξωτερική αυτή συμπεριφορά να θεωρηθεί εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη; Μπορείτε να πείτε ότι το συγκεκριμένο άτομο ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού; Γιατί οι άνθρωποι βλέπουν ξανά και ξανά το συγκεκριμένο είδος ατόμου και πιστεύουν ότι ικανοποιεί τον Θεό, πιστεύουν ότι περπατά στο μονοπάτι της εφαρμογής της αλήθειας στην πράξη, ότι βαδίζει στη οδό του Θεού; Γιατί κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι; Μόνο μία εξήγηση υπάρχει γι’ αυτό. Και ποια είναι αυτή; Είναι ότι για πάρα πολλούς ανθρώπους, ερωτήσεις όπως, τι σημαίνει «κάνω την αλήθεια πράξη», «ικανοποιώ τον Θεό» και «κατέχω στ’ αλήθεια την πραγματικότητα της αλήθειας» —οι ερωτήσεις αυτές δεν είναι πολύ ξεκάθαρες. Έτσι, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που συχνά πέφτουν θύματα εξαπάτησης από εκείνους που, εξωτερικά, φαίνονται πνευματικοί, ευγενείς, μοιάζουν να έχουν ανώτερες εικόνες. Όσο για τους ανθρώπους που μπορούν να μιλούν με ευφράδεια για γράμματα και δόγματα, και ο λόγος και οι ενέργειές των οποίων φαίνονται αξιοθαύμαστα, εκείνοι που εξαπατώνται από αυτούς δεν έχουν εξετάσει ποτέ την ουσία των πράξεών τους, τις αρχές πίσω από τα έργα τους, τους στόχους τους. Και ούτε εξέτασαν ποτέ αν αυτοί οι άνθρωποι υπακούν πραγματικά στον Θεό, και αν είναι ή όχι κάποιοι που σέβονται στ’ αλήθεια τον Θεό και αποφεύγουν το κακό. Ποτέ δεν διέκριναν την ουσία της ανθρώπινης φύσης των συγκεκριμένων ανθρώπων. Αντίθετα, από το πρώτο κιόλας βήμα της γνωριμίας, λίγο-λίγο, φτάνουν να θαυμάζουν τους ανθρώπους αυτούς, να τους σέβονται και, τελικά, να τους κάνουν είδωλά τους. Επιπλέον, στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, τα είδωλα που λατρεύουν, που πιστεύουν πως μπορούν να εγκαταλείψουν οικογένεια και δουλειά και πληρώνουν επιφανειακά το τίμημα —τα είδωλα αυτά είναι εκείνοι που ικανοποιούν πραγματικά τον Θεό, που μπορούν πραγματικά να λάβουν καλό αποτέλεσμα και καλό προορισμό. Στο μυαλό τους, τα είδωλα αυτά είναι οι άνθρωποι που επαινεί ο Θεός. Τι ωθεί τους ανθρώπους να έχουν τη συγκεκριμένη πεποίθηση; Ποια είναι η ουσία αυτού του ζητήματος; Σε ποιες συνέπειες μπορεί να οδηγήσει; Ας συζητήσουμε πρώτα το θέμα της ουσίας του.

Τα θέματα αυτά που σχετίζονται με τις απόψεις των ανθρώπων, τις πράξεις τους, τις αρχές που οι άνθρωποι επιλέγουν να πράξουν και αυτό στο οποίοι όλοι δίνουν φυσιολογικά έμφαση —όλα τούτα, ουσιαστικά δεν έχουν καμία σχέση με τις απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα. Ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι επικεντρώνονται σε ρηχά ή βαθιά ζητήματα, σε γράμματα και δόγματα ή στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν προσκολλώνται σε αυτό που θα έπρεπε να προσκολληθούν περισσότερο, και δεν γνωρίζουν αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι δεν συμπαθούν καθόλου την αλήθεια. Επομένως, οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν χρόνο και προσπάθεια στην εξεύρεση και εφαρμογή αρχών μέσα από τον λόγο του Θεού. Αντ’ αυτού, προτιμούν να «κόβουν δρόμο», και συνοψίζουν ότι όσα κατανοούν και γνωρίζουν, αποτελούν σωστή πράξη και καλή συμπεριφορά. Η σύνοψη αυτή καθίσταται, τότε, ο δικός τους στόχος που πρέπει να ακολουθήσουν, η αλήθεια που πρέπει να γίνει πράξη. Η άμεση συνέπεια είναι ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ανθρώπινη καλή συμπεριφορά ως υποκατάστατο της εφαρμογής της αλήθειας στην πράξη, πράγμα που ικανοποιεί επίσης την επιθυμία των ανθρώπων να κολακεύουν τον Θεό. Αυτό τους δίνει το κεφάλαιο με το οποίο παλεύουν κατά της αλήθειας και το οποίο χρησιμοποιούν, επίσης, για να λογικεύουν τον Θεό και να Τον ανταγωνίζονται. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι βάζουν, επίσης, αδίστακτα τον Θεό στην άκρη, τοποθετώντας το είδωλο της καρδιάς τους στη θέση Του. Υπάρχει μία και μόνο βασική αιτία που ωθεί τους ανθρώπους να προβαίνουν στις αδαείς αυτές ενέργειες και να διαθέτουν τις συγκεκριμένες αδαείς ή μονόπλευρες απόψεις και πράξεις, και σήμερα θα σας μιλήσω γι’ αυτήν. Ο λόγος είναι ότι, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να ακολουθούν τον Θεό, να προσεύχονται σε Αυτόν κάθε μέρα και να διαβάζουν καθημερινά τον λόγο Του, δεν καταλαβαίνουν πραγματικά το θέλημα του Θεού. Τούτη είναι και η ρίζα του προβλήματος. Αν κάποιος κατανοεί την καρδιά του Θεού, κατανοεί τι Του αρέσει, τι αποστρέφεται, τι θέλει και τι απορρίπτει, τι είδους ανθρώπους αγαπά ο Θεός, τι είδους ανθρώπους αντιπαθεί, τι πρότυπα εφαρμόζει στις απαιτήσεις Του για τον άνθρωπο, ποια προσέγγιση λαμβάνει για την τελείωση του ανθρώπου, μπορεί το άτομο αυτό να έχει ακόμα τις δικές του προσωπικές ιδέες; Είναι δυνατόν να λατρεύουν άλλο άτομο; Θα μπορούσε ένας συνηθισμένος άνθρωπος να καταστεί είδωλό τους; Αν κάποιος κατανοεί το θέλημα του Θεού, η άποψή του είναι λίγο πιο ορθολογική. Δεν πρόκειται να ειδωλοποιήσει αυθαίρετα κάποιο διεφθαρμένο πρόσωπο, ούτε, βαδίζοντας στο μονοπάτι της εφαρμογής της αλήθειας στην πράξη, πρόκειται να πιστέψει ότι η αυθαίρετη τήρηση λίγων απλών κανόνων ή αρχών ισοδυναμεί με την εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πώς να γνωρίσετε τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 7

Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με το πρότυπο με το οποίο ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου

Δεδομένου ότι κάθε άνθρωπος ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμά του, γνωρίζετε πώς καθορίζει ο Θεός το αποτέλεσμα αυτό; Με ποιον τρόπο καθορίζει ο Θεός το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου; Και τι πρότυπα χρησιμοποιεί για να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου; Και όταν το αποτέλεσμα του ανθρώπου δεν έχει ακόμα καθοριστεί, τι κάνει ο Θεός για να το αποκαλύψει; Ξέρει κανείς; Όπως μόλις είπα, υπάρχουν κάποιοι που ερευνούν ήδη, εδώ και πολύν καιρό, τον λόγο του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί αναζητούν ενδείξεις ως προς το αποτέλεσμα της ανθρωπότητας, τις κατηγορίες στις οποίες διαιρείται το εν λόγω αποτέλεσμα, καθώς και τα διαφορετικά αποτελέσματα που αναμένουν τα διαφορετικά είδη ανθρώπων. Θέλουν επίσης να μάθουν πώς ο λόγος του Θεού καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου, τα πρότυπα που χρησιμοποιεί ο Θεός και τον τρόπο με τον οποίο καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Κι όμως, τελικά, οι άνθρωποι αυτοί δεν βρίσκουν ποτέ τίποτα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ελάχιστα λεχθέντα επί του θέματος μέσα στον λόγο του Θεού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εφόσον το αποτέλεσμα του ανθρώπου δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη, ο Θεός δεν θέλει να πει σε κανέναν τι πρόκειται να συμβεί στο τέλος, ούτε και θέλει να ενημερώσει κανέναν για τον προορισμό του εκ των προτέρων. Ο λόγος είναι ότι, αν ο Θεός το έπραττε, δεν θα είχε κανένα όφελος για τον άνθρωπο. Αυτή τη στιγμή, θέλω μονάχα να σας μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου, για τις αρχές που χρησιμοποιεί στο έργο Του προκειμένου να καθορίσει και να φανερώσει το εν λόγω αποτέλεσμα, καθώς και για το πρότυπο που χρησιμοποιεί για να καθορίσει το αν κάποιος μπορεί να επιβιώσει ή όχι. Αυτό δεν είναι που σας απασχολεί πιο πολύ; Τότε λοιπόν, πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου; Μιλήσατε λίγο επάνω στο ζήτημα μόλις τώρα. Κάποιοι από εσάς είπαν ότι έχει σχέση με το αν πράττουν πιστά το καθήκον τους, αν δαπανούν για τον Θεό· μερικοί είπαν αν υπακούν στον Θεό και αν Τον ικανοποιούν· ορισμένοι είπαν αν βρίσκονται στο έλεος του Θεού· και κάποιοι είπαν αν διάγουν μια χαμηλών τόνων ζωή… Γνωρίζετε, άραγε, τι σκέφτεται ο Θεός, όταν κάνετε τις αλήθειες αυτές πράξη, όταν κάνετε πράξη τις αρχές της φαντασίας σας; Έχετε σκεφτεί αν, συνεχίζοντας έτσι, ικανοποιείτε τις προθέσεις του Θεού; Αν αυτό ικανοποιεί το πρότυπο του Θεού; Αν αυτό ικανοποιεί τις απαιτήσεις του Θεού; Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το ξανασκέφτονται πραγματικά. Απλά, εφαρμόζουν μηχανικά ένα τμήμα του λόγου του Θεού ή μέρος των κηρυγμάτων ή τα πρότυπα ορισμένων πνευματικών ανθρώπων που λατρεύουν, αναγκάζοντας τον εαυτό τους να πράττει το τάδε ή το δείνα. Πιστεύουν ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος, έτσι συνεχίζουν να τηρούν και να πράττουν, ανεξάρτητα από το τι πρόκειται να συμβεί στο τέλος. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται: «Πιστεύω εδώ και αρκετά χρόνια και πάντοτε εφάρμοζα αυτόν τον τρόπο· αισθάνομαι ότι πραγματικά έχω ικανοποιήσει τον Θεό· επίσης αισθάνομαι ότι έχω αποκομίσει πολλά από αυτό. Διότι, κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, έφτασα να κατανοήσω πολλές αλήθειες και να καταλάβω πολλά πράγματα που δεν καταλάβαινα πριν —ιδιαιτέρως, πολλές από τις ιδέες και τις απόψεις μου έχουν αλλάξει, οι αξίες της ζωής μου έχουν αλλάξει πολύ, και διαθέτω μια αρκετά καλή κατανόηση αυτού του κόσμου». Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι τούτο αποτελεί συγκομιδή, καθώς και το τελικό αποτέλεσμα του έργου του Θεού για τον άνθρωπο. Κατά τη γνώμη σας, και συμπεριλαμβανομένων των προτύπων και όλων των πρακτικών σας —βρίσκετε ότι ικανοποιείτε τις προθέσεις του Θεού; Κάποιοι άνθρωποι θα πουν με κάθε βεβαιότητα: «Φυσικά! Πράττουμε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού· πράττουμε σύμφωνα με αυτά που κήρυξε και συναναστράφηκε ο Άνωθεν· κάνουμε πάντοτε το καθήκον μας, πάντα ακολουθούμε τον Θεό, και δεν Τον έχουμε εγκαταλείψει ποτέ. Ως εκ τούτου, μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά ότι ικανοποιούμε τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσα κατανοούμε από τις προθέσεις του Θεού, ανεξάρτητα από το πόσα κατανοούμε από τον λόγο Του, βρισκόμαστε πάντα στο μονοπάτι της προσπάθειας να είμαστε σε αρμονία με τον Θεό. Εάν ενεργούμε και πράττουμε σωστά, τότε και το αποτέλεσμα θα είναι σωστό». Τι σκέφτεστε ως προς τη συγκεκριμένη προοπτική; Είναι σωστή; Ίσως υπάρχουν ορισμένοι που λένε: «Ποτέ πριν δε συλλογίστηκα αυτά τα πράγματα. Απλά πιστεύω ότι, αν συνεχίσω να εκτελώ το καθήκον μου και να ενεργώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις του λόγου του Θεού, μπορώ να επιβιώσω. Ποτέ δεν έχω εξετάσει το ερώτημα εάν μπορώ να ικανοποιήσω την καρδιά του Θεού, και ποτέ δεν έχω σκεφτεί εάν επιτυγχάνω το πρότυπο που απαιτεί Εκείνος. Αφού ο Θεός δεν μου έχει πει ποτέ τίποτε, ούτε μου παρείχε σαφείς οδηγίες, πιστεύω ότι, όσο συνεχίζω, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος και δεν θα πρέπει να έχει πρόσθετες απαιτήσεις από εμένα». Είναι σωστές αυτές οι πεποιθήσεις; Σε ό,τι αφορά Εμένα, ο συγκεκριμένος τρόπος πράξης και σκέψης, και αυτές οι απόψεις —όλα κουβαλούν μαζί τους καπρίτσια και ένα μικρό ποσοστό τύφλωσης. Ακούγοντάς αυτό, ίσως υπάρξουν μερικοί από σας που θα νοιώσουν κάπως αποθαρρημένοι: «Τύφλωση; Εάν είναι “τύφλωση”, τότε η ελπίδα μας για σωτηρία και επιβίωση είναι πολύ μικρή και πολύ αβέβαιη, έτσι δεν είναι; Η περιγραφή αυτή, δε μοιάζει σα να μας περιλούζεις με κρύο νερό;» Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε, τα πράγματα που λέω και κάνω δεν έχουν σκοπό να σας κάνουν να νοιώσετε σαν να σας περιλούζουν με κρύο νερό. Μάλλον σκοπό έχουν να βελτιώσουν την κατανόησή σας ως προς τις προθέσεις του Θεού και να βελτιώσουν την αντίληψή σας ως προς το τι σκέφτεται ο Θεός, ως προς το τι θέλει ο Θεός να εκπληρώσει, ως προς το ποιους ανθρώπους συμπαθεί, τι αποστρέφεται και τι περιφρονεί, ποιο είδος ανθρώπου θέλει να κερδίσει, και ποιο είδος ανθρώπου απορρίπτει. Σκοπός τους είναι να χαρίσουν στο μυαλό σας διαύγεια, να σας βοηθήσουν να μάθετε με ακρίβεια πόσο πολύ έχουν απομακρυνθεί οι ενέργειες και οι σκέψεις του καθενός από εσάς, από το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός. Είναι απαραίτητο να συζητήσουμε τα θέματα αυτά; Γιατί ξέρω ότι πιστεύετε εδώ και πάρα πολύ καιρό, και έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα, αλλά αυτά ακριβώς είναι τα πράγματα στα οποία υπολείπεστε. Παρόλο που έχετε καταγράψει κάθε αλήθεια στα σημειωματάριά σας και έχετε απομνημονεύσει και εγχαράξει μέσα σας κάποια από τα πράγματα που πιστεύετε προσωπικά ότι είναι σημαντικά, και παρόλο που σχεδιάζετε να χρησιμοποιείτε τα πράγματα αυτά για να ικανοποιήσετε τον Θεό κατά την άσκησή σας, να τα χρησιμοποιήσετε όταν βρεθείτε σε ανάγκη, να τα χρησιμοποιήσετε για να ξεπεράσετε τις δύσκολες στιγμές που πρόκειται να έρθουν ή απλώς να αφήσετε αυτά τα πράγματα να σας συντροφεύουν ενώ ζείτε τη ζωή σας, κατά τη δική Μου άποψη, όπως κι αν το κάνετε, αν απλώς το κάνετε, δεν είναι τόσο σημαντικό. Ποιο είναι, λοιπόν, το πολύ σημαντικό; Είναι το ότι ενώ εσύ πράττεις, η καρδιά σου γνωρίζει με κάθε βεβαιότητα εάν όλα όσα κάνεις, κάθε σου πράξη, είναι αυτό που θέλει, ή όχι, ο Θεός· αν όλα όσα πράττεις, σκέφτεσαι, καθώς και το αποτέλεσμα και ο στόχος μέσα στην καρδιά σου ικανοποιούν ή όχι τις προθέσεις του Θεού, ικανοποιούν ή όχι τις απαιτήσεις του Θεού, και εάν ο Θεός τα εγκρίνει ή όχι. Τούτα είναι τα σημαντικά πράγματα.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 8

Βαδίστε στον δρόμο του Θεού: Να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό

Υπάρχει ένα ρητό που πρέπει να το σημειώσετε. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο ρητό είναι πολύ σημαντικό, διότι έρχεται στο μυαλό Μου αμέτρητες φορές κάθε μέρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή κάθε φορά που έχω κάποιον απέναντί Μου, κάθε φορά που ακούω την ιστορία κάποιου, κάθε φορά που ακούω την εμπειρία του ή τη μαρτυρία της πίστης του στον Θεό, χρησιμοποιώ πάντα αυτό το ρητό, για να ζυγίσω αν το άτομο αυτό είναι ή όχι ο τύπος του ανθρώπου που θέλει ο Θεός, το είδος του ανθρώπου που συμπαθεί. Ποιο είναι, λοιπόν, το ρητό; Τώρα όλοι περιμένετε να ακούσετε με ανυπομονησία. Όταν αποκαλύψω το ρητό, ίσως νοιώσετε απογοητευμένοι, καθώς υπάρχουν εκείνοι που υποκρίνονται ότι το πιστεύουν, εδώ και πολλά χρόνια. Όσο για Μένα, η πίστη Μου σε αυτό ήταν πάντα ειλικρινής. Το ρητό αυτό κατοικεί μέσα στην καρδιά Μου. Ποιο είναι, λοιπόν; Το εξής: «βαδίζετε στον δρόμο του Θεού: να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό». Δεν είναι μια υπερβολικά απλή φράση; Κι όμως, μπορεί το ρητό να είναι απλό, αλλά κάποιος που το κατανοεί πραγματικά εις βάθος, θα νοιώσει ότι έχει μεγάλη βαρύτητα· ότι έχει μεγάλη αξία για την πράξη· ότι είναι η γλώσσα της ζωής με την πραγματικότητα της αλήθειας· ότι, για όσους προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον Θεό, είναι ένας διά βίου προς επίτευξη στόχος· και ότι αποτελεί ισόβια οδό, για οποιονδήποτε λαμβάνει υπ’ όψιν του τις προθέσεις του Θεού. Λοιπόν, τώρα σκέφτεστε τα εξής: Δεν είναι αλήθεια αυτό το ρητό; Αυτή είναι η σημασία του; Ίσως υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που συλλογίζονται το ρητό, προσπαθώντας να καταλάβουν τι σημαίνει, αλλά και κάποιοι που είναι καχύποπτοι απέναντί του: Πόσο σημαντικό είναι, άραγε, αυτό το ρητό; Πολύ; Είναι τόσο απαραίτητο και άξιο έμφασης; Ίσως υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που δεν πολυσυμπαθούν το ρητό αυτό, επειδή νομίζουν ότι το να αποστάξουν τον δρόμο του Θεού σε αυτό το ένα και μοναδικό ρητό, αποτελεί υπερβολική υπεραπλούστευση. Το να συμπυκνώσεις όλα όσα είπε ο Θεός σε ένα μόνο ρητό —τούτο δεν κάνει τον Θεό να μοιάζει κάπως υπερβολικά ασήμαντος; Αυτό συμβαίνει, όμως; Θα μπορούσαν, οι περισσότεροι από εσάς να μην κατανοούν πλήρως το βαθύ νόημα πίσω από αυτές τις λέξεις. Αν και το σημειώσατε, δεν σκοπεύετε να βάλετε το ρητό αυτό μέσα στην καρδιά σας· απλώς το γράφετε στο σημειωματάριό σας, και θα το ξανακοιτάξετε και θα το ξανασυλλογιστείτε άμα έχετε ελεύθερο χρόνο. Υπάρχουν και κάποιοι που ούτε καν πρόκειται να ενοχληθούν να απομνημονεύσουν το ρητό, πόσο μάλλον να προσπαθήσουν να το χρησιμοποιήσουν σωστά. Γιατί, όμως, συζητώ για το συγκεκριμένο ρητό; Ανεξάρτητα από την οπτική σας γωνία ή το τι θα σκεφτείτε, Εγώ πρέπει να το συζητήσω, επειδή είναι εξαιρετικά σχετικό με το πώς ο Θεός καθορίζει τα αποτελέσματα του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από την παρούσα κατανόησή σας για το ρητό ή από το πώς το αντιμετωπίζετε, Εγώ και πάλι θα σας πω το εξής: Εάν οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια αυτού του ρητού και να επιτύχουν το πρότυπο του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού, τότε είναι εξασφαλισμένο πως θα είναι επιζώντες και σίγουρα θα έχουν καλό αποτέλεσμα. Εάν δεν μπορείς να επιτύχεις το πρότυπο που ορίζει το ρητό, τότε μπορεί να λεχθεί ότι το αποτέλεσμά σου θα είναι άγνωστο. Σας μιλώ έτσι για το συγκεκριμένο ρητό, για τη δική σας διανοητική προετοιμασία, και για να ξέρετε τι πρότυπο χρησιμοποιεί ο Θεός για να σας κρίνει.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 9

Ο Θεός χρησιμοποιεί διαφορετικές δοκιμασίες για να ελέγξει κατά πόσο οι άνθρωποι σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό

Σε κάθε εποχή, όταν ο Θεός εργάζεται στον κόσμο, χορηγεί στον άνθρωπο κάποια λόγια, λέγοντάς του μερικές αλήθειες. Οι αλήθειες αυτές χρησιμεύουν ως ο δρόμος όπου πρέπει να εμμείνει ο άνθρωπος, στον οποίο πρέπει να βαδίσει, ως ο δρόμος που καθιστά τον άνθρωπο ικανό να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, και ως ο δρόμος, τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν πράξη και να εμμείνουν κατά τη ζωή τους και κατά την πορεία των ταξιδιών της ζωής τους. Για αυτούς τους λόγους, ο Θεός χορηγεί τούτα τα λόγια στον άνθρωπο. Τα λόγια αυτά που προέρχονται από τον Θεό, πρέπει να τηρούνται από τον άνθρωπο και η προσκόλληση σε αυτά σημαίνει λήψη ζωής. Εάν κάποιος δεν τα τηρεί, δεν τα κάνει πράξη ούτε βιώνει τα λόγια του Θεού στη ζωή του, τότε ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει την αλήθεια πράξη. Και αν δεν κάνει την αλήθεια πράξη, τότε δεν σέβεται τον Θεό και δεν αποφεύγει το κακό, ούτε μπορεί να ικανοποιήσει τον Θεό. Αν κάποιος δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον Θεό, τότε είναι αδύνατον να δεχθεί τον έπαινό Του· ο άνθρωπος αυτός δεν έχει αποτέλεσμα. Πώς λοιπόν, κατά την πορεία του έργου του Θεού, καταφέρνει Εκείνος να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου; Ποια μέθοδο χρησιμοποιεί ο Θεός για να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου; Ίσως να μη σας είναι πολύ ξεκάθαρο αυτή τη στιγμή, αλλά όταν σας πω τη διαδικασία, θα καταστεί απόλυτα σαφές. Τούτο οφείλεται στο ότι πολλοί άνθρωποι το έχουν ήδη βιώσει.

Κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού, από την αρχή μέχρι τώρα, ο Θεός έχει θέσει δοκιμασίες για κάθε άτομο —ή, θα μπορούσατε να πείτε, για κάθε άτομο που Τον ακολουθεί— και οι δοκιμασίες αυτές είναι διαφορετικού μεγέθους η κάθε μια. Υπάρχουν εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της απόρριψης από την οικογένειά τους· εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία του αντίξοου περιβάλλοντος· εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της σύλληψης και του βασανισμού· εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της επιλογής· και εκείνοι που αντιμετώπισαν τις δοκιμασίες του χρήματος και της κοινωνικής θέσης. Γενικά, ο καθένας από εσάς έχει αντιμετωπίσει κάθε είδους δοκιμασία. Γιατί, άραγε, ο Θεός εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί ο Θεός μεταχειρίζεται έτσι τους πάντες; Τι αποτέλεσμα θέλει να δει; Τούτο είναι το σημαντικό σημείο αυτού που θέλω να σας πω: Ο Θεός θέλει να δει κατά πόσο ο άνθρωπος αυτός είναι ο τύπος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Τούτο σημαίνει ότι όταν ο Θεός σε υποβάλλει σε μια δοκιμασία, προκαλώντας σε να αντιμετωπίσεις κάποιες περιστάσεις, θέλει να ελέγξει κατά πόσο είσαι εκείνος που σέβεται τον Θεό, εκείνος που αποφεύγει το κακό. Εάν κάποιος αντιμετωπίζει το καθήκον της φύλαξης κάποιας προσφοράς, και έρχεται σε επαφή με την προσφορά του Θεού, τότε εσύ πιστεύεις ότι αυτό είναι κάτι που έχει κανονίσει ο Θεός; Χωρίς καμία αμφιβολία! Όλα όσα αντιμετωπίζεις, είναι κανονισμένα από τον Θεό. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, ο Θεός σε παρατηρεί μυστικά, παρακολουθώντας τις επιλογές σου, το πώς πράττεις, τις σκέψεις σου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό, καθώς αποτελεί το αποτέλεσμα που θα Του επιτρέψει να κρίνει εάν έχεις επιτύχει το πρότυπό Του στη συγκεκριμένη δοκιμασία. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, συχνά δεν σκέφτονται γιατί το αντιμετωπίζουν, ούτε το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός. Δεν σκέφτονται το τι θέλει να δει ο Θεός από αυτούς, τι θέλει να επιτύχει από αυτούς. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, το μόνο που σκέφτεται ο άνθρωπος αυτός είναι το εξής: «Αυτό αντιμετωπίζω· πρέπει να είμαι προσεκτικός, και όχι απρόσεκτος! Ό,τι κι αν γίνει, αυτή είναι η προσφορά του Θεού και δεν μπορώ να την αγγίξω». Ο άνθρωπος αυτός πιστεύει ότι μπορεί να εκπληρώσει την ευθύνη του, παρ’ όλο που διαθέτει τόσο απλοϊκή σκέψη. Θα ήταν ικανοποιημένος ο Θεός από το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας; Ή μήπως όχι; Συζητείστε το μεταξύ σας. (Αν κάποιος σέβεται τον Θεό μέσα στην καρδιά του, ερχόμενος αντιμέτωπος με το καθήκον που του επιτρέπει να συναντήσει την προσφορά του Θεού, θα σκεφθεί πόσο εύκολο είναι να υβρίσει τη διάθεση του Θεού, γι’ αυτό και θα φροντίσει να σιγουρευτεί ότι θα προχωρήσει προσεκτικά.) Η απάντησή σου βρίσκεται στον σωστό δρόμο, αλλά δεν είναι ακόμα απολύτως σωστή. Το να βαδίζει κάποιος στον δρόμο του Θεού, δε σημαίνει επιφανειακή τήρηση κανόνων. Σημαίνει, μάλλον, ότι όποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, πρώτα απ’ όλα, θα το θεωρείς ως κατάσταση που έχει οργανώσει ο Θεός, μια ευθύνη που σου έχει δώσει Εκείνος, ή κάτι που σου έχει εμπιστευτεί, και ότι όταν έρθεις αντιμέτωπος με το ζήτημα αυτό, θα πρέπει να το θεωρήσεις ακόμα και ως δοκιμασία προερχόμενη από τον Θεό. Ερχόμενος αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, πρέπει να έχεις κάποιο πρότυπο, πρέπει να σκεφτείς ότι προήλθε από τον Θεό. Πρέπει να σκεφτείς πώς να χειριστείς το ζήτημα αυτό, έτσι ώστε να μπορέσεις να εκπληρώσεις την ευθύνη σου και να είσαι πιστός στον Θεό· πώς να το πράξεις, χωρίς να εξοργίσεις τον Θεό ή να υβρίσεις τη διάθεσή Του. Μόλις μιλήσαμε για τη διαφύλαξη των προσφορών. Αυτό το θέμα περιλαμβάνει προσφορές, καθώς και το καθήκον και την ευθύνη σου. Είσαι δεσμευμένος με την ευθύνη αυτή. Ωστόσο, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το ζήτημα αυτό, μήπως κάνει την εμφάνισή του κάποιος πειρασμός; Ναι! Από πού προέρχεται αυτός ο πειρασμός; Ο πειρασμός προέρχεται από τον Σατανά, αλλά και από την κακή, διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αφού υφίσταται πειρασμός, θα υφίσταται και κατάθεση μαρτυρίας· η κατάθεση μαρτυρίας αποτελεί, και αυτή, δική σου ευθύνη και καθήκον. Κάποιοι λένε: «Πρόκειται για κάτι εντελώς ασήμαντο· είναι πραγματικά απαραίτητο να το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα;» Κι όμως, είναι! Διότι, για να βαδίσουμε στον δρόμο του Θεού, δεν μπορούμε να αφήσουμε τίποτα που σχετίζεται με εμάς τους ίδιους ή τίποτε που συμβαίνει γύρω μας, ακόμα και τα ασήμαντα πράγματα. Ανεξάρτητα από το αν νομίζουμε ότι πρέπει να του δώσουμε σημασία ή όχι, από τη στιγμή που ερχόμαστε αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα, δεν πρέπει να το αγνοούμε. Όλα αυτά πρέπει να θεωρούνται ως δοκιμασία του Θεού προς εμάς. Τι είδους στάση είναι αυτή; Αν κρατάς τη στάση αυτή, τότε επιβεβαιώνεις ένα γεγονός: Η καρδιά σου σέβεται τον Θεό, και είναι πρόθυμη να αποφύγει το κακό. Αν νοιώθεις την επιθυμία να ικανοποιήσεις τον Θεό, τότε αυτό που κάνεις πράξη δεν απέχει πολύ από το πρότυπο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Συχνά υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι τα ζητήματα που δεν τα λαμβάνουν και πολύ υπ’ όψιν τους οι άνθρωποι, τα ζητήματα που δεν αναφέρονται συνήθως —είναι απλά ασήμαντα ψιλοπράγματα και δεν έχουν να κάνουν τίποτε με την εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη. Όταν οι άνθρωποι αυτοί έρχονται αντιμέτωποι ακριβώς με ένα τέτοιο ζήτημα, δεν του αφιερώνουν και πολλή σκέψη, αφήνοντάς το να γλιστρήσει μακριά. Στη πραγματικότητα όμως, το εν λόγω ζήτημα είναι ένα μάθημα για το οποίο πρέπει να μελετήσεις, ένα μάθημα για τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού. Επιπλέον, αυτό που πρέπει να σε ανησυχεί ακόμα περισσότερο είναι το να γνωρίζεις τι πράττει ο Θεός, όταν το ζήτημα αυτό αναδύεται για να σταθεί μπροστά σου. Ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου, παρατηρώντας κάθε λόγο και έργο σου, παρατηρώντας τις ενέργειές σου, τις αλλαγές της γνώμης σου —τούτο είναι το έργο του Θεού. Κάποιοι λένε: «Τότε γιατί δεν το νοιώθω;» Δεν το έχεις αισθανθεί, επειδή θεώρησες ότι ο δρόμος του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού δεν ήταν τόσο σημαντικός για να εμμείνεις σε αυτόν. Επομένως, δεν μπορείς να νοιώσεις το λεπτό έργο του Θεού μέσα στον άνθρωπο, το οποίο εκδηλώνεται σύμφωνα με τις διαφορετικές σκέψεις και ενέργειες των ανθρώπων. Είσαι κοκορόμυαλος! Τι σημαίνει μεγάλο ζήτημα; Τι σημαίνει μικρό ζήτημα; Τα ζητήματα που περιλαμβάνουν το βάδισμα στον δρόμο του Θεού δε χωρίζονται σε μικρά και μεγάλα. Μπορείτε να το δεχτείτε αυτό; (Μπορούμε να το δεχτούμε.) Ως προς τα ζητήματα της καθημερινότητας, υπάρχουν κάποια που οι άνθρωποι θεωρούν ως πολύ μεγάλα και σημαντικά, και άλλα, που θεωρούνται ως ασήμαντα ψιλοπράγματα. Οι άνθρωποι συχνά βλέπουν αυτά τα μεγάλα ζητήματα ως πολύ σημαντικά, και θεωρούν ότι τα στέλνει ο Θεός. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των μεγάλων αυτών ζητημάτων, εξαιτίας του ανώριμου αναστήματος του ανθρώπου και λόγω του χαμηλού επιπέδου του, ο άνθρωπος συχνά δεν ανταποκρίνεται στις προθέσεις του Θεού, δεν μπορεί να κερδίσει καμία αποκάλυψη, ούτε να αποκτήσει καμία πραγματική γνώση αξίας. Όσον αφορά τα μικρά ζητήματα, ο άνθρωπος απλώς τα παραβλέπει, αφήνοντάς τα να ξεγλιστρήσουν σιγά-σιγά μακριά. Έτσι, έχει χάσει πολλές ευκαιρίες να εξεταστεί ενώπιον του Θεού, να δοκιμαστεί από Αυτόν. Εάν παραβλέπεις πάντοτε τους ανθρώπους, τα πράγματα, τα ζητήματα και τις περιστάσεις που ο Θεός διευθετεί για εσένα —τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κάθε μέρα, ακόμα και κάθε στιγμή, απαρνείσαι συνεχώς την τελείωσή σου από τον Θεό, καθώς και την ηγεσία Του. Κάθε φορά που ο Θεός κανονίζει μια περίσταση για εσένα, παρακολουθεί κρυφά, παρατηρώντας την καρδιά σου, τους στοχασμούς και τις σκέψεις σου, εξετάζοντας πώς σκέφτεσαι και πώς θα ενεργήσεις. Εάν είσαι απερίσκεπτο άτομο —ένα άτομο που ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά τον δρόμο του Θεού, τον λόγο Του ή την αλήθεια—, τότε δεν πρόκειται να είσαι προσεκτικός, δεν θα δώσεις σημασία σε αυτό που ο Θεός θέλει να ολοκληρώσει, ούτε σε αυτό που απαιτεί από εσένα όταν κανονίζει περιστάσεις για εσένα. Και ούτε θα γνωρίσεις το πώς οι άνθρωποι, τα πράγματα και τα ζητήματα που συναντάς, σχετίζονται με την αλήθεια ή τις προθέσεις του Θεού. Αν, έχοντας αντιμετωπίσει επανειλημμένες περιστάσεις και δοκιμασίες σαν αυτές, με τον Θεό να μη βλέπει κανένα επίτευγμα στο όνομά σου, πώς θα ενεργήσει ο Θεός; Αν, έχοντας έρθει επανειλημμένα αντιμέτωπος με δοκιμασίες, δε μεγεθύνεις τον Θεό στην καρδιά σου, ούτε μεταχειρίζεσαι τις περιστάσεις που ο Θεός κανονίζει για εσένα ως αυτό που είναι —ως δοκιμασίες ή δοκιμές από τον Θεό. Μάλλον απορρίπτεις, τη μία μετά την άλλη, τις ευκαιρίες που σου χορηγεί ο Θεός, αφήνοντάς τις να γλιστρήσουν μακριά, ξανά και ξανά. Δεν είναι τούτο τεράστια ανυπακοή εκ μέρους του ανθρώπου; (Ναι.) Θα θλιβεί ο Θεός εξαιτίας αυτού; (Ναι.) Κι όμως, ο Θεός δεν θα θλιβεί! Ακούγοντας Με να μιλώ έτσι, σας προξένησε και πάλι ταραχή. Εξάλλου, δεν ελέχθη νωρίτερα ότι ο Θεός πάντα θλίβεται; Ο Θεός δεν θα θλιβεί; Και πότε θα θλιβεί ο Θεός; Εν πάση περιπτώσει, ο Θεός δεν θα θλίβει λόγω αυτής της κατάστασης. Τότε ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στη συμπεριφορά που σκιαγραφείται παραπάνω; Όταν οι άνθρωποι απορρίπτουν τις δοκιμασίες και τις δοκιμές που τους στέλνει ο Θεός, όταν τις αποφεύγουν, τότε ο Θεός κρατά μόνο μία στάση απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ποια στάση είναι αυτή; Ο Θεός απορρίπτει τον άνθρωπο αυτόν από τα βάθη της καρδιάς Του. Υπάρχουν δύο επίπεδα σημασίας για το ρήμα «απορρίπτω». Πώς τα εξηγώ; Στο βάθος του, το ρήμα φέρει συνειρμούς απέχθειας, μίσους. Και όσον αφορά το δεύτερο επίπεδο σημασίας; Αυτό είναι το κομμάτι που υπαινίσσεται παραίτηση από κάτι. Όλοι γνωρίζετε τι σημαίνει «παραίτηση», σωστά; Εν ολίγοις, η απόρριψη είναι η ύστατη αντίδραση και στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο. Είναι ακραίο μίσος και αηδία απέναντί τους, εξ ου και η απόφαση να τους εγκαταλείψει. Τούτη είναι η τελική απόφαση του Θεού προς κάποιον που δεν περπάτησε ποτέ στον δρόμο του Θεού, που ποτέ δε σεβάστηκε τον Θεό ούτε απέφυγε το κακό. Μπορείτε τώρα να κατανοήσετε όλοι σας τη σπουδαιότητα του ρητού που προανέφερα;

Καταλαβαίνετε, τώρα, τη μέθοδο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου; (Κανονίζει καθημερινά διαφορετικές περιστάσεις.) Κανονίζει διαφορετικές περιστάσεις —αυτό μπορούν να αισθανθούν και να αγγίξουν οι άνθρωποι. Ποιο είναι το κίνητρο του Θεού, τότε; Το κίνητρο είναι ότι ο Θεός επιθυμεί να δώσει δοκιμασίες με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικούς χρόνους και διαφορετικά μέρη, σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Ποιες πτυχές του ανθρώπου εξετάζονται σε μια δοκιμασία; Το εάν και κατά πόσο είσαι άνθρωπος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό σε κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις, που ακούς, βλέπεις και βιώνεις προσωπικά. Όλοι θα αντιμετωπίσουν τη συγκεκριμένη δοκιμασία, διότι ο Θεός είναι δίκαιος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια· πώς και δεν έχω αντιμετωπίσει κάποια δοκιμασία;» Αισθάνεσαι ότι δεν έχεις αντιμετωπίσει δοκιμασίες, επειδή, κάθε φορά που ο Θεός κανόνιζε περιστάσεις για εσένα, εσύ δεν τις πήρες στα σοβαρά, ούτε και ήθελες να περπατήσεις στον δρόμο του Θεού. Έτσι, απλά δεν έχεις συναίσθηση των δοκιμασιών του Θεού. Κάποιοι λένε: «Έχω βρεθεί αντιμέτωπος με μερικές δοκιμασίες, αλλά δεν γνωρίζω τον κατάλληλο τρόπο πράξης. Παρόλο που έχω πράξει, εξακολουθώ να μην ξέρω αν παρέμεινα σταθερός κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών». Οι άνθρωποι, που βρίσκονται στη συγκεκριμένη κατάσταση, σίγουρα δεν ανήκουν στη μειονότητα. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο, βάση του οποίου ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους; Είναι ακριβώς όπως είπα πριν από λίγα λεπτά: Ό,τι κάνεις, σκέφτεσαι και εκφράζεις —ενέχει τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού; Έτσι προσδιορίζεις το αν και κατά πόσο είσαι άνθρωπος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Πρόκειται, όμως, για απλή ιδέα; Είναι αρκετά εύκολο να το λέμε, είναι, όμως, εύκολο να το κάνουμε πράξη; (Δεν είναι και τόσο εύκολο.) Γιατί όχι; (Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, ούτε γνωρίζουν ότι ο Θεός τελειώνει τον άνθρωπο, όποτε έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν το πρόβλημά τους· οι άνθρωποι πρέπει να περάσουν από διάφορες δοκιμασίες, εξευγενισμούς, παιδεμούς και κρίσεις, προτού αποκτήσουν την πραγματικότητα του σεβασμού προς τον Θεό.) Μπορεί να το θέτετε έτσι, αλλά όσον αφορά εσάς, ο σεβασμός προς τον Θεό και η αποφυγή του κακού φαίνεται να είναι εύκολα εφικτή τούτη τη στιγμή. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα, και έχετε λάβει μια διόλου ευκαταφρόνητη ποσότητα ποτίσματος από την πραγματικότητα της αλήθειας. Τούτο σας επέτρεψε να κατανοήσετε πώς να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό, ως προς τη θεωρία και τη σκέψη. Όσον αφορά την πράξη του να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό, όλα αυτά υπήρξαν χρήσιμα και σας έκαναν να αισθανθείτε ότι ένα τέτοιο πράγμα είναι εύκολα επιτεύξιμο. Τότε, γιατί στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να το επιτύχουν; Τούτο συμβαίνει, επειδή η ουσία της φύσης του ανθρώπου δεν σέβεται τον Θεό και αρέσκεται στο κακό. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 10

Το να μη σέβεσαι τον Θεό και να μην αποφεύγεις το κακό, σημαίνει εναντίωση στον Θεό

Τώρα βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, και πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού. Η γνώση σας για τον Θεό είναι πολύ μεγαλύτερη από του Ιώβ. Γιατί, όμως, αναφέρομαι σε αυτό; Γιατί μιλάω έτσι; Θα ήθελα να σας εξηγήσω ένα γεγονός, αλλά προτού να το κάνω, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση: Μπορεί ο Ιώβ να ήξερε πολύ λίγα για τον Θεό, όμως μπορούσε να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι σήμερα αποτυγχάνουν να το πράξουν; (Εξαιτίας της βαθιάς διαφθοράς.) Η βαθιά διαφθορά —αυτή είναι η επιφάνεια της ερώτησης, αλλά ποτέ δεν θα τη θεωρήσω ως τέτοια. Συχνά παίρνετε κανόνες και δόγματα, για τα οποία μιλάτε ευρέως, όπως «βαθιά διαφθορά», «επανάσταση εναντίον του Θεού», «απιστία απέναντι στον Θεό», «ανυπακοή», «απαρέσκεια για την αλήθεια», και χρησιμοποιείτε αυτές τις φράσεις για να εξηγήσετε την ουσία κάθε ερώτησης. Τούτος είναι λανθασμένος τρόπος πράξης. Η χρήση της ίδιας απάντησης για την εξήγηση ερωτήσεων με διαφορετικές φύσεις, αναπόφευκτα δημιουργεί υποψίες για βλασφημία προς την αλήθεια και τον Θεό. Δεν μου αρέσει να ακούω τέτοιες απαντήσεις. Σκεφτείτε το! Κανείς από εσάς δεν έχει σκεφτεί το ζήτημα αυτό, αλλά Εγώ, κάθε μέρα, και το βλέπω και το νιώθω. Έτσι, εσείς πράττετε, και Εγώ παρακολουθώ. Όταν το πράττετε, αδυνατείτε να νοιώσετε την ουσία του ζητήματος. Αλλά όταν το βλέπω Εγώ, μπορώ και να δω και να νοιώσω την ουσία του. Ποια είναι, λοιπόν, η εν λόγω ουσία; Γιατί οι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν να σεβαστούν τον Θεό και να αποφύγουν το κακό; Οι απαντήσεις σας απέχουν πάρα πολύ από το να είναι ικανές να εξηγήσουν την ουσία της ερώτησης αυτής, ούτε και μπορούν να επιλύσουν την ουσία της. Τούτο συμβαίνει, επειδή εδώ υπάρχει μια πηγή που δεν γνωρίζετε. Ποια είναι αυτή η πηγή; Ξέρω ότι θέλετε να το μάθετε, γι’ αυτό θα σας μιλήσω για την πηγή αυτής της ερώτησης.

Κατά τις απαρχές του έργου Του Θεού, ως τι θεωρούσε ο Θεός, τον άνθρωπο; Ο Θεός έσωσε τον άνθρωπο· θεωρούσε τον άνθρωπο μέλος της οικογένειάς Του, στόχο του έργου Του, ως κάτι που επιθυμούσε να κατακτήσει, να σώσει, και ως κάτι που ήθελε να τελειώσει. Τούτη ήταν η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο κατά την έναρξη του έργου Του. Ποια, όμως, ήταν η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό τον καιρό εκείνο; Ο Θεός ήταν ξένος προς τον άνθρωπο, και ο άνθρωπος θεωρούσε τον Θεό ξένο. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό δεν απέφερε τα σωστά αποτελέσματα και ότι εκείνος δεν κατανοούσε ξεκάθαρα πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρεται στον Θεό. Έτσι, Τον αντιμετώπιζε όπως ήθελε, και έπραττε ό,τι ήθελε. Είχε ο άνθρωπος κάποια άποψη για τον Θεό; Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν είχε καμία άποψη για τον Θεό. Η αποκαλούμενη «άποψη» του ανθρώπου ήταν μόνο μερικές αντιλήψεις και φαντασίες σχετικά με τον Θεό. Όσα συμφωνούσαν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, γίνονταν αποδεκτά· ό,τι δεν συμφωνούσε, το υπάκουαν επιφανειακά, αλλά, μέσα τους, οι άνθρωποι συγκρούονταν έντονα με αυτό και του εναντιώνονταν. Η σχέση ανθρώπου και Θεού στην αρχή, είχε ως εξής: Ο Θεός θεωρούσε τον άνθρωπο μέλος της οικογένειας, αλλά ο άνθρωπος φερόταν στον Θεό σαν να ήταν ξένος. Έπειτα, όμως, από ένα διάστημα του έργου του Θεού, ο άνθρωπος έφτασε να κατανοήσει τι προσπαθούσε να επιτύχει ο Θεός. Οι άνθρωποι έφτασαν να μάθουν ότι ο Θεός ήταν ο αληθινός Θεός, καθώς και τι μπορούσε να αποκτήσει ο άνθρωπος από Εκείνον. Ως τι θεωρούσε ο άνθρωπος τον Θεό αυτή τη φορά; Ο άνθρωπος θεωρούσε τον Θεό σανίδα σωτηρίας, ελπίζοντας να επιτύχει χάρη, ευλογίες και υποσχέσεις. Και ως τι θεωρούσε ο Θεός τον άνθρωπο, κατά τη συγκεκριμένη συγκυρία; Ο Θεός θεώρησε τον άνθρωπο ως στόχο για την κατάκτηση Του. Ο Θεός ήθελε να χρησιμοποιήσει λέξεις για να κρίνει τον άνθρωπο, να τον δοκιμάσει, να του δώσει δοκιμασίες. Αλλά σε ό,τι αφορούσε στην ανθρωπότητα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, ο Θεός ήταν ένα αντικείμενο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει, για να επιτύχει τους δικούς του στόχους. Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι η αλήθεια που απέρρεε από τον Θεό, μπορούσε να τους κατακτήσει και να τους σώσει, και ότι είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν τα πράγματα που ήθελαν από τον Θεό, τον προορισμό που επιθυμούσαν. Εξαιτίας αυτού, ένα μικροσκοπικό κομμάτι ειλικρίνειας σχηματίστηκε στις καρδιές τους, και ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον συγκεκριμένο Θεό. Έπειτα από λίγο καιρό, οι άνθρωποι απέκτησαν κάποια επιφανειακή και δογματική γνώση του Θεού. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι «εξοικειώνονταν» ολοένα και περισσότερο με τον Θεό. Οι άνθρωποι «εξοικειώνονταν» ολοένα και περισσότερο με τον λόγο που εξέφερε ο Θεός, τα κηρύγματά Του, την αλήθεια που είχε εκφράσει. Έτσι, οι άνθρωποι πίστευαν, λανθασμένα, ότι ο Θεός δεν ήταν πλέον ξένος, και ότι ήδη βάδιζαν στο μονοπάτι της σύμπνοιας με Αυτόν. Μέχρι τώρα, οι άνθρωποι έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα πάνω στην αλήθεια, και έχουν βιώσει πολύ από το έργο του Θεού. Ωστόσο, κάτω από τις παρεμβολές και τα εμπόδια πολλών διαφορετικών παραγόντων και περιστάσεων, οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να καταφέρουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, και αδυνατούν να καταφέρουν να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι είναι όλο και πιο χαλαροί, και χάνουν ολοένα και περισσότερο την αυτοπεποίθησή τους. Νοιώθουν ολοένα και περισσότερο ότι το ίδιο τους το αποτέλεσμα τούς είναι άγνωστο. Δεν τολμούν να έχουν υπερβολικές ιδέες, ούτε και επιδιώκουν να σημειώσουν κάποια πρόοδο· απλώς, ακολουθούν απρόθυμα, προχωρώντας βήμα-βήμα. Όσον αφορά την παρούσα κατάσταση του ανθρώπου, ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο; Η μοναδική επιθυμία του Θεού είναι να δώσει τις αλήθειες αυτές στον άνθρωπο, τροφοδοτώντας τον δρόμο Του προς αυτόν, και στη συνέχεια να οργανώσει διάφορες περιστάσεις, προκειμένου να δοκιμάσει τον άνθρωπο με διαφορετικούς τρόπους. Στόχος του είναι να πάρει αυτά τα λόγια, τις αλήθειες, και το έργο Του, και να προκαλέσει ένα αποτέλεσμα, όπου ο άνθρωπος μπορεί να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω δει, βλέπουν τον λόγο του Θεού απλά ως δόγματα, ως κανόνες, τον αντιμετωπίζουν ως κανονισμούς που πρέπει να τηρούν. Όταν διαδίδουν διάφορα και μιλούν ή έρχονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες, δεν θεωρούν τον δρόμο του Θεού ως τον δρόμο που πρέπει να ακολουθούν. Τούτο ισχύει ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με μείζονες δοκιμασίες· δεν έχω δει κανέναν που να πράττει προς την κατεύθυνση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Εξαιτίας αυτού, η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο είναι γεμάτη ακραία απέχθεια και αποστροφή. Αφού ο Θεός έδωσε επανειλημμένα δοκιμασίες στους ανθρώπους, ακόμα και εκατοντάδες φορές, εκείνοι ακόμα δεν έχουν κάποια ξεκάθαρη στάση για να επιδείξουν την αποφασιστικότητά τους ως προς το ότι θέλουν να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτήν την αποφασιστικότητα ούτε επιδεικνύουν κάτι τέτοιο, η παρούσα στάση του Θεού απέναντί τους δεν είναι πλέον η ίδια όπως στο παρελθόν, όταν Εκείνος εξέτεινε έλεος, ανεκτικότητα, μακροθυμία και υπομονή. Αντίθετα, είναι εξαιρετικά απογοητευμένος από τον άνθρωπο. Ποιος προκάλεσε την απογοήτευση αυτή; Από ποιον εξαρτάται η στάση που κρατά ο Θεός απέναντι στον άνθρωπο; Από κάθε άνθρωπο που ακολουθεί τον Θεό. Κατά τη διάρκεια του πολυετούς έργου Του, ο Θεός είχε πολλές απαιτήσεις από τον άνθρωπο, και οργάνωσε πολλές περιστάσεις για αυτόν. Όμως, ανεξάρτητα από το πώς εργάστηκε ο άνθρωπος, και ανεξάρτητα από τη στάση του απέναντι στον Θεό, ο άνθρωπος αδυνατεί να πράξει σε ξεκάθαρη συμφωνία με τον στόχο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Έτσι, θα το συνοψίσω σε ένα ρητό, το οποίο και θα χρησιμοποιήσω για να εξηγήσω όλα αυτά για τα οποία μιλήσαμε σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι αδυνατούν να βαδίσουν στον δρόμο του Θεού —να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό. Ποιο είναι το ρητό αυτό; Είναι το εξής: Ο Θεός θεωρεί τον άνθρωπο ως αντικείμενο της εκ μέρους Του σωτηρίας, ως αντικείμενο του έργου Του· ο άνθρωπος θεωρεί τον Θεό εχθρό του, αντίθεσή του. Τα ξεκαθάρισες, τώρα; Ποια είναι η στάση του ανθρώπου· ποια είναι η στάση του Θεού· ποια είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου —όλα αυτά είναι πολύ ξεκάθαρα. Ανεξάρτητα από το πόσο κήρυγμα έχετε ακούσει, εκείνα τα πράγματα που συνοψίσατε για τον εαυτό σας —όπως το να είστε πιστοί στον Θεό, να Τον υπακούτε, να αναζητάτε τον τρόπο σύμπνοιας με Εκείνον, να θέλετε να δαπανήσετε ολόκληρη τη ζωή σας για τον Θεό, να ζείτε για τον Θεό— για Εμένα αυτά τα πράγματα δε σημαίνουν συνειδητό βάδισμα στον δρόμο του Θεού, ο οποίος είναι να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό. Αντίθετα, αποτελούν κανάλια, μέσω των οποίων μπορείτε να επιτύχετε ορισμένους στόχους. Για να επιτύχετε αυτούς τους στόχους, τηρείτε απρόθυμα μερικούς κανονισμούς. Και ακριβώς αυτοί οι κανονισμοί είναι που οδηγούν τους ανθρώπους ακόμα πιο μακριά από τον δρόμο του να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό, και τοποθετούν ξανά τον Θεό σε αντίθετη φορά από τον άνθρωπο.

Το θέμα που συζητάμε σήμερα είναι λίγο βαρύ, αλλά ανεξαρτήτως τούτου, Εγώ εξακολουθώ να ελπίζω ότι, όταν θα διέρχεστε τις επερχόμενες εμπειρίες και τους καιρούς που έρχονται, θα μπορείτε να κάνετε όσα μόλις σας είπα. Μην παραμελείτε τον Θεό και μην Τον θεωρείτε κενό αέρα, λες και υπάρχει τις στιγμές που σας είναι χρήσιμος, και δεν υπάρχει τις στιγμές που δε Τον χρειάζεστε. Όταν υποσυνείδητα διατηρείς μια τέτοια κατανόηση, έχεις κιόλας εξοργίσει τον Θεό. Ίσως υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Δεν θεωρώ τον Θεό κενό αέρα, πάντα προσεύχομαι στον Θεό, πάντα Τον ικανοποιώ, και όλα όσα κάνω, εμπίπτουν στο πεδίο και στο πρότυπο και στις αρχές που απαιτεί ο Θεός. Σίγουρα δεν προχωράω σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες». Ναι, ο τρόπος με τον οποίο εξετάζεις τα πράγματα είναι σωστός. Αλλά πώς σκέφτεσαι όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιο ζήτημα; Τι εφαρμόζεις, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα; Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι ο Θεός υπάρχει όταν προσεύχονται σε Αυτόν, και Τον επικαλούνται. Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο θέμα, σκαρφίζονται δικές τους ιδέες, θέλοντας να εμμείνουν σε αυτές. Τούτο παρουσιάζει τον Θεό ως κενό αέρα. Η κατάσταση αυτή καθιστά τον Θεό ανύπαρκτο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει να υπάρχει όποτε Τον χρειάζονται, και όταν δεν Τον χρειάζονται, δεν πρέπει να υπάρχει. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αρκετό το να ακολουθούν τις δικές τους ιδέες κατά την πράξη. Πιστεύουν ότι μπορούν να πράττουν όπως τους αρέσει. Απλά σκέφτονται ότι δε χρειάζεται να αναζητούν τον δρόμο του Θεού. Οι άνθρωποι που, την παρούσα στιγμή, βρίσκονται σε τέτοια θέση, σε τέτοια κατάσταση —δεν βρίσκονται, άραγε, στο χείλος του κινδύνου; Κάποιοι λένε: «Ανεξάρτητα από το αν βρίσκομαι ή όχι στο χείλος του κινδύνου, πιστεύω εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και πιστεύω ότι ο Θεός δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει, επειδή δεν μπορεί να αντέξει να με εγκαταλείψει». Άλλοι άνθρωποι λένε: «Ακόμη και την εποχή που βρισκόμουν στη μήτρα της μητέρας μου, εγώ πίστευα στον Κύριο, όλον αυτόν τον καιρό από τότε μέχρι και σήμερα, σαράντα ή πενήντα χρόνια συνολικά. Ως προς τον χρόνο, συγκεντρώνω τα περισσότερα προσόντα για να με σώσει ο Θεός· είμαι ο πιο κατάλληλος για να επιβιώσω. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των τεσσάρων ή πέντε δεκαετιών, εγκατέλειψα την οικογένεια και τη δουλειά μου. Παράτησα όλα όσα είχα, όπως χρήματα, θέση, απολαύσεις και οικογενειακό χρόνο· δεν έφαγα νόστιμα φαγητά· δεν απόλαυσα διασκεδάσεις· δεν επισκέφθηκα πολλά ενδιαφέροντα μέρη· βίωσα ακόμη και βάσανα, που οι απλοί άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Εάν, παρ’ όλα τα παραπάνω, ο Θεός δεν μπορεί να με σώσει, τότε έχω πέσει θύμα άδικης μεταχείρισης, και αδυνατώ να πιστέψω σε έναν τέτοιο Θεό». Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με τη συγκεκριμένη άποψη; (Πάρα πολλοί.) Τότε, σήμερα, θα σας βοηθήσω να καταλάβετε ένα γεγονός: Όποιος έχει τη συγκεκριμένη άποψη, διαπράττει αυτοκτονία. Και τούτο, επειδή χρησιμοποιούν την ίδια τους τη φαντασία για να καλύψουν τα μάτια τους. Ακριβώς η φαντασία αυτή, καθώς και τα προσωπικά τους συμπεράσματα αντικαθιστούν το πρότυπο αυτού που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, καθυστερώντας τους από την αποδοχή των αληθινών προθέσεων του Θεού, έτσι ώστε να μην μπορούν να αισθανθούν την αληθινή ύπαρξη του Θεού, και ωθώντας τους να απολέσουν την ευκαιρία τους να τελειωθούν από τον Θεό και να μην έχουν απολύτως κανένα μερίδιο από την υπόσχεση του Θεού.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 11

Πώς ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου και το πρότυπο με το οποίο καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου

Προτού φτάσεις σε κάποια από τις απόψεις σου ή σε ένα από τα συμπεράσματά σου, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τη στάση του Θεού απέναντί σου, τι σκέφτεται ο Θεός, και στη συνέχεια να αποφασίσεις για το αν η σκέψη σου είναι σωστή ή όχι. Ο Θεός δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ μονάδες χρόνου, προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου, ούτε και έχει χρησιμοποιήσει ποτέ την ποσότητα των δεινών που υπέστη κάποιος, για να καθορίσει το αποτέλεσμά του. Τότε τι χρησιμοποιεί ο Θεός ως πρότυπο για τον καθορισμό του αποτελέσματος του ανθρώπου; Προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ατόμου, κάνει χρήση χρονικών μονάδων —τούτο συμβαδίζει περισσότερο με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Και υπάρχουν και εκείνα τα άτομα που βλέπετε συχνά, εκείνοι που, κάποια στιγμή, αφιέρωσαν πολλά, δαπάνησαν πολλά, πλήρωσαν πολλά, υπέφεραν πολλά. Αυτοί είναι αυτοί που, κατά την άποψή σας, μπορούν να σωθούν από τον Θεό. Όλα αυτά που δείχνουν οι εν λόγω άνθρωποι, όλα όσα βιώνουν, αποτελούν ακριβώς την αντίληψη της ανθρωπότητας για το πρότυπο με το οποίο ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από ό,τι πιστεύετε, δεν θα αναφέρω ένα προς ένα τα παραδείγματα αυτά. Εν ολίγοις, εφόσον δεν αποτελεί πρότυπο της ίδιας της σκέψης του Θεού, τότε προέρχεται από τη φαντασία του ανθρώπου και είναι όλο προσωπική του αντίληψη. Ποια είναι η συνέπεια της τυφλής επιμονής στην ατομική σου αντίληψη και φαντασία; Προφανώς, η συνέπεια δεν μπορεί να είναι άλλη από την απόρριψή σου από τον Θεό. Τούτο οφείλεται στο ότι συνεχώς κομπάζεις για τα προσόντα σου ενώπιον του Θεού, Τον ανταγωνίζεσαι και διαφωνείς μαζί Του, και δεν προσπαθείς να κατανοήσεις πραγματικά τη σκέψη Του, ούτε προσπαθείς να κατανοήσεις τις προθέσεις και τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Συνεχίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποδίδεις ύψιστες τιμές στον εαυτό σου, όχι στον Θεό. Πιστεύεις στον εαυτό σου· όχι στον Θεό. Ο Θεός δεν θέλει αυτόν τον άνθρωπο, και δεν πρόκειται να σώσει αυτόν τον άνθρωπο. Εάν μπορείς να αφήσεις την άποψη αυτή, και στη συνέχεια να διορθώσεις τις λανθασμένες απόψεις του παρελθόντος· αν μπορείς να προχωράς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· αν, από εδώ και στο εξής, αρχίσεις να πράττεις τον δρόμο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού· αν καταφέρεις να τιμάς τον Θεό ως τον σπουδαιότερο από όλα τα πράγματα· μη χρησιμοποιείς τις προσωπικές σου ιδιοτροπίες, απόψεις ή πεποιθήσεις για να ορίσεις τον εαυτό σου ή τον Θεό. Και αντ’ αυτού, αναζητάς τις προθέσεις του Θεού από κάθε άποψη, επιτυγχάνεις συνειδητοποίηση και κατανόηση της στάσης του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα και χρησιμοποιείς το πρότυπο του Θεού για να Τον ικανοποιήσεις —θα ήταν υπέροχο! Διότι σημαίνει ότι πρόκειται να ξεκινήσεις να βαδίζεις στον δρόμο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Αφού ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι άνθρωποι, τις ιδέες και τις απόψεις τους, ως πρότυπο για να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου, τότε τι πρότυπο χρησιμοποιεί; Ο Θεός χρησιμοποιεί δοκιμασίες, προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Υπάρχουν δύο πρότυπα για τη χρήση δοκιμασιών για τον προσδιορισμό του αποτελέσματος του ανθρώπου: Το πρώτο είναι ο αριθμός των δοκιμασιών στις οποίες υποβάλλονται οι άνθρωποι, και το δεύτερο είναι το αποτέλεσμα των ανθρώπων στις εν λόγω δοκιμασίες. Οι δύο αυτοί δείκτες καθορίζουν το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Τώρα θα επεξεργαστούμε τα δύο αυτά πρότυπα.

Πρώτα απ’ όλα, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια δοκιμασία από τον Θεό (σημείωση: Είναι πιθανό ότι στα μάτια σου η δοκιμασία αυτή να φαίνεται μικρή και ανάξια λόγου), ο Θεός θα σου δώσει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι τούτο είναι το χέρι του Θεού πάνω σου, και ότι ο Θεός έχει οργανώσει την περίσταση αυτή για εσένα. Όταν το ανάστημά σου είναι ανώριμο, ο Θεός θα οργανώσει δοκιμασίες, προκειμένου να σε δοκιμάσει. Οι δοκιμασίες αυτές θα αντιστοιχούν στο ανάστημα σου, σε αυτό που είσαι ικανός να κατανοήσεις, και σε αυτό που είσαι ικανός να αντέξεις. Ποιο μέρος σου να δοκιμάσεις; Δοκίμασε τη στάση σου απέναντι στον Θεό. Είναι τόσο σημαντική η στάση αυτή; Φυσικά και είναι! Ιδιαιτέρως σημαντική, μάλιστα! Επειδή η συγκεκριμένη στάση του ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα που θέλει ο Θεός, είναι και το πιο σημαντικό πράγμα σε ό,τι Τον αφορά. Διαφορετικά, ο Θεός δεν θα σπαταλούσε τις προσπάθειές Του στους ανθρώπους, ασχολούμενος με τέτοια έργα. Μέσω των δοκιμασιών αυτών, ο Θεός επιθυμεί να δει τη στάση σου απέναντί Του· θέλει να δει αν και κατά πόσο βρίσκεσαι στον σωστό μονοπάτι· και επιθυμεί να δει αν και κατά πόσο σέβεσαι τον Θεό και αποφεύγεις το κακό. Επομένως, ανεξάρτητα από το αν καταλαβαίνεις πολύ ή λίγο την αλήθεια τη δεδομένη χρονική στιγμή, θα έρθεις και πάλι αντιμέτωπος με τη δοκιμασία του Θεού, και ανάλογα με οποιαδήποτε αύξηση του ποσοστού της αλήθειας που κατανοείς, ο Θεός θα συνεχίσει να οργανώνει αντίστοιχες δοκιμασίες για εσένα. Όταν βρίσκεσαι εκ νέου αντιμέτωπος με μια δοκιμασία, ο Θεός θέλει να δει αν και κατά πόσο η άποψη, οι ιδέες και η στάση σου προς τον Θεό υπέστησαν, εν τω μεταξύ, κάποια εξέλιξη. Κάποιοι λένε: «Γιατί ο Θεός θέλει πάντα να βλέπει τη στάση των ανθρώπων; Δεν έχει δει ο Θεός πώς κάνουν την αλήθεια πράξη; Γιατί εξακολουθεί να θέλει να δει τη στάση των ανθρώπων;» Τούτο αποτελεί μέγιστη ανοησία! Από τη στιγμή που ο Θεός προχωρά κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε και οι προθέσεις Του πρέπει να βρίσκονται εκεί. Ο Θεός πάντα παρατηρεί τους ανθρώπους από κοντά, παρακολουθώντας κάθε λέξη και πράξη τους, κάθε ενέργεια και κίνησή τους, ακόμα και κάθε σκέψη και ιδέα τους. Όλα όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους: οι καλές τους πράξεις, τα λάθη, οι παραβάσεις τους, ακόμα και οι εξεγέρσεις και οι προδοσίες τους —ο Θεός τα καταγράφει όλα ως αποδεικτικά στοιχεία για τον καθορισμό του αποτελέσματός τους. Καθώς το έργο του Θεού χτίζεται βήμα-βήμα, εσύ ακούς ολοένα και περισσότερη αλήθεια, λαμβάνεις ολοένα και περισσότερα θετικά πράγματα και θετικές πληροφορίες, καθώς και την πραγματικότητα της αλήθειας. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, οι απαιτήσεις του Θεού από εσένα θα αυξηθούν και εκείνες. Την ίδια στιγμή, ο Θεός θα οργανώσει σκληρότερες δοκιμασίες για εσένα. Στόχος του είναι να εξετάσει εάν και κατά πόσο η στάση σου προς τον Θεό έχει, εν τω μεταξύ, καταστεί ωριμότερη. Φυσικά, κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, η άποψη που ο Θεός απαιτεί από εσένα, συμβαδίζει με την κατανόησή σου για την πραγματικότητα της αλήθειας.

Καθώς το ανάστημά σου βαθμιαία θα καθίσταται υψηλότερο, το πρότυπο που ο Θεός απαιτεί από εσένα, θα αυξηθεί και αυτό σταδιακά. Όταν είσαι ανώριμος, ο Θεός σου δίνει πολύ χαμηλό πρότυπο· όταν το ανάστημά σου καταστεί λίγο υψηλότερο, το πρότυπο που θα σου δώσει ο Θεός, θα είναι και αυτό λίγο πιο υψηλό. Τι θα κάνει όμως ο Θεός αφού έχεις κατανοήσει ολόκληρη την αλήθεια; Ο Θεός θα σου δώσει να αντιμετωπίσεις ακόμη πιο σοβαρές δοκιμασίες. Μεταξύ των δοκιμασιών αυτών, εκείνο που ο Θεός θέλει να αποκτήσει, αυτό που θέλει να δει, είναι η βαθύτερη γνώση σου για τον Θεό και ο αληθινός σεβασμός σου. Τη δεδομένη στιγμή, οι απαιτήσεις του Θεού από εσένα θα είναι υψηλότερες και «στριφνότερες» από ό,τι όταν το ανάστημά σου ήταν πιο ανώριμο (σημείωση: Οι άνθρωποι το θεωρούν σκληρό, στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός το θεωρεί λογικό). Όταν ο Θεός δίνει στους ανθρώπους δοκιμασίες, τι είδους πραγματικότητα θέλει ο Θεός να δημιουργήσει; Ο Θεός ζητά συνεχώς από τους ανθρώπους να Του δώσουν την καρδιά τους. Μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Πώς γίνεται να δώσει κάποιος την καρδιά του; Εκτελώ το καθήκον μου, εγκατέλειψα το σπίτι και τον βιοπορισμό μου, δαπάνησα για τον Θεό. Δεν είναι αυτά όλα παραδείγματα του ότι δίνω την καρδιά μου στον Θεό; Πώς αλλιώς θα μπορούσα να δώσω την καρδιά μου στον Θεό; Θα μπορούσε να είναι ότι αυτά δεν είναι παραδείγματα για να δώσω την καρδιά μου στον Θεό; Τι ακριβώς απαιτεί ο Θεός;» Η απαίτησή Του είναι πολύ απλή. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν ήδη δώσει την καρδιά τους στον Θεό, σε διάφορους βαθμούς και σε διάφορα στάδια των δοκιμασιών τους. Αλλά η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων δεν δίνει ποτέ την καρδιά της στον Θεό. Όταν ο Θεός σου δίνει μια δοκιμασία, βλέπει κατά πόσο η καρδιά σου είναι με τον Θεό, με τη σάρκα ή με τον Σατανά. Όταν ο Θεός σού δίνει μια δοκιμασία, βλέπει εάν και κατά πόσο βρίσκεσαι απέναντί Του ή εάν καταλαμβάνεις μια θέση συμβατή με Αυτόν, και βλέπει αν η καρδιά σου βρίσκεται στην ίδια πλευρά με Εκείνον. Όταν είσαι ανώριμος και αντιμετωπίζεις δοκιμασίες, η αυτοπεποίθησή σου είναι πολύ χαμηλή, και δεν γνωρίζεις τι ακριβώς πρέπει να κάνεις, για να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού, επειδή διαθέτεις περιορισμένη κατανόηση της αλήθειας. Παρ’ όλα αυτά, εσύ μπορείς ακόμα να προσεύχεσαι πραγματικά και ειλικρινά στον Θεό, να είσαι πρόθυμος να Του δώσεις την καρδιά σου, να Τον καταστήσεις ηγεμόνα σου και να είσαι πρόθυμος να Του προσφέρεις τα πράγματα, που πιστεύεις ότι είναι τα πλέον πολύτιμα για εσένα. Αυτό σημαίνει να έχεις δώσει κιόλας την καρδιά σου στον Θεό. Καθώς θα ακούς ολοένα και περισσότερα κηρύγματα, και θα κατανοείς ολοένα και περισσότερη αλήθεια, το ανάστημά σου θα ωριμάζει και αυτό σταδιακά. Το πρότυπο που ο Θεός απαιτεί από εσένα τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι το ίδιο με αυτό, τον καιρό που ήσουν ανώριμος· απαιτεί υψηλότερο πρότυπο από εκείνο. Όταν η καρδιά του ανθρώπου δίνεται σταδιακά στον Θεό, πλησιάζει όλο και πιο κοντά στον Θεό· όταν ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να πλησιάσει τον Θεό, η καρδιά του Τον σέβεται ολοένα και περισσότερο. Ο Θεός θέλει το είδος αυτό της καρδιάς.

Όταν ο Θεός θέλει να αποκτήσει την καρδιά κάποιου, θα του δώσει πολλές δοκιμασίες. Κατά τη διάρκεια των εν λόγω δοκιμασιών, αν ο Θεός δεν αποκτήσει την καρδιά αυτού του προσώπου, ούτε και διακρίνει αν αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια στάση —δηλαδή, δεν βλέπει ότι αυτός ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πράγματα ή συμπεριφέρεται με τρόπο που να σέβεται τον Θεό, ούτε και βλέπει από το πρόσωπο αυτό κάποια στάση και αποφασιστικότητα που αποφεύγει το κακό. Αν είναι έτσι, τότε έπειτα από πολυάριθμες δοκιμασίες, η υπομονή του Θεού προς αυτό το άτομο θα αποσυρθεί, και Εκείνος δεν πρόκειται να ανεχθεί πλέον το συγκεκριμένο άτομο. Δεν θα του δώσει πλέον άλλες δοκιμασίες, και δεν θα εργαστεί πλέον πάνω του. Τι σημαίνει αυτό για το αποτέλεσμα του εν λόγω ανθρώπου; Σημαίνει ότι δεν θα έχει αποτέλεσμα. Είναι πιθανόν, αυτό το άτομο να μην έχει διαπράξει κάποιο κακό. Είναι επίσης πιθανό να μην έχει κάνει τίποτα που να διακόπτει ή να διαταράζει. Είναι ακόμα πιθανό να μην έχει αντισταθεί ανοιχτά στον Θεό. Ωστόσο, η καρδιά του ατόμου αυτού είναι κρυμμένη από τον Θεό. Ποτέ δεν είχε ξεκάθαρη στάση και άποψη προς τον Θεό, και ο Θεός δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα αν η καρδιά του έχει δοθεί σε Αυτόν, ούτε μπορεί να δει ξεκάθαρα αν ο άνθρωπος αυτός αναζητά τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού. Ο Θεός δεν έχει πλέον υπομονή για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, δεν πρόκειται να πληρώσει πλέον κανένα τίμημα, δεν θα εκτείνει πλέον έλεος, και δεν θα εργαστεί πλέον πάνω σε αυτούς. Η ζωή της πίστης του εν λόγω ανθρώπου στον Θεό έχει ήδη τελειώσει. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε, σε καμία από τις πολλές δοκιμασίες που έδωσε στο πρόσωπο αυτό. Έτσι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, μέσα στους οποίους δεν είδα ποτέ τη διαφώτιση και φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Πώς είναι δυνατόν να το δούμε αυτό; Αυτού του είδους ο άνθρωπος μπορεί να πιστεύει εδώ και πολλά χρόνια στον Θεό και, επιφανειακά, να έχει υπάρξει πολύ δραστήριος. Έχει διαβάσει πολλά βιβλία, έχει χειριστεί πολλές υποθέσεις, έχει γεμίσει πάνω από δέκα σημειωματάρια και έχει γίνει αυθεντία σε πολλά λόγια και δόγματα. Ωστόσο, ο άνθρωπος αυτός ποτέ δεν έχει ορατή ανάπτυξη και άποψη απέναντι στον Θεό, ούτε και ξεκάθαρη στάση. Δηλαδή, δεν μπορείς να δεις την καρδιά αυτού του ατόμου. Η καρδιά του είναι πάντοτε τυλιγμένη, σφραγισμένη —είναι σφραγισμένη απέναντι στον Θεό, οπότε ο Θεός δεν έχει δει την αληθινή καρδιά αυτού του ατόμου, δεν έχει δει τον αληθινό σεβασμό του προς τον Θεό και, ακόμη περισσότερο, δεν έχει δει τον άνθρωπο αυτόν να βαδίζει στον δρόμο Του. Εάν ο Θεός δεν έχει κερδίσει, ως τώρα, τον άνθρωπο αυτόν, μπορεί να τον κερδίσει στο μέλλον; Όχι! Ο Θεός θα συνεχίσει να πιέζει για πράγματα που δεν μπορούν να αποκτηθούν; Όχι! Ποια είναι, λοιπόν, η παρούσα στάση του Θεού προς αυτούς τους ανθρώπους; (Τους απορρίπτει, ούτε καν τους λαμβάνει υπ’ όψιν.) Δεν τους λαμβάνει υπ’ όψιν! Ο Θεός δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τον άνθρωπο αυτόν· τον απορρίπτει. Απομνημονεύσατε τα λόγια αυτά πολύ γρήγορα και με μεγάλη ακρίβεια. Φαίνεται ότι κατανοήσατε όσα ακούσατε!

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, όταν αρχίζουν να ακολουθούν τον Θεό, είναι ανώριμοι και αδαείς· δεν κατανοούν τις προθέσεις του Θεού· ούτε γνωρίζουν τι σημαίνει πίστη στον Θεό, υιοθετώντας, έτσι, έναν ανθρώπινο και λανθασμένο τρόπο πίστης στον Θεό, ακολουθίας του Θεού. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με κάποια δοκιμασία, δεν έχει επίγνωση του γεγονότος, και είναι μουδιασμένος στην καθοδήγηση και τη διαφώτιση από τον Θεό. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει να δώσει την καρδιά του στον Θεό, και τι σημαίνει να παραμείνει σταθερός κατά τη διάρκεια μιας δοκιμασίας. Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο αυτόν ένα περιορισμένο χρονικό περιθώριο και, κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, του επιτρέπει να κατανοήσει τι σημαίνει δοκιμασία από τον Θεό, και τις προθέσεις Του. Μετά, ο εν λόγω άνθρωπος πρέπει να παρουσιάσει την άποψή του. Όσον αφορά τους ανθρώπους που βρίσκονται στο συγκεκριμένο στάδιο, ο Θεός περιμένει. Όσον αφορά εκείνους τους ανθρώπους που διαθέτουν κάποιες απόψεις κι όμως, εξακολουθούν να αμφιταλαντεύονται, που θέλουν να δώσουν την καρδιά τους στον Θεό, αλλά δεν έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα να το πράξουν, που, ενώ έχουν κάνει ορισμένες βασικές αλήθειες πράξη, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κάποια σοβαρή δοκιμασία, την αποφεύγουν και θέλουν να εγκαταλείψουν —ποια είναι, άραγε, η στάση του Θεού απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους; Ο Θεός έχει ακόμα λίγες προσδοκίες απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τη στάση και τις επιδόσεις τους. Πώς αντιδρά ο Θεός αν οι άνθρωποι δεν είναι αρκετά ενεργητικοί, ώστε να σημειώσουν πρόοδο; Τα παρατά. Τούτο οφείλεται στο ότι, προτού σε εγκαταλείψει ο Θεός, έχεις ήδη εγκαταλείψει τον εαυτό σου. Οπότε, δεν μπορείς να κατηγορείς τον Θεό που πράττει το ίδιο, έτσι δεν είναι; Είναι δίκαιο αυτό; (Ναι.)

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 12

Όταν ακολουθούν τον Θεό, οι άνθρωποι σπανίως προσέχουν τις προθέσεις του Θεού, και σπανίως λαμβάνουν υπ’ όψιν τις σκέψεις και τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν τις σκέψεις του Θεού, έτσι, όταν σας κάνουν ερωτήσεις που αφορούν τις προθέσεις του Θεού, τη διάθεσή Του, πέφτετε σε σύγχυση· είστε βαθιά αβέβαιοι, και καταλήγετε είτε να μαντεύετε είτε να παίζετε με τις πιθανότητες. Τι αποδεικνύει η στάση αυτή; Αποδεικνύει ένα γεγονός: ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, Τον θεωρούν ως ένα μάτσο κενό αέρα και ως κάτι που τη μια στιγμή φαίνεται να υπάρχει, και την άλλη όχι. Γιατί το θέτω έτσι; Διότι κάθε φορά που έρχεστε αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, δεν γνωρίζετε τις προθέσεις του Θεού. Και γιατί δεν τις γνωρίζετε; Δεν είναι ότι απλώς δεν τις γνωρίζετε τούτη τη στιγμή. Μάλλον, δεν γνωρίζετε ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στο εν λόγω ζήτημα από άκρη σε άκρη. Στις στιγμές εκείνες που δεν μπορείς να δεις και δεν γνωρίζεις τη στάση του Θεού, το έχεις ξανασκεφτεί; Την αναζήτησες; Την επικοινώνησες; Όχι! Τούτο επιβεβαιώνει ένα γεγονός: Ο Θεός της πίστης σου και ο αληθινός Θεός δεν είναι συνδεδεμένοι. Εσύ, που πιστεύεις στον Θεό, αναλογίζεσαι μόνο τη δική σου βούληση, καθώς και τη βούληση του ηγέτη σου και εξετάζεις μόνο την επιφανειακή και δογματική έννοια του λόγου του Θεού, αλλά δεν προσπαθείς πραγματικά καθόλου να γνωρίσεις και να αναζητήσεις το θέλημα του Θεού. Έτσι δεν είναι; Η ουσία του συγκεκριμένου ζητήματος είναι τρομερή! Με το πέρασμα των ετών, είδα πάμπολλους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό. Ποια μορφή προσλαμβάνει η πίστη αυτή; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό σαν να ήταν κενός αέρας. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία απάντηση σε ερωτήσεις για την ύπαρξη του Θεού, επειδή δεν μπορούν να αισθάνονται ή να αναγνωρίζουν την παρουσία ή την απουσία του Θεού, πόσο μάλλον να τις βλέπουν ή να τις κατανοούν ξεκάθαρα. Υποσυνείδητα, οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι άνθρωπος. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ούτε ο Θεός είναι ικανός να πράξει όσα είναι ανίκανοι να πράξουν οι ίδιοι, και ότι πρέπει να σκέφτεται όπως σκέφτονται αυτοί. Ο ορισμός του ανθρώπου αυτού για τον Θεό είναι «ένα αόρατο και μη απτό άτομο». Υπάρχει επίσης μια ομάδα ανθρώπων, που πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι μαριονέτα. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός δεν έχει συναισθήματα. Νομίζουν ότι ο Θεός είναι ένα άγαλμα από πηλό και ότι όταν αντιμετωπίζει κάποιο ζήτημα, ο Θεός δεν έχει στάση, άποψη ή ιδέες· πιστεύουν πως βρίσκεται στο έλεος του ανθρώπινου είδους. Οι άνθρωποι πιστεύουν απλώς αυτό που θέλουν να πιστέψουν. Αν Τον κάνουν μέγα, είναι μέγας· αν Τον κάνουν μικρό, είναι μικρός. Όταν οι άνθρωποι αμαρτάνουν και χρειάζονται το έλεος του Θεού, την ανεκτικότητα, την αγάπη Του, τότε ο Θεός πρέπει να εκτείνει το έλεός Του. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι «κατασκευάζουν» έναν Θεό στο μυαλό τους, και κάνουν τον Θεό αυτόν να εκπληρώνει τις απαιτήσεις τους και να ικανοποιεί όλες τους τις επιθυμίες. Ανεξάρτητα από το πού ή πότε, ανεξάρτητα από το τι κάνει το άτομο αυτό, εκείνοι θα υιοθετήσουν το εν λόγω καπρίτσιο στη μεταχείριση του Θεού και στην πίστη τους σε Αυτόν. Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να τους σώσει, αφού πρώτα έχουν επιδεινώσει τη διάθεσή Του. Τούτο συμβαίνει, επειδή πιστεύουν ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη, η διάθεση του Θεού, δίκαιη και ότι, ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι υβρίζουν τον Θεό, Εκείνος δεν πρόκειται να θυμάται τίποτε από αυτά. Δεδομένου ότι τα λάθη, τα παραπτώματα και η ανυπακοή του ανθρώπου αποτελούν στιγμιαία έκφραση της διάθεσης του συγκεκριμένου ατόμου, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους ευκαιρίες, και είναι ανεκτικός και υπομονετικός μαζί τους. Ο Θεός θα εξακολουθήσει να τους αγαπά όπως και πριν. Έτσι, η ελπίδα σωτηρίας τους είναι ακόμα μεγάλη. Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από το αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, εφόσον δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε ο Θεός τηρεί αρνητική στάση απέναντί του. Τούτο συμβαίνει, επειδή ενώ πιστεύεις στον Θεό, και ίσως φυλάς σαν θησαυρό το βιβλίο του λόγου Του, το μελετάς κάθε μέρα, διαβάζοντάς το καθημερινά, εντούτοις βάζεις κατά μέρος τον αληθινό Θεό, Τον θεωρείς κενό αέρα και άνθρωπο και, ορισμένοι από εσάς τον θεωρούν απλά μαριονέτα. Γιατί το θέτω κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή από την πλευρά που το βλέπω Εγώ, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεστε αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα ή συναντάτε κάποια περίσταση, όσα υπάρχουν στο υποσυνείδητό σας, όσα αναπτύσσονται μέσα εκεί —κανένα τους δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με τον λόγο του Θεού ούτε επιδιώκει την αλήθεια. Εσύ γνωρίζεις μόνο όσα σκέφτεσαι εσύ ο ίδιος, τις δικές σου απόψεις και, στη συνέχεια, οι δικές σου ιδέες και απόψεις επιβάλλονται διά της βίας στον Θεό. Στον νου σου γίνονται απόψεις του Θεού, κι από αυτές τις απόψεις δημιουργείς πρότυπα που στηρίζεις ακράδαντα. Με την πάροδο του χρόνου, το να προχωράς κατ’ αυτόν τον τρόπο σε απομακρύνει ολοένα και περισσότερο από τον Θεό.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 13

Κατανοήστε τη στάση του Θεού και πετάξτε όλες τις παρανοήσεις για τον Θεό

Αυτός ο Θεός, στον οποίο πιστεύετε σήμερα, έχετε σκεφτεί ποτέ τι είδους Θεός είναι; Όταν βλέπει κάποιον κακό άνθρωπο να πράττει κακά πράγματα, τον περιφρονεί; (Ναι.) Ποια είναι η στάση Του, όταν βλέπει τα λάθη των αδαών ανθρώπων; (Θλίβεται.) Ποια είναι η στάση Του όταν βλέπει τους ανθρώπους να κλέβουν τις προσφορές Του; (Τους περιφρονεί.) Το πράγμα είναι πολύ ξεκάθαρο, έτσι; Ποια είναι η στάση Του όταν βλέπει κάποιον να είναι απρόσεκτος στην πίστη του στον Θεό, και σε καμία περίπτωση να μην επιδιώκει την αλήθεια; Δεν είστε απολύτως ξεκάθαροι ως προς αυτό, σωστά; Η απροσεξία είναι μια στάση που δεν αποτελεί αμαρτία, και δεν αποτελεί ύβρη για τον Θεό. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν πρέπει να θεωρείται σφάλμα. Τότε ποια νομίζεις ότι είναι η στάση του Θεού; (Είναι απρόθυμος να δώσει μια απάντηση.) Απρόθυμος να δώσει μια απάντηση —τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι ότι ο Θεός κοιτά αφ’ υψηλού τους συγκεκριμένους ανθρώπους, τους περιφρονεί! Ο Θεός αντιμετωπίζει τους ανθρώπους αυτούς, αγνοώντας τους. Η προσέγγισή Του είναι να τους κάνει στην άκρη, χωρίς να ασχολείται με κανένα έργο πάνω τους, συμπεριλαμβανομένης της διαφώτισης, της φώτισης, της συμμόρφωσης ή της πειθαρχίας. Ο τύπος αυτός ανθρώπου απλά δεν μετράει στο έργο του Θεού. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που επιδεινώνουν τη διάθεσή Του και υβρίζουν τα διοικητικά διατάγματά Του; Ακραία απέχθεια! Ο Θεός εξοργίζεται στο έπακρο με τους ανθρώπους που δε μετανοούν για την επιδείνωση της διάθεσής Του! Το ρήμα «εξοργίζομαι» είναι απλά ένα αίσθημα, μια διάθεση· δεν μπορεί να εκπροσωπήσει μια ξεκάθαρη στάση. Αλλά αυτό το αίσθημα, αυτή η διάθεση, πρόκειται να επιφέρει ένα αποτέλεσμα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο: Θα γεμίσει τον Θεό με ακραία απέχθεια! Και ποια είναι η συνέπεια αυτής της ακραίας απέχθειας; Ο Θεός βάζει τον συγκεκριμένο άνθρωπο στην άκρη, και, επί του παρόντος, δεν του απαντά. Τότε θα περιμένει να τους ταξινομήσει «μετά το φθινόπωρο». Τι υπονοεί τούτο; Θα εξακολουθήσει να έχει αποτέλεσμα ο άνθρωπος αυτός; Ο Θεός ποτέ δεν προτίθετο να δώσει κάποιο αποτέλεσμα στον συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου! Δεν είναι φυσιολογικό, λοιπόν, το ότι ο Θεός δεν ανταποκρίνεται επί του παρόντος στο είδος αυτό του ατόμου; (Ναι.) Πώς πρέπει να προετοιμαστεί ο άνθρωπος αυτός τώρα; Πρέπει να ετοιμαστεί να δεχθεί τις αρνητικές συνέπειες που προκάλεσε η συμπεριφορά του και το κακό που έκανε. Τούτη είναι η απάντηση του Θεού στο συγκεκριμένο είδος ανθρώπου. Τώρα, λοιπόν, λέω ξεκάθαρα στον τύπο αυτόν του ατόμου: Μην τρέφετε πλέον αυταπάτες, και μην ασχολείστε πια με ευσεβείς πόθους. Ο Θεός δεν θα είναι επ’ αόριστον ανεκτικός με τους ανθρώπους· δεν θα υπομένει επ’ αόριστον τα παραπτώματα ή την ανυπακοή τους. Μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Κι εγώ έχω δει μερικούς τέτοιους ανθρώπους. Όταν προσεύχονται, ο Θεός τους αγγίζει ιδιαιτέρως, και κλαίνε πικρά. Συνήθως, είναι επίσης πολύ χαρούμενοι· φαίνεται να έχουν την παρουσία και την καθοδήγηση του Θεού». Μη λέτε ανοησίες! Το να κλαίει κάποιος πικρά, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι αγγίζεται από τον Θεό ή ότι έχει την παρουσία Του, πόσο μάλλον την καθοδήγησή Του. Αν οι άνθρωποι οργίζουν τον Θεό, Εκείνος θα συνεχίσει να τους καθοδηγεί; Εν ολίγοις, όταν ο Θεός έχει αποφασίσει να εξαλείψει κάποιον, να τον εγκαταλείψει, ο άνθρωπος αυτός ήδη έχει μείνει χωρίς αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία πόσο αυτάρεσκος νοιώθει ως προς τον εαυτό του όταν προσεύχεται, και πόσο εμπιστεύεται μέσα του τον Θεό· τούτο είναι κιόλας ασήμαντο. Το σημαντικό είναι ότι ο Θεός δε χρειάζεται το συγκεκριμένο είδος εμπιστοσύνης, ότι ο Θεός έχει ήδη απορρίψει το άτομο αυτό. Ο τρόπος με τον οποίον θα τον αντιμετωπίσει αφού τελειώσουν όλα, είναι επίσης ασήμαντος. Το σημαντικό είναι ότι, τη στιγμή που ο άνθρωπος θα οργίσει τον Θεό, το αποτέλεσμά του έχει ήδη καθοριστεί. Εάν ο Θεός έχει αποφασίσει να μη σώσει αυτόν τον τύπο ανθρώπου, τότε θα εγκαταλειφθεί πίσω για να τιμωρηθεί. Τούτη είναι η στάση του Θεού.

Αν και μέρος της ουσίας του Θεού είναι η αγάπη, και Εκείνος εκτείνει έλεος απέναντι σε όλους, οι άνθρωποι παραβλέπουν και λησμονούν το σημείο ότι η ουσία Του είναι επίσης αξιοπρέπεια. Το ότι διαθέτει αγάπη, δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να Τον υβρίζουν ελεύθερα και ότι δεν έχει καθόλου αισθήματα ή αντιδράσεις. Το ότι διαθέτει έλεος, δε σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου αρχές ως προς τη μεταχείριση των ανθρώπων. Ο Θεός ζει· υπάρχει πραγματικά. Δεν είναι κάποια φανταστική μαριονέτα ή κάτι άλλο. Δεδομένου ότι υπάρχει, πρέπει πάντα να ακούμε προσεκτικά τη φωνή της καρδιάς Του, να δίνουμε προσοχή στη στάση Του, και να κατανοούμε τα αισθήματά Του. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τις φαντασιώσεις των ανθρώπων για να ορίσουμε τον Θεό, και δεν πρέπει να επιβάλλουμε τις σκέψεις και τις επιθυμίες των ανθρώπων πάνω Του, κάνοντάς Τον να χρησιμοποιεί το ύφος και τη σκέψη του ανθρώπου στη μεταχείριση της ανθρωπότητας. Αν πράττεις τούτο, τότε οργίζεις τον Θεό, προκαλείς την οργή Του και αμφισβητείς την αξιοπρέπειά Του! Έτσι, αφού κατανοήσατε τη σοβαρότητα αυτού του ζητήματος, παροτρύνω τον καθέναν από εσάς να είναι προσεκτικός και συνετός στις πράξεις του. Να είστε προσεκτικοί και συνετοί όταν μιλάτε. Και όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεστε στον Θεό, όσο πιο προσεκτικοί και συνετοί είστε, τόσο το καλύτερο! Όταν δεν κατανοείς τη στάση του Θεού, μη μιλάς απρόσεκτα, μην πράττεις απρόσεκτα, ούτε να κολλάς αβασάνιστα ετικέτες. Ακόμη περισσότερο, μην καταλήγετε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Αντ’ αυτού, πρέπει να περιμένεις και να αναζητάς· και αυτό επίσης αποτελεί μια εκδήλωση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Πάνω από οτιδήποτε άλλο, αν μπορείς να το επιτύχεις αυτό και, πάνω από οτιδήποτε άλλο, αν μπορείς να κατέχεις τη συγκεκριμένη στάση, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει για την ανοησία, την άγνοια και την έλλειψη κατανόησης που έχεις όσον αφορά τους λόγους που υπάρχουν πίσω από διάφορα πράγματα. Αντ’ αυτού, χάρη στον φόβο σου μήπως υβρίσεις τον Θεό, στον σεβασμό σου προς τις προθέσεις Του και στην προθυμία σου να υπακούς σε Αυτόν, ο Θεός θα σε θυμάται, θα σε καθοδηγεί και θα σε διαφωτίζει, ή θα ανεχτεί την ανωριμότητα και την άγνοιά σου. Αντιστρόφως, αν η στάση σου απέναντί Του είναι ασεβής —αν κρίνεις αυθαίρετα τον Θεό, και, εξίσου αυθαίρετα, εικάζεις και καθορίζεις τις ιδέες Του— ο Θεός θα σε καταδικάσει, θα σε πειθαρχήσει, θα φτάσει ακόμη και να σε τιμωρήσει· ή θα σου δώσει κάποιο άγγελμα. Ίσως το άγγελμα αυτό να σχετίζεται με το αποτέλεσμά σου. Γι’ αυτό, θέλω και πάλι να τονίσω το εξής: Θα πρέπει να είστε προσεκτικοί και συνετοί σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό. Μη μιλάς απρόσεκτα, και μην πράττεις απρόσεκτα. Πριν πεις οτιδήποτε, πρέπει να σκέφτεσαι: Μήπως, πράττοντας έτσι προκαλέσω τον θυμό του Θεού; Η πράξη αυτή ενέχει σεβασμό προς τον Θεό; Ακόμη και για απλά ζητήματα, θα πρέπει πάντα να προσπαθείς να απαντάς σε αυτά τα ερωτήματα, να τα εξετάζεις πραγματικά. Αν στ’ αλήθεια μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με αυτές τις αρχές σε κάθε πτυχή, στο καθετί, ανά πάσα στιγμή, και να υιοθετείς μια τέτοια στάση ιδίως όταν δεν κατανοείς κάτι, τότε ο Θεός πάντα θα σε καθοδηγεί και θα σου προσφέρει ένα μονοπάτι για να ακολουθήσεις. Ανεξάρτητα από το τι δείχνουν οι άνθρωποι, ο Θεός τα βλέπει όλα σαφώς, καθαρά, και θα σου χορηγήσει μια ακριβή και ταιριαστή αξιολόγηση αυτών των εικόνων. Αφού θα έχεις βιώσει την τελική δοκιμασία, ο Θεός θα πάρει το σύνολο της συμπεριφοράς σου, αθροίζοντάς το απολύτως, προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμά σου. Το αποτέλεσμα αυτό θα πείσει άπαντες, πέρα από κάθε αμφιβολία. Εκείνο που θέλω να σας πω είναι ότι κάθε πράξη, κάθε ενέργεια και κάθε σας σκέψη θα αποφασίσουν τη μοίρα σας.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 14

Ποιος καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου;

Υπάρχει ακόμα ένα σημαντικότατο θέμα, και τούτο είναι η στάση σας απέναντι στον Θεό. Η στάση αυτή είναι καίρια! Καθορίζει το αν, τελικά, θα βαδίσετε προς την καταστροφή ή προς έναν όμορφο προορισμό, που ο Θεός έχει προετοιμάσει για σας. Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός έχει ήδη εργαστεί για περισσότερα από 20 χρόνια, και κατά τη διάρκεια αυτών των 20 χρόνων, ίσως οι καρδιές σας να ήταν κάπως αβέβαιες ως προς την απόδοσή σας. Ωστόσο, μέσα στην καρδιά Του, ο Θεός έχει φτιάξει ένα πραγματικό και αληθινό ιστορικό για τον καθέναν από εσάς. Ξεκινώντας από τη στιγμή που κάθε άνθρωπος αρχίζει να Τον ακολουθεί και να ακούει το κήρυγμά Του, κατανοώντας ολοένα και περισσότερο την αλήθεια, ως την εκπλήρωση του καθήκοντός του —ο Θεός έχει την καταγραφή της κάθε μιας από τις εικόνες αυτές. Όταν κάποιος κάνει το καθήκον του, όταν έρχεται αντιμέτωπος με όλων των ειδών τις περιστάσεις και τις δοκιμασίες, ποια είναι η στάση του ατόμου; Με ποιον τρόπο εκτελεί; Πώς αισθάνεται μέσα του απέναντι στον Θεό;… Ο Θεός έχει απολογισμό, ένα ιστορικό όλων τούτων. Από την πλευρά σας, ίσως τα θέματα αυτά να σας μπερδεύουν. Ωστόσο, από την πλευρά του Θεού, είναι όλα ξεκάθαρα σαν το κρύσταλλο, και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη σύγχυσης. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά το αποτέλεσμα κάθε ατόμου ξεχωριστά, καθώς και την τύχη και τις μελλοντικές προοπτικές του. Ακόμη περισσότερο, τούτο είναι το σημείο όπου ο Θεός δαπανά όλες τις επίπονες προσπάθειές Του. Ως εκ τούτου, ο Θεός δεν τολμά να το παραμελήσει ούτε κατ’ ελάχιστον, και δεν πρόκειται να ανεχτεί την παραμικρή αμέλεια. Ο Θεός καταγράφει τον απολογισμό της ανθρωπότητας, συντάσσοντας την έκθεση ολόκληρης της πορείας της μαθητείας του ανθρώπου προς τον Θεό, από την αρχή ως το τέλος. Η στάση σου απέναντι στον Θεό κατά το συγκεκριμένο διάστημα, θα καθορίσει τη μοίρα σου. Έτσι δεν είναι; Τώρα, πιστεύετε ότι ο Θεός είναι δίκαιος; Είναι οι πράξεις του Θεού, οι ενδεικνυόμενες; Εξακολουθείτε να έχετε στο μυαλό σας μια διαφορετική εικόνα του Θεού; (Όχι.) Τότε λέτε ότι το αποτέλεσμα του ανθρώπου το καθορίζει ο Θεός ή ο ίδιος ο άνθρωπος; (Ο Θεός.) Ποιος το καθορίζει; (Ο Θεός.) Δεν είστε σίγουροι, έτσι; Αδέλφια από το Χονγκ Κονγκ, μιλήστε —ποιος το καθορίζει; (Το καθορίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι.) Το καθορίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι το αποτέλεσμα των ανθρώπων δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό; Αδέλφια από τη Νότια Κορέα, μιλήστε. (Ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου βάσει όλων των ενεργειών και των πράξεών του, και βάσει του μονοπατιού στο οποίο βαδίζουν.) Πρόκειται για πολύ αντικειμενική απάντηση. Στο σημείο αυτό, υπάρχει ένα γεγονός, για το οποίο πρέπει να σας ενημερώσω όλους: Κατά τη διάρκεια του έργου της σωτηρίας, ο Θεός θέτει για τον άνθρωπο ένα πρότυπο. Το πρότυπο αυτό είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπακούει στον λόγο του Θεού και να βαδίζει στον δρόμο Του. Το συγκεκριμένο πρότυπο χρησιμοποιείται για το ζύγισμα του αποτελέσματος του ανθρώπου. Αν πράττεις σύμφωνα με το συγκεκριμένο θεϊκό πρότυπο, τότε μπορείς να επιτύχεις ένα καλό αποτέλεσμα· αν δεν το πράττεις, τότε δεν μπορείς να επιτύχεις καλό αποτέλεσμα. Οπότε, ποιος λες ότι καθορίζει το εν λόγω αποτέλεσμα; Δεν το καθορίζει ο Θεός από μόνος Του, αλλά, μάλλον, ο Θεός και ο άνθρωπος μαζί. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Πώς έτσι; Επειδή ο Θεός επιθυμεί να εμπλακεί ενεργά στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους, και να προετοιμάσει έναν όμορφο προορισμό για τον άνθρωπο· ο άνθρωπος είναι ο στόχος του έργου του Θεού, και το αποτέλεσμα, ο εν λόγω προορισμός, είναι αυτό που ο Θεός ετοιμάζει για τον άνθρωπο. Εάν δεν υπήρχε στόχος για το έργο Του, ο Θεός δεν θα χρειαζόταν να το επιτελέσει· αν ο Θεός δεν επιτελούσε το έργο, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε ευκαιρία για σωτηρία. Ο άνθρωπος αποτελεί τον στόχο της σωτηρίας και, παρόλο που ο άνθρωπος είναι η παθητική πλευρά της διαδικασίας, η στάση της πλευράς αυτής καθορίζει το εάν ο Θεός θα είναι επιτυχής στο έργο Του να σώσει την ανθρωπότητα. Χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, δεν θα γνώριζες το πρότυπο Του, και δεν θα είχες κανέναν στόχο. Εάν έχεις το πρότυπο, τον στόχο και, παρ’ όλα αυτά, δεν συνεργάζεσαι, δεν το κάνεις πράξη, δεν πληρώνεις το τίμημα, ούτε και τότε θα επιτύχεις το αποτέλεσμα αυτό. Γι’ αυτόν τον λόγο, λέω ότι το αποτέλεσμα κάποιου είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τον Θεό και είναι αδύνατον, επίσης, να διαχωριστεί από τον άνθρωπο. Τώρα πια γνωρίζετε ποιος καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 15

Οι άνθρωποι τείνουν να ορίζουν τον Θεό βάσει της εμπειρίας

Έχετε παρατηρήσει κάτι, κάθε φορά που επικοινωνείτε το θέμα της γνώσης του Θεού; Μήπως παρατηρήσατε ότι η παρούσα στάση του Θεού έχει υποστεί μεταβολή; Η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα είναι αμετάβλητη; Ο Θεός θα συνεχίσει να υπομένει έτσι, εκτείνοντας επ’ αόριστον όλη την αγάπη και το έλεός Του στον άνθρωπο; Το ζήτημα αυτό περιλαμβάνει επίσης την ουσία του Θεού. […] Μόλις οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι ο Θεός αγαπά το ανθρώπινο γένος, ορίζουν τον Θεό ως σύμβολο της αγάπης: Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άνθρωποι, το πώς συμπεριφέρονται, το πώς μεταχειρίζονται τον Θεό και το πόσο ανυπάκουοι είναι, τίποτα δεν έχει σημασία, επειδή ο Θεός έχει αγάπη, και η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και άμετρη. Ο Θεός διαθέτει αγάπη, οπότε μπορεί να είναι ανεκτικός με τους ανθρώπους· ο Θεός διαθέτει αγάπη, άρα μπορεί να είναι ελεήμων προς τους ανθρώπους, ελεήμων προς την ανωριμότητά τους, ελεήμων προς την άγνοιά τους και ελεήμων προς την ανυπακοή τους. Έτσι έχουν τα πράγματα; Διότι μερικοί άνθρωποι, έχοντας βιώσει την υπομονή του Θεού μία, ή και κάποιες φορές, την αντιμετωπίζουν ως κεφάλαιο στην προσωπική κατανόησή τους για Εκείνον, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα είναι για πάντα υπομονετικός και ελεήμων προς αυτούς, και, κατά τη διάρκεια της η ζωή τους, θα θεωρούν την υπομονή του Θεού ως το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο τους αντιμετωπίζει. Υπάρχουν επίσης εκείνοι οι άνθρωποι που, έχοντας βιώσει μια φορά την ανεκτικότητα του Θεού, ορίζουν για πάντα τον Θεό ως ανεκτικότητα, και η ανεκτικότητα αυτή είναι απεριόριστη, απόλυτη, ακόμα και χωρίς αρχές. Είναι σωστές αυτές οι πεποιθήσεις; Κάθε φορά που τίθενται προς συζήτηση η ουσία ή η διάθεση του Θεού, φαίνεστε μπερδεμένοι. Το να σας βλέπω έτσι, Μου προκαλεί μεγάλο άγχος. Έχετε ακούσει πολλή αλήθεια σχετικά με την ουσία του Θεού· έχετε ακούσει επίσης πολλά θέματα σχετικά με τη διάθεση του Θεού. Ωστόσο, στο μυαλό σας, τα εν λόγω ζητήματα, καθώς και η αλήθεια αυτών των πτυχών, είναι απλώς μνήμες βασισμένες στη θεωρία και τα γραπτά. Κανείς από εσάς δεν είναι ικανός να βιώσει ποια ακριβώς είναι η διάθεση του Θεού στην πραγματική σας ζωή, ούτε και μπορείτε να κατανοήσετε τι ακριβώς σημαίνει «διάθεση του Θεού». Ως εκ τούτου, είστε όλοι μπερδεμένοι ως προς τις πεποιθήσεις σας, η πίστη σας είναι τυφλή, μέχρι του σημείου να κρατάτε ασεβή στάση απέναντι στον Θεό, να Τον αποκρούετε. Πού σας οδηγεί η συγκεκριμένη στάση απέναντι στον Θεό; Στο να βγάζετε συνεχώς συμπεράσματα για τον Θεό. Μόλις αποκτάτε λίγη γνώση, νοιώθετε πολύ ικανοποιημένοι, νοιώθετε σαν να έχετε αποκτήσει την ολότητα του Θεού. Εν συνεχεία, καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι έτσι είναι ο Θεός, στερώντας Του την ελευθερία κινήσεων. Και όποτε ο Θεός πράττει κάτι καινούριο, απλά δεν παραδέχεστε ότι είναι ο Θεός. Μια μέρα, όταν ο Θεός πει: «Έπαψα να αγαπώ τον άνθρωπο· δεν του εκτείνω πια έλεος· δεν έχω πια άλλη ανεκτικότητα ή υπομονή προς αυτόν· είμαι γεμάτος ακραία απέχθεια και αντιπάθεια προς εκείνον», οι άνθρωποι θα συγκρουστούν με τη δήλωση αυτή από το βάθος της καρδιάς τους. Μερικοί από αυτούς θα πουν κιόλας: «Δεν είσαι πια ο Θεός μου· δεν είσαι πλέον ο Θεός που θέλω να ακολουθήσω. Αν το λες αυτό, δεν είσαι πλέον κατάλληλος για να είσαι ο Θεός μου, και δεν χρειάζεται να συνεχίσω να Σε ακολουθώ. Εάν δεν μου δίνεις έλεος, αγάπη και ανεκτικότητα, τότε παύω να Σε ακολουθώ. Μόνο αν είσαι επ’ αόριστον ανεκτικός μαζί μου, αν είσαι πάντα υπομονετικός μαζί μου, και μου επιτρέπεις να βλέπω ότι είσαι αγάπη, υπομονή, ανεκτικότητα, μόνο τότε μπορώ να Σε ακολουθήσω, και μόνο τότε μπορώ να έχω εμπιστοσύνη να ακολουθήσω μέχρι το τέλος. Αφού θα έχω την υπομονή και το έλεός Σου, η ανυπακοή και οι παραβάσεις μου μπορούν να συγχωρούνται απεριόριστα, να μου χαρίζονται επ’ αόριστον και μπορώ να αμαρτάνω οποτεδήποτε και οπουδήποτε, να ομολογώ και να συγχωρούμαι οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και να Σε οργίζω οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Κι Εσύ δεν πρέπει να έχεις καθόλου προσωπικές ιδέες ή συμπεράσματα σχετικά με εμένα». Παρόλο που μπορεί να μη σκέφτεσαι το συγκεκριμένο ερώτημα με τέτοιο υποκειμενικό και ενσυνείδητο τρόπο, όποτε θεωρείς τον Θεό εργαλείο για τη συγχώρεση των αμαρτιών σου και αντικείμενο προς χρήση για να αποκτήσεις έναν όμορφο προορισμό, έχεις κιόλας ασυναίσθητα τοποθετήσει τον ζωντανό Θεό απέναντί σου, ως εχθρό σου. Αυτό βλέπω Εγώ. Εσύ μπορεί να λες όσο θέλεις: «Πιστεύω στον Θεό»· «Επιδιώκω την αλήθεια»· «Θέλω να αλλάξω τη διάθεσή μου»· «Θέλω να δραπετεύσω από την επιρροή του σκότους»· «Θέλω να ικανοποιώ τον Θεό»· «Θέλω να υπακούω στον Θεό»· «Θέλω να είμαι πιστός στον Θεό και να εκτελώ σωστά το καθήκον μου»· και ούτω καθεξής. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο ωραία ηχούν όσα λες, ανεξάρτητα από το πόση θεωρία γνωρίζεις και από το πόσο επιβλητική και αξιοπρεπής είναι αυτή η θεωρία, γεγονός είναι ότι, τώρα πλέον, υπάρχουν πολλοί από εσάς που έχουν ήδη μάθει πώς να χρησιμοποιούν τον κανονισμό, το δόγμα, τη θεωρία που κατέχετε, προκειμένου να συνάγουν συμπεράσματα για τον Θεό, τοποθετώντας Τον σε αντιδιαστολή με εσάς, με απόλυτα φυσικό τρόπο. Παρόλο που είσαι αυθεντία στους κανόνες και στα δόγματα, δεν έχεις πραγματικά εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, γι’ αυτό και σου είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσεις τον Θεό, να Τον γνωρίσεις, να Τον κατανοήσεις. Είναι αξιολύπητο!

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 16

Η στάση του Θεού προς όσους δραπετεύουν κατά τη διάρκεια του έργου Του

Το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, θα το βρείτε παντού: Αφού βεβαιώνεται για τον δρόμο του Θεού, για διάφορους λόγους, αναχωρεί σιωπηλά και χωρίς να χαιρετήσει, για να φύγει και να πράξει ό,τι επιθυμεί η καρδιά του. Προς το παρόν, δεν θα υπεισέλθουμε στο γιατί το άτομο αυτό αποχωρεί. Πρώτα, θα ρίξουμε μια ματιά στη στάση του Θεού απέναντι στον συγκεκριμένο άνθρωπο. Είναι πολύ ξεκάθαρη! Από τη στιγμή που το άτομο αυτό φεύγει, στα μάτια του Θεού, η έκταση της πίστης του έχει λήξει. Και δεν την έληξε ο άνθρωπος, αλλά ο Θεός. Το ότι ο άνθρωπος αυτός άφησε τον Θεό, σημαίνει ότι έχει ήδη απορρίψει τον Θεό, ότι ήδη δεν Τον επιθυμεί. Σημαίνει ότι ήδη δεν αποδέχεται τη σωτηρία του Θεού. Αφού το άτομο αυτό δεν θέλει τον Θεό, είναι δυνατόν να εξακολουθεί να το θέλει ο Θεός; Επιπλέον, όταν ο άνθρωπος αυτός έχει αυτή τη στάση, αυτή την άποψη, και είναι αποφασισμένος να εγκαταλείψει τον Θεό, έχει κιόλας επιδεινώσει τη διάθεσή Του. Παρόλο που δεν ήταν έξαλλος από οργή και δεν καταριόταν τον Θεό, παρόλο που δε διατηρούσε φαύλη ή ακραία συμπεριφορά, και παρόλο που ο άνθρωπος αυτός σκέφτεται: Αν έρθει μια μέρα, κατά την οποία θα έχω χορτάσει από εξωτερικές διασκεδάσεις ή θα εξακολουθώ να χρειάζομαι τον Θεό για κάτι, θα επιστρέψω. Ή, αν ο Θεός με καλέσει, θα επανέλθω. Ή λέει: Όταν πληγωθώ, όταν δω ότι ο έξω κόσμος είναι πολύ σκοτεινός και πολύ κακός και δεν θέλω πλέον να πηγαίνω με το ρεύμα, θα επιστρέψω στον Θεό. Παρόλο που ο άνθρωπος αυτός έχει υπολογίσει στο μυαλό του σε ποιο σημείο θα επιστρέψει, αν και αφήνει την πόρτα ανοιχτή για την επιστροφή του, δεν συνειδητοποιεί ότι, ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται και σχεδιάζει, όλο αυτό είναι απλώς ευσεβής πόθος. Το μεγαλύτερο λάθος του είναι ότι δεν γνωρίζει ξεκάθαρα το πώς αισθάνεται ο Θεός όταν εκείνος θέλει να φύγει. Από τη στιγμή που το άτομο αυτό αποφασίζει να φύγει από τον Θεό, ο Θεός το έχει κιόλας εγκαταλείψει ολοκληρωτικά· ο Θεός έχει ήδη καθορίσει μέσα στην καρδιά Του το αποτέλεσμά του. Ποιο αποτέλεσμα είναι αυτό; Ότι αυτό το άτομο ανήκει στους ποντικούς και θα χαθεί μαζί τους. Έτσι, οι άνθρωποι συχνά βλέπουν τέτοιες καταστάσεις: Κάποιος εγκαταλείπει τον Θεό, αλλά δεν λαμβάνει τιμωρία. Ο Θεός λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές Του αρχές. Οι άνθρωποι είναι ικανοί να δουν μερικά πράγματα, και μερικά πράγματα κρατούνται μόνο στην καρδιά του Θεού, έτσι οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν το αποτέλεσμα. Εκείνο που βλέπουν οι άνθρωποι, δεν είναι απαραίτητα η αληθινή πλευρά των πραγμάτων· αλλά η άλλη πλευρά, η πλευρά που δεν βλέπεις —αυτές είναι οι πραγματικές σκέψεις και τα συμπεράσματα της καρδιάς του Θεού.

Οι άνθρωποι που δραπετεύουν κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού, είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν την αληθινή οδό

Γιατί, λοιπόν, ο Θεός μπορεί να δώσει στον άνθρωπο αυτόν μια τόσο σοβαρή τιμωρία; Γιατί ο Θεός είναι τόσο εξοργισμένος απέναντί του; Πρώτα απ’ όλα, γνωρίζουμε ότι η διάθεση του Θεού είναι μεγαλοπρέπεια, είναι οργή. Δεν είναι πρόβατο προς σφαγή· ακόμα περισσότερο, δεν είναι μαριονέτα που ελέγχουν οι άνθρωποι όπως εκείνοι θέλουν. Ούτε και είναι μια χούφτα κενός αέρας που παίρνει διαταγές. Εάν πραγματικά πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει, θα πρέπει να έχεις καρδιά που σέβεται τον Θεό, και θα πρέπει να γνωρίζεις ότι η ουσία του Θεού δεν πρέπει να οργίζεται. Ο εν λόγω θυμός μπορεί να προκληθεί από μια λέξη· ίσως από κάποια σκέψη· ίσως από κάποια φαύλη συμπεριφορά· ίσως από μια ήπια συμπεριφορά, που είναι υποφερτή στα μάτια και την ηθική του ανθρώπου· ή, ίσως, προκαλείται από κάποιο δόγμα, μια θεωρία. Ωστόσο, από τη στιγμή που οργίζεις τον Θεό, η ευκαιρία σου έχει χαθεί και οι τελευταίες ημέρες σου είναι κοντά. Αυτό είναι τρομερό! Αν δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός είναι αδύνατον να υβρισθεί, τότε ίσως δεν φοβάσαι τον Θεό, και ίσως Τον υβρίζεις συνεχώς. Εάν δεν γνωρίζεις πώς να σέβεσαι τον Θεό, τότε είσαι ανίκανος και να Τον σέβεσαι, και δεν θα γνωρίζεις πώς να κάνεις τον εαυτό σου να βαδίσει στην οδό του Θεού —έχοντας φόβο Θεού και αποφεύγοντας το κακό. Μόλις αποκτήσεις επίγνωση, μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο Θεός είναι αδύνατον να υβρισθεί, και τότε θα μάθεις τι σημαίνει να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό.

Το να βαδίζεις στον δρόμο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού, δε σχετίζεται αναγκαστικά με το πόση αλήθεια γνωρίζεις, πόσες δοκιμασίες έχεις βιώσει ή πόσο πολλή πειθαρχία έχεις υποστεί. Αντίθετα, εξαρτάται από τη στάση που έχεις απέναντι στον Θεό μες στην καρδιά σου και από την ουσία που εκφράζεις. Η ουσία των ανθρώπων και οι υποκειμενικές στάσεις τους —τούτες είναι πολύ σημαντικές, είναι το κλειδί. Σχετικά με όσους αποποιήθηκαν και άφησαν τον Θεό, η ποταπή στάση τους απέναντί Του και οι καρδιές τους που περιφρονούν την αλήθεια, έχουν επιδεινώσει τη διάθεσή Του, έτσι, όσον αφορά τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να λάβουν συγχώρεση. Έμαθαν για την ύπαρξη του Θεού, έλαβαν την πληροφορία ότι ο Θεός βρίσκεται κιόλας εδώ, έχουν, μάλιστα, βιώσει ακόμη και το νέο έργο Του. Η αναχώρησή τους δεν αποτελεί περίπτωση παραπλάνησης, ούτε είναι μπερδεμένοι ως προς αυτήν. Ακόμη λιγότερο, πρόκειται για περίπτωση εξαναγκασμού. Έχουν, μάλλον, συνειδητά και με καθαρό μυαλό, επιλέξει να εγκαταλείψουν τον Θεό. Η αναχώρησή τους δε σημαίνει ότι έχασαν τον δρόμο τους· ούτε ότι απορρίφθηκαν. Επομένως, στα μάτια του Θεού, δεν είναι το απολωλός πρόβατο, πόσο μάλλον ο άσωτος υιός που έχασε τον δρόμο του. Έφυγαν ατιμώρητα, και μια τέτοια κατάσταση, μια τέτοια περίσταση, επιδεινώνει τη διάθεση του Θεού και, εξαιτίας της επιδείνωσης αυτής, Εκείνος τους δίνει ένα απελπιστικό αποτέλεσμα. Δεν είναι τρομακτικό το εν λόγω αποτέλεσμα; Άρα, εάν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, μπορεί να Τον υβρίσουν. Δεν είναι λίγο αυτό! Αν κάποιος δεν λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν τη στάση του Θεού, και εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο Θεός προσβλέπει στην επιστροφή του —επειδή είναι ένα από τα απολωλότα πρόβατά Του και ο Θεός τον περιμένει ακόμα να αλλάξει γνώμη— τότε ο άνθρωπος αυτός δεν βρίσκεται μακριά από την ημέρα της τιμωρίας του. Ο Θεός δεν θα αρνηθεί απλώς να τον δεχτεί. Τούτη είναι η δεύτερη φορά που επιδεινώνει τη διάθεσή Του· και αυτό είναι ακόμα πιο φοβερό ζήτημα! Η ασεβής στάση του συγκεκριμένου ατόμου έχει ήδη προσβάλει το διοικητικό διάταγμα του Θεού. Άραγε ο Θεός θα τον δεχτεί και πάλι; Μέσα στην καρδιά Του, οι αρχές του Θεού σχετικά με το ζήτημα αυτό είναι ότι εάν κάποιος έχει αποκτήσει βεβαιότητα αναφορικά με το ποια είναι η αληθινή οδός, κι όμως μπορεί ακόμα συνειδητά και με καθαρό μυαλό να απορρίπτει τον Θεό και να φεύγει από Αυτόν, τότε Εκείνος θα αποκλείσει τον δρόμο ενός τέτοιου ανθρώπου προς τη σωτηρία και, γι’ αυτόν τον άνθρωπο, η πύλη της βασιλείας θα είναι από εκεί και πέρα κλειστή. Όταν το πρόσωπο αυτό χτυπήσει και πάλι την πόρτα, ο Θεός δεν πρόκειται να του την ανοίξει ξανά. Το άτομο αυτό θα αποκλειστεί για πάντα. Ίσως μερικοί από εσάς να έχουν διαβάσει στη Βίβλο την ιστορία του Μωυσή. Αφού ο Μωυσής χρίσθηκε από τον Θεό, οι 250 ηγέτες εξέφρασαν την ανυπακοή τους στον Μωυσή εξαιτίας των ενεργειών του και για διάφορους άλλους λόγους. Ποιον αρνήθηκαν να υπακούσουν; Όχι, βέβαια, τον Μωυσή. Αρνήθηκαν να υπακούσουν στις διευθετήσεις του Θεού· αρνήθηκαν να υπακούσουν στο έργο του Θεού ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα. Είπαν τα εξής: «Αρκεί εις εσάς, διότι πάσα η συναγωγή, πάντες είναι άγιοι και ο Ιεχωβά είναι μεταξύ αυτών […]» Στα μάτια του ανθρώπου, έχουν οι λέξεις αυτές καμιά σοβαρότητα; Καμία απολύτως! Τουλάχιστον η κυριολεκτική έννοια των λέξεων δεν είναι σοβαρή. Από νομική άποψη, δεν παραβιάζουν τους νόμους, διότι, επιφανειακά, δεν είναι εχθρική γλώσσα ή λεξιλόγιο, πολύ λιγότερο δε, έχουν κάποιο βλάσφημο νόημα. Το μόνο που υπάρχει, είναι μια κοινή πρόταση και τίποτα περισσότερο. Γιατί, ωστόσο, τα συγκεκριμένα λόγια μπορούν να πυροδοτήσουν τέτοια οργή εκ μέρους του Θεού; Επειδή δεν απευθύνονται στους ανθρώπους, αλλά στον Θεό. Η στάση και διάθεση που εκφράζουν είναι ακριβώς αυτό που επιδεινώνει τη διάθεση του Θεού, και υβρίζουν τη διάθεση του Θεού, η οποία δεν πρέπει να υβρίζεται. Όλοι γνωρίζουμε ποιο ήταν το αποτέλεσμα τους στο τέλος. Σχετικά με αυτούς που εγκατέλειψαν τον Θεό, ποια είναι η άποψή τους; Ποια είναι η στάση τους; Και γιατί η άποψη και η στάση τους οδηγούν τον Θεό να τους αντιμετωπίσει με τέτοιον τρόπο; Ο λόγος είναι ότι γνωρίζουν σαφώς ότι είναι ο Θεός, κι όμως εξακολουθούν να επιλέγουν να Τον προδώσουν. Γι’ αυτό απογυμνώνονται εντελώς από την ευκαιρία τους για σωτηρία. Όπως λέει η Αγία Γραφή: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών». Το ξεκαθαρίσατε, τώρα, το ζήτημα;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 17

Η μοίρα του ανθρώπου αποφασίζεται από τη στάση του προς τον Θεό

Ο Θεός είναι ένας ζωντανός Θεός και, όπως οι άνθρωποι συμπεριφέρονται διαφορετικά σε διαφορετικές καταστάσεις, έτσι διαφέρει και η στάση Του απέναντι στις εν λόγω συμπεριφορές, καθώς δεν είναι ούτε μαριονέτα, ούτε μια χούφτα κενός αέρας. Η γνωριμία της στάσης του Θεού είναι μια άξια επιδίωξη για την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ότι, μέσα από τη γνώση της στάσης του Θεού, μπορούν να γνωρίσουν τη διάθεσή Του και να κατανοήσουν σιγά-σιγά την καρδιά Του. Όταν φτάσεις να κατανοείς σιγά-σιγά την καρδιά του Θεού, δεν θα αισθάνεσαι ότι ο σεβασμός προς τον Θεό και η αποφυγή του κακού είναι κάτι δύσκολο να εκπληρωθεί. Επιπλέον, όταν κατανοείς τον Θεό, δεν μπορείς να βγάζεις συμπεράσματα για Αυτόν. Όταν σταματήσεις να καταλήγεις σε συμπεράσματα για τον Θεό, δεν θα μπορείς να Τον υβρίσεις και, ασυναίσθητα, ο Θεός θα σε καθοδηγήσει να Τον γνωρίσεις και, από εκείνη τη στιγμή και μετά, θα σέβεσαι τον Θεό στην καρδιά σου. Θα πάψεις να ορίζεις τον Θεό χρησιμοποιώντας τα δόγματα, τα γράμματα και τις θεωρίες στις οποίες είσαι αυθεντία. Αντίθετα, γυρεύοντας πάντα τις προθέσεις του Θεού σε όλα τα πράγματα, ασυνείδητα, θα καταστείς άτομο που επιθυμεί ο Θεός.

Το ανθρώπινο γένος δεν μπορεί να δει ούτε να αγγίξει το έργο του Θεού, αλλά όσον αφορά τον Θεό, οι ενέργειες του κάθε ανθρώπου, καθώς και η στάση τους απέναντί Του, δεν είναι απλώς αντιληπτές, αλλά και ορατές από τον Θεό. Τούτο είναι κάτι που όλοι πρέπει να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν ξεκάθαρα. Εσύ μπορεί να αναρωτιέσαι συνέχεια: «Γνωρίζει, άραγε, ο Θεός τι πράττω; Γνωρίζει ο Θεός τι σκέφτομαι ακριβώς αυτή τη στιγμή; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι». Αν υιοθετήσεις τη συγκεκριμένη άποψη, ακολουθώντας και πιστεύοντας στον Θεό, αλλά αμφιβάλλοντας για το έργο και την ύπαρξή Του, αργά ή γρήγορα, θα έρθει μια μέρα που θα Τον οργίσεις, γιατί ταλαντεύεσαι κιόλας στο χείλος ενός επικίνδυνου γκρεμού. Έχω δει ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ακόμα δεν έχουν κερδίσει την πραγματικότητα της αλήθειας, ούτε καν καταλαβαίνουν το θέλημα του Θεού. Η ζωή και το ανάστημά τους δεν σημειώνουν πρόοδο, εμμένοντας μόνο στο πιο ρηχό δόγμα. Τούτο συμβαίνει, επειδή οι εν λόγω άνθρωποι δεν έχουν θεωρήσει ποτέ τον λόγο του Θεού ως την ίδια τους τη ζωή, και ποτέ δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την ύπαρξή Του, ούτε και την έχουν αποδεχτεί. Μήπως πιστεύεις ότι ο Θεός βλέπει τέτοιους ανθρώπους και γεμίζει από αγαλλίαση; Ότι Του χαρίζουν παρηγοριά; Στην περίπτωση αυτή, εκείνο που αποφασίζει τη μοίρα των ανθρώπων, είναι η μέθοδος της πίστης τους στον Θεό. Αναφορικά με το πώς οι άνθρωποι αναζητούν και πώς οι άνθρωποι προσεγγίζουν τον Θεό, η στάση των ανθρώπων είναι μείζονος σημασίας. Μην παραμελείς τον Θεό, λες και είναι ένα μάτσο κενός αέρας που τριγυρνά στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Πάντα να σκέφτεσαι ότι ο Θεός της πίστης σου είναι ζωντανός Θεός, πραγματικός Θεός. Δεν κάθεται ψηλά, στον τρίτο ουρανό, χωρίς να κάνει τίποτα. Αντίθετα, ψάχνει συνεχώς τις καρδιές όλων, παρακολουθώντας τι κάνεις, ως και την πιο μικρή λέξη και την πιο μικρή πράξη σου, παρακολουθώντας πώς συμπεριφέρεσαι και ποια είναι η στάση σου απέναντί Του. Είτε είσαι πρόθυμος να δώσεις τον εαυτό σου στον Θεό είτε όχι, όλη σου η συμπεριφορά και οι εσώτερες σκέψεις και ιδέες σου είναι ενώπιον του Θεού, και παρακολουθούνται από Εκείνον. Η άποψη του Θεού για εσένα, καθώς και η στάση Του απέναντί σου αλλάζουν διαρκώς, ανάλογα με τη συμπεριφορά, τις πράξεις, αλλά και ανάλογα με τη στάση σου απέναντί Του. Θα ήθελα να προσφέρω μερικές συμβουλές σε κάποιους ανθρώπους: Μη βάζετε τον εαυτό σας σαν βρέφη στα χέρια του Θεού, λες και Εκείνος έπρεπε να σε υπεραγαπά, λες και δεν θα μπορούσε ποτέ να σε αφήσει και λες και η στάση Του απέναντί σου είναι σταθερή και δεν θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει, και σας συμβουλεύω να πάψετε να ονειρεύεστε! Ο Θεός είναι δίκαιος ως προς τη μεταχείρισή Του για κάθε άνθρωπο. Προσεγγίζει το έργο της κατάκτησης και σωτηρίας της ανθρωπότητας με σοβαρότητα. Τούτη είναι η διαχείρισή Του. Αντιμετωπίζει το κάθε άτομο σοβαρά, όχι σαν κατοικίδιο με το οποίο παίζει. Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο δεν είναι περιποιητική ούτε τυφλή· το έλεος και η ανεκτικότητά Του απέναντι στην ανθρωπότητα δεν είναι επιεική ούτε απρόσεκτα. Αντιθέτως, η αγάπη του Θεού για το ανθρώπινο γένος σημαίνει αγάπη, ευσπλαχνία και σεβασμός για τη ζωή· το έλεος και η ανεκτικότητά Του εκφράζουν τις προσδοκίες Του για τον άνθρωπο· το έλεός και η ανεκτικότητά Του είναι αυτά που χρειάζεται η ανθρωπότητα για να επιβιώσει. Ο Θεός είναι ζωντανός, και ο Θεός πράγματι υπάρχει· η στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα έχει αρχές, δεν είναι καθόλου δογματικός κανόνας, και μπορεί να μεταβληθεί. Το θέλημά Του για το ανθρώπινο γένος σταδιακά αλλάζει και μετασχηματίζεται ανάλογα με τον χρόνο, την περίσταση και τη στάση του κάθε ανθρώπου. Επομένως, θα πρέπει να γνωρίζεις, με απόλυτη σαφήνεια, μέσα στην καρδιά σου ότι η ουσία του Θεού είναι αμετάβλητη και ότι η διάθεσή Του θα εκφραστεί σε διαφορετικούς χρόνους και διαφορετικά πλαίσια. Εσύ μπορεί να μην πιστεύεις ότι πρόκειται για σοβαρό ζήτημα, και χρησιμοποιείς τις προσωπικές σου αντιλήψεις για να φανταστείς πώς πρέπει να πράττει ο Θεός. Αλλά υπάρχουν στιγμές που ισχύει το απόλυτο αντίθετο της άποψής σου και, χρησιμοποιώντας τις προσωπικές σου αντιλήψεις για να προσπαθήσεις να κρίνεις τον Θεό, Τον έχεις κιόλας οργίσει. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν λειτουργεί όπως εσύ νομίζεις, και ο Θεός δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το ζήτημα όπως εσύ πιστεύεις ότι θα το αντιμετωπίσει. Και έτσι, σου υπενθυμίζω να είσαι προσεκτικός και συνετός όταν προσεγγίζεις το οτιδήποτε γύρω σου, και να μάθεις να ακολουθείς την αρχή του βαδίσματος στον δρόμο του Θεού στα πάντα —σεβόμενος τον Θεό και αποφεύγοντας το κακό. Πρέπει να αναπτύξεις μια σταθερή κατανόηση ως προς τα ζητήματα του θελήματος και της στάσης του Θεού· βρες διαφωτισμένους ανθρώπους για να σου το επικοινωνήσουν και αναζήτησε με ζέση. Μη θεωρείς τον Θεό της πίστης σου ως μαριονέτα —κρίνοντας αυθαίρετα, καταλήγοντας σε αυθαίρετα συμπεράσματα, μη συμπεριφερόμενος στον Θεό με τον σεβασμό που Του αξίζει. Κατά τη διαδικασία της σωτηρίας του Θεού, όταν Εκείνος καθορίζει το αποτέλεσμά σου, ανεξάρτητα από το αν σου χαρίσει έλεος ή ανεκτικότητα ή κρίση και παίδεμα, η στάση Του απέναντί σου δεν είναι παγιωμένη. Εξαρτάται από τη στάση σου απέναντι στον Θεό και την κατανόησή σου για Αυτόν. Μην επιτρέψεις σε μια περαστική πτυχή της γνώσης ή κατανόησής σου για τον Θεό, να Τον καθορίσει για πάντα. Μην πιστεύετε σε έναν νεκρό Θεό· πιστέψτε σε έναν ζωντανό. Να το θυμάστε! Αν και συζήτησα κάποιες αλήθειες εδώ, αλήθειες που έπρεπε να ακούσετε, υπό το φως της παρούσας κατάστασής σας και του παρόντος αναστήματός σας, δεν πρόκειται να απαιτήσω περισσότερα, για να μην υπονομεύσω τον ενθουσιασμό σας. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γεμίσει τις καρδιές σας με υπερβολική θλίψη, και να σας κάνει να νοιώσετε υπερβολικά μεγάλη απογοήτευση απέναντι στον Θεό. Αντ’ αυτού, ελπίζω να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε την αγάπη για τον Θεό στις καρδιές σας, και να χρησιμοποιήσετε μια στάση που σέβεται τον Θεό, όταν βαδίζετε στο μονοπάτι μπροστά. Μην μπερδεύεστε στο ζήτημα του πώς να αντιμετωπίζετε την πίστη στον Θεό. Αντιμετωπίστε το ως ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που υπάρχουν. Βάλτε το στην καρδιά σας, κάντε το πράξη, συνδέστε το με την πραγματική ζωή —μην είστε απλά τυπικοί. Διότι πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου, και είναι αυτό που θα καθορίσει το πεπρωμένο σου. Μη το αντιμετωπίζετε σαν αστείο, σαν παιδικό παιχνίδι! Έχοντας μοιραστεί μαζί σας τα λόγια αυτά σήμερα, αναρωτιέμαι ποια υπήρξε η σοδειά της κατανόησης στο μυαλό σας. Υπάρχουν πράγματα που θέλετε να ρωτήσετε πάνω σε αυτά που είπα εδώ σήμερα;

Παρόλο που τα συγκεκριμένα θέματα είναι κάπως καινούρια και λίγο απομακρυσμένα από τις απόψεις σας και από αυτά που συνήθως επιδιώκετε και προσέχετε, νομίζω ότι, μετά την επικοινωνία τους για μια χρονική περίοδο, θα αναπτύξετε μια κοινή κατανόηση για όλα όσα είπα εδώ. Δεδομένου ότι πρόκειται για νέα θέματα, θέματα που δεν έχετε εξετάσει ποτέ πριν, ελπίζω ότι δεν θα σας βαρύνουν περισσότερο. Δεν τα λέω αυτά σήμερα για να σας φοβίσω, ούτε προσπαθώ να έρθω αντιμέτωπος με εσάς· στόχος Μου είναι, μάλλον, να σας βοηθήσω να καταλάβετε την αλήθεια του πράγματος. Εξάλλου, υπάρχει απόσταση μεταξύ ανθρωπότητας και Θεού: Αν και ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό, δεν Τον κατανόησε ποτέ· ποτέ δεν γνώρισε τη στάση Του. Ούτε και ήταν ποτέ ενθουσιώδης ως προς το ενδιαφέρον του για τη στάση του Θεού. Αντίθετα, πιστεύει τυφλά, προχωρά στα τυφλά, και υπήρξε πάντοτε απρόσεκτος στη γνώση και κατανόησή του για τον Θεό. Έτσι, νιώθω υποχρεωμένος να σας ξεκαθαρίσω τα θέματα αυτά, και να σας βοηθήσω να καταλάβετε τι Θεός είναι ο Θεός στον οποίον πιστεύετε· τι σκέφτεται· ποια είναι η στάση Του στη μεταχείριση διαφορετικών ειδών ανθρώπων· πόσο απέχετε από την εκπλήρωση των απαιτήσεών Του· και τη διαφορά μεταξύ των δικών σας ενεργειών και του προτύπου που απαιτεί. Στόχος τού να γνωρίζετε τούτο, είναι να δώσω ένα μέτρο σύγκρισης στις καρδιές σας, με το οποίο να υπολογίζετε και να ξέρετε σε ποια συγκομιδή έχει οδηγήσει ο δρόμος στον οποίο βαδίζετε, τι δεν έχετε αποκτήσει στον δρόμο αυτόν, και σε ποιες περιοχές απλά δεν συμμετείχατε. Όταν επικοινωνείτε μεταξύ σας, συνήθως μιλάτε για θέματα τετριμμένα· το πεδίο είναι στενό και το περιεχόμενο, πολύ ρηχό. Υπάρχει μια απόσταση, ένα χάσμα, ανάμεσα σε όσα συζητάτε και στις προθέσεις του Θεού, ανάμεσα στις συζητήσεις σας και στο πεδίο και το πρότυπο των απαιτήσεων του Θεού. Αν συνεχίσετε έτσι, με την πάροδο του χρόνου, θα παρεκκλίνετε περαιτέρω από τον δρόμο του Θεού. Απλά παίρνετε υπάρχοντα λόγια από τον Θεό, και τα μετατρέπετε σε αντικείμενα λατρείας, σε τελετουργίες και κανονισμούς. Αυτό είναι όλο! Στην πραγματικότητα, ο Θεός απλά δεν έχει θέση στις καρδιές σας, και ο Θεός δεν έχει αποκτήσει ποτέ τις καρδιές σας. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η γνώση του Θεού είναι πολύ δύσκολη —και αυτή είναι η αλήθεια. Είναι όντως δύσκολη! Αν οι άνθρωποι καλούνται να κάνουν το καθήκον τους και να υλοποιούν τα πράγματα επιφανειακά, εάν τους ζητηθεί να εργαστούν σκληρά, τότε οι άνθρωποι θα σκεφτούν ότι η πίστη στον Θεό είναι πανεύκολη, επειδή όλα τούτα εμπίπτουν στο πεδίο των ικανοτήτων του ανθρώπου. Ωστόσο, τη στιγμή που το θέμα μετατοπίζεται προς τις περιοχές των προθέσεων του Θεού και τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ πιο δύσκολα για όλους. Τούτο συμβαίνει, επειδή αυτό συνεπάγεται την κατανόηση της αλήθειας από τους ανθρώπους και την είσοδό τους στην πραγματικότητα· φυσικά και υπάρχει βαθμός δυσκολίας! Αλλά αφού περάσεις από την πρώτη πόρτα, αφού αρχίσεις να εισέρχεσαι σε αυτήν, σταδιακά γίνεται όλο και πιο εύκολο.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 18

Το σημείο εκκίνησης για τον σεβασμό προς τον Θεό είναι να τον μεταχειρίζεστε σαν Θεό

Κάποιος μόλις έθεσε μια ερώτηση: Πώς γίνεται να γνωρίζουμε περισσότερα για τον Θεό από ό,τι ο Ιώβ, αλλά ακόμα να μην μπορούμε να Τον σεβόμαστε; Το ζήτημα αυτό το θίξαμε λίγο πριν, σωστά; Στην πραγματικότητα, η ουσία αυτού του ζητήματος έχει επίσης συζητηθεί προηγουμένως, ότι, δηλαδή, παρόλο που ο Ιώβ δεν γνώριζε τότε τον Θεό, Τον αντιμετώπιζε σαν Θεό, και Τον θεωρούσε Κύριο όλων των πραγμάτων στον ουρανό και στη γη. Ο Ιώβ δεν θεωρούσε τον Θεό εχθρό. Αντίθετα, Τον λάτρευε ως τον Δημιουργό των πάντων. Γιατί οι άνθρωποι σήμερα αντιστέκονται τόσο πολύ στον Θεό; Γιατί δεν μπορούν να σεβαστούν τον Θεό; Ένας λόγος είναι ότι ο Σατανάς τους έχει διαφθείρει εις βάθος. Με τη σατανική φύση τους βαθιά ριζωμένη, οι άνθρωποι καθίστανται εχθροί του Θεού. Έτσι, αν και πιστεύουν στον Θεό και Τον αναγνωρίζουν, μπορούν ακόμα να Του αντιστέκονται και να τοποθετούνται απέναντί Του. Τούτο το καθορίζει η ανθρώπινη φύση. Ο άλλος λόγος είναι ότι, αν και οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, απλά δεν τον αντιμετωπίζουν ως Θεό. Αντίθετα, πιστεύουν ότι ο Θεός βρίσκεται σε αντιπαλότητα με τον άνθρωπο, θεωρώντας Τον εχθρό του ανθρώπου, και είναι ασυμβίβαστοι με τον Θεό. Είναι τόσο απλό. Το ζήτημα αυτό αναφέρθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης συνεδρίας —έτσι δεν είναι; Σκεφτείτε το: Αυτός είναι ο λόγος; Αν και έχεις κάποια μικρή γνώση του Θεού, σε τι ακριβώς συνίσταται η γνώση αυτή; Μήπως είναι αυτό για το οποίο μιλούν όλοι; Δεν είναι αυτό που σου είπε ο Θεός; Εσύ γνωρίζεις μόνο τις θεωρητικές και δογματικές πτυχές· έχεις βιώσει ποτέ την πραγματική πλευρά του Θεού; Έχεις υποκειμενική γνώση; Διαθέτεις πρακτική γνώση και εμπειρία; Εάν ο Θεός δεν σου το είχε πει, εσύ θα μπορούσες να το γνωρίζεις; Η γνώση σου για τη θεωρία, δεν αντιπροσωπεύει πραγματική γνώση. Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το πόσα γνωρίζεις και πώς έφτασες να τα γνωρίζεις, πριν από την επίτευξη μιας πραγματικής κατανόησης του Θεού, ο Θεός είναι εχθρός σου και, προτού αντιμετωπίσεις στ’ αλήθεια τον Θεό ως τέτοιον, Εκείνος είναι σε αντιπαλότητα μαζί σου, διότι αποτελείς ενσάρκωση του Σατανά.

Όταν βρίσκεσαι μαζί με τον Χριστό, ίσως να Του σερβίρεις τρία γεύματα την ημέρα, να Του πηγαίνεις τσάι, να φροντίζεις για τις ανάγκες της ζωής Του, αντιμετωπίζοντάς Τον φαινομενικά ως Θεό. Όποτε συμβαίνει κάτι, οι απόψεις των ανθρώπων είναι πάντοτε αντίθετες με εκείνες του Θεού. Πάντα αποτυγχάνουν να κατανοήσουν την άποψη του Θεού, να την αποδεχτούν. Αν και οι άνθρωποι μπορεί να τα πηγαίνουν καλά με τον Θεό επιφανειακά, τούτο δε σημαίνει ότι είναι συμβατοί με Αυτόν. Μόλις συμβεί κάτι, αναδύεται η αλήθεια της ανυπακοής του ανθρώπου, επιβεβαιώνοντας την εχθρότητα που υπάρχει ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό. Η εχθρότητα αυτή δεν είναι εναντίωση του Θεού στον άνθρωπο· δεν είναι ο Θεός που θέλει να είναι εχθρικός προς τον άνθρωπο, ούτε είναι ο Θεός που θέτει τον άνθρωπο στο αντίπαλο στρατόπεδο, αντιμετωπίζοντάς τον ως αντίπαλο. Πρόκειται, μάλλον, για την ουσία εναντίωσης προς τον Θεό, που ενεδρεύει πίσω από την υποκειμενική βούληση και το υποσυνείδητο του ανθρώπου. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος θεωρεί όλα όσα προέρχονται από τον Θεό ως αντικείμενο της έρευνάς του, η ανταπόκρισή του σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό και σε ό,τι Τον αφορά είναι, πάνω απ’ όλα, εικασία, αμφιβολία και, στη συνέχεια, γρήγορη υιοθέτηση μιας στάσης που αντιμάχεται τον Θεό, και Του εναντιώνεται. Μετά από αυτό, ο άνθρωπος παίρνει τις παθητικές αυτές διαθέσεις και φιλονικεί με τον Θεό ή Τον αμφισβητεί, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να αμφιβάλλει για το κατά πόσον ο συγκεκριμένος Θεός αξίζει να ακολουθείται από αυτόν. Παρά το γεγονός ότι ο ορθολογισμός του ανθρώπου τού λέει ότι δεν πρέπει να προχωρήσει, εκείνος θα επιλέξει και πάλι να το πράξει παρά τον ίδιο του τον εαυτό, έτσι ώστε να προχωρήσει χωρίς δισταγμό μέχρι το τέλος. Για παράδειγμα, ποια είναι η πρώτη αντίδραση κάποιων ανθρώπων όταν ακούν φήμες ή διαβολές για τον Θεό; Η πρώτη τους αντίδραση είναι: Δεν ξέρω αν η φήμη αυτή αληθεύει ή κατά πόσο είναι υπαρκτή, έτσι θα περιμένω να δω. Εν συνεχεία, αρχίζουν να σκέπτονται: Είναι αδύνατον να το επιβεβαιώσω· λες να είναι υπαρκτή; Αυτή η φήμη αληθεύει ή όχι; Αν και ο άνθρωπος αυτός δεν το δείχνει, η καρδιά του έχει κιόλας αρχίσει να αμφιβάλλει, έχει αρχίσει κιόλας να αρνείται τον Θεό. Ποια είναι η ουσία της συγκεκριμένης στάσης, της συγκεκριμένης άποψης; Δεν είναι προδοσία; Προτού βρεθεί αντιμέτωπος με το θέμα, δεν μπορείς να δεις ποια είναι η άποψη του ατόμου αυτού —μοιάζει να μην αντιμάχεται τον Θεό, να μην Τον θεωρεί εχθρό. Ωστόσο, μόλις έρθει αντιμέτωπος με αυτό, θα σταθεί αμέσως στο πλευρό του Σατανά και θα εναντιωθεί στον Θεό. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι άνθρωπος και Θεός βρίσκονται σε αντίθετα στρατόπεδα! Δεν είναι ότι ο Θεός θεωρεί τον άνθρωπο εχθρό, αλλά ότι η ίδια η ουσία του ανθρώπου είναι εχθρική απέναντι στον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσον καιρό ακολουθεί κάποιος τον Θεό, και πόσο ακριβά πληρώνει· ανεξάρτητα από το ότι εξυμνεί τον Θεό, από το ότι συγκρατεί τον εαυτό του για να μην Του αντιστέκεται, ανεξάρτητα ακόμη και από το ότι προτρέπει τον εαυτό του να Τον αγαπά, ποτέ δεν πρόκειται να καταφέρει να συμπεριφερθεί στον Θεό ως Θεό. Η ουσία του ανθρώπου δεν το καθορίζει αυτό; Αν Του συμπεριφέρεσαι ως Θεό, αν στ’ αλήθεια πιστεύεις ότι είναι Θεός, μπορείς, μετά, να έχεις οποιαδήποτε αμφιβολία για Αυτόν; Είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα ερωτηματικά σχετικά με Εκείνον στην καρδιά σου; Όχι. Οι τάσεις αυτού του κόσμου είναι τόσο κακές, και το ίδιο κακή είναι και αυτή η ανθρώπινη φυλή· πώς γίνεται να μην έχεις καμία αντίληψη ως προς αυτές; Εσύ ο ίδιος είσαι τόσο μοχθηρός, οπότε πώς γίνεται, λοιπόν, να μην έχεις καμία αντίληψη ως προς αυτό; Κι όμως, λίγες μόνο φήμες, μερικές διαβολές αρκούν, για να παράγουν τέτοιες μεγάλες αντιλήψεις για τον Θεό, να παράγουν τόσο πολλές ιδέες, πράγμα που δείχνει πόσο ανώριμο είναι το ανάστημά σου! Το «ζουζούνισμα» από μερικά κουνούπια, και λίγες αηδιαστικές μύγες —αυτό μόνο χρειάζεται για να εξαπατηθείς; Τι άτομο είναι αυτό; Γνωρίζεις, μήπως, τι σκέφτεται ο Θεός για το είδος αυτό του ανθρώπου; Στην πραγματικότητα, η στάση του Θεού, ως προς τον χειρισμό των συγκεκριμένων ανθρώπων, είναι πολύ ξεκάθαρη. Ο χειρισμός του Θεού προς αυτούς είναι αποκλειστικά και μόνο η αδιαφορία —η στάση Του είναι να μην τους δίνει απολύτως καμία σημασία, και να μην παίρνει στα σοβαρά τους αδαείς αυτούς ανθρώπους. Γιατί αυτό; Διότι ποτέ δεν σχεδίασε στην καρδιά Του να αποκτήσει τους συγκεκριμένους ανθρώπους, που βάλθηκαν να είναι εχθρικοί απέναντί Του ως το τέλος, και που ποτέ δεν σχεδίαζαν να αναζητήσουν τον δρόμο της σύμπνοιας με Αυτόν. Τα λόγια που ξεστόμισα, ίσως να πλήγωσαν μερικούς ανθρώπους. Λοιπόν, είστε πρόθυμοι να Με αφήνετε να σας πληγώνω πάντα έτσι; Ανεξάρτητα από το αν είστε πρόθυμοι ή όχι, όσα λέω είναι αλήθεια! Εάν σας πληγώνω πάντα έτσι, αν εκθέτω πάντα τις ουλές σας, τούτο θα επηρεάσει την ευγενή εικόνα του Θεού στις καρδιές σας; (Όχι.) Συμφωνώ ότι δεν θα το κάνει. Διότι απλά δεν υπάρχει Θεός στις καρδιές σας. Ο μεγαλοπρεπής Θεός που κατοικεί στις καρδιές σας, αυτός που υπερασπίζεστε και προστατεύετε με σθένος, απλά δεν είναι ο Θεός. Πρόκειται, μάλλον, για πλάσμα της ανθρώπινης φαντασίας· απλώς δεν υπάρχει. Άρα, είναι πολύ καλύτερο που εκθέτω την απάντηση σε αυτό το αίνιγμα. Αυτή δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια; Ο πραγματικός Θεός δεν είναι οι φαντασιώσεις του ανθρώπου. Ελπίζω να μπορείτε όλοι να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα αυτή, και θα σας βοηθήσει στη γνώση σας για τον Θεό.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 19

Εκείνοι που δεν αναγνωρίζονται από τον Θεό

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, η πίστη των οποίων δεν έχει αναγνωριστεί ποτέ στην καρδιά του Θεού. Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ακόλουθοι Του, διότι δεν επαινεί την πίστη τους. Διότι, ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια ακολουθούν τον Θεό, οι άνθρωποι αυτοί δεν άλλαξαν ποτέ ούτε ιδέες ούτε απόψεις. Είναι σαν τους μη-πιστούς, προσκολλώμενοι στις αρχές των μη-πιστών και στον τρόπο δράσης τους, τηρώντας τους νόμους τους σχετικά με την επιβίωση και την πίστη. Ποτέ δεν δέχτηκαν τον λόγο του Θεού ως τη ζωή τους, ποτέ δεν πίστεψαν ότι ο λόγος του Θεού είναι αλήθεια, ποτέ δεν είχαν την πρόθεση να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού, και ποτέ δεν αναγνώρισαν τον Θεό ως Θεό τους. Θεωρούν την πίστη στον Θεό σαν κάποιο είδος ερασιτεχνικού χόμπι, αντιμετωπίζοντας τον Θεό σαν απλή πνευματική συντήρηση, έτσι δεν νομίζουν ότι αξίζει να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη διάθεση ή την ουσία του Θεού. Θα μπορούσες να πεις ότι όλα όσα αντιστοιχούν στον αληθινό Θεό, δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ενδιαφέρονται και δεν τους απασχολεί να δώσουν προσοχή. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι βαθιά στις καρδιές τους υπάρχει πάντα μια δυνατή φωνή που τους λέει: Ο Θεός είναι αόρατος και ανέγγιχτος, και δεν υπάρχει. Πιστεύουν ότι η προσπάθεια κατανόησης του Θεού αυτού δεν θα άξιζε τις προσπάθειές τους· θα κορόιδευαν τους εαυτούς τους. Πιστεύουν πως με το να αναγνωρίζουν τον Θεό μόνο στα λόγια, χωρίς να παίρνουν πραγματική θέση και χωρίς να αφοσιώνονται σε κάποια πραγματική ενέργεια, φέρονται πολύ έξυπνα. Πώς βλέπει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; Τους βλέπει ως μη-πιστούς. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Μπορούν οι μη-πιστοί να διαβάζουν τον λόγο του Θεού; Μπορούν να κάνουν το καθήκον τους; Μπορούν να πουν τα λόγια: “Εγώ θα ζήσω για τον Θεό”;» Αυτό που ο άνθρωπος βλέπει συνήθως, είναι οι επιφανειακές εικόνες των ανθρώπων, όχι η ουσία τους. Ωστόσο, ο Θεός δεν βλέπει τις επιφανειακές αυτές εικόνες· Εκείνος βλέπει μόνο την εσωτερική τους ουσία. Έτσι, ο Θεός έχει τη συγκεκριμένη στάση, τον συγκεκριμένο ορισμό απέναντι στους εν λόγω ανθρώπους. Όσον αφορά αυτό που λένε οι άνθρωποι αυτοί: «Γιατί ο Θεός κάνει το τάδε; Γιατί ο Θεός κάνει το δείνα; Δεν μπορώ να καταλάβω αυτό· δεν μπορώ να καταλάβω εκείνο· τούτο δεν συμβαδίζει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις· πρέπει να μου το εξηγήσεις Εσύ…» η απάντησή Μου είναι: Είναι απαραίτητο να σου εξηγήσω αυτό το ζήτημα; Μήπως το ζήτημα αυτό έχει καμιά σχέση μαζί σου; Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Από πού προέρχεσαι; Έχεις τα προσόντα να κάνεις υποδείξεις στον Θεό; Εσύ πιστεύεις σε Αυτόν; Εκείνος αναγνωρίζει την πίστη σου; Δεδομένου ότι η πίστη σου δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό, τι δουλειά μπορεί να έχουν οι δικές Του πράξεις με εσένα; Δεν ξέρεις τη θέση σου στην καρδιά του Θεού, κι όμως, θεωρείς ότι έχεις τα προσόντα να κάνεις διάλογο με τον Θεό;

Λόγια νουθεσίας

Δε νοιώθετε άβολα έπειτα από αυτές τις παρατηρήσεις; Παρόλο που ίσως να είστε απρόθυμοι να ακούσετε ή να δεχτείτε τα λόγια αυτά, αποτελούν όλα τους γεγονότα. Επειδή το συγκεκριμένο στάδιο του έργου επιτελείται μόνο από τον Θεό, αν δεν ενδιαφέρεσαι για τις προθέσεις και τη στάση του Θεού, ούτε κατανοείς την ουσία και τη διάθεσή Του, εσύ είσαι αυτός που στο τέλος θα χάσει. Μην κατηγορείτε τα λόγια Μου για σκληρότητα, και μην τους προσάπτετε ότι ξεφουσκώνουν τον ενθουσιασμό σας. Εγώ λέω την αλήθεια· δεν θέλω να σας αποθαρρύνω. Ανεξάρτητα από το τι σας ζητώ και από το πώς απαιτείται από εσάς να το πράξετε, ελπίζω να βαδίζετε στο σωστό μονοπάτι, και ελπίζω να ακολουθείτε τον δρόμο του Θεού και να μην αποκλίνετε από αυτό το μονοπάτι. Αν δεν προχωράς σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, και δεν ακολουθείς τον δρόμο Του, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι επαναστατείς εναντίον του Θεού και ότι έχεις περιπλανηθεί μακριά από το σωστό μονοπάτι. Έτσι, αισθάνομαι ότι υπάρχουν κάποια ζητήματα που πρέπει να σας διευκρινίσω, και να σας ωθήσω να πιστεύετε χωρίς αμφιβολία, ξεκάθαρα, χωρίς ούτε ένα ψήγμα αβεβαιότητας, και να σας βοηθήσω να γνωρίσετε ρητά τη στάση και τις προθέσεις του Θεού, το πώς ο Θεός τελειώνει τον άνθρωπο, και με ποιον τρόπο καθορίζει τα αποτελέσματα του ανθρώπου. Εάν έρθει μια μέρα, κατά την οποία θα είσαι ανίκανος να επιβιβαστείς στο συγκεκριμένο μονοπάτι, Εγώ δε θα φέρω καμία ευθύνη, καθώς τα λόγια αυτά έχουν ήδη λεχθεί σε εσένα πολύ καθαρά. Όσο για το πώς αντιμετωπίζεις το ίδιο σου το αποτέλεσμα —αυτό το ζήτημα εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα. Όσον αφορά τα αποτελέσματα διαφόρων ειδών ανθρώπων, ο Θεός κρατά διαφορετικές στάσεις, έχει τους δικούς Του τρόπους να τους μετρήσει, καθώς και το δικό Του πρότυπο απαιτήσεων γι’ αυτούς. Το πρότυπό Του για να μετρά τα αποτελέσματα των ανθρώπων είναι δίκαιο για όλους —δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό! Έτσι, οι φόβοι ορισμένων ανθρώπων είναι περιττοί. Ανακουφιστήκατε τώρα;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 20

Στην πραγματικότητα, η διάθεση του Θεού είναι ανοιχτή σε όλους και δεν είναι κρυμμένη, επειδή ο Θεός ποτέ δεν απέφυγε εσκεμμένα κανέναν άνθρωπο, ούτε και επιδίωξε ποτέ συνειδητά να κρύψει τον εαυτό Του, ώστε οι άνθρωποι να μην είναι ικανοί να Τον γνωρίσουν ή να Τον καταλάβουν. Η διάθεση του Θεού ήταν ανέκαθεν ανοιχτή και πάντα αντιμετώπιζε κάθε πρόσωπο με ειλικρίνεια. Κατά τη διάρκεια της διαχείρισης του Θεού, ο Θεός επιτελεί το έργο Του ενώπιον όλων· και το έργο Του επιτελείται πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Καθώς επιτελεί το έργο αυτό, αποκαλύπτει συνεχώς τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας συνεχώς την ουσία Του και αυτό που έχει και είναι, προκειμένου να καθοδηγεί και να συνδράμει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Σε κάθε εποχή και στάδιο, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες είναι καλές ή κακές, η διάθεση του Θεού είναι πάντοτε ανοιχτή σε κάθε άτομο, και τα υπάρχοντα και το Είναι Του είναι πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άτομο, με τον ίδιο τρόπο που η ζωή Του συνεχώς και αδιαλείπτως συνδράμει και υποστηρίζει το ανθρώπινο γένος. Παρ’ όλα αυτά, η διάθεση του Θεού παραμένει κρυμμένη σε κάποιους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στο έργο του Θεού και Τον ακολουθούν, ποτέ δεν προσπάθησαν να κατανοήσουν τον Θεό ή θέλησαν να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να Τον πλησιάσουν. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, κατανόηση της διάθεσης του Θεού σημαίνει έλευση του τέλους τους· σημαίνει ότι πρόκειται να κριθούν και να καταδικαστούν από τη διάθεση του Θεού. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν λαχτάρησαν να καταλάβουν τον Θεό ή τη διάθεσή Του και δεν επιθυμούν μια βαθύτερη κατανόηση ή γνώση του θελήματος του Θεού. Δεν σκοπεύουν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού μέσα από ενσυνείδητη συνεργασία —απλώς απολαμβάνουν αδιάκοπα και ποτέ δεν κουράζονται να κάνουν αυτά που θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που εκείνοι θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που υπάρχει μόνο στη φαντασία τους, στον Θεό που υπάρχει μόνο στις αντιλήψεις τους· και να πιστεύουν σε έναν Θεό που δεν μπορεί να διαχωριστεί από αυτούς στην καθημερινότητά τους. Όταν πρόκειται για τον ίδιο τον αληθινό Θεό, είναι απολύτως απαξιωτικοί, χωρίς καμία επιθυμία να Τον κατανοήσουν, να Του δώσουν προσοχή, και έχουν ακόμη μικρότερη πρόθεση να έρθουν πιο κοντά Του. Χρησιμοποιούν τα λόγια που εκφράζει ο Θεός μόνο για να στολίσουν τον εαυτό τους, να αποκτήσουν ένα ωραίο εξωτερικό περίβλημα. Στα δικά τους μάτια, τούτο τους καθιστά κιόλας επιτυχημένους πιστούς και ανθρώπους που έχουν πίστη στην καρδιά τους για τον Θεό. Μέσα τους, καθοδηγούνται από τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις τους, ακόμα και από τους προσωπικούς τους ορισμούς για τον Θεό. Ο ίδιος ο αληθινός Θεός, από την άλλη πλευρά, δεν έχει απολύτως καμία σχέση μαζί τους. Διότι, από τη στιγμή που θα καταλάβουν τον ίδιο τον αληθινό Θεό, την αληθινή διάθεση του Θεού, και το τι έχει και είναι ο Θεός, τούτο σημαίνει ότι οι πράξεις, η πίστη και οι επιδιώξεις τους θα καταδικαστούν. Τούτος είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν την ουσία του Θεού, αλλά και γιατί είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να αναζητήσουν ενεργά ή να προσευχηθούν για να καταλάβουν καλύτερα τον Θεό, να γνωρίσουν καλύτερα το θέλημά Του και να κατανοήσουν καλύτερα τη διάθεσή Του. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι κάτι φανταστικό, κάτι κούφιο και ασαφές. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι ακριβώς όπως τον έχουν πλάσει στη φαντασία τους, κάποιος υπό τις διαταγές τους, με ανεξάντλητη συνδρομή και πάντα διαθέσιμος. Όταν θέλουν να απολαύσουν τη χάρη του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η χάρη αυτή. Όταν χρειάζονται την ευλογία του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η εν λόγω ευλογία. Όταν αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, ζητούν από τον Θεό να τους ενθαρρύνει, να είναι το δίχτυ ασφαλείας τους. Η γνώση των ανθρώπων αυτών για τον Θεό έχει κολλήσει μέσα στην περιχαράκωση της χάριτος και της ευλογίας. Η κατανόησή τους για το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό περιορίζονται επίσης στις φαντασίες τους και σε απλά γράμματα και δόγματα. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί άνθρωποι που ανυπομονούν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θέλουν πραγματικά να δουν τον ίδιο τον Θεό, και να κατανοήσουν στ’ αλήθεια τη διάθεση του Θεού, καθώς και το τι έχει και είναι. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την πραγματικότητα της αλήθειας και τη σωτηρία του Θεού, προσπαθώντας να λάβουν την κατάκτηση, τη σωτηρία και την τελείωση του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την καρδιά τους ώστε να διαβάζουν τον λόγο του Θεού, να εκτιμούν κάθε κατάσταση και κάθε άνθρωπο, συμβάν, ή οτιδήποτε έχει οργανώσει για εκείνους ο Θεός, και να προσεύχονται και να επιζητούν με ειλικρίνεια. Αυτό που θέλουν περισσότερο είναι να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού και να κατανοήσουν την πραγματική διάθεση και ουσία Του. Τούτο συμβαίνει, ώστε να μην προσβάλλουν πλέον τον Θεό και, μέσω των εμπειριών τους, να είναι ικανοί να κατανοούν περισσότερο την ομορφιά του Θεού και την αληθινή Του πλευρά. Συμβαίνει, επίσης, ώστε ένας αυθεντικά πραγματικός Θεός να υπάρχει μέσα στις καρδιές τους και να έχει μια θέση εκεί, έτσι ώστε να μη ζουν πλέον ανάμεσα σε φαντασίες, αντιλήψεις ή αοριστίες. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ο λόγος που νοιώθουν μια πιεστική επιθυμία να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του είναι ότι η διάθεση και η ουσία του Θεού είναι πράγματα που η ανθρωπότητα θα μπορούσε να χρειαστεί οποτεδήποτε στις εμπειρίες της, πράγματα που παρέχουν ζωή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Τη στιγμή που θα κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θα είναι ικανοί να έχουν μεγαλύτερο φόβο Θεού, να συνεργάζονται καλύτερα με το έργο Του, και να είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στο θέλημά Του και να εκτελούν το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούν. Τούτοι είναι οι δύο τύποι ανθρώπων όσον αφορά στη στάση τους απέναντι στη διάθεση του Θεού. Οι πρώτοι δεν θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Αν και λένε ότι θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, να καταφέρουν να γνωρίσουν τον ίδιο τον Θεό, να δουν τι έχει και είναι, και να εκτιμήσουν πραγματικά το θέλημά Του, βαθιά μέσα τους θα προτιμούσαν να μην υπάρχει. Τούτο οφείλεται στο ότι το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων συστηματικά δεν υπακούει και αντιστέκεται στον Θεό· πολεμούν τον Θεό για μια θέση στις ίδιες τους τις καρδιές και συχνά υποπτεύονται ή και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Δεν θέλουν να επιτρέψουν στη διάθεση του Θεού ή στον ίδιο τον πραγματικό Θεό να καταλάβει τις καρδιές τους. Θέλουν μόνο να ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες, φαντασίες και φιλοδοξίες. Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να πιστεύουν στον Θεό, να Τον ακολουθούν, και μπορούν ακόμα και να εγκαταλείψουν τις οικογένειες και τις δουλειές τους για Αυτόν, αλλά δεν βάζουν ένα τέλος στους κακούς τους τρόπους. Μερικοί μάλιστα κλέβουν ή σπαταλούν προσφορές, ή καταριούνται τον Θεό όταν είναι μόνοι τους, ενώ άλλοι μπορεί να χρησιμοποιούν τη θέση τους προκειμένου να καταθέτουν επανειλημμένα για τον εαυτό τους, να μεγαλοποιούν εαυτούς ανταγωνιζόμενοι τον Θεό για ανθρώπους και κύρος. Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και μέτρα για να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν, προσπαθώντας συνεχώς να κερδίζουν ανθρώπους και να τους ελέγχουν. Μερικοί, ακόμη και εσκεμμένα, παραπλανούν τους ανθρώπους ώστε να σκέφτονται ότι είναι θεοί, προκειμένου να μπορούν να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Ποτέ δεν θα πουν στους ανθρώπους ότι έχουν διαφθαρεί, ότι είναι, ακόμα, διεφθαρμένοι και αλαζόνες και να μην τους λατρεύουν και ότι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα καταφέρνουν, όλα οφείλονται στην εξύψωση του Θεού και σε όσα πρέπει να πράττουν ούτως ή άλλως. Γιατί όμως δεν το λένε αυτό; Διότι τρέμουν από τον φόβο τους μήπως χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων. Τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δεν εξυμνούν τον Θεό και ποτέ δεν γίνονται μάρτυρες του Θεού, καθώς ποτέ δεν έχουν προσπαθήσει να Τον κατανοήσουν. Είναι δυνατόν να γνωρίζουν τον Θεό χωρίς να Τον κατανοούν; Αδύνατον! Έτσι, ενώ οι λέξεις στο θέμα «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός» μπορεί να είναι απλές, η σημασία τους για τον καθένα είναι διαφορετική. Για κάποιον που συχνά δεν υπακούει στον Θεό, Του αντιστέκεται, και είναι εχθρικός απέναντί Του, τα λόγια προμηνύουν καταδίκη· ενώ κάποιος που επιδιώκει την πραγματικότητα της αλήθειας και έρχεται συχνά ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει το θέλημά Του θα αγαπήσει αυτά τα λόγια όπως το ψάρι το νερό. Έτσι, ανάμεσά σας υπάρχουν εκείνοι που, όταν ακούν για τη διάθεση και το έργο του Θεού, αρχίζουν να πονοκεφαλιάζουν, οι καρδιές τους γεμίζουν αντίδραση και νοιώθουν εξαιρετικά άβολα. Υπάρχουν όμως και άλλοι μεταξύ σας, που σκέφτονται: Το θέμα αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι, επειδή μου κάνει τόσο καλό. Είναι ένα κομμάτι που δεν μπορεί να λείπει από τη βιωματική εμπειρία μου· είναι η ουσία της ουσίας, το θεμέλιο της πίστης στον Θεό και κάτι που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αντέξει να εγκαταλείψει. Για όλους εσάς, το συγκεκριμένο θέμα μπορεί να φαίνεται κοντά και μακριά, αμφότερα, άγνωστο, κι όμως γνωστό. Αλλά, ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, τούτο είναι ένα θέμα που όλοι πρέπει να ακούσουν, να γνωρίσουν και να καταλάβουν. Ανεξάρτητα από το πώς το αντιμετωπίζεις, από το πώς το βλέπεις ή από πώς το εκλαμβάνεις, η σημασία αυτού του θέματος δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 21

Ο Θεός επιτελεί το έργο Του από τότε που δημιούργησε την ανθρωπότητα. Στην αρχή, το έργο ήταν πολύ απλό, αλλά, παρά την απλότητά του, περιείχε εκφράσεις της ουσίας και της διάθεσης του Θεού. Ενώ το έργο του Θεού έχει πλέον αυξηθεί, με Εκείνον να καταβάλλει τεράστια ποσότητα συμπαγούς έργου μέσα σε κάθε άνθρωπο που Τον ακολουθεί, και να εκφράζει σημαντική ποσότητα του λόγου Του, από την αρχή μέχρι τώρα, το πρόσωπο του Θεού είναι κρυμμένο από την ανθρωπότητα. Αν και έχει ενσαρκωθεί δύο φορές κιόλας, από την εποχή των βιβλικών διηγήσεων μέχρι τις σύγχρονες ημέρες, ποιος είδε ποτέ το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Βασιζόμενοι στην κατανόησή σας, έχει δει ποτέ κανείς το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Όχι. Κανείς δεν έχει δει το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, που σημαίνει ότι κανείς δεν έχει δει ποτέ τον αληθινό εαυτό του Θεού. Αυτό είναι κάτι στο οποίο όλοι συναινούν. Δηλαδή, το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, ή το Πνεύμα του Θεού, είναι κρυμμένο από όλη την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων του Αδάμ και της Εύας, τους οποίους δημιούργησε, και συμπεριλαμβανομένου του δίκαιου Ιώβ, τον οποίο είχε αποδεχθεί. Ούτε καν εκείνοι είδαν το πραγματικό πρόσωπο του Θεού. Αλλά γιατί ο Θεός καλύπτει εν γνώσει Του το πραγματικό Του πρόσωπο; Κάποιοι λένε: «Ο Θεός φοβάται μήπως τρομάξει τους ανθρώπους». Άλλοι λένε: «Ο Θεός κρύβει το πραγματικό Του πρόσωπο, επειδή ο άνθρωπος είναι υπερβολικά μικρός και ο Θεός υπερβολικά μέγας· οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να Τον δουν, αλλιώς θα πεθάνουν». Υπάρχουν, επίσης, εκείνοι που λένε: «Ο Θεός είναι απασχολημένος καθημερινά, διαχειριζόμενος το έργο Του —ίσως να μην έχει τον χρόνο να εμφανιστεί για να αφήσει τους ανθρώπους να Τον δουν». Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε εσείς, Εγώ έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Ποιο είναι αυτό; Ότι ο Θεός ούτε καν θέλει να δουν οι άνθρωποι το πραγματικό Του πρόσωπο. Η απόκρυψή Του από την ανθρωπότητα είναι κάτι που ο Θεός κάνει εσκεμμένα. Με άλλα λόγια, η πρόθεση του Θεού είναι να μη δουν οι άνθρωποι το πραγματικό Του πρόσωπο. Τούτο θα πρέπει να έχει καταστεί ξεκάθαρο σε όλους ως τώρα. Παρ’ όλο που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ και σε κανέναν το πρόσωπό Του, πιστεύετε ότι υπάρχει το πρόσωπο του Θεού; (Ναι.) Και βέβαια υπάρχει. Η ύπαρξη του προσώπου του Θεού είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλά όσο για το πόσο μέγα είναι το πρόσωπο του Θεού ή το πώς μοιάζει —είναι αυτές ερωτήσεις που πρέπει να διερευνήσει η ανθρωπότητα; Όχι. Η απάντηση είναι αρνητική. Αν το πρόσωπο του Θεού δεν αποτελεί θέμα προς διερεύνηση, τότε ποιο ζήτημα πρέπει να εξετάσουμε; (Τη διάθεση του Θεού.) (Το έργο του Θεού.) Προτού, όμως, αρχίσουμε να επικοινωνούμε το επίσημο θέμα, ας επιστρέψουμε σε αυτό που συζητούσαμε μόλις πριν: Γιατί ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπό Του στην ανθρωπότητα; Γιατί ο Θεός κρύβει εσκεμμένα το πρόσωπό Του από την ανθρωπότητα; Υπάρχει μόνο ένας λόγος, και είναι ο εξής: Αν και ο δημιουργημένος άνθρωπος έχει διέλθει χιλιάδες χρόνια από το έργο του Θεού, δεν υπάρχει ούτε ένας που να γνωρίζει το έργο του Θεού, τη διάθεση και την ουσία Του. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι αντιτίθενται σε Αυτόν, και ο Θεός δεν πρόκειται να παρουσιαστεί σε ανθρώπους που είναι εχθρικοί απέναντί Του. Τούτος είναι ο μοναδικός λόγος, που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ στον άνθρωπο το πρόσωπό Του και που προστατεύει σκόπιμα το πρόσωπό Του από αυτούς. Καταλάβατε τώρα τη σημασία της γνώσης της διάθεσης του Θεού;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 22

Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από αυτούς, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του ανθρώπου, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, τώρα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και το θέλημά Του προς την ανθρωπότητα, αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από το με ποια μέθοδο ή από ποια γωνία επιτελεί ο Θεός το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους με την πραγματική Του ταυτότητα, πράττοντας ό,τι πρέπει να πράξει και λέγοντας ό,τι πρέπει να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός —θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος— πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο έζησε ο άνθρωπος κατά την Εποχή του Νόμου —την εποχή-λίκνο του ανθρώπινου γένους— υπό την καθοδήγηση του αόρατου και μη απτού Θεού.

Ο Θεός ενσαρκώθηκε για πρώτη φορά μετά την Εποχή του Νόμου, μια ενσάρκωση που διήρκεσε τριάντα τρία και μισό χρόνια. Για έναν άνθρωπο, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολύς καιρός; (Όχι ιδιαιτέρως.) Δεδομένου ότι η διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από τριάντα-κάτι χρόνια, τα τριάντα τρία και μισό δεν είναι πολύς καιρός. Αλλά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολλά. Έγινε άνθρωπος —ένας άνθρωπος συνηθισμένος, που έφερε το έργο και την αποστολή του Θεού. Τούτο σήμαινε ότι έπρεπε να αναλάβει έργο, που ένας συνηθισμένος άνθρωπος αδυνατεί να διαχειριστεί, αλλά και να υπομείνει πάθη, που οι απλοί άνθρωποι είναι αδύνατον να αντέξουν. Το σύνολο των παθών που υπέστη ο Κύριος Ιησούς κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, από την αρχή του έργου Του έως ότου σταυρώθηκε, ίσως να μην είναι κάτι που οι σημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν παρακολουθήσει προσωπικά, αλλά μπορείτε τουλάχιστον να αντιληφθείτε ένα μικρό μέρος του μέσα από τις ιστορίες της Βίβλου; Ανεξάρτητα από το πόσες λεπτομέρειες υπάρχουν σε αυτά τα καταγεγραμμένα γεγονότα, συνολικά, το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήταν γεμάτο κακουχίες και πάθη. Για τον διεφθαρμένο άνθρωπο, τριάντα τρία και μισό έτη δεν είναι πολύς χρόνος· λίγη ταλαιπωρία δεν είναι και μεγάλη υπόθεση. Αλλά για τον άγιο, άμωμο Θεό, ο οποίος πρέπει να κουβαλήσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, και να τρώει, να κοιμάται και να ζει με αμαρτωλούς, η οδύνη αυτή είναι υπερβολικά μεγάλη. Είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος όλων των πραγμάτων και ο Κυβερνήτης των πάντων, όταν, όμως, ήρθε στον κόσμο, υποχρεώθηκε να υπομείνει την καταπίεση και τη σκληρότητα των διεφθαρμένων ανθρώπων. Προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο Του και να διασώσει την ανθρωπότητα από τη δυστυχία, έπρεπε να καταδικαστεί από τον άνθρωπο και να κουβαλήσει τις αμαρτίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Η έκταση των παθών που υπέμεινε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή σε βάθος ή να αναγνωριστεί από τους απλούς ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν τα πάθη αυτά; Αντιπροσωπεύουν την αφοσίωση του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Αντιπροσωπεύουν την ταπείνωση που υπέμεινε και το τίμημα που κατέβαλε για τη σωτηρία του ανθρώπου, προκειμένου να εξαγοράσει τις αμαρτίες του και να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του. Σημαίνουν επίσης ότι ο άνθρωπος θα λυτρωνόταν από τον σταυρό του Θεού. Πρόκειται για ένα τίμημα που πληρώνεται με αίμα, με ζωή, ένα τίμημα που τα δημιουργημένα όντα αδυνατούν να αντέξουν. Ακριβώς επειδή Εκείνος διαθέτει την ουσία του Θεού και είναι εξοπλισμένος με ό,τι έχει και είναι ο Θεός, μπορεί και να αντέξει αυτό το είδος των παθών και το συγκεκριμένο έργο. Είναι κάτι που κανένα δημιουργημένο ον δεν μπορεί να κάνει στη θέση Του. Τούτο είναι το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, καθώς και μια αποκάλυψη της διάθεσής Του. Μήπως τούτο αποκαλύπτει κάτι για το τι έχει και είναι ο Θεός; Είναι κάτι που αξίζει να γνωρίζει η ανθρωπότητα;

Κατά την εποχή εκείνη, αν και ο άνθρωπος δεν είδε το πρόσωπο του Θεού, δέχθηκε την θυσία του Θεού της εξιλέωσης των αμαρτιών και λυτρώθηκε από τον σταυρό του Θεού. Η ανθρωπότητα μπορεί να μην είναι ανενημέρωτη για το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή της Χάριτος, αλλά είναι κανείς εξοικειωμένος με τη διάθεση και το θέλημα που εξέφρασε ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ο άνθρωπος γνωρίζει μόνο λεπτομέρειες του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών μέσα από διάφορους διαύλους, ή ιστορίες σχετικές με τον Θεό, που έλαβαν χώρα τη στιγμή που ο Θεός υλοποιούσε το έργο Του. Οι εν λόγω λεπτομέρειες και ιστορίες αποτελούν το πολύ μονάχα κάποιες πληροφορίες ή θρύλους για τον Θεό, και δεν έχουν καμία σχέση με τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες ιστορίες γνωρίζουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τούτο δεν σημαίνει ότι έχουν βαθιά κατανόηση και γνώση της διάθεσης του Θεού ή της ουσίας Του. Όπως και κατά την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος, αν και οι άνθρωποι είχαν βιώσει μια στενή και οικεία επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, η γνώση τους για τη διάθεση και την ουσία Του ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Κατά την Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και την πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου του έργου, ο Θεός ακόμα εκφράζει ανεπιφύλακτα τον λόγο Του, επιτελεί το έργο που πρέπει να επιτελέσει, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να υπομένει και να ανέχεται την ανυπακοή και την άγνοια του ανθρώπου. Δεν αποκαλύπτει αδιαλείπτως ο Θεός τη διάθεσή Του και δεν εκφράζει το θέλημά Του ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργασίας; Επομένως, από τη δημιουργία του ανθρώπου έως τώρα, η διάθεση του Θεού, το Είναι και τα υπάρχοντά Του, καθώς και το θέλημά Του, ήταν πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άνθρωπο. Ο Θεός ουδέποτε απέκρυψε εσκεμμένα την ουσία, τη διάθεση ή το θέλημά Του. Απλώς η ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρεται για τις ενέργειες του Θεού, για το θέλημά Του —γι’ αυτό και η κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό είναι τόσο αξιοθρήνητη. Με άλλα λόγια, ενώ ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του, στέκεται και κάθε στιγμή στο πλευρό της ανθρωπότητας, προβάλλοντας ανοιχτά και αδιαλείπτως το θέλημα, τη διάθεση και την ουσία Του. Κατά μία έννοια, το πρόσωπο του Θεού είναι και αυτό ανοιχτό στους ανθρώπους, αλλά εξαιτίας της τύφλωσης και της ανυπακοής τους, είναι μονίμως ανίκανοι να δουν την εμφάνιση του Θεού. Άρα, αν ισχύει αυτό, τότε η κατανόηση της διάθεσης του Θεού αλλά και του ίδιου του Θεού δεν πρέπει να είναι εύκολη για όλους; Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερώτηση, σωστά; Εσείς μπορεί να λέτε ότι είναι εύκολο, αλλά ενώ μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό, δεν καταφέρνουν να Τον γνωρίσουν πραγματικά ή να αποκτήσουν ξεκάθαρη κατανόησή Του —είναι πάντα θολή και ασαφής. Αλλά αν πείτε ότι δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτό είναι σωστό. Έχοντας αποτελέσει αντικείμενο του έργου του Θεού για τόσο πολύ καιρό, θα έπρεπε όλοι, μέσω των εμπειριών τους, να έχουν αυθεντικές σχέσεις με τον Θεό. Θα πρέπει τουλάχιστον να έχουν συναισθανθεί σε κάποιο βαθμό τον Θεό μέσα στις καρδιές τους ή να έχουν έρθει σε επαφή με τον Θεό πνευματικά, και θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον κάποια αντιληπτική επίγνωση της διάθεσης του Θεού ή να έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση γι’ Αυτόν. Από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να ακολουθεί τον Θεό ως τώρα, η ανθρωπότητα έχει λάβει πάρα πολλά, αλλά λόγω διαφόρων αιτιών —το χαμηλό επίπεδο του ανθρώπου, την άγνοια, την επαναστατικότητα και τις διάφορες προθέσεις— η ανθρωπότητα έχει επίσης χάσει και πάρα πολλά. Μήπως ο Θεός δεν έχει δώσει ήδη αρκετά στην ανθρωπότητα; Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τους ανθρώπους, τους προμηθεύει με αυτό που έχει και είναι, ακόμα και με τη ζωή Του· η γνώση της ανθρωπότητας για τον Θεό δεν θα έπρεπε να είναι μονάχα αυτό που είναι τώρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συναναστρέφομαι περαιτέρω μαζί σας για το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσής Του, και του Θεού του ίδιου. Σκοπός είναι να μην αποβούν μάταια τα χιλιάδες χρόνια φροντίδας και σκέψης που ο Θεός έχει διαθέσει στον άνθρωπο, και η ανθρωπότητα να μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει και να αντιληφθεί το θέλημα του Θεού απέναντί της. Ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να προχωρήσουν σε ένα νέο βήμα στη γνώση τους για τον Θεό. Θα επιστρέψει επίσης τον Θεό στη σωστή θέση Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, δηλαδή θα Τον δικαιώσει.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 23

Η εντολή του Θεού προς τον Αδάμ

Γένεση 2:15-17 Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Καταλάβατε κάτι από τους στίχους αυτούς; Τι αισθήματα σας προκαλεί το συγκεκριμένο εδάφιο των γραφών; Γιατί αποσπάστηκε «Η εντολή του Θεού στον Αδάμ» από τις γραφές; Έχει τώρα ο καθένας από εσάς στο μυαλό του ένα στιγμιότυπο του Θεού και του Αδάμ; Προσπαθήστε να το φανταστείτε: Εάν βρισκόσαστε εσείς στη σκηνή εκείνη, ποια θα ήταν η μορφή του Θεού μέσα στην καρδιά σας; Τι συναισθήματα σας προκαλεί η συγκεκριμένη εικόνα; Πρόκειται για μια εικόνα συγκινητική και εγκάρδια. Αν και υπάρχει μόνο ο Θεός και ο άνθρωπος σε αυτήν, η οικειότητα μεταξύ τους είναι τόσο άξια φθόνου: Η αφειδής αγάπη του Θεού δίδεται στον άνθρωπο χωρίς ανταλλάγματα, τον περιβάλλει· ο άνθρωπος είναι αφελής και αθώος, ελεύθερος και ξέγνοιαστος, ζώντας μακαρίως υπό τον οφθαλμό του Θεού· ο Θεός επιδεικνύει μέριμνα για τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος ζει υπό την προστασία και την ευλογία του Θεού· κάθε πράγμα που κάνει και λέει ο άνθρωπος, είναι στενά συνδεδεμένο και αδιαχώριστο από τον Θεό.

Μπορείτε να πείτε ότι αυτή είναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο από τότε που τον δημιούργησε. Τι φέρει η εντολή αυτή; Φέρει το θέλημα του Θεού, αλλά και τις ανησυχίες Του για το ανθρώπινο γένος. Τούτη είναι η πρώτη εντολή του Θεού, και είναι επίσης η πρώτη φορά που ο Θεός ανησυχεί για τον άνθρωπο. Δηλαδή, ο Θεός έχει ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο από τη στιγμή κιόλας που τον δημιούργησε. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Πρέπει να προστατεύει τον άνθρωπο, να τον φροντίζει. Ελπίζει ο άνθρωπος να μπορεί να εμπιστεύεται και να υπακούει στα λόγια Του. Τούτη είναι και η πρώτη προσδοκία του Θεού από τον άνθρωπο. Με αυτήν ακριβώς την προσδοκία ο Θεός λέει τα εξής: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». Αυτές οι απλές λέξεις αντιπροσωπεύουν το θέλημα του Θεού. Επίσης, αποκαλύπτουν ότι η καρδιά του Θεού έχει ήδη αρχίσει να δείχνει ανησυχία για τον άνθρωπο. Μεταξύ όλων των πραγμάτων, μόνο ο Αδάμ πλάστηκε κατ’ εικόνα του Θεού· ο Αδάμ ήταν το μοναδικό έμβιο ον με την πνοή ζωής του Θεού· μπορούσε να περπατά με τον Θεό, να συνομιλεί μαζί Του. Γι’ αυτό και ο Θεός τού έδωσε τέτοια εντολή. Στην εντολή αυτή, ο Θεός κατέστησε πολύ σαφές το τι μπορεί, καθώς και το τι δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

Μέσα σε αυτά τα λίγα απλά λόγια, βλέπουμε την καρδιά του Θεού. Αλλά τι καρδιά είναι αυτή που βλέπουμε; Υπάρχει αγάπη στην καρδιά του Θεού; Μήπως έχει κάποια ανησυχία μέσα της; Η αγάπη και η ανησυχία του Θεού στους στίχους αυτούς μπορούν όχι μόνο να γίνουν αντιληπτές από τους ανθρώπους, αλλά και να γίνουν αισθητές. Έτσι δεν είναι; Τώρα που είπα αυτά τα πράγματα, πιστεύετε ακόμα ότι πρόκειται μόνο για μερικά απλά λόγια; Δεν είναι τόσο απλά, έτσι; Μπορούσατε να το καταλάβετε αυτό πριν; Εάν ο Θεός αυτοπροσώπως σού έλεγε τα λίγα αυτά λόγια, πώς θα ένοιωθες εσύ μέσα σου; Εάν δεν είσαι άνθρωπος συμπονετικός, εάν η καρδιά σου είναι παγωμένη, τότε δεν πρόκειται να αισθανθείς τίποτα, δεν θα εκτιμήσεις την αγάπη του Θεού, και ούτε θα προσπαθήσεις να κατανοήσεις την καρδιά Του. Αλλά αν είσαι άτομο με συνείδηση, με ανθρωπιά, τότε θα αισθανθείς διαφορετικά. Θα νοιώσεις θαλπωρή, θα νοιώσεις φροντίδα και αγάπη και θα νοιώσεις ευτυχία. Έτσι δεν είναι; Αισθανόμενος τα πράγματα αυτά, ποιες θα είναι οι ενέργειές σου απέναντι στον Θεό; Μήπως θα νοιώθεις συνδεδεμένος με τον Θεό; Θα αγαπάς και θα σέβεσαι τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς σου; Μήπως η καρδιά σου θα έρθει πιο κοντά στον Θεό; Από αυτό, μπορείς να δεις ακριβώς το πόσο σημαντική είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι η εκτίμηση και η κατανόηση του ανθρώπου για την αγάπη του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν λέει πολλά παρόμοια πράγματα στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του; Όμως, οι άνθρωποι του σήμερα εκτιμούν την καρδιά του Θεού; Μπορείτε να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, για το οποίο μόλις μίλησα; Εσείς δεν μπορείτε καν να διακρίνετε το θέλημα του Θεού όταν είναι τόσο συγκεκριμένο, απτό και ρεαλιστικό. Γι’ αυτό λέω ότι δεν έχετε πραγματική γνώση και κατανόηση του Θεού. Αλήθεια δεν είναι;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 24

Ο Θεός δημιουργεί την Εύα

Γένεση 2:18-20 Και είπε Ιεχωβά ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν. Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού. Και έδωκεν ο Αδάμ ονόματα εις πάντα τα κτήνη και εις τα πτηνά του ουρανού και εις πάντα τα ζώα του αγρού· εις δε τον Αδάμ δεν ευρίσκετο βοηθός όμοιος με αυτόν.

Γένεση 2:22-23 Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.

Υπάρχει μία πρόταση-κλειδί σε αυτό το σημείο των Γραφών: «και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού». Άρα, ποιος έδωσε σε όλα τα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους; Ο Αδάμ, όχι ο Θεός. Η πρόταση αυτή λέει στην ανθρωπότητα το εξής γεγονός: Ο Θεός, όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, του χάρισε νοημοσύνη. Δηλαδή, η νοημοσύνη του ανθρώπου προήλθε από τον Θεό. Τούτο αποτελεί βεβαιότητα. Γιατί, όμως; Μετά τη δημιουργία του από τον Θεό, μήπως ο Αδάμ πήγε σχολείο; Ήξερε να διαβάζει; Αφού ο Θεός έφτιαξε διάφορα ζωντανά πλάσματα, ο Αδάμ τα αναγνώρισε όλα αυτά τα πλάσματα; Μήπως ο Θεός του είπε ποια ήταν τα ονόματά τους; Εννοείται πως ο Θεός δεν τον δίδαξε ούτε πώς να σκαρφιστεί τα ονόματα αυτών των πλασμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια! Τότε πώς ήξερε να δώσει στα ζωντανά αυτά πλάσματα τα ονόματά τους και τι ονόματα να τους δώσει; Τούτο σχετίζεται με το ερώτημα του τι προσέθεσε ο Θεός στον Αδάμ όταν τον δημιούργησε. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του πρόσθεσε την ευφυΐα Του. Τούτο είναι σημείο-κλειδί. Ακούσατε όλοι προσεκτικά; Υπάρχει άλλο ένα σημείο-κλειδί που πρέπει να σας ξεκαθαριστεί: Αφού ο Αδάμ έδωσε στα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους, τα ονόματα αυτά καταχωρήθηκαν στο λεξιλόγιο του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Διότι περιλαμβάνει και τη διάθεση του Θεού, και πρέπει να το εξηγήσω.

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, εμφύσησε ζωή μέσα του, και του έδωσε και λίγη από τη δική Του νοημοσύνη, τις ικανότητές Του, και το τι έχει και είναι. Αφού ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο όλα αυτά, ο άνθρωπος ήταν ικανός να πράττει μερικά πράγματα ανεξάρτητα και να κάνει τις δικές του σκέψεις. Αν αυτό που σκαρφίζεται και πράττει είναι σωστό στα μάτια του Θεού, τότε ο Θεός το δέχεται και δεν παρεμβαίνει. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι ορθό, τότε ο Θεός θα επιτρέψει να παραμείνει έτσι για πάντα. Τι υποδεικνύει, λοιπόν, η φράση «και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ σε παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού»; Υποδεικνύει ότι ο Θεός δεν πραγματοποίησε καμία διόρθωση στα ονόματα των διαφόρων ζωντανών πλασμάτων. Όποιο όνομα επέλεγε ο Αδάμ, ο Θεός έλεγε «Ναι» και κατέγραφε το όνομα όπως ήταν. Μήπως ο Θεός εξέφρασε οποιαδήποτε άποψη; Σίγουρα όχι. Τι καταλαβαίνετε, λοιπόν, από αυτό; Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη νοημοσύνη και ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη χαρισμένη από τον Θεό νοημοσύνη του για να κάνει διάφορα πράγματα. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι θετικό στα μάτια του Θεού, τότε επιβεβαιώνεται, αναγνωρίζεται και γίνεται αποδεκτό από τον Θεό χωρίς καμία αξιολόγηση ή κριτική. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος ή κακό πνεύμα ή ο Σατανάς. Μήπως διακρίνετε εδώ μια αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Θα μπορούσε ο άνθρωπος, ο διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς να δεχτούν άλλους να τους εκπροσωπούν πράττοντας το σωστό κάτω από τη μύτη τους; Φυσικά και όχι! Θα μάχονταν για τη θέση με αυτόν τον άλλο άνθρωπο ή την άλλη δύναμη, τη διαφορετική από αυτούς; Φυσικά και θα μάχονταν! Τη συγκεκριμένη στιγμή, αν με τον Αδάμ βρισκόταν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς, θα είχαν σίγουρα απορρίψει αυτό που έκανε ο Αδάμ. Προκειμένου να αποδείξουν ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν τις δικές τους σκέψεις και να έχουν τις δικές τους μοναδικές διαισθήσεις, θα είχαν αρνηθεί απόλυτα όλα όσα έπραττε ο Αδάμ: «Θες να το πεις έτσι; Λοιπόν, εγώ δεν θα το πω έτσι, θα το πω αλλιώς· εσύ το είπες Γιώργο, αλλά εγώ θα το πω Κώστα. Πρέπει να επιδείξω την ευφυΐα μου». Τι είδους φύση είναι αυτή; Δεν είναι άγρια αλαζονική; Έχει, όμως, ο Θεός τέτοια διάθεση; Είχε ο Θεός κάποιες ασυνήθιστες αντιρρήσεις σε αυτό που έπραξε ο Αδάμ; Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα όχι! Μέσα από τη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός, δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος επιχειρηματολογίας, αλαζονείας ή φαρισαϊσμού. Τούτο είναι απολύτως ξεκάθαρο εδώ. Τούτο είναι κάτι το ελάχιστο, αλλά αν δεν κατανοείς την ουσία του Θεού, αν η καρδιά σου δεν προσπαθεί να καταλάβει πώς ενεργεί ο Θεός και ποια είναι η στάση Του, τότε δεν θα γνωρίσεις τη διάθεση του Θεού ούτε και θα δεις την έκφραση και αποκάλυψη της διάθεσής Του. Έτσι δεν είναι; Συμφωνείς με αυτό που μόλις σου εξήγησα; Ως απάντηση στις πράξεις του Αδάμ, ο Θεός δεν διακήρυξε δυνατά: «Έπραξες καλά. Έπραξες σωστά. Συναινώ». Στην καρδιά Του, όμως, ο Θεός ενέκρινε, εκτίμησε και επικρότησε όσα έκανε ο Αδάμ. Τούτο ήταν το πρώτο πράγμα από τη δημιουργία που ο άνθρωπος έπραξε για τον Θεό υπό τις οδηγίες Του. Ήταν κάτι που ο άνθρωπος έπραξε αντί του Θεού και για λογαριασμό του Θεού. Στα μάτια του Θεού, τούτο προέκυψε από την ευφυΐα που χάρισε στον άνθρωπο. Ο Θεός το θεώρησε κάτι καλό, θετικό. Αυτό που έκανε ο Αδάμ κατά τη συγκεκριμένη στιγμή, ήταν η πρώτη εκδήλωση της νοημοσύνης του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Και ήταν μια καλή εκδήλωση κατά τον Θεό. Εκείνο που θέλω να σας πω εδώ, είναι ότι σκοπός του Θεού, προσθέτοντας ένα μέρος αυτού που έχει και είναι και τη νοημοσύνη Του στον άνθρωπο, ήταν η ύπαρξη της ανθρωπότητας ως το ζωντανό πλάσμα που Τον εκδηλώνει. Διότι ακριβώς ένα τέτοιο ζωντανό πλάσμα που κάνει πράγματα για λογαριασμό Του, λαχταρούσε ο Θεός να δει.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 25

Ο Θεός κατασκευάζει δερμάτινους χιτώνες για τον Αδάμ και την Εύα

Γένεση 3:20-21 Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων. Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς.

Στην εικόνα του «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς», ποιος είναι ο ρόλος του Θεού όταν βρίσκεται μαζί με τον Αδάμ και την Εύα; Υπό ποίον ρόλο εμφανίζεται ο Θεός σε έναν κόσμο με μόνο δύο ανθρώπινα όντα; Υπό τον ρόλο του Θεού; Αδέλφια από το Χονγκ Κονγκ, απαντήστε παρακαλώ. (Υπό τον ρόλο του γονέα.) Αδέλφια από τη Νότιο Κορέα, υπό ποίον ρόλο θεωρείτε ότι εμφανίζεται ο Θεός; (Υπό τον ρόλο του επικεφαλής της οικογένειας.) Αδέλφια από την Ταϊβάν, τι σκέφτεστε εσείς; (Υπό τον ρόλο ενός ατόμου από την οικογένεια του Αδάμ και της Εύας, υπό τον ρόλο ενός μέλους της οικογένειας.) Κάποιοι από εσάς πιστεύουν ότι ο Θεός εμφανίζεται ως μέλος της οικογένειας του Αδάμ και της Εύας, ενώ ορισμένοι λένε ότι εμφανίζεται ως επικεφαλής της οικογένειας και άλλοι ως γονέας. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά. Αλλά πού θέλω να καταλήξω Εγώ; Ο Θεός δημιούργησε τους δύο αυτούς ανθρώπους και τους μεταχειρίστηκε ως συντρόφους Του. Ως μοναδική τους οικογένεια, ο Θεός φρόντισε για τη διαβίωσή τους και μερίμνησε και για τις βασικές ανάγκες τους. Εδώ, ο Θεός εμφανίζεται ως γονέας του Αδάμ και της Εύας. Ενώ ο Θεός πράττει τούτο, ο άνθρωπος δεν βλέπει πόσο μεγαλοπρεπής είναι ο Θεός· δεν βλέπει την υπέρμετρη υπεροχή του Θεού, το μυστήριό Του, και ειδικά την οργή ή τη μεγαλοπρέπειά Του. Το μόνο που βλέπει είναι η ταπεινότητα του Θεού, η στοργή Του, η ανησυχία Του για τον άνθρωπο, και η ευθύνη και η φροντίδα Του προς αυτόν. Η στάση και ο τρόπος με τα οποία μεταχειρίστηκε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είναι παρόμοια με τον τρόπο που οι άνθρωποι-γονείς δείχνουν ενδιαφέρον για τα δικά τους παιδιά. Μοιάζουν επίσης με τον τρόπο που αγαπούν οι άνθρωποι-γονείς, μεριμνούν και φροντίζουν τους δικούς τους γιους και κόρες —πραγματικά, ορατά, απτά. Αντί να τοποθετήσει Εαυτόν σε μια υψηλή και ισχυρή θέση, ο Θεός χρησιμοποίησε αυτοπροσώπως δέρματα, προκειμένου να φτιάξει ρούχα για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το αν το γούνινο παλτό χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη σεμνότητά τους ή για να τους προστατεύσει από το κρύο. Εν ολίγοις, τα ρούχα που χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν το σώμα του ανθρώπου κατασκευάστηκαν από τον Θεό αυτοπροσώπως, με τα ίδια Του τα χέρια. Αντί να τα δημιουργήσει απλά μέσω της σκέψης ή θαυματουργών μεθόδων όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, ο Θεός αναγνωρισμένα έπραξε κάτι, που ο άνθρωπος σκέφτεται ότι ο Θεός δεν μπορεί και δεν πρέπει να πράττει. Ίσως τούτο να είναι κάτι απλό, που κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν ούτε καν άξιο αναφοράς, αλλά επίσης επιτρέπει σε όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό, αλλά προηγουμένως είχαν γεμίσει από ασαφείς ιδέες για Αυτόν, να αποκτήσουν μια εικόνα της αυθεντικότητας και της στοργής Του, και να δουν την πιστή και ταπεινή Του φύση. Κάνει ανυπόφορα αλαζονικούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και ισχυροί, να σκύβουν τα ματαιόδοξα κεφάλια τους με ντροπή μπροστά στην αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του Θεού. Εδώ, η γνησιότητα και η ταπεινότητα του Θεού επιτρέπουν περαιτέρω στους ανθρώπους να δουν πόσο αξιαγάπητος είναι. Αντίθετα, στις καρδιές των ανθρώπων, ο απέραντος, αξιαγάπητος και παντοδύναμος Θεός είναι πολύ μικρός, αποκρουστικός και ανίκανος να αντέξει ακόμη και ένα μόνο χτύπημα. Διαβάζοντας τον εν λόγω στίχο και ακούγοντας την ιστορία αυτή, εσύ αντιμετωπίζεις με περιφρόνηση τον Θεό, επειδή έπραξε κάτι τέτοιο; Μερικοί άνθρωποι μπορεί, αλλά για άλλους θα συμβεί το εντελώς αντίθετο. Θα σκεφτούν ότι ο Θεός είναι αυθεντικός και αξιαγάπητος, και ακριβώς αυτή η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού είναι που τους συγκινεί. Όσο περισσότερο βλέπουν την πραγματική πλευρά του Θεού, τόσο περισσότερο μπορούν να αντιληφθούν την αληθινή ύπαρξη της αγάπης του Θεού, τη σπουδαιότητα του Θεού στις καρδιές τους, και το γεγονός ότι στέκεται στο πλευρό τους την κάθε στιγμή.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να συνδέσουμε τη συζήτησή μας με το παρόν. Εάν ο Θεός μπορούσε να πράττει, από την αρχή κιόλας, αυτά τα διάφορα μικροπράγματα για τους ανθρώπους που δημιούργησε, ακόμα και μερικά πράγματα που οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τολμούσαν να σκεφτούν ή να περιμένουν, τότε θα μπορούσε ο Θεός να πράξει τέτοια πράγματα και για τους ανθρώπους του σήμερα; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Ναι!» Γιατί αυτό; Επειδή η ουσία του Θεού δεν είναι ψεύτικη, η ομορφιά Του δεν είναι ψεύτικη. Επειδή η ουσία του Θεού υπάρχει στ’ αλήθεια και δεν είναι κάτι που προστέθηκε από άλλους, και σίγουρα δεν είναι κάτι που μεταβάλλεται με αλλαγές στον χρόνο, τον τόπο και τις εποχές. Η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού μπορούν πραγματικά να φανερωθούν μέσα από πράξεις που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι συμβατικές και ασήμαντες και τόσο μικρές, που οι άνθρωποι ούτε καν πιστεύουν ότι Εκείνος θα έπραττε ποτέ. Ο Θεός δεν είναι ξιπασμένος. Δεν υπάρχει υπερβολή, παραποίηση, υπερηφάνεια ή αλαζονεία στη διάθεση και την ουσία Του. Δεν καυχάται ποτέ, αλλά, αντίθετα, αγαπά, δείχνει ανησυχία, φροντίζει και καθοδηγεί τα ανθρώπινα όντα που Εκείνος δημιούργησε, με πίστη και ειλικρίνεια. Ανεξάρτητα από το πόσο πολλά μπορούν να εκτιμήσουν, να αισθανθούν ή να δουν οι άνθρωποι, ο Θεός πράττει αυτά τα πράγματα. Η γνώση ότι ο Θεός έχει μια τέτοια ουσία, θα μπορούσε να επηρεάσει την αγάπη των ανθρώπων για Αυτόν; Θα επηρέαζε τον σεβασμό τους για τον Θεό; Ελπίζω ότι, όταν κατανοήσεις την πραγματική πλευρά του Θεού, θα πλησιάσεις ακόμα πιο κοντά σε Αυτόν και θα είσαι ικανός να εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, ενώ παράλληλα θα Του δώσεις και την καρδιά σου, και θα πάψεις πια να έχεις υποψίες ή αμφιβολίες για Αυτόν. Ο Θεός πράττει ήσυχα τα πάντα για τον άνθρωπο, πράττοντάς τα όλα σιωπηλά, μέσα από την ειλικρίνεια, την πίστη και την αγάπη Του. Ποτέ, όμως, δεν νοιώθει φόβο ή λύπη για όλα όσα πράττει, ούτε χρειάζεται κάποιον να Του τα ξεπληρώσει με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε και προτίθεται να κερδίσει ποτέ κάτι από την ανθρωπότητα. Μοναδικός σκοπός όλων των πεπραγμένων Του είναι να μπορέσει να δεχθεί την αληθινή πίστη και αγάπη του ανθρώπινου γένους.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 26

Ο Θεός προτίθεται να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, καθοδηγεί τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό

Γένεση 6:9-14 Αύτη είναι η γενεαλογία του Νώε. Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε. Και εγέννησεν ο Νώε τρεις υιούς, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ. Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης. Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην. Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν εκ ξύλων Γόφερ· κατά δωμάτια θέλεις κάμει την κιβωτόν, και θέλεις αλείψει αυτήν έσωθεν και έξωθεν με πίσσαν.

Γένεση 6:18-22 Και θέλω στήσει την διαθήκην μου προς σέ· και θέλεις εισέλθει εις την κιβωτόν, συ, και οι υιοί σου, και η γυνή σου, και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου. Και από παντός ζώου εκ πάσης σαρκός, ανά δύο εκ πάντων θέλεις εισάξει εις την κιβωτόν, διά να φυλάξης την ζωήν αυτών μετά σεαυτού· άρσεν και θήλυ θέλουσιν είσθαι. Από των πτηνών κατά το είδος αυτών, και από των κτηνών κατά το είδος αυτών, από πάντων των ερπετών της γης κατά το είδος αυτών, ανά δύο εκ πάντων θέλουσιν εισέλθει προς σε, διά να φυλάξης την ζωήν αυτών. Και συ λάβε εις σεαυτόν από παντός φαγητού το οποίον τρώγεται, και θέλεις συνάξει αυτό πλησίον σου· και θέλει είσθαι εις σε, και εις αυτά, προς τροφήν. Και έκαμεν ο Νώε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός· ούτως έκαμε.

Πήρατε, τώρα, μια γενική ιδέα για το ποιος είναι Νώε, μετά την ανάγνωση αυτών των χωρίων; Τι άνθρωπος είναι ο Νώε; Το αρχικό κείμενο είναι ως εξής: «Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού». Σύμφωνα με την αντίληψη των σύγχρονων ανθρώπων, τι είδους άνθρωπος ήταν ο δίκαιος άνθρωπος την εποχή εκείνη; Ο δίκαιος άνθρωπος πρέπει να ήταν τέλειος άνθρωπος. Γνωρίζετε κατά πόσο ο τέλειος αυτός άνθρωπος είναι τέλειος στα μάτια του ανθρώπου ή τέλειος στα μάτια του Θεού; Χωρίς αμφιβολία, ο εν λόγω τέλειος άνθρωπος είναι τέλειος στα μάτια του Θεού και όχι στα μάτια του ανθρώπου. Αυτό είναι σίγουρο! Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι τυφλός και δεν μπορεί να δει, και μόνο ο Θεός κοιτάζει ολόκληρη τη γη και κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, μόνο ο Θεός γνωρίζει ότι ο Νώε είναι ένας τέλειος άνθρωπος. Επομένως, το σχέδιο του Θεού να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ξεκίνησε από τη στιγμή που κάλεσε τον Νώε.

[…]

Το ότι ο Νώε εκλήθη είναι ένα απλό γεγονός, αλλά το κύριο σημείο αυτού για το οποίο μιλάμε —η διάθεση του Θεού, το θέλημά Του και η ουσία Του στη συγκεκριμένη καταγραφή— δεν είναι απλό. Για να κατανοήσουμε τις διάφορες αυτές πτυχές του Θεού, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε το είδος του ανθρώπου που ο Θεός επιθυμεί να καλέσει και, μέσω αυτού, να κατανοήσουμε τη διάθεση, το θέλημα και την ουσία Του. Τούτο είναι καίριο. Οπότε, στα μάτια του Θεού, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που καλεί; Πρέπει να είναι κάποιος που μπορεί να ακούει τα λόγια Του, που μπορεί να ακολουθεί τις οδηγίες Του. Ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να είναι άνθρωπος με αίσθηση ευθύνης, κάποιος που θα εκτελέσει τον λόγο του Θεού, αντιμετωπίζοντάς τον ως ευθύνη και καθήκον που πρέπει να εκπληρώσει. Άρα, ο άνθρωπος αυτός πρέπει να είναι κάποιος που γνωρίζει τον Θεό; Όχι. Τον καιρό εκείνο, ο Νώε δεν είχε ακούσει και πάρα πολλές διδασκαλίες του Θεού, ούτε είχε βιώσει κάποιο έργο Του. Επομένως, η γνώση του Νώε για τον Θεό ήταν ελάχιστη. Αν και καταγράφεται εδώ ότι ο Νώε περπάτησε με τον Θεό, είδε ποτέ το πρόσωπό Του; Η απάντηση είναι οριστικά όχι! Διότι εκείνη την εποχή, μόνο οι αγγελιοφόροι του Θεού πήγαιναν στους ανθρώπους. Ενώ μπορούσαν να εκπροσωπούν τον Θεό στα λόγια και τις πράξεις, απλώς κοινωνούσαν το θέλημα και τις προθέσεις Του. Το ίδιο το πρόσωπο του Θεού δεν αποκαλύφθηκε μπροστά στον άνθρωπο. Στο συγκεκριμένο μέρος των Γραφών, το μόνο που βλέπουμε, βασικά, είναι αυτό που έπρεπε να κάνει ο Νώε, και τις οδηγίες του Θεού προς αυτόν. Ποια ήταν, λοιπόν, η ουσία που εξέφρασε ο Θεός εδώ; Όλα όσα κάνει ο Θεός, σχεδιάζονται με ακρίβεια. Όταν βλέπει κάτι ή μια κατάσταση, υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης στα μάτια Του, και το μέτρο αυτό θα καθορίσει κατά πόσο θα ξεκινήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης ή διαχείρισης του πράγματος αυτού ή της κατάστασης. Δεν είναι αδιάφορος ούτε αναίσθητος. Στην πραγματικότητα, είναι το εντελώς αντίθετο. Υπάρχει εδώ ένας στίχος που ο Θεός είπε στον Νώε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθει αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην». Τούτη τη φορά, ο Θεός, με τα λόγια Του, είπε ότι επρόκειτο να καταστρέψει μόνο τους ανθρώπους; Όχι! Ο Θεός είπε ότι επρόκειτο να καταστρέψει όλα τα έμβια όντα με σάρκα. Γιατί ο Θεός ήθελε την καταστροφή; Εδώ υπάρχει άλλη μία αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού: Στα μάτια του Θεού, υπάρχει ένα όριο στην υπομονή Του απέναντι στη διαφθορά του ανθρώπου, τη ρυπαρότητα, τη βία και την ανυπακοή κάθε σάρκας. Ποιο είναι το όριό Του; Είναι, όπως είπε ο Θεός: «Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης». Τι σημαίνει η φράση «διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης»; Σημαίνει ότι κάθε ζωντανό πράγμα, συμπεριλαμβανομένων όσων ακολούθησαν τον Θεό, όσων κάλεσαν το όνομά Του, όσων κάποτε πρόσφεραν ολοκαυτώματα στον Θεό, όσων Τον αναγνώρισαν προφορικώς και Τον εξύμνησαν ακόμη —μόλις η συμπεριφορά τους γέμισε διαφθορά και έφτασε στα μάτια του Θεού, Εκείνος έπρεπε να το καταστρέψει. Τούτο ήταν το όριο του Θεού. Έτσι, σε ποιο βαθμό παρέμεινε ο Θεός υπομονετικός ως προς τον άνθρωπο και τη διαφθορά κάθε σάρκας; Στον βαθμό που όλοι οι άνθρωποι, οπαδοί του Θεού ή άπιστοι, δεν βάδιζαν στο σωστό μονοπάτι. Στον βαθμό που ο άνθρωπος δεν ήταν απλώς ηθικά διεφθαρμένος και γεμάτος κακό, αλλά όπου κανείς δεν πίστευε καν στην ύπαρξη του Θεού, πόσο μάλλον να πιστεύει ότι ο κόσμος κυβερνάται από τον Θεό και ότι ο Θεός μπορεί να φέρει στους ανθρώπους φως και το σωστό μονοπάτι. Στον βαθμό που ο άνθρωπος απεχθανόταν την ύπαρξη του Θεού και δεν επέτρεπε στον Θεό να υπάρχει. Μόλις η διαφθορά του ανθρώπου έφτασε στο συγκεκριμένο σημείο, ο Θεός έπαψε να κάνει υπομονή. Τι ήταν αυτό που την αντικατέστησε; Η έλευση της οργής και της τιμωρίας του Θεού. Τούτο δεν ήταν μερική αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Στην παρούσα εποχή, υπάρχει, άραγε, ακόμα κάποιος δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού; Υπάρχει ακόμα τέλειος άνθρωπος στα μάτια του Θεού; Μήπως σε τούτη την εποχή, η συμπεριφορά κάθε σάρκας πάνω στη γη είναι διεφθαρμένη στα μάτια του Θεού; Σε τούτη τη μέρα και εποχή, εκτός από όσους θέλει ο Θεός να καταστήσει ολοκληρωμένους, όσους μπορούν να Τον ακολουθήσουν και να δεχτούν τη σωτηρία Του, μήπως όλοι οι άνθρωποι της σάρκας δεν προκαλούν τα όρια της υπομονής του Θεού; Όλα όσα συμβαίνουν δίπλα σας, όσα βλέπετε με τα μάτια σας και ακούτε με τα αυτιά σας, και βιώνετε προσωπικά κάθε μέρα σε αυτόν τον κόσμο, δεν είναι γεμάτα βία; Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος κόσμος, μια τέτοια εποχή δεν πρέπει να πάρει τέλος; Αν και το υπόβαθρο της παρούσας εποχής είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο του καιρού του Νώε, τα αισθήματα και η οργή του Θεού απέναντι στη διαφθορά του ανθρώπου παραμένουν ακριβώς τα ίδια με εκείνη την εποχή. Ο Θεός είναι ικανός να είναι υπομονετικός λόγω του έργου Του, αλλά δεδομένων όλων των περιστάσεων και συνθηκών, ο κόσμος αυτός θα έπρεπε να είχε καταστραφεί εδώ και πολύν καιρό στα μάτια του Θεού. Η κατάσταση έχει φτάσει πολύ πιο μακριά από ό,τι τότε που ο κόσμος καταστράφηκε από τον κατακλυσμό. Πού έγκειται, όμως, η διαφορά; Τούτο αποτελεί επίσης κάτι που βασανίζει πάρα πολύ την καρδιά του Θεού και, ίσως, κάτι που κανείς σας δεν μπορεί να αντιληφθεί.

Όταν ο Θεός επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Θεός μπορούσε να καλέσει τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό και να κάνει κάποια από τα προπαρασκευαστικά έργα. Ο Θεός μπορούσε να καλέσει έναν άνθρωπο —τον Νώε— να υλοποιήσει αυτές τις σειρές πραγμάτων για Αυτόν. Αλλά στην παρούσα εποχή, ο Θεός δεν έχει κανέναν για να καλέσει. Γιατί αυτό; Κάθε άτομο που κάθεται εδώ, πιθανότατα κατανοεί και γνωρίζει πολύ καλά τον λόγο. Χρειάζεστε Εμένα για να το εξηγήσω; Το να το πω μεγαλοφώνως, μπορεί να σας κάνει να χάσετε όλοι την υπόληψή σας και να σας αναστατώσει. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πουν: «Αν και δεν είμαστε δίκαιοι άνθρωποι και δεν είμαστε τέλειοι άνθρωποι στα μάτια του Θεού, αν ο Θεός μας πει να πράξουμε κάτι, είμαστε ακόμα ικανοί να το πράξουμε. Πριν, όταν είπε ότι έρχεται μια ολέθρια καταστροφή, ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε τα τρόφιμα και τα αντικείμενα που θα ήταν αναγκαία σε μια καταστροφή. Μήπως δεν έγιναν τα πράγματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Δεν συνεργαστήκαμε πραγματικά με το έργο του Θεού; Δεν μπορούν να συγκριθούν όσα πράξαμε με αυτά που έπραξε ο Νώε; Το γεγονός ότι τα πράξαμε, δεν ισοδυναμεί με πραγματική υπακοή; Δεν ακολουθήσαμε τις οδηγίες του Θεού; Δεν κάναμε ό,τι είπε ο Θεός, επειδή έχουμε πίστη στα λόγια Του; Γιατί, λοιπόν, ο Θεός είναι ακόμα κατηφής; Γιατί ο Θεός λέει ότι δεν έχει κανέναν να καλέσει;» Υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ των δικών σας ενεργειών και εκείνων του Νώε; Ποια είναι η διαφορά; (Η προετοιμασία του φαγητού σήμερα για την καταστροφή αποτελούσε δική μας πρόθεση.) (Οι πράξεις μας δεν μπορούν να κατονομαστούν «δίκαιες», ενώ ο Νώε είναι ένας δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού.) Αυτό που είπατε δεν απέχει και πολύ. Αυτό που έκανε ο Νώε είναι ουσιαστικά διαφορετικό από ό,τι κάνουν τώρα οι άνθρωποι. Όταν ο Νώε έπραξε ό,τι του παρήγγειλε ο Θεός, δεν γνώριζε ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού. Δεν ήξερε τι ήθελε ο Θεός να επιτύχει. Ο Θεός απλώς του έδωσε μια εντολή, καθοδηγώντας τον να πράξει κάτι, αλλά χωρίς πολλές εξηγήσεις, και εκείνος το έπραξε. Δεν προσπάθησε να καταλάβει από μόνος του τις προθέσεις του Θεού, ούτε αντιστάθηκε στον Θεό ή υπήρξε δίβουλος. Απλώς έπραξε ανάλογα, με καθαρή και απλή καρδιά. Έπραξε ό,τι του επέτρεψε ο Θεός να πράξει, και πίστευε ότι έπρεπε να υπακούει και να ακούει τον λόγο του Θεού. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ειλικρινά και απλά αντιμετώπισε αυτό που εμπιστεύτηκε ο Θεός. Η ουσία του —η ουσία των ενεργειών του ήταν η υπακοή, όχι η αμφισβήτηση, η αντίσταση και, πολύ λιγότερο, η σκέψη για τα προσωπικά του συμφέροντα και τα κέρδη και τις απώλειές του. Περαιτέρω, όταν ο Θεός είπε ότι θα καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Νώε δεν ρώτησε πότε θα γίνει αυτό ούτε ρώτησε τι θα απογίνουν τα πάντα, και σίγουρα δεν ρώτησε τον Θεό με ποιον τρόπο επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο. Απλώς έπραξε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός. Ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες του Θεού σχετικά με το τι και το πώς, και, επίσης, ανέλαβε αμέσως δράση. Ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού, κρατώντας μια στάση που έδειχνε ότι επιθυμούσε να ικανοποιήσει τον Θεό. Μήπως το έκανε για να αποφύγει ο ίδιος την καταστροφή; Όχι. Μήπως ρώτησε τον Θεό πότε ακριβώς θα ερχόταν η καταστροφή του κόσμου; Όχι. Ρώτησε τον Θεό ή μήπως γνώριζε πόσον καιρό θα έπαιρνε η κατασκευή της κιβωτού; Ούτε αυτό το γνώριζε. Απλώς υπάκουσε, άκουσε και έπραξε αναλόγως. Οι σημερινοί άνθρωποι δεν είναι το ίδιο: Μόλις διαρρεύσουν λίγες πληροφορίες μέσω του λόγου του Θεού, αμέσως μόλις οι άνθρωποι διαισθανθούν κάποιο σημάδι διατάραξης ή προβλήματος, περνούν αμέσως στη δράση, χωρίς να λογαριάζουν τίποτε και ανεξαρτήτως τιμήματος, προκειμένου να προετοιμάσουν αυτά που θα φάνε, θα πιουν και θα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια, σχεδιάζοντας ακόμη και τις οδούς διαφυγής τους, όταν έρθει η καταστροφή. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι, στη συγκεκριμένη στιγμή-κλειδί, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ «χρήσιμος». Υπό συνθήκες, όπου ο Θεός δεν έχει δώσει καμία εντολή, ο άνθρωπος μπορεί να σχεδιάσει τα πάντα με τον κατάλληλο τρόπο. Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε τη λέξη «τέλεια» για να το περιγράψετε. Όσο για το τι λέει ο Θεός, ποιες είναι οι προθέσεις Του ή το τι θέλει, κανείς δεν ενδιαφέρεται και κανείς δεν προσπαθεί να το αντιληφθεί. Τούτη δεν είναι η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των ανθρώπων του σήμερα και του Νώε;

Στη συγκεκριμένη καταγραφή της ιστορίας του Νώε, βλέπετε εσείς κάποιο μέρος της διάθεσης του Θεού; Η υπομονή του Θεού απέναντι στη διαφθορά, τη ρυπαρότητα και τη βία του ανθρώπου, έχει όρια. Φτάνοντας στο όριο αυτό, ο Θεός δεν θα είναι πλέον υπομονετικός και, αντιθέτως, θα ξεκινήσει τη νέα διαχείριση και το νέο Του σχέδιο, θα αρχίσει να πράττει αυτό που πρέπει να πράξει, θα αποκαλύψει τις πράξεις Του και την άλλη πλευρά της διάθεσής Του. Με την ενέργεια Του αυτή, δεν θέλει να αποδείξει ότι δεν πρέπει ποτέ να υβρίζεται από τον άνθρωπο ή ότι είναι γεμάτος εξουσία και οργή, ούτε θέλει να δείξει ότι μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Είναι ότι η διάθεσή Του και η αγία ουσία Του δεν μπορούν πλέον να επιτρέψουν, ούτε να υπομείνουν το συγκεκριμένο είδος ανθρωπότητας να ζει ενώπιόν Του, υπό το κράτος Του. Δηλαδή, όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι εναντίον Του, όταν δεν υπάρχει ούτε ένας σε ολόκληρη τη γη που να μπορεί Εκείνος να σώσει, δεν θα έχει πλέον υπομονή για μια τέτοια ανθρωπότητα και, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, θα φέρει εις πέρας το σχέδιό Του —να καταστρέψει αυτό το είδος ανθρωπότητας. Μια τέτοια πράξη από τον Θεό, καθορίζεται από τη διάθεσή Του. Τούτη αποτελεί απαραίτητη συνέπεια, μια συνέπεια που πρέπει να φέρει κάθε δημιουργημένο ον υπό το κράτος του Θεού. Αυτό δεν δείχνει ότι, στην παρούσα εποχή, ο Θεός ανυπομονεί να ολοκληρώσει το σχέδιό Του και να σώσει τους ανθρώπους που θέλει να σώσει; Υπό αυτές τις συνθήκες, τι ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό; Όχι το πώς Τον αντιμετωπίζουν ή Του ανθίστανται αυτοί που δεν Τον ακολουθούν καθόλου ή αυτοί που Του εναντιώνονται ούτως ή άλλως, ή το ότι η ανθρωπότητα Τον συκοφαντεί. Εκείνος ενδιαφέρεται μόνο για το κατά πόσο αυτοί που τον ακολουθούν, τα αντικείμενα της σωτηρίας Του στο σχέδιο διαχείρισής Του, έχουν καταστεί ολοκληρωμένοι από τον ίδιον, αν έχουν επιτύχει την ικανοποίησή Του. Όσο για τους ανθρώπους πλην εκείνων που τον ακολουθούν, απλώς περιστασιακά δίνει μια μικρή τιμωρία για να εκφράσει την οργή Του. Για παράδειγμα: παλιρροϊκά κύματα, σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείου, και ούτω καθεξής. Ταυτοχρόνως, προστατεύει, επίσης, και φροντίζει σθεναρά όσους Τον ακολουθούν και πρόκειται να σωθούν από Αυτόν. Η διάθεση του Θεού είναι η ακόλουθη: Από τη μία πλευρά, μπορεί να δώσει στους ανθρώπους που προτίθεται να καταστήσει ολοκληρωμένους, ακραία υπομονή και ανεκτικότητα, περιμένοντάς τους για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα· από την άλλη, ο Θεός μισεί και αποστρέφεται με σθένος τους ανθρώπους τύπου Σατανά, που δεν Τον ακολουθούν και Του εναντιώνονται. Αν και δεν ενδιαφέρεται για το αν αυτοί οι τύπου Σατανά άνθρωποι Τον ακολουθούν ή Τον λατρεύουν, Εκείνος εξακολουθεί να τους απεχθάνεται, κάνοντας, παράλληλα, υπομονή για αυτούς στην καρδιά Του και, καθώς καθορίζει το τέλος αυτών των ανθρώπων τύπου Σατανά, αναμένει επίσης την έλευση της ώρας των βημάτων σχετικά με το σχέδιο διαχείρισής Του.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 27

Η ευλογία του Θεού στον Νώε μετά τον κατακλυσμό

Γένεση 9:1-6 Και ευλόγησεν ο Θεός τον Νώε και τους υιούς αυτού· και είπε προς αυτούς, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γήν· και ο φόβος σας και ο τρόμος σας θέλει είσθαι επί πάντα τα ζώα της γης, και επί πάντα τα πτηνά του ουρανού, επί παν ό,τι έρπει επί της γης, και επί πάντας τους ιχθύας της θαλάσσης· εις τας χείρας σας εδόθησαν· παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει είσθαι εις σας προς τροφήν· ως τον χλωρόν χόρτον έδωκα τα πάντα εις εσάς· κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει· και εξάπαντος το αίμα σας, το αίμα της ζωής σας, θέλω εκζητήσει εκ της χειρός παντός ζώου θέλω εκζητήσει αυτό, και εκ της χειρός του ανθρώπου· εκ της χειρός παντός αδελφού αυτού θέλω εκζητήσει την ζωήν του ανθρώπου· όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον.

Αφού ο Νώε αποδέχτηκε τις οδηγίες του Θεού και κατασκεύασε την κιβωτό και έζησε κατά τη διάρκεια των ημερών που ο Θεός χρησιμοποίησε κατακλυσμό για να καταστρέψει τον κόσμο, ολόκληρη η οκταμελής οικογένειά του επέζησε. Εκτός από την οκταμελή οικογένεια του Νώε, ολόκληρη η ανθρωπότητα καταστράφηκε, όπως και όλα τα έμβια όντα πάνω στη γη. Στον Νώε, ο Θεός έδωσε ευλογίες και είπε κάποια πράγματα στον ίδιο και τους γιους του. Τα εν λόγω πράγματα ήταν όσα του έδωσε ο Θεός, και η ευλογία του Θεού σε αυτόν. Τούτη είναι η ευλογία και υπόσχεση που δίνει ο Θεός σε κάποιον που μπορεί να τον ακούσει και να δεχθεί τις οδηγίες Του, καθώς και ο τρόπος, με τον οποίο ο Θεός επιβραβεύει τους ανθρώπους. Δηλαδή, ανεξάρτητα από το αν ο Νώε υπήρξε τέλειος ή δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού, και ανεξάρτητα από το πόσα γνώριζε για τον Θεό, εν συντομία, ο Νώε και οι τρεις γιοι του άκουγαν όλοι τους τα λόγια του Θεού, συντονίζονταν με το έργο του Θεού, και έπρατταν ό,τι έπρεπε να πράξουν σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού. Ως αποτέλεσμα, βοήθησαν τον Θεό να διατηρήσει τους ανθρώπους και διάφορα είδη έμβιων όντων μετά την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, συμβάλλοντας σημαντικά στο επόμενο βήμα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Για όλα όσα έπραξε, ο Θεός τον ευλόγησε. Ίσως για τους ανθρώπους του σήμερα, αυτό που έκανε ο Νώε να μην άξιζε καν να αναφερθεί. Κάποιοι μπορεί ακόμη να σκεφτούν: Ο Νώε δεν έκανε τίποτα· ο Θεός είχε αποφασίσει να τον κρατήσει, οπότε σίγουρα θα παρέμενε ζωντανός. Όμως, δεν ανήκουν σε εκείνον τα εύσημα για την επιβίωσή του. Ήταν αποκλειστικά θέλημα του Θεού, επειδή ο άνθρωπος είναι παθητικός. Αλλά δεν είχε αυτό ο Θεός στο μυαλό Του. Για τον Θεό, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι σπουδαίος ή ασήμαντος, όσο Τον ακούει, υπακούει στις εντολές Του και σε αυτό που εμπιστεύεται, και όσο μπορεί να συνεργάζεται με το έργο Του, το θέλημα και το σχέδιό Του, ώστε το σχέδιό Του να δύνανται να ολοκληρωθούν ομαλά, τότε η συμπεριφορά αυτή αξίζει την ενθύμησή Του και αξίζει να λάβει την ευλογία Του. Ο Θεός θεωρεί πολύτιμους τέτοιους ανθρώπους, και προασπίζει τις πράξεις και την αγάπη και τη στοργή τους για Εκείνον. Τούτη είναι η στάση του Θεού. Γιατί, λοιπόν, ευλόγησε ο Θεός τον Νώε; Διότι έτσι αντιμετωπίζει ο Θεός τέτοιες ενέργειες και την υπακοή του ανθρώπου.

Όσον αφορά στην ευλογία του Θεού προς τον Νώε, μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Αν ο άνθρωπος ακούει και ικανοποιεί τον Θεό, τότε ο Θεός πρέπει να τον ευλογήσει. Δεν είναι αυτονόητο;» Μπορούμε να το πούμε αυτό; Κάποιοι λένε: «Όχι». Αλλά γιατί όχι; Ορισμένοι λένε: «Ο άνθρωπος δεν είναι άξιος να απολαμβάνει την ευλογία του Θεού». Τούτο δεν είναι απόλυτα σωστό. Επειδή όταν ένα άτομο αποδεχτεί αυτό που εμπιστεύεται ο Θεός, ο Θεός έχει ένα μέτρο κρίσεως για το κατά πόσο οι πράξεις του ατόμου είναι καλές ή κακές και για το εάν ο άνθρωπος υπάκουσε, και εάν το άτομο έχει ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού και εάν αυτό που πράττει είναι ορθό. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό είναι η καρδιά του ατόμου, και όχι οι επιφανειακές του πράξεις. Ο Θεός δεν ευλογεί κάποιον για τις πράξεις του, ανεξαρτήτως του πώς τις πράττει. Τούτο έχουν παρεξηγήσει οι άνθρωποι ως προς τον Θεό. Ο Θεός δεν κοιτά μόνο το τελικό αποτέλεσμα των πραγμάτων, αλλά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην καρδιά και τη στάση του ανθρώπου κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, και εξετάζει αν, μέσα στην καρδιά του, υπάρχει υπακοή, σεβασμός και η επιθυμία να ικανοποιηθεί ο Θεός. Πόσα γνώριζε ο Νώε για τον Θεό τον καιρό εκείνο; Τόσα, όσα και τα δόγματα που γνωρίζετε τώρα; Όσον αφορά σε πτυχές της αλήθειας, όπως αντιλήψεις και γνώση του Θεού, έλαβε τόσο πότισμα και επιμέλεια όσο εσείς; Όχι! Υπάρχει, όμως, ένα γεγονός που είναι αδιαμφισβήτητο: Στη συνείδηση, το μυαλό, ακόμη και στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων του σήμερα, οι αντιλήψεις τους για τον Θεό και η στάση τους απέναντί Του είναι θολή και διφορούμενη. Θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε ότι μια μερίδα ανθρώπων κρατά αρνητική στάση απέναντι στην ύπαρξη του Θεού. Αλλά στην καρδιά και τη συνείδηση του Νώε, η ύπαρξη του Θεού ήταν απόλυτη και αναμφισβήτητη, και έτσι η υπακοή του απέναντι στον Θεό ήταν ανόθευτη και μπορούσε να αντέξει τη δοκιμασία. Η καρδιά του ήταν αγνή και ανοιχτή προς τον Θεό. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη γνώση δογμάτων για να πείσει τον εαυτό του να ακολουθήσει κάθε λόγο του Θεού, ούτε και χρειαζόταν γεγονότα ως απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού, προκειμένου να μπορέσει να δεχθεί αυτό που εμπιστεύθηκε ο Θεός και να είναι ικανός να πράξει ό,τι του επέτρεψε ο Θεός να πράξει. Τούτη είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Νώε και των σημερινών ανθρώπων, και είναι, επίσης, ο ακριβής ορισμός του τέλειου ανθρώπου στα μάτια του Θεού. Αυτό που θέλει ο Θεός, είναι άνθρωποι σαν τον Νώε. Αυτός είναι ο τύπος του ανθρώπου που επαινεί ο Θεός, και, επίσης, ακριβώς το είδος του ανθρώπου που ο Θεός ευλογεί. Σας διαφώτισε καθόλου αυτό; Οι άνθρωποι κοιτούν τους ανθρώπους εξωτερικά, ενώ αυτό που βλέπει ο Θεός, είναι οι καρδιές και η ουσία των ανθρώπων. Ο Θεός δεν δέχεται από κανέναν να αισθάνεται απροθυμία ή αμφιβολίες απέναντί Του, ούτε επιτρέπει στους ανθρώπους να Τον υποψιάζονται ή να Τον δοκιμάζουν με οποιονδήποτε τρόπο. Ως εκ τούτου, παρόλο που οι άνθρωποι του σήμερα βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού ή, θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε, πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, εξαιτίας κάποιου πράγματος βαθιά μέσα στην καρδιά τους, της ύπαρξης της διεφθαρμένης τους ουσίας, και της εχθρικής στάσης τους απέναντί Του, έχουν εμποδιστεί από την αληθινή πίστη τους στον Θεό, και έχουν αποκλειστεί από την υπακοή τους προς Αυτόν. Εξαιτίας τούτου, τους είναι πολύ δύσκολο να επιτύχουν την ίδια ευλογία που ο Θεός χάρισε στον Νώε.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 28

Ο Θεός ορίζει το ουράνιο τόξο ως σύμβολο της διαθήκης Του με τον άνθρωπο

Γέν. 9:11-13 Και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσμός διά να φθείρη την γην. Και είπεν ο Θεός, Τούτο είναι το σημείον της διαθήκης, την οποίαν εγώ κάμνω μεταξύ εμού και υμών και παντός εμψύχου ζώου το οποίον είναι με σας, εις γενεάς αιωνίους· Θέτω το τόξον μου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις σημείον διαθήκης μεταξύ εμού και της γής.

Στη συνέχεια, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το μέρος των γραφών, για το πώς ο Θεός όρισε το ουράνιο τόξο ως σύμβολο της διαθήκης Του με τον άνθρωπο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τι είναι το ουράνιο τόξο και έχουν ακούσει ιστορίες σχετικά με αυτό. Όσο για την ιστορία του ουράνιου τόξου στη Βίβλο, κάποιοι άνθρωποι την πιστεύουν, μερικοί την αντιμετωπίζουν ως θρύλο, ενώ άλλοι δεν την πιστεύουν καθόλου. Ανεξαρτήτως του οτιδήποτε, όλα όσα συνέβησαν σε σχέση με το ουράνιο τόξο είναι όλα τους πράγματα που έπραξε ο Θεός κάποτε, και που έλαβαν χώρα κατά τη διαδικασία της διαχείρισης του ανθρώπου από τον Θεό. Τα πράγματα αυτά έχουν καταγραφεί στη Βίβλο επακριβώς. Οι εν λόγω καταγραφές δεν μας λένε τι διάθεση είχε ο Θεός την εποχή εκείνη ή ποιες ήταν οι προθέσεις Του πίσω από τα λόγια που είπε. Επιπλέον, κανείς δεν δύναται να αντιληφθεί τι αισθανόταν ο Θεός όταν τα είπε. Ωστόσο, η ψυχική κατάσταση του Θεού σχετικά με το όλο θέμα αποκαλύπτεται μέσα από τις γραμμές του κειμένου. Είναι λες και οι σκέψεις Του της εποχής εκείνης ξεπηδούν από τη σελίδα μέσα από κάθε λέξη και φράση του λόγου του Θεού.

Οι σκέψεις του Θεού είναι αυτό για το οποίο πρέπει να ενδιαφέρονται οι άνθρωποι, και αυτό που πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να γνωρίσουν. Τούτο οφείλεται στο ότι οι σκέψεις του Θεού είναι στενά συνδεδεμένες με την κατανόηση του Θεού από τον άνθρωπο, και η κατανόηση του Θεού από τον άνθρωπο συνδέεται αναπόφευκτα με την είσοδο του ανθρώπου στη ζωή. Τι σκεπτόταν, λοιπόν, ο Θεός την ώρα που συνέβησαν αυτά τα πράγματα;

Αρχικά, ο Θεός δημιούργησε μια ανθρωπότητα που στα μάτια Του ήταν πολύ καλή και βρισκόταν κοντά Του, αλλά καταστράφηκε από κατακλυσμό αφού επαναστάτησε εναντίον Του. Πόνεσε τον Θεό το γεγονός ότι μια τέτοια ανθρωπότητα απλώς εξαφανίστηκε έτσι, σε μια στιγμή; Φυσικά και Τον πόνεσε! Πώς εξέφρασε, λοιπόν, τον πόνο αυτόν; Πώς καταγράφηκε στη Βίβλο; Καταγράφηκε ως εξής: «Και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει πλέον είσθαι κατακλυσμός διά να φθείρη την γην». Αυτή η απλή πρόταση αποκαλύπτει τις σκέψεις του Θεού. Η καταστροφή του κόσμου Τον πόνεσε πάρα πολύ. Με ανθρώπινα λόγια, λυπήθηκε πολύ. Μπορούμε να φανταστούμε: Πώς έμοιαζε η, κάποτε γεμάτη ζωή, γη μετά την καταστροφή της από τον κατακλυσμό; Πώς έμοιαζε η, κάποτε γεμάτη ανθρώπινα όντα, γη τώρα; Καμία ανθρώπινη κατοικία, κανένα ζωντανό πλάσμα, νερό παντού και απόλυτο χάος στην επιφάνεια του νερού. Αυτή η σκηνή ήταν η αρχική πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε τον κόσμο; Εννοείται πως όχι! Η αρχική πρόθεση του Θεού ήταν να βλέπει ζωή σε όλη τη γη, να βλέπει τα ανθρώπινα όντα, που Εκείνος δημιούργησε, να Τον λατρεύουν, και όχι να είναι ο Νώε ο μόνος που Τον λατρεύει ή ο μοναδικός που μπόρεσε να απαντήσει στο κάλεσμά Του να ολοκληρώσει αυτό που του είχε ανατεθεί. Μετά τον χαμό της ανθρωπότητας, ο Θεός δεν είδε την αρχική Του πρόθεση, αλλά το εντελώς αντίθετο. Πώς θα μπορούσε να μην πονά η καρδιά Του; Όταν, λοιπόν, αποκάλυπτε τη διάθεσή Του και εξέφραζε τα συναισθήματά Του, ο Θεός έλαβε μια απόφαση. Ποια ήταν αυτή; Να φτιάξει ένα τόξο στο σύννεφο (σημείωση: το ουράνιο τόξο που βλέπουμε) ως διαθήκη με τον άνθρωπο, μια υπόσχεση ότι ο Θεός δεν θα κατέστρεφε ξανά με κατακλυσμό την ανθρωπότητα. Ταυτόχρονα, ήταν επίσης ένας τρόπος να ειπωθεί στους ανθρώπους ότι ο Θεός είχε κάποτε καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ένας τρόπος να επιτραπεί στο ανθρώπινο γένος να θυμάται για πάντα γιατί ο Θεός έπραξε κάτι τέτοιο.

Ήταν η καταστροφή του κόσμου αυτή τη φορά κάτι που ήθελε ο Θεός; Σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Θεός. Μπορούμε να είμαστε ικανοί να φανταστούμε ένα μικρό κομμάτι από το θλιβερό βλέμμα της γης μετά την καταστροφή του κόσμου, αλλά δεν μπορούμε καν να πλησιάσουμε στο να φανταστούμε πώς ήταν εκείνη την ώρα το σκηνικό στα μάτια του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι, είτε πρόκειται για τους ανθρώπους του τότε ή του τώρα, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ή να αντιληφθεί αυτό που ένοιωσε ο Θεός, βλέποντας εκείνη τη σκηνή, την εικόνα του κόσμου μετά την καταστροφή του από τον κατακλυσμό. Ο Θεός αναγκάστηκε να το πράξει εξαιτίας της ανυπακοής του ανθρώπου, αλλά ο πόνος που ένοιωσε η καρδιά του Θεού από την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, αποτελεί μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ή να αντιληφθεί. Γι’ αυτό ο Θεός έκανε μια διαθήκη με την ανθρωπότητα, η οποία ήταν να πει στους ανθρώπους να θυμούνται ότι ο Θεός κάποτε έπραξε κάτι τέτοιο και να τους ορκιστεί ότι ο Θεός δεν επρόκειτο να καταστρέψει ποτέ τον κόσμο με τέτοιο τρόπο ξανά. Στην εν λόγω διαθήκη, βλέπουμε την καρδιά του Θεού —βλέπουμε ότι η καρδιά του Θεού πονούσε όταν κατέστρεψε τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα. Στην ανθρώπινη γλώσσα, όταν ο Θεός κατέστρεψε το ανθρώπινο γένος και το παρακολούθησε να χάνεται, η καρδιά Του θρηνούσε και αιμορραγούσε. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να το περιγράψουμε; Οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για να απεικονίσουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά καθώς η γλώσσα των ανθρώπων είναι υπερβολικά ελλιπής, η χρήση τους για να περιγραφούν τα αισθήματα και τα συναισθήματα του Θεού δεν Μου φαίνεται και πολύ κακή, ούτε υπερβολικά υπέρμετρη. Τουλάχιστον, σας δίνει μια πολύ ζωντανή, πολύ απτή κατανόηση της διάθεσης του Θεού τη δεδομένη στιγμή. Τι θα σκέφτεστε τώρα, όποτε βλέπετε ξανά το ουράνιο τόξο; Θα θυμάστε, τουλάχιστον, ότι, κάποτε, ο Θεός θρήνησε επειδή κατέστρεψε τον κόσμο με κατακλυσμό. Θα θυμάστε ότι, παρόλο που ο Θεός μισούσε αυτόν τον κόσμο και απεχθανόταν τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα, όταν κατέστρεψε τα ανθρώπινα όντα που Εκείνος, με τα ίδια Του τα χέρια είχε δημιουργήσει, η καρδιά Του πονούσε, πάλευε να τους αφήσει, δίσταζε και δυσκολευόταν να το αντέξει. Μοναδική παρηγοριά Του ήταν η οκταμελής οικογένεια του Νώε. Η συνεργασία του Νώε έκανε τις επίπονες προσπάθειές Του να δημιουργήσει τα πάντα, να αξίζουν τον κόπο. Σε μια εποχή που ο Θεός υπέφερε, τούτο ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να αντισταθμίσει την οδύνη Του. Από εκείνο το σημείο και μετά, ο Θεός εναπόθεσε όλες Του τις προσδοκίες για την ανθρωπότητα στην οικογένεια του Νώε, ελπίζοντας ότι μπορούσαν να ζήσουν υπό τις ευλογίες Του και όχι την κατάρα Του, ελπίζοντας ότι δεν θα έβλεπαν ποτέ τον Θεό να καταστρέφει ξανά τον κόσμο με κατακλυσμό, και ελπίζοντας, επίσης ότι δεν θα καταστρέφονταν.

Ποιο μέρος της διάθεσης του Θεού πρέπει να κατανοήσουμε από εδώ; Ο Θεός απεχθανόταν τον άνθρωπο επειδή ο άνθρωπος ήταν εχθρικός απέναντί Του, αλλά μέσα στην καρδιά Του, η φροντίδα, η ανησυχία και το έλεός Του για την ανθρωπότητα παρέμειναν αμετάβλητα. Ακόμη και όταν κατέστρεψε την ανθρωπότητα, η καρδιά Του παρέμεινε απαράλλακτη. Όταν η ανθρωπότητα γέμισε διαφθορά και ανυπακοή προς τον Θεό μέχρι ενός σημείου, ο Θεός υποχρεώθηκε, λόγω της διάθεσης και της ουσίας Του και σύμφωνα με τις αρχές Του, να καταστρέψει τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα. Λόγω, όμως της ουσίας Του, ο Θεός σπλαχνιζόταν ακόμα την ανθρωπότητα και, μάλιστα, ήθελε να χρησιμοποιήσει και διάφορους τρόπους για να τη λυτρώσει, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Αντ’ αυτού, ο άνθρωπος εναντιώθηκε στον Θεό, συνέχισε να μην Τον υπακούει, αρνούμενος να δεχθεί τη σωτηρία του Θεού, αρνήθηκε, δηλαδή, να δεχθεί τις καλές Του προθέσεις. Ανεξάρτητα από το ότι ο Θεός τον κάλεσε, του υπενθύμισε, τον συνέδραμε, τον βοήθησε ή τον ανέχθηκε, ο άνθρωπος ούτε το κατάλαβε, ούτε το εκτίμησε, ούτε καν έδωσε σημασία. Μέσα στην οδύνη Του, ο Θεός δε λησμόνησε να δώσει στον άνθρωπο τη μέγιστη ανεκτικότητά Του, περιμένοντας τον άνθρωπο να ανακάμψει. Έχοντας φτάσει στα όριά Του, έπραξε αυτό που έπρεπε, χωρίς κανένα δισταγμό. Με άλλα λόγια, υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος και διαδικασία από τη στιγμή που ο Θεός σχεδίασε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος, ως την επίσημη έναρξη του έργου Του για την καταστροφή της ανθρωπότητας. Η εν λόγω διαδικασία υπήρχε με τον σκοπό να ενεργοποιήσει τον άνθρωπο ώστε να ανακάμψει, και ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Τι έκανε, λοιπόν, ο Θεός κατά την περίοδο προτού καταστρέψει την ανθρωπότητα; Ο Θεός εργάστηκε ακατάπαυστα, υπενθυμίζοντας και προτρέποντας. Ανεξάρτητα από το πόση οδύνη και θλίψη ένοιωθε η καρδιά του Θεού, Εκείνος συνέχισε να ασκεί τη φροντίδα, την ανησυχία Του και το άφθονο έλεός Του για την ανθρωπότητα. Τι καταλαβαίνουμε από αυτό; Αναμφισβήτητα, κατανοούμε ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι πραγματική και όχι μόνο λόγια. Είναι πραγματική, απτή και υπολογίσιμη, όχι ψεύτικη, κίβδηλη, απατηλή ή επιτηδευμένη. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί ποτέ τεχνάσματα ούτε δημιουργεί ψεύτικες εικόνες για να κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είναι άξιος της αγάπης τους. Ποτέ δεν χρησιμοποιεί ψευδείς μαρτυρίες, προκειμένου να αφήσει τους ανθρώπους να δουν την ομορφιά Του ή για να καυχηθεί για την ομορφιά και την αγιοσύνη Του. Τούτες οι πτυχές της διάθεσης του Θεού δεν είναι, άραγε, αντάξιες της αγάπης του ανθρώπου; Δεν αξίζουν να λατρεύονται; Δεν αξίζουν την αγάπη; Σε τούτο το σημείο, θέλω να σας ρωτήσω: Αφού ακούσατε τα λόγια αυτά, πιστεύετε ότι το μεγαλείο του Θεού είναι απλώς λέξεις πάνω σε μια κόλλα χαρτί; Ή μήπως η ομορφιά του Θεού είναι απλώς κενά λόγια; Όχι! Σίγουρα όχι! Η υπεροχή, το μεγαλείο, η αγιοσύνη, η ανεκτικότητα, η αγάπη του Θεού και ούτω καθεξής —κάθε λεπτομέρεια καθεμίας από τις διάφορες πτυχές της διάθεσης και της ουσίας του Θεού βρίσκει πρακτική έκφραση κάθε φορά που Εκείνος επιτελεί το έργο Του, όπως και ενσωματώνεται στο θέλημά Του απέναντι στον άνθρωπο και εκπληρώνεται και αντανακλάται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ανεξάρτητα από το εάν το έχεις αισθανθεί προηγουμένως, ο Θεός φροντίζει τον κάθε άνθρωπο με κάθε δυνατό τρόπο, χρησιμοποιώντας την ειλικρινή καρδιά, τη σοφία Του και διάφορες μεθόδους, προκειμένου να ζεστάνει την καρδιά του κάθε ανθρώπου και να αφυπνίσει το πνεύμα του. Πρόκειται για αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 29

Ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος· ανεξάρτητα από το αν έχει διαφθαρεί ή Τον ακολουθεί, ο Θεός φέρεται στα ανθρώπινα όντα σαν τους πιο πολύτιμους αγαπημένους Του —ή, όπως θα έλεγαν τα ανθρώπινα όντα, οι πλέον αγαπημένοι Του άνθρωποι— και όχι σαν παιχνίδια Του. Αν και ο Θεός λέει ότι είναι ο Δημιουργός και ότι ο άνθρωπος είναι το δημιούργημά Του, το οποίο μπορεί να ακούγεται σαν να υπάρχει διαφορά στην ιεραρχία, η πραγματικότητα είναι ότι όλα όσα έπραξε ο Θεός για την ανθρωπότητα υπερβαίνουν κατά πολύ μια σχέση τέτοιας φύσεως. Ο Θεός αγαπά την ανθρωπότητα, ενδιαφέρεται και ανησυχεί για αυτήν, καθώς επίσης τη φροντίζει, συνεχώς και αδιαλείπτως. Ποτέ δεν νοιώθει μέσα Του ότι πρόκειται για επιπρόσθετη δουλειά ή για κάτι που αξίζει εύσημα. Ούτε και αισθάνεται ότι η σωτηρία της ανθρωπότητας, ο εφοδιασμός και η παροχή των πάντων αποτελεί τεράστια συμβολή στο ανθρώπινο γένος. Απλώς φροντίζει το ανθρώπινο γένος ήσυχα και σιωπηλά, με τον δικό Του τρόπο και μέσα από τη δική Του ουσία και από όσα έχει και είναι. Ανεξάρτητα από το πόση φροντίδα και βοήθεια λαμβάνει η ανθρωπότητα από Αυτόν, ο Θεός δεν σκέφτεται ποτέ ούτε και προσπαθεί να πάρει τα εύσημα. Τούτο καθορίζεται από την ουσία του Θεού, και αποτελεί ακριβώς μια πραγματική έκφραση της διάθεσης του Θεού. Γι’ αυτό και, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεται στη Βίβλο ή σε άλλα βιβλία, ποτέ δεν θα βρούμε τον Θεό να εκφράζει τις σκέψεις Του και να περιγράφει ή να δηλώνει στους ανθρώπους γιατί πράττει αυτά τα πράγματα ή γιατί ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την ανθρωπότητα, προκειμένου να την κάνει να είναι ευγνώμων προς Αυτόν ή να Τον δοξάζει. Ακόμη και όταν πονά, όταν η καρδιά Του νοιώθει ακραία οδύνη, ποτέ δεν ξεχνά την ευθύνη Του απέναντι στην ανθρωπότητα ή την ανησυχία Του για αυτήν, ενώ ταυτόχρονα φέρει τον πόνο και την οδύνη μόνος Του, σιωπηλά. Αντίθετα, ο Θεός συνεχίζει να φροντίζει την ανθρωπότητα, όπως πάντα. Παρόλο που η ανθρωπότητα συχνά δοξάζει τον Θεό ή γίνεται μάρτυράς Του, ο Θεός δεν απαιτεί καμία από αυτές τις συμπεριφορές. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση για τα καλά που κάνει για την ανθρωπότητα, να δεχθεί ευγνωμοσύνη ως ανταπόδοση ή οποιοδήποτε αντάλλαγμα. Από την άλλη πλευρά, όσοι σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό, όσοι ακολουθούν αληθινά τον Θεό, Τον ακούν και είναι πιστοί σε Αυτόν, καθώς και όσοι Τον υπακούν —αυτοί είναι οι άνθρωποι που λαμβάνουν συχνά τις ευλογίες του Θεού, και ο Θεός τούς δίνει τις ευλογίες Του χωρίς επιφυλάξεις. Επιπλέον, οι ευλογίες που λαμβάνουν οι άνθρωποι από τον Θεό είναι συχνά πέρα από τη φαντασία τους, αλλά και πέρα από οτιδήποτε μπορούν να ανταλλάξουν τα ανθρώπινα όντα για όσα έχουν πράξει ή το τίμημα που έχουν πληρώσει. Όταν η ανθρωπότητα απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού, ενδιαφέρεται κανείς για το τι πράττει ο Θεός; Ενδιαφέρεται κανείς για τα αισθήματα του Θεού; Προσπαθεί κανείς να αντιληφθεί τον πόνο του Θεού; Η ακριβής απάντηση στις ερωτήσεις αυτές είναι: Όχι! Μπορεί το οποιοδήποτε ανθρώπινο ον, συμπεριλαμβανομένου του Νώε, να αντιληφθεί την οδύνη του Θεού τη στιγμή εκείνη; Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί ο Θεός έκανε μια τέτοια διαθήκη; Κανείς δεν μπορεί! Το ανθρώπινο γένος δεν αντιλαμβάνεται την οδύνη του Θεού, όχι επειδή αδυνατεί να την κατανοήσει, ούτε εξαιτίας του χάσματος μεταξύ Θεού και ανθρώπου ή της διαφοράς της θέσης τους· οφείλεται, μάλλον, στο ότι η ανθρωπότητα ούτε καν νοιάζεται για κανένα από τα αισθήματα του Θεού. Η ανθρωπότητα πιστεύει ότι ο Θεός είναι ανεξάρτητος —ο Θεός δεν έχει ανάγκη το ενδιαφέρον, την κατανόηση ή τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο Θεός είναι Θεός, άρα δεν νοιώθει πόνο, ούτε και κανένα συναίσθημα· δεν μπορεί να είναι λυπημένος ή να αισθάνεται θλίψη, ούτε καν κλαίει. Ο Θεός είναι Θεός, άρα δεν έχει ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά Του, ούτε και χρειάζεται συναισθηματική ανακούφιση. Αν, υπό ορισμένες συνθήκες, νοιώσει τέτοιες ανάγκες, θα επιλύσει ο ίδιος το πρόβλημα, χωρίς να χρειαστεί τη βοήθεια του ανθρώπινου γένους. Αντίθετα, οι αδύναμοι, ανώριμοι άνθρωποι είναι αυτοί που χρειάζονται την παρηγοριά, τη φροντίδα και την ενθάρρυνση του Θεού, ακόμη και να ανακουφίσει ο ίδιος τα συναισθήματά τους, οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Τέτοιες σκέψεις κρύβονται βαθιά μέσα στις καρδιές της ανθρωπότητας: Ο άνθρωπος είναι ο αδύναμος· χρειάζεται τον Θεό για να τον προσέχει παντοιοτρόπως, του αξίζει όλη η φροντίδα που λαμβάνει από Εκείνον, και μπορεί να Του ζητά ό,τι θεωρεί πως πρέπει να είναι δικό του. Ο Θεός είναι ο ισχυρός· κατέχει τα πάντα, και πρέπει να είναι ο φύλακας της ανθρωπότητας και ο χορηγός των ευλογιών. Αφού είναι ήδη Θεός, είναι παντοδύναμος και δεν χρειάζεται ποτέ τίποτα από το ανθρώπινο γένος.

Αφού ο άνθρωπος δεν δίνει σημασία σε καμία από τις αποκαλύψεις του Θεού, δεν αισθάνθηκε ποτέ του τη θλίψη, την οδύνη ή τη χαρά του Θεού. Αντιθέτως, ο Θεός γνωρίζει όλες τις εκφράσεις του ανθρώπου, σαν την παλάμη του χεριού Του. Ο Θεός συνδράμει στις ανάγκες του καθενός παντού και πάντοτε, παρατηρώντας τις εναλλασσόμενες σκέψεις του κάθε ανθρώπου, ανακουφίζοντας και προτρέποντάς τους, και καθοδηγώντας και φωτίζοντάς τους. Σε ό,τι αφορά όλα τα πράγματα που έπραξε ο Θεός για την ανθρωπότητα και όλα τα τιμήματα που κατέβαλε εξαιτίας της, μπορούν οι άνθρωποι να βρουν κάποιο χωρίο στη Βίβλο ή από οτιδήποτε έχει πει μέχρι στιγμής ο Θεός, που να δηλώνει σαφώς ότι ο Θεός θα απαιτήσει κάτι από τον άνθρωπο; Όχι! Αντίθετα, ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι αγνοούν τις σκέψεις του Θεού, Εκείνος εξακολουθεί να καθοδηγεί συνεχώς την ανθρωπότητα, συνδράμοντας και βοηθώντας την επανειλημμένα, προκειμένου να της επιτρέψει να ακολουθήσει την οδό Του, ώστε να μπορέσει να λάβει τον όμορφο προορισμό που έχει ετοιμάσει για αυτήν. Σε ό,τι αφορά τον Θεό, αυτό που έχει και είναι, η χάρις, το έλεος και όλες οι ανταμοιβές Του, θα δοθούν ανεπιφύλακτα σε αυτούς που Τον αγαπούν και Τον ακολουθούν. Ποτέ, όμως, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν την οδύνη που ένοιωσε ή την ψυχική Του κατάσταση, και ποτέ δεν παραπονιέται για το ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για Εκείνον ή δεν ξέρει το θέλημά Του. Απλώς υπομένει τα πάντα σιωπηλά, περιμένοντας την ημέρα που η ανθρωπότητα θα είναι ικανή να καταλάβει.

Γιατί τα λέω αυτά εδώ; Τι καταλάβατε από τα πράγματα που είπα; Υπάρχει κάτι στην ουσία και τη διάθεση του Θεού που είναι πανεύκολο να παραβλεφθεί, κάτι που κατέχει μονάχα ο Θεός και κανένας απολύτως άνθρωπος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που οι άλλοι τους θεωρούν σπουδαίους, καλούς, ή τον Θεό της φαντασίας τους. Τι είναι αυτό; Η ανιδιοτέλεια του Θεού. Μιλώντας για ανιδιοτέλεια, ίσως νομίζεις ότι και εσύ είσαι πολύ ανιδιοτελής, διότι, όταν πρόκειται για τα παιδιά σου, ποτέ δεν τους κάνεις παζάρια και είσαι γενναιόδωρος απέναντί τους, ή πιστεύεις ότι είσαι και εσύ πολύ ανιδιοτελής όσον αφορά στους γονείς σου. Ανεξαρτήτως του τι πιστεύεις, τουλάχιστον έχεις μια ιδέα της λέξης «ανιδιοτελής» και θεωρείς ότι είναι θετική λέξη, και ότι ο ανιδιοτελής άνθρωπος είναι πολύ ευγενής. Όταν φέρεσαι ανιδιοτελώς, πιστεύεις ότι είσαι σπουδαίος. Αλλά δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να δει την ανιδιοτέλεια του Θεού μεταξύ όλων των πραγμάτων, μεταξύ των ανθρώπων, των γεγονότων και των αντικειμένων, και μέσα από το έργο του Θεού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ο άνθρωπος είναι υπερβολικά εγωιστής! Γιατί το λέω αυτό; Το ανθρώπινο γένος ζει μέσα σε έναν υλικό κόσμο. Μπορεί να ακολουθείς τον Θεό, αλλά ποτέ δεν βλέπεις ούτε αντιλαμβάνεσαι ότι ο Θεός σε εφοδιάζει, σε αγαπά και δείχνει ενδιαφέρον για εσένα. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που βλέπεις; Βλέπεις τους εξ αίματος συγγενείς σου, που σε αγαπούν ή σε κουράζουν με την υπερβολική τους αγάπη. Βλέπεις τα πράγματα που είναι ευεργετικά για τη σάρκα σου, και νοιάζεσαι για τους ανθρώπους και τα πράγματα που αγαπάς. Τούτη είναι η υποτιθέμενη ανιδιοτέλεια του ανθρώπου. Αυτοί οι «ανιδιοτελείς» άνθρωποι, όμως, ποτέ δεν ενδιαφέρονται για τον Θεό που τους δίνει ζωή. Σε αντίθεση με τον Θεό, η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου καθίσταται εγωιστική και ποταπή. Η ανιδιοτέλεια, στην οποία πιστεύει ο άνθρωπος, είναι κενή και μη-πραγματική, κίβδηλη, ασύμβατη και άσχετη με τον Θεό. Η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου είναι για τον ίδιο, ενώ η ανιδιοτέλεια του Θεού αποτελεί πραγματική αποκάλυψη της ουσίας Του. Ακριβώς χάρη στην ανιδιοτέλεια του Θεού, ο άνθρωπος λαμβάνει μια σταθερή ροή εφοδίων εκ μέρους Του. Ίσως να μη σας αγγίζει ιδιαιτέρως το θέμα για το οποίο μιλάω σήμερα και μόλις που νεύετε καταφατικά ως έγκριση, αλλά όταν προσπαθήσεις να αντιληφθείς την καρδιά του Θεού μέσα σου, άθελά σου θα ανακαλύψεις το εξής: Από όλους τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που μπορείς να διαισθανθείς σε αυτόν τον κόσμο, μόνο η ανιδιοτέλεια του Θεού είναι πραγματική και συμπαγής, διότι μόνο η αγάπη του Θεού προς εσένα είναι ανεπιφύλακτη και άμεμπτη. Εκτός από τη θεϊκή, η οποιουδήποτε άλλου, αποκαλούμενη ανιδιοτέλεια είναι ψεύτικη, επιφανειακή, ανειλικρινής· έχει στόχους, συγκεκριμένες προθέσεις, κάνει παζάρια, και δεν μπορεί να αντέξει στις δοκιμασίες. Θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε ότι είναι ρυπαρή, άξια περιφρόνησης. Συμφωνείτε;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 30

Στο τέλος της ιστορίας του Νώε, βλέπουμε ότι ο Θεός χρησιμοποίησε μια ασυνήθιστη μέθοδο για να εκφράσει τα συναισθήματα που είχε τότε. Η μέθοδος αυτή είναι πολύ ξεχωριστή, και πρόκειται για τη σύναψη διαθήκης με τον άνθρωπο. Είναι μια μέθοδος, που δηλώνει το τέλος της χρήσης κατακλυσμού από τον Θεό για την καταστροφή του κόσμου. Εξωτερικά, η σύναψη διαθήκης φαίνεται σαν κάτι συνηθισμένο. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη χρήση λέξεων, προκειμένου να δεσμευτούν αμφότερα τα μέρη από πράξεις παραβίασης, έτσι ώστε να συμβάλουν στην επίτευξη του σκοπού της προστασίας των συμφερόντων και των δύο πλευρών. Ως προς τη μορφή, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, αλλά από τα κίνητρα που κρύβονται από πίσω και τον λόγο που έχει ο Θεός για να το πράξει, πρόκειται για πραγματική αποκάλυψη της διάθεσης και της ψυχικής κατάστασής Του. Εάν εσύ βάλεις απλά τα λόγια αυτά στην άκρη και τα αγνοήσεις, και αν Εγώ δεν σας πω ποτέ την αλήθεια των πραγμάτων, τότε η ανθρωπότητα δεν θα μάθει πραγματικά ποτέ τις σκέψεις του Θεού. Ίσως, στη φαντασία σου, ο Θεός να χαμογελά συνάπτοντας τη διαθήκη ή ίσως η έκφρασή Του να είναι σοβαρή, αλλά ανεξάρτητα από τη συνηθέστερη έκφραση που φαντάζονται οι άνθρωποι πως είχε ο Θεός, κανείς δεν θα ήταν σε θέση να δει την καρδιά του Θεού ή την οδύνη Του, πόσο μάλλον τη μοναξιά Του. Κανείς δεν μπορεί να ωθήσει τον Θεό να τον εμπιστευθεί ή να είναι άξιος της εμπιστοσύνης Του ή να είναι κάποιος, στον οποίον να μπορεί να εκφράσει τις σκέψεις Του ή να εκμυστηρευτεί την οδύνη Του. Γι’ αυτό και ο Θεός δεν είχε άλλη επιλογή από το να πράξει κάτι τέτοιο. Αποχαιρετώντας την προηγούμενη ανθρωπότητα, ο Θεός έπραξε, επιφανειακά, κάτι εύκολο, διευθετώντας το παρελθόν και σχεδιάζοντας μια τέλεια κατάληξη στην καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό. Ωστόσο, ο Θεός είχε θάψει βαθιά μέσα στην καρδιά Του την οδύνη εκείνης της στιγμής. Σε μια εποχή που ο Θεός δεν είχε κανέναν για να κάνει τις εκμυστηρεύσεις Του, συνήψε μια διαθήκη με το ανθρώπινο γένος, λέγοντας ότι δεν επρόκειτο να καταστρέψει ξανά τον κόσμο με κατακλυσμό. Η εμφάνιση του ουρανίου τόξου συμβαίνει για να υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι κάτι τέτοιο είχε συμβεί κάποτε, να τους προειδοποιεί να μην κάνουν κακές πράξεις. Ακόμη και σε εκείνη την τόσο οδυνηρή κατάσταση, ο Θεός δεν λησμόνησε την ανθρωπότητα, δείχνοντας και πάλι το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον Του για αυτήν. Τούτη δεν είναι η αγάπη και η ανιδιοτέλεια του Θεού; Τι σκέπτονται, όμως, οι άνθρωποι, όταν υποφέρουν; Τότε δεν είναι που χρειάζονται περισσότερο τον Θεό; Σε στιγμές όπως αυτές, οι άνθρωποι πάντα σέρνουν τον Θεό κοντά τους, ώστε να μπορέσει να τους παρηγορήσει. Ανεξαρτήτως του πότε, ο Θεός ποτέ δεν πρόκειται να απογοητεύσει τους ανθρώπους, και πάντα θα τους επιτρέπει να βγαίνουν από τις δυσχέρειές τους και να ζουν στο φως. Παρόλο που ο Θεός συνδράμει τόσο την ανθρωπότητα, στην καρδιά του ανθρώπου, ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα χάπι καθησυχασμού, ένα τονωτικό παρηγοριάς. Όταν ο Θεός υποφέρει, όταν η καρδιά Του είναι πληγωμένη, το να έχει ένα δημιουργημένο ον ή κάποιον άνθρωπο να Του κρατά συντροφιά ή να Τον παρηγορεί, αναμφίβολα αποτελεί υπερβολική επιθυμία. Ο άνθρωπος ποτέ δεν δίνει προσοχή στα αισθήματα του Θεού, οπότε ο Θεός ποτέ δεν ζητά ούτε αναμένει ότι θα υπάρξει κάποιος που να μπορεί να Τον παρηγορήσει. Απλά χρησιμοποιεί τις δικές Του μεθόδους, για να εκφράσει τη διάθεσή Του. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι είναι κάτι σπουδαίο για τον Θεό να περάσει κάποια ταλαιπωρία, αλλά μόνο όταν προσπαθήσεις πραγματικά να καταλάβεις τον Θεό, όταν μπορέσεις να εκτιμήσεις αληθινά τις σοβαρές προθέσεις του Θεού σε ό,τι πράττει, τότε θα καταφέρεις να νοιώσεις το μεγαλείο και την ανιδιοτέλειά Του. Παρ’ όλο που ο Θεός συνήψε διαθήκη με την ανθρωπότητα χρησιμοποιώντας το ουράνιο τόξο, δεν είπε ποτέ σε κανέναν γιατί το έπραξε, γιατί καθιέρωσε το εν λόγω συμβόλαιο, που σημαίνει ότι ποτέ δεν είπε σε κανέναν τις πραγματικές Του σκέψεις. Τούτο οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει κανείς που να κατανοεί το βάθος της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα που δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια, ούτε και κανείς που να μπορεί να αντιληφθεί τον πόνο που υπέφερε η καρδιά Του, καταστρέφοντας την ανθρωπότητα. Ως εκ τούτου, ακόμα κι αν μιλήσει στους ανθρώπους για το πώς αισθάνεται, εκείνοι αδυνατούν να αναλάβουν αυτή την εμπιστοσύνη. Παρά την οδύνη Του, περνά στο επόμενο βήμα του έργου Του. Ο Θεός δίνει πάντα την καλύτερη πλευρά Του και τα καλύτερα πράγματα στην ανθρωπότητα, ενώ σιωπηλά κουβαλά ο ίδιος όλα τα δεινά. Ο Θεός ποτέ δεν αποκαλύπτει ανοιχτά τα δεινά αυτά. Αντ’ αυτού, τα υπομένει και περιμένει στη σιωπή. Η καρτερία του Θεού δεν είναι κρύα, μουδιασμένη ή ανήμπορη, ούτε και αποτελεί σημάδι αδυναμίας. Συμβαίνει ότι η αγάπη και η ουσία του Θεού υπήρξαν πάντα ανιδιοτελείς. Πρόκειται για φυσική αποκάλυψη της ουσίας και της διάθεσής Του, και γνήσια ενσάρκωση της ταυτότητας του Θεού ως ο αληθινός Δημιουργός.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Γνωρίζοντας τον Θεό 1

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση