Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 265

Για πολλά χρόνια, το παραδοσιακό μέσο της πίστης των ανθρώπων (του χριστιανισμού, μίας εκ των τριών μεγάλων θρησκειών του κόσμου) ήταν η ανάγνωση της Βίβλου. Η απομάκρυνση από τη Βίβλο δεν αποτελεί πίστη στον Κύριο, η απομάκρυνση από τη Βίβλο αποτελεί ετεροδοξία και αίρεση, και ακόμη κι όταν οι άνθρωποι διαβάζουν άλλα βιβλία, τα βιβλία αυτά πρέπει να έχουν ως βάση τους την επεξήγηση της Βίβλου. Δηλαδή, αν πιστεύεις στον Κύριο, τότε πρέπει να διαβάζεις τη Βίβλο, και πέραν της Βίβλου δεν πρέπει να λατρεύεις κανένα βιβλίο που δεν σχετίζεται με τη Βίβλο. Αν το κάνεις, τότε προδίδεις τον Θεό. Από τότε που υπάρχει η Βίβλος, η πίστη των ανθρώπων στον Κύριο είναι η πίστη στη Βίβλο. Αντί να λέγεται ότι οι άνθρωποι πιστεύουν στον Κύριο, είναι καλύτερο να λέγεται ότι πιστεύουν στη Βίβλο· αντί να λέγεται ότι έχουν αρχίσει να διαβάζουν τη Βίβλο, είναι καλύτερο να λέγεται ότι έχουν αρχίσει να πιστεύουν στη Βίβλο· και αντί να λέγεται ότι έχουν επιστρέψει ενώπιον του Κυρίου, θα ήταν καλύτερο να λέγεται ότι έχουν επιστρέψει ενώπιον της Βίβλου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι λατρεύουν τη Βίβλο σαν να είναι Θεός, σαν να είναι η πηγή της ζωής τους, και το να τη χάσουν θα ισοδυναμούσε με το να χάσουν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι η Βίβλος είναι τόσο υψηλή όσο ο Θεός, ενώ υπάρχουν ακόμη κι εκείνοι που τη θεωρούν ανώτερη από τον Θεό. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούν να νιώσουν τον Θεό, μπορούν να συνεχίσουν να ζουν —αλλά μόλις χάσουν τη Βίβλο ή χάσουν τα περίφημα κεφάλαια και ρητά της Βίβλου, τότε είναι θαρρείς και έχουν χάσει τη ζωή τους. Κι έτσι, μόλις οι άνθρωποι πιστέψουν στον Κύριο, αρχίζουν να διαβάζουν και να απομνημονεύουν τη Βίβλο, και όσο πιο πολλά αποσπάσματα από τη Βίβλο είναι σε θέση να απομνημονεύσουν, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι αγαπούν τον Κύριο και έχουν μεγάλη πίστη. Όλοι όσοι έχουν διαβάσει τη Βίβλο και μπορούν να μιλούν γι’ αυτήν στους άλλους είναι καλοί αδελφοί και αδελφές. Για όλα αυτά τα χρόνια, η πίστη και η αφοσίωση των ανθρώπων στον Κύριο υπολογίζεται βάσει του βαθμού στον οποίο κατανοούν τη Βίβλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς δεν κατανοούν γιατί θα πρέπει να πιστεύουν στον Θεό, ούτε πώς να πιστεύουν στον Θεό, και δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να αναζητούν στοιχεία στα τυφλά ώστε να αποκρυπτογραφήσουν τα κεφάλαια της Βίβλου. Οι άνθρωποι δεν έχουν επιδιώξει ποτέ την κατεύθυνση του έργου του Αγίου Πνεύματος· εξαρχής, δεν έχουν κάνει τίποτε άλλο παρά να μελετούν και να διερευνούν απεγνωσμένα τη Βίβλο, και κανείς δεν έχει βρει ποτέ νεότερο έργο του Αγίου Πνεύματος εκτός της Βίβλου. Κανείς δεν έχει απομακρυνθεί ποτέ από τη Βίβλο, ούτε έχει τολμήσει ποτέ να το κάνει. Οι άνθρωποι μελετούν τη Βίβλο για όλα αυτά τα χρόνια, έχουν βρει τόσο πολλές εξηγήσεις κι έχουν καταβάλει τόσο μεγάλη προσπάθεια· έχουν, επίσης, πολλές διαφορές απόψεων σχετικά με τη Βίβλο, τις οποίες συζητούν ασταμάτητα, σε βαθμό που, τη σήμερον ημέρα, έχουν σχηματιστεί πάνω από δύο χιλιάδες διαφορετικά δόγματα. Όλοι θέλουν να βρουν κάποιες ιδιαίτερες εξηγήσεις ή πιο βαθιά μυστήρια στη Βίβλο, θέλουν να τη διερευνήσουν και να βρουν σε αυτήν το υπόβαθρο του έργου του Ιεχωβά στο Ισραήλ ή το υπόβαθρο του έργου του Ιησού στην Ιουδαία ή περισσότερα μυστήρια που κανείς άλλος δεν γνωρίζει. Οι άνθρωποι προσεγγίζουν τη Βίβλο με εμμονή και πίστη, και κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα ξεκάθαρος σχετικά με την πραγματική ιστορία ή την ουσία της Βίβλου. Συνεπώς, τη σήμερον ημέρα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να διακατέχονται από μια απερίγραπτη αίσθηση θαυμασμού όσον αφορά τη Βίβλο, και έχουν ακόμη μεγαλύτερη εμμονή με αυτήν και ακόμη μεγαλύτερη πίστη σε αυτήν. Τη σήμερον ημέρα, όλοι θέλουν να βρουν τις προφητείες του έργου των εσχάτων ημερών στη Βίβλο, θέλουν να ανακαλύψουν ποιο έργο επιτελεί ο Θεός κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών και ποια είναι τα σημεία των εσχάτων ημερών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η λατρεία τους στη Βίβλο γίνεται πιο ένθερμη, και όσο πιο πολύ πλησιάζουν οι έσχατες ημέρες, τόσο πιο τυφλή αξιοπιστία προσδίδουν στις προφητείες της Βίβλου, ιδιαίτερα σε εκείνες που αφορούν τις έσχατες ημέρες. Με τέτοια τυφλή πίστη στη Βίβλο, με τέτοια εμπιστοσύνη στη Βίβλο, δεν έχουν καμία επιθυμία να αναζητήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόνο η Βίβλος μπορεί να φέρει το έργο του Αγίου Πνεύματος, μόνο στη Βίβλο μπορούν να βρουν τα βήματα του Θεού, μόνο στη Βίβλο βρίσκονται κρυμμένα τα μυστήρια του έργου του Θεού, μόνο η Βίβλος —όχι άλλα βιβλία ή άνθρωποι— μπορεί να διασαφηνίσει τα πάντα για τον Θεό και το συνολικό έργο Του· η Βίβλος μπορεί να φέρει το έργο του ουρανού στη γη, και η Βίβλος μπορεί και να εκκινήσει και να ολοκληρώσει τις εποχές. Με αυτές τις αντιλήψεις, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία διάθεση να αναζητήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο βοήθησε η Βίβλος τους ανθρώπους στο παρελθόν, έχει καταστεί εμπόδιο στο πιο πρόσφατο έργο του Θεού. Χωρίς τη Βίβλο, οι άνθρωποι μπορούν να αναζητήσουν τα βήματα του Θεού αλλού· εντούτοις, τη σήμερον ημέρα, τα βήματά Του έχουν περιοριστεί από τη Βίβλο, και η επέκταση του πιο πρόσφατου έργου Του έχει γίνει δύο φορές πιο δύσκολη, έχει μετατραπεί σε επίπονο αγώνα. Όλα αυτά οφείλονται στα περίφημα κεφάλαια και ρητά της Βίβλου, καθώς και στις διάφορες προφητείες της Βίβλου. Η Βίβλος έχει γίνει είδωλο στον νου των ανθρώπων, έχει γίνει γρίφος στο μυαλό τους, κι εκείνοι απλώς δεν είναι ικανοί να πιστέψουν ότι ο Θεός μπορεί να εργαστεί εκτός της Βίβλου, είναι ανίκανοι να πιστέψουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να βρουν τον Θεό εκτός της Βίβλου, πολύ λιγότερο δε, είναι σε θέση να πιστέψουν ότι ο Θεός θα μπορούσε να απομακρυνθεί από τη Βίβλο κατά τη διάρκεια του τελικού έργου και να ξεκινήσει εκ νέου. Αυτό είναι αδιανόητο για τους ανθρώπους· δεν μπορούν ούτε να το πιστέψουν ούτε να το φανταστούν. Η Βίβλος έχει μετατραπεί σε μεγάλο εμπόδιο όσον αφορά την αποδοχή του νέου έργου του Θεού από τους ανθρώπους και έχει προκαλέσει δυσχέρεια στη διεύρυνση αυτού του νέου έργου από τον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 266

Αφού επιτέλεσε ο Θεός το έργο της Εποχής του Νόμου, παρήχθη η Παλαιά Διαθήκη, και τότε άρχισαν οι άνθρωποι να διαβάζουν τη Βίβλο. Αφότου ήρθε ο Ιησούς, επιτέλεσε το έργο της Εποχής της Χάριτος, και οι απόστολοί Του έγραψαν την Καινή Διαθήκη. Έτσι παρήχθησαν η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη της Βίβλου και, ακόμη και μέχρι σήμερα, όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό διαβάζουν τη Βίβλο. Η Βίβλος αποτελεί ένα βιβλίο ιστορίας. Φυσικά, περιέχει επίσης κάποιες από τις προβλέψεις των προφητών, και αυτές οι προβλέψεις δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ιστορία. Η Βίβλος περιλαμβάνει πολλά μέρη —δεν περιέχει μόνο προφητείες, ούτε μόνο το έργο του Ιεχωβά, ούτε μόνο τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Πρέπει να ξέρεις πόσα μέρη περιλαμβάνει η Βίβλος· η Παλαιά Διαθήκη περιέχει τη Γένεση, την Έξοδο…, και υπάρχουν και τα βιβλία προφητείας που έγραψαν οι προφήτες. Στο τέλος, η Παλαιά Διαθήκη κλείνει με το Βιβλίο του Μαλαχία. Καταγράφει το έργο της Εποχής του Νόμου, του οποίου ηγείτο ο Ιεχωβά. Από τη Γένεση μέχρι το Βιβλίο του Μαλαχία, αποτελεί μια πλήρη καταγραφή όλου του έργου της Εποχής του Νόμου. Δηλαδή, η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει όλα όσα βίωσαν οι άνθρωποι που καθοδηγούσε ο Ιεχωβά την Εποχή του Νόμου. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, οι πολυάριθμοι προφήτες που εξυψώθηκαν από τον Ιεχωβά εξέφρασαν προφητείες για Εκείνον, έδωσαν οδηγίες σε διάφορες φυλές και έθνη και προέβλεψαν το έργο που θα επιτελούσε ο Ιεχωβά. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν εξυψωθεί, είχε δοθεί το Πνεύμα της προφητείας από τον Ιεχωβά: Ήταν σε θέση να βλέπουν τα οράματα από τον Ιεχωβά και να ακούν τη φωνή Του, κι έτσι εμπνέονταν από Αυτόν και έγραφαν προφητείες. Το έργο που επιτέλεσαν αποτελούσε την έκφραση της φωνής του Ιεχωβά, την έκφραση της προφητείας του Ιεχωβά, και το έργο του Ιεχωβά εκείνη την εποχή ήταν απλώς να καθοδηγεί τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας το Πνεύμα. Δεν ενσαρκώθηκε και οι άνθρωποι δεν είδαν διόλου το πρόσωπό Του. Έτσι, εξύψωσε πολλούς προφήτες για να επιτελέσουν το έργο Του και τους έδωσε χρησμούς, τους οποίους εκείνοι κληροδότησαν σε κάθε φυλή και φατρία του Ισραήλ. Το έργο τους ήταν να εκφράζουν προφητείες, και κάποιοι από αυτούς κατέγραψαν τις οδηγίες του Ιεχωβά προς αυτούς, προκειμένου να τις δείξουν σε άλλους. Ο Ιεχωβά εξύψωσε αυτούς τους ανθρώπους για να εκφράσουν προφητείες, να προβλέψουν το έργο του μέλλοντος ή το έργο που εναπόμενε να επιτελεστεί κατά το διάστημα εκείνο, έτσι ώστε να μπορούσαν οι άνθρωποι να δουν τη θαυμασιότητα και τη σοφία του Ιεχωβά. Αυτά τα βιβλία προφητείας διέφεραν αρκετά από τα υπόλοιπα βιβλία της Βίβλου· αποτελούσαν λόγια που ειπώθηκαν ή γράφτηκαν από εκείνους στους οποίους είχε δοθεί το Πνεύμα της προφητείας —από εκείνους που είχαν κερδίσει τα οράματα ή τη φωνή από τον Ιεχωβά. Πέρα από τα βιβλία προφητείας, οτιδήποτε άλλο στην Παλαιά Διαθήκη αποτελείται από καταγραφές που δημιουργήθηκαν από ανθρώπους αφότου ο Ιεχωβά είχε τελειώσει το έργο Του. Αυτά τα βιβλία δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις προβλέψεις που εκφράστηκαν από τους προφήτες που εξυψώθηκαν από τον Ιεχωβά, όπως ακριβώς η Γένεση και η Έξοδος δεν μπορούν να συγκριθούν με το Βιβλίο του Ησαΐα και το Βιβλίο του Δανιήλ. Οι προφητείες ειπώθηκαν προτού επιτελεστεί το έργο· τα άλλα βιβλία, εν τω μεταξύ, γράφτηκαν αφότου τελείωσε το έργο —γι’ αυτό ήταν ικανοί οι άνθρωποι. Οι προφήτες εκείνης της εποχής εμπνεύστηκαν από τον Ιεχωβά και εξέφρασαν κάποιες προφητείες, είπαν πολλά λόγια και προφήτευσαν τα γεγονότα της Εποχής της Χάριτος, καθώς και την καταστροφή του κόσμου τις έσχατες ημέρες —το έργο που σχεδίαζε να επιτελέσει ο Ιεχωβά. Όλα τα υπόλοιπα βιβλία καταγράφουν το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ. Έτσι, όταν διαβάζεις τη Βίβλο, διαβάζεις κυρίως για τα πράγματα που έκανε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ. Η Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου καταγράφει κυρίως το έργο της καθοδήγησης του Ισραήλ από τον Ιεχωβά, τη χρήση του Μωυσή από Εκείνον για να οδηγήσει τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, ο οποίος τους απάλλαξε από τα δεσμά του Φαραώ και τους οδήγησε στην έρημο, κατόπιν του οποίου εισήλθαν στη Χαναάν, και ό,τι ακολούθησε μετά αφορούσε τη ζωή τους στη Χαναάν. Όλα τα υπόλοιπα πέραν τούτου αποτελούνται από τις καταγραφές του έργου του Ιεχωβά σε ολόκληρο το Ισραήλ. Όλα όσα καταγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη είναι το έργο του Ιεχωβά στο Ισραήλ, είναι το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στον τόπο όπου δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα. Από τότε που ο Θεός άρχισε επίσημα να οδηγεί τους ανθρώπους στη γη μετά τον Νώε, ό,τι καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη είναι το έργο στο Ισραήλ. Και γιατί δεν καταγράφεται κανένα έργο πέραν του Ισραήλ; Επειδή η γη του Ισραήλ είναι το λίκνο της ανθρωπότητας. Στην αρχή, δεν υπήρχαν άλλες χώρες εκτός του Ισραήλ και ο Ιεχωβά δεν εργαζόταν σε άλλους τόπους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ό,τι καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου είναι αποκλειστικά το έργο του Θεού στο Ισραήλ εκείνον τον καιρό. Τα λόγια που ειπώθηκαν από τους προφήτες, από τον Ησαΐα, τον Δανιήλ, τον Ιερεμία και τον Ιεζεκιήλ… τα λόγια τους προλέγουν το άλλο έργο Του στη γη, προλέγουν το έργο του ίδιου του Ιεχωβά Θεού. Όλα αυτά προήλθαν από τον Θεό, ήταν το έργο του Αγίου Πνεύματος και, πέρα από αυτά τα βιβλία των προφητών, όλα τα υπόλοιπα αποτελούν καταγραφή των εμπειριών που αποκόμισαν οι άνθρωποι από το έργο του Ιεχωβά εκείνον τον καιρό.

Το έργο της δημιουργίας συνέβη πριν από τη δημιουργία της ανθρωπότητας, εντούτοις το Βιβλίο της Γένεσης ήρθε μονάχα αφότου δημιουργήθηκε η ανθρωπότητα. Επρόκειτο για βιβλίο που γράφτηκε από τον Μωυσή κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου. Είναι όπως τα πράγματα που συμβαίνουν μεταξύ σας σήμερα: Αφού συμβούν, τα καταγράφετε για να τα δείξετε στους ανθρώπους στο μέλλον· για τους ανθρώπους του μέλλοντος, τα όσα καταγράψατε είναι πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν —δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από ιστορία. Όσα καταγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη είναι το έργο του Ιεχωβά στο Ισραήλ και αυτό που καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη είναι το έργο του Ιησού κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος· καταγράφουν το έργο που επιτέλεσε ο Θεός σε δύο διαφορετικές εποχές. Η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, κι έτσι η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί ένα ιστορικό βιβλίο, ενώ η Καινή Διαθήκη είναι προϊόν του έργου της Εποχής της Χάριτος. Όταν ξεκίνησε το νέο έργο, η Καινή Διαθήκη έγινε κι αυτή παρωχημένη —συνεπώς, και η Καινή Διαθήκη αποτελεί ιστορικό βιβλίο. Φυσικά, η Καινή Διαθήκη δεν είναι τόσο συστηματική όσο η Παλαιά Διαθήκη, ούτε καταγράφει τόσο πολλά πράγματα. Όλα τα πολυάριθμα λόγια που εξέφερε ο Ιεχωβά καταγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου, ενώ μόνο μερικά από τα λόγια του Ιησού καταγράφονται στα τέσσερα Ευαγγέλια. Φυσικά, και ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο, αλλά αυτό δεν καταγράφηκε λεπτομερώς. Το γεγονός ότι καταγράφονται πιο λίγα στην Καινή Διαθήκη οφείλεται στο πόσο έργο επιτέλεσε ο Ιησούς. Ο όγκος του έργου που επιτέλεσε κατά τα τριάμισι έτη Του στη γη, καθώς επίσης και το έργο των αποστόλων, ήταν πολύ μικρότερα από το έργο του Ιεχωβά. Συνεπώς, υπάρχουν λιγότερα βιβλία στην Καινή Διαθήκη από ό,τι στην Παλαιά Διαθήκη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 267

Τι είδους βιβλίο είναι η Βίβλος; Η Παλαιά Διαθήκη είναι το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου. Η Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου καταγράφει το συνολικό έργο του Ιεχωβά κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, καθώς και το έργο της δημιουργίας από Εκείνον. Στο σύνολό της, καταγράφει το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά και, εν τέλει, ολοκληρώνει τις καταγραφές του έργου του Ιεχωβά με το Βιβλίο του Μαλαχία. Η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει δύο τμήματα του έργου που επιτέλεσε ο Θεός: το ένα είναι το έργο της δημιουργίας και το άλλο είναι η θέσπιση του νόμου. Και τα δύο ήταν το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά. Η Εποχή του Νόμου εκπροσωπεί το έργο υπό το όνομα του Ιεχωβά Θεού· αποτελεί το σύνολο του έργου που επιτελέστηκε κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Έτσι, η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει το έργο του Ιεχωβά και η Καινή Διαθήκη καταγράφει το έργο του Ιησού —έργο το οποίο επιτελέστηκε κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Η σημασία του ονόματος του Ιησού και το έργο που επιτέλεσε καταγράφηκαν κατά κύριο, λόγο στην Καινή Διαθήκη. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιεχωβά έχτισε τον ναό και τον βωμό στο Ισραήλ, καθοδήγησε τη ζωή των Ισραηλιτών επί γης, αποδεικνύοντας ότι ήταν ο εκλεκτός Του λαός, η πρώτη ομάδα ανθρώπων που επέλεξε ο ίδιος επί γης και την οποία επιθυμούσε η δική Του καρδιά, η πρώτη ομάδα που είχε καθοδηγήσει ο ίδιος προσωπικά. Οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ ήταν οι πρώτοι εκλεκτοί του Ιεχωβά, κι έτσι Εκείνος εργαζόταν πάντα μέσα τους, μέχρι τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το έργο της Εποχής του Νόμου από τον Ιεχωβά. Το δεύτερο στάδιο του έργου ήταν το έργο της Εποχής της Χάριτος της Καινής Διαθήκης και επιτελέστηκε μεταξύ του εβραϊκού λαού, μεταξύ μίας από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Το πεδίο αυτού του έργου ήταν μικρότερο επειδή ο Ιησούς ήταν ο Θεός που ενσαρκώθηκε. Ο Ιησούς εργάστηκε μόνο στη γη της Ιουδαίας και επιτέλεσε έργο διάρκειας μόνο τριάμισι ετών. Επομένως, ό,τι καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερβεί τον όγκο του έργου που καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 268

Εάν επιθυμείς να δεις το έργο της Εποχής του Νόμου και να δεις πώς ακολουθούσαν οι Ισραηλίτες την οδό του Ιεχωβά, τότε πρέπει να διαβάσεις την Παλαιά Διαθήκη· αν επιθυμείς να κατανοήσεις το έργο της Εποχής της Χάριτος, τότε πρέπει να διαβάσεις την Καινή Διαθήκη. Πώς, όμως, βλέπεις το έργο των εσχάτων ημερών; Πρέπει να αποδεχτείς την ηγεσία του Θεού του σήμερα και να εισέλθεις στο σημερινό έργο, διότι αυτό είναι το νέο έργο και κανείς δεν το έχει καταγράψει προηγουμένως στη Βίβλο. Τη σήμερον ημέρα, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και έχει επιλέξει άλλους εκλεκτούς στην Κίνα. Ο Θεός εργάζεται μέσα σε αυτούς τους ανθρώπους, συνεχίζει το έργο Του επί γης και συνεχίζει το έργο της Εποχής της Χάριτος. Το έργο του σήμερα είναι ένα μονοπάτι στο οποίο ο άνθρωπος δεν έχει πορευτεί ποτέ, καθώς και μία οδός την οποία κανείς δεν έχει δει ποτέ. Είναι έργο που δεν έχει επιτελεστεί ποτέ πριν —είναι το πιο πρόσφατο έργο του Θεού επί γης. Ως εκ τούτου, έργο που δεν έχει επιτελεστεί ποτέ πριν δεν αποτελεί ιστορία, επειδή το τώρα είναι τώρα και δεν έχει γίνει ακόμα παρελθόν. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ο Θεός έχει κάνει μεγαλύτερο και νεότερο έργο επί γης και εκτός του Ισραήλ, ότι αυτό έχει ήδη υπερβεί το πεδίο του Ισραήλ και τις προβλέψεις των προφητών, ότι είναι νέο και θαυμάσιο έργο πέραν των προφητειών και νεότερο έργο πέραν του Ισραήλ, καθώς και έργο το οποίο οι άνθρωποι δεν μπορούν μήτε να αντιληφθούν μήτε να φανταστούν. Πώς θα μπορούσε η Βίβλος να περιέχει σαφείς καταγραφές τέτοιου έργου; Ποιος θα μπορούσε να έχει καταγράψει εκ των προτέρων κάθε παραμικρό μέρος του σημερινού έργου, χωρίς καμία παράλειψη; Ποιος θα μπορούσε να έχει καταγράψει αυτό το ισχυρότερο, σοφότερο έργο, που αψηφά τις συμβάσεις, σε εκείνο το μουχλιασμένο παλιό βιβλίο; Το σημερινό έργο δεν αποτελεί ιστορία και, ως εκ τούτου, αν θέλεις να πορευτείς στο νέο μονοπάτι του σήμερα, τότε πρέπει να απομακρυνθείς από τη Βίβλο, πρέπει να υπερβείς τα βιβλία προφητείας ή ιστορίας στη Βίβλο. Τότε μόνο θα μπορέσεις να πορευτείς σωστά στο νέο μονοπάτι και τότε μόνο θα μπορέσεις να εισέλθεις στη νέα σφαίρα και στο νέο έργο. Πρέπει να καταλάβεις τον λόγο που, τη σήμερον ημέρα, σου ζητείται να μη διαβάζεις τη Βίβλο, τον λόγο που υπάρχει ένα άλλο έργο που είναι ξεχωριστό από τη Βίβλο, τον λόγο που ο Θεός δεν αναζητά νεότερη, πιο λεπτομερή άσκηση στη Βίβλο και τον λόγο που υπάρχει, αντ’ αυτού, ισχυρότερο έργο εκτός της Βίβλου. Αυτά είναι όλα όσα θα πρέπει να κατανοήσετε. Πρέπει να γνωρίζεις τη διαφορά ανάμεσα στο παλιό και το νέο έργο και, παρόλο που δεν διαβάζεις τη Βίβλο, πρέπει να είσαι σε θέση να την αναλύεις διεξοδικά· Αν δεν το κάνεις, θα εξακολουθείς να λατρεύεις τη Βίβλο και θα σου είναι δύσκολο να εισέλθεις στο νέο έργο και να υποβληθείς σε νέες αλλαγές. Εφόσον υπάρχει μια ανώτερη οδός, γιατί να μελετάς εκείνη την κατώτερη, απαρχαιωμένη οδό; Εφόσον υπάρχουν νεότερες ομιλίες και νεότερο έργο, γιατί να ζεις εν μέσω παλαιών ιστορικών καταγραφών; Οι νέες ομιλίες μπορούν να παράσχουν τα απαραίτητα για σένα, πράγμα που αποδεικνύει ότι αυτό είναι το νέο έργο. Οι παλιές καταγραφές δεν μπορούν να σε κάνουν να χορτάσεις ούτε μπορούν να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες σου, γεγονός που αποδεικνύει ότι αποτελούν ιστορία και όχι το έργο του εδώ και τώρα. Η υψηλότερη οδός είναι το νεότερο έργο και, με το νέο έργο, όσο υψηλή κι αν είναι η οδός του παρελθόντος, εξακολουθεί να είναι η ιστορία των στοχασμών των ανθρώπων και, ανεξάρτητα από την αξία της ως αναφορά, εξακολουθεί να παραμένει η παλαιά οδός. Παρόλο που καταγράφεται στο «ιερό βιβλίο», η παλαιά οδός αποτελεί ιστορία. Παρόλο που δεν υπάρχει καμία καταγραφή της στο «ιερό βιβλίο», η νέα οδός είναι η οδός του εδώ και τώρα. Αυτή η οδός μπορεί να σε σώσει και αυτή η οδός μπορεί να σε αλλάξει, διότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 269

Η Βίβλος είναι ένα ιστορικό βιβλίο, και αν είχες φάει και πιει την Παλαιά Διαθήκη κατά την Εποχή της Χάριτος —αν είχες κάνει πράξη αυτά που απαιτούνταν τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος— ο Ιησούς θα σε είχε απορρίψει και θα σε είχε καταδικάσει. Αν είχες εφαρμόσει την Παλαιά Διαθήκη στο έργο του Ιησού, θα ήσουν Φαρισαίος. Αν, τη σήμερον ημέρα, συνδυάσεις την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη για να φας και πιεις, καθώς και για να ασκηθείς, τότε ο Θεός του σήμερα θα σε καταδικάσει. Θα έχεις μείνει πίσω όσον αφορά το σημερινό έργο του Αγίου Πνεύματος! Εάν τρως και πίνεις την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη, τότε είσαι έξω από το ρεύμα του Αγίου Πνεύματος! Τον καιρό του Ιησού, ο Ιησούς καθοδήγησε τους Εβραίους, καθώς και όλους όσοι Τον ακολουθούσαν, σύμφωνα με το έργο που επιτελούσε μέσα Του το Άγιο Πνεύμα εκείνον τον καιρό. Δεν λάμβανε τη Βίβλο ως βάση για ό,τι έπραττε, αλλά μιλούσε σύμφωνα με το έργο Του. Δεν έδινε σημασία σε αυτά που έλεγε η Βίβλος, ούτε έψαχνε στη Βίβλο ένα μονοπάτι στο οποίο να οδηγήσει τους ακόλουθούς Του. Από τότε που πρωτοξεκίνησε να εργάζεται, διέδιδε την οδό της μετάνοιας —μία λέξη η οποία δεν είχε αναφερθεί διόλου στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Όχι μόνο δεν ενήργησε σύμφωνα με τη Βίβλο, αλλά ηγήθηκε επίσης ενός νέου μονοπατιού και επιτέλεσε νέο έργο. Δεν έκανε ποτέ αναφορά στη Βίβλο όταν κήρυττε. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, κανείς δεν ήταν ποτέ σε θέση να εκτελέσει τα θαύματά Του —να θεραπεύσει τους άρρωστους και να εκβάλει τα δαιμόνια. Έτσι και το έργο Του, οι διδαχές Του και η εξουσία και η δύναμη των λόγων Του υπερέβαιναν κάθε άνθρωπο την Εποχή του Νόμου. Ο Ιησούς επιτελούσε απλώς το νεότερο έργο Του και, παρόλο που πολλοί άνθρωποι Τον καταδίκασαν χρησιμοποιώντας τη Βίβλο —και χρησιμοποίησαν, μάλιστα, την Παλαιά Διαθήκη για να Τον σταυρώσουν— το έργο Του υπερέβη την Παλαιά Διαθήκη. Αν δεν ίσχυε αυτό, γιατί Τον κάρφωσαν οι άνθρωποι στον σταυρό; Ο λόγος δεν ήταν επειδή η Παλαιά Διαθήκη δεν ανέφερε τίποτα για τη διδασκαλία Του και την ικανότητά Του να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει τα δαιμόνια; Το έργο Του επιτελέστηκε με σκοπό να ηγηθεί ενός νέου μονοπατιού· δεν είχε σκοπό να ξεκινήσει σκοπίμως πόλεμο ενάντια στη Βίβλο, ούτε να ξεφορτωθεί σκοπίμως την Παλαιά Διαθήκη. Ήλθε απλώς για να εκτελέσει τη διακονία Του, να φέρει το νέο έργο σε εκείνους που Τον λαχταρούσαν και Τον αναζητούσαν. Δεν ήλθε για να επεξηγήσει την Παλαιά Διαθήκη ή να υποστηρίξει το έργο της. Το έργο Του δεν είχε σκοπό να επιτρέψει στην Εποχή του Νόμου να συνεχίσει να εξελίσσεται, διότι το έργο Του δεν λάμβανε διόλου υπόψη το εάν είχε ως βάση τη Βίβλο. Ο Ιησούς ήλθε απλώς να επιτελέσει το έργο που όφειλε να επιτελέσει. Οπότε, δεν εξήγησε τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ούτε εργάστηκε σύμφωνα με τα λόγια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Αγνόησε αυτά που έλεγε η Παλαιά Διαθήκη, δεν Τον ενδιέφερε αν συμφωνούσε με το έργο Του ή όχι και δεν Τον ενδιέφερε τι γνώριζαν οι άλλοι για το έργο Του ή πώς το καταδίκαζαν. Συνέχισε απλώς να επιτελεί το έργο που όφειλε να επιτελέσει, παρόλο που πολλοί άνθρωποι χρησιμοποίησαν τις προβλέψεις των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης για να Τον καταδικάσουν. Στους ανθρώπους, φαινόταν θαρρείς και το έργο Του δεν είχε καμία βάση, και πολλά στοιχεία του έρχονταν σε αντίθεση με τις καταγραφές της Παλαιάς Διαθήκης. Δεν ήταν αυτό σφάλμα του ανθρώπου; Χρειάζεται να εφαρμόζεται δόγμα στο έργο του Θεού; Και πρέπει ο Θεός να εργάζεται σύμφωνα με τις προβλέψεις των προφητών; Στο κάτω κάτω, τι είναι μεγαλύτερο: ο Θεός ή η Βίβλος; Γιατί πρέπει ο Θεός να εργάζεται σύμφωνα με τη Βίβλο; Μήπως ο Θεός δεν έχει το δικαίωμα να υπερβεί τη Βίβλο; Δεν μπορεί ο Θεός να απομακρυνθεί από τη Βίβλο και να επιτελέσει άλλο έργο; Γιατί ο Ιησούς και οι μαθητές Του δεν τηρούσαν το Σάββατο; Αν έπρεπε να τηρεί το Σάββατο και να ασκείται σύμφωνα με τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης, τότε γιατί ο Ιησούς δεν τήρησε το Σάββατο μετά την έλευσή Του, αλλά, αντ’ αυτού, έπλυνε πόδια, κάλυψε το κεφάλι, έκοψε τον άρτο κι ήπιε κρασί; Δεν απουσιάζουν όλα αυτά από τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης; Αν ο Ιησούς τιμούσε την Παλαιά Διαθήκη, τότε γιατί δεν ακολούθησε αυτά τα δόγματα; Θα πρέπει να γνωρίζεις ποιος ήλθε πρώτος μεταξύ Θεού και Βίβλου! Εφόσον ήταν ο Κύριος του Σαββάτου, δεν θα μπορούσε να είναι και ο Κύριος της Βίβλου;

Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς κατά τον καιρό της Καινής Διαθήκης ξεκίνησε νέο έργο: Δεν εργαζόταν σύμφωνα με το έργο της Παλαιάς Διαθήκης, ούτε εφάρμοζε τα λόγια που εξέφερε ο Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης. Επιτέλεσε το δικό Του έργο και επιτέλεσε νεότερο έργο, και έργο ανώτερο από τον νόμο. Έτσι, είπε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω». Συνεπώς, σύμφωνα με αυτό που επέτυχε, έσπασαν οι δεσμοί με πολλά δόγματα. Το Σάββατο, όταν οδήγησε τους μαθητές μέσα από τα σπαρτά, συνέλεξαν και έφαγαν στάχυα· δεν τήρησε το Σάββατο, και είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου». Την εποχή εκείνη, σύμφωνα με τους κανόνες των Ισραηλιτών, όποιος δεν τηρούσε το Σάββατο λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Ο Ιησούς, ωστόσο, ούτε εισήλθε στον ναό ούτε τήρησε το Σάββατο, και το έργο Του δεν είχε επιτελεστεί από τον Ιεχωβά τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι, το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς υπερέβη τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, ήταν ανώτερο από αυτόν και δεν ήταν σύμφωνο με αυτόν. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς δεν εργαζόταν σύμφωνα με τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και είχε ήδη απομακρυνθεί από αυτά τα δόγματα. Οι Ισραηλίτες, ωστόσο, προσκολλούνταν σθεναρά στη Βίβλο και καταδίκαζαν τον Ιησού —δεν αρνούνταν, έτσι, το έργο του Ιησού; Σήμερα, και ο θρησκευτικός κόσμος προσκολλάται σθεναρά στη Βίβλο, και κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η Βίβλος αποτελεί ένα ιερό βιβλίο και πρέπει να διαβάζεται». Κάποιοι λένε: «Το έργο του Θεού πρέπει να πάντα υποστηρίζεται, η Παλαιά Διαθήκη είναι η διαθήκη του Θεού με τους Ισραηλίτες και δεν μπορεί να απορριφθεί, και το Σάββατο πρέπει πάντα να τηρείται!» Δεν είναι γελοίοι; Γιατί ο Ιησούς δεν τηρούσε το Σάββατο; Μήπως αμάρτανε; Ποιος μπορεί να κατανοήσει απόλυτα αυτά τα πράγματα; Όπως κι αν διαβάζουν οι άνθρωποι τη Βίβλο, θα είναι αδύνατο να γνωρίσουν το έργο του Θεού χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις κατανόησής τους. Όχι μόνο δεν θα αποκτήσουν αγνή γνώση του Θεού, αλλά οι αντιλήψεις τους θα γίνονται όλο και πιο εξωφρενικές, σε βαθμό που εκείνοι θα αρχίσουν να εναντιώνονται στον Θεό. Αν δεν ενσαρκωνόταν ο Θεός τη σήμερον ημέρα, οι άνθρωποι θα καταστρέφονταν από τις δικές τους αντιλήψεις και θα πέθαιναν εν μέσω της παίδευσης του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 270

Η Βίβλος αποκαλείται επίσης Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Γνωρίζετε σε τι αναφέρεται η «διαθήκη»; Η «διαθήκη» στην Παλαιά Διαθήκη προέρχεται από τη διαθήκη του Ιεχωβά με τον λαό του Ισραήλ, όταν Εκείνος θανάτωσε τους Αιγυπτίους και έσωσε τους Ισραηλίτες από τον Φαραώ. Φυσικά, η απόδειξη αυτής της διαθήκης ήταν το αίμα αρνιού στο ανώφλι, μέσω του οποίου ο Θεός σύναψε μια διαθήκη με τον άνθρωπο, κατά την οποία όλοι όσοι είχαν αλείψει με αίμα αρνιού το ανώφλι και τους παραστάτες της θύρας τους ήταν Ισραηλίτες, ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού, και ο Ιεχωβά θα τους διαφύλαττε όλους (διότι ο Ιεχωβά επρόκειτο τότε να θανατώσει όλους τους πρωτότοκους υιούς της Αιγύπτου και τα πρωτότοκα πρόβατα και βόδια). Αυτή η διαθήκη έχει δύο επίπεδα σημασίας. Ο Ιεχωβά δεν θα απολύτρωνε κανέναν από τους ανθρώπους και κανένα από τα ζώα της Αιγύπτου· θα θανάτωνε όλους τους πρωτότοκους υιούς τους και όλα τα πρωτότοκα πρόβατα και βόδια τους. Έτσι, σε πολλά βιβλία προφητείας είχε προλεχθεί ότι οι Αιγύπτιοι θα παιδεύονταν δριμύτατα ως αποτέλεσμα της διαθήκης του Ιεχωβά. Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο σημασίας της διαθήκης. Ο Ιεχωβά θανάτωσε τους πρωτότοκους υιούς της Αιγύπτου και όλα τα πρωτότοκα ζώα της, και διαφύλαξε όλους τους Ισραηλίτες, πράγμα που σήμαινε ότι ο Ιεχωβά θεωρούσε πολύτιμους όλους όσοι ήταν από τη γη του Ισραήλ, όπως και σήμαινε ότι όλοι θα διαφυλάττονταν. Επιθυμούσε να επιτελέσει μακροχρόνιο έργο επ’ αυτών και σύναψε τη διαθήκη μαζί τους χρησιμοποιώντας το αίμα αρνιού. Από τότε κι έπειτα, ο Ιεχωβά δεν θα θανάτωνε τους Ισραηλίτες, και είπε ότι θα ήταν για πάντα οι εκλεκτοί Του. Μεταξύ των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, θα ξεκινούσε το έργο Του για ολόκληρη την Εποχή του Νόμου, θα αποκάλυπτε όλους τους νόμους Του στους Ισραηλίτες, από αυτούς θα επέλεγε προφήτες και κριτές, και αυτοί θα βρίσκονταν στο επίκεντρο του έργου Του. Ο Ιεχωβά σύναψε μια διαθήκη μαζί τους: Αν δεν άλλαζε η εποχή, θα εργαζόταν μόνο μεταξύ των εκλεκτών. Η διαθήκη του Ιεχωβά ήταν αμετάβλητη, διότι έγινε με αίμα και συνάφθηκε με τον εκλεκτό λαό Του. Το πιο σημαντικό ήταν ότι είχε επιλέξει ένα κατάλληλο πεδίο εφαρμογής και έναν κατάλληλο στόχο μέσω των οποίων θα ξεκινούσε το έργο Του για όλη την εποχή, οπότε οι άνθρωποι θεωρούσαν τη διαθήκη ιδιαίτερα σημαντική. Αυτό είναι το δεύτερο επίπεδο σημασίας της διαθήκης. Με εξαίρεση τη Γένεση, η οποία προηγήθηκε της σύναψης της διαθήκης, όλα τα υπόλοιπα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης καταγράφουν το έργο του Θεού μεταξύ των Ισραηλιτών μετά τη σύναψη της διαθήκης. Φυσικά, υπάρχουν περιστασιακές αναφορές στους Εθνικούς, αλλά, συνολικά, η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει το έργο του Θεού στο Ισραήλ. Λόγω της διαθήκης του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες, τα βιβλία που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου ονομάζονται Παλαιά Διαθήκη. Πήραν το όνομά τους από τη διαθήκη του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες.

Η Καινή Διαθήκη πήρε το όνομά της από το αίμα που έχυσε ο Ιησούς στον σταυρό και από τη διαθήκη Του με όλους εκείνους που πίστευαν σε Αυτόν. Η διαθήκη του Ιησού είχε ως εξής: Οι άνθρωποι έπρεπε μονάχα να πιστεύουν σ’ Αυτόν ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους λόγω του αίματος που Εκείνος έχυσε, και έτσι θα σώζονταν και θα αναγεννιούνταν μέσω Εκείνου, και δεν θα ήταν πλέον αμαρτωλοί. Οι άνθρωποι έπρεπε μονάχα να πιστεύουν σ’ Αυτόν για να λάβουν τη χάρη Του, και δεν θα υπέφεραν στην κόλαση μετά θάνατον. Όλα τα βιβλία που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος ήλθαν κατόπιν αυτής της διαθήκης, και όλα τους καταγράφουν το έργο και τις ομιλίες που περιέχονται σ’ αυτήν. Δεν προχωρούν πέρα ​​από τη σωτηρία της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού ή από τη διαθήκη. Είναι όλα τους βιβλία που γράφτηκαν από τους εν Κυρίω αδελφούς που είχαν βιώσει εμπειρίες. Συνεπώς, και αυτά τα βιβλία πήραν το όνομα μιας διαθήκης: Ονομάζονται Καινή Διαθήκη. Αυτές οι δύο διαθήκες περιλαμβάνουν μόνο την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος, και δεν έχουν καμία σχέση με την τελική εποχή. Επομένως, η Βίβλος δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα για τους σημερινούς ανθρώπους των εσχάτων ημερών. Το πολύ-πολύ να χρησιμεύσει ως προσωρινή αναφορά, αλλά ουσιαστικά έχει μικρή αξία χρήσεως. Ωστόσο, οι θρησκευόμενοι εξακολουθούν να την εκτιμούν στον μέγιστο βαθμό. Δεν γνωρίζουν τη Βίβλο· το μόνο που γνωρίζουν είναι το πώς να επεξηγούν τη Βίβλο, και έχουν απόλυτη άγνοια σχετικά με την προέλευσή της. Η στάση τους απέναντι στη Βίβλο είναι η εξής: Τα πάντα στη Βίβλο είναι σωστά, δεν υπάρχουν ανακρίβειες ούτε λάθη. Επειδή έχουν πρώτα αποφασίσει ότι η Βίβλος είναι σωστή και αλάνθαστη, τη μελετούν και την εξετάζουν με μεγάλο ενδιαφέρον. Το σημερινό στάδιο του έργου δεν είχε προλεχθεί στη Βίβλο. Δεν έγινε ποτέ αναφορά στο έργο της κατάκτησης στον σκοτεινότερο όλων των τόπων, διότι αυτό είναι το πιο πρόσφατο έργο. Επειδή διαφέρει η εποχή του έργου, ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς αγνοούσε ότι αυτό το στάδιο του έργου θα επιτελούνταν κατά τις έσχατες ημέρες —επομένως, πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι των εσχάτων ημερών να βρουν αυτό το στάδιο του έργου στη Βίβλο εξετάζοντάς την;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 271

Δεν αποτελούν όλα όσα περιέχονται στη Βίβλο καταγραφή των λόγων που έχει εκφέρει ο ίδιος ο Θεός. Η Βίβλος καταγράφει απλώς τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου του Θεού, ένα μέρος εκ των οποίων είναι η καταγραφή των προβλέψεων των προφητών και το άλλο μέρος είναι οι εμπειρίες και η γνώση που αποτυπώθηκαν από ανθρώπους που χρησιμοποίησε ο Θεός διαμέσου των αιώνων. Οι ανθρώπινες εμπειρίες είναι νοθευμένες με ανθρώπινες απόψεις και γνώσεις, κάτι που είναι αναπόφευκτο. Σε πολλά από τα βιβλία της Βίβλου υπάρχουν ανθρώπινες αντιλήψεις, ανθρώπινες προκαταλήψεις και η παράλογη κατανόηση των ανθρώπων. Φυσικά, τα περισσότερα λόγια είναι το αποτέλεσμα της διαφώτισης και της φώτισης του Αγίου Πνεύματος και αποτελούν σωστή κατανόηση —εντούτοις, και πάλι δεν μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελούν ολότελα ακριβείς εκφράσεις της αλήθειας. Οι απόψεις τους για ορισμένα θέματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η γνώση που αποκομίζεται από την προσωπική εμπειρία ή η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Οι προβλέψεις των προφητών προέρχονταν από τις προσωπικές οδηγίες του Θεού: Οι προφητείες ατόμων όπως ο Ησαΐας, ο Δανιήλ, ο Έσδρας, ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ προήλθαν από την άμεση οδηγία του Αγίου Πνεύματος· αυτοί οι άνθρωποι ήταν μάντεις, είχαν λάβει το Πνεύμα της προφητείας και ήταν όλοι τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν λάβει την έμπνευση του Ιεχωβά, εξέφρασαν πολλές προφητείες, οι οποίες προέκυψαν με την άμεση οδηγία του Ιεχωβά. Και γιατί εργάστηκε μέσα τους ο Ιεχωβά; Επειδή ο λαός του Ισραήλ ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού και το έργο των προφητών έπρεπε να επιτελεστεί ανάμεσά του· αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προφήτες ήταν ικανοί να λάβουν τέτοιες αποκαλύψεις. Στην πραγματικότητα, οι ίδιοι δεν κατανοούσαν τις αποκαλύψεις του Θεού σε αυτούς. Το Άγιο Πνεύμα εξέφερε αυτά τα λόγια δια του στόματός τους, έτσι ώστε οι άνθρωποι του μέλλοντος να μπορούσαν να κατανοήσουν τα πράγματα αυτά και να δουν ότι ήταν πράγματι το έργο του Πνεύματος του Θεού, του Αγίου Πνεύματος, και ότι δεν προήλθαν από τον άνθρωπο, και να τους δώσει την επιβεβαίωση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο ίδιος ο Ιησούς επιτέλεσε όλο αυτό το έργο αντ’ αυτών, κι έτσι οι άνθρωποι δεν εξέφραζαν πλέον προφητείες. Ήταν, επομένως, ο Ιησούς προφήτης; Ο Ιησούς ήταν, φυσικά, προφήτης, αλλά ήταν επίσης σε θέση να επιτελεί το έργο των αποστόλων —μπορούσε και να εκφράζει προφητείες και να κηρύττει στους ανθρώπους και να τους διδάσκει σε όλον τον τόπο. Ωστόσο, το έργο που επιτελούσε και η ταυτότητα που εκπροσωπούσε δεν ταυτίζονταν. Ήλθε για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα, να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Ήταν προφήτης και απόστολος, αλλά πολύ περισσότερο ήταν ο Χριστός. Ένας προφήτης μπορεί να εκφράσει προφητείες, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ένας τέτοιος προφήτης είναι ο Χριστός. Εκείνη την εποχή, ο Ιησούς εξέφρασε πολλές προφητείες, κι έτσι μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν προφήτης, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν προφήτης και ότι, συνεπώς, δεν ήταν ο Χριστός. Κι αυτό επειδή εκπροσωπούσε τον ίδιο τον Θεό επιτελώντας ένα στάδιο του έργου, και η ταυτότητά Του ήταν διαφορετική από εκείνη του Ησαΐα: Ήλθε για να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης και παρείχε, επίσης, τα απαραίτητα για τη ζωή του ανθρώπου, και το Πνεύμα του Θεού κατήλθε απευθείας πάνω Του. Στο έργο που επιτελούσε, δεν υπήρχε έμπνευση από το Πνεύμα του Θεού ούτε οδηγίες από τον Ιεχωβά. Αντ’ αυτού, το Πνεύμα εργαζόταν απευθείας —πράγμα που αρκεί για να αποδείξει ότι ο Ιησούς δεν ισοδυναμούσε με προφήτη. Το έργο που επιτέλεσε ήταν το έργο της λύτρωσης, και η εκφορά προφητειών ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Ήταν προφήτης και απόστολος, αλλά, ακόμη περισσότερο, ήταν ο Λυτρωτής. Οι προφήτες, εν τω μεταξύ, μπορούσαν μόνο να εκφράζουν προφητείες και αδυνατούσαν να εκπροσωπήσουν το Πνεύμα του Θεού επιτελώντας οποιοδήποτε άλλο έργο. Επειδή ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο που δεν είχε επιτελεστεί ποτέ πριν από τον άνθρωπο, και επειδή επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας, διέφερε από τον Ησαΐα και τους ομοίους του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 272

Τη σήμερον ημέρα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι ο Θεός και ότι ο Θεός είναι η Βίβλος. Επίσης, πιστεύουν ότι όλα τα λόγια της Βίβλου αποτελούν τα μόνα λόγια που εξέφερε ο Θεός και ότι όλα ειπώθηκαν από τον Θεό. Όσοι πιστεύουν στον Θεό νομίζουν, μάλιστα, ότι παρόλο που και τα εξήντα έξι βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν από ανθρώπους, όλα ήταν θεόπνευστα και αποτελούν καταγραφή των ομιλιών του Αγίου Πνεύματος. Αυτό αποτελεί τη λανθασμένη κατανόηση του ανθρώπου και δεν συνάδει απόλυτα με τα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, πέρα από τα βιβλία των προφητειών, το μεγαλύτερο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί ιστορικό αρχείο. Ορισμένες από τις επιστολές της Καινής Διαθήκης προέρχονται από τις εμπειρίες των ανθρώπων και ορισμένες προέρχονται από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Οι επιστολές του Παύλου, παραδείγματος χάριν, προέκυψαν από το έργο ενός ανθρώπου, ήταν όλες το αποτέλεσμα της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος, γράφτηκαν για τις εκκλησίες και ήταν λόγια προτροπής και ενθάρρυνσης για τους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών. Δεν ήταν λόγια που εξέφερε το Άγιο Πνεύμα —ο Παύλος δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος, ούτε ήταν προφήτης, πολύ λιγότερο δε, είδε τα οράματα που είδε ο Ιωάννης. Οι επιστολές του γράφτηκαν για τις εκκλησίες της Εφέσου, της Φιλαδέλφειας, της Γαλατίας και για άλλες εκκλησίες. Έτσι, οι επιστολές του Παύλου στην Καινή Διαθήκη είναι επιστολές τις οποίες έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες, και όχι έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα, ούτε άμεσες ομιλίες του Αγίου Πνεύματος. Είναι απλώς λόγια προτροπής, παρηγοριάς και ενθάρρυνσης που έγραψε για τις εκκλησίες κατά τη διάρκεια του έργου του. Είναι, επίσης, μια καταγραφή μεγάλου μέρους του έργου του Παύλου εκείνον τον καιρό. Γράφτηκαν για όλους τους εν Κυρίω αδελφούς και τις εν Κυρίω αδελφές, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές των εκκλησιών εκείνη την εποχή να ακολουθούσαν τις συμβουλές του και να συμμορφώνονταν με την οδό της μετάνοιας του Κυρίου Ιησού. Ο Παύλος επ’ ουδενί δεν είπε, είτε πρόκειται για τις εκκλησίες εκείνης της εποχής είτε για αυτές του μέλλοντος, ότι όλοι πρέπει να τρώνε και να πίνουν όσα εκείνος έγραψε, ούτε είπε ότι όλα τα λόγια του προέρχονταν από τον Θεό. Σύμφωνα με τις συνθήκες της εκκλησίας εκείνη την εποχή, απλώς επικοινωνούσε με τους αδελφούς και τις αδελφές, τους παρότρυνε και τους ενέπνεε πίστη, και απλώς κήρυττε στους ανθρώπους ή τους έδινε υπενθυμίσεις και τους παρότρυνε. Τα λόγια του βασίζονταν στο δικό του φορτίο και υποστήριζε τους ανθρώπους μέσω αυτών των λόγων. Επιτέλεσε το έργο ενός αποστόλου των εκκλησιών εκείνης της εποχής, ήταν ένας εργάτης που χρησιμοποιήθηκε από τον Κύριο Ιησού, και έτσι έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη για τις εκκλησίες και έπρεπε να αναλάβει το έργο των εκκλησιών, έπρεπε να μάθει για τις καταστάσεις των αδελφών —και, λόγω αυτού, έγραψε επιστολές για όλους τους εν Κυρίω αδελφούς και τις εν Κυρίω αδελφές. Όλα τα εποικοδομητικά και θετικά πράγματα που είπε στους ανθρώπους ήταν σωστά, αλλά δεν εκπροσωπούσαν τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούσαν να εκπροσωπήσουν τον Θεό. Αποτελεί εξωφρενική κατανόηση και τεράστια βλασφημία να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τις καταγραφές των εμπειριών ενός ανθρώπου και τις επιστολές ενός ανθρώπου ως τα λόγια που εξέφερε το Άγιο Πνεύμα στις εκκλησίες! Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά τις επιστολές που έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες, διότι οι επιστολές του γράφτηκαν για τους αδελφούς και τις αδελφές βάσει των συνθηκών και της κατάστασης κάθε εκκλησίας εκείνον τον καιρό, και είχαν σκοπό να προτρέψουν τους εν Κυρίω αδελφούς και τις εν Κυρίω αδελφές ώστε να μπορέσουν να λάβουν τη χάρη του Κυρίου Ιησού. Οι επιστολές του είχαν σκοπό να αφυπνίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές εκείνης της εποχής. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό ήταν το δικό του φορτίο και ήταν, επίσης, το φορτίο που του έδωσε το Άγιο Πνεύμα. Στο κάτω κάτω, ήταν ένας απόστολος που καθοδήγησε τις εκκλησίες του καιρού εκείνου, που έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες και τις παρότρυνε —αυτή ήταν η ευθύνη του. Η ταυτότητά του ήταν απλώς εκείνη ενός εργαζόμενου αποστόλου, κι εκείνος ήταν απλώς ένας απόστολος που εστάλη από τον Θεό. Δεν ήταν ούτε προφήτης ούτε μάντης. Για εκείνον, το έργο του και η ζωή των αδελφών ήταν υψίστης σημασίας. Συνεπώς, δεν μπορούσε να μιλά εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος. Τα λόγια του δεν ήταν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, πολύ λιγότερο δε, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήταν τα λόγια του Θεού, διότι ο Παύλος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα πλάσμα του Θεού και σίγουρα δεν ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Η ταυτότητά του δεν ήταν ίδια με αυτή του Ιησού. Τα λόγια του Ιησού ήταν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, ήταν τα λόγια του Θεού, διότι η ταυτότητά Του ήταν εκείνη του Χριστού —του Υιού του Θεού. Πώς θα μπορούσε ο Παύλος να είναι ισότιμος με Εκείνον; Εάν οι άνθρωποι βλέπουν τις επιστολές ή τα λόγια του Παύλου ως τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και τα λατρεύουν ως Θεό, τότε μπορεί να ειπωθεί μονάχα ότι δεν έχουν καμία ικανότητα διάκρισης. Για να μιλήσουμε πιο σκληρά, αυτό δεν αποτελεί απλώς βλασφημία; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλά εξ ονόματος του Θεού; Και πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να προσκυνούν ενώπιον των καταγραφών των επιστολών του και των λόγων που εξέφερε σαν να ήταν ένα ιερό βιβλίο ή ένα θεϊκό βιβλίο; Θα μπορούσαν τα λόγια του Θεού να ειπωθούν τυχαία από έναν άνθρωπο; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλά εξ ονόματος του Θεού; Οπότε, τι λες εσύ —θα μπορούσαν οι επιστολές που έγραψε για τις εκκλησίες να μην είναι νοθευμένες με τις δικές του ιδέες; Πώς θα μπορούσαν να μην είναι νοθευμένες με ανθρώπινες ιδέες; Έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και τη δική του γνώση. Παραδείγματος χάριν, ο Παύλος έγραψε μια επιστολή στις εκκλησίες της Γαλατίας, η οποία περιείχε μια συγκεκριμένη άποψη, και ο Πέτρος έγραψε μια άλλη, η οποία περιείχε μια άλλη άποψη. Ποια από τις δύο προήλθε από το Άγιο Πνεύμα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Ως εκ τούτου, μπορεί μονάχα να ειπωθεί ότι και οι δύο έφεραν ένα φορτίο για τις εκκλησίες, όμως οι επιστολές τους εκπροσωπούν το ανάστημά τους, εκπροσωπούν την προμήθεια και την υποστήριξή τους προς τους αδελφούς και τις αδελφές, και το φορτίο τους προς τις εκκλησίες, και εκπροσωπούν μόνο ανθρώπινο έργο —δεν προήλθαν εξ ολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα. Αν λες ότι οι επιστολές του είναι τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, τότε είσαι παράλογος και διαπράττεις βλασφημία! Οι επιστολές του Παύλου και οι λοιπές επιστολές της Καινής Διαθήκης ισοδυναμούν με τα απομνημονεύματα των πιο πρόσφατων πνευματικών μορφών: Είναι εφάμιλλες με τα βιβλία του Γουότσμαν Νι ή τις εμπειρίες του Λόρενς και ούτω καθεξής. Απλώς τα βιβλία των πρόσφατων πνευματικών μορφών δεν συμπεριλαμβάνονται στην Καινή Διαθήκη, αλλά η ουσία αυτών των ανθρώπων ήταν ίδια: Ήταν άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου και δεν μπορούσαν να εκπροσωπήσουν άμεσα τον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 273

Το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης καταγράφει τη γενεαλογία του Ιησού. Στην αρχή λέει ότι ο Ιησούς ήταν απόγονος του Αβραάμ και του Δαβίδ, και υιός του Ιωσήφ· στη συνέχεια λέει ότι η σύλληψη του Ιησού έγινε δια του Αγίου Πνεύματος και ότι Εκείνος γεννήθηκε εκ παρθένου, κάτι που θα σήμαινε ότι δεν ήταν υιός του Ιωσήφ ούτε απόγονος του Αβραάμ και του Δαβίδ. Η γενεαλογία, ωστόσο, επιμένει να σχετίζει τον Ιησού με τον Ιωσήφ. Στη συνέχεια, η γενεαλογία αρχίζει να καταγράφει τη διαδικασία δια της οποίας γεννήθηκε ο Ιησούς. Λέει ότι η σύλληψη του Ιησού έγινε δια του Αγίου Πνεύματος, ότι Εκείνος γεννήθηκε εκ παρθένου και ότι δεν ήταν υιός του Ιωσήφ. Εντούτοις, στη γενεαλογία καταγράφεται σαφώς ότι ο Ιησούς ήταν υιός του Ιωσήφ και, επειδή η γενεαλογία γράφτηκε για τον Ιησού, καταγράφει σαράντα δύο γενεές. Όταν φτάνει στη γενιά του Ιωσήφ, αναφέρει εν τάχει ότι ο Ιωσήφ ήταν ο σύζυγος της Μαρίας —λόγια τα οποία παρέχονται για να αποδείξουν ότι ο Ιησούς ήταν απόγονος του Αβραάμ. Δεν αποτελεί αυτό αντίφαση; Η γενεαλογία καταγράφει ξεκάθαρα την καταγωγή του Ιωσήφ, είναι προφανώς η γενεαλογία του Ιωσήφ, αλλά ο Ματθαίος επιμένει ότι είναι η γενεαλογία του Ιησού. Τούτο δεν αρνείται το γεγονός της σύλληψης του Ιησού δια του Αγίου Πνεύματος; Συνεπώς, η γενεαλογία από τον Ματθαίο δεν αποτελεί ανθρώπινη ιδέα; Είναι γελοίο! Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορείς να γνωρίζεις ότι το συγκεκριμένο βιβλίο δεν προήλθε εξ ολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα. Υπάρχουν, ίσως, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει να έχει μια γενεαλογία στη γη, με αποτέλεσμα να ορίζουν τον Ιησού ως την τεσσαρακοστή δεύτερη γενιά του Αβραάμ. Αυτό κι αν είναι γελοίο! Μετά την έλευσή Του στη γη, πώς θα μπορούσε να έχει γενεαλογία ο Θεός; Αν λες ότι ο Θεός έχει γενεαλογία, δεν Τον κατατάσσεις μεταξύ των πλασμάτων του Θεού; Διότι ο Θεός δεν είναι από αυτόν τον κόσμο, είναι ο Κύριος της δημιουργίας και, παρόλο που ενσαρκώθηκε, δεν έχει την ίδια ουσία με τον άνθρωπο. Πώς θα μπορούσες να κατατάξεις τον Θεό στο ίδιο είδος με ένα πλάσμα του Θεού; Ο Αβραάμ δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό· ήταν το αντικείμενο του έργου του Ιεχωβά τον καιρό εκείνον, ήταν απλώς ένας πιστός υπηρέτης που ενέκρινε ο Ιεχωβά και ανήκε στον λαό του Ισραήλ. Πώς θα μπορούσε να είναι πρόγονος του Ιησού;

Ποιος έγραψε τη γενεαλογία του Ιησού; Την έγραψε ο ίδιος ο Ιησούς; Μήπως τους είπε προσωπικά ο Ιησούς: «Γράψτε τη γενεαλογία μου»; Καταγράφηκε από τον Ματθαίο, αφότου σταυρώθηκε ο Ιησούς. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς είχε επιτελέσει πολύ έργο που ήταν ακατανόητο στους μαθητές Του και δεν είχε παράσχει καμία εξήγηση. Αφού έφυγε, οι μαθητές άρχισαν να κηρύττουν και να εργάζονται παντού και, χάριν εκείνου του σταδίου του έργου, άρχισαν να γράφουν τις επιστολές και τα ευαγγέλια. Τα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης καταγράφηκαν είκοσι με τριάντα χρόνια μετά τη σταύρωση του Ιησού. Πριν, ο λαός του Ισραήλ διάβαζε μόνο την Παλαιά Διαθήκη. Με άλλα λόγια, στην αρχή της Εποχής της Χάριτος οι άνθρωποι διάβαζαν την Παλαιά Διαθήκη. Η Καινή Διαθήκη εμφανίστηκε μόλις κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος. Η Καινή Διαθήκη δεν υπήρχε όσο εργαζόταν ο Ιησούς· οι άνθρωποι κατέγραψαν το έργο Του μετά την ανάστασή Του και την ανάληψή Του στον ουρανό. Τότε μόνο δημιουργήθηκαν τα τέσσερα Ευαγγέλια, πέραν των οποίων υπήρχαν και οι επιστολές του Παύλου και του Πέτρου, καθώς και το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Πάνω από τριακόσια έτη αφότου ο Ιησούς ανήλθε στον ουρανό, οι επόμενες γενεές συνέλεξαν επιλεκτικά αυτά τα έγγραφα, και τότε μόνο προέκυψε η Καινή Διαθήκη της Βίβλου. Μόνο μετά από την ολοκλήρωση αυτού του έργου δημιουργήθηκε η Καινή Διαθήκη. Δεν υπήρχε προηγουμένως. Ο Θεός είχε επιτελέσει όλο αυτό το έργο και ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι είχαν γράψει τόσο πολλές επιστολές στις εκκλησίες σε διάφορες τοποθεσίες. Οι άνθρωποι μετά από αυτούς συνδύασαν τις επιστολές τους και προσέθεσαν το μεγαλύτερο όραμα που κατέγραψε ο Ιωάννης στο νησί της Πάτμου, στο οποίο προφητεύτηκε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Αυτή η αλληλουχία δημιουργήθηκε από ανθρώπους και διαφέρει από τις ομιλίες του σήμερα. Αυτό που καταγράφεται σήμερα είναι σε συμφωνία με τα στάδια του έργου του Θεού· αυτό με το οποίο ασχολούνται οι άνθρωποι σήμερα είναι το έργο που επιτέλεσε προσωπικά ο Θεός και τα λόγια που εξέφερε ο ίδιος προσωπικά. Εσύ —η ανθρωπότητα— δεν χρειάζεται να παρέμβεις· τα λόγια, τα οποία προέρχονται απευθείας από το Πνεύμα, έχουν ταξινομηθεί βήμα προς βήμα και διαφέρουν από τη διάταξη των καταγραφών του ανθρώπου. Μπορεί να ειπωθεί πως ό,τι κατέγραψαν ήταν σύμφωνα με το επίπεδο εκπαίδευσής τους και το ανθρώπινο επίπεδό τους. Ό,τι κατέγραψαν ήταν οι εμπειρίες των ανθρώπων, και ο καθένας είχε τα δικά του μέσα καταγραφής και γνώσης, και κάθε καταγραφή ήταν διαφορετική. Έτσι, αν λατρεύεις τη Βίβλο ως Θεό, είσαι εξαιρετικά αδαής και ανόητος! Γιατί δεν αναζητάς το έργο του Θεού του σήμερα; Μόνο το έργο του Θεού μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. Η Βίβλος δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο· ακόμη κι αν οι άνθρωποι τη διάβαζαν για αρκετές χιλιάδες χρόνια, και πάλι δεν θα υπήρχε η παραμικρή αλλαγή μέσα τους, και αν λατρεύεις τη Βίβλο δεν θα κερδίσεις ποτέ το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 274

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η κατανόηση και η ικανότητα ερμηνείας της Βίβλου ισοδυναμεί με την ανακάλυψη της αληθινής οδού —στην πραγματικότητα, όμως, είναι όντως τόσο απλό; Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματικότητα της Βίβλου: ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ιστορικό αρχείο του έργου του Θεού και μια απόδειξη των δύο προηγούμενων σταδίων του έργου του Θεού και ότι δεν σε βοηθά να κατανοήσεις καθόλου τους στόχους του έργου του Θεού. Όλοι όσοι έχουν διαβάσει τη Βίβλο γνωρίζουν ότι καταγράφει τα δύο στάδια του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και της Εποχής της Χάριτος. Η Παλαιά Διαθήκη εξιστορεί την ιστορία του Ισραήλ και το έργο του Ιεχωβά από τη στιγμή της δημιουργίας μέχρι το πέρας της Εποχής του Νόμου. Η Καινή Διαθήκη καταγράφει το έργο του Ιησού επί γης, το οποίο εμπεριέχεται στα Τέσσερα Ευαγγέλια, καθώς και το έργο του Παύλου. Δεν αποτελούν αυτά ιστορικά αρχεία; Η αναφορά των γεγονότων του παρελθόντος σήμερα τα καθιστά ιστορία και ανεξάρτητα από το πόσο αληθινά ή πραγματικά είναι, εξακολουθούν να αποτελούν ιστορία —και η ιστορία δεν μπορεί να αφορά το παρόν, διότι ο Θεός δεν αναπολεί την ιστορία! Συνεπώς, αν κατανοείς μόνο τη Βίβλο χωρίς να κατανοείς τίποτα από το έργο που ο Θεός προτίθεται να επιτελέσει τη σήμερον ημέρα, και αν πιστεύεις στον Θεό αλλά δεν αναζητάς το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε δεν κατανοείς τι σημαίνει να αναζητάς τον Θεό. Εάν διαβάζεις τη Βίβλο για να μελετήσεις την ιστορία του Ισραήλ, ώστε να διερευνήσεις την ιστορία της δημιουργίας του Θεού όλων των ουρανών και της γης, τότε δεν πιστεύεις στον Θεό. Αλλά σήμερα, από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό και επιδιώκεις τη ζωή, αφού επιδιώκεις τη γνώση του Θεού και δεν επιδιώκεις νεκρά γράμματα και δόγματα ή την κατανόηση της ιστορίας, πρέπει να αναζητήσεις το σημερινό θέλημα του Θεού και να αναζητήσεις την κατεύθυνση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Εάν ήσουν αρχαιολόγος, θα μπορούσες να διαβάσεις τη Βίβλο —αλλά δεν είσαι, είσαι ένας από εκείνους που πιστεύουν στον Θεό και καλά θα κάνεις να αναζητήσεις το σημερινό θέλημα του Θεού. Με την ανάγνωση της Βίβλου, το πολύ-πολύ να κατανοήσεις λίγη από την ιστορία του Ισραήλ, να μάθεις για τη ζωή του Αβραάμ, του Δαβίδ και του Μωυσή, να μάθεις πώς εκείνοι σέβονταν τον Ιεχωβά, πώς ο Ιεχωβά έκαιγε όσους αντιτάσσονταν σε Αυτόν και πώς μιλούσε στους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Θα ανακαλύψεις μόνο το έργο του Θεού στο παρελθόν. Τα αρχεία της Βίβλου αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο οι πρώτοι άνθρωποι του Ισραήλ σέβονταν τον Θεό και ζούσαν υπό την καθοδήγηση του Ιεχωβά. Επειδή οι Ισραηλίτες ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού, στην Παλαιά Διαθήκη μπορείς να δεις την αφοσίωση όλου του λαού του Ισραήλ στον Ιεχωβά, πώς όλοι όσοι υπάκουαν στον Ιεχωβά απολάμβαναν τη φροντίδα και την ευλογία Του, μπορείς να μάθεις ότι όταν ο Θεός εργάστηκε στο Ισραήλ ήταν γεμάτος έλεος και αγάπη, καθώς επίσης ότι διέθετε πύρινες φλόγες και ότι όλοι οι Ισραηλίτες, από τους πιο ταπεινούς μέχρι τους πιο ισχυρούς, είχαν φόβο Ιεχωβά και έτσι όλη η χώρα ήταν ευλογημένη από τον Θεό. Αυτή είναι η ιστορία του Ισραήλ που καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 275

Η Βίβλος είναι η ιστορική καταγραφή του έργου του Θεού στο Ισραήλ και καταγράφει πολλές από τις προφητείες των αρχαίων προφητών, καθώς και κάποιες από τις ομιλίες του Ιεχωβά στο έργο Του εκείνον τον καιρό. Συνεπώς, όλοι θεωρούν το βιβλίο αυτό ως άγιο (διότι ο Θεός είναι άγιος και μεγάλος). Φυσικά, αυτό όλο απέρρεε από τον σεβασμό τους προς τον Ιεχωβά και την λατρεία τους στον Θεό. Οι άνθρωποι αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο κατ’ αυτόν τον τρόπο μόνο και μόνο γιατί τα πλάσματα του Θεού σέβονται και λατρεύουν τον Δημιουργό τους τόσο πολύ, ενώ υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που το αποκαλούν θεϊκό βιβλίο. Στην πραγματικότητα, είναι απλώς μια ανθρώπινη καταγραφή. Δεν ονομάστηκε προσωπικά από τον Ιεχωβά, ούτε ο Ιεχωβά καθοδήγησε προσωπικά τη δημιουργία του. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου δεν είναι ο Θεός, αλλά άνθρωποι. Η Αγία Γραφή είναι απλώς ο τίτλος που δόθηκε από τον άνθρωπο λόγω σεβασμού. Τον συγκεκριμένο τίτλο δεν τον αποφάσισε ο Ιεχωβά και ο Ιησούς κατόπιν συζήτησης μεταξύ Τους. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανθρώπινη ιδέα. Διότι το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε από τον Ιεχωβά, πολύ λιγότερο δε, από τον Ιησού. Αντιθέτως, αποτελεί αρχείο πλήθους αρχαίων προφητών, απόστολων και μαντών, το οποίο καταρτίστηκε από τις επόμενες γενεές σε βιβλίο αρχαίων γραφών και οι άνθρωποι το θεωρούν ιδιαίτερα ιερό, ένα βιβλίο που πιστεύουν ότι περιέχει πολλά ασύλληπτα και βαθιά μυστήρια που περιμένουν να αποκαλυφθούν από τις μελλοντικές γενιές. Λόγω αυτού, οι άνθρωποι είναι ακόμη πιο διατεθειμένοι να πιστεύουν ότι αυτό το βιβλίο είναι θεϊκό. Με την προσθήκη των Τεσσάρων Ευαγγελίων και του Βιβλίου της Αποκάλυψης, η στάση των ανθρώπων απέναντι σ’ αυτό διαφέρει ιδιαίτερα σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο βιβλίο και επομένως κανείς δεν τολμά να αναλύσει αυτό το «θεϊκό βιβλίο» —επειδή είναι πάρα πολύ «ιερό».

Γιατί οι άνθρωποι, από τη στιγμή που διαβάζουν τη Βίβλο, είναι σε θέση να βρουν ένα σωστό μονοπάτι για να κάνουν πράξη; Γιατί είναι σε θέση να κερδίσουν πολλά που ήταν ακατανόητα σε αυτούς; Σήμερα, αναλύω τη Βίβλο κατ’ αυτόν τον τρόπο και αυτό δεν σημαίνει ότι τη μισώ ή αρνούμαι την αξία της ως σημείο αναφοράς. Εξηγώ και διευκρινίζω την έμφυτη αξία και προέλευση της Βίβλου σ’ εσένα για να σταματήσεις να μένεις στο σκοτάδι. Διότι οι άνθρωποι έχουν τόσο πολλές απόψεις για τη Βίβλο και οι περισσότερες από αυτές είναι εσφαλμένες. Η ανάγνωση της Βίβλου κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τους εμποδίζει να κερδίσουν ό,τι πρέπει, αλλά, το πιο σημαντικό, εμποδίζει το έργο που σκοπεύω να επιτελέσω. Παρεμβαίνει τρομερά στο έργο του μέλλοντος και προσφέρει μόνο μειονεκτήματα, όχι πλεονεκτήματα. Συνεπώς, αυτό που σε διδάσκω είναι απλώς η ουσία και η πραγματική ιστορία της Βίβλου. Δεν ζητώ να μη διαβάσεις τη Βίβλο ή να τριγυρνάς δηλώνοντας ότι στερείται ουσίας, ζητώ μόνο να έχεις τη σωστή γνώση και άποψη για τη Βίβλο. Μην είσαι υπερβολικά μονόπλευρος! Μολονότι η Βίβλος αποτελεί ένα βιβλίο ιστορίας που γράφτηκε από ανθρώπους, καταγράφει, επίσης, πολλές από τις αρχές βάσει των οποίων υπηρετούσαν τον Θεό οι αρχαίοι άγιοι και προφήτες, καθώς και τις εμπειρίες των πρόσφατων αποστόλων καθώς υπηρετούσαν τον Θεό —το σύνολο των οποίων το είδαν και το γνώρισαν όντως αυτοί οι άνθρωποι και μπορεί να χρησιμεύσει ως αναφορά για τους ανθρώπους αυτής της εποχής στην επιδίωξη της αληθινής οδού. Έτσι, αναγιγνώσκοντας τη Βίβλο, οι άνθρωποι μπορούν, επίσης, να κερδίσουν πολλές οδούς ζωής που δεν μπορούν να βρουν σε άλλα βιβλία. Αυτές οι οδοί είναι οι οδοί ζωής του έργου του Αγίου Πνεύματος που βίωσαν οι προφήτες και οι απόστολοι στα παλιά χρόνια, και πολλά από τα λόγια είναι πολύτιμα και μπορούν να παράσχουν ό,τι χρειάζονται οι άνθρωποι. Έτσι, όλοι αρέσκονται στο να διαβάζουν τη Βίβλο. Επειδή υπάρχουν τόσο πολλά στοιχεία κρυμμένα στη Βίβλο, οι απόψεις των ανθρώπων απέναντί της διαφέρουν από τις απόψεις προς τα γραπτά μεγάλων πνευματικών μορφών. Η Βίβλος είναι μια καταγραφή και συλλογή των εμπειριών και των γνώσεων των ανθρώπων που υπηρετούσαν τον Ιεχωβά και τον Ιησού στην παλαιά και τη νέα εποχή, κι έτσι οι μεταγενέστερες γενιές έχουν καταφέρει να κερδίσουν μέσω αυτής μεγάλη διαφώτιση, φώτιση και μονοπάτια για να κάνουν πράξη. Ο λόγος για τον οποίο η Βίβλος είναι υψηλότερη από τα γραπτά οποιασδήποτε μεγάλης πνευματικής μορφής είναι ότι όλα τα γραπτά τους προέρχονται από τη Βίβλο, όλες οι εμπειρίες τους προέρχονται από τη Βίβλο και όλοι εξηγούν τη Βίβλο. Ως εκ τούτου, παρόλο που οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν εφόδια από τα βιβλία οποιασδήποτε μεγάλης πνευματικής μορφής, εξακολουθούν να λατρεύουν τη Βίβλο, γιατί τους φαίνεται τόσο υψηλή και βαθιά! Παρόλο που η Βίβλος συγκεντρώνει κάποια από τα βιβλία του λόγου της ζωής, όπως οι επιστολές του Παύλου και οι επιστολές του Πέτρου, και παρόλο που οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν παροχή και να βοηθηθούν από αυτά τα βιβλία, τα συγκεκριμένα βιβλία εξακολουθούν να είναι παρωχημένα, εξακολουθούν να ανήκουν στην παλαιά εποχή και ανεξάρτητα από το πόσο καλά είναι, είναι κατάλληλα μόνο για μια περίοδο και δεν είναι αιώνια. Διότι το έργο του Θεού αναπτύσσεται συνεχώς και δεν μπορεί απλά να σταματήσει στην εποχή του Παύλου και του Πέτρου ή να παραμείνει για πάντα στην Εποχή της Χάριτος, κατά την οποία σταυρώθηκε ο Ιησούς. Έτσι, λοιπόν, τα βιβλία αυτά είναι κατάλληλα μόνο για την Εποχή της Χάριτος, όχι για την Εποχή της Βασιλείας των εσχάτων ημερών. Μπορούν να παρέχουν μόνο στους πιστούς της Εποχής της Χάριτος, όχι στους αγίους της Εποχής της Βασιλείας, και ανεξάρτητα από το πόσο καλά είναι, παραμένουν παρωχημένα. Το ίδιο συμβαίνει με το έργο της δημιουργίας του Ιεχωβά ή με το έργο Του στο Ισραήλ: Όσο σπουδαίο κι αν ήταν αυτό το έργο, θα παρέμενε απαρχαιωμένο και θα ερχόταν ο καιρός που θα έσβηνε. Το ίδιο συμβαίνει και με το έργο του Θεού: Είναι σπουδαίο, αλλά θα έρθει μια εποχή που θα τελειώσει. Δεν μπορεί να παραμείνει για πάντα εν μέσω του έργου της δημιουργίας, ούτε εν μέσω του έργου της σταύρωσης. Ανεξάρτητα από το πόσο πειστικό είναι το έργο της σταύρωσης, ανεξάρτητα από το πόσο αποτελεσματικό ήταν στη νίκη κατά του Σατανά, το έργο εξακολουθεί, εν τέλει, να είναι έργο και οι εποχές εξακολουθούν να είναι, εν τέλει, εποχές. Το έργο δεν μπορεί να στηρίζεται πάντα στην ίδια βάση, ούτε μπορούν ποτέ οι εποχές να παραμένουν αμετάβλητες, γιατί η δημιουργία υπήρξε και πρέπει να υπάρξουν και οι έσχατες ημέρες. Αυτό είναι αναπόφευκτο! Έτσι, ο λόγος της ζωής στην Καινή Διαθήκη σήμερα —οι επιστολές των Αποστόλων και τα Τέσσερα Ευαγγέλια— έχουν μετατραπεί σε ιστορικά βιβλία, έχουν μετατραπεί σε παλιά ημερολόγια· και πώς θα μπορούσαν τα παλιά ημερολόγια να μεταφέρουν τους ανθρώπους στη νέα εποχή; Ανεξάρτητα από το πόσο ικανά είναι αυτά τα ημερολόγια να παρέχουν στους ανθρώπους τη ζωή, ανεξάρτητα από το πόσο ικανά είναι να οδηγήσουν τους ανθρώπους στον σταυρό, δεν είναι απαρχαιωμένα; Δεν στερούνται αξίας; Συνεπώς, λέω ότι δεν θα πρέπει να πιστεύεις τυφλά σε αυτά τα ημερολόγια. Είναι πάρα πολύ παλιά, δεν μπορούν να σε φέρουν στο νέο έργο, μα μπορούν μόνο να σε επιβαρύνουν. Όχι μόνο δεν μπορούν να σε φέρουν στο νέο έργο και στη νέα είσοδο, αλλά θα σε οδηγήσουν σε παλιές θρησκευτικές εκκλησίες —και αν συνέβαινε αυτό, δεν θα επέστρεφες στην πίστη σου στον Θεό;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη Βίβλο (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 276

Σήμερα, ποιος από εσάς τολμάει να λέει ότι όλα όσα εξέφρασαν εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα προήλθαν από το Άγιο Πνεύμα; Ποιος τολμάει να τα ξεστομίζει αυτά; Εάν όντως τα λες αυτά, τότε γιατί το βιβλίο προφητείας του Έσδρα απορρίφθηκε και γιατί έγινε το ίδιο με τα βιβλία εκείνων των αρχαίων αγίων και προφητών; Αν όλα προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί εσείς τολμάτε να κάνετε τέτοιες παρορμητικές επιλογές; Είσαι ικανός να επιλέξεις το έργο του Αγίου Πνεύματος; Πολλές ιστορίες από το Ισραήλ απορρίφθηκαν επίσης. Κι αν πιστεύεις ότι όλες αυτές οι γραφές του παρελθόντος προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί κάποια βιβλία απορρίφθηκαν; Αν όλα προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε θα έπρεπε όλα να φυλάσσονται και να αποστέλλονται στους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών για μελέτη. Δεν θα πρέπει να επιλέγονται ή να απορρίπτονται από την ανθρώπινη βούληση. Αυτό είναι λάθος. Λέγοντας ότι οι εμπειρίες του Παύλου και του Ιωάννη αναμίχθηκαν με τις προσωπικές τους αντιλήψεις δεν σημαίνει ότι οι εμπειρίες και η γνώση τους προέρχονταν από τον Σατανά, αλλά απλώς ότι είχαν στοιχεία που προέρχονταν από τις προσωπικές εμπειρίες και αντιλήψεις τους. Η γνώση τους βασιζόταν στο πλαίσιο των πραγματικών εμπειριών εκείνης της εποχής, ενώ ποιος μπορούσε να πει με βεβαιότητα ότι όλα αυτά προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα; Εάν και τα Τέσσερα Ευαγγέλια προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης είπαν ο καθένας κάτι διαφορετικό για το έργο του Ιησού; Αν δεν το πιστεύετε αυτό, τότε ανατρέξτε στις ιστορίες της Βίβλου για το πώς ο Πέτρος απαρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές: Είναι όλες διαφορετικές, ενώ η καθεμία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Πολλοί αδαείς λένε ότι «εφόσον ο ενσαρκωμένος Θεός είναι και άνθρωπος, μπορούν τα λόγια Του να προέρχονται αποκλειστικά από το Άγιο Πνεύμα; Αν τα λόγια του Παύλου και του Ιωάννη είχαν αναμιχθεί με την ανθρώπινη βούληση, τότε τα λόγια που εκφέρει Εκείνος όντως δεν έχουν αναμιχθεί με την ανθρώπινη βούληση;» Οι άνθρωποι που λένε τέτοια πράγματα είναι τυφλοί και αδαείς! Διάβασε προσεκτικά τα Τέσσερα Ευαγγέλια. Διάβασε τι έχουν καταγράψει για τις πράξεις και για τα λόγια του Ιησού. Κάθε ιστορία ήταν πολύ απλά διαφορετική, και καθεμία είχε τη δική της οπτική. Αν όλα όσα γράφτηκαν από τους συγγραφείς αυτών των βιβλίων προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα θα έπρεπε να είναι τα ίδια και να χαρακτηρίζονται από συνέπεια. Γιατί λοιπόν υπάρχουν αποκλίσεις;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 277

Οι δηλώσεις και τα έργα του Ιησού εκείνη την εποχή δεν τήρησαν το δόγμα, ενώ ο Ιησούς δεν επιτέλεσε το έργο Του βάσει του έργου του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Βασίστηκε στο έργο που έπρεπε να επιτελεστεί στην Εποχή της Χάριτος. Εργάστηκε σκληρά βάσει του έργου που είχε προβάλει, βάσει του δικού Του σχεδίου και βάσει της διακονίας Του. Δεν εργάστηκε βάσει του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Τίποτα από όσα έπραξε δεν βασίστηκε στον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και δεν ήλθε για να εργαστεί προκειμένου να εκπληρώσει τα λόγια των προφητών. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού δεν τέθηκε ρητά προκειμένου να εκπληρώσει τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών και δεν ήλθε για να τηρήσει το δόγμα ή με σκοπό να υλοποιήσει τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών. Ωστόσο, οι πράξεις Του δεν διατάραξαν τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών, ούτε επηρέασαν το έργο που είχε κάνει ο ίδιος στο παρελθόν. Το κυριότερο σημείο του έργου Του δεν ήταν η τήρηση οποιουδήποτε δόγματος αλλά η εκτέλεση του έργου που έπρεπε να επιτελέσει ο ίδιος. Δεν ήταν προφήτης ή μάντης, αλλά κάποιος που έκανε έργο, ο οποίος ήλθε όντως να επιτελέσει το έργο που έπρεπε και ήρθε να εγκαινιάσει τη νέα εποχή Του και να πραγματοποιήσει το νέο Του έργο. Βέβαια, όταν ο Ιησούς ήλθε να επιτελέσει το έργο Του, εκπλήρωσε και πολλά από τα λόγια των αρχαίων προφητών στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι και το έργο του σήμερα έχει εκπληρώσει τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Απλώς Εγώ δεν τηρώ αυτό το «κιτρινισμένο παλιό ημερολόγιο», αυτό είναι όλο. Γιατί το έργο που πρέπει να επιτελέσω είναι εκτενέστερο, τα λόγια, τα οποία πρέπει να σας πω είναι περισσότερα, ενώ το συγκεκριμένο έργο και τα λόγια έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από το να εξηγώ αποσπάσματα από τη Βίβλο, διότι τέτοιου είδους έργο δεν έχει μεγάλη σημασία ή αξία για εσάς, ενώ δεν μπορεί να σας βοηθήσει ή να σας αλλάξει. Εγώ σκοπεύω να επιτελέσω νέο έργο, όχι να εκπληρώσω οποιοδήποτε απόσπασμα από τη Βίβλο. Εάν ο Θεός ήρθε στη γη μόνο για να εκπληρώσει τα λόγια των αρχαίων προφητών της Βίβλου, τότε ποιος είναι ανώτερος, ο ενσαρκωμένος Θεός ή εκείνοι οι αρχαίοι προφήτες; Εξάλλου, ηγούνται οι προφήτες του Θεού ή ο Θεός ηγείται των προφητών; Πώς εξηγείς αυτά τα λόγια;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 278

Οι Ιουδαίοι εκείνον τον καιρό διάβαζαν όλοι την Παλαιά Διαθήκη και γνώριζαν την προφητεία του Ησαΐα, ότι ένα αρσενικό βρέφος θα γεννιόταν μέσα σε μια φάτνη. Τότε γιατί, εφόσον το γνώριζαν αυτό, παρόλα αυτά καταδίωξαν τον Ιησού; Αυτό δεν οφείλεται στην επαναστατική τους φύση και στην άγνοιά τους για το έργο του Αγίου Πνεύματος; Εκείνον τον καιρό, οι Φαρισαίοι πίστευαν ότι το έργο του Ιησού δεν έμοιαζε με αυτό που γνώριζαν από τις προφητείες για το αρσενικό βρέφος. Ο άνθρωπος του σήμερα απορρίπτει τον Θεό επειδή το έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν συμβαδίζει με τη Βίβλο. Δεν είναι η ίδια και απαράλλαχτη ουσία της επαναστατικότητάς τους απέναντι στον Θεό; Μπορείς να είσαι από αυτούς που αποδέχονται αναντίρρητα το έργο του Αγίου Πνεύματος στο σύνολό του; Αν είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε είναι το σωστό ρεύμα. Πρέπει να το αποδεχθείς χωρίς την παραμικρή αμφιβολία και όχι να επιλέγεις και να ξεδιαλέγεις τι θα αποδεχθείς. Αν ο Θεός σού δώσει περισσότερες γνώσεις και είσαι πιο επιφυλακτικός απέναντί Του, τότε δεν περιττό αυτό; Δεν χρειάζεται να ψάχνεις για περαιτέρω αποδείξεις από τη Βίβλο· εάν πρόκειται για το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε πρέπει να το αποδεχτείς, διότι πιστεύεις στον Θεό για να ακολουθείς τον Θεό, και δεν θα πρέπει να Τον ερευνάς. Δεν θα πρέπει να αναζητάς περαιτέρω αποδείξεις για Εμένα, προκειμένου να δεις ότι Εγώ είμαι ο Θεός σου. Αντιθέτως, θα πρέπει να διακρίνεις εάν έχεις όφελος από Εμένα, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ακόμα κι αν έχεις βρει τις πιο αδιάσειστες αποδείξεις στη Βίβλο, αυτές δεν μπορούν να σε θέσουν πλήρως ενώπιόν Μου. Είσαι κάποιος που ζει εντός των ορίων που θέτει η Βίβλος, όχι ενώπιόν Μου. Η Βίβλος δεν μπορεί να σε βοηθήσει να Με γνωρίσεις, ούτε μπορεί να κάνει πιο βαθιά την αγάπη σου για Εμένα. Παρόλο που η Βίβλος προφήτεψε τη γέννηση ενός αρσενικού βρέφους, κανένας δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί σε ποιον θα πραγματοποιούταν η προφητεία, καθώς ο άνθρωπος δεν γνωρίζει το έργο του Θεού, κι αυτό έκανε τους Φαρισαίους να σταθούν αντιμέτωποι στον Ιησού. Ορισμένοι γνωρίζουν ότι το έργο Μου είναι προς το συμφέρον του ανθρώπου, ωστόσο εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Ιησούς κι Εγώ είμαστε δύο εντελώς ξεχωριστά, αμοιβαίως ασύμβατα όντα. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς απηύθυνε στους μαθητές Του μόνο μια σειρά από κηρύγματα κατά την Εποχή της Χάριτος, όπως πώς να ασκούνται, πώς να συναθροίζονται, πώς να ζητάνε κατά την προσευχή, πώς να φέρονται ο ένας στον άλλον και ούτω καθεξής. Το έργο που έφερε εις πέρας ανήκε στην Εποχή της Χάριτος και ανέπτυξε μόνο το πώς οι μαθητές και οι ακόλουθοί Του οφείλουν να ασκούνται. Επιτέλεσε μόνο το έργο της Εποχής της Χάριτος και όχι των εσχάτων ημερών. Όταν ο Ιεχωβάς θέσπισε τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης, κατά την Εποχή του Νόμου, γιατί δεν έκανε τότε το έργο της Εποχής της Χάριτος; Γιατί δεν έκανε εκ των προτέρων σαφές το έργο της Εποχής της Χάριτος; Αυτό δεν θα ωφελούσε την αποδοχή του ανθρώπου; Το μόνο που προφήτεψε ήταν ότι ένα αρσενικό βρέφος θα γεννηθεί και θα ανέλθει στην εξουσία, αλλά Αυτός δεν πραγματοποίησε εκ των προτέρων το έργο της Εποχής της Χάριτος. Το έργο του Θεού σε κάθε εποχή έχει ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές. Πραγματοποιεί μόνο το έργο της τρέχουσας εποχής και ποτέ το επόμενο στάδιο του έργου Του εκ των προτέρων. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί το αντιπροσωπευτικό Του έργο για κάθε εποχή να έρθει στο προσκήνιο. Ο Ιησούς μίλησε μόνο για τα σημάδια των εσχάτων ημερών, για το πώς να είσαι υπομονετικός και πώς να σωθείς, πώς να μετανοείς και να εξομολογείσαι, καθώς και για το πώς να κουβαλάς τον σταυρό και να υπομένεις τα βάσανα. Δεν μίλησε ποτέ για το πώς θα πρέπει να εισέλθει ή για το πώς να προσπαθήσει να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού ο άνθρωπος των εσχάτων ημερών. Βάσει αυτού, δεν θα αποτελούσε πλάνη να αναζητεί κανείς μέσα στη Βίβλο το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες; Τι μπορείς να διακρίνεις, κρατώντας απλώς τη Βίβλο στα χέρια σου; Είτε πρόκειται για ερμηνευτή της Βίβλου είτε για κήρυκα, ποιος μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων το σημερινό έργο;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πώς μπορεί ο άνθρωπος που έχει οριοθετήσει τον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις του να λάβει τις αποκαλύψεις του Θεού;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 279

Η Βίβλος έχει υπάρξει μέρος της ανθρώπινης ιστορίας για αρκετές χιλιάδες χρόνια. Οι άνθρωποι, επιπλέον, την αντιμετωπίζουν σαν τον Θεό, σε βαθμό που, κατά τις έσχατες ημέρες, έχει πάρει τη θέση του Θεού —γεγονός που προκαλεί απέχθεια στον Θεό. Επομένως, όταν το επέτρεψε ο χρόνος, ο Θεός ένιωσε την υποχρέωση να διασαφηνίσει την πραγματική ιστορία και την προέλευση της Βίβλου· εάν δεν το έκανε αυτό, η Βίβλος θα συνέχιζε να κατέχει τη θέση του Θεού μες στην καρδιά των ανθρώπων και οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν τα λόγια της Βίβλου για να μετρήσουν και να καταδικάσουν τις πράξεις του Θεού. Εξηγώντας την ουσία, τη δομή και τις ατέλειες της Βίβλου, ο Θεός δεν αρνιόταν επ’ ουδενί την ύπαρξη της Βίβλου, ούτε την καταδίκαζε· αντίθετα, παρείχε μια κατάλληλη, αρμόζουσα περιγραφή, η οποία αποκατέστησε την αρχική εικόνα της Βίβλου, αντιμετώπισε τις παρανοήσεις που είχαν οι άνθρωποι για τη Βίβλο και τους έδωσε τη σωστή άποψη για τη Βίβλο, έτσι ώστε να μη λατρεύουν πια τη Βίβλο και να μην είναι πια χαμένοι· με άλλα λόγια, ώστε να πάψουν να θεωρούν εσφαλμένα την τυφλή πίστη τους στη Βίβλο ως πίστη στον Θεό και λατρεία του Θεού, φοβούμενοι ακόμη και να έλθουν αντιμέτωποι με το πραγματικό υπόβαθρο και τα ελαττώματά της. Μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν μια ανόθευτη κατανόηση της Βίβλου, είναι σε θέση να την παραμερίσουν δίχως ενοχές και να αποδεχθούν με γενναιότητα τα νέα λόγια του Θεού. Αυτός είναι ο στόχος του Θεού σε αυτά τα διάφορα κεφάλαια. Η αλήθεια που ο Θεός επιθυμεί να πει εδώ στους ανθρώπους είναι πως καμία θεωρία και κανένα γεγονός δεν μπορεί να αντικαταστήσει το σημερινό έργο και τα σημερινά λόγια του Θεού, και πως τίποτα δεν μπορεί να πάρει τη θέση του Θεού. Εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεφύγουν από την παγίδα της Βίβλου, δεν θα είναι ποτέ σε θέση να έλθουν ενώπιον του Θεού. Εάν επιθυμούν να έλθουν ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να καθάρουν την καρδιά τους από οτιδήποτε θα μπορούσε να Τον αντικαταστήσει· τότε θα ικανοποιήσουν τον Θεό. Παρόλο που εδώ ο Θεός επεξηγεί μονάχα τη Βίβλο, μην ξεχνάς πως, πέρα από τη Βίβλο, υπάρχουν και πολλά άλλα εσφαλμένα πράγματα, τα οποία οι άνθρωποι λατρεύουν αληθινά· τα μόνα που δεν λατρεύουν είναι εκείνα που προέρχονται πραγματικά από τον Θεό. Ο Θεός χρησιμοποιεί τη Βίβλο απλώς ως παράδειγμα για να υπενθυμίσει στους ανθρώπους να μην ακολουθήσουν το λανθασμένο μονοπάτι, καθώς και να μη φτάσουν ξανά στα άκρα και πέσουν θύματα της σύγχυσης ενώ πιστεύουν στον Θεό και αποδέχονται τα λόγια Του.

Απόσπασμα από την Εισαγωγή του «Τα λόγια του Χριστού καθώς εισερχόταν στις Εκκλησίες» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 280

Έχω κάνει πολύ έργο μεταξύ των ανθρώπων και τα λόγια που έχω εκφράσει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι πολλά. Αυτά τα λόγια είναι για χάρη της σωτηρίας του ανθρώπου και εκφράστηκαν ούτως ώστε ο άνθρωπος να συμβαδίζει μαζί Μου. Ωστόσο, έχω κερδίσει μόνο λίγους ανθρώπους στη γη που συμβαδίζουν μαζί Μου, κι έτσι λέω ότι ο άνθρωπος δεν δίνει αξία στα λόγια Μου, γιατί ο άνθρωπος δεν συμβαδίζει μαζί Μου. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο που κάνω δεν γίνεται ούτως ώστε ο άνθρωπος απλώς να μπορεί να Με λατρεύει. Το πιο σημαντικό είναι ότι γίνεται ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να συμβαδίζει μαζί Μου. Οι άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί, όλοι ζουν στην παγίδα του Σατανά, ζουν στη σάρκα, ζουν με εγωιστικές επιθυμίες και δεν υπάρχει ούτε ένας από αυτούς που να συμβαδίζει μαζί Μου. Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι συμβαδίζουν μαζί Μου, όμως όλοι τους λατρεύουν ασαφή είδωλα. Αν και αναγνωρίζουν το όνομά Μου ως άγιο, βαδίζουν σε ένα μονοπάτι που οδηγεί αντίθετα σ’ Εμένα, και τα λόγια τους είναι γεμάτα αλαζονεία και αυτοπεποίθηση, επειδή, ουσιαστικά, είναι όλοι εναντίον Μου και ασύμβατοι μ’ Εμένα. Κάθε μέρα, αναζητούν ίχνη Μου στη Βίβλο και βρίσκουν «κατάλληλα» χωρία στην τύχη, τα οποία διαβάζουν ασταμάτητα και απαγγέλλουν ως γραφές. Δεν ξέρουν πώς να συμβαδίζουν μαζί Μου, δεν ξέρουν τι σημαίνει να είναι σε έχθρα μ’ Εμένα και απλώς διαβάζουν τις γραφές τυφλά. Περιορίζουν μέσα στη Βίβλο έναν ασαφή Θεό που δεν έχουν δει ποτέ και είναι ανίκανοι να δουν και τον βγάζουν έξω να τον δουν κατά τον ελεύθερο χρόνο τους. Πιστεύουν στην ύπαρξή Μου μόνο μέσα στο πλαίσιο της Βίβλου. Γι’ αυτούς, είμαι το ίδιο με τη Βίβλο. Χωρίς τη Βίβλο δεν υπάρχω Εγώ και χωρίς Εμένα δεν υπάρχει η Βίβλος. Δεν δίνουν βάση στην ύπαρξη ή τις πράξεις Μου, αλλά αντιθέτως, αφιερώνουν υπερβολική και ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε λέξη της Γραφής και πολλοί από αυτούς πιστεύουν ακόμη ότι δεν πρέπει να κάνω τίποτα απ’ όσα θέλω να κάνω, εκτός αν προφητεύεται από τη Γραφή. Δίνουν μεγάλη σημασία στη Γραφή. Μπορεί να πει κανείς ότι αντιλαμβάνονται ως πολύ σημαντικές λέξεις και εκφράσεις, στον βαθμό που χρησιμοποιούν στίχους από τη Βίβλο για να μετρήσουν κάθε λέξη που λέω και να Με καταδικάσουν. Αυτό που αναζητούν δεν είναι η οδός της σύμπνοιας μ’ Εμένα ή η οδός να συμβαδίζουν με την αλήθεια, αλλά η οδός της σύμπνοιας με τα λόγια της Βίβλου και πιστεύουν ότι οτιδήποτε δεν συμμορφώνεται με τη Βίβλο, χωρίς εξαίρεση, δεν ανήκει στο έργο Μου. Δεν είναι, άραγε, οι άνθρωποι αυτοί οι ευσεβείς απόγονοι των Φαρισαίων; Οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι χρησιμοποίησαν τον νόμο του Μωυσή για να καταδικάσουν τον Ιησού. Δεν αναζητούσαν τη σύμπνοια με τον Ιησού εκείνης της εποχής, αλλά ακολούθησαν επιμελώς το γράμμα του νόμου, στον βαθμό που τελικά κάρφωσαν τον αθώο Ιησού στον σταυρό, αφού Τον είχαν κατηγορήσει ότι δεν ακολουθούσε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και δεν ήταν ο Μεσσίας. Ποια ήταν η ουσία τους; Δεν ήταν, άραγε, ότι δεν αναζητούσαν την οδό της σύμπνοιας με την αλήθεια; Είχαν εμμονή με κάθε μία λέξη της Γραφής, χωρίς να δίνουν βάση στο θέλημά Μου και τα βήματα και τις μεθόδους του έργου Μου. Δεν ήταν άνθρωποι που αναζητούσαν την αλήθεια, αλλά άνθρωποι που προσκολλούνταν αυστηρά σε λόγια· δεν ήταν άνθρωποι που πίστευαν στον Θεό, αλλά άνθρωποι που πίστευαν στη Βίβλο. Ουσιαστικά, ήταν φύλακες της Βίβλου. Προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της Βίβλου και να υποστηρίξουν την ακεραιότητα της Βίβλου και να προστατεύσουν τη φήμη της Βίβλου, έφτασαν στο σημείο να καρφώσουν τον ελεήμονα Ιησού στον σταυρό. Αυτό το έκαναν κυρίως για χάρη της υπεράσπισης της Βίβλου και για χάρη της διατήρησης του κύρους κάθε μίας λέξης της Βίβλου στις καρδιές των ανθρώπων. Έτσι, προτιμούσαν να απαρνηθούν το μέλλον τους και την προσφορά περί αμαρτίας, με το να καταδικάσουν τον Ιησού, ο οποίος δεν συμμορφώθηκε με το δόγμα της Γραφής, σε θάνατο. Δεν ήταν λακέδες της κάθε μίας λέξης της Γραφής;

Και τι συμβαίνει με τους ανθρώπους σήμερα; Ο Χριστός έχει έρθει για να απελευθερώσει την αλήθεια, αλλά θα Τον απομάκρυναν μάλλον οι άνθρωποι από ανάμεσά τους, για να κερδίσουν την είσοδό τους στον ουρανό και να λάβουν χάρη. Θα προτιμούσαν να απαρνηθούν εντελώς την έλευση της αλήθειας για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της Βίβλου, και θα προτιμούσαν να καρφώσουν ξανά τον Χριστό, που επέστρεψε στη σάρκα, στον σταυρό, ώστε να εξασφαλίσουν την αιώνια ύπαρξη της Βίβλου. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να λάβει τη σωτηρία Μου, όταν η καρδιά του είναι τόσο μοχθηρή κι η φύση του τόσο ανταγωνιστική απέναντί Μου; Ζω ανάμεσα στους ανθρώπους, όμως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν την ύπαρξή Μου. Όταν το φως Μου λάμπει πάνω στον άνθρωπο, αυτός εξακολουθεί να έχει άγνοια της ύπαρξής Μου. Όταν εξαπολύω την οργή Μου πάνω στον άνθρωπο, αυτός αρνείται την ύπαρξή Μου με ακόμα μεγαλύτερο σθένος. Ο άνθρωπος επιδιώκει τη σύμπνοια με τις λέξεις, με τη Βίβλο, κι όμως δεν έρχεται ούτε ένα άτομο ενώπιόν Μου για να αναζητήσει την οδό της σύμπνοιας με την αλήθεια. Ο άνθρωπος Με κοιτάζει στον ουρανό και προβληματίζεται ιδιαίτερα για την ύπαρξή Μου στον ουρανό, κι όμως κανείς δεν νοιάζεται για Εμένα στη σάρκα, γιατί Εγώ που ζω μεταξύ των ανθρώπων είμαι απλώς πάρα πολύ ασήμαντος. Όσοι αναζητούν μόνο τη συμβατότητα με τα λόγια της Βίβλου και που επιδιώκουν μόνο τη σύμπνοια με έναν ασαφή Θεό, είναι ένα άθλιο θέαμα για Εμένα. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτό που λατρεύουν είναι νεκρά λόγια κι ένας θεός που είναι σε θέση να τους δώσει ανείπωτους θησαυρούς. Αυτό που λατρεύουν είναι ένας θεός που βάζει τον εαυτό του στο έλεος του ανθρώπου και το οποίο δεν υπάρχει. Τι, λοιπόν, μπορούν να κερδίσουν τέτοιοι άνθρωποι από Εμένα; Ο άνθρωπος είναι απλώς πάρα πολύ ταπεινός για τις λέξεις. Εκείνοι που είναι εναντίον Μου, που έχουν απεριόριστες απαιτήσεις από Εμένα, που δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια, οι οποίοι είναι ανυπότακτοι απέναντί Μου —πώς θα μπορούσαν να συμβαδίζουν μαζί Μου;

Όσοι είναι εναντίον Μου είναι εκείνοι που δεν συμβαδίζουν μαζί Μου. Επίσης, είναι κι εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια· κι αυτοί που επαναστατούν εναντίον Μου είναι ακόμη περισσότερο εναντίον Μου και ασύμβατοι μ’ Εμένα. Όλους εκείνους που δεν συμβαδίζουν μ’ Εμένα, τους παραδίδω στα χέρια του πονηρού. Τους εγκαταλείπω στη διαφθορά του πονηρού, τους αφήνω αχαλίνωτους για να αποκαλυφθεί η μοχθηρία τους και, τελικά, τους παραδίδω στον πονηρό να τους καταβροχθίσει. Δεν Με νοιάζει πόσοι άνθρωποι Με λατρεύουν, που σημαίνει ότι δεν Με νοιάζει πόσοι άνθρωποι πιστεύουν σ’ Εμένα. Αυτό που Με αφορά είναι πόσοι άνθρωποι συμβαδίζουν μαζί Μου. Αυτό συμβαίνει γιατί όλοι όσοι δεν συμβαδίζουν μαζί Μου είναι πονηροί που Με προδίδουν· αυτοί είναι οι εχθροί Μου και δεν θα «τιμήσω» τους εχθρούς Μου στο σπίτι Μου. Αυτοί που συμβαδίζουν μαζί Μου, θα Με υπηρετούν για πάντα στο σπίτι Μου, κι αυτοί που παίρνουν εχθρική θέση απέναντί Μου, θα υποφέρουν για πάντα την τιμωρία Μου. Εκείνοι που ενδιαφέρονται μόνο για τα λόγια της Βίβλου, που αδιαφορούν για την αλήθεια ή την αναζήτηση των βημάτων Μου, είναι εναντίον Μου, γιατί Με περιορίζουν σύμφωνα με τη Βίβλο και Με δεσμεύουν μέσα στη Βίβλο, κι έτσι είναι απίστευτα βλάσφημοι προς Εμένα. Πώς θα μπορούσαν να έρθουν τέτοιοι άνθρωποι ενώπιόν Μου; Δεν δίνουν προσοχή στις πράξεις Μου ή στο θέλημά Μου ή στην αλήθεια, αλλά απεναντίας, παθαίνουν εμμονή με λέξεις, λέξεις που σκοτώνουν. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να συμβαδίζουν μαζί Μου;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Θα πρέπει να αναζητήσεις την οδό της σύμπνοιας με τον Χριστό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»