Καλωσορίζουμε όλους όσοι αναζητούν με λαχτάρα την εμφάνιση του Θεού!

Τα τρία στάδια του έργου

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 1

Ολόκληρο το σχέδιο της διαχείρισής Μου, το σχέδιο διαχείρισης διάρκειας έξι χιλιάδων ετών, αποτελείται από τρία στάδια ή τρεις εποχές: την αρχική Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος (που είναι επίσης και η Εποχή της Λύτρωσης) και την Εποχή της Βασιλείας τις έσχατες ημέρες. Το έργο Μου στις τρεις αυτές εποχές διαφέρει σε περιεχόμενο σύμφωνα με τη φύση της κάθε εποχής, αλλά σε κάθε στάδιο αυτό το έργο ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ανθρώπου —ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, γίνεται σύμφωνα με τα κόλπα που ο Σατανάς εφαρμόζει στον πόλεμο που διεξάγω εναντίον του. Ο σκοπός του έργου Μου είναι να νικήσω τον Σατανά, να εκδηλώσω τη σοφία και την παντοδυναμία Μου, να αποκαλύψω όλα τα κόλπα του Σατανά και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να σώσω ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, το οποίο ζει υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Γίνεται για να δείξω τη σοφία και την παντοδυναμία Μου, ενώ ταυτόχρονα να αποκαλύψω το αβάσταχτα αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά. Ακόμη περισσότερο, γίνεται για να δώσω τη δυνατότητα στα δημιουργημένα όντα να διακρίνουν μεταξύ καλού και κακού, να γνωρίζουν ότι Εγώ είμαι ο Κυβερνήτης των πάντων, να δουν ξεκάθαρα ότι ο Σατανάς είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας, φαύλος, ο πονηρός, και να τους δώσω τη δυνατότητα να διακρίνουν με απόλυτη βεβαιότητα τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού, αλήθειας και ψεύδους, αγιοσύνης και ακαθαρσίας, και τι είναι μεγαλειώδες και τι ποταπό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η αδαής ανθρωπότητα θα μπορεί να γίνει μάρτυράς Μου στο γεγονός ότι δεν διαφθείρω Εγώ την ανθρωπότητα, και μόνο Εγώ —ο Δημιουργός— μπορώ να σώσω την ανθρωπότητα, μπορώ να παρέχω στους ανθρώπους αυτά που μπορούν να απολαύσουν· και τελικά θα αναγνωρίσουν ότι Εγώ είμαι ο Κυβερνήτης των πάντων και ο Σατανάς είναι απλώς ένα από τα όντα που δημιούργησα, το οποίο αργότερα στράφηκε εναντίον Μου. Το σχέδιο διαχείρισής Μου των έξι χιλιάδων ετών διακρίνεται σε τρία στάδια, κι Εγώ εργάζομαι κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτύχω το παρακάτω αποτέλεσμα: Να βοηθήσω τα δημιουργημένα όντα Μου να γίνουν μάρτυρές Μου, να κατανοήσουν το θέλημά Μου και να αναγνωρίσουν ότι Εγώ είμαι η αλήθεια. Έτσι, κατά τη διάρκεια του αρχικού έργου στο σχέδιο διαχείρισής Μου των έξι χιλιάδων ετών, εκτέλεσα το έργο του νόμου, που ήταν το έργο στο οποίο ο Ιεχωβά καθοδηγούσε τους ανθρώπους. Το δεύτερο στάδιο εγκαινίασε το έργο της Εποχής της Χάριτος στα χωριά της Ιουδαίας. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει ολόκληρο το έργο της Εποχής της Χάριτος. Ενσαρκώθηκε και καρφώθηκε στον σταυρό, κι επίσης εγκαινίασε την Εποχή της Χάριτος. Σταυρώθηκε προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης, να περατώσει την Εποχή του Νόμου και να ξεκινήσει την Εποχή της Χάριτος, οπότε ονομάστηκε «Υπέρτατος Αρχηγός», «Προσφορά περί αμαρτίας» και «Λυτρωτής». Ως εκ τούτου, το έργο του Ιησού διέφερε σε περιεχόμενο από το έργο του Ιεχωβά, παρόλο που, ως προς την αρχή, ήταν ίδια. Ο Ιεχωβά ξεκίνησε την Εποχή του Νόμου, εδραιώνοντας τη βάση —το σημείο εκκίνησης— για το έργο του Θεού επί της γης, και εκδίδοντας τους νόμους και τις εντολές. Αυτά είναι τα δύο έργα που επιτέλεσε, και αντιπροσωπεύουν την Εποχή του Νόμου. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς την Εποχή της Χάριτος δεν ήταν να εκδώσει νόμους, αλλά να τους εκπληρώσει, και μ’ αυτόν τον τρόπο να εγκαινιάσει την Εποχή της Χάριτος και να ολοκληρώσει την Εποχή του Νόμου που είχε διαρκέσει δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν ο πρωτεργάτης που ήρθε για να ξεκινήσει την Εποχή της Χάριτος, ωστόσο το κύριο μέρος του έργου Του ήταν η λύτρωση. Συνεπώς, και το δικό Του έργο ήταν δίπτυχο: Εγκαινίασε μια νέα εποχή και ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης μέσω της σταύρωσής Του, ενώ στη συνέχεια αναχώρησε. Και τότε έφτασε η Εποχή του Νόμου στο τέλος της και ξεκίνησε η Εποχή της Χάριτος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο της Εποχής της Λύτρωσης» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 2

Τα 6.000 χρόνια του έργου της διαχείρισης του Θεού χωρίζονται σε τρία στάδια: την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Τα τρία αυτά στάδια του έργου αφορούν αποκλειστικά στη σωτηρία της ανθρωπότητας, δηλαδή αφορούν στη σωτηρία μιας ανθρωπότητας, η οποία έχει διαφθαρεί σοβαρά από τον Σατανά. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και για να διευκολύνουν τον Θεό να πολεμήσει τον Σατανά. Έτσι, ακριβώς όπως το έργο της σωτηρίας χωρίζεται σε τρία στάδια, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται κι εκείνη σε τρία στάδια, και αυτές οι δύο όψεις του έργου του Θεού διεξάγονται ταυτόχρονα. Η μάχη με τον Σατανά γίνεται στην πραγματικότητα προς χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας· επειδή το έργο για τη σωτηρία της δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς σε ένα και μόνο στάδιο, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται και εκείνη σε φάσεις και περιόδους, και ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον του, ανάλογα με τις ανάγκες του ανθρώπου και την έκταση της διαφθοράς του από τον Σατανά. Με τη φαντασία του, ίσως ο άνθρωπος να πιστεύει ότι, στην εν λόγω μάχη, ο Θεός θα πάρει τα όπλα εναντίον του Σατανά, με τον ίδιο τρόπο που δύο στρατοί πολεμούν ο ένας τον άλλον. Τούτο, μόνο το μυαλό του ανθρώπου είναι ικανό να το φανταστεί και πρόκειται για μια υπερβολικά αόριστη και μη πραγματοποιήσιμη σκέψη, όμως αυτό ακριβώς πιστεύει ο άνθρωπος. Και επειδή Εγώ λέγω εδώ ότι το μέσον για τη σωτηρία του ανθρώπου περνά μέσα από τη μάχη με τον Σατανά, ο άνθρωπος φαντάζεται ότι η μάχη διεξάγεται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Στο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου, έχουν έλθει εις πέρας ήδη τρία στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι η μάχη με τον Σατανά έχει χωριστεί σε τρία στάδια, που προηγούνται της απόλυτης συντριβής του. Ωστόσο, η εσωτερική αλήθεια ολόκληρου του έργου για τη μάχη με τον Σατανά είναι ότι οι στόχοι του επιτυγχάνονται μέσω αρκετών σταδίων έργου: διά της χάρης προς στον άνθρωπο και της προσφοράς θυσίας για τις αμαρτίες του, διά της άφεσης των αμαρτιών του, διά της κατάκτησης και της τελείωσής του. Στην πραγματικότητα, η μάχη με τον Σατανά δεν είναι η ανάληψη των όπλων εναντίον του, αλλά η σωτηρία του ανθρώπου, η εργασία επί της ζωής του και η αλλαγή της διάθεσής του, ώστε να δύναται να γίνει μάρτυρας του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος συντριβής του Σατανά. Ο Σατανάς συντρίβεται διά της αλλαγής της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Μόνον μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή, μετά την ολοκληρωτική διάσωση του ανθρώπου, ο ντροπιασμένος Σατανάς θα δεθεί ολοκληρωτικά και ο άνθρωπος θα σωθεί τελειωτικά. Έτσι, η ουσία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι η μάχη με τον Σατανά και ο πόλεμος με τον Σατανά αντανακλάται πρωτίστως στη σωτηρία του ανθρώπου. Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, καθώς και το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την κυριαρχία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά, του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν, στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα εγκαταλείψει τον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά. Και έτσι, το έργο της κατάκτησης είναι το ύστατο έργο στη μάχη εναντίον του Σατανά, αλλά και το τελικό στάδιο στη διαχείριση του Θεού προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Χωρίς το έργο αυτό, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν τελικά αδύνατη, όπως και η απόλυτη συντριβή του Σατανά, και το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό ή να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά. Κατά συνέπεια, το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί προτού ολοκληρωθεί η μάχη με τον Σατανά, επειδή ο πυρήνας του έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Το πρώιμο ανθρώπινο είδος βρισκόταν στα χέρια του Θεού, αλλά εξαιτίας του πειρασμού και της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε σκλάβος του και περιέπεσε στα δικά του χέρια. Έτσι, στο έργο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς κατέστη αντικείμενο προς συντριβή. Επειδή ο Σατανάς κατέλαβε τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί την παρακαταθήκη ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, αν πρόκειται να σωθεί ο άνθρωπος, τότε πρέπει να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανακτηθεί μετά την αιχμαλωσία του από αυτόν. Συνεπώς, ο Σατανάς πρέπει να ηττηθεί διά των αλλαγών στην παλιά διάθεση του ανθρώπου, των αλλαγών που αποκαθιστούν την πρωταρχική λογική του και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος που κρατείται αιχμάλωτος, είναι δυνατόν να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά. Με την απελευθέρωση του ανθρώπου από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά, θα επέλθει και η ανάκτησή του· ο Σατανάς θα εξευτελιστεί και, τέλος, θα συντριβεί. Και επειδή ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, θα καταστεί λάφυρο μάχης, ενώ ο Σατανάς θα γίνει το αντικείμενο προς τιμωρία μετά το πέρας της μάχης αυτής, έπειτα από την οποία, το έργο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα έχει ολοκληρωθεί εν τω συνόλω του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 3

Ο Θεός δεν νιώθει καμία κακία προς τα πλάσματα και επιθυμεί μόνο να συντρίψει τον Σατανά. Ολόκληρο το έργο Του —είτε πρόκειται για παίδευση είτε για κρίση— στοχεύει στον Σατανά· διεξάγεται προς χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας, αφορά αποκλειστικά στη συντριβή του Σατανά, και έχει έναν και μόνον στόχο: να πολεμήσει τον Σατανά μέχρι τέλους! Και ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να βρει ανάπαυση, προτού νικήσει τον Σατανά! Θα αναπαυθεί μονάχα μετά τη συντριβή του. Επειδή ολόκληρο το έργο του Θεού στοχεύει στον Σατανά, και επειδή όσοι έχουν διαφθαρεί από αυτόν βρίσκονται και ζουν όλοι υπό την κυριαρχία του, χωρίς μάχη εναντίον του Σατανά και χωρίς να αποσπαστούν απ’ αυτόν, ο Σατανάς θα εξακολουθούσε να κρατά σφιχτά αυτούς τους ανθρώπους κι έτσι δεν θα ήταν δυνατόν να κερδηθούν. Και αν δεν κερδίζονταν, τούτο θα αποδείκνυε ότι ο Σατανάς δεν έχει συντριβεί, ότι δεν έχει εξολοθρευθεί. Και έτσι, στο 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, κατά το πρώτο στάδιο, Εκείνος υλοποίησε το έργο του νόμου, κατά το δεύτερο στάδιο, πραγματοποίησε το έργο της Εποχής της Χάριτος, δηλαδή το έργο της σταυρώσεως και, κατά το τρίτο στάδιο, επιτέλεσε το έργο της κατάκτησης του ανθρώπινου γένους. Ολόκληρο αυτό το έργο στοχεύει στην έκταση της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά, είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην προσπάθεια συντριβής του, ενώ όλα τα στάδιά του αφορούν σε αυτό ακριβώς. Η ουσία του 6.000 ετών έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η μάχη εναντίον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα· το έργο για τη διαχείριση του ανθρώπινου γένους αποτελεί επίσης έργο για τη συντριβή του Σατανά, αλλά και έργο για τη μάχη με αυτόν. Ο Θεός πολέμησε επί 6.000 χρόνια, εργάστηκε επί 6.000 χρόνια, για να φέρει τελικά τον άνθρωπο στο νέο βασίλειο. Μετά τη συντριβή του Σατανά, ο άνθρωπος θα είναι ολοκληρωτικά ελεύθερος. Εκεί δεν στοχεύει το έργο του Θεού σήμερα; Ο στόχος του σημερινού έργου είναι ακριβώς αυτός: η πλήρης απελευθέρωση του ανθρώπου, έτσι ώστε να μην υπόκειται σε κανέναν κανόνα, ούτε να τον καθορίζουν τυχόν δεσμά ή περιορισμοί. Ολόκληρο τούτο το έργο υλοποιείται σε αρμονία με το ανάστημα και ανάλογα με τις ανάγκες σας, που σημαίνει ότι δίνεται σ’ εσάς μόνον ό,τι μπορείτε να επιτύχετε. Δεν συνίσταται περίπτωση «οδήγησης μια πάπιας πάνω σε μια κούρνια», επιβολής οποιουδήποτε πράγματος πάνω σας· αντιθέτως, ολόκληρο τούτο το έργο επιτελείται σε αρμονία με τις πραγματικές σας ανάγκες. Κάθε στάδιο του έργου βρίσκεται σε συμφωνία με τις πραγματικές ανάγκες κι απαιτήσεις του ανθρώπου, και πραγματοποιείται προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Στην πραγματικότητα, στην αρχή δεν υπήρχαν εμπόδια μεταξύ του Δημιουργού και των πλασμάτων Του. Όλα αυτά προκαλούνται από τον Σατανά. Ο άνθρωπος έχει καταστεί ανίκανος να βλέπει ή να αγγίζει οτιδήποτε, εξαιτίας της ταραχής και της διαφθοράς που πηγάζουν από τον Σατανά. Ο άνθρωπος είναι το θύμα, ο εξαπατηθείς. Μετά τη συντριβή του Σατανά, τα πλάσματα θα βλέπουν τον Δημιουργό κι ο Δημιουργός θα κοιτά τα πλάσματα, δυνάμενος να τα καθοδηγεί ο ίδιος, προσωπικά. Τούτον και μόνον τον βίο πρέπει να διάγει ο άνθρωπος επί γης. Κι έτσι, το έργο του Θεού αφορά πρωτίστως στη συντριβή του Σατανά, και μόλις γίνει αυτό, τα πάντα θα επιλυθούν.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 4

Το έργο ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισης του Θεού επιτελείται από τον ίδιο, προσωπικά. Το πρώτο στάδιο —η δημιουργία του κόσμου— πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο τον Θεό προσωπικά, και αν δεν είχε γίνει έτσι, τότε κανείς δεν θα ήταν ικανός να δημιουργήσει την ανθρωπότητα. Το δεύτερο στάδιο ήταν η λύτρωση ολόκληρης της ανθρωπότητας, και πραγματοποιήθηκε κι αυτό από τον ίδιο τον Θεό προσωπικά. Το τρίτο στάδιο είναι αυτονόητο: Η ανάγκη, το τέλος ολόκληρου του έργου του Θεού να επιτελεστεί από τον ίδιο προσωπικά, είναι ακόμα μεγαλύτερη. Το έργο της λύτρωσης, της κατάκτησης, της απόκτησης και της τελείωσης ολόκληρης της ανθρωπότητας επιτελείται από τον ίδιο τον Θεό προσωπικά. Εάν δεν πραγματοποιούσε αυτό το έργο ο ίδιος, τότε θα ήταν αδύνατον για τον άνθρωπο να Τον εκπροσωπήσει, ή να επιτελέσει το έργο Του. Προκειμένου να συντρίψει τον Σατανά, να κερδίσει την ανθρωπότητα, και να χαρίσει στον άνθρωπο μια φυσιολογική ζωή πάνω στη γη, Εκείνος προσωπικά καθοδηγεί τον άνθρωπο και εργάζεται ο ίδιος ανάμεσα στους ανθρώπους· προς χάριν ολόκληρου του διαχειριστικού σχεδίου Του, αλλά και για το σύνολο του έργου Του, πρέπει να επιτελέσει το έργο αυτό, αυτοπροσώπως. Αν το μόνο που πιστεύει ο άνθρωπος, είναι ότι ο Θεός ήρθε για να φανερωθεί μπροστά του και να τον καταστήσει ευτυχή, τότε τέτοιες πεποιθήσεις δεν έχουν καμία αξία, ούτε και κανένα νόημα. Η γνώση του ανθρώπου είναι υπερβολικά επιφανειακή! Μόνον φέροντάς το ο ίδιος εις πέρας, δύναται ο Θεός να επιτελέσει διεξοδικά και ολοκληρωτικά τούτο το έργο. Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να το πράξει εξ ονόματος του Θεού. Καθώς δεν είναι ούτε ο Θεός ούτε και η ουσία Του, είναι ανίκανος να επιτελέσει το έργο Του και ακόμα κι αν τα κατάφερνε, δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Την πρώτη φορά που ο Θεός ενσαρκώθηκε, ήταν προς χάριν της λύτρωσης, για να λυτρώσει ολόκληρο το ανθρώπινο είδος από την αμαρτία, να καταστήσει τον άνθρωπο ικανό να καθαρθεί και να συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του. Το έργο της κατάκτησης επιτελείται, και αυτό, από τον Θεό προσωπικά, ανάμεσα στους ανθρώπους. Εάν, κατά τη διάρκεια του σταδίου αυτού, ο Θεός επρόκειτο να μιλήσει μόνον με προφητείες, τότε θα μπορούσε να πάρει τη θέση Του ένας προφήτης ή κάποιος χαρισματικός· αν ακούγονταν αποκλειστικά και μόνον προφητείες, τότε ο άνθρωπος θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Θεό. Αν, όμως, έπρεπε να επιτελέσει εκείνος το έργο του ίδιου του Θεού και να εργαστεί επί της ζωής του ανθρώπου, τότε θα του ήταν αδύνατον να το πραγματοποιήσει. Πρέπει να επιτελεστεί από τον ίδιο τον Θεό: ο Θεός αυτοπροσώπως πρέπει να ενσαρκωθεί, προκειμένου να υλοποιήσει αυτό το έργο. Κατά την Εποχή του Λόγου, αν ακούγονταν αποκλειστικά και μόνον προφητείες, τότε ο προφήτης Ησαΐας ή ο προφήτης Ηλίας θα μπορούσαν να επιτελέσουν αυτό το έργο και δεν θα παρίστατο ανάγκη να το πραγματοποιήσει ο ίδιος ο Θεός. Επειδή το έργο που λαμβάνει χώρα σε αυτό το στάδιο δεν έχει καμία σχέση με προφητείες, και επειδή είναι υψίστης σημασίας, το έργο των λόγων να χρησιμοποιηθεί για την κατάκτηση του ανθρώπου και τη συντριβή του Σατανά, το έργο τούτο είναι αδύνατον να επιτελεστεί από τον άνθρωπο —πρέπει να πραγματοποιηθεί από τον Θεό αυτοπροσώπως. Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά εκτέλεσε μέρος του έργου του Θεού, έπειτα από το οποίο, πραγματοποίησε μερικά κηρύγματα και επιτέλεσε κάποιο έργο διά των προφητών. Τούτο συνέβη επειδή ο άνθρωπος μπορούσε να αντικαταστήσει το έργο του Ιεχωβά, ενώ οι προφήτες μπορούσαν να προλέγουν πράγματα και να ερμηνεύουν κάποια όνειρα για λογαριασμό Του. Το έργο που επιτελείτο στην αρχή δεν ήταν η άμεση αλλαγή της ανθρώπινης διάθεσης, ήταν άσχετο με τις αμαρτίες του ανθρώπου, και ο άνθρωπος υποχρεούτο απλώς να τηρεί τον νόμο. Έτσι ο Ιεχωβά δεν ενσαρκώθηκε, ούτε αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο· αντ’ αυτού, μίλησε απευθείας στον Μωυσή και άλλους, τους έσπρωξε να μιλήσουν και να εργαστούν για λογαριασμό Του και τους ώθησε να εργαστούν απευθείας ανάμεσα στους ανθρώπους. Το πρώτο στάδιο του έργου του Θεού υπήρξε η καθοδήγηση του ανθρώπου. Ήταν η αρχή της μάχης με τον Σατανά, αλλά η μάχη αυτή δεν είχε ξεκινήσει ακόμα επίσημα. Ο επίσημος πόλεμος με τον Σατανά ξεκίνησε με την πρώτη ενσάρκωση του Θεού, και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Το πρώτο περιστατικό του πολέμου ήταν όταν ο ενσαρκωθείς Θεός καρφώθηκε πάνω στον σταυρό. Η σταύρωση του ενσαρκωθέντα Θεού συνέτριψε τον Σατανά και ήταν το πρώτο επιτυχημένο στάδιο του πολέμου. Όταν ο ενσαρκωμένος Θεός άρχισε να κατεργάζεται απευθείας τη ζωή του ανθρώπου, τούτη ήταν και η επίσημη έναρξη του έργου της ανάκτησης του ανθρώπου· και επειδή αυτό ήταν το έργο της αλλαγής της παλιάς διάθεσης του ανθρώπου, ήταν και το έργο της διεξαγωγής της μάχης με τον Σατανά. Το στάδιο του έργου που πραγματοποίησε ο Ιεχωβά στην αρχή, ήταν απλώς η καθοδήγηση της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ήταν η αρχή του έργου του Θεού, και παρόλο που δεν περιελάμβανε ακόμα καμία μάχη, ή κάποιο σημαντικό έργο, έθεσε τα θεμέλια για το έργο του επερχόμενου πολέμου. Αργότερα, το δεύτερο στάδιο του έργου, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, περιελάμβανε την αλλαγή της παλιάς διάθεσης του ανθρώπου, που σημαίνει ότι ο Θεός κατεργάστηκε τη ζωή του ανθρώπου αυτοπροσώπως. Τούτο έπρεπε να γίνει προσωπικά από τον Θεό: Απαιτούσε την ενσάρκωση του ιδίου και, αν δεν είχε συμβεί αυτό, κανένας άλλος δεν θα ήταν δυνατόν να Τον αντικαταστήσει στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου, καθώς αντιπροσώπευε το έργο της μάχης απευθείας εναντίον του Σατανά. Αν ο άνθρωπος είχε επιτελέσει τούτο το έργο για λογαριασμό του Θεού, την ώρα της αναμέτρησης με τον Σατανά, ο Σατανάς δεν επρόκειτο να υποταχθεί, οπότε και θα ήταν αδύνατον να συντριβεί. Έπρεπε οπωσδήποτε να τον συντρίψει ο ενσαρκωθείς Θεός, διότι η ουσία του ενσαρκωθέντα Θεού είναι πάντα ο Θεός, είναι πάντα η ανθρώπινη ζωή και είναι πάντα ο Δημιουργός· ό,τι κι αν συμβεί, η ταυτότητα και η ουσία Του δεν πρόκειται να αλλάξουν. Και έτσι, ενεδύθη τη σάρκα και επιτέλεσε το έργο, προκειμένου να προκαλέσει την πλήρη υποταγή του Σατανά. Κατά τη διάρκεια του έργου των εσχάτων ημερών, εάν ο άνθρωπος ήταν εκείνος που έπρεπε να το πραγματοποιήσει, κηρύσσοντας απευθείας τον λόγο, τότε θα ήταν ανίκανος να τον εκστομίσει, κι αν προφερόταν κάποια προφητεία, τότε αυτή θα ήταν ανίκανη να κατακτήσει τον άνθρωπο. Με την πρόσληψη της σάρκας, ο Θεός έρχεται να συντρίψει τον Σατανά και να προκαλέσει την πλήρη υποταγή του. Όταν Συντρίψει εντελώς τον Σατανά, κατακτήσει πλήρως και κερδίσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο, αυτό το στάδιο του έργου θα ολοκληρωθεί και θα στεφθεί με επιτυχία. Στη διαχείριση του Θεού, ο άνθρωπος είναι αδύνατον να αντικαταστήσει τον Θεό. Ειδικότερα, το έργο για την καθοδήγηση της εποχής και την έναρξη νέου έργου έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη από την προσωπική εργασία του ίδιου του Θεού. Οι αποκαλύψεις προς τους ανθρώπους και ο εφοδιασμός τους με προφητείες είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τον ίδιον τον άνθρωπο, αλλά αν πρόκειται για έργο που πρέπει να γίνει προσωπικά από τον Θεό, έργο για τη μάχη μεταξύ του ιδίου και του Σατανά, τότε δεν είναι δυνατόν να επιτελεστεί από τον άνθρωπο. Κατά το πρώτο στάδιο του έργου, όταν δεν υπήρχε μάχη με τον Σατανά, ο Ιεχωβά καθοδηγούσε προσωπικά τον λαό του Ισραήλ, χρησιμοποιώντας τις προφητείες των προφητών. Εν συνεχεία, το δεύτερο στάδιο του έργου ήταν η μάχη με τον Σατανά, και ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε, ενδυόμενος τη σάρκα, προκειμένου να το επιτελέσει. Οτιδήποτε περιλαμβάνει τη μάχη με τον Σατανά, περιλαμβάνει και την ενσάρκωση του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η μάχη είναι αδύνατον να διεξαχθεί από τον άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος ήταν εκείνος που έπρεπε να πολεμήσει, θα ήταν ανίκανος να συντρίψει τον Σατανά. Πώς θα μπορούσε να έχει τη δύναμη να πολεμήσει εναντίον του, ενώ θα ήταν ακόμα υπό την κυριαρχία του; Ο άνθρωπος βρίσκεται στη μέση: Αν κλίνεις προς τον Σατανά, ανήκεις σε αυτόν, αλλά αν ικανοποιείς τον Θεό, τότε ανήκεις στον Θεό. Αν ο άνθρωπος έπρεπε να αντικαταστήσει τον Θεό στο έργο γι’ αυτή τη μάχη, θα ήταν ικανός να το πράξει; Κι αν το έπραττε, δεν θα είχε χαθεί πολύν καιρό πριν; Δεν θα είχε εισέλθει εδώ και πολύν καιρό στον κάτω κόσμο; Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αντικαταστήσει τον Θεό στο έργο Του, το οποίο σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν διαθέτει την ουσία του Θεού, και αν διεξήγες μάχη με τον Σατανά, θα ήσουν ανίκανος να τον συντρίψεις. Ο άνθρωπος δύναται να εκτελέσει μόνο μερικό έργο· μπορεί να κερδίσει μερικούς ανθρώπους, αλλά είναι αδύνατον να αντικαταστήσει τον Θεό στο έργο του ίδιου του Θεού. Πώς θα ήταν δυνατόν να πολεμήσει ο άνθρωπος τον Σατανά; Ο Σατανάς θα σε έπιανε αιχμάλωτο, προτού καν ξεκινήσεις. Μόνο όταν ο ίδιος ο Θεός διεξάγει μάχη με τον Σατανά και ο άνθρωπος ακολουθεί και υπακούει στον Θεό επί αυτής της βάσεως, μπορεί ο άνθρωπος να κερδηθεί από τον Θεό και να ξεφύγει από τα δεσμά του Σατανά. Αυτό που δύναται να επιτύχει ο άνθρωπος με τη διάνοια και τις ικανότητές του είναι πολύ περιορισμένο· είναι ανίκανος να ωθήσει τους ανθρώπους στην πλήρωση, να τους καθοδηγήσει και, ακόμα λιγότερο, να συντρίψει τον Σατανά. Η νοημοσύνη και η εξυπνάδα του ανθρώπου είναι ανίκανες να αποτρέψουν τα σχέδια του Σατανά, πώς γίνεται, λοιπόν, να πολεμήσει εναντίον του;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 5

Το έργο της διαχείρισης του ανθρώπινου γένους διαιρείται σε τρία στάδια, που σημαίνει ότι και το έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους διαιρείται σε τρία στάδια. Τα τρία αυτά στάδια δεν περιλαμβάνουν το έργο της δημιουργίας του κόσμου, αλλά, αντιθέτως, είναι τα τρία στάδια του έργου της Εποχής του Νόμου, της Εποχής της Χάριτος και της Εποχής της Βασιλείας. Το έργο της δημιουργίας του κόσμου ήταν το έργο της γέννησης ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Δεν ήταν το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας και δεν έχει καμία σχέση με το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας, διότι όταν δημιουργήθηκε ο κόσμος, το ανθρώπινο γένος δεν είχε διαφθαρεί από τον Σατανά, και έτσι δεν υπήρχε ανάγκη να διεξαχθεί το έργο της σωτηρίας του. Το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας άρχισε μονάχα όταν η ανθρωπότητα είχε πλέον διαφθαρεί από τον Σατανά —έτσι, και το έργο για τη διαχείριση της ανθρωπότητας ξεκίνησε μονάχα μετά τη διαφθορά της. Με άλλα λόγια, η διαχείριση του ανθρώπου από τον Θεό ξεκίνησε ως αποτέλεσμα του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας και δεν αναδύθηκε από το έργο της δημιουργίας του κόσμου. Το έργο της διαχείρισης γεννήθηκε μόνο μετά τη διαφθορά της διάθεσης του ανθρώπινου γένους· έτσι, το έργο της διαχείρισης της ανθρωπότητας περιλαμβάνει τρία μέρη, αντί για τέσσερα στάδια ή τέσσερις εποχές. Μόνο αυτός είναι ο σωστός τρόπος αναφοράς στη διαχείριση της ανθρωπότητας από τον Θεό. Όταν η έσχατη εποχή φτάσει στο τέλος της, το έργο της διαχείρισης του ανθρώπινου γένους θα έχει φτάσει, κι αυτό, στο απόλυτο τέλος του. Το πέρας του έργου της διαχείρισης σημαίνει ότι το έργο της σωτηρίας όλης της ανθρωπότητας έχει τελειώσει ολοκληρωτικά, και ότι η ανθρωπότητα έχει φτάσει στο τέρμα του ταξιδιού της. Χωρίς το έργο της σωτηρίας ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, δεν θα υπήρχε το έργο της διαχείρισής του, ούτε και τα τρία στάδια του έργου. Ακριβώς λόγω της εξαχρείωσης της ανθρωπότητας και της επείγουσας ανάγκης της για σωτηρία, ο Ιεχωβά ολοκλήρωσε τη δημιουργία του κόσμου και άρχισε το έργο της Εποχής του Νόμου. Μόνο τότε ξεκίνησε το έργο της διαχείρισης του ανθρώπινου γένους, που σημαίνει ότι μόνο τότε ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. «Διαχείριση του ανθρώπινου γένους» δε σημαίνει καθοδήγηση της ζωής τού νεοσύστατου, ανθρώπινου γένους πάνω στη γη (δηλαδή, ενός γένους που δεν είχε ακόμη διαφθαρεί). Είναι, μάλλον, η σωτηρία μιας ανθρωπότητας που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, δηλαδή, η μεταμόρφωση της διεφθαρμένης αυτής ανθρωπότητας. Τούτο είναι το νόημα της διαχείρισης της ανθρωπότητας. Το έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους δεν περιλαμβάνει το έργο της δημιουργίας του κόσμου· έτσι, το έργο της διαχείρισης της ανθρωπότητας δεν περιλαμβάνει το έργο της δημιουργίας του κόσμου, αλλά μόνο τρία στάδια του έργου, που είναι ξέχωρα από τη δημιουργία του κόσμου. Για να κατανοήσουμε το έργο της διαχείρισης της ανθρωπότητας, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ιστορία των τριών σταδίων του έργου —τούτο πρέπει να το γνωρίζει ο καθένας από εμάς, προκειμένου να σωθεί. Ως πλάσματα του Θεού, πρέπει να αναγνωρίζετε ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, να αναγνωρίζετε την πηγή της διαφθοράς του ανθρώπινου γένους, και, ακόμα περισσότερο, τη διαδικασία της σωτηρίας του ανθρώπου. Εάν γνωρίζετε μονάχα να ενεργείτε σύμφωνα με το δόγμα προκειμένου να κερδίσετε την εύνοια του Θεού, αλλά δεν έχετε την παραμικρή ιδέα για το πώς ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα ή για την πηγή της διαφθοράς της, τότε αυτό είναι που σας λείπει ως πλάσματα του Θεού. Δεν πρέπει να αρκείσαι μόνο στην κατανόηση εκείνων των αληθειών που μπορούν να γίνουν πράξη, ενώ παραμένεις αδαής σχετικά με το ευρύτερο πεδίο του έργου διαχείρισης του Θεού —αν συμβαίνει αυτό, τότε είσαι υπερβολικά δογματικός. Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν την εμπιστευτική ιστορία της διαχείρισης του ανθρώπου από τον Θεό, την έλευση του Ευαγγελίου ολόκληρου του σύμπαντος, το μεγαλύτερο μυστήριο ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, καθώς επίσης και το θεμέλιο της διάδοσης του Ευαγγελίου. Εάν εστιάζεις μόνο στην κατανόηση απλών αληθειών που σχετίζονται με τη ζωή σου και δεν γνωρίζεις τίποτα γι’ αυτό, το μεγαλύτερο από όλα τα μυστήρια και οράματα, δε μοιάζει τότε η ζωή σου με ελαττωματικό προϊόν —εντελώς ανάξιο, παρεκτός για να το κοιτούν;

Εάν ο άνθρωπος επικεντρώνεται αποκλειστικά στην πράξη και θεωρεί το έργο του Θεού και τη γνώση του ανθρώπου ως δευτερεύουσας σημασίας, τότε δεν είναι σαν να έχει έμμονη ιδέα με τις μικρολεπτομέρειες ενώ ταυτόχρονα αγνοεί τα πιο σημαντικά ζητήματα; Αυτά που πρέπει να ξέρεις, πρέπει να τα ξέρεις· αυτά που πρέπει να κάνεις πράξη, πρέπει να τα κάνεις πράξη. Μόνο τότε θα είσαι κάποιος που γνωρίζει πώς να ακολουθεί την αλήθεια. Όταν έρθει η μέρα να διαδώσεις το Ευαγγέλιο, αν είσαι ικανός να λες μονάχα ότι ο Θεός είναι ένας μεγάλος και δίκαιος Θεός, ότι είναι ο υπέρτατος Θεός, ένας Θεός με τον οποίο κανένας σπουδαίος άνθρωπος δεν μπορεί να συγκριθεί και από τον οποίο κανείς δεν βρίσκεται πιο ψηλά… αν μπορείς να προφέρεις μονάχα αυτές τις άσχετες και επιφανειακές λέξεις και είσαι εντελώς ανίκανος να πεις λόγια κρίσιμης σημασίας και ουσιώδη, αν δεν έχεις να πεις τίποτε για τη γνώση του Θεού ή το έργο του Θεού και, επιπλέον, αδυνατείς να εξηγήσεις την αλήθεια, ή να παράσχεις αυτό που λείπει στον άνθρωπο, τότε κάποιος σαν εσένα είναι ανίκανος να επιτελέσει το καθήκον του καλά. Δεν είναι απλή υπόθεση να γίνεις μάρτυρας του Θεού και να διαδώσεις το Ευαγγέλιο της Βασιλείας. Πρέπει πρώτα να εξοπλιστείς με την αλήθεια και τα οράματα που χρειάζεται να γίνουν κατανοητά. Όταν είσαι ξεκάθαρος για τα οράματα και την αλήθεια των διαφόρων πτυχών του έργου του Θεού, καταλήγεις να γνωρίζεις στην καρδιά σου το έργο του Θεού και, ανεξάρτητα από το τι πράττει Εκείνος —είτε πρόκειται για δίκαιη κρίση είτε για εξευγενισμό του ανθρώπου— εσύ κατέχεις το μεγαλύτερο όραμα ως θεμέλιό σου και τη σωστή αλήθεια για να την κάνεις πράξη· τότε, θα είσαι ικανός να ακολουθήσεις τον Θεό ως το τέλος. Πρέπει να γνωρίζεις ότι, ανεξάρτητα από το έργο που επιτελεί, ο στόχος του έργου του Θεού δεν αλλάζει, η καρδιά του έργου Του δεν αλλάζει, ούτε και το θέλημά Του προς τον άνθρωπο. Ανεξάρτητα από το πόσο αυστηρά είναι τα λόγια Του και πόσο δυσμενές το περιβάλλον, οι αρχές του έργου Του δεν αλλάζουν, όπως και η πρόθεσή Του να σώσει τον άνθρωπο. Εφόσον δεν πρόκειται για την αποκάλυψη του τέλους ή του προορισμού του ανθρώπου, ούτε για το έργο του τελικού σταδίου ή την περαίωση του συνολικού σχεδίου διαχείρισης του Θεού, και εφόσον συμβαίνει κατά τη διάρκεια του χρόνου που Εκείνος κατεργάζεται τον άνθρωπο, τότε η καρδιά του έργου Του δεν θα αλλάξει: θα είναι πάντοτε η σωτηρία της ανθρωπότητας. Αυτό πρέπει να είναι το θεμέλιο της πίστης σας στον Θεό. Στόχος των τριών σταδίων του έργου είναι η σωτηρία όλης της ανθρωπότητας —δηλαδή, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Αν και κάθε ένα από τα τρία στάδια του έργου έχει διαφορετικό στόχο και σημασία, το καθένα τους αποτελεί μέρος του έργου για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, και αποτελεί διαφορετικό έργο σωτηρίας, το οποίο πραγματοποιείται σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ανθρωπότητας. Αφού γνωρίσεις τον σκοπό των τριών σταδίων του έργου, τότε θα γνωρίζεις και πώς να εκτιμάς τη σημασία κάθε σταδίου του έργου και θα αναγνωρίζεις πώς να ενεργείς, προκειμένου να ικανοποιείς την επιθυμία του Θεού. Εάν καταφέρεις να φτάσεις στο σημείο αυτό, τότε το μεγαλύτερο όλων των οραμάτων θα καταστεί το θεμέλιο της πίστης σου στον Θεό. Δεν πρέπει να αναζητάς μόνο εύκολους τρόπους πράξης ή βαθιές αλήθειες, αλλά πρέπει να συνδυάζεις οράματα και πράξη, έτσι ώστε να είναι και τα δύο αλήθειες που μπορούν να γίνουν πράξη, και γνώση που βασίζεται σε οράματα. Μόνο τότε θα είσαι κάποιος που ακολουθεί απόλυτα την αλήθεια.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η γνώση των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι το μονοπάτι για να γνωρίσεις τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 6

Τα τρία στάδια του έργου βρίσκονται στην καρδιά ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, και σε αυτά εκφράζεται η διάθεση του Θεού και αυτό που είναι Εκείνος. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου του Θεού, είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν πώς εκφράζει ο Θεός τη διάθεσή Του, ούτε γνωρίζουν τη σοφία του έργου Του και παραμένουν αδαείς των πολλών τρόπων με τους οποίους σώζει την ανθρωπότητα, και του θελήματός Του για το σύνολο της ανθρωπότητας. Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν την πλήρη έκφραση του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου, θα αγνοούν τις διάφορες μεθόδους και αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος· όσοι επιμένουν άκαμπτα στο δόγμα που παραμένει από άλλο στάδιο του έργου, είναι άνθρωποι που περιορίζουν τον Θεό στο δόγμα και των οποίων η πίστη στον Θεό είναι ασαφής και αβέβαιη. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα λάβουν ποτέ τη σωτηρία του Θεού. Μόνο τα τρία στάδια του έργου του Θεού μπορούν να εκφράσουν πλήρως το σύνολο της διάθεσης του Θεού και να εκφράσουν απόλυτα την πρόθεσή Του να σώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, καθώς και όλη τη διαδικασία της σωτηρίας της. Τούτο αποτελεί απόδειξη ότι έχει συντρίψει τον Σατανά και έχει κερδίσει την ανθρωπότητα, είναι απόδειξη της νίκης του Θεού και είναι η έκφραση ολόκληρης της διάθεσής Του. Όσοι κατανοούν μονάχα ένα από τα τρία στάδια του έργου του Θεού, γνωρίζουν μόνο μέρος της διάθεσής Του. Στο μυαλό του ανθρώπου είναι εύκολο το μεμονωμένο αυτό στάδιο του έργου να καταστεί δόγμα, και γίνεται πιθανό ο άνθρωπος να θεσπίσει κανόνες σχετικά με τον Θεό, ενώ χρησιμοποιεί τούτο το μεμονωμένο κομμάτι της διάθεσης του Θεού ως αναπαράσταση ολόκληρης της διάθεσής Του. Επιπλέον, αναμειγνύεται και μεγάλο μέρος της φαντασίας του ανθρώπου, έτσι ώστε αυτός φυλακίζει άκαμπτα τη διάθεση, το Είναι και τη σοφία του Θεού, καθώς και τις αρχές του έργου Του, μέσα σε περιορισμένες παραμέτρους, πιστεύοντας ότι, αφού ο Θεός υπήρξε έτσι μια φορά, τότε θα παραμείνει για πάντα ίδιος και δεν θα αλλάξει ποτέ. Μόνο όσοι γνωρίζουν και εκτιμούν τα τρία στάδια του έργου μπορούν να γνωρίζουν πλήρως και με ακρίβεια τον Θεό. Τουλάχιστον, δεν θα ορίζουν τον Θεό ως τον Θεό των Ισραηλιτών ή των Εβραίων και δεν θα τον βλέπουν ως έναν Θεό ο οποίος θα παραμένει για πάντα καρφωμένος πάνω στον σταυρό προς χάριν του ανθρώπου. Εάν γνωρίζεις τον Θεό από ένα και μόνο στάδιο του έργου Του, τότε η γνώση σου είναι ελάχιστη. Η γνώση σου είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, τότε γιατί πολλοί από τη θρησκευτική παλαιά φρουρά κάρφωσαν τον Θεό ζωντανό πάνω στον σταυρό; Μήπως επειδή ο άνθρωπος περιορίζει τον Θεό μέσα σε ορισμένες παραμέτρους; Δεν είναι πολλοί εκείνοι που αντιτίθενται στον Θεό και εμποδίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος επειδή δεν γνωρίζουν το ποικίλο και διαφορετικό έργο του Θεού και, επιπλέον, επειδή διαθέτουν μόνο ένα ψήγμα γνώσης και δόγματος, με το οποίο συγκρίνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Παρόλο που οι εμπειρίες τέτοιων ανθρώπων είναι επιφανειακές, αυτοί είναι αλαζόνες και επιεικείς από τη φύση τους και κοιτούν το έργο του Αγίου Πνεύματος με περιφρόνηση, αγνοούν τις πειθαρχίες του Αγίου Πνεύματος και, επιπλέον, χρησιμοποιούν τα τετριμμένα και παλιά επιχειρήματά τους για να επιβεβαιώσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Επίσης προσποιούνται, όντες απόλυτα πεπεισμένοι για τη σοφία και πολυμάθειά τους, καθώς και για το ότι είναι ικανοί να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι περιφρονητέοι και απορριπτέοι από το Άγιο Πνεύμα, και δεν θα εξαλειφθούν από τη νέα εποχή; Αυτοί που έρχονται ενώπιον του Θεού και Του αντιτάσσονται ανοιχτά, δεν είναι αδαή και ανενημέρωτα ανθρωπάκια που απλώς προσπαθούν να δείξουν πόσο λαμπρά είναι; Με μια πενιχρή μόνο γνώση της Βίβλου, προσπαθούν να δρασκελίσουν την «ακαδημαϊκή κοινότητα» του κόσμου με μόνο ένα επιφανειακό δόγμα για να διδάξουν στους ανθρώπους, επιχειρούν να αναστρέψουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και προσπαθούν να το κάνουν να περιστρέφεται γύρω από τη δική τους διαδικασία σκέψης ενώ, ως κοντόφθαλμοι που είναι, προσπαθούν να δουν με μια ματιά το 6.000 χρόνων έργο του Θεού. Αυτά τα άτομα δεν έχουν κανέναν λόγο να μιλούν! Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλύτερη γνώση του Θεού έχουν οι άνθρωποι, τόσο πιο αργοί γίνονται στην κρίση για το έργο Του. Επιπλέον, μιλούν ελάχιστα για τη γνώση τους για το έργο του Θεού σήμερα, αλλά δεν είναι βιαστικοί στις κρίσεις τους. Όσο λιγότερα ξέρουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τόσο πιο αλαζόνες και υπερβολικά σίγουροι για τον εαυτό τους είναι, και τόσο πιο ανήθικα διακηρύσσουν την ύπαρξη του Θεού —μιλούν, όμως, μόνο θεωρητικά, χωρίς να προσφέρουν πραγματικές αποδείξεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Όσοι βλέπουν το έργο του Αγίου Πνεύματος ως παιχνίδι, είναι επιπόλαιοι! Όσοι δεν είναι προσεκτικοί όταν συναντούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, που δεν συγκρατούν το στόμα τους, βιάζονται να κρίνουν, που δίνουν το ελεύθερο στο φυσικό τους ένστικτο να αρνείται την ορθότητα του έργου του Αγίου Πνεύματος, προσβάλλοντας και βλασφημώντας το —αυτοί οι τόσο ασεβείς άνθρωποι δεν είναι αδαείς ως προς το έργο του Αγίου Πνεύματος; Οι αλαζόνες δεν είναι, επιπλέον, υπερόπτες από τη φύση τους και ανεξέλεγκτοι; Ακόμη κι αν έρθει μια μέρα κατά την οποία τέτοιοι άνθρωποι θα αποδεχθούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός και πάλι δεν πρόκειται να τους ανεχθεί. Όχι μόνο κοιτούν απαξιωτικά όσους εργάζονται για τον Θεό, αλλά και βλασφημούν εναντίον του ίδιου του Θεού. Τέτοιοι απερίσκεπτοι άνθρωποι δεν πρόκειται να συγχωρεθούν, ούτε σε τούτην την εποχή ούτε και στην ερχόμενη, και θα χαθούν για πάντα στην κόλαση! Τέτοιοι ασεβείς, επιεικείς άνθρωποι προσποιούνται ότι πιστεύουν στον Θεό και όσο περισσότερο το κάνουν, τόσο πιο πιθανό είναι να προσβάλλουν τα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Όλοι αυτοί οι αλαζόνες, που είναι έμφυτα αχαλίνωτοι και δεν έχουν υπακούσει ποτέ σε κανέναν, δεν περπατούν όλοι τους σε αυτό το μονοπάτι; Δεν αντιτίθενται καθημερινά στον Θεό, σ’ Εκείνον που είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 7

Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν καταγραφή ολόκληρου του έργου του Θεού, μια καταγραφή της σωτηρίας της ανθρωπότητας από τον Θεό, και δεν είναι φανταστικά. Εάν πραγματικά θέλετε να αναζητήσετε τη γνώση για ολόκληρη τη διάθεση του Θεού, τότε πρέπει να γνωρίζετε τα τρία στάδια του έργου που επιτελεί Εκείνος και, κυρίως, δεν πρέπει να παραλείψετε κανένα στάδιο. Τούτο είναι το ελάχιστο που πρέπει να επιτευχθεί από εκείνους που προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει από μόνος του μια πραγματική γνώση του Θεού. Δεν είναι κάτι που ο άνθρωπος μπορεί να φανταστεί από μόνος του, ούτε αποτελεί συνέπεια της ιδιαίτερης εύνοιας του Αγίου Πνεύματος προς κάποιον. Αντίθετα, είναι μια γνώση που έρχεται αφού ο άνθρωπος έχει βιώσει το έργο του Θεού, και είναι μια γνώση του Θεού που έρχεται μόνο μετά τη βίωση των γεγονότων του έργου του Θεού. Μια τέτοια γνώση δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί από ιδιοτροπία, ούτε είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί. Είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την προσωπική εμπειρία. Η σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό βρίσκεται στον πυρήνα των τριών αυτών σταδίων του έργου· μέσα, όμως, στο έργο της σωτηρίας περιλαμβάνονται διάφορες μέθοδοι εργασίας και τρόποι, με τους οποίους εκφράζεται η διάθεση του Θεού. Τούτο είναι που βρίσκει εξαιρετικά δύσκολο ο άνθρωπος να αναγνωρίσει και να κατανοήσει. Ο διαχωρισμός των εποχών, αλλαγές στο έργο του Θεού, αλλαγές στην τοποθεσία του έργου, στον αποδέκτη του έργου, και ούτω καθεξής —όλα τα παραπάνω περιλαμβάνονται στα τρία στάδια του έργου. Ειδικότερα, η διαφορά στον τρόπο εργασίας του Αγίου Πνεύματος, καθώς και μεταβολές στη διάθεση, την εικόνα, το όνομα, την ταυτότητα του Θεού, ή άλλες αλλαγές —όλα αποτελούν μέρος των τριών σταδίων του έργου. Κάθε στάδιο του έργου μπορεί να αντιπροσωπεύει μονάχα ένα μέρος του και περιορίζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Δεν περιλαμβάνει τον διαχωρισμό των εποχών ή αλλαγές στο έργο του Θεού και, πολύ λιγότερο, τις άλλες πτυχές. Είναι ξεκάθαρα προφανές. Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν το σύνολο του έργου του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει το έργο και τη διάθεση του Θεού στο έργο της σωτηρίας· χωρίς αυτό το γεγονός, η γνώση σου για τον Θεό δεν είναι παρά κούφιες λέξεις, τίποτα περισσότερο από παροπλισμένες από καθέδρας ομιλίες. Τέτοια γνώση δεν μπορεί να πείσει ούτε να κατακτήσει τον άνθρωπο, βρίσκεται εκτός πραγματικότητας και δεν είναι αλήθεια. Μπορεί να είναι πολύ χορταστική και ευχάριστη στα αυτιά, αλλά αν έρχεται σε αντίθεση με την έμφυτη διάθεση του Θεού, τότε ο Θεός δεν θα σου χαριστεί. Όχι μόνο δεν θα επιδοκιμάσει τη γνώση σου, αλλά θα σε τιμωρήσει ως αμαρτωλό που Τον βλασφήμησε. Τα λόγια που φανερώνουν γνώση του Θεού, δεν εκφέρονται με ελαφριά καρδιά. Παρόλο που μπορεί να είσαι ευφραδής και γλυκομίλητος, και παρόλο που τα λόγια σου είναι τόσο έξυπνα που μπορείς να πείσεις κάποιον πως το άσπρο είναι μαύρο, και το μαύρο άσπρο, εξακολουθείς να είσαι έξω από τα νερά σου όταν πρόκειται να μιλήσεις για τη γνώση του Θεού. Ο Θεός δεν είναι κάποιος που μπορείς να κρίνεις απερίσκεπτα, να εξυμνείς τυχαία ή να δυσφημείς αδιάφορα. Εξυμνείς τους πάντες και τα πάντα, κι όμως, ιδρώνεις για να βρεις τα σωστά λόγια, προκειμένου να περιγράψεις τη μεγάλη αρετή και φιλευσπλαχνία του Θεού —και αυτό είναι που μαθαίνει ο κάθε χαμένος. Παρόλο που υπάρχουν πολλοί γλωσσολόγοι, ικανοί να περιγράψουν τον Θεό, η ακρίβεια αυτού που περιγράφουν αποτελεί μονάχα το ένα εκατοστό της αλήθειας που λένε άνθρωποι με φτωχό λεξιλόγιο αλλά πλούσια εμπειρία, οι οποίοι ανήκουν στον Θεό. Έτσι, μπορεί να διαφανεί ότι η γνώση του Θεού βρίσκεται στην ακρίβεια και την πραγματικότητα, και όχι στην έξυπνη χρήση των λέξεων ή το πλούσιο λεξιλόγιο, και ότι η γνώση του ανθρώπου και η γνώση για τον Θεό είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους. Το μάθημα για τη γνώση του Θεού είναι σπουδαιότερο από τις φυσικές επιστήμες της ανθρωπότητας. Είναι ένα μάθημα που μπορεί να επιτευχθεί μόνον από έναν ελάχιστο αριθμό από όσους προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό, και δεν επιτυγχάνεται από κάποιον που τυχαίνει να έχει ένα χάρισμα. Άρα, δεν πρέπει να θεωρείτε τη γνώση του Θεού και την επιδίωξη της αλήθειας ως κάτι που κι ένα μικρό παιδί μπορεί να επιτύχει. Ίσως να είσαι απόλυτα επιτυχημένος στην οικογενειακή σου ζωή, στην καριέρα ή τον γάμο σου, αλλά όταν πρόκειται για την αλήθεια και το μάθημα για τη γνώση του Θεού, δεν έχεις να επιδείξεις τίποτε, δεν έχεις επιτύχει τίποτε. Μπορούμε να πούμε ότι η εφαρμογή αλήθειας στην πράξη παρουσιάζει τεράστια δυσκολία για σας, ενώ η γνώση του Θεού αποτελεί ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Τούτο είναι που σας δυσκολεύει —εσάς, αλλά και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Μεταξύ εκείνων που είχαν κάποια επιτεύγματα στην υπόθεση της γνώσης του Θεού, δεν υπάρχει σχεδόν κανείς που να ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Ο άνθρωπος δεν ξέρει τι σημαίνει να γνωρίζει κάποιος τον Θεό, ή γιατί είναι απαραίτητο να Τον γνωρίζει κάποιος, ή τι θεωρείται γνώση του Θεού. Αυτό δημιουργεί τρομερή σύγχυση στην ανθρωπότητα και είναι απλά ο μεγαλύτερος γρίφος που έχει αντιμετωπίσει ποτέ —και κανείς δεν είναι ικανός, αλλά ούτε και πρόθυμος να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, καθώς, μέχρι στιγμής, κανείς από την ανθρωπότητα δεν είχε την παραμικρή επιτυχία στη μελέτη του συγκεκριμένου έργου. Ίσως, όταν ο γρίφος των τριών σταδίων του έργου καταστεί πλέον γνωστός στο ανθρώπινο γένος, να εμφανιστεί αμέσως μετά μια ομάδα χαρισματικών ανθρώπων που θα γνωρίζουν τον Θεό. Φυσικά, ελπίζω να συμβεί αυτό, και, επιπλέον, βρίσκομαι στη διαδικασία της εκτέλεσης αυτού του έργου, και ελπίζω να δω την εμφάνιση περισσότερων χαρισματικών ανθρώπων στο εγγύς μέλλον. Εκείνοι θα γίνουν οι μάρτυρες του γεγονότος των τριών σταδίων του έργου και, φυσικά, θα είναι και οι πρώτοι που θα γίνουν μάρτυρες των τριών σταδίων του έργου. Εάν κατά την ημέρα που το έργο του Θεού φτάσει στο τέλος του, δεν υπάρχουν τέτοιοι χαρισματικοί άνθρωποι ή υπάρχουν μόνον ένας ή δύο, έχοντας αποδεχθεί οι ίδιοι προσωπικά να οδηγηθούν στην τελείωση από τον ενσαρκωμένο Θεό, τότε τίποτα δεν είναι πιο θλιβερό και λυπηρό από αυτό —αν και πρόκειται απλώς για τη χειρότερη περίπτωση. Όπως και να ’χει, εξακολουθώ να ελπίζω ότι εκείνοι που το επιδιώκουν πραγματικά μπορούν να κερδίσουν αυτή την ευλογία. Από την αρχή του χρόνου, ποτέ δεν υπήρξε παρόμοιο έργο, ποτέ στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, δεν συνέβη ένα τέτοιο εγχείρημα. Εάν μπορείς πραγματικά να καταστείς ένας από τους πρώτους που γνωρίζουν τον Θεό, τούτο δεν θα ήταν η υψηλότερη τιμή ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα; Θα μπορούσε οποιοδήποτε πλάσμα μεταξύ των ανθρώπων να επαινεθεί περισσότερο από τον Θεό; Ένα τέτοιο έργο δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί από κάποιον, αλλά τελικά θα δρέψει και πάλι την ανταμοιβή του. Ανεξάρτητα από το φύλο ή την εθνικότητά τους, όλοι όσοι είναι ικανοί να επιτύχουν τη γνώση του Θεού, θα λάβουν τελικά τη μεγαλύτερη τιμή από τον Θεό και θα είναι οι μόνοι που θα κατέχουν την εξουσία Του. Τούτο είναι το έργο του παρόντος, αλλά και το έργο του μέλλοντος· είναι το τελευταίο και υψηλότερο έργο που πρόκειται να επιτευχθεί μέσα στα 6.000 χρόνια έργου και αποτελεί έναν τρόπο εργασίας που αποκαλύπτει κάθε κατηγορία ανθρώπου. Μέσα από το έργο της ώθησης του ανθρώπου να γνωρίσει τον Θεό, αποκαλύπτονται οι διαφορετικές τάξεις του ανθρώπου: Όσοι γνωρίζουν τον Θεό, έχουν τα προσόντα να λάβουν τις ευλογίες του Θεού και να δεχθούν τις υποσχέσεις Του, ενώ αυτοί που δεν Τον γνωρίζουν, δεν έχουν τα προσόντα να λάβουν τις ευλογίες του Θεού και να δεχθούν τις υποσχέσεις Του. Όσοι γνωρίζουν τον Θεό είναι οι οικείοι του Θεού, και όσοι δεν Τον γνωρίζουν δεν μπορούν να ονομάζονται οικείοι Του· οι οικείοι του Θεού μπορούν να λαμβάνουν οποιαδήποτε από τις ευλογίες Του, αλλά αυτοί που δεν είναι οικείοι Του, δεν είναι άξιοι κανενός από τα έργα Του. Είτε πρόκειται για δοκιμασίες, εξευγενισμό ή κρίση, όλα γίνονται ώστε να επιτραπεί στον άνθρωπο να επιτύχει τελικά γνώση του Θεού και ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί στον Θεό. Τούτο είναι και το μόνο αποτέλεσμα που τελικά θα επιτευχθεί. Κανένα από τα τρία στάδια του έργου δεν είναι κρυφό· τούτο είναι επωφελές για τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό και τον βοηθά να αποκτήσει μια πληρέστερη και βαθύτερη γνώση του Θεού. Όλο αυτό το έργο είναι προς όφελος του ανθρώπου.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 8

Το έργο του ίδιου του Θεού αποτελεί το όραμα που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος, διότι το έργο του Θεού δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί από τον άνθρωπο, ούτε κατέχεται από αυτόν. Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν το σύνολο της διαχείρισης του Θεού και δεν υπάρχει σπουδαιότερο όραμα που θα πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος. Εάν ο άνθρωπος δεν γνωρίζει το ισχυρό αυτό όραμα, τότε δεν είναι εύκολο να γνωρίσει τον Θεό, ούτε και να κατανοήσει το θέλημά Του και, επιπλέον, το μονοπάτι στο οποίο περπατά ο άνθρωπος γίνεται όλο και πιο δύσβατο. Χωρίς οράματα, ο άνθρωπος δεν θα ήταν ικανός να φτάσει τόσο μακριά. Τα οράματα έχουν διαφυλάξει μέχρι σήμερα τον άνθρωπο, εφοδιάζοντάς τον με τη μεγαλύτερη προστασία. Στο μέλλον, οι γνώσεις σας πρέπει να γίνουν βαθύτερες και πρέπει να φτάσετε στο σημείο να γνωρίζετε ολόκληρο το θέλημά Του, καθώς και την ουσία του σοφού έργου Του στα τρία στάδια του έργου. Τούτο μόνο είναι το πραγματικό σας ανάστημα. Το τελικό στάδιο του έργου δεν είναι αυτόνομο, αλλά αποτελεί μέρος του συνόλου που σχηματίζεται μαζί με τα δύο προηγούμενα στάδια, δηλαδή, είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί ολόκληρο το έργο της σωτηρίας με την εκτέλεση ενός μονάχα από τα τρία στάδια του έργου. Παρόλο που το τελικό στάδιο του έργου είναι ικανό να σώσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο, τούτο δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να επιτελεστεί μονάχα το συγκεκριμένο στάδιο και ότι δεν απαιτούνται και τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου προκειμένου να σωθεί ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά. Κανένα στάδιο από τα τρία δεν μπορεί να θεωρηθεί από μόνο του ως το μοναδικό όραμα που πρέπει να γνωρίζει ολόκληρη η ανθρωπότητα, διότι το σύνολο του έργου της σωτηρίας είναι και τα τρία στάδια του έργου μαζί, και όχι ένα από αυτά. Όσο δεν ολοκληρώνεται το έργο της σωτηρίας, η διαχείριση του Θεού θα είναι ανίκανη να φτάσει στο απόλυτο τέλος της. Το Είναι, η διάθεση και η σοφία του Θεού εκφράζονται μέσα στο σύνολο του έργου της σωτηρίας, και δεν αποκαλύφθηκαν στον άνθρωπο από την αρχή, αλλά εκφράστηκαν βαθμιαία μέσα από το έργο της σωτηρίας. Κάθε στάδιο του έργου της σωτηρίας εκφράζει μέρος της διάθεσης του Θεού και μέρος του Είναι Του· το κάθε στάδιο του έργου δεν μπορεί να εκφράσει άμεσα και πλήρως το σύνολο του Είναι του Θεού. Ως εκ τούτου, το έργο της σωτηρίας μπορεί να τελειώσει ολοκληρωτικά μόνο μετά την ολοκλήρωση και των τριών σταδίων του έργου· έτσι, η γνώση του ανθρώπου για την ολότητα του Θεού είναι αδιαχώριστη από τα τρία στάδια του έργου Του. Εκείνο που κερδίζει ο άνθρωπος από ένα μεμονωμένο στάδιο του έργου είναι απλώς η διάθεση του Θεού, η οποία εκφράζεται σε ένα μέρος του έργου Του. Δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει τη διάθεση και το Είναι που εκφράζονται στα στάδια πριν ή μετά. Τούτο συμβαίνει επειδή το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας δεν μπορεί να τελειώσει αμέσως κατά τη διάρκεια μίας μόνο περιόδου ή σε μία μόνο τοποθεσία, αλλά σταδιακά γίνεται βαθύτερο ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης του ανθρώπου σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους. Πρόκειται για έργο που διεξάγεται σε στάδια, και δεν ολοκληρώνεται σε ένα μόνο στάδιο. Έτσι λοιπόν, ολόκληρη η σοφία του Θεού αποκρυσταλλώνεται στα τρία στάδια, αντί σε ένα μόνο. Ολόκληρο το Είναι και η σοφία Του αποκαλύπτονται στα τρία αυτά στάδια, και κάθε στάδιο περιέχει το Είναι Του και αποτελεί αρχείο της σοφίας του έργου Του. Ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού, η οποία εκφράζεται στα τρία αυτά στάδια. Όλα τα σχετικά με το Είναι του Θεού είναι υψίστης σημασίας για όλο το ανθρώπινο γένος, κι αν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη γνώση όταν λατρεύουν τον Θεό, τότε δεν διαφέρουν από εκείνους που λατρεύουν τον Βούδα. Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν είναι κρυφό από αυτούς και θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι όσοι λατρεύουν τον Θεό. Από τη στιγμή που ο Θεός έχει πραγματοποιήσει τα τρία στάδια του έργου της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων, ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει την έκφραση αυτού που έχει και είναι Αυτός κατά τη διάρκεια των τριών αυτών σταδίων του έργου. Τούτο πρέπει να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος. Εκείνο που ο Θεός κρύβει από τον άνθρωπο είναι αυτό που ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτύχει και δεν θα πρέπει να γνωρίζει, ενώ αυτό που ο Θεός δείχνει στον άνθρωπο είναι αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει και να κατέχει. Κάθε ένα από τα τρία στάδια του έργου πραγματοποιείται πάνω στα θεμέλια του προηγούμενου· δεν εκτελείται ανεξάρτητα, ξεχωριστά από το έργο της σωτηρίας. Αν και υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην εποχή και τον τύπο του έργου που διεξάγεται, στον πυρήνα του βρίσκεται πάντα η σωτηρία της ανθρωπότητας, και κάθε στάδιο του έργου της σωτηρίας είναι βαθύτερο από το προηγούμενο.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 9

Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν είναι κρυφό από αυτούς και θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι όσοι λατρεύουν τον Θεό. Από τη στιγμή που ο Θεός έχει πραγματοποιήσει τα τρία στάδια του έργου της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων, ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει την έκφραση αυτού που έχει και είναι Αυτός κατά τη διάρκεια των τριών αυτών σταδίων του έργου. Τούτο πρέπει να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος. Εκείνο που ο Θεός κρύβει από τον άνθρωπο είναι αυτό που ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτύχει και δεν θα πρέπει να γνωρίζει, ενώ αυτό που ο Θεός δείχνει στον άνθρωπο είναι αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει και να κατέχει. Κάθε ένα από τα τρία στάδια του έργου πραγματοποιείται πάνω στα θεμέλια του προηγούμενου· δεν εκτελείται ανεξάρτητα, ξεχωριστά από το έργο της σωτηρίας. Αν και υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην εποχή και τον τύπο του έργου που διεξάγεται, στον πυρήνα του βρίσκεται πάντα η σωτηρία της ανθρωπότητας, και κάθε στάδιο του έργου της σωτηρίας είναι βαθύτερο από το προηγούμενο. Κάθε στάδιο του έργου συνεχίζει πάνω στα θεμέλια του προηγούμενου, το οποίο δεν ακυρώνεται. Με αυτό τον τρόπο, στο έργο Του που είναι πάντα νέο και ποτέ παλιό, ο Θεός εκφράζει αδιάλειπτα πτυχές της διάθεσής Του που ποτέ πριν δεν έχουν εκφραστεί στον άνθρωπο, και πάντα αποκαλύπτει στον άνθρωπο το νέο έργο και το νέο Είναι Του, και, παρόλο που η θρησκευτική παλιά φρουρά καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να αντισταθεί σε αυτό και του εναντιώνεται ανοιχτά, ο Θεός πάντα επιτελεί το νέο έργο που προτίθεται να επιτελέσει. Το έργο Του αλλάζει συνεχώς, και εξαιτίας αυτού, συναντά πάντα την εναντίωση του ανθρώπου. Το ίδιο αλλάζει και η διάθεσή Του, ακριβώς όπως και η εποχή και οι αποδέκτες του έργου Του. Επιπλέον, Εκείνος πάντοτε επιτελεί έργο που δεν έχει επιτελεστεί ποτέ πριν, ακόμα και έργο που, στον άνθρωπο, φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο, να εναντιώνεται σε αυτό. Ο άνθρωπος μπορεί να δεχθεί μόνο ένα είδος έργου ή έναν τρόπο άσκησης. Είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να αποδεχτεί έργο ή τρόπους άσκησης που έρχονται σε αντίθεση με τον ίδιο ή είναι υψηλότεροι από αυτόν —αλλά το Άγιο Πνεύμα επιτελεί πάντα νέο έργο, και έτσι εμφανίζονται, η μία μετά την άλλη, ομάδες θρησκευτικών εμπειρογνωμόνων οι οποίοι εναντιώνονται στο νέο έργο του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν γίνει εμπειρογνώμονες ακριβώς επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός, και δεν έχει γνώση των αρχών του έργου του Θεού και, επιπλέον, δεν έχει γνώση των πολλών τρόπων με τους οποίους ο Θεός σώζει τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος είναι εντελώς ανίκανος να διακρίνει αν πρόκειται για έργο που προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα και αν πρόκειται για έργο που προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι προσκολλώνται σε μια στάση κατά την οποία αν το έργο ανταποκρίνεται στα προηγούμενα λόγια, τότε το αποδέχονται, κι αν υπάρχουν διαφορές με το προηγούμενο έργο, εναντιώνονται σε αυτό και το απορρίπτουν. Σήμερα, δεν συμμορφώνεστε όλοι με τέτοιες αρχές; Τα τρία στάδια του έργου της σωτηρίας δεν είχαν μεγάλη επίδραση πάνω σας, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου αποτελούν βάρος που είναι απλώς περιττό να γνωρίζουμε. Πιστεύουν ότι τα στάδια αυτά δεν θα πρέπει να δηλώνονται στις μάζες και θα πρέπει να αποσύρονται όσο το δυνατόν συντομότερα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην αισθάνονται καταπίεση από τα δύο προηγούμενα στάδια των τριών σταδίων του έργου. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η γνωστοποίηση των δύο προηγούμενων σταδίων του έργου είναι παρατραβηγμένη και δεν βοηθάει στη γνώση του Θεού —αυτά σκέφτεστε. Σήμερα, όλοι πιστεύετε ότι είναι σωστό να ενεργείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά θα έρθει η μέρα που θα συνειδητοποιήσετε τη σπουδαιότητα του έργου Μου: Μάθετε ότι Εγώ δεν επιτελώ έργα άνευ σημασίας. Αφού Εγώ διακηρύττω σε εσάς τα τρία στάδια του έργου, τούτο σημαίνει ότι πρέπει να είναι προς όφελός σας· αφού τα τρία αυτά στάδια του έργου βρίσκονται στην καρδιά ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, πρέπει να καταστούν το επίκεντρο όλων σε ολόκληρο το σύμπαν. Μια μέρα θα συνειδητοποιήσετε όλοι τη σπουδαιότητα του έργου αυτού. Μάθετε ότι εναντιώνεστε στο έργο του Θεού ή χρησιμοποιείτε τις προσωπικές σας αντιλήψεις για να υπολογίσετε το σημερινό έργο, επειδή δεν γνωρίζετε τις αρχές του έργου του Θεού και επειδή δεν παίρνετε αρκετά στα σοβαρά το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η εναντίωσή σας στον Θεό και η παρεμπόδιση του έργου του Αγίου Πνεύματος οφείλεται στις αντιλήψεις και την έμφυτη αλαζονεία σας. Δεν οφείλεται στο ότι το έργο του Θεού είναι λανθασμένο, αλλά στο ότι είστε υπερβολικά ανυπάκουοι από τη φύση σας. Αφού βρήκαν την πίστη τους στον Θεό, μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν καν να πουν με βεβαιότητα από πού προήλθε ο άνθρωπος, τολμούν, όμως, να δίνουν δημόσιες ομιλίες αξιολογώντας τα σωστά και τα λανθασμένα σημεία του έργου του Αγίου Πνεύματος. Επιπλήττουν, μάλιστα, τους αποστόλους, οι οποίοι έχουν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, υποβάλλοντας σχόλια και μιλώντας αγενώς και αυθαδώς· η ανθρώπινη φύση τους είναι ευτελέστατη και δεν έχουν την παραμικρή σύνεση. Δεν θα έρθει η ημέρα που τέτοιοι άνθρωποι θα απορριφθούν από το έργο του Αγίου Πνεύματος και θα καούν στις φλόγες της κόλασης; Δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού, κι όμως επικρίνουν το έργο Του και προσπαθούν να διδάξουν τον Θεό πώς να εργάζεται. Πώς είναι δυνατόν τέτοιοι παράλογοι άνθρωποι να γνωρίζουν τον Θεό; Ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει τον Θεό μέσα από τη διαδικασία της αναζήτησης και της βίωσής Του· και καταφέρνει να Τον γνωρίσει, όχι επικρίνοντάς Τον από ιδιοτροπία, αλλά μέσα από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Όσο πιο ακριβής είναι η γνώση των ανθρώπων για τον Θεό, τόσο λιγότερο εναντιώνονται σε Αυτόν. Αντίθετα, όσο λιγότερο γνωρίζουν οι άνθρωποι τον Θεό, τόσο πιο πιθανό είναι να Του εναντιωθούν. Οι αντιλήψεις σου, η παλιά φύση και η ανθρώπινη φύση σου, ο χαρακτήρας και η ηθική σου στάση αποτελούν το «κεφάλαιο» με το οποίο αντιστέκεσαι στον Θεό, και όσο πιο διεφθαρμένος, ξεπεσμένος και ευτελής είσαι, τόσο περισσότερο είσαι εχθρός του Θεού. Εκείνοι που διακατέχονται από κακές αντιλήψεις και έχουν αυτάρεσκη διάθεση βρίσκονται σε ακόμα μεγαλύτερη έχθρα με τον ενσαρκωμένο Θεό, και τέτοιοι άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι. Εάν οι αντιλήψεις σου δεν διορθωθούν, τότε θα είναι πάντοτε εναντίον του Θεού· ποτέ δεν θα είσαι συμβατός με τον Θεό και πάντα θα είσαι χώρια Του.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 10

Τα τρία στάδια του έργου έγιναν από έναν μόνο Θεό· αυτό αποτελεί το μέγιστο όραμα, και είναι το μόνο μονοπάτι για να γνωρίσει κάποιος τον Θεό. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορούσε να πραγματοποιήσει τα τρία στάδια του έργου, και κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιτελέσει τέτοιο έργο για λογαριασμό Του —που σημαίνει ότι μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορούσε να επιτελέσει το δικό Του έργο, από την αρχή μέχρι σήμερα. Παρόλο που τα τρία στάδια του έργου του Θεού έχουν πραγματοποιηθεί σε διαφορετικές εποχές και τοποθεσίες, και παρόλο που το έργο του καθενός είναι διαφορετικό, όλα αποτελούν έργο που επιτέλεσε ένας μόνο Θεός. Από όλα τα οράματα, τούτο είναι το μέγιστο όραμα που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος, και αν αυτός μπορεί να κατανοήσει πλήρως, τότε θα είναι ικανός να ορθώσει το ανάστημά του. Σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν διάφορα θρησκεύματα και δόγματα είναι ότι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, και είναι ανίκανες να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στο έργο του Αγίου Πνεύματος και το έργο που δεν είναι του Αγίου Πνεύματος —οπότε, δεν μπορούν να πουν αν τούτο το στάδιο του έργου επιτελέστηκε, όπως και τα δύο τελευταία, από τον Ιεχωβά Θεό. Αν και οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό, οι περισσότεροι εξακολουθούν να είναι ανίκανοι να πουν εάν τούτος είναι πράγματι ο σωστός δρόμος. Ο άνθρωπος ανησυχεί για το αν ο δρόμος αυτός είναι ο δρόμος που υποδεικνύει προσωπικά ο ίδιος ο Θεός και αν η ενσάρκωση του Θεού αποτελεί γεγονός· οι περισσότεροι ακόμα δεν έχουν ιδέα για το πώς να διακρίνουν τέτοια πράγματα. Όσοι ακολουθούν τον Θεό είναι ανίκανοι να ορίσουν τον δρόμο· έτσι τα μηνύματα που κηρύσσονται, έχουν μόνο μερική επίδραση πάνω τους και όχι πλήρες αποτέλεσμα, πράγμα που επηρεάζει την είσοδο τέτοιων ανθρώπων στη ζωή. Εάν ο άνθρωπος μπορέσει να αντιληφθεί ότι τα τρία στάδια του έργου επιτελέστηκαν από τον ίδιο τον Θεό σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε διαφορετικά μέρη και σε διαφορετικούς ανθρώπους, εάν ο άνθρωπος μπορέσει να αντιληφθεί ότι, παρόλο που το έργο είναι διαφορετικό, επιτελείται όλο από έναν μόνο Θεό και ότι, εφόσον πρόκειται για έργο που επιτελείται από έναν μόνο Θεό, τότε πρέπει να είναι σωστό και χωρίς λάθη και ότι, παρόλο που έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι έργο ενός μόνο Θεού, αν ο άνθρωπος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι είναι το έργο ενός μόνο Θεού, τότε οι αντιλήψεις του θα γίνουν απλά ψιλοπράγματα, ανάξια αναφοράς. Επειδή τα οράματα του ανθρώπου είναι ασαφή και ο άνθρωπος γνωρίζει τον Ιεχωβά ως Θεό και τον Ιησού ως τον Κύριο και είναι δίβουλος σχετικά με τον ενσαρκωμένο Θεό του σήμερα, πολλοί παραμένουν αφοσιωμένοι στο έργο του Ιεχωβά και του Ιησού· επίσης, επειδή περιβάλλονται από αντιλήψεις για το έργο του σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι πάντα αμφιβάλλουν και δεν παίρνουν στα σοβαρά το έργο αυτό. Ο άνθρωπος δεν έχει αντίληψη για τα δύο τελευταία στάδια του έργου, τα οποία ήταν αόρατα. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο άνθρωπος δεν κατανοεί την πραγματικότητα των δύο τελευταίων σταδίων του έργου, και δεν τα είδε προσωπικά. Και ακριβώς επειδή δεν είναι ορατά, ο άνθρωπος φαντάζεται ό,τι του αρέσει· ανεξάρτητα από το τι σκαρφίζεται, δεν υπάρχουν στοιχεία που να το αποδεικνύουν και κανείς για να το διορθώσει. Ο άνθρωπος δίνει το ελεύθερο στο φυσικό του ένστικτο, πετώντας τη σύνεση από το παράθυρο και αφήνοντας τη φαντασία του να καλπάσει, διότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν· έτσι, οι φαντασιώσεις του ανθρώπου καθίστανται «γεγονός», ανεξάρτητα από το αν υπάρχει κάποια απόδειξη γι’ αυτές. Έτσι ο άνθρωπος πιστεύει στον δικό του Θεό, που έχει πλάσει στο μυαλό του, και δεν αναζητά τον Θεό της πραγματικότητας. Εάν ένα άτομο έχει μία πεποίθηση, τότε ανάμεσα σε εκατό άτομα υπάρχουν εκατό πεποιθήσεις. Ο άνθρωπος διακατέχεται από τέτοιες πεποιθήσεις, επειδή δεν έχει δει την πραγματικότητα του έργου του Θεού, επειδή μόνο το έχει ακούσει, χωρίς να το έχει δει. Ο άνθρωπος έχει ακούσει θρύλους και ιστορίες —αλλά σπάνια έχει ακούσει τη γνώση από τα γεγονότα του έργου του Θεού. Επομένως, δική του είναι η αντίληψη ότι άνθρωποι που είναι πιστοί μόνο για ένα χρόνο, και άνθρωποι που είναι πιστοί όλη τους τη ζωή, πιστεύουν εξίσου στον Θεό. Όσοι δεν μπορούν να δουν τα γεγονότα, δεν θα είναι ποτέ ικανοί να ξεφύγουν από μια πίστη στην οποία έχουν αντιλήψεις για τον Θεό. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι έχει απελευθερωθεί από τα δεσμά των παλιών του αντιλήψεων και έχει εισέλθει σε νέα εδάφη. Δεν ξέρει ο άνθρωπος ότι η γνώση όσων δεν μπορούν να δουν το αληθινό πρόσωπο του Θεού, δεν είναι τίποτα άλλο από αντιλήψεις και φήμες; Ο άνθρωπος πιστεύει ότι οι αντιλήψεις του είναι σωστές και χωρίς λάθη, και ότι προέρχονται από τον Θεό. Σήμερα, όταν ο άνθρωπος γίνεται μάρτυρας του έργου του Θεού, εγκαταλείπει αντιλήψεις που έχουν χτιστεί εδώ και πολλά χρόνια. Οι φαντασιώσεις και οι ιδέες του παρελθόντος κατέστησαν εμπόδιο στο έργο αυτού του σταδίου, και ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εγκαταλείψει τέτοιες αντιλήψεις και να ανασκευάσει τέτοιες ιδέες. Οι αντιλήψεις σχετικά με αυτό το, βήμα προς βήμα, έργο πολλών από εκείνους που ακολούθησαν τον Θεό μέχρι σήμερα, έχουν καταστεί ακόμα πιο δυσάρεστες· οι άνθρωποι αυτοί έχουν σχηματίσει σταδιακά μια επίμονη εχθρότητα προς τον ενσαρκωμένο Θεό, και η πηγή του μίσους τους είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιώσεις του ανθρώπου. Ακριβώς επειδή τα γεγονότα δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να δώσει το ελεύθερο στη φαντασία του και, επιπλέον, δεν μπορούν να αντικρουστούν εύκολα από αυτόν, και οι αντιλήψεις και οι φαντασιώσεις του ανθρώπου δεν ανέχονται την ύπαρξη γεγονότων, και, επιπλέον, επειδή ο άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για την ορθότητα και φιλαλήθεια των γεγονότων, και με ελάχιστη προσήλωση εγκαταλείπει τις αντιλήψεις και χρησιμοποιεί τη φαντασία του —εξαιτίας ακριβώς όλων των παραπάνω, οι αντιλήψεις και φαντασιώσεις του ανθρώπου έχουν γίνει ο εχθρός του έργου του σήμερα, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Τούτο μπορεί να χρεωθεί μονάχα ως λάθος των αντιλήψεων του ανθρώπου, και όχι ως λάθος του έργου του Θεού. Ο άνθρωπος μπορεί να φαντάζεται ό,τι θέλει, αλλά δεν μπορεί να αμφισβητεί ελεύθερα το οποιοδήποτε στάδιο του έργου του Θεού ή οποιοδήποτε κομμάτι του· το γεγονός του έργου του Θεού είναι απαραβίαστο από τον άνθρωπο. Μπορείς να δίνεις το ελεύθερο στη φαντασία σου, ακόμα και να συγκεντρώνεις ωραίες ιστορίες για το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού, αλλά δεν μπορείς να αντικρούεις το γεγονός του κάθε σταδίου του έργου Τους· τούτο αποτελεί αρχή, αλλά και διοικητικό διάταγμα, κι εσείς θα έπρεπε να κατανοείτε τη σπουδαιότητα αυτών των θεμάτων. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι το συγκεκριμένο στάδιο του έργου είναι ασύμβατο με τις αντιλήψεις του, αλλά ότι αυτό δεν ισχύει για τα δύο προηγούμενα στάδια. Με τη φαντασία του, ο άνθρωπος πιστεύει ότι το έργο των δύο προηγούμενων σταδίων σίγουρα δεν είναι το ίδιο με το έργο του σήμερα —έχεις, όμως, σκεφτεί ποτέ ότι οι αρχές του έργου του Θεού είναι όλες όμοιες, ότι το έργο Του είναι πάντα πρακτικό και ότι, ανεξάρτητα από την εποχή, θα υπάρχει πάντα ένα πλήθος ανθρώπων που αντιστέκονται και εναντιώνονται στο γεγονός του έργου Του; Όλοι εκείνοι που σήμερα αντιστέκονται και εναντιώνονται σε αυτό το στάδιο του έργου, είχαν αναμφισβήτητα εναντιωθεί στον Θεό σε παρελθόντες καιρούς, διότι τέτοιοι άνθρωποι θα είναι πάντα οι εχθροί του Θεού. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν το γεγονός του έργου του Θεού, θα δουν τα τρία στάδια του έργου ως έργο ενός μόνο Θεού, και θα εγκαταλείψουν τις ιδέες τους. Αυτοί είναι άνθρωποι που γνωρίζουν τον Θεό, και τέτοιοι άνθρωποι είναι όσοι ακολουθούν πραγματικά τον Θεό. Όταν ολόκληρη η διαχείριση του Θεού πλησιάζει στο τέλος της, ο Θεός θα ταξινομήσει τα πάντα ανάλογα με το είδος τους. Ο άνθρωπος πλάστηκε από τα χέρια του Δημιουργού και, στο τέλος, Εκείνος πρέπει να επιστρέψει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο υπό το κράτος Του· τούτο είναι το συμπέρασμα των τριών σταδίων του έργου. Το στάδιο του έργου των έσχατων ημερών, καθώς και τα δύο προηγούμενα, στον Ισραήλ και την Ιουδαία, αποτελούν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού σε ολόκληρο το σύμπαν. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό, και είναι το γεγονός του έργου του Θεού. Παρόλο που οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει ή παρακολουθήσει πολύ από αυτό το έργο, τα γεγονότα είναι πάντα γεγονότα, και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Όλοι οι άνθρωποι από κάθε χώρα του σύμπαντος που πιστεύουν στον Θεό, θα δεχθούν τα τρία στάδια του έργου. Εάν γνωρίζεις μόνο ένα συγκεκριμένο στάδιο του έργου και δεν κατανοείς τα άλλα δύο στάδια, ούτε το έργο του Θεού σε παρελθόντες καιρούς, τότε είσαι ανίκανος να ομολογήσεις ολόκληρη την αλήθεια του συνολικού σχεδίου διαχείρισης του Θεού και η γνώση σου για τον Θεό είναι μονόπλευρη, διότι μέσα στην πίστη σου στον Θεό δεν Τον γνωρίζεις ούτε Τον καταλαβαίνεις, οπότε δεν έχεις τα προσόντα να γίνεις μάρτυρας του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν η τρέχουσα γνώση σας σχετικά με αυτά τα πράγματα είναι βαθιά ή επιφανειακή, στο τέλος, πρέπει να έχετε γνώση και να είστε απόλυτα πεπεισμένοι, και όλοι οι άνθρωποι θα δουν ολόκληρο το έργο του Θεού και θα υποταχθούν υπό το κράτος Του. Στο τέλος αυτού του έργου, όλες οι θρησκείες θα γίνουν ένα, όλα τα πλάσματα θα επιστρέψουν υπό το κράτος του Δημιουργού, όλα τα πλάσματα θα λατρεύουν τον έναν και αληθινό Θεό, και όλες οι κακές θρησκείες θα αποτύχουν και δεν θα εμφανιστούν ποτέ ξανά.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 11

Γιατί αυτή η συνεχής αναφορά στα τρία στάδια του έργου; Η πάροδος των εποχών, η κοινωνική εξέλιξη, το μεταβαλλόμενο πρόσωπο της φύσης —όλα υφίστανται αλλαγές στα τρία στάδια του έργου. Η ανθρωπότητα αλλάζει έγκαιρα με το έργο του Θεού και δεν εξελίσσεται από μόνη της. Η αναφορά των τριών σταδίων του έργου του Θεού γίνεται για να φέρει όλα τα πλάσματα και τους ανθρώπους από κάθε θρησκεία και δόγμα, υπό το κράτος ενός Θεού. Ανεξάρτητα από τη θρησκεία στην οποία ανήκεις, τελικά θα υποταχθείς στο κράτος του Θεού. Μόνο ο Θεός ο ίδιος μπορεί να επιτελέσει τούτο το έργο· δεν μπορεί να εκτελεστεί από κανέναν θρησκευτικό αρχηγό. Υπάρχουν πολλές μεγάλες θρησκείες στον κόσμο και η καθεμιά έχει τον δικό της επικεφαλής ή ηγέτη, ενώ οι οπαδοί είναι διασκορπισμένοι σε διάφορες χώρες και περιοχές σε όλον τον κόσμο· κάθε χώρα, μεγάλη ή μικρή, φιλοξενεί διαφορετικές θρησκείες στο εσωτερικό της. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσες θρησκείες υπάρχουν σε όλον τον κόσμο, όλοι οι άνθρωποι στο σύμπαν τελικά υπάρχουν υπό την καθοδήγηση ενός μόνο Θεού, και την ύπαρξή τους δεν καθοδηγούν θρησκευτικοί αρχηγοί ή ηγέτες. Που σημαίνει ότι η ανθρωπότητα δεν καθοδηγείται από έναν συγκεκριμένο θρησκευτικό αρχηγό ή ηγέτη· αντίθετα, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος καθοδηγείται από τον Δημιουργό, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα τα πράγματα και, επίσης, δημιούργησε το ανθρώπινο γένος —και αυτό είναι γεγονός. Αν και ο κόσμος έχει πολλές μεγάλες θρησκείες, ανεξάρτητα από το πόσο σπουδαίες είναι, υπάρχουν όλες υπό το κράτος του Δημιουργού και καμιά τους δεν μπορεί να υπερβεί το πεδίο του κράτους αυτού. Η εξέλιξη της ανθρωπότητας, η κοινωνική πρόοδος, η εξέλιξη των φυσικών επιστημών —η κάθε μία είναι αδιαχώριστη από τις διευθετήσεις του Δημιουργού και το έργο αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να πραγματοποιήσει ένας συγκεκριμένος θρησκευτικός αρχηγός. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί είναι απλώς οι ηγέτες μιας συγκεκριμένης θρησκείας και δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν τον Θεό ή Εκείνον που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα τα πράγματα. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί μπορούν να καθοδηγούν όσους βρίσκονται μέσα στο σύνολο της θρησκείας, αλλά δεν μπορούν να διοικούν όλα τα πλάσματα υπό τον ουρανό —τούτο είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο γεγονός. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί είναι απλώς ηγέτες και δεν γίνεται να είναι ισότιμοι με τον Θεό (τον Δημιουργό). Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Δημιουργού και, τελικά, όλα θα επιστρέψουν στα χέρια του Δημιουργού. Το ανθρώπινο γένος πλάστηκε αρχικά από τον Θεό και, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, κάθε άνθρωπος θα επιστρέψει υπό το κράτος του Θεού —τούτο είναι αναπόφευκτο. Μόνο ο Θεός είναι ο Ύψιστος μεταξύ όλων των πραγμάτων και ακόμα και ο πιο σπουδαίος κυβερνήτης μεταξύ όλων των πλασμάτων πρέπει να επιστρέψει υπό το κράτος Του. Ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η θέση του ανθρώπου, δεν μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε έναν κατάλληλο προορισμό και κανείς δεν είναι ικανός να ταξινομήσει όλα τα πράγματα ανάλογα με το είδος τους. Ο ίδιος ο Ιεχωβά δημιούργησε το ανθρώπινο γένος και ταξινόμησε τον καθένα ανάλογα με το είδος του και όταν έρθει η έσχατη ώρα, Εκείνος θα εξακολουθεί να επιτελεί το έργο Του ο ίδιος, κατατάσσοντας τα πάντα ανάλογα με το είδος τους —και αυτό δεν μπορεί να γίνει από κανέναν άλλον εκτός από τον Θεό. Τα τρία στάδια του έργου, που επιτελέστηκαν από την αρχή μέχρι σήμερα, πραγματοποιήθηκαν όλα από τον ίδιο τον Θεό και πραγματοποιήθηκαν από τον ένα Θεό. Το γεγονός των τριών σταδίων του έργου είναι το γεγονός της ηγεσίας του Θεού σε όλη την ανθρωπότητα, ένα γεγονός, που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί. Στο τέλος των τριών σταδίων του έργου, τα πάντα θα ταξινομηθούν ανάλογα με το είδος τους και θα επιστρέψουν υπό το κράτος του Θεού, διότι σε ολόκληρο το σύμπαν υπάρχει μόνο αυτός ο ένας Θεός και δεν υπάρχουν άλλες θρησκείες. Αυτός που είναι ανίκανος να δημιουργήσει τον κόσμο θα είναι και ανίκανος να τον οδηγήσει στο τέλος του, ενώ Εκείνος που δημιούργησε τον κόσμο, θα τον οδηγήσει σίγουρα στο τέλος· έτσι, αν κάποιος είναι ανίκανος να οδηγήσει την εποχή στο τέλος της και είναι απλώς ικανός να βοηθήσει τον άνθρωπο στο να καλλιεργήσει το μυαλό του, τότε αυτός σίγουρα δεν είναι Θεός και σίγουρα δεν είναι ο Κύριος της ανθρωπότητας. Θα είναι ανίκανος να επιτελέσει τέτοιο σπουδαίο έργο· μόνο ένας μπορεί να επιτελέσει τέτοιο έργο και όλοι όσοι είναι ανίκανοι να εκτελέσουν το έργο αυτό, είναι σίγουρα οι εχθροί και όχι ο Θεός. Όλες οι κακές θρησκείες είναι ασύμβατες με τον Θεό και, εφόσον είναι ασύμβατες με τον Θεό, είναι εχθροί Του. Όλο το έργο επιτελείται από αυτόν τον έναν και αληθινό Θεό και ολόκληρο το σύμπαν διοικείται από αυτόν τον έναν Θεό. Ανεξάρτητα από το αν Εκείνος εργάζεται στον Ισραήλ ή στην Κίνα, ανεξάρτητα από το αν το έργο εκτελείται από το Πνεύμα ή τη σάρκα, όλα επιτελούνται από τον ίδιο τον Θεό και δεν μπορούν να υλοποιηθούν από κανέναν άλλον. Ακριβώς επειδή είναι ο Θεός όλης της ανθρωπότητας, εργάζεται ελεύθερα, χωρίς να περιορίζεται από οποιεσδήποτε συνθήκες —και τούτο αποτελεί το μεγαλύτερο από όλα τα οράματα. Ως πλάσμα του Θεού, αν θέλεις να εκτελείς το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού και να κατανοείς το θέλημά Του, πρέπει να καταλάβεις το έργο του Θεού, να κατανοήσεις το θέλημά Του για τα πλάσματα, να καταλάβεις το σχέδιό Του για τη διαχείριση και να κατανοήσεις όλη τη σπουδαιότητα του έργου που επιτελεί. Αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν αυτό, δεν έχουν τα προσόντα για να είναι πλάσματα του Θεού! Ως πλάσμα του Θεού, αν δεν κατανοείς από πού προήλθες, δεν καταλαβαίνεις την ιστορία του ανθρώπινου γένους και όλο το έργο του Θεού και, ακόμα περισσότερο, δεν καταλαβαίνεις πώς εξελίχθηκε το ανθρώπινο γένος μέχρι σήμερα, ούτε κατανοείς ποιος διοικεί το σύνολο της ανθρωπότητας, τότε είσαι ανίκανος να εκτελέσεις το καθήκον σου. Ο Θεός έχει καθοδηγήσει την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα και από τότε που δημιούργησε τον άνθρωπο στη γη, δεν τον έχει εγκαταλείψει ποτέ. Το Άγιο Πνεύμα δεν σταματά ποτέ να εργάζεται, ποτέ δεν έπαψε να καθοδηγεί το ανθρώπινο γένος και ποτέ δεν το εγκατέλειψε. Αλλά η ανθρωπότητα δεν συνειδητοποιεί ότι υπάρχει Θεός —κι ακόμα λιγότερο γνωρίζει τον Θεό, και υπάρχει άραγε κάτι πιο ταπεινωτικό από αυτό για όλα τα πλάσματα του Θεού; Ο Θεός καθοδηγεί προσωπικά τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δεν κατανοεί το έργο του Θεού. Είσαι πλάσμα του Θεού κι όμως δεν κατανοείς την ίδια σου την ιστορία και δεν γνωρίζεις ποιος σε καθοδήγησε στο ταξίδι σου, αγνοείς το έργο του Θεού και έτσι δεν μπορείς να γνωρίσεις τον Θεό. Αν δεν γνωρίζεις τώρα, τότε δεν θα έχεις ποτέ τα προσόντα να γίνεις μάρτυρας του Θεού. Σήμερα, ο Δημιουργός οδηγεί προσωπικά όλους τους ανθρώπους για άλλη μια φορά, ωθώντας τους όλους να δουν τη σοφία Του, την παντοδυναμία, τη σωτηρία Του και το πόσο άξιος θαυμασμού είναι. Κι όμως, εσύ ακόμα δεν συνειδητοποιείς ούτε καταλαβαίνεις —άρα, μήπως είσαι αυτός που δεν θα λάβει τη σωτηρία; Εκείνοι που ανήκουν στον Σατανά δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού, ενώ όσοι ανήκουν στον Θεό μπορούν να ακούν τη φωνή Του. Όλοι όσοι συνειδητοποιούν και κατανοούν τα λόγια Μου, είναι αυτοί που θα σωθούν και θα γίνουν μάρτυρες του Θεού· όλοι όσοι δεν κατανοούν τα λόγια Μου, δεν μπορούν να γίνουν μάρτυρες του Θεού και είναι εκείνοι που θα εξαλειφθούν. Όσοι δεν κατανοούν το θέλημα του Θεού και δεν συνειδητοποιούν το έργο Του, είναι ανίκανοι να επιτύχουν τη γνώση του Θεού, και αυτοί οι άνθρωποι δεν θα γίνουν μάρτυρες του Θεού. Αν θέλεις να γίνεις μάρτυρας του Θεού, τότε πρέπει να γνωρίζεις τον Θεό, και η γνώση του Θεού εκπληρώνεται μέσα από το έργο του Θεού. Συνολικά, εάν θέλεις να γνωρίζεις τον Θεό, τότε πρέπει να γνωρίζεις το έργο Του: Η γνώση του έργου του Θεού είναι υψίστης σημασίας. Όταν τα τρία στάδια του έργου φτάσουν στο τέλος τους, θα συσταθεί μια ομάδα από όσους είναι μάρτυρες του Θεού, μια ομάδα από εκείνους που γνωρίζουν τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί θα γνωρίζουν όλοι τον Θεό και θα είναι ικανοί να κάνουν την αλήθεια πράξη. Θα κατέχουν την ανθρώπινη φύση και τη λογική και όλοι θα γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου του Θεού για τη σωτηρία. Τούτο είναι το έργο που θα εκπληρωθεί στο τέλος και αυτοί οι άνθρωποι είναι η αποκρυστάλλωση του έργου των 6.000 χρόνων διαχείρισης και είναι η ισχυρότερη μαρτυρία για την τελική συντριβή του Σατανά. Όσοι μπορούν να γίνουν μάρτυρες του Θεού, θα είναι ικανοί να δεχθούν την υπόσχεση και την ευλογία Του και θα είναι η ομάδα που απομένει στο τέλος, που κατέχει την εξουσία του Θεού και είναι μάρτυρας του Θεού. Ίσως όλοι σας έχετε τη δυνατότητα να γίνετε μέλη αυτής της ομάδας, ή ίσως μόνο οι μισοί ή μόνο λίγοι —εξαρτάται από την επιθυμία και την επιδίωξή σας.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 12

Το σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη χωρίζεται σε τρία στάδια έργου. Κανένα στάδιο από μόνο του δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο των τριών εποχών, κι αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του συνόλου. Το όνομα Ιεχωβά δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Το γεγονός ότι επιτέλεσε το έργο Του κατά την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός μπορεί να είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο. Ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους για τον άνθρωπο και του μεταβίβασε εντολές, ζητώντας από τον άνθρωπο να χτίσει τον ναό και τα θυσιαστήρια. Το έργο που επιτέλεσε αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου. Αυτό το έργο που επιτέλεσε δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι μόνο ένας Θεός που ζητά από τον άνθρωπο να τηρεί τον νόμο, ούτε ότι είναι ο Θεός στον ναό, ούτε ότι είναι ο Θεός ενώπιον του θυσιαστηρίου. Αυτό θα ήταν αναληθές. Το έργο που επιτελέστηκε υπό τον νόμο μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο μία εποχή. Επομένως, αν ο Θεός επιτελούσε μόνο το έργο της Εποχής του Νόμου, ο άνθρωπος θα περιόριζε τον Θεό στον εξής ορισμό: «Ο Θεός είναι ο Θεός στον ναό και, προκειμένου να υπηρετήσουμε τον Θεό, πρέπει να φορέσουμε άμφια και να εισέλθουμε στον ναό». Εάν το έργο της Εποχής της Χάριτος δεν είχε επιτελεστεί ποτέ και η Εποχή του Νόμου είχε συνεχιστεί μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε ότι ο Θεός είναι, επίσης, ελεήμων και στοργικός. Εάν δεν είχε επιτελεστεί το έργο της Εποχής του Νόμου και είχε επιτελεστεί μόνο το έργο της Εποχής της Χάριτος, τότε το μόνο που θα γνώριζε ο άνθρωπος θα ήταν ότι ο Θεός μπορεί απλώς να λυτρώσει τον άνθρωπο και να συγχωρήσει τις αμαρτίες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο ότι Εκείνος είναι άγιος και αθώος, και ότι μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του και να σταυρωθεί για χάρη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο αυτά τα πράγματα και δεν θα κατανοούσε τίποτε άλλο. Έτσι, κάθε εποχή αντιπροσωπεύει ένα μέρος της διάθεσης του Θεού. Όσο για το ποιες πτυχές της διάθεσης του Θεού αντιπροσωπεύονται στην Εποχή του Νόμου, ποιες στην Εποχή της Χάριτος και ποιες στην παρούσα εποχή, μόνο όταν συγχωνευτούν και τα τρία στάδια σε μία ολότητα μπορούν να αποκαλύψουν ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Μόνο όταν ο άνθρωπος καταφέρει να γνωρίσει και τα τρία στάδια μπορεί να την κατανοήσει απόλυτα. Κανένα από τα τρία στάδια δεν μπορεί να παραλειφθεί. Θα δεις ολόκληρη τη διάθεση του Θεού μόνο αφότου καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα τρία στάδια του έργου. Το γεγονός ότι ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο Του την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο, και το γεγονός ότι ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα λυτρώνει για πάντα την ανθρωπότητα. Όλα αυτά είναι συμπεράσματα που συνήγαγε ο άνθρωπος. Εφόσον η Εποχή της Χάριτος έχει τελειώσει, δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός ανήκει μόνο στον σταυρό και ότι ο σταυρός και μόνο αντιπροσωπεύει τη σωτηρία του Θεού. Εάν το έκανες αυτό, θα όριζες τον Θεό. Στο παρόν στάδιο, ο Θεός επιτελεί κυρίως το έργο του λόγου, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ ελεήμων στον άνθρωπο και ότι το μόνο που έχει φέρει είναι παίδευση και κρίση. Το έργο κατά τις έσχατες ημέρες αποκαλύπτει το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού και όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος, προκειμένου να αποκαλύψει τον προορισμό και το τέλος της ανθρωπότητας και να φέρει στο τέλος του το συνολικό έργο της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το στάδιο του έργου κατά τις έσχατες ημέρες ολοκληρώνει τα πάντα. Όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος πρέπει να ξεδιπλωθούν ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να τα εξετάσει εις βάθος και να τα κατανοήσει ξεκάθαρα μες στην καρδιά του. Τότε μόνο μπορεί να ταξινομηθεί η ανθρώπινη φυλή κατά είδος. Μόνο μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, θα κατορθώσει ο άνθρωπος να κατανοήσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της, διότι η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει τότε στο τέλος της.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 13

Όλο το έργο που επιτελείται καθ’ όλη τη διάρκεια των έξι χιλιάδων ετών του σχεδίου διαχείρισης έχει μόλις ολοκληρωθεί. Μόνο αφότου όλο αυτό το έργο αποκαλυφθεί στον άνθρωπο και επιτελεστεί μεταξύ των ανθρώπων θα γνωρίζει η ανθρωπότητα όλη τη διάθεση του Θεού και αυτό που Εκείνος έχει και είναι. Όταν το έργο αυτού του σταδίου ολοκληρωθεί τελείως, όλα τα μυστήρια που δεν έχει κατανοήσει ο άνθρωπος θα έχουν αποκαλυφθεί, όλες οι αλήθειες που δεν είχαν κατανοηθεί προηγουμένως θα έχουν αποσαφηνιστεί και η ανθρώπινη φυλή θα έχει μάθει το μελλοντικό της μονοπάτι και τον μελλοντικό της προορισμό. Αυτό είναι όλο το έργο που πρόκειται να επιτελεστεί στο παρόν στάδιο. Παρόλο που το μονοπάτι στο οποίο πορεύεται ο άνθρωπος σήμερα είναι επίσης το μονοπάτι του σταυρού και το μονοπάτι των βασάνων, αυτά που κάνει πράξη, που τρώει, πίνει και απολαμβάνει ο άνθρωπος σήμερα διαφέρουν κατά πολύ από αυτά που έτυχαν στον άνθρωπο υπό τον νόμο και κατά την Εποχή της Χάριτος. Αυτό που ζητείται από τον άνθρωπο σήμερα διαφέρει από αυτό που του ζητήθηκε στο παρελθόν και διαφέρει ακόμη περισσότερο από αυτό που ζητήθηκε από τον άνθρωπο την Εποχή του Νόμου. Και τι ζητήθηκε από τον άνθρωπο υπό τον νόμο όταν ο Θεός επιτελούσε το έργο Του στο Ισραήλ; Του ζητήθηκε απλώς να τηρεί το Σάββατο και τους νόμους του Ιεχωβά. Κανείς δεν επιτρεπόταν να εργάζεται το Σάββατο ή να παραβαίνει τους νόμους του Ιεχωβά. Αλλά αυτό δεν ισχύει τώρα. Το Σάββατο, ο άνθρωπος εργάζεται, συναθροίζεται και προσεύχεται ως συνήθως, και δεν του επιβάλλεται κανένας περιορισμός. Οι άνθρωποι της Εποχής της Χάριτος έπρεπε να βαφτιστούν και επιπλέον, καλούνταν να νηστεύουν, να κόβουν τον άρτο, να πίνουν κρασί, να καλύπτουν την κεφαλή τους και να πλένουν τα πόδια των άλλων. Τώρα, αυτοί οι κανόνες έχουν μεν καταργηθεί, αλλά έχουν τεθεί μεγαλύτερες απαιτήσεις στον άνθρωπο, διότι το έργο του Θεού βαθαίνει συνεχώς και η είσοδος του ανθρώπου φτάνει σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. Στο παρελθόν, ο Ιησούς επέθετε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο και προσευχόταν, αλλά τώρα που έχουν ειπωθεί τα πάντα, τι νόημα έχει η χειροθεσία; Τα λόγια από μόνα τους μπορούν να επιτύχουν αποτελέσματα. Όταν επέθετε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο στο παρελθόν, το έκανε για να ευλογήσει τον άνθρωπο και να τον θεραπεύσει από τις ασθένειές του. Έτσι εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα εκείνη την εποχή, αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον. Τώρα, το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί λόγια για να εργαστεί και να επιτύχει αποτελέσματα. Τα λόγια Του σας έχουν διατυπωθεί ξεκάθαρα, κι εσείς θα πρέπει να τα κάνετε πράξη όπως ακριβώς σας έχουν πει. Τα λόγια Του είναι το θέλημά Του· αποτελούν το έργο που Εκείνος επιθυμεί να επιτελέσει. Μέσω των λόγων Του, θα κατανοήσεις το θέλημά Του και αυτό που σου ζητά να επιτύχεις, και μπορείς να κάνεις τα λόγια Του πράξη απευθείας, χωρίς να χρειάζεται η χειροθεσία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Επίθεσε τα χέρια Σου επάνω μου! Επίθεσε τα χέρια Σου επάνω μου, ώστε να μπορέσω να λάβω την ευλογία Σου και να Σε μεταλάβω». Όλα αυτά αποτελούν παρωχημένες πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίες είναι πλέον απαρχαιωμένες, διότι η εποχή έχει αλλάξει. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σύμφωνα με την εποχή· δεν εργάζεται ούτε τυχαία ούτε σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες. Η εποχή έχει αλλάξει, και μια νέα εποχή φέρνει, απαραιτήτως, και νέο έργο. Αυτό ισχύει για κάθε στάδιο του έργου, οπότε το έργο Του δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς επιτέλεσε εύλογο έργο αυτού του είδους· για παράδειγμα, θεράπευε ασθένειες, εξέβαλλε τα δαιμόνια, επέθετε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο για να προσευχηθεί γι’ αυτόν και ευλογούσε τον άνθρωπο. Ωστόσο, θα ήταν ανώφελο αν τα ξαναέκανε αυτά τη σήμερον ημέρα. Έτσι εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα εκείνον τον καιρό, διότι τότε ήταν η Εποχή της Χάριτος, και υπήρχε επαρκής χάρη για να απολαύσει ο άνθρωπος. Δεν του ζητήθηκε να πληρώσει κανενός είδους τίμημα και, εφόσον είχε πίστη, θα λάμβανε χάρη. Όλοι τύγχαναν μεγάλης χάρης. Τώρα η εποχή έχει αλλάξει και το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω· η παρακοή του ανθρώπου και τα ακάθαρτα στοιχεία που υπάρχουν μέσα του θα απομακρυνθούν μέσω της παίδευσης και της κρίσης. Εφόσον εκείνο το στάδιο ήταν το στάδιο της λύτρωσης, ήταν αναγκαίο να εργαστεί ο Θεός κατ’ αυτόν τον τρόπο, δείχνοντας αρκετή χάρη ώστε να την απολαύσει ο άνθρωπος, προκειμένου να μπορέσει ο άνθρωπος να λυτρωθεί από την αμαρτία και, μέσω της χάρης, να συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του. Αυτό το τρέχον στάδιο έχει σκοπό να εκθέσει την αδικία που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο μέσω της παίδευσης, της κρίσης, της πάταξης των λόγων, καθώς και της πειθαρχίας και της αποκάλυψης των λόγων, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει στη συνέχεια να σωθεί. Πρόκειται για έργο που είναι πιο εμπεριστατωμένο από τη λύτρωση. Η χάρη κατά την Εποχή της Χάριτος επαρκούσε για την ευχαρίστηση του ανθρώπου· τώρα που ο άνθρωπος έχει ήδη βιώσει αυτήν τη χάρη, δεν πρέπει πλέον να την απολαμβάνει. Αυτό το έργο ανήκει πλέον στο παρελθόν και δεν πρέπει να επιτελείται άλλο πια. Τώρα ο άνθρωπος θα σώζεται μέσω της κρίσης του λόγου. Αφότου ο άνθρωπος κριθεί, παιδευτεί και εξευγενιστεί, η διάθεσή του αλλάζει. Δεν οφείλεται όλο αυτό στα λόγια που εξέφερα; Κάθε στάδιο του έργου επιτελείται σύμφωνα με την ανάπτυξη ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής και σύμφωνα με την εποχή. Όλο το έργο είναι σημαντικό και όλο επιτελείται για χάρη της τελικής σωτηρίας, ώστε να έχει η ανθρωπότητα έναν καλό προορισμό στο μέλλον και ώστε, στο τέλος, να ταξινομηθεί η ανθρωπότητα κατά είδος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 14

Κάθε στάδιο του έργου του Αγίου Πνεύματος απαιτεί ταυτόχρονα τη μαρτυρία του ανθρώπου. Κάθε στάδιο του έργου είναι μια μάχη μεταξύ του Θεού και του Σατανά και το αντικείμενο της μάχης είναι ο Σατανάς, ενώ αυτός που θα οδηγηθεί στην τελείωση μέσω αυτού του έργου είναι ο άνθρωπος. Το αν το έργο του Θεού μπορεί να αποφέρει καρπούς εξαρτάται από τον τρόπο της μαρτυρίας του ανθρώπου προς τον Θεό. Αυτή η μαρτυρία είναι αυτό που ο Θεός απαιτεί από εκείνους που Τον ακολουθούν· είναι η μαρτυρία που έχει υπάρξει πριν από τον Σατανά, αλλά και η απόδειξη των αποτελεσμάτων του έργου Του. Η όλη διαχείριση του Θεού χωρίζεται σε τρία στάδια, και σε κάθε στάδιο υπάρχουν αντίστοιχες δέουσες απαιτήσεις προς τον άνθρωπο. Επιπλέον, καθώς οι εποχές περνούν και προχωρούν, οι απαιτήσεις του Θεού για όλη την ανθρωπότητα γίνονται ολοένα και υψηλότερες. Έτσι, βήμα-βήμα, αυτό το έργο της διαχείρισης του Θεού φτάνει στο αποκορύφωμά του, μέχρι ο άνθρωπος να αντικρίσει το γεγονός της «εμφάνισης του ενσαρκωμένου Λόγου», και έτσι, οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ακόμη υψηλότερες και οι απαιτήσεις προς τον άνθρωπο για να γίνει μάρτυρας γίνονται ακόμα πιο υψηλές. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι ικανός να συνεργαστεί πραγματικά με τον Θεό, τόσο περισσότερο δοξάζει τον Θεό. Η συνεργασία του ανθρώπου είναι η μαρτυρία που πρέπει να φέρει και η μαρτυρία που φέρει είναι η πράξη του ανθρώπου. Και έτσι, ανεξάρτητα από το αν το έργο του Θεού μπορεί να έχει το κατάλληλο αποτέλεσμα και από το αν μπορεί να υπάρξει αληθινή μαρτυρία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη συνεργασία και τη μαρτυρία του ανθρώπου. Όταν τελειώσει το έργο, δηλαδή όταν η όλη διαχείριση του Θεού έχει φτάσει στο τέλος της, ο άνθρωπος θα πρέπει να γίνει περισσότερο μάρτυρας και όταν το έργο του Θεού φτάσει στο τέλος του, η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου θα φτάσουν στο ζενίθ. Στο παρελθόν, ο άνθρωπος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με τον νόμο και τις εντολές και έπρεπε να είναι υπομονετικός και ταπεινός. Σήμερα, ο άνθρωπος υποχρεούται να υπακούει σε ό,τι κανονίζει ο Θεός και να έχει υπέρτατη αγάπη για τον Θεό, και τελικά, υποχρεούται να αγαπά τον Θεό εν μέσω δοκιμασίας. Αυτά τα τρία στάδια είναι οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, βήμα-βήμα, σε όλη τη διαχείρισή Του. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού πηγαίνει βαθύτερα από το τελευταίο, και σε κάθε στάδιο οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πιο βαθιές από το τελευταίο, και με αυτό τον τρόπο, όλη η διαχείριση του Θεού παίρνει σταδιακά μορφή. Ακριβώς επειδή οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πάντα υψηλότερες, η διάθεση του ανθρώπου πλησιάζει περισσότερο στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός, και μόνο τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα αποχωρεί σταδιακά από την επιρροή του Σατανά, έως ότου ολοκληρωθεί το έργο του Θεού οριστικά, και τότε όλη η ανθρωπότητα θα έχει σωθεί από την επιρροή του Σατανά. Όταν έρθει η ώρα αυτή, το έργο του Θεού θα έχει φτάσει στο τέλος του και η συνεργασία του ανθρώπου με τον Θεό για να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του δεν θα υφίσταται πια και ολόκληρη η ανθρωπότητα θα ζήσει υπό το φως του Θεού και από τότε και μετά, δεν θα υπάρχει παρακοή ή εναντίωση προς τον Θεό. Ο Θεός, επίσης, δεν θα απαιτήσει τίποτα άλλο από τον άνθρωπο και θα υπάρξει μια πιο αρμονική συνεργασία μεταξύ ανθρώπου και Θεού, που θα είναι η ζωή του ανθρώπου και του Θεού μαζί, η ζωή που έρχεται μετά από την ολοκλήρωση της διαχείρισης του Θεού και αφότου ο άνθρωπος έχει σωθεί πλήρως από τον Θεό, από τα χέρια του Σατανά. Όσοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν στενά τα βήματα του Θεού, είναι ανίκανοι να επιτύχουν μια τέτοια ζωή. Θα έχουν κατέβει χαμηλά προς το σκοτάδι, εκεί όπου θα κλαψουρίζουν και θα τρίζουν τα δόντια τους· είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν Τον ακολουθούν, πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν υπακούουν σε όλο το έργο Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 15

Σε όλη τη διάρκεια ολόκληρου του έργου διαχείρισης, το πιο σημαντικό έργο είναι η σωτηρία του ανθρώπου από την επιρροή του Σατανά. Το βασικό έργο είναι η πλήρης κατάκτηση του διεφθαρμένου ανθρώπου, αποκαθιστώντας έτσι την αρχική ευλάβεια στην καρδιά του κατακτημένου ανθρώπου προς τον Θεό και επιτρέποντάς του έτσι να πετύχει μια κανονική ζωή, δηλαδή την κανονική ζωή ενός πλάσματος του Θεού. Αυτό το έργο είναι κρίσιμο και αποτελεί τον πυρήνα του έργου διαχείρισης. Στα τρία στάδια του έργου της σωτηρίας, το πρώτο στάδιο του έργου της Εποχής του Νόμου απείχε πολύ από τον πυρήνα του έργου διαχείρισης. Έμοιαζε μόνο λίγο με το έργο της σωτηρίας και δεν ήταν η αρχή του έργου του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Το πρώτο στάδιο του έργου ολοκληρώθηκε απευθείας από το Πνεύμα, επειδή, σύμφωνα με τον νόμο, ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να συμμορφώνεται με τον νόμο και δεν κατείχε περισσότερη αλήθεια· κι επειδή το έργο στην Εποχή του Νόμου περιλάμβανε ελάχιστες αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου και δεν αφορούσε το έργο πώς να σώσει τον άνθρωπο από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Έτσι, το Πνεύμα του Θεού ολοκλήρωσε αυτό το εξαιρετικά απλό στάδιο του έργου, που δεν αφορούσε τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αυτό το στάδιο του έργου δεν είχε καμιά σχέση με τον πυρήνα της διαχείρισης και δεν είχε μεγάλη συσχέτιση με το επίσημο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κι έτσι, δεν απαιτούσε από τον Θεό να ενσαρκωθεί για να επιτελέσει προσωπικά το έργο Του. Το έργο που γίνεται από το Πνεύμα είναι έμμεσο και ακατάληπτο, καθώς και άκρως τρομακτικό και απρόσιτο στον άνθρωπο. Το Πνεύμα δεν είναι κατάλληλο για να επιτελέσει άμεσα το έργο της σωτηρίας και δεν είναι κατάλληλο για να προσφέρει άμεσα στον άνθρωπο ζωή. Το πιο κατάλληλο για τον άνθρωπο είναι το να μεταμορφώσει το έργο του Πνεύματος σε μια προσέγγιση που είναι κοντά στον άνθρωπο, δηλαδή το πιο κατάλληλο για τον άνθρωπο είναι ο Θεός να γίνει ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος, για να κάνει το έργο Του. Αυτό απαιτεί να ενσαρκωθεί ο Θεός, για να αντικαταστήσει το έργο του Πνεύματος, και για τον άνθρωπο δεν υπάρχει καταλληλότερος τρόπος να εργαστεί ο Θεός. Μεταξύ αυτών των τριών σταδίων του έργου, διεξάγονται δύο στάδια από την ενσάρκωση, και αυτά τα δύο στάδια είναι οι βασικές φάσεις του έργου διαχείρισης. Οι δύο ενσαρκώσεις αλληλοσυμπληρώνονται και οδηγούν η μια την άλλη στην τελείωση. Το πρώτο στάδιο της ενσάρκωσης του Θεού αποτέλεσε το θεμέλιο για το δεύτερο στάδιο και μπορεί να ειπωθεί ότι οι δυο ενσαρκώσεις του Θεού σχηματίζουν ένα ενιαίο σύνολο και δεν είναι ασύμβατες μεταξύ τους. Αυτά τα δύο στάδια του έργου του Θεού εκτελούνται από τον Θεό στην ενσαρκωμένη ταυτότητά Του, επειδή είναι πολύ σημαντικά για ολόκληρο το έργο διαχείρισης. Θα μπορούσε να ειπωθεί σχεδόν ότι, χωρίς το έργο των δύο ενσαρκώσεων του Θεού, ολόκληρο το έργο διαχείρισης θα είχε σταματήσει και το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας δεν θα ήταν παρά κενά λόγια. Το αν το έργο αυτό είναι σημαντικό ή όχι βασίζεται στις ανάγκες της ανθρωπότητας και στην πραγματικότητα της εξαχρειωμένης ανθρωπότητας, όπως και στη σοβαρότητα της ανυπακοής του Σατανά και της διατάραξης του έργου από αυτήν. Η καταλληλότητα κάποιου να φέρει εις πέρας ένα έργο εξαρτάται από τη φύση του έργου που επιτελείται από τον εργάτη, και από τη σημασία του έργου. Όταν πρόκειται για τη σπουδαιότητα αυτού του έργου, από την άποψη του ποια μέθοδος εργασίας πρέπει να υιοθετηθεί —έργο που γίνεται απευθείας από το Πνεύμα του Θεού ή έργο που γίνεται από τον ενσαρκωμένο Θεό ή έργο που γίνεται μέσω του ανθρώπου— το πρώτο που πρέπει να εξαλειφθεί είναι το έργο που γίνεται μέσω του ανθρώπου και με βάση τη φύση του έργου και τη φύση του έργου του Πνεύματος έναντι εκείνου της σάρκας, αποφασίζεται τελικά ότι το έργο που γίνεται από την ενσάρκωση είναι πιο ωφέλιμο για τον άνθρωπο από το έργο που γίνεται απευθείας από το Πνεύμα και προσφέρει περισσότερα πλεονεκτήματα. Αυτή είναι η σκέψη του Θεού σε αυτή την περίοδο: το να αποφασίσει αν το έργο επιτελέστηκε από το Πνεύμα ή από τη σάρκα. Υπάρχει σημασία και βάση σε κάθε στάδιο του έργου. Δεν είναι αβάσιμες φαντασιώσεις, ούτε εκτελούνται αυθαίρετα. Υπάρχει μια κάποια σοφία μέσα τους. Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από όλο το έργο του Θεού. Ειδικότερα, υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό από το σχέδιο του Θεού σε ένα τόσο μεγάλο έργο όπου ο ενσαρκωμένος Θεός εργάζεται ο ίδιος ανάμεσα στους ανθρώπους. Κι έτσι, η σοφία του Θεού και όλο Του το Είναι αντικατοπτρίζονται στην κάθε πράξη, σκέψη και ιδέα μέσα στο έργο Του. Αυτό είναι το Είναι του Θεού, που είναι πιο συγκροτημένο και πιο συστηματικό. Αυτές τις λεπτές σκέψεις και ιδέες είναι δύσκολο να τις συλλάβει ο άνθρωπος, αλλά και δύσκολο να τις πιστέψει όπως, εξάλλου, είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να τις γνωρίζει. Το έργο του ανθρώπου εκτελείται σύμφωνα με τη γενική αρχή, η οποία, για τον άνθρωπο είναι εξαιρετικά ικανοποιητική· ωστόσο, σε σύγκριση με το έργο του Θεού, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη ανομοιογένεια· αν και οι πράξεις του Θεού είναι μεγάλες και το έργο του Θεού είναι μεγαλοπρεπούς κλίμακας, πίσω από αυτά υπάρχουν πολλά μικροσκοπικά και ακριβή σχέδια και ρυθμίσεις που είναι αδύνατον ο άνθρωπος να τις συλλάβει. Κάθε στάδιο του έργου Του δεν είναι μόνο σύμφωνο με μια αρχή, αλλά εμπεριέχει και πολλά πράγματα που δεν μπορούν να εκφραστούν από την ανθρώπινη γλώσσα και αυτά είναι τα πράγματα που είναι αόρατα στον άνθρωπο. Ανεξάρτητα από το αν είναι το έργο του Πνεύματος ή το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, το καθένα περιέχει τα σχέδια του έργου Του. Εκείνος δεν εργάζεται χωρίς να έχει θέσει βάσεις και δεν κάνει ασήμαντο έργο. Όταν το Πνεύμα εργάζεται απευθείας, είναι για να εκπληρώσει τους στόχους Του, κι όταν γίνεται άνθρωπος (δηλαδή, όταν Εκείνος μεταμορφώνει το εξωτερικό Του κέλυφος) για να επιτελέσει έργο, συμβαδίζει ακόμα περισσότερο με τον σκοπό Του. Για ποιον άλλο λόγο θα άλλαζε πρόθυμα την ταυτότητά Του; Για ποιον άλλο λόγο θα μεταμορφωνόταν πρόθυμα σε κάποιον που θεωρείται χαμηλού επιπέδου και υφίσταται διωγμούς;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 16

Το έργο που γίνεται σήμερα έχει προαγάγει το έργο της Εποχής της Χάριτος. Αυτό σημαίνει ότι το έργο που διεξαγόταν σύμφωνα με ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών, έχει εξελιχθεί. Παρόλο που η Εποχή της Χάριτος έχει λάβει τέλος, το έργο του Θεού έχει κάνει πρόοδο. Γιατί λέω και ξαναλέω ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω στην Εποχή της Χάριτος και στην Εποχή του Νόμου; Αυτό σημαίνει ότι το έργο της σήμερον ημέρας αποτελεί συνέχεια του έργου που έγινε κατά την Εποχή της Χάριτος και μια εξέλιξη του έργου που έγινε κατά την Εποχή του Νόμου. Τα τρία στάδια είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και κάθε κρίκος της αλυσίδας είναι στενά συνδεδεμένος με τον επόμενο. Γιατί λέω, επίσης, ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω σ’ εκείνο που πραγματοποίησε ο Ιησούς; Αν υποθέσουμε ότι αυτό το στάδιο δεν είχε οικοδομηθεί επάνω στο έργο που πραγματοποίησε ο Ιησούς, τότε θα έπρεπε να λάβει χώρα άλλη μία σταύρωση σε αυτό το στάδιο, και το έργο της λύτρωσης που έγινε στο προηγούμενο στάδιο θα έπρεπε να γίνει ξανά από την αρχή. Αυτό δεν θα είχε κανένα νόημα. Έτσι, δεν είναι ότι δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως το έργο, αλλά ότι η εποχή έχει προχωρήσει και το επίπεδο του έργου έχει ανέβει ακόμα πιο υψηλά από πριν. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω στα θεμέλια που έθεσε η Εποχή του Νόμου και επάνω στην πέτρα του έργου του Ιησού. Το έργο οικοδομείται στάδιο με στάδιο, και το παρόν στάδιο δεν αποτελεί ένα νέο ξεκίνημα. Μόνο ο συνδυασμός και των τριών σταδίων του έργου μπορεί να θεωρηθεί ως το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών. Το έργο σ’ αυτό το στάδιο έχει ως θεμέλιο το έργο της Εποχής της Χάριτος. Αν αυτά τα δύο στάδια του έργου δεν σχετίζονται μεταξύ τους, τότε γιατί δεν επαναλαμβάνεται η σταύρωση σ’ αυτό το στάδιο; Γιατί δεν σηκώνω τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά, αντ’ αυτού, έρχομαι για να κρίνω και να παιδεύσω απευθείας τον άνθρωπο; Εάν το έργο Μου για την κρίση και την παίδευση του ανθρώπου και ο ερχομός Μου τώρα, που δεν έγινε μέσω της σύλληψης του Αγίου Πνεύματος, δεν ακολουθούσε τη σταύρωση, δεν θα είχα τα προσόντα να κρίνω και να παιδεύσω τον άνθρωπο. Ακριβώς επειδή είμαι ένα με τον Ιησού, ήρθα απευθείας για να παιδεύσω και να κρίνω τον άνθρωπο. Το έργο σε αυτό το στάδιο έχει οικοδομηθεί εξ ολοκλήρου επάνω στο έργο του προηγούμενου σταδίου. Γι’ αυτό, μόνο ένα τέτοιου είδους έργο μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο, βήμα-βήμα, στη σωτηρία. Ο Ιησούς κι Εγώ προερχόμαστε από ένα Πνεύμα. Παρόλο που οι ενσαρκώσεις Μας δεν σχετίζονται, το Πνεύμα Μας είναι ένα· παρόλο που το περιεχόμενο των όσων κάνουμε και το έργο που αναλαμβάνουμε δεν είναι τα ίδια, Εμείς είμαστε όμοιοι κατ’ ουσίαν· οι ενσαρκώσεις Μας έχουν διαφορετική μορφή, αλλά αυτό οφείλεται στην αλλαγή εποχής και στις διαφορετικές ανάγκες του έργου Μας. Οι διακονίες Μας δεν μοιάζουν, οπότε το έργο που επιτελούμε και η διάθεση που αποκαλύπτουμε στον άνθρωπο είναι επίσης διαφορετικά. Αυτός είναι ο λόγος που αυτό που βλέπει και καταλαβαίνει τη σήμερον ημέρα ο άνθρωπος είναι διαφορετικό από εκείνο του παρελθόντος. Αυτό οφείλεται στην αλλαγή εποχής. Μολονότι Εκείνοι είναι διαφορετικού φύλου και η μορφή της ενσάρκωσής Τους δεν είναι η ίδια, και παρόλο που δεν γεννήθηκαν μέσα στην ίδια οικογένεια, πόσο μάλλον κατά την ίδια περίοδο, το Πνεύμα Τους εξακολουθεί να είναι ένα. Μολονότι οι ενσαρκώσεις Τους δεν έχουν κοινό αίμα ούτε και οποιουδήποτε είδους συγγένεια, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι Εκείνοι αποτελούν ενσάρκωση του Θεού σε δύο διαφορετικές περιόδους. Το γεγονός ότι Εκείνοι είναι ενσαρκώσεις του Θεού, αποτελεί αδιάψευστη αλήθεια, παρόλο που δεν έχουν την ίδια γραμμή αίματος και δεν μιλάνε την ίδια ανθρώπινη γλώσσα (ο ένας ήταν άντρας που μιλούσε τη γλώσσα των Ιουδαίων και ο άλλος γυναίκα που μιλάει αποκλειστικά κινεζικά). Γι’ αυτούς τους λόγους έχουν ζήσει σε διαφορετικές χώρες για να κάνουν το έργο που επιβάλλεται να κάνει ο καθένας, καθώς και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Παρά το γεγονός ότι είναι το ίδιο Πνεύμα και κατέχονται από την ίδια ουσία, οι ενσαρκώσεις Τους δεν μοιάζουν καθόλου εξωτερικά. Το μόνο που έχουν ως κοινό είναι η ίδια ανθρώπινη φύση, όμως όσον αφορά στην εξωτερική εμφάνιση των ενσαρκώσεών Τους και τις συνθήκες της γέννησής Τους, δεν μοιάζουν. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο στο έργο που πραγματοποιούν αντιστοίχως, ούτε στη γνώση που έχει ο άνθρωπος για Εκείνους, επειδή, στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι το ίδιο Πνεύμα και κανείς δεν μπορεί να Τους χωρίσει. Παρόλο που δεν είναι συγγενείς εξ αίματος, ολόκληρο το Είναι Τους βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Πνεύματός Τους, το οποίο Τους αναθέτει διαφορετικό έργο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και τις ενσαρκώσεις Τους σε διαφορετικές γραμμές αίματος. Το Πνεύμα του Ιεχωβά δεν είναι ο πατέρας του Πνεύματος του Ιησού, και το Πνεύμα του Ιησού δεν είναι ο γιος του Πνεύματος του Ιεχωβά. Είναι ένα και το αυτό Πνεύμα. Όπως ακριβώς ο ενσαρκωμένος Θεός του σήμερα και ο Ιησούς. Παρόλο που δεν είναι συγγενείς εξ αίματος, Αυτοί είναι ένα. Αυτό ισχύει επειδή το Πνεύμα Τους είναι ένα. Ο Θεός μπορεί να κάνει το έργο του ελέους και της στοργικότητας, όπως και αυτό της δίκαιης κρίσης και της παίδευσης του ανθρώπου, καθώς και να εξαπολύει κατάρες στον άνθρωπο. Στο τέλος, μπορεί να κάνει το έργο της καταστροφής του κόσμου και της τιμωρίας των αχρείων. Δεν τα κάνει όλα αυτά μόνος Του; Δεν είναι αυτή η παντοδυναμία του Θεού; Εκείνος είχε την ικανότητα να διακηρύξει νόμους για τον άνθρωπο και να του παραδώσει εντολές, ενώ είχε επίσης την ικανότητα να οδηγήσει τους πρώτους Ισραηλίτες να ζήσουν τη ζωή τους στη γη και να τους καθοδηγήσει στο πώς να οικοδομήσουν ναούς και βωμούς, διατηρώντας όλους τους Ισραηλίτες υπό το κράτος Του. Βασιζόμενος στην εξουσία Του, έζησε επάνω στη γη μαζί με τους ανθρώπους του Ισραήλ επί δύο χιλιάδες χρόνια. Οι Ισραηλίτες δεν τολμούσαν να επαναστατήσουν εναντίον Του, όλοι σέβονταν τον Ιεχωβά και τηρούσαν τις εντολές Του. Αυτό ήταν το έργο που γινόταν με βάση την εξουσία και την παντοδυναμία Του. Τότε, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήρθε για να λυτρώσει όλους τους έκπτωτους ανθρώπους (κι όχι μόνο του Ισραηλίτες). Έδειχνε έλεος και στοργικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Ο Ιησούς, τον οποίο αντίκρισε ο άνθρωπος κατά την Εποχή της Χάριτος, ήταν γεμάτος στοργικότητα και φερόταν στον άνθρωπο πάντοτε με αγάπη, καθότι είχε έρθει για να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία. Είχε την ικανότητα να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων, μέχρι τη σταύρωσή Του, με την οποία λύτρωσε πλήρως την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Θεός παρουσιάστηκε στους ανθρώπους δείχνοντας έλεος και στοργικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος προσφέρθηκε ως θυσία εξιλέωσης των αμαρτιών για τον άνθρωπο και σταυρώθηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων, ώστε εκείνοι να μπορέσουν να συγχωρεθούν για πάντα. Ήταν ελεήμων, συμπονετικός, υπομονετικός και στοργικός. Και όλοι εκείνοι που ακολουθούσαν τον Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος προσπαθούσαν να είναι υπομονετικοί και στοργικοί απέναντι στα πάντα. Υπέφεραν επί μακρόν και ποτέ δεν αντεπιτίθεντο, ακόμα και όταν τους χτυπούσαν, τους καταριόνταν ή τους λιθοβολούσαν. Όμως, κατά το τελικό στάδιο, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει πλέον. Το έργο του Ιησού και το έργο του Ιεχωβά δεν ήταν ακριβώς ίδια, παρόλο που Εκείνοι είχαν το ίδιο Πνεύμα. Το έργο του Ιεχωβά δεν έφερε την εποχή στο τέλος της, μα κατεύθυνε την εποχή, αναγγέλλοντας τη ζωή της ανθρωπότητας στη γη, και το σημερινό έργο είναι η κατάκτηση εκείνων που ανήκουν στα έθνη των Εθνικών, οι οποίοι έχουν διαφθαρεί βαθιά, και η καθοδήγηση όχι μόνο του εκλεκτού λαού του Θεού στην Κίνα, αλλά ολόκληρου του σύμπαντος και όλης της ανθρωπότητας. Μπορεί να σου φαίνεται ότι αυτό το έργο λαμβάνει χώρα μόνο στην Κίνα, όμως στην πραγματικότητα έχει ήδη ξεκινήσει να επεκτείνεται στο εξωτερικό. Γιατί οι ξένοι αναζητούν, ξανά και ξανά, την αληθινή οδό; Αυτό συμβαίνει επειδή το Πνεύμα κάνει ήδη έργο, και τα λόγια που εκφέρονται τώρα απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους του σύμπαντος. Έτσι, το μισό έργο είναι ήδη σε εξέλιξη. Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, το Πνεύμα του Θεού έχει θέσει σε εφαρμογή αυτό το σπουδαίο έργο, και έχει κάνει, επιπλέον, διαφορετικό έργο σε διαφορετικές εποχές και σε διαφορετικά έθνη. Οι άνθρωποι της κάθε εποχής βλέπουν μια διαφορετική διάθεση του Θεού, η οποία αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο μέσα από το διαφορετικό έργο που Εκείνος πραγματοποιεί. Είναι Θεός, γεμάτος με έλεος και στοργικότητα, προσφέρθηκε ως θυσία εξιλέωσης για τον άνθρωπο και είναι ο ποιμένας του ανθρώπου, όμως είναι και η κρίση, η παίδευση και η κατάρα του ανθρώπου. Θα μπορούσε να οδηγήσει τον άνθρωπο να ζήσει στη γη επί δύο χιλιάδες χρόνια, και θα μπορούσε, επίσης, να λυτρώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα από την αμαρτία. Σήμερα, έχει επίσης την ικανότητα να κατακτήσει τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν Τον γνωρίζουν, και να τους βάλει όλους σε στάση υποταγής υπό το κράτος Του, ώστε όλοι να παραδοθούν πλήρως σ’ Εκείνον. Στο τέλος, θα ρίξει στην πυρά όλα εκείνα τα ακάθαρτα και άδικα μέσα στους ανθρώπους ανά το σύμπαν, για να τους δείξει ότι δεν είναι μόνο ένας ελεήμων και στοργικός Θεός, όχι μόνο ένας Θεός σοφίας και θαυμάτων, όχι μόνο ένας άγιος Θεός, αλλά, ακόμα περισσότερο, ένας Θεός που κρίνει τους ανθρώπους. Για τους μοχθηρούς ανθρώπους, αποτελεί πυρά, κρίση και τιμωρία, για εκείνους που πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση, αποτελεί βάσανο, εξευγενισμό και δοκιμασία, καθώς επίσης παρηγοριά, θρέψη, παροχή λόγων, αντιμετώπιση και κλάδεμα. Και για εκείνους που θα εξοντωθούν, αποτελεί τιμωρία και αντίποινα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Οι δύο ενσαρκώσεις ολοκληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 17

Αφού επιτέλεσε το έργο Του των έξι χιλιάδων ετών μέχρι σήμερα, ο Θεός έχει ήδη αποκαλύψει πολλές από τις πράξεις Του, με πρωταρχικό σκοπό να κατατροπώσει τον Σατανά και να φέρει σωτηρία σε όλη την ανθρωπότητα. Χρησιμοποιεί αυτή την ευκαιρία για να επιτρέψει στα πάντα στον ουρανό, στη γη, μέσα στις θάλασσες, αλλά και στο πιο ασήμαντο αντικείμενο της δημιουργίας του Θεού στη γη, να δει την παντοδυναμία του Θεού και όλες τις πράξεις Του. Αρπάζει την ευκαιρία να νικήσει τον Σατανά, για να αποκαλύψει όλες Του τις πράξεις στην ανθρωπότητα, και για να επιτρέψει στους ανθρώπους να καταστούν ικανοί να Τον δοξάζουν και να εξυμνήσουν τη σοφία Του που νίκησε τον Σατανά. Τα πάντα στη γη, στον ουρανό, μέσα στις θάλασσες, Του αποδίδουν τιμή, δοξάζουν την παντοδυναμία Του, όλες Του τις πράξεις και φωνάζουν το άγιο όνομά Του. Αυτό είναι η απόδειξη ότι νίκησε τον Σατανά· είναι η απόδειξη ότι κατέκτησε τον Σατανά· και το σημαντικότερο, είναι η απόδειξη ότι έσωσε την ανθρωπότητα. Ολόκληρη η δημιουργία του Θεού, Του αποδίδει τιμή, Τον δοξάζει που νίκησε τον εχθρό Του και επέστρεψε νικητής και Τον δοξάζει ως τον μεγάλο νικηφόρο Βασιλιά. Σκοπός Του δεν ήταν μόνο να νικήσει τον Σατανά, κι έτσι, το έργο Του συνεχίστηκε για 6.000 χρόνια. Χρησιμοποιεί τη νίκη επί του Σατανά, για να σώσει την ανθρωπότητα. Χρησιμοποιεί τη νίκη επί του Σατανά, για να αποκαλύψει όλες τις πράξεις Του και όλη τη δόξα Του. Θα αποκτήσει δόξα, και όλες οι στρατιές των αγγέλων θα δουν όλη τη δόξα Του. Οι αγγελιοφόροι του ουρανού, οι άνθρωποι πάνω στη γη και όλα τα δημιουργήματα στη γη θα δουν τη δόξα του Δημιουργού. Αυτό είναι το έργο που επιτελεί. Η δημιουργία Του στον ουρανό και στη γη θα δουν επίσης την δόξα Του, και θα επιστρέψει θριαμβευτής αφού νικήσει ολοκληρωτικά τον Σατανά και επιτρέψει στην ανθρωπότητα να Τον δοξάσει. Έτσι, θα πραγματοποιήσει με επιτυχία και τις δύο αυτές πτυχές. Στο τέλος, όλη η ανθρωπότητα θα κατακτηθεί από Εκείνον, και θα αφανίσει όλους όσοι εναντιώνονται ή επαναστατούν, δηλαδή, θα αφανίσει όλους αυτούς που ανήκουν στον Σατανά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 18

Το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στους Ισραηλίτες γνωστοποίησε στην ανθρωπότητα τον επίγειο τόπο προέλευσης του Θεού, που ήταν επίσης το ιερό μέρος όπου Εκείνος ήταν παρών. Περιόρισε το έργο Του στον λαό του Ισραήλ. Αρχικά, δεν έκανε έργο εκτός του Ισραήλ· αντιθέτως, επέλεξε έναν λαό που έκρινε κατάλληλο προκειμένου να περιορίσει το εύρος του έργου Του. Το Ισραήλ είναι το μέρος όπου ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, και από το χώμα εκείνου του τόπου ο Ιεχωβά έφτιαξε τον άνθρωπο. Ο τόπος αυτός έγινε η βάση του έργου Του στη γη. Οι Ισραηλίτες, οι οποίοι ήταν οι απόγονοι του Νώε, καθώς επίσης και οι απόγονοι του Αδάμ, ήταν το ανθρώπινο θεμέλιο του έργου του Ιεχωβά στη γη.

Τον καιρό εκείνο, η σπουδαιότητα, ο σκοπός και τα στάδια του έργου του Ιεχωβά στο Ισραήλ ήταν για να αρχίσει το έργο Του σε ολόκληρη τη γη, το οποίο, με το Ισραήλ ως επίκεντρό του, διαδόθηκε σταδιακά στα έθνη των Εθνικών. Αυτή είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία εργάζεται Εκείνος σ’ ολόκληρο το σύμπαν —να εδραιώσει ένα πρότυπο και, στη συνέχεια, να το διευρύνει έως ότου όλοι οι άνθρωποι στο σύμπαν να έχουν δεχθεί το ευαγγέλιό Του. Οι πρώτοι Ισραηλίτες ήταν οι απόγονοι του Νώε. Οι άνθρωποι αυτοί ευλογήθηκαν μόνο με την πνοή του Ιεχωβά και κατανοούσαν αρκετά ώστε να φροντίζουν για τις βασικές ανάγκες της ζωής, αλλά δεν γνώριζαν τι είδους Θεός ήταν ο Ιεχωβά, ούτε ποιο ήταν το θέλημά Του για τον άνθρωπο, πόσο μάλλον δε, ότι έπρεπε να σέβονται τον Κύριο όλης της κτίσης. Όσο για το αν υπήρχαν κανόνες και νόμοι προς τήρηση^[α] ή αν υπήρχε κάποιο καθήκον που θα έπρεπε να εκτελούν τα δημιουργημένα όντα για τον Δημιουργό, οι απόγονοι του Αδάμ δεν γνώριζαν τίποτα σχετικά με αυτά τα πράγματα. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ο άντρας έπρεπε να ιδρώνει και να εργάζεται σκληρά για να φροντίζει την οικογένειά του και ότι η γυναίκα έπρεπε να υποτάσσεται στον άντρα της και να διαιωνίζει την ανθρώπινη φυλή που είχε δημιουργήσει ο Ιεχωβά. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι αυτοί, που είχαν μόνο την πνοή του Ιεχωβά και τη ζωή Του, δεν ήξεραν τίποτα για το πώς να ακολουθούν τους νόμους του Θεού ή πώς να ικανοποιούν τον Κύριο όλης της κτίσης. Κατανοούσαν ελάχιστα. Οπότε, παρόλο που δεν υπήρχε τίποτα το διεφθαρμένο ή το απατηλό μες στην καρδιά τους, και παρόλο που σπανίως προέκυπταν ζήλειες και διαμάχες μεταξύ τους, δεν γνώριζαν ούτε κατανοούσαν καθόλου τον Ιεχωβά, τον Κύριο όλης της κτίσης. Αυτοί οι πρόγονοι του ανθρώπου ήξεραν μόνο να τρώνε και να απολαμβάνουν τα αγαθά του Ιεχωβά, αλλά δεν ήξεραν να σέβονται τον Ιεχωβά· δεν γνώριζαν ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Εκείνος που θα έπρεπε να λατρεύουν γονυπετείς. Οπότε, πώς θα μπορούσαν να ονομάζονται πλάσματά Του; Αν ήταν έτσι, δεν θα είχαν ειπωθεί μάταια τα λόγια: «Ο Ιεχωβά είναι ο Κύριος όλης της κτίσης» και «Εκείνος δημιούργησε τον άνθρωπο προκειμένου ο άνθρωπος να Τον εκδηλώνει, να Τον δοξάζει και να Τον αντιπροσωπεύει»; Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι που δεν είχαν σεβασμό για τον Ιεχωβά να γίνουν μαρτυρία για τη δόξα Του; Πώς θα μπορούσαν να γίνουν εκδηλώσεις της δόξας Του; Δεν θα γίνονταν τότε τα λόγια του Ιεχωβά: «Δημιούργησα τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Μου», όπλο στα χέρια του Σατανά, του πονηρού; Δεν θα γίνονταν τότε αυτά τα λόγια αυτά ένα σημάδι ταπείνωσης στη δημιουργία του ανθρώπου από τον Ιεχωβά; Προκειμένου να ολοκληρώσει εκείνο το στάδιο του έργου, ο Ιεχωβά, αφότου δημιούργησε τον άνθρωπο, μήτε τον δίδαξε μήτε τον καθοδήγησε από την εποχή του Αδάμ έως την εποχή του Νώε. Αντίθετα, μόνο μετά την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, ξεκίνησε Εκείνος να καθοδηγεί επίσημα τους Ισραηλίτες, οι οποίοι ήταν οι απόγονοι του Νώε και, επίσης, του Αδάμ. Το έργο και οι ομιλίες Του στο Ισραήλ παρείχαν καθοδήγηση σε όλον τον λαό του Ισραήλ καθώς οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν τη ζωή τους σε όλη τη γη του Ισραήλ, δείχνοντας, μ’ αυτόν τον τρόπο, στην ανθρωπότητα ότι ο Ιεχωβά δεν ήταν μόνο σε θέση να δώσει πνοή στον άνθρωπο, ώστε να έχει ζωή από Εκείνον και να σηκωθεί από το χώμα ως ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον, αλλά μπορούσε επίσης να κατακάψει την ανθρωπότητα και να καταραστεί την ανθρωπότητα, και με τη ράβδο Του να κυβερνήσει την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι αυτοί είδαν, επίσης, ότι ο Ιεχωβά μπορούσε να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου στη γη και να μιλά και να εργάζεται μεταξύ των ανθρώπων σύμφωνα με τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Το έργο που έκανε αποσκοπούσε μόνο στο να μάθουν τα πλάσματά Του ότι ο άνθρωπος προήλθε από χώμα που Εκείνος πήρε στα χέρια Του και, επιπλέον, ότι ο άνθρωπος είχε δημιουργηθεί από Εκείνον. Εκτός αυτού, επιτέλεσε αρχικά το έργο Του στο Ισραήλ ώστε άλλοι λαοί και άλλα έθνη (που, ουσιαστικά, δεν ήταν ξεχωριστά από το Ισραήλ, αλλά, αντ’ αυτού, είχαν διαχωριστεί από τους Ισραηλίτες, ωστόσο παρέμεναν απόγονοι του Αδάμ και της Εύας) να λάβουν το ευαγγέλιο του Ιεχωβά από το Ισραήλ, ώστε όλα τα δημιουργημένα όντα στο σύμπαν να μπορέσουν να σέβονται τον Ιεχωβά και να Τον θεωρούν μέγα. Αν ο Ιεχωβά δεν είχε ξεκινήσει το έργο Του στο Ισραήλ, αλλά, αντίθετα, αφότου δημιούργησε τους ανθρώπους, τους άφηνε να ζουν μια ξένοιαστη ζωή στη γη, τότε, στην περίπτωση εκείνη, λόγω της υλικής φύσης του ανθρώπου (φύση σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να γνωρίζει τα πράγματα που δεν μπορεί να δει, που σημαίνει ότι δεν θα γνώριζε ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε την ανθρωπότητα, πόσο μάλλον δε, τον λόγο που το έκανε), δεν θα γνώριζε ποτέ ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε την ανθρωπότητα ή ότι Εκείνος είναι ο Κύριος όλης της κτίσης. Αν ο Ιεχωβά δημιουργούσε τον άνθρωπο και τον έβαζε στη γη, και απλώς τίναζε το χώμα από τα χέρια Του και έφευγε, αντί να παραμείνει ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους δίνει καθοδήγηση για μια χρονική περίοδο, τότε όλη η ανθρωπότητα θα επέστρεφε στην ανυπαρξία. Ακόμη κι ο ουρανός και η γη, και όλα τα μυριάδες πράγματα που Εκείνος έφτιαξε, καθώς και όλη η ανθρωπότητα, θα είχαν επιστρέψει στην ανυπαρξία και, επιπλέον, θα είχαν ποδοπατηθεί από τον Σατανά. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η εξής επιθυμία του Ιεχωβά: «Στη γη, δηλαδή στο μέσο της δημιουργίας Του, να έχει ένα μέρος να σταθεί, ένα άγιο μέρος» θα είχε γκρεμιστεί. Κι έτσι, μετά τη δημιουργία των ανθρώπων, το γεγονός ότι ήταν σε θέση να παραμείνει ανάμεσά τους για να τους καθοδηγεί στη ζωή τους και να τους μιλά βρισκόμενος ανάμεσά τους, ήταν όλα για να πραγματοποιήσει την επιθυμία Του και να επιτύχει το σχέδιό Του. Το έργο που επιτέλεσε στο Ισραήλ αποσκοπούσε μόνο στην εκτέλεση του σχεδίου που είχε κάνει προτού δημιουργήσει τα πάντα και, συνεπώς, το γεγονός ότι εργάστηκε πρώτα μεταξύ των Ισραηλιτών και η δημιουργία των πάντων από Εκείνον δεν αντέβαιναν μεταξύ τους, αλλά έγιναν και τα δύο για χάρη της διαχείρισής Του, του έργου Του και της δόξας Του, και έγιναν με σκοπό την εμβάθυνση του νοήματος της δημιουργίας της ανθρωπότητας από Εκείνον. Μετά τον Νώε, καθοδήγησε τη ζωή της ανθρωπότητας στη γη για δύο χιλιάδες χρόνια, διάστημα κατά το οποίο δίδαξε στους ανθρώπους να κατανοούν πώς να σέβονται τον Ιεχωβά, τον Κύριο όλης της κτίσης, πώς να διάγουν τη ζωή τους και πώς να συνεχίσουν να ζουν και, πάνω απ’ όλα, πώς να ενεργούν ως μάρτυρες για τον Ιεχωβά, να Τον υπακούν και να Του δείχνουν σεβασμό, ακόμη και να Τον δοξάζουν με μουσική όπως έκαναν ο Δαβίδ και οι ιερείς του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο την Εποχή του Νόμου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «προς τήρηση».

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 19

Πριν από τα δύο χιλιάδες χρόνια κατά τα οποία ο Ιεχωβά έκανε το έργο Του, ο άνθρωπος δεν γνώριζε τίποτα και σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα είχε βυθιστεί στην εξαχρείωση, έως ότου, πριν την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, αυτοί οι άνθρωποι είχαν φτάσει σε τέτοιο βαθμό ανηθικότητας και διαφθοράς, που στην καρδιά τους δεν υπήρχε καθόλου ο Ιεχωβά, και ακόμη λιγότερο υπήρχε η οδός Του. Δεν κατανόησαν ποτέ το έργο που θα επιτελούσε ο Ιεχωβά· υστερούσαν σε λογική, ακόμα περισσότερο σε γνώση και, σαν μηχανές που ανέπνεαν, είχαν πλήρη άγνοια για τον άνθρωπο, τον Θεό, τον κόσμο, τη ζωή και ούτω καθεξής. Στη γη, έμπλεκαν με πολλούς πειρασμούς, όπως το φίδι, και έλεγαν πολλά πράγματα που ήταν προσβλητικά για τον Ιεχωβά, αλλά επειδή ήταν αδαείς, ο Ιεχωβά ούτε τους παίδευσε ούτε τους πειθάρχησε. Μόνο μετά τον κατακλυσμό, όταν ο Νώε ήταν 601 ετών, εμφανίστηκε επίσημα ο Ιεχωβά στον Νώε και καθοδήγησε εκείνον και την οικογένειά του, οδηγώντας τα πουλιά και τα ζώα που είχαν επιβιώσει από τον κατακλυσμό μαζί με τον Νώε και τους απογόνους του, μέχρι το τέλος της Εποχής του Νόμου, που διήρκησε συνολικά 2.500 χρόνια. Έκανε έργο στο Ισραήλ —δηλαδή, επίσημο έργο— επί 2.000 χρόνια συνολικά, και έργο ταυτόχρονα εντός του Ισραήλ και έξω από αυτό επί 500 χρόνια, που μας κάνουν μαζί 2.500 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δίδαξε τους Ισραηλίτες ότι για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά, θα έπρεπε να χτίσουν έναν ναό, να βάλουν ιερατικά άμφια και να περπατούν ξυπόλυτοι στον ναό την αυγή, μην τυχόν και τα παπούτσια τους σπιλώσουν τον ναό και σταλεί πάνω τους φωτιά από την κορυφή του ναού και τους κάψει μέχρι θανάτου. Επιτέλεσαν τα καθήκοντά τους και υποτάχθηκαν στα σχέδια του Ιεχωβά. Προσεύχονταν στον Ιεχωβά στον ναό και, αφότου έλαβαν την αποκάλυψη του Ιεχωβά, αφότου, δηλαδή, είχε μιλήσει ο Ιεχωβά, καθοδήγησαν τα πλήθη και τους δίδαξαν ότι έπρεπε να δείχνουν σεβασμό στον Ιεχωβά —στον Θεό τους. Και ο Ιεχωβά τούς είπε ότι θα έπρεπε να χτίσουν έναν ναό και ένα θυσιαστήριο και, τη στιγμή που όρισε ο Ιεχωβά, δηλαδή το εβραϊκό Πάσχα, θα έπρεπε να ετοιμάσουν νεογέννητα μοσχάρια και αρνιά για να τα βάλουν στο θυσιαστήριο ως θυσίες για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά, έτσι ώστε να τους συγκρατήσει και να βάλει στην καρδιά τους σεβασμό για τον Ιεχωβά. Η υπακοή σ’ αυτόν τον νόμο έγινε το μέτρο της αφοσίωσής τους στον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά όρισε, επίσης, γι’ αυτούς την ημέρα του Σαββάτου, την έβδομη ημέρα της δημιουργίας Του. Όρισε ως πρώτη ημέρα την ημέρα μετά το Σάββατο, μία ημέρα για να δοξάζουν τον Ιεχωβά, να Του προσφέρουν θυσίες και να συνθέτουν μουσική γι’ Αυτόν. Την ημέρα εκείνη, ο Ιεχωβά συγκάλεσε όλους τους ιερείς για να χωρίσουν τις θυσίες στο θυσιαστήριο προκειμένου να φάνε οι άνθρωποι, ώστε να απολαύσουν τις θυσίες στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά. Και ο Ιεχωβά είπε ότι ήταν ευλογημένοι, ότι μοιράζονταν μία μερίδα μαζί Του και ότι ήταν ο εκλεκτός λαός Του (αυτή ήταν η διαθήκη του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, μέχρι και σήμερα, ο λαός του Ισραήλ εξακολουθεί να λέει ότι ο Ιεχωβά είναι μόνο δικός του Θεός, και όχι ο Θεός των Εθνικών.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο την Εποχή του Νόμου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 20

Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, ο Ιεχωβά θέσπισε πολλές εντολές προκειμένου να τις παραδώσει ο Μωυσής στους Ισραηλίτες που τον ακολούθησαν έξω από την Αίγυπτο. Οι εντολές αυτές δόθηκαν από τον Ιεχωβά στους Ισραηλίτες και δεν είχαν καμία σχέση με τους Αιγυπτίους· είχαν σκοπό να συγκρατήσουν τους Ισραηλίτες, κι Εκείνος χρησιμοποίησε τις εντολές για να θέσει απαιτήσεις από αυτούς. Αν τηρούσαν το Σάββατο, αν σέβονταν τους γονείς τους, αν προσκυνούσαν είδωλα και ούτω καθεξής —αυτές ήταν οι αρχές βάσει των οποίων κρινόταν αν ήταν αμαρτωλοί ή δίκαιοι. Μεταξύ αυτών, υπήρχαν κάποιοι που επλήγησαν από τη φωτιά του Ιεχωβά, κάποιοι που λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου και κάποιοι που έλαβαν την ευλογία του Ιεχωβά, και αυτό καθοριζόταν με βάση το αν υπάκουαν σε αυτές τις εντολές ή όχι. Όσοι δεν τηρούσαν το Σάββατο, λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Όσοι ιερείς δεν τηρούσαν το Σάββατο, πλήττονταν από τη φωτιά του Ιεχωβά. Όσοι δεν έδειχναν σεβασμό στους γονείς τους, λιθοβολούνταν κι εκείνοι μέχρι θανάτου. Όλα αυτά τα επιδοκίμαζε ο Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά θέσπισε τις εντολές και τους νόμους Του ώστε, καθώς καθοδηγούσε τους ανθρώπους στη ζωή τους, εκείνοι θα άκουγαν τον λόγο Του, θα υπάκουαν σε αυτόν και δεν θα επαναστατούσαν εναντίον Του. Χρησιμοποίησε τους νόμους αυτούς για να διατηρήσει υπό έλεγχο τη νεογέννητη ανθρώπινη φυλή, ώστε να θέσει πιο γερά θεμέλια για το μελλοντικό Του έργο. Κι έτσι, βάσει του έργου που έκανε ο Ιεχωβά, η πρώτη εποχή ονομάστηκε η Εποχή του Νόμου. Παρόλο που ο Ιεχωβά εξέφρασε πολλές ομιλίες και επιτέλεσε μεγάλο έργο, καθοδήγησε τους ανθρώπους μόνο με θετικό τρόπο, διδάσκοντας στους αδαείς αυτούς ανθρώπους πώς να είναι άνθρωποι, πώς να ζουν, πώς να κατανοούν την οδό του Ιεχωβά. Ως επί το πλείστον, το έργο που επιτέλεσε είχε στόχο να τηρήσουν οι άνθρωποι την οδό Του και να ακολουθήσουν τους νόμους Του. Το έργο επιτελέστηκε σε ανθρώπους που ήταν ελαφρώς διεφθαρμένοι· δεν επεκτάθηκε τόσο ώστε να μεταμορφώσει τη διάθεσή τους ή την πρόοδό τους στη ζωή. Τον ενδιέφερε μόνο να χρησιμοποιεί νόμους για να συγκρατεί και να ελέγχει τους ανθρώπους. Για τους Ισραηλίτες της εποχής εκείνης, ο Ιεχωβά ήταν απλώς ένας Θεός στον ναό, ένας Θεός στους ουρανούς. Ήταν μία στήλη νεφέλης, μία στήλη φωτιάς. Το μόνο που ζητούσε από εκείνους ο Ιεχωβά ήταν να υπακούν σε αυτά που είναι σήμερα γνωστά ως οι νόμοι και οι εντολές Του —θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς και κανόνες— διότι όσα έκανε ο Ιεχωβά δεν είχαν σκοπό να τους μεταμορφώσουν, αλλά να τους δώσουν περισσότερα από τα πράγματα που οφείλει να έχει ο άνθρωπος και να τους διδάξει από το ίδιο Του το στόμα, γιατί, μετά τη δημιουργία του, ο άνθρωπος δεν είχε τίποτα από όσα όφειλε να κατέχει. Κι έτσι, ο Ιεχωβά έδωσε στους ανθρώπους όσα όφειλαν να κατέχουν για τη ζωή τους στη γη, κάνοντας τους ανθρώπους που είχε καθοδηγήσει να ξεπεράσουν τους προγόνους τους, τον Αδάμ και την Εύα, γιατί αυτά που τους έδωσε ο Ιεχωβά ξεπερνούσαν αυτά που είχε δώσει στον Αδάμ και την Εύα στην αρχή. Όπως και να ’χει, το έργο που έκανε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ ήταν μόνο να καθοδηγήσει την ανθρωπότητα και να κάνει την ανθρωπότητα να αναγνωρίσει τον Δημιουργό της. Δεν κατέκτησε τους ανθρώπους αυτούς, ούτε τους μεταμόρφωσε· απλώς τους καθοδήγησε. Αυτό είναι το σύνολο του έργου του Ιεχωβά κατά την Εποχή του Νόμου. Είναι το υπόβαθρο, η πραγματική ιστορία, η ουσία του έργου Του σε όλη τη γη του Ισραήλ, καθώς και η αρχή του έργου Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη —να κρατήσει την ανθρωπότητα υπό τον έλεγχο του Ιεχωβά. Απ’ αυτό δημιουργήθηκε περισσότερο έργο στο σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο την Εποχή του Νόμου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 21

Στην αρχή, η καθοδήγηση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σαν να καθοδηγεί κανείς τη ζωή ενός παιδιού. Η πρώιμη ανθρωπότητα είχε μόλις γεννηθεί από τον Ιεχωβά· ήταν οι Ισραηλίτες. Δεν κατανοούσαν ούτε πώς να σέβονται τον Θεό ούτε πώς να ζουν στη γη. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δηλαδή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά δεν τους έδωσε την ικανότητα να κατανοούν πώς να σέβονται τον Ιεχωβά ή πώς να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά επί γης. Χωρίς την άμεση καθοδήγηση του Ιεχωβά, κανείς δεν μπορούσε να το γνωρίζει αυτό άμεσα, διότι στην αρχή ο άνθρωπος δεν κατείχε τέτοιες ικανότητες. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός, αλλά όσο για το πώς έπρεπε να Τον σέβεται, ποιου είδους συμπεριφορά μπορούσε να θεωρείται σεβασμός σε Αυτόν, με τι είδους σκεπτικό έπρεπε κανείς να Τον σέβεται ή τι έπρεπε να Του προσφέρει σε ένδειξη του σεβασμού του γι’ Αυτόν, ο άνθρωπος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να απολαμβάνει όσα μπορούσε να απολαύσει μεταξύ όλων των πραγμάτων που δημιούργησε ο Ιεχωβά, αλλά όσον αφορά το τι είδους ζωή στη γη άξιζε σε ένα πλάσμα του Θεού, δεν είχε την παραμικρή ιδέα. Χωρίς κάποιον να της δίνει οδηγίες, χωρίς κάποιον να την καθοδηγεί προσωπικά, αυτή η ανθρωπότητα δεν θα είχε διάγει ποτέ μια ζωή που να αρμόζει στην ανθρωπότητα και απλώς θα κρατιόταν στα κρυφά αιχμάλωτη από τον Σατανά. Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους έδωσε περαιτέρω νοημοσύνη ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του είχε εμφυσήσει την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να Τον σέβεται. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν προτίθετο να Τον σέβεται ούτε να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο πώς να ακούει τα λόγια Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους κανονικούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, δεν ολοκλήρωσε επ’ ουδενί τη δημιουργία του ανθρώπου, διότι ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και δεν είχε την πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς να συμμορφώνεται με τα λόγια ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Εκείνος έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούσαν να ζήσουν μαζί στη γη και να Τον σέβονται, και έτσι ώστε να μπορούσαν, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ήλθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορούσαν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Τότε μόνο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 22

Το έργο που έκανε ο Ιησούς ανταποκρινόταν στις ανάγκες του ανθρώπου την εποχή εκείνη. Το έργο Του ήταν να λυτρώσει τους ανθρώπους, να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους, οπότε η διάθεσή Του ήταν εξολοκλήρου μια διάθεση ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, ευσέβειας, μακροθυμίας, ελέους και στοργικότητας. Έφερε στην ανθρωπότητα άφθονη χάρι και ευλογίες, και όλα όσα θα μπορούσαν ποτέ οι άνθρωποι να απολαύσουν, τους τα έδωσε προς τέρψη τους: ειρήνη και ευτυχία, την ανεκτικότητα και την αγάπη Του, το έλεος και τη στοργικότητά Του. Την εποχή εκείνη, η αφθονία των πραγμάτων προς τέρψη με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι άνθρωποι —η αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας μέσα στην καρδιά τους, το αίσθημα του καθησυχασμού μέσα στο πνεύμα τους και το ότι στηρίζονταν στον Σωτήρα Ιησού— οφειλόταν στην εποχή στην οποία ζούσαν. Την Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είχε ήδη διαφθαρεί από τον Σατανά, οπότε για να καρποφορήσει η επίτευξη του έργου της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας απαιτούσε άφθονη χάρι, άπειρη μακροθυμία και υπομονή και, ακόμη περισσότερο, μια προσφορά ικανή να εξιλεώσει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Όσα είδαν οι άνθρωποι την Εποχή της Χάριτος ήταν απλώς η προσφορά Μου για την εξιλέωση των αμαρτιών της ανθρωπότητας: ο Ιησούς. Το μόνο που γνώριζαν ήταν ότι ο Θεός μπορούσε να είναι ελεήμων και μακρόθυμος, και το μόνο που έβλεπαν ήταν το έλεος και η στοργικότητα του Ιησού. Αυτό οφειλόταν εξολοκλήρου στο ότι γεννήθηκαν την Εποχή της Χάριτος. Επομένως, πριν μπορέσουν να λυτρωθούν, έπρεπε να απολαύσουν τα πολλά είδη χάριτος που τους παρείχε ο Ιησούς προκειμένου να ωφεληθούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους απολαμβάνοντας τη χάρι, κι επίσης θα είχαν την ευκαιρία να λυτρωθούν απολαμβάνοντας τη μακροθυμία και την υπομονή του Ιησού. Μόνο μέσω της μακροθυμίας και της υπομονής του Ιησού κέρδισαν το δικαίωμα να λάβουν συγχώρεση και να απολαύσουν την άφθονη χάρι που τους παρείχε ο Ιησούς. Όπως ο ίδιος ο Ιησούς είπε: Δεν ήλθα για να λυτρώσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς, για να δώσω τη δυνατότητα στους αμαρτωλούς να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. Αν, όταν ενσαρκώθηκε, ο Ιησούς είχε φέρει τη διάθεση της κρίσης, της κατάρας και της έλλειψης ανεκτικότητας προς τις προσβολές του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να λυτρωθεί και θα παρέμενε για πάντα αμαρτωλός. Αν συνέβαινε αυτό, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών θα είχε σταματήσει την Εποχή του Νόμου, και η Εποχή του Νόμου θα παρατεινόταν για έξι χιλιάδες χρόνια. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα γίνονταν όλο και περισσότερες και πιο σοβαρές, και η δημιουργία της ανθρωπότητας θα είχε γίνει μάταια. Οι άνθρωποι θα ήταν μόνο σε θέση να υπηρετούν τον Ιεχωβά σύμφωνα με τον νόμο, αλλά οι αμαρτίες τους θα ξεπερνούσαν τις αμαρτίες των πρώτων δημιουργημένων ανθρώπων. Όσο περισσότερο αγαπούσε ο Ιησούς τους ανθρώπους, συγχωρώντας τις αμαρτίες τους και παρέχοντάς τους αρκετό έλεος και στοργικότητα, τόσο περισσότερο δικαιούνταν οι άνθρωποι να σωθούν από τον Ιησού, να ονομαστούν απολωλότα πρόβατα τα οποία ο Ιησούς έφερε πίσω με μεγάλο τίμημα. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να ανακατευτεί στο έργο αυτό, διότι ο Ιησούς συμπεριφερόταν στους ακόλουθούς Του όπως μια τρυφερή μητέρα συμπεριφέρεται στο βρέφος στην αγκαλιά της. Δεν θύμωνε μαζί τους ούτε τους περιφρονούσε, αλλά ήταν γεμάτος παρηγοριά. Ποτέ δεν εξοργιζόταν ανάμεσά τους, αλλά ανεχόταν τις αμαρτίες τους και παράβλεπε την ανοησία και την άγνοιά τους, σε σημείο που είπε: «Συγχωρήστε τους άλλους εβδομήντα φορές το επτά». Συνεπώς, η καρδιά Του μεταμόρφωνε τις καρδιές των άλλων, και μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι λάμβαναν συγχώρεση για τις αμαρτίες τους μέσω της μακροθυμίας Του.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 23

Παρόλο που ο ενσαρκωμένος Ιησούς δεν διέθετε καθόλου συναίσθημα, πάντοτε παρηγορούσε τους μαθητές Του, τους συντηρούσε, τους βοηθούσε και τους στήριζε. Όσο έργο κι αν έκανε ή όσα δεινά κι αν υπέστη, ποτέ δεν είχε υπερβολικές απαιτήσεις από τους ανθρώπους, αλλά ήταν πάντοτε υπομονετικός και ανεχόταν τις αμαρτίες τους, τόσο που οι άνθρωποι την Εποχή της Χάριτος Τον αποκαλούσαν τρυφερά «αξιολάτρευτο Σωτήρα Ιησού». Για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής —για όλους τους ανθρώπους— αυτό που είχε και ήταν ο Ιησούς ήταν έλεος και στοργικότητα. Ποτέ δεν θυμόταν τις παραβάσεις των ανθρώπων και η συμπεριφορά Του προς αυτούς δεν βασιζόταν ποτέ στις παραβάσεις τους. Επειδή εκείνη ήταν διαφορετική εποχή, συχνά παρείχε άφθονη τροφή στους ανθρώπους για να χορτάσουν. Συμπεριφερόταν σε όλους όσοι Τον ακολουθούσαν με χάρι, θεραπεύοντας τους αρρώστους, εκβάλλοντας δαιμόνια, ανασταίνοντας νεκρούς. Για να πιστέψουν σ’ Αυτόν οι άνθρωποι και να δουν ότι όλα όσα έκανε τα έκανε με ειλικρίνεια και σοβαρότητα, έφτασε στο σημείο να αναστήσει ένα πτώμα σε αποσύνθεση, δείχνοντάς τους ότι στα χέρια Του ακόμη και οι νεκροί μπορούσαν να επιστρέψουν στη ζωή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, υπέμενε σιωπηλά και έκανε το έργο της λύτρωσης ανάμεσά τους. Ακόμη και πριν καρφωθεί στον σταυρό, ο Ιησούς είχε ήδη πάρει επάνω Του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και είχε γίνει προσφορά περί αμαρτίας για την ανθρωπότητα. Ακόμη και πριν σταυρωθεί, είχε ήδη ανοίξει τον δρόμο για τον σταυρό προκειμένου να λυτρώσει την ανθρωπότητα. Τελικά, καρφώθηκε στον σταυρό, θυσιάζοντας τον εαυτό Του για χάρη του σταυρού, και πρόσφερε όλο το έλεος, τη στοργικότητα και την αγιοσύνη Του στην ανθρωπότητα. Ήταν πάντα ανεκτικός προς τους ανθρώπους, ποτέ εκδικητικός, συγχωρούσε τις αμαρτίες τους, τους παρότρυνε να μετανοήσουν και τους δίδασκε να έχουν υπομονή, μακροθυμία και αγάπη, να ακολουθούν τα βήματά Του και να θυσιάζονται για χάρη του σταυρού. Η αγάπη Του για τους αδελφούς και τις αδελφές ξεπερνούσε την αγάπη Του για την Παναγία. Το έργο που έκανε είχε ως αρχή τη θεραπεία των αρρώστων και την εκβολή των δαιμονίων, όλα για χάρη της λύτρωσης των ανθρώπων. Όπου κι αν πήγαινε, φερόταν σε όλους όσοι Τον ακολουθούσαν με χάρι. Έκανε τους φτωχούς πλούσιους, τους χωλούς να περπατούν, τους τυφλούς να βλέπουν και τους κωφούς να ακούν. Προσκαλούσε ακόμη και τους πιο ποταπούς, τους πένητες, τους αμαρτωλούς, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί Του· ποτέ δεν τους απέφευγε αλλά ήταν πάντοτε υπομονετικός, λέγοντας μάλιστα: Όταν ένας βοσκός χάσει ένα πρόβατο από τα εκατό, θα αφήσει πίσω τα ενενήντα εννέα για να ψάξει το απολωλός πρόβατο, και όταν το βρει, θα χαρεί πολύ. Αγαπούσε τους ακόλουθούς Του όπως μία προβατίνα αγαπά τα αρνάκια της. Παρόλο που ήταν ανόητοι και αδαείς, και ήταν αμαρτωλοί στα μάτια Του και, επιπλέον, ήταν τα πιο ταπεινά μέλη της κοινωνίας, θεωρούσε εκείνους τους αμαρτωλούς —ανθρώπους τους οποίους οι άλλοι απεχθάνονταν— ως την κόρη των οφθαλμών Του. Εφόσον τους έδειχνε εύνοια, έδωσε τη ζωή Του για εκείνους, όπως ένα αρνί που προσφερόταν ως θυσία στον βωμό. Περιφερόταν ανάμεσά τους σαν να ήταν υπηρέτης τους, αφήνοντάς τους να Τον εκμεταλλευτούν και να Τον σκοτώσουν, υποτασσόμενος σ’ αυτούς άνευ όρων. Για τους ακόλουθούς Του ήταν ο αξιολάτρευτος Σωτήρας Ιησούς, αλλά στους Φαρισαίους, που έκαναν κήρυγμα στους ανθρώπους από ένα ψηλό βάθρο, δεν έδειξε έλεος και στοργικότητα, αλλά απέχθεια και μίσος. Δεν έκανε μεγάλο έργο μεταξύ των Φαρισαίων, μόνο περιστασιακά τους έκανε κήρυγμα και τους επέπληττε. Δεν περιφερόταν ανάμεσά τους επιτελώντας το έργο της λύτρωσης ούτε έπραξε σημεία και τέρατα. Πρόσφερε όλο το έλεος και τη στοργικότητά Του στους ακόλουθούς Του, υπομένοντας για χάρη των αμαρτωλών αυτών μέχρι τέλους, όταν καρφώθηκε στον σταυρό, και υποφέροντας κάθε ταπείνωση έως ότου λυτρώσει πλήρως όλη την ανθρωπότητα. Αυτό ήταν το σύνολο του έργου Του.

Χωρίς τη λύτρωση του Ιησού, οι άνθρωποι θα ζούσαν για πάντα στην αμαρτία και θα αποτελούσαν τα τέκνα της αμαρτίας, τους απόγονους των δαιμόνων. Αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση, ολόκληρος ο κόσμος θα είχε γίνει τόπος διαμονής του Σατανά, το μέρος της κατοικίας του. Εντούτοις, το έργο της λύτρωσης απαιτούσε την επίδειξη ελέους και στοργικότητας προς την ανθρωπότητα. Μόνο μ’ αυτά τα μέσα θα μπορούσε η ανθρωπότητα να λάβει συγχώρεση και τελικά να κερδίσει το δικαίωμα να ολοκληρωθεί και να κερδηθεί πλήρως από τον Θεό. Χωρίς αυτό το στάδιο του έργου, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών δεν θα μπορούσε να προχωρήσει. Αν ο Ιησούς δεν είχε σταυρωθεί, αν είχε απλώς θεραπεύσει τους αρρώστους και εξορκίσει δαιμόνια, τότε οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να συγχωρεθούν πλήρως για τις αμαρτίες τους. Στα τριάμισι χρόνια που ο Ιησούς αφιέρωσε στο έργο Του στη γη, ολοκλήρωσε μόνο το ήμισυ του έργου Του όσον αφορά τη λύτρωση. Στη συνέχεια, μέσω της σταύρωσης και αφού έγινε η ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας παραδιδόμενος στον πονηρό, ολοκλήρωσε το έργο της σταύρωσης και εξουσίασε τη μοίρα της ανθρωπότητας. Μόνο αφού παραδόθηκε στα χέρια του Σατανά λύτρωσε την ανθρωπότητα. Επί τριάντα τρία και μισό χρόνια υπέφερε στη γη, υπέστη εξευτελισμούς, συκοφαντίες, εγκατάλειψη, ακόμα και σε σημείο που δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι, πού να αναπαυθεί, και αργότερα σταυρώθηκε, με όλο Του το Είναι —ένα άγιο και αθώο σώμα— καρφωμένο στον σταυρό. Υπέμεινε κάθε είδους δυνατό μαρτύριο. Εκείνοι που ήταν στην εξουσία Τον περιγελούσαν και Τον μαστίγωσαν, και οι στρατιώτες μάλιστα Τον έφτυσαν κατά πρόσωπο. Ωστόσο, Αυτός παρέμεινε σιωπηλός και άντεξε μέχρι τέλους, υποτασσόμενος άνευ όρων μέχρι θανάτου, λυτρώνοντας έτσι ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο τότε Του επετράπη να αναπαυθεί. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος· δεν αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου ούτε υποκαθιστά το έργο των εσχάτων ημερών. Αυτή είναι η ουσία του έργου του Ιησού την Εποχή της Χάριτος, τη δεύτερη εποχή που διένυσε η ανθρωπότητα —την Εποχή της Λύτρωσης.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 24

Μετά το έργο του Ιεχωβά, ο Ιησούς ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Το έργο Του δεν πραγματοποιήθηκε μεμονωμένα, αλλά βασίστηκε στο έργο του Ιεχωβά. Ήταν το έργο για μια νέα εποχή, αφότου ο Θεός είχε ολοκληρώσει την Εποχή του Νόμου. Παρομοίως, αφότου έλαβε τέλος το έργο του Ιησού, ο Θεός συνέχισε το έργο Του για την επόμενη εποχή, επειδή η συνολική διαχείριση του Θεού εξελίσσεται συνεχώς. Όταν περάσει η παλιά εποχή, θα αντικατασταθεί από μια νέα εποχή και, μόλις ολοκληρωθεί το παλιό έργο, ένα νέο έργο θα συνεχίσει τη διαχείριση του Θεού. Αυτή η ενσάρκωση είναι η δεύτερη ενσάρκωση του Θεού, μετά από την ολοκλήρωση του έργου του Ιησού. Φυσικά, αυτή η ενσάρκωση δεν προκύπτει αυτόνομα, αλλά είναι το τρίτο στάδιο του έργου μετά από την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Κάθε νέο στάδιο στο έργο του Θεού φέρνει πάντοτε ένα νέο ξεκίνημα και μια νέα εποχή. Το ίδιο συμβαίνει με τις αντίστοιχες αλλαγές στη διάθεση του Θεού, στον τρόπο που εργάζεται, στην τοποθεσία του έργου Του και στο όνομά Του. Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να αποδεχτεί το έργο του Θεού στη νέα εποχή. Όμως, ανεξαρτήτως από το πώς Του εναντιώνεται ο άνθρωπος, ο Θεός κάνει πάντοτε το έργο Του και οδηγεί πάντοτε ολόκληρη την ανθρωπότητα προς τα εμπρός. Όταν ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο του ανθρώπου, έφερε την Εποχή της Χάριτος και έληξε την Εποχή του Νόμου. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώθηκε και πάλι. Αυτήν τη φορά, με την ενσάρκωσή Του έληξε την Εποχή της Χάριτος και έφερε την Εποχή της Βασιλείας. Όλοι όσοι αποδέχονται τη δεύτερη ενσάρκωση του Θεού θα οδηγηθούν στην Εποχή της Βασιλείας και θα μπορούν να αποδεχθούν προσωπικά την καθοδήγηση του Θεού. Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους Του τις αμαρτίες του ανθρώπου ως η προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή.

Απόσπασμα από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 25

Αν οι άνθρωποι παραμείνουν στην Εποχή της Χάριτος, δεν θα απελευθερωθούν ποτέ από τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, ούτε θα γνωρίσουν την εγγενή διάθεση του Θεού. Αν οι άνθρωποι ζούνε συνεχώς μέσα σε αφθονία χάρης, αλλά χωρίς την οδό ζωής που θα τους δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον Θεό και να ικανοποιήσουν τον Θεό, τότε δεν θα καταφέρουν ποτέ να Τον έχουν πραγματικά μέσα τους, παρόλο που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Τι αξιοθρήνητο είδος πίστης που είναι αυτό. Όταν τελειώσεις την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, όταν βιώσεις κάθε στάδιο από το έργο του ενσαρκωμένου Θεού στην Εποχή της Βασιλείας, θα νιώσεις ότι οι ελπίδες τόσων ετών έχουν επιτέλους πραγματωθεί. Θα νιώσεις ότι μόνο τώρα μπόρεσες να δεις πραγματικά τον Θεό κατά πρόσωπο. Μόνο τώρα αντίκρισες το πρόσωπο του Θεού, άκουσες τον προσωπικό λόγο του Θεού, εκτίμησες τη σοφία που εμπεριέχεται στο έργο του Θεού κι ένιωσες πραγματικά πόσο αληθινός και παντοδύναμος είναι ο Θεός. Θα νιώσεις ότι κέρδισες τόσα πράγματα, τα οποία άνθρωποι άλλων εποχών δεν είχαν δει ή αποκτήσει ποτέ τους. Αυτήν τη χρονική στιγμή θα ξέρεις με σαφήνεια τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό και τι σημαίνει να σε επιθυμεί η καρδιά του Θεού. Φυσικά, αν είσαι προσκολλημένος στις απόψεις του παρελθόντος και απορρίπτεις ή αρνείσαι το γεγονός της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, τότε θα παραμείνεις με άδεια τα χέρια, δεν θα αποκτήσεις τίποτα και, τελικά, θα είσαι ένοχος που εναντιώθηκες στον Θεό. Όσοι υπακούουν στην αλήθεια και υποτάσσονται στο έργο του Θεού θα βρεθούν υπό τη σκέπη του ονόματος της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, του Παντοδύναμου. Θα έχουν τη δυνατότητα να αποδεχτούν την προσωπική καθοδήγηση του Θεού, θα κερδίσουν περισσότερη και μεγαλύτερη αλήθεια και θα λάβουν την πραγματική ανθρώπινη ζωή. Θα δουν το όραμα που δεν έχουν δει ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι: «Και εστράφην να ίδω την φωνήν, ήτις ελάλησε μετ’ εμού· και στραφείς είδον επτά λυχνίας χρυσάς, και εν μέσω των επτά λυχνιών είδον ένα όμοιον με υιόν ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και περιεζωσμένον πλησίον των μαστών ζώνην χρυσήν. Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί και ως μαλλίον λευκόν, ως χιών· και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών, και είχεν εν τη δεξιά αυτού χειρί επτά αστέρας, και εκ του στόματος αυτού του εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία, και η όψις αυτού έλαμπεν ως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει αυτού» (Αποκάλυψη 1:12-16). Αυτό το όραμα είναι η έκφραση ολόκληρης της διάθεσης του Θεού. Αυτή η έκφραση ολόκληρης της διάθεσής Του είναι, επίσης, η έκφραση του έργου του Θεού, όταν Αυτός ενσαρκωθεί αυτήν τη φορά. Μέσα στους χείμαρρους των παιδεμάτων και των κρίσεων, ο Υιός του ανθρώπου εκφράζει την εγγενή του διάθεση μέσα από λόγια, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλους όσοι αποδέχονται την παίδευση και την κρίση του να δούν το πραγματικό πρόσωπο του Υιού του ανθρώπου, ένα πρόσωπο που αποτελεί πιστή απεικόνιση του προσώπου του Υιού του ανθρώπου που είδε ο Ιωάννης. (Φυσικά, όλα αυτά θα είναι αόρατα σε εκείνους που δεν αποδέχονται το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας.) Το πραγματικό πρόσωπο του Θεού δεν είναι δυνατόν να διατυπωθεί πλήρως χρησιμοποιώντας τον λόγο του ανθρώπου, οπότε ο Θεός χρησιμοποιεί την έκφραση της εγγενούς διάθεσής Του για να δείξει το πραγματικό πρόσωπό Του στον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι, όλοι όσοι έχουν βιώσει την εγγενή διάθεση του Υιού του ανθρώπου, έχουν δει το πραγματικό πρόσωπο του Υιού του ανθρώπου, καθώς ο Θεός είναι τόσο μεγάλος που είναι αδύνατον να διατυπωθεί πλήρως με τον λόγο του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος θα έχει βιώσει όλα τα στάδια του έργου του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας, τότε θα γνωρίζει το πραγματικό νόημα των λόγων του Ιωάννη, όταν μιλούσε για τον Υιό του ανθρώπου ανάμεσα στις λυχνίες: «Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί και ως μαλλίον λευκόν, ως χιών· και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών, και είχεν εν τη δεξιά αυτού χειρί επτά αστέρας, και εκ του στόματος αυτού του εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία, και η όψις αυτού έλαμπεν ως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει αυτού». Εκείνη τη χρονική στιγμή, θα γνωρίζεις πέραν πάσας αμφιβολίας ότι αυτή η συνηθισμένη σάρκα που είπε τόσο πολλά λόγια είναι πραγματικά η δεύτερη ενσάρκωση του Θεού. Και θα συνειδητοποιήσεις πραγματικά πόσο ευλογημένος είσαι, και θα νιώσεις ότι είσαι εξαιρετικά τυχερός. Θα ήσουν απρόθυμος να δεχθείς αυτήν την ευλογία;

Απόσπασμα από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 26

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η εκφορά λόγων. Στον άνθρωπο μπορούν να λάβουν χώρα μεγάλες αλλαγές μέσω των λόγων. Οι αλλαγές που συμβαίνουν τώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν αυτά τα λόγια είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που έλαβαν χώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν τα σημεία και τέρατα της Εποχής της Χάριτος. Διότι, την Εποχή της Χάριτος, τα δαιμόνια εκβάλλονταν από τον άνθρωπο μέσω της χειροθεσίας και της προσευχής, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπευόταν από την ασθένειά του και οι αμαρτίες του συγχωρούνταν, αλλά όσο για το πώς θα αποβάλλονταν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο, αυτό το έργο δεν είχε επιτελεστεί ακόμα. Ο άνθρωπος σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μόνο λόγω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος δεν είχε πλέον την αμαρτία μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά όσο για το πώς ακριβώς μπορεί να μην αμαρτάνει πλέον ο άνθρωπος και πώς μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί η αμαρτωλή του φύση, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία. Τον καιρό που επιτελούσε ο Ιησούς το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πίστευε ανέκαθεν ότι ήταν ο υιός του Δαβίδ και διακήρυττε πως ήταν μεγάλος προφήτης και ο φιλάνθρωπος Κύριος που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, με βάση την πίστη τους, θεραπεύτηκαν αγγίζοντας μόνο την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί επανήλθαν στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του, ούτε ήξερε πώς να την αποβάλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολλή χάρη, όπως τη γαλήνη και την ευτυχία της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός μέλους της, τη θεραπεία ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η ευσεβής εμφάνισή του. Εάν κάποιος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, τότε θεωρείτο αποδεκτός πιστός. Μόνο τέτοιου είδους πιστοί μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σήμαινε ότι είχαν σωθεί. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν διόλου την οδό της ζωής. Το μόνο που έκαναν ήταν να διαπράττουν αμαρτίες κι έπειτα να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, σε έναν συνεχή κύκλο, χωρίς να έχουν κάποιο μονοπάτι για να αλλάξουν τη διάθεσή τους: Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, αφότου τελείωσε εκείνο το στάδιο του έργου, παρέμενε ακόμα το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Αυτό το στάδιο έχει σκοπό να κάνει τον άνθρωπο αγνό μέσω του λόγου, δίνοντάς του, έτσι, ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν αποδοτικό ή ουσιαστικό εάν συνέχιζε την εκβολή των δαιμονίων, διότι δεν θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και ο άνθρωπος θα έμενε στάσιμος στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας, ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη φτάσει στο τέλος του και ο Θεός έχει επικρατήσει του Σατανά. Ωστόσο, εφόσον η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του, ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό, και ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να ασκείται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο ουσιαστικό από το προηγούμενο, καθώς και πιο αποδοτικό, διότι τώρα ο λόγος προμηθεύει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα πολύ πιο εμπεριστατωμένο στάδιο του έργου. Επομένως, η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει περατώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 27

Στο έργο των εσχάτων ημερών, ο λόγος είναι ισχυρότερος από την εκδήλωση σημείων και τεράτων, και η εξουσία του λόγου υπερβαίνει εκείνη των σημείων και των τεράτων. Ο λόγος εκθέτει όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις που κρύβονται βαθιά μες στην καρδιά του ανθρώπου. Δεν είσαι σε θέση να τις αναγνωρίσεις μόνος σου. Όταν σου αποκαλυφθούν μέσω του λόγου, θα φτάσεις φυσικά στο σημείο να τις ανακαλύψεις· δεν θα μπορείς να τις αρνηθείς και θα πειστείς απόλυτα. Αυτή δεν είναι η εξουσία του λόγου; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από το έργο του λόγου σήμερα. Επομένως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων, ούτε μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως μέσω της εκδήλωσης σημείων και τεράτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων δίνει μονάχα χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαριστεί, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόνο αφότου ο άνθρωπος γίνει καθαρός μέσω του λόγου, μπορεί να κερδηθεί από τον Θεό και να καθαγιαστεί. Όταν τα δαιμόνια εκβλήθηκαν από τον άνθρωπο και αυτός λυτρώθηκε, αυτό σήμαινε μόνο ότι αποσπάστηκε από τα χέρια του Σατανά και επέστρεψε στον Θεό. Ωστόσο, χωρίς να έχει γίνει καθαρός και χωρίς να έχει αλλαχθεί από τον Θεό, παραμένει διεφθαρμένος άνθρωπος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθούν να υπάρχουν η ακαθαρσία, η εναντίωση και η ανυπακοή· ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης από Εκείνον, αλλά δεν έχει την παραμικρή γνώση του Θεού και εξακολουθεί να είναι ικανός να Του αντιστέκεται και να Τον προδίδει. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του και, μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς από τον Σατανά, έχει μέσα του μια καθιερωμένη φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν λυτρωθεί ο άνθρωπος, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύτρωση κατά την οποία ο άνθρωπος αγοράζεται έναντι υψηλού τιμήματος, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος, που είναι τόσο μιαρός, πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή προτού γίνει άξιος να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης, καθώς και το δεύτερο στάδιο του έργου της σωτηρίας. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κερδηθεί από τον Θεό μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και όλες οι ακαθαρσίες, οι αντιλήψεις, τα κίνητρα και οι προσωπικές φιλοδοξίες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως μέσω της χρήσης του λόγου ο οποίος εξευγενίζει, κρίνει και αποκαλύπτει. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν ότι ήταν απόγονοι του Μωάβ, εξέφρασαν παράπονα, έπαψαν να επιδιώκουν τη ζωή και έγιναν τελείως αρνητικοί. Αυτό δεν καταδεικνύει ότι η ανθρωπότητα δεν είναι ακόμα σε θέση να υποταχθεί ολοκληρωτικά στο κράτος του Θεού; Αυτή δεν είναι επακριβώς η διεφθαρμένη σατανική διάθεσή της; Όταν δεν υποβαλλόσουν σε παίδευση, ύψωνες τα χέρια σου πιο ψηλά από όλους τους άλλους, πιο ψηλά ακόμα κι από του Ιησού. Και φώναζες με δυνατή φωνή: «Να γίνω αγαπητός υιός του Θεού! Να γίνω οικείος του Θεού! Θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να προσκυνήσουμε τον Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του παλαιού Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα! Είθε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να χάσει τελείως την εξουσία! Είθε ο Θεός να μας καταστήσει ολοκληρωμένους!» Οι κραυγές σου ήταν πιο δυνατές από όλων των άλλων. Αλλά τότε ήρθε ο καιρός της παίδευσης και, για άλλη μια φορά, αποκαλύφθηκε η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων. Τότε οι κραυγές τους έσβησαν και η αποφασιστικότητά τους χάθηκε. Αυτή είναι η διαφθορά του ανθρώπου· είναι πιο βαθιά εδραιωμένη από την αμαρτία, είναι κάτι που φύτεψε ο Σατανάς και είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του· δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη φύση του και πρέπει να στηριχθεί στην κρίση του λόγου για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο κι έπειτα. Ο άνθρωπος φώναζε έτσι στο παρελθόν επειδή δεν κατανοούσε καθόλου την αρχική διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτές είναι οι ακαθαρσίες που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Κατά τη διάρκεια μιας τόσο μακράς περιόδου κρίσης και παίδευσης, ο άνθρωπος ζούσε σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα. Δεν επιτεύχθηκαν άραγε όλα αυτά μέσω του λόγου; Δεν φώναζες πολύ δυνατά και πριν από τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών; «Εισέλθετε στη βασιλεία! Όλοι όσοι αποδέχονται αυτό το όνομα θα εισέλθουν στη βασιλεία! Όλοι θα μεταλάβουν τον Θεό!» Όταν ήλθε η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, δεν φώναζες πια. Στην αρχή, όλοι φώναζαν: «Θεέ μου! Όπου κι αν με τοποθετήσεις, θα υποταχθώ στην καθοδήγησή Σου». Όταν οι άνθρωποι διάβασαν τα εξής λόγια του Θεού: «Ποιος θα είναι ο Παύλος Μου;» είπαν: «Είμαι πρόθυμος!» Τότε είδαν τα λόγια: «Και όσον αφορά την πίστη του Ιώβ;» και είπαν: «Είμαι πρόθυμος να θεωρήσω χρέος μου να έχω την πίστη του Ιώβ. Θεέ μου, δοκίμασέ με, Σε παρακαλώ!» Όταν ήλθε η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, κατέρρευσαν αμέσως και μετά βίας μπορούσαν να σηκωθούν πάλι όρθιοι. Κατόπιν αυτού, λίγο-λίγο, οι ακαθαρσίες στην καρδιά τους μειώθηκαν σταδιακά. Αυτό δεν επιτεύχθηκε μέσω του λόγου; Επομένως, ό,τι έχετε βιώσει σήμερα είναι τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν μέσω του λόγου, και είναι ακόμα μεγαλύτερα από αυτά που επιτεύχθηκαν μέσω της επιτέλεσης σημείων και τεράτων από τον Ιησού. Η δόξα του Θεού που βλέπεις και η εξουσία του ίδιου του Θεού που βλέπεις δεν γίνονται αντιληπτά μόνο μέσω της σταύρωσης, της θεραπείας ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων· πολύ περισσότερο, γίνονται αντιληπτά μέσω της κρίσης του λόγου Του. Αυτό σου δείχνει ότι η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν συνίστανται μόνο στην επιτέλεση των σημείων, τη θεραπεία ασθενειών και την εκβολή των δαιμονίων, αλλά ότι η κρίση του λόγου του Θεού είναι πιο ικανή να εκπροσωπήσει την εξουσία του Θεού και να αποκαλύψει την παντοδυναμία Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 28

Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αναγγείλει μια νέα εποχή, να αλλάξει τα μέσα του έργου Του και να επιτελέσει το έργο όλης της εποχής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με την οποία ο Θεός εργάζεται στην Εποχή του Λόγου. Ενσαρκώθηκε για να μιλήσει από διαφορετικές οπτικές γωνίες, επιτρέποντας στον άνθρωπο να δει αληθινά τον Θεό, ο οποίος είναι ο Λόγος που εμφανίζεται στη σάρκα, και η σοφία και το θαύμα Του. Αυτό το έργο επιτελείται ώστε να επιτύχει πιο καλύτερα τους στόχους της κατάκτησης του ανθρώπου, της τελείωσης του ανθρώπου και της εξόντωσης του ανθρώπου. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της χρήσης του λόγου για την επιτέλεση του έργου στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού, την ουσία του ανθρώπου και σε τι οφείλει να εισέλθει ο άνθρωπος. Μέσω του λόγου, ολοκληρώνεται το σύνολο του έργου που ο Θεός επιθυμεί να επιτελέσει στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος αποκαλύπτεται, αποκλείεται και δοκιμάζεται. Ο άνθρωπος έχει δει τον λόγο, έχει ακούσει τον λόγο και έχει επίγνωση της ύπαρξης του λόγου. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Ο άνθρωπος πιστεύει στην παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, καθώς και στην καρδιά του Θεού που είναι γεμάτη αγάπη για τον άνθρωπο, και στην επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Μολονότι η λέξη «λόγος» είναι απλή και συνηθισμένη, ο λόγος που προέρχεται από το στόμα του ενσαρκωμένου Θεού συγκλονίζει ολόκληρο το σύμπαν. Ο λόγος Του μεταμορφώνει την καρδιά του ανθρώπου, τις αντιλήψεις και την παλαιά διάθεση του ανθρώπου, καθώς και την παλαιά εμφάνιση ολόκληρου του κόσμου. Μέσα από τις διάφορες εποχές, μόνο ο Θεός της σημερινής εποχής εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, και μόνο Αυτός μιλά και σώζει τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εφεξής, ο άνθρωπος ζει υπό την καθοδήγηση του λόγου, ποιμαίνεται και εφοδιάζεται από τον λόγο. Ζει στον κόσμο του λόγου, ζει μέσα στο ανάθεμα και τις ευλογίες του λόγου του Θεού και υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που ζουν υπό την κρίση και την παίδευση του λόγου. Αυτός ο λόγος και αυτό το έργο είναι όλα χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου, την επίτευξη του θελήματος του Θεού και την αλλαγή της αρχικής εμφάνισης του κόσμου της παλαιάς δημιουργίας. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με τον λόγο, οδηγεί τους ανθρώπους σε όλο το σύμπαν με τον λόγο, κατακτά και τους σώζει με τον λόγο. Εν τέλει, θα χρησιμοποιήσει τον λόγο για να θέσει τέλος σε ολόκληρο τον παλαιό κόσμο. Μόνο τότε θα ολοκληρωθεί πλήρως το σχέδιο διαχείρισης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να επιτελέσει το έργο Του και να επιτύχει τα αποτελέσματα του έργου Του. Δεν κάνει τερατουργίες ούτε κάνει θαύματα. Απλώς επιτελεί το έργο Του μέσω του λόγου. Εξαιτίας του λόγου, ο άνθρωπος τρέφεται και εφοδιάζεται. Εξαιτίας του λόγου, ο άνθρωπος κερδίζει τη γνώση και την αληθινή εμπειρία. Κατά την Εποχή του Λόγου, ο άνθρωπος έχει λάβει εξαιρετικές ευλογίες. Δεν υποφέρει από σωματικούς πόνους και απλώς απολαμβάνει την πλούσια παροχή των λόγων του Θεού· χωρίς να χρειάζεται να πάει να αναζητήσει στα τυφλά ή να ταξιδέψει στα τυφλά, από τη βολή του, βλέπει την εμφάνιση του Θεού, Τον ακούει να μιλάει με το ίδιο Του το στόμα, λαμβάνει ό,τι Αυτός παρέχει, και Τον παρακολουθεί προσωπικά να κάνει το έργο Του. Ο άνθρωπος στο παρελθόν δεν ήταν σε θέση να τα απολαύσει αυτά, και δεν θα μπορούσε ποτέ να λάβει αυτές τις ευλογίες.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η Εποχή της Βασιλείας είναι η εποχή του λόγου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 29

Η ανθρωπότητα, η οποία είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά, δεν γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και έχει σταματήσει να Τον λατρεύει. Στην αρχή, όταν δημιουργήθηκαν ο Αδάμ και η Εύα, η δόξα και η μαρτυρία του Ιεχωβά ήταν πανταχού παρούσες. Όμως, αφότου διεφθάρη ο άνθρωπος, έχασε τη δόξα και τη μαρτυρία, επειδή οι πάντες επαναστατούσαν εναντίον του Θεού και έπαψαν εντελώς να Τον σέβονται. Το σημερινό έργο της κατάκτησης αποσκοπεί να ανακτήσει όλη τη μαρτυρία και όλη τη δόξα, και να κάνει όλους τους ανθρώπους να λατρεύουν τον Θεό, έτσι ώστε να υπάρχει μαρτυρία ανάμεσα στους δημιουργημένους. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να γίνει κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου. Πώς ακριβώς πρόκειται να κατακτηθεί η ανθρωπότητα; Χρησιμοποιώντας το έργο των λόγων αυτού του σταδίου ώστε να πειστεί απόλυτα ο άνθρωπος· χρησιμοποιώντας αποκάλυψη, κρίση, παίδευση και ανηλεή κατάρα προκειμένου να υποταχθεί εντελώς· αποκαλύπτοντας την ανυπακοή του ανθρώπου και κρίνοντας την αντίστασή του ώστε να μπορέσει να γνωρίσει την αδικία και τη βρομιά της ανθρωπότητας και, συνεπώς, να χρησιμοποιήσει τα πράγματα αυτά ως αντιθετικό στοιχείο στη δίκαιη διάθεση του Θεού. Ο άνθρωπος κατακτάται και πείθεται απόλυτα κυρίως μέσω αυτών των λόγων. Τα λόγια είναι το μέσο για την απόλυτη κατάκτηση της ανθρωπότητας, και όλοι όσοι αποδεχθούν την κατάκτηση από τον Θεό πρέπει να αποδεχθούν την πάταξη και την κρίση των λόγων Του. Η σημερινή διαδικασία ομιλίας είναι επακριβώς η διαδικασία της κατάκτησης. Και πώς ακριβώς θα πρέπει να συνεργάζονται οι άνθρωποι; Γνωρίζοντας πώς να τρώνε και να πίνουν αυτά τα λόγια και καταφέρνοντας να τα κατανοήσουν. Όσο για το πώς κατακτώνται οι άνθρωποι, αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν να κάνουν από μόνοι τους. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι, μέσα από τη βρώση και την πόση αυτών των λόγων, να καταφέρεις να γνωρίσεις τη διαφθορά και τη βρομιά σου, την ανυπακοή και την αδικία σου, και να προσπέσεις ενώπιον του Θεού. Αν αφότου κατανοήσεις το θέλημα του Θεού, είσαι σε θέση να το κάνεις πράξη, και αν έχεις οράματα και μπορείς να υποταχθείς ολοκληρωτικά σε αυτά τα λόγια και να μην προβαίνεις σε δικές σου επιλογές, τότε θα έχεις κατακτηθεί —και αυτό θα έχει γίνει ως αποτέλεσμα αυτών των λόγων. Γιατί έχασε η ανθρωπότητα τη μαρτυρία; Επειδή κανείς δεν έχει πίστη στον Θεό και επειδή ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά των ανθρώπων. Η κατάκτηση της ανθρωπότητας αποτελεί την αποκατάσταση της πίστης της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι θέλουν πάντοτε να τρέχουν ορμητικά προς τον επίγειο κόσμο, διατηρούν πάρα πολλές ελπίδες, θέλουν πάρα πολλά για το μέλλον τους και έχουν πάρα πολλές εξωφρενικές απαιτήσεις. Σκέφτονται πάντα τη σάρκα, κάνουν σχέδια γι’ αυτήν και δεν ενδιαφέρονται καθόλου να αναζητήσουν την οδό της πίστης στον Θεό. Οι καρδιές τους έχουν αρπαχθεί από τον Σατανά, εκείνοι έχουν χάσει τον σεβασμό τους για τον Θεό και είναι προσκολλημένοι στον Σατανά. Ο άνθρωπος, όμως, δημιουργήθηκε από τον Θεό. Συνεπώς, το ότι ο άνθρωπος έχει χάσει τη μαρτυρία σημαίνει ότι έχει χάσει τη δόξα του Θεού. Ο σκοπός της κατάκτησης της ανθρωπότητας είναι να επανακτηθεί η δόξα του σεβασμού που είχε ο άνθρωπος για τον Θεό. Μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν επιδιώκουν τη ζωή· ακόμα κι αν υπάρχουν μερικοί που την επιδιώκουν, αυτοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Οι άνθρωποι είναι απορροφημένοι με το μέλλον τους και δεν δίνουν καμία σημασία στη ζωή. Ορισμένοι επαναστατούν ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκονται, Τον κρίνουν πίσω από την πλάτη Του και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Για την ώρα, αυτοί οι άνθρωποι δεν λαμβάνονται υπόψη· επί του παρόντος, τίποτα δεν γίνεται σε αυτούς τους υιούς της επανάστασης, όμως, στο μέλλον, θα ζεις μέσα στο σκοτάδι, θρηνώντας και τρίζοντας τα δόντια σου. Δεν νιώθεις πόσο πολύτιμο είναι το φως όταν ζεις μέσα σε αυτό, όμως θα συνειδητοποιήσεις πόσο πολύτιμο είναι όταν θα ζεις μέσα στη σκοτεινή νύχτα, και τότε θα το μετανιώσεις. Τώρα νιώθεις μια χαρά, όμως θα έρθει η μέρα που θα το μετανιώσεις. Όταν έρθει εκείνη η μέρα, και απλωθεί παντού το σκοτάδι και εκλείψει δια παντός το φως, θα είναι πολύ αργά για μεταμέλεια. Ο λόγος για τον οποίο δεν κατορθώνεις να εκτιμήσεις σαν θησαυρό τον χρόνο που έχεις τώρα είναι επειδή εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις το σημερινό έργο. Όταν ξεκινήσει το έργο ολόκληρου του σύμπαντος, όταν, δηλαδή, όλα όσα λέω σήμερα έχουν γίνει πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι θα κρατούν το κεφάλι τους και θα κλαίνε από την οδύνη. Και, με αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχουν βυθιστεί στο σκοτάδι θρηνώντας και τρίζοντας τα δόντια τους; Όλοι όσοι επιδιώκουν πραγματικά τη ζωή και έχουν ολοκληρωθεί μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ενώ όλοι οι υιοί της επανάστασης, οι οποίοι είναι ακατάλληλοι για χρήση, θα βυθιστούν στο σκοτάδι. Θα στερούνται του έργου του Αγίου Πνεύματος και θα είναι ανίκανοι να καταλάβουν το οτιδήποτε. Συνεπώς, έχοντας βυθιστεί στην τιμωρία, θα κλαίνε και θα οδύρονται. Αν είσαι καλά εξοπλισμένος σε αυτήν τη φάση του έργου και έχεις αναπτυχθεί στη ζωή σου, τότε είσαι κατάλληλος για χρήση. Αν είσαι ανεπαρκώς εξοπλισμένος, τότε ακόμα κι αν κληθείς στην επόμενη φάση του έργου, θα είσαι ακατάλληλος για χρήση —σε αυτό το σημείο, ακόμη κι αν επιθυμείς να εξοπλιστείς, δεν θα έχεις άλλη ευκαιρία. Ο Θεός θα έχει φύγει. Πού θα μπορούσες να πας για να βρεις το είδος της ευκαιρίας που βρίσκεται μπροστά σου τώρα; Πού θα μπορούσες να πας για να λάβεις την άσκηση που παρέχεται προσωπικά από τον Θεό; Σε εκείνο το σημείο, ο Θεός δεν θα μιλάει αυτοπροσώπως ούτε θα εκφέρει τη φωνή Του· το μόνο που θα μπορείς να κάνεις θα είναι να διαβάζεις αυτά που λέγονται σήμερα —πώς θα είναι εύκολη τότε η κατανόηση; Πώς θα μπορούσε η ζωή στο μέλλον να είναι καλύτερη απ’ ό,τι είναι σήμερα; Σε εκείνο το σημείο, δεν θα υφίστασαι έναν ζωντανό θάνατο καθώς θρηνείς και τρίζεις τα δόντια σου; Τώρα σου παρέχονται ευλογίες, αλλά εσύ δεν ξέρεις πώς να τις απολαύσεις· ζεις μες στην ευδαιμονία, αλλά εξακολουθείς να μην το γνωρίζεις. Αυτό αποδεικνύει ότι είσαι καταδικασμένος να υποφέρεις! Τη σήμερον ημέρα, κάποιοι άνθρωποι αντιστέκονται, κάποιοι επαναστατούν, κάποιοι κάνουν το ένα ή το άλλο. Εγώ απλώς σας αγνοώ, Αλλά μη νομίζεις ότι δεν γνωρίζω τι σκαρώνετε. Δεν κατανοώ την ουσία σας; Γιατί να εξακολουθείς να έρχεσαι σε σύγκρουση μαζί Μου; Δεν πιστεύεις στον Θεό προκειμένου να επιδιώκεις τη ζωή και τις ευλογίες προς δικό σου όφελος; Ο λόγος για τον οποίο έχεις πίστη δεν είναι για δική σου χάρη; Αυτήν τη στιγμή, εκτελώ το έργο της κατάκτησης απλώς με το να μιλώ και, μόλις φτάσει στο τέλος του αυτό το έργο της κατάκτησης, το τέλος σου θα είναι προφανές. Χρειάζεται να σου το πω ξεκάθαρα;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 30

Το σημερινό έργο της κατάκτησης αποσκοπεί να καταστήσει προφανές ποιο θα είναι το τέλος του ανθρώπου. Γιατί λέω ότι η παίδευση και η κρίση του σήμερα είναι η κρίση ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου των εσχάτων ημερών; Δεν το βλέπεις αυτό; Γιατί το έργο της κατάκτησης είναι το τελικό στάδιο; Δεν είναι επακριβώς για να φανερώσει ποια θα είναι η κατάληξη κάθε τάξης ανθρώπων; Δεν είναι για να δώσει στον καθένα τη δυνατότητα, κατά την εξέλιξη του έργου της κατάκτησης μέσω της παίδευσης και της κρίσης, να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και, στη συνέχεια, να ταξινομηθεί σύμφωνα με το είδος του; Αντί να ειπωθεί ότι πρόκειται για την κατάκτηση της ανθρωπότητας, ίσως είναι καλύτερο να λεχθεί ότι δείχνει ποιο είδος κατάληξης θα έχει η κάθε τάξη ανθρώπων. Έχει να κάνει με την κρίση των αμαρτιών των ανθρώπων και τη μετέπειτα αποκάλυψη των διαφορετικών τάξεων ανθρώπων, βάσει του οποίου αποφασίζεται αν είναι μοχθηροί ή δίκαιοι. Μετά το έργο της κατάκτησης ακολουθεί το έργο της επιβράβευσης των καλών και της τιμωρίας των μοχθηρών. Οι άνθρωποι που υπακούν απόλυτα —εκείνοι, δηλαδή, που έχουν κατακτηθεί εντελώς— θα τοποθετηθούν στο επόμενο στάδιο της διάδοσης του έργου του Θεού σε ολόκληρο το σύμπαν. Όσοι δεν έχουν κατακτηθεί θα ριχτούν στο σκοτάδι και θα βρεθούν αντιμέτωποι με συμφορές. Έτσι θα ταξινομηθούν οι άνθρωποι σύμφωνα με το είδος τους· όσοι πράττουν το κακό θα ταξινομηθούν με τους μοχθηρούς, για να μην ξαναδούν ποτέ το φως του ήλιου, και οι δίκαιοι θα ταξινομηθούν με τους καλούς, για να λάβουν φως και να ζήσουν αιωνίως μέσα στο φως. Το τέλος των πάντων πλησιάζει· το τέλος του ανθρώπου έχει παρουσιαστεί με σαφήνεια μπροστά στα μάτια του, και τα πάντα θα ταξινομηθούν σύμφωνα με το είδος τους. Πώς μπορούν οι άνθρωποι, λοιπόν, να ξεφύγουν από την οδύνη της ταξινόμησης του καθενός σύμφωνα με το είδος του; Το διαφορετικό τέλος της κάθε τάξης ανθρώπων αποκαλύπτεται όταν πλησιάζει το τέλος των πάντων, κι αυτό γίνεται κατά τη διάρκεια του έργου της κατάκτησης ολόκληρου του σύμπαντος (συμπεριλαμβανομένου όλου του έργου της κατάκτησης, ξεκινώντας με το τωρινό έργο). Η αποκάλυψη του τέλους όλης της ανθρωπότητας γίνεται ενώπιον του βήματος της κρίσεως, κατά τη διάρκεια της παίδευσης και κατά τη διάρκεια του έργου της κατάκτησης τις έσχατες ημέρες. Η ταξινόμηση των ανθρώπων σύμφωνα με το είδος τους δεν σημαίνει επιστροφή των ανθρώπων στην αρχική τους τάξη, διότι όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος κατά τον καιρό της δημιουργίας, υπήρχε μόνο ένα είδος ανθρώπου, και ο μόνος διαχωρισμός ήταν μεταξύ άντρα και γυναίκας. Δεν υπήρχαν πολλά διαφορετικά είδη ανθρώπων. Μόνο μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια διαφθοράς εμφανίστηκαν οι διαφορετικές τάξεις ανθρώπων, και κάποιοι ήταν υπό τη σφαίρα επιρροής βρομερών διαβόλων, κάποιοι ήταν υπό τη σφαίρα επιρροής μοχθηρών διαβόλων και κάποιοι —εκείνοι οι οποίοι επιδιώκουν την οδό της ζωής— ήταν υπό το κράτος του Παντοδύναμου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο δημιουργούνται σταδιακά οι τάξεις μεταξύ ανθρώπων και μόνο έτσι χωρίζονται οι άνθρωποι σε τάξεις μέσα στη μεγάλη οικογένεια του ανθρώπου. Όλοι οι άνθρωποι καταλήγουν να έχουν διαφορετικό «πατέρα». Δεν ισχύει ότι όλοι βρίσκονται ολότελα υπό το κράτος του Παντοδύναμου, καθότι ο άνθρωπος είναι πολύ ανυπότακτος. Η δίκαιη κρίση αποκαλύπτει τον πραγματικό εαυτό του κάθε τύπου ανθρώπου, χωρίς να αφήνει τίποτα κρυφό. Όλοι δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο υπό το φως. Σε αυτό το σημείο, ο άνθρωπος δεν είναι πια όπως ήταν αρχικά και η αρχική ομοιότητα των προγόνων του έχει από καιρό εξαφανιστεί, επειδή αμέτρητοι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας έχουν από καιρό αιχμαλωτιστεί από τον Σατανά και ποτέ ξανά δεν θα γνωρίσουν τον ουρανοήλιο, και επειδή οι άνθρωποι έχουν γεμίσει με κάθε λογής δηλητήρια του Σατανά. Συνεπώς, οι άνθρωποι έχουν τον κατάλληλο γι’ αυτούς προορισμό. Επιπλέον, η ταξινόμησή τους σύμφωνα με το είδος τους γίνεται με βάση τα διαφορετικά δηλητήριά τους, δηλαδή, ταξινομούνται σύμφωνα με τον βαθμό στον οποίο έχουν κατακτηθεί σήμερα. Το τέλος του ανθρώπου δεν είναι κάτι που έχει προκαθοριστεί από τη δημιουργία του κόσμου. Κι αυτό επειδή, στην αρχή, υπήρχε μόνο μία τάξη, η οποία αποκαλείτο συλλογικά «ανθρωπότητα», και ο άνθρωπος δεν είχε διαφθαρεί αρχικά από τον Σατανά και όλοι οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στο φως του Θεού, χωρίς να πέφτει πάνω τους σκοτάδι. Όμως, αφότου διαφθάρηκε ο άνθρωπος από τον Σατανά, όλοι οι τύποι και όλα τα είδη ανθρώπων εξαπλώθηκαν στα μήκη και τα πλάτη της γης —όλοι οι τύποι και όλα τα είδη ανθρώπων που προέρχονταν από την οικογένεια που αποκαλείτο συλλογικά «ανθρωπότητα», η οποία απαρτιζόταν από άντρες και γυναίκες. Όλοι τους οδηγήθηκαν από τους προγόνους τους να ξεστρατίσουν από τους προπάτορές τους —την ανθρωπότητα που απαρτιζόταν από άντρα και γυναίκα (δηλαδή, τον πρώτο Αδάμ και την πρώτη Εύα, τους προπάτορές τους). Εκείνον τον καιρό, οι Ισραηλίτες ήταν οι μόνοι άνθρωποι τους οποίους καθοδηγούσε ο Ιεχωβά στη ζωή τους στη γη. Οι διάφοροι τύποι ανθρώπων που προέκυψαν από ολόκληρο το Ισραήλ (δηλαδή, από την αρχική οικογενειακή φατρία) έχασαν τότε την καθοδήγηση του Ιεχωβά. Αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι, έχοντας πλήρη άγνοια για τα ζητήματα του κόσμου των ανθρώπων, ακολούθησαν, στη συνέχεια, τους προγόνους τους για να ζήσουν στα εδάφη που διεκδίκησαν —κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Συνεπώς, εξακολουθούν να αγνοούν το πώς ξεστράτισαν από τον Ιεχωβά και το πώς διαφθείρονται μέχρι σήμερα από κάθε είδους βρομερούς διαβόλους και μοχθηρά πνεύματα. Εκείνοι που έχουν διαφθαρεί και δηλητηριαστεί βαθιά μέχρι τώρα —εκείνοι που δεν μπορούν, εν τέλει, να διασωθούν— δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το πάνε με τους προγόνους τους, τους βρομερούς διαβόλους που τους διέφθειραν. Εκείνοι που μπορούν, εν τέλει, να σωθούν, θα πάνε στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας, δηλαδή στο τέλος που προορίζεται για όσους σώζονται και κατακτώνται. Θα γίνουν τα πάντα προκειμένου να σωθούν όλοι όσοι μπορούν να σωθούν, αλλά για τους ανθρώπους που είναι αναίσθητοι και ανίατοι, η μόνη τους επιλογή θα είναι να ακολουθήσουν τους προγόνους τους στο πηγάδι της αβύσσου, όπου θα τους περιμένει η παίδευση. Μη νομίζεις ότι το τέλος σου είχε προκαθοριστεί από την αρχή και ότι τώρα έχει απλώς αποκαλυφθεί. Αν σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε μήπως έχεις ξεχάσει ότι κατά την αρχική δημιουργία της ανθρωπότητας, δεν είχε δημιουργηθεί ξεχωριστή σατανική τάξη; Έχεις ξεχάσει ότι είχε δημιουργηθεί μόνο μία ανθρωπότητα, η οποία απαρτιζόταν από τον Αδάμ και την Εύα (ότι είχαν δημιουργηθεί, δηλαδή, μόνο άντρας και γυναίκα); Αν ήσουν απόγονος του Σατανά στην αρχή, αυτό δεν θα σήμαινε ότι όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άνθρωπο, συμπεριέλαβε και μια σατανική ομάδα στη δημιουργία Του; Θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι τέτοιο; Δημιούργησε τον άνθρωπο χάριν της μαρτυρίας Του· δημιούργησε τον άνθρωπο χάριν της δόξας Του. Γιατί να είχε δημιουργήσει σκοπίμως μια τάξη απογόνων του Σατανά, οι οποίοι θα Του αντιστέκονταν εσκεμμένα; Πώς θα μπορούσε ο Ιεχωβά να είχε κάνει κάτι τέτοιο; Αν το είχε κάνει, ποιος θα έλεγε ότι είναι ένας δίκαιος Θεός; Όταν λέω τώρα ότι κάποιοι από εσάς θα πάνε με τον Σατανά στο τέλος, δεν σημαίνει ότι εσύ ήσουν με τον Σατανά από την αρχή· αντιθέτως, σημαίνει ότι έχεις ξεπέσει σε τέτοιον βαθμό, που ακόμα κι αν ο Θεός έχει προσπαθήσει να σε σώσει, εσύ και πάλι δεν έχεις κατορθώσει να αποκτήσεις εκείνη τη σωτηρία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να σε ταξινομήσω με τον Σατανά. Αυτό συμβαίνει μόνο επειδή είσαι πέραν σωτηρίας, όχι επειδή ο Θεός είναι άδικος μαζί σου και καθόρισε σκόπιμα τη μοίρα σου ως προσωποποίηση του Σατανά, κι έπειτα σε ταξινομεί με τον Σατανά και θέλει εσκεμμένα να υποφέρεις. Δεν είναι αυτή η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης. Αν το πιστεύεις αυτό, τότε η κατανόησή σου είναι πολύ μονόπλευρη! Το τελικό στάδιο της κατάκτησης αποσκοπεί να σώσει τους ανθρώπους, αλλά και να αποκαλύψει την κατάληξή τους. Αποσκοπεί να αποκαλύψει τον εκφυλισμό των ανθρώπων μέσω της κρίσης, κι έτσι να τους κάνει να μετανοήσουν, να εγερθούν και να επιδιώξουν τη ζωή και το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής. Αποσκοπεί να αφυπνίσει τις καρδιές των απαθών και βραδυνόων ανθρώπων και να δείξει, μέσω της κρίσης, την εσωτερική ανυπακοή τους. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην μπορούν να μετανοήσουν, να μην μπορούν να επιδιώξουν το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής και να αποτινάξουν αυτές τις διαφθορές, τότε είναι πέραν σωτηρίας και θα τους καταβροχθίσει ο Σατανάς. Αυτή είναι η σημασία της κατάκτησης του Θεού: να σώσει τους ανθρώπους και να δείξει, επίσης, την κατάληξή τους. Καλές καταλήξεις, κακές καταλήξεις —όλες αποκαλύπτονται από το έργο της κατάκτησης. Το αν οι άνθρωποι θα σωθούν ή θα είναι καταραμένοι αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια του έργου της κατάκτησης.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 31

Τις έσχατες ημέρες, τα πάντα θα ταξινομηθούν κατά είδος μέσω της κατάκτησης. Η κατάκτηση είναι το έργο των εσχάτων ημερών· με άλλα λόγια, η κρίση των αμαρτιών του κάθε ανθρώπου είναι το έργο των εσχάτων ημερών. Διαφορετικά, πώς θα μπορούσαν να ταξινομηθούν οι άνθρωποι; Το έργο της ταξινόμησης που γίνεται ανάμεσά σας αποτελεί την έναρξη αυτού του έργου σε ολόκληρο το σύμπαν. Μετά από αυτό, οι άνθρωποι όλων των τόπων και όλων των λαών θα υποβληθούν κι αυτοί στο έργο της κατάκτησης. Αυτό σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος στην κτίση θα ταξινομηθεί σύμφωνα με το είδος του, καθώς θα προσέλθει ενώπιον του βήματος της κρίσης για να κριθεί. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να διαφύγει την υποβολή σε αυτήν την παίδευση και την κρίση, και οι πάντες και τα πάντα θα ταξινομηθούν κατά είδος. Κάθε άνθρωπος θα κατηγοριοποιηθεί, διότι πλησιάζει το τέλος των πάντων και ό,τι υπάρχει στους ουρανούς και στη γη έχει φτάσει στον επίλογό του. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να διαφύγει τις τελευταίες ημέρες της ανθρώπινης ύπαρξης; Συνεπώς, για πόσο καιρό ακόμα μπορούν να συνεχιστούν οι πράξεις ανυπακοής σας; Δεν βλέπετε ότι οι έσχατες ημέρες σας είναι προ των πυλών; Πώς είναι δυνατόν εκείνοι που σέβονται τον Θεό και λαχταρούν να εμφανιστεί, να μη βλέπουν την ημέρα της εμφάνισης της δικαιοσύνης του Θεού; Πώς είναι δυνατόν να μη λάβουν την τελική επιβράβευση για την καλοσύνη; Είσαι κάποιος που πράττει το καλό ή κάποιος που πράττει το κακό; Είσαι κάποιος που αποδέχεται τη δίκαιη κρίση και, στη συνέχεια, υπακούει ή κάποιος που αποδέχεται τη δίκαιη κρίση και, στη συνέχεια, είναι καταραμένος; Ζεις ενώπιον του βήματος της κρίσης στο φως ή στον Άδη μέσα στο σκοτάδι; Εσύ ο ίδιος δεν είσαι αυτός που γνωρίζει πιο ξεκάθαρα αν το τέλος σου θα είναι η επιβράβευση ή η τιμωρία; Εσύ δεν είσαι αυτός που γνωρίζει πιο ξεκάθαρα και κατανοεί πιο βαθιά ότι ο Θεός είναι δίκαιος; Οπότε πώς είναι ακριβώς η συμπεριφορά και η καρδιά σου; Καθώς σε κατακτώ σήμερα, έχεις πραγματικά την ανάγκη να σου εξηγώ λεπτομερώς το αν η συμπεριφορά σου είναι καλή ή κακή; Πόσα έχεις εγκαταλείψει για Μένα; Πόσο βαθιά Με λατρεύεις; Εσύ ο ίδιος δεν γνωρίζεις πιο ξεκάθαρα πώς συμπεριφέρεσαι απέναντί Μου; Θα πρέπει να γνωρίζεις καλύτερα απ’ όλους ποιο θα είναι, εν τέλει, το τέλος σου! Σου το λέω πραγματικά: Εγώ δημιούργησα απλώς την ανθρωπότητα και δημιούργησα κι εσένα, όμως δεν σας παρέδωσα στον Σατανά· ούτε σας έκανα εσκεμμένα να επαναστατήσετε εναντίον Μου ή να Μου αντισταθείτε, κι έτσι να τιμωρηθείτε από Μένα. Όλες αυτές οι συμφορές και τα βάσανα δεν οφείλονται στο ότι η καρδιά σας είναι πολύ σκληρή και η συμπεριφορά σας πολύ ποταπή; Επομένως, το τέλος σας δεν καθορίζεται από εσάς τους ίδιους; Μες στην καρδιά σας, δεν γνωρίζετε καλύτερα απ’ όλους ποιο θα είναι το τέλος σας; Ο λόγος που κατακτώ τους ανθρώπους είναι για να τους αποκαλύψω, καθώς και για να εξασφαλίσω καλύτερα τη σωτηρία σου. Δεν είναι για να σε βάλω να διαπράξεις το κακό ούτε για να σε κάνω σκοπίμως να οδεύσεις στην κόλαση της καταστροφής. Όταν έρθει η ώρα, τα πολλά σου βάσανα, ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών σου, δεν θα οφείλονται όλα στις αμαρτίες σου; Συνεπώς, η καλοσύνη σου ή η μοχθηρία σου δεν είναι η καλύτερη κρίση για σένα; Δεν αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για το ποιο θα είναι το τέλος σου;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 32

Κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός έρχεται κυρίως για να κηρύξει τον λόγο Του. Μιλά από την οπτική γωνία του Πνεύματος, την οπτική γωνία του ανθρώπου και την οπτική γωνία του τρίτου προσώπου· μιλά με διαφορετικούς τρόπους, χρησιμοποιώντας έναν τρόπο για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, και χρησιμοποιεί τους τρόπους έκφρασης, προκειμένου να αλλάξει τις αντιλήψεις του ανθρώπου και να απομακρύνει την εικόνα του ασαφή Θεού από την καρδιά του ανθρώπου. Αυτό είναι το κύριο έργο του Θεού. Επειδή ο άνθρωπος πιστεύει ότι ο Θεός ήρθε για να θεραπεύσει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες, να εκτελέσει θαύματα και να δώσει υλικές ευλογίες στον άνθρωπο, ο Θεός επιτελεί αυτό το στάδιο του έργου —του έργου της παίδευσης και της κρίσης— προκειμένου να απομακρύνει αυτά τα πράγματα από τις αντιλήψεις του ανθρώπου, ώστε ο άνθρωπος να γνωρίσει την πραγματικότητα και την κανονικότητα του Θεού, και ώστε η εικόνα του Ιησού να απομακρυνθεί από την καρδιά του και να αντικατασταθεί από μια νέα εικόνα του Θεού. Μόλις η εικόνα του Θεού παλιώσει μέσα στον άνθρωπο, τότε γίνεται είδωλο. Όταν ο Ιησούς ήρθε και υλοποίησε εκείνο το στάδιο του έργου, δεν εκπροσωπούσε την ολότητα του Θεού. Εκτέλεσε κάποια σημεία και θαύματα, κήρυξε εν μέρει τον λόγο και, τέλος, σταυρώθηκε, εκπροσωπώντας μονάχα ένα μέρος του Θεού. Δεν ήταν δυνατόν να εκπροσωπεί όλα όσα είναι ο Θεός, αλλά εκπροσωπούσε τον Θεό, υλοποιώντας ένα μέρος του έργου του Θεού. Και τούτο, επειδή ο Θεός είναι τόσο μέγας, τόσο θαυμαστός και ανεξιχνίαστος, αλλά και επειδή επιτελεί μόνο ένα μέρος του έργου Του σε κάθε εποχή. Το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια τούτης της εποχής είναι κυρίως η παροχή των λόγων σχετικά με τη ζωή του ανθρώπου, η έκθεση της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου και της ουσίας της φύσης του ανθρώπου, και η εξάλειψη θρησκευτικών αντιλήψεων, φεουδαρχικού και ξεπερασμένου τρόπου σκέψης, καθώς και η γνώση και ο πολιτισμός του ανθρώπου. Όλα αυτά πρέπει να απογυμνωθούν και να εξαγνιστούν μέσω των λόγων του Θεού. Κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί λόγια, και όχι σημεία και θαύματα, για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να εκθέσει τον άνθρωπο, να τον κρίνει, να τον παιδεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση, έτσι ώστε μέσα στα λόγια του Θεού, ο άνθρωπος να καταφέρει να διακρίνει τη σοφία και την ομορφιά Του και να κατανοήσει τη διάθεσή Του, ώστε, μέσω των λόγων Tου, ο άνθρωπος να δει τις πράξεις του Θεού. Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβάς, με λόγια Του, οδήγησε τον Μωυσή έξω από την Αίγυπτο και κήρυξε εν μέρει τον λόγο στους Ισραηλίτες· τον καιρό εκείνο, μέρος των πράξεων του Θεού κατέστη σαφές, αλλά επειδή ο άνθρωπος ήταν φτωχός στο πνεύμα και τίποτα δεν μπορούσε να καταστήσει τη γνώση του πλήρη, ο Θεός συνέχισε να κηρύττει και να εργάζεται. Την Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είδε, για άλλη μια φορά, μέρος των πράξεων του Θεού. Ο Ιησούς ήταν ικανός να δείξει σημεία και θαύματα, να θεραπεύσει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες και να υποστεί τη σταύρωση, τρεις ημέρες μετά την οποία αναστήθηκε και εμφανίστηκε με σάρκα και οστά μπροστά στον άνθρωπο. Και ήταν και το μοναδικό πράγμα που γνώριζε ο άνθρωπος για τον Θεό. Ο άνθρωπος γνωρίζει μονάχα όσα του έχει δείξει ο Θεός, και αν ο Θεός δεν του έδειχνε τίποτα περισσότερο, τότε αυτή θα ήταν και η έκταση της οριοθέτησής του για τον Θεό. Έτσι, ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται, ώστε η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον να γίνει βαθύτερη, και ο άνθρωπος να καταφέρει να γνωρίσει σταδιακά την ουσία του Θεού. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου αποκαλύπτεται χάρη στα λόγια του Θεού, και οι θρησκευτικές σου αντιλήψεις αντικαθίστανται από την πραγματικότητα του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός των έσχατων ημερών ήρθε, κυρίως, προκειμένου να εκπληρώσει τα λόγια «ο Λόγος γίνεται σάρκα, ο Λόγος έρχεται μέσα στη σάρκα και ο Λόγος εμφανίζεται με σάρκα» και αν δεν έχεις ενδελεχή γνώση τούτου τότε θα εξακολουθήσεις να είσαι ανίκανος να παραμείνεις σταθερός. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός σκοπεύει πρωτίστως να ολοκληρώσει ένα στάδιο του έργου, στο οποίο ο Λόγος εμφανίζεται με σάρκα, και αυτό αποτελεί ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισής του Θεού. Γι’ αυτό, η γνώση σας πρέπει να είναι ξεκάθαρη· ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται ο Θεός, δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να τον οριοθετεί. Αν ο Θεός δεν επιτελούσε το συγκεκριμένο έργο κατά τις έσχατες μέρες, τότε η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον δεν θα μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο. Θα γνώριζες μονάχα ότι ο Θεός μπορεί να σταυρωθεί και να καταστρέψει τα Σόδομα και ότι ο Ιησούς μπορεί να αναστηθεί από τους νεκρούς και να εμφανιστεί στον Πέτρο… Αλλά ποτέ δεν θα έλεγες ότι ο λόγος του Θεού μπορεί να εκπληρώσει τα πάντα και να κατακτήσει τον άνθρωπο. Μόνο μέσα από τη βίωση των λόγων του Θεού μπορείς να μιλήσεις για τέτοιου είδους γνώση, και όσο περισσότερο θεϊκό έργο βιώνεις, τόσο πιο βαθιά θα γίνεται η γνώση σου για Εκείνον. Μόνον τότε θα πάψεις να οριοθετείς τον Θεό μέσα στις προσωπικές σου αντιλήψεις. Ο άνθρωπος γνωρίζει τον Θεό βιώνοντας το έργο Του και δεν υπάρχει άλλος σωστός τρόπος για να Τον γνωρίσει.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 33

Σε αυτό το τελικό στάδιο του έργου, τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται μέσω του λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει πολλά μυστήρια και το έργο που έχει επιτελέσει ο Θεός μέσα από τις γενιές του παρελθόντος. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει τα μυστήρια που δεν ξετύλιξαν ποτέ οι γενιές του παρελθόντος, καθώς και το έργο των προφητών και αποστόλων των παρελθόντων χρόνων και τις αρχές με τις οποίες εργάζονταν. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει, επίσης, να κατανοήσει τη διάθεση του ίδιου του Θεού, καθώς και την ανυπακοή και την αντίσταση του ανθρώπου, και κατορθώνει να γνωρίσει τη δική του ουσία. Μέσω αυτών των σταδίων του έργου και όλων των λόγων που εκφέρθηκαν, ο άνθρωπος κατορθώνει να γνωρίσει το έργο του Πνεύματος, το έργο που επιτελεί η ενσάρκωση του Θεού και, ακόμη περισσότερο, ολόκληρη τη διάθεσή Του. Απέκτησες τη γνώση σου για το έργο διαχείρισης του Θεού, που εκτείνεται σε έξι χιλιάδες έτη, επίσης μέσω του λόγου. Η γνώση σου για τις προηγούμενες αντιλήψεις σου και η επιτυχία σου στο να τις παραμερίσεις, δεν επιτεύχθηκαν επίσης μέσω του λόγου; Στο προηγούμενο στάδιο, ο Ιησούς πραγματοποίησε σημεία και τέρατα, αλλά δεν υπάρχουν σημεία και τέρατα σε αυτό το στάδιο. Άραγε το ότι κατανόησες τον λόγο για τον οποίο ο Θεός δεν αποκαλύπτει σημεία και τέρατα, δεν επιτεύχθηκε επίσης μέσω του λόγου; Επομένως, τα λόγια που εκφέρονται σε αυτό το στάδιο υπερβαίνουν το έργο που επιτέλεσαν οι απόστολοι και οι προφήτες των προηγούμενων γενεών. Ακόμα και οι προφητείες των προφητών δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν αυτό το αποτέλεσμα. Οι προφήτες εξέφεραν μόνο προφητείες, μίλησαν για το τι θα συνέβαινε στο μέλλον, αλλά όχι για το έργο που επιθυμούσε να επιτελέσει εκείνον τον καιρό ο Θεός. Δεν μιλούσαν για να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο στη ζωή του, ούτε για να προσφέρουν αλήθειες στους ανθρώπους, ούτε για να τους αποκαλύψουν μυστήρια, πόσο μάλλον δε, μιλούσαν για να δώσουν ζωή. Στα λόγια που λέγονται στο παρόν στάδιο, υπάρχει προφητεία και αλήθεια, αλλά τα λόγια αυτά χρησιμεύουν κυρίως για να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Τα λόγια τη σήμερον ημέρα διαφέρουν από τις προφητείες των προφητών. Αυτό είναι ένα στάδιο έργου που γίνεται για τη ζωή του ανθρώπου, για να αλλάξει η διάθεση της ζωής του ανθρώπου, και όχι για χάρη της εκφοράς προφητειών. Το πρώτο στάδιο ήταν το έργο του Ιεχωβά: Το έργο Του ήταν να προετοιμάσει ένα μονοπάτι για να λατρεύει ο άνθρωπος τον Θεό στη γη. Ήταν το έργο της έναρξης για να βρεθεί ο τόπος προέλευσης του έργου στη γη. Εκείνον τον καιρό, ο Ιεχωβά δίδαξε στους Ισραηλίτες να τηρούν το Σάββατο, να τιμούν τους γονείς τους και να ζουν ειρηνικά ο ένας με τον άλλο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν κατανοούσαν τι απαρτίζει τον άνθρωπο, ούτε κατανοούσαν πώς να ζουν στη γη. Ήταν απαραίτητο στο πρώτο στάδιο του έργου να καθοδηγήσει Εκείνος τους ανθρώπους στο πώς να ζουν τη ζωή τους. Όλα όσα τους είπε ο Ιεχωβά δεν ήταν προηγουμένως γνωστά στους ανθρώπους, ούτε ήταν πράγματα που κατείχαν. Εκείνον τον καιρό, ο Θεός εξύψωσε πολλούς προφήτες για να εκφράσουν προφητείες, και όλοι τους το έκαναν υπό την καθοδήγηση του Ιεχωβά. Αυτό ήταν απλώς ένα στοιχείο στο έργο του Θεού. Στο πρώτο στάδιο, ο Θεός δεν ενσαρκώθηκε, οπότε έδωσε εντολές σε όλες τις φυλές και σε όλα τα έθνη μέσω των προφητών. Όταν εργάστηκε ο Ιησούς στον καιρό Του, δεν μίλησε τόσο πολύ όσο μιλά κατά τη σημερινή εποχή. Αυτό το στάδιο του έργου του λόγου κατά τις έσχατες ημέρες δεν έχει επιτελεστεί ποτέ άλλοτε σε παρελθοντικές εποχές και γενεές. Παρόλο που ο Ησαΐας, ο Δανιήλ και ο Ιωάννης εξέφρασαν πολλές προφητείες, οι προφητείες τους ήταν τελείως διαφορετικές από τα λόγια που εκφέρονται τώρα. Αυτό που εξέφραζαν ήταν μόνο προφητείες, αλλά αυτό δεν ισχύει για τα τωρινά λόγια. Εάν μετέτρεπα όλα αυτά για τα οποία μιλώ επί του παρόντος σε προφητείες, θα μπορούσατε να καταλάβετε; Αν αυτά για τα οποία μιλώ αφορούσαν θέματα της μετά της αναχώρησής Μου περιόδου, πώς θα μπορούσες να καταλάβεις; Το έργο του λόγου δεν επιτελέστηκε ποτέ κατά την εποχή του Ιησού ή την Εποχή του Νόμου. Ίσως κάποιοι να πουν: «Δεν εξέφερε και ο Ιεχωβά λόγια κατά την εποχή του έργου Του; Πέρα από τη θεραπεία ασθενειών, την εκβολή των δαιμονίων και την επιτέλεση σημείων και τεράτων, και ο Ιησούς δεν εξέφερε λόγια τον καιρό που εργαζόταν;» Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται τα λόγια. Ποια ήταν η ουσία των λόγων που εξέφερε ο Ιεχωβά; Καθοδηγούσε απλώς τους ανθρώπους στο να ζουν τη ζωή τους επί γης, κάτι το οποίο δεν έθιγε τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή. Γιατί λέγεται ότι, όταν μιλούσε ο Ιεχωβά, το έκανε για να δίνει εντολές στους ανθρώπους κάθε τόπου; Η φράση «δίνει εντολές» αναφέρεται στην παροχή σαφών οδηγιών και άμεσων διαταγών. Δεν παρείχε στον άνθρωπο ζωή· αντ’ αυτού, πήρε απλώς τον άνθρωπο από το χέρι και του δίδαξε πώς να Τον σέβεται, χωρίς να χρησιμοποιεί πολλές παραβολές. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ δεν είχε σκοπό να αντιμετωπίσει ή να πειθαρχήσει τον άνθρωπο, ούτε να τον κρίνει και να τον παιδέψει· είχε σκοπό να τον καθοδηγήσει. Ο Ιεχωβά διέταξε τον Μωυσή να πει στον λαό Του να συλλέξει μάννα στην έρημο. Κάθε πρωί, πριν από την ανατολή του ηλίου, έπρεπε να μαζεύουν μάννα, σε ποσότητα που επαρκούσε απλώς για να φάνε εκείνη την ημέρα. Το μάννα δεν μπορούσε να διατηρηθεί μέχρι την επόμενη ημέρα, καθώς θα μούχλιαζε. Δεν δίδαξε τους ανθρώπους ούτε εξέθεσε τη φύση τους, ούτε και εξέθεσε τις ιδέες και τις σκέψεις τους. Δεν άλλαξε τους ανθρώπους· αντιθέτως, τους καθοδήγησε στο πώς να ζουν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν σαν παιδιά· δεν καταλάβαιναν τίποτα και μπορούσαν να κάνουν μόνο βασικές μηχανικές κινήσεις, κι έτσι ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους απλώς για να καθοδηγήσει τα πλήθη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 34

Ο Θεός εκφέρει τα λόγια Του και επιτελεί το έργο Του σύμφωνα με διαφορετικές εποχές, και σε διαφορετικές εποχές εκφέρει διαφορετικά λόγια. Ο Θεός δεν συμμορφώνεται με κανόνες, ούτε επαναλαμβάνει το ίδιο έργο, ούτε νιώθει νοσταλγία για τα πράγματα του παρελθόντος· είναι ένας Θεός που είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός, και εκφέρει νέα λόγια καθημερινά. Εσύ θα πρέπει να συμμορφώνεσαι με αυτά που θα πρέπει να τηρούνται σήμερα —αυτή είναι η ευθύνη και το καθήκον του ανθρώπου. Είναι ζωτικής σημασίας η άσκηση να επικεντρώνεται γύρω από το φως και τα λόγια του Θεού στη σημερινή εποχή. Ο Θεός δεν συμμορφώνεται με κανόνες και είναι σε θέση να μιλά από πολλές διαφορετικές σκοπιές για να καθιστά σαφείς τη σοφία και την παντοδυναμία Του. Δεν έχει σημασία αν μιλά από την οπτική γωνία του Πνεύματος ή του ανθρώπου ή αν μιλά στο τρίτο πρόσωπο —ο Θεός είναι πάντα ο Θεός, κι εσύ δεν μπορείς να λες ότι δεν είναι ο Θεός επειδή μιλά από την οπτική του ανθρώπου. Σε κάποιους ανθρώπους έχουν προκύψει αντιλήψεις ως αποτέλεσμα των διαφορετικών οπτικών από τις οποίες μιλά ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία γνώση του Θεού και καμία γνώση του έργου Του. Αν ο Θεός μιλούσε πάντα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, δεν θα καθόριζε ο άνθρωπος κανόνες για τον Θεό; Θα μπορούσε ο Θεός να επιτρέψει στον άνθρωπο να ενεργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο; Απ’ όποια οπτική γωνία κι αν μιλά ο Θεός, έχει τους στόχους Του γι’ αυτό. Αν ο Θεός μιλούσε πάντα από την οπτική γωνία του Πνεύματος, θα μπορούσες να έρθεις σε επαφή μαζί Του; Έτσι, μερικές φορές μιλάει στο τρίτο πρόσωπο για να σου παράσχει τα λόγια Του και να σε οδηγήσει στην πραγματικότητα. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι κατάλληλα. Εν ολίγοις, όλα γίνονται από τον Θεό, κι εσύ δεν θα πρέπει να αμφιβάλλεις γι’ αυτό. Εκείνος είναι ο Θεός· κι έτσι, απ’ όποια οπτική κι αν μιλά, θα είναι πάντα ο Θεός. Πρόκειται για μια αμετάβλητη αλήθεια. Όπως κι αν εργάζεται, εξακολουθεί να είναι ο Θεός, και η ουσία Του δεν θα αλλάξει! Ο Πέτρος αγαπούσε πολύ τον Θεό και ήταν ένας άνθρωπος τον οποίο επιθυμούσε η καρδιά του Θεού, αλλά ο Θεός δεν τον μαρτύρησε ως τον Κύριο ή τον Χριστό, γιατί η ουσία ενός όντος είναι αυτή που είναι και δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Στο έργο Του, ο Θεός δεν συμμορφώνεται με κανόνες, αλλά χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους για να κάνει το έργο Του αποτελεσματικό και να εμπλουτίσει τη γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν. Κάθε μέθοδος εργασίας Του βοηθά τον άνθρωπο να Τον γνωρίσει και αποσκοπεί στην τελείωση του ανθρώπου. Όποια μέθοδο εργασίας κι αν χρησιμοποιεί, η καθεμιά τους αποσκοπεί στην ανάπτυξη και την τελείωση του ανθρώπου. Παρόλο που μια από τις μεθόδους εργασίας Του μπορεί να διήρκεσε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό γίνεται για να ενισχυθεί η πίστη του ανθρώπου σ’ Αυτόν. Συνεπώς, δεν θα πρέπει να έχετε αμφιβολίες μέσα σας. Αυτά είναι όλα τα στάδια του έργου του Θεού και πρέπει να τα υπακούτε.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 35

Ο Θεός έχει έρθει στη γη κυρίως για να εκφέρει τα λόγια Του. Αυτό με το οποίο έρχεσαι σε επαφή είναι ο λόγος του Θεού, αυτό που βλέπεις είναι ο λόγος του Θεού, αυτό που ακούς είναι ο λόγος του Θεού, αυτό που τηρείς είναι ο λόγος του Θεού, αυτό που βιώνεις είναι ο λόγος του Θεού, και αυτή η ενσάρκωση του Θεού χρησιμοποιεί τον λόγο κυρίως για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Εκείνος δεν επιδεικνύει σημεία και τέρατα και, ιδίως, δεν επιτελεί το έργο που έκανε ο Ιησούς στο παρελθόν. Αν και Εκείνοι είναι ο Θεός και είναι και οι δύο από σάρκα, οι διακονίες Τους δεν είναι ίδιες. Όταν ήρθε ο Ιησούς, επιτέλεσε κι Εκείνος ένα μέρος του έργου του Θεού και εξέφερε μερικά λόγια —αλλά ποιο ήταν το κύριο έργο που πραγματοποίησε; Αυτό που πραγματοποίησε, κατά κύριο λόγο, ήταν το έργο της σταύρωσης. Έγινε όμοιος με την αμαρτωλή σάρκα προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης και να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα, και λειτούργησε ως προσφορά περί αμαρτίας για χάρη των αμαρτιών όλης της ανθρωπότητας. Αυτό είναι το κύριο έργο που πραγματοποίησε. Εν τέλει, προσέφερε το μονοπάτι του σταυρού για να καθοδηγήσει αυτούς που ήρθαν αργότερα. Ο Ιησούς ήρθε κυρίως για να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης. Λύτρωσε όλη την ανθρωπότητα και έφερε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών στον άνθρωπο και, επιπλέον, έφερε το μονοπάτι προς τη βασιλεία των ουρανών. Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί που ήρθαν μετά είπαν: «Θα πρέπει να βαδίσουμε στο μονοπάτι του σταυρού και να θυσιαστούμε για τον σταυρό». Στην αρχή, φυσικά, ο Ιησούς επιτέλεσε και κάποιο άλλο έργο και είπε κάποια λόγια για να κάνει τον άνθρωπο να μετανοήσει και να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του. Αλλά η διακονία Του εξακολουθούσε να είναι η σταύρωση, και τα τριάμισι χρόνια που πέρασε κηρύττοντας την οδό ήταν στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη σταύρωση που ακολούθησε. Οι πολυάριθμες φορές που προσευχήθηκε ο Ιησούς ήταν κι αυτές για χάρη της σταύρωσης. Η ζωή ενός κανονικού ανθρώπου που διήγαγε και τα τριάντα τριάμισι χρόνια που έζησε στη γη ήταν κυρίως για χάρη της ολοκλήρωσης του έργου της σταύρωσης· ήταν για να Του δώσουν τη δύναμη να αναλάβει αυτό το έργο, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να Του εμπιστευτεί ο Θεός το έργο της σταύρωσης. Ποιο έργο θα πραγματοποιήσει σήμερα ο ενσαρκωμένος Θεός; Σήμερα, ο κύριος λόγος για τον οποίο έχει ενσαρκωθεί ο Θεός είναι να ολοκληρώσει το έργο του «Λόγου που ενσαρκώνεται», να χρησιμοποιήσει τον λόγο για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση και να κάνει τον άνθρωπο να δεχτεί την αντιμετώπιση του λόγου και τον εξευγενισμό του λόγου. Μέσω των λόγων Tου, σε κάνει να κερδίσεις παροχή, να κερδίσεις ζωή· στα λόγια Του, βλέπεις το έργο και τις πράξεις Του. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να σε παιδεύσει και να σε εξευγενίσει, κι έτσι, εάν υποστείς κακουχίες, οφείλεται κι αυτό στον λόγο του Θεού. Σήμερα, ο Θεός δεν εργάζεται χρησιμοποιώντας γεγονότα, αλλά λόγια. Μόνο αφότου έρθει πάνω σου ο λόγος Του μπορεί το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί μέσα σου και να σε κάνει να βιώσεις πόνο ή να αισθανθείς γλυκύτητα. Μόνο ο λόγος του Θεού μπορεί να σε φέρει στην πραγματικότητα και μόνο ο λόγος του Θεού μπορεί να σε οδηγήσει στην τελείωση. Επομένως, πρέπει τουλάχιστον να καταλάβεις το εξής: Το έργο που κάνει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες είναι κατά κύριο λόγο να χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να οδηγήσει κάθε άνθρωπο στην τελείωση και να καθοδηγήσει τον άνθρωπο. Όλο το έργο που κάνει είναι μέσω του λόγου· δεν χρησιμοποιεί γεγονότα για να σε παιδεύσει. Υπάρχουν φορές που κάποιοι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό. Ο Θεός δεν σου προκαλεί μεγάλη δυσφορία, η σάρκα σου δεν παιδεύεται, κι εσύ δεν υφίστασαι κακουχίες —αλλά μόλις έρχεται πάνω σου και σε εξευγενίζει ο λόγος Του, σου είναι αβάσταχτο. Έτσι δεν είναι; Κατά τη διάρκεια του καιρού των παρόχων υπηρεσιών, ο Θεός είπε να ριχτεί ο άνθρωπος στο πηγάδι της αβύσσου. Έφτασε στ’ αλήθεια ο άνθρωπος στο πηγάδι της αβύσσου; Απλώς και μόνο μέσω της χρήσης λόγων προκειμένου να εξευγενιστεί ο άνθρωπος, εκείνος εισήλθε στο πηγάδι της αβύσσου. Κι έτσι, κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, όταν ενσαρκώνεται ο Θεός, χρησιμοποιεί κυρίως τον λόγο για να πραγματοποιήσει τα πάντα και να αποσαφηνίσει τα πάντα. Μόνο στα λόγια Του μπορείς να δεις αυτό που Αυτός είναι· μόνο στα λόγια Του μπορείς να δεις ότι είναι ο ίδιος ο Θεός. Όταν έρχεται στη γη ο ενσαρκωμένος Θεός, δεν κάνει άλλο έργο πέρα από την εκφορά λόγων —συνεπώς, δεν υπάρχει ανάγκη για γεγονότα. Τα λόγια αρκούν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει έρθει κυρίως για να κάνει αυτό το έργο, να δώσει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να δει, μέσα από τα λόγια Του, τη δύναμη και την υπεροχή Του, να δώσει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να δει, μέσα από τα λόγια Του, πόσο ταπεινά κρύβεται, καθώς και να δώσει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να γνωρίσει, μέσα από τα λόγια Του, την ολότητά Του. Όλα όσα έχει και όλα όσα είναι βρίσκονται στα λόγια Του. Η σοφία και η θαυμασιότητά Του βρίσκονται στα λόγια Του. Μέσω αυτού, μπορείς να δεις τις πολλές μεθόδους με τις οποίες εκφέρει ο Θεός τα λόγια Του. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Θεού όλο αυτό το διάστημα ήταν η παροχή, η αποκάλυψη και η αντιμετώπιση προς τον άνθρωπο. Δεν καταριέται τον άνθρωπο ελαφρά τη καρδία, και ακόμα κι όταν το κάνει, τον καταριέται μέσω του λόγου. Κι έτσι, σε αυτήν την εποχή της ενσάρκωσης του Θεού, μην προσπαθείς να δεις τον Θεό να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει ξανά τα δαιμόνια, και σταμάτα να ψάχνεις συνεχώς σημεία —δεν έχει νόημα! Αυτά τα σημεία δεν μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση! Για να μιλήσουμε ξεκάθαρα: Σήμερα, ο πραγματικός ενσαρκωμένος Θεός δεν προβαίνει σε ενέργειες· μονάχα μιλά. Αυτή είναι η αλήθεια! Χρησιμοποιεί λόγια για να σε οδηγήσει στην τελείωση και χρησιμοποιεί λόγια για να σε θρέψει και να σε ποτίσει. Χρησιμοποιεί, επίσης, λόγια για να εργαστεί και χρησιμοποιεί λόγια αντί για γεγονότα για να σε κάνει να γνωρίσεις την πραγματικότητά Του. Εάν είσαι ικανός να αντιληφθείς αυτόν τον τρόπο εργασίας του Θεού, τότε είναι δύσκολο να είσαι αρνητικός. Αντί να επικεντρώνεστε σε αρνητικά πράγματα, θα πρέπει να επικεντρώνεστε μόνο στα θετικά —δηλαδή, ανεξάρτητα από το εάν εκπληρωθούν ή όχι τα λόγια του Θεού ή από το αν υπάρξει ή όχι η έλευση των γεγονότων, ο Θεός ωθεί τον άνθρωπο να κερδίσει ζωή από τα λόγια Του, και αυτό είναι το μεγαλύτερο από όλα τα σημεία· ακόμη περισσότερο, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη μέσω της οποίας να γνωρίσει κανείς τον Θεό και είναι ένα σημείο μεγαλύτερο από τα σημεία. Μόνο αυτά τα λόγια μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 36

Μόλις άρχισε η Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός άρχισε να εκφέρει τα λόγια Του. Στο μέλλον, αυτά τα λόγια θα εκπληρωθούν σταδιακά, και τότε ο άνθρωπος θα αναπτυχθεί στη ζωή. Η χρήση του λόγου από τον Θεό για να αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου είναι πιο αληθινή και πιο αναγκαία, κι Εκείνος δεν χρησιμοποιεί τίποτε άλλο πέρα από τον λόγο για να επιτελέσει το έργο Του προκειμένου να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη του ανθρώπου, διότι σήμερα είναι η Εποχή του Λόγου και απαιτεί πίστη, αποφασιστικότητα και συνεργασία εκ μέρους του ανθρώπου. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού τις έσχατες ημέρες είναι η χρήση του λόγου Του για να υπηρετεί και να παρέχει τα απαραίτητα στον άνθρωπο. Μόνο αφότου ολοκληρώσει ο ενσαρκωμένος Θεός την εκφορά των λόγων Tου θα αρχίσουν αυτά να εκπληρώνονται. Κατά το χρονικό διάστημα που μιλά, τα λόγια Του δεν εκπληρώνονται, διότι όταν βρίσκεται στο στάδιο της σάρκας, τα λόγια Του δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Αυτό συμβαίνει ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να δει ότι ο Θεός είναι σάρκα και όχι Πνεύμα· ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να δει την πραγματικότητα του Θεού ιδίοις όμμασι. Την ημέρα που θα έχει ολοκληρωθεί το έργο Του, όταν θα έχουν ειπωθεί όλα τα λόγια που θα πρέπει να ειπωθούν από Αυτόν στη γη, τα λόγια Του θα αρχίσουν να εκπληρώνονται. Τώρα δεν είναι η εποχή της εκπλήρωσης των λόγων του Θεού, διότι Εκείνος δεν έχει ολοκληρώσει την εκφορά των λόγων Του. Όταν, λοιπόν, βλέπεις ότι ο Θεός εξακολουθεί να εκφέρει τα λόγια Του στη γη, μην περιμένεις την εκπλήρωση των λόγων Του· όταν ο Θεός σταματήσει να εκφέρει τα λόγια Του και όταν θα έχει ολοκληρωθεί το έργο Του στη γη, τότε θα αρχίσουν να εκπληρώνονται τα λόγια Του. Στα λόγια που εκφέρει στη γη, υπάρχει, από μία άποψη, η παροχή της ζωής, και από μια άλλη, υπάρχουν προφητείες —οι προφητείες των μελλοντικών γεγονότων, των πραγμάτων που θα γίνουν και των πραγμάτων που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη. Και στα λόγια του Ιησού υπήρχαν προφητείες. Από τη μία πλευρά, παρείχε ζωή και, από την άλλη, εξέφερε προφητείες. Σήμερα, δεν γίνεται λόγος για την ταυτόχρονη εκτέλεση λόγων και γεγονότων, επειδή η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που μπορεί να δει ο άνθρωπος με τα μάτια του και σε αυτό που επιτελείται από τον Θεό είναι πάρα πολύ μεγάλη. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι μόλις ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, θα εκπληρωθούν τα λόγια Του, και τα γεγονότα θα ακολουθήσουν τα λόγια. Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, ο ενσαρκωμένος Θεός εκτελεί τη διακονία του λόγου στη γη και, κατά την εκτέλεση της διακονίας του λόγου, εκφέρει μόνο λόγια και δεν ασχολείται με άλλα θέματα. Μόλις αλλάξει το έργο του Θεού, θα αρχίσουν να εκπληρώνονται τα λόγια Του. Σήμερα, τα λόγια χρησιμοποιούνται αρχικά για να σε οδηγήσουν στην τελείωση. Όταν Εκείνος δοξαστεί σε ολόκληρο το σύμπαν, το έργο Του θα ολοκληρωθεί —θα έχουν ειπωθεί όλα τα λόγια που θα πρέπει να ειπωθούν και όλα τα λόγια θα έχουν γίνει γεγονότα. Ο Θεός έχει έρθει στη γη κατά τις έσχατες ημέρες για να εκτελέσει τη διακονία του λόγου ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει να Τον γνωρίσει και ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει να δει αυτό που Αυτός είναι, να δει τη σοφία Του και όλες τις θαυμαστές Του πράξεις μέσα από τον λόγο Του. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο κυρίως για να κατακτήσει όλη την ανθρωπότητα. Στο μέλλον, ο λόγος Του θα έρθει, επίσης, πάνω σε κάθε θρησκεία, τομέα, έθνος και δόγμα. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να κατακτήσει, να κάνει όλους τους ανθρώπους να δουν ότι ο λόγος Του φέρει εξουσία και δύναμη —κι έτσι σήμερα έρχεστε αντιμέτωποι μόνο με τον λόγο του Θεού.

Τα λόγια που εκφέρονται από τον Θεό σε αυτήν την εποχή είναι διαφορετικά από αυτά που ειπώθηκαν κατά την Εποχή του Νόμου, κι επίσης διαφέρουν από τα λόγια που ειπώθηκαν κατά την Εποχή της Χάριτος. Κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός δεν επιτέλεσε το έργο του λόγου, αλλά περιέγραψε απλώς τη σταύρωση για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Η Βίβλος περιγράφει μόνο τον λόγο για τον οποίο επρόκειτο να σταυρωθεί ο Ιησούς, τα βάσανα που υπέστη πάνω στον σταυρό και πώς θα πρέπει ο άνθρωπος να σταυρωθεί για τον Θεό. Κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής, όλο το έργο που επιτελούσε ο Θεός ήταν επικεντρωμένο γύρω από τη σταύρωση. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει λόγια για να κατακτήσει όλους εκείνους που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Αυτός είναι ο «Λόγος που ενσαρκώνεται». Ο Θεός έχει έρθει κατά τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει αυτό το έργο, που σημαίνει ότι έχει έρθει για να επιτύχει την πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται. Εκφέρει μόνο λόγια και σπάνια υπάρχει η έλευση των γεγονότων. Αυτή είναι η πεμπτουσία του Λόγου που ενσαρκώνεται, και όταν ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει τα λόγια Του, πρόκειται για την ενσάρκωση του Λόγου και τον Λόγο που εισέρχεται στη σάρκα. «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Και ο Λόγος έγινε σαρξ». Αυτό (το έργο της ενσάρκωσης του Λόγου) είναι το έργο που θα πραγματοποιήσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες και αποτελεί το τελικό κεφάλαιο ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Του, κι έτσι ο Θεός πρέπει να έρθει στη γη και να εκδηλώσει τα λόγια Του στη σάρκα. Αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό που θα γίνει στο μέλλον, αυτό που θα πραγματοποιηθεί από τον Θεό, o τελικός προορισμός του ανθρώπου, εκείνοι που θα σωθούν, εκείνοι που θα καταστραφούν και ούτω καθεξής —όλο αυτό το έργο που θα πρέπει να επιτευχθεί στο τέλος έχει διατυπωθεί στο σύνολό του με σαφήνεια και όλο αποσκοπεί στην επίτευξη της πραγματικής σημασίας του Λόγου που ενσαρκώνεται. Τα διοικητικά διατάγματα και το σύνταγμα που είχαν εκδοθεί προηγουμένως, όσοι θα καταστραφούν, όσοι θα εισέλθουν στην ανάπαυση —όλα αυτά τα λόγια πρέπει να εκπληρωθούν. Αυτό είναι το έργο που πραγματοποιεί κατά κύριο λόγο ο ενσαρκωμένος Θεός κατά τις έσχατες μέρες. Κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν πού ανήκουν εκείνοι που έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό και πού ανήκουν εκείνοι που δεν έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό, πώς θα ταξινομηθούν ο λαός και οι υιοί Του, τι θα γίνει με το Ισραήλ, τι θα γίνει με την Αίγυπτο —στο μέλλον, θα πραγματοποιηθεί κάθε ένα από αυτά τα λόγια. Ο ρυθμός του έργου του Θεού επιταχύνεται. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο ως μέσο για να αποκαλύψει στον άνθρωπο τι πρόκειται να γίνει σε κάθε εποχή, τι πρόκειται να γίνει από τον ενσαρκωμένο Θεό κατά τις έσχατες ημέρες, καθώς και τη διακονία Του που πρόκειται να εκτελεστεί, και όλα αυτά τα λόγια αποσκοπούν στην επίτευξη της πραγματικής σημασίας του Λόγου που ενσαρκώνεται.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 37

Ο Θεός επιτελεί το έργο Του σε ολόκληρο το σύμπαν. Όλοι όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν πρέπει να δεχτούν τον λόγο Του και να τρώνε και να πίνουν τον λόγο Του· κανένας δεν μπορεί να κερδηθεί από τον Θεό βλέποντας τα σημεία και τέρατα που δείχνει ο Θεός. Ανά τους αιώνες, ο Θεός χρησιμοποιούσε ανέκαθεν τον λόγο για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Επομένως, δεν θα πρέπει να αφιερώνετε όλη την προσοχή σας στα σημεία και τέρατα, αλλά θα πρέπει να επιδιώκετε να οδηγηθείτε στην τελείωση από τον Θεό. Στην Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός εξέφερε μερικά λόγια, και στην Εποχή της Χάριτος και ο Ιησούς εξέφερε πολλά λόγια. Αφού ο Ιησούς είχε εκφέρει πολλά λόγια, οι μεταγενέστεροι απόστολοι και μαθητές καθοδήγησαν τους ανθρώπους να ασκούνται σύμφωνα με τις εντολές που εξέδωσε ο Ιησούς και βίωναν πράγματα σύμφωνα με τα λόγια και τις αρχές που εξέφερε ο Ιησούς. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί κυρίως τον λόγο για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Δεν χρησιμοποιεί σημεία και τέρατα για να καταπιέσει τον άνθρωπο ή να πείσει τον άνθρωπο. Αυτό δεν μπορεί να καταστήσει σαφή τη δύναμη του Θεού. Αν ο Θεός αποκάλυπτε μόνο σημεία και τέρατα, τότε θα ήταν αδύνατο να γίνει σαφής η πραγματικότητα του Θεού, κι έτσι θα ήταν αδύνατο να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην τελείωση. Ο Θεός δεν οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση μέσω σημείων και τεράτων, αλλά χρησιμοποιεί τον λόγο για να ποτίσει και να ποιμάνει τον άνθρωπο, κατόπιν του οποίου επιτυγχάνεται η απόλυτη υπακοή του ανθρώπου και η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό. Αυτός είναι ο στόχος του έργου που κάνει και των λόγων που εκφέρει. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τη μέθοδο της επίδειξης σημείων και τεράτων για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση —χρησιμοποιεί λόγια και χρησιμοποιεί πολλές διαφορετικές μεθόδους εργασίας για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Είτε πρόκειται για τον εξευγενισμό, την αντιμετώπιση, το κλάδεμα ή την παροχή λόγων, ο Θεός μιλά από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση και να δώσει στον άνθρωπο μεγαλύτερη γνώση του έργου, της σοφίας και της θαυμασιότητας του Θεού. Όταν ολοκληρωθεί ο άνθρωπος κατά τη στιγμή που περατώσει ο Θεός την εποχή των έσχατων ημερών, τότε θα έχει τα προσόντα να δει σημεία και τέρατα. Όταν καταφέρεις να γνωρίσεις τον Θεό και είσαι σε θέση να υπακούς τον Θεό ό,τι κι αν κάνει, δεν θα έχεις πια αντιλήψεις γι’ Αυτόν όταν βλέπεις σημεία και τέρατα. Προς το παρόν, είσαι διεφθαρμένος και ανίκανος να υπακούσεις πλήρως στον Θεό —νομίζεις ότι έχεις τα προσόντα να δεις σημεία και τέρατα σε αυτήν την κατάσταση; Όταν ο Θεός δείχνει σημεία και τέρατα, τότε τιμωρεί, επίσης, τον άνθρωπο, τότε αλλάζει η εποχή και, επιπλέον, τότε ολοκληρώνεται η εποχή. Όταν το έργο του Θεού εκτελείται κανονικά, Εκείνος δεν δείχνει σημεία και τέρατα. Η εμφάνιση σημείων και τεράτων είναι εξαιρετικά εύκολη γι’ Αυτόν, αλλά αυτό δεν αποτελεί τη βασική αρχή του έργου του Θεού, ούτε τον στόχο της διαχείρισης του ανθρώπου από τον Θεό. Αν ο άνθρωπος έβλεπε σημεία και τέρατα, και εμφανιζόταν το πνευματικό σώμα του Θεού στον άνθρωπο, τότε δεν θα πίστευαν όλοι οι άνθρωποι στον Θεό; Έχω πει προηγουμένως ότι μια ομάδα νικητών αποκτάται από την Ανατολή —νικητές που προέρχονται μέσα από τα μεγάλα δεινά. Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Σημαίνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν αποκτηθεί, υπάκουσαν αληθινά μόνο αφότου υποβλήθηκαν σε κρίση και παίδευση, σε αντιμετώπιση και κλάδεμα, και σε κάθε είδους εξευγενισμό. Η πίστη αυτών των ανθρώπων δεν είναι αόριστη και αφηρημένη, αλλά πραγματική. Δεν έχουν δει σημεία και τέρατα, ούτε θαύματα· δεν μιλάνε για δυσνόητα γράμματα και δόγματα, ούτε για βαθιά γνώση· αντιθέτως, έχουν την πραγματικότητα, έχουν τα λόγια του Θεού, καθώς και αληθινή γνώση της πραγματικότητας του Θεού. Μια τέτοια ομάδα δεν είναι πιο ικανή να καταστήσει σαφή τη δύναμη του Θεού; Το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι πραγματικό έργο. Κατά τη διάρκεια της εποχής του Ιησού, Αυτός δεν ήρθε για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, αλλά για να λυτρώσει τον άνθρωπο· έτσι, πραγματοποίησε κάποια θαύματα για να κάνει τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν. Διότι ήρθε, κατά κύριο λόγο, για να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης, και η επίδειξη σημείων δεν ήταν μέρος του έργου της διακονίας Του. Αυτά τα σημεία και τέρατα ήταν έργο που έγινε για να καταστεί αποτελεσματικό το έργο Του. Ήταν επιπλέον έργο και δεν αντιπροσώπευαν το έργο ολόκληρης της εποχής. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, και ο Θεός έδειξε κάποια σημεία και τέρατα —αλλά το έργο που κάνει σήμερα ο Θεός είναι αληθινό έργο και σε καμία περίπτωση δεν θα εμφάνιζε σημεία και τέρατα τώρα. Εάν παρουσίαζε σημεία και τέρατα, τότε θα διαταρασσόταν το πραγματικό Του έργο κι Εκείνος δεν θα μπορούσε να κάνει περαιτέρω έργο. Αν ο Θεός έλεγε να χρησιμοποιηθεί ο λόγος προκειμένου να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην τελείωση, αλλά εκδήλωνε, επίσης, σημεία και τέρατα, τότε θα μπορούσε να καταστεί σαφές αν ο άνθρωπος πιστεύει πραγματικά σ’ Αυτόν ή όχι; Συνεπώς, ο Θεός δεν κάνει τέτοια πράγματα. Υπάρχει υπερβολικά μεγάλο ποσοστό θρησκείας μέσα στον άνθρωπο. Ο Θεός έχει έρθει κατά τις έσχατες ημέρες για να αποβάλει από τον άνθρωπο όλες τις θρησκευτικές αντιλήψεις και τα υπερφυσικά πράγματα, και να κάνει τον άνθρωπο να γνωρίσει την πραγματικότητα του Θεού. Έχει έρθει για να αφαιρέσει την εικόνα ενός Θεού αφηρημένου και φανταστικού —την εικόνα ενός Θεού που, με άλλα λόγια, δεν υφίσταται καν. Κι έτσι, το μόνο που είναι πολύτιμο τώρα είναι να γνωρίζεις την πραγματικότητα! Η αλήθεια υπερισχύει των πάντων. Πόση αλήθεια διαθέτεις σήμερα; Είναι Θεός όλοι όσοι εκδηλώνουν σημεία και τέρατα; Τα κακά πνεύματα μπορούν κι αυτά να εκδηλώσουν σημεία και τέρατα· είναι όλα τους Θεός; Κατά την πίστη του στον Θεό, αυτό που αναζητά ο άνθρωπος είναι η αλήθεια και αυτό που επιδιώκει είναι η ζωή· όχι τα σημεία και τέρατα. Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος όλων όσοι πιστεύουν στον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 38

Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσοι πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σε Αυτόν, θα σε λύτρωνε· αν πίστευες σε Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτή ήταν η σημασία της σωτηρίας και της δικαίωσης μέσω πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο και το στοιχείο της αντίστασης στον Θεό —στοιχεία τα οποία έπρεπε σιγά-σιγά να απομακρυνθούν. Η σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο το οποίο ήταν ακατανόητο στους μαθητές Του και είπε πολλά τα οποία δεν κατανοούσαν οι άνθρωποι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, εκείνον τον καιρό, δεν έδινε εξηγήσεις. Έτσι, αρκετά χρόνια αφότου Εκείνος έφυγε, ο Ματθαίος δημιούργησε τη γενεαλογία του Ιησού, και άλλοι επιτέλεσαν επίσης πολύ έργο που ήταν θέλημα του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να οδηγήσει στην τελείωση και να κερδίσει τον άνθρωπο, αλλά για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου: να δημιουργήσει το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης. Κι έτσι, μόλις σταυρώθηκε ο Ιησούς, το έργο Του ολοκληρώθηκε πλήρως. Ωστόσο, στο σημερινό στάδιο —στο έργο της κατάκτησης— πρέπει να ειπωθούν περισσότερα λόγια, πρέπει να επιτελεστεί περισσότερο έργο και πρέπει να υπάρξουν πολλές διαδικασίες. Πρέπει, επίσης, να αποκαλυφθούν τα μυστήρια του έργου του Ιησού και του Ιεχωβά, ώστε όλοι οι άνθρωποι να αποκτήσουν κατανόηση και σαφήνεια στην πίστη τους, διότι αυτό είναι το έργο των εσχάτων ημερών, και οι έσχατες ημέρες αποτελούν το τέλος του έργου του Θεού, τον χρόνο της ολοκλήρωσης αυτού του έργου. Αυτό το στάδιο του έργου θα σου αποσαφηνίσει τον νόμο του Ιεχωβά και τη λύτρωση του Ιησού, και γίνεται, κατά κύριο λόγο, ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις ολόκληρο το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη και να εκτιμήσεις όλη τη σημασία και την ουσία αυτού του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, όπως επίσης και να κατανοήσεις τον σκοπό όλου του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς και των λόγων που εξέφερε, ακόμα και την τυφλή σου πίστη στη Βίβλο και την τυφλή λατρεία της. Θα σου δώσει τη δυνατότητα να τα κατανοήσεις όλα αυτά λεπτομερώς. Θα φτάσεις στο σημείο να κατανοήσεις τόσο το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς όσο και το έργο του Θεού σήμερα· θα κατανοήσεις και θα δεις όλη την αλήθεια, τη ζωή και την οδό. Στο στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς, γιατί έφυγε ο Ιησούς χωρίς να κάνει το έργο της ολοκλήρωσης; Επειδή το στάδιο του έργου του Ιησού δεν ήταν το έργο της ολοκλήρωσης. Όταν σταυρώθηκε, τα λόγια Του έφτασαν κι αυτά στο τέλος τους. Μετά τη σταύρωσή Του, το έργο Του τελείωσε οριστικά. Το τρέχον στάδιο είναι διαφορετικό: το έργο του Θεού θα τελειώσει μόνο όταν ειπωθούν τα λόγια μέχρι τέλους και ολοκληρωθεί ολόκληρο το έργο Του. Κατά τη διάρκεια του σταδίου του έργου του Ιησού, υπήρχαν πολλά λόγια που δεν ειπώθηκαν ή δεν διατυπώθηκαν πλήρως. Τον Ιησού, όμως, δεν Τον απασχολούσε τι έλεγε ή τι δεν έλεγε, διότι η διακονία Του δεν ήταν διακονία λόγων, κι έτσι, αφού καρφώθηκε στον σταυρό, έφυγε. Εκείνο το στάδιο του έργου έγινε κυρίως χάριν της σταύρωσης και διαφέρει από το τρέχον στάδιο. Αυτό το στάδιο του έργου γίνεται κυρίως χάριν της ολοκλήρωσης, του ξεκαθαρίσματος και της περάτωσης όλου του έργου. Αν τα λόγια δεν ειπωθούν μέχρι να τελειώσουν, δεν θα υπάρξει τρόπος να ολοκληρωθεί αυτό το έργο, διότι σε αυτό το στάδιο του έργου, όλο το έργο φτάνει στο τέλος του και πραγματοποιείται με τη χρήση λόγων. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο που ήταν ακατανόητο στον άνθρωπο. Έφυγε ήσυχα, και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν κατανοούν τα λόγια Του, η κατανόηση των οποίων είναι εσφαλμένη αλλά αυτοί ακόμα πιστεύουν ότι είναι σωστή, και οι οποίοι δεν ξέρουν ότι σφάλλουν. Τελικά, αυτό το τρέχον στάδιο θα θέσει οριστικό τέλος στο έργο του Θεού και θα παράσχει την ολοκλήρωσή του. Όλοι θα μπορέσουν να κατανοήσουν και να γνωρίσουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Θα διορθωθούν οι αντιλήψεις του ανθρώπου, οι προθέσεις του, η εσφαλμένη κατανόησή του, οι αντιλήψεις του σχετικά με το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού, οι απόψεις του σχετικά με τους Εθνικούς και οι άλλες αποκλίσεις και τα λάθη του. Και ο άνθρωπος θα κατανοήσει όλα τα σωστά μονοπάτια της ζωής, όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός και ολόκληρη την αλήθεια. Όταν συμβεί αυτό, αυτό το στάδιο του έργου θα φτάσει στο τέλος του. Το έργο του Ιεχωβά ήταν η δημιουργία του κόσμου· ήταν η αρχή. Αυτό το στάδιο του έργου είναι το τέλος του έργου, είναι η ολοκλήρωση. Στην αρχή, το έργο του Θεού επιτελείτο μεταξύ των εκλεκτών του Ισραήλ και ήταν η αυγή μιας νέας εποχής στον πιο ιερό από όλους τους τόπους. Το τελευταίο στάδιο του έργου επιτελείται στην πιο ακάθαρτη χώρα, ώστε να κρίνει τον κόσμο και να φέρει την εποχή στο τέλος της. Στο πρώτο στάδιο, το έργο του Θεού επιτελέστηκε στον πιο φωτεινό από όλους τους τόπους και το τελευταίο στάδιο επιτελείται στον πιο σκοτεινό από όλους τους τόπους, και αυτό το σκοτάδι θα εκδιωχθεί, θα δημιουργηθεί φως και όλοι οι άνθρωποι θα κατακτηθούν. Όταν θα έχουν κατακτηθεί οι άνθρωποι αυτού του πιο ακάθαρτου και πιο σκοτεινού τόπου, και ολόκληρος ο πληθυσμός αναγνωρίσει ότι υπάρχει ένας Θεός, ο οποίος είναι ο αληθινός Θεός, και κάθε άνθρωπος πειστεί απόλυτα, τότε αυτό το γεγονός θα χρησιμοποιηθεί για να επιτελεστεί το έργο της κατάκτησης απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό το στάδιο του έργου είναι συμβολικό: μόλις τελειώσει το έργο αυτής της εποχής, το έργο των 6.000 ετών διαχείρισης θα φτάσει σε ένα πλήρες τέλος. Μόλις κατακτηθούν όσοι βρίσκονται στον σκοτεινότερο τόπο, είναι αυτονόητο ότι το ίδιο θα συμβεί και οπουδήποτε αλλού. Ως εκ τούτου, μόνο το έργο της κατάκτησης στην Κίνα φέρει συμβολισμό με νόημα. Η Κίνα αντιπροσωπεύει όλες τις δυνάμεις του σκότους και ο λαός της Κίνας αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που είναι από σάρκα, που είναι του Σατανά και που είναι από σάρκα και οστά. Ο κινεζικός λαός είναι αυτός που έχει διαφθαρεί περισσότερο από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, που αντιτίθεται περισσότερο στον Θεό και του οποίου η ανθρώπινη φύση είναι η πιο ποταπή και ακάθαρτη, κι έτσι αποτελεί το αρχέτυπο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλες χώρες δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου είναι όλες ίδιες και, παρόλο που ο λαός των χωρών αυτών μπορεί να είναι καλού επιπέδου, αν δεν γνωρίζει τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει ότι αντιτίθεται σε Αυτόν. Γιατί και οι Εβραίοι αντιτάχθηκαν στον Θεό και Τον αψήφησαν; Γιατί και οι Φαρισαίοι αντιτάχθηκαν σε Αυτόν; Γιατί πρόδωσε ο Ιούδας τον Ιησού; Εκείνον τον καιρό, πολλοί από τους μαθητές δεν γνώριζαν τον Ιησού. Γιατί, αφότου ο Ιησούς σταυρώθηκε και αναστήθηκε ξανά, οι άνθρωποι εξακολούθησαν να μην πιστεύουν σε Αυτόν; Δεν είναι ίδια η ανυπακοή του ανθρώπου; Απλώς ο λαός της Κίνας χρησιμοποιείται για παραδειγματισμό και, όταν κατακτηθεί, θα αποτελέσει πρότυπο και δείγμα και θα χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς για τους άλλους. Γιατί έλεγα ανέκαθεν ότι είστε παράρτημα στο σχέδιο διαχείρισής Μου; Ο λαός της Κίνας είναι εκείνος στον οποίο η διαφθορά, η ακαθαρσία, η αδικία, η εναντίωση και η ανυπακοή εκδηλώνονται στον μέγιστο βαθμό και αποκαλύπτονται σε όλες τις ποικίλες μορφές τους. Από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι αυτοί είναι χαμηλού επιπέδου και, από την άλλη, η ζωή και η νοοτροπία τους είναι οπισθοδρομικές, και οι συνήθειες, το κοινωνικό περιβάλλον τους, η οικογένεια στην οποία έχουν γεννηθεί —όλα είναι φτωχά και τα πιο οπισθοδρομικά. Το κύρος τους είναι, επίσης, χαμηλό. Το έργο σε αυτόν τον τόπο είναι συμβολικό, και αφού επιτελεστεί αυτό το δοκιμαστικό έργο στο σύνολό του, το επακόλουθο έργο του Θεού θα επιτευχθεί πολύ καλύτερα. Αν μπορεί να ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο του έργου, τότε εξυπακούεται ότι το ίδιο μπορεί να κάνει και το επακόλουθο έργο. Μόλις πραγματοποιηθεί αυτό το στάδιο του έργου, θα έχει σημειωθεί μεγάλη επιτυχία, και το έργο της κατάκτησης απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρο το σύμπαν θα έχει φτάσει οριστικά στο τέλος του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 39

Η Εποχή της Χάριτος ξεκίνησε με το όνομα του Ιησού. Όταν ξεκίνησε να εκτελεί τη διακονία Του ο Ιησούς, το Άγιο Πνεύμα άρχισε να γίνεται μάρτυρας του ονόματος του Ιησού, και το όνομα του Ιεχωβά δεν αναφερόταν πλέον. Αντίθετα, το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε το νέο έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Όσοι πίστευαν σε Αυτόν, κατέθεταν μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, και το έργο που επιτελούσαν ήταν και αυτό για τον Ιησού Χριστό. Η ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης σήμαινε ότι το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά είχε έλθει στο τέλος του. Από εκεί και πέρα, το όνομα του Θεού δεν ήταν πλέον Ιεχωβά· τουναντίον, ονομαζόταν Ιησούς, και στο εξής το Άγιο Πνεύμα ξεκίνησε το έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Συνεπώς, οι άνθρωποι που εξακολουθούν να τρώνε και πίνουν τα λόγια του Ιεχωβά σήμερα και εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα σύμφωνα με το έργο της Εποχής του Νόμου —δεν συμμορφώνεσαι άραγε τυφλά με τους κανόνες; Δεν είσαι προσκολλημένος στο παρελθόν; Γνωρίζετε πλέον ότι οι έσχατες ημέρες έχουν φτάσει. Άραγε, όταν έλθει ο Ιησούς, θα εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Ο Ιεχωβά είπε στον λαό του Ισραήλ ότι θα ερχόταν ένας Μεσσίας, αλλά όταν όντως ήλθε, δεν ονομαζόταν Μεσσίας αλλά Ιησούς. Ο Ιησούς είπε ότι θα ερχόταν και πάλι και ότι θα κατέφτανε όπως είχε φύγει. Αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού, αλλά εσύ είδες με ποιον τρόπο έφυγε ο Ιησούς; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, αλλά θα επιστρέψει άραγε προσωπικά μεταξύ των ανθρώπων πάνω σε ένα λευκό σύννεφο; Εάν ίσχυε αυτό, δεν θα ονομαζόταν ακόμα Ιησούς; Όταν έλθει και πάλι ο Ιησούς, η εποχή θα έχει ήδη αλλάξει, άρα θα μπορούσε να ονομάζεται ακόμα Ιησούς; Άραγε ο Θεός μπορεί να είναι γνωστός μόνο με το όνομα του Ιησού; Δεν μπορεί να προσφωνείται με ένα νέο όνομα σε μια νέα εποχή; Μπορεί η εικόνα ενός ατόμου και ένα συγκεκριμένο όνομα να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στην ολότητά Του; Σε κάθε εποχή, ο Θεός επιτελεί νέο έργο και αποκαλείται με νέο όνομα· πώς θα μπορούσε να επιτελεί το ίδιο έργο σε διαφορετικές εποχές; Πώς θα μπορούσε να μένει προσκολλημένος στα παλιά; Το όνομα του Ιησού ελήφθη για χάρη του έργου της λύτρωσης, άρα θα εξακολουθεί να αποκαλείται με το ίδιο όνομα όταν επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες; Θα συνεχίσει να επιτελεί το έργο της λύτρωσης; Πώς γίνεται ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να είναι ένα, αλλά να αποκαλούνται με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές; Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι η εποχή του έργου Τους είναι διαφορετική; Θα μπορούσε ένα και μόνο όνομα να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός πρέπει να αποκαλείται με διαφορετικό όνομα σε διαφορετική εποχή και πρέπει να χρησιμοποιεί το όνομα για να αλλάξει την εκάστοτε εποχή και να την αντιπροσωπεύσει. Διότι κανένα όνομα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει πλήρως τον ίδιο τον Θεό και κάθε όνομα μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο τη χρονική διάσταση της διάθεσης του Θεού σε μια δεδομένη εποχή. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να αντιπροσωπεύει το έργο Του. Ως εκ τούτου, ο Θεός μπορεί να επιλέγει όποιο όνομα ταιριάζει με τη διάθεσή Του ώστε να αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εποχή. Ανεξάρτητα από το αν είναι η εποχή του Ιεχωβά ή η εποχή του Ιησού, κάθε εποχή αντιπροσωπεύεται από ένα όνομα. Στο τέλος της Εποχής της Χάριτος, έχει φτάσει η έσχατη εποχή και ο Ιησούς έχει ήδη έλθει. Πώς θα μπορούσε να ονομάζεται ακόμα Ιησούς; Πώς θα μπορούσε να έχει ακόμα τη μορφή του Ιησού μεταξύ των ανθρώπων; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η εικόνα ενός Ναζωραίου; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας; Πώς θα μπορούσε να αναλάβει το έργο της κατάκτησης και της τελείωσης του ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο —αυτό είναι γεγονός— αλλά πώς θα μπορούσε να επιστρέψει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο μεταξύ των ανθρώπων και να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Αν πράγματι κατέφθανε πάνω σε ένα σύννεφο, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μην Τον αναγνωρίσει; Δεν θα Τον αναγνώριζαν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο; Σε αυτήν την περίπτωση, ο Θεός δεν θα ήταν μόνο ο Ιησούς; Σε αυτήν την περίπτωση, η εικόνα του Θεού θα είχε την όψη ενός Εβραίου και θα ήταν, επιπλέον, πάντα απαράλλαχτη. Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφθανε όπως είχε φύγει, αλλά γνωρίζεις το αληθινό νόημα των λόγων Του; Μήπως τα είπε σε αυτήν την ομάδα που απαρτίζεται από εσάς; Το μόνο που γνωρίζεις είναι ότι θα καταφτάσει όπως έφυγε, πάνω σε ένα σύννεφο, αλλά γνωρίζεις πώς ακριβώς επιτελεί το έργο Του ο ίδιος ο Θεός; Εάν ήσουν πραγματικά σε θέση να δεις, τότε πώς εξηγούνται τα λόγια που εξέφερε ο Ιησούς; Είπε: Όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες, ο ίδιος δεν θα το γνωρίζει, οι άγγελοι δεν θα το γνωρίζουν, οι αγγελιοφόροι στον ουρανό δεν θα το γνωρίζουν και ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα το γνωρίζει. Μόνο ο Πατήρ θα το γνωρίζει, τουτέστιν θα το γνωρίζει μόνο το Πνεύμα. Ούτε ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν το γνωρίζει, όμως εσύ είσαι σε θέση να βλέπεις και να γνωρίζεις; Εάν ήσουν ικανός να γνωρίζεις και να βλέπεις ιδίοις όμμασι, τότε δεν θα είχαν ειπωθεί μάταια αυτά τα λόγια; Και τι είπε ο Ιησούς τον καιρό εκείνο; «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος· και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. […] Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». Όταν έλθει εκείνη η ημέρα, ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν θα το γνωρίζει. Ο Υιός του ανθρώπου αναφέρεται στην ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού, έναν κανονικό και συνηθισμένο άνθρωπο. Ακόμη και ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν το γνωρίζει, άρα πώς θα μπορούσες να το γνωρίζεις εσύ; Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφτανε όπως είχε φύγει. Το πότε θα καταφτάσει δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος, άρα μπορεί να σε ενημερώσει εκ των προτέρων; Είσαι σε θέση να δεις την άφιξή Του; Δεν είναι αυτό αστείο;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 40

Κάθε φορά που έρχεται ο Θεός στη γη, αλλάζει το όνομά Του, το φύλο Του, την εικόνα Του και το έργο Του. Δεν επαναλαμβάνει το έργο Του. Είναι ένας Θεός που είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ονομαζόταν Ιησούς. Μπορεί κι αυτήν τη φορά, όταν θα έλθει ξανά, να ονομάζεται και πάλι Ιησούς; Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ήταν άντρας. Μπορεί να είναι και πάλι άντρας αυτήν τη φορά; Το έργο Του, όταν ήλθε κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ήταν να καρφωθεί στον σταυρό. Όταν έλθει ξανά, μπορεί να λυτρώσει και πάλι την ανθρωπότητα από την αμαρτία; Μπορεί να σταυρωθεί ξανά; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα επαναλάμβανε το έργο Του; Δεν ήξερες ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Κάποιοι λένε ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος. Αυτό είναι σωστό, αλλά αναφέρεται στην αμεταβλητότητα της διάθεσης του Θεού και της ουσίας Του. Οι αλλαγές στο όνομα και στο έργο Του δεν αποδεικνύουν ότι η ουσία Του έχει αλλάξει· με άλλα λόγια, ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός, και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Εάν λες ότι το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη; Γνωρίζεις μόνο ότι ο Θεός είναι αιώνια αμετάβλητος, αλλά γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Εάν το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα μπορούσε Εκείνος να έχει καθοδηγήσει την ανθρωπότητα καθ’ όλη τη διαδρομή έως σήμερα; Εάν ο Θεός είναι αμετάβλητος, τότε για ποιον λόγο έχει ήδη επιτελέσει το έργο δύο εποχών; Το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωράει προς τα εμπρός, δηλαδή η διάθεσή Του αποκαλύπτεται σταδιακά στον άνθρωπο, και αυτό που αποκαλύπτεται είναι η έμφυτη διάθεσή Του. Στην αρχή, η διάθεση του Θεού ήταν κρυμμένη από τον άνθρωπο, Εκείνος ποτέ δεν αποκάλυψε ανοιχτά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος απλώς δεν γνώριζε γι’ Αυτόν. Εξαιτίας αυτού, χρησιμοποιεί το έργο Του για να αποκαλύψει σταδιακά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο, αλλά το να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει ανά εποχή. Δεν αληθεύει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει διαρκώς επειδή το θέλημά Του αλλάζει συνεχώς. Αντιθέτως, επειδή οι εποχές του έργου Του είναι διαφορετικές, ο Θεός παίρνει όλη την έμφυτη διάθεσή Του και, βήμα προς βήμα, την αποκαλύπτει στον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να Τον γνωρίσει. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι ο Θεός δεν έχει αρχικά ιδιαίτερη διάθεση ή ότι η διάθεσή Του έχει αλλάξει σταδιακά με το πέρασμα των εποχών —μια τέτοια κατανόηση θα ήταν εσφαλμένη. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο την έμφυτη και ιδιαίτερη διάθεσή Του —αυτό που Αυτός είναι— σύμφωνα με το πέρασμα των εποχών· το έργο μίας μόνο εποχής δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Συνεπώς, η φράση «ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός» αναφέρεται στο έργο Του και η φράση «ο Θεός είναι αμετάβλητος» αναφέρεται σε αυτό που ο Θεός έχει και είναι εγγενώς. Όπως και να ’χει, δεν μπορείς να βασίσεις το έργο έξι χιλιάδων ετών σε ένα μόνο σημείο ούτε να το περιορίσεις με νεκρές λέξεις. Αυτή είναι η ανοησία του ανθρώπου. Ο Θεός δεν είναι τόσο απλός όσο φαντάζεται ο άνθρωπος και το έργο Του δεν μπορεί να μένει στάσιμο σε μία μόνο εποχή. Το όνομα Ιεχωβά, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να πρεσβεύει αιωνίως το όνομα του Θεού. Ο Θεός μπορεί να επιτελεί το έργο Του και υπό το όνομα του Ιησού. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός.

Ο Θεός είναι πάντα Θεός και δεν θα γίνει ποτέ Σατανάς. Ο Σατανάς είναι πάντα Σατανάς και δεν θα γίνει ποτέ Θεός. Η σοφία του Θεού, η θαυμασιότητα του Θεού, η δικαιοσύνη του Θεού και η μεγαλοπρέπεια του Θεού δεν θα αλλάξουν ποτέ. Η ουσία Του και αυτό που έχει και είναι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Το έργο Του, ωστόσο, προχωρεί πάντα προς τα εμπρός, φτάνει συνεχώς σε όλο και μεγαλύτερο βάθος, διότι Αυτός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Σε κάθε εποχή ο Θεός υιοθετεί ένα νέο όνομα, σε κάθε εποχή επιτελεί νέο έργο και σε κάθε εποχή επιτρέπει στα δημιουργήματά Του να βλέπουν το νέο Του θέλημα και τη νέα Του διάθεση. Εάν, σε μια νέα εποχή, οι άνθρωποι δεν κατάφερναν να δουν την έκφραση της νέας διάθεσης του Θεού, δεν θα Τον κάρφωναν στον σταυρό για πάντα; Και αν το έκαναν αυτό, δεν θα όριζαν τον Θεό; Αν ο Θεός ενσαρκωνόταν μόνο ως άντρας, οι άνθρωποι θα Τον όριζαν ως άντρα, ως τον Θεό των αντρών, και δεν θα πίστευαν ποτέ ότι είναι ο Θεός των γυναικών. Οι άντρες θα θεωρούσαν τότε ότι ο Θεός ανήκει στο αρσενικό φύλο, ότι ο Θεός είναι η κεφαλή των αντρών —αλλά τι θα γινόταν τότε με τις γυναίκες; Αυτό είναι άδικο. Δεν συνιστά μεροληπτική μεταχείριση; Αν ίσχυε αυτό, τότε όλοι εκείνοι που έσωσε ο Θεός θα ήταν άντρες σαν κι Αυτόν, και δεν θα μπορούσε να σωθεί ούτε μία γυναίκα. Όταν ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, δημιούργησε τον Αδάμ και δημιούργησε και την Εύα. Δεν δημιούργησε μόνο τον Αδάμ, αλλά ποίησε και τον άντρα και τη γυναίκα κατ’ εικόνα Του. Ο Θεός δεν είναι μόνο ο Θεός των αντρών —είναι και ο Θεός των γυναικών. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο του έργου. Θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερα στοιχεία της διάθεσής Του, και δεν θα υπάρχει η ευσπλαχνία και η αγάπη της εποχής του Ιησού. Δεδομένου ότι έχει αναλάβει νέο έργο, αυτό το νέο έργο θα συνοδεύεται από μια νέα διάθεση. Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα —αν δεν ενσαρκωνόταν ο Θεός και, αντ’ αυτού, το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν το έργο επιτελείτο αποκλειστικά από το Πνεύμα, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να καταφέρει να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού ιδίοις όμμασι μόνο όταν Εκείνος ενσαρκώνεται, όταν ο Λόγος ενσαρκώνεται και Εκείνος εκφράζει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι απτός· ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έλθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έλθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να Τον γνωρίσει πραγματικά. Παράλληλα, ο Θεός έχει ολοκληρώσει επίσης το έργο στο οποίο «ο Θεός είναι ο Θεός των αντρών και ο Θεός των γυναικών», και έχει ολοκληρώσει το συνολικό Του έργο στη σάρκα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 41

Το έργο του Θεού καθ’ όλη τη διάρκεια της διαχείρισής Του είναι απόλυτα σαφές: Η Εποχή της Χάριτος είναι η Εποχή της Χάριτος και οι έσχατες ημέρες είναι οι έσχατες ημέρες. Υπάρχουν διακριτές διαφορές μεταξύ κάθε εποχής, διότι σε κάθε εποχή ο Θεός επιτελεί έργο που αντιπροσωπεύει τη συγκεκριμένη εποχή. Προκειμένου να επιτελεστεί το έργο των εσχάτων ημερών, πρέπει να υπάρξει κάψιμο, κρίση, παίδευση, οργή και καταστροφή για να φτάσει η εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες αναφέρονται στην τελική εποχή. Κατά τη διάρκεια της τελικής εποχής, δεν θα φέρει ο Θεός την εποχή στο τέλος της; Για να φέρει την εποχή στο τέλος της, ο Θεός πρέπει να φέρει μαζί Του παίδευση και κρίση. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Ο σκοπός του Ιησού ήταν να μπορέσει ο άνθρωπος να συνεχίσει να επιβιώνει, να παραμείνει ζωντανός και να μπορέσει να ζήσει καλύτερα. Έσωσε τον άνθρωπο από την αμαρτία ώστε να σταματήσει την κάθοδό του στην ακολασία και να μη ζει πλέον στον Άδη και την κόλαση, και σώζοντας τον άνθρωπο από τον Άδη και την κόλαση, ο Ιησούς τού έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει να ζει. Τώρα έχουν καταφτάσει οι έσχατες ημέρες. Ο Θεός θα εξοντώσει τον άνθρωπο και θα καταστρέψει ολοσχερώς την ανθρώπινη φυλή, δηλαδή θα μεταμορφώσει την παρακοή της ανθρωπότητας. Για τον λόγο αυτό, θα ήταν αδύνατο ο Θεός —με τη συμπονετική και στοργική διάθεση του παρελθόντος— να τερματίσει την εποχή ή να υλοποιήσει το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη. Κάθε εποχή παρουσιάζει μια ειδική αντιπροσώπευση της διάθεσης του Θεού και κάθε εποχή περιέχει το έργο που θα πρέπει να επιτελέσει ο Θεός. Συνεπώς, το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός σε κάθε εποχή περιέχει την έκφραση της αληθινής Του διάθεσης, και τόσο το όνομά Του όσο και το έργο που επιτελεί αλλάζουν μαζί με την εποχή —είναι όλα νέα. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, το έργο της καθοδήγησης της ανθρωπότητας επιτελείτο υπό το όνομα του Ιεχωβά, και το πρώτο στάδιο του έργου ξεκίνησε επί γης. Σε αυτό το στάδιο, το έργο συνίστατο στην οικοδόμηση του ναού και του βωμού, και στο να χρησιμοποιήσει τον νόμο για να καθοδηγήσει τον λαό του Ισραήλ και να εργαστεί μεταξύ του. Καθοδηγώντας τον λαό του Ισραήλ, εγκαινίασε τη βάση για το έργο Του επί γης. Από τη βάση αυτή, επέκτεινε το έργο Του πέρα από το Ισραήλ, δηλαδή, ξεκινώντας από το Ισραήλ, επέκτεινε το έργο Του έξωθεν, κι έτσι οι μετέπειτα γενιές κατάφεραν σταδιακά να γνωρίσουν ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός και ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και τα πάντα, καθώς και ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε όλα τα πλάσματα. Διέδωσε το έργο Του μέσω του λαού του Ισραήλ έξωθεν και πέρα από αυτόν. Η γη του Ισραήλ ήταν ο πρώτος άγιος τόπος του έργου του Ιεχωβά επί γης και η γη του Ισραήλ ήταν ο τόπος όπου πήγε για πρώτη φορά ο Θεός να εργαστεί επί γης. Αυτό ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο. Αυτό που Εκείνος είχε και ήταν, ήταν χάρη, αγάπη, ευσπλαχνία, μακροθυμία, υπομονή, ταπεινοφροσύνη, φροντίδα και ανοχή, κι έτσι μεγάλο μέρος του έργου που επιτέλεσε ήταν προς χάριν της λύτρωσης του ανθρώπου. Η διάθεσή Του ήταν μια διάθεση ευσπλαχνίας και αγάπης, και επειδή ήταν συμπονετικός και στοργικός, έπρεπε να καρφωθεί στον σταυρό για τον άνθρωπο προκειμένου να δείξει ότι ο Θεός αγαπούσε τον άνθρωπο όπως τον εαυτό Του, σε τέτοιο βαθμό που προσφέρθηκε ο ίδιος στην ολότητά Του. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς, δηλαδή ο Θεός ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο και ήταν ένας συμπονετικός και στοργικός Θεός. Ο Θεός ήταν μαζί με τον άνθρωπο. Η αγάπη Του, η ευσπλαχνία Του και η σωτηρία Του συνόδευαν κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Μόνο με την αποδοχή του ονόματος του Ιησού και της παρουσίας Του ήταν ο άνθρωπος σε θέση να κερδίσει γαλήνη και χαρά, να λάβει την ευλογία Του, τις τεράστιες και πολυάριθμες χάρες Του και τη σωτηρία Του. Μέσω της σταύρωσης του Ιησού, όλοι όσοι τον ακολουθούσαν έλαβαν σωτηρία και συγχώρεση αμαρτιών. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς. Με άλλα λόγια, το έργο της Εποχής της Χάριτος επιτελείτο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός αποκαλείτο Ιησούς. Ανέλαβε ένα στάδιο νέου έργου πέραν της Παλαιάς Διαθήκης, και το έργο Του έληξε με τη σταύρωση. Αυτό ήταν ολόκληρο το έργο Του. Επομένως, κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, το όνομα του Θεού ήταν Ιεχωβά, και την Εποχή της Χάριτος το όνομα του Ιησού εκπροσωπούσε τον Θεό. Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, το όνομά Του είναι Παντοδύναμος Θεός —ο Παντοδύναμος, ο οποίος χρησιμοποιεί τη δύναμή Του για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, να κατακτήσει τον άνθρωπο και να κερδίσει τον άνθρωπο και, εν τέλει, να φέρει την εποχή στο τέλος της. Σε κάθε εποχή, σε κάθε στάδιο του έργου Του, η διάθεση του Θεού είναι εμφανής.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 42

Θα μπορούσε το όνομα του Ιησού —«ο Θεός μαζί μας»— να αντιπροσωπεύσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της; Θα μπορούσε να εκφράσει πλήρως τον Θεό; Αν ο άνθρωπος λέει ότι ο Θεός μπορεί να αποκαλείται μόνο Ιησούς και δεν μπορεί να έχει άλλο όνομα επειδή ο Θεός δεν μπορεί να αλλάξει τη διάθεσή Του, αυτά τα λόγια συνιστούν όντως βλασφημία! Πιστεύεις ότι το όνομα Ιησούς, ο Θεός μαζί μας, μπορεί από μόνο του να εκπροσωπεί τον Θεό στην ολότητά Του; Ο Θεός μπορεί να αποκαλείται με πολλά ονόματα, αλλά μεταξύ αυτών των πολλών ονομάτων, δεν υπάρχει ούτε ένα που να μπορεί να περικλείει όλον τον Θεό, ούτε ένα που να μπορεί να εκπροσωπεί απόλυτα τον Θεό. Επομένως, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, αλλά αυτά τα πολλά ονόματα δεν μπορούν να εκφράσουν πλήρως τη διάθεση του Θεού, διότι η διάθεση του Θεού είναι τόσο πλούσια, που απλώς υπερβαίνει την ικανότητα του ανθρώπου να Τον γνωρίσει. Δεν υπάρχει τρόπος ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας την ανθρώπινη γλώσσα, να αποδώσει πλήρως τον Θεό. Οι άνθρωποι διαθέτουν περιορισμένο λεξιλόγιο για να αποδώσουν όλα όσα γνωρίζουν για τη διάθεση του Θεού: μεγάλη, αξιοσέβαστη, θαυμαστή, ασύλληπτη, υπέρτατη, άγια, δίκαιη, σοφή και ούτω καθεξής. Τόσο πολλές λέξεις! Αυτό το περιορισμένο λεξιλόγιο αδυνατεί να περιγράψει τα ελάχιστα στοιχεία της διάθεσης του Θεού των οποίων έχει γίνει μάρτυρας ο άνθρωπος. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί πρόσθεσαν λέξεις που πίστευαν ότι μπορούσαν να περιγράψουν καλύτερα τη ζέση στην καρδιά τους: Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος! Ο Θεός είναι τόσο άγιος! Ο Θεός είναι τόσο αξιαγάπητος! Σήμερα, οι ανθρώπινες εκφράσεις όπως αυτές έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους, όμως ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι ανίκανος να εκφραστεί με σαφήνεια. Επομένως, για τον άνθρωπο, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, όμως δεν έχει μόνο ένα όνομα, και αυτό γιατί το Είναι του Θεού είναι τόσο άφθονο και η ανθρώπινη γλώσσα τόσο πτωχή. Μία συγκεκριμένη λέξη ή ένα συγκεκριμένο όνομα δεν είναι ικανά να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στην ολότητά Του, άρα νομίζεις ότι το όνομά Του μπορεί να είναι σταθερό; Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος και τόσο άγιος, κι όμως εσύ δεν θα Του επιτρέψεις να αλλάζει το όνομά Του σε κάθε νέα εποχή; Επομένως, σε κάθε εποχή κατά την οποία ο Θεός επιτελεί προσωπικά το δικό Του έργο, χρησιμοποιεί ένα όνομα που ταιριάζει με την εποχή προκειμένου να περικλείει το έργο που προτίθεται να επιτελέσει. Χρησιμοποιεί αυτό το συγκεκριμένο όνομα, το οποίο έχει χρονική σημασία, για να αντιπροσωπεύσει τη διάθεσή Του σε εκείνη την εποχή. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός χρησιμοποιεί την ανθρώπινη γλώσσα για να εκφράσει τη δική Του διάθεση. Ακόμα κι έτσι, πολλοί άνθρωποι που είχαν πνευματικές εμπειρίες και έχουν δει προσωπικά τον Θεό, νιώθουν ότι αυτό το συγκεκριμένο όνομα είναι ανίκανο να εκπροσωπήσει τον Θεό στην ολότητά Του —αλίμονο, είναι αναπόφευκτο— έτσι ο άνθρωπος δεν προσφωνεί πλέον τον Θεό με κανένα όνομα, κι απλώς Τον αποκαλεί «Θεό». Είναι θαρρείς και η καρδιά του ανθρώπου είναι γεμάτη αγάπη αλλά ταλανισμένη, επίσης, από αντιφάσεις, διότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πώς να εξηγήσει τον Θεό. Αυτό που είναι ο Θεός χαρακτηρίζεται από τόσο μεγάλη αφθονία, που απλώς δεν υπάρχει τρόπος να περιγραφεί. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο όνομα που να μπορεί να συνοψίσει τη διάθεση του Θεού και δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο όνομα που να μπορεί να περιγράψει όλα όσα έχει και είναι ο Θεός. Αν κάποιος Με ρωτήσει: «Ποιο όνομα ακριβώς χρησιμοποιείς Εσύ;» Εγώ θα του πω: «Ο Θεός είναι Θεός!» Αυτό δεν είναι το καλύτερο όνομα για τον Θεό; Δεν αποτελεί την καλύτερη σύνοψη της διάθεσης του Θεού; Δεδομένων των παραπάνω, γιατί καταβάλλετε τόσο μεγάλη προσπάθεια αναζητώντας το όνομα του Θεού; Γιατί πρέπει να στύβετε το μυαλό σας, στερούμενοι φαγητό και ύπνο, όλα χάριν ενός ονόματος; Θα έλθει η μέρα που ο Θεός δεν θα ονομάζεται Ιεχωβά, Ιησούς ή Μεσσίας —θα είναι απλώς ο Δημιουργός. Τότε, όλα τα ονόματα που έχει υιοθετήσει στη γη θα έλθουν στο τέλος τους, επειδή το έργο Του στη γη θα έχει έλθει στο τέλος του, και μετά από αυτό τα ονόματά Του δεν θα υφίστανται πια. Όταν τα πάντα υπάγονται στο κράτος του Δημιουργού, τι ανάγκη έχει Εκείνος από ένα άκρως κατάλληλο αλλά ημιτελές όνομα; Εξακολουθείς να αναζητείς το όνομα του Θεού τώρα; Τολμάς ακόμα να λες ότι ο Θεός ονομάζεται μόνο Ιεχωβά; Τολμάς ακόμα να λες ότι ο Θεός μπορεί να ονομάζεται μόνο Ιησούς; Είσαι σε θέση να φέρεις την αμαρτία της βλασφημίας εναντίον του Θεού; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι, αρχικά, ο Θεός δεν είχε κανένα όνομα. Ο μόνος λόγος που υιοθέτησε ένα ή δύο ή πολλά ονόματα ήταν επειδή είχε έργο να επιτελέσει και έπρεπε να διαχειριστεί την ανθρωπότητα. Όποιο κι αν είναι το όνομα με το οποίο αποκαλείται, δεν το επέλεξε ελεύθερα ο ίδιος; Θα χρειαζόταν εσένα —ένα από τα δημιουργήματά Του— να το αποφασίσεις; Το όνομα με το οποίο αποκαλείται ο Θεός είναι ένα όνομα που συνάδει με αυτό που είναι ικανός να συλλάβει ο άνθρωπος, με την ανθρώπινη γλώσσα, αλλά αυτό το όνομα δεν είναι κάτι που μπορεί να γενικεύσει ο άνθρωπος. Μπορείς μόνο να πεις ότι υπάρχει ένας Θεός στον ουρανό, ότι αποκαλείται Θεός, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός με μεγάλη δύναμη, ο οποίος είναι πολύ σοφός, πολύ δοξασμένος, πολύ θαυμαστός, πολύ μυστηριώδης και πολύ παντοδύναμος, και ύστερα δεν μπορείς να πεις τίποτα περισσότερο. Αυτά τα ελάχιστα είναι τα μόνα που μπορείς να γνωρίζεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, μπορεί μόνο το όνομα του Ιησού να αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό; Όταν έλθουν οι έσχατες ημέρες, παρόλο που ο ίδιος ο Θεός επιτελεί πάλι το έργο Του, το όνομά Του πρέπει να αλλάξει, διότι πρόκειται για διαφορετική εποχή.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 43

Όταν ήλθε ο Ιησούς για να επιτελέσει το έργο Του, το έκανε υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Έκανε αυτό που ήθελε το Άγιο Πνεύμα και δεν ενήργησε σύμφωνα με την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ούτε σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά. Μολονότι το έργο που ήλθε να επιτελέσει ο Ιησούς δεν ήταν να τηρήσει τους νόμους του Ιεχωβά ή τις εντολές του Ιεχωβά, η πηγή Τους ήταν το ένα και το αυτό. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσώπευε το όνομα του Ιησού και την Εποχή της Χάριτος. Όσο για το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά, αυτό αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και την Εποχή του Νόμου. Το έργο Τους ήταν το έργο ενός Πνεύματος σε δύο διαφορετικές εποχές. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος και το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Ιεχωβά καθοδήγησε μόνο τους λαούς του Ισραήλ και της Αιγύπτου και όλων των εθνών πέρα από το Ισραήλ. Το έργο του Ιησού την Εποχή της Χάριτος της Καινής Διαθήκης ήταν το έργο του Θεού υπό το όνομα του Ιησού καθώς Αυτός καθοδηγούσε την εποχή. Εάν λες ότι το έργο του Ιησού βασίστηκε στο έργο του Ιεχωβά, ότι δεν ξεκίνησε κανένα νέο έργο και ότι όλα όσα έκανε ήταν σύμφωνα με τα λόγια του Ιεχωβά, σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ο Ιησούς δεν θα ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Αν είχε διεξάγει το έργο Του κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ήταν απόστολος ή εργάτης της Εποχής του Νόμου. Αν είναι όπως τα λες, τότε ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να έχει εγκαινιάσει μια εποχή, ούτε θα μπορούσε να έχει επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο. Τοιουτοτρόπως, το Άγιο Πνεύμα πρέπει να επιτελέσει το έργο Του κυρίως μέσω του Ιεχωβά, και μόνο μέσω του Ιεχωβά θα μπορούσε το Άγιο Πνεύμα να επιτελέσει οποιοδήποτε νέο έργο. Είναι λανθασμένο να κατανοεί ο άνθρωπος το έργο του Ιησού κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ο άνθρωπος πιστεύει ότι το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς έγινε σύμφωνα με τα λόγια του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ήταν ο Ιησούς ο ενσαρκωμένος Θεός ή ήταν ένας από τους προφήτες; Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, δεν θα υπήρχε η Εποχή της Χάριτος και ο Ιησούς δεν θα ήταν η ενσάρκωση του Θεού, γιατί το έργο που επιτέλεσε δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Θα μπορούσε να υπάρξει μια νέα εποχή μόνο όταν ερχόταν ο Ιησούς για να επιτελέσει νέο έργο, να εγκαινιάσει μια νέα εποχή, να διασπάσει το έργο που είχε επιτελεστεί προηγουμένως στο Ισραήλ και να διεξάγει το έργο Του όχι σύμφωνα με το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ, ούτε σύμφωνα με τους παλιούς κανόνες Του, ούτε σύμφωνα με οποιουσδήποτε κανονισμούς, αλλά, αντ’ αυτού, να επιτελέσει το νέο έργο που θα έπρεπε Εκείνος να επιτελέσει. Ο ίδιος ο Θεός έρχεται να εγκαινιάσει την εποχή και ο ίδιος ο Θεός έρχεται να φέρει την εποχή στο τέλος της. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να επιτελέσει το έργο της έναρξης μιας εποχής και της ολοκλήρωσής της. Εάν ο Ιησούς δεν έφερνε σε πέρας το έργο του Ιεχωβά μετά τον ερχομό Του, τότε αυτό θα ήταν απόδειξη ότι ήταν απλώς ένας άνθρωπος και ότι ήταν ανίκανος να εκπροσωπεί τον Θεό. Ακριβώς επειδή ο Ιησούς ήλθε και ολοκλήρωσε το έργο του Ιεχωβά, συνέχισε το έργο του Ιεχωβά και, επιπλέον, επιτέλεσε το δικό Του έργο, ένα νέο έργο, αποδεικνύεται ότι αυτή ήταν μια νέα εποχή και ότι ο Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Θεός. Επιτέλεσαν δύο ευκρινώς διαφορετικά στάδια έργου. Το ένα στάδιο επιτελέστηκε εντός του ναού και το άλλο διεξήχθη εκτός του ναού. Το ένα στάδιο ήταν να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου σύμφωνα με τον νόμο και το άλλο ήταν να κάνει μια προσφορά περί αμαρτίας. Αυτά τα δύο στάδια του έργου ήταν αισθητά διαφορετικά. Αυτό διαχωρίζει τη νέα εποχή από την παλαιά και είναι απολύτως σωστό να λέγεται ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές εποχές. Η τοποθεσία του έργου Τους ήταν διαφορετική, το περιεχόμενο του έργου Τους ήταν διαφορετικό και ο σκοπός του έργου Τους ήταν διαφορετικός. Ως εκ τούτου, μπορούν να διακριθούν σε δύο εποχές: την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή τη νέα και την παλαιά εποχή. Όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν πήγε στον ναό, γεγονός που αποδεικνύει ότι η εποχή του Ιεχωβά είχε τελειώσει. Δεν εισήλθε στον ναό, επειδή το έργο του Ιεχωβά στον ναό είχε τελειώσει και δεν υπήρχε η ανάγκη να γίνει ξανά, και το να γινόταν ξανά θα συνιστούσε επανάληψή του. Μόνο με το να αφήσει τον ναό, να ξεκινήσει ένα νέο έργο και να ανοίξει ένα νέο μονοπάτι εκτός του ναού, ήταν σε θέση να φέρει το έργο του Θεού στο αποκορύφωμά του. Εάν δεν είχε βγει από τον ναό για να επιτελέσει το έργο Του, το έργο του Θεού θα είχε βαλτώσει στα θεμέλια του ναού και δεν θα σημειώνονταν ποτέ νέες αλλαγές. Έτσι λοιπόν, όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν εισήλθε στον ναό και δεν επιτέλεσε το έργο Του εντός του ναού. Επιτέλεσε το έργο Του εκτός του ναού και, καθοδηγώντας τους μαθητές, εκτέλεσε ελεύθερα το έργο Του. Η αναχώρηση του Θεού από τον ναό για να επιτελέσει το έργο Του σήμαινε ότι ο Θεός είχε ένα νέο σχέδιο. Το έργο Του θα διεξαγόταν εκτός του ναού και θα αποτελούσε ένα νέο έργο που δεν περιοριζόταν ως προς τον τρόπο υλοποίησής του. Μόλις κατέφθασε ο Ιησούς, έφερε το έργο του Ιεχωβά κατά τη διάρκεια της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης στο τέλος του. Αν και Εκείνοι αποκαλούνταν με δύο διαφορετικά ονόματα, το ίδιο Πνεύμα πραγματοποίησε και τα δύο στάδια του έργου και το έργο που επιτελούνταν ήταν συνεχές. Εφόσον το όνομα ήταν διαφορετικό και το περιεχόμενο του έργου ήταν διαφορετικό, ήταν διαφορετική και η εποχή. Όταν ήλθε ο Ιεχωβά, εκείνη ήταν η εποχή του Ιεχωβά, και όταν ήλθε ο Ιησούς, εκείνη ήταν η εποχή του Ιησού. Κι έτσι, με κάθε έλευση, ο Θεός αποκαλείται με ένα όνομα, αντιπροσωπεύει μία εποχή και ανοίγει ένα νέο μονοπάτι· σε κάθε νέο μονοπάτι, υιοθετεί ένα νέο όνομα, το οποίο αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός και ότι το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωρά προς τα εμπρός. Η ιστορία πάντα κινείται προς τα εμπρός και το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός. Για να φτάσει το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισής Του στο τέλος του, πρέπει να συνεχίσει να προχωράει προς τα εμπρός. Κάθε μέρα Αυτός πρέπει να επιτελεί νέο έργο και κάθε έτος πρέπει να επιτελεί νέο έργο. Πρέπει να ανοίγει νέα μονοπάτια, να εγκαινιάζει νέες εποχές, να ξεκινάει νέο και πιο σπουδαίο έργο και, μαζί με αυτά, να φέρνει νέα ονόματα και νέο έργο.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 44

«Ιεχωβά» είναι το όνομα που πήρα κατά τη διάρκεια του έργου Μου στο Ισραήλ, και σημαίνει ο Θεός των Ισραηλιτών (ο εκλεκτός λαός του Θεού) ο οποίος μπορεί να λυπηθεί τον άνθρωπο, να καταραστεί τον άνθρωπο και να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου. Σημαίνει τον Θεό που κατέχει μεγάλη δύναμη και είναι γεμάτος σοφία. Ο «Ιησούς» είναι ο Εμμανουήλ και σημαίνει την προσφορά περί αμαρτίας που είναι γεμάτη αγάπη, γεμάτη συμπόνια και λυτρώνει τον άνθρωπο. Εκείνος έκανε το έργο της Εποχής της Χάριτος κι αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισης. Δηλαδή, μόνο ο Ιεχωβά είναι ο Θεός του εκλεκτού λαού του Ισραήλ, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ, ο Θεός του Μωυσή κι ο Θεός όλου του λαού του Ισραήλ. Επομένως, την τρέχουσα εποχή, όλοι οι Ισραηλίτες, εκτός των Ιουδαίων, λατρεύουν τον Ιεχωβά. Κάνουν θυσίες σ’ Αυτόν στο θυσιαστήριο και Τον υπηρετούν φορώντας ιμάτια ιερέων στον ναό. Αυτό που ελπίζουν είναι η επανεμφάνιση του Ιεχωβά. Μόνο ο Ιησούς είναι ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας. Είναι η προσφορά περί αμαρτίας που λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Δηλαδή, το όνομα του Ιησού ήρθε από την Εποχή της Χάριτος και υπήρχε εξαιτίας του έργου της λύτρωσης στην Εποχή της Χάριτος. Το όνομα του Ιησού υπήρξε για να επιτρέψει στους ανθρώπους της Εποχής της Χάριτος να ξαναγεννηθούν και να σωθούν, κι είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τη λύτρωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Έτσι, το όνομα Ιησούς αντιπροσωπεύει το έργο της λύτρωσης και υποδηλώνει την Εποχή της Χάριτος. Το όνομα Ιεχωβά είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τον λαό του Ισραήλ που έζησε κάτω από τον νόμο. Σε κάθε εποχή και σε κάθε στάδιο του έργου, το όνομά Μου δεν είναι αβάσιμο, αλλά έχει αντιπροσωπευτική σημασία: Κάθε όνομα αντιπροσωπεύει μία εποχή. Το «Ιεχωβά» αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου και είναι τιμητικό για τον Θεό που λατρεύτηκε από τον λαό του Ισραήλ. Το «Ιησούς» αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και είναι το όνομα του Θεού όλων εκείνων που λυτρώθηκαν κατά την Εποχή της Χάριτος. Εάν ο άνθρωπος εξακολουθεί να λαχταρά την άφιξη του Ιησού του Σωτήρα κατά τις έσχατες ημέρες, και πιστεύει ότι θα έρθει με την εμφάνιση που είχε στην Ιουδαία, τότε όλο το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων χρόνων θα σταματούσε στην Εποχή της Λύτρωσης και δεν θα ήταν σε θέση να προχωρήσει περαιτέρω. Επιπλέον, οι έσχατες ημέρες δεν θα έφταναν ποτέ κι η εποχή δεν θα τελείωνε ποτέ. Ο λόγος είναι ότι ο Ιησούς ο Σωτήρας ήρθε μόνο για τη λύτρωση και τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Πήρα το όνομα του Ιησού για χάρη όλων των αμαρτωλών στην Εποχή της Χάριτος και δεν είναι το όνομα με το οποίο θα οδηγήσω σ’ ένα τέλος ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αν και τα ονόματα Ιεχωβά, Ιησούς και Μεσσίας αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα Μου, αυτά τα ονόματα υποδηλώνουν μόνο τις διαφορετικές εποχές στο σχέδιο διαχείρισής Μου και δεν Με αντιπροσωπεύουν στην ολότητά Μου. Τα ονόματα με τα οποία οι άνθρωποι στη γη Με αποκαλούν, δεν μπορούν να διατυπώσουν ολόκληρη τη διάθεσή Μου κι όλα όσα είμαι. Είναι απλώς διαφορετικά ονόματα με τα οποία ονομάζομαι κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών. Έτσι, όταν φτάσει η τελική εποχή —η εποχή των εσχάτων ημερών— το όνομά Μου θ’ αλλάξει και πάλι. Δεν θα ονομάζομαι Ιεχωβά ή Ιησούς, πολύ λιγότερο Μεσσίας, αλλά θα ονομάζομαι ο ισχυρός Παντοδύναμος Θεός ο ίδιος, και με αυτό το όνομα θα οδηγήσω ολόκληρη την εποχή στο τέλος της. Ήμουν κάποτε γνωστός ως Ιεχωβά. Ονομάστηκα επίσης Μεσσίας και κάποτε οι άνθρωποι Με ονόμασαν Ιησούς ο Σωτήρας, επειδή Με αγαπούσαν και Με σεβόντουσαν. Αλλά σήμερα δεν είμαι ο Ιεχωβά ή ο Ιησούς που οι άνθρωποι γνώριζαν στο παρελθόν —είμαι ο Θεός που επέστρεψε τις έσχατες ημέρες, ο Θεός που θα φέρει την εποχή στο τέλος. Εγώ είμαι ο ίδιος ο Θεός που ανέρχεται από τα πέρατα της γης, γεμάτος με όλη Μου τη διάθεση και γεμάτος εξουσία, τιμή και δόξα. Οι άνθρωποι ποτέ δεν έχουν ασχοληθεί μαζί Μου, δεν Με έχουν γνωρίσει και πάντα αγνοούσαν τη διάθεσή Μου. Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, ούτε ένα άτομο δεν Με έχει δει. Αυτός είναι ο Θεός που εμφανίζεται στον άνθρωπο τις έσχατες ημέρες, αλλά είναι κρυμμένος ανάμεσα στους ανθρώπους. Κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους, αληθινός και πραγματικός, όπως ο καυτός ήλιος κι η φλεγόμενη φωτιά, γεμάτος με δύναμη κι εξουσία. Δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο ή πράγμα που δεν θα κριθεί από τα λόγια Μου κι ούτε ένα άτομο ή πράγμα που δεν θα εξαγνιστεί από την καύση της φωτιάς. Τελικά, όλα τα έθνη θα ευλογηθούν εξαιτίας των λόγων Μου, αλλά και θα συντριβούν εξαιτίας των λόγων Μου. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι άνθρωποι τις έσχατες ημέρες θα δουν ότι είμαι ο Σωτήρας που επέστρεψε, είμαι ο Παντοδύναμος Θεός που κατακτά όλη την ανθρωπότητα κι ήμουν κάποτε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου. Αλλά τις έσχατες ημέρες, γίνομαι επίσης οι φλόγες του ήλιου που τα καίνε όλα, όπως κι ο Ήλιος της δικαιοσύνης που αποκαλύπτει όλα τα πράγματα. Αυτό είναι το έργο Μου τις έσχατες ημέρες. Πήρα αυτό το όνομα και απέκτησα αυτή τη διάθεση, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να δουν ότι είμαι δίκαιος Θεός, ότι είμαι ο καυτός ήλιος και η φλεγόμενη φωτιά. Αυτό έγινε ώστε όλοι να Με λατρεύουν, τον μόνο αληθινό Θεό, και να βλέπουν το αληθινό Μου πρόσωπο: δεν είμαι μόνο ο Θεός των Ισραηλιτών και δεν είμαι μόνο ο Λυτρωτής —είμαι ο Θεός όλων των πλασμάτων στον ουρανό, τη γη και τις θάλασσες.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σ’ ένα “λευκό σύννεφο”» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 45

Όταν ο Σωτήρας φτάνει τις έσχατες ημέρες, εάν ο ίδιος ονομαζόταν ακόμα Ιησούς, γεννιόταν και πάλι στην Ιουδαία κι έκανε το έργο Του στην Ιουδαία, τότε αυτό θα αποδείκνυε ότι δημιούργησα μόνο τον λαό του Ισραήλ και λύτρωσα μόνο τον λαό του Ισραήλ, και δεν έχω καμία σχέση με τους Εθνικούς. Αυτό δεν θα ερχόταν σε αντίθεση με τα λόγια Μου ότι «Εγώ είμαι ο Κύριος που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη κι όλα τα πράγματα»; Έφυγα από την Ιουδαία και κάνω το έργο Μου μεταξύ των Εθνικών, επειδή δεν είμαι μόνο ο Θεός του λαού του Ισραήλ, αλλά ο Θεός όλων των πλασμάτων. Εμφανίζομαι μεταξύ των Εθνικών κατά τις έσχατες ημέρες επειδή δεν είμαι μόνο ο Ιεχωβά, ο Θεός του λαού του Ισραήλ, αλλά και επειδή είμαι ο Δημιουργός όλων των εκλεκτών Μου μεταξύ των Εθνικών. Δεν δημιούργησα μόνο το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τον Λίβανο, αλλά δημιούργησα και όλα τα έθνη των Εθνικών πέρα από το Ισραήλ. Γι’ αυτό τον λόγο, είμαι ο Κύριος όλων των πλασμάτων. Απλώς χρησιμοποίησα το Ισραήλ ως αφετηρία για το έργο Μου, χρησιμοποίησα την Ιουδαία και τη Γαλιλαία ως τα οχυρά του έργου Μου της λύτρωσης και χρησιμοποίησα τα Εθνικά έθνη ως τη βάση από την οποία θα ολοκληρώσω την εποχή. Έκανα δύο στάδια του έργου στο Ισραήλ (τα δύο στάδια του έργου της Εποχής του Νόμου και της Εποχής της Χάριτος) και πραγματοποιώ δύο ακόμη στάδια (την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας) στις χώρες πέρα από το Ισραήλ. Ανάμεσα στα Εθνικά έθνη, θα κάνω το έργο της κατάκτησης κι έτσι θα ολοκληρώσω την εποχή. Εάν ο άνθρωπος Με αποκαλεί πάντα Ιησού Χριστό, αλλά δεν ξέρει ότι έχω αρχίσει μια νέα εποχή κατά τις έσχατες ημέρες και έχω ξεκινήσει νέο έργο, κι αν ο άνθρωπος περιμένει πάντα με εμμονή την άφιξη του Ιησού του Σωτήρα, τότε θα αποκαλέσω τους ανθρώπους αυτούς άπιστους. Είναι άνθρωποι που δεν Με ξέρουν κι η πίστη τους σ’ Εμένα είναι μια απάτη. Θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να μαρτυρήσουν την άφιξη του Ιησού του Σωτήρα από τον ουρανό; Αυτό που περιμένουν δεν είναι η άφιξή Μου, αλλά η άφιξη του Βασιλιά των Ιουδαίων. Δεν επιθυμούν τον αφανισμό αυτού του ακάθαρτου παλιού κόσμου από Μένα, αλλά, αντίθετα, επιθυμούν την δεύτερη έλευση του Ιησού μετά την οποία θα λυτρωθούν. Ανυπομονούν ο Ιησούς, για άλλη μια φορά, να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα από αυτή την βρόμικη κι άδικη γη. Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να γίνουν αυτοί που θα ολοκληρώσουν το έργο Μου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών; Οι επιθυμίες του ανθρώπου είναι ανίκανες να επιτύχουν τις επιθυμίες Μου ή να ολοκληρώσουν το έργο Μου, γιατί ο άνθρωπος απλώς θαυμάζει ή λατρεύει το έργο που έχω κάνει πριν, και δεν έχει ιδέα ότι είμαι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος είναι πάντα νέος και ποτέ παλιός. Ο άνθρωπος ξέρει μόνο ότι είμαι ο Ιεχωβά κι ο Ιησούς, και δεν έχει ιδέα ότι είμαι ο Τελευταίος, Αυτός που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στο τέλος. Αυτό που ο άνθρωπος λαχταράει και ξέρει είναι της δικής του αντίληψης και είναι απλώς αυτό που μπορεί να δει με τα μάτια του. Δεν συμβαδίζει με το έργο που κάνω, αντιθέτως βρίσκεται σε δυσαρμονία με αυτό. Εάν η δουλειά Μου διεξαγόταν σύμφωνα με τις ιδέες του ανθρώπου, πότε θα τελείωνε; Πότε θα εισερχόταν στην ανάπαυση η ανθρωπότητα; Και πώς θα μπορέσω να εισέλθω στην έβδομη ημέρα, το Σάββατο; Ενεργώ σύμφωνα με το σχέδιο Μου, σύμφωνα με τον σκοπό Μου κι όχι σύμφωνα με την πρόθεση του ανθρώπου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Τα τρία στάδια του έργου

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση