Ⅰ

Στ’ αλήθεια το έλεος κι η ανοχή του Θεού υπάρχουν,

μα όταν στείλει την οργή Tου, η αγιότητα κι η δικαιοσύνη Του

δείχνουν την πλευρά Του που δεν μπορεί να προσβληθεί.

Ⅱ

Όταν ο άνθρωπος υπακούει πλήρως τον Θεό

και πράττει τις εντολές Του,

ο Θεός θα 'ναι γενναιόδωρος και θα δείξει έλεος στον άνθρωποˑ

όταν ο άνθρωπος έχει γεμίσει με διαφθορά και μίσος γι’ Αυτόν,

ο Θεός θα δείξει τον βαθύ θυμό Του.

Και τι βαθμού θα είναι ο θυμός Του;

Η οργή Του θα υπάρχει μέχρι να μη βλέπει πια τα κακά του ανθρώπου,

μέχρι να μην υπάρχουν πια μπρος στα μάτια Του.

Μόνο τότε η οργή Του θα εξαφανιστεί.

Ⅲ

Δεν μετράει ποιος είναι κανείς, αν έχει φύγει η καρδιά του απ’ τον Θεό,

κι έχει απομακρυνθεί χωρίς επιστροφή,

τότε ανεξάρτητα απ’ το πόσο πρόθυμα

θέλει να λατρέψει, να υπακούσει τον Θεό με σώμα και σκέψη,

σαν η καρδιά του φύγει απ’ τον Θεό,

ο Θεός θα στείλει οργή χωρίς σταματημό.

Όταν την οργή Του εξαπολύσει ο Θεός, έχοντας δώσει στον άνθρωπο ευκαιρίες πολλές,

δεν θα μπορεί να την πάρει πίσω,

δεν θα 'ναι ξανά φιλεύσπλαχνος με τέτοιον άνθρωπο!

Αυτή 'ναι η διάθεσή Του που δεν δέχεται προσβολές.

Ο Θεός είν' ανεκτικός και φιλεύσπλαχνος μ’ όμορφα και καλά πράγματα,

αυτός οργίζεται βαθιά με πράγματα που 'ναι κακά κι αμαρτωλά,

μ’ ατέλειωτη οργή.

Αυτές είναι οι δύο κυρίαρχες όψεις της διάθεσης του Θεού,

και τις έχει αποκαλύψει απ’ την αρχή μέχρι το τέλος·

είναι αμέριστο το έλεος του Θεού και βαθιά η οργή που Αυτός θα δείξει.

Αυτή 'ναι η δίκαιη διάθεσή Του:

Είναι αμέριστο το έλεος του Θεού και βαθιά η οργή Του,

είναι αμέριστο το έλεος του Θεού.

Αυτή 'ναι η δίκαιη διάθεσή Του:

Είναι αμέριστο το έλεος του Θεού και βαθιά η οργή Του,

είναι αμέριστο το έλεος Του.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄