Κάποιοι νέοι, αν και πιστεύουν στον Θεό, δυσκολεύονται πολύ να απαλλαγούν από την κακή συνήθεια να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τι περιλαμβάνουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κατά κύριο λόγο; Περιέχουν πολλή βία. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι το βασίλειο του διαβόλου. Οι περισσότεροι, όταν παίζουν αυτά τα παιχνίδια για πολύ καιρό, δεν μπορούν πλέον να κάνουν καμία πραγματική δουλειά· δεν θέλουν πια να πάνε στο σχολείο, να εργαστούν ή να σκεφτούν το μέλλον τους, πόσο μάλλον να σκεφτούν τη ζωή τους. Με τι είναι γεμάτες τώρα οι καρδιές των νέων της κοινωνίας; Εκτός από το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση, αυτό που βρίσκεται μέσα στην καρδιά τους είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όλο παράλογα και απάνθρωπα πράγματα λένε και σκέφτονται. Αυτά που σκέφτονται δεν περιγράφονται απλώς ως «βρόμικα» ή «κακά»· είναι πράγματα που δεν πρέπει να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, πράγματα παράλογα και απάνθρωπα. Δεν αντέχουν να σε ακούσουν να μιλάς για ζητήματα ή θέματα που αφορούν την κανονική ανθρώπινη φύση· όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται και δεν είναι πρόθυμοι να σ’ ακούσουν, αλλά θα σε αντιπαθήσουν κιόλας. Δεν μιλούν την ίδια γλώσσα ούτε έχουν κοινά θέματα συζήτησης με τους κανονικούς ανθρώπους. Συζητούν μόνο για φαγητό, ποτό και διασκέδαση. Οι καρδιές τους είναι γεμάτες με κοσμικές τάσεις. Τι μελλοντικές προοπτικές έχουν αυτοί οι νέοι; Έχουν μέλλον; (Όχι, θα πάνε χαμένοι.) Η λέξη «χαμένοι» τους χαρακτηρίζει απόλυτα. Τι σημαίνει αυτό; Ασχολούνται με δραστηριότητες στις οποίες θα πρέπει να συμμετέχει η κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια στις σπουδές τους. Αν κάποιος τους έβαζε να εργαστούν σκληρά στη δουλειά τους, θα ήταν πρόθυμοι να το κάνουν; (Όχι.) Τι θα σκέφτονταν; Θα σκέφτονταν το εξής: «Τι νόημα έχει να δουλεύει κανείς; Αυτή η δουλειά είναι τόσο κουραστική. Τι έχω να κερδίσω απ’ αυτήν; Τίποτα εκτός από το να κουράζομαι και να πονάω. Είναι πολύ πιο διασκεδαστικό, χαλαρωτικό και ευχάριστο να παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια! Όταν βρίσκομαι μπροστά στον υπολογιστή και ζω σε έναν εικονικό κόσμο, έχω τα πάντα». Πώς θα ένιωθαν αν τους έβαζες να δουλεύουν απ’ τις 9 έως τις 5, να πιάνουν δουλειά στην ώρα τους και να δουλεύουν σταθερό ωράριο; Θα ήταν διατεθειμένοι να τηρήσουν αυτό το πρόγραμμα και να δεσμευτούν κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι παίζουν συνεχώς παιχνίδια και χάνουν χρόνο στον υπολογιστή, μετά από λίγο χάνουν τη θέλησή τους και παρακμάζουν. Οι άπιστοι και ειδικά οι νέοι θέλουν να ακολουθούν τις τάσεις και τους αρέσουν οι μόδες. Οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με τη δουλειά τους ούτε βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι· οι γονείς τους δεν μπορούν να τους χειριστούν και οι δάσκαλοί τους δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει για αυτήν την τάση το εκπαιδευτικό σύστημα οποιασδήποτε χώρας. Οι διάβολοι και ο Σατανάς ενεργούν με σκοπό να βάλουν σε πειρασμό τους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν στην εξαχρείωση. Όσοι ζουν στον εικονικό κόσμο δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον για οτιδήποτε αφορά τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης· απλώς δεν έχουν τη διάθεση να εργαστούν ή να σπουδάσουν. Το μόνο τους μέλημα είναι να παίζουν παιχνίδια, σαν να έχουν μαγευτεί. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι μόλις εκείνοι που παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια ταυτιστούν με έναν χαρακτήρα απ’ το παιχνίδι, ο εγκέφαλός τους αρχίζει να εκκρίνει κάτι που τους προκαλεί ενθουσιασμό αλλά και ψευδαισθήσεις. Στη συνέχεια, εθίζονται στα παιχνίδια και σκέφτονται συνεχώς πότε θα παίξουν. Κάθε φορά που βαριούνται ή βρίσκονται στη μέση μιας δουλειάς, θέλουν να παίξουν παιχνίδια. Σιγά-σιγά, το παιχνίδι γίνεται η ζωή τους όλη. Όταν παίζει κανείς παιχνίδια είναι σαν να παίρνει ένα είδος ναρκωτικού. Μόλις εθιστεί σ’ αυτά, δύσκολα μπορεί να τα κόψει και να ξεφύγει —καταστρέφεται. Είτε νέοι είτε μεγαλύτεροι, μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν αυτήν την κακή συνήθεια, δυσκολεύονται να την εγκαταλείψουν. Μερικά παιδιά μένουν ξύπνια και παίζουν παιχνίδια όλη τη νύχτα, επί νύχτες στη σειρά, και οι γονείς τους δεν μπορούν ούτε να τα ελέγξουν ούτε να τα προσέξουν, οπότε τα παιδιά καταλήγουν να παίζουν μέχρι θανάτου μπροστά στον υπολογιστή. Πώς πέθαναν; Επιστημονικά στοιχεία λένε ότι έπαθε βλάβη ο εγκέφαλός τους —έπαιζαν μέχρι θανάτου. Τι λέτε; Πρέπει οι κανονικοί άνθρωποι να ασχολούνται με ηλεκτρονικά παιχνίδια; Είναι αναγκαία για την κανονική ανθρώπινη φύση των ανθρώπων; Είναι το σωστό μονοπάτι; Τότε, γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σταματήσουν; Πώς τους κυριεύουν σε τέτοιον βαθμό; Αυτό αποδεικνύει ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι καλό μονοπάτι. Αν περνά κανείς όλη την ημέρα χαμένος στο διαδίκτυο, αν σερφάρει από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα, αν βλέπει ανθυγιεινά πράγματα και παίζει παιχνίδια —αν ασχολείται με τέτοια πράγματα όλη τη μέρα— δεν μπορεί παρά μόνο να υποβαθμίζεται με ανούσια πράγματα, να ζημιώνεται και να παθαίνει κακό. Κανένα από αυτά δεν είναι σωστό μονοπάτι. Στην εποχή μας, έφηβοι, νέοι, ακόμη και μεσήλικες ή ηλικιωμένοι παίζουν βιντεοπαιχνίδια. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παίζουν. Αν και στην πλειονότητά τους γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι καλό, δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Αυτά τα παιχνίδια βλάπτουν όχι μόνο τις νεότερες γενιές, αλλά έχουν βλάψει πάρα πολλούς ανθρώπους. Από πού προέρχονται άραγε τα παιχνίδια; Δεν προέρχονται απ’ τον Σατανά; Κάποιοι παράλογοι τύποι λένε το εξής: «Τα βιντεοπαιχνίδια είναι ένα σύμβολο σύγχρονης επιστημονικής προόδου —είναι επιστημονικά επιτεύγματα». Τι ερμηνεία είναι αυτή; Είναι αηδιαστική! Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι καλό ούτε σωστό μονοπάτι! Όταν παίζει κανείς ηλεκτρονικά παιχνίδια, δεν ακολουθεί απλώς τις κοινωνικές τάσεις. Ακόμη και οι άπιστοι λένε ότι τα παιχνίδια αυτά σκοτώνουν το αίσθημα του σκοπού που έχεις. Εάν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις κάτι τόσο απλό όπως αυτό, εάν δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου απ’ αυτήν την άποψη, τότε κινδυνεύεις. Σήμερα, είναι σύνηθες οι άνθρωποι να παίζουν βιντεοπαιχνίδια και να παίρνουν ναρκωτικά, είτε είναι νέοι είτε μεγαλύτεροι. Όλος ο κόσμος έτσι είναι. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, αν δεν μπορείς καν να συγκρατηθείς και να μην παίζεις βιντεοπαιχνίδια, τότε μια μέρα, όταν θα θεωρήσεις ότι η πίστη στον Θεό είναι άσκοπη, βαρετή και ανιαρή, δεν θα αρχίσεις άραγε να παίρνεις ναρκωτικά και να πειραματίζεσαι με ένα σωρό διεγερτικά, όπως κάνουν οι άπιστοι; Αυτό είναι απίστευτα επικίνδυνο! Μπορεί να πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν έχεις καμία βάση και δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, οπότε εξακολουθείς να κινδυνεύεις πάρα πολύ να Τον προδώσεις. Μπορεί κάλλιστα να σε ρίξει κάτω οποιαδήποτε συμφορά σε βρει. Υπάρχουν τόσοι πειρασμοί σ’ αυτόν τον κακό κόσμο, ενώ ο Σατανάς προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποπλανήσει όσους ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν δεν τρως και δεν πίνεις τακτικά τα λόγια του Θεού, ενώ η καρδιά και ο νους σου είναι συχνά κενά, τότε διατρέχεις μεγάλο κίνδυνο. Είναι κενή η καρδιά σας τον περισσότερο καιρό; Οι νέοι είναι κενοί τον περισσότερο καιρό! Είναι πολύ επικίνδυνο αν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα. Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να διαβάσεις περισσότερα λόγια Του, και όταν θα είσαι σε θέση να δεχτείς κάποιο μέρος της αλήθειας, θα βρεθείς σε ένα σημείο καμπής. Τότε θα είσαι σε θέση να ξεφύγεις τον κίνδυνο και να παραμείνεις σταθερός στην εκκλησία.

Όλο και περισσότεροι νέοι προσχωρούν στον οίκο του Θεού και πολλοί από αυτούς είναι από 20 ως 30 χρονών. Βρίσκονται στην ακμή τους, δεν έχουν ακόμη καθορίσει τους στόχους της ζωής τους, δεν έχουν βλέψεις και δεν καταλαβαίνουν ακόμα τι σημαίνει ζωή. Και τι εκδηλώνουν αυτοί οι άνθρωποι; Έχω δύο εκφράσεις για εσάς: νεανική ύβρις και έλλειψη διάκρισης. Και γιατί το λέω αυτό; Ας συζητήσουμε πρώτα τι σημαίνει «νεανική ύβρις». Μπορείτε να εξηγήσετε τι είναι η «νεανική ύβρις»; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πώς εκδηλώνεται; (Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν πως αυτά που τους αρέσουν είναι τα καλύτερα, πως αυτά που φαντάζονται είναι σωστά, και δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν κανέναν.) Με μια λέξη, μια τέτοια διάθεση είναι «αλαζονική». Αυτή είναι η κλασική διάθεση των ανθρώπων αυτής της ηλικίας. Ανεξάρτητα από το περιβάλλον διαβίωσης, το υπόβαθρό τους ή από ποια εποχή προέρχονται, όλοι όσοι ανήκουν σ’ αυτήν την ηλικιακή ομάδα έχουν την ύβρη της νεολαίας. Και γιατί το λέω αυτό; Δεν το λέω επειδή είμαι προκατειλημμένος απέναντί τους ή επειδή τους υποτιμώ, αλλά επειδή όσοι βρίσκονται σ’ αυτήν την ηλικία τρέφουν μια εξαιρετικά αλαζονική, επιπόλαιη και ξιπασμένη διάθεση. Δεν έχουν πολλή εμπειρία απ’ τον κόσμο και καταλαβαίνουν ελάχιστα πράγματα για τη ζωή, οπότε τη στιγμή που συναντούν κάποια πράγματα στον κόσμο ή στη ζωή, σκέφτονται: «Καταλαβαίνω, το έχω κατανοήσει, ξέρω τα πάντα τώρα! Μπορώ να καταλάβω τι λένε οι μεγαλύτεροι και να συμβαδίσω με τις δημοφιλείς κοινωνικές τάσεις. Κοιτάξτε πόσο γρήγορα αναπτύσσονται τώρα τα κινητά τηλέφωνα και πόσο πολύπλοκα χαρακτηριστικά έχουν. Τα ξέρω όλα, όχι σαν εσάς τους μεγαλύτερους που δεν καταλαβαίνετε τίποτα». Όταν κάποιος μεγαλύτερος απευθύνεται σ’ αυτούς για βοήθεια, θα πουν μάλιστα: «Όταν οι άνθρωποι γερνούν, είναι άχρηστοι. Ούτε υπολογιστή δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, τι νόημα έχει καν να ζουν;» Τι είναι αυτό; Είναι εκδήλωση της ύβρεως της νεολαίας. Οι νέοι έχουν καλύτερη μνήμη και αποδέχονται πιο γρήγορα τις νέες ιδέες, και κάθε φορά που μαθαίνουν κάτι νέο, περιφρονούν τους μεγαλύτερους. Αυτή η διάθεση είναι διεφθαρμένη. Και μήπως αυτή η διάθεση είναι η διάθεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Θα μπορούσε να θεωρηθεί εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Γι’ αυτό ονομάζεται νεανική ύβρις. Γιατί, λοιπόν, ονομάζεται «ύβρις» και όχι «αλαζονεία»; Επειδή είναι μια διάθεση που έχουν μόνο οι νέοι. Μαθαίνουν ένα πραγματάκι και την ψωνίζουν, δεν ξέρουν ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν, και αντιμετωπίζουν ό,τι έχουν μάθει ως κέρδος. Όλοι οι άνθρωποι έτσι είναι όταν είναι νέοι, μέχρι να μεγαλώσουν λίγο, να καταλάβουν λίγο περισσότερα πράγματα και να βιώσουν πιο πολλά σκαμπανεβάσματα στη ζωή. Τότε ωριμάζουν και γίνονται πιο σταθεροί, και προτιμούν να συμπεριφέρονται πιο ταπεινά. Δεν το κάνουν μεγάλο θέμα όταν μαθαίνουν να κάνουν κάτι και δεν αναστατώνονται όταν δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Οι νέοι έχουν απίστευτη έπαρση. Κάθε φορά που μαθαίνουν να κάνουν κάτι πρέπει να το επιδείξουν, και την ψωνίζουν. Μερικές φορές, όταν ενθουσιάζονται, αρχίζουν να νομίζουν ότι έχουν ξεπεράσει όλους τους άλλους, ότι ο κόσμος είναι πολύ μικρός γι’ αυτούς, και εύχονται να μπορούσαν να ζήσουν σε άλλο πλανήτη. Αυτό είναι ύβρις. Η νεανική ύβρις χαρακτηρίζεται κυρίως από άγνοια για τη θέση σου στο σύμπαν, για το τι χρειάζονται οι άνθρωποι, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσουν στη ζωή, σε ποιες συνθήκες είναι επικίνδυνο να ζουν και τι θα πρέπει να κάνουν. Είναι αυτό που λένε συχνά οι άνθρωποι: «Έχουν έλλειψη διάκρισης και δεν ξέρουν τι εστί ζωή». Οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας έχουν τη διάθεση της ύβρεως, γι’ αυτό αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα. Κάποιοι νέοι πιστεύουν ότι όλοι είναι κατώτεροί τους, και όταν λες κάτι που δεν τους αρέσει, απλώς σε αγνοούν. Είναι δύσκολο για τους γονείς να καταλάβουν τι σκέφτονται οι νέοι —μία λάθος λέξη και ξεσπούν, φεύγοντας αγανακτισμένοι. Είναι δύσκολο να επικοινωνήσει κανείς μαζί τους. Γιατί οι γονείς αυτές τις μέρες δυσκολεύονται να χειριστούν και να μορφώσουν τα παιδιά τους; Δεν φταίει ότι οι γονείς έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν καταλαβαίνουν το μυαλό των νέων. Φταίει ότι οι νέοι δεν σκέφτονται φυσιολογικά. Όλοι οι νέοι αγαπούν τις κοσμικές τάσεις και παγιδεύονται απ’ αυτές· θυσιάζονται όλοι στον βωμό του Σατανά, εξαχρειώνονται ραγδαία, και είναι δύσκολο να αφυπνιστούν. Γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός. Κάποιοι γονείς μάλιστα κάνουν πολύ κόπο να εξοικειωθούν με την παιδική ψυχολογία για να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους. Πολλά παιδιά σήμερα υποφέρουν από παράξενες ασθένειες όπως αυτισμό και κατάθλιψη, κι είναι δύσκολη η διαχείρισή τους. Οι άνθρωποι δεν έχουν μονοπάτι ούτε μια σαφή εξήγηση γι’ αυτά τα προβλήματα, και οι διανοούμενοι στα σχολεία και στην κοινωνία έχουν εφεύρει εκφράσεις όπως «επαναστατική νοοτροπία» ή «επαναστατική φάση». Γιατί δεν υπήρχαν αυτοί οι όροι στις προηγούμενες γενιές; Η επιστήμη σήμερα έχει κάνει μεγάλη πρόοδο, και έχουν προκύψει ένα σωρό περίεργες εκφράσεις· αυτή η ανθρωπότητα εξαχρειώνεται όλο και πιο πολύ, και τα πράγματα της κανονικής ανθρώπινης φύσης αργοσβήνουν. Αυτό δεν το έχουν προκαλέσει οι κακές τάσεις της κοινωνίας; (Ναι.) Γιατί εσείς οι νέοι είστε σε θέση να κάθεστε εδώ τώρα, με ειλικρινή επιθυμία να Με ακούσετε να μιλάω και να συναναστρέφομαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι επειδή κάποιοι από εσάς είναι σπουδαίοι και πρόθυμοι να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά λόγω της χάρης του Θεού, επειδή ο Θεός δεν σας έχει παραχωρήσει στον κόσμο ή στον Σατανά. Βλέπεις στην κοινωνία αυτούς τους νέους που δεν πιστεύουν στον Θεό, όποιος κι αν προσπαθήσει να τους πείσει. Δεν θα είχε νόημα ακόμα κι αν τους μιλούσα Εγώ ο ίδιος. Είναι μόνο ζήτημα νεανικής ύβρεως; Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι; Αν δεν έχουν συνείδηση ή λογική, τότε δεν είναι παρά κτήνη και διάβολοι! Αν τους μιλήσεις με ανθρώπινα λόγια, θα καταλάβουν; Το πρόβλημα δεν είναι πλέον ότι είναι δύσκολο να επικοινωνήσει κανείς μαζί τους, αλλά ότι αρνούνται κάθετα να ακούσουν. Με τη χάρη και την προστασία του Θεού, εσείς μπορείτε τώρα να αποδεχτείτε το έργο Του, να κατανοήσετε τα λόγια Του και να ενδιαφερθείτε για το μονοπάτι της αλήθειας! Συνεπώς, πρέπει να εκτιμήσετε αυτήν την ευκαιρία να κάνετε το καθήκον σας και να πασχίσετε να βάλετε γερά θεμέλια στην πίστη σας στον Θεό την περίοδο αυτήν. Τότε θα είστε ασφαλείς και δεν θα παρασύρεστε εύκολα απ’ αυτές τις κακές τάσεις. Μόλις οι άνθρωποι παγιδευτούν σ’ αυτές τις κακές τάσεις, παρασύρονται εύκολα απ’ αυτές. Όταν παρασυρθείς ξανά απ’ αυτές, θα σε θέλει ο Θεός; Όχι, δεν θα σε θέλει! Σου έχει ήδη δώσει μία ευκαιρία, και σε καμία περίπτωση δεν θα σε θέλει πια. Όταν ο Θεός δεν σε θέλει, θα κινδυνεύεις και θα είσαι ικανός για τα πάντα.

Τώρα που μιλήσαμε για την «ύβρη της νεολαίας», ας μιλήσουμε για την «έλλειψη διάκρισης». Ο όρος «έλλειψη διάκρισης» δεν είναι επίσημος όρος. Για εξηγήστε τι σημαίνει κυριολεκτικά. (Όταν κάποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό και νομίζει ότι αυτά που θεωρεί καλά θα είναι πάντοτε καλά, και ότι όσα θεωρεί κακά θα είναι πάντοτε κακά· επιπλέον, ανεξάρτητα όσο κι αν του εξηγήσει κανείς τα πράγματα, δεν θέλει να ακούσει.) (Όταν κάποιος δεν ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος και δεν έχει διάκριση.) Αυτό είναι λίγο-πολύ το κυριολεκτικό νόημα της φράσης —να μην μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος και να μην ξέρει ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά. Λόγω της νεανικής τους ύβρεως, τίποτα από όσα λένε οι άλλοι δεν τους αγγίζει. Σκέφτονται το εξής: «Ό,τι λένε οι άλλοι είναι λάθος και ό,τι λέω εγώ είναι σωστό. Δεν θα ακούσω όποιον κι αν προσπαθεί να μου πει πώς είναι τα πράγματα. Θα είμαι και θα συνεχίσω να είμαι πολύ πεισματάρης και να εμμένω στις ιδέες μου, ακόμα κι όταν κάνω λάθος». Τέτοια διάθεση έχουν—έχουν έλλειψη διάκρισης. Επιφανειακά, μπορούν να ξεστομίζουν το ένα δόγμα μετά το άλλο και να μιλούν γι’ αυτά με μεγαλύτερη ακρίβεια και σαφήνεια από οποιονδήποτε άλλον. Άρα, γιατί όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, πάντα μπερδεύονται και παθαίνουν σύγχυση; Ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το σωστό, απλώς δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα. Κάνουν ό,τι θέλουν και ενεργούν όπως θέλουν. Αυτό είναι πείσμα, είναι παράλογο. Οι άνθρωποι που ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις είναι πολύ παράλογοι. Τους αρέσει το παρκούρ και το μπάντζι τζάμπινγκ, και τους συναρπάζουν κάθε είδους ριψοκίνδυνα αθλήματα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Αρέσει σε όλους σας το παρκούρ; (Μου άρεσε παλιά.) Και γιατί σου άρεσε; Δεν ήξερες ότι είναι επικίνδυνο; Δεν ήξερες ότι όταν κάνεις παρκούρ, ρισκάρεις τη ζωή σου; Οι άνθρωποι δεν είναι αράχνες ούτε σαμιαμίδια. Αν σκαρφαλώσουν σε τοίχο, σίγουρα θα πέσουν. Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα, δεν είναι κάτι που διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Πώς είναι δυνατόν να σας αρέσει; Επειδή αυτά τα πράγματα προσφέρουν στους ανθρώπους ένα είδος οπτικής και συναισθηματικής διέγερσης, γι’ αυτό θέλουν οι άνθρωποι να κάνουν παρκούρ. Τι διέπει αυτό το σκεπτικό; Προέρχεται από τον «Spider-Man»; Δεν υπάρχει μια νοοτροπία και μια επιθυμία βαθιά μέσα στον άνθρωπο να θέλει να σώσει τον κόσμο, να γίνει υπερήρωας; Υπάρχουν σε πολλές ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές ιπτάμενοι ήρωες που πετούν και πηδούν από σκεπή σε σκεπή, και οι άνθρωποι τους θαυμάζουν πραγματικά. Έτσι εμφυτεύονται αυτά τα πράγματα στο μυαλό των νέων. Και πώς είναι δυνατόν να δηλητηριάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό έχει να κάνει με τις προτιμήσεις και τις επιδιώξεις των ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος θέλει να είναι ήρωας, να είναι υπεράνθρωπος, να έχει ιδιαίτερες δυνάμεις, γι’ αυτό λατρεύει τον Σατανά. Πείτε Μου, στους κανονικούς ανθρώπους αρέσουν αυτά τα παράλογα πράγματα; Οι κανονικοί άνθρωποι έχουν αυτές τις ιδιαίτερες δυνάμεις; Όχι βέβαια. Όλα αυτά δεν τα επινόησαν και δεν τα φαντάστηκαν οι άνθρωποι; Αν υπήρχαν πραγματικά αυτά τα παράξενα πράγματα, αυτοί που τα είχαν δεν θα είχαν καταληφθεί από κακά πνεύματα; Υπήρχε παρκούρ την εποχή του Αδάμ και της Εύας; Αναφέρεται πουθενά το παρκούρ μέσα στη Βίβλο; (Όχι.) Το παρκούρ είναι προϊόν της πονηρής, σύγχρονης κοινωνίας· είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Σατανάς παραπλανά και διαφθείρει τους ανθρώπους. Ο Σατανάς εκμεταλλεύεται την προδιάθεση των νέων προς το παράξενο και το συναρπαστικό, και επινοεί, φαντάζεται και σκηνοθετεί ιστορίες. Έτσι παραπλανά αυτούς τους εφήβους που έχουν έλλειψη διάκρισης και τους κάνει να επιδιώκουν τις παράξενες και συναρπαστικές ιδιαίτερες δυνάμεις του Σατανά. Δεν δηλητηριάζει έτσι τους ανθρώπους; Αυτά τα πράγματα γίνονται δηλητήριο τη στιγμή που μπαίνουν στο μυαλό των ανθρώπων. Και αν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις αυτό το δηλητήριο, αν δεν μπορείς να το απαρνηθείς εντελώς, τότε δεν θα απαλλαγείς ποτέ από την επιρροή, την αναστάτωση και τον έλεγχό του. Αφαιρείται εύκολα αυτό το δηλητήριο; (Όχι.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Κάποιοι είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα. Τα θεωρούν ωραία και όχι δηλητήρια. Με τέτοιο σκεπτικό, δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Επομένως, για να μην πέσεις στους πειρασμούς του Σατανά, πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου, για να μείνεις μακριά από ό,τι μπορεί να φθείρει την καρδιά σου και να σε δηλητηριάσει. Ειδικά όταν έχεις ακόμα μικρό ανάστημα, και δεν έχεις διάκριση και παραμένεις ανόητος και γεμάτος ύβρη. Δεν έχεις εφοδιαστεί με αρκετά θετικά πράγματα και δεν διαθέτεις κανένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας. Για να μιλήσω με τα λόγια της πίστης, δεν έχεις ζωή και ανάστημα. Έχεις απλώς λίγη θέληση, προθυμία να πιστέψεις στον Θεό. Θεωρείς καλή την πίστη στον Θεό, πιστεύεις ότι αυτό είναι το σωστό μονοπάτι όπου θα βαδίσεις κι έτσι θα είσαι καλός άνθρωπος. Κι όμως σκέφτεσαι το εξής: «Δεν είμαι κακός άνθρωπος μεταξύ των απίστων. Μου αρέσει το παρκούρ, αλλά δεν έχω κάνει τίποτα κακό· παραμένω καλός άνθρωπος». Συνάδει αυτό με την αλήθεια; Πιστεύεις ότι δεν έχεις διεφθαρμένη διάθεση μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις κάνει κάτι κακό; Ζεις μέσα σε κακές τάσεις —αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι η καρδιά σου είναι γεμάτη με κακά πράγματα.

Πες Μου, επηρεάζεται πολύ κάποιος από το περιβάλλον του; Τώρα εσύ κάνεις το καθήκον σου στην εκκλησία· αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι. Είσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου κάθε μέρα και περιβάλλεσαι από ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, κι επιπλέον είσαι σταθερός στην πίστη σου στον Θεό. Αν ήσουν ανάμεσα σε άπιστους, αν αναγκαζόσουν να μείνεις ανάμεσά τους, θα εξακολουθούσες να έχεις τον Θεό στην καρδιά σου; Αν ήσουν σε επαφή μαζί τους ή ζούσες ανάμεσά τους, δεν θα ακολουθούσες τάσεις ακριβώς όπως κάνουν κι αυτοί; Κάποιοι λένε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα, έχω τον Θεό να με φροντίζει και να με προστατεύει, οπότε δεν θα βάδιζα ποτέ σ’ αυτό το μονοπάτι». Τολμάς να δώσεις αυτήν την υπόσχεση; Εφόσον αγαπάς κι επιδιώκεις αυτά τα πράγματα, είσαι ικανός να ακολουθείς συνειδητά τις τάσεις. Ακόμα κι αν ξέρεις μέσα σου ότι είναι λάθος, θα πεις απλώς: «Συγχώρησέ με, Θεέ μου, έκανα λάθος». Με την πάροδο του χρόνου, θα σταματήσεις να νιώθεις ενοχές ή οτιδήποτε άλλο και θα αναλογιστείς: «Πού είναι ο Θεός, άραγε; Γιατί δεν Τον έχω δει;» Θα αμφιβάλλεις συνεχώς για τον Θεό, και η πίστη που είχες κάποτε θα εξαφανιστεί σιγά-σιγά. Όταν έρθει η στιγμή που η καρδιά σου θα αρνηθεί πλήρως τον Θεό, τότε δεν θα θέλεις πλέον να Τον ακολουθήσεις ή να κάνεις οτιδήποτε αφορά το καθήκον σου, και θα μετανιώνεις ακόμη και που αποφάσισες να εκτελέσεις ένα καθήκον εξαρχής. Γιατί μπορούν οι άνθρωποι να αλλάζουν τόσο εύκολα; Στην πραγματικότητα, δεν φταίει ότι άλλαξες, αλλά ότι ποτέ δεν είχες την αλήθεια-πραγματικότητα εξαρχής. Αν και επιφανειακά πιστεύεις στον Θεό και κάνεις το καθήκον σου, δεν έχεις απαλλαγεί απ’ τις κοσμικές και σατανικές σκέψεις, τις απόψεις και τους τρόπους αλληλεπίδρασης με τους άλλους ανθρώπους. Επιπλέον, η διεφθαρμένη διάθεση μέσα σου δεν έχει διαλυθεί και εξακολουθείς να είσαι γεμάτος με σατανικά πράγματα. Εξακολουθείς να ζεις με αυτά, γι’ αυτό έχεις ακόμα μικρό ανάστημα. Είσαι ακόμα σε επικίνδυνο στάδιο· δεν έχεις διαφύγει ακόμα τον κίνδυνο ούτε είσαι ασφαλής. Εφόσον έχεις σατανική διάθεση, θα συνεχίσεις να αντιστέκεσαι στον Θεό και να Τον προδίδεις. Για να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα, πρέπει πρώτα να καταλάβεις ποια πράγματα είναι κακά και ανήκουν στον Σατανά, πώς σου κάνουν κακό, γιατί τα κάνει ο Σατανάς, με τι δηλητήριο γεμίζουν οι άνθρωποι όταν τα δέχονται, και τι θα απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Επιπλέον, πρέπει να καταλάβεις τι είδους άτομα θέλει ο Θεός να γίνουν οι άνθρωποι, ποια πράγματα περιέχει η κανονική ανθρώπινη φύση, ποια είναι θετικά και ποια αρνητικά. Θα έχεις μονοπάτι μόνο αν έχεις διάκριση και μπορέσεις να διακρίνεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, από τη θετική πλευρά, πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου ενεργά, δείχνοντας παράλληλα ειλικρίνεια και αφοσίωση. Μην ξεγλιστράς και μη χαλαρώνεις, μην προσεγγίζεις το καθήκον σου ή αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός από την οπτική των απίστων ή με βάση τις φιλοσοφίες του Σατανά. Πρέπει να τρως και να πίνεις περισσότερα λόγια του Θεού, να επιζητάς να κατανοήσεις όλες τις πτυχές της αλήθειας, αλλά και να κατανοήσεις σαφώς τη σημασία της εκτέλεσης ενός καθήκοντος. Στη συνέχεια, πρέπει να κάνεις πράξη όλες τις πτυχές της αλήθειας και να εισέλθεις σ’ αυτές ενώ κάνεις το καθήκον σου, και σιγά-σιγά να γνωρίσεις τον Θεό, το έργο Του και τη διάθεσή Του. Με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να το καταλάβεις, η εσωτερική σου κατάσταση θα αλλάξει, θα υπάρχουν περισσότερα θετικά και ενεργά πράγματα μέσα σου και λιγότερα αρνητικά και παθητικά πράγματα, και θα ενισχυθεί η ικανότητά σου να διακρίνεις τα πράγματα. Όταν μεγαλώσει το ανάστημά σου σε τέτοιον βαθμό, θα διακρίνεις όλα κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο και θα μπορείς να διακρίνεις την ουσία των προβλημάτων. Αν έβλεπες μια ταινία φτιαγμένη από άπιστους, θα καταλάβαινες από τι δηλητήρια μπορεί να μολυνθούν οι άνθρωποι αφού την παρακολουθήσουν, καθώς και τι σκοπεύει να ενσταλάξει και να φυτέψει ο Σατανάς στους ανθρώπους με εργαλείο αυτά τα μέσα και τις τάσεις, και πώς σκοπεύει να τους αποσαθρώσει. Σιγά-σιγά θα μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα. Δεν θα δηλητηριαστείς αφού παρακολουθήσεις την ταινία, και θα τη διακρίνεις —τότε θα έχεις πραγματικά ανάστημα.

Κάποιοι νέοι, αφού παρακολουθήσουν κάποιες ταινίες με υπερήρωες και ταινίες φαντασίας, μολύνονται από μια επιθυμία —εύχονται να είχαν ιδιαίτερες ικανότητες όπως οι πρωταγωνιστές. Δεν δηλητηριάζονται έτσι; Θα μπορούσες να πάθεις κακό από αυτό το δηλητήριο αν δεν έβλεπες αυτές τις ταινίες; Όχι. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι ζεις σε μια κακή κοινωνία, οπότε όταν έχεις μικρό ανάστημα και δεν έχεις διάκριση, μπορεί να σε κυριέψουν πράγματα που ανήκουν σε κακές τάσεις, επειδή τα συνάντησες πρώτη φορά. Επιπλέον, θα τα αντιμετωπίζεις ως θετικά, φυσιολογικά και σωστά. Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Σατανάς δηλητηριάζει τους ανθρώπους. Πείτε Μου, δεν είναι κακός ο Σατανάς; Ο Σατανάς έχει τόσους τρόπους να διαφθείρει τους ανθρώπους! Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτήν την επιθυμία την έχει όποιος έχει δει τέτοιες ταινίες. Κάποτε ένα παιδί έβλεπε μια ταινία φαντασίας και όποτε είχε ελεύθερο χρόνο, έτρεχε στην αυλή του καβάλα σε ένα σκουπόξυλο. Στην αρχή, όσο κι αν πάσχιζε, δεν μπορούσε να πετάξει. Μια μέρα, άρχισε πραγματικά να πετάει. Δεν πετούσε μόνος του· μια εξωτερική δύναμη τον έκανε να πετάξει. Αφού άρχισε να πετάει, δεν μπορούσε παρά να βγάλει την ίδια παράξενη κραυγή που έβγαζε κι ο χαρακτήρας στην ταινία· ένα είδος πνεύματος είχε μπει μέσα του. Το να καβαλά κανείς ένα σκουπόξυλο είναι μέρος της κανονικής ανθρώπινης ζωής; Μπορείτε να καβαλήσετε ένα άλογο ή ένα γαϊδούρι, γιατί πρέπει να καβαλήσετε ένα σκουπόξυλο και να πετάξετε; Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Καταλαβαίνεις αμέσως ότι αυτό δεν το κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι. Τα σκουπόξυλα δεν μπορούν να πετάξουν, παρά μόνο με τη βοήθεια κακών πνευμάτων. Άρα, είναι το έργο του Σατανά και των κακών πνευμάτων. Ο Σατανάς και τα κακά πνεύματα κάνουν εκπληκτικά, παράξενα και εξωφρενικά πράγματα που οι κανονικοί άνθρωποι δεν κάνουν. Μπορείτε να διακρίνετε κάπως αυτά που κάνει ο Σατανάς; Τι στάση θα πρέπει να έχετε απέναντι σ’ αυτά τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε να τα αποκηρύξετε; Θα πρέπει να κάνετε αυτοκριτική όταν έχετε χρόνο, για να ελέγχετε τι αλλόκοτα πράγματα παραμένουν στο μυαλό σας. Γιατί έχετε πολλά παράξενα πράγματα στο μυαλό σας; Επειδή οι άνθρωποι της γενιάς σας έχουν δηλητηριαστεί πάρα πολύ. Όλοι θέλετε να πετάγεστε από ταράτσα σε ταράτσα, να είστε ο Spider-Man ή ο Batman και να γίνετε ανώτερα όντα. Αυτά δεν θα έπρεπε να τα έχουν ή να τα κατέχουν οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αν επιμένεις να αναζητάς πράγματα που δεν χρειάζονται όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, και αν πασχίζεις να τα δοκιμάσεις και να τα βιώσεις, μπορεί να προσελκύσεις το έργο κακών πνευμάτων. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πρόβλημα όταν κυριεύονται από κακά πνεύματα· αιχμαλωτίζονται από τον Σατανά και τότε κινδυνεύουν. Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι θα πρέπει να επικαλούνται τακτικά τον Θεό. Δεν πρέπει να πέσουν σε πειρασμό ή να παραπλανηθούν απ’ τον Σατανά. Σε αυτούς τους πονηρούς καιρούς δαίμονες και ακάθαρτα πνεύματα συρρέουν και δρουν ανεξέλεγκτα. Το σωστό μονοπάτι δεν είναι να μπορείς να προσεύχεσαι να είναι διαρκώς μαζί σου η χάρη και η προστασία του Θεού, να Του ζητάς να σε φροντίζει και να σε προστατεύει; Αν το κάνεις αυτό, η καρδιά σου δεν θα παραμείνει κοντά Του και δεν θα λατρεύεις τον Θεό ειλικρινά και ολόψυχα; (Ναι.) Και είστε πρόθυμοι να διαβείτε αυτό το μονοπάτι; Είστε πρόθυμοι να ζείτε πάντα υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και υπό την πειθαρχία Του, ή θέλετε να ζείτε μέσα στον δικό σας ελεύθερο κόσμο; Αν ο Θεός σάς πειθαρχήσει, μπορεί καμιά φορά να σας κάνει να υποφέρετε λίγο σωματικά. Είστε πρόθυμοι να το υποστείτε; (Ναι.) Τώρα λέτε ότι είστε πρόθυμοι, αλλά όταν έρθετε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, μπορεί να αρχίσετε να γκρινιάξετε. Δεν αρκεί να είσαι πρόθυμος να υποφέρεις, πρέπει και να θες να πασχίσεις για την αλήθεια. Θα σταθείς ακλόνητος μόνο όταν κατανοήσεις την αλήθεια. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι οι νέοι είναι τόσο ασταθείς, δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους ή δεν έχουν τα σωστά πράγματα στο μυαλό τους, και δεν είναι πρόθυμοι να διαβάσουν τα λόγια του Θεού ή να πασχίσουν για την αλήθεια —αυτό είναι επικίνδυνο. Δεν είναι βέβαιο αν η έκβασή τους θα είναι ζωή ή θάνατος. Κάποιοι νέοι σήμερα ακούνε κηρύγματα εδώ και αρκετά χρόνια· έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται για την αλήθεια και είναι πρόθυμοι να κρατούν σημειώσεις στα κηρύγματα που ακούνε. Νιώθουν ένα είδος πείνας και δίψας για δικαιοσύνη και καταλαβαίνουν την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ήδη τις βάσεις, και εφόσον η αλήθεια ριζώσει στην καρδιά τους, θα είναι πολύ πιο ασφαλείς. Αν συνεχίσουν να πασχίζουν για την αλήθεια, είναι εγγυημένο ότι θα μπορέσουν να την καταλάβουν, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να σωθούν.

Γνωρίζετε ποια είναι η μεγαλύτερη σοφία; Με βάση το σημερινό ανάστημά σας, γνωρίζετε πού πρέπει να εστιάσετε στην πίστη σας, και ποια είναι η μεγαλύτερη σοφία όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να επιδιώκετε και να ασκείστε; Κάποιοι άνθρωποι δεν φαίνονται πολύ επιδέξιοι εξωτερικά, και είναι διαρκώς σιωπηλοί και κλειστοί. Δεν μιλούν πολύ, αλλά έχουν στην καρδιά τους μια μεγάλη σοφία την οποία οι άλλοι δεν έχουν. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να τη δουν, και ακόμα και όταν τη βλέπουν, δεν τη θεωρούν σοφία. Νομίζουν ότι είναι περιττή και ότι δεν έχει καμία αξία. Μπορείτε να σκεφτείτε ποια είναι η μεγαλύτερη σοφία τους; (Έχουν καρδιά που γαληνεύει πάντα ενώπιον του Θεού, προσεύχονται συνεχώς στον Θεό και πάντα Τον πλησιάζουν.) Προσέγγισες κάπως τη σωστή απάντηση. Για ποιον σκοπό πλησιάζει κανείς τον Θεό; (Για να αναζητήσει τις προθέσεις Του.) Τι νόημα έχει να αναζητά κανείς τις προθέσεις του Θεού; Για να βασιστεί σ’ Αυτόν; (Ναι.) Το θέμα είναι να βασίζεσαι στον Θεό. Αν βασίζεσαι στον Θεό για τα πάντα, Αυτός θα σε διαφωτίσει, θα σε κατευθύνει και θα σε καθοδηγήσει. Δεν θα χρειαστεί να προχωράς στο σκοτάδι σαν τυφλός· μπορείς απλώς να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια Του. Δεν είναι αυτό πολύ πιο εύκολο; Δεν θα χρειάζεται να σκουντουφλάς εδώ κι εκεί πια· μπορείς απλώς να κάνεις ό,τι σου υποδεικνύει ο Θεός. Αυτό είναι εύκολο και γρήγορο, και δεν απαιτεί να εξαντληθείς κάνοντας κύκλους. Ο Θεός έχει εκφράσει τα λόγια Του πολύ καθαρά, οπότε δεν χρειάζεται σε απασχολεί πώς πρέπει να ενεργήσεις. Αυτό δεν είναι σοφία; Καταλάβατε τώρα; Να σας πω κάτι: Η μεγαλύτερη σοφία είναι να στρέφεται κανείς στον Θεό και να βασίζεται σ’ Αυτόν για τα πάντα. Αυτό δεν το αναγνωρίζουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Όλοι πιστεύουν ότι αν παρευρίσκονται σε περισσότερες συναθροίσεις, αν ακούνε περισσότερα κηρύγματα, αν συναναστρέφονται περισσότερο με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, αν απαρνούνται περισσότερα, αν υποφέρουν περισσότερο και πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα, τότε ο Θεός θα τους εγκρίνει και θα τους σώσει. Νομίζουν ότι το να ασκείται έτσι κανείς είναι η μεγαλύτερη σοφία, αλλά παραβλέπουν το μεγαλύτερο θέμα: να στρέφονται προς τον Θεό και να βασίζονται σ’ Αυτόν. Θεωρούν την ασήμαντη ανθρώπινη εξυπνάδα ως σοφία και αγνοούν το τελικό αποτέλεσμα που υποτίθεται ότι θα πετύχουν με τις πράξεις τους. Αυτό είναι λάθος. Όση αλήθεια κι αν κατανοεί κανείς, όσα καθήκοντα κι αν έχει εκτελέσει, όσα κι αν έχει βιώσει όσο εκτελεί αυτά τα καθήκοντα, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι το ανάστημά του και σε ό,τι περιβάλλον κι αν βρίσκεται, αυτό που είναι απαραίτητο είναι να στρέφεται στον Θεό και να βασίζεται σ’ Αυτόν ό,τι κι αν κάνει. Αυτό είναι το σπουδαιότερο είδος σοφίας. Γιατί το λέω αυτό; Αν κάποιο έχει κατανοήσει μερικές αλήθειες, αλλά δεν βασίζεται στον Θεό, του φτάνει αυτό; Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και έχουν υποβληθεί σε αρκετές δοκιμασίες, έχουν κερδίσει μια κάποια πρακτική εμπειρία, κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας και έχουν κάποια πρακτική γνώση της, αλλά δεν ξέρουν να βασίζονται στον Θεό ούτε καταλαβαίνουν πώς να στραφούν και να βασιστούν σ’ Αυτόν. Διαθέτουν άραγε σοφία τέτοιου είδους άνθρωποι; Είναι οι πιο ανόητοι απ’ όλους παρόλο που νομίζουν ότι είναι έξυπνοι· δεν σέβονται τον Θεό και δεν αποφεύγουν το κακό. Κάποιοι λένε: «Κατανοώ πολλές αλήθειες και κατέχω τις αλήθεια-πραγματικότητες. Αρκεί να ενεργείς απλώς βάσει αρχών. Είμαι πιστός στον Θεό και ξέρω πώς να Τον πλησιάσω. Δεν αρκεί να κάνω πράξη την αλήθεια όταν μου συμβαίνουν πράγματα; Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να προσευχηθώ ή να στραφώ στον Θεό». Είναι σωστό να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και καταστάσεις οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν για ποια αλήθεια ή ποιες αλήθεια-αρχές γίνεται λόγος. Όλοι όσοι διαθέτουν πρακτική εμπειρία το γνωρίζουν αυτό. Παραδείγματος χάριν, όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, ίσως να μην ξέρεις ποια αλήθεια περιέχουν αυτά τα ζητήματα, πώς πρέπει να γίνει πράξη ή πώς πρέπει να εφαρμοστεί η αλήθεια σχετικά με αυτό το ζήτημα. Τι οφείλεις να κάνεις σε τέτοιες στιγμές; Όση πρακτική εμπειρία κι αν έχεις, δεν γίνεται να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές σε όλες τις καταστάσεις. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, πόσα πράγματα έχεις βιώσει, πόσο κλάδεμα ή πειθαρχία έχεις βιώσει, ακόμα κι αν κατανοείς την αλήθεια, τολμάς να πεις ότι είσαι η αλήθεια; Τολμάς να πεις ότι είσαι η πηγή της αλήθειας; Κάποιοι λένε το εξής: «Ξέρω απέξω όλες τις πασίγνωστες ομιλίες και τα εδάφια στο βιβλίο “Ο Λόγος Ενσαρκώνεται”. Δεν χρειάζεται να βασίζομαι στον Θεό ούτε να στρέφομαι σ’ Αυτόν. Όταν έρθει η ώρα, θα αρκεί απλώς να βασιστώ σ’ αυτά τα λόγια του Θεού». Τα λόγια που έχεις απομνημονεύσει είναι στατικά, όμως τα περιβάλλοντα που αντιμετωπίζεις —όπως επίσης και οι καταστάσεις σου— είναι δυναμικά. Είσαι ικανός να ξεστομίζεις λόγια και δόγματα, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με αυτά όταν σου συμβαίνει κάτι, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Όσο καλά κι αν απαγγέλλεις λόγια και δόγματα, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι μπορείς να την κάνεις πράξη. Επομένως, εδώ υπάρχει ένα πολύ σημαντικό μάθημα. Και ποιο είναι αυτό; Οι άνθρωποι πρέπει να στρέφονται στον Θεό στα πάντα, και αν το κάνουν, μπορούν να βασίζονται σ’ Αυτόν. Μόνο αν βασίζονται στον Θεό θα έχουν ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν και θα αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Διαφορετικά, μπορεί να κάνεις κάτι σωστά, χωρίς να παραβιάσεις την αλήθεια, αλλά, εάν δεν βασίζεσαι στον Θεό, τότε αυτά που κάνεις δεν είναι παρά καλές πράξεις και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια πολύ ρηχά, και γι’ αυτό έχουν την τάση να ακολουθούν κανονισμούς και να κολλάνε σε λόγια και δόγματα χρησιμοποιώντας την ίδια αλήθεια όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις. Πιθανόν να ολοκληρώσουν πολλά πράγματα σε γενική συμφωνία με τις αλήθεια-αρχές, αλλά σ’ αυτά δεν βλέπει κανείς την καθοδήγηση του Θεού ούτε και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα εδώ. Οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα στηριζόμενοι στην εμπειρία τους και στους κανονισμούς που κατανοούν, καθώς και σε κάποιες ανθρώπινες φαντασιοπληξίες. Είναι δύσκολο να προσευχηθεί κανείς αληθινά προς τον Θεό, να στραφεί αληθινά και να βασιστεί σ’ Αυτόν σε όλα όσα κάνει. Ακόμη και αν κάποιος κατανοεί τις προθέσεις του Θεού, είναι δύσκολο να καταφέρει να ενεργεί σαν να τον καθοδηγεί Εκείνος, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Γι’ αυτό λέω ότι η μεγαλύτερη σοφία είναι να προστρέχει κανείς στον Θεό και να βασίζεσαι σ’ Αυτόν για τα πάντα.

Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη το να στρέφονται και να βασίζονται στον Θεό για τα πάντα; Κάποιοι λένε: «Είμαι νέος, έχω μικρό ανάστημα και πιστεύω στον Θεό λίγο καιρό μόνο. Δεν ξέρω πώς να κάνω πράξη το να στρέφομαι και να βασίζομαι στον Θεό όταν συμβαίνει κάτι». Είναι πρόβλημα αυτό; Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στην πίστη στον Θεό, και πρέπει να περάσεις από πολλά δεινά, πολλές δοκιμασίες και πολλά βάσανα. Όλα αυτά τα πράγματα απαιτούν να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό για να ξεπεράσεις τις δύσκολες στιγμές. Αν δεν μπορείς να κάνεις πράξη το να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό, δεν θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες ούτε θα μπορέσεις να Τον ακολουθήσεις. Το να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό δεν είναι κενό δόγμα ούτε επαναλαμβανόμενη φράση για την πίστη σ’ Αυτόν. Αντίθετα, είναι μια βασική αλήθεια, μια αλήθεια που πρέπει να έχεις για να πιστεύεις στον Θεό και να Τον ακολουθείς. Μερικοί λένε το εξής: «Το να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό ισχύει μόνο όταν συμβαίνει ένα σημαντικό γεγονός. Για παράδειγμα, μόνο όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με δεινά, δοκιμασίες, συλλήψεις και διώξεις, όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στα καθήκοντά σου ή όταν σε κλαδεύουν, χρειάζεται να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό. Δεν χρειάζεται να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό για τα ασήμαντα ζητήματα της προσωπικής ζωής, διότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Σίγουρα δεν είναι σωστή. Υπάρχει μια απόκλιση εδώ. Ναι μεν είναι απαραίτητο να στρέφεται κανείς στον Θεό σε σημαντικά ζητήματα, αλλά μπορείς να χειριστείς τα ασήμαντα πράγματα και τα μικρά ζητήματα της ζωής χωρίς αρχές; Σε θέματα όπως τα ρούχα και το φαγητό, μπορείς να ενεργείς χωρίς αρχές; Σίγουρα όχι. Στις αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους και τα ζητήματα; Σίγουρα όχι. Ακόμη και στην καθημερινή ζωή και στα ασήμαντα ζητήματα, πρέπει τουλάχιστον να έχεις αρχές για να μπορέσεις να βιώσεις μια ανθρώπινη ομοιότητα. Όσα προβλήματα αφορούν αρχές αφορούν την αλήθεια. Μπορούν οι άνθρωποι να τα λύσουν μόνοι τους; Φυσικά και όχι. Έτσι, πρέπει να στρέφεστε και να βασίζεστε στον Θεό. Μόνο όταν αποκτήσετε τη διαφώτιση του Θεού και κατανοήσετε την αλήθεια, μπορούν να λυθούν αυτά τα ασήμαντα προβλήματα. Πιστεύετε ότι λύνονται αυτά τα ζητήματα που αφορούν αρχές χωρίς να στραφείτε και να βασιστείτε στον Θεό; Σίγουρα όχι εύκολα. Μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να στρέφονται και να βασίζονται στον Θεό για όλα όσα δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά και για τα οποία πρέπει να αναζητήσουν την αλήθεια. Για κάθε πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί με την αλήθεια, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, πρέπει να στραφεί κανείς στον Θεό και να βασιστεί σ’ Αυτόν. Αυτό είναι αναγκαίο. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και μπορούν να επιλύσουν προβλήματα μόνοι τους, το κάνουν περιορισμένα και επιφανειακά. Χωρίς να στραφούν και να βασιστούν στον Θεό, η είσοδός τους δεν μπορεί ποτέ να είναι πολύ βαθιά. Για παράδειγμα, αν είσαι άρρωστος σήμερα και αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πρέπει να προσευχηθείς για το θέμα αυτό ως εξής: «Θεέ μου, δεν αισθάνομαι καλά σήμερα, δεν μπορώ να φάω και αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός μου. Πρέπει να εξετάσω τον εαυτό μου. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο είμαι άρρωστος; Με πειθαρχεί ο Θεός επειδή δεν είμαι πιστός στο καθήκον μου; Θεέ μου, Σου ζητώ να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις». Έτσι πρέπει να επικαλεστείς τον Θεό. Αυτό σημαίνει να στρέφεσαι σ’ Αυτόν. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν γίνεται μόνο να ακολουθείς τις τυπικότητες και να τηρείς τους κανονισμούς. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα, θα προκαλείς καθυστερήσεις. Αφού προσευχηθείς στον Θεό και στραφείς προς Αυτόν, θα πρέπει να συνεχίσεις να ζεις τη ζωή σου όπως πρέπει, χωρίς να καθυστερείς το καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις. Αν είσαι άρρωστος, θα πρέπει να πας στον γιατρό· αυτό είναι το σωστό. Ταυτόχρονα, πρέπει να προσεύχεσαι, να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητάς την αλήθεια, για να επιλύσεις το πρόβλημα. Μόνο αυτή η άσκηση είναι πέρα για πέρα σωστή. Αν οι άνθρωποι ξέρουν πώς να κάνουν σωστά ορισμένα πράγματα, τότε πρέπει να τα κάνουν. Έτσι πρέπει να συνεργάζονται. Ωστόσο, το κατά πόσον σ’ αυτά τα θέματα γίνεται να επιτευχθεί πλήρως το επιθυμητό αποτέλεσμα και ο στόχος εξαρτάται από το αν στρέφεται κανείς στον Θεό και βασίζεται σ’ Αυτόν. Όταν οι άνθρωποι έχουν προβλήματα τα οποία δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά ούτε να τα χειριστούν καλά από μόνοι τους, πρέπει να στρέφονται προς τον Θεό ακόμη περισσότερο και να αναζητούν την αλήθεια για να τα επιλύσουν. Αυτήν την ικανότητα θα πρέπει να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Υπάρχουν πολλά διδάγματα που μπορεί κανείς να πάρει αν στραφεί στον Θεό. Συγκεκριμένα, μπορεί να λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και να βρεις μια οδό, ή αν έρθει πάνω σου ο λόγος του Θεού, θα ξέρεις πώς να συνεργαστείς. Ίσως πάλι, ο Θεός να οργανώσει κάποιες καταστάσεις για να πάρεις μαθήματα, τα οποία περιέχουν την καλή θέληση του Θεού. Αν στραφείς στον Θεό, θα δεις την καθοδήγηση και την ηγεσία Του, και αυτά θα σε βοηθήσουν να πάρεις πολλά μαθήματα και να Τον κατανοήσεις καλύτερα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν στρέφεται κανείς στον Θεό. Επομένως, αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να διδάσκονται συχνά όσοι ακολουθούν τον Θεό, και είναι κάτι που δεν θα πάψουν ποτέ να βιώνουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Πολλοί έχουν υπερβολικά ρηχή εμπειρία και δεν βλέπουν τις ενέργειες του Θεού, οπότε σκέφτονται το εξής: «Πολλά μικροπράγματα μπορώ να τα κάνω μόνος μου και δεν χρειάζεται να στραφώ προς τον Θεό». Αυτό είναι λάθος. Μερικά μικροπράγματα οδηγούν σε μεγάλα, και οι προθέσεις του Θεού είναι κρυμμένες σε μικροπράγματα. Πολλοί άνθρωποι αγνοούν τα μικροπράγματα, με αποτέλεσμα να έχουν μεγάλες αποτυχίες εξαιτίας των μικρών ζητημάτων. Όσοι έχουν πραγματικά θεοφοβούμενη καρδιά, θα στραφούν προς τον Θεό, θα προσευχηθούν σ’ Αυτόν και θα Του εμπιστευτούν τα πάντα, τόσο στα μεγάλα όσο και στα μικρά ζητήματα. Στη συνέχεια, θα δουν πώς θα τους οδηγήσει και θα τους καθοδηγήσει Εκείνος. Μόλις αποκτήσεις μια τέτοια εμπειρία, θα μπορείς να στρέφεσαι στον Θεό για τα πάντα, και όσο περισσότερο το βιώνεις αυτό, τόσο περισσότερο θα το θεωρείς αυτό πολύ πρακτικό. Όταν στρέφεσαι στον Θεό για ένα θέμα, είναι πιθανό να μη σου δώσει ένα συναίσθημα, ένα σαφές νόημα ή, πολύ περισσότερο, σαφείς οδηγίες, αλλά θα σε κάνει να καταλάβεις μια ιδέα που έχει ακριβή σχέση με το θέμα. Έτσι, ο Θεός σε καθοδηγεί με διαφορετική μέθοδο και σου δίνει μια οδό. Αν μπορέσεις να το διαισθανθείς και να το καταλάβεις αυτό, θα ωφεληθείς. Μπορεί να μην καταλάβεις τίποτα εκείνη τη στιγμή, αλλά πρέπει να συνεχίσεις να προσεύχεσαι και να στρέφεσαι στον Θεό. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό και αργά ή γρήγορα θα διαφωτιστείς. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει να τηρείς κανονισμούς. Αντίθετα, έτσι ικανοποιούν οι άνθρωποι τις πνευματικές τους ανάγκες και έτσι πρέπει να ασκούνται. Μπορεί να μη λαμβάνεις διαφώτιση και καθοδήγηση κάθε φορά που προσεύχεσαι στον Θεό και στρέφεσαι σ’ Αυτόν. Όμως, οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται έτσι, και αν θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να ασκούνται με αυτόν τον τρόπο. Αυτή είναι η κανονική κατάσταση της ζωής και του πνεύματος, και μόνο έτσι μπορούν οι άνθρωποι να διατηρήσουν μια κανονική σχέση με τον Θεό, ώστε η καρδιά τους να είναι κοντά σ’ Αυτόν. Επομένως, θα έλεγε κανείς ότι όταν στρέφεται κανείς στον Θεό αλληλεπιδρά κανονικά μαζί Του στην καρδιά του. Ανεξάρτητα από το αν μπορείς να λάβεις τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, πρέπει να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και να στρέφεσαι σ’ Αυτόν για τα πάντα. Αυτός είναι, επίσης, ο αναπόφευκτος τρόπος να ζεις ενώπιον του Θεού. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, θα πρέπει να έχουν τη νοοτροπία να στρέφονται πάντα σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η νοοτροπία που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Μερικές φορές, το να στρέφεται κανείς στον Θεό δεν σημαίνει να Του ζητάει να κάνει κάτι με συγκεκριμένα λόγια ή να Του ζητάει συγκεκριμένη καθοδήγηση ή προστασία. Αντιθέτως, σημαίνει ότι όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, μπορούν να Τον επικαλούνται ειλικρινά. Και τι κάνει, λοιπόν, ο Θεός όταν Τον επικαλούνται οι άνθρωποι; Όταν κάποιος συγκινείται στην καρδιά και κάνει αυτήν τη σκέψη: «Ω, Θεέ μου, δεν μπορώ να το κάνω αυτό μόνος μου, δεν ξέρω πώς να το κάνω και νιώθω αδύναμος και αρνητικός…», όταν αυτή η σκέψη γεννιέται μέσα του, ο Θεός δεν το γνωρίζει; Όταν γεννιέται αυτή η σκέψη στους ανθρώπους, είναι οι καρδιές τους ειλικρινείς; Όταν Τον επικαλούνται ειλικρινά μ’ αυτόν τον τρόπο, συναινεί Αυτός να τους βοηθήσει; Παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχουν πει λέξη, επιδεικνύουν ειλικρίνεια κι έτσι ο Θεός συναινεί να τους βοηθήσει. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια ιδιαίτερα μεγάλη δυσκολία, όταν δεν έχει σε ποιον να στραφεί και νιώθει αβοήθητος, εναποθέτει τη μοναδική του ελπίδα στον Θεό. Πώς προσεύχεται; Ποια είναι η νοητική του κατάσταση; Είναι ειλικρινής; Έχει κάποια νοθευμένη σκέψη εκείνη τη στιγμή; Μόνον όταν εμπιστεύεσαι τον Θεό σαν να ήταν η τελευταία σου ελπίδα, και ελπίζεις να σε βοηθήσει, είναι η καρδιά σου ειλικρινής. Παρόλο που μπορεί να μην είπες πολλά, η καρδιά σου έχει ήδη ξεσηκωθεί. Δηλαδή, δίνεις την ειλικρινή καρδιά σου στον Θεό και Αυτός ακούει. Όταν ο Θεός ακούσει και δει τις δυσκολίες σου, θα σε διαφωτίσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε βοηθήσει. Πότε είναι η καρδιά του ανθρώπου πιο ειλικρινής από ποτέ; Είναι πιο ειλικρινής αν, όταν δεν υπάρχει διέξοδος, ο άνθρωπος στρέφεται στον Θεό. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να διαθέτει κανείς όταν στρέφεται στον Θεό είναι μια ειλικρινής καρδιά. Πρέπει να βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου έχεις πραγματικά ανάγκη τον Θεό. Δηλαδή, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τουλάχιστον ειλικρινή καρδιά και όχι επιπόλαιη· δεν πρέπει να κουνάνε μόνο τα χείλη τους χωρίς να συγκινείται η καρδιά τους. Αν απλώς λες τα τυπικά προς τον Θεό, αλλά δεν συγκινείται η καρδιά σου, και αυτό που εννοείς είναι: «Έχω ήδη κάνει τα δικά μου σχέδια και, Θεέ μου, απλώς Σε ενημερώνω. Θα τα υλοποιήσω είτε συμφωνείς είτε όχι. Κάνω απλώς τα τυπικά», τότε υπάρχει πρόβλημα. Εξαπατάς τον Θεό και παίζεις μαζί Του, και εκφράζεις, επίσης, ασέβεια προς Αυτόν. Πώς θα σου φερθεί ο Θεός μετά από αυτό; Θα σε αγνοήσει, θα σε παραμερίσει, και θα ταπεινωθείς εντελώς. Αν δεν αναζητάς ενεργά τον Θεό και δεν καταβάλλεις προσπάθεια για την αλήθεια, θα αποκλειστείς.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση. Τις περισσότερες φορές, ζουν σε μια κατάσταση που δεν σκέφτονται και δεν έχουν συνείδηση, και όταν δεν έχει συμβεί τίποτα ασυνήθιστο, όταν δεν βρίσκονται σε μεγάλη δυσκολία, δεν ξέρουν να προσεύχονται στον Θεό ή να βασίζονται σε Αυτόν· δεν αναζητούν την αλήθεια μπροστά σε συχνά προβλήματα, αλλά ζουν με βάση τις δικές τους γνώσεις, τα δικά τους δόγματα και τις δικές τους επιθυμίες. Ξέρουν πολύ καλά ότι το σωστό είναι να βασίζονται στον Θεό, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις βασίζονται στον εαυτό τους και στις ωφέλιμες καταστάσεις και περιβάλλοντα που υπάρχουν γύρω τους, καθώς επίσης και σε κάθε άνθρωπο, γεγονός ή πράγμα που τους ωφελεί. Σ’ αυτό είναι άριστοι οι άνθρωποι. Εκεί που αποτυχαίνουν είναι να βασίζονται στον Θεό και να στρέφονται σ’ Αυτόν, επειδή θεωρούν ότι είναι πολύ κουραστικό, ότι όπως κι αν προσευχηθούν σ’ Αυτόν, δεν θα λάβουν καμία διαφώτιση, φώτιση ή άμεση απάντηση· έτσι σκέφτονται να γλιτώσουν τον κόπο και πάνε να βρουν κάποιον άνθρωπο για να λύσει το πρόβλημα. Έτσι, σ’ αυτήν την πτυχή των μαθημάτων τους, οι άνθρωποι έχουν τη χειρότερη επίδοση και την πιο ρηχή είσοδο. Αν δεν μάθεις πώς να στρέφεσαι στον Θεό και να βασίζεσαι σ’ Αυτόν, δεν θα Τον δεις ποτέ να εργάζεται μέσα σου, να σε καθοδηγεί ή να σε διαφωτίζει. Αν δεν μπορείς να τα δεις αυτά τα πράγματα, τότε ερωτήματα όπως το «αν υπάρχει ο Θεός και αν Αυτός καθοδηγεί τα πάντα στη ζωή της ανθρωπότητας» θα λήγουν στα βάθη της καρδιάς σου με ερωτηματικό αντί για τελεία ή θαυμαστικό. «Καθοδηγεί ο Θεός όλα όσα αφορούν τη ζωή της ανθρωπότητας;» «Εξετάζει σχολαστικά ο Θεός τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου;» Αν σκέφτεσαι έτσι, θα έχεις πρόβλημα. Για ποιον λόγο τα ρωτάς αυτά; Αν δεν στρέφεσαι ή δεν βασίζεσαι αληθινά στον Θεό, δεν θα μπορείς να πιστέψεις ειλικρινά σ’ Αυτόν. Και αν δεν μπορείς να πιστέψεις ειλικρινά σ’ Αυτόν, τότε για σένα αυτά τα ερωτηματικά θα παραμείνουν εκεί για πάντα, θα συνοδεύουν όλα όσα κάνει ο Θεός, και δεν θα αντικατασταθούν από τελείες. Όταν δεν είστε απασχολημένοι, αναρωτηθείτε το εξής: «Η φράση “Πιστεύω ότι ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος των πάντων” τελειώνει με ερωτηματικό, τελεία ή θαυμαστικό;» Όταν το αναλογιστείτε αυτό, δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε ακριβώς σε ποια κατάσταση βρίσκεστε για κάποιο χρονικό διάστημα. Αφού αποκτήσετε κάποια εμπειρία, θα μπορέσετε να διακρίνετε τα πράγματα καθαρά και να πείτε με βεβαιότητα: «Ο Θεός είναι πράγματι ο Κυρίαρχος των πάντων!!!» Τη φράση αυτή θα συμπληρώνουν τρία θαυμαστικά, ακριβώς επειδή θα γνωρίζετε πραγματικά την κυριαρχία του Θεού, χωρίς καμία αμφιβολία. Σε ποια από αυτές τις καταστάσεις είστε; Αν εξετάσετε την τρέχουσα κατάσταση και το ανάστημά σας, είναι σαφές ότι υπάρχουν ως επί το πλείστον ερωτηματικά, και μάλιστα πολλά. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοείτε καθόλου την αλήθεια, και εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες στην καρδιά σας. Όταν οι άνθρωποι έχουν πολλές αμφιβολίες για τον Θεό, βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα του κινδύνου. Είναι πιθανό να λυγίσουν και να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Και γιατί λέω ότι οι άνθρωποι έχουν μικρό ανάστημα; Βάσει ποιων στοιχείων καθορίζεται πόσο μεγάλο ή μικρό ανάστημα έχει κανείς; Καθορίζεται από το πόση αληθινή πίστη στον Θεό και πόση αληθινή γνώση έχεις. Πόση άραγε έχετε εσείς; Έχετε εξετάσει αυτά τα πράγματα παλιότερα; Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που έχουν τελικά πιστέψει στον Θεό μέσω των γονιών τους. Έχουν μάθει από τους γονείς τους κάποια δόγματα σχετικά με την πίστη στον Θεό και πιστεύουν ότι η πίστη στον Θεό είναι κάτι καλό και θετικό, αλλά δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πραγματικά ούτε βιώσει ή επαληθεύσει τις αλήθειες που οφείλουν να κατανοήσουν οι πιστοί στον Θεό. Συνεπώς, έχουν πάρα πολλά ερωτηματικά και αντιλήψεις. Τα περισσότερα λόγια που βγαίνουν από το στόμα τους δεν είναι καταφατικές ή θαυμαστικές εκφράσεις, είναι ερωτήσεις. Γι’ αυτό φταίει ότι έχουν πάρα πολλές ελλείψεις και δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα. Επιπλέον, δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουν να παραμείνουν σταθεροί. Είναι φυσιολογικό να έχετε πολλά ερωτηματικά όταν είστε μεταξύ 20 και 30 ετών. Εφόσον, όμως, έχετε εκτελέσει το καθήκον σας για κάποιο χρονικό διάστημα, πόσα από αυτά τα ερωτηματικά θα μπορέσετε να ξεφορτωθείτε; Θα μπορέσετε να τα μετατρέψετε σε θαυμαστικά; Αυτό θα εξαρτηθεί από την εμπειρία σας. Είναι ή δεν είναι σημαντικό αυτό; (Είναι σημαντικό.) Είναι πολύ σημαντικό! Ποια είπα μόλις τώρα ότι είναι η μεγαλύτερη σοφία; (Να στρέφεται κανείς στον Θεό και να βασίζεται σ’ Αυτόν για τα πάντα.) Κάποιοι, όταν το ακούσουν αυτό, λένε: «Αυτή η απάντηση παραείναι απλή και συνηθισμένη. Είναι ένα χιλιοειπωμένο ρητό και κανείς δεν το λέει στην εποχή μας». Το να στρέφεται κανείς στον Θεό μπορεί να ακούγεται σαν ένας προφανής τρόπος άσκησης, αλλά είναι ένα μάθημα το οποίο κάθε πιστός στον Θεό πρέπει να μελετήσει και στο οποίο πρέπει να εισέλθει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο Ιώβ στράφηκε στον Θεό όταν ήταν 70 ετών; (Ναι.) Και πώς στράφηκε στον Θεό; Ποιες ήταν οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις του που δείχνουν ότι στράφηκε στον Θεό; Όταν του πήραν τα υπάρχοντα και τα παιδιά του, πώς στράφηκε στον Θεό; Μέσα του προσευχόταν, και εξωτερικά έκανε μερικά πράγματα. Τι αναφέρει σχετικά μ’ αυτό η Βίβλος; [«Τότε ο Ιώβ… διέσχισε το επένδυμα αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε». (Ιώβ 1:20).] Έπεσε στη γη και προσκύνησε. Αυτή είναι μια εκδήλωση του πώς στράφηκε στον Θεό! Ήταν εκδήλωση απίστευτης αφοσίωσης. Θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό; (Ακόμα δεν μπορούμε να το κάνουμε.) Τότε, είστε διατεθειμένοι να το κάνετε; (Ναι.) Αν κάποιος μπορεί να ανέλθει στο επίπεδο του Ιώβ, να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, και να γίνει άμεμπτος, τότε είναι τέλειος! Αλλά πρέπει, ενώ κάνετε το καθήκον σας, να έχετε τη θέληση να υπομείνετε τις κακουχίες. Πρέπει να συνεχίσετε να πασχίζετε για την αλήθεια. Μόλις μπορέσετε να κατανοήσετε την αλήθεια και να χειρίζεστε τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, θα έχετε εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού. Απλώς πρέπει να το θυμάστε αυτό.

1 Ιανουαρίου 2015