Κάποιοι νέοι, αν και πιστεύουν στον Θεό, δυσκολεύονται πολύ να απαλλαγούν από την κακή συνήθεια να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τι περιλαμβάνουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κατά κύριο λόγο; Περιέχουν πολλή βία. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι το βασίλειο του διαβόλου. Οι περισσότεροι, όταν παίζουν αυτά τα παιχνίδια για πολύ καιρό, δεν μπορούν πλέον να κάνουν καμία πραγματική δουλειά· δεν θέλουν πια να πάνε στο σχολείο, να εργαστούν ή να σκεφτούν το μέλλον τους, πόσο μάλλον να σκεφτούν τη ζωή τους. Με τι είναι γεμάτες τώρα οι καρδιές των νέων της κοινωνίας; Εκτός από το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση, αυτό που βρίσκεται μέσα στην καρδιά τους είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όλο παράλογα και απάνθρωπα πράγματα λένε και σκέφτονται. Αυτά που σκέφτονται δεν περιγράφονται απλώς ως «βρόμικα» ή «κακά»· είναι πράγματα που δεν πρέπει να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, πράγματα παράλογα και απάνθρωπα. Δεν αντέχουν να σε ακούσουν να μιλάς για ζητήματα ή θέματα που αφορούν την κανονική ανθρώπινη φύση· όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται και δεν είναι πρόθυμοι να σ’ ακούσουν, αλλά θα σε αντιπαθήσουν κιόλας. Δεν μιλούν την ίδια γλώσσα ούτε έχουν κοινά θέματα συζήτησης με τους κανονικούς ανθρώπους. Συζητούν μόνο για φαγητό, ποτό και διασκέδαση. Οι καρδιές τους είναι γεμάτες με κοσμικές τάσεις. Τι μελλοντικές προοπτικές έχουν αυτοί οι νέοι; Έχουν μέλλον; (Όχι, θα πάνε χαμένοι.) Η λέξη «χαμένοι» τους χαρακτηρίζει απόλυτα. Τι σημαίνει αυτό; Ασχολούνται με δραστηριότητες στις οποίες θα πρέπει να συμμετέχει η κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια στις σπουδές τους. Αν κάποιος τους έβαζε να εργαστούν σκληρά στη δουλειά τους, θα ήταν πρόθυμοι να το κάνουν; (Όχι.) Τι θα σκέφτονταν; Θα σκέφτονταν το εξής: «Τι νόημα έχει να δουλεύει κανείς; Αυτή η δουλειά είναι τόσο κουραστική. Τι έχω να κερδίσω απ’ αυτήν; Τίποτα εκτός από το να κουράζομαι και να πονάω. Είναι πολύ πιο διασκεδαστικό, χαλαρωτικό και ευχάριστο να παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια! Όταν βρίσκομαι μπροστά στον υπολογιστή και ζω σε έναν εικονικό κόσμο, έχω τα πάντα». Πώς θα ένιωθαν αν τους έβαζες να δουλεύουν απ’ τις 9 έως τις 5, να πιάνουν δουλειά στην ώρα τους και να δουλεύουν σταθερό ωράριο; Θα ήταν διατεθειμένοι να τηρήσουν αυτό το πρόγραμμα και να δεσμευτούν κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι παίζουν συνεχώς παιχνίδια και χάνουν χρόνο στον υπολογιστή, μετά από λίγο χάνουν τη θέλησή τους και παρακμάζουν. Οι άπιστοι και ειδικά οι νέοι θέλουν να ακολουθούν τις τάσεις και τους αρέσουν οι μόδες. Οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με τη δουλειά τους ούτε βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι· οι γονείς τους δεν μπορούν να τους χειριστούν και οι δάσκαλοί τους δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει για αυτήν την τάση το εκπαιδευτικό σύστημα οποιασδήποτε χώρας. Ο διάβολος Σατανάς ενεργεί με σκοπό να βάλει σε πειρασμό τους ανθρώπους και να τους οδηγήσει στην εξαχρείωση. Όσοι ζουν στον εικονικό κόσμο δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον για οτιδήποτε αφορά τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης· απλώς δεν έχουν τη διάθεση να εργαστούν ή να σπουδάσουν. Το μόνο τους μέλημα είναι να παίζουν παιχνίδια, σαν να έχουν μαγευτεί. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι μόλις εκείνοι που παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια ταυτιστούν με έναν χαρακτήρα απ’ το παιχνίδι, ο εγκέφαλός τους αρχίζει να εκκρίνει κάτι που τους προκαλεί ενθουσιασμό αλλά και ψευδαισθήσεις. Στη συνέχεια, εθίζονται στα παιχνίδια και σκέφτονται συνεχώς πότε θα παίξουν. Κάθε φορά που βαριούνται ή βρίσκονται στη μέση μιας δουλειάς, θέλουν να παίξουν παιχνίδια. Σιγά-σιγά, το παιχνίδι γίνεται η ζωή τους όλη. Όταν παίζει κανείς παιχνίδια είναι σαν να παίρνει ένα είδος ναρκωτικού. Μόλις εθιστεί σ’ αυτά, δύσκολα μπορεί να τα κόψει και να ξεφύγει —καταστρέφεται. Είτε νέοι είτε μεγαλύτεροι, μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν αυτήν την κακή συνήθεια, δυσκολεύονται να την εγκαταλείψουν. Μερικά παιδιά μένουν ξύπνια και παίζουν παιχνίδια όλη τη νύχτα, επί νύχτες στη σειρά, και οι γονείς τους δεν μπορούν ούτε να τα ελέγξουν ούτε να τα προσέξουν, οπότε τα παιδιά καταλήγουν να παίζουν μέχρι θανάτου μπροστά στον υπολογιστή. Πώς πέθαναν; Επιστημονικά στοιχεία λένε ότι έπαθε βλάβη ο εγκέφαλός τους —έπαιζαν μέχρι θανάτου. Τι λέτε; Πρέπει οι κανονικοί άνθρωποι να ασχολούνται με ηλεκτρονικά παιχνίδια; Είναι αναγκαία για την κανονική ανθρώπινη φύση των ανθρώπων; Είναι το σωστό μονοπάτι; Τότε, γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σταματήσουν; Πώς τους κυριεύουν σε τέτοιον βαθμό; Αυτό αποδεικνύει ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι καλό μονοπάτι. Αν περνά κανείς όλη την ημέρα χαμένος στο διαδίκτυο, αν σερφάρει από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα, αν βλέπει ανθυγιεινά πράγματα και παίζει παιχνίδια —αν ασχολείται με τέτοια πράγματα όλη τη μέρα— δεν μπορεί παρά μόνο να υποβαθμίζεται με ανούσια πράγματα, να ζημιώνεται και να παθαίνει κακό. Κανένα από αυτά δεν είναι σωστό μονοπάτι. Στην εποχή μας, έφηβοι, νέοι, ακόμη και μεσήλικες ή ηλικιωμένοι παίζουν βιντεοπαιχνίδια. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παίζουν. Αν και στην πλειονότητά τους γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι καλό, δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Αυτά τα παιχνίδια βλάπτουν όχι μόνο τις νεότερες γενιές, αλλά έχουν βλάψει πάρα πολλούς ανθρώπους. Από πού προέρχονται άραγε τα παιχνίδια; Δεν προέρχονται απ’ τον Σατανά; Κάποιοι παράλογοι τύποι λένε το εξής: «Τα βιντεοπαιχνίδια είναι ένα σύμβολο σύγχρονης επιστημονικής προόδου —είναι επιστημονικά επιτεύγματα». Τι ερμηνεία είναι αυτή; Είναι αηδιαστική! Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι καλό ούτε σωστό μονοπάτι! Όταν παίζει κανείς ηλεκτρονικά παιχνίδια, δεν ακολουθεί απλώς τις κοινωνικές τάσεις. Ακόμη και οι άπιστοι λένε ότι τα παιχνίδια αυτά σκοτώνουν το αίσθημα του σκοπού που έχεις. Εάν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις κάτι τόσο απλό όπως αυτό, εάν δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου απ’ αυτήν την άποψη, τότε κινδυνεύεις. Σήμερα, είναι σύνηθες οι άνθρωποι να παίζουν βιντεοπαιχνίδια και να παίρνουν ναρκωτικά, είτε είναι νέοι είτε μεγαλύτεροι. Όλος ο κόσμος έτσι είναι. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, αν δεν μπορείς καν να συγκρατηθείς και να μην παίζεις βιντεοπαιχνίδια, τότε μια μέρα, όταν θα θεωρήσεις ότι η πίστη στον Θεό είναι άσκοπη, βαρετή και ανιαρή, δεν θα αρχίσεις άραγε να παίρνεις ναρκωτικά και να πειραματίζεσαι με ένα σωρό διεγερτικά, όπως κάνουν οι άπιστοι; Αυτό είναι απίστευτα επικίνδυνο! Μπορεί να πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν έχεις καμία βάση και δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, οπότε εξακολουθείς να κινδυνεύεις πάρα πολύ να Τον προδώσεις. Μπορεί κάλλιστα να σε ρίξει κάτω οποιαδήποτε συμφορά σε βρει. Υπάρχουν τόσοι πειρασμοί σ’ αυτόν τον κακό κόσμο, ενώ ο Σατανάς προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποπλανήσει όσους ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν δεν τρως και δεν πίνεις τακτικά τα λόγια του Θεού, ενώ η καρδιά και ο νους σου είναι συχνά κενά, τότε διατρέχεις μεγάλο κίνδυνο. Είναι κενή η καρδιά σας τον περισσότερο καιρό; Οι νέοι είναι κενοί τον περισσότερο καιρό! Είναι πολύ επικίνδυνο αν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα. Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να διαβάσεις περισσότερα λόγια Του, και όταν θα είσαι σε θέση να δεχτείς κάποιο μέρος της αλήθειας, θα βρεθείς σε ένα σημείο καμπής. Τότε θα είσαι σε θέση να ξεφύγεις τον κίνδυνο και να παραμείνεις σταθερός στην εκκλησία.

Όλο και περισσότεροι νέοι προσχωρούν στον οίκο του Θεού και πολλοί από αυτούς είναι από 20 ως 30 χρονών. Βρίσκονται στην ακμή τους, δεν έχουν ακόμη καθορίσει τους στόχους της ζωής τους, δεν έχουν βλέψεις και δεν καταλαβαίνουν ακόμα τι σημαίνει ζωή. Και τι εκδηλώνουν αυτοί οι άνθρωποι; Έχω δύο εκφράσεις για εσάς: νεανική ύβρις και έλλειψη διάκρισης. Και γιατί το λέω αυτό; Ας συζητήσουμε πρώτα τι σημαίνει «νεανική ύβρις». Μπορείτε να εξηγήσετε τι είναι η «νεανική ύβρις»; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πώς εκδηλώνεται; (Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν πως αυτά που τους αρέσουν είναι τα καλύτερα, πως αυτά που φαντάζονται είναι σωστά, και δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν κανέναν.) Με μια λέξη, μια τέτοια διάθεση είναι «αλαζονική». Αυτή είναι η κλασική διάθεση των ανθρώπων αυτής της ηλικίας. Ανεξάρτητα από το περιβάλλον διαβίωσης, το υπόβαθρό τους ή από ποια εποχή προέρχονται, όλοι όσοι ανήκουν σ’ αυτήν την ηλικιακή ομάδα έχουν την ύβρη της νεολαίας. Και γιατί το λέω αυτό; Δεν το λέω επειδή είμαι προκατειλημμένος απέναντί τους ή επειδή τους υποτιμώ, αλλά επειδή όσοι βρίσκονται σ’ αυτήν την ηλικία τρέφουν μια εξαιρετικά αλαζονική, επιπόλαιη και ξιπασμένη διάθεση. Δεν έχουν πολλή εμπειρία απ’ τον κόσμο και καταλαβαίνουν ελάχιστα πράγματα για τη ζωή, οπότε τη στιγμή που συναντούν κάποια πράγματα στον κόσμο ή στη ζωή, σκέφτονται: «Καταλαβαίνω, το έχω κατανοήσει, ξέρω τα πάντα τώρα! Μπορώ να καταλάβω τι λένε οι μεγαλύτεροι και να συμβαδίσω με τις δημοφιλείς κοινωνικές τάσεις. Κοιτάξτε πόσο γρήγορα αναπτύσσονται τώρα τα κινητά τηλέφωνα και πόσο πολύπλοκα χαρακτηριστικά έχουν. Τα ξέρω όλα, όχι σαν εσάς τους μεγαλύτερους που δεν καταλαβαίνετε τίποτα». Όταν κάποιος μεγαλύτερος απευθύνεται σ’ αυτούς για βοήθεια, θα πουν μάλιστα: «Όταν οι άνθρωποι γερνούν, είναι άχρηστοι. Ούτε υπολογιστή δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, τι νόημα έχει καν να ζουν;» Τι είναι αυτό; Είναι εκδήλωση της ύβρεως της νεολαίας. Οι νέοι έχουν καλύτερη μνήμη και αποδέχονται πιο γρήγορα τις νέες ιδέες, και κάθε φορά που μαθαίνουν κάτι νέο, περιφρονούν τους μεγαλύτερους. Αυτή η διάθεση είναι διεφθαρμένη. Και μήπως αυτή η διάθεση είναι η διάθεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Θα μπορούσε να θεωρηθεί εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Γι’ αυτό ονομάζεται νεανική ύβρις. Γιατί, λοιπόν, ονομάζεται «ύβρις» και όχι «αλαζονεία»; Επειδή είναι μια διάθεση που έχουν μόνο οι νέοι. Μαθαίνουν ένα πραγματάκι και την ψωνίζουν, δεν ξέρουν ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν, και αντιμετωπίζουν ό,τι έχουν μάθει ως κέρδος. Όλοι οι άνθρωποι έτσι είναι όταν είναι νέοι, μέχρι να μεγαλώσουν λίγο, να καταλάβουν λίγο περισσότερα πράγματα και να βιώσουν πιο πολλά σκαμπανεβάσματα στη ζωή. Τότε ωριμάζουν και γίνονται πιο σταθεροί, και προτιμούν να συμπεριφέρονται πιο ταπεινά. Δεν το κάνουν μεγάλο θέμα όταν μαθαίνουν να κάνουν κάτι και δεν αναστατώνονται όταν δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Οι νέοι έχουν απίστευτη έπαρση. Κάθε φορά που μαθαίνουν να κάνουν κάτι πρέπει να το επιδείξουν, και την ψωνίζουν. Μερικές φορές, όταν ενθουσιάζονται, αρχίζουν να νομίζουν ότι έχουν ξεπεράσει όλους τους άλλους, ότι ο κόσμος είναι πολύ μικρός γι’ αυτούς, και εύχονται να μπορούσαν να ζήσουν σε άλλο πλανήτη. Αυτό είναι ύβρις. Η νεανική ύβρις χαρακτηρίζεται κυρίως από άγνοια για τη θέση σου στο σύμπαν, για το τι χρειάζονται οι άνθρωποι, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσουν στη ζωή, σε ποιες συνθήκες είναι επικίνδυνο να ζουν και τι θα πρέπει να κάνουν. Είναι αυτό που λένε συχνά οι άνθρωποι: «Έχουν έλλειψη διάκρισης και δεν ξέρουν τι εστί ζωή». Οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας έχουν τη διάθεση της ύβρεως, γι’ αυτό εκφράζουν αυτά τα πράγματα. Κάποιοι νέοι πιστεύουν ότι όλοι είναι κατώτεροί τους, και όταν λες κάτι που δεν τους αρέσει, απλώς σε αγνοούν. Είναι δύσκολο για τους γονείς να καταλάβουν τι σκέφτονται οι νέοι —μία λάθος λέξη και ξεσπούν, φεύγοντας αγανακτισμένοι. Είναι δύσκολο να επικοινωνήσει κανείς μαζί τους. Γιατί οι γονείς αυτές τις μέρες δυσκολεύονται να χειριστούν και να μορφώσουν τα παιδιά τους; Δεν φταίει ότι οι γονείς έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν καταλαβαίνουν το μυαλό των νέων. Φταίει ότι οι νέοι δεν σκέφτονται φυσιολογικά. Όλοι οι νέοι αγαπούν τις κοσμικές τάσεις και παγιδεύονται απ’ αυτές· θυσιάζονται όλοι στον βωμό του Σατανά, εξαχρειώνονται ραγδαία, και είναι δύσκολο να αφυπνιστούν. Γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός. Κάποιοι γονείς μάλιστα κάνουν πολύ κόπο να εξοικειωθούν με την παιδική ψυχολογία για να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους. Πολλά παιδιά σήμερα υποφέρουν από παράξενες ασθένειες όπως αυτισμό και κατάθλιψη, κι είναι δύσκολη η διαχείρισή τους. Οι άνθρωποι δεν έχουν μονοπάτι ούτε μια σαφή εξήγηση γι’ αυτά τα προβλήματα, και οι διανοούμενοι στα σχολεία και στην κοινωνία έχουν εφεύρει εκφράσεις όπως «επαναστατική νοοτροπία» ή «επαναστατική φάση». Γιατί δεν υπήρχαν αυτοί οι όροι στις προηγούμενες γενιές; Η επιστήμη σήμερα έχει κάνει μεγάλη πρόοδο, και έχουν προκύψει ένα σωρό περίεργες εκφράσεις· αυτή η ανθρωπότητα εξαχρειώνεται όλο και πιο πολύ, και τα πράγματα της κανονικής ανθρώπινης φύσης αργοσβήνουν. Αυτό δεν το έχουν προκαλέσει οι κακές τάσεις της κοινωνίας; (Ναι.) Γιατί εσείς οι νέοι είστε σε θέση να κάθεστε εδώ τώρα, με ειλικρινή επιθυμία να Με ακούσετε να μιλάω και να συναναστρέφομαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι επειδή κάποιοι από εσάς είναι σπουδαίοι και πρόθυμοι να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά λόγω της χάρης του Θεού, επειδή ο Θεός δεν σας έχει παραχωρήσει στον κόσμο ή στον Σατανά. Βλέπεις στην κοινωνία αυτούς τους νέους που δεν πιστεύουν στον Θεό, όποιος κι αν προσπαθήσει να τους πείσει. Δεν θα είχε νόημα ακόμα κι αν τους μιλούσα Εγώ ο ίδιος. Είναι μόνο ζήτημα νεανικής ύβρεως; Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι; Αν δεν έχουν συνείδηση ή σύνεση, τότε δεν είναι παρά κτήνη και διάβολοι! Αν τους μιλήσεις με ανθρώπινα λόγια, θα καταλάβουν; Το πρόβλημα δεν είναι πλέον ότι είναι δύσκολο να επικοινωνήσει κανείς μαζί τους, αλλά ότι αρνούνται κάθετα να ακούσουν. Με τη χάρη και την προστασία του Θεού, εσείς μπορείτε τώρα να αποδεχτείτε το έργο Του, να κατανοήσετε τα λόγια Του και να ενδιαφερθείτε για το μονοπάτι της αλήθειας! Συνεπώς, πρέπει να εκτιμήσετε αυτήν την ευκαιρία να κάνετε το καθήκον σας και να πασχίσετε να βάλετε γερά θεμέλια στην πίστη σας στον Θεό την περίοδο αυτήν. Τότε θα είστε ασφαλείς και δεν θα παρασύρεστε εύκολα απ’ αυτές τις κακές τάσεις. Μόλις οι άνθρωποι παγιδευτούν σ’ αυτές τις κακές τάσεις, παρασύρονται εύκολα απ’ αυτές. Όταν παρασυρθείς ξανά απ’ αυτές, θα σε θέλει ο Θεός; Όχι, δεν θα σε θέλει! Σου έχει ήδη δώσει μία ευκαιρία, και σε καμία περίπτωση δεν θα σε θέλει πια. Όταν ο Θεός δεν σε θέλει, θα κινδυνεύεις και θα είσαι ικανός για τα πάντα.

Τώρα που μιλήσαμε για την «ύβρη της νεολαίας», ας μιλήσουμε για την «έλλειψη διάκρισης». Ο όρος «έλλειψη διάκρισης» δεν είναι επίσημος όρος. Για εξηγήστε τι σημαίνει κυριολεκτικά. (Όταν κάποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό και νομίζει ότι αυτά που θεωρεί καλά θα είναι πάντοτε καλά, και ότι όσα θεωρεί κακά θα είναι πάντοτε κακά· επιπλέον, ανεξάρτητα όσο κι αν του εξηγήσει κανείς τα πράγματα, δεν θέλει να ακούσει.) (Όταν κάποιος δεν ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος και δεν έχει διάκριση.) Αυτό είναι λίγο-πολύ το κυριολεκτικό νόημα της φράσης —να μην μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος και να μην ξέρει ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά. Λόγω της νεανικής τους ύβρεως, τίποτα από όσα λένε οι άλλοι δεν τους αγγίζει. Σκέφτονται το εξής: «Ό,τι λένε οι άλλοι είναι λάθος και ό,τι λέω εγώ είναι σωστό. Δεν θα ακούσω όποιον κι αν προσπαθεί να μου πει πώς είναι τα πράγματα. Θα είμαι και θα συνεχίσω να είμαι πολύ πεισματάρης και να εμμένω στις ιδέες μου, ακόμα κι όταν κάνω λάθος». Τέτοια διάθεση έχουν—έχουν έλλειψη διάκρισης. Επιφανειακά, μπορούν να ξεστομίζουν το ένα δόγμα μετά το άλλο και να μιλούν γι’ αυτά με μεγαλύτερη ακρίβεια και σαφήνεια από οποιονδήποτε άλλον. Άρα, γιατί όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, πάντα μπερδεύονται και παθαίνουν σύγχυση; Ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το σωστό, απλώς δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα. Κάνουν ό,τι θέλουν και ενεργούν όπως θέλουν. Αυτό είναι πείσμα, είναι παράλογο. Οι άνθρωποι που ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις είναι πολύ παράλογοι. Τους αρέσει το παρκούρ και το μπάντζι τζάμπινγκ, και τους συναρπάζουν κάθε είδους ριψοκίνδυνα αθλήματα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Αρέσει σε όλους σας το παρκούρ; (Μου άρεσε παλιά.) Και γιατί σου άρεσε; Δεν ήξερες ότι είναι επικίνδυνο; Δεν ήξερες ότι όταν κάνεις παρκούρ, ρισκάρεις τη ζωή σου; Οι άνθρωποι δεν είναι αράχνες ούτε σαμιαμίδια. Αν σκαρφαλώσουν σε τοίχο, σίγουρα θα πέσουν. Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα, δεν είναι κάτι που διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Πώς είναι δυνατόν να σας αρέσει; Επειδή αυτά τα πράγματα προσφέρουν στους ανθρώπους ένα είδος οπτικής και συναισθηματικής διέγερσης, γι’ αυτό θέλουν οι άνθρωποι να κάνουν παρκούρ. Τι διέπει αυτό το σκεπτικό; Προέρχεται από τον «Spider-Man»; Δεν υπάρχει μια νοοτροπία και μια επιθυμία βαθιά μέσα στον άνθρωπο να θέλει να σώσει τον κόσμο, να γίνει υπερήρωας; Υπάρχουν σε πολλές ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές ιπτάμενοι ήρωες που πετούν και πηδούν από σκεπή σε σκεπή, και οι άνθρωποι τους θαυμάζουν πραγματικά. Έτσι εμφυτεύονται αυτά τα πράγματα στο μυαλό των νέων. Και πώς είναι δυνατόν να δηλητηριάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό έχει να κάνει με τις προτιμήσεις και τις επιδιώξεις των ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος θέλει να είναι ήρωας, να είναι υπεράνθρωπος, να έχει ιδιαίτερες δυνάμεις, γι’ αυτό λατρεύει τον Σατανά. Πείτε Μου, στους κανονικούς ανθρώπους αρέσουν αυτά τα παράλογα πράγματα; Οι κανονικοί άνθρωποι έχουν αυτές τις ιδιαίτερες δυνάμεις; Όχι βέβαια. Όλα αυτά δεν τα επινόησαν και δεν τα φαντάστηκαν οι άνθρωποι; Αν υπήρχαν πραγματικά αυτά τα παράξενα πράγματα, αυτοί που τα είχαν δεν θα είχαν καταληφθεί από κακά πνεύματα; Υπήρχε παρκούρ την εποχή του Αδάμ και της Εύας; Αναφέρεται πουθενά το παρκούρ μέσα στη Βίβλο; (Όχι.) Το παρκούρ είναι προϊόν της πονηρής, σύγχρονης κοινωνίας· είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Σατανάς παραπλανά και διαφθείρει τους ανθρώπους. Ο Σατανάς εκμεταλλεύεται την προδιάθεση των νέων προς το παράξενο και το συναρπαστικό, και επινοεί, φαντάζεται και σκηνοθετεί ιστορίες. Έτσι παραπλανά αυτούς τους εφήβους που έχουν έλλειψη διάκρισης και τους κάνει να επιδιώκουν τις παράξενες και συναρπαστικές ιδιαίτερες δυνάμεις του Σατανά. Δεν δηλητηριάζει έτσι τους ανθρώπους; Αυτά τα πράγματα γίνονται δηλητήριο τη στιγμή που μπαίνουν στο μυαλό των ανθρώπων. Και αν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις αυτό το δηλητήριο, αν δεν μπορείς να το απαρνηθείς εντελώς, τότε δεν θα απαλλαγείς ποτέ από την επιρροή, την αναστάτωση και τον έλεγχό του. Αφαιρείται εύκολα αυτό το δηλητήριο; (Όχι.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Κάποιοι είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα. Τα θεωρούν ωραία και όχι δηλητήρια. Με τέτοιο σκεπτικό, δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Επομένως, για να μην πέσεις στους πειρασμούς του Σατανά, πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου, για να μείνεις μακριά από ό,τι μπορεί να φθείρει την καρδιά σου και να σε δηλητηριάσει. Ειδικά όταν έχεις ακόμα μικρό ανάστημα, και δεν έχεις διάκριση και παραμένεις ανόητος και γεμάτος ύβρη. Δεν έχεις εφοδιαστεί με αρκετά θετικά πράγματα και δεν διαθέτεις κανένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας. Για να μιλήσω με τα λόγια της πίστης, δεν έχεις ζωή και ανάστημα. Έχεις απλώς λίγη θέληση, προθυμία να πιστέψεις στον Θεό. Θεωρείς καλή την πίστη στον Θεό, πιστεύεις ότι αυτό είναι το σωστό μονοπάτι όπου θα βαδίσεις κι έτσι θα είσαι καλός άνθρωπος. Κι όμως σκέφτεσαι το εξής: «Δεν είμαι κακός άνθρωπος μεταξύ των απίστων. Μου αρέσει το παρκούρ, αλλά δεν έχω κάνει τίποτα κακό· παραμένω καλός άνθρωπος». Συνάδει αυτό με την αλήθεια; Πιστεύεις ότι δεν έχεις διεφθαρμένη διάθεση μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις κάνει κάτι κακό; Ζεις μέσα σε κακές τάσεις —αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι η καρδιά σου είναι γεμάτη με κακά πράγματα.

Πες Μου, επηρεάζεται πολύ κάποιος από το περιβάλλον του; Τώρα εσύ εκπληρώνεις το καθήκον σου στην εκκλησία· αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι. Είσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου κάθε μέρα και περιβάλλεσαι από ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, κι επιπλέον είσαι σταθερός στην πίστη σου στον Θεό. Αν ήσουν ανάμεσα σε άπιστους, αν αναγκαζόσουν να μείνεις ανάμεσά τους, θα εξακολουθούσες να έχεις τον Θεό στην καρδιά σου; Αν ήσουν σε επαφή μαζί τους ή ζούσες ανάμεσά τους, δεν θα ακολουθούσες τάσεις ακριβώς όπως κάνουν κι αυτοί; Κάποιοι λένε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα, έχω τον Θεό να με φροντίζει και να με προστατεύει, οπότε δεν θα βάδιζα ποτέ σ’ αυτό το μονοπάτι». Τολμάς να δώσεις αυτήν την υπόσχεση; Εφόσον αγαπάς κι επιδιώκεις αυτά τα πράγματα, είσαι ικανός να ακολουθείς συνειδητά τις τάσεις. Ακόμα κι αν ξέρεις μέσα σου ότι είναι λάθος, θα πεις απλώς: «Συγχώρησέ με, Θεέ μου, έκανα λάθος». Με την πάροδο του χρόνου, θα σταματήσεις να νιώθεις ενοχές ή οτιδήποτε άλλο και θα αναλογιστείς: «Πού είναι ο Θεός, άραγε; Γιατί δεν Τον έχω δει;» Θα αμφιβάλλεις συνεχώς για τον Θεό, και η πίστη που είχες κάποτε θα εξαφανιστεί σιγά-σιγά. Όταν έρθει η στιγμή που η καρδιά σου θα αρνηθεί πλήρως τον Θεό, τότε δεν θα θέλεις πλέον να Τον ακολουθήσεις ή να κάνεις οτιδήποτε αφορά το καθήκον σου, και θα μετανιώνεις ακόμη και που αποφάσισες να εκτελέσεις ένα καθήκον εξαρχής. Γιατί μπορούν οι άνθρωποι να αλλάζουν τόσο εύκολα; Στην πραγματικότητα, δεν φταίει ότι άλλαξες, αλλά ότι ποτέ δεν είχες την αλήθεια-πραγματικότητα εξαρχής. Αν και επιφανειακά πιστεύεις στον Θεό και κάνεις το καθήκον σου, δεν έχεις απαλλαγεί απ’ τις κοσμικές και σατανικές σκέψεις, τις απόψεις και τους τρόπους αλληλεπίδρασης με τους άλλους ανθρώπους. Επιπλέον, η διεφθαρμένη διάθεση μέσα σου δεν έχει διαλυθεί και εξακολουθείς να είσαι γεμάτος με σατανικά πράγματα. Εξακολουθείς να ζεις με αυτά, γι’ αυτό έχεις ακόμα μικρό ανάστημα. Είσαι ακόμα σε επικίνδυνο στάδιο· δεν έχεις διαφύγει ακόμα τον κίνδυνο ούτε είσαι ασφαλής. Εφόσον έχεις σατανική διάθεση, θα συνεχίσεις να αντιστέκεσαι στον Θεό και να Τον προδίδεις. Για να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα, πρέπει πρώτα να καταλάβεις ποια πράγματα είναι κακά και ανήκουν στον Σατανά, πώς σου κάνουν κακό, γιατί τα κάνει ο Σατανάς, με τι δηλητήριο γεμίζουν οι άνθρωποι όταν τα δέχονται, και τι θα απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Επιπλέον, πρέπει να καταλάβεις τι είδους άτομα θέλει ο Θεός να γίνουν οι άνθρωποι, ποια πράγματα περιέχει η κανονική ανθρώπινη φύση, ποια είναι θετικά και ποια αρνητικά. Θα έχεις μονοπάτι μόνο αν έχεις διάκριση και μπορέσεις να διακρίνεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, από τη θετική πλευρά, πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου ενεργά, δείχνοντας παράλληλα ειλικρίνεια και αφοσίωση. Μην ξεγλιστράς και μη χαλαρώνεις, μην προσεγγίζεις το καθήκον σου ή αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός από την οπτική των απίστων ή με βάση τις φιλοσοφίες του Σατανά. Πρέπει να τρως και να πίνεις περισσότερα λόγια του Θεού, να επιζητάς να κατανοήσεις όλες τις πτυχές της αλήθειας, αλλά και να κατανοήσεις σαφώς τη σημασία της εκτέλεσης ενός καθήκοντος. Στη συνέχεια, πρέπει να κάνεις πράξη όλες τις πτυχές της αλήθειας και να εισέλθεις σ’ αυτές ενώ κάνεις το καθήκον σου, και σιγά-σιγά να γνωρίσεις τον Θεό, το έργο Του και τη διάθεσή Του. Με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να το καταλάβεις, η εσωτερική σου κατάσταση θα αλλάξει, θα υπάρχουν περισσότερα θετικά και ενεργά πράγματα μέσα σου και λιγότερα αρνητικά και παθητικά πράγματα, και θα ενισχυθεί η ικανότητά σου να διακρίνεις τα πράγματα. Όταν μεγαλώσει το ανάστημά σου σε τέτοιον βαθμό, θα διακρίνεις όλα κάθε είδους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο και θα μπορείς να διακρίνεις την ουσία των προβλημάτων. Αν έβλεπες μια ταινία φτιαγμένη από άπιστους, θα καταλάβαινες από τι δηλητήρια μπορεί να μολυνθούν οι άνθρωποι αφού την παρακολουθήσουν, καθώς και τι σκοπεύει να ενσταλάξει και να φυτέψει ο Σατανάς στους ανθρώπους με εργαλείο αυτά τα μέσα και τις τάσεις, και πώς σκοπεύει να τους αποσαθρώσει. Σιγά-σιγά θα μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα. Δεν θα δηλητηριαστείς αφού παρακολουθήσεις την ταινία, και θα τη διακρίνεις —τότε θα έχεις πραγματικά ανάστημα.

Αφού παρακολουθήσουν κάποιες ταινίες με υπερήρωες και ταινίες φαντασίας, κάποιοι νέοι μολύνονται από μια επιθυμία —εύχονται να είχαν ιδιαίτερες ικανότητες όπως οι πρωταγωνιστές. Δεν δηλητηριάζονται έτσι; Θα μπορούσες να πάθεις κακό από αυτό το δηλητήριο αν δεν έβλεπες αυτές τις ταινίες; Όχι. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι ζεις σε μια κακή κοινωνία, οπότε όταν έχεις μικρό ανάστημα και στερείσαι διάκρισης, μπορεί να σε κυριέψουν πράγματα που ανήκουν σε κακές τάσεις επειδή τα συνάντησες πρώτη φορά, και θα τα αντιμετωπίζεις ως θετικά πράγματα και ως φυσιολογικά και σωστά πράγματα. Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Σατανάς δηλητηριάζει τους ανθρώπους. Πείτε Μου, δεν είναι κακός ο Σατανάς; Ο Σατανάς έχει τόσο πολλούς τρόπους να διαφθείρει τους ανθρώπους! Μπορεί να ειπωθεί ότι όποιος έχει δει τέτοιου είδους ταινίες έχει αυτό το είδος της επιθυμίας. Κάποτε ένα παιδί έβλεπε μια ταινία φαντασίας και έτρεχε στην αυλή του καβάλα σε ένα σκουπόξυλο όποτε είχε ελεύθερο χρόνο. Στην αρχή, δεν μπορούσε να πετάξει όσο κι αν πάσχιζε, και στη συνέχεια, μια μέρα άρχισε πραγματικά να πετάει. Δεν πετούσε μόνος του, ήταν μια εξωτερική δύναμη που τον έκανε να πετάξει. Αφού άρχισε να πετάει, δεν μπορούσε παρά να βγάλει την ίδια παράξενη κραυγή που έβγαλε κι ο χαρακτήρας στην ταινία· ένα είδος πνεύματος είχε μπει μέσα του. Το να καβαλά κανείς ένα σκουπόξυλο είναι μέρος της κανονικής ανθρώπινης ζωής; Μπορείτε να καβαλήσετε ένα άλογο ή ένα γαϊδούρι, γιατί πρέπει να καβαλήσετε ένα σκουπόξυλο και να πετάξετε; Είναι αυτό κάτι εφικτό; Μπορείτε να πείτε αμέσως ότι αυτό δεν το κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι. Τα σκουπόξυλα δεν μπορούν να πετάξουν, μπορούν να πετάξουν μόνο με τη βοήθεια κακών πνευμάτων, άρα είναι το έργο του Σατανά και των κακών πνευμάτων. Ο Σατανάς και τα κακά πνεύματα κάνουν εκπληκτικά, παράξενα και εξωφρενικά πράγματα που οι κανονικοί άνθρωποι δεν κάνουν. Διακρίνετε κάπως τα πράγματα που κάνει ο Σατανάς; Τι είδους στάση θα πρέπει να έχετε απέναντι σε αυτά τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε να τα αποκηρύξετε; Θα πρέπει να κάνετε αυτοκριτική όταν έχετε χρόνο, να ελέγχετε για να δείτε τι αλλόκοτα πράγματα παραμένουν στο μυαλό σας. Γιατί έχετε πολλά παράξενα πράγματα στο μυαλό σας; Επειδή οι άνθρωποι της γενιάς σας έχουν δηλητηριαστεί πάρα πολύ —όλοι θέλετε να πετάγεστε από ταράτσα σε ταράτσα, να είστε Spider-Man ή Batman και να γίνετε ανώτερα όντα. Αυτά δεν θα έπρεπε να τα έχουν ή να τα κατέχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Αν επιμένεις να αναζητάς πράγματα που δεν χρειάζονται όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, και αν πασχίζεις να τα δοκιμάσεις και να τα βιώσεις, μπορεί να προσελκύσεις το έργο κακών πνευμάτων. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πρόβλημα όταν κυριεύονται από κακά πνεύματα, αιχμαλωτίζονται από τον Σατανά, και τότε διατρέχουν κίνδυνο. Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι θα πρέπει να επικαλούνται τακτικά τον Θεό. Δεν πρέπει να πέσουν σε πειρασμό ή να εξαπατηθούν από τον Σατανά. Σε αυτήν την κακή εποχή όπου δαίμονες και ακάθαρτα πνεύματα συρρέουν και δρουν ανεξέλεγκτα, αν μπορείς να προσεύχεσαι να είναι διαρκώς μαζί σου η χάρη και η προστασία του Θεού, και Του ζητάς να σε φροντίζει και να σε προστατεύει, έτσι ώστε η καρδιά σου να μην απομακρύνεται από Αυτόν, και είσαι σε θέση να λατρεύεις τον Θεό ειλικρινά και ολόψυχα, δεν είναι αυτό άραγε το σωστό μονοπάτι; (Ναι.) Και είστε πρόθυμοι να διαβείτε αυτό το μονοπάτι; Είστε πρόθυμοι να ζείτε πάντα υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και υπό την πειθαρχία Του, ή θέλετε να ζείτε μέσα στον δικό σας ελεύθερο κόσμο; Αν ο Θεός σάς πειθαρχήσει, μπορεί ενίοτε να σας κάνει να υποφέρετε λίγο σωματικά. Είστε πρόθυμοι να το υποστείτε αυτό; (Ναι.) Λέτε ότι είστε πρόθυμοι τώρα, αλλά μπορεί να αρχίσετε να γκρινιάζετε όταν έρθετε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Δεν αρκεί να είσαι πρόθυμος να υποφέρεις, πρέπει και να έχεις τη θέληση να πασχίσεις για την αλήθεια. Θα σταθείς ακλόνητος μόνο όταν κατανοήσεις την αλήθεια. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι οι νέοι είναι τόσο ασταθείς, ότι δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους ή δεν έχουν τα σωστά πράγματα στο μυαλό τους, και ότι δεν είναι πρόθυμοι να διαβάσουν τα λόγια του Θεού ή να πασχίσουν για την αλήθεια —αυτό είναι επικίνδυνο. Είναι δύσκολο να πούμε αν η κατάληξη θα είναι ζωή ή θάνατος. Κάποιοι νέοι σήμερα ακούν κηρύγματα εδώ και αρκετά χρόνια· έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται για την αλήθεια και είναι πρόθυμοι να κρατούν σημειώσεις όταν ακούν κηρύγματα. Νιώθουν ένα είδος πείνας και δίψας για δικαιοσύνη και είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ήδη ένα θεμέλιο, και εφόσον η αλήθεια ριζώσει στην καρδιά τους, θα είναι πολύ πιο ασφαλείς. Αν συνεχίσουν να πασχίζουν για την αλήθεια, είναι εγγυημένο ότι θα είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια, να εισέλθουν στην πραγματικότητά της και να επιτύχουν τη σωτηρία.

Γνωρίζετε ποια είναι η μεγαλύτερη σοφία; Με βάση το τρέχον ανάστημά σας, γνωρίζετε πού πρέπει να εστιάσετε στην πίστη σας, και ποια είναι η μεγαλύτερη σοφία όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να επιδιώκετε και να ασκείστε; Μερικοί άνθρωποι δεν φαίνονται πολύ επιδέξιοι εξωτερικά, και είναι διαρκώς σιωπηλοί και κλειστοί. Δεν μιλούν πολύ, αλλά έχουν στην καρδιά τους μια μεγάλη σοφία την οποία οι άλλοι δεν κατέχουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το δουν, και ακόμα και όταν το βλέπουν, δεν το θεωρούν σοφία. Νομίζουν ότι είναι περιττό και ότι δεν έχει καμία αξία. Μπορείτε να σκεφτείτε ποια είναι η μεγαλύτερη σοφία τους; (Έχουν καρδιά που είναι πάντα ήσυχη ενώπιον του Θεού, πάντα προσεύχονται στον Θεό και πάντα Τον πλησιάζουν.) Προσεγγίσατε κάπως τη σωστή απάντηση. Για ποιον σκοπό πλησιάζει κανείς τον Θεό; (Για να αναζητήσει το θέλημα του Θεού.) Ποιο είναι το νόημα της αναζήτησης του θελήματος του Θεού; Είναι να βασίζεσαι σ’ Αυτόν; (Ναι.) Το θέμα είναι να βασιζόμαστε στον Θεό. Αν βασίζεσαι στον Θεό στα πάντα, ο Θεός θα σε διαφωτίσει, θα σε κατευθύνει και θα σε καθοδηγεί. Δεν θα χρειαστεί να προχωράς ψηλαφώντας στο σκοτάδι σαν τυφλός, και μπορείς απλώς να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Δεν είναι αυτό πολύ πιο εύκολο; Δεν θα χρειάζεται να σκουντουφλάς εδώ κι εκεί πια, μπορείς απλώς να κάνεις ό,τι σου υποδεικνύει ο Θεός. Αυτό είναι εύκολο και γρήγορο, και δεν απαιτεί από εσένα να εξαντληθείς κάνοντας κύκλους. Ο Θεός έχει εκφράσει τα λόγια Του πολύ καθαρά, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το πώς οφείλεις να ενεργήσεις. Αυτό δεν είναι σοφία; Κατάλαβες τώρα; Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Η μεγαλύτερη σοφία είναι να στρέφεται κανείς στον Θεό και να βασίζεται στον Θεό σε όλα τα πράγματα. Αυτό δεν αναγνωρίζεται από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το να παρευρίσκονται σε περισσότερες συναθροίσεις, να ακούν περισσότερα κηρύγματα, να συναναστρέφονται περισσότερο με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, να απαρνούνται περισσότερα, να υποφέρουν περισσότερο και να πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα θα τους εξασφαλίσει την έγκριση και τη σωτηρία του Θεού. Νομίζουν ότι η άσκηση με αυτόν τον τρόπο είναι η μεγαλύτερη σοφία, αλλά παραβλέπουν το μεγαλύτερο θέμα: να στρέφονται προς τον Θεό και να βασίζονται στον Θεό. Θεωρούν την ασήμαντη ανθρώπινη εξυπνάδα ως σοφία και αγνοούν το τελικό αποτέλεσμα που υποτίθεται ότι θα πετύχουν οι πράξεις τους. Αυτό είναι λάθος. Ανεξάρτητα από το πόση αλήθεια κατανοεί κανείς, πόσα καθήκοντα έχει εκπληρώσει, πόσα έχει βιώσει κατά την εκπλήρωση αυτών των καθηκόντων, πόσο μεγάλο ή μικρό είναι το ανάστημα κάποιου ή σε τι είδος περιβάλλοντος βρίσκεται, αυτό που του είναι απαραίτητο είναι ότι πρέπει να στρέφεται στον Θεό και να στηρίζεται σ’ Αυτόν σε όλα όσα κάνει. Αυτό είναι το σπουδαιότερο είδος σοφίας. Γιατί λέω ότι αυτό είναι το σπουδαιότερο είδος σοφίας; Ακόμη και αν κάποιος έχει κατορθώσει να κατανοήσει μερικές αλήθειες, είναι αυτό αρκετό αν δεν στηρίζεται στον Θεό; Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και έχουν υποβληθεί σε αρκετές δοκιμασίες, κατανοούν κάποια αλήθεια και έχουν κάποια πρακτική γνώση της αλήθειας, έχουν κερδίσει μια κάποια πρακτική εμπειρία, αλλά δεν ξέρουν να στηρίζονται στον Θεό ούτε καταλαβαίνουν πώς να στρέφονται στον Θεό και να στηρίζονται σ’ Αυτόν. Κατέχουν άραγε αυτού του είδους οι άνθρωποι σοφία; Είναι οι πιο ανόητοι όλων και είναι αυτοί που σκέφτονται ότι είναι έξυπνοι· δεν σέβονται τον Θεό και δεν αποφεύγουν το κακό. Κάποιοι λένε: «Κατανοώ πολλές αλήθειες και κατέχω την πραγματικότητα της αλήθειας. Είναι αρκετό μόνο το να κάνει κάποιος τα πράγματα βάσει αρχών. Είμαι πιστός στον Θεό και ξέρω πώς να πλησιάσω σ’ Αυτόν. Δεν αρκεί να κάνω πράξη την αλήθεια όταν μου συμβαίνουν πράγματα; Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να προσευχηθώ στον Θεό ή να στραφώ στον Θεό». Το να κάνω πράξη την αλήθεια είναι σωστό, αλλά υπάρχουν πολλές φορές και καταστάσεις όπου οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποια αλήθεια ή ποιες θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας θίγονται. Όλοι όσοι διαθέτουν πρακτική εμπειρία το γνωρίζουν αυτό. Παραδείγματος χάριν, όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, ίσως να μην ξέρεις ποια αλήθεια θίγουν αυτά τα ζητήματα, ή πώς πρέπει να γίνει πράξη ή πώς πρέπει να εφαρμοστεί η αλήθεια σχετικά με αυτό το ζήτημα. Τι οφείλεις να κάνεις σε τέτοιες στιγμές; Ανεξάρτητα από το πόση πρακτική εμπειρία έχεις, δεν μπορείς να κατανοήσεις τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας σε όλες τις καταστάσεις. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, πόσα πράγματα έχεις βιώσει, πόσο κλάδεμα, αντιμετώπιση ή πειθαρχία έχεις βιώσει, ακόμα κι αν κατανοείς την αλήθεια, τολμάς να πεις ότι είσαι η αλήθεια; Τολμάς να πεις ότι είσαι η πηγή της αλήθειας; Κάποιοι λένε: «Ξέρω αυτολεξεί όλες τις πασίγνωστες ομιλίες και εδάφια στο βιβλίο “Ο Λόγος Ενσαρκώνεται”. Δεν χρειάζεται να στηρίζομαι στον Θεό ούτε να στρέφομαι σ’ Αυτόν. Όταν έρθει η ώρα, θα αρκεί απλώς να στηρίζομαι σε αυτά τα λόγια του Θεού». Τα λόγια που έχεις απομνημονεύσει είναι στατικά, όμως τα περιβάλλοντα που αντιμετωπίζεις —όπως επίσης και οι καταστάσεις σου— είναι δυναμικά. Είσαι ικανός να εκστομίζεις λόγια δόγματος, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με αυτά όταν σου συμβαίνει κάτι, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Όσο καλός κι αν είσαι στην απαγγελία λόγων δόγματος, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια, πολύ λιγότερο δε ότι είσαι σε θέση να την κάνεις πράξη. Επομένως, υπάρχει ένα πολύ σημαντικό μάθημα εδώ που πρέπει να μάθει κανείς. Και ποιο είναι αυτό το μάθημα; Οι άνθρωποι πρέπει να στρέφονται στον Θεό στα πάντα, και κάνοντάς αυτό, μπορούν να στηρίζονται στον Θεό. Μόνο αν στηρίζονται στον Θεό θα έχουν ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν, όπως επίσης και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Διαφορετικά, μπορεί να κάνεις κάτι σωστά και χωρίς να παραβιάσεις την αλήθεια, αλλά, εάν δεν στηρίζεσαι στον Θεό, τότε οι πράξεις σου είναι απλώς καλά έργα του ανθρώπου, και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό. Επειδή οι άνθρωποι έχουν μια τόσο ρηχή κατανόηση της αλήθειας, τείνουν να ακολουθούν κανόνες και να προσκολλώνται με επιμονή σε λόγια και δόγματα, χρησιμοποιώντας την ίδια αυτή αλήθεια όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις. Πιθανόν να ολοκληρώσουν πολλά πράγματα σε γενική συμφωνία με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, αλλά σ’ αυτό δεν μπορεί να δει κανείς την καθοδήγηση του Θεού, ούτε και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα εδώ, το οποίο είναι ότι οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα στηριζόμενοι στην εμπειρία τους και στους κανόνες που κατανοούν, καθώς και σε κάποιες ανθρώπινες φαντασιοπληξίες. Είναι δύσκολο να επιτύχει κανείς την αληθινή προσευχή προς τον Θεό, και να στραφεί αληθινά προς τον Θεό και να βασιστεί σ’ Αυτόν σε όλα όσα κάνει. Ακόμη και αν κάποιος κατανοεί το θέλημα του Θεού, είναι δύσκολο να επιτύχει το αποτέλεσμα τού να ενεργεί όπως καθοδηγείται από τον Θεό και σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Λέω ότι η μεγαλύτερη σοφία είναι να προστρέχει κανείς στον Θεό και να στηρίζεται σ’ Αυτόν στα πάντα.

Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη το να στρέφονται στον Θεό και να βασίζονται στον Θεό σε όλα τα πράγματα; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Είμαι νέος, το ανάστημά μου είναι μικρό και πιστεύω στον Θεό μόνο λίγο καιρό. Δεν ξέρω πώς να κάνω πράξη το να στρέφομαι στον Θεό και να στηρίζομαι στον Θεό όταν συμβαίνει κάτι». Είναι αυτό πρόβλημα; Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στην πίστη στον Θεό, και πρέπει να περάσεις από πολλά δεινά, πολλές δοκιμασίες και πολλούς πόνους. Όλα αυτά τα πράγματα απαιτούν να στρέφεσαι στον Θεό και να βασίζεσαι στον Θεό για να ξεπεράσεις τις δύσκολες στιγμές. Αν δεν μπορείς να κάνεις πράξη το να στρέφεσαι στον Θεό και να βασίζεσαι στον Θεό, δεν θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και δεν θα μπορέσεις να ακολουθήσεις τον Θεό. Το να στρέφεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι στον Θεό δεν είναι κενό δόγμα ούτε ένα ρητό για την πίστη στον Θεό. Αντίθετα, είναι μια βασική αλήθεια, μια αλήθεια που πρέπει να κατέχεις για να πιστεύεις στον Θεό και να Τον ακολουθείς. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Το να στρέφεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι στον Θεό ισχύει μόνο όταν συμβαίνει ένα σημαντικό γεγονός. Για παράδειγμα, χρειάζεται να στρέφεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι στον Θεό μόνο όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με δεινά, δοκιμασίες, συλλήψεις και διώξεις, ή όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στα καθήκοντά σου ή όταν σε κλαδεύουν και σε αντιμετωπίζουν. Δεν χρειάζεται να στρέφεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι στον Θεό για τα ασήμαντα ζητήματα της προσωπικής ζωής, διότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Σίγουρα δεν είναι σωστή. Υπάρχει μια απόκλιση εδώ. Είναι απαραίτητο να στρεφόμαστε στον Θεό σε σημαντικά ζητήματα, μα μπορείς να χειριστείς τα ασήμαντα πράγματα και τα μικρά ζητήματα στη ζωή χωρίς αρχές; Σε θέματα όπως η ενδυμασία και το φαγητό, μπορείς να ενεργείς χωρίς αρχές; Σίγουρα όχι. Όσον αφορά τις αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους και τα ζητήματα; Σίγουρα όχι. Ακόμη και στην καθημερινή ζωή και στα ασήμαντα ζητήματα, πρέπει τουλάχιστον να έχεις αρχές για να μπορέσεις να βιώσεις μια ανθρώπινη ομοιότητα. Τα προβλήματα που αφορούν αρχές είναι προβλήματα που αφορούν την αλήθεια. Μπορούν οι άνθρωποι να τα λύσουν μόνοι τους; Φυσικά και όχι. Έτσι, πρέπει να στρέφεστε στον Θεό και να βασίζεστε στον Θεό. Μόνο όταν αποκτήσετε τη διαφώτιση του Θεού και κατανοήσετε την αλήθεια μπορούν να λυθούν αυτά τα ασήμαντα προβλήματα. Αν δεν στραφείτε στον Θεό και δεν βασιστείτε στον Θεό, πιστεύετε ότι αυτά τα ζητήματα που αφορούν αρχές μπορούν να επιλυθούν; Σίγουρα όχι εύκολα. Μπορεί να ειπωθεί ότι σε όλα τα πράγματα που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά και για τα οποία απαιτείται η αναζήτηση της αλήθειας, πρέπει οι άνθρωποι να στρέφονται στον Θεό και να βασίζονται στον Θεό. Όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, κάθε πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί με την αλήθεια απαιτεί να στραφεί κανείς στον Θεό και να βασιστεί στον Θεό. Αυτό αποτελεί αναγκαιότητα. Ακόμη και αν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και μπορούν να επιλύσουν προβλήματα μόνοι τους, αυτές οι κατανοήσεις και οι λύσεις είναι περιορισμένες και επιφανειακές. Αν οι άνθρωποι δεν στραφούν προς τον Θεό και δεν βασιστούν στον Θεό, η είσοδός τους δεν μπορεί ποτέ να είναι πολύ βαθιά. Για παράδειγμα, αν είσαι άρρωστος σήμερα και αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πρέπει να προσευχηθείς για το θέμα αυτό και να πεις: «Θεέ μου, δεν αισθάνομαι καλά σήμερα, δεν μπορώ να φάω και αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός μου. Πρέπει να εξετάσω τον εαυτό μου. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο είμαι άρρωστος; Με πειθαρχεί ο Θεός επειδή δεν είμαι πιστός στο καθήκον μου; Θεέ μου, Σου ζητώ να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις». Πρέπει να τα φωνάξεις αυτά. Έτσι στρέφεσαι στον Θεό. Ωστόσο, όταν στρέφεσαι στον Θεό, δεν μπορείς απλώς να ακολουθείς τις τυπικότητες και να τηρείς τους κανόνες. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια για την επίλυση των προβλημάτων, θα καθυστερήσεις τα πράγματα. Αφού προσευχηθείς στον Θεό και στραφείς προς τον Θεό, θα πρέπει να συνεχίσεις να ζεις τη ζωή σου όπως πρέπει, χωρίς να καθυστερείς το καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις. Αν είσαι άρρωστος, θα πρέπει να επισκεφθείς έναν γιατρό, και αυτό είναι σωστό. Ταυτόχρονα, πρέπει να προσεύχεσαι, να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητάς την αλήθεια για την επίλυση του προβλήματος. Μόνο μια τέτοια άσκηση είναι απολύτως πρέπουσα. Όσον αφορά ορισμένα πράγματα, αν οι άνθρωποι γνωρίζουν πώς να τα κάνουν σωστά, τότε θα πρέπει να τα κάνουν. Έτσι πρέπει να συνεργάζονται οι άνθρωποι. Ωστόσο, το κατά πόσον το επιθυμητό αποτέλεσμα και ο στόχος μπορούν να επιτευχθούν πλήρως σε αυτά τα θέματα εξαρτάται από το αν στρέφεται κανείς στον Θεό και αν βασίζεται στον Θεό. Στα προβλήματα που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά και δεν μπορούν να χειριστούν καλά από μόνοι τους, πρέπει ακόμη περισσότερο να στρέφονται προς τον Θεό και να αναζητούν την αλήθεια για να τα επιλύσουν. Αυτή η ικανότητα είναι αυτό που θα πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Υπάρχουν πολλά διδάγματα που μπορεί κανείς να πάρει στρεφόμενος στον Θεό. Στρεφόμενος στον Θεό, μπορεί να λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και να βρεις μια οδό, ή αν έρθει πάνω σου ο λόγος του Θεού, θα ξέρεις πώς να συνεργαστείς, ή ίσως ο Θεός να οργανώσει κάποιες καταστάσεις για να πάρεις μαθήματα, όπου υπάρχουν οι καλές προθέσεις του Θεού. Στρεφόμενος στον Θεό, θα δεις την καθοδήγηση και την ηγεσία του Θεού, και αυτά θα σε βοηθήσουν να πάρεις πολλά μαθήματα και να κατανοήσεις καλύτερα τον Θεό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν στρέφεται κανείς στον Θεό. Επομένως, το να στέφεσαι προς τον Θεό είναι ένα μάθημα που όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να διδάσκονται συχνά, και είναι κάτι που δεν θα πάψουν ποτέ να βιώνουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν πολύ λίγη εμπειρία και δεν μπορούν να δουν τις ενέργειες του Θεού, οπότε σκέφτονται: «Υπάρχουν πολλά μικρά πράγματα που μπορώ να κάνω μόνος μου και στα οποία δεν χρειάζεται να στραφώ προς τον Θεό». Αυτό είναι λάθος. Μερικά μικρά πράγματα οδηγούν σε μεγάλα, και το θέλημα του Θεού είναι κρυμμένο σε μερικά μικρά πράγματα. Πολλοί άνθρωποι αγνοούν τα μικρά πράγματα, με αποτέλεσμα να καταλήξουν να έχουν μεγάλες αποτυχίες εξαιτίας των μικρών ζητημάτων. Εκείνοι που πραγματικά έχουν φόβο Θεού, τόσο στα μεγάλα όσο και στα μικρά ζητήματα, θα στραφούν προς τον Θεό, θα προσευχηθούν στον Θεό, θα εμπιστευτούν τα πάντα στον Θεό, και στη συνέχεια θα δουν πώς ο Θεός τούς οδηγεί και τους καθοδηγεί. Μόλις αποκτήσεις μια τέτοια εμπειρία, θα είσαι σε θέση να στρέφεσαι στον Θεό σε όλα τα πράγματα, και όσο περισσότερο το βιώνεις αυτό, τόσο περισσότερο θα νιώθεις ότι το να στρέφεσαι στον Θεό σε όλα τα πράγματα είναι πολύ πρακτικό. Όταν στρέφεσαι στον Θεό για ένα θέμα, είναι πιθανό ο Θεός να μη σου δώσει ένα συναίσθημα, ένα σαφές νόημα ή, πολύ περισσότερο, σαφείς οδηγίες, αλλά θα σε κάνει να καταλάβεις μια ιδέα που έχει ακριβή σχέση με το θέμα, και έτσι ο Θεός σε καθοδηγεί χρησιμοποιώντας μια διαφορετική μέθοδο και δίνοντάς σου μια οδό. Αν μπορέσεις να το διαισθανθείς και να το καταλάβεις αυτό, θα ωφεληθείς. Μπορεί να μην καταλάβεις τίποτα εκείνη τη στιγμή, αλλά πρέπει να συνεχίσεις να προσεύχεσαι και να στρέφεσαι στον Θεό. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό και αργά ή γρήγορα θα διαφωτιστείς. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει να τηρείς κανόνες. Αντίθετα, είναι η ικανοποίηση των αναγκών του πνεύματος και ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι. Μπορεί να μη λαμβάνεις διαφώτιση και καθοδήγηση κάθε φορά που προσεύχεσαι στον Θεό και στρέφεσαι στον Θεό, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται με αυτόν τον τρόπο, και αν θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να ασκούνται με αυτόν τον τρόπο. Αυτή είναι η κανονική κατάσταση της ζωής και του πνεύματος, και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν οι άνθρωποι να διατηρήσουν μια κανονική σχέση με τον Θεό, ώστε η καρδιά τους να είναι κοντά στον Θεό. Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ότι το να στρέφεται κανείς στον Θεό είναι η φυσιολογική αλληλεπίδραση με τον Θεό στην καρδιά των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το αν μπορείς να λάβεις τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να στρέφεσαι στον Θεό σε όλα τα πράγματα. Αυτός είναι, επίσης, ο αναπόφευκτος τρόπος να ζεις ενώπιον του Θεού. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και ακολουθούν τον Θεό, θα πρέπει να έχουν τη νοοτροπία του να στρέφονται πάντα στον Θεό. Αυτή είναι η νοοτροπία που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Μερικές φορές, το να στρεφόμαστε στον Θεό δεν σημαίνει να Του ζητάμε να κάνει κάτι με συγκεκριμένα λόγια ή να Του ζητάμε συγκεκριμένη καθοδήγηση ή προστασία. Αντιθέτως, σημαίνει ότι όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, έχουν την ικανότητα να Τον καλούν ειλικρινά. Οπότε, τι κάνει ο Θεός όταν Τον καλούν οι άνθρωποι; Όταν η καρδιά κάποιου συγκινείται και κάνει αυτή τη σκέψη: «Ω, Θεέ μου, δεν μπορώ να το κάνω αυτό μόνος μου, δεν ξέρω πώς να το κάνω και νιώθω αδύναμος και αρνητικός…», όταν αυτή η σκέψη γεννιέται μέσα του, ο Θεός δεν το γνωρίζει; Όταν γεννιέται αυτή η σκέψη στους ανθρώπους, είναι οι καρδιές τους ειλικρινείς; Όταν καλούν ειλικρινά τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός συναινεί να τους βοηθήσει; Παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχουν πει λέξη, επιδεικνύουν ειλικρίνεια και έτσι ο Θεός συναινεί να τους βοηθήσει. Όταν κάποιοι αντιμετωπίζουν μια ιδιαιτέρως ακανθώδη δυσκολία, όταν δεν έχουν σε ποιον να στραφούν και όταν νιώθουν ιδιαιτέρως αβοήθητοι, εναποθέτουν τη μοναδική ελπίδα τους στον Θεό. Πώς είναι οι προσευχές τους; Ποια είναι η νοητική τους κατάσταση; Είναι ειλικρινείς; Υπάρχει κάποια νόθευση εκείνη τη στιγμή; Μόνον όταν εμπιστεύεσαι τον Θεό σαν να ήταν η τελευταία ελπίδα σου, ελπίζοντας ότι θα σε βοηθήσει, είναι η καρδιά σου ειλικρινής. Παρόλο που μπορεί να μην είπες πολλά, η καρδιά σου έχει ήδη ξεσηκωθεί. Δηλαδή, δίνεις την ειλικρινή καρδιά σου στον Θεό και ο Θεός ακούει. Όταν ο Θεός ακούει, βλέπει τις δυσκολίες σου, και θα σε διαφωτίσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε βοηθήσει. Πότε η καρδιά του ανθρώπου είναι πιο ειλικρινής από ποτέ; Είναι πιο ειλικρινές όταν ο άνθρωπος στρέφεται στον Θεό όταν δεν υπάρχει διέξοδος. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να διαθέτει κανείς για να στρέφεται στον Θεό είναι μια ειλικρινής καρδιά. Πρέπει να βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου έχεις πραγματικά ανάγκη τον Θεό. Δηλαδή, η καρδιά των ανθρώπων πρέπει να είναι τουλάχιστον ειλικρινής και όχι επιπόλαιη· δεν πρέπει να κουνάνε μόνο τα χείλη τους και να μη συγκινείται η καρδιά τους. Αν απλώς τα βολεύεις κατά την ομιλία προς τον Θεό, αλλά η καρδιά σου δεν συγκινείται, και αυτό που εννοείς είναι: «Έχω ήδη κάνει τα δικά μου σχέδια και, Θεέ μου, απλώς Σε ειδοποιώ. Θα τα υλοποιήσω ανεξάρτητα από το αν Εσύ συμφωνείς ή όχι. Κάνω απλώς τα τυπικά», τότε αυτό συνεπάγεται πρόβλημα. Εξαπατάς τον Θεό και παίζεις μαζί Του, και αυτό αποτελεί, επίσης, έκφραση ασέβειας προς τον Θεό. Πώς θα σου φερθεί ο Θεός μετά από αυτό; Ο Θεός θα σε αγνοήσει και θα σε παραμερίσει, και θα ταπεινωθείς εντελώς. Αν δεν αναζητάς ενεργά τον Θεό και δεν καταβάλλεις προσπάθεια για την αλήθεια, θα αποκλειστείς.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Τις περισσότερες φορές, ζουν σε μια μη σκεπτόμενη, ασυνείδητη κατάσταση και όταν δεν έχει συμβεί τίποτα ασυνήθιστο, όταν δεν βρίσκονται σε μεγάλη δυσκολία, δεν ξέρουν να προσεύχονται στον Θεό ή να βασίζονται σε Αυτόν· δεν αναζητούν την αλήθεια μπροστά σε συχνά προβλήματα, αλλά ζουν με τις δικές τους γνώσεις, δόγματα και προδιαθέσεις. Ξέρουν πολύ καλά ότι το σωστό είναι να στηρίζονται στον Θεό, αλλά τις περισσότερες περιπτώσεις στηρίζονται στον εαυτό τους και στις ωφέλιμες καταστάσεις και περιβάλλοντα γύρω τους, καθώς επίσης και σε κάθε άνθρωπο, γεγονός ή πράγμα που είναι προς όφελός τους. Σ’ αυτό είναι καλύτεροι οι άνθρωποι. Αυτό στο οποίο είναι χειρότεροι είναι το να στηρίζονται στον Θεό και να στρέφονται σ’ Αυτόν, επειδή θεωρούν ότι το να στρέφονται στον Θεό είναι υπερβολικός κόπος, ότι ανεξάρτητα από το πώς προσεύχονται στον Θεό, δεν θα λάβουν καμία διαφώτιση, φώτιση ή άμεση απάντηση· έτσι υποθέτουν ότι θα γλιτώσουν τον κόπο και θα πάνε να βρουν ένα άτομο για να διορθώσει το πρόβλημα. Έτσι, σ’ αυτήν την πτυχή των μαθημάτων τους, η επίδοση των ανθρώπων είναι η χειρότερη, και η είσοδός τους σ’ αυτήν είναι η πιο ρηχή. Αν δεν μάθεις πώς να στρέφεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν, δεν θα δεις ποτέ τον Θεό να εργάζεται σ’ εσένα, να σε καθοδηγεί ή να σε διαφωτίζει. Αν δεν μπορείς να τα δεις αυτά τα πράγματα, τότε ερωτήματα όπως το «αν υπάρχει ο Θεός και αν Αυτός καθοδηγεί τα πάντα στη ζωή της ανθρωπότητας» θα λήγουν στα βάθη της καρδιάς σου με ερωτηματικό αντί για τελεία ή θαυμαστικό. «Καθοδηγεί ο Θεός τα πάντα στη ζωή της ανθρωπότητας;» «Παρατηρεί ο Θεός τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου;» Αν σκέφτεσαι έτσι, θα έχεις πρόβλημα. Για ποιον λόγο τα μετατρέπεις αυτά σε ερωτήματα; Αν δεν βασίζεσαι στ’ αλήθεια στον Θεό ή δεν στρέφεσαι σ’ Αυτόν, δεν θα μπορείς να πυροδοτήσεις γνήσια πίστη σ’ Αυτόν. Αν δεν μπορείς να πυροδοτήσεις γνήσια πίστη σ’ Αυτόν, τότε για σένα αυτά τα ερωτηματικά θα παραμείνουν εκεί για πάντα, συνοδεύοντας όλα όσα κάνει ο Θεός, και δεν θα υπάρξουν τελείες. Όταν δεν είστε απασχολημένοι, αναρωτηθείτε: «Η φράση “Πιστεύω ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος των πάντων” τελειώνει με ερωτηματικό, τελεία ή θαυμαστικό;» Όταν το αναλογιστείτε αυτό, δεν θα είστε σε θέση να πείτε ακριβώς σε ποια κατάσταση βρίσκεστε για κάποιο χρονικό διάστημα. Αφού αποκτήσετε κάποια εμπειρία, θα είστε σε θέση να δείτε τα πράγματα καθαρά και να πείτε με βεβαιότητα: «Ο Θεός είναι πράγματι ο κυρίαρχος των πάντων!!!» Τη φράση αυτή θα συμπληρώνουν τρία θαυμαστικά, ακριβώς επειδή θα έχετε πραγματικά γνώση της κυριαρχίας του Θεού, χωρίς καμία αμφιβολία. Σε ποια από αυτές τις καταστάσεις είστε; Εξετάζοντας την τρέχουσα κατάσταση και το ανάστημά σας, είναι σαφές ότι υπάρχουν ως επί το πλείστον ερωτηματικά, και μάλιστα πολλά. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοείτε καθόλου την αλήθεια, και ότι εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες στην καρδιά σας. Όταν οι άνθρωποι έχουν πολλές αμφιβολίες για τον Θεό, βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα του κινδύνου. Είναι πιθανό να πέσουν και να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Και γιατί λέω ότι οι άνθρωποι έχουν μικρό ανάστημα; Βάσει ποιων στοιχείων καθορίζεται το μέγεθος του αναστήματος ενός ατόμου; Καθορίζεται από το πόση αληθινή πίστη έχεις στον Θεό και πόση αληθινή γνώση έχεις. Και πόση έχετε εσείς; Έχετε εξετάσει αυτά τα πράγματα παλιότερα; Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που έχουν τελικά πιστέψει στον Θεό μέσω των γονιών τους. Έχουν μάθει κάποια δόγματα σχετικά με την πίστη στον Θεό από τους γονείς τους και πιστεύουν ότι η πίστη στον Θεό είναι καλό πράγμα, ότι είναι θετικό πράγμα, αλλά δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πραγματικά ή βιώσει και επαληθεύσει τις αλήθειες που οφείλουν να κατανοήσουν οι πιστοί του Θεού. Ως εκ τούτου, έχουν πάρα πολλά ερωτηματικά και αντιλήψεις. Τα περισσότερα λόγια που βγαίνουν από το στόμα τους δεν είναι καταφατικές ή θαυμαστικές εκφράσεις, είναι ερωτήσεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν πάρα πολλές ελλείψεις και δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα, και είναι δύσκολο να πούμε αν θα είναι σε θέση να παραμείνουν σταθεροί. Είναι φυσιολογικό να έχετε πολλά ερωτηματικά όταν είστε 20 και 30 ετών, αλλά αφού έχετε εκπληρώσει το καθήκον σας για κάποιο χρονικό διάστημα, πόσα από αυτά τα ερωτηματικά θα μπορέσετε να ξεφορτωθείτε; Θα είστε σε θέση να μετατρέψετε αυτά τα ερωτηματικά σε θαυμαστικά; Αυτό θα εξαρτηθεί από την εμπειρία σας. Είναι σημαντικό αυτό ή όχι; (Είναι σημαντικό.) Αυτό είναι πολύ σημαντικό! Ποια είπα μόλις τώρα ότι είναι η μεγαλύτερη σοφία; (Να στρέφεστε στον Θεό και να στηρίζεστε σ’ Αυτόν στα πάντα.) Όταν το ακούν αυτό, κάποιοι λένε: «Αυτή η απάντηση παραείναι απλή και συνηθισμένη. Είναι μια χιλιοειπωμένη ρήση και κανείς δεν τη λέει στην εποχή μας». Το να στρέφεται κανείς στον Θεό μπορεί να ακούγεται σαν ένας προφανής τρόπος άσκησης, αλλά είναι ένα μάθημα το οποίο κάθε πιστός του Θεού πρέπει να μελετήσει και στο οποίο πρέπει να εισέλθει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο Ιώβ στράφηκε στον Θεό όταν ήταν 70 ετών; (Ναι.) Και πώς στράφηκε στον Θεό; Ποιες ήταν οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις του που δείχνουν ότι στράφηκε στον Θεό; Όταν του πήραν τα υπάρχοντα και τα παιδιά του, πώς στράφηκε στον Θεό; Προσευχόταν μέσα του, και έκανε μερικά πράγματα εξωτερικά, και τι αναφέρει σχετικά μ’ αυτό η Βίβλος; [«Τότε ο Ιώβ… διέσχισε το επένδυμα αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε». (Ιώβ 1:20).] Έπεσε στη γη και προσκύνησε. Αυτή είναι μια εκδήλωση του πώς στράφηκε στον Θεό! Ήταν εκδήλωση απίστευτης αφοσίωσης. Θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό; (Δεν είμαστε ακόμα σε θέση να το κάνουμε.) Τότε, είστε διατεθειμένοι να το κάνετε; (Ναι.) Αν κάποιος μπορεί να ανέλθει στο επίπεδο του Ιώβ, να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό και να γίνει άμεμπτος, τότε είναι τέλειος! Αλλά ενώ εκπληρώνετε το καθήκον σας, πρέπει να έχετε τη θέληση να υπομείνετε τις κακουχίες. Πρέπει να συνεχίσετε να πασχίζετε για την αλήθεια. Μόλις μπορέσετε να κατανοήσετε την αλήθεια και να χειριστείτε τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, θα έχετε εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού. Απλώς πρέπει να το θυμάστε αυτό.

1 Ιανουαρίου 2015