404. Ως μέλη του ανθρώπινου γένους και πιστοί Χριστιανοί, αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση όλων μας να προσφέρουμε ως θυσία τον νου και το σώμα μας για την εκπλήρωση της αποστολής του Θεού, διότι ολόκληρη η ύπαρξή μας προήλθε από τον Θεό, και υπάρχει χάρη στην κυριαρχία του Θεού. Αν ο νους και το σώμα μας δεν είναι για την αποστολή από τον Θεό και για τον δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας, τότε οι ψυχές μας θα είναι ανάξιες αυτών που μαρτύρησαν για την αποστολή του Θεού, πολύ πιο ανάξιες του Θεού, που μας τα παρείχε όλα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας

405. Το πώς βλέπεις τις αποστολές από τον Θεό είναι πολύ σοβαρό ζήτημα! Αν αδυνατείς να ολοκληρώσεις όσα σου εμπιστεύτηκε ο Θεός, τότε δεν είσαι ικανός να ζεις στην παρουσία Του και θα πρέπει να τιμωρηθείς. Είναι νόμος του Ουρανού και αρχή της γης οι άνθρωποι να ολοκληρώνουν όποιες αποστολές τούς εμπιστεύεται ο Θεός· τούτη είναι η ύψιστη ευθύνη τους, τόσο σημαντική όσο και η ίδια η ζωή τους. Αν δεν πάρεις στα σοβαρά τις αποστολές από τον Θεό, τότε Τον προδίδεις με τον πλέον σοβαρό τρόπο· συνεπώς, είσαι πιο αξιοθρήνητος κι από τον Ιούδα, και θα πρέπει να υποστείς κατάρες. Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν σε βάθος το πώς πρέπει να βλέπουν αυτό που τους εμπιστεύεται ο Θεός και πρέπει τουλάχιστον να κατανοούν ότι οι αποστολές που ο Θεός εμπιστεύεται στην ανθρωπότητα είναι εξύψωση και ιδιαίτερη χάρη από τον Θεό· είναι τα πιο ένδοξα πράγματα. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να εγκαταλειφθεί· ακόμα κι αν κάποιος πρέπει να θυσιάσει την ίδια τη ζωή του, πρέπει και πάλι να εκπληρώσει την αποστολή από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου

406. Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός είναι ευλογημένος ή καταραμένος. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει. Είναι δεσμευτικό καθήκον του και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του. Ένας άνθρωπος που είναι ευλογημένος, απολαμβάνει την ευεργεσία τού να οδηγηθεί στην τελείωση αφότου κριθεί. Ένας άνθρωπος που είναι καταραμένος, δέχεται τιμωρία όταν η διάθεσή του παραμένει αμετάβλητη αφότου παιδευτεί και κριθεί, δηλαδή δεν έχει τελειωθεί. Ως δημιουργημένο ον, ο άνθρωπος θα ’πρεπε να εκπληρώνει το καθήκον του, να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει και να κάνει αυτό που είναι ικανός να κάνει, ανεξαρτήτως απ’ το αν θα είναι ευλογημένος ή καταραμένος. Αυτή είναι η πιο βασική προϋπόθεση για τον άνθρωπο που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις το καθήκον σου μόνο για να είσαι ευλογημένος, και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να ενεργήσεις από φόβο μη γίνεις καταραμένος. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την παρακοή του. Ο άνθρωπος πάντοτε αλλάζει σταδιακά μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης του καθήκοντός του, και μέσω αυτής της διαδικασίας επιδεικνύει την αφοσίωσή του. Ως εκ τούτου, όσο περισσότερο είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου, τόσο περισσότερες αλήθειες θα λαμβάνεις και η έκφρασή σου θα γίνεται πιο πραγματική. Αυτοί που απλώς προσποιούνται ότι κάνουν το καθήκον τους και δεν αναζητούν την αλήθεια, θα εξαλειφθούν στο τέλος, καθώς τέτοιοι άνθρωποι δεν κάνουν το καθήκον τους κατά την πράξη της αλήθειας, και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός τους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που παραμένουν αμετάβλητοι και θα είναι καταραμένοι. Όχι μόνον οι τρόποι έκφρασής τους είναι ακάθαρτοι, αλλά κι ό,τι εκφράζουν δεν είναι τίποτε άλλο από πονηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

407. 删除

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος έκτο)

408. Όταν ένα άτομο αποδεχτεί αυτό που εμπιστεύεται ο Θεός, ο Θεός έχει ένα μέτρο κρίσεως για το κατά πόσο οι πράξεις του ατόμου είναι καλές ή κακές και για το εάν ο άνθρωπος υπάκουσε, και εάν το άτομο έχει ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού και εάν αυτό που πράττει είναι ορθό. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό είναι η καρδιά του ατόμου, και όχι οι επιφανειακές του πράξεις. Ο Θεός δεν ευλογεί κάποιον για τις πράξεις του, ανεξαρτήτως του πώς τις πράττει. Τούτο έχουν παρεξηγήσει οι άνθρωποι ως προς τον Θεό. Ο Θεός δεν κοιτά μόνο το τελικό αποτέλεσμα των πραγμάτων, αλλά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην καρδιά και τη στάση του ανθρώπου κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, και εξετάζει αν, μέσα στην καρδιά του, υπάρχει υπακοή, σεβασμός και η επιθυμία να ικανοποιηθεί ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

409. Όποιο καθήκον κι αν εκπληρώνεις, πρέπει πάντα να αναζητάς να κατανοείς το θέλημα του Θεού και να καταλαβαίνεις τις απαιτήσεις Του σχετικά με το καθήκον σου· μόνο τότε θα είσαι σε θέση να χειρίζεσαι τα ζητήματα με τρόπο που βασίζεται σε αρχές. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να ακολουθείς τις προσωπικές σου προτιμήσεις με το να κάνεις μόνο ό,τι θα σου άρεσε, ό,τι θα σε ευχαριστούσε ή θα σου ήταν βολικό ή ό,τι θα σε έκανε να φαίνεσαι καλός. Αν επιβάλλεις δια της βίας τις προσωπικές σου προτιμήσεις στον Θεό ή τις κάνεις πράξη σαν να ήταν η αλήθεια, τις τηρείς σαν να ήταν οι αρχές της αλήθειας, τότε αυτό δεν συνιστά εκπλήρωση του καθήκοντός σου, και την εκτέλεση του καθήκοντός σου κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα τη θυμάται ο Θεός. Ορισμένοι δεν κατανοούν την αλήθεια, και δεν ξέρουν τι σημαίνει να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους καλά. Από τη στιγμή που έχουν επενδύσει την καρδιά και τον κόπο τους, απαρνήθηκαν τη σάρκα τους και υπέφεραν, θεωρούν τότε ότι εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σε ικανοποιητικό βαθμό —γιατί, όμως, τότε ο Θεός είναι πάντα δυσαρεστημένος; Πού έχουν σφάλει αυτοί οι άνθρωποι; Το σφάλμα τους ήταν ότι δεν αναζήτησαν τις απαιτήσεις του Θεού και, αντ’ αυτού, ενήργησαν σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες· αντιμετώπισαν τις δικές τους επιθυμίες, προτιμήσεις και εγωιστικά κίνητρα ως την αλήθεια, και τις αντιμετώπισαν σαν να ήταν αυτό που αγαπούσε ο Θεός, σαν να ήταν τα πρότυπα και οι απαιτήσεις Του. Θεώρησαν ως την αλήθεια αυτά που πίστευαν ότι ήταν σωστά, καλά και όμορφα· αυτό είναι λάθος. Στην πραγματικότητα, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν κάποιες φορές ότι κάτι είναι σωστό και ότι συνάδει με την αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συνάδει με το θέλημα του Θεού. Όσο περισσότερο νομίζουν οι άνθρωποι ότι κάτι είναι σωστό, τόσο πιο προσεκτικοί θα πρέπει να είναι και τόσο περισσότερο θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να δουν κατά πόσο αυτό που σκέφτονται πληροί τις απαιτήσεις του Θεού. Εάν τυγχάνει να έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια Του, τότε κάνεις λάθος εάν νομίζεις ότι είναι σωστό, δεν πρόκειται παρά για ανθρώπινη σκέψη, και δεν συνάδει κατ’ ανάγκη με την αλήθεια άσχετα από το πόσο σωστή νομίζεις ότι είναι. Ο καθορισμός σωστού και λάθους πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στα λόγια του Θεού, και άσχετα από το πόσο σωστό νομίζεις ότι είναι κάτι, αν δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού, πρέπει να το απορρίπτεις. Τι είναι καθήκον; Είναι μια αποστολή που εμπιστεύεται ο Θεός στους ανθρώπους. Άρα πώς οφείλεις να εκπληρώνεις το καθήκον σου; Ενεργώντας σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού και βασίζοντας τη συμπεριφορά σου στις αρχές της αλήθειας και όχι στις ανθρώπινες υποκειμενικές επιθυμίες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η εκπλήρωση των καθηκόντων σου θα πληροί τις προδιαγραφές.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν αναζητά κανείς τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας μπορεί να εκτελέσει καλά το καθήκον του

410. Ορισμένοι άνθρωποι, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίζουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν αναζητούν την αλήθεια και ενεργούν πάντοτε σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις, αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και επιθυμίες. Ικανοποιούν διαρκώς τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους ελέγχουν πάντοτε τις ενέργειές τους. Παρόλο που μπορεί να ολοκληρώνουν τα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί, δεν κερδίζουν καμία αλήθεια. Σε τι στηρίζονται, άρα, τέτοιου είδους άνθρωποι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους; Δεν στηρίζονται ούτε στην αλήθεια ούτε στον Θεό. Αυτή η λίγη αλήθεια που όντως κατανοούν δεν έχει κυριαρχήσει στις καρδιές τους. Προκειμένου να ολοκληρώσουν αυτά τα καθήκοντα, στηρίζονται στα δικά τους χαρίσματα και στις δικές τους ικανότητες, σε οποιαδήποτε γνώση έχουν αποκτήσει και στα δικά τους ταλέντα, καθώς επίσης και στη δική τους δύναμη της θέλησης ή στις δικές τους καλές προθέσεις. Πρόκειται για ένα διαφορετικό είδος φύσης, σωστά; Μπορεί μερικές φορές να στηρίζεσαι στη φυσικότητα, στη φαντασία, στις αντιλήψεις, στη γνώση και στη μάθησή σου για να εκπληρώσεις το καθήκον σου, αλλά σε ορισμένα από τα πράγματα που κάνεις δεν προκύπτει κανένα ζήτημα αρχής. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως δεν έχεις ακολουθήσει το λανθασμένο μονοπάτι, μα υπάρχει ένα πράγμα το οποίο δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει: Κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός σου, αν οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες και οι προσωπικές σου επιθυμίες δεν αλλάζουν ποτέ και δεν αντικαθίστανται ποτέ από την αλήθεια, και αν οι ενέργειες και οι πράξεις σου δεν γίνονται ποτέ σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Θα γίνεις πάροχος υπηρεσιών. Αυτό ακριβώς γράφτηκε στη Βίβλο: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:22-23). Γιατί αποκαλεί ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους που καταβάλλουν προσπάθεια και παρέχουν υπηρεσία «εργαζόμενους την ανομίαν»; Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι και αυτό είναι το εξής: Ανεξάρτητα από τα καθήκοντα ή το έργο που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, τα κίνητρα, η ώθηση, οι προθέσεις και οι σκέψεις τους προκύπτουν αποκλειστικά από τις εγωιστικές τους επιθυμίες, βασίζονται εξ ολοκλήρου στις δικές τους ιδέες και στα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, ενώ όσα σκέφτονται και σχεδιάζουν περιστρέφονται εξ ολοκλήρου γύρω από την υπόληψη, το κύρος, τη ματαιοδοξία και τις μελλοντικές προοπτικές τους. Βαθιά μέσα τους, δεν κατέχουν καμία αλήθεια ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Συνεπώς, τι είναι καίριας σημασίας να αναζητήσετε τώρα; (Θα πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια και να εκτελέσουμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού.) Τι ακριβώς θα πρέπει να κάνεις κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Αναφορικά με τις προθέσεις και τις ιδέες σου κατά την εκτέλεση ενός πράγματος, πρέπει να μάθεις πώς να διακρίνεις αν αυτό συμφωνεί ή όχι με την αλήθεια, καθώς επίσης και αν οι προθέσεις και οι ιδέες σου είναι προσανατολισμένες προς την εκπλήρωση των δικών σου εγωιστικών επιθυμιών ή των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Αν οι προθέσεις και οι ιδέες σου συμφωνούν με την αλήθεια, τότε μπορείς να κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης σου. Ωστόσο, αν δεν συμφωνούν με την αλήθεια, τότε πρέπει να αλλάξεις γρήγορα κατεύθυνση και να εγκαταλείψεις αυτό το μονοπάτι. Αυτό το μονοπάτι δεν είναι σωστό και δεν μπορείς να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο· αν συνεχίσεις να βαδίζεις σε αυτό το μονοπάτι, τότε θα καταλήξεις να διαπράξεις κακό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

411. Όταν εκπληρώνεις το καθήκον σου, θα πρέπει πάντοτε να εξετάζεις τον εαυτό σου για να βλέπεις αν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, αν η εκτέλεση του καθήκοντός σου ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές, αν το κάνεις απλώς με τρόπο επιπόλαιο ή όχι, αν έχεις προσπαθήσει να αποφύγεις τις υποχρεώσεις σου και αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη στάση σου και στον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι. Μετά από κάποια εσωτερική περισυλλογή και αφού αυτά τα πράγματα γίνουν ξεκάθαρα σ’ εσένα, θα εκπληρώνεις το καθήκον σου με περισσότερη ευκολία. Ανεξάρτητα από το τι συναντάς κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου —είτε αρνητικότητα είτε αδυναμία, είτε έχεις κακή διάθεση μετά την αντιμετώπισή σου— θα πρέπει να το χειρίζεσαι σωστά και πρέπει, επίσης, να αναζητάς την αλήθεια και να κατανοείς το θέλημα του Θεού. Κάνοντας αυτά τα πράγματα, θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης. Αν επιθυμείς να κάνεις καλή δουλειά κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, τότε δεν πρέπει να επηρεάζεσαι από τη διάθεσή σου. Όσο αρνητικός ή αδύναμος κι αν νιώθεις, θα πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια σε όλα όσα πράττεις, με απόλυτη αυστηρότητα, τηρώντας τις αρχές. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα σε εγκρίνουν απλώς οι άλλοι, μα θα γίνεις αρεστός και στον Θεό. Ως εκ τούτου, θα είσαι ένα άτομο υπεύθυνο που επωμίζεται κάποιο φορτίο· θα είσαι ένας αληθινά καλός άνθρωπος που εκπληρώνει πράγματι τα καθήκοντά του σύμφωνα με τις προδιαγραφές και που βιώνει πλήρως την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Τέτοιου είδους άνθρωποι εξαγνίζονται και επιτυγχάνουν πραγματική μεταμόρφωση όταν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους και μπορεί να ειπωθεί πως είναι ειλικρινείς στα μάτια του Θεού. Μόνο οι ειλικρινείς άνθρωποι μπορούν να επιμείνουν στο να κάνουν πράξη την αλήθεια, καταφέρνουν να ενεργούν βάσει αρχών και μπορούν να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις προδιαγραφές. Οι άνθρωποι που ενεργούν βάσει αρχών εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σχολαστικά όταν έχουν καλή διάθεση. Δεν εργάζονται με επιπόλαιο τρόπο, δεν είναι αλαζονικοί και δεν συμπεριφέρονται επιδεικτικά για να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Ωστόσο, όταν έχουν κακή διάθεση, ολοκληρώνουν τις καθημερινές εργασίες τους με την ίδια σοβαρότητα και το ίδιο υπεύθυνα, και ακόμη κι αν αντιμετωπίζουν κάτι που είναι επιζήμιο για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους ή κάτι που τους ασκεί λίγη πίεση ή που προκαλεί κάποια διαταραχή στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους, εξακολουθούν να είναι σε θέση να γαληνεύουν την καρδιά τους ενώπιον του Θεού και να προσεύχονται, λέγοντας: «Όσο μεγάλο πρόβλημα κι αν αντιμετωπίσω —ακόμη κι αν οι ουρανοί καταρρεύσουν— εφόσον ο Θεός μού επιτρέπει να συνεχίζω να ζω, είμαι αποφασισμένος να κάνω ό,τι μπορώ ώστε να εκπληρώσω το καθήκον μου. Κάθε μέρα που μου επιτρέπεται να ζω είναι μια μέρα κατά την οποία θα εργαστώ σκληρά για την εκτέλεση του καθήκοντός μου, ώστε να είμαι άξιος αυτού του καθήκοντος που εναπόθεσε σ’ εμένα ο Θεός, καθώς και της ανάσας την οποία εμφύσησε στο σώμα μου. Όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση την οποία αντιμετωπίζω, θα τα βάλω όλα στην άκρη, καθώς η εκπλήρωση του καθήκοντός μου είναι υψίστης σημασίας!» Αυτοί που δεν επηρεάζονται από κανένα άτομο, γεγονός, πράγμα ή περιβάλλον, που δεν ελέγχονται από καμία διάθεση ή εξωτερική κατάσταση και που βάζουν πάνω απ’ όλα τα καθήκοντα και τις αποστολές που τους έχει εμπιστευθεί ο Θεός —αυτοί είναι οι αφοσιωμένοι στον Θεό άνθρωποι κι εκείνοι που υποτάσσονται πραγματικά σ’ Αυτόν. Τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν επιτύχει είσοδο στη ζωή και έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτή είναι μια από τις πιο πρακτικές και ειλικρινείς εκφράσεις βίωσης της αλήθειας.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η είσοδος στη ζωή ξεκινά με την εκτέλεση του καθήκοντος

412. Ασχέτως του τι σας ζητά ο Θεός, εσείς πρέπει απλώς να δίνετε τα πάντα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα είσαι ικανός να δείξεις την αφοσίωσή σου ενώπιον του Θεού στο τέλος, και εφόσον θα μπορέσεις να δεις το χαμόγελο ικανοποίησης του Θεού επάνω στον θρόνο Του, ακόμα κι αν είναι η στιγμή του θανάτου σου, θα πρέπει να μπορείς να γελάς και να χαμογελάς, καθώς τα μάτια σου θα κλείνουν. Πρέπει να εκτελέσεις το τελευταίο σου καθήκον για τον Θεό κατά το χρονικό σου διάστημα στη γη. Στο παρελθόν, ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό. Ωστόσο, εσύ πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό στο τέλος και να εξαντλήσεις όλη σου την ενέργεια για τον Θεό. Τι μπορεί να κάνει ένα πλάσμα για τον Θεό; Λοιπόν, θα πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου στο έλεος του Θεού, το συντομότερο δυνατό. Αρκεί να είναι ο Θεός ευτυχισμένος και ευχαριστημένος, κι ας κάνει ό,τι Εκείνος επιθυμεί. Τι δικαίωμα έχουν οι άνθρωποι να διαμαρτύρονται;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 41

413. Σήμερα, αυτό που πρέπει να επιτύχετε δεν είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις, αλλά το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από όλους. Εάν δεν είστε σε θέση να εκτελέσετε ακόμη και αυτό το καθήκον σας, ή να το κάνετε καλά, τότε δεν βάζετε τους εαυτούς σας σε μπελάδες; Δεν φλερτάρετε με τον θάνατο; Πώς θα μπορούσατε ακόμα να περιμένετε να υπάρχει μέλλον και προοπτικές; Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου είναι για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος στις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά να μην ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει όλο Του το Είναι στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο Του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου

414. Το να κάνει ο άνθρωπος το καθήκον του είναι, στην πραγματικότητα, η πραγματοποίηση όλων όσα είναι έμφυτα στον άνθρωπο, δηλαδή ό,τι είναι εφικτό για τον άνθρωπο. Κι είναι τότε που το καθήκον του εκπληρώνεται. Τα ελαττώματα του ανθρώπου, κατά την υπηρεσία του ανθρώπου, σταδιακά μειώνονται μέσω της σταδιακής εμπειρίας και της διαδικασίας της εμπειρίας της κρίσης του. Δεν παρεμποδίζουν ούτε επηρεάζουν το καθήκον του ανθρώπου. Αυτοί που σταματούν να υπηρετούν ή υποκύπτουν και υποχωρούν από φόβο για τα ελαττώματα που μπορεί να υπάρχουν κατά την υπηρεσία, είναι οι πιο δειλοί απ’ όλους τους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκφράσουν ό,τι οφείλουν να εκφράσουν κατά την υπηρεσία ή να επιτύχουν ό,τι είναι εγγενώς εφικτό γι’ αυτούς, κι αντ’ αυτού χαζολογούν και ενεργούν μηχανικά, τότε έχουν χάσει τη λειτουργία που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο όν. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι οι επονομαζόμενες «μετριότητες»· είναι άχρηστα σκουπίδια. Πώς είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποκαλούνται καταλλήλως δημιουργημένα όντα; Δεν είναι διεφθαρμένα όντα που λάμπουν εξωτερικά, αλλά είναι σάπια εσωτερικά; Αν ένας άνθρωπος αποκαλεί τον εαυτό του Θεό, εν τούτοις αδυνατεί να εκφράσει το Είναι της θεότητας, να κάνει το έργο του ίδιου του Θεού, ή να εκπροσωπήσει τον Θεό, χωρίς αμφιβολία, δεν είναι Θεός, καθώς δεν έχει την ουσία του Θεού, και αυτό που ο Θεός μπορεί από τη φύση Του να κατορθώσει, δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν. Αν ο άνθρωπος χάσει αυτό που είναι από τη φύση του εφικτό, δεν μπορεί πια να θεωρηθεί άνθρωπος και δεν αξίζει να σταθεί ως δημιουργημένο ον ή να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού και να Τον υπηρετήσει. Επιπλέον, δεν του αξίζει να δεχτεί τη χάρη του Θεού ή να τον προσέξει ο Θεός, να τον προστατεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση. Πολλοί που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του Θεού, στη συνέχεια χάνουν τη χάρη του Θεού. Όχι μόνον δεν απεχθάνονται τα αδικήματά τους, αλλά αναίσχυντα διαδίδουν την άποψη ότι η οδός του Θεού είναι λανθασμένος. Κι αυτοί οι επαναστατικοί ακόμα αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Πώς μπορεί ένα τέτοιο είδος ανθρώπου με τέτοια επαναστατικότητα να έχει το προνόμιο ν’ απολαμβάνει τη χάρη του Θεού; Οι άνθρωποι που απέτυχαν να εκπληρώσουν το καθήκον τους, έχουν επαναστατήσει πολύ εναντίον του Θεού και οφείλουν πολλά σ’ Αυτόν, εν τούτοις γυρίζουν και φωνάζουν ότι ο Θεός κάνει λάθος. Πώς μπορεί ένα τέτοιο είδος ανθρώπου ν’ αξίζει να οδηγηθεί στην τελείωση; Δεν είναι αυτό προάγγελος ότι θα εξαλειφθεί και θα τιμωρηθεί; Ο άνθρωπος που δεν κάνει το καθήκον του ενώπιον του Θεού, είναι ήδη ένοχος για τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, για τα οποία ακόμα κι ο θάνατος είναι ανεπαρκής τιμωρία. Εν τούτοις, ο άνθρωπος έχει το θράσος να διαφωνεί με τον Θεό και να Τον προκαλεί σε διαμάχη. Τι σημασία έχει να οδηγήσεις στην τελείωση έναν τέτοιο άνθρωπο; Αν ο άνθρωπος αποτύχει να εκπληρώσει το καθήκον του, θα πρέπει να αισθάνεται ενοχή και υποχρέωση. Θα πρέπει να αισθάνεται απέχθεια για την αδυναμία του και την ανικανότητά του, για την ανυποταξία του και τη διαφθορά του. Κι επιπλέον, θα πρέπει να αφιερώσει τη ζωή και το αίμα του στον Θεό. Μόνο τότε είναι ένα δημιουργημένο ον που πραγματικά αγαπά τον Θεό, και μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι αξίζουν ν’ απολαμβάνουν τις ευλογίες και την υπόσχεση του Θεού και να οδηγηθούν στην τελείωση απ’ Αυτόν. Και τι συμβαίνει με την πλειονότητά σας; Πώς αντιμετωπίζετε τον Θεό που ζει ανάμεσά σας; Πώς έχετε κάνει το καθήκον σας ενώπιον Του; Έχετε κάνει όλα όσα κληθήκατε να κάνετε, ακόμα και σε βάρος της δικής σας ζωής; Τι έχετε θυσιάσει; Δεν έχετε λάβει πολλά από Εμένα; Μπορείτε να κάνετε τη διάκριση; Πόσο πιστοί είστε σ’ Εμένα; Πώς Με έχετε υπηρετήσει; Και τι συμβαίνει με όλα αυτά που σας έχω δώσει και έχω κάνει για σας; Τα έχετε μετρήσει όλα αυτά; Τα έχετε κρίνει και συγκρίνει με την όποια συνείδηση έχετε μέσα σας; Ποιος θα μπορούσε να αξίζει τα λόγια και τις πράξεις σας; Θα μπορούσε αυτή η απειροελάχιστη θυσία σας να αξίζει όλα όσα σας έχω δώσει; Δεν έχω άλλη επιλογή κι έτσι έχω αφιερωθεί ολόψυχα σ’ εσάς, όμως εσείς τρέφετε πονηρές προθέσεις και είστε χλιαροί απέναντί Μου. Ως εκεί φτάνει το καθήκον σας, η μόνη σας λειτουργία. Δεν είναι έτσι; Δεν γνωρίζετε πως δεν έχετε καθόλου εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος; Πώς μπορείτε να θεωρείστε δημιουργημένα όντα; Δεν γνωρίζετε σαφώς τι είναι αυτό που εκφράζετε και βιώνετε; Έχετε αποτύχει να εκπληρώσετε το καθήκον σας, αλλά επιζητάτε να αποκτήσετε την ανοχή και την άφθονη χάρη του Θεού. Μια τέτοια χάρη δεν έχει ετοιμαστεί για κάποιους τόσο ανάξιους και ποταπούς σαν εσάς, αλλά γι’ αυτούς που δεν ζητούν τίποτα και κάνουν θυσίες ευχαρίστως. Άνθρωποι σαν εσάς, τέτοιας μετριότητας, δεν αξίζουν καθόλου ν’ απολαμβάνουν την ουράνια χάρη. Μόνο κακουχίες και ατέλειωτη τιμωρία θα συνοδεύει τις μέρες σας! Αν δεν μπορείτε να είστε πιστοί σ’ Εμένα, η μοίρα σας θα είναι γεμάτο ταλαιπωρίες. Αν δεν μπορείτε να είστε υπόλογοι του λόγου και του έργου Μου, το γραφτό σας θα είναι η τιμωρία. Κάθε χάρη, ευλογία και υπέροχη ζωή στη βασιλεία, δεν θα έχει καμιά σχέση μ’ εσάς. Αυτό είναι το τέλος που σας αξίζει να έχετε και η συνέπεια των δικών σας πράξεων!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου