Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Ολόκληρο το σχέδιο της διαχείρισής Μου, το σχέδιο διαχείρισης διάρκειας έξι χιλιάδων ετών, αποτελείται από τρία στάδια ή τρεις εποχές: την αρχική Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος (που είναι επίσης και η Εποχή της Λύτρωσης) και την Εποχή της Βασιλείας τις έσχατες ημέρες. Το έργο Μου στις τρεις αυτές εποχές διαφέρει σε περιεχόμενο σύμφωνα με τη φύση της κάθε εποχής, αλλά σε κάθε στάδιο αυτό το έργο ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ανθρώπου —ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, γίνεται σύμφωνα με τα κόλπα που ο Σατανάς εφαρμόζει στον πόλεμο που διεξάγω εναντίον του. Ο σκοπός του έργου Μου είναι να νικήσω τον Σατανά, να εκδηλώσω τη σοφία και την παντοδυναμία Μου, να αποκαλύψω όλα τα κόλπα του Σατανά και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να σώσω ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, το οποίο ζει υπό την εξουσία του Σατανά. Γίνεται για να δείξω τη σοφία και την παντοδυναμία Μου, ενώ ταυτόχρονα να αποκαλύψω το αβάσταχτα αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά. Ακόμη περισσότερο, γίνεται για να δώσω τη δυνατότητα στα δημιουργημένα όντα να διακρίνουν μεταξύ καλού και κακού, να γνωρίζουν ότι Εγώ είμαι ο Κυρίαρχος των πάντων, να δουν ξεκάθαρα ότι ο Σατανάς είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας, φαύλος, ο πονηρός, και να τους δώσω τη δυνατότητα να διακρίνουν με απόλυτη βεβαιότητα τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού, αλήθειας και ψεύδους, αγιοσύνης και ακαθαρσίας, και τι είναι μεγαλειώδες και τι ποταπό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η αδαής ανθρωπότητα θα μπορεί να γίνει μάρτυράς Μου στο γεγονός ότι δεν διαφθείρω Εγώ την ανθρωπότητα, και μόνο Εγώ —ο Δημιουργός— μπορώ να σώσω την ανθρωπότητα, μπορώ να παρέχω στους ανθρώπους αυτά που μπορούν να απολαύσουν· και τελικά θα αναγνωρίσουν ότι Εγώ είμαι ο Κυρίαρχος των πάντων και ο Σατανάς είναι απλώς ένα από τα όντα που δημιούργησα, το οποίο αργότερα Με πρόδωσε. Το σχέδιο διαχείρισής Μου των έξι χιλιάδων ετών διακρίνεται σε τρία στάδια, κι Εγώ εργάζομαι κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτύχω το παρακάτω αποτέλεσμα: Να βοηθήσω τα δημιουργημένα όντα Μου να γίνουν μάρτυρές Μου, να κατανοήσουν το θέλημά Μου και να αναγνωρίσουν ότι Εγώ είμαι η αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο της Εποχής της Λύτρωσης

Τα 6.000 χρόνια του έργου της διαχείρισης του Θεού χωρίζονται σε τρία στάδια: την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Τα τρία αυτά στάδια του έργου αφορούν αποκλειστικά στη σωτηρία της ανθρωπότητας, δηλαδή αφορούν στη σωτηρία της ανθρωπότητας που έχει διαφθαρεί σοβαρά από τον Σατανά. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και για να διευκολύνουν τον Θεό να πολεμήσει τον Σατανά. Έτσι, ακριβώς όπως το έργο της σωτηρίας χωρίζεται σε τρία στάδια, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται κι εκείνη σε τρία στάδια, και αυτές οι δύο όψεις του έργου του Θεού διεξάγονται ταυτόχρονα. Η μάχη με τον Σατανά γίνεται στην πραγματικότητα προς χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας· επειδή το έργο για τη σωτηρία της δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς σε ένα και μόνο στάδιο, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται και εκείνη σε φάσεις και περιόδους, και ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον του, ανάλογα με τις ανάγκες του ανθρώπου και την έκταση της διαφθοράς του από τον Σατανά. Με τη φαντασία του, ίσως ο άνθρωπος να πιστεύει ότι, στην εν λόγω μάχη, ο Θεός θα πάρει τα όπλα εναντίον του Σατανά με τον ίδιο τρόπο που δύο στρατοί πολεμούν ο ένας τον άλλον. Τούτο αποτελεί απλώς αυτό που είναι ικανό να φανταστεί το μυαλό του ανθρώπου· πρόκειται για μια υπερβολικά αόριστη και μη πραγματοποιήσιμη σκέψη, όμως αυτό ακριβώς πιστεύει ο άνθρωπος. Και επειδή Εγώ λέγω εδώ ότι το μέσον για τη σωτηρία του ανθρώπου περνά μέσα από μάχη με τον Σατανά, ο άνθρωπος φαντάζεται ότι η μάχη διεξάγεται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου έχει τρία στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι η μάχη με τον Σατανά έχει χωριστεί σε τρία στάδια, προκειμένου ο Σατανάς να συντριβεί μια για πάντα. Ωστόσο, η εσωτερική αλήθεια ολόκληρου του έργου για τη μάχη με τον Σατανά είναι ότι οι στόχοι του επιτυγχάνονται μέσω αρκετών σταδίων έργου: διά της χάρης προς στον άνθρωπο, διά της προσφοράς περί αμαρτίας για τον άνθρωπο, διά της άφεσης των αμαρτιών του, διά της κατάκτησης και της τελείωσής του. Στην πραγματικότητα, η μάχη με τον Σατανά δεν είναι η ανάληψη των όπλων εναντίον του, αλλά η σωτηρία του ανθρώπου, η εργασία επί της ζωής του και η αλλαγή της διάθεσής του, ώστε να δύναται να γίνει μάρτυρας του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος συντριβής του Σατανά. Ο Σατανάς συντρίβεται διά της αλλαγής της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Μόνον μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή, μετά την ολοκληρωτική διάσωση του ανθρώπου, ο εξευτελισμένος Σατανάς θα δεθεί ολοκληρωτικά και ο άνθρωπος θα σωθεί τελειωτικά. Έτσι, η ουσία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι ο πόλεμος ενάντια στον Σατανά, και ο πόλεμος αυτός αντανακλάται πρωτίστως στη σωτηρία του ανθρώπου. Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, και είναι επίσης το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την εξουσία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά —του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν— στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα επαναστατήσει ενάντια στον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά. Και έτσι, το έργο της κατάκτησης είναι το ύστατο έργο στη μάχη εναντίον του Σατανά και το τελικό στάδιο στη διαχείριση του Θεού προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Χωρίς το έργο αυτό, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν τελικά αδύνατη, όπως και η απόλυτη συντριβή του Σατανά, και το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό ή να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά. Κατά συνέπεια, το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί προτού ολοκληρωθεί η μάχη με τον Σατανά, επειδή ο πυρήνας του έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Το πρώιμο ανθρώπινο είδος βρισκόταν στα χέρια του Θεού, αλλά εξαιτίας του πειρασμού και της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε σκλάβος του και περιέπεσε στα δικά του χέρια. Έτσι, στο έργο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς κατέστη αντικείμενο προς συντριβή. Επειδή ο Σατανάς κατέλαβε τον άνθρωπο και επειδή ο άνθρωπος αποτελεί το κεφάλαιο το οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός για να εκτελέσει όλη τη διαχείρισή Του, αν πρόκειται να σωθεί ο άνθρωπος, τότε πρέπει να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανακτηθεί μετά την αιχμαλωσία του από αυτόν. Συνεπώς, ο Σατανάς πρέπει να ηττηθεί διά των αλλαγών στην παλιά διάθεση του ανθρώπου, των αλλαγών που αποκαθιστούν το πρωταρχικό αίσθημα λογικής του ανθρώπου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος που κρατείται αιχμάλωτος, είναι δυνατόν να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά. Αν ο άνθρωπος απελευθερωθεί από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά, τότε ο Σατανάς θα ντροπιαστεί, θα επέλθει η ανάκτηση του ανθρώπου και ο Σατανάς θα συντριβεί. Και επειδή ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, θα καταστεί το λάφυρο ολόκληρης της μάχης, ενώ ο Σατανάς θα γίνει το αντικείμενο που θα τιμωρηθεί μετά το πέρας της μάχης, έπειτα από την οποία, το έργο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα έχει ολοκληρωθεί εν τω συνόλω του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό

Στην αρχή, η καθοδήγηση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σαν να καθοδηγεί κανείς τη ζωή ενός παιδιού. Η πρώιμη ανθρωπότητα είχε μόλις γεννηθεί από τον Ιεχωβά· ήταν οι Ισραηλίτες. Δεν κατανοούσαν ούτε πώς να έχουν φόβο Θεού ούτε πώς να ζουν στη γη. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δηλαδή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά δεν τους έδωσε την ικανότητα να κατανοούν πώς να έχουν φόβο του Ιεχωβά ή πώς να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά επί γης. Χωρίς την άμεση καθοδήγηση του Ιεχωβά, κανείς δεν μπορούσε να το γνωρίζει αυτό άμεσα, διότι στην αρχή ο άνθρωπος δεν κατείχε τέτοιες ικανότητες. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός, αλλά όσο για το πώς έπρεπε να έχει φόβο Θεού, ποιου είδους συμπεριφορά μπορούσε να θεωρείται φόβος Θεού, με τι είδους σκεπτικό έπρεπε κανείς να έχει φόβο Θεού ή τι έπρεπε να Του προσφέρει σε ένδειξη του φόβου του γι’ Αυτόν, ο άνθρωπος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να απολαμβάνει όσα μπορούσε να απολαύσει μεταξύ όλων των πραγμάτων που δημιούργησε ο Ιεχωβά, αλλά όσον αφορά το τι είδους ζωή στη γη άξιζε σε ένα δημιούργημα του Θεού, δεν είχε την παραμικρή ιδέα. Χωρίς κάποιον να της δίνει οδηγίες, χωρίς κάποιον να την καθοδηγεί προσωπικά, αυτή η ανθρωπότητα δεν θα είχε διάγει ποτέ μια ζωή που να αρμόζει στην ανθρωπότητα και απλώς θα κρατιόταν στα κρυφά αιχμάλωτη από τον Σατανά. Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους έδωσε περαιτέρω νοημοσύνη ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του είχε εμφυσήσει την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να αποκτήσει φόβο Θεού. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν προτίθετο να έχει φόβο Θεού ούτε να Τον τρέμει. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο πώς να ακούει τα λόγια Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους κανονικούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, δεν ολοκλήρωσε επ’ ουδενί τη δημιουργία του ανθρώπου, διότι ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και δεν είχε την πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς να συμμορφώνεται με τα λόγια ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Εκείνος έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούσαν να ζήσουν μαζί στη γη και να έχουν τον φόβο Του, και έτσι ώστε να μπορούσαν, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ήλθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορούσαν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Τότε μόνο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (3)

Την Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είχε ήδη διαφθαρεί από τον Σατανά, οπότε για να καρποφορήσει η επίτευξη του έργου της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας απαιτούσε άφθονη χάρι, άπειρη μακροθυμία και υπομονή και, ακόμη περισσότερο, μια προσφορά ικανή να εξιλεώσει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Όσα είδαν οι άνθρωποι την Εποχή της Χάριτος ήταν απλώς η προσφορά Μου για την εξιλέωση των αμαρτιών της ανθρωπότητας: ο Ιησούς. Το μόνο που γνώριζαν ήταν ότι ο Θεός μπορούσε να είναι ελεήμων και μακρόθυμος, και το μόνο που έβλεπαν ήταν το έλεος και η στοργικότητα του Ιησού. Αυτό οφειλόταν εξολοκλήρου στο ότι γεννήθηκαν την Εποχή της Χάριτος. Επομένως, πριν μπορέσουν να λυτρωθούν, έπρεπε να απολαύσουν τα πολλά είδη χάριτος που τους παρείχε ο Ιησούς προκειμένου να ωφεληθούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους απολαμβάνοντας τη χάρι, κι επίσης θα είχαν την ευκαιρία να λυτρωθούν απολαμβάνοντας τη μακροθυμία και την υπομονή του Ιησού. Μόνο μέσω της μακροθυμίας και της υπομονής του Ιησού κέρδισαν το δικαίωμα να λάβουν συγχώρεση και να απολαύσουν την άφθονη χάρι που τους παρείχε ο Ιησούς. Όπως ο ίδιος ο Ιησούς είπε: Δεν ήλθα για να λυτρώσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς, για να δώσω τη δυνατότητα στους αμαρτωλούς να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. Αν, όταν ενσαρκώθηκε, ο Ιησούς είχε φέρει τη διάθεση της κρίσης, της κατάρας και της έλλειψης ανεκτικότητας προς τις προσβολές του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να λυτρωθεί και θα παρέμενε για πάντα αμαρτωλός. Αν συνέβαινε αυτό, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών θα είχε σταματήσει την Εποχή του Νόμου, και η Εποχή του Νόμου θα παρατεινόταν για έξι χιλιάδες χρόνια. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα γίνονταν όλο και περισσότερες και πιο σοβαρές, και η δημιουργία της ανθρωπότητας θα είχε γίνει μάταια. Οι άνθρωποι θα ήταν μόνο σε θέση να υπηρετούν τον Ιεχωβά σύμφωνα με τον νόμο, αλλά οι αμαρτίες τους θα ξεπερνούσαν τις αμαρτίες των πρώτων δημιουργημένων ανθρώπων. Όσο περισσότερο αγαπούσε ο Ιησούς τους ανθρώπους, συγχωρώντας τις αμαρτίες τους και παρέχοντάς τους αρκετό έλεος και στοργικότητα, τόσο περισσότερο δικαιούνταν οι άνθρωποι να σωθούν από τον Ιησού, να ονομαστούν απολωλότα πρόβατα τα οποία ο Ιησούς έφερε πίσω με μεγάλο τίμημα. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να ανακατευτεί στο έργο αυτό, διότι ο Ιησούς συμπεριφερόταν στους ακόλουθούς Του όπως μια τρυφερή μητέρα συμπεριφέρεται στο βρέφος στην αγκαλιά της. Δεν θύμωνε μαζί τους ούτε τους περιφρονούσε, αλλά ήταν γεμάτος παρηγοριά. Ποτέ δεν εξοργιζόταν ανάμεσά τους, αλλά ανεχόταν τις αμαρτίες τους και παράβλεπε την ανοησία και την άγνοιά τους, σε σημείο που είπε: «Συγχωρήστε τους άλλους εβδομήντα φορές το επτά». Συνεπώς, η καρδιά Του μεταμόρφωνε τις καρδιές των άλλων, και μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι λάμβαναν συγχώρεση για τις αμαρτίες τους μέσω της μακροθυμίας Του.

[…]

Χωρίς τη λύτρωση του Ιησού, οι άνθρωποι θα ζούσαν για πάντα στην αμαρτία και θα αποτελούσαν τα τέκνα της αμαρτίας, τους απόγονους των δαιμόνων. Αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση, ολόκληρος ο κόσμος θα είχε γίνει τόπος διαμονής του Σατανά, το μέρος της κατοικίας του. Εντούτοις, το έργο της λύτρωσης απαιτούσε την επίδειξη ελέους και στοργικότητας προς την ανθρωπότητα. Μόνο μ’ αυτά τα μέσα θα μπορούσε η ανθρωπότητα να λάβει συγχώρεση και τελικά να κερδίσει το δικαίωμα να ολοκληρωθεί και να κερδηθεί πλήρως από τον Θεό. Χωρίς αυτό το στάδιο του έργου, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών δεν θα μπορούσε να προχωρήσει. Αν ο Ιησούς δεν είχε σταυρωθεί, αν είχε απλώς θεραπεύσει τους αρρώστους και εξορκίσει δαιμόνια, τότε οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να συγχωρεθούν πλήρως για τις αμαρτίες τους. Στα τριάμισι χρόνια που ο Ιησούς αφιέρωσε στο έργο Του στη γη, ολοκλήρωσε μόνο το ήμισυ του έργου Του όσον αφορά τη λύτρωση. Στη συνέχεια, μέσω της σταύρωσης και αφού έγινε η ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας παραδιδόμενος στον πονηρό, ολοκλήρωσε το έργο της σταύρωσης και εξουσίασε τη μοίρα της ανθρωπότητας. Μόνο αφού παραδόθηκε στα χέρια του Σατανά λύτρωσε την ανθρωπότητα. Επί τριάντα τρία και μισό χρόνια υπέφερε στη γη, υπέστη εξευτελισμούς, συκοφαντίες, εγκατάλειψη, ακόμα και σε σημείο που δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι, πού να αναπαυθεί, και αργότερα σταυρώθηκε, με όλο Του το Είναι —ένα άγιο και αθώο σώμα— καρφωμένο στον σταυρό. Υπέμεινε κάθε είδους δυνατό μαρτύριο. Εκείνοι που ήταν στην εξουσία Τον περιγελούσαν και Τον μαστίγωσαν, και οι στρατιώτες μάλιστα Τον έφτυσαν κατά πρόσωπο. Ωστόσο, Αυτός παρέμεινε σιωπηλός και άντεξε μέχρι τέλους, υποτασσόμενος άνευ όρων μέχρι θανάτου, λυτρώνοντας έτσι ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο τότε Του επετράπη να αναπαυθεί. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος· δεν αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου ούτε υποκαθιστά το έργο των εσχάτων ημερών. Αυτή είναι η ουσία του έργου του Ιησού την Εποχή της Χάριτος, τη δεύτερη εποχή που διένυσε η ανθρωπότητα —την Εποχή της Λύτρωσης.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο της Εποχής της Λύτρωσης

Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου· δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να γίνει ο Ιησούς προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανικά διεφθαρμένη διάθεσή του. Συνεπώς, τώρα που ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, ο Θεός έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και έχει ξεκινήσει το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η εκφορά λόγων. Στον άνθρωπο μπορούν να λάβουν χώρα μεγάλες αλλαγές μέσω των λόγων. Οι αλλαγές που συμβαίνουν τώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν αυτά τα λόγια είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που έλαβαν χώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν τα σημεία και τέρατα της Εποχής της Χάριτος. Διότι, την Εποχή της Χάριτος, τα δαιμόνια εκβάλλονταν από τον άνθρωπο μέσω της χειροθεσίας και της προσευχής, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπευόταν από την ασθένειά του και οι αμαρτίες του συγχωρούνταν, αλλά όσο για το πώς θα αποβάλλονταν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο, αυτό το έργο δεν είχε επιτελεστεί ακόμα. Ο άνθρωπος σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μόνο λόγω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος δεν είχε πλέον την αμαρτία μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά όσο για το πώς ακριβώς μπορεί να μην αμαρτάνει πλέον ο άνθρωπος και πώς μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί η αμαρτωλή του φύση, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία. Τον καιρό που επιτελούσε ο Ιησούς το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πίστευε ανέκαθεν ότι ήταν ο υιός του Δαβίδ και διακήρυττε πως ήταν μεγάλος προφήτης και ο φιλάνθρωπος Κύριος που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, με βάση την πίστη τους, θεραπεύτηκαν αγγίζοντας μόνο την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί επανήλθαν στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του, ούτε ήξερε πώς να την αποβάλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολλή χάρη, όπως τη γαλήνη και την ευτυχία της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός μέλους της, τη θεραπεία ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η ευσεβής εμφάνισή του. Εάν κάποιος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, τότε θεωρείτο αποδεκτός πιστός. Μόνο τέτοιου είδους πιστοί μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σήμαινε ότι είχαν σωθεί. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν διόλου την οδό της ζωής. Το μόνο που έκαναν ήταν να διαπράττουν αμαρτίες κι έπειτα να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, σε έναν συνεχή κύκλο, χωρίς να έχουν κάποιο μονοπάτι για να αλλάξουν τη διάθεσή τους: Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, αφότου τελείωσε εκείνο το στάδιο του έργου, παρέμενε ακόμα το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Αυτό το στάδιο έχει σκοπό να κάνει τον άνθρωπο αγνό μέσω του λόγου, δίνοντάς του, έτσι, ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν αποδοτικό ή ουσιαστικό εάν συνέχιζε την εκβολή των δαιμονίων, διότι δεν θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και ο άνθρωπος θα έμενε στάσιμος στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας, ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη φτάσει στο τέλος του και ο Θεός έχει επικρατήσει του Σατανά. Ωστόσο, εφόσον η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του, ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό, και ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να ασκείται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο ουσιαστικό από το προηγούμενο, καθώς και πιο αποδοτικό, διότι τώρα ο λόγος προμηθεύει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα πολύ πιο εμπεριστατωμένο στάδιο του έργου. Επομένως, η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει περατώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)

Τα τρία στάδια του έργου βρίσκονται στην καρδιά ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, και σε αυτά εκφράζεται η διάθεση του Θεού και αυτό που είναι Εκείνος. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου του Θεού, είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν πώς εκφράζει ο Θεός τη διάθεσή Του, ούτε γνωρίζουν τη σοφία του έργου Του. Παραμένουν, επίσης, αδαείς πάνω στους πολλούς τρόπους με τους οποίους σώζει την ανθρωπότητα και στο θέλημά Του για το σύνολο της ανθρωπότητας. Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν την πλήρη έκφραση του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου, θα αγνοούν τις διάφορες μεθόδους και αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος και όσοι επιμένουν άκαμπτα στο δόγμα που απομένει από ένα συγκεκριμένο στάδιο του έργου είναι άνθρωποι που περιορίζουν τον Θεό στο δόγμα και των οποίων η πίστη στον Θεό είναι ασαφής και αβέβαιη. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα λάβουν ποτέ τη σωτηρία του Θεού. Μόνο τα τρία στάδια του έργου του Θεού μπορούν να εκφράσουν πλήρως το σύνολο της διάθεσης του Θεού και να εκφράσουν απόλυτα την πρόθεσή Του να σώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, καθώς και όλη τη διαδικασία της σωτηρίας της. Τούτο αποτελεί απόδειξη ότι έχει συντρίψει τον Σατανά και έχει κερδίσει την ανθρωπότητα· είναι απόδειξη της νίκης του Θεού και είναι η έκφραση ολόκληρης της διάθεσής Του. Όσοι κατανοούν μονάχα ένα από τα τρία στάδια του έργου του Θεού, γνωρίζουν μόνο μέρος της διάθεσής Του. Στο μυαλό του ανθρώπου είναι εύκολο το μεμονωμένο αυτό στάδιο του έργου να καταστεί δόγμα, και γίνεται πιθανό ο άνθρωπος να θεσπίσει σταθερούς κανόνες σχετικά με τον Θεό και να χρησιμοποιήσει τούτο το μεμονωμένο κομμάτι της διάθεσης του Θεού ως αναπαράσταση ολόκληρης της διάθεσής Του. Επιπλέον, αναμειγνύεται και μεγάλο μέρος της φαντασίας του ανθρώπου, τόσο που ο άνθρωπος περιορίζει αυστηρά τη διάθεση, το Είναι και τη σοφία του Θεού, καθώς και τις αρχές του έργου Του, μέσα σε περιορισμένες παραμέτρους, πιστεύοντας ότι, αφού ο Θεός υπήρξε έτσι μια φορά, τότε θα παραμείνει για πάντα ίδιος και δεν θα αλλάξει ποτέ. Μόνο όσοι γνωρίζουν και εκτιμούν τα τρία στάδια του έργου μπορούν να γνωρίζουν πλήρως και με ακρίβεια τον Θεό. Τουλάχιστον, δεν θα ορίζουν τον Θεό ως τον Θεό των Ισραηλιτών ή των Εβραίων και δεν θα τον βλέπουν ως έναν Θεό ο οποίος θα παραμένει για πάντα καρφωμένος πάνω στον σταυρό προς χάριν του ανθρώπου. Εάν γνωρίσει κανείς τον Θεό από ένα και μόνο στάδιο του έργου Του, τότε η γνώση του είναι ελάχιστη, δεν είναι παρά μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, τότε γιατί πολλοί από τη θρησκευτική παλαιά φρουρά κάρφωσαν τον Θεό ζωντανό πάνω στον σταυρό; Μήπως επειδή ο άνθρωπος περιορίζει τον Θεό μέσα σε ορισμένες παραμέτρους;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η γνώση των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι το μονοπάτι για να γνωρίσεις τον Θεό

Το τελικό στάδιο του έργου δεν είναι αυτόνομο, αλλά αποτελεί μέρος του συνόλου που σχηματίζεται μαζί με τα δύο προηγούμενα στάδια, δηλαδή, είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί ολόκληρο το έργο της σωτηρίας με την εκτέλεση ενός μονάχα από τα τρία στάδια του έργου. Παρόλο που το τελικό στάδιο του έργου είναι ικανό να σώσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο, τούτο δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να επιτελεστεί μονάχα το συγκεκριμένο στάδιο και ότι δεν απαιτούνται και τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου προκειμένου να σωθεί ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά. Κανένα στάδιο από τα τρία δεν μπορεί να θεωρηθεί από μόνο του ως το μοναδικό όραμα που πρέπει να γνωρίζει ολόκληρη η ανθρωπότητα, διότι το σύνολο του έργου της σωτηρίας είναι και τα τρία στάδια του έργου μαζί, και όχι ένα από αυτά. Όσο δεν ολοκληρώνεται το έργο της σωτηρίας, η διαχείριση του Θεού θα είναι ανίκανη να φτάσει στο απόλυτο τέλος της. Το Είναι του Θεού, η διάθεσή Του και η σοφία Του εκφράζονται μέσα στο σύνολο του έργου της σωτηρίας· δεν αποκαλύπτονται στον άνθρωπο από την αρχή, αλλά εκφράστηκαν βαθμιαία μέσα από το έργο της σωτηρίας. Κάθε στάδιο του έργου της σωτηρίας εκφράζει μέρος της διάθεσης του Θεού και μέρος του Είναι Του· κανένα στάδιο του έργου δεν μπορεί να εκφράσει άμεσα και πλήρως το σύνολο του Είναι του Θεού. Ως εκ τούτου, το έργο της σωτηρίας μπορεί να τελειώσει ολοκληρωτικά μόνο μετά την ολοκλήρωση και των τριών σταδίων του έργου· έτσι, η γνώση του ανθρώπου για την ολότητα του Θεού είναι αδιαχώριστη από τα τρία στάδια του έργου Του. Εκείνο που κερδίζει ο άνθρωπος από ένα μεμονωμένο στάδιο του έργου είναι απλώς η διάθεση του Θεού, η οποία εκφράζεται σε ένα μέρος του έργου Του. Δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει τη διάθεση και το Είναι που εκφράζονται στα στάδια πριν ή μετά. Τούτο συμβαίνει επειδή το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας δεν μπορεί να τελειώσει αμέσως κατά τη διάρκεια μίας μόνο περιόδου ή σε μία μόνο τοποθεσία, αλλά σταδιακά γίνεται βαθύτερο ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης του ανθρώπου σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους. Πρόκειται για έργο που διεξάγεται σε στάδια, και δεν ολοκληρώνεται σε ένα μόνο στάδιο. Έτσι λοιπόν, ολόκληρη η σοφία του Θεού αποκρυσταλλώνεται στα τρία στάδια, αντί σε ένα μόνο. Ολόκληρο το Είναι και ολόκληρη η σοφία Του αποκαλύπτονται στα τρία αυτά στάδια, και κάθε στάδιο περιέχει το Είναι Του και κάθε στάδιο αποτελεί αρχείο της σοφίας του έργου Του. Ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού, η οποία εκφράζεται στα τρία αυτά στάδια. Όλα τα σχετικά με το Είναι του Θεού είναι υψίστης σημασίας για όλο το ανθρώπινο γένος, κι αν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη γνώση όταν λατρεύουν τον Θεό, τότε δεν διαφέρουν από εκείνους που λατρεύουν τον Βούδα. Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν είναι κρυφό από αυτούς και θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι όσοι λατρεύουν τον Θεό. Από τη στιγμή που ο Θεός έχει πραγματοποιήσει τα τρία στάδια του έργου της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων, ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει την έκφραση αυτού που έχει και είναι Αυτός κατά τη διάρκεια των τριών αυτών σταδίων του έργου. Τούτο πρέπει να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος. Εκείνο που ο Θεός κρύβει από τον άνθρωπο είναι αυτό που ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτύχει και δεν θα πρέπει να γνωρίζει, ενώ αυτό που ο Θεός δείχνει στον άνθρωπο είναι αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει και να κατέχει. Κάθε ένα από τα τρία στάδια του έργου πραγματοποιείται πάνω στα θεμέλια του προηγούμενου· δεν εκτελείται ανεξάρτητα, ξεχωριστά από το έργο της σωτηρίας. Αν και υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην εποχή και στο έργο που διεξάγεται, στον πυρήνα του βρίσκεται πάντα η σωτηρία της ανθρωπότητας, και κάθε στάδιο του έργου της σωτηρίας είναι βαθύτερο από το προηγούμενο.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η γνώση των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι το μονοπάτι για να γνωρίσεις τον Θεό

Το σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη χωρίζεται σε τρία στάδια έργου. Κανένα στάδιο από μόνο του δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο των τριών εποχών, κι αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του συνόλου. Το όνομα Ιεχωβά δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Το γεγονός ότι επιτέλεσε το έργο Του κατά την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός μπορεί να είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο. Ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους για τον άνθρωπο και του μεταβίβασε εντολές, ζητώντας από τον άνθρωπο να χτίσει τον ναό και τα θυσιαστήρια. Το έργο που επιτέλεσε αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου. Αυτό το έργο που επιτέλεσε δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι μόνο ένας Θεός που ζητά από τον άνθρωπο να τηρεί τον νόμο, ούτε ότι είναι ο Θεός στον ναό, ούτε ότι είναι ο Θεός ενώπιον του θυσιαστηρίου. Αυτό θα ήταν αναληθές. Το έργο που επιτελέστηκε υπό τον νόμο μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο μία εποχή. Επομένως, αν ο Θεός επιτελούσε μόνο το έργο της Εποχής του Νόμου, ο άνθρωπος θα περιόριζε τον Θεό στον εξής ορισμό: «Ο Θεός είναι ο Θεός στον ναό και, προκειμένου να υπηρετήσουμε τον Θεό, πρέπει να φορέσουμε άμφια και να εισέλθουμε στον ναό». Εάν το έργο της Εποχής της Χάριτος δεν είχε επιτελεστεί ποτέ και η Εποχή του Νόμου είχε συνεχιστεί μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε ότι ο Θεός είναι, επίσης, ελεήμων και στοργικός. Εάν δεν είχε επιτελεστεί το έργο της Εποχής του Νόμου και είχε επιτελεστεί μόνο το έργο της Εποχής της Χάριτος, τότε το μόνο που θα γνώριζε ο άνθρωπος θα ήταν ότι ο Θεός μπορεί απλώς να λυτρώσει τον άνθρωπο και να συγχωρήσει τις αμαρτίες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο ότι Εκείνος είναι άγιος και αθώος, και ότι μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του και να σταυρωθεί για χάρη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο αυτά τα πράγματα και δεν θα κατανοούσε τίποτε άλλο. Έτσι, κάθε εποχή αντιπροσωπεύει ένα μέρος της διάθεσης του Θεού. Όσο για το ποιες πτυχές της διάθεσης του Θεού αντιπροσωπεύονται στην Εποχή του Νόμου, ποιες στην Εποχή της Χάριτος και ποιες στην παρούσα εποχή, μόνο όταν συγχωνευτούν και τα τρία στάδια σε μία ολότητα μπορούν να αποκαλύψουν ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Μόνο όταν ο άνθρωπος καταφέρει να γνωρίσει και τα τρία στάδια μπορεί να την κατανοήσει απόλυτα. Κανένα από τα τρία στάδια δεν μπορεί να παραλειφθεί. Θα δεις ολόκληρη τη διάθεση του Θεού μόνο αφότου καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα τρία στάδια του έργου. Το γεγονός ότι ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο Του την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο, και το γεγονός ότι ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα λυτρώνει για πάντα την ανθρωπότητα. Όλα αυτά είναι συμπεράσματα που συνήγαγε ο άνθρωπος. Εφόσον η Εποχή της Χάριτος έχει τελειώσει, δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός ανήκει μόνο στον σταυρό και ότι ο σταυρός και μόνο αντιπροσωπεύει τη σωτηρία του Θεού. Εάν το έκανες αυτό, θα όριζες τον Θεό. Στο παρόν στάδιο, ο Θεός επιτελεί κυρίως το έργο του λόγου, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ ελεήμων στον άνθρωπο και ότι το μόνο που έχει φέρει είναι παίδευση και κρίση. Το έργο κατά τις έσχατες ημέρες αποκαλύπτει το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού και όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος, προκειμένου να αποκαλύψει τον προορισμό και το τέλος της ανθρωπότητας και να φέρει στο τέλος του το συνολικό έργο της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το στάδιο του έργου κατά τις έσχατες ημέρες ολοκληρώνει τα πάντα. Όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος πρέπει να ξεδιπλωθούν ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να τα εξετάσει εις βάθος και να τα κατανοήσει ξεκάθαρα μες στην καρδιά του. Τότε μόνο μπορεί να ταξινομηθεί η ανθρώπινη φυλή κατά είδος. Μόνο μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, θα κατορθώσει ο άνθρωπος να κατανοήσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της, διότι η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει τότε στο τέλος της.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)

Σχετικά κηρύγματα

Γιατί ο Θεός χρειάζεται έργο τριών σταδίων για να σώσει την ανθρωπότητα;

Σχετικοί ύμνοι

Μόνο γνωρίζοντας τα τρία στάδια του έργου μπορείς να δεις ολόκληρη τη διάθεση του Θεού

Τα τρία στάδια του έργου εκφράζουν πλήρως τη σωτηρία του Θεού