Ⅰ

Απ’ όταν ο Θεός έπλασε τον κόσμο,

μεγάλο έργο στη γη έχει επιτελέσει,

υπέφερε απ' την απόρριψη της ανθρωπότητας

και βίωσε τόσες συκοφαντίες.

Ⅱ

Κανείς δεν καλωσόρισε την άφιξη Του στη γη.

Με περιφρόνηση όλοι Τον αψήφησαν.

Χιλιάδες χρόνια υπέφερε από δυσκολίες.

Ο άνθρωπος Του ράγιζε την καρδιά.

Δεν δίνει πια σημασία στου ανθρώπου την ανυπακοή,

μα να τους καθαρίσει, να τους αλλάξει κοιτά.

Το μόνο που θέλει είν’ ο άνθρωπος να ακούει, να υπακούει,

να νιώθει ντροπή μπρος στη σάρκα Του, να μην αντιστέκεται.

Για όλους μόνον επιθυμεί, σήμερα τους ανθρώπους, απλά να πιστέψουν πως υπάρχει.

Ⅲ

Ο ενσαρκωμένος Θεός υπέφερε χλευασμό μεγάλο

και βίωσε σταύρωση και αποκλεισμό,

υπέμεινε τα χειρότερα του ανθρώπινου κόσμου.

Ο ουράνιος Πατέρας δεν άντεξε να δει,

το κεφάλι γύρισε κι έκλεισε τα μάτια,

περιμένοντας του αγαπημένου Του Υιού την επιστροφή.

Το μόνο που θέλει είν’ ο άνθρωπος να ακούει, να υπακούει,

να νιώθει ντροπή μπρος στη σάρκα Του, να μην αντιστέκεται.

Για όλους μόνον επιθυμεί, σήμερα τους ανθρώπους, απλά να πιστέψουν πως υπάρχει.

Ⅳ

Πιο πολλά πια δε ζητάει απ' τον άνθρωπο ο Θεός.

Το τίμημα που πλήρωσε είναι ήδη βαρύ,

κι ο άνθρωπος ακόμα δεν ανησυχεί,

το έργο του Θεού αγνοεί.

Το μόνο που θέλει είν’ ο άνθρωπος να ακούει, να υπακούει,

να νιώθει ντροπή μπρος στη σάρκα Του, να μην αντιστέκεται.

Για όλους μόνον επιθυμεί, σήμερα τους ανθρώπους, απλά να πιστέψουν πως υπάρχει.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (4)