569. Ο Θεός ενσαρκώθηκε στο πιο οπισθοδρομικό και ακάθαρτο μέρος όλων, και μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι σε θέση να δείξει με σαφήνεια ολόκληρη την άγια και δίκαιη διάθεσή Του. Και μέσα από τι καταδεικνύεται η δίκαιη διάθεσή Του; Καταδεικνύεται όταν κρίνει τις αμαρτίες του ανθρώπου, όταν κρίνει τον Σατανά, όταν αποστρέφεται την αμαρτία και όταν μισεί τους εχθρούς που εναντιώνονται και επαναστατούν εναντίον Του. Εκφράζω αυτά τα λόγια σήμερα για να κρίνω τις αμαρτίες του ανθρώπου, να κρίνω την αδικία του ανθρώπου, να καταραστώ την ανυπακοή του ανθρώπου. Η ατιμία και η δολιότητα του ανθρώπου, τα λόγια και οι πράξεις του ανθρώπου —όλα όσα έρχονται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού, πρέπει να υποβάλλονται σε κρίση, και η ανυπακοή του ανθρώπου πρέπει να καταδικάζεται ως αμαρτία. Τα λόγια Του περιστρέφονται γύρω από τις αρχές της κρίσης. Χρησιμοποιεί την κρίση της αδικίας του ανθρώπου, την κατάρα της ανυπακοής του ανθρώπου και την αποκάλυψη των άσχημων προσώπων του ανθρώπου για να εκδηλώσει τη δική Του δίκαιη διάθεση. Η αγιοσύνη αντιπροσωπεύει τη δίκαιη διάθεσή Του, και όντως η αγιοσύνη του Θεού είναι στην πραγματικότητα η δίκαιη διάθεσή Του. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σας είναι το πλαίσιο των σημερινών λόγων —τις χρησιμοποιώ για να μιλήσω και να κρίνω, και να πραγματοποιήσω το έργο της κατάκτησης. Μόνο αυτό είναι το αληθινό έργο και μόνο αυτό κάνει την αγιοσύνη του Θεού να ακτινοβολεί. Εάν δεν υπάρχει κανένα ίχνος διεφθαρμένης διάθεσης μέσα σου, τότε ο Θεός δεν θα σε κρίνει, ούτε θα σου δείξει τη δίκαιη διάθεσή Του. Εφόσον έχεις διεφθαρμένη διάθεση, ο Θεός δεν θα σε αφήσει να ξεφύγεις, και μέσω αυτού θα φανεί η αγιοσύνη Του. Αν ο Θεός έβλεπε ότι η ακαθαρσία και η ανυπακοή του ανθρώπου ήταν υπερβολικά μεγάλες, αλλά δεν σου μιλούσε, ούτε σε έκρινε, ούτε σε παίδευε για την αδικία σου, τότε αυτό θα αποδείκνυε ότι δεν είναι ο Θεός, διότι δεν θα μισούσε καθόλου την αμαρτία· θα ήταν εξίσου ακάθαρτος με τον άνθρωπο. Σήμερα, σε κρίνω ακριβώς εξαιτίας της ακαθαρσίας σου, και σε παιδεύω ακριβώς εξαιτίας της διαφθοράς και της ανυπακοής σου. Δεν επιδεικνύω τη δύναμή Μου σε εσάς ούτε σας καταπιέζω σκόπιμα· τα κάνω αυτά επειδή εσείς, που έχετε γεννηθεί σε αυτήν τη χώρα της ακαθαρσίας, έχετε μολυνθεί σε ακραίο σημείο από την ακαθαρσία. Απλώς έχετε χάσει την ακεραιότητα και την ανθρώπινη φύση σας και έχετε γίνει σαν τους χοίρους που γεννήθηκαν στις πιο ακάθαρτες γωνιές του κόσμου, οπότε γι’ αυτόν τον λόγο κρίνεστε και γι’ αυτό εξαπολύω την οργή Μου πάνω σας. Ακριβώς εξαιτίας αυτής της κρίσης, είστε σε θέση να δείτε ότι ο Θεός είναι ο δίκαιος Θεός και ότι ο Θεός είναι ο άγιος Θεός· ακριβώς εξαιτίας της αγιοσύνης Του και της δικαιοσύνης Του σας κρίνει και εξαπολύει την οργή Του επάνω σας. Επειδή μπορεί να αποκαλύψει τη δίκαιη διάθεσή Του όταν βλέπει την ανυπακοή του ανθρώπου, και επειδή μπορεί να αποκαλύψει την αγιοσύνη Του όταν βλέπει την ακαθαρσία του ανθρώπου, αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος είναι άγιος και άσπιλος, και παρ’ όλα αυτά ζει στη χώρα της ακαθαρσίας. Αν ένας άνθρωπος κυλιέται στον βούρκο με άλλους και δεν υπάρχει τίποτε το άγιο σε αυτόν και δεν έχει δίκαιη διάθεση, τότε δεν έχει τα προσόντα να κρίνει την αδικία του ανθρώπου ούτε είναι κατάλληλος να προβεί στην κρίση του ανθρώπου. Αν κάποιος έκρινε κάποιον άλλο, δεν θα ήταν σαν να χαστούκιζε τον εαυτό του στο πρόσωπο; Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι που είναι εξίσου ακάθαρτοι ο ένας με τον άλλον να έχουν τα προσόντα να κρίνουν τους ομοίους τους; Μόνο ο ίδιος ο άγιος Θεός είναι σε θέση να κρίνει ολόκληρη την ακάθαρτη ανθρωπότητα. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να κρίνει τις αμαρτίες του ανθρώπου; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει τις αμαρτίες του ανθρώπου και πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να έχει τα προσόντα να καταδικάσει αυτές τις αμαρτίες; Εάν ο Θεός δεν είχε τα προσόντα να κρίνει τις αμαρτίες του ανθρώπου, τότε πώς θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο δίκαιος Θεός; Όταν αποκαλύπτονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, ο Θεός μιλάει για να κρίνει τους ανθρώπους, και τότε μόνο οι άνθρωποι βλέπουν ότι Αυτός είναι άγιος. Καθώς κρίνει και παιδεύει τον άνθρωπο για τις αμαρτίες του, ενώ παράλληλα εκθέτει τις αμαρτίες του ανθρώπου, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν την κρίση· ό,τι είναι ακάθαρτο κρίνεται από Αυτόν, και μόνο έτσι μπορεί να πει κανείς ότι η διάθεσή Του είναι δίκαιη. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, πώς θα μπορούσε να πει κανείς ότι εσείς είστε αντιθετικά στοιχεία κατ’ όνομα και κατ’ ουσία;

[…] Η αγιοσύνη του Θεού φαίνεται μέσα από τους ανθρώπους που προέρχονται από τη χώρα της ακαθαρσίας. Σήμερα, χρησιμοποιεί την ακαθαρσία που εμφανίζουν αυτοί οι άνθρωποι της χώρας της ακαθαρσίας, και κρίνει, και κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτό που είναι ο Θεός αποκαλύπτεται στην κρίση Του. Και γιατί άραγε κρίνει; Είναι σε θέση να πει τα λόγια της κρίσης επειδή μισεί την αμαρτία· πώς θα μπορούσε να είναι τόσο θυμωμένος αν δεν αποστρεφόταν την ανυπακοή της ανθρωπότητας; Αν δεν αισθανόταν καμία αηδία μέσα Του, καμία αποστροφή, εάν δεν έδινε καμία προσοχή στην ανυπακοή των ανθρώπων, τότε αυτό θα αποδείκνυε ότι είναι εξίσου ακάθαρτος με τον άνθρωπο. Αυτός μπορεί να κρίνει και να παιδεύει τον άνθρωπο ακριβώς επειδή αποστρέφεται την ακαθαρσία, και αυτό που αποστρέφεται δεν υπάρχει μέσα Του. Εάν υπήρχε επίσης εναντίωση και ανυπακοή μέσα Του, δεν θα μισούσε όσους είναι ανταγωνιστικοί και ανυπάκουοι. Εάν το έργο των εσχάτων ημερών διεξαγόταν στο Ισραήλ, δεν θα είχε κανένα νόημα. Γιατί το έργο των εσχάτων ημερών επιτελείται στην Κίνα, το πιο σκοτεινό και οπισθοδρομικό μέρος όλων; Προκειμένου να επιδείξει την αγιοσύνη και τη δικαιοσύνη Του. Με λίγα λόγια, όσο πιο σκοτεινό είναι το μέρος, τόσο πιο ξεκάθαρα μπορεί να καταδειχθεί η αγιοσύνη του Θεού. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά γίνονται για χάρη του έργου του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς επιτυγχάνονται τα αποτελέσματα του δεύτερου σταδίου του έργου της κατάκτησης

570. Έχω δει ξεκάθαρα, εδώ και πολύ καιρό, τις διάφορες πράξεις των μοχθηρών πνευμάτων. Και έχω επίσης καταλάβει κάθε έναν από τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα μοχθηρά πνεύματα (όσους έχουν λανθασμένες προθέσεις, ποθούν τη σάρκα ή τα πλούτη, παινεύονται για τον εαυτό τους, διαταράσσουν την εκκλησία κ.τ.λ.). Μην υποθέτετε ότι τα πάντα έχουν τελειώσει μόλις εκδιωχθούν τα μοχθηρά πνεύματα. Για να σου πω! Από τώρα και στο εξής, θα ξεφορτωθώ αυτούς τους ανθρώπους, έναν προς έναν, και δεν θα τους χρησιμοποιήσω ποτέ! Δηλαδή, όποιος έχει διαφθαρεί από μοχθηρά πνεύματα, δεν θα χρησιμοποιηθεί από Μένα και θα πεταχτεί έξω! Μη νομίζετε ότι δεν έχω αισθήματα! Να το ξέρετε! Εγώ είμαι ο άγιος Θεός και δεν θα κατοικήσω σ’ έναν βρομερό ναό! Χρησιμοποιώ μόνο έντιμους και σοφούς ανθρώπους, οι οποίοι Μου είναι απολύτως πιστοί και μπορούν να νοιαστούν για το φορτίο Μου. Κι αυτό επειδή αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν προκαθοριστεί από Μμένα. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα μοχθηρό πνεύμα που να κάνει έργο επάνω τους. Ας ξεκαθαρίσω ένα πράγμα: Από τώρα και στο εξής, όλοι εκείνοι χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, έχουν το έργο των μοχθηρών πνευμάτων. Ας το επαναλάβω: Δεν θέλω ούτε έναν που να κάνουν έργο επάνω του μοχθηρά πνεύματα. Θα ριχτούν όλοι στον Άδη μαζί με τη σάρκα τους!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 76

571. Η σάρκα που ενδύεται το Πνεύμα του Θεού είναι η ίδια η σάρκα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι υπέρτατο· Αυτός είναι παντοδύναμος, άγιος και δίκαιος. Παρομοίως, η σάρκα Του είναι κι αυτή υπέρτατη, παντοδύναμη, άγια και δίκαιη. Μια τέτοια σάρκα μπορεί να κάνει μόνο πράγματα δίκαια και ωφέλιμα για την ανθρωπότητα, πράγματα άγια, ένδοξα και ισχυρά· Εκείνος δεν δύναται να κάνει κάτι που παραβιάζει την αλήθεια, που παραβιάζει την ηθική και τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον δε, δύναται να πράξει οτιδήποτε που θα πρόδιδε το Πνεύμα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι άγιο, κι έτσι η σάρκα Του δεν διαφθείρεται από τον Σατανά· η σάρκα Του έχει διαφορετική ουσία από τη σάρκα του ανθρώπου. Διότι εκείνος που διαφθείρεται από τον Σατανά είναι ο άνθρωπος, όχι ο Θεός· ο Σατανάς δε θα μπορούσε ποτέ να διαφθείρει τη σάρκα του Θεού. Συνεπώς, παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος και ο Χριστός κατοικούν στον ίδιο χώρο, μόνο ο άνθρωπος έχει κυριευτεί, χρησιμοποιείται κι έχει παγιδευτεί από τον Σατανά. Αντιθέτως, ο Χριστός παραμένει αιωνίως απρόσβλητος από τη διαφθορά του Σατανά, γιατί ο Σατανάς δεν θα είναι ποτέ ικανός να ανυψωθεί στον υψηλότερο τόπο και δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πλησιάσει τον Θεό. Σήμερα, θα πρέπει όλοι σας να κατανοήσετε ότι η μόνη προδοσία εις βάρος Μου προέρχεται από την ανθρωπότητα, καθώς είναι διεφθαρμένη από τον Σατανά. Η προδοσία δεν θα αποτελέσει ποτέ ζήτημα που να αφορά ούτε στο ελάχιστο τον Χριστό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)

572. Ο Θεός ο ίδιος δεν κατέχει κανένα στοιχείο παρακοής, καθώς η υπόστασή Του είναι καλή. Αποτελεί την έκφραση πάσης ομορφιάς και καλοσύνης, όπως και αγάπης. Ακόμη και στη σάρκα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε που να παρακούει τον Θεό Πατέρα. Ακόμη κι αν σήμαινε πως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή, θα ήταν ολόψυχα πρόθυμος και δε θα έκανε άλλη επιλογή. Ο Θεός δεν κατέχει κανένα στοιχείο αυταρέσκειας και υπεροψίας, ούτε έπαρσης και αλαζονείας. Δεν έχει στοιχεία ατιμίας. Καθετί που δείχνει παρακοή στον Θεό προέρχεται από τον Σατανά, καθώς ο Σατανάς είναι η πηγή πάσης ασχήμιας και μοχθηρίας. Ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος κατέχει ιδιότητες παρόμοιες με εκείνες του Σατανά είναι επειδή τον έχει διαφθαρεί και επεξεργαστεί ο Σατανάς. Ο Χριστός δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, συνεπώς κατέχει μόνο τα χαρακτηριστικά του Θεού και κανένα από αυτά του Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

573. Ότι η αγιότητα του Θεού είναι η άψογη ουσία του Θεού, η ανιδιοτελής αγάπη του Θεού, ότι όλα όσα δίνει αυτός ο Θεός στον άνθρωπο είναι ανιδιοτελής αγάπη, και θα γνωρίσετε ότι η αγιότητα του Θεού είναι άσπιλη και ανεπίληπτη. Αυτές οι ουσίες του Θεού δεν είναι απλώς λόγια που χρησιμοποιεί για να επιδείξει την ταυτότητά Του, αλλά, αντιθέτως, ο Θεός χρησιμοποιεί την ουσία Του για να αντιμετωπίσει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, με τρόπο αθόρυβο και ειλικρινή. Με άλλα λόγια, η ουσία του Θεού δεν είναι κενή, ούτε είναι θεωρητική ή δογματική, και δεν είναι σίγουρα κάποιο είδος γνώσης. Δεν είναι κάποιο είδος εκπαίδευσης για τον άνθρωπο, αντιθέτως, είναι η αληθινή αποκάλυψη των ενεργειών του ίδιου του Θεού και είναι η αποκαλυμμένη ουσία αυτού που είναι και αυτού που έχει ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄

574. Σε τι αναφέρεται η αγιότητα του Θεού για την οποία μιλάω; Σκεφτείτε το για λίγο. Είναι η αληθινότητα του Θεού η αγιότητά Του; Είναι η πιστότητα του Θεού η αγιότητά Του; Είναι η ανιδιοτέλεια του Θεού η αγιότητά Του; Είναι η ταπεινότητα του Θεού η αγιότητά Του; Είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο η αγιότητά Του; Ο Θεός χαρίζει απλόχερα την αλήθεια και τη ζωή στον άνθρωπο. Είναι αυτή η αγιότητά Του; (Ναι.) Όλο αυτό που αποκαλύπτει ο Θεός είναι μοναδικό, δεν υπάρχει μέσα στη διαφθορά της ανθρωπότητας ούτε μπορεί να διακριθεί εκεί. Το παραμικρό ίχνος αυτής δεν μπορεί να διακριθεί κατά τη διαδικασία διαφθοράς του ανθρώπου από τον Σατανά, ούτε και στη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά ή στην ουσία και τη φύση του Σατανά. Όλα όσα έχει και είναι ο Θεός είναι μοναδικά και μόνο ο ίδιος ο Θεός έχει αυτού του είδους την ουσία, μόνο ο ίδιος ο Θεός κατέχει αυτού του είδους ουσία. […] Η ουσία της αγιότητας είναι η αληθινή αγάπη, αλλά και περισσότερο από αυτό είναι η ουσία της αλήθειας, της δικαιοσύνης και του φωτός. Η λέξη «άγιος» αρμόζει μόνο στον Θεό. Τίποτα εντός της δημιουργίας δεν αξίζει να αποκαλείται άγιο. Ο άνθρωπος πρέπει να το καταλάβει αυτό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄

575. Όταν ήρθε ο Θεός στη γη, Εκείνος δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο και δεν ενσαρκώθηκε για να απολαύσει τον κόσμο. Ο τόπος όπου το έργο θα αποκάλυπτε τη διάθεσή Του και θα είχε τη μεγαλύτερη σημασία είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε. Είτε πρόκειται για άγιο είτε για ακάθαρτο τόπο, και ανεξάρτητα από το πού εργάζεται, Εκείνος είναι άγιος. Τα πάντα στον κόσμο δημιουργήθηκαν από Εκείνον, αν και όλα τους έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Τα πάντα, ωστόσο, εξακολουθούν να Του ανήκουν· βρίσκονται όλα στα χέρια Του. Έρχεται σε έναν ακάθαρτο τόπο και εργάζεται εκεί για να αποκαλύψει την αγιοσύνη Του· αυτό το κάνει μόνο για χάρη του έργου Του, γεγονός που σημαίνει ότι Εκείνος υπομένει μεγάλη ταπείνωση για να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο προκειμένου να σώσει τους ανθρώπους αυτού του ακάθαρτου τόπου. Αυτό γίνεται για να γίνει μάρτυρας, για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αυτό που δείχνει αυτό το έργο στους ανθρώπους είναι η δικαιοσύνη του Θεού, και μπορεί καλύτερα να δείξει την υπεροχή του Θεού. Το μεγαλείο και η ακεραιότητά Του εκδηλώνονται από τη σωτηρία μιας ομάδας ανθρώπων χαμηλού επιπέδου, τους οποίους οι άλλοι περιφρονούν. Το ότι γεννήθηκε σε έναν ακάθαρτο τόπο δεν αποδεικνύει επ’ ουδενί ότι Εκείνος είναι χαμηλού επιπέδου· δίνει απλώς τη δυνατότητα σε όλη την κτίση να δει το μεγαλείο Του και την αληθινή αγάπη Του για την ανθρωπότητα. Όσα περισσότερο το κάνει, τόσο περισσότερο αποκαλύπτει την αγνή, την αψεγάδιαστη αγάπη Του για τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος. Παρότι γεννήθηκε σε έναν ακάθαρτο τόπο και παρότι ζει με αυτούς τους ανθρώπους που είναι γεμάτοι βρομιά, όπως ακριβώς έζησε ο Ιησούς με τους αμαρτωλούς κατά την Εποχή της Χάριτος, δεν γίνεται κάθε κομματάκι του έργου Του προς χάριν της επιβίωσης της ανθρωπότητας; Δεν γίνεται όλο ώστε να μπορέσει η ανθρωπότητα να κερδίσει μεγάλη σωτηρία; Πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, Εκείνος έζησε με αμαρτωλούς για πολλά χρόνια. Εκείνο έγινε για χάρη της λύτρωσης. Σήμερα, ζει με μια ομάδα ακάθαρτων, ποταπών ανθρώπων. Αυτό γίνεται για χάρη της σωτηρίας. Δεν γίνεται όλο το έργο Του για χάρη δική σας, των ανθρώπων; Αν δεν είχε σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα, γιατί να είχε ζήσει και να είχε υποφέρει με τους αμαρτωλούς για τόσο πολλά χρόνια αφότου γεννήθηκε σε φάτνη; Και αν δεν είχε σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα, γιατί να ενσαρκωνόταν για δεύτερη φορά, να γεννιόταν σε αυτόν τον τόπο όπου συναθροίζονται δαίμονες, και να ζούσε με αυτούς τους ανθρώπους που έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά; Δεν είναι πιστός ο Θεός; Ποιο μέρος του έργου Του δεν έχει γίνει για την ανθρωπότητα; Ποιο μέρος δεν έχει γίνει για τη μοίρα σας; Ο Θεός είναι άγιος —αυτό είναι αμετάβλητο! Δεν μολύνεται από την ακαθαρσία, παρότι έχει έρθει σε έναν ακάθαρτο τόπο· το μόνο που μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά είναι ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι εξαιρετικά ανιδιοτελής και ότι τα βάσανα και η ταπείνωση που υπομένει είναι εξαιρετικά μεγάλα!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ

576. Οι ιδέες σου, οι σκέψεις σου, η συμπεριφορά σου, τα λόγια και οι πράξεις σου —δεν συνθέτουν όλες αυτές οι εκφράσεις ένα αντιθετικό στοιχείο στη δικαιοσύνη και την αγιοσύνη του Θεού; Δεν είναι οι εκφράσεις σας εκδηλώσεις της διεφθαρμένης διάθεσης που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού; Οι σκέψεις και οι ιδέες σου, τα κίνητρά σου, και η διαφθορά που αποκαλύπτεται μέσα σου δείχνουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού, καθώς και την αγιοσύνη Του. Και ο Θεός γεννήθηκε στη χώρα της ακαθαρσίας, εντούτοις παραμένει άσπιλος από την ακαθαρσία. Ζει στον ίδιο ακάθαρτο κόσμο όπως εσύ, αλλά κατέχει λογική και αντίληψη, και μισεί την ακαθαρσία. Εσύ, ενδεχομένως, δεν είσαι καν σε θέση να εντοπίσεις οποιαδήποτε ακαθαρσία στα λόγια και τις πράξεις σου, αλλά Αυτός μπορεί, και σου τα επισημαίνει. Αυτά τα παλιά σου χαρακτηριστικά —η έλλειψη καλλιέργειας, διορατικότητας και σύνεσης, καθώς και ο οπισθοδρομικός τρόπος ζωής σου— έχουν τώρα έρθει στο φως από τις σημερινές αποκαλύψεις· μόνο μέσω του ερχομού του Θεού στη γη προκειμένου να εργαστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουν οι άνθρωποι την αγιοσύνη και τη δίκαιη διάθεσή Του. Σε κρίνει και σε παιδεύει, με αποτέλεσμα να αποκτάς κατανόηση. Ενίοτε, η δαιμονική σου φύση εκδηλώνεται, και Αυτός σου το επισημαίνει. Γνωρίζει την ουσία του ανθρώπου σαν την παλάμη του χεριού Του. Ζει ανάμεσά σας, τρώει το ίδιο φαγητό με εσένα, και ζει στο ίδιο περιβάλλον —ακόμα κι έτσι, όμως, γνωρίζει περισσότερα· μπορεί να σε εκθέσει και να διακρίνει τη διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει τίποτα που να μισεί περισσότερο από τις φιλοσοφίες για τη ζωή, καθώς και την ατιμία και τη δολιότητα του ανθρώπου. Απεχθάνεται ιδιαίτερα τις σαρκικές αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων. Μπορεί να μην είναι εξοικειωμένος με τις φιλοσοφίες του ανθρώπου για τη ζωή, αλλά μπορεί να δει ξεκάθαρα και να εκθέσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι. Εργάζεται για να μιλάει και να διδάσκει τον άνθρωπο μέσα από αυτά τα πράγματα, χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα για να κρίνει τους ανθρώπους και να εκδηλώσει τη δική Του δίκαιη και άγια διάθεση. Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι γίνονται αντιθετικά στοιχεία στο έργο Του. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να καταδείξει με σαφήνεια τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου και όλα τα άσχημα πρόσωπα του Σατανά. Παρόλο που δεν σε τιμωρεί, και απλώς σε χρησιμοποιεί ως αντιθετικό στοιχείο στη δικαιοσύνη και στην αγιοσύνη Του, εσύ νιώθεις ντροπή και δεν ξέρεις που να κρυφτείς, διότι είσαι υπερβολικά μιαρός. Μιλάει χρησιμοποιώντας εκείνα τα πράγματα που εκτίθενται στον άνθρωπο, και μόνο όταν τα πράγματα αυτά έρχονται στο φως, συνειδητοποιούν οι άνθρωποι πόσο άγιος είναι ο Θεός. Δεν παραβλέπει ούτε την παραμικρή ακαθαρσία στους ανθρώπους, ούτε καν τις ακάθαρτες σκέψεις στην καρδιά τους. Αν τα λόγια και οι πράξεις των ανθρώπων έρχονται σε αντίθεση με το θέλημά Του, τότε δεν τους συγχωρεί. Σύμφωνα με τα λόγια Του, δεν υπάρχει χώρος για την ακαθαρσία των ανθρώπων ή για οτιδήποτε άλλο —τα πάντα πρέπει να έρθουν στο φως.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς επιτυγχάνονται τα αποτελέσματα του δεύτερου σταδίου του έργου της κατάκτησης

577. Δεν θα δείτε τον Θεό να έχει παρόμοιες απόψεις για τα πράγματα μ’ αυτές των ανθρώπων και, επιπλέον, δεν θα Τον δείτε να χρησιμοποιεί τις απόψεις των ανθρώπων, τις γνώσεις τους, την επιστήμη ή τη φιλοσοφία τους, ούτε τη φαντασία των ανθρώπων για να χειριστεί καταστάσεις. Αντιθέτως, οτιδήποτε κάνει ο Θεός και οτιδήποτε Εκείνος αποκαλύπτει είναι συνδεδεμένο με την αλήθεια. Δηλαδή, κάθε λέξη που Εκείνος λέει και κάθε ενέργειά Του έχει ως γνώμονα την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια δεν είναι κάποια αβάσιμη φαντασίωση. Αυτή η αλήθεια και αυτά τα λόγια εκφράζονται από τον Θεό χάρη στην ουσία του Θεού και τη ζωή Του. Καθότι αυτά τα λόγια και η ουσία των όσων έχει κάνει ο Θεός είναι αληθινά, μπορούμε να πούμε ότι η ουσία του Θεού είναι άγια. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε κάνει και λέει ο Θεός φέρνει ζωτικότητα και φως στους ανθρώπους, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν θετικά πράγματα και την πραγματικότητα εκείνων των θετικών πραγμάτων, ενώ δείχνει την οδό στην ανθρωπότητα για να μπορέσει να βαδίσει στο σωστό μονοπάτι. Αυτά τα πράγματα καθορίζονται χάρη στην ουσία του Θεού και καθορίζονται χάρη στην ουσία της αγιοσύνης Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄

578. Όταν θα φτάσεις στο σημείο να αντιλαμβάνεσαι την αγιότητα του Θεού, τότε θα μπορέσεις να πιστέψεις πραγματικά στον Θεό. Όταν αντιληφθείς την αγιότητα του Θεού, τότε θα μπορείς να συνειδητοποιήσεις πραγματικά το αληθινό νόημα των λόγων «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός». Δεν θα φαντάζεσαι πλέον ότι μπορείς να επιλέξεις να διαβείς άλλους δρόμους, και δεν θα θέλεις πια να προδώσεις όλα όσα έχει διευθετήσει ο Θεός για εσένα. Επειδή η ουσία του Θεού είναι άγια, αυτό σημαίνει ότι μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να διαβείς τον φωτεινό, τον σωστό δρόμο στη ζωή. Μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να γνωρίσεις το νόημα της ζωής, μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να βιώσεις την πραγματική ανθρώπινη φύση, να κατέχεις την αλήθεια, να γνωρίσεις την αλήθεια, και μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να αποκτήσεις ζωή από την αλήθεια. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να σε βοηθήσει να αποφύγεις το κακό και να σε σώσει από τη βλάβη που προκαλεί ο Σατανάς και τον έλεγχο που έχει επάνω σου. Εκτός από τον Θεό, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει από τον ωκεανό των συμφορών, ώστε να μην υποφέρεις άλλο: Αυτό καθορίζεται από την ουσία του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός σε σώζει με τόση ανιδιοτέλεια, μόνο ο Θεός είναι ο τελικός υπεύθυνος για το μέλλον σου, για τη μοίρα σου και για τη ζωή σου και Εκείνος διευθετεί όλα τα πράγματα για εσένα. Αυτό είναι κάτι που τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν μπορεί να καταφέρει. Επειδή τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν έχει ουσία παρόμοια με του Θεού, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν έχει την ικανότητα να σε σώσει ή να σε καθοδηγήσει. Αυτή είναι η σημασία της ουσίας του Θεού για τον άνθρωπο.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄

579. Ανέκαθεν έθετα στον άνθρωπο πολύ αυστηρά πρότυπα. Εάν η πίστη σου προσφέρεται υπό όρους και με προθέσεις, τότε θα προτιμούσα να μην έχω καθόλου τη φερόμενη πίστη σου, γιατί απεχθάνομαι αυτούς που Με εξαπατούν με τις προθέσεις τους και Με εκβιάζουν με όρους. Επιθυμώ μονάχα ο άνθρωπος να είναι απόλυτα πιστός σ’ Εμένα και να ενεργεί για χάρη —και προκειμένου να αποδείξει— αυτή τη μία λέξη: την πίστη. Απεχθάνομαι τη χρήση των γλυκόλογών σας για να Με κάνουν να χαρώ. Διότι πάντοτε σας αντιμετωπίζω με απόλυτη ειλικρίνεια και γι’ αυτό θα ήθελα να ενεργείτε προς Εμένα με μια επίσης αληθινή πίστη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πιστεύεις αληθινά στον Θεό;

580. Πρέπει να ξέρεις τι είδους ανθρώπους επιθυμώ· όσοι δεν είναι αγνοί δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στη βασιλεία, όσοι είναι ακάθαρτοι δεν επιτρέπεται να σπιλώσουν το ιερό έδαφος. Παρόλο που μπορεί να έχεις κάνει πολύ έργο και να έχεις εργαστεί εδώ και πολλά χρόνια, αν τελικά είσαι θλιβερά βρόμικος, είναι απαράδεκτο στον νόμο του Ουρανού να επιθυμείς να εισέλθεις στη βασιλεία Μου! Από την ίδρυση του κόσμου μέχρι σήμερα, δεν έχω προσφέρει ποτέ εύκολη πρόσβαση στη βασιλεία Μου σε όσους προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά Μου. Αυτός είναι ένας ουράνιος κανόνας και κανείς δεν μπορεί να τον παραβιάσει! Πρέπει να αναζητήσεις τη ζωή. Σήμερα, αυτοί που θα οδηγηθούν στην τελείωση είναι το ίδιο είδος με τον Πέτρο: Είναι αυτοί που επιδιώκουν τις αλλαγές στη δική τους διάθεση και είναι πρόθυμοι να γίνουν μάρτυρες για τον Θεό και να εκτελέσουν το καθήκον τους ως πλάσματα του Θεού. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην τελείωση. Εάν αποβλέπεις μόνο στις ανταμοιβές και δεν προσπαθείς να αλλάξεις τη δική σου διάθεση ζωής, τότε όλες οι προσπάθειές σου θα είναι μάταιες —και αυτή είναι μια αναλλοίωτη αλήθεια!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

581. Ο Θεός είναι αυτό που είναι και κατέχει αυτό που κατέχει. Όλα αυτά που εκφράζει και αποκαλύπτει, αποτελούν αναπαραστάσεις της ουσίας Του και της ταυτότητάς Του. Αυτό που είναι και που έχει, ομοίως με την ουσία και την ταυτότητά Του, αποτελούν πράγματα που δεν δύνανται να αντικατασταθούν από κανέναν. Η διάθεσή Του συμπεριλαμβάνει την αγάπη Του για τον άνθρωπο, την παρηγοριά για τον άνθρωπο, το μίσος για τον άνθρωπο και, ακόμη περισσότερο, μια πλήρη κατανόηση του ανθρώπου. Η προσωπικότητα του ανθρώπου, ωστόσο, μπορεί να είναι αισιόδοξη, ζωντανή ή σκληρή. Η διάθεση του Θεού είναι η διάθεση του Κυβερνώντα όλων των πραγμάτων και των έμβιων όντων, του Κυρίου ολόκληρης της δημιουργίας. Η διάθεσή Του αντιπροσωπεύει την τιμή, την εξουσία, την ευγένεια, το μεγαλείο και, πάνω απ’ όλα, την υπεροχή. Η διάθεσή Του είναι το σύμβολο της εξουσίας, το σύμβολο κάθε τι δικαίου, το σύμβολο όλων των ωραίων και αγαθών πραγμάτων. Περισσότερο από αυτό, είναι ένα σύμβολο Εκείνου που δεν είναι δυνατόν να^[α] παρακαμφθεί ή κατακλυσθεί από το σκοτάδι ούτε από καμία εχθρική δύναμη, καθώς και ένα σύμβολο Εκείνου που δεν είναι δυνατόν να προσβληθεί (ούτε και θα ανεχθεί ποτέ να προσβληθεί)^[β] από οποιοδήποτε δημιούργημα. Η διάθεσή Του είναι το σύμβολο της ύψιστης δύναμης. Κανένας απολύτως δεν μπορεί ή δεν πρέπει να διαταράξει το έργο ή τη διάθεσή Του. Αλλά η προσωπικότητα του ανθρώπου δεν είναι παρά ένα απλό σύμβολο της μικρής υπεροχής του ανθρώπου επί του ζώου. Ο άνθρωπος μέσα και έξω από τον εαυτό του δεν έχει καμία εξουσία, καμία αυτονομία ούτε την ικανότητα να υπερβεί εαυτόν, αλλά είναι στην ουσία του εκείνος που ζαρώνει στο έλεος όλων των ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων. Η χαρά του Θεού οφείλεται στην ύπαρξη και την ανάδυση του δικαίου και του φωτός∙ λόγω της καταστροφής του σκότους και του κακού. Αντλεί χαρά επειδή Εκείνος έφερε το φως και την ευημερία στο ανθρώπινο γένος∙ η χαρά Του είναι δίκαιη, σύμβολο της ύπαρξης όλων των θετικών πραγμάτων και, ακόμη περισσότερο, σύμβολο ελπίδας. Η οργή του Θεού οφείλεται στην ύπαρξη της αδικίας και στην ενόχληση που αυτή προκαλεί, οι οποίες βλάπτουν το ανθρώπινο γένος που Εκείνος έχει δημιουργήσει, εξαιτίας της ύπαρξης του κακού και του σκότους, εξαιτίας της ύπαρξης όλων των πραγμάτων που απομακρύνουν την αλήθεια και, ακόμη περισσότερο, εξαιτίας της ύπαρξης των πραγμάτων που αντιτίθενται σε ό,τι καλό και ωραίο. Η οργή Του αποτελεί σημάδι πώς όλα τα αρνητικά παύουν να υπάρχουν και, ακόμη περισσότερο, αποτελεί σημάδι της αγιότητάς Του. Η θλίψη Του οφείλεται στον άνθρωπο, για τον οποίο έχει ελπίδες αλλά αυτός έχει περιπέσει στο σκότος, επειδή το έργο Του για τον άνθρωπο δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες Του και επειδή το ανθρώπινο γένος που αγαπά δεν μπορεί να ζει εξ ολοκλήρου υπό το φως. Αισθάνεται θλίψη για το αθώο ανθρώπινο γένος, για τον ειλικρινή αλλά αδαή άνθρωπο και για τον άνθρωπο που είναι καλός αλλά στερείται των δικών του απόψεων. Η θλίψη Του αποτελεί σημάδι της καλοσύνης και του ελέους Του, σημάδι του ωραίου και της αγαθότητας. Η ευτυχία Του, βεβαίως, προέρχεται από τη νίκη επί των εχθρών Του και την κατάκτηση της καλής πίστης του ανθρώπου. Πολύ δε περισσότερο, προκύπτει από την εκδίωξη και καταστροφή όλων των εχθρικών δυνάμεων, και από το γεγονός ότι το ανθρώπινο γένος διάγει έναν καλό και ειρηνικό βίο. Η ευτυχία του Θεού είναι διαφορετική από τη χαρά του ανθρώπου∙ είναι, μάλλον, το συναίσθημα της συγκέντρωσης καλών καρπών, ένα συναίσθημα πολύ μεγαλύτερο από τη χαρά. Η ευτυχία Του αποτελεί σύμβολο της εφεξής λύτρωσης του ανθρώπου από τον πόνο, αλλά και σημάδι της εισόδου του σε έναν κόσμο φωτός. Τα συναισθήματα του ανθρώπου, από την άλλη πλευρά, προκύπτουν προς ίδιον όφελος, όχι υπέρ του δικαίου, του φωτός ή του ωραίου, και πολύ λιγότερο προς όφελος της χάρης του Παραδείσου. Τα συναισθήματα του ανθρώπου είναι εγωιστικά και ανήκουν στον κόσμο του σκότους. Δεν υφίστανται προς όφελος του θελήματος και πολύ λιγότερο προς όφελος του σχεδίου του Θεού∙ έτσι, άνθρωπος και Θεός δεν μπορούν να εκφερθούν ποτέ στην ίδια πρόταση. Ο Θεός είναι αιώνια υπέρτατος και έντιμος, ενώ ο άνθρωπος είναι αιώνια μικρός, παντοτινά ανάξιος. Τούτο συμβαίνει επειδή ο Θεός κάνει πάντοτε θυσίες και αφιερώνει τον εαυτό Του στον άνθρωπο. O άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, θέλει μόνο να λαμβάνει και αγωνίζεται μόνο για τον εαυτό του. Ο Θεός κοπιάζει αιώνια για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους, ενώ ο άνθρωπος δεν συνεισφέρει ποτέ τίποτα προς χάριν του φωτός ή του δικαίου. Ακόμη και αν ο άνθρωπος καταβάλει κάποια προσπάθεια για ένα χρονικό διάστημα, αυτή είναι τόσο αδύναμη ώστε δεν μπορεί να αντέξει το παραμικρό χτύπημα∙ διότι η προσπάθεια του ανθρώπου αφορά μόνο το δικό του καλό και όχι των άλλων. Ο άνθρωπος είναι παντοτινά εγωιστής, ενώ ο Θεός είναι αιώνια ανιδιοτελής. Ο Θεός είναι η πηγή του δικαίου, του καλού και του ωραίου, ενώ ο άνθρωπος είναι αυτός που διαδέχεται και καθιστά εμφανή κάθε ασχήμια και κακό. Ο Θεός δεν θα αλλάξει ποτέ την ουσία Του, τη γεμάτη δίκαιο και ομορφιά, ενώ ο άνθρωπος είναι απολύτως ικανός, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίπτωση, να προδώσει το δίκαιο και να απομακρυνθεί από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση της διάθεσης του Θεού

582. Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβριν είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία· η οργή του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του διάθεση· η μεγαλοπρέπεια του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία. Η αρχή πίσω από την οργή του Θεού καταδεικνύει την ταυτότητα και τη θέση που κατέχει μόνο Εκείνος. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι αποτελεί και σύμβολο της ουσίας του ίδιου του μοναδικού Θεού. Η διάθεση του Θεού είναι η δική Του έμφυτη ουσία. Δεν αλλάζει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου, ούτε μεταβάλλεται όποτε αλλάζει η τοποθεσία. Η έμφυτη διάθεσή του είναι η εγγενής ουσία Του. Ανεξάρτητα από το πάνω σε ποιους επιτελεί το έργο Του, η ουσία Του δεν αλλάζει, ούτε και η δίκαιη διάθεσή Του. Όταν κάποιος εξοργίζει τον Θεό, αυτό που στέλνει Εκείνος είναι η έμφυτη διάθεσή Του· τη δεδομένη στιγμή, η αρχή πίσω από τον θυμό Του δεν αλλάζει, ούτε και η μοναδική ταυτότητα και θέση Του. Ο θυμός Του δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή στην ουσία Του ή στο ότι η διάθεσή Του έχει παραγάγει διαφορετικά στοιχεία, αλλά στο ότι η αντίθεση του ανθρώπου εναντίον Του υβρίζει τη διάθεσή Του. Η κατάφωρη πρόκληση του Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σοβαρή αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Κατά την άποψη του Θεού, όταν ο άνθρωπος Τον αμφισβητεί, Τον θέτει υπό αίρεση και δοκιμάζει τον θυμό Του. Όταν ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, όταν ο άνθρωπος θέτει υπό αίρεση τον Θεό, όταν ο άνθρωπος συνεχώς δοκιμάζει την οργή του Θεού —το οποίο συμβαίνει και όταν η αμαρτία δρα ανεξέλεγκτη— η οργή του Θεού φυσικά θα αποκαλυφθεί και θα κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, η έκφραση της οργής του Θεού συμβολίζει ότι όλες οι δυνάμεις του κακού θα πάψουν να υπάρχουν· συμβολίζει ότι όλες οι εχθρικές δυνάμεις θα καταστραφούν. Τούτη είναι η μοναδικότητα της δίκαιης διάθεσης του Θεού, και είναι και η μοναδικότητα της οργής Του. Όταν η αξιοπρέπεια και η αγιότητα του Θεού τίθενται υπό αμφισβήτηση, όταν δίκαιες δυνάμεις παρεμποδίζονται και είναι αόρατες από τον άνθρωπο, ο Θεός στέλνει την οργή Του. Λόγω της ουσίας του Θεού, όλες οι δυνάμεις πάνω στη γη, που Τον αμφισβητούν, εναντιώνονται σε Αυτόν και Τον πολεμούν, είναι κακές, διεφθαρμένες και άδικες· προέρχονται από τον Σατανά και ανήκουν στον Σατανά. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, φωτεινός και τέλεια άγιος, όλα τα κακά, διεφθαρμένα και ανήκοντα στον Σατανά πράγματα, θα εξαφανιστούν με την απελευθέρωση της οργής Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Υποσημειώσεις:

α. Στο αρχικό κείμενο γράφει «αποτελεί σύμβολο αδυναμίας του να υπάρχει».