Η εξουσία του Θεού (Α΄)

Οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές Μου αφορούσαν το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό. Αφού ακούσατε τις συναναστροφές αυτές, νιώθετε ότι έχετε κατανοήσει και γνωρίσει τη διάθεση του Θεού; Τι βαθμό κατανόησης και γνώσης έχετε κερδίσει; Μπορείτε να τη βαθμολογήσετε; Αυτές οι συναναστροφές σάς έχουν βοηθήσει ν’ αποκτήσετε μια πιο βαθειά κατανόηση του Θεού; Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αυτή η κατανόηση συνιστά την αληθινή γνώση του Θεού; Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αυτή η γνώση και κατανόηση του Θεού είναι η γνώση της συνολικής ουσίας του Θεού και του τι Αυτός έχει και είναι; Όχι, προφανώς όχι! Διότι αυτές οι συναναστροφές πρόσφεραν μόνο μια κατανόηση ενός μέρους της διάθεσης του Θεού και του τι Αυτός έχει και είναι —και όχι ολόκληρης, στο σύνολό της. Αυτές οι συναναστροφές σάς βοήθησαν να κατανοήσετε μόνο ένα μέρος από το έργο που έκανε ο Θεός στο παρελθόν· μέσα από αυτές τις συναναστροφές είδατε τη διάθεση του Θεού και του τι Αυτός έχει και είναι, καθώς επίσης και την προσέγγιση και το σκεπτικό πίσω από οτιδήποτε έχει κάνει. Αυτό, όμως, συνιστά μόνο μια κατά γράμμα, στα λόγια κατανόηση του Θεού, ενώ μέσα στην καρδιά σας δεν είστε σίγουροι για το πόσα από όλα αυτά είναι αληθινά. Τι είναι εκείνο που κατά κύριο λόγο καθορίζει αν υπάρχει κάποια πραγματικότητα στην κατανόηση τέτοιου είδους πραγμάτων από τους ανθρώπους; Αυτό καθορίζεται από το πόσο από τον λόγο και τη διάθεση του Θεού έχουν πραγματικά βιώσει οι άνθρωποι μέσα από τις πραγματικές εμπειρίες τους και από το τι έχουν καταφέρει να δουν και να γνωρίσουν κατά τη διάρκεια αυτών των πραγματικών εμπειριών. Έχει πει ποτέ κανείς λόγια σαν αυτά; «Οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές μάς έχουν επιτρέψει την κατανόηση των πράξεων του Θεού, των σκέψεων του Θεού και, ειδικότερα, της στάσης του Θεού απέναντι στο ανθρώπινο είδος και του πού βασίζονται οι πράξεις Του, όπως επίσης και των αρχών που διέπουν τις πράξεις Του· κι έτσι, έχουμε καταφέρει να κατανοήσουμε τη διάθεση του Θεού και έχουμε γνωρίσει την ολότητα του Θεού». Είναι σωστό να το πούμε αυτό; Προφανώς όχι. Γιατί λέω ότι δεν είναι σωστό να το πούμε αυτό; Η διάθεση του Θεού και ό,τι Αυτός έχει και είναι, εκφράζονται από όσα έχει κάνει και από τον λόγο που έχει εκφέρει. Μέσα από το έργο που έχει επιτελέσει και τον λόγο που έχει εκφέρει ο Θεός, ο άνθρωπος μπορεί να δει αυτό που έχει και είναι Αυτός, αλλά αυτό σημαίνει μόνο ότι το έργο και ο λόγος επιτρέπουν στον άνθρωπο να κατανοήσει μόνο ένα μέρος της διάθεσης του Θεού και μόνο ένα μέρος από το τι Αυτός έχει και είναι. Αν ο άνθρωπος επιθυμεί να κερδίσει μεγαλύτερη και βαθύτερη κατανόηση του Θεού, τότε πρέπει να βιώσει περισσότερο τον λόγο και το έργο του Θεού. Παρότι ο άνθρωπος αποκτά μόνο μια αποσπασματική κατανόηση του Θεού όταν βιώνει ένα μέρος από τον λόγο ή το έργο του Θεού, αυτή η αποσπασματική κατανόηση αντιπροσωπεύει την αληθινή διάθεση του Θεού; Αντιπροσωπεύει την ουσία του Θεού; Ασφαλώς αντιπροσωπεύει την αληθινή διάθεση του Θεού και την ουσία του Θεού· γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ανεξάρτητα από τον χρόνο, τον τόπο ή τον τρόπο που ο Θεός πράττει το έργο Του και ανεξάρτητα από τη μορφή με την οποία εμφανίζεται στον άνθρωπο, ή τον τρόπο με τον οποίο εκφράζει τις προθέσεις Του, όλα όσα Εκείνος αποκαλύπτει και εκφράζει αντιπροσωπεύουν τον ίδιο τον Θεό, την ουσία του Θεού και ό,τι Αυτός έχει και είναι. Ο Θεός πραγματοποιεί το έργο Του μ’ αυτό που Αυτός έχει και είναι και με την αληθινή Του ταυτότητα. Αυτό είναι απόλυτα αληθινό. Παρόλα αυτά, σήμερα οι άνθρωποι έχουν μόνο μια αποσπασματική κατανόηση του Θεού μέσα από τον λόγο Του και από αυτά που ακούν στα κηρύγματα κι έτσι, ως ένα σημείο, αυτή η κατανόηση μπορεί να λεχθεί ότι είναι μόνο μια θεωρητική γνώση. Δεδομένων των πραγματικών σου καταστάσεων, μπορείς να επαληθεύσεις την κατανόηση ή τη γνώση του Θεού που έχεις ακούσει, δει ή γνωρίσει και καταλάβει στην καρδιά σου σήμερα, μόνο αν ο καθένας από σας το δοκιμάσει στις πραγματικές εμπειρίες του και κατορθώσει να το γνωρίσει λίγο-λίγο. Αν δεν μοιραζόμουν αυτά τα λόγια μ’ εσάς στη συναναστροφή, θα καταφέρνατε να επιτύχετε αληθινή γνώση του Θεού μόνο μέσω των εμπειριών σας; Φοβάμαι ότι αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο. Και αυτό διότι οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να έχουν τον λόγο του Θεού για να γνωρίσουν τον τρόπο που θα αποκτήσουν την εμπειρία. Όσα λόγια του Θεού κι αν τρώνε οι άνθρωποι, αυτός είναι ο αριθμός των εμπειριών που μπορούν να έχουν στην πραγματικότητα. Ο λόγος του Θεού καθοδηγεί μπροστά στο μονοπάτι και οδηγεί τον άνθρωπο στις εμπειρίες του. Εν συντομία, εκείνους που έχουν κάποια αληθινή εμπειρία, αυτές οι πρόσφατες συναναστροφές θα τους βοηθήσουν να επιτύχουν μια βαθύτερη κατανόηση της αλήθειας και μια πιο ρεαλιστική γνώση του Θεού. Αλλά για εκείνους που δεν έχουν καμία αληθινή εμπειρία, ή που μόλις έχουν αρχίσει να έχουν εμπειρία, ή απλώς μόλις έχουν αρχίσει να ακουμπούν την πραγματικότητα, αυτή είναι μια μεγάλη δοκιμασία.

Το κυριότερο περιεχόμενο των διαφόρων πρόσφατων συναναστροφών αφορούσε το θέμα «Η διάθεση του Θεού, το έργο του Θεού και ο ίδιος ο Θεός». Τι έχετε καταλάβει από τα βασικά και κεντρικά σημεία όλων αυτών για τα οποία μίλησα; Από αυτές τις συναναστροφές, μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι Εκείνος που πραγματοποίησε το έργο, Εκείνος που αποκάλυψε αυτές τις διαθέσεις, είναι ο μοναδικός Θεός ο ίδιος, που είναι ο κυρίαρχος των πάντων; Αν η απάντησή σας σε αυτό είναι ναι, τότε τι σας οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα; Για να φτάσετε σ’ αυτό το συμπέρασμα, πόσες πτυχές λάβατε υπόψη; Μπορεί να Μου πει κανείς; Ξέρω ότι οι τελευταίες συναναστροφές σάς επηρέασαν βαθύτατα και ήταν η αφορμή για μια καινούργια αρχή στην καρδιά σας προς τη γνώση του Θεού, πράγμα που είναι εξαιρετικό. Αλλά παρότι, σε σχέση με πριν, κάνατε ένα μεγάλο άλμα στην κατανόηση του Θεού, ο δικός σας ορισμός της ταυτότητας του Θεού πρέπει ακόμα να εξελιχθεί πέρα από τα ονόματα του Ιεχωβά Θεού της Εποχής του Νόμου, του Κύριου Ιησού της Εποχής της Χάριτος και του Παντοδύναμου Θεού της Εποχής της Βασιλείας. Αυτό σημαίνει ότι, παρότι οι συναναστροφές που αφορούν το θέμα «Η διάθεση του Θεού, το έργο του Θεού και ο ίδιος ο Θεός» σας εφοδίασαν με κάποια κατανόηση για τον λόγο που εξέφρασε κάποτε ο Θεός και το έργο που επιτέλεσε κάποτε ο Θεός και το Είναι και τα υπάρχοντα που είχε κάποτε αποκαλύψει ο Θεός, εσείς δεν μπορείτε να δώσετε έναν αληθινό ορισμό και έναν ακριβή προσανατολισμό της λέξης «Θεός». Ούτε έχετε αληθινό και ακριβή προσανατολισμό και γνώση της θέσης και της ταυτότητας του ίδιου του Θεού, δηλαδή της θέσης του Θεού ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα και παντού σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Και αυτό διότι στις προηγούμενες συναναστροφές που αφορούσαν τον ίδιο τον Θεό και τη διάθεσή Του, όλο το περιεχόμενο βασιζόταν στις προηγούμενες εκφράσεις και αποκαλύψεις του Θεού όπως ήταν καταγεγραμμένες στη Βίβλο. Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος δυσκολεύεται να ανακαλύψει το Είναι και τα υπάρχοντα που αποκαλύπτονται και εκφράζονται από τον Θεό κατά τη διάρκεια ή έξω από τη διαχείρισή Του και τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Έτσι, ακόμα και αν αντιλαμβάνεστε το Είναι και τα υπάρχοντα του Θεού που αποκαλύφθηκαν στο έργο που έκανε Εκείνος στο παρελθόν, ο ορισμός σας για την ταυτότητα και τη θέση του Θεού απέχει μακράν από «τον Θεό τον μοναδικό, Εκείνον που είναι ο κυρίαρχος των πάντων» και είναι διαφορετικός από εκείνον «του Δημιουργού». Οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές έκαναν όλους να σκέφτονται το ίδιο: Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίζει τις σκέψεις του Θεού; Αν κάποιος πραγματικά γνώριζε, τότε αυτός θα ήταν σίγουρα ο Θεός, διότι μόνο ο ίδιος ο Θεός ξέρει τις δικές Του σκέψεις και μόνο ο ίδιος ο Θεός γνωρίζει ποια είναι η βάση και η προσέγγιση πίσω από οτιδήποτε Εκείνος κάνει. Σας φαίνεται σωστό και λογικό να αναγνωρίζετε την ταυτότητα του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά ποιος μπορεί να πει κρίνοντας από τη διάθεση και το έργο του Θεού ότι αυτό πραγματικά είναι το έργο του ίδιου του Θεού και όχι το έργο ενός ανθρώπου, ένα έργο που δεν μπορεί να γίνει για λογαριασμό του Θεού από τον άνθρωπο; Ποιος μπορεί να διακρίνει αν το έργο αυτό υπάγεται στην κυριαρχία Εκείνου που κατέχει την ουσία και τη δύναμη του Θεού; Αυτό σημαίνει ότι, μέσα από ποια χαρακτηριστικά ή από ποια ουσία αναγνωρίζετε ότι Εκείνος είναι ο ίδιος ο Θεός, που έχει την ταυτότητα του Θεού και είναι Εκείνος που είναι κυρίαρχος των πάντων; Το έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό; Αν δεν το έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό, τότε αυτό αποδεικνύει ένα γεγονός: Οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές σάς έχουν εφοδιάσει μόνο με κάποια κατανόηση της ιστορίας στο κομμάτι εκείνο που ο Θεός επιτέλεσε το έργο Του και την προσέγγιση του Θεού, την εκδήλωση και τις αποκαλύψεις κατά τη διάρκεια αυτού του έργου. Παρότι αυτή η κατανόηση κάνει τον καθένα σας να αναγνωρίζει χωρίς καμία αμφιβολία ότι Εκείνος που επιτέλεσε τα δύο αυτά στάδια του έργου είναι ο ίδιος ο Θεός στον οποίον πιστεύετε και που ακολουθείτε, Εκείνος τον οποίον πρέπει πάντα να ακολουθείτε, ακόμα δεν μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι Εκείνος είναι ο Θεός που υπάρχει από τη δημιουργία του κόσμου και που θα υπάρχει στους αιώνες των αιώνων, ούτε μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι Εκείνος είναι που καθοδηγεί και κυριαρχεί πάνω σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σίγουρα δεν έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό το πρόβλημα. Είτε είναι ο Ιεχωβά ή ο Κύριος Ιησούς, από ποιες πτυχές της ουσίας και της εκδήλωσης μπορείτε να αναγνωρίσετε όχι μόνο ότι Εκείνος είναι ο Θεός, τον οποίο πρέπει να ακολουθείτε, αλλά και Εκείνος που προστάζει την ανθρωπότητα και είναι κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας, που επιπλέον είναι ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός που κυριαρχεί στους ουρανούς και στη γη και επί των πάντων; Μέσα από ποια κανάλια αναγνωρίζετε ότι Εκείνος στον οποίον πιστεύετε και τον οποίο ακολουθείτε είναι ο ίδιος ο Θεός που κυριαρχεί επί των πάντων; Μέσα από ποια κανάλια συνδέετε τον Θεό στον οποίο πιστεύετε με τον Θεό που είναι κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας; Τι είναι εκείνο που σας επιτρέπει να αναγνωρίζετε ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύετε είναι ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός, που υπάρχει στους ουρανούς και στη γη και ανάμεσα σε όλα τα πράγματα; Αυτό είναι το πρόβλημα που θα επιλύσω στην επόμενη ενότητα.

Τα προβλήματα που δεν έχετε σκεφτεί ποτέ ή που δεν μπορείτε να διανοηθείτε κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι τα πιο σημαντικά για να γνωρίσετε τον Θεό και από τα οποία μπορεί να αναζητηθούν ακατανόητες για τον άνθρωπο αλήθειες. Όταν αυτά τα προβλήματα έρθουν στην επιφάνεια, σε τέτοιο σημείο που θα χρειαστεί να τα αντιμετωπίσετε και να επιλέξετε, αν δεν μπορέσετε πλήρως να τα επιλύσετε επειδή είστε ανόητοι και ανίδεοι, ή επειδή οι εμπειρίες σας είναι πολύ επιφανειακές και στερείστε την αληθινή γνώση του Θεού, τότε θα αποτελέσουν το μεγαλύτερο εμπόδιο και το μεγαλύτερο κώλυμα στο μονοπάτι για την πίστη σας στον Θεό. Κι έτσι, αισθάνομαι ότι είναι ιδιαιτέρως αναγκαίο να συναναστραφώ μαζί σας σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Ξέρετε ποιο είναι τώρα το πρόβλημά σας; Σας είναι ξεκάθαρο για ποια προβλήματα μιλάω; Αυτά είναι τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσετε; Είναι τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνετε; Είναι τα προβλήματα που δεν σας είχαν συμβεί ποτέ πριν; Είναι αυτά σημαντικά προβλήματα για σας; Είναι, στα αλήθεια, προβλήματα; Αυτό το θέμα είναι πηγή μεγάλης σύγχυσης για σας και δείχνει ότι δεν κατανοείτε αληθινά τον Θεό στον οποίον πιστεύετε και δεν Τον παίρνετε στα σοβαρά. Μερικοί λένε: «Το ξέρω ότι είναι ο Θεός και γι’ αυτό Τον ακολουθώ, διότι ο λόγος Του είναι η έκφραση του Θεού. Αυτό αρκεί. Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται; Σίγουρα δεν πρέπει να αμφιβάλουμε για τον Θεό; Σίγουρα δεν πρέπει να δοκιμάσουμε τον Θεό; Σίγουρα δεν πρέπει να αμφισβητούμε την ουσία του Θεού και την ταυτότητα του ίδιου του Θεού;» Ανεξάρτητα από το αν σκέφτεστε έτσι, Εγώ δεν κάνω αυτές τις ερωτήσεις με σκοπό να σας δημιουργήσω σύγχυση για τον Θεό, ή για να σας προτρέψω να Τον δοκιμάσετε, πόσο μάλλον για να σας δημιουργήσω αμφιβολίες για την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Τουναντίον, το κάνω για να ενθαρρύνω μια βαθύτερη κατανόηση από σας της ουσίας του Θεού, μια μεγαλύτερη βεβαιότητα και πίστη για τη θέση του Θεού, έτσι ώστε ο Θεός να γίνει ο μοναδικός στην καρδιά όλων εκείνων που ακολουθούν τον Θεό, έτσι ώστε η αρχική θέση του Θεού —ως ο Δημιουργός, ο Κυρίαρχος των πάντων, ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός— να μπορέσει να αποκατασταθεί στην καρδιά κάθε δημιουργήματος. Αυτό είναι, επίσης, το θέμα για το οποίο θα συναναστραφώ.

Τώρα, ας αρχίσουμε να διαβάζουμε τις παρακάτω γραφές από τη Βίβλο.

1. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για τη δημιουργία των πάντων

Γέν. 1:3-5  Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς· και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πρώτη.

Γέν. 1:6-7  Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω.

Γέν. 1:9-11  Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γήν· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν. Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω.

Γέν. 1:14-15  Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· και ας ήναι διά φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης. Και έγεινεν ούτω.

Γέν. 1:20-21  Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.

Γέν. 1:24-25  Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών, και τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.

Την πρώτη μέρα, έγιναν η μέρα και η νύχτα για την ανθρωπότητα και αυτά κρατούν γερά χάρη στην εξουσία του Θεού

Ας δούμε τι λέει το πρώτο χωρίο: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς· και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πρώτη» (Γέν. 1:3-5). Το χωρίο αυτό περιγράφει την πρώτη πράξη του Θεού στην αρχή της δημιουργίας και την πρώτη μέρα του Θεού στην οποία υπήρχε ένα απόγευμα και ένα πρωί. Αλλά ήταν μια εξαιρετική μέρα: ο Θεός άρχισε να ετοιμάζει το φως για όλα τα πράγματα και, επιπλέον, διαχώρισε το φως από το σκοτάδι. Εκείνη τη μέρα, ο Θεός άρχισε να μιλά και ο λόγος Του με τη εξουσία Του ήταν πλάι-πλάι. Η εξουσία Του άρχισε να ξεχωρίζει από όλα τα πράγματα και η δύναμή Του εξαπλώθηκε σε όλα τα πράγματα σαν αποτέλεσμα του λόγου Του. Από αυτή τη μέρα και μετά, δημιουργήθηκαν όλα τα πράγματα και κράτησαν γερά χάρη στον λόγο του Θεού, στην εξουσία του Θεού και στη δύναμη του Θεού και άρχισαν να λειτουργούν χάρη στον λόγο του Θεού, στην εξουσία του Θεού και στη δύναμη του Θεού. Όταν ο Θεός εκστόμισε τις λέξεις «Γενηθήτω φώς», έγινε φως. Ο Θεός δεν ξεκίνησε κάποιο· το φως εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα του λόγου Του. Αυτό ήταν το φως, το οποίο ο Θεός ονόμασε μέρα και από αυτό εξαρτάται η ανθρώπινη ύπαρξη ακόμα και σήμερα. Επειδή το πρόσταξε ο Θεός, η ουσία και η αξία του δεν έχουν αλλάξει ποτέ και αυτό δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Η ύπαρξή του αποδεικνύει την εξουσία και τη δύναμη του Θεού και διακηρύσσει την ύπαρξη του Δημιουργού. Επιβεβαιώνει ξανά και ξανά την ταυτότητα και τη θέση του Δημιουργού. Δεν είναι απροσδιόριστο, ούτε απατηλό, αλλά είναι ένα αληθινό φως, ορατό από τον άνθρωπο. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, σ’ αυτόν τον άδειο κόσμο στον οποίο «η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου», παρήχθη το πρώτο υλικό αγαθό. Αυτό το πράγμα είναι αποτέλεσμα των λέξεων από το στόμα του Θεού και εμφανίστηκε στην πρώτη πράξη της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τη εξουσία και τον λόγο του Θεού. Λίγο μετά, ο Θεός πρόσταξε να ξεχωρίσει το φως από το σκοτάδι… Όλα άλλαξαν και ολοκληρώθηκαν χάρη στον λόγο του Θεού… Ο Θεός αποκάλεσε αυτό το φως «Μέρα» και το σκοτάδι «Νύχτα». Τότε, το πρώτο απόγευμα και το πρώτο πρωινό δημιουργήθηκαν στον κόσμο που ο Θεός ήθελε να δημιουργήσει και ο Θεός είπε ότι αυτή ήταν η πρώτη μέρα. Αυτή η μέρα ήταν η πρώτη μέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Δημιουργό, ήταν η αρχή της δημιουργίας όλων των πραγμάτων και η πρώτη φορά που φάνηκε η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού σ’ αυτόν τον κόσμο που Εκείνος δημιούργησε.

Μέσα από αυτές τις λέξεις, ο άνθρωπος μπορεί να δει την εξουσία του Θεού και του λόγου του Θεού, καθώς και τη δύναμη του Θεού. Διότι μόνον ο Θεός μπορεί να έχει τέτοια δύναμη, άρα μόνο ο Θεός έχει τέτοια εξουσία· επειδή μόνο ο Θεός έχει τέτοια εξουσία, άρα μόνο ο Θεός έχει τέτοια δύναμη. Μπορεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος ή αντικείμενο να έχει τέτοια εξουσία και δύναμη σαν και αυτή; Υπάρχει μια απάντηση στην καρδιά σας; Εκτός από τον Θεό, υπάρχει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον που έχει τέτοια εξουσία; Έχετε ποτέ δει ανάλογο παράδειγμα σε κανένα βιβλίο ή δημοσίευση; Υπάρχει κάποια καταγραφή για κάποιον που να έχει δημιουργήσει τους ουρανούς και τη γη και όλα τα άλλα πράγματα; Δεν φαίνεται σε κανένα άλλο βιβλίο ή καταγραφή. Αυτά, βεβαίως, είναι τα μόνα αξιόπιστα και πανίσχυρα λόγια για την εκπληκτική δημιουργία του κόσμου από τον Θεό, που καταγράφονται στη Βίβλο· αυτά τα λόγια αναφέρονται στη μοναδική εξουσία και ταυτότητα του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτή η εξουσία και δύναμη συμβολίζουν τη μοναδική ταυτότητα του Θεού; Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτά είναι γνωρίσματα του Θεού και μόνο του Θεού; Χωρίς αμφιβολία, μόνο ο ίδιος ο Θεός έχει τέτοια εξουσία και τόση δύναμη! Αυτή την εξουσία και τη δύναμη δεν μπορεί να έχει ούτε να αντικαταστήσει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον! Είναι αυτό ένα από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του Θεού του μοναδικού; Έχετε αυτή τη μαρτυρία; Αυτά τα λόγια, γρήγορα και ξεκάθαρα, επιτρέπουν στους ανθρώπους να κατανοήσουν το γεγονός ότι ο Θεός διαθέτει μοναδική εξουσία και μοναδική δύναμη, υπέρτατη ταυτότητα και θέση. Από την παραπάνω συναναστροφή, μπορείτε να πείτε ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύετε είναι ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός;

Τη δεύτερη μέρα, με τη εξουσία του Θεού διευθετούνται τα ύδατα, δημιουργείται το στερέωμα και εμφανίζεται ένας χώρος για την πιο θεμελιώδη ανθρώπινη επιβίωση

Ας διαβάσουμε το δεύτερο χωρίο της Βίβλου: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω» (Γέν. 1:6-7). Τι αλλαγές συντελέστηκαν αφότου ο Θεός είπε «Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων»; Στις Γραφές λέει: «Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αφότου μίλησε ο Θεός και έπραξε αυτά; Την απάντηση θα τη βρούμε στο τελευταίο μέρος του χωρίου: «Και έγεινεν ούτω».

Αυτές οι δύο μικρές προτάσεις καταγράφουν ένα εκπληκτικό γεγονός και περιγράφουν μια εξαιρετική σκηνή —τη φοβερή διαδικασία κατά την οποία ο Θεός εξουσιάζει τα ύδατα και δημιουργεί ένα χώρο για να μπορεί να υπάρξει ο άνθρωπος…

Σ’ αυτή τη σκηνή, τα ύδατα και το στερέωμα εμφανίζονται μπροστά στα μάτια του Θεού σε μια στιγμή, και διαχωρίζονται με την εξουσία του λόγου του Θεού, διαχωρίζονται σε ένα «πάνω» και σε ένα «κάτω», με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι το στερέωμα που δημιούργησε ο Θεός όχι μόνο κάλυψε τα κάτω ύδατα, αλλά και στήριξε τα ύδατα πάνω… Σε όλο αυτό, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να γουρλώσει τα μάτια αποσβολωμένος και να του κοπεί η ανάσα από τον θαυμασμό μπρος στην ισχύ της εξουσίας Του και στο μεγαλείο της σκηνής όπου ο Δημιουργός μετέφερε και πρόσταξε τα ύδατα και δημιούργησε το στερέωμα. Μέσα από τον λόγο του Θεού, τη δύναμη του Θεού και την εξουσία του Θεού, ο Θεός έκανε ακόμα ένα μεγάλο κατόρθωμα. Δεν είναι αυτή η ισχύς της εξουσίας του Δημιουργού; Ας χρησιμοποιήσουμε τις γραφές για να εξηγήσουμε τις πράξεις του Θεού: ο Θεός είπε τα λόγια Του και εξαιτίας αυτών των λόγων του Θεού δημιουργήθηκε ένα στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα. Την ίδια στιγμή, στον χώρο συνέβη μια τεράστια αλλαγή εξαιτίας αυτών των λόγων του Θεού και δεν ήταν αυτή μια συνηθισμένη αλλαγή, αλλά ένα είδος αντικατάστασης από το τίποτα στο κάτι. Ήταν προϊόν της σκέψης του Δημιουργού και δημιουργήθηκε κάτι από το τίποτα χάρη στα λόγια που είπε ο Δημιουργός και, επιπλέον, αυτό από τότε και μετά θα υπήρχε και θα παρέμενε ακλόνητο, για χάρη του Δημιουργού και θα μετακινούταν, θα άλλαζε ή θα ανανεωνόταν, σύμφωνα με τις σκέψεις του Δημιουργού. Αυτό το χωρίο περιγράφει τη δεύτερη πράξη του Δημιουργού, όταν Εκείνος δημιουργούσε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό ήταν μια ακόμα έκφραση της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού, ένα ακόμα πρωτοποριακό εγχείρημα του Δημιουργού. Αυτή η μέρα ήταν η δεύτερη μέρα που πέρασε ο Δημιουργός από την ίδρυση του κόσμου και ήταν μια ακόμη καταπληκτική μέρα για Εκείνον: Εκείνος περπατούσε μέσα στο φως, Εκείνος έφερε το στερέωμα, Εκείνος διευθέτησε και εξουσίασε τα ύδατα και οι πράξεις Του, η εξουσία Του και η δύναμή Του ήταν όλα ενεργά εκείνη την καινούργια μέρα…

Υπήρχε το στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα πριν τον λόγο του Θεού; Βεβαίως και όχι! Και τι έγινε όταν ο Θεός είπε «Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων»; Αυτά που ήθελε ο Θεός να γίνουν, εμφανίστηκαν. Δημιουργήθηκε το στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα και τα ύδατα διαχωρίστηκαν επειδή ο Θεός είπε «ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων». Μ’ αυτόν τον τρόπο, μετά τα λόγια του Θεού, εμφανίστηκαν δύο νέα αντικείμενα, δύο πράγματα που μόλις δημιουργήθηκαν ανάμεσα σε όλα τα άλλα, ως αποτέλεσμα της εξουσίας και της δύναμης του Θεού. Πώς βλέπετε την εμφάνιση αυτών των δύο νέων πραγμάτων; Νιώθετε τη μεγαλοσύνη της δύναμης του Δημιουργού; Νιώθετε τη μοναδική και εξαιρετική δύναμη του Δημιουργού; Η μεγαλοσύνη αυτής της δύναμης και της ισχύος είναι αποτέλεσμα της εξουσίας του Θεού, και αυτή η εξουσία είναι η εκπροσώπηση του ίδιου του Θεού και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του ίδιου του Θεού.

Δεν σας έδωσε για ακόμη μια φορά αυτή η παράγραφος μια βαθιά αίσθηση της μοναδικότητας του Θεού; Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετό. Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού εκτείνονται ακόμα πιο πέρα. Η μοναδικότητά Του δεν οφείλεται μόνο στο ότι διαθέτει μια ουσία που δεν μοιάζει με κανενός άλλου δημιουργήματος, αλλά και στο ότι η εξουσία και η δύναμή Του είναι εξαιρετικές, χωρίς όριο, ξεπερνούν και ξεχωρίζουν απ’ όλα και, επιπλέον, επειδή η εξουσία Του και αυτό που έχει και είναι Αυτός μπορούν να δημιουργήσουν ζωή, να κάνουν θαύματα και να δημιουργούν κάθε εκπληκτικό και εξαιρετικό λεπτό και δευτερόλεπτο. Συγχρόνως, Εκείνος δύναται να κυβερνά τη ζωή που Εκείνος δημιουργεί και να κυριαρχεί πάνω στα θαύματα και σε κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο που Εκείνος δημιουργεί.

Την τρίτη ημέρα, ο λόγος του Θεού γεννά τη γη και τις θάλασσες και η εξουσία του Θεού κάνει τον κόσμο να ξεχειλίζει από ζωή

Κατόπιν, ας διαβάσουμε την πρώτη πρόταση στη Γένεση 1:9-11: «Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά». Τι αλλαγές έγιναν αφού ο Θεός απλώς είπε: «Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά»; Και τι υπήρχε εκεί σε αυτόν τον χώρο εκτός από το φως και το στερέωμα; Στις Γραφές είναι γραμμένο: «Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γήν· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Αυτό σημαίνει ότι σ’ αυτόν τον χώρο τώρα υπήρχαν ξηρά και θάλασσες και η ξηρά και οι θάλασσες είχαν διαχωριστεί. Η εμφάνιση αυτών των νέων πραγμάτων ήταν αποτέλεσμα της εντολής από το στόμα του Θεού «και έγεινεν ούτω». Μήπως η Γραφή περιγράφει τον Θεό να τρέχει να προλάβει ενώ τα έκανε αυτά; Μήπως Τον περιγράφει να κάνει σωματική εργασία; Πώς, λοιπόν, τα έκανε όλα αυτά ο Θεός; Πώς έκανε ο Θεός να γίνουν αυτά τα νέα πράγματα; Είναι αυτονόητο, ο Θεός χρησιμοποίησε λόγια για να τα επιτύχει όλα αυτά, να τα δημιουργήσει όλα αυτά.

Στα τρία παραπάνω εδάφια, έχουμε μάθει για την εμφάνιση τριών σπουδαίων γεγονότων. Αυτά τα τρία σπουδαία γεγονότα προέκυψαν και δημιουργήθηκαν μέσω του λόγου του Θεού, και εξαιτίας του λόγου Του, το ένα μετά το άλλο, αυτά τα γεγονότα εμφανίστηκαν μπροστά στα μάτια του Θεού. Έτσι μπορεί να δει κανείς ότι τα λόγια «ο Θεός μιλά και αυτό θα πραγματοποιηθεί. Εκείνος διατάζει κι αυτό θα θεμελιωθεί» δεν είναι κούφια. Αυτή η ουσία του Θεού επιβεβαιώνεται τη στιγμή που οι σκέψεις Του συλλαμβάνονται κι όταν ο Θεός ανοίγει το στόμα Του για να μιλήσει, η ουσία Του αναπαρίσταται πλήρως.

Ας συνεχίσουμε με την τελευταία πρόταση αυτού του εδαφίου: «Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω». Καθώς ο Θεός μιλούσε, όλα αυτά τα πράγματα άρχισαν να δημιουργούνται με τη σκέψη και μόνο του Θεού και σε μια στιγμή, μια ποικιλία από λεπτεπίλεπτες μικρές μορφές ζωής έβγαλαν τα τρεμάμενα κεφαλάκια τους από το χώμα και πριν ακόμα τινάξουν τη σκόνη από πάνω τους, έγνεφαν ενθουσιωδώς χαιρετώντας το ένα το άλλο, κουνώντας τα κεφάλια τους και χαμογελώντας στον κόσμο. Ευχαρίστησαν τον Δημιουργό για τη ζωή που τους δόθηκε από Εκείνον κι ανήγγειλαν στον κόσμο ότι αυτά είναι μέρος όλων των πραγμάτων κι ότι το καθένα χωριστά θα αφιερώσει τη ζωή του στο να αναδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού. Καθώς ο Θεός εκστόμιζε τα λόγια Του, η γη έγινε πλούσια και πράσινη, όλων των ειδών τα βότανα που μπορούσε να απολαύσει ο άνθρωπος φύτρωσαν στο χώμα και τα βουνά και οι πεδιάδες γέμισαν με δέντρα και δάση… Αυτός ο άγονος κόσμος, όπου δεν υπήρχε ίχνος ζωής, καλύφθηκε τάχιστα με μια αφθονία από χορτάρια, βότανα και δέντρα και ξεχείλισε από πρασινάδα… Η ευωδία από το χόρτο και το άρωμα από το χώμα σκόρπισαν στον αέρα και μια ποικιλία φυτών άρχισε να αναπνέει μαζί με τον αέρα που κυκλοφορούσε κι άρχισε η διαδικασία της ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, χάρη στον λόγο του Θεού και ως απόρροια της σκέψης του Θεού, όλα τα φυτά ξεκίνησαν τη διαδικασία του αέναου κύκλου της ζωής όπου μεγαλώνουν, ανθίζουν, καρποφορούν και πολλαπλασιάζονται. Άρχισαν να ακολουθούν πιστά την αντίστοιχη για το καθένα πορεία ζωής κι άρχισαν να παίζουν τους αντίστοιχους ρόλους τους ανάμεσα σε όλα τα πράγματα… Όλα γεννήθηκαν κι έζησαν εξαιτίας του λόγου του Δημιουργού. Θα λάμβαναν αδιάκοπα τα εφόδια και τη θρέψη του Δημιουργού και θα επιβίωναν πάντα πεισματικά σε κάθε γωνιά της γης για να αναδεικνύουν την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού και πάντα θα αναδείκνυαν τη δύναμη της ζωής που τους δόθηκε από τον Δημιουργό…

Η ζωή του Δημιουργού είναι υπερβατική, οι σκέψεις Του είναι υπερβατικές και η εξουσία Του είναι υπερβατική κι έτσι, όταν εκστομιζόταν ο λόγος Του, το τελικό αποτέλεσμα ήταν «και έγεινεν ούτω». Σαφέστατα ο Θεός δεν χρειάζεται να εργάζεται με τα χέρια Του όταν ενεργεί. Απλώς χρησιμοποιεί τις σκέψεις Του για να διατάζει και τον λόγο Του για να δίνει εντολές και με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνονται τα πράγματα. Αυτήν την ημέρα, ο Θεός συγκέντρωσε όλα τα νερά μαζί σε ένα μέρος κι άφησε να εμφανιστεί η ξηρά, όπου μετά ο Θεός έκανε να βλαστήσει χόρτο από την ξηρά και εκεί αναπτύχτηκαν βότανα που έβγαλαν σπόρους και δέντρα που παρήγαγαν καρπούς κι ο Θεός τα κατέταξε το κάθε ένα κατά το είδος του και τα έκανε να έχουν το καθένα τον δικό του σπόρο. Όλα αυτά έγιναν πραγματικότητα σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού και με τις εντολές των λόγων του Θεού και το καθένα εμφανίστηκε το ένα μετά το άλλο, σε αυτόν τον νέο κόσμο.

Πριν ακόμα ξεκινήσει το έργο Του, ο Θεός είχε ήδη σχηματίσει μια εικόνα στο μυαλό Του του τι είχε πρόθεση να επιτύχει, κι όταν ο Θεός ξεκίνησε να δημιουργεί αυτά τα πράγματα, που ήταν και η στιγμή που ο Θεός άνοιξε το στόμα Του να μιλήσει για το περιεχόμενο αυτής της εικόνας, άρχισαν να πραγματοποιούνται αλλαγές σε όλα τα πράγματα χάρη στην εξουσία και τη δύναμη του Θεού. Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός το έκανε αυτό, ή από το πώς άσκησε την εξουσία Του, όλα επετεύχθησαν σταδιακά, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού και εξαιτίας του λόγου του Θεού και συντελέστηκαν σταδιακά αλλαγές μεταξύ του ουρανού και της γης χάρη στον λόγο και στην εξουσία του Θεού. Όλες αυτές οι αλλαγές και τα συμβάντα ανέδειξαν την εξουσία του Δημιουργού και το πόσο ιδιαίτερη και σπουδαία είναι η δύναμη της ζωής του Δημιουργού. Οι σκέψεις Του δεν είναι απλές ιδέες ή μια κενή εικόνα, αλλά είναι μια εξουσία που εμπεριέχει ζωτικότητα και εξαιρετική ενέργεια και συνιστά τη δύναμη που κάνει όλα τα πράγματα να αλλάζουν, να αναζωογονούνται, να ανανεώνονται και να χάνονται. Για τον λόγο αυτόν, όλα τα πράγματα λειτουργούν χάρη στις σκέψεις Του και, συγχρόνως, επιτυγχάνονται χάρη στα λόγια που βγαίνουν από το στόμα Του…

Πριν εμφανιστούν όλα τα πράγματα, ο Θεός είχε προ πολλού εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στις σκέψεις Του κι ένας νέος κόσμος είχε δημιουργηθεί προ πολλού. Παρότι την τρίτη ημέρα εμφανίστηκαν όλων των ειδών τα φυτά στη γη, ο Θεός δεν είχε κανένα λόγο να σταματήσει τα βήματα της δημιουργίας Του αυτού του κόσμου. Ήταν στις προθέσεις Του να συνεχίσει να εκστομίζει τον λόγο Του, να συνεχίσει να πραγματοποιεί τη δημιουργία κάθε νέου πράγματος. Μιλούσε, έδινε τις εντολές Του, ασκούσε την εξουσία Του και αναδείκνυε τη δύναμή Του και προετοίμαζε όλα όσα είχε σχεδιάσει να προετοιμάσει για όλα τα πράγματα και το ανθρώπινο είδος που προτίθετο να δημιουργήσει…

Την τέταρτη ημέρα, δημιουργούνται οι εποχές, οι ημέρες και τα χρόνια του ανθρώπινου είδους καθώς ο Θεός ασκεί την εξουσία Του για μια ακόμη φορά

Ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τον λόγο Του για να πραγματοποιήσει το σχέδιό Του και με αυτόν τον τρόπο πέρασε τις τρεις πρώτες μέρες του σχεδίου Του. Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ημερών, ο Θεός δεν φάνηκε να είναι απασχολημένος ή να εξαντλείται, αντιθέτως πέρασε τρεις υπέροχες πρώτες μέρες από το σχέδιό Του και πέτυχε το σπουδαίο εγχείρημα της ριζικής μεταμόρφωσης του κόσμου. Ένας ολοκαίνουργιος κόσμος εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια Του και κομμάτι-κομμάτι, η υπέροχη εικόνα που ήταν σφραγισμένη στις σκέψεις Του επιτέλους φανερώθηκε μέσα από τον λόγο του Θεού. Η εμφάνιση κάθε καινούργιου πράγματος ήταν σαν τη γέννηση ενός νεογέννητου κι ο Δημιουργός ευχαριστήθηκε από αυτήν την εικόνα που ήταν κάποτε στη σκέψη Του και που τώρα είχε πάρει ζωή. Εκείνη τη στιγμή, η καρδιά Του αισθάνθηκε ένα ψήγμα ικανοποίησης, αλλά το σχέδιό Του είχε μόλις αρχίσει. Εν ριπή οφθαλμού, μια καινούργια μέρα είχε έρθει —και ποιο ήταν το επόμενο βήμα στο σχέδιο του Δημιουργού; Τι είπε Εκείνος; Πώς άσκησε την εξουσία Του; Τι καινούργια πράγματα παρουσιάστηκαν στο μεταξύ σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο; Ακολουθώντας τις οδηγίες του Δημιουργού, το βλέμμα μας πέφτει στην τέταρτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Θεό, μια ημέρα που ήταν ένα ακόμα νέο ξεκίνημα. Βεβαίως, για τον Δημιουργό ήταν αναμφίβολα μια ακόμη υπέροχη μέρα, και ήταν μια ακόμη μέρα μεγίστης σπουδαιότητας για το σημερινό ανθρώπινο είδος. Ήταν, βεβαίως, μια μέρα ανυπολόγιστης αξίας. Πώς ήταν τόσο υπέροχη, πώς ήταν τόσο σπουδαία και πώς είχε τέτοια ανυπολόγιστη αξία; Ας ακούσουμε πρώτα τον λόγο του Δημιουργού…

«Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· και ας ήναι διά φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης» (Γέν. 1:14-15). Αυτή ήταν μια ακόμη άσκηση της εξουσίας του Θεού που αναδείχθηκε από τα δημιουργήματα αφού Εκείνος δημιούργησε την ξηρά και τα φυτά της. Για τον Θεό, ένα τέτοιο έργο ήταν εξίσου εύκολο με εκείνο που είχε ήδη επιτελέσει, διότι ο Θεός έχει τέτοια δύναμη. Ο Θεός κρατάει τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα πραγματοποιηθεί. Ο Θεός διέταξε να εμφανιστούν φωστήρες στον ουρανό κι αυτοί οι φωστήρες δεν έλαμψαν μόνο στον ουρανό και πάνω από τη γη, αλλά επίσης χρησίμευαν ως σημεία για την ημέρα και τη νύχτα, για τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια. Με αυτό τον τρόπο καθώς μίλησε ο Θεός, κάθε τι που θέλησε ο Θεός να πραγματοποιήσει το πέτυχε σύμφωνα με τη σημασία Του και με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός.

Οι φωστήρες στον ουρανό είναι μια ύλη στον ουρανό που ακτινοβολεί φως. Μπορούν να φωτίζουν τον ουρανό και τη γη και τις θάλασσες. Περιστρέφονται σύμφωνα με τον ρυθμό και τη συχνότητα που ορίζει ο Θεός, και φωτίζουν διαφορετικές χρονικές περιόδους επί της γης, και με αυτόν τον τρόπο οι περιστρεφόμενοι κύκλοι των φωστήρων δημιουργούν τη μέρα και τη νύχτα στα ανατολικά και στα δυτικά της γης και δεν είναι μόνο σημεία για τη νύχτα και τη μέρα, αλλά μέσα από αυτούς τους διαφορετικούς κύκλους σηματοδοτούν τις εορτές και τις διάφορες άλλες ιδιαίτερες μέρες της ανθρωπότητας. Συμπληρώνουν και συνοδεύουν τέλεια τις τέσσερις εποχές —άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα— που έφτιαξε ο Θεός, μαζί με τις οποίες με αρμονικό τρόπο οι φωστήρες είναι τα τακτικά και ακριβή σημεία για τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια της ανθρωπότητας. Παρότι η ανθρωπότητα μόνο μετά την έλευση της καλλιέργειας άρχισε να καταλαβαίνει και να αντιμετωπίζει τη διαίρεση των σεληνιακών περιόδων, των ημερών και των χρόνων που ήταν το αποτέλεσμα των φωστήρων που δημιούργησε ο Θεός, στην πραγματικότητα, οι σεληνιακές περίοδοι, οι μέρες και τα χρόνια που σήμερα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος άρχισαν να δημιουργούνται πολύ πιο πριν, από την τέταρτη ημέρα που ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα, το ίδιο και οι εναλλασσόμενοι κύκλοι άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας που γνωρίζουν οι άνθρωποι και αυτοί ξεκίνησαν πολύ πιο πριν, την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Θεό. Οι φωστήρες που δημιούργησε ο Θεός έδωσαν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να μπορεί τακτικά, επακριβώς και ξεκάθαρα να ξεχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα, να μπορεί να μετρά τις μέρες και να μπορεί ξεκάθαρα να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους και τα χρόνια. (Η μέρα της πανσελήνου σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση ενός μήνα κι από αυτό ο άνθρωπος ήξερε ότι η φώτιση των φωστήρων ξεκινά έναν νέο κύκλο. Η μέρα της ημισελήνου σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση μισού μήνα, που σήμαινε για τον άνθρωπο ότι άρχιζε μια νέα σεληνιακή περίοδος, πράγμα από το οποίο μπορούσε να συμπεράνει κανείς πόσες μέρες και νύχτες υπήρχαν σε μια σεληνιακή περίοδο, πόσες σεληνιακές περίοδοι υπήρχαν στην κάθε εποχή, πόσες εποχές υπήρχαν μέσα σε έναν χρόνο και όλα αυτά αποκαλύπτονταν με τρομερή τακτικότητα.) Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος μπορούσε με ευκολία να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια που σηματοδοτούνταν από τις περιστροφές των φωστήρων. Από αυτό το σημείο και μετά, η ανθρωπότητα κι όλα τα πράγματα ζούσαν ασυνείδητα μέσα σε μια τακτική εναλλαγή της μέρας με τη νύκτα και την εναλλαγή των εποχών που ήταν απόρροια της περιστροφής των φωστήρων. Αυτό ήταν το νόημα της δημιουργίας των φωστήρων την τέταρτη ημέρα από τον Δημιουργό. Ομοίως, οι σκοποί και η σημασία αυτής της πράξης του Δημιουργού ήταν ακόμη αδιαχώριστες από την εξουσία Του και τη δύναμή Του. Έτσι λοιπόν, οι φωστήρες που δημιουργήθηκαν από τον Θεό και η αξία που θα έφεραν σύντομα στον άνθρωπο ήταν μια ακόμη αριστοτεχνική ενέργεια της άσκησης της εξουσίας του Δημιουργού.

Σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο, όπου το ανθρώπινο είδος δεν είχε ακόμα εμφανιστεί, ο Δημιουργός είχε δημιουργήσει το βράδυ και το πρωί, το στερέωμα, την ξηρά και τις θάλασσες, το γρασίδι, τα βότανα και τα διάφορα είδη δέντρων, τους φωστήρες, τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια για την καινούργια ζωή που Εκείνος επρόκειτο να δημιουργήσει σύντομα. Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού εκφραζόταν σε κάθε τι καινούργιο που Εκείνος δημιουργούσε κι ο λόγος Του και τα επιτεύγματά Του συνέβαιναν συγχρόνως, χωρίς την ελάχιστη αντίφαση και χωρίς κανένα απολύτως κενό. Η εμφάνιση και η γέννηση όλων αυτών των νέων πραγμάτων ήταν απόδειξη της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού: Ό,τι λέει το εννοεί, και ό,τι λέει θα πραγματοποιηθεί, και ό,τι πραγματοποιεί θα διαρκέσει αιώνια. Αυτό το γεγονός δεν έχει αλλάξει ποτέ: έτσι ήταν στο παρελθόν, έτσι είναι σήμερα και έτσι θα είναι στον αιώνα τον άπαντα. Όταν δείτε για ακόμα μια φορά αυτά τα λόγια των γραφών, σας φαίνονται καινούργια; Έχετε δει να έχουν νέο περιεχόμενο ή έχετε ανακαλύψει κάτι καινούργιο; Αυτό συμβαίνει διότι οι πράξεις του Δημιουργού έχουν διεγείρει την καρδιά σας κι έχουν οδηγήσει την κατεύθυνση της γνώσης σας για την εξουσία Του και τη δύναμή Του και σας άνοιξαν την πόρτα για την κατανόηση του Δημιουργού, και οι πράξεις Του και η εξουσία Του έδωσαν ζωή σ’ αυτά τα λόγια. Έτσι, μέσα από αυτά τα λόγια ο άνθρωπος έχει δει μια αληθινή και ζωντανή έκφραση της εξουσίας του Δημιουργού, έχει γίνει αληθινός μάρτυρας της υπεροχής του Δημιουργού, έχει παρατηρήσει την ιδιαιτερότητα της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού.

Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού παράγουν το ένα θαύμα μετά το άλλο· Εκείνος προσελκύει την προσοχή του ανθρώπου κι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα από το να κοιτάζει καθηλωμένος τα καταπληκτικά έργα που γεννιούνται από την άσκηση της εξουσίας Του. Η πρωτοφανής δύναμή Του φέρνει τη μία απόλαυση μετά την άλλη κι ο άνθρωπος μένει θαμπωμένος και εξαιρετικά χαρούμενος, με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό, καταλαμβάνεται από δέος και ζητωκραυγάζει· επιπλέον, ο άνθρωπος συγκινείται φανερά και του δημιουργούνται σεβασμός, φόβος Θεού και δέσιμο. Η εξουσία και οι πράξεις του Δημιουργού έχουν μεγάλο αντίκτυπο και καθαρτική επίδραση στο πνεύμα του ανθρώπου και επιπλέον χορταίνουν το πνεύμα του ανθρώπου. Κάθε μία από τις σκέψεις Του, κάθε μία από τις ομιλίες Του και κάθε αποκάλυψη της εξουσίας Του είναι ένα αριστούργημα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα και πρόκειται για ένα τεράστιο εγχείρημα που πραγματικά αξίζει τη βαθιά κατανόηση και γνώση του δημιουργημένου ανθρώπινου είδους. Όταν μετράμε το κάθε πλάσμα που έχει γεννηθεί από τον λόγο του Δημιουργού, το πνεύμα μας προσελκύεται από το θαύμα της δύναμης του Θεού και βρισκόμαστε να ακολουθούμε τα βήματα του Δημιουργού προς την επόμενη μέρα: την πέμπτη ημέρα της δημιουργίας από τον Θεό όλων των πραγμάτων.

Ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε τη Γραφή εδάφιο προς εδάφιο, καθώς κοιτάζουμε περισσότερα από τα έργα του Δημιουργού.

Την πέμπτη ημέρα, η ζωή διαφόρων και ποικίλων μορφών επιδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού με διάφορους τρόπους

Η Γραφή λέγει: «Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γέν. 1:20-21). Η γραφή ξεκάθαρα μας λέγει ότι εκείνη την ημέρα ο Θεός δημιούργησε τα πλάσματα των υδάτων και τα πουλιά του αέρα, που σημαίνει ότι Εκείνος δημιούργησε τα διάφορα ψάρια και πουλιά και κατέταξε το καθένα κατά το είδος του. Με αυτόν τον τρόπο, η γη, οι ουρανοί και τα ύδατα εμπλουτίστηκαν από τη δημιουργία του Θεού…

Καθώς τα λόγια του Θεού εκστομίζονταν, καινούργια φρέσκια ζωή, με διαφορετικά μορφές η καθεμιά, έπαιρναν ζωή στη στιγμή μέσα από τα λόγια του Δημιουργού. Ερχόταν στον κόσμο σπρώχνοντας για μια θέση, πηδώντας, παιχνιδίζοντας από χαρά… Ψάρια όλων των σχημάτων και μεγεθών κολυμπούσαν στο νερό· οστρακοειδή όλων των ειδών ξεφύτρωσαν από την άμμο· πλάσματα με λέπια, με κέλυφος και ασπόνδυλα μεγάλωναν βιαστικά και με διαφορετικές μορφές, είτε μεγάλα ή μικρά, ψηλά ή κοντά. Κατά τον ίδιο τρόπο διάφορα είδη φυκιών άρχισαν να αναπτύσσονται ζωηρά, λικνιζόμενα με τον ρυθμό διαφόρων υδρόβιων ειδών, κυματίζοντας κι αναταράσσοντας τα στάσιμα ύδατα, σαν να τους λέγανε: «Κουνήσου! Φέρε τους φίλους σου! Διότι δεν θα είσαι ποτέ πια μόνος!» Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν στα νερά τα διάφορα είδη των ζωντανών οργανισμών που δημιούργησε ο Θεός, κάθε καινούργια φρέσκια ζωή έφερνε ζωντάνια σε νερά που ήταν για πάρα πολύ καιρό ακίνητα και τα οδήγησαν στη νέα εποχή… Από αυτό το σημείο και μετά, φώλιαζαν μαζί και κρατούσαν συντροφιά το ένα στο άλλο και δεν διατηρούσαν απόσταση μεταξύ τους. Το νερό υπήρχε για τα πλάσματα που ζούσαν μέσα του, τρέφοντας την κάθε ζωή που υπήρχε στην αγκάλη του και η κάθε ζωή μπορούσε να υπάρχει χάρη στο νερό και την τροφή του. Το ένα έδινε στο άλλο ζωή και την ίδια ώρα το καθένα με τον ίδιο τρόπο, γινόταν μάρτυρας του θαύματος και του μεγαλείου της δημιουργίας του Δημιουργού και της αξεπέραστης δύναμης της εξουσίας του Δημιουργού…

Καθώς η θάλασσα δεν ήταν πλέον σιωπηλή, η ζωή άρχισε να γεμίζει και τους ουρανούς. Ένα-ένα τα πουλιά, μικρά και μεγάλα, πετούσαν στον ουρανό από το έδαφος. Αντίθετα από τα πλάσματα της θάλασσας, εκείνα είχαν φτερά και πούπουλα που σκέπαζαν τις λεπτές και χαριτωμένες φιγούρες τους. Χτυπούσαν τα φτερά τους με περηφάνια και επεδείκνυαν αγέρωχα το υπέροχο φτέρωμά τους και τις ειδικές λειτουργίες και ικανότητες που τους χάρισε ο Δημιουργός. Πετούσαν ψηλά με ευκολία και δεξιότητα, ανάμεσα στον ουρανό και στη γη και μέσα από αγρούς και δάση… Ήταν τα αγαπημένα πλάσματα του αέρα και τα αγαπημένα πλάσματα όλων. Σύντομα θα αποτελούσαν τον σύνδεσμο μεταξύ ουρανού και γης και θα μετέφεραν τα μηνύματα σε όλα τα πράγματα… Κελαηδούσαν, εφορμούσαν χαρωπά, σκόρπιζαν κέφι, γέλιο και παλμό σ’ αυτόν τον μέχρι τότε άδειο κόσμο… Χρησιμοποιούσαν το καθάριο τους μελωδικό κελάηδισμα και τα λόγια που είχαν στην καρδιά τους για να υμνούν τον Δημιουργό για τη ζωή που Εκείνος τους χάρισε. Χόρευαν χαρωπά για να δείξουν την τελειότητα και το θαύμα της δημιουργίας του Δημιουργού και θα αφιέρωναν ολόκληρη τη ζωή τους στο να γίνουν μάρτυρες της εξουσίας του Δημιουργού μέσα από την ιδιαίτερη ζωή που Εκείνος τους χάρισε…

Ανεξάρτητα από το αν ζούσαν στο νερό, ή στους ουρανούς, με την εντολή του Δημιουργού, αυτή η μεγάλη πληθώρα των έμβιων οργανισμών υπήρχε στις διαφορετικές μορφές της ζωής και κατόπιν εντολής του Δημιουργού, συναθροίζονταν με τα αντίστοιχα είδη τους —κι αυτός ο νόμος, αυτός ο κανονισμός δεν μπορούσε να αλλάξει από κανένα πλάσμα. Ποτέ δεν τόλμησαν αλλά ούτε και μπορούσαν να ξεπεράσουν τα όρια που τους έθετε ο Δημιουργός. Όπως πρόσταζε ο Δημιουργός, ζούσαν και πολλαπλασιάζονταν και ήταν πιστά προσκολλημένα στον τρόπο ζωής και στους νόμους που τους έθεσε ο Δημιουργός και τηρούσαν συνειδητά τις άγραφες εντολές και τα ουράνια διατάγματα και τους κανόνες που Εκείνος τους έθεσε, όλα τα χρόνια και μέχρι σήμερα. Συζητούσαν με τον Δημιουργό με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και κατάφεραν να εκτιμήσουν το νόημα του Δημιουργού και να υπακούουν τις εντολές Του. Κανένα ποτέ δεν παραβίασε την εξουσία του Δημιουργού και η κυριαρχία Του και οι εντολές Του προς αυτά ασκούνταν στις σκέψεις Του. Εκείνος δεν μιλούσε, αλλά η εξουσία του Δημιουργού που ήταν μοναδική, έλεγχε όλα τα πράγματα με μια σιωπή που δεν είχε γλώσσα και που διέφερε από την ανθρώπινη. Η άσκηση της εξουσίας Του με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο έκανε τον άνθρωπο να αποκτήσει νέες γνώσεις και να δώσει μια νέα ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού. Εδώ πρέπει να σας πω ότι αυτή τη νέα ημέρα, η άσκηση της εξουσίας του Δημιουργού απέδειξε για άλλη μια φορά τη μοναδικότητα του Δημιουργού.

Τώρα ας ρίξουμε μια ματιά στην τελευταία πρόταση αυτού του εδαφίου της γραφής: «Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι νομίζετε ότι σημαίνει αυτό; Σ’ αυτά τα λόγια περικλείονται τα συναισθήματα του Θεού. Ο Θεός παρακολουθούσε όλα όσα είχε δημιουργήσει να παίρνουν ζωή και να είναι δυνατά χάρη στον λόγο Του και σταδιακά να αρχίζουν να αλλάζουν. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Θεός ήταν ικανοποιημένος με τα διάφορα πράγματα που είχε φτιάξει με τον λόγο Του και με τις διάφορες ενέργειες που είχε επιτελέσει; Η απάντηση είναι ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι βλέπετε εδώ; Τι αντιπροσωπεύει η φράση «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν»; Τι συμβολίζει; Σημαίνει ότι ο Θεός είχε τη δύναμη και τη σοφία να πραγματοποιήσει αυτά που είχε προγραμματίσει και καθορίσει, να πετύχει τους σκοπούς που ήθελε να πετύχει. Όταν ο Θεός ολοκλήρωνε την κάθε εργασία, μήπως μετάνιωνε; Η απάντηση παραμένει ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν μετάνιωνε, αλλά αντιθέτως ήταν ικανοποιημένος. Τι σημαίνει δεν μετάνιωνε; Σημαίνει ότι το σχέδιο του Θεού είναι τέλειο, ότι η δύναμη και η σοφία Του είναι τέλειες και μια τέτοια τελείωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εξουσία Του. Όταν ο άνθρωπος εκτελεί μια εργασία, μπορεί και αυτός, όπως ο Θεός, να δει ότι είναι καλή; Μπορεί ο άνθρωπος σε ό,τι κάνει να επιτύχει την τελείωση; Μπορεί ο άνθρωπος να ολοκληρώσει κάτι μια φορά και στον αιώνα τον άπαντα; Όπως ο άνθρωπος λέει: «τίποτε δεν είναι τέλειο, είναι μόνο καλύτερο», τίποτε από αυτά που κάνει ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει την τελείωση. Όταν ο Θεός είδε ότι όλα όσα είχε κάνει και επιτύχει ήταν καλά, όλα όσα έφτιαξε ο Θεός είχαν ορισθεί με τον λόγο Του, που σημαίνει ότι όταν «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», όλα όσα έφτιαξε είχαν πάρει μια μόνιμη μορφή, είχαν καταταγεί ανά είδος και τους είχε δοθεί μια σταθερή θέση, ένας σταθερός σκοπός και μια λειτουργία, μια για πάντα στους αιώνες. Επιπλέον, ο ρόλος τους ανάμεσα σε όλα τα πράγματα και το ταξίδι που πρέπει να κάνουν κατά τη διάρκεια της διαχείρισης όλων των πραγμάτων από τον Θεό είχε ήδη οριστεί από τον Θεό κι όλα αυτά δεν αλλάζουν. Αυτός είναι ο επουράνιος νόμος που ο Δημιουργός θέσπισε για όλα τα πράγματα.

«Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», αυτές οι απλές, υποεκτιμημένες λέξεις που τόσο συχνά αγνοούνται, είναι οι λέξεις του επουράνιου νόμου και του επουράνιου διατάγματος που δόθηκαν σε όλα τα πλάσματα του Θεού. Είναι μία ακόμη προσωποποίηση της εξουσίας του Θεού, μία προσωποποίηση που είναι πιο πρακτική και πιο βαθιά. Μέσα από τον λόγο Του, ο Δημιουργός όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει ό,τι είχε αποφασίσει να κερδίσει και να επιτύχει ό,τι είχε αποφασίσει να επιτύχει, αλλά επίσης κατόρθωσε να έχει στα χέρια Του τον έλεγχο όλων εκείνων που είχε δημιουργήσει και να διοικεί όλα όσα είχε δημιουργήσει υπό την εξουσία Του και επιπλέον, όλα με τρόπο συστηματικό και τακτικό. Επίσης, όλα τα πράγματα πολλαπλασιάζονταν, υπήρχαν και χάνονταν σύμφωνα με τον λόγο Του και, επιπλέον, υπήρχαν υπό την εξουσία Του, σύμφωνα με τους νόμους που Εκείνος είχε θεσπίσει και δεν υπήρχε καμία εξαίρεση! Αυτός ο νόμος είχε άμεση ισχύ από τη στιγμή που «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» και θα υπάρχει, θα συνεχίσει και θα λειτουργεί σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού μέχρι τη μέρα που αυτό θα ανακληθεί από τον Δημιουργό! Η μοναδική εξουσία του Δημιουργού έχει εκδηλωθεί όχι μόνο από την ικανότητά Του να δημιουργήσει όλα τα πράγματα και να διατάξει να πάρουν ζωή, αλλά επίσης κι από την ικανότητά Του να διοικεί και να κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και να δίνει ζωή και ζωτικότητα σε όλα τα πράγματα και επιπλέον στην ικανότητά Του να κάνει μια για πάντα όλα τα πράγματα που θα δημιουργούσε με το σχέδιό Του να εμφανίζονται και να υπάρχουν στον κόσμο που Εκείνος έφτιαξε σε μία τέλεια μορφή, μια τέλεια δομή ζωής κι έναν τέλειο ρόλο. Επίσης, είχε εκδηλωθεί μέσω του τρόπου με τον οποίο οι σκέψεις του Δημιουργού δεν υπόκειντο σε κανέναν περιορισμό, δεν περιορίζονταν από τον χρόνο, τον χώρο, ούτε υπήρχαν γεωγραφικοί περιορισμοί. Όπως και η εξουσία Του, η μοναδική ταυτότητα του Δημιουργού θα παραμείνει αναλλοίωτη στους αιώνες των αιώνων. Η εξουσία Του θα είναι πάντα μια αναπαράσταση κι ένα σύμβολο της μοναδικής Του ταυτότητας και η εξουσία Του θα υπάρχει για πάντα πλάι στην ταυτότητά Του!

Την έκτη ημέρα, ο Δημιουργός μιλάει, και κάθε είδος ζώντος οργανισμού που έχει στο μυαλό Του κάνει την εμφάνισή του, το ένα μετά το άλλο

Ανεπαίσθητα, το έργο του Δημιουργού για τη δημιουργία όλων των πραγμάτων είχε συνεχιστεί για πέντε ημέρες, κι αμέσως μετά, ο Δημιουργός καλωσόρισε την έκτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων. Αυτή η μέρα ήταν ένα ακόμα νέο ξεκίνημα και μια ακόμα εξαιρετική ημέρα. Ποιο ήταν, λοιπόν, το σχέδιο του Δημιουργού την παραμονή εκείνης της νέας ημέρας; Ποια καινούργια πλάσματα θα παρουσίαζε, θα δημιουργούσε; Ακούστε, αυτή είναι η φωνή του Δημιουργού…

«Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών, και τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γέν. 1:24-25). Ποια έμψυχα ζώα συμπεριλαμβάνονται; Οι Γραφές λένε: «κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών». Που σημαίνει ότι εκείνη την ημέρα, όχι μόνο ήταν όλων των ειδών τα έμψυχα ζώα στη γη, αλλά όλα είχαν ταξινομηθεί και κατά το είδος τους και, ομοίως, «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν».

Όπως και κατά τις προηγούμενες πέντε ημέρες, ο Δημιουργός μίλησε με τον ίδιο τόνο και διέταξε τη γέννηση των έμψυχων ζώων που Εκείνος επιθυμούσε, να εμφανιστούν πάνω στη γη, κατά το είδος αυτών. Όταν ο Δημιουργός ασκεί την εξουσία Του, κανένα από τα λόγια Του δεν εκφέρεται μάταια, κι έτσι, την έκτη ημέρα, το κάθε έμψυχο ζώο που Εκείνος είχε σκοπό να δημιουργήσει εμφανίστηκε την προκαθορισμένη στιγμή. Καθώς ο Δημιουργός είπε «Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών», η γη αμέσως γέμισε ζωή, και πάνω στην ξηρά εμφανίσθηκαν ξαφνικά οι ανάσες από διάφορα είδη έμψυχων ζώων… Στους πράσινους χλοερούς αγριότοπους εμφανίστηκαν, η μία μετά την άλλη, παχιές αγελάδες που κουνούσαν την ουρά τους εδώ και κει, πρόβατα που βελάζανε συγκεντρώθηκαν σε κοπάδια κι άλογα που χλιμίντριζαν άρχισαν να καλπάζουν… Μέσα σε μια στιγμή, οι απέραντες εκτάσεις έρημων λιβαδιών έσκασαν από ζωή… Η εμφάνιση αυτών των διαφόρων αγροτικών ζώων ήταν ένα υπέροχο θέαμα πάνω στα ήρεμα λιβάδια, κι έφερε απεριόριστη ζωντάνια… Αυτά θα ήταν οι σύντροφοι των λιβαδιών και οι άρχοντες των λιβαδιών, το καθένα αμοιβαία εξαρτώμενο από το άλλο. Και θα γίνονταν αυτά οι φύλακες και οι προστάτες αυτών των τόπων, που θα ήταν η μόνιμη κατοικία τους και θα τους παρείχε ό,τι χρειάζονταν, μια πηγή αιώνιας τροφής που χρειάζονται για την ύπαρξή τους…

Την ίδια μέρα που εμφανίστηκαν αυτά τα διάφορα αγροτικά ζώα, με τον λόγο του Θεού, εμφανίστηκε επίσης πλήθος εντόμων, το ένα μετά το άλλο. Παρότι ήταν τα μικρότερα σε μέγεθος ζωντανά ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα, η δύναμη της ζωής τους αποτελούσε επίσης τη θαυμαστή δημιουργία του Δημιουργού, και δεν εμφανίστηκαν πολύ αργά… Μερικά φτεροκόπησαν τα μικρά φτερά τους, ενώ κάποια άλλα σύρθηκαν σιγά-σιγά. Μερικά πήδηξαν και χοροπήδησαν, κι άλλα τρέκλισαν. Μερικά κύλισαν προς τα μπρος, ενώ άλλα γρήγορα υποχώρησαν. Μερικά κινήθηκαν πλαγίως κι άλλα πήδηξαν ψηλά και χαμηλά… Όλα προσπάθησαν να βρουν κατοικία. Μερικά τρύπωσαν στο γρασίδι, μερικά άνοιξαν τρύπες στο έδαφος, μερικά πέταξαν πάνω στα δέντρα και κρύφτηκαν στα δάση… Παρότι μικρά σε μέγεθος, δεν θέλησαν να υποφέρουν το μαρτύριο της πείνας, κι αφού εξασφάλισαν κατοικία, έτρεξαν να βρουν τροφή για να τραφούν. Μερικά σκαρφάλωσαν στο γρασίδι για να φάνε τα τρυφερά φυλλαράκια, μερικά άρπαξαν μπουκιές από χώμα και το κατάπιαν μέχρι το στομάχι τους, τρώγοντας με ενθουσιασμό και ευχαρίστηση (για αυτά, ακόμα και το χώμα είναι μια νόστιμη λιχουδιά). Μερικά κρύφτηκαν στα δάση, αλλά δεν σταμάτησαν να ξεκουραστούν, διότι ο χυμός μέσα στα λαμπερά σκούρα πράσινα φύλλα ήταν γι’ αυτά ένα νόστιμο γεύμα… Αφού χόρτασαν, ακόμα και τότε τα έντομα δεν σταμάτησαν τη δραστηριότητά τους. Παρότι μικρά σε ανάστημα, είχαν τεράστια ενέργεια και απεριόριστη ζωντάνια, κι έτσι, από όλα τα πλάσματα, είναι τα πιο δραστήρια και τα πιο εργατικά. Δεν τεμπέλιασαν ποτέ και ποτέ δεν ξεκουράστηκαν. Ακόμα κι όταν η όρεξή τους είχε ικανοποιηθεί, ασχολούνταν ακόμη με την εύρεση τροφής για το μέλλον, και δούλευαν και έτρεχαν για το αύριο, για την επιβίωσή τους… Ψιθύριζαν απαλούς σκοπούς σε διάφορες μελωδίες και ρυθμούς για να ενθαρρύνουν και να παρακινήσουν τους εαυτούς τους να συνεχίσουν. Κι αυτά τα πλάσματα επίσης έδωσαν χαρά στο γρασίδι, στα δέντρα και σε κάθε κομμάτι του εδάφους, κάνοντας την κάθε μέρα και τον κάθε χρόνο μοναδικά… Με τη δική τους γλώσσα και με τον τρόπο τους, περνούσαν πληροφορίες σε όλους τους ζώντες οργανισμούς της γης. Με τη δική τους ιδιαίτερη πορεία ζωής, σημάδεψαν όλα τα πράγματα κι άφησαν τα ίχνη τους σε όλα τα πράγματα… Είχαν πολύ στενή σχέση με το έδαφος, το γρασίδι και τα δάση, κι έφερναν σφρίγος και ζωντάνια στο έδαφος, το γρασίδι και τα δάση. Έφερναν τις παροτρύνσεις και τα χαιρετίσματα του Δημιουργού σε όλα τα ζωντανά πλάσματα…

Το βλέμμα του Δημιουργού πέρασε πάνω από όλα τα πράγματα που δημιούργησε, κι αυτή τη στιγμή η ματιά Του σταμάτησε πάνω από τα δάση και τα βουνά, και το μυαλό Του γυρόφερνε. Καθώς εκστόμιζε τα λόγια Του, στα πυκνά δάση και πάνω από τα βουνά, εμφανίστηκε ένα είδος πλασμάτων που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο από τα προηγούμενα: Ήταν τα άγρια ζώα, τα οποία είχε εκφέρει το στόμα του Θεού. Κατά πολύ αργοπορημένα, κουνούσαν τα κεφάλια τους και χτυπούσαν στον αέρα τις ουρές τους, το καθένα με το δικό του μοναδικό πρόσωπο. Κάποια είχαν γούνα, κάποια είχαν κελύφη, κάποια αποκάλυπταν δόντια, κάποια έκαναν μορφασμούς, κάποια είχαν μακριούς λαιμούς, κάποια είχαν κοντές ουρές, κάποια είχαν άγρια μάτια, κάποια διακατέχονταν από άτολμο βλέμμα, κάποια έσκυβαν να φάνε γρασίδι, κάποια είχαν αίμα γύρω από το στόμα τους, κάποια χοροπηδούσαν σε δύο πόδια, κάποια περπατούσαν πάνω σε τέσσερις οπλές, κάποια κοιτούσαν μακριά πάνω από τα δέντρα, κάποια ήταν ξαπλωμένα και περίμεναν μέσα στα δάση, κάποια έψαχναν σπηλιές για να ξεκουραστούν, κάποια έτρεχαν και παιχνίδιζαν στους κάμπους, κάποια περιφέρονταν στα δάση… Κάποια βρυχούνταν, κάποια αλυχτούσαν, κάποια γαύγιζαν, κάποια έκλαιγαν… Κάποια ήταν υψίφωνα, κάποια βαρύτονα, κάποια είχαν χοντρή φωνή, κάποια είχαν φωνή καθαρή και μελωδική… Κάποια ήταν βλοσυρά, κάποια ήταν χαριτωμένα, κάποια ήταν απαίσια, κάποια ήταν αξιαγάπητα, κάποια ήταν τρομαχτικά, κάποια ήταν χαριτωμένα αφελή… Ένα-ένα, προχωρούσαν. Κοίτα πόσο υψηλά και δυνατά είναι, με ελεύθερο πνεύμα, παθητικώς αδιάφορα το ένα για το άλλο, δίχως να χαραμίζουν ούτε μια ματιά το ένα στο άλλο… Το καθένα έχοντας τη συγκεκριμένη ζωή που του χάρισε ο Δημιουργός και τη δική του αγριότητα και κτηνωδία, εμφανίστηκαν στα δάση και πάνω στα βουνά. Περιφρονώντας τα όλα, τόσο εντελώς αυταρχικά όντα —ήταν εξάλλου αληθινοί άρχοντες των βουνών και των δασών. Από τη στιγμή που διατάχτηκε η εμφάνισή τους από τον Δημιουργό, «διεκδίκησαν» τα δάση και τα βουνά, καθώς ο Δημιουργός είχε ήδη βάλει όρια και είχε καθορίσει το πεδίο της ύπαρξής τους. Μόνο αυτά ήταν οι αληθινοί άρχοντες των βουνών και των δασών, και γι’ αυτό ήταν τόσο άγρια, τόσο περιφρονητικά. Ονομάστηκαν «άγρια ζώα», καθαρά επειδή, από όλα τα πλάσματα, ήταν εκείνα που ήταν αληθινά άγρια, κτηνώδη και αδάμαστα. Δεν μπορούσαν να εξημερωθούν, κι έτσι δεν μπορούσαν να εκτραφούν και δεν μπορούσαν να ζήσουν αρμονικά με το ανθρώπινο είδος ούτε να προσφέρουν εργασία στο ανθρώπινο είδος. Επειδή δεν μπορούσαν να εκτραφούν και δεν μπορούσαν να προσφέρουν εργασία στο ανθρώπινο είδος, έπρεπε να ζουν μακριά από το ανθρώπινο είδος, κι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τα προσεγγίσει. Με τη σειρά τους, επειδή ζούσαν μακριά από το ανθρώπινο είδος κι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τα προσεγγίσει, μπόρεσαν να εκπληρώσουν την ευθύνη που τους ανέθεσε ο Δημιουργός: να είναι φύλακες των βουνών και των δασών. Η αγριότητά τους προστάτευε τα βουνά και φύλαγε τα δάση, κι αυτή ήταν η καλύτερη προστασία και εξασφάλιση της ύπαρξής τους και του πολλαπλασιασμού τους. Συγχρόνως, η αγριότητά τους διατηρούσε και διασφάλιζε τις ισορροπίες μεταξύ όλων των πραγμάτων. Η άφιξή τους προσέδωσε υποστήριξη κι ασφάλεια στα βουνά και στα δάση. Η άφιξή τους προσέθεσε άφθονο σφρίγος και ζωτικότητα στα μέχρι τότε άψυχα κι άδεια βουνά και δάση. Από τότε και μετά, τα βουνά και τα δάση έγιναν η μόνιμη κατοικία τους, και δεν θα έχαναν ποτέ την κατοικία τους, διότι μόνο γι’ αυτά εμφανίστηκαν και υπήρξαν τα βουνά και τα δάση· τα άγρια ζώα θα εκπλήρωναν το καθήκον τους και θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τα διαφυλάξουν. Έτσι, επίσης, τα άγρια ζώα θα υπάκουαν πιστά στις προτροπές του Δημιουργού να μην αφήνουν την περιοχή τους, και θα συνέχιζαν να χρησιμοποιούν την κτηνώδη φύση τους προκειμένου να διατηρηθούν οι ισορροπίες ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που εποίησε ο Δημιουργός και θα αναδείκνυαν την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού!

Υπό την εξουσία του Δημιουργού, όλα τα πράγματα είναι τέλεια

Όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κινούνταν αλλά και εκείνων που δεν μπορούσαν να κινηθούν, όπως για παράδειγμα τα πτηνά και τα ψάρια, όπως τα δέντρα και τα λουλούδια, συμπεριλαμβανομένων και των ζώων της φάρμας, των εντόμων και των αγρίων ζώων που έπλασε την έκτη ημέρα —ήταν όλα καλά στα μάτια του Θεού και, επιπλέον, στα μάτια του Θεού, όλα αυτά, σύμφωνα με το σχέδιό Του, είχαν φθάσει στο απόγειο της τελειότητας και είχαν ανταποκριθεί στα πρότυπα που επιθυμούσε να επιτύχει ο Θεός. Βήμα-βήμα, ο Δημιουργός πραγματοποίησε το έργο που επιθυμούσε να κάνει, σύμφωνα με το σχέδιό Του. Το ένα μετά το άλλο, εμφανίστηκαν τα πράγματα που ήθελε να δημιουργήσει, και η εμφάνιση του καθενός από αυτά ήταν η απεικόνιση της εξουσίας του Δημιουργού, η αποκρυστάλλωση της εξουσίας Του· εξαιτίας αυτής της αποκρυστάλλωσης, όλα τα πλάσματα δεν μπορούσαν παρά να είναι ευγνώμονα για τη χάρη και για τις παροχές του Δημιουργού. Καθώς εκδηλώνονταν οι θαυματουργές πράξεις του Θεού, αυτός ο κόσμος, κομμάτι-κομμάτι, γέμισε με όλα αυτά που δημιούργησε ο Θεός, κι από χαώδης και σκοτεινός, έγινε καθαρός και φωτεινός, κι από τη θανάσιμη ακινησία πέρασε στη ζωντάνια και την απεριόριστη ζωτικότητα. Από όλα τα δημιουργήματα, από τα μεγάλα έως τα μικρά, από τα μικρά έως τα μικροσκοπικά, κανένα δεν δημιουργήθηκε χωρίς την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού, και υπήρχε μια μοναδική και έμφυτη ανάγκη και αξία στην ύπαρξη του κάθε πλάσματος. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους σε μορφή και διάπλαση, δεν έπρεπε παρά να φτιαχτούν από τον Δημιουργό για να υπάρχουν υπό την εξουσία του Δημιουργού. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι θα δουν ένα έντομο, κάποιο ιδιαίτερα άσχημο, και θα πουν: «Αυτό το έντομο είναι τόσο απαίσιο, δεν υπάρχει περίπτωση κάτι τόσο άσχημο να πλάστηκε από τον Θεό· δεν υπάρχει περίπτωση να έπλαθε ο Θεός κάτι τόσο άσχημο». Τι ανόητη άποψη! Εκείνο που θα έπρεπε να πουν είναι «Παρότι αυτό το έντομο είναι τόσο άσχημο, το έφτιαξε ο Θεός, και σίγουρα θα έχει κάποιον ιδιαίτερο σκοπό». Στις σκέψεις του Θεού, υπήρχε η πρόθεση να δώσει κάθε λογής όψεις και κάθε είδους λειτουργίες και χρήσεις στα διάφορα ζωντανά όντα που δημιούργησε, κι έτσι, κανένα από αυτά που έπλασε ο Θεός δεν είναι από το ίδιο ύφασμα. Από την εξωτερική τους εμφάνιση μέχρι και την εσωτερική τους σύσταση, από τις συνήθειες διαβίωσής τους μέχρι την περιοχή που ζουν —καθένα είναι διαφορετικό. Οι αγελάδες έχουν τη μορφή της αγελάδας, τα γαϊδούρια έχουν τη μορφή του γαϊδουριού, τα ελάφια έχουν τη μορφή του ελαφιού και οι ελέφαντες έχουν τη μορφή του ελέφαντα. Μπορείς εσύ να πεις ποιο είναι το πιο όμορφο και ποιο είναι το πιο άσχημο; Μπορείς να πεις ποιο είναι το πιο χρήσιμο και τίνος η ύπαρξη είναι η λιγότερο αναγκαία; Σε μερικούς ανθρώπους αρέσουν οι ελέφαντες, αλλά κανείς δεν χρησιμοποιεί ελέφαντες για να καλλιεργήσει τους αγρούς. Σε μερικούς αρέσουν τα λιοντάρια και οι τίγρεις, επειδή η εμφάνισή τους είναι η πιο εντυπωσιακή από όλα τα πράγματα, αλλά μπορείς να τα έχεις ως κατοικίδια; Εν συντομία, όσον αφορά τα μυριάδες πράγματα της δημιουργίας, ο άνθρωπος θα πρέπει να υποτάσσεται στην εξουσία του Δημιουργού, κι αυτό σημαίνει να αποδέχεται την τάξη που όρισε ο Δημιουργός σε όλα τα πράγματα. Αυτή είναι η πιο σοφή στάση. Μόνο μια στάση αναζήτησης και υποταγής στις αρχικές προθέσεις του Δημιουργού συνιστά αληθινή παραδοχή και βεβαιότητα για την εξουσία του Δημιουργού. Είναι καλό στα μάτια του Θεού, επομένως, ποιον λόγο έχει ο άνθρωπος να το κατακρίνει;

Έτσι, όλα τα πράγματα που είναι στην εξουσία του Θεού θα παίξουν μια νέα συμφωνία για την κυριαρχία του Δημιουργού, θα αρχίσουν ένα καταπληκτικό πρελούδιο για το έργο Του της νέας ημέρας και εκείνη τη στιγμή ο Δημιουργός θα ανοίξει επίσης μια καινούργια σελίδα στο έργο Του της διαχείρισης! Σύμφωνα με τον νόμο που όρισε ο Δημιουργός για τα φρέσκα βλαστάρια τη άνοιξη, την ωρίμανση το καλοκαίρι, τη σοδειά το φθινόπωρο και την αποθήκευση τον χειμώνα, όλα τα πράγματα θα ακολουθούν το σχέδιο διαχείρισης του Δημιουργού και θα καλωσορίζουν την καινούργια τους μέρα, το νέο ξεκίνημα και τη νέα πορεία ζωής. Θα συνεχίσουν να ζουν και θα αναπαράγονται σε μια ατελείωτη ακολουθία για να καλωσορίζουν την κάθε μέρα υπό την κυριαρχία της εξουσίας του Δημιουργού…

Κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού

Αφότου Εκείνος άρχισε τη δημιουργία όλων των πραγμάτων, άρχισε να εκφράζεται και να αποκαλύπτεται η δύναμη του Θεού, επειδή ο Θεός χρησιμοποίησε τον λόγο για να δημιουργήσει όλα τα πράγματα. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που Εκείνος τα δημιούργησε, κι ανεξάρτητα από το γιατί τα δημιούργησε, όλα δημιουργήθηκαν και διατηρήθηκαν και υπήρξαν χάρη στον λόγο του Θεού· αυτή είναι η μοναδική εξουσία του Δημιουργού. Τον καιρό που δεν είχε ακόμα εμφανιστεί το ανθρώπινο είδος στον κόσμο, ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τη δύναμή Του και την εξουσία Του για να δημιουργήσει όλα τα πράγματα για το ανθρώπινο είδος και χρησιμοποίησε τις μοναδικές Του μεθόδους για να φτιάξει ένα κατάλληλο περιβάλλον για να ζήσει η ανθρωπότητα. Όλα όσα έκανε Εκείνος έγιναν σε αναμονή για την ανθρωπότητα, που σύντομα θα απολάμβανε την πνοή Του. Αυτό σημαίνει ότι τον καιρό πριν δημιουργηθεί η ανθρωπότητα, η εξουσία του Θεού είχε αναδειχθεί σε όλες τις δημιουργίες που διαφέρουν από το ανθρώπινο είδος, σε πράγματα μεγάλα όπως οι ουρανοί, οι φωστήρες, οι θάλασσες και η ξηρά και σε πράγματα μικρά όπως τα ζώα και τα πτηνά, καθώς και σε όλων των ειδών τα έντομα και τους μικροοργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων βακτηριδίων που δεν είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό. Στο κάθε ένα από αυτά δόθηκε ζωή από τον λόγο του Δημιουργού, καθένα απ’ αυτά πολλαπλασιάστηκε χάρη στον λόγο του Θεού και καθένα απ’ αυτά έζησε υπό την κυριαρχία του Δημιουργού χάρη στον λόγο Του. Παρότι δεν έλαβαν την πνοή του Δημιουργού, ανέδειξαν τη ζωντάνια της ζωής που τους χάρισε ο Δημιουργός μέσα από διάφορα σχήματα και δομές. Παρότι δεν είχαν αποκτήσει την ικανότητα της ομιλίας που ο Δημιουργός χάρισε στο ανθρώπινο είδος, το καθένα είχε λάβει από τον Δημιουργό έναν τρόπο έκφρασης, που διέφερε από τη γλώσσα του ανθρώπου. Η εξουσία του Δημιουργού δεν δίνει μόνο το σφρίγος της ζωής σε φαινομενικά στατικά υλικά αντικείμενα ώστε αυτά να μην εξαφανιστούν ποτέ, αλλά επιπλέον δίνει το ένστικτο της αναπαραγωγής και του πολλαπλασιασμού σε όλα τα έμψυχα πλάσματα, ώστε να μην εξαφανιστούν ποτέ κι έτσι από γενιά σε γενιά να περάσουν τους νόμους και τις αρχές της επιβίωσης που τους χαρίστηκαν από τον Δημιουργό. Ο τρόπος με τον οποίο ο Δημιουργός ασκεί την εξουσία Του δεν εμμένει αυστηρά σε κάποια μακροσκοπική ή μικροσκοπική άποψη και δεν περιορίζεται σε καμία μορφή. Εκείνος μπορεί να διατάζει τις λειτουργίες του σύμπαντος και να κυριαρχεί πάνω στη ζωή και τον θάνατο όλων των πραγμάτων και επιπλέον, μπορεί να διαχειρίζεται όλα τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να Τον υπηρετούν. Μπορεί να διαχειρίζεται όλες τις λειτουργίες των βουνών, των ποταμών και των λιμνών και να εξουσιάζει όλα τα πράγματα που βρίσκονται σ’ αυτά και, πέραν τούτου, μπορεί να παρέχει σε όλα τα πράγματα ό,τι τους χρειάζεται. Αυτή είναι η εκδήλωση της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού πάνω σε όλα τα πράγματα πέραν της ανθρωπότητας. Αυτή η εκδήλωση δεν είναι μόνο για μια ζωή· δεν θα σταματήσει ποτέ ούτε θα ξεκουραστεί, και δεν μπορεί να αλλάξει ή να καταστραφεί από άνθρωπο ή πράγμα, ούτε μπορεί να αυξηθεί ούτε να μειωθεί από κανέναν άνθρωπο ή πράγμα —επειδή τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού και ως εκ τούτου, η εξουσία του Δημιουργού δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα δημιουργημένο πλάσμα· είναι ανέφικτη για οποιοδήποτε μη δημιουργημένο ον. Πάρτε για παράδειγμα τους αγγελιοφόρους του Θεού και τους αγγέλους. Αυτοί δεν διαθέτουν τη δύναμη του Θεού, πόσο μάλλον την εξουσία του Δημιουργού κι ο λόγος που δεν διαθέτουν τη δύναμη και την εξουσία του Θεού είναι επειδή δεν διαθέτουν την ουσία του Δημιουργού. Τα μη δημιουργημένα όντα, όπως είναι οι αγγελιοφόροι του Θεού και οι άγγελοι, παρότι μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα εκ μέρους του Θεού, δεν μπορούν να αντιπροσωπεύουν τον Θεό. Παρότι διαθέτουν κάποια δύναμη που δεν έχουν οι άνθρωποι, δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού, δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού για να δημιουργήσουν όλα τα πράγματα, να διατάζουν όλα τα πράγματα και να κυριαρχούν πάνω σ’ αυτά. Έτσι λοιπόν, η μοναδικότητα του Θεού δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα μη δημιουργημένο ον και ομοίως η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από κανένα μη δημιουργημένο ον. Στη Βίβλο έχεις διαβάσει για κανέναν αγγελιοφόρο του Θεού να έχει δημιουργήσει όλα τα πράγματα; Γιατί δεν έχει στείλει ο Θεός κανέναν από τους αγγελιοφόρους Του ή τους αγγέλους Του να δημιουργήσει όλα τα πράγματα; Επειδή δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού κι έτσι δεν διαθέτουν την ικανότητα να ασκήσουν την εξουσία του Θεού. Όπως όλα τα δημιουργήματα, έτσι κι αυτά είναι κάτω από την κυριαρχία του Δημιουργού και κάτω από την εξουσία του Δημιουργού κι έτσι με τον ίδιο τρόπο, ο Δημιουργός είναι επίσης ο Θεός τους και ο Κυρίαρχός τους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς, έναν προς έναν —είτε αυτοί είναι ευγενείς ή ταπεινοί, με μεγάλη ή μικρή δύναμη— δεν υπάρχει ούτε ένας που να μπορεί να υπερβεί την εξουσία του Δημιουργού κι έτσι ανάμεσά τους δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Ποτέ δεν θα τους αποκαλέσει κανείς Θεό και ποτέ δεν θα μπορέσουν να γίνουν ο Δημιουργός. Αυτές είναι αλήθειες και γεγονότα που δεν αλλάζουν ποτέ!

Από την παραπάνω συναναστροφή, μπορούμε μήπως να συνάγουμε τα παρακάτω: μόνο ο Δημιουργός και Κυρίαρχος όλων των πραγμάτων, Εκείνος που διαθέτει τη μοναδική εξουσία και τη μοναδική δύναμη, μπορεί να ονομάζεται ο μοναδικός Θεός ο ίδιος; Σ’ αυτό το σημείο, μπορεί να νιώθετε ότι μια τέτοια ερώτηση είναι πολύ βαθύς στοχασμός. Εσείς αυτή τη στιγμή είστε ανίκανοι να την καταλάβετε και δεν μπορείτε να διακρίνετε την ουσία που εμπεριέχεται σ’ αυτήν κι έτσι για την ώρα, νιώθετε ότι η απάντηση είναι δύσκολη. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα συνεχίσω με τη συναναστροφή Μου. Έπειτα θα σας επιτρέψω να δείτε τις πρακτικές πράξεις που προκύπτουν από πολλές πλευρές της εξουσίας και της δύναμης που διαθέτει ο Θεός και μόνο, κι έτσι θα σας επιτρέψω να αντιληφθείτε πλήρως και να εκτιμήσετε και να γνωρίσετε τη μοναδικότητα του Θεού και το τι σημαίνει η μοναδική εξουσία του Θεού.

2. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να στήσει μια διαθήκη με τον άνθρωπο

Γέν. 9:11-13  Και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσμός διά να φθείρη την γην. Και είπεν ο Θεός, Τούτο είναι το σημείον της διαθήκης, την οποίαν εγώ κάμνω μεταξύ εμού και υμών και παντός εμψύχου ζώου το οποίον είναι με σας, εις γενεάς αιωνίους· Θέτω το τόξον μου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις σημείον διαθήκης μεταξύ εμού και της γής.

Αφότου Εκείνος έφτιαξε όλα τα πράγματα, η εξουσία του Δημιουργού επιβεβαιώνεται και αναδεικνύεται για ακόμη μια φορά στη διαθήκη του ουράνιου τόξου

Η εξουσία του Δημιουργού συνεχώς αναδεικνύεται κι ασκείται σε όλα τα πλάσματα κι Εκείνος όχι μόνο εξουσιάζει τη μοίρα όλων των πραγμάτων, αλλά επίσης εξουσιάζει την ανθρωπότητα, αυτό το ιδιαίτερο πλάσμα που δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια και που διαθέτει μια διαφορετική δομή ζωής και υπάρχει με μια διαφορετική μορφή ζωής. Αφού ο Δημιουργός έφτιαξε όλα τα πράγματα, δεν σταμάτησε να εκφράζει την εξουσία Του και τη δύναμή Του. Για Εκείνον η εξουσία με την οποία ήταν ο απόλυτος άρχοντας όλων των πραγμάτων και της μοίρας ολόκληρης της ανθρωπότητας, τυπικά άρχισε μόνο όταν το ανθρώπινο είδος πραγματικά γεννήθηκε από το χέρι Του. Εκείνος είχε την πρόθεση να διαχειρίζεται την ανθρωπότητα και να την εξουσιάζει, είχε την πρόθεση να σώσει την ανθρωπότητα· είχε την πρόθεση να κερδίσει πραγματικά την ανθρωπότητα και να κερδίσει μια ανθρωπότητα που θα μπορούσε να διοικήσει όλα τα πράγματα· είχε την πρόθεση να φτιάξει μια ανθρωπότητα που θα ζει υπό την εξουσία Του και θα γνωρίζει και θα υποτάσσεται στην εξουσία Του. Έτσι ο Θεός άρχισε επισήμως να εκφράζει την εξουσία Του στους ανθρώπους χρησιμοποιώντας τον λόγο Του και άρχισε να χρησιμοποιεί την εξουσία Του για να πραγματοποιήσει τον λόγο Του. Βεβαίως η εξουσία του Θεού είχε αναδειχθεί παντού κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Απλώς έχω διαλέξει κάποια ειδικά, πολύ γνωστά παραδείγματα από τα οποία μπορείτε να καταλάβετε και να γνωρίσετε τη μοναδικότητα του Θεού τη μοναδική εξουσία Του.

Υπάρχει μια ομοιότητα μεταξύ της παραγράφου στη Γένεση 9:11-13 και των παραπάνω παραγράφων σχετικά με την καταγραφή της δημιουργίας του κόσμου από τον Θεό, υπάρχει όμως και μια διαφορά. Ποια είναι η ομοιότητα; Η ομοιότητα βρίσκεται στη χρήση λέξεων από τον Θεό για να κάνει αυτά που είχε την πρόθεση να κάνει και η διαφορά είναι ότι τα εδάφια που παρατίθενται εδώ αντιπροσωπεύουν τη συνομιλία του Θεού με τον άνθρωπο στην οποία κατάρτισε μια διαθήκη με τον άνθρωπο και είπε στον άνθρωπο τι περιέχει αυτή η διαθήκη. Αυτή η άσκηση της εξουσίας του Θεού επιτεύχθηκε κατά τον διάλογό Του με τον άνθρωπο, που θα πει ότι πριν τη δημιουργία του ανθρώπινου είδους, ο λόγος του Θεού ήταν οδηγίες και διαταγές προς τα πλάσματα που Εκείνος είχε πρόθεση να δημιουργήσει. Τώρα όμως υπήρχε κάποιος να ακούσει τον λόγο του Θεού κι έτσι ο λόγος Του ήταν τόσο ένας διάλογος με τον άνθρωπο, όσο και μια παρότρυνση και μια νουθεσία στον άνθρωπο. Επιπλέον, τα λόγια του Θεού ήταν εντολές που έφεραν την εξουσία Του και που δόθηκαν σε όλα τα πράγματα.

Ποια ενέργεια του Θεού καταγράφεται σ’ αυτήν την παράγραφο; Η παράγραφος καταγράφει τη διαθήκη που έκανε ο Θεός με τον άνθρωπο αφού Εκείνος κατέστρεψε τον κόσμο με έναν κατακλυσμό· λέει στον άνθρωπο ότι ο Θεός δεν θα έφερνε ποτέ ξανά τέτοια καταστροφή στον κόσμο, κι ότι για τον σκοπό αυτόν, ο Θεός έφτιαξε ένα σημείο. Ποιο είναι αυτό το σημείο; Στις Γραφές λέει ότι: «Θέτω το τόξον μου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις σημείον διαθήκης μεταξύ εμού και της γής». Αυτά είναι τα αρχικά λόγια που είπε ο Δημιουργός στο ανθρώπινο είδος. Καθώς έλεγε αυτά τα λόγια, εμφανίστηκε ένα ουράνιο τόξο μπροστά στα μάτια του ανθρώπου και παραμένει εκεί μέχρι σήμερα. Όλοι έχουν δει ένα τέτοιο ουράνιο τόξο κι όταν το βλέπεις, ξέρεις πώς αυτό εμφανίζεται; Η επιστήμη δεν μπορεί να το εξηγήσει, ούτε να βρει από πού προέρχεται ή να προσδιορίσει πού βρίσκεται. Επειδή το ουράνιο τόξο είναι ένα σημείο της διαθήκης που έχει καταρτισθεί μεταξύ του Δημιουργού και του ανθρώπου. Δεν απαιτεί επιστημονική βάση, δεν φτιάχτηκε από τον άνθρωπο, ούτε ο άνθρωπος μπορεί να το αλλάξει. Είναι η συνέχεια της εξουσίας του Δημιουργού, αφού Εκείνος εκστόμισε τον λόγο Του. Ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τη δική Του ιδιαίτερη μέθοδο για να τηρήσει τη διαθήκη Του με τον άνθρωπο και την υπόσχεσή Του κι έτσι η χρήση του ουράνιου τόξου από Εκείνον σαν ένα σημείο της διαθήκης που Εκείνος κατάρτισε είναι ένα ουράνιο διάταγμα και νόμος που θα παραμείνει αναλλοίωτο για πάντα, είτε όσον αφορά στον Δημιουργό, είτε στο δημιουργημένο ανθρώπινο είδος. Αυτός ο αμετάβλητος νόμος, πρέπει να ειπωθεί, είναι ακόμα μια αληθινή απόδειξη της εξουσίας του Δημιουργού αφότου δημιούργησε όλα τα πράγματα και πρέπει να ειπωθεί, ότι η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού δεν έχουν όρια. Η χρήση του ουράνιου τόξου από Εκείνον σαν ένα σημείο είναι μια συνέχεια και μια επέκταση της εξουσίας του Δημιουργού. Αυτό ήταν μια ακόμη πράξη που έκανε ο Θεός με χρήση του λόγου Του και ήταν ένα σημείο της διαθήκης που κατάρτισε ο Θεός με τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας τον λόγο. Είπε στον άνθρωπο αυτό που ήθελε να κάνει και με ποιον τρόπο αυτό θα εκπληρωνόταν και θα πραγματοποιούνταν. Με αυτόν τον τρόπο το θέμα επετεύχθη, σύμφωνα με τα λόγια από το στόμα του Θεού. Μόνο ο Θεός έχει τέτοια δύναμη και σήμερα, αρκετές χιλιάδες χρόνια αφότου είπε αυτά τα λόγια, ο άνθρωπος μπορεί ακόμα να βλέπει το ουράνιο τόξο που βγήκε από το στόμα του Θεού. Εξαιτίας αυτών των λόγων που ξεστόμισε ο Θεός, αυτό το πράγμα έμεινε αναλλοίωτο και αμετάβλητο μέχρι σήμερα. Κανένας δεν μπορεί να εξαφανίσει αυτό το ουράνιο τόξο, κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τους νόμους του κι αυτό υπάρχει μόνο και μόνο εξαιτίας του λόγου του Θεού. Αυτή ακριβώς είναι η εξουσία του Θεού. «Ό,τι λέει ο Θεός το εννοεί, και ό,τι λέει θα πραγματοποιηθεί, και ό,τι πραγματοποιεί θα διαρκέσει αιώνια». Αυτά τα λόγια είναι ξεκάθαρα εδώ κι αποτελούν ξεκάθαρο σημείο και χαρακτηριστικό της εξουσίας και της δύναμης του Θεού. Ένα τέτοιο σημείο ή χαρακτηριστικό δεν υπάρχει ούτε φαίνεται σε κανένα από τα δημιουργημένα όντα, ούτε φαίνεται σε κανένα από τα μη δημιουργημένα όντα. Είναι αποκλειστικότητα του μοναδικού Θεού και ξεχωρίζει την ταυτότητα και την ουσία που έχει μόνο ο Δημιουργός από αυτήν των δημιουργημάτων. Συγχρόνως, είναι ένα σημείο και ένα χαρακτηριστικό που εκτός από τον ίδιο τον Θεό, δεν μπορεί ποτέ να ξεπεραστεί από κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον.

Η κατάρτιση της διαθήκης του Θεού με τον άνθρωπο ήταν μια πράξη μεγάλης σημασίας, μια πράξη με την οποία Εκείνος είχε σκοπό να επικοινωνήσει ένα γεγονός στον άνθρωπο και να τον ενημερώσει για την πρόθεσή Του. Για τον σκοπό αυτόν μεταχειρίστηκε μια μοναδική μέθοδο, χρησιμοποιώντας ένα ειδικό σημείο για να καταρτίσει μια διαθήκη με τον άνθρωπο, ένα σημείο που ήταν μια υπόσχεση της διαθήκης που είχε καταρτίσει με τον άνθρωπο. Ήταν λοιπόν αυτή η κατάρτιση της διαθήκης ένα σπουδαίο γεγονός; Πόσο σπουδαίο γεγονός ήταν; Αυτό ακριβώς είναι που κάνει τη διαθήκη τόσο ιδιαίτερη: Δεν είναι μια διαθήκη μεταξύ ενός ανθρώπου και κάποιου άλλου ή μιας ομάδας και μιας άλλης ή μιας χώρας και μιας άλλης, αλλά είναι μια διαθήκη μεταξύ του Δημιουργού κι ολόκληρης της ανθρωπότητας και θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι την ημέρα που ο Θεός θα καταργήσει όλα τα πράγματα. Ο εκτελεστής αυτής της διαθήκης είναι ο Δημιουργός και ο φύλακάς της είναι επίσης ο Δημιουργός. Εν συντομία, ολόκληρη η διαθήκη του ουράνιου τόξου που καταρτίσθηκε με τον άνθρωπο πραγματοποιήθηκε και επετεύχθη σύμφωνα με τον διάλογο μεταξύ του Δημιουργού και του ανθρώπου και έχει παραμείνει έτσι μέχρι σήμερα. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν τα δημιουργήματα εκτός από το να υποταχθούν, να υπακούσουν, να πιστέψουν, να εκτιμήσουν, να μαρτυρήσουν και να υμνήσουν την εξουσία του Δημιουργού; Επειδή κανένας άλλος πέρα από τον μοναδικό Θεό δεν έχει τη δύναμη να κάνει μια τέτοια διαθήκη. Η εμφάνιση του ουράνιου τόξου, ξανά και ξανά, αποτελεί αναγγελία προς στην ανθρωπότητα και εφιστά την προσοχή της στη διαθήκη μεταξύ του Δημιουργού και της ανθρωπότητας. Στις συνεχείς εμφανίσεις της διαθήκης μεταξύ του Δημιουργού και της ανθρωπότητας, εκείνο που αποδεικνύεται στην ανθρωπότητα δεν είναι ένα ουράνιο τόξο ή η ίδια η διαθήκη, αλλά η αμετάβλητη εξουσία του Δημιουργού. Η επαναλαμβανόμενη εμφάνιση του ουράνιου τόξου αποδεικνύει τα τρομακτικά και θαυματουργά έργα του Δημιουργού σε κρυφά μέρη και συγχρόνως είναι μια ζωηρή αντανάκλαση της εξουσίας του Δημιουργού που δεν θα ξεθωριάσει ποτέ και δεν θα αλλάξει ποτέ. Δεν είναι αυτό η ένδειξη μιας άλλης πλευράς της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού;

3. Οι Ευλογίες του Θεού

Γέν. 17:4-6  Εγώ, ιδού, η διαθήκη μου είναι προς σέ· και θέλεις γείνει πατήρ πλήθους εθνών· και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Άβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ· διότι πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα· και θέλω σε αυξήσει σφόδρα σφόδρα, και θέλω σε καταστήσει εις έθνη, και βασιλείς θέλουσιν εξέλθει εκ σού.

Γέν. 18:18-19  Ο δε Αβραάμ θέλει εξάπαντος γείνει έθνος μέγα και δυνατόν· και θέλουσιν ευλογηθή εις αυτόν πάντα τα έθνη της γής· επειδή γνωρίζω αυτόν ότι θέλει διατάξει προς τους υιούς αυτού και προς τον οίκον αυτού, μεθ’ εαυτόν, και θέλουσι φυλάξει την οδόν του Ιεχωβά, διά να πράττωσι δικαιοσύνην και κρίσιν, ώστε να επιφέρη ο Ιεχωβά επί τον Αβραάμ τα όσα ελάλησε προς αυτόν.

Γέν. 22:16-18  Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει Ιεχωβά, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου, ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γής· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.

Ιώβ 42:12  Και ευλόγησεν ο Ιεχωβά τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα· ώστε απέκτησε δεκατέσσαρας χιλιάδας προβάτων και εξακισχιλίας καμήλους και χίλια ζεύγη βοών και χιλίας όνους.

Ο μοναδικός τρόπος και τα χαρακτηριστικά των ομιλιών του Δημιουργού είναι σύμβολα της μοναδικής ταυτότητας και εξουσίας του Δημιουργού

Πολλοί επιθυμούν να ζητήσουν και να λάβουν την ευλογία του Θεού, αλλά δεν μπορεί ο καθένας να λάβει αυτές τις ευλογίες, επειδή ο Θεός έχει τις δικές Του αρχές και δίνει την ευλογία Του στον άνθρωπο με τον δικό Του τρόπο. Οι υποσχέσεις που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο και το πόση χάρη Εκείνος θα δώσει στον άνθρωπο, δίνονται με βάση τις σκέψεις και τις πράξεις των ανθρώπων. Επομένως, τι δείχνουν οι ευλογίες του Θεού; Τι μπορούν να δουν σ’ αυτές οι άνθρωποι; Σ’ αυτό το σημείο, ας βάλουμε στην άκρη τη συζήτηση για το σε τι είδους ανθρώπους ο Θεός δίνει τις ευλογίες Του και για τις αρχές του Θεού σύμφωνα με τις οποίες Εκείνος δίνει τις ευλογίες Του. Αντ’ αυτού, ας δούμε τις ευλογίες του Θεού προς τον άνθρωπο με σκοπό να γνωρίσουμε την εξουσία του Θεού, υπό το πρίσμα της γνώσης της εξουσίας του Θεού.

Οι τέσσερις παραπάνω παράγραφοι της γραφής είναι όλες καταγραφές της ευλογίας του Θεού προς τον άνθρωπο. Μας δίνουν μια λεπτομερή περιγραφή των αποδεκτών της ευλογίας του Θεού, όπως του Αβραάμ και του Ιώβ, καθώς και τους λόγους για τους οποίους ο Θεός έδωσε τις ευλογίες Του και τι περιείχαν αυτές οι ευλογίες. Ο τόνος κι ο τρόπος των ομιλιών του Θεού και η προοπτική και η θέση από την οποία Εκείνος μίλησε, επιτρέπουν στον άνθρωπο να καταλάβει ότι Εκείνος που δίνει τις ευλογίες και ο αποδέκτης αυτών των ευλογιών έχουν ξεκάθαρα διαφορετικές ταυτότητες, θέση και ουσία. Ο τόνος κι ο τρόπος αυτών των ομιλιών και η θέση από την οποία εκστομίστηκαν είναι μοναδικές στον Θεό, ο οποίος διαθέτει την ταυτότητα του Δημιουργού. Εκείνος έχει την εξουσία και την ισχύ, καθώς και την τιμή του Δημιουργού και ένα μεγαλείο που δεν αμφισβητείται από κανέναν άνθρωπο.

Ας δούμε πρώτα στη Γένεση 17:4-6: «Εγώ, ιδού, η διαθήκη μου είναι προς σέ· και θέλεις γείνει πατήρ πλήθους εθνών· και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Άβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ· διότι πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα· και θέλω σε αυξήσει σφόδρα σφόδρα, και θέλω σε καταστήσει εις έθνη, και βασιλείς θέλουσιν εξέλθει εκ σού». Τα λόγια αυτά ήταν η διαθήκη που κατάρτισε ο Θεός με τον Αβραάμ, καθώς και οι ευλογίες του Θεού προς τον Αβραάμ: ο Θεός θα έκανε τον Αβραάμ πατέρα των εθνών, θα τον έκανε εξαιρετικά γόνιμο και θα έκανε έθνη απ’ αυτόν και βασιλείς θα έβγαιναν από εκείνον. Βλέπεις την εξουσία του Θεού σ’ αυτά τα λόγια; Και πώς αντιλαμβάνεσαι αυτήν την εξουσία; Ποια πλευρά από την ουσία της εξουσίας του Θεού βλέπεις; Άμα εξετάσουμε από κοντά αυτά τα λόγια, δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε ότι η εξουσία και η ταυτότητα του Θεού αναδεικνύονται ξεκάθαρα στα λόγια των ομιλιών του Θεού. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός λέγει «η διαθήκη μου είναι προς σέ· και θέλεις […] σε κατέστησα […] Και θέλω σε […]», φράσεις όπως «και θέλεις» «και θέλω», η διατύπωση των οποίων φέρει τη διαβεβαίωση της ταυτότητας και της εξουσίας του Θεού, είναι κατά μία άποψη, μια ένδειξη της πίστης του Δημιουργού. Κατά μία άλλη άποψη, είναι ιδιαίτερες λέξεις που χρησιμοποίησε ο Θεός, ο οποίος έχει την ταυτότητα του Δημιουργού —αποτελούν επίσης, όμως, μέρος του συμβατικού λεξιλογίου. Αν κάποιος πει ότι ελπίζει κάποιο άλλο πρόσωπο να είναι εξαιρετικά γόνιμο, ότι θα γίνουν έθνη από εκείνον και ότι βασιλείς θα βγουν απ’ αυτόν, αυτό αναμφίβολα είναι ένα είδος ευχής, όχι είναι υπόσχεση ή ευλογία. Έτσι, οι άνθρωποι δεν τολμούν να πουν «Θα σε κάνω το και το, θα γίνεις το και το», διότι ξέρουν ότι δεν διαθέτουν τέτοιου είδους δύναμη. Δεν είναι στο χέρι τους κι ακόμα κι αν πουν τέτοια πράγματα, αυτά θα είναι κούφια λόγια, ανοησίες, παρακινούμενα από τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Τολμάει κανένας να μιλήσει με αυτόν τον πομπώδη τρόπο όταν νιώθει ότι δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του; Όλοι θέλουν το καλό για τους απογόνους τους κι ελπίζουν ότι θα διαπρέψουν και θα έχουν μεγάλες επιτυχίες. «Τι τεράστια τύχη θα ήταν αν ένας από αυτούς γινόταν αυτοκράτορας! Αν κάποιος κατάφερνε να γίνει κυβερνήτης θα ήταν επίσης καλό —αρκεί να γινόταν κάποιος σπουδαίος!» Αυτά είναι όλα ευχές των ανθρώπων, αλλά οι άνθρωποι μπορούν μόνο να εύχονται ευλογίες για τους απογόνους τους και δεν μπορούν να εκπληρώσουν ούτε να διασφαλίσουν ότι κάποια από τις ευχές αυτές θα πραγματοποιηθεί. Βαθιά μέσα του καθένας ξέρει καθαρά ότι δεν διαθέτει τη δύναμη να καταφέρει τέτοια πράγματα, επειδή όλα όσα τα αφορούν είναι εκτός του ελέγχου του κι έτσι με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ελέγξει αυτός τη μοίρα των άλλων; Ο λόγος για τον οποίον ο Θεός μπορεί να πει τέτοια λόγια είναι επειδή ο Θεός διαθέτει τέτοια εξουσία και Εκείνος μπορεί να επιτελέσει και να πραγματοποιήσει όλες Του τις υποσχέσεις στους ανθρώπους και να υλοποιήσει όλες τις ευλογίες που τους έχει δώσει. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και για τον Θεό το να κάνει κάποιον ιδιαίτερα γόνιμο είναι παιχνιδάκι. Μία Του μόνο λέξη είναι αρκετή για να κάνει τους απογόνους κάποιου να ευημερήσουν. Δεν θα χρειαστεί ποτέ να ιδρώσει για να το επιτύχει αυτό, ούτε να κουράσει το μυαλό Του ή να σκοτίζεται. Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη και η εξουσία του Θεού.

Αφού διαβάσετε «ο δε Αβραάμ θέλει εξάπαντος γείνει έθνος μέγα και δυνατόν· και θέλουσιν ευλογηθή εις αυτόν πάντα τα έθνη της γής» στη Γένεση 18:18, μπορείτε να νιώσετε την εξουσία του Θεού; Μπορείτε να αισθανθείτε πόσο εξαιρετικός είναι ο Δημιουργός; Μπορείτε να αισθανθείτε την υπεροχή του Δημιουργού; Τα λόγια του Θεού είναι συγκεκριμένα. Ο Θεός δεν λέει αυτά τα λόγια λόγω ή σαν έκφραση της βεβαιότητας την οποία έχει για την επιτυχία Του. Αντιθέτως, είναι λόγια που αποδεικνύουν την εξουσία της ομιλίας του Θεού κι είναι μια εντολή που εκπληρώνει τον λόγο του Θεού. Υπάρχουν εδώ δύο εκφράσεις στις οποίες θα πρέπει να δώσετε σημασία. Όταν ο Θεός λέγει «ο δε Αβραάμ θέλει εξάπαντος γείνει έθνος μέγα και δυνατόν· και θέλουσιν ευλογηθή εις αυτόν πάντα τα έθνη της γής», υπάρχει κανένα στοιχείο ασάφειας σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει κανένα στοιχείο ανησυχίας; Υπάρχει κανένα στοιχείο φόβου; Λόγω των λέξεων «θέλει εξάπαντος» και «θέλουσιν» στην ομιλία του Θεού, αυτά τα στοιχεία που είναι χαρακτηριστικά του ανθρώπου και που τα βλέπει κανείς συχνά σ’ αυτόν, δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με τον Δημιουργό. Κανένας δεν θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει τέτοια λόγια όταν εύχεται το καλό σε κάποιον, κανένας δεν θα τολμούσε να ευλογήσει κάποιον άλλον με τέτοια βεβαιότητα ώστε να του δώσει ένα μεγάλο και σπουδαίο έθνος ή να υποσχεθεί ότι όλα τα έθνη στη γη θα ευλογηθούν από αυτόν. Όσο πιο βέβαια είναι τα λόγια του Θεού, τόσο πιο καλά αποδεικνύουν κάτι —και τι είναι αυτό το κάτι; Αποδεικνύουν ότι ο Θεός έχει τέτοια εξουσία, ότι η εξουσία Του μπορεί να κατορθώσει αυτά τα πράγματα κι ότι η εκπλήρωσή τους είναι αναπόφευκτη. Ο Θεός ήταν ενδόμυχα βέβαιος, χωρίς καμία επιφύλαξη, για όλες τις ευλογίες Του προς τον Αβραάμ. Επιπλέον, όλα αυτά θα πραγματοποιούνταν σύμφωνα με τον λόγο Του και καμία δύναμη δεν θα ήταν ικανή να αλλάξει, να εμποδίσει, να βλάψει ή να διαταράξει την εκπλήρωσή τους. Ανεξάρτητα από το τι άλλο συνέβη, τίποτα δεν θα μπορούσε να ακυρώσει ή να επηρεάσει την εκπλήρωση και την πραγματοποίηση του λόγου του Θεού. Αυτή είναι η απόλυτη ισχύς του λόγου που εκστομίστηκε από το στόμα του Δημιουργού και η εξουσία του Δημιουργού που δεν ανέχεται την άρνηση του ανθρώπου! Έχοντας διαβάσει αυτά τα λόγια, αμφιβάλεις ακόμα; Αυτά τα λόγια βγήκαν από το στόμα του Θεού και υπάρχει δύναμη, μεγαλοπρέπεια και εξουσία στον λόγο του Θεού. Τέτοια δύναμη και εξουσία και το αναπόφευκτο της εκπλήρωσης των γεγονότων είναι άπιαστα από οποιοδήποτε δημιουργημένο αλλά και μη δημιουργημένο πλάσμα κι αξεπέραστα από οποιοδήποτε δημιουργημένο αλλά και μη δημιουργημένο πλάσμα. Μόνο ο δημιουργός μπορεί να συνδιαλεχθεί με το ανθρώπινο είδος σε τέτοιο τόνο και τονισμό και τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι οι υποσχέσεις Του δεν είναι κούφια λόγια και επιπόλαιοι κομπασμοί, αλλά είναι η έκφραση μοναδικής εξουσίας που δεν μπορεί να ξεπεράσει κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του λόγου του Θεού κι αυτού του ανθρώπου; Όταν διαβάζεις αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός, αντιλαμβάνεσαι τη δύναμη του λόγου του Θεού και την εξουσία του Θεού. Πώς αισθάνεσαι όταν ακούς τους ανθρώπους να λένε τέτοια λόγια; Νομίζεις ότι είναι εξαιρετικά υπερόπτες και γεμάτοι κομπασμό, άνθρωποι που κάνουν επίδειξη; Διότι δεν έχουν αυτή τη δύναμη, δεν διαθέτουν τέτοια εξουσία κι έτσι είναι απολύτως ανίκανοι να επιτύχουν τέτοια πράγματα. Το ότι είναι τόσο σίγουροι για τις υποσχέσεις τους, αποδεικνύει μόνο πόσο απρόσεχτα είναι τα σχόλιά τους. Αν κάποιος λέει τέτοια λόγια, τότε αναμφίβολα είναι υπερόπτης και υπέρ το δέον σίγουρος και αποκαλύπτει τον εαυτό του σαν ένα κλασικό παράδειγμα της διάθεσης του αρχαγγέλου. Αυτά τα λόγια προήλθαν από το στόμα του Θεού. Βλέπεις κάποιο στοιχείο υπεροψίας; Νομίζεις ότι ο λόγος του Θεού είναι μόνο ένα αστείο; Ο λόγος του Θεού είναι εξουσία, ο λόγος του Θεού είναι γεγονός και πριν εκστομιστούν αυτά τα λόγια, δηλαδή ενώ Εκείνος παίρνει την απόφαση να κάνει κάτι, τότε αυτό το πράγμα έχει ήδη επιτευχθεί. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλα όσα είπε ο Θεός στον Αβραάμ ήταν μια διαθήκη που συνήψε ο Θεός με τον Αβραάμ και μια υπόσχεση που δόθηκε από τον Θεό στον Αβραάμ. Αυτή η υπόσχεση ήταν ένα διαπιστωμένο γεγονός, όπως επίσης και ένα γεγονός που έχει περατωθεί κι αυτά τα γεγονότα σταδιακά εκπληρώθηκαν στη σκέψη του Θεού, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού. Έτσι, το ότι ο Θεός λέει αυτά τα λόγια, δεν σημαίνει ότι έχει μια αλαζονική διάθεση, διότι ο Θεός είναι ικανός να επιτύχει τέτοια πράγματα. Έχει αυτήν τη δύναμη και εξουσία κι είναι απολύτως ικανός να επιτύχει τέτοιες πράξεις και η επίτευξή τους είναι μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων Του. Όταν τέτοια λόγια εκστομίζονται από τον Θεό, αποτελούν μια αποκάλυψη και μια έκφραση της αληθινής διάθεσης του Θεού, μια τέλεια αποκάλυψη και απόδειξη της ουσίας και της εξουσίας του Θεού και δεν υπάρχει τίποτε πιο αρμόζον και κατάλληλο για να αποδείξει την ταυτότητα του Δημιουργού. Ο τρόπος, ο τόνος και η διατύπωση αυτών των ομιλιών συνιστούν ακριβώς το σημάδι της ταυτότητας του Δημιουργού και αντιστοιχούν τέλεια στην έκφραση της ταυτότητας του ίδιου του Θεού· σ’ αυτές δεν υπάρχει προσποίηση ούτε ανηθικότητα. Είναι καθαρά και ξάστερα η τέλεια απόδειξη της ουσίας και της εξουσίας του Δημιουργού. Όσο για τα δημιουργήματα, αυτά δεν διαθέτουν ούτε αυτήν την εξουσία ούτε αυτήν την ουσία, πόσο μάλλον τη δύναμη που δίδεται από τον Θεό. Αν ο άνθρωπος εκδηλώσει τέτοια συμπεριφορά, τότε οπωσδήποτε θα είναι η φραστική επίθεση της διεφθαρμένης του διάθεσης και η ρίζα αυτού θα είναι ο αντίκτυπος του συνονθυλεύματος της αλαζονείας και της τρελής φιλοδοξίας του ανθρώπου και της έκθεσης των κακόβουλων προθέσεων κανενός άλλου παρά μόνο των διαβόλων και του Σατανά, που θέλουν να παραπλανήσουν τον άνθρωπο και να τον παρασύρουν να προδώσει τον Θεό. Πώς αντιμετωπίζει ο Θεός αυτό που αποκαλύπτεται από μια τέτοια γλώσσα; Ο Θεός θα έλεγε ότι εσύ θέλεις να σφετεριστείς τη θέση Του και θέλεις να Τον υποδυθείς και να Τον αντικαταστήσεις. Όταν μιμείσαι τον τόνο της ομιλίας του Θεού, η πρόθεσή σου είναι να αντικαταστήσεις τη θέση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων και να οικειοποιηθείς το ανθρώπινο είδος, που εξ ορισμού ανήκει στον Θεό. Αυτός είναι ο Σατανάς, απλά και ξεκάθαρα. Αυτές είναι πράξεις των απογόνων του αρχαγγέλου κι αυτό δεν είναι αποδεκτό από τους Ουρανούς! Ανάμεσά σας, υπάρχει κανείς που έχει μιμηθεί τον Θεό με ένα συγκεκριμένο τρόπο, λέγοντας λίγα λόγια, με την πρόθεση να αποπροσανατολίσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να νομίσουν ότι τα λόγια και οι πράξεις αυτού του ανθρώπου διαθέτουν την εξουσία και τη δύναμη του Θεού, σαν να ήταν η ουσία και η ταυτότητα αυτού του ανθρώπου μοναδική κι ακόμα σαν ο τόνος των λόγων αυτού του ανθρώπου να ήταν παρόμοιος με αυτών του Θεού; Έχετε ποτέ κάνει κάτι τέτοιο; Έχετε ποτέ μιμηθεί τον τόνο του Θεού όταν μιλάτε, με χειρονομίες που παριστάνουν τη διάθεση του Θεού, με αυτό που υποθέτετε ότι είναι δύναμη και εξουσία; Μήπως οι περισσότεροι από σας έχετε κάποιες φορές δράσει, ή προγραμματίσατε να δράσετε με έναν τέτοιο τρόπο; Τώρα που αληθινά βλέπετε, διακρίνετε και γνωρίζετε την εξουσία του Δημιουργού και κοιτάτε πίσω σ’ αυτά που συνηθίζατε να κάνετε και στο τι αποκαλύπτατε από τον εαυτό σας, δεν νιώθετε άσχημα; Αναγνωρίζετε την ανεντιμότητά σας και την αδιαντροπιά σας; Έχοντας εξετάσει τη διάθεση και την ουσία αυτών των ανθρώπων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι καταραμένοι και γεννήματα του διαβόλου; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι όσοι κάνουν αυτά τα πράγματα προσβάλλουν τον εαυτό τους; Αντιλαμβάνεστε τη σοβαρότητα αυτού του πράγματος; Πόσο σοβαρό είναι αυτό; Η πρόθεση των ανθρώπων που δρουν με αυτόν τον τρόπο είναι να μιμηθούν τον Θεό. Θέλουν να γίνουν ο Θεός, να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν όπως τον Θεό. Θέλουν να ξεριζώσουν τη θέση του Θεού από τις καρδιές των ανθρώπων και να ξεφορτωθούν τον Θεό που εργάζεται ανάμεσα στους ανθρώπους, και το κάνουν αυτό με σκοπό να κατορθώσουν να ελέγξουν τους ανθρώπους, να καταβροχθίσουν τους ανθρώπους και να τους κυριεύσουν. Όλοι έχουν υποσυνείδητες επιθυμίες και φιλοδοξίες σαν κι αυτές και όλοι ζουν σε μια τέτοιου είδους διεφθαρμένη σατανική ουσία, σε μια τέτοια σατανική φύση όπου είναι σε εχθρότητα με τον Θεό, αι προδίδουν τον Θεό κι επιθυμούν να γίνουν Θεός. Παρακολουθώντας τη συναναστροφή μου πάνω στο θέμα της εξουσίας του Θεού, ακόμα επιθυμείτε ή προσπαθείτε να υποδυθείτε ή να μιμηθείτε τον Θεό; Επιθυμείτε ακόμα να γίνετε Θεός; Εύχεστε ακόμα να γίνετε Θεός; Ο άνθρωπος δεν μπορεί να μιμηθεί την εξουσία του Θεού και δεν μπορεί να υποδυθεί την ταυτότητα και τη θέση του Θεού. Παρότι μπορείς να μιμηθείς τον τόνο με τον οποίο μιλάει ο Θεός, δεν μπορείς να μιμηθείς την ουσία του Θεού. Παρότι μπορείς να πάρεις τη θέση του Θεού και να Τον υποδυθείς, ποτέ δεν θα μπορέσεις να κάνεις αυτό που προτίθεται να κάνει ο Θεός και ποτέ δεν θα μπορέσεις να διοικήσεις και να δώσεις εντολές σε όλα τα πράγματα. Στα μάτια του Θεού θα είσαι για πάντα ένα μικρό δημιούργημα κι ανεξάρτητα από το πόσο σπουδαίες είναι οι ικανότητες και οι δεξιότητές σου κι ανεξάρτητα από τα χαρίσματα σου, είσαι εξ ολοκλήρου στο κράτος του Δημιουργού. Παρόλο που είσαι σε θέση να πεις μερικά άγρια λόγια, αυτό ούτε δείχνει ότι έχεις την ουσία του Δημιουργού, ούτε εκφράζει το ότι διαθέτεις την εξουσία του Δημιουργού. Η εξουσία και η δύναμη του Θεού είναι η ουσία του ίδιου του Θεού. Είναι κάτι που ούτε μαθαίνεται, ούτε μπορεί να προστεθεί εξωτερικά, αλλά είναι η έμφυτη ουσία του ίδιου του Θεού. Κι έτσι, η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Εφόσον ένας άνθρωπος αποτελεί μέλος της δημιουργημένης ανθρωπότητας, πρέπει να κρατά τη θέση του και να συμπεριφέρεται με συνείδηση. Να διαφυλάσσεις με αίσθημα καθήκοντος αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός. Να μην παρεκτρέπεσαι ούτε να κάνεις πράγματα που ξεπερνούν το εύρος των δυνατοτήτων σου ή που είναι δυσάρεστα για τον Θεό. Μην προσπαθείς να είσαι σπουδαίος, να είσαι υπεράνθρωπος ή πάνω από τους άλλους, ούτε να προσπαθείς να γίνεις Θεός. Αυτά είναι που δεν πρέπει να επιθυμεί ο άνθρωπος. Το να προσπαθεί κάποιος να γίνει σπουδαίος ή υπεράνθρωπος είναι γελοίο. Το να ζητά να γίνει Θεός είναι ακόμη χειρότερο. Είναι αηδιαστικό και ποταπό. Εκείνο που είναι αξιέπαινο και που θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε τα δημιουργήματα, είναι να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος τον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να προσπαθούν να πετύχουν.

Η εξουσία του Δημιουργού δεν περιορίζεται από τον χρόνο, τον χώρο ή τη γεωγραφία και η εξουσία του Δημιουργού είναι ανυπολόγιστη

Ας δούμε στη Γένεση 22:17-18. Αυτό είναι άλλο ένα εδάφιο όπου μιλάει ο Ιεχωβά Θεός και στο οποίο είπε στον Αβραάμ «ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γής· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου». Ο Ιεχωβά Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ πολλές φορές για να πολλαπλασιαστούν οι απόγονοί του —μα μέχρι ποιο σημείο θα πολλαπλασιάζονταν; Μέχρι του σημείου για το οποίο μιλάει στη Γραφή: «ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης». Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός θέλησε να χαρίσει στον Αβραάμ απογόνους τόσους πολλούς, όσα τα άστρα του ουρανού και τόσο άφθονους όση η άμμος στην παραλία. Ο Θεός μίλησε χρησιμοποιώντας ένα σχήμα λόγου, και απ’ αυτό το σχήμα λόγου δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι ο Θεός δεν θα χάριζε μόνο έναν, δύο ή ακόμα και μόνο χιλιάδες απογόνους στον Αβραάμ, αλλά αμέτρητους, αρκετούς ώστε να γίνουν ένα μεγάλο πλήθος εθνών, διότι ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι θα γινόταν ο πατέρας πολλών εθνών. Κι αυτός ο αριθμός αποφασίστηκε από τον άνθρωπο ή από τον Θεό; Μπορεί ο άνθρωπος να ελέγξει πόσους απογόνους μπορεί να έχει; Εξαρτάται απ’ αυτόν; Ο άνθρωπος δεν είναι ικανός ούτε να κανονίσει αν θα έχει αρκετούς απογόνους, πόσο μάλλον να κανονίσει να αποκτήσει τόσους όσα «τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης». Και ποιος δεν εύχεται να είναι οι απόγονοί του τόσοι πολλοί όσα και τ’ άστρα; Δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα έτσι όπως τα θέλεις. Ανεξάρτητα από το πόσο επιδέξιος ή ικανός είναι ο άνθρωπος, αυτό δεν εξαρτάται απ’ αυτόν. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτό που επιτάσσει ο Θεός. Θα έχεις τόσους, όσους Εκείνος σου επιτρέπει να έχεις. Αν ο Θεός σου δώσει λίγους, τότε ποτέ δεν θα έχεις πολλούς, κι αν ο Θεός σου δώσει πολλούς, δεν έχει κανένα νόημα να δυσανασχετείς με το πόσους έχεις. Έτσι δεν είναι; Όλα αυτά εξαρτώνται από τον Θεό και όχι από τον άνθρωπο! Ο άνθρωπος κυβερνάται από τον Θεό και κανείς δεν εξαιρείται!

Όταν ο Θεός είπε «θέλω πληθύνει το σπέρμα σου», αυτό ήταν ένα συμβόλαιο που ο Θεός συνήψε με τον Αβραάμ και όπως το συμβόλαιο του ουράνιου τόξου, θα εκπληρώνονταν στην αιωνιότητα, ήταν δε επίσης μια υπόσχεση από τον Θεό προς τον Αβραάμ. Μόνο ο Θεός είναι αρμόδιος και ικανός να πραγματοποιήσει αυτήν την υπόσχεση. Ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος το πιστεύει ή όχι, ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος το δέχεται ή όχι και ανεξάρτητα από το πώς το βλέπει και το θεωρεί ο άνθρωπος, όλο αυτό θα πραγματοποιηθεί κατά γράμμα, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Ο λόγος του Θεού δεν θα διαφοροποιηθεί αν αλλάξουν οι άνθρωποι βούληση ή αντιλήψεις και δεν θα διαφοροποιηθεί εξαιτίας της αλλαγής σε κάποιον άνθρωπο, γεγονός ή πράγμα. Όλα τα πράγματα μπορεί να εξαφανιστούν, αλλά ο λόγος του Θεού θα παραμείνει ως έχει για πάντα. Στην πραγματικότητα, η ημέρα που θα εξαφανιστούν τα πάντα είναι ακριβώς η μέρα που ο λόγος του Θεού θα έχει εκπληρωθεί εντελώς, επειδή Εκείνος είναι ο Δημιουργός και Εκείνος κατέχει την εξουσία του Δημιουργού, Εκείνος κατέχει τη δύναμη του Δημιουργού, Εκείνος έχει τον έλεγχο όλων των πραγμάτων και όλης της δύναμης της ζωής. Εκείνος μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία εκ του μηδενός ή να μηδενίσει κάτι και Εκείνος ελέγχει τη μεταμόρφωση όλων των πραγμάτων από ζωντανά σε νεκρά· για τον Θεό, τίποτε δεν θα ήταν απλούστερο από το να πολλαπλασιάσει το σπέρμα κάποιου. Αυτό στον άνθρωπο μοιάζει φαντασία, σαν ένα παραμύθι, αλλά για τον Θεό, αυτό που Εκείνος αποφασίζει και υπόσχεται να κάνει δεν είναι φαντασία ούτε είναι παραμύθι. Αντιθέτως, είναι ένα γεγονός το οποίο ο Θεός έχει ήδη δει και είναι σίγουρο ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί. Το αντιλαμβάνεστε αυτό; Αποδεικνύεται από τα γεγονότα ότι οι απόγονοι του Αβραάμ ήταν πολλοί; Πόσο πολλοί; Ήταν τόσο πολλοί όσα «τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης» όπως είπε ο Θεός; Εξαπλώθηκαν σε όλα τα έθνη και σε όλες τις περιοχές, σε κάθε μέρος του κόσμου; Και τι ήταν εκείνο μέσω του οποίου πραγματοποιήθηκε αυτό το γεγονός; Πραγματοποιήθηκε από την εξουσία του λόγου του Θεού; Διότι αρκετές εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια αφότου μίλησε ο Θεός, τα λόγια Του συνέχισαν να εκπληρώνονται και διαρκώς να γίνονται γεγονότα. Αυτή είναι η δύναμη του λόγου του Θεού και η απόδειξη της εξουσίας του Θεού. Όταν ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα στην αρχή, ο Θεός είπε «γενηθήτω φως», και έγινε φως. Αυτό συνέβη πολύ γρήγορα, πραγματοποιήθηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση στην πραγματοποίηση και την εκπλήρωσή του. Τα αποτελέσματα του λόγου του Θεού ήταν άμεσα. Και τα δύο ήταν μια εκδήλωση της εξουσίας του Θεού, αλλά όταν ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ, Εκείνος επέτρεψε στον άνθρωπο να δει μια άλλη πλευρά της ουσίας της εξουσίας του Θεού, καθώς και το ότι η εξουσία του Δημιουργού είναι ανυπολόγιστη, και επιπλέον επέτρεψε στον άνθρωπο να δει μια πιο πρακτική, πιο υπέροχη πλευρά της εξουσίας του Δημιουργού.

Από τη στιγμή που εκστομίστηκε ο λόγος του Θεού, η εξουσία του Θεού αναλαμβάνει αυτό το έργο και το γεγονός που υποσχέθηκε ο Θεός με το στόμα Του σταδιακά αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι ότι αλλαγές εμφανίζονται σε όλα τα πράγματα, όπως ακριβώς με την άφιξη της άνοιξης το γρασίδι γίνεται πράσινο, τα λουλούδια ανθίζουν, τα δέντρα βλασταίνουν, τα πουλιά αρχίζουν να κελαηδούν, οι χήνες επιστρέφουν και οι αγροί γεμίζουν με ανθρώπους… Με την άφιξη της άνοιξης όλα τα πράγματα αναζωογονούνται και αυτό είναι το θαυμαστό έργο του Δημιουργού. Όταν ο Θεός εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του, όλα τα πράγματα στον ουρανό και στη γη ανανεώνονται και αλλάζουν σύμφωνα με τη σκέψη του Θεού —χωρίς καμία εξαίρεση. Όταν εκστομίζεται μια δέσμευση ή μια υπόσχεση από το στόμα του Θεού, όλα τα πράγματα εξυπηρετούν την εκπλήρωσή της και κινούνται γύρω από την εκπλήρωσή της· όλα τα δημιουργήματα ενορχηστρώνονται και διευθετούνται υπό το κράτος του Δημιουργού, παίζοντας τους αντίστοιχους ρόλους τους και εξυπηρετώντας τις αντίστοιχες λειτουργίες τους. Αυτό αποτελεί την εκδήλωση της εξουσίας του Δημιουργού. Τι καταλαβαίνεις από αυτό; Πώς αντιλαμβάνεσαι την εξουσία του Θεού; Έχει κάποιο βεληνεκές η εξουσία του Θεού; Υπάρχει χρονικό όριο; Μπορεί να ειπωθεί ότι έχει συγκεκριμένο ύψος ή συγκεκριμένο μήκος; Μπορεί να ειπωθεί ότι έχει συγκεκριμένο μέγεθος ή δύναμη; Μπορεί να μετρηθεί με τις ανθρώπινες διαστάσεις; Η εξουσία του Θεού δεν αναβοσβήνει, δεν έρχεται και παρέρχεται και κανένας δεν μπορεί να μετρήσει ακριβώς πόσο μεγάλη είναι η εξουσία Του. Ανεξάρτητα από την πάροδο του χρόνου, όταν ο Θεός ευλογεί κάποιον, αυτή η ευλογία θα συνεχίζεται και η συνέχειά της θα γίνεται η μαρτυρία της ανεκτίμητης εξουσίας του Θεού και θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να βλέπει την επανεμφάνιση της άσβεστης δύναμης ζωής του Δημιουργού, ξανά και ξανά. Κάθε εκδήλωση της εξουσίας Του είναι η τέλεια απόδειξη του λόγου που βγήκε από το στόμα Του, που παρουσιάζεται σε όλα τα πράγματα και στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, όλα τα επιτεύγματα που είναι απόρροια της εξουσίας Του είναι έξοχα πέραν κάθε σύγκρισης και πέρα για πέρα άψογα. Μπορεί να ειπωθεί ότι η σκέψη Του, ο λόγος Του, η εξουσία Του και όλο το έργο που έχει κάνει συνιστούν μια απαράμιλλα όμορφη εικόνα και για τα δημιουργήματα, η ανθρώπινη γλώσσα δεν έχει λόγια για να περιγράψει τη σημασία και την αξία της. Όταν ο Θεός υπόσχεται κάτι σε κάποιον, γνωρίζει τα πάντα γι’ αυτόν σαν την παλάμη Του, είτε έχει να κάνει με το πού ζει ή με το τι κάνει, το παρελθόν του πριν ή αφού έλαβε την υπόσχεση, ή με το πόσο μεγάλες αναταραχές υπήρξαν στο περιβάλλον που ζει. Όσος καιρός κι αν έχει περάσει απ’ όταν μίλησε ο Θεός, για Εκείνον είναι σαν να έχει μόλις εκστομίσει τον λόγο Του. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει τη δύναμη και τέτοια εξουσία που μπορεί να παρακολουθεί, να ελέγχει και να εκπληρώνει κάθε υπόσχεση που δίνει στην ανθρωπότητα και ανεξάρτητα από το ποια είναι η υπόσχεση, ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο θα πάρει αυτή για να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά και επιπλέον ανεξάρτητα από την έκταση του πεδίου εφαρμογής της —για παράδειγμα στον χρόνο, γεωγραφικά, ως προς τη φυλή και ούτω καθεξής— αυτή η υπόσχεση θα πραγματοποιηθεί, θα εκπληρωθεί και επιπλέον η πραγματοποίηση και η εκπλήρωσή της δεν θα χρειαστούν την παραμικρή προσπάθεια από Εκείνον. Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι το εύρος της εξουσίας του Θεού είναι αρκετό για να ελέγχει ολόκληρο το σύμπαν και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο Θεός είναι που δημιούργησε το φως, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός διαχειρίζεται μόνο το φως, ή ότι Εκείνος διαχειρίζεται μόνο το νερό επειδή δημιούργησε το νερό και ότι όλα τα άλλα πράγματα είναι άσχετα με τον Θεό. Θα ήταν αυτό μια παρεξήγηση; Παρότι η ευλογία του Θεού προς τον Αβραάμ σταδιακά έχει ξεθωριάσει στη μνήμη των ανθρώπων μετά από αρκετές εκατοντάδες χρόνια, για τον Θεό αυτή η υπόσχεση ακόμη παραμένει η ίδια. Ήταν ακόμη στη διαδικασία της εκπλήρωσης και ποτέ δεν είχε σταματήσει. Ο άνθρωπος ποτέ δεν γνώριζε ούτε είχε ακούσει πώς ο Θεός εξασκεί την εξουσία Του, πώς έχουν ενορχηστρωθεί και διευθετηθεί όλα τα πράγματα και πόσες θαυμάσιες ιστορίες υπάρχουν γύρω απ’ όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός όλον αυτόν τον καιρό, αλλά κάθε υπέροχο κομμάτι της εκδήλωσης της εξουσίας του Θεού και της αποκάλυψης των πράξεών Του διαδόθηκε και δοξάστηκε απ’ όλα τα πράγματα, όλα τα πράγματα ανέδειξαν και μιλούσαν για τα θαυματουργά κατορθώματα του Δημιουργού και καθεμία απ’ αυτές τις πολυαναφερόμενες ιστορίες για την κυριαρχία του Δημιουργού σε όλα τα πράγματα θα πρέπει να διακηρύσσεται απ’ όλα τα πράγματα εις τους αιώνες των αιώνων. Η εξουσία με την οποία ο Θεός κυβερνά όλα τα πράγματα και η δύναμη του Θεού αποδεικνύουν σε όλα τα πράγματα πως ο Θεός είναι πανταχού και πάντοτε παρών. Όταν θα δεις την απανταχού παρουσία της εξουσίας και της δύναμης του Θεού, θα δεις ότι ο Θεός είναι παρών παντού και πάντα. Η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν περιορίζονται από τον χρόνο, τη γεωγραφία, τον χώρο, ή από κάποιο πρόσωπο, γεγονός ή πράγμα. Το εύρος της εξουσίας και της δύναμης του Θεού ξεπερνούν τη φαντασία του ανθρώπου. Είναι ανεξιχνίαστο για τον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να το φανταστεί και δεν θα μπορέσει ποτέ να το γνωρίσει πλήρως.

Σε κάποιους ανθρώπους αρέσει να βγάζουν συμπεράσματα και να φαντάζονται, αλλά πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η φαντασία του ανθρώπου; Μπορεί να πάει πέρα απ’ αυτόν τον κόσμο; Είναι ο άνθρωπος ικανός να βγάλει συμπεράσματα και να φανταστεί την αυθεντικότητα και την ακρίβεια της εξουσίας του Θεού; Είναι οι εικασίες και η φαντασία του ανθρώπου ικανές να του επιτρέψουν να επιτύχει τη γνώση της εξουσίας του Θεού; Μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο ικανό να εκτιμήσει πραγματικά και να υποταχθεί στην εξουσία του Θεού; Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι οι εικασίες και η φαντασία του ανθρώπου είναι μόνο προϊόν της διανόησης του ανθρώπου, και δεν βοηθούν στο ελάχιστο ούτε εξυπηρετούν τον άνθρωπο να αντιληφθεί την εξουσία του Θεού. Κάποιοι μπορούν, αφού διαβάσουν κείμενα επιστημονικής φαντασίας, να φανταστούν το φεγγάρι ή πώς είναι τα άστρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να καταλάβει την εξουσία του Θεού. Η φαντασία του ανθρώπου είναι μόνο αυτό: φαντασία. Για τα δεδομένα αυτών των πραγμάτων, δηλαδή για τη σχέση τους με την εξουσία του Θεού, δεν καταλαβαίνει τίποτα απολύτως. Τι σημασία έχει, λοιπόν, ακόμα κι αν έχεις πάει στο φεγγάρι; Μήπως αυτό σημαίνει ότι έχεις μια πολυδιάστατη κατανόηση της εξουσίας του Θεού; Μήπως σημαίνει ότι είσαι ικανός να φανταστείς το εύρος της εξουσίας και της δύναμης του Θεού; Από τη στιγμή που οι εικασίες και η φαντασία του ανθρώπου δεν είναι ικανές να κάνουν τον άνθρωπο να γνωρίσει την εξουσία του Θεού, τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος; Η πιο σοφή επιλογή είναι να μην εικάζει και να μη φαντάζεται, που θα πει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να επαφίεται ποτέ στη φαντασία και να εξαρτάται από εικασίες, σε ό,τι έχει σχέση με τη γνώση της εξουσίας του Θεού. Τι είναι αυτό που θέλω να σας πω μ’ αυτό; Η γνώση της εξουσίας του Θεού, της δύναμης του Θεού, της ίδιας της ταυτότητας του Θεού και της ουσίας του Θεού δεν επιτυγχάνεται αν επαφίεσαι στη φαντασία σου. Μιας και δεν μπορείς να επαφίεσαι στη φαντασία σου για να γνωρίσεις την εξουσία του Θεού, τότε ποιος είναι ο τρόπος για να επιτύχεις την αληθινή γνώση της εξουσίας του Θεού; Ο τρόπος να το κάνεις είναι να τρως και να πίνεις τον λόγο του Θεού, μέσω των συναναστροφών να βιώνεις τον λόγο του Θεού. Έτσι, θα έχεις μια βαθμιαία εμπειρία και επιβεβαίωση της εξουσίας του Θεού και θα κερδίσεις μια βαθμιαία κατανόηση και σταδιακή γνώση αυτής. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιτύχεις τη γνώση της εξουσίας του Θεού. Δεν υπάρχει πιο σύντομος δρόμος. Όταν σας ζητώ να μη φαντάζεστε δεν είναι το ίδιο σαν να σας ζητώ να περιμένετε παθητικά την καταστροφή ή να σας ζητώ να μην κάνετε τίποτα. Το να μη χρησιμοποιείς το μυαλό σου για να σκεφτείς και να φανταστείς σημαίνει να μη χρησιμοποιείς τη λογική για να βγάζεις συμπεράσματα, να μη χρησιμοποιείς τη γνώση για να κάνεις αναλύσεις, να μη βασίζεσαι στην επιστήμη, αλλά αντιθέτως να εκτιμάς, να επαληθεύεις και να επιβεβαιώνεις ότι ο Θεός στον οποίον πιστεύεις έχει εξουσία, να επιβεβαιώνεις ότι η μοίρα σου είναι υπό την κυριαρχία Του και ότι η δύναμή Του πάντα αποδεικνύει ότι Εκείνος είναι ο ίδιος ο αληθινός Θεός, μέσα από τον λόγο του Θεού, μέσα από την αλήθεια, μέσα από οτιδήποτε αντιμετωπίζεις στη ζωή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί κάποιος να επιτύχει την κατανόηση του Θεού. Μερικοί λένε ότι επιθυμούν να βρουν έναν απλό τρόπο για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, αλλά μπορείτε να σκεφτείτε κανέναν τέτοιο τρόπο; Σου λέω, δεν υπάρχει λόγος να το σκέφτεσαι: δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι! Ο μόνος τρόπος είναι να γνωρίζεις και να επιβεβαιώνεις ευσυνειδήτως και σταθερά αυτό που έχει και είναι ο Θεός μέσα από κάθε λέξη που Εκείνος εκφράζει και από καθετί που κάνει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να γνωρίσει κανείς τον Θεό. Επειδή αυτό που έχει και είναι ο Θεός και όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Θεό δεν είναι κούφια και κενά —είναι πρακτικά.

Το γεγονός του ελέγχου και της κυριαρχίας του Δημιουργού σε όλα τα πράγματα και στους ζώντες οργανισμούς αποδεικνύει την αληθινή ύπαρξη της εξουσίας του Δημιουργού

Κατά τον ίδιο τρόπο, η ευλογία του Ιεχωβά προς τον Ιώβ καταγράφεται στο Βιβλίο του Ιώβ. Τι χάρισε ο Θεός στον Ιώβ; «Και ευλόγησεν ο Ιεχωβά τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα· ώστε απέκτησε δεκατέσσαρας χιλιάδας προβάτων και εξακισχιλίας καμήλους και χίλια ζεύγη βοών και χιλίας όνους» (Ιώβ 42:12). Από την ανθρώπινη σκοπιά, τι ήταν αυτά τα πράγματα που δόθηκαν στον Ιώβ; Ήταν περιουσία της ανθρωπότητας; Με τέτοια περιουσία, δεν θα ήταν ο Ιώβ πολύ πλούσιος εκείνη την εποχή; Έπειτα, πώς απέκτησε τέτοια περιουσία; Τι προκάλεσε τον πλούτο του; Είναι προφανές —ο Ιώβ τα απέκτησε αυτά χάρη στην ευλογία του Θεού. Το πώς είδε ο Ιώβ αυτήν την περιουσία και πώς εξέλαβε τις ευλογίες του Θεού, δεν είναι κάτι το οποίο θα συζητήσουμε τώρα. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις ευλογίες του Θεού, όλοι οι άνθρωποι λαχταρούν μέρα και νύχτα να ευλογηθούν από τον Θεό, αλλά παρόλα αυτά ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει πόση περιουσία μπορεί να αποκτήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του ή κατά πόσο μπορεί να δεχτεί ευλογίες από τον Θεό —αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός! Ο Θεός έχει την εξουσία και τη δύναμη να χαρίσει οποιαδήποτε περιουσία στον άνθρωπο, να επιτρέψει στον άνθρωπο να αποκτήσει οποιαδήποτε ευλογία, και παρόλα αυτά υπάρχει μια αρχή στις ευλογίες του Θεού. Τι είδους ανθρώπους ευλογεί ο Θεός; Ευλογεί τους ανθρώπους που Του είναι αρεστοί, βεβαίως! Ο Αβραάμ και ο Ιώβ ήταν και οι δύο ευλογημένοι από τον Θεό, παρόλα αυτά οι ευλογίες που δέχτηκαν δεν ήταν ίδιες. Ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ με απογόνους τόσο πολλούς, όσο η άμμος και τα αστέρια. Όταν ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ, έκανε τους απογόνους ενός μόνο ανθρώπου και ένα έθνος, να γίνουν δυνατοί και εύποροι. Με τον τρόπο αυτόν, η εξουσία του Θεού κυριάρχησε στο ανθρώπινο είδος, που εισέπνευσε την ανάσα του Θεού ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα και σ’ όλα τα ζωντανά πλάσματα. Κάτω από την κυριαρχία της εξουσίας του Θεού, αυτό το ανθρώπινο είδος πολλαπλασιάστηκε και έζησε με την ταχύτητα που αποφάσισε ο Θεός και μέσα σε ένα πλαίσιο που αποφάσισε ο Θεός. Ειδικότερα, η βιωσιμότητα αυτού του έθνους, ο ρυθμός ανάπτυξης και το προσδόκιμο ζωής ήταν όλα μέρος της διευθέτησης που έκανε ο Θεός και η αρχή όλων αυτών βασίζονταν ολοκληρωτικά πάνω στην υπόσχεση που ο Θεός έδωσε στον Αβραάμ. Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, οι υποσχέσεις του Θεού θα προχωρούσαν χωρίς εμπόδια και θα πραγματοποιούνταν με τη μέριμνα της εξουσίας του Θεού. Στην υπόσχεση που ο Θεός έδωσε στον Αβραάμ, ανεξάρτητα από τις αναταραχές στον κόσμο, ανεξάρτητα από την εποχή, ανεξάρτητα από τις καταστροφές που υπέστη η ανθρωπότητα, οι απόγονοι του Αβραάμ δεν θα κινδύνευαν να εξολοθρευτούν και το έθνος τους δεν επρόκειτο να εξαφανιστεί. Η ευλογία του Θεού στον Ιώβ, εντούτοις, τον κατέστησε εξαιρετικά πλούσιο. Αυτό που του έδωσε ο Θεός, ήταν ζωντανά πλάσματα που ανέπνεαν, τα χαρακτηριστικά των οποίων —ο αριθμός τους, η ταχύτητα του πολλαπλασιασμού τους, οι ρυθμοί επιβίωσης, το ποσοστό του λίπους στα σώματά τους κλπ.— επίσης ελεγχόταν από τον Θεό. Παρότι αυτά τα έμβια όντα δεν διέθεταν το χάρισμα της ομιλίας, ανήκαν και αυτά στις διευθετήσεις του Θεού και η αρχή πίσω από τις διευθετήσεις του Θεού γι’ αυτά ήταν βασισμένη στις ευλογίες που ο Θεός υποσχέθηκε στον Ιώβ. Στις ευλογίες που ο Θεός έδωσε στον Αβραάμ και στον Ιώβ, παρότι αυτά που υποσχέθηκε ήταν διαφορετικά, η εξουσία με την οποία ο Θεός κυβερνούσε όλα τα πράγματα και τα ζωντανά πλάσματα ήταν η ίδια. Κάθε λεπτομέρεια από την εξουσία και τη δύναμη του Θεού εκφράζεται στις διαφορετικές υποσχέσεις και ευλογίες προς τον Αβραάμ και τον Ιώβ και δείχνει στην ανθρωπότητα για ακόμα μια φορά ότι η εξουσία του Θεού είναι πολύ πέρα από τη φαντασία του ανθρώπου. Αυτές οι λεπτομέρειες δείχνουν για μια ακόμη φορά στην ανθρωπότητα ότι αν η ανθρωπότητα επιθυμεί να γνωρίσει την εξουσία του Θεού, μπορεί να το κάνει μόνο μέσω του λόγου του Θεού και βιώνοντας το έργο του Θεού.

Η εξουσία της κυριαρχίας του Θεού πάνω σ’ όλα τα πράγματα επιτρέπει στον άνθρωπο να δει ένα γεγονός: η εξουσία του Θεού δεν περιέχεται μόνο στις λέξεις «Και είπε ο Θεός, γενηθήτω φως και έγινε φως, γενηθήτω το στερέωμα και έγινε το στερέωμα, και να γίνει η γη και έγινε η γη» αλλά επίσης η εξουσία του Θεού περιέχεται στο πώς κατόρθωσε να κάνει το φως να συνεχίζει να υπάρχει, εμπόδισε την εξαφάνιση του στερεώματος και διατήρησε τη γη για πάντα ξέχωρα από το νερό, καθώς και στις λεπτομέρειες του πώς κυβέρνησε και διαχειρίστηκε τα πράγματα που δημιούργησε: το φως, το στερέωμα και τη γη. Τι άλλο βλέπετε στην ευλογία του Θεού προς την ανθρωπότητα; Ξεκάθαρα, αφότου ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ και τον Ιώβ, τα βήματα του Θεού δεν σταμάτησαν, διότι Εκείνος μόλις είχε αρχίσει να ασκεί την εξουσία Του και είχε την πρόθεση να κάνει την κάθε Του λέξη πραγματικότητα και να πραγματοποιήσει την κάθε λεπτομέρεια για την οποία μίλησε κι έτσι, καθώς περνούσε ο καιρός, συνέχισε να κάνει καθετί που είχε σκοπό να κάνει. Επειδή ο Θεός έχει εξουσία, ίσως να νομίζει ο άνθρωπος ότι ο Θεός χρειάζεται μόνο να μιλάει και, χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι Του γίνονται όλα τα γεγονότα και τα πράγματα. Αυτές οι φαντασιώσεις είναι τόσο γελοίες! Εάν έχεις μόνο τη μονόπλευρη άποψη για το συμβόλαιο που συνήψε ο Θεός με τον άνθρωπο με χρήση του λόγου και για την πραγματοποίηση των πάντων από τον Θεό με χρήση του λόγου, και δεν είσαι ικανός να δεις τα διάφορα σημάδια και γεγονότα που δείχνουν ότι η εξουσία του Θεού έχει υπό το κράτος της την ύπαρξη όλων των πραγμάτων, τότε η κατανόησή σου για την εξουσία του Θεού είναι τόσο κούφια και γελοία! Αν έτσι φαντάζεται ο άνθρωπος ότι είναι ο Θεός, τότε πρέπει να ειπωθεί ότι η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό έχει πέσει στα τάρταρα και έχει φτάσει σε αδιέξοδο, επειδή ο Θεός τον οποίο φαντάζεται ο άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο από μια μηχανή που δίνει εντολές, όχι ο Θεός που διαθέτει εξουσία. Τι έχεις δει από τα παραδείγματα του Αβραάμ και του Ιώβ; Έχεις δει την πρακτική πλευρά της εξουσίας και της δύναμης του Θεού; Αφότου ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ και τον Ιώβ, ο Θεός δεν έμεινε όπως ήταν, ούτε έβαλε τους αγγελιοφόρους Του να δουλεύουν ενώ Εκείνος περίμενε να δει το αποτέλεσμα. Αντιθέτως, μόλις ο Θεός εκστόμισε τον λόγο Του, με την καθοδήγηση της εξουσίας του Θεού, όλα τα πράγματα άρχισαν να συμμορφώνονται με το έργο που ήθελε ο Θεός να κάνει και φτιάχτηκαν οι άνθρωποι, τα πράγματα και τα αντικείμενα που ζήτησε ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι μόλις τα λόγια εκστομίστηκαν από το στόμα του Θεού, η εξουσία του Θεού άρχισε να ασκείται σε όλη τη γη και Εκείνος καθόρισε μια σειρά για να πραγματοποιήσει και να εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του προς τον Αβραάμ και τον Ιώβ, κάνοντας επίσης και όλα τα κατάλληλα σχέδια και προετοιμασίες για όλα όσα χρειαζόταν για το κάθε βήμα και το κάθε βασικό στάδιο που προγραμμάτισε να επιτελέσει. Εκείνον τον καιρό δεν κατηύθυνε μόνο τους αγγελιοφόρους Του, αλλά και όλα τα πράγματα που Εκείνος είχε δημιουργήσει. Αυτό σημαίνει ότι τα όρια μέσα στα οποία εξασκούνταν η εξουσία του Θεού δεν συμπεριλάμβανε μόνο τους αγγελιοφόρους, αλλά όλα τα πράγματα στη δημιουργία, που διευθετούσε για να συμμορφώνονται με το έργο που ήθελε να κάνει. Αυτός ήταν ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο εξασκούνταν η εξουσία του Θεού. Στις φαντασιώσεις σας, κάποιοι μπορεί να έχουν την παρακάτω αντίληψη για την εξουσία του Θεού: ο Θεός έχει εξουσία και ο Θεός έχει δύναμη κι έτσι ο Θεός δεν έχει παρά να παραμείνει στον τρίτο ουρανό ή σε ένα σταθερό μέρος και δεν χρειάζεται να κάνει κάποιο ιδιαίτερο έργο, κι ολόκληρο το έργο Του ολοκληρώνεται στη σκέψη Του. Μερικοί μπορεί επίσης να πιστεύουν ότι παρότι ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ, ο Θεός δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα και ήταν αρκετό για Εκείνον απλώς να εκφράσει τον λόγο Του. Αληθινά αυτό είναι που συνέβη; Όχι βέβαια! Παρότι ο Θεός κατέχει εξουσία και δύναμη, η εξουσία Του είναι αληθινή και πραγματική, δεν είναι κενή. Η αυθεντικότητα και η πραγματικότητα της εξουσίας και της δύναμης του Θεού σταδιακά αποκαλύπτονται και περιέχονται στη δημιουργία όλων των πραγμάτων, στον έλεγχό Του επί όλων των πραγμάτων και στη διαδικασία με την οποία κυβερνά και διαχειρίζεται την ανθρωπότητα. Κάθε μέθοδος, κάθε προοπτική και κάθε λεπτομέρεια της κυριαρχίας του Θεού στην ανθρωπότητα και σε όλα τα πράγματα και όλο το έργο που επιτέλεσε, καθώς και η κατανόησή Του για όλα τα πράγματα —στην κυριολεξία αποδεικνύουν όλα ότι η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν είναι κούφιες λέξεις. Η εξουσία και η δύναμή Του αναδεικνύονται και αποκαλύπτονται συνεχώς και σε όλα τα πράγματα. Αυτές οι εκδηλώσεις και αποκαλύψεις μιλούν για την πραγματική ύπαρξη της εξουσίας του Θεού, διότι Εκείνος χρησιμοποιεί την εξουσία και τη δύναμή Του για να συνεχίσει το έργο Του και να προστάζει όλα τα πράγματα και να κυβερνά όλα τα πράγματα κάθε στιγμή· η δύναμη και η εξουσία Του δεν μπορούν να αντικατασταθούν ούτε από τους αγγέλους ούτε από τους αγγελιοφόρους του Θεού. Ο Θεός αποφάσισε τι ευλογίες θα έδινε στον Αβραάμ και στον Ιώβ —αυτό ήταν απόφαση του Θεού. Παρότι οι αγγελιοφόροι του Θεού επισκέφτηκαν προσωπικά τον Αβραάμ και τον Ιώβ, οι πράξεις τους ήταν βασισμένες στην εντολή του Θεού και οι πράξεις τους ήταν υπό την εξουσία του Θεού, και, ομοίως, οι αγγελιαφόροι βρίσκονταν υπό την κυριαρχία του Θεού. Παρότι ο άνθρωπος βλέπει τους αγγελιοφόρους του Θεού να επισκέπτονται τον Αβραάμ και δεν έχει καμία μαρτυρία στις καταγραφές της Βίβλου ότι ο Ιεχωβά Θεός προσωπικά έχει κάνει κάτι, ο μόνος που αληθινά ασκεί δύναμη και εξουσία είναι ο ίδιος ο Θεός και αυτό δεν επιδέχεται καμία αμφιβολία από κανέναν άνθρωπο! Παρότι έχεις δει ότι οι άγγελοι και οι αγγελιοφόροι έχουν μεγάλη δύναμη και έχουν κάνει θαύματα ή ότι έχουν κάνει κάποια πράγματα κατά παραγγελία του Θεού, οι πράξεις τους είναι μόνο για λόγους ολοκλήρωσης της παραγγελίας του Θεού και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ένδειξη της εξουσίας του Θεού —επειδή κανένας άνθρωπος ή αντικείμενο δεν έχει και δεν διαθέτει την εξουσία του Δημιουργού για να δημιουργήσει όλα τα πράγματα και να τα κυβερνήσει. Έτσι, κανένας άνθρωπος και κανένα πράγμα δεν μπορεί να ασκήσει ή να αναδείξει την εξουσία του Δημιουργού.

Η εξουσία του Δημιουργού είναι αμετάβλητη και απρόσβλητη

Τι έχετε δει σ’ αυτά τα τρία μέρη της γραφής; Έχετε δει ότι υπάρχει μια αρχή σύμφωνα με την οποία ο Θεός ασκεί την εξουσία Του; Για παράδειγμα, ο Θεός χρησιμοποίησε ένα ουράνιο τόξο για να συνάψει ένα συμβόλαιο με τον άνθρωπο —τοποθέτησε ένα ουράνιο τόξο στα σύννεφα για να πει στον άνθρωπο ότι δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά έναν κατακλυσμό για να καταστρέψει τον κόσμο. Αυτό το ουράνιο τόξο που βλέπουν οι άνθρωποι σήμερα είναι το ίδιο εκείνο που ειπώθηκε από το στόμα του Θεού; Έχει αλλάξει η φύση και η σημασία του; Χωρίς καμία αμφιβολία, δεν έχουν αλλάξει. Ο Θεός χρησιμοποίησε την εξουσία Του για να επιτελέσει αυτήν την πράξη και το συμβόλαιό Του με τον άνθρωπο συνεχίζει να ισχύει μέχρι σήμερα, και το πότε το συμβόλαιο αυτό θα αλλάξει ασφαλώς θα είναι απόφαση του Θεού. Αφότου ο Θεός είπε, «να τοποθετηθεί το τόξο μου στα σύννεφα», ο Θεός πάντοτε τηρούσε αυτό το συμβόλαιο μέχρι και σήμερα. Τι σου λέει αυτό; Παρότι ο Θεός κατέχει εξουσία και δύναμη, είναι πολύ αυστηρός και οι πράξεις Του διακατέχονται από αρχές και παραμένει πιστός στον λόγο Του. Η αυστηρότητά Του και οι αρχές που διέπουν τις πράξεις Του, αποδεικνύουν το απρόσβλητο του Δημιουργού και το ανυπέρβλητο της εξουσίας του Δημιουργού. Παρότι έχει την υπέρτατη εξουσία και όλα τα πράγματα είναι υπό το κράτος Του και παρότι έχει τη δύναμη να κυβερνά όλα τα πράγματα, ο Θεός ποτέ δεν έβλαψε και ούτε αναστάτωσε το σχέδιό Του και κάθε φορά που ασκεί την εξουσία Του ακολουθεί πιστά τις δικές Του αρχές και τηρεί επακριβώς ό,τι έχει πει και ακολουθεί τα βήματα και τους στόχους του σχεδίου Του. Είναι αυτονόητο ότι όλα τα πράγματα που κυβερνούνται από τον Θεό υπακούουν επίσης στις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας του Θεού και κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν εξαιρείται από τις ενορχηστρώσεις της εξουσίας Του, ούτε μπορεί να αλλάξει τις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του. Στα μάτια του Θεού οι ευλογημένοι λαμβάνουν την καλή τύχη που προκαλεί η εξουσία Του και οι καταραμένοι τιμωρούνται από την εξουσία του Θεού. Κάτω από την κυριαρχία της εξουσίας του Θεού, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν εξαιρείται από την άσκηση της εξουσίας Του, ούτε μπορεί να αλλάξει τις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του. Η εξουσία του Δημιουργού δεν αλλάζει εξαιτίας κάποιας αλλαγής σε οτιδήποτε και ομοίως οι αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του δεν αλλάζουν για κανένα λόγο. Στη γη και στον ουρανό μπορεί να συμβούν μεγάλες αναταραχές, αλλά η εξουσία του Δημιουργού δεν θα αλλάξει. Όλα τα πράγματα μπορεί να εξαφανιστούν, αλλά η εξουσία του Δημιουργού δεν θα εξαφανιστεί ποτέ. Αυτή είναι η ουσία της αμετάβλητης και απρόσβλητης εξουσίας του Δημιουργού και αυτή είναι η ίδια η μοναδικότητα του Δημιουργού!

Τα παρακάτω λόγια είναι αναγκαία για να γνωρίσει κανείς την εξουσία του Θεού και η σημασία τους δίνεται στην παρακάτω συναναστροφή. Ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε τη Γραφή.

4. Η εντολή του Θεού στον Σατανά

Ιώβ 2:6  Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Ιδού, αυτός εις την χείρα σου· μόνον την ζωήν αυτού φύλαξον.

Ο Σατανάς δεν έχει ποτέ τολμήσει να παραβεί την εξουσία του Δημιουργού και αυτός είναι ο λόγος που όλα τα πράγματα ζουν με τάξη

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ιώβ και το «αυτός» στον λόγο αυτόν αναφέρεται στον Ιώβ. Παρότι σύντομη, αυτή η φράση διασαφηνίζει πολλά θέματα. Περιγράφει μια συγκεκριμένη συνομιλία μεταξύ του Θεού και του Σατανά στο πνευματικό βασίλειο και μας λέει ότι το αντικείμενο του λόγου του Θεού ήταν ο Σατανάς. Καταγράφει επίσης, τι ειδικά ελέχθη από τον Θεό. Ο λόγος του Θεού ήταν μια προσταγή και μια εντολή προς τον Σατανά. Οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες αυτής της εντολής έχουν σχέση με το να χαριστεί η ζωή στον Ιώβ και το πού ο Θεός έθεσε τα όρια στη συμπεριφορά του Σατανά προς τον Ιώβ —και ο Σατανάς αναγκάστηκε να χαρίσει τη ζωή στον Ιώβ. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε απ’ αυτήν την πρόταση είναι ότι αυτά τα λόγια είπε ο Θεός στον Σατανά. Σύμφωνα με το αρχικό κείμενο από το Βιβλίο του Ιώβ, μας δίνει το υπόβαθρο αυτών των λέξεων: ο Σατανάς ήθελε να κατηγορήσει τον Ιώβ κι έτσι έπρεπε πρώτα να έχει τη συγκατάθεση του Θεού, πριν μπορέσει να τον βάλει σε πειρασμό. Όταν ο Θεός συναίνεσε στο αίτημα του Σατανά να βάλει τον Ιώβ σε πειρασμό, έθεσε στον Σατανά τον παρακάτω όρο: «Ιώβ εις την χείρα σου εστί· μόνον την ζωήν αυτού φύλαξον». Ποια είναι η φύση αυτών των λέξεων; Είναι σίγουρα μια προσταγή, μια εντολή. Έχοντας κατανοήσει τη φύση αυτών των λέξεων, πρέπει επίσης να κατάλαβες, βέβαια, ότι Εκείνος που έδωσε αυτήν την εντολή ήταν ο Θεός και εκείνος που του δόθηκε η εντολή και την υπάκουσε, ήταν ο Σατανάς. Είναι αυτονόητο ότι σ’ αυτήν την εντολή, η σχέση του Θεού με τον Σατανά είναι ολοφάνερη σ’ όποιον διαβάζει αυτά τα λόγια. Βεβαίως, αυτή επίσης είναι η σχέση του Θεού με τον Σατανά στο πνευματικό βασίλειο και η διαφορά μεταξύ της ταυτότητας και της κατάστασης του Θεού και του Σατανά, που φαίνεται στις καταγραφές των συνομιλιών μεταξύ Θεού και Σατανά στις Γραφές, και είναι η σαφής διαφορά ανάμεσα στην ταυτότητα και την κατάσταση του Θεού και του Σατανά την οποία μπορεί μέχρι σήμερα ο άνθρωπος να μάθει στο συγκεκριμένο παράδειγμα και γραπτή καταγραφή. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι η καταγραφή αυτών των λέξεων είναι ένα σημαντικό τεκμήριο για τη γνώση της ανθρωπότητας ως προς την ταυτότητα και την κατάσταση του Θεού και παρέχει σημαντική πληροφόρηση για τη γνώση της ανθρωπότητας περί Θεού. Μέσα απ’ αυτήν τη συνομιλία μεταξύ του Δημιουργού και του Σατανά στο πνευματικό βασίλειο, ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει ακόμη μία συγκεκριμένη πλευρά της εξουσίας του Δημιουργού. Αυτές οι λέξεις είναι μια ακόμη μαρτυρία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού.

Φαινομενικά, ο Ιεχωβά Θεός συμμετάσχει σε έναν διάλογο με τον Σατανά. Όσον αφορά την ουσία, η στάση με την οποία μιλά ο Ιεχωβά Θεός και η θέση στην οποία Εκείνος στέκεται είναι υψηλότερες από του Σατανά. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιεχωβά Θεός διατάζει τον Σατανά με τόνο προσταγής και λέει στον Σατανά τι να κάνει και τι να μην κάνει, ότι ο Ιώβ είναι ήδη στα χέρια του, και είναι ελεύθερος να του συμπεριφερθεί όπως θέλει —αλλά ότι δεν μπορεί να του πάρει τη ζωή. Αυτό που υπονοείται είναι ότι, παρότι ο Ιώβ έχει τεθεί στα χέρια του Σατανά, η ζωή του δεν παραδόθηκε στον Σατανά. Κανένας δεν μπορεί να πάρει τη ζωή του Ιώβ από τα χέρια του Θεού, εάν δεν το επιτρέψει ο Θεός. Η διάθεση του Θεού περιγράφεται ξεκάθαρα σ’ αυτήν την εντολή προς τον Σατανά και αυτή η εντολή εκδηλώνει και αποκαλύπτει επίσης τη θέση από την οποία ο Ιεχωβά Θεός συνομιλεί με τον Σατανά. Σ’ αυτό, ο Ιεχωβά Θεός όχι μόνο διατηρεί τη θέση του Θεού που δημιούργησε το φως και τον αέρα και όλα τα πράγματα και τα έμβια όντα, του Θεού που είναι κυρίαρχος όλων των πραγμάτων και των έμβιων όντων, αλλά και του Θεού που προστάζει την ανθρωπότητα και προστάζει τον Άδη, του Θεού που ελέγχει τη ζωή και τον θάνατο όλων των ζώντων οργανισμών. Στο πνευματικό βασίλειο, ποιος άλλος εκτός από τον Θεό θα τολμούσε να δώσει τέτοια διαταγή στον Σατανά; Και γιατί ο Θεός έδωσε προσωπικά τη διαταγή Του στον Σατανά; Επειδή η ζωή του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Ιώβ, ελέγχεται από τον Θεό. Ο Θεός δεν επέτρεψε στον Σατανά να βλάψει ή να πάρει τη ζωή του Ιώβ, και ακόμα και όταν ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να βάλει σε πειρασμό τον Ιώβ, θυμήθηκε να του δώσει μια συγκεκριμένη εντολή και για μια ακόμη φορά απαγόρευσε στον Σατανά να πάρει τη ζωή του Ιώβ. Ο Σατανάς δεν τόλμησε ποτέ να καταστρατηγήσει την εξουσία του Θεού και επιπλέον, πάντα άκουγε πολύ προσεκτικά και υπάκουε στις εντολές και στα συγκεκριμένα προστάγματα του Θεού, μην τολμώντας ποτέ να τα αψηφήσει και βεβαίως μην τολμώντας ποτέ να αλλάξει μόνος του καμία από τις εντολές του Θεού. Αυτά είναι τα όρια που έθεσε ο Θεός στον Σατανά κι ο Σατανάς δεν τόλμησε ποτέ να ξεπεράσει αυτά τα όρια. Αυτό δεν είναι η δύναμη της εξουσίας του Θεού; Αυτό δεν είναι μια μαρτυρία της εξουσίας του Θεού; Ο Σατανάς έχει πολύ πιο σαφή κατανόηση απ’ ό,τι η ανθρωπότητα για το πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στον Θεό και πώς να θεωρεί τον Θεό κι έτσι, στο πνευματικό βασίλειο, ο Σατανάς βλέπει ξεκάθαρα τη θέση και την εξουσία του Θεού και μπορεί πολύ καλά να εκτιμήσει τη δύναμη της εξουσίας του Θεού και τις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του. Δεν τολμά καθόλου να τις παραβλέψει, ούτε τολμά να τις παραβεί με κανένα τρόπο ή να κάνει κάτι που θα καταστρατηγήσει την εξουσία του Θεού και δεν τολμά με κανένα τρόπο να αμφισβητήσει την οργή του Θεού. Παρότι η φύση του είναι κακή και αλαζονική, ο Σατανάς δεν έχει τολμήσει ποτέ να ξεπεράσει τα όρια και τους περιορισμούς που του θέτει ο Θεός. Για εκατομμύρια χρόνια έχει παραμείνει αυστηρά μέσα σ’ αυτά τα όρια, έχει τηρήσει την κάθε διαταγή και εντολή του Θεού και ποτέ δεν έχει τολμήσει να ξεπεράσει το όριο. Παρότι μοχθηρός, ο Σατανάς είναι πολύ σοφότερος από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Γνωρίζει την ταυτότητα του Δημιουργού και γνωρίζει τα όριά του. Από τις «πειθήνιες» πράξεις του Σατανά, φαίνεται ότι η εξουσία και η δύναμη του Θεού είναι ουράνια διατάγματα που δεν μπορούν να καταστρατηγηθούν από τον Σατανά και ότι ακριβώς λόγω της μοναδικότητας και της εξουσίας του Θεού, όλα τα πράγματα αλλάζουν και πολλαπλασιάζονται με τάξη, ότι η ανθρωπότητα μπορεί να ζει και να πολλαπλασιάζεται μέσα στα πλαίσια που έθεσε ο Θεός, χωρίς να υπάρχει άνθρωπος ή πράγμα που μπορεί να διαταράξει αυτήν την τάξη ούτε άνθρωπος ή πράγμα που μπορεί να αλλάξει αυτόν τον νόμο —επειδή όλα προέρχονται από τα χέρια του Δημιουργού κι από την τάξη και την εξουσία του Δημιουργού.

Μόνο ο Θεός, που έχει την ταυτότητα του Δημιουργού, διαθέτει τη μοναδική Εξουσία

Η ιδιάζουσα ταυτότητα του Σατανά έχει κάνει κάποιους ανθρώπους να δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τις εκδηλώσεις του σε διάφορες μορφές. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Σατανάς διαθέτει κι εκείνος εξουσία, όπως και ο Θεός, επειδή ο Σατανάς μπορεί να κάνει θαύματα και μπορεί να κάνει πράγματα που είναι αδύνατον να κάνουν οι άνθρωποι. Έτσι, πέρα από το να λατρεύουν τον Θεό, οι άνθρωποι κρατούν ένα μέρος στην καρδιά τους για τον Σατανά και φτάνουν στο σημείο να λατρεύουν τον Σατανά όπως τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι και αξιολύπητοι και απεχθείς. Είναι αξιολύπητοι εξαιτίας της άγνοιάς τους και απεχθείς επειδή είναι αιρετικοί και έχουν έμφυτη μοχθηρή φύση. Σ’ αυτό το σημείο πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να σας πληροφορήσω για το τι είναι η εξουσία, τι συμβολίζει, και τι αντιπροσωπεύει. Γενικά μιλώντας, ο ίδιος ο Θεός είναι η εξουσία, η εξουσία Του συμβολίζει την υπεροχή και την ουσία του Θεού και η εξουσία του ίδιου του Θεού αντιπροσωπεύει τη θέση και την ταυτότητα του Θεού. Εφόσον έτσι είναι τα πράγματα, λοιπόν, τολμά να πει ο Σατανάς ότι αυτός ο ίδιος είναι ο Θεός; Τολμά να πει ο Σατανάς ότι αυτός δημιούργησε όλα τα πράγματα και ότι κυριαρχεί σε όλα; Βεβαίως δεν τολμά! Διότι αυτός είναι ανίκανος να δημιουργήσει όλα τα πράγματα. Μέχρι τώρα, δεν έχει φτιάξει τίποτε απ’ ό,τι έχει δημιουργήσει ο Θεός και δεν έχει δημιουργήσει ποτέ τίποτε που να είναι έμψυχο. Επειδή δεν διαθέτει την εξουσία του Θεού, ποτέ δεν θα μπορούσε να αποκτήσει τη θέση και την ταυτότητα του Θεού και αυτό καθορίζεται από την ουσία του. Έχει την ίδια δύναμη με τον Θεό; Βεβαίως δεν την έχει! Πώς ονομάζουμε τις πράξεις του Σατανά και τα θαύματα που κάνει; Είναι δύναμη; Μπορούμε να τα πούμε εξουσία; Όχι βέβαια! Ο Σατανάς οδηγεί το ρεύμα της διαφθοράς και αναστατώνει, βλάπτει και διαταράσσει κάθε πλευρά του έργου του Θεού. Τα τελευταία αρκετές χιλιάδες χρόνια, εκτός από το να διαφθείρει και να βλάπτει την ανθρωπότητα και να παρασύρει και να παραπλανά τον άνθρωπο προς τη διαφθορά και την άρνηση του Θεού, έτσι ώστε ο άνθρωπος να πορεύεται προς τη σκοτεινή κοιλάδα του θανάτου, έχει κάνει τίποτε ο Σατανάς που να αξίζει και την παραμικρή μνεία, το παραμικρό εγκώμιο ή έπαινο από τον άνθρωπο; Αν ο Σατανάς είχε εξουσία και δύναμη θα είχε διαφθαρεί η ανθρωπότητα απ’ αυτόν; Αν ο Σατανάς είχε εξουσία και δύναμη θα είχε βλαφτεί η ανθρωπότητα απ’ αυτόν; Αν ο Σατανάς είχε εξουσία και δύναμη, θα είχε εγκαταλείψει η ανθρωπότητα τον Θεό και θα έκλινε προς τον θάνατο; Εφόσον ο Σατανάς δεν έχει ούτε εξουσία ούτε δύναμη, τι πρέπει να συμπεράνουμε για την ουσία όλων των πράξεών του; Υπάρχουν κάποιοι που ερμηνεύουν ό,τι κάνει ο Σατανάς ως απλά τεχνάσματα, ωστόσο εγώ πιστεύω ότι μια τέτοια ερμηνεία δεν είναι τόσο κατάλληλη. Είναι οι μοχθηρές του ενέργειες που διαφθείρουν την ανθρωπότητα απλά τεχνάσματα; Η μοχθηρή δύναμη με την οποία ο Σατανάς έβλαψε τον Ιώβ και η λυσσαλέα επιθυμία να τον βλάψει και να τον ρημάξει δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιτευχθούν με απλά τεχνάσματα. Κοιτάζοντας πίσω, βλέπουμε ότι σε μια στιγμή, τα κοπάδια και οι αγέλες του Ιώβ σκορπίστηκαν πέρα για πέρα στους λόφους και στα βουνά και εξαφανίστηκαν. Μέσα σε μια στιγμή, η μεγάλη περιουσία του Ιώβ εξαφανίστηκε. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μ’ ένα απλό τέχνασμα; Η φύση όλων των πράξεων του Σατανά αντιστοιχεί και ταιριάζει με αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως η πρόκληση ζημιών, η διατάραξη, η καταστροφή, η βλάβη, το κακό, η μοχθηρία και το σκοτάδι κι έτσι η εμφάνιση όλων αυτών που είναι άδικα και κακά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πράξεις του Σατανά και είναι αχώριστη από την κακή ουσία του Σατανά. Ανεξάρτητα από το πόσο «δυνατός» είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να υπηρετεί την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του. Ανεξάρτητα από τη μοχθηρότητα της φύσης του και τη διαβολικότητα της ουσίας του, το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να συμμορφώνεται υπάκουα με το καθήκον του: δηλαδή να υπηρετεί τον Θεό και να αποτελεί ένα αντιθετικό στοιχείο προς τον Θεό. Αυτή είναι η ουσία και η θέση του Σατανά. Η ουσία του δεν συνδέεται με τη ζωή, δεν συνδέεται με τη δύναμη και δεν συνδέεται με την εξουσία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, μια απλή μηχανή που υπηρετεί τον Θεό!

Έχοντας πλέον αντιληφθεί το αληθινό πρόσωπο του Σατανά, πολλοί άνθρωποι ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι είναι η εξουσία κι έτσι επίτρεψέ Μου να σου πω! Η ίδια η εξουσία μπορεί να εξηγηθεί ως η δύναμη του Θεού. Καταρχάς, μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι τόσο η εξουσία όσο και η δύναμη είναι πράγματα θετικά. Δεν συνδέονται με τίποτε αρνητικό και δεν έχουν σχέση με οποιοδήποτε δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον. Η δύναμη του Θεού μπορεί να δημιουργήσει πράγματα οποιασδήποτε μορφής που έχουν ζωή και ζωντάνια κι αυτό καθορίζεται από τη ζωή του Θεού. Ο Θεός είναι η ζωή κι έτσι Εκείνος είναι η πηγή όλων των έμβιων όντων. Επιπλέον, η εξουσία του Θεού μπορεί να κάνει όλα τα έμβια όντα να υποτάσσονται στην κάθε λέξη του Θεού, δηλαδή να δημιουργηθούν σύμφωνα με τα λόγια από το στόμα του Θεού και να ζουν και να πολλαπλασιάζονται με εντολή του Θεού, και στη συνέχεια ο Θεός προστάζει και δίνει εντολές σε όλα τα έμβια όντα και ποτέ δεν παρεκκλίνει τίποτε από αυτό, εις τους αιώνες των αιώνων. Κανένας άνθρωπος και κανένα αντικείμενο δεν διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. Μόνο ο Δημιουργός διαθέτει και φέρει τέτοια δύναμη, και αυτό καλείται εξουσία. Αυτή είναι η μοναδικότητα του Δημιουργού. Καθεμία από μόνη της, ανεξάρτητα από το αν είναι η ίδια η λέξη «εξουσία» ή η ουσία αυτής της εξουσίας, μπορεί να συσχετιστεί με τον Δημιουργό, επειδή είναι σύμβολο της μοναδικής ταυτότητας και ουσίας του Δημιουργού και αντιπροσωπεύει την ταυτότητα και τη θέση του Δημιουργού. Εκτός από τον Δημιουργό, κανένας άνθρωπος ή αντικείμενο δεν μπορεί να συσχετιστεί με τη λέξη «εξουσία». Αυτή είναι μια ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού.

Παρότι ο Σατανάς έβλεπε πάντοτε τον Ιώβ ζηλόφθονα, χωρίς την άδεια του Θεού δεν θα τολμούσε να αγγίξει ούτε μια τρίχα από το κεφάλι του. Παρότι ο Σατανάς είναι έμφυτα κακός και σκληρός, αφότου ο Θεός του έδωσε την εντολή Του, δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμμορφωθεί με την προσταγή του Θεού. Έτσι, παρόλο που ο Σατανάς ήταν τόσο τρελαμένος σαν τον λύκο ανάμεσα στα πρόβατα όταν συνάντησε τον Ιώβ, δεν τολμούσε να ξεχάσει τα όρια που του έθεσε ο Θεός, δεν τολμούσε να παραβιάσει τις εντολές του Θεού και ό,τι κι αν έκανε, ο Σατανάς δεν τολμούσε να παρεκκλίνει από τις αρχές και τα όρια του λόγου του Θεού —δεν είναι αυτό γεγονός; Από αυτό φαίνεται ότι ο Σατανάς δεν τολμά να παραβεί τίποτε από τον λόγο του Ιεχωβά Θεού. Για τον Σατανά, κάθε λέξη από το στόμα του Θεού είναι μια εντολή κι ένας επουράνιος νόμος, μια έκφραση της εξουσίας του Θεού —επειδή πίσω από την κάθε λέξη του Θεού υπάρχει και η ανάγνωση της τιμωρίας εκείνων που παραβιάζουν τις εντολές του Θεού και εκείνων που είναι ανυπάκουοι και αντιτίθενται στους επουράνιους νόμους. Ο Σατανάς ξεκάθαρα γνωρίζει ότι αν παραβιάσει τις εντολές του Θεού, θα πρέπει να δεχτεί τις συνέπειες της καταστρατήγησης της εξουσίας του Θεού και της αντίθεσης στους επουράνιους νόμους. Ποιες ακριβώς είναι αυτές οι επιπτώσεις; Είναι αυτονόητο ότι είναι η τιμωρία του από τον Θεό. Οι πράξεις του Σατανά προς τον Ιώβ ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος της διαφθοράς του ανθρώπου απ’ αυτόν, και όταν ο Σατανάς τα έκανε αυτά, τα όρια του Θεού και οι εντολές Του προς τον Σατανά ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος των αρχών που διέπουν καθετί που κάνει αυτός. Επιπλέον, ο ρόλος και η θέση του Σατανά σ’ αυτό το θέμα ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος του ρόλου και της θέσης του Σατανά, σε σχέση με το έργο της διαχείρισης του Θεού και η ολοκληρωτική υπακοή του Σατανά στον Θεό όταν έβαζε σε πειρασμό τον Ιώβ ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος του πώς ο Σατανάς δεν τολμούσε να αντιτεθεί ούτε στο ελάχιστο στο έργο της διαχείρισης του Θεού. Τι είδος προειδοποίησης σας δίνουν αυτοί οι μικρόκοσμοι; Ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένου και του Σατανά, δεν υπάρχει άνθρωπος ή πράγμα που μπορεί να καταστρατηγήσει τους επουράνιους νόμους και τα διατάγματα του Δημιουργού, και κανένας άνθρωπος ούτε κανένα πράγμα που τολμά να παραβιάσει αυτούς τους επουράνιους νόμους και τα διατάγματα, επειδή κανένας άνθρωπος και κανένα πράγμα δεν μπορεί να αλλάξει ή να αποφύγει την τιμωρία του Δημιουργού προς εκείνους που δεν τα υπακούν. Μόνο ο Δημιουργός μπορεί να θεσπίσει επουράνιους νόμους και διατάγματα, μόνο ο Δημιουργός έχει τη δύναμη να τα θέσει σε ισχύ και μόνο η δύναμη του Δημιουργού δεν μπορεί να καταστρατηγηθεί από κανέναν και από τίποτε. Αυτή είναι η μοναδική εξουσία του Δημιουργού, και αυτή η εξουσία είναι υπέρτατη όλων κι έτσι, είναι αδύνατον να πούμε ότι «ο Θεός είναι ο μέγιστος και ο Σατανάς το νούμερο δύο». Εκτός από τον Δημιουργό που κατέχει τη μοναδική εξουσία, δεν υπάρχει άλλος Θεός!

Έχετε, λοιπόν, τώρα μια νέα γνώση για την εξουσία του Θεού; Καταρχάς, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εξουσία του Θεού που μόλις αναφέρθηκε και στη δύναμη του ανθρώπου; Ποια είναι η διαφορά; Μερικοί άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των δύο. Σωστά! Παρότι οι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των δύο, στις σκέψεις και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, η δύναμη του ανθρώπου συχνά συγχέεται με εξουσία, κι αυτά τα δύο συχνά συγκρίνονται μεταξύ τους. Τι συμβαίνει εδώ; Δεν κάνουν οι άνθρωποι το λάθος να αντικαθιστούν απρόσεκτα τη μία με την άλλη έννοια; Αυτές οι δύο έννοιες δεν συνδέονται και δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ τους, παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να μην τις μπερδεύουν. Πώς θα λυθεί αυτό; Αν στ’ αλήθεια επιθυμείς να βρεις τη λύση, ο μόνος τρόπος είναι να αντιληφθείς και να γνωρίσεις τη μοναδική εξουσία του Θεού. Αφού κατανοήσεις και γνωρίσεις την εξουσία του Δημιουργού, δεν θα ξαναμιλήσεις ταυτόχρονα για τη δύναμη του ανθρώπου και για την εξουσία του Θεού.

Σε τι αναφέρεται η δύναμη του ανθρώπου; Για να το πούμε απλά, είναι μια ικανότητα ή μια δεξιότητα που επιτρέπει στη διεφθαρμένη διάθεση, στις επιθυμίες και στις φιλοδοξίες του ανθρώπου να μεγαλώσουν ή να επιτευχθούν στον μέγιστο βαθμό. Αυτό θεωρείται εξουσία; Ανεξάρτητα από το πόσο διογκωμένες ή επικερδείς είναι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες του ανθρώπου, αυτό το πρόσωπο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτει εξουσία. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτή η διόγκωση και η επιτυχία δεν είναι παρά μόνο μια απόδειξη του γελοίου αστείου του Σατανά στους ανθρώπους· είναι το πολύ μια φάρσα στην οποία ο Σατανάς συμπεριφέρεται σαν τον ίδιο του τον πρόγονο, για να εκπληρώσει τη φιλοδοξία του να γίνει Θεός.

Πώς ακριβώς βλέπεις την εξουσία του Θεού τώρα; Τώρα που έχουμε συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά τα λόγια, θα πρέπει να έχεις μια νέα γνώση για την εξουσία του Θεού. Έτσι, σας ρωτώ: Τι συμβολίζει η εξουσία του Θεού; Συμβολίζει την ταυτότητα του ίδιου του Θεού; Συμβολίζει τη δύναμη του ίδιου του Θεού; Συμβολίζει τη μοναδική θέση του ίδιου του Θεού; Ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα, σε τι έχεις δει την εξουσία του Θεού; Πώς το είδες αυτό; Σε σχέση με τις τέσσερις εποχές που βιώνει ο άνθρωπος, μπορεί κανείς να αλλάξει τον νόμο της εναλλαγής μεταξύ άνοιξης, καλοκαιριού, φθινοπώρου και χειμώνα; Την άνοιξη τα δέντρα βλασταίνουν και ανθίζουν, το καλοκαίρι καλύπτονται από φύλλα, το φθινόπωρο καρποφορούν και τον χειμώνα πέφτουν τα φύλλα τους. Μπορεί κανείς ν’ αλλάξει αυτόν τον νόμο; Αυτό αντανακλά μια πλευρά της εξουσίας του Θεού; Ο Θεός είπε «Γενηθήτω φώς» και έγινε φως. Αυτό το φως υπάρχει ακόμα; Ποιος είναι ο λόγος που υπάρχει; Υπάρχει βεβαίως εξαιτίας του λόγου του Θεού και εξαιτίας της εξουσίας του Θεού. Ο αέρας που δημιουργήθηκε από τον Θεό υπάρχει ακόμα; Ο αέρας που αναπνέει ο άνθρωπος προέρχεται από τον Θεό; Μπορεί κανένας να εξαφανίσει αυτά που προέρχονται από τον Θεό; Μπορεί κανένας ν’ αλλάξει την ουσία τους και τη λειτουργία τους; Μπορεί κανένας να αναστατώσει τη μέρα και τη νύχτα που καθόρισε ο Θεός και τον νόμο της νύχτας και της μέρας που κανόνισε ο Θεός; Μπορεί ο Σατανάς να κάνει ένα τέτοιο πράγμα; Ακόμα και αν δεν κοιμάσαι τη νύχτα και κάνεις τη νύχτα μέρα, εξακολουθεί αυτή να είναι η νύχτα. Εσύ μπορείς ν’ αλλάξεις την καθημερινή σου ρουτίνα, αλλά δεν έχεις τη δυνατότητα ν’ αλλάξεις τον νόμο της εναλλαγής μεταξύ νύχτας και μέρας —το γεγονός αυτό δεν αλλάζει από κανέναν άνθρωπο, έτσι δεν είναι; Μπορεί κανένας να κάνει το λιοντάρι να οργώσει τη γη σαν βόδι; Μπορεί κανένας να μετατρέψει τον ελέφαντα σε γάιδαρο; Μπορεί κανένας να κάνει μια κότα να υψωθεί στον αέρα σαν τον αετό; Μπορεί κανένας να κάνει τον λύκο να τρώει χορτάρι όπως ένα πρόβατο; (Όχι.) Μπορεί κανένας να κάνει το ψάρι που ζει στο νερό να ζήσει στην ξηρά; Αυτό δεν μπορεί να γίνει από ανθρώπους. Γιατί όχι; Διότι ο Θεός πρόσταξε τα ψάρια να ζουν στο νερό κι έτσι ζουν στο νερό. Δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν στη γη και θα πέθαιναν. Δεν μπορούν να καταστρατηγήσουν τα όρια των διαταγών του Θεού. Όλα τα πράγματα διέπονται από ένα νόμο και ένα όριο στη ζωή τους και το κάθε είδος έχει τα δικά του ένστικτα. Αυτά έχει επιτάξει ο Δημιουργός και είναι αναλλοίωτα και αξεπέραστα από οποιονδήποτε άνθρωπο. Για παράδειγμα, το λιοντάρι θα ζει πάντα στη ζούγκλα, σε απόσταση από τις κοινωνίες των ανθρώπων και δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι τόσο πειθήνιο όπως το βόδι που ζει μαζί με τον άνθρωπο και εργάζεται για τον άνθρωπο. Παρότι και οι ελέφαντες και τα γαϊδούρια είναι και τα δύο ζώα, και έχουν και τα δύο τέσσερα πόδια και είναι πλάσματα που αναπνέουν, ανήκει το καθένα σε διαφορετικό είδος, διότι πλάστηκαν σε διαφορετικά είδη από τον Θεό, καθένα έχει τα δικά του ένστικτα και ποτέ δεν θα εναλλαχθούν μεταξύ τους. Παρότι η κότα έχει δύο πόδια και φτερά σαν τον αετό, ποτέ δεν θα μπορέσει να πετάξει στον αέρα. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να πετάξει πάνω σ’ ένα δέντρο —αυτό καθορίζεται από το ένστικτό της. Είναι αυτονόητο ότι όλα αυτά είναι εξαιτίας των διαταγών της εξουσίας του Θεού.

Παρακολουθώντας την εξέλιξη της ανθρωπότητας σήμερα, μπορεί να ειπωθεί ότι η επιστήμη της ανθρωπότητας ακμάζει και οι επιστημονικές επιτεύξεις του ανθρώπου μπορεί να ειπωθεί ότι είναι εντυπωσιακές. Οι δυνατότητες του ανθρώπου, πρέπει να ομολογήσει κανείς, έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο, αλλά υπάρχει μια επιστημονική ανακάλυψη που η ανθρωπότητα δεν έχει καταφέρει να επιτύχει: Ο άνθρωπος έχει κατασκευάσει αεροπλάνα, αεροπλανοφόρα και την ατομική βόμβα, έχει πάει στο διάστημα, περπάτησε στο φεγγάρι, ανακάλυψε το διαδίκτυο, έχει φτάσει να ζει μια ζωή γεμάτη τεχνολογία και παρ’ όλα αυτά δεν έχει την ικανότητα να δημιουργήσει ένα πλάσμα που ζει και αναπνέει. Τα ένστικτα κάθε ζώντος οργανισμού και οι νόμοι που διέπουν τις ζωές τους, ο κύκλος της ζωής και του θανάτου κάθε είδους των ζωντανών οργανισμών —όλα αυτά είναι πέρα από τις δυνατότητες της επιστήμης του ανθρώπου και δεν μπορούν να ελεγχθούν από αυτή. Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να ειπωθεί ότι όσο ψηλά κι αν έφτασε η επιστήμη του ανθρώπου, δεν συγκρίνεται με καμία από τις σκέψεις του Δημιουργού και δεν είναι ικανή να διακρίνει το θαύμα της δημιουργίας του Δημιουργού και τη δύναμη της εξουσίας Του. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ωκεανοί πάνω στη γη, αλλά ποτέ αυτοί δεν καταστρατήγησαν τα όριά τους για να καλύψουν τη γη κατά βούληση και αυτό έγινε επειδή ο Θεός έθεσε όρια για καθέναν απ’ αυτούς. Έμειναν εκεί που τους πρόσταξε Εκείνος και χωρίς την άδεια του Θεού δεν μπορούν να κινούνται ελεύθερα. Χωρίς την άδεια του Θεού δεν μπορούν να μπερδευτούν ο ένας ωκεανός με τον άλλο και μπορούν μόνο να κινηθούν όταν το λέει ο Θεός, και ποια είναι η κατεύθυνσή τους και πού θα μείνουν καθορίζεται από την εξουσία του Θεού.

Για να το πούμε απλά, «η εξουσία του Θεού» σημαίνει ότι εξαρτάται από τον Θεό. Ο Θεός έχει το δικαίωμα να αποφασίζει πώς θα κάνει κάτι, κι αυτό γίνεται με όποιον τρόπο Εκείνος επιθυμεί. Ο νόμος όλων των πραγμάτων εξαρτάται από τον Θεό και όχι από τον άνθρωπο και ούτε μπορεί ν’ αλλάξει από τον άνθρωπο. Δεν μπορεί να μεταβληθεί με τη θέληση του ανθρώπου, τουναντίον αλλάζει με τη σκέψη του Θεού, τη σοφία του Θεού και τους προκαθορισμούς του Θεού· αυτό είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο από οποιονδήποτε άνθρωπο. Οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα, το σύμπαν, ο έναστρος ουρανός, οι τέσσερεις εποχές του χρόνου, αυτά που είναι ορατά και αόρατα στον άνθρωπο —όλα υπάρχουν, λειτουργούν και αλλάζουν χωρίς το παραμικρό λάθος, με την εξουσία του Θεού, σύμφωνα με τους προκαθορισμούς του Θεού, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού και σύμφωνα με τους νόμους της αρχής της δημιουργίας. Ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο δεν μπορεί ν’ αλλάξει τους νόμους ή ν’ αλλάξει τη έμφυτη σειρά με την οποία λειτουργούν. Εμφανίστηκαν στη ζωή λόγω της εξουσίας του Θεού και πεθαίνουν λόγω της εξουσίας του Θεού. Αυτή είναι ακριβώς η εξουσία του Θεού. Τώρα που έχουμε πει όλα αυτά, μπορείς να νιώσεις ότι η εξουσία του Θεού είναι ένα σύμβολο της ταυτότητας και του κύρους του Θεού; Μπορεί να έχει την εξουσία του Θεού οποιοδήποτε δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον; Αυτή η εξουσία μπορεί να τη μιμηθεί, να την υποδυθεί, ή να την αντικαταστήσει κάποιος άνθρωπος, κάποιο πράγμα ή αντικείμενο;

Η ταυτότητα του Δημιουργού είναι μοναδική κι εσύ δεν πρέπει να συμμορφώνεσαι με την ιδέα του πολυθεϊσμού

Παρότι οι δεξιότητες και οι δυνατότητες του Σατανά είναι μεγαλύτερες από εκείνες του ανθρώπου, παρότι μπορεί να κάνει πράγματα αδύνατα για τον άνθρωπο και ανεξάρτητα από το αν ζηλεύεις ή επιδιώκεις αυτό που κάνει ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το αν αυτά τα πράγματα τα σιχαίνεσαι ή σου προκαλούν αηδία, ανεξάρτητα από το αν έχεις ή όχι την ικανότητα να τα δεις και ανεξάρτητα από το τι μπορεί να κατορθώσει ο Σατανάς ή από το πόσους ανθρώπους έχει παραπλανήσει ώστε να τον λατρεύουν και να τον τιμούν με αφοσίωση και ανεξάρτητα από το πώς τον ορίζεις, δεν είναι δυνατόν να λες ότι έχει την εξουσία και τη δύναμη του Θεού. Πρέπει να ξέρεις ότι ο Θεός είναι ο Θεός, υπάρχει μόνο ένας Θεός και επιπλέον πρέπει να ξέρεις ότι μόνο ο Θεός έχει εξουσία και μόνο ο Θεός έχει τη δύναμη να ελέγχει και να κυβερνά όλα τα πράγματα. Επειδή ο Σατανάς έχει την ικανότητα να παραπλανά τους ανθρώπους και να υποδύεται τον Θεό, να μιμηθεί τα σημάδια και τα θαύματα που έκανε ο Θεός, και έχει κάνει παρόμοια πράγματα με τον Θεό, εσύ πιστεύεις λανθασμένα ότι ο Θεός δεν είναι μοναδικός, ότι υπάρχουν πολλοί Θεοί, ότι αυτοί οι διάφοροι Θεοί έχουν απλώς μεγαλύτερες ή μικρότερες δεξιότητες και ότι υπάρχουν διαφορές στο εύρος της δύναμης που ασκούν. Εσύ κατατάσσεις το μεγαλείο τους με τη σειρά της άφιξης και σύμφωνα με την ηλικία τους, και πιστεύεις λανθασμένα ότι υπάρχουν άλλες θεότητες εκτός από τον Θεό, και νομίζεις ότι η δύναμη και η εξουσία του Θεού δεν είναι μοναδικές. Αν έχεις τέτοιες ιδέες, αν δεν αναγνωρίζεις τη μοναδικότητα του Θεού, αν δεν πιστεύεις ότι μόνο ο Θεός κατέχει αυτήν την εξουσία και αν συμμορφώνεσαι μόνο με τον πολυθεϊσμό, τότε σου λέω ότι είσαι το απόβρασμα των δημιουργημάτων, είσαι η αληθινή ενσάρκωση του Σατανά και είσαι ένα απόλυτο πρόσωπο του κακού! Αντιλαμβάνεστε τι προσπαθώ να σας διδάξω λέγοντας αυτές τις λέξεις; Ανεξάρτητα από τον χρόνο, το μέρος ή το υπόβαθρό σου, δεν πρέπει να συγχέεις τον Θεό με κανένα άλλο πρόσωπο, πράγμα, ή αντικείμενο. Ανεξάρτητα από το πόσο άγνωστη και απλησίαστη νιώθεις να είναι η εξουσία του Θεού και η ουσία του ίδιου του Θεού, ανεξάρτητα από το πόσο οι πράξεις και ο λόγος του Σατανά συμφωνούν με την αντίληψη και τη φαντασία σου, ανεξάρτητα από το πόσο σε ικανοποιούν, μην είσαι ανόητος, μη συγχέεις αυτές τις ιδέες, μην αρνείσαι την ύπαρξη του Θεού, μην αρνείσαι την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, μη βγάζεις τον Θεό έξω από την πόρτα και φέρνεις τον Σατανά για ν’ αντικαταστήσει μέσα στην καρδιά σου τον Θεό, να γίνει ο Θεός σου. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είστε ικανοί να φανταστείτε τις συνέπειες, αν το κάνετε αυτό!

Παρότι η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί, αυτός ακόμα ζει υπό την κυριαρχία της εξουσίας του Δημιουργού

Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έχει κάνει ανυπολόγιστο κακό, έχει παραπλανήσει γενεές επί γενεών και έχει διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα στον κόσμο. Έχει κακομεταχειριστεί τον άνθρωπο, τον έχει παραπλανήσει, έχει δελεάσει τον άνθρωπο για να αντιτεθεί στον Θεό και έχει κάνει μοχθηρές πράξεις που έχουν αναστατώσει και ζημιώσει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, ξανά και ξανά. Ωστόσο, με την εξουσία του Θεού, όλα τα πράγματα και οι ζώντες οργανισμοί συνεχίζουν να ακολουθούν τις οδηγίες και τους νόμους του Θεού. Σε σχέση με την εξουσία του Θεού, η μοχθηρή φύση του Σατανά και η σφοδρότητά του είναι τόσο άσχημες, τόσο σιχαμένες και τόσο αξιοκαταφρόνητες και τόσο τιποτένιες και τόσο ευπρόσβλητες. Παρότι ο Σατανάς κυκλοφορεί ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Θεός, δεν είναι ικανός να επιφέρει την παραμικρή αλλαγή στους ανθρώπους, στα πράγματα και στα αντικείμενα που προστάζονται από τον Θεό. Έχουν περάσει αρκετές χιλιάδες χρόνια και η ανθρωπότητα ακόμα χαίρεται το φως και τον αέρα που τους δόθηκε από τον Θεό και συνεχίζουν να αναπνέουν από την ανάσα του ίδιου του Θεού, συνεχίζουν να χαίρονται τα λουλούδια, τα πουλιά, τα ψάρια και τα έντομα που δημιούργησε ο Θεός και χαίρονται όλα τα πράγματα που τους παρέχει ο Θεός. Η μέρα και η νύχτα συνεχίζουν να αντικαθιστούν η μία την άλλη. Οι τέσσερεις εποχές εναλλάσσονται ως συνήθως. Οι χήνες που πετούν στον ουρανό μεταναστεύουν τον χειμώνα και πάλι επιστρέφουν την επόμενη άνοιξη. Τα ψάρια στο νερό δεν φεύγουν από τα ποτάμια και τις λίμνες —από το σπίτι τους. Τα τζιτζίκια στη γη τραγουδούν ακατάπαυστα το καλοκαίρι, οι γρύλοι στο χορτάρι σιγομουρμουρίζουν απαλά παρέα με τον άνεμο το φθινόπωρο, οι χήνες μαζεύονται σε κοπάδια ενώ οι αετοί παραμένουν μοναχικοί. Οι αγέλες των λιονταριών συντηρούνται με το κυνήγι. Τα ελάφια δεν ξεστρατίζουν από το γρασίδι και τα λουλούδια… Κάθε είδος ζωντανού οργανισμού ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα αναχωρεί και επιστρέφει, και πάλι αναχωρεί και ένα εκατομμύριο αλλαγές συντελούνται στο δευτερόλεπτο —αλλά εκείνο που δεν αλλάζει είναι τα ένστικτά τους και οι νόμοι της επιβίωσης. Όλα ζουν με τη μέριμνα και τη θρέψη του Θεού και κανένας δεν μπορεί ν’ αλλάξει τα ένστικτά τους και ούτε κανείς μπορεί να τους χαλάσει τους νόμους της επιβίωσης. Παρότι η ανθρωπότητα που ζει ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα έχει διαφθαρεί και παραπλανηθεί από τον Σατανά, ο άνθρωπος ακόμα δεν κατάφερε να απέχει από το νερό που δημιούργησε ο Θεός και από τον αέρα που δημιούργησε ο Θεός και απ’ όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, και ο άνθρωπος συνεχίζει να ζει και να πολλαπλασιάζεται στον χώρο αυτόν που δημιούργησε ο Θεός. Τα ένστικτα της ανθρωπότητας δεν έχουν αλλάξει. Ο άνθρωπος συνεχίζει να εξαρτάται από τα μάτια του για να βλέπει, από τ’ αυτιά του για ν’ ακούει, από το μυαλό του για να σκέφτεται, από την καρδιά του για να καταλαβαίνει, από τα πόδια του για να περπατά, από τα χέρια του για να εργάζεται και ούτω καθεξής. Όλα τα ένστικτα που δόθηκαν από τον Θεό στον άνθρωπο για να μπορέσει να δεχθεί την προσφορά του Θεού παραμένουν απαράλλαχτα, η ικανότητα του ανθρώπου να συνεργάζεται με τον Θεό δεν έχει αλλάξει, η ικανότητα των ανθρώπων να εκπληρώνουν τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος δεν έχει αλλάξει, οι πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας δεν έχουν αλλάξει, η επιθυμία της ανθρωπότητας να βρει τις ρίζες της δεν έχει αλλάξει και δεν έχει αλλάξει και η λαχτάρα της ανθρωπότητας να σωθεί από τον Δημιουργό. Αυτές είναι οι παρούσες συνθήκες των ανθρώπων, που ζουν υπό την εξουσία του Θεού και που έχουν υποστεί την ανελέητη καταστροφή του Σατανά. Παρότι η ανθρωπότητα έχει ρημαχτεί από τον Σατανά και δεν είναι πλέον ο Αδάμ και η Εύα της αρχής της δημιουργίας, αλλά είναι γεμάτη πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό, όπως η γνώση, η φαντασία, οι απόψεις και ούτω καθεξής, και είναι γεμάτη από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, στα μάτια του Θεού η ανθρωπότητα είναι πάντοτε η ίδια ανθρωπότητα που Εκείνος δημιούργησε. Η ανθρωπότητα ακόμα κυβερνάται και ενορχηστρώνεται από τον Θεό και ζει στην πορεία που καθόρισε ο Θεός και γι’ αυτό, στα μάτια του Θεού, η ανθρωπότητα που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά απλώς είναι καλυμμένη με βρομιά, μ’ ένα στομάχι που γουργουρίζει, είναι νωχελική, έχει μια μνήμη που δεν είναι όσο καλή ήταν κάποτε, και είναι λίγο μεγαλύτερης ηλικίας —αλλά όλες οι λειτουργίες και τα ένστικτα του ανθρώπου είναι εντελώς άφθαρτα. Αυτή είναι η ανθρωπότητα που προτίθεται ο Θεός να σώσει. Μόλις αυτή η ανθρωπότητα ακούσει το κέλευσμα του Δημιουργού και τη φωνή του Δημιουργού, θα σηκωθεί και θα τρέξει να εντοπίσει την πηγή αυτής της φωνής. Μόλις αυτή η ανθρωπότητα δει τη μορφή του Δημιουργού, ο άνθρωπος θα πάψει να προσέχει οτιδήποτε άλλο και θα τα εγκαταλείψει όλα για ν’ αφοσιωθεί στον Θεό και θα προσφέρει και τη ζωή του ακόμα για Εκείνον. Όταν η καρδιά του ανθρώπου καταλάβει τον από καρδιάς λόγο του Δημιουργού, ο άνθρωπος θα απαρνηθεί τον Σατανά και θα συνταχθεί με τον Δημιουργό. Όταν ο άνθρωπος ξεπλύνει εντελώς τη βρομιά από πάνω του και για μια ακόμη φορά δεχθεί την πρόνοια και την τροφή του Θεού, τότε η μνήμη του ανθρώπου θα αποκατασταθεί και τότε ο άνθρωπος θα έχει αληθινά επιστρέψει στην κυριαρχία του Δημιουργού.

14 Δεκεμβρίου 2013