Από την Μιάο Ξιάο, Κίνα

Στο παρελθόν, θεωρούσα πως με το να κάνω το καθήκον μου, να τα πηγαίνω καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές και να μην κάνω προφανείς αμαρτίες, βίωνα μια ανθρώπινη ομοιότητα. Όμως, τα λόγια του Θεού με έκριναν και με εξέθεταν κατ’ επανάληψη, και τελικά κατάλαβα πως η ανθρώπινη ομοιότητα δεν αφορά μόνο την εξωτερική συμπεριφορά. Το βασικό είναι να κάνουμε πράξη τα λόγια του Θεού, να παραμερίζουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα κι όταν κάτι συμβαίνει, να τηρούμε τις αρχές, να στηρίζουμε το έργο του Θεού και να ενδιαφερόμαστε για το θέλημά Του.

Τον Ιούνιο του 2018, μια αδελφή στην εκκλησίας μας συνελήφθη ενώ διέδιδε το ευαγγέλιο. Είχε έρθει στο σπίτι μου, επομένως, αν η αστυνομία την παρακολουθούσε, θα γνώριζε που έμενα. Γρήγορα μετακομίσαμε κάπου αλλού. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, κάποια υπεύθυνη ήρθε και μου είπε: «Ακολούθησαν και συνέλαβαν τρεις αδελφούς και αδελφές. Από τα σπίτια όπου πήγαν για συνάθροιση, όλοι έχουν μετακομίσει. Να είσαι προσεκτική». Σκέφτηκα πως, εφόσον η αστυνομία είχε ήδη συλλάβει κάποιους αδελφούς και αδελφές, μάλλον τους είχαν παρακολουθήσει για κάποιο διάστημα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα μισεί τον Θεό και την αλήθεια. Περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία να ψάξουν για στοιχεία και να πιάσουν το μεγάλο ψάρι, για να αφανίσουν την εκκλησία του Θεού και να συλλάβουν πιστούς. Μπορούσαν να παρακολουθούν όλα τα σπίτια των συναθροίσεών μας κι όλοι όσοι έμεναν στα σπίτια αυτά έπρεπε να μετακομίσουν το συντομότερο. Όμως, η υπεύθυνη είχε ειδοποιήσει μόνο τα σπίτια όπου είχαν βρεθεί αυτοί που συνελήφθησαν, κανενός άλλου. Αναρωτιόμουν αν έπρεπε να της πω κάτι. Αν δεν το έκανα και κάτι συνέβαινε, ποιος ξέρει πόσοι θα συλλαμβάνονταν και θα βασανίζονταν; Αυτό επίσης θα έβλαπτε το έργο της εκκλησίας. Όμως, αν μιλούσα κι εκείνη δεν άκουγε ή έλεγε πως ήμουν πολύ δειλή, δεν θα χαλούσε η θετική εικόνα που είχε για μένα; Καθώς ανησυχούσα γι’ αυτό, θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Να πράττεις όλα όσα είναι προς όφελος του έργου του Θεού και να απέχεις από οτιδήποτε βλάπτει τα συμφέροντα του έργου Του. Να υπερασπίζεσαι το όνομα του Θεού, τη μαρτυρία Του και το έργο Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δέκα κανονιστικές διατάξεις που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού την Εποχή της Βασιλείας). Μου υπενθύμισαν πως ως πιστής, έπρεπε να στηρίζω το έργο του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας. Κι έτσι, της μίλησα για τις σκέψεις και τις απόψεις μου. Πριν ολοκληρώσω αυτό που έλεγα, κατέβασε μούτρα και είπε: «Να μετακομίσουμε; Αν το σκάμε με το παραμικρό, αποτελεί αυτό πίστη στην κυριαρχία του Θεού; Νόμιζα πως είχες ανάστημα και μπορούσες να ηγηθείς της ομάδας, αλλά όπως αποδεικνύεται, μόλις συμβαίνει κάτι, κάνεις πίσω». Αναστατώθηκα όταν το άκουσα. Μετά από μια τέτοια αντιμετώπισή μου, τι θα σκέφτονταν οι άλλοι; Πώς θα μπορούσα να την αντικρίζω στο εξής; Έπειτα, όμως, σκέφτηκα τη στήριξη του έργου της εκκλησίας και τη διασφάλιση των αδελφών, έτσι ήθελα να αναφερθώ ξανά σ’ αυτό. Όμως ανησυχούσα βλέποντα πόσο αμετάπειστη ήταν. Αν συνέχιζα να το συζητώ αμέσως μετά την αντιμετώπισή μου, θα έλεγε πως δεν κατείχα την πραγματικότητα της αλήθειας και πως ήμουν αλαζονική και πεισματάρα. Θα εξακολουθούσε να αναγνωρίζει πως αναζητώ την αλήθεια; Πάντα με εκτιμούσε, με συμπεριλάβανε σε σημαντικά καθήκοντα και με συμβουλευόταν για διάφορα. Αν επέμενα στη γνώμη μου, ίσως σταματούσε να με εκπαιδεύει και τότε οι άλλοι θα με περιφρονούσαν. Αποφάσισα να το αφήσω έτσι. Κατέβασα το κεφάλι και δεν είπα λέξη.

Όταν έφυγε, ένιωθα πολύ ανήσυχη, κι έτσι προσευχήθηκα νοερά. Τότε, ήρθαν στο μυαλό μου τα εξής λόγια του Θεού: «Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει αμφότερα να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου. Είναι και τα δύο άκρως θεμελιώδη και άκρως σημαντικά. Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που στερείται συνείδησης και δεν διαθέτει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, είναι κάποιος που στερείται ανθρώπινης φύσης, κάποιος με κακή ανθρώπινη φύση. Ας το αναλύσουμε αυτό προσεκτικά. Πώς εκδηλώνει αυτό το άτομο διεφθαρμένη ανθρώπινη φύση έτσι ώστε οι άνθρωποι να λένε ότι δεν έχει ανθρώπινη φύση; Τι χαρακτηριστικά έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις παρουσιάζουν; Αυτοί οι άνθρωποι είναι επιπόλαιοι στις ενέργειές τους και αποστασιοποιούνται από οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Δεν αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε και ενδιαφέρονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη μαρτυρίας για τον Θεό ή εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που, όταν βλέπουν κάποιο πρόβλημα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, σιωπούν. Βλέπουν ότι κάποιοι άλλοι προκαλούν διακοπές και ενοχλήσεις, μα δεν κάνουν τίποτα για να τους σταματήσουν. Δεν αναλογίζονται στο ελάχιστο τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε σκέφτονται καθόλου τα δικά τους καθήκοντα ή τις ευθύνες τους. Μιλούν, ενεργούν, διακρίνονται, καταβάλλουν προσπάθεια, και καταναλώνουν ενέργεια μόνο και μόνο για τη δική τους ματαιοδοξία, το κύρος, τη θέση, τα συμφέροντα και την τιμή τους» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν ακριβώς την κατάστασή μου. Ήξερα πως αυτά τα σπίτια μπορούσαν να κινδυνεύουν και οι άνθρωποι εκεί θα μπορούσαν να συλληφθούν αν δεν μετακόμιζαν. Όμως, φοβόμουν πως η υπεύθυνη θα έλεγε πως ήμουν δειλή και δεν είχα πίστη και δεν θα με είχε πια σε εκτίμηση. Δεν τολμούσα να εμμείνω στις αρχές και να στηρίξω το έργο της εκκλησίας. Γνώριζα την αλήθεια, αλλά δεν την έκανα πράξη. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Τα γεγονότα δείχνουν πως δεν κάνω πράξη την αλήθεια στην πίστη μου. Δεν στηρίζω το έργο του Θεού. Σκέφτομαι μόνο το δικό μου γόητρο, το κύρος και τα συμφέροντά μου. Είμαι πολύ εγωίστρια και ελεεινή! Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με. Επιθυμώ να μετανοήσω ειλικρινά». Τότε, θυμήθηκα πως το «Ρυθμίσεις Εργασίας» ορίζει πως πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη την ασφάλεια στο καθήκον μας. Σε ένα ασφαλές περιβάλλον, οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να κάνουν το καθήκον τους με ηρεμία και το έργο του οίκου του Θεού δεν θα διαταράσσεται εύκολα. Έπειτα, μοιράστηκα τις σκέψεις μου με κάποιους από την ομάδα και συμφώνησαν μαζί μου πως οι άλλες τοποθεσίες βρίσκονταν σε κίνδυνο και έπρεπε να αλλάξουν. Αποφάσισα να συζητήσω ξανά το θέμα με την υπεύθυνη όταν την έβλεπα. Επίσης, προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να μου δώσει κουράγιο να κάνω πράξη την αλήθεια.

Λίγες μέρες αργότερα, η αδελφή Ζανγκ, μια άλλη υπεύθυνη, επισκέφθηκε την ομάδα μας. Μας ρώτησε αν είχαμε ακούσει για τις συλλήψεις και τι σκεφτόμασταν. Εγώ απάντησα γρήγορα: «Νομίζω πως και τα άλλα σπίτια των συναθροίσεων μπορεί να μην είναι ασφαλή. Θα έπρεπε να τους πούμε να μετακομίσουν αμέσως σε περίπτωση που…» Πριν προλάβω να ολοκληρώσω, η αδελφή Ζανγκ είπε με αυστηρότητα: «Ασφαλή; Πού είναι ασφαλές να πιστεύεις τον Θεό στην Κίνα; Πού δεν υπάρχει κίνδυνος; Η διάδοση του ευαγγελίου περνά μια κρίσιμη περίοδο. Πώς θα μπορούσαμε να κάναμε το καθήκον μας αν φοβόμασταν διαρκώς; Θέλεις να κρύβεσαι έως ότου το έργο του Θεού ολοκληρωθεί και το Κομμουνιστικό Κόμμα πέσει;» Σκέφτηκα: «Δεν εννοούσα αυτό. Την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός μάς είπε: “Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί” (Κατά Ματθαίον 10:16). “Όταν δε σας διώκωσιν εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην” (Κατά Ματθαίον 10:23). Η επιτέλεση του καθήκοντός μας στην Κίνα απαιτεί σοφία». Όμως, από την απάντηση της αδελφής Ζανγκ, μπορούσα να καταλάβω πως δεν ήθελε αυτές οι τοποθεσίες να αλλάξουν, κι αν επέμενα, ίσως έλεγε πως δεν αποδεχόμουν τη αλήθεια, πως κάτι δεν πήγαινε καλά μ’ εμένα». Εκείνη συνέχισε λέγοντας: «Οι δειλοί δεν μπορούν να κάνουν το καθήκον τους. Γίνονται Ιούδες όταν συλλαμβάνονται». Με έκανε να νιώθω πολύ μπερδεμένη. Αν συνέχιζα να προτείνω να μετακομίσουν όλοι, οι υπεύθυνες πιθανόν να με θεωρούσαν δειλή. Ίσως μάλιστα με έδιωχναν. Τι θα σκέφτονταν τότε οι άλλοι για μένα; Εξαιτίας του ενθουσιασμού μου, είχαν καλή εντύπωση για μένα και ζητούσαν να συναναστραφούν μαζί μου όταν είχαν προβλήματα. Αν με θεωρούσαν δειλή και πως δεν αποδεχόμουν την αλήθεια, δεν θα με έβλεπαν με τον ίδιο τρόπο και θα ντρεπόμουν να τους αντικρίσω. Το σκέφτηκα πολύ, όμως η επιθυμία μου να κάνω το σωστό είχε εξαφανιστεί. Δεν ήθελα να δυσκολεύω την υπεύθυνη. Είπα: «Απλώς είπα τις σκέψεις μου. Από εσάς εξαρτάται τι θα γίνει».

Ένα πρωί, λίγες μέρες αργότερα, μια αδελφή μάς είπε ταραγμένη πως μετά από αυτές τις συλλήψεις, κάποιες από τις τοποθεσίες συνάθροισης δεν μετακινήθηκαν αρκετά γρήγορα. Η αστυνομία τις παρακολουθούσε, κι έτσι, τρεις υπεύθυνοι και μερικοί άλλοι από τις τοποθεσίες συνάθροισης είχαν προφυλακιστεί. Όταν το άκουσα, αναστατώθηκα πολύ. Αν είχα εμμείνει στις αρχές και εξηγούσα τη σπουδαιότητα τότε, ή αν είχα επικοινωνήσει απευθείας με τον επικεφαλής της εκκλησίας, ίσως να μην βρισκόμασταν σ’ αυτήν την κατάσταση. Είχαν συλληφθεί τόσοι πολλοί και το έργο της εκκλησίας παρεμποδίστηκε σοβαρά. Αυτό σχετιζόταν άμεσα με το ότι δεν ήμουν υπεύθυνη και δεν ακολούθησα τις αρχές. Όμως ήταν πλέον πολύ αργά. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να ειδοποιήσω όλους όσοι ενδεχομένως κινδύνευαν το συντομότερο, ώστε να μην πέσουν στα σατανικά χέρια του ΚΚΚ. Να έρθω αμέσως σε επαφή με αδελφούς και αδελφές.

Κατόπιν εορτής το σκέφτηκα. Ήξερα πως έπρεπε να προστατεύσω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Γιατί, λοιπόν, δεν το είχα κάνει πράξη; Γιατί ήμουν τόσο εγωίστρια; Γιατί προστάτευσα απλώς τα δικά μου συμφέροντα; Έπειτα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να αποκτήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα απεχθή πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα σας το δηλητήριο του Σατανά. Όσο για το ποιο είναι το δηλητήριο του Σατανά, αυτό μπορεί να εκφραστεί πλήρως με λέξεις. Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να γίνει, οι άνθρωποι ενεργούν μονάχα για τον εαυτό τους. Συνεπώς, ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η ζωή και η φιλοσοφία του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά ακριβώς τα λόγια του Σατανά αποτελούν το δηλητήριο του Σατανά, και όταν οι άνθρωποι το δεχτούν μέσα τους, τότε αυτό γίνεται η φύση τους. Η φύση του Σατανά αποκαλύπτεται μέσα απ’ αυτά τα λόγια· αυτά την αντιπροσωπεύουν πλήρως. Αυτό το δηλητήριο γίνεται η ζωή των ανθρώπων και το θεμέλιο της ύπαρξής τους, και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα κυριαρχείται μονίμως απ’ αυτό το δηλητήριο εδώ και χιλιάδες χρόνια» («Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν τη ρίζα του εγωκεντρισμού μας. Ζούμε σύμφωνα με τα σατανικά δηλητήρια: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή». Έχουν γίνει φύση μας. Ο καθένας αγωνίζεται να ζει για τον εαυτό του και θυσιάζει μάλιστα τα συμφέροντα των άλλων για τα δικά του. Έτσι ζουν όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, γίνονται όλο και πιο εγωιστές και δόλιοι και ο κόσμος γίνεται πιο σκοτεινός και κακός. Ακόμα κι αν είχα πίστη, τα λόγια του Θεού δεν είχαν γίνει ζωή μου. Η σκέψη μου εξακολουθούσε να φθείρεται από αυτά τα σατανικά δηλητήρια, γι’ αυτό και ενώ γνώριζα την αλήθεια, δεν την έκανα πράξη. Φοβόμουν πως θα πρόσβαλλα τις υπεύθυνες και θα έκανα κακό στη φήμη μου. Το πιο σημαντικό δεν ήταν η αλήθεια και το έργο της εκκλησίας, αλλά το δικό μου όνομα και κύρος. Ήμουν πολύ εγωίστρια! Ο Θεός προκαθορίζει τι καθήκον κάνω και πότε. Όμως, εγώ θεώρησα ανόητα πως η μοίρα μου βρισκόταν στα χέρια των υπευθύνων, κι έτσι αν τις πρόσβαλλα, θα σήμαινε το τέλος για το καθήκον μου. Δεν αρνούμουν πως η αλήθεια και η δικαιοσύνη κυβερνούν στον οίκο του Θεού; Είδα τα πράγματα σαν μια μη πιστή. Δεν ήμουν πιστή. Τότε, θυμήθηκα το εξής στα λόγια του Θεού: «Όσο μεγάλη κι αν είναι η απώλεια για το έργο του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου Του, δεν θα νιώσεις καμία ντροπή στη συνείδησή σου, πράγμα που σημαίνει ότι θα είσαι κάποιος που ζει στη σατανική του διάθεση. Ο Σατανάς σε ελέγχει και σε κάνει να ζεις ως κάτι ούτε τελείως ανθρώπινο ούτε τελείως δαιμονικό. Τρως ό,τι είναι του Θεού, πίνεις ό,τι είναι του Θεού και απολαμβάνεις όλα όσα προέρχονται από Αυτόν, όμως, όταν το έργο του οίκου του Θεού υφίσταται οποιαδήποτε απώλεια, σκέφτεσαι ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα και, όταν το βλέπεις να συμβαίνει, φτάνεις μέχρι και το σημείο να “λυγίσεις τον αγκώνα προς τα έξω”^[α] και να μην πάρεις το μέρος του Θεού, ενώ ούτε υποστηρίζεις το έργο του Θεού ή τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ο Σατανάς έχει εξουσία πάνω σου, έτσι δεν είναι; Ζουν τέτοιοι άνθρωποι ως ανθρώπινα όντα; Είναι ξεκάθαρα δαίμονες, όχι άνθρωποι!» («Μόνο όσοι κάνουν την αλήθεια πράξη έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μού διαπέρασαν σαν μαχαίρι την καρδιά. Ανάσαινα τον αέρα και έτρωγα το φαγητό που είχε ετοιμάσει ο Θεός, απολαμβάνοντας την προερχόμενη από Εκείνον ζωή και αλήθεια, και δεν σκεφτόμουν να ανταποδώσω την αγάπη Του. Είδα το έργο του οίκου του Θεού να βλάπτεται σοβαρά και τους αδελφούς και τις αδελφές να κινδυνεύουν, όμως δεν τόλμησα να τηρήσω τις αρχές, φοβούμενη για τον εαυτό μου. Ως αποτέλεσμα, πάνω από 20 άτομα συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν και το ευαγγελικό έργο μας παρεμποδίστηκε σοβαρά. Το να ζει κανείς στη διαφθορά έχει απερίγραπτες συνέπειες. Έπραττα απλώς το κακό. Ποτέ δεν καταλάβαινα γιατί ο Θεός μισούσε τους εγωιστές, γιατί έλεγε πως δεν είχαν ανθρώπινη φύση και ανήκαν στον Σατανά. Τώρα κατάλαβα πως οι εγωιστές σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, όχι τους άλλους, κι επιπλέον, προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα σε σημείο να βλάπτουν το έργο της εκκλησίας. Είναι αυτή ανθρώπινη συμπεριφορά; Ακόμα και τα ζώα είναι καλύτερα. Τα σκυλιά γνωρίζουν πώς να προστατεύουν τα σπίτια των αφεντικών τους και να είναι πιστά, όμως παρόλο που ο Θεός μού είχε δώσει τόσο πολλά, και πάλι δάγκωσα το χέρι που με τάιζε. Δεν ήμουν καθόλου πιστή και δεν άξιζα να αποκαλούμαι άνθρωπος. Τότε κατάλαβα πως όταν ο Θεός αποκαλούσε τους εγωιστές «ζωντανούς Σατανάδες», δεν υπερέβαλλε καθόλου. Αν δεν μετανοούσα, δεν άλλαζα και δεν έκανα πράξη την αλήθεια, θα έπραττα το κακό, θα αντιστεκόμουν στον Θεό κι Εκείνος θα με τιμωρούσε. Η αποτυχία αυτή μου έδειξε πως χωρίς επιδίωξη της αλήθειας και διόρθωση των σατανικών διαθέσεων, δεν μπορούμε να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να υπακούμε στον Θεό. Κι έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πιστεύουμε, πόσα θυσιάζουμε και πόσο υποφέρουμε, οι διαθέσεις μας δεν θα αλλάξουν ποτέ και δεν θα σωθούμε. Τότε, προσευχήθηκα στον Θεό: «Παντοδύναμε Θεέ! Προκλήθηκε μεγάλη ζημιά στο έργο της εκκλησίας και στους αδελφούς και τις αδελφές, επειδή δεν έκανα πράξη την αλήθεια ούτε τήρησα τις αρχές. Θεέ μου, έπραξα το κακό. Είμαι έτοιμη να μετανοήσω και να δεχτώ τον έλεγχό Σου. Αν και πάλι δεν αλλάξω, αλλά παραμείνω εγωίστρια και δεν στηρίξω το έργο του οίκου του Θεού, ας με κρίνεις κι ας με παιδεύσεις».

Μετά την προσευχή μου, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Όταν αποκαλύψεις ότι είσαι εγωιστής και ποταπός και το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό, θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια: Τι θα πρέπει να κάνω για να συμβαδίζω με το θέλημα του Θεού; Πώς θα πρέπει να ενεργώ έτσι ώστε να είναι προς όφελος όλων; Τουτέστιν, πρέπει να ξεκινάς παραμερίζοντας τα συμφέροντά σου, να τα εγκαταλείπεις σταδιακά ανάλογα με το ανάστημά σου, λίγο λίγο. Αφού το βιώσεις αυτό μερικές φορές, θα τα έχεις παραμερίσει εντελώς, και καθώς το πράττεις, θα νιώθεις όλο και πιο σταθερός. Όσο περισσότερο παραμερίζεις τα συμφέροντά σου, τόσο περισσότερο θα νιώθεις ότι, ως ανθρώπινο ον, θα πρέπει να έχεις συνείδηση και λογική. Θα νιώθεις ότι χωρίς εγωιστικά κίνητρα, είσαι ευθύς, ακέραιος άνθρωπος και ενεργείς εξ ολοκλήρου για να ικανοποιείς τον Θεό. Θα νιώθεις ότι μια τέτοια συμπεριφορά σε καθιστά άξιο να αποκαλείσαι “άνθρωπος” και ότι όταν ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο στη γη, είσαι έντιμος και ειλικρινής, είσαι γνήσιος, έχεις καθαρή συνείδηση και αξίζεις όλα όσα σου παρέχει ο Θεός. Όσο περισσότερο ζεις έτσι, τόσο πιο σταθερός και φωτισμένος θα νιώθεις. Ως εκ τούτου, δεν θα έχεις μπει στον σωστό δρόμο;» «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μη σκέφτεσαι καθόλου το κύρος, το γόητρο ή τη φήμη σου. Επίσης, μη λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του ανθρώπου. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν έχεις κάνει ό,τι μπορούσες για να είσαι πιστός, αν έχεις βάλει τα δυνατά σου για να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο του οίκου του Θεού. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τότε κατάλαβα πως ως χριστιανοί, ο μόνος τρόπος να ζούμε με ακεραιότητα, τιμή και ανθρωπιά είναι να ζούμε σύμφωνα με τα λόγια και την αλήθεια του Θεού, να λαμβάνουμε υπόψη το θέλημά Του, να παραμερίζουμε τα συμφέροντά μας και να προστατεύουμε το έργο του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις. Τότε θα νιώθουμε γαλήνη. Ήξερα πως έπρεπε να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να κοιτάξω να γίνω ακέραιο άτομο.

Ένα βράδυ του Νοεμβρίου, μετά τις 10 μμ, ήρθε στην ομάδας μας μια νέα υπεύθυνη, η αδελφή Λι. Είπε πως η αδελφή Λιου, η συνεργάτιδά της, πήγε να συναντήσει μια αδελφή που ήρθε πριν δύο μέρες από μια άλλη πόλη, αλλά δεν γύρισε ποτέ. Φοβόταν πως είχε συλληφθεί. Αν ίσχυε, τότε έπρεπε να πουν σε όλους να μετακομίσουν αμέσως. Πίστευε πως η αδελφή Λιου θα μπορούσε επίσης να έχει γυρίσει σπίτι για κάποιον λόγο κι αν μετακόμιζαν όλοι, αυτό θα είχε αντίκτυπο στα καθήκοντά τους. Δεν ήξερε τι να κάνει. Όταν το άκουσα, σκέφτηκα: «Η αδελφή Λιου πίστευε στον Θεό για χρόνια και ήταν ακλόνητη στο καθήκον της. Αν είχε γυρίσει σπίτι, θα μας ενημέρωνε. Πιθανότατα, τη συνέλαβαν. Πρέπει να το πω στους επικεφαλής αμέσως». Έπειτα, όμως, σκέφτηκα: «Η αδελφή Λι είναι υπεύθυνη. Αν δεν είναι σίγουρη και φοβάται μη διαταράξει το έργο της εκκλησίας, πώς μπορώ να είμαι εγώ σίγουρη; Αν μπούμε στον κόπο να τους μετακινήσουμε όλους και η αδελφή Λιου δεν έχει συλληφθεί, η επικεφαλής ίσως μας αντιμετωπίσει και πει πως διαταράσσουμε το έργο της εκκλησίας. Να μιλήσω ή όχι;»

Κατά το αδιέξοδό μου, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Να πράττεις όλα όσα είναι προς όφελος του έργου του Θεού και να απέχεις από οτιδήποτε βλάπτει τα συμφέροντα του έργου Του. Να υπερασπίζεσαι το όνομα του Θεού, τη μαρτυρία Του και το έργο Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δέκα κανονιστικές διατάξεις που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού την Εποχή της Βασιλείας). «Ο Θεός θα θυμηθεί τους ανθρώπους μόνο αν ισχύει ότι όσο πιο κρίσιμη είναι η στιγμή, τόσο πιο ικανοί είναι εκείνοι να υποταχθούν και να εγκαταλείψουν ταπροσωπικά τους συμφέροντα, τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνειά τους και να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους. Όλα αυτά αποτελούν καλές πράξεις! Ανεξαρτήτως του τι κάνουν οι άνθρωποι, ποιο είναι πιο σημαντικό; Η ματαιοδοξία και η υπερηφάνειά τους ή η δόξα του Θεού; (Η δόξα του Θεού.) Ποια είναι πιο σημαντικά; Οι υποχρεώσεις σας ή τα προσωπικά σας συμφέροντα; Το πιο σημαντικό είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεών σας, οι οποίες αποτελούν καθήκον σας» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Ο Θεός μάς λέει καθαρά να στηρίζουμε το έργο Του και να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Τώρα, καθώς αντιμετώπιζα μια διαμάχη μεταξύ των συμφερόντων μου κι αυτών της εκκλησίας, ο Θεός παρακολουθούσε. Αν φαινόμουν εγωίστρια όπως πριν, αυτό θα σήμαινε έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Την τελευταία φορά, πήρα ένα οδυνηρό μάθημα, πλήρωσα ένα τρομερό τίμημα. Δεν έπρεπε να επαναλάβω το ίδιο λάθος. Είπα στην αδελφή Λι: «Μπορεί η αδελφή Λιου να γύρισε σπίτι, όμως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουρες. Πρέπει να προετοιμαστούμε για το χειρότερο και να μετακινήσουμε αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές. Ακόμα κι αν κάνουμε λάθος, είναι για το έργο της εκκλησίας και για την ασφάλεια όλων. Κοιτάμε την ευρύτερη εικόνα. Αν βλέπουμε τον κίνδυνο και δεν δράσουμε εγκαίρως, με αποτέλεσμα να συλληφθούν άνθρωποι, θα γίνουμε Ιούδες και θα είναι πλέον αργά για μετάνοια. Κάθε μέρα, ο κίνδυνος μεγαλώνει. Ας το φροντίσουμε αμέσως». Της είπα πως νωρίτερα κάποια μέλη της εκκλησίας είχαν συλληφθεί και συμφώνησε μαζί μου. Νωρίς το επόμενο πρωί ξεκίνησε δράση και το επόμενο βράδυ, είχαμε φύγει κι εμείς από την τοποθεσία μας.

Κατά τη διάρκεια της εκκένωσης, η επικεφαλής είπε: «Η αδελφή Λιου και η άλλη αδελφή συνελήφθησαν και η αστυνομία έπιασε άλλους τέσσερις σε τοποθεσίες συνάθροισης. Πάνω στην ώρα μετακομίσαμε. Αν περιμέναμε, θα είχαν πιάσει κι άλλους». Καθώς το άκουσα, έβραζα από θυμό. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι τόσο μοχθηρό! Σε μια χώρα τόσο μεγάλη όπως η Κίνα, οι χριστιανοί δεν μπορούν να κρυφτούν πουθενά. Κατάλαβα επίσης πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ένιωθα καλύτερα, διότι αυτή τη φορά, μπόρεσα να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι υπεύθυνη, κι έτσι προκλήθηκε λιγότερη ζημιά. Κατάλαβα επίσης πως με το να ζει κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι ο μόνος τρόπος να ζει σαν άνθρωπος. Βίωσα ακόμα προσωπικά πως χωρίς την κρίση των λόγων του Θεού, θα εξακολουθούσα να είμαι δέσμια των σατανικών φιλοσοφιών και διαθέσεων, να πράττω το κακό και να αντιστέκομαι στον Θεό. Δεν θα μπορούσα να παραμερίζω τα συμφέροντά μου και να τηρώ τις αρχές, και δεν θα είχα ποτέ ανθρώπινη φύση. Όπως αναφέρεται στα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Αν μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του Θεού και του οίκου Του, τότε, αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να ζεις έτσι. Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι στενόμυαλος ή κακός. Θα νοιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»).

Υποσημειώσεις:

α. «Λυγίζω τον αγκώνα προς τα έξω»: Κινεζική έκφραση που σημαίνει ότι ένα άτομο βοηθά άλλους σε βάρος κοντινών του ανθρώπων, όπως είναι για παράδειγμα οι γονείς, τα παιδιά, οι συγγενείς ή τα αδέλφια.