Από τη Λιού Ζεν, επαρχία Σαντόνγκ

Το όνομά μου είναι Λιού Ζεν. Είμαι 78 χρονών και είμαι απλώς μια συνηθισμένη χριστιανή στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Ευγνωμονώ τον Παντοδύναμο Θεό που επέλεξε εμένα, μια ηλικιωμένη γυναίκα από ένα αγροτικό χωριό, όχι κάτι το ιδιαίτερο στα μάτια του κόσμου. Αφότου αποδέχτηκα το έργο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού, καθημερινά προσευχόμουν στον Θεό, άκουγα τις απαγγελίες του λόγου του Θεού, πήγαινα σε συναντήσεις και συναναστρεφόμουν τους αδελφούς και τις αδελφές μου· έτσι, σταδιακά, άρχισα να καταλαβαίνω κάποιες αλήθειες και να έχω μια σαφή κατανόηση σχετικά με κάποια πράγματα. Ένιωθα γεμάτη χαρά και βίωνα μια ευτυχία την οποία δεν είχα νιώσει ποτέ πριν. Καθώς είμαι ηλικιωμένη και έχω κινητικές δυσκολίες, δεν μπορούσα να φεύγω από το σπίτι για να παρευρίσκομαι σε εκκλησιαστικές συναντήσεις, κι έτσι, οι αδελφοί και οι αδελφές μου, από ενδιαφέρον για μένα, πραγματοποιούσαν τις συναντήσεις στο σπίτι μου. Δεν έχασαν ποτέ ούτε μια συνάντηση εξαιτίας του χειμωνιάτικου κρύου ή της καλοκαιρινής ζέστης, ενώ ο άνεμος, η βροχή και το χιόνι δεν τους εμπόδισαν ποτέ να έρθουν να με επισκεφτούν και να ενδιαφερθούν για μένα, μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ειδικά όταν διαβάζαμε τον λόγο του Θεού, αν υπήρχε κάτι που δεν καταλάβαινα, πάντα με συναναστρέφονταν υπομονετικά σχετικά με αυτό και ποτέ δεν με αγνοούσαν ούτε με περιφρονούσαν. Αυτό με συγκινούσε βαθιά, διότι αν δεν υπήρχε η αγάπη του Θεού, ποιος θα μου έδειχνε τέτοια υπομονή και στοργή; Κατά την αλληλεπίδρασή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, είδα ότι εκείνοι ήταν πολύ διαφορετικοί από τους λαϊκούς ανθρώπους. Αυτό που βίωναν ήταν ανεκτικότητα και αγάπη, και ήταν σε θέση να ανοίξουν την καρδιά τους και να συμπεριφερθούν ο ένας στον άλλο με ειλικρίνεια, χωρίς εμπόδια ή απόσταση μεταξύ τους. Ήταν δεμένοι σαν οικογένεια, κι αυτό με έκανε να νιώθω ακόμη πιο σίγουρη για το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Καθώς έφτασα να κατανοώ περισσότερες αλήθειες, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να εκπληρώσω το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον, κι έτσι είπα στην εκκλησία ότι ήθελα να αναλάβω καθήκοντα. Επειδή, όμως, η ηλικία μου δεν μου επέτρεπε να εκτελώ τα περισσότερα από τα καθήκοντα, η εκκλησία μού ανέθεσε καθήκοντα οικοδέσποινας στο σπίτι μου. Δέχτηκα, γεμάτη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό που μου ανέθεσε ένα καθήκον βασισμένο στις δυνατότητές μου. Κι έτσι, τα πήγαινα πολύ καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου και ένιωθα μεγάλη ανακούφιση σε σώμα και νου. Κάποιες αρρώστιες από τις οποίες υπέφερα, επίσης άρχισα να τις ξεπερνάω, κι έτσι, ήμουν ακόμα περισσότερο ευγνώμων στον Παντοδύναμο Θεό για τη χάρη και το έλεός Του.

Μολαταύτα, οι καλές μέρες δεν διήρκησαν πολύ, καθώς κάποιος μοχθηρός άνθρωπος κατήγγειλε εμένα και τους αδελφούς και τις αδελφές μου στο χωριό. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές μου συνελήφθησαν από την αστυνομία, ενώ διέταξαν τον κομματικό κοινοτάρχη του χωριού να με φέρει στο αστυνομικό τμήμα. Όταν έφτασα εκεί, η αστυνομία με ρώτησε: «Πώς κατέληξες να πιστεύεις στον Θεό; Γιατί πιστεύεις στον Θεό;» Εγώ είπα: «Το να πιστεύεις στον Θεό είναι μια αμετάβλητη αρχή. Διαβάζοντας καθημερινά τον λόγο του Θεού, μπορούμε να καταλάβουμε πολλές αλήθειες, να είμαστε καλοί άνθρωποι σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και να βαδίζουμε στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν χτυπούν ούτε βρίζουν τους άλλους, κι εμείς πάντα τηρούμε τον νόμο, επομένως τι κακό υπάρχει στο να πιστεύουμε στον Θεό; Γιατί μας συλλαμβάνετε;» Ο αξιωματικός με κοίταξε περιφρονητικά και ρώτησε με ύφος αυστηρό: «Ποιος κήρυξε το ευαγγέλιο σ’ εσένα; Υπάρχει κάποιος άλλος στην οικογένειά σου που να πιστεύει;» Εγώ του είπα πως ήμουν η μόνη στην οικογένειά μου που πίστευε. Αφού είδαν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν κάποια πληροφορία από μένα, με άφησαν ελεύθερη την ίδια μέρα. Αφότου έφυγα, αναρωτήθηκα γιατί η αστυνομία με άφησε ελεύθερη τόσο εύκολα. Μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου, έμαθα ότι η οικογένειά μου, όταν ανακάλυψαν ότι είχα οδηγηθεί στο αστυνομικό τμήμα, χρησιμοποίησαν τις διασυνδέσεις τους και πλήρωσαν 3.οοο γουάν στην αστυνομία για να με αφήσουν ελεύθερη. Όμως, η αστυνομία εξακολουθούσε να σπέρνει τη διχόνοια ανάμεσα σ’ εμένα και την οικογένειά μου, καθώς ζήτησαν από την οικογένειά μου να με εμποδίσουν να πιστεύω στον Θεό. Η νύφη μου τσακώθηκε με τον γιο μου γι’ αυτό, και απείλησε να αυτοκτονήσει πίνοντας παρασιτοκτόνο αν συνέχιζα να πιστεύω στον Θεό. Τότε, αντιλήφθηκα ότι η αστυνομία του ΚΚΚ ήταν εντελώς διεφθαρμένη. Πάντα επικρατούσε γαλήνη στην οικογένειά μου, όμως τώρα είχαν δημιουργήσει τέτοιο σάλο, που τσακωνόμαστε όλοι με όλους! Πίστευα στον έναν αληθινό Θεό που δημιούργησε όλα τα πράγματα σε ουρανό και γη, και σήμερα, ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει να μας σώσει, ζητώντας από εμάς να κατανοήσουμε την αλήθεια, να βιώσουμε την ανθρώπινη ομοιότητα, να μιλήσουμε και να πράξουμε με τρόπους που συμφωνούν με τη συνείδησή μας και με το σωστό, και να μην κάνουμε πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση και ηθική μας. Το μόνο που έκανα ήταν να μένω στο σπίτι και να διαβάζω τον λόγο του Θεού, να πραγματοποιώ συναντήσεις και να εκπληρώνω το καθήκον μου· όμως, η αστυνομία του ΚΚΚ, ουσιαστικά, με παγίδεψε και με κατηγόρησε για «διατάραξη της δημόσιας τάξης». Διέστρεφαν εμφανέστατα τα γεγονότα, διαστρέβλωναν σκόπιμα την αλήθεια, κατηγορούσαν αυθαίρετα ανθρώπους για ψευδή εγκλήματα! Ο Σατανάς είναι πραγματικά ελεεινός. Δεν ήταν παρά κατάφωρη συκοφαντία και κακοήθης δυσφήμιση. Η αστυνομία είχε μάθει από τον πληροφοριοδότη ότι εγώ φιλοξενούσα συγκεντρώσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου στο σπίτι μου, κι έτσι, δεν σταμάτησαν να με ενοχλούν μετά απ’ αυτό. Μετά από λίγο διάστημα, με οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα για να με ανακρίνουν και με απείλησαν λέγοντας: «Πες μας τα ονόματα των εκκλησιαστικών επικεφαλής και των ανθρώπων που δεχόσουν στις συναντήσεις. Αν δεν μας πεις, θα σε βάλουμε στη φυλακή!» Με ύφος αυστηρό, αλλά δίκαιο, απάντησα: «Δεν γνωρίζω τίποτα! Δεν έχω τίποτα να σας πω!» Η αστυνομία είχε εξοργιστεί το δίχως άλλο, όμως, επειδή ο Θεός με προστάτευε, δεν τόλμησαν να απλώσουν χέρι πάνω μου.

Αφότου η αστυνομία με άφησε ελεύθερη, συνέχισε να με παρακολουθεί, ελπίζοντας μάταια να με χρησιμοποιήσει ως δόλωμα για να πιάσει κάποιο «μεγαλύτερο ψάρι». Επειδή φοβόμουν μην μπλέξω τους αδελφούς και τις αδελφές μου, δεν τολμούσα πια να έχω επαφές μαζί τους, κι έκτοτε, απομακρύνθηκα από την εκκλησιαστική ζωή. Μακριά από την εκκλησιαστική ζωή, η καρδιά μου ένιωθε άδεια και χωρίς καταφύγιο, και σταδιακά αποξενώθηκα από τον Θεό. Ζούσα την κάθε μέρα μέσα στον πανικό και τον τρόμο, φοβούμενη βαθιά ότι η αστυνομία θα ερχόταν και πάλι να με συλλάβει. Στο παρελθόν, περνούσα την κάθε μέρα ακούγοντας τον λόγο του Θεού και τα Κηρύγματα και τη Συναναστροφή, όμως τώρα, αυτό ήταν αδύνατο, διότι αν με έβλεπαν να προσεύχομαι ή ακόμα και να αναφέρω τη λέξη «Θεός», θα μου τα ’ψαλε για τα καλά η οικογένειά μου. Η νύφη μου μού μιλούσε συνεχώς ψυχρά επειδή η αστυνομία μού είχε επιβάλει πρόστιμο, ενώ ο σύζυγός μου και ο γιος μου με επέπλητταν διαρκώς. Η οικογένεια που κάποτε στήριζε την πίστη μου στον Παντοδύναμο Θεό, τώρα αντιτίθετο και με καταδίωκε με όποιον τρόπο μπορούσε. Αυτό με έκανε να νιώθω πολύ λυπημένη, το πνεύμα μου καταπιεζόταν πολύ, κι εγώ ζούσα σε ένα σκοτάδι και μια οδύνη που δεν είχα νιώσει ποτέ πριν. Επειδή δεν είχα καμιά απαγγελία του λόγου του Θεού να ακούσω και ήμουν ανήμπορη να συναναστραφώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου, το πνεύμα μου ένιωθε απίστευτα διψασμένο. Κάθε βράδυ, στριφογύριζα στο κρεβάτι μου και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, και συχνά μου έλειπαν οι ευτυχισμένες στιγμές που περνούσα στις συναντήσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Σε στιγμές όπως αυτές, μισούσα την κυβέρνηση του ΚΚΚ. Αυτή είχε προκαλέσει όλη αυτή τη θλίψη, με είχε κάνει να χάσω τα δικαιώματα ενός δημιουργημένου όντος περί ελεύθερης πίστης και λατρείας προς τον Θεό· με είχε κάνει να χάσω την εκκλησιαστική μου ζωή, με σταμάτησε από τη συναναστροφή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές μου σχετικά με τον λόγο του Θεού και με σταμάτησε από την εκτέλεση των καθηκόντων μου. Μέσα στη θλίψη μου, μπορούσα μόνο σιωπηλά να προσεύχομαι στον Θεό: «Θεέ μου! Ζω στο σκοτάδι, νιώθω το πνεύμα μου να είναι διψασμένο και θέλω να ζήσω την εκκλησιαστική ζωή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Θεέ μου! Σε ικετεύω να ανοίξεις ένα μονοπάτι για μένα!»

Παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού και συνέχισα να Τον επικαλούμαι καθ’ αυτόν τον τρόπο· κι ο Θεός, στ’ αλήθεια, άκουσε τις προσευχές μου και κανόνισε οι αδελφοί και οι αδελφές μου να με επισκεφτούν. Μια από τις αδελφές μου γνώριζε ότι συχνά πήγαινα στη βαμβακοφυτεία για να μαζέψω βαμβάκι, κι έτσι, πήγε κρυφά εκεί για να με δει και ορίσαμε μια ώρα να πραγματοποιούμε τις συναντήσεις μας εκεί. Κάθε φορά που συναντιόμασταν, εγώ βρισκόμουν έξω στο χωράφι και μάζευα βαμβάκι από νωρίς, και την ώρα που όλοι οι άλλοι πήγαιναν για το μεσημεριανό φαγητό, εγώ κοντοκαθόμουν στο χωράφι μαζί με την αδελφή μου για να διαβάσουμε τον λόγο του Θεού. Βλέποντας την αδελφή μου, ήταν σαν να βλέπω κάποιον συγγενή που είχα χάσει από καιρό. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα χαράς που πλημμύριζαν τα μάτια μου. Της είπα για την αδικία και τη θλίψη που είχα υπομείνει, καθώς και για τις παρεξηγήσεις στην οικογένειά μου. Με παρηγόρησε καθώς με πότιζε ο λόγος του Θεού και συναναστράφηκε μαζί μου σχετικά με το θέλημα του Θεού· κι έτσι, σταδιακά, η κατάστασή μου άρχισε να βελτιώνεται. Εξαιτίας της καταδίωξης της κυβέρνησης του ΚΚΚ, οι συναντήσεις μας μπορούσαν να πραγματοποιούνται μόνο κοντοκαθισμένοι σε κάποια βαμβακοφυτεία. Μια μέρα, διαβάσαμε το εξής χωρίο από τον λόγο του Θεού: «Ανάμεσά σας, δεν υπάρχει κανείς που να λαμβάνει την προστασία του νόμου· αντιθέτως, τιμωρείστε από το νόμο, και η μεγαλύτερη δυσκολία είναι πως κανείς άνθρωπος δεν σας καταλαβαίνει, είτε είναι συγγενείς σας, είτε γονείς, φίλοι ή συνάδελφοι σας. Κανένας δεν σας καταλαβαίνει. Όταν ο Θεός σας απορρίπτει, δεν υπάρχει τρόπος για εσάς να συνεχίσετε να ζείτε στη γη. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, οι άνθρωποι δεν αντέχουν να εγκαταλείψουν τον Θεό· αυτή είναι η σημασία της κατάκτησης των ανθρώπων από τον Θεό και αυτή είναι η δόξα Του. […] Οι ευλογίες δεν κερδίζονται σε μία-δύο ημέρες· πρέπει να αποκτηθούν μέσω μεγάλης θυσίας. Δηλαδή, πρέπει να έχετε ραφιναρισμένη αγάπη, μεγάλη πίστη και τις πολλές αλήθειες που ο Θεός σάς ζητά να κατακτήσετε· επιπροσθέτως, πρέπει να είστε ικανοί να σταθείτε μπροστά στη δικαιοσύνη και ποτέ να μην δειλιάσετε ή να υποταχθείτε, και πρέπει να τρέφετε μια συνεχή και αμείωτη αγάπη προς τον Θεό. Απαιτείται από εσάς αποφασιστικότητα, καθώς και αλλαγή στη διάθεση που έχετε στη ζωή σας· η διαφθορά σας πρέπει να θεραπευτεί, και πρέπει να δεχτείτε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού χωρίς διαμαρτυρία, κι ακόμη να είστε υπάκουοι μέχρι τον θάνατο. Αυτό πρέπει να κατορθώσετε. Αυτός είναι ο τελικός σκοπός του έργου του Θεού και οι απαιτήσεις Του από αυτήν την ομάδα ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι το έργο του Θεού τόσο απλό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος;). Ο λόγος του Θεού με έκανε να καταλάβω ότι η παρούσα ταλαιπωρία ήταν κάτι που έπρεπε να υποστώ. Η Κίνα είναι μια χώρα όπου βασιλεύει ο αθεϊσμός, και στην οποία, όσοι πιστεύουν στον Θεό, καταδιώκονται και εξευτελίζονται. Όμως, αυτή η ταλαιπωρία είναι προσωρινή και περιορισμένη, ενώ σχεδιάστηκε προσεκτικά από τον Θεό, προκειμένου να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη και την υπακοή μου σ’ Εκείνον, ώστε να μπορώ να λάβω καλύτερα την υπόσχεση και τις ευλογίες Του στο μέλλον. Πλέον δεν είχα κάποια άλλη επιθυμία, αφού το να έχω τον Θεό ήταν αρκετό. Την ίδια στιγμή, κατάλαβα ότι οι νόμοι που θεσπίστηκαν από την κυβέρνηση του ΚΚΚ αποτελούν απλώς τεχνάσματα για να εξαπατούν τους ανθρώπους. Στον έξω κόσμο, ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει τη θρησκευτική ελευθερία, όμως, στην πραγματικότητα, όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν έχουν καν το δικαίωμα να διαβάζουν τον λόγο του Θεού ή να πραγματοποιούν συναντήσεις. Πολύ απλά, δεν δείχνει ανεκτικότητα απέναντι στην ύπαρξη των πιστών του Θεού και δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να ακολουθούν τον Θεό ή να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Όπως αναφέρει ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού: «Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μονοπάτι… (8)). Ο ουρανός και η γη που δημιουργήθηκαν από τον Θεό είναι αχανή, όμως όσοι στην Κίνα πιστεύουν στον Θεό, δεν μπορούν να σταθούν πουθενά. Όποιος πιστεύει στον Θεό, υφίσταται τη σύλληψη και την καταδίωξη του ΚΚΚ και έχει περιορισμένη ελευθερία. Το μόνο που θέλει το ΚΚΚ είναι να εξολοθρεύσει κάθε πιστό στον Θεό και να μετατρέψει την Κίνα σε άθεο έθνος. Το ΚΚΚ είναι τόσο διεφθαρμένο, μοχθηρό και αντιδραστικό. Πραγματικά, είναι ασυμβίβαστο με τον Θεό, ένας εχθρός του Θεού που δεν μπορεί να ανεχτεί την ύπαρξή Του!

Κι έτσι, συνέχισα να συναντιέμαι με την αδελφή μου κρυφά στη βαμβακοφυτεία. Όμως, ο καιρός πέρασε και σύντομα ήρθε ο χειμώνας. Τα φύλλα των βαμβακιών μαράθηκαν και έπεσαν, κι έτσι η βαμβακοφυτεία δεν παρείχε πια κάλυψη για μας για να πραγματοποιούμε τις συναντήσεις. Έτσι, για μια ακόμη φορά, βρέθηκα χωρίς αδελφούς και αδελφές με τους οποίους να μπορώ να συναναστραφώ σχετικά με τον λόγο του Θεού. Στην αρχή, μπορούσα να κρατώ τον λόγο του Θεού και να διατηρώ μια κανονική σχέση με τον Θεό. Όμως, χωρίς την παροχή και το πότισμα του λόγου του Θεού, το πνεύμα μου γινόταν όλο και πιο άγονο και ξηρό, και σύντομα περιέπεσα και πάλι στο σκοτάδι. Ένιωθα ότι είχα πέσει από τον παράδεισο στην κόλαση, και βρισκόμουν σε τέτοια θλίψη, που θα προτιμούσα να πεθάνω. Η οικογένειά μου πίστεψε τα ψέματα της αστυνομίας, κι έτσι, συνέχισαν να με φυλάνε κάθε μέρα και με απειλούσαν με ξυλοδαρμό αν συνέχιζα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό. Στο σπίτι, δεν τολμούσα να προσευχηθώ. Μπορούσα μόνο να προσεύχομαι κρυμμένη κάτω από τις κουβέρτες μου το βράδυ ή όταν δεν βρισκόταν κανείς στο σπίτι, και καθ’ αυτόν τον τρόπο περνούσε η κάθε μέρα. Πέραν του να υπομένω τις αλληλοκατηγορίες της οικογένειάς μου, έπρεπε επίσης να υπομένω τις φήμες και το κουτσομπολιό των χωρικών. Αντιμέτωπη με όλη αυτή την κατάσταση, ένιωθα ιδιαίτερα δυστυχής, πνευματικά αδύναμη και αβοήθητη, και ήμουν καθημερινά αποκαρδιωμένη. Ένιωθα ότι, αφού έχασα την εκκλησιαστική ζωή, το να μην μπορώ να διαβάσω τον λόγο του Θεού, το να μην μπορώ να δω τους αδελφούς και τις αδελφές μου, το να είμαι απλώς ζωντανή, ήταν ένα βάσανο· είχε χαθεί κάθε χαρά από τη ζωή. Αναλογίστηκα το παρελθόν που, όταν ένιωθα στεναχωρημένη και αδύναμη, ο λόγος του Θεού πάντοτε με παρηγορούσε, οι αδελφοί και οι αδελφές μου με υποστήριζαν υπομονετικά, και μόλις κατανοούσα το θέλημα του Θεού, αμέσως ένιωθα καθησυχασμένη και απελευθερωμένη, και το πνεύμα μου ανυψωνόταν ξανά. Όμως τώρα, εξαιτίας της καταδίωξης και της παρακολούθησης από την αστυνομία, είχα χάσει το δικαίωμα να διαβάζω τον λόγο του Θεού και δεν μπορούσα ούτε τους αδελφούς και τις αδελφές μου να δω. Η κάθε μέρα ήταν ένας δύσκολος και δριμύς αγώνας, και βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο ζούσα χωρίς να νιώθω ζωντανή, σαν να ήμουν νεκρή, και αναλογιζόμενη πως στο παρελθόν ήμουν γεμάτη ζωή όταν βίωνα την παρουσία του Θεού στην εκκλησία, ένιωθα απελπισμένη και δυστυχισμένη. Και όσο σκεφτόμουν πως η οικογένειά μου είχε ξεγελαστεί και εξαπατηθεί από το ΚΚΚ, πως δεν με καταλάβαιναν και πως συμφώνησαν με το ΚΚΚ να περιορίσουν την ελευθερία μου, ένιωθα ακόμη πιο συντετριμμένη. Όμως, μόλις ένιωθα ότι δεν έχω πουθενά να στραφώ, προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό και Τον ικέτευα να ανοίξει ένα μονοπάτι για μένα: «Θεέ μου! Τώρα δεν μπορώ να διαβάζω τον λόγο Σου ούτε μπορώ να ζω την εκκλησιαστική ζωή, και μια τέτοια ζωή είναι πολύ δύσκολο για μένα να την υπομείνω. Θεέ μου! Η οικογένειά μου έχει εξαπατηθεί από την κυβέρνηση του ΚΚΚ και προσπαθεί με όλη της τη δύναμη να με αποτρέψει από το να πιστεύω σ’ Εσένα. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με. Άφησέ με να γίνω μάρτυρας των πράξεών Σου και μην τους αφήνεις πια να εξαπατώνται και να χρησιμοποιούνται από τον Σατανά. Θεέ μου! Επιθυμώ να εμπιστευτώ την οικογένειά μου σ’ Εσένα και Σου ζητώ να μου δείξεις μια διέξοδο».

Δόξα τω Θεώ, Εκείνος, στ’ αλήθεια, άκουσε τις προσευχές μου. Λίγο καιρό αργότερα, λιποθύμησα ένα βράδυ ξαφνικά μπροστά στο κρεβάτι μου. Ο σύζυγός μου κατατρόμαξε και δεν ήξερε τι να κάνει. Έτσι, ο γιος μου κάλεσε γρήγορα τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Το πρώτο νοσοκομείο που ανταποκρίθηκε, όταν άκουσε ότι ο ασθενής ήταν μια βαριά άρρωστη ηλικιωμένη γυναίκα, αρνήθηκε να με δεχτεί. Ο γιος μου κάλεσε τη γραμμή έκτακτης ανάγκης ενός άλλου νοσοκομείου και ο γιατρός είπε ότι δεν είχα πολλές ελπίδες να ανακτήσω τις αισθήσεις μου, ότι δεν υπήρχε λόγος να κάνουν κάτι να με σώσουν και ότι η οικογένειά μου θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένη για το χειρότερο. Όμως, ο γιος μου αρνήθηκε να το βάλει κάτω και τους ικέτευσε σε βαθμό να μην έχουν άλλη επιλογή από το να υποχωρήσουν και να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Παρόλα αυτά, ακόμα και μετά τις διαδικασίες διάσωσης έκτακτης ανάγκης, δεν ανέκτησα τις αισθήσεις μου. Δεν υπήρχε κάτι που μπορούσαν να κάνουν οι γιατροί, και η οικογένειά μου ήταν σίγουρη πως δεν θα επιζούσα. Ωστόσο, για τον Θεό, τίποτα δεν είναι αδύνατο, αφού τότε έγινε ένα θαύμα! Ύστερα από 18 ώρες σε βαθύ κώμα, άρχισα σιγά-σιγά να ανακτώ τις αισθήσεις μου. Όσοι ήταν παρόντες είχαν σοκαριστεί. Όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα τους γιατρούς, νόμιζα πως έβλεπα αγγέλους. Τους ρώτησα πού βρισκόμουν και κάποιος απ’ αυτούς μου απάντησε πως βρισκόμουν στο νοσοκομείο, ενώ καθώς έλεγχαν βιαστικά τα ζωτικά μου σημεία, συνέχιζαν να ψελλίζουν: «πρόκειται πραγματικά για θαύμα…» Σύντομα, σηκώθηκα και ήμουν πολύ πεινασμένη. Η νοσοκόμα με τάισε, και μόλις τελείωσα το φαγητό, ένιωθα γεμάτη ενέργεια και δύναμη. Γνώριζα πως αυτή ήταν μια από τις θαυμαστές πράξεις του Παντοδύναμου Θεού, ότι ο Θεός είχε ακούσει τις προσευχές μου και είχε ανοίξει έναν δρόμο μπροστά μου. Μόλις κάθισα στο κρεβάτι, δεν μπορούσα παρά να τραγουδώ δοξολογίες για τον Θεό. Έκπληκτος ο γιατρός, δεν μπορούσε να μη ρωτήσει: «Κυρία μου, ποιος είναι ο Θεός στον οποίο πιστεύετε;» Εγώ του απάντησα: «Πιστεύω στον έναν αληθινό Θεό που δημιούργησε όλα τα πράγματα σε ουρανό και γη —τον Παντοδύναμο Θεό!» Ο γιατρός αντέδρασε με ένα έκπληκτο βλέμμα, ενώ η οικογένειά μου ήταν κατάπληκτη και ενθουσιασμένη που με έβλεπε να τραγουδώ. Μόλις βγήκα από το νοσοκομείο και πήγα σπίτι, ένας-ένας οι γείτονές μου έρχονταν να με δουν και μου έλεγαν: «Είναι απίστευτο! Όλοι οι γιατροί έλεγαν ότι δεν υπήρχε ελπίδα για σένα, όμως εσύ, παραδόξως, ξύπνησες. Έγινε θαύμα!» Έγινα μάρτυρας του Θεού γι’ αυτούς, λέγοντας πως αυτό έγινε χάρη στη μεγάλη δύναμη του Θεού, πως ο Θεός με είχε σώσει, πως χωρίς τον Θεό θα ήμουν τώρα νεκρή και πως ο Θεός ήταν Εκείνος που μου είχε δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Τους είπα πως όλη η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε από τον Θεό, πως η ζωή μάς έχει δοθεί από τον Θεό, πως ο Θεός διαχειρίζεται και κυβερνά τις ζωές μας, και πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να γυρίσουν την πλάτη στην καθοδήγηση του Θεού, αφού το να γυρνάς την πλάτη στον Θεό ισοδυναμεί με θάνατο. Έπειτα από αυτή την εμπειρία, η οικογένειά μου δεν αντιτασσόταν πια στην πίστη μου στον Θεό, κι επίσης, ο Θεός μού χάρισε μια αναπάντεχη ευλογία —ο σύζυγός μου δέχτηκε κι αυτός το τρέχον στάδιο του έργου του Θεού. Μετά απ’ αυτό, ο σύζυγός μου πήγαινε συχνά σε συναντήσεις μαζί μου για συναναστροφή, κι ένιωθα απίστευτη χαρά, γαλήνη και ασφάλεια. Έκτοτε, ζούσα κάθε μέρα μέσα στη χαρά, αφού είχα πραγματικά δει την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, και ευχαριστούσα και δόξαζα τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου!

Μέσα από την εμπειρία μου, κατέληξα ειλικρινά να εκτιμώ το ότι, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός σε κάποιον, το κάνει από αγάπη. Πίσω από το γεγονός ότι επέτρεψε στον Σατανά να με καταδιώξει, βρίσκονται οι αγαθές προθέσεις του Θεού. Το ΚΚΚ ήθελε να χρησιμοποιήσει τη σύλληψη και την καταδίωξή μου προκειμένου να με κάνει να αποφεύγω και να προδώσω τον Θεό, όμως δεν είχε ιδέα ότι η σοφία του Θεού ασκείται βασιζόμενη στα τεχνάσματα του Σατανά. Η καταπίεση του ΚΚΚ όχι μόνο απέτυχε να με κάνει να αποφεύγω ή να προδώσω τον Θεό, αλλά, αντιθέτως, μου επέτρεψε να δω καθαρά τη σατανική ουσία του ΚΚΚ, η οποία αντιστέκεται στον Θεό και ενεργεί εναντίον του Ουρανού, και εδραίωσε περισσότερο τη βεβαιότητά μου ότι ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή! Επίσης, μου επέτρεψε να δω τη μεγάλη δύναμη του Θεού και τις θαυμαστές Του πράξεις, δυναμώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την αγάπη μου και την αφοσίωσή μου στον Θεό. Όπως ακριβώς αναφέρει ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού: «Στο σχέδιό Μου, ο Σατανάς ακολουθεί κατά πόδας κάθε βήμα και, καθώς είναι το αντιθετικό στοιχείο της σοφίας Μου, προσπαθεί πάντα να βρει τρόπους και μέσα για να διαταράξει το αρχικό Μου σχέδιο. Αλλά θα μπορούσα να υποκύψω στις απατηλές δολοπλοκίες του; Τα πάντα στον ουρανό και στη γη υπηρετούν Εμένα —θα μπορούσαν οι απατηλές δολοπλοκίες του Σατανά να είναι διαφορετικές; Αυτή είναι ακριβώς η τομή της σοφίας Μου, και είναι ακριβώς αυτό που είναι θαυμαστό ως προς τις πράξεις Μου και είναι η αρχή με την οποία πραγματοποιείται ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισής Μου» («Κεφάλαιο 8» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Όσο πιο μανιασμένα αντιστέκεται το ΚΚΚ στον Θεό και καταδιώκει τον εκλεκτό λαό του Θεού, τόσο πιο ικανοί είμαστε να το διακρίνουμε και να το απαρνηθούμε, και τόσο πιο εύκολα μπορούμε να κατανοήσουμε την αλήθεια και να γνωρίσουμε τη σοφία του Θεού και τις θαυμαστές πράξεις Του. Η πίστη μας στο να ακολουθούμε τον Θεό επίσης μεγαλώνει και γινόμαστε ακόμα πιο ικανοί να καταθέσουμε ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Μέσα από την εμπειρία της καταδίωξης από το ΚΚΚ, είδα καθαρά ότι στο έργο του Θεού, ο Σατανάς ενεργεί απλώς ως αντιθετικό στοιχείο και είναι αντικείμενο υπηρεσίας για τον Θεό· κι επίσης, κατέληξα να γνωρίζω καλύτερα την ειλικρινή επιθυμία του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Στο μέλλον, ανεξάρτητα από το τι δυσκολίες ή εμπόδια θα αντιμετωπίσω, θέλω να εκπληρώνω το καθήκον μου στο ζενίθ των δυνατοτήτων μου και να κάνω αυτό που μου αναλογεί, προκειμένου να ικανοποιώ το θέλημα του Θεού.